View
248
Download
3
Category
Preview:
DESCRIPTION
Aalbeke, Kortrijk, dorpskrant
Citation preview
‘t Aaltje mei—juni 2014 31ste jaargang nr. 180 1
1984
1984? Een makkie voor
quizfanaten en literatuurkenners.
Jaartal als titel van de beroemde
SF-roman (Big Brother, weet je
wel) van de Britse auteur George
Orwell. Maar daarover is het ons
hier niet te doen. Deze dorpskrant
bestaat op de kop af dertig jaar.
In 1984 begon een vermetel
avontuur dat niemand toen een
lang leven had durven
voorspellen. Ook de bevlogen
pioniers niet. Dorpskranten
worden doorgaans niet oud.
Dertig jaar: 180 nummers, in
totaal 2.750 pagina’s, gratis
bedeeld in alle bussen van
Aalbeke en de Steert. Een stapel
van om en bij de 125.000 Aaltjes
of 7,5 ton dorpsnieuws.
Het krantje heeft zijn dorp in drie
decennia geleidelijk, op het
randje af onherkenbaar, weten
veranderen. Niet per se beter en
mooier. Stedelijker, dat wel.
Ook het doelpubliek,
dorpsgenoten en verenigingen,
evolueerde. De Kroniek
vermeldde 720 overlijdens, maar
ook 840 geboorten. Wie leeft nog
levenslang in zijn geboortedorp?
Verenigingen en organisaties zijn
evengoed levende wezens die ooit
in ultieme ademnood raken. Zo
ook een dorpskrant.
Onze toekomst? Papierloze
dorpskranten bestaan reeds.
Ons favoriet verplaatsingsmiddel
noemen we ook nog steevast
‘wagen’ of ‘rijtuig’.
Een prettig en ontspannen verder
voorjaar gewenst. Zomer en
vakantie wenken.
AALBEKE WANDELDORP De vier ‘reminiscentiewandelingen’ die het woonzorgcentrum De Weister,
samen met de Aalbeekse dorpsgemeenschap, heeft uitgestippeld hebben
blijkbaar in Europa indruk gemaakt. Uit een imposante reeks van 52
inzendingen uit acht verschillende landen werd het Aalbeeks initiatief
Levend Geheugen bekroond met een prijs van 10.000 euro. ’t Aaltje vond
het gepast om deze onderscheiding op de eerste bladzijde van onze
dorpskrant te zetten.
2 ‘t Aaltje mei– juni 2014 31ste jaargang nr. 180
beschrijving gidst de wandelaar
feilloos over het uitgestippelde
parcours. Alle wandelingen starten
aan De Weister. De wegen zijn goed
bewandelbaar, ook voor
rolstoelgebruikers. U moet er wel
rekening mee houden dat de
landelijke wegen in Aalbeke en op
de Markesteert lichtjes heuvelen.
Aalbeke wandeldorp
Vorig jaar werd al een interessante
wandeling geopend naar aanleiding
van de volledige heraanleg van het
dorpscentrum. Ook dat was een
initiatief van de Aalbeekse
gemeenschap. Daarbij verscheen
toen een lezenswaardige brochure
Aalbeke Dorp van Passage waarin de
twaalf keramiektegels van Peter de
Graaff, die over een afstand van ruim
een kilometer in het centrum en
langs de Moeskroensesteenweg
liggen, uitgebreid beschreven
worden. Af en toe zien we dan ook
bezoekers met de brochure in de
hand langs de twee kanten van de
Moeskroensesteenweg wandelen en
het dorpscentrum verkennen.
Door de realisatie van de vier nieuwe
wandelingen Levend Geheugen is
Aalbeke een uitnodigend wandeldorp
geworden. Het zal de inwoners van
Aalbeke en de Markesteert niet
verbazen als ze vanaf nu geregeld
bewoners en bezoekers van de
Weister een van de wandelingen zien
maken.
Misschien zal de verdere uitwerking
van het project Trage Wegen
aanleiding zijn om nog meer
wandelwegen te promoten. Het kan
mensen die in deze drukke tijden op
zoek zijn naar wat rust en naar
herinneringen alleen maar ten goede
komen.
Leven met dementie in eigen
dorp
In Aalbeke hebben we sinds 2010
het geluk een goed werkend
woonzorgcentrum te hebben waar
zowel dementerende als fysisch
zorgbehoevende ouderen in een
kleinschalige woonvorm verblijven.
Mensen leven langer dan vroeger,
maar die vergrijzing van onze
samenleving heeft haar keerzijde.
Het aantal personen dat met
dementie te maken krijgt groeit snel.
Dementie is een, helaas blijvende,
aftakeling van de geestelijke
vermogens waardoor het
verstandelijke en emotionele contact
met de naastbestaanden en de
leefomgeving geleidelijk teloorgaat.
Daardoor dreigen deze ouderen in
een isolement terecht te komen. Veel
mensen staan ook nog onwennig
tegenover deze problematiek.
Daarom lanceerden zowel de
Koning Boudewijnstichting, de
Vereniging van Vlaamse Steden en
Gemeenten, en enkele grote
Europese stichtingen oproepen om
initiatieven te nemen die het
samenleven van dementerende
ouderen en de inwoners van een
gemeente kunnen bevorderen. Het is
op die oproepen dat De Weister
heeft ingepikt met het initiatief
Levend Geheugen. En het European
Foundations’ Initiative on Dementia
heeft dit Aalbeeks initiatief dus nu
bekroond.
Wandelen in heden en verleden
De vier wandelingen die intussen in
Aalbeke en op de Markesteert
gerealiseerd zijn, dragen samen de
naam Levend Geheugen. Elke aparte
wandeling heeft een eigen naam en
een eigen kleur. Zo is er een
Steertwandeling (bruin), een
Talpenhoekwandeling (blauw), een
Sterrewandeling (groen) en een
Preshoekwandeling (rood). Wie de
vier wandelingen van elk 4 à 5
kilometer doet heeft zowat het hele
dorp gezien en heeft genoten van
prachtige vergezichten. Zoals onze
lezers intussen in het straatbeeld al
hebben kunnen zien zijn de
wandelingen over het hele traject
bewegwijzerd met kleine zeshoekige
bordjes met pijltjes en gekleurde
bolletjes. Op een twaalftal plaatsen
staan ook grotere informatieborden
met een foto en meer uitleg over de
plaats waar men zich bevindt. Een
uitgebreide brochure van niet minder
dan 36 bladzijden is ter beschikking
in De Weister, in ’t Krantenhuisje en
de cafés De Labberleute, De Smisse,
Den Batteur, ’t Beenhouwerijtje en
De Melkerij en bij de dienst
Toerisme van de stad Kortrijk. In de
brochure staat een kaart van elke
wandeling. Een uitgebreide
Op een twaalftal plaatsen staan ook grotere informatieborden met een foto en
meer uitleg over de plaats waar men zich bevindt.
‘t Aaltje mei—juni 2014 31ste jaargang nr. 180 3
In november 1960 overhandigde
burgemeester René Vanhoenackere,
als peter, de vlag aan
Michel Cosaert
Uiterst links: meter Noëlla Lemey.
RECHTZETTING
Het gebeurt niet zo vaak dat de
‘zetduivel’ toeslaat in het Aaltje.
Maar, als hij het doet, dan zelfs
twee keer in hetzelfde nummer!
Maanden in de knoop
Opmerkzame geesten hebben het
gezien: in het vorige nummer klopte
het volgnummer 179 wel, maar niet
de maanden. In plaats van januari-
februari moest er natuurlijk staan:
maart-april.
Verkeerde familienaam
Ook in het artikel over de vlaggen
van de harmonie sloop er een fout.
De vaandrig van de harmonie op de
foto hiernaast en in de tekst was
natuurlijk Michel Cosaert (i.p.v.
Santy).
Dit is de tweede lijst van
particulieren en verenigingen die ’t
Aaltje financieel steunden.
John Bonneel, Fernande Kerkhove,
Jean-Paul Mertens, Karel Francois,
Johan Vanraes, Joël Delputte, Hervé
Naessens, Mariette Houtekier,
Verenigingen
Gezinsbond Aalbeke, V.A.L.K.,
KVLV, Landelijke Gilde.
Abonnementen
Betty Pouleyn, Provincie West-
Vlaanderen, Sander Cornelus, Bart
Caron, Martine Millecamps, Mieke
Haegeman, Eric Declercq.
Hartelijke dank aan iedereen.
Wie de lijst nog wil aanvullen kan
nog steeds een bijdrage overmaken
op ons rekeningnummer
BE 57 4616-5227-8135.
Alvast onze dank.
STEUNERS
4 ‘t Aaltje mei– juni 2014 31ste jaargang nr. 180
Voor de goede orde
Aalbeke heeft indertijd en nu nog
verscheidene soorten
landbouwersverenigingen gekend: de
Boerenbond, de Boerinnenbond, de
Boerenjeugdbond en de
Boerinnenjeugdbond. Mettertijd zijn
deze benamingen gewijzigd zodat
we het nu hebben over: de
Landelijke Gilde, de KVLV -
Vrouwen met Vaart, en voor de
jongeren KLJ Aroma. Voor de goede
orde en het bestaan van hun vlaggen
worden de oudere benamingen nog
aangehaald.
