φύλλο 109 - Μάρτιος 2012

www.pyxida.gr

ΦΥΛΛΟ 109XANIAΜΑΡΤΙΟΣ 2012

) (

Δημοκρατία Ανάπηρη

Οι εκλογές που έρχονται θα είχαν έαν διαφορετικό ρόλο, το ρόλοτης εκτόνωσης της λαικής δυσαρέκειας, αν γίνονταν πριν απόέναν περίπου χρόνο. Τότε οι άνθρωποι της χώρας θα πήγαιναν

στις κάλπες για να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους (χαμηλών τόνωνλέξη) με το υπάρχον πολιτικό σύστημα και με αυτούς που το εκφράζουν.Τώρα, ποιος είναι ο ρόλος των εκλογών όταν αυτές γίνονται κάτω απόασφυκτικές πιέσεις; Οι εκλογές γίνονται κυρίως επιδή κατά το μάλλονήττον έχει εξασφαλιστεί ότι οι νικητές θα προχωρήσουν σε μια συμμα-χία στήριξης του Μνημονίου. Σε μια διαδικασία επικύρωσης όλων εκεί-νων των μέτρων που κάποιοι άνθρωποι (καταχρηστικός όρος) ψήφισανστη Βουλή. Εδώ έρχεται για πολλοστή φορά να επιβεβαιωθεί το ρητό "αν οι εκλογέςεπρόκειτο να αλλάξουν τοιν κόσμο τότε θα είχαν καταργηθεί". Οι εκλο-γές ιδίως σήμερα έρχονται να επιβάλλουν την μια δικτατορία νέου τύπουπου όμοιά της δεν έχει γνωρίσει η Ελληνική κποινωνία εδώ και 40 χρό-ναι. Είναι αυτή η διαδικασία που επικυρώνει τυπικά αυτό που συνειδη-σιακά έχει γίνει θέσφατο σε ένα μεγάλο μέρος της: ότι είμαστε οιχαμένοι...και αυτό είναι και το σημαντικότερο πρόβλημα και το ερώτημαπου θα πρέπει να μας ταλανίσει. Τι άλλαξε στην ελληνική κοινωνία τα 2τελευταία χρόνια; Και δεν συζητάμε για τις επιμέρους αλλαγές και για τιςζοφερές για πολλούς συνθήκες ζωής. Συζητάμε για το τι άλλαξε μέσαμας ως αντίληψη για τον κόσμο, για τα πράγματα, για τον άνθρωπο πουέχουμε δίπλα μας, για το με ποιος όρους οφείλομε να συνεχίσουμε. "Το δόγμα του Σοκ - ηχηρού χαστουκιού" ήταν επιτυχές γι΄αυτούς πουτο εφάρμοσαν. Η εληνική κοινωνία δεν διαθέτει αποθέματα συλλογικό-τητας και δημοκρατίας. Δεν διαθέτει επαρκή αποθέματα αλληλεγγύης.Δεν είναι ακόμα στην κουλτούρα της. Δεν είναι εκπαιδευμένη να θέτειμια προοπτική. Αν αναφερθούμε στον Γιάννη Αγελάκα που επισημαίνει ότιη δεκαετία του '80 ήταν η δεκαετία όπου ο πολίτης υιοθέτησε τη λογικήτου ευδαιμονισμού, του ωχαδερφισμού και του γραψαρχιδισμού, θέση μετην οπιά συμφωνώ απόλυτα, η συνισταμένη των ανιδράσεων την προ-ηγούμενη περίοδο ήταν μία ... μούτζα. Αυτή ήταν σε γενικές γραμμές, ηαντίδραση των ανθρώπων στον τόπο μας στη λαίλαπα των μέτρων πουήρθαν - και έπεται και συνέχεια, τελειωμό δεν έχει... Καθόλου δεν θέλωνα μηδενίσω την στάση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που επέδειξανυψηλό αίσθημα ευθύνης δείχνοντας την αλληλεγγύη τους και προσφέ-ροντας απλόχερα τη δουλειά τους, τις ιδέες τους, τη φωνή τους, τοχρόνο τους... Έτοιμοι να αγωνιστούν και να θυσιάσουν για να συνεισφέ-ρουν σε μια κοινωνία που θα έχει σαν στίγμα της την αυτοοργάνωση τωνανθρώπων... Αλλά, τελικά, κακά τα ψέματα: στην πλειοψηφία της η ελ-ληνική κοινωνία ανέδειξε τα ανώριμα δημοκρατικά της χαρακτηριστικά,την επιφανειακή αντιμετώπιση... Αυτοί είμαστε, σε αυτήν τη χώρα ζούμε,αυτά ξέρουμε να κάνουμε, αυτά παθαίνουμε... 200 χιλιάδες άνθρωποισυμμετείχαν στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ στηρίζοντας ΠΑΣΟΚ. Ευχαριστώ,συνέλληνες, δεν θα πάρω άλλη από την ανάπηρη δημοκρατία σας. "Θαμείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ, και για το πείσμα σας, θα αντέχω... θα περιμένω και θα φτιάχνω άλλες μέρες ..."

Α.Π.

Ψάχνοντας για εγκληματίες

Εδώ και μια εικοσαετία οι στατιστικές δείχνουν ότι η εγκληματικότηταστη χώρα αυξάνεται συνεχώς. Προσπαθούν μάλιστα τα Μέσα Ενη-μέρωσης να μας πείσουν ότι ο βασικότερος παράγοντες που συν-

τελεί στην αύξησή της είναι η παρουσία των ξένων και τωνλαθρομεταναστών. Ας υποθέσουμε, κατ΄ αρχήν ότι αυτό είναι αλήεθια. Ας δεχτώ ότι για τηνεγκληματικότητα που λέγεται "μικροκλοπές" και μικροσυμμορίες και ναρ-κωτικά και ληστείες φταίνε οι οικονομικοί μετανάστες. Ας δεχτώ ότι κα-θημερινά κινδυνεύει η περιουσία μου (μικρή και μεγάλη), η σωματική μουακεραιότητα, η υγεία μου από αυτούς τους ά-μοιρους που βρέθηκαν εδώγιατί κάποιοι τους οδήγησαν εδώ.Έχω να κάνω μια ερώτηση: σε τι διαφέρει ένας άνθρωπος που διαπρά-τει έγκλημα κατά της μικρής ή μεγάλης περιουσίας μου από τους Διευ-θυντές Οργανισμών και υπουργείων που συνέβαλαν στην απώλεια τωναποθεματικών μεγάλων Ταμείων; Αυτήν την εβδομάδα έγινε γνωστό ότιη Τράπεζα της Ελλάδας πήρε χωρίς να ρωτήσει κανέναν τα αποθεμα-τικά Ταμείων και Υπηρεσιών, τα μετέτρεψε σε Ομόλογα, τα κούρεψε, μεβάση το PSI και κουρεμένα όπως είναι τα έβαλε να περιμένουν για μιατριακονταετία (τρέχα γύρευε...) αφήνοντας ποσά της τάξης του 2% επί

του αρχικού ποσού στη διάθεση των Ταμείων... Και ας υποθέσουμε ότιτο PSI είναι νόμος του κράτους (του Γερμανοκρατούμενου κράτους βε-βαίως, βεβαίως). Πριν γίνουν όλα αυτά, πριν από μια 5ετία ας πούμε κά-ποιος κύριος που σήμερα βρίσκεται επικεφαλής του ΟργανισμούΔιάχείρισης Δημόσιου Χρέους ενώ τότε έλυνε κι έδενε στην Εθνική Τρά-πεζα, πούλαγε ομόλογο δομημένο στην Εθνική Ασφαλιστική με ζημία (θυ-γατρική γαρ, άρα συνέφερε η ζημιά) ενώ το πουλούσε σε ΑσφαλιστικόΤαμείο εισπ΄ρατοντας κέρδος 5%... Φρέσκα νέα αυτά. Με επίσημεςομολογίες στους ανακριτές και με τα έγγραφα δημοσιευμένα... Αυτή είναι η εγκληματικότητα. Εκατοντάδες επώνυμοι κοστουμαρισμέ-νοι νομοθέτες και διευθυντές και υπουργοί που δεν θα πληρώσουν όπωςφαίνεται τίποτα. Αντίθετα, θα την πληρώσουμε εμείς. Τα νέα από τα γκά-λοπ δεν είναι καλά: φοβάμαι ότι θα ξαναδούμε το ίδιο σκηνικό. Σε καιρούςκατοχής σε καιρούς ταπείνωσης, δεν έμεινε στους συντοπίτες μου λίγηαξιοπρέπεια, λίγη τσίπα; ...Θεέ μου, έφυγαν οι νέοι από αυτή τη χώρακαι έμειναν μόνο τα ξεκουρκουτιασμένα δομημένα γερόντια που θα ψη-φίσουν πάλι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ; Αυτό είναι η ύψιστη εγκληματικότητα: Σκο-τώνουμε τα παιδιά μας εμείς οι ίδιοι! Ας μην ζήσουμε άλλον έναν τέτοιοεφιάλτη...

Α.Π.

Ανερχόμενη η Ελλάδα στα Μαθηματικά

Ιδέα μου είναι ή η χώρα έχει αρχίσει και ξαναπαίρνει τα πάνω της στα... Μαθηματικά; Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου μια παλαιότερη έρευναπου είχε σαν θέμα της την ανάπτυξη της Μαθηματικής εκπαίδευσης

και την συσχετιζόμενη εκτόξευση των δεικτών σε χώρες με χαμηλό οι-κονομικό επίπεδο όπως Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουκρανία κ.λ.π. Ένα απότα πολύ ενδιαφέροντα ευρήματα της έρευνας ήταν ότι οι άνθρωποι σεπεριόδους που μόνο από ευμάρεια δεν χαρακτηρίζονται ασχολούνται μεπράγματα που μπορούν να συνδυάσουν την χαρά με την δημιουργία καιμαλιστα με ένα οινομικό τρόπο. Αυτό το κάνουν τα Μαθηματικά (και όχιμόνο).Αυτά τα λέμε διότι η χώρα μας εδώ και δύο συνεχόμενα χρόνια παίρνειδιεθνείς πρωτιές σε Μαθηαμτικούς διαγωνισμούς. Αυτό δεν μπορεί ναείναι τυχαίο. Ενώ η χώρα μας λάμβανε διεθνείς διακρίσεις σε αυτόν τοντομέα μέχρι και την δεκαετία του 80, μετά ήρθε η περίοδος της επίπλα-στης ευμάρεις. "Ποιος τα χρειάζεται τα Μαθηματικά;" ήταν ένα από ταμότο που κυκλοφορούσε. Αφού μπορούμε όλα να τα βρούμε έτοιμα... καιπληρωμένα ... Οι εξαιρέσεις ήταν οι λιγοστές και η Μαθηματική εκπαί-δευση πήρε την κατρακύλα στην Ελλάδα ενώ η χώρα συνέχιζε να παρά-γει παιδιά που είχαν δυνατές μαθηματικές ικανότητες αλλά χωρίς τηναντίστοιχη εκπαίδευση. Τώρα τα πράγματα ευτυχώς αλλάζουν. Να είναι και αυτό ένα από τα λίγακαλά της κρίσης;... Ποιος ξέρει. Πάντως η δημοσιότητα καθώς και η ελ-κυστικότητα που χαρακτηρίζει τα θέματα και τις ειδήσεις περί Μαθημα-τικών είναι τελευταία πολύ αυξημένη και ιδιαίτερα αποδοτική. Φαίνεταιπως υπάρχει "ψωμί" μπροστά μας. Ας είναι καλά η νέα γενιά του τόπουμας και αυτοί οι δάσκαλοι που το παλεύουν σε όποιο επίπεδο και βλέ-πουμε και κάποιες ακτίνες αισιοδοξίας.

Μ.Φ.

2ΦΥΛΛΟ 109 ΜΑΡΤΙΟΣ 2012

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα:

...κυκλoφoρoύμε

τη 3η βδoμάδα κάθε μήνα,

σε 3000 αντίτυπα και μπoρείτε να μας

βρείτε στα παρακάτω σημεία:

Βιβλιoπωλεία:

ΕΠΙΛOΓΕΣ,

ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕΔΡO,

ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO,

ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866,

Χαρτoπωλεία:

ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ,

ΚΥΒOΣ,

ΡOΜΒOΣ,

ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ,

Καταστήματα Δίσκων:

LA. SI. DO.,

Σινεμά:

Palace, ΚΗΠΟΣ

Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

EΔEM,

ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ,

ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ,

ΔΥO ΛOΥΞ,

ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ,

ΜΑΧΑΛΑΣ,

ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB:

DV PLANET,

PLAY,

MOVIE FORUM,

VIPS (ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

VIDEO BEST,

VIDEO BLUE

ΤOΡ VIDEO (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗΔΩΝ)

Άλλα σημεία:

ΔΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ,

ΕΙΣOΔOΣ Αντιπεριφέρειας Χανίων,

ΕΙΣOΔOΣ ΔΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ,

ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ,

ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

ΑΝΕΚ LINES,

Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο),

ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO),

ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), ΩΔΕΙO,

ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ,

SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ),

BREAK (ΓΟΓΟΝΗ),

NEW STAND

Στο Hράκλειο:

BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH

ΠΥΞΙΔΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ

ΤOΥΣ ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO

ΙΔΙOΚΤΗΣΙΑ:ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔOΣΚOΠΙΚΗ

«ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ»ΚΩΔΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483

ISSN 1790-6075

ΕΚΔOΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚΔOΣΗΣΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ «ΠΥΞΙΔΑ» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122

FAX: 2821036364e-mail: [email protected]

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣΜ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣKΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣ

ΜΙΧΑΗΛ ΔΑΡΜΑΡΑΚΗΣΣΙΣΣΥ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ

ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗΔΗΜOΣ ΚΕΡΔΕΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΚΗΣ

ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ

KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΟΝΙΔΗΣMYPTΩ KONTOMΙTAKHΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣNIKOΣ MANOYΣEΛHΣΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ

σκίτσα: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣBAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣ

ΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡOΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥΔΑΚΗΣΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗ

ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙΔΩΝΗΣ

ΣKITΣA - ΣΧΕΔΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ.

6974430507

ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙΔΗ

Η πυξίδα πρoσφέρεται με αντίτιμo τη διάδoση και τη συμμετoχή

Η ΕΚΔΟΣΗ ΜΑΣ

ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

ΦΥΛΛΟ 109 ΜΑΡΤΙΟΣ 20123

Με όραμα και ελπίδα

Είμαστε σε μια πορείαεκλογών. Μέσα σ΄ένασκληρό τοπίο που σε λιγό-τερο από ένα χρόνο έχεικαταστεί δυνατό να ανα-τραπούν κεκτημένα δε-καετιών, εμείςαποφασίζουμε. Αποφασίζουμε για τηνεπόμενη μέρα. Για το ποιος, αλλά κυρίως με ποιους όρους θα έχειτην ευθύνη για το αύριο μας. Μέσα σ΄ένα κλίμα το οποίο θυμίζει άλλες εποχέςκάποιοι έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι οι επιλο-γές τους, που οδήγησαν στα τραγικά αδιέξοδα τουσήμερα, είναι απλά μονόδρομος. Προφανώς ψέ-ματα!!!Είναι η στιγμή εκείνη που τώρα παρά ποτέ η μάχηγίνεται σκληρότερη.Από την μία ο γνωστός «μονόδρομος». Αυτός πουοδηγεί καθημερινά στην εξαθλίωση ( «για το καλόμας» ). Ο μονόδρομος αυτών που μετά την μεταπο-λίτευση φρόντισαν να στήσουν ένα κράτος εκδού-λευσης, διαφθοράς, υποτέλειας, αναξιοκρατίας,νεποτισμού. Ένα κράτος μαριονέτα …Ο μονόδρομος αυτών που ως δια μαγείας και χωρίςίχνος μεταμέλειας «αποφασίζουν» ότι θα τα κάνουνόλα αλλιώς… Αυτών των αθλίων !!!Στον μονόδρομο αυτό η επιλογή δεν μπορεί παράνα είναι η ΕΛΠΙΔΑ.Η πράξη που θα σταθεί ΑΠΕΝΑΝΤΙ. Η απόφαση πουθα προτάσσει την κίνηση ΑΝΤΙΘΕΤΑ στο ρεύμα. Ηαπόφαση για το ΟΡΑΜΑ μιας άλλης διακυβέρνησηςτης χώρας αυτής. Μιας διακυβέρνησης που θα έχειως υποχρέωση και θα λογοδοτεί στον ΑΝΘΡΩΠΟκαι όχι τις όποιες «αγορές» και τους ανθρώπουςτους.

Υ.γ. Τώρα παρά ποτέ ισχύει ότι «μετά την απομά-κρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρί-ζετε»!!!

Γράφειo Mατθαίoς

Φραντζεσκάκης

Ζούμε σε μια μικρή χώρα; Ζούμε σε μια μεγάλη χώρα; Ζούμεστο σήμερα, μ΄ένα βαρύ παρελθόν και δεν μπορούμε να ονει-ρευτούμε το αύριο; Είμαι πολίτης θλιμμένος και σκεπτόμε-

νος … Είμαι λυπημένη αλλά όχι απελπισμένη. Είμαι θυμωμένη καιπονάω κι όμως ψάχνω τη λογική να καθίσειστο θρόνο της… Βγήκα από έναν υγρό χει-μώνα που έκλαψε για μας με πολλά δάκρυαντροπής και ζόφου …Εγώ, μια μέση Ελληνίδα που τρέμει στη θέατης οθόνης του Α.Τ.Μ., όταν περιμένω το15θημερο μου… Εγώ, μια απλή καθηγήτρια

με 30 χρόνια δουλειάς, που νομίζω ότι ανήκω πια σε μια εθελοντικήομάδα που δουλεύει στο δημόσιο σχολείο. Εγώ, η μάνα μιας 22χρο-νης δασκάλας, που δεν έχει μαθητές να κάνει μάθημα και σκο-τεινιάζει το βλέμμα της. Εγώ, η κόρη μιας 86χρονης μάνας με κου-τσουρεμένη σύνταξη. Εγώ, η αδελφή ενός 46χρονου ανέργου πουτου πριονίζουν το επίδομα ανεργίας. Εγώ, δείγμα μονογονείκηςοικογένειας, που ζω για να πληρώνω τους λογαριασμούς της ΔΕΗ,του ΟΤΕ, του ενοικίου, της κινητής τηλεφωνίας μου. Εγώ, μεγά-λη πια, να βλέπω να μου κλέβουν την ζωή μου… Εγώ που λέω στουςμαθητές μου ότι ο κόσμος δεν είναι γκρίζος … Εγώ, που ψάχνωτην αλήθεια μέσα στα παραμύθια που μας φορτώσανε, που είμαιμόνο ένας αριθμός, που μιλάω για αριθμούς, αφού έτσι με με-τράνε… Εγώ, που πληρώνω τους γιατρούς, για ότι με βασανίζει.Εγώ που φοβάμαι όλο και ποιο πολύ… Εγώ, που με αποφασίζουν,χωρίς να με ρωτάνε…Εγώ στην αρχή μιας αβέβαιης άνοιξης… με μια ανασφαλή ζωή…Με οθόνες τηλεόρασης που ξερνάνε τρόμο, με πολιτικούς που όλοκάτι μου ζητάνε σ΄ένα πράσινο και μπλε τοπίο…Στην επικράτεια της παράνοιας, της καχυποψίας, του αναίσχυντουψέματος, της διαπλοκής, της ατιμωρησίας, του θράσους, του ατο-μικισμού, της καταστολής και της πλύσης εγκεφάλου, η ζωή μουπαίζεται σε παζάρια γερμανικά με κουρεμένα ομόλογα και μιλιέ-ται η τύχη μου με γλώσσα πρωτόγνωρα στείρα και δολοφονική.Ένα λεξικό χρειάζεται για να εξηγώ τις λέξεις τους, μια πηγή νααντλώ κουράγιο, σα δροσερό νερό, για να αντέχω το ζόφο των ημε-

ρών… Αυστηροί γραβατοφόροι, τσιράκια μιας ανερμάτιστηςεξουσίας με ύφος αυστηρό και προφητικό βάφουν μαύρο τον ορί-ζοντα μου…Μια σκληρή γραμμή πρέπει να διασχίσω, εγώ κι όλοι οι άλλοι σανκι εμένα – κι είναι απίστευτα πολλοί -. Βαραίνουν πάνω μου ταπάντα κι όμως βλέπω ακόμα φως. Από μια σχισμή, από το κενότης παλιάς μου πόρτας, εκεί που συναντιέται με το πάτωμα κι ανοί-γει διάπλατα για να σκουντάω τους άλλους που δε μαραζώνουναλλά βγαίνουν στο δρόμο κι απαιτούν, και διεκδικούν, κι αγωνί-ζονται και οραματίζονται και αμφισβητούν και αρνούνται και κα-ταγγέλλουν και πιστεύουν και κυρίως ψηφίζουν.Σε μια σαθρή δημοκρατία που σέρνει αργά τα βήματα της προςτις κάλπες, για μια ακόμη φορά, είναι ανάγκη να τελειώνουμε μετην υπεροψία και τους ψυχωτικούς εραστές μιας τυφλής εξου-σίας. Στη σκοτεινά μιας «υποταγμένης χώρας», η ευκαιρία στοφως μοιάζει η μόνη μας ελπίδα.Η γλώσσα μας συρρικνώνεται, η σκέψη μας κινείται ανάμεσα σεδυο λέξεις: τρόικα και περικοπές …Το ξέρουμε : βλάπτουν σοβαρά την υγεία μας. Σαν τις ετικέτεςτις προειδοποιητικές στα πακέτα των τσιγάρων. Ο πανικός είναιτο όπλο τους. Η σκέψη και η ευαισθησία και η αλήθεια είναι η ευ-καιρίες μας.Αντί να μετράμε απώλειες, ας αποφασίσουμε το ξημέρωμα. Αντίγια τη θηριωδία τους, ας προτείνουμε τον άνθρωπο.Δύσκολο θα μου πεις… Ζητείται ελπίς, θα επιμείνεις. Θα συμ-φωνήσω αλλά μέχρι εκεί, θα σου πω.Ξαναβλέπω την Πυξίδα μου και διαλέγω αριστερά.Στην άλλη άκρη είναι μόνο η κατρακύλα. Στη μεριά που επιλέγω,ίσως και ριψοκίνδυνα αλλά μπορεί…Μπορεί λέω… Όχι ως πιθανότητα αλλά μόνο ως δυνατότητα. Αλλά

τώρα, άμεσα, γρήγορα. Πληθαίνουν τ΄αρπακτικά, αυτά που μαςθέλουν ολοζώντανους να μας καταβροχθίσουν. Με υπερφυσικάσαγόνια κι απύθμενα στομάχια… Αριστερά !Μόνο έτσι η άνοιξη θα γίνει άνοιξη, κι εμείς απλά θα της δώσουμεμια ευκαιρία.Αριστερά !!!

ΤΑ ΠΕΡΙΤΤΑ

Στην αρχή της άνοιξης …, εγώ

Γράφειη Βαρβάρα

Περάκη

www.chania-info.gr

ATLANTICA VILLASΠλατανιάς – Χανιά, Κρήτη

Προσφορά για το μήνα ΑπρίλιοΜε μεγάλη μας χαρά σας προσκαλούμε, να απολαύσετε με την οικογένεια σας τηδιαμονή στα Χανιά. Οι επτά πολυτελείς βίλλες μας θα σας συναρπάσουν και θα κά-νουν την παραμονή σας αξέχαστη. Κάθε βίλλα διαθέτει ιδιωτική πισίνα, εσωτε-ρικό barbeque, τζάκι, αυτόνομη θέρμανση, μεγάλους εξωτερικούς χώρους καικήπο. Περιμένουμε να σας καλωσορίσουμε στις Atlantica Villas και να κάνουμε τηδιαμονή σας μια ξεχωριστή εμπειρία.

Ημερήσια τιμή διαμονής (για ελάχιστη διαμονή τριών ημερών):Βίλλα 2 υπνοδωματίων (4 άτομα + 1 παιδί): 150,00 ευρώΒίλλα 3 υπνοδωματίων (6 άτομα + 1 παιδί): 180,00 ευρώΒίλλα 4 υπνοδωματίων (8 άτομα + 1 παιδί): 210,00 ευρώ

Για κρατήσεις:Τηλ.: 6978 086820 - Φαξ: 28210 83656e-mail: [email protected]

Ηπαρέα των τριών μουσικώνπου έπαιξε τα αγαπημένατης τραγούδια σε στέκια και

σκηνές σε όλη την Ελλάδα κυκλο-φορεί σε λίγες μέρες τον πρώτοτης δίσκο. Με αφορμή αυτό τονδισκο, οι Γιάλα απάντησαν στιςερωτήσεις μας για τις επιρροέςτους, την μουσική πραγματικότηταστην Ελλάδα και την σχέση της μετην κρίση.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Τι ση-μαίνει η λέξη «Γιάλα»;

Η λέξη γιάλαείναι ένα επιφώ-νημα τούρκικηςπροέλευσης, πουτο συναντάμε σεπολλά τραγούδια

της ελληνικής παράδοσης και του ρεμπέ-τικου ρεπερτορίου. Δεν σημαίνει κάτι συγ-κεκριμένο, απλά χρησιμοποιείται ωςεπιφώνημα για να εκφράσει επιδοκιμασία,σε γλέντια και τέτοιες ανάλογες περιπτώ-σεις.

