www.pyxida.gr

ΦΥΛΛΟ 116XANIA

ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 2013

) (

Θέμα Παιδείας!

Η διάλυση της εκπαίδευσης Σε πολύ πρόσφατο δημοσίευμά μας από την "Πυξίδα" επιχειρήσαμε να καταδεί-ξουμε το γεγονός ότι αν ο Ελληνικός λαός δεν έχει αναπτύξει ένα συνολικό κί-νημα αντίστασης ενάντια στον ορυμαγδό μέτρων που κατακλύζουν τη ζωή τουαυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι η Αντίσταση δεν είναι μέρος της συνο-λικής του παιδείας και κουλτούρας. Έχοντας αυτή την ερμηνεία κατά προχωρώκαι στην καταφανή εξήγηση του γιατί δεν στηρίχθηκε η επιχειρούμενη απεργίατων καθηγητών από την κοινωνία. Η Ελληνική κοινωνία αποδέχθηκε σε ένα με-γάλο μέρος της να υποστεί τα μέτρα που έχουν επιβληθεί δια πυρός και σιδή-ρου γιατί δεν έχει την αντίσταση μέσα της αλλά τη μαλθακότητα, τηνψευτουπερηφάνεια, τον δήθεν αντικρατισμό και τον παρτακισμό. Η Ελληνική κοι-νωνία δυσκολεύεται προφανώς να συνειδητοποιήσει ότι το κόστος των συνε-πειών από την επερχόμενη υποβάθμιση των όρων εκπαίδευσης, θα είναι ηέλελιψη συγκρότησης μιας προοπτικής και μιας οποιασδήποτε στοχοθεσίας, πουθα μπορούσε να θέσει έστω και κάποιες στοιχειώδεις αξίες που θα έδιναν πε-ριεχόμενο αναβάθμισης σε πρωτόλειο επίπεδο. Η Ελληνική κοινωνία έχασε άλλημια ευκαιρία να υπερασπιστεί τον εαυτό της, υπερασπιζόμενη την Παιδεία της.Το χυδαίο ψευδοερώτημα "μα μέσα στις εξετάσεις;..." αιωρούνταν πάνω από τακεφάλια όλων λες και έθετε την υπέρτατη αξία στη ζωή ενός μαθητή. Τα μέλητης κοινωνίας στη χώρα έθεσαν για άλλη μια φορά το προσωπικό συμφέρον πάνωαπό το κοινωνικό μη δίνοντας τη στήριξή τους σε έναν τέτοιο αγώνα. Οι πολιτι-κές ηγεσίες που μετέχουν στην τριμερή κυβέρνηση κράτησαν την προφανήστάση, ενώ από τη μεριά της αντιπολίτευσης δεν υπήρξε η αναγκαία πολιτικήυποστήριξη. Ας είναι κι έτσι... Ένας λαός που αρνείται να στηρίξει την εκπαί-δευση αρνείται να στηρίξει την ιστορία του, το μέλλον του, την προοπτική του. Γιαάλλη μια φορά θα αναρωτηθούμε για το αν οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τουςαξίζουν...

Α.Π.

Ποιος πάει για δήμαρχος ; Αποτελεί κοινό μυστικό ότι έχουν αρχίσει οι διεργασίες σχετικά με δημοτική αρχήΧανίων. Από την μια η σημερινή δημοτική αρχή η οποία προσπαθεί να δημιουρ-γήσει προϋποθέσεις συνέχειας καταγράφοντας όμως σύμφωνα με όλα τα ρε-πορτάζ ολοένα και περισσότερες απομακρύνσεις από το μαντρί. Από την άλληη συσπείρωση στα κεντροδεξιά της δημοτικής αρχής. Εκεί που ο πρώην αντιδή-μαρχος Χανίων Άρης Παπαδογιάννης άρχισε να κάνει δημόσιες δηλώσεις γιατην πρόθεση του να διεκδικήσει τον δήμο εμφανίστηκε ο Χρήστος Μαρκογιαν-νάκης και όλα … από την αρχή. Φαίνεται ότι ο κ. Μαρκογιαννάκης για τα καλάσκέφτεται να διεκδικήσει τον δημοτικό δόκο. Ως εκ τούτου το θέμα τώρα είναι ανθα μαζέψει το πολυδιασπασμένο τις τελευταίες εκλογές κεντροδεξιό μαντρί.Μέχρι εδώ τα πράγματα είναι απλά. Γνωστές και δοκιμασμένες λύσεις για τοντόπο Σκουλάκης ( ψήφισε το πρώτο μνημόνιο όντας βουλευτής και μετά ετάχθειστην αυτοδιοίκηση) και Μαρκογιαννάκης ( γεύτηκε τον αυθορμητισμό του μικρούκόμματος για να γυρίζει στο γνωστό μέρος και να ψηφίσει και τα τρία μνημόνια).Από εκεί και πέρα τι γίνεται; Προφανώς οι φιλόδοξες προσπάθειες της κεντρο-δεξιάς απόκλισης ( Παπαδογιάννης, Τσαπάκος κτλ) μάλλον δύσκολα θα περ-πατήσουν αν ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης το αποφασίσει τελικά. Και ποιο πέρα ;Εκεί υπάρχει η καταγεγραμμένη και επιτυχής παρουσία στις τελευταίες εκλογέςτου Τάσου Βάμβουκα η οποία υποστηρίχθηκε από διάφορες δυνάμεις κεντροα-ριστερά κατά βάση. Προσπάθεια για την οποία οι υποστηρίζουσες (και μη ) δυ-νάμεις σκέφτονται… Πάντως αυτό που φαίνεται να έχει μεγαλύτερη σημασία ,και που σε μεγάλο βαθμόπολλοί σ΄αυτή την πόλη συζητούν, είναι το ποια χαρακτηριστικά θα πρέπει ναέχει μια δημοτική αρχή και όχι ποιον θα χρίσουν τα όποια κομματικά επιτελεία.Επίσης πολλοί είναι αυτοί που επισημαίνουν ότι η τοπική αυτοδιοίκηση χρειάζε-ται διαφάνεια, όραμα, ανανέωση και δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης με τονπολίτη. Ίδωμεν…

Μ.Φ.

Ελπιδες στην Αριστερα; Κάνοντας μια απόπειρα να συμμετέχουμε κι εμείς στην πρόσφατη συζήτηση πουέχει ξεκινήσει για το ρόλο που μπορεί να παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ το επόμενο διά-στημα στη χώρα και κυρίως από ποια σκοπιά θα παίξει το ρόλο αυτό θα θέλαμενα επισημάνουμε τα εξής: υποστηρίζουμε κατά αρχήν τη θέση ότι η κρίση είναιΣυστημική, πράγμα που μεταφράζεται στην εκτίμηση ότι Επαναφορά του συστή-ματος είναι εξαιρετικά δύσκολη έως απίθανη. Η κρίση αφορά λοιπόν ολοκληροτον κόσμο που έχει υποστεί τις απαιτήσεςι του συγκεκριμε΄νου πολιτικού συ-στήματος ενός συστήματος που το χαρακτηρίζει η απουσία της πολιτικής. Εκτι-μούμε ότι σε μια εποχή που υπάρχει ένα φάντασμα που κινείται όπως ο ΙπτάμενοςΟλλανδός και λέγεται Αγορές, είναι πανταχού παρόν (όπως το ιντερνετικό Cloud)και παίρνει αποφάσεις, πρώτα οικονομικού τύπου, προς το συμφέρον του καιμόνο, σε αυτήν ακριβώς την δεν μπορεί να μιλά κανείς για ύπαρξη πολιτικής. Ηπολιτική φαντάζει σαν μια παρωχημένη ιδέα που βρίσκεται στα τελευταία της στοπέρας της μεταμοντέρνας Ευρώπης. Το σύστημα για να επιβιώσει (που ίσως και να επιβιώσει τελικά) χρειάζεται στηνύστατη στιγμή του κάποιες εφεδρίες. Εφεδρίες με στοιχειώδη λαικό έρισμα καιμε ... πολιτικό λόγο. Αυτές οι εφεδρείες δεν μπορεί παρά να είναι η Αριστερά,αφού οι υπόλοιπες δυνάμεις δείχνουν - το τονίζουμε, δείχνουν - να έχουν κατα-δικαστεί στη πλειοψηφία της λαικής συνείδησης . Αν η χώρα μας δεν αποτελείπαρά το πειραματόζωο πάνω στο ποίο δοκιμάζονται τα πάντα, εδώ θα δοκιμαστείκαι ο όποιος νέος ηγέτης που θα αναπτερώσει στοιχειωδώς κάποιες ελπίδες τουλαού, που θα επαναφέρει στο προσκήνιο την Πολιτική. Και αυτός ο ανθρωπος δενφαίνεται να είναι άλλος αυτή τη στιγμή από τον Τσίπρα. Στο πρόσωπό του εν-σαρκώνονται διεθνείς ελπίδες διότι ανάμεσα στα άλλα υπαρχει και ένα σχετικόπλασάρισμα των διεθνών ΜΜΕ που τροφοδοτεί ελπίδες για μια επανέναρξη τηςΠολιτικής , κοινώς η χάραξη μιας γραμμής που θα ξαναφέρει στο επίκεντρο τονΆνθρωπο. Η ανάγκη αυτή είναι υπαρκτή, το είπε και ο Πάπας στη Μέρκελ. Το αναυτό που υποτίθεται ότι ενσαρκώνει ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αληθινό και ελ-πιδοφόρο, μένει να φανεί. Ο λαός της χώρας μας είναο τόσο εξουθενωμένςο πουαμφιβάλλουμε αν θα είναι και πολύ ... απαιτητικός ή μαχητικός!

Α.Π.

Επιτέλους το Πνευματικό Κέντρο άνοιξε !!!Ήταν μια από τις ιδιαίτερα πονεμένες ιστορίες των Χανίων το επιβλητικό κτήριοπου έφερε τον τίτλο του πνευματικού κέντρου και που παρέμενε κλειστό κατάβάση για πολλά χρόνια. Ευχάριστη έκπληξη η πορεία των τελευταίων μηνών. Οιπόρτες άνοιξαν και σχεδόν καθημερινά φιλοξενούνται μικρές ή μεγάλες εκδη-λώσεις, Πραγματικά, Πνευματικό Κέντρο. Αξίζουν συγχαρητήρια τόσο στον Αν-τιπεριφερειάρχη Απόστολο Βουλγαράκη όσο και στον πρόεδρο του Δ.Σ. τουΠνευματικού Κέντρου Μανώλη Κελαϊδή για την νέα πορεία. Σαφώς συγχαρητή-ρια αξίζουν και στους 2-3 ανθρώπους που με αυταπάρνηση δίνουν πνοή στονχώρο. Ελπίζουμε ότι πλέον μπαίνουν οι βάσεις για την παραγωγή πολιτιστικούπροϊόντος στην πόλη.

Μ.Φ.

Αγροτικός Αύγουστος Ένας από τους λίγους θεσμούς αυτού του τόπου ο οποίος με σταθερότητα συμ-βάλει στην προβολή των προϊόντων αλλά και του τόπου. Έχοντας περάσει διά-φορες και διαφορετικές περιόδους με αμφιταλαντεύσεις παραμένει σταθεράεργαλείο για τον τόπο. Πλέον ανοίγει τα φτερά του και εκτός από τα Χανιά, τηνΘεσσαλονίκη και την Αθήνα ταξιδεύει και στο Βερολίνο.

Μ.Φ.

2ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 2013

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα:

...κυκλoφoρoύμε

τη 3η βδoμάδα κάθε μήνα,

σε 3000 αντίτυπα και μπoρείτε να μας

βρείτε στα παρακάτω σημεία:

Βιβλιoπωλεία:

ΕΠΙΛOΓΕΣ,

ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕΔΡO,

ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO,

ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866,

Χαρτoπωλεία:

ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ,

ΚΥΒOΣ,

ΡOΜΒOΣ,

ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ,

Καταστήματα Δίσκων:

LA. SI. DO.,

Σινεμά:

Palace, ΚΗΠΟΣ

Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

EΔEM,

ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ,

ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ,

ΔΥO ΛOΥΞ,

ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ,

ΜΑΧΑΛΑΣ,

ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB:

DV PLANET,

PLAY,

MOVIE FORUM,

VIPS (ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

VIDEO BEST,

VIDEO BLUE

ΤOΡ VIDEO (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗΔΩΝ)

Άλλα σημεία:

ΔΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ,

ΕΙΣOΔOΣ Αντιπεριφέρειας Χανίων,

ΕΙΣOΔOΣ ΔΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ,

ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ,

ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

ΑΝΕΚ LINES,

Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο),

ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO),

ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), ΩΔΕΙO,

ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ,

SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ),

BREAK (ΓΟΓΟΝΗ),

NEW STAND

Στο Hράκλειο:

BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH

ΠΥΞΙΔΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ

ΤOΥΣ ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO

ΙΔΙOΚΤΗΣΙΑ:ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔOΣΚOΠΙΚΗ

«ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ»ΚΩΔΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483

ISSN 1790-6075

ΕΚΔOΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚΔOΣΗΣΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ «ΠΥΞΙΔΑ» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122

FAX: 2821036364e-mail: info@pyxida.gr

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣΜ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣKΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣ

ΜΙΧΑΗΛ ΔΑΡΜΑΡΑΚΗΣΣΙΣΣΥ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ

ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗΔΗΜOΣ ΚΕΡΔΕΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΚΗΣ

ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ

KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΟΝΙΔΗΣMYPTΩ KONTOMΙTAKHΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣNIKOΣ MANOYΣEΛHΣΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ

σκίτσα: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣBAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣ

ΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡOΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥΔΑΚΗΣΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗ

ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙΔΩΝΗΣ

ΣKITΣA - ΣΧΕΔΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ.

6974430507

ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙΔΗ

Η πυξίδα πρoσφέρεται με αντίτιμo τη διάδoση και τη συμμετoχή

Η ΕΚΔΟΣΗ ΜΑΣ

ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

Χρυσή αυγή Όλο και περισσότερο το βλέπουμε γύρω μας. Δενείναι οι οργανωμένες δυνάμεις ποιο ανησυχητι-κή είναι η κοινωνική αποδοχή. Μια κοινωνία δια-λυμένη, χαμένη… Μια κοινωνία που μετά από τηνευμάρεια και την ασυδοσία γίνεται κομμάτια. Μιακοινωνία που έθρεψε υποκουλτούρα και λαϊκισμόέχει όλες τις προϋποθέσεις να θρέψει το αυγότου φιδιού. Και όπως εύστοχα επισημαίνει ο αγα-πητός σκιτσογράφος ΣΤΑΘΗΣ στο enikos.gr “οι

«έμποροι του φόβου», εν προκειμένω της Χρυ-σής Αυγής, είναι αυτοί που τον δημιούργησαν. Τομεν ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. με τον τρόπο πουδιακυβέρνησαν, ορισμένοι δε θύλακοι μέσα στηνΑριστερά διότι, αντιπαλεύοντας υπεράγαν τη Χρυ-σή Αυγή, όταν ακόμα σχεδόν δεν υπήρχε, αντ-λούσαν «αριστερή» νομιμοποίηση για τησύμπλευσή τους με τον εκσυγχρονισμό.Ο αντιφασισμός θέλει παλληκαριά. Δεν είναι θέμα«συνταγματικού τόξου» καθώς πονηρά μπουρ-δολογεί το ΠΑΣΟΚ για να ξεπλύνει μέσα από ένανεύκολο αντιφασισμό τις αμαρτίες του, είναι θέμα

καθαρής πολιτικής στάσης των κομμάτων απέ-ναντι στον φασισμό. Οχι βεβαίως με τον φασίζοντατρόπο διακυβέρνησης των τριών κομμάτων,μέσω προεδρικών διαταγμάτων κιεπιστρατεύσεων. Ούτε με φασίζοντες (κατά ταάλλα «αντιφασιστικούς») νόμους που διώκουνγνώμες ή ιδέες, αντί να διώκουν μόνον πράξεις.Οχι, η θεσμισμένη λογοκρισία ή ο εξαναγκασμόςσε αυτολογοκρισία έχουν τόση σχέση με τη δη-μοκρατία, όσον ο φασισμός με την επί τουΌρους ομιλία...”

Μ.Φ.

ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 20133

Κάπου εκεί που τελειώνει ο Μάηςκαι περιμένεις τον Ιούνη…

Γύρω «φωνές» εντοπίζουν την αναστροφή τηςφθίνουσας πορείας, δηλαδή το θετικό πρόσημο

στα αρνητικά δεδομένα… Λέξεις μπάσταρδα το-ποθετημένες για να πούνε μια ανύπαρκτη αλή-θεια…

Μάης ήταν ο μήνας της αντίστασης στον κατα-

κτητή που ήρθε με τα «σιδερένια πουλιά». Τότεπου κάποιοι αψήφησαν τα πάντα για την ελευθε-ρία τους… Μάης είναι και τώρα που η «λογική»

τρέχει πάνω και πέρα από την πραγματικότητακαι τελικά υπερισχύει η υποταγή και η «σύνεση»έναντι κάθε σκέψης για πάλη για το δικαίωμα

στην αυτοδιάθεση, στην ελευθερία !

Μάης και όλοι τρέχουν για το καλοκαίρι που έρ-χεται. Έτσι γραφούν οι πηχυαίοι τίτλοι και διαδί-δουν πολλά μπλοκ. «Όλοι» ! Κάποιοι, γιατί

πολλοί απλά τρέχουν χωρίς νόημα οντάς στηνλίστα του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων που υπάρ-χουν παντού γύρω μας. Η ανάγκη για δουλειά

έγινε ανεργία ή απασχόληση και το τελευταίοδιάστημα διαδικασία «επανατοποθέτησης στην

αγορά εργασίας». Ποια αγορά άραγε;

Οι επίσημοι δείκτες είναι απλά αμίλητοι. Τριπλα-

σιάσαμε το χρέος, φτάνουμε στο 30% την ανερ-γία, βυθίζονται τα όποια έσοδα του κράτους,πουλιέται οτιδήποτε μπορεί να είναι παραγωγικό

μέσα στην χώρα. Και όλα αυτά για την «ανάπτυξητης χώρας», για την διόρθωση του σαθρού οικο-

δομήματος της μεταπολίτευσης…

Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι τελικά «γί-

νεται θετικό το πρόσημο της αρνητικής πορείαςτης οικονομίας». Γάμο τα μαθηματικά μου !!!

Γράφειo Mατθαίoς

ΦραντζεσκάκηςΗ«Πυξίδα της Πόλης» ξεκίνησε την δια-δρομή της πριν από 11 χρόνια. Μέσα απόδυσκολίες, ομορφιές, αγωνίες, πολλή

δημιουργία και με καθαρό λόγο πορεύτηκε καιπορεύεται (τουλάχιστον αυτό προσπαθούμε ) όλοαυτό το διάστημα. Άποψη είχαμε, έχουμε και θαέχουμε για ότι γίνεται γύρω μας. Διαφορετικά δενθα έχουμε ρόλο και λόγο ύπαρξης. Με πάθοςαλλά όχι με εμπάθεια παλεύουμε για όσα θεω-ρούμε ότι αποτελούν σωστές επιλογές δικές μαςαλλά και των άλλων. Ακριβώς με το ίδιο πάθοςαλλά και την ίδια ανιδιοτέλεια αντιπαλεύουμεόλους όσους νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα στηνόποια αυθαιρεσία. Όλα αυτά τα χρόνια το έντυ-πο αυτό λειτουργεί και ως πόλος δημιουργίας -και γι΄ αυτό μεταξύ των άλλων κρίνεται - με δε-κάδες εκδηλώσεων και παρεμβάσεων να διορ-γανώνει σταθερά όλα αυτά τα χρόνια. Ως εκ τού-

του οι μόνοι στους οποίους οφείλουμε είναι οιΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ μας, οι ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΑΣΣΤΗΡΙΖΟΥΝ όλα αυτά τα χρονιά διαφημιζόμενες, οι ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΕΣ μας και φυσικά όλοι όσοι μαςακολουθούν σε δράσεις και εκδηλώσεις. Κάποιοιάλλοι που έχουν μπερδέψει την ύπαρξη ενός εν-τύπου, της όποιας εκδοτικής προσπάθειας, μετην υποτέλεια και την πολιτική και πολιτιστικήοσφυοκαμψία προς την εξουσία απλά έχουν μπερ-

δευτεί!!! Με όσους κατά καιρούς έχουν εναλλαγείστις θέσεις εξουσίας του τόπου τούτου είχαμεπάντα μια ξεκάθαρη και διακριτή σχέση. Γιατίαπλά έτσι επιλέξαμε από την αρχή. Αν αυτόεκλαμβάνεται ως αδυναμία ΛΑΘΟΣ !!!

Υ.γ.1. Αν κάποιοι ενοχλούνται που βλέπουντην «Πυξίδα Της Πόλης» διπλά τους ας το δη-λώσουν επίσημα και ας απαγορεύσουν την κυ-κλοφορία της. Ντόμπρα, όχι κάτω από το τραπέζι!!! Υ.γ.2. Το αν θα σταματήσουμε να υπάρχουμε θααποτελεί δική μας απόφαση και όχι των κάθε λο-γής καλοθελητών που βοηθούν με τις τρικλο-ποδιές τους!!!Υ.γ.3. Φιλιά στα παιδιά και Καλή Καρδιά !!!

Ματθαίος Φραντζεσκάκης

Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι χαρι-σματικοί, δραστήριοι, εφευρετικοί, πα-ραγωγικοί και εν γένει δημιουργούν στηνζωή τους..!

Υπάρχουν λίγοι άνθρωποι οι οποίοιέχουν όλα τα παραπάνω χαρίσματα – προ-τερήματα και παράλληλα ενεργούν μεαυτά αποκλειστικά για το «κοινό καλό».Υπάρχουν και μοναδικές περιπτώσεις αν-

θρώπων που αφήνοντας τον κόσμο τού-το έχουν κατορθώσει να τον σημαδεύσουνμε το σύνολο των ενεργειών τους οι οποί-ες είναι αναπτυξιακά προσανατολισμένες,επιχειρηματικά πρωτοπόρες, κοινωνικάευαίσθητες και αποκλειστικά ανθρωπο-κεντρικές.Άνθρωποι οι οποίοι, με το έργο τους, χα-

ράσσουν την ιστορία ενός τόπου καικερδίζουν φίλους και αντιπάλους. Άν-

θρωποι των οποίων κοιτώντας τον βίο εν-τοπίζεις μόνο μέρες αφιερωμένες στηνκοινωνία και τον άνθρωπο.Άνθρωποι αναγκαία παραδείγματα για

την ανάταση μας !!!Καλό ταξίδι στον πρώην Μητροπολίτη Κίσ-σαμου και Σέλινου Ειρηναίο Γαλανάκη.

Μ..Φ.

Για τον πρώην Μητροπολίτη Κίσσαμου και Σέλινου Ειρηναίο Γαλανάκη

Για την «Πυξίδα της Πόλης», απλά και ξεκάθαρα !

Ηιστορία του νόμου περί Ιδιώνυμου,η ποινικοποίηση πολιτικών από-ψεων και η σταδιακή όξυνση των

ταξικών αντιθέσεων εν μέσω της διε-θνούς οικονομική κρίσης της δεκαετίαςτου ’30 αποτελούσαν στιγμές μίας κίνη-

σης του πολιτικούεκκρεμούς προςτην άρση των δη-μοκρατικών κατα-κτήσεων που θασυνοδεύσει τη

χώρα μέχρι και το 1974. Η κρίση τότε,όπως και σήμερα, συρρίκνωνε τις ανα-διανεμητικές ικανότητες του κράτους καιπεριόριζε τα περιθώρια λειτουργίας τωνσυναινετικών θεσμών. Εκείνη την εποχήη υπεράσπιση της δημοκρατίας και ηυπεράσπιση του δικαιώματος στην απερ-γία άρχιζαν όλο και περισσότερο να ταυ-τίζονται, κάνοντας σταδιακά τιςυφιστάμενες πολιτικές ταυτότητες τηςεποχής, όπως αυτές του φιλελεύθερου ήτου αντιμοναρχικού, να ξεθωριάζουν.

Η σημερινή εποχή μοιάζει όλοκαι περισσότερο με εκείνον τον ελληνικόμεσοπόλεμο. Όχι με το μεσοπόλεμο τουιστορικού αναθεωρητισμού, που έβλεπεστα δεινά που είχαν επιβληθεί από «εξω-τερικές αιτίες» στην γερμανική κοινωνίαως εγκλητικός μηχανισμός δύο ισοδύνα-μων συμφορών, την έλευση του φασισμούκαι του μπολσεβικισμού. Αλλά του ελλη-

νικού μεσοπόλεμου, όπου η εμπιστοσύνητου αστικού πολιτικού κόσμου προς τουςδημοκρατικούς θεσμούς σταδιακά κλονί-ζεται και όπου ο ίδιος ο πρώην δημοκρά-της γινόταν ο νυν οπαδός τουΜεταξισμού, έπειτα συνομιλητής των δυ-νάμεων κατοχής και στη συνέχεια ο έμ-πιστος «εθνικόφρων». Η Ελλάδα τωνμνημονίων μοιάζει σήμερα να έλκεταιαπό ανάλογες τροπικότητες καθώς ηανεργία για το 1/3 της κοινωνίας παγιώ-νεται και η ηγεμονική αντίληψη εξόδουαπό την ύφεση, αυτή που υλοποιεί η κυ-βέρνηση, είναι αυτή της περεταίρω συρ-ρίκνωσης των εισοδημάτων προς όφελοςτης ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.Με άλλα λόγια, σήμερα, δεν μπορούμε ναβλέπουμε την χρήση της πολιτικής επι-στράτευση, ο κατεξοχήν τρόπος διαχεί-ρισης κάθε μορφής κινητοποίησης,ξεκομμένη από την απόφαση του Σ.Ε.Β.να μην υπογράψει Συλλογική ΣύμβασηΕργασίας. Η κρίση υποχρεώνει τμήματατου επιχειρηματικού κόσμου να στραφούνπρος το κράτος για την επιβίωση τους.Και μην έχοντας άλλη στήριξη πέρα απότην συρρίκνωση του μεροκάματου κρύ-βονται πίσω από τις απαντήσεις που δίνειη κυβέρνηση στις αντιδράσεις των οργα-νωμένων τμημάτων της εργασίας του δη-μοσίου και προωθούν μειώσεις μισθώνστον ιδιωτικό τομέα. Αν οι καθηγητές μετα οργανωμένα συνδικάτα τους δεν μπό-

ρεσαν να αντιδράσουν στην κυβέρνηση,τι ελπίδα φανταζόμαστε ότι έχουν οι ερ-γάτες γης ή οι εργαζόμενοι στη μεταποί-ηση;Ακόμα χειρότερα, σήμερα, δεν μπορούμενα κατανοούμε την χρήση του νομικούεκτρώματος της πολιτικής επιστράτευ-σης ως αποκομμένου από την ενδυνά-μωση της πολιτικής επιρροής τουφασισμού στη χώρα μας. Ως νομικόςόρος αντλείται από το Σύνταγμα ακριβώςγια να περιγράψει περιπτώσεις ακραίαςαπειλής της εθνικής ασφάλειας ή της δη-μόσιας υγείας και με αυτό τον τρόπο λο-γικά κατατάσσει το κάθε κοινωνικόυποκείμενο, εναντίων του οποίου στρέ-φεται, ως εχθρό του έθνους. Αν ο κ. Σα-μαράς επιλέγει να χρησιμοποιήσειστρατηγικές που ευθυγραμμίζουν τουςπολίτες με τις επιλογές της κυβέρνησηςστη βάση του καταναγκασμού και της νο-μικά θεμελιωμένης βίας, υπάρχουν άλλοι,αρμοδιότεροι, που μπορούν να εκφρά-σουν την στρατιωτικοποίηση του συνόλουτης κοινωνίας ευθυγραμμίζοντας τις ήδηεφαρμοζόμενες πολιτικές πρακτικές μετην ανάλογη ιδεολογία. Κοινώς, του εκ-φασισμού της κοινωνίας ηγείται ο κ. Σα-μαράς και στα μουλωχτά από πίσωέρπετε ο κύριος Παναγιώταρος.Τέλος, στις σημερινές συνθήκες, δενυφίσταται κάποια μορφή στήριξης της κυ-βέρνησης η οποία να μπορεί να διαχωρί-σει το συνολικό θεάρεστο έργο της από«μεμονωμένες ακραίες» πολιτικές πρα-κτικές όπως αυτή της πολιτικής επιστρά-τευσης. Ο κ. Σαμαράς δεν επιστράτευσετου εκπαιδευτικούς της Ο.Λ.Μ.Ε. ούτεεπειδή ανησύχησε για τον νευρικό κλονι-σμό των υποψηφίων για τις πανελλαδικέςούτε επειδή φοβήθηκε για τη δυναμική

που θα έπαιρνε η συγκεκριμένη, ούτως η

άλλως αντιδημοφιλής, (με την βοήθεια

των Μ.Μ.Ε.), κινητοποίηση. Χρησιμοποί-

ησε αυτό το άκρως αντισυνταγματικό

μέτρο για τρίτη συνεχή φορά ως επίδειξη

πολιτικής πυγμής και ως παραδειγματι-

σμό για όλες τις κοινωνικές κατηγορίες

που πιθανά στο μέλλον να θελήσουν να

διαμαρτυρηθούν. Η στήριξη της κυβέρνη-

σης, ή η έλλειψή της, είναι πλέον συνυ-

φασμένη και με τη συναίνεση προς αυτή

την πρακτική ως μορφή διακυβέρνησης,

ως το κοινά αποδεκτό μέτρο του τι είναι

επιτρεπτό για αυτόν που ασκεί την εξου-

σία σε αυτή τη χώρα.

