View
214
Download
0
Category
Preview:
Citation preview
53
Program nauczania.
Małgorzata Czuj
PROGRAM NAUCZANIA ZAJĘĆ TECHNICZNYCH
LUBIĘ TECHNIKĘ KLASY IV–VI
Program został napisany zgodnie z celami i treściami kształcenia określonymi w załączniku nr 2 do Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 sierpnia 2012 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz.U. z 2012 roku, poz. 977).
SPIS TREŚCI
I. Podstawa programowa przedmiotu zajęcia techniczne z komentarzem. II. Wstęp – założenia programowe III. Cele kształcenia – wymagania ogólne IV. Cele szczegółowe V. Treści programowe VI. Procedury osiągania celów VII. Kryteria oceniania uczniów VIII. Obudowa
54
I. PODSTAWA PROGRAMOWA PRZEDMIOTU ZAJĘCIA TECHNICZNE
Cele kształcenia – wymagania ogólne I. Rozpoznawanie i opis działania elementów środowiska technicznego. II. Planowanie i realizacja praktycznych działań technicznych (od pomysłu do wytworu). III. Sprawne i bezpieczne posługiwanie się sprzętem technicznym.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe 1. Opisywanie techniki w bliższym i dalszym otoczeniu.Uczeń: 1) opisuje urządzenia techniczne ze swojego otoczenia, wyróżnia ich funkcje; 2) podaje zalety i wady stosowanych rozwiązań materiałowych i konstrukcyjnych.
2. Opracowywanie koncepcji rozwiązań problemów technicznych. Uczeń: 1) rozpoznaje materiały konstrukcyjne: papier, materiały drzewne, metale, tworzywa
sztuczne; bada i porównuje podstawowe ich właściwości: twardość i wytrzymałość; określa możliwości wykorzystania różnych materiałów w technice w zależności od wła-ściwości;
2) zapisuje rozwiązania techniczne w formie graficznej, wykonuje odręczne szkice tech-niczne i proste rysunki rzutowe (prostokątne i aksonometryczne), analizuje rysunki techniczne stosowane w katalogach i instrukcjach obsługi;
3) konstruuje modele urządzeń technicznych, posługując się gotowymi zestawami do montażu elektronicznego i mechanicznego.
3. Planowanie i realizacja praktycznych działań technicznych. Uczeń: 1) wypisuje kolejność działań (operacji technologicznych); szacuje czas ich trwania; orga-
nizuje miejsce pracy; 2) posługuje się podstawowymi narzędziami stosowanymi do obróbki ręcznej (piłowania,
cięcia, szlifowania, wiercenia) różnych materiałów i montażu.
4. Sprawne i bezpieczne posługiwanie się sprzętem technicznym. Uczeń: 1) potrafi obsługiwać i regulować urządzenia techniczne znajdujące się w domu, szkole
i przestrzeni publicznej, z zachowaniem zasad bezpieczeństwa; czyta ze zrozumieniem instrukcje obsługi urządzeń;
2) bezpiecznie uczestniczy w ruchu drogowym jako pieszy, pasażer i rowerzysta.
5. Wskazywanie rozwiązań problemów rozwoju środowiska technicznego. Uczeń: 1) opisuje zasady segregowania i możliwości przetwarzania odpadów z różnych materia-
łów: papieru, drewna, tworzyw sztucznych, metali i szkła; 2) opracowuje projekty racjonalnego gospodarowania surowcami wtórnymi w najbliż-
szym środowisku: w domu, na osiedlu, w miejscowości.
Zalecane warunki i sposób realizacji W nauczaniu przedmiotu najważniejszym celem jest opanowanie przez uczniów praktycznych metod działań technicznych. Zalecane jest prowadzenie zajęć technicznych w odpowiednio przystosowanych i wyposażonych pracowniach,
55
w grupach dostosowanych do liczby stanowisk w pracowni. Zajęcia techniczne pozwalają przygotować ucznia do uzyskania karty rowerowej.
Komentarz do podstawy programowej przedmiotu zajęcia techniczne (fragment)
Najważniejszym celem nauczania przedmiotu zajęcia techniczne w szkole podstawowej jest prowadzenie z uczniami praktycznych działań technicznych. Dlatego zalecane jest prowadze-nie lekcji w odpowiednio przystosowanych i wyposażonych pracowniach, w grupach dostoso-wanych do liczby stanowisk w pracowni. Jednak brak takich pracowni nie uniemożliwia zreali-zowania głównego celu tych zajęć. Istotnym celem zajęć technicznych jest też umożliwienie każdemu chętnemu uczniowi zdobycia karty rowerowej (…).
56
II. WSTĘP – ZAŁOŻENIA PROGRAMOWE
Program przedmiotu zajęcia techniczne uwzględnia w swych założeniach czynniki sprzyjające rozwojowi wiedzy z zakresu myśli technicznej, praktycznych umiejętności konstruk-cyjnych i zdolności manualnych. Przewiduje zapoznanie ucznia z przepisami ruchu drogowego na poziomie umożliwiającym uzyskanie karty rowerowej (w klasie 5, kiedy wszyscy uczniowie będą mieli ukończone 10 lat). Zainteresowanie techniką daje wymierne efekty emocjonalne i wychowawcze: uczy dyscypliny pracy i przewidywania działań, odpowiedzialności, wpływa na wyrównywanie szans, podniesienie samooceny, pobudza do aktywności, uczy współdziała-nia w grupie. Praktyczność działań podejmowanych na zajęciach technicznych jest klarownym przykładem wykorzystania wiedzy w życiu codziennym. Treści zawarte w dokumencie obejmują zagadnienia dotyczące rozpoznawania śro-dowiska technicznego, a w kolejnych etapach – przełożenie zdobytej wiedzy na działania praktyczne. Program zakłada rozwój umiejętności w zakresie: projektowania, konstruowania, rozpoznawania materiałów (z uwzględnieniem ich właściwości fizycznych i mechanicznych), analizowania tekstów technicznych, zapisywania w formie graficznej projektów konstrukcyj-nych, organizacji warsztatu pracy, bezpiecznego wykorzystania narzędzi i urządzeń. Istotnym elementem programu jest kształcenie nawyków dbałości o środowisko, wskazywanie możli-wości zagospodarowania lub przetwarzania odpadów, także w działaniu praktycznym – meto-dą upcyklingu. Atrakcyjne wizualnie i nieskomplikowane konstrukcyjnie planowane formy działań praktycznych, zakładają budzenie motywacji do pracy wytwórczej, zainteresowanie pracami konstrukcyjnymi. Wykorzystanie materiałów – często recyklingowych zakłada zarówno kształ-cenie świadomości ekologicznej, jak i rozwój myślenia ekonomicznego. Zaplanowana forma wprowadzenia ucznia w zasady ruchu drogowego, oparta na wizu-alizacji treści, stosowaniu różnorodnych zadań, gier dydaktycznych i ćwiczeń testowych umoż-liwia uczniom uzyskanie karty rowerowej. Zadania ujęte w programie i treściach podręcznikowych zostały zaplanowane w sposób umożliwiający uczniowi dokonywanie wyboru i podejmowanie decyzji już na etapie projekto-wania. Na realizację programu przewidziano 96 godzin lekcyjnych w cyklu trzyletnim. Zada-nia zostały zaplanowane w sposób umożliwiający ich pełną realizację, niezależnie od zaplecza technicznego (wyposażenia pracowni). Program zawiera obudowę dydaktyczną: plan pracy dydaktycznej (skonstruowany z po-działem na treści, cele i metody nauczania, formy pracy i odniesienia do realizacji punktu pod-stawy programowej). Składowe dokumentu programowego to także: plan wynikowy i opraco-wane scenariusze zajęć – z dokładnym opisem działań, wskazaniem na metody i formy pracy, i ćwiczeniami umożliwiającymi sprawdzenie wiedzy. Realizacja programu przebiega z wykorzystaniem podręczników: Lubię technikę 4, 5, 6. Składowe cyklu to trzy opracowania podręcznikowe, których treści dotyczą: bezpieczeństwa, wiedzy o materiałach konstrukcyjnych, wiedzy z zakresu przepisów ruchu drogowego, rysunku technicznego i praktycznych działań w obrę-bie tych zagadnień. Treści są uporządkowane w działach tematycznych, zawierających ćwicze-nia i zadania techniczne, i wzbogacone o instrukcje fotograficzne Krok po kroku ułatwiające realizację zadań. Podręczniki zawierają informacje poszerzające wiedzę programową, zamieszczone w działach: Dla ciekawych i Czy wiesz, że… . Dodatkiem poza podręcznikowym są opracowane karty pracy, stanowiące propozycję ćwiczeń utrwalających i sprawdzających wiedzę.
57
Ze względu na różnice w wyposażeniu pracowni, a także liczebność i specyfikę zespo-łów klasowych, program może być przez nauczyciela modyfikowany i dostosowywany do wa-runków danej szkoły. Program określa cele i treści nauczania, które spójnie tworzą fundament rzetelnej reali-zacji podstawy programowej. Dokument rekomenduje metody wartościowe pedagogicznie, zapewniające indywidualizację pracy. Określa wymagane kompetencje ucznia po zakończeniu danego etapu nauczania i wyraźnie formułuje kryteria wystawiania oceny.
III. CELE KSZTAŁCENIA – WYMAGANIA OGÓLNE
Wskazane w podstawie programowej cele edukacyjne, spójne z treściami nauczania, zakładają osiągnięcie przez uczniów odpowiedniego poziomu wiedzy, rozwój zdolności manualnych i wdrożenie do prac technicznych, ze świadomością zachowania bezpieczeństwa pracy.
Cele kształcenia – wymagania ogólne I. Rozpoznawanie i opis działania elementów środowiska technicznego. II. Planowanie i realizacja praktycznych działań technicznych (od pomysłu do wytworu). III. Sprawne i bezpieczne posługiwanie się sprzętem technicznym.
V. CELE SZCZEGÓŁOWE
Klasa IVI. Jestem bezpieczny
UCZEŃ:• potrafi bezpiecznie zachowywać się podczas wykonywania pracy, • zna zasady pracy ujęte w regulaminie pracowni technicznej,• czyta ze zrozumieniem symbole bezpieczeństwa: ochrony i higieny pracy,• określa zasady zachowania się podczas ewakuacji,• stosuje się do norm zachowania w życiu codziennym: w domu, w drodze do szkoły i pod-
czas zabawy,• zna sposoby udzielania pomocy w wypadku drobnych urazów, • zna numery telefonów alarmowych,• ma świadomość skutków niewłaściwego zachowania podczas pracy, zabawy i w drodze
do szkoły.