Για έξι χρόνια λειτουργούσατε ωςπαρέα που έπαιζε διασκευές των αγαπη-μένων της τραγουδιών σε πολλά στέκιαανά την Ελλάδα. Τι σας παρακίνησε ναφτιάξετε έναν δίσκο με τα δικά σας τρα-γούδια;

Η δημιουργία των τραγουδιών δενέγινε από την μια στιγμή στην άλλη. Είναιμια διαδικασία που προκύπτει σε κάθεάνθρωπο με διαφορετικό τρόπο και σε δια-φορετικό χρόνο. Έτσι και με μας, ενώ πρινμερικά χρόνια δεν φανταζόμασταν ότι μπο-

ρούσαμε να γράψουμε τραγούδια, σιγά -σιγά προέκυψαν ιδέες, μουσικές, στίχοιστον καθένα από τους τρεις μας. Όλα τασυγκεντρώσαμε, τα αξιολογήσαμε και δου-λέψαμε πάνω σε αυτά. Και μέσα από αυτήντην διαδικασία προέκυψε αυτός ο δίσκος.

Δημιουργείτε τραγούδια με έντονη τηνεπιρροή της παραδοσιακής μουσικής τηςΚρήτης. Πώς και δεν ακολουθείτε την«μόδα» που θέλει τα νέα συγκροτήματα ναπαίζουν δυτικότροπες μουσικές;

Καταρχάς, το κυριότερο είναι ότι καιοι τρεις καταγόμαστε από την Κρήτη. Καιπέρα από αυτό, η Κρήτη, σε ό,τι αφορά στοθέμα παραγωγής παραδοσιακής μουσικής,είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση συγκριτικάμε άλλες περιοχές, γιατί αυτή η παραγωγήουσιαστικά ποτέ δεν σταμάτησε για να ξα-ναρχίσει. Υπάρχει μεγάλη αγάπη για τοτραγούδι και το χορό με κύριους εκφρα-στές τη νεολαία, που ξεκίνησε εδώ και

πολλές δεκαετίες και συνεχίζεται μέχριτις μέρες μας και μάλιστα με αυξανόμενορυθμό. Οπότε, σε ένα βαθμό ίσως και ναθεωρηθεί φυσιολογικό. Από την άλλη, μαςαρέσουν και παίζουμε και κομμάτια πουείναι και από άλλες περιοχές ή που μπορείκαι να μην έχουν σχέση με την παράδοση.Απλά έτσι μας βγήκε.

Πέρα από όλα αυτά πάντως, η δύ-σκολη εποχή για την παραδοσιακή μουσικήήταν η περίοδος της χούντας και της με-ταπολίτευσης. Η χούντα την χρησιμοποί-ησε ως προπαγανδιστικό μέσο και αυτόείχε σαν αποτέλεσμα μια αποστροφή τουκόσμου -και ιδιαίτερα της νεολαίας- προςαυτήν έως και πριν λίγα χρόνια. Κυρίωςστράφηκαν σε δυτικότροπες μουσικές πουθεωρήθηκαν και πιο «επαναστατικές», πα-ραγνωρίζοντας ότι η παραδοσιακή μουσικήδεν ήταν ποτέ η μουσική της εξουσίας ήτων πλουσίων. Ήταν πάντα η μουσική τουαπλού ανθρώπου, που συνήθως ήταν καιφτωχός και υποδουλωμένος. Ίσως είναι ηπλέον ταξική έκφραση της μουσικής δια-χρονικά. Τραγουδιέται από τον λαό και, τοκυριότερο, δημιουργήθηκε από τον λαό. Τατελευταία χρόνια ευτυχώς παρατηρούμεμια στροφή προς αυτήν την κατεύθυνσηκαι είναι κάτι που μας χαροποιεί ιδιαίτερα.

Ποιές δυσκολίες έχει να αντιμετωπί-σει ένας άνθρωπος που αποφασίζει στηνσημερινή Ελλάδα να ασχοληθεί με τη μου-σική δημιουργία;

Το να αποφασίσει κάποιος να ασχολη-θεί με την μουσική δημιουργία δεν είναιδύσκολο. Οποιοσδήποτε θα μπορούσε ναδημιουργήσει κάτι. Το δύσκολο είναι ναμπορείς να βιοποριστείς από αυτό, έτσιώστε να μπορείς να το καλλιεργήσεις καινα το πας πιο μακριά. Δυστυχώς στην Ελ-λάδα -εκτός ελαχίστων περιπτώσεων- οιπιο πολλοί αξιόλογοι δημιουργοί συνήθωςήταν φτωχοί ή άσημοι και όλοι αναγνωρί-ζονταν κατά κύριο λόγο μετά θάνατον. Καιας φανταστούμε πόσοι άλλοι είχαν το τα-

λέντο και δεν τόλμησαν καν να το προ-σπαθήσουν! Έτσι κι αλλιώς στην Ελλάδαδεν υπάρχει καμία πρόνοια για το συγκε-κριμένο θέμα και καμία στήριξη από τηνπολιτεία. Και ύστερα ακούμε τα τελευταίαχρόνια πιο συχνά την έκφραση «δεν γρά-φονται πια ωραίες μουσικές». Ας δώσουμεένα πιο πρόσφατο παράδειγμα: Ποιός απότο ευρύ κοινό θυμάται τους συνθέτες ήτους στιχουργούς της χρυσής περιόδουτου «εντέχνου» της περιόδου 1980-1990;Συνήθως την επιτυχία σε όλα τα επίπεδατην καρπώνονταν οι ερμηνευτές. Κανείςδεν ενδιαφερόταν ποιος δημιούργησε τοκομμάτι, απλά κοιτούσαν το ποιος το τρα-γουδάει. Οι συνθέτες και οι στιχουργοίέμεναν στην αφάνεια και από ένα σημείοκαι μετά σταμάτησαν να γράφουν.

Το να δημιουργήσεις λοιπόν και,ακόμα περισσότερο, να εκδόσεις μια δου-λειά είναι πολύ πιο δύσκολο από όσο φαν-τάζεται κάποιος. Θέλει χρόνο, χρήμα καιπολλή υπομονή και όλα αυτά γνωρίζονταςότι οι κόποι σου μπορεί να μην ευοδω-θούν ποτέ και ας έχεις γράψει και την πιοόμορφη μουσική του κόσμου. Στην δικιάμας περίπτωση ο δίσκος μας βγήκε μεδικά μας έξοδα και θα προσπαθήσουμε νατο διακινήσουμε μόνοι μας, γνωρίζονταςότι ίσως ποτέ δεν θα αποσβέσουμε ταλεφτά που βάλαμε και που σίγουρα δενμας περίσσευαν.

Υπάρχει μια φράση που λέει ότι «σεκαιρούς κρίσης η τέχνη παίρνει τα πάνωτης». Βλέπετε να ισχύει κάτι τέτοιο σή-μερα στην Ελλάδα;

Ναι έτσι φαίνεται, αν και είναι λίγονωρίς ακόμη για να το πούμε αυτό. Εξάλ-λου ακόμη δεν έχουμε καν βγει από τοσοκ. Αλλά ιστορικά έτσι πάντα γινόταν. Σεπεριόδους κρίσης και κοινωνικής ανατα-ραχής οι άνθρωποι της τέχνης αλληλεπι-δρούν με το κοινωνικό περιβάλλον και«τρέφονται» δημιουργικά.

Ποιό από τα τραγούδια που έχετε γρά-ψει ή διασκευάσει θεωρείτε ότι ταιριάζειπερισσότερο στην σημερινή οικονομική καιπολιτική κατάσταση και γιατί;

Πιστεύω το «Καφενείον η Ελλάς» σεστίχους του Κ.Χ Μύρη και μουσική τουΓιάννη Μαρκόπουλου το οποίο το έχουμεσυμπεριλάβει στο πρόγραμμα των εμφανί-σεων μας. Η τελευταία στροφή αναφέρει:

«Στο καφενείον "Η ΕΛΛΑΣ" οι θεατρίνοιμ΄ ασετυλίνη και κεριάτην Γκόλφω παίζουν στα παιδιάμε φουστανέλες δανεικέςκαι δάκρυ πληρωμένο δυο αυγάκαι τρεις δραχμές, περάστε κόσμε».Είναι εύλογο να καταλάβει κανείς το γιατί..

συνεργασία : http://rednotebook.gr


επιμέλειακειμένου

o MιχάληςNικoλακάκης

«Η παραδοσιακή μουσική δεν ήταν ποτέ η μουσική της εξουσίας ή των πλουσίων»

Συνέντευξη

των Γιάλα

στον Νίκο Σβέρκο


Ακόμα ένα 20% δήλωνε πεπεισμένοότι η αποχώρηση της Ελλάδας απότο Ευρώ δεν πρόκειται να θίξει ιδιαί-

τερα το ενιαίο νόμισμα. Το χειρότερο απόόλα είναι ότι ακόμα και στις off camera συ-ζητήσεις τους, το ίδιο υποστηρίζουν. Το τίπιστεύουν οι Έλληνες το ξέρετε καλύτερααπό εμένα. Πολύ κακά σημάδια αυτά. Ότανδυο πλευρές έχουν τέτοια «απόσταση»στις μεταξύ τους απόψεις, θεωρών-τας ότι καθένας από την σκοπιά τουέχει απόλυτο δίκιο, το διαζύγιο – αντελικά βγει – δεν θα ‘ναι συναινετικό,θα ‘ναι υπέρ του ισχυρού. Την ίδια στιγμή που οι Έλληνες ακό-νιζαν, στο Σύνταγμα, τα μαχαίρια τωναντιδράσεων, ο Σόρος από την άλληπλευρά του Ατλαντικού δήλωνε ότι ηΕλλάδα αποτελεί μια «άρρωστη κα-τάσταση», λάθος αντιμετωπιζόμενηαπό την Ευρώπη και ότι η καταστροφήθα αποφευχθεί, αλλά ο -εξαιτίας της-κίνδυνος για το Ευρώ δεν πρόκειταινα εξαλειφθεί. Επίσης κακά σημάδιααυτά. Κάποιοι συνεχίζουν να τραβούντο γαϊτανάκι της αποσταθεροποί-ησης, πορευμένοι στο δρόμο πουέχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό. Ίσως,αυτή η περιπέτεια να μην ολοκληρω-θεί με την ψήφιση - και μόνο- τουΜνημονίου 2. Αλί!Ξαναγυρνώντας πίσω στο «κλεινόνάστυ», οι διεργασίες στο ελληνικό πολιτικόσύστημα αναδύουν μια έντονη μυρωδιάσήψης. Οι πολιτικοί αρχηγοί, καθένας απότην πλευρά του, παίζουν στην σκακιέρα τα«ανοίγματά» τους. Όμως, πριν την απα-ραίτητη κριτική στάση απέναντί τους, αξίζεινα σταθούμε στο σοβαρό έλλειμμα τηςίδιας της πολιτειακής συνοχής που υφί-

σταται. Η κυβέρνηση αυτή - κι ο Πρωθυ-πουργός κατ’ επέκταση - δεν είχαν ποτέτην λαϊκή νομιμοποίηση, όμως το γνωρί-ζαμε αυτό από την αρχή. Πλάι σ’ αυτό τοδεδομένο μειονέκτημα, τοποθετήσαμε τοπλεονέκτημα της διευθέτησης της νέαςδανειακής σύμβασης και κρίναμε ποιο πλη-ροί τις προϋποθέσεις του «μη χείρον βέλ-τιστον». Τώρα, παράλληλα με τα θετικά,

ήρθε η ώρα αποπληρωμής και των αρνητι-κών. Δυστυχώς τώρα, στο πιο πολυμελέςυπουργικό συμβούλιο της μεταπολίτευσης,θα δούμε τις μεγαλύτερες απουσίες.Ποιός θα διατηρήσει την κοινωνική συνοχή,την ασφάλεια, τις περιουσίες, τη συνέχειατου κράτους; Η αυτονόητη αδυναμία τουπρωθυπουργού σε μια σειρά θέματα Πολι-

τείας θα μεγιστοποιηθεί από την ανεξέ-λεγκτη ανεπάρκεια κάποιων κυβερνητικώνπαραγόντων και εκτός από το λαϊκό, θαμας λείπει και το πολιτικό κομμάτι νομιμο-ποίησης. Οι εκλογές θα ‘πρεπε να γίνουνχθες αλλά, με ποιους; Θα ξεκινήσω με κείνον που παραβιάζει κα-τάφορα την αρχή, «ο αρχηγός είναι εκεί-νος που κρατάει την παράταξη». Δεν θα

πω ότι έχει ασαφή άποψη,σαφώς στηρίζει τη νέα δανει-ακή σύμβαση, εντούτοις, μουθυμίζει και πάλι τον φοβη-τσιάρη κύριο από τους 10 μι-κρούς Μήτσους που έκανε τιςασκήσεις θάρρους. Είναι βέ-βαιο ότι έχει διάθεση υπερψή-φισης των μέτρων γιατίδιαφορετικά θα ακυρωθούν οιδικές του, έως σήμερα, «προ-σπάθειες», αλλά η τακτική του«ένα βήμα μπρος και δύοπίσω» θα είναι και πάλι τοευαγγέλιό του. Αυτή η πολιτικήτρεμούλα και το μοντέλο τουχάους, που θα επιλέξει για μιαακόμα φορά, θα έχει ως απο-τέλεσμα να αμφισβητηθεί απότους ίδιους τους διαγραφέντεςτου, οι οποίοι θα υποστηρίζουνότι αυτός διέγραψε τον εαυτότου από το κόμμα και ότι αυτοί

οι ίδιοι οι απομακρυνθέντες είναι πλέον τοΠΑΣΟΚ. Απίστευτο μπέρδεμα με το ποιοιείμαστε εμείς και ποιοι είναι οι άλλοι, στο,μέχρι πρότινος, κυβερνόν κόμμα. Πώς νασυνηθίσεις το ανεξάρτητος, Χάρη;Ο δεύτερος είναι ο «κωλοτούμπας». Τοεπιδίωξε να του μείνει ο χαρακτηρισμός,τώρα νομίζω ότι τον κέρδισε με την αξία

του. Το «παρορμητι-κός», συχνά «παρα-ληρηματικός», τώραπλέον μοιάζουν επιει-κείς χαρακτηρισμοί.Μπήκε στην κυβέρνηση για να ικανοποι-ήσει τις ηγεμονικές ορέξεις του, όμως στησυνέχεια, είδε το μαγαζί του να συρρικνώ-νεται σε βαθμό απορρόφησης από το με-γάλο δεξιό αδελφό. Εκεί, εκτός από τουςέξωθεν τριγμούς άρχισαν και οι έσωθεν,του Μάκη και του… Αδώνιδος. Άλλο πουδεν ήθελαν κι αυτοί, η κωλοτούμπα τουμέσα – έξω αποτέλεσε το άριστο δεκανίκιγια τα πρωτοκλασάτα στελέχη και η κομ-ματική γραμμή «δεν ψηφίζω τα μέτρα», πουεπέλεξε ο αρχηγός, ήταν εξαιρετικά εύ-κολη κόκκινη γραμμή για την παγιδευμένηπλέον βοϊδοκεφαλή. Οι παραιτηθέντεςυπουργοί κάθισαν αναπαυτικά στα πίσωέδρανα, που μάλλον θα διατηρήσουν καιστο μέλλον πιθανότατα, στη νέα τους πα-ράταξη και το τραγούδι «δεν είμαι ο Γιώρ-γος που αγαπούσες μια φορά…» άρχισενα σιγοψιθυρίζεται από το στόμα του κου-τσουρεμένου ηγέτη. Μοναδική ελπίδαπλέον για μελλοντική ύπαρξη, οι σίγουρεςδιαγραφές από τις άλλες «πλευρές» πουθα μπορούσαν δυνητικά να αποτελέσουντζάμπα μεταγραφές με ελευθέρας, από τααζήτητα.Ο τρίτος, συμπλεγματικός, συμφοιτητήςτου πρώτου, οφείλω να ομολογήσω ότιείχε τις πιο ξεκάθαρες πολιτικές απόψεις.Θεώρησε από την αρχή αυτονόητη την κομ-ματική πειθαρχία, δεν είχε τον παραμικρόκλυδωνισμό και δεν διασαλεύτηκε ούτεστιγμή η αρχική του δέσμευση για διαγρα-φές ακόμα και εκείνων που ήταν οι πλέον

συνέχεια στην σελίδα 9

Η πίτα (δεν έμεινε) ολόκληρη κι ο σκύλος

(δεν θα είναι πια) χορτάτος

Γράφει οΚυριάκος Γ.Κώτσογλου*

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, το 68% των Γερμανών πολιτών δεν έδειχναν να πείθονται διόλου από τιςπροσπάθειες, τις θυσίες, ούτε καν από τις θετικές προθέσεις των Ελλήνων για επίλυση του Εθνικού, Ευρωπαϊκού καικατ’ επέκταση, του Διεθνούς Οικονομικού προβλήματος. Αντίθετα, θεωρούσαν, για μια ακόμα φορά, ότι οι Έλληνες κο-ροϊδεύουν, υπεκφεύγουν και παρουσιάζονται αναντίστοιχοι της κρισιμότητας της κατάστασης.


…Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε τηνΕπανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμεούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομεάρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαντα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανέναςφρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ ναπολεμήσετε με σιταροκάραβα βα-τσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε ειςόλους μας η επιθυμία της ελευθερίαςμας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οιπροεστοί και οι καπεταναίοι και οι πε-παιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί καιμεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτότο σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστά-σεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοιετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν ειςτον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνεξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί

του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις τοστρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσεακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και τηνΘεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμεκαι έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμετους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγανχίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χι-λιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα. Άλλάδεν εβάσταξε!.Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέ-ρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε τομπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε καιαυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοιακαι εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και ότανέλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγ-κας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτοςεπρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ' αυτόν τον τρόπο κα-νείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμή-σει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε ένααρχηγό και μίαν κεφαλή. Άλλά ένας έμπαινε πρό-εδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνεκαι εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο έναςήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ισως όλοι ηθέ-λαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του.Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζε-ται ούτε τελειώνει. Ο ένας λέγει ότι η πόρτα πρέπεινα βλέπει εις το ανατολικό μέρος, ο άλλος εις τοαντικρινό και ο άλλος εις τον Βορέα, σαν να ήτον τοσπίτι εις τον αραμπά και να γυρίζει, καθώς λέγει οκαθένας. Με τούτο τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ τοσπίτι, αλλά πρέπει να είναι ένας αρχιτέκτων, οπούνα προστάζει πως θα γενεί. Παρομοίως και ημείςεχρειαζόμεθα έναν αρχηγό και έναν αρχιτέκτονα,όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν καινα ακολουθούν. Αλλ' επειδή είμεθα εις τέτοια κατά-σταση, εξ αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρ-κιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε, και ειςτους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε με-γάλα πράγματα.

Απόσπασμα από το λόγο που ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης απηύθυνεστην Πνύκα προς τους νέους του Α΄ Γυμνασίου της Αθήνας στις 7

Οκτωβρίου 1838

Για την αντιγραφήΒούλα Καντεράκη

Α

Ν

Ε

Π

Α

Ι

Σ

Θ

Η

Τ

Ω

Σ


Με τη φωνή των γονιών

Όλα ξεκίνησαν από ένα μή-νυμα για χρόνια πολλά, ματο πακέτο το ‘χε ο Μα-

θιός. Δίσταζα όταν μου το δίνε,ψ α χ ν ό -μουνα τιήταν αυτόδώρο ήβ ό μ β α ;Μια εκ-

πομπή στην τηλεόραση μου είπε,ακροπατούσα διστακτικά στο συμ-βατικό «ναι» γνωρίζοντας καλάμέσα μου ότι δεν είχα και να ήθελαπολλά περιθώρια για αρνήσεις.Λίγο η συνεργασία, λίγο η εκτί-μηση, λίγο η εμπιστοσύνη, κάθεένα χωριστά και τα τρία μαζί. Η τη-λεόραση ομολογουμένως ήτανκάτι που δεν μου είχε περάσει απότο μυαλό, όχι πως φοβόμουν «τηνέκθεση στο φώς» αλλά το τηλεο-πτικό δε το έχω και ακόμη το πι-στεύω είναι καλύτερα να γράφωπαρά να μιλάω! Άλλο τηλεόρασηκι άλλο στήλη. Η υπέρβαση δου-λευόταν από σιγά σιγά μέσα μου,ξεκινώντας παράλληλα ένα «κούρδισμα». Μετά την πρώτη μαςσυνάντηση με το Μαθιό που τε-λείως συμπτωματικά έγινε τηνημέρα των ατόμων με αναπηρίες ηεκπομπή κλείδωσε ως προετοιμα-σία, αλλάζοντας παράλληλα χέρια.Την έκανα δική μου, δική μας, ήτανμια εκπομπή για τους γονείς, ήτανμία ευκαιρία να ξορκιστεί η κακο-μοιριά το μαύρο να γίνει άσπρο, νααποκατασταθεί η τιμή των όρωνκαι των παραποιημένων λέξεων,

να φωτιστεί η αλήθεια και να λάμ-ψει η αξιοπρέπεια. Το πρώτοπράγμα που έκανα μετά το πρά-σινο φως, ήταν να το εμπιστευτώστην κολλητή μου, που με ζάλισεκυριολεκτικά και μεταφορικά μετην προσεγμένη εμφάνιση και μετο «όλα έχουν σημασία». Κου-βέντα με το Μαθιό θα κάνω τηςείπα, δεν πάω σε δεξίωση, ούτεείμαι καλεσμένη σε πρωινάδικο τιτο ‘θελα και το άνοιγα το στόμαμου! Ωστόσο ξεκίνησε η πορείααναζήτησης φωνών …… Από Ειδι-κούς εμπιστοσύνης που συνεργά-ζονταν με γονείς: κατηγορηματικήάρνηση. Από αδελφούς ενηλίκωνμε αυτισμό: μπόλικη θλίψη, ανακα-τεμένη με λογιών κολλήματα πουέγινε η αιτία να «κόψει» το νήματης επαφής, αποδεσμεύονταςακόμη και τις τυπικές ευχές γιαχρόνια πολλά. Οι πρώτες αρνή-σεις, σε πρώτη φάση ήρθαν απόγονείς που η κοινωνική αλλά καιμορφωτική τους κατάσταση ήταντέτοια που τους επέτρεπε ναέχουν ένα υγειές και προοδευτικόμυαλό αυτό που με ενόχλησε δενήταν το όχι στην έκθεση των προ-σωπικών δεδομένων του παιδιούτους που στο κάτω κάτω είναιαπολύτως σεβαστά, αλλά το γρα-τζουνισμένο στερεότυπο της αι-τιολογίας της άρνησης που ήχησετόσο φάλτσα στο κεφάλι μου, κά-νοντας με χάλια για ένα διήμερο.Αχ αυτό το τι θα πει ο κόσμος! Πα-ρόλα αυτά δεν το έβαλα κάτω χτύ-πησα και πόρτα. Την πόρτα του

3ου Ειδικού σχολείου Αυτιστικώνπου με καλοδέχτηκε δίνοντάς μουλύσεις και κατευθύνσεις. Μετάήρθε η γνωριμία με μια καινούριαφίλη την Ελένη, που όχι μόνο απο-δέχτηκε την πρόσκληση, αλλά μαςέδωσε τον όμορφο χώρο του Santéστο παλιό λιμάνι για τα γυρίσματα.Λίγο πριν τις διακοπές των Χρι-στουγέννων έκλεισε το κεφάλαιοτης αναζήτησης φωνών για ναανοίξει ένα άλλο της γονικής συ-ναίνεσης σε φωτογραφικό υλικόκαι προβολή δραστηριοτήτων καιθεατρικών παραστάσεων. Μετάτις διακοπές δόθηκαν τα σημει-ώματα που έφεραν άλλες παρα-νοήσεις, παραποιήσεις καιπαρεξηγήσεις που ευτυχώς απο-καταστάθηκαν. Είναι φοβερό δενξέρουμε να ακούμε! δεν ξέρουμενα μιλάμε! Αλλά και να διαβά-ζουμε! Άλλη μια διαπίστωση: μετάτην απομάκρυνση της μεταμελη-μένης υπογραφής η γονική συναί-νεση αναγνωρίζεται! Ο Νεκτάριοςτων ΕΕΕΕΚ, σταθερή αξία, ουδέ-τερος αλλά και υποστηρικτικός,πρόθυμος να ξαναγράψει υλικό,πάντα πίσω από έργα και όχι απόλόγια. Παραμονές των γυρισμάτωννα σου πάλι οι ανασφάλειες τουγυρίσματος και μαζί οι εμμονέςτης κολλητής μου. «Μην έρθειςκουρδισμένη, να είσαι ο εαυτόςσου» ήταν η ισοπεδωτική η κου-βέντα του Μαθιού. Άντε όμως μετόσο κούρδισμα μετά να ξεκουρ-διστείς. Αυτό ήταν … φτάνονταςεπιτέλους στην Τετάρτη, ημέραπου είχαν κανονιστεί τα γυρί-σματα. Φόρεσα το πρώτο τζίν πουβρέθηκε μπροστά μου πρώτονγιατί έτσι μου ήρθε, και δεύτερονγια να πεισμώσω την κολλητή μουπου με είχε πρήξει όλο αυτό τοδιάστημα, έτσι χύμα, σαν το κύμαπου έφτανε μέχρι την πόρτα τουsanté εκείνο το παγωμένο μεση-μέρι του Φλεβάρη. Εγώ και ο εαυ-τός μου, η υπόσταση της στήληςπου διαβάζεται. Μετά το τέλος τηςπροβολής των βραδινών επισκέ-ψεων στον κόσμο του αυτισμού,ήρθε και το πρώτο μήνυμα στο κι-νητό μου από μια φίλη της στήλης,που όπως μου λέει δεν θέλει ναφαίνεται πουθενά. Σας το μετα-φέρω όπως είναι «και στα επό-μενα που θα έρθουν ας γίνουν ηιδέες πράξη»!