Είναι εντυπωσιακό που μερικές φορές

μοιάζει σαν μην βλέπουμε τις ενδεχομε-

νικότητες που ανοίγονται διάπλατα για

την ελληνική κοινωνία μπροστά στα μάτια

μας. Μιας κοινωνίας, δηλαδή, που εις το

εξής θα βρίσκεται διαρκώς υπό τη δαμό-

κλειο σπάθη του στρατιωτικού καταναγ-

κασμού. Η υπεράσπιση σήμερα του

δικαιώματος στη απεργία, στην διαδή-

λωση, στην κοινωνική διαμαρτυρία είναι

κάτι παραπάνω από άσκηση φιλελεύθε-

ρων αντανακλαστικών εκ μέρους των πο-

λιτών. Είναι πλέον ταυτισμένη με την

αποκάλυψη των κοινωνικών ερείπιων που

έχει αφήσει πίσω του το μνημόνιο και τα

προγράμματα λιτότητας. Είναι ταυτισμένη

με το δικαίωμα των πεινασμένων να πουν

ότι πεινάνε. Η μερική, εκ περιστροφής

και κατά περίπτωση υποστήριξη της ση-

μερινής κυβέρνησης, ή πτυχών του

έργου της «που ούτως ή άλλως έπρεπε

να γίνουν», δυστυχώς για πολλούς, μας

τελείωσε.

4ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 2013

επιμέλειακειμένου

o MιχάληςNικoλακάκης

Από το «εγέρθητου» ως την επιστράτευση η απόσταση είναι λίγη, πολύ λίγη…

Για να μπορεί να έρχεται η ΠΥΞΙΔΑ στο σπίτι σας…Αλλά και γενικώς για να μπορεί να κυκλοφορεί απρόσκοπτα…

Συνδρομή ετήσια 10 ευρώΥπηρεσίες – Τράπεζες – Φορείς 50 ευρώΣυνδρομή υποστήριξης … Κατά συνείδηση

Το ποσό της συνδρομής σας μπορείτε να το καταθέσετε στους λογαριασμούς μας:

Μην ξεχνάτε να σημειώνετε το όνομα σας

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 5758-020951-719

ΙΒΑΝ GR40 0172 7580 0057 5802 0951 719

ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΣΥΝEΤAIΡΙΣΤΙΚΗ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ ΙΒΑΝ GR33 0870 0410 0000 0001 1181 348

ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ

ή να στέλνετε επιταγή στην διεύθυνση: Πυξίδα Της Πόλης, Τθ 53 / ΤΚ 73135

Χανιά Κρήτης

Οι ιστορικοί που μελετούν το νομικό πολιτισμό της περιόδου του Μεσοπο-λέμου υποδεικνύουν, σε αντίθεση με αντιλήψεις που θέλουν το καθεστώςΜεταξά να αποτελεί μια απόλυτη αντιδημοκρατική πολιτική τομή στο συ-νεχές μιας ευνομούμενης πολιτείας, μια σταδιακή διολίσθηση, σχετιζόμενητόσο με τα επίπεδα της καταστολής όσο και με μια σειρά νομοθετημάτων,στην κατεύθυνση περιστολής της δημοκρατίας.

ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 20135

Τουρισμός (ο): 1. η προσωρινή μετακίνησηατόμων ή ομάδων από τον τόπο διαμονήςτους σε άλλες περιοχές (της χώρας τους ήκαι του εξωτερικού) έχοντας στόχο την επί-σκεψη αξιοθέατων και γενικότερα την ανα-ψυχή ή κάποιον ειδικό σκοπό (εσωτερικός,εξωτερικός, φθηνός, εκπαιδευτικός, παρα-θαλάσσιος, ορεινός, οικολογικός, χειμερι-νός) ή κατηγορία (αγροτικός, περιηγητικός,θρησκευτικός, γαστρονομικός, συνεδριακός,πολιτιστικός κ.α.). 2. (συνεκδοχή) Η οργα-νωμένη προσπάθεια που διεξάγεται από κρα-τικούς (υπουργεία και οργανισμούς) ήιδιωτικούς φορείς (τουριστικά πρακτορεία καιγραφεία, ξενοδοχειακές υποδομές) σε μιαχώρα ή περιοχή, για την προσέλκυση επι-σκεπτών και την ρύθμιση των λεπτομερειώνμετακίνησης, π.χ. «Πλήγμα για τον Ελληνικότουρισμό ο πόλεμος στο Κοσσυφοπέδιο». 3.Το σύνολο των τουριστών που επισκέπτεταιμια περιοχή ή χώρα, «Δεν έχουμε τουρισμόφέτος στο νησί». Ετυμολογία, Tour: σύντομημετακίνηση με επιστροφή, Γαλλικά Tourism.

Το παραπάνω λήμμα «κομίζει γλαύκας ειςΑθήνας», με λίγα λόγια δεν λέει κάτι καινού-ριο, απλά παρέχει σε μας μια πλήρη περι-γραφή - κατά τον Γ. Μπαμπινιώτη - ίσως τηςσημαντικότερης ελληνικής έννοιας, μετά απόαυτήν του Πολιτισμού και με ό,τι αυτή συμ-περιλαμβάνει. Σε κάθε περίπτωση πάντως,τούτη η επί λέξει αναφορά στο ομώνυμο θρυ-λικό πλέον λεξικό, θα μας βοηθήσει στη διε-ρεύνηση του Τουρισμού, τόσο ως μίαεκτίμηση για το σήμερα και τη σαιζόν πουδιανύουμε, όσο και ως μία πρόβλεψη για τοαύριο και την πορεία του.Στην πραγματικότητα, την ώρα που γράφον-ταν αυτές οι γραμμές, η σαιζόν είχε ήδηδώσει δείγματα γραφής ως μια από τις καλύ-τερες των τελευταίων χρόνων, τόσο στο γε-νικότερο επίπεδο, όσο και σε αυτό τηςΚρήτης και των Χανίων, ειδικότερα. Οι προσ-δοκίες που δημιουργήθηκαν από τις προ-κρατήσεις προς το τέλος του προηγούμενουέτους μετουσιώθηκαν σε εμπειρίες, θετικέςτουλάχιστον μέχρι αυτό το χρονικό σημείο,

χωρίς να προβλέπεται κάτι δυσοίωνο μέχριτο τέλος της φετινής χρονιάς. Το αντίθετομάλιστα. Τα επίσημα στοιχεία του ΑερολιμέναΧανίων δείχνουν για το 1ο τετράμηνο τουέτους 45.000 αφίξεις, έναντι 36.000 τουπροηγούμενου έτους, 26.000 του 2011 και22.500 του 2010. Μια αύξηση πάνω από 22%σε σχέση με την τελευταία χρονιά και σχε-δόν 100% κατά την τελευταία τριετία, μόνοαισιόδοξα μπορεί να μεταφραστεί. Στην ίδιαλογική, οι πτήσεις charter στο ίδιο χρονικόδιάστημα έφτασαν τις 341, με αύξηση πάνωαπό 30% σε σχέση με τις 260 του 2012, τις195 του 2011 ή τις 138 του 2010, παρέχον-τας έτσι μια εξήγηση του φαινομένου.Θα συνεχιστεί η παραπάνω πραγματικότητατου 1ου τετραμήνου, καθ’ όλη τη διάρκειατης φετινής τουριστικής χρονιάς; Η απάντησηκαι στο ερώτημα αυτό, κινείται επίσης προςτη θετική πλευρά. Κι αυτό γιατί ναι μεν μπο-ρεί να μας ευνοεί η, για τα καλά, εγκατά-σταση των αεροπορικών εταιρειών χαμηλούκόστος στην Κρήτη, εντούτοις υπάρχει μιαολόκληρη σειρά, επίσης θετικά αξιολογού-μενων παραμέτρων. Η θερμή εστία στη ΜέσηΑνατολή και εν μέρει στην Τουρκία και τηνΑίγυπτο, η εμφάνιση της οικονομικής κρίσηςστις λοιπές χώρες του Νότου με διαφοράφάσης σε σχέση με την Ελλάδα, η υποτίμησητου ευρώ σε σχέση με τα σκανδιναβικά νομί-σματα, η αναβάθμιση αγορών όπως η ρωσική,συνθέτουν και στηρίζουν μια πολύ θετικήδέσμη τάσεων, η οποία μέσα στην ευδαιμονίατης ακουμπάει με το ίδιο ραβδί, τόσο τοπαρόν όσο και τα επόμενα τουριστικά έτη.Θα αποτυπωθούν οι παραπάνω αυξητικές τά-σεις σε επίπεδο αφίξεων στο νησί και σε επί-

πεδο εισπράξεων; Εδώ πλέον πρέπει νααποχαιρετίσουμε τη θετική πλευρά τωνπραγμάτων και να περάσουμε στην άλλη, τηνπιο χλωμή, που δε μας αρέσει, εντούτοιςπάντα υπάρχει σε κάθε έκφανση της οικονο-μίας και της ζωής γενικά. Σε καμία περί-πτωση είναι η απάντηση, ή ακόμαακριβέστερα, αν υπάρξει αύξηση στον τζίροαυτή θα είναι πολύ μικρότερη σε σχέση μετην αύξηση στις αφίξεις. Μερικοί έχουν κάνειπροβλέψεις για αύξηση τζίρου η οποία θαφτάσει και το 12-14%, αλλά προς το παρόν,ας μείνουμε ευχαριστημένοι και με το μονο-ψήφιο νούμερο. Το μικρό καλάθι είναι πάνταπιο ασφαλές. Στο κρίσιμο ερώτημα του γιατίσυμβαίνει αυτό, ας επιχειρήσουμε να ξετυλί-ξουμε ένα μίτο, ο οποίος μοιραία θα μας τα-ξιδέψει από την πραγματικότητα του σήμερα,στο αύριο.Πόσο πιθανό είναι πλέον, οι κουτόφραγκοι ναμην αντιληφθούν ότι τα χρήματά τους είναι«χρυσά»; Πόσο πιθανό είναι σε μια χώρα, ηοποία ακόμα και με την απλή ημερολογιακήαλλαγή του κλίματος από χειμερινό σε θε-ρινό φοράει μια διαφορετική φορεσιά για ναμην υπάρξουν πιέσεις; Η Ελλάδα στηρίζει στοκαλοκαίρι, όχι μόνο τα έσοδά της αλλά καιτην πολιτική της σταθερότητα και ηρεμία, τηναναστολή καλών αλλά και κακών, προκειμέ-νου να μην επηρεαστούν «τα μπάνια τουλαού». Έτσι γίνεται από την εποχή του Ομή-ρου, έτσι θα γίνει και τώρα. Μ’ άλλα λόγια,το πλέον απίθανο θα ήταν να μην δεχτούμεπιέσεις σε σχέση με τις τιμές και τον αντα-γωνισμό, τις οποίες ήδη δεχόμαστε, όψιμααπό τις δυτικές περιοχές της Τουρκίας, μό-νιμα δε από την λοιπή Μεσόγειο.Εδώ πια, θα «συγκρουστούμε» με το ίδιο τοτουριστικό μας μοντέλο το οποίο αποτελεί τοβασικό αίτιο - λόγο που δε μπορούμε να με-τουσιώσουμε την αύξηση των επισκεπτώνμας σε ανάλογη αύξηση τζίρου. Το μαζικόμοντέλο τουρισμού, αποτελεί το βωμό στονοποίο θυσιάζεται η ποιότητα και καταλήγει,σε μοντέλο χαμηλής οικονομικής απόδοσης.Μετατρέπει τη διαμονή σε μια εβδομαδιαία ήδεκαπενθήμερη κατανάλωση τροφίμων καιποτών χωρίς όριο, κουβαλώντας παράλληλαδυο βασικά μειονεκτήματα, στο τουριστικόμας αποτέλεσμα.Κατ’ αρχήν, όταν το κόστος μετατρέπεται σεμια παράμετρο, ένα απλό νούμερο σε Ευρώ,που αφορά την all inclusive διαμονή του επι-σκέπτη, είναι εξαιρετικά δύσκολο να μην πιε-στεί. Εδώ οι ποιοτικές έννοιες χάνουν σεμεγάλο βαθμό τη σημασία τους. Ο τουριστι-κός πράκτορας σε ρόλο διαπραγματευτήτιμών και η ποιότητα από την άλλη, σε μιαδιελκυστίνδα η οποία τελικά θα γείρει προς

την πλευρά εκείνου που πληρώνει. Όπωςακριβώς δε μπορούμε να συναγωνιστούμε μεόρους τιμής πώλησης το ισπανικό λάδι πουμαζεύεται με τις μπουλντόζες, έτσι δε μπο-ρούμε διαχρονικά να διαπραγματευτούμε τοτουριστικό μας προϊόν με τιμές και παροχέςΤουρκίας. Όσο το κάνουμε αυτό, τόσο θαβλέπουμε αναντιστοιχία, μεταξύ αφίξεων καικερδοφορίας.Επίσης ο παραπάνωεπισκέπτης, την Ελ-λάδα, την Κρήτη και ταΧανιά επισκέπτεται,αλλά ούτε «ακουμ-πάει» τίποτα από όλα αυτά. Δέσμιος, σε έναδωμάτιο με παραδοσιακή πρόσοψη αλλά δια-κοσμημένο σε στυλ ΙΚΕΑ, συχνά πίνονταςμέχρι να του το επιτρέπει το ωράριο του allinclusive, δεν θα δει ποτέ τι σημαίνει Φαράγγιτης Σαμαριάς, Χρυσοσκαλλίτισα, Ελαφονήσι,Γραμβούσα, αλλά και Παλιόχωρα, Σφακιά,Λουτρό, Σούγια ή Γαύδος. Με 15.000 κλίνεςάναρχα τοποθετημένες από τον Κλαδισόμέχρι το Καστέλι, χωρίς ουσιαστικά χωροτα-ξικό πλαίσιο, η προστασία του περιβάλλον-τος πάει περίπατο και όλες οι θεματικές καιεναλλακτικές μορφές του τουρισμού εξαφα-νίζονται ή ακόμα καλύτερα, παραμένουν παν-τελώς άγνωστες στον επισκέπτη. Μοιραία, ηεπίσκεψή του θα περιοριστεί σε 2-3 απογευ-ματινές βόλτες στο κοντινό προάστιο, άντεκαι μία στην Παλιά Πόλη των Χανίων, αλλά η«άγρια Κρήτη» θα παραμείνει μόνο σε εγχει-ρίδια που ο ίδιος ποτέ δε θα ‘χει την ευκαι-ρία να δει.Καλοί και απαραίτητοι οι υποδοχείς των 4 και5 αστέρων, εξαιρετική η συνδυαστική ήπια,φιλική περιβαλλοντικά δόμηση κι οι παραθε-ριστικές κατοικίες, σημαντικό να ενισχυθούνκαι οι μικρές οικογενειακές μονάδες, πολύκρίσιμο να μείνει το αεροδρόμιο Χανίωνακόμα κρατικό για να αυξηθούν οι αεροπορι-κές εταιρείες χαμηλού κόστους, αλλά μαζί μεόλα αυτά, θα πρέπει να προσεγγίσουμε σεένα σημαντικό βαθμό το εναλλακτικό μον-τέλο. Δεν περιμένει κανείς να γίνουμε απότη μια μέρα στην άλλη ο παράδεισος του ια-τρικού π.χ. τουρισμού, αλλά οι αγροτουριστι-κές μονάδες σε συνδυασμό με τις υπέροχεςπεριηγητικές μας διαδρομές, οι γαστρονομι-κές μας αρετές που ούτως ή άλλως είναιστην κορυφή των προτιμήσεων των επισκε-πτών μας, θα μπορούσαν να δημιουργήσουνπόλους έλξης αλλά και διαφοροποίησης τουτουριστικού μας κύκλου, ώστε να αποτελέ-σει όλος ο Νομός και το νησί γενικότερα μιατουριστική αγορά, αρκετά πιο διευρυμένηαπό τη μονοδιάστατη κλεισούρα της μεγάληςμονάδας. Κέρδος για την τοπική οικονομία,κέρδος για όλους. Διαφορετικά, υπάρχει καιμια 4η ερμηνεία της λέξης «τουρισμός» πουσημαίνει μεταφορικά «εκτός θέματος» ή τηνπαρουσία κάποιου σε ένα χώρο χωρίς ναανήκει σοβαρά σε αυτόν ή να τον υπηρετείσωστά, π.χ. «Οι φαντάροι δεν έρχονται στοστρατό για Τουρισμό…» και ετούτη, δε θέ-λουμε να την ξέρουμε, σωστά;

Μηχανικός Παραγωγής & Διοίκησης MSc

O Τουρισμός στην Κρήτη: Η Εκτίμηση για

το σήμερα και μια Πρόβλεψη για το αύριο

Γράφει οΚυριάκος Γ.Κώτσογλου*

6ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 2013

Μάιος μήνας και το τέλος ενός ακόμη σχολικούέτους πλησιάζει. Τα συναισθήματα ανάμεικτα καιόλοι μας, γνωστοί και άγνωστοι, μικροί και με-

γάλοι, γονείς και φίλοι, εκπαιδευτικοί και μαθητές,έχουμε κάτι να σημειώσουμε για την πορεία μας, την εμ-πλοκή μας, την αδιαφορία μας, το άγχος, τα προβλήματα,

την ξεγνοιασιά… σε αυτή τη σχολικήδιαδρομή.Απρίλιος του 2013, λίγες πριν, σε μιασχολική εφημερίδα γυμνασίου τηςπόλης μας διάβασα μια σειρά από μα-θητικά άρθρα, σχετικά με τις απόψεις

των μαθητών για τη σχολική ζωή…, τη ματιά των μαθη-τών. Στις καταγραφές τους, μεταξύ άλλων αναφέρουν:«… σχολική ζωή…, όμορφη, ξέγνοιαστη και χαρούμενηζωή, γεμάτη όνειρα που προσπαθεί κανείς να τα φαντα-στεί και να τα κατακτήσει μέσα από τις γνώσεις και τιςπληροφορίες που του παρέχει το σχολείο. Το πετυχαί-νει όμως; Δεν ξέρω…», «… η κατά τη γνώμη μου, υπο-ανάπτυκτη ελληνική παιδεία προσπερνά την ουσία καιεστιάζει στην απομνημόνευση, αξιολογώντας τη μνήμηκαι όχι την κρίση του μαθητή.», «… πιστεύω πώς ο κάθεμαθητής θα πρέπει να διεκδικήσει το δικαίωμά του στηνεκπαίδευση»Αυτή η απεριόριστη ορμή, η καθαρή απρόσμενη σκέψη, ηαπίστευτη εσωτερική ανεξαρτησία, τα όνειρα που λάμ-πουν στα μάτια του, τα απροσδόκητα τολμήματα, είναικάποια από τα πράγματα που ζηλεύεις και σε μαγεύουνσε ένα νέο. Αυτές και άλλες από τις απόψεις των μαθητών στάθη-καν η αφορμή για αυτό το μικρό σημείωμα που προσπα-θεί να αποτυπώσει μια συγκεχυμένη κατάσταση, που απότη μια ενθαρρύνει, ευχαριστεί και επιδοκιμάζει και απότην άλλη προβληματίζει και ανατρέπει.Έτσι, προσπάθησα να εντοπίσω μια γενικότερη άποψηγια το σχολείο σήμερα, την αίσθηση των μαθητών μαςαλλά και της κοινωνίας μας γενικότερα με κάποια στοι-χεία, διαχρονικά.Σε έρευνα Κοινής Γνώμης με αντικείμενο την αποτύπωσητων απόψεων αλλά και της μέχρι τότε γνώσης και πλη-ροφόρησης της κοινής γνώμης για την υφιστάμενη κατά-

σταση και προοπτική στη ΛυκειακήΕκπαίδευση που πραγματοποι-ήθηκε τον Ιανουάριο του 2011,από G.P.O. ΕΡΕΥΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΑΕ σε γενικό πληθυσμό στο σύ-νολο της επικράτειας ηλικίας 16έως 60 ετών, για το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ, με αφορμήτην τότε δρομολογούμενη εκπαι-δευτική μεταρρύθμιση διαβά-ζουμε:Στο Νέο Λύκειο θα πρέπει:●Να μειωθεί ο αριθμός και η ύλητων μαθημάτων●Να διασφαλίζεται περισσότεροςελεύθερος χρόνος για τους μαθη-τές●Να αποκτήσει ο μαθητής το δικαίωμα – ευθύνη της επι-λογής●Να ανανεωθεί άμεσα το καθηγητικό δυναμικό με καθη-γητές νεότερους σε ηλικία, οι οποίοι φαίνεται να έχουναμεσότερη και ευκολότερη πρόσβαση στους μαθητέςΑναγνωρίστηκε επίσης ότι οι περισσότεροι μαθητές συν-δέουν την εκπαίδευση τόσο με την αγορά εργασίας όσοκαι με την γενική μόρφωση ενώ εκδηλώθηκε έντονα ηανάγκη ενίσχυσης του Σχολικού Επαγγελματικού Προσα-νατολισμούΠαράλληλα, από την πλευρά των γονέων επισημάνθηκε

ότι οι διαρκείς μεταρρυθμίσεις του εκπαιδευτικού συ-στήματος αποπροσανατολίζουν το μαθητή και την οικο-γένεια του, ενώ προτάθηκε το Γυμνάσιο να προσφέρειγενική παιδεία και το λύκειο πιο εξειδικευμένη.Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση για το Νέο Λύκειο είναιακόμη και σήμερα 2,5 χρόνια μετά ένα σημαντικό ζητού-μενο.Πόσες όμως προσπάθειες για εκπαιδευτική μεταρρύθ-μιση έχουν ιστορικά πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα; ΟΣήφης Μπουζάκης, Καθηγητής Ιστορίας Εκπαίδευσηςτου Πανεπιστημίου Πατρών αναφέρει:Από την πρώτη θεσμοθέτηση του ελληνικού σχολικού συ-στήματος την τριετία 1834-1837 μέχρι το 1974 θα συν-

ταχθούν εκατοντάδεςεκπαιδευτικά νομοσχέδια.Απ’ αυτά:• Άλλα θα συνταχθούν αλλά δε θαφθάσουν ποτέ στη Βουλή.• Άλλα θα φθάσουν στη Βουλήαλλά δε θα συζητηθούν.• Άλλα θα συζητηθούν, άλλα δεθα ψηφισθούν.• Άλλα θα ψηφισθούν αλλά στησυνέχεια δε θα εφαρμοσθούν.• Άλλα θα ψηφισθούν και θαεφαρμοσθούν, αφού αλλοιωθούνή γίνουν «αγνώριστα».Στη χώρα μας, με 230 ΥπουργούςΠαιδείας το παραπάνω χρονικόδιάστημα (1834-1974), η ερμη-νεία αυτών των συνεχών μεταβο-

λών ανάγεται στην κατίσχυση του πολιτικού στοιχείου,του ασφυκτικού εναγκαλισμού της εκπαίδευσης από τοκράτος (το σχολείο ως διακύβευμα εξουσίας). Ενώ γιατην περίοδο 1974-2013 είχαμε 28 Υπουργούς, οι οποίοιθα επιχειρήσουν πολλές εκπαιδευτικές τομές και πολ-λές φορές το τοπίο θα είναι έντονα συγκρουσιακό.Αυτό όμως που καθημερινά διαβάζουμε στα μάτια κυρίωςτων μαθητών μας, είναι ότι πρέπει όλοι μας να ακολου-θήσουμε μια κοινή πορεία προσπαθώντας να κάνουμετην παιδεία υπόθεση όλων μας…

Η σχολική ζωή… με τα μάτια των μαθητών

Γράφει οΓιώργος

Γώγουλος

ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 20137

8ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 2013

Προϊόν πάλης με τις λέξεις και το ρυθμό, πάνω απ’ όλα ωστόσο, μια απροκάλυπτηκατάθεση ψυχής που την εναποθέτει στην κρίση του αναγνώστη, είναι η ποιητικήσυλλογή του Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη «Όταν γίνεις ποίημα» που κυκλοφορήθηκεστις αρχές του 2013 από την «Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης - Πυξίδα της Πόλης»και περιλαμβάνει ποιήματα που γράφτηκαν την τελευταία 25\ετία.Σημείο στίξης του ποιητή το ερωτηματικό, ως βίωμα, ως σκέψη και ως όραμα, πουπασχίζει να βγει στο φως, να γίνει ποίημα. «Όταν γίνεις ποίημα,/ μικρό ερωτημα-τικό/ της τωρινής ανησυχίας, /θα πάψω να ’χω συντροφιά/ την αποψινή αγρύπνια»,λέει στο πρώτο του ποίημα.Στην πρώτη ενότητα της συλλογής (24 ποιήματα) ο ποιητής κινείται βασικά στον«ιδιωτικό» του χώρο. Αποκαλύπτει μύχιες σκέψεις του, καταθέτει τα συναισθή-ματά του γι’ αγαπημένα πρόσωπα και ανασυνθέτει κομμάτια απ’ τη ζωή του, κυρίωςαυτήν των παιδικών του χρόνων. «Πολλά βράδια,/ λίγο πριν κλείσω τα μάτια,/ πιάνωτην ψυχή μου απ’ το χεράκι/ -«στράτα στρατούλα», της λέω-/ και τη βγάζω βόλτα/στα παιδικά λημέρια», γράφει…Στη δεύτερη ενότητα (32 ποιήματα) ο ποιητής βγαίνει «Εις την οδόν». Ακολουθείκάποια απ’ τα μονοπάτια της Ιστορίας, πηγαίνει στην «αγορά των μεταπρατών»όπου «διατιμώνται τα αδιατίμητα», για να σχολιάσει κάποιες απ’ τις ανθρώπινεςσυμπεριφορές και κατασκηνώνει στις πλατείες των αγώνων για ένα καλύτεροαύριο. Εκεί που τα δάχτυλα σφίγγονται σε γροθιά κι αντροκαλούνε τον ουρανό.«Όχι για ν’ ανοίξουνε τρύπες,/ αλλά για να τον ταρακουνήσουνε/ συθέμελα!». Αυτόωστόσο δε σημαίνει ότι δεν ατενίζει την ενυπάρχουσα ομορφιά της ζωής και ότι δεχάνεται κάποιες φορές ρεμβάζοντας…Η στατικότητα και ο εφησυχασμός δεν έχουν θέση στην ποίηση -όπως και στη

ζωή- του Βαγγέλη Κακατσάκη. Ένας «χαρταετός» που απελευθερώνεται απ’ τοσπάγκο του oι ανησυχίες, οι σκέψεις και οι προβληματισμοί του. Ένας χαρταετόςπου τελικά δεν του ανήκει και γι’ αυτό, κατά δήλωσή του, τον αγαπά περισσό-τερο…Ο Βαγγέλης Κακατσάκης γεννήθηκε στο Νίππος Χανίων από γονείς αγρότες το1948. Είναι απόφοιτος της Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας, σπούδασε στηνΠάντειο Σχολή (σημερινό Πάντειο Πανεπιστήμιο) και μετεκπαιδεύτηκε στις Επι-στήμες της Αγωγής. Εργάστηκε για 36 χρόνια ως δάσκαλος. Έχει ασχοληθείενεργά, για μια 20ετία περίπου, με το συνδικαλισμό και συνεχίζει ν’ ασχολείταιεδώ και 40 χρόνια με τον πολιτισμό και την παράδοση. Είναι συνεργάτης, απ’ ταμέσα της 10ετίας του 1970, της εφημερίδας «Χανιώτικα νέα». Εκτός των άλλωνδημοσιευμάτων του (ποιήματα, διηγήματα, επιφυλλίδες, χρονογραφήματα, άρθρα,μελέτες κ.λπ.) έχουν κυκλοφορηθεί σε βιβλία άλλες δύο ποιητικές του συλλογές:«Τα άλογα του χρόνου» (1973) και «ΚΑΖΟΒΑΡ» (εκδ. «Φιλιππότη», 1987).

