View
0
Download
0
Category
Preview:
Citation preview
1
juli 2020
INCIDENT UITGELICHT
En dan sta je ineens aan de andere kant
Actief op land en water
FAMILIEPORTRET:
Norbert:
‘‘De saamhorigheid en de snelle acties vielen me erg op.’’
Aan de studieKinderen zijn nog onbevangen
2 3
17VIJF VRAGEN AAN
COLOFON De VuurbronJuli 28e jaargang nummer 2Magazine van Veiligheidsregio IJssellandVerschijning: 4 x per jaar Hoofd- en eindredactie: Team Communicatie
Redactie:Rina BraakmanMarieke GoudbeekEllen KilianJan NieuwenhuisMarcel van SaltbommelRoné van der VlietMaurice van Zoelen
Fotografie: Stefan Kemper (voor het artikel ‘de hobby van’)Jarno KraayvangerMarcel van SaltbommelTeam Communicatie
Foto-omslag: Norbert Bosman gefotografeerd door Jarno Kraayvanger. Je leest het artikel van Norbert ‘Saamhorigheid en snelle acties’ op pagina 6
Contactpersonen:
Dalfsengroep Dalfsen M.N. van Saltbommelgroep Lemelerveld R. Eilert en F. Overgoor groep Nieuwleusen M.N. van Saltbommel
Deventer Groep Bathmen H. FliermanGroep Deventer E. Brinkhof en F. Leeftink
Kampen J. Hafkamp
Olst-Wijhe groep Olst J.R. Leerinkson groep Wijhe J.R. Leerinksongroep Welsum G. Huiskamp-Fliermangroep Wesepe E. Zandbelt groep Heeten R. Alferink groep Heino M. Kogelmangroep Luttenberg S. Maatmangroep Raalte D. Wilmink
Ommen-Hardenberg groep Balkbrug vacantgroep Bergentheim A. Pouwelsgroep Dedemsvaart 1 G.T. de Haan groep Dedemsvaart 2 vacantgroep Gramsbergen E.J. Kwantgroep Hardenberg A H. Nijeboer groep Hardenberg B vacantgroep De Krim H.J. Mulder groep Slagharen H. Spijkersgroep Ommen E.J. Dijk
Staphorst vacant
Steenwijkerland groep Giethoorn M. Smit en B. Tuingroep Kuinre vacantgroep Oldemarkt K. Boers en A. Meijerink-Molenboergroep Steenwijk vacantgroep Vollenhove P. Smit
Zwartewaterland groep Genemuiden A. Blok en L. van Dieren groep Hasselt D. Kroesgroep Zwartsluis vacant
Zwolle M.N. van Saltbommel
Adressencoördinatie:Wijzigingen van adressen en/of nieuwemedewerkersRina Braakman
Telefoon: 088 - 1197433
E-mail: r.braakman@vrijsselland.nl vuurbron@vrijsselland.nl
De redactie behoudt zich het recht voor om artikelen in te korten of journalistiek aan te passen.
Uitgave door team Communicatie van Veiligheidsregio IJsselland
ondertussen online
Fijne vakantie!Inhoud04 ACTUEEL
08 INCIDENT UITGELICHT
10 COLLEGA’S AAN HET WOORD
12 FAMILIEPORTRET
14 ORGANISATIEONTWIKKELING
16 PARTNERS
18 INCIDENT UITGELICHT
20 AAN DE STUDIE
22 IN BEELD
28 DE HOBBY VAN
06 EEN DAG MET
24 DE POST VERTELT
Kopij voor het volgende nummer kun je aanleveren bij je contactpersoon of mailen naar de redactie:vuurbron@vrijsselland.nl Postbus 1453, 8001 BL Zwolle
Vóór 2 september 2020
Bij het bedenken van onderwerpen voor deze Vuurbron waren we even bang
dat we niet voldoende hadden. Niets bleek minder waar. Sommige projecten
werden ‘on hold’ gezet, maar net zoveel werden opgestart. Denk aan webinars
als nieuwe leervorm, het vergaderen via Teams en het gereedmaken van onze
kantoren en posten om voldoende hygiëne en afstand te waarborgen.
In deze editie lees je meer over onze crisisorganisatie. Hoe en met wie werken
we samen en wat merk jij daarvan als medewerker? Collega’s vertellen over
hun (thuis)werkplek en Rita studeert voor onderwijsassistent in het basisonder-
wijs. Uiteraard waren er ook de nodige inzetten in onze regio.
We wensen je een fijne vakantieperiode toe en zijn benieuwd: waar lees jij
de Vuurbron? In je eigen achtertuin, op het balkon of alsnog op een ander
vakantieadres?
De redactie
PER BOOT NAAR GROTE
NATUURBRAND
De harde wind maakte het blussen
van een grote natuurbrand in natuur-
gebied De Weerribben in Ossenzijl
lastig. Het gebied van 8 tot 10 hectare
groot was met boten beter bereikbaar
dan met tankauto’s.
DE STENTOR
EEN DIGITAAL COPI
Op 4 juni gaven Diederik Markvoort
en Milou Levink een online gastles
voor studenten Integrale Veiligheids-
kunde van het Saxion in Deventer.
Met de studenten als officieren van
dienst werd een CoPI nagespeeld,
het scenario was een brand in de bin-
nenstad van Kampen. Leren is leuk!
BB COLLABORATE
HANDCREW ACTIEF IN BRABANT
Op 20 april ging rond 19.00 uur de
pager van de leden van de Handcrew
voor een natuurbrand in Brabant.
Vanwege corona mochten ze met
maar vijf personen in de bus en
met twee in het haakarmvoertuig.
De bezetting was dus vrij krap en
dit zou de eerste inzet in het donker
worden.
4 5
actueelactueel
Een heldere betekenis van onze kernwaarden geeft de organisatie houvast in
het maken van keuzes en in het gedrag dat we van elkaar kunnen verwachten.
Van 10 tot 23 juni werden er verschillende bijeenkomsten georganiseerd voor
medewerkers en vrijwilligers om met elkaar in gesprek te gaan over onze
kernwaarden. Met deze input is er inhoud gegeven aan de kernwaarden en
zijn er verschillende definities opgesteld. Nu is aan jou de keuze welke uit-
werking volgens jou het beste bij onze organisatie past. Binnenkort staan de
verschillende definities op intranet. Stem op de uitwerking die jij het beste
vindt passen bij Veiligheidsregio IJsselland.
Van kernwaarden naar gedrag
Regio’s testen nieuw operationeel uniform
TEKST: HILDE BOS
TEKST: HILDE BOS BEELD: MARCEL VAN SALTBOMMEL
De nieuwe OR is er (eindelijk) klaar voorTEKST: ELLEN KILIAN BEELD: OR VIA TEAMS
Verbinding, vertrouwen en vakman-
schap. Dat is waar wij als Veiligheids-
regio IJsselland voor staan. Maar wat
betekenen deze kernwaarden precies en
hoe vormt dit onze organisatiecultuur?
De afgelopen tijd is team HRM aan de
slag gegaan om onze kernwaarden te
vertalen naar concreet gedrag. Zodat ie-
dereen weet wat we van elkaar kunnen
verwachten.
Eind mei kregen alle 25 veiligheidsre-
gio’s kledingpakketten voor de lande-
lijke draagproef van het operationeel
uniform. 250 brandweermensen dragen
het uniform zes weken lang om zo te
ervaren wat er eventueel aan verbeterd
kan worden en de eerste bevindingen
zijn positief. Ook in onze regio testen
tien collega’s de kleding.
Eén van hen is Robert Kooij, vrijwilliger in
Oldemarkt. Hij deelt met ons alvast zijn
eerste ervaringen: “Je merkt dat er goed
nagedacht is over het nieuwe uniform.
Er zitten voldoende zakken in de broek,
de pager blijft niet steken op de lussen van
de riem en de broek is ook lang genoeg.
Dit is wel eens een probleem met mijn
lengte. Het materiaal is luchtig en voelt
goed aan, ook na een inzet. Een nadeel:
de rode streep op de achterkant van de
polo voel je trekken bij bewegingen met de
armen. Al met al ben ik wel zeer tevreden
met het nieuwe uniform.”