Συνειδητοποίησα ότι η ανθρώπινη ψυχή τρέφεται με μιζέρια, οπότε είναιεύλογο να αναρωτιέται κανείς πόσο εύστοχο είναι να χειραγωγήσειςέναν λαό ανάλογα με την τροφή του δίνεις. Η χώρα μου θρέφει νέους

και ατυχείς ανθρώπους. Ωστόσο, δεν γνωρίζω αν είμαστε ατυχείς από άγνοιαή από επιλογή. Είμαστε κύνες! Θύματα ενός κόσμου με πλαστικά κόκκαλα.Ο κόσμος έμαθε να ζυγίζει τη δυστυχία και το μέλλον των ανθρώπων ανάλογαμε την οικονομική τους επιφάνεια. Παραδώσαμε την εθνική μας κυριαρχία γιαχάρη του υλισμού, μα ακόμα και τώρα δεν έχουμε αντιληφθεί τις ευθύνεςπου κουβαλάμε. Έγινε ένα με το γενετικό μας υλικό η λογική του αριβιστήκαι του διεφθαρμένου ως μέσο επιβίωσης. Εκτελέσαμε στο ένα μέτρο τηναλληλεγγύη. Περηφανευόμαστε ότι η λέξη φιλότιμο είναι ελληνική, αλλά ξε-χάσαμε την ύπαρξή της.Είναι τυχαίο που η πολιτική άνοδος ακραίων καθεστώ-των στηρίχθηκε σε προγενέστερη απαξίωση και στονευτελισμό κάθε ηθικού θεσμού; Δεν υπονοώ τίποτα.Αυτό που θέλω να πω είναι ότι σκοπός δεν είναι μο-νάχα να αντιδράς, αλλά να το κάνεις για τους σωστούςλόγους. Αν η πενία σε οδηγεί σε αντίδραση, τότε φαν-τάσου πόσο εύκολα θα δώσεις γη και ύδωρ μέσα στηναπελπισία σου στον καθένα που θα δηλώσει μεσσίας σου.Το εύκολο χρήμα είναι η κύρια αιτία του υπερδανεισμού. Όταν ένας επεν-δυτής πιστεύει πως μπορεί να βγάλει κέρδος 100% ετησίως δανειζόμενοςμε επιτόκιο 6%, θα δελεασθεί να δανειστεί, να επενδύσει και να κερδοσκο-πήσει με τα χρήματα αυτά. Αυτός ήταν και ο πρωτεύων παράγοντας που οδή-γησε στην Παγκόσμια Οικονομική Ύφεση του 1929. Εφευρέσεις καιτεχνολογικές βελτιώσεις δημιούργησαν τεράστιες επενδυτικές ευκαιρίες,οδηγώντας σε μεγάλα χρέη (Οποιαδήποτε ομοιότητα με σύγχρονες κατα-στάσεις είναι εντελώς… συμπτωματική. Την τρέμω την εξαθλίωση του«τότε»). Και το χρέος είναι ένα από τα πιο έξυπνα μοντέλα για την κοινω-νική χειραγώγηση, το οποίο οδηγεί στη μιζέρια και αυτή με τη σειρά της είτεσε νωθρότητα είτε σε όχλους που ελπίζουν σε μια σύγχρονη απόδοση άρτουκαι θεαμάτων.Ο πατερναλισμός είναι φαινόμενο της εποχής μαζί με ότι αυτός κουβαλάει.Κυρίως λογοκρισία και έλλειψη αυτοπεποίθησης. Ο πρώτος παίρνει μορφέςτόσο παραδοσιακές όπως το χρήμα, η θρησκεία, η εξουσία, το χρέος όσο καισύγχρονες όπως η ACTA, μια διεθνής συμφωνία που για καθαρά εμπορικούςλόγους νομιμοποιεί τον έλεγχο της προσωπικής ζωής του ατόμου. Κι όλοσιγουρεύομαι ότι η βία ξεγέννησε το ανθρώπινο είδος. Η κηδεμονία είναισύμφυτο ελάττωμα των ανθρώπων και θα υπάρχει όσο υπάρχει η πεποίθησηότι υπάρχουν άτομα που δεν είναι ικανά να διαχειριστούν την ελευθερίατους. Το άτομο είναι κυρίαρχο πάνω στον εαυτό του, πάνω στο σώμα του καιστο μυαλό του, σωστά;Κακά τα ψέματα, είμαστε ένας λαός λίγο απαίδευτος, λίγο κουτοπόνηρος,λίγο αλαζονικός και λίγο συναισθηματικός. Η επίκληση στο συναίσθημα είναιμια παμπάλαια και πετυχημένη τεχνική προκειμένου να προκληθεί σύγχυσηστη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Ωστόσο, δεν απο-ποιούμαι το μερίδιο ευθύνης που μου αναλογεί για την κατάσταση που βρί-σκεται η χώρα μου, όπως περιμένω να μην αποποιηθεί μερίδιο ευθύνης καικανείς άλλος. Να μην ξεχάσουμε ποτέ τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη:

«Ν' αγαπάς την ευθύνη.Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης.Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.»Ζω ένα πανεθνικό κακόγουστο πάρτυ, ένα πλήρως λειτουργικό θέατρο τουπαραλόγου, όπου ο εντυπωσιασμός έγινε κουλτούρα, το ιδεώδες κατάντησεμια κενή λέξη και ο στομφώδης λόγος έγινε συνήθεια. Ελπίζω σε μια κοινω-νική αναγέννηση μέσα από μια ικανή ηγεσία που αποπνέει έμπνευση τόσο γιατην ίδια όσο και για τη χώρα. Αξίζει να σκεφτούμε το λόγο για τον οποίο τοπολιτικό σύστημα αδυνατεί να αυτοεξελιχθεί σε εθνικά επαρκή μηχανισμόκοινωνικής εξέλιξης – για να μην πω ότι συνεχίζει να δημιουργεί τις προ-ϋποθέσεις για την πτώση της οικονομικής, πνευματικής και πολιτιστικής πα-ραγωγικής δυναμικής στα κράσπεδα της χυδαιότητας και της ανυπαρξίας.

Panem et Circenses

Γράφει ηΡούλα

Καλαϊτζάκη*

Πίσω από τις Επισκέψεις…

Γράφει η Ειρήνη Κίτσου


Σύγχρονο σχολείο είναι αυτό που μπορείνα προωθεί την ίση και ελεύθερη πρό-σβαση στη γνώση, να ενισχύει την επι-

κοινωνία και τη συνεργασία, να είναι ανοικτόστην κοινωνία και να αλληλεπιδρά με αυτήν.Οι μαθητές σήμερα έχουν την ικανότητα νασυνδυάζουν δύο παράλληλους κόσμους, τον«ιδεατό» του διαδικτύου και της τεχνολογίαςμε τον πραγματικό της καθημερινότητάς

τους. Ταυτόχρονα, αμφι-σβητούν τα παιδαγωγικάκαι εκπαιδευτικά συστή-ματα των προηγούμε-νων γενιών, νιώθουνεγκλωβισμένοι σε ένα

σχολείο που δεν τους αρέσει, τη στιγμή πουκαθημερινά γύρω τους βομβαρδίζονται απότεχνολογικούς πειρασμούς και η πρόσβασηστην πληροφορία είναι, ειδικά για αυτούς,πολύ εύκολη με μια υπολογιστική συσκευήκαι με πρόσβαση στο διαδίκτυο.Πώς μπορούμε όμως μέσα στην πραγματικό-

τητα της κοινωνίας μας, να καλλιεργήσουμετη γνώση και να δημιουργήσουμε διεργασίεςτις οποίες ονομάζουμε μάθηση;Οι ειδικοί επιχειρηματολογούν και διαφω-νούν.Σύμφωνα με τον επικεφαλή της ΨυχιατρικήςΚλινικής του Πανεπιστημίου Ουλμ δρ Μάν-φρεντ Σπίτσερ και με όρους τεχνολογικούς,πίσω από τη διαδικασία της μάθησης κρύβε-ται η ικανότητα του εγκεφάλου να μεταβάλ-λεται συνεχώς ανάλογα με τις εμπειρίες πουαποκτά και επεξεργάζεται. «Είναι δηλαδήσαν ένα είδος περιφερειακού (hardware) τοοποίο αλλάζει συνεχώς, λειτουργικά και δο-μικά, ανάλογα με το λογισμικό (software) πουκαλείται να "τρέξει” – σκεφτόμαστε, αντι-λαμβανόμαστε, κάνουμε ένα σωρό πράγματαμε τον εγκέφαλό μας και όλα αυτά αλλάζουνανάλογα με τα όσα συναντούμε στην πορεία.Αυτό ονομάζεται νευροπλαστικότητα, ή αλ-λιώς μάθηση».Για την ανάπτυξη των γλωσσικών ικανοτήτων

των παιδιών, προσθέτει, η τηλεόραση και ηχρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή μπορεί ναείναι καταστροφική. Αναφέρει χαρακτηρι-στικά, «… η προσωπική μου συμβουλή προςτους γονείς είναι να τα κρατήσουν μακριάαπό την τηλεόραση όσο περισσότερο μπο-ρούν. Όπως επίσης και από τις νέες τεχνο-λογίες γενικότερα, ακόμη και στο σχολείο».Παράλληλα οι ανάγκες τις καθημερινότητάςμας οδηγούν στις διεργασίες του multitask-ing. Δεχόμαστε, προκαλούμε και κάνουμεπολλά πράγματα ταυτόχρονα.Έτσι, αρκετοί παιδαγωγοί υποστηρίζουν ότιεπειδή ακριβώς ασχολούμαστε με πολλάπράγματα ταυτόχρονα στην καθημερινότητάμας, πρέπει να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μαςνα κάνουν το ίδιο. ξεκαθαρίζει ο ειδικός. Στοναντίποδα, επιστημονικά ευρήματα δείχνουνότι ο εγκέφαλος δεν είναι δομημένος ώστενα παρακολουθεί δύο συζητήσεις ταυτό-χρονα. Θεωρούν ότι το επικοινωνιακό ήγλωσσικό multitasking, είναι ανέφικτο. Πει-ράματα έχουν δείξει ότι άτομα που χειρίζον-ται πολλά πράγματα ταυτόχρονα εμφανίζουνπεριορισμένη ικανότητα στο να διώχνουνάχρηστες πληροφορίες, να διώχνουν άχρη-στες σκέψεις.Στον ψηφιακό κόσμο, έρευνες έχουν δείξειότι υπάρχουν παιχνίδια που αυξάνουν τις επι-δόσεις στα μαθηματικά, άλλα που βελτιώνουντην όραση και άλλα που με τον προσομοι-βιωματικό τους χαρακτήρα καλλιεργούν θε-τικές στάσεις και ευαισθητοποίηση γιαθέματα κοινωνικά, οικολογικά κ.ά. (βλ.www.tovima.gr/science/article/?aid=323935). Στο εκπαιδευτικό e-learning εντοπίζουμεκαι τη λεγόμενη «gamification της εκπαίδευ-σης». Δηλαδή την αξιοποίηση τεχνικών σχε-διασμού βιντεοπαιχνιδιών, προκειμένου ναγίνει η εκπαίδευση πιο ενδιαφέρουσα και συ-ναρπαστική για τον εκπαιδευόμενο. Είναι ητάση που στηρίζεται στην παραδοχή ότι οινέες γενιές μεγαλώνουν σε περιβάλλοντα μεοπτικοακουστική διάδραση όπως και τα βιν-τεοπαιχνίδια, και έχει διαπιστωθεί όπως ανα-φέρεται, ότι το σύστημα «συνάρπασης και

ανταμοιβής» των βιντεοπαιχνιδιών εξαλείφειτην όποια έλλειψη προσοχής των νέων. Καισε αυτές όμως τις προσπάθειες δενυπήρχε/ει η άποψη των παιδιών/ μαθητών,δεν υπήρχε/ει το τι τους αρέσει ή όχι, δενυπήρχε/ει ασφαλές συμπέρασμα. Πρόσφατα, στο διαγωνισμό «2011 Interna-tional Science and Engineering VisualizationChallenge», τον οποίο διοργάνωσε η Αμερι-κανική Εταιρεία για την Προώθηση της Επι-στήμης (AAAS), μεταξύ των βραβευθέντωνκαι διακριθέντων του διαγωνισμού, όπως δη-μοσίευσε το περιοδικό «Science» της 3ηςΦεβρουαρίου 2012, υπήρχαν αρκετά διαδρα-στικά παιχνίδια και βίντεο με τρισδιάσταταγραφικά.Οι τεχνολογικές εξελίξεις προσφέρουν πολ-λαπλές ευκολίες, τον μαθητικό υπολογιστή,το «διαδραστικό» πίνακα που αναζητά την αν-τικατάσταση του μαυροπίνακα, το ποντίκι σερόλο κιμωλίας κλπ. Πώς όμως επηρεάζουν το σύγχρονο - ψη-φιακό σχολείο;Το ψηφιακό σχολείο πρέπει να φροντίζει νααξιοποιούνται οι τεχνολογίες προς όφελοςτων μαθητών αλλά και των μελλοντικών πο-λιτών. Πρέπει να διευκολύνουν τις συνεργα-τικές διαδικασίες, τη συμμετοχή, τηνεπικοινωνία, τη διαμοίραση και την αλληλε-πίδραση.Για τους μαθητές η τεχνολογία είναι μέροςτης καθημερινότητάς τους και η εμπλοκή τηςμε τη μαθησιακή διαδικασία αποτελεί φυσικόεπακόλουθο, σε ένα σχολείο όμως μαθητο-κεντρικό που εστιάζει σε κάθε μαθητή σανάτομο με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Επι-πλέον, οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να χρησι-μοποιούν την εμπειρία, να αξιοποιούν τονπραγματικό κόσμο για τη γνώση του νέου,της νέας γνώσης, να συνδυάζουν τα νέα καιτα ψηφιακά δεδομένα ώστε να προκαλέσουντη μάθηση βασιζόμενοι στην πρότερη γνώσηκαι στις αναπαραστάσεις των μαθητών. Το σύγχρονο σχολείο είναι ένα ανοικτό σχο-λείο, για το μαθητή, τον εκπαιδευτικό, την τε-χνολογία, την μάθηση…

Γράφει οΓιώργος

Γώγουλος

Η διαδραστικότητα

του μαυροπίνακα…

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

Στη σκιά των ντέρικς. Εκεί που το όνειρομιας χώρας αυτόνομης και ανεξάρτητηςπαίρνει σάρκα και οστά. Εκεί που η οικο-

νομική κρίση εξαφανίζεται κάτω από τους τό-νους ατσάλι που θα σκεπάσουν τη θάλασσακαι τις απλωμένες σαν τουρίστριες στον ήλιοταμπέλες με τα λογότυπα πολυεθνικών εται-ρειών. Εκεί θα ζήσουμε από τώρα κι έπειτα. Ηανεργία και η φτώχια θα αποτελέσουν παρελ-θόν και η νέα ευημερία δε θα είναι πλασμα-τική όπως η προηγούμενη. Θα είναιχειροπιαστή και θα διαρκέσει για πάντα. Ή ανόχι για πάντα, τουλάχιστον για όσο θα κρατή-σουν και τα αγιασμένα κοιτάσματα που θα μαςξανακάνουν το περήφανο έθνος που υπήρξαμεκάποτε. Μετά βλέπουμε.Και μην ακούσω τίποτα εθνικούς μειοδότες νασκούζουν για το περιβάλλον και άλλα τέτοιαγραφικά. Ανάπτυξη δε θέλουμε; Αυτή δεν είναιπου θα μας βάλει στη νέα δανειακή σύμβαση

και μετά στην ακόμα νεότερη και στο 28ο μνη-μόνιο; Τσιμέντο να γίνει, λοιπόν. Εμείς θα απο-δείξουμε οτι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Κιόταν διαπιστώνεται οτι κανονικός χρυσός δενυπάρχει, παρά τα περί του αντιθέτου θρυλού-μενα, βρίσκει μαύρο. Εμείς θα συμφιλιώσουμετην παλιά και τη νέα εποχή. Τα αιολικά πάρκαμε τις πετρελαιοπηγές, τα φωτοβολταικά μετους υποθαλάσσιους αγωγούς. Και θα το κά-νουμε αυτό παραμένοντας ονειρικός τουριστι-κός προορισμός. Θα το κάνουμε διατηρώνταςόλα εκείνα τα στοιχεία που μας χαρακτηρί-ζουν. Μόνο που μαζί με τις μινιατούρες τωνκρι – κρι θα πουλάμε και τις αντίστοιχες τωννέων τεχνολογικών θαυμάτων που θα γεμί-σουν το νοτιά μας, τα νέα λάβαρα της επανά-στασης που θα βουλώσει τα στόματα τωνΒαυαρών και των βαρβάρων. Κι όταν κάποιαστιγμή τα κρι – κρι εκλείψουν, θα αγοράσουμεάλλα εξωτικά ζώα να μοστράρουμε, γιατί θα

έχουμε την οικονομική επιφάνεια. Γιατί εμείςμπορεί να ανακαλύψαμε οτι έχουμε ορυκτόπλούτο, έχουμε όμως και πολιτισμό.Φυσικά, υπάρχουν κι αυτοί που δε θέλουν την

πρόοδο. Είναι όλοι εκείνοι που θα ισχυριστούνοτι θα εγκατασταθούν στην περιοχή μας οιστρατοί όλης της υφηλίου και θα μετατρα-πούμε, από πολλές απόψεις, σε Μέση Ανα-τολή. Ας έρθουν λοιπόν, που είναι τοπρόβλημα; Μήπως δεν είναι κι αυτοί καλά πε-λατάκια; Μήπως δε θα αφήνουν τα ωραία τουςλεφτά στα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις μας;Εδώ κάνουμε αμάν να δούμε κανένα κρουα-ζιερόπλοιο, γιατί μας ξενίζουν οι φρεγάτες καιτα αεροπλανοφόρα; Μέση Ανατολή; Ας γε-λάσω! Είμαστε λαός χριστιανικός κι όχι τίποτεαπολίτιστοι τριτοκοσμικοί. Ακόμη και πόλεμοςνα γίνει, είμαστε απολύτως προετοιμασμένοινα τον αντιμετωπίσουμε με σθένος και γεν-ναιότητα, όπως τόσες φορές έχουμε πράξεικατά το παρελθόν. Είναι εξάλλου, γνωστό οτιο τράχηλός μας δε σηκώνει πολλά – πολλά. Ήμήπως νομίζει κανείς οτι μπορούν, στη χώραπου γέννησε η δημοκρατία, να μας φυτέψουνκανένα Σαντάμ. Αστήρικτοι, ανιστόρητοι ισχυ-ρισμοί μυωπικών καταστροφολόγων. Στη δη-μοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Αλλά καινα συναντήσουμε κανένα, τα γεωτρύπανά μαςθα το διαπεράσουν με ευκολία. Αφήστε που θα ξεπεράσουμε και το πρό-βλημα της λαθρομετανάστευσης. Γιατί όλοιαυτοί οι άραβες που μας έχουν κουβαληθεί,θα διαπιστώσουν οτι η χώρα μας δεν έχει πιακαι τόσες διαφορές από τις δικές τους και ήθα μας αδειάσουν απογοητευμένοι τη γωνιά ήθα αφομοιωθούν ομαλά, προσφέροντας τημακρόχρονη εμπειρία και την τεχνογνωσίατους στο τρίπτυχο δουλειά – μαστίγωμα – ξε-

ροκόματο.Θα συμβάλλουμε τα μέγιστα και στον τομέατης παγκόσμιας ειρήνης. Γιατί με τη συνανα-στροφή και τη τριβή, ξεπερνιούνται οι όποιεςδιαφορές φαίνεται να χωρίζουν τους λαούς. Κιαφού θα στρατοπεδεύσουν σε γειτονικά ση-μεία Άγγλοι, Γάλλοι,Αμερικάνοι, Γερμανοί,Κινέζοι, Γιαπωνέζοι καιΡώσοι, με τον καιρό θααντιληφθούν οτι τίποτεδεν υπάρχει που να μηφαντάζει μικρό μετά από μισό μπουκάλι τσι-κουδιά. Τους βλέπω ήδη να χωρεύουν συρτόαγκαλιασμένοι, με τα στραβοφορεμένα τουςσαρίκια και τα τριζάτα τους στιβάνια, κάτω απότο βλέμα του Εθνάρχου Βενιζέλου (μην τυχόνκαι διανοηθεί κανείς να ρωτήσει ποιον εννοώ).Ο μόνος που θα μείνει έξω απ’ το παγκόσμιογλέντι θα είναι εκείνος ο αχώνευτος ο Αχμαν-τινετζάντ, που στερημένος από το γεωστρα-τηγικό του ρόλο, θα κλαίει σε μια γωνιά για τηχαμένη του ευκαιρία και το άχρηστο πυρηνικότου πρόγραμμα, που δε θα φοβίζει πια κανέ-ναν.Έτσι λοιπόν, θα προχωρήσουμε. Αποφασιστικάκαι μονιασμένα κι όχι φοβικά. Για το Μέλλονόπου τα παιδιά μας θα παίζουν χαρούμενα, πη-δώντας από πετρελαιοκηλίδα σε πετρελαι-οκηλίδα, ενώ οι μαυρισμένοι γλάροι θα πετούνχαριτωμένα πάνω από τα τάνκερ, κρατώνταςστα ράμφη τους νεκρούς σαργούς. Και τελει-ώνοντας την αστακομακαρονάδα μας στο πα-ραθαλάσιο ταβερνείο της επιλογής μας, θατραγουδάμε ριζίτικα πριν επιβιβαστούμε γιατην επιστροφή στα SUV μας, γελώντας κατά-μουτρα στη Λαγκάρντ, το Ρεν, τη Μέρκελ καιτο Μπαρόζο.


Η Συνωμοσία του θορύβου


Μανουσέλης

συνέχεια από την 5η σελίδα

αγαπημένοι δικοί του. Αφόρισε, με τον πιοδεικτικό τρόπο, τους «τσάμπα μάγκες»και το γεγονός ότι παραπέμπει για δια-γραφή από το κόμμα του όσους αποσχί-στηκαν από την κομματική γραμμή, μεσκοπό να μην μπορούν να είναι ούτε κανυποψήφιοι στις επερχόμενες εκλογές,δείχνει, ότι αν υπάρχει κάποιος που δενέλαβε υπόψη του τις κομματικές συνέ-πειες είναι αυτός. Παρά την ιδεολογικήαπόσταση που μας χώριζε και θα μας χω-ρίζει, δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ, νααναγνωρίσω και να σεβαστώ την όλη τουστάση, έστω κι αν προέρχεται από τη σι-γουριά που του δίνουν οι περιστάσεις καιτο momentum. Αξιομνημόνευτα αποφασι-στικός.Άφησα τελευταίους τους αριστερούςόπου, δυστυχώς, η άποψή μου είναι γιαόλους τους τόσο κοινή όσο και αρνητική.Προφανώς αυτή η πλευρά αποτελεί ένακομμάτι της σύγχρονης Ιστορίας μας,απόλυτα σεβαστό, το οποίο όμως τώραλειτουργεί εντελώς λάθος, προκαλώνταςσύγχυση, καθώς επιμένει στον ισχυρισμό,«είτε Ευρώ είτε Δραχμή, το ίδιο θα είναι»!Αυτό είναι μέγιστο ολίσθημα όχι τόσο πο-λιτικά, αλλά περισσότερο κοινωνικά καιοικονομικά. Κοινωνικοοικονομικά τολάθος, το ψέμα, η ανακρίβεια, όπως κι ανονομασθεί, θα έχει τη μέγιστη επενέργειακι αυτό γιατί σε καμία περίπτωση δεν είναιέτσι τα πράγματα. Μιλήσανε για «απο-χώρηση από την Ε.Ε. και μονομερή δια-γραφή του χρέους». Ιστορικά έχουμεξαναπροσπαθήσει να διαγράψουμε μονο-μερώς χρέη και μάλιστα σε προηγούμενηχρεοκοπία μας, επί Τρικούπη. Τότε οι Ευ-ρωπαίοι μας έστειλαν τους Τούρκους, πουέφτασαν μέχρι τη Λαμία. Τώρα, ίσως, δενθα έχει Τούρκους, όμως τα «αντίποινα»από μια μονομερή διαγραφή του χρέουςθα είναι χειρότερα. Δεν κατάλαβα καλά,ποιός θα παράγει την επομένη της εξό-δου μας από την Ε.Ε. και πού θα βρούμεόλα αυτά τα οποία σήμερα εισάγουμε; Ήμήπως θα έχει η Αριστερά την ικανότητανα φύγουμε, να διαγράψουμε το χρέος καιπαράλληλα να παράξει αυτή φάρμακα, μη-χανήματα και τα άλλα εισαγόμενα είδη;

Δεν είναι απλώς ψέμα, είναι κάτι παρα-πάνω. Πίσω από αυτό κρύβεται πολιτικήσκοπιμότητα. Ο λόγος είναι απλός. Πουθα στραφεί ο φτωχός; Μα φυσικά στην αν-τίθετη κατεύθυνση από εκείνη που βρί-σκονται αυτοί, οι οποίοι τουσυρρικνώνουν το μισθό. Προς την Αρι-στερά δηλαδή. Απλό δεν είναι; Αλλά, αξί-ζει ένα τέτοιο ψέμα για να εξυπηρετηθούντα στενά πολιτικά οφέλη του σήμερα;Μήπως είναι μαλάκες οι άλλοι που έχα-σαν τις μισές τους κοινοβουλευτικές ομά-δες; Μάλλον κάτι είχαν πάρει χαμπάρι γιατην κρισιμότητα του θέματος. Ντροπή γιατην ιστορική υστεροβουλία, ντροπή και γιατα συγχωροχάρτια στους γνωστούς –άγνωστους, έστω κι αν ο Παπουτσής χρί-ζει «βραβείου» για τη συμβολή του στηνΠροστασία του Πολίτη.Ζητήσαμε όμως, συχνά, στην Ιστορία μαςκάτι παραπάνω απ’ αυτό που μας ανήκει:Αποτελεσματική αντιμετώπιση του χρέουςαλλά και αναπτυξιακή προοπτική, την ίδιαστιγμή. Έλλειψη μνήμης της Ευρώπης γιατο σπάταλο παρελθόν μας και την ίδιαστιγμή ελαχιστοποίηση του πολιτικού κό-στους. Σωτηρία για τη χώρα, αλλά και σω-σίβια για εκείνους που μας έφεραν στοσημείο αυτό. Εθνική σταθερότητα, αντα-γωνιστικότητα αλλά και καμία θυσία. Η ψι-θυριστή συνομιλία του ΠορτογάλουΥπουργού Οικονομικών με τον αντίστοιχοτης Γερμανίας, που έκανε το γύρο του κό-σμου, που ζητούσε ανάλογη προσαρμογήγια τη χώρα του, δεν έβαλε σε σκέψειςτους βουλευτές μας, οι οποίοι κλήθηκανδις για να βγουν… από τις τουαλέτες καινα ψηφίζουν, αλλά δήλωσαν ότι έχουνήσυχη τη συνείδησή τους, λέγονταςπαρών ή όχι στα νέα μέτρα. Για το αν θαδικαιωθούν ή όχι, μόνη αρμόδια η Ιστορία,εντούτοις, η συμπεριφορά τους κινήθηκεστα όρια της συμφεροντολογικής προσω-πικής σπέκουλας. Η πίτα δεν έμεινε ολό-κληρη κι ο σκύλος ποτέ δεν θα είναι πιαχορτάτος. Μας στοιχίζει πολύ το ένα επί-πεδο κάτω. Ακόμα και αν υπάρχουν θε-τικά, θα αρνηθούμε για πολύ να τα δούμε.