II. Materiały konstrukcyjne – drewno
UCZEŃ:• definiuje drewno jako materiał konstrukcyjny, stosowany w różnych• dziedzinach przemysłu,• zna budowę drewna,• bada i określa właściwości drewna, • wyjaśnia proces technologiczny produktów tartacznych,• określa właściwości i rodzaje materiałów drzewnych, sposobów ich• wytwarzania i zastosowania,• poznaje warsztat stolarski – narzędzia i urządzenia stosowane do obróbki drewna i zwią-
zane z tym zawody,
58
• potrafi czytać projekty konstrukcyjne,• określa i rozpoznaje metody łączenia drewna,• poznaje sposoby konserwacji i zdobienia drewna,• określa kolejność czynności wykonywanych podczas konstruowania określonego wy-
tworu z drewna,• bezpiecznie posługuje się podstawowymi narzędziami stosowanymi do obróbki drewna,• tworzy projekty rysunkowe, • organizuje warsztat pracy,• sporządza plany pracy, z zachowaniem kolejności operacji technologicznych, • rozwija zdolności w zakresie projektowania, konstruowania i zdobienia • form z drewna,• poznaje i utrwala terminologię techniczną,• ma nawyk oszczędnego gospodarowania materiałami,• rezultaty jego działań praktycznych są poprawne konstrukcyjnie i estetycznie wyglądają.
III. Materiały konstrukcyjne – papier
UCZEŃ:• definiuje papier jako materiał konstrukcyjny, powstały w wyniku• spilśnienia włókien pochodzenia roślinnego,• zna historię papieru,• określa etapy procesu produkcji papieru,• wskazuje surowce wykorzystywane do wytwarzania papieru,• rozpoznaje gatunki papieru,• wie, że przeznaczenie papieru zależy od surowca i klasy jego wykonania,• określa właściwości papieru: gramaturę, grubość, gładkość, białość, • nieprzeźroczystość i połysk,• definiuje trzy serie formatów papieru: A, B i C,• rozpoznaje wyroby papierowe i dokonuje ich podziału ze względu na• zastosowanie,• nazywa i określa materiały i narzędzia potrzebne do prac z papierem,• rozpoznaje i określa metody składania papieru: origami, kirigami,• wytwarza masę papierową i stosuje ją do dekoracji formy,• wykorzystuje właściwości materiałów papierniczych w pracy konstrukcyjnej, • tworzy projekty rysunkowe do konstrukcji z papieru,• wykazuje się sprawnością przy korzystaniu z narzędzi służących do prac z papierem,• potrafi mierzyć, ciąć, łączyć i uplastyczniać papier,• estetycznie i poprawnie wykonuje prace z papieru,• modeluje formy papierowe metodą origami, kirigami i poprzez uplastycznianie,• konstruuje formy przestrzenne z papieru na podstawie własnych projektów• rysunkowych.
IV. Bezpieczne wakacje
UCZEŃ:• bezpiecznie zachowuje się podczas letniego wypoczynku,• zna podstawowe zasady ruchu pieszych,• wymienia zasady bezpiecznego zachowania się: nad wodą, w górach, w lesie, w pobliżu
domu.
59
Klasa V
I. Jestem bezpieczny
UCZEŃ:• potrafi zachować zasady bezpieczeństwa podczas wykonywania prac praktycznych,• zna zasady pracy ujęte w regulaminie pracowni technicznej,• ma świadomość skutków niewłaściwego zachowania się podczas pracy.
II. Materiały włókiennicze
UCZEŃ:• określa rodzaje i pochodzenie włókien,• charakteryzuje włókna i określa metody ich pozyskiwania,• wskazuje sposoby rozpoznawania włókien metodą próby ogniowej i czytania oznaczeń
na krajce,• definiuje i określa rodzaje wyrobów włókienniczych,• zna proces produkcji tkanin,• rozróżnia sploty tkackie, • wykorzystuje wiadomości o włóknach w praktyce – wytwarza tkaniny na mini krośnie,
stosując poznane sploty,• zapoznaje się z procesem produkcji dzianin,• rozróżnia sploty dziewiarskie,• nazywa i określa narzędzia stosowane do wytwarzania tkanin i dzianin,• definiuje techniki makramy i węzłów makramowych,• potrafi wiązać wybrane węzły techniką makramy,• przedstawia sposoby konserwowania wyrobów włókienniczych,• zapoznaje się z działaniem urządzeń służących do prania i prasowania odzieży,• właściwie odczytuje instrukcje obsługi urządzeń do prania i prasowania odzieży,• określa nazwy przyborów, przyrządów i urządzeń stosowanych do obróbki materiałów
włókienniczych,• zapoznaje się z zasadami działania maszyny do szycia,• rozpoznaje i tworzy wybrane ściegi ręczne – podstawowe i ozdobne,• potrafi przyszywać guziki,• stosuje umiejętność szycia w praktyce – wykorzystuje ją do wykonania formy użytkowej z
materiałów recyklingowych na podstawie własnego projektu rysunkowego.
I. Materiały konstrukcyjne – metal
UCZEŃ:• definiuje metal jako materiał konstrukcyjny,• poznaje metody obróbki i sposoby łączenia metali,• zna zastosowanie metali w przemyśle,• poznaje narzędzia stosowane do obróbki metalu,• przedstawia sposoby zabezpieczania i zdobienia powierzchni metalu,• konstruuje formy przestrzenne z wykorzystaniem drutu i innych metalowych• elementów,• organizuje swój warsztat pracy,• posługuje się wybranymi narzędziami stosowanymi do obróbki metalu,• poznaje i utrwala terminologię techniczną,
60
• sporządza plany pracy z zachowaniem kolejności operacji technologicznych,• rozwija zdolności w zakresie projektowania i konstruowania form • przestrzennych z metalu.
III. Wychowanie komunikacyjne
UCZEŃ:• rozumie i określa procedury uzyskania karty rowerowej,• definiuje pojęcia związane z ruchem drogowym,• zna przepisy dotyczące ruchu pieszych,• wymienia zasady bezpiecznego przekraczania jezdni i torów kolejowych,• zna zasady poruszania się w kolumnie pieszych,• potrafi wypowiedzieć się na temat historii roweru i scharakteryzować jego budowę,• określa funkcje roweru w poszczególnych układach: jezdnym,• kierowniczym, napędowym, hamulcowym i oświetleniowym,• dba o prawidłową konserwację roweru, ponieważ ma świadomość jej wpływu na bezpie-
czeństwo jazdy,• dokonuje sprawnego rozeznania stanu technicznego roweru przed podróżą,• potrafi wziąć na siebie odpowiedzialność za użytkowany sprzęt,• wskazuje, lokalizuje i nazywa obowiązkowe elementy wyposażenia roweru,• przybiera właściwą postawę ciała na rowerze,• rozumie rolę elementów odblaskowych, • poznaje rodzaje i znaczenie sygnałów świetlnych,• ma świadomość hierarchii sygnałów na drodze,• rozpoznaje i określa znaki drogowe: poziome i pionowe,• potrafi przewidywać zachowania na drodze z udziałem znaków, • zna zasady ruchu rowerów,• określa pojęcia związane z ruchem rowerów: drogę dla rowerów, śluzę• rowerową, przejazd dla rowerów,• wskazuje właściwe zachowania podczas wykonywania manewrów: wymijania, wyprze-
dzania, omijania, zmiany kierunku jazdy, zmiany pasa ruchu, skrętu w prawo, skrętu w lewo, zawracania,
• określa zasady przejazdu przez skrzyżowania: równorzędne, podporządkowane, w ruchu okrężnym i kierowanym,
• analizuje i ćwiczy warianty zachowania na skrzyżowaniach,• potrafi przewidywać zachowania na drodze,• respektuje przepisy ruchu drogowego, • określa zasady zachowania się w razie kolizji drogowej,• nabywa praktycznych umiejętności udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej,• potrafi właściwie reagować w sytuacjach zagrażających życiu i zdrowiu.
Klasa VI
I. Jestem bezpieczny
UCZEŃ:• potrafi zachować bezpieczeństwo podczas wykonywania pracy,• wymienia zasady pracy ujęte w regulaminie pracowni technicznej,• ma świadomość skutków niewłaściwego zachowania podczas pracy.
61
II. Materiały konstrukcyjne – szkło
UCZEŃ:• definiuje szkło jako materiał konstrukcyjny,• wskazuje surowce szklarskie i zapoznaje się z procesem tworzenia szkła,• określa właściwości szkła,• wskazuje zastosowania szkła w przemyśle,• zna metody zdobienia szkła,• dekoruje wyroby szklane techniką witrażu,• potrafi zorganizować swój warsztat pracy,• zna i utrwala terminologię techniczną, • sporządza plany pracy, z zachowaniem kolejności operacji technologicznych,• rozwija umiejętności projektowania i zdobienia przedmiotów szklanych• na podstawie własnego projektu rysunkowego.
III. Materiały konstrukcyjne – tworzywa sztuczne
UCZEŃ:• definiuje tworzywa sztuczne jako substancje wielocząsteczkowe• otrzymywane w wyniku syntezy chemicznej,• zapoznaje się z historią tworzyw sztucznych,• określa zalety i wady substancji, • określa właściwości tworzyw sztucznych i metody ich wytwarzania,• zna metody łączenia tworzyw sztucznych,• określa zasięg stosowania tworzyw w różnych dziedzinach przemysłu,• organizuje swój warsztat pracy,• sporządza plany pracy, z zachowaniem kolejności operacji technologicznych,• dekoruje formę przestrzenną techniką millefiori z wykorzystaniem odpowiednich mate-
riałów termoplastycznych, na podstawie własnego projektu rysunkowego.