Εκδόσεις Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης – Πυξίδα της ΠόληςΤΘ 53 ΤΚ 73135 Χανιά Κρήτης , Τηλ. 28210 74104

Web: www.pe-kritis.gr mail: info@pe-kritis.gr http://ekdoseis-pek.blogspot.gr/

PASSE-PARTOUT "O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν ακούει ένα γλυκό τραγούδι,να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και,αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνειτο αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...".

Γκαίτε.

Απαλλαγμένο από τη φόρτιση του ιστορικού συνειρμού,το Τριανόν έχει επικρατήσει να παραπέμπει στην ομορ-φιά του τοπίου, στην ξεκούραση των θαμώνων . Ίσως γι’αυτό τόσοι χώροι εκδηλώσεων στην Ελλάδα φέρουν τ’όνομά του. Αλλά και η αισθητική τέτοιων χώρων προκα-λεί για δημιουργία. Σε αλληλεπίδραση μ’ έναν τέτοιο χώροπαρουσίασαν οι PASSE-PARTOUT την παράστασή τους«με δράσεις μετά μουσικής», αναδεικνύοντας έτσι τη θε-ατρικότητα του τραγουδιού και όλο το ιστορικό-πολιτι-σμικό υπόβαθρο που αυτό μεταφέρει. Οι εξαιρετικέςδιασκευές ταίραξαν τις χορδές της κιθάρας με το κορίτσιστο μπαλκόνι να τραγουδά στο φεγγάρι το τραγούδι τηςξενιτιάς, την καρέκλα του ρεμπέτικου στον «πασατέμπο»με τους στίχους her beauty and the moonlight overthrewyou, (hallelujah), το «χαράζω δίστιχα των active memberστο κορμί μου/κι έχω ένα κόμπλεξ για τη φωνή μου…» μ’ένα μιούζικαλ και με τη δροσιά του Je veux de l'amour, dela joie, de la bonne humeur, την εκπληκτικά υποδυόμενησε αργή κίνηση αναπαράσταση πάλης στον ήχο του sky-fall με τον αλλιώτικο νόμο της Κανελλίδου. Με τραγού-δια και ωραίες εικόνες δυο βράδια περιηγηθήκαμε σεομορφιές του κόσμου, σε ομορφιά ψυχής… Εις το επανι-δείν!

Βούλα Καντεράκη

Α

Ν

Ε

Π

Α

Ι

Σ

Θ

Η

Τ

Ω

Σ

«Όταν γίνεις ποίημα»Χανιά 2013

Σχήμα: 17 x 24,5 Σελ: 80 Τιμή: 9 ευρώISBN: 978 - 960 - 98066 - 7 - 1

Εκδόσεις Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης – Πυξίδα της Πόληςhttp://ekdoseis-pek.blogspot.gr/

ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 20139

Επαγγέλματα από το χθες στο σήμερα

Ο Μόχθος των ΑνθρώπωνΣυγγραφέας : Συλλογικό ( λεύκωμα)

Σχήμα: 21x 29 , Σελ:136, Τιμή:17,16 ευρώISBN: 978-960-98066-6-4Εκδόσεις Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης –Πυξίδα της Πόλης

Μέσα από τις σελίδες του λευκώματος

«Επαγγέλματα από το χθες στο σήμερα ,Ο

Μόχθος των Ανθρώπων» επιχειρούμε μια

αναδρομή στην Ελλάδα που χάθηκε αλλά

και στην Ελλάδα που μεταλλάσσεται διαρ-

κώς μέσα από την καθημερινή εργασία. Ένα

οδοιπορικό αυτογνωσίας, γνωριμίας με τον

κόσμο των γονιών και των παππούδων μας

που δίνει τη θέση του άλλοτε νοσταλγικά,

άλλοτε δυναμικά και άλλοτε καταστροφικά

στην πραγματικότητα του σήμερα που με

απίστευτη ταχύτητα γίνεται χθες.

Η αποτύπωση 54 φωτογράφων συναντιέται με αρχειακό υλικό συγκροτώντας μια αφήγηση

με περισσότερες από 300 φωτογραφίες που αποτυπώνουν ένα ταξίδι σε μια Ελλάδα που είτε

δεν υπάρχει πλέον, είτε μεταλλάσσεται ραγδαία.

Παράλληλα το λεύκωμα αποτελεί μια ανάγνωση – γέφυρα αυτού που φεύγει με αυτό που πι-

θανά θα μπορούσε δυναμικά να το αντικαταστήσει.

Εμμανουήλ Ροΐδη

«Η Μηλιά»Διασκευή: Μαρινέλλα ΒλαχάκηΕικονογράφηση: Νίκος Μπλαζάκης

Σχήμα: 18x18, Σελ:36, Τιμή:10,65 ευρώISBN: 978-960-98066-4-0Εκδόσεις Πολιτιστική Εταιρεία ΚρήτηςΠυξίδα της Πόλης

Το βιβλίο περιέχει CD με θεατρική από-δοση του παραμυθιού από τους, ΚωστήΚαπελώνη και Μαρινέλλα Βλαχάκη.Πρωτότυπη μουσική από το ΛεωνίδαΜαριδάκη και τραγουδούν, Δάφνη Πανουργιά-Λεωνίδας Μαριδάκης

Το παραμύθι «Η Μηλιά» του Εμμανουήλ Ροΐδη δημοσιεύτηκε πρώτη φορά το 1895 και είναι

το μοναδικό έργο του συγγραφέα που έγραψε στη δημοτική.

«Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι βρίσκει ένα πρωί, κάτω από ένα μηλόδεντρο, μέσα στο δάσος ένα

κοριτσάκι, σκεπασμένο με άνθη λευκά, που είχε ρίξει απάνω του ο άνεμος τη νύχτα. Αμέσως

το υιοθετούν και το φωνάζουν Μηλιά. Το κορίτσι έχει μεγάλη καρδιά, αγαπάει πολύ τους γο-

νείς του και προστατεύει με κάθε τρόπο τα ζώα και τα πουλιά του δάσους . Εκείνα με τη

σειρά τους το ανταμείβουν και…»

Ένα τρυφερό παραμύθι που κρατάει ευχάριστη συντροφιά στα παιδιά αλλά και στους μεγά-

λους που αισθάνονται κάποιες στιγμές παιδιά.

Με τρεις νέες εκδόσεις συνεχίζουν την εκδοτική τους πορεία

η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και η Πυξίδα της Πόλης.

Τρεις προτάσεις για μικρούς και μεγάλους αναγνώστες. Αναζητήστε τα …

Εκδόσεις Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης – Πυξίδα της ΠόληςΤΘ 53 ΤΚ 73135 Χανιά Κρήτης , Τηλ. 28210 74104info@pe-kritis.gr www.pe-kritis.gr

Αναζητήστε τα …

Αλ.Παπαδιαμάντης, «Χαλασοχώρηδες»

και άλλες «δύο αιώνων πρίν» σύγχρονες πολιτικές ιστορίεςΣυγγραφέας : Θεοδωσία Δασκαλάκη

Σχήμα: 17x 24 , Σελ:62, Τιμή:7,00 ευρώISBN: ISBN 978 - 960 - 98066 - 5 - 7Εκδόσεις Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης – Πυξίδα της Πόλης

Η καθαρεύουσά του , φωνή λαού που έφτανε εκεί όπου έπρεπε να

φτάσει .

Χριστιανός Ορθόδοξος μα και ειδωλολάτρης μαγεύεται από το νάι

του Δερβίση, κάνει το σταυρό του μπροστά στην Ακρόπολη, πιστεύει

σε μαντζούνια,μάγισσες και στοιχειά .

Η εκκλησία του χωρούσε κάθε άνθρωπο όμως δεν έδωσε συγχωρο-

χάρτι στους ανάξιους λειτουργούς της. Αντιευρωπαϊστής ; Βυζαντι-

νός ; Κάτι περισσότερο . Έλληνας Αντιρατσιστής .

Συντάκτης του πρώτου καταστατικού θεσσαλικού αγροτικού συλλό-

γου.

Η πολιτική του, ανάθεμα στην κομματικοκρατία και στην ηθική της .

Κοσμολαϊτης και όχι κοσμοκαλόγερος .Πορεύτηκε μόνος ανάμεσα στους λαϊκούς ανθρώπους

. Έζησε ελεύθερος από τα « πρέπει» του δημοσιογράφου , του συγγραφέα .Μακριά από

ανιαρούς κύκλους που υπόσχονται κοινωνική αναρρίχηση .

Έχτισε ,με μελάνι , το σπίτι του Έλληνα νησιώτη .

Έβαλε τη φύση αδιάψευστο μάρτυρα της ανθρώπινης ιστορίας .

Προκλητικός στην απλότητά του. Τόσο απλός που πάντα θα ανακα-

λύπτουμε το ατελεύτητο της γραφής του.

Η συγγραφέας

Η Θοδωσία Δασκαλάκη μεγάλωσε στην Πανέθημο Κισσάμου Χανίων.

Είναι πτυχιούχος της Σχολής Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής Ψυχολογίας

του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και απόφοιτος της Δημοσιογραφικής

Σχολής Μπόνα .Έχει πραγματοποιήσει μια έκθεση ζωγραφικής υπό

την αιγίδα του Πνευματικού Κέντρου Ιωαννιτών .Έχει διασκευάσει

το παραμύθι «Το δάκρυ του μαέστρου» και την κωμωδία «οι τρελλοί

της εποχής» και έχει γράψει δύο θεατρικά έργα «Το αλητάκι» και «Τα

πιο όμορφα όνειρα τα βλέπουμε ξύπνιοι». Και τα τέσσερα έχουν ανέ-

βει από την Θεατρική ομάδα «Το αμπερνάλλι» στη Ρόδο . Αρθρογρα-

φεί στην Πυξίδα της πόλης, στον τοπικό τύπο της Ρόδου ,ενώ στο

παρελθόν εργάστηκε στον 902fM στα Ιωάννινα ,στην Αυγή της Κυρια-

κής και σε αθηναϊκά περιοδικά πολιτιστικού περιεχομένου.

http://ekdoseis-pek.blogspot.gr/

Για ποιο λόγο κάποιος αποφασίζει την προσωπική περι-πέτεια να την κάνει βιβλίο;

Είναι το αντίδωρο –μου- προς την κοινωνία για το με-γάλο δώρο που μου έκανε. Και για τη διάδοση της ιδέαςχάρη στην οποία εγώ ζω. Εξάλλου δεν εξέλειψε η λίστα μετη μεταμόσχευση τη δική μου επομένως θα ήταν πολύεγωιστικό να ασχοληθώ μόνο με τον εαυτό μου και να ξε-χάσω όλους και όλες που έμειναν πίσω και περιμένουνκαι αυτοί το θείο δώρο

Σε απασχόλησε σε ποιο βαθμό η ιστορία σου ενδιαφέρειτην υπόλοιπη κοινωνία;

Είναι προφανές πως την κοινωνία δεν την ενδιαφέρειη προσωπική μου ιστορία θα έπρεπε να την ενδιαφέρειόμως η ιδέας της δωρεάς οργάνων. Η στατιστική λέει πωςπερισσότερες πιθανότητες έχουμε να χρειαστούμε κά-ποιο όργανο στη ζωή μας παρά να χρειαστεί να χαρί-σουμε. Επομένως η δωρεά μας αφορά όλους καιπρωτίστως εμάς και τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Πόσο δύσκολο ήταν το εγχείρημα; Ο Μένης Κουμανταρέας σε μια συνέντευξή του δή-

λωσε πως «κοστίζει πολύ ακριβά να εξομολογείσαι τις εμ-πειρίες σου και τα βιώματά σου. Κι ακόμα ακριβότερα νατα μεταπλάθεις σε μυθιστόρημα ή διήγημα». Θα προ-σθέσω μόνο πως ήταν ένα βιβλία που έπρεπε να «γρα-

φτεί γρήγορα» διότι γράφοντας ξα-ναβιώνεις τις καταστάσεις και ξυ-πνάει η μνήμη του σώματος πουείναι οδυνηρή.

Να σας πω μόνο πως όταν κα-τέγραφα τη στιγμή της μεταμόσχευ-σης το δωμάτιο γέμισε την μυρωδιάτου ιωδίου όπως στην αίθουσα τουχειρουργείου και το τραπέζι μουτραντάχτηκε σαν να έγινε σεισμός.

Η ισορροπία ανάμεσα στην ψύ-χραιμη αφήγηση της ιστορίας καιτης ψυχολογικής επιβάρυνσης τουπρωταγωνιστή διαχωρίζονται;

Ήταν η μεγάλη αγωνία μου γιατο αν θα κατόρθωνα να ξεπεράσωτο σκόπελο του τραύματος. Τώραλίγους μήνες μετά την κυκλοφορίατου είμαι πιο ήσυχος και ικανοποι-ημένος διότι μου λένε πως τα κα-τάφερα. Με γεμίζει χαρά πωςόσοι/ες το διάβασαν μιλούν για ένααισιόδοξο βιβλίο και καθόλου μελο-δραματικό.

Τι σημαίνει εγγράφομαι στην «λίσταγια μεταμόσχευση».

Πως «τελείωσαν τα ψέματα»και βρίσκεσαι ενώπιος ενωπίω.Είναι μια σχοινοβασία ζωής και θα-νάτου και από το πώς θα διαχειρι-στείς αυτή την «κατάσταση» θεωρώπως παίζει το σπουδαιότερο ρόλοστην τελική έκβαση της υπόθεσης.

Τελικά τι είναι η καταμόσχευση, ωςδιαδικασία, εμπειρία, ιατρικήπράξη, αρχή και τέλος ζωής;

Η συγκλονιστικότερη εμπειρίακαι ένα μεγάλο μάθημα ζωής. Καιαν όλα πάνε καλά η απόλυτη ευτυ-χία. Έτσι αρχίζει και το βιβλίο:

«…Την πρώτη ημέρα που πή-γαμε στο νέο μας σπίτι από τα Κ.Πετράλωνα στον Ταύρο, λίγουςμήνες μετά τη γέννησή μου, χιό-νισε. Λένε πως αυτό είναι ευτυχία.Στην διαδρομή μου πολλές φορέςτην πλησίασα όμως τη βίωσα με τονπιο απόλυτο τρόπο 52 χρόνια μετά,το Μάη του 2009, όταν και ξύπνησαμε την καρδιά ενός 27χρονου, ναχτυπάει μέσα μου.

Το βιβλίο αυτό είναι η αφήγησηαυτής της συγκλονιστικής ιστο-ρίας»

Σε άλλαξε αυτό το βίωμα και αν ναισε τι;

Το μεγάλο μάθημά της μεταμό-σχευσης είναι, φροντίδα για τονεαυτό μου, φροντίδα για τους άλ-λους.

Η μνημονιακή πολιτική των τελευ-ταίων χρόνων πως επηρεάζει και τι

προβλήματα δημιουργεί στην κοι-νωνία των ανθρώπων με μεταμο-σχεύσεις;

Είναι απολύτως προφανές πωςη κατάρρευση του δημόσιου συστή-ματος υγείας αλλά και οι συνεχείςπερικοπές σε συντάξεις και επιδό-ματα επιβαρύνουν τους πιο αδύνα-μους. Η μεγάλη πλειοψηφία τωνμεταμοσχευμένων ανήκουν στουςχαμηλοσυνταξιούχους. Πολλέςφορές βρίσκονται στη θέση να επι-λέγουν φάρμακα αδυνατώντας να ταπρομηθευτούν όλα.

Αλλά για να είμαι απολύτως ει-λικρινής, οι μεταμοσχευμένοι καρ-διάς έχοντας την παρακολούθησητου Ωνασείου είμαστε σε πολύ κα-λύτερη θέση από τους άλλους με-ταμοσχευμένους, που πολλέςφορές δεν έχουν ούτε ένα σταθερόγιατρό να τους παρακολουθεί.

Έχοντας βιώσει την εμπειρία τηςμεταμόσχευσης, αλλά και όλες τιςδιεργασίες πριν και μετά, ποιο είναιτο μήνυμα σου προς όλους εμάς;

Ο μόνος τρόπος να νικήσεις τοθάνατο είναι να δώσεις ζωή. Καιαυτό το κάνει μόνο η μάνα και ηδωρεά οργάνων.

10ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 2013

«…Το μεγάλο μάθημά της μεταμόσχευσης είναι,

φροντίδα για τον εαυτό μου, φροντίδα για τους άλλους…»

Πέτρος Κακολύρης, συγγραφέας, αντιπρόεδρος του συλλόγου μεταμο-σχευμένων καρδιάς "Συνεχίζω"

Η ιστορία της καρδιάς μου,το χρονικό μιαςμεταμόσχευσης  

Πέτρος Κακολύρης

(εκδόσεις Εύμαρος)

«…Την πρώτη ημέρα που πήγαμεστο νέο μας σπίτι από τα Κ. Πετράλωναστον Ταύρο, λίγους μήνες μετά τη γέν-νησή μου, χιόνισε. Λένε πως αυτό είναιευτυχία. Στην διαδρομή μου πολλές φορές την πλησίασα όμως τη βίωσα μετον πιο απόλυτο τρόπο 52 χρόνια μετά, το Μάη του 2009, όταν και ξύ-πνησα με την καρδιά ενός 27χρονου, να χτυπάει μέσα μου.

Πέτρος Κακολύρης γεννήθηκε το Μάρτιο

του 1957 στα Κάτω Πετράλωνα και μεγά-λωσε στον Ταύρο. Σπούδασε Κοινωνιολογίαστη Σχολή Πολιτικών Επιστημών του Πανεπι-στημίου της Μπολόνιας (Ιταλία) και έκανεμεταπτυχιακό σεμινάριο στο Πάντειο Πανεπι-στήμιο με θέμα "Κοινωνία και Πολιτισμός".Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία σε ενυπακαι ηλεκτρονικα ενυπα. Από το Μάιο του2010 είναι πρόεδρος του ομίλου πολιτισμούΕύμαρος και υπεύθυνος των εκδόσεων Εύ-μαρος. Έχει δημοσιεύσει ποιήματα και διη-γήματα σε διάφορα περιοδικά ενώ

συμμετείχε και στο συλλογικό έργο "Viverepericolosamente: 26 ιστορίες από την Ιταλίαμε το διήγημα Una storia obscura. Από τοΦεβρουάριο του 2011 είναι αντιπρόεδροςτου συλλόγου μεταμοσχευμένων καρδιάς"Συνεχίζω".

Σ.Σ. Το βιβλίο του Πέτρου Κακολύρη «ΗΙστορία της Καρδιά μου» θα παρουσιαστείστα Χανιά την Δευτέρα 10 Ιουνίου στο εργα-τικό κέντρο από την Πυξίδα της Πόλης καιτον Παγκρήτιο Σύνδεσμο Αιμοδοτών

ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 201311

Ο Σταύρος Λυκάκης στην Camera Obsura C

am

era

Obscura

Πως ξεκίνησε η εμπλοκή σου με τη φωτογραφία;Βρέθηκα στη Ρώμη όταν αποφάσισα να αγοράσω τηνπρώτη μου φωτογραφική μηχανή, από τις πρώτες κιό-λας λήψεις κατάλαβα ότι πρόκειται για μια ενασχόλησηπου με συναρπάζει!

Επιβάλλεται μια φωτογραφία να αφηγείται πράγματα καικαταστάσεις ή όχι;Όχι, εξαρτάται τι θέλει να εκφράσει ο φωτογράφος καιτη χρήση της φωτογραφίας.

Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις …Κάθε εικόνα είναι μια διαφορετική ιστορία δεν χωράειμέσα σε 1000 λέξεις!!

Από την καλλιτεχνική στην δημοσιογραφική φωτογραφίαείναι μεγάλος ο δρόμος ;Είναι δυο διαφορετικοί δρόμοι που όμως συνυπάρχουν

και κάτω από συνθήκες μπορεί να αναδείξει ο ένας τον άλλο.

Υπάρχει κάτι που θέλεις αλλά δεν έχεις καταφέρει να φωτογραφίσεις ;Όσο φωτογραφίζεις πάντα θα υπάρχει κάτι... Kαι τον εαυτό μου με τους φίλους  μουσε προσωπικές μας στιγμές.

Ο Σταύρος Λυκάκης γεννήθηκε  το 1985στα Χανιά οπού ζει και εργάζεται ,σπούδασεστο ΤΕΙ Ηρακλείου στο τμήμα της Λογιστι-κής. Tο 2011 παρακολούθησε τα σεμινάριαφωτογραφίας της ΛΕ.Φ.ΚΙ. και έκτοτε είναιμέλος της.

12ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 2013

Ένα ακόμα βιβλίο, πως προέκυψε αυτή η νέαδουλειά σου; Ναι, το «Όταν ήταν ευτυχισμένος» είναι το 13οβιβλίο μου, έχω αρχίσει να αισθάνομαι βετερά-νος…Πριν δέκα χρόνια έγραψα ένα θεατρικό έργο μετον ίδιο τίτλο, το οποίο τελικά πήρε το Β΄Κρα-τικό Βραβείο Θεατρικού Έργου το 2005. Τοέργο βασιζόταν στην ίδια κεντρική ιδέα μεαυτήν που χρησιμοποιώ και στο μυθιστόρημα,όμως λόγω του περιορισμένου χρόνου που έχειένας θεατρικός συγγραφέας για να πει μιαιστορία (μέσα σε δύο ώρες το πολύ) και λόγωτων πρακτικών περιορισμών που έχει η σκηνήενός θεάτρου, είχα αναγκαστεί να μην χρησι-μοποιήσω στο θεατρικό περίπου το 90% τουυλικού που είχα μαζέψει από την έρευνα πουείχα κάνει. Η απόφαση να γράψω ένα καινούρ-γιο ουσιαστικά βιβλίο, αφού δεν θα μπορούσανα κρατήσω παρά ελάχιστα πράγματα από τοθεατρικό, ήταν δύσκολη, αλλά την πήρα, και δεντο μετάνιωσα.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος βρέθηκε στο κέντροτου ενδιαφέροντος σου τυχαία ή ήταν αποτέ-λεσμα μιας αλληλουχίας πραγμάτων; Όπως γράφω και στο «Σημείωμα του Συγγρα-φέα» στο τέλος του βιβλίου, ξεκίνησα να δια-βάζω για τον Βενιζέλο πριν 12 χρόνια από τονφόβο του εξευτελισμού – συζητούσα συχνά γιαδιάφορα θέματα με ανθρώπους που εκτιμούσαπολύ και φοβόμουν πως σύντομα θα ερχόταντο θέμα και θα αποδεικνυόταν η άγνοιά μου.

Πολύ σύντομα, με μάγεψε τόσο η εποχή (ταΧανιά μας, 100 και βάλε χρόνια νωρίτερα, και ηΑθήνα στις αρχές του 20ου αιώνα) αλλά και οιομοιότητες με το σήμερα.Και πάλι όμως, δεν είχε περάσει καθόλου απότο μυαλό μου η ιδέα να γράψω το θεατρικόέργο, που ανέφερα πριν. Αυτό που με «έπεισε»να γράψω για τον Βενιζέλο ήταν το τεράστιοκενό που ανακάλυψα στην ζωή του ανάμεσα στο1894 και στο 1897. Το 1894 ο Βενιζέλος έχασετην γυναίκα του, κατά την γέννηση του δεύτε-ρου γιου του, και τρελάθηκε από τον πόνο. Ητρέλα του εκδηλώθηκε με ακραίο τρόπο, σε ση-μείο που να είναι δακτυλοδεικτούμενος σταΧανιά της εποχής, για πολύ μεγάλο χρονικό

διάστημα. Στη συνέχεια, τα ιστορικά βιβλία τονεμφανίζουν να είναι μέσα στην ηγετική ομάδατης επανάστασης του Ακρωτηρίου, σαν να μησυνέβη τίποτα, σα να μην ήταν μέχρι πριν λίγοκαιρό ένας δακτυλοδεικτούμενος «σαλεμένος»άνθρωπος. Αυτό το κενό, σε συνδυασμό με το ότι πριν τονχαμό της γυναίκας του ο Βενιζέλος είχε δείξειμεν ότι ήταν ένας ικανός και ευφυής άνθρωποςαλλά σε καμία περίπτωση ότι ήταν μια τεράστιαπροσωπικότητα, με έκαναν να σκεφτώ πωςπρέπει να υπάρχει μια εξήγηση για τα παρα-πάνω. Αυτή η εξήγηση, την οποία φαντάστηκαβασιζόμενος σε όσα διάβασα για τον Βενιζέλο,αποτελεί την «ραχοκοκαλιά» του μυθιστορήμα-τος, σε συνδυασμό με τις σχέσεις του με τιςυπόλοιπες γυναίκες της ζωής του και με τουςπιο κοντινούς του ανθρώπους. Η εξήγηση που φαντάστηκα ερμηνεύει, ουσια-στικά, ολόκληρη την μετέπειτα ζωή και πορείατου Βενιζέλου.

