Upload
maikarequejoalvarez
View
239
Download
1
Embed Size (px)
Citation preview
TEMA II:
A ARTE CLÁSICA:
ARTE GREGA
A arte gregaÍNDICE
• 1. Contexto histórico• 2. A arte grega como arte clásica• 3. Os precedentes
– A arte minoica– A arte micénica
• 4. A civilización grega– A arquitectura– A escultura
• O mundo arcaico• O periodo clásico• O helenismo
– A pintura• 5. Vocabulario• 6. Actividades• 7. Comentario de texto• 8. A arte e o cine• 9. Modelo de examen• 10.Para consultar e ampliar
1. Contexto histórico• Localización: Zona oriental do
Mediterráneo, Peleponeso e illas do mar Exeo
• Época: século VIII- século I a.C.
• Política: Sistema gobernos diferentes: monarquías, oligarquías, democracia
• Economía:agricultura mediterránea e comercio
• Sociedade:estamentaria:– Grupos sociais:
• Ciudadáns• Metecos• Escravos
– Só votaban os ciudadáns (varóns maiores de edade).
– As mulleres estaban supeditadas ao home, non teñen liberdade de ningún tipo.
• Cultura:– Unha cultura de Polis: ciudades-
estado independentes.– Un “país” sen fronteiras pero con
cousas que os unen: idioma, relixión...
• Outras características:
– Marco xeográfico moi montañoso, pouco terreno cultivable (terreno hostil) e importante presencia do mar por toda a súa xeografía.
– Clima mediterráneo e cultivos moi limitados (olivos, vide…)
– Bos navegantes e comerciantes. – Crecimiento da poboación – Necesidad de terras e materias
primas– Colonizaron parte do
Mediterráneo.
1. Contexto histórico
1. Contexto histórico
As polis gregas
Escravos: sen dereitos
Datos clases sociais
1. Contexto histórico
DEUSES GREGOS
GRAN INFLUENCIA RELIXIÓN
2. A arte grega como arte clásica
• “Clásico”= que pertence á cultura grega e romana.
• Características de algo clásico:– Perfección– Belleza– Proporción– Harmonía
• “Clásico” en arte = unha etapa determinada da civilización grega.– Periodo arcaico: 776 – 490 a.C.– Periodo clásico: 490-323 a.C.– Periodo helenístico: 323-31 a.C.
3. Os precedentes• Pobo minoico:
– Época: 2000-1400 a.C.– Lugar: Creta– Economía: control rutas
comerciais do Mediteráneo
• Pobo micénico:– Época: 1600-1100 a.C.– Lugar:
• pobo indoeuropeo procedente de Europa.
• Colonizou a península do Peleponeso e as illas do mar Exeo
– Economía: agricultura, gandería e control comercio Mediterráneo
– Fin: chegada “pobos do mar” = dorios
a) A arte minóica• Illa de Creta• 1600-1100 a.C.• Arquitectura:
– palacios– Cnosos e Faistos– Lugares de residencia– Grandes comodidades– Habitacións en torno a un
patio– Pasillos laberínticos– Columna cretense de
madeira• Base de pedra• Fuste de sección redonda• Fuste con forma de cono
invertido• Capitel con groso touro• Grande ábaco
• Escultura:– Figuriñas de cerámica ou
márfil– Técnica criselefantina– Representaban a deusa-
serpente ou ás súas Sacerdotisas
– De gran tamaño– Naturalismo– Alongamento das proporcións
• Pintura:– Mural– Frescos e estucos do palacio
de Cnosos– Variedade cromática– Pureza das súas liñas– Modernidade do seu
tratamento
a) A arte minoica
PLANTA PALACIO CNOSOS 1600 a.C. CRETA. GRECIA
PATIO INTERIOR PALACIO CNOSOS. 1600 a.C. CRETA. GRECIA
b) A arte micénica• Territorio grego • Micenas e Tirinto• Arte naturalista e curvilínea• Gran ritmo decorativo• Rica ornamentación• Escultura:
– Influencia cretense cerámicas, figuriñas de ouro e marfil
– Carácter votivo – Traballos de ourivería– Enxovais funerarios
• Arquitectura:– Cidadelas:
• Plano compacto, ordenado
• Fortificadas grosas murallas
• Aparello ciclópeo– Megaron: casa:
• Sala rectangular• Pórtico de columnas
– Tesouros ou tholos: • Monumentos fuenerarios• Longo corredor• Cámara circular ao fondo• Cuberto por grande
bóveda falsa
b) A arte micénica
PLANTA E GALERÍA INTERNA DA FORTALEZA DE TIRINTO.SÉCULO XVI a.C. GRECIA
b) A arte micénica
PORTA DOS LEÓNS. MICENAS. 1350-1250 a.C. GRECIA
4. A civilización grega• Arte pública e relixiosa• Condicionantes arte:
– Necesidade de buscar unha orde frente a mutabilidade
– Esquema polo que medir e integrar á natureza na arte
• Búsqueda da esencia natural das cousas
• Búsqueda da beleza• Axeitada utilización das medidas e
proporcións• Ser humano = base esencial
– Edificios proporcionados á escala humana
– Esculturas con estudiada anatomía humana
• Unión de proporción e harmonía • Formas sobrias
• Trazos xerais da arte grega:– Beleza, orde, simetría,
proporción, harmonía– Ordes dórica,xónica e corintia.
• Xurden para lograr harmonía entre as partes e os seus elementos
– Función principal con carácter público, relixioso e para conmemorar acontecementos como competicións atléticas.
– Represetacións naturalistas da figura humana.
• Aspecto formal• Expresión, movemento
– Temas: mitos gregos, historias dos seus deuses, feitos dos heroes, vida cotiá,etc
– Materiais: pedra (mármore branco) e bronce
a) A arquitectura• Construída a escala humana• Non é colosal• Materiais:
– Perpiaños de pedra (mármore)– Adobe, terracota– Madeira
• Arquitectura arquitrabada• Coñecen o arco pero non o usan• Búsqueda de harmonía entre os edificios e os seus
elementos• Búsqueda tamén da harmonía visual o que obliga ao
arquitecto a realizar corrección ópticas para paliar as deformacións `producidas pola vista humana.
• Interese pola planificación urbana: plano hipodámico ou ortogonal
• Interese pola xeometría, artimética e as matemáticas para as proporcións
• Uso do módulo, que vén determinado pola relación no ancho e alto no fuste das columnas
• Tipoloxías:– Edificios públicos: teatros, anfiteatros, circos, stoas,
hipódromos, odeóns,etc– Os templos
• Cubertas a dobre vertente ( dúas augas)• Nas fachadas corpo triangualar no teito chamado frontón cun
espacio interior que acolle esculturas chamado tímpano.• Ornamentación alternando superficies lisas e decoradas:
columnas acanaladas, capiteis decorados,arquitrabe lisa,etc• A policromía era plana. Aplicábase cunha capa de estuco
sobre mármore.
• As ordes arquitectónicas gregas:– Son conxunto formado pola columna e o entaboamento
dispostos segundo módulos máis ou menos fixos– Xurden como solucións harmónicas dos elementos
decorativos e constructivos dos edificios. – Destacan tres: dórico, xónico e corintio
• ORDE DÓRICA:– Sobria, de proporcións robustas– Austera decoración– Fuste sen base– Fuste estriado e con arestas– Capitel con :
» Equino: elemento curvo» Ábaco: bloque rectangular
– Entaboamento composto: Arquitrabe lisa + friso+ cornisa e frontón
• ORDE XÓNICA:– Proporcións esveltas e delicadas– Columnas máis altas cas dóricas– Fuste acanalado apoiado sobre basa– Capitel con volutas aos lados– Entaboamento con arqutraba dividida
en tres faixas horizontais + friso corrido liso ou decorado + cornisa e frontón
– As columnas ás veces cámbians epor figuras humanans ( cariátide= mulleres; atlantes=homes)
• ORDE CORINTIA:– Semellante á xónica– Sustitúe capitel de volutas por capitel
de follas de acanto.
CARACTERÍSTICAS
a) A arquitecturaA ORDE DÓRICA
CARACTERÍSTICAS
a) A arquitecturaCARACTERÍSTICAS
ORDE XÓNICA
a) A arquitecturaCARACTERÍSTICAS
ORDE CORINTIA
a) A arquitectura
DIFERENCIAS ORDE DÓRICA E XÓNICA
CARACTERÍSTICAS
a) A arquitectura
AS TRES ORDES
DÓRICA
XÓNICACORINTIA
CARACTERÍSTICAS
a) A arquitectura
• Son os máis importantes e numerosos
• Periodo clásico: Situados na Acrópole: colina na parte alta de Atenas
• Deriva do megaron mecénico• Concibidos para acoller a imaxe
dos deuses• Planta:
– Rectangular– Tres partes:
• PRONAOS: vestíbulo que rodea a naos por adiante
• NAOS : sala central• OPISTODOMOS: parte
posterior; almacén
• Clasificación dos templos segundo as súas columnas:– ÁPTERO: Sen columnas– IN ANTIS: Só dúas columnas
dianteiras– PRÓSTILO: Pórtico por diante – ANFIPRÓSTILO: pórtico por
diante e por detrás– PERÍPTERO: templo rodeado de
columnas. – DÍPTERO: templo rodeado por
dúas fileiras de columnas– MONÓPTERO: templo circular
con columnas arredor• Clasificación dun templo segundo o
número de columnas que ten na fachada:– TETRÁSTILO: catro columnas na
fachada– HEXÁSTILO: seis columnas na
fachada– OCTÁSTILO: oito columnas na
fachada
OS TEMPLOS
CARACTERÍSTICAS
a) A arquitectura
Partes dun típico templo grego.