Μηχανικός Παραγωγής & Διοίκησης MSc


Ηπολιτικολογία είναι διαρκής, όλοι γνωρίζουντους υπεύθυνους αλλά η κατάσταση δυστυ-χώς δεν αλλάζει. Οι πολίτες τα βάζουν με τους

πολιτικούς, οι πολιτικοί με τους πολίτες και άκρη δενβγαίνει. ‘Ώρες είναι να μας προκύψει ήρωας οΕφραίμ. ‘Όλοι μαζί βρίσκομε σαν αιτία το διεθνές κε-φάλαιο, την Μέρκελ ή τις διεθνείς συνωμοσίες.Εν τω μεταξύ οι πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες λε-ηλατούνται. Ο κοινωνικός Καιάδας ήδη υπάρχει καιλειτουργεί. Μεγάλες ομάδες συνταξιούχων, εργαζο-μένων, διανοούμενων, επιστημόνων πλήττονται, είναιάνεργοι, βρίσκουν τροφή στα συσσίτια. Ακολουθεί ηλεγόμενη μεσαία τάξη, η οποία οσονούπω θα προ-λεταριοποιηθεί. Όμως για να αλλάξει η κατάστασηπρέπει να εγκαταλείψομε ορισμένες αυταπάτες.Πρώτη και σοβαρότερη αυταπάτη είναι ότι οι ίδιοι πουμας έφεραν μέχρις εδώ θα μας σώσουν κιόλας.Δεύτερη αυταπάτη ότι κάποια δύναμη έξω από μαςθα επενεργήσει στην οδυνηρή κατάσταση μας και θασωθούμε. Αυτές οι δυο αυταπάτες είναι και οι σοβα-ρότεροι λόγοι της αδράνειας που υπάρχει σήμεραμετά το ξεφούσκωμα των αγανακτισμένων.Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς τη σημερινή στασι-μότητα;Τρίτη αυταπάτη ότι μέσα σ’ αυτό το γενικό χαμόυπάρχει δήθεν ατομική οδός διαφυγής. Είναι μιαάποψη και επομένως μια στάση που οδηγεί στονεγωκεντρισμό, στον αγοραίο ατομικισμό η στον κοι-νωνικό κανιβαλισμό, με θύματα βεβαίως τους πιοαδύναμους. Τέταρτη αυταπάτη ότι με αυτό το πολι-τικό σύστημα είναι δυνατόν να ανατραπεί η Ταϋλαν-δοποίηση της κοινωνίας. Πως με το να εισπράττομεπενηντάρια από τους πληβείους και να αφήνομε ανεί-σπρακτα τα δις ευρώ;Πέμπτη αυταπάτη ότι οι παρενέργειες της κρίσηςπάνω στον ψυχισμό των ανθρώπων είναι θέμα τωνειδικών. Όλοι μιλούν για την κατάθλιψη και όλοι ζη-τούν τη βοήθεια των ψυχιάτρων για να «σωθούν». Αν

η κοινωνία των πολιτικών είναιπροβληματική, η κοινωνία τωνψυχιάτρων θα είναι εφιαλτική.Το κοινωνικό πρόβλημα μπο-ρεί να επηρεάζει τον ψυχισμότων ανθρώπων, αλλά απέχει πολύ από το να μετο-νομάζεται και να ορίζεται ε΄να κοινωνικό πρόβλημαως ψυχιατρικό. Είναι όμως και αυτό στοιχείο τουεποικοδομήματος του συστήματος.Για καθετί υπάρχει ο ειδικός. Πάει πια η ολιστική ικα-νότητα του ανθρώπου, της οικογένειας, της κοινότη-τας να αντιμετωπίζει τα προβλήματα του. Τώρα πια ουπαρξιακός, συναισθηματικός και κοινωνικός χώροςέχουν εκχωρηθεί στην αρμοδιότητα των ειδικών. Ηκοινωνία και ο άνθρωπος της ευμάρειας θέλει νααποφλοιώσει την ζωή και την ύπαρξη απ’ τον πόνο,ξέχασε πια την θεραπευτικότητα του εμποδίου, τηςέλλειψης, ξέχασε και αντέστρεψε ότι ο άνθρωποςέρχεται στη ζωή με κλάμα και φεύγει γαλήνιος ανά-μεσα σε οικείους, φίλους και συγγενείς. Τώρα πιαξεχάσαμε ότι ο άνθρωπος είναι κοινωνικό υποκεί-μενο, χαίρεται και λυπάται μέσα και μαζί με τον Άλλο.Εκεί, στη συνάντηση δύο βλεμμάτων υπάρχει η θε-ραπεία για καθετί. Ο άνθρωπος δεν ορίζεται άλλωςπαρά ως αγωνιώδης και αγωνιστής. Εκεί, στο φυσικότου πεδίο είναι η λύση. Η λύση είναι μέσα μας, όπωςκαι η δύναμη να αλλάξομε την κατάσταση. Ο άνθρω-πος δημιουργεί την μοίρα του και την ιστορία του.Δεν υπάρχουν αλήθειες, θεσμοί, όρια και κανόνεςέξω από τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος θεσπίζει τον κοι-νωνικό του χώρο. Αυτός δημιουργεί το δίκαιο, τοηθικό, το καλό και το κακό, το πρέπει, το υγιές και τοάρρωστο. Η λύση δεν υπάρχει στον κλειστό χώρο των«ειδικών», αλλά στον ανοιχτό, αβέβαιο αλλά και γιαυτό γοητευτικό κοινωνικό χώρο. Στην επινόηση μιαςνέας συλλογικότητας, κοινωνικής αλληλεγγύης καιαγωνιστικής και εναγώνιας δράσης.


Κοκκινάκος

ΑΣΗΜΑΝΤΑ

Η κρίση και οι ειδικοί της…Φυσικά δεν απευθύνομαι

στους ανέμελους ψυχοκαλλιεργητέςΣπ. Κακούρας

Οι άνθρωποι μαθημένοι στην ευκολία, στην ευρυχωρία, στην κακή ευδαιμονία τα έχουν χαμένα.Τελείωσε το πανηγύρι, δανεικά πλέον δεν υπάρχουν και άρχισαν τα δύσκολα. Ο καθένας δεί-χνει τον απέναντι σαν αίτιο του κακού. Οι διάφορες επαγγελματικές ομάδες τα ρίχνουν στουςδιπλανούς και η αυταπάτη συνεχίζεται. ‘Όλα αυτά είναι επίσης στοιχεία της κρίσης.

Μια σημαντική παγίδα στηνοποία μπορεί να πέσειένας σκακιστής πριν

ακόμα καλά καλά ξεκινήσει ηπαρτίδα, είναι να εμπιστευτεί τιςαναλύσεις, τις ιδέες και τις σκέ-ψεις κάποιου άλλου χωρίς ο ίδιος

να αφιερώ-σει χρόνο ώστε να τις κατανοήσει σε βάθος. Συνή-θως οι ιδέες ενός γκρανμαιτρ αποτελούν «κράχτη»για τους υπόλοιπους παίκτες, οι οποίοι σπεύδουννα τις ιυοθετήσουν πιστεύοντας ότι έτσι προσδί-δουν κύρος στον τρόπο παιχνιδιού τους.Η στρατηγική αυτή αποτελεί φυσικά δίκοπο μαχαίρι.

Εάν αντιμετωπίζεις κατώτερο αντίπαλο ή κάποιον που δεν ασχολείται συ-στηματικά με το σκάκι, μπορεί να αποδώσει καρπούς. Εάν όμως τολμήσειςνα την εφαρμόσεις απέναντι σε κάποιον που γνωρίζει καλύτερα από σένατα μυστικά της θέσης γιατί έχει αφιερώσει περισσότερο χρόνο μελετών-τας τις λεπτομέρειες, τότε θα βρεθείς εκτεθειμένος και εγκλωβισμένοςσε μια κατάσταση που δεν έχεις εκτιμήσει σωστά. Πολλές είναι οι περιπτώσεις σκακιστικών βιβλίων γνωστών γκρανμαίτρπου περιλαμβάνουν λάθος εκτιμήσεις. Με την πάροδο του χρόνου και μεμεθοδική μελέτη, πολλές αναλύσεις των βιβλίων έχουν πια περάσει στηνιστορία καθώς έχουν βρεθεί τρόποι αντιμετώπισης και εξουδετέρωσηςτους. Για το λόγο αυτό, όσοι ασχολούνται συστηματικά πρέπει να μάθουννα «αμφισβητούν» ότι εμφανίζεται μπροστά τους ως δεδομένο. Η κριτικήικανότητα αποκτάται με κόπο και σε βάθος χρόνου, αλλά είναι ο μοναδι-κός τρόπος να αποφύγουμε την αποχαύνωση και τις αδιέξοδες καταστά-σεις σε ένα πλαίσιο που δεν έχουμε επιλέξει εμείς αλλά κάποιοι άλλοι. Όσοι δεν έχουν χρόνο να συμβαδίσουν με τις σκακιστικές εξελίξεις, είτεγιατί διαβάζουν το μνημόνιο είτε γιατί απλούστατα έχουν άλλες υποχρε-ώσεις, καλό θα ήταν να αποφεύγουν επίκίνδυνα μονοπάτια για τα οποίαδεν έχουν προετοιμαστεί. Όχι ότι έχουν να χάσουν και πολλά βέβαια. Τοπολύ πολύ να υποστούν μια υποτιμητική προσωπική ήττα. Δεν ασκούν δακαι πολιτική, ώστε να παρασύρουν με τη στάση τους μια ολόκληρη χώρα…

«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσμο…»

«Αδιάβαστος…»

Γράφει ο Μιχάλης

Δαρμαράκης

Πώς ξεκίνησε η εμπλοκή σου με τη φωτογραφία;Πάντα μου άρεσαν οι φωτογραφίες απλά δεν είχασκεφτεί να παρακολουθήσω κάποια μαθήματα. Πρινένα χρόνο νεόφερτη στα Χανιά έμαθα για τηΛε.Φ.Κι. και πήγα χωρίς δεύτερη σκέψη. Κάπως έτσιξεκίνησε το ταξίδι μου στη φωτογραφία…

Επιβάλλεται μια φωτογραφία να αφηγείται πράγματακαι καταστάσεις ή όχι;Όπως σε όλες τις τέχνες έτσι και στη φωτογραφία

πιστεύω δεν επιβάλλονται πράγματα. Για εμένααρκεί μια φωτογραφία να δίνει ερεθίσματα στοθεατή και να φτιάχνει αυτός τη δική του ιστορία.

Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις…Δεν είναι τυχαίο που η φράση αυτή χρησιμοποιείτεσυχνά. Μια εικόνα μπορεί να περιγράψει τα πάνταχωρίς να χρειαστούν εξηγήσεις . Η εικόνα μιλάειαπό μόνη της.

Από την καλλιτεχνική στην δημοσιογραφική φωτο-γραφία είναι μεγάλος ο δρόμος;Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ναι ή όχι. Η φωτο-γραφία έχει την ίδια έννοια σε όποιο είδος και αναναφερόμαστε. Σημαντικό είναι να γράφετε καλά τοφως ασχέτως με το είδος που ασχολείται ο καθέναςμας.

Υπάρχει κάτι που θέλεις αλλά δεν έχεις καταφέρεινα φωτογραφήσεις; Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που θέλω να φω-τογραφήσω. Μιλώντας με ανθρώπους που ασχο-λούνται πολύ περισσότερα χρόνια από εμένα με τηφωτογραφία, δεν έχω ακούσει κάποιον να νοιώθειπως έχει φωτογραφήσει τα πάντα. Συνέχεια κάτι θαυπάρχει που θα εξάπτει το ενδιαφέρον και τη φαν-τασία. Είναι ένα ταξίδι που δεν τελειώνει ποτέ…


H Χαρά Κουτράκη στην camera obsura

Η Κουτράκη Χαρά γεννήθηκε το 1982 στη Μεθώνη Μεσσηνίας όπου και έζησε τασχολικά της χρόνια. Σπούδασε ΜηχανικόςΕφαρμοσμένης Πληροφορικής και Πολυμέσων στο Α.Τ.Ε.Ι. Ηρακλείου. Μετά τις σπουδές μετακόμισε στα Χανιά. Το 2011 παρακολούθησε τη σειρά σεμιναρίων από τη Λέσχη Φωτογραφίας και Κινηματογράφου Χανίων, όπου είναι και μέλος της.

Cam

era

Obscura


Ένα κύτταρο από την Χαλέπα !!!

Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούςείναι ευκαιρία , να σκεφτούμε και ναδράσουμε λίγο διαφορετικά……

Ίσως γιατί σ’ αυτούς τους δύσκολους και-ρούς το μόνο καταφύγιο είναι ο ανθρωπι-σμός μας……

Ο ανθρωπισμός που πολεμάει τον κα-ταναλωτισμό μας και μας θυμίζει πως αξί-ζει να δίνουμε λίγο από το υστέρημα τηςζωής μας και πολύ από το περίσσευμα τηςψυχής μας…….

Κάτω από αυτό τον προβληματισμό κά-ναμε δειλές σκέψεις, που σύντομα έγιναντολμηρά σχέδια και ακόμα πιο γρήγορα έγι-ναν πραγματικότητα. Ο λόγος γίνεται για το«Παντοπωλείο Αλληλεγγύης» που λειτουρ-γεί στη συνοικία της Χαλέπας από τις19.12.2011. Ιδρύθηκε με πρωτοβουλία τουσυλλόγου «ΚΥΤΤΑΡΟ ΧΑΛΕΠΑΣ» που απαρ-τίζεται από τους συλλόγους Γονέων & Κη-δεμόνων των σχολείων της γειτονιάς μας(9ο, 10ο, 11ο Δημοτικό-Nηπιαγωγείο, Κουμ-πελή Νηπιαγωγείο και 7ο Γυμνάσιο), τουςεκπαιδευτικούς των παραπάνω σχολείων,

τις ενορίες και τους κατοίκους της συνοι-κίας. Λειτουργεί καθημερινά στο ισόγειοτου Τ.Ε.Ι. Κρήτης, στην οδό Ρωμάνου 3,πουβρίσκεται στην πλατεία Ευαγγελιστρίας στηΧαλέπα, σε χώρο που ευγενικά παραχώ-ρησε η Διοίκηση του Ιδρύματος αναγνωρί-ζοντας την αναγκαιότητα της λειτουργίαςτου «Παντοπωλείου Αλληλεγγύης» στις ση-μερινές δύσκολες συνθήκες που όλοιζούμε. Έτσι απλά, επειδή πιστεύουμε στηδύναμη κάθε πολίτη αυτού του τόπου, προ-σπαθούμε να στηρίξουμε οικογένειες πουδοκιμάζονται από την οικονομική κρίση καιπροσπαθούν να επιβιώσουν. Μέχρι σήμεραέχουν εξυπηρετηθεί 370 οικογένειες (Έλ-ληνες και μετανάστες) με είδη αé ανάγκηςκαι έχουν διακινηθεί πάνω από 24.000 προ-ϊόντα. Ένα μέρος από τα προϊόντα συλλέ-γονται από τους μαθητές των σχολείων πουκάθε μήνα φέρνουν τρόφιμα από λίστες πουεναλλάσσονται ανάμεσα στα σχολεία τηςΧαλέπας και κάτω από την καθοδήγηση τωνεκπαιδευτικών- διευθυντών- γονέωv συγ-κεντρώνονται, καταγράφονται και μπαίνουν

στα ράφια. Ένα μεγάλο μέρος τροφίμωνπροέρχεται από τα κουτιά που έχουν τοπο-θετηθεί σε Σούπερ Μάρκετ της πόλης μας(ΙΝΚΑ - ΑΡΙΑΔΝΗ ΧΑΛΕΠΑΣ ΚΑΙ ΧΑΛΚΙΑ-ΔΑΚΗ) και υποστηρίζονται από το προσω-πικό ,τη διεύθυνση και τους πελάτες τωνκαταστημάτων.

Σπουδαστές από τις σχολές του ΟΑΕΔ,ΕΠΑΣ Ταυρωνίτη, μαζί με τους καθηγητέςτους ετοιμάζουν εδέσματα πασχαλινά, γιανα μοιραστούν τη Μεγάλη Εβδομάδα στουςλήπτες του Παντοπωλείου.

Μαθητές και διδακτικό προσωπικό σχο-λείων και σχολών, Σύλλογοι , φορείς, μέληιδιωτικών παιδικών σταθμών , ενορίες, Σω-ματεία εργαζομένων, παραγωγοί , καταστη-ματάρχες, ξενοδόχοι, επιχειρηματίες καιαπλοί πολίτες, άνθρωποι της διπλανής πόρ-

τας είναι αυτοί που στηρίζουν την προ-σπάθειά μας για να στηρίξουμε όλοι μαζί,τον αστερισμό της Κοινωνικής Αλληλεγ-γύης, της Αγάπης, της Ελπίδας, της Αν-θρωπιάς…

Αξιοσημείωτο είναι επίσης το πόσοστάθηκαν στο πλευρό του «ΠαντοπωλείουΑλληλεγγύης» τα μέσα επικοινωνίας τωνΧανίων ( Τύπος , ραδιόφωνο και τηλεόραση)μέσω των αξιόλογων δημοσιογράφων, μαςπου αφιέρωσαν αρκετά καλογραμμέναάρθρα και καλοφτιαγμένα ρεπορτάζ για τηνπροβολή της λειτουργίας του ,στη χανιώτικηκοινωνία.

Εκτός από τρόφιμα μέσω του Παντο-πωλείου Αλληλεγγύης διατίθενται καιδωρεά πλήρη γεύματα με ευγενική χορηγίατου εργαστηρίου Ζύμης Α/φοι Χιωτάκη, σεσυνεργασία με το Πολυτεχνείο Κρήτης καιτην Αρχιτεκτονική Σχολή Χανίων. Σε λίγεςημέρες ξεκινάμε συνεργασία με την κρεα-τεμπορική ΠΑΤΕΡΑΚΗ και την Εταιρεία Γευ-σήνους, που υποστηρίζει τη φοιτητική λέσχητου ΤΕΙ.

Επειδή πιστεύουμε ότι η αλληλεγγύηδεν έχει σύνορα , αλλά αντίθετα κάθε προ-σπάθεια βοήθειας προς το συνάνθρωποείναι σεβαστή και υποστηρίξιμη κανονίσαμεδυο φορές την εβδομάδα να προσφέρουμετρόφιμα για τα γεύματα της Κοινωνικής Κου-ζίνας και ξεκινήσαμε να συλλέγουμε φάρ-μακα για τον εμπλουτισμό του ΚοινωνικούΦαρμακείου.

Η συλλογική αυτή προσπάθεια πουλειτουργεί σε καθημερινή βάση με απόλυτηδιαφάνεια, ελπίζουμε ότι θα επιβιώσει γιαόσο χρονικό διάστημα χρειαστεί, γιατί οι εμ-πλεκόμενοι είμαστε συνειδητοποιημένοιπολίτες που ενεργούμε με μεράκι, χωρίςσκοπιμότητες και αντιπαλότητες. Πι-στεύουμε ότι:

Αν θέλεις να λέγεσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ, κοίτα αυτό που σε ενώνει με το δι-

πλανό σου,όχι αυτό που σε χωρίζει και σε απο-

μονώνει.Έτσι κατακτάς τη ζωή και καταλαβαί-

νεις το νόημά της……..

Από την προσωρινή Συντονιστική Επι-τροπή του Συλλόγου «ΚΥΤΤΑΡΟ ΧΑΛΕΠΑΣ».


Ο θόρυβος γίνεται πρωταγωνιστής σεμια ιστορία. Αλήθεια, είναι τέτοια η βα-ρύτητα του σήμερα ώστε να κερδίζειβασικό ρόλο μιας ιστορίας ή απλά έγι-νε το εξιλαστήριο θύμα μιας ιστορίας; Πρωταγωνιστής...δεν νομίζω.Είναι οεναρκτήριος μοχλός της ιστορίας. Ηπρόφαση για ότι θα ακολουθήσει. Οθόρυβος είναι η σπορά του κακούγούστου , η καταστροφή της ηρεμίας

Ο θόρυβος είναι βίαιος ήχος ή μπο-ρεί να ναι και κάτι άλλο ποιο μετα-φορικό; Ο θόρυβος του βιβλίου είναι η βίαιηεπέμβαση στην ήρεμη ζωή του μο-ναχικού δικαστικού που ζει για να ονει-ρεύεται ή ονειρεύεται για να ζει. Μ ε άλλα λόγια η επέμ-βαση στο όνειρο του

Ένας μύθος που απορρέει από την πραγματικότητα ή μιαπραγματικότητα στα όρια ενός μύθου; Μύθος και πραγματικότητα συγχέονται έτσι ώστε ο ανα-γνώστης να νομίζει πως κι αυτός ζεί τα διαδραματιζόμε-να. Ενα “ντοκιμαντέρ” της καθημερινότητας μ ε εύκολα ανα-γνωρίσιμα πρόσωπα και καταστάσεις αλλά και πρόσωπαπου έρχονται από το πουθενά

Ένα σενάριο στο οποίο βρήκες στην πορεία τους «ηθο-ποιούς» ή δεδομένοι πρωταγωνιστές που απλά ορθέ τοσενάριο να δικαιολογήσει την παρουσία τους;Σεναρίο ή καλύτερα ιστορία που οι ηρωες της συναντιούνταιστις παρυφές της πραγματικότητας. Και κάποιοι απ’αυτούςξεπηδουν από τα όνειρα μας.Τα όνειρά μας που δεν τολ-μάμε να τα αναγνωρίσουμε πως είναι δικά μας

Τα Χανιά υπάρχουν μέσα από γνωστά – άγνωστα πρόσωπατης ιστορίας αλλά και μέσα από γνωστές – άγνωστες στιγ-

μές της. Ποσό σε έχει επηρεάσει ηπόλη στην γραφή σουΤα Χανιά ή καλύτερα μια παραθα-λάσσια πόλη του Νότου για να υπάρ-χει η μυθοπλασία για να συντηρείταιτο παραμύθι.Δεν θα έγραφα κάτι πουδεν μου ήταν οικείο.Ηθελα να χω σταμάτια μου την αρχιτεκτονική της πό-λης..Ολα είναι τα ίδια μόνο που έχουνψευδώνυμο γιατί έτσι έχω την ελευ-θερία να γράψω ότι θέλω κι όπως τοθέλω.