OPERATIONEEL UNIFORM
Het operationeel uniform wordt gebruikt
bij laag-risicotaken, zoals liftopsluiting,
dier te water of reinigen wegdek. De deel-
nemers toetsen de kleding op aspecten zo-
als pasvorm, functionaliteit en bescherming
tijdens operationeel optreden. Zij dragen
de kleding zowel bij repressieve taken als
op kantoor. De bevindingen en eventuele
verbetersuggesties worden verwerkt in het
definitieve ontwerp van de nieuwe vrouwe-
lijke en mannelijke lijn.
Meer weten over de landelijke draagproef
of over het operationeel uniform? Ga op
intranet naar het kennisportaal > Beheer &
Techniek > Kleding.
Op 11 maart waren de verkiezingen voor de onder-
nemingsraad. Al snel daarna waren de nieuwe leden
bekend. En bijna net zo snel zaten we allemaal thuis
vanwege de coronacrisis. De overdracht van de oude
leden naar de nieuwe leden was daarom wat vertraagd.
De overdracht kon natuurlijk niet zonder afscheid te
nemen van de vertrekkende leden: Gert Ensing, Richard
Meijer, Richard IJssendoorn, Nick Krijn, Dick Postma, Jan
Nieuwenhuis, Arjan Dekker en Henk Steen werden bedankt
voor hun inzet. Er gaat de nodige kennis en ervaring weg,
maar de nieuwe en blijvende leden hebben er zin in. En er
liggen genoeg klussen om mee aan de slag te gaan.
TAAKDIFFERENTIATIE EN MELDKAMER
Twee belangrijke dossiers die spelen zijn de meldkamer en
taakdifferentiatie. Op dit moment heeft IJsselland een ge-
zamenlijke meldkamer met de VNOG. Deze wordt samenge-
voegd met de meldkamers van Twente, Gelderland-Midden
en Gelderland-Zuid tot de meldkamer Oost-Nederland.
Dat betekent nogal wat voor het personeel en daarom
hebben de ondernemingsraden van de verschillende regio’s
hier medezeggenschap over. Koos Prins en Bert Weijs gaan
met dit dossier aan de slag. Inmiddels is daarvoor ook een
gezamenlijke OR ingesteld, een BOR, met uit elke regio twee
leden. Ook dit pakken Koos en Bert namens IJsselland op.
Een ander dossier is de taakdifferentiatie. Bij de komst van
de Wet normalisering rechtspositie ambtenaren (Wnra)
bleek dat de rechtspositieregeling van brandweervrijwil-
ligers niet voldoet aan Europese regelgeving. Vrijwilligers
moeten mogelijk gezien worden als deeltijd medewerkers
en zouden daarom bijvoorbeeld ook pensioen moeten
opbouwen. Dat betekent nogal wat voor de brandweer als
geheel. Daarom loopt er landelijk een onderzoek naar een
manier om hier mee om te gaan. In onze eigen organisatie is
hier ook een projectgroep mee bezig. Vanuit de OR denken
Mascha Westenberg, Gerrit-Jan Odink, Huub Geerdink en
Melvin Jongenelis mee.
VASTE COMMISSIES
Onze organisatie heeft een projectgroep over arbo en
veiligheid. Vanuit de OR denken Ronald Kassies en Robert
Jan Bongers mee. Ook wordt de OR gevraagd om kritisch
mee te kijken bij grotere aanbestedingsprojecten en begro-
tingen. Henk Locht en Anita Dijkslag gaan hier mee aan de
slag. Als OR willen we natuurlijk ook aan collega’s laten zien
wat we doen, daarom gaan Milou Levink en Ellen Kilian aan
de slag met communicatie. En tot slot hebben we ook een
dagelijks bestuur nodig om alles in goede banen te leiden.
Voorlopig is Cees Jan Bloemendaal voorzitter met Bert Weijs
als zijn plaatsvervanger. Vanaf 1 augustus komt Judith
Elissen de OR versterken als ambtelijk secretaris. De komen-
de tijd werkt ook de OR digitaal, maar we hopen dat we ons
snel weer face-to-face voor jullie kunnen inzetten.
• De OR bestaat uit 15 leden, 10 daarvan zijn
nieuw. Ook nieuw: er zitten vier vrouwen in
de OR.
• Vijf leden zijn vrijwilliger waarvan vier in
het oosten van onze regio.
• Het jongste OR-lid is bijna 30 jaar, de oudste
is 62 jaar.
6 7
er veel vragen en scenario’s op ons af.” Norbert loopt tijdens
het telefonisch interview zijn agenda na en verzucht dat er
heel veel is gebeurd. “Bij iedere afspraak kan ik me nog voor
de geest halen hoe de sfeer was maar tegelijkertijd ook hoe
snel dat weer veranderde. De saamhorigheid en de snelle
acties vielen me erg op.”
DIT IS ONZE TAAK
“We zijn een crisisorganisatie, waarbij de voorzitter veilig-
heidsregio (Peter Snijders) verantwoordelijkheden heeft in
de bestrijding van een infectieziekte A en in het treffen van
de juiste maatregelen in het kader van de noodverordenin-
gen”, legt Lizette Tijink, hoofd Veiligheidsbureau, uit. “Dit is
een wettelijke taak en aangezien premier Rutte niet met 355
gemeenten zaken kan doen, zijn de 25 voorzitters zijn aan-
spreekpunt. Het verschil met een meer reguliere crisis waar-
bij een Regionaal Operationeel Team (ROT) en Regionaal
Beleidsteam (RBT) in actie zijn, is dat de crisis een langdurig
karakter kent en er sprake is van sturing vanuit de regering.
Daarnaast is de veiligheidsregio sterk gepositioneerd en in
beeld bij niet alleen gemeenten en partners, maar ook bij
de inwoners. Zowel extern als intern is te zien dat bepaalde
taken stil vallen, maar dat iedereen toch druk is en bereid
om elkaar te helpen. Dat is mooi om te zien.”
LOGISCH DAT WE DIT DOEN
“Het belang van onze inwoners staat voorop. Ik vind het
dus niet meer dan logisch dat we dit doen.” Mike Haerlman,
medewerker Vakbekwaamheid, stak samen met nog drie
andere collega’s direct zijn hand op toen de persoonlijke
beschermingsmiddelen (PBM) vanuit een ‘geheim’ depot
verspreid moesten worden over de regio. “Onze teamleider
krijgt een seintje wanneer er een nieuwe aanvraag is en
via de app bespreken we wie van ons kan rijden. Normaal
gesproken rijd ik al veel vanwege de oefenondersteuning,
alleen mijn werktijden zijn iets aangepast. Overigens ben
ik wel voorzichtig rondom mijn collega’s in de 24-uursdienst.
Ik kom dichter bij de ‘brandhaard’ en wil anderen niet
aansteken.”
een dag met
Saamhorigheid en snelle acties
Eind januari kwamen de eerste beelden vanuit China onze kant op en leek het nog ver van ons bed. Een nieuw virus, later bekend als COVID-19, kwam al snel richting Europa en de onrust nam toe. Daarna ging het ook voor onze organisatie hard: crisisteams kwamen in actie om de regio voor te bereiden op wat ging komen. Regulier werk werd vervangen voor acties in diverse (crisis)teams en collega’s kregen te maken een GRIP 4 en een langdurige crisis. Begin mei blikten we terug op die eerste weken en maanden.
Norbert Bosman, teamleider GHOR, was vanaf het begin
betrokken bij de crisis. “In februari en de eerste week van
maart kwamen we in bij elkaar om te bespreken wat er op
ons af kwam. Het is de taak van een GGD om de uitbraak
van een infectieziekte te bestrijden en van de GHOR om
te coördineren binnen het netwerk van zorgverleners.
We keken elkaar eerst nog aan met de vraag: ‘welke regio
krijgt de eerste ziektemelding?’ Op 28 februari werd bekend
dat dit in Brabant was en dat ook onze regio actie moest
ondernemen. Dat bouwde zich op van ‘handen wassen’ naar
‘volledig thuiswerken waar mogelijk‘. Een week later kwam
het bericht dat er in elke regio een distributiesysteem voor
persoonlijke beschermingsmiddelen moest komen. Vanaf 9
maart hadden we te maken met een multicrisis en kwamen
TEKST: ANNEMARIE HENZEN BEELD: JARNO KRAAYVANGER EN MARCEL VAN SALTBOMMEL
21 februari bijpraat GGD GHOR Nederland over virus
24 februari preventief crisisteam geneeskundig
28 februari februari afstem minister met voorzitters veiligheidsregio’s
6 maart bestuurlijk ROAZ
12 maart brede activering crisisorganisatie
13 maart volledig thuiswerken waar mogelijk
^v.l.n.r. de leden van het ROT: Liesbeth Kleisen, Arjan Mengerink, Coen Vaarkamp, Erik Elbrink, Petra Kruijt, Johan Ekkel, Marco Huisman en Lidy Uiterwijk Winkel.