Γιατί συνεχίζει να αποτελεί πεδίο έρευνας καιενδιαφέροντος ο Βενιζέλος και τις μέρες μας; Νομίζω για πέντε λόγους.Ο πρώτος είναι ότι είναι ο μόνος πολιτικός πουκατόρθωσε να μεγαλώσει γεωγραφικά την Ελ-λάδα μέσα στα τελευταία 600 χρόνια. Ο δεύτερος είναι ότι υπάρχουν ιδέες που προ-ώθησε ως πρωθυπουργός (π.χ. πολλαπλό βι-βλίο στα σχολεία) που εμείς δεν έχουμεκαταφέρει ακόμα, 85 χρόνια αργότερα, να τιςεφαρμόσουμε.Ο τρίτος είναι ότι, χάρη σε έναν περίεργο συν-δυασμό της ιδιοφυίας του και της τύχης, κανένααπό τα λάθη που έκανε σαν πολιτικός δεν κό-στισε σημαντικά στην χώρα. Ξέρω ότι όσοι τονμισούν, αν διαβάσουν την παραπάνω εκτίμησηθα αγανακτήσουν, αλλά νομίζω πως οποιοσδή-ποτε καλοπροαίρετος μελετητής του έργου του

εύκολα βλέπει τα λάθη του Βενιζέλου αλλά καιτο γεγονός ότι αυτά δεν κόστισαν σημαντικά,ενώ τα επιτεύγματά του δεν έχουν ξεπεραστείμέσα στον αιώνα που ακολούθησε.Ο τέταρτος είναι ότι η προσωπικότητά του και οιαποφάσεις του αναγκαστικά δίχαζαν την χώρα– είτε τον υποστήριζε κάποιος φανατικά, είτετον απεχθανόταν, δεν υπήρχε μέση οδός. Αυτάτα έντονα πάθη έχουν περάσει, ως ιστορικήγνώση ή ως απλή φήμη, και στις επόμενες γε-νιές, οπότε το ενδιαφέρον για τον Βενιζέλοανατροφοδοτείται διαρκώς.Και ο πέμπτος είναι ότι το πολιτικό προσωπικόσήμερα είναι αυτό που είναι. Οπότε, ασχολού-μαστε με τον Βενιζέλο λόγω απόγνωσης, ότανκοιτάζουμε ποιοι είναι οι ηγέτες, σήμερα, τωνκομμάτων της χώρας.

Σε ποιο βαθμό το βιβλίο σου είναι στο είδος πουονομάζουμε «ιστορικό μυθιστόρημα» και τι τε-λικά είναι αυτό το είδος; Το «Όταν ήταν ευτυχισμένος» είναι ιστορικόμυθιστόρημα. Βέβαια, ο όρος «ιστορικό μυθι-στόρημα» είναι ουσιαστικά μια «ομπρέλα» πουκαλύπτει διάφορα είδη μυθιστορημάτων. Τοκοινό τους χαρακτηριστικό είναι ότι διηγούνταιιστορίες που έλαβαν χώρα σε παλιότερες επο-χές και ότι παρουσιάζουν με όσο το δυνατόνακριβέστερο τρόπο τις λεπτομέρειες πουέχουν να κάνουν με εκείνη την ιστορική πε-ρίοδο. Μία ουσιώδης διαφορά που χρησιμεύει για ναδιαχωριστούν τα ιστορικά μυθιστορήματα είναιαν οι πρωταγωνιστές τους είναι πρόσωπα πουπράγματι υπήρξαν ή αν τα πραγματικά πρό-σωπα εμφανίζονται μονάχα στο φόντο του μυ-θιστορήματος και οι πρωταγωνιστές είναιφανταστικά πρόσωπα. Μία δεύτερη διαφορά έχει να κάνει με το αν τομυθιστόρημα παρουσιάζει πραγματικά γεγονότατης εποχής εκείνης, προσπαθώντας να τα ανα-δείξει από μια διαφορετική οπτική γωνία, ή αν ηβασική ιστορία του μυθιστορήματος είναι φαν-ταστική, απλώς αναμιγνύονται σε αυτήν πρό-σωπα που πραγματικά υπήρξαν.Στην περίπτωση του «Όταν ήταν ευτυχισμέ-νος», ο πρωταγωνιστής είναι όχι απλώς έναπρόσωπο που πράγματι υπήρξε, αλλά μια απότις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της Ελλάδαςτου 20ου αιώνα, και η βασική ιστορία του μυθι-στορήματος είναι απολύτως πραγματική –απλώς φωτίζεται από πολλούς ανθρώπους πουβρίσκονται στο μυθιστόρημα γύρω από τον Βε-νιζέλο (άλλοι πραγματικοί, άλλοι φανταστικοί).Και παίρνω το ρίσκο να ερμηνεύσω μυθιστορη-ματικά, όπως εξήγησα νωρίτερα, τι είναι αυτόπου έκανε τον Βενιζέλο να γίνει τόσο σπου-δαίος.

«… Η προσωπικότητά του Βενιζέλου και οι αποφάσεις του αναγκαστικά δί-χαζαν την χώρα – είτε τον υποστήριζε κάποιος φανατικά, είτε τον απεχθα-νόταν, δεν υπήρχε μέση οδός. Αυτά τα έντονα πάθη έχουν περάσει, ωςιστορική γνώση ή ως απλή φήμη, και στις επόμενες γενιές, οπότε το εν-διαφέρον για τον Βενιζέλο ανατροφοδοτείται διαρκώς…»

Πολυχρόνης Κουτσάκης, συγγραφέας

«Όταν ήταν ευτυχισμένος»Ο 19ος αιώνας πλησιάζει στο τέλος του, η Ελλάδα σπαράσσεται από τα προβλήματα πουέχουν αφήσει πίσω τους τέσσερις αιώνες σκλαβιάς και εβδομήντα χρόνια άθλιων πολιτικών,η Κρήτη παραμένει υπό τουρκική κατοχή, και ο Ελευθέριος Βενιζέλος δεν έχει καμία σχέσημε τον ηγέτη που σήμερα γνωρίζουμε - και δε θέλει να έχει. Γιατί το κέντρο της ζωής του δεν είναι ούτε η δι-κηγορία ούτε η πολιτική ούτε ο πρωτότοκος νεο-γέννητος γιος του. Το κέντρο της ζωής του είναι ομεγάλος, απόλυτος έρωτάς του για τη γυναίκα του,τη Μαρία - κι όταν τη χάσει, θα τρελαθεί, θα κόψεικάθε επικοινωνία με την οικογένειά του, θα περ-νάει μέρες και νύχτες στο νεκροταφείο και θα φυ-τέψει κυπαρίσσια εκεί για να μπορεί να τη βλέπειαπό μακριά, θα γυρίζει στους δρόμους των Χανίωνπαραμιλώντας. Αυτή είναι μια ιστορία για το πώςένας γονατισμένος άνθρωπος μπορεί να σηκωθείξανά. Και μετά να σηκώσει μια χώρα στα χέρια του,χωρίς να λογαριάζει τίποτα και κανέναν προκειμέ-νου να πετύχει τον στόχο του. Έναν στόχο πουμπορεί να ήταν πολύ διαφορετικός απ' αυτόν πουόλοι σήμερα νομίζουν πως καταλαβαίνουν.

ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 201313

Πρόκληση ή αυξημένη ευθύνη η εμπλοκή του Βενιζέλου σ΄ένα βι-βλίο; Και τα δύο. Η πρόκληση είναι προφανής, οπότε θα απαντήσω γιατην ευθύνη. Η ευθύνη σου, όταν γράφεις ένα τέτοιο βιβλίο, είναιδιπλή: απέναντι σε αυτούς που θα σε διαβάσουν και απέναντι στονεαυτό σου. Ξεκινάω από το τελευταίο. Όταν γράφεις ιστορικό μυθιστόρημα γιαμια τέτοια προσωπικότητα, που είναι και συντοπίτης σου, τον αγα-πάει τόσος κόσμος σε όλη την Ελλάδα και είναι κοινώς παραδεκτόότι ήταν ο σημαντικότερος πολιτικός του αιώνα για την χώρα, κιν-δυνεύεις να την πατήσεις και να γράψεις μια αγιογραφία που καμίασχέση δεν έχει με μυθιστόρημα. Αν το κάνεις αυτό, έχεις γίνει ρε-ζίλι απέναντι στον καθρέφτη σου, και αυτό είναι το μόνο ρεζιλίκιπου ούτε ξεχνιέται ούτε ξεπερνιέται ποτέ. Άρα, πρέπει να προ-σπαθήσεις πολύ να «φωτίσεις» τον Βενιζέλο από πολλές πλευ-ρές, για να αναδείξεις την αλήθεια του, όπως την έχεις καταλάβειαπό την έρευνά σου, και το φως που θα ρίξεις πάνω του να δείξειέναν άνθρωπο με πλεονεκτήματα και αδυναμίες, όχι μια καρικα-τούρα.Απέναντι στους αναγνώστες σου, έχεις μια άλλου είδους ευθύνη:οι περισσότεροι είναι πιθανόν να μην γνωρίζουν πολλά για τον Βε-νιζέλο και την εποχή (πέραν, ίσως, κάποιων πολύ γενικών πληρο-φοριών). Οπότε, η ευθύνη έχει να κάνει με το να φροντίσεις ηέρευνά σου να είναι τόσο προσεγμένη και αναλυτική, ώστε από τομυθιστόρημα να αναδύεται μια ολοκληρωμένη αίσθηση της επο-χής.

Κάθε φορά που τελειώνει ένα βιβλίο κλείνει και ένας κύκλος; Μπα, νομίζω ότι κάθε φορά που τελειώνει ένα βιβλίο αρχίζει έναςνέος κύκλος. Γνωρίζεις καινούργιους ανθρώπους, μαθαίνεις τηνδουλειά τους κι εκείνοι την δική σου, αποκτάς νέους αναγνώστες,κατεβάζεις ιδέες για νέα δουλειά. Με άλλα λόγια, το βιβλίο είναι τομέσον για να προχωρήσεις. Αν πιστέψεις ότι τελειώνοντας το βι-βλίο έκλεισε ένας κύκλος, αυτό σημαίνει ότι το βιβλίο ήταν αυτο-σκοπός. Επίσης, νομίζω πως στην πραγματικότητα ποτέ κανέναςκύκλος στην ζωή μας δεν κλείνει. Έστω και μια χαραμάδα μένειπάντα ανοιχτή, από κάθε κύκλο.

Σήμερα όπως και τότε … «Η τύχη της χώρας κρέμεται από μιακλωστή – τόσο λεπτή όσο εκείνη όπου ισορροπεί το μυαλό του αν-θρώπου…» ; Η τύχη της χώρας σήμερα εξαρτάται από ανθρώπους στο εξωτε-ρικό, στο μυαλό των οποίων η λεπτή κλωστή έχει σπάσει. Και απόανθρώπους, στο εσωτερικό (τους πολιτικούς όλων των γνωστώνκομμάτων και τους κομματάρχες συνδικαλιστές) οι οποίοι εδώ καιχρόνια είναι, στην πλειοψηφία τους, απογοητευτικοί.

Τελικά ποιος είναι ο λόγος για να ασχοληθεί κάποιος με την γραφή; Υπάρχει μόνο ένας λόγος. Επειδή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

Του Γιάννη

Μπίλλα

Ο Πολυχρόνης Κουτσάκης γεννήθηκε στα Χανιά

το 1974. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στην Πολυτε-χνική σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών και επέστρεψε σταΧανιά όπου κάνει διδακτορικό στις τηλεπικοινωνίες στο Πο-λυτεχνείο Κρήτης. Το 1998 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά του"Το κάψιμο της σημαίας" (εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί). Για τοθεατρικό του έργο "Όταν ήταν ευτυχισμένος" βραβεύτηκε μετο Β΄Κρατικό Βραβείο Θεατρικού Έργου 2005 από το Υπουρ-γείο Πολιτισμού. Το 2007 τιμήθηκε με το Α΄Κρατικό ΒραβείοΘεατρικού Έργου. Άλλα θεατρικά του έργα έχουν παιχτεί στηΝέα Υόρκη και στην Αγγλία, όπου έχουν αποσπάσει αρκετέςδιακρίσεις, κι έχουν εκδοθεί στον Καναδά. Διηγήματα και ποι-ήματά του έχουν δημοσιευτεί στο ηλεκτρονικό περιοδικό μεέδρα το Λος Άντζελες "Stella's Literary Bistro". Mετά από κά-ποια χρόνια στον Καναδά, δίπλα στους καταρράκτες του Νια-γάρα, επέστρεψε το 2009 στα Χανιά μαζί με το κορίτσι του καιτην κόρη τους. Είναι επίκουρος Καθηγητής στο ΠολυτεχνείοΚρήτης. Η ιστοσελίδα του είναι: http://www.polychronis.com.

Αποδομώντας την ιδέα της προόδου

Παιδί του διαφωτισμού η πρόοδος, υιοθετείται και εμπεδώνεται τον 19ο αιώνα και ενσωματώνε-ται στο φαντασιακό των σημερινών ανθρώπων. Η Hannah Arendt περιγράφει στο βιβλίο της«Περί βίας» ότι η ιδέα της προόδου ήταν άγνωστη τον 16ο, 17ο και 18ο αιώνα. Στις προθέσειςμου είναι η αποδόμηση της αντίληψης που έχει δημιουργηθεί στην κοινωνία μας για την πρόοδο.

Υπάρχει μια κυρίαρχη αντίληψη για την πρόοδο, ηοποία ορίζεται ουσιαστικά με μια ευθεία, ένα ευ-θύγραμμο σχήμα που οδηγεί στη διαρκή εξέλιξη

των κοινωνιών, στη διαρκή ανάπτυξη της παραγωγήςκαι της κατανάλωσης, συνδεδεμένο με την ιδέα της ευ-τυχίας.Αυτή η αντίληψη για την πρόοδο έχει σχεδόνεποικίσει το φαντασιακό των ανθρώπων των σημερι-νών κοινωνιών και υπέχει θέση θρησκείας για τους πε-ρισσότερους. Χωρίς την κριτική στην ιδέα τηςπροόδου, κατά τη γνώμη μου, δεν μπορούμε να οδη-γηθούμε σε άλλα νοήματα ζωής και σε άλλους τρόπουςθέσμισης των κοινωνιών.

Πρόοδος-συντήρησηΕπηρεασμένος απ’ αυτή την οπτική, δυσκολευόμουν νατοποθετήσω τον εαυτό μου στο σχήμα πρόοδος- συν-τήρηση, μια και καλλιεργώ την γη περίπου όπως οιπρόγονοί μου, άρα τι είμαι, προοδευτικός ή συντηρητι-κός; Αν αναφερθώ στη γιαγιά ενός φίλου μου, η οποίατου ζήτησε πριν πεθάνει να πάει στα κτήματα που τηθρέψαν για να τα «αποχαιρετήσει» όπως του είπε, πούθα εντάξουμε αυτή τη στάση των παλιότερων αγροτώναπέναντι στη φύση, στην πρόοδο ή στη συντήρηση;Υπέχει θέση νοήματος στη ζωή της γιαγιάς αυτή «ηαφελής αλλά στέρεη γνώση» των παλιών ανθρώπωντης υπαίθρου ότι οι άνθρωποι εξαρτώνται άμεσα απότο φυσικό περιβάλλον. Αν λοιπόν ορίσουμε το παρά-δειγμα της γιαγιάς ως δείγμα μιας κοινωνίας που απη-χεί το χθες, θα πρέπει να ορίσουμε και τον σημερινότρόπο παραγωγής των αγροτών, οι οποίοι είναι εντε-λώς αλλοτριωμένοι σε σχέση με αυτό που παράγουν,αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που έχει στο περι-βάλλον και στις επόμενες γενιές. Σύμφωνα με την ευ-θύγραμμη αντίληψη για την πρόοδο, θα πρέπει ναορίσουμε τη θέση της γιαγιάς ως σημείο συντήρησηςκαι τον τρόπο καλλιέργειας της γης των σημερινώναγροτών ως σημείο προόδου.

UbuntuΕνα δεύτερο παράδειγμα αναντιστοιχίας με την αφή-γηση της ιδέας της προόδου είναι η έννοια της αλλη-λεγγύης, αίτημα και πρόταγμα των ημερών μας. Ηθικά,υποτίθεται ότι οι σύγχρονες κοινωνίες, ως πιο προ-οδευτικές από τις προηγούμενες, εμπεριέχουν την αλ-ληλεγγύη ως συστατικό τους στοιχείο. Είναι έτσι όμως;Ubuntu λέγεται στη γλώσσα των φυλών της υποσαχά-ριας Αφρικής (Ζουλού, Μασάι κ.ά.) η αλληλεγγύη τηςκοινότητας. Ενας ανθρωπολόγος επισκέφθηκε τηνφυλή των Ζουλού (η φυλή των Ζουλού βρίσκεται σεπολύ δύσκολη κατάσταση), βρήκε μια ομάδα μικρώνπαιδιών και τους έβαλε ένα καλάθι με φρούτα σε έναδέντρο απέναντί τους. Επειτα τους ζήτησε να τρέξουνκαι όποιο παιδάκι έφτανε πρώτο στο δέντρο, αυτό θα

έπαιρνε όλα τα φρούτα. Δίνει λοιπόν το σύνθημα, ταπαιδάκια πιάνονται χέρι χέρι, πηγαίνουν και κάθονταιγύρω από το καλάθι και αρχίζουν να μοιράζονται ταφρούτα. Τους ρώτησε ο ανθρωπολόγος έκπληκτος,επηρεασμένος από το φαντασιακό «των προηγμένωνκοινωνιών», γιατί αυτό και τα πιτσιρίκια τού απάντησανUbuntu, που σημαίνει στο εννοιολόγιο της γλώσσαςτων υποσαχάριων φυλών ότι, αν ένας από εμάς δενείναι χαρούμενος, δεν μπορούμε να είμαστε και εμείς.Αναφέρομαι σε αυτό το παράδειγμα για να δείξω ότι ηκοινωνία των Ζουλού, παρ’ όλο που είναι όχι μόνο προ-καπιταλιστική αλλά και προφεουδαρχική, διατηρεί τηναλληλεγγύη των μελών της ως συστατικό της στοιχείο,μόνο που αυτό δεν βρίσκει αντίστοιχη θέση στην κρα-τούσα ιδέα της ευθύγραμμης προόδου. Δηλαδή, μιαπαλιότερη μορφή οργάνωσης της κοινωνίας διατηρείτην αλληλεγγύη, η οποία στις εξελιγμένες κοινωνίεςείναι ζητούμενο. Μια και μιλάμε για την αλληλεγγύη,θέλω να αναφέρω ότι όσοι από εμάς, με οποιονδήποτετρόπο, υπερασπιστήκαμε τις κοινότητες των Τσιάπαςκαι τους Ζαπατίστας στο Μεξικό, υπερασπιστήκαμε καιδείξαμε την αλληλεγγύη μας σε προκαπιταλιστικέςμορφές οργάνωσης των εν λόγω κοινωνιών. Οι 420από τις 570 κοινότητες των Τσιάπας λειτουργούνακόμα και σήμερα με το εθιμικό δίκαιο, που σημαί-νει προδικαιικές κοινωνίες. Βεβαίως, οι Ζαπατίσταςκαι η διεθνής αλληλεγγύη «εμβολίασαν» τις κοινότη-τες των Τσιάπας και με άλλα στοιχεία, αλλά αυτό ου-δόλως αναιρεί την αφήγησή μας για την αποδόμηση τηςιδέας της προόδου.

Το δικαίωμα στην τεμπελιάΘα αναφερθώ και σε ένα άλλο παράδειγμα από τη Γαλ-λική Επανάσταση, δανεισμένο από το βιβλίο του ΠολΛαφάργκ «Το δικαίωμα στην τεμπελιά». Οι επίσημεςαργίες πριν από τη Γαλλική Επανάσταση με το παλιόκαθεστώς, ουσιαστικά πριν από την επικράτηση τηςαστικής τάξης (η οποία σύμφωνα με την κυρίαρχη αν-τίληψη της εξέλιξης των κοινωνιών, ήταν πιο προ-οδευτική τάξη από τους φεουδάρχες που ανέτρεψε)ήταν 90 μέρες τον χρόνο, εκ των οποίων οι 52 ήταν οιεπίσημες αργίες της Κυριακής και οι 38 θρησκευτικέςαργίες. Δηλαδή, οι άνθρωποι το ¼ της ζωής τους τοπερνούσαν με σχόλη, με γλέντια και με άλλες κοινω-νικές και ερωτικές σχέσεις. Ερχεται λοιπόν η νεοα-νερχόμενη αστική τάξη, η οποία, με πρόσχημα τηναθεΐα και την εκκοσμίκευση, καταργεί τις 38 θρησκευ-τικές αργίες, ενώ ταυτόχρονα εφαρμόζει την εβδομάδατων 10 ημερών. Πίσω από το πρόσχημα της αθρησκίας,αντιλαμβανόμαστε ότι υποκρύπτονταν οι αυξημένεςανάγκες της παραγωγής των εργοστασίων τους.Τα παραπάνω παραδείγματα αποδομούν την ιδέα της

συνέχεια στην 14η σελίδα

14ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 2013

www.

pyxid

a.gr

συνέχεια από την 13η σελίδα

προόδου, η οποία ως ιστορική αφήγησηεξελικτικά ορίζεται κάπως έτσι: από τηνπρωτόγονη κοινωνία (για μερικούς ερευνη-τές ήταν και η κοινωνία της αφθονίας) πε-ράσαμε στη δουλοκτητική κοινωνία, μετάστον φεουδαρχισμό, μετά στον καπιταλισμόκαι το επόμενο στάδιο που θα είναι ο σο-σιαλισμός. Κομβικό στοιχείο της εξελικτι-κής πορείας των κοινωνιών αυτής τηςαφήγησης είναι ότι κάθε επόμενο στάδιοείναι και πιο προοδευτικό από το προηγού-μενο. Ελεγε ο Μαρξ ότι ο καπιταλισμός ερ-γάζεται με σιδερένια αναγκαιότητα προςαναπόφευκτα αποτελέσματα (τον σοσιαλι-σμό δηλαδή). Από εδώ πηγάζει και η σι-γουριά ότι η Ιστορία εργάζεται υπέρ τουδιαφωτισμού, της ισότητας και της ατομι-κής ελευθερίας. Αυτό, κατά τον ΚρίστοφερΛας, ήταν η πηγή της μαρξιστικής αδιαφο-ρίας και των επιγόνων του για την ηθικό-τητα των σκοπών και των μέσων, μια καιγίνεται δεκτό οτιδήποτε επιταχύνει τηνπρολεταριακή επανάσταση. Οπως θα προ-σέξατε, αυτή η φαταλιστική αισιοδοξία γιατην πρόοδο των κοινωνιών κατέστησε πε-ριττούς τους δρώντες και τις προθέσειςτους. Οι πιστοί της προόδου νομίζουν ότιέχουν την Ιστορία με το μέρος τους.

ΠαραγωγισμόςΑς δούμε τώρα πού αλλού συναντιούνται οφιλελευθερισμός με τον μαρξισμό. Οι φιλε-λεύθεροι υποστηρίζουν πως η πρόοδος θαγινόταν με την ανάπτυξη των παραγωγικώνδυνάμεων, άρα, αφού θα μεγαλώσει η πίτα,θα φάμε όλοι, ο δε μαρξισμός φαντασίωνεότι με την απεριόριστη ανάπτυξη των πα-ραγωγικών δυνάμεων που θα περιέλθουν

στην κατοχή της εργατικής τάξης (νομοτε-λειακά σχεδόν), θα μοιραστεί δικαιότερα οπλούτος και η εργασία. Ο παραγωγισμός,λοιπόν, συνέχει και τις δύο θεωρίες. Αυτόείχε αποτέλεσμα να σαρωθούν άπειρες μι-κρές και μεγάλες αφηγήσεις ζωής και πα-ραγωγής, μια πανσπερμίακοινοτήτων που διεκπεραί-ωναν παραγωγικά και διοικη-τικά τη ζωή τους, που ήτανμέρος του πλούτου της αν-θρωπότητας. Οι επίγονοι τουΜαρξ, επηρεασμένοι από αυτήτην αφήγηση, κατέστρεψανοποιαδήποτε προκαπιταλιστικήμορφή οργάνωσης των κοινω-νιών, μια που ο εξηλεκτρισμόςτης χώρας και η βαριά βιομηχα-νία αποτελούσαν την καρδιά καιτους πνεύμονες του σοσιαλισμού(Β. Ι. Λένιν) και, για να μην ξεχνιόμαστε, επίΣτάλιν, έγινε η βίαιη κολεκτιβοποίηση τηςαγροτιάς. Η αγροτική Σοβιετική Ενωση, πριναπό την επανάσταση του 1917, ήταν οργα-νωμένη σε κοινότητες (τα αγροτικά κοινό-βια Μιρ). Ο θεσμός των Μιρ ήταν μια μορφήαυτοοργάνωσης, μια πανάρχαια μορφήαγροτικής κοινοκτημοσύνης που λειτουρ-γούσε με δημοκρατική συγκρότηση και αλ-ληλέγγυα ευθύνη μεταξύ των μελών τηςαπό τον 11ο αιώνα και μετά, αδιαλείπτως.Το γεγονός ότι ο θεσμός των Μιρ κάλυπτεσε πολλές περιφέρειες το 60% του αγρο-τικού πληθυσμού, δείχνει πως ήταν κοινω-νικά αποδεκτός.Στην έκδοση του Κομμουνιστικού Μανιφέ-στου το 1882, στον πρόλογό του ο Μαρξκαι ο Ενγκελς προτρέπουν τους Ρώσους ναακολουθήσουν τη ρωσική παράδοση τουκοινοτισμού, γιατί αυτός θα είναι ο γρηγο-

ρότερος και ασφαλέστερος δρόμος προςτον σοσιαλισμό (επιστολή του Μαρξ προςτους Ρώσους Μιχαϊλόφσκι και Βέρα Ζάζου-λιτς).