Μια πόλη αλλάζει στο πέρασμα τουχρόνου … Τι έχει αφήσει σε σένα αυτήη αλλαγή; ΜΙα απίστευτη θλίψη γιατί ολα τα ση-

μεία που αγαπούσα, σχεδόν δεν υπάρχουν πια.Στη θέση τους ομοιόμορφα κτίρια ναρκοθετούν τη μνημη

Ένα βιβλίο με εικόνες… Αισθάνεσαι τον κινηματογράφοστο κείμενο σου; Επειδή όλοι με ρωτάνε για τη σχέση του κινηματογραφουμε το βιβλίο μου νοιώθω την ανάγκη να ομολογήσω πωςναι, τόσο ο κινηματογράφος σαν θέαμα όσο και η τεχνι-κή με οδήγησαν στο γράψιμο.Το εύρημα των δύο πρωταγωνιστών –αφηγητών σε δια-φορετικές ηλικίες και σε παράλληλους χρόνους αντλεί τηνκαταγωγή του από τον κινηματογράφο.Αλλά ναι κάθε στιγ-μή του βιβλίου είναι σα να κάνω ιδιωτική προβολή Τι σε έχει σημαδέψει κινηματογραφικά ;

Οι μικρές καθημερινές ιστορίες που αφηγούνται οι ταινίεςτου Ιταλικού Νεορεαλισμου

Μετά από επτά ποιητικές γραφές τι σε οδήγησε στον πεζόλόγο; Η ποίηση...Ηθελα να γράψω ένα ποιητικό πεζό.Ξεκίνησαμε μερικές φράσεις από το βιβλίο μου “Σχεδόν ΓκροΠλαν¨” τις ενέταξα στην ιστορία σαν τις φράσεις που ανοί-γουν το σεντούκι του θησαυρού κι αυτό είναι όλο. Σε μιαιστορία με ρεαλιστικό υπόβαθρο το ποιητικό στοιχείο ει-σχωρούσε και ανέτρεπε τα δεδομένα.

Τι διαφορές βρήκες στην έκφραση μεταξύ γραπτού και ποι-ητικού λόγου; Οι διαφορές ήταν κυρίως στην πρόζα.Πως θα γράψω δη-λαδή τους διαλόγους.Οταν βρήκα την μέθοδο όλα ήταν πιοεύκολα.Επίσης έπρεπε ο μινιμαλισμός της ποίησης ναβρει σημεία επαφής με το πεζό. Δεν ξέρω αν αυτό το πέ-τυχα τελείως.

Τελικά τι σημαίνει αγάπη;Αγάπη είναι το φως και ο αέρας της ζωής που όλα τα γεν-νάει

Υ.γ. Εκτός από συγγραφέας είσαι και μέρος αυτής τηςιστορίας; Οσο μου αναλογούν τα γεγονότα,οι μνήμες τα ταξίδια. Εί-μαι ευτυχισμένος που οι ήρωες μου κυκλοφορούν ελεύ-θεροι και καμμιά φορά τους συναντώ στην παραθαλάσσιαπόλη του Νότου

H ζωή και τίποτ' άλλοΛεωνίδας ΚακάρογλουΣυνέντευξη Ματθαίος Φραντζεσκάκης

Εκθέτει δημόσια τα γραπτά του από το 1981, ο Λεωνίδας Κακάρογλου μετρά έως σήμερα επτά ποιητικές συλλο-γές, με πρώτη αυτήν με τίτλο «Τοπία Κοριτσιών» και τελευταία την «Άδεια Εξόδου», του 2009. Μετά από τριάνταχρόνια ποιητικής έκφρασης δοκιμάζει αλλιώς… Χωρίς να αφήνει ουσιαστικά την ποιητική του γραφή εκφράζεταιμ΄ένα πεζογράφημα. Δυο φωνές, μια σύνθετη πλοκή και … παντού εικόνες.

Ο Λεωνίδας Κακάρογλου γεννήθηκε το 1952 στα Χανιά. Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Ε.Μ.Π. Έχει εκδώσει επτά ποιητικάβιβλία: «Τοπία Κοριτσιών» 1981, «Σχεδόν Γκρό Πλαν» (εκδόσεις Πλέθρον 1986), «Στο λευκό του βυθού»(Εκδόσεις Πλέθρον 1989), «Η συνήθεια των ημερολογίων» (εκδόσεις Πλέθρον 1995),«Μονάχα ο χρόνος ξέρει» (εκδόσεις Πλέθρον 2000), «Οι μέρες πριν τα χρόνια»(Εκδόσεις Οδός Πανός 2007), «Άδεια εξόδου» (εκδόσεις Οδός Πανός 2009).Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, έχουν παρουσιασθεί στο θέατρο και έχουν μελοποιηθεί από Έλλη-νες συνθέτες. Το «Η ζωή και τίποτ’ άλλο» είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.


ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

H ποιότητα στην θέρμανση και στον κλιματισμό

Μπορεί να πει κα-νείς ότι οι ακραίεςαπόψεις οδηγούν σεκαινοτόμες ιδέες.Άλλωστε πρέπει ναβγεις απο τα όριατου δρόμου για ναχαράξεις νέα πορία.

ΗΕλλάδα αυτή τη περίοδο πλήττεται από κάθε μρφήςπίεση. Καταπίεση των ανθρώπων συμπίεση τωνεσόδων και κάθε λογής πίεση. Το ενδιαφέρον της

υπόθεσης έχει δύο επίπεδα . Το πρώτο επίπεδο είναι ηαντίδραση των Ελλήνων. Οι φανατι-κοί του πρόσφατου παρελθόντοςαγανακτούν και αποζητούν καινούρι-ους μεσσίες. Οι μεγαλύτεροι σπαρά-ζουν στο κλάμα,γιατι οι ερυνίεςφωνάζουν πολύ δυνατά,και έχουν

δίκιο. Το δεύτερο επίπεδο είναι η διμιουργία ,η παραγω-γικότητα. Προσωπικά βλέπω την Ελλάδα της κρίσης σαν-σαν ένα μεγάλο θερμοκήπιο . Έχει το τέλειο κλίμα γιαταχύρυθμα αναπτυσσόμενες απόψεις. Όλοι ειναι ανοιχτοίγια ανταλλαγή απόψεων, ιδεών και όλοι μοιράζονται τα πι-στεύω τους Όλοι. Τίποτα δεν είναι μεμπτό πια,ακραίο.Αφού το πιο ακραίο απ όλα είναι η καταστασή μας.Θαυμάζοντας αυτήν την εμποροπανήγυρη εθνοσωτήρωνσε καθημερινή, σχεδόν, βάση ομολογώ ότι κάτι με προ-βληματίζει. Στην αρχή μίλησα για ακραίες απόψεις καιτουποστηρίζω. Ο όρος ακραίος που έχει επαναληφθεί πολ-λάκιςστην προσπάθεια μου να υπνωτίσω τον άγρυπνο νουτψν αφυπνισμένων,είναι βέβαια πολύ υποκειμενικός.Αρνητικά ακραίος για την επίσης υποκειμενική άποψή μουείναι ο άνθρωπος που έχει δύο σημαντικές δυστυχίες.Πρώτον λάθος βάσεις (βλέπε ελληνική παιδεία/οικογέ-νεια που ψήφιζε ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα) και χα-μηλή νοημοσύνη.Όχι τόσο χαμηλή ώστε να τον λυπούνταιαλλά αρκετά υψηλή ώστε να φτιάξει πρόταση επιλέγονταςτυχαίες λέξεις. Ενα τέτοιο άτομο κινδυνεύει να χτυπη-θεί απο το ιό φασιστόκοκκους. Που τώρα εν μέσω ανακα-τατάξεων έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Οι μεγάλεςηλικίες δεν με συγκινούν ιδιαίτερα. Με την έννοια ότι πέ-ρασαν οι μέρες τους και δεν θα αλλάξουν, δυστυχώς,απόψεις. Αυτό που με κάνει να χάνω το μυαλό μου και να

αποδιοργανώνεται η σκέψη μου είναι ότι αυξάνονται πολύτα "κρούσματα" του ιού στις νεαρές ηλικίες.Συγκεκριμένα, αποκλείεται από ανθρώπινο ον ο "άνθρω-πος" που πιστεύει ότι: Το έτος 2012 το χρώμα του δέρ-ματος μπορεί να διαφοροποιεί τους ανθρώπους!Δενγίνεται να υπάρχουν άνθρωποι που να μην συμπαθούντους μαύρους πια. Και ναι είναι μαύροι δεν είναι έγχρω-μοι και είναι εξαιρετικά φυσιολογικό. Επιπλέον δεν θασώσει την Ελλάδα ο Λεωνίδας.Όχι άλλο Λεωνίδα. Σέβο-μαι την ιστορία του , το θάρρος και των τριακοσσίωνΣπαρτιατών και των εφτακοσίων Θεσπιαίων.Και φυσικά τοθάρρος του κλασσικού διαχρονικού Έλλην του Εφιάλτη.Βέβαια ένα τατουάζ του λεωνίδα η μία φωτογραφία και ηεξύμνηση τους ΔΕΝ πρόκειται να βοηθήση την ιστορία τηςνεότερης ελλάδος να βελτιωθεί. Τέλος επιγραμματικά στο θέμα των μεταναστών .Με γε-μίζε απορία το γεγονός ότι οι έλληνες ανέκαθεν είμαστεμετανάστες. Ναι οι πολιτικοί μας είχαν προδώσει ξανάστο παρελθόν και καταφύγαμε μαζικά στην μετανάστευση.Όταν λοιπόν με περηφάνια δηλώνεται ότι είναι διάσπαρτη

άλλη μια Ελλάδα πληθυσμιακά στ εξωτερικό πως μπορείένας Έλληνας να αντιπαθεί οποιοδήποτε άτομο έχειέρθει εδώ από άλλη χώρα.Αυτοί, δε , που υποστηρίζουνότι αυξάνεται η εγκληματικότητα απαντώ ότι το νομικό σύ-στημα που υποστηρίζουν είναι αψεγάδιαστο, αφού είναιελληνικό!Εν κατακλείδι, είμαι απεγνωσμένος με όλη αυτή την κα-τάσταση γιατί μπορεί μα βελτιωθεί.Υπαρχει μια πολύλεπτή γραμμή που χωρίζει τα δύο άκρα και καλύτερα ναυπάρχει το ένα άκρο από το άλλο.Πάντα βέβαια θα ανα-ζητλω την χρύση τομή ανάμεσα σε αυτά και για να ισχύσειαυτό πρέπει να υπάρχουν και τα δύο άκρα.Φοβάμαι γιατιόλοι αναφέρουν ότι οι νέοι είναι η σωτηρία και το υπο-σχόμενο μέλλον,και υπάρχουν και αυτοί οι νέοι. Μάλισταζουν ανάμεσά μας. Ελπίζω η απλή ιδέα "ΝΑ έχετε εμπι-στοσύνη στους ανθρώπους" να είναι το εμβόλιο στον ιόφασιστόκοκκους.Εως ότου ανατήλλει ο ήλιος επιτέλουςκαι για μας το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να κλείσειςτα μάτια σου. Σου πόσχομαι, θα δεις...

Γράφει ο Νίκος

Κοκολάκης

κλείσε τα μάτια σου να δεις

Επιδημία του ιού Φασιστόκοκκους

Πολλά πράγματα πρέπει να αλλά-ξουν στο πανεπιστήμιο και όλοιόσοι είναι αντίθετοι στον σημερινόνόμο δεν είναι υπέρ της διατήρη-σης της υπάρχουσας κατάστασης.Ο νόμος 4009 άνοιξε το δρόμο γιατην ανοικτή πολιτική συναίνεση τουτριδύμου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ.

Είναι το μνημόνιο της παιδείας, γιατί πα-ραδίδει την ανώτατη εκπαίδευση ως φι-λέτο στις ορέξεις και τις τσέπες των

οικονομικά ισχυρών και καταργεί το δικαίωμαστη μόρφωση. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, κανέναΑΕΙ δεν έχει καταφέρει να κάνει εκλογές, γιαλόγους είτε οργανωτικούς είτε λόγω παρέμ-βασης του φοιτητικού και πανεπιστημιακού κι-νήματος που αντιδρούν στην εφαρμογή τουνόμου. Η πανεπιστημιακή κοινότητα (διδά-σκοντες - φοιτητές - εργαζόμενοι), με μαζικό-τητα, αποφασιστικότητα και αίσθημα ευθύνης,απέτρεψε την διεξαγωγή των εκλογών Συμ-βουλίων σε όλα τα Πανεπιστήμια. Είναι εντυ-πωσιακή η σθεναρή αντίσταση Συγκλήτων καιΠρυτανικών Αρχών, που όλες χωρίς εξαίρεσηέχουν προσφύγει για την αντισυνταγματικό-τητα του νόμου στο ΣτΕ. Όλα τα παραπάνωέχουν προκαλέσει την οξύτατη αντίδραση τηςηγεσίας του υπουργείου Παιδείας, η οποίαδίνει στο θέμα πολιτικές διαστάσεις στρέφον-

τας τα «βέλη» της κατά των κομμάτων της αρι-στεράς. Το υπουργείο και οι υποστηρικτέςτους παρουσιάζουν τη ματαίωση των εκλογώνως επιχείρηση «βίαιης επιβολής αντιδημο-κρατικών πρακτικών» από «μειοψηφικές ομά-δες». Οι υποστηρικτές του νέου νόμουεμφανίζονται άλλη μια φορά σαν υπερασπι-στές της «δημοκρατικής νομιμότητας». Είναιφανερό πλέον ότι η επιμονή του υπουργείουΠαιδείας στην εφαρμογή του νόμου οδηγεί ταΠανεπιστήμια στο χάος. Ο νόμος θα κριθεί σεδικαστικό επίπεδο, καθώς συζητείται στο Συμ-βούλιο της Επικρατείας η προσφυγή των διοι-κήσεων όλων των πανεπιστημίων της πουαμφισβητούν τη συνταγματικότητα διατάξεωντου νέου νόμου για τα Πανεπιστήμια. Πριν τηκρίση των δικαστικών προσφυγών, η πανεπι-στημιακή κοινότητα πέτυχε μια πρώτη μεγάληνίκη στον αγώνα της για την υπεράσπιση τουδημοσίου χαρακτήρα των Πανεπιστήμιων. Η καΔιαμαντοπούλου αντιμέτωπη με τα συντρίμμιατης πολιτικής της και τα αποτελέσματα τωνδημοσκοπήσεων για απουσία της από τηνεπόμενη Βουλή αποχώρησε οικειοθελώς,«δραπέτευσε» λένε κάποιοι, από το Υπουρ-γείο Παιδείας. Είναι ενδιαφέρον ότι όλα ταπρόσωπα που προταθήκαν για τη θέση τουΥπουργού ΠΔΒΜΘ ήταν στην κατεύθυνση κα-τευνασμού της Πανεπιστημιακής κοινότητας.Έτσι επιλέχτηκε Πανεπιστημιακός και ΠρώηνΠρύτανης. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότιακόμα και παρουσία της κ. Διαμαντοπούλουστο ΥΠΔΒΜΘ ο αναπληρωτής Υπουργός μι-

λούσε συχνά για ανάγκη αλλαγών στο νόμο(μετά τις εκλογές για τα εσωτερικά μέλη ΣΙ).Επίσης η κ. Διαμαντοπούλου στη τελετή πα-ράδοσης αναγνώρισε ότι έχει κάνει σημαντικάλάθη ενώ ο νυν Υπουργός μίλησε για ανάγκηδιορθωτικών παρεμβάσεων στο ν. 4009. Είτεπρόκειται για ένα μεταβατικό υπουργό μέχριτις εκλογές είτε για ένα πρόσωπο με παρου-σία και στην επόμενη (μετεκλογική) κυβέρ-νηση η Πανεπιστημιακή κοινότητα δεν πρέπεινα δεχτεί ημίμετρα. Έτσι:Πρώτα αίτημα μας είναι η αναστολή εφαρμο-γής του Νόμου, Το Υπουργείο πρέπει να κάνει διάλογο μετους Φορείς, που εδώ και καιρό έχουν κατα-θέσει προτάσεις, για την κατάρτιση ενός υγι-ούς νέου νόμου πλαισίου που τόσο ανάγκηέχουν τα Πανεπιστήμια διατηρώντας και βελ-τιώνοντας τα θετικά του υπάρχοντος νομικούπλαισίου και διορθώνοντας αδυναμίες λάθηκαι ελλείψεις. Επιπλέον πρέπει να δημιουργηθεί ένα μέτωποΥπουργείου – Εκπαιδευτικής κοινότητας γιατην εξαίρεση της Παιδείας από το μνημόνιοως διέξοδο από την κρίση. Η «μνημονιακή» καΔιαμαντοπούλου μέσα σε μόλις δυο χρόνια

διέλυσε κυριολεκτικά τη δημόσια Εκπαίδευση.Είναι επιτακτική ανάγκη της χώρας τώρα νααποδειχτεί έμπρακτα ότι η Παιδεία είναι επέν-δυση. Όσον αφόρα το Φορέα ΕΕΔΙΠ, που εκπρο-σωπώ, διεκδικούμε:Ουσιαστική, αναβαθμισμένη εκπροσώπησημας στα Όργανα Διοίκησης και στα εκλεκτο-ρικά οργάνων διοίκη-σης τωνΠανεπιστήμιων,Αναβάθμιση, θεσμικήκαι οικονομική, τουπλην ΔΕΠ διδακτικούπροσωπικού των Πανεπιστήμιων με διατήρησητου ενιαίου Φορέα.Τα Πανεπιστήμια με την αλληλεγγύη και τη συ-νοχή της Πανεπιστημιακής Κοινότητας θα συ-νεχίσουν τον αγώνα τους. Η στήριξη τουΕλληνικού Δημόσιου Πανεπιστημίου αποτελείυπόθεση όλων.

*πρόεδρος Πανελλήνιας ΟμοσπονδίαςΣυλλόγων Ειδικού και Εργαστηριακού

Διδακτικού Προσωπικού Α.Ε.Ι.(Π.Ο.Σ.Ε.Ε.ΔΙ.Π. Α.Ε.Ι.)


Γράφει ο Μανόλης

Ντουντουνάκης*

Ανάγκη για νέο νόμο για τα Πανεπιστήμια

Στο λεξικό του Γ.Μπαμπινιώτη η έν-νοια ‘τεχνοκρατία’ ορίζεται ως η θε-ωρία που υποστηρίζει ότι η

διαχείριση της οικονομίας και ολόκληρουτου κοινωνικού συ-στήματος πρέπει ναγίνεται από ειδικούςεπιστήμονες καιγνώστες της τεχνο-λογίας. Ο ορισμός

της έννοιας είναι αποχρωματισμένος απόαρνητικά στοιχεία. Στο λήμμα ‘τεχνοκρά-της’ όμως αναφέρεται ότι είναι ο επιστή-μονας ή ο πολιτικός(ή δημόσιοςλειτουργός κατά το λεξικό του Τεγόπου-λου-Φυτράκη) που κατά την άσκηση τουέργου του δίνει έμφαση στις τεχνικές απαι-τήσεις ή εφαρμογές και λιγότερο στον αν-θρώπινο παράγοντα. Σύμφωνα με τημαρξιστική θεωρία οι τεχνοκράτες είναιουσιαστικά «βαλέδες» του μεγάλου κεφα-λαίου. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι πε-ρισσότεροι είναι τραπεζίτες.

Είναι γεγονός ότι η επιστημονική καιτεχνική πρόοδος και η παγκοσμιοποιημένηοικονομία διαμόρφωσαν σύνθετες και πο-λύπλοκες οικονομικές και κοινωνικέςδομές και αντίστοιχα προβλήματα, τωνοποίων η διαχείριση απαιτεί εξειδικευμέ-νες γνώσεις. Οι τεχνοκράτες έρχονται ναδώσουν λύσεις αποτελεσματικές, αγνοών-τας όμως τον ανθρώπινο παράγοντα. Γιαπαράδειγμα, για το ενεργειακό πρόβληματου πλανήτη επιστρατεύτηκε για την επί-λυσή του η υψηλή τεχνολογία των πυρηνι-κών αντιδραστήρων. Η μελέτη και ηεγκατάσταση ενός πυρηνικού σταθμούείναι καθαρά υπόθεση τεχνοκρατών, γιατίπρόκειται για μια οικονομική επένδυση. Ηεπιλογή όμως για την εγκατάσταση ή όχιτης επένδυσης αυτής είναι απόφαση πολι-

τική και κοινωνική. Τον τεχνοκράτη τον εν-διαφέρουν μόνο τα δεδομένα και οι απαι-τήσεις της οικονομίας και όχι οι αρνητικέςσυνέπειες που θα επιφέρει η επένδυσηαυτή στην κοινωνία, στον άνθρωπο και τοφυσικό περιβάλλον. Άλλο παράδειγμα:Στηχώρα μας οι απολύσεις στον δημόσιο καιιδιωτικό τομέα-και κάθε μέτρο που λαμβά-νεται στο πλαίσιο των δανειακών συμβά-σεων- επιβάλλονται από ένα στυγνόοικονομικό ορθολογισμό. Οι εργαζόμενοιδεν θα είναι παραγωγικοί λόγω των δρα-ματικών περικοπών που υφίστανται, γι’αυτό πρέπει να απολυθούν. Η επανεπέν-δυση στο ανθρώπινο δυναμικό είναι χρο-νοβόρα και μη αποτελεσματική σύμφωναμε την τεχνοκρατική θεώρηση.

Προσέξτε τους πολιτικούς κάθε φοράπου ανακοινώνουν τα δυσβάσταχτα μέτρα.Αναγνωρίζουν, και το δηλώνουν «ευθαρ-σώς», ότι αυτά είναι σκληρά και άδικα γιατους πολίτες και την κοινωνία, αλλά δεντους απασχολεί. Αυτό που τους ενδιαφέ-ρει είναι μόνο να «βγουν τα νούμερα». ΟΜόντι στην Ιταλία δήλωσε ότι οι νέοι πρέ-πει να συνηθίσουν στην ιδέα ότι θα είναιεργασιακά επισφαλείς, για να μην «πλήτ-τονται από τη μονοτονία»!!! Το πολιτικό καιηθικό αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη πουδιασφάλιζε το κοινωνικό κράτος στις δη-μοκρατίες καταρρέει υπό το βάρος τηςπίεσης των τεχνοκρατών. Το κύριο πρό-ταγμα του σοσιαλισμού για οργάνωση τηςκοινωνίας με βάση την αρχή της κοινωνι-κής, πολιτικής και οικονομικής ισότηταςβάλλεται εκ των έσω. Ο τεχνοκράτης πολι-τικός πιστεύει μόνο στην ιδεολογία της«αποτελεσματικότητας» και ας πλασσάρε-ται για σοσιαλιστής.

Στη χώρα μας τα δύο τελευταία χρόνιαη νομοθετική πρωτοβουλία έχει περιέλθει

απροκάλυπτα και κυνικά στα λόμπι των τε-χνοκρατών της Ευρώπης και η νομοθετικήεξουσία δεν ασκείται από το εθνικό κοινο-βούλιο. Οι τεχνοκράτες δεν αντικαθιστούντους πολιτικούς, αλλά είναι αυτοί που θέ-τουν τους πολιτικούς στόχους και τα μέτραμε τα οποία αυτοί θα υλοποιηθούν χωρίςνα έχουν ανάγκη την πολιτική και κοινωνικήσυναίνεση ή να σκέφτονται το λεγόμενοπολιτικό κόστος. Γι’ αυτό επιλέχτηκε και οκ.Παπαδήμος και χρίστηκε-χωρίς τις ευλο-γίες του ελληνικού λαού-πρωθυπουργόςστην κυβέρνηση συνεργασίας. Οι επαγ-

γελματίες πολιτικοί, αφού κατάφεραν νααλώσουν τις συνειδήσεις των πολιτών μετα δημαγωγικά τους τεχνάσματα και νατους αποξενώσουν από ό,τι διαμορφώνεικαι καθορίζει την τύχη της κοινωνίας τουςκαι της ίδιας τους της ζωής, τους παραδί-δουν σήμερα στα χέρια των τεχνοκρατών,για να τους «εξειδικεύσουν» οι τελευταίοιστην ανεργία, την ανέχεια, την εξαθλίωση.

Σε μια δημοκρατία όμως το δικαίωμαστο διάλογο και στην άποψη για αποφάσειςπου αφορούν τη ζωή των πολιτών είναιαδιαπραγμάτευτο.


Γράφει ηΜαρία Κρέτση

Τεχνοκρατία και Δημοκρατία«Όλοι μας, ο καθένας, έχει δικαίωμα στην άποψη γιααποφάσεις που αφορούν τη ζωή του και για τις οποίεςδεν δικαιούται να έχει το μονοπώλιο καμία αυθεντία».

(Από το σημείωμα του οικονομολόγου Γιάννη Βαρουφάκη στην ει-σαγωγή του βιβλίου του «Κρίσης Λεξιλόγιο, Οι οικονομικοί όροι πουμας καταδυναστεύουν, εκδόσεις Ποταμός)

Είναι το κρύο τσουχτερό καιτο πετρέλαιο απλησίαστο! Μεαρκετή δυσκολία θα έλεγα ότιβιώνουμε τους πρώτουςμήνες του νέου έτους λίγοπαγωμένοι, κυριολεκτικά καιμεταφορικά. Επειδή όμωςπάνω απ όλα έχουμε ανάγκηνα είμαστε μαζί ενωμένοι, οιδανικότερος τρόπος είναι φυ-σικά γύρω από ένα τραπέζι.