OS TEMPLOS
PARTES
a) A arquitecturaOS TEMPLOS
PLANTAS
a) A arquitectura
Templo in antisTemplo anfipróstilo
Templo Períptero
OS TEMPLOS
CLASIFICACIÓN
a) A arquitectura
Reconstrucción ideal dun templo grego.
OS TEMPLOS
a) A arquitectura
Templo de Poseidón en Posidonia, sur de Italia. Ca. 450 a.C.
OS TEMPLOS DA ÉPOCA ARCAICA
EXEMPLO TEMPLO DÓRICO DE PLANTA CAUDRANGULAR
TEMPLO DE POSEIDÓN
a) A arquitectura
Tholos Apolo. Delfos.500 a.C. GRECIA
OS TEMPLOS DA ÉPOCA ARCAICA
EXEMPLO DE TEMPLO DÓRICO DE PLANTA CIRCULAR
THOLOS DE APOLO
a) A arquitecturaPartenón
Erecteion
Templo AteneaNiké
OS TEMPLOS DA ÉPOCA CLÁSICA
LUGAR: ACRÓPOLE. ATENAS. GRECIA. SÉCULO V A. C.
PERICLES E FIDIAS
ACRÓPOLE
a) A arquitectura
• Autores: Calícatres, Ictinio, Fidias (esculturas)• Época: 447-438 a.C.• Lugar: Acrópole. Atenas. Grecia.• Material: mármore• Características propias:
– Construído sobre un templo anterior– Templo dórico: non é puramente dórico porque ten columnas
xónicas no interior e un friso escultórico– Períptero e Octástilo– Partes: pronaos, 2 naos e opistodomos– 2 pisos columnas na naos formando columnata que rodea
deusas– Sufre correccións ópticas polos autores para que o ollo
humano aprecie todo con lineas rectas
OS TEMPLOS DA ÉPOCA CLÁSICA
O PARTENÓN
O PARTENÓN. CALÍCATRES, ICTINIO. 447-438 a.C. ACRÓPOLE. ATENAS GRECIA
a) A arquitecturaOS TEMPLOS DA ÉPOCA CLÁSICA
O PARTENÓN. ICTINIO E CALÍCATRES.
447- 438 a.C. ACRÓPOLE ATENAS.GRECIA.
MÁRMORE
O PARTENÓN
a) A arquitecturaOS TEMPLOS DA ÉPOCA CLÁSICA
Entaboamento e gradas curvados
Éntase central
IntercolumniosDistinto tamaño
Triglifos dos extremos desplazados
CORRECCIÓNS ÓPTICAS
O PARTENÓN
a) A arquitecturaConxuntos proporcionados
Dimensións medianas(home medida de todas
as cousas)
Equilibrio masa e vanos (creación
dun ritmo harmónico)
Búsqueda da perfección a través das matemáticas: un módulo. Empleo da proporción áurea
Refinamentos ópticos
Entaboamento eGradas curvadosÉntase central
IntercolumniosDistinto tamaño
Esquinas: columnas máis grosas,
triglifos en extremos,
Empleo de sillares regulares (isódomos)
en unión viva (sen argamasa e unidos con grapas).
Mármol pentélico
Plataforma ou crepidoma (último escalón
estilobato) polos catro lados
Columnas e entaboamento dórico (ver diapositiva
dórico)
Columnas formadas por tambores unidas
por un vástago metálico central
O PARTENÓN.ICTINOS, CALÍCRATES E FIDIAS447-438 a.C. ACRÓPOLE.ATENAS.GRECIA
Pintado en cores vivasArquitectura adintelada
OS TEMPLOS DA ÉPOCA CLÁSICA
O PARTENÓN
a) A arquitecturaOS TEMPLOS DA ÉPOCA CLÁSICA
Partes do templo
Pronaos(pórtico dianteiro aberto)
Naos ou cella
Características do templo:Rectangular (os circulares
chámanse tholos), orden dórico exterior,
períptero (columnas alrededor) e octástilo (8 columnas en parte
frontal)
Tres naves separadas por dúas filas de
columnas xónicas a dous niveis en forma de U
Era a sala da deusa (Palas Athenea). Os cultos realizábanse
fóra, ao aire libre
Opistodomos
Sala posterior aislada da cella.
Garda o tesouro da ciudade
Ubicado na acrópole, recinto sagrado. A súa fachadaprincipal oriéntase de espaldas
aos propíleos (entrada da acrópole), hacia ó Leste
(nacemento do sol).Decoración: Tímpanos: Nacemento Atenea
e elección patrono da Ática. Metopas: xigantomaquia,
centauromaquia, amazonamaquia e Guerra de Troia.
Friso do muro exterior: Procesión das Panateneas
CatroColumnas xónicas
Perfecta integración na natureza
O PARTENÓN
a) A arquitecturaOS TEMPLOS DA ÉPOCA CLÁSICA
O PARTENÓN
a) A arquitectura
• Autor:Calícatres• Época:421-420 a.C.• Material: Mármore• Lugar: Acrópole. Atenas. Grecia.• Características propias:
– Adaptado a un pequeño espacio entre o propileos e un precipicio
– Reducidas dimensións– Partes:
• só ten unha pequena habitción(naos)– Templo xónico– Anfipróstilo– Tetrástilo
OS TEMPLOS DA ÉPOCA CLÁSICA
TEMPLO ATENEA NIKÉ. CALÍCATRES. 421-420 a.C. ACRÓPOLE.ATENAS.GRECIA
TEMPLO DE ATENEA NIKÉ
a) A arquitecturaOS TEMPLOS DA ÉPOCA CLÁSICA
Templo xónicoAnfipróstilo e tetrástilo
de reducidas dimensións (5 m. de lado) ubicado
xunto aos propíleos
TEMPLO DE ATENEA NIKÉ
a) A arquitectura
• Autores: Mnesiclés e • Época: 421-406 a.C.• Lugar: Acrópole.Atenas.Grecia• Material: mármore• Características propias:
– Planta rectangular– Pórtico hexástilo– Orde xónica– Sustitúe a un templo anterior
• Adicado a Atenea Polias• Incendiado polos persas
– Terreno irregular: diferentes alturas– Partes:Tres cámaras a diferentes niveis:
• Pórtico de columnas columnas xónicas no leste
• Porta ao norte• Pórtico son seis cariátides ao sur
OS TEMPLOS DA ÉPOCA CLÁSICA
ERECTEION
ERECTEION. MNESICLÉS. 421- 406 a.C. ACRÓPOLE. ATENAS GRECIA
a) A arquitecturaOS TEMPLOS DA ÉPOCA CLÁSICA
Columnas en forma femenina = CARIÁTIDES
(mulleres de Caria foron escravizadas porque dita cidade apoiou aos persas)
Elevado pedestal que servía para enmascarar
escaleiras de baixada á tumbade Cecrope
Características xerais: proporción, equilibrio, mármore, adintelada, etc.
Templo de Erecteion: Adaptado a unha zona irregular.
É un doble templo xónico:- principal adicado a Athenea hexástilo,
-secundario en ángulo recto tetrástilo adicado a Poseidón e dous heroes locais,
Erecteo e Cécrope
O ERECTEION
ERECTEION.MNESICLÉS.421-406 A.C. ACRÓPOLE.ATENAS.GRECIA
a) A arquitecturaOS TEMPLOS DA ÉPOCA CLÁSICA
O ERECTEION
Erecteion. Planta
Fachada principalHexástilo e xónico
Fachada norteTetrástilo e xónico
Tribuna de cariàtides
a) A arquitecturaOS TEMPLOS DA ÉPOCA CLÁSICA
O ERECTEION
a) A arquitectura OS TEMPLOS DA ÉPOCA CLÁSICA
O ERECTEION
a) A arquitecturaOS TEMPLOS DA ÉPOCA CLÁSICA
PROPILEOS
PROPILEOS. MNESICLÉS. 437- 432 a.C.ACRÓPOLE. ATENAS.GRECIA
a) A arquitectura
• Autor: anónimo• Só conservamos unha reconstrucción• Época:197-159 a.C.• Material: mármore• Lugar: museo do Estado. Berlín.Alemania• Características propias:
– Asociado a urbanización de Asia
– Estilo corintio– Gran naturalismo
OS TEMPLOS DA ÉPOCA HELENÍSTICA
ALTAR DE ZEUS EN PÉRGAMO
ALTAR DE ZEUS EN PÉRGAMO. ANÓNIMO.197-159 a.C. MUSEO DO ESTADO. BERLÍN. ALEMANIA
a) A arquitecturaOS TEMPLOS DA ÉPOCA HELENÍSTICA
ALTAR DE ZEUS EN PÉRGAMO. ANÓNIMO.197-159 A.C. MUSEO DO ESTADO. BERLÍN. ALEMANIA.
Podio de sete metros dealto con escaleira frontal
Friso de máis de dous metros de altura con escenas de
xigantomaquia
Pórtico de acceso formado por unha columnata xónica en forma de U de pouco máis de dous metros e medio
co que o efecto perspectívico ao contemplalo desde abaixo facía que parecera máis elevado
Detrás estaba un patio de planta cadrada porticado co altar para
os sacrificios
ALTAR DE ZEUS EN PÉRGAMO
a) A arquitecturaOS TEMPLOS DA ÉPOCA HELENÍSTICA
ALTAR DE ZEUS EN PÉRGAMO
a) A arquitecturaOS TEMPLOS DA ÉPOCA HELENÍSTICA
MAUSOLEO DE HALICARNASO. RECONSTRUCCIÓN
LANTERNA DE LISÍCATRES.335-334 a.C.