Ο Μεσσιανισμός της προόδουΑν στην εποχή του Μαρξ ημόλυνση του περιβάλλον-τος και η περατότητα τωνφυσικών πόρων δεν ήταντόσο εμφανής όσο στιςμέρες μας, σήμερα δενμπορούμε να αδιαφο-ρούμε. Αυτό που φέρνειη ιδέα της αποανάπτυ-ξης στη συζήτηση, είναιότι η διαρκής ανάπτυξητων παραγωγικών δυ-νάμεων προσκρούειστην περατότητα των

φυσικών πόρων. Ο Νικόλας ΓκεοργκέσκουΡόεγκεν γράφει ότι σε έναν πεπερασμένοπλανήτη δεν μπορούμε να μιλάμε για απε-ριόριστη ανάπτυξη.Τέλος, χρειάζεται να αποδομηθούν και οι«πυλώνες» της προόδου και της διαρκούςανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων,που δεν είναι άλλες από την επιστήμη καιτην τεχνολογία. Καλλιεργήθηκε και στιςμέρες μας κατασκευάζεται διαρκώς έναςλανθάνων μεσσιανισμός της επιστήμης καιτης τεχνολογίας (παρά το κουρέλιασμάτους από το ατύχημα της Φουκουσίμα). Ομεσσιανισμός αυτός καλλιεργεί την προσ-δοκία (πίστη μήπως;) ότι τα προβλήματαπου δημιουργήθηκαν στο κοινωνικό και φυ-σικό περιβάλλον, που είναι απόρροια πολι-τικών, οικονομικών και φαντασιακώνεπιλογών των κοινωνιών, θα μας τα λύσει ηεπιστήμη και η τεχνολογία (μεταλλαγμένατρόφιμα ως απάντηση στην πείνα, φτηνή και

απεριόριστη ενέργεια με την υποσχόμενηδιάσπαση του υδρογόνου και η ανακάλυψητου «σωματιδίου του Θεού» από το CERN).Μια λέξη-έννοια επαναλαμβάνεται διαρκώςαπό το πολιτικό προσωπικό και τους τεχνι-κούς της εξουσίας στη χώρα μας: ανά-πτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη… Ενίοτε, δε, τηβαπτίζουν βιώσιμη, αειφόρο, πράσινη ανά-πτυξη. Αν επιλέξαμε τον όρο αποανάπτυξη,το κάναμε συνειδητά γιατί θέλουμε να πλή-ξουμε το κεντρικό φετίχ αυτής της κοινω-νίας, να αποδομήσουμε το εννοιολογικόυπόστρωμα του καπιταλισμού και να αποα-ποικίσουμε το κεντρικό φαντασιακό του αν-θρωπολογικού τύπου του καπιταλισμού,που είναι η πρόοδος μέσω της ανάπτυξηςκαι της κατανάλωσης με τη χρήση της επι-στήμης και της τεχνολογίας.

Πρώτη Δημοσίευση: Εφημερίδα Συντακτών31/03/2013

Σ.Σ. Η Μηνιαία Εφημερίδα «Πυξίδα τηςΠόλης» η Συλλογικότητα για το Εναλλα-κτικό κι Αλληλέγγυο εμπόριο TERRAVERDE και ο Ιστιοπλοϊκός Όμιλος Χανίωνσας προσκαλούν στην παρουσίαση του βι-βλίου Ο ανθρωπολογικός τύπος της αποανάπτυ-ξης – τοπικοποίησης των Γιώργου Κολέμπακαι Γιάννη Μπίλλα εκδόσεις των Συναδέλ-φων 2013Την Δευτέρα 03 Ιουνίου 2013 στις 9:00 μμστο Νεώριο Μόρο,Για το βιβλίο θα μιλήσει η ψυχίατρος Γιώρ-γος Κοκκινάκος και οι συγγραφείς ΓιώργοςΚολέμπας και Γιάννης Μπίλλας . Την εκδήλωση θα συντονίσει ο υπεύθυνοςέκδοσης της «Πυξίδας της Πόλης» Ματ-θαίος Φραντζεσκάκης

Πάντα στο νου να χεις την ΙθάκηΤο φθάσιμον εκεί είν ο προορισμός σου.Αλλά μη βάζεις το ταξίδι καθόλουΚι αν πτωχική τη βρεις η ΙθάκηΔε σε γέλασε έτσι σοφός που έγινεςΜε τόση πείρα ήδη θα κατάλαβες η Ιθά-κεςΤι σημαίνουν.

«Ιθάκη» Κ. ΚαβάφηςΣτο δρόμο για την Ιθάκη… Ομολογου-μένως δύσκολο ταξίδι, αμφιταλαντευό-μενος ο προορισμός όταν ζυγίζεις τουςανέμους και μετράς τα κύματα σε επο-χές μάλιστα που αξίες, ελπίδες καιόνειρα μοιάζουν ουτοπικά. Κοιτάζονταςεκεί που θέλουμε να πάμε…. Μακρύς οορίζοντας μας αγχώνει, μας φοβίζει.Πως θα πάμε; Αναμετρούμε τους ανέ-μους, μπροστά τα σούρτα- φέρτα τωνεταίρων - ελεγκτών μας, με τη λήψηνέων επώδυνων μέτρων και πολιτικώνεξόντωσης. Ξαναζυγίζουμε τα κύματαπίσω η υποδούλωση ενός έθνους γιατην παραμονή μας στην Ευρωζώνη. Ανα-μετρούμε τους εαυτούς μας. Μεγάλο τοπακέτο, ακριβός ο λογαριασμός ποιος

τον πληρώνει;Η πυξίδα μαςσταθερή στοόραμα. Προ-στατευόμεναεργαστήρια –

αυτόνομη διαβίωση. Επαναπροσδιορι-σμός διαδρομής. «Ήταν ένα μικρό κα-ράβι αταξίδευτο». Πιθανές απώλειεςλόγω αμφιβολιών που απορρέουν απότο φόβο ενός μακρινού ταξιδιού. Σκόρ-πιοι κρίκοι από μια αλυσίδα που μοιραίαχαλαρώνει, όταν καλείται επίσημα κά-ποιος να αναλάβει την ευθύνη του και ταπόστα που του αναλογούν για να επι-τευχθεί μια δράση. Έλιωσε πια το μο-λύβι μου να το γράφω τόσες φορέςσκοντάφτουμε στα απλά, τα απτά, στηνουσία, στα δεδομένα, να επικοινωνή-σουμε κατανοώντας ο ένας τον άλλονκαι μετά να πάμε παρακάτω. Πως όμωςόταν λέμε άλλα, καταλαβαίνουμε άλλααπ΄ αυτά που λέμε και μετά με άλλαλόγια αγαπιόμαστε… Μια καθαρά αντι-κειμενική διαπίστωση που δυστυχώς γιαάλλη μια φορά με δικαιώνει στη στήληπικρό απόσταγμα επανειλημμένων προ-σπαθειών ανίχνευσης κοινών σημείωνσε αναπάντητα αιτήματα φιλίας και κλί-σεις συνεργασίας που έπεσαν σε κενάαδιαφορίας. Τελικός αποδέκτης αλλάκαι μεγάλος χαμένος τα παιδιά με δια-φορετικότητα, που μένουν στάσιμα λόγωτης δικής μας στασιμότητας, περιθω-ριοποιημένα λόγω της δικής μας εκού-σιας περιθωριοποίησης καιαποστασιοποίησης από την προσπάθειανα συντονιστούμε και να ξεβαλτώσουμεαπό κει που είμαστε. Δεν αντιδρούμε κιαυτό με φοβίζει περισσότερο απ΄ τηνκρίση, κι απ΄ το ρίσκο ενός ταξιδιούπρος την Ιθάκη. Η ανωριμότητα τελικάδεν γνωρίζει ηλικία δεν μετριέται σε

τεστ, ή με όρους παθογένειας και απ΄ότι εμπράκτως αποδεικνύεται είναι καιεκούσια. Δεν ωριμάζουμε γιατί δεν θέ-λουμε, γιατί μας βολεύει, γιατί τέλοςπάντων έτσι μας αρέσει. Στο παγόβουνοτου ατομισμού μας προσκρούει κάθειδανικό και εκεί συντρίβεται ενότητα,αμοιβαιότητα, φιλία, συλλογικότητα, σε-βασμός, υπευθυνότητα και αλληλεγγύη.Όταν αποποιούμαστε την ευθύνη μαςπροσωπικά πως περιμένουμε να γίνειαυτό συλλογικά; Όταν απουσιάζειπρώτα ο αυτοσεβασμός μας πωςέχουμε την απαίτηση οι άλλοι να μας σέ-βονται; Όταν μαζευόμαστε σε κοινέςσυναθροίσεις με ανασκουμπωμένεςγροθιές, προδιατεθειμένοι αρνητικά στοσυνομιλητή μας, ασυνεπείς, αδιάλλα-κτοι, τεθλιμμένοι και κατά κράτος ηττη-μένοι χωρίς πρώτα να έχουμε δώσει τημάχη πως περιμένουμε να επιτευχθείδιάλογος και μάλιστα γόνιμος. Οι αντι-θέσεις, οι αντιρρήσεις, οι αντιδράσειςκαι γενικά ο αντίλογος σε μια ομάδαασφαλώς και πρέπει να υπάρχουν μάλι-στα όταν είναι σωστά διαχειρήσιμεςαποβαίνουν γόνιμες και εποικοδομητι-κές. Αν όμως βγαίνουμε εκτός θέματοςεπικαλούμενοι εμμονικά την αποκλει-στικότητα των θέλω μας και του εγώ μαςξεφεύγοντας απ΄ το θέμα που ζητάειεναγωνίως τη λύση του και είμαστεεκτός στόχου- τόπου- χρόνου- και κοι-νού σκοπού τότε το καράβι πέφτει σεξέρα. Όταν χάσκουμε αιώνες ένα δέν-τρο τότε είναι σίγουρο ότι θα χάσουμετο δάσος στην περίπτωσή μας την Ιθάκητων ονείρων μας. Όταν η έλλειψη απο-δοχής ενός παιδιού με διαφορετικήφύση δεν έχει πραγματωθεί απ΄ τογονιό ως την ενηλικίωσή του τότε πωςείναι δυνατόν η κοινωνία να το κάνειαποδεκτό όταν εμείς τις κλείνουμεπρώτοι τις πόρτες και δεν την εκπαι-δεύουμε σε πολιτικές αποδοχής. Το γε-γονός ότι τα παιδιά μας ανήκουν σε μιαευάλωτη ομάδα δεν σημαίνει αυτό ότιμας καθιστά ανίκανους να προσπα-θούμε, να κινούμαστε, να διεκδικούμε,και να αγωνιζόμαστε για το δυνατό κα-λύτερο αύριο των παιδιών μας! ΝΑΙ μεντο κράτος μας οφείλει ΑΛΛΑ εμείςπρώτα απ΄ όλα οφείλουμε να κρατάμετο κεφάλι ψηλά, να μη σκύβουμε, να μηβαρυγκωμούμε, παραδίνοντας τα όπλααμαχητί χωρίς καν να έχουμε προσπα-θήσει. Λέει ο Ελύτης «Την άνοιξη δεν τηβρίσκουμε τη φτιάχνουμε». Την δική μαςάνοιξη δεν τολμήσαμε να την αναζητή-σουμε κατά την άποψη μου για τρείςφαρμακερούς λόγους. α) Τη θεωρήσαμεδεδομένη β) Πιστέψαμε ότι κάποιοι μαϊν-τανοί κατά κόσμο πολιτικάντηδες θα μαςτη φτιάξουν γ) πειστήκαμε ότι άνοιξηδεν υπάρχει για μας. Μα εάν δεν τολ-μήσουμε, αν δεν προσπαθήσουμε πωςπεριμένουμε να γίνει το επόμενο βήμα,τίποτα δε γίνεται μόνο του χωρίς πρώταμια αρχή. Το στήσιμο μιας δομής, ενόςσυλλόγου, ή μιας κίνησης σε μέρες που

το κοινωνικό κράτος είναι υπό κατάρ-ρευση δεν παύει να είναι ένα δύσκολοκαι σοβαρό εγχείρημα, που απαιτεί εξαι-ρετικά προσεκτικούς και ευέλικτους χει-ρισμούς που θα βασίζονται στη ακριβήεκτίμηση των κοινωνικοοικονομικώνσυνθηκών και άλλων παραμέτρων πουθα κάνουν εφικτή τη βιωσιμότητα μιαςτέτοιας πρωτοβουλίας πράγμα το οποίοισοδυναμεί με πίστωση χρόνου πολύ πε-ρισσότερου ίσως απ΄ όσο αρχικά δια-φαίνεται. Γιατί για να στηθεί ένα γερόοικοδόμημα σε περιόδους μάλιστα πουη κοινωνία χτυπιέται σύγκορμη σε ρί-χτερ τροϊκανών δονήσεων χρειάζεται τιςσωστές βάσεις που στην περίπτωσήμας είναι η ενότητα, η συνοχή, η συνερ-γασία, ο συντονισμός αλλά και η εξειδί-κευση. Για να πάμε στην Ιθάκη που είναιίσως το ανέφικτο πρέπει να περάσουμεπρώτα από το εφικτό, να συζητήσουμεσαν ώριμοι και συνειδητοποιημένοι γο-νείς και να αναλάβουμε ο καθένας μαςτην ευθύνη του. Μετά ο δρόμος για τηνΙθάκη θα είναι λιγότερο δύσβατος καιανηφορικός όταν παραμερίσουμε τονεγωκεντρισμό των θέλων μας και επι-κεντρωθούμε στο εμείς, τότε και ηΙθάκη θα είναι πιο εφικτή εάν αποφασί-σουμε να πάμε κόντρα στα ρεύματα τηςαπέλπιδης εποχής μας αλλά και τουεαυτού μας γιατί η ελπίδα είναι κατάδικήμας και κανείς δεν μπορεί να μας τηνπάρει αν εμείς δεν του το επιτρέψουμε.Αυτή και μόνο μπορεί να μας οδηγήσειστην Ιθάκη γιατί αξία σε κάθε προορι-σμό δεν έχει ο ίδιος ο προορισμός αλλάτο ταξίδι!

ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 201315

« 25ο Πανελλήνιο

Μαθητικό Πρωτάθλημα »

789 μαθητές από όλη την Ελλάδα συμμετείχαν στηντελική φάση του 25ου Πανελληνίου Μαθητικού Πρω-ταθλήματος σκακιού, το οποίο διεξήχθη από τις 27-29 Απριλίου 2013 στην Ερέτρια. Οι μαθητές

αγωνίζονταν ανά τάξη, δημιουρ-γώντας 11 ανεξάρτητα τουρνουά.Από τα 22 Πανελλήνια χρυσά με-τάλια (δύο για κάθε τάξη, ένα γιατο πρώτο αγόρι και ένα για το

πρώτο κορίτσι κάθε κατηγορίας) τα εφτά (το 1/3 τωνχρυσών μεταλίων) βρίσκεται ήδη στην πόλη των Χα-νίων… Εφτά πρωταθλητές και πρωταθλήτριες Ελ-λάδος από τα Χανιά αναδείχθησαν σε αυτούς τουαγώνες, επιστέγασμα της μεγάλης προσπάθειαςπου εκτυλίσσεται στην πόλη των Χανίων εδώ καιπολλά χρόνια για τη διάδοση του σκακιού, κυρίως σεπαιδιά μικρής ηλικίας και σε σχολικό επίπεδο. Πα-νελλήνιοι πρωταθλητές ανακηρύχθηκαν πέντε κο-ρίτσια και  δύο αγόρια. Στην Α΄  τάξηΔημοτικού, ο Βιζυράκης Αντώνης του 14ου Δημο-τικού Σχολείου Χανίων και  στην Β΄ τάξη ο Φυν-τριλάκης Κυριάκος του 5ου Δημοτικού ΣχολείουΧανίων.Πρωταθλήτριες Ελλάδος αναδείχθησαν στα νήπια ηΚαραβιτάκη Αντωνία, μαθήτρια του 5ου Νηπιαγω-γείου Χανίων, στην Α΄ τάξη Δημοτικού η Καντε-ράκη Μαρία-Μυρτώ, μαθήτρια του 1ου ΔημοτικούΣχολείου Χανίων, στην Β΄ τάξη η Καραβιτάκη Ευαγ-γελία του 5ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων, στην ΣΤ΄τάξη η Βοζινάκη Ανθή-Μαρία του 9ου ΔημοτικούΣχολείου Χανίων και στα Λύκεια η Μαρκάκη Σοφίατου 4ου Λυκείου  Χανίων. Την εξαιρετική συγκομιδή μεταλίων των παραπάνωμαθητών πλαισίωσαν άλλα πέντε χάλκινα μετάλια.Στην Β΄ τάξη Δημοτικού ο Βιζυράκης Σταύρος του14ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων, στην Ε΄ δημοτι-κού ο Γεωργακόπουλος Νικόλαος του 1ου Δημοτι-κού Νέας Κυδωνίας, στη Β΄ Γυμνασίου οΠαπαδόπουλος Αργύρης του 2ου Γυμνασίου Χανίων,και στην κατηγορία Λυκείων ο Ναούμ Σπύρος τουΛυκείου Ν. Κυδωνίας.Η προσπάθεια θα πρέπει να συνεχιστεί από όλουςτους εμπλεκόμενους φορείς ώστε οι όλο και αυξα-νόμενες επιτυχίες να αποτελέσουν πρότυπο για τιςεπόμενες γενιές μαθητών. Όσο δύσκολο είναι ναφτάσεις στην κορυφή, άλλο τόσο δύσκολο είναι ναδιατηρηθείς σε αυτήν.

«Σε ένα φανταστικό

Σκακιστικό κόσμο…»

Γράφει ο Μιχάλης

Δαρμαράκης

Με τη φωνή των γονιών

Γράφει ηΡούλα

Καλαϊτζάκη*

Η σύγχρονη Ελλάδα στην εναγώνια προσπά-θειά της να αποδεικνύει σε κάθε της βήμα ότιανήκει στη Δύση, όχι μόνο σε επίπεδο συμμα-χιών και εξωτερικής πολιτικής αλλά και σε επί-πεδο θεσμών και νοοτροπίας, αφομοίωνεεκφυλιστικά στις περισσότερες των περιπτώ-σεων τα νέα ρεύματα και τις καινούργιες«μόδες» που έφταναν στο εσωτερικό της.( Γι’αυτό το λόγο και το δημοφιλέστερο όλων τε-χνολογικό επίτευγμα, το διαδίκτυο, δεν πρέ-

πει να καυχιέται ότικαταργεί τις αποστά-σεις και τα εθνικά σύ-νορα. Τα νέαρεύματα, οι νέεςιδέες πάντα έβρισκαν

τον τρόπο να ταξιδεύουν ελεύθερα, χωρίς δυ-στυχώς τα τέλη και τους δασμούς του κριτικούβλέμματος στην περίπτωση της χώρας μας.)Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε ότι ίσχυσεκαι όταν η χώρα μας έγινε μέλος της ισχυρήςευρωπαϊκής οικογένειας. Τα παραδείγματα ενδεικτικά και ίσως αντιπρο-σωπευτικά της μανίας του Νεοέλληνα, κυρίωςτης μεταπολίτευσης, να αποδίδει ένα στρεβλόπεριεχόμενο σε οτιδήποτε καινούργιο και προ-οδευτικό, ιδέα, αντίληψη, ρεύμα, θεσμό. Οεορτασμός της 8ης Μαρτίου ως ημέρας αφιε-ρωμένης στη γυναίκα έχασε από πολύ νωρίςτο πολιτικό της υπόβαθρο. Τα πλήθη των «κα-ταπιεσμένων» γυναικών που ξεσαλώνουν σεστριπτιτζάδικα αγνοούν σίγουρα τη διαμαρτυ-ρία στις 8 Μαρτίου του 1857 των εργατριώνκλωστοϋφαντουργίας της Νέας Υόρκης και τηδιεκδίκησή τους για καλύτερες συνθήκες ερ-γασίας. Η ένταξη της χώρας μας στην Ε.Ο.Κ.και η εισροή κοινοτικών πόρων, τους οποίους«γενναιόδωρα» πρόσφεραν οι ισχυροί εταίροιμας, έγιναν μεζονέτες και πολυτελή αυτοκί-νητα. Ο στόχος για εκσυγχρονισμό της χώραςταυτίστηκε με τη χλιδή και την πολυτέλεια, τοκοινοτικό χρήμα κατασπαταλήθηκε για να υπη-ρετήσει τα συμφέροντα των δύο μεγάλων κομ-μάτων. Το φεμινιστικό κίνημα της Μαργαρίταςμε τις ακρότητές του αποτυπώνεται στις κωμι-κές βιντεοταινίες της δεκαετίας του ’80. Ισό-τητα των δύο φύλων κατέληξε να σημαίνεισκούπα και φαράσι για το ισχυρό φύλο. Λες καιοι γυναίκες ξέχασαν μεμιάς το καταπιεσμένοαρσενικό που έπρεπε να παντρέψει έξι αδερ-φάδες για να μπορέσει να κάνει οικογένεια,προτού βγει στη σύνταξη. Η σεξουαλική επα-νάσταση που έλαβε χώρα στη δεκαετία του ’60μπορεί σε ένα βαθμό να συνέβαλε στην ηθικήαπονοσηρότητα του έρωτα από την πλευρά

της γυναίκας και στην Ελλάδα, αλλά και πάλικαταφέραμε από τα εγκλήματα για την τιμή τηςκόρης και της αδελφής να καταλήξουμε ναυποβάλλονται σε εκτρώσεις 14χρονα κορίτσιακαι σήμερα να αναζητούν οι νέοι μας ερωτικό/ήσύντροφο μέσω του facebook. Και αδιαφο-ρούμε επιμελώς εδώ και χρόνια στην πρότασητων ειδικών να εισαχθεί το μάθημα της σε-ξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία. Έναβιβλίο σεξουαλικής αγωγής που γράφτηκε, δενκατάφερε ποτέ να φτάσει μέσα στις σχολικέςαίθουσες. Το δημόσιο σχολείο του φόβου καιτης τιμωρίας, το αυταρχικό σχολείο άρχισε ναμεταμορφώνεται τη δεκαετία του ’80 σ’ ένα δη-μοκρατικό, φιλελεύθερο και ανοιχτό σχολείο.Η μπλε σχολική «ποδιά» καταργήθηκε το1982, η οριστική και καθολική συνεκπαίδευσηαγοριών και κοριτσιών στα σχολεία της πρω-τοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευ-σης(μικτά σχολεία) εφαρμόστηκε με νόμο το1985 και το σημαντικότερο εδραιώθηκε μιααμοιβαία σχέση σεβασμού και εκτίμησης ανά-μεσα σε μαθητές και εκπαιδευτικούς. Πόσοκράτησε αυτή η σχέση, πόσο ουσιαστική ήταν,πάνω σε τι θεμέλια οικοδομήθηκε και ποιαείναι τα αίτια που συνέβαλαν στο να φθαρεί καινα αλλοιωθεί, είναι ερωτήματα που δε θααπαντηθούν σ’ αυτό το κείμενο. Ίσως όμως,όταν το έντονο αϊλάινερ στο μάτι έπαψε ναείναι αιτία δριμύτατης δημόσιας επίπληξης ήαποβολής, όταν άτυπα οριοθετήθηκε σε μηφανερό σημείο του σχολείου ο χώρος των κα-πνιζόντων για τους μαθητές, όταν το θάρροςτης γνώμης του μαθητή άρχισε σταδιακά αλλάσταθερά να μεταλλάσσεται σε ειρωνεία, θρά-σος και αναίδεια απέναντι στον καθηγητή καιόταν ο πρόεδρος του δεκαπενταμελούς πιά-στηκε να παίρνει μίζα από τα μπλουζάκια τηςπενθήμερης-μεταφέροντας βέβαια τις πρακτι-κές των ενηλίκων μέσα στο σχολείο- ίσως τότεέπρεπε να επαναπροσδιοριστεί το περιεχό-μενο του δημοκρατικού και προοδευτικού σχο-λείου.Πρόοδος σημαίνει εξέλιξη προς το καλύτερο.Για την εξέλιξη αυτή, σε επίπεδο αντιλήψεων,συμπεριφοράς και νοοτροπίας, απαιτείταιβαθιά και ουσιαστική Παιδεία, η οποία θα θέσειτην έννοια της προόδου στις σωστές της βά-σεις. Μόνο μέσω της Παιδείας θα συγκρατηθείο εκφυλιστικός προοδευτισμός του Νεοέλληνακαι θα λιγοστέψουν τα δεινά μας. Μόνο τότεθα μπορούμε να καυχιόμαστε ότι στις πόλειςμας υπάρχουν πεζοδρόμια με τα ειδικά κίτριναπλακάκια που προορίζονται για τους τυφλούςκαι όχι για τα τραπεζοκαθίσματα!!!

16ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 2013

Γράφει ηΜαρία Κρέτση

Ο εκφυλιστικός προοδευτισμός

του Νεοέλληνα

Μικρή Ιστορία της ΦιλοσοφίαςNigel WarburtonΕκδ. Πατάκης

Μια πλήρης και συναρπαστική ιστορία της φιλο-σοφίας για αναγνώστες κάθε ηλικίας. Σε σαράνταπεριεκτικά κεφάλαια, ο Nigel Warburton παρακο-λουθεί τους μεγαλύτερους φιλοσόφους και στο-χαστές, αναπτύσσοντας με χρονολογική σειρά τασημαντικότερα ρεύματα και τους σταθμούς τηςδυτικής φιλοσοφίας.

Η Τέλεια Ζωή του Γουίλιαμ ΣίντιςΜόρτεν Μπρασκ

Εκδ. ΚέδροςΟ Μόρτεν Μπρασκ σκιαγραφεί την πολυτάραχηζωή του Γουίλιαμ Σίντις, ενός πραγματικού προ-σώπου που έζησε στις αρχές του 20ού αιώνα(1898-1944) στις ΗΠΑ. Έμαθε να διαβάζει μόνοςτου, όταν ήταν μόλις δεκαοχτώ μηνών. Στα οχτώτου γνώριζε οχτώ γλώσσες και στα έντεκα γρά-φτηκε στο Χάρβαρντ και έδωσε διάλεξη για τοντετραδιάστατο χώρο στη Μαθηματική Εταιρία τουΠανεπιστημίου. Έγραψε το δικό του βιβλίο γεω-

μετρίας στα αρχαία ελληνικά. Είχε το υψηλότεροIQ που έχει καταγραφεί στην ιστορία και πολυ-σχιδείς ικανότητες που άφηναν τους πάντες άφω-νους. Ήταν αδιαμφισβήτητα μία ιδιοφυΐα, πουτελικά όμως πέθανε μόνος, φτωχός και ξεχα-σμένος απ’ όλους.

Το κυπαρίσσι που έγερνεΣτέλλα Αρβανίτη

εικονογράφηση: Στέφανος Βλασακά-κης

Εκδ. Χρυσαλλίδα, 2012Είναι μεσοπόλεμος, οι εποχές δύσκολες για τηφτωχή Ελλάδα. Σε ένα χωριό στον Ευβοϊκό οι άν-θρωποι παλεύουν για τον επιούσιο. Τα αγαθά λι-γοστά και ο χειμώνας βαρύς. Τα κυπαρίσσια στηναυλή της εκκλησίας περιμένουν να ντυθούν σταλευκά. Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν...Ένα κυπαρισσάκι όμως ανησυχεί. Θα αντέξει τοβοριά ή θα χάσει τη μάχη μαζίτου και θα ξεριζω-θεί Αλήθεια, μπορεί να ελπίζει σε ένα θαύμα; Μα,γίνονται θαύματα; Ξημερώνουν Χριστούγεννα...Το κείμενο βασίζεται σε αληθινή ιστορία...

