View
249
Download
8
Category
Preview:
DESCRIPTION
CELEBRAMOS O DÍA DA PAZ NO IES LAGOA DE ANTELA
Citation preview
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
DÍADÍADÍA DADADA PAZ PAZ PAZ 201020102010
PACE
PEACE
PAX FRIEDENFRIEDENFRIEDEN P
AU
PAIX
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
Dunya Mikhail (Bagdad, 1965) é unha poeta de orixe ira-
quiana que reside nos Estados Unidos. Licenciada en Filo-
loxía Inglesa pola Universidade de Bagdad, Mikhail traba-
llou como editora para The Baghdad Observer. Como
consecuencia das cada vez máis frecuentes ameazas das
autoridades iraquianas por mor dos seus escritos, fuxiu de
Irak a finais da década dos noventa e adicouse a levar a
cabo estudos sobre Próximo Oriente na Wayne State Uni-
versity. A súa obra ten sido premiada en numerosas oca-
sións, no ano 2001 foi galardoada polas Nacións Unidas
co premio Liberdade de Escribir. O libro “A guerra traba-
lla con dilixencia” traducido ao inglés como The War
Works Hard (2005) foi seleccionada pola Biblioteca Públi-
ca de Nova Iorque coma un dos mellores do ano. Actual-
mente traballa nas Escolas Públicas de Dearborn en De-
troit.
PRONOUNS
by Dunya Mikhail
He plays a train.
She plays a whistle.
They move away.
He plays a rope.
She plays a tree.
They swing.
He plays a dream.
She plays a feather.
They fly.
He plays a general.
She plays people.
They declare war.
PRONOMES
de Dunya Mikhail
Ele faz o trem.
Ela faz o apito.
(Eles) vão-se embora.
Ele faz a corda.
Ela faz a árvore.
(Eles) andam de baloiço
Ele faz o sonho.
Ela faz a pena.
(Eles) voam
Ele faz o general.
Ela faz o povo.
(Eles) declaram(-se) a guerra.
Miriam Castro Pilar Barandela
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
NINGUÉN ESTÁ SÓ
Neste mesmo momento
hai un ser que sofre,
un ser torturado
tan só por amar
a liberdade. Ignoro
onde vive, que lingua
fala, de que cor
ten a pel, como
se chama, pero
neste mesmo momento,
cando escoitas
o meu pequeno poema,
ese ser existe, berra,
pódese oír o seu pranto
de animal acosado,
mentres morde os beizos
Non sentes, coma min,
a dor do seu corpo
repetido no teu?
Non che mana o sangue
baixo os golpes cegos?
Ninguén está só. Agora,
neste mesmo momento,
tamén a ti e a min
nos teñen maniatados.
José Agustín Goytisolo
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
SÓ QUERO ESTAR NO SEU SEO
Só quero morrer na miña terra,
que me enterren nela,
fundirme e esvaecerme na súa fertilidade
para resucitar sendo herba na miña terra,
resucitar sendo flor
que esfolle un neno crecido
no meu país.
Só quero estar no seo da miña patria
sendo terra
herba
ou flor.
Fadwa Tuqan
Peço a Paz
Peço a paz
e o silêncio
A paz dos frutos
e a música
de suas sementes
abertas ao vento
Peço a paz
e meus pulsos traçam na chuva
um rosto e um pão
Peço a paz
silenciosamente
a paz a madrugada em cada ovo aberto
aos passos leves da morte
A paz peço
a paz apenas
o repouso da luta no barro das mãos
uma língua sensível ao sabor do vinho
a paz clara
a paz quotidiana
dos actos que nos cobrem
de lama e sol
Peço a paz e o
silêncio
Casimiro de Brito
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
QUE PODE SIGNIFICAR?
Que pode significar aquel deserto
que regan incesantemente só as bágoas,
volvéndoo cada vez máis árido?
Que pode significar aquela profundidade
que te obstinas en tocar, cando
todas as esperanzas morreron?
Que pode significar aquela tristura
que levas contigo na noite que
pensas que nunca rematará?
Que pode significar esa tranquilidade
que estás a experimentar de
improviso sen nome, sen forma sen ti?…
CE POATE SĂ-NSEMNE?
Ce poate să-nsemne pustiul acela
pe care doar lacrimile-l udă fără răgaz,
făcându-l din ce în ce mai arid?
Ce poate să-nsemne adâncul acela
pe care te încăpăţânezi să-l atingi,
când toate speranţele au murit?
Ce poate să-nsemne tristeţea aceea
pe care o porţi cu tine în noaptea
care crezi că nu se mai sfârşeşte?
Ce poate să-nsemne liniştea aceea
pe care o trăieşti dintr-odată
fără nume, fără formă, fără tine?…
Elena Liliana Popescu
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
Escribe Que son árabe;
Que roubaches as viñas de meu avó. E unha terra que araba,
Eu, con todos os meus fillos. Que só nos deixaches
estas rochas... Non vai quitarmas o teu goberno tamén,
como se di?...
