Dr. Öğr. Üyesi Ceren Karadeniz Venedik Bienali

Venedik BienaliDr. Öğr. Üyesi Ceren Karadeniz

BİENAL NEDİR?

Bienal, Fransızca "her bir diğer yıl" anlamına

gelen ve iki yılda bir düzenlenen etkinliklere

verilen addır. Çoğunlukla kültürel veya

sanatsal faaliyetler için kullanılan bir terimdir.

En eski bienal 1895'ten beri düzenlenen

Venedik Bienali'dir.

Venedik Bienali Arsenal Pavyonları

Venedik Bienali Arsenal Pavyonları

İTALYA'nın Venedik kentinde iki yılda bir gerçekleştirilen, önde gelen güncel sanat sergisidir. Venedik Film Festivalini ve Venedik Mimarlık Bienalini de bünyesinde barındırır. Sanat bienali iki yıl arayla tek sayıyla biten yıllarda yapılırken mimarlık bienali çift yıllarda yapılır. 1999'da "Uluslararası Güncel Dans Festivali" de başlamıştır.

• 1895 yılında yapılan ilk Bienalde dekoratif sanatlar önemli rol oynamıştır. Yirminci yüzyılın ilk on yılında etkinlik daha da uluslararası niteliğe erişmiştir. 1907'den sonra birçok ülke kendi ulusal pavyonlarını kurmaya başlamıştır. I. Dünya Savaşı'ndan sonra Bienal modern sanattaki yenilikçi akımlara ilgi göstermeye başlamıştır. İki Dünya Savaşı arasındaki yıllarda birçok önemli modern sanatçı bu etkinlikte işlerini sergilemiştir.

Kısa Kısa… Kısa Kısa…

1893-1909

1895’te Venedik’in belediye

başkanı Riccardo Selvatico,

yerel turizmi canlandırmak ve

kentteki sanatçıları desteklemek

üzere bir sanat fuarı icat etmiştir.

Fransa, Britanya ve Almanya da

bu sürece katılmıştır. Her biri

birer ulusal pavyon inşa ederek,

Giardini Pubblici içindeki

tepeye bayraklarını dikmişlerdir.

Bu tepe, San Marco’nun çan

kulesi 1902’de yıkıldıktan sonra,

geride kalan molozlardan

oluşturulmuştur. Zamanla başka

ülkeler de buraya yerleşmiştir.

Venedik Belediye Başkanı Riccardo Selvatico’nun büstü,

Giardini Pubblici, Bienal alanı, Venedik.

Doğumundan 1. Dünya Savaşı’na Venedik Bienali

• Venedik'teki ilk Bienal, 30 Nisan 1895'te 200 binden fazla ziyaretçiyle açıldı.

• 2. Bienal’den itibaren, Bienal, Venedik Sanatı’nıngörünürlüğünü ve kalitesini artıran makaleler ve incelemeleri teşvik eden Eleştirmenler Ödülü gibi sanat alanına bazı yenilikler de getirdi.

• Alman sanatı Venedik'e önemli eserler ve sanatçılar taşıdı: 1899 Bienali’ne Klimt ve ünlü Giuditta II’yi(Judith) sundu.

Klimt ve Giuditta II

• 4. Bienal sanat sergisinde Fransız sanatı, 30'ların Fransız manzarasının sergilendiği- Corot ve Millet'in eserleri - ve Rodin'in kişisel sergisiyle daha görünür hale geldi.

• 5. Bienal’de Fransız İzlenimciliği'nin artan önemine rağmen, Venedik Bienali Sanat Sergisi Sargent (1907) ve Bartlett'i (1909) sergilemeyi tercih etti.

Toplayıcılar, Jean François Millet

Fransız Manzara ressamları Jean Francois Millet ve Jean Baptiste Camille Corot

Jean-Baptiste-Camille Corot: The Sin-le-

Noble Road near Douai

• Yabancı Pavyonların organizasyonu 1907 yılında, önce Belçika, ardından İngiltere, Almanya ve Macaristan ile başladı.

• Fransa ve İsveç pavyonu 1912’de, 1914’te ise Hollanda organizasyona katıldı.

• İtalya Krallığı’nın kuruluşunun 50. Yılına dank gelen 9. Venedik Bienali’nde Klimt, Renoir, Courbet retrospektifi ve Monticelli Venedik’e getirildi.

• Dışavurumculuğun doğuşuyla birlikte 1914’te Venedik Ensor’un kişisel sergisine ev sahipliği yaptı. I. Dünya Savaşı yıllarında Venedik Bienali askıya alındı.