Ελλάδα αποικία χρέους Νίκος Κοτζιάς

Εκδόσεις ΠατάκηΟ Ν. Κοτζιάς διατυπώνει μια νέα ερμηνεία τωνπολιτικών-θεσμικών επιπτώσεων της Ελληνικήςκαι Ευρωπαϊκής Κρίσης. Μέσα από την εξέτασητων αυτοκρατοριών τα 500 τελευταία χρόνια κα-ταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ΕΕ μετεξελίσσε-ται σε μια αυτοκρατορία στηριζόμενη: α) στιςχρηματοπιστωτικές αγορές, β) στη γραφειοκρατίατων Βρυξελλών, γ) στη Γερμανία. Ο συγγραφέαςυποστηρίζει ότι στην ΕΕ κυριαρχεί όλο και περισ-σότερο η τάση άνισης διαβάθμισης των κρατών-μελών της. Δημιουργείται μια αλυσίδα στηνκορυφή της οποίας βρίσκεται η Γερμανία, η οποίακατέχει την πρωτοκαθεδρία στην ΕΕ, και στο κάτωμέρος ο ευρωπαϊκός Νότος. Οι ισχυρές χώρες τηςΕΕ, ιδιαίτερα η Γερμανία, χαρακτηρίζονται πλέοναπό «οικονομικό πολιτιστικό εθνικισμό», ακόμα και«ρατσισμό». Η τάση της ΕΕ να αναπτυχθεί σε αυ-

τοκρατορία συνδέεται με την εξέλιξη τηςΓερμανίας σε ένα είδος «αυτοκρατορικού κρά-τους», μιας Νέας Ρώμης που είναι το πραγματικόκέντρο του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι. Αυτή η αλλαγήσυνδέεται με τη μετατροπή της Ελλάδας σε αποι-κία χρέους. Ο συγγραφέας δείχνει μέσα από τιςεμπειρίες και τις θεωρητικές συζητήσεις του πα-ρελθόντος, με σειρά συγκρίσεων, τι είναι και πώςορίζεται η «αποικία χρέους». Ο συγγραφέας ανα-λύει το σημερινό σύστημα επιτροπείας που έχειστηθεί στην Ελλάδα. Πώς και με ποιους μηχα-νισμούς, θεσμούς, προγράμματα λειτουργεί αυτό.Τις καταστροφικές επιδιώξεις της τρόικας και τωνΓερμανών. Τις τεράστιες ευθύνες της ελληνικήςολιγαρχίας και διαπλοκής. Τις επιπτώσεις πουέχει η μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία χρέουςστην κοινωνία και την οικονομία της, καθώς καιστην Κύπρο. Αναλύει το δημοκρατικό πρόβλημακαι το πρόβλημα κυριαρχίας που προκύπτει για την«Ελλάδα αποικία χρέους». Διατυπώνει προτά-σεις.

Το καλοκαίρι έφτασε εμπρόςβήμα ταχύ. Μετά το Πάσχα η αί-σθηση είναι όλο και πιο έντονηειδικά φέτος που ο καιρός είναιμε το μέρος μας και απολαμβά-νουμε τον ήλιο και τη θάλασσααπό νωρίς. Λίγες ημέρες μετάτις γιορτές εύχομαι να περά-σατε καλά και αφού κάναμε τηνδιατροφική μας «κατάχρηση»με τους δείκτες της χοληστερί-νης να χτυπάνε στο κόκκινο,λέω σήμερα να μαγειρέψουμεκάτι ελαφρύ αλλά εξίσου γευστικό. Άλλωστεαυτή την εποχή η φύση μας προσφέρει πλη-θώρα λαχανικών, μελιτζάνες, πιπεριές, κολο-κύθια, πατάτες, οπότε τι θα λέγατε να ταανακατέψουμε όλα μαζί και να φτιάξουμε έναμπριάμ λίγο πειραγμένο με Χανιώτικη μυζήθρα και φρυγανισμένοαπάκι; Καλό καλοκαίρι και καλή μας όρεξη!

ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 201317

Ο Θόδωρος Δερβενιώτης ξεκίνησε, να παίζει λα-ούτο και να τραγουδά στα τοπικά πανηγύρια, σεγάμους, βαπτίσεις, ονομαστικές εορτές, το1937.Αρχικά με την κομπανία του δασκάλου τουΓιάννη Βισβίκη και αργότερα με τη δική του. Ακόμαο Θ.Δ. και η κομπανία του ( βιολί, κλαρίνο, λαούτο)έπαιζαν τα Σαββατοκύριακα σε διάφορα καφέ ου-ζερί της Ζαγοράς και συμπλήρωναν τα προς το ζήν.Το 1937 σε ηλικία 17 ετών διορίζετε ψάλτης στιςτρεις κυριότερες εκκλησίες της Ζαγοράς, θέσηπου κρατά μέχρι το 1946. Ο πόλεμος της Ιταλίαςεναντίον της Ελλάδας και η ναζιστική κατοχή1940-1944 ,φέρνουν τη δυστυχία, την πείνα ,τοθάνατο αλλά και την εθνική Αντίσταση .Έτσιτο1942 ιδρύθηκε το ΕΑΜ και λίγο αργότερα ηΕΠΟΝ. Ο Θ.Δ εντάσσετε στις παραπάνω αντιστα-σιακές οργανώσεις από τους πρώτους στη Ζαγορά,γίνετε μέλος του ΚΚΕ ,κατατάσσετε στον εφε-δρικό ΕΛΑΣ και αργότερα γίνετε Καπετάνιος τουεφεδρικού λόχου της περιοχής του. Απελευθέ-ρωση, 1945 συμφωνία της Βάρκιζας, παράδοσητων όπλων του ΕΛΑΣ και το ανελέητο κυνηγητότων αγωνιστών από το κράτος της δεξιάς και τωνδοσίλογων με την καθοδήγηση των Άγγλων, αρχί-ζει. Οι δολοφονίες, οι φυλακίσεις, οι εξορίες, οικακοποιήσεις, των πατριωτών που νίκησαν τουςγερμανοφασίστες, στην ημερήσια διάταξη. Ο Θ.Δ.δεν εξαιρείτε και στις 20-9-1946 συλλαμβάνετεστην πλατεία του χωριού του. Μεταφέρετε στοΒόλο, στοιβάζετε σε μια αποθήκη μαζί με άλλους2500 κρατούμενους. Στις αρχές του Μάρτη 1947οι εκτοπισμένοι μεταφέρονται στα Κύθηρα και εγ-καθίστανται στο χωριό Ποταμός. Γίνονται φίλοι μετους κατοίκους και οι μέρες περνούν καλά και ευ-

χάριστα. Αλλά για να γλυτώσουν από τη συμμορίατου Μαγγανά ,οι αρχές, τέλη Απρίλη 1947 τουςμεταφέρουν στη Ζάκυνθο. Τέλη Μάη μια επιτροπήαπολύει το 90% των εκτοπισμένων μαζί τους και οΘ.Δ. που επιστρέφει στο χωριό του. Παρουσιά-ζετε φαντάρος στο Βόλο και μετά την αρχική εκ-παίδευση τον Οκτώβρητου1947,αρχίζουν οι απο-σπάσεις σε διάφορα τάγ-ματα και στις 17 Γενάρητου 1948 από το Λαύριοστη Μακρόνησο για συμμόρφωση .

Μόνο ψέμα κι απιστία (1952)Συνθέτης: Θ. Δερβενιώτης Στίχοι: Χαρ. Βασι-λειάδης. Τραγούδι: Γιάννης Τζιβάνης. Σημ: Είναι το πρώτοτραγούδι του Θ.Δ.

Έχει η αγάπη μαραθεί στα πονηρά μας χρόνιαόλοι το χρήμα κυνηγούν και χάθηκε η συμπόνια

ΡΕΦΡΕΝΜόνο ψέμα κι απιστία συναντάς στην κοινωνία.

--------Παντού ο υπολογισμός κι ο δόλος κυβερνάειΚι αδίκως ψάχνεις για να βρεις καρδιά που ν’ αγα-πάει.

----------Έχουν αλλάξει οι καιροί και πέθανε η αγάπηκαι μες στην ανθρωπότητα επικρατεί η απάτη

ΘΟΔΩΡΟΣ ΔΕΡΒΕΝΙΩΤΗΣ (2)

ΖΑΓΟΡΑ ΒΟΛΟΥ 20-1-1922

ΑΘΗΝΑ 5-12 2004

Γράφειo Δήμoς

Kερδέλας* "Πυξ

ίδα

της

γεύσ

ης"

Μπριάμ Λαχανικών με Χανιώτικη Μυζήθρακαι φρυγανισμένο ΑπάκιΥλικά

2 μελιτζάνες τσακώνικες 5-6 κολοκυθάκια μικρά2 πιπεριές πράσινες2 πιπεριές κόκκινες2 πιπεριές κίτρινες10 πατάτες φρέσκιες μικρέςΜυζήθρα όση λαχταράτεΈνα γεναίο κομμάτι απάκι ψιλοκομμένο

Για τη σάλτσα1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο3 μεγάλες ντομάτες περασμένες από τον τρίφτη 2 φλιτζάνια ζωμό λαχανικών4 σκελίδες σκόρδο1 ματσάκι μαιντανό ψιλοκομμένο1 φλιτζάνι ελαιόλαδοΑλάτι, πιπέρι

ΕκτέλεσηΚόβουμε τις μελιτζάνες σε κύβους, τις αλατίζουμε και τις αφήνουμε να

ξεπικρίσουν για μισή ώρα. Κόβουμε τα υπόλοιπα λαχανικά σε ίδιο περίπουμέγεθος για να ψηθούν ομοιόμορφα και τα απλώνουμε στο ταψί. Ετοιμά-ζουμε τη σάλτσα μας τσιγαρίζοντας το κρεμμύδι και το σκόρδο στο ελαι-όλαδο μέχρι να μαραθούν. Προσθέτουμε τις ντομάτες, το ζωμό καιχαμηλώνουμε τη φωτιά να σιγοψηθεί η σάλτσα. Λίγο πριν η σάλτσα μαςψηθεί ρίχνουμε τον μαϊντανό. Σε ένα αντικολλητικό τηγάνι φρυγανίζουμετο ψιλοκομμένο απάκι. Περιχύνουμε το φαγητό μας με τη σάλτσα. Προσθέ-τουμε το απάκι να πάει παντού και τη μυζήθρα από πάνω. Ψήνουμε στους180 βαθμούς στην αρχή σκεπασμένο με βρεγμένη λαδόκολλα για να μηνκαεί το τυρί μέχρι να ψηθούν τα λαχανικά μας.

Από την ΕυφροσύνηΚάτσουνα

Ο Μάης μπήκε, οι ζέστες έσφιξαν κι ο Παντελής έβγαλε τα τραπεζάκιατου στο πλακόστρωτο της πλατείας. Ο Γιάννης κι ο Θανάσης έχουν

πιάσει από νωρίς το τραπεζάκι με την πιο παχιάσκιά κάτω από τον πλάτανο και απολαμβάνουντο μεσημεριανό Κυριακάτικο ουζάκι τους. Από τηγωνία του δρόμου εμφανίζετε ο Κώστας, μπα-τζανάκης του Θανάση μιας και έχει παντρευτείτην αδερφή της Χαράς, της γυναίκας του Θα-

νάση.Ο Κώστας είναι καθηγητής σε Γυμνάσιο, και τα οικονομικά του δεν τουεπιτρέπουν να έρχεται συχνά στην πλατεία. Η εμφάνισή του λοιπόνπροκαλεί χαρούμενη έκπληξη στους δύο φίλους. «Καλά ρε! Έπρεπε νακερδίσει ο Ολυμπιακός για να φανείς;» τον πείραξε ο Θανάσης καθώςέπαιρνε την καρέκλα για να κάτσει. «Όχι ρε Θανάση, είπα να σας δωσήμερα που με ντύνουν στο χακί, γιατί αύριο δεν ξέρω τι θα γίνει»απάντησε ο Κώστας και ο Θανάσης έμεινε να τον κοιτά με απορία.«Τους επιστράτευσαν!» Ο Γιάννης ανέλαβε να δώσει εξηγήσεις, «Προ-κήρυξαν οι καθηγητές απεργία μέσα στις εξετάσεις και πριν κουνη-θούν τους επιστράτευσαν! Παντελή φέρε ένα ποτήρι για τον Κώστα».«Τι λες ρε παιδί μου! Απεργία μέσα στις εξετάσεις ε; Μεγάλος τσαμ-πουκάς! Καλά και τα κοπελάκια που έχουν το ζόρε τους τι θα κάνανε;»ο Θανάσης πείρε το σοβαρό του ύφος αλλά η διάθεση για πικάρισμαστον Κώστα ήταν ολοφάνερη.«Θανάση αν θες μπορώ να σου πω και για τα κοπελάκια και για ότι άλλοθες αλλά θα σου τα πω μία φορά, και δε θα με διακόψεις» Ο Κώσταςέδειξε πως το θέμα ήτανε πολύ σοβαρό για εκείνον οπότε και του δό-θηκε ότι ζήτησε… « Για πες τα μας ρε Κωστή, γιατί ξέρεις δεν ήτανωραίο αυτό που ακούσαμε σ’ εκείνη τη ριμάδα την τηλεόραση ότι θααπεργούσατε για τις δύο επιπλέον ώρες τη βδομάδα που σας βάλανενα δουλέψετε…» Ο Γιάννης τσίτωσε ακόμα περισσότερο τον Κωστή. «Άκου Γιάννη, δεν είναι οι δύο ώρες. Με τις δύο επιπλέον ώρες, το Σε-πτέμβριο δε θα δουλέψουν 6000 αναπληρωτές, αλλά και άλλοι 4000μόνιμοι – ίσως και εγώ – δεν θα έχουμε ωράριο. Αυτό σημαίνει ότι θαμου πούνε να πάω όπου στην Ελλάδα έχει κενό στην ειδικότητά μου, κιαν δεν πάω θα με απολύσουν! Αυτό, η Βουλή το ψήφισε την Κυριακήτων Βαΐων. Συνυπολόγισε ότι έχω εδώ και λίγους μήνες το φόβο πωςαν λογοφέρουμε , εκτός υπηρεσίας, και μου κάνεις μήνυση πάλι θα μεαπολύσουν πριν ακόμα γίνει το δικαστήριο. Βάλε κι ένα 45% κάτω σταλεφτά που με πληρώνουν, βάλε ένα 25% από αυτά που παίρνω σε φό-ρους και χαράτσια, βάλε ότι μας συκοφαντούν στα κανάλια κάθε μέρα,βάλε και τα τόσα προβλήματα στα σχολεία. Ένα θα σου πω, φέτος στοσχολειό που δουλεύω το κράτος έδωσε για λειτουργικά έξοδα 1.600Ευρώ, που πήγανε όλα για πετρέλαιο. Ε! νισάφι πια ! Η απεργία ήταναναπόφευκτη. Έπρεπε να προκηρυχτεί. Όσο για τους μαθητές και τιςμαθήτριες, τα παιδιά μας, που θα καθυστερούσαν να γράψουν εξετά-σεις, γρήγορα θα καταλάβαιναν ότι μια νίκη στον – αμυντικό - αγώναπου θα ξεκινούσαν οι δάσκαλοί τους θα ήταν μια νίκη που θα την εξαρ-γυρώνανε αυτά στο μέλλον, αλλά και μια νίκη που θα έδινε ελπίδα σεκάθε εργαζόμενο. Κι αυτό το τελευταίο ήταν το πιο επικίνδυνο… γιατίΘανάση μου και Γιάννη μου εκείνοι οι από πάνω σας θέλουν να μηνέχετε, να μην έχουμε, ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ. Όμως έχω την αίσθηση ότι τοκάνανε το λάθος τους. Σε κανέναν δεν αρέσει ο δάσκαλος του παιδιούτου να είναι φοβισμένος, φιμωμένος, μη ελεύθερος, ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΜΕ-ΝΟΣ… Η επιστράτευση των καθηγητών είναι πρόβλημα για όλη την κοι-νωνία και ελπίζω πως έτσι θα αντιμετωπισθεί.»

18ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 2013

Επί της Γραμμής

Κλείσε τα μάτια σου να δεις

Με είπαν ελληναρά τώρα τελευταία και ενο-χλήθηκα. Είναι που πληρώ όλες τις απαιτή-σεις. Είναι και αυτό το ανέκδοτο με τους

κινέζους (που εννοούνιάπωνες), όπου αυτοίσχεδιάζουν σε 40 χρό-νια και εκτελούν σε 40μέρες και εμείς οι έλ-ληνες σχεδιάζουμε σε

40 μέρες και εκτέλουμε σε 40 χρόνια. Καισκέφτομαι και γράφω. Τον ίδιο χρόνο δεν κά-νουμε;Πέρασε το πάσχα με έναν υπέροχο καιρό καιανησυχώ ότι συνηθίσαμε στην κακομοιρία.Όλοι φάγαμε κουτσά στραβά. Κάτι βρήκαμεκαι πήραμε. Όταν έχει ήλιο δεν αγχωνόμα-στε. Γιατί πότε δεν έχει ήλιο; Γιατί πότε αγ-χωνόμαστε; Περνάμε γενικά δύσκολουςκαιρούς για ένα πολύ σημαντικό λόγο. Είναιπολύ δύσκολο να ζεις μέσα στο σύστημα,ναανήκεις σε μία παραδοσιακή ελληνική οικο-γένεια και να είσαι κατά του ρατσισμού καιτου φασισμού. Είναι κακό να λέω όλους τουςσχιστομάτηδες κινέζους; Είναι κακό να λέωτους σκουρόχρωμους μαύρους; Πως πρέπεινα αντιμετωπίζω τον ρατσιμό που βλέπωγύρω μου; Που ακούω σε συζητήσεις; Ο κομ-μουνισμός είναι κακός τελικά ή έγινε ταμπού;Δεν υπάρχει ρατσιστική ζυγαριά αυτός είναιπιο ρατσιστής από μένα. Ή το “ναι μεν αλλά”του μέσου έλληνα ρατσιστή σε όλες τις συ-ζητήσεις. Μπορείς να αντιπαθήσεις τον χα-ρακτήρα αλλά πως μπορείς να μισήσεις τονάνθρωπο λόγω προέλευσης;Απορώ πως τα σκέφτομαι όλα αυτά ενώ έχωάλλα προβλήματα μπροστά μου τώρα. Πρέπει

να βοηθήσω την οικογένεια μου, να βρω δου-λειά να τελειώσω την σχολή αλλά να κάνω καιότι με γεμίζει. Και οι πολιτικές συζητήσειςαπό προεκλογική κωμωδία στα καφενεία,έγινε καθημερινότητα. Το νόμισμα νομίζαμεότι έχει δύο όψεις αλλά είναι 18πλευρο κιακόμα παραπάνω. Όλοι έχουν άποψη, όλοιέχουν διαβάσει παραπάνω, όλοι έχουν κατα-νοήσει βαθύτερα την ιστορία και όλοι διαφω-νούν. Κοιμάμαι και ξυπνάω με όνειρο ναενωθεί ο ξύπνιος κόσμος. Όχι υπό κάποιολαμπρό άνθρωπο ούτε υπό κάποια βασανι-σμένη ιδέα. Αλλά από κάτι απλό. Την καθη-μερινότητα. Αν τα ενώσεις όλα αυτά μαζι θα καταλάβειςότι όσο δύσκολη και αν είναι η ζωή, πρέπει νασυνεχίζεται. Να απολαμβάνεις τις στιγμέςόσο μπορείς. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάς τιςανησυχίες΄ να τις επεξεργάζεσαι και να ωρι-μάζεις μαζί τους. Και πάνω απ όλα πρέπει νααγαπάς τον κόσμο γύρω σου. Να σέβεσαι τονμετανάστη και να μπαίνεις στην θέση του.Δεν θέλω να γράψω άλλα “να”. Δεν είμαι δά-σκαλος, είμαι μαθητής. Και μαθαίνω από τουςανθρώπους γύρω μου. Και τα γράφω αυτά τε-λευταία στιγμή όχι γιατί έχω τυχαία ελληνικήκαταγωγή αλλά γιατί είμαι ένας συνδυασμόςτων γονιών μου και της φύσης. Και αυτό είσαικαι εσύ. Και όσο θες να λέγεσαι άνθρωποςδεν μπορείς να ξεχνάς ότι όλοι οι άνθρωποιγύρω σου είναι ίδιοι. Είμαστε οργανισμοί μεχαρίσματα. Απολαυσέ τα λοιπόν γιατί αν μι-σείς τον διπλανό σου δεν έχεις χρόνο ναγνωρίσεις τον εαυτό σου.Και τώρα ένα σύνθημα που δεν θα βαρεθείς...κλείσε τα μάτια σου να δεις!

“Της τελευταίας στιγμής”

Γράφει ο Νίκος

Κοκολάκης

Στο Καφενείο - Η επιστράτευση

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

Γράφειo Bασίλης

Παπαστάμος

ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 201319

Οδηγός Αισιοδοξίας (The Silver Linings Playbook)

Σκην. Ντέιβιντ Ο' Ράσελ, με τους : Ρόμ-περτ ντε Νίρο, Μπράντλεϊ Κούπερ,

Τζένιφερ Λόρενς, Τζούλια Στάιλς, ΚριςΤάκερ, Τζάκι Γουίβερ

Ο Μπράντλεϊ Κού-περ (“The Hang-over”) υποδύεταιτον Πατ Σολατάνο,έναν πρώην δά-σκαλο που έχειχάσει τα πάντα: τηδουλειά του, τοσπίτι και τη γυναίκατου. Έχοντας περά-σει τα τέσσερα τελευταία χρόνια σε ψυχια-τρικό ίδρυμα, αναγκάζεται να γυρίσει στοσπίτι των γονιών του (Ρόμπερτ ΝτεΝίρο καιΤζάκι Γουίβερ, υποψήφια Β’ Γυναικείου ρόλουστο “Animal Kingdom”), αποφασισμένος ναανακτήσει την παλιά του ζωή, καθώς και τηνπρώην σύζυγο. Tα πράγματα όμως περιπλέ-κονται όταν γνωρίζει την Τίφανι (Τζένιφερ Λό-ρενς, πρωταγωνίστρια του “Winter’s Bone”και “Hunger Games”), ένα μυστηριώδες κο-ρίτσι με πολλά προβλήματα.

Οι Άθλιοι (Les Misérables)Σκην. Τομ Χούπερ, με τους Χιου Τζάκ-

μαν, Ράσελ Κρόου, Αν Χαθαγουέι,Αμάντα Σέιφριντ, Σάσα Μπαρόν Κοέν,Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, Έντι Ρεντμέιν,

Σαμάνθα ΜπαρκςΗ καινούργια ταινίασε σκηνοθεσία τουβραβευμένου μεΌσκαρ Τομ Χούπερ- που μας έδωσετην πολυβραβευ-μένη ταινία Ο Λόγοςτου Βασιλιά – συνι-στά μεταφορά στημεγάλη οθόνη τουπολύ επιτυχημένου θεατρικού μιούζικαλ ΟιΆθλιοι (βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρηματου Βίκτορος Ουγκώ), το οποίο, έχουν παρα-κολουθήσει πάνω από 60 εκατομμύρια άν-θρωποι σε 42 χώρες. Το έργο εστιάζει στιςπροσπάθειες του πρωταγωνιστή ΓιάννηΑγιάννη (Χιου Τζάκμαν), ενός πρώην καταδί-κου, ο οποίος προσπαθεί να επανεντάξει τονεαυτό του στην κοινωνία, καταλήγοντας ναγίνει δήμαρχος μιας πόλης της Γαλλίας, μο-λονότι σε όλο το έργο καταδιώκεται από τοναδίστακτο αστυνομικό Ιαβέρη. Μετά από χρό-νια ο Αγιάννης γνωρίζει τη Φαντίν, η οποία,αφού απολύθηκε από το εργοστάσιο όπουδούλευε όταν μαθεύτηκε ότι έχει εξώγαμοπαιδί, κατέληξε στην πορνεία. Πριν πεθάνει,η Φαντίν παρακαλά τον Γιάννη Αγιάννη ναφροντίσει το παιδί της, τη μικρή Κοζέτ. Τότεόλα αλλάζουν για τον ήρωα, ακόμα μια φορά.

Cloud Atlas Σκην. Άντι Γουακόφσκι, Λάνα Γουα-

κόφκσι, Τομ Τίκβερ, με τους Τομ Χανκς,Χιούγκο Γουίβινγκ, Χάλι Μπέρι, ΣούζανΣαράντον, Χιου Γκραντ, Τζιμ Μπρόουν-τμπεντ, Τζέιμς Ντ’Άρσι, Τζιμ Στέρτζες,

Μπεν Γουίσο, Κιθ Ντέιβιντ, ΝτούναΜπέι, Ντέιβιντ Γκιάζι

Η ιστορία ξεκινάειτο 19ο αιώνα απότα νησιά του Ειρηνι-κού, διασχίζει πα-ρελθόν, παρόν καιμέλλον και κάνει τογύρο του κόσμουγια να καταλήξειστη Χαβάη, σε μιαφουτουριστική κοι-νωνία που έχει επιβιώσει μετά την Αποκά-λυψη. Οι Τομ Χανκς, Χάλι Μπέρι, Χιου Γκραντ,Σούζαν Σαράντον και Χιούγκο Γουίβινγκ υπο-δύονται πολλαπλούς ρόλους σε μια αλλη-λουχία διακεκομμένων ιστοριών, πουπραγματεύονται το “Σύννεφο”, τον ατέρμοναμεταβαλλόμενο χαρακτήρα του “Άτλαντος”,της σταθερής ανθρώπινης φύσης.

Τζάνγκο Ο Τιμωρός ( Django Unchained )

Σκην: Κουεντίν Ταραντίνο, με τους : Τζέιμι Φοξ, Κριστόφ Γουόλτς, Σάμιουελ

Λ. Τζάκσον, Λεονάρντο Ντι Κάπριο,Κερτ Ράσελ

Δύο χρόνια πρινξεσπάσει ο αμερι-κανικός εμφύλιος,ο Django, έναςμαύρος σκλάβοςαπό τον Νότο συ-ναντά τον Γερμανόκυνηγό επικηρυγ-μένων Dr. KingSchultz ο οποίοςακολουθεί τα ίχνη των φονικών αδελφών Brit-tles. Καθώς μόνο ο Django μπορεί να τονοδηγήσει σε αυτούς, ο ανορθόδοξος Schultzσυνεργάζεται μαζί του με την υπόσχεση ότιθα τον ελευθερώσει με το πέρας της απο-στολής. Αφού πετύχουν το σκοπό τους, οSchultz απελευθερώνει τον Django και οι δύοτους αποφασίζουν να συνεχίσουν την κατα-δίωξη των πιο γνωστών εγκληματιών τουνότου.