De Boerenbond
Die werd in Aalbeke gesticht in het
jaar 1902, al een tijdje een eeuweling
dus en het was onderpastoor Hoflack
die mee aan de basis lag.
Of de Boerenbond ooit een eigen
vlag had, kon niet meer achterhaald
worden. Vermoedelijk was dit niet
het geval want er was niemand die
zich dit kon herinneren en er waren
evenmin foto’s met de vlag erop.
Op de nationale vlag van de
Boerenbond stond de kenspreuk
vermeld: Ieder voor allen, Allen voor
ieder.
In de mate dat Aalbeke er een moet
gehad hebben, werd die dus in
Leuven gemaakt. Navraag bij de
diensten in Leuven bleven evenwel
onbeantwoord.
De Boerenbond is ondertussen van
naam veranderd in Landelijke Gilde
en de vereniging bestaat niet meer
uitsluitend uit landbouwers maar
staat ook open voor eenieder die
zich wil aansluiten. Zo heeft de
vereniging nu haar eigen vlag. Er
zijn er zelfs twee. De ene in een
groen-witte kleur met de tekst
Aalbeke landelijke gilde.
De tweede in een rood-witte kleur
met de tekst Landelijke Gilde
samen beleef je meer in
Aalbeke (zie foto’s).
Wel is het nog zo dat die vlaggen
door de moederorganisatie in Leuven
ter beschikking van de afdelingen
werden gesteld.
De Boerinnenbond
De vrouwelijke vereniging ontstond
hier in Aalbeke heel wat later, meer
bepaald in 1927 en initiatiefnemer
was nogmaals onderpastoor Karel
Hoflack. Ook hier beschikken we
nergens over een foto waaruit zou
blijken dat de vereniging in die tijd
een eigen vlag had.
Sedert 1970 is de vereniging van
naam veranderd in KVLV, de
Katholieke Vereniging van
Landelijke Vrouwen, en nu met een
eigen vlag waarvan onderstaande
foto.
Vanaf 2005 luidt de benaming KVLV
Vrouwen met Vaart. En uiteraard
werd ook voor een nieuwe vlag
gezorgd.
Daar waar in de vorige twee artikels geput kon worden uit een goed bijgehouden archief is dit voor de hierna
volgende verenigingen niet meer het geval. Daardoor moeten we het stellen met de eerdere schaarse gegevens en
foto. Al bij al kunnen we nog met een viertal vlaggen voor de dag komen.
AALBEEKSE VLAGGEN: LANDBOUWVERENIGINGEN
‘t Aaltje mei—juni 2014 31ste jaargang nr. 180 5
De Boerenjeugdbond
In Aalbeke begonnen in 1936 als
onderafdeling van de
volwassenenorganisatie moet die al
een eigen vlag gehad hebben. Niets
is hiervan overgebleven. In het boek
‘Landelijk Leven en Hoevengids
Groot Kortrijk’ deel 7 Aalbeke wordt
melding gemaakt van de inwijding in
1945 van een nieuwe(?) vlag (zie
foto) maar over de inwijding zelf zijn
geen gegevens meer terug te vinden.
De vlag beeldt een stralenkrans uit
met in het midden BJB en onderaan
de benaming Aalbeke. Dit was voor
alle afdelingen dezelfde vlag, Alleen
de naam van de gemeente verschilde.
Ook die afdeling veranderde van
naam en werd KLJ, de Katholieke
Landelijke Jeugd. Maar een vlag met
de nieuwe benaming is er niet
gekomen.
De Boerinnenjeugdbond
Als jeugdafdeling van de
Boerinnenbond had die, volgens
dezelfde uitgave, al in 1936 een
eigen vlag en zelfs een eigen
uniform. Maar ook hier is bij gebrek
aan archief alle informatie verloren
gegaan. Die moet er ongeveer
gelijkaardig als bij de BJB-vlag
uitgezien hebben.
Ondertussen is de benaming ook
KLJ geworden. Voor de beide
afdelingen werd de naam uitgebreid
tot AROMA, een samensmelting van
Aalbeke, Rollegem en Marke.
☺ ‘K WEET ’S WONDER
of er naar aanleiding van de
uitbaterswissel niet meteen ook
gedacht werd aan een
naamsverandering voor de populaire
drankgelegenheid op de hoek van de
Lauwsestraat. Iets als
‘Leeuwenleute’ of ‘Labberleeuw’.
Beide bekken best. De stamgasten
zullen er niet wakker van liggen, als
de pintjes maar fris blijven.
‘K WEET ‘S WONDER
Inwijding van de nieuwe BJB-vlag (1945).
V.l.n.r. eerste rij zittend: Raphaël Vermeulen, Gerard Lenoir, E.H. Vermandere, E.H. Lecluyse, Norbert Demuynck,
René Vanhoenackere, ir. Lecluyse, Georges Coghe.
Tweede rij: André Mercier, Henri Delcroix, André Demuynck, Raphaël Moulin, Emmanuel Vermeulen, Michel
Vermeulen, Eugène Wyseur, Georges Demuynck, Marcel Castel, Joseph Soenen, Aimé Demeulemeester, Marcel
Defossez, André Desmet, Antoine Christiaens, André Defossez, Michel Vanderstichele en Raymond Vanhoenackere.
6 ‘t Aaltje mei– juni 2014 31ste jaargang nr. 180
DE MONNIK (3)
9. Vissen
“Ik ga vandaag nog eens vissen in
het kanaal Bossuit-Kortrijk” zei
Ludovic terwijl hij zijn jonge
echtgenote Ganaëlle zachtjes de
schouderbladen masseerde. Zij stond
dromerig uit het keukenraam te
kijken naar het groene glooiende
landschap met heel in de verte De
Sjouwer. De hele nacht hadden ze
met elkaar gespeeld en ze hoopten
vurig dat ze spoedig een kindje
zouden krijgen. “Ben je thuis tegen
de middag of wil je daar
picknicken?” vroeg ze, terwijl ze
haar hand op zijn strelende hand
legde. “Ik smeer me wel een paar
boterhammen,” zei hij en kuste haar
op haar rechter oorlelletje, “maar ik
breng een paar malse brasems mee
voor het avondeten. Dan kun jij die
lekker grillen.”
Het was een mooie vroege
voorjaarsdag en er was nauwelijks
enige rimpeling op het water. Zijn
telescopische hengel stak vast in de
oeverbodem en vanop zijn zitmand
tuurde hij naar de rood-witte dobber.
Soms had hij dit nodig. Alleen en
van geen mens gestoord. Weg zijn
van de wereld. Proberen niet te
denken aan wat er jaren geleden
gebeurd was. Hij alleen met de
zwijgzame vissen en het kalmerende
water. Diep inademen en
ontspannen.
Hij zag niet dat op de beboste helling
een man naar hem stond te kijken.
Hij droeg een vaalbruine winterjas
van dierenhuiden gemaakt en op zijn
hoofd stond een vilten hoedje. De
man stond roerloos in het dichte
struikgewas en leunde op een stevige
wandelstok. Zijn ogen lagen
verborgen onder zware
wenkbrauwen. Op zijn rug hing een
brede gehavende lederen tas die
blijkbaar goed gevuld was. Hij
kauwde op een pijpenstrootje en
verloor de jonge man met de
vishengel geen ogenblik uit het oog.
Maar de visser zag hem niet.
10. Een uitnodiging
Mauricette Verminderen, de
parochieassistente, drukte kort en
krachtig op de bel naast het bordje
‘Amour toujours’. Het duurde
eventjes vooraleer Ganaëlle de deur
opende. “Kom binnen Mauricette,
kom binnen,” zei ze opgewekt. “Heel
kort maar,” antwoordde die, “ik moet
nog naar de kerk om een en ander
klaar te zetten voor een
doopplechtigheid vanmiddag. Maar
ik kom jou en Ludovic uitnodigen
om eens bij mij te komen eten. Ik
zou het echt gezellig vinden als jullie
eens bij mij thuis een beetje kwamen
babbelen. En ik ben wel geen grote
kok maar een lekkere visschotel kan
ik wel klaarmaken.” Ganaëlle keek
verrast. “Dat is erg vriendelijk,”
antwoordde ze. “Maar ik weet niet of
Ludovic wel zal willen. Hij heeft het
soms moeilijk om onder de mensen
te komen. Hij is gaan vissen en zou
voor vanavond een paar brasems
meebrengen. Als hij thuiskomt zal ik
hem vragen die vissen tot bij jou te
brengen. Dat zou plezant kunnen
zijn, eten van wat hij gevangen
heeft.” “Prachtig,” antwoordde de
parochieassistente opgewekt. “Ik zal
mijn nieuw mes, mijn
Beckleyfileermes, al klaarleggen.
Het mag wel eens gebruikt worden.
Tot vanavond!” Ze stapte in haar
felgele sportwagen en stoof de steile
helling van de Luingnestraat af. Aan
De Smisse ging ze kort in de
De bisschop van Brugge heeft bij het begin van een zaterdagse misviering in Aalbeke aan de parochianen de
vervangende pastoor voorgesteld. Het is een monnik uit een Normandisch klooster maar van Vlaamse afkomst.
In het dorp is ook een onbekende zwerver opgedoken.