IV. Recykling
UCZEŃ:• definiuje pojęcie recyklingu jako wielokrotnego wykorzystania materiałów służących do
wytwarzania nowych produktów,• określa rodzaje działań na rzecz recyklingu,• ma świadomość celowości działań recyklingowych,• sporządza plany pracy, z zachowaniem kolejności operacji technologicznych,• organizuje swój warsztat pracy, • podejmuje praktyczne działanie recyklingowe, konstruuje na podstawie własnego pro-
jektu rysunkowego,• potrafi oszczędnie gospodarować materiałami, • potrafi wykonać pracę poprawną konstrukcyjnie i estetycznie wyglądającą.
62
V. Opisywanie techniki w bliższym i w dalszym otoczeniu
UCZEŃ:• przedstawia w ogólnym zarysie historię domów mieszkalnych,• określa funkcje budowli,• zapoznaje się z rozwiązaniami konstrukcyjnymi zastosowanymi w wybranych budow-
lach,• wskazuje i poznaje budynki mieszkalne w najbliższym otoczeniu,• projektuje i modeluje makietę budynku,• określa zasady projektowania funkcjonalnego mieszkania,• projektuje pokój dla nastolatka, • poznaje rodzaje i przeznaczenie domowych instalacji – elektrycznej, wodnej, kanalizacyj-
nej, gazowej, grzewczej, wentylacyjnej, klimatyzacyjnej i alarmowej, • poznaje elementy zestawu do montażu obwodów elektrycznych,• łączy proste obwody elektryczne z wykorzystaniem schematów ideowych,• poznaje sprzęt gospodarstwa domowego – jego przeznaczenie i zasady• działania – na podstawie tekstów instrukcji obsługi technicznej,• poznaje zasady bilansowania kosztów utrzymania domu, • poznaje elementy wyposażenia mieszkania – stałe i ruchome,• organizuje swój warsztat pracy.
VI. Rysunek techniczny
UCZEŃ:• definiuje rysunek techniczny, • definiuje rolę szkicu z opisami technicznymi jako projektu konstrukcji,• poznaje geometrię znormalizowanego pisma technicznego,• poznaje warsztat kreślarski materiałów i narzędzi,• poznaje zasady pisania tekstu, • posługuje się pismem technicznym, ćwiczy pisanie małych liter i dużych liter alfabetu, • pisze tekst z zachowaniem znormalizowanych odległości pomiędzy literami, wyrazami
i wersami,• wdraża się do pracy przy tworzeniu projektów,• definiuje wymiarowanie jako podawanie wymiarów przedmiotów na rysunkach za po-
mocą linii, liczb i znaków wymiarowych,• zapoznaje się z ogólnymi zasadami wymiarowania: linie, liczby, strzałki i znaki• wymiarowe,• zapoznaje się z podstawowymi zasadami wymiarowania: niepowtarzania wymiarów, nie-
zamykania łańcuchów wymiarowych, pomijania wymiarów oczywistych,• czyta wymiary z rysunku,• wymiaruje przedmioty zgodnie z podanymi zasadami,• poznaje zasady tworzenia rysunków rzutowych – prostokątnych i aksonometrycznych,• wykonuje proste rysunki rzutowe i aksonometryczne.
63
V. T
REŚC
I NAU
CZAN
IA
Kla
sa IV
Zagadnienie
Treś
ci n
aucz
ania
Real
izac
ja
Pods
taw
y Po
gram
owej
I. Jestem bezpieczny
Zasa
dy b
ezpi
ecze
ństw
a i h
igie
ny p
racy
•Za
sady
BH
P.•
Regu
lam
in p
raco
wni
tech
nicz
nej.
•Ks
ztał
tow
anie
zas
ad z
acho
wan
ia s
ię p
odcz
as p
racy
.•
Sym
bole
i zn
aki b
ezpi
ecze
ństw
a: z
naki
hig
ieny
i oc
hron
y pr
acy,
zna
ki o
chro
ny p
rzec
iwpo
żaro
wej
, zna
ki
ewak
uacy
jne.
•Za
chow
anie
w ra
zie
zagr
ożen
ia p
ożar
em.
•Za
chow
anie
w c
zasi
e ew
akua
cji.
•Te
lefo
ny a
larm
owe.
•D
roga
ew
akua
cyjn
a sz
koły
.
3,1
3,2
4,1
4,2
PPP
Bezp
iecz
eńst
wo
na c
o dz
ień
•Za
sady
bez
piec
zneg
o za
chow
ania
się
pod
czas
wyk
onyw
ania
cod
zien
nych
czy
nnoś
ci.
•Za
sady
bez
piec
zneg
o za
chow
ania
się
w d
omu
pod
nieo
becn
ość
rodz
iców
.•
Bezp
iecz
na d
roga
do
szko
ły.
•Be
zpie
czna
zab
awa.
•Za
sady
udz
iela
nia
pom
ocy
w w
ypad
ku: s
kale
czen
ia, o
parz
enia
, krw
otok
u z
nosa
.•
Prak
tycz
ne d
ział
ania
– u
dzie
lani
e po
moc
y.
3,1
3,2
4,1
4,2
PPP
64
II. Materiały konstrukcyjne – drewno
Budo
wa
i wła
ściw
ości
dre
wna
•D
rew
no –
mat
eria
łem
kon
stru
kcyj
nym
.•
Stos
owan
ie d
rew
na w
prz
emyś
le.
•G
atun
ki d
rzew
, ich
cec
hy i
stos
owan
ie w
prz
emyś
le.
•Bu
dow
a dr
ewna
.•
Wła
ściw
ości
dre
wna
: bar
wa,
rysu
nek,
twar
dość
, zap
ach.
•O
chro
na la
sów
.
2,1
2,2
PPP
Obr
óbka
dre
wna
– w
yrob
y dr
zew
ne•
Proc
es p
ozys
kiw
ania
wyr
obów
tart
aczn
ych.
•W
yrob
y dr
zew
ne: b
elki
, des
ki, k
lejo
nki,
skle
jki,
forn
iry i
płyt
y z
odpa
dów
drz
ewny
ch.
•Te
chno
logi
a po
zysk
iwan
ia w
yrob
ów ta
rtac
znyc
h.•
Nar
zędz
ia w
ykor
zyst
ywan
e do
obr
óbki
dre
wna
.•
Zaw
ody
stol
arsk
ie.
•Pr
ojek
t kon
stru
kcyj
ny.
2,1
3,1
3,2
5,1
PPP
Ram
ka n
a z
djęc
ie z
ele
men
tam
i dr
ewna
•Zo
rgan
izow
anie
war
szta
tu p
racy
.•
Spor
ządz
enie
pla
nu p
racy
, z z
acho
wan
iem
kol
ejno
ści o
pera
cji t
echn
olog
iczn
ych.
•Tw
orze
nie
proj
ektu
rysu
nkow
ego.
•
Kons
truo
wan
ie fo
rmy
na p
odst
awie
pro
jekt
u ry
sunk
oweg
o.•
Ćwic
zeni
a pr
akty
czne
w p
osłu
giw
aniu
się
nar
zędz
iam
i.•
Kszt
ałce
nie
zasa
d pr
zest
rzeg
ania
regu
lam
inu
prac
owni
w c
zasi
e pr
acy.
•Ks
ztał
ceni
e um
ieję
tnoś
ci k
onst
rukc
yjny
ch i
man
ualn
ych.
2,1
2,2
3,1
3,2
4,1
5,1
PPP
Łącz
enie
dre
wna
•Łą
czen
ie d
rew
na: n
a w
pust
, za
pom
ocą
łącz
nikó
w c
iesi
elsk
ich,
na
gwoź
dzie
, na
wkr
ęty,
na
kołk
i, pr
zez
klej
enie
.•
Dob
ór m
etod
łącz
enia
, z u
wzg
lędn
ieni
em p
rzez
nacz
enia
prz
edm
iotu
.•
Org
aniz
acja
war
szta
tu p
racy
: dob
ór n
arzę
dzi i
mat
eria
łów
.•
Rozp
ozna
wan
ie i
okre
ślan
ie m
etod
łącz
enia
dre
wna
w o
tocz
eniu
. •
Term
inol
ogia
tech
nicz
na.
1,1
1,2
2,1
3.1
3,2
4,1
PPP
65
Pude
łko
na p
rzyb
ory
•O
rgan
izac
ja w
arsz
tatu
pra
cy.
•Sp
orzą
dzen
ie p
lanu
pra
cy z
zac
how
anie
m k
olej
nośc
i ope
racj
i tec
hnol
ogic
znyc
h.•
Twor
zeni
e pr
ojek
tu ry
sunk
oweg
o.
•Ko
nstr
uow
anie
form
y z
elem
entó
w d
rew
nian
ych.
•Ćw
icze
nia
w p
osłu
giw
aniu
się
nar
zędz
iam
i. •
Kszt
ałce
nie
zdol
nośc
i man
ualn
ych
i kon
stru
kcyj
nych
.
2,1
2,2
2,3
3,1
3,2
4,1
PPP
Och
rona
i zd
obie
nie
pow
ierz
chni
dre
wna
•Ko
nser
wac
ja d
rew
na.
•M
etod
y ko
nser
wac
ji dr
ewna
: mal
owan
ie, l
akie
row
anie
, wos
kow
anie
, pol
ituro
wan
ie.
•M
etod
y zd
obie
nia
drew
na: b
ejco
wan
ie, g
raw
erow
anie
, ink
rust
acja
, piro
grafi
a, d
ecou
page
(czy
t. de
kupa
ż).
•Tw
orze
nie
deko
racj
i met
odą
deco
upag
e’u
– pr
ojek
tow
anie
, zdo
bien
ie.
•Ro
zwija
nie
zdol
nośc
i w z
akre
sie
proj
ekto
wan
ia, k
onst
ruow
ania
, wyo
braź
ni p
rzes
trze
nnej
.
2,1
2,2
3,1
3,2
PPP
III. Materiały konstrukcyjne – papier
Nie
zwyk
ły w
ynal
azek
– p
apie
r•
Defi
niow
anie
pap
ieru
, jak
o m
ater
iału
kon
stru
kcyj
nego
, pow
stał
ego
w w
ynik
u sp
ilśni
enia
włó
kien
po
chod
zeni
a ro
ślin
nego
.•
His
toria
pap
ieru
.•
Etap
y pr
oces
ów p
rodu
kcji
papi
eru.
•Su
row
ce w
ykor
zyst
ywan
e do
pro
dukc
ji pa
pier
u.
