ΝΜΛΓ - 2011 - Ολ ΑΠ 23_2011 - Απόφαση για το σχέδιο νόμου του Υπουργείου για τη δίκαιη δίκη και την αντιμετώπιση

Σελίδα 1 Ολ ΑΠ 23/2011 - Απόφαση για το σχέδιο νόµου του Υπουργείου για τη δίκαιη δίκη και την αντιµετώπιση

φαινοµένων αρνησιδικίας.

ΠρωτΠειρ Ολ 2/2012

ΑΠ ΟΛ 23/2011

Απόφαση για το σχέδιο νόμου του Υπουργείου για τη δίκαιη δίκη και την

αντιμετώπιση φαινομένων αρνησιδικίας.

Η παρούσα απόφαση τροποποιήθηκε για ευκολότερη ανάγνωση και εκτύπωση από

τους συναδέλφους. Αποτελεί αναδηµοσίευση από το ιστολόγιο ∆ΙΚΑΣΤΗΣ, όπου η σχετική

απόφαση είδε το φως της blawgόσφαιρας σε τρία µέρη. Παρατίθενται οι σύνδεσµοι προς τις

πρωτότυπες αναρτήσεις:

ΜΕΡΟΣ ΙΙ - http://dikastis.blogspot.com/2012/01/blog-post_13.html


ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ - http://dikastis.blogspot.com/2012/01/blog-post_6268.html

Μ.Ψ. ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ

ΑΠΟΦΑΣΗ και ΠΡΑΚΤΙΚΑ Αριθµός: 23/2011

Σήµερα 20 ∆εκεµβρίου 2011, ηµέρα Τρίτη και ώρα 09.30΄ στο

Κατάστηµα του Αρείου Πάγου και στην αίθουσα διασκέψεων της Ολοµέλειας (γρ. 205 του 2ου ορόφου) συνήλθε, ύστερα από νόµιµη πρόσκληση της Προέδρου του Αρείου Πάγου, η, κατά τα άρθρα 14 και 23 του Κώδικα Οργανισµού ∆ικαστηρίων και Κατάσταση ∆ικαστικών Λειτουργών (κυρωτικός νόµος 1756/1988, όπως ισχύει σήµερα), Ολοµέλεια σε συµβούλιο, στην οποία έλαβαν µέρος οι:

1)Ρένα Ασηµακοπούλου, Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, 2)Ηλίας Γιαννακάκης, 3)Εµµανουήλ Καλούδης, 4)Θεοδώρα Γκοΐνη, 5)Γεώργιος Χρυσικός - Εισηγητής, 6)Νικόλαος Ζαΐρης, Αντιπρόεδροι του Αρείου Πάγου, 7)Χαράλαµπος ∆ηµάδης, 8)Βασίλειος Λυκούδης, 9)Γεώργιος Γιαννούλης, 10)Ανδρέας Τσόλιας, 11)∆ήµητρα Παπαντωνοπούλου, 12)Νικόλαος Λεοντής, 13)Βιολέττα Κυτέα, 14)Βαρβάρα Κριτσωτάκη, 15)Γεωργία Λαλούση, 16)Γρηγόριος Κουτσόπουλος, 17)Νικόλαος Κωνσταντόπουλος, 18)Βασιλική Θάνου-Χριστοφίλου, 19)∆ηµήτριος Μαζαράκης, 20)Χαράλαµπος Αθανασίου, 21)Παναγιώτης Ρουµπής, 22)Κωνσταντίνος Φράγκος, 23)Γεώργιος Αδαµόπουλος, 24)Νικόλαος Μπιχάκης, 25)Αικατερίνη Βασιλακοπούλου-Κατσαβριά, 26)Ιωάννης Γιαννακόπουλος, 27)Χρυσόστοµος Ευαγγέλου, 28)Κωνσταντίνος Τσόλας, 29)∆ηµήτριος Κράνης, 30)Ανδρέας Ξένος, 31)Κυριακούλα Γεροστάθη, 32)Ευφηµία Λαµπροπούλου, 33)Αθανάσιος Γεωργόπουλος, 34)∆ηµήτριος Κόµης, 35)Βασίλειος Λαµπρόπουλος, 36)Αντώνιος Ζευγώλης, 37)Ερωτόκριτος Καλούδης, 38)Ασπασία Καρέλλου, 39)Γεράσιµος Φουρλάνος, 40)Μιλτιάδης Σπυρόπουλος, 41)Ιωάννα Πετροπούλου, 42)Ειρήνη Κιουρκτσόγλου-Πετρουλάκη, 43)∆ήµητρα Λεοντάρη-Μπουρνάκα, 44)Εµµανουήλ Κλαδογένης, 45)Γεώργιος Σακκάς και 46)Μαρία Βασιλάκη Αρεοπαγίτες. Κωλύονται και δεν παρέστησαν οι λοιποί Αντιπρόεδροι του Αρείου Πάγου και Αρεοπαγίτες.




Παραστάθηκαν ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης - Σπυρίδων Τέντες και η Γραµµατέας της Ολοµελείας Μάρθα Ψαραύτη, Προϊσταµένη ∆ιεύθυνσης της Γραµµατείας του Αρείου Πάγου.

Στην αρχή της συνεδρίασης, η Πρόεδρος γνωστοποίησε στα µέλη της Ολοµέλειας ότι στον Άρειο Πάγο υπηρετούν, εκτός από την Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, 10 Αντιπρόεδροι και 60 Αρεοπαγίτες.

Κατόπιν, µετά από εντολή της Προέδρου, η Γραµµατέας της Ολοµέλειας, εκφώνησε τα ονόµατα των υπηρετούντων Αντιπροέδρων του Αρείου Πάγου και Αρεοπαγιτών, όπου διαπιστώθηκε ότι από τους 70 υπηρετούντες ∆ικαστές είναι παρόντες οι αναφερόµενοι στην αρχή της παρούσας 46, δηλαδή είναι παρόντα περισσότερα από τα µισά µέλη της, άρα υπάρχει η προβλεπόµενη από το νόµο απαρτία (άρθρο 14 παρ. 5, εδ. α΄ του ν. 1756/1988, όπως ισχύει σήµερα).

Η Ολοµέλεια συνήλθε σε Συµβούλιο, κατόπιν της 520/9-12-2011 πρόσκλησης της Προέδρου του Αρείου Πάγου, προκειµένου τα µέλη της, µετά από διαλογική συζήτηση ν΄ ανταλλάξουν απόψεις επί ζητηµάτων, που προκύπτουν από τις ρυθµίσεις του Σχεδίου Νόµου µε θέµα «Για τη ∆ίκαιη ∆ίκη και την αντιµετώπιση φαινοµένων Αρνησιδικίας»και που αφορούν θέµατα γενικότερου ενδιαφέροντος, οργάνωσης και λειτουργίας των δικαστηρίων και απονοµής δικαιοσύνης.

Στη συνέχεια η Πρόεδρος κήρυξε την έναρξη της συνεδρίασης. Ο Εισηγητής – Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου Γεώργιος

Χρυσικός, αφού έλαβε το λόγο από την Πρόεδρο, ανάγνωσε το την εισηγητική του έκθεση, η οποία έχει ως εξής:

Ε Ι Σ Η Γ Η Σ Η Του Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου Γεωργίου Χρυσικού του Γερασίµου

στο Σχέδιο Νόµου «για τη δίκαιη δίκη και την αντιµετώπιση αρνησιδικίας»

Π ρ ο ς

Τη ∆ιοικητική Ολοµέλεια του Αρείου Πάγου, που συγκαλείται για το σκοπό αυτό

σε συνεδρίαση την 20η ∆εκεµβρίου 2011 (Σηµείωση): Το πλήρες κείµενο του νοµοσχεδίου και η αιτιολογική έκθεση που

το συνοδεύει έχουν διανεµηθεί έγκαιρα προς όλα τα µέλη της Ολοµέλειας, αναφέρεται δε σε αυτά και η παρούσα εισήγηση για την αποφυγή ασκόπων επαναλήψεων. Η λέξη «αρνησιδικία» στον τίτλο του νοµοσχεδίου προτείνεται να αντικατασταθεί µε τη λέξη «καθυστέρηση στην απονοµή δικαιοσύνης».

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ∆ΙΚΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄

ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΩ∆ΙΚΑ 1) Με το άρθρο 1 παρ. 1 έως 4 και το άρθρο 17 παρ. 1 και 14 για τον

διορισµό προσωρινής διοίκησης και εκκαθαριστή νοµικού προσώπου που προβλέπεται στα άρθρα 69 και 73 του Α.Κ. αρµόδιος πλέον καθ΄ύλη αντί του Μονοµελούς Πρωτοδικείου καθίσταται ο ειρηνοδίκης. Με τις προτεινόµενες τροποποιήσεις των άρθρων 81, 82 και 83 Α.Κ και 740, 787 ΚΠολ∆ επιδιώκεται η απλούστευση και επιτάχυνση της διαδικασίας για την σύσταση και τροποποίηση του καταστατικού σωµατείου και για το λόγο αυτό προβλέπεται η σύσταση του Σωµατείου και η τροποποίηση του καταστατικού του να γίνεται µε διαταγή του ειρηνοδίκη. Επίσης προβλέπεται κατά της διάταξης του ειρηνοδίκη που δέχεται την αίτηση άσκηση ανακοπής του εισαγγελέα πρωτοδικών και από τρίτο πρόσωπο που έχει έννοµο συµφέρον, όπως και από τον αιτούντα αν απορρίφθηκε η αίτησή του. Με τη διάταξη αυτή και άλλες που ακολουθούν µεταφέρεται ένας µεγάλος όγκος




υποθέσεων στα Ειρηνοδικεία, που θα µπορέσουν να ανταποκριθούν στα νέα τους καθήκοντα µετά και την αναµενόµενη στελέχωσή τους µε σηµαντικό αριθµό νέων ∆ικαστών που πέτυχαν στον προσφάτως διενεργηθέντα διαγωνισµό.

Με την προτεινόµενη τροποποίηση, οι δύο αυτές σχετικές υποθέσεις εξακολουθούν να υπάγονται και να εκδικάζονται κατά τη διαδικασία της εκουσίας δικαιοδοσίας (αρθρ. 739 έως 781), προβλέπεται όµως η άσκηση της δικαιοδοτικής αρµοδιότητας του Ειρηνοδίκη µε την έκδοση «∆ιάταξης» ή «∆ιαταγής», χωρίς κλήτευση κανενός τρίτου και προτείνεται η καθιέρωση κατά της «∆ιάταξης» αυτής της άσκησης «ανακοπής» στο Μονοµελές Πρωτοδικείο κατά τη διάταξη του άρθρου 17 παρ. 1 και 14 του νοµοσχεδίου. Εξ άλλου στον ισχύοντα Κώδικα της Πολιτικής ∆ικονοµίας (αρθρ. 781) προβλέπεται η έκδοση προσωρινής διαταγής από το ∆ικαστήριο που δικάζει την αίτηση, µε την έννοια της λήψης ασφαλιστικών µέτρων µέχρι την έκδοση της απόφασης, η δε προτεινόµενη µε το υπό συζήτηση νοµοσχέδιο έννοια της «∆ιαταγής» ή «∆ιάταξης» ταυτίζεται εν µέρει µε την προσωρινή ∆ιαταγή καίτοι υλοποιεί την οριστική κρίση του δικάζοντος Ειρηνοδίκη, και για το λόγο αυτό προβλέπεται και η προσβολή της µε την «ανακοπή» σε ανώτερο κατά βαθµό ∆ικαστήριο. Περαιτέρω, και στη διάταξη του άρθρου 623 του ΚΠολ∆ προβλέπεται η έκδοση διαταγής πληρωµής για χρηµατικές απαιτήσεις αλλά και διάταξη του άρθρου 662Α του ΚΠολ∆ η έκδοση διαταγής απόδοσης του µισθίου. Και στις δύο δε αυτές περιπτώσεις καθιερώνεται στο πλαίσιο εφαρµογής του άρθρου 20 παρ. 1 και 2 του ισχύοντος Συντάγµατος και 6 παρ.1 και 2 της Ε.Σ.∆.Α. η δυνατότητα προσβολής της εκδοθείσας «∆ιαταγής» µε ανακοπή στον εκδόν την ∆ιαταγή ∆ικαστήριο (άρθ. 632 και 662 ΣΤ.), η εκδίκαση της οποίας διέρχεται όλους τους βαθµούς δικαιοδοσίας. Εν όψει αυτών, και όσων θα εκτεθούν κατωτέρω, κατά την ανάπτυξη των προτεινοµένων τροποποιήσεων µε το άρθρο 17 του νοµοσχεδίου για τις λοιπές υποθέσεις της εκουσίας δικαιοδοσίας, και για να µην υπάρχει οποιαδήποτε αµφιβολία στους δικαστικούς λειτουργούς ως προς την έννοια των πιο πάνω διατάξεων προτείνεται προς την Ολοµέλεια να συµφωνήσει ότι οι πιο πάνω λέξεις «∆ιάταξη» ή «∆ιαταγή» ταυτίζονται προς την προαναφερθείσα ∆ιαταγή πληρωµής κατά το περιεχόµενό της, χωρίς νοµικές αιτιολογίες και µε περιεχόµενο εξαντλούµενο στο διατακτικό, εκτός εάν τίθενται ζητήµατα παρεµβάσεων, οπότε κατά την κρίση του δικάζοντος ειρηνοδίκη θα ορίζεται δικάσιµος όπως και στις λοιπές υποθέσεις εκουσίας δικαιοδοσίας περί των οποίων κατωτέρω.

2) Με το άρθρο 2 του νοµοσχεδίου προτείνεται η αντικατάσταση του άρθρου 346 του ΑΚ και η διαφοροποίηση προ τα πάνω του επιτοκίου επιδικίας για την περίπτωση που γίνει δεκτή η αγωγή, ώστε ο οφειλέτης που αντιδικεί για χρηµατική απαίτηση, πέραν του τόκου υπερηµερίας που οφείλει από την επίδοση της αγωγής σε κάθε περίπτωση, ή την επίδοση της ∆ιαταγής Πληρωµής, να επιβαρύνεται και µε ποσοστό τόκου επιδικίας κατά δύο (2) εκατοστιαίες µονάδες ανώτερο του τόκου υπερηµερίας, όπως ο τελευταίος ορίζεται εκάστοτε από τον νόµο ή µε δικαιοπραξία. Η προσαύξηση αυτή δεν ισχύει εάν πριν την συζήτηση της αγωγής ο οφειλέτης αναγνωρίσει εγγράφως την οφειλή ή συµβιβαστεί εξωδίκως, ή εάν δεν ασκήσει ανακοπή κατά της διαταγής πληρωµής αντιστοίχως. Με αίτηµα του εναγοµένου, το δικαστήριο δύναται κατ' εξαίρεση, εκτιµώντας τις περιστάσεις, να επιδικάσει την απαίτηση µε τον νόµιµο ή συµβατικό τόκο υπερηµερίας. Η εξαίρεση ισχύει ιδίως για τις κατ' εύλογη κρίση του δικαστηρίου επιδικαζόµενες χρηµατικές απαιτήσεις. Από την δηµοσίευση της οριστικής απόφασης που επιδικάζει εντόκως χρηµατική οφειλή, ή απορρίπτει ανακοπή κατά της διαταγής πληρωµής το ποσοστό του τόκου επιδικίας είναι τρεις (3) εκατοστιαίες µονάδες ανώτερο του τόκου υπερηµερίας. Η προσαύξηση αυτή δεν ισχύει εάν δεν ασκηθεί ένδικο µέσο κατά της οριστικής απόφασης. Η Ολοµέλεια πρέπει να συµφωνήσει στην πιο πάνω προτεινόµενη τροποποίηση, που εύλογα αναµένεται να οδηγήσει στον περιορισµό των στρεψόδικων αντιδίκων.

3) Με το άρθρο 3 παρ. 1 και 2 του νοµοσχεδίου 1) Τροποποιείται το άρθρο 1438 ΑΚ και αναγνωρίζεται ως τρόπος επέλευσης του διαζυγίου, εκτός από




την δικαστική απόφαση, και η κοινή συµφωνία των συζύγων και 2) Με την προτεινόµενη τροποποίηση του άρθρου 1441 ΑΚ επιδιώκεται η έκδοση συναινετικού διαζυγίου µε συµφωνία των συζύγων. Η σχετική συµφωνία, για την οποία είναι υποχρεωτική η παράσταση του ή των πληρεξουσίων δικηγόρων, υποβάλλεται στον οικείο ∆ικηγορικό Σύλλογο ο Πρόεδρος ο οποίος θεωρεί την ή τις υπογραφές των πληρεξουσίων δικηγόρων και τις παραστάσεις τους, καθώς και, σε περίπτωση ανήλικων τέκνων, ελέγχει τη συνοδευτική κατά νόµο συµφωνία των γονέων σχετικά µε τη ρύθµιση της επιµέλειας και επικοινωνίας τους από εκείνον που δεν την ασκεί.

Η προτεινόµενη ρύθµιση εύλογα αποβλέπει στην κατάργηση της δεύτερης συζήτησης στη διαδικασία έκδοσης του συναινετικού διαζυγίου, που ταλαιπωρούσε ασκόπως τους ενδιαφεροµένους, σε βαθµό που αναιρούσε ουσιωδώς και τα αντίστοιχα οφέλη για την περίπτωση επιγενόµενης µεταµέλειας του ενός των συζύγων µεταξύ της πρώτης και δεύτερης συζήτησης. Εξ άλλου, η κατάργηση της δεύτερης συζήτησης οδηγεί και σε µείωση στο ½ της δαπάνης των διαδίκων συζύγων αλλά και της απασχόλησης δικαστών και γραµµατέων που εµπλέκονται στη διαδικασία του συναινετικού διαζυγίου. Όµως, η περαιτέρω κατάστρωση των προτεινοµένων ρυθµίσεων οδηγεί σε ανατροπή του ισχύοντος οικοδοµήµατος που νοµοθετικά ρυθµίζει τη λύση του γάµου έστω και συναινετικά και των συνεπειών που τη συνοδεύουν. Ειδικότερα, κατά τα εκτιθέµενα στο νοµοσχέδιο και στην αιτιολογική έκθεσή του η κοινή δήλωση – συµφωνία των συζύγων απευθύνεται προς το αρµόδιο Ληξιαρχείο, αφού προηγουµένως ο Πρόεδρος του οικείου ∆ικηγορικού Συλλόγου βεβαιώσει τις υπογραφές των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, και το περιεχόµενο της έγγραφης συµφωνίας των συζύγων που ρυθµίζει την επιµέλεια των ανηλίκων τέκνων τους και την επικοινωνία µε αυτά. Από την περιέλευση δε της συµφωνίας αυτής στο Ληξιαρχείο θα λύεται ο γάµος των συναινούντων. Όµως ο θεσµός του γάµου, οι εκ αυτού δεσµεύσεις και τα συµφέροντα των τέκνων που γεννήθηκαν από αυτόν, ενδιαφέρουν άµεσα την εσωτερική δηµόσια τάξη και για το λόγο αυτό η λύση του γάµου απαγγέλλεται µετά την αµετάκλητη περαίωση της σχετικής δικαστικής διαδικασίας κατά τη διάταξη του άρθρου 613 του ΚΠολ∆, αλλά και οποιασδήποτε άλλης διαδικασίας, ώστε να εξασφαλίζεται η αναγκαία βεβαιότητα. Ο εύλογος όµως αυτός νοµοθετικός περιορισµός δεν αποστασιοποιείται ουσιωδώς ούτε από το θεσµό του συναινετικού διαζυγίου µε τον οποίο αναγκαίως συνοδεύεται, ώστε δεν υποκαθίσταται λυσιτελώς µε την πιο πάνω προτεινόµενη ρύθµιση. Ειδικότερα, η συµφωνία για τη λύση του γάµου, που φέρει και µε το ισχύον δίκαιο (άρθρ. 1441 Α.Κ.) το χαρακτήρα ειδικού λόγου διαζυγίου αποτελεί ιδιόµορφη σύµβαση η οποία δεσµεύει αµφοτέρους τους συµβαλλοµένους συζύγους, όµως ως σύµβαση υπόκειται σε προσβολή από καθένα από τους συµβληθέντες συζύγους για ελαττώµατα της βουλήσεως, χωρίς να καταστεί αµετάκλητη η απόφαση που απαγγέλλει τη λύση, αφού µε το αµετάκλητο αυτής παράγεται δεδικασµένο, που καλύπτει όλα τα ελαττώµατα αυτά. Τα ελαττώµατα αυτά, εφόσον εµπίπτουν στις προϋποθέσεις τις οποίες διαγράφουν για την προβολή τους, οι διατάξεις του Αστικού Κώδικα θεµελιώνουν λόγους των ενδίκων µέσων κατά της περί συναινετικού διαζυγίου αποφάσεως, υπό την έννοια ότι, ως οδηγούντα στην ακύρωση της συναινέσεως του προσβάλλοντος την απόφαση, συνεπάγονται την ανυπαρξία του ειδικού λόγου διαζυγίου (κοινής συναινέσεως) µε τις προϋποθέσεις που διαγράφουν για την προβολή των ελαττωµάτων αυτών οι διατάξεις του Α.Κ. περί πλάνης (αρθ. 141 επ.), απάτης (αρθρ. 147) και απειλής (αρθ. 150 επ.) (Α.Π. 597/2009 Ελ.∆/νη 50.1023). Με την προτεινόµενη όµως ρύθµιση του νέου συναινετικού διαζυγίου, δεν προβλέπεται η έκδοση απόφασης, ούτε αφετηριάζεται κατ΄ ακολουθίαν το αµετάκλητο της σχετικής διαδικασίας, ούτε οριοθετείται χρονικά το στάδιο προβολής των πιο πάνω ισχυρισµών ελαττωµατικότητας των συναινέσεων για τη λύση του γάµου, αλλά τίθεται και υπό τελείως αόριστες προϋποθέσεις το χρονικό σηµείο της πνευµατικής λύσης του γάµου (για τους θρησκευτικούς γάµους), που υπό το ισχύον δίκαιο συνδέεται αναπόσπαστα µε το




χρονικό σηµείο του αµετακλήτου της δικαστικής απόφασης. Εξ άλλου, κατά το ισχύον δίκαιο του άρθρου 1441 Α.Κ., αλλά και την προτεινόµενη ρύθµιση – τροποποίησή της, εάν οι συναινούντες σύζυγοι έχουν ανήλικα τέκνα υποχρεωτικά η συµφωνία τους συνοδεύεται και από συµφωνία τους µε την οποία ορίζεται ο τρόπος της επικοινωνίας µε αυτά και αυτά και της επιµέλειας του προσώπου τους. Η συµφωνία αυτή επικυρώνεται κατά το ισχύον δίκαιο από το ∆ικαστήριο και ισχύει µέχρι να εκδοθεί άλλη απόφαση. Το ∆ικαστήριο, όταν επικυρώνει τη σχετική συµφωνία δεν δεσµεύεται από το περιεχόµενό της, γιατί οι σχετικές διατάξεις ανήκουν στην κατηγορία των κανόνων δηµοσίας τάξης (αρθ. 3 του Π.Κ.), κατά τη ρητή πρόβλεψη του άρθρου 1513 παρ. 1 του Α.Κ., όπου το δικαστήριο µπορεί να αποφασίσει διαφορετικά αναθέτοντας µάλιστα την άσκηση της επιµέλειας ή γονικής µέριµνας ακόµα και σε τρίτο. Η τήρηση των διατυπώσεων αυτών εφόσον υπάρχουν ανήλικα τέκνα δεν εξασφαλίζεται από τη θεώρηση της σχετικής συµφωνίας εκ µέρους του Προέδρου του οικείου ∆ικηγορικού Συλλόγου, πέρα από το γεγονός ότι η εκχώρηση της αντίστοιχης αρµοδιότητας καθαρά δικαστικής φύσεως αντιστρατεύεται πλήρως το περιεχόµενο της διάταξης του άρθρου 87 παρ. 1 του Συντάγµατος κατά την οποία η δικαιοσύνη απονέµεται από δικαστήρια συγκροτούµενα από τακτικούς δικαστές. ∆ιαφορετική άποψη δεν µπορεί να συναχθεί ούτε: 1) από τη διάταξη του άρθρου 94 παρ. 2 του Συντάγµατος, που ορίζει ότι «στα πολιτικά δικαστήρια υπάγονται οι ιδιωτικές διαφορές, καθώς και υποθέσεις εκουσίας δικαιοδοσίας όπως ο νόµος ορίζει, γιατί οι τελευταίες υποθέσεις κατηγορίες δηµοσίου δικαίου, όπως ανακηρύξεις υποψηφίων, επικύρωση εκλογικού αποτελέσµατος κ.λ.π., που αντί των διοικητικών δικαστηρίων υπάγονται στα πολιτικά δικαστήρια, ούτε 2) από τη διάταξη του άρθρου 739 του Κ.Πολ.∆. µε την οποία καθιερώνεται η ανάγκη ύπαρξης ειδικής ρύθµισης για την υπαγωγή ιδιωτικής διαφοράς στην εκουσία δικαιοδοσία (όπως και το συναινετικό διαζύγιο), γιατί και στην περίπτωση αυτή πρόκειται για ιδιωτική διαφορά, που δεν µπορεί να υπαχθεί στη «δικαιοδοσία» του Προέδρου του οικείου ∆ικηγορικού Συλλόγου, αλλά αντί της τακτικής υπάγεται στην εκουσία δικαιοδοσία.

Συµπερασµατικά, εν όψει όλων αυτών, προτείνεται προς την Ολοµέλεια να αποδεχθεί ότι η προτεινόµενη τροποποίηση του αρθ. 1441 του Α.Κ. πρέπει να περιορισθεί µόνο: 1) στην κατάργηση της δεύτερης συζήτησης στις σχετικές διαφορές των συναινετικών διαζυγίων και 2) να συνεχίσουν να εκδικάζονται οι σχετικές διαφορές κατά την Εκουσία διαδικασία από το Μονοµελές Πρωτοδικείο κατά τη διάταξη του άρθρου 17 του ΚΠολ∆, όπως προτείνεται η τροποποίησή του κατά το άρθρο 6 του υπό συζήτηση νοµοσχεδίου και κατ΄ έφεση από το Μονοµελές Εφετείο, µε την έκδοση απόφασης ιδιαίτερα από το Μονοµελές Πρωτοδικείο, όπως και τώρα, µε ιδιαίτερα συνοπτική αιτιολογία και διατακτικό.

4) Με τα άρθρα 4 και 5 του νοµοσχεδίου αντίστοιχα, και στο πλαίσιο της µεταφοράς που προαναφέρθηκε ενός µεγάλου όγκου υποθέσεων στα Ειρηνοδικεία προτείνεται να υπάγονται:

α) Η δηµοσίευση διαθηκών και η κήρυξη τους ως κυρίες, ως αµιγώς υποθέσεις εκούσιας δικαιοδοσίας), στον αρµόδιο Ειρηνοδίκη (ή στην αρµόδια προξενική αρχή), ο οποίος µε διάταξή του χωρίς αιτιολογικό θα αποφασίζει σχετικά, µε ταυτόχρονη τροποποίηση των διατάξεων των άρθρων του ΑΚ 1769, 1770, 1771, 1772, 1773, 1774, 1775, 1776, καθώς και διατάξεων των άρθρων 807 παρ. 1 και 808 παρ. 1, 3, 4 και 5, 809, 810 του ΚΠολ∆ και β) Η πιστοποίηση του κληρονοµικού δικαιώµατος και της µερίδας που αναλογεί (κληρονοµητήριο) στον αρµόδιο Ειρηνοδίκη µε διάταξή του, µε βάση την ίδια αίτηση και στοιχεία που και σήµερα προσκοµίζοµαι ενώπιον του δικαστή του Μονοµελούς Πρωτοδικείου, µε ταυτόχρονη τροποποίηση των διατάξεων των άρθρων του ΑΚ: 1956, 1958, 1960, 1961 και του ΚΠολ∆: 819, 820, 823 παρ. 1.

Σε όλες τις ανωτέρω περιπτώσεις είναι υποχρεωτική η παράσταση µετά ή δια πληρεξουσίου δικηγόρου και για τον λόγο αυτόν γίνεται σχετική προσθήκη την παρ. 1 του άρθρου 94 ΚΠολ∆.




Σε περίπτωση που ασκηθεί παρέµβαση τρίτου προτείνεται από το νοµοσχέδιο ο ειρηνοδίκης να ορίζει δικάσιµο για την ενώπιον ακροατηρίου συζήτηση και έκδοση απόφασης.

Όλες οι πιο πάνω τροποποιήσεις αποβλέπουν στην ταχύτερη και εύρυθµη λειτουργία των ∆ικαστηρίων και απονοµής της ∆ικαιοσύνης και προτείνεται προς την Ολοµέλεια να συµφωνήσει µε αυτές πλην της καθιερούµενης προθεσµίας περί της οποίας κατωτέρω.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄

ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ∆ΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΚΩ∆ΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ∆ΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟΥ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ

1) Με το άρθρο 6 του νοµοσχεδίου: 1. Το δεύτερο εδάφιο του άρθρου 9 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας

αντικαθίσταται ως εξής: «∆εν συνυπολογίζονται οι παρεπόµενες αιτήσεις για καρπούς, τόκους και

έξοδα, καθώς και η αξίωση χρηµατικής ικανοποίησης για ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη όταν σωρεύονται µε άλλες αξιώσεις».

Με την νέα προσθήκη δεν συνυπολογίζονται για την εκτίµηση του αντικειµένου της διαφοράς καθ΄ όσον αφορά τον προσδιορισµό της καθ΄ ύλη αρµοδιότητας των ∆ικαστηρίων οι αξιώσεις χρηµατικής ικανοποίησης για ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη. Η ρύθµιση αυτή κρίθηκε αναγκαία για να αποτραπούν φαινόµενα καθορισµού υπερβολικών ποσών για χρηµατικές ικανοποιήσεις, µε συνέπεια την καταστρατήγηση των διατάξεων για τον προσδιορισµό της υλικής αρµοδιότητας των δικαστηρίων. Όµως η τροποποίηση αυτή δεν κρίνεται αναγκαία διότι υπό την επίκληση της πιο πάνω αιτιολογίας δεν είναι δυνατό να παρακαµφθούν οι διατάξεις της καθ΄ ύλη αρµοδιότητας και η υπαγωγή στο ειρηνοδικείο υποθέσεων µεγάλων αντικειµένων.

2. Με προσθήκη στο άρθρο 17 ΚΠολ∆, η εκδίκαση της αγωγής διαζυγίου θα γίνεται από το µονοµελές πρωτοδικείο, στο οποίο θα υπάγονται και οι λοιπές γαµικές διαφορές (ακύρωση γάµου, αναγνώριση της ύπαρξης ή ανυπαρξίας γάµου, σχέσεις συζύγων κατά τη διάρκεια του γάµου, κλπ), καθώς και εκείνες που αφορούν τις σχέσεις γονέων και τέκνων (αρθρ. 614 ΚΠολ∆). Με την προτεινόµενη τροποποίηση επέρχεται αποσυµφόρηση των πολυµελών πρωτοδικείων και των δικαστών των πρωτοδικείων, οι οποίοι µπορούν να συµµετέχουν σε άλλες συνθέσεις των µονοµελών πρωτοδικείων, ώστε η Ολοµέλεια πρέπει να συµφωνήσει προς την πιο πάνω τροποποίηση.

2) Με το άρθρο 7 του νοµοσχεδίου, µετά το άρθρο 214Α΄ του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας προστίθεται άρθρο 214Β΄ του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας για τη δικαστική µεσολάβηση, που προβλέπεται να λειτουργήσει παράλληλα και όχι ανταγωνιστικά µε τη διαµεσολάβηση που θεσµοθετήθηκε µε το Νόµο 3898/2010. Με την προτεινόµενη ρύθµιση οργανώνεται µε πληρότητα η δυνατότητα προσφυγής σε δικαστική µεσολάβηση, η οποία µπορεί να γίνει είτε πριν από την άσκηση της αγωγής, είτε κατά τη διάρκεια της εκκρεµοδικίας. Η δικαστική µεσολάβηση περιλαµβάνει ξεχωριστές και κοινές ακροάσεις και συζητήσεις των µερών και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους µε τον µεσολαβητή ∆ικαστή, ο οποίος είναι είτε ο Πρόεδρος Πρωτοδικών, είτε ένας από τους αρχαιότερους Πρωτοδίκες για τη διασφάλιση υψηλού επιπέδου γνώσεων και εµπειρίας. Έτσι, επιτυγχάνεται η επίλυση µιας ιδιωτικής διαφοράς στο συντοµότερο δυνατό χρόνο, µε όλες τις εγγυήσεις της δικαστικής λειτουργίας, ενώ αποτρέπονται περιττές οξύτητες εξαιτίας της επιµονής στη δικαστική αντιδικία. Τίθενται συγκεκριµένα κριτήρια και αιτίες ενθάρρυνσης του νέου θεσµού της δικαστικής µεσολάβησης, ενώ εφαρµόζονται, αναλόγως οι διατάξεις των άρθρων 9, 10 και 11 του ν. 3898/2010, έτσι ώστε:

α) η συµφωνία στην οποία κατέληξαν τα µέρη να αποτελεί εκτελεστό τίτλο, κατ' ανάλογη εφαρµογή της διάταξης του άρθρου 904 παρ. 2 περ. γ' ΚΠολ∆,




β) να τηρούνται οι διαδικαστικοί κανόνες που παρέχουν τα εχέγγυα τήρησης της εµπιστευτικότητας των πληροφοριών και

γ) η προσφυγή στη δικαστική µεσολάβηση να διακόπτει την παραγραφή και την αποσβεστική προθεσµία ασκήσεως των αξιώσεων, ώστε η Ολοµέλεια πρέπει να συµφωνήσει προς την πιο πάνω τροποποίηση.

3) Με το άρθρο 8 του νοµοσχεδίου προστίθεται δεύτερο εδάφιο στην παράγραφο 1 του άρθρου 241 ΚΠολ∆ ώστε σε περίπτωση αποχής των δικηγόρων από τα καθήκοντά τους, απεργίας ή στάσεων εργασίας δικαστικών υπαλλήλων, οι υποθέσεις να αναβάλλονται υποχρεωτικά σε δικάσιµο που ανακοινώνει αυθηµερόν το δικαστήριο εντός αποκλειστικής προθεσµίας ενενήντα (90) ηµερών, (πρέπει όµως να συµπληρωθεί η ρύθµιση και ως προς το ότι οι υποθέσεις θα δικάζονται υποχρεωτικά από την ίδια σύνθεση, έστω και σε εµβόλιµη δικάσιµο).

Η Ολοµέλεια για τους πιο πάνω λόγους πρέπει να συµφωνήσει µε την πιο πάνω τροποποίηση που εισάγεται µε το άρθρο 8 του νοµοσχεδίου, µόνον καθ’ όσον αφορά την αποχή των ∆ικηγόρων και την απεργία των ∆ικαστικών υπαλλήλων (εφ’όσον δεν εξασφαλίζεται η λειτουργία των δικαστηρίων µε το προσωπικό ασφαλείας), όχι όµως και η στάση εργασίας, η οποία ως λόγος αναβολής δεν ενδείκνυται να καθιερωθεί στην Πολιτική ∆ικονοµία.

4) Με το άρθρο 9 του νοµοσχεδίου η προτεινόµενη τροποποίηση στην παρ. 5 του άρθρου 270 ΚΠολ∆ αποσκοπεί στη συντόµευση και απλούστευση της διαδικασίας ενώπιον των πολυµελών πρωτοδικείων. Την ηµέρα της δικασίµου ο πρόεδρος µε την εκφώνηση των υποθέσεων και τη συζήτηση εκείνων που δεν εξετάζονται µάρτυρες κρατάει για συζήτηση µόνον εκείνες για τις οποίες υπάρχει ανάγκη εµµάρτυρης απόδειξης. Η συζήτηση των υποθέσεων αυτών µπορεί να διακόπτεται για την αµέσως επόµενη δικάσιµο του πολυµελούς µε την ίδια σύνθεση οπότε ολοκληρώνεται η συζήτηση ενώ υπάρχει η δυνατότητα να εξεταστούν οι µάρτυρες και ενώπιον του εισηγητή σε τόπο και χρόνο που καθορίστηκε κατά την εκφώνηση της υπόθεσης, ο οποίος αποφασίζει και για όλα τα σχετικά για την απόδειξη διαδικαστικά ζητήµατα και κηρύσσει και το τέλος της συζήτησης µετά την ολοκλήρωση της εξέτασης των µαρτύρων. Με την προτεινόµενη ρύθµιση αντιµετωπίζεται ουσιαστικά το φαινόµενο της αναβολής της συζητήσεως των υποθέσεων µετά διετία, λόγω της παρόδου της ώρας της δικασίµου κατά την οποίαν έπρεπε να συζητηθεί η υπόθεση και η Ολοµέλεια πρέπει να συµφωνήσει µε αυτήν.

5) Με το άρθρο 10 του νοµοσχεδίου εισάγεται νέα ρύθµιση, ώστε ο συµβιβασµός των διαδίκων που καταχωρίσθηκε

σε πρακτικό κατ' εφαρµογή των διατάξεων των παρ. 3 του άρθρου 214 Α' και παρ. 5 του άρθρου 214 Β' να υποκαθιστά τον τύπο του συµβολαιογραφικού εγγράφου, που προβλέπεται από το ουσιαστικό δίκαιο, και να µπορεί να χρησιµοποιηθεί ως τίτλος για εγγραφή ή εξάλειψη υποθήκης, ώστε η Ολοµέλεια πρέπει να συµφωνήσει µε την προτεινόµενη ρύθµιση.

6) Με το άρθρο 11 του νοµοσχεδίου καταργείται η σηµερινή πολύπλοκη διαδικασία θεώρησης των αποφάσεων. 0 δικαστής παραδίδει το σχέδιο της απόφασης υποχρεωτικά σε ηλεκτρονική µορφή ενώ προβλέπεται µεταβατικό στάδιο για τη δυνατότητα προσαρµογής του συνόλου των δικαστών στην ως άνω απαίτηση, ρύθµιση προς την οποία πρέπει να συµφωνήσει η Ολοµέλεια υπό την προτεινόµενη µεταβατική διάταξη, µόνο όµως για το σχέδιο και όχι για το ιστορικό της απόφασης, που θα συνεχίσει να συντάσσεται από τον αρµόδιο γραµµατέα.

7) Με το άρθρο 12 του νοµοσχεδίου εισάγονται ρυθµίσεις που αποβλέπουν στο να αποτρέπεται η άσκηση αβασίµων ενδίκων µέσων. Έτσι, ο διάδικος εκείνος που καταθέτει κάποιο από τα ένδικα µέσα της έφεσης, της αναίρεσης και της αναψηλάφισης υποχρεώνεται να προκαταβάλλει, µε ποινή το απαράδεκτο, χρηµατικό παράβολο µε κλιµακούµενο ποσό αντίστοιχα 200, 300 και 400 ευρώ αναλόγως µε το είδος του ασκούµενου ένδικου µέσου. Εάν νικήσει κατά την δίκη, που µε δική του πρωτοβουλία άνοιξε, το καταβληθέν παράβολο θα του επιστραφεί, διαφορετικά το δικαστήριο θα διατάξει την εισαγωγή τούτου στο




δηµόσιο ταµείο, ώστε η Ολοµέλεια πρέπει να συµφωνήσει µε την προτεινόµενη ρύθµιση.

8) Με το άρθρο 13 του νοµοσχεδίου για τις Ειδικές διαδικασίες-Προκατάθεση προτάσεων η περίπτωση β' της παραγράφου 1 του άρθρου 591 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής:

«β) οι προτάσεις κατατίθενται προ τριών (3) εργασίµων µερών», αντί «επί της έδρας» που προβλέπεται τώρα. Η διάταξη αυτή συνδυάζεται µε εκείνες των άρθρων 632, 633, 643, 647, 666, 681 Β΄, 933 ώστε στις ειδικές διαδικασίες και στην εκδίκαση των ανακοπών της αναγκαστικής εκτέλεσης ο δικαστής, που οφείλει πλέον κατά τις προτεινόµενες στη συνέχεια τροποποιήσεις να εκδώσει την απόφασή του πολύ σύντοµα, να έχει λάβει υπόψη του τους ισχυρισµούς όλων των πλευρών πριν τη συζήτηση της υπόθεσης, αλλά και τα αποδεικτικά στοιχεία που επικαλούνται (έγγραφα, ένορκες βεβαιώσεις κ.λ.π.) ώστε η Ολοµέλεια πρέπει να συµφωνήσει µε την προτεινόµενη ρύθµιση, πλέον της επιφύλαξης για τον χρόνο έκδοσης της απόφασης περί της οποίας κατωτέρω.

9) Με το άρθρο 14 παρ. 2 του νοµοσχεδίου τροποποιείται η παράγραφος 2 του άρθρου 632 του ΚΠολ∆ για την ανακοπή κατά ∆ιαταγής Πληρωµής και προβλέπεται ότι η άσκηση της ανακοπής, η οποία θα συζητηθεί εντός εξήντα ηµερών, αναστέλλει, την εκτελεστότητα της διαταγής πληρωµής και µετά τη συζήτηση της ο δικαστής θα αποφασίσει διατηρηθεί, µε ή χωρίς εγγύηση ή όχι η αναστολή. Ως προς την προθεσµία προσδιορισµού εκδίκασης της ανακοπής εύλογα τίθεται και πρέπει η Ολοµέλεια να συµφωνήσει όχι όµως και µε την προτεινόµενη αυτοδίκαιη αναστολή που θα οδηγήσει σε κατάκλυση των δικαστηρίων από τις ασκούµενες αβάσιµες ανακοπές. Με την παρ. 3 του νοµοσχεδίου προβλέπεται ότι η ανακοπή εκδικάζεται σε κάθε περίπτωση σύµφωνα µε τις διατάξεις των άρθρων 643 και 591 παρ. 1β του ΚΠολ∆ (όπως η τροποποίηση της τελευταίας µε το άρθρο 13 του νοµοσχεδίου προαναφέρθηκε). Τέλος µε την παρ. 4 του ίδιου άρθρου 14 προστίθενται στην παρ. 1 του άρθρου 643 του ΚΠολ∆ νέα εδάφια και ορίζεται ότι η απόφαση επί των ανακοπών θα εκδίδεται το αργότερο µέχρι και σαράντα οκτώ ώρες µετά την συζήτηση καταχωριζοµένου του διατακτικού της στα πρακτικά και αν για ειδικούς λόγους επιβάλλεται να επιφυλαχθεί το δικαστήριο να εκδώσει την απόφασή του σε µεταγενέστερο χρόνο, αυτός που διευθύνει την συζήτηση να έχει την υποχρέωση να γνωστοποιεί την ηµέρα και ώρα που θα δηµοσιευθεί η απόφαση που δεν θα είναι µεγαλύτερος των είκοσι (20) ηµερών. Επί της διάταξης θα υπάρξει εισήγηση σε συνδυασµό µε τις προτεινόµενες ρυθµίσεις για τροποποίηση του άρθρου 933 του ΚΠολ∆ µε το άρθρο 19 του νοµοσχεδίου.

10) Με τις διατάξεις του άρθρου 15 παρ. 1 και 2 του νοµοσχεδίου οι διατάξεις των άρθρων 591 παρ. 1 και 643 παρ. 1 του ΚΠολ∆ (όπως τροποποιούνται κατά τα προαναφερόµενα) εφαρµόζονται µε τροποποίηση των αντίστοιχων διατάξεων των άρθρων 647 παρ. 1 και 666 παρ. 3 του ΚΠολ∆ και στις ειδικές διαδικασίες: α) των µισθωτικών διαφορών και β) των εργατικών διαφορών, ενώ µε την παρ. 3 αντικαθίσταται το άρθρο 672Α του ΚΠολ∆ και προβλέπεται πλέον ότι οι αγωγές για µισθούς υπερηµερίας και καθυστερούµενους µισθούς προσδιορίζεται υποχρεωτικά εντός εξήντα (60) ηµερών, ενώ για την έκδοση απόφασης (αντί των 15 ηµερών προβλέπεται πλέον µε την προαναφερθείσα τροποποίηση του άρθρου 643 του ΚΠολ∆ το χρονικό διάστηµα των είκοσι (20) ηµερών. Εξ άλλου, µε την παρ. 3 εδ. β΄ του ίδιου άρθρου 15 του Νοµοσχεδίου προστίθεται εδάφιο στο άρθρο 672Α του ΚΠολ∆ και ορίζεται ότι στην περίπτωση που ασκηθεί αίτηση ασφαλιστικών µέτρων αυτή συζητείται υποχρεωτικά κατά την ορισθείσα δικάσιµο της αγωγής. Οι τροποποιήσεις αυτές εφαρµόζονται και στις διαφορές του οικογενειακού δικαίου που αφορούν διατροφές, επικοινωνία, επιµέλεια κ.λ.π., σύµφωνα µε τη σχετική πρόβλεψη του άρθρου 681 Β΄ του ΚΠολ∆, το οποίο εισηγούµαι ότι πρέπει να τροποποιηθεί κατά την παράγραφο 1 στην προµετωπίδα, ώστε να περιλάβει και το µη αναφερόµενο τώρα εκεί άρθρο 672 Α. Με τις προαναφερθείσες τροποποποιήσεις που αφορούν την εκδίκαση




ανακοπών κατά ∆ιαταγής πληρωµής και κατά της εκτέλεσης και όλες τις ειδικές διαδικασίες α) για την προκατάθεση των προτάσεων και β) για τη συζήτηση υποχρεωτικά της αίτησης µαζί µε την αγωγή αφ΄ ενός µεν ο δικαστής, έχοντας υπόψη του κατά την εκδίκαση της υπόθεσης το σύνολο των ισχυρισµών των διαδίκων και όλα τα προαποδεικτικά προσκοµιζόµενα έγγραφα, µπορεί και να εκδόσει την απόφασή του σε σύντοµο εύλογο χρονικό διάστηµα, αφ΄ ετέρου δε, επέρχεται αποσυµφόρηση στις αιτήσεις ασφαλιστικών µέτρων που θα συζητούνται υποχρεωτικά µαζί µε την αγωγή και εποµένως εισηγούµαι η Ολοµέλεια να συµφωνήσει για αυτές. Όµως, όσον αφορά τις προτεινόµενες τροποποιήσεις για το χρόνο έκδοσης της απόφασης στις πιο πάνω περιπτώσεις των υποθέσεων των ειδικών διαδικασιών: α) το αργότερο εντός σαρανταοκτώ (48) ωρών από τη συζήτηση µε καταχώρηση του διατακτικού στα πρακτικά, (χωρίς να αποκλείεται και η επί της έδρας απαγγελία της απόφασης) και β) εντός είκοσι (20) ηµερών το αργότερο από τη συζήτηση σε ηµέρα και ώρα που θα έχει γνωστοποιηθεί από το ∆ικαστή από την έδρα µε το πέρας της συζήτησης, εισηγούµαι ότι οι προαναφερθείσες προθεσµίες πρέπει να ορισθούν λαµβανοµένων υπόψη και του µέσου όρου της βαρύτητας κάθε υπόθεσης, του βαθµού και πείρας του δικαστικού λειτουργού, του φόρτου εργασίας και των εν γένει ατοµικών και οικογενειακών περιστάσεων, κατά ανώτατο όριο υποχρεωτικά σε χρονικό διάστηµα εξήντα (60) ηµερών από τη συζήτηση για την έκδοση απόφασης σε υποθέσεις ειδικών διαδικασιών, αφού ληφθούν υπόψη και τα ακόλουθα: 1) Με το άρθρο 24 παρ. 1 του Ν.1941/1991 προστέθηκε το και µέχρι σήµερα ισχύον άρθρο 672Α΄ του ΚΠολ∆ µε το οποίο ορίσθηκε ότι στις υποθέσεις για µισθούς υπερηµερίας και για καθυστερούµενους µισθούς υποχρεωτικά εκδίδεται η απόφαση εντός 15ηµερών στον πρώτο βαθµό και επί ενός (1) µηνός στο δεύτερο βαθµό από τη συζήτηση. Η προθεσµία αυτή κρίθηκε ότι δεν είναι ανατρεπτική ούτε δηµιουργεί λόγο ακυρότητας ή αναίρεσης, 2) Με το άρθρο 91 παρ. 3 περ. δ΄ του Ν.1756/1983 (Κ.Ο.∆.Κ.Κ.∆.Α.) δεν είναι αδικαιολόγητη η έκδοση απόφασης µέσα σε τέσσερις µήνες από τη συζήτηση της υπόθεσης, εκτός αν αφορά υποθέσεις ασφαλιστικών µέτρων, εκουσίας διαδικασίας και εργατικών διαφορών, για τις οποίες όµως δεν προσδιορίζεται το υποχρεωτικό ανώτερο όριο από τη συζήτηση, 3) Με το άρθρο 307 παρ. 1 εδ. α΄ του ΚΠολ∆ προβλέπεται η συµπλήρωση οκταµήνου από της συζήτησης για να επιληφθεί ο Πρόεδρος του Τριµελούς Συµβουλίου Επιθεώρησης των ∆ικαστηρίων και να κρίνει εάν θα αφαιρεθεί η δικογραφία από το ∆ικαστή ανεξάρτητα από το είδος της διαδικασίας και τη φύση της υπόθεσης. Τέλος εισηγούµαι προς την Ολοµέλεια να µην τεθεί υποχρέωση του ∆ικαστή στο να γνωστοποιεί από της έδρας την ηµεροµηνία και ώρα δηµοσίευσης της απόφασης γιατί παρόµοια υποχρέωση δεν εξυπηρετεί ούτε το συµφέρον απονοµής της δικαιοσύνης ούτε των διαδίκων, αφού άλλωστε ούτε µε την αιτιολογική έκθεση προκρίνεται η συνδροµή τέτοιων περιστάσεων.