Παρατήρησα μάλιστα ότι τοντελευταίο καιρό είμαστε όλοκαι πιο πρόθυμοι να το κάνουμε όλο αυτό και σιγά σιγά γυρίζουμεστα παλιά χρόνια που η συντροφικότητα δεν έλειπε ποτέ από τηνκαθημερινότητά μας. Κρατάμε τα καλά λοιπόν όσο μπορούμε καιφυσικά μπαίνουμε στις κουζίνες μας με δειλά βηματάκια αλλά μεφαντασία έτοιμη να μεγαλουργήσει.Γενικά μου αρέσει να ανακατεύω γεύσεις. Ίσως επειδή έχω με-

γαλώσει με την Κρήτη, τη Μικρά Ασία και την Κύπρο μέσα μου καιφυσικά στη διατροφή μου. Άλλωστε η κουζίνα είναιένας χώρος που ακόμη και τα πιο αταίριαστα δένουνκαι μάλιστα μας δίνουν υπέροχα αποτελέσματα. Ησημερινή συνταγή είναι ένα ταίριασμα της Κύπρουκαι της Κρήτης με μερικές νότες μεσογειακές γε-νικότερα. Ελπίζω να τη δοκιμάσετε και να την απο-

λαύσετε φυσικά με την καλύτερη παρέα. Το σημαντικότεροσυστατικό της συγκεκριμένου φαγητού.


Ο Γιάννης Τατασόπουλος μπήκε στη δισκογρα-φία σαν σολίστας μπουζουξής, σε ηλικία 18 χρο-νών. Το πρώτο τραγούδι που έπαιξε ήταν το“Χρόνια στον Περαία” του Μάρκου Βαμβακάρη. Μετην αξία του καθιερώνεται μόνιμος εκτελεστήςηχογραφήσεων στα στούντιο της Ριζούπολις.Έπαιξε πρίμο- σιγόντο σε ηχογραφήσεις με τους.Γιώργο Μητσάκη, Β. Τιτσάνη, Γ.Παπαϊωάννου, Μ.Χιώτη, Δ. Στεργίου(Μπέμπης), Γ. Σταματίου(Σπό-ρος), Σ. Τζουανάκο, Γ. Τσιμπίδη ,Γερ.Κλουβατο,Αργ. Βαμβακάρη, Λ. Καρνέζη, Χ. Λεμονόπουλοκ.α.Ο Γ.Τ. υπήρξε εκφραστικός τραγουδιστής καισυμμετείχε στη δισκογραφία σαν δεύτερη η τρίτηγφωνή, σε τραγούδια πολλών λαϊκών δημιουργών,με μεγάλη συμμετοχή σε τρα γούδια του Γ.Μη-τσάκη. Σαν πρώτη φωνή ηχογράφησε μόνο δυοτραγούδια στην Ελλάδα. «Το τσιγάρο» του Μη-τσάκη και το δικό του «Έφυγες μ’ έναν άλλονε»,σε στίχους του Νίκου Ρούτσου. Σαν συνθέτηςμπήκε στην δισκογραφία το 1948 σε ηλικία 20 χρο-νών με δυο τραγούδια «Χαλιμά» και «όσα χρόνια κιαν περάσουν», στο μπουζούκι ο ίδιος και ο Β.Τσι-τσάνης . Τα τραγούδια του τραγούδησαν οι μεγα-λύτερες λαϊκές φωνές της χρυσής εποχής1948-1958 στην Ελλάδα αλλά και στις Η.Π.Α. Εν-δεικτικά αναφέρουμε Τάκης Μπίνης, ΠρόδρομοςΤσαουσάκης, Μαρίκα Νίνου, Στέλλα Χασκήλ, ΆνναΜπέλλα Στέλιος Καζαντζιδης, και ο Θοδωρής Κα-βουράκης στις Η.Π.Α. Στο στίχο συνεργάζεται κυ-ρίως με τον εξαίρετο Νίκο Ρούτσο. Ο Γ.Τ.αναμφίβολα σαν μπουζουξής ήταν από τους πρώ-τους. Σαν μουσικός μιλούσε άριστα την μουσικήγλώσσα και σε μάγευε . Αυτή τη μαγεία στη μετά-

διδε με την απλότητα και την μαεστρία που έπαιζετο μπουζούκι. Όταν έφυγε οριστικά στις Η.Π.Α οΒ.Τσιτσάνης είπε « Φεύγει ο καλύτερος μας». Οι παρακάτω στίχοι του Παύλου Μάτεση αφιερώ-νονται στην κυβέρνηση του μαύρου μετώπου πουσυνειδητά εξαθλιώνει τον Ελληνικό λαό για χάρητου ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Για τους πουλημένους βόλι δεν χαλάμεΜε πέτρες και κοτρώνιατους πετροβολάμε Και για όλους ίδια θα ‘χετεκονάκιΛακκούβες με σκουπίδια κιαπάνω τους ΚοράκιΌλοι οι πουλημένοι είστε καταραμένοιΑπό τη δική μας τη γενιά από εργάτη ποιητή κι απόγραφιάΠουλημένοι, πουλημένοι άλλη ώρα δε σας μένειΜνήμα σας προσμένει κάσα καρφωμένη

Τη σπάθα σήκωσε και πάλι ντόπιου και ξένου πάρετο κεφάλιΤο θάνατο σου καρτεράνε χτύπα να μη σε φάνεΑδέρφι η καρδιά σου νάναι ατσάλι κάνε την καρδιάσου φυλακήΌτι μας κλέψανε και μας ντροπιάσανε αν θες να τανακτήσεις πάλιΣήκωσε σπάθα φονικήΤη λευτεριά σου μη τη ζητιανεύεις το δίκιο σου μελόγια μη γυρεύεις

Μουσική. Σταύρος ΞαρχάκοςΤραγούδι. Νίκος Ξυλούρης

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΑΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ (4) Συνθέτης, τραγουδιστής, στιχουργός

Κηφισιά 7-1-1928- ΗΠΑ 22-10-2001

Γράφειo Δήμoς

Kερδέλας*

Από την ΕυφροσύνηΚάτσουνα

"Πυξ

ίδα

της

γεύσ

ης"

Αρνί τσιγαριαστό με χαλούμι, μανιτάρια φρέσκα και κόκκινη πιπεριά

Υλικά

1 ½ κιλό αρνί πλευρά κομμένα σε μικρά κομμάτια1 κρεμμύδι μεγάλο χοντροκομμένο½ κιλό μανιτάρια Portobello μικρά κομμένα στη μέση1 χαλούμι κομμένο σε μικρούς κύβους3 πιπεριές κόκκινες κομμένες σε μέτριους κύβους1 ποτήρι κόκκινο κρασί½ ποτήρι ελαιόλαδοΑλάτι, θυμάρι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Σε ένα βαθύ τηγάνι ζεσταίνουμε το λάδι και θωρακίζουμε το κρέας.Το αφαιρούμε από το σκεύος μας και στο ίδιο λάδι σοτάρουμε τα μανιτά-ρια. Προσθέτουμε το κρεμμύδι, το κρέας και σβήνουμε με το κρασί πάντασε δυνατή φωτιά. Μόλις εξατμιστεί το αλκοόλ χαμηλώνουμε τη φωτιά αρ-κετά και αφήνουμε το αρνάκι να σιγοψηθεί. Προσθέτουμε τις πιπεριέςλίγο πριν το κατεβάσουμε για να μείνουν λίγο τραγανές και αλατοπιπε-ρώνουμε. Μόλις το αρνάκι μας ψηθεί ρίχνουμε το χαλούμι ανακατεύουμελίγο και σερβίρουμε αμέσως. Συνοδεύεται με μια ελαφριά σαλάτα επο-χής και κρασί κόκκινο.

Χθες παραλίγο να «μείνω» με το αυτοκίνητο από βενζίνη. Το λαμπάκι άναψε αλλάσε κάθε βενζινάδικο που έβρισκα στο δρόμο η τιμή άγγιζε τα 2 ευρώ! Από τη μιαθυμήθηκα το mail που μου έστειλε μια φίλη μου και που παρακινούσε να βάζουμε

βενζίνη σε πρατήρια μικρών εταιριών, από την άλλη ήταν αυτό που έλεγα στα παιδιάμου, να προτιμούν πάντα να αγοράζουν από τον πιο φθηνό γιατί έτσι τον επιβραβεύουναλλά παρακινούν και τους άλλους να φθηνύνουν. Πήρα λοιπόν την απόφαση να οδη-γήσω μέχρι το πιο φθηνό πρατήριο των Χανίων.Σε όλη τη διαδρομή το μυαλό, για να προσπεράσει ίσως την αγωνία «θα μείνω; ή θακαταφέρω να προφτάσω;» έφερνε μπροστά ειδήσεις και πληροφορίες που ξεκινούσαναπό την μεγάλη απορία : «Πω! ρε φίλε που έφτασε η τιμή της βενζίνης;»Πρώτα απ’ όλα μου ήρθε η φρέσκια είδηση : «Στον πρέσβη της Ελλάδας στο Ιράν ανα-κοινώθηκε ότι αν και το Ιράν σταματά να πουλά πετρέλαιο, στην Ελλάδα και πέντεακόμα χώρας θα συνεχίσει για ανθρωπιστικούς και μόνο λόγους» Μέχρι που μπορείνα φτάσει η ξεφτύλα; Χρόνια τώρα ακούμε ότι το πετρέλαιο τελειώνει, που θα πάει ρεμπαγάσιδες; θα σας τελειώσει και να δούμε τότε πως θα κάνετε μαγκιές. Και σεις κιόποιοι άλλοι μας περιπαίζουν τον καιρό ετούτο. Οι Γερμανοί; Οι Γερμανοί! Μόλις έγινεο σεισμός στην Ιαπωνία ανακοίνωσαν ότι θα κλείσουν μια ντουζίνα πυρηνικά εργοστά-σια. Πυρηνικά δε θα ‘χουν, πετρέλαιο δε θα ‘χουν, να δω πως θα κάνουν μαγκιές ότανδε θα μπορούν να λειτουργήσουν τη βιομηχανία τους. Ευτυχώς πάντως που δεν πέρασετότε του Σουφλία να φτιάξει πυρηνικό εργοστάσιο στην Πίνδο. Πότε ήταν; Θαρρώ το2007. Δυο χρόνια πριν την κατρακύλα. Θα μπαίναμε σε τόσο μεγάλο κίνδυνο και θα μαςτο παίρνανε για ένα κομμάτι ψωμί. Για όσο θα πάρουν τώρα τους λιγνίτες της ΔΕΗστην Πτολεμαΐδα. Κι αν δεν τους το δίναμε θα το ακυρώνανε, όπως ακυρώσανε τοναγωγό φυσικού αερίου του Καραμανλή. Δε συμμετέχω στο project «αγιοποίηση» τουμουγκού πρώην πρωθυπουργού, αλλά δε χωνεύεται εύκολα η ιστορία του Μπουργκάς– Αλεξανδρούπολη.Τώρα βέβαια έχουμε άλλα… φωτοβολταϊκά – πετρέλαια απ’ όλα τα καλά.Θυμήθηκα ένα πολύ ενδιαφέρον πινγκ πονγκ άρθρων – επιστολών στα «ΧανιώτικαΝέα» για το πρόγραμμα « Helios». Ο πρώτος αρθρογράφος παρουσίασε την Κρήτη σαντον παράδεισο συλλογής ηλιακής ενέργειας, που θα βοηθήσει τους Γερμανούς ναβγουν από το τέλμα της έλλειψης ενέργειας – οι επόμενοι τον κατακεραύνωσαν. Μί-λησαν για το φυσικό πλούτο και ομορφιά του τόπου αλλά και για τα κέρδη μας που δεθα διαφέρουν από τα καθρεφτάκια των ιθαγενών. Μου άρεσαν οι επόμενοι. Μια χαράτα λέγανε. Έτσι κι αλλιώς μου έμεναν τα πετρέλαια της Γαύδου για να αποκτήσω κι εγώτην πολυπόθητη άσπρη κελεμπία. (Μπορεί να αγοράσω και τον Παναθηναϊκό τότε ποιοςξέρει… )Όμως φίλε … για σκέψου … εκεί που έχει πάει τα τελευταία χρόνια η τιμή του πε-τρελαίου μάλλον για τις βιομηχανικές χώρες είναι ασύμφορο μέχρι εκεί που δεν παίρ-νει… Αυτό είναι ίσως που τις κάνει να ξεμπροστιάζονται τόσο πολύ. Αν δεν έχειςτεράστιο πρόβλημα δεν επεμβαίνεις με τόσο ξεδιάντροπο τρόπο στα εσωτερικά μιαςΔημοκρατίας. Και μάλιστα στα εσωτερικά της μητέρας της Δημοκρατίας. Κι όχι δε θακάνετε δημοψήφισμα… κι όχι αυτόν πρωθυπουργό… θέλουμε τον άλλο… κι όχι θέ-λουμε εγγυήσεις και κόντρα εγγυήσεις και όχι εκλογές τώρα αλλά αργότερα… Κάτσερε μεγάλε! Καλά όλους τους άλλους δεν τους λογαριάζεις, εκείνο το μαγκούφη τονΙστορικό του μέλλοντος δεν τον φοβάσαι; Μα την Ιστορία τη γράφουν οι νικητές! Το ξα-νάπες αυτό αλλά γέμισες το Μάλεμε μνήματα! Πρόφτασα! 1,76! άξιζε η πορεία. Φούλαρετο Αλέξη, γιατί πήρε φόρα κι ανεβαίνει ητιμή. Θα περάσει τα 2 ευρώ σε λίγο! Που θα σταματήσει ρε συ; Εδώ που καταντήσαμε, ας παρακαλάμε να έχουμε βενζίνη κι ας φτάσει και 3 ευρώ,μου απάντησε ο Αλέξης και φούλαρε βενζίνη το αμάξι.

ΥΓ. Μόλις γύρισα σπίτι έψαξα στο Wikipedia : “Price of petroleum”. Τα νούμερα πουαντίκρισα θελαν να συνεχίσω τις σκέψεις…

Επί της Γραμμής


"Presto o Tardi", Νίκος Δ. Πλατής (Νεφέλη)

της Άννας Λυδάκη

ΟΓ. Χουιζίνκα (Ο άνθρωπος και το παι-χνίδι. Ηomo ludens, μετ. Σ. Ροζάνης &Γ. Λυκιαρδόπουλος, Γνώση), που πι-

στεύει ότι το παιχνίδι προηγείται του πολιτι-σμού και ότι πολλές φορές ένα παιδικόλογοπαίγνιο ή ένα ασήμαντο ευφυολόγημαελάχιστα απέχει από τη βαθύτερη σοφία, γρά-φει: «Το παιχνίδι είναι κάτι από μόνο του. Η έν-νοια του παιχνιδιού είναι ως έννοια ανωτέραςτάξεως απ’ όσο είναι η σοβαρότητα. Διότι ησοβαρότητα ζητά να αποκλείσει το παιχνίδι,ενώ το παιχνίδι μπορεί κάλλιστα να περικλείειτη σοβαρότητα» (σελ. 73).Το Λεξικάκι του Νίκου Δ. Πλατή παίζει με τονθάνατο ένα τέτοιο παιχνίδι: «κλείνοντάς μαςτο μάτι» μιλά με χιούμορ για ό,τι πιο σοβαρόυπάρχει στα ανθρώπινα, το αναπόφευκτοτέλος, και μας θυμίζει το ιερό γέλιο με τοοποίο αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι το τρομερόκαι το υπερφυσικό, τότε που ακόμη το κωμικόδεν είχε παραμεριστεί από το σοβαρό. Μαςθυμίζει ακόμη αλλοτινούς που ήταν πεπεισμέ-νοι ότι «γάμος άκλαυτος και λείψανο αγέλα-στο δεν γίνεται». Εκείνους που πίστευαν πωςστη ζωή πάνε μαζί το γέλιο και το κλάμα, ηχαρά και η θλίψη, και ήταν σοφά υποταγμένοιστους νόμους της φύσης, καθόσον όλοι είχαντην έμμεση εμπειρία της οριστικής αναχώρη-σης. Άνθρωποι, ζώα, φυτά όλα κάποια στιγμήπέθαιναν. Έλεγαν «τούτη η γης που σ’έθρεψε, τούτη θα σε φάει», αλλά η αναγεννη-μένη κάθε χρόνο φύση δεν άφηνε καμιά αμφι-βολία για την «ανάσταση» που θαεπακολουθούσε. Ο Πλατής, συγγραφέας και λεξικογράφος τουΓατικού, του Ουαλικού, του Αθωνικού, τουΜπαχαρικού και άλλων μοναδικών λεξικών, οοποίος «ξανακτυπά» με το Λεξικάκι που…παίζει με τον θάνατο, δεν πιστεύει σε καμιά«ανάσταση», αλλά ταυτίζεται με την επικού-

ρεια άποψη για τον θάνατο: «η ύλη σου χρει-άζεται για ν’ αναπτυχθούν οι νέες γενιές, πουκι αυτές θα σ’ ακολουθήσουν σαν κλείσει ο κύ-κλος της ζωής τους… η ζωή δίνεται για προ-σωρινή χρήση…». Ο Πλατής θεωρεί απλώςτον εαυτό του αναλώσιμο –αργά ή γρήγορα, τοτέλος θα έρθει- γι’ αυτό και μπορεί στο έργοτου να υπονομεύει με το γέλιο τη σοβαρότητακαι τον τρόμο που προκαλεί η σκέψη του θα-νάτου.Στο Λεξικάκι συμπεριλαμβάνονται λήμματαόπως, «απέθαν’ η πεθερά μου, κι’ επλάτυν’ ηγωνιά μου», «καλύτερα να χηρέψω εγώ 40φορές παρά μία η γυναίκα μου. Κεφαλλονίτικηπαροιμία (ευχοκατάρα, μάλλον)… ύψιστης συ-ζυγικής αυταπάρνησης» και πλήθος από πα-ροιμίες, γνωμικά, λαϊκές φράσεις,αποφθέγματα, ατάκες από ελληνικές καιξένες ταινίες, κόμικς, αναφορές σε φιλοσο-φικά και λογοτεχνικά έργα, ανέκδοτα και συμ-βάντα, αλλά και… απρόσμενα λήμματα όπως«Μέση Ανατολή (θανατική γεωγραφία). Το νε-κροταφείο κάθε διπλωματικής πρωτοβουλίας».Όλα δοσμένα με πηγαίο χιούμορ και σπινθη-ροβόλο πνεύμα.Το λεξικάκι που… παίζει με τον θάνατο είναιφανερό πως κρύβει μέσα του δουλειά χρόνωνκαι είναι να θαυμάζει κανείς την υπομονή καιτην επιμονή του συγγραφέα, ο οποίος δενάφησε ανεξερεύνητο κανένα σχετικό τομέακαι συνέλεξε, εκτός από τα λήμματα που κα-ταγράφει, και πλήθος από εξαιρετικές φωτο-γραφίες, σκίτσα και γελοιογραφίες,φανερώνοντας την αστεία πλευρά κάθε «σο-βαρής» περίπτωσης.Οι σελίδες του βιβλίου προκαλούν ξεσπάσματαγέλιου, αλλά και χαμόγελα πικρά. Οπωσδή-ποτε όμως φανερώνουν αγάπη για τη ζωή,«εξημερώνουν» τον θάνατο και μας φέρνουνστον νου μιαν άλλη λαϊκή φράση: «αγάπησετους ζωντανούς και τα μνημόσυνα άστα».

*Η Άννα Λυδάκη είναι Αν. καθηγήτρια τουΠαντείου Πανεπιστημίου.

www.protagon.gr

Γράφειo Bασίλης

Παπαστάμος


Το Δέρμα που Κατοικώ (La Piel que Habito)

Σκην. Πέδρο Αλμοδόβαρ, με τους : ΑντόνιοΜπαντέρας, Ελένα Ανάγια, Μαρίζα Παρέντες,

Μπάρμπαρα Λένι, Μπλάνκα Σουάρεζ, ΓιανΚορνέτ

Με τη γυναίκατου να έχει υπο-στεί καθολικά εγ-καύματα σε ένααυτοκινητιστικόδυστύχημα, ο Δρ.Ρομπέρ Λεντγ-κάρντ, διαπρεπήςπλαστικός χει-ρούργος, προ-σπαθεί ναδημιουργήσει ένα νέο δέρμα, για να την σώσει.Εκτός από τα χρόνια και τα χρήματα που ξο-δεύει στην έρευνα και τα πειράματά του, οΡομπέρ χρειάζεται τρία ακόμα πράγματα: κα-νέναν ενδοιασμό, έναν συνεργό κι ένα ανθρώ-πινο πειραματόζωο. Οι ενδοιασμοί δεν υπήρξανποτέ πρόβλημα. Η Μαρίλια, η γυναίκα που τονφρόντιζε απ' τη μέρα που γεννήθηκε, είναι ηπιο πιστή συνεργός. Όσο για το ανθρώπινοπειραματόζωο... Αυτή τη φορά ο Ισπανός σκη-νοθέτης εκπλήσσει, έχοντας επιλέξει να πα-ρουσιάσει μια σκοτεινή ιστορία εκδίκησης,βασισμένη στο μυθιστόρημα “Μυγαλή, η Δηλη-τηριώδης Αράχνη” του Τιερύ Ζονκέ.

DriveΣκην. Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν, με τους ΡάιανΓκόσλινγκ, Ρον Πέρλμαν, Κριστίνα Χέντρικς,

Κάρεϊ Μάλιγκαν, Όσκαρ Άιζακς, ΜπράιανΚράνστον, Άλμπερτ Μπρουκς

Ο Οδηγός κάνειδύο δουλειές:την μέρα εργάζε-ται σαν κασκαν-τέρ σε ταινίες καιτη νύχτα οδηγείαυτοκίνητα πουσυμμετέχουν σεληστείες. Δενέχει σημασία σεποια από τις δυοεργασίες βρίσκεται, ο Οδηγός νιώθει άνεταμόνο πίσω από το τιμόνι ενός αυτοκινήτου. Ηζωή του αλλάζει όταν γνωρίζει την Αϊρένε καιτον γιό της Μπενίσιο. Αρχίζει να περνάει χρόνο

με την οικογένεια μέχρι που ο Στάνταρντ, ο άν-τρας της Αϊρένε, αποφυλακίζεται, και ο Οδη-γός ύστερα από παράκληση της Αϊρένε,αναγκάζεται να απομακρυνθεί. Όταν κάποιαμέρα ο Οδηγός βρίσκει τον Στάνταρντ αιμό-φυρτο στο γκαράζ, χτυπημένο από γκάνγκ-στερς, αναγκάζεται να πάρει την κατάστασηστα χέρια του.

Το γάλαΣκην: Γιώργος Σιούγας, με τους:

Όμηρο Πουλάκη, Ηρώ Μπέζου, ΙωάνναΤσιριγκούλη

“Το Γάλα” είναιμια τραγική ιστο-ρία τριών ηρώων,της Ρήνας (45ετών) και τωνδύο γιων της, Αν-τώνη (25 ετών)και Λευτέρη (23ετών). Έχονταςμεταναστεύσειεδώ και χρόνιααπό την Τιφλίδα, ο Αντώνης, φιλόδοξος καιπρόθυμος να ανελιχθεί κοινωνικά και να γυρί-σει την πλάτη στις ρίζες του, διατηρεί σχέσημε την κόρη του αφεντικού του, την οποία καιετοιμάζεται να παντρευτεί. Ο Λευτέρης, απότην άλλη, αρνείται να ζήσει στο σήμερα, παρα-μένει αδύναμος και αφελής, ενώ η συμπερι-φορά του γίνεται όλο και πιο περίεργη. Ηιστορία μας ξεκινά όταν ο Αντώνης επισκέπτε-ται την μητέρα του και τον αδερφό του για νατους ανακοινώσει τον γάμο του και να τουςγνωρίσει τη μέλλουσα γυναίκα του. Η επίσκεψητου Αντώνη αναμοχλεύει οικογενειακές δυνα-μικές και βαθιά προβλήματα που στοιχειώνουνκαι τους τρεις με άξονα τα αρχέτυπα “Πα-τρίδα”, “Μητέρα” και “Αγάπη”. Ο Λευτέρηςαναζητά την αγάπη του αδερφού του μέσα απότο ξεχασμένο παρελθόν τους, ο Αντώνης προ-σπαθεί να ξεπεράσει τις ενοχές του απέναντιστον Λευτέρη, ενώ διαχειρίζεται τις συνέπειεςτης αυταπάρνησης, και η Ρήνα, ζώντας τον κα-θημερινό φόβο, βρίσκεται στη μέση προσπα-θώντας να τους φέρει κοντά.

Πρέπει Να Μιλήσουμε Για Τον Κέβιν

(We Need To Talk About Kevin)

Σκην : Lynne Ramsay, με τους : TildaSwinton, John C. Reilly , Ezra Miller,

Jasper NewellH Ίβα, στην πραγματικότητα, δεν ήθελε ποτένα γίνει μητέρα και σίγουρα δεν ήθελε να γίνειη μητέρα του Κέβιν, ενός ψυχρού και ακοινώ-

νητου αγοριούπου, λίγες μέρεςπριν κλείσει τα16, σκότωσε συ-νολικά 7 συμμα-θητές του, τηνυπάλληλο τηςσχολικής καντί-νας και την πιοδημοφιλή δα-σκάλα του σχο-λείου του. Δύο

χρόνια μετά τα τραγικά γεγονότα, η Ίβα προ-σπαθεί να αντιμετωπίσει τις ενοχές και τις ευ-θύνες της για τη συμπεριφορά του γιου της,αναλύοντας τη σχέση τους από τα πρώτα χρό-νια της ζωής του και προσπαθώντας μέσα απόμία αφοπλιστικά ειλικρινή εξομολόγηση να κα-ταλάβει… πώς το παιδί της έγινε δολοφόνος!

