Met de zon laag aan de hemel, loopt Bram midden op het platteland rond alsof hij zojuist de marathon heeft gelopen. Het is heet waardoor de zweetpareltjes op zijn voorhoofd een weg naar beneden glijden.

Pas na een uur of twee ziet hij eindelijk een lichtstipje in de verte opdoemen. Als hij dichterbij komt ziet hij dat het een klein huisje is. Met het resterende energie dat hij nog overheeft, rent hij er naartoe.

Eindelijk, hij is thuis. Het restje verleden heeft hij zojuist afgerond en vanaf nu denkt hij alleen nog maar aan de toekomst. Niemand weet waar hij zit of dat hij zelfs bestaat. Alleen hij weet dat hij Bram Okidoki heet, met een doel in zijn leven. Een echte toekomst waarvan hij nooit heeft kunnen dromen en nu werkelijkheid word: leven in vrijheid.

Er zijn geen regels meer – behalve werken om geld te verdienen –, geen verplichtingen, geen verantwoording afleggen, alleen maar zijn eigen leventje met wie hij het liefste wilt delen met een mooie vrouw.

Meteen als Bram binnenkomt, loopt hij naar de computer om werk te zoeken. De hele dag niets doen is geen optie en om toch zijn ei kwijt te kunnen wil hij iets voor iemand betekenen. En of dat nou voor goed of kwaad is, kan hem geen bal schelen.

Wens: GeldwensDoel: Crimineel meesterbrein worden. Helaas was er geen werk in de onderwereld te vinden, maar Bram geeft niet op. Hij reageert op een baantje als postkamer-medewerker in de Commercie en wordt de volgende dag meteen opgehaald.

Na een paar uur wordt hij eindelijk weer thuis gebracht en Bram begeeft zich meteen naar de koelkast. Zijn baas is een oude knorrige vent die zijn werknemers als slaven behandelt. Bram heeft de hele dag nog niets gegeten.

Die baan gaat hij echt niet houden. Als hij zijn broodje op heeft, gaat hij meteen verder op zoek naar een andere baan. Ondertussen moet hij zijn doel voor oog houden en werk zoeken in de criminaliteit. Het is moeilijk om erin te komen. Hij moet eerst hen vertrouwen schenken.

Net op het moment dat Bram op het internet naar vacatures wilt zoeken, word er op zijn deur geklopt. Hij verstijfd en wacht even totdat degene achter de deur vanzelf weg gaat. Maar dat gebeurt niet. Zouden ze hem gevonden hebben? Bram staat voorzichtig op uit zijn stoel en opent de deur. Er staat een knappe brunette op zijn stoep.

Als ze zijn aanwezigheid ontdekt, draait de vrouw zich om en stelt zich meteen voor.“Hoi, ik ben Melissa Tierelantijn.” Bram schudt voorzichtig haar hand. Het kan een valstrik zijn.“Bram…” zegt hij aarzelend.“Alleen Bram?” vraagt Melissa met haar hoofd schuin. Hij lacht zijn witte tanden bloot.“Alleen Bram,” bevestigd hij. Niemand hoeft zijn achternaam te weten.

“Leuk optrekje. Het ziet er knus uit.” Bram zag bewondering in haar ogen. Schijnbaar heeft ze het zelf niet zo getroffen met haar woning.“Dank je. Waar woon jij?” vraagt hij. Dan moet hij zorgen dat hij daar in ieder geval niet komt.“Daar achter die heuvel. Ik maak regelmatig een wandeling en vandaag kwam ik dus hier uit.”

Bram knikt en hij praat nog even verder met de bruinharige vrouw die zichzelf Melissa noemt. Hij voelt geen enkele vonk, maar misschien als hij haar echt kon vertrouwen, zouden ze vrienden kunnen worden. Melissa neemt afscheid van hem en vervolgt haar wandeling. Bram loopt naar binnen en gaat achter de pc. Na een tijdje heeft hij een nieuwe baan gevonden waarin hij toch nog zijn energie in kwijt kan. Omdat hij wat rust nodig heeft, pakt hij een boek.