Voor de oriëntatie van de trouwe lezers van onze dorpskrant zijn de bestaande Aalbeekse straatnamen en namen
van gebouwen behouden. De gebeurtenissen en de personages daarentegen zijn totaal verzonnen. Echt bestaande
personages zijn door de verteller fictief gebruikt.
Soms had hij dit nodig. Alleen en van geen mens gestoord. Weg zijn van de
wereld. Proberen niet te denken aan wat er jaren geleden gebeurd was.
‘t Aaltje mei—juni 2014 31ste jaargang nr. 180 7
remmen, wuifde even door het raam
naar Prunella en nam dan nogal
roekeloos haar bocht richting kerk.
11. In de sacristie
Toen de parochieassistente de sleutel
van de winterkapel wou omdraaien
stelde ze tot haar verbazing vast dat
de deur niet op slot was. Er kwam
een diepe rimpel in haar voorhoofd
en een beetje aarzelend ging ze de
sacristie binnen. Wie kon hier op dit
uur aanwezig zijn?
Diep voorovergebogen en volkomen
onbeweeglijk zat frater Penitentius
op de bidbank geknield. Met
fluisterende stem wenste de
parochieassistente hem een
goedemorgen. De monnik ontwaakte
als uit een diepe trance. Over zijn
gezicht schoof een donkere
ontevreden trek en hij gromde goed
hoorbaar: “Vrouwen!” Mauricette
keek verrast en zei schuchter: “Ik
kom alles klaar zetten voor de
doopplechtigheid van straks,
eerwaarde.” Zonder haar aan te
kijken en zonder verder nog één
woord te spreken nam hij zijn brevier
en verliet met vaste stap de sacristie.
“Wat zullen we nu hebben?”
mompelde Mauricette Verminderen.
“Een vrouwenhater? Dat belooft.
Daar heeft de bisschop mij wel niets
over gezegd.” Ze trok even haar
schouders op en begon alles klaar te
leggen. Enkele ogenblikken later
galmde haar klare stem door de lege
kerk: Waar men gaat langs Vlaamse
wegen…
12. Inschrijving
Het was bijna middag.
Wijkinspecteur Anke Smets las
verwonderd het mooi versierde
naamschildje ‘Amour toujours’. Ze
glimlachte en drukte krachtig op de
bel van het nieuwe huis vlakbij de
Hoogmolen in de Luingnestraat.
Ganaëlle kwam opendoen en
begroette de agente vriendelijk. “Ik
heb wel veel bezoek vandaag,” zei
ze. “Kom binnen, mevrouw de
politieagent.” Anke Smets nam haar
papieren uit de zadeltas van haar
scooter en volgde de jonge vrouw de
woonkamer in. “Ik kom voor de
inschrijving in het
vreemdelingenregister,” zei de
wijkinspecteur. “Uw man is gaan
werken?” Ganaëlle schudde het
hoofd. “Neen, hij is een dagje gaan
vissen in het kanaal Bossuit-Kortrijk.
Maar tegen de vooravond is hij zeker
terug. Hebt u hem nodig?” “Neen,”
zei de wijkinspecteur,”ik kom alleen
vaststellen of jullie hier ook
daadwerkelijk wonen. In elk geval,
welkom in Kortrijk. Jullie komen uit
Frankrijk?” “Ja,” zei de jonge vrouw,
en ze bloosde licht, “we komen uit
Normandië. Mijn man wou daar
absoluut weg. Hij wou niet langer in
Frankrijk blijven, hoewel hij daar
geboren en getogen is. Zijn vader
was een Noordzeevisser en ik had
gedacht dat Ludovic in zijn
voetsporen zou treden. Maar kort
nadat we elkaar hadden leren kennen
begon hij plots te spreken over
verhuizen. En zo zijn we hier
terechtgekomen." “En bevalt het
hier, in Aalbeke?” vroeg Anke
Smets, die een beetje verbaasd was
over de openhartigheid van de jonge
vrouw. “O ja. Vriendelijke mensen.
Een mooie streek. Hier kan er niets
gebeuren zegt Ludovic. En we leren
allebei Nederlands.”
Wijkinspecteur Anke Smets moest
inwendig glimlachen bij die woorden
‘hier kan er niets gebeuren’.
“Commissaris Vriendelyckx zou het
Wijkinspecteur Anke Smets las verwonderd het mooi versierde
naamschildje ‘Amour toujours’
8 ‘t Aaltje mei– juni 2014 31ste jaargang nr. 180
daar niet mee eens zijn,” dacht ze en
in haar herinnering zag ze in de
kleigroeve de verminkte lijken van
de grafelijke tweeling Angélique en
Béatrice de Hemptinne die een paar
maanden geleden voor de nodige
beroering in het dorp hadden
gezorgd. “Kijk,” zei de
wijkinspecteur, “als u hier even wilt
tekenen? En ik heb nog wat
informatie meegebracht over Kortrijk
en de diensten waar u een beroep
kunt op doen. Leg die brochures bij
de telefoon. U kan mij altijd bereiken
op 056 430952 in het Oud-
gemeentehuis. Zoals wij hier in
Vlaanderen zeggen: ‘Als er wat is,
laat het weten’. Nog een prettige dag
gewenst en tot ziens.”
Ganaëlle knikte, blij dat alles zo vlot
verliep, en ging de wijkinspecteur
voor tot aan de deur. “Voor u ook
nog een mooie dag,” zei ze en ze
keek de agente na die op de scooter
naar beneden reed.
13. Een beetje giswerk
Anke Smets reed niet direct naar
haar bureau in het Oud-
gemeentehuis, maar trok de remmen
dicht aan café De Smisse. Ze had
Felix Akers gezien en ze wou hem
wat vragen. Toen ze binnenkwam
was Felix net aan het hoektafeltje
gaan zitten waar de plaatselijke
heemkundige Marcellus Slots in een
brochure over de Eerste
Wereldoorlog aan het bladeren was.
“Aha,” zei Victor Sansen, “we
mogen weer een moord verwachten
Prunella. Daar is de lokale recherche
al!” “Geen griezelige grapjes
Victor,” antwoordde Prunella. “Wat
zal het zijn, Anke?” “Een koffietje,
Prunella. Geen bezwaar als ik er
even bij kom zitten, Marcelllus en
Felix?” “Natuurlijk niet. Is er nieuws
te melden in Aalbeke of op de
Markesteert?” vroeg Felix Akers.
Marcellus Slots schudde het hoofd:
”De wijkinspecteur is niet bevoegd
voor de Markesteert, Felix. Niemand
die dat begrijpt, maar in Kortrijk
willen ze nu eenmaal niet inzien dat
het te gek voor woorden is dat de
Markesteerters vijf kilometer verder
moeten aankloppen in plaats van
vlak bij de deur bediend te worden."
Wijkinspecteur Anke Smets liet de
sneer over zich heen gaan en vroeg
belangstellend: “Felix, Marcellus,
hebben jullie de voorbije dagen geen
vreemde figuur gezien? Een soort
zwerver. Ergens in de buurt van De
Sjouwer. Ik heb een ongerust
telefoontje gekregen. Met al die
inbraken van de voorbije maanden
zijn de mensen meer op hun hoede.”
De beide mannen schudden
ontkennend het hoofd. “Ik denk dat
ze die vreemde nieuwe pastoor
bedoelt,” grapte Victor Sansen. “Die
zwerft nogal rond op de parochie,
hoor ik.”
“Niet naar luisteren, Anke,” zei
Prunella. “Maar ik heb ook niets
gezien of gehoord.”
(wordt vervolgd)
‘t Aaltje mei—juni 2014 31ste jaargang nr. 180 9
Het was trouwens een ultra slank
nummer, amper zes pagina’s.
Hoofdbrok was een kennismaking
met de lokale afdeling van het Korps
Burgerlijke Bescherming, beginnend
met een stukje geschiedenis. Tijdens
de Tweede Wereldoorlog bestond in
ons land een dienst Passieve
Bescherming van de Bevolking bij
luchtaanvallen. Tijdens de
Koreacrisis in 1951 werd een korps
Burgerlijke Veiligheid opgericht om
ook bij ons de bevolking tegen een
mogelijke Derde Wereldoorlog te
beschermen. In 1953 werd de naam
gewijzigd in Korps Burgerlijke (of
Civiele) Bescherming, waarbij
mogelijke rampen in vredestijd voor
ogen stonden. In 1985 kwam het
Korps onder de bevoegdheid van
Binnenlandse Zaken en in 1983
werden doel en draagwijdte in een
wet vastgelegd.
Aalbeke mocht fier zijn op zijn
plaatselijke korps, een van de
weinige nog overblijvende in de
omgeving, naast Kortrijk-stad,
Lauwe en Harelbeke, vertelden de
woordvoerders. “De afdeling werd in
1960 opgericht, onder impuls van
Jozef Declercq, die het tot instructeur
bracht. Het korps telt twintig leden-
vrijwilligers, opgedeeld in twee
ploegen onder de leiding van Richard
Vanwijnsberghe en Norbert
Roesbeke. Iedereen, man of vrouw
ouder dan 18, kan lid worden. Met
vaste regelmaat worden theoretische
lessen en praktische oefeningen
georganiseerd in het OC. Daar is ook
een klein materiaaldepot. Een
interventie van de Burgerlijke
Bescherming bij ramp of catastrofe
dient door de burgemeester via de
provinciegouverneur aangevraagd.”