James Ensor, The Intrigue/ Dalga-Oyun, 1890.

İki Dünya Savaşı Arasında

• 1920'de Fransız Pavyonu'nun küratörü Signac - kendi çalışmalarının yanı sıra, Cézanne, Seurat, Redon, Matisse ve Bonnard'ı da ifşa ederken; Hollanda, Van Gogh ve İsviçre ise Hodler’dan bir retrospektif sundu.

• 1922 Venedik Sanat Bienali, sayısız tartışma arasında gerçekleşti: Modigliani'nin retrospektifi, sanatçının yaşamı hakkında çok fazla eleştiri toplarken; Afrika heykelinin sergilenmesi, aşağılayıcı ve bir anlamda 'ilkel' olarak tanımlandı.

• Venedik Bienali sergisinde yirmili ve otuzlu yıllarda Fransız sanatı baskın olmaya devam etti. Bu yıllarda Venedik Bienali Festivali'ndeki Fransız pavyonu, Gauguin, Toulouse-Lautrec, Monet, Manet, Degas ve Renoir'in retrospektifine ev sahipliği yaptı ve çağdaş Matisse, Van Dongen ve Zadkine'yi sundu.

İtalyan Pavyonu 1930’lar

Amadeo Modigliani, 1930 Venedik Bienali.

Alman Pavyonu’na giriş, Venedik Bienali, 1940 (Arnold Breker, Teyakkuz, 1939).

1939’da Hitler’in Polonya’yı istilası ve

İkinci Dünya Savaşı’nın başlamasıyla,

Arnold Breker’in Giardini Pubblici’deki

Alman pavyonunu istilası eşzamanlıydı.

Bu vesileyle, Alman Pavyonundaki

çalışmanın adı Teyakkuz idi. O

zamandan beri çok şey yaşandı. 50 yıl

sonra, Almanya’nın yeniden

birleşmesiyle birlikte, ‘teyakkuz’un

yarattığı dehşet verici hasarın belki

biraz olsun giderilmesi için bir adım

atılabilirdi. Hepimiz biliyoruz ki o

yıllardaki insan kaybını geri döndürmek

mümkün değil.

Hans Haacke

Bienal 1938 yılında önemli bir çıkış yakalamışken savaş nedeniyle 1944 ve 1946 Bienalleri iptal edildi.

Operation Bowler, Venice March 1945

1948’den Sonra Bienal

Savaşın olumsuz etkilerinin sürmesine rağmen, 24. Venedik Bienali'nde hiçbirpavyon boş kalmadı. 1948'deki Bienal sanat fuarında, Ernst, Dali, Kandinsky, Miròve Mondrian, Monet, Sisley, Cezanne, Degas, Gauguin ve Van Gogh vurgulandı.

Kandinsky Miro Cezanne Degas

Mondrian Van Gogh Ernst

Savaş Sonrası Dönem ve Yüzyılın Ortası

• Venedik'teki 1948 Bienali’nde başlayan avangardın öne çıkışı, ilerleyen beş bienalde daha devam etmiştir. Dadaism dışında, Venedik Bienali halkı Avrupa Avangardı ile buluşturacak bir sanat köprüsü kurmayı başarmıştır.

• 1950'de Bienalde Fovizm, Kübizm, fütürizm ve Blaue Reiter akımlarını temsil eden sergiler oldukça başarılı olmuştur. Bienal’deki Meksiko Pavyonu’nda Orozco, Riviera, Siqueiros ve Tamayo'ya ilişkin eserler başarıyla paylaşılmıştır.

• Bu dönemde dünya sanatta yeni trend patlamalarıyla karşı karşıya kalmıştır. Bienal’de kurulan Amerikan pavyonunda Pollock'un şaşırtıcı sanat eylemlerinde ortaya çıkardığı resimler sergilenmiştir.

• Der Blaue Reiter (Mavi Süvari Akımı)

Vassily Kandinsky ve Franz Marc'ın1911'de Almanya'nın Münih şehrinde kurduğu ressamlar birliğidir. Kandinsky ve Marc 1912'de, içinde plastik sanatlara ve müziğe yer verdikleri Der Blaue Reiteradında bir almanak yayınladılar ve iki sergi düzenlediler. 1912 yılında yayımlanan Der Blaue Reiter yıllığında Almanya ve Rusyadan halk sanatı örnekleri, Japon estampları Afrika ve Okyanusya’dan kültürel nesneler, çocuk resimleri ve orta çağ heykelleri yer almıştır.