Hij heeft niet in de gaten dat het buiten al donker begint te worden. Na een tijdje moet hij toch zijn boek neerleggen, want hij kan geen enkele zin meer lezen. Omdat zijn maag begint te rommelen, maakt hij het avondeten klaar. Het enige voordeel van alleen wonen is dat hij met niemand rekening hoeft te houden en zelf kan bepalen wat en wanneer hij het doet.

Maar soms word de stilte hem zelfs teveel en snakt hij naar een beeldschone vrouw die hem gezelschap houdt tijdens het eten. Maar tot die tijd moet hij het alleen zien te redden in het kleine huisje. In stilte eet hij de macaroni op.

Dan is het tijd om te gaan slapen. Hij heeft een baantje als rekruut in het leger aangenomen, en hij word de volgende ochtend rond 04.00 opgehaald. Gelukkig is hij daarna wel vroeg klaar en kan hij eventueel nog naar de stad gaan.

Bram schiet als een speer omhoog in zijn bed als de wekker gaat. Even dacht hij dat het een ander soort alarm was. Waarbij er doden vielen en ze achter hem aan kwamen. Gelukkig was het maar een droom. Bram stapt uit bed en kleed zich meteen aan om vervolgens het bed op te maken.

Vrijwel meteen nadat hij zijn ontbijt naar binnen had gewerkt, werd er buiten getoeterd. Bram schiet snel in zijn legerkleding en loopt naar buiten. Hij zag dat de man achter het stuur ongeduldig begon te worden.

“Ook goedemorgen,” mompelde Bram toen hij het portier opende. De man bromde wat en scheurde meteen weg toen Bram het portier net had dichtgeslagen. Dit gaat nog een lang dagje worden, denkt Bram.

Rond het middaguur werd Bram weer thuis afgezet. Het was allemaal goed gegaan en de chauffeur had alleen een ochtendhumeur gehad. De terugrit was gij een stuk spraakzamer geweest en was het zelfs een gezellige aardige vent! En zijn humeur is helemaal opgekrikt omdat hij net vandaag promotie had gekregen naar Commando! Alleen jammer dat hij de baan niet houd.

Met een brede glimlach loopt Bram naar zijn brievenbus en kijkt of hij nog post heeft. Alleen een paar rekeningen gelukkig. Tot nu toe weet nog niemand waar hij woont en dat hoopt hij ook zo te laten. De omgeving in zich opnemend, slentert hij naar binnen.

Omdat hij zichzelf nogal vies vond ruiken, nam Bram een douche en trok zijn eigen kleren weer aan. Daarna startte hij de computer op om nog verder het internet af te speuren. Onwillig stuitte hij op een paar krantenartikelen uit zijn verleden. Gelukkig stond zijn foto er niet bij, maar wel de oprit van zijn ouderlijk huis.

Niemand zou hem ooit geloven, dus was hij maar gevlucht. Later zou hij afrekenen met degene die hem zijn leven had afgenomen. Bram probeert zijn gedachten af te leiden met het boek waar hij gisteren in begonnen was. Helaas had hij nog teveel energie om stil te zitten.

Dus pakt hij een springtouw om zijn conditie op peil te houden. Helaas heeft hij het geld niet om naar een fitnessschool te gaan, dus moest het maar zo. Tot zijn verbazing vindt hij het nog leuk ook. Hij hoopt maar dat er niemand voorbij wandelt die hem zo ziet springen. De gedachte alleen al bezorgde hem een rood hoofd.

Terwijl het weer donker wordt, knort zijn maag. Bram legt het springtouw weg en begint aan het avondeten. Het wordt zo onderhand een routine; elke dag steeds hetzelfde. Hij voelde zich steeds meer eenzamer. Het wordt maar eens tijd om eens de stad in te gaan. Misschien leerde hij nog wat mensen kennen.

Met die gedachte eet hij zijn bord leeg. Hij kan morgen ook Melissa bellen of ze iets leuks wilde doen. Helaas heeft hij haar nummer niet. Op goed geluk hoopte hij dat ze morgen nog even langs wandelt. Natuurlijk wel als hij thuis is. Bram kleedt zich om en gaat in bed liggen. Zodra zijn hoofd het kussen raakt, valt hij in een diepe slaap.