De woordvoerders beklemtoonden
verder nog de goede verstandhouding
met de brandweer. Er bleken ook wel
problemen te bestaan: gebrek aan een
eigen vast lokaal met opslagruimte en
het wegvallen, sedert de fusie, van
elke gemeentelijke subsidie. Uit stil
protest daartegen werd er niet meer
opgestapt in de jaarlijkse 11
novemberoptocht.
Vandaag de dag is de Civiele
Bescherming een professionele, goed
uitgeruste tweedelijns hulpdienst die
in actie komt bij zware
verkeersongevallen, treinrampen,
KWARTEEUW Een kwarteeuw geleden verscheen het dertigste nummer van deze dorpskrant. ’t Aaltje bestond vijf jaar. In het
nummer van mei-juni 1989 wordt geen gewag gemaakt van dit eerste lustrum. Uit bescheidenheid of gewoon over
het hoofd gezien?
verlies van ladingen,
overstromingen, en andere grote
calamiteiten. Het land telt zes
operationele eenheden, waarvan drie
in Vlaanderen: Brasschaat,
Liedekerke (de grootste en
bekendste) en Jabbeke. Daar staan
beroepskrachten en materiaal dag en
nacht paraat. Er zijn nog een beperkt
aantal voorposten met vrijwilligers.
In onze provincie te Koekelare,
Harelbeke en Menen.
En wat met de kleine, moedige
Aalbeekse afdeling? Daar ging het
artikel in 1989 toch over. Die
afdeling bestaat al lang niet meer.
Zonder veel tamtam stopgezet,
wegens niet meer erkend en tekort
aan manschappen en middelen,
ergens midden de jaren negentig.
Niemand van de geraadpleegde oud-
leden kan zich nog het precieze
jaartal herinneren. Wat wel in de
herinnering blijft is het laatste en
enige optreden van het plaatselijke
korps, na een uitzonderlijke
wolkbreuk, waarbij onder meer de
school onder water liep. Die dateert
van 1963. Dat is geen kwarteeuw,
maar reeds meer dan een halve eeuw
geleden.
In ‘t Aaltje 170 van september-
oktober 2012 besteedden we
aandacht aan de beslissing van het
stadsbestuur om de beschermde
Allartbosweg te renoveren.
De werken werden recent
uitgevoerd . Een deel van de weg
werd in kasseien gelegd en ook de
afwatering werd aangepakt.
Aalbeke is er weer wat mooier op
geworden.
ALLARTBOSWEG
10 ‘t Aaltje mei– juni 2014 31ste jaargang nr. 180
80 BEDDEN TUSSEN AALBEKE EN COMPOSTELA (3)
In het vorige Aaltje kon je lezen dat we, ondanks een noodzakelijke terugkeer naar huis voor een kleine
chirurgische ingreep, de voet van de Pyreneeën bereikt hadden in Saint-Jean-Pied-de-Port. Dat was op zaterdag
14 september. Vanaf daar werden we deel van een menigte van duizenden pelgrims die als het ware één lange
stoet vormen tussen die plaats en het einddoel van de tocht: de kathedraal van Santiago de Compostela.
Aanpassingen
In Saint-Jean-Pied-de Port logeren
we in een pelgrimsherberg die door
een Nederlands koppel gerund wordt.
Mensen op wie de Camino zulk een
uitwerking gehad heeft, dat ze hun
leven compleet omgegooid hebben.
De herberg biedt plaats aan een
dertigtal logés en zit elke dag
afgeladen vol met pelgrims, zoals
haast alle herbergen in het stadje. We
nemen er afscheid van Huguette en
Marie-Béatrice, de twee dames met
wie we de tocht sinds La Coquille
gedeeld hebben. Zij stappen het
Spaanse deel volgend jaar. Omdat er
in Spanje geen problemen zijn om
een slaapplaats te vinden, geven we
hier onze slaapmatjes in bewaring.
Ook de carrix, mijn rugzakkarretje,
en het gasvuurtje met toebehoren
blijven achter in de bergruimte van
de Compostela-vrienden in Saint-
Jean-Pied-de-Port. Het plan is dat ik
mijn broer met zijn gezin in Burgos
ontmoet. Zij hebben nog
uitgebreidere avonturenplannen in
Spanje en Marokko en komen
daartoe met onze auto tot in de
Spaanse stad. Wij hebben dan ook
meteen een middel om op eigen
ritme naar België terug te keren.
Bovendien zouden we zo dan ook het
achtergelaten materiaal kunnen
ophalen.
Een pelgrimsfabriek
Op zondag 15 september steken we
om 8 uur ‘s morgens de
legendarische houten brug in Saint-
Jean-Pied-de-Port over, om van daar
een klimtocht van een twintigtal
kilometer aan te vatten. Op vijftig
kilometer van de Atlantische oceaan,
is de pas waar we de Pyreneeën
oversteken nog 1425m hoog.
Honderden andere pelgrims doen net
hetzelfde, maar de meesten van hen
beleven nu de eerste dag van hun
queeste. Het gezelschap kan haast
niet internationaler. We ontmoeten
mensen van Canada tot Nieuw-
Zeeland en van Zuid-Korea tot Chili,
maar geen Belgen, laat staan
Vlamingen.
Wanneer we die avond, na een
afdaling van nog eens zeven
kilometer, aankomen in het klooster
van Roncesvalles, dringt het
gigantisch succes van de Weg naar
Santiago pas echt goed door. We
delen een chambrette met twee
Duitsers. In de slaapzaal zijn zo’n
dertig chambrettes en het klooster
beschikt over vijf dergelijke
slaapzalen. Die liggen allemaal vol,
want laatkomers moeten nog
uitwijken naar hotels of naar een nog
niet ingericht deel van de
kloostergebouwen… Dit lijkt wel
een soort massatoerisme, een
pelgrimsfabriek.
Om tien uur stipt gaan de lichten uit
en om zes uur stipt gaan ze terug
aan, maar om vijf uur zijn de
meesten al in de weer met hun
rugzakken. Stil weliswaar, maar je
wordt er toch wakker van. We staan
dan ook maar op, zoeken een ontbijt
in het nabijgelegen hotel en trekken
op. Het is halfzeven in de morgen,
pikdonker en vijf graden warm.
Pelgrimsherberg ‘L’Esprit du
Chemin’ in Saint-Jean-Pied-de-
Port.
Een kunstwerk ter ere van de pelgrims op de Alto del Perdon.
‘t Aaltje mei—juni 2014 31ste jaargang nr. 180 11
De rat-race
Spanje is helemaal anders. Vooreerst
is er natuurlijk de taal, die we
nagenoeg niet begrijpen, ook het
dagritme dient aangepast: voor een
ontbijt moeten we naar een café of
een hotel, het middageten kan pas
vanaf één uur ’s middags en
bakkerijen vind je er haast niet:
bakkerijproducten zijn altijd
industrieel gemaakt. Bovendien is
de sfeer onder de pelgrims totaal
verschillend: het is nu veel meer elk
voor zich. We krijgen de indruk dat
voor velen het belangrijkste doel van
een stapdag erin bestaat om zich zo
vlug mogelijk te verzekeren van een
bed. Daarom vertrekken velen haast
in het holst van de nacht. ze komen
dan tegen de middag op hun
dagbestemming aan. Een rat-race. De
tweede nacht op Spaanse bodem
hebben we al een probleem om een
bed te vinden. Uiteindelijk slapen we
in een particuliere woning: een man
op leeftijd, die zijn huis helemaal
volgepropt heeft met bedden. Wij
delen een kamer met een Spanjaard
en een Canadese. De dag nadien
komen we in Pamplona, waar we een
rustdag nemen, een beetje weg van
de route. We bezoeken rustig de stad,
bekend om zijn stierenloop, de
Encierro, en om zijn band met Ernest
Hemingway. We brengen er ook een
bezoek aan het ziekenhuis, waar ik
met veel handen- en voeten-gedoe
uitleg dat mijn poortcatheder even
gespoeld moet worden.
Vanuit Pamplona gaat het alweer
omhoog naar de ‘Alto del Perdon’,
een heuvelrug met een majestueus
uitzicht op de omgeving en meer
nog: met een schitterend monument
ter ere van de vele pelgrims die er
voorbijkomen. We slapen in Puenta
la Reina, alweer in een refugio voor
honderden pelgrims. Onze
tafelgenoten zijn dit keer mensen uit
Australië, uit Nieuw-Zeeland,
Zwitserland en ook Inge uit Bertem,
de enige Vlaamse pelgrim die we
ontmoet hebben. Het landschap
wordt droger, de dorpen zien er
armer uit en de enige economie die
ze kennen lijkt gericht te zijn op de
honderden pelgrims die er dagelijks
voorbijtrekken. We zien heel vrome
en devote Sint-Jacobsbeelden, maar
ook heel erg kitscherige souvenirs-
winkeltjes met schijnbaar echte
pelgrimshoeden, -stokken, -capes of
–gourdes.