Τέλος, µε την παράγραφο 5 του ίδιου άρθρου 15 του Νοµοσχεδίου η παράγραφος 2 του άρθρου 683 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής: «2. Αν η κύρια υπόθεση υπάγεται στην καθ΄ ύλην αρµοδιότητα των ειρηνοδικείων τα ασφαλιστικά µέτρα διατάσσονται από αυτά. Το ίδιο ισχύει και για τη συναινετική εγγραφή ή άρση προσηµείωσης υποθήκης». Η Ολοµέλεια πρέπει να συµφωνήσει µε την προτεινόµενη τροποποίηση των υποθέσεων που κρίνονται στα πρωτοδικεία και ειρηνοδικεία, αφού διευκρινισθεί στο Νοµοσχέδιο ότι η καθιερούµενη λειτουργική αρµοδιότητα του ειρηνοδικείου αφορά όλες τις υποθέσεις εγγραφής και άρσης συναινετικής προσηµείωσης.

11)Με το άρθρο 16 παρ. 1 του νοµοσχεδίου το τρίτο εδάφιο της παραγράφου 4 του άρθρου 691 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται και προστίθεται νέο εδάφιο ως εξής:

«Σε κάθε περίπτωση αν γίνει δεκτό το αίτηµα για έκδοση προσωρινής διαταγής η σχετική αίτηση ασφαλιστικών µέτρων προσδιορίζεται για συζήτηση µέσα σε τριάντα ηµέρες. Αναβολή της συζήτησης δεν επιτρέπεται, άλλως παύει αυτοδικαίως η ισχύς της προσωρινής διαταγής, εκτός αν αυτή παραταθεί από το δικαστήριο που




εκδικάζει την αίτηση». Με την προτεινόµενη τροποποίηση σκοπείται ο άµεσος προσδιορισµός δικασίµου της αίτησης ασφαλιστικών µέτρων και η αποφυγή παρελκυστικών αναβολών όταν έχει δοθεί προσωρινή διαταγή και πρέπει η Ολοµέλεια να συµφωνήσει µε την προτεινόµενη τροποποίηση.

Με την παρ. 2 του ίδιου άρθρου 16 του νοµοσχεδίου στο άρθρο 691 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας προστίθεται παράγραφος 5, ως εξής και η παράγραφος 5 αυτού αναριθµείται σε 6 :

«5. Το δικαστήριο αποφαίνεται οριστικά αµέσως και δέχεται ή απορρίπτει την αίτηση. Η απόφαση του δηµοσιεύεται σε δηµόσια συνεδρίαση µετά την περάτωση της ακροαµατικής διαδικασίας και το αργότερο µέχρι και σαράντα οκτώ (48) ώρες µετά την συζήτηση, καταχωριζοµένου του διατακτικού της κάτω από την αίτηση ή στα πρακτικά. Αν για ειδικούς λόγους επιβάλλεται να επιφυλαχθεί το δικαστήριο να εκδώσει την απόφαση του σε µεταγενέστερο χρόνο, αυτός που διευθύνει την συζήτηση έχει την υποχρέωση να γνωστοποιεί την ηµέρα και ώρα που θα δηµοσιευθεί η απόφαση µε συνοπτική αιτιολογία ως προς την ύπαρξη ή ανυπαρξία του επικαλούµενου δικαιώµατος και τη συνδροµή ή µη επικείµενου κινδύνου ή επείγουσας περίπτωσης, εντός αποκλειστικής προθεσµίας είκοσι (20) ηµερών από την συζήτηση της αίτησης. Εντός της ίδιας προθεσµίας ο δικαστής που εκδίδει την απόφαση οφείλει να συντάξει, χρονολογήσει, και υπογράψει την απόφαση».

Για όλους τους λόγους που προαναφέρθηκαν στην παρούσα εισήγηση σχετικά µε τις προθεσµίες δηµοσίευσης αποφάσεως που προβλέπονται και στο άρθρο 15 του νοµοσχεδίου, εισηγούµαι ότι οι προθεσµίες δηµοσίευσης της απόφασης διαφοράς ασφαλιστικών µέτρων, και εφόσον δεν συζητήθηκε µαζί µε κύρια διαφορά πρέπει να ορισθεί κατά ανώτατο όριο υποχρεωτικά σε χρονικό διάστηµα τριάντα (30) ηµερών από τη συζήτηση αφού συνεκτιµηθεί και το γεγονός ότι µε την προτεινόµενη ρύθµιση η εκδοθησοµένη απόφαση θα περιέχει µόνο συνοπτική αιτιολογία: 1) ως προς τη νοµική και ουσιαστική ύπαρξη ή ανυπαρξία του επικαλουµένου δικαιώµατος (χωρίς την παράθεση µακροσκελών νοµικών σκέψεων) και 2) ως προς τη συνδροµή ή µη επικειµένου κινδύνου.

12) Με το άρθρο 17 του νοµοσχεδίου και µε σκοπό την επιτάχυνση και αποσυµφόρηση των πρωτοδικείων, προτείνεται η µεταφορά στο ειρηνοδικείο όλων των υποθέσεων εκουσίας δικαιοδοσίας του ΚΠολ∆.

Οι υποθέσεις αυτές είναι όσες µε βάση τη διάταξη του άρθρου 739 και 740 του ΚΠολ∆ υπαγόταν στην καθ΄ ύλη αρµοδιότητα του Μονοµελούς Πρωτοδικείου και όπου προβλεπόταν ως δικαστής ο πρόεδρος του Μονοµελούς Πρωτοδικείου αντικαθίσταται από τον Ειρηνοδίκη (παρ. 3 έως 9).

Τα αφορώντα στην σύσταση του σωµατείου, την έγκριση του καταστατικού του και στη χορήγηση κληρονοµητηρίου µε απόφαση αναφέρθηκαν ήδη στην πρώτη παράγραφο της παρούσας ενώ ως προς την προβλεπόµενη µε την παρ. 10 του ίδιου άρθρου προθεσµία της δηµοσίευσης της απόφασης και για τους ίδιους λόγους εισηγούµαι η προθεσµία να ορισθεί κατά ανώτατο όριο υποχρεωτικά σε χρονικό διάστηµα πέντε (5) ηµερών εάν εκδίδεται διάταξη ή διαταγή κατά τη προαναφερθείσα έννοια και είκοσι (20) ηµερών για όλες τις λοιπές υποθέσεις της εκούσιας δικαιοδοσίας για τις οποίες θα µεσολαβεί συζήτηση και έκδοση απόφασης.

Με την παρ.26 τροποποιείται το άρθρο 826 του ΚΠολ∆ για τη σφράγιση είτε εντός είτε εκτός της έδρας και ορίζεται συµβολαιογράφος για τη διενέργειά της από τον Ειρηνοδίκη, καταργούνται δε οι αρµοδιότητες του Προέδρου της Κοινότητας ή του ∆ιοικητή αστυνοµικού σταθµού.

Με τις παρ. 29 έως 32 του ΚΠολ∆ ο ορισµός του ∆ιαιτητή ή Επιδιαιτητή, εάν δεν ορίζει διαφορετικά η συµφωνία γίνεται από τον Ειρηνοδίκη όπως και η αντικατάστασή του, ο δε σχετικός κατάλογος τηρείται στο Ειρηνοδικείο. Πρόκειται για διατάξεις που απλοποιούν τις διαδικασίες και εισηγούµαι στην Ολοµέλεια να συµφωνήσει µε αυτές.

13) Με το άρθρο 18 του νοµοσχεδίου αντικαθίσταται το άρθρο 905 του ΚΠολ∆ για την κήρυξη αλλοδαπού τίτλου εκτελεστού στην Ελλάδα που προβλέπεται να γίνεται µε διάταξη και όχι απόφαση του δικαστή του Μονοµελούς




Πρωτοδικείου, η οποία προβλέπεται να προσβάλλεται στο Μονοµελές Εφετείο µε το ένδικο µέσο της ανακοπής, σε περίπτωση απόρριψης της αίτησης από τον αιτούντα και παραδοχής της από κάθε τρίτο που έχει έννοµο συµφέρον. Η πρόβλεψη στη σχετική τροποποίηση του όρου «διαταγή» αντί της «απόφασης», που µέχρι τώρα προβλέπεται, δεν βαίνει παράλληλα και προς τις σχετικές ρυθµίσεις του άρθρου 43 του Κανονισµού των Βρυξελλών (44/2001, όπως τα Παραρτήµατά του Ι και ΙΙ αντικαταστάθηκαν από τα Παραρτήµατα του Κανονισµού Ε.Ε. 416/2010), των οποίων άλλωστε ρητά επιφυλάσσεται η εφαρµογή τους (και συντρέχουν οι προϋποθέσεις) και εισηγούµαι στην Ολοµέλεια να συµφωνήσει µε την προτεινόµενη τροποποίηση, που αποβλέπει στην απλοποίηση της σχετικής διαδικασίας, αλλά η κήρυξη της εκτελεστότητας να γίνεται µε απόφαση στην οποία θα διαλαµβάνονται και οι προϋποθέσεις κήρυξης της εκτελεστότητας που προαναφέρθηκαν.

14) Με το άρθρο 19 του νοµοσχεδίου επιχειρείται επέµβαση στο κεφάλαιο ανακοπών κατά της εκτέλεσης, χαρακτηριζόµενη ως καινοτόµος, ώστε να επιτυγχάνεται η εκτέλεση των αποφάσεων µε εύλογο τρόπο και να µη µαταιώνεται η ικανοποίηση του δανειστή. Με τροποποίηση του άρθρου 938 µε την παρ. 4 προβλέπεται η ανακοπή να έχει εκ του νόµου ανασταλτικό αποτέλεσµα και να εισάγεται για συζήτηση το αργότερο σε εξήντα (60) ηµέρες. Μετά το τέλος της συζήτησης, ο δικαστής θα αποφασίζει εάν η ανακοπή θα συνεχίσει να έχει ή όχι ανασταλτικό αποτέλεσµα, µε ή χωρίς εγγύηση.

Επίσης για τους ίδιους λόγους µε τροποποίηση του άρθρου 937 του ΚΠολ∆

µε την παράγραφο 3 προτείνεται η συντόµευση της διαδικασίας εκδίκασης των ανακοπών µε την προσθήκη της παρ. 3 στο άρθρο 937, δηλαδή, µε εφαρµογή των άρθρων 643, όπως αυτή τροποποιείται και 591 παρ. 1 β, (και ανεξάρτητα από το είδος της εκτελούµενης αξίωσης). Σηµειώνεται, επίσης, ότι απαιτείται η προ τριών (3) ηµερών (προ)κατάθεση των προτάσεων των διαδίκων ώστε να υπάρχει το περιθώριο ο δικαστής να έχει διαβάσει τον φάκελο της υπόθεσης και για τον λόγο αυτόν τροποποιείται το εδάφιο β΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 591 ΚΠολ∆, όπως και τις ειδικές διαδικασίες και την εκουσία δικαιοδοσία. Ως προς την προθεσµία δηµοσίευσης της απόφασης για όλους τους προαναφερθέντες λόγους εισηγούµαι να προσδιοριστεί νοµοθετικά κατ΄ ανώτατο όριο σε εξήντα (60) ηµέρες από τη συζήτηση της υπόθεσης ενιαία για τις ανακοπές των άρθρων 932 και 933 του ΚΠολ∆.

Περαιτέρω, λόγω του συστήµατος της σταδιακής προσβολής των πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης ο οφειλέτης (καθ' ου η εκτέλεση) δικαιούται να ασκήσει ξεχωριστές ανακοπές κατά αυτών, µε αποτέλεσµα την δηµιουργία πολλών δικών.

Με την παρ. 2 του ίδιου άρθρου 19 το άρθρο 935 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής: «Λόγοι ανακοπής που είναι ήδη γεννηµένοι και µπορούν να προταθούν στη δίκη της ανακοπής σύµφωνα µε το άρθρο 933 είναι απαράδεκτοι όταν προταθούν σε οποιαδήποτε µεταγενέστερη δίκη όπου ανακύπτει ζήτηµα κύρους της αυτής ή άλλης πράξης της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης». Με αυτήν την προσθήκη στο τέλος του α' εδαφίου του άρθρου 935 επιχειρείται ο περιορισµός του αριθµού των ανακοπών από τον οφειλέτη µε αποτέλεσµα όχι µόνο την ταχύτερη εκδίκαση τους και την ελάφρυνση των πινακίων, αλλά και την µέσα σε εύλογο χρόνο ολοκλήρωση της αναγκαστικής εκτέλεσης και να µην παραµένει για µεγάλο χρονικό διάστηµα εκκρεµές και αµφισβητούµενο το κύρος της εκτελεστικής διαδικασίας.

Τέλος, µε την τροποποίηση της παρ. 1 του άρθρου 933 αίρεται κάθε αµφιβολία ως προς τον προσδιορισµούς υλικής αρµοδιότητας επί ανακοπών µεταξύ ειρηνοδικείων και µονοµελών πρωτοδικείων. Έτσι, αρµόδια είναι τα ειρηνοδικεία σε κάθε περίπτωση που ο εκτελεστός τίτλος βάσει του οποίου επισπεύδεται η διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης έχει εκδοθεί από αυτά και όχι µόνον όταν




ο εκτελεστός τίτλος είναι απόφασή τους. Σε κάθε άλλη περίπτωση αρµόδια είναι τα µονοµελή πρωτοδικεία.

Με την παρ. 5 του ίδιου άρθρου 19 την παράγραφο 1 του άρθρου 941 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας προστίθεται δεύτερο εδάφιο ως εξής:

«Η παράγραφος 5 του άρθρου 943 εφαρµόζεται και στην αναγκαστική εκτέλεση για αφαίρεση κινητού». Πρόκειται για απαγορεύσεις διενέργειας αναγκαστικής εκτέλεσης σε ακίνητα (εορτές Χριστουγέννων, Πάσχα και εκλογές) που εύλογα θα εφαρµόζονται πλέον ενιαία και στην εκτέλεση για την απόδοση κινητού.

Τέλος, µε την παρ. 5 του ίδιου άρθρου 19 «Η παράγραφος 1 του άρθρου 1023 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής: «Την κατάσχεση δικαιωµάτων του άρθρου 1022 διατάζει ύστερα από αίτηση εκείνου υπέρ του οποίου γίνεται η εκτέλεση, το ειρηνοδικείο, κατά τη διαδικασία των άρθρων 741 επ.» αντί του Μονοµελούς Πρωτοδικείου, ώστε εισηγούµαι στην Ολοµέλεια να συµφωνήσει στις προτεινόµενες τροποποιήσεις υπό τη διατυπωθείσα επιφύλαξη: 1) ως προς την προβλεπόµενη προθεσµία δηµοσίευσης της απόφασης και 2) ως προς την αυτοδίκαιη αναστολή µε την άσκηση της ανακοπής, η οποία θα οδηγήσει στην άσκηση αβασίµων ανακοπών µε σκοπό το χορήγηση αυτοδίκαιης αναστολής.

15) Με το άρθρο 20 του νοµοσχεδίου για τις υποθέσεις εκούσιας δικαιοδοσίας βάσει ειδικών νόµων επιχειρείται από το νοµοσχέδιο στα πλαίσια υπαγωγής όλων των υποθέσεων εκούσιας δικαιοδοσίας στην αρµοδιότητα των ειρηνοδικείων, η σε αυτή µεταφορά όλων των υποθέσεων που καθορίζονται και από ειδικές διατάξεις, πλην τω ν υποθέσεων του Πτωχευτικού Κώδικα (άρθρ. 4 Ν.3558/2007) και του Ν.2654/1998 (Κτηµατολόγιο) και η Ολοµέλεια πρέπει να συµφωνήσει µε την προτεινόµενη τροποποίηση.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ∆ΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΚΩ∆ΙΚΑ ΕΙΣΠΡΑΞΗΣ ∆ΗΜΟΣΙΩΝ

ΕΣΟ∆ΩΝ Με το άρθρο 21 (παρ. 1-3) που αφορά την κατά του ΚΕ∆Ε ∆ήλωση

τρίτου επιβάλλεται η απλούστευση της διαδικασίας των άρθρων 32 και 34 του ν.δ. 356/1974 «Κώδικα Εισπράξεως ∆ηµοσίων Εσόδων» (Κ.Ε.∆.Ε) για τη δήλωση τρίτου σε περίπτωση κατάσχεσης στα χέρια τούτου χρηµάτων ή άλλων κινητών πραγµάτων. Ορίζεται, έτσι, µε την παρ. 1 ότι µέσα σε οκτώ (8) ηµέρες, από την επίδοση του κατασχετήριου ο τρίτος οφείλει να δηλώσει αν οφείλει ή δεν οφείλει όλα τα αναφερόµενα στο κατασχετήριο έγγραφο χρήµατα, καθώς και άλλα πράγµατα ή αν δεν υποχρεούται σε άµεση απόδοσή τους µε παρ. 2 ότι η δήλωση αυτή γίνεται µε έγγραφο που επιδίδεται µε δικαστικό επιµελητή σε εκείνον που εξέδωσε το κατασχετήριο έγγραφο και όχι διαζευκτικά και στον Ειρηνοδίκη και µε την παρ. 3 ότι ανακοπή κατά της δήλωσης ασκεί πλέον ο Προϊστάµενος της ∆ηµόσιας Οικονοµικής Υπηρεσίας (∆ΟΥ) µέσα σε ένα µήνα από την επίδοση της σ΄αυτόν.

Η διάταξη αποβλέπει στην αποδέσµευση των Ειρηνοδικείων από τη σχετική διαδικασία και πρέπει η Ολοµέλεια να συµφωνήσει µε αυτήν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ∆΄ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ∆ΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΠΤΩΧΕΥΤΙΚΟΥ ΚΩ∆ΙΚΑ

Με το άρθρο 22 του νοµοσχεδίου και τις προτεινόµενες τροποποιήσεις των άρθρων 11 και 68 του Πτωχ. Κ. (Ν.3583/07) επιδιώκεται η ελάφρυνση των Ειρηνοδικών και των γραµµατέων, ιδίως µετά την αύξηση της καθ' ύλην αρµοδιότητάς τους, την συγχώνευση πολλών εξ αυτών και τη µεταφορά σ' αυτά των συναινετικών προσηµειώσεων, ώστε η σφράγιση της πτωχευτικής περιουσίας, η αποσφράγισή της (µετά άδεια του Ειρηνοδίκη), η απογραφή της και η εκτίµηση της γίνεται πλέον µε την επιµέλεια του συνδίκου. Η Ολοµέλεια για τους πιο πάνω λόγους πρέπει να συµφωνήσει µε την προτεινόµενη τροποποίηση.

∆ΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΠΟΙΝΙΚΗ ∆ΙΚΗ




ΚΕΦΑΛΑΙΟ A ΄ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩ∆ΙΚΑ

1) Με το άρθρο 23 του νοµοσχεδίου µε τον τίτλο «Ρυθµίσεις για την δικαστική απέλαση» προτείνεται η τροποποίηση του άρθρου 74 Π.Κ. και ταυτόχρονα η κατάργηση των παρ. 2-5 του άρθρου 99 Π.Κ. Με τις προτεινόµενες τροποποιήσεις διατηρείται η δυνατότητα επιβολής δικαστικής απέλασης µόνο µετά από καταδίκη σε ποινές κάθειρξης (και όχι και φυλάκισης όπως σήµερα) µε σοβαρότερη συνέπεια και διαφοροποίηση της δικαστικής σε σχέση µε τη διοικητική απέλαση την απαγόρευση επιστροφής στην Ελλάδα για ορισµένο ή και αόριστο χρονικό διάστηµα σύµφωνα µε τα οριζόµενα στην παράγραφο 3 του ιδίου άρθρου.

Η κατάργηση της δυνατότητας επιβολής απέλασης σε όσες περιπτώσεις πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 99 επ. Π.Κ., σε συνδυασµό µε την κατάργηση της δυνατότητας ταυτόχρονης επιβολής αναστολής εκτέλεσης της ποινής και απέλασης σύµφωνα µε το άρθρο 99 παρ. 2, θεωρείται κατά την αιτιολογική έκθεση ορθότερη, σε σύγκριση µε το ισχύον καθεστώς, καθώς αίρεται η αντίφαση, από τη µια πλευρά να διαπιστώνεται η επικινδυνότητα του δράστη (που αποτελεί όρο για την επιβολή της απέλασης) και από την άλλη να κρίνεται ότι η εκτέλεση της ποινής δεν είναι αναγκαία για την αποτροπή του δράστη από νέες αξιόποινες πράξεις (που αποτελεί όρο για την αναστολή εκτέλεσης της ποινής).

Στις περιπτώσεις όπου ήδη σύµφωνα µε τα άρθρα 99 και 100 Π.Κ. επιτρέπεται ή/και είναι υποχρεωτική κατά το ∆ικαστήριο η αναστολή εκτέλεσης της ποινής, η συνέχιση της κράτησης του υπό απέλαση τελούντος αλλοδαπού οδηγεί, κατά την αιτιολογική αντίθετα µε όσα επιδιώκονταν, στη συµφόρηση των σωφρονιστικών καταστηµάτων, αφού συχνά αποδεικνύεται αδύνατη η εκτέλεση της απέλασης και οδηγούµαστε σε ιδιαίτερα µακρόχρονες κρατήσεις. Η εισαγωγή της παρ. 5 στο άρθρο 99 Π.Κ, µε την χορήγηση της δυνατότητας αναστολής εκτέλεσης της απέλασης, δεν έλυσε κατά την αιτιολογική έκθεση παρά µόνο εν µέρει το πρόβληµα, καθώς η αναστολή προϋποθέτει την έκτιση της ποινής, η οποία παρατείνεται συχνά εξαιτίας της αδυναµίας καταβολής της χρηµατικής ποινής και των δικαστικών εξόδων, µε συνέπεια την ακόµα µεγαλύτερη συµφόρηση των σωφρονιστικών καταστηµάτων.

Θα πρέπει, τέλος, να επισηµανθεί, ότι η χρησιµότητα επιβολής της απέλασης υπό τη µορφή που προβλέπεται στο άρθρο 99 παρ. 2 Π.Κ. (το οποίο εισήχθη µε τον ν. 1941/1991), αλλά και εν γένει επί των πληµµεληµάτων, δεν έχει κατά την αιτιολογική έκθεση πλέον ιδιαίτερη σηµασία, µε δεδοµένη την εισαγωγή και την ευρεία εφαρµογή του θεσµού της διοικητικής απέλασης και της κράτησης προς το σκοπό αυτό µε τον ν. 1975/1991 και τους επιγενόµενους αυτού ν. 2910/2001 και ήδη ισχύοντα ν. 3386/2005, σε συνδυασµό µε τον ν. 3907/2011. Ήδη η εφαρµογή της διοικητικής απέλασης καλύπτει το σύνολο των περιπτώσεων όπου κρίνεται αναγκαία η επιβολή απέλασης, έτσι ώστε η δικαστική απέλαση να προξενεί υπέρµετρα προβλήµατα, ιδίως στις ολοένα και συχνότερες περιπτώσεις ανέφικτης εκτέλεσης αυτής.

Με την παρ. 2 του ίδιου άρθρου 23 του νοµοσχεδίου προτείνεται η αντικατάσταση της παραγ. 3 του άρθ. 74 του Π.Κ. και η επιβολή συγκεκριµένου χρονικού ορίου διάρκειας της απαγόρευσης επιστροφής του αλλοδαπού στη χώρα δέκα (10) ετών που συνεπάγεται η απέλασή του, προκειµένου να αίρονται οι συνέπειες και να χορηγείται η δυνατότητα επιστροφής στη χώρα χωρίς περαιτέρω διαδικασία µετά την πάροδο ικανού χρονικού διαστήµατος από την εκτέλεση της απέλασης και υπό την προϋπόθεση ότι ο αλλοδαπός έχει παραµείνει κατά το διάστηµα αυτό στο εξωτερικό. Ταυτόχρονα, όµως, διατηρείται η δυνατότητα επιβολής απέλασης αόριστης διάρκειας, κατά την κρίση του αρµοδίου δικαστηρίου.

Καθόσον αφορά στην άδεια επιστροφής στη χώρα, αυτή δίνεται πλέον κατόπιν απόφασης δικαστικού και όχι διοικητικού οργάνου, έτσι ώστε να µην εκφεύγει του δικαστικού ελέγχου η άρση των συνεπειών του µέτρου της απέλασης και έχει ως προϋπόθεση την πάροδο τριετίας από την εκτέλεση της απέλασης εκτός εάν ο αλλοδαπός τέλεσε γάµο µε Ελληνίδα. Επίσης, µε την παρ. 2 του ίδιου




άρθρου 23 του νοµοσχεδίου αντικαθίσταται η παράγραφος 4 του άρθρ. 74 του Π.Κ. και ρυθµίζεται η εκτέλεση της απόφασης για απέλαση µε ενέργειες των αρµοδίων αστυνοµικών αρχών. Καθιερώνεται η αναστολή εκτέλεσης της απόφασης απέλασης µε βούλευµα του Συµβουλίου Πληµµελειοδικών εάν δεν είναι δυνατόν να εκτελεστεί και προβλέπεται ανάκληση της αναστολής. Προτείνεται η εισαγωγή ανωτάτου ορίου κράτησης για την απέλαση που δεν µπορεί να υπερβεί το εξάµηνο, µε επανέλεγχο ανά τρίµηνο και µε δυνατότητα παράτασης ακόµα για ένα εξάµηνο, που µπορεί να παραταθεί ακόµα για εξ µήνες, όταν βέβαια αναµένεται η εκτέλεση της απέλασης. Για την παράταση της πιο πάνω κράτησης αρµόδιο είναι το Συµβούλιο Πληµµελειοδικών, ο δε κρατούµενος µπορεί να υποβάλει αντιρρήσεις. Τέλος, µε την παρ. 3 του ίδιου άρθρου 23 προστίθεται παράγραφος 2 στο άρθρ. 182 του Π.Κ. µε βάση την οποία αλλοδαπός ο οποίος απελάθηκε σε εκτέλεση απόφασης δικαστηρίου, σε περίπτωση που παραβιάσει την απαγόρευση επιστροφής του στη χώρα τιµωρείται µε φυλάκιση τουλάχιστον δύο (2) ετών, η οποία δεν µετατρέπεται σε χρηµατική ποινή σε καµία περίπτωση και για οποιοδήποτε λόγο, ούτε αναστέλλεται µε οποιονδήποτε τρόπο σύµφωνα µε τα άρθρα 99 έως 104. Η άσκηση ενδίκων µέσων δεν έχει ανασταλτικό αποτέλεσµα.

Για όλους τους προεκτεθέντες λόγους, η Ολοµέλεια δεν πρέπει να συµφωνήσει µε τις προτεινόµενες τροποποιήσεις των άρθρων 74 παρ. 3 και 99 παρ. 2 του Π.Κ. αλλά να συνεχίσει να ισχύει το καθεστώς της υποχρεωτικής απέλασης του αλλοδαπού µε την καταδίκη σε οποιαδήποτε ποινή (κάθειρξη ή φυλάκιση), η επιστροφή στη χώρα του απελαθέντος να γίνεται µε απόφαση µόνο του Υπουργού ∆ικαιοσύνης και για σύντοµο χρονικό διάστηµα, ο δε αλλοδαπός µέχρι την απέλασή του να διαµένει σε ειδικούς χώρους κράτησης διατηρουµένης της αναστολής της απέλασης όπως προβλέπεται στη διάταξη του άρθ. 99 παρ. 5 Π.Κ.

2) Με το άρθρο 24 του νοµοσχεδίου προτείνεται η τροποποίηση των άρθρων 110, 308, 314, 331, 333, 361, 362, 381, 407 Π.Κ. και ειδικότερα: Η παρ. 1 του άρθρ. 110 του Π.Κ., ώστε στην περίπτωση που συζητείται στο συµβούλιο η χορήγηση ή η ανάκληση της απέλασης υπό τον όρο να µην καλείται ο κατάδικος ούτε να παρίσταται ο Εισαγγελέας. Ο κατάδικος µπορεί να υποβάλει υπόµνηµα ύστερα από ειδοποίησή του από ∆/ντή της φυλακής, ενώ το συµβούλιο µπορεί να διατάξει την αυτοπρόσωπη εµφάνισή του. Η ρύθµιση αυτή ακολουθεί τη γενικότερη ρύθµιση της µη εµφάνισης στο συµβούλιο του κατηγορουµένου ή του καταδίκου και για την ισότητα των µερών και του Εισαγγελέα, που έχει ακουσθεί µε την υποβληθείσα πρότασή του, χωρίς ο Εισαγγελέας να ταυτίζεται εννοιολογικά µε την ιδιότητα του διαδίκου.

Με την παρ. 2, χαρακτηρίζονται ως πταίσµατα αξιόποινες πράξεις οι οποίες κρίθηκε ότι δεν εµφανίζουν ουσιαστικό εγκληµατικό άδικο, δηλαδή οι πράξεις της ελαφράς σωµατικής βλάβης, της ελαφράς σωµατικής βλάβης από αµέλεια, της ελαφράς ή ευτελούς αξίας φθοράς, της εξύβρισης και της απειλής, δεύτερον της αυτοδικίας και της δυσφήµησης και τρίτον της επαιτείας, προτείνεται δε και πρέπει να συµφωνήσει η Ολοµέλεια να τιµωρούνται η ελαφρά σωµατική βλάβη µε κράτηση µέχρι εξ (6) µηνών και οι λοιπές πράξεις µε κράτηση µέχρι τριών (3) µηνών, εκτός από την πράξη της δυσφήµησης, για την οποία η ηθική της απαξία δεν δικαιολογεί την προτεινόµενη υποβάθµισή της ως προς την ποινική αξιολόγησή της. Ζήτηµα θα δηµιουργηθεί µε τις εκκρεµείς υποθέσεις ενόψει των διατάξεων των άρθρων 2 παρ. 1 του Π.Κ., 7 παρ. 1 του Συντάγµατος και του άρθρου 49 παρ. 1 τελ. εδ. του Χάρτη των θεµελιωδών ∆ικαιωµάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Νίκαια 2000, Λισσαβώνα 2007 και 2010), περί του οποίου στο επόµενο άρθρο 25 αλλά και µε τα προκύπτοντα ζητήµατα της πταισµατοποίησης δηλαδή της άσκησης της ποινικής δίωξης, εάν δηλαδή θα γίνεται από το ∆ηµόσιο Κατήγορο ή τον Εισαγγελέα ή τον Πταισµατοδίκη (άρθρ. 27 παρ. 2 του Κ.Π.∆.), την καθαρογραφή αποφάσεων που τώρα έχει καταργηθεί στα πταισµατοδικεία.

3) Με το άρθρο 25 του νοµοσχεδίου προτείνεται η αναγωγή κακουργηµατικών πράξεων σε πληµµελήµατα µέσω της αύξησης των κατωτάτων




ορίων της παράνοµης βλάβης και του παράνοµου περιουσιακού οφέλους στα οικονοµικά εγκλήµατα, η υπέρβαση των οποίων µετατρέπει τις πράξεις σε κακουργήµατα ώστε το προβλεπόµενο ποσό των δεκαπέντε χιλιάδων (15.000) Ευρώ ή πέντε εκατοµµυρίων (5.000.000 δρχ.) αναπροσαρµόζεται στο ποσό των εξήντα χιλιάδων (60.000) Ευρώ ή είκοσι εκατοµµυρίων (20.000.000 δρχ.) και το ποσό των εβδοµήντα τριών χιλιάδων (73.000) Ευρώ ή είκοσι πέντε εκατοµµυρίων (25.000.000 δρχ.) αναπροσαρµόζεται στο ποσό των τριακοσίων χιλιάδων (300.000) Ευρώ ή εκατό εκατοµµυρίων (100.000.000 δρχ.). Ειδικότερα στην προτεινόµενη δεύτερη ρύθµιση υπάγονται τα αδικήµατα: α) της δωροδοκίας σχετικά µε εκλογή ή ψηφοφορία (άρθρ. 159 παρ. 1 και 3 του Π.Κ.), β) της πλαστογραφίας (άρθρ. 216 παρ. 3 του Π.Κ.), γ) της παθητικής δωροδοκίας υπαλλήλου άρθρ. 235 όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 3 παρ. 4α του Ν. 3943/2011, δ) της ενεργητικής δωροδοκίας υπαλλήλου (άρθρ. 236 του Π.Κ., όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο δεύτερο παρ. 1 του Ν. 3666/2008), ε) της δωροδοκίας δικαστή (άρθρ. 237 παρ. 2 και παρ. 3, όπως αντικαταστάθηκαν από το άρθρο δεύτερο παρ. 1 του Ν. 3666/2008), στ) της ψευδούς βεβαίωσης από υπάλληλο (άρθρ. 242 παρ. 3 του Π.Κ.), ζ) της απιστίας υπαλλήλου (άρθρ. 256 του Π.Κ.), η) της υπεξαίρεσης στην υπηρεσία (άρθρ. 258 του Π.Κ.), θ) της παράνοµης πρόσβασης σε δίκτυα παροχής υπηρεσιών (κυρίως οι γνωστές υποκλοπές) (άρθρ. 292 Α του Π.Κ.), ι) της διακεκριµένης κλοπής (άρθρ. 374 περ. ε του Π.Κ.), ια) της διακεκριµένης υπεξαίρεσης, ιβ) της διακεκριµένης υπεξαίρεσης από εντολοδόχο κ.λπ. (άρθρ. 375 παρ. 1 και 2), ιγ) της διακεκριµένης απάτης (άρθρ. 386 παρ. 3 του Π.Κ.). Με την αιτιολογική έκθεση προβάλλεται για τη συγκεκριµένη τροποποίηση: 1) η προσπάθεια ποινικού εξορθολογισµού, αφού µε τα ισχύοντα όρια των 73.000 Ευρώ παραβιάζεται η αρχή της αναλογικότητας και 2) η ελάφρυνση της κύριας ανάκρισης.

Εξ άλλου στην προτεινόµενη πρώτη ρύθµιση υπάγονται τα αδικήµατα: α) της πλαστογραφίας (άρθρ. 216 παρ. 3 του Π.Κ.), β)της απιστίας σχετικής µε την υπηρεσία (άρθρ. 256 του Π.Κ.), γ)της υπεξαίρεσης στην υπηρεσία (άρθρ. 258 του Π.Κ.), δ) της απάτης (άρθρ. 386 παρ. 3 του Π.Κ.) και ε) της κοινής απιστίας (άρθρ. 390 του Π.Κ.). Η προτεινόµενη τροποποίηση, όπως και η προηγούµενη της αναγωγής αντίστοιχα κακουργηµατικών πράξεων σε πληµµελήµατα και πληµµεληµατικών σε πταίσµατα δηµιουργεί πρόβληµα διαχρονικού δικαίου για τις εκκρεµείς υποθέσεις. Ειδικότερα, κατά τη διάταξη του άρθρ. 2 παρ. 1 του Π.Κ. αν από την τέλεση της πράξης έως την αµετάκλητη εκδίκασή της ίσχυσαν δύο ή περισσότεροι νόµοι, εφαρµόζεται αυτός που παρέχει τις ευµενέστερες για τον κατηγορούµενο διατάξεις, ενώ κατά τη διάταξη της παρ. 2 του ίδιου άρθρου αν µεταγενέστερος νόµος χαρακτήρισε την πράξη όχι αξιόποινη, παύει και η εκτέλεση της ποινής που επιβλήθηκε καθώς και τα ποινικά επακόλουθά της. Κατά δε τη διάταξη του άρθρ. 7 παρ. 1 του Συντάγµατος, έγκληµα δεν υπάρχει ούτε ποινή επιβάλλεται χωρίς νόµο που να ισχύει πριν από την τέλεση της πράξης. Ποτέ δεν επιβάλλεται βαρύτερη ποινή από εκείνη που προβλεπόταν κατά την τέλεση της πράξης. Όπως γίνεται δεκτό στη θεωρία και νοµολογία (Α.Π. 77/2006, 1033/1998, 2452/1997, 704/1997, 1053/1997 και 452/1999), αλλά και προτείνεται σε µεταβατική διάταξη του νοµοσχεδίου η διάταξη του άρθρ. 2 του Π.Κ. δεν έχει αυξηµένη τυπική ισχύ, ούτε αποτελεί εµπόδιο στο νοµοθέτη στο να ορίσει ότι ο επιεικέστερος ποινικός νόµος θα ισχύει για το µέλλον και όχι και για το παρελθόν, αφού παρόµοιος περιορισµός δεν απορρέει σαφώς ούτε από το άρθρο 7 παρ. 1 του Συντάγµατος. Όµως το άρθρο 49 παρ. 1 εδ. γ΄ του Χάρτη των Θεµελιωδών ∆ικαιωµάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για το οποίο δεν διαλαµβάνεται στις πιο πάνω αποφάσεις, ούτε στην αιτιολογική έκθεση του νοµοσχεδίου ορίζει ότι εάν µετά την τέλεση του αδικήµατος προβλεφθεί µε νόµο ελαφρύτερη ποινή, επιβάλλεται αυτή η ποινή, ώστε η προτεινόµενη νοµοθετική µεταβολή µε την εφαρµογή της προαναφερθείσας τελευταίας διάταξης θα οδηγήσει σε παραγραφή των πράξεων µε τον υποβιβασµό τους από κακουργήµατα σε πληµµελήµατα και αντίστοιχα από πληµµελήµατα σε πταίσµατα, λαµβανοµένου υπόψη και του




γεγονότος ότι ενώπιον των ανακριτικών Γραφείων του Πρωτοδικείου Αθηνών εκκρεµούν πλείστες όσες κακουργηµατικές πράξεις από τις προαναφερθείσες µε χρόνο τέλεσης από το 2000 και µετά. Ενόψει όλων αυτών και του βαθµού ηθικής απαξίας των κακουργηµατικών πράξεων των οποίων η παράνοµη βλάβη και το παράνοµο περιουσιακό όφελος υπερβαίνουν ήδη το ποσό των εβδοµήντα τριών χιλιάδων (73.000) Ευρώ, εισηγούµαι να µη συµφωνήσει η Ολοµέλεια στην προτεινόµενη τροποποίηση για τις ήδη προβλεπόµενες κακουργηµατικές πράξεις, ώστε να αναχθούν σε πληµµεληµατικές πράξεις όλες οι πιο πάνω πράξεις και µέχρι του ποσού των τριακοσίων χιλιάδων (300.000) Ευρώ ως προς την παράνοµη βλάβη και το παράνοµο περιουσιακό όφελος που επιδιώχθηκε µε αυτές. Για τους ίδιους δε λόγους εισηγούµαι ώστε η Ολοµέλεια να µη συµφωνήσει και ως προς την προτεινόµενη τροποποίηση της άλλης κατηγορίας κακουργηµατικών πράξεων των οποίων η παράνοµη βλάβη και το παράνοµο περιουσιακό όφελος υπερβαίνουν το ποσό των δέκα πέντε χιλιάδων (15.000) Ευρώ, πλην των πράξεων της υπεξαίρεσης (του δευτέρου εδαφίου της παρ. 3 του άρθρ. 216 του Π.Κ.) και της απάτης (της παρ. 3 του άρθρ. 386 του Π.Κ.), για τις οποίες εισηγούµαι, όπως το προβλεπόµενο ποσό των δεκαπέντε χιλιάδων (15.000) Ευρώ να αναπροσαρµοσθεί στο ποσό των τριάντα χιλιάδων (30.000) Ευρώ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β

ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΩ∆ΙΚΑ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ∆ΙΚΟΝΟΜΙΑΣ 1)Με το άρθρο 26 του νοµοσχεδίου παρ. 1 προτείνεται η τροποποίηση

του τελευταίου εδαφίου της παρ. 2 του άρθρ. 16 του Κ.Π.∆., ώστε εάν η εξαίρεση ∆ικαστή πολυµελούς δικαστηρίου αφορά περισσότερα από ένα των µελών του (και όχι αναγκαία όλων, όπως µέχρι τώρα) να υποβάλλεται η αίτηση πριν από οκτώ (8) ηµέρες από την προσδιορισθείσα δικάσιµο.

Με την παρ. 2 του ιδίου άρθρου αντικαθίσταται η παρ. 3 του άρθρ. 16 του Κ.Π.∆. ώστε να µην επιτρέπεται η υποβολή αίτησης χωριστής για άλλους λόγους, εκτός και αν έγιναν γνωστοί ή ανέκυψαν µεταγενέστερα. Με την παρ. 3 του ίδιου άρθρου αντικαθίσταται το άρθρο 17 του Κ.Π.∆. και ορίζεται πλέον ρητά ότι εάν η αίτηση είναι απαράδεκτη απορρίπτεται από το δικαστήριο ή το συµβούλιο µε την ίδια σύνθεση µε την παρ. 4 του ίδιου άρθρου και µε αντικατάσταση της παρ. 2 του άρθρ. 20 του Κ.Π.∆. ορίζεται για τρίτη φορά ότι εάν ζητείται η εξαίρεση ενόρκου αρµόδιο είναι το ∆ικαστήριο των συνέδρων (Συµπληρωµατική διάταξη προς εκείνη του άρθρ. 396 Κ.Π.∆. µε την οποία ο κατηγορούµενος αναιτιολόγητα έχει δικαίωµα να εξαιρέσει µέχρι δύο (2) ενόρκους). Η Ολοµέλεια πρέπει να αποφανθεί θετικά για όλες τις προτεινόµενες τροποποιήσεις, αλλά και για τη µη προτεινόµενη της διάταξης του άρθρ. 21, η οποία ως προς την προβλεπόµενη χρηµατική ποινή επί ψευδούς αιτήσεως, πρέπει να αναπροσαρµοσθεί ως προς το ανώτατο όριό της σε πεντακόσια (500) Ευρώ. Τέλος, µε την παρ. 5 του ιδίου άρθρου προτείνεται η τροποποίηση του άρθ. 23 του Κ.Π.∆. προς την οποία πρέπει να συµφωνήσει η Ολοµέλεια, ότι οι λόγοι αποχής ή ευπρέπειας που προβάλλονται από ∆ικαστή πρέπει να στηρίζονται σε συγκεκριµένα περιστατικά, όχι όµως και για τον πειθαρχικό έλεγχο του ∆ικαστή που υποβάλλει τη δήλωση αποχής.

2) Με το άρθρο 27 του νοµοσχεδίου προτείνεται η τροποποίηση του άρθ. 43 του Κ.Π.∆., ώστε: α) Καταργείται η υποχρεωτικότητα της προκαταρκτικής εξέτασης στα πληµµελήµατα. β) Ανώνυµες καταγγελίες τίθενται αµέσως στο αρχείο. ∆ιατηρείται το δικαίωµα του εισαγγελέα να διατάξει, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, προκαταρκτική εξέταση. γ) Ο εισαγγελέας ανασύρει τη δικογραφία από το αρχείο εάν γίνει επίκληση ή αναφέρονται νέα περιστατικά.

3) Με το άρθ. 28 του νοµοσχεδίου προτείνεται η τροποποίηση του άρθ. 46 του Κ.Π.∆. ώστε: α) Ο µηνυτής στα κατ’ έγκληση διωκόµενα εγκλήµατα καταθέτει παράβολο υπέρ του ∆ηµοσίου ποσού εκατό (100) ευρώ πλην των αδικηµάτων κατά της γεννετήσιας ελευθερίας, οικονοµικής εκµετάλλευσης της γεννετήσιας ζωής και ενδοοικογενειακής βίας. Σε περίπτωση µη κατάθεσης του




παραβόλου η έγκληση απορρίπτεται ως απαράδεκτη. Εξαιρούνται τα εγκλήµατα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και τα εγκλήµατα ενδοοικογενειακής βίας. Κατά της διάταξης του εισαγγελέα πληµµελειοδικών, µε την οποία η έγκληση απορρίπτεται ως απαράδεκτη λόγω µη κατάθεσης παραβόλου, δεν επιτρέπεται άσκηση προσφυγής ενώπιον του εισαγγελέα εφετών.

β) Ο εγκαλών µαζί µε την έγκληση οφείλει να υποβάλει και τα διαθέσιµα σε αυτόν αποδεικτικά στοιχεία που στηρίζουν και αποδεικνύουν αυτήν. Οι καταθέσεις µαρτύρων υποβάλλονται µε τον τύπο της ένορκης βεβαίωσης που έχει δοθεί ενώπιον ειρηνοδίκη ή συµβολαιογράφου, χωρίς κλήση του καθού στρέφεται η έγκληση. Έτσι επιτυγχάνεται, από τη µία πληρέστερη επεξεργασία της υπόθεσης από τον αρµόδιο Εισαγγελέα και από την άλλη αποφεύγονται περιττές, εκ των πραγµάτων, διαδικαστικές πράξεις και εξοικονοµείται πολύτιµος δικαστικός χρόνος, χωρίς βλάβη των δικαιωµάτων των διαδίκων.