Franz Marc, The Tower of Blue Horses 1913

Altmışlar

• Eleştirmenler, 1960’daki Uluslararası Sanat Sergisinde Gayrı resmi seçimlerin ve elemelerin yapılmasına ve onaylanmasına yol açmışlardır.

• 1964’te Venedik Bienali’nde Amerikalı ressam Rauschenberg’e ödül verilmesi aynı zamanda Amerikan pop art’ın Avrupa’ya etki etme sürecine de işaret etmiştir.

• 1966 Bienali, kurumsallığa ve rasyonelliğe geri dönüş yaparak Venedik’teki çeşitli bahçelerde, Le Parc ve Soto'nun optik ve kinetik sanat yerleştirmelerine ev sahipliği yaptı. İtalyan sanatı açısından da hareketli olan Bienal, o yıllarda hayatını kaybeden Boccioni ve Morandi'nin retrospektiflerini izleyiciyle buluşturması açısından önemlidir.

Aziz Petrus Bazilikası sergiler için kullanılmaya başlandı.

VENEDİK BİENALİ, 1964Rauschenberg’s Studio Resminin Yerleştirilmesi(1960–61), Venedik 1964.

Julio Le Parc, Op art

1968'deki dünya çapındaki gösteriler Venedik Bienalini tamamen etkilemiştir,

birçok sergi kapalı kalmış, çok sayıda sanatçı gösterilere katılmıştır.

‘Portere Operaio’ (Workers’ Power).

Yetmişler

• 1970'lerin Venedik Bienali'nde Büyük Ödüller kaldırıldı, satış ofisi iptal edildi ve monografik sergiler ile kutlamalar üzerine tematik incelemeler tercih edildi.

• Malevich, Duchamp, Man Ray ve Albers'in eserleri sergilenerek sanatın bazı problematiğini sunmak istenmiştir.

• Gino De Dominicis, Luciano Fabro, Mario Merz, Germano Olivotto and Franco Vaccari tarafından açılan İtalyan pavyonunda Dominicis’in “İş ve Davranış” isimli çalışmasıyla oldukça ses getiren bir bienal olmuştur.

• 1973’de, İtalyan Parlamentosu, Bienal’in yeni Statüsünü onaylamıştır. Bienalin disiplinler arası ve mevsimsel bir yapıya kavuşması gerekliliği kabul edilmiştir. Olaylar (happening), tartışmalar ve performanslar için kullanılacak yeni alanlar geliştirme kararı da alınmıştır.

Gelecekte sanatın hala geleneksel

heykeltıraşlara veya heykellere emanet

edilip edilmeyeceğini merak eden ve

o yıllarda birçok sanatçının eserlerinin

tercih edileceğini neden düşündükleri bir

sergidir.

Bu, Bienal gibi bir kamu kurumunun, 1968

devriminden bu yana İtalya’da ortaya çıkan

özgürlükçü hareketlerle başa çıkması sürecinde

önemli bir fırsattı, çok cesur ve öncü bir sergiydi.

Geleneksel resim sanatından çok, yeni teknoloji

ve medya sanatıyla gündeme gelmiştir. Özellikle

fotoğrafçılık, video sanatı, gerçek nesnelerin

yerleştirilmesi vb. tarzıyla öne çıkmıştır. “İş ve Davranış”

1974 Venedik Bienali tamamen Şili'ye adanmıştır: Cumhurbaşkanı'nın dul eşi

Hortensia Bussi, diktatör Pinochet'ye karşı en büyük kültürel protesto olarak

kabul edilen 1974 Bienali açan kişi olmuştur.

• 1977'de tartışmalı “Muhaliflik Bienali”, “Yeni Sovyet Sanatı: Resmi olmayan bir perspektif” isimli sergiyi kurdu ve Venedik'teki 38. Bienal; Kandinsky, Mondrian, de Chirico, Boccioni, Rauschenberg, Braque, Duchamp ve Picasso'nun eserlerini izleyicilerle buluşturdu.

SEKSENLER

Seksenlerde Bienal sanat sergisi, çeşitli temalar üzerinegeliştirilmiştir: Sanat olarak sanat (1982), Aynada sanat (1984), Sanatve bilim (1986). 1980'de Uluslararası Sanat Sergisi Venedik Bienali,Trans-Chia, Clemente, De Maria ve Paladino ile birlikte genç sanatçılariçin bir girişim olan 'Aperto' 80'i sunmuştur.