Emily en Irn
De volgende dag hebben we er tegen
de middag al de 22 kilometer naar
Estella op zitten en besluiten om nog
een zestal kilometer te wandelen naar
de volgende overnachtingsplaats,
maar die valt zo erg tegen, dat we er
nog vijf kilometer verder stappen
naar Villamayor de Monjardin. Daar
blijken alle beschikbare bedden bezet
en het is nog twaalf kilometer tot Los
Arcos, het volgende stadje. Probleem
dus. Het is warm, we zijn bezweet en
moe. Wat moedeloos blijven we op
een muurtje bij de pakken zitten. En
dan komt Emily op de proppen. We
kennen haar niet, maar herkennen
haar omdat ze wat opvalt: het kleine
Chinese dametje dat op stap is met
een wat ruige man: Irn de Ier. Zij
hebben hetzelfde probleem als wij,
maar het verschil is dat Emily de
moed niet verloren heeft. Ze heeft al
een taxi geregeld naar Los Arcos en
als we meewillen, dan is dat ok. Het
is één van de momenten die we nooit
meer vergeten. “Ici, il n’y pas de
problèmes, il n’y a que des
solutions”, zei Monique Richard toen
we halverwege Frankrijk in de knoei
zaten. Vrij vertaald: “Als de nood het
hoogste is, is de redding nabij.”
En – o ja- die dag dronken we van
de ‘Fuente del vino’, de wijnfontein,
maar die ervaring verbleekt bij de
levensles die we van Emily en Irn
kregen.
Passsage door het stadje Villatuerta.
Linksonder lopen Irn en Emily toevallig in beeld.
Het retabel in Navarrete
is minstens twintig meter hoog.
12 ‘t Aaltje mei– juni 2014 31ste jaargang nr. 180
we maar een paar uur hebben om
zoveel mogelijk indrukken op te
doen. De dag erop hebben we
immers afspraak met Toon en
Katrien in camping Fuentes Blancas
en dan wil je natuurlijk tijd om van
het gezelschap te genieten en
nieuwtjes uit te wisselen. Ook een
Skype-sessie met het thuisfront staat
op het programma. Alles verloopt
volgens plan, alleen de buik wil
alweer niet mee. Toch vertrekken we
op zondagmorgen 29 september te
voet uit Burgos voor een wandeling
van 26 kilometer naar Hornillos del
Camino. Het weer is intussen
omgeslagen: regen en wind zijn ons
deel op de lange rechte paden door
de eenzame vlakte. De tweede dag na
Burgos wordt het duidelijk dat het
woorden van twee devote pelgrims
kracht bij te zetten in hun betoog
tegen een lokale machthebber, die de
arme dieren net wou verorberen. In
de kathedraal van het stadje wordt
sinds jaar en dag een hoenderhok
ondergebracht om deze legende
levendig te houden.
Een vervroegd einde.
We naderen Burgos, plaats van
afspraak met broer Toon. De streek
verandert van bergachtig in vrij plat:
de Meseta’s, droog en winderig. De
laatste avond voor Burgos slapen we
in Agès, een piepklein dorpje waar
de economie volledig op de Camino
geënt is. Raùl is er onze gastheer
hospitallero en we ontmoeten er onze
Duitse vriend Andreas nog eens, met
wie we een gezellige avond beleven.
Hij is met stip de pelgrim met wie
we nu al het langst optrekken: we
zagen hem voor het eerst in Crozant
(Midden-Frankrijk). We nemen er
ook afscheid van Inge uit Bertem,
want zij stopt in Burgos, om volgend
jaar van daaruit de tocht verder te
zetten. Minder leuk is de nacht in
Agès. Ik word midden in de nacht
wakker met haast ondraaglijke
buikkrampen. Het ziet ernaar uit dat
de tocht ten einde zal lopen. In ieder
geval stappen we nog tot Burgos en
dan zien we wel.
Burgos is adembenemend mooi. De
kathedraal lijkt wel uit stenen
kantwerk opgetrokken. Jammer dat
Overweldigende natuur en
cultuur
De dagen rijgen zich aaneen. We
passen ons aan de nieuwe
omstandigheden aan, hoewel we
vanaf de ervaring in Villamayor de
Monjardin toch iets alerter worden
om tegen de vroege namiddag een
slaapplaats te bemachtigen.
Bovendien lijkt het belang van een
stevig middagmaal en een licht
avondmaal zich meer op te dringen.
Ik ondervind dat een maaltijd na vijf
uur mijn nachtrust hypothekeert. En
die is sowieso ondermaats.
Ondanks de druk van de
oververzadiging en de
buikproblemen kunnen we toch
genieten van het schitterende
landschap van de Rioja wijnstreek.
Vooral het stadje Navarrete bekoort
ons. Het ligt midden een uitgestrekt
vallei op een heuveltop , vanwaar het
uitzicht weergaloos mooi is. Maar
niet enkel de natuur biedt spektakel.
Ook de menselijke geschiedenis
heeft schitterende sporen nagelaten
in dit minder bekende deel van
Spanje. De kerken lijken met elkaar
te wedijveren om het grootste,
mooiste en meest majestueuze
altaarretabel. Absoluut winnaar van
deze vermeende wedstrijd is
Navarrete. Het altaarstuk is er
minstens twintig meter hoog, even
breed en helemaal belegd met
bladgoud.
Maar het belangrijkste
cultuurgegeven langs deze Camino
Francès is uiteraard de Camino zelf.
De volle achthonderd kilometer
pelgrimsroute in Spanje is bezaaid
met gebouwen, standbeelden,
manifestaties en legendes die
betrekking hebben op dit
legendarische erfgoed. Zo zien we
ons in Santo Domingo de la Calzada
(te vertalen als ‘De Heilige
Dominiek van de Steenweg’) plots
omgeven door beeldjes van kippen
en hanen. Er is immers een legende
die ons wil laten geloven dat deze
heilige op miraculeuze manier twee
stuks gebraden pluimvee weer tot
leven heeft gewekt. Dit om de
Regen en wind in de Meseta’s
Bij de kathedraal in Compostela.
‘t Aaltje mei—juni 2014 31ste jaargang nr. 180 13
SOFIE STROBBE NIEUWE GEBIEDSWERKER
Geboren en getogen in Kortrijk
Onze nieuwe gebiedswerker is
weliswaar niet van Aalbeke
afkomstig maar ze is evenmin
‘geïmporteerd’ uit een of andere
verre provincie. Als geboren en
getogen Kortrijkse liep ze school in
Ten Broele en was ze lid van de
Scouts Groeninghe, waar ze onder
meer actief was in Pallieter, een
afdeling van de scouts voor mensen
met een handicap. Ze was ook
betrokken bij de werking van het
jeugdhuis Reflex. Door haar grote
liefde voor de wiskunde en het
tekenen volgde ze de
architectuuropleiding aan de
Universiteit Gent. Voor haar stage
trok ze in 2010 zes maanden naar
Ecuador. Toch oefende ze het beroep
van architect niet uit. Op 1 januari
2011 begon ze te werken bij de stad
Kortrijk. De eerste jaren was ze
actief bij de jeugddienst en nu is ze
dus gebiedswerker voor een groot
gebied in het zuiden van Kortrijk.
Aalbeke ontdekken
Sofie is nu volop Aalbeke en de
Markesteert aan het ontdekken. Het
dorp blijkt wel wat meer te zijn dan
één grote straat met enkele tientallen
huizen langs een drukke steenweg…
Ze is verrast door het vele groen en
het netwerk van landelijke wegen,
maar ook door nogal wat historische
elementen. Haar eerste gesprekken
en bezoeken vallen ‘geweldig mee’.
Maar door de nieuwe organisatie is
zij niet meer vast verbonden aan het
Ontmoetingscentrum van Aalbeke en
evenmin verantwoordelijk voor de
programmatie. Zij heeft dus een
andere taak dan Nicolas
Vanlerberghe vroeger had. Zoals al
in een vorig nummer van ’t Aaltje
meegedeeld zijn het de vrijwilligers
die nu het beheer en de
programmatie verzorgen terwijl de
dagelijkse werking in de goede
handen is van Véronique De Waele,
Philippe Delrue en Carol Da Silva.
Signaalfunctie
Onze nieuwe gebiedswerker maakt
deel uit van een gebiedsteam dat
bestaat uit mensen van de stad, van
het OCMW en van de politie. Haar
taak is onder andere het doorspelen
van signalen vanuit Aalbeke naar het
stadsbestuur. Daarbij, zo zei Sofie
aan de redactie, wenst de stad zoveel
mogelijk rekening te houden met wat
de inwoners van Aalbeke en de
Markesteert vragen. De opvolging
van ‘Aalbeke spreekt’, de budget
games en de patrimoniumstudie
waarover onze dorpskrant al
herhaaldelijk berichtte, staan hierbij
op de eerste plaats. Zij moet ook
werken aan een
‘wijkverwachtingsplan’.
Sofie Strobbe is te bereiken op
sofie.strobbe@kortrijk.be en
telefonisch op 0473 86 29 66.
Het stadsbestuur heeft besloten tot een grondige herschikking van de
gebiedswerking. De stad en de deelgemeenten zijn ingedeeld in veertien
deelgebieden waarvoor vijf gebiedswerkers verantwoordelijk zijn.
Aalbeke valt onder het deelgebied Aalbeke, Marke, Rollegem en Kortrijk
-West. Onze gebiedswerker is Sofie Strobbe.