γ) Ο εισαγγελέας δύναται να απορρίψει την έγκληση µε πράξη του η οποία περιλαµβάνει συνοπτική αιτιολογία αν πρόκειται για πληµµέληµα, µε διάταξη δε, µε συνοπτική οµοίως αιτιολογία, αν πρόκειται για κακούργηµα. Η διάταξη δεν επιδίδεται στον εγκαλούντα, ενώ αυτός οφείλει να µεριµνά και έχει δικαίωµα να λάβει γνώση και αντίγραφο της πράξης, η οποία κοινοποιείται πάντα στον Εισαγγελέα Εφετών. Κατά της διάταξης, µόνον, του εισαγγελέα πληµµελειοδικών ο εγκαλών µπορεί να προσφύγει στον αρµόδιο εισαγγελέα εφετών σε τρεις µήνες από την έκδοση της πράξης µόνο στο Γραµµατέα της Εισαγγελίας που εξέδωσε την πράξη. Ο προσφεύγων υποχρεούται να καταθέσει παράβολο υπέρ του ∆ηµοσίου ποσού διακοσίων (200) ευρώ. Σε περίπτωση µη κατάθεσης του παραβόλου η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη από τον εισαγγελέα εφετών. Αν η προσφυγή γίνει δεκτή στα µεν κακουργήµατα παραγγέλεται προκαταρκτική εάν δεν έχει διενεργηθεί άλλως η άσκηση ποινικής δίωξης.

4. Με το άρθρο 29 του νοµοσχεδίου θεσπίζεται Μονοµελές Εφετείο Κακουργηµάτων για συγκεκριµένα κακουργήµατα που δεν επιφέρουν ποινή ισόβιας κάθειρξης. Παραµένει ο δεύτερος βαθµός εκδίκασής των ενώπιον τριµελούς σύνθεσης. Με τις σχετικές διατάξεις δεν θίγεται καθόλου η αρµοδιότητα των Μικτών Ορκωτών ∆ικαστηρίων. Το Μονοµελές Εφετείο δικάζει ευχερώς αποδείξιµα κακουργήµατα, όπως υποθέσεις ναρκωτικών, διακεκριµένες κλοπές, ληστείες, του νόµου περί αλλοδαπών, του νόµου περί λαθρεµπορίας, του νόµου περί πνευµατικής ιδιοκτησίας, του νόµου περί τυχερών παιχνιδιών και του νόµου περί αθλητικής βίας. Εκτός αν κατ’ αυτών απειλείται στο νόµο η ποινή της ισόβιας κάθειρξης, οπότε παραµένουν και δικάζονται από το τριµελές εφετείο.

Τα µονοµελή εφετεία κακουργηµάτων θα δικάζουν: α) Τα κακουργήµατα που αναφέρονται στην παράγραφο 1 του άρθρου 308

Α του ΚΠ∆. ∆ηλαδή τα κακουργήµατα που σήµερα εισάγονται προς εκδίκαση µε απευθείας κλήση, µε σύµφωνη γνώµη εισαγγελέα και προέδρου εφετών και είναι: i) του Ν. 2168/1993 περί όπλων, ii) τα φορολογικά αδικήµατα του Ν. 2523/1997, iii) του Ν. 2960/1993 “Εθνικός Τελωνειακός Κώδικας”, iν) του Ν. 3386/2005 περί αλλοδαπών, ν) του Ν. 3459/2006 του Κώδικα Νόµων για τα Ναρκωτικά, vi) του εµπρησµού δασών (άρθρο 265 ΠΚ), vii) της διακεκριµένης περίπτωσης κλοπής (άρθρο 374 ΠΚ) και viii) της ληστείας (380 ΠΚ),

β) Τα κακουργήµατα που αναφέρονται στην παράγραφο 1 του άρθρου 308 Β του ΚΠ∆, εφόσον γι' αυτά έχει κινηθεί η διαδικασία ποινικής συνδιαλλαγής και έχει συνταχθεί πρακτικό συνδιαλλαγής,

γ) Τα κακουργήµατα των άρθρων 114 Ν. 1892/1990 (ανοικοδόµηση σε δασικές εκτάσεις), 66 Ν. 2121/1993 (προστασία πνευµατικής ιδιοκτησίας) και 52 Ν. 4002/2011 (περί παιγνίων) και

δ) Τα κακουργήµατα των νόµων 2725/1999 (περί αθλητισµού) και 3028/2002 (προστασία αρχαιοτήτων).

Τέλος, ορίζεται ότι οι εφέσεις κατά των αποφάσεων των µονοµελών εφετείων θα εκδικάζονται σε δεύτερο βαθµό από τα τριµελή εφετεία. Η Ολοµέλεια πρέπει να συµφωνήσει µε τις προτεινόµενες τροποποιήσεις των άρθρων 27, 28 και




29 του νοµοσχεδίου, γιατί συµβάλλουν στην εύρυθµη λειτουργία της δικαιοσύνης αλλά το παράβολο για τον προσφεύγοντα πρέπει να οριστεί σε διακόσια (200) ευρώ και οι προεδρεύοντες να είναι µε επιλογή στα Μονοµελή Εφετεία.

5) Με το άρθρο 30 του νοµοσχεδίου τροποποιούνται οι διατάξεις των άρθρων 243 και 248 του Κ.Π.∆. ώστε:

α) Προβλέπεται ότι ο ανακριτικός υπάλληλος που ορίζεται από τον εισαγγελέα είναι υποχρεωµένος να διενεργήσει όλες τις προανακριτικές πράξεις που αφορούν την υπόθεση για την οποία του δόθηκε η παραγγελία και καλεί ενώπιόν του τους µάρτυρες και τους κατηγορούµενους εφόσον αυτοί κατοικούν στην περιφέρεια του εφετείου της έδρας του ανακριτικού υπαλλήλου. Με τον τρόπο αυτό αντιµετωπίζεται το εξαιρετικά δαπανηρό σε χρόνο και κόπο φαινόµενο της περιφοράς της δικογραφίας για προανακριτικές πράξεις. Αν οι µάρτυρες και οι κατηγορούµενοι είναι κάτοικοι άλλων εφετειακών περιφερειών, ο κατά τα άνω ανακριτικός υπάλληλος αναθέτει την εξέταση των µαρτύρων και τη λήψη των απολογιών των κατηγορουµένων στον αρµόδιο ανακριτικό υπάλληλο, ο οποίος πρέπει να εκτελέσει αυτήν µέσα σε προθεσµία δέκα (10) ηµερών. Ο αρχικά ορισθείς ανακριτικός υπάλληλος µετά το πέρας των άνω ενεργειών επιστρέφει τη δικογραφία µε εκτελεσµένη πλήρως την παραγγελία στον παραγγέλοντα εισαγγελέα. Το κίνητρο της παραπάνω ρύθµισης είναι το ίδιο, όπως και της προηγούµενης ρύθµισης. Τα εφετεία Αθηνών και Πειραιώς θεωρούνται ως προς τις δύο προηγούµενες ρυθµίσεις ότι ανήκουν σε µία Εφετειακή περιφέρεια.

β) Με την προτεινόµενη ρύθµιση της παρ. 3, ο ανακριτής δεν επαναλαµβάνει τις ανακριτικές πράξεις που έχουν ήδη γίνει κατά τη διάρκεια της προκαταρκτικής εξέτασης ή της προανάκρισης. Μόνο όταν οι πράξεις δεν έγιναν νοµότυπα ή όταν, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, χρειάζονται όχι απλώς συµπλήρωση αλλά ειδική συµπλήρωση επαναλαµβάνει αυτές µε σύµφωνη γνώµη του εισαγγελέα (το τελευταίο όµως εδάφιο πρέπει να απαλειφθεί γιατί αντιστρατεύεται την ανεξαρτησία του ανακριτή).

Με την παρ. 5 του άρθ. 30 προτείνεται η αντικατάσταση της παρ. 1 του άρθ. 250 του Κ.Π.∆. µε τον τίτλο «εξουσία ανακριτή» µε τη συµπλήρωση του κειµένου της ισχύουσας διάταξης για την έκταση της εισαγγελικής παραγγελίας «in rem» µε την φράση «ότι ο ανακριτής δεν έχει δικαίωµα συρρίκνωσης ή διεύρυνσης της ασκηθείσας ποινικής δίωξης». Η ισχύουσα διάταξη του άρθ. 250 του Κ.Π.∆. καλύπτει επαρκώς το αντίστοιχο ζήτηµα και δεν κρίνεται αναγκαία η συµπλήρωσή της µε τις αόριστες έννοιες «συρρίκνωσης» ή «διεύρυνσης» της ασκηθείσας ποινικής δίωξης. Η Ολοµέλεια πρέπει να συµφωνήσει µε τις προτεινόµενες τροποποιήσεις εκτός από τις προαναφερθείσες επιφυλάξεις.

6) Με το άρθρο 31 του νοµοσχεδίου τροποποιούνται οι διατάξεις των άρθρων 282 και 283 του Κ.Π.∆. και ορίζεται: α) µε την παρ. 1 ότι εάν η αποδιδόµενη στον κατηγορούµενο πράξη απειλείται στο νόµο µε ισόβια κάθειρξη ή πρόσκαιρη κάθειρξη µε ανώτατο όριο τα είκοσι έτη ή εάν το έγκληµα τελέστηκε κατ' εξακολούθηση ή στο πλαίσιο εγκληµατικής οργάνωσης ή υπάρχει µεγάλος αριθµός παθόντων απ' αυτό, προσωρινή κράτηση µπορεί να επιβληθεί και όταν µε βάση τα συγκεκριµένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κρίνεται αιτιολογηµένα ότι αν αφεθεί ελεύθερος είναι πολύ πιθανό να διαπράξει και άλλα εγκλήµατα. (Με την ισχύουσα διάταξη του άρθ. 282 παρ. 3 του Κ.Π.∆. η διάπραξη παρόµοιων εγκληµάτων έπρεπε να προκύπτει από προηγούµενης αµετάκλητης καταδίκης για παρόµοιες πράξεις) και β) µε την παρ. 2 ότι σε περίπτωση διαφωνίας ανακριτή και εισαγγελέα για την προσωπική κράτηση, αποφαίνεται την ίδια ηµέρα, που απολογήθηκε ο κατηγορούµενος, το Τριµελές Πληµµελειοδικείο, το οποίο συνεδριάζει, αµέσως, ως συµβούλιο και αποφασίζει αφού ακούσει τη γνώµη του εισαγγελέα και των διαδίκων. Μέχρι την έκδοση της απόφασης ο κατηγορούµενος κρατείται δυνάµει εντάλµατος σύλληψης που ο ανακριτής εκδίδει αµέσως µετά τη διαφωνία και ισχύει µέχρι την έκδοση της απόφασης του δικαστηρίου. Η Ολοµέλεια πρέπει να συµφωνήσει µε την προτεινόµενη τροποποίηση.




7) Με το άρθρο 32 του νοµοσχεδίου για την αυτοπρόσωπη εµφάνιση ενώπιον των συµβουλίων του εισαγγελέα και των διαδίκων προτείνονται τα εξής:

α) Καταργείται η ενώπιον του συµβουλίου εµφάνιση του εισαγγελέα και των διαδίκων, όταν τούτο κρίνει την ουσία της κατηγορίας. Σε αυτήν την περίπτωση (κρίση επί της ουσίας της κατηγορίας, προκειµένου να αποφασισθεί εάν θα παραπεµφθεί σε δίκη ο κατηγορούµενος) εφόσον το συµβούλιο κρίνει ότι τούτο είναι αναγκαίο µπορεί να διατάξει την εµφάνιση ενώπιόν του όλων των διαδίκων (κατά τη διάταξη του νοµοσχεδίου) αλλά και του Εισαγγελέα ως προς τον οποίο πρέπει να συµπληρωθεί η προτεινόµενη τροποποίηση αφού δεν υπάγεται στην έννοια του διαδίκου.

β) Στην περίπτωση που το συµβούλιο καλείται να αποφασίσει για την εξακολούθηση ή την παράταση της προσωρινής κράτησης ή την υφ' όρον απόλυση καταδίκου, ο κατηγορούµενος έχει τη δυνατότητα, αφού ειδοποιηθεί από τον γραµµατέα του συµβουλίου και έχει λάβει και γνώση της πρότασης του εισαγγελέα, να διατυπώσει τις απόψεις του µε έγγραφο υπόµνηµα, µέσα σε προθεσµία που καθορίζει ο πρόεδρος του συµβουλίου. Το συµβούλιο διατηρεί πάντως τη δυνατότητα να διατάξει την ενώπιόν του εµφάνιση του κατηγορουµένου (και όπως κρίνεται αναγκαία η συµπλήρωση) και του Εισαγγελέα.

γ) Τα βουλεύµατα και οι διατάξεις του ανακριτή εκδίδονται ύστερα από έγγραφη πρόταση του Εισαγγελέα ο οποίος την αναπτύσσει και προφορικά όπου τούτο ρητά προβλέπεται.

δ) Στις συνεδριάσεις του δικαστηρίου ως συµβούλιο επί αιτήσεων εξαίρεσης δεν καλούνται ούτε ακούγονται ο Εισαγγελέας, οι διάδικοι και ο αιτών την εξαίρεση τόσο επί του παραδεκτού όσο και επί της ουσίας.

8) Με το άρθρο 33 του νοµοσχεδίου: α) Με την παράγραφο 1 του άρθρου προτείνεται αναπροσαρµογή του ποσού των εκατό πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ στο ποσό των πεντακοσίων χιλιάδων (500.000) ευρώ που αναφέρεται στις παραγράφους 1, 2 και 3 του άρθρου 111 ΚΠ∆ και αφορά τα εγκλήµατα του άρθρου 111 του ΚΠ∆. Με µεταβατική διάταξη ρυθµίζεται η τύχη των εκκρεµών υποθέσεων. Με βάση τις σκέψεις που εκτίθενται και στις προτεινόµενες τροποποιήσεις του άρθ. 25 του νοµοσχεδίου δεν κρίνεται αναγκαία η υπαγωγή των συγκεκριµένων κακουργηµάτων του άρθ. 111 του Κ.Π.∆. στα µικτά ορκωτά δικαστήρια κατά το µεγαλύτερο µέρος τους, µε την αναπροσαρµογή του ποσού του επιδιωχθέντος οφέλους ή της προξενηθείσας ζηµίας από το ποσό των εκατό πενήντα χιλιάδων (150.000) Ευρώ στο ποσό των πεντακοσίων χιλιάδων (500.000) Ευρώ. Και εισηγούµαι προς την Ολοµέλεια να µη συµφωνήσει µε αυτές, αφού µόνη η υπαγωγή τους στα µεικτά ορκωτά δικαστήρια και για όσα υπερβαίνουν το ποσό των εκατό πενήντα χιλιάδων (150.000) Ευρώ και µέχρι του ποσού των πεντακοσίων χιλιάδων (500.000) Ευρώ δεν θα οδηγήσει στην δηµιουργία ευνοϊκότερων συνθηκών απονοµής της δικαιοσύνης από άποψη ταχύτητας και αποσυµφόρησης των δικαστηρίων.

Με τις παρ. 2 και 8 του άρθρου και προκειµένου να διευκολυνθεί η εκτέλεση και βεβαίωση των χρηµατικών ποινών, ορίζεται ότι στις εκθέσεις απολογίας και άσκησης ενδίκων µέσων αναγράφεται υποχρεωτικά ο αριθµός φορολογικού µητρώου (ΑΦΜ) και η αρµόδια ∆ΟΥ του κατηγορουµένου. Στην περίπτωση που δεν έχει ΑΦΜ, αναγράφονται υποχρεωτικά το επώνυµο και το όνοµα του πατέρα του, το πατρικό επώνυµο και το όνοµα της µητέρας του, η ηµεροµηνία και ο τόπος γέννησης στην Ελλάδα ή η χώρα γέννησης στο εξωτερικό. Τα αυτά εισηγούµαι να εφαρµόζονται και στις κατατιθέµενες εγκλήσεις όπως και στις εκθέσεις εξέτασης µάρτυρα ώστε να διευκολύνεται η βεβαίωση και είσπραξη των ποινών λιποµαρτυρίας (άρθρ. 151 Κ.Π.∆.), όπως και στα αποσπάσµατα για εκτέλεση να αναφέρεται ο Α.Φ.Μ. του καθ’ ου η εκτέλεση.

Με την παρ. 3 ορίζεται ότι ο ασκών προσφυγή κατά κλητηρίου θεσπίσµατος υποχρεούται να καταθέσει παράβολο υπέρ του ∆ηµοσίου ποσού τριακοσίων (300) Ευρώ. Σε περίπτωση µη κατάθεσης του παραβόλου η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη από τον εισαγγελέα εφετών. Με την παράγραφο 4 εισάγεται ρύθµιση,




σύµφωνα µε την οποία αν ο κατηγορούµενος αρνηθεί την υπεράσπισή του από τον διορισµένο συνήγορο, ο πρόεδρος του δικαστηρίου διορίζει σε αυτόν άλλον συνήγορο από τον ίδιο πίνακα. Σε περίπτωση νέας άρνησης του κατηγορουµένου, το δικαστήριο προβαίνει στην εκδίκαση της υπόθεσης χωρίς διορισµό συνηγόρου. Αυτό ανταποκρίνεται στις ανάγκες εκδίκασης της υπόθεσης και επειδή η συνεχής άρνηση του κατηγορουµένου να αποδεχθεί τον διορισµένο από το δικαστήριο συνήγορο, οδηγεί µε µαθηµατική ακρίβεια στην παράλυση της διαδικασίας στο ακροατήριο και τελικά στη µαταίωση της εκδίκασης της υπόθεσης.

Για να διευκολυνθεί η διαδικασία, στους µεγάλους κυρίως δικαστικούς σχηµατισµούς, µε την ίδια παράγραφο ορίζεται ότι ο κατηγορούµενος που κρατείται, υποχρεούται δέκα τουλάχιστον ηµέρες πριν τη συνεδρίαση να ειδοποιήσει, δια του διευθυντή του καταστήµατος κράτησης, τον εισαγγελέα του δικαστηρίου στο οποίο θα γίνει η δίκη για κακούργηµα ότι δεν έχει συνήγορο υπεράσπισης. Την ίδια υποχρέωση έχει και ο κατηγορούµενος που δεν κρατείται. Ο εισαγγελέας διορίζει συνήγορο από τον πίνακα και θέτει στη διάθεση του τη δικογραφία. Με τον τρόπο αυτό επέρχεται ταχύτητα και διευκόλυνση της εκδίκασης των κακουργηµάτων, αφού ο κατηγορούµενος που δεν έχει συνήγορο, θα έχει ειδοποιήσει εγκαίρως από τον αρµόδιο εισαγγελέα, ο οποίος θα του διορίσει συνήγορο από τον σχετικό πίνακα, χωρίς να παρίσταται ανάγκη οι ενέργειες αυτές να γίνονται στην επ' ακροατηρίω διαδικασία µε ότι αυτό συνεπάγεται για την αργοπορία εκδίκασης της σχετικής υπόθεσης. Ορίζεται ακόµη ότι οι διευθυντές των καταστηµάτων κράτησης οφείλουν να γνωστοποιούν στους κρατούµενους αυτή την υποχρέωση.

Με τις παραγράφους 5 και 6, επιχειρείται η αναµόρφωση του άρθρου 349 ΚΠ∆ σε σχέση µε τις αναβολές και ορίζεται ότι: α) (για την παρ. 5) Η αναβολή που χορηγείται κατά τις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 349 γίνεται σε δικάσιµο στην οποία προεδρεύει ο ίδιος δικαστής που προήδρευε του δικαστηρίου που χορήγησε την αναβολή (∆εν διευκρινίζεται στο νοµοσχέδιο µε ποιο τρόπο θα εξασφαλισθούν οι ιδιαίτερες δικάσιµοι αναβολών ενόψει των κληρώσεων των ποινικών υποθέσεων και εισηγούµαι να προσδιορίζονται από την Ολοµέλεια) του οικείου ∆ικαστηρίου. Οι δικάσιµοι αυτοί είναι ιδιαίτερες και απαγορεύεται να προσδιορισθούν σε αυτές άλλες υποθέσεις. Οι διατάξεις των προηγούµενων εδαφίων δεν αναφέρονται στις µονοµελείς συνθέσεις του πρώτου βαθµού. β) (για την παρ. 6) Εάν ο λόγος της αναβολής αναφανεί πριν από την δικάσιµο, ο διάδικος ή ο συνήγορός του υποχρεούται, µε ποινή το απαράδεκτο της προβολής του λόγου αυτού ενώπιον του επ’ ακροατηρίω συνεδριάζοντος δικαστηρίου, να γνωστοποιήσει αυτόν εγγράφως στον αρµόδιο εισαγγελέα, µαζί µε τα έγγραφα που τον αποδεικνύουν. Για την αναβολή αποφασίζει το δικαστήριο σε συµβούλιο, αφού ακούσει τη γνώµη του εισαγγελέα χωρίς την παρουσία διαδίκων, προκειµένου δε για δίκη ενώπιον των µικτών ορκωτών δικαστηρίων το συµβούλιο των εφετών. Το δικαστήριο που αποφασίζει για την αναβολή συνέρχεται σε συµβούλιο, χωρίς απαραιτήτως µε την ίδια σύνθεση. Ο γραµµατέας της αρµόδιας εισαγγελίας ενηµερώνει τους µάρτυρες και τους διαδίκους για τη νέα δικάσιµο.

Στην πράξη, συµβαίνει συχνά το µικτό ορκωτό δικαστήριο να καταδικάζει τον κατηγορούµενο όχι για το κακούργηµα το οποίο εισήχθη σε αυτό, αλλά µε µεταβολή κατηγορίας, για πληµµέληµα (λ.χ. για απόπειρα επικίνδυνης σωµατικής βλάβης αντί για την εισαχθείσα απόπειρα ανθρωποκτονίας ή για προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας αντί για την εισαχθείσα απόπειρα βιασµού). Όταν η απόφαση είναι εκκλητή (βλ. άρθρο 489 περ. στ' ΚΠ∆) και ασκείται έφεση από τον κατηγορούµενο κατ' αυτής, η υπόθεση οδηγείται προς εκδίκαση ενώπιον του µικτού ορκωτού εφετείου. Επειδή δεν είναι δικονοµικά ορθό να εκδικάζεται ένα απλό πληµµέληµα (όπως τα παραπάνω, ή, όπως έχει τύχει στη δικαστηριακή πρακτική, αυτό της απειλής) από το ΜΟΕ, πρέπει να εκδικάζεται µόνον από τους τακτικούς δικαστές του µικτού ορκωτού δικαστηρίου, το οποίο αποτελεί αυτοτελές ιδιαίτερο δικαστήριο. Η ρύθµιση αυτή θα συντείνει στην επιτάχυνση εκδίκασης υποθέσεων.




Τέλος, µε την παρ. 9, αυξάνεται το όριο του εκκλητού κατά των αποφάσεων του πταισµατοδικείου από 20 σε 40 ηµέρες και το πρόστιµο από πεντακόσια (500) σε χίλια (1000) Ευρώ και το όριο του εκκλητού κατά των αποφάσεων του µονοµελούς πληµµελειοδικείου από χίλια (1.000) σε δύο χιλιάδες (2.000) Ευρώ και του Τριµελούς από χίλια πεντακόσια (1.500) σε τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ. Η Ολοµέλεια πρέπει να συµφωνήσει µε τις προτεινόµενες τροποποιήσεις υπό την επιφύλαξη ότι το παράβολο της προσφυγής πρέπει να οριστεί σε διακόσια (200) Ευρώ και ότι δεν ενδείκνυται η τροποποίηση της παρ. 6 του άρθ. 349.

9) Με το άρθρο 34 του νοµοσχεδίου προτείνεται η τροποποίηση των διατάξεων των άρθρων 409 και 410 του ΚΠ∆, εισάγεται ρύθµιση µε την οποία, σε περίπτωση αυτόφωρου πταίσµατος επιτρέπεται η σύλληψη του δράστη. Με την ίδια διάταξη ορίζεται: Ότι αυτός που έχει συλληφθεί οδηγείται αµέσως στο δηµόσιο κατήγορο και στο πταισµατοδικείο του τόπου όπου συνελήφθη, αν υπάρχει πταισµατοδικείο που συνεδριάζει εκείνη την ώρα ή µπορεί να συνεδριάσει αµέσως, και εισάγεται σε δίκη µε τη διαδικασία που ορίζουν τα άρθρα 411 έως 413 ΚΠ∆ ή ότι είναι δυνατή η άµεση προσαγωγή του συλληφθέντος στο πλησιέστερο αστυνοµικό κατάστηµα όπου εξετάζεται η ταυτότητα του και αφήνεται ελεύθερος. Η παραπάνω πρώτη δυνατότητα, η οποία αποτελεί τον κανόνα, συνδυάζεται µε τα οριζόµενα στο άρθρο 411 ΚΠ∆, που µε απόφαση του Υπουργού ∆ικαιοσύνης, ∆ιαφάνειας και Ανθρωπίνων ∆ικαιωµάτων ορίζεται ότι «το πταισµατοδικείο µπορεί να συνεδριάζει οποιαδήποτε ηµέρα και ώρα είτε στο ακροατήριο τον ή σε άλλον τόπο» και µάλιστα «στις πόλεις όπου υπάρχουν διορισµένοι περισσότεροι πταισµατοδίκες [µπορεί να ορισθεί ότι] θα συνεδριάζει µόνιµα ηµέρα και νύχτα ή κάθε ηµέρα κα ορισµένες νυχτερινές ώρες». Η δεύτερη δυνατότητα, που είναι επικουρική της πρώτης, έχει να κάνει µε την άµεση προσαγωγή του συλληφθέντος στο πλησιέστερο αστυνοµικό κατάστηµα, όπου εξετάζεται αµέσως και συντάσσεται έκθεση και αφού βεβαιωθεί η ταυτότητά του αφήνεται ελεύθερος. Η Ολοµέλεια πρέπει να συµφωνήσει µε την προτεινόµενη τροποποίηση.

10) Με το άρθρο 35 του νοµοσχεδίου κρίνεται σκόπιµο όπως ο εισαγγελέας προβαίνει µε πράξη του στον καθορισµό συνολικής ποινής και όχι το δικαστήριο. Κατά της πράξης αυτής δίνεται η δυνατότητα στον αιτούντα καταδικασµένο να προσφύγει στο αντίστοιχο αρµόδιο δικαστήριο, µέσα σε αποκλειστική προθεσµία δέκα (10) ηµερών, από την µε οποιοδήποτε τρόπο κοινοποίηση της πράξης σε αυτόν. Για την προσφυγή συντάσσεται έκθεση από το γραµµατέα της εισαγγελίας που εξέδωσε την προσβαλλόµενη πράξη και εισάγεται αµέσως στο δικαστήριο. ∆εν κρίνεται αναγκαία η προκειµένη διαδικασία αφού αφορά δικανική κρίση µε την έννοια της απόφασης που πρέπει να εκδίδεται απευθείας από το αρµόδιο δικαστήριο στο πλαίσιο εφαρµογής της διάταξης του άρθ. 551 του Κ.Π.∆. και η Ολοµέλεια εισηγούµαι να µη συµφωνήσει µε τη προτεινόµενη τροποποίηση. Κατά της απόφασης αυτού επιτρέπεται αναίρεση στον καταδικασµένο και τον εισαγγελέα, όπως άλλωστε προβλέπεται και στο ισχύον άρθρο 551 ΚΠ∆.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

ΕΙ∆ΙΚΟΙ ΠΟΙΝΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ 1) Με το άρθρο 36 του νοµοσχεδίου προτείνεται: Με την παρ. 1. το

προβλεπόµενο στις διατάξεις: α) της παραγράφου 2 του άρθρου τρίτου του ν. 2803/2000 (Α'48), β) της περίπτωσης α' της παραγράφου 2 του άρθρου τέταρτου του ν. 2803/2000 (Α'48), γ) της παραγράφου 2 του άρθρου δεύτερου του ν. 2656/1998 (Α' 265), δ) της παραγράφου 2 του άρθρου πέµπτου του ν. 3560/2007 (Α' 103), ε) του δευτέρου εδαφίου της παραγράφου 6 του άρθρου 22 του ν. 1599/1986 (Α' 75), ποσό των εβδοµήντα τριών χιλιάδων (73.000) ευρώ αναπροσαρµόζεται στο ποσό των τριακοσίων χιλιάδων (300.000) ευρώ.

Με την παρ. 2. το προβλεπόµενο στη διάταξη της περίπτωσης β' της παραγράφου 2 του άρθρου τέταρτου του ν. 2803/2000 (Α'48) ποσό των εκατό




πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ αναπροσαρµόζεται στο ποσό των πεντακοσίων χιλιάδων (500.000) ευρώ και µε την παρ. 3. Το προβλεπόµενο στη διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του ν. 1608/1950 (Α΄ 301) ποσό των εκατό πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ αναπροσαρµόζεται στο ποσό των πεντακοσίων χιλιάδων (500.000) ευρώ.

Πρόκειται για διατάξεις πληµµελειοποίησης κακουργηµατικών πράξεων που προβλέπονται από ειδικούς ποινικούς νόµους µέσω της αύξησης του ποσού της προκληθείσας ζηµίας ή του επιδιωχθέντος οφέλους που θα οδηγήσουν στην παραγραφή τους, για τις οποίες δεν κρίνεται ότι θα συµβάλλουν στην εύρυθµη λειτουργία της δικαιοσύνης και εισηγούµαι στην Ολοµέλεια να µη συµφωνήσει µε αυτές.

2) Με το άρθρο 37 του νοµοσχεδίου προτείνεται η ρύθµιση για τους νόµους 2960/2001 και 4002/2011 και τροποποίηση του π.δ. 106/2007 και της Υγειονοµικής διάταξης Α5/3010/1985 ως εξής:

1. Αρµόδιο δικαστήριο για την εκδίκαση των κακουργηµάτων που προβλέπονται: α) στο ν. 2960/2001 «Εθνικός Τελωνειακός Κώδικας» (Α΄265) και β) στο άρθρο 52 του ν. 4002/2011 (Α΄180) είναι το µονοµελές εφετείο.

2. Στο τέταρτο εδάφιο της παραγράφου 6 του άρθρου 21 του π.δ. 106/2007 (Α΄135) η φράση «στον Υπουργό ∆ικαιοσύνης, κατ' εφαρµογή των άρθρων 74 παρ. 3 και 99 παρ. 3 του Ποινικού Κώδικα» αντικαθίσταται από την φράση «στο συµβούλιο πληµµελειοδικών του τόπου του δικαστηρίου που επέβαλε την απέλαση, κατ’ εφαρµογή του άρθρου 74 παρ. 3 του Ποινικού Κώδικα».

3. Στο δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 24 του π.δ. 106/2007 (Α΄135) η φράση «εφαρµόζονται τα άρθρα 74 παρ. 3 και 99 παρ. 3 του Ποινικού Κώδικα», αντικαθίσταται από την φράση «εφαρµόζεται το άρθρο 74 παρ. 3 του Ποινικού Κώδικα».

4. Το άρθρο 10 της Υγειονοµικής διάταξης Α5/3010/1985 (Β΄ 593/1985, διόρθωση σφαλµάτων: Β΄ 4/1986) αντικαθίσταται ως εξής:

«Οι παραβάτες της παρούσας Υγειονοµικής διάταξης τιµωρούνται µε φυλάκιση µέχρι ένα (1) έτος και χρηµατική ποινή τουλάχιστον πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ. Αν ο δράστης έχει συλληφθεί επ’ αυτοφώρω, ακολουθείται υποχρεωτικά η διαδικασία που αναφέρεται στα άρθρα 418 και επόµενα του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας».


«Η εκτέλεση της παρούσας Υγειονοµικής διάταξης ανατίθεται στα αρµόδια υγειονοµικά και αστυνοµικά όργανα σε όλη την επικράτεια».

Με τις παραγράφους 4 και 5 επαναφέρεται ως πληµµέληµα η παράβαση της Υγειονοµικής διάταξης Α5/3010/1985 για την ηχορύπανση από τα κέντρα διασκεδάσεως, επειδή κρίνεται ότι το φαινόµενο αυτό έχει λάβει πού οχληρές διαστάσεις τον τελευταίο καιρό και η εκτέλεση αυτής ανατίθεται στα αρµόδια υγειονοµικά και αστυνοµικά όργανα σε όλη την επικράτεια. Η Ολοµέλεια πρέπει να συµφωνήσει µε τις προτεινόµενες τροποποιήσεις.

3) Με το άρθρο 38 του νοµοσχεδίου σκοπείται, σε συνέχεια της ρύθµισης του άρθρου 31 του ν. 3904/2011, η περαιτέρω µείωση της δικαστηριακής ύλης των πληµµελειοδικείων και η αποσυµφόρησή τους από εκκρεµείς υποθέσεις ήσσονος ή και µηδενικής ποινικής απαξίας, αφενός µε την µετατροπή διαφόρων πληµµεληµάτων διαφόρων ποινικών νόµων σε πταίσµατα και αφετέρου µε την πλήρη κατάργησή τους και την αποποινικοποίηση των σχετικών παραβατικών συµπεριφορών. Ειδικότερα:

1. Τιµωρείται µε κράτηση µέχρι τριών µηνών ή µε πρόστιµο µέχρι τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ:

α) Η παράβαση των άρθρων 25 του ν. 2224/1994, 17 του ν. 2639/1998, 72 του ν. 3850/2010 και 1 του α.ν. 501/1937, καθώς και όλων των βασιλικών ή προεδρικών διαταγµάτων και των υπουργικών αποφάσεων που ερείδονται ως προς την ποινική κύρωση στις ανωτέρω διατάξεις.




β) Η παράβαση του άρθρου 42 παρ. 7 του ν. 1892/1990. γ) Η παράβαση του άρθρου 18 παρ. 1 του ν. 3526/2007. δ) Η παράβαση του άρθρου 10 του ν. 2946/2001. ε) Η παράβαση των άρθρων 9 και 10 του ν. 392/1976. στ΄) Η παράβαση του άρθρου 19 του α.ν. 412/1936. ζ) Η παράβαση των διατάξεων των άρθρων 17 του α.ν. 431/1937, 11 του

α.ν. 1108/1938 και 25 του ν. δ. 3430/1955. η) Η παράβαση των διατάξεων των άρθρων 22 του π.δ. 778/1980, 117 του

π.δ. 1073/1981 και 9 του ν. 1396/1983. θ) Η παράβαση του άρθρου 10 του ν. 2853/1922. ι) Η παράβαση του άρθρου 3 του α.ν. 439/1945. ια) Η παράβαση του άρθρου 3 παρ. 2-1του ν.δ. 608/1948. 2. Αυξάνεται στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ το προβλεπόµενο από τις

διατάξεις των άρθρων 268 του ν.δ. 86/1969, 37, 38 και 39 του ν. 3585/2007 όριο, µέχρι του οποίου τα αντίστοιχα αδικήµατα τιµωρούνται σε βαθµό πταίσµατος. Η Ολοµέλεια πρέπει να συµφωνήσει µε την προτεινόµενη τροποποίηση.

4) Με το άρθρο 39 του νοµοσχεδίου προτείνεται η τροποποίηση του ν. 3386/2005 ως εξής:

1. Η διάταξη του άρθρου 87 παρ. 5 του ν. 3386/2005 (Α΄ 212), όπως αντικαταστάθηκε µε το άρθρο 48 παρ. 3 του ν. 3772/2009 (Α΄ 112), αντικαθίσταται, ως εξής:

«5. Όποιος διευκολύνει την είσοδο στο ελληνικό έδαφος ή την έξοδο από αυτό υπηκόου τρίτης χώρας, χωρίς να έχει υποβληθεί στον έλεγχο που προβλέπεται από το άρθρο 5, τιµωρείται µε φυλάκιση τουλάχιστον δύο (2) ετών και χρηµατική ποινή τουλάχιστον πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ για κάθε διευκολυνθέν πρόσωπο. Αν ο δράστης ενήργησε εκ κερδοσκοπίας ή κατ’ επάγγελµα ή κατά συνήθεια ή αν το έγκληµα τελέστηκε από δύο ή περισσότερους επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών και χρηµατική ποινή τουλάχιστον είκοσι χιλιάδων (20.000) ευρώ για κάθε πρόσωπο του οποίου διευκολύνεται η παράνοµη είσοδος ή έξοδος από τη χώρα».

2. Η διάταξη του άρθρου 88 παρ. 1 του ν. 3386/2005 (Α΄ 212), όπως αντικαταστάθηκε µε το άρθρο 48 παρ. 4 του ν. 3772/2009 (Α΄112), αντικαθίσταται, ως εξής:

«1. Πλοίαρχοι ή κυβερνήτες πλοίου, πλωτού µέσου ή αεροπλάνου και οδηγοί κάθε είδους µεταφορικού µέσου που µεταφέρουν από το εξωτερικό στην Ελλάδα υπηκόους τρίτων χωρών, που δεν έχουν δικαίωµα εισόδου στο ελληνικό έδαφος ή στους οποίους έχει απαγορευθεί η είσοδος για οποιαδήποτε αιτία, καθώς και αυτοί που τους προωθούν από τα σηµεία εισόδου, τα εξωτερικά ή εσωτερικά σύνορα, στην Ελληνική Επικράτεια και αντίστροφα προς το έδαφος κράτους µέλους της Ε.Ε. ή τρίτης χώρας ή διευκολύνουν τη µεταφορά ή προώθησή τους ή εξασφαλίζουν σε αυτούς κατάλυµα για απόκρυψη τιµωρούνται:

α. Με φυλάκιση τουλάχιστον δύο (2) ετών και χρηµατική ποινή τουλάχιστον είκοσι χιλιάδων (20.000) ευρώ για κάθε µεταφερόµενο πρόσωπο.

β. Με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών και χρηµατική ποινή τουλάχιστον τριάντα χιλιάδων (30.000) ευρώ για κάθε µεταφερόµενο πρόσωπο, αν η µεταφορά ενεργείται κατ’ επάγγελµα ή αν ο υπαίτιος είναι δηµόσιος υπάλληλος ή τουριστικός ή ναυτιλιακός ή ταξιδιωτικός πράκτορας.

γ. Με κάθειρξη και χρηµατική ποινή τουλάχιστον εκατό χιλιάδων (100.000) ευρώ, αν από την πράξη προέκυψε κίνδυνος για άνθρωπο.

δ. Με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα (10) ετών και χρηµατική ποινή τουλάχιστον πεντακοσίων χιλιάδων (500.000) ευρώ, αν στην περίπτωση γ΄ επήλθε θάνατος».

3. Στο ν. 3386/2005 (Α΄ 212), µετά το άρθρο 88, προστίθεται άρθρο µε αριθµό «88 Α» ως εξής:




«Άρθρο 88 Α.- ∆ΙΚΟΝΟΜΚΕΣ ∆ΙΑΤΑΞΕΙΣ. 1. Αν ο δράστης των πληµµεληµάτων που προβλέπονται στα άρθρα 87 και 88 έχει συλληφθεί επ’ αυτοφώρω, ακολουθείται υποχρεωτικά η διαδικασία που αναφέρεται στα άρθρα 418 και επόµενα του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας.

2. Ο εισαγγελέας υποχρεούται να εισαγάγει την υπόθεση αµέσως χωρίς έγγραφη προδικασία στο ακροατήριο του αρµοδίου δικαστηρίου και απαγορεύεται η απ’ αυτόν διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, προανάκρισης ή ο προσδιορισµός της υπόθεσης σε ρητή δικάσιµο.

3. Σε περίπτωση που ο κατηγορούµενος ασκεί το δικαίωµα που προβλέπεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 423 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, το δικαστήριο διατηρεί την κράτηση αυτού.

4. Η συζήτηση της υπόθεσης ολοκληρώνεται σε µία µόνο δικάσιµο και δεν επιτρέπεται η αναβολή της συζήτησης για οποιοδήποτε λόγο, ούτε η παραποµπή της υπόθεσης στην τακτική διαδικασία (άρθρο 424 Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας).

5. Η περιοριστική της ελευθερίας ποινή που επιβάλλεται από το δικαστήριο για τις πράξεις που προβλέπονται από τις διατάξεις των παραγράφων 5, 6 και 8 του άρθρου 87 και του άρθρου 88 του παρόντος νόµου, δεν µετατρέπεται σε χρηµατική ποινή σε καµία περίπτωση και για οποιοδήποτε λόγο, ούτε τυγχάνουν εφαρµογής οι διατάξεις των άρθρων 99 έως 104 του Ποινικού Κώδικα.

6. Οι διατάξεις του άρθρου 253 Α του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, εφαρµόζονται αναλόγως και για τις αξιόποινες πράξεις που προβλέπονται από τα άρθρα 87 και 88 του παρόντος νόµου».

4. Στο τέλος της παραγράφου 1 του άρθρου 83, καθώς και στο τέλος της παραγράφου 7 του άρθρου 87 του ν. 3386/2005 (Α΄ 212), προστίθεται εδάφιο ως εξής:

«Για τους δράστες των άνω πράξεων, εφόσον κινείται κατ’ αυτών η κατά το άρθρο 76 διαδικασία διοικητικής απέλασης, δεν εφαρµόζονται οι διατάξεις των άρθρων 417 και επόµενα του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, εκτός αν ο εισαγγελέας πληµµελειοδικών, ειδοποιούµενος σχετικά από τις αστυνοµικές ή λιµενικές αρχές, κρίνει ότι συντρέχουν λόγοι εφαρµογής της». Η Ολοµέλεια πρέπει να συµφωνήσει µε τις προτεινόµενες τροποποιήσεις.

Για τις προτεινόµενες διατάξεις των άρθρων 86 επ. που αφορούν τροποποιήσεις των διατάξεων του Νόµου 1756/1988 (Κ.Ο.∆.Κ.Κ.∆.Λ.) αποφάνθηκε ήδη η Ολοµέλεια µε την υπ’ αριθ. 21/2011 απόφαση της 27-10-2011, στην οποία και πάλι αναφέρεται.

Ειδικά, για τις διατάξεις που έρχονται στην Ολοµέλεια για πρώτη φορά των άρθρων 91 και 94 εισηγούµαι τα ακόλουθα:

5) Με το άρθρο 91 του νοµοσχεδίου προτείνεται: 1. Οι παράγραφοι 3 και 4 του άρθρου 43 του ν. 1756/1988 αντικαθίστανται

ως εξής: «3. ∆εν οφείλεται µισθός για το χρονικό διάστηµα κατά το οποίο ο δικαστικός

λειτουργός από δική του υπαιτιότητα δεν παρέχει υπηρεσία. Ως µη παροχή υπηρεσίας νοείται και η, κατά την κρίση των οργάνων που αναφέρονται στην επόµενη παράγραφο, συζήτηση µη ικανού αριθµού υποθέσεων, η αδικαιολόγητη καθυστέρηση παραδόσεως σχεδίων αποφάσεων και δικογραφιών που του ανατίθενται προς επεξεργασία, καθώς και η µη συµµετοχή στις συνεδριάσεις των οργάνων του δικαστηρίου ή η µη εκτέλεση υπηρεσίας που του ανατέθηκε αρµοδίως.

4. Στην περίπτωση της προηγούµενης παραγράφου ο µισθός περικόπτεται µε πράξη του δικαστικού λειτουργού που διευθύνει το δικαστήριο ή την εισαγγελία ή τη Γενική Επιτροπεία της Επικρατείας των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, ή µε πράξη του προϊσταµένου του αµέσως ανώτερου δικαστηρίου ή εισαγγελίας. Για την περικοπή του µισθού του εκκαθαριστή- δικαστικού λειτουργού, αρµόδιος είναι ο προϊστάµενος του αµέσως ανώτερου δικαστηρίου ή εισαγγελίας. Η πράξη της περικοπής τίθεται στον ατοµικό φάκελο του δικαστικού λειτουργού και συνιστά δυσµενές στοιχείο για την προαγωγή του. Κατά της πράξης αυτής επιτρέπεται




προσφυγή ενώπιον του οικείου Ανωτάτου ∆ικαστικού Συµβουλίου µέσα σε προθεσµία δέκα ηµερών από την επίδοσή της στον ενδιαφερόµενο δικαστικό λειτουργό, χωρίς να αναστέλλεται για οποιοδήποτε λόγο η εκτέλεσή της. Το συµβούλιο αποφαίνεται αµετάκλητα και σε περίπτωση εξαφάνισης της πράξης περικοπής αυτή δεν λαµβάνεται υπόψη για την προαγωγή».

2. Η παράγραφος 11 του άρθρου 44 του ν. 1756/1988 αντικαθίστανται ως εξής:

«11. ∆ικαστικός λειτουργός δεν έχει δικαίωµα να κάνει χρήση δικαστικών διακοπών ή κανονικής άδειας, εφόσον κατά την κρίση του οικείου προϊσταµένου υπάρχει κίνδυνος ουσιώδους καθυστέρησης στην έκδοση απόφασης ή βουλεύµατος σε επείγουσα υπόθεση ή σε άλλη επείγουσα δικαστική ενέργεια. Αν ο δικαστικός λειτουργός καθυστερεί να παραδώσει σηµαντικό αριθµό σχεδίων αποφάσεων υποθέσεων που έχουν συζητηθεί ή καθυστερεί να επεξεργασθεί τις δικογραφίες που του έχουν ανατεθεί κατά τους όρους που καθορίζει ο νόµος, ο κανονισµός ή η ολοµέλεια του δικαστηρίου ή της εισαγγελίας, µπορεί να υποχρεωθεί, µε πράξη του προϊσταµένου του οικείου δικαστηρίου ή µε πράξη του προϊσταµένου του αµέσως ανώτερου δικαστηρίου ή εισαγγελίας, να προσκοµίσει τον οριζόµενο από αυτούς αριθµό σχεδίων ή δικογραφιών µέσα στην περίοδο των δικαστικών διακοπών. Σε περίπτωση µη συµµόρφωσης, µπορεί µε πράξη των παραπάνω οργάνων να στερηθεί του δικαιώµατος να κάνει χρήση των δικαστικών διακοπών µέχρι να παραδώσει τον ορισθέντα αριθµό σχεδίων αποφάσεων ή δικογραφιών».

Πρόκειται για διατάξεις που επί σειρά ετών είχαν παραµείνει ανενεργείς και πρέπει να ενεργοποιηθούν ώστε εισηγούµαι να υιοθετηθούν και από την Ολοµέλεια µε την προϋπόθεση ότι πριν την επιβολή των προαναφερθεισών κυρώσεων ο ελεγχόµενος δικαστής πρέπει να καλείται από το αρµόδιο όργανο (που πρέπει να είναι ο προϊστάµενος του ανωτέρου δικαστηρίου και ύστερα από γνώµη του προϊσταµένου επιθεώρησης) να εκφράσει τις απόψεις του, ανεξάρτητα από το παρεχόµενο δικαίωµα προσφυγής και χωρίς να µπορεί να διωχθεί πειθαρχικά για την ίδια καθυστέρηση ο δικαστής.

