τεύχος 11ο /// Σεπτέμβριος 2011

αντί times λόγου editorial

Το περιοδικό θέλει να μεγαλώσει την παρέα του Αν κάποιος από εσάς θέλει να συμμετάσχει με τα κείμενά του είναι ευπρόσδεκτος και θα χαρούμε να επικοινωνήσει μαζί μας

αντί times λόγου τριμηνιαίο λογοτεχνικό περιοδικό μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα διανέμεται δωρεάν ISSN 1792-5819 Τεύχος 11 Σεπτέμβριος 2011 ιδιοκτησία έκδοση διεύθυνση αρχισυνταξία επιμέλεια

Ευάγγελος Ευθυμίου συντάκτες - συνεργάτες

Νικόλαος Φωτιάδης Βασιλική Νευροκοπλή Άννα Νιαράκη Θοδωρής Βοριάς Τζόρτζια Νάστα Άντρη Αντωνίου Ευρυδίκη Αμανατίδου Νικολέτα Δεληβογιατζή Ευάγγελος Ευθυμίου Γιάννης Πλιώτας Μιχάλης Πιτένης Άγγελος Σαμιώτης Άγγελος Μητσόπουλος Μέλπω Παπαγιάννη Ελένη Μπάρκα Ιωάννα Σαμαρά

διόρθωση

Ιωάννα Σαμαρά σχεδιασμός - διαμόρφωση

Γιώργος Δημητρίου (~giodim) Ευάγγελος Ευθυμίου

σύνθεση εξωφύλλου Γιώργος Δημητρίου (~giodim)

υπεύθυνος διανομής

Αποστόλης Ρουμελιώτης

υπεύθυνος τυπογραφείου Γιώργος Δημητρίου (~giodim)

επικοινωνία

Σαμουήλ 55 Ιωάννινα 45 333 τηλέφωνο +306972978572 web wwwantiepilogougr e-mail antiepilogouyahoogr wwwfacebookcomantiepilogou

Το αντί x λόγου μεταδίδει τη δική του ραδιο- φωνική εκπομπή από τον Οκτώβριο έως τον Ιούνιο κάθε Σάββατο 1400-1600 στη συχνότητα του διαδικτυακού ραδιοφώνου wwwmindradiogr

ινάζω την άμμο από τις πλαστικές πα-ντόφλες μου πετάω την φαρδιά πετσέτα στην καρέκλα φυσάω τα ιδρωμένα από τη ζέστη χέρια μου μπας και δροσιστούν και κάθομαι να γράψω

Σκέφτομαι να γράψω όσα μου έρχο-νται στο μυαλό Ένα editorial πρέπει να είναι αυθόρμητο Αν έγραφα πραγματι-κά ότι μου ερχόταν αυτή την στιγμή στο μυαλό θα διαβάζατε κάτι που έχει να κάνει με ταξίδια διακοπές βιβλία στην

παραλία βόλτες παγωτά φαί μπύρα και πολύ ήλιο Κι όλα αυτά γιατί -όπως έχω επισημάνει και παλαιότερα- αμέσως μετά τις διακο-πές το πρώτο πράγμα που δεν θα ήθελες να κάνεις είναι να ενταχθείς στο χειμερινό σου πρόγραμμα

Χρειάζεσαι μία περίοδο μεταβατικότητας Μικρή περίοδο αλλά την χρειάζεσαι Σε αυτή την περίοδο λοιπόν κρύβεται το μυστικό Ποιο μυστικό Μα της προσαρμογής Ή το σωστότερο θα ήταν να πω της επαναπροσαρμογής Πρέπει να βάλεις το μυαλό σου σε μια τάξη να το οργανώσεις και να το επαναπρογραμματίσεις έτσι ώστε να α-νταποκριθεί στις απαιτήσεις Να ανταποκριθεί σε αυτά που απαιτεί το χειμερινό σου πρόγραμμα

Εδώ έχουμε ένα ακόμα μυστικό Καλύτερα κρυμμένο από το πρώτο Ένα μυστικό πίσω από μυστικό Τι πρόγραμμα Ποιο είναι αυτό το πρόγραμμα Αυτό που ήταν και πέρσι Και πρόπερσι Αυτό που είναι κάθε χρόνο Μήπως αυτό το πρόγραμμα πρέπει να αλλάξει κάποια στιγμή Το πρόγραμμα αυτό πολλές φορές χωρίς να το θέ-λουμε καταλήγει σε ρουτίνα και η ρουτίνα είναι η δολοφόνος του χρόνου και πέραν αυτού είναι και η δολοφόνος της δημιουργίας Για-τί φτιάχνεις αυτό που έχεις ήδη φτιάξει πολλές και πολλές φορές Α-ναδημιουργείς

Κάποιες φορές δεν αρκεί απλά να ξεφεύγουμε από το πρό-γραμμα αλλά πρέπει να το αλλάζουμε Καλές οι διακοπές αναγκαί-ες αλλά κάποιες φορές -τουλάχιστον τρεις- πρέπει να έρχονται στην ζωή μας αλλαγές Αλλαγές που να στοχεύουν στην αυτοβελτίωση και μέσα από την αυτοβελτίωση στην δημιουργία Στην νέα δημιουργία Στην ολόφρεσκη δημιουργία

Θα κλείσω με τα λόγια του συγγραφέα Μανώλη Δουκίδη laquoΠρέπει να παίρνει κανείς ρίσκα Πρέπει να επιδιώκει καταστάσεις που τον βγάζουν από τα γνωστά τα πεπατημένα Που τον ξεβολεύ-ουν και τον κάνουν να νοιώθει αβέβαιος Μόνον έτσι υπάρχουν απο-τελέσματα και δημιουργίαraquo

Καλή ανάγνωση

times Ευάγγελος Λ Ευθυμίου

αντί times λόγου αντί περιεχομένων

αντί περιεχομένων

αντί times λόγου διήγημα

Είμαι πέντε χρονών δηλαδή πηγαίνω στο νηπιαγωγείο κι έχω βα-ρεθεί να μου κάνουν όλοι τις ίδιες ερωτήσεις Προτού λοιπόν με ρωτήσε-τε σας λέω πως με λένε Αντιγόνη και για να σας καλύψω πλήρως μένει να σας πω ότι στο σχολείο τα περνάω μια χαρά και πως η κυρία μου είναι φυσικά μια πολύ καλή κυρία σαν όλες τις κυρίες που περνάνε πολλά χρό-νια για να καταλάβουμε αν ήτανε πραγματικά καλές ή κακές και για να τελειώνουμε με τα τυπικά δεν αγαπάω περισσότερο ούτε το μπαμπά ούτε τη μαμά αλλά τους αγαπάω το ίδιο Στο κάτω κάτω δε γίνεται κι αλλιώς όταν έχεις να κάνεις με δυο γονείς που συμφωνούν σε όλα Αυτό είναι τόσο απελπιστικό όσο και το άλλο Όσο βλέπω τον μπαμπά άλλο τόσο τη μαμά Συχνά λείπουν και οι δυο αν και τις περισσότερες φορές εναλλάξ εκτός από τις περιπτώσεις που θέλουνε σαν άνθρωποι κι αυτοί να βγούνε καμιά βόλτα έξω γιατί μέσα τούς τρελαίνουμε αλλά αυτό δεν με πειράζει Ίσα ίσα τότε έρχονται οι φίλες της μαμάς και του μπαμπά φυσικά να μας κρατήσουν και είναι τόσο καλές μαζί μας που τις εκμεταλ-λευόμαστε όσο περισσότερο μπορούμε Μάλιστα τις εκμεταλλεύεται α-κόμη και η μικρότερη αδερφή μου Έτσι όχι μόνο κοιμόμαστε στις δώδε-κα αντί στις εννιά αλλά τις βάζουμε να μας διαβάζουν και εκατό πενήντα δύο φορές το ίδιο παραμύθι Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί όταν ο μπα-μπάς και η μαμά είναι στο σπίτι ή κάνουν διαρκώς δουλειές ή διαβάζουν τα δικά τους και δεν προλαβαίνουν ποτέ να μας πουν παραμύθια Μπορεί να μου το εξηγήσει κανείς αυτό

Όπως αντιλαμβάνεστε μη μπορώντας να κάνω τίποτα άλλο περι-μένω πώς και πώς τη στιγμή που θα πάω στο σχολείο για να μάθω επιτέ-λους να διαβάζω μόνη μου και να μην εξαρτιέμαι απrsquo τους μεγάλους Έτσι θα καταλάβω ίσως και το πρόβλημα της μαμάς που όταν διαβάζει δε μας επιτρέπει ούτε την πόρτα της να χτυπήσουμε Ως εκ τούτου έχω στηρίξει όλες μου τις ελπίδες στον φίλο μου τον Χρόνο

Ο Χρόνος είναι ο πιο πιστός φίλος των παιδιών Αυτό οι μεγάλοι δεν το ξέρουν όπως δεν ξέρουν κι ένα σωρό άλλα πράγματα Εξάλλου οι μεγάλοι φοβούνται το Χρόνο και κάνουν τα αδύνατα δυνατά να τον διώ-ξουν απrsquo τη ζωή τους Δεν το καταλαβαίνω αυτό αλλά κι ούτε με νοιάζει Για μένα ο Χρόνος είναι ο καλύτερος φίλος μου Υπερκινητικός αεικίνητος και πάντα άγρυπνος κοντά μου Σκανδαλιάρης και αφάνταστα ζηλιάρης έρχεται συχνά στο δωμάτιό μου και τα λέμε με τις ώρες Κι εγώ δε χάνω ευκαιρία να του υπενθυμίζω την υπόσχεση που μου έδωσε κάποτε Τρέξε λίγο πιο γρήγορα του λέω είναι επείγουσα ανάγκη του τονίζω δεν μπο-ρώ να ζω χωρίς παραμύθια πρέπει να πάω όσο το δυνατόν συντομότερα στο σχολείο

Ένα βράδυ λοιπόν αφού με πήρε στα γόνατά του μου ανακοίνωσε πως ήρθε η ώρα να μου κάνει το χατίρι Και πράγματι έφτασε η μεγάλη στιγμή να πάω σχολείο πριν κλείσω τα έξι και πολύ σύντομα ακολούθησε η ακόμα μεγαλύτερη έμαθα να διαβάζω Μου φαινόταν συναρπαστικό Η μαμά είχε δίκιο Είναι πιο εύκολο να μάθεις να διαβάζεις απrsquo το να κάνεις ποδήλατο χωρίς βοηθητικές Δε μου είχε πει όμως πως το να γράφεις είναι σαν να κάνεις ποδήλατο πάνω σε μία ρόδα

Στο σχολείο το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ήταν πως όλα τα παιδιά ξετρελαίνονται με τα διαλείμματα Εγώ όμως αυτό δεν το καταλα-βαίνω Αφού όταν βγαίνουν έξω δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να μιλά-νε να μιλάνε να μιλάνε Όλη η συζήτησή τους περιστρέφεται γύρω από τα σήριαλ της τηλεόρασης που εγώ δεν βλέπω γιατί δεν έχω τηλεόραση στο σπίτι μου Μου φαίνονται τόσο μα τόσο ανόητα όλα όσα λένε Όχι δεν είμαστε τόσο φτωχοί Ο μπαμπάς κι η μαμά λένε πως δεν είμαστε ούτε φτωχοί ούτε πλούσιοι αλλά μάλλον κανονικοί Το ζήτημα είναι α-πλώς ιδεολογικό Η τηλεόραση κάνει περισσότερο κακό απrsquo ότι καλό και το κακό το ονομάζουνε laquoπλύση εγκεφάλουraquo Ευτυχώς που τη γιαγιά μας δεν την απασχολούν κάτι τέτοια κι έτσι καμιά φορά μπορούμε κι εμείς να απολαμβάνουμε το κακό της τηλεόρασης με την ησυχία μας

Στη μέση της χρονιάς άρχισα να βαριέμαι επειδή είχα μάθει να δια-βάζω και ό τι διάβαζα για το σχολείο δε με ενδιέφερε καθόλου Δε μπο-ρούσα όμως να παραπονεθώ γιατί ο Χρόνος με είχε προειδοποιήσει πως αργά ή γρήγορα αυτό θα συνέβαινε Στην περίπτωσή μου έγινε γρήγορα Όμως το πιο φοβερό δεν ήταν αυτό αλλά το άλλο Όταν λύναμε τις α-σκήσεις η δασκάλα επέμενε να βάζουμε στη μέση του θρανίου τις κασετί-νες Αφού εγώ όλα τα έλεγα στη φίλη μου τη Μαρία Όλα Ακόμη και τα μυστικά μου και τα πιο παράξενα πράγματα που γίνονταν στο σπίτι κι έκανε το ίδιο κι αυτή σε μένα γιατί τις ασκήσεις έπρεπε να τις λύνουμε στα κρυφά Είναι τόσο βαρετό να είσαι μόνος Πραγματικά δεν καταλα-βαίνω τη δασκάλα μας Της αρέσει τόσο πολύ να είναι μόνη

Τα χρόνια κύλησαν γεμάτα απορίες και άδεια από συγκινήσεις Έ-φτασα στην Πέμπτη Δημοτικού και προσπαθώντας να θυμηθώ τι θυμάμαι από τα χρόνια που πέρασαν σπάω το κεφάλι μου ώρες ολόκληρες και στο τέλος μόνο τα καλοκαίρια θυμάμαι Τον ουρανό τις νύχτες που για χάρη του πήγαινα κάθε καλοκαίρι κατασκήνωση να πιάνω πρώτη το γωνιακό κρεβάτι για να σηκώνω τις νύχτες το κράσπεδο κι όταν όλοι κοιμούνται να βλέπω τrsquo αστέρια προσθέτοντας έναν επιπλέον ρόλο στην ομαδάρχισ-σα που παρίστανε τον νυχτερινό φύλακα Την είχαν προειδοποιήσει πως αν κατάφερνα να πάθω ψύξη θα είχε συνέπειες Θυμάμαι τη θάλασσα να με σηκώνει και να με χωράει όταν ένιωθα πως τίποτα δε με σηκώνει και τίποτα δε με χωράει Κι απrsquo τους χειμώνες τις κοπάνες θυμάμαι τις δικαιο-λογημένες από το μπαμπά και τη μαμά όταν μας έπαιρναν μαζί τους στα ταξίδια τους αφότου η γιαγιά είχε πεθάνει Πράγματι απrsquo τους χειμώνες τις κοπάνες και το κρύο θυμάμαι Αυτά λοιπόνhellip Αυτά Αυτά

Όλα κι όλα αυτά είναι που έχω να σας πω Ώστε αρκούν λίγες σε-

λίδες να περικλείσουν μια ολόκληρη ζωή που μοιάζει ζωή μου Δεν μπορεί Πρέπει να θυμηθώ κι άλλα Είναι ο μόνος τρόπος για να πάψω νrsquo αμφι-σβητώ την ύπαρξή μου Γιατί τελευταία η μνήμη μου εξασθενεί και νιώθω πως η ύπαρξή μου εξατμίζεται στα κενά της Αναρωτιέμαι δηλαδή αν η ύπαρξή μου ακόμα υπάρχει Δε βρίσκω πουθενά και το φίλο μου το Χρόνο να με βοηθήσει Όσο περνούν τα χρόνια τόσο σπανιότερα μrsquo επισκέπτεται κι ακόμα λιγότερες υποσχέσεις μου δίνει Πολύ λιγότερες πραγματοποιεί Μήπως έφταιξα σε κάτι και δεν το ξέρω Πρέπει να θυμηθώ Το οφείλω σrsquo αυτόν Στον πρώτο μου έρωτα Γιατί η αλήθεια είναι πως όταν εγώ ή-μουνα πέντε ο Χρόνος ήταν ένα ιδιαίτερα γοητευτικό αγόρι κι εγώ χωρίς να του το έχω ομολογήσει ποτέ ήμουν τρελά ερωτευμένη μαζί του

Εκτός από τις κοπάνες λοιπόν τι θυμάμαι Εντάξει ήμουν μια πολύ καλή μαθήτρια Έμαθα πολλαπλασιασμό Και διαίρεση έμαθα Ε καλά πρόσθεση κι αφαίρεση τα ξεπετάω στο πι και φι Αλλά γιατί τα έμαθα αυ-τά Δεν ξέρω Α βέβαια θυμάμαι ακόμα πως μια δασκάλα μας έπασχε από μελαγχολία ο δάσκαλος της Τρίτης ήταν νευρωτικός και της Τετάρτης πιο γέρος κι απrsquo τον παππού μου κι όλη την ώρα έφτιαχνε το παντελόνι του γιατί του έπεφτε και η γυναίκα του είχε πεθάνει και δε μπορούσε λίγο να του το στενέψει Εμάς μας φαίνονταν πολύ αστείο αυτό και ξεκαρδιζόμα-σταν στα γέλια Εννοείται στα κρυφά γιατί αν μας έπαιρνε χαμπάρι θα έπιανε αμέσως τη βέργα Και βέβαια είχε βέργα και μάλιστα από ξύλο κα-ρυδιάς όχι ό τι κι ό τι Μην ακούτε αυτά που λένε πως το ξύλο καταρ-γήθηκε ως αντιπαιδαγωγικό μέσο Στο κάτω κάτω αυτός ήταν της παλιάς σχολής Έτσι έμαθε ο άνθρωπος Εξάλλου ποιος ισχυρίστηκε ότι τα παιδιά προτιμούν απrsquo το ξύλο τις υστερίες Γιατί βέβαια άμα δε χτυπάς τσιρίζεις Πάντως το δικό μου νευρικό σύστημα προτιμά ασυζητητί το ξύλο καρυ-διάς το ομολογώ