2,1
3,1
5,1
PPP
De
Dek
orac
yjne
nac
zyni
e z
papi
er-m
âché
(czy
t. pa
pier
mas
ze)
•Tw
orze
nie
mas
y pa
pier
owej
. •
Org
aniz
acja
war
szta
tu p
racy
.•
Spor
ządz
enie
pla
nu p
racy
, z z
acho
wan
iem
kol
ejno
ści o
pera
cji t
echn
olog
iczn
ych.
•Tw
orze
nie
proj
ektu
rysu
nkow
ego.
•
Dzi
ałan
ia p
rakt
yczn
e –
kons
truo
wan
ie fo
rmy
użyt
kow
ej z
uży
ciem
mas
y pa
pier
owej
. •
Kszt
ałce
nie
zdol
nośc
i man
ualn
ych
i kon
stru
kcyj
nych
.
2,1
2,2
3,1
3,2
PPP
Po P
ozna
jem
y pa
pier
•
Gat
unki
pap
ieru
, zal
eżno
ści:
suro
wie
c –
klas
a –
prze
znac
zeni
e.•
Pods
taw
owe
wła
ściw
ości
pap
ieru
: gra
mat
ura,
gru
bość
, gła
dkoś
ć, b
iało
ść, n
iepr
zeźr
oczy
stoś
ć,
poł
ysk.
•Fo
rmat
, pod
staw
owa
norm
a ar
kusz
y w
Pol
sce.
•Ro
zpoz
naw
anie
gat
unkó
w p
apie
ru.
•D
ział
ania
pra
ktyc
zne
w z
akre
sie
okre
ślan
ia fo
rmat
u pr
zez:
odm
ierz
anie
, rys
owan
ie, w
ycin
anie
.
2,1
2,2
3,1
32 PPP
66
Wyr
oby
papi
erow
e•
Podz
iał p
apie
ru z
e w
zglę
du n
a za
stos
owan
ie: d
ruko
wy,
biu
row
y, fo
togr
aficz
ny, h
igie
nicz
ny,
•pe
rgam
inow
y, w
arto
ścio
wy,
sam
okop
iują
cy, c
elof
an, s
amop
rzyl
epny
, lak
mus
owy,
term
iczn
y, ś
cier
ny, p
akow
y.•
Dzi
ałan
ia p
rakt
yczn
e –
kons
truo
wan
ie k
artk
i oko
liczn
ości
owej
– p
rzy
zast
osow
aniu
różn
ych
wyr
obów
pa
pier
nicz
ych.
•Ks
ztał
ceni
e zd
olno
ści m
anua
lnyc
h i k
onst
rukc
yjny
ch.
2,1
2,2
3,1
3,2
PPP
Mat
eria
ły i
narz
ędzi
a sł
użąc
e do
pra
c z
papi
erem
. Lam
pion
•
Przy
rząd
y do
mie
rzen
ia i
kreś
leni
a.•
Przy
rząd
y do
cię
cia
papi
eru.
•Pr
zybo
ry i
mat
eria
ły d
o łą
czen
ia.
•Pr
zybo
ry d
o up
last
yczn
iani
a.•
Dzi
ałan
ia p
rakt
yczn
e –
kons
truo
wan
ie la
mpi
onu
z pa
pier
u.•
Zasa
dy łą
czen
ia p
apie
ru m
etod
ą pl
aste
r mio
du.
•U
mie
jętn
ości
kon
stru
kcyj
ne –
mie
rzen
ie, c
ięci
e, k
leje
nie,
upl
asty
czni
anie
.
2,1
2,2
3,1
3,2
PPP
Sztu
ka s
kład
ania
pap
ieru
– o
riga
mi
•D
efini
owan
ie p
ojęc
ia o
rigam
i jak
o sz
tuki
skł
adan
ia a
rkus
za p
apie
ru.
•H
isto
ria i
rozw
ój o
rigam
i.•
Kons
truk
cje
– ba
za k
wad
rat,
baza
trój
kąt,
baza
kop
erta
, baz
a sz
afa,
baz
a la
taw
iec.
•Fo
rmy
skła
dani
a pa
pier
u: o
rigam
i, ki
rigam
i, ku
suda
ma,
orig
ami m
oduł
owe.
•Ko
nstr
uow
anie
form
y de
kora
cyjn
ej te
chni
ką o
rigam
i.
2.1
3.1
3.2
PPP
V. Bezpieczne wakacje
Wyp
oczy
wam
bez
piec
znie
.•
Uśw
iado
mie
nie
koni
eczn
ości
wła
ściw
ego
zach
owan
ia, z
wią
zane
go z
bez
piec
zeńs
twem
pod
czas
wak
acji.
•Po
dsta
wow
e pr
zepi
sy d
otyc
zące
ruch
u pi
eszy
ch.
•Za
sady
por
usza
nia
się
po d
rodz
e.•
Prze
chod
zeni
e pr
zez
jezd
nię
w m
iejs
cu:
–z
wyz
nacz
onym
pas
ami,
–be
z sy
gnal
izac
ji św
ietln
ej,
–br
aku
wyz
nacz
oneg
o pr
zejś
cia
dla
pies
zych
–pr
zez
tory
kol
ejow
e.•
Zasa
dy z
acho
wan
ia s
ię p
odcz
as w
ypoc
zynk
u: n
ad w
odą,
w g
órac
h, w
lesi
e, w
oko
licac
h do
mu.
•Ko
nsek
wen
cje
nieb
ezpi
eczn
ego
zach
owan
ia.
•Tw
orze
nie
plak
atu
ilust
rują
cego
bez
piec
zne
zach
owan
ie w
cza
sie
wak
acji.
4.2
PPP
67
Kla
sa V
Zagadnienie
Treś
ci n
aucz
ania
Real
izac
ja
pods
taw
y pr
ogra
mow
ej
I. Jestem bezpieczny
Zasa
dy b
ezpi
ecze
ństw
a i h
igie
ny p
racy
•
Zasa
dy B
HP.
•Re
gula
min
pra
cow
ni te
chni
czne
j.•
Zasa
dy z
acho
wan
ia s
ię w
cza
sie
wyk
onyw
ania
pra
c pr
akty
czny
ch.
4,1
PPP
II. Materiały włókiennicze
Włó
kna
i ich
poc
hodz
enie
•
Rodz
aje
włó
kien
, pod
ział
ze
wzg
lędu
na
poch
odze
nie
suro
wca
.•
Proc
es te
chno
logi
czny
pro
dukc
ji w
łóki
en.
•Ch
arak
tery
styk
a w
łóki
en; c
echy
fizy
czne
– s
pręż
ysto
ść, h
igro
skop
ijnoś
ć, w
rażl
iwoś
ć na
tem
pera
turę
.•
Zale
żnoś
ć w
łaśc
iwoś
ci w
łóki
en i
ich
zast
osow
ania
w p
rzem
yśle
odz
ieżo
wym
.•
Rozp
ozna
wan
ie w
łóki
en w
wyr
obac
h –
met
odą
ogni
ową,
po
ozna
czen
iu u
mie
szcz
onym
na
kraj
ce.
•Za
groż
enie
dla
śro
dow
iska
– s
pecy
ficzn
e w
łaśc
iwoś
ci w
łóki
en (a
zbes
t, w
łókn
a sz
klan
e).
1.2
2.1
5.2
PPP
Wyr
oby
włó
kien
nicz
e –
tkan
iny
•Ro
zwój
prz
emys
łu, u
rząd
zeń,
mas
zyn
i his
tory
czne
tło
rozw
oju
włó
kien
nict
wa.
•D
efini
owan
ie tk
anin
y ja
ko w
yrob
u w
łóki
enni
czeg
o op
arte
go n
a uk
ładz
ie d
wóc
h pr
zepl
ataj
ącyc
h si
ę ni
tek
– os
now
y i w
ątku
.•
Rodz
aje
splo
tów
tkac
kich
.•
Włó
knin
y i p
rzęd
ziny
.•
Kons
truk
cje
splo
tów
– tw
orze
nie
rysu
nków
i sc
hem
atów
.•
Org
aniz
acja
war
szta
tu p
racy
, opr
acow
anie
kon
cepc
ji ro
zwią
zań
tech
nicz
nych
.
1.1
2.1
2.2
3.1
3.2
PPP
Wie
loba
rwny
pas
iak
z w
łócz
ki
•
Wyr
ób w
łóki
enni
czy.
Pas
iak
– tk
anin
a w
ytw
orzo
na n
a rę
czny
m k
rośn
ie tk
acki
m.
•O
rgan
izac
ja w
arsz
tatu
pra
cy.
•Tw
orze
nie
min
ikro
sna.
•D
ział
ania
pra
ktyc
zne
– tw
orze
nie
wie
loba
rwne
j tka
niny
dow
olni
e w
ybra
nym
spl
otem
(spl
otam
i).
2.1
2.2
3.1
3.2
PPP
68
Wyr
oby
włó
kien
nicz
e –
dzia
nina
•
Rys
hist
oryc
zny
wyr
obów
dzi
anin
owyc
h.•
Nar
zędz
ia i
urzą
dzen
ia s
toso
wan
e do
twor
zeni
a w
yrob
ów d
zian
inow
ych
– os
now
arka
, s
zyde
łkar
ka.
•Ro
dzaj
e w
yrob
ów d
zian
ych:
rząd
kow
e, k
olum
ienk
owe.
•D
ział
ania
pra
ktyc
zne
– tw
orze
nie
splo
tów
szy
dełk
owyc
h.•
Rozw
ijani
e um
ieję
tnoś
ci m
anua
lnyc
h.
2.1
2.2
3.1
3.2
4.1
PPP
Mak
ram
a –
sztu
ka w
iąza
nia
węz
łów
•
Dzi
eje
sztu
ki w
iąza
nia
węz
łów
.•
Znac
zeni
e uż
ytko
we
i dek
orac
yjne
mak
ram
y.•
Odm
iany
tech
nik
mak
ram
owyc
h –
arab
eska
, fry
wol
itka.
•M
ater
iały
i na
rzęd
zia
do s
łużą
ce d
o tw
orze
nia
splo
tów
: szn
urek
siz
alow
y, ln
iany
, kon
opny
, syn
tety
czny
, mul
ina,
cz
ółen
ka, l
iste
wki
, wyk
ałac
zki.