ATENAS.GRECIA
OUTROS EXEMPLOS
a) A arquitectura
• Grecia: Moita importancia aos cidadáns• Créanse edificios públicos• Función: deleite dos habitantes da cidade• Destacan:
– Teatro:Consta de:• Scena: lugar da representación• Orquestra:lugar destinado ao
coro, circular, sitúase no centro• Cavea ou bancada:ao fondo,
lugar para o pobo, con asentos,semicircular, escavada nun outeiro
– Estadio:situados nas ladeiras de montañas, forma rectangular moi alongada,extremos redondeados,con bancadas aos lados, destinado ás carreiras de atletas
• .– Hipódromo: mesmas características
que estadio pero para carreiras de cabalos e carros
– Odeón:para concursos musicais, cuadrangular con pórticos ós lados e con fileiras de columnas que soportan unha cuberta
– Stoas:columnatas en lugares de reunión de xente para refuxiarse de sol ou choiva
– Ximnasio:conxuntos adicados aos atletas, contiñan piscinas,campos de atletismo,etc
– Palestra:lugares para loita e boxeo
OS EDIFICIOS CIVÍS E PÚBLICOS
CARACTERÍSTICAS
a) A arquitecturaOS EDIFICIOS CIVÍS E PÚBLICOS
TEATRO DE EPIDAURO. POLICLETO O MOZO. 350 A.C. GRECIA
Orchestra circular(a diferencia das romanas que
se farán semicirculares)Zona destinada ao coro
gradas
Parodos o accesos laterales
Aproveitase o desnivel para esculpir os asentos na ladeira ( os romanos xeralmente construirán por completo o edificio
estando o seo interior cheo de pasillos e salas sostidos
por bóvedas
Forma semicircular aberta nos extremos para potenciar capacidade
visual e acústica
Asentos con respaldos para clases dirixentes
La escena, detrás de la orchestra irá progresivamente incrementando
su importancia creando un proscenio
Pasillo central divide gradas en dúas zonas:
a baixa dividida en doce sectores por trece pasillos
radiais ascendentes e a superior en vintedoús sectores separados por
vintetrés pasillos
TEATRO DE EPIDAURO
a) A arquitecturaOS EDIFICIOS CIVÍS E PÚBLICOS
TEATRO DE EPIDAURO
TEATRO DE EPIDAURO. POLICLETO O MOZO. 350 A.C. GRECIA
a) A arquitecturaOS EDIFICIOS CIVÍS E PÚBLICOS
DIFERENCIAS TEATRO GREGO E ROMANO
a) A arquitecturaOS EDIFICIOS CIVÍS E PÚBLICOS
STADIO DE ATENAS
a) A arquitectura
PAZO DA ÓPERA. A CORUÑA
O ESTILO NEOGREGO NA ACTUALIDADE
b) A escultura
– Desapareceron co tempo– Conservamos copias romanas– Integrada na arquitectura: dalle consistencia
á construcción– Non é só ornamental– Temas: representación corpo humano, mitos,
literatura, etc– Canon cun modelo que era a cabeza– Proporción e harmonía na anatomía– Elaborado estudio anatómico do corpo
humano– Idealización do corpo– Búsqueda de beleza– Preocupación polo movemento e a expresión– Reproducen a realidade– Interés polo interior do retratado– Materiais: mármore e bronce– Figuras policromadas– Técnica criselefantina– Tres periodos con diferencias particulares:
arcaico, clásico e helenismo
CANON DE POLICLETO CANON DE LISIPO
CARACTERÍSTICAS XERAIS
CARACTERÍSTICAS
b) A escultura
- Inflencias orientais: exipcias– Rixidez– Solidez– Posición frontal– Composición: ombros anchos,cintura e
dadeiras estreitas, perna avanzada e brazos pegados ao corpo
– Desaparece soporte da escultura– Están traballadas por todos os lados (para
ver ao arredor)– Tipoloxías:
• Vulto redondo: kouros, koré, figura sedente• Grupos escultóricos
• Vulto redondo: destacan– Kouros (kourai)
» Atletas masculinos» Representan a inmortalidade» Espidos» Estáticos» Un pé adiantado» Puños pegados ao corpo» Momunento» Sen mobilidade» Sen expresión» Obedecen a lei de frontalidade» Longas cabeleiras sobre as
costas» Curvan cara arriba o labio superior
(intento expersividade) = sorriso arcaico
– Koré(korai)» Doncelas femeninas de pé» Representan a deusas e
sacerdotisas» Cubertas con túnicas axustadas
ao corpo» Aparecen co sorriso arcaico» Pelo trenzado» Túnica con dobreces =
movemento– Figura sedente
» Relacionada co prototipo exipcio» Ríxida» Posición frontal
• Relevos escutóricos– Figuras en movemento– Aparecen sobre todo en frontóns, frisos e
metopas– Temas: batallas ou adoracións– Axustanse ao espacio que van a decorar– Figuras en movemento
ESCULTURAS DO PERIODO ARCAICO (776- 481 a.C.)
CARACTERÍSTICAS
b) A escultura
• Autor: anónimo• Época: 600 –580 a. C.• Lugar: Museo Nacional Atenas. Grecia• Características propias:
– Dous xoves irmáns– De pé– Actitude frontal– Perna esquerda adiantada– Brazos pegados ao corpo– Cóbados lixeiramente flexionados– Mans cerradas– Musculatura e articulacións só esbozados– “sorriso arcaico”– Sen expresividade– A súa historia relátanola Herodoto:
• Festa en honor a Hera faltaban os bois para tirar do carro para que nai fose a festa
• Eles xunguíronse e tiraron do carro• Nai pide por eles a deusa pola fazaña• Deusa lévaos do mundo cando dormen
no santuario
ESCULTURAS DO PERIODO ARCAICO (776- 481 a.C.): KUROS
KOUROI DE CLEOBIS E BITÓN
KOUROI DE CLEOBIS E BITÓN.ANÓNIMO. 600-580 A.C. MUSEO NACIONAL DE ATENAS. GRECIA
b) A escultura
• Autor: anónimo• Época: 540-515 a.C.• Material: mármore• Lugar: Museo Nacional Atenas. Grecia• Características propias:
– 1,94 metros de altura– Maior naturalismo que anteriores– Actitudes menos ríxidas– Mellor comprensión e estudio da anatomía– Maior volume do tórax– Pernas modeladas– Cara con formas máis naturais
ESCULTURAS DO PERIODO ARCAICO (776- 481 a.C.): KUROS
KUROS DE ANAVISOS
KUROS DE ANAVISOS: ANÓNIMO.540-515 A.C. MUSEO NACIONAL DE ATENAS.GRECIA
b) A escultura
• Autor: anónimo• Época: ca.560 a.C.• Material: mármore• Lugar: Museo Nacional Atenas.
Grecia• Características propias:
– Home con tenreiro nos ombros– É das poucas figuras masculinas
vestidas.– Actitudes menos ríxidas– A súa anatomía vese a
perfeccóón baixo a roupa– Leva manto – Con barba – Cara con formas máis naturais
ESCULTURAS DO PERIODO ARCAICO (776- 481 a.C.): KUROS
O MOSCÓFORO
O MOSCÓFORO: ANÓNIMO.560 A.C. MUSEO NACIONAL DE ATENAS.GRECIA
b) A esculturaESCULTURAS DO PERIODO ARCAICO (776- 481 a.C.): KUROS
OUTROS EXEMPLOS DE KOUROI
TORSO DE KUROS DE SUNIÓN: ANÓNIMO.615-590 A.C. MUSEO NACIONAL DE ATENAS.GRECIA
Esquema da evolución dos kuroi
b) A escultura
• Autor: anónimo• Época: ca. 650 a.C.• Lugar: Museo Nacional de Atenas. Grecia• Material: pedra calcárea• Características propias:
– Estructura cúbica– Rotundidade dos volumes– Rostro característico:
• Nariz longo• Cellas rectas formando unha “T”• Lequillo recto• Cara triangular• Ollos amendoados
– Vestiduras pegadas ao corpo– Vestiduras sen pregues– Saia decorada con motivos
xeométricos– Man dereita dobrada cara o peito– Rixidez– Frontalidade– Hieratismo
ESCULTURAS DO PERIODO ARCAICO (776- 481 a.C.): KORAI
DAMA DE AUXERRE
DAMA DE AUXERRE.ANÓNIMO.CA.650. MUSEO NACIONAL DE ATENAS.GRECIA
b) A escultura
• Autor: anónimo• Época: 550-540 a.C.• Lugar: Museo Nacional de Atenas. Grecia• Material: mármore• Características propias:
– Vestimenta suxeita cun cinto con remates que caen sobre a saia
– O pelo cae en trenzas miúdas sobre as costas e os ombros
– Rostro característico:• Ollos prominentes• Pómulos prominentes• Sorriso arcaico
– Actitude serena– Rixidez menor que anterior– Frontalidade– Hieratismo
ESCULTURAS DO PERIODO ARCAICO (776- 481 a.C.): KORAI
KORÉ DO PEPLO
KORÉ DO PEPLO .ANÓNIMO. 550-540. MUSEO NACIONAL DE ATENAS.GRECIA
b) A escultura
• Autor: anónimo• Época: ca.500 a.C.• Lugar: Museo Nacional de Atenas. Grecia• Material: mármore• Características propias:
– Vestimenta máis rica e coidada que anteriores.
