Schepen ckv

Schepen

Door Job van Dooren

Inleiding

Ik heb het onderwerp schepen gekozen omdat ik altijd zelf geïnteresseerd ben door schepen. En

omdat ik wist dat er in de 18de en in de 19de eeuw veel kunst is gemaakt over schepen

SCHEPEN IN DE NACHT (DOOR PORTER)Soms denk ik over mensen na die ik maar even heb ontmoet,

een kort gesprek, een warme groetmet hooguit nog een wuif erna.

Als stille schepen in de nacht gingen ze aan mijn kust voorbijals schimmen langs de horizon

zo onbereikbaar als 't maar kon,maar ogenschijnlijk zo nabij.

Komt er een schip alsnog in zicht,dan vind ik uit een ver verschiet

weer vriendschap over golven heenen sta aan zee niet meer alleen

en meld het in mijn scheepsbericht.

Geen wonder dat 'k van schepen houdie mij passeren in de nacht,

want hij die aan de kade wachtvindt ooit wat hij eens vinden wou:

de schoonheid van herinneringaan een schip dat op de oceaanvoor altijd in hem bleef bestaan

en nooit in storm ten onder ging.

S cheppen in Oorlog

Hendrick Cornelisz. Vroom

Nederlandse schepen rammen Spaanse galeien voor de Vlaamse kust in oktober 1602 (1617)

Heerman Witmont

Actie tussen Nederlands en Engels Schepen

Willem van de Velde (de Jonge)Oorlogsschepen in Amsterdam (1658)

Simon de VliegerEen Nederlandse man-of-War en de verschillende

schepen in een Breeze (1642)

Ludolf Backhuysen Gezicht op Amsterdam met schepen op het IJ

(1666)

Ludolf Backhuysen Schepen op de Zuiderzee voor het Fort van Naarden

(1660)

Zinkend Schip

De avond daalt;een zinkend schip.de kiel slaat opeen blinde klip.

—o, hartstochtvan dit kil vergaan,in koele nacht,in koele maan.

“en gij, die eensdit leven preesmet sterke stemen harde keel,

is dan het glanzenvan uw woordbestorven envoorgoed teloor?”

—ik heb geleerddat in den dood

de ziel zal stijgenlevensgroot

of dalenin het schimmenrijken falenonherroepelijk

en dat al watder wereld iseen waan is,een bekommernis.

na deze woordenwordt het stilalsof de nachtomvamen wileen zinkend schip,

een koele maan-twee stemmen, stijgend uit de klip:—o, red ons, wij vergaan!

Henderik Marsman

Schepen in een storm

Aelbert Cuyp Schepen gooide in een storm (1640)

Hendrick Maertensz. Sorgh Zeilschepen in een sterke wind (1660)

Willem van de Velde (de Jonge) Schepen op een stormachtige zee (1672)

Philips Wouwerman Schepen zinken in stormachtige zeeen (1650)

Ludolf Backhuysen Schepen in nood uit een rotsachtige kust (1667)

Ludolf Backhuysen

Bootjes en kustvaarders schip in zwaar weer(1660)

Ludolf BackhuysenSchepen aan de grond lopen in een storm (1690)

Pieter Mulier (de Oude)Schepen in een zware zeegang voor een storm

(1640)

Ludolf Backhuysen Nederlandse schepen over de zee in Amsterdam (1708)

Pieter Mulier (de Oude)Nederlandse schepen op zee in zwaar weer

Andries van EertveltSchepen in nood (1623)

Gedicht schepen in de Storm

Storm op zee Windkracht negen Op volle zee. Niets dan regen,Ik vaar mee. De wind tiert door De weg is nog lang Er is geen remedie voor Het maakt me bang. Het is noodweer Een golf slaat in mijn nek. Het schuim valt kolkend neer Op het houten dek. Ik wankel maar blijf staan Ik houd mij groot Hoelang kan ik dit nog aan?Hoelang blijf ik nog in nood? U bent mijn toren,U bent mijn licht,U kunt mij horen,U ziet de pijn op mijn gezicht. U bent het die mij zal dragen,U gaf immers Uw eigen Zoon voor mij,Bij U zal de storm uitvagen,Bij U wordt het weer een rustiger tij.

Schepen op rustig water

Willem van de Velde (de Jonge)Schepen in een kalme zee (1653)

Adam Silo Een Nederlandse walvisvaarder en andere schepen in

het ijs (1757)

Adam PynackerSchepen op een rivier (1655)

Andries van Eertvelt

Twee schepen voor anker (1640)

Willem van de Velde (de Jonge) Kalm: Nederlandse schepen die voor anker gaan (1665)

Hendrik Jakobsz. Dubbels Kleine Nederlandse schepen in een rustige (1670)

Adam WillaertsKustlandschap met schepen (1616)

Willem van de Velde (de Jonge)Calm - Nederlandse schepen en een roeiboot (1662)

Vincent van Gogh Kolenschepen

Vincent van Gogh Kolenschepen de tweede

Gedicht Schepen in Rust

Varend in een fluisterbootje ga ik stil het water op. Doe de plas aan en het slootje als een schipper in de dop. Ik wil eens totaal-ontspannen, water voelen, zon en wind, even alle zorgen bannen wat ik zelf verwennen vind. Maar ik kan mij overgeven aan de zon en blauwe lucht, met een witte wolk voor even, die snel voor een briesje vlucht. In de luwte van het slootje staar ik naar mijn spiegelbeeld, waar een kikker met één pootje, nietsvermoedend, even speelt. Moe van al dat spelevaren doe ik daar een eiland aan, stalde uit mijn etenswaren... En hier dreigt het mis te gaan. Ik ga liggen, achterover, en mijn luikjes vallen dicht, overschaduwd door het lover in getemperd zonnelicht. Ik heb schijnbaar vast geslapen maar mijn slaperige kop, gaat van honger aan het gapen en nu valt het mij pas op: d'eenden hebben fijn gegeten er wordt zelfs nog nagekwaakt, om mij zo te laten weten dat het prima heeft gesmaakt.

Een behoude vaart