•Ro
dzaj
e w
ęzłó
w: f
esto
now
y, s
pira
lny,
pła
ski p
odw
ójny
i tz
w. w
ęzeł
Józe
fina.
•D
ział
ania
pra
ktyc
zne
– tw
orze
nie
mak
ram
owyc
h sp
lotó
w.
2.1
2.2
3.1
3.2
4.1
PPP
Kons
erw
acja
wyr
obów
włó
kien
nicz
ych
•Sp
osob
y ko
nser
wac
ji w
yrob
ów w
łóki
enni
czyc
h.•
Pikt
ogra
my
– zn
orm
aliz
owan
e sy
mbo
le d
otyc
zące
uży
tkow
ania
odz
ieży
.•
Urz
ądze
nia
tech
nicz
ne s
toso
wan
e w
kon
serw
acji
odzi
eży.
•Za
sady
dzi
ałan
ia p
ralk
i.•
Zasa
dy d
ział
ania
żel
azka
.•
Czyt
anie
inst
rukc
ji ob
sług
i urz
ądze
ń st
osow
anyc
h w
kon
serw
acji
odzi
eży.
•Be
zpie
czeń
stw
o ob
sług
i urz
ądze
ń te
chni
czny
ch.
1.1
1.2
4.1
PPP
Obr
óbka
mat
eria
łów
włó
kien
nicz
ych
– pr
zybo
ry, p
rzyr
ządy
i ur
ządz
enia
•Pr
oces
pro
dukc
yjny
wyr
obów
odz
ieżo
wyc
h: p
roje
ktow
anie
, kro
jeni
e, z
szyw
anie
, pra
sow
anie
.•
Zaw
ody
zwią
zane
z p
rodu
kcją
odz
ieży
.•
Nar
zędz
ia, p
rzyb
ory
i prz
yrzą
dy w
ykor
zyst
ywan
e do
szy
cia.
•Sz
ycie
mas
zyno
we.
Mas
zyna
do
szyc
ia –
zas
ada
dzia
łani
a i i
nstr
ukcj
a ob
sług
i.•
Szyc
ie rę
czne
, ści
egi p
odst
awow
e i o
zdob
ne.
•Pr
zysz
ywan
ie g
uzik
ów.
•Za
sady
bez
piec
zeńs
twa
obow
iązu
jące
pod
czas
pra
c z
zakr
esu
szyc
ia.
3.1
4.1
PPP
69
Szyc
ie rę
czne
. Ska
rpec
iak
– re
cykl
ingo
wa
przy
tula
nka
•D
efini
owan
ie p
ojęc
ia re
cykl
ingu
.•
Org
aniz
acja
war
szta
tu p
racy
.•
Spor
ządz
enie
pla
nu p
racy
, z z
acho
wan
iem
kol
ejno
ści o
pera
cji t
echn
olog
iczn
ych.
•Tw
orze
nie
proj
ektu
rysu
nkow
ego.
•
Dzi
ałan
ia p
rakt
yczn
e –
szyc
ie fo
rmy
użyt
kow
ej.
•Ks
ztał
ceni
e zd
olno
ści m
anua
lnyc
h i k
onst
rukc
yjny
ch.
2,1
2,2
3,1
3,2
PPP
III. Materiały konstrukcyjne – metal
W ś
wie
cie
met
ali.
•W
łaśc
iwoś
ci m
etal
i.•
Obr
óbka
i sp
osob
y łą
czen
ia m
etal
i.•
Zast
osow
anie
met
ali w
prz
emyś
le.
•N
arzę
dzia
słu
żące
do
prac
z m
etal
em.
•Zd
obie
nie
i zab
ezpi
ecza
nie
pow
ierz
chni
met
ali.
•Po
now
ne w
ykor
zyst
anie
wyr
obów
z m
etal
i.
2.1
5.1
PPP
Kons
truk
cja
z dr
utu.
Drz
ewko
szc
zęśc
ia•
Rodz
aje
drut
u.•
Org
aniz
acja
war
szta
tu p
racy
.•
Spor
ządz
enie
pla
nu p
racy
z z
acho
wan
iem
kol
ejno
ści o
pera
cji t
echn
olog
iczn
ych.
•Tw
orze
nie
proj
ektu
rysu
nkow
ego.
•
Kons
truo
wan
ie fo
rmy
na p
odst
awie
pro
jekt
u ry
sunk
oweg
o.•
Ćwic
zeni
a pr
akty
czne
w p
osłu
giw
aniu
się
nar
zędz
iam
i.•
Zasa
dy p
rzes
trze
gani
a re
gula
min
u pr
acow
ni w
cza
sie
prac
y.•
Rozw
ijani
e um
ieję
tnoś
ci k
onst
rukc
yjny
ch i
man
ualn
ych.
1.2
2.1
2.2
3.1
3.2
5.1
PPP
70
IV. Wychowanie komunikacyjne
Dro
gow
e A
BC
•Pr
oced
ury
uzys
kani
a ka
rty
row
erow
ej.
•D
efini
cja
kode
ksu
drog
oweg
o.•
Term
inol
ogia
dot
yczą
ca z
agad
nien
ia.
•El
emen
ty i
rodz
aje
dróg
.•
Ucz
estn
icy
ruch
u dr
ogow
ego.
•U
świa
dom
ieni
e ce
lu p
osia
dani
a ka
rty
row
erow
ej.
•O
dpow
iedz
ialn
e za
chow
anie
na
drod
ze.
4,2
PPP
Bezp
iecz
ny p
iesz
y •
Prze
pisy
ruch
u dr
ogow
ego.
•Zn
aki d
rogo
we,
regu
lują
ce ru
ch p
iesz
ych.
•Ro
la e
lem
entó
w o
dbla
skow
ych.
•Be
zpie
czne
prz
ekra
czan
ie je
zdni
.•
Bezp
iecz
ne p
rzek
racz
anie
toró
w k
olej
owyc
h.•
Zasa
dy p
orus
zani
a si
ę w
kol
umni
e pi
eszy
ch.
•Św
iado
me
i bez
piec
zne
korz
ysta
nie
z dr
óg.
4,2
PPP
Wad
emek
um ro
wer
zyst
y •
His
toria
row
eru.
•M
odel
e w
spół
czes
nych
row
erów
.•
Budo
wa
row
eru.
•Fu
nkcj
e uk
ładó
w ro
wer
u: je
zdne
go z
kie
row
nicz
ym, n
apęd
oweg
o, h
amul
cow
ego,
ośw
ietle
niow
ego.
•D
odat
kow
e w
ypos
ażen
ie ro
wer
u.•
Bezp
iecz
na ja
zda
a st
an te
chni
czny
row
eru.
•Ks
ztał
ceni
e be
zpie
czny
ch z
acho
wań
na
drod
ze.
4,2
PPP
Do
celu
, czy
li ja
k db
ać o
row
er
•Za
sadn
ość
kons
erw
acji
row
eru.
•Ko
nsek
wen
cje
zani
eczy
szcz
eń ro
wer
u.•
Um
ieję
tnoś
ć ko
nser
wac
ji ro
wer
u.•
Przy
goto
wan
ie ro
wer
u do
pod
róży
.•
Nie
zbęd
nik
row
erzy
sty.
4,2
PPP
71
•U
mie
jętn
ość
doko
nani
a na
praw
y dę
tki r
ower
owej
.•
Zabe
zpie
czen
ie ro
wer
u pr
zed
krad
zież
ą.•
Kszt
ałce
nie
odpo
wie
dzia
lnoś
ci z
a uż
ywan
y sp
rzęt
.
Bezp
iecz
ny ro
wer
zyst
a •
Obo
wią
zkow
e w
ypos
ażen
ie ro
wer
u.•
Dod
atko
we
(dop
uszc
zone
prz
epis
ami)
elem
enty
ośw
ietle
niow
e ro
wer
u.•
Wła
ściw
a po
staw
a na
row
erze
.•
Czyn
niki
bez
piec
zeńs
twa
i kom
fort
u ja
zdy.
•Zn
acze
nie
elem
entó
w o
dbla
skow
ych.
•Ko
nsek
wen
cje
niew
łaśc
iwyc
h za
chow
ań p
odcz
as ja
zdy.
•Ks
ztał
ceni
e ku
ltury
jazd
y.
4,2
PPP
Zani
m w
yrus
zysz
. Syg
nały
dro
gow
e •
Sygn
ały
drog
owe,
obo
wią
zują
ce n
a te
reni
e kr
aju.
•Zn
acze
nie
sygn
ałów
św
ietln
ych
nada
wan
ych
prze
z tr
ójko
loro
we
sygn
aliz
ator
y.•
Poja
zdy
uprz
ywile
jow
ane.
•Sy
gnał
y na
daw
ane
prze
z os
oby
do te
go u
praw
nion
e.•
Hie
rarc
hia
sygn
ałów
na
drod
ze.
•Za
sady
por
usza
nia
się
po d
rodz
e z
zach
owan
iem
zas
ad b
ezpi
ecze
ństw
a.•
Kultu
ra ja
zdy.
4,2
PPP
Znak
i dro
gow
e –
pozi
ome
•Fu
nkcj
a zn
aków
dro
gow
ych
w o
kreś
lani
u za
sad
ruch
u dr
ogow
ego.
•Zn
aki d
rogo
we
pozi
ome:
lini
e ci
ągłe
lub
prze
ryw
ane,
poj
edyn
cze
lub
podw
ójne
, str
załk
i, na
pisy
, sym
bole
.•
Rang
a zn
aków
– ż
ółte
i bi
ałe.
•Zn
acze
nie
i odc
zyty
wan
ie: l
inii,
str
załe
k, p
rzej
ścia
dla
pie
szyc
h, p
rzej
azdu
dla
row
erzy
stów
, pow
ierz
chni
w
yłąc
zone
j, lin
ii pr
zyst
anko
wej
, lin
ii be
zwzg
lędn
ego
zatr
zym
ania
.•
Um
ieję
tnoś
ć pr
zew
idyw
ania
zac
how
ań n
a dr
odze
z u
dzia
łem
zna
ków
poz
iom
ych.
4,2
PPP
72
Ogó
lne
zasa
dy ru
chu
row
erów
•U
praw
nien
ia d
o ja
zdy
row
erem
a p
rzed
ział
wie
kow
y.•
Dro
ga d
la ro
wer
ów.