Escribe, pois... Escribe
no comezo da primeira páxina que non aborrezo a ninguén,
nin a ninguén roubo nada. Mais, que si teño fame,
devorarei a carne de quen a min me roube. Coidado, pois!...
Coidado coa miña fame, e coa miña ira!
Escribe que son árabe Escribe que son árabe
e o número do meu carné é o cincuenta mil; que teño xa oito fillos,
e chegará o noveno ó final do verán. Enfadaraste por iso?
Escribe
que son árabe, e cos meus camaradas de infortunio
traballo na canteira. Para os meus oito fillos
arranco, das rochas, o anaco de pan,
o vestido e os libros. Non mendigo esmolas á túa porta,
nin me rebaixo ante os teus chanzos. Enfadaraste por iso?
Escribe
que son árabe. Son nome sen alcume.
Espero, paciente, nun país no que todo o que hai
existe alporizadamente. As miñas raíces,
afundíronse antes do nacemento dos tempos,
antes da apertura das eras, do ciprés e a oliveira,
antes da primicia da herba. Meu pai...
da familia do arado, non de nobres señores. Meu avó era un labrego,
sen títulos nin nomes. A miña casa é unha choupana campesiña
de canas e paos, Esquecícheste?...
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
Son nome sen alcume.
Escribe que son árabe,
que teño o pelo negro e os ollos castaños;
que, para máis detalles, me cubro a cabeza cun veo;
que son as miñas palmas duras como a rocha e pinchan ó tocalas.
E gústame o aceite e o tomiño. Que vivo
nunha aldea perdida, abandonada, sen nomes nas rúas.
E todos os seus homes están na canteira ou no campo...
Enfadaraste por iso?
Escribe Que son árabe;
Que roubaches as viñas de meu avó. E unha terra que araba,
Eu, con todos os meus fillos. Que só nos deixaches
estas rochas... Non vai quitarmas o teu goberno tamén,
como se di?...
Escribe, pois...
Escribe no comezo da primeira páxina que non aborrezo a ninguén,
nin a ninguén roubo nada. Mais, que si teño fame,
devorarei a carne de quen a min me roube. Coidado, pois!...
Coidado coa miña fame, e coa miña ira!
Mahmoud Darwish
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
Es gibt viele Arten zu töten.
Man kann einem ein Messer in den Bauch stechen,
einem das Brot entziehen,
einen von einer Krankheit nicht heilen,
einen in eine schlechte Wohnung stecken,
einen durch Arbeit zu Tode schinden,
einen zum Suizid treiben,
einen in den Krieg führen usw.
Nur weniges davon ist in unserem Staat verboten.“
MOITAS MANEIRAS DE MATAR
Hai moitas maneiras de matar,
poden cravarche un coitelo no ventre,
quitarche o pan,
non curarte dunha enfermidade,
meterte nunha mala vivenda,
empurrarte ata o suicidio.
torturarte ata a morte por medio do traballo,
levarte á guerra etc.
Moi poucas destas cousas están prohibidas no noso Estado.
Bertolt Brecht
BAIXO A TORTURA
ARRINCAREDES
MESMO FALSAS
CONFESIÓNS,
QUE ESCOITAR
VÓS QUEREDES,
MAIS NON PODEREDES
ESCUDRIÑAR
NOS INTRINCADOS
RECUNCHOS
DO SUBCONSCIENTE
CANDENTE LAVA
DE VOLCÁN,
CRISOL, ONDE SE TEMPLAN
AS IDEAS
DAS MÁIS
E DOS MÁIS INSUBMISOS
E VALENTES, IDEAS,
ÁS QUE TEMEDES.
ESAS IDEAS
FARÁN MEDRAR IDEAIS,
ARMAS QUE COMBATERÁN
A VOSA FEROZ BARBARIE.
Luz Fandiño
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
NALGÚN LUGAR
Nalgún lugar
ten que haber un raio de luz
que disipe as tebras do futuro
unha esperanza
que non se deixe matar polo desencanto
e unha fe
que non perda inmediatamente a fe en si mesma
Nalgún lugar
ten que haber un neno inocente
ao que os demos non conquistaron aínda
un frescor de vida
que non expire putrefacción
e unha felicidade
que non se base nas desgrazas dos demais.
Nalgún lugar
ten que haber un espertador da sensatez
que avise o perigo dos xogos autoaniquiladores
unha gravidade
que se atreva a tomarse en serio
e unha bondade
cuxa raíz non sexa simplemente maldade freada.
Nalgún lugar
ten que haber unha beleza
que siga sendo beleza
unha conciencia pura
que non oculte un crime apartado
ten que haber
un amor á vida
que non fale con lingua equívoca
e unha liberdade
que non se basee na opresión dos demais.