^Lizette Tijink bij het RBT.
^Mike Haerlman verspreidt PBM’s door de regio
8 9
SAMENWERKEN MET MEERDERE REGIO’S
Norbert vervolgt: “Het Ministerie van Volksgezondheid,
Welzijn en Sport (VWS) denkt niet in veiligheidsregio’s,
maar voornamelijk op ROAZ-niveau. Dat betekent in ons
geval een werkgebied tussen Harderwijk en Zwolle. Het was
daarom logisch om met de Oost-3 regio, dus veiligheids-
regio’s IJsselland, Twente en Noord- en Oost-Gelderland de
samenwerking te intensiveren. Veel partijen vonden hun
modus in het werk voor deze crisis. De GHOR is in het regu-
liere werk, maar zeker nu, een verbindende factor tussen de
diverse zorg verlenende organisaties. Toen het aantal vragen
uit dat netwerk – met name over persoonlijke beschermings-
middelen – sterk toenam, kwam bij individuele collega’s en
bij de GGD de telefoon roodgloeiend te staan. We besloten
daarop om een callcenter in te richten aan de Marsweg.
ZESTIG TELEFOONTJES PER DAG
“We zijn op maandag 16 maart gestart met een callcenter
om de vragen, tekorten en aanbiedingen van persoonlijke
beschermingsmiddelen (PBM) in kaart te brengen”, vertelt
Milou Levink van het Veiligheidsbureau. “Vanaf vrijdag 20
maart waren we 24 uur per dag bereikbaar voor de Oost-3
regio. In het callcenter werken we met een pool van twaalf
medewerkers van Veiligheidsregio IJsselland. Doordeweeks
ontvingen we gemiddeld 50-60 telefoontjes per dag, en in
de weekenden varieerde dit van 5 tot 25 telefoontjes per
dag. We leveren de PBM niet preventief aan zorginstellin-
gen, alleen als er sprake is van een corona besmetting.
Dit leidde soms tot moeilijke en emotionele telefoontjes.
Per eind mei kreeg het callcenter de taak om vragen van
inwoners en ondernemers te beantwoorden op basis van
de noodverordening en bijbehorende maatregelen.”
TEAMS WORDT INTENSIEF GEBRUIKT
Om een callcenter en thuiswerken te kunnen realiseren
kwam team Informatisering&Automatisering (I&A) in beeld.
Jan-Anne ter Horst vertelt: “De telefoons voor het callcenter
zijn geprogrammeerd om telefoontjes te ontvangen, in de
wacht te zetten of om een bandje af te spelen. De zes
collega’s die tegelijkertijd actief waren, kregen een plek
aan de bureaus van team Risicobeheersing aan de Marsweg
om voldoende afstand en rust te kunnen waarborgen. Ook
moest al snel het videobellen worden geregeld voor de hele
organisatie. We zien dat Teams kort na oplevering meteen
goed werd gevonden en intensief gebruikt. I&A werkt
volgens een rooster bij zowel de GGD, de Marsweg en thuis.
Aan de Marsweg is de opslag van onder andere laptops en
kunnen we deze uitgeven aan collega’s die niet over een
thuiswerkplek beschikken. Er is veel hulp van verschillende
kanten en daar doe je het voor, onafhankelijk van waar je
werkt. Dat vind ik mooi om te zien.”
KRACHTEN BUNDELEN EN ELKAAR VERSTERKEN
“Ik was nog maar net gestart met mijn functie als communi-
catieadviseur ROT/RBT. Je weet dat het telefoontje kan
komen, maar zó snel had ik het niet verwacht. Nu mag ik
voor het ‘echt’ aan de bak in het ROT/RBT”, vertelt Lidy
Uiterwijk Winkel. “Ik doe de functie samen met Bianca
de Greef. De regionale samenwerking vind ik erg leuk.
We moeten onze krachten bundelen en elkaar versterken,
daar zetten we diverse middelen voor in. Zo hebben we
ook twee sessies met alle communicatieadviseurs uit de
regio gedaan om samen naar het ‘nieuwe’ verhaal te kijken.
Vanuit de Rijksoverheid krijgen we informatie om door te
vertalen naar onze regio. Het actiecentrum communicatie is
daarom ook volop actief met het beantwoorden van (media)
vragen, het maken van updates richting ondernemers en
inwoners en het afstemmen van woordvoeringslijnen. Je zit
met zijn allen in deze crisis. Dat je voor inwoners, onder-
nemers en instellingen het verschil kunt maken tussen ‘ik
snap er niks van’ en ‘ah, dat klinkt logisch’: dat is een hele
waardevolle taak!”
IK DENK DAT IK HET WEL KAN
Marco Huisman werd op 30 maart door Rianne van den
Berg, Directeur Publieke Gezondheid GGD GHOR, benaderd
of hij de GGD wilde helpen in het organiseren van zorg-
hotel(s) in IJsselland. “Het was in die periode dat er grote
problemen in Brabant waren en nog onvoldoende duidelijk
was wat er op ons af zou komen. Ik heb ‘ja’ gezegd tegen
die opdracht maar voelde me wel een klein beetje Pipi
Langkous (ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat
ik het wel kan). De zorgwereld met haar vele instellingen
en doelgroepen was voor mij namelijk een vrij onbekend
terrein en er moest snel iets geregeld worden. Sommige
collega’s meldden zich al spontaan aan voor het project-
team, anderen moest ik zoeken op basis van een specifieke
deskundigheid. Denk aan mensen van ’t Zand en defensie.
We hebben een compleet leeg van der Valk Zwolle bezocht.
Een rare gewaarwording, ook voor de directeuren. De twee-
de locatie was de Imminkhoeve. Deze locatie leek het meest
geschikt, qua ligging en inrichting. De eerste weken van het
project waren heel intensief, maar ik zag enorme betrokken-
heid en passie. Avonden en weekenden werden opgeofferd
en ik heb niemand ook maar enig moment hierover horen
klagen. Er zaten ontzettend veel uitdagingen in dit project.”
HOE LANG GAAT HET NOG DUREN
“We komen nu (mei, red.) uit de acute crisisstand”, besluit
Norbert. “We blijven nadenken in scenario’s, bijvoorbeeld
over de uitgestelde zorg, een tekort aan middelen en de
psychosociale gevolgen. We moesten veel uitvinden in het
begin, maar hebben ook met nieuwe partners kennisge-
maakt, zoals binnen de gehandicaptenzorg. We wisten
dat de kans reëel was dat een pandemie werkelijkheid zou
worden. Maar nu het zover is, verbaas ik me toch over de
consequenties. Dit gaat nog lang duren en er is voorlopig
nog geen zicht op een wereld zonder COVID-19.”
16 maart start callcenter
17 maart volledig thuiswerken
18 maart start uitrijden persoonlijke beschermings-middelen vanaf regionaal depot
30 maart start project zorghotel
1 apriluitrol Microsoft Teams
14 meivoorbereiden kantoren en posten op versoepelingen
^Jan-Anne ter Horst
^Bart Maarse actief voor het callcenter.
een dag met
^Marco Huisman, Danny Netten, Gerwin de Groot en Bart Goldsteen bij zorghotel De Imminkhoeve.
^v.l.n.r. het GHOR team: Heleen de Boer, Petra Kruijt, Joke Schokker, Gerwin de Groot, Maartje Hamer, Bart Goldsteen, Esther Bouwmeester, Norbert Bosman, Anniek Helder en Annemarie Mars
11
collega’s aan het woord collega’s aan het woord
Soms ben je zelf niet bewust op zoek naar nieuwe werkvormen maar wordt je er door de omstandigheden plots toe gedwongen. Op 15 maart ging,
door de plotselinge opmars van het coronavirus, een streep door het goed gevulde oefenprogramma van de brandweer. Collega’s aan het woord over
het idee, het maken en de reactie op de ‘webinar biovergister’.