•D
roga
dla
row
erów
i pi
eszy
ch.
•Za
sady
por
usza
nia
się
po je
zdni
w p
rzyp
adku
bra
ku w
yzna
czon
ej d
rogi
dla
row
erów
.•
Śluz
a ro
wer
owa
i zas
ady
poru
szan
ia s
ię p
o ni
ej.
•Pr
zepi
sy ja
zdy
row
erem
w k
olum
nie.
•Pr
zeja
zd d
la ro
wer
ów.
•Ja
zda
row
erem
po
chod
niku
.•
Zasa
dy b
ezpi
eczn
ego
poru
szan
ia s
ię p
o dr
odze
.
4,2
PPP
Man
ewry
na
drod
ze•
Włą
czan
ie s
ię d
o ru
chu.
•Pr
zepi
sy d
otyc
zące
zm
iany
kie
runk
u ja
zdy:
zm
iany
pas
a ru
chu,
skr
ętu
w p
raw
o, s
kręt
u w
lew
o,•
zaw
raca
nia.
•
Man
ewr w
ymija
nia:
zna
ki i
prze
pisy
regu
lują
ce z
acho
wan
ie p
odcz
as w
ymija
nia.
•Pr
zepi
sy d
otyc
zące
man
ewru
om
ijani
a.•
Prze
pisy
dot
yczą
ce m
anew
ru w
yprz
edza
nia.
•Zn
acze
nie
zach
owan
ia s
zcze
góln
ej o
stro
żnoś
ci p
odcz
as w
ykon
ywan
ia m
anew
rów
.•
Prze
wid
ywan
ie z
acho
wań
na
drod
ze.
•Re
spek
tow
anie
prz
epis
ów ru
chu
drog
oweg
o.
4,2
PPP
Row
erem
prz
ez s
krzy
żow
anie
rów
norz
ędne
•
Defi
niow
anie
skr
zyżo
wan
ia ró
wno
rzęd
nego
jako
prz
ecię
cie
się
w je
dnym
poz
iom
ie d
róg
maj
ącyc
h je
zdni
ę, ic
h po
łącz
enie
i ro
zwid
leni
e.•
Rodz
aje
skrz
yżow
ań.
•H
iera
rchi
a w
ażno
ści o
znac
zeń
drog
i jak
o is
tota
zac
how
ań n
a sk
rzyż
owan
iach
.•
Zasa
dy p
rzej
azdu
prz
ez s
krzy
żow
anie
rów
norz
ędne
.•
Znak
i reg
uluj
ące
ruch
na
skrz
yżow
aniu
rów
norz
ędny
m.
•Sp
osób
syg
naliz
owan
ia z
amia
ru s
kręt
u.•
Prze
wid
ywan
ie z
acho
wań
na
skrz
yżow
aniu
.•
Resp
ekto
wan
ie p
rzep
isów
ruch
u dr
ogow
ego.
4,2
PPP
73
Row
erem
prz
ez s
krzy
żow
anie
pod
porz
ądko
wan
e.•
Defi
niow
anie
skr
zyżo
wan
ia p
odpo
rząd
kow
aneg
o, n
a kt
órym
o p
rzej
eźdz
ie d
ecyd
ują
znak
i dro
gow
e.•
Znak
i dro
gow
e, o
kreś
lają
ce z
acho
wan
ie n
a sk
rzyż
owan
iu.
•Ko
lejn
ość
man
ewró
w n
a sk
rzyż
owan
iu.
•Za
sady
prz
ejaz
du p
rzez
skr
zyżo
wan
ie p
ojaz
dów
upr
zyw
ilejo
wan
ych.
•Zn
aki i
tabl
iczk
i dro
gow
e, o
kreś
lają
ce rz
eczy
wis
ty p
rzeb
ieg
drog
i z p
ierw
szeń
stw
em p
rzej
azdu
.•
Kszt
ałce
nie
zach
owań
na
drod
ze.
•Re
spek
tow
anie
prz
epis
ów ru
chu
drog
oweg
o.
4,2
PPP
Row
erem
prz
ez s
krzy
żow
anie
– o
ruch
u ok
rężn
ym i
o ru
chu
kier
owan
ym
•D
efini
cja
skrz
yżow
ania
o ru
chu
okrę
żnym
.•
Ozn
akow
anie
rond
a.•
Zasa
dy p
rzej
azdu
prz
ez ro
ndo
z us
taw
iony
m s
amod
ziel
nie
znak
iem
C–1
2.•
Zasa
dy p
rzej
azdu
prz
ez ro
ndo
z us
taw
iony
mi ł
ączn
ie z
naka
mi C
–12
i A–7
.•
Defi
nicj
a sk
rzyż
owan
ia o
ruch
u ki
erow
anym
: prz
ez s
ygna
lizac
ję ś
wie
tlną
lub
osob
y do
tego
upr
awni
one.
•W
aria
nty
sytu
acji
na s
krzy
żow
aniu
.•
Prak
tycz
ne ć
wic
zeni
a za
chow
ań n
a sk
rzyż
owan
iu.
•Re
spek
tow
anie
prz
epis
ów ru
chu
drog
oweg
o.
4,2
PPP
Uw
aga,
wyp
adek
! Um
iem
pom
óc
•Za
chow
anie
się
w k
oliz
ji dr
ogow
ej.
•Sp
osob
y w
zyw
ania
pom
ocy
– te
lefo
ny a
larm
owe.
•Cz
ynni
ki d
ecyd
ując
e o
skut
eczn
ości
udz
iele
nia
pom
ocy.
•Cz
ynno
ści w
ykon
ywan
e pr
zy u
dzie
lani
u pi
erw
szej
pom
ocy:
spr
awdz
enie
sta
nu p
rzyt
omno
ści
posz
kodo
wan
ego
i jeg
o od
dech
u.•
Pozy
cja
bocz
na b
ezpi
eczn
a.•
Zach
owan
ie b
ezpi
ecze
ństw
a w
łasn
ego
podc
zas
udzi
elan
ia p
omoc
y.•
Prak
tycz
ne ć
wic
zeni
a ud
ziel
ania
pom
ocy
prze
dmed
yczn
ej.
•Ks
ztał
ceni
e um
ieję
tnoś
ci re
agow
ania
w s
ytua
cjac
h za
graż
ając
ych
życi
u i z
drow
iu.
4,2
PPP
74
Kla
sa V
I
Zagadnienie
Treś
ci n
aucz
ania
Real
izac
ja
pods
taw
y Pr
ogra
mow
ej
I. Jestem bezpieczny
Zasa
dy b
ezpi
ecze
ństw
a i h
igie
ny p
racy
•Za
sady
BH
P.•
Regu
lam
in p
raco
wni
tech
nicz
nej.
•Za
sady
zac
how
ań p
odcz
as p
racy
.
4,1
PPP
II. Materiały konstrukcyjne – szkło
Pote
ncja
ł szk
ła•
Proc
es tw
orze
nia
szkł
a –
suro
wce
szk
lars
kie.
•
Met
ody
form
owan
ia w
yrob
ów.
•Za
stos
owan
ie s
zkła
w p
rzem
yśle
i ni
e ty
lko.
•M
etod
y zd
obie
nia
szkł
a.•
Recy
klin
g w
yrob
ów z
e sz
kła.
•Te
rmin
olog
ia d
otyc
ząca
zag
adni
enia
.
1.2
2.1
5.1
PPP
Zdob
ieni
e sz
kła
tech
niką
wit
rażu
– fl
akon
na
kwia
ty•
Zdob
ieni
e sz
kła
tech
niką
witr
ażu.
•O
rgan
izac
ja w
arsz
tatu
pra
cy.
•Sp
orzą
dzen
ie p
lanu
pra
c z
zach
owan
iem
kol
ejno
ści o
pera
cji t
echn
olog
iczn
ych.
•Tw
orze
nie
proj
ektu
rysu
nkow
ego.
•Ko
nstr
uow
anie
form
y na
pod
staw
ie p
roje
ktu
rysu
nkow
ego.
•Ćw
icze
nia
prak
tycz
ne w
pos
ługi
wan
iu s
ię n
arzę
dzia
mi.
•Ks
ztał
ceni
e za
sad
prze
strz
egan
ia re
gula
min
u pr
acow
ni w
cza
sie
prac
y.•
Rozw
ijani
e um
ieję
tnoś
ci k
onst
rukc
yjny
ch i
man
ualn
ych.
1.2
2.1
2.2
3.1
3.2
5.1
PPP
75
III. Materiały konstrukcyjne – tworzywa sztuczne
Twor
zyw
a sz
tucz
ne w
okół
nas
•D
efini
owan
ie tw
orzy
w s
ztuc
znyc
h ja
ko s
ubst
ancj
i wie
locz
ąste
czko
wyc
h, o
trzy
myw
anyc
h w
wyn
iku
synt
ezy
chem
iczn
ej.
•Ry
s hi
stor
yczn
y po
wst
ania
twor
zyw
szt
uczn
ych.
•Za
lety
i w
ady
twor
zyw
szt
uczn
ych.
•W
łaśc
iwoś
ci tw
orzy
w –
term
opla
styc
zne,
term
outw
ardz
alne
.•
Prze
twar
zani
e: w
ytła
czan
ie z
rozd
muc
hiw
anie
m, r
ozdm
uchi
wan
ie, w
ytła
czan
ie, f
orm
owan
ie w
trys
kow
e.
•Ro
dzaj
e tw
orzy
w s
ztuc
znyc
h.•
Spos
oby
łącz
enia
: mec
hani
czne
, fizy
koch
emic
zne.
•Za
stos
owan
ie tw
orzy
w s
ztuc
znyc
h w
prz
emyś
le.
2.1
PPP
Bom
bka
deko
row
ana
mas
ą pl
asty
czną
•M
asy
term
opla
styc
zne
i ter
mou
twar
dzal
ne o
wła
ściw
ości
ach
twor
zyw
szt
uczn
ych.
•Te
chni
ka m
illefi
ori j
ako
met
oda
twor
zeni
a pr
zedm
iotó
w d
ekor
acyj
nych
z g
liny
polim
erow
ej.
•M
illefi
ori –
zas
ady
kons
truo
wan
ia w
zoró
w w
prz
ekro
ju.