Εξάλλου µε την προτεινόµενη ρύθµιση του άρθ. 94 παρ. 6 ως κατ’ εκλογή προακτέοι κρίνονται οι λοιποί δικαστικοί λειτουργοί, πλην των αναφεροµένων στην προηγούµενη παράγραφο, οι οποίοι συγκεντρώνουν σε ικανό βαθµό τα πιο πάνω ουσιαστικά προσόντα και µπορούν να ανταποκριθούν πλήρως στα καθήκοντα του ανώτερου βαθµού. Σε όλες τις περιπτώσεις προαγωγής της κατηγορίας αυτής, η προαγωγή ποσοστού 20% γίνεται µε τα κριτήρια της προηγούµενης παραγράφου.

Η διάταξη αφορά τους κατέχοντες το βαθµό του πρωτοδίκη και προέδρου πρωτοδικών οι οποίοι εφόσον συµπλήρωσαν τον ελάχιστο αναγκαίο χρόνο παραµονής στο βαθµό του πρωτοδίκη ή προέδρου πρωτοδικών (πέντε χρόνια ή ένας χρόνος αντίστοιχα) είναι δυνατό να προαχθούν σε ποσοστό 20% επί των κάθε φορά κενών οργανικών θέσεων, εφόσον κριθεί ότι έχουν τα εξαιρετικά προσόντα που απαιτούνται για την προαγωγή στους βαθµούς του προέδρου εφετών και αρεοπαγίτη, και µάλιστα εκτός της σειράς αρχαιότητάς τους και σε οποιαδήποτε σειρά και αν κατέχουν, προηγούµενοι των υπολοίπων συναδέλφων τους που θα κριθούν προακτέοι, αλλά ως έχοντες τα αναγκαία ουσιαστικά προσόντα όχι όµως και τα εξαίρετα των άλλων. Πρόκειται για µεταφορά κατ’ουσίαν στις προαγωγές των δικαστικών λειτουργών του θεσµού της προαγωγής κατ’ εκλογή και κατ’ αρχαιότητα που δεν προσιδιάζει στις Συνταγµατικές διατάξεις για τις προαγωγές των ∆ικαστικών λειτουργών µέχρι και του βαθµού του Προέδρου Πρωτοδικών σε Εφέτη, εφόσον κρίνεται µη προακτέος στιγµιαία ή οριστικά στο ίδιο χρονικό διάστηµα προαγωγών ο δικαστικός λειτουργός µε διαφορετικά κριτήρια έναντι άλλου συναδέλφου του, ενώ η µη προαγωγή του δικαιολογείται µόνο εάν δεν έχει τα απαιτούµενα ουσιαστικά προσόντα του Ν. 1756/1988, που για όλους τους κρινόµενους οµοιόβαθµους είναι τα ίδια αντικειµενικά.




Εξάλλου σε περίπτωση προσφυγής στην Ολοµέλεια του παραληφθέντος ή υποσκελισθέντος στις προαγωγές, που κατοχυρώνεται και από το Σύνταγµα κρίνεται µόνο το εάν ο προσφεύγων είχε τα κατά νόµο ουσιαστικά προσόντα που απαιτούνται ενιαία για όλους τους συναδέλφους του, οπότε στην τελική κρίση και ανάλογα προς το επιτυχές αποτέλεσµα της προσφυγής αφετηριάζεται ο προβληµατισµός εάν θα εκπέσει ο τελευταίος προαχθείς µε βάση τα ενιαία ουσιαστικά προσόντα, ή ο κατ’ εξαίρεση προαχθείς τελευταίος πέρα από το γεγονός ότι η διάταξη αυτή δύναται να οδηγήσει σε επετηρίδα δύο ταχυτήτων στους δικαστικούς λειτουργούς των κατώτερων βαθµών, η οποία στους συγκεκριµένους βαθµούς διαµορφώνεται ενιαία για όλους µε βάση αποκλειστικά τα ουσιαστικά τους προσόντα, ενώ µε βάση ιδιαίτερα την κτηθείσα πείρα του δικαστή δεν είναι δυνατόν να κριθεί ως έχων εξαιρετικά προσόντα δικαστή µε προϋπηρεσία πέντε ή έξι ετών. Για όλους τους πιο πάνω λόγους εισηγούµαι προς την Ολοµέλεια να µην υιοθετήσει θετικά την προτεινόµενη τελευταία τροποποίηση για τις προαγωγές. Εξάλλου, µε την παρ. 1 του ιδίου άρθρου 94 του νοµοσχεδίου προτείνεται να µην προάγεται ο δικαστικός λειτουργός που τιµωρήθηκε πειθαρχικά δύο φορές την τελευταία επταετία. Εισηγούµαι ο χρόνος αυτός να περιορισθεί σε µία πενταετία. Τέλος, µε το άρθρο 99 του νοµοσχεδίου προτείνεται η τροποποίηση του άρθρου 68 παρ. 8 του Ν. 1756/1988 ώστε δικαίωµα προσφυγής να παρέχεται όταν ο κρινόµενος δικαστής συγκέντρωσε αριθµό ψήφων θετικών στο ∆ικαστικό Συµβούλιο και εισηγούµαι η Ολοµέλεια να γνωµοδοτήσει θετικά.

Αθήνα 20 ∆εκεµβρίου 2011 Ο Εισηγητής

Γεώργιος Χρυσικός Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου

Στη συνέχεια ακολούθησε διαλογική συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων

µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας, στην οποία µετείχε και ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Σηµειωτέον ότι η συζήτηση, όπως και η επακολουθήσασα ψηφοφορία, διεξήχθη ανά άρθρο επί του ως άνω Σχεδίου Νόµου και ότι ο Εισαγγελέας, αφού διατύπωνε την άποψή του, ανά άρθρο, αποχωρούσε από την αίθουσα, πριν την έναρξη της ψηφοφορίας και επανήρχετο στην Ολοµέλεια, προκειµένου να συµµετέχει στη συζήτηση επί του εποµένου άρθρου.

Αρχικά, έλαβε το λόγο ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης-Σπυρίδων

Τέντες και είπε τα εξής: «Θα ήθελα να θέσω προς συζήτηση ακόµη και τον τίτλο του σχεδίου νόµου. Προτείνω λοιπόν ο τίτλος του σχεδίου νόµου να είναι ΄΄Για τη δίκαιη δίκη και την αντιµετώπιση φαινοµένων καθυστέρησης στην απονοµή της δικαιοσύνης΄΄».

Η ως άνω πρόταση έγινε οµόφωνα αποδεκτή από όλα τα µέλη της Ολοµέλειας.

Η διαλογική συζήτηση µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας συνεχίσθηκε ανά άρθρο του υπό κρίση σχεδίου νόµου, και είχε ως εξής, αφού προηγουµένως ο Εισηγητής για κάθε άρθρο χωριστά του υπό κρίση σχεδίου νόµου αναφερόταν ειδικά στην αντίστοιχη περικοπή της προτασσόµενης στην παρούσα εισηγητικής έκθεσής του.

ΜΕΡΟΣ Α΄

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ∆ΙΚΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α

ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΩ∆ΙΚΑ Άρθρο 1

Νοµικά πρόσωπα 1. Το άρθρο 69 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Αν λείπουν τα πρόσωπα που απαιτούνται για τη διοίκηση του νοµικού

προσώπου, ή, αν τα συµφέροντά τους συγκρούονται προς εκείνα του νοµικού




προσώπου, ο ειρηνοδίκης διορίζει προσωρινή διοίκηση ύστερα από αίτηση όποιου έχει έννοµο συµφέρον».

2. Το άρθρο 73 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Αν ο νόµος ή η συστατική πράξη ή το καταστατικό δεν ορίζουν διαφορετικά ή

το αρµόδιο όργανο δεν αποφάσισε διαφορετικά, η εκκαθάριση γίνεται από εκείνους που έχουν τη διοίκηση του νοµικού προσώπου. Αν δεν υπάρχουν, ο ειρηνοδίκης διορίζει έναν ή περισσότερους εκκαθαριστές».

3. Το άρθρο 81 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Αν συντρέχουν οι νόµιµοι όροι, ο ειρηνοδίκης διατάσσει: 1. Να δηµοσιευθεί

στον τύπο περίληψη του καταστατικού µε τα ουσιώδη στοιχεία του, 2. να εγγραφεί το σωµατείο στο βιβλίο των σωµατείων. Η εγγραφή αυτή περιλαµβάνει το όνοµα και την έδρα του σωµατείου, τη χρονολογία του καταστατικού, τα µέλη της διοίκησης και τους όρους που την περιορίζουν. Το καταστατικό επικυρώνεται από τον ειρηνοδίκη, κοινοποιείται στον εισαγγελέα πρωτοδικών και κατατίθεται στο αρχείο του πρωτοδικείου».

4. Το άρθρο 82 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Τη διαταγή του ειρηνοδίκη που απορρίπτει την αίτηση έχει δικαίωµα να

ανακόψει µόνο εκείνος που την είχε υποβάλει. Τη διαταγή που δέχεται την αίτηση έχει δικαίωµα να ανακόψει µόνο ο εισαγγελέας πρωτοδικών αυτεπαγγέλτως ή κατόπιν αίτησης της εποπτεύουσας αρχής καθώς και κάθε τρίτος που έχει έννοµο συµφέρον».

5. Το άρθρο 83 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Το σωµατείο αποκτά προσωπικότητα από τη στιγµή που θα εγγραφεί στο

βιβλίο. Η εγγραφή γίνεται µε την έκδοση της διαταγής του άρθρου 81». Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες, αφού

έλαβε το λόγο από την Πρόεδρο, ανέπτυξε την άποψή του, η οποία έχει ως εξής: «Πρώτα από όλα νοµοτεχνικά πρέπει να υπάρχει ενοποιηµένη ορολογία. Εδώ λοιπόν η ορολογία πρέπει να ενοποιηθεί. Ο νοµοθέτης πρέπει να επιλέξει τον όρο ΄΄διάταξη΄΄ ή ΄΄διαταγή΄΄».

Ρένα Ασηµακοπούλου, Πρόεδρος του Αρείου Πάγου: «Στην προκειµένη περίπτωση πρέπει να αποφασίσουµε αν είναι σωστό να χρησιµοποιηθεί ο όρος ΄΄διαταγή΄΄ ή ΄΄διάταξη΄΄ . Εάν χρησιµοποιήσουµε τον όρο ΄΄διατάσσει΄΄ είναι σαν τη διαταγή πληρωµής, οπότε δεν χρειάζεται σκεπτικό η απόφαση. Απλώς το περιεχόµενό της δεν θα περιέχει νοµικές αιτιολογίες αλλά θα εξαντλείται στο διατακτικό. Εάν χρησιµοποιήσουµε τον όρο ΄΄αποφασίζει΄΄ πρέπει η ΄΄διάταξη΄΄ να έχει ένα συνοπτικό σκεπτικό. Εάν όµως ασκηθεί ανακοπή, σε περίπτωση που απορριφθεί η αίτηση, επί της ανακοπής δύναται να ασκηθεί έφεση και κατά της αποφάσεως του εφετείου δύναται να ασκηθεί και αναίρεση. Εδώ λοιπόν µπορούµε να πούµε ότι µπορεί να χρησιµοποιηθεί ο όρος ΄΄διαταγή΄΄, όπως και µε την διαταγή πληρωµής. Οι διατάξεις αυτές αφορούν, όπως θα δούµε και στα παρακάτω άρθρα, την εκουσία, τα ασφαλιστικά µέτρα και τις διαταγές πληρωµής.

Χαράλαµπος Αθανασίου, Αρεοπαγίτης: «Παλαιότερα ο νόµος και πάλι χρησιµοποιούσε τον όρο ΄΄διατάσσει΄΄. Εδώ πρέπει να σκεφθούµε εάν ο όρος ΄΄ανακοπή΄΄ είναι δόκιµος. Μήπως δηλαδή πρέπει να πούµε ότι εδώ έχουµε την περίπτωση της ΄΄τριτανακοπής΄΄. ΄Η µήπως καλύτερα της ΄΄προσφυγής΄΄ για την περίπτωση απόρριψης της αίτησης.»

Εµµανουήλ Καλούδης, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου: «Στην διαταγή πληρωµής δεν είναι ο αιτών, που κάνει την ανακοπή αλλά ο καθού, ενώ εδώ ο ίδιος ο αιτών κάνει την ανακοπή, σε περίπτωση που του απορριφθεί η αίτηση. Είναι διαφορετικές περιπτώσεις. ΄Ισως θα ήταν προτιµότερο να χρησιµοποιηθεί ο όρος ΄΄προσφυγή΄΄ και όχι ΄΄ανακοπή΄΄.»

∆ηµήτριος Κράνης, Αρεοπαγίτης: «Ας σηµειωθεί ότι στο άρθρο 79 του Αστικού Κώδικα, κατόπιν των προτεινοµένων τροποποιήσεων θα πρέπει στο α΄ εδάφιο του άρθρου η λέξη ΄΄πρωτοδικείο΄΄ να αντικατασταθεί µε τη λέξη ΄΄ειρηνοδικείο΄΄.»




Στη συνέχεια, τα µέλη της Ολοµέλειας µετά την ανταλλαγή απόψεων και µετά τη διεξαγωγή ψηφοφορίας, οµόφωνα αποδέχθηκαν την προηγηθείσα εισήγηση κατά το αντίστοιχο άρθρο και τάχθηκαν υπέρ των τροποποιήσεων, που προτείνονται µε το ως άνω 1 άρθρο του σχεδίου νόµου, προτείνοντας ταυτόχρονα στο α΄ εδάφιο του άρθρου 79 του Α.Κ. η λέξη ΄΄πρωτοδικείο΄΄ να αντικατασταθεί µε τη λέξη ΄΄ειρηνοδικείο΄΄.

Άρθρο 2 Τόκος επιδικίας

Το άρθρο 346 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Ο οφειλέτης χρηµατικής οφειλής και εάν δεν είναι υπερήµερος, οφείλει

νόµιµους τόκους αφότου επιδόθηκε η αγωγή ή η διαταγή πληρωµής για το ληξιπρόθεσµο χρέος (τόκος επιδικίας). Το ποσοστό του τόκου επιδικίας είναι δύο (2) εκατοστιαίες µονάδες ανώτερο του τόκου υπερηµερίας, όπως ο τελευταίος ορίζεται εκάστοτε από τον νόµο ή µε δικαιοπραξία. Η προσαύξηση αυτή δεν ισχύει εάν πριν την συζήτηση της αγωγής ο οφειλέτης αναγνωρίσει εγγράφως την οφειλή ή συµβιβαστεί εξωδίκως, ή εάν δεν ασκήσει ανακοπή κατά της διαταγής πληρωµής αντιστοίχως. Με αίτηµα του εναγοµένου, το δικαστήριο δύναται κατ’ εξαίρεση, εκτιµώντας τις περιστάσεις, να επιδικάσει την απαίτηση µε τον νόµιµο ή συµβατικό τόκο υπερηµερίας. Η εξαίρεση ισχύει ιδίως για τις κατ’ εύλογη κρίση του δικαστηρίου επιδικαζόµενες χρηµατικές απαιτήσεις. Από την δηµοσίευση της οριστικής απόφασης που επιδικάζει εντόκως χρηµατική οφειλή, ή απορρίπτει ανακοπή κατά της διαταγής πληρωµής το ποσοστό του τόκου επιδικίας είναι τρεις (3) εκατοστιαίες µονάδες ανώτερο του τόκου υπερηµερίας. Η προσαύξηση αυτή δεν ισχύει εάν δεν ασκηθεί ένδικο µέσο κατά της οριστικής απόφασης».

Στη συνέχεια, η Ολοµέλεια, µετά τη διεξαγωγή ψηφοφορίας, οµόφωνααποδέχθηκε την προηγηθείσα εισήγηση κατά το αντίστοιχο άρθρο και τάχθηκε υπέρ των τροποποιήσεων, που προτείνονται µε το ως άνω 2 άρθρο του σχεδίου νόµου.

Την άποψη αυτή διατύπωσε πριν την ψηφοφορία και ο παριστάµενος Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου.

Άρθρο 3 ∆ιαζύγιο

1. Το δεύτερο εδάφιο του άρθρου 1438 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:

«Το διαζύγιο απαγγέλλεται µε αµετάκλητη δικαστική απόφαση ή µε κοινή συµφωνία των συζύγων, όταν συντρέχουν οι προϋποθέσεις που ορίζονται στα επόµενα άρθρα».

2. Το άρθρο 1441 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Οι σύζυγοι µπορούν µε έγγραφη συµφωνία να λύσουν το γάµο τους, εφόσον

έχει διαρκέσει τουλάχιστον ένα χρόνο πριν την κατάρτισή της. Η συµφωνία αυτή υπογράφεται από τα συµβαλλόµενα µέρη και από τους πληρεξουσίους δικηγόρους τους ή µόνον από τους τελευταίους, εφόσον είναι εφοδιασµένοι µε ειδικό πληρεξούσιο, το οποίο πρέπει να έχει δοθεί µέσα στον τελευταίο µήνα πριν από την υπογραφή του συµφωνητικού.

Αν υπάρχουν ανήλικα τέκνα, για να λυθεί ο γάµος πρέπει η ανωτέρω συµφωνία να συνοδεύεται µε άλλη έγγραφη συµφωνία των συζύγων που να ρυθµίζει την επιµέλεια των τέκνων και την επικοινωνία µε αυτά, η οποία ισχύει ώσπου να εκδοθεί η απόφαση για το θέµα αυτό σύµφωνα µε το άρθρο 1513. Η κατά τα ανωτέρω έγγραφη συµφωνία καθώς και το τυχόν έγγραφο συµφωνητικό που αφορά την επιµέλεια και επικοινωνία των ανήλικων τέκνων υποβάλλονται µαζί τα σχετικά γραµµάτια προείσπραξης των αµοιβών των πληρεξουσίων δικηγόρων των συµβαλλοµένων και τα ειδικά πληρεξούσια όταν απαιτείται, στον οικείο δικηγορικό σύλλογο, ο Πρόεδρος του οποίου θεωρεί τις υπογραφές των δικηγόρων που υπογράφουν την έγγραφη συµφωνία λύσης του γάµου».




Τα µέλη της Ολοµέλειας, µετά από ανταλλαγή απόψεων µεταξύ τους και µετά τη διεξαγωγή ψηφοφορίας, οµόφωνα αποδέχθηκαν την προηγηθείσα εισήγηση κατά το αντίστοιχο άρθρο και τάχθηκαν υπέρ της άποψης και για τους ειδικούς λόγους που εκτίθενται στην εισήγηση ότι η τροποποίηση του άρθρου 1441 του Α.Κ. πρέπει να περιοριστεί µόνον: α. στην κατάργηση της δεύτερης συζήτησης στις σχετικές διαφορές των συναινετικών διαζυγίων και β. να συνεχίσουν να εκδικάζονται οι σχετικές διαφορές κατά την Εκουσία ∆ιαδικασία από το Μονοµελές Πρωτοδικείο κατά τη διάταξη του άρθρου 17 του ΚΠολ∆, όπως προτείνεται η τροποποίησή του κατά το άρθρο 6 του υπό συζήτηση νοµοσχεδίου και κατ΄έφεση από το Μονοµελές Εφετείο, µε την έκδοση απόφασης από το Μονοµελές Πρωτοδικείο, όπως και τώρα, µε ιδιαίτερα συνοπτική αιτιολογία και διατακτικό.


Άρθρο 4 ∆ιαθήκη

1. Το άρθρο 1769 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Συµβολαιογράφος στον οποίο υπάρχει διαθήκη, οφείλει χωρίς υπαίτια

καθυστέρηση µόλις πληροφορηθεί τον θάνατο του διαθέτη, αν πρόκειται για δηµόσια διαθήκη, να στείλει αντίγραφό της στον ειρηνοδίκη, και αν πρόκειται για µυστική ή έκτακτη, να παραδώσει αυτοπροσώπως το πρωτότυπο αυτής στον ειρηνοδίκη στην περιφέρεια του οποίου εδρεύει ο συµβολαιογράφος».

2. Το άρθρο 1770 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Η µυστική διαθήκη πριν από την αποσφράγισή της για δηµοσίευση εξετάζεται

από τον ειρηνοδίκη, ενώ παρίσταται και ο συµβολαιογράφος και βεβαιώνεται ότι οι σφραγίδες είναι άθικτες. Κατά τη βεβαίωση αυτή µπορεί να παραστεί και όποιος έχει έννοµο συµφέρον και να τις εξετάσει αφού το ζητήσει. Ο ειρηνοδίκης µπορεί πριν από την αποσφράγιση, ύστερα από αίτηση ή και αυτεπαγγέλτως, να εξετάσει τους µάρτυρες που έχουν συµπράξει στην κατάρτιση της διαθήκης, κλητεύοντάς τους µε επιµέλεια εκείνου που υπέβαλε την αίτηση ή του γραµµατέα του ειρηνοδικείου».

3. Το άρθρο 1771 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Για τη δηµοσίευση της διαθήκης συντάσσεται πρακτικό, όπου καταχωρίζεται

ολόκληρη η διαθήκη και η βεβαίωση για την ύπαρξη ή ανυπαρξία των εξωτερικών ελαττωµάτων που προβλέπονται στο άρθρο 1721 παρ. 4. Το πρωτότυπο στη µυστική ή έκτακτη διαθήκη µε το περικάλυµµά του κατατίθεται στο αρχείο του ειρηνοδικείου, αφού προηγουµένως ο ειρηνοδίκης σηµειώσει αµέσως ιδιοχείρως στο πρωτότυπο της διαθήκης και το περικάλυµµά της τη λέξη «θεωρήθηκε», χρονολογήσει και υπογράψει τη θεώρηση και ο γραµµατέας στέλνει αµέσως στο γραµµατέα του αρµόδιου πρωτοδικείου αντίγραφο του σχετικού πρακτικού».

4. Το άρθρο 1772 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Αν ο διαθέτης δεν είχε την τελευταία του κατοικία ή διαµονή στην περιφέρεια

του ειρηνοδικείου που δηµοσίευσε τη διαθήκη, ο γραµµατέας του δικαστηρίου στέλνει αντίγραφο του πρακτικού της δηµοσίευσης στον εισαγγελέα των πρωτοδικών της τελευταίας κατοικίας ή διαµονής του διαθέτη για να κατατεθεί στο αρχείο του πρωτοδικείου αυτού και να συνταχθεί σχετική πράξη που την υπογράφουν ο εισαγγελέας και ο γραµµατέας του δικαστηρίου που παραλαµβάνει το πρακτικό. Όµοιο αντίγραφο του πρακτικού της δηµοσίευσης αποστέλλεται επίσης σε κάθε περίπτωση στον γραµµατέα του πρωτοδικείου της πρωτεύουσας του Κράτους».

5. Το άρθρο 1773 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Προξενική αρχή στην οποία υπάρχει διαθήκη οφείλει µόλις πληροφορηθεί τον

θάνατο του διαθέτη αν εδρεύει σ’ αυτή πολυµελές προξενικό δικαστήριο να τη δηµοσιεύσει σε δηµόσια συνεδρίαση του προξενικού αυτού δικαστηρίου, σύµφωνα




µε όσα ορίζονται στα άρθρα 1769 έως 1771 και σε κάθε άλλη περίπτωση να τη δηµοσιεύσει στο προξενικό γραφείο ενώπιον δύο µαρτύρων και του γραµµατέα του προξενείου, αν υπάρχει, καθώς και να συντάξει πρακτικό, όπου καταχωρίζεται ολόκληρη η διαθήκη και το οποίο υπογράφεται από τον προϊστάµενο της προξενικής αρχής, τον γραµµατέα και τους µάρτυρες. Στην ιδιόγραφη, µυστική ή έκτακτη διαθήκη το πρωτότυπο µε το τυχόν περικάλυµµα, αφού θεωρηθούν από τον προϊστάµενο της προξενικής αρχής κατά το άρθρο 1771, προσαρτώνται στο πρακτικό και φυλάγονται στα αρχεία του προξενείου.

∆ιπλό αντίγραφο του πρακτικού αποστέλλεται από την προξενική αρχή στο υπουργείο δικαιοσύνης, διαφάνειας και ανθρωπίνων δικαιωµάτων και αυτό στέλνει το ένα αντίγραφο στον εισαγγελέα των πρωτοδικών της τελευταίας κατοικίας ή διαµονής του διαθέτη, για να κατατεθεί στο αρχείο αυτού του πρωτοδικείου κατά το άρθρο 1772 και το άλλο αντίγραφο στο γραµµατέα του πρωτοδικείου της πρωτεύουσας του Κράτους».

6.Το άρθρο 1774 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Όποιος κατέχει ιδιόγραφη διαθήκη οφείλει χωρίς υπαίτια καθυστέρηση µόλις

πληροφορηθεί τον θάνατο του διαθέτη να την εµφανίσει για δηµοσίευση στον ειρηνοδίκη είτε της τελευταίας κατοικίας ή διαµονής του διαθέτη είτε της δικής του διαµονής. Η δηµοσίευση γίνεται κατά το άρθρο 1771. Η διάταξη του άρθρου 1772 εφαρµόζεται και σ’ αυτήν την περίπτωση».

7. Το άρθρο 1775 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Αν αυτός που κατέχει την ιδιόγραφη διαθήκη διαµένει στο εξωτερικό µπορεί

να την εµφανίσει για δηµοσίευση και στον προϊστάµενο της προξενικής αρχής, οπότε εφαρµόζονται οι διατάξεις του άρθρου 1773. Σχετικά µε την παράδοση στον προϊστάµενο της προξενικής αρχής της διαθήκης για δηµοσίευση συντάσσεται πράξη που την υπογράφουν αυτός που έλαβε και αυτός που παρέδωσε τη διαθήκη».

8. Το άρθρο 1776 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Αυτός που ζητεί να δηµοσιευθεί ιδιόγραφη διαθήκη ενώπιον του

ειρηνοδίκη µπορεί κατά τη δηµοσίευσή της να προσαγάγει δύο µάρτυρες, οι οποίοι µαρτυρούν ενόρκως για τη γνησιότητα της γραφής ή της υπογραφής του διαθέτη. Ο ειρηνοδίκης αφού ακούσει τους µάρτυρες µπορεί κατά τη δηµοσίευση της ιδιόγραφης διαθήκης να την κηρύξει επιπλέον κυρία».

Στη συνέχεια, ακολούθησε διαλογική συζήτηση µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας και αφού διεξήχθη ψηφοφορία, τα µέλη οµόφωνα αποδέχθηκαν την προηγηθείσα εισήγηση κατά το αντίστοιχο άρθρο και τάχθηκαν υπέρ των τροποποιήσεων, που προτείνονται µε το ως άνω 4 άρθρο του σχεδίου νόµου.


Άρθρο 5

Κληρονοµητήριο 1. Το άρθρο 1956 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Ο ειρηνοδίκης του δικαστηρίου της κληρονοµίας ύστερα από αίτηση του

κληρονόµου, του παρέχει πιστοποιητικό για το κληρονοµικό του δικαίωµα και τη µερίδα που του αναλογεί (κληρονοµητήριο)».

2. Το άρθρο 1958 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Εκείνος που υποβάλει την αίτηση αποδεικνύει µε δηµόσια έγγραφα την

ακρίβεια όσων αναφέρονται στο προηγούµενο άρθρο. Αν είναι αδύνατο ή ιδιαίτερα δύσκολο να προσαχθεί δηµόσιο έγγραφο, ο ειρηνοδίκης µπορεί να επιτρέπει άλλα αποδεικτικά µέσα, υποχρεώνοντας συγχρόνως αυτόν που υπέβαλε την αίτηση να βεβαιώσει ενόρκως πως δε γνωρίζει κανένα γεγονός αντίθετο µε τις δηλώσεις του».

3. Το πρώτο εδάφιο του άρθρου 1959 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:




«Ο ειρηνοδίκης έχει δικαίωµα να ερευνήσει αυτεπαγγέλτως µε κάθε τρόπο για να εξακριβώσει τις δηλώσεις εκείνου που ζητεί το κληρονοµητήριο και ιδίως να διατάξει να δηµοσιευθεί η αίτηση, καθορίζοντας και τον τρόπο δηµοσίευσής της».

4. Το τρίτο εδάφιο του άρθρου 1960 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:

«Ο ειρηνοδίκης µπορεί να απαιτήσει από όλους τους κληρονόµους να βεβαιώσουν ενόρκως ότι δεν γνωρίζουν κανένα γεγονός αντίθετο µε τις δηλώσεις».

5. Το πρώτο εδάφιο του άρθρου 1961 του Αστικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:

«Το κληρονοµητήριο παρέχεται µόνο αν ο ειρηνοδίκης κρίνει ότι έχουν αποδειχτεί όσα αναφέρονται στην αίτηση».



ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β

ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ∆ΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΚΩ∆ΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ∆ΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟΥ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ

Άρθρο 6 Καθ’ ύλη αρµοδιότητα των Μονοµελών Πρωτοδικείων

1. Το δεύτερο εδάφιο του άρθρου 9 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής:

«∆εν συνυπολογίζονται οι παρεπόµενες αιτήσεις για καρπούς, τόκους και έξοδα , καθώς και η αξίωση χρηµατικής ικανοποίησης για ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη όταν σωρεύονται µε άλλες αξιώσεις».

2. Στο άρθρο 17 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας προστίθεται περίπτωση 1 ως εξής και οι περιπτώσεις 1, 2 και 3 αναριθµούνται σε 2, 3 και 4 αντίστοιχα:

«1) το διαζύγιο, η ακύρωση του γάµου, η αναγνώριση της ύπαρξης ή της ανυπαρξίας του γάµου, οι σχέσεις των συζύγων κατά τη διάρκεια του γάµου, οι οποίες πηγάζουν απ’ αυτόν, καθώς και εκείνες της παραγράφου 1 του άρθρου 614».

3. Η παράγραφος 1 του άρθρου 94 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής:

«Στα πολιτικά δικαστήρια και για την κατάρτιση της έγγραφης συµφωνίας του συναινετικού διαζυγίου οι διάδικοι έχουν υποχρέωση να παρίστανται µε πληρεξούσιο δικηγόρο».

Στη συνέχεια, ακολούθησε διαλογική συζήτηση µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας και αφού διεξήχθη ψηφοφορία, τα µέλη οµόφωνα αποδέχθηκαν την προηγηθείσα εισήγηση κατά το αντίστοιχο άρθρο και τάχθηκαν υπέρ της άποψης να µείνει ως έχει η διάταξη του άρθρου 9 του Κ.Πολ.∆ικ. και να συνυπολογίζεται για την εκτίµηση του αντικειµένου της διαφοράς, καθ΄όσον αφορά τον προσδιορισµό της καθ΄ύλην αρµοδιότητας των ∆ικαστηρίων, οι αξιώσεις χρηµατικής ικανοποίησης για ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη. Και τούτο διότι µε την προτεινόµενη τροποποίηση θα παρακάµπτονται οι διατάξεις της καθ΄ύλην αρµοδιότητας και θα υπάγονται στο ειρηνοδικείο υποθέσεις µεγάλων αντικειµένων. Ακολούθως, τα µέλη της Ολοµέλειας οµόφωνα τάχθηκαν υπέρ των τροποποιήσεων, που αναφέρονται στις παραγράφους 2 και 3 του ως άνω άρθρου 6 του σχεδίου νόµου.

Τις απόψεις αυτές διατύπωσε πριν την ψηφοφορία και ο παριστάµενος Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου.

Άρθρο 7




∆ικαστική µεσολάβηση Μετά το άρθρο 214 Α΄ του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας προστίθεται

άρθρο 214 Β΄ του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας ως εξής: «1. ∆ιαφορές ιδιωτικού δικαίου µπορούν να επιλυθούν και µε προσφυγή σε

δικαστική µεσολάβηση. Η προσφυγή στη δικαστική µεσολάβηση, η οποία είναι προαιρετική, µπορεί να γίνει πριν από την άσκηση της αγωγής ή και κατά τη διάρκεια της εκκρεµοδικίας.

2. Σε κάθε πρωτοδικείο ορίζονται, για ένα έτος µε δυνατότητα ανανέωσης για δύο ακόµη έτη, ένας ή περισσότεροι από τους υπηρετούντες προέδρους πρωτοδικών ή τους αρχαιότερους πρωτοδίκες, ως µεσολαβητές µερικής ή πλήρους απασχόλησης.

3. Η δικαστική µεσολάβηση περιλαµβάνει ξεχωριστές και κοινές ακροάσεις και συζητήσεις των µερών και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους µε το µεσολαβητή δικαστή, ο οποίος και µπορεί να απευθύνει στα µέρη µη δεσµευτικές προτάσεις επίλυσης της διαφοράς. Κάθε ενδιαφερόµενος µπορεί, µετά ή δια πληρεξουσίου δικηγόρου, να προσφεύγει στον κατά τόπο αρµόδιο δικαστή µεσολαβητή υποβάλλοντας γραπτώς το αίτηµά του.

4. Το δικαστήριο στο οποίο είναι εκκρεµής η υπόθεση µπορεί σε κάθε στάση της δίκης, ανάλογα µε την περίπτωση και λαµβάνοντας υπόψη όλες τις περιστάσεις της υπόθεσης, να καλεί τα µέρη να προσφύγουν στη δικαστική µεσολάβηση για την επίλυση της διαφοράς τους και ταυτόχρονα να αναβάλλει την εκδίκαση της υπόθεσης σε σύντοµη δικάσιµο και πάντως όχι πέραν του εξαµήνου.

5. Οι διατάξεις των άρθρων 9, 10 και 11 του ν. 3898/2010 για την εκτελεστότητα των συµφωνιών, το απόρρητο της µεσολάβησης σε αστικές και εµπορικές υποθέσεις και αποτελέσµατα στην παραγραφή και τις αποσβεστικές προθεσµίες εφαρµόζονται αναλόγως και στη δικαστική µεσολάβηση».

Στη συνέχεια, ακολούθησε διαλογική συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας και αφού διεξήχθη ψηφοφορία, τα µέλη οµόφωνα αποδέχθηκαν την προηγηθείσα εισήγηση κατά το αντίστοιχο άρθρο και τάχθηκαν υπέρ των τροποποιήσεων, που προτείνονται µε το ως άνω 7 άρθρο του σχεδίου νόµου.

Την άποψη αυτή διατύπωσε πριν την ψηφοφορία και ο παριστάµενος Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες, µε την επιφύλαξη όµως ότι εάν το µέτρο της δικαστικής µεσολάβησης επιτύχει στην πράξη, τότε έχει καλώς, εάν όµως δεν επιτύχει θα προσθέσει βάρος στα δικαστήρια και αυτό θα πρέπει να ληφθεί υπόψη στο µέλλον.

Άρθρο 8 Αναβολή συζήτησης λόγω απεργίας, αποχής, κ.λ.π.

1. Στην παράγραφο 1 του άρθρου 241 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας προστίθεται δεύτερο εδάφιο, ως εξής:

«Σε περίπτωση αποχής των δικηγόρων από τα καθήκοντά τους, απεργίας ή στάσεων εργασίας δικαστικών υπαλλήλων, οι υποθέσεις αναβάλλονται υποχρεωτικά σε δικάσιµο που ανακοινώνει αυθηµερόν το δικαστήριο εντός αποκλειστικής προθεσµίας ενενήντα (90) ηµερών».

Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες, αφού έλαβε το λόγο από την Πρόεδρο, διατύπωσε την άποψη του η οποία είχε ως εξής: «Θεωρώ ότι η διάταξη αυτή, κατά τον τρόπο που προτείνεται, δεν πρέπει να ισχύσει και για το λόγο αυτό προτείνω να απαλειφθεί εντελώς».

Στο σηµείο αυτό η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Ρένα Ασηµακοπούλου, είπε τα εξής: «Νοµίζω ότι πρέπει να µείνει ως λόγος αναβολής µόνον η περίπτωση αποχής των δικηγόρων και όχι υποχρεωτικά και η απεργία ή στάση εργασίας των δικαστικών υπαλλήλων και τούτο διότι σ΄αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει προσωπικό ασφαλείας από τους δικαστικούς υπαλλήλους για την εκδίκαση των υποθέσεων που παραγράφονται ή επείγουν. ∆εν πρέπει να δηµιουργούµε λόγους αναβολής. Εκτός και αν τροποποιήσουµε την προθεσµία προτείνοντας να µπει από 90 έως 140 ηµέρες ώστε να γίνει η κατανοµή των




υποθέσεων που θα αναβληθούν σε περισσότερες δικασίµους και να κατανεµηθεί σε περισσότερους δικαστές η επιπλέον εργασία. ΄Η ακόµη και να απαλειφθεί εντελώς η προθεσµία των 90 ηµερών».

Στη συνέχεια έλαβαν διαδοχικά το λόγο τα κάτωθι µέλη της Ολοµέλειας: Γεώργιος Χρυσικός, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου: «Και τώρα

υπάρχει το προσωπικό ασφαλείας σε περίπτωση απεργίας των δικαστικών υπαλλήλων. Αυτό το µέτρο δεν αλλάζει. ΄Αλλωστε όταν θα υπάρχει προσωπικό ασφαλείας δεν θα υπάρχει και λόγος αναβολής των υποθέσεων. Μήπως λοιπόν θα έπρεπε να προσθέσουµε την επιφύλαξη ότι θα αναβάλλονται οι υποθέσεις στις παραπάνω περιπτώσεις, µόνον και εφόσον το προσωπικό ασφαλείας δεν επαρκεί για την εκδίκαση των υποθέσεων.»

Γεωργία Λαλούση, Αρεοπαγίτης: «Εγώ είµαι αντίθετη µε όλη την διάταξη όπως προτείνεται στο σχέδιο νόµου. ΄Αλλωστε όταν δεν εµφανιστούν οι διάδικοι ή οι δικηγόροι η υπόθεση µαταιώνεται. Όταν δε, µας ζητηθεί από κάποιο δικηγόρο η αναβολή τη δίδουµε ούτως ή άλλως».

Χαράλαµπος Αθανασίου, Αρεοπαγίτης: «Θεωρώ ότι εδώ δεν πρέπει να µπει προθεσµία διότι έτσι καταστρατηγείται η αρµοδιότητα των Ολοµελειών των ∆ικαστηρίων. Παράδειγµα στην Αθήνα τα πινάκια είναι φορτωµένα υπερβολικά. ∆εν υπάρχει περιθώριο επιπλέον επιβάρυνσης.

Θεοδώρα Γκοΐνη, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου: «Η λέξη ΄΄υποχρεωτικά΄΄ στη διάταξη εννοεί ότι αναβάλλονται οι υποθέσεις υποχρεωτικά ή µήπως ότι αναβάλλονται υποχρεωτικά σε δικάσιµο που ανακοινώνεται; Και εάν ισχύει η πρώτη εκδοχή γιατί να αναβάλλονται υποχρεωτικά οι υποθέσεις. Αυτό δεν είναι σωστό. Και εάν εννοεί σε υποχρεωτική δικάσιµο η λέξη ΄΄υποχρεωτικά΄΄ να προτείνουµε να µετακινηθεί µία λέξη παρακάτω».

Γεώργιος Χρυσικός, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου: «Η λέξη ΄΄υποχρεωτικά΄΄ εννοεί σε άλλη δικάσιµο της ίδιας σύνθεσης, σύµφωνα µε την αιτιολογική έκθεση. ∆εν εννοεί την υποχρεωτική αναβολή της υπόθεσης. Αυτό λοιπόν µπορούµε να το διευκρινήσουµε στη διάταξη».

Χαράλαµπος Αθανασίου, Αρεοπαγίτης: «Το µέτρο αυτό θα επιβαρύνει πολύ τους δικαστές, όταν µάλιστα, όπως θα δούµε παρακάτω σε επόµενο άρθρο το οκτάµηνο της εκκρεµότητας του δικαστή γίνεται εξάµηνο, διότι εάν ένα πινάκιο των 20 υποθέσεων γίνει ξαφνικά των 27 υποθέσεων, πώς θα προλάβει ο δικαστής να εκδόσει τις αποφάσεις εµπρόθεσµα. Το µέτρο αυτό ίσως θα µπορούσε να εφαρµοστεί σε µικρά πρωτοδικεία και όχι µεγάλα. Μήπως λοιπόν να προσθέταµε στη διάταξη τον όρο ΄΄εφόσον τούτο είναι δυνατόν΄΄».

Γεώργιος Χρυσικός, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου: «Υπάρχει και η λύση να πούµε να αναβάλλονται οι υποθέσεις σε εµβόλιµη δικάσιµο, όπου δεν υπάρχουν προσδιορισµένες υποθέσεις.

Ανδρέας Κράνης, Αρεοπαγίτης: «Συµφωνώ µε την κα Λαλούση, Η διάταξη αυτή άλλωστε στο Πρωτοδικείο Αθηνών είναι ανεφάρµοστη. Ο φόρτος εργασίας στην Αθήνα είναι υπερβολικός. Οι δικαστές υποφέρουν. Εάν βάλουµε προθεσµίες θα προκύψουν µεγάλες εκκρεµότητες και έτσι θα δώσουµε λαβή στο Ευρωπαϊκό ∆ικαστήριο να µας κατηγορεί για καθυστερήσεις. Η διάταξη αυτή πρέπει να διαγραφεί τελείως».

Στη συνέχεια ακολούθησε ψηφοφορία µεταξύ των διαφορετικών απόψεων που διατυπώθηκαν, η οποία είχε ως εξής:

Σ Υ Ν Θ Ε Σ Η

΄Αρθρο 8 του σχεδίου νόµου

1. Ρένα Ασηµακοπούλου Α

2. Ηλίας Γιαννακάκης Κ

3. Εµµανουήλ Καλούδης Κ

4. Θεοδώρα Γκοΐνη Κ

5. Γεώργιος Χρυσικός-

Εισηγητής Όπως η εισήγησή του




6. Νικόλαος Ζαΐρης Α

7. Χαράλαµπος ∆ηµάδης Κ

8. Βασίλειος Λυκούδης Κ

9. Γεώργιος Γιαννούλης Κ

10. Ανδρέας Τσόλιας Κ

11. ∆ήµητρα

Παπαντωνοπούλου Κ

12. Νικόλαος Λεοντής Κ

13. Βιολέττα Κυτέα Κ

14. Βαρβάρα Κριτσωτάκη Κ

15. Γεωργία Λαλούση Κ

16. Γρηγόριος

Κουτσόπουλος Κ

17. Νικόλαος

Κωνσταντόπουλος Κ

18. Βασιλική Θάνου-

Χριστοφίλου Κ

19. ∆ηµήτριος Μαζαράκης Κ

20. Χαράλαµπος Αθανασίου Κ

21. Παναγιώτης Ρουµπής Κ

22. Κωνσταντίνος Φράγκος Κ

23. Γεώργιος Αδαµόπουλος Κ

24. Νικόλαος Μπιχάκης Κ

25. Α.Βασιλακοπούλου-

Κατσαβριά Κ

26. Ιωάννης

Γιαννακόπουλος Κ

27. Χρυσόστοµος

Ευαγγέλου Κ

28. Κωνσταντίνος Τσόλας Κ

29. ∆ηµήτριος Κράνης Κ

30. Ανδρέας Ξένος Κ

31. Κυριακούλα Γεροστάθη Κ

32. Ευφηµία

Λαµπροπούλου Κ

33. Αθανάσιος

Γεωργόπουλος Κ

34. ∆ηµήτριος Κόµης Κ

35. Βασίλειος

Λαµπρόπουλος Κ

36. Αντώνιος Ζευγώλης Κ

37. Ερωτόκριτος Καλούδης Κ

38. Ασπασία Καρέλλου Κ

39. Γεράσιµος Φουρλάνος Κ

40. Μιλτιάδης Σπυρόπουλος Κ

41. Ιωάννα Πετροπούλου Κ

42. Ειρ. Κιουρκτσόγλου-

Πετρουλάκη Α

43. ∆ήµητρα Λεοντάρη-

Μπουρνάκα Κ

44. Εµµανουήλ Κλαδογένης Κ

45. Γεώργιος Σακκάς Κ




46. Μαρία Βασιλάκη Κ

Σηµειώνεται ότι στην παραπάνω ψηφοφορία το γράµµα «Κ» σηµαίνει

κατάργηση όλης της διάταξης, έτσι όπως προτείνεται στο ως άνω 8 άρθρο του σχεδίου νόµου. Υπέρ της απόψεως αυτής ψήφισαν 42 µέλη της Ολοµέλειας, οπότε αποτελεί και την άποψη της πλειοψηφίας.

Το γράµµα «Α» σηµαίνει ότι τα µέλη συµφωνούν µε το περιεχόµενο της διάταξης του ως άνω 8 άρθρου όµως όχι και µε το κείµενο της διάταξης: ΄΄υποχρεωτικά σε δικάσιµο ου ανακοινώνει αυθηµερόν το δικαστήριο εντός αποκλειστικής προθεσµίας ενενήντα (90) ηµερών΄΄, το οποίο και προτείνουν να απαλειφθεί. Υπέρ της απόψεως αυτής ψήφισαν 3 µέλη της Ολοµέλειας.

Η άποψη του Εισηγητή – Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου Γεωργίου Χρυσικού παραµένει όπως η εισήγησή του, η οποία έχει ως εξής: Μπορεί να αναβάλλονται οι υποθέσεις µέσα σε προθεσµία 90 ηµερών στο ίδιο τµήµα και προσθέτει τώρα έστω και σε εµβόλιµη δικάσιµο.

Άρθρο 9

∆ιαδικασία στα Πολυµελή Πρωτοδικεία 2. Η παράγραφος 5 του άρθρου 270 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας

αντικαθίσταται ως εξής: «5. Οι υποθέσεις εκφωνούνται µε τη σειρά τους από το πινάκιο και συζητούνται

αµέσως αυτές για τις οποίες δεν θα διεξαχθεί εµµάρτυρη απόδειξη. Αν πρόκειται να εξεταστούν µάρτυρες η συζήτηση µπορεί να διακόπτεται για την αµέσως επόµενη δικάσιµο της ίδιας σύνθεσης, κατά την οποία και ολοκληρώνεται η συζήτηση, αφού προηγηθεί η εξέταση των µαρτύρων. Οι µάρτυρες εξετάζονται ξεχωριστά για κάθε υπόθεση ενώπιον του ορισµένου από τον πρόεδρο εισηγητή δικαστή, ο οποίος και κηρύσσει το τέλος της συζήτησης αµέσως µετά την ολοκλήρωση της εξέτασης των µαρτύρων. Ο ακριβής τόπος και χρόνος διεξαγωγής των εµµάρτυρων αποδείξεων καθορίζεται κατά την αρχική δικάσιµο αµέσως µετά την εκφώνηση και τη διακοπή της συζήτησης µε ανακοίνωση του προέδρου, η οποία καταχωρίζεται στα πρακτικά και επέχει θέση κλήτευσης όλων των διαδίκων και εκείνων που δεν παρίστανται. Ο εισηγητής αποφασίζει για όλα τα σχετικά µε την απόδειξη διαδικαστικά ζητήµατα.»



Άρθρο 10

Πρακτικό µεσολάβησης-Εκτελεστός τίτλος εγγραφής υποθήκης 3. Το τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 293 του Κώδικα

Πολιτικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής: «Ο δικαστικός συµβιβασµός που περιλήφθηκε στα πρακτικά του δικαστηρίου,

καθώς και στα πρακτικά των παρ. 3 του άρθρου 214 Α’ και παρ. 5 του άρθρου 214 Β’ υποκαθιστά τον τύπο του συµβολαιογραφικού εγγράφου, που προβλέπεται από το ουσιαστικό δίκαιο, και µπορεί να χρησιµοποιηθεί ως τίτλος προς εγγραφή ή εξάλειψη υποθήκης».