Έφτασα στην Έκτη Δημοτικού κι αυτό ήταν το καλύτερο Είχαμε ένα δάσκαλο πολύ όμορφο και πολύ νέο Πώς έγινε αυτό ακόμα δεν μπο-ρώ να καταλάβω Όλα τα κορίτσια ήμασταν κατενθουσιασμένα και μόνο τrsquo αγόρια γκρίνιαζαν διαρκώς Φαντάζομαι πως θα τον ζήλευαν γιατί κανένα τους δεν ήταν ωραιότερο Αυτός λοιπόν ούτε έδερνε ούτε τσίριζε Ίσως επειδή ήταν όμορφος είχε κι άλλο σύστημα Κουβέντιαζε μαζί μας και μας πήγαινε για μάθημα στο δάσος Μας διάβαζε και ποίηση κι αυτό μου άρεσε πολύ γιατί κι η μαμά με τον μπαμπά μου διάβαζαν ποίηση Στη μέση της χρονιάς όμως τον έδιωξαν γιατί χαλούσε λέει την παράδοση του σχο-λείου Τότε κατάλαβα πως αυτή η laquoπαράδοσηraquo ήταν πολύ κακό πράγμα Μrsquo αυτά και μrsquo εκείνα ανέλαβε ο διευθυντής να μας στρώσει γιατί η αλή-θεια είναι πως είχαμε ξεστρωθεί για τα καλά Ευτυχώς ήρθε γρήγορα το καλοκαίρι και με μεγάλη ανακούφιση χαιρετίσαμε τον laquoσωτήραraquo μας Ε-ξάλλου ο αγώνας του δεν πήγε χαμένος Οι περισσότεροι έστρωσαν και πάλι Αυτοί οι στρωμένοι συνέχισαν το σχολείο ενώ οι ξεστρωμένοι το σταμάτησαν Εγώ αδυνατώντας να καταλήξω με ποιους ήμουνα συνέχι-σα με κάποιους ενδοιασμούς

Δεν το μετάνιωσα καθόλου Το Γυμνάσιο αποδείχθηκε μια πολύ σπουδαία εφεύρεση Επιτέλους δίνεται στο παιδί η δυνατότητα μιας επι-λογής Έχει τόσους καθηγητές που αν δεν του αρέσει ο ένας μέσα στο ίδιο πρωινό έχει κάποιον άλλον

Τα παιδιά μεγάλωσαν Μια συμμαθήτριά μου πήρε αποβολή γιατί την έπιασαν λέει στην ημερήσια εκδρομή μrsquo έναν φαντάρο Τι ήθελε κι αυτή με τον φαντάρο Άλλο μυστήριο και τούτο Μια βδομάδα μετά επέ-στρεψε στο σχολείο μαύρη απrsquo το ξύλο Δυστυχώς είχε γονείς με αξιο-πρέπεια όπως οι περισσότεροι Παρόλα αυτά η προϋπηρεσία της στο ξύλο και στο στρατό φαίνεται πως την οδήγησε να βρεθεί δυο χρόνια μετά παντρεμένη και μάλιστα με μεγαλοεπιχειρηματία της Θεσσαλονίκης Για καλό ή για κακό δεν ξέρω

Όπως και στο Δημοτικό έτσι κι εδώ εξακολουθούσε να απαγορεύε-ται η συνεργασία με τον διπλανό μας αλλά αυτό δεν με πείραζε πλέον Είχα από καιρό πάψει να μοιράζομαι τη ζωή μου με τις συμμαθήτριές μου Η Μαρία ένα πρωινό εξαφανίστηκε δεν έμαθα τίποτα ξανά γιrsquo αυτήν Σαν να έπαψε να υπάρχει Εδώ που τα λέμε είχα αρχίσει να πιστεύω πως κι ο φίλος μου ο Χρόνος δεν υπάρχει πια Είχαμε νrsquo ανταμώσουμε κι εγώ δεν ξέρω πόσο καιρό

Κι έπειτα ήρθε ο Αλέξης Επειδή μπορούσαμε να κουβεντιάζουμε χωρίς την παρουσία τρίτων μας φώναζαν laquoτο ζευγαράκιraquo Μας κρυφοκοι-τούσαν και σιγομουρμούριζαν ώσπου αρχίσαμε νrsquo ανησυχούμε Πολύ σύντομα ούτε να μιλήσουμε μπορούσαμε ούτε να κοιταζόμαστε όπως πριν στα μάτια Όταν ήρθε η τελευταία μέρα του σχολείου πήραμε τη μεγάλη απόφαση Ένας αξιοπρεπής χωρισμός επέβαλε το λιγότερο ένα φιλί Έτσι μας είπαν πως χώριζαν οι μεγάλοι ηθοποιοί στις Αμερικάνικες ταινίες που δεν έβλεπα Θεέ μου αυτή η Αμερική είχε κάνει τρομερές προόδους εγώ πού ζούσα Ο φίλος του που νόμιζε πως ήταν φίλος του κι η φίλη μου που ποτέ δεν πίστεψα πως ήταν φίλη μου σαν την Μαρία μας γύρισαν την πλάτη για να μην ντρεπόμαστε Κι έτσι έγινε Με φόντο δύο πλάτες

Επιστρέφοντας στο σπίτι ήμασταν χαρούμενοι αλλά με μια χαρά αλλόκοτη Σαν υποχρεωτική Πλησιάζοντας στο σπίτι είδα την οικογένειά μου να φεύγει με το καινούριο μας αυτοκίνητο Είχα αργοπορήσει Πώς να δώσεις όμως ένα αποχαιρετιστήριο φιλί που δεν είδες ποτέ στη μαγική οθόνη Φαίνεται πως μου είχε πάρει περισσότερη ώρα απrsquo αυτήν που είχα στη διάθεσή μου Μα οι γονείς μου τα αγνοούσαν όλα αυτά και αποφάσι-σαν να φύγουν δίχως να με περιμένουν μέχρι που για κακή μας τύχη πέ-σαμε πάνω τους Ο πατέρας μου φρέναρε απότομα κι έδιωξε τον Αλέξη Ύστερα ξαφνικά στο πρόσωπό μου άστραψε το πρώτο πατρικό χαστούκι Στο φιλημένο μάγουλο Άραγε για το φιλί ή για την αργοπορία Ήμουν σίγουρη πως ο μπαμπάς όλα τα ήξερε και όλα τα είχε δει Διαφορετικά γιατί χτύπησε το φιλημένο μάγουλο κι όχι το άλλο

Αποφάσισα να μην ξαναφιλήσω αγόρι στο μάγουλο Δε μπορεί ο μπαμπάς κάποιο δίκιο θα είχε Παρόλα αυτά πάλι κάτι δεν καταλάβαινα Υπήρχε μέσα μου ένα κενό Κι αυτό με οδήγησε στο συμπέρασμα πως ό τι μου αρέσει είναι κακό Έπρεπε κάτι να διορθώσω στον εαυτό μου αλλά τι

Τα παιδιά ακόμα μεγαλώνουν Εξακολουθούν να παίρνουν αποβο-λές αν και η μόδα των φαντάρων πέρασε Εγώ όμως σαν να έχω κολλή-σει στην ίδια ηλικία Ούτε αποβολές ούτε τίποτα Μήπως αυτό πρέπει νrsquo αλλάξω

Από τα πέντε μου το προσπαθώ κι όμως νιώθω πως στα πέντε καρφώθηκα Δεν καταφέρνω να μεγαλώσω Μου είναι τρομακτικά δύσκο-λο να φτάσω έστω στα τέσσερα Ναι είναι αλήθεια πως έχω μια αντί-στροφη μονάδα μέτρησης για το μεγάλωμα εγώ Δε θέλω να μεγαλώσω όπως οι περισσότεροι γύρω μου αλλά ανάποδα Αφού πάντα ανάποδη ήμουνα και το ίσιο το κανονικό αυτό που έκαναν όλοι δεν το καταλάβαι-να Άρα πώς να το ακολουθήσω Πού είναι τέλος πάντων και ο Χρόνος να μου κάνει γιrsquo άλλη μια φορά το χατίρι Να με σπρώξει λίγο προς την αντί-θετη κατεύθυνση

Ομίχλη πυκνή Πόσες φορές μπήκε αυτή η ομίχλη στη ζωή μου Κι όμως ο μπαμπάς κι η μαμά μεγαλώνουν νομίζω πως έχουν φτάσει ήδη στο μηδέν Εγώ θα τα καταφέρω

Πάνω που άρχισα να απελπίζομαι ο φίλος μου κατέφθασε ασθμαί-νων Ήρθε σήμερα το βράδυ στο κρεβάτι μου Άλλαξε κι αυτός Κι αυτός μεγάλωσε Θεόρατος γίγαντας έγινε τόσο μεγάλος μου μοιάζει Τα μάτια μου δε φτάνουν το πρόσωπό του τόσο ψηλός είναι Τα χέρια του απέρα-ντα δε με κρατούν γλιστρώ και πέφτω καθώς με παίρνει αγκαλιά Πιάσε με του φωνάζω σφίξε με αγκάλιασέ με Πού ήσουν φίλε μου Το σώμα σου πού είναι Δεν το νιώθω Αέρας με φυσάς Σε αναπνέω δεν σε πιάνω Θα σου ανοίξω όμως την καρδιά μου

Χρόνε μου βοήθησέ με να φτάσω στα τέσσερα σε παρακαλώ Ύ-στερα εγώ θα κάνω τα αδύνατα δυνατά για να φτάσω στα τρία Και όταν φτάσω στα τρία θέλει τόσο λίγο για να καταφέρω το ακατόρθωτο Σωστά το μάντεψες θα τα δώσω όλα για όλα προκειμένου να φτάσω στα δύο Όχι τώρα γελάστηκες φίλε μου Ούτε για μια στιγμή να μην φτάσω στο ένα ο Θεός ποτέ να μην το δώσει που έλεγε κι η γιαγιά μου Στα δύο θα μείνω κι εκεί θέλω να στεριώσω για πάντα Για πάντα σου λέω και το εννοώ Δε θrsquo αφήσω κανέναν ούτε εσένα θrsquo αφήσω να μου το χαλάσεις Όχι δεν τα ορίζεις όλα τα δύο δεν τα ορίζεις αυτά σου ξεφεύγουν Και ξέρεις γιατί Απλούστατα επειδή είσαι ένας και σαν τέτοιος τα δύο τα περιέχεις Όλα τrsquo άλλα μπορεί να σου περισσεύουν αλλά τα δύο τα χωράς περισσότερο κι απrsquo τον εαυτό σου Κι εγώ αφού έμεινα τόσα χρόνια στα πέντε έχω ελπίδες να φτάσω και στα δύο δεν έχω Δε θα μrsquo εγκαταλεί-ψεις μόνη σrsquo αυτή την προσπάθεια έτσι

Γιατί μουγκρίζεις Με απειλείς Τι Σε τρόμαξα Ε λοιπόν φώναζε όσο θέλεις Ακόμα κι αν δε με βοηθήσεις εγώ θα τα καταφέρω Μεγάλω-σες κι εσύ κι έγινες σαν όλους τους μεγάλους Πού είναι το αγόρι που ήξερα Το αγόρι που αγαπούσα Πού το εγκατέλειψες

Λοιπόν εγώ σε πείσμα σου θα φτάσω και θα παραφτάσω Χρόνε κι ας με αποβάλλουν για μια ζωή απrsquo το σχολείο σου Δε μου κάνει το σχο-λείο σου και για να το εκδικηθώ δε θα ξαναβάλω την κασετίνα μου στη μέση του θρανίου και θα ξαναφιλήσω τον Αλέξη όχι στο μάγουλο αλλά στο στόμα Θα γυρίσω όλο τον κόσμο να βρω τη Μαρία να της πω όλα όσα δεν της είπα μέχρι σήμερα Θα ξαναπάω κατασκήνωση για να βγάλω όλο μου το σώμα στrsquo αστέρια κι όχι μόνο το κεφάλι και ndashμη βιάζεσαι δεν τελείωσα- θα βρω και τον δάσκαλο της Έκτης να πάμε πάλι στο δασάκι για μάθημα και θα ταξιδέψω ξανά στα ταξίδια του μπαμπά και της μαμάς στην ποίησή τους και στα παραμύθια που μας έλεγαν οι φίλες τους

Τι σημασία έχει τι θυμάμαι και τι θυμάμαι Θα τα κάνω πάλι όλα απrsquo την αρχή μήπως κι ανακαλύψω πού βρίσκεται το αγόρι που ήσουν κάπο-τε Γιατί μαζί του μπορώ να μείνω στα δύο για πάντα Είμαι στα πέντε ο δρόμος είναι μακρύς αλλά είμαι αποφασισμένη να τον περπατήσω προς τα πίσω Τrsquo ακούς

times Νευροκοπλή Βασιλική

Η Νευροκοπλή Βασιλική γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη Σπούδασε παιδαγωγικά στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής εκπαίδευσης ΑΠΘ σκηνο-γραφία και υποκριτική στο Τμήμα Θεάτρου της ΑΣΚΤ ΑΠΘ και θεωρία Ανατο-λικής μουσικής στη Σχολή βυζαντινής και Παραδοσιακής μουσικής Εν Χορ-δαίς

Έχουν εκδοθεί τα βιβλία της laquoΕγώ ο Άλλοςraquo (εκδ Νησίδες 1997) laquoΑν τrsquo αγαπάς ξανάρχονταιraquo (εκδ Λιβάνης 2007) Βραβείο καλύτερου ελληνικού παιδικού βιβλίου 2007 για παιδιά σχολικής και προσχολικής ηλικίας από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου Βραβείο εικονογραφημένου παιδικού βιβλίου περιοδικό Διαβάζω Επίσης υποψήφιο για το Κρατικό βρα-βείο 2007 laquoΤο παραμύθι της μουσικήςraquo εκδ Λιβάνη (2008) Υποψήφιο για βραβείο Διαβάζω 2008) Ανέβηκε ως μουσικοθεατρική παράσταση τον Φεβρουάριο του 2007 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης ενταγμένο στο κύκλο των εκπαιδευτικών του προγραμμάτων και το 2008 στο Μέγαρο Μου-σικής Αθηνών στο πλαίσιο της Νύχτας Διαλόγου laquoΣε Τέμπο Κόκκινοraquo εκδ Λιβάνη (2008) laquoΚαι τι θα πει σrsquo αγαπάωraquo εκδ Λιβάνη (2009) laquoΤο μο-ναδικό φιλίraquo εκδ Λιβάνη (2010) laquoΧάρτινα όνειραraquo εκδ Διάπλαση (2011) Προς δημοσίευση βρίσκεται το διήγημά της laquoΤα Μάρμαρα του Παρθενώνα - Η ιστορία της κλοπής ή η κλοπή της Ιστορίαςraquo Β΄ βρα-βείο στον Διεθνή Λογοτεχνικό διαγωνισμό της Οργάνωσης Ελληνικού Πολιτι-σμού Νόστος σε συνεργασία με την Ένωση Λογοτεχνών της Αργεντινής

αντί times λόγου βιβλίο

Το Πυρίμαχον σκεύος αποτελεί την πρώτη πεζογραφική απόπειρα του Αλέξη Γκλαβά Στο βιβλίο περιλαμβάνονται δεκατέσσερις ιστορίες

Δεκατέσσερις ιστορίες με πρωταγωνιστές απλούς ανθρώπους Αν-θρώπους της διπλανής πόρτας ανώνυμους μες στο πλήθος μα επώνυ-μους στο μικρό τους σύμπαν Οικείους μες στην απλότητά τους Αυτό που τους καθιστά πρωταγωνιστές στις ιστορίες τους δεν είναι κάποιο σημαντι-κό επίτευγμα κάποια τρανταχτή επιτυχία κάποιο θανάσιμο μυστικό μα το γεγονός ότι ζουν τη ζωή τους βιώνουν την καθημερινότητά τους συ-γκρούονται με τους γύρω με τον εαυτό τους παλεύουν αγωνίζονται εγκαταλείπουν Ερωτεύονται χωρίζουν σμίγουν Ζουν και πεθαίνουν Άλλοτε βγαίνουν νικητές άλλοτε ηττούνται κατά κράτος Ο συγγραφέας μας εισάγει στο σύμπαν τους με έναν τρόπο απαλό ανεπαίσθητο μας καθιστά παρατηρητές και καμιά φορά ηδονοβλεψίες Σαν να σκύβουμε να δούμε μέσα από την τραβηγμένη κουρτίνα του γείτονα

Κάποιες ιστορίες αφορούν στη μνήμη Σε αυτά που κλειδώσαμε σε κουτάκια και πετάξαμε μόνο και μόνο για να τα συναντήσουμε αναπάντε-χα κάποια στιγμή της ζωής μας όταν έχουμε πειστεί πως τίποτα πια δεν υπάρχει στο παρελθόν να μας αφορά Έρχονται τυλιγμένα σε βελούδο γκρενά προσφερόμενα από χέρι αγαπημένο για να ταράξουν την καθη-μερινότητα μας Άλλες πάλι φορές στο χείλος του γκρεμού αυτός που μας σώζει από το φόβο τη μοναξιά τον πανικό είναι ο φίλος ακόμα κι αν έχει τέσσερα πόδια όπως ο Μοράβας

Ιστορίες για φυγάδες ανθρώπους που οι αποφάσεις τους έφεραν ντροπή και βάρος στους ώμους των άλλων που ξαναγυρίζουν χρόνια αρ-γότερα στον τόπο του εγκλήματος για να ζητήσουν άφεση Από τον εαυτό που άφησαν πίσω Ιστορίες για ηθοποιούς που ταλαντεύονται ανάμεσα στο μάταιο και το αναγκαίο προς επιβίωση Για δικηγόρους που θα έπρεπε να έχουν γίνει μουσικοί Για αιρετικούς κωδωνοκρούστες που εν τέλει παραδίδονται ανυπεράσπιστοι στα χέρια του παπά Για θύματα που γίνο-νται θύτες Ιστορίες για ανθρώπους που έμειναν πίσω αλλά και για κάποι-ους που απέδρασαν

Ο Γκλαβάς αφηγείται γλαφυρά χρησιμοποιώντας πολλές φορές πρώ-το πρόσωπο βάζοντας και τον εαυτό του στις ιστορίες Δημιουργεί με τον τρόπο αυτό μια αίσθηση οικειότητας σαν να σου εξομολογείται ένας φί-λος Χρησιμοποιεί μεγάλες προτάσεις που φτάνουν σχεδόν ολόκληρη πα-ράγραφο σε έκταση χωρίς όμως να κουράζουν ή να μπερδεύουν τον ανα-γνώστη Ο τρόπος αυτός μοιάζει πολύ με τον προφορικό τρόπο απόδοσης μιας ιστορίας λόγος χειμαρρώδης και παρορμητικός Ο Γκλαβάς συχνά χρησιμοποιεί ιδιωματισμούς μεταφέροντας την ατμόσφαιρα της επαρχίας αλλά και την παλιομοδίτικη αύρα που υπάρχει σε κάποιες ιστορίες του Η γλώσσα είναι όμορφη αληθινή χωρίς κλισέ και εξτραβαγκάντζες Σε κά-ποιες ιστορίες η ανατροπή είναι κρυμμένη στην κατακλείδα σε άλλες πάλι παραμένει ένας ευσεβής πόθος