Rond dezelfde tijd als de vorige dag, gaat de wekker weer en staat Bram vermoeiend op uit zijn bed. Hij moet echt nog wennen aan de nieuwe tijd van zijn baan. Hopelijk heeft hij snel een ander baantje gevonden.

Nadat hij zich geschoren en omgekleed heeft, pakt hij er een boek bij. “Nooit geweten dat lezen zo verslavend kan zijn,” mompelt hij. Nog nooit heeft hij er aandacht aan geschonken, maar sinds dat hij alle rust heeft, kan hij er geen genoeg van krijgen.

Net als Bram wilt vertrekken naar zijn werk, gaat de telefoon. Als Bram opneemt, blijkt het zijn baas te zijn. Bram heeft vandaag een verplichte vrije dag. Niet dat hij dat erg vind, maar dat hadden ze de vorige dag ook wel aan hem door kunnen geven. Maar nu heeft hij wel de kans om weer het internet door te spitten naar vacatures.

Na een half uurtje heeft hij beet.“Eindelijk!” Bram reageert meteen op de advertentie en nu is het afwachten of hij de baan heeft. In de tussentijd maakt hij wat te eten, want zijn maag begint behoorlijk te knorren.

Net op het moment dat Bram een hap neemt, hoort hij een ping. Hij ziet dat hij een reactie terug heeft gekregen. Om niet te wanhopig over te komen, eet hij eerst rustig zijn kom leeg en legt die dan weg. Vervolgens opent hij de mail en staat dat Bram contact moet opnemen met een geheime telefoonnummer.

“Ik had het kunnen weten,” mompelt hij. Dit gaat natuurlijk heel anders dan andere banen. Bram wacht een half uurtje en toetst dan het nummer in die hij gekregen heeft. Na een paar keer over gaan, neemt er iemand op.

Het gesprek is kort, maar Bram weet voldoende. Over een uur wordt hij opgehaald en naar een geheime bestemming gebracht. Daar moet hij zichzelf bewijzen om de baan te krijgen.Wanneer de auto voor het huis toetert, spring Bram van de zenuwen op. Hij was behoorlijk zenuwachtig. Maar als er één ding wat hij in de afgelopen jaren had geleerd, was dat je nooit iemand anders in je kaarten moet laten kijken.

Bram stapt in de auto en rijd weg. Een halve dag gaat voorbij en dan keert hij weer terug. Op zijn gezicht is niets af te lezen als hij de chauffeur gedag zegt en naar zijn huis loopt. Hij heeft de baan! Het is niet een heel geweldig baantje, maar als zakkenroller kun je nog best wel wat verdienen. Als je het goed doet, uiteraard.

Om zijn enthousiasme een beetje te bedwingen, besluit Bram om nog een beetje te schilderen. Het was behoorlijk spannend geweest toen hij naar die geheime plek werd gebracht. Zijn hart had in zijn keel geklopt en hij had alles moeten bewijzen wat hij in zich had. Gelukkig was de bendeleider flink tevreden met hem.

Na een half uurtje krijgt Bram weer honger en loopt naar binnen. Als hij het goed zou spelen, was hij binnen no time rijk en kon hij hier een gigantische villa laten bouwen. Tot die tijd moet hij het nog met dit huisje doen. Hij opent de koelkast en pakt wat te eten bij elkaar.

Hij eet zijn boterham snel op en dan gaat hij wat onderzoek doen op het internet. Dat is in ieder geval wel het plan en daarna kan hij snel aan de slag met zijn nieuwe baan.

Maar als zijn blik valt op de rommel in zijn huis, besluit hij om eerst nog even wat op te ruimen. Hij pakt een grote vuilniszak en gooit er van alles in dat weg kan. Vervolgens gooit hij de zak buiten weg en ademt de frisse buitenlucht op.

Meteen nadat het donker begint te worden, komt Melissa voorbij gelopen. Bram heeft op de één of andere manier behoefte om met haar te praten en knoopt een gesprek met haar aan. Ze blijven een tijdje staan kletsen.

Als Melissa aankondigt dat ze weer op huis aan gaat, neemt Bram afscheid van haar. Terwijl ze weg loopt kijkt hij haar na. Nog steeds geen vonk. Ach, hij hoefde ook niet de eerste beste vrouw die hij tegenkomt.