Jelle Nijeboer, specialist Vakbekwaamheid
“Via landelijke appgroepen zagen we door het gemis aan ‘oefenmomenten’ online
alternatieven ontstaan waaronder een eerste webinar over optreden bij gasincidenten
van onze collega`s uit de regio Zuid-Holland Zuid. Dat kunnen wij toch ook? En omdat
we begin april van start zouden gaan met thema-avonden bij biovergistingslocaties
in de regio was het onderwerp al snel geboren: het delen van onze leerervaringen
en de gevaren rondom biovergisters! De reacties van collega’s die we benaderden
om de webinar voor te bereiden waren direct enthousiast. Spreken voor de camera is
toch wel even iets nieuws. En dus zijn we van start gegaan met het organiseren van
de techniek, flyer maken, draaiboek opstellen en reeds gemaakte voorbereiding aan-
passen voor deze nieuwe werkvorm.”
Rob Meyer, adviseur Vakbekwaamheid
“Omdat we nog geen ervaring hadden met webinars en het graag goed wilden doen,
hebben we de uitzending vooraf in de brandweerkazerne van Ommen opgenomen.
En zo stonden na een middagje filmen alle beelden op de schijf, klaar voor de monta-
ge. Met de technische kennis en de presentaties van de collega`s stond er binnen een
week een prachtige presentatie klaar. Op de avond van uitzending waren de sprekers
met elkaar via Teams verbonden en telden we af naar de klok van acht uur. Veel colle-
ga`s waren aangesloten op het YouTube-kanaal en sommigen waren actief in de chat-
sessie die was opengesteld. In de chat was er ruimte voor vraag en antwoord rondom
het thema biovergisters. We hebben een mooie ervaring op gedaan en leuke feedback
mogen ontvangen van binnen en buiten onze regio, zelfs van onze zuiderburen.”
Ronnie Ekkelenkamp, vrijwilliger Post Dalfsen
“Vanuit mijn functie als vrijwilliger in Dalfsen, maar ook in mijn baan bij het oefen-
centrum in Wijster ben ik altijd erg betrokken bij de ontwikkelingen in het brand-
weervak. Ik vind een webinar een mooi middel om diverse onderwerpen naar de
collega’s te brengen. Ik had al diverse webinars gevolgd de afgelopen ‘coronaperiode’
die aangeboden werden vanuit Veiligheidsregio Drenthe. Leuk om te horen dat team
Vakbekwaamheid van Veiligheidsregio IJsselland ook een webinar ging aanbieden.
Extra interessant omdat het over biovergisters ging. In Dalfsen heeft daadwerkelijk
een brand plaatsgevonden bij een biovergister waar ik toen niet bij aanwezig kon zijn
omdat ik op de camping zat. In het webinar werden veel zaken verteld waarbij ik zelf
niet stil had gestaan. Een echte eyeopener en dus heel leerzaam. Ik ben erg blij dat ik
de webinar gevolgd heb en mijn kennis ondanks het niet fysiek kunnen oefenen toch
op pijl kan houden en zelfs vergroten.”
....over de webinar biovergister
TEKST: MARIEKE GOUDBEEK BEELD: MARCEL VAN SALTBOMMEL
12 13
familieportret familieportret
Daar doe je het voor!
Ook het familieportret ontkomt niet aan de coronamaatregelen: dit keer geen interview op een kazerne of aan een keukentafel maar online. Even wennen maar gelukkig ken ik beide heren een beetje;
ik heb een gesprek met Bert (63) en Joost (31) te Loo uit Zwolle.
TEKST: ELLEN KILIAN BEELD: MARCEL VAN SALTBOMMEL
De vader van Bert was 30 jaar beroepsbrandweerman in Zutphen.
Ze woonden in een dienstwoning naast de kazerne. Het was dus niet
vreemd dat Bert in 1975 vrijwilliger werd bij diezelfde brandweer.
Vijf jaar later werd hij centralist bij Regio IJssel-Vecht en weer vijf jaar
later begon hij als beroeps in Zwolle. Zoon Joost wilde altijd brandweer-
auto’s voor zijn verjaardag. De hoogwerker van toen doet het nog steeds.
Hij wilde al jong ook bij de brandweer maar moest even wachten, want
zolang Bert beroeps was, wilde hij zijn zoon niet als manschap bij hem
in de auto. Joost vond dat geen probleem. Bert stopte in 2013 en Joost
begon in 2015 bij de brandweer. Daarnaast is hij nu bezig met de oplei-
ding tot ambulancechauffeur.
WAT KUNNEN JULLIE VAN ELKAAR LEREN?
Joost heeft vooral geleerd om rust te bewaren. Tijdens de opleiding
moest er veel op tempo. Thuis zei Bert dan: ‘Dat is leuk maar niet voor
in het echt. Gebruik de tijd om goed om je heen te kijken’. Tijdens een
bevelvoerderstraining in Weeze (Bert springt nog wel eens bij tijdens
oefeningen van Vakbekwaamheid) gingen ze samen als aanvalsploeg
naar een kelderbrand die flink warm was. Joost wilde snel verder terwijl
Bert tips gaf: ‘Kijk hier eens naar, heb je dat gezien’.
IS DE BRANDWEER THUIS EEN GESPREKSONDERWERP?
Er werd en wordt zeker over de brandweer gepraat. Joost vindt het
mooi dat hij zijn eerste brand, het nablussen van een woonboot in het
Almelose kanaal, nog met zijn opa kon delen. Toen hij bij opa thuis
kwam lag De Stentor met het verhaal over de brand op tafel en zei opa:
‘Je had hem hè?’ Gevolgd door: ‘Wel oppassen hoor, want vuur kan wel
eens gevaarlijk zijn’.
IS ER EEN INCIDENT DAT JULLIE IS BIJGEBLEVEN?
Joost is ook zijn eerste hulpverlening niet vergeten. Op de A50 was een
ongeluk gebeurd. Omdat Hattem onderbezet was moest Zwolle erheen.
Zijn maatje, Joost (Mater), zei nog dat hij zich niet moest verheugen op
het knippen van de auto want dat gebeurde steeds minder. Ter plaatse
was het toch nodig om de deur te verwijderen. Leuk voor Zwolle, balen
voor Hattem. Op Bert heeft de brand in de Diezerstraat, waarbij twee
collega’s omkwamen en een paar gewond raakten, de meeste indruk
gemaakt. Daarnaast was hij 25 jaar duiker. Een incident dat hem zeker is
bijgebleven was een auto te water in Hasselt. De bestuurder was er snel
uit, maar zijn vriendin pas na 40 minuten. Bert mocht als duikploegleider
mee naar het ziekenhuis om te zien hoe het slachtoffer behandeld werd.
Hij was erg onder de indruk van hoe goed iedereen daar op elkaar inge-
speeld was. De volgende dag werd hij gebeld door de behandelend arts:
het slachtoffer had een second drowning (een complicatie door water
in de longen) gehad. Maar drie weken later slaagde ze voor haar havo
examen. Daar doe je het voor!
Joost vindt het mooi dat hij zijn
eerste brand, het nablussen van een
woonboot in het Almelose kanaal,
nog met zijn opa kon delen.
1514
TEKST: MARIEKE GOUDBEEK EN ANNEMARIE HENZEN BEELD: MARCEL VAN SALTBOMMEL, JARNO KRAAYVANGER EN RONALD HISSINK
Allemaal thuis werken?!
organisatieontwikkelingorganisatieontwikkeling
In de tweede week van maart gingen we ‘allemaal’ thuis aan het werk. Hoe pakten we ons werk op? En hoe was het om helemaal nieuw in een organisatie te starten? We zetten alle zeilen bij en gingen creatief om met onze tijd, middelen en ideeën.
Riejanne Schreuders, vrijwilliger
bij post IJsselmuiden en basis-
school lerares in Kampen.
“En dan zit je opeens te werken van-
uit huis als leerkracht in het basison-
derwijs. Hoe dan! De eerste weken
was het alle zeilen bij zetten. Office
365, teams opstarten, Newsfeed aan-
maken, filmpjes plaatsen op YouTube
met uitleg, naar de noodopvang.
