Moda na „żeglarską nutę”.

Wszystko ma swój początek...

Historia stroju żeglarskiego

Skąd wzięła się bluza żeglarska?

Bluza żeglarska pochodzi prawdopodobnie od XVI i XVII wiecznych chałatów noszonych przez wytrawnych żeglarzy. Na początku bluzy były szyte z płótna żaglowego, były bezkształtne i posiadały otwory na ręce i głowę. Były nieprzemakalne.

Granat kolorem marynarzy.

Podczas jednej ze swych konnych przejażdżek król Jerzy II spotkał przejeżdżającą księżną w granatowo-białym kostiumie przyozdobionym złotem. Ten przypadek podobno zaważył na decyzji króla i granat stał się oficjalnym kolorem marynarki brytyjskiej. Król Anglii zaakceptował projekt munduru w postaci granatowej kurtki.

Granat kolorem marynarzy.

Granatowa kurtka ozdobiona była kołnierzem, który początkowo miał chronić jej górną część przed zabrudzeniem przez długie i zaniedbane włosy. Kiedyś żeglarze splatali włosy w warkocz i smarowali go smołą sztokholmską, co sprawiało, że fryzura była sztywna i mogła zabezpieczyć kark przed uderzeniem. Jednak maź nie wpływała korzystnie na wygląd munduru, więc na stały kołnierz nałożono kołnierz ochronny. Gdy moda na warkocze ustała, marynarze pozostawili kołnierz jako ozdobę munduru.

Granat kolorem marynarzy.

Granat kolorem marynarzy.

Kołnierz obszyty był trzema białymi taśmami. Według planów miały być dwa paski, jednak z niewiadomych przyczyn admiralicja zadecydowała o naszyciu trzech. Morskie opowieści mówią, że paski są symbolem trzech wielkich zwycięstw admirała Horatio Nelsona (pod Abu Kirem, Kopenhagą i Trafalgarem). Rosjanie powiązali paski z trzema zwycięstwami admirała Fiodora Uszakowa. A Francuzi uważają, że każdy pasek zwykł oznaczać zdobycie przez żeglarza jednego z oceanów.

Granat kolorem marynarzy.

Marynarski strój uzupełniała czarna chusta. Była noszona już wcześniej przez kanonierów na statkach. Wiązano ją na szyi lub czole tak by stanowiła ochronę przed spływającym potem. Później przyjęła formę krawata upinanego pod kołnierzem bluzy i zawiązywanego na piersi.

Czapka marynarza

Dawniej marynarze nosili kapelusze. Glansowali je smołą i oliwą, tak by były czarne i nieprzemakalne. Kapelusze zostały zastąpione okrągłymi czapkami (koniec XIX w.) To nakrycie głowy wydawało się bardziej praktyczne (lepiej trzymało się głowy i nie ograniczało pola widzenia).Czapki na otoku mają wstążkę z nazwą jednostki lub floty, w której służy właściciel czapki. Rozbudzało to dumę z przynależności do takiej a nie innej organizacji. Według tradycji jeden z końców wstążki jest krótszy o 5 cm, oba zakończone są rysunkiem kotwicy admiralicji.

Czapka marynarza

Spodnie marynarza

W dawnych czasach marynarze nosili krótkie spodnie (do kolan lub sznurowane pod kolanami). Ten krój najdłużej utrzymał się we flocie brytyjskiej, stanowiąc znak rozpoznawczy i zarazem temat kpin innych marynarzy. Spodnie uzupełniały jasne pończochy. Później wprowadzono długie spodnie z rozkloszowanymi nogawkami. Ten fason był bardzo wygodny – spodnie bez żadnych trudności można było podwinąć powyżej kolan, tak by nie pomoczyć ich przy szorowaniu pokładu czy wyskakiwaniu do wody podczas przybijania do brzegu. Miały jeszcze jedną zaletę. Bardzo szybko można je było zdjąć w wodzie, tak by nie krępowały ruchów w momencie, gdy ich właściciel znalazł się za burtą.

Koszulka marynarza

Pod mundurem marynarze noszą żeglarską koszulkę. Przeważnie jest biała, może mieć błękitny brzeg dookoła szyi. Znane są też koszulki w biało-niebieskie pasy. Te ostatnie noszą nazwę „duszy morskiej” i pochodzą z floty rosyjskiej. Marynarze nie rozstawali się z nią nawet po zakończeniu służby na morzu. W końcu była symbolem przynależności do marynarskiej braci!