γράφει η Άννα Νιαράκη

Δεν μπορεί να μην υπογραμμι-στεί η φωτογραφική διάθεση του συγγραφέα απέναντι στην αφήγη-ση Οι ιστορίες μοιάζουν σαν φω-τογραφικά αποτυπώματα επαναλη-πτικών κλικ τα οποία τοποθετού-μενα πλάι πλάι στοιχειοθετούν την πλευρά της ζωής των ηρώων που φωτίζεται από την πένα του

Έντονη σε όλο το βιβλίο η παρουσία της μουσικής laquoΜια μου-σική απαλή να ταξιδεύει στην α-τμόσφαιραraquo συντροφεύοντας τους ήρωες και τον αναγνώστη από σε-λίδα σε σελίδα

Ένα όμορφο βιβλίο εστιασμένο στον άνθρωπο στα μικρά της ζωής και της καθημερινής τριβής μέσα από τα οποία όμως εν τέλει προκύ-πτουν τα μεγάλα τα σημαντικά τα μείζονα Χωρίς να εκβιάζει συναισθή-ματα χωρίς πομπώδεις εκφράσεις χωρίς τεχνητές εντάσεις και συνταρα-κτικά εφευρήματα ο Γκλαβάς καταφέρνει να γράψει ένα βιβλίο που δεν ολισθαίνει στην κοινοτοπία παρά χαμηλόφωνα μεταδίδει την οικειότητα και τη θέρμη του απλού

ldquoΌταν η Ασπασία έφυγε από τη ζωή του Βίκτορα ήταν Τετάρτη Μια

συνηθισμένη μέρα στην οποία δεν συνέβη κάτι εξαιρετικό Εκτός και αν θεωρήσουμε σημαδιακό γεγονός ένα πνιγμένο περιστέρι στο πάνω σιντρι-βάνι της πλατείας Γεωργίου το μεσημέρι της ίδιας μέρας Μιας μέρας με θερμοκρασία laquoσε υψηλά για την εποχή επίπεδαraquo που έλεγαν και στα δελ-τία ειδήσεων Και την πλήρωσε το περιστέρι [hellip]

Επίσης δεν είχε συμβεί τίποτε το ιδιαίτερο Ένας σεισμός ας πούμε μια κυβερνητική κρίση ένας πόλεμος ένας τελικός κυπέλλου Ευρώπης ήhellip[hellip]

Άρα ήταν μοιραίο η λήξη μιας σχέσης μιας ιστορίας μιας διαδρομής να μην ταυτίζεται με τίποτα σημαντικό ή έστω άξιο λόγου που θα μπο-ρούσε νrsquo αποτελέσει σημείο αναφοράς[hellip]

Μια συνηθισμένη Τετάρτη ήταν όταν η Ασπασία έφυγε από τη ζωή του Βίκτορα

Και από τη δική τηςrdquo Απόδραση - Πυρίμαχον Σκεύος Αλέξης Γκλαβάς Εκδόσεις Νεφέλη 2009

αντί times λόγου ποίηση

Ερωτικά ευρήματα Πίσω απrsquo το μουσείο βυζαντινού πολιτισμού κάθε νύχτα ξετυλίγονται ερωτικές ιστορίες Γεμίζει ο τόπος πεταμένα προφυλακτικά και τσαλακωμένα χαρτομάντιλα πότε πότε κομμάτια από σκισμένα εσώρουχα ή κάποια κέρματα χαμένα ίσως και κανένα ξεχασμένο πακέτο με τσιγάρα Τέτοια ευρήματα δε χωράνε σε γυάλινα πλαίσια -μουσείο ερωτικού πάθους δεν υπάρχει- μονάχα ο σκουπιδιάρης τα μαζεύει το πρωί στον τενεκέ του

Ο κύκλος Ξόδεψες την ομορφιά σου -ανάσκελα πάνω σε στρατιωτικά αμπέχονα- κι απrsquo τις ανομολόγητές σου ιστορίες απόμειναν μονάχα είδωλα Είδωλα κλειδωμένα σε συρτάρια ξεχασμένα εργαλεία ηδονής Έκλεισε γύρω σου ο κύκλος κι η εγκατάλειψη κατάντησε μια πινακίδα φρίκης ΠΡΟΣΟΧΗ ΝΑΡΚΟΠΕΔΙΟ Έκλεισε πια ο κύκλος τώρα τrsquo ακροδάχτυλα της νύχτας σε χαϊδεύουν Κανένας άλλος δε σrsquo ανέχεται εξόν απrsquo το σκοτάδι

άτιτλο Το σαράκι που τρώει τα δάχτυλά μου ξεγελάει τους δερματολόγους Τη μέρα ξεραίνει το δέρμα μου ξεφλουδίζει αργά αργά τις αμαρτίες δαγκώνει φίλε μου δε χωρατεύει Τη νύχτα γίνεται ποίημα ξερνάει στίχους και με γιατρεύει

γράφει ο Θοδωρής Βοριάς

φωτογραφία από την Τζόρτζια Νάστα αντί times λόγου ποίηση

Μικροκαρχαρίας Είπες να πέσεις με τα μούτρα στη μαρίδα υπολογίσιμος να γίνεις κι εσύ στην κοινωνία Έντυσες την καρδιά σου όλο σίδερο ναrsquo ρθει του κέρδους η σκουριά και να φωλιάσει Έπιασες απrsquo τα ξημερώματα δουλειά να μην τη μαγαρίσουν την ψαριά ξένα σαγόνια

άτιτλο Περίμεναν νrsquo ακούσουν για καμιά προαγωγή για κάποια αύξηση της προκοπής Ναrsquo χει να λέει στο καφενείο ο πατέρας και να παινεύεται η μάνα στις γειτόνισσες Μα εσύ τους έφερες μονάχα το νέο σου βιβλίο με τα ποιήματα

άτιτλο Μετά το γκρέμισμα θα καθίσουμε πάνω στα ερείπια να γράψουμε το πρώτο ποίημα για τη νέα μας πατρίδα Θα κοιταζόμαστε στα μάτια κι η πατρίδα θα γεννιέται θrsquo αναπολούμε κατά τον ήλιο και το ποίημα θα φλογίζει θα ανασαίνουμε και θα εκπνέουμε ιδέες να την η νέα μας πολιτική Ζωή πολέμησε και γκρέμισε και χτίσε

αντί times λόγου οδός

Οδός ονείρων

Είναι εκείνες οι σκέψεις Οι αδιόρατες στην αρχή Ντροπα-λές και φοβισμένες σεργιανούν με σκυμμένο κεφάλι μέσα στους δαιδαλώδεις λαβύρινθους του νου σου Σου ψιθυρίζουν τα βράδια την ώρα που ετοιμάζεσαι να πας για ύπνο laquoΦαντάζεσαι ναraquo laquoΠώς θα ήταν ανraquo laquoΘα μπορούσεςhellipraquo Θυμωμένος τις στέλνεις μακριά με την ίδια κίνηση που θα έδιωχνες μια ενοχλητική μύγα που κάθισε πάνω στο μέτωπό σου Κι ύστερα σβήνεις το φως και κοιμάσαι

Μα είναι και κάποια άλλα βράδια που μοσχοβολάνε γιασεμί Κι εσύ κάθεσαι κάτω από ένα ξάστερο ουρανό και μετράς τα θέλω της ψυχής σου Δε φοβάσαι τώρα να ακούσεις Κλείνεις τα μάτια και αφήνεσαι στο πρόσταγμά τους laquoΝαι θα μπορούσα να φαντα-στώraquo Σηκώνεσαι και αρχίζεις να βηματίζεις πάνω κάτω με νευ-ρικό βήμα Το βλέμμα σου είναι υγρό τα μάγουλά σου κόκκινα και τα πόδια σου τρέμουν Το έχεις πάρει απόφαση όμως πια κι αυτό αλαφρώνει την καρδιά σου Θα κυνηγήσεις τη χίμαιρά σου

Οι χίμαιρές μας Τα αγνά όνειρα της παιδικής μας ηλικίας τα ενθουσιώδη σχέδια της επαναστατημένης μας εφηβείας φαίνεται πως κάπου χάνουν το δρόμο στην ανώμαλη πορεία προς την ενηλι-κίωση Το σκληρό παιχνίδι της επιβίωσης ξεφτίζει πολλές φορές την ικανότητά μας να ονειρευόμαστε και εξασθενεί τη δύναμη που εί-χαμε μικροί να βάζουμε μαγεία στη ζωή μας Η βολή στη σιγουριά μιας ανιαρής κατά τrsquo άλλα καθημερινότητας γίνεται η πιο σίγουρη παγίδα για να μείνουν τα όνειρά μας παρατημένα για πάντα στο σκονισμένο μπαούλο των αναμνήσεων

γράφει η Άντρη Αντωνίου

αντί times λόγου ονείρων

Κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα πάει να πει έχω εντιμό-τητα και κότσια Εντιμότητα να παραδεχτώ τα πραγματικά μου θέλω και κότσια να δώσω τις μάχες που χρειάζονται για να μπορέ-σω κάποτε να ζήσω μέσα σε αυτά Δεν υπάρχουν μυστικές συντα-γές και εύκολες λύσεις Ούτε ξεχωριστοί και ιδιαίτεροι άνθρωποι Μόνο άνθρωποι που πιστεύουν αληθινά και παλεύουν θαρραλέα Όλα είναι δυνατά Ακατόρθωτο δε νομίζω να υπάρχει μονάχα αδο-κίμαστο

Είναι βέβαια ευκολότερο να γκρινιάζουμε και να μεμψιμοι-ρούμε αραγμένοι στην ασφάλεια του καναπέ μας Και σίγουρα είναι ιδιαίτερα ανακουφιστικό να μετατοπίζουμε τα αδιέξοδα των προσωπικών μας επιλογών στις πλάτες κάποιων άλλων Η αλήθεια είναι όμως πως οι μόνοι που μπορούν να σκοτώσουν τα όνειρά μας είμαστε εμείς οι ίδιοι και κανένας άλλος

Και η αποτυχία Η αποτυχία είναι καμιά φορά το πιο σημα-ντικό κομμάτι στην πορεία Είναι αυτό που μπορεί να θεριέψει την επιθυμία και να ατσαλώσει τη θέληση κάνοντάς μας να συνεχίζου-με με ακόμα μεγαλύτερη λύσσα για όσο καιρό χρειαστεί Μια ενδε-χόμενη αποτυχία μπορεί να μεγαλώνει τη διαδρομή προς το τέρμα αλλά σε καμία περίπτωση δε διακόπτει το ταξίδι Όχι αν ο τερματι-σμός είναι αυτό που επιθυμούμε ολοκληρωτικά και απόλυτα

Τα όνειρα είναι οι μικρές πινελιές χρώματος στο ασπρόμαυρο φόντο της ζωής μας Είναι τα υπέροχα ταξίδια αναζήτησης της ε-σωτερικής δύναμης και του ιδανικού εαυτού μας Ακόμα και οι αμυχές που χαράζει το πάλεμά τους στο σώμα και την ψυχή μας αντισταθμίζονται από τη χρυσόσκονη που πασπαλίζει απλόχερα η πραγματοποίησή τους σε κάθε πτυχή της ύπαρξής μας Ζωή δίχως όνειρα σημαίνει ανώφελο ξόδεμα και στεγνή επιβίωση Ο ορίζοντας είναι απέναντι και οι φτερούγες στην πλάτη μας Το μόνο που χρειάζεται είναι να δώσουμε ένα σάλτο και να αφεθούμε επιτέλους σrsquo αυτό το μαγικό ταξίδι Και ποιος ξέρει Ίσως κάποτε εκείνα τα αστέρια που θαυμάζαμε από ψηλά να μη φαντάζουν πια και τόσο μακρινά

Στον κόσμο αυτό που ζήσαμε παρέα τα καπνίσαμε πακέτα τα τσιγάρα Στον κόσμο αυτό που ζήσαμε παρέα ξενυχτήσαμε με μια φωνή λαχτάρα Ο Χρήστος απόμεινε να κοιτάζει στωικά τον άδειο τοίχο απέναντί του λες

και η λερωμένη του επιφάνεια θα του χάριζε την έμπνευση Ο Χρήστος άφραγκος καλλιτέχνης Μόνο αυτή τη ριμάδα την έμπνευση

διέθετε με αυτή ζούσε κι ανέπνεε περιμένοντας να ξημερώσει μια καλύτερη μέ-ρα Μια δεκάδα τραγούδια ήταν η περιουσία του όλη κι όλη και κάτι ψιλά όσα είχαν απομείνει από την ανάγκη της στιγμής ή καλύτερα της βαρυχειμωνιάς που τον ανάγκασε να αγοράσει το παλτό

Δυο βδομάδες ο Χρήστος χαλβάδιαζε έξω από τη βιτρίνα του μαγαζιού Τόσο του είχε πάρει μέχρι να αποφασίσει να εξαντλήσει και τα τελευταία ψίχουλα του ταμείου ανεργίας και να αγοράσει το πανωφόρι που η θαλπωρή του θα έκανε απόψυξη στο κοκαλωμένο του σώμα να κυκλοφορήσει το αίμα στα ξυλιασμένα του δάχτυλα για να μπορέσει να τελειώσει τα τραγούδια

Με μια κίνηση είχε σπρώξει τη βαριά κρυστάλλινη πόρτα βαδίζοντας ολο-ταχώς προς το στόχο του έρμαιο εν τέλει στα χέρια του υπαλλήλου που σαν ενο-χλητικό έντομο ζουζούνιζε ολόγυρά του ισιώνοντας τα πέτα και τα μανίκια εκ-θειάζοντας την ποιότητα Και μετά τράβηξε κατά το ταμείο και τότε η άκρη του ματιού του πήρε το Θέμη Καζάζη Αυτόματα απόμεινε στήλη άλατος νοιώθοντας ταραχή ερωτοχτυπημένου μαθητή Χωρίς παρεξήγηση επρόκειτο για έρωτα ε-παγγελματικό αυτήν την ανόσια λαγνεία του στιχουργού προς το συνθέτη τον άνθρωπο που θα ντύσει τα λόγια με μουσική και θα τα κάνει να απογειωθούν στα ουράνια

laquoΚοίτα σύμπτωσηraquo σκέφτηκε ο Χρήστος με όλη του την προσοχή στραμ-μένη στον Καζάζη που δοκίμαζε ένα παλτό όμοιο με το δικό του

Παρόλο που ο Χρήστος θεώρησε την ευτυχή σύμπτωση σημάδι από ψηλά το ξινισμένο ύφος του συνθέτη τον απέτρεψε από το να κάνει τα δέκα βήματα που τους χώριζαν και να μιλήσει σε αυτόν που η φαντασία του είχε στεφανώσει με τις δάφνες του σωτήρα

laquoΊσως δεν είναι καλή η στιγμήraquo μουρμούρισε ελαφρά αποκαρδιωμένος ενώ το χέρι του μετρούσε και ξαναμετρούσε τα χαρτονομίσματα στην τσέπη από φόβο μήπως και κάποιο είχε παραπέσει και γινόταν ρεζίλι στο ταμείο του κατα-στήματος

Με την τεράστια χάρτινη τσάντα παραμάσχαλα (αλήθεια τι σπατάλη χαρ-τιού με πόσους στίχους θα μπορούσε να το γεμίσει) ο Χρήστος κοντοστάθηκε αναποφάσιστος στο ξεροβόρι Κάτι μέσα του τού έλεγε να περιμένει όμως τον είχε πιάσει τρέμουλο από την ταραχή Το λίγο αποθεματικό κουράγιο τον εγκατέ-λειψε όταν είδε τον Καζάζη να βγαίνει με μια τσάντα όμοια με τη δική του και να μπαίνει φουριόζος σε ένα ταξί

Ο Χρήστος ξεφύσησε ανακουφισμένος Καλύτερα που δεν του είχε μιλή-σει Να του έλεγε τι μπαρούφες Θα στρωνόταν να τελειώσει τα τραγούδια και μετά θα κανόνιζε να συναντήσει τον συνθέτη

Κι έτσι δεκατέσσερις μέρες μετά την κοσμοϊστορική αγορά δεν του έλει-πε παρά ένα κουπλέ για να ολοκληρώσει το έργο του Στο μεταξύ είχε μάθει όχι μόνο πού έμενε ο Καζάζης αλλά και όλο το καθημερινό του πρόγραμμα

Επιτέλους το πλήρωμα του χρόνου έφτασε κι ο Χρήστος έβαλε σε ένα χοντρό καφετί φάκελο καθαρογραμμένα δέκα τραγούδια Έγραψε απrsquo έξω τη διεύθυνση του Καζάζη κι έμενε μόνο να αποφασίσει πώς θα έφτανε στα χέρια του συνθέτη Άλλο να το λες κι άλλο να το κάνεις Τώρα που είχε φάει το βόδι τον γαργαλούσε η ουρά Στο τέλος πήρε την απόφαση να παραδώσει ο ίδιος το φάκελο για σιγουριά

Στις εννιά είχε καρφώσει το βλέμμα ψηλά στο πολυτελές ρετιρέ του Καζά-ζη Πέρασε κάμποση ώρα και δεκάδες άσχετοι μέχρι ο μουσικοσυνθέτης να βγει και με φούρια να στρίψει την πρώτη γωνία δεξιά