Ondertussen thuis twee kinderen die
hulp nodig hadden en regelmatig
in een Teams gesprek binnen vielen.
Dan nog modules maken voor de
brandweer en ik was de laptop al zat!
Regelmatig gedacht: Ik mis iedereen
en de gezelligheid zo…….”
Arjan Mengerink, directeur
veiligheidsregio / commandant
brandweer
“Op 1 maart zei ik als Operationeel
Leider bij de ruiming van de V1 in
Deventer: ‘hierop kijken we terug als
een memorabel moment’. Nog geen
week later zaten we volop in de
coronacrisis. Sinds mijn start bij de
veiligheidsregio heb ik dus alleen
maar te maken gehad met crises en
dat is uiteraard anders dan hoe ik
het me had voorgesteld. Toch leer
ik, ondanks of misschien wel dankzij
de volle corona-agenda, steeds meer
mensen kennen. En ik krijg veel begrip
en collega’s die zeggen ’het moet voor
jou ook raar zijn’. De warme sfeer
blijft zich overigens wel bewijzen.
Toen ik voor een laat RBT overleg nog
op de kazerne was, bood de dienst-
doende ploeg gelijk aan om me mee
te laten eten. Uiteraard met voldoen-
de afstand heb ik toen genoten van
de maaltijd en de kennismaking.”
Sybren van Maurik,
adviseur risicobeheersing
“Vanaf 1 april werk ik als adviseur
Risicobeheersing bij de veiligheidsre-
gio, in de vorm van het traineepro-
gramma van de Talentenregio. Bij de
veiligheidsregio ga ik mij bezighou-
den met de nieuwe omgevingswet
en burgerparticipatie. Een bijzondere
moment om te starten met mijn eerste
officiële baan na mijn afstuderen. Ik
maak het werk eigen door veel te
lezen, webinars te volgen, overleggen
en door gesprekken te voeren met
verschillende mensen. Met behulp van
deze gesprekken probeer ik kennis
te maken met de organisatie, al is dit
soms lastig. Het thuiswerken bevalt
mij redelijk goed en lijkt op toen ik
mijn scriptie schreef. Wat goed werkt
voor mij is om soms naar buiten te
gaan.”
Ruud Pruik, medewerker Facilitair
“Tijdens deze crisis is het voor mij als
receptiemedewerker niet mogelijk om
thuis te werken. Voordeel van het be-
zoek aan kantoor is dat er ‘regelmaat’
zit in mijn werk. Ik werk met een klei-
ne club mensen, want het uitgangs-
punt is thuiswerken als dat kan. We
nemen in deze tijd de postpakketten
in ontvangst zonder tekening voor
ontvangst. De geplande onderhouds-
werkzaamheden gaan alleen door
indien ze echt noodzakelijk zijn. Het
gaat allemaal net een beetje anders.
Als receptiemedewerker ben ik graag
gastvrij, maar een moeder met een
jong kind, die stiekem vanwege de
openstaande deuren in verband met
het mooie weer naar binnen lopen,
moet ik toch beleefd verzoeken het
pand direct weer uit te gaan. Verder
ben ik druk met het doorverwijzen
van vragen, over bijvoorbeeld de
noodverordening, aan het team com-
municatie. En voor Facilitair/ICT onder-
steun ik de uitgifte van middelen aan
nieuwe collega’s of aan collega’s om
het thuiswerken beter te maken.”
Sandor Kruiswijk, vrijwillig ploeg-
leider post Heeten
Het is moeilijk om 1,5 meter afstand
te houden wanneer je een stabiele
zijligging moet oefenen. Dus hoe
moet je dan EHBO-cursussen ge-
ven? Vrijwillig ploegleider en BHV- /
EHBO-instructeur Sandor Kruiswijk
uit Heeten bedacht de poppen en
meubelstoffeerder Nico Neplenbroek
uit Heino maakte ze. “Waar de brand-
weerpop stug en stijf mag zijn, moest
deze BHV-pop plooibaar worden. Met
ronde vormen, zodat de stabiele zij-
ligging goed uitgevoerd kan worden.
Gesnipperde schuimstukjes van afge-
dankte schuimkussens zijn de meest
geschikte vulling. Dit blijkt meteen
een duurzaam neveneffect van de
pop. Normaal staat de afvalcontainer
van de meubelstoffeerder wekelijks
aan de weg, nu nog maar één keer
per twee maanden. Het allerbelang-
rijkste is dat je hem goed kunt schoon-
maken Een uitkomst in coronatijd
want het draait juist om het voordoen
in de praktijk, zodat mensen zien wat
je doet. Met de pop ervaren ze zelf
hoe je bepaalde grepen moet toepas-
sen.”
Jelle Nijeboer, ploegleider post
Hardenberg
“Wat normaal een wekelijkse
gewoonte was is nu ineens anders.
Geen oefenavond meer en dus ook
een stuk minder onderling contact.
We merken zelfs dat het wat rustiger
is met de incidenten. Op de woens-
dagavond was het tot voor kort altijd
een komen en gaan van vrijwilligers
en oud-leden die samenkwamen om
te oefenen en om gezellig met elkaar
te praten. Het is een gemis en daarom
werd er een `online-oefenavond` geor-
ganiseerd. Er werden wat belangrijke
organisatiepunten besproken over
deze huidige situatie en collega`s wa-
ren ook vooral benieuwd naar elkaars
privésituatie. Er waren zelfs mensen
die op hun werk even tijd vrij konden
maken om aan te sluiten, een bijko-
mend voordeel van videobellen.”
16 17
partners
Ook hier weten ze van aanpakken
Gerbrand Jonker verruilde vorig jaar de veiligheids-
regio voor Rijkswaterstaat en is sinds januari afde-
lingshoofd Wegverkeersmanagement Noordoost-
Nederland, afgekort als NON. “Het aantal afkortingen
vliegt je hier ook echt om de oren. Veel afstemmen,
ontmoeten en netwerken. In mijn eerste maand had
ik er al 1200 reiskilometers per week op zitten.”
TEKST: MARIEKE GOUDBEEK BEELD: MARCEL VAN SALTBOMMEL
Rijkswaterstaat heeft een belangrijke maatschappelijke
opdracht; samen met hun partners werken ze aan een veilig,
leefbaar en bereikbaar Nederland. “Rijkswaterstaat be-
staat uit heel veel afdelingen”, vertelt Gerbrand. “Voor het
wegverkeersmanagement ben ik actief. Doelstelling is om de
veiligheid en doorstroming van de wegen te regelen. Dit zijn
Rijkswegen maar ook N-wegen. Zo valt bijvoorbeeld de N35
richting Raalte ook in mijn gebied.”
WAT DOE JE PRECIES?
“Ik geef leiding binnen Noordoost-Nederland aan vier teams
en 120 weginspecteurs. De weginspecteurs zijn vast bij jullie
bekend als ‘die gele pick-ups’ op de wegen. Binnen het team
vallen ook 15 officiëren van dienst. Samen zorgen we voor
een optimale doorstroming van het wegverkeer en zorgen
we voor de veiligheid van weggebruiker en andere hulp-
verleners. Verder heb ik nog een aantal landelijke porte-
feuilles zoals portofonie, motoren, facilitair en gebouwen.
De landelijke portefeuilles gelden voor heel Nederland.”
OVEREENKOMSTEN
“Ja die zijn er zeker. Ik stem heel veel op voorhand af met
de verkeerscentrale; veel is vergelijkbaar met de operatione-
le voorbereiding zoals de brandweer deze ook kent. Met de
stijging van het aantal files en de toenemende verkeersdruk-
te is het belangrijk om proactief te handelen. RWS heeft een
heel groot innovatief vermogen. Zo gebruiken we anoniem
de data van onder andere slipgegevens die auto’s leveren,
om bijvoorbeeld ons strooibeleid aan te passen.
We kunnen dan een analyse maken per wegvak en
veel effectiever strooien.”
SAMENWERKEN MET HULPDIENSTEN
“Op dit moment werken we al veel samen met de politie en
officieren van dienst brandweer in een CoPI. Rijkswaterstaat
kan veel betekenen tijdens een incident, zoals beveiliging
voor de hulpverleners door rode kruizen te plaatsen, de
inzet van bergers en het overige verkeer om te leiden. De
officieren van Rijkswaterstaat volgen de opleiding op het
IFV, overige opleidingen geven we allemaal zelf bij Rijkswa-
terstaat. Wat betreft Incident Management kunnen we vast
nog meer oefenen in samenwerking met Vakbekwaamheid.