1986'da Venedik Bienali 'Sanat ve Bilim' adıyla ilk kez iki bölüme

ayrıldı: 'Geçmiş ve şimdiki' ve 'Tam bilimler çağında' önemli

bölümlerdir.

Noguchi'ye (ABD) adanmış olan sergi ve 'Güney Afrika Pavyonu'

olarak açılan ırkçılık karşıtı girişimi Vincenzo Eulisse büyük başarılar

kazanmıştır.

ABD pavyonu, bir sonraki Bienalin

kahramanları arasında yer almıştır.

Vincenzo Eulisse

VİNCENZO EULISSE’NİN EN PROVOKATİF ÇALIŞMASI 1986 VENEDİK BİENALİ’NDE GÜNEY AFRİKA PAVONUNDAGERÇEKLEŞTİRDİĞİ KASAP DÜKKANI YERLEŞTİRMESİDİR. TAVANDAN SARKAN ZİNCİRLERİN ÜZERİNE ASTIĞI VE AFRİKA’DAKİIRK AYRIMINI ELEŞTİRMEK İÇİN YAPTIĞI SUNUMDUR. BU TAVANDAN ZİNCİRLERLE TIPKI BİR ET PARÇASI GİBİ İNSANLAR/ MANKENLER ASILMIŞTIR.

DOKSANLAR

•Venedik'te 1990’da kurulan Uluslararası Sanat Sergisi

'Gelecekteki Boyut'ta, Pop Art sanatçısı Rauschenberg,

çalışmalarından birini Sovyet pavyonunda sunmuştur.

•Arsenal Koridoru’nda “Açık” temalı bir yerleştirme

gerçekleştirilmiştir.

•Bu Bienal’de dini protestoların yanı sıra AİDS konusunda bir

çalışma, çevre duyarlılığına ilişkin canlı karıncalar içeren bir

çalışma da yer almıştır.

•Sergi, İngiliz sanatçı Hirst tarafından bir inek kadavrasının

kesilmesi nedeniyle sağlık kontrolleri gerekçesiyle ziyarete

kapatılmıştır.

•Bu Bienal, Holzer'in elektronik yazı ve reklam örneklerini

sunduğu ABD pavyonu için yine büyük bir başarı olmuştur.

Bölünmüş Anne ve Çocuk

Damien Hirst, 1993 Heykel, 1993 Venedik Bienali'nde sergi için yapıldı ve daha sonra, Hirst’e 1995 yılında

Tate Britain'deki Turner Ödülü’nü kazandrdı (ardından The Tate Gallery) odak noktası oldu. Şimdi Oslo Astrup

Fernley Modern Sanat Müzesi koleksiyonunda. Hirst, 2007’de Tate

Britain’ için bir kopyasını hazırladı.

• 1995 Venedik Bienali’nde İtalyan olmayan bir kişi, Fransız Jean Clair yönetici olarak görev yapmıştır. Clair, Palazzo Grassi’de “Kimlik ve Ötekilik” isimli sergiyi organize etmiştir. Sergi yüz ve beden imgelerine odaklanmıştır. Sergi, dünyanın en ünlü müzelerinde farklı eserlere ev sahipliği yapmıştır.

• 1999 (dAPPERTutto) ve 2001 (İnsanlık Platosu) Bienalleri Venedik’te Arsenal’deki önemli binaların da kurtarılmasını sağlamıştır.

«Viva Arte Viva»

Katılımcıların kendilerinden bir

şeyler bulabileceği ve kimi zaman

da aktif olarak rol oynayabileceği etkinliklerden oluştu. Bienalin bir

resim sergisinden temel farkı,

eserlerin katılımcılarla bir

bütünlük oluşturmasıdır.

Christine Macel, 2017 Bienal küratörü

«Sanat, dünyayı yeniden icat edebileceğiniz bir yer»…

Pompidou’da küratörlük çalışmalarının yanı sıra, 2004 ve 2013 yılları arasında sekiz sergi düzenlediği ve uluslararası sahnede genç sanatçılara adanmış bir galeri olan “Espace 315” için çok sayıda sergi tasarladı.

Koo Jeong-A, Magnus Von Plessen, Xavier Veilhan, Jeppe Hein, Pawel Althamer, Damian Ortega, Tobias Putrih, Navid Nuur, Nina Beier, Simon Denny, Yorgos Sapountzis Macel’in çalıştığı genç sanatçılar arasında yer almaktadır.