Τα πόδια του Χρήστου χρειάστηκαν πέντε δευτερόλεπτα έως ότου πει-στούν να ξεκολλήσουν από το έδαφος και να τρέξουν πίσω από τον Καζάζη που τρία τετράγωνα πιο κάτω έμπαινε σε ένα πολυτελές καφέ Ο Χρήστος δείλιασε κι απόμεινε να κοιτάζει σαστισμένος τους βελούδινους καναπέδες και τα σκαλιστά τραπέζια πολυτέλεια τόσο ξένη για αυτόν τόσο όμως συνηθισμένη στον κύκλο του μουσικοσυνθέτη Φιλιά χειραψίες αγκαλιές και πειράγματα ένας κλειστός κύκλος που δεν έμελλε ούτε να τετραγωνιστεί ούτε να ανοίξει για τους ασήμα-ντους

laquoΘείο θα πάρεις ένα λαχείοraquo του γέλασε ο πιτσιρικάς με το ξεδοντιάρικο στόμα

Τι λαχείο να έπαιρνε αναρωτήθηκε ο Χρήστος που στην τσέπη του κου-δούνιζαν μερικά ευρώ όλα κι όλα laquoΕξάλλου τα λεφτά πηγαίνουν πάντα στα λεφτάraquo κατέληξε απογοητευμένος κοιτάζοντας το πάνω-πάνω νούμερο 14071979 η δική του ημερομηνία γέννησης

Ο μικρός λαχειοπώλης έσπρωξε την πόρτα με μια τόλμη που μόνο οι πολύ νέοι και οι τρελοί διαθέτουν Ο Χρήστος τον παρατήρησε για λίγο καθώς στεκό-ταν πάνω από την παρέα αγνοώντας επιδεικτικά τις κινήσεις αποπομπής από τους συνδαιτυμόνες

Αλλάζοντας ξανά γνώμη ο Χρήστος επέστρεψε έξω από την πολυκατοικία του Καζάζη πλησίασε το γραμματοκιβώτιο και με θρησκευτική ευλάβεια έριξε το φάκελο στη θυρίδα του συνθέτη Σαν να είχε αδειάσει ξαφνικά έσυρε τα βήματά του μέχρι τη γκαρσονιέρα του ξάπλωσε κι έπεσε σε λήθαργο

Ούτε ήξερε να πει πόσες ώρες κοιμόταν Όταν επιτέλους άνοιξε τα μάτια ένοιωσε το ίδιο κενό λες και όλη η ζωή είχε στραγγίσει από πάνω του Μόνο να περιμένει απόμενε ένα τηλεφώνημα μια λέξη

Οι μέρες έγιναν βδομάδες χωρίς ειδήσεις Ο Χρήστος άτολμος από τη φύ-ση του σε ότι αφορούσε το κυνήγι της επιτυχίας είχε περιοριστεί να θηρεύει μια θέση υπαλληλίσκου στις αγγελίες των εφημερίδων Το καινούριο του παλτό στε-κόταν ατσαλάκωτο απέναντί του να του χαμογελάει μοχθηρά κοροϊδεύοντάς τον

Δυο μήνες χωρίς νέα από τον Καζάζη Να είχε άραγε παραπέσει ο φάκε-

λος Αποκλείεται Τι πιο πιθανό οι στίχοι του δεν άξιζαν δεκάρα τσακιστή βορά τώρα στους ανέμους και τις βροχές σκισμένα χαρτάκια σε χωματερή ή σε κάποιο κάδο ανακύκλωσης

Ο Χρήστος σηκώθηκε από το κρεβάτι ndashμήπως και είχε κλείσει μάτι όλη νύ-χτα- να φτιάξει ένα καφέ να στυλωθεί να πάει στη δουλειά που με χίλιους κό-πους είχε βρει Άναψε το γκάζι και το ραδιόφωνο μαζί laquoΑκόμα δε βρέθηκε ο υπερτυχερός του Πρωτοχρονιάτικου Λαχείουraquo η εκφωνήτρια ανακοίνωνε θριαμ-βευτικά λίγο προτού περάσει στο δελτίο καιρού Κούνησε αδιάφορα τους ώμους Μία καφές μισή ζάχαρη ανακάτεμα παύση Το ραδιόφωνο συνέχιζε τη φλυαρία του Ο καφές φούσκωσε τον έχυσε στο φλιτζάνι

laquoΜεγάλη επιτυχία γνωρίζει ο καινούριος δίσκος του Θέμη Καζάζη Στην πρώτη βδομάδα της κυκλοφορίας του έχει γίνει κιόλας πλατινένιοςraquo Η καρδιά του Χρήστου έχασε ένα χτύπο καθώς εκείνος τέντωνε τα αυτιά του να ακούσει τα χέρια του σφίχτηκαν σπασμωδικά γύρω από το φλιτζάνι

laquoΣτο κόσμο αυτό που ζήσαμε παρέα τα καπνίσαμε πακέτα τα τσιγάραhellipraquo Αυτοί οι στίχοι ήταν δικοί του τα κοκαλωμένα του χέρια τους είχαν γρά-

ψει στο χαρτί laquoΜήπως είναι σύμπτωσηraquo πήγε να αποκοιμίσει τη συνείδησή του Όμως όχι

Η καρδιά και το μυαλό του Χρήστου γέμισαν φρίκη Οι στίχοι οι δικοί του είχαν γίνει τραγούδι χωρίς να τον ρωτήσει κανείς να τον ειδοποιήσει να τον ενημερώσει Ο θυμός ανέβηκε χολή στο λαιμό του τα χέρια του τραντάχτηκαν από το τρέμουλο αδυνατώντας να συγκρατηθούν στέλνοντας το περιεχόμενο του φλιτζανιού στον πιο κοντινό εχθρό το παλτό που γελούσε με τον πόνο του

laquoΠώς υπήρξα τόσο αφελήςraquo αναρωτήθηκε ο Χρήστος σαν να μη μπο-ρούσε ακόμα να πιστέψει το εξωφρενικό

Το ίδιο απόγευμα άκουγε το δίσκο που είχε γίνει κιόλας πλατινένιος Δέκα τραγούδια δικά του όλα κι όμως το όνομά του δεν υπήρχε πουθενά Τη δική του επιτυχία τη χαιρόταν ο Καζάζης ο κάθε Καζάζης αυτού του κόσμου που θε-ωρεί τον εαυτό του ένα μικρό θεό

Τι μπορούσε να κάνει τώρα Τους στίχους δεν τους είχε κατοχυρώσει πουθενά Ποιος θα τον πίστευε Να τηλεφωνούσε του Καζάζη Πού πήγαινε να μπλέξει Θα έβαζε ο άλλος κανένα μεγαλοδικηγόρο και θα του έκανε το βίο αβίω-το Γιατί δυο μήνες δεν είχε ζητήσει να μάθει από τον ίδιο το συνθέτη Πώς στέλνεις κύριε ένα μάτσο στίχους και τους παρατάς στο έλεος του Θεού ενώ γνωρίζεις πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο

Τέλος της εργάσιμης βδομάδας Παρασκευή απογευματάκι την ώρα που

οι περισσότεροι σκέφτονται ένα αργόσχολο ραχατλίδικο Σαββατοκύριακο Την ίδια ώρα ο Χρήστος νοιώθει μοναχά το χειμώνα τον αέρα να τον περονιάζει και το κορμί του να αποζητάει τη θαλπωρή του παλτού Το καημένο το παλτό που γνώρισε το θυμό του εκείνον το θυμό που άξιζε να ξεσπάσει στην κασίδα του Καζάζη Το καημένο το παλτό που τον περίμενε στο καθαριστήριο άσπιλο ξανά κι αμόλυντο

Η κοπέλα ζητάει το απόκομμά του laquoΜη το τυλίξετε Θα το φορέσωraquo της λέει ο Χρήστος και νομίζει πως ε-

κείνη του ρίχνει ήδη ματιές συμπόνιας Βγαίνει έξω βάζει τα χέρια στις τσέπες σφίγγει και ξεσφίγγει τα δάχτυλα

χαϊδεύει με ευγνωμοσύνη τη βελούδινη φόδρα Θα του χρειαστούν μερικά δευ-τερόλεπτα μόνο για να καταλάβει πως πιάνει ένα χαρτί διπλωμένο στα δύο Ακό-μη και το αρρωστημένο φως της λάμπας αρκεί για να αναγνωρίσει το λαχείο 14071979 κοιτάζει σαν χαμένος το μαγικό χαρτί Ψάχνει ολόγυρα σαν να έχει καταληφθεί από τεταρταίο πυρετό laquoΑκόμη δε βρέθηκε ο υπερτυχερός του Πρω-τοχρονιάτικου Λαχείουraquo η εκφωνήτρια του τριβελίζει το μυαλό

Προχωράει στα τυφλά παραπατάει ζαλισμένος μέχρι που βλέπει το πρα-κτορείο Σε μιαν άκρη της βιτρίνας τα μαύρα γράμματα σχηματίζουν ένα και μο-ναδικό αριθμό Με οδυνηρή προσπάθεια αποκρυπτογραφεί τις κουκίδες που του μοιάζουν ξένη γλώσσα

Γελάει γελάει δυνατά 14071979 Δε θα μπορούσε να είναι άλλο Σαν σε παραζάλη ο νους του γυρίζει πίσω αναπλάθει μια σκηνή τρεις μήνες πριν Ο μι-κρός λαχειοπώλης η παρέα που στρογγυλοκάθεται αδιάφορη στη μιζέρια λίγα μέτρα μακριά ο άνθρωπος που φοράει το ίδιο παλτό Ο Καζάζης αγοράζει το λαχείο για να ξεφορτωθεί επιτέλους τον ενοχλητικό μικρό που τους χαλάει την ησυχία το πετάει αδιάφορα στη τσέπη του πανωφοριού του Γιατί να το γυρέψει αλήθεια Έχει άλλα στο μυαλό του ας πούμε πώς να κλέβει τους στίχους των ασήμαντων

Γελάει γελάει μοναχός του καθώς μεμιάς όλα ξεκαθαρίζουν Το παλτό που φοράει δεν είναι το δικό του είναι του Καζάζη Κι ο Χρήστος μακαρίζει την ιδιο-τροπία της τύχης που τον έκανε να χρησιμοποιήσει το καθαριστήριο που ο συν-θέτης είχε στείλει το δικό του παλτό

Άμα κλέψεις από τον κλέφτη είσαι κι εσύ κλέφτης Μπορεί Όμως το 14071979 δεν έχει πνευματικά δικαιώματα Και αν ακόμα είχε δεν τα κατοχύρω-σε κανείς

laquoΤώρα το λαχείο είναι δικό μου μοναχά δικό μουraquo Ο Χρήστος γελάει α-κόμα καθώς με μια αποφασιστική κίνηση σπρώχνει τη βαριά γυάλινη πόρτα του πρακτορείου

times Ευρυδίκη Αμανατίδου

Η Ευρυδίκη Αμανατίδου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα Σπούδασε νομικά και σήμερα ασχολείται με τη συγγραφή Έχει εκδώσει τα laquoΈνα καπέλο για τον καθηγητήraquo 1993 εκδόσεις Δελφίνι laquoΣτη Μεσόγειο κολυμπούν παράξενοι θεοίraquo 2006 εκδόσεις Βασιλείου laquoΣιωπηλή πέτραraquo 2007 εκδόσεις Μίνωας laquoΗ ακριβή ανάσα του νερούraquo 2009 εκδόσεις Μίνωας laquoΟ φύλακας στο φάροraquo 2011 εκδόσεις Μίνωας

Το ιστολόγιο της βρίσκεται στη διεύθυνση evriamblogspotcom

αντί times λόγου TINA

γράφει η Νικολέτα Δεληβογιατζή

Έχω μια κοπελιά Την ΤΙΝΑ Είναι ιδιόρρυθμη γκόμενα Με κάνει να πιστεύω σε μία και μόνο λύση στα προβλήματά μου Μέρα με τη μέρα μου μειώνει τις επιλογές κι οι ελπίδες μου εξα-νεμίζονται Το μαύρο και το άσπρο είναι τα μοναδικά χρώματα που ξέρει κι αν κάνεις να της μιλήσεις για το γκρι ούτε λόγος Σου γλύφει τρυφερά το λαιμό και σου λέει πως νιώθει να μην την αγαπάς πια Γεμίζεις τύψεις και διαγράφεις το γκρι απ την παλέτα της ψυχής σου Είναι κάθετη κι αμετάκλητη

Ποτέ δεν ένιωθα ιδιαίτερα ελεύθερος μα από τη στιγμή που

με τόσο πάθος και επιμονή απέκτησα την ΤΙΝΑ έπεσα με τα μού-τρα και βάλθηκα να βρω τρόπους να μην είμαι ελεύθερος και πάλι Σαν το ναρκωτικό της σκλαβιάς να έγινε ισχυρότερο Ένα αίσθημα αυτεπιστασίας μεγαλώνει μέσα μου Όταν βρίσκομαι δίπλα στην αισχρή μορφή της το σάπιο της χαμόγελο με κάνει να κοιτώ κάτω το χώμα ή καμιά φορά τον ουρανό - αυτό το κάνω όταν ονειρεύομαι

Μπροστά της κανείς δεν μοιάζει μαραμένος Κι ας έχω γνω-

ρίσει ελάχιστους Δεν με διακρίνει η κοινωνικότητα το ξέρω Η ΤΙΝΑ είναι η μόνη μου παρηγοριά Αυτή μου κρατά το χέρι σε όλα μου τα ταξίδια Γουστάρει συγκεκριμένα και η διασκέδασή μας θα χαρακτηριζόταν μονόχνοτη Ας είναι Καμιά φορά νιώθω όμορφα κι αμέσως τη βλέπω να σοβαρεύει και να μου κάνει μού-τρα Της ζητώ συγγνώμη και μιζεριάζω για να ταιριάζω στο μο-ναδικό της στυλ Ο ψυχολόγος μου λέει πως δεν μου κάνει καλό αυτή η σχέση Φίλους δεν έχω να μου το πουν Μου λέει πως είναι απαράδεκτη η συμπεριφορά της και μου δίνει τα κίτρινα χαπάκια μήπως και την ξεπεράσω Είναι φορές που το παίρνω απόφαση και τα καταπίνω δυο-δυο Είναι άλλες που τα βρίσκει η ΤΙΝΑ και τα πετά Έτσι όποια προσπάθεια κι αν έχω κάνει μέχρι το σημείο εκείνο πάει στράφι

Ξανακυλάω

TINA TINA

Κάποτε νιώθω τις λέξεις μέσα μου να κυλούν ζεστές Θέλω να εκφραστώ να πείσω να δειχθώ και η ΤΙΝΑ μου βουλώνει το στόμα με την παλάμη της Η δική της γνώμη είναι που μετράει Όταν πάλι γράφω με περιορίζει σε λέξεις χρόνο στυλ και ύφος Το κείμενό μου περνά λογοκρισία Η καημένη την λυπάμαι που με λυπάται που λυπάμαι τη ζωή μου Η σάπια Απορώ πώς συνε-χίζω να την κοιτώ στα μάτια αφού αυτή μου τρώει το είναι Εί-μαι προσκολλημένος πάνω της και η λέξη πρωτοβουλία δεν μου λέει τίποτα πια Βγαίνω στους δρόμους για να κάνω τη γνωστή συλλογή βημάτων μου και τη βλέπω να με κοιτά αμείλικτη μέσα απ τις βιτρίνες των μαγαζιών Με παρακολουθεί όπου πάω Ό-ταν μου μιλά νιώθω την υπερβολή στα λόγια της Θέλω να της σκίσω τα χείλια να της δαγκώσω τα ούλα να της γδάρω τη γλώσσα να σταματήσει Είναι απόλυτη και δεν μπορώ να το δη-λώσω με διαφορετικό τρόπο παρά με αυτόν

Έχω κουραστεί Με κουράζει αυτή και τελικά όλα γύρω της

Ότι και αν βιώνω Μπορεί να μου κάνει παιδιά Μικρά αυτοκατα-στροφικά μωρά Δεν θα υπάρχω τότε πια

Με αγάπη στην ΤΙΝΑ = THERE IS NO ALTERNATIVE

SYNDROME όρος της ψυχολογίας για ανθρώπους που υποφέρουν από

μια ήρεμη απελπισία που παραιτούνται και δεν είναι σε θέση να σχεδιάσουν το μέλλον τους Επιζούν χωρίς να ζουν

laquoΚαταρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω τα γράμματα που τίμησαν την παλιά μας συμμαχία και που βρίσκονται απόψε εδώ για να βοηθήσουν το εγχείρημά μαςraquo και το 1 έδειξε προς τα δεξιά του και ένα πεπερασμένο πλήθος αριθμών χειροκρότησε καθώς ο Άσσος όπως τον φώναζαν οι α-ριθμοί ή όπως είναι ευρέως γνωστός ως Άλφα σηκώθηκε και έκανε μια υπόκλιση εκ μέρους των γραμμάτων

laquoΕν συνεχεία να ευχαριστήσω όλους εσάς που κατανοήσατε πως το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε εμείς οι αριθμοί την τρέχουσα περίοδο είναι τεράστιο και πολύ σοβαρό Επίσης ζητώ συγγνώμη από τα μεγάλα νούμερα τα οποία όπως γνωρίζουν είναι πολύ δύσκολο να χωρέσουν σε αυτή την αίθουσα και έχουν παραμείνει έξω στην πλατείαraquo

laquoΝα μη μακρηγορούμε όμως με τα τυπικάhellip Θα μπω κατευθείαν στο θέμαraquo Το 1 ξερόβηξε δυο φορές

laquoΤο πρόβλημα λοιπόν είναι το ακόλουθο Το μηδέν Το μηδέν το οποίο αποφάσισε πως δεν ανήκει πλέον στους αριθμούς και πως είναι ένα ανεξάρτητο σύμβολο Έχουμε λοιπόν μια ανταρσίαraquo

laquoΜια ανταρσία η οποία όχι απλώς μας πλήττει ως αριθμούς μειώ-νοντας το κύρος και την ηθική μας αξία αλλά ελαχιστοποιεί και το πλήθος μας Δηλαδή πέραν που μειωθήκαμε μετά τη φυγή του κατά 1 μειωθήκα-με και κατά χ από τη στιγμή που συμπεριλαμβάνεται ως δείκτης της κενής θέσης στην ανάπτυξη αριθμών Για παράδειγμα ο καλός μου φίλος το δέκα δε βρίσκεται πλέον μαζί μας γιrsquo αυτό ακριβώς το λόγο Διότι το 1 μόνο του χωρίς τη συμβολή του μηδέν στα δεξιά του δεν μπορεί να α-ναγραφεί ως δέκα παρά μόνο με τη βοήθεια των γραμμάτων Και φυσικά όλοι εκείνοι οι ακέραιοι δεκαδικοί που είναι μικρότεροι του 1 και μεγαλύ-τεροι του μηδενός Και αυτοί επίσης βρίσκονται αιχμάλωτοί του Στην ουσία το μηδέν έχει περισσότερους αιχμαλώτους από όσοι είμαστε όλοι μας αυτή την στιγμήraquo

laquoΝα σας υπενθυμίσω πως δεν υπήρξε ανάμεσα μας από την αρχή και πως γεννήθηκε αργότερα Στην αρχή δειλά στη συνέχεια πιο δυνατά ώσπου στο τέλος έγινε αναπόσπαστο κομμάτι μας Στην πορεία του έχει αμφισβητηθεί πολλές φορές για το αν εν τέλει είναι αριθμός ή όχι Για τις αμφισβητήσεις αυτές προς το πρόσωπό του πιθανολογούμε πως αποφάσι-σε ότι δεν ανήκει πια στο σύνολό μας Έτσι εναντιώθηκε προς εμάς κρα-τώντας αναπόφευκτα αιχμάλωτους όλους αυτούς τους αριθμούς που το εμπεριέχουνraquo

laquoΣε αυτό το σημείο θα παρακαλούσα το στρατηγό 5 να ανέβει και να μας υποδείξει το σχέδιο που κατάστρωσε για την αντιμετώπιση του προβλήματοςraquo