– Varios xogos de pregues na vestimenta crean sensación de movemento. Leva:
– Peplo: blusa con corte nas mangas dese o pescozo aos pés
– Chitón: túnica de manga longa e tea moi fina (liño)
– Himation: manto moi pesado que vai sobre o chitón.
– Gran plasticidade – Policromía– O pelo cae en trenzas miúdas sobre as
costas e os ombros– Rostro característico:
• Ollos prominentes• Sorriso arcaico
– Actitude serena– Rixidez menor que anteriores– Frontalidade– Hieratismo
ESCULTURAS DO PERIODO ARCAICO (776- 481 a.C.): KORAI
KORÉ 674
KORÉ 674 .ANÓNIMO.CA. 500. MUSEO NACIONAL DE ATENAS.GRECIA
b) A escultura
• Representan figuras en movemento• Aparecen en frontóns, frisos e
metopas• Temas: batallas, adoracións• Adáptanse ás formas da
arquitectura na que van• Consérvanse incompletos• Destacan:
• Frisos do Tesouro de Sifnos en Delfos (530 – 525 a.C.). Representan batallas da guerra de Troia
• Frontón do templo antigo de Atenea na Acrópole de Atenas (525 –520 a.C.). Combate entre deuses e xigantes
• Esculturas dos frontóns do templo de Afaia en Exina (500-480 a.C.)
ESCULTURAS DO PERIODO ARCAICO (776- 481 a.C.):GRUPOS ESCULTÓRICOS
GRUPOS ESCULTÓRICOS
TEMPLO DE ZEUS EN OLIMPIA. ANÓNIMO. COMBATE DE CENTAUROS E LAPITAS. 470 – 460 A.C. MUSEO ARQUEOLÓXICO, OLIMPIA.ATENAS. GRECIA
TEMPLO DE AFAIA. ANÓNIMO. BATALLA DE TROIA. 500 – 480 A.C. EGINA. GRECIA
INFLUENCIA DA ESCULTURA GREGA ARCAICA NA ACTUALIDADEb) A escultura
RECLAMO PUBLICITARIO
ESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)b) A escultura
• Gran influencia de Pericles = impulsa grandes obras maestras
• Aproveitase o florecemento económico e a estabilidade política
• Abandónase a rixidez arcaica• Relaxado equilibrio • Búsqueda dun maior naturalismo• Pleno coñecemento da estructura da
figura humana• Representación de acción• Representación de sentimento: a figura
reflicte emocións na actitude e no rostro• Trátase de otorgarlles ás figuras
movemento natural• Estudio perfecto da anatomía e do
movemento• Aparecen o escorzo e o contraposto:
– Escorzo: Modo de representar unha figura saínte do plano de fondo para crear liñas ou planos contrastados
– Contraposto: oposición harmónica das diversas partes do corpo humano , especialmente cando algunha de las se atopa en movemento ou tensión e as súas simétricas se atopan en repouso.
• Mellórase o drapeado: as dobreces da roupa multiplícanse e fanse transparentes
• A vestimenta acentúa a forma do corpo• Nos relevos escultóricos hai un gran
avance na perspectiva: as figuras amósanse desde diferentes planos:– Altorrelevo: as figuras sobresaen
moito hacia o espectador– Mediorrelevo: as figuras están ben
talladas na parede pero non sobresaen tanto hacia o espectador
– Baixorrelevo: as figuras aparecen esbozadas pero apenas sobresaen da parede hacia o espectador
• Consíguese dar profundidade e tridimensionalidade.
CARACTERÍSTICAS
ESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)b) A escultura
GUERREIRO DE RIACE. AUTOR DESCOÑECIDO. 460- 430 A.C. BRONCE E CERA FUNDIDA. MUSEO NACIONAL DI REGGIO DI CALABRIA. ITALIA.
Material:bronce(copias en mármore)
Policleto 7 cabezasCanon
Lisipo 7 ½ cabezas
ContrapostoPerna en tensión e perna relaxada
correspóndense con brazos contrarios en tensión e relaxado
para equilibrar. Rompe frontalismo e rixidez, desnivelando
cadeiras e ombros, formando suave curva acompañada de
leve xiro do rostro
Diarthrosis (unión harmónica de partes co todo) Era
máis evidente en anatomía masculina ao ter menor
texido adiposo que corpo feminino
Antropocentrismo(preferencia por tratar o tema da humanidade)
Estudioanatómico
Rostros relaxados, sin phatos
(dramatismo, sentimento)
CARACTERÍSTICAS
ESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)b) A escultura
• Autor: Kritios• Época: 480-450 a.C.• Lugar: Museo da Acrópole. Atenas. Grecia• Material: mármore• Características propias:
• Sigue esquema arcaico con cambios• Desparece rixidez e tensión muscular• Maior modelado anatómico• Naturalismo• Ruptura da frontalidade cun leve xiro
de rostro• Apoio de todo corpo sobre perna
atrasada• Elevación da cadeira esquerda (perna
atrasada)• Contraposto• Rostro con intento de expresividade:
• Fortes mandíbulas• Grosas pálpebras• Rostro ensimismado
EFEBO “XOVE” DE KRITIOS
EFEBO. KRITIOS.480-450 a.C. MUSEO DA ACRÓPOLE. ATENAS . GRECIA.
OS TIRANICIDAS. KRITIAS. 477- 476 a.C. MUSEO NACIONAL DE NÁPOLES. ITALIA
AURIGA DE DELFOS.AUTOR DESCOÑECIDO. 478-474 A.C.BRONCE. MUSEO DE DELFOS. GRECIA.
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
• Autor: descoñecido• Época:478- 474 a.C.• Material: bronce• Lugar: Museo de Delfos. Grecia• Características propias:
• Fragmento pertencente a un grupo votivo que comprendía tamén carro e cabalos
• Rostro: mesmas características plásticas que rostros arcaicos:
• Forte mandíbula• Beizos cheos• Pálpebras grosas• Masa de cabelo que rodea a fronte
• Roupaxe con gran plasticidade xa clásica
AURIGA DE DELFOS
DISCÓBOLO. MIRÓN.460-450 A.C. MÁRMORE.MUSEO NACIONAL DE ROMA. ITALIA
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
DISCÓBOLO• Autor: Mirón
• Época: 460 –450 a.C.• Material: mármore• Lugar: Museo Nacional de Roma. Italia• Características propias:
• Conexión entre arcaísmo e clasicismo.• Representa un lanzador de disco• Interese polo estudio do movemento• Estudio riguroso da anatomía humana• Só se conservan copias romanas• O orixinal era de bronce; as copias romanas son de
mármore• Rythmos: intenta dar unha orde racional ao
movemento. Para iso elixe o momento máis representativo de cada parte do corpo en movemento
• Elixe o perfil como punto de vista perfecto (único punto de vista)
• É a expresión da anatomía en acción• Sin expresividade no rostro
b) A escultura
• Fidias traballou como inspector das obras da Acrópole cara o ano 470 a.C.
• Planificou a decoración escultórica do Partenón
• Esculturas para o Partenón:– Atenea Partenos ( recreacións)– Zeus de Olimpia– Atenea Promachos (recreacións)– Atenea Lemnia
• Todas se caracterizan por:– Actitude pausada– Expresións sereas– Certa maxestuosidade– Gran precisión no labrado
ATENEA PARTENOS (RECREACIÓN). FIDIAS.
ZEUS DE OLIMPIA(RECREACIÓN). FIDIAS.
ESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
ESCULTURAS DO PARTENÓN
b) A escultura
• Dedicada polos colonos atenienses da illa de Lemnos á súa cidade na Acrópole
• Leva cabeza descuberta (símbolo de paz)
• Non vai coronada con casco ( típico)• Rasgos propiamente clásicos:
• Fronte algo alta• Queixo pequeño• Beizos miúdos• Peiteado cunha cinta lisa que
acentúa a plasticidade do cabelo• Características propias de Fidias:
– Expresións sereas– Certa maxestuosidade– Gran precisión no labrado– Actitude pausada
ESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
ESCULTURAS DO PARTENÓN: ATENEA LEMNIA
ATENEA LEMNIA. FIDIAS. 450-440 A.C. MÁRMORE.
b) A escultura
• Extenso ciclo adicado a celebrar o triunfo das forzas da orde e a civilización sobre o caos e a barbarie:• As do lado oriental describen
batalla dos deuses cos xigantes (Xigantomaquia)
• As do lado norte representan escenas do saqueo de Troia
• As do lado sur representan a loita dos lapitas contra os centauros (Centauromaquia)
• Características propias de Fidias:– Expresións sereas– Certa maxestuosidade– Gran precisión no labrado– Actitude pausada
ESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
METOPAS DO PARTENÓN
METOPAS LADO SUR DO PARTENÓN: CENTAUROMAQUIA. FIDIAS. 447 – 433 A. C. MÁRMORE. MUSEO BRITÁNICO, LONDRES. REINO UNIDO
b) A escultura
• Bordeaba o alto da parede externa da naos
• Representaba a procesión relixiosa en honor de Atenea
• Presenciaban a procesión un grupo de divinidades:• Fundíanse no mesmo plano a
representación humana e divina• Os deuses humanízanse
• Participan na ceremonia: xinetes, carros, sacerdotes, maxistrados, músicos e figurantes.