Kobieta na pokładzie

W czasach żaglowców uważano, iż kobiety na statku przynoszą statkowi i załodze nieszczęście. Niektórzy kapitanowie traktowali obecność kobiet na pokładzie statku jako "diabli balast". Marynarze skrobali zaś ślady stóp kobiecych na pokładzie. Tłumaczy się to tym, że marynarze personifikowali statek z kobietą. Sądzono, że statek mógłby być zazdrosny o kobietę znajdującą się na jego pokładzie, w związku z czym okazałby swój gniew i stałoby się nieszczęście.

Kobieta na pokładzie

Moda zaczęła się w momencie, gdy stopa kobiety dotknęła pokład nie budząc grozy, że jej obecność przyniesie nieszczęście załodze. Wcześniej, już wiemy, że obecność niewiasty na statku była zakazana. Zanim kobieta zaznała smaku prawdziwej żeglarskiej przygody, musiała najpierw oswoić mężczyzn z żeglarskim wyglądem… Zaczęło się niewinnie: tu kołnierzyk, tu czapeczka, jeden granatowo-biały element w garderobie. Do gablot wystaw sklepowych wkradły się elementy garderoby w nowym stylu. Obowiązkowa była parasolka, czyli ochrona przed słońcem, pożądana lornetka, przez którą można było wypatrywać do woli statku, bądź lądu na horyzoncie, co pozwalało przetrwać nudę podróży...

Kobieta na pokładzie

Kobieta na pokładzie

Kobieta na pokładzie

Kiedy weszła na pokład pierwsza żeglarka? Na pewno wcześniej były takie przypadki. Kobiety pracowały jako pielęgniarki dla marynarki już w amerykańskiej wojnie secesyjnej. United States Navy Nurse Corps powstała oficjalnie w 1908 roku. Dopiero akt US Naval Reserve Act z 1916 r. zezwolił na werbowanie kobiet, nie określając płci żeglarza - dziewczyny od razu wykorzystały tę lukę i zaczęły pływać.

Kobieta na pokładzie

30 lat później armia już prowadziła propagandę na całego zachęcając kobiety do marynarki. Stroje oprócz tego, że musiały wyglądać, zaczęły spełniać praktyczne funkcje. Oczywiście galowe stroje zachowały swoją płeć - zamiast spodni spódnice, pasek podkreślał kobiecą talię, buty nadal na obcasie. Kobiety zaczęły odnosić sukcesy i stawały się wzorem do naśladowania, ich stroje również.

Kobieta na pokładzie

Styl marynarski na plaży

Styl marynarski pojawił się również na plaży - modne stały się kostiumy plażowe stylizowane na marynarskie mundury. Kostium składał się z sukienki do kolan, wystających spod niej pantalonów, do tego pończochy, sznurowane pantofle plażowe i kapelusik lub fikuśnie zawiązana chusta na głowie. Nie zapominamy, że pod spodem był jeszcze gorset. W takim stroju się pływało i przebywało na nadmorskich kąpieliskach - używano jednak dwóch kostiumów: jeden na plażę, drugi do zanurzania się w wodzie. Damy nie mogły pokazywać się publicznie, nawet na damskich plażach, w mokrym, przylegającym do ciała stroju. Oprócz marynarskich pasków pojawia się motyw kotwicy - naśladujący tatuaż. Tak kobiety dzięki temu stylu wczuwają się w rolę prawdziwego żeglarza.

Styl marynarski na plaży

Styl marynarski na plaży

Styl marynarski na plaży

Żeglarskie spodnie

W 1909 roku to właśnie Paul Poiret zaprojektował szerokie spodnie związane w kostce, zwane haremkami. Jednak to Coco Chane, ikona mody, w latach 20. wypromowała je, pokazując się w eleganckich, żeglarskich spodniach. Z założenia jej stylizacja miała być wygodna, modna i odpowiednia na wypad do nadmorskiego kurortu.

Żeglarskie spodnie

Coco Chanel pojawiła się w elitarnym nadmorskim

kurorcie Deauville w eleganckich spodniach żeglarskich- ten trend

skopiowało wiele kobiet.

Nasze projektyZapraszamy do obejrzenia ….

Projekt Ani

Projekt Patrycji M.

Projekt Michaliny

Projekt Oliwii

Projekt Patrycji

Projekt Darii

Uszyte przez nas stroje na

„żeglarską nutę”.

Zapraszamy do obejrzenia …

Ania

Patrycja M.

Michalina

Oliwia

Patrycja

Daria

Hej, to my Żeglarki z Malborka …

Pozdrawiamy z Malborka …

KONIEC