Ook op onze eigen mooie locaties.”
vijf vragen aan
1 WIE KRIJGEN ER NIEUWE PAKKEN?
“We streven er als projectteam naar om uiterlijk eind
december 300-350 pakken in huis te hebben voor de
collega’s in Deventer, Hardenberg, Kampen en Zwolle.
Dat hangt samen met de passessie in september op de
posten.”
2 WAT IS HET VERSCHIL MET DE OUDE
PAKKEN?
”De nieuwe pakken zijn van een andere buitenstof
gemaakt dan de huidige pakken. Het materiaal,
Nomex Advance True Color, heeft als voordeel dat het
UV gevoelige materiaal aan de binnenzijde zit, de stof
kleurecht blijft, lichter en soepeler is. Verder is het pak
‘voorgevormd’ wat de pasvorm ten goede komt. Het
meest in het oog springende verschil is de nieuwe stri-
ping conform de huisstijl van brandweer Nederland.”
3 WAT IS HET GROOTSTE VOORDEEL VOOR
DE BRANDWEERMENSEN IN DE UITRUK?
“Het IFV heeft gekeken naar nieuwe ontwikkelingen
en de behoeften van degenen die uitrukken. Bijvoor-
beeld als het gaat om flexibiliteit en de mogelijkheid
om verschillende lagen kleding te dragen Het resultaat
is een ontwerp voor een veilig en goed zichtbaar pak
met een uniforme uitstraling. Minstens zo belangrijk is
de zichtbaarheid, zodat brandweermensen veilig hun
werk kunnen doen.”
4 HOE IS HET PAK GETEST?
“Voordat het eerste prototype is er heel wat onder-
zoek gedaan door het IFV, TNO en een aantal korpsen.
Denk aan de reflecties in diverse (weers)omstandighe-
den, na een aantal keren wassen, flexibiliteit en moge-
lijke invloed op de vochtregulering. Binnen IJsselland
hebben we de nieuwe uitrukpakken uitgebreid getest
op draagcomfort in een ’koude omgeving’. Daarnaast
zijn de pakken ook in een ‘warme omgeving’ op Tro-
ned getest in diverse situaties.”
5 WAT DOEN WE MET DE HUIDIGE PAKKEN?
“De huidige pakken blijven we gewoon nog gebrui-
ken naast de nieuwe pakken. Deze pakken zullen de
komende jaren, door slijtage, langzaam aan worden
vervangen door de nieuwe pakken. Ze gaan dus naast
elkaar gebruikt worden wat qua beeld tijdelijk een
verschil gaat geven in de soort striping die er op zit.”
De uitrukkleding van de brandweer verschilt binnen brandweer Nederland onderling behoorlijk: een zwart pak of een beige pak, een rode helm of een witte helm. Met het ondertekenen van het contract op 21 april sprak IJssel-land haar samenwerking uit met Ballyclare voor de levering van nieuwe pak-ken conform de nieuwe huisstijl van brandweer Nederland.
TEKST: ANNEMARIE HENZEN BEELD: MARCEL VAN SALTBOMMEL
PROJECT IN DE SPOTLIGHT NIEUWE UITRUKKLEDING
Sander Brons Adviseur Beheer en Techniek
RIJKSWATERSTAAT FACTS
• Rijkswaterstaat beheert 3.072 km weg.
• 200 miljoen kilogram strooizout heeft Rijkswater-
staat op voorraad liggen in de winter en dit zorgt
er voor dat het verkeer in de winter vlot en veilig
op de weg kan rijden.
• Als er per uur meer dan 1.350 auto’s op
een rijstrook van een weg rijden, gaat de
spitsstrook open.
Meer weten? Ga dan naar de website van RWS.
18 19
incident uitgelicht incident uitgelicht
TEKST: ERIK ZANDBELT EN LEONIE ROUWELER BEELD: MARCEL VAN SALTBOMMEL
En dan sta je ineens aan de andere kant
Op zondag 29 maart 2020 ging om 10.43 uur de pieper van Mireille Aarnink, bevelvoerster post Wesepe: “We zaten lekker na te genieten van ons ontbijtje met onze dochter. Onze zoon lag boven nog op bed. Plots ging mijn pieper af. Ik rende naar de bijkeuken om de klompen aan te doen. Ondertussen werd ik gebeld door de buurvrouw en mijn man door een buurman dat ons huis in de brand stond.”
“Wij gingen als gezin direct handelen: onze zoon wakker
maken, iets mee pakken, allemaal eruit en op afstand blij-
ven. De grootste zorgen hadden we om onze melkkoeien:
de stal staat op vijf meter van de woning. Mijn man Vincent
en ik hebben een agrarisch bedrijf met melkkoeien en vlees-
kalveren.
SPORTSCHOENEN AAN EN LOPEN
Direct toen ik buiten naar het dak keek zag ik al dat de
vlammen heel snel over de kap liepen door de harde wind
die er die ochtend stond. Ik dacht meteen: ‘Sportschoenen
aan en lopen’. Vanaf dat moment was het voor mij en mijn
brandweercollega’s duidelijk dat we in moesten zetten op
de stallen en de meterkast in het huis. De stroom voor het
bedrijf kwam namelijk binnen via de woning. We wilden
zo lang mogelijk stroom hebben voor de melkrobots en het
ventilatiesysteem van de vleeskalveren. Wat me opviel was
dat de blusgroep Wesepe super snel ter plaatse was. Die
snelle inzet zorgde ervoor dat we onze bedrijfsgebouwen en
vee hebben behouden. Het viel ons enorm tegen hoe snel
ons huis weg was. Na ruim een uur was er al bijna niets van
over.”
BLUSSEN BIJ EEN COLLEGA
Ook voor de collega’s van blusploeg Wesepe was dit een
bijzondere inzet. Leonie Rouweler, manschap, vertelt:
“In eerste instantie denk je: ‘wat erg, bij een collega’.
Zeker als je aan komt rijden en ziet dat het huis niet meer
te redden is. Maar als je dan uit stapt dan schakel je over in
de brandweer-modus en doe je je ding.” Jan Hartkamp was
eerste bevelvoerder en vond het opvallend dat Mireille en
Vincent heel rustig bleven. “We konden goed overleggen
wat voor hen prioriteit had. Hierdoor konden we nog een
paar fotoboeken redden.”
TERUGBLIK
Mireille: “We hebben veel geluk gehad dat het overdag
was en we tijd hadden om eruit te komen. De wind stond
gunstig voor onze melkveestal. Het was voor ons veel
erger geweest als we mensen of dieren moesten missen.
We vinden het lastig dat we door de corona-maatregelen
alle brandweerkorpsen niet persoonlijk konden bedanken.
Daarom via deze weg: Door jullie snelle inzet hebben we
ons bedrijf behouden en dat is voor ons echt super veel
waard. We zijn jullie ontzettend dankbaar.”
Op dit moment woont het gezin in woonunits op het erf en
kijken ze vooruit naar een nieuw huis. Ze zijn gelukkig alle
vier vrij nuchter en kijken naar wat ze allemaal nog hebben
in plaats van wat ze kwijt zijn. Hun dochter is al bezig met
het uitzoeken van een keuken en eigen badkamer voor het
nieuwe huis.
"Het viel ons enorm tegen hoe snel ons huis weg was. Na ruim een uur was er al bijna niets van over.”
20 21
Kinderen zijn nog onbevangen
aan de studie aan de studie
Het onderwijs trok haar altijd al aan, maar na een ongeluk tweeënhalf jaar geleden zette Rita Kloosterman (58) concrete stappen. Met behulp van een verkorte opleiding hoopt ze vanaf 2021 aan de slag te gaan als onderwijsassistent in het basisonderwijs. Werken, studeren én stagelopen: hoe pakt ze dat aan?