•
Org
aniz
acja
war
szta
tu p
racy
.•
Spor
ządz
enie
pla
nu p
rac,
z z
acho
wan
iem
kol
ejno
ści o
pera
cji t
echn
olog
iczn
ych.
•Tw
orze
nie
proj
ektu
rysu
nkow
ego.
•D
ział
ania
pra
ktyc
zne
– m
odel
owan
ie fo
rmy
użyt
kow
ej.
•Ks
ztał
ceni
e zd
olno
ści m
anua
lnyc
h i k
onst
rukc
yjny
ch.
2.1
3.1
3.2
PPP
IV. Recykling
Recy
klin
g w
och
roni
e śr
odow
iska
•
Defi
niow
anie
poj
ęcia
recy
klin
gu ja
ko w
ielo
krot
nego
wyk
orzy
stan
ia m
ater
iałó
w
•do
wyt
war
zani
a no
wyc
h pr
oduk
tów
.•
Dzi
ałan
ie re
cykl
ingo
we:
seg
rega
cja,
pow
tórn
e w
ykor
zyst
anie
, dal
sze
zast
osow
anie
, pon
owne
•
użyt
kow
anie
.•
Celo
woś
ć dz
iała
ń re
cykl
ingo
wyc
h.
2.1
3.1
3.2
5.1
5.2
5.2
PPP
Recy
klin
gow
a ko
nstr
ukcj
a z
tekt
ury
falis
tej
•D
ział
ania
recy
klin
gow
e –
drug
ie ż
ycie
śm
ieci
. •
Org
aniz
acja
war
szta
tu p
racy
.•
Spor
ządz
enie
pla
nu p
racy
, z z
acho
wan
iem
kol
ejno
ści o
pera
cji t
echn
olog
iczn
ych.
•Tw
orze
nie
proj
ektu
rysu
nkow
ego.
•
Dzi
ałan
ia p
rakt
yczn
e –
kons
truo
wan
ie n
a po
dsta
wie
indy
wid
ualn
ego
proj
ektu
.
1.2
2.1
3.1
3.2
5.1
PPP
76
V. Technika w bliższym i w dalszym otoczeniu
Kons
truk
cja
budo
wla
na
•O
góln
y za
rys
hist
orii
dom
ów m
iesz
kaln
ych.
•Fu
nkcj
e bu
dow
li.•
Rozw
iąza
nia
kons
truk
cyjn
e st
osow
ane
w w
ybra
nych
bud
owla
ch.
•Bu
dynk
i mie
szka
lne
w n
ajbl
iższ
ym o
tocz
eniu
.•
Kons
truk
cja
prze
strz
enna
, mak
ieta
bud
ynku
– d
om m
oich
mar
zeń.
1.1
1.2
2.3
PPP
Lubi
ę to
mie
jsce
– p
roje
kt p
okoj
u •
Elem
enty
wyp
osaż
ania
mie
szka
nia
– st
ałe
i ruc
hom
e.•
Zasa
dy p
roje
ktow
ania
funk
cjon
alne
go m
iesz
kani
a.•
Org
aniz
acja
war
szta
tu p
racy
.•
Proj
ekt r
ysun
kow
y po
koju
nas
tola
tka.
1.1
1.2
2.2
2.3
PPP
Mie
szka
ć be
zpie
czni
e •
Rodz
aj i
prze
znac
zeni
e do
mow
ych
inst
alac
ji –
elek
tryc
znej
, wod
nej,
kana
lizac
yjne
j,•
gazo
wej
, grz
ewcz
ej, w
enty
lacy
jnej
, klim
atyz
acyj
nej i
ala
rmow
ej.
•El
emen
ty z
esta
wu
do m
onta
żu o
bwod
ów e
lekt
rycz
nych
.•
Pros
te o
bwod
y el
ektr
yczn
e z
wyk
orzy
stan
iem
sch
emat
ów id
eow
ych.
•Sp
rzęt
gos
poda
rstw
a do
mow
ego
– pr
zezn
acze
nie
i zas
ady
dzia
łani
a, te
ksty
•te
chni
czne
– in
stru
kcje
obs
ługi
.•
Zach
owan
ie b
ezpi
ecze
ństw
a ek
splo
atac
ji ur
ządz
eń d
omow
ych.
1.1
1.2
2.3
3.1
4.1
PPP
Budż
et d
omow
y •
Zapo
znan
ie z
zas
adam
i bila
nsow
ania
kos
ztów
utr
zym
ania
dom
u.•
Stru
ktur
a do
mow
ych
wyd
atkó
w.
•Pl
anow
anie
wyd
atkó
w ro
dzin
y.•
Osz
częd
zani
e –
waż
ny c
zynn
ik b
udow
ania
bud
żetu
.•
Kons
truo
wan
ie k
arty
bila
nsu
doch
odów
i w
ydat
ków
na
okre
s m
iesi
ąca.
1.2
PPP
77
VI. Rysunek techniczny.
Teks
ty te
chni
czne
. Pis
mo
tech
nicz
ne•
Defi
nicj
a ry
sunk
u te
chni
czne
go.
•Sz
kic
z op
isam
i tec
hnic
znym
i jak
o pr
ojek
t kon
stru
kcji.
•W
arsz
tat k
reśl
arsk
i – m
ater
iały
i na
rzęd
zia.
•
Geo
met
ria z
norm
aliz
owan
ego
pism
a te
chni
czne
go (w
g PN
-80/
N-0
1606
).•
Rodz
aje
i par
amet
ry p
ism
a.•
Ćwic
zeni
a pr
akty
czne
– p
osłu
giw
anie
się
pis
mem
tech
nicz
nym
, mał
e lit
ery
alfa
betu
i du
że li
tery
alfa
betu
.•
Zasa
dy p
isan
ia te
kstu
, z z
acho
wan
iem
zno
rmal
izow
anyc
h od
legł
ości
pom
iędz
y lit
eram
i, w
yraz
ami,
•w
ersa
mi.
2.2
4.1
PPP
Zasa
dy w
ymia
row
ania
•D
efini
owan
ie w
ymia
row
ania
jako
prz
edst
awia
nie
wym
iaró
w n
a ry
sunk
ach
za p
omoc
ą lin
ii, li
czb
i zna
ków
w
ymia
row
ych.
•O
góln
e za
sady
wym
iaro
wan
ia: l
inie
wym
iaro
we,
licz
by, s
trza
łki i
zna
ki w
ymia
row
e.•
Pods
taw
owe
zasa
dy w
ymia
row
ania
: nie
pow
tarz
anie
wym
iaró
w, n
ieza
myk
anie
łańc
uchó
w w
ymia
row
ych,
po
mija
nie
wym
iaró
w o
czyw
isty
ch.
•Cz
ytan
ie w
ymia
rów
z ry
sunk
u.•
Ana
lizow
anie
rysu
nków
tech
nicz
nych
spo
tyka
nych
w in
stru
kcja
ch o
bsłu
gi.
•W
ymia
row
anie
prz
edm
iotó
w z
godn
ie z
pod
anym
i zas
adam
i.
2.2
4.1
PPP
Rysu
nki r
zuto
we
•Za
pozn
anie
z z
asad
ami t
wor
zeni
a ry
sunk
ów rz
utow
ych
– pr
osto
kątn
ych
i aks
onom
etry
czny
ch.
•W
ykon
ywan
ie p
rost
ych
rysu
nków
rzut
owyc
h i a
kson
omet
rycz
nych
.
2.2
4.1
PPP
78
Procedury osiągania celów.
VI. Procedury osiągania celów
Programując metody i formy pracy, przyjęto konieczność planowania atrakcyjnych działań, wzbudzających u uczniów zainteresowanie przedmiotem. Tworzenie atmosfery wyzwalającej pozytywne emocje, wzmacnianie wiary ucznia we własne możliwości odbywa się poprzez pla-nowany dobór właściwych form pracy i różnicowanie stopnia trudności przy wykonaniu zadań. Uwzględniono przy tym fakt, że każdy uczeń ma określone predyspozycje, wykazuje indywidualne cechy i zróżnicowane tempo pracy. Jednocześnie dokument wskazuje na rolę nauczyciela jako men-tora, odkrywającego i rozwijającego predyspozycje ucznia do zadań technicznych. Wskazówki instruktażowe, podpowiedzi słowne, rozwiązania konstrukcyjne i docenianie wartości doko-nań – to zadania nauczyciela, z przewidywanym efektem sukcesu ucznia.
Zajęcia techniczne są przykładem lekcji, na których zasada przyswajalności wiedzy, sformuło-wana przez Dal’a wpisuje się w założenia przedmiotu.
własnoręczne wykonanie, prezentowanie i komentowanie eksperymentów
projektowanie i przygotowanie doświadczeń
odgrywanie przedstawień dramatycznych
wygłaszanie referatu
udział w dyskusji
oglądanie pokazów na żywo
oglądanie eksponatów
oglądanie filmów
oglądanie ilustracji
słuchanie
tego co czytamy10%
20%
30%
50%
70%
90%
tego co słyszymy
tego co widzimy
tego co słyszymyi widzimy
tego co mówimyi zapisujemy
tego comówimyi robimy
percepcja werbalna
percepcja wizualna
percepcja/uczestnictwo
wykonanie
zapamiętujemy na dłużej zaangażowanie
bierne
czynne
czytanie
Koncepcja dokumentu, oparta na działaniu według zasady: POZNAJĘ – OBSERWUJĘ – WY-KONUJĘ, gwarantuje przyswojenie wiedzy, rozwój umiejętności konstrukcyjnych i zdolności manualnych. Czynny udział ucznia w zajęciach z zakresu wychowania komunikacyjnego zakła-da uzyskanie przez niego karty rowerowej. Aspekty wychowawcze są wpajane i kształtowane poprzez respektowanie regulaminu pracowni, przepisów BHP i systematyczności w przygoto-waniu do zajęć. Społeczna postawa jest formowana poprzez stosowanie grupowych i zespoło-wych form pracy, wpływających na tolerancję i umiejętność współdziałania w grupie. Metody aktywizujące – prezentacja, obserwacja, mapy mentalne, gry dydaktyczne, TPR (Total Physical Response), metoda inscenizacji, praktyczne działanie – wspomagają myślenie anali-tyczne, komunikatywność, wyzwalają ciekawość i zaangażowanie uczniów.Założone osiągnięcia ucznia zostały szczegółowo opracowane w planie wynikowym, stanowią-cym załącznik dokumentu programowego.Wszystkie metody i formy pracy powinny prowadzić do odkrywania potencjału własnych moż-liwości i samorealizacji w efekcie końcowym prezentacji dokonań, zaś zespolenie działań na-uczyciela i uczniów powinno powodować nobilitację przedmiotu.