Οι Περιπέτειες του Τεν Τεν: Το Μυστικό του Μονόκερου

Σκην. Στίβεν Σπίλμπεργκ με τις φωνέςτων Σάιμον Πεγκ, Ντάνιελ Κρεγκ, Τζέιμι

Μπελ

Ο Τεντέν, ένας ριψοκίνδυνος νεαρός δημοσιο-γράφος που διψά για περιπέτεια, θα βρεθεί στοστόχαστρο τουμυστηριώδους,αποφασισμένουγια όλα συλλέκτηΙβάν ΙβάνοβιτςΣακχαρίν, όταναπό καθαρή σύμ-πτωση θα πέσειστα χέρια του μιαρέπλικα του«Μονόκερου»,ενός φημισμένουιστιοφόρου του 17ου αιώνα. Εν αγνοία του Τεν-τέν, στα σπλάχνα της κρύβεται μια περγαμηνή,που αποτελεί το πρώτο από τα στοιχεία που θαοδηγήσουν στην ανακάλυψη του ανεκτίμητουθησαυρού του Κόκκινου Ράκαμ, ενός θρυλικούκουρσάρου που σκορπούσε τον τρόμο στηνεποχή του. Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο δια-βολικός Σακχαρίν, ο οποίος θα επιχειρήσει ναβγάλει από τη μέση τον Τεντέν, γεγονός πουθα οδηγήσει τον τελευταίο σε μια ανεπανάλη-πτη όσο και ριψοκίνδυνη περιπλάνηση στα πέ-ρατα του κόσμου, με μοναδική συντροφιά τουτον θαλασσοδαρμένο φίλο του Καπετάνιο Χάν-τοκ και τον πιστό του σκύλο Μιλού, ένα πανέ-ξυπνο λευκό φοξ τεριέ...

Πρoτείνει oAντώνης

Σπανoυδάκης

Μια φωνή και ένας

ήχος θα ορίζουν

κάθε μου σκέψη

αυτή τη δίσεκτη

χρονιά. Η αυτοδημι-

ούργητη φίλη μου, η Κατερίνα, να μου λέει

στο τηλέφωνο «καταστράφηκα οικονομικά

, απέλυσα έντεκα υπαλλήλους και αδυνατώ

να συνεχίσω» και εκείνο το παράξενο τοκ-

τοκ που με ξύπναγε κάθε πρωί έξω απ’το

σπίτι μου στην Αθήνα. Ήταν οι σόλες από τα

παπούτσια ενός νέου ανθρώπου που είχαν

ξεκολλήσει από τα παπούτσια και σέρνονταν

στο δρόμο ενώ προχω-

ρούσε .Κοιμόταν εκεί ,απέ-

ναντι σε μιαν οικοδομή

.Ρακένδυτος, όμως τα

γυαλιά του με παρέπεμπαν

σε μιαν προηγούμενη αξιοπρεπή ζωή

…Έχει χαρακτεί στο μυαλό μου το παγω-

μένο του πρόσωπο πίσω από το πλαστικό

ποτήρι του καφέ που άχνιζε . Μου θύμισε το

πλέον αδικημένο σε χαρίσματα πλάσμα ,στο

μύθο του Πρωταγόρα στον Πλάτωνα ,το

γυμνό ,τον ανυπόδητο ,τον άστρωτο και

άοπλο άνθρωπο που δημιούργησε ο Επι-

μηθέας και , όταν τον αντίκρισε, τον λυπή-

θηκε ο Προμηθέας και έγινε κλέφτης , ενώ

ο οργισμένος Δίας του έδωσε την αιδώ και

τη δικαιοσύνη για να μη φάει ο ένας τον

άλλο …Όταν συνειδητοποίησα την κατά-

στασή του, ένιωσα πως δεν είχα δικαίωμα

να έχω σπίτι και εκείνος είχε την αξιοπρέ-

πεια να μη σηκώνει τα μάτια να ζητιανέψει

.Είναι και εκείνοι οι γέροντες ,τα «τιμημένα

γερατειά», που περιμένουν στις ουρές για

ένα πιάτο φαί , γιατί τη σύνταξή τους την

έδωσαν στα παιδιά τους .Δε θέλουν να το

ξέρουμε ούτε και εμείς μα πολύ περισσό-

τερο δε θέλουν να το ξέρουν τα παιδιά τους.

Σκέφτομαι πως τελικά μπορεί να μην είμα-

στε ένα από «τα τρία γουρουνάκια» της Ευ-

ρώπης …που λίγο έλειψε να το πιστέψουμε

. Όμως κι αυτό δεν με κάνει να νιώσω κα-

λύτερα .Η εικόνα του άστεγου , του βίαια

απορφανισμένου , γιατί έτσι θα νοιώθει ο άν-

θρωπος που βύζαξε το γάλα του καταναλω-

τισμού ,η εικόνα του έτοιμου όχι να

αντισταθεί μα να στραφεί κατά του εαυτού

του Έλληνα με παραπέμπουν στον πρό-

σφατα χαμένο Θεόδωρο Αγγελόπουλο :«η

αγωνία κρατάει πολύ» .Η εικόνα δε των πο-

λιτικών που με συνέπεια… λένε «ναι» εκεί

που θα έπρεπε να παιδαγωγούν το λαό στο

«όχι» θα μου επιβεβαιώνει τα λόγια του

Καμπανέλη πως είμαστε τα «σιχτίρια του

Θεού» και καλό θα είναι τουλάχιστον οι

ιδέες ,οι πεποιθήσεις και οι πολιτικές μας

θέσεις ως πολιτικά όντα ,κατά τον Αριστο-

τέλη, να υπερασπίζονται τη βελτίωση και την

εξέλιξη του είδους …

Γράφειη ΘεoδoσίαΔασκαλάκη

Για να μπορεί να

έρχεται η ΠΥΞΙΔΑ

στο σπίτι σας…

Αλλά και γενικώς για να μπορεί να κυκλοφορεί απρόσκοπτα…Συνδρομή ετήσια 10 ευρώ

Υπηρεσίες – Τράπεζες – Φορείς 50 ευρώΣυνδρομή υποστήριξης … Κατά συνείδηση

Το ποσό της συνδρομής σας μπορείτε να το καταθέσετε στους λογαριασμούς μας:

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 5758-020951-719ΙΒΑΝ GR40 0172 7580 0057 5802 0951 719ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΡΑΠΕΖΑ ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΣΥΝEΤAIΡΙΣΤΙΚΗΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΙΒΑΝ GR33 0870 0410 0000 0001 1181 348ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣή να στέλνετε επιταγή στην διεύθυνση: Πυξίδα Της Πόλης, Τθ 53 / ΤΚ 73135Χανιά Κρήτης

Μην ξεχνάτε να σημειώνετε το όνομα σας


Τ ι δούμε κα ι τ ι θα ακούσουμε στα Χαν ιάΤ ι δούμε κα ι τ ι θα ακούσουμε στα Χαν ιά

Κοσμοϊστορικά πλέον τα γεγονότα για τη χώρα μας καθώς οι «δανειστές» θέλουν τα λεφτα τους και τα θέλουντώρα!! Και παρ’όλο ότι η Ελλάδα είναι από ότι λένε όλες οι μελέτες γεμάτη πετρέλαιο, υδρογονάνθρακες, μέ-ταλλα, χρυσό κλπ οι πολιτικοί το παραβλέπουν και αντι να το θέσουν σαν λύση, κυττάνε πως θα ωφελήσουνάμεσα τα αρπακτικά των τραπεζών με δεσμεύσεις που ξεπουλάνε τα πάντα και εξαθλιώνουν το λαό.

Δύσκολο φαίνεται να διαγράφεται τομέλλον και πλέον είμαστε δέσμιοιτων πιο σκληρών και αδίστακτων

τραπεζικών οργανισμών σε παγκόσμια κλί-μακα, πίσω από τις λέξεις «αγορές», «ομό-

λογα» κλπ Όλα αυτάπέρα από την οποι-αδήποτε υποψία κα-τ α ν ό η σ η ς ,αλληλεγγύης, και μί-

νιμουμ ευρωπαϊκής συννενόησης και συ-νεργασίας από ανθρώπους και μηχανισμούςπου μέχρι χθες μας δάνειζαν πακτωλούς καιμας χάριζαν υπο μορφήν επιδοτήσεων. Σί-γουρα φταίει το κομματικό κράτος πουέθρεψαν οι δύο μεγάλοι κομματικοί μηχανι-σμοί, που είναι και πολυπληθείς και συχναφανατισμένοι. Όμως τώρα ήρθε η ώρα γιααυτους που δάνειζαν και χάριζαν να «πάνεταμείο» και εδώ θα φανεί ποιος θα είναικερδισμένος…Η μουσική πλέον χρησιμοποιείται από πολ-λούς για θεραπεία και γενικότερα οι τέχνες,που βλέπουμε να μην πλήττονται θεαματικάαπό την κρίση, το αντίθετο μάλιστα ! Αρκετάτα events τα live και οι πάσης φύσεως μου-σικές εμφανίσεις στα Χανιά το μήνα που πέ-ρασε. Αρκετές επίσης οι δισκογραφικέςεκδόσεις και τα νέα σχήματα που δραστη-ριοποιούνται. Εκει που παρατηρείται δρα-ματική μείωση είναι οι εκδηλώσεις απόδήμους και κρατικούς φορείς, αφου λεφταδεν υπάρχουν (πιά)… Παρ’όλα αυτά βρέθη-καν χρήματα για να προσληφθούν υπάλλη-λοι «μέσω του προγράμματος κοινωφελούςχαρακτήρα», στους Δήμους κι αυτό είναιτουλάχιστον παρήγορο.Στις 18 και 19 Γενάρη ήρθε για δύο εμφανί-σεις στα «Χάλκινα» η πολύ γνωστή τραγου-δίστρια του ρεμπέτικου ΜαριώΚωνσταντινίδη. Ηταν η πρώτη φορά πουήρθε η Μαριώ επίσημα στα Χανιά και μά-θαμε ότι έγινε το αδιαχώρητο. Την συνό-δευσε το σχήμα με το οποίο εμφανίζεται καιη κόρη της Μαρίνα, που μένει μόνιμα σταΧανιά, δηλαδή με οι : Κώστας Αρτεμάκης,Παναγιώτης Καρνέζης και Κώστας-ΕντμοντΑλέξι. Στο θέατρο Βλησίδη στις 25 Γενάρη δόθηκεσυναυλία jazz με τους Κώστα Μαγγίνα –κι-θάρα, David Lynch -σαξόφωνο, ΑγαμέμνωναΜάρδα –μπάσσο και Νίκο Καπηλίδη, όλοικορυφαίοι μουσικοί με μεγάλη καρριέρα οκαθένας.Στις 15 Γενάρη στο Στέκι μεταναστών διορ-γανώθηκε ομιλία και συναυλία για την ενί-σχυση των μεταναστών και των αστέγων, ηπρώτη οργανωμένη προσπάθεια που έγινεστην πόλη μετά το θάνατο άστεγου στηνπλατεία της αγοράς. Η ομιλία είχε θέμα τον«τύπο στην Ελλάδα σήμερα» με ομιλητή τοναρχισυντάκτη της εφημερίδας «Εποχή»Πάνο Λάμπρου και στη συνέχεια ακολού-

θησε συζήτηση. Κατόπιν έπαιξαν έντεχνακαι λαϊκά οι : Σάκης Τσότογου –μπουζούκι,τραγούδι, Γιώτα Παπαδημητράκη –τραγούδι,Γιώργος Βαβουλές –κιθάρα, τραγούδι καιΚώστας Ψαρουδάκης –ακορντεόν, τραγούδιμέσα σε μια ωραία ατμόσφαιρα.Στις 30 Γενάρη έγινε συναυλία-αφιέρωμαστο μεγάλο κρητικό λυράρη Κώστα Μουν-τάκη, στο θέατρο Badminton, στην Αθήνα.Την καλλιτεχνική διεύθυνση είχε ο ΜιχάληςΚουμπιός και συμμετείχε το χορευτικό συγ-κρότημα του Γιάννη και Γιώργου Μεγαλα-κάκη. Συμμετείχαν μεταξύ άλλων οιμουσικοί : Γιάννης Χαρούλης, Μίλτος Πα-σχαλίδης, Ζαχάρης Σπυριδάκης, ΒασίληςΣταυρακάκης, Ross Daly, Πάρις Περισυνά-κης, Γιώργος Κατσαμάς και ο γιός του με-γάλου λυράρη Μάνος Μουντάκης. Υπήρξανοφείλουμε να πούμε κάποιες αντιδράσειςμεταξύ των κρητικών μουσικών, για τη σύν-θεση των συμμετεχόντων στη συναυλία, δε-δομένου ότι εκτός ενός, δεν συμμετείχανμαθητές του Μουντάκη. Μάθαμε ότι είχεεπιτυχία και παρευρέθηκαν περίπου 2.000άτομα.Στις 28 του Δεκέμβρη 2011 στο Ρέθυμνοέγινε μια ωραία εκδήλωση. Το υπο ίδρυση«Κέντρο έρευνας και καταγραφής κρητικήςπαράδοσης», τίμησε το μεγάλο κρητικό λα-γουτιέρη Γιάννη Μαρκογιαννάκη. Το κάλε-σμα ήταν στο στέκι του Σιμισακογιώργη-Γιώργη Σηφάκη- «Μεσοστράτι» στο Ρέθυ-μνο και συμμετείχαν πολλοί μουσικοί καιφίλοι της παράδοσης. Ο Μαρκογιάννηςέδωσε συνέντευξη και στη συνέχεια έπαιξεμε πολλους και καλους μουσικούς. Συμμε-τείχαν : Τάσος Ρεράκης, Γιώργης Μαρκά-κης, Γιάννης Κοντογιάννης, ΓιώργοςΔρουδάκης, Κωστής Κουτελιδάκης ΓιάννηςΒολακάκης, Αλέξανδρος Αγγελάκης (λύρα),Γιώργος Ρεράκης, Ανδρέας Κουτελιδάκης(λαούτο) Νίκος Κουτάντος και Γιώργος Βα-βουλές (κιθάρα). Οι μεζέδες άψογοι, τοκρασί καλό, το κέφι πολύ και οι πεννιές καιοι μαντινάδες έδωσαν και πήραν. Ολόκληρηη βραδυά μαγνητοσκοπήθηκε και θα αποτε-λέσει τμήμα του αρχείου τη ομάδας, που φι-λοδοξεί να είναι παγκρήτια. Μία άλλη ομάδα έρευνας που έχουμε ξανα-γράψει ότι ασχολείται με τη Νέα Χώρα καιόπου συμμετέχει και ο γράφων, φτάνει στοτέλος της προσπάθειας της, με τελευταίοκεφάλαιο ότι αφορά τη μουσική. Καθημερινάέρχονται στο φως νέα στοιχεία, για μουσι-κούς, ιστορίες και περιστατικά περι τη συ-νοικία της Νέας Χώρας αλλά και ευρύτερα.Ελπίζουμε σύντομα να εκδοθεί το βιβλίο,που την έκδοση του χορηγεί ο Δήμος Χα-νίων, με όσο το δυνατόν περισσότερη ύληκαι ακρίβεια αφου η τεκμηρίωση είναι απα-ραίτητη και πολλές φορές χρονοβόρα.

Με μουσικούς χαιρετισμούς

Γράφει oΓιώργος

Βαβουλές

ΕΝΤΥΠΑΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ : Τεύχος 43

(Οκτ.-Δεκ.2010)Κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του Με-

τρονόμου με ένα μεγάλο αφιέρωμα στονποιητή και στιχουργό Δημήτρη Χριστοδού-λου. Πολλά είναι τα ενδιαφέροντα άρθρακαι μιλάνε για το μεγάλο δημιουργό φίλοι,συνεργάτες και η σύζυγος του. Επίσης πε-ριέχεται η πλήρης εργογραφία και τα τρα-γούδια του αναλυτικά και ναυπενθυμίσουμε μερικά από αυτά : Καϋμός,Γωνιά γωνιά, Βράχο βράχο τον καϋμό μου,Παράπονο (Μ.Θεοδωράκη), Με το βορηά ,

Τα δειλινά, Πορτα κλειστή τα χείλη σου, Ξη-μερώματα (Ζαμπέτα), Ποιος δρόμος (Μαρ-κόπουλου), Μια καλημέρα (Λοίζου), Ομικρός στρατιώτης (Κόκοτου), Ο μέτοικος,Μεσόγειος (Μουστακί) και πολλά άλλα.Επίσης σε αυτό το τεύχος θα βρούμε συ-νεντεύξεις με τους Θανάση Πολυκαν-δριώτη, Νότη Μαυρουδή, ΑσπασίαΣτρατηγού, Ευσταθία, Βασίλη Γισδάκη καιΑπόστολο Ρίζο, αναφορές στους συνθέτεςΠασχάλη Τόνιο και Μαρία Πανοσιάν, ένααφιέρωμα στο λαουτιέρη του δημοτικούΧρήστο Ζώτο, ακροάσεις σε νέες κυκλο-φορίες και άλλα ενδιαφέροντα άρθρα.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Στο άρθρο του Ιανουαρίου, στην αναφορά στο Μανώλη Χανιωτάκη οι σω-στές χρονολογίες είναι (1906-2002)


Επιλέξαμε «Το βλέμμα του Οδυσσέα» για νααποχαιρετίσουμε τον μεγάλο σκηνοθέτηΘεόδωρο Αγγελόπουλο. Η μουσική της ται-

νίας είναι φυσικά της σταθερής συνοδοιπόρουτου, της Ελένης Κα-ραΐνδρου, σε μια απότις κορυφαίες στιγμέςτου έργου της. To“Βλέμμα του Οδυσσέα”κερδίζει, το 1995, τοΜεγάλο Βραβείο τηςΕπιτροπής στο Φεστιβάλτων Καννών.Η ταινία αναφέρεταιστην απεγνωσμένη ανα-ζήτηση του φιλμ τωναδελφών Μανάκη, πρωτοπόρων του κινηματο-γράφου στα βαλκάνια, όπου καταγράφηκε τοπρώτο βλέμμα πάνω σε τούτη τη χερσόνησο. Τοοδοιπορικό του σκηνοθέτη που συστήνεται ωςΑ (ένα alter ego του ίδιου του Αγγελόπουλου)μοιάζει με μια σύγχρονη ανάγνωση της Οδύσ-σειας -σε μία ποιητική περιπλάνηση- αυτή τηφορά με προορισμό τα βάθη των Βαλκανίων. Οσύγχρονος Οδυσσέας ζει την πτώση των ιδεο-λογιών, την ανθρώπινη εξαθλίωση του πολέμουκαι συνεχίζει το ταξίδι της αναζήτησης, με μο-ναδικό στόχο να ανασύρει το πρώτο κινηματο-γραφικό βλέμμα που αγγίζει ετούτη τη γη.Την αναζήτηση του «Οδυσσέα» ακολουθεί ηυποβλητική μουσική της Ελένης Καραΐνδρου. Ηερμηνεία στηρίζεται κυρίως στον μαγικό ήχο απότη βιόλα της Kim Kashkashian. Το έργο αποτε-λεί μια εκτεταμένη σουίτα για σόλο βιόλα,όμποε, ακορντεόν, τρομπέτα, κόρνο, τσέλο,φωνή και ορχήστρα εγχόρδων σε μελωδίες πουαποπνέουν μια ελεγειακή θλιμμένη αύρα.Έγραφε ο Ηλ. Τάτσης: «Η πορεία στην τέχνη δενέχει τέλος έχει όμως κορυφώσεις. Και ο «Οδυσ-σέας» είναι μια κορυφαία στιγμή για την μουσικήτης Καραΐνδρου. Ο «Οδυσσέας» ως κορυφαίοςμύθος του ανθρώπου καθοδηγεί και εμπνέει τηνΚαραΐνδρου σ’ ένα έργο που φτάνει πιο πέρααπό κάθε προηγούμενο. Μαρτυρικά, νοσταλγικά,στοχαστικά, υποβλητικά ανοίγει τους διαδρό-μους, αποκαλύπτει τις αθέατες όψεις, γίνεται οήχος του ανείπωτου, η φωνή του βλέμματος. Μετο τραγούδι και τη σιωπή σ’ ένα δέσιμο ανεπα-νάληπτο, γίνεται η σειρήνα που καμιά βεβαιότηταδεν μπορεί αν της αντισταθεί. Η μουσική του«Οδυσσέα», είναι ένα έργο μοναδικής ενότηταςμε τις εικόνες και ταυτόχρονα έργο αυτόνομο,αυθυπόστατο, που δημιουργεί δικές του εικόνεςέξω από το φιλμικό χρόνο».2

Το έργο γνώρισε εξαιρετικές κριτικές στο διε-θνή τύπο και μουσικά έντυπα. «Αν ο Όμηρος

είχε συνθέσει μουσική,θα ήταν κάπως έτσι:σκοτεινή και μελαγχο-

λική, αποπνέον-τας τη γλυκιάαίσθηση τουζεστού, κόκκινου κρασιού και την αρ-μύρα της θάλασσας. Θρηνητική καιερωτική συνάμα, η μουσική εκείνη θατραγουδούσε την αγάπη και τον χαμό,το πάθος που σπρώχνει τον άνθρωπονα μεγαλουργεί» 3, διαβάζουμε ενδει-κτικά στο Time Magazine.Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1995 απότην ECM (New Series 1570) με τον

τίτλο Ulysses' Gaze (Το βλέμμα του Οδυσσέα).Εκτός από την Kim Kashkashian στη βιόλα, παί-ζουν οι μουσικοί Α. Τσεκούρας (ακορντεόν), Χ.Σφέτσας (Τσέλο), Γ. Βούλβη (φωνή), Σ. Άνθης(Τρομπέτα), Β. Χριστόπουλος (όμποε), Β. Σκού-ρας (γαλλικό κόρνο)., καθώς και ορχήστρα εγ-χόρδων υπό τη διεύθυνση του ΛευτέρηΧαλκιαδάκη. Ο επίλογος στην ίδια τη δημιουργό: «Για μένα

αυτές είναι κάποιες από τις πλέον δυνατές στιγ-μές της ζωής μου. Είναι αισθήματα που δεν μπο-ρούν να συγκριθούν με τίποτα άλλο. Μια από τιςσημαντικότερες ταινίες που έχω δουλέψει. Ανκαι όλες οι ταινίες του Αγγελόπουλου, μου αρέ-σουν πολύ και έχω μητρική σχέση μαζί τους, πι-στεύω ότι για την ταινία αυτή τρέφω ιδιαίτερααισθήματα. Μεγάλη και η συμβολή στη μουσικήτης Κιμ Κασκασιάν, η οποία έπαιξε βιόλα. Εάν ημουσική της ταινίας έχει καλή χημεία με τις ει-κόνες, τότε συμβαίνει κάτι το ασυνήθιστο και ιδι-αίτερο. Η συμβολή της στη μουσική μου για τηνταινία εκείνη, ήταν πολύ σημαντική» 4.

1. Θόδωρος Αγγελόπουλος, για την Ελένη Καραΐνδρου στο

«Horizons Touched» (Granta, 2007)

2. Ηλίας Τάτσης, Jazz &Τζαζ τεύχος 59, Φεβρουάριος 1998.

3. Time Magazine, 25 . 3 . 1996

4. Ελένη Καραΐνδρου: συνέντευξη στο

http://balkon3.com/gr/?p=430

Γράφειo Γιώργoς

Tσίμας

Βασίλης Τσιτσάνης: Τρία Έργα, Επτά Τραγούδια Ο νέος δίσκος του Μπάμπη Τσέρτου

στο «Περιβόλι τ’ Ουρανού»

Πρόκειται για μια ιδιαίτερη μουσική έκδοση που συνοδεύει τηναντίστοιχη εικαστική πρόταση του ζωγράφου Χρίστου Καρά.Επτά τραγούδια και ένα ορχηστρικό θέμα του Βασίλη Τσιτσάνη

ενορχηστρωμένα τους Γιώργο Παπαδάκη, Μάνο Γρυσμπολάκη και Γιάννη Τσέρτο συνθέτουν αυτήτην λεπτή, μινιμαλιστική ενορχηστρωτικά εκδοχή γνωστών και μη τραγουδιών που συνέθεσε αλλάκαι πρωτοτραγούδησε ο Βασίλης Τσιτσάνης. Όργανα της κλασικής ορχήστρας συνδυάζονται με τηνπαγιωμένη πλέον ερμηνευτική ταυτότητα του Μπάμπη Τσέρτου για να δώσουν μια διαφορετική αι-σθητική προσέγγιση του έργου του μεγάλου λαϊκού συνθέτη, μια προσέγγιση που, εκτός των άλλων,σκοπό έχει να συνδιαλεχτεί με το αντίστοιχο εικαστικό έργο του Χρίστου Καρά.Ένα εικαστικό έργο που αποτελείται από τρεις ζωγραφικούς πίνακες οι οποίοι απεικονίζονται στιςφωτογραφίες που συνθέτουν το artwork της χάρτινης συσκευασίας, ενώ στο φυλλάδιο που συνο-δεύει την έκδοση υπάρχουν πολύ ενδιαφέροντα κείμενα για τον συνθέτη και τους σκοπούς αυτήςτης προσπάθειας, κείμενα που υπογράφει μεταξύ άλλων και ο γνωστός συγγραφέας Βασίλης Βα-σιλικός. Τα ζωγραφικά πορταίτα του Χρίστου Καρά είναι λάδι σε μουσαμά.Τα πολλαπλά θα κυκλο-φορήσουν από την "Απόλυτο Εκδόσεις Σύγχρονης Τέχνης" Πρόκειται για χρωμοτυπίες,περιορισμένης έκδοσης, σε 99 αντίτυπα, 33 για κάθε πόλη Αθήνα Τρίκαλα και Θεσσαλονίκη.Τον Μπάμπη Τσέρτο συνδράμει μελωδικά και ο ζωγράφος Χρίστος Καράς, σ' ένα συγκινητικόντουέτο, ενώ συμμετέχουν η Νάντια Καραγιάννη με την Ειρήνη Τουμπάκη. Τις απαραίτες γέφυρεςαυτής της μουσικής πρότασης με το παρελθόν και το ηχητικό περιβάλλον του Τσιτσάνη συμπληρώνειμε την παρουσία του ο δεξιοτέχνης Δημήτρης Λίβανος.Το CD διανέμεται σε φυσική μορφή απο την Sound Forge σε Ελλάδα, Κύπρο και Ευρώπη ενώ θα είναιδιαθέσιμο ως download στα μεγάλα διαδικτυακά δισκοπωλεία από τα τέλη του επόμενου μήνα.εξώφυλλο φιλοτεχνήθηκε από τον Κωστή Βήχο και τα σχεδία του εσώφυλλου από τον Νίκο Κό-νιαρη.