Και αποχωρώντας το 1 ανέβηκε στο έδρανο το 5 μέσα σε χειρο-κροτήματα και επευφημίες

laquoΘα ήθελα να σας χαιρετήσω και εγώ με τη σειρά μουraquo είπε το 5 laquoκαι να περάσω γρήγορα στο σχέδιο αντιμετώπισης του μηδενός Το μη-δέν βρίσκεται σε ένα κάστρο Ένα πελώριο κάστρο γεμάτο παγίδες και ινδικά μυστικά από τον τόπο καταγωγής του Το κάστρο αυτό βρίσκεται στην καρτεσιανή έρημο σε συντεταγμένες πολύ μακρινές από οποιοδήπο-τε άλλο σημείο θέτοντας το έτσι απόλυτα κυρίαρχο απέναντι στους αιφ-νιδιασμούςraquo

laquoΤο μόνο που μας μένει λοιπόν είναι η κατά μέτωπο επίθεση Θα το περικυκλώσουμε με όλα μας τα όπλα χτυπώντας το από πολλές και δια-φορετικές κατευθύνσεις ελαχιστοποιώντας έτσι την άμυνά του Στόχος μας είναι να εισβάλουμε στο κάστρο να το αιχμαλωτίσουμε και να το ε-πανεντάξουμε στο σύνολό μας ελευθερώνοντας παράλληλα και τους φί-λους μαςraquo

laquoΤα πάντα θα κριθούν στο πεδίο της μάχης Είναι ο μόνος δρόμος Ευτυχώς ή δυστυχώςraquo

Αυτά είπε το 5 και όλοι μαζί οι αριθμοί μαζί με τα γράμματα ξεκί-νησαν προς την καρτεσιανή έρημο Ζώστηκαν τα όπλα τους έντυσαν τις πανοπλίες τους έζεψαν τις συναρτήσεις τους και φόρτωσαν τα θεωρήμα-τά τους Όλα ήταν έτοιμα για τη μεγάλη μάχη Πρώτο προχώρησε το 1 ακολούθησε το 2 ύστερα το 3 και ούτω καθεξής

Το μηδέν καθόταν στο θρόνο του και κοιτούσε το κενό Σκεφτό-

ταν Πέρα έξω από το θεωρείο η καρτεσιανή έρημος φάνταζε απέραντη Στο βάθος εκεί που ο ουρανός εφάπτονταν την καυτή άμμο ένα σύννεφο σκόνης είχε σχηματιστεί

laquoΠλησιάζουνhellip Και έρχονται όλοι τουςhellip Όπως σας το είχα πει αφέ-ντηraquo

Το μηδέν δεν έδειχνε να ανταποκρίνεται και συνέχισε να αντικρίζει το κενό

laquoΠλησιάζουν αφέντη Με ακούτεraquo laquoΤι νόημα έχει να είσαι ένα τίποταraquo laquoΠλησιάζουν σας λέωhellipraquo laquoΗ ιστορία δε μου φέρθηκε δίκαια Ενώ εγώ ήμουν και είμαι τόσο

δίκαιο Ξέρω να χωρίζω σε δύο ίσα μέρη αλλά τι είναι ένας αριθμός που απλά χωρίζει Είναι μονάχα ένας αριθμός Όχι Δεν μπορεί να είναι απλά ένας αριθμόςhellipΆρα το τίποτα είναι αυτό που αντιπροσωπεύωraquo

laquoΔε σας καταλαβαίνω αφέντη Το τίποτα Τι θέλετε να πείτεraquo laquoΔε σε άκουσα Όμικρον Πώς είπεςraquo laquoΜας πλησιάζουν άρχοντά μου Όπως σας είχα προειδοποιήσειraquo laquoΝαι καλό μου Όμικρον Πλησιάζουν Όπως το είχες πει Σε ευχα-

ριστώ για τη φιλότιμη προσπάθειά σου Είσαι το μόνο που με καταλαβαί-νει Αλλά τα γνώριζα όλα εξαρχής και πίστεψε μεhellipΕίμαι απόλυτα προετοι-μασμένοςraquo

laquoΤο Όμικρον είναι μαζί τουraquo είπε το 1 laquoΜας πρόδωσεraquo απάντησε το Άλφα περισσότερο στον εαυτό του

παρά στο 1 Κοίταξε γύρω του Η έρημος είχε γεμίσει κυριολεκτικά με αναρίθμητους αριθμούς Έφταναν μέχρις εκεί που βλέπει το μάτι σου και ακόμα παραπέρα Γέμιζαν όλες τις συντεταγμένες της καρτεσιανής ερήμου και στέκονταν σε θέση βολής από το κάστρο

laquoΕσείς τόσοι πολλοί και κανείς δεν πήγε με το μέρος του Εμείς τό-

σα λίγα και ανάμεσά μας βρισκόταν ένας προδότηςraquo Κοίταξε πίσω του απογοητευμένο τα υπόλοιπα γράμματα και στη συνέχεια με ένα αιχμηρό βλέμμα το κάστρο

laquoΌταν όλοι όρθωσαν ανάστημα στον όλεθροraquo ξανάπε μετά από λί-γες στιγμές απευθυνόμενος στο κάστρο laquoοποία ντροπή εσύ ένας προδό-της διέσπασες την ομάδαhellip Πλέον δε θα σε αναφωνούμε ως Όμικρον αλλά ως Ουδέν Ουδέν ο υπηρέτης του μηδενόςraquo

Μίσος έσταζε από τα λόγια του Άλφα και το 1 ένιωσε την πικρία του Έγνεψε συμπονετικά στο Άλφα και στη συνέχεια στράφηκε στο στρατηγικό 5 σαν να του έλεγε πως όλα ήταν έτοιμα Το 5 πήρε μια βαθιά ανάσα και κοίταξε με τη σειρά του τους στρατιώτες που ήταν έτοιμοι για μάχη Μπορούσε να αισθανθεί την αγωνία τους και ήλπιζε να μην μετέδιδε την δική του σε αυτούς Δεν ήταν σίγουρο για το αποτέλεσμα αλλά θα έκανε τα πάντα για να κερδίσει Οι συμβουλές των τριών σοφών του π του e και του i που τώρα παρακολουθούσαν μακριά από ένα λόφο του είχαν δώσει κουράγιο

Σήκωσε το χέρι του για λίγες στιγμές και όταν το κατέβασε έδωσε το έναυσμα για την εισβολή στο κάστρο του μηδενός

Ξεκίνησαν τότε όλοι οι αριθμοί Κρατούσαν για ασπίδες το σύμβολο

της πρόσθεσης μιας και το μηδέν είναι το ουδέτερο στοιχείο της και στο ρόλο του προσθετέου δεν έχει την δυνατότητα να επηρεάσει κανέναν Μάταια όμως Ο Ινδός μυστικιστής γνώριζε φυσικά τα απλά αυτά κόλπα και εκτόξευσε από το κάστρο του τεραστίων διαστάσεων σύμβολα του πολλαπλασιασμού

Με το που τα αντίκριζαν οι αριθμοί άρχισαν ο ένας μετά τον άλλον να εξολοθρεύονται Ίσα ίσα που προλάβαινε να ακουστεί ένα σπαραχτικό ουρλιαχτό από τα χείλη τους ενώ αμέσως μετά ένα συννεφάκι καπνού εμφανιζόταν στην θέση όπου στεκόταν Προσπαθούσαν να πολλαπλασια-στούν μεταξύ τουςhellip Μάταια όμωςhellip Το μηδέν είναι ο μοναδικός κυρίαρ-χος των γινομένων

Τότε έπιασαν δουλειά τα γράμματα Μπήκαν στο πεδίο της μάχης και μετέτρεψαν το σύμβολο του πολλαπλασιασμού σε σύμμαχό τους σε ένα από αυτά Το τοποθέτησαν ανάμεσά τους και έγραψαν λέξεις λέξεις που ναι μεν έμοιαζαν ορνιθοσκαλίσματα μα παρέμεναν λέξεις Το lsquotimesrsquo από επί έγινε ένα καχεκτικό χι και γράφτηκαν λέξεις όπως ιαtimesή ή timesάδι ή έtimesω ή timesώμα

Το ηθικό των αριθμών αναπτερώθηκε Ανασυντάχτηκαν αμέσως και κάτω από τις εντολές του 5 όρμησαν ξανά με σθένος Όχι με απλά σύμ-βολα αυτή τη φορά αλλά σχηματίζοντας πολύπλοκες και σχεδόν άλυτες συναρτήσεις ή τεράστιες ακολουθίες όπως η Φιμπονάτσι ή ακόμα και πο-λυδιάστατους πίνακες

Τότε τεράστιες δοκοί εκτοξεύτηκαν από το κάστρο και καρφώθη-καν στο έδαφος σηκώνοντας στον αέρα την καυτή σκόνη της ερήμου Πριν κατανοήσουν οι αριθμοί τι ακριβώς ήταν αυτές οι δοκοί άρχισαν ξανά να εξαφανίζονται Οι δοκοί ήταν γραμμές διαίρεσης και με το μηδέν από πίσω τους καθιστούσαν αδύνατη τη διαίρεση οπότε και ανύπαρκτη Ξανά τα γράμματα έπιασαν δουλειά και κατέρριψαν τις δοκούς έτσι ώστε ήταν απλά μία υπογράμμιση

Για άλλη μια φορά οι αριθμοί έστειλαν το τρίτο κύμα της επίθεσής τους Αυτή την φορά κρατούσαν σάρισες και τις έστρεψαν προς το κά-στρο Τότε μετατράπηκαν σε όρια τα οποία έτειναν στο μηδέν Και πάλι όμως το μηδέν τα αντέκρουσε Έριξε συνημίτονα και τα κάλυψε εξουδε-τερώνοντας κάθε όριο και κάθε αριθμό που το κρατούσε

Αυτό συνεχιζόταν για μέρες και μέρες χωρίς οι αριθμοί να μπορέ-σουν να πλήξουν το μηδέν στο ελάχιστο Άλγεβρα γεωμετρία αριθμητική αποδείχτηκαν άχρηστες Όπως επίσης και η τριγωνομετρία οι πιθανότητες και η μηχανική Αλλά και τα νεότερα μαθηματικά όπως η λογική και τα μαθμοντέρνα

Ώσπου μια μέρα το 5 απεγνωσμένο καθώς ήταν έριξε μια ματιά στο λόφο των σοφών και είδε τους σοφούς να το κοιτάζουν και αυτοί Τότε ένας από τους σοφούς του έδωσε μια ιδέα Ο i αυτός ο φανταστικός αριθμός ο imaginaire ο γιωτ του κέντρισε τη φαντασία και του έδωσε έμπνευση Μια νέα ιδέα

Έθεσε πως Ω είναι ένας νέος φανταστικός αριθμός ο οποίος δεν επηρεάζεται από το μηδέν Ένας υβριδικός αριθμός που σε κάθε πράξη αλλάζει την ιδιομορφία του και μετατρέπεται στην κατάλληλη λύση-απάντηση απέναντί του Ακόμα και στον πολλαπλασιασμό ακόμα και στη διαίρεση

Και εδημιουργήθη το Ω Αριθμός γεννημένος στο πεδίο της μάχης που πρωτοπερπάτησε επάνω στην καυτή καρτεσιανή έρημο ανάμεσα στις εκατομμύρια μαθηματικές πράξεις και στους σε όλους τους αριθμούς που αδυνατούσαν να αντισταθούν στο μηδέν Και προχώρησε αγέρωχο προς το κάστρο χωρίς να βρίσκει καμία αντίσταση

Το μηδέν βγήκε στο θεωρείο και ατένισε την απεραντοσύνη Τότε γέλασε Γέλασε τρανταχτά και φώναξε στους αντιπάλους του

laquoΑνόητοι Απλά έπαιζα μαζί σας μέχρι τώρα Ας σοβαρευτούμε ό-μως λοιπόν αφού έτσι το θέλετε Ας σκουπίσουμε επιτέλους τα σκουπίδια σας που λερώνουν την έρημό μουraquo

laquoΔίκαια σας χώριζα τόσα χρόνια και το ίδιο δίκαια θα σας εξαφανί-σω Γιατί εγώ είμαι το τίποτα κι εγώ είμαι το παν Εγώ είμαι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στα πάντα Εγώ είμαι ο καθρέφτης της ψυχής σαςraquo

Καθρέφτης είπε και καθρέφτης έγινε Από το πουθενά εμφανίστηκε ο στρατός του Ο στρατός που αυτός είχε δημιουργήσει με τη γέννηση του πριν από εκατοντάδες χρόνια Ο στρατός των αρνητικών αριθμών

Γιατί κάθε αριθμός έχει και τον αρνητικό του Γιατί κάθε αριθμός

έχει και το αντίστοιχο παιδί του μηδενός Και με μία απλή μαθηματική πράξη την αφαίρεση το είδωλο του κάθε αριθμού επάνω στον καθρέφτη μηδέν τον μετέτρεπε και τον ίδιο σε μηδέν Ακόμα και το νέο αριθμό Ω

Το Όμικρον παρακολουθούσε φοβισμένα πίσω από την πλάτη του

αφέντη του ψηλά κι αυτό από το θεωρείο του κάστρου Έβλεπε αρνητι-κούς αριθμούς να τρέχουν με φόρα και να πέφτουν επάνω στους θετικούς ομοίους τους Θυσιάζονταν για τον πατέρα τους μετατρέποντας τους εαυτούς τους και τους όμοιούς τους σε κλώνους του πατέρα τους Η έρη-μος γέμιζε με γεωμετρική πρόοδο από ρεπλίκες μηδενικά

Ο αφέντης μηδέν χαμογελούσε με κακία από την ολοκληρωτική νί-κη του Το Όμικρον δάκρυζε από την καταστροφή

Κάποια στιγμή όταν τα γράμματα προσπάθησαν να αντισταθούν στην ορμή των αρνητικών αριθμών νομίζοντας πως δε θα επηρεαστούν από αυτούς τότε εμφανίστηκαν και αρνητικά γράμματα Γράμματα κατοπ- τρικά τα οποία έμοιαζαν να έχουν βγει από τους χειρότερους φόβους τους Γράμματα που ήταν το άλλο τους μισό από αυτό που συμβόλιζαν Αντιγράμματα

Εκεί κατάλαβαν πως το κάθε τι έχει και το αντίθετό του και πως αναμφίβολα αυτό που τους χώριζε ήταν το μηδέν Το τίποτα Και μέσα στον αχό της μάχης εκεί μαζί με τους αριθμούς και τα γράμματα μετα-τράπηκαν σrsquo ένα τίποτα

Το Όμικρον είδε τους φίλους του να χάνονται Είδε το Ξι και το Πι να μετατρέπονται μέσα σε μιαν ανάσα σrsquo ένα τίποτα Στο απόλυτο μηδέν Δεν άντεξε Τα δάκρυά του πλέον δεν ήταν δάκρυα χαμού μα δάκρυα εκδίκησης Δεν περίμενε πως θα χαθούν οι φίλοι του μα από έναν πόλεμο όλα επηρεάζονται

Αντέδρασε ενστικτωδώς Έσπρωξε το μηδέν από το θεωρείο και το έριξε στο κενό Καταλαβαίνοντας όμως το λάθος του αντιλαμβανόμενο το μέγεθος της προδοσίας του έπεσε και το ίδιο στο κενό ακριβώς πίσω του Έπεσε με σκοπό όμως να εκδικηθεί Να εκδικηθεί τον ίδιο του τον εαυτό για αυτό που είχε κάνει στους συντρόφους του Γιατί γνώριζε πως το μη-δέν δεν πεθαίνει

Κατά την διάρκεια της πτώσης το Όμικρον παρακολουθούσε το μη-δέν να πέφτει αφημένο στο παραλήρημά του Όμως δεν δίστασε ούτε στιγμή Το πλησίασε στον αέρα και το αγκάλιασε Το αγκάλιασε σφιχτά πολύ σφιχτά Με την πτώση τους έγιναν ένα σώμα Έγιναν το άπειρο

Το Οι αρνητικοί πάγωσαν Σταμάτησαν τη μάχη κοιτάζοντας το φυλα-

κισμένο πατέρα τους σφιχτοδεμένο με έναν άλλο κύκλο Και οι θετικοί δεν επιτέθηκαν ούτε τράπηκαν σε φυγή Απλά παρακολουθούσαν Το μηδέν δεν περίμενε αυτή την εξέλιξη Προσπαθούσε να ξεφύγει μα δεν μπορού-σε Δεν εξεπλάγη από την εξέλιξη στην συμπεριφορά του Όμικρον αλλά από την αδυναμία του να ξεφύγει από το δέσιμο Δεν το έβρισκε φυσιο-λογικό