Άρθρο 11 Ηλεκτρονική έκδοση αποφάσεων

Το άρθρο 304 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής:

«1. Αφού περατωθεί η ψηφοφορία, ο εισηγητής δικαστής συντάσσει την απόφαση σε ηλεκτρονική µορφή. Αν πρόκειται για αποφάσεις του Προέδρου του Μονοµελούς Πρωτοδικείου και του Ειρηνοδικείου, την απόφαση συντάσσει σε ηλεκτρονική µορφή και ακολούθως, χρονολογεί και υπογράφει την αποτύπωσή της σε υλική µορφή ο δικαστής που εκδίδει την απόφαση.

2. Η απόφαση της παραγράφου 1 δηµοσιεύεται σε δηµόσια συνεδρίαση. Ο δικαστής που παραδίδει την απόφαση σε ηλεκτρονική µορφή, παραδίδει οµοίως και το πρωτότυπο της απόφασης µε πλήρες το περιεχόµενο που προβλέπεται στο άρθρο 305».

Στο σηµείο αυτό η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Ρένα Ασηµακοπούλου είπε τα εξής: «Στο άρθρο αυτό, κατ΄αρχάς, πρέπει ν΄απαλειφθεί στην πρώτη παράγραφο η φράση ΄΄του Προέδρου΄΄ και να µείνει µόνον ΄΄του Μονοµελούς Πρωτοδικειου΄΄. Επίσης σωστότερο είναι η απόφαση να συντάσσεται από τον δικαστή σε ηλεκτρονική µορφή, µόνον όµως, όσον αφορά το σχέδιο αυτής, και όχι τα προκαταρκτικά στοιχεία και το ιστορικό εισαγωγικό κείµενο. Αυτά θα πρέπει να συντάσσονται από τη γραµµατεία του δικαστηρίου. Για το λόγο αυτό θα πρέπει στην πρώτη παράγραφο η φράση ΄΄την απόφαση΄΄ ν΄αντικατασταθεί µε τη φράση ΄΄το σχέδιο της απόφασης΄΄».

Με την παραπάνω άποψη συµφώνησαν οµόφωνα τα µέλη της Ολοµέλειας, αφού προηγήθηκε ανταλλαγή απόψεων και ψηφοφορία.


Άρθρο 12

Παράβολο ενδίκων µέσων Στο άρθρο 495 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας προστίθεται

παράγραφος 4 ως εξής: «1. Εκείνος που ασκεί το ένδικο µέσο της έφεσης, της αναίρεσης και της

αναψηλάφησης, κατά τις διατάξεις του άρθρου 495 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας, υποχρεούται να καταθέσει παράβολο ποσού διακοσίων (200) τριακοσίων (300) και τετρακοσίων (400) ευρώ αντίστοιχα, το οποίο επισυνάπτεται στην έκθεση που συντάσσει ο γραµµατέας. Το ύψος του ποσού αναπροσαρµόζεται µε κοινή απόφαση των υπουργών Οικονοµικών και ∆ικαιοσύνης, ∆ιαφάνειας και Ανθρωπίνων ∆ικαιωµάτων.

2. Σε περίπτωση που δεν κατατεθεί το παράβολο το ένδικο µέσο απορρίπτεται από το δικαστήριο ως απαράδεκτο.

3. Σε περίπτωση νίκης του καταθέσαντος, το δικαστήριο µε την απόφασή του διατάσσει να επιστραφεί το παράβολο σε αυτόν, αλλιώς διατάσσει να εισαχθεί στο δηµόσιο ταµείο».



Άρθρο 13

Ειδικές διαδικασίες-Προκατάθεση προτάσεων




1. Η περίπτωση β΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 591 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής:

«β) οι προτάσεις κατατίθενται προ τριών (3) εργασίµων ηµερών». Στη συνέχεια, ακολούθησε διαλογική συζήτηση µεταξύ των µελών της

Ολοµέλειας και αφού διεξήχθη ψηφοφορία, τα µέλη οµόφωνα αποδέχθηκαν την προηγηθείσα εισήγηση κατά το αντίστοιχο άρθρο και τάχθηκαν υπέρ των τροποποιήσεων, που προτείνονται µε το ως άνω 13 άρθρο του σχεδίου νόµου.


Άρθρο 14 Ανακοπή κατά διαταγής πληρωµής

1. Το άρθρο 632 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής:

«1. Ο οφειλέτης κατά του οποίου στρέφεται η διαταγή πληρωµής έχει το δικαίωµα µέσα σε δεκαπέντε εργάσιµες ηµέρες από την επίδοσή της να ασκήσει ανακοπή, η οποία απευθύνεται στο εκδόσαν τη διαταγή πληρωµής ειρηνοδικείο ή µονοµελές πρωτοδικείο. Η ανακοπή επιδίδεται είτε στο δικηγόρο που υπέγραψε την αίτηση για την έκδοση της διαταγής πληρωµής είτε στη διεύθυνση εκείνου κατά του οποίου στρέφονται, η οποία αναφέρεται στη διαταγή πληρωµής, εκτός αν γνωστοποιηθεί µε δικόγραφο µεταβολή που τυχόν έχει επέλθει. Τα αντίγραφα των εγγράφων τα οποία αποδεικνύουν την απαίτηση παραµένουν στη γραµµατεία του δικαστηρίου µέχρι την πάροδο της προθεσµίας για την άσκηση ανακοπής κατά την παρούσα παράγραφο.

2. Η άσκηση της ανακοπής, η συζήτηση της οποίας προσδιορίζεται υποχρεωτικά εντός 60 ηµερών, αναστέλλει την εκτελεστότητα της διαταγής πληρωµής, µέχρι την ηµεροµηνία συζητήσεως και υπό τον όρο συζητήσεώς της. Το δικαστήριο που συζητεί την ανακοπή µπορεί να διατηρήσει την αναστολή της εκτελεστότητας µε εγγύηση ή χωρίς εγγύηση, ώσπου να εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση για την ανακοπή.

Η ανακοπή εκδικάζεται σε κάθε περίπτωση σύµφωνα µε τις διατάξεις των άρθρων 643 και 591 παρ.1β’ ΚΠολ∆».


«1. Αν η ανακοπή έχει ασκηθεί εµπρόθεσµα και νόµιµα και οι λόγοι της είναι νόµιµοι και βάσιµοι, το δικαστήριο ακυρώνει τη διαταγή πληρωµής.

∆ιαφορετικά απορρίπτει την ανακοπή και επικυρώνει τη διαταγή πληρωµής. 2. Αν δεν έχει ασκηθεί εµπρόθεσµα ανακοπή, εκείνος υπέρ του οποίου έχει

εκδοθεί η διαταγή πληρωµής µπορεί να επιδώσει πάλι τη διαταγή στον οφειλέτη, ο οποίος έχει το δικαίωµα να ασκήσει την ανακοπή µέσα σε προθεσµία δέκα εργασίµων ηµερών από τη νέα επίδοση. Στην περίπτωση αυτή η ανακοπή δεν αναστέλλει την εκτελεστότητα της διαταγής πληρωµής.

Αν περάσει άπρακτη και η παραπάνω προθεσµία, η διαταγή πληρωµής αποκτά δύναµη δεδικασµένου και είναι δυνατό να προσβληθεί µόνο µε αναψηλάφηση».

4. Στην παράγραφο 1 του άρθρου 643 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας µετά το δεύτερο εδάφιο προστίθενται νέα εδάφια, ως εξής:

«Η απόφασή του δηµοσιεύεται σε δηµόσια συνεδρίαση το αργότερο µέχρι και σαράντα οκτώ (48) ώρες µετά τη λήξη της προθεσµίας του άρθρου 591 παράγραφος 1, περίπτωση δ’ του ΚΠολ∆, καταχωριζόµενου του διατακτικού της στα πρακτικά. Αν για ειδικούς λόγους επιβάλλεται να επιφυλαχθεί ο δικαστής να εκδώσει την απόφασή του σε µεταγενέστερο χρόνο, έχει την υποχρέωση να γνωστοποιεί την ηµέρα και ώρα που θα δηµοσιευθεί η απόφαση, η οποία καταχωρίζεται στα πρακτικά, εντός αποκλειστικής προθεσµίας είκοσι (20) ηµερών από την συζήτηση της αγωγής. Εντός της ίδιας προθεσµίας οφείλει να συντάξει, χρονολογήσει και υπογράψει την απόφαση που περιέχει αιτιολογικό και διατακτικό».




΄Οσον αφορά τις παραγρ. 1,2 και 3 του ως άνω άρθρου: Στο σηµείο αυτό η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Ρένα

Ασηµακοπούλου, είπε τα εξής: «Σύµφωνα µε το περιεχόµενο των διατάξεων της παραγράφου 2 του άρθρου αυτού είναι βέβαιο ότι θα αυξηθεί ο αριθµός των ανακοπών κατά διαταγών πληρωµής, αλλά θα περιοριστεί ο αριθµός των αιτήσεων αναστολής εκτέλεσης των διαταγών πληρωµής. ΄Ετσι δηλαδή αφετηριάζεται αυτόµατα µε την ανακοπή και η αναστολή χωρίς να κατατίθεται αυτοτελής αίτηση αναστολής».

Γεώργιος Χρυσικός, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου: «Η αυτοδίκαιη αναστολή της εκτέλεσης, την οποία προτείνει εδώ ο νοµοθέτης, προϋποθέτει τη συζήτηση της ανακοπής εντός 60 ηµερών. ∆ιότι εάν δεν συζητηθεί αίρεται αυτοδίκαια η αναστολή. Εισηγούµαι λοιπόν να διατηρηθεί η προθεσµία των 60 ηµερών, αλλά να µην αφετηριάζει ο νόµος µε την ανακοπή, αυτοδικαίως και την αναστολή εκτέλεσης».

Θεοδώρα Γκοΐνη, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου: «Μα εάν ισχύσουν όλα αυτά, δηλαδή και η προθεσµία των 60 ηµερών και η αυτοδίκαιη άρση του δικαιώµατος κατάθεσης αίτησης αναστολής εκτέλεσης, αυτά θα είναι εις βάρος του διαδίκου».

Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες, Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου: «Νοµίζω θα πρέπει να εξετάσουµε εάν είναι εφικτό να προσδιορίζονται οι υποθέσεις εντός προθεσµίας 60 ηµερών. Επίσης προτείνω ότι η συζήτηση της ανακοπή δεν πρέπει να προσδιορίζεται υποχρεωτικά µέσα σε 60 ηµέρες. Για το λόγο τούτο θα πρέπει να απαλειφθεί η λέξη ΄΄υποχρεωτικά΄΄».

Εµµανουήλ Καλούδης, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου: «Εγώ νοµίζω ότι οι διατάξεις αυτές, που αφορούν τροποποιήσεις των άρθρων 632 και 633 του ΚΠολ∆, πρέπει να απαλειφθούν στο σύνολό τους».

Ρένα Ασηµακοπούλου, Πρόεδρος του Αρείου Πάγου: «Μήπως να ισχύσει η αναστολή εκτέλεσης και να αυξηθεί η προθεσµία των 60 ηµερών;»

Νικόλαος Λεοντής, Αρεοπαγίτης: «Εγώ προτείνω να ισχύσει η προθεσµία των 60 ηµερών και εάν δεν τηρηθεί να µπορεί να ασκηθεί αυτοτελής αίτηση αναστολής. Είναι δε βέβαιον ότι η προθεσµία των 60 ηµερών δεν θα τηρηθεί στην πράξη. ∆ηλαδή, αναστέλλεται εάν προσδιορισθεί εντός 60 ηµερών και υπό τον όρο συζητήσεως και σε περίπτωση µη προσδιορισµού εντός της προθεσµίας αυτής, αυτοτελώς να µπορεί να ασκηθεί αίτηση αναστολής. Ας λάβουµε επίσης υπόψη ότι οι ανακοπές σήµερα προσδιορίζονται για το 2015».



΄Αρθρο 14 παρ. 2 του σχεδίου νόµου

1. Ρένα Ασηµακοπούλου Ν

2. Ηλίας Γιαννακάκης Ο

3. Εµµανουήλ Καλούδης Ο

4. Θεοδώρα Γκοΐνη Ο


Εισηγητής Όπως η εισήγηση

6. Νικόλαος Ζαΐρης Ν

7. Χαράλαµπος ∆ηµάδης Ο

8. Βασίλειος Λυκούδης Ο

9. Γεώργιος Γιαννούλης Ο

10. Ανδρέας Τσόλιας Ο

11. ∆ήµητρα

Παπαντωνοπούλου Ο

12. Νικόλαος Λεοντής Ο

13. Βιολέττα Κυτέα Ο




14. Βαρβάρα Κριτσωτάκη Ν

15. Γεωργία Λαλούση Ν


Κουτσόπουλος Ν


Κωνσταντόπουλος Ο


Χριστοφίλου Ο

19. ∆ηµήτριος Μαζαράκης Ν

20. Χαράλαµπος Αθανασίου Ο

21. Παναγιώτης Ρουµπής Ο

22. Κωνσταντίνος Φράγκος Ν

23. Γεώργιος Αδαµόπουλος Ο

24. Νικόλαος Μπιχάκης Ο


Κατσαβριά Ο

26. Ιωάννης

Γιαννακόπουλος Ο


Ευαγγέλου Ο

28. Κωνσταντίνος Τσόλας Ο

29. ∆ηµήτριος Κράνης Ο

30. Ανδρέας Ξένος Ν

31. Κυριακούλα Γεροστάθη Ο

32. Ευφηµία

Λαµπροπούλου Ο


Γεωργόπουλος Ν

34. ∆ηµήτριος Κόµης Ο


Λαµπρόπουλος Ο

36. Αντώνιος Ζευγώλης Ν

37. Ερωτόκριτος Καλούδης Ο

38. Ασπασία Καρέλλου Ο

39. Γεράσιµος Φουρλάνος Ο

40. Μιλτιάδης Σπυρόπουλος Ο

41. Ιωάννα Πετροπούλου Ο


Πετρουλάκη Ν


Μπουρνάκα Ο

44. Εµµανουήλ Κλαδογένης Ο

45. Γεώργιος Σακκάς Ο

46. Μαρία Βασιλάκη Ο

Σηµειώνεται ότι στην παραπάνω ψηφοφορία το γράµµα «Ο» σηµαίνει ότι

τα µέλη δεν συµφωνούν µε την διάταξη, έτσι όπως προτείνεται στην παραγρ. 2 του ως άνω 14 άρθρο του σχεδίου νόµου. Προτείνουν να ισχύσει το παλαιό καθεστώς της διάταξης, σύµφωνα µε το οποίο η άσκηση της ανακοπής κατά διαταγής πληρωµής δεν επιφέρει και αναστολή εκτέλεσης. Υπέρ της απόψεως αυτής ψήφισαν 34 µέλη, οπότε αποτελεί και την άποψη της πλειοψηφίας.




Την άποψη αυτή διατύπωσε πριν την ψηφοφορία και ο παριστάµενος Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες.

Το γράµµα «Ν» σηµαίνει ότι τα µέλη συµφωνούν µε την τροποποίηση του σχεδίου νόµου. ∆ηλαδή η άσκηση της ανακοπής, η συζήτηση της οποίας προσδιορίζεται εντός προθεσµίας 60 ηµερών, θα αναστέλλει την συζήτησή της, εφόσον βέβαια συζητηθεί η υπόθεση. Υπέρ της απόψεως αυτής ψήφισαν 11 µέλη.

΄Οσον αφορά την παραγρ. 4 του ως άνω άρθρου, ισχύουν όσα παρακάτω αναφέρονται στο άρθρο 15.

Άρθρο 15

Ειδικές διαδικασίες-Συζήτηση 1. Η παράγραφος 1 του άρθρου 647 του Κώδικα Πολιτικής

∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής: «1. Κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 648 έως 661 δικάζονται όλες οι

κύριες ή παρεπόµενες διαφορές από µίσθωση κάθε είδους πράγµατος ή άλλου προσοδοφόρου αντικειµένου ή από επίµορτη αγροληψία, καθώς και διατάξεις των άρθρων 591 παρ. 1 β’ ΚΠολ∆ και 643 παρ. 1 ΚΠολ∆».


«3. Στις διαφορές που αναφέρονται στο άρθρο 663 εφαρµόζονται και οι διατάξεις των άρθρων 591 παρ. 1β’ και 643 παρ. 1 ΚΠολ∆, ενώ δεν εφαρµόζονται οι διατάξεις των άρθρων 466 έως 472»

3. Το άρθρο 672 Α του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής:

«Η συζήτηση των αγωγών επί των διαφορών για µισθούς υπερηµερίας και για καθυστερούµενους µισθούς προσδιορίζεται υποχρεωτικά εντός εξήντα (60) ηµερών. Σε περίπτωση που ασκηθεί αίτηση ασφαλιστικών µέτρων, αυτή συζητείται υποχρεωτικά κατά την ορισθείσα δικάσιµο της αγωγής».

4. Στο περιεχόµενο της παραγράφου 2 του άρθρου 681 Β’ του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας η λέξη « πολυµελή » αντικαθίσταται µε τη λέξη «µονοµελή».


«2. Αν η κύρια υπόθεση υπάγεται στην καθ’ ύλην αρµοδιότητα των ειρηνοδικείων τα ασφαλιστικά µέτρα διατάσσονται από αυτά. Το ίδιο ισχύει και για τη συναινετική εγγραφή ή άρση προσηµείωσης υποθήκης».

Γεώργιος Χρυσικός, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου: «Ως προς τις προθεσµίες που πρέπει να έχει ο δικαστής προκειµένου να εκδώσει την απόφασή του εγώ προτείνω, ανάλογα µε τη διαδικασία, τα εξής: α. Εκουσία, Σωµατεία και Κληρονοµητήρια: µε διαταγή χωρίς σκεπτικό, προθεσµία πένε (5) ηµερών, και µε απόφαση µε σκεπτικό, προθεσµία είκοσι (20) ηµερών β. Ασφαλιστικά µε απόφαση (µε συνοπτική αιτιολογία) προθεσµία τριάντα (30) ηµερών και γ. Εργατικά, Μισθώσεις, Εκτέλεση, Ανακοπές και λοιπές ειδικές διαδικασίες, προθεσµία εξήντα (60) ηµερών µε απόφαση. Τις προθεσµίες αυτές τις προτείνω προκειµένου να έχουµε µία επιτάχυνση στην απονοµή δικαιοσύνης. ΄Αλλωστε και παλαιότερα είχαµε δίµηνο στα εργατικά και ένας µήνας στις ειδικές διαδικασίες. Τα δε ασφαλιστικά ήταν είκοσι ηµέρες. Επίσης µην ξεχνάµε ότι: α. µε το άρθρο 24 παρ. 1 του ν. 1941/1991 προστέθηκε το άρθρο 672Α του Κπολ∆, µε το οποίο ορίσθηκε ότι στις υποθέσεις για µισθούς υπερηµερίας και για καθυστερούµενους µισθούς υποχρεωτικά εκδίδεται η απόφαση εντός 15 ηµερών στον α΄ βαθµό και εντός µηνός στο β΄ βαθµό από τη συζήτηση, χωρίς η προθεσµία αυτή να είναι ανατρεπτική ή να δηµιουργεί λόγο ακυρότητας, β. το άρθρο 91 του ΚΟ∆Κ∆Λ δεν προσδιορίζει το υποχρεωτικό ανώτερο όριο δηµοσίευσης της απόφασης για ως άνω διαδικασίες, τις οποίες δεν τις εντάσσει µέσα στο τετράµηνο και γ. για την αφαίρεση της δικογραφίας από τον δικαστή πρέπει να έχει παρέλθει οκτάµηνο από τη συζήτηση. Επίσης εισηγούµαι να µη γνωστοποιεί από της έδρας ο δικαστής την




ηµέρα και ώρα που θα εκδώσει την απόφασή του, όπως επίσης δεν δέχοµαι το 48ωρο.»

Εµµανουήλ Καλούδης, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου: «Υπάρχουν περιπτώσεις ανακοπών που είναι πολύ δύσκολες υποθέσεις και απαιτούν έρευνα δύο µηνών και πλέον. Οπότε οι προθεσµίες αυτές είναι δύσκολο να τηρηθούν. Όπως και στα εργατικά. Ο έλεγχος προθεσµιών και καθυστερήσεων ανήκει στην αρµοδιότητα των επιθεωρητών.

Ανδρέας Κράνης, Αρεοπαγίτης: «Πρέπει να πω ότι σε πανευρωπαϊκό επίπεδο δεν υπάρχει κώδικας πολιτικής δικονοµίας που να µαλώνει τους δικαστές, τάσσοντας προθεσµίες για την έκδοση αποφάσεων. Αυτό είναι ύλη του πειθαρχικού δικαίου και όχι του κώδικα πολιτικής δικονοµίας».




1. Ρένα Ασηµακοπούλου Όπως η εισήγηση

2. Ηλίας Γιαννακάκης Όπως η εισήγηση

3. Εµµανουήλ Καλούδης Α

4. Θεοδώρα Γκοΐνη Α



6. Νικόλαος Ζαΐρης Όπως η εισήγηση

7. Χαράλαµπος ∆ηµάδης Α

8. Βασίλειος Λυκούδης Α

9. Γεώργιος Γιαννούλης Α

10. Ανδρέας Τσόλιας Όπως η εισήγηση

11. ∆ήµητρα

Παπαντωνοπούλου Όπως η εισήγηση

12. Νικόλαος Λεοντής Όπως η εισήγηση

13. Βιολέττα Κυτέα Α

14. Βαρβάρα Κριτσωτάκη Όπως η εισήγηση

15. Γεωργία Λαλούση Όπως η εισήγηση


Κουτσόπουλος Όπως η εισήγηση


Κωνσταντόπουλος Όπως η εισήγηση


Χριστοφίλου Α

19. ∆ηµήτριος Μαζαράκης Όπως η εισήγηση

20. Χαράλαµπος Αθανασίου Α

21. Παναγιώτης Ρουµπής Όπως η εισήγηση

22. Κωνσταντίνος Φράγκος Όπως η εισήγηση

23. Γεώργιος Αδαµόπουλος Όπως η εισήγηση

24. Νικόλαος Μπιχάκης Α


Κατσαβριά Όπως η εισήγηση

26. Ιωάννης

Γιαννακόπουλος Όπως η εισήγηση


Ευαγγέλου Όπως η εισήγηση

28. Κωνσταντίνος Τσόλας Α

29. ∆ηµήτριος Κράνης Α




30. Ανδρέας Ξένος Α

31. Κυριακούλα Γεροστάθη Α

32. Ευφηµία

Λαµπροπούλου Α


Γεωργόπουλος Όπως η εισήγηση

34. ∆ηµήτριος Κόµης Α


Λαµπρόπουλος Α

36. Αντώνιος Ζευγώλης Όπως η εισήγηση

37. Ερωτόκριτος Καλούδης Α

38. Ασπασία Καρέλλου Α

39. Γεράσιµος Φουρλάνος Α

40. Μιλτιάδης Σπυρόπουλος Όπως η εισήγηση

41. Ιωάννα Πετροπούλου Όπως η εισήγηση


Πετρουλάκη Όπως η εισήγηση


Μπουρνάκα Όπως η εισήγηση

44. Εµµανουήλ Κλαδογένης Όπως η εισήγηση

45. Γεώργιος Σακκάς Όπως η εισήγηση

46. Μαρία Βασιλάκη Όπως η εισήγηση

Σηµειώνεται ότι στην παραπάνω ψηφοφορία η φράση ΄΄όπως η

εισήγηση΄΄, σηµαίνει ότι τα µέλη συµφωνούν µε την τροποποίηση των διατάξεων, που προτείνεται µε το ως άνω 15 άρθρο, όπως διαµορφώθηκε µε την προηγηθείσα εισήγηση, δηλαδή να µηδηµοσιεύονται οι αποφάσεις µέσα σε σαράντα οκτώ (48) ώρες, να µην επιβάλλεται στον δικαστή, αν για ειδικούς λόγους δεν πρέπει να επιφυλαχθεί να εκδώσει την απόφαση αµέσως επί της έδρας, και να µην ανακοινώνεται από έδρας η ηµέρα και η ώρα που θα δηµοσιεύεται η απόφαση. Επίσης, όσον αφορά τις προθεσµίες που πρέπει να έχει ο δικαστής προκειµένου να εκδώσει την απόφασή του, ανάλογα µε τη διαδικασία, να ισχύσουν τα εξής: α. Εκουσία διαδικασία, Σωµατεία και Κληρονοµητήρια: µε διαταγή χωρίς σκεπτικό, προθεσµία πένε (5) ηµερών, και µε απόφαση µε σκεπτικό, σε προθεσµία είκοσι (20) ηµερών, β. Ασφαλιστικά Μέτρα µε απόφαση (µε συνοπτική αιτιολογία): 1) ως προς τη νοµική και ουσιαστική ύπαρξη ή ανυπαρξία του επικαλουµένου δικαιώµατος (χωρίς την παράθεση µακροσκελών νοµικών σκέψεων) και 2) ως προς τη συνδροµή ή µη επικειµένου κινδύνου, σε προθεσµία τριάντα (30) ηµερών και γ. Εργατικά, Μισθώσεις, Εκτέλεση, Ανακοπές και λοιπές ειδικές διαδικασίες, σε προθεσµία εξήντα (60) ηµερών µε απόφαση. Υπέρ της απόψεως αυτής, που συντάχθηκε µε την εισήγηση, ψήφισαν 27 µέλη, η οποία αποτελεί και την άποψη της πλειοψηφίας.

Το γράµµα «Α» σηµαίνει ότι τα µέλη δεν συµφωνούν µε τις τροποποιήσεις, που εισάγει το ως άνω άρθρο 15 και τάσσονται υπέρ των διατάξεων, όπως αυτές ισχύουν σήµερα. Προτείνουν δηλαδή την απάλειψη του προτεινόµενου άρθρου. Υπέρ της απόψεως αυτής ψήφισαν 19 µέλη.

Την άποψη αυτή (της µειοψηφίας) διατύπωσε πριν την ψηφοφορία και ο παριστάµενος Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες.

Άρθρο 16

Ασφαλιστικά µέτρα-Προσωρινή διαταγή Το τρίτο εδάφιο της παραγράφου 4 του άρθρου 691 του Κώδικα

Πολιτικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται και προστίθεται νέο εδάφιο, ως εξής:




«Σε κάθε περίπτωση αν γίνει δεκτό το αίτηµα για έκδοση προσωρινής διαταγής η σχετική αίτηση ασφαλιστικών µέτρων προσδιορίζεται για συζήτηση µέσα σε τριάντα ηµέρες. Αναβολή της συζήτησης δεν επιτρέπεται, άλλως παύει αυτοδικαίως η ισχύς της προσωρινής διαταγής, εκτός αν αυτή παραταθεί από το δικαστήριο που εκδικάζει την αίτηση».

2. Στο άρθρο 691 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας προστίθεται παράγραφος 5, ως εξής και η παράγραφος 5 αυτού αναριθµείται σε 6 :

«5. Το δικαστήριο αποφαίνεται οριστικά αµέσως και δέχεται ή απορρίπτει την αίτηση. Η απόφασή του δηµοσιεύεται σε δηµόσια συνεδρίαση µετά την περάτωση της ακροαµατικής διαδικασίας και το αργότερο µέχρι και σαράντα οκτώ (48) ώρες µετά την συζήτηση, καταχωριζοµένου του διατακτικού της κάτω από την αίτηση ή στα πρακτικά. Αν για ειδικούς λόγους επιβάλλεται να επιφυλαχθεί το δικαστήριο να εκδώσει την απόφασή του σε µεταγενέστερο χρόνο, αυτός που διευθύνει την συζήτηση έχει την υποχρέωση να γνωστοποιεί την ηµέρα και ώρα που θα δηµοσιευθεί η απόφαση µε συνοπτική αιτιολογία ως προς την ύπαρξη ή ανυπαρξία του επικαλούµενου δικαιώµατος και τη συνδροµή ή µη επικείµενου κινδύνου ή επείγουσας περίπτωσης, εντός αποκλειστικής προθεσµίας είκοσι (20) ηµερών από την συζήτηση της αίτησης. Εντός της ίδιας προθεσµίας ο δικαστής που εκδίδει την απόφαση οφείλει να συντάξει, χρονολογήσει και υπογράψει την απόφαση».

Στη συνέχεια, ακολούθησε διαλογική συζήτηση µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας και αφού διεξήχθη ψηφοφορία, τα µέλη οµόφωνα αποδέχθηκαν την προηγηθείσα εισήγηση κατά το αντίστοιχο άρθρο και τάχθηκαν υπέρ των τροποποιήσεων, που προτείνονται µε το ως άνω 16 άρθρο του σχεδίου νόµου, λαµβανοµένων υπόψη και των όσων ελέχθησαν αµέσως παραπάνω, σχετικά µε το άρθρο 15 του σχεδίου νόµου.

Ο παριστάµενος Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες,διατύπωσε την άποψη πριν την ψηφοφορία, ότι πρέπει να συνεχίσει να εφαρµόζεται το ισχύον καθεστώς των σχετικών διατάξεων και να µην εφαρµοστεί το ως άνω άρθρο του σχεδίου νόµου.

Άρθρο 17 Υποθέσεις εκουσίας δικαιοδοσίας

1. Η παράγραφος 1 του άρθρου 740 αντικαθίσταται ως εξής: «1. Στην αρµοδιότητα των ειρηνοδικείων υπάγονται οι υποθέσεις οι οποίες

αναφέρονται στο άρθρο 739, εκτός από την ανακοπή του άρθρου 787 και 82 ΑΚ, η οποία υπάγεται στην αρµοδιότητα του µονοµελούς πρωτοδικείου.».

2. Η παράγραφος 3 του άρθρου 740 αντικαθίσταται ως εξής: «3. Στην κατά την πρώτη παράγραφο του παρόντος αρµοδιότητα των

ειρηνοδικείων υπάγεται και η θέση προσώπου σε ακούσια νοσηλεία, σύµφωνα µε τις διατάξεις του ουσιαστικού δικαίου».

3. Η παράγραφος 1 του άρθρου 747 αντικαθίσταται ως εξής: «1. Η αίτηση ασκείται µε δικόγραφο που πρέπει να κατατεθεί στη γραµµατεία

του ειρηνοδικείου στο οποίο απευθύνεται. Η αίτηση µπορεί να ασκηθεί και προφορικά, οπότε συντάσσεται έκθεση».

4. Η παράγραφος 4 του άρθρου 747 αντικαθίσταται ως εξής: «4. Όταν κατά το νόµο το δικαστήριο έχει την εξουσία να ενεργεί

αυτεπαγγέλτως, µπορεί να διατάξει την εισαγωγή της υπόθεσης προς συζήτηση µε πράξη του. Η πράξη πρέπει να περιλαµβάνει το αντικείµενο της υπόθεσης, υπογράφεται από αυτόν που την εκδίδει και αναφέρεται στο βιβλίο που τηρείται κατά το άρθρο 776».

5. Η παράγραφος 1 του άρθρου 748 αντικαθίσταται ως εξής: «1. Η αίτηση υποβάλλεται χωρίς υπαίτια καθυστέρηση από τη γραµµατεία στο

δικαστήριο για να ορίσει δικάσιµο. Στην περίπτωση αυτή εφαρµόζεται το άρθρο 226. Κατά την περίοδο των δικαστικών διακοπών, των Χριστουγέννων Νέου Έτους και του Πάσχα, η δικάσιµος ορίζεται, υποχρεωτικά, εντός τριάντα ηµερών από την επανέναρξη της κανονικής λειτουργίας των δικαστηρίων».




6. Η παράγραφος 3 του άρθρου 748 αντικαθίσταται ως εξής: «3. Ο ειρηνοδίκης που είναι αρµόδιος κατά την παρ. 1 µπορεί να διατάξει την

κλήτευση τρίτων που έχουν έννοµο συµφέρον από τη δίκη. Η κλήτευση γίνεται µε κοινοποίηση αντιγράφου της αίτησης στο οποίο σηµειώνεται ο προσδιορισµός της δικασίµου».

7. Η παράγραφος 4 του άρθρου 748 αντικαθίσταται ως εξής: «4. Ο ειρηνοδίκης ορίζει την προθεσµία που κατά την κρίση του απαιτείται για

τις κοινοποιήσεις που αναφέρονται στις παρ. 2 και 3». 8. Το άρθρο 750 αντικαθίσταται ως εξής: «Ο εισαγγελέας πρωτοδικών δικαιούται να παρίσταται κατά τη συζήτηση στο

ακροατήριο ενώπιον του ειρηνοδικείου». 9. Το άρθρο 751 αντικαθίσταται ως εξής: «Μεταβολή της αίτησης επιτρέπεται µε άδεια του ειρηνοδίκη, εφόσον κατά την

κρίση του δεν βλάπτονται συµφέροντα εκείνων που µετέχουν στη δίκη ή τρίτων. Η µεταβολή αναφέρεται στο βιβλίο που τηρείται κατά το άρθρο 776».

10. Το άρθρο 756 αντικαθίσταται ως εξής: «Η απόφασή του δηµοσιεύεται σε δηµόσια συνεδρίαση µετά την περάτωση της

ακροαµατικής διαδικασίας και το αργότερο µέχρι και σαράντα οκτώ (48) ώρες µετά την συζήτηση, καταχωριζόµενου του διατακτικού της στα πρακτικά. Αν για ειδικούς λόγους επιβάλλεται να επιφυλαχθεί ο δικαστής να εκδώσει την απόφασή του σε µεταγενέστερο χρόνο, έχει την υποχρέωση να γνωστοποιεί την ηµέρα και ώρα που θα δηµοσιευθεί η απόφαση, η οποία καταχωρίζεται στα πρακτικά. Ο χρόνος αυτός δεν µπορεί να υπερβαίνει τις είκοσι (20) ηµέρες από την συζήτηση της αγωγής. Εντός της ίδιας προθεσµίας οφείλει να συντάξει, χρονολογήσει και υπογράψει σχέδιο της απόφασης που περιέχει το αιτιολογικό και το διατακτικό».

11. Η παράγραφος 3 του άρθρου 763 αντικαθίσταται ως εξής: «3. Αν ασκηθεί έφεση, το δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση, όπως και το

δικαστήριο που δικάζει την έφεση ή ο πρόεδρός του µπορούν κατά την κρίση τους, µε αίτηση κάποιου από εκείνους που έλαβαν µέρος στην πρωτόδικη δίκη, να αναστείλουν την ισχύ και την εκτέλεσή της, µέχρι να εκδοθεί απόφαση στην έφεση. Η απόφαση που διατάζει την αναστολή σηµειώνεται χωρίς υπαίτια καθυστέρηση στο βιβλίο που τηρείται κατά το άρθρο 776 και στο περιθώριο της απόφασης της οποίας αναστέλλεται η ισχύς και η εκτέλεση».

12. Το άρθρο 769 αντικαθίσταται ως εξής: «Αναίρεση έχουν δικαίωµα να ασκήσουν, και αν νίκησαν, ο αιτών, εκείνος κατά

του οποίου στρέφεται η αίτηση, ο εκκαλών, ο εφεσίβλητος, εκείνοι που άσκησαν κύρια και πρόσθετη παρέµβαση και οι καθολικοί και ειδικοί διάδοχοί τους, καθώς και ο εισαγγελέας πρωτοδικών. Οι διατάξεις του άρθρου 762 εφαρµόζονται και εδώ».

13. Η παράγραφος 1 του άρθρου 776 αντικαθίσταται ως εξής: «1. Σε κάθε ειρηνοδικείο τηρούνται βιβλία στα οποία καταχωρίζονται

περιληπτικά: α) οι αιτήσεις που υποβάλλονται κατά τη διαδικασία των άρθρων 740 έως 781

και οι αποφάσεις που εκδίδονται στις αιτήσεις αυτές, β) οι αιτήσεις ανάκλησης ή µεταρρύθµισης των αποφάσεων, τα ένδικα µέσα

που ασκούνται κατά των αποφάσεων, οι τριτανακοπές και οι σχετικές αποφάσεις, γ) οι αποφάσεις µε τις οποίες αναστέλλεται η ισχύς ή η εκτέλεση οποιασδήποτε

απόφασης». 14. Το άρθρο 787 αντικαθίσταται ως εξής: «1. Όταν ζητείται κατά το νόµο να διαταχθεί η εγγραφή σωµατείου στο βιβλίο

που τηρείται γι’ αυτό το σκοπό, ή η τροποποίηση του καταστατικού ή η εξουσιοδότηση για τη σύγκληση της συνέλευσης σωµατείου και τη ρύθµιση της προεδρίας της ή η διάλυση σωµατείου, αρµόδιος είναι ο Ειρηνοδίκης της περιφέρειας που έχει έδρα το σωµατείο. 2. ∆ικαίωµα ανακοπής κατά της διαταγής που δέχεται αίτηση εγγραφής σωµατείου ή τροποποίησης καταστατικού έχει ο




εισαγγελέας πρωτοδικών αυτεπαγγέλτως ή κατόπιν αίτησης της εποπτεύουσας αρχής καθώς και κάθε τρίτος που έχει έννοµο συµφέρον».


«Όταν ζητείται κατά το νόµο να χορηγηθεί άδεια για να ενεργηθεί πράξη εκτός από εκείνες που αναφέρονται στα άρθρα 792 και 797, αρµόδιο είναι το δικαστήριο της κατοικίας, και αν δεν υπάρχει κατοικία της διαµονής του αιτούντος. Αν πρόκειται για εκποίηση πραγµάτων, το ειρηνοδικείο στην περιφέρεια του οποίου βρίσκονται τα πράγµατα».


«1. Για τη δηµοσίευση δηµόσιας ή µυστικής ή έκτακτης διαθήκης αρµόδιος είναι ο ειρηνοδίκης της περιφέρειας, όπου εδρεύει ο συµβολαιογράφος, ο οποίος τη συνέταξε ή στον οποίο έχει κατατεθεί, ενώ για τη δηµοσίευση ιδιόγραφης διαθήκης και την κήρυξή της ως κύριας, ο ειρηνοδίκης στον οποίο προσάγεται για να δηµοσιευθεί.».


«3. Η κήρυξη ιδιόγραφης διαθήκης ως κυρίας γίνεται µε πράξη του αρµόδιου για τη δηµοσίευσή της ειρηνοδίκη, εφόσον πιθανολογηθεί γνησιότητα της γραφής και της υπογραφής του διαθέτη. Όταν η διαθήκη δηµοσιεύθηκε από προξενική αρχή, αρµόδιος για να την κηρύξει κύρια είναι ο ειρηνοδίκης του δικαστηρίου της κληρονοµίας».


«4. Τα αντίγραφα των δηµόσιων διαθηκών που δηµοσιεύονται και τα πρωτότυπα των µυστικών ή έκτακτων ή ιδιόγραφων διαθηκών, µε τα περικαλύµµατά τους, χρονολογούνται και υπογράφονται από τον ειρηνοδίκη ή τον πρόξενο και φυλάγονται στο αρχείο του ειρηνοδικείου ή του προξενείου».


«5. Αντίγραφα των πρακτικών δηµοσίευσης της διαθήκης αποστέλλονται χωρίς υπαίτια καθυστέρηση, µε επιµέλεια της γραµµατείας του δικαστηρίου ή του προξενείου, στη γραµµατεία του πρωτοδικείου Αθηνών, καθώς και στη γραµµατεία του πρωτοδικείου της τελευταίας κατοικίας ή διαµονής του διαθέτη και φυλάγονται στα αρχεία τους».


«5. Αντίγραφα διαθηκών και ανακλήσεων διαθηκών, που δηµοσιεύθηκαν στο εξωτερικό, µπορεί να κατατεθούν σε ελληνική προξενική αρχή ή στη γραµµατεία οποιουδήποτε ειρηνοδικείου. Η προξενική αρχή ή η γραµµατεία που παραλαµβάνει τα αντίγραφα συντάσσει επάνω σ’ αυτά πράξη κατάθεσης, όπου αναγράφει όσα κατατέθηκαν, εκείνον που τα κατέθεσε και την ηµεροµηνία της κατάθεσης. Τα αντίγραφα αυτά πρέπει να είναι επικυρωµένα από την αλλοδαπή αρχή που δηµοσίευσε τη διαθήκη. Αν είναι διατυπωµένες ολόκληρες ή εν µέρει, σε ξένη γλώσσα, πρέπει να επισυνάπτεται, κατά την κατάθεσή τους, µετάφραση στην ελληνική γλώσσα του ξενόγλωσσου µέρους τους, που έχει γίνει από το Υπουργείο Εξωτερικών, ελληνική προξενική αρχή ή δικηγόρο. Αντίγραφά τους αποστέλλονται χωρίς καθυστέρηση, µε επιµέλεια του προξένου που τα παρέλαβε ή της γραµµατείας του δικαστηρίου, στη γραµµατεία του πρωτοδικείου Αθηνών».


«Οι γραµµατείς των ειρηνοδικείων και των προξενικών αρχών τηρούν βιβλία των διαθηκών που δηµοσιεύονται και των αντιγράφων τους που οι γραµµατείες αυτές φυλάγουν, καθώς και των αντιγράφων που κατατίθενται ή φυλάγονται κατά την παρ. 6 του άρθρου 808 του κώδικα αυτού. Η γραµµατεία του πρωτοδικείου




Αθηνών τηρεί βιβλία των διαθηκών που δηµοσιεύονται από αυτό ή άλλα δικαστήρια και προξενικές αρχές, καθώς και των αντιγράφων τους που κατά την παρ. 6 του άρθρου 808 κατατίθενται στα άλλα δικαστήρια και τις προξενικές αρχές».


«∆ικαστήριο της κληρονοµίας είναι το ειρηνοδικείο στην περιφέρεια του οποίου ο κληρονοµούµενος είχε κατά το χρόνο του θανάτου του την κατοικία του και, αν δεν είχε κατοικία, τη διαµονή του, και αν δεν είχε ούτε διαµονή, το ειρηνοδικείο της πρωτεύουσας του κράτους».

23. Το πρώτο εδάφιο του άρθρου 819 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται και προστίθεται δεύτερο ως εξής:

«Ο ειρηνοδίκης του δικαστηρίου της κληρονοµίας µε αίτηση του κληρονόµου ή του καταπιστευµατοδόχου ή του κληροδόχου ή του εκτελεστή διαθήκης, η οποία αναρτάται για δέκα (10) ηµέρες σε ειδικό χώρο του καταστήµατος του Ειρηνοδικείου, χορηγεί το πιστοποιητικό για το κληρονοµικό δικαίωµά του. Στην περίπτωση που ασκηθεί εντός της ανωτέρω προθεσµίας παρέµβαση τρίτου, ο ειρηνοδίκης προσδιορίζει δικάσιµο για την συζήτησή τους προκειµένου να εκδοθεί απόφαση επ΄αυτών.»


«1. Η πράξη του ειρηνοδίκη και η απόφαση του δικαστηρίου της κληρονοµίας που τυχόν επιληφθεί πρέπει να περιέχει: α) το ονοµατεπώνυµο του κληρονοµουµένου, β) τα ονοµατεπώνυµα των κληρονόµων ή καταπιστευµατοδόχων ή κληροδόχων στους οποίους παρέχεται, γ) τις κληρονοµικές µερίδες του καθενός ή τα αντικείµενα τα οποία περιέρχονται στον καθένα, δ) τους όρους ή τους περιορισµούς µε τους οποίους η κληρονοµία, το καταπίστευµα ή η κληροδοσία περιέρχεται στον καθένα και, ιδιαίτερα αν πρόκειται για κληρονόµο, τα καταπιστεύµατα και τα κληροδοτήµατα που βαρύνουν τον κληρονόµο και ε) τα ονοµατεπώνυµα των εκτελεστών διαθήκης και τις εξουσίες που η διαθήκη τους παρέχει.

2. Αν το πιστοποιητικό χορηγείται σε εκτελεστή διαθήκης η πράξη του ειρηνοδίκη ή η απόφαση του δικαστηρίου πρέπει να περιέχει µόνο: α) το ονοµατεπώνυµο του κληρονοµουµένου και β) το ονοµατεπώνυµο του εκτελεστή διαθήκης και τις εξουσίες που του παρέχει η διαθήκη».


«Αρµόδιο να διατάξει, µε αίτηση οποιουδήποτε έχει έννοµο συµφέρον ή και αυτεπαγγέλτως, να αφαιρεθεί, να κηρυχθεί ανίσχυρο, να τροποποιηθεί ή να ανακληθεί το πιστοποιητικό είναι το δικαστήριο της κληρονοµίας».

26 Το άρθρο 826 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής:

«Ο ειρηνοδίκης, µε αίτηση οποιουδήποτε έχει έννοµο συµφέρον ή και αυτεπαγγέλτως, µπορεί, για να αποτραπεί κίνδυνος, να διατάξει τη σφράγιση πραγµάτων ορίζοντας συγχρόνως συµβολαιογράφο για να την διενεργήσει. Αρµόδιος είναι ο ειρηνοδίκης της περιφέρειας όπου βρίσκονται τα πράγµατα».

27. Το άρθρο 832 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής: «1. Αν η αποσφράγιση διατάσσεται για να γίνει απογραφή, ο ειρηνοδίκης µε την απόφασή του ορίζει συµβολαιογράφο και πραγµατογνώµονες κατά το άρθρο 838 παρ. 2 έως 4.

2. Αν ο ειρηνοδίκης κρίνει ότι δεν είναι αναγκαία η διατήρηση της σφράγισης και δεν πρόκειται να γίνει απογραφή, µε απόφασή του που διατάζει την αποσφράγιση ορίζει τον συµβολαιογράφο που θα την ενεργήσει».

28. Το άρθρο 841 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής: «1. Κάθε διαφορά ή δυσχέρεια που προκύπτει κατά τη σφράγιση, την αποσφράγιση ή την απογραφή δικάζεται από τον ειρηνοδίκη που τις διέταξε.




2. Ο συµβολαιογράφος, που ενεργεί τη σφράγιση, την αποσφράγιση και την απογραφή, αποφασίζει προσωρινά για τις διαφορές ή δυσχέρειες που παρουσιάζονται κατά τη διενέργειά τους και η απόφασή του καταχωρίζεται στην έκθεση και εκτελείται αµέσως. Οποιοσδήποτε έχει έννοµο συµφέρον µπορεί να ζητήσει από τον ειρηνοδίκη που αναφέρεται στην παρ. 1. να ανακαλέσει την απόφαση αυτή και να επαναφέρει τα πράγµατα στην προηγούµενη κατάσταση.

3. Οι αποφάσεις που εκδίδονται κατά την παρ. 1 έχουν προσωρινή ισχύ, δεν επηρεάζουν την κύρια υπόθεση και το δικαστήριο που είναι αρµόδιο να διατάξει ασφαλιστικά µέτρα µπορεί να τις τροποποιήσει ή να τις ανακαλέσει».