TEKST: ANNEMARIE HENZEN BEELD: MARCEL VAN SALTBOMMEL
“Na mijn fietsongeluk lag ik vijf dagen in het ziekenhuis
en moest ik revalideren”, vertelt Rita. “Het werk bij team
Informatiebeheer betekent veel tijd achter een beeldscherm
doorbrengen en dat bleek erg vermoeiend te zijn. Ook de
drukke kantoortuin werkt daar niet aan mee. Door gesprek-
ken met onder andere collega Maria, de hrm-adviseurs en
mijn eigen leidinggevende kwam ik er achter dat de ‘oude’
liefde voor het onderwijs nog steeds aanwezig was. In plaats
van drie jaar studeren, startte ik daarom afgelopen jaar met
de verkorte opleiding tot onderwijsassistent om mijn laatste
werkjaren in de klas te besteden.”
LESSEN VOLGEN VIA ZOOM
“Ik ben de oudste van mijn klas en ik merk dat dat voor- en
nadelen heeft”, vertelt Rita. “Zo kost het me wat meer moei-
te om de lesstof op te nemen, maar heb ik door mijn leeftijd
ook minder belemmeringen van bijvoorbeeld een jong
gezin. De lessen en opdrachten volg ik (mei, red.) tijdelijk via
Zoom. Mijn stage bij een school in de Aa-landen ligt even
stil, omdat de scholen sinds half maart dicht zijn, maar het
contact is goed.”
DOCHTERS LATEN GEZIN DRAAIEN
Met behulp van het generatiepact is Rita minder gaan wer-
ken waardoor er ruimte vrij kwam voor de studie. In school-
vakanties werkt ze haar volledige 20 uur, daar buiten 10 uur
met nog eens 10 uur voor stage. Een mooie en werkbare
regeling. Rita: ”Het combineren van alles is best pittig, maar
mijn twee dochters wonen nog thuis. Zij zorgen dat thuis
alles doordraait en er na een lange studie- of werkdag een
lekkere avondmaaltijd op tafel staat.”
ZINNIG BEZIG ZIJN
Is de investering in tijd en geld het waard om nog de klas in
te duiken? Volmondig bevestigt Rita: “Werken met kinderen
blijft geweldig. Ze zijn nog zo onbevangen en als je na een
tijdje met hen omgaan meer verhalen hoort dan merk je: ‘ik
ben zinnig bezig’. De combinatie tussen werken met een klas
en met individuele kinderen maakt het dynamisch. Ik kan
niet wachten om aan de slag te gaan!”
Maria Jansen, Informatiebeheer
“Het goede aan de stappen die Rita maakt
is dat ze uiteindelijk haar hart volgt, een
gewaardeerde positieve bijdrage kan leveren
binnen het onderwijs, en een aanwinst is voor
de organisatie waar ze terecht komt. Mooi om
te zien!”
Robert Steenbergen, leidinggevende I&A
“Als leidinggevende vind ik het heel belangrijk
dat mensen zich blijven ontwikkelen. Ook als
dit richting een heel ander vak is. Natuurlijk
vraagt dat wel om goede afspraken over hoe
we bijvoorbeeld met de studietijd/werktijd
verhouding omgaan. Het getuigt van eigen
regie op je leven en moed om dit soort keuzes
te maken.”
Op 29 juni had Rita na 38 jaar haar laatste werkdag bij
onze organisatie. We wensen haar veel succes!
22 23
in beeld in beeld
brand in graansilo Nieuwleusen
Rietenkap op tijd gered door brandweer in Rheeze
Bijstand van Slagharen/De Krim/Hardenberg in Elim grote bosbrand
grote brand bij Van Dijk Genemuiden
grote brand binnenstad Steenwijk
vaten met drugsafval gedumpt in Staphorsterbos
auto in gevel na achtervolging Bergentheim
grote brand in garagebedrijf ZwolleWTS500 waterwinning Raalte en Steenwijk
Personeel/Materiaal Hasselt en HeetenDienstbus Zwolle Zuid
grote brand in café Lierderholthuis
zeer grote brand / GRIP 1 Hasselt
CoPI overleg bij zeer grote brand Hasselt
24 25
de post verteltde post vertelt
Luttenberg - Bij post Luttenberg hebben we regelmatig te maken met
agrarische bedrijven. Vandaar de uitnodiging aan Jetty Middelkoop
(AGS in Amsterdam-Amstelland) om wat te vertellen over de gevaren
bij dit soort bedrijven.
Als eerste vertelde ze over H2S
(zwavelwaterstof). Dit giftige gas
komt onder andere vrij bij het mixen
van mest. Elk jaar overlijden hier
boeren aan. Eigenlijk wisten wij het
wel maar toch goed om nog eens te
horen. Daarna vertelde Jetty over
kuilgassen. Bij net ingekuild kuil-
voer wordt veel kooldioxide (CO2)
geproduceerd. Dat is nodig voor de
houdbaarheid van het kuilvoer maar
ook levensgevaarlijk. CO2 verdringt
namelijk zuurstof. Na twee uur kan
de concentratie CO2 al dodelijk kan
zijn. Kruip dus nooit zomaar onder
het zeil van een kuil!
GELIG OF ROODBRUIN GAS
De vorming van nitreuze gassen
vindt niet alleen plaats in maïskui-
len, maar ook in gras- en klaverkui-
len en in kuilbalen. Soms ontstaan
er ook ‘nitreuze gassen’, vooral stik-
stofdioxide (NO2). Dit is een gelig
tot roodbruin gas met een stekende
geur. Het gas is giftig en bijtend.
Bij contact met vocht, bijvoorbeeld
op de huid, wordt salpeterzuur ge-
vormd en kunnen chemische brand-
blaren ontstaan. Alles bij elkaar een
leerzame avond en een aanrader
voor andere posten.
TEKST: FRANK OVERGOOR BEELD: MATTHIJS STEEN
TEKST: GERARD DE HAAN BEELD: MARCEL VAN SALTBOMMEL
Op zondag 19 april moesten de korpsen Lemelerveld en Om-
men aan de bak bij een woonboerderij bij de Lemelerberg.
Door goed uitvragen van de bevelvoerder kwam naar voren
dat de bewoner jager was en daarom munitie en een druk-
vat voor het oppompen van zijn geweren in huis had. Na
enkele lichte ontploffingen dacht iedereen dat het drukvat
het ook wel begeven had. Vervolgens kwam er een enorme
explosie met metershoge vlammen. Brokstukken vlogen in
het rond en één beschadigde zelfs een toevoerslang. Kort-
om: altijd opletten met drukvaten.
OP OF NAAST DE BERG?
Op zaterdag 9 mei werd Lemelerveld gealarmeerd voor
een vermoedelijke brand op de Lemelerberg. Vanwege de
droogte was groot opgeschaald en werden ook Dalfsen,
Ommen en Hardenberg gealarmeerd. Tijdens het aanrijden
bleek de rookkolom niet van de berg zelf af te komen maar
er naast te zitten. Op weg naar de rookkolom kwam de TS
uit op Hellendoorns grondgebied. Hier bleek aan de Kooi-
weg een maishakselaar in brand te staan.
Ruim een week later ontstond brand in een schuur van een
paardenhouder aan dezelfde weg als de woonboerderij die
eerder was afgebrand. In de schuur lag vlas en stond een
camper. Bij aankomst stond de kap al in brand. Ter assi-
stentie werd niet Ommen maar het korps van Hellendoorn
gealarmeerd, wat niemand snapte.
Noord – Stegeren - In het buitengebied van
Dedemsvaart vond op 6 mei een frontale
botsing tussen twee personenauto’s plaats.
Eenmaal ter plaatse blijkt dat er nog een slachtof-
fer in een auto zit. Deze is nog goed aanspreek-
baar maar heeft wel pijn in de rug. De ploeg
zekert de auto aan een boom. Daarna is het de
bedoeling om, op advies van de ambulance,
het slachtoffer via de bagageruimte te bevrijden.
Al snel blijkt dat er hiervoor te weinig ruimte is;
de rugleuning moet eerst verwijderd. Het slachtof-
fer valt nu af en toe weg dus we moeten wel een
beetje haast maken. Getriggerd door een label-
tje aan de zijkant van de stoel maken we eerst
voorzichtig de bekleding los. Zo kunnen we de
stoelairbag, die nog niet is afgegaan, onschade-
lijk maken. Daarna knippen we zonder gevaar de
rugleuning weg. Hierbij blijkt maar weer eens dat
het redgereedschap met accu’s prettiger werkt dan
het oude gereedschap waarvan de slangen altijd
in de weg zaten. Uiteindelijk wordt het slachtoffer
op de redplank gelegd en overgedragen aan de
ambulance. Ondanks alle oproepen om in deze tijd
thuis te blijven, is er opvallend veel publiek.