De redactie van ’t Aaltje zoekt
dringend nieuwe medewerkers met
interesse voor:
• alles wat leeft en leefde in
Aalbeke en op de Markesteert
• interesse voor de jeugd en
• een vlotte pen zijn een extra
aanbeveling
Mail uw interesse en uw vragen
naar frans.destoop@telenet.be
of bel 0473 72 92 35
GEZOCHT… M/V
kankergezwel in de weg zit voor de
rest van de tocht. In Castrojeriz
besluiten we om met de bus terug
naar Burgos te reizen en van daaruit
met de auto toch nog Santiago te
bezoeken.
Op 2 oktober staan we uiteindelijk
op het plein bij de kathedraal in
Santiago de Compostela, niet geheel
volgens de normale gang van zaken,
maar we zijn toch dolblij dat we dit
kunnen meemaken. Het heeft iets
magisch na een tocht van drie
maanden. We krijgen probleemloos
onze Compostela, een soort diploma,
en voelen ons één met de miljoenen
die het ons voordeden, bezoeken het
graf van de apostel Jacob en slaan de
overwinningstafereeltjes gade op het
plein. Een soort onwereldse rust
daalt neer… Dankbaar en bijna als
herboren kunnen we terug naar huis.
14 ‘t Aaltje mei– juni 2014 31ste jaargang nr. 180
Procedure
In de uitnodigingsbrief voor de
omwonenden stelt de firma
Bosschaert dat ze dit initiatief
spontaan genomen heeft omdat ‘een
goed nabuurschap ons nauw aan het
hart ligt’ en omdat ze hoopt dat
‘eventuele bezorgdheden of
problemen reeds in deze fase van het
project verholpen kunnen worden’.
Een vijfentwintigtal
belangstellenden waren opgedaagd
om meer te vernemen over de
plannen.
Om een uitbatingsvergunning te
verkrijgen moet de klassieke
procedure van
milieuvergunningsaanvraag en
bouwvergunningsaanvraag gevolgd
worden. Na de indiening van de
aanvraag moet eerst gewacht
worden op de volledigheids- en
ontvankelijkheidsverklaring. Dan
wordt gedurende dertig dagen het
openbaar geopend. Opmerkingen,
bezwaren, suggesties kunnen tijdens
die periode aan de stad Kortrijk
worden meegedeeld. Dan loopt er
een adviestermijn van zestig dagen
voor allerlei Vlaamse instanties. Een
algemeen advies wordt dan
geformuleerd door de provinciale
vergunningscommissie, waarna de
Bestendige Deputatie een beslissing
neemt. Men mag ervan uit gaan dat
het zeker einde zomer wordt
vooraleer alles rond is.
Werkwijze
Uit de toelichting bleek dat de
aanpak van een dergelijke
ontginning een hele klus is. Alleen
al de tijdhorizon is indrukwekkend.
Men rekent voor de volledige
ontginning op vijf à zes jaar.
Vooraleer de put weer opgevuld zal
zijn mogen we tien à dertien jaar
rekenen...
Eerst worden veiligheidsmaatregelen
genomen zoals de afsluiting van het
terrein. Er moet een afstand
gerespecteerd worden van vijftien
meter van de Papeyeweg en dertig
meter van de Doomanstraat. Omwille
van de geluidsnormen worden daar
drie meter hoge taluds aangelegd. De
ontginning gebeurt in trappen. Over
een afstand van tien meter gaat men
telkens vier meter dieper. Eerst wordt
de teelaarde weggenomen, daarna de
gele klei (niet bruikbaar voor
pannen) en tenslotte de fameuze
Aalbeekse grijze klei. Na de
opvulling wordt het gebied agrarisch
en is dan ter beschikking van de
landbouw. Nu is het bewuste perceel
75b volgens het Gewestplan
AANVRAAG KLEIONTGINNING Tijdens een informatievergadering op 15 april in het Ontmoetingscentrum gaf de Kortrijkse firma Bosschaert
toelichting bij de milieuvergunningsaanvraag die ze op 27 maart heeft ingediend om in Aalbeke een
kleiontginning uit te baten. De redactie ging mee luisteren.
Het nu nog maagdelijke terrein aan de Doomanstraat, waarvoor de
ontginningsaanvraag loopt.
‘t Aaltje mei—juni 2014 31ste jaargang nr. 180 15
ontginningsgebied met
nabestemming agrarisch gebied.
Er worden ook een aantal
preventieve maatregelen genomen
om de hinder te beperken, zoals semi
-verharde wegen voor de machines
en vrachtwagens en een wielwas. Er
wordt in het weekeinde niet gewerkt.
Volgens de firma Bosschaert zal niet
ononderbroken gewerkt worden
maar in zgn. campagnes. Zo zal de
grondlaag (gele klei) afgevoerd
worden, afhankelijk van vraag en
aanbod bij grote
infrastructuurwerken. De firma voert
ook gesprekken met de nabijgelegen
pannenfabriek om na te gaan of zij
een deel van de klei zouden kunnen
gebruiken. Dit is nog in onderzoek.
Het zou wel de verkeersdruk kunnen
ontlasten. Het verkeer van de
vrachtwagens zal via de
Doomanstraat over een afstand van
ongeveer zeshonderd meter naar de
Moeskroensesteenweg verlopen en
vandaar over de spoorweg naar de
Geallieerdenlaan en zo naar de
snelweg E17.
Verkeer
Tijdens het vragenuurtje bleek juist
dat de verkeersafwikkeling voor vele
aanwezigen een groot probleem is.
Er werd openlijk betwijfeld of
kruisen van veertigtonners in de
Doomanstraat wel mogelijk zal zijn.
De bestaande uitwijkstroken zijn
volgens de omwonenden daartoe niet
geschikt. Ook wordt er gevreesd
voor de kwaliteit van het wegdek.
Er waren ook vragen over de
groenbuffering, de beveiliging en
afspanning van de site, de eventuele
waterproblematiek, de mogelijke
geluidshinder, enz. De firma
verklaarde zich bereid om, naast de
nu gegeven mondelinge antwoorden,
ook de gebundelde vragen van de
omwonenden schriftelijk te
beantwoorden.
Hij is ruim drieënnegentig jaar
geworden. In Aalbeke was hij
gedurende bijna dertig jaar een
bekend figuur. In het nieuwjaars-
nummer van 2011 had onze
dorpskrant nog zijn negentigste
verjaardag gemeld. Jozef Lagast
verbleef sinds het begin van de jaren
tachtig in Aalbeke en was er lange
tijd actief als hulppriester, als
geestelijk directeur van de
zustergemeenschap, als proost van
OKRA en van het Gemengd Koor.
Hij was voordien het laatst pastoor
in Bellegem.
Jozef Lagast werd priester gewijd in
1945. Hij was toen vierentwintig
jaar. In zijn loopbaan was hij een
tijdlang leraar en in verscheidene
opeenvolgende parochies
onderpastoor en pastoor.
Naar aanleiding van het schandaal
rond de Brugse bisschop Roger
Vangheluwe raakte bekend dat hij
zijn biechtvader was. De bericht-
geving daarover in de pers trof hem
bijzonder diep.
Sinds een aantal maanden verbleef
Jozef Lagast niet meer in Aalbeke,
maar omwille van
gezondheidsproblemen in het woon-
en zorgcentrum Sint-Carolus in
Kortrijk.
JOZEF LAGAST OVERLEDEN
Terwijl de redactie van ’t Aaltje de laatste hand legde aan het nummer
van mei-juni bereikte haar het bericht dat E.H. Jozef Lagast overleden
was.
VROEGER EN NU...
16 ‘t Aaltje mei– juni 2014 31ste jaargang nr. 180
V.A.L.K.
Leden gezocht
Na een wat onzekere periode waait er
een nieuwe wind door de vereniging
van de Aalbeekse amateur-
kunstenaars. De werking van het
wekelijkse schilder- en kleiatelier
blijft bestaan mits een paar kleine
wijzigingen. Het schildersatelier
vindt vanaf nu plaats op
woensdagnamiddag van 16 u tot
18.30 u. Het kleiatelier gaat door op
dinsdagnamiddag van 16.15 u tot 19
u. Deze uurregeling is bespreekbaar
en kan in principe elke dag van de
week. Hebt u zin om creatief bezig te
zijn maar u hebt er de ruimte niet
voor? Hebt u zin om creatief bezig te
zijn maar liever niet alleen? Hebt u
zin om creatief bezig te zijn maar
kunt u af en toe wel wat hulp
gebruiken? Geen probleem: in het
atelier van de V.A.L.K. is er plaats,
bent u onder vrienden en deelt men
ervaring en kennis. U kunt gratis in
het atelier komen werken maar u
moet wel voor uw eigen materiaal
zorgen. Er zit in Aalbeke nog heel
wat artistiek talent verborgen. Hierbij
een warme oproep aan deze
schilders, beeldhouwers,
keramisten… kunstenaars: sluit aan
bij de V.A.L.K. en neem gratis deel
aan de jaarlijkse tentoonstelling.
Voor €15 per jaar kunt u zich
inschrijven en genieten van een
groepsverzekering, deelnemen aan de
jaarlijkse tentoonstelling en aan
andere activiteiten.
Voor meer info over het kleiatelier
kunt u terecht bij Mieke Nottebaere
056 32 04 48
mie.nottebaere@telenet.be.
Voor het schildersatelier kunt u
terecht bij Ronny Vanhee
056 41 14 59 of
remi.gistelinck@telenet.be.
Inschrijven kan op nieuw reknr.