• Composición nada monótona• Características propias de Fidias:
– Expresións sereas– Certa maxestuosidade– Gran precisión no labrado– Actitude pausada
ESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
FRISO DO PARTENÓN
FRISO DE LAS PANATENEAS. FIDIAS. 442-438 A.C. MÁRMORE. MUSEO LOUVRE.PARIS.FRANCIA
Deuses, en tamaño algo maior contemplan procesión
FIDIAS E O FRISO DO PARTENÓN. SIR LAWRENCE ALMA-TADEMA. 1868. ÓLEO SOBRE LENZO. BIRMINGHAM CITY MUSEUM AND ART GALLERY. REINO UNIDO.
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
FRISO DO PARTENÓN
FRISO DE LAS PANATENEAS. FIDIAS.442- 438 A.C. MÁRMORE. MUSEO DO LOUVRE. PARIS. FRANCIA
Friso corrido de 160 m. de lonxitude e sobre 1 metro
de altura
Ruptura da monotonía con
cambio de actitudes
Realizados en mármore e despois coloreados
Lixeiramente inclinados hacia diante para favorecer
a súa contemplación
Procesión das GrandesPanateneas
Escaso resalte dos relevos
Disposición harmónica das figuras de
acordo a un ritmo matemático e musical Individualización
das personaxes
Perfecto estudio anatómico, modelado
preciso, etc.
Pliegues ordenados e paralelos
b) A escultura
• Reconstruccións por debuxos de Jacques Carrey (1674)
• Orixinais destruídos en gran explosión ano 1687
• Só conservamos pequenos fragmentos• Frontón leste: nacemento de Afrodita• Frontón oeste: loita entre Atenea e
Poseidón• Gran volumen das figuras• Chegan a ser figuras case de vulto
redondo que rozan as paredes• Conxuntos rítmicos• Representación da emoción e o
realismo da expresión• Dominio do escorzo: contrae a parte
máis distante das figuras• Figuras divididas en planos que se
afastan gradualmente• Reflicte fielmente a profundidade
ESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
FRONTÓNS DO PARTENÓN
FRONTÓN ORIENTAL DO PARTENÓN.NACEMENTO DE ATENEA (RECREACIÓN). FIDIAS.
FRONTÓN OCCIDENTAL DE PARTENÓNELECCIÓN DO PATRONO (RECREACIÓN). FIDIAS
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
FRONTÓNS DO PARTENÓN
Frontón oriental do Partenón.Nacemento de Atenea (recreación). Fidias.Frontón occidental de Partenón
Elección do patrono (recreación). Fidias
DETALLE DO FRONTÓN DO PARTENÓN. FIDIAS.481-431 A.C. MÁRMORE. MUSEO BRITÁNICO. LONDRES.REINO UNIDO
Técnica de paños mollados
(anatomía insinúase a través
de roupaxes)
Multiplicidade de pliegues
Adaptación ao marco (adáptanse á forma triangular do tímpano)
Policrómanse
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
DORÍFORO
DORÍFORO. POLICLETO. 450-440 a.C. MUSEO ARQUEOLÓXICO NACIONAL DE NÁPOLES. ITALIA
• Autor: Policleto• Época: 450- 440 a.C.• Lugar:Museo Arqueolóxico Nacional de Nápoles. Italia• Material:orixinal en bronce.Conservamos copia en
mármore• Características propias:
• É un atleta mozo que camiña portando unha lanza no seu ombreiro.
• Tamén coñecida como “canon” por ser o ideal de proporcións humanas
• Perfecta harmonía entre as súas partes• Equilibrio perfecto entre partes en repouso e partes en
movemento: contraposto • Elaborado modelado anatómico• Naturalismo• Cabeza ladeada cara a dereita• Cabelo e rostro serenos coidadosamente traballados• Pectorais e ínguas esaxeradas con ríxidas liñas curvas
(reminiscencia arcaica)• Brazos depegados do corpo• Brazo esquerdo dobrado coa man cerrada para coller a lanza• Camiña: acaba de apoiar o pé dereito e disponsse a erguer o
esquerdo: movemento
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
DORÍFORO
DORÍFORO. POLICLETO. 450-440 a.C. MUSEO ARQUEOLÓXICO NACIONAL DE NÁPOLES. ITALIA
Características xerais: canon (7 cabezas), contapposto, diartrosis, etc.
Rasgosarcaicos:
pelo pouco desarrollado e moi xeometrizado
Pectorais pouco marcados con excesiva forma rectangular
Unión de tronco con extremidades demasiado marcada ( ademais zona inguinal son arcos dun
mesmo círculo)
Brazo que se dobra para
portar xabalina
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
DORÍFORO
DORÍFORO. POLICLETO. 450-440 a.C. MUSEO ARQUEOLÓXICO NACIONAL DE NÁPOLES. ITALIA
Comparación corpo e cabeza de Kuros de Anavisos (540 – 515 a.C.) e do Doríforo de Policleto (450- 440a.C.)
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
DIADÚMENO
DIADÚMENO. POLICLETO. Ca.430 a.C.MUSEO NACIONAL DE ATENAS. GRECIA
• Autor: Policleto• Época: Ca. 430 a.C.• Lugar: Museo Nacional de Atenas.Grecia• Material: orixinal en bronce. Conservamos copia en mármore
• Características propias:• É un atleta mozo que tras gañar unha carreira avanza a
modo mentres se ata a diadema que o acredita como gañador.
• Tamén coñecida como “canon” por ser o seu ideal de proporcións humanas
• Perfecta harmonía entre as súas partes• Equilibrio perfecto entre partes en repouso e partes en
movemento: contraposto • Contraposición entre o dinámico e o estático• Gran traballo no torso –marcada musculatura• Cabeza con intencionalidade de producir naturalismo• Expresión serena – orgullo do ganador estaba mal visto-.• Elaborado modelado anatómico• Naturalismo• Suxeitada á altura do muslo sobre pequeño tronco
cunha túnica• Estudio de proporcións, dimensións e liñas que o
compoñen• Canon de sete cabezas• Brazos elevados atando unha cinta diadema (hoxe partidos)• Camiña: acaba de apoiar o pé dereito e disponsse a erguer
o esquerdo: movemento
Máis evolucionado( brazos máis abertos, cabeza máis xirada, modelado brando do
corpo
Atleta colocándose a diadema
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
DIADÚMENO
DIADÚMENO. POLICLETO. Ca.430 a.C. MUSEO NACIONAL DE ATENAS. GRECIA
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
HERMES CON DIONISOS NENO
HERMES CON DIONISOS NENO. PRAXÍTELES. 350-330 a.C. MÁRMORE. MUSEO ARQUEOLÓXICO OLIMPIA. GRECIA
• Autor: Praxíteles• Época: 350 – 330 a.C.• Lugar: Museo Arqeolóxico de Olimpia.Grecia• Material: mármore• Características propias:
• Curva praxiteliana: figura curvada pola flexión da perna esquerda esaxerada formando un seductor S
• Necesario soporte para evitar caída da figura• O brazo dereito levantado permite ver toda a silueta • Calidades no tratamento extraordinarias:
• pulimento na superficie• relación entre os planos • tratamento realista da tea –caída natural-.
• Flexividade da figura• Sutil equilibrio entre movemento e repouso• Predominio da verticalidade acentuada pola figura de
Dionisos e a tea• Parte inferior das pernas e pés reconstruídos• Posible simboloxía: conmemoración paz entre Élide e
Arcadia, xa que Dionisos era o deus protector da primeira e Hermes da segunda
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
AFRODITA / VENUS DE CNIDO
AFRODITA /VENUS DE CNIDO. PRAXÍTELES. 350-330 a.C. MÁRMORE. MUSEO DO VATICANO. ROMA. ITALIA
• Autor: Praxíteles• Época: 350- 330 a.C.• Lugar: Museo do Vaticano.Roma. Italia.• Material: mármore• Características propias :
• Representa a unha deusa no momento de tomar o seu baño
• Primeiro nú femenino grego• Elevado grado de sensualidade• Tratamento realista da tea –caída natural• Curva praxiteliana pola flexión de perna
esquerda• Equilibrio entre serenidade e movemento • Contraposto • Pulimento da superficie• Estudio anatómco cuidado• Volumen do corpo logrado con redondeces
perfectas• Gran influencia no periodo helenístico
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
OUTRAS OBRAS DE PRAXÍTELES
APOLO SAURÓCTONO. PRAXÍTELES 350-330 a.C. MÁRMORE. MUSEO LOUVRE. PARÍS. FRANCIA
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO ( 481- 323 a.C.)
MÉNADE
MÉNADE. SCOPAS. 350-340 a.C. MÁRMORE. DRESDE. ALEMANIA
• Autor: Scopas• Época:.350 –340 a.C.• Lugar: Colección de Antigüidades do Estado. Dresde.
Alemania• Material: mármore• Características propias:
• exalta a expresión tráxica• paixón vilenta, angustia, sentimento patético• trasmite as interioridades da alma • ollos afundidos nunha penetrante ollada• boca entreaberta• guedellas avultadas – producen claroscuros• posuída por furor dionisíaco• concebida para ser vista de lado• corpo en torsión • movemento helicoidal• gran patetismo
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
MÉNADE
MÉNADE. SCOPAS.350-340 a.C. MÁRMORE. DRESDE. ALEMANIA
Tensión, movemento en torbellino que reflexa o phatos
Contraste pel lisa e rugosidade de peles
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
APOXIOMENOS
APOXIOMENOS.LISIPO. 325- 300 a. C. MÁRMORE. MUSEO VATICANO. ROMA. ITALIA
• Autor: Lisipo • Época: 325- 300 a.C.• Lugar: Museo do Vaticano. Roma. Italia.• Material: Mármore• Características propias:
• significa “ o que quita o aceite a sí mesmo”• atleta novo espido quita aceite do seu corpo• inclina e xira lixeiramente a cabeza para mirar ao lonxe• ergue brazos á altura os ombreiros• brazos tensos pero un doblado e outro estirado cara diante• apoiase sobre perna esquerda pero tamén sobre a dereita
que non está relaxada como era habitual senón que está inclinada hacia a dereita e soporta parte do peso do corpo
• conserva arcaísmos: frontalidade• ten varios puntos de vista• aplica un novo canon : 7 ½ cabezas • esvelteza lograda co novo canon• estudio anatómico• falta de expresividade• equilibrio movemento e serenidade
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
APOXIOMENOS
APOXIOMENOS.LISIPO. 325- 300 a.C. MÁRMORE. MUSEO VATICANO. ROMA.ITALIA
Brazos hacia diante invita a rodear figura
Escena intrascendente: atleta quita con strigile
os restos de sudor e polvo
Canon máis estilizado 7 ½ cabezas
Cabelo máis desarrollado
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
CANON DO APOXIOMENOS
APOXIOMENOS.LISIPO.