Gangster Squad – Οι Διώκτες του Εγκλήματος

Σκην: Ρούμπεν Φλάισερ, με τους :Ράιαν Γκόσλιν, Σον Πεν, Τζος Μπρόλιν,Έμα Στόουν, Νικ Νόλτε, Τζιοβάνι Ρίμ-

πιζι, Άντονι Μακί

Λος Άντζελες, 1949.Ο αδίστακτος μα-φιόζος Μίκι Κοέν(Σον Πεν) έχειπάρει τον έλεγχοτης πόλης, απο-κτώντας περιουσίααπό ναρκωτικά,όπλα, πορνεία καικάθε στοίχημα πουπαίζεται στα δυτικάτου Σικάγο.Κι όλα αυτά, απολαμβάνοντας την προστασίαόχι μόνο των πρωτοπαλίκαρών του, αλλά τηςαστυνομίας και των πολιτικών που κρατάειστο χέρι.Με τόση δύναμη, είναι εύκολο να τρομοκρα-τήσει ακόμα και τους πιο γενναίους αστυνο-μικούς της πιάτσας… εκτός ίσως, από μιαμικρή μυστική ομάδα της Αστυνομίας του ΛοςΆντζελες, με επικεφαλής τον Αστυνόμο ΤζονΟ΄Μάρα (Τζος Μπρόλιν) και τον Τζέρι Γού-τερς (Ράιαν Γκόσλινγκ), που θα ενώσουν τιςδυνάμεις τους για να διαλύσουν τον κόσμοτου Κοέν…

Αγάπη - Amour (2012)Σκην.: Μίκαελ Χάνεκε, με τους:

Ζαν Λουί Τρεντινιάν, Εμανουέλ Ριβά,Ιζαμπέλ Οπέρ

O Ζορζ (Ζαν-ΛουίΤρεντινιάν) και η Αν(Εμανουέλ Ριβά)είναι ένα ηλικιω-μένο ζευγάρι πουέχει περάσει ταογδόντα. Είναι κα-θηγητές μοκ

Πρoτείνει oAντώνης

Σπανoυδάκης

Έγραψα μια μικρήμελέτη για τον Πα-παδιαμάντη .Έψαξαεκεί την πολιτικήτου διάσταση .Οι πε-ρισσότεροι τον ξέ-ρουμε εξαιτίας των πασχαλινών τουδιηγημάτων .Τα διαβάζαμε κάποτε στο σχο-λείο .Ένα από τα διαφορετικά- από εκείναπου διδάχτηκα- διηγήματα που διάβασα ,ενώ

έκανα τη μελέτη , τιτλοφορείται «΄Αι μουΓιώργη» και είναι γραμμένο 1892 .θα σας διηγηθώ μέρος της ιστορίας .Έναςαπλός άνθρωπος αναζητώντας τον Παρά-

δεισο , έγινε σταυλίτης μο-ναστηρίου και αργότεραυπηρέτης του ναού. «Εκείέμενε ο ξένος υπηρετώνμετά ζήλου ,και ήτο μακά-

ριος καθ’όλα ,μόνον έν πράγμα δεν ηδύνατονα εννοήση , βλέπων τον Χριστόν εσταυρω-μένον υψηλά εις την κορυφήν του εικονο-στασίου ελυπείτο ,κ’έλεγε «Τι κακό έκαμεκαι τον εκρέμασαν εκεί!» Μια των ημερών,ενώ εσκούπιζε το έδαφος του ναού ,τρώγωνάμα τεμάχιον άρτου, λείψανον προσφοράς ήαρτοκλασίας ,ανατείνας την χείρα προς τονΕσταυρωμένον επάνω ,έκραξε «Κατέβα καισυ καημένε ,να σου δώσω ένα κομμάτι ψωμίνα φας ,σε λυπούμαι να σ’έχουν νηστικόντόσον καιρόν εκεί κρεμασμένον!». Ο άνθρω-πος ήτο αμαθής και απλοϊκός εις άκρον, καιδεν υπώπτευεν ότι εβλασφήμει τοιαύταλέγων . Εντούτοις ο Δεσπότης Χριστός , προ-σθέτει η παράδοσις ,συγκατέβη προς τηναπλότητα του ανθρώπου εκείνου ,και κα-τήλθε, φρικτόν ειπείν ,ολόσωμος από τουΣταυρού, κ’εδέχθη τεμάχιον άρτου από τωναθώων χειρών του πλάσματός του ,καθώςάλλοτε είχε συνδειπνήσει με τους μαθητάς ,μετά την Ανάστασιν…» Ιερόσυλο μοιάζει για τον Άγιο των γραμμά-

των μας .Δεν είναι όμως . Απλώς είναι ηάγνωστη όψη του κοσμολαϊτη συγγραφέα .Ηφωτεινή πλευρά του, λέω εγώ . Είναι απ’τιςστιγμές που –καλά το είπε ο Τσαρούχης – οΠαπαδιαμάντης αχρηστεύει τον Φρόυντ .Είναιυπέροχο το πώς σκέφτεται ο λαός ,ο αγράμ-ματος ,της εποχής του. Είναι υπέροχο τοπώς ο λαός αντιλαμβάνεται το Χριστό και τοπώς ο Παπαδιαμάντης ασπάζεται την παρά-δοση που λέει πως κατέβηκε από το σταυρόγια να συμφάγει με τον απλό άνθρωπο. Δεί-χνει την αντίληψη του συγγραφέα για τη θρη-σκεία και τη λαϊκότητά της .Εκείνος είχε συνείδηση της ιεροσυλίας του

μα ένιωθε πως έπρεπε να πει την ιστορίααυτή γιατί δεν ήταν με το μέρος του ηθικι-σμού μα με το μέρος του λαού . Εγώ ας φανώαιρετική ,με όσα μου έλεγε το σχολείο γιαεκείνον, συμπεραίνοντας απ’το διήγημα αυτόπώς ο απλός λαός αποκαθηλώνει «μεσσίες»αναζητώντας συντρόφους … πως οι αληθινοί «μεσσίες» σηκώνουν σταυρόκαι δε βολεύονται σε θώκους και πως μόνο οι αληθινοί «μεσσίες» κατεβαί-νουν στο ύψος του Ανθρώπου.

Γράφειη ΘεoδoσίαΔασκαλάκη

www.pyxida.gr

20ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 2013

Τ ι δούμε κα ι τ ι θα ακούσουμε στα Χαν ιάΤ ι δούμε κα ι τ ι θα ακούσουμε στα Χαν ιά

Τα τεύχη της Πυξίδας βγαίνουν πλέον κάθε δύο μήνες –η οικονομική κρίση έβαλε το χεράκι της σε αυτό…- και αυτά που έχουμενα πούμε ασφαλώς είναι πολλά. Το παρήγορο με όλη αυτή την κατάσταση που βιώνουμε, είναι ότι όλο και περισσότερος κόσμοςπροσπαθεί να ξεπεράσει όλη αυτή την κατήφεια και την καταιγίδα από αρνητισμό, με οτιδήποτε θετικό και δή με εκφάνσεις τουπολιτισμού, του αθλητισμού και άλλων δράσεων που φέρνουν τους ανθρώπους κοντά!!

Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που δρουν σαν να μησυνέβη τίποτα πίνοντας τον φρέντο τους, οι οποίοιδεν είναι λίγοι, όπως και κάποιοι άλλοι που τουςπαίρνει από κάτω και αν το αφήσουν έτσι, δεν θαβγει σε καλό. Είναι αυτά τα τρία χρόνια του

μνημονίου πολλές οιαπώλειες και πολλοίπου έχουν χάσει τηνυγεία τους, γι’αυτό θαπρέπει να μαςδιακατέχει το

ενδιαφέρον και η δοτικότητα για το συνάνθρωπο καισυμπολίτη μας, στο μέτρο που μπορεί ο καθένας… Είναι πράγματα που πρέπει να λέγονται και να μηνθέλουμε να είμαστε ούτε χαζοχαρούμενοι, ούτεαδιάφοροι, ούτε να φιλοσοφούμε με μπλακχιούμορ… αλλά να έχουμε δράση!Τα μουσικά του δίμηνου που πέρασε είναι και πάλιείναι πολλά και ενδιαφέροντα. Ένα όμορφοαφιέρωμα στον ποιητή Τάσο Λειβαδίτη, οργάνωσε οΠολιτιστικός Σύλλογος «Φίλοι των γραμμάτων», στοΘέατρο Βλησίδη στις 13 Απρίλη. Μίλησαν ο ποιητήςκαι δημοσιογράφος Γιώργος Δουατζής και ο ΚώσταςΚρεμμύδας, ποιητής και εκδότης οι οποίοι ανέλυσαντο έργο του και μας έκαναν γνωστές, πτυχές απότην πορεία και την προσωπική του ζωή.Μελοποιημένα τραγούδια του Λειβαδίτη έπαιξαν καιτραγούδησαν οι, Σοφία Σακελλαρίου –πιάνο,τραγούδι, Νάγια Πέρρου –τραγούδι, ΣτέλιοςΜαραγκάκης –κλαρίνο, τραγούδι, Ηλίας Ψυλλάκης–κιθάρα, τραγούδι και Παναγιώτης Λεοντόπουλος –μπουζούκι. Μερικά από τα πασίγνωστα ποιήματα-τραγούδια του Λειβαδίτη είναι : Βρέχει στηφτωχογειτονιά, Δραπετσώνα, Σαββατόβραδο, Εχωμια αγάπη, του Μίκη Θεοδωράκη ενώ πρόσφατα οΜανώλης Λιδάκης τραγούδησε το «Για να σεσυναντήσω» σε μουσική Κώστα Λειβαδά.Η εκδήλωση είχε πολύ μεγάλη συμμετοχή, ιδίως απόνέους και ο χώρος του θεάτρου αποδείχτηκε μικρός,τελικά.Στο χώρο της Πινακοθήκης του Δήμου Χανίωνπραγματοποιήθηκε στις 5 Απρίλη, μία όμορφηεκδήλωση για το μαθητικό περιοδικό «ΤαΧανιωτάκια» που συμπλήρωσε 30 χρόνια συνεχούςπαρουσίας. Μίλησαν οι δάσκαλοι, ΓιώργοςΠιτσιτάκης, Γιώργος Δασκαλάκης και η νηπιαγωγόςκαι σχολική σύμβουλος Αγγέλα Μάλμου. Επιλεγμένατραγούδια ελλήνων συνθετών και ποιητών σχετικάμε το παιδί και τους νέους, ερμήνευσαν εξαιρετικάη Ζωή Κολλάρου και η Σοφία Σακελλαρίου. Στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων, στις 26 Απρίλη,έγινε η παρουσίαση της έκδοσης δύο βιβλίων απότα αρχεία του Παύλου Βλαστού, που βρίσκονται στοΙστορικό Αρχείο Χανίων, το «Βουκολικό» και«Άσματα λαϊκά Κρητών». Είναι τα πρώτα βιβλία τουΠ.Βλαστού που εκδίδονται από τι Ι.Χ.Κ. και γίνονταιπροσπάθειες για τη σταδιακή έκδοση όλων τωνέργων του αφού τα περισσότερα είναι ανέκδοτα. Τηνεπιμέλεια είχε ο νέος προϊστάμενος τουΙστ.Αρχείου, Κώστας Φουρναράκης. Τα βιβλία παρουσίασαν οι, Στέλλα Αλιγιζάκη,φιλόλογος -ιστορικός, Ζαχαρένια Σημανδηράκη,ειδική συνεργάτης Γ.Α.Κ., Σταμάτης Αποστολάκης,δάσκαλος- λαογράφος και Αλέξης Πολίτης, ομότιμοςκαθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Μελοποιημένα αποσπάσματα από το «Βουκολικόν»σε δική τους σύνθεση, απέδωσαν οι Μιχάλης καιΠαντελής Καλογεράκης. Ο Ανδρέας Γιακουμάκης,καθηγητής μουσικής, μέσω βίντεο συμμετείχε μετους μαθητές του από το Ηράκλειο, αποδίδοντας

μέρος από το έργο του Βλαστού «Βουκολικόν»,πολύστιχο ποίημα σε 11 σύλλαβο στίχο και μελωδίασε ρυθμό 5/8, κάτι που συνηθίζονταν παλιότερα στηνΚρήτη, ενώ σήμερα πλέον δεν χρησιμοποιείται τομουσικό μέτρο αυτό. Ένα όμορφο μουσικοχορευτικό δρώμενοοργανώθηκε από την ομάδα “Passe Partout” σε έναπρωτότυπο χώρο, τον αίθριο χώρο του εμπορικούκέντρου «Τριανόν» στην οδό Ηρ.Πολυτεχνείου, στις13 και 14 Απρίλη. Η ομάδα πρωτοεμφανίστηκε με τοflash-mob που διοργάνωσε το Δεκέμβρη στηΔημοτική Αγορά και το σχετικό βίντεο από τοδρώμενο αυτό, έκανε αίσθηση στο you tube. Η ομάδααποτελείται από 15 νέους μαθητές και φοιτητές πουεπικοινωνούν και εκφράζονται μέσω της μουσικής.Την επιμέλεια έχουν οι, Γιάννης Γιαννακάκης,Γιώργος Πογιατζής και Τίτος Σμυρνάκης. Ο κόσμος που παρακολούθησε τις δύο παραστάσειςήταν πολύς και η όλη οργάνωση αξίζει συγχαρητήρια.Η δομή του προγράμματος, οι ερμηνείες και το όλοαποτέλεσμα πολύ σπουδαία και σίγουρα ανκαθιερώσει τη λειτουργία της η ομάδα, έχει ναπροσφέρει πολλά !!Στο Ρέθυμνο διοργανώνεται αυτό τον καιρό η σειράεκδηλώσεων «Ημέρες Ρεθύμνου» με πολλάκαλλιτεχνικά δρώμενα μεταξύ των άλλων αρκετάμουσικά, σε πολλές και διαφορετικές τοποθεσίεςστην πόλη. Η διάρκεια των εκδηλώσεων είναι από26/4 έως 7/6.Στα Μάταλα ετοιμάζεται και φέτος το «ΜάταλαΦεστιβάλ», που θα γίνει από τις 21 έως τις 24 Ιούνη.Από τα ονόματα που έχουν έως τώρα ανακοινωθείείναι ο Hugh Cornwell, πρώην μέλος των Stranglers,Locomondo, Tony Sfinos, Kings of Floyd, ProfessorRichard Smith, The Doors tribute, και Janis Joplin trib-ute.Το «Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ» στα Χανιά, θα γίνει τοδιήμερο 29 και 30 Ιούνη.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ-ΒΙΒΛΙΑΛευτέρης Παπαδόπουλος : Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια

Ο ποιητής του λαϊκού μας τραγουδιού, ο ΛευτέρηςΠαπαδόπουλος, κυκλοφόρησε ένα ακόμα βιβλίο γιάτους ρεμπέτες και όχι μόνο, μετά το πολύ καλό, "Νασυλληφθεί το ντουμάνι" (Καστανιώτης-2004, είναιστην 6η έκδοση). Το βιβλίο έχει τίτλο "Μάγκεςπιάστε τα γιοφύρια". Περιέχει 15 κεφάλαια μεξεχωριστά θέματα, σύν ένα περιεκτικό πρόλογο. Στοκάθ'ενα κεφάλαιο ο συγγραφέας καταπιάνεται μεένα πρόσωπο του λαϊκού μας τραγουδιού και ανεξαιρεθεί ο Πυθαγόρας, ο Δημήτρης Χριστοδούλουκαι ο Αλέκος Σακελλάριος, όλα τα άλλα πρόσωπαείναι του ρεμπέτικου, συμπεριλαμβανομένου τουΓ.Ζαμπέτα. Γίνεται αναφορά στους : ΣτέλιοΚαζαντζίδη, Κώστα Βίρβο, Παναγιώτη Τούντα, ΓιάννηΠαπαϊωάννου, Γιώργο Ζαμπέτα, Πυθαγόρα, ΒασίληΤσιτσάνη, Ρόζα Εσκενάζυ, Απόστολο Καλδάρα,Ανέστη Δελιά, Μανώλη Χιώτη, Χρήστο Κολοκοτρώνη,Τάσο Σχορέλη, Δημήτρη Χριστοδούλου και ΑλέκοΣ α κ ε λ λ ά ρ ι ο .  Μέσα από τα προσωπικά του ενθυμήματα γιά όλουςεκτός από τους, Δελιά, Τούντα και Χιώτη,μαθαίνουμε ενδιαφέρουσες πτυχές από ταπροσωπικά τους βιώματα και μέσω των  διηγήσεωντους επίσης σημαντικές πληροφορίες, που αφορούντο ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι !! Έχουν πολύ ενδιαφέρον οι αναφορές του μπαρμπαΓιάννη Παπαϊωάννου γιά το πως έμαθε μπουζούκι,οι αναφορές στον Τάσο Σχορέλη, η σκηνή με τον

"καυγά" ανάμεσα στο Χριστοδούλου και το Λειβαδίτηπαρόντος του Παπαδόπουλου μέσα σε ένα ταξί,αναφορές στο Σακελλάριο και άλλα...

Πρόλογος

[...]Αυτή τη φορά, το κύριο μέρος του βιβλίουπροέρχεται από δημοσιευμένα κείμενα μου στοπεριοδικό "Οάσις", επίσης από την εφημερίδα όπουδουλεύω, αλλά και από ομιλίες μου. Υπάρχει και έναανέκδοτο κείμενο.[...]

Σ.Καζαντζίδης

[...] Ο Καζαντζίδης, ως τραγουδιστικό μέγεθος, είναιανυπέρβλητος. Και όταν μιλάμε γιά τραγουδιστικόμέγεθος, δεν εννοούμε μόνο φωνή. Εννοούμε καιφωτιά που βγαίνει από τα σπλάχνα, εννοούμε λάβαπου ξεχύνεται γιά να βγάλει ολόκληρο το αχ τηςαγανάκτησης και του παράπονου ενός φτωχού,ανυπεράσπιστου, κυνηγημένου και χωρίς ελπίδαανθρώπου. Ξέρετε τι είπε κάποτε σ'έναν πολύ καλότραγουδιστή, που δεν έβγαζε, όμως, αυτό το αχ τηςταλαιπωρίας και της οργής, ο Καζαντζίδης; "Φίλεμου, είσαι εξαίρετος τραγουδιστής. Δεν θα γίνεις

όμως ποτέ μεγάλος. Γιατί δεν έχεις φάει σφαλιάρααπό χωροφύλακα! Γιατί δεν βρέθηκες ποτέ στουςπέντε δρόμους. Γιατί δεν ένιωσες ποτέ να σουφέρονται σαν να είσαι σκουπίδι".[...]

Με μουσικούς χαιρετισμούς

Γράφει oΓιώργος

Βαβουλές

ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 201321

Το «Παραδέχτηκα» αναμφίβολα είναι ένας απότους δίσκος τα τραγούδια του οποίου τραγου-δήθηκαν και ακούστηκαν από το ραδιόφωνοόσο λίγα στην ελληνική δισκογραφία. Ανάλογακινήθηκαν και οι πωλήσεις του, αφού ξεπέρασετα 70.000 αντίτυπα. Η μεγάλη του επιτυχίαπροφανώς σχετίζεται με την περίοδο της κυ-κλοφορίας του: Κυκλοφόρησε το Μάιο του1991, όταν δηλαδή οι ραδιοφωνικοί σταθμοίβρίσκονταν στο απόγειο της απήχησής τους.Σίγουρα όμως έχει σχέση και με τη δυναμικήτων δημιουργών του, του Goran Bregovic, μετον ζωντανό και ολόφρεσκο -γιατα ελληνικά μουσικά πράγματα -ήχο, της Λίνας Νικολακοπούλουμε τους απρόσμενους στίχουςτης και τις ανατρεπτικές ρίμεςτης και βέβαια της ΆλκηστηςΠρωτοψάλτη, με την καταλυτικήερμηνεία της.Τα περισσότερα τραγούδια τουδίσκου προέρχονται από την αρι-στουργηματική ταινία του EmirKusturica «O καιρός τωντσιγγάνων», που είχε παι-χτεί στις κινηματογραφι-κές αίθουσες το 1988. Ημουσική της ταινίας ήταντου Goran Bregovic καικυκλοφόρησε σε δίσκοένα χρόνο αργότερα. Ηαλήθεια είναι πως, πα-ρόλο που η ταινία προ-κάλεσε μεγάλη αίσθησηκαι στο ελληνικό κοινό,το soundtrack δεν είχεαρχικά την ίδια απή-χηση. Άλλωστε βρισκόμαστε ακόμα σε μιαεποχή που το ενδιαφέρον στην Ελλάδα για τις«μουσικές του κόσμου» ήταν περιορισμένο. Καιδεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το ρεύμααυτό έρχεται στη χώρα μας αμέσως μετά τηνκυκλοφορία του «Παραδέχτηκα» και τη γνωρι-μία του κοινού με τις μουσικές του Bregovic καιτων Βαλκανίων γενικότερα.Η ιδέα για το δίσκο ξεκίνησε από τον ραδιο-φωνικό παραγωγό Κώστα Κωτούλα, ο οποίοςαρχικά πρότεινε στη Λ. Νικολακοπούλου τιςμουσικές από δύο τραγούδια της ταινίας «Οκαιρός των τσιγγάνων», έχοντας κατά νου τηφωνή της Α. Πρωτοψάλτη (πρόκειται για τα«Βενζινάδικο» και «Να 'ταν η χαρά οικόπεδο»).Η ιδέα προχώρησε και συνολικά γράφτηκαν στί-χοι για εννέα μελωδίες του Bregovic. Ο δίσκοςσυμπληρώθηκε με το πασίγνωστο «Σ’ αγαπώγιατί είσαι ωραία» του Αριστείδη Μόσχου (σεμια μέτρια, κατά τη γνώμη μας ερμηνεία, πα-ρόλο που και το συγκεκριμένο τραγούδι ακού-στηκε πολύ εκείνη την εποχή). Ας θυμηθούμε,λοιπόν, όλα τα τραγούδια του δίσκου:1. Μαύρο χιόνι2. Βενζινάδικο3. Θεός αν είναι4. Παραδέχτηκα5. Όρκος6. Του Αϊ-Γιώργη7. Να 'ταν η χαρά οικόπεδο8. Τριανταφυλλάκι9. Σ' αγαπώ (Μουσική-στίχοι: Αριστείδης Μό-σχος)10. Πήρα χάρη

Όλα τα τραγούδια είναιεξαιρετικά, με κορυ-

φ α ί ε ςστιγμές το «Μαύρο χιόνι» και το«Παραδέχτηκα». Το «Θεός ανείναι» το ερμήνευσε καταπλη-κτικά και η Χάρις Αλεξίου λίγαχρόνια αργότερα. Το τραγούδι«Του Αϊ-Γιώργη» υστερεί κατάπολύ του τραγουδιού που ακού-γεται στην ταινία: Η μελωδία είναιτο «Ederlezi», ήχος που ακούγε-ται σε όλα τα Βαλκάνια από τουςτσιγγάνους – και όχι μόνο. Η δια-

σκευή του για τον«Καιρό των τσιγγάνων»ήταν συγκλονιστική, όχιόμως και η ερμηνεία τηςελληνίδας τραγουδί-στριας. Τέλος, όπωςπροαναφέραμε, το «Σ'αγαπώ», αποτελεί μάλ-λον ξένο σώμα σε έναδίσκο με διαφορετικόπροσανατολισμό.Ο θετικός αντίκτυπος τουδίσκου ήταν τεράστιος.Μετά το «Παραδέχτηκα»

το ελληνικό κοινό γνώρισε πρώτα απ’ όλα τιςμουσικές του Bregovic και των Βαλκανίων1 καιστη συνέχεια ανοίχτηκε περισσότερο και δέ-χτηκε εντονότερα και άφοβα επιρροές απόμουσικές από διαφορετικές γωνιές του πλα-νήτη.Πολλές πληροφορίες για το δίσκο βρίσκονταιστο δισέλιδο ένθετο που συνοδεύει την έκ-δοση. Περιέχονται επίσης οι στίχοι των τρα-γουδιών και σημειώματα των συντελεστών.Δεύτερες φωνές κάνουν η Ελευθερία Αρβανι-τάκη, ο Κώστας Μακεδόνας, ο Πέτρος Γαϊτά-νος, η Ανθούλα Αλιφραγκή κ.α. Η παραγωγήήταν της Λίνας Νικολακοπούλου και του ΝίκουΚαραγιάννη και η ηχογράφηση έγινε στο στούν-τιο Sierra. Ο δίσκος κυκλοφόρησε το 1991 απότην Universal – Polydor (κωδ.: ).