Κατερίνα Παλαιοθόδωρου: Με ένα μπλε ποδήλατοAcoustic Art Productions, 2012

ΗACOUSTIC ART PRODUCTIONS παρουσιάζει τον πρώτο προ-σωπικό δίσκο της Κατερίνας Παλαιοθόδωρου με τίτλο «Μεένα Μπλε ποδήλατο». Σε μουσική και ελληνικό στίχο δικό της,

μας ταξιδεύει σε ένα ταξίδι όπου οι ρυθμοί και το ύφος που εναλ-λάσσονται, δημιουργούν ένα μουσικό πάζλ πραγματικά πρωτότυπο με έντονα προ-σωπικό χαρακτήρα. Με συμμετοχές την ερμηνεύτρια Μάρθα Φριντζήλα σε ένα τραγούδι μα και ωςστιχουργό στο «Πέρασα» και τον τραγουδοποιό Αλέξανδρο Εμανουηλίδη, καταφέρνει αυτός ο δί-σκος να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος. Μια πραγματική έκπληξηαπό την μουσικό Κατερίνα Παλαιοθόδωρου που την έχουμε προσέξει και ως ερμηνεύτρια με τιςπολύ καλές της συνεργασίες με γνωστούς καλλιτέχνες, μα και ως συγγραφέα-σεναριογράφο παι-δικών παραμυθιών, μιας που από τον Οκτώβριο έχει ανέβει το πρώτο της παιδικό θεατρικό έργο «ΟΠαντελής και το δακτυλίδι» σε θέατρο της Κυψέλης και ήδη έχουν εκδοθεί 2 δικά της παιδικά πα-ραμύθια.

Συνεργασία : http://www.e-orfeas.gr

EΣTIATOPIO - TZAZ KAΦEKAΛAMAKI - THΛ.: 2821032545

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣTHN APXH TOY TPAΓOYΔIOY

ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΙΝΔΡΟΥΤο βλέμμα του Οδυσσέα

Μουσική από την ομώνυμη ταινία τουΘΟΔΩΡΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

«…Στην Ελένη Καραΐνδρου βρήκα μια μουσική γλώσσα που έμοιαζε να γεννιέται ταυ-τόχρονα με την εικόνα των ταινιών μου. Έναν ήχο που ήταν δικός μου πριν γεννηθεί...Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, απ’ την πρώτη συνάντηση, απ’ την πρώτη συ-νεργασία, αλλά ο χρόνος δεν θάμπωσε τίποτα. Η ίδια επιθυμία, η ίδια ένταση, η ίδιααναμονή. Η ίδια κάθε φορά κρίσιμη συνάντηση μουσικής και εικόνας που μοιάζει να

γεννιούνται μαζί..»1


Η Γενιά του Προμηθέα

Πρέπει πραγματικά να υποκλιθούμε στη δύναμη του αν-θρώπινου μυαλού. Εν προκειμένω, σε αυτό των αρχαίωνΕλλήνων. Πνεύμα που αναπτύχθηκε χωρίς υπολογιστές, βι-βλιοθήκες, επικοινωνία, αρμόδια υπουργεία, επενδυτές,αγορές, χωρίς τίποτα από αυτά που σήμερα βαφτίζομεανάγκες. Γιατί το υμνολόγιο; Όχι, δεν με έπιασε κάποιαέξαρση αρχαιολαγνείας. Αλλά δεν μπορώ πάλι να αγνοήσω

την ομοιότητα της σημερινής κατά-στασης με το σκελετό της δομής τωντραγωδιών.

Κατ’ αρχήν θέλω να σημειώσω ότιαπό όλα τα επιτεύγματα του ανθρώ-πινου πνεύματος, αυτό που διατηρεί

ακέραια την αξία του είναι η βουτιά στο άπειρο που επι-χείρησαν οι τραγωδοί (και σε μεγάλο βαθμό οι φιλόσοφοι).Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να μειώσω αυτούς πουασχολήθηκαν με το φυσικό κόσμο. Μας πρόσφεραν αγκω-νάρια πάνω στα οποία χτίσαμε με τόση ασφάλεια, που επέ-τρεψε να επιστέψομε, να δούμε τις αδυναμίες και τα λάθητους, και να συνεχίσομε με μεγαλύτερη σιγουριά.

Οι μάστορες όμως των τραγωδιών κατάφεραν κάτι πουακόμη και σήμερα παρά την τεράστια τεχνολογική πρόοδο,λίγο έχομε ξεπεράσει. Όχι μόνο επιχείρησαν την φοβερήβουτιά στην άβυσσο της ψυχής, αλλά βρήκαν εκεί πράγ-ματα που διατηρούν αψεγάδιαστη και σήμερα την τοτινήτους λάμψη.

Δεν έχω (δυστυχώς) την παιδεία να εμβαθύνω. Θέλωνα σταθώ μόνο σε ένα σημείο του σκελετού που προανέ-φερα. Διατύπωσαν, όχι ρητά, την έννοια της ύβρεως ωςπράξη που περιέχει βία και αλαζονεία, που προσβάλει,όπως αντιγράφω από το σχετικό λήμμα στη Wiki. Η ύβριςήταν με άλλα λόγια μια πράξη της διατάραξης ισορροπίας.Προφανής λοιπόν η ανάγκη για τιμωρία. Πως μπορεί κανείςνα ζήσει αν η (κάθε) ύβρις περνά ατιμώρητη; Η φουρτου-νιασμένη ψυχή του θεατή της τραγωδίας ηρεμούσε μόνο

μετά από την τιμωρία ως μέτρο αποκατάστασης της ισορ-ροπίας. Κάθαρση. Σημειώνω όμως ότι αποκατάσταση δενσήμαινε επαναφορά στην προηγούμενη ισορροπία. Ο Προ-μηθέας τιμωρήθηκε αλλά η φωτιά έμεινε στους ανθρώ-πους...

Εννοείται πως δεν μπορώ να μπω στο ψιλοδουλεμένοκαμβά κάθε τραγωδίας που σκάλιζε να βρει ποιες μορφέςπαίρνει αυτή η βία, ποια σχέση έχει με την άλλη βία, αυτήτης τιμωρίας, τις διεργασίες στα βάθη της ψυχής του κάθεπρωταγωνιστή. Κοιτάω μόνο τη βασική ακολουθία Ύβρις -Τιμωρία - Κάθαρση.

Νομίζω ότι είναι σημαντικό να κρατήσομε ότι η ύβριςδεν έχει υποχρεωτικά αξιακό χαρακτήρα. Ύβρις είναι ηανυπακοή της Αντιγόνης στην εξουσία του Κρέοντα, ύβριςκαι του Κρέοντα η αντίθεση στον ηθικό νόμο για την ταφήτων νεκρών. Και οι δύο τιμωρούνται. Η Τιμωρία δηλαδή δεναφορά την ποιότητα της απόκλισης αλλά την απόκλιση κα-θεαυτή. Δεν είναι δηλαδή η κόλαση του χριστιανισμού (τι-μωρούνται οι κακοί και επιβραβεύονται οι καλοί).

Από την άλλη, παρά του ότι η ύβρις της απόκλισης απότον κανόνα τιμωρείται, χωρίς την ύβρι δεν υπάρχει εξέλιξη.Ύβρις στην εξουσία του Δία και αυτή του Προμηθέα πουέδωσε τη φωτιά στον άνθρωπο.

Ζούμε σε εποχή μεγάλων ύβρεων. Τα μεγέθη της βίας,της αλαζονείας και της προσβολής είναι πρωτόγνωρα. Οιτιμωρίες που υφιστάμεθα βαριές. Ούτε λόγος να επιστρέ-ψομε στην προηγούμενη ισορροπία.

Από την άλλη δεν υπάρχει η σωστή ισορροπία στηνοποία πρέπει να φτάσομε. Όλες οι ισορροπίες, σαν να ήτανανεξάρτητες οντότητες, γεννιούνται, ωριμάζουν, πεθαί-νουν. Είμαστε, όλη η Φύση είναι, καταδικασμένοι σε έναναέναο κύκλο ισορροπίας - ύβρεως.

Ο αγώνας σήμερα είναι μεταξύ αυτών που υποστηρί-ζουν το παλιό που (σε όλο τον πλανήτη) πεθαίνει. Αυτώνδηλαδή που μας λένε ότι απόκλιση από την παλιά ισορρο-πία θα φέρει την καταστροφή. Από την άλλη είναι αυτούπου στρώνουν το δρόμο στη νέα ισορροπία.

Οι πρώτοι μας λένε να μην ξεβολευτούμε. «Έτσι τοβρήκαμε κι έτσι το πάμε...». «Καλά το κάνουν και μας τι-μωρούν αφού αποκλίναμε.» «Αν αποκλίνομε πιο πολύ θαμας τιμωρήσουν περισσότερο». Ανιστόρητοι παπαρολόγοιπου απλώς υπερασπίζονται αυτούς που έχουν να χάσουντα περισσότερα. Έχετε όμως ήδη δει με τα μάτια σας.

Παρά το μουντό φόβο που μας σφίγγει την καρδία όλοι τοέχομε νιώσει. Αδιέξοδο.

Οι άλλοι μάλλον με μαμές μπορούν να συγκριθούν. Ανκαι η μεταφορά είναι ανεπιτυχής αφού ξεγεννάνε μια κοι-νωνία, της οποίας είναι μέλη. Γεννιέται το καινούργιο μέσααπό αίμα και πόνους. Προσπαθούν να φέρουν μια ώρα αρ-χύτερα, αυτό που μας αρέσει ή όχι θα έρθει.

Τι εύχονται στις γκαστρωμένες;

Αγαπούλα, πούλα

Παρά την αισθητική υπεροχή της διαφήμισης με τη λου-κανικούμπα πιο επίκαιρη είναι αυτή που επιτυχημένα ανα-παραγάγει την ιστορία του ιδεώδους έλληνα επιχειρηματία.Αυτή την ώρα είμαστε στην πρώτη φάση της διαφήμισης:Αγαπούλα, πούλα... Σύντομα θα επακολουθήσει και η κου-κούλα. Βάλτε τώρα νοητά στη θέση του επιχειρηματία τηνεξουσία και τους αντιπροσώπους της και το κορόιδο πουτου τα φάγανε, εμάς.

Ξεπουλάνε τα πάντα μήπως και σώσουν το τομαράκιτους (δες για παράδειγμα http://topontiki.gr/article/28761). Δεν θα διστάσουν να βάλουν την κουκούλα να μας που-λήσουν και μας.

...και Ξαναπούλα

Μιλώντας για επιχειρηματίες και ιδιωτική πρωτοβου-λία, ήδη λάβαμε τα δείγματα της νέας εποχής που έρχεται.Τι τα θέλομε εμείς οι βρομιάρηδες τα έργα τέχνης; Είχαμεκαι στο χωριό μας; Να τα πάρει ένα ιδιώτης συλλέκτης, νατα προσέχει και να τους δώσει την αίγλη που τους ταιριά-ζει (εκτός αν πιστεύομε ότι τα κλεφτρόνια ήταν τόσο φιλό-τεχνα που δεν μπορούσαν να ζήσουν χωρίς την αισθητικήαπόλαυση). Ποσώς δεν πρέπει να μας παραξενεύει η«απαλλοτρίωση» των έργων τέχνης από την Ολυμπία καιτην Εθνική Πινακοθήκη. Αν επεκταθεί το μέτρο ξέρετεπόσες θέσεις κοπριτών δημόσιων υπαλλήλων θα γλιτώ-σομε; Φύλακες, έφοροι συλλογών, γραμματείς, αρχαιολό-γοι, ιστορικοί τέχνης, συντηρητές... Όλα, ταμπελίτσες μετιμές και γραμμή στους ιδιώτες. Νισάφι πια με το υδροκέ-φαλο Κράτος. Άντε και να παίρνουν σειρά τα νοσοκομείακαι τα σχολεία.

Γράφειo Πέτρoς

Λυμπεράκης

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και

η Πυξίδα Της Πόλης παρουσιάζουν :

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ

Στέλιος Γιακουμάκης

«…Στο φιλότιμο του Κισαμίτη, που τρέχει πάντα

κοντά στον ξένο, στον αδελφό, στη χαρά και στη

λύπη. Η μουσική παράδοση της επαρχίας μας είναι

τρανή και περήφανη. Οι Κισαμίτες λάτρεψαν και λα-

τρεύουν τους παλιούς μουσικούς της επαρχίας, τους Πρωτομάστορες όπως τους ονόμα-

σαν, μορφές γλυκές και άγιες, λεβέντες που παρελαύνουν στον κατάλογο που μας άφησε

ο Ναύτης. Κραταιά δοξάρια βιολιστών ήχησαν στην Κίσαμο πρώτα, από τον Κιόρο ως

τον Κουνέλη το Μαύρο και το Ναύτη, και γλυκύτατα λαγούτα από τους Κουτσουρέληδες,

το Μανώλη τον Καρτσώνη και άλλους. Όλοι αυτοί, με την τέχνη και το μεράκι τους, κρά-

τησαν δροσερή τη ζωή μας, γύρεψαν να γιατρέψουν τις πληγές του κόσμου, μας χάρισαν

σκάλες για να αποδράσομε από τη βαρβαρότητα της προσωρινότητάς μας. Αλήθεια, τι

διάβολο θέλει να πει αυτή η τελευταία φράση; Τι απομένει τώρα; Απομένει να σεβα-

στούμε την παράδοσή μας, απομένει να δουλέψομε για να φωτιστούν και άλλα στοιχεία,

σκοτεινά ή άγνωστα. Η ζωή συνεχίζεται…»

Κεντρική διάθεση βιβλιοπωλείο “Το Βιβλίο”,

Πλ. Κολοκοτρώνη 29, τηλ. 28210 28507

Πληροφορίες : Πυξίδα της Πόλης


87,6 ΡΑΔΙΟ ΑΜΟΡΕ88 LOVE RADIO 88,388,8 ΓΑΥΔΟΣ FM 88,9 ΚΡΗΤΕΣ89,6 SUPER FM 282105201090,1 ERA SPOR90,5 SPOR FM 282105680091 VENUS 282107470491,5 ΔΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 282104397991,8 SKAI NEWS 282105300092,1 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ92,5 ΡΑΔΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 282202254592,9 ΕΡΑ1 2106009604 /693,2 ΛΑΜΨΗ FM93,5 ΡΑΔΙO ΕΝΤΑΣΗ93,8 ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 282104002594,4 ORIGINAL 282109911194,9 ΕΡΑ2 210606682295 ΝOΤOΣ FM 282104002595,295,5 ΡΑΔΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 282104024096,2 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 282107069097 ΑΝΤΕΝΝΑ ΔYΤ.ΚΡΗΤΗΣ 282105550597,4 ΡΥΘΜΟΣ 282102846697,7 STAR FM 282105070198,2 MAGIC FM 282105399498,5 SEVENTH SKY 282102013098,8 ΓΝΩΜΗ 98,9 ΧΑΝΙΑ FM 28210 3410699 LOVE RADIO99,2 ΡΑΔΙO ΚΡΗΤΗ 281026196299,6 RADIO 996 www.996radio.com100,2 MAX FM-Sky 2821055008/9101 MRB 2821020400101,5 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734102,4 ΡΑΔΙO ΗΡΑΚΛΕΙO 102,7 STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243103 PLUS 103 2821053989103,5 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔOΣ 2107226868104 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570104,5 SUGAR FM105 ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700105,4 PETPO FM 2821033460106 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ106,5 MUSIC BOX 2821081210 & 40690107 RADIO MELODY 2821093271107,3 ΩΔΥΣΣΕΑΣ FM107,4 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO 107,9

ΕΛΛΗΝΙΣ, τηλ. 2821051850

ΑΤΤΙΚΟΝ, τηλ. 2821040208

ΚΗΠΟΣ, τηλ. 2821056450

PALACE, τηλ. 2821057757

Στα

σιν

εμ

ά

τη

ς π

όλη

ς

Ηλεκτρονικά θα παραλαμβάνειπλέον τα στοιχεία για την μέτρησητου χρόνου που αποδόθηκε στα

κόμματα από τους τηλεοπτικούς σταθ-μούς, το ΕΣΡ Το Συμβούλιο εν όψει καιτης επερχόμενης προεκλογικής περιό-δου, εξέδωσε Οδηγία βάσει της οποίας οιραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί της χώρας θαπρέπει να αποστέλλουν ηλεκτρονικά καιμε συγκεκριμένη φόρμα (που οι ενδιαφε-ρόμενοι μπορούν να βρουν στη διεύ-θυνση: http://www.esr.gr/arxeion-xml/pages/esr/ esrSite/get-index ) τα στοιχείαπου αφορούν τον τηλεοπτικό χρόνο πουδόθηκε σε κάθε κόμμα ή πολιτικό σχημα-τισμό. Kατά την προεκλογική περίοδουποχρέωση αποστολής στοιχείων θαέχουν όλοι οι σταθμοί που διαχειρίζονταιενημερωτικό περιεχόμενο ανά την Ελ-λάδα και θα πρέπει να αποστέλλουν τηνσχετική φόρμα ενημέρωσης του Συμβου-λίου, κάθε εβδομάδα και συγκεκριμένακάθε Δευτέρα. Στη μη προεκλογική πε-ρίοδο, την υποχρέωση αυτή έχουν μόνοοι τηλεοπτικοί σταθμοί εθνικής εμβέλειαςκάθε τέλος εκάστου μηνός.

ΕΣΡ: Ηλεκτρονική παραλαβή των στοιχείων πολιτικής πολυφωνίας

Ερώτηση για το κόστος των «εσω-τερικών» παραγωγών της ΕΡΤ κα-τέθεσε προς τους υπουργούς

Επικρατείας και Οικονομικών ο βουλευ-τής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημού-λης.Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται δη-μοσίευμα σύμφωνα με το οποίο εσωτε-ρικές παραγωγές της ΕΡΤ εμφανίζονταινα επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό τηςΕΡΤ από 600 έως 12.000 ευρώ ανάεπεισόδιο, παρ' ότι «εσωτερικές» - πα-ραγωγές δηλ. που καλύπτονται από τιςτεχνικές υποδομές της ΕΡΤ (στούντιο,συνεργεία, μοντάζ κ.λπ.) και τους εργα-ζόμενους της ΕΡΤ, μόνιμους ή συμβασι-ούχους.Χαρακτηριστικό είναι, επισημαίνει ο κ.Παπαδημούλης, ότι επτά μόνο «εσωτε-ρικές» παραγωγές κοστίζουν στην ΕΡΤπάνω από 700.000 ευρώ τον χρόνο, ενώυπάρχει εβδομαδιαία «εσωτερική» πα-ραγωγή σε στούντιο της ΕΡΤ, με δημο-σιογράφους της ΕΡΤ, που κοστίζει από9.700 ευρώ τον μήνα ως και 17.300ευρώ τον μήνα.Μάλιστα, σύμφωνα με το βουλευή, οτρόπος με τον οποίο κατανέμονται αυτές

οι δαπάνες δεν αποτυπώνεται πουθενά.Στο δημοσίευμα που επικαλείται αναφέ-ρεται ότι στη «Διαύγεια» εμφανίζεται τοσυνολικό κόστος της κάθε εσωτερικήςπαραγωγής, όχι όμως και το αναλυτικόκοστολόγιο με βάση συγκεκριμένα πα-ραστατικά, ώστε να γίνεται εμφανές σετι είδους δραστηριότητες διοχετεύονταιτα χρήματα.Ο Δ. Παπαδημούλης ρωτά τους συναρ-μόδιους υπουργούς αν είναι σε θέση ναεγγυηθεί ότι δεν γίνεται διασπάθιση τουδημόσιου χρήματος μέσω της αύξησηςτου κόστους των παραγωγών της ΕΡΤ.Επίσης ρωτά, πόσες είναι οι εσωτερικέςπαραγωγές της ΕΡΤ για το 2012, γιαπόσες από αυτές υπάρχει επιπλέον κό-στος, πώς επιμερίζεται και πώς δικαιο-λογεί το ΔΣ της ΕΡΤ που εγκρίνει τακονδύλια των δαπανών την επιπλέον οι-κονομική επιβάρυνση και μάλιστα χωρίςπαραστατικά για κάποιες εκπομπές.

ΕΡΤ: Ερώτηση στη Βουλή για το κόστος εσωτερικών παραγωγών

Επιμέλεια : Μ. ΑνευλαβήςΠηγή: ΑΠΕ, Ναυτεμπορική

Είναι φορές που ξεχνάει να νυχτώσει

και περνάω τις ώρες μου σε μια άνυδρη μέρα.

Είναι οι ψίθυροι εκείνων που πέθαναν

δίχως να βρούνε καμία δικαίωση,

δίχως να βρούν δυο μέτρα γης

για να φυτέψουν το νεκρό τους σώμα.

Δίχως να βρούνε κάποιον

που θα τους κουβαλούσε

-έστω σαν μακρινή ανάμνηση-

από τον ένα χρόνο στον άλλον.

Είναι η μανία της θάλασσας

που απειλεί να σπάσει τα παράθυρα

και να με πλημμυρίσει.

Λοιπόν το φεγγάρι

έχει παρανοήσει

καθώς σχεδιάζω να δραπετεύσω

σε μια πιο ευρύχωρη φυλακή.


Γράφειo Nίκoς

Xατζηιωάννoυ

Ελευθερία

Καθημερινότητα

Φωνές, τσακωμοί απ’ το δίπλα διαμέρισμα,

Ένα μωρό που κλαίει εδώ και ώρα.

Το τηλέφωνο χτυπάει συνεχώς.

Γυρεύουνε κάποιους που ζούσανε εδώ πριν πολλά χρόνια.

Στο διάδρομο βήματα, κάποιος πουλάει κάτι.

Πόρτες που κλείνουν με θόρυβο.

Ο ήχος του ασανσέρ, κόσμος πηγαινοέρχεται.

Τα πρωινάδικα στη διαπασών,

γέλια υστερικά, χαρές και πλούσια δώρα.

Προχτές η διπλανή μου έκλαιγε

καθώς την έπαιρνε η αστυνομία.

Είχε σκοτώσει τα δυο της τα παιδιά,

«δεν το ’κανα εγώ» τους φώναζε

Η καθαρίστρια βλαστημούσε

«τόσο αίμα δεν φεύγει».

Έξω στο δρόμο ένας δεινόσαυρος

περνώντας πάνω απ΄τα αυτοκίνητα τσαλαπατούσε

τα τελευταία ίχνη της καθημερινότητάς μας.

Ενύπνιο

Τον ξύπνησε η τηλεόραση του διπλανού.Μεταμεσονύκτιοι πυροβολισμοί, σειρήνες, ουρλιαχτά.Ακούμπησε στο παράθυρο και άναψε τσιγάρο.Έξω η πόλη,ένα βήμα πριν πάει στο διάολο,αυτή και τα φώτα της και οι αυριανές πιθανές βροχές της.Κι όμως αυτή τη στιγμή κάπου στον κόσμοκάποιος αγόραζε τον τυχερό λαχνόπου θα του χάριζε ένα σκασμό λεφτά,κάποιος βογκούσε από ηδονή σ’ ερωτικά σεντόνιαή γέμιζε το ποτήρι του με αφράτες φυσαλίδες σαμπάνιας.

«Η ζωή, ως γνωστόν, συνεχίζεται, με μας όμως τι γίνεται» σκεφτόταν.Έσυρε τις παντόφλες του ως το κρεβάτιΞάπλωσε και δίχως να το καταλάβειβυθίστηκε ξανά στον ύπνο.

Είδε το αγαπημένο του όνειρο, πως ήταν σταρ.

www.pyxida.gr

Documents

φύλλο 109 - Μάρτιος 2012