«1. Αν δεν οριστεί εµπρόθεσµα ο διαιτητής ή οι διαιτητές ή ο επιδιαιτητής και η συµφωνία για διαιτησία δεν ορίζει διαφορετικά, τους ορίζει µε αίτηση το ειρηνοδικείο. Αρµόδιο είναι το ειρηνοδικείο, στην περιφέρεια του οποίου ορίζει η συµφωνία ότι θα διενεργηθεί η διαιτησία, διαφορετικά το ειρηνοδικείο της κατοικίας όποιου υποβάλλει την αίτηση ή, αν δεν υπάρχει κατοικία, της διαµονής του. Αν δεν υπάρχει και διαµονή, το ειρηνοδικείο της πρωτεύουσας του κράτους».


«2. Η παρ. 1 εφαρµόζεται και όταν ο διαιτητής ή ο επιδιαιτητής που όρισε το ειρηνοδικείο πεθάνει ή για οποιοδήποτε λόγο αρνείται κωλύεται να διενεργήσει τη διαιτησία».

31. Το άρθρο 879 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής: «1. Σε κάθε ειρηνοδικείο τηρείται Κατάλογος διαιτητών τον οποίο καταρτίζει το πολυµελές πρωτοδικείο, σύµφωνα µε όσα ορίζονται µε διατάγµατα που εκδίδονται µε πρόταση του Υπουργού της ∆ικαιοσύνης.

2. Το ειρηνοδικείο ορίζει τους διαιτητές ή το διαιτητή από τον κατάλογο των διαιτητών και, αν δεν υπάρχει κατάλογος ή, αν συντρέχει κατά την κρίση του σοβαρός λόγος, ορίζει το κατάλληλο πρόσωπο».


«2. Όποιος αποδέχτηκε τον ορισµό του ως διαιτητή ή επιδιαιτητή µπορεί για σοβαρό λόγο να αρνηθεί να εκπληρώσει τα καθήκοντά του, ύστερα από άδεια του δικαστηρίου. Η άδεια παρέχεται από το ειρηνοδικείο του τόπου της κατοικίας του ή αν δεν υπάρχει κατοικία της διαµονής του και αν δεν υπάρχει και διαµονή, από το ειρηνοδικείο της πρωτεύουσας του κράτους, ύστερα από αίτησή του που δικάζεται κατά τη διαδικασία των άρθρων 741 επ. Η απόφαση δεν προσβάλλεται µε ένδικα µέσα, δεν ανακαλείται ούτε µεταρρυθµίζεται».

Στη συνέχεια, ακολούθησε διαλογική συζήτηση µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας και αφού διεξήχθη ψηφοφορία, τα µέλη οµόφωνα αποδέχθηκαν την προηγηθείσα εισήγηση κατά το αντίστοιχο άρθρο και τάχθηκαν υπέρ των τροποποιήσεων, που προτείνονται µε το ως άνω 17 άρθρο του σχεδίου νόµου. Πλην όµως, όσον αφορά την παραγρ. 10 του άρθρου αυτού, ισχύουν, όσα παραπάνω ελέχθησαν, για το άρθρο 15 (ισχύει η ίδια ψηφοφορία).

Άρθρο 18

Κήρυξη αλλοδαπού τίτλου εκτελεστού στην Ελλάδα Το άρθρο 905 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως

εξής: «1. Με την επιφύλαξη αυτών που ορίζουν διεθνείς συµβάσεις µπορεί να γίνει

στην Ελλάδα αναγκαστική εκτέλεση βασισµένη σε αλλοδαπό τίτλο από τότε που θα τον κηρύξει εκτελεστό µε διαταγή του δικαστή του µονοµελούς πρωτοδικείου της περιφέρειας όπου βρίσκεται η κατοικία και, αν δεν έχει κατοικία, η διαµονή του οφειλέτη και, αν δεν έχει ούτε διαµονή, του δικαστή του µονοµελούς πρωτοδικείου της πρωτεύουσας του κράτους.




2. Ο δικαστής του µονοµελούς πρωτοδικείου, κηρύσσει εκτελεστό τον αλλοδαπό τίτλο, εφόσον είναι εκτελεστός κατά το δίκαιο του τόπου όπου εκδόθηκε και δεν είναι αντίθετος προς τα χρηστά ήθη ή προς τη δηµόσια τάξη.

3. Αν ο αλλοδαπός τίτλος είναι δικαστική απόφαση, για να κηρυχθεί εκτελεστός πρέπει να συντρέχουν και οι όροι του άρθρου 323 αριθ.2 έως 5.

4. Οι διατάξεις των παρ. 1 έως 3 εφαρµόζονται και για την αναγνώριση δεδικασµένου από απόφαση αλλοδαπού δικαστηρίου που αφορά την προσωπική κατάσταση.

5. Τη διαταγή των παραγράφων 1 έως 3 ανακόπτει ενώπιον του Μονοµελούς Εφετείου αυτός που έχει έννοµο συµφέρον».

Στη συνέχεια, ακολούθησε διαλογική συζήτηση µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας και αφού διεξήχθη ψηφοφορία, 45 από τα µέλη τάχθηκαν υπέρ των τροποποιήσεων, που προτείνονται µε το ως άνω 18 άρθρο του σχεδίου νόµου.

Την άποψη αυτή (της πλειοψηφίας) διατύπωσε πριν την ψηφοφορία και ο παριστάµενος Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες.

Ένα (1) µέλος της Ολοµέλειας ο Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου Γεώργιος Χρυσικός συµφώνησε µε την προτεινόµενη τροποποίηση, που αποβλέπει στην απλοποίηση της σχετικής διαδικασίας, αλλά η κήρυξη της εκτελεστότητας έχει την άποψη ότι για τους λόγους που ανέπτυξε στην προηγηθείσα εισήγησή του κατά το αντίστοιχο άρθρο, στην οποία αναφέρεται, πρέπει να γίνεται µε απόφαση και όχι µε διάταξη, στην οποία θα διαλαµβάνονται και οι προϋποθέσεις κήρυξης της εκτελεστότητας.

Άρθρο 19

Ανακοπές στην αναγκαστική εκτέλεση 1. Η παράγραφος 1 του άρθρου 933 του Κώδικα Πολιτικής

∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής: «Αντιρρήσεις εκείνου κατά του οποίου στρέφεται η εκτέλεση και κάθε

δανειστή του που έχει έννοµο συµφέρον, οι οποίες αφορούν την εγκυρότητα του εκτελεστού τίτλου, τη διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης ή την απαίτηση, ασκούνται µόνο µε ανακοπή που εισάγεται στο ειρηνοδικείο, αν ο εκτελεστός τίτλος έχει εκδοθεί από το δικαστήριο αυτό, και στο Μονοµελές Πρωτοδικείο σε κάθε άλλη περίπτωση».


«Λόγοι ανακοπής που είναι ήδη γεννηµένοι και µπορούν να προταθούν στη δίκη της ανακοπής σύµφωνα µε το άρθρο 933 είναι απαράδεκτοι όταν προταθούν σε οποιαδήποτε µεταγενέστερη δίκη όπου ανακύπτει ζήτηµα κύρους της αυτής ή άλλης πράξης της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης.


«Στις δίκες σχετικά µε την εκτέλεση για την εκδίκαση των ανακοπών εφαρµόζονται οι διατάξεις των άρθρων 643 και 591 παρ. 1β’ ΚΠολ∆».


«Η άσκηση της ανακοπής του άρθρου 933 ΚΠολ∆, η συζήτηση της οποίας υποχρεωτικά προσδιορίζεται εντός εξήντα (60) ηµερών, αναστέλλει την αναγκαστική εκτέλεση. Το δικαστήριο που συζητεί την ανακοπή µπορεί να διατηρήσει την αναστολή της αναγκαστικής εκτέλεσης µε εγγύηση ή χωρίς εγγύηση, ώσπου να εκδοθεί οριστική απόφαση για την ανακοπή.»

5. Στην παράγραφο 1 του άρθρου 941 του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας προστίθεται δεύτερο εδάφιο ως εξής:

«Η παράγραφος 5 του άρθρου 943 εφαρµόζεται και στην αναγκαστική εκτέλεση για αφαίρεση κινητού»





«Την κατάσχεση δικαιωµάτων του άρθρου 1022 διατάζει ύστερα από αίτηση εκείνου υπέρ του οποίου γίνεται η εκτέλεση, το ειρηνοδικείο, κατά τη διαδικασία των άρθρων 741 επ.».

Στη συνέχεια, ακολούθησε διαλογική συζήτηση µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας και αφού διεξήχθη ψηφοφορία, τα µέλη οµόφωνα αποδέχθηκαν την προηγηθείσα εισήγηση κατά το αντίστοιχο άρθρο και τάχθηκαν υπέρ των τροποποιήσεων, που προτείνονται µε το ως άνω 19 άρθρο του σχεδίου νόµου, µε την επιφύλαξη όµως όσων ως άνω αποφασίσθηκαν κατόπιν ψηφοφορίας και που αφορούν τα άρθρα 15 και 17 του σχεδίου νόµου.

Άρθρο 20 Υποθέσεις εκουσίας δικαιοδοσίας βάσει

ειδικών νόµων Στο άρθρο 3 του Εισαγωγικού Νόµου του Κώδικα Πολιτικής ∆ικονοµίας

προστίθεται παράγραφος 4 ως εξής: «Στις περιπτώσεις που διατάξεις νόµων προσδιορίζουν, για τις υποθέσεις εκούσιας δικαιοδοσίας, αρµοδιότητα πρωτοδικείων, αρµόδια είναι τα ειρηνοδικεία. Εξαιρούνται µόνον οι υποθέσεις εκουσίας δικαιοδοσίας του ν. 3588/2007 (άρθρο 4), καθώς και του ν. 2664/1998».




ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ∆ΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΚΩ∆ΙΚΑ ΕΙΣΠΡΑΞΗΣ ∆ΗΜΟΣΙΩΝ ΕΣΟ∆ΩΝ

Άρθρο 21 ΚΕ∆Ε-∆ήλωση τρίτου

1. Το άρθρο 32 του ν.δ. 356/1974 (ΚΕ∆Ε) αντικαθίσταται ως εξής: «1. Μέσα σε οκτώ (8) ηµέρες αφότου του επιδοθεί το κατασχετήριο ο

τρίτος οφείλει να δηλώσει αν δεν οφείλει ή δεν οφείλει όλα τα αναφερόµενα στο κατασχετήριο έγγραφο χρήµατα, καθώς και άλλα πράγµατα ή αν δεν υποχρεούται σε άµεση απόδοσή τους λόγω υφισταµένων µεταξύ αυτού και του οφειλέτη συµφωνιών ή από άλλο νόµιµο λόγο.

2. Η δήλωση της παραγράφου 1 γίνεται µε έγγραφο που επιδίδεται µε δικαστικό επιµελητή σε εκείνον που εξέδωσε το κατασχετήριο έγγραφο».

2. Το πρώτο εδάφιο του άρθρου 34 του ν.δ. 356/1974 (ΚΕ∆Ε) αντικαθίσταται ως εξής:

«Ανακοπή κατά της δήλωσης ασκεί ο Προϊστάµενος ∆ΟΥ µέσα σε ένα µήνα από την επίδοσή της».



ΚΕΦΑΛΑΙΟ ∆΄

ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ∆ΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ ΠΤΩΧΕΥΤΙΚΟΥ ΚΩ∆ΙΚΑ Άρθρο 22

Τροποποίηση διατάξεων του Πτωχευτικού Κώδικα 1. Το άρθρο 11 του ν.3588/2007 (Πτωχευτικός Κώδικας)

αντικαθίσταται ως εξής:




«1. Ο γραµµατέας των πτωχεύσεων γνωστοποιεί αµέσως στον σύνδικο της πτώχευσης τη διάταξη της απόφασης για τη σφράγιση της πτωχευτικής περιουσίας. Η γνωστοποίηση γίνεται µε οποιοδήποτε πρόσφορο µέσο, ακόµη και µε τηλεοµοιοτύπηµα ή τηλεγράφηµα. Αρµόδιος για τη σφράγιση είναι ο σύνδικος της πτώχευσης, ο οποίος υποχρεούται να εκτελέσει τη σφράγιση εντός είκοσι τεσσάρων (24) ωρών.

2. Ο εισηγητής µπορεί να επιτρέψει να παραλειφθεί η σφράγιση της πτωχευτικής περιουσίας, αν κατά την κρίση του η απογραφή είναι δυνατόν να περαιωθεί εντός µιας (1) ηµέρας.

3. Ο σύνδικος θέτει τις σφραγίδες στις θύρες και τα παράθυρα του καταστήµατος του οφειλέτη και των λοιπών ακινήτων του, καθώς και επί των κινητών του που βρίσκονται εκτός κλειστού χώρου, ώστε να µην είναι δυνατή η είσοδος στα ακίνητα ή η αφαίρεση κινητών, χωρίς την καταστροφή των σφραγίδων.

4. ∆εν µπορεί να σφραγιστεί η κατοικία του οφειλέτη και της οικογένειάς του ή τα κινητά του κατά το άρθρο 953 παρ.3 του ΚΠολ∆ είναι ακατάσχετα. Επίσης εξαιρούνται από τη σφράγιση και παραδίδονται αµέσως στον σύνδικο τα πράγµατα που εξαιρέθηκαν από τη σφράγιση κατά το άρθρο 67, καθώς και τα εµπορικά βιβλία του οφειλέτη και τα βραχυπρόθεσµα αξιόγραφα ή αυτά που πρέπει να γίνουν αποδεκτά από τρίτο ή για τα οποία πρέπει να ληφθούν συντηρητικά µέτρα. Τα εµπορικά βιβλία θεωρούνται από τον σύνδικο και βεβαιώνεται µε συνοπτική έκθεση η κατάστασή τους, τα δε αξιόγραφα περιγράφονται ακριβώς στην έκθεση.

5. Για τη σφράγιση συντάσσεται από τον σύνδικο έκθεση, στην οποία αναφέρεται η περιγραφή των χώρων, όπου τέθηκαν οι σφραγίδες, τα σηµαντικά έγγραφα και οι διαθήκες που τυχόν ανευρέθηκαν, τα τυχόν εξαιρεθέντα από τη σφράγιση πράγµατα και καταχωρείται κάθε ισχυρισµός ή αντίρρηση των προσώπων που παρευρέθηκαν στη σφράγιση και κάθε τι που µπορεί να έχει σηµασία για την πτώχευση και υπέπεσε στην αντίληψη του συνδίκου.

6. Η σφράγιση µισθωµένου από τον οφειλέτη εµπορικού καταστήµατος, αποθήκης ή άλλου χώρου για την άσκηση της επιχείρησής του δεν εµποδίζει την εκτέλεση δικαστικής απόφασης που διατάσσει για οποιονδήποτε λόγο την απόδοση του µισθίου στον εκµισθωτή. Μεσεγγυούχος των πραγµάτων που τυχόν ευρεθούν στο µίσθιο είναι ο εκµισθωτής, µέχρι να παραληφθούν αυτά από τον σύνδικο και εφαρµόζονται σχετικά οι διατάξεις του άρθρου 956 παρ.4 του ΚΠολ∆».

2. Το άρθρο 68 του ν.3588/2007 (Πτωχευτικός Κώδικας) αντικαθίσταται ως εξής:

«1. Ο σύνδικος µέσα σε τρεις (3) ηµέρες από το διορισµό του και εφόσον έχει ολοκληρωθεί η σφράγιση, ζητεί από τον ειρηνοδίκη την αποσφράγιση της πτωχευτικής περιουσίας και προβαίνει στην απογραφή της. Ο οφειλέτης καλείται πριν δυο(2) ηµέρες, να παρευρίσκεται κατά την αποσφράγιση και απογραφή. Αν ο οφειλέτης έχει αποβιώσει, στη θέση αυτού καλούνται οι κληρονόµοι του.

2. Η απογραφή γίνεται από τον σύνδικο. Ο σύνδικος µπορεί µε την άδεια του εισηγητή να προσλάβει βοηθό της εκλογής του για τη σύνταξη της απογραφής και την εκτίµηση των πραγµάτων. Περί της απογραφής και της εκτίµησης των πραγµάτων συντάσσεται από το σύνδικο έκθεση που υπογράφεται από τον ίδιο και τα άλλα παρόντα πρόσωπα. Οι σφραγίδες αφαιρούνται διαδοχικά, ανάλογα µε την πορεία της απογραφής και κάθε διακοπή αναφέρεται στην έκθεση και υπογράφεται από όλους τους ανωτέρω. Εντός της επόµενης ηµέρας από την περάτωση της απογραφής, η έκθεση κατατίθεται στον εισηγητή και όποιος έχει έννοµο συµφέρον λαµβάνει από τον γραµµατέα αµέσως ατελώς αντίγραφο.

3. Μόλις περατωθεί η απογραφή, τα βιβλία και τα λοιπά έγγραφα, τα χρεόγραφα, εµπορεύµατα, τα χρήµατα και όλα τα πράγµατα γενικά της πτώχευσης παραδίδονται στον σύνδικο, ο οποίος βεβαιώνει την παράδοση επί του εγγράφου της εκθέσεως απογραφής αν ήδη δεν έχουν παραδοθεί σ’ αυτόν σύµφωνα µε το άρθρο 67».






ΜΕΡΟΣ Β΄

ΠΟΙΝΙΚΗ ∆ΙΚΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟ A ΄

ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΚΩ∆ΙΚΑ Άρθρο 23

Ρυθµίσεις για την δικαστική απέλαση

1. Η παράγραφος 1 του άρθρου 74 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:

«1. Με την επιφύλαξη των σχετικών διατάξεων που περιλαµβάνονται σε διεθνείς συµβάσεις που έχουν κυρωθεί από τη χώρα, το δικαστήριο µπορεί να διατάξει την απέλαση αλλοδαπού που καταδικάσθηκε σε κάθειρξη εάν κρίνει ότι η παραµονή του αλλοδαπού στη χώρα δεν συµβιβάζεται προς τους όρους της κοινωνικής συµβίωσης, λαµβάνοντας υπόψη ιδίως το είδος του εγκλήµατος για το οποίο καταδικάστηκε, τον βαθµό της υπαιτιότητας του αλλοδαπού, τις ειδικές συνθήκες τέλεσης της πράξης, τις συνέπειες αυτής, τον χρόνο παραµονής του αλλοδαπού στο Ελληνικό έδαφος, τη νοµιµότητα ή µη της παραµονής του, την εν γένει συµπεριφορά, τον επαγγελµατικό προσανατολισµό, την ύπαρξη οικογένειας και γενικότερα τον βαθµό ένταξης αυτού στην Ελληνική κοινωνία. Αν ο αλλοδαπός κατά τον χρόνο τέλεσης της πράξης ήταν ανήλικος, για την απέλασή του λαµβάνεται υπόψη και η τυχόν νόµιµη εγκατάσταση και παραµονή της οικογένειάς του στη χώρα ή στην περίπτωση που η οικογένειά του διαµένει στην αλλοδαπή, ο υφιστάµενος στη χώρα προορισµού σοβαρός κίνδυνος κατά της ζωής, της σωµατικής ακεραιότητας ή της προσωπικής ή γενετήσιας ελευθερίας του. Η απέλαση εκτελείται αµέσως µετά την έκτιση της ποινής ή την απόλυση από τις φυλακές. Το ίδιο ισχύει και όταν η απέλαση επιβλήθηκε από το δικαστήριο ως παρεπόµενη ποινή».

2. Οι παράγραφοι 3 και 4 του άρθρου 74 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίστανται ως εξής:

«3. Το δικαστήριο που αποφασίζει την απέλαση του αλλοδαπού δράστη επιβάλλει σε αυτόν απαγόρευση επανεισόδου του στη χώρα, για χρονικό διάστηµα δέκα (10) ετών ή επ’ αόριστον. Το συµβούλιο πληµµελειοδικών του τόπου του δικαστηρίου που επέβαλε την απέλαση, κατόπιν γνώµης της αρµόδιας αστυνοµικής αρχής, µπορεί να επιτρέψει την επιστροφή του αλλοδαπού στη χώρα, αφού περάσει µια τριετία από την εκτέλεση της απέλασης, µε την επιφύλαξη των διατάξεων του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο χρονικός περιορισµός του προηγούµενου εδαφίου δεν ισχύει σε περίπτωση αλλοδαπού ο οποίος έχει τελέσει γάµο µε Έλληνα υπήκοο, για όσο χρονικό διάστηµα διαρκεί ο γάµος, καθώς και σε περίπτωση παλιννοστούντος ελληνικής καταγωγής. Το συµβούλιο αποφαίνεται αµετάκλητα και µπορεί να εξετάσει νέα αίτηση για επιστροφή µόνο µετά την πάροδο ενός έτους από την απόρριψη της προηγούµενης.

4. α) Η απέλαση εκτελείται µε ενέργειες των αρµόδιων αστυνοµικών αρχών, σύµφωνα µε την οικεία νοµοθεσία περί αλλοδαπών.

β) Ο αλλοδαπός µέχρι την εκτέλεση της απέλασής του, παραµένει υπό κράτηση σε ειδικούς χώρους των καταστηµάτων κράτησης ή των θεραπευτικών καταστηµάτων ή σε ειδικούς χώρους των αστυνοµικών αρχών που δηµιουργούνται για τον σκοπό αυτό, µε εντολή του εισαγγελέα του τόπου έκτισης της ποινής.

γ) Αν η απέλαση που έχει διαταχθεί δεν είναι δυνατό να εκτελεσθεί, το συµβούλιο πληµµελειοδικών του τόπου κράτησης, κατόπιν πρότασης του αρµόδιου




εισαγγελέα, αναστέλλει την απέλαση και επιβάλλει τους όρους που προβλέπονται στην παράγραφο 3 του άρθρου 100 ή ορισµένους από αυτούς. Αν εκλείψουν οι λόγοι που επέβαλαν την αναστολή της απέλασης, η απόφαση για τη χορήγησή της ανακαλείται µε την ίδια διαδικασία.

δ) Η συνδροµή των προϋποθέσεων κράτησης επανελέγχεται ανά τρεις µήνες από τον εισαγγελέα του τόπου κράτησης. Το ανώτατο όριο κράτησης δεν µπορεί να υπερβαίνει το εξάµηνο. Μπορεί όµως, να παραταθεί για έξι µήνες, στις περιπτώσεις κατά τις οποίες, παρά τις εύλογες προσπάθειες των αρµόδιων υπηρεσιών η εκτέλεση της απέλασης, µολονότι είναι δυνατή, καθυστερεί, επειδή ο αλλοδαπός αρνείται να συνεργασθεί ή καθυστερεί η λήψη των αναγκαίων εγγράφων από τρίτες χώρες. Υπό τις ίδιες προϋποθέσεις και σε εντελώς εξαιρετικές περιπτώσεις, όταν αναµένεται η εκτέλεση της απέλασης σε σύντοµο χρονικό διάστηµα µετά την πάροδο του έτους, η κράτηση µπορεί να παραταθεί για έξι ακόµη µήνες.

ε) Για την παράταση της κράτησης αποφαίνεται αµετάκλητα το συµβούλιο πληµµελειοδικών του τόπου κράτησης. Πέντε µέρες πριν από την συµπλήρωση των εξαµήνων που προβλέπονται ανωτέρω, η αρµόδια αστυνοµική αρχή αναφέρει, µε αιτιολογηµένη έκθεσή της, στον εισαγγελέα πληµµελειοδικών τους λόγους µη εκτέλεσης της απέλασης καθώς και το εφικτόν ή µη αυτής. Ο εισαγγελέας µέσα σε δέκα µέρες εισάγει την δικογραφία στο αρµόδιο συµβούλιο. Αν η κράτηση δεν παραταθεί µέσα σε προθεσµία τριάντα ηµερών µετά τη συµπλήρωση των εξαµήνων που προβλέπονται ανωτέρω, ο εισαγγελέας πληµµελειοδικών διατάσσει την άρση της κράτησης του υπό απέλαση τελούντος αλλοδαπού.

στ) Ο κρατούµενος προς απέλαση αλλοδαπός µπορεί να υποβάλει αντιρρήσεις κατά της κράτησής του, για τις οποίες αποφαίνεται αµετάκλητα το συµβούλιο πληµµελειοδικών του τόπου κράτησης.»

3. Στο άρθρο 182 του Ποινικού Κώδικα η ισχύουσα διάταξη αριθµείται ως παράγραφος 1 και προστίθεται παράγραφος 2 ως εξής:

«2. Αλλοδαπός ο οποίος απελάθηκε σε εκτέλεση απόφασης δικαστηρίου, σε περίπτωση που παραβιάσει την απαγόρευση επιστροφής του στη χώρα τιµωρείται µε φυλάκιση τουλάχιστον δύο (2) ετών, η οποία δεν µετατρέπεται σε χρηµατική ποινή σε καµία περίπτωση και για οποιοδήποτε λόγο, ούτε αναστέλλεται µε οποιονδήποτε τρόπο σύµφωνα µε τα άρθρα 99 έως 104. Η άσκηση ενδίκων µέσων δεν έχει ανασταλτικό αποτέλεσµα».

Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες, αφού έλαβε το λόγο είπε τα εξής: «Προτείνω οι διατάξεις, που αφορούν θέµατα, τα οποία επιχειρεί να τροποποιήσει το σχέδιο νόµου µε το ως άνω άρθρο 23 δεν πρέπει να εφαρµοστούν. Απεναντίας πρέπει να διατηρηθούν, όπως ισχύουν σήµερα. ∆ιότι οι νέες διατάξεις δυσκολεύουν τη διαδικασία της απέλασης, η οποία πρέπει να διευκολύνεται».

Στη συνέχεια, ακολούθησε διαλογική συζήτηση µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας και αφού διεξήχθη ψηφοφορία, τα µέλη οµόφωνα αποδέχθηκαν την προηγηθείσα εισήγηση κατά το αντίστοιχο άρθρο και τάχθηκαν υπέρ της άποψης να απαλειφθεί εντελώς το ως άνω 23 άρθρο του σχεδίου νόµου και να συνεχίσουν να εφαρµόζονται οι σχετικές διατάξεις, όπως ισχύουν σήµερα.

Άρθρο 24 Τροποποίηση των άρθρων 110, 308, 314, 331, 333, 361, 362, 381,

407 ΠΚ 1. Το δεύτερο εδάφιο του άρθρου 110 του Ποινικού Κώδικα,

αντικαθίσταται ως εξής: «Ο εισαγγελέας και ο κατάδικος δεν κλητεύονται ενώπιον του συµβουλίου

και ο τελευταίος µπορεί, αφού λάβει γνώση, µέσω του διευθυντή του καταστήµατος κράτησης, της πρότασης του εισαγγελέα, να υποβάλει έγγραφο υπόµνηµα. Εάν όµως το συµβούλιο κρίνει ότι τούτο είναι αναγκαίο µπορεί να διατάξει την ενώπιόν του εµφάνιση του καταδίκου».




2. α. Τα εδάφια δεύτερο και τρίτο της παραγράφου 1 του άρθρου 308 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίστανται ως εξής:

«Αν η κάκωση ή η βλάβη της υγείας που του προξένησε είναι ελαφρά τιµωρείται µε κράτηση µέχρι έξι µηνών».

β. Το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 314 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:

«Αν η σωµατική βλάβη που προκλήθηκε είναι ελαφρά, επιβάλλεται κράτηση µέχρι τριών µηνών».

γ. Το άρθρο 331 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Όποιος ασκεί αυθαίρετα αξίωση σχετική µε δικαίωµα που ή το έχει

πραγµατικά ή από πεποίθηση το οικειοποιείται, τιµωρείται µε κράτηση µέχρι τριών µηνών. Η ποινική δίωξη ασκείται µόνο ύστερα από έγκληση».

δ. Το άρθρο 333 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Όποιος προκαλεί σε άλλον τρόµο ή ανησυχία απειλώντας τον µε βία ή

άλλη παράνοµη πράξη ή παράλειψη, τιµωρείται µε κράτηση µέχρι τριών µηνών. Η ποινική δίωξη ασκείται µόνο ύστερα από έγκληση».

ε. Το άρθρο 361 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Όποιος, εκτός από τις περιπτώσεις της δυσφήµισης (άρθρα 362 και 363),

προσβάλλει την τιµή άλλου µε λόγο ή µε έργο ή µε οποιονδήποτε άλλο τρόπο, τιµωρείται µε κράτηση µέχρι τριών µηνών».

στ. Το άρθρο 362 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Όποιος µε οποιονδήποτε τρόπο ενώπιον τρίτου ισχυρίζεται ή διαδίδει για

κάποιον άλλον γεγονός που µπορεί να βλάψει την τιµή ή την υπόληψή του, τιµωρείται µε κράτηση µέχρι τριών µηνών».

ζ. Η δεύτερη παράγραφος του άρθρου 381 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής:

«Αν η φθορά έχει αντικείµενο πράγµα ευτελούς αξίας ή η ζηµία που προξενήθηκε από τη φθορά είναι ελαφρά, ο υπαίτιος τιµωρείται µε κράτηση µέχρι τριών µηνών».

η. Το άρθρο 407 του Ποινικού Κώδικα αντικαθίσταται ως εξής: «Όποιος επαιτεί από φυγοπονία ή φιλοχρηµατία ή κατά συνήθεια τιµωρείται

µε κράτηση µέχρι τριών µηνών». ∆ιαδοχικά έλαβαν το λόγο οι κάτωθι: Γεώργιος Χρυσικός, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου: «Εδώ βλέπουµε

ότι το νοµοσχέδιο µε την παράγρ. 1 περνάει µία αρχή, όπου ο εισαγγελέας δεν θα παρίσταται πάντοτε, θα εξοµοιώνεται µε διάδικο και θα παρίσταται µόνον εφόσον θα καλείται και ο διάδικος. Ο διάδικος δεν καλείται πουθενά και µπορεί να υποβάλει υπόµνηµα. Εάν όµως κριθεί αναγκαία η προσέλευσή του, τότε θα παρίσταται και ο εισαγγελέας. Οπότε σε κάθε περίπτωση ο εισαγγελέας ακούγεται γιατί προτείνει εγγράφως, εάν όµως κρίνεται αναγκαία η εµφάνιση του κατηγορουµένου θα καλείται και ο εισαγγελέας»

Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες, Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου: «Αυτό έγινε για να προσαρµοστούµε µε αποφάσεις του Ευρωπαϊκού ∆ικαστηρίου και νοµίζω και εγώ ότι προκειµένου να µην υπάρχει αυτή η φοβερή επιβάρυνση του συµβουλίου πληµµελειοδικών, θα πρέπει να ισχύσει η τροποποίηση του σχεδίου νόµου».

Γεώργιος Χρυσικός, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου: «Με την παραγρ. 2 του σχεδίου νόµου επιχειρείται η ΄΄πταισµατοποίηση΄΄ των πράξεων της ελαφράς σωµατικής βλάβης, της ελαφράς σωµατικής βλάβης από αµέλεια, της ελαφράς ή ευτελούς αξίας φθοράς, της εξύβρισης, της απειλής, της δυσφήµησης, της αυτοδικίας και της επαιτείας. Συµφωνώ µε όλα αυτά πλην της πράξης της δυσφήµησης, η οποία πρέπει να παραµείνει πληµµέληµα. Πρέπει να αποφανθούµε να ληφθούν υπόψη και τα ακόλουθα κατά τη νοµοτεχνική επεξεργασία: 1) προκειµένου περί πταισµάτων, την ποινική δίωξη την ασκεί ο δηµόσιος κατήγορος. ∆ικαίωµα όµως έχει να την ασκήσει και ο πταισµατοδίκης. Στο ακροατήριο λοιπόν ποιος θα κατηγορεί; Ο αστυνόµος, για τα αστυνοµικά




πταίσµατα; 2) Με το ισχύον δίκαιο ο εισαγγελέας µπορεί να παρίσταται στο πταισµατοδικείο. Τώρα όµως εάν εφαρµοστεί το σχέδιο νόµου, θα παρατηρηθεί να περιφέρονται ανά τα πταισµατοδικεία οι εισαγγελείς. Επίσης ποιος θα συντάσσει το κατηγορητήριο; 3) Επιπλέον, υπάρχει και το εξής πρόβληµα: Οι αποφάσεις του πταισµατοδικείου, όπως ξέρουµε δεν καθαρογράφονται. Τώρα λοιπόν ο πταισµατοδίκης θα γράφει την απόφαση;

Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες, Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου: «∆εν συµφωνώ µε την ΄΄πταισµατοποίηση΄΄ που επιχειρείται. Οι ως άνω πράξεις πρέπει να συνεχίσουν να χαρακτηρίζονται πληµµελήµατα».

Στη συνέχεια, ακολούθησε διαλογική συζήτηση µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας και αφού διεξήχθη ψηφοφορία, τα µέλη οµόφωνα αποδέχθηκαν την προηγηθείσα εισήγηση κατά το αντίστοιχο άρθρο και τάχθηκαν υπέρ της τροποποίησης που εισάγεται µε την παραγρ. 1 του ως άνω 24 άρθρου του σχεδίου νόµου.

΄Οσον αφορά όµως την παράγραφο 2 του άρθρου αυτού επειδή διατυπώθηκαν διάφορες απόψεις, εν όψει και της προηγηθείσας εισήγησής ως προς την πράξη της δυσφήµισης, ακολούθησε ψηφοφορία µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας, η οποία έχει ως ακολούθως:


΄Αρθρο 24 παρ. 2 του σχεδίου νόµου

1. Ρένα Ασηµακοπούλου Όπως η εισήγηση

2. Ηλίας Γιαννακάκης Όπως η εισήγηση

3. Εµµανουήλ

Καλούδης Όπως η εισήγηση

4. Θεοδώρα Γκοΐνη Όπως η εισήγηση +

εξύβριση



6. Νικόλαος Ζαΐρης Όπως η εισήγηση +

απειλή

7. Χαράλαµπος ∆ηµάδης Α (πλην ελαφράς

σωµατικής βλάβης, η οποία να γίνει πταίσµα)

8. Βασίλειος Λυκούδης

Α (πλην ελαφράς ή ευτελούς αξίας φθοράς και επαιτείας, τα οποία να γίνουν πταίσµατα)

9. Γεώργιος Γιαννούλης Όπως η εισήγηση

10. Ανδρέας Τσόλιας Α

11. ∆ήµητρα

Παπαντωνοπούλου Όπως η εισήγηση +

απειλή

12. Νικόλαος Λεοντής Όπως η εισήγηση

13. Βιολέττα Κυτέα Όπως η εισήγηση +

απειλή

14. Βαρβάρα Κριτσωτάκη Όπως η εισήγηση +

απειλή

15. Γεωργία Λαλούση Όπως η εισήγηση


Κουτσόπουλος Όπως η εισήγηση


Κωνσταντόπουλος Όπως η εισήγηση


Χριστοφίλου Όπως η εισήγηση +

απειλή




19. ∆ηµήτριος Μαζαράκης Όπως η εισήγηση

20. Χαράλαµπος

Αθανασίου Όπως η εισήγηση +

απειλή

21. Παναγιώτης Ρουµπής Όπως η εισήγηση

22. Κωνσταντίνος

Φράγκος Όπως η εισήγηση

23. Γεώργιος

Αδαµόπουλος Όπως η εισήγηση +

απειλή

24. Νικόλαος Μπιχάκης Όπως η εισήγηση


Κατσαβριά Όπως η εισήγηση

26. Ιωάννης

Γιαννακόπουλος Όπως η εισήγηση


Ευαγγέλου Όπως η εισήγηση


29. ∆ηµήτριος Κράνης Όπως η εισήγηση +

απειλή


31. Κυριακούλα

Γεροστάθη Α

32. Ευφηµία

Λαµπροπούλου ΄Ως έχει το σχέδιο

νόµου


Γεωργόπουλος Όπως η εισήγηση +

απειλή




36. Αντώνιος Ζευγώλης Όπως η εισήγηση

37. Ερωτόκριτος

Καλούδης Όπως η εισήγηση +

απειλή

38. Ασπασία Καρέλλου Όπως η εισήγηση

39. Γεράσιµος Φουρλάνος Όπως η εισήγηση +

απειλή

40. Μιλτιάδης

Σπυρόπουλος Όπως η εισήγηση

41. Ιωάννα Πετροπούλου Όπως η εισήγηση


Πετρουλάκη Όπως η εισήγηση


Μπουρνάκα Όπως η εισήγηση +

εξύβριση


Κλαδογένης Όπως η εισήγηση

45. Γεώργιος Σακκάς Όπως η εισήγηση

46. Μαρία Βασιλάκη Όπως η εισήγηση +

απειλή

Σηµειώνεται ότι στην παραπάνω ψηφοφορία η φράση ΄΄όπως η

εισήγηση΄΄, σηµαίνει ότι τα µέλη συµφωνούν µε την τροποποίηση των διατάξεων, που προτείνεται µε την παράγραφο 2 του ως άνω 24 άρθρου του σχεδίου νόµου, εκτός της πράξης της δυσφήµησης, η οποία πρέπει να παραµείνει πληµµέληµα. ΄Οπου προστίθεται στη φράση ΄΄όπως η εισήγηση΄΄ και άλλη πράξη (π.χ. + απειλή ή + εξύβριση), τότε και αυτή προτείνεται να παραµείνει




πληµµέληµα. ΄Οπου σηµειώνεται το γράµµα «Α» σηµαίνει ότι τα µέλη δεν συµφωνούν µε την προτεινόµενη τροποποίηση του σχεδίου νόµου και τάσσονται υπέρ του ισχύοντος καθεστώτος.

΄Αρα: 23 µέλη τάχθηκαν υπέρ της εισήγησης, 12 µέλη τάχθηκαν υπέρ της εισήγησης + απειλή, 6 µέλη τάχθηκαν υπέρ της απάλειψης όλης της παρ. 2 του ως άνω 24 άρθρου του σχεδίου νόµου, 2 µέλη τάχθηκαν υπέρ της εισήγησης + εξύβριση, 1 µέλος τάχθηκε υπέρ της παραγρ. 2 ως έχει στο σχέδιο νόµου, 1 µέλος τάχθηκε υπέρ της απάλειψης της παραγρ. 2 του ως άνω άρθρου, πλην όµως η πράξη της ελαφράς σωµατικής βλάβης να γίνει πταίσµα, 1 µέλος τάχθηκε υπέρ της απάλειψης της παραγρ. 2 του ως άνω άρθρου, πλην όµως οι πράξεις της ελαφράς ή ευτελούς αξίας φθοράς και επαιτείας να γίνουν πταίσµατα.

Άρθρο 25

Αναπροσαρµογή ποσών 1. Το προβλεπόµενο στις διατάξεις: α) της παραγράφου 3 του άρθρου

159, β) του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 3 του άρθρου 216, γ) του δεύτερου εδαφίου του άρθρου 235, δ) της παραγράφου 2 του άρθρου 236, ε) της παραγράφου 2 του άρθρου 237, στ) του στοιχείου β΄ της παραγράφου 3 του άρθρου 237, ζ) της παραγράφου 3 του άρθρου 242, η)της περίπτωσης γ΄ στοιχείο 2 του άρθρου 256, θ) της περίπτωσης γ΄ στοιχείο 2 του άρθρου 258, ι) του δεύτερου εδαφίου της παραγράφου 4 του άρθρου 292 Α, ια) της περίπτωσης ε΄ του άρθρου 374, ιβ) του δεύτερου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 375 ιγ) του δεύτερου εδαφίου της παραγράφου 2 του άρθρου 375 και ιδ) της περίπτωσης β΄ της παραγράφου 3 του άρθρου 386 του Ποινικού Κώδικα, ποσό των εβδοµήντα τριών χιλιάδων (73.000) ευρώ αναπροσαρµόζεται στο ποσό των τριακοσίων χιλιάδων (300.000) ευρώ.

2. Το προβλεπόµενο στις διατάξεις: α) του δεύτερου εδαφίου της παραγράφου 3 του άρθρου 216, β) της περίπτωσης γ΄ στοιχείο 1 του άρθρου 256, γ) της περίπτωσης γ΄ του άρθρου 258, δ) της περίπτωσης α΄ της παραγράφου 3 του άρθρου 386 και ε) δεύτερου εδαφίου του άρθρου 390 του Ποινικού Κώδικα, ποσό των δεκαπέντε χιλιάδων (15.000) ευρώ αναπροσαρµόζεται στο ποσό των εξήντα χιλιάδων (60.000 ) ευρώ.

΄Ελαβαν το λόγο οι κάτωθι: Γεώργιος Χρυσικός, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου: «Προτείνω να

µην συµφωνήσει η Ολοµέλεια στην προτεινόµενη τροποποίηση για τις ήδη προβλεπόµενες κακουργηµατικές πράξεις, (παραγρ. 1 του ως άνω άρθρου) αλλά να συµφωνήσει ως προς το να αναχθούν σε πληµµεληµατικές πράξεις (παραγρ. 2 του ως άνω άρθρου) όλες οι αναφερόµενες πράξεις της πρώτης κατηγορίας και µέχρι του ποσού των 30.000 ευρώ ως προς την παράνοµη βλάβη και το παράνοµο όφελος που επιδιώχθηκε (αλλά µόνον για τις πράξεις της πλαστογραφίας και της απάτης).

Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες, Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου: «∆εν συµφωνώ µε τις τροποποιήσεις που εισάγονται µε την παραγρ. 1 του ως άνω άρθρου, για τους ίδιους λόγους που αναφέρει ο εισηγητής στην εισήγησή του. Συµφωνώ µε την εισήγηση ως προς την παραγρ. 2 του άρθρου».

Στη συνέχεια, επειδή διατυπώθηκαν διάφορες απόψεις, ακολούθησε ψηφοφορία µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας, η οποία έχει ως ακολούθως:



1.

Ρένα Ασηµακοπούλου Όπως η εισήγηση

2.

Ηλίας Γιαννακάκης Όπως η εισήγηση +

αναπροσαρµογή από 73.000 σε 100.000 ευρώ

3.

Εµµανουήλ Καλούδης Α




4.

Θεοδώρα Γκοΐνη Όπως η εισήγηση

5.

Γεώργιος Χρυσικός-Εισηγητής

Όπως η εισήγηση

6.

Νικόλαος Ζαΐρης Όπως η εισήγηση

7.

Χαράλαµπος ∆ηµάδης Α

8.

Βασίλειος Λυκούδης Όπως η εισήγηση

9.

Γεώργιος Γιαννούλης Α

10.

Ανδρέας Τσόλιας Α

11.

∆ήµητρα Παπαντωνοπούλου


12.

Νικόλαος Λεοντής Όπως η εισήγηση

13.

Βιολέττα Κυτέα Α

14.

Βαρβάρα Κριτσωτάκη Όπως η εισήγηση

15.

Γεωργία Λαλούση Όπως η εισήγηση

16.

Γρηγόριος Κουτσόπουλος Α

17.

Νικόλαος Κωνσταντόπουλος


18.

Βασιλική Θάνου-Χριστοφίλου


19.

∆ηµήτριος Μαζαράκης Όπως η εισήγηση

20.

Χαράλαµπος Αθανασίου Όπως η εισήγηση +


21.

Παναγιώτης Ρουµπής Όπως η εισήγηση +


22.

Κωνσταντίνος Φράγκος Όπως η εισήγηση

23.

Γεώργιος Αδαµόπουλος Α

24.

Νικόλαος Μπιχάκης Όπως η εισήγηση

25.

Α.Βασιλακοπούλου-Κατσαβριά


26.

Ιωάννης Γιαννακόπουλος Όπως η εισήγηση

27.

Χρυσόστοµος Ευαγγέλου Όπως η εισήγηση

28.

Κωνσταντίνος Τσόλας Όπως η εισήγηση

29.

∆ηµήτριος Κράνης Όπως η εισήγηση




30.

Ανδρέας Ξένος Α

31.

Κυριακούλα Γεροστάθη Α

32.

Ευφηµία Λαµπροπούλου Α

33.

Αθανάσιος Γεωργόπουλος


34.

∆ηµήτριος Κόµης Α

35.

Βασίλειος Λαµπρόπουλος Α

36.

Αντώνιος Ζευγώλης Α

37.

Ερωτόκριτος Καλούδης Όπως η εισήγηση

38.

Ασπασία Καρέλλου Όπως η εισήγηση +


39.

Γεράσιµος Φουρλάνος Α

40.

Μιλτιάδης Σπυρόπουλος Α

41.

Ιωάννα Πετροπούλου Όπως η εισήγηση

42.

Ειρ. Κιουρκτσόγλου-Πετρουλάκη

Α

43.

∆ήµητρα Λεοντάρη-Μπουρνάκα

Α

44.

Εµµανουήλ Κλαδογένης Α

45.

Γεώργιος Σακκάς Α

46.

Μαρία Βασιλάκη Α

Σύµφωνα µε την παραπάνω ψηφοφορία όπου σηµειώνεται το

γράµµα «Α» σηµαίνει ότι τα µέλη προτείνουν την απάλειψη του ως άνω 25 άρθρου του σχεδίου νόµου, ώστε να εφαρµόζονται οι ισχύουσες διατάξεις. Η φράση ΄΄όπως η εισήγηση΄΄ σηµαίνει την τροποποίηση των ισχυουσών διατάξεων, όπως παραπάνω πρότεινε ο εισηγητής, µόνο ως προς τις πράξεις της υπεξαίρεσης και της απάτης από δέκα πέντε χιλιάδες (15.000) ευρώ του οφέλους ή της ζηµίας σε τριάντα χιλιάδες (30.000) ευρώ και για καµία άλλη πράξη και η φράση ΄΄όπως η εισήγηση + αναπροσαρµογή από 73.000 ευρώ σε 100.000 ευρώ΄΄σηµαίνει ότι τα µέλη συµφωνούν µε τον εισηγητή, όµως προσθέτουν την αναπροσαρµογή των 70.000 ευρώ σε 100.000 ευρώ (παραγρ. 1 του άρθρου).

Εποµένως: 22 µέλη ψήφισαν υπέρ της εισήγησης, 20 µέλη ψήφισαν την απάλειψη του άρθρου και 4 µέλη ψήφισαν υπέρ της εισήγησης προσθέτοντας την αναπροσαρµογή των 70.000 ευρώ σε 100.000 ευρώ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ B ΄ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΩ∆ΙΚΑ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ∆ΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Άρθρο 26 Ρυθµίσεις για την εξαίρεση των δικαστικών προσώπων




1. Το τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 2 του άρθρου 16 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, αντικαθίσταται ως εξής:

«Αν η αίτηση αφορά την εξαίρεση ολόκληρου του πολυµελούς δικαστηρίου (άρθρο 136 εδ. α΄) ή περισσότερα από ένα µέλη αυτού, η κατάθεσή της γίνεται τουλάχιστον οκτώ (8) ηµέρες πριν από την ηµέρα που έχει προσδιοριστεί για τη συζήτηση της υπόθεσης».