BE75 0688 9906 6351 met
vermelding ’lidgeld V.A.L.K. 2014’.
VERENIGINGSNIEUWS
Harmonie Vrijdag 9 mei, 20 u., OC De Steiger
Menen
Evelien Millecamp, sopraansax, legt
haar eindexamen af in de
muziekacademie van Menen. De
Eendracht begeleidt haar in het werk
Sax de Voyage van Jérôme Naulais.
Zaterdag 10 mei, schoolfeest
De jeugdharmonie werkt mee aan het
schoolfeest van de basisschool, dit
jaar in het thema
“Doremifasollasidoos”.
Zaterdag 14 juni, 17 u, De Weister
Jaarlijks concertje van het
instaporkest de Mini’s. Iedereen van
harte welkom om de puike prestaties
van onze allerjongste muzikantjes te
beluisteren.
Oldtimerrit St.-Cornil Op zondag 11 mei, op moederdag,
wordt voor de vijftiende maal in
Aalbeke een oldtimerrit
georganiseerd.
Vanaf 8 uur komen de wagens aan
op Aalbekeplaats. Na het ontbijt
vertrekken ze, om 9 uur, voor een
speurtocht over de Vlaamse en
Waalse wegen. Enkele stops zijn
ingelast en de magen worden ruim
voorzien van spijs en drank. Deze
mooie wagens worden terug
verwacht rond 17.30 uur op
Aalbekeplaats en er wordt nagekaart
in café ’t Beenhouwerijtje. De
organisatoren hopen dat de
Aalbeekse bevolking massaal naar
deze prachtige wagens komt kijken.
Maak er een leuke familieuitstap
van! Voor meer inlichtingen en
inschrijvingen: 0475 70 72 58.
Seniornet-Vlaanderen
Hoe belangrijke gegevens veilig
bewaren?
Maandag 12 mei 2014, 19.30 u., OC.
Anything that can go wrong, once
will go wrong*
Uit het leven gegrepen… u bent
volop aan het werk op uw computer
en plots niets meer! Weg gegevens,
weg foto’s, weg muziek, weg
paswoorden en pincodes…
Had u maar op een of andere manier
een back-up genomen!
Of erger nog: u geniet in het zonnige
zuiden van een welverdiende
vakantie maar dan slaat het noodlot
toe. Ongenode gasten gingen aan de
haal met al uw reisdocumenten.
Had u maar op een of andere manier
voor kopieën gezorgd…
In deze sessie wordt haarfijn
uitgelegd hoe u computerbestanden
veilig kunt wegschrijven naar een
stick of een externe harde schijf, hoe
u een cd brandt en hoe u een
duplicaat van uw reisdocumenten,
via Dropbox, online kunt bewaren.
Beter voorkomen dan genezen!
*Als iets fout kan gaan, dan gaat het
ook eens fout! Murphy (1918-1990).
Femma
Vreemd koken
Dinsdag 6 mei om 19.30 in het OC.
We maken kennis met een vreemde
keuken, een andere cultuur. We
mogen helpen klaarmaken en
natuurlijk proeven van een heerlijk
stoofpotje. Interesse ? Kom gerust af
en proef met ons mee.
Info bij Jeanine Carrein
0473 37 16 25 of 056 40 31 71
‘t Aaltje mei—juni 2014 31ste jaargang nr. 180 17
Crea salon
Woensdag 7 mei en 4 juni,19.30 u.,
OC.
Maandag 26 mei en 23 juni, 13.30 u.,
OC.
Breien, haken, allerhande
borduurtechnieken, verschillende
hobby’s… Vanaf nu werken we
zonder begeleiding. Iedereen helpt
elkaar. U bent er welkom.
Info bij Jeanine Carrein
0473 37 16 25 of 056 40 31 71
Zwemmen
Donderdag 8 mei en 5 juni, 19.45 u.,
oud gemeentehuis.
Enkele lengtes zwemmen en
genieten van een tof samenzijn onder
vrouwen. Dat is onze formule voor
een leuke zwemavond.
Info bij Jeanine Carrein
0473 37 16 25 of 056 40 31 71
Ledenreis :
omstreken van Canterbury
Dinsdag 20 mei, 6.45 u. aan de kerk.
Vertrek met de shuttle naar
Engeland, stadswandeling met gids
door Canterbury, middagmaal in
Chilham, bezoek aan Godinton
House en zijn tuinen, terugreis met
de ferry.
Een heel leuk en tof programma. De
reis staat open voor iedereen, zelfs
onze mannen mogen mee.
Reageer snel en schrijf je in. We
maken er opnieuw een prachtige dag
van.
Info en inschrijving bij Bea Loncke
056 40 33 37, 0485 98 75 52,
bealoncke@hotmail.com
Kruidenverwennerij voor het
lichaam
Donderdag 22 mei, 19.30 u., OC.
Een leuke avond waar we kennis
maken met kruiden die ons heerlijk
kunnen verwennen. Een mooie en
gezonde huid vindt iedereen toch
belangrijk ! Ook de natuur kan ons
daar een handje bij helpen. Tijdens
deze workshop maken we een
versterkende haarlotion en een
herstellende voetengel. De wereld
van de kruiden is toegankelijk voor
iedereen. Welkom!
Info bij Lieve Devolder,
056 41 09 89 of 0472 28 56 57
Koken : confituur, chutneys en
fruit
Dinsdag 27 mei om 19.30 in het OC.
Tijdens deze kookactiviteit zullen
we werken met fruit en groenten.
We ontdekken lekkere combinaties
van confituren, chutneys en
fruitsmaken. Een aanrader voor
iedereen. Kom mee proeven !
Info bij Jeanine Carrein
0473 37 16 25 of 056 40 31 71
Vriendinnenwandeling
Dinsdag 3 juni, 19 u., aan het OC.
We ontdekken een nieuw brokje
natuur. Een plekje dat we nog niet
gedaan hebben. Nu en dan houden
we halt om eens stil te staan bij het
leven. Nadien is er mogelijkheid
voor een natje en hapje.
Info bij Regina Bethune
0477 41 23 87 of 056 41 02 64,
rbethune@telenet.be
Crea : vrij juwelen maken
Dinsdag 10 juni, 19.30 u., OC.
Een avond waar je vrij kunt verder
werken aan je juwelen. Een nieuwe
creatie starten kan ook.
Info bij Valérie Vandenbussche
0473 36 27 95 of 056 299 605,
valerievandenbussche@telenet.be
Crea : vrije scrappy avond
Woensdag 18 juni, 19.30 u., OC.
Een avond waar je verder kunt
werken aan je scrapcreaties. Je wilt
iets nieuws starten? Hier heb je de
mogelijkheid. Iedereen helpt elkaar.
Info bij Bea Loncke
056 40 33 37 of 0485 98 75 52
Fietstocht met bezoek tuinen
Donderdag 19 juni,;19 u., aan het
OC.
Dit jaar fietsen we via
fietsknooppunten naar de
volkstuinen op de Venning. Als het
kan bezoeken we de vlindertuin. Zin
om mee te fietsen? Zeker afkomen,
ambiance verzekerd.
Info bij Lieve Devolder,
056 41 09 89 of 0472 28 56 57
ACW
Congo-avond
met Jeroen Folens
Woensdag 21 mei, 19.30u, OC.
Geregeld gaan mensen van het ACW
en Wereldsolidariteit op
ervaringsreis naar landen in
ontwikkeling. Jeroen Folens trok in
2012 met zeventien medereizigers
naar Congo om er projecten te
bezoeken van ACW, KAJ, Femma,
ACV en CM in Kinshasa, Kikwit en
Lumumbashi. Hij komt ons vertellen
18 ‘t Aaltje mei– juni 2014 31ste jaargang nr. 180
Eerste fietstocht van het nieuwe
werkjaar. We fietsen zo 20 à 25 km
met een tussenstop voor een
verfrissing. Niet-leden zijn niet
verzekerd.
Petanque
Op vrijdag 9 mei en 30 mei en
vrijdag 13 juni en vrijdag 27 juni.
Bij André Tomme, Bergstraat 136
om 14.30 u.
Petanqueballen zijn te plaatse te
verkrijgen. Deelname € 2, sportleden
zijn verzekerd.
Meifeest
Maandag 12 mei, 14 u., OC
Wij nodigen alle senioren uit op ons
jaarlijkse seniorenfeest. Wij starten
met een geurige koffie en daarna
brengen wij u de “Chris en Chris”
show, een komisch programma met
als thema “ Lachen is gezond”. Korte
sketches en typetjes worden ten
tonele gebracht afwisselend met
en beelden tonen over de nood en de
hoop van vooral de jeugd in Congo.
Zijn motto is: ‘kleine vlammetjes
kunnen grote vuren doen ontstaan’.
De toegang is gratis.
Davidsfonds
Wandeling
Davidsfonds verplaatst zijn
natuurwandeling van 25 mei naar
zondagvoormiddag 18 mei, wegens
de verkiezingen. Gelieve de affiches
en folders in het oog te houden om
plaats en uur van de afspraak te
weten.
De wandeling heeft plaats in Moen
langs een oude spoorwegberm en de
gids zal ons laten kennis maken met
wilde orchideeën.
Voordracht
De avond met Kurt van Eeghem op
vrijdag 16 mei gaat niet door.