MARIA WINE
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
ARMAS DO FUTURO
Con palabras.
(Quitade as espoletas
ás bombas!)
Sen pistolas.
Sen tanques e sen espadas.
Con palabras
Soamente con palabras
imos construír o mundo
do futuro
sobre un campo de rosas verdi-granas...
Sen pistolas.
Sen metralla.
Sen sangue e sen rancor
que eclipsen a bondade das miradas.
Con palabras
Máis nada que con palabras
imos levantar castelos
de ilusións
entre as nubes de douradas praias.
Sen paixóns que creben a harmonía
das almas.
Sen odios. Sen o choro nin a morte
que deixen ao seu paso as batallas.
Sen pistolas.
Sen a tétrica voz dos canóns
para cargar de cruces
os galos da diana.
Fundiremos en cánticos de amor
continentes e razas
para construír os mundos do futuro
con palabras).
Soamente con palabras!
CRISTOBAL VEIGA
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
Mar…
“Sentada a carón do seu posto de pulseiras no paseo marítimo de
Cangas, reconstruía mentalmente a historia da súa vida,escrita na-
quelas ondas que un día a trouxeran a Galiza”
Sen máis cá capa de salitre da súa pel e os vaqueiros engurrados,
conxuntados coa camiseta ennegrecida polo ludre que levaba posta
dende que saíra do Senegal, chegou a aquel lugar novo e descoñeci-
do polo que arriscara a vida e do que só oíra falar una vez naquel pro-
grama semanal de radio que escoitaba dende o bar no que traballa-
ba. Tres longos meses de viaxe a través dun Océano Atlántico embra-
vecido e imprevisíbel, obrigárana a ver cadáveres, compatriotas mo-
rrendo, mulleres coma ela embarazadas, desnutríndose e mar, a to-
das horas e en tódalas dirección, mar. Un mar que a cada segundo se
facía eco da súa soidade.
Aprendera dende moi pequena a vivir do que deixaban os demais,
aproveitando as sobras e aceptando submisa aquel pobre destino,
mais aquela calorosa noite de Agosto comprendera que tiña que xirar
o temón que ata entón guiara a súa existencia e tentar fuxir daquel
inferno que a descarnaba viva. Si, aquela noite de Agosto, foi violada.
Tiña apenas 17 anos cando aquel noxento cincuentón suorento e con
fedor a peixe podre, a invadira polas costas, na rúa traseira pola
que voltaba á súa casa. Cando recuperou a consciencia, logo da
malleira, chorou. Chorou ata quedar seca, soa coa cotra que
aquel animal deixara no seu corpo. Pensou en acabar coa súa
vida naquel mesmo momento, mais non estaba de ser e non foi.
Días, semanas e meses cheos de vómitos, primeiro de noxo e
logo os propios do embarazo. Orfa de pais, soa na vida e cun fillo
en camiño, escolleu a fuxida desesperada como alternativa case
obrigatoria.
Semanas máis tarde a bordo do caiuco, ollaba o imperceptíbel
ronsel, que coma un regato escorregadizo e a liberaba a medida
que se afastaban, do fedor a peixe podre. Ese cheiro que máis
tarde acabaría por esquecer case por completo (agás cando pa-
saba diante dos contedores da lonxa de Cangas) e que foi substi-
tuído por novos cheiros; o do orballo na herba fresca de Abril, o
das follas secas ruxindo debaixo dos pés en Novembro, o do co-
cido dos domingos no frío Xaneiro e o arrecendo da salitre do
mar mesturado co da crema protectora solar, en Agosto.
Beatriz Domínguez
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
Textos pola Paz
ENDL E BIBLIOTECA IES LAGOA DE ANTELA
A POMBA APUÑALADA E O SURTIDOR
Doces figuras apuñaladas. Queridos labios floridos
MIA MAREYE
YETTE LORIE
ANNIE e ti MARIE
onde estades
oh mozas
PERO
preto dun surtidor que
chora e reza
esta pomba extasíase
Todas as lembranzas de antano
Oh meus amigos foron á guerra
Brotan cara ao firmamento
E as vosas olladas na auga durmida
Morren melancolicamente
Onde están Braque e Max Jacob
Derain de ollos grises coma a alba
Onde están Raynal Billy Dalize
Cuxos nomes se melancolizan
Como pasos nunha igrexa
Onde está Cremnitz que se alistou
Talvez estean xa mortos
De lembranzas está a miña alma chea
O surtidor chora sobre a miña pena
OS QUE MARCHARON Á GUERRA AGORA
COMBATEN NO NORTE
Cae a noite Oh sanguento mar
Xardíns onde sangra abundantemente o loureiro flor guerreira
Guillaume Apollinaire
Recommended