CANON 7 ½ CABEZAS
DORÍFORO.POLICLETOCANON 7 CABEZAS
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
OUTRAS OBRAS DE LISIPO
HÉRCULES FARNESIO. LISIPO.
b) A escultura INFLUENCIA DA ESCULTURA DO PERIODO CLÁSICO (481- 323 a.C.)
RECLAMO PUBLICITARIO
DISCÓBOLO DE MIRÓN NA PUBLICIDADE ACTUAL
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO HELENÍSTICO (323 - 31 a.C.)
APOLO DE BELVEDERE
APOLO DE BELVEDERE. LEÓCARES 330-300 a.C. MÁRMORE.
• Autor: Leócares• Época: 330-300 a.C.• Lugar: • Material: mármore• Características propias:
• imaxe do deus Apolo• esvelto corpo• elegante mobilidade• man esquerda suxeita un arco• cabeza enerxicamente volta• mirada altiva cara un hipotético inimigo• vestimenta pendurada do seu brazo esquerdo: movemento• peso do corpo repartido equilibradamente• gran influencia a partir do Renacemento • para Winckelmann é o modelo perfecto da beleza clásica
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO HELENÍSTICO (323- 31 a.C.)
GÁLATA MORIBUNDO
GÁLATA MORIBUNDO. EPÍGONO. 230- 220 a.C. MÁRMORE. MUSEO CAPITOLINO. ROMA. ITALIA.
• Autor: Epígono• Época: 230-220 a.C.• Lugar: Museo Capitolino. Roma. Italia• Material: mármore
• Características propias:
• un guerreiro gálata ferido letalmente nun costado está a
punto de morrer
• cabeza inclinada
• transmite cómo o gálata aguanta estoicamente a dor
• aceptación tácita da morte
• apréciase mesmo o sangue
• sosten o peso do corpo co brazo dereito en tensión e a
punto de ceder
• espada e vaina no chan e tamén trompeta longa e curva
coa que posiblemente pediu axuda antes de darse por
vencido
• faccións do guerreiro claramente célticas ( gálatas =
pobo de Asia Menor que foron derrotados no seu intento
de ocupar Grecia:
• cranio banquicéfalo
• cabelos crechos
• colar distintivo dos gálatas
• composición piramidal
• diversos puntos de vista
• mandado esculpir por Atalo I para ofrecelos como
exvotos por habelos derrotado
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO HELENÍSTICO (323- 31 a.C.)
GÁLATA MORIBUNDO
GÁLATA MORIBUNDO
Rasgos étnicos (pelo)
Enaltece al enemigo
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO HELENÍSTICO (323- 31 a.C.)
GÁLATA MORIBUNDO
GÁLATA MORIBUNDO
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO HELENÍSTICO (323- 31 a.C.)
GÁLATA SUICIDÁNDOSE
GÁLATA SUICIDÁNDOSE
• Autor: Epígano• Época:230 –220 a.C.• Lugar: Museo Capitolino. Roma.Italia• Material: mármore• Características propias:
• representa a un gálata que despois de matar a súa muller
a cal sosten co brazo esquerdo estase suicidando clavando
unha espada no pescozo para non caer con vida na man
dos gregos que o aacaban de derrotar
• composición piramidal
• diversos puntos de vista
• gran estudio anatómico
• aceptación da morte
• representación do orgullo do vencido
• detalle marcado do sangue que brota do corte –
dramatización da dor e do sufrimento
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO HELENÍSTICO (323- 31 a.C.)
GÁLATA SUICIDÁNDOSE
GÁLATA SUICIDÁNDOSE
Pérdida da visión frontalComposicións movidas : diagonais, espirais, etc.Liñas de forza abertasNovas temáticas: grandes grupos, o feo, o desagradable, anecdótico, etc.Captación do instanteTeatralidade: exaltación das paixóns
Contraste corpo tenso do hombre
coa flacidez da muller morta
Gusto poo macabro e desagradable
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO HELENÍSTICO (323- 31 a.C.)
GÁLATA SUICIDÁNDOSE
GÁLATA SUICIDÁNDOSE
Gálata suicidándose (detalle)
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO HELENÍSTICO (323- 31 a.C.)
VICTORIA DE SAMOTRACIA
VISTORIA DE SAMOTRACIA. DESCOÑECIDO. 220-190 a.C. MUSEO LOUVRE. PARIS. FRANCIA
• Autor: Descoñecido• Época: 220-190 a.C.• Lugar: Museo de Louvre. París.Francia• Material: mármore• Características propias:
• considerada unha das máis fermosas obras helenísticas• erixíase ao aire libre sobre un pedestal que tiña a forma da
proa dun barco• representa a deusa Victoria que se acaba de pousar sobre
a parte dianteira dunha embarcación• chaman a atención as dúas grandes ás desplegadas• o forte vento que lle da de fronte moldea o fino chitón
sobre as súas formas femininas• técnica de paños mollados
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO HELENÍSTICO (323- 31 a.C.)
VICTORIA DE SAMOTRACIA
VICTORIA DE SAMOTRACIA
Contraste movemento hacia dilante e roupaxes
e ás hacia atrás
Técnica de paños mollados
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO HELENÍSTICO ( 323- 31 a.C.)
VENUS DE MILO
VENUS DE MILO. DESCOÑECIDO. 150-125 a.C . MÁRMORE
• Autor: Descoñecido• Época: 150-125 a.C.• Lugar: • Material: mármore• Características propias:
• considerada unha das máis fermosas reproduccións da deusa Afrodita
• nunha man sostiña unha mazá, símbolo da illa de Milo• parte superior do corpo descuberta• groso manto rodea pernas e cadeiras• numerosos e eérxicos pregamentos do manto
contrapóñense polas súas irregularidades ás reondeces perfectas do corpo
• a cabeza lembra ao modelo praxiteliano da Venus de Cnido
• rostro melancólico• descuberta en 1820
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO HELENÍSTICO (323 - 31 a.C.)
VENUS DE MILO
VENUS DE MILO. DESCOÑECIDO. 150-125 a.C. MÁRMORE
Escoa Ática sigue cos modelos
clásicos dos séculos anteriores
Contraste grosos pliegues e suave pel
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO HELENÍSTICO (323- 31 a.C.)
COMPARACIÓN VENUS DE MILO – VENUS DE CNIDO
VENUS DE MILOVENUS DE CNIDO
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO HELENÍSTICO (323-31 a.C.)
O ESPIÑARIO
O ESPIÑARIO. DESCOÑECIDO. Ca. 200 a.C. MUSEOS CAPITOLINOS. ROMA. ITALIA
• Autor: descoñecido• Época: Ca. 200 a.C.• Lugar: Museos Capitolinos. Roma.Italia• Material: bronce o orixinal e mármore copias• Características propias:
• representa a un neno mentres se extrae unha espiña do pé• gran realismo• o artista xoga co baleiro• o aire circula polo interior da escultura• tema anecdótico non propio da escultura helenística• equilibrio• harmonía• beleza
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO HELENÍSTICO (323 -31 a.C.)
O ESPIÑARIO
O ESPIÑARIO. DESCOÑECIDO. Ca. 200 a.C. MUSEOS CAPITOLINOS. ROMA. ITALIA
Tema intrascendente con protagonista infantil
Contorsión do personaxe que
contrata con serenidade do
rostro
Incorporación do aire á obra alrededor dos brazos e pernas
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO HELENÍSTICO (323- 31 a.C.)
LAOCOONTE E OS SEUS FILLOS
LAOCOONTE E OS SEUS FILLOS. AXESANDRO, POLIDORO, ATENODORO. SÉCULO I d.C. MUSEO VATICANO. ROMA .ITALIA
• Autor: Axesandro, Polidoro e Atenodoro• Época: copia: século I d.C.• Lugar: Museo Vaticano. Roma. Italia.• Material: mármore• Características propias:
• escultura máis célebre da escola de Rodas• Laocoonte e os seus fillos loitan para salvar as súas vidas
contra as dúas serpes mariñas que enviou a deusa Atenea• concepción bidimensional• acentuada visión frontal• sentido volumétrico na forma das serpes e nos corpos
escoirados• composición piramidal cunha diagonal que atravesa toda
a escultura• a figura central espida,de medidas xigantescas• representación anatómica esaxerada: non distingue entre
os corpos dos fillos e de Laocoonte• Laocoonte aparece nunha posición semisedente• sensación de tensión• retorcemento dos corpos• volumen dos músculos – efecto claroscuros
b) A esculturaESCULTURA DO PERIODO HELENÍSTICO (323- 31 a.C.)