2. Η παράγραφος 3 του άρθρου 16 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, αντικαθίσταται ως εξής:

«3. Οι αιτήσεις εξαίρεσης κατά των δικαστικών προσώπων που συµπράττουν ή πρόκειται να συµπράξουν στην ίδια υπόθεση υποβάλλονται εφάπαξ ως προς όλους τους λόγους εξαίρεσης και καθ’ όλων των προσώπων αυτών πριν από την επιχείρηση της διαδικαστικής ενέργειας. Το δικαστήριο ή το δικαστικό συµβούλιο αποφαίνονται µε ενιαία απόφαση. Κάθε µεταγενέστερη αίτηση δεν λαµβάνεται υπόψη και απορρίπτεται ως απαράδεκτη από το ίδιο δικαστήριο ή συµβούλιο. Όταν η αίτηση εξαίρεσης κατά ενός, περισσοτέρων ή όλων των µελών του δικαστηρίου ή του συµβουλίου, κρίνεται ότι είναι αόριστη ως προς τα πραγµατικά γεγονότα ή προδήλως ανεπίδεκτη εκτίµησης ή ασκείται καταχρηστικά απορρίπτεται στην ίδια συνεδρίαση από την ίδια σύνθεση του δικαστηρίου ή συµβουλίου στο οποίο υποβάλλεται».

3. Ο τίτλος και το άρθρο 17 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας αντικαθίστανται ως εξής:

«Άρθρο 17. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΥΠΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ. 1. Η αίτηση εξαίρεσης πρέπει να περιέχει µε σαφήνεια τους λόγους της εξαίρεσης του δικαστικού προσώπου, να µνηµονεύει ειδικώς τα πραγµατικά γεγονότα στα οποία στηρίζονται οι λόγοι αυτοί και να αναφέρει τα µέσα της απόδειξής τους. ∆ιαφορετικά η αίτηση απορρίπτεται ως απαράδεκτη στην ίδια συνεδρίαση από την ίδια σύνθεση του δικαστηρίου ή συµβουλίου στο οποίο υποβάλλεται.

2. Την αίτηση εξαίρεσης πρέπει να υπογράφει ό ίδιος ο αιτών ή πληρεξούσιος που έχει ειδική γι’ αυτό πληρεξουσιότητα. Μεταγενέστερη προσκόµιση του εγγράφου της πληρεξουσιότητας δεν επιτρέπεται για κανένα λόγο. Στο έγγραφο της πληρεξουσιότητας πρέπει να αναφέρονται ειδικά και συγκεκριµένα οι λόγοι για τους οποίους ζητείται η εξαίρεση. Σε περίπτωση µη τήρησης των άνω διατυπώσεων, η αίτηση απορρίπτεται ως απαράδεκτη από την ίδια σύνθεση του δικαστηρίου ή συµβουλίου στο οποίο υποβάλλεται.

3. Η αίτηση εξαίρεσης εγχειρίζεται στον εισαγγελέα του δικαστηρίου, όπου υπηρετεί το πρόσωπο του οποίου ζητείται η εξαίρεση. Αν ζητείται η εξαίρεση µέλους µικτού ορκωτού δικαστηρίου ή µικτού ορκωτού εφετείου, η αίτηση εγχειρίζεται στον εισαγγελέα εφετών, αν δε αφορά µέλος του πταισµατοδικείου στον εισαγγελέα πληµµελειοδικών.

4. Η αίτηση για την εξαίρεση µέλους δικαστηρίου που συνεδριάζει µπορεί να υποβληθεί και µε προφορική δήλωση, που καταχωρίζεται στα πρακτικά της συνεδρίασης και πρέπει να περιέχει όλα τα στοιχεία που αναφέρονται στην παράγραφο 1. Η δήλωση γίνεται αυτοπροσώπως ή από συνήγορο που έχει ειδική γι’ αυτό πληρεξουσιότητα, εφαρµόζεται δε αναλόγως και η διάταξη της παραγράφου 2. ∆ιαφορετικά η αίτηση απορρίπτεται ως απαράδεκτη στην ίδια συνεδρίαση από την ίδια σύνθεση του δικαστηρίου στο οποίο υποβάλλεται. Όταν η αίτηση εξαίρεσης κατά ενός, περισσοτέρων ή όλων των µελών του δικαστηρίου, κρίνεται ότι είναι αόριστη ως προς τα πραγµατικά γεγονότα ή προδήλως ανεπίδεκτη εκτίµησης ή ασκείται καταχρηστικά απορρίπτεται στην ίδια συνεδρίαση από την ίδια σύνθεση του δικαστηρίου στο οποίο υποβάλλεται».

4. Η παράγραφος 2 του άρθρου 20 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, αντικαθίσταται ως εξής:

«2. Αν η εξαίρεση αφορά µέλος του εκ τακτικών δικαστών δικαστηρίου ή του εισαγγελέα ή ενόρκου του µικτού ορκωτού δικαστηρίου ή του µικτού ορκωτού εφετείου, αρµόδιο είναι το εκ τακτικών δικαστών δικαστήριο».




5. Στο άρθρο 23 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, προστίθεται παράγραφος «5» ως εξής:

«5. Όταν συντρέχει λόγος αποκλεισµού ή εξαίρεσης ή σοβαροί λόγοι ευπρέπειας, η δήλωση αποχής πρέπει να είναι αιτιολογηµένη και να στηρίζεται σε συγκεκριµένα πραγµατικά περιστατικά. Ο δικαστικός λειτουργός ελέγχεται πειθαρχικά, αν δηλώσει αποχή από φυγοπονία ή από έλλειψη σθένους ».

Στο σηµείο αυτό ο Εισηγητής-Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου Γεώργιος Χρυσικός έκανε την εξής πρόταση: «Προτείνω η χρηµατική ποινή που προβλέπεται µε το άρθρο 21 του Κ.Π.∆. επί ψευδούς αιτήσεως εξαιρέσεως να αναπροσαρµοσθεί ως προς το ανώτατο όριό της από 120 ευρώ σε 500 ευρώ.

Με την ως άνω πρόταση του Εισηγητή συµφώνησαν όλα τα µέλη της Ολοµέλειας.

Στη συνέχεια έλαβε το λόγο ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες, ο οποίος είπε τα εξής: «Συµφωνώ µε τις προτεινόµενες τροποποιήσεις που εισάγονται µε το άρθρο 26 του σχεδίου νόµου, µε την προϋπόθεση όµως να απαλειφθεί το δεύτερο εδάφιο της παραγρ. 5 του ως άνω άρθρου του σχεδίου νόµου».

Στη συνέχεια, ακολούθησε διαλογική συζήτηση µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας και αφού διεξήχθη ψηφοφορία, τα µέλη οµόφωνα αποδέχθηκαν την προηγηθείσα εισήγηση κατά το αντίστοιχο άρθρο και τάχθηκαν υπέρ των τροποποιήσεων που εισάγονται µε το ως άνω 26 άρθρο του σχεδίου νόµου, µε τον όρο της απάλειψης του δεύτερου εδαφίου της παραγρ. 5 αυτού.

Άρθρο 27 Τροποποίηση του άρθρου 43 ΚΠ∆

Το άρθρο 43 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής:

«1. Ο εισαγγελέας όταν λάβει τη µήνυση ή την αναφορά, κινεί την ποινική δίωξη, παραγγέλλοντας προανάκριση ή ανάκριση ή εισάγοντας την υπόθεση µε απευθείας κλήση του κατηγορουµένου στο ακροατήριο, όπου αυτό προβλέπεται. Σε κακουργήµατα κινεί την ποινική δίωξη µόνο εφόσον έχουν ενεργηθεί προκαταρκτική εξέταση ή προανακριτικές πράξεις κατά την παρ. 2 του άρθρου 243 και προκύπτουν επαρκείς ενδείξεις για να κινηθεί η ποινική δίωξη. Αν έχει προηγηθεί ένορκη διοικητική εξέταση ή υπάρχει πόρισµα ή έκθεση ελέγχου του Γενικού Επιθεωρητή ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης ή Σώµατος ή Υπηρεσίας Επιθεώρησης και Ελέγχου των φορέων της παραγράφου 2 του άρθρου 1 του ν. 3074/2002 και προκύπτουν επαρκείς ενδείξεις για να κινηθεί η ποινική δίωξη, µπορεί να µην ενεργηθεί προκαταρκτική εξέταση.

2. Αν η µήνυση ή η αναφορά δεν στηρίζεται στο νόµο ή είναι προφανώς αβάσιµη στην ουσία της ή ανεπίδεκτη δικαστικής εκτίµησης, ο εισαγγελέας πληµµελειοδικών τη θέτει στο αρχείο και υποβάλλοντας τη δικογραφία στον εισαγγελέα εφετών, αναφέρει σε αυτόν τους λόγους για τους οποίους δεν άσκησε ποινική δίωξη. Ο τελευταίος έχει δικαίωµα να παραγγείλει προκαταρκτική εξέταση αν πρόκειται για κακούργηµα ή την άσκηση ποινικής δίωξης ή τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης στα λοιπά εγκλήµατα.

3. Αν έχει διενεργηθεί προκαταρκτική εξέταση ή προανακριτικές πράξεις κατά την παρ. 2 του άρθρου 243 ή ένορκη διοικητική εξέταση και ο εισαγγελέας πληµµελειοδικών κρίνει ότι δεν προκύπτουν επαρκείς ενδείξεις για να κινηθεί η ποινική δίωξη, θέτει την υπόθεση στο αρχείο και υποβάλλοντας τη δικογραφία στον εισαγγελέα εφετών, αναφέρει σε αυτόν τους λόγους για τους οποίους δεν άσκησε ποινική δίωξη. Ο τελευταίος έχει δικαίωµα να παραγγείλει την άσκηση ποινικής δίωξης.

4. Μήνυση ή η αναφορά η οποία υποβάλλεται µε οποιοδήποτε τρόπο ανωνύµως ή µε ανύπαρκτο όνοµα, ο εισαγγελέας πληµµελειοδικών τη θέτει αµέσως στο αρχείο και εφαρµόζονται αναλόγως όσα ορίζονται στην παράγραφο 2. Όταν συντρέχουν ειδικά µνηµονευόµενοι στην παραγγελία του εισαγγελέα εξαιρετικοί λόγοι, µπορεί να διαταχθεί και προκαταρκτική εξέταση.




5. Ο αρµόδιος εισαγγελέας ανασύρει τη δικογραφία από το αρχείο µόνον όταν γίνεται επίκληση ή αναφαίνονται νέα πραγµατικά περιστατικά ή στοιχεία, τα οποία δικαιολογούν κατά την κρίση του την επανεξέταση της υπόθεσης. Στην περίπτωση αυτή, καλεί το µηνυόµενο ή αυτόν σε βάρος του οποίου διενεργήθηκε προκαταρκτική εξέταση να παράσχει εξηγήσεις».



Άρθρο 28 Ρυθµίσεις για την έγκληση

1. Το άρθρο 46 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής:

«1. Αν ο παθών θέλει να ζητήσει τη δίωξη της αξιόποινης πράξης υποβάλλει την έγκληση σύµφωνα µε όσα ορίζονται στο άρθρο 42 παρ. 2 και 3.

2. Ο εγκαλών κατά την υποβολή της έγκλησης ενώπιον κάθε αρµόδιας αρχής, µε εξαίρεση τα εγκλήµατα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και οικονοµικής εκµετάλλευσης της γενετήσιας ζωής και τα εγκλήµατα ενδοοικογενειακής βίας, καταθέτει παράβολο υπέρ του ∆ηµοσίου ποσού εκατό (100) ευρώ. Το ύψος του ποσού αναπροσαρµόζεται µε κοινή απόφαση των υπουργών Οικονοµικών και ∆ικαιοσύνης, ∆ιαφάνειας και Ανθρωπίνων ∆ικαιωµάτων. Σε περίπτωση µη κατάθεσης του παραβόλου η έγκληση απορρίπτεται ως απαράδεκτη.

3. Κατά της διάταξης του εισαγγελέα πληµµελειοδικών, µε την οποία η έγκληση απορρίπτεται ως απαράδεκτη λόγω µη κατάθεσης παραβόλου, δεν επιτρέπεται άσκηση προσφυγής κατά το άρθρο 48.

4. Ο εγκαλών µαζί µε την έγκληση οφείλει να υποβάλει και τα διαθέσιµα σε αυτόν αποδεικτικά στοιχεία που στηρίζουν και αποδεικνύουν αυτήν. Οι καταθέσεις µαρτύρων υποβάλλονται µε τον τύπο της ένορκης βεβαίωσης που έχει δοθεί ενώπιον ειρηνοδίκη ή συµβολαιογράφου, χωρίς κλήση του καθού στρέφεται η έγκληση».

2. Η παράγραφος 1 του άρθρου 47 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής:

«1. Ο εισαγγελέας πληµµελειοδικών εξετάζει την έγκληση που έλαβε και αν κρίνει ότι αυτή δεν στηρίζεται στο νόµο ή είναι προφανώς αβάσιµη στην ουσία της ή ανεπίδεκτη δικαστικής εκτίµησης την απορρίπτει µε διάταξη, η οποία περιλαµβάνει συνοπτική αιτιολογία. Ο εγκαλών έχει δικαίωµα να λάβει γνώση και αντίγραφο της διάταξης.»


«1. Όσα αναφέρονται στα άρθρα 43 παρ. 1 και 5, 44 και 45 εφαρµόζονται και ως προς την έγκληση».

4. Το άρθρο 48 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής:

«1. Ο εγκαλών µέσα σε αποκλειστική προθεσµία τριών (3) µηνών από την έκδοση της διάταξης κατά τις παραγράφους 1 και 2 του προηγούµενου άρθρου, µπορεί να προσφύγει κατ’αυτής στον αρµόδιο εισαγγελέα εφετών. Η προθεσµία δεν παρεκτείνεται για κανέναν απολύτως λόγο. Για την προσφυγή συντάσσεται έκθεση από το γραµµατέα της εισαγγελίας που εξέδωσε την προσβαλλόµενη διάταξη.

2. Ο προσφεύγων υποχρεούται να καταθέσει παράβολο υπέρ του ∆ηµοσίου ποσού τριακοσίων (300) ευρώ, το οποίο επισυνάπτεται στην έκθεση που συντάσσει ο άνω γραµµατέας. Το ύψος του ποσού αναπροσαρµόζεται µε κοινή απόφαση των υπουργών Οικονοµικών και ∆ικαιοσύνης, ∆ιαφάνειας και Ανθρωπίνων




∆ικαιωµάτων. Σε περίπτωση µη κατάθεσης του παραβόλου η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη από τον εισαγγελέα εφετών.

3. Αν ο εισαγγελέας εφετών δεχθεί την προσφυγή παραγγέλλει είτε τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, αν πρόκειται για κακούργηµα για το οποίο δεν έχει ήδη διενεργηθεί, είτε την άσκηση ποινικής δίωξης, στις λοιπές περιπτώσεις».

Στη συνέχεια, ακολούθησε διαλογική συζήτηση µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας και αφού διεξήχθη ψηφοφορία, τα µέλη οµόφωνα αποδέχθηκαν την προηγηθείσα εισήγηση κατά το αντίστοιχο άρθρο και τάχθηκαν υπέρ των τροποποιήσεων, που προτείνονται µε το ως άνω 28 άρθρο του σχεδίου νόµου, µε την επισηµείωση ότι: α. η µε αριθµό 2 περίπτωση της παραγράφοου 1 αφορά τα κατ΄έγκληση εγκλήµατα (αφορά την κατάθεση παράβολου υπέρ του ∆ηµοσίου ποσού 100 ευρώ), β. το δεύτερο εδάφιο της µε αριθµό 4 περιπτώσεως της ιδίας παραγράφου, πρέπει να απαλειφθεί, και συγκεκριµένα η πρόταση ΄΄Οι καταθέσεις µαρτύρων υποβάλλονται µε τον τύπο της ένορκης βεβαίωσης που έχει δοθεί ενώπιον ειρηνοδίκη ή συµβολαιογράφου, χωρίς κλήση του καθού στρέφεται η έγκληση΄΄ και γ. στην περίπτωση µε αριθµό 2 της παραγράφου 4 ο προσφεύγων να υποχρεούται να καταθέσει παράβολο υπέρ του ∆ηµοσίου ποσού 200 ευρώ και όχι 300 ευρώ, όπως αναφέρεται στο σχέδιο νόµου.


Άρθρο 29 Μονοµελές Εφετείο Κακουργηµάτων

1. Η περίπτωση α του άρθρου 109 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, αντικαθίσταται ως εξής:

«τα κακουργήµατα, εκτός από εκείνα που ανήκουν στην αρµοδιότητα των µονοµελών και τριµελών εφετείων».

2. Στον Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, προστίθεται άρθρο 110 ως εξής:

«Άρθρο 110.- ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ. Το µονοµελές εφετείο δικάζει τα πιο κάτω εγκλήµατα, εκτός αν στο νόµο απειλείται κατ’ αυτών η ποινή της ισόβιας κάθειρξης:

1) Τα κακουργήµατα που αναφέρονται στην παράγραφο 1 του άρθρου 308 Α, ως και αυτά της παραγράφου 1 του άρθρου 308 Β εφόσον για τα τελευταία έχει συνταχθεί πρακτικό συνδιαλλαγής.

2) Τα κακουργήµατα των άρθρων 114 του ν. 1892/1990 (Α΄101), 66 του ν. 2121/1993 (Α΄25) και 52 του ν. 4002/2011 (Α΄180).

3) Τα κακουργήµατα των ν. 2725/1999 (Α΄ 121) και 3028/2002 (Α΄153)». 3. Στο άρθρο 111 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, προστίθεται

παράγραφος 8 ως εξής: «8. Τις εφέσεις κατά των αποφάσεων του µονοµελούς εφετείου». 4. Ο τίτλος και η πρώτη περίοδος του άρθρου 111 του Κώδικα

Ποινικής ∆ικονοµίας, αντικαθίστανται ως εξής: «Άρθρο 111.- ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ. Το τριµελές εφετείο δικάζει τα αναφερόµενα στις πιο κάτω περιπτώσεις κακουργήµατα, από δε τα υπαγόµενα στην αρµοδιότητα του µονοµελούς εφετείου (άρθρο 110) εκείνα κατά των οποίων στο νόµο απειλείται η ποινή της ισόβιας κάθειρξης:».

5. Στην παράγραφο 6 του άρθρου 308 Β του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, η φράση «τριµελές εφετείο» αντικαθίσταται µε τη φράση «µονοµελές εφετείο».

Στο σηµείο αυτό η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Ρένα Ασηµακοπούλου, είπε τα εξής: «Στην πολιτική διαδικασία τα Μονοµελή Εφετεία λειτούργησαν. Τώρα, εδώ πρέπει αρχικά να αποφασίσουµε εάν είµαστε σύµφωνοι µε τη λειτουργία του Μονοµελούς Εφετείου Κακουργηµάτων στην ποινική διαδικασία.




Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες, αφού έλαβε το λόγο είπε τα εξής: «Συµφωνώ µε την λειτουργία των Μονοµελών Εφετείων Κακουργηµάτων ως λύση ανάγκης, µε την προϋπόθεση όµως να υπάρχουν και οι αντίστοιχες αίθουσες δικαστηρίων και ανάλογος αριθµός γραµµατέων. Επίσης θεωρώ απαραίτητο να προεπιλέγονται αυτοί που θα µπαίνουν στην κληρωτίδα προκειµένου να κληρωθούν αυτοί που θα προεδρεύουν στα εφετεία αυτά (πρόεδροι εφετών ή αρχαιότεροι εφέτες)».

Στη συνέχεια, ακολούθησε ψηφοφορία µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας, η οποία έχει ως ακολούθως:



(ίδρυση ή µη Μον. Εφετείων Κακ/των)

1.

Ρένα Ασηµακοπούλου Ο

2.

Ηλίας Γιαννακάκης Ο

3.

Εµµανουήλ Καλούδης Ο

4.

Θεοδώρα Γκοΐνη Ν

5.

Γεώργιος Χρυσικός-Εισηγητής

Ν

6.

Νικόλαος Ζαΐρης Ο

7.

Χαράλαµπος ∆ηµάδης Ο

8.

Βασίλειος Λυκούδης Ν

9.

Γεώργιος Γιαννούλης Ο

10.

Ανδρέας Τσόλιας Ο

11.

∆ήµητρα Παπαντωνοπούλου

Ο

12.

Νικόλαος Λεοντής Ο

13.

Βιολέττα Κυτέα Ο

14.

Βαρβάρα Κριτσωτάκη Ν

15.

Γεωργία Λαλούση Ο

16.

Γρηγόριος Κουτσόπουλος Ν

17.

Νικόλαος Κωνσταντόπουλος

Ν

18.

Βασιλική Θάνου-Χριστοφίλου

Ν

19.

∆ηµήτριος Μαζαράκης Ν

2 Χαράλαµπος Αθανασίου Ν




0.

21.

Παναγιώτης Ρουµπής Ν

22.

Κωνσταντίνος Φράγκος Ν

23.

Γεώργιος Αδαµόπουλος Ο

24.

Νικόλαος Μπιχάκης Ν

25.

Α.Βασιλακοπούλου-Κατσαβριά

Ο

26.

Ιωάννης Γιαννακόπουλος Ο

27.

Χρυσόστοµος Ευαγγέλου Ο

28.

Κωνσταντίνος Τσόλας Ν

29.

∆ηµήτριος Κράνης Ν

30.

Ανδρέας Ξένος Ο

31.

Κυριακούλα Γεροστάθη Ν

32.

Ευφηµία Λαµπροπούλου Ο

33.

Αθανάσιος Γεωργόπουλος Ο

34.

∆ηµήτριος Κόµης Ο

35.

Βασίλειος Λαµπρόπουλος Ο

36.

Αντώνιος Ζευγώλης Ο

37.

Ερωτόκριτος Καλούδης Ν

38.

Ασπασία Καρέλλου Ο

39.

Γεράσιµος Φουρλάνος Ο

40.

Μιλτιάδης Σπυρόπουλος Ο

41.

Ιωάννα Πετροπούλου Ο

42.

Ειρ. Κιουρκτσόγλου-Πετρουλάκη

Ν

43.

∆ήµητρα Λεοντάρη-Μπουρνάκα

Ο

44.

Εµµανουήλ Κλαδογένης Ν

45.

Γεώργιος Σακκάς Ο

46.

Μαρία Βασιλάκη Ο




Σηµειώνεται ότι στην παραπάνω ψηφοφορία όπου σηµειώνεται το γράµµα «Ο»σηµαίνει ότι τα µέλη δεν συµφωνούν µε την λειτουργία των Μονοµελών Εφετείων Κακ/ων. Υπέρ της άποψης αυτής τάχθηκαν 28 µέλη της Ολοµέλειας, τα οποία αποτελούν και την άποψη της πλειοψηφίας.

Υπέρ της εισήγησης για τη λειτουργία των Μονοµελών Εφετείων Κακουργηµάτων, όπως τροποποιείται µε το νοµοσχέδιο, τάχθηκαν 18 µέλη, όπου σηµειώνεται το γράµµα«Ν» αλλά να προστεθεί ότι πρέπει να προεπιλέγονται αυτοί, που θα µπαίνουν στην κληρωτίδα, προκειµένου να γίνεται η κλήρωση αυτών, που θα προεδρεύουν σ΄αυτά (πρόεδροι εφετών ή αρχαιότεροι εφέτες).

Άρθρο 30 Ρυθµίσεις για την προανάκριση και την ανάκριση


«1. Η προανάκριση ενεργείται από οποιονδήποτε ανακριτικό υπάλληλο µετά γραπτή παραγγελία του εισαγγελέα».


«3. Ο ανακριτικός υπάλληλος που ορίζεται σύµφωνα µε την παράγραφο 1 είναι υποχρεωµένος να διενεργήσει όλες τις προανακριτικές πράξεις που αφορούν την υπόθεση για την οποία η παραγγελία και καλεί ενώπιον του τους µάρτυρες για εξέταση και τους κατηγορούµενους για να απολογηθούν εφόσον αυτοί κατοικούν στην περιφέρεια του εφετείου της έδρας του. Αν οι µάρτυρες και οι κατηγορούµενοι είναι κάτοικοι άλλων εφετειακών περιφερειών, ο κατά τα άνω ανακριτικός υπάλληλος αναθέτει την εξέταση των µαρτύρων και τη λήψη των απολογιών των κατηγορουµένων στον αρµόδιο ανακριτικό υπάλληλο, ο οποίος πρέπει να εκτελέσει αυτήν µέσα σε προθεσµία δέκα (10) ηµερών. Ο αρχικά ορισθείς ανακριτικός υπάλληλος µετά το πέρας των άνω ενεργειών επιστρέφει τη δικογραφία µε εκτελεσµένη πλήρως την παραγγελία στον παραγγείλαντα εισαγγελέα. Κατά την έννοια της διάταξης αυτής, τα εφετεία Αθηνών και Πειραιώς θεωρούνται ως ανήκοντα σε µία εφετειακή περιφέρεια».


«1. Μόλις ο ανακριτής λάβει την παραγγελία του εισαγγελέα, ενεργεί όλες τις ανακριτικές πράξεις που θεωρεί κατά την κρίση του αναγκαίες για να εξακριβωθούν το έγκληµα και οι υπαίτιοι. Σε υποθέσεις το αντικείµενο των οποίων απαιτεί ειδικές γνώσεις, ο ανακριτής µπορεί να ζητήσει από τον εισαγγελέα εφετών, που έχει την ανώτατη διεύθυνση της ανάκρισης, όπως µε πράξη του ορίσει ειδικούς επιστήµονες για την υποβοήθηση του έργου της ανάκρισης. Ο ορισµός των προσώπων αυτών γίνεται µεταξύ αυτών που υπηρετούν στον ευρύτερο δηµόσιο τοµέα και εφαρµόζονται αναλόγως, ως προς αυτούς, οι διατάξεις των άρθρων 188 έως 193».


«3. Αν προηγήθηκε προανάκριση ή προκαταρκτική εξέταση, ο ανακριτής δεν επαναλαµβάνει τις ανακριτικές πράξεις που έχουν γίνει στο πλαίσιό τους. Μόνο όταν κρίνει ότι οι πράξεις δεν έγιναν νοµότυπα ή όταν, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, χρειάζονται ειδική συµπλήρωση, επαναλαµβάνει αυτές. Για την ενέργεια των πράξεων του προηγούµενου εδαφίου απαιτείται η σύµφωνη γνώµη του εισαγγελέα».


«1. Ο ανακριτής έχει το δικαίωµα και οφείλει να επεκτείνει τη δίωξη σε όλους όσοι συµµετείχαν στην ίδια πράξη. ∆εν µπορεί όµως να επεκτείνει την ποινική δίωξη και σε άλλη πράξη, έστω και αν είναι συναφής, ούτε έχει δικαίωµα συρρίκνωσης ή διεύρυνσης της ασκηθείσας ποινικής δίωξης».




Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες, αφού έλαβε το λόγο είπε τα εξής: «Θα ήθελα να επισηµάνω ότι στην παραγρ. 3 του άρθρου 30 στο τέλος του πρώτου εδαφίου πρέπει να προστεθεί η φράση, που αναφέρεται στην ισχύουσα σήµερα διάταξη, δηλαδή: ΄΄τις τυχόν προτάσεις του εισαγγελέα τις λαµβάνει υπόψη του, µόνον εάν το κρίνει σκόπιµο΄΄. Στο σχέδιο νόµου αυτή η φράση απαλείφεται. ∆εν βρίσκω το λόγο γιατί να απαλειφθεί. Προτείνω να παραµείνει ως έχει σήµερα η διάταξη».

Η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Ρένα Ασηµακοπούλου, είπε τα εξής: «Συµφωνώ µε την πρόταση του Εισαγγελέα και θεωρώ επίσης ότι στο τελευταίο εδάφιο της παραγρ. 4 του άρθρου 30 πρέπει να απαλειφθεί η φράση ΄΄απαιτείται η σύµφωνη γνώµη του εισαγγελέα΄΄. Όπως επίσης πρέπει να απαλειφθεί και στο τελευταίο εδάφιο της παραγρ. 5 η φράση ΄΄ούτε έχει δικαίωµα συρρίκνωσης ή διεύρυνσης της ασκηθείσας ποινικής δίωξης΄΄».

Με την άποψη αυτή συµφώνησε και ο παριστάµενος Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου.

Ακολούθως, όλα τα µέλη συµφώνησαν ως προς τα αµέσως παραπάνω θέµατα, που τέθηκαν υπόψη της Ολοµέλειας από τον Εισαγγελέα και την Πρόεδρο του Αρείου Πάγου..

Στη συνέχεια, µετά από διαλογική συζήτηση µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας, όσον αφορά τα λοιπά θέµατα που θίγονται µε το άρθρο 30 του σχεδίου νόµου, ακολούθησε ψηφοφορία, σύµφωνα µε την οποία τα µέλη οµόφωνα αποδέχθηκαν την προηγηθείσα εισήγηση κατά το αντίστοιχο άρθρο και τάχθηκαν υπέρ της τροποποίησης των διατάξεων αυτών, σύµφωνα µε το σχέδιο νόµου.

Άρθρο 31

Τροποποίηση των περί προσωρινής κράτησης διατάξεων 1. Το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 3 του άρθρου 282 του

Κώδικα Ποινικής ∆ιανοίας αντικαθίσταται ως εξής: «Εάν η αποδιδόταν στον κατηγορούτανε πράξη απειλείται στο νότο µε

ισόβια κάθειρξη ή πρόσκαιρη κάθειρξη µε ανώτατο όριο τα είκοσι έτη ή εάν το έγκλειε τελέστηκε κατ’ εξακολούθηση ή στο πλαίσιο εγκληµατικής ή τροµοκρατικής οργάνωσης ή υπάρχει µεγάλος αριθµός παθόντων απ’ αυτό, προσωρινή κράτηση µπορεί να επιβληθεί και όταν, µε βάση τα συγκεκριµένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης, κρίνεται αιτιολογηµένα ότι αν αφεθεί ελεύθερος είναι πολύ πιθανό να διαπράξει και άλλα εγκλήµατα».

2. Το τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 283 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται ως εξής:

«Σε περίπτωση διαφωνίας για την προσωρινή κράτηση ή για τους όρους που πρέπει να τεθούν, αποφαίνεται την ίδια ηµέρα που απολογήθηκε ο κατηγορούµενος το τριµελές πληµµελειοδικείο, το οποίο συνεδριάζει ως συµβούλιο και αποφασίζει αφού ακούσει τη γνώµη του εισαγγελέα, χωρίς την παρουσία διαδίκων. Όταν πρόκειται για διαφωνία περί την προσωρινή κράτηση, ο ανακριτής υποχρεούται να εκδώσει αµέσως ένταλµα σύλληψης του κατηγορουµένου, το οποίο ισχύει µέχρι την έκδοση της απόφασης του άνω δικαστηρίου».

Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες αφού έλαβε το λόγο είπε τα εξής: «Συµφωνώ και εγώ µε την τροποποίηση της πραγρ. 1 του άρθρου 31 του σχεδίου νόµου, έτσι όπως βελτιώθηκε µε την προσθήκη, που υπήρχε στην παλαιά δικονοµία, ότι δηλαδή µπορεί να διατάσσεται προσωρινή κράτηση και επί κατ΄εξακολούθηση αδικήµατος, χωρίς να χρειάζεται να έχουµε προηγούµενες αµετάκλητες καταδίκες. Όµως νοµίζω ότι πρέπει να πάρουµε αφορµή από αυτή την βελτίωση και να πούµε ότι πρέπει να επανέλθει το καθεστώς όπως ήταν πριν το νόµο του Καστανίδη. Ότι µπορεί, δηλαδή, και στα κακουργήµατα µέχρι 10 χρόνια αδιακρίτως να είναι στην ευχέρεια του δικαστή.».




Ρένα Ασηµακοπούλου, Πρόεδρος του Αρείου Πάγου: «Συµφωνώ µε την άποψη του κ. Εισαγγελέα. Η τελευταία επισήµανσή του νοµίζω ότι µπορεί να καταχωρηθεί από την Ολοµέλεια ως παρατήρηση στο ως άνω σχέδιο νόµου».

Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες αφού έλαβε εκ νέου το λόγο είπε τα εξής Ως προς την παραγρ. 2 του άρθρου 31 έχω να πω ότι δεν είναι εφικτό να αποφαίνεται την ίδια ηµέρα το συµβούλιο πληµµελειοδικών, σε περίπτωση διαφωνίας για την προσωρινή κράτηση ή για τους όρους που πρέπει να τηρηθούν. Αυτό θα καταστεί ανεφάρµοστο. Σε σοβαρές περιπτώσεις εάν εκδηλωθεί η διαφωνία την 10η ή 11ηβραδινή ώρα, πώς να συνεδριάσει αµέσως το συµβούλιο; Μόνον όταν κρατείται να µπορεί να παραταθεί η κράτηση. ∆ιαφορετικά να αφήνεται ελεύθερος. Προτείνω δηλαδή να µείνει η παλαιά διάταξη ως έχει σήµερα».

Στη συνέχεια, ακολούθησε διαλογική συζήτηση µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας και αφού διεξήχθη ψηφοφορία, τα µέλη οµόφωνα αποδέχθηκαν την προηγηθείσα εισήγηση κατά το αντίστοιχο άρθρο και τάχθηκαν υπέρ των τροποποιήσεων, που προτείνονται µε το ως άνω 31 άρθρο του σχεδίου νόµου, υιοθετώντας και την άποψη του κ. Εισαγγελέα ως παρατήρηση στο σχέδιο νόµου (αφορά την παραγρ. 1 του άρθρου).

Στο σηµείο αυτό αποχώρησαν από την Ολοµέλεια οι Αρεοπαγίτες Χαράλαµπος Αθανασίου και Βασιλική Θάνου – Χριστοφίλου, οπότε ο αριθµός των παρισταµένων µελών ανήλθε στους 44, διατηρουµένης της απαιτούµενης απαρτίας.

Άρθρο 32 Ρυθµίσεις για την αυτοπρόσωπη εµφάνιση ενώπιον των συµβουλίων 1. Η παράγραφος 2 του άρθρου 309 του Κώδικα Ποινικής

∆ικονοµίας, αντικαθίσταται ως εξής: «2. Ενώπιον του συµβουλίου δεν επιτρέπεται η εµφάνιση του εισαγγελέα

και των διαδίκων. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις εφόσον το συµβούλιο κρίνει ότι τούτο είναι αναγκαίο µπορεί να διατάξει την εµφάνιση ενώπιόν του όλων των διαδίκων. Αν µετά το τέλος της ανάκρισης και την υποβολή των εγγράφων στον εισαγγελέα υποβλήθηκαν στο συµβούλιο από ένα διάδικο έγγραφα ή άλλα αποδεικτικά στοιχεία, το συµβούλιο, στην περίπτωση που κρίνει ότι αυτά ασκούν ουσιώδη επιρροή στη διάγνωση της υπόθεσης, οφείλει να καλέσει τους υπόλοιπους διαδίκους, ή τους αντικλήτους τους, για να ενηµερωθούν και να υποβάλλουν τις παρατηρήσεις τους σε προθεσµία που καθορίζει το ίδιο».

2. Η περίπτωση α της παραγράφου 1 του άρθρου 287 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, αντικαθίσταται ως εξής:

«α) Αν η ανάκριση συνεχίζεται, πέντε ηµέρες πριν από τη συµπλήρωση του χρονικού αυτού διαστήµατος ο ανακριτής αναφέρει στον εισαγγελέα εφετών µε αιτιολογηµένη έκθεσή του τους λόγους για τους οποίους δεν περατώθηκε η ανάκριση και διαβιβάζει τη δικογραφία στον εισαγγελέα πληµµελειοδικών, ο οποίος την εισάγει αµέσως στο συµβούλιο πληµµελειοδικών µε έγγραφη αιτιολογηµένη πρότασή του. Ο γραµµατέας του συµβουλίου ειδοποιεί µε οποιοδήποτε µέσο (έγγραφο, τηλεγράφηµα, τηλετύπηµα ή τηλεοµοιοτυπία) τον κατηγορούµενο ή τον συνήγορό του για να διατυπώσει τις απόψεις του µε έγγραφο υπόµνηµα, µέσα σε προθεσµία που καθορίζει ο πρόεδρος του συµβουλίου, έχει δε δικαίωµα ο κατηγορούµενος να λάβει γνώση της εισαγγελικής πρότασης. Ο εισαγγελέας, ο κατηγορούµενος και ο συνήγορός του δεν εµφανίζονται ενώπιον του συµβουλίου, µπορεί όµως το συµβούλιο εάν κρίνει ότι τούτο είναι αναγκαίο να διατάξει την ενώπιόν του εµφάνιση του κατηγορουµένου. Μετά ταύτα, το συµβούλιο αποφαίνεται αµετάκλητα αν πρέπει να απολυθεί προσωρινά ο κατηγορούµενος ή να εξακολουθήσει η προσωρινή του κράτηση. Αν η ανάκριση ενεργείται από εφέτη, κατά το άρθρο 29, αρµόδιο να αποφανθεί είναι το συµβούλιο εφετών».

3. Το δεύτερο εδάφιο της περίπτωσης β΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 287 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, αντικαθίσταται ως εξής:




«Κατά τα λοιπά ισχύουν όσα ορίζονται στην προηγούµενη περίπτωση α΄ για την ειδοποίηση του κατηγορουµένου προς υποβολή υποµνήµατος, την λήψη αντιγράφου της εισαγγελικής πρότασης, την µη εµφάνιση τούτου ενώπιον του συµβουλίου και την απόφαση του τελευταίου».

4. Το τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 2 του άρθρου 287 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, αντικαθίσταται ως εξής:

«Κατά τα λοιπά ισχύουν όσα ορίζονται στην προηγούµενη παράγραφο για την ειδοποίηση του κατηγορουµένου προς υποβολή υποµνήµατος, την λήψη αντιγράφου της εισαγγελικής πρότασης, την µη εµφάνιση τούτου ενώπιον του συµβουλίου και την απόφαση του τελευταίου».

5. Το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 2 του άρθρου 138 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, αντικαθίσταται ως εξής:

«Τα βουλεύµατα του δικαστικού συµβουλίου και οι διατάξεις του ανακριτή εκδίδονται ύστερα από έγγραφη πρόταση του εισαγγελέα, ο οποίος την αναπτύσσει και προφορικά όταν η εµφάνισή του στο συµβούλιο προβλέπεται από το νόµο».

6. Στο δεύτερο εδάφιο του άρθρου 18 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, απαλείφεται η φράση «ενώ καλείται ο αιτών και αν είναι δυνατόν και οι άλλοι διάδικοι».

7. Στο δεύτερο εδάφιο του άρθρου 20 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, απαλείφεται η φράση «αφού ακούσει τον εισαγγελέα, τον αιτούντα και τους διαδίκους που καλούνται είκοσι τέσσερες ώρες πριν».

Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες αφού έλαβε το λόγο είπε τα εξής: «Στην παραγρ. 1 του άρθρου αυτού πρέπει να προστεθεί ότι εκτός των διαδίκων, οι οποίοι σε εξαιρετικές περιπτώσεις, εάν το κρίνει το συµβούλιο, δύνανται και καλούνται για να εµφανιστούν ενώπιόν του, να καλείται και ο εισαγγελέας».

Στη συνέχεια, ακολούθησε διαλογική συζήτηση µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας και αφού διεξήχθη ψηφοφορία, τα µέλη οµόφωνα αποδέχθηκαν την προηγηθείσα εισήγηση κατά το αντίστοιχο άρθρο και τάχθηκαν υπέρ των τροποποιήσεων, που προτείνονται µε το ως άνω 32 άρθρο του σχεδίου νόµου, υιοθετώντας και την άποψη του κ. Εισαγγελέα ότι δηλαδή στο τέλος του πρώτου εδαφίου της παραγρ. 1 του άρθρου αυτού να προστεθεί η φράση ΄΄και του εισαγγελέα΄΄.

Άρθρο 33 Τροποποιήσεις στα άρθρα 111, 273, 322, 340, 349, 408, 474 και

489 ΚΠ∆ 1. Το προβλεπόµενο στις παραγράφους 1, 2 και 3 του άρθρου 111

του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας ποσό των εκατό πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ αναπροσαρµόζεται σε πεντακόσιες χιλιάδες (500.000) ευρώ.

2. Στο τέλος της παραγράφου 1 του άρθρου 273 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, προστίθενται εδάφια ως εξής:

«Στην έκθεση απολογίας αναγράφεται υποχρεωτικά ο αριθµός φορολογικού µητρώου (ΑΦΜ) και η αρµόδια ∆ΟΥ του κατηγορουµένου. Στην περίπτωση που αυτός δεν έχει ΑΦΜ, αναγράφονται υποχρεωτικά το επώνυµο και το όνοµα του πατέρα του, το πατρικό επώνυµο και το όνοµα της µητέρας του, η ηµεροµηνία και ο τόπος γέννησης στην Ελλάδα ή η χώρα γέννησης στο εξωτερικό».

3. Στο τέλος της παραγράφου 1 του άρθρου 322 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, προστίθενται εδάφια ως εξής:

«Ο προσφεύγων υποχρεούται να καταθέσει παράβολο υπέρ του ∆ηµοσίου ποσού τριακοσίων (300) ευρώ. Το ύψος του ποσού αναπροσαρµόζεται µε κοινή απόφαση των υπουργών Οικονοµικών και ∆ικαιοσύνης, ∆ιαφάνειας και Ανθρωπίνων ∆ικαιωµάτων. Σε περίπτωση µη κατάθεσης του παραβόλου η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη από τον εισαγγελέα εφετών».

4. Στην παράγραφο 1 του άρθρου 340 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, τα εδάφια τέταρτο και πέµπτο αντικαθίστανται µε τα εξής εδάφια:




«Αν ο κατηγορούµενος αρνηθεί την υπεράσπισή του από τον διορισµένο συνήγορο, ο πρόεδρος του δικαστηρίου διορίζει σε αυτόν άλλον συνήγορο από τον ίδιο πίνακα. Σε περίπτωση νέας άρνησης του κατηγορουµένου, το δικαστήριο προβαίνει στην εκδίκαση της υπόθεσης του κακουργήµατος χωρίς διορισµό συνηγόρου. Ο κατηγορούµενος που κρατείται, υποχρεούται δέκα τουλάχιστον ηµέρες πριν τη συνεδρίαση να ειδοποιήσει, δια του διευθυντή του καταστήµατος κράτησης, τον εισαγγελέα του δικαστηρίου στο οποίο θα γίνει η δίκη για κακούργηµα ότι δεν έχει συνήγορο υπεράσπισης. Την ίδια υποχρέωση έχει και ο κατηγορούµενος που δεν κρατείται. Ο εισαγγελέας διορίζει συνήγορο από τον πίνακα και θέτει στη διάθεσή του τη δικογραφία. Οι διευθυντές των καταστηµάτων κράτησης οφείλουν να γνωστοποιούν στους κρατούµενους αυτή την υποχρέωση».

5. Οι παράγραφοι 3 και 4 του άρθρου 349 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας αντικαθίστανται ως εξής:

«3. Οι κατά τις ως άνω παραγράφους αναβολή γίνεται σε δικάσιµο στην οποία προεδρεύει ο ίδιος δικαστής που προήδρευε του δικαστηρίου που χορήγησε την αναβολή. Οι δικάσιµοι αυτοί είναι ιδιαίτερες και απαγορεύεται να προσδιορισθούν σε αυτές άλλες υποθέσεις. Οι διατάξεις των προηγούµενων εδαφίων δεν αναφέρονται στις µονοµελείς συνθέσεις των δικαστηρίων του πρώτου βαθµού. Το δικαστήριο πριν διατάξει την αναβολή, υποχρεούται να ερευνήσει τη δυνατότητα διακοπής της δίκης για δεκαπέντε το πολύ ηµέρες, αιτιολογώντας εµπεριστατωµένα ότι δεν µπορεί ο λόγος της αναβολής να αντιµετωπισθεί µε διακοπή.

4. ∆εύτερη αναβολή µπορεί αν δοθεί για τους ίδιους ως άνω λόγους και σύµφωνα µε τους ως άνω όρους. Κάθε άλλη αναβολή απαγορεύεται και το δικαστήριο µπορεί µόνο να διατάξει τη διακοπή της δίκης ή της συνεδρίασης για δεκαπέντε το πολύ ηµέρες και µέχρι τρεις φορές. Κατά τη διακοπή της συνεδρίασης, ο Πρόεδρος κατανέµει τις µη εκδικασθείσες υποθέσεις του πινακίου στις επόµενες µετά διακοπή συνεδριάσεις».

6. Στο άρθρο 349 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας προστίθεται παράγραφος 8 ως εξής:

«8. Εάν ο λόγος της αναβολής αναφανεί πριν από την δικάσιµο, ο διάδικος ή ο συνήγορός του υποχρεούται, µε ποινή το απαράδεκτο της προβολής του λόγου αυτού ενώπιον του επ’ ακροατηρίω συνεδριάζοντος δικαστηρίου, να γνωστοποιήσει αυτόν εγγράφως στον αρµόδιο εισαγγελέα, µαζί µε τα έγγραφα που τον αποδεικνύουν. Για την αναβολή αποφασίζει το δικαστήριο σε συµβούλιο, αφού ακούσει τη γνώµη του εισαγγελέα χωρίς την παρουσία διαδίκων, προκειµένου δε για δίκη ενώπιον των µικτών ορκωτών δικαστηρίων το συµβούλιο των εφετών. Ο γραµµατέας της αρµόδιας εισαγγελίας ενηµερώνει τους µάρτυρες και τους νοµιµοποιηθέντες διαδίκους για τη νέα δικάσιµο».

7. Στο άρθρο 408 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, το υπάρχον κείµενο αριθµείται ως παράγραφος 1 και προστίθεται παράγραφος 2 ως εξής:

«2. Σε περίπτωση που το µικτό ορκωτό δικαστήριο καταδικάσει τον κατηγορούµενο για πληµµέληµα, η έφεση του κατηγορουµένου κατά της απόφασης αυτής δικάζεται από το εκ τακτικών δικαστών δικαστήριο του µεικτού ορκωτού εφετείου πριν την συγκρότηση του τελευταίου».

8. Στο άρθρο 474 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας προστίθεται παράγραφος 3 ως εξής:

«3. Στην έκθεση αναγράφεται υποχρεωτικά ο αριθµός φορολογικού µητρώου (ΑΦΜ) και η αρµόδια ∆ΟΥ του προσώπου που ασκεί το ένδικο µέσο. Στην περίπτωση που ο ασκών το ένδικο µέσο δεν έχει ΑΦΜ, αναγράφονται υποχρεωτικά το επώνυµο και το όνοµα του πατέρα του, το πατρικό επώνυµο και το όνοµα της µητέρας του, η ηµεροµηνία και ο τόπος γέννησης στην Ελλάδα ή η χώρα γέννησης στο εξωτερικό».




9. Η περίπτωση α΄, η πρώτη περίοδος της περίπτωσης β΄και η πρώτη περίοδος της περίπτωσης γ΄ του άρθρου 489 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας αντικαθίστανται ως εξής:

«α) κατά της απόφασης του πταισµατοδικείου και του ειρηνοδικείου (άρθρο 116), αν µε αυτήν ο κατηγορούµενος καταδικάστηκε σε κράτηση περισσότερο από σαράντα (40) ηµέρες ή σε πρόστιµο πάνω από χίλια (1000) ευρώ ή σε αποζηµίωση ή σε χρηµατική ικανοποίηση προς τον πολιτικώς ενάγοντα πάνω από εκατό ευρώ συνολικά.