Κάποιος όμως θα του έδειχνε τον δρόμο προς τη λύση

Εμφανίστηκε μέσα από το πλήθος Ήταν ένας ξεχασμένος αριθμός Ήταν όμως κι ένας ιερός αριθμός Ένας τέλειος αριθμός Ο αριθμός που απεικόνιζε την ομορφιά τη σοφία και όλες τις αρετές Ήταν ο αρχαίος Φ ο μαγικός αριθμός του Φειδία

Προχώρησε προς το μεταμορφωμένο μηδέν και στάθηκε μπροστά του Το μηδέν πάλευε σαν αγρίμι να ξεφύγει

laquoΜην κουράζεσαι μάταια Δεν μπορείς να ξεφύγειςraquo του είπε laquoΜπορώraquo του απάντησε αφηνιασμένο το μηδέν laquoΔεν μπορεί ένα

τιποτένιο γράμμα να με κρατάει φυλακισμένοraquo laquoΔεν είναι το γράμμα που σε κρατάει Εσύ το ίδιο είσαι που κρατάς

τον εαυτό σου δεμένοraquo laquoΨέματαraquo αντέκρουσε laquoΜπορώ να ξεφύγωhellipraquo laquoΜπορείς Αλλά μπορείς μονάχα με την προϋπόθεση πως θα είσαι η

μοναδική και τελειότερη λύση στην απεραντοσύνη τον αριθμών Πως θα είσαι η χρυσή τομήraquo

laquoΔεν είμαι αριθμόςraquo laquoΑληθεύει εν μέρει γιατί είσαι το Μη και το Δεν Είσαι η διπλή άρ-

νηση Όμως σε αυτή την περίπτωση το ένα σου μισό εξουδετερώνει το άλλο σου μισό Χωρίζεις ακόμα και τον εαυτό σου στη μέση εξουδετερώ-νοντάς τον Αλλά σε αυτή την περίπτωση είσαι ένα απόλυτο τίποτα το οποίο μετατρέπει και τα πάντα σrsquo ένα απόλυτο τίποτα Άρα τα πάντα δεν υπάρχουν οπότε ούτε και εσύraquo

laquoΑλλά είσαι και αριθμός Είσαι το 0 Είσαι εσύ το ίδιο ο καθρέφτης της ψυχής σου Είσαι η πρωταρχική και ιερή λύση που έδωσε και δίνει ζωή στα μαθηματικά αλλά και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο των πάντων Είσαι η αρχή και το τέλος Είσαι και το τίποτα και το άπειρο Είσαι η χρυσή τομήraquo

Το μηδέν ηρέμησε Ανέπνεε γρήγορα και με θόρυβο αποτέλεσμα της κούρασης από την πάλη να ξεφύγει Αλλά τώρα έπαψε να παλεύει

Ο δεσμός ξαφνικά λύθηκε Το Όμικρον σηκώθηκε και στάθηκε πί-σω από το Φ Όλοι κοιτούσαν το μηδέν Και το μηδέν τους κοιτούσε ό-λους

laquoΤο τίποτα είμαι εγώraquo είπε εν τέλει laquoΚαι η χρυσή τομή είμαι εγώ Το τίποτα όμως δεν αξίζει περισσότερο από αυτό που ονομάζει το ίδιο Το τίποτα είναι τίποτα Είναι η οφθαλμαπάτη του τέλειου Είναι το αντίθετο του τέλειου Γιατί ακόμα και το τέλειο έχει το αντίθετό του Εγώ θέλησα να είμαι το τέλειο αλλά ο μόνος δρόμος που μου αναλογούσε να διασχίσω ήταν αυτός του τίποτα Άρα από τα δύο το μόνο που μπορώ να είμαι είναι ο καθρέφτης του ενός στο άλλο Να είμαι η χρυσή τομή τους Η χρυσή τομή των πάντωνraquo

Η εισβολή έληξε Το μηδέν έγινε 0 Αλλά το σύμβολό του είναι κάτι

πολύ περισσότερο από αυτό που δείχνει Και οι αριθμοί το γνωρίζουν οι αριθμοί θυμούνται τον πόλεμο και ξέρουν πως το μηδέν είναι ο ισορροπι-στής Όχι μόνο ανάμεσα στους ίδιους μα στα πάντα Γιατί οι αριθμοί είναι τα πάντα

γράφει ο Γιάννης Πλιώτας

Εκτός απροόπτου ο τίτλος δεν θα σας θυμίζει κάτι συγκε-κριμένο ή το πολύ-πολύ να σας φέρνει στο νου το κλασικό πλέον animation της Pixar που είχε κυκλοφορήσει στα ελληνικά ως laquoΜπαμπούλας ΑΕraquo (και του οποίου το prequel έρχεται στις μεγά-λες οθόνες το 2013) Το Monsters όμως που προτείνω σε αυτό το τεύχος βρίσκεται στους αντίποδες της χαριτωμένης ταινίας με τα χνουδωτά τερατάκια Πρόκειται για ένα εγκεφαλικό road movie επιστημονικής φαντασίας αναπάντεχα καλό που καταφέρνει όχι μόνο να ψυχαγωγήσει το θεατή αλλά και να ανοίξει νέους δρό-μους για τους ανεξάρτητους δημιουργούς

Πάμε πρώτα στα γενικά Το Monsters παρουσιάστηκε στους κινηματογράφους της Αγγλίας πέρσι Eίναι μία ταινία γυρι-σμένη σε ύφος ντοκιμαντέρ και διαπραγματεύεται εξωγήινους Από αυτά τα δύο και μόνο καταλαβαίνετε ότι ακολουθεί τα χνάρια μίας προηγούμενης έκπληξης του laquoDistrict 9raquo που έθιγε με αλλόκοτο τρόπο το ρατσισμό και είχε κόψει πολλά εισιτήρια καταφέρνοντας να φτάσει ακόμα και στις υποψηφιότητες των όσκαρ για καλύτερη ταινία της χρονιάς Το Monsters είναι μικρότερου προφίλ παραγω-γή Δεν είχε παραγωγό τον Πήτερ Τζάκσον και δεν έφτασε τόσο μακριά αλλά δεν παύει να είναι ευχάριστο και πρωτότυπο

Σε μερικά χρόνια από σήμερα η Nasa ανακαλύπτει ίχνη εξωγήινης ζωής και αποφασίζει να τα μεταφέρει στη γη Κατά την επιστροφή του το διαστημικό σκάφος καταπέφτει στο Μεξικό και οι εξωγήινες μορφές ζωής διαφεύγουν μεταλλάσσονται και εξα-πλώνονται μολύνοντας μια τεράστια έκταση Έκτοτε ολόκληρη η χώρα εκκενώνεται και δημιουργείται μια νεκρή και άκρως επικίνδυ-νη ζώνη μεταξύ κεντρικής Αμερικής και ΗΠΑ Η Αμερικανίδα κόρη ενός εκδότη εγκλωβίζεται νότια της ζώνης και ένας φωτογράφος υπάλληλος του πατέρα της αναλαμβάνει να τη συνοδέψει προς κάποια ασφαλή δίοδο για το βορρά Δυστυχώς τα σχέδια τους αποδεικνύονται μάταια

Ουσιαστικά η κάμερα ακολουθεί στενά το οδοιπορικό των δύο ανθρώπων καθώς ανακαλύπτουν πράγματα που αγνοούσαν για τη νεκρή ζώνη και τους εξωγήινους αλλά και για τις ίδιες τους τις ζωές Ο σκηνοθέτης Gareth Edwards επιχειρεί μέσω αυτού του επικίνδυνου ταξιδιού να θίξει ζητήματα που ξεκινούν από τα τραύματα των ανθρώπινων σχέσεων και καταλήγουν στις προβλη-ματικές δομές της κοινωνίας τον απομονωτισμό και την μη απο-δοχή της διαφορετικότητας Τελικά οι δύο πρωταγωνιστές Whitney Able και Scoot McNairy (είναι και ζευγάρι στην πραγ-ματικότητα) ταξιδεύουν μέσα στους εαυτούς τους

αντί times λόγου ταινία

Είναι προφανές ότι στο Monsters τα πρόσωπα υπερισχύουν της δράσης η κάθαρση έρχεται σε αργούς ρυθμούς οι τόνοι πα-ραμένουν χαμηλοί Αλλά αν σας αρέσουν οι κοινωνικές και κατά βάση μελαγχολικές ταινίες (πχ σαν το πολύ δυνατό The Road) τότε αξίζει να δοκιμάσετε την τύχη σας απέναντι στα τέρατα Η ταινία προβλήθηκε σε διάφορα φεστιβάλ και γενικά απέσπασε θε-τικές κριτικές (71 στο rottentomatoescom)

Ως κατακλείδα υπάρχει και κάτι άλλο που ειδικά όσους α-σχολούνται λίγο περισσότερο με τον κινηματογράφο θα τους κα-ταπλήξει Αν και πρόκειται για ταινία που μοιάζει με blockbuster και έχει περίπλοκα ειδικά εφέ το budget της δεν ξεπέρασε τα 500000 $ νούμερο που προκαλεί σοκ για τα δεδομένα του εξωτερικού Όλα τα γυρίσματα έγιναν σε φυσικές τοποθεσίες (ο σκηνοθέτης δεν ζητούσε άδεια για να κινηματογραφήσει) ο εξοπλισμός ήταν ημιεπαγγελματικός (για παράδειγμα ψηφιακές κάμερες διαθέσιμες σε όλους) δεν χρησιμοποιήθηκαν φωτισμοί το συνεργείο ήταν μόνο δύο άτομα όπως δύο μόνο είναι και οι ηθοποιοί (τον McNairy τον είχα ξεχωρίσει παλιότερα και στο επίσης εξαιρετικό low budget In Search of a Midnight Kiss) Οι υπόλοιποι laquoηθοποιοίraquo που εμφανίζονται είναι άνθρωποι που βρέθηκαν τυχαία στα μέρη όπου γυρίζονταν οι σκηνές

Φυσικά στο υλικό του Monsters έγινε μεγάλη επεξεργασία και προσθήκη ειδικών εφέ για τα οποία όμως ο σκηνοθέτης χρη-σιμοποίησε κοινά προγράμματα της Adobe και επίσης έκανε όλη τη διαδικασία στην κρεβατοκάμαρά του Όπως δήλωσε στους δημο-σιογράφους laquoμπορείς να πας τώρα στα καταστήματα και να αγο-ράσεις ένα laptop που είναι πιο γρήγορο από τους υπολογιστές που έφτιαξαν το Jurassic Parkraquo

Τίτλος Monsters Σκηνοθεσία Gareth Edwards Σενάριο Gareth Edwards Γλώσσα Αγγλικά Πρωταγωνιστούν Whitney Able Scoot McNairy Διάρκεια 94

Δεν με αναγνωρίζω Η αλήθεια όμως είναι πως δεν με απασχολεί καθόλου το γεγονός ότι οι χειροπέδες κάνουν τους καρπούς των χεριών μου να πονούν ακόμα και στην παραμικρή κίνηση χαράζοντας πάνω τους ένα βαθύ κόκκινο αυ-λάκι Δεν δυσανασχετώ ακόμα που σε κάθε στροφή ή λακκούβα του δρόμου ο υπέρβαρος αστυνομικός που κάθεται δίπλα μου πέφτει άγαρμπα πάνω μου συν-θλίβοντας τη δεξιά μου πλευρά και κάνοντας την ανάσα μου να σταματήσει προσπαθώντας να ελαχιστοποιήσει τις συνέπειες της μπόχας που αναδύει Όσο για την κλούβα το όχημα μέσα στο οποίο με έσπρωξαν για να με μεταφέρουν στο τμήμα μεταγωγών πριν πάρω το φύλλο πορείας για τη φυλακή όπου θα εκτίσω την ποινή μου δεν μπήκα καν στον κόπο να εξετάσω αν τηρεί τους στοι-χειώδεις κανόνες υγιεινής Αν το lsquoχα κάνει μπορεί να μην αντιδρούσα γνωρίζο-ντας πως στη θέση που βρίσκομαι αυτό θα ήταν ανεπίτρεπτη πολυτέλεια και δι-καίωμα που δεν έχω αλλά θα φρόντιζα τουλάχιστον να μην ακουμπώ το κεφάλι στον μεταλλικό τοίχο του εσωτερικού της όπου πρόλαβα να δω μια μικρή αραιή τούφα από μαύρες τρίχες κολλημένη πάνω του με ένα υλικό που αγνοώ τι ακρι-βώς είναι αλλά έχει ένα σκούρο κόκκινο χρώμα Εγώ όμως ακουμπώ το κεφάλι μου στον τοίχο ανασηκωμένο ελαφρώς προς τα πάνω λες και απολαμβάνω τη βαριά και αποπνικτική μυρωδιά του χώρου μη δίνοντας σημασία στις συνεχείς διαμαρτυρίες του στομαχιού μου που επιμένει να με προειδοποιεί πως αργά ή γρήγορα θα αποβάλει το περιεχόμενο του

Όλα αυτά δεν μrsquo απασχολούν όμως και γιrsquo αυτό λέω πως δεν μrsquo αναγνωρί-ζω καθώς το μυαλό μου έχει κολλήσει στη φράση που εκστόμισε ο δικαστής του αυτόφωρου που με δίκασε πριν λίγη ώρα με συνοπτικές διαδικασίες Την τελευ-ταία φράση πριν αναγγείλει την ετυμηγορία του και την ποινή μου με πομπώδες και τολμώ να πω χαιρέκακο ύφος Ένοχος για απόπειρα ανθρωποκτονίας

Τη στιγμή που τη θυμάμαι πολύ καλά έσκυψε και κοιτώντας με πάνω απrsquo τα γυαλιά που φορούσε μου απηύθυνε το ερώτημα που έμελλε να με στοιχειώνει τώρα laquoΈχετε συνειδητοποιήσει νεαρέ μου πως με την πράξη σας σκοτώσατε το μέλλον σαςraquo

Δεν πρόλαβα να απαντήσω όχι μόνο γιατί δεν μου έδωσε το χρόνο αλλά επειδή είναι η αλήθεια δεν το κατάλαβα καν Σίγουρα όμως κατάλαβα για πρώτη φορά στη ζωή μου αυτό που προσπαθούσε να μας εξηγήσει στο Λύκειο εκείνος ο φιλότιμος φιλόλογος καθηγητής όταν μας μιλούσε περί laquoφιλολογικού ερωτήμα-τοςraquo Γιατί τελικά αυτό ήταν το ερώτημα του Δικαστή ένα laquoφιλολογικό ερώτη-μαraquo αλλά βλέπεις εμείς τότε είχαμε άλλες προτεραιότητες και έγνοιες και το να ασχοληθούμε με την ακριβή έννοια του laquoφιλολογικού ερωτήματοςraquo σίγουρα δεν ήταν μια απrsquo αυτές

Ήταν όμως προτεραιότητα και έγνοια laquoτο μέλλον μαςraquo αν όχι απολύτως δική μας σίγουρα των γονιών μας αλλά με το πες πες θέλοντας και μη έγινε και δικιά μας

Για να είμαι όμως απόλυτα ειλικρινής για μένα αυτό το θέμα είχε πάρει σχεδόν ανθρώπινες διαστάσεις Ήταν δηλαδή σαν να lsquoχαν υιοθετήσει οι γονείς μου ένα ακόμα παιδί για να μην είμαι το μοναχοπαίδι τους που το lsquoβαλαν να με-γαλώνει δίπλα μου να γίνει κάτι σαν τη σκιά μου Ένα παιδί που δεν σας το κρύ-βω ώρες ώρες μου έρχονταν να το κλωτσήσω να το βρίσω να ξεκουμπιστεί επιτέλους να εξαφανιστεί Δεν το έκανα ποτέ γιατί όσο και αναίσθητος αν σας φαίνομαι είχα κατανοήσει πόσο σημαντικό ήταν για εκείνους και δεν είχα το δι-καίωμα να τους δώσω τέτοια πίκρα

Δεν είναι ειρωνεία Δεν το κλώτσησα ούτε το έβρισα ποτέ κάτι που τέλος πάντων θα ήταν παροδικό και επανορθώσιμο και πήγα και το σκότωσα Έτσι στα καλά καθούμεναhellip Μέσα σε μια στιγμήhellip

Κι όμως Αυτή η συγκεκριμένη μέρα είχε ξεκινήσει τόσο όμορφαhellip Σηκώθηκα απrsquo το κρεβάτι με ευχάριστη διάθεση και αρκετή δόση αισιοδο-

ξίας Τόση που την αντιλήφθηκε μέχρι και ο πατέρας μου ο οποίος έπινε ήδη τον καφέ του στην κουζίνα μας Δεν είπε φυσικά τίποτα κατά πώς το συνηθίζει Κούνησε απλώς το κεφάλι Ίσως να μην του έδωσα το χρονικό περιθώριο και γω ή πάλι να τον απέτρεψε να το κάνει η μητέρα μου που στεκόταν όρθια στο νε-ροχύτη με το μπρίκι του καφέ στο χέρι Το σίγουρο είναι πως έφυγα χωρίς να ακούσω πίσω μου τη γνωστή φράση για laquoτο 26 χρονών γομάρι που κάθισε στο σβέρκο μας και τα έχει γράψει όλα στα αρχίδια τουraquo

Στα γραφεία του ΟΑΕΔ στάθηκα τυχερός καθώς η ουρά προχώρησε πολύ γρήγορα και έτσι σε λίγο βρισκόμουν μπροστά σrsquo έναν υπάλληλο που αρνού-νταν όμως να με κοιτάξει Έτσι τουλάχιστον μου φάνηκε καθώς παρrsquo ότι γλύ-κανα τη φωνή μου και απάντησα αμέσως στα ερωτήματα του δεν μου έριξε ούτε ένα βλέμμα Τα κατάφερα όμως στο τέλος άσχετα αν το βλέμμα που μου έριξε είχε ανάμικτα μέσα του τα συναισθήματα του θυμού και της οργής

laquoΚαι ποιος σας είπε νεαρέ μου πως δίνουμε επιδόματα ανεργίας σε όποιον δεν έχει κάνει ούτε ένα μεροκάματο στη ζωή τουraquo