Melissa was een aardige meid en hij kon het goed met haar vinden, maar om nou de rest van zijn leven met haar door te brengen? Nee, daar had hij niet zo’n zin in. Bram zucht en loopt naar binnen. Hij mist gezelschap en hij neemt zich voor om snel eens naar de stad te gaan.

De volgende morgen staat Bram vroeg op. Hij heeft vandaag een vrije dag dus besluit hij om vandaag naar de stad te gaan. Melissa had gisterenavond al tegen hem gezegd dat ze vandaag hem eventueel op zou halen. Hij hoefde haar alleen maar te bellen.

Dus terwijl het buiten langzaam licht word, pakt hij de telefoon en toetst haar nummer in. Bijna meteen neemt ze op en spreken voor die middag af. Op het afgesproken tijdstip loopt ze naar zijn huisje. Ze begroeten elkaar.

“Wat denk je, zullen we gaan?” vraagt Bram meteen. Melissa knikt en wilt aanstalten maken om te vertrekken. Bram houdt haar tegen.“Gaan we niet met een taxi? Het lijkt me niet dat de stad hier om de hoek ligt.” Melissa begint te grinniken. “Het is tien minuten lopen. Een beetje zonde om daarvoor een taxi te bellen en je geld te verspillen.”

Bram geeft toe dat ze dan inderdaad beter kunnen lopen en ze vertrekken. En inderdaad; binnen tien minuten is hij in de stad. Meteen ziet hij een bowlingcentrum waar hij naartoe wil. Het is lang geleden dat hij dat gedaan heeft en Melissa heeft er ook wel oren naar.

Binnen informeren ze meteen of er een baan vrij is en ze hebben geluk. Bryan loopt naar hen eigen baan en pakt een bal.“Moge de beste winnen,” zegt hij tegen Melissa die toekijkt. Geconcentreerd gooit hij de bal.

Met ingehouden adem kijken ze allebei toe hoe de bal over de baan heen rolt. Bram wenst dat hij raak gooit. En inderdaad; hij gooit er zes om! Meteen pakt hij weer een bal. Zo gaat de hele middag verder, waardoor Bram geen benul van tijd heeft.

Pas als Melissa tegen hem zegt dat ze ervandoor moet, kijkt hij op zijn horloge.“Is het al zo laat? Ik denk dat ik nog even blijf. Het is hier wel gezellig.” Melissa geeft hem een knuffel en daarna nemen ze afscheid.

Bram ziet de kans om met andere vrouwen te praten en beseft dat hij de voorkeur heeft aan blond. Waarom weet hij niet, maar op de één of andere manier wordt hij er naar toe getrokken. Vooral Nada Poot in het bijzonder. Achter haar bril schuilen twee ontzettend mooie ogen die hij het liefste elke dag wel wilt zien. Gelukkig is Bram nooit slecht geweest in flirten en heeft hij al snel haar telefoonnummer.

Na een hele tijd neemt hij afscheid van de vrouw en de rest die hij die middag heeft leren kennen. Met vol goede moed loopt hij naar buiten. Nada is een leuke vrouw en hij hoopt haar beter te leren kennen.

Als hij thuis komt, pakt hij meteen iets te eten. Zijn maag rommelt na alle ontmoetingen van die dag. Vervolgens, als hij zijn eten op heeft, maakt Bram het huis een beetje schoon en zet de vuilnis buiten. De post moet er ook aan geloven. Helaas Bram zijn bankrekening ook.

Net als Bram niets meer te doen heeft, wordt er gebeld. Of hij vandaag nog even in kan vallen. Er is een man gewond geraakt bij een overval, en nu moet Bram hem overnemen. Daardoor heeft hij ook een verhoogde kans op een promotie.

Helaas bleef de promotie uit, toen Bram weer thuis kwam, maar hij weet zeker dat hij die snel binnen kan halen. Vermoeid na alle inspanningen van die dag kleed Bram zich om en gaat in bed liggen. Een paar dingen zijn zeker; hij haat die promotie binnen halen én hij nodigt Nada zo snel mogelijk uit voor een etentje.