The giving tree

Ang Mapagbigay na Punong Kahoy

ni Shel Silverstein

Noon , may isang punong

kahoy…

na nagmah

al sa isang

batang paslit.

Araw-araw, dumarating ang bata

para pumulo

t ng mga

dahon

at gumawa ng korona at magkunwarina hari ng kagubatan.

Inaakyat niya

ang puno

at nagpaduyan-duyan

sa kanyang mga sanga

at nagpaduyan-

duyan sa kanyang

mga sanga

at namimitas ng

mga prutas.

Naglalaro sila ng taguan.

At kung siya’y napapagod,

nagpapahinga siya sa lilim

ng puno

Lubusang minahal ng bata

ang punong kahoy…

At ang puno’y naging masaya.

at ang bata’y lumaki.

Lumipas ang panahon

At ang puno’y

madalas na

naiwang mag-isa.

Ngunit isang araw dumating ang

bata“Halika, bata,

akyatin mo ako at magpaduyan-

duyan sa aking mga sanga…”.“at pitasin ang

aking mga prutas, at maglaro sa lilim

ko, at masiyahan.”

“Matanda na ako para

makipaglaro.”

“Gusto kong magpakasaya.Kailangan ko ng mga

kagamitan. Kailangan ko ng

pera.

“Gusto kong magpakasay

a.Kailangan ko

ng mga kagamitan.

Kailangan ko ng pera.

“Pasensya ka na,” sabi ng punong kahoy, “wala akong salapi. Meron lang

akong mga

prutas.”

“Kunin mo ang mga prutas ko at ibenta mo

sa bayan. Magkakaroon ka ng pera at

ikaw ay liligaya.”

Pinitas ng bata ang

lahat ng mga prutas at dinala sa malayo.

At ang puno ay nasiyahan.

Ngunit,Matagal na nawala ang bataAt ang puno ay

nalungkotNgunit isang

araw,nagbalik ang bata

At ang puno’y muling nasiyahan.

“Halika, bata.

Akyatin mo

ako at magpaduyan-duyan sa aking mga

sanga.”

“Wala akong panahon para umakyat ng

puno.”

“Gusto kong makapag-asawa.

Gusto kong magkapamily

a.”

“Kailangan ko ng bahay. Maari mo ba akong

tulungan?”

“Wala akong bahay,” sabi ng punong kahoy.

“Ang gubat ang aking bahay.”

“Kung gusto mo, putulin mo ang

aking mga sanga upang

makapagtayo ng bahay, at ikaw

ay liligaya.”

At gayon nga ang ginawa ng bata.

Muling lumayo ang bata at nagpatayo ng bahay. At ang puno ay nasiyahan.

At ang puno ay

nasiyahanMuling

lumayo ang bata at

nagpatayo ng bahay.

Matagal na nawala ang bata.

Sa kanyang pagbalik,lubos na

nasiyahan ang puno.

Halika bata. Tayo na at maglaro.”

“Matanda na ako at lubhang

nalulungkot para

makipaglaro.”

“ Nais ko magkaroon ng bangka para

lumayo.” “ Maari mo ba

akong tulungan?” “ Putulin mo ang aking katawan at gawing bangka.”

“ Ikaw ay makakapaglayag…at ikaw ay liligaya.”

Kaya’t pinutol ng bata ang puno…

gumawa siya ng bangka at naglayag.

Ang puno ay nasiyahan…

ngunit hindi nang lubusan.

Pagkalipas ng matagal na panahon, muling nagbalik ang bata. “ Pasensya na, bata. Wala na akong maibibigay sa iyo.” “ Ubos na ang mga prutas ko.” “ Mahina na ang mga ipin ko para sa mga prutas.” “ Wala na akong mga sanga.” “ Hindi na ako bata para dumuyan.” “ Wala na akong katawan.”

Pagkalipas ng matagal na panahon, muling

nagbalik ang bata.

“ Pasensya na, bata. Wala na akong maibibigay sa iyo.” “ Ubos na ang mga prutas ko.” “ Mahina na ang mga ipin ko para sa mga prutas.” “ Wala na akong mga sanga.” “ Hindi na ako bata para dumuyan.” “ Wala na akong katawan.”

“ Mahina na ang mga ipin ko para sa mga prutas.”

“ Wala na akong mga sanga.”

“ Hindi na ako bata

para dumuyan.”

“ Pasensya na. Sana mayroon pa akong maibibigay sa inyo

pero wala nang natira.” “ Ako’y isang matandang tuod

lamang. Pasensya na…”

“ Wala na akong kinakailangan ngayon,”

sabi ng bata, “ang nais ko lang ay isang tahimik na

lugar upang magpahinga.” “ Kung gayon, ang matandang tuod ay

magandang upuan at pahingahan.”

“ Halika, bata, at umupo. Umupo ka at magpahinga.” At gayon nga ang ginawa

ng bata. At ang puno ay nasiyahan.

References: www.google.com