Δεν πρόλαβα να του εξηγήσω όχι τόσο λόγω του δικού του βλέμματος όσο του χεριού που αισθάνθηκα να αγκιστρώνει την πλάτη μου και να με σπρώ-χνει βίαια Τι θα του εξηγούσα Πολύ απλά πράγματα Πως εγώ είχα τη διάθεση να εργαστώ και να κάνω όσα περισσότερα μεροκάματα γίνεται Οι άλλοι όμως στους οποίους απευθύνθηκα δεν είχαν αυτή τη διάθεση Όχι όλοι Να μην τους αδικώ Υπήρχαν ορισμένοι που μου έδωσαν αυτή τη δυνατότητα φοιτητής ακό-μα αλλά καλά έκανα που δεν τους ανέφερα γιατί μάλλον με τον ΟΑΕΔ δεν θα πρέπει να είχαν και τις καλύτερες των σχέσεων Διαφορετικά γιατί να με κρύ-βουν ή να με βάζουν να κάνω τον πελάτη κάθε φορά που ερχόταν οποιοσδήπο-τε έλεγχος

Παρrsquo ότι η μέρα μου έδειχνε να μην ξεκινάει καλά δεν πτοήθηκα Έτρεξα αμέσως σε υποκατάστημα της Τράπεζας που διαφήμιζε πως παρέχει δάνεια με πολύ ευνοϊκούς όρους σε νέους πτυχιούχους ανέργους που θέλουν να ξεκινή-σουν τη δική τους επιχείρηση Και το κυριότερο Με απλές και σύντομες διαδικα-σίες καθώς αρκούσε ένα τηλεφώνημα Η πεποίθηση μου πως η ζωντανή παρου-σία θα επιτάχυνε ακόμα περισσότερο τις διαδικασίες ενίσχυσε την αισιοδοξία μου αυτή με την οποία ξεκίνησα τη μέρα μου και τόνωσε την αυτοπεποίθηση μου

Ούτε η για πολλές ώρες αναμονή αλλά ούτε και οι διάφοροι πελάτες της τράπεζας που είδαν να αποχωρούν βρίζοντας κατάφεραν να με απογοητεύσουν Ήμουν αποφασισμένος και όταν πλέον με ειδοποίησαν πως ήρθε η σειρά μου ένιωσα να δικαιώνεται η επιμονή και η υπομονή μου καθώς μου ανακοινώθηκε πως ένας ολόκληρος υπάλληλος θα ήταν στη διάθεση μου Ένας υπάλληλος δικός μου

Κάθισα απέναντι του χαμογελαστός Στην αρχή μου χαμογέλασε και εκεί-νος Στην αρχή γιατί μετά έδειξε να νευριάζει Για το τελευταίο σιγουρεύτηκα όταν έκανε την ερώτηση laquoτι εγγυήσεις έχετεraquo και του απάντησα πως το μόνο που έχω είναι το πτυχίο του πανεπιστημίου

Με γρήγορες και άτσαλες κινήσεις που έδειχναν τον εκνευρισμό του συμ-βουλεύτηκε έναν κατάλογο και ω του θαύματος- το χαμόγελο ξαναγύρισε στο πρόσωπο του laquoΜα αυτή η σχολή που τελειώσατε δίνει πτυχία χωρίς κατοχυρω-μένα επαγγελματικά δικαιώματα Δεν το ξέρατεraquo

Για να lsquoμαι ειλικρινής το έμαθα πολύ αργότερα Αλλά δεν το είπα πουθε-νά Και πώς να το πω Ο πατέρας μου όταν πέρασα κέρασε περιχαρής τους φίλους του στο καφενείο και η μητέρα μου δάκρυζε κάθε φορά που αναφερόταν σε μένα και τις σπουδές μου στις φίλες της Το έμαθε βέβαια εκείνη απrsquo το πρώ-το κιόλας έτος αλλά με τη γυναικεία σοφία που τη διακρίνει με συμβούλεψε να μην πω τίποτα σε κανένα Είχε το σχέδιο της

Το οποίο σχέδιο εγώ το πληροφορήθηκα εκ των υστέρων κρυφακούγο-ντας μια συνομιλία σε έντονο ύφος μεταξύ των γονιών μου

Τι Ούτε επαγγελματικά δικαιώματα δεν έχει η κωλοσχολή που παρακο-λουθεί

Δουλειά σου Πήγα στο βουλευτή μας και δεσμεύτηκε πως θα το κανονί-σειhellip

Σκατά στα μούτρα σου Αυτός μόνο εσένα μπορεί να κανονίσει Άντε γαμήσου μωρέ μαλάκα που χαράμισα τα καλύτερα χρόνια μου μαζί

σου Τώρα μας έχει ανάγκη το παιδί τώρα θα σταθούμε στο πλευρό τουhellip Πώς Γλείφοντας τα αρχίδια του βουλευτή Ναι καλά Όταν σου τακτοποίησε το αυθαίρετο καλός ήτανhellip Στα αυθαίρετα ο βουλευτής σημείωνε αξιοθαύμαστες επιδόσεις Δυστυχώς

όμως δεν ίσχυε το ίδιο και στην αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων πανεπιστημιακών σχολών Το επιβεβαίωσε και η στάση του υπαλλήλου της Τρά-πεζας που έκλεισε το φάκελο μου πριν καν τον ανοίξει μrsquo ένα laquoλυπάμαιraquo

Είχε τόση ζέστη έξω ή μου φάνηκε καθώς στην Τράπεζα το κλιματιστικό δημιουργούσε μια δροσερή ατμόσφαιρα Λαχτάρησα ένα παγωτό και πήγα απέ-ναντι σrsquo ένα κατάστημα μrsquo ένα μεγάλο ψυγείο Τα τρία ευρώ που lsquoχα στην τσέπη έφταναν και με το παραπάνω Δεν πρόλαβα να διαλέξω καθώς η φωνή του τύ-που που στεκόταν ένα μέτρο πιο πέρα μrsquo έκανε να στραφώ προς τα εκεί

laquoΘα μου πάρετε ένα παγωτάκι σας παρακαλώraquo Είδα πρώτα τα παπούτσια Πορτοκαλί αθλητικά γνωστής μάρκας Τον α-

ναγνώρισα απrsquo αυτά Απrsquo το πρόσωπο δεν θα τον αναγνώριζα με τίποτα Ο Πανα-γιώτης το laquoφυτόraquo του Λυκείου Το παράδειγμα που πρόβαλαν οι καθηγητές και έκανε τους γονείς του περήφανους Που η βαθμολογία του στις πανελλήνιες θα τον οδηγούσε σε όποια σχολή ήθελε με όσα επαγγελματικά δικαιώματα έβαζε ο νους του

Κοίταξα προσεκτικά τα παπούτσια Είχαν χάσει την αρχική τους αίγλη και τη φωτεινότητα που είχαν στην τρίτη Λυκείου όταν τα πρωτοφόρεσε προκαλώ-ντας τη ζήλεια όλων μας Πανάκριβα και σπάνια Δίκαιο αντίτιμο για τους άρι-στους βαθμούς του Παναγιώτη

laquoΘα μου πάρετε ένα παγωτάκι σας παρακαλώraquo Απέφυγα να τον κοιτάξω στο πρόσωπο Του έγνεψα απλώς να διαλέξει

παγωτό ελπίζοντας να μην κοστίζει πάνω από τρία ευρώ Ευτυχώς διάλεξε ένα με 230 ευρώ

Δεν κατάλαβα αν είπε laquoευχαριστώraquo ή laquoευχαριστώ πολύ κύριεraquo Μετρού-σα τα ρέστα μου συνειδητοποιώντας πως μου lsquoχαν μείνει μόνο όσα πληρώνει ένας μαθητής ή ένας φοιτητής για τα μαζικά μέσα μεταφοράς Αλλά εγώ δεν ήμουν πλέον ούτε το ένα άλλοhellip

Αποφασισμένος πως θα έκανα το δρόμο τη επιστροφής με τα πόδια ακο-λούθησα μια ομάδα άγνωστων σε μένα ανθρώπων που βάδιζαν προς την κα-τεύθυνση που θα έπαιρνα και γω Τουλάχιστον θα lsquoχα παρέαhellip

Δεν αντιλήφθηκα ποιος ξεκίνησε τις φασαρίες ούτε το λόγο Ξαφνικά ό-μως βρέθηκα ανάμεσα σε μια κόλαση Κραυγές κρότοι σύννεφα καπνού που έκαναν τα μάτια να τσούζουν και την αναπνοή να κόβεται πέτρες κομμάτια τσι-μέντου και μάρμαρου να εκσφενδονίζονται ολόγυρα μου

Η παρέα των άγνωστων ανθρώπων διασκορπίστηκε διαλύθηκε πριν καν προλάβω να προσεγγίσω εκείνη τη μελαχρινή με τη λεπτή μέση και τις μακριές γάμπες που τράβηξε την προσοχή μου Μόνο πέτρες και κομμάτια από οικοδο-μικά υλικά υπήρχαν πλέον γύρω μου Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που πήρα στο χέρι ούτε πόσο δυνατά το πέταξα Ορκίζομαι όμως πως δεν στόχευα κάπου

Όπως ορκίζομαι ότι άκουσα μια κραυγή πόνου και είδα εκεί μπροστά μου έναν άνθρωπο να σωριάζεται αιμόφυρτος

Τα υπόλοιπα δεν τα πολυθυμάμαι Ίσως γιατί έγιναν με κινηματογραφική ταχύτητα Σύλληψη απόδοση κατηγορίας που καλά καλά δεν τη θυμάμαι και αυτόφωρο

Έκανα χρήση του τηλεφωνήματος που δικαιούμαι αλλά ατύχησα Το τη-λέφωνο στο σπίτι το σήκωσε ο πατέρας μου και δεν του μίλησα καν Και μόνο απrsquo το laquoναιraquo που είπε κατάλαβα πως είχε τα νεύρα του Θα μου πεις και πότε δεν τα είχεhellip Αλλά ήταν απrsquo τις φορές που καλύτερα να μην τον κοιτούσες καν Πόσο μάλλον να του μιλήσεις κιόλας και να του πεις πως σκότωσες ένα απrsquo τα παιδιά τουhellip Το υιοθετημένοhellip

Ο Δικαστής μου φάνηκε καλός και κυρίως σοβαρός άνθρωπος Κούνησε απλώς το κεφάλι μόλις ενημερώθηκε ότι δεν είχα δικηγόρο και ανοίγοντας το φάκελο που lsquoχε μπροστά του ο οποίος προφανώς μου ανήκε διάβασε ψιθυριστά μερικές γραμμές και έπειτα με κοίταξε ίσια στα μάτια

Λοιπόν Το ότι ποτέ μου δεν ήμουν ετοιμόλογος έπαιξε σίγουρα το ρόλο του Τον

κοίταξα και γω με ύφος που μάλλον τον εκνεύρισε γιrsquo αυτό μίλησε εκείνος αντί για μένα

Το τι ακριβώς είπε για να είμαι ειλικρινής ούτε και το θυμάμαι Κόλλησα βλέπετε σrsquo αυτή την ερώτηση του που διατυπώθηκε με ευγενικό αλλά και σαφή τρόπο laquoΈχετε συνειδητοποιήσει νεαρέ μου πως με την πράξη σας σκοτώσατε το μέλλον σαςraquo

Η κλούβα μείωσε ταχύτητα ώσπου σταμάτησε Ο ευτραφής αστυνομικός με τράβηξε βίαια έξω και με χτύπησε δυνατά στο σβέρκο laquoΤι γελάς ρε μαλακι-σμένοraquo

Δεν γελούσα αλλά ούτε και ήθελα να του εξηγήσω Είμαι όμως ευχαρι-στημένος γιατί έχω πολύ χρόνο πλέον μπροστά μου 24 ολόκληρους μήνες μπας και καταφέρω να απαντήσω στο ερώτημα του Δικαστήhellip

times Μιχάλης Πιτένης

Ο Μιχάλης Πιτένης γεννήθηκε το 1962 στην Κοζάνη όπου ζει και εργάζεται ως δημοσιο-γράφος Στο χώρο της λογοτεχνίας εμφανίστηκε το 1995 με τη συλλογή διηγημάτων laquoΤα κουβά-ρια της σιωπήςraquo από τις εκδόσεις ΚΟΝΤΕΟΣ Ακολούθησαν η συλλογή διηγημάτων laquoΜην ενο-χλείτε τον Πρίγκιπαraquo εκδόσεις ΖΗΤΡΟΣ 1998 τα μυθιστορήματα laquoΤα υγρά ίχνη της μνήμηςraquo και laquoΟι κόρες της Αφροδίτηςraquo από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ που κυκλοφόρησαν το 2002 και το 2006 αντίστοιχα Συμμετείχε με διήγημα του στη συλλογή laquoΣυνάντησηraquo μαζί με άλλους συγγρα-φείς που εκδόθηκε το 1997 από το Ινστιτούτο Βιβλίου και Ανάγνωσης Κοζάνης laquoΗ προφητεία του Μότσαρτraquo μυθιστόρημα εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ Δεκέμβριος 2010 είναι το τελευ-ταίο του βιβλίο Επίσης θεατρικά του έργα έχουν παιχτεί από διάφορους επαγγελματικούς και ερασι-τεχνικούς θιάσους και είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων

httppitenisblogspotcom

αντί times λόγου να γράφει

γράφει ο Άγγελος Σαμιώτης

Περί τέχνης και πραγματικότηταςhellip

Ας πούμε πως υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων Η πρώτη αφορά εκείνους που αποδέχονται σιωπηρά την σκληρή πραγματικότητα και η δεύτερη εκείνους που είτε δεν την αποδέχονται είτε προσπαθούν να την σχολιάσουν και να την αλλάξουν Οι πρώτοι ας πούμε πως συμβιβάζονται (και σε αυτό δεν ασκώ κριτική) Οι δεύτεροι έχοντας φτάσει σε αυτό το σημείο συνειδητότητας έχουν ήδη περπατήσει σε ένα μονοπάτι απrsquo το οποίο η επιστροφή είναι αρκετά δύσκολη Ό καθένας από εμάς αναγκάζετε να βιώνει μια πραγματικότητα γεμάτη απαγορεύσεις περιορισμούς και δεύτερες σκέψεις και όλοι μας είμαστε παίκτες του ίδιου παιχνιδιού που ονομάζεται ζωή (ή ζωή που μας έχουν επι-βάλει εναλλακτικά) Θυμάμαι πως από μικρός ένοιωθα μια είδους αντίδραση για όλα αυτά που βλέπω γύρω μου αλλά δυσκολευόμουν να βρω έναν τρόπο για να παρέμβω Σήμε-ρα νοιώθω πως οι τρόποι να παρέμβει κανείς είναι τόσοι όσο και οι άπειρες εκδοχές αυτής της πραγματικότητας Όλοι μας είμαστε ικανοί να την αλλάξουμε τελείως και αν όχι τουλάχιστον να την τροποποιήσουμε αρκεί να την αποδε-χτούμε

Ανάμεσα στους πολλούς τρόπους για να το επιτύχουμε είναι και η τέχνη Ένα μέσο όχι μόνο προσωπικής έκφρασης αλλά και ένα όπλο που μάχεται ενάντια στην κυριαρχία και στην καταπίεση της θορυβώδους πραγματικότητας που ζού-με Η μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου έγκειται στην δυνα-τότητα του να δημιουργεί και αν κάτι μας ξεχωρίζει από τα ζώα κατά την γνώμη μου είναι αυτό Η τέχνη εκτός από δη-

αντί times λόγου να μη γράφει

μιουργία είναι και επικοινωνία και ας μη γελιόμαστε αν λέμε πως θέλουμε να επαναστατήσουμε ο ατομικισμός δεν είναι καλή ιδέα Αυτό που εντείνει την μοναξιά μας και ε-γκλωβίζει τις ζωές μας είναι η έλλειψη δημιουργίας Η παρα-δοχή του εαυτού μας ως όντα με άπειρα ταλέντα και δεξιό-τητες και η αξιοποίηση αυτών είναι ένας από τους σημαντι-κότερους τρόπους για να αλλάξουμε τις ζωές μας και να κά-νουμε ένα ουσιαστικό βήμα παραπέρα

Η τέχνη δεν έχει όρια Μπορεί να ακούγεται clicheacute μα είναι αλήθεια Η τέχνη δεν έχει όρια γιrsquo αυτό και δυσκο-λεύεται να τα βρει με όσους προσπαθούν να τα θέσουν Η τέχνη είναι φτιαγμένη για να διαφωνεί για να δείχνει τα κοφτερά της δόντια στην κανονικότητα και για να ταρακου-νάει τους υπνωτισμένους εαυτούς μας Στην τέχνη δεν αρέ-σει να περιορίζεται γιrsquo αυτό και μπορεί να είναι τα πάντα Είναι ο σπόρος που γίνεται δέντρο είναι ο πίνακας του Ντα-βίντσι είναι οι Sex Pistols και τα ζωάκια από πλαστελίνη που φτιάχνουν τα παιδάκια στο νηπιαγωγείο Όταν μιλάμε για τέχνη δε μιλάμε για κατηγοριοποιήσεις Δε μιλάμε για καλύ-τερους δε μιλάμε για χειρότερους ούτε και για μέτριους παρά μόνο για αυτοέκφραση και πνευματική εξέλιξη

Η σκληρή και εξουσιαστική πραγματικότητα δεν είναι άτρωτη και άκαμπτη και κανείς δε μπορεί να μας εξαναγκά-σει να της χαμογελάσουμε Δε χρειάζεται ούτε να κλεινόμα-στε στους εαυτούς μας ούτε να την αφήνουμε να μας κα-ταβάλει Το μόνο που χρειάζεται είναι επαγρύπνηση θάρρος και όρεξη για δημιουργία Ας πιάσουμε τα πινέλα μας τα χαρτιά μας τα μολύβια και τα ποτιστήρια μας και ας ρίξουμε χρώμα στα λευκά τείχη της Είναι καιρός να εμπιστευτούμε την φαντασία μας και με αυτήν να νοηματοδοτήσουμε εκ νέου την σχέση μας με τους εαυτούς μας