Macel, 2002 yılında, genç Fransız ve uluslararası sanatçıların film prodüksiyonunu ön plana çıkaran

“Prospectif Cinéma” konseptinden, organizasyonundan ve programlanmasından sorumluydu.

Ayrıca iki yıl boyunca Festival du Printemps de Cahors'un sanat yönetmenliğini yaptı (ExtraetOrdinaire, 1999; Sensitive, 2000) ve Mareppe'deki FRAC'deki John Bock tarafından Moore Space Miami'deki (2005) Jeppe Hein'in küratörlüğünü gerçekleştirdi. (2006) ve Sharjah Vakfı’nda (2012) çalışmalar yürüttü.

Artforum, Flash Art, Art Press, Parkett ve Cahiers du Musée ulusal d’art moderne gibi çeşitli dergilere katkıda bulunuyor. Çağdaş sanatın teması ve sanat eserlerinde zaman kavramı üzerine Le Temps pris / Alınan Zaman (Fransızca, İngilizce, Monografik / Centre Pompidou 2008) deneyi de dahil olmak üzere pek çok makale, kitap ve katalog yazarıdır. Kısa bir süre önce 2015 yılında MoMA'nın katalogunda Lygia Clark ve New York'taki Yeni Müze'nin kataloğunda Anri Sala'da bir makale yayınladı (Phaïdon, Şubat 2016). 1997'den 2002'ye kadar Paris'teki École du Louvre'da çağdaş sanat dersleri verdi ve çağdaş sanat (Espace Blank, Paris), sanat ve sinirbilim (AoN, Berlin), sanat ve sanat üzerine çeşitli dernekler kurdu.

Mending Project

Sanatçı Lee Mingwei, bu projede ziyaretçilerini kendilerine aitbirer yıpranmış kıyafet, aksesuar ya da kumaş parçasıgetirmeye ve şovun bir parçası olmaya davet etmiştir. Sanatçıda bu eşyaları rastgele ve rengarenk ipliklerle onarmış veyeniden dekore etmiştir.Bu süreçte de sanatçı ve ziyaretçi oturup sohbet etme vepaylaşımda bulunma fırsatı elde etmiştir. Sonunda da bueşyalar iplik makaralarıyla duvara tutturulmuştur. Eserinsahipleri de yaratıcıları katılımcılar olmuştur.

TAMİR PROJESİ

Geleneksel Japon el sanatı ve bir kısmı çöp sayılabilecek günlükmalzemeler, sanatçı tarafından doğup büyüdüğü ve halen çalışmayadevam ettiği Hiroşima’yla derin ve kişisel bağlar içinde yorumlanıyor.Şehrin nükleer bombadan sonraki yıkıntılarında bulunan objelerinkullanılması, vatandaşların eski yaralarını iyileştirme amacı taşıyor.

Turned Upside Down, It’s a Forest, Japonya

Nijerya’yı temsil eden üç çağdaş sanatçının her biri, ülkenin geçmişten günümüze uzanan özgün konumuna dikkat çekiyor. Bellek, kimlik, kolonicilik ve kültürel miras ekseninde şekillenen çalışmalar; büyük çapta yerleştirmeler, performans odaklı filmler ve resimler içeriyor.

How about NOW?Nijerya

Rasheed Araeen, Sonsuza kadar sıfır… Arsenale,

Ernesto Neto, Um Sagrado Lugar (Kutsal Yer), 2017, karışık teknik, yerleştirme, Arsenale.

Neto’nın imzası olan organik tarzda yapılmış bu çadır,Brezilya'nın Amazon Bölgesindeki Acre eyaletinde yaşayan Huni Kuin yerlileri için Cupixawa veya sosyal buluşma yeri sağlamaktadır.

Burada Huni Kuin ziyaretçilere şifa törenleri gerçekleştiriyor (tabela psikoaktif ayahuasca'yı kullandıkları anlamına geliyor; saatlerce süren bu yüzden gelato ve daha sonra bir gondol gezisine çıkmanız tavsiye edilemez).

Yerleştirme, bize dünyayı algılamanın farklı biçimlerini göstermeye çalışır, ancak bir turist olarak. Venedik size bu fırsatı sunarak farklı ve turistik yüzünü de göstermiş oluyor.

2019 VENEDİK BİENALİ’NİN

BAŞLIĞI

“ENTERESAN”

Venedik Bienali son edisyonunda

dünyanın içinde bulunduğu belirsiz,

krizli ve karmaşık ortamı anlatan bir

başlıkla kapılarını açacak: “May You

Live in Interesting Times”

(Enteresan zamanlarda yaşa!)