LAOCOONTE E OS SEUS FILLOS
LAOCOONTE E OS SEUS FILLOS
Pérdida de visión frontalcomposicións movidas : diagonais, espirais, etc.Líneas de forza abertasNovas temáticas: grandes grupos, o feo, o desagradable, anecdótico, etc.Captación do instanteTeatralidade: exaltación das paixóns
Línea serpentinata
Desequilibrio acentuado por postura inestable: os pés apenas
apoiados a distinto nivel
Cabelos profundamente marcados con tecnica a trépano (aumenta
efectos de claroscuros)
Dolor físico e espiritual(están matando aos seus fillos)
Rotunda representación de poderosa anatomía
Fillos con corpo de adultos pero a distinta escala
Temática sobre guerra de Troia. Serpes enviadas para castigar ao sacerdote
Laocoonte
b) A escultura INFLUENCIA DA ESCULTURA DO PERIODO HELENÍSTICO (323- 31 a.C.)
INSPIRACIÓN PICTÓRICA
VENUS DE MILO NA OBRA DE SALVADOR DALÍ.Toureiro alucinóxeno Salvador Dalí. 1969-70.
b) A esculturaINFLUENCIA DA ESCULTURA DO PERIO
RECLAMO PUBLICITARIO
VICTORIA DE SAMOCRACIA NA PUBLLICIDADE ACTUAL
b) A esculturaINFLUENCIA DA ESCULTURA DO PERIODO HELENÍSTICO (323- 31 a.C.)
INFLUENCIA NA ARTE POSTERIOR
O LAOCONTE E A SÚA INFLUENCIA NA OBRA DE MIGUEL ANXO E NOS CRISTOS BARROCOS
CARACTERÍSTICAS XERAISb) A pintura
• Cerámica: Evolución: tres fases:• Cerámica xeométrica:
• Séculos X- VIII a.C.• Grecas xeométricas • Liñas de gran dinamismo• Franxas horizontais e paralelas• No século VIII aparecen figuras humanas moi
esquematizadas• Cerámica arcaica:
• Séculos VIII- V a.C.• A figura humana é o principal tema• Gran detallismo• Destacan dúas fases:
• Cerámica de figuras negras• Sobre fondo vemello• Escenas mitolóxicas • Inspirada en poemas de
Homero• Cerámica de figuras vermellas:
• Sobre fondo negro• Temática cotiá• Realismo e detallismo
• Cerámica clásica:• Século V a.C.• Figuras vermellas sobre fondo negro• A figura ocupa todo o espazo compositivo• Composicións complexas• Uso de escorzos e sombreados• Expresión emotiva das personaxes
• Mosaico: • Decoración do chan e muros • Dou tipos:
• De croios:• Pequenas pedras naturais brancas ou
lixeiramente coloreadas • Escenas mitolóxicas ou de caza
• De teselas• Pequenas pezas de pedra• Diferentes cores talladas• Con certa regularidade
CARACTERÍSTICAS
5. VocabularioÁbaco: lousa rectangular de pedra,mármore ou terracote. Unha das partes do chapitel colocada sobre o equino na orde dórica da Grecia clásica.Acanto: tipo de ornamentación esculpidanos chapiteis corintios ou nos compostos a imitación da folla de acantoAcrópole: lugar alto e fortificado dunha cidade na antiga GreciaAcroterio: ornamento que remata os vértices do frontónAlto relevo: escultura realizada sobre unha superficie da que sobresae máis da metade do seu volumeAmazonomaquia: loita das amazonas contra os gregos ou outros pobos ou heroes na antiga GreciaAnfipróstilo: templo grego que posúe un pórtico con columnas en cada unha das súas fachadas menoresAntis (in): templo grego que ten un pórtico de entrada formado por dúas columnas e dúas pilastras ou antasArquitrabada: arquitectura cuberta por un elemento horizontal, chamado arquitrabe ou lintelArquitrabe: parte baixa do entaboamentoque se apoia no ábacoBaixorrelevo: escultura realizada sobre unha superficie da que sobresae menos da metade do seu volume.
5. VocabularioBasa: parte inferior dunha columna sobre a que se asenta o fusteCanon : conxunto de regras que regulan as proporcións da escultura ou da arquitectura de acordo cun modelo ideal establecido.Capitel: parte superior dunha columna, piar ou pilastra sobre o cal se asenta a arquitrabe.A súa forma e ornamento determinan as distintas ordes da arquitectura clásica grega na que poden ser: dóricos, xónicos ou corintios.Cariátide: figura feminina propia de Caria, que a xeito de columna sostén a arquitrabe. A súa cabeza posúe un elemento que fai de chapitel. Se é portadora dun cesto na cabeza chámaselle canéfora. Moi usada na orde xónica na arte grega.Cella: sala central dun templo clásico onde se atopaba a imaxe do deus, pechada polos lados e cunha sóa enrada, a pronaos. Tamén se lle chama naos ou sancta sanctorum.Centauromaquia: na mitoloxía grega, loita entre os centauros (seres con corpo de cabalo e torso humano) e os lapitas (homes da cidade de Tesalia).Chapitel: remate apuntado dunha torre como teito moi empinado e puntiagudo, xeralmente ten unha estructura piramidal ou cónica.Cimacio: parte superior dunha cornixa. Peza que remata os chapiteis xónico e corintio e que na arte bizantina se sitúa enriba do chapitel, en forma de pirámide truncada.Claroscuro: técnica que consiste no uso de fortes contrates entre as zonas iluminadas e escuras coa finalidade de resaltar volumes e crear profundidade.
5. VocabularioColariño: moldura en chanzos que rodea a parte inferior do chapitel dórico, baixo o equino. Sobre o colariño sitáse o ábaco.Columna:elemento vertical exento, de sección cilíndrica, que sirve para sustentar. Está composta por basa, fuste e chapitel.Columna acanalada: aquela que ten estrías ou acanaladuras en toda a súa lonxitudeContrapposto: forma de dispoñero corpo humano nuha escultura e que consiste en equilibrar a masa corporal arredor dun eixe vertical, para evitar a simetría e a lei da frontalidade. É típico da escultura grega do século IV a.C. Sendo usado por Praxíteles e posteriormente polos manieristas so século XVI.Corintia: unha das tres ordes arquitectónicas da Grecia clásica, caracterizada polas columnas con chapiteis decorados con follas de acanto en voluta.Cornixa: parte superior do entaboamento que se encontra sobre o friso e sobresae pouco.Crepidoma: Base de tres chanzos sobre a que se colocan os templos clásicos.Decástilo: edificio que na súa fachada ten dez columnas.Díptero: edificio rodeado con dúas ringleiras de columnas.Dístilo: edificio que ten dúas columnas na súa fachada.Dodecástilo: edificio que na súa fachada ten doce columnas.
5. VocabularioDórica: unha das tres ordes arquitectónicas da Grecia clásica, caracterizada polas columnas con chapiteis sinxelos e lisos. O fuste é acanalado de sección horizontal con arestas de cantos vivos.Entaboamento: parte superior que remata un edificio clásico. Componse de arquitrabe, friso e cornixa.Equino:moldura de superficie convexa, máis ancha e curvada na parte superior, e case recta e inclinada na parte inferior, situada debaixo do ábaco do chapitel dórico.Escena: espazo onde se desenvolve a acción nun teatro clásico.Escocia: moldura convexa formada por dúas curvas de raio distinto que se usa para decorar a basa das columnas xónicas.Escultura: arte de modelar, baleirar, tallar ou esculpir figuras de tres dimensións en madeira, arxila, pedra, de vulto redondo ou en relevo.Estatua: escultura exenta de arxila, madeira,pedra, mármore ou metal, de forma humana ou animal, tallada a imitación do natural.Estereóbata: conxunto de chanzos nos que se apoia a columna de estilo dórico. Tamén zócalo ou pedestal sobre o que se asenta un edificio.Estilóbata: chanzo superior da estereóbata, no que se apoia a columna de estilo dórico.Exenta (escultura): escultura que non está pegada a ningunha parede e se pode contemplar desde tódolos seus ángulos.
5. VocabularioFriso: parte media do entaboamento, situado entre a arquitrabe e a cornixa. Coñécese tamén co nome zoóforo cando se decora con seres animados. Utilízase sobre todo na orde xónica.Frontón: remate triangular dunha fachada ou pórtico sobre portadas ou ventás.Fuste: tronco da columna comprendido entre a basa e o chapitel.Glíptica: arte de gravar pedras finas. A palabra procede do grego glyptikós, que significa esculpir ou gravar.Helénico: gregoHelenización: adopción de modelos gregos.Hexástilo: edificio que na súa fachada ten seis columnas.Hipodámico: tipo de organización urbanística dunha cidade mediante unha retícula de rúas entrecruzadas en ángulo recto, formando mazás rctangulares do mesmo tamaño. O seu nome provén de Hipodamo de Mileto, arquitecto e urbanista grego, que utilizou por primeira vez na cidade de Mileto.Isocefalia: regra do periodo clásico grego que consiste en colocar as cabezas das personaxes á mesma altura, aínda que as posturas poden ser diferentes.