Sint-Lutgardis
Op zaterdag 14 juni is er een
eucharistieviering voor de heilige
Lutgardis, de patroonheilige van het
Davidsfonds in de kerk om 18.30 u.
Pierre Cosaert en Mieke Snauwaert
luisteren de viering op.
OKRA
Fietsen
Vrijdag 2 mei en vrijdag 6 juni,
14 u., OC.
zang en humor. Een show waarbij
een lachkramp nooit ver weg is. Er is
een pauze voorzien en de bar is dan
open.
Leden OKRA betalen 6 euro,
niet-leden 10 euro.
Iedereen is welkom, inschrijven bij
een wijkverantwoordelijke of op tel.
056 41 79 36.
Koninklijke Sportclub Aalbeke
Wielerwedstrijd Elite z/c en
beloften
Dinsdag 13 mei
7de grote prijs André Losfeld.
Ereprijs café De Lampe
Start in de Bergstraat om 15 uur voor
104,5 km, 11 ronden van 9,5 km op
een open omloop.
Aankomst in de Bergstraat nr 72
omstreeks 17.35 u.
Parcours: Start Bergstraat –
Lampestraat – Kleine Lampestraat –
Luingnestraat – Schorbeekstraat –
Doomanstraat – Burg. Margostraat –
Lauwsestraat – Preisbergstraat –
Kapelhoekstraat –
Moeskroensesteenweg – Knokstraat
en terug Bergstraat.
Wielerwedstrijd voor
nieuwelingen
Zaterdag 17 mei,
11de grote prijs De Sjouwer – Café
De Melkerij, om 15 uur voor 65 km,
KWB De voordrachtavond met Pieter
Hanssens en Mieke Nottebaere over
hun tocht naar Compostela was een
groot succes. Niet minder dan
honderdzestig aanwezigen luisterden
ruim twee uur geboeid naar hun
verhaal.
De KWB wenst alle Aalbeekse
verenigingen die hun schouder onder
dit initiatief hebben gezet nog eens
van harte te danken.
‘t Aaltje mei—juni 2014 31ste jaargang nr. 180 19
16 ronden van 4,1 km op open
omloop.
Aankomst in de Lauwsestraat aan
café De Melkerij omstreeks 16.45 u.
Parcours: Start Burg. Margostraat –
Doomanstraat – Blauwkasteelstraat –
Brumierstraat – Kobbestraat –
Lauwsestraat en terug Burg.
Margostraat.
Parkeerverbod in de vermelde
straten. De wegbewijzering en de
rijrichting van de renners volgen.
Jeugdcomité Corneel
War comes to Aalbeke
Zaterdag 10 mei, 17.30—22 u., OC
X-box of Playstationspelletjes zijn
leuk, maar wat als je nu eens echt
oorlog kon voeren met jouw
vrienden, in je eigen dorp? Daarom
organiseert Jeugdcomité Corneel een
grote laserbattle in een unieke
locatie, het OC van Aalbeke.
Voorzien van verschillende
lasergame wapens strijden acht
ploegen tegen elkaar. Maar geen
paniek, er worden enkel pijnloze
infraroodstralen afgevuurd! Door de
geluidseffecten weet je wanneer je
onder vuur genomen wordt. Eens je
levens op zijn, wordt verder spelen
onmogelijk. Toch kan je zo weer
terug naar het hart van de actie.
Munitie is ongelimiteerd.
Inschrijven via
jeugdcomitecorneel@gmail.com
Meer info op ons facebook-event.
MEI do 1 Bedevaart naar Dadizele, KWB, voetgangers 7 u., fietsers 8.30 u.,
vertrek aan oud-gemeentehuis
1-meiviering, Splus, 15 u., OC
vr 2 Fietsen, Okra, 14 u., start aan OC
di 6 Columbiaans koken, feMma, 19.30 u., OC
wo 7 Kaarting, Okra, 14 u., OC
Creasalon, feMma, 19.30 u., OC
do 8 Hobby, Ziekenzorg, 14 u., OC
vr 9 Petanque, Okra, 14.30 u., André Tomme
za 10 Lasershooting, JCC, 13.30 u., OC
Schoolfeest, basisschool Biekorfje
ma 12 Meifeest, Okra, 14 u., OC
di 13 Klassiekers uit ons kookboek. KVLV,13.30 u. OC
Kantklossen, feMma, 19.30 u., OC
Wielerwedstrijd, 15 u., Bergstraat
do 15 Onder ons, Ziekenzorg, 14 u., OC
Kantklossen, feMma, 19.30 u., OC
za 17 Wielerwedstrijd, 15 u., De Melkerij
zo 18 Wandeling Moen, Davidsfonds
Wo 21 Congo-avond, ACW, 19.30 u., OC
do 22 Kruidenverwennerij voor het lichaam, feMma, 19.30 u., OC
za 24 Familie-uitstap minigolf, KWB, Gezinsbond, feMma
zo 25 Verkiezingen, OC
ma 26 Creasalon, feMma, 19.30 u., OC
di 27 Confituren en chutneys, feMma, 19.30 u., OC
wo 28 Naaiproject voor starters (5), feMma, 19.30 u., OC
do 29 Rerum Novarum, 11 u., ACW, OC
vr 30 Petanque, Okra, 14.30 u., André Tomme
JUNI wo 4 Kaarting, Okra, 14 u., OC
Creasalon, feMma, 19.30 u., OC.
vr 6 Fietsen, Okra, 14 u., start aan OC
Gps-wandeling, KWB, 19 u., start aan OC
di 10 Vrij juwelen maken, feMma, 19.30 u., OC
do 12 Hobby, Ziekenzorg, 14 u., OC
Kantklossen, feMma, 19.30 u., OC
vr 13 Petanque, Okra, 14.30 u., André Tomme
za 14 Mini-concertje, jeugdharmonie, De Weister, 17 u.
Eucharistieviering, Davidsfonds, 18.30 u., Sint-Corneliuskerk
di 17 Kantklossen, feMma, 19.30 u., OC
wo 18 Vrije scrappy, feMma, 19.30 u ., OC
do 19 Onder ons, Ziekenzorg, 14 u., OC
zo 22 Speelstraat, KWB, Gezinsbond, feMma, hele dag, Aalbekeplaats
do 26 Kookles, KVLV, 19.30 u., OC
vr 27 Petanque, Okra, 14.30 u., André Tomme
ACTIVITEITENKALENDER
☺ ‘K WEET ’S WONDER of het
basketters waren die het
wandelbordje langs de Dooman met
uitleg over de Sjouwer, op die hoogte
hebben geplaatst. Misschien dachten
ze dat de Aalbekenaren, in
tegenstelling tot de Kortrijkzanen,
‘lange nekken’ zijn.
‘K WEET ‘S WONDER
20 ‘t Aaltje mei– juni 2014 31ste jaargang nr. 180
REDACTIE
Frank Claerhout, Firmin Cornelus
Boudewijn Deschamps, Frans Destoop
Pieter Hanssens, Etienne Lachat
Filip Santy, Alain Vandeputte,
Ginette Vermeeren
REDACTIEADRES
Ontmoetingscentrum, Aalbekeplaats,
8511 Aalbeke, tel. 056 40 18 92
frans.destoop@telenet.be
Rek. nr. BE57 4616 5227 8135
'T AALTJE is een uitgave van de
Aalbeekse verenigingsraad ARKO
GRATIS VERSPREIDING
Jaarabonnement buiten Aalbeke en
Markesteert: € 12.
AFHUREN: 1 pag: € 50 - ½ pag: € 30
SPONSORING: € 40 per nummer.
VERANTWOORDELIJKE UITGEVER
Frans Destoop,
Steertstraat 93, 8510 Marke
Artikels en aankondigingen van activiteiten
voor het volgend nummer worden op het
redactieadres verwacht vóór
15 juni 2014.
Dit Aaltje kwam tot stand met de
financiële steun van:
Geboorten
1 maart: Ella-Marie Opbrouck
12 maart: Theo Vandemeulebroucke
Overlijdens
16 februari: Denise Kinds, 86 jaar,
weduwe van André Vanhoucke
18 februari: Gaston Vandevoorde,
73 jaar, echtgenoot van Marie
Thérèse Vanhove
23 februari: Joseph Neirynck,
78 jaar, weduwnaar van Jacqueline
Vandendriessche
Huwelijken
8 maart: Freddy Schreers en Lucrèce
Lobbens
15 maart: Pieter Knockaert en Els
Pauwels
15 maart: Simon Libeer en Sharon
Cagnard
26 maart: Freddy Vandecaveye en
Veronique Blouwe
KRONIEK
De wet op de privacy bepaalt dat eenie-
der de publicatie van gegevens van de
burgerlijke stand over zichzelf kan ver-
hinderen door een seintje te geven aan
het stadsbestuur. Dat wil onder meer
zeggen dat wie niet wil dat geboorte,
huwelijk, jubileum of overlijden in het
Aaltje wordt vermeld, dit ook aan de
stad moet laten weten.
Proficiat aan de honderdjarige
Julia Renard, weduwe van André
Lavaert en geboren op 17 februari
1914, werd 100 jaar. Ze woonde tot
2003 in de Luingnestraat 270 en
verblijft nu in het rusthuis in Marke.
Julia op haar verjaardag
op 17 februari 2014
Recommended