1. πχ. Μανώλη Μητσιά, Στο δρόμο με τα χάλ-κινα (1996) Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου Μου-σική: Kiki Lesendric2. Μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση στοδίσκο από τη Βίκυ Οικονομοπούλου στη ΜΟΥ-ΣΙΚΗ ΔΩΜΑΤΙΟΥ ΜΟΥ: http://duendemagazine.gr/issue/20/arti-cle/458/Goran+Bregovic,+%CE%9B%CE%AF%CE%BD%CE%B1+%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85+|+%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B4%CE%AD%CF%87%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B1.html

Chromatic Sequence – Belle époque2012

Η ορχήστρα παίρνει τη θέση της. Βιολί, βιόλα, τσέλο, φλάουτο. Ο πια-νίστας κοιτά τις πάρτες του. Σι ύφεσι μινόρε. Χαμόγελο. Τα μαύρα πλή-κτρα είναι περισσότερα από τα άσπρα. Ακούγεται η φωνή του ηχολήπτη.“Μπότα, ταμπούρο, βαθύ! Παράξενο για κλασικό ανσάμπλ. Και δίπλαένα λάπτοπ. Τα καλώδια μπλέκονται με τις νότες. Κόκκινα λαμπάκια από

μίντι. MIDI. Οι κωδικοί μιας νεάς εποχής. Το VJingμπορεί να γίνει και μέσω ethernet. Και μπαίνειlevare το βιολί. Πώς λέγεται η εποχή που ένα απλό adagio θέλει ρεύμα για ναακουστεί; Belle Epoque. Άραγε χρειάζονται και τα δάκρυα ρεύμα; Οι ChromaticSequence είναι όλοι εδώ. Ρίχνουν στο καζάνι που κοχλάζει όλα τα συστατικά

της μαγείας. Αρχαία γράμματα, αρχαίους ήχους και πολλά volt. Το γιατροσόφι μιας νέας εποχής. Μιαςωραίας εποχής. Μιας επικίνδυνης εποχής. Ο ήχος της Belle Epoque. Το καινούργιο έργο των Chro-matic Sequence που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες, με τίτλο Belle Epoque. Το έργο αυτό είναι έναβήμα πιο μακριά στην μουσική αναζήτηση των CS. Το κλασικό γίνεται κλασικότερο και το ηλεκτρονικόηλεκτρονικότερο! Η ορχήστρα μεγάλωσε (τύμπανα, βιολί, βιόλα, τσέλο, φλάουτο, πίκολο, πιάνο, κιθάρα,φωνή) και οι μουσικές απαιτήσεις αυξήθηκαν. Οι μελωδίες μπλέκονται με τραγούδι, breaks, λούπεςκαι ρυθμούς πειραγμένους δημιουργώντας ένα ηχητικό τοπίο που ακροβατεί. Οι Chromatic Sequence είναι ένα μουσικό σχήμα το οποίο γεννήθηκε στην Αθήνα το 2007. Ιδρυτής καισυνθέτης του σχήματος είναι ο Γιώργος Στεφανακίδης, του οποίου το όραμα μοιράζονται εξαιρετικοίκαλλιτέχνες. Το όραμα αυτό είναι η σύμπραξη δύο μουσικών κόσμων, αυτού της κλασικής και αυτούτης ηλεκτρονικής. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία ενός ήχου καινούργιου και πρωτότυπου πουαποκτά ιδιαίτερες διαστάσεις όταν το βλέπει κανείς live, καθώς ισχυρότατο ρόλο στην δημιουργική τουςπορεία παίζει ο θεατρικός λόγος και η ιδιαίτερη σκηνική τους παρουσία. Οι συναυλίες / παραστάσειςτους δημιουργούνται με άξονα την μουσική αλλά στηρίζονται εξίσου σταθερά σε πρωτότυπα κείμενακαι την εικαστική τους ανάπτυξη.Το ταξίδι που κάνουν όταν δημιουργούν το μεταφέρουν κι όταν παίζουν. Μουσική, λόγος, κίνηση,φωνές, ενότητα. Η τεχνολογία είναι πάντα σύμμαχος. Το καινούργιο είναι πάντα παρόν. Η μεταφοράτων ορίων και η απάντηση στην ερώτηση "…και τώρα πως γίνεται αυτό;.." είναι πάντα στόχος. Η αρ-μονία είναι η βάση. Και το απλούστερο όλων: να περνάμε όμορφα. Η τέχνη είναι απλότητα, ομορφιάκαι ανήκει σε όλους. Το πρώτο πόνημα του σχήματος ήταν o δίσκος “7 μέρες μακριά” που κυκλοφό-ρησε το 2007 και έδωσε κατευθείαν το μουσικό στίγμα του σχήματος. Παρουσιάστηκε σε συναυλίεςπου χαρακτηρίστηκαν για την ιδιαιτερότητά τους τόσο μουσικά όσο και εικαστικά.Ο πρώτος τους self-release δίσκος διανεμήθηκε δωρεάν στις συναυλίες τους και χαρακτηρίζει την ιδι-αιτερότητα του σχήματος ως προς τη σχέση του με τη μουσική και το κοινό. Το 2010 οι Chromatic Sequence κυκλοφόρησαν το δεύτερό τους δίσκο με τίτλο “Allou Fun Dark”. Τοέργο αποτελείται από σκοτεινά τραγούδια και κείμενα (γραμμένα από το Γιώργο Στεφανακίδη) που πα-ρουσιάστηκε ως μουσική/θεατρική παράσταση στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Οι CS, δημιουργούνηχητικά τοπία που βυθίζονται απ’τη μία στη σύγχρονη κλασική μουσική και απ’την άλλη στη λεπτή ηλε-κτρονική επεξεργασία του ήχου. Το Belle Epoque νοσταλγεί αλλά και προκαλεί αισθητικά, φτάνονταςτα όργανα στα άκρα και πετώντας όλα τα περιττά.  Ηχρυσή εποχή της ζωής μας παιγμένη με σκληρές με-λωδίες και με τη λογική μιας μοντέρνας ορχήστραςδωματίου που έχει την ικανότητα να σε καθηλώσει, νασε ταξιδέψει, να σε ξεσηκώσει...Chromatic Sequence:Γιώργος Στεφανακίδης - σύνθεση, ενορχήστρωση,programming, στίχοι, κιθάρα, artwork Μαρίνα Κολο-βού - τσέλο Ελευθερία Τόγια - βιόλα Σταματέλλα Σπί-νουλα - βιολί Μαρία Λαβράνου - φλάουτο, πίκολοΧρίστος Σερενές - πιάνο Νίκος Παγώνης - τύμπαναΜαίρη Στεφανακίδη - τραγούδι Εβελίνα Αραπίδη - ηθο-ποιόςΔημήτρης Καρπούζας - ηχοληψία, μίξη Dave Collins -mastering

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣTHN APXH TOY TPAΓOYΔIOY

Γράφει οo Σπύρος Αραβανής   

GORAN BREGOVIC - ΛΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΠΑΡΑΔΕΧΤΗΚΑ

Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Γράφειo ΓιώργoςTσίμας

Ακούστε:http://chromaticsequence.blogspot.com/p/belle-epoque.html

Ενημερωθείτε:http://chromaticsequence.blogspot.comhttp://www.facebook.com/chromaticse-quence

Αποκτήστε:Τον τελευταίο δίσκο (καθώς και τις προ-ηγούμενες δουλειές των CS) στις συ-ναυλίες του σχήματος και στο blog τους(σε αναλογική και ψηφιακή μορφή). Συνεργασία : http://www.e-orfeas.gr

22ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 2013

Είμαι βέβαιος ότι θα έχετε ακούσει παράπονα αλλά καιοι ίδιοι θα έχετε παραπονεθεί για προϊόντα που παράγοντανπαλιά στην Ελλάδα και τώρα πια βρίσκουμε μόνο εισαγό-μενα. Τα παράπονα αυτά ξεκίνησαν την εποχή της γυαλι-στερής σαπουνόφουσκας που μας σέρβιραν για ευμάρεια,ενώ σήμερα παίρνουν διαστάσεις χιονοστιβάδας.

Τέτοια προϊόντα είναι, από λαχανικά (σκόρδα, πατάτες,καλαμπόκι, χυμοί εσπεριδοειδών…)μέχρι ρούχα (για θυμηθείτε πότε αγο-ράσατε τελευταία φορά ρούχα που ναγράφουν Made in Greece) μέχρι κάθελογής αντικείμενα καθημερινής χρή-σης (ποτήρια, κρεμάστρες, μανταλά-

κια, βίδες, μικροεργαλεία, κατσαρόλες, πιάτα...) εννοείτεδε και κάθε προϊόν υψηλότερης τεχνολογίας από ανα-πτήρα...

Τι χρειαζόταν για να πάμε εκεί; Μεταξύ των άλλων τρειςπροϋποθέσεις:

Πρώτη προϋπόθεση: Ελεύθερη κίνηση των κεφαλαίων,ώστε ο κάθε υγιής επιχειρηματίας να παράγει τα προϊόντατου όπου μπορεί φθηνότερα και να μεταφέρει τα κέρδη τουόπου τον συμφέρει καλύτερα. Βέβαια, δεν είναι ακριβώςέτσι γιατί πολλοί θεώρησαν ότι τους συμφέρει να μεταφέ-ρουν τα λεφτά τους στην Κύπρο. Πώς λύνουμε αυτό το πρό-βλημα αφού μιλάμε για ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων;Καταστρέφομε την Κύπρο, είπαν τα παλιά μαγαζιά της ευ-ρωπαϊκής πιάτσας όταν είδαν να κερδίζει το τραπεζικό «μι-κρομάγαζο» στα στενάκια της Ανατολικής Μεσογείου.

Δεύτερη προϋπόθεση: Ελεύθερη κίνηση εμπορευμάτωνμε δασμούς που καθορίζονται από υπερκρατικούς φορείςπ.χ. Διεθνής Οργανισμός Εμπορίου, ΕΕ μαζί με τους αντί-στοιχους φορείς μεγάλων κρατών (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα). Αυτόμεταφράζεται σε απουσία φορολογίας που ένα κράτος θαμπορούσε να επιβάλλει για να προστατέψει μια χώρα ταπροϊόντα της. Αυτό φυσικά αλλάζει κατά τα «καλά και συμ-φέροντα» όπως η πρόσφατη επιβολή φορολόγησης από τηνΕΕ μόνο στα κινέζικα φωτοβολταϊκά πάνελ γιατί ανταγωνί-

ζονταν τα γερμανικά... Θα αποφάσιζε άραγε η ΕΕ την επι-βολή φόρου στα ισραηλινά πορτοκάλια για να μην ανταγωνί-ζονται τα ελληνικά; Χλωμό το βλέπω.

Τρίτη προϋπόθεση: Χαμηλό κόστος μεταφορών. Φτηνόπετρέλαιο, μπουκέτο φοροαπαλλαγών και ευνοϊκών ρυθμί-σεων και κυρίως φτηνά, τζάμπα εργατικά είναι το πλουσιο-πάροχο πιάτο προσφορών προς τους εφοπλιστές.

Έτσι μπορεί κάποιος να αγοράσει φτηνό μπαμπάκι απότην Αίγυπτο, να το μεταφέρει και να το κάνει μπλουζάκιαστα sweatshops (κατά κυριολεξία ιδρωτομάγαζα, όρος πουαποδίδει τους χώρους εργασίας των σύγχρονων σκλάβων)του τρίτου κόσμου και από κει να τα φορτώσει πάμφθηνα σεκοντέινερ και να τα πουλήσει κατά προτεραιότητα σε χώρεςπου διαλύθηκε η υφαντουργία. Έτσι μπορεί η τάδε μεγάληεταιρεία τροφίμων να φέρνει χυμό σε παγοκολώνες από τηνΝότια Αμερική τρεις φορές πιο φτηνά από όσο το κόστοςτης παραγωγής στον Έλληνα αγρότη.

Αν και φαίνεται παραπάνω το ξαναγράφω για να το εμ-πεδώσομε: οι καλόηχοι όροι «ελεύθερο εμπόριο, ελεύθερηκίνηση κεφαλαίων και εμπορευμάτων» κ.λπ. δεν συνδυά-ζονται πουθενά με την ενοχλητική και βρώμικη εργασίασκλάβων (στα χωράφια, τα ιδρωτομάγαζα και τις μεταφορές)στα επίσημα χαρτιά. Αλλά το ένα είναι αδύνατο χωρίς τοάλλο. Σας προτείνω το εξής πείραμα: βάλτε στο google τηλέξη sweatshop και πατήστε στις «εικόνες». Θα δείτε εικό-νες από το μέλλον που ονειρεύεται ο Σόιμπλε και τα αφεν-τικά του. Εξάλλου δεν πέρασαν πολλές μέρες από τηνείδηση για την κατάρρευση ενός τέτοιου μαγαζιού που προ-κάλεσε το τραγικότερο εργατικό δυστύχημα μετά τηνBhopal. Αν νομίζετε ότι δεν σας αφορά το θέμα θα εκπλα-γείτε με το πόσοι σκλάβοι δουλεύουν για σας στο σύνδε-σμο http://slaveryfootprint.org/.

Η κατάσταση αυτή «πουλιέται» στον κόσμο με ένα ακόμηεύηχο όρο: Παγκοσμιοποίηση. Όρος που έχει ιδιαίτερη απή-χηση στον κόσμο της Αριστεράς ο οποίος έχει ιδιαίτερηευαισθησία στο θέμα αφού κεντρικό ρόλο στην κοσμοθεώ-ρηση της έχει ο Διεθνισμός. Προφανώς ο Διεθνισμός πουπεριγράφει την αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων απέχειπολύ από την Παγκοσμιοποίηση κεφαλαίου και κεφαλαιού-χων από τη μία και σκλάβων από την άλλη.

Εκτός από τη σκλαβιά, τη διάλυση των τοπικών οικονο-μιών και τη βίαιη αναδιανομή του πλούτου από τους φτω-χούς προς τους πλούσιους, η Παγκοσμιοποίηση πιστώνεταιακόμη ένα πολύ μεγάλο «καλό» που θα το περιγράψω ήπια,ως μεθοδική και συνδυασμένη καταλήστευση του τρίτου κό-σμου και του περιβάλλοντος.

Εκατοντάδες χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα παρθέ-νων δασών ισοπεδώνονται για αρπαχτές του ενός ή δύοετών. Τα εδάφη στα τροπικά δάση είναι πολύ φτωχά λόγωτου ταχύτατου ρυθμού ανακύκλωσης των θρεπτικών εκεί.Αυτό δεν εμποδίζει την ιδιωτική πρωτοβουλία να τα ισοπε-δώνει και να τα εκμεταλλεύεται για φυτείες γενετικά τρο-ποποιημένης σόγιας, Γ.Τ. καλαμποκιού, ελαιοπαραγωγούφοίνικα, ή απλά βοσκοτόπια όπου τα ζώα τρέφονται με ταπαραπάνω αγνά προϊόντα. Οι καλές αυτές εταιρείες συχνάεπιδοτούνται για την αναπτυξιακή τους δράση, μεταξύ τωνάλλων και από την μαστόρισσα της υποκρισίας ΕΕ. Θύματαεκτός από τα δέντρα και τα ζώα είναι οι ιθαγενείς (ε! Καλάτώρα κάτι άγριοι...) αλλά και εμείς που καταναλώνομε, συ-νειδητά ή εν αγνοία μας, αφού απαγορεύεται η σήμανση τωνΓ.Τ. προϊόντων.

Άλλες περιοχές χρησιμοποιούνται απλώς ως σκουπιδό-τοποι αποβλήτων με πρωταθλητές τις εταιρείες πετρελαίουαλλά και πολλές εταιρείες εξόρυξης που χρησιμοποιούν θα-νατηφόρα χημικά για την επεξεργασία ορυκτών με πολύτιμαμέταλλα.

Πολύ μεγάλες και σχετικά άγνωστες είναι οι επιπτώσειςαπό τις μεταφορές. Εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου καί-γονται για τη μεταφορά των κλοπιμαίων, από τις «τρίτεςχώρες» στις αναπτυγμένες πρώτες. Προϊόντα που μπορείνα μεταφερθούν σε περισσότερους προορισμούς μέχρι τηνμετατροπή τους από πρώτες ύλες σε τελικό προϊόν. Ξε-χνώντας τις συνθήκες σκλαβιάς ναυτεργατών και φορτοεκ-φορτωτών αναρωτιέμαι αν τα καράβια περνάνε υποχρεωτικά«ΚΤΕΟ» για εκπομπές καυσαερίων και σε ποιόν πληρώνουν«τέλη κυκλοφορίας» που για σένα και μένα αγαπητέ μουαναγνώστη είναι συνδεδεμένα με τη ρύπανση που προκα-λεί το αμαξάκι μας. Όσο για τις μεταφορές δεν μιλώ μόνογια τα προϊόντα που παράγονται αποκλειστικά σε κάποιαχώρα του τρίτου κόσμου αλλά για αυτά που περιέγραφα στηνπρώτη παράγραφο.

Δεν θέλω να συνεχίσω με τις επιπτώσεις στο περιβάλ-λον και τον άνθρωπο αν και θα μπορούσα να επεκταθώ σεπολέμους, προσφυγιά, ερημοποίηση, κλιματική αλλαγή, εξα-φανίσεις ειδών. Απλά θέλω να πω ότι αυτό το μοντέλο, όσοκαι να το καλογυαλίζουν, όσο και να μας το προσφέρουν ωςμόνη λύση, όσο και να επιστρατεύουν νέα, όλο και πιο βίαιαμέσα να μας το επιβάλλουν, δεν έχει μέλλον. Θα καταρρεύ-σει και μάλιστα με πάταγο.

Ο σίγουρος τρόπος να το επιτρέψομε είναι να κάνομεπως δεν ξέρομε.

Γράφειo Πέτρoς

Λυμπεράκης

Ο γύρος του κόσμου με γαλέρα

ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

H ποιότητα στην θέρμανση και στον κλιματισμό

http://ekdoseis-pek.blogspot.gr/

ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 201323

87,6 ΡΑΔΙΟ ΑΜΟΡΕ88 LOVE RADIO 88,388,8 ΓΑΥΔΟΣ FM 88,9 ΚΡΗΤΕΣ89,6 SUPER FM 282105201090,1 ERA SPOR90,5 SPOR FM 282105680091 VENUS 282107470491,5 ΔΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 282104397991,8 SKAI NEWS 282105300092,1 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ92,5 ΡΑΔΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 282202254592,9 ΕΡΑ1 2106009604 /693,2 ΛΑΜΨΗ FM93,5 ΡΑΔΙO ΕΝΤΑΣΗ93,8 ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 282104002594,4 ORIGINAL 282109911194,9 ΕΡΑ2 210606682295 ΝOΤOΣ FM 282104002595,295,5 ΡΑΔΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 282104024096,2 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 282107069097 ΑΝΤΕΝΝΑ ΔYΤ.ΚΡΗΤΗΣ 282105550597,4 ΡΥΘΜΟΣ 282102846697,7 STAR FM 282105070198,2 MAGIC FM 282105399498,5 SEVENTH SKY 282102013098,8 ΓΝΩΜΗ 98,9 ΧΑΝΙΑ FM 28210 3410699 LOVE RADIO99,2 ΡΑΔΙO ΚΡΗΤΗ 281026196299,6 RADIO 996 www.996radio.com100,2 MAX FM-Sky 2821055008/9101 MRB 2821020400101,5 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734102,4 ΡΑΔΙO ΗΡΑΚΛΕΙO 102,7 STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243103 PLUS 103 2821053989103,5 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔOΣ 2107226868104 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570104,5 SUGAR FM105 ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700105,4 PETPO FM 2821033460106 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ106,5 MUSIC BOX 2821081210 & 40690107 RADIO MELODY 2821093271107,3 ΩΔΥΣΣΕΑΣ FM107,4 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO 107,9

ΕΛΛΗΝΙΣ, τηλ. 2821051850

ΑΤΤΙΚΟΝ, τηλ. 2821040208

ΚΗΠΟΣ, τηλ. 2821056450

PALACE, τηλ. 2821057757

Στα

σιν

εμ

ά

τη

ς π

όλη

ς

Γράφει η Ναταλί Χατζηαντωνίου 

«τουλάχιστον δουλεύει ο άνδρας μου καιπαρά τις μειώσεις, ένας μισθός μπαίνειστο σπίτι. Ενώ άλλοι...»

Ντράπηκα να την ρωτήσω γιατί κρατάεισημειώσεις, γιατί ήρθε και πού θα γράψει.Μου το είπε άλλωστε λίγο αργότερα μόνητης. «Έρχομαι για να μη χάσω την επαφήμου με το ρεπορτάζ». Που σημαίνει ότιδεν θα υπάρξει κείμενο, ούτε βέβαια δη-μοσίευμα. Ο κόπος και οι παρατηρήσειςτης θα παραμείνουν δηλαδή άγραφα καιανεπίδοτα. Δεν ήταν φυσικά  η μόνη στονηλιόλουστο περίβολο του Μουσείου Μπε-νάκη όπου η φεστιβαλική «προοπτική»είχε δημιουργήσει χαρούμενα πηγαδάκιατα οποία φλυαρούσαν για τις παραστάσειςκαι για όσα είχαν νωρίτερα ακουστεί απότους επισήμους. Εκεί σ' αυτή την ατμό-σφαιρα που έμοιαζε ίδια κι απαράλλακτημε αυτήν άλλων Μαϊων, καλύτερων γιαόλους μας, μέτρησα κι άλλα πολλά τέτοιαανεπίδοτα δημοσιεύματα. Συνάδελφοι πουπεράσαμε χρόνια μαζί, που συναντιόμα-σταν πολλά πρωινά και μεσημέρια μέσαστο άγχος, που ανταλλάσαμε διευκρινί-σεις και πληροφορίες και κουτσομπολιά,που διαφωνούσαμε, που γκρινιάζαμε γιατην πολλή δουλειά ή και για τα λίγα...λεφτά (!), που θεωρούσαμε αυτονόητη τηνπαρουσία του καθενός μας στο ρεπορτάζκι αυτονόητη την υπογραφή κι αυτονόητητη δημοσίευση. Τέτοιους συναδέλφουςμέτρησα κι άλλους. Που γύριζαν στον πε-

ρίβολο και συζητούσαν σαν να μην τρέχειτίποτα. Κι όμως θα γύριζαν μετά σπίτιτους χωρίς την αγωνία της σύνθεσης τουκειμένου, χωρίς την ώρα να τους κυνηγά,τον «υλατζή» να κοπανάει τα χέρια τουστο γραφείο εκνευρισμένος από την κα-θυστέρηση, τα τσιγάρα να καίγονται μισο-τελειωμένα στο τασάκι...

Φυσικά υπήρχαν και οι άλλοι. Όσοι δια-τηρούν τις θέσεις τους. Αλλά πώς; Άλλοιμε περικομμένους μισθούς, άλλοι απλή-ρωτοι μερικούς μήνες, άλλοι με την αγω-νία της φήμης για το Μέσο τους που «δεντην βγάζει», αλλά όλοι με την ίδια αντα-πόκριση στην χαρούμενη συνάντηση («μα

πού χάθηκες εσύ», «δεν ξέρεις πόσο χά-ρηκα που σε βλέπω»). Ήταν μια συνάθροιση μικρογραφία τηςχώρας; Ισως κι έτσι. Μία συνάντηση μεαδημοσίευτες προοπτικές και ανεπίδοτεςαγωνίες και ρεπορτάζ που δεν θα γρα-φτούν και ιδιότητες που καταργήθηκανμέσα σε μια μέρα και βεβαιότητες πουέπαψαν ξαφνικά και οριστικά να είναι αυ-τονόητες. Και απέναντι σε όλα αυτά, τι;Μια πεισματική παραμονή σε ό,τι υπήρ-ξαμε; «Δε χανόμαστε» που είπε κι εκείνη. Κι ας έχουμε ήδη κάπως χαθεί. 

ΠΗΓΗ : http://www.e-tetradio.gr

ΓΙΑ ΟΣΑ ΔΕΝ ΘΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΟΥΝ ΠΟΤΕ...

Τόπος συνάντησηςΤίποτα άπ’ όσα μου είναι γνωστάδεν ξέρω στ’ αλήθεια.Αδιαφορήσαμε πολύ για τις λέξειςκαι τώρα ο καθένας τις χρησιμοποιεί σαν κάλπικο νόμισμα σε ύποπτες συναλλαγές.Τώρα κάτι άθλιοι τύποικραυγάζουν για το ανείπωτο μπλε του ουρανούενώ με το δάχτυλο δείχνουντο απροσμέτρητο βάθος της τσέπης τους,μιλούν για έρωτα και πάθοςκαι σκέφτονται το αξίωμά τους,υπόσχονται αιωνιότητα σε αμέτρητες δόσειςπάντα στην ώρα τους εξοφλημένες.

Πέφτουν οι λέξεις σαν ψιλή σκουριάπάνω σε κτίρια, παιδιά, νοσοκομεία,πάνω σε σκοτωμένους δρόμους.Τίποτα δεν μας έμεινε πια να περπατήσουμε.Πού θα συναντηθούμε λοιπόν,που θα συναντηθούμε;

Τουριστικός οδηγός(στον Γ. Σ.)

Με τη δημοκρατία, ως γνωστόν,δεν είναι για να παίζεις.Μπορεί απ’ τη μια στιγμή στην άλληνα σε πετάξουνε στο δρόμο,εξόριστος του θαυμαστού καινούριου κόσμου.Μπορεί απ’ τη μια στιγμή στην άλληνα γίνεις κι εσύ τουριστικό αξιοθέατοσυνεισφέροντας έτσιστο ακαθάριστο εθνικό εισόδημα.Ο Παρθενώνας , η Εγνατία οδόςκαι δεξιά

οι άστεγοι και οι επαίτες,τ’ απομεινάρια μιας σφαγής.Wonderful!

Εικόνες αλησμόνητες, φωτογραφίες.Αξέχαστα ηλιοβασιλέματα με φόντοστρατόπεδα μεταναστών.Η εργασία τους μας απελευθερώνει.Παιδιά υπήκοοι του πουθενά και του ποτέζωές ενεχυριασμένες. Είναι η πατρίδα μαςοι παραλίες, οι κάμποι, τα ψηλά βουνά…Με δυο δεκάρες καρτ – ποστάλτης περίφημης παλιάς πόλης,πριν κλείσουνε τα μαγαζιά και γίνουνε μπουρδέλα,πριν φύγει ο κόσμοςγια χώρες μακρινέςκαι άλλοι μια για πάντα.

Με τη δημοκρατία, ως γνωστόν,δεν είναι για να παίζεις.Έχει τα στρατιωτάκια τηςεξόχως παρατεταγμένα,φυσάει ο αέρας, παιανίζειο εθνικός μας ύμνος.Wonderful !Τι χρώμα τοπικό, τι παραδόσεις !

Υπέροχη Ελλάδα,με τα τουριστικά σου αξιοθέατα,όπου κι αν πάω με πληγώνεις.

24ΦΥΛΛΟ 116 ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΜΑΪΟΣ 2013

Γράφειo Nίκoς

Xατζηιωάννoυ

Δεν ήξερα πως η δικαιοσύνηθα μ’ έβρισκε έτσι στα τυφλάστο σκοτεινό αδιέξοδο ενός έρημου δρόμουμε φώτα νέον να τρεμοπαίζουνπάνω από βρώμικα νερά, με μια σφαίρα στο σβέρκο- συνοπτικές διαδικασίες, διότιο χρόνος είναι χρήμα πάνω απ’ όλα.(Θ’ ανοίξω μια τρύπα στον ουρανόνα κρύψω τη θλίψη όλου του κόσμου,οι μετανάστες, οι αποσυνάγωγοι, φτωχοί και άστεγοινεκροί εδώ και τόσα χρόνια)

Ένας βρεγμένος σκύλος σέρνει τα βήματά τουμακριά απ’ τον τόπο του εγκλήματοςμε την ουρά στα σκέλια, οι αρουραίοιξαναγυρνούν στις βρωμερές τους τρύπες,οι αυτόπτες μάρτυρεςδεν είδαν τίποτα(πήραν όμως, πριν φύγουν,το ρολόι του νεκρούπου τό ’χα απ΄τον πατέρα μου)Είναι η τυφλότητα στις μέρες μαςασθένεια μεταδοτική, κατά καιρούς προσβάλλειόλα τα αισθητήρια όργανα.

Ανούσιες λεπτομέρειες,

δεν αφορούν κανέναν.Άλλωστε έχομεν και σοβαρότερα θέματα να ασχοληθόμεν,η Πατρίς, ω φίλτατοι, ως είθισταικινδυνεύει.Τέρμα λοιπόν οι άσκοπες περιπλανήσειςκαι προπαντός οι φλυαρίες,οι μεταφορές και τα σχήματα λόγου.Και, αν χρειαστεί, θα εκδόσομεντον προσήκοντα νόμον περί του θέματος.

Τα υπόλοιπα , βεβαίως, θα τα μάθετεαπ΄τις ειδήσεις.

Περίκλειστες αποφάσεις μέσα σε οχυρωμένα κονκλάβια.Λυσασμένα σκυλιά φυλούν την περίμετρο.Φώτα, προσαγωγές, ένορκες καταθέσειςΚατά τόπους αναθρώσκουν μαύροι καπνοίστην πανουκλιασμένη πόλη.Ελλείψη αποδείξεων λοιπόνείμαστε όλοι ένοχοι.

...και εν κατακλείδι σας αποστέλομεντο βιογραφικόν του θύματοςκαι αναμένομεντις δικές σας ενέργειες.

Εν κατακλείδι