Sensatie in Lemele
Lemele - In het anders zo rustige Lemele zorgden drie
branden in een maand voor de nodige opschudding.
Ongeval met letsel
Wil je een oefening of manier van
leren delen? Meld je aan voor de
nieuwe rubriek ‘de post oefent’
via vuurbron@vrijsselland.nl.
Een bult nitreuze gassen in een kuil!? Echte eye-opener.TEKST: SILVO MAATMAN BEELD: MARCEL VAN SALTBOMMEL
26 27
de post verteltde post vertelt
Genemuiden - Op 5 mei worden rond middernacht de ploegen van Genemuiden, IJsselmuiden en Hasselt
gealarmeerd voor een middelbrand bij een agrarisch bedrijf.
Na twee minuten schaalt de meldkamer op naar grote
brand: de boer is in paniek want nog niet iedereen is buiten,
de koeien staan nog in de stal waar het brandt en zijn huis,
met rieten kap, staat tegen die stal aan. Bij aankomst is
iedereen gelukkig wel buiten. Maar het vee staat nog in de
stal en de brand is uitslaand. Genemuiden probeert de brand
van buitenaf te bestrijden en IJsselmuiden doet nog een
poging om de brand van binnenuit te bestrijden.
Helaas lukt dat niet en wordt er overgegaan op een of-
fensieve buitenaanval. Het vee is inmiddels gelukkig wel
buiten. Sommige koeien springen uit paniek in de sloot.
Ook Kampen wordt nog gealarmeerd om de naastgelegen
huizen met rieten kap te beschermen tegen vliegvuur. Alles
bij elkaar duurt de inzet zes uur en is iedereen blij dat de
verzorging uit Heino er ook is. Helaas is ondanks het harde
werken de woning verloren gegaan. De stal waar de brand
uitbrak is grotendeels behouden.
TEKST: AGE BLOK BEELD: MARCEL VAN SALTBOMMEL
TEKST: ANNEMARIE HENZEN BEELD: VIESROOD
TEKST: JAN ROBERT LEERINKSON BEELD: JAN ROBERT LEERINKSON
Heino - Op 17 februari werd post Heino gealarmeerd
voor een frontale botsing tussen een personenauto
en een vrachtwagen waarbij beide bestuurders nog
in de voertuigen zaten. De meldkamer maakte al
snel ‘middel hulpverlening’ en alarmeerde een TS
en HV uit Raalte en de officier van dienst. Ook de
traumaheli, politie en ambulance waren onderweg.
Ter plaatse zag Heino eerst de personenauto. De gewon-
denverzorger ontfermde zich over de bestuurder. De
rest van de ploeg stabiliseerde de auto. De bevelvoerder
ging bij de vrachtwagen 100 meter verderop kijken. De
chauffeur had een beenwond. Hij gaf aan dat de perso-
nenauto aan het inhalen was en niet meer op tijd naar
de eigen weghelft kon. Daardoor raakte hij de vrachtwa-
gen. Die kreeg een klapband, raakte onbestuurbaar en
kwam tegen een boom tot stilstand. De chauffeur is door
de collega’s van Raalte in overleg met de ambulance uit
de cabine gehaald. Bij de personenauto heeft post Heino
de deur verwijderd en ruimte gemaakt met de ram. Alles
bij elkaar een serieuze uitruk waarbij iedereen op scherp
stond. Voor dit soort meldingen oefen je en dat werpt
in de praktijk zijn vruchten af. Lof voor alle collega’s,
want samen hebben we deze klus tot een ‘goed’ einde
gebracht.
Olst - Op zaterdagmiddag 16 mei kwam er een melding
binnen dat er in de Geraniumstraat in Olst een duif al
een paar uur vast zat onder de zonnepanelen van een
woning. Er moesten 11 brandweerlieden uit Olst en
Deventer aan te pas komen om de onfortuinlijke vogel
te bevrijden.
In vrijwel iedere straat vind je wel zonnepanelen op het dak.
Heel goed om energie te besparen maar de ruimte tussen de
panelen en het dak is ook ideaal voor nestelende vogels.
Dit lijkt leuk en schattig maar naast veel poep kunnen de
vogels onder je zonnepanelen ook voor aanzienlijke schade
zorgen. De vogels slepen allerlei materialen onder de
zonnepanelen om een nestje te bouwen. Dat nestmateriaal
levert brandgevaar op. Zeker in combinatie met de hoge
temperaturen die onder de panelen kunnen ontstaan. Ook
trekt het nest ongedierte aan wat schade kan veroorzaken.
Daarom is het goed om bij het plaatsen van zonnepanelen
meteen gaas aan te laten brengen tegen nestelende vogels.
De kosten hiervoor vallen in het niet bij eventuele kosten
om schade te herstellen.
Zwolle – De redactie van de Vuurbron kende
tijdens de 28e jaargang heel wat wisselingen.
Ook verwelkomden we correspondenten uit te
regio, maar bedankten we ook diverse collega’s.
Redactielid Diana Inkelaar zette na flink wat jaren
een stap terug vanuit de redactie, maar beloofde ons
de oren en ogen te blijven van haar team Risicobe-
heersing, als woordvoerder én medewerker. In haar
plaats kwam brandweervrijwilliger Roné van der
Vliet de redactie versterken.
Voorin het personeelsblad staat het colofon met
daarin alle correspondenten van de regio. Zij zijn de
aanspreekpunten voor de redactie maar zeker ook
voor hun eigen ploegleden. Heb je een oefening,
inzet of ervaring welke de moeite waard is om te
delen met ruim 1000 collega’s? Meld je dan bij hen
of de redactie. Op intranet vind je meer informatie.
Wisseling van de wacht
Duif in nood?Daar is de brandweer
Grote brand bij een agrarisch bedrijf aan de Kamperzeedijk
Ongeval op de N35TEKST: DENNIS WILMINK
28
Gewichtheffen lijkt op het oog heel simpel: je bent of wordt
heel sterk en tilt even een gewicht op. Toch komt er veel
meer bij kijken. “Bij gewichtheffen train je op twee verschil-
lende onderdelen: snatch (trekken) en clean en jerk (stoten).
Daarvoor heb je een deel techniek nodig, voor het goed
uitvoeren van de oefening. Ook lenigheid en explosiviteit,
dus je kracht omzetten naar actie en kracht, is belangrijk in
het neerzetten van een mooie prestatie. Ik startte in 2014
met mijn eerste gewichthefles. Al snel trainde ik mee voor
wedstrijden en ging ik naar vijf keer trainen in de week.
Hoogtepunt was daarom ook de deelname (en eerste prijs)
op het NK in 2014, gevolgd door die van 2015, 2016, 2017 en
2019.
De hobby van...Willemijn ten Hoopenspecialist Risicobeheersing en officier van dienst cluster midden-west
VEILIG IN IJSSELLAND VRIJSSELLAND VEILIGHEIDSREGIO IJSSELLAND@VRIJSSELLANDWWW.VRIJSSELLAND.NL
e
e
e
o
c
e
w
n
l
l
a
n
s
a
l
n
l
l
e
w
n
e
e
l
l
e
n
s
l
l
l
a
w
n
e
g
j
e
l
e
e
n
a
e
l
e
n
e
g
j
i
j
g
e
a
m
e
l
o
l
w
e
e
g
r
g
e
n
s
a
l
o
r
o
l
w
n
e
k
r
n
s
a
m
e
l
t
l
e
e
w
n
n
e
m
a
m
e
r
e
n
t
n
o
e
w
o
r
e
m
e
n
t
n
o
r
o
a
o
e
c
o
n
e
n
k
n
o
c
o
a
n
n
c
o
r
k
n
k
r
t
n
r
a
n
o
r
o
r
o
r
i
j
e
c
r
e
o
n
n
o
r
o
n
a
o
n
d
o
e
d
n
d
a
n
a
o
a
o
n
d
e
c
r
e
d
e
o
n
o
n
d
n
d
e
r
o
c
o
e
r
c
o
n
d
e
d
c
r
c
Zin doolhofCompleet de slogan en vind de uitweg
Recommended