5. VocabularioKoré/ korai: escultura femenina da época arcaica da arte grega. Sempre aparecen vestidas, de maneira hierática, de pé, en posición frontal e en actitude de ofrecemento ou oración á divinidade.Kouros/ Koroi: escultura masculina da época arcaica grega. Representan aos vencedores dos xogos olímpicos e están están espidos, de pé, hieráticos e en posición frontal.Lintel: pedra ou viga horizontal que se coloca sobre unha porta ou ventá.Medio relevo: escultura realizada sobre unha superficie, de xeito que a metade doo seu volume sobresaia dela.Ménade: muller que cos sátiros e os silenios forma parte do cortexo de Dionisos –Baco. Adoita ir tocada con hedra e bailando freneticamente.Metopa: espazo xeralmente cadrado e lliso que aparece no friso do entaboamento dórico entre dous triglifos. Ás veces están esculpidas.Módulo: unidade de medida en calquera obra de arte que relaciona as partes co todo.Moldura: elemento continuado que sobresae do plano dun muro e serve como ornamentación ou para separar elementos arquitectónicos.Monocromo: dunha sóa cor.
5. VocabularioMosaico:técnica artística de decoración formada a partir da xustaposición sobre un fondo de cemento, de pequenas pezas ou teselas de pedra, vidro ou cerámica de cores para formar ornamentos e debuxos.Naos: sala central dun templo clásico, onde se atopa a imaxe do deus. Estaba pechada polos lados e tiña unha soa entrada. Tamén se lle denomina cella.Octástilo: edificio que na súa fachada ten oito columnas.Opistodomos: parte posterior dun templo grego, sen comunicación coa naos ou cella. Nel gardábase o tesouro da divinidade ou do templo.Orde: criterio de disposición dos elementos arquitectónicos, como as columnas ou os chapiteis, das proporcións e dos elementos decorativos propios de cada estilo de construcción.Orquestra: área circular dun teatro grego da Antigüedade onde o coro e os actores nunca máis de tres á vez, cantaban e dialogaban .No teatro romano era semicircular.Panos mollados: técnica de escultura grega antiga pola cal se insinúa a anatomía do corpo, representado como se acabase de sair do baño.Pátina cerúlea: procedemento da escultura grega antiga pola cal algunhas partes das figuras representadas se vernizan tenuemente nunha cor azul suave.Períptero: edificio rodeado completamente de columnas.
5. VocabularioPerpiaño: pedra cortada , de cantos vivos, en forma de prisma rectangular de seis caras,utilizada na construcción de piares, muros, etc.Piar: elemento sustentante exento como a columna pero de sección rectangular ou cadrada con chapitel segundo as ordes clásicas.Pilastra: piar pegado ao muro con chapitel segundo as ordes clásicas.Pithos/ pithoi: vasilla utilizada por gregos e fenicios para gardar ou transportar cereais e aceite principalmente.Plinto: parte inferior ou peza disposta na basa dunha columna que ten forma cadrada.Policromía: aplicación de cores en xeral.Polícromo: de varias cores.Prodomos: vestíbulo que precede á estancia sagrada (domos) do mégaron mecénico.Pronaos: entrada ou pórtico dun templo grego da Antigüedade que precede á naos.Propileos: conxunto de edificios a modo de entrada monumental, con pórticos, columnas, etc. Tamén adro ou vestíbulo columnado dun edificio.Proscenio: estrado elevado dos teatros gregos da Antigüedade, equivalente ao noso escenario. Lugar onde se desenvolvía a representación.Próstilo: edificio con columnas na súa fachada anteriror.
5. VocabularioPseudodíptero: edificio ou templo que parece estar rodeado por unha dobre columnata aínda que só posúa unha ringleira de columnas.Pseudoperíptero: templo clásico grego ou romano cuxas columnas están pegadas ás fachadas laterais.Tríglifo: rectángulo que sobresae sucado por tres molduras lineais e que decora o friso do entaboamento dórico. Alternábase con metopas no friso.Voluta: Rolo en espiral.Vulto redondo: escultura exenta é dicir, que non está pegada a ningunha parede e que se pode contemplar desde todos os seus ángulos.Xigantomaquia:loita entre os xigantes e os deuses do Olimpo.Xoana: escultura en madeira correspondente ao periodo grego arcaico.A súa forma cilíndrica procede do tronco da árbore do que se cortaba nun principio. Segundo os especialistas poideron estar recubertas de pranchas de ouro e marfil.Xónica: unha das tres ordes arquitectónicas da Grecia clásica. O seu trazo máis característico son as volutas que decoran o chapitel.
6. Actividades1. Busca as diferenzas entre os
distintos tipos de soporte.
2. Escribe os nomes dos principais elemento que os configuran.
3. Sitúa cronolóxicamente cada orde artístico.
6. Actividades4. Observa a planta e os soportes
dos seguintes edificios.
5. Clasifica cada templo segundo as columnas que cada un ten.
6. Sitúa cada edificio nunha orde e xustifica a túa resposta.
6. Actividades7. Define os seguintes conceptos:
Orde, fuste, frontón, metopa, koré, diartrosis, canon, helenismo
8. Fai o comentario da seguinte obra:- Identificar e situar- Contexto histórico - Coontexto artístico- Constexto estilístico e formal
6. Actividades9. A partir da seguinte imaxe
enumera e describe os principais edificios da Acrópole
6. Actividades10. Identifica as seguintes imaxes.
Sitúa a cada unha nun periodo e estilo escultórico e xustifica a túa resposta. Asignalle a cada un unhas características propias.
7. Comentario de texto
1. O concepto da medida na arte grega.“ o pracer non é o primeiro nin o segundo dos bens, senón que o primeiro dos bens consiste na mesura, no xusto medio, no convinte e en todas as demais cualidades análogas a esas, que debemos considerar como dotadas da natureza inmutable.Protarco.- así parece, polo que acabamos de decirSoócrates.- que o segundo dos bens é a proporción, o fermoso, o perfecto, o que é por si mesmo suficiente, e todo o que pertence a este xénero”
Platón: Diálogos polémicos.Filebo. Mdrid,1927, pág. 385
2. A proporción como fundamento da beleza“ A beleza non pode ser concebida sen a proporción, que é o seu fundamento. Pero como as partes do corpo humano, individualmente consideradas, poden ter una forma bela, sen que o conxunto da figura teña unha boa proporción; desto resulta que se poden poden facer observcións particulares sobre a proporción de cada parte considerada separadamente, facendo abstracción da esencia intelectual da beleza”
Winckelmann, J.J.: Historia del Arte en la Antigüedad. Ed. Madrid,1955. Pág. 492
3. O humano e o divino na escultura grega“ Este sentido do verdadeiro carácter plástico, da unión do humano e o divino, foi a principal característica de Grecia. Xa se lle considere nos seus poetas e oradores, xa se lle estudie nos seus historiadores e filósofos, non se aprende aínda no seu punto central, senón se aporta para iso, cima da explicación, o punto de vista da escultura”
Hegel: Sistema das Artes. Buenos Aires, 1947. Pág. 75-76
LEE OS TEXTOS E CONTESTA:
1. ¿Cal ó concepto de arte que había en Grecia segundo o que se desprende os textos?2. ¿Cales son as características principais de toda obra arquitectónica?3. Explica coas túas palabras a ceoncepción da beleza na Grecia clásica.
1. ¿Recoñeces os dous colosos que se ven ó fondo da primeira imaxe no lado dereito da calzada?
2. Identifícaos e establece as súas características e periodo artístico.
3. ¿Poderían estar neste período histórico neste lugar? ¿Por que?
4. Comenta a ambientación artística da segunda escena. Comenta e xustifica tódalas referencias anacrónicas que atopes.
8. A arte e o cine Película: TROIA , WOLFGANG PETERSEN, 2004
9. Modelo examenNOME: Nº:APELLIDOS: CURSO:
EXAMEN TEMA 3: O LEGADO CLÁSICO: A ARTE GREGA1. Elixe unha das seguintes imaxes e fai o comentario da mesma: (4 ptos)
2. Elixe unha das seguintes imaxes e fai o comentario da mesma: (4 ptos)
3. Elixe catro dos seguintes conceptos e defíneos: (2 ptos) curva praxiteliana, equino,canon, estilóbata, triglífo, díptero, teselas, contraposto
a) Identificar obrab) Contexto histórico e artísticoc) Contexto estilístico e formal
a) Identificar obrab) Contexto histórico e artísticoc) Contexto estilístico e formal
10. Para ampliar e consultar
BIBLIOGRAFÍA:
BIANCHI BANDINELLI, R. e PERIBANI, E.: El arte de la Antigüedad clásica. Grecia. Akal, Madrid, 1998.BLANCO FREIJEIRO, A.: Arte griego. Instituto de Arqueología, Madrid, 1975.ELVIRA, M.A.: El arte griego (III). Historia 16, Madrid, 1990.LEON, P.: El arte griego (II). Historia 16, Madrid, 1990.POLLITT, J.J.: Arte y experiencia en la Grecia clásica. Xarait, Bilbao, 1987.POLLITT,J.J: El arte helenístico. Nerea, Madrid, 1986.RICHTER, G.M.A.: El arte griego. Destino, Barcelona,1980.ROBERTSON, M.: El arte griego. Alianza, Madrid, 1997.STORCH DE GRECIA, J.J.: El arte griego (I). Historia 16, Madrid, 1990.WOODFORD, S.: Introducción a la Historia del Arte. Grecia y Roma. Gustavo Gili , Barcelona, 1995.
10. Para ampliar e consultarINTERNET:
- Bristish Museum de Londres:http:// www.britishmuseum.org
- Museo Archeologico Nazionale de Nápoles:http: //www.marketplace.it/museo.nazionale
- Museo Arqueolóxico Nacional de Atenas:http://www.odysseus.culture.gr
FILMOGRAFÍA: PETERSEN, WOLFGANG (dir.): TROYA.2004STONE, OLIVER (dir.): ALEJANDRO MAGNO. 2004