Başlık ilhamını Britanya

parlamentosunun üyelerinden

Austen Chamberlain’in 1930’larda

yaptığı bir konuşmada sarf ettiği ve

bir “Çin bedduası” olarak bilinen

sözlerden alıyor.

2007

Hüseyin Alptekin, Bienalde Türkiye’yi temsil eden

yerleştirmesinin başlığını, bir memnuniyetsizliği şikâyet

yoluyla gidermenin boş yere konuşmak olduğunun

bilincinde kalarak “Don’t Complain” (Şikâyet Etme)

koymuştur.

2011

• Ayşe Erkmen'in "B Planı" başlıklı heykel yerleştirmesi, Venedik'in suyla olan kaçınılmaz ve karmaşık ilişkisinden yola çıkıyor. Bu projeyle Erkmen, Arsenale'nin bir odasını kompleks bir su arıtma birimine dönüştürüyor: Heykel gibi işleyen makineler, izleyiciyi kanala temiz, içilebilir suyu geri veren filtreleme sürecinin içine alıyor.

Hafıza Mekanları, 2014

—Murat Tabanlıoğlu

• Hafıza Mekanları (Places of Memory) bir tarihçi bakışıyla Türkiye’deki modern mimarlığı ortaya çıkarmak, eksiksiz bir katalog sunmak ya da sadece ona özgü yerellikleri yakalamaya çalışmak yerine bienalin ana temasını bireysel algı ve deneyimler üzerinden ele almayı deniyor.

2015

• “Respiro ile zamanların başlangıcına, ilk gökkuşağına, diğer bir deyişle ışığın ilk kırılma anına gideceğiz. Tarih içindeki belirli anlara sabitlenmek yerine bugünün ve uzak geçmişin güncelliğine aynı anda sahip çıkacağız. Durağanlığa karşı dönüşmeye, dönüştürmeye, nefes almaya, hissettirmeye devam edeceğiz.” —Sarkis, 2015

Cevdet Erek, 2017

• Mekâna özgü bir yerleştirme olan ÇIN, mekânın şiirsel ve politik tahayyüllerini mimari ve ses aracılığıyla keşfetmeyi deniyor. Eserin başlığı, işi önceden haber veren bir ses sinyali olarak düşünüldü. Türkçede bir yansıma sözcük olan ÇIN, vurmalı bir sesi taklit eden bir sözcük olmasının yanı sıra, iki ayrı kelimenin türediği bir kök: Çınlama (reverberasyon) ve kulak çınlaması.

• Erek, ÇIN ile daha önce gerçekleştirdiği “Ritimler Mekânı”, “Cetveller ve Ritim Çalışmaları” ve “Ses Süslemesi” gibi seri işlerinde araştırdığı tema ve yöntemlerin bir bölümü üzerine denemelerini sürdürüyor. Bu işlerde tarihin, gündelik yaşam ve doğanın ritimleri, ses, mimari ve performansın bir araya gelmesiyle ifade buluyor, görsel ve işitsel zaman çizelgeleri inşa ediliyor, örüntüler ve söz aracılığıyla mimari “ses süslemeleri” yaratılıyor.

2019 Venedik Bienali Türk Pavyonu, İnci Eviner

Biz Başka YerdeBiz, Başka Yerde için Türkiye Pavyonu’nu bir sahneye dönüştürecek İnci Eviner, sahne üzerinde, kendi çizdiği desenlerden yola çıkarak yeniden biçimlendirdiği mimari öğelere, videolara, ses yerleştirmelerine ve objelere yer vererek, farklı duyusal ve görsel katmanlar oluşturmayı amaçlamıştır.

KAYNAKLAR

• https://www.labiennale.org/en ( Venedik Bienali Resmi web sitesi)

• https://bienal.iksv.org/tr (İstanbul Bienali Resmi Web Sayfası)

• Güler Bek. "Çağdaş Türk Sanatında Bir Sergi Oluşumu ve Sanat Ortamına Etkileri: Bienaller", Sanat Yazıları 9, Hacettepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Yayını, 2002 Güz Dönemi: 41 - 57.

• Gürlemez Arı, A . (2020). Venedik Bienali’nin Osmanlı Imparatorluğu’yla Ilk Teması: Saray Koleksiyonundan Bir Tablo Talebi . Art-Sanat Dergisi , (13) , 169-188 . DOI: 10.26650/artsanat.2020.13.0007