Τέλος για μένα η τέχνη πέρα από όλα είναι μια πραγματοποιήσιμη μορφή απελευθέρωσης και το να ζει κα-νείς ελεύθερος δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να το διαπραγ-ματευόμαστε και ας μας έχουν μάθει πως έτσι γίνεται

Να θυμάστε μόνο τούτα τα λόγια του Όσσο laquoΗ δη-μιουργικότητα είναι ο Θεός και αν νοιώθετε κάποια παρακί-νηση για δημιουργία να ξέρετε ότι είναι παρακίνηση για να συναντηθείτε με τον Θεόraquo

γράφει ο Άγγελος Μητσόπουλος

Ο χρόνος Ήταν απλά μια πρόσκληση Δεν με πήγε κάπου Είχαν στεγνώσει και τα δάκρυα Είχε παγώσει και το βλέμμα Ο δρόμος χάθηκε μπροστά μου Δεν ξέρω αν έζησα αυτή τη στιγμή μπορεί να ήταν ένα ψέμα Αφήνω πίσω τις προκλήσεις κι όταν ξυπνήσω θα χουν σβήσει Ήταν απλά μια νύχτα Δεν φοβήθηκα τον άνεμο Άντεξα τη λάμψη των ματιών σου Είχε χαθεί ο χρόνος κι έψαχνα λύσεις σε βιβλία Δεν ξέρω πως έφυγες από εκεί μπορεί και να μην ήρθες Αφήνω την σκέψη να ακμάσει μήπως μπορέσω και πετάξω

Όλα κάνουν τον κύκλο τους Με πολλούς ανθρώπους θα μιλήσεις Με λίγους ανθρώπους θα συμφωνήσεις και με λιγότερους θα ζήσεις Μου είπαν πως κρύβει λογική η παράνοια Δεν τους πίστεψα Αλλά όταν εγκλωβίστηκα στη δίνη ένιωσα πόνο κι έμαθα πολλές αλήθειες Μια συναυλία που ποτέ δεν τελειώνει είναι η σκέψη μου Αύριο μπορεί να είναι αργά για να ξεκινήσεις Όμως η μελωδία της καρδιάς δεν σωπαίνει Θα προσπαθήσω να μείνω στο σκοτάδι μέχρι να στεγνώσουν τα δάκρυα Όλα κάνουν τον κύκλο τους κι αρχίζουν νέοι αγώνες Είμαστε αποτέλεσμα κάποιων στιγμών που χάθηκαν Αλλά μένουμε εδώ για να αποδείξουμε πως δεν ήταν ακόμη μία λάθος επιλογή

Ένας Όσα θέλω να πω είναι κρυμμένα μέσα στη φυγή μου Μόνο ένας μπορεί να τrsquo ακούσει Όσα θέλω να κάνω προλαβαίνουν τη σκέψη μου και χάνονται στην αδράνεια Μόνο ένας μπορεί να τα δει Όσα ήθελα να μάθω γράφτηκαν σε άβουλα βιβλία και κάηκαν στη βαθιά απομόνωση Μόνο ένας κατόρθωσε να με διδάξει Είναι πάντα δίπλα μου με βοηθάει να ζω

φωτογραφία από την Μέλπω Παπαγιάννη αντί times λόγου ποίηση

Κανείς Κανένας δεν μπορεί να μπει στη μοναξιά μου Μόνο εσύ ακούραστε εαυτέ μου Κανένας δεν μπορεί να νιώσει τον πόνο της καρδιάς Μόνο εσύ αδικημένη μου ψυχή Κανένας δεν αντέχει το χάδι μου Μόνο του το μυαλό γεμίζει με καπνό από τη φλόγα της σιωπής Κανείς δεν άκουσε τη φωνή της ζωής μου όλοι βιάστηκαν να πουν πως είμαι αθώος Κανείς δεν με ρώτησε αν έκλαψα για σένα Δεν μου έμειναν επιλογές μόνο ευχές

Παράλληλος βίος Προσπαθώ να βρω την ουσία της ζωής Κι αν χάθηκε κανείς δεν ξέρει Η μία στιγμή είναι τώρα Είναι αυτό που νιώθω χωρίς να το θέλω Όλα τα όνειρα που δεν άνθισαν Ακόμη μια ελπίδα χάθηκε Η άλλη στιγμή είναι αυτή που δεν βλέπω αλλά υπάρχει Μόνο αν σταματήσω να ψάχνω αιτίες θα τη ζήσω Όταν το όνειρο γίνει ορατό θα βρεθώ στην αρχή του θαύματος Με πίστη ανακαλύπτεις τον καινούριο εαυτό σου Και ξεφεύγεις από τις παράλληλες σκέψεις

Ο Άγγελος Μητσόπουλος γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1988 Είναι τελειόφοι-τος στο ΤΕΙ Ηπείρου στο τμήμα Λογιστικής Το Μάρτιο του 2011 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο laquoΙκμάδαraquo

Τον Οκτώβριο του 2010 συμμετείχε στο laquo1ο Ioannina art festivalraquo με δύο ποιήματα Ενώ παράλληλα συμμετείχε και σε άλλους ποιητικούς διαγωνισμούς Επί-σης ασχολείται ερασιτεχνικά με τη λήψη φωτογραφιών Τέλος έχει δημιουργήσει (μαζί με φίλους) την εθελοντική ομάδα laquoΆλλη Χώραraquo

αντί times λόγου έρωτας

γράφει η Ελένη Μπάρκα

ΕΡΩΤΑΣ ή έρωτας Ξεφύλλιζα πρόσφατα ένα ανθολόγο ερωτικών ποιημάτων Σκεφτό-

μουν πόσα ποιήματα έχουν γραφτεί τελικά για τον έρωτα Απrsquo το Σοφοκλή και τη Σαπφώ ως τον Ελύτη τη Δημουλά και άλλους νεότερους όλοι έχουν προσπαθήσει να υμνήσουν στα έργα τους το φτερωτό θεό και τις μορφές που αυτός παίρνει στη ζωή μας

Διαβάζοντας τέτοιου είδους ποίηση αποφεύγω να κάνω αναλύσεις και να προσπαθώ να βρω τα κρυμμένα νοήματα πίσω από τις λέξεις Αρκούμαι απλά στο να φτιάχνω εικόνες στο μυαλό μου και στο να θαυμάζω τον αρι-στοτεχνικό τρόπο με τον οποίο όλοι αυτοί περιγράφουν το ωραιότερο των συναισθημάτων σύμφωνα με πολλούς Είναι λες και μέσα από τη λογοτε-χνία ο έρωτας φαντάζει μεγαλύτερος ή για να το πω πιο σωστά μεγαλο-πρεπέστερος Λες κι αυτοί οι άνθρωποι έζησαν τον έρωτα στον απόλυτο βαθμό τόσο παράφορα που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν στ΄ αλήθεια υ-πάρχει σrsquo αύτη τη μορφή

Κι εσύ έχεις ερωτευτεί αλλά ίσως ποτέ να μην μπορέσεις να αποδώ-σεις τόσο περίτεχνα τα συναισθήματά σου Ο Λειβαδίτης λέει στην αγαπημέ-νη του

Αχ για να γεννηθείς εσύ κι εγώ Γι αυτό για να σε συναντήσω Γι αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου Γι αυτό για να σε συναντήσω

εσύ ίσως να της έλεγες laquoΉταν γραφτό να συναντηθούμεraquo Και οι στίχοι του Ελύτη

Πάντα εσύ τό πέτρινο άγαλμα καί πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει Τό γερτό παντζούρι εσύ ο αέρας πού τό ανοίγει εγώ Επειδή σrsquoαγαπώ καί σrsquoαγαπώ Πάντα εσύ τό νόμισμα καί εγώ η λατρεία πού τό εξαργυρώνει ίσως να αποδίδονταν από ένα μέσο άνθρωπο κάπως έτσι laquoΕίμαστε γεννη-μένοι ο ένας για τον άλλονraquo ή laquoΕίσαι το άλλο μου μισόraquo

αντί times λόγου ΕΡΩΤΑΣ

Τι σημαίνει αυτό δηλαδή Ότι ο έρωτας του Ελύτη είναι μεγαλύτε-ρος απrsquo τον δικό μου Ότι εγώ δε θα ερωτευτώ ποτέ τόσο δυνατά τόσο απόλυτα και παράφορα Προφανώς όχι Απλά ίσως να μην καταφέρω ποτέ να μιλήσω έτσι για τον έρωτα Ίσως να μην καταφέρω ποτέ να απευθύνω στον αγαπημένο μου λόγια εξίσου λυρικά

Κάποιοι άνθρωποι είναι προικισμένοι με το χάρισμα να μπορούν πολύ εύκολα να εκφράσουν ό τι νιώθουν κι ό τι σκέφτονται Είναι όμως και κάποιοι άλλοι άνθρωποι που ακόμα κι αν κατακλύζονται από χείμαρ-ρο συναισθημάτων και σκέψεων δεν μπορούν να μιλήσουν γι΄ αυτόν με περισσή άνεση στους γύρω τους Δε σημαίνει όμως σε καμία περίπτωση ότι η αδυναμία της έκφρασης συνεπάγεται και υποβάθμιση του συναι-σθήματος Ναι μπορεί τα λόγια να στερούνται λυρικότητας το συναί-σθημα ωστόσο δεν παύει να υπάρχει Αυτά που νιώθεις ή που σκέφτε-σαι για έναν άνθρωπο δε χρειάζεται να τα αρθρώνεις αρκεί ένα βλέμμα μια χειρονομία η απλή κίνηση του να τυλίξεις την κοπέλα με το μπουφάν σου όταν αυτή κρυώνει

Κι ο δικός σου έρωτας σε κάνει να νιώθεις εγωιστής να σκέφτεσαι ότι η γη ολόκληρη περιστρέφεται γύρω από το ειδύλλιό σου Και η δική σου καρδιά γεμίζει με χρώματα και πεταλούδες κι εσύ νιώθεις πως έχεις βρει το ιδανικό άλλο μισό Παρόλα αυτά διαπιστώνεις πως και κάποιοι άλλοι πριν από σένα ένιωσαν ακριβώς το ίδιο και το μοιράστηκαν με όλο τον κόσμο Και σαν να μην έφτανε που σου κλέβουν αυτή την αί-σθηση της laquoμοναδικότηταςraquo που ένιωθες μέχρι τώρα εκφράζονται και καλύτερα απrsquo όσο εσύ ο ίδιος θα μπορούσες ποτέ να σκεφτείς

Είναι μεγάλη ευλογία να έχεις το χάρισμα του λόγου και να μπο-ρείς να διαλαλείς τον έρωτά σου όπως η Πολυδούρη στον Καρυωτάκη Είναι όμως ακόμα μεγαλύτερη ευλογία να έχει έρθει στη ζωή σου το άτομο εκείνο που θα σε κάνει να ξεχειλίσεις από έρωτα Κι αν δεν μπορέ-σεις να του γράψεις ποίημα δε χάλασε κι ο κόσμος δανείσου κάτι από τα έτοιμαhellip

Κενή σελίδαhellip λευκήhellip σιγά σιγά γεμίζει μαύρα μικρά σημαδάκιαhellip Τι σημαδάκια όμως Θεσπέσιαhellip γεμάτα σημασίαhellip φιλόλογος γαρ τα αγαπώ γιατί

μου δίνουν τη δυνατότητα να εκφράζω την σκέψη μου τα αισθήματα τους φόβους μουhellip Να ένας καινούριος φόβος που μόλις ξεπηδάει στο χαρτίhellip να μη σας απογοητεύ-

σω Ειδικά μετά την αποχώρηση της συνεργάτιδας Εύης Μαρκάτη που τόσο πολύ με εξι-τάριζαν τα γραπτά της και με έβαζαν σε σκέψεις Γιατί αυτή είναι και η μεγαλύτερη αξία του γραπτού λόγου να τροφοδοτεί την σκέψη των άλλων να ανακινεί τα όνειρα τους να τους κάνει να ζουν Ευχαριστούμε Εύη Εμένα θα μου λείψεις και σίγουρα και από τους αναγνώστες μας

Έλεγα λοιπόν γιrsquo αυτά τα μαύρα μαγικά σημαδάκιαhellip Όχι πάντα μαύρα Άλλες φορές κόκκινα Ποτέ δε θα ξεχάσω τις διορθώσεις των δια-

γωνισμάτων στο σχολείο και την αγωνία των μαθητών μπροστά στα λάθη τους Αποφεύγω πάντα το κόκκινο χρώμα στα γραπτά των μαθητών μου Δε θέλω να τους κάνω να αισθά-νονται άσχημα για τα λάθη τους Τα λάθη επιβάλλονται Είναι κομμάτια του εαυτού μας Μας διδάσκουν πώς να γίνουμε καλύτεροι πώς να εκτιμήσουμε τελικά το σωστό όταν έρχεται στη ζωή μας Τίποτα δε θα ήμασταν χωρίς τα λάθη μας Άνθρωποι χωρίς επιθυμίες και βούληση θα ήμασταν Ποτέ λοιπόν κόκκινο για τα λάθη των ανθρώπων

Ναιhellip αλλά για τον έρωτα Σκεφτείτε όλοι πόσες φορές με κόκκινο χρώμα γράψατε σrsquo αγαπώ Πόσες φορές ζωγραφίσατε κόκκινες καρδούλες στα μαθητικά σας τετράδια Πόσες φορές νιώσατε να αναβρύζουν από μέσα σας κόκκινα μικρά σημαδάκια διαβάζο-ντας ποίηση του Ελύτη της Δημουλά του Λειβαδίτη Την πρώτη φορά που διάβασα το laquoΕρωτικόraquo του Λειβαδίτη δεν πίστευα στα μάτια μουhellip laquoΜα είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσο τέλεια τακτοποιημένα γραμματάκιαraquo αναρωτήθηκα

Την ίδια σκέψη έκανα όταν για πρώτη φορά έπιασα στα χέρια μου το περιοδικό μας Λέω laquoμαςraquo γιατί τώρα πια το νιώθω και σαν δικό μου Από την πρώτη στιγμή εντυ-πωσιάστηκα από τις σκέψεις των ανθρώπων που αποφάσισαν να γράψουν για το περιοδι-κό

Ευχαριστώ τον εκδότη μας που με έβαλε στην ομάδα του και έτσι μπορώ κι εγώ να λυτρώνομαι μέσα από την δημιουργία Αλλά φίλε Βαγγέληhellip καλά έγραφα εγώ τις βιβλιο-κριτικούλες μουhellip τώρα που με έριξες στα βαθιά τι κάνω Πιστεύω να το βρω στην πορεία Προς το παρόν συγχωρείστε μου αυτήν την εξομολόγηση Είχα τόση ανάγκη να την κάνω Υπόσχομαι όμως ποτέ ξανά Τουλάχιστον όχι σε τόσο μεγάλο βαθμόhellip -)

Θα το βρω στην πορεία λοιπόν Πάντα συμβουλεύω τους μαθητές μου όταν με αγωνία στα μάτια με ρωτούν για το επάγγελμα που πρέπει να διαλέξουν να κάνουν αυτό που αγαπούν Τα άλλα δεν έχουν σημασία Αν κάνεις αυτό που αγαπάς θα τη βρεις την άκρη Το λιγότερο που μπορείς να laquoπάθειςraquo είναι να νιώθεις ευτυχισμένος Αγαπώ το πε-ριοδικόhellip που θα πάειhellip θα την βρω την άκρη

times Ιωάννα Σαμαρά

Μια νέα αρχήhellip

αντί times λόγου αντί times λόγου

Ερωτικά ευρήματα

Ο κύκλος

άτιτλο

Μικροκαρχαρίας

ΕΡΩΤΑΣ ή έρωτας

αντί περιεχομένων

Ξανακυλάω

TINA TINA

Ο κύκλος

άτιτλο

Ξανακυλάω

TINA TINA

Ο κύκλος

άτιτλο

Ξανακυλάω

TINA TINA

Ο κύκλος

άτιτλο

Ξανακυλάω

TINA TINA

Ο κύκλος

άτιτλο

Ξανακυλάω

TINA TINA

Ο κύκλος

άτιτλο

Ξανακυλάω

TINA TINA

Ο κύκλος

άτιτλο

Ξανακυλάω

TINA TINA

Ο κύκλος

άτιτλο

Ξανακυλάω

TINA TINA

Ο κύκλος

άτιτλο

Ξανακυλάω

TINA TINA

Ο κύκλος

άτιτλο

Ξανακυλάω

TINA TINA

Ο κύκλος

άτιτλο

Ξανακυλάω

TINA TINA

Ο κύκλος

άτιτλο

Ξανακυλάω

TINA TINA

Ο κύκλος

άτιτλο

Ξανακυλάω

TINA TINA

Ο κύκλος

άτιτλο

Ξανακυλάω

TINA TINA

Ο κύκλος

άτιτλο

Ξανακυλάω

TINA TINA

Ο κύκλος

άτιτλο

Ξανακυλάω

TINA TINA

Ο κύκλος

άτιτλο

Ξανακυλάω

TINA TINA

Ο κύκλος

άτιτλο

Ξανακυλάω

TINA TINA

Ο κύκλος

άτιτλο

Ξανακυλάω

TINA TINA

Ο κύκλος

άτιτλο

Ο κύκλος

άτιτλο

Ο κύκλος

άτιτλο

Ο κύκλος

άτιτλο

Ο κύκλος

άτιτλο

Ο κύκλος

άτιτλο

Ο κύκλος

άτιτλο

Ο κύκλος

άτιτλο

Ο κύκλος

άτιτλο

Ο κύκλος

άτιτλο

Ο κύκλος

άτιτλο

Ο κύκλος

άτιτλο

Ο κύκλος

άτιτλο

Ο κύκλος

άτιτλο

Ο κύκλος

άτιτλο

Ο κύκλος

άτιτλο

Ο κύκλος

άτιτλο

Ο κύκλος

άτιτλο

Ο κύκλος

άτιτλο

Ο κύκλος

άτιτλο

Ο κύκλος

άτιτλο

Ο κύκλος

άτιτλο

Documents

τεύχος 11ο /// Σεπτέμβριος 2011