79
VII. KRYTERIA OCENIANIA UCZNIÓWPropozycje pomiaru osiągnięć uczniów po zakończeniu danego etapu jego realizacji ze wzglę-du na specyfikę zajęć powinny przybierać formę miernika określającego stopień zainteresowa-nia i akceptacji dla tego typu działań, wynikających z zaangażowania ich autorów. Kryterium oceny powinny stanowić możliwości i zaangażowanie ucznia. Ocenianie powinno przebiegać systematycznie i zawierać informację zwrotną. Uczeń powinien mieć szansę inter-pretowania efektu swojej pracy.
Ocena powinna uwzględniać:• Przestrzeganie zasad bezpieczeństwa w trakcie realizacji zadań technicznych.• Stopień opanowania wiedzy.• Zastosowanie wiedzy w działaniu technicznym.• Umiejętność organizacji warsztatu pracy.• Umiejętność posługiwania się urządzeniami, narzędziami, przyrządami i przyborami.• Stosowanie indywidualnych rozwiązań w zakresie realizowanych projektów.• Pomysłowość konstrukcyjną i estetykę wykonania pracy.• Znajomość terminologii technicznej – rozumienie słownictwa technicznego i posługiwa-
nie się nim.• Zaangażowanie podczas wykonywania ćwiczeń, aktywność na zajęciach i efektywne wy-
korzystanie czasu pracy.• Właściwe współdziałanie w grupie rówieśniczej.• Przygotowanie do zajęć i systematyczność.
Ocena powinna spełniać funkcje dydaktyczno-wychowawcze. Powinna być obiektywna, jawna i motywująca ucznia do dalszej pracy. Ocena może być wyrażona w formie pochwały, aproba-ty lub dezaprobaty, jednak zawsze poprzedzonej wskazaniem pozytywnych efektów. Oceną mogą być również komentarz i recenzja, sugerujące dalsze kierunki działań. Nauczyciel może stosować różne formy oceny, ale powinien też jasno sprecyzować kryteria odnoszące się do sześciostopniowej skali ocen.
Propozycja kryterium ocen
Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który: w pełni opanował materiał programowy, zawsze przestrzega zasad bezpieczeństwa pracy i umiejętnie stosuje wiedzę w działaniu praktycznym. Sprawnie posługuje się sprzętem technicznym. Umiejętnie odczytu-je teksty i dokumenty techniczne. Wszystkie zadania wykonuje samodzielnie. Często stosuje indywidualne rozwiązania w działaniu technicznym, wykazując się pomysłowością konstruk-cyjną i dbałością o dokładność wykonania. Biegle posługuje się słownictwem technicznym. Podczas realizacji zadań wykazuje się zaangażowaniem, maksymalnie wykorzystując czas pra-cy. Jest zawsze przygotowany do zajęć. Wykazuje zainteresowanie przedmiotem, podejmuje zadania dodatkowe. Jest zaangażowany podczas realizacji zadań zespołowych, często przeja-wia cechy lidera grupy.
Ocenę bardzo dobrą otrzymuje uczeń, który: opanował materiał programowy, przestrzega zasad bezpieczeństwa pracy i stosuje wiedzę w działaniu praktycznym. Bezpiecznie posługuje się sprzętem technicz-nym. Odczytuje teksty i dokumenty techniczne. Stara się samodzielnie wykonywać zadania
80
techniczne, poprawnie pod względem konstrukcyjnym i z dbałością o dokładność wykonania. Stosuje słownictwo techniczne. Zadanie realizuje w określonym planem czasie pracy. Jest za-wsze przygotowany do zajęć. Wykazuje zaangażowanie podczas realizacji zadań zespołowych, podejmuje próby doradcze podczas realizacji zespołowych.
Ocenę dobrą otrzymuje uczeń, który wykazuje niewielkie braki w opanowaniu materiału programowego. Ko-rzysta z urządzeń technicznych zgodnie z przeznaczeniem, starając się pracować bezpiecznie. Odczytuje teksty techniczne, sporadycznie korzystając z pomocy nauczyciela. Potrafi zastoso-wać zdobytą wiedzę w praktyce. Zadanie techniczne wykonuje z niewielką pomocą nauczycie-la, stosując przyjęte założenia konstrukcyjne, z zauważalnymi, niewielkimi niedociągnięciami w zakresie dokładności wykonania. Korzysta z urządzeń i narzędzi zgodnie z przeznaczeniem, starając się zachować bezpieczeństwo. W wypowiedziach używa terminów technicznych. Za-danie wykonuje w nieco wydłużonym czasie. Sporadycznie bywa nieprzygotowany do zajęć. Pracując w zespole, wykonuje przydzielone zadania.
Ocenę dostatecznąotrzymuje uczeń, który wykazuje braki w zakresie opanowania treści programowych. Stosu-je wiedzę w działaniu praktycznym kierunkowany przez nauczyciela. Instruowany, posługuje się sprzętem technicznym, zachowując podstawowe zasady bezpieczeństwa. Ma trudności w odczytywaniu tekstów i dokumentów technicznych. Stosuje ubogie słownictwo techniczne. Zadania wykonuje niestarannie, wymaga motywowania. Nie potrafi wykonać zadania w okre-ślonym planem czasie pracy. Często bywa nieprzygotowany do zajęć. Pracując w grupie, uchyla się od realizacji zadań.
Ocenę dopuszczającą otrzymuje uczeń, który wykazuje poważne braki w zakresie opanowania treści programowych. Zadanie techniczne wykonuje odtwórczo, motywowany i instruowany przez nauczyciela. Nie-umiejętnie posługuje się sprzętem technicznym, wymaga instruktażu i nadzoru w trakcie re-alizacji zadania. Wykazuje fragmentaryczną znajomość terminologii technicznej. Wykazuje zni-kome umiejętności odczytywania tekstów i dokumentów technicznych. Zadania techniczne wykonuje niechętnie i niedbale, motywowany i kierunkowany przez nauczyciela. Sporadycz-nie bywa przygotowany do zajęć. Pracując w grupie, uchyla się od realizacji zadań.
Ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który: wykazuje poważne braki programowe, które nie rokują ich usunięcia, nawet przy pomocy nauczyciela. Nie podejmuje się realizacji zadań, ignoruje pomoc nauczy-ciela. Nie wykazał się umiejętnością posługiwania się sprzętem technicznym. Nie podejmuje próby odczytywania tekstów technicznych. Jest notorycznie nieprzygotowany do zajęć. Wyka-zuje brak zainteresowania przedmiotem.
Prezentowane kryteria stanowią sugestię konstrukcyjną. Nauczyciel może opracować własne kryteria ocen, uwzględniające potencjał zespołu klasowego i założenia WSO. Opracowując do-kument należy wziąć pod rozwagę także wskazania PPP dla uczniów posiadających zalecenia. W przypadku stwierdzonych dysfunkcji, uniemożliwiających sprostanie wymaganiom progra-mowym, należy uwzględnić je w kryteriach oceniania.
81
VIII. OBUDOWA
Realizację programu wspierają cykl podręczników „Lubię technikę – 4, 5, 6” i opracowania me-todyczne, w skład których wchodzą: scenariusze zajęć, plany pracy dydaktycznej i plany wyni-kowe.
Podręcznik – seria składa się z trzech opracowań, dla klas: 4, 5, 6.Treści podręcznikowe doty-czą: bezpieczeństwa, wiedzy o materiałach konstrukcyjnych, wiedzy z zakresu przepisów ru-chu drogowego, rysunku technicznego i praktycznych działań w obrębie tych zagadnień. Tre-ści są uporządkowane w działach tematycznych, zawierających ćwiczenia i zadania techniczne i wzbogacone o instrukcje fotograficzne Krok po kroku, ułatwiające realizacje zadań.Podręczniki zawierają informacje poszerzające wiedzę programową, zamieszczone w działach: Dla ciekawych i Czy wiesz, że…
Plan pracy – zestaw trzech opracowań, odrębnych dla klasy 4, 5 i 6. Formuła określa zapis wstępny, obejmujący zagadnienia programowe, tematy przewidziane do realizacji i progno-zowaną ilość godzin lekcyjnych. W dalszej części opracowanie zawiera, ujęte w tabeli, zesta-wienie zagadnień programowych, tematów, szczegółowo opracowanych treści nauczania, ze wskazaniem realizacji punktu podstawy programowej, i przewidziane osiągnięcia ucznia.
Plan wynikowy – rozkład materiału nauczania, określający kryteria oceniania wiedzy i umie-jętności. Zawiera, ujęty w tabeli, zestaw obejmujący: zagadnienie programowe, tematy lekcji, treści nauczania, metody pracy i materiały dydaktyczne dla nauczyciela i ucznia. Szczegółowo opracowane w odniesieniu do każdej jednostki lekcyjnej – mwymagania, wiadomości i umie-jętności w zakresie wymagań koniecznych, podstawowych, rozszerzających, dopełniających i wykraczających poza podstawę programową.
Scenariusze zajęć – opracowania, ujęte w działy tematyczne, dotyczące poszczególnych za-gadnień programowych. Scenariusz jest wskazówką sposobu przeprowadzenia zajęć. Zawiera określony temat lekcji (zapis w dzienniku lekcyjnym), cele edukacyjne, metody pracy, pomoce dydaktyczne dla nauczyciela i materiały dydaktyczne dla ucznia, formy pracy i przewidywany czas trwania zajęć.W opracowaniu ujęto propozycję przebiegu lekcji, wyróżniając trzy etapy: motywację, przed-stawienie i realizację zadania oraz rekapitulację. W scenariuszach znajdują się ćwiczenia gra-ficzne sprawdzające wiedzę : krzyżówki, wykreślanki, mapy mentalne, rebusy, testy i opisy gier dydaktycznych. Dokument wskazuje także adresy stron internetowych z treściami polecanymi do prezentacji na zajęciach.
Recommended