β) κατά της απόφασης του µονοµελούς πληµµελειοδικείου εάν µε αυτήν καταδικάστηκε ο κατηγορούµενος σε φυλάκιση πάνω από τρεις (3) µήνες ή σε χρηµατική ποινή πάνω από δύο χιλιάδες (2.000) ευρώ.

γ) κατά της απόφασης του τριµελούς πληµµελειοδικείου και της απόφασης του εφετείου για πληµµελήµατα (άρθρα 111 παρ.6 και 116) αν µε αυτή καταδικάστηκε ο κατηγορούµενος σε ποινή φυλάκισης πάνω από πέντε (5) µήνες ή σε χρηµατική ποινή πάνω από τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ».

Στη συνέχεια έλαβαν το λόγο διαδοχικά οι κάτωθι: Γεώργιος Χρυσικός, Εισηγητής - Αντιπρόεδρος του Αρείου

Πάγου: «Με την παραγρ. 1 του άρθρου 33, σύµφωνα µε το σχέδιο νόµου, όλα τα κακουργήµατα, θα δικάζονται από το δικαστήριο των εφετών, όταν στρέφονται κατά του δηµοσίου, νπδδ, κλπ. (όσα αναφέρονται στο άρθρο 111 ΚΠ∆), όταν υπερβαίνουν τα 500.000 ευρώ. Αυτό όµως σηµαίνει ότι όταν είναι κάτω των 500.000 ευρώ οι υποθέσεις αυτές θα δικάζονται από Μικρά Ορκωτά. ∆ηλαδή όλες οι υποθέσεις αυτές που εκκρεµούν στην ανάκριση κ.λπ. θα πάνε τώρα στα Μικτά Ορκωτά. ∆ικαστήρια. Το µέτρο αυτό δεν θα βοηθήσει στη δηµιουργία ευνοϊκότερων συνθηκών ταχύτερης απονοµής της δικαιοσύνης, και για το λόγο αυτό πρέπει να παραµείνει η διάταξη όπως έχει σήµερα. ΄Οσον αφορά τις παραγρ. 2 και 8 του σχεδίου νόµου, προκειµένου να διευκολυνθεί η εκτέλεση και βεβαίωση των χρηµατικών ποινών, προτείνεται να αναγράφεται στις εκθέσεις απολογίας και άσκησης ενδίκων µέσων υποχρεωτικά ο αριθµός φορολογικού µητρώου και η αρµόδια ∆ΟΥ του κατηγορουµένου. Στην περίπτωση που δεν έχει ΑΦΜ, προτείνεται να αναγράφεται υποχρεωτικά το επώνυµο και το όνοµα του πατέρα του, το πατρικό επώνυµο και το όνοµα της µητέρας του, η ηµεροµηνία και ο τόπος γέννησης στην Ελλάδα ή η χώρα γέννησης στο εξωτερικό. Προτείνω το ίδιο να ισχύσει και στις κατατιθέµενες εγκλήσεις, όπως και στις εκθέσεις εξέτασης µάρτυρα, ώστε να διευκολύνεται η βεβαίωση και είσπραξη των ποινών λιποµαρτυρίας (άρθρο 151 ΚΠ∆), όπως και στα αποσπάσµατα για εκτέλεση να αναφέρεται ο ΑΦΜ του καθού η εκτέλεση. ΄Οσον αφορά την παραγρ. 3 του άρθρου προτείνω το παράβολο υπέρ του δηµοσίου στην περίπτωση προσφυγής κατά κλητηρίου θεσπίσµατος να µην είναι 300 αλλά 200 ευρώ».

Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες, συµφώνησε µε την άποψη του Εισηγητή.

Στη συνέχεια, ακολούθησε διαλογική συζήτηση µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας για τις παραγρ. 1, 2, 3 και 8 του άρθρου 33 του σχεδίου νόµου και αφού διεξήχθη ψηφοφορία, τα µέλη οµόφωνα τάχθηκαν υπέρ της άποψης του Εισηγητή, δηλαδή να απαλειφθεί η παραγρ. 1 του ως άρθρου, να ισχύσουν οι τροποποιήσεις της παραγρ. 2 και 8 και µάλιστα τα αυτά να ισχύσουν και στις περιπτώσεις λιποµαρτυρίας (άρθρο 151 ΚΠ∆), και στην παραγρ. 3 το παράβολο των 300 ευρώ να γίνει 200 ευρώ.

Για τις λοιπές παραγρ. 4, 5, 6, 7 και 9 του ως άνω άρθρου, στη συνέχεια,ακολούθησε διαλογική συζήτηση µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας και αφού διεξήχθη ψηφοφορία, τα µέλη οµόφωνα τάχθηκαν υπέρ της άποψης του εισηγητή και των τροποποιήσεων που εισάγονται µε τις παραγρ. 4, 7 και 9, όπως επίσης και µε αυτές της παραγρ. 5 µε την επισήµανση όµως ότι, οι ιδιαίτερες δικάσιµοι των παραγρ. 3 και 4 του άρθρου 349 ΚΠ∆, στις οποίες θα αναβάλλονται οι υποθέσεις και στις οποίες θα προεδρεύει ο ίδιος δικαστής, ο οποίος προήδρευε του δικαστηρίου, που χορήγησε την αναβολή, θα πρέπει να καθορίζονται από την




Ολοµέλεια του δικαστηρίου. Επίσης, τα µέλη της Ολοµέλειας οµόφωνα τάχθηκαν υπέρ της απάλειψης της παραγρ. 6 του ως άνω άρθρου 33 του σχεδίου νόµου, καθώς στην πράξη θα καταστεί ανέφικο να συνεδριάζει σχεδόν κάθε ηµέρα το συµβούλιο για την παραδοχή ή µη των λόγων αναβολής της δίκης.

Τις απόψεις αυτές διατύπωσε πριν την ψηφοφορία και ο παριστάµενοςΕισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες.

Άρθρο 34 Τροποποίηση των άρθρων 409 και 410 ΚΠ∆

1. Το άρθρο 409 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται, ως εξής:

«Σε περίπτωση αυτόφωρου πταίσµατος επιτρέπεται η σύλληψη του δράστη από κάθε αστυνοµικό όργανο που έσπευσε ή από ανακριτικό υπάλληλο για την άµεση εισαγωγή του σε δίκη όποτε αυτή είναι δυνατή σύµφωνα µε τις διατάξεις της παραγράφου 1 του επόµενου άρθρου ή για τη βεβαίωση της ταυτότητάς του σύµφωνα µε τις διατάξεις της παραγράφου 2 του επόµενου άρθρου».

2. Ο τίτλος και το άρθρο 410 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας αντικαθίστανται, ως εξής:

«Άρθρο 410.- ΑΜΕΣΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΕ ∆ΙΚΗ Ή ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ. 1. Αν συντρέχει κάποια από τις περιπτώσεις του άρθρου 409, εκείνος που

έχει συλληφθεί οδηγείται αµέσως στο δηµόσιο κατήγορο και στο πταισµατοδικείο του τόπου όπου συνελήφθη, αν υπάρχει πταισµατοδικείο που συνεδριάζει εκείνη την ώρα ή µπορεί να συνεδριάσει αµέσως, και εισάγεται αµέσως σε δίκη και εκεί προσκοµίζονται και οι σχετικές αποδείξεις.

2. Αν δεν υπάρχει στον τόπο όπου συνελήφθη πταισµατοδικείο ή αυτό δεν µπορεί να συνεδριάσει αµέσως, προσάγεται χωρίς αναβολή στο πλησιέστερο αστυνοµικό κατάστηµα, όπου εξετάζεται αµέσως και συντάσσεται έκθεση, από τον ίδιο που τον συνέλαβε ή άλλο αστυνοµικό υπάλληλο, και αφού βεβαιωθεί η ταυτότητά του αφήνεται ελεύθερος».



Άρθρο 35 Τροποποίηση του άρθρου 551 ΚΠ∆

Το άρθρο 551 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας αντικαθίσταται, ως εξής:

«Άρθρο 551.- ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ∆ΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ. 1. Αν πρόκειται να εκτελεστούν κατά του ίδιου προσώπου περισσότερες αµετάκλητες καταδικαστικές αποφάσεις για διαφορετικά εγκλήµατα που συρρέουν, εφαρµόζονται οι ορισµοί του Ποινικού Κώδικα για τη συρροή. Αν οι καταδίκες απαγγέλθηκαν από διαφορετικά δικαστήρια, αρµόδιος για να καθορίσει τη συνολική ποινή που πρέπει να εκτιθεί είναι ο εισαγγελέας του δικαστηρίου που επέβαλε τη βαρύτερη ποινή, ή, αν πρόκειται για οµοειδείς ποινές, ο εισαγγελέας του δικαστηρίου που επέβαλε την ποινή µε τη µεγαλύτερη διάρκεια. Σε κάθε άλλη περίπτωση ο εισαγγελέας του δικαστηρίου που εξέδωσε τη νεότερη απόφαση.

2. Αν το δικαστήριο που επέβαλε τις ποινές είναι το µικτό ορκωτό δικαστήριο ή το µικτό ορκωτό εφετείο, ή αν µία από τις ποινές επιβλήθηκε από στρατιωτικό ή άλλο έκτακτο δικαστήριο, αρµόδιος είναι ο εισαγγελέας εφετών της περιφέρειας του δικαστηρίου.

3. Αν µεταξύ των προς εκτέλεση αποφάσεων υπάρχει και απόφαση που αµετάκλητα έχει καθορίσει συνολική ποινή, για τον καθορισµό της νέας συνολικής ποινής λαµβάνεται ως βάση η καθορισθείσα συνολική ποινή, εάν αυτή είναι βαρύτερη από τις ποινές που επιβλήθηκαν µε τις άλλες αποφάσεις. Στην περίπτωση αυτή, για τον καθορισµό της κατά την προηγούµενη παράγραφο




αρµοδιότητας, λαµβάνεται υπόψη και η απόφαση που έχει καθορίσει συνολική ποινή.

4. Η αίτηση για καθορισµό συνολικής ποινής υποβάλλεται στον κατά τις άνω παραγράφους αρµόδιο εισαγγελέα αυτοπροσώπως ή από συνήγορο που έχει ειδική εντολή γι’ αυτό. Αν εκείνος που καταδικάστηκε κρατείται δεν προσάγεται στον εισαγγελέα, µπορεί όµως να αντιπροσωπευθεί µε συνήγορο, που διορίζεται µε απλή επιστολή, την οποία πρέπει να έχει θεωρήσει ο διευθυντής του καταστήµατος κράτησης.

5. Κατά της πράξης του εισαγγελέα µε την οποία καθορίζεται, κατά τις προηγούµενες παραγράφους, συνολική ποινή επιτρέπεται προσφυγή από τον αιτούντα καταδικασµένο στο κατά τις άνω παραγράφους αρµόδιο δικαστήριο, µέσα σε αποκλειστική προθεσµία δέκα (10) ηµερών, από την µε οποιοδήποτε τρόπο κοινοποίηση της πράξης σε αυτόν. Για την προσφυγή συντάσσεται έκθεση από το γραµµατέα της εισαγγελίας που εξέδωσε την προσβαλλόµενη πράξη και εισάγεται αµέσως στο δικαστήριο. Κατά της απόφασης αυτού επιτρέπεται αναίρεση στον καταδικασµένο και τον εισαγγελέα».

Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες, αφού έλαβε το λόγο, είπε τα εξής: «Συµφωνώ, ο καθορισµός της συνολικής ποινής να γίνεται µε πράξη του εισαγγελέα, όπως αναφέρεται στο σχέδιο νόµου. ΄Αλλωστε προβλέπεται και η προσφυγή κατά της πράξης αυτής ενώπιον του αρµοδίου δικαστηρίου, το οποίο θα εκδίδει κανονικά απόφαση επί της προσφυγής».

Στη συνέχεια, ακολούθησε διαλογική συζήτηση µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας και αφού διεξήχθη ψηφοφορία, τα µέλη οµόφωνα αποδέχθηκαν την προηγηθείσα εισήγηση κατά το αντίστοιχο άρθρο και τάχθηκαν υπέρ της απάλειψης του άρθρου 35 του σχεδίου νόµου ώστε να ισχύουν οι διατάξεις του άρθρου 551 του ΚΠ∆, όπως είναι σήµερα, καθόσον η διαδικασία καθορισµού συνολικής ποινής, που προτείνεται µε το σχέδιο νόµου, δηλαδή µε πράξη του εισαγγελέα, δεν κρίνεται αναγκαία, αφού αφορά δικανική κρίση και πρέπει να γίνεται µε απόφαση, η οποία εκδίδεται απευθείας από το αρµόδιο δικαστήριο και κατά της οποίας έτσι επιτρέπεται και αναίρεση.


ΕΙ∆ΙΚΟΙ ΠΟΙΝΙΚΟΙ ΝΟΜΟΙ Άρθρο 36

Αναπροσαρµογή ποσών 1. Το προβλεπόµενο στις διατάξεις: α) της παραγράφου 2 του άρθρου

τρίτου του ν. 2803/2000 (A ΄48), β) της περίπτωσης α΄ της παραγράφου 2 του άρθρου τέταρτου του ν. 2803/2000 (Α΄48), γ) της παραγράφου 2 του άρθρου δεύτερου του ν. 2656/1998 (Α΄ 265),δ) της παραγράφου 2 του άρθρου πέµπτου του ν. 3560/2007 (Α΄ 103), ε) του δευτέρου εδαφίου της παραγράφου 6 του άρθρου 22 του ν. 1599/1986 (Α΄ 75), ποσό των εβδοµήντα τριών χιλιάδων (73.000) ευρώ αναπροσαρµόζεται στο ποσό των τριακοσίων χιλιάδων (300.000) ευρώ.

2. Το προβλεπόµενο στη διάταξη της περίπτωσης β΄ της παραγράφου 2 του άρθρου τέταρτου του ν. 2803/2000 (Α΄48) ποσό των εκατό πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ αναπροσαρµόζεται στο ποσό των πεντακοσίων χιλιάδων (500.000) ευρώ.

3. Το προβλεπόµενο στη διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του ν. 1608/1950 (Α΄301) ποσό των εκατό πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ αναπροσαρµόζεται στο ποσό των πεντακοσίων χιλιάδων (500.000) ευρώ.

Στη συνέχεια, ακολούθησε διαλογική συζήτηση µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας και αφού διεξήχθη ψηφοφορία, τα µέλη οµόφωνα αποδέχθηκαν την προηγηθείσα εισήγηση κατά το αντίστοιχο άρθρο και τάχθηκαν υπέρ της απάλειψης του άρθρου 36 του σχεδίου νόµου, καθόσον η προσπάθεια που επιχειρείται µε το σχέδιο νόµου να µετατραπούν κακουργηµατικές πράξεις σε πληµµελήµατα, οι οποίες προβλέπονται από ειδικούς ποινικούς νόµους, µέσω της




αύξησης του ποσού της προκληθείσας ζηµίας ή του επιδιωχθέντος οφέλους, µπορεί να οδηγήσει στην παραγραφή τους και κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαλε στην εύρυθµη λειτουργία της δικαιοσύνης, για όλους τους λόγους που εκτίθενται στην εισήγηση και ιδιαίτερα στο άρθρο 25 του νοµοσχεδίου.

Την άποψη αυτή διατύπωσε πριν την ψηφοφορία και ο παριστάµενος Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες..

Άρθρο 37 Ρύθµιση για τους νόµους 2960/2001 και 4002/2011

και τροποποίηση του π.δ. 106/2007 και της Υγειονοµικής διάταξης Α5/3010/1985

1. Αρµόδιο δικαστήριο για την εκδίκαση των κακουργηµάτων που προβλέπονται: α) στο ν. 2960/2001 «Εθνικός Τελωνειακός Κώδικας» (Α΄265) και β) στο άρθρο 52 του ν. 4002/2011 (Α΄180) είναι το µονοµελές εφετείο.

2. Στο τέταρτο εδάφιο της παραγράφου 6 του άρθρου 21 του π.δ. 106/2007 (Α΄135) η φράση «στον Υπουργό ∆ικαιοσύνης, κατ' εφαρµογή των άρθρων 74 παρ. 3 και 99 παρ. 3 του Ποινικού Κώδικα» αντικαθίσταται από την φράση «στο συµβούλιο πληµµελειοδικών του τόπου του δικαστηρίου που επέβαλε την απέλαση, κατ’ εφαρµογή του άρθρου 74 παρ. 3 του Ποινικού Κώδικα».

3. Στο δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 24 του π.δ. 106/2007 (Α΄135) η φράση «εφαρµόζονται τα άρθρα 74 παρ. 3 και 99 παρ. 3 του Ποινικού Κώδικα»,αντικαθίσταται από την φράση «εφαρµόζεται το άρθρο 74 παρ. 3 του Ποινικού Κώδικα».


«Οι παραβάτες της παρούσας Υγειονοµικής διάταξης τιµωρούνται µε φυλάκιση µέχρι ένα (1) έτος και χρηµατική ποινή τουλάχιστον πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ. Αν ο δράστης έχει συλληφθεί επ’ αυτοφώρω, ακολουθείται υποχρεωτικά η διαδικασία που αναφέρεται στα άρθρα 418 και επόµενα του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας».


«Η εκτέλεση της παρούσας Υγειονοµικής διάταξης ανατίθεται στα αρµόδια υγειονοµικά και αστυνοµικά όργανα σε όλη την επικράτεια».



Άρθρο 38 Πταισµατικές παραβάσεις

1. Τιµωρείται µε κράτηση µέχρι τριών µηνών ή µε πρόστιµο µέχρι τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ :

α) Η παράβαση των άρθρων 25 του ν. 2224/1994, 17 του ν. 2639/1998, 72 του ν.

3850/2010 και 1 του α.ν. 501/1937, καθώς και όλων των βασιλικών ή προεδρικών

διαταγµάτων και των υπουργικών αποφάσεων που ερείδονται ως προς την ποινική

κύρωση στις ανωτέρω διατάξεις. β) Η παράβαση του άρθρου 42 παρ. 7 του ν. 1892/1990. γ) Η παράβαση του άρθρου 18 παρ. 1 του ν. 3526/2007. δ) Η παράβαση του άρθρου 10 του ν. 2946/2001. ε) Η παράβαση των άρθρων 9 και 10 του ν. 392/1976. στ΄) Η παράβαση του άρθρου 19 του α.ν. 412/1936.




ζ) Η παράβαση των διατάξεων των άρθρων 17 του α.ν. 431/1937, 11 του α.ν.

1108/1938 και 25 του ν. δ. 3430/1955. η) Η παράβαση των διατάξεων των άρθρων 22 του π.δ. 778/1980, 117 του

π.δ. 1073/1981 και 9 του ν. 1396/1983. θ) Η παράβαση του άρθρου 10 του ν. 2853/1922. ι) Η παράβαση του άρθρου 3 του α.ν. 439/1945. ια) Η παράβαση του άρθρου 3 παρ. 2-1του ν.δ. 608/1948. 2. Αυξάνεται στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ το προβλεπόµενο από τις

διατάξεις των άρθρων 268 του ν.δ. 86/1969, 37, 38 και 39 του ν. 3585/2007 όριο, µέχρι του οποίου τα αντίστοιχα αδικήµατα τιµωρούνται σε βαθµό πταίσµατος.



Άρθρο 39 Τροποποίηση του ν. 3386/2005

1. Η διάταξη του άρθρου 87 παρ. 5 του ν. 3386/2005 (Α΄ 212), όπως αντικαταστάθηκε µε το άρθρο 48 παρ. 3 του ν. 3772/2009 (Α΄ 112), αντικαθίσταται, ως εξής:

«5. Όποιος διευκολύνει την είσοδο στο ελληνικό έδαφος ή την έξοδο από αυτό υπηκόου τρίτης χώρας, χωρίς να έχει υποβληθεί στον έλεγχο που προβλέπεται από το άρθρο 5, τιµωρείται µε φυλάκιση τουλάχιστον δύο (2) ετών και χρηµατική ποινή τουλάχιστον πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ για κάθε διευκολυνθέν πρόσωπο. Αν ο δράστης ενήργησε εκ κερδοσκοπίας ή κατ’ επάγγελµα ή κατά συνήθεια ή αν το έγκληµα τελέστηκε από δύο ή περισσότερους επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών και χρηµατική ποινή τουλάχιστον είκοσι χιλιάδων (20.000) ευρώ για κάθε πρόσωπο του οποίου διευκολύνεται η παράνοµη είσοδος ή έξοδος από τη χώρα».

2. Η διάταξη του άρθρου 88 παρ. 1 του ν. 3386/2005 (Α΄ 212), όπως αντικαταστάθηκε µε το άρθρο 48 παρ. 4 του ν. 3772/2009 (Α΄112), αντικαθίσταται, ως εξής:

«1. Πλοίαρχοι ή κυβερνήτες πλοίου, πλωτού µέσου ή αεροπλάνου και οδηγοί κάθε είδους µεταφορικού µέσου που µεταφέρουν από το εξωτερικό στην Ελλάδα υπηκόους τρίτων χωρών, που δεν έχουν δικαίωµα εισόδου στο ελληνικό έδαφος ή στους οποίους έχει απαγορευθεί η είσοδος για οποιαδήποτε αιτία, καθώς και αυτοί που τους προωθούν από τα σηµεία εισόδου, τα εξωτερικά ή εσωτερικά σύνορα, στην Ελληνική Επικράτεια και αντίστροφα προς το έδαφος κράτους µέλους της Ε.Ε. ή τρίτης χώρας ή διευκολύνουν τη µεταφορά ή προώθησή τους ή εξασφαλίζουν σε αυτούς κατάλυµα για απόκρυψη τιµωρούνται:

α. Με φυλάκιση τουλάχιστον δύο (2) ετών και χρηµατική ποινή τουλάχιστον είκοσι χιλιάδων (20.000) ευρώ για κάθε µεταφερόµενο πρόσωπο.

β. Με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών και χρηµατική ποινή τουλάχιστον τριάντα χιλιάδων (30.000) ευρώ για κάθε µεταφερόµενο πρόσωπο, αν η µεταφορά ενεργείται κατ’ επάγγελµα ή αν ο υπαίτιος είναι δηµόσιος υπάλληλος ή τουριστικός ή ναυτιλιακός ή ταξιδιωτικός πράκτορας.

γ. Με κάθειρξη και χρηµατική ποινή τουλάχιστον εκατό χιλιάδων (100.000) ευρώ, αν από την πράξη προέκυψε κίνδυνος για άνθρωπο.

δ. Με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα (10) ετών και χρηµατική ποινή τουλάχιστον πεντακοσίων χιλιάδων (500.000) ευρώ, αν στην περίπτωση γ΄ επήλθε θάνατος.».

3. Στο ν. 3386/2005 (Α΄ 212), µετά το άρθρο 88, προστίθεται άρθρο µε αριθµό «88 Α» ως εξής:




«Άρθρο 88 Α.- ∆ΙΚΟΝΟΜΚΕΣ ∆ΙΑΤΑΞΕΙΣ. 1. Αν ο δράστης των πληµµεληµάτων που προβλέπονται στα άρθρα 87 και 88 έχει συλληφθεί επ’ αυτοφώρω, ακολουθείται υποχρεωτικά η διαδικασία που αναφέρεται στα άρθρα 418 και επόµενα του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας.

2. Ο εισαγγελέας υποχρεούται να εισαγάγει την υπόθεση αµέσως χωρίς έγγραφη προδικασία στο ακροατήριο του αρµοδίου δικαστηρίου και απαγορεύεται η απ’ αυτόν διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, προανάκρισης ή ο προσδιορισµός της υπόθεσης σε ρητή δικάσιµο.

3. Σε περίπτωση που ο κατηγορούµενος ασκεί το δικαίωµα που προβλέπεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 423 του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, το δικαστήριο διατηρεί την κράτηση αυτού.

4. Η συζήτηση της υπόθεσης ολοκληρώνεται σε µία µόνο δικάσιµο και δεν επιτρέπεται η αναβολή της συζήτησης για οποιοδήποτε λόγο, ούτε η παραποµπή της υπόθεσης στην τακτική διαδικασία (άρθρο 424 Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας).

5. Η περιοριστική της ελευθερίας ποινή που επιβάλλεται από το δικαστήριο για τις πράξεις που προβλέπονται από τις διατάξεις των παραγράφων 5, 6 και 8 του άρθρου 87 και του άρθρου 88 του παρόντος νόµου, δεν µετατρέπεται σε χρηµατική ποινή σε καµία περίπτωση και για οποιοδήποτε λόγο, ούτε τυγχάνουν εφαρµογής οι διατάξεις των άρθρων 99 έως 104 του Ποινικού Κώδικα.

6. Οι διατάξεις του άρθρου 253 Α του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, εφαρµόζονται αναλόγως και για τις αξιόποινες πράξεις που προβλέπονται από τα άρθρα 87 και 88 του παρόντος νόµου».

5. Στο τέλος της παραγράφου 1 του άρθρου 83, καθώς και στο τέλος της παραγράφου 7 του άρθρου 87 του ν. 3386/2005 (Α΄ 212), προστίθεται εδάφιο ως εξής:

«Για τους δράστες των άνω πράξεων, εφόσον κινείται κατ’ αυτών η κατά το άρθρο 76 διαδικασία διοικητικής απέλασης, δεν εφαρµόζονται οι διατάξεις των άρθρων 417 και επόµενα του Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, εκτός αν ο εισαγγελέας πληµµελειοδικών, ειδοποιούµενος σχετικά από τις αστυνοµικές ή λιµενικές αρχές, κρίνει ότι συντρέχουν λόγοι εφαρµογής της».



------------------------------ Στο σηµείο αυτό αποχώρησε από την Ολοµέλεια ο Αρεοπαγίτης Γεώργιος

Γιαννούλης, οπότε ο αριθµός των παρισταµένων µελών ανήλθε στους 43, διατηρουµένης της απαιτούµενης απαρτίας.

Σηµειώνεται ότι για το Γ΄ και ∆΄ µέρος του σχεδίου νόµου η Ολοµέλεια δεν γνωµοδότησε καθόσον αυτά αναφέρονται σε θέµατα απονοµής της δικαιοσύνης από το Συµβούλιο της Επικρατείας και το Ελεγκτικό Συνέδριο.

Για τις προτεινόµενες διατάξεις των άρθρων 86 επ. που ακολουθούν και που αφορούν τροποποιήσεις των διατάξεων του ν. 1756/1988 (Κ.Ο.∆.Κ.Κ.∆.Λ.), η Ολοµέλεια έχει ήδη αποφανθεί µε την υπ΄αριθµ. 21/27-10-2011 απόφασή της, στην οποία και πάλι αναφέρεται.

Ειδικά όµως για τις διατάξεις των άρθρων 91, 94, 95 και 99 του σχεδίου νόµου, η Ολοµέλεια γνωµοδότησε ως εξής:

ΜΕΡΟΣ Ε΄ «ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ Ν. 1756/1988 (Α΄ 35),

ΚΩ∆ΙΚΑΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ∆ΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ»

Άρθρο 91




Μισθός - θέµατα δικαστικών διακοπών 1. Οι παράγραφοι 3 και 4 του άρθρου 43 του ν. 1756/1988

αντικαθίστανται ως εξής: «3. ∆εν οφείλεται µισθός για το χρονικό διάστηµα κατά το οποίο ο

δικαστικός λειτουργός από δική του υπαιτιότητα δεν παρέχει υπηρεσία. Ως µη παροχή υπηρεσίας νοείται και η, κατά την κρίση των οργάνων που αναφέρονται στην επόµενη παράγραφο, συζήτηση µη ικανού αριθµού υποθέσεων, η αδικαιολόγητη καθυστέρηση παραδόσεως σχεδίων αποφάσεων και δικογραφιών που του ανατίθενται προς επεξεργασία, καθώς και η µη συµµετοχή στις συνεδριάσεις των οργάνων του δικαστηρίου ή η µη εκτέλεση υπηρεσίας που του ανατέθηκε αρµοδίως.

4. Στην περίπτωση της προηγούµενης παραγράφου ο µισθός περικόπτεται µε πράξη του δικαστικού λειτουργού που διευθύνει το δικαστήριο ή την εισαγγελία ή τη Γενική Επιτροπεία της Επικρατείας των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, ή µε πράξη του προϊσταµένου του αµέσως ανώτερου δικαστηρίου ή εισαγγελίας. Για την περικοπή του µισθού του εκκαθαριστή- δικαστικού λειτουργού, αρµόδιος είναι ο προϊστάµενος του αµέσως ανώτερου δικαστηρίου ή εισαγγελίας. Η πράξη της περικοπής τίθεται στον ατοµικό φάκελο του δικαστικού λειτουργού και συνιστά δυσµενές στοιχείο για την προαγωγή του. Κατά της πράξης αυτής επιτρέπεται προσφυγή ενώπιον του οικείου Ανωτάτου ∆ικαστικού Συµβουλίου µέσα σε προθεσµία δέκα ηµερών από την επίδοσή της στον ενδιαφερόµενο δικαστικό λειτουργό, χωρίς να αναστέλλεται για οποιοδήποτε λόγο η εκτέλεσή της. Το συµβούλιο αποφαίνεται αµετάκλητα και σε περίπτωση εξαφάνισης της πράξης περικοπής αυτή δεν λαµβάνεται υπόψη για την προαγωγή».

2. Η παράγραφος 11 του άρθρου 44 του ν. 1756/1988 αντικαθίστανται ως εξής:

«11. ∆ικαστικός λειτουργός δεν έχει δικαίωµα να κάνει χρήση δικαστικών διακοπών ή κανονικής άδειας, εφόσον κατά την κρίση του οικείου προϊσταµένου υπάρχει κίνδυνος ουσιώδους καθυστέρησης στην έκδοση απόφασης ή βουλεύµατος σε επείγουσα υπόθεση ή σε άλλη επείγουσα δικαστική ενέργεια. Αν ο δικαστικός λειτουργός καθυστερεί να παραδώσει σηµαντικό αριθµό σχεδίων αποφάσεων υποθέσεων που έχουν συζητηθεί ή καθυστερεί να επεξεργασθεί τις δικογραφίες που του έχουν ανατεθεί κατά τους όρους που καθορίζει ο νόµος, ο κανονισµός ή η ολοµέλεια του δικαστηρίου ή της εισαγγελίας, µπορεί να υποχρεωθεί, µε πράξη του προϊσταµένου του οικείου δικαστηρίου ή µε πράξη του προϊσταµένου του αµέσως ανώτερου δικαστηρίου ή εισαγγελίας, να προσκοµίσει τον οριζόµενο από αυτούς αριθµό σχεδίων ή δικογραφιών µέσα στην περίοδο των δικαστικών διακοπών. Σε περίπτωση µη συµµόρφωσης, µπορεί µε πράξη των παραπάνω οργάνων να στερηθεί του δικαιώµατος να κάνει χρήση των δικαστικών διακοπών µέχρι να παραδώσει τον ορισθέντα αριθµό σχεδίων αποφάσεων ή δικογραφιών».

Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες, αφού έλαβε το λόγο είπε τα εξής: «Η παλαιά διάταξη προέβλεπε περικοπή µισθού όταν οι δικαστικοί λειτουργοί µε δική τους υπαιτιότητα δεν παρείχαν υπηρεσία. Όταν δηλαδή όχι µόνον δεν εξέδιδαν αποφάσεις αλλά δεν προσήρχοντο και στην υπηρεσία. Εάν εφαρµοστούν οι νέες διατάξεις θα καταλήξουµε σε ένα κυκεώνα συλλογισµών και σκέψεων. ∆ιότι πώς θα κρίνουµε, µε ποια κριτήρια, πόσες υποθέσεις εξέδωσε ή πόσες υποθέσεις δίκασε στο ποινικό. Επίσης ποιό θα είναι το αρµόδιο όργανο να κρίνει αυτή την καθυστέρηση ώστε να προβεί στην έκδοση αυτής της πράξης. Μήπως θα είναι ο Πρόεδρος του ιδίου δικαστηρίου , µε τον οποίο ανεβαίνει µαζί στην έδρα, ψηφίζει µαζί, συλλειτουργεί µαζί, που είναι δηλαδή του αυτού επιπέδου; Οπότε θα κάνουµε τον πρόεδρο του δικαστηρίου πειθαρχικό κριτή, διότι αυτή η πράξη θα έχει τα αποτελέσµατα πειθαρχικού και θα λαµβάνεται υπόψη ως δυσµενές κριτήριο στις προαγωγές. Όµως πειθαρχικά όργανα και πειθαρχικές ποινές προβλέπει ο Κώδικας ∆ικαστικών Λειτουργών.




Τέλος, νοµίζω, αυτές οι διατάξεις απάδουν προς την αξιοπρέπεια του δικαστικού λειτουργού και υποβαθµίζει ολόκληρη τη δικαιοσύνη».

Εµµανουήλ Καλούδης, Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου: «Εγώ νοµίζω ότι όλες αυτές οι διατάξεις καταδεικνύουν µία έντονη δυσπιστία προς τους δικαστικούς λειτουργούς και µειώνουν εν πολλοίς την προσωπικότητά τους. Υπάρχουν τα αρµόδια πειθαρχικά όργανα για να ελέγξουν την καθυστέρηση των δικαστών. ΄Αλλωστε µόνον στο δικαστικό σώµα έχουν σηµειωθεί τόσες απολύσεις, λόγω ανεπάρκειας. Σε κανέναν άλλο κλάδο δεν έχουν παρατηρηθεί τόσες απολύσεις µετά από τη διαδικασία πειθαρχικών συµβουλίων. Νοµίζω ότι τα πειθαρχικά όργανα λειτουργούν αποτελεσµατικά και όλες αυτές οι διατάξεις είναι, νοµίζω, περιττές. ΄Αλλωστε µία από τις πειθαρχικές ποινές που προβλέπονται σήµερα είναι και η στέρηση αποδοχών, µε τη µορφή του προστίµου, η οποία όµως επιβάλλεται αφού κληθεί ο δικαστής προκειµένου να ακουσθεί. Τηρείται µία διαδικασία από τα πρωτοβάθµια και δευτεροβάθµια πειθαρχικά συµβούλια έως ότου καταστεί αµετάκλητη η απόφαση. Τώρα όµως µε τις διατάξεις αυτές ο κάθε προϊστάµενος του δικαστηρίου αυτοβούλως θα περικόπτει το µισθό του δικαστή. ΄Ετσι παρακάµπτεται η πειθαρχική διαδικασία».

Ρένα Ασηµακοπούλου, Πρόεδρος του Αρείου Πάγου: «Εγώ νοµίζω ότι η αξιοπρέπεια του δικαστικού λειτουργού εξαρτάται από τη συνέπειά του, την εργατικότητά του και τον τρόπο που συµπεριφέρεται. Άλλωστε πρέπει να επισηµάνουµε το γεγονός ότι υπάρχει µία µικρή µερίδα δικαστών, οι οποίοι (δικαστές) παραδίδουν µικρό αριθµό αποφάσεων κάθε µήνα. Εντούτοις αµείβονται κανονικά. Και βέβαια η απόλυση αποτελεί το έσχατο και το πιο σκληρό µέτρο για έναν δικαστή. Για το λόγο αυτό νοµίζω ότι οι διατάξεις αυτές είναι χρήσιµες αφού δίδεται η ευχέρεια στον δικαστή να συµµορφωθεί προς τα καθήκοντά του, πριν φτάσουµε στην απόλυση. Είναι δηλαδή ένα µέτρο, που θα βοηθήσει στη µείωση της εκκρεµότητας και συνακόλουθα στη µείωση των απολύσεων των δικαστών από την Ολοµέλεια. Θεωρώ όµως ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να εφαρµοστούν οι νέες διατάξεις είναι αφενός µεν να καλείται ο δικαστής πριν την επιβολή των κυρώσεων ώστει να ακούγεται, αφετέρου δε να λαµβάνεται υπόψη και η γνώµη του αρµοδίου επιθεωρητή. Επίσης αρµόδιο όργανο για την περικοπή του µισθού θα πρέπει να είναι ο προϊστάµενος του αµέσως ανώτερου δικαστηρίου, αυτή δε η περικοπή πρέπει να επιβάλλεται µόνον στις περιπτώσεις της αδικαιολόγητης καθυστέρησης. Γι΄αυτό και προτείνω η φράση ΄΄καθώς και η µη συµµετοχή στις συνεδριάσεις των οργάνων του δικαστηρίου ή η µη εκτέλεση υπηρεσίας που του ανατέθηκε αρµοδίως΄΄ να απαλειφθεί από την παραγρ. 3 του άρθρου 43 του ν. 1756/1988, όπως προτείνεται µε την παραγρ. 1 του σχεδίου νόµου. Επίσης προτείνω να απαλειφθούν οι φράσεις α. ΄΄µε πράξη του δικαστικού λειτουργού που διευθύνει το δικαστήριο ή την εισαγγελία΄΄ και β. ΄΄χωρίς να αναστέλλεται για οποιοδήποτε λόγο η εκτέλεσή της΄΄, στην παραγρ. 4 του άρθρου 43 του ν. 1756/1988, όπως προτείνεται οµοίως µε την παραγρ. 1 του σχεδίου νόµου».

Γεωργία Λαλούση, Αρεοπαγίτης: «Νοµίζω δεν µπορούµε να παρακάµψουµε και το Σύνταγµα, όπου ρητά αναφέρεται ο ρόλος και η αρµοδιότητα των πειθαρχικών οργάνων. Με τις διατάξεις αυτές υποκαθιστά ο κάθε προϊστάµενος του δικαστηρίου τα πειθαρχικά όργανα και αυτό δεν είναι σωστό».

Γεώργιος Χρυσικός, Εισηγητής-Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου: «Κατά την εισήγησή µου ταυτίζεται η άποψή µου µε αυτήν της κας Προέδρου του Αρείου Πάγου. ΄Εχω όµως να σηµειώσω το εξής: Επειδή το πειθαρχικό δίκαιο προβλέπει παράλληλα την επιβολή του προστίµου ως πειθαρχική ποινή για τις περιπτώσεις, µεταξύ άλλων αδικηµάτων, και αυτού της καθυστέρησης, η οποία αποτελεί σύµφωνα µε το άρθρο 91 του σχεδίου νόµου και εδώ λόγο περικοπής του µισθού µε την ως άνω πράξη, τίθεται λοιπόν το θέµα τι θα γίνει αν προχωρήσουν παράλληλα και οι δύο διαδικασίες για το ίδιο αδίκηµα. Θα προκύψει εµπλοκή των δύο διαδικασιών. Εκτός και αν προχωρήσουµε στην κατάργηση του πειθαρχικού αδικήµατος της αδικαιολόγητης καθυστέρησης. Σαν αδίκηµα δεν µπορούν να παραµείνουν και τα δύο».




Ρένα Ασηµακοπούλου, Πρόεδρος του Αρείου Πάγου: «Στην περίπτωση αυτή µπορούµε να πούµε ότι θα πρέπει να αναστέλλεται η άσκηση πειθαρχικής δίωξης µέχρι την έκδοση απόφασης από το Ανώτατο ∆ικαστικό Συµβούλιο επί ασκηθείσας προσφυγής κατά της ως άνω πράξης. ΄Η επίσης θα µπορούσαµε να πούµε να εφαρµόζονται οι νέες διατάξεις εφόσον δεν έχει ασκηθεί πειθαρχική αγωγή για το ίδιο παράπτωµα».

Βασίλειος Λυκούδης, Αρεοπαγίτης: «Υπάρχει κίνδυνος να θεωρηθεί ότι αυτή η διάταξη του σχεδίου νόµου είναι µία ειδική διάταξη. Εδώ έχουµε µία ειδική ρύθµιση και µπορεί να θεωρηθεί ότι δεν έχουµε πειθαρχικό αδίκηµα. ∆ιότι εάν συντρέχουν αυτές οι περιπτώσεις της διάταξης, θα µπορούσε να αναρωτηθεί κανείς γιατί δεν έχει ασκηθεί πειθαρχική αγωγή».

΄Οσον αφορά το άρθρο 91 του σχεδίου νόµου, επειδή διατυπώθηκαν διάφορες απόψεις, ακολούθησε ψηφοφορία µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας, η οποία έχει ως ακολούθως:



1. Ρένα Ασηµακοπούλου Σχ. νόµου όπως διαµορφώθηκε

2. Ηλίας Γιαννακάκης Σχ. νόµου όπως διαµορφώθηκε


4. Θεοδώρα Γκοΐνη Σχ. νόµου όπως διαµορφώθηκε


Εισηγητής Σχ. νόµου όπως διαµορφώθηκε

6. Νικόλαος Ζαΐρης Α


8. Βασίλειος Λυκούδης Α


10. ∆ήµητρα

Παπαντωνοπούλου Σχ. νόµου όπως διαµορφώθηκε

11. Νικόλαος Λεοντής Σχ. νόµου όπως διαµορφώθηκε


13. Βαρβάρα Κριτσωτάκη Σχ. νόµου όπως διαµορφώθηκε

14. Γεωργία Λαλούση Α


Κουτσόπουλος Σχ. νόµου όπως διαµορφώθηκε


Κωνσταντόπουλος Σχ. νόµου όπως διαµορφώθηκε

17. ∆ηµήτριος Μαζαράκης Σχ. νόµου όπως διαµορφώθηκε

18. Παναγιώτης Ρουµπής Σχ. νόµου όπως διαµορφώθηκε


Φράγκος Σχ. νόµου όπως διαµορφώθηκε


Αδαµόπουλος Σχ. νόµου όπως διαµορφώθηκε



Κατσαβριά Σχ. νόµου όπως διαµορφώθηκε

23. Ιωάννης Σχ. νόµου όπως




Γιαννακόπουλος διαµορφώθηκε


Ευαγγέλου Σχ. νόµου όπως διαµορφώθηκε






29. Ευφηµία



Γεωργόπουλος Α




33. Αντώνιος Ζευγώλης Α

34. Ερωτόκριτος Καλούδης Σχ. νόµου όπως διαµορφώθηκε




Σπυρόπουλος Α

38. Ιωάννα Πετροπούλου Α


Πετρουλάκη Σχ. νόµου όπως διαµορφώθηκε


Μπουρνάκα Α


Κλαδογένης Α

42. Γεώργιος Σακκάς Α

43. Μαρία Βασιλάκη Α

Σηµειώνεται ότι στην παραπάνω ψηφοφορία: 1. Το γράµµα «Α» σηµαίνει την απάλειψη των διατάξεων του άρθρου 91,

που προτείνονται µε το σχέδιο νόµου. Υπέρ της απόψεως ψήφισαν 25 µέλη, η οποία αποτελεί και την άποψη της πλειοψηφίας.

2. Η φράση ΄΄σχ. νόµου όπως διαµορφώθηκε΄΄, σηµαίνει ότι τα µέλη συµφωνούν µε την τροποποίηση των διατάξεων, που προτείνεται µε το ως άνω 91 άρθρο του σχεδίου νόµου, µε την προϋπόθεση όµως να διαγραφούν οι φράσεις: α. ΄΄καθώς και η µη συµµετοχή στις συνεδριάσεις των οργάνων του δικαστηρίου ή η µη εκτέλεση υπηρεσίας που του ανατέθηκε αρµοδίως΄΄ β. ΄΄µε πράξη του δικαστικού λειτουργού που διευθύνει το δικαστήριο ή την εισαγγελία΄΄ και γ. ΄΄χωρίς να αναστέλλεται για οποιοδήποτε λόγο η εκτέλεσή της΄΄ (παραγρ. 1 άρθρου 91) και µε την προσθήκη ότι θα πρέπει να καλείται ο δικαστικός λειτουργός πριν την επιβολή κυρώσεων προκειµένου να ακουσθεί και να λαµβάνεται υπόψη και η άποψη του αρµοδίου επιθεωρητή. Τα αυτά ισχύουν, αντίστοιχα, και για την παραγρ. 2 του ως άνω άρθρου. Υπέρ της απόψεως αυτής τάχθηκαν 18 µέλη.

Στο σηµείο αυτό προστέθηκε στη σύνθεση της Ολοµέλειας ο Αρεοπαγίτης Σπυρίδων Μιτσιάλης, οπότε ο αριθµός των παρισταµένων µελών ανήλθε στους 44.

Άρθρο 94




Προαγωγές Η παράγραφος 5 του άρθρου 49 του ν. 1756/1988 αντικαθίσταται

και στο ίδιο άρθρο προστίθενται νέες παράγραφοι 6, 7 , 8, 9 και 10 ως εξής:

«5. Η προαγωγή στους βαθµούς του συµβούλου της Επικρατείας, του αρεοπαγίτη, του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, του συµβούλου και αντεπιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου, του επιτρόπου και αντεπιτρόπου των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, του προέδρου και εισαγγελέα εφετών των πολιτικών και ποινικών δικαστηρίων και του προέδρου εφετών των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, γίνεται κατ’ απόλυτη εκλογή και προϋποθέτει την ύπαρξη εξαιρετικών προσόντων στο πρόσωπο των ανωτέρω δικαστικών λειτουργών που έχουν τα τυπικά προσόντα.

6. Ως κατ’ εκλογή προακτέοι κρίνονται, οι λοιποί δικαστικοί λειτουργοί, πλην των αναφεροµένων στην προηγούµενη παράγραφο, οι οποίοι συγκεντρώνουν σε ικανό βαθµό τα πιο πάνω ουσιαστικά προσόντα και µπορούν να ανταποκριθούν πλήρως στα καθήκοντα του ανώτερου βαθµού. Σε όλες τις περιπτώσεις προαγωγής της κατηγορίας αυτής, η προαγωγή ποσοστού 20% γίνεται µε τα κριτήρια της προηγούµενης παραγράφου.

7. Για την εκτίµηση των ουσιαστικών προσόντων των κρινοµένων, λαµβάνονται υπόψη οι εκθέσεις επιθεώρησης, οι ατοµικοί φάκελοι και κάθε άλλο πρόσφορο στοιχείο.

8. Οι αποφάσεις του οικείου ανωτάτου δικαστικού συµβουλίου και της οικείας ολοµέλειας πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να είναι πλήρως αιτιολογηµένες. Τα µέλη τους µπορούν να στηρίζουν αιτιολογηµένα την κρίση τους και στην προσωπική τους αντίληψη ως προς την ικανότητα των κρινοµένων για την απονοµή της δικαιοσύνης και τα εν γένει προσόντα τους.

9. ∆εν προάγεται στον επόµενο βαθµό, δικαστής ο οποίος καθυστερεί αδικαιολόγητα τη δηµοσίευση και θεώρηση των αποφάσεων που εκδίδει, καθώς και εισαγγελικός λειτουργός ο οποίος καθυστερεί αδικαιολόγητα την επεξεργασία των δικογραφιών που του ανατίθενται, εκτός αν το οικείο συµβούλιο αιτιολογήσει ειδικά τους λόγους της κατά παρέκκλιση προαγωγής. Αδικαιολόγητη είναι η καθυστέρηση όταν: α) η απόφαση δεν δηµοσιεύεται µέσα σε διάστηµα έξι µηνών από τη συζήτηση, β) προκειµένου για υποθέσεις ασφαλιστικών, όταν η απόφαση δεν εκδίδεται µέσα σε ένα µήνα, γ) προκειµένου για θεώρηση όταν αυτή γίνεται πέρα από ένα µήνα., δ)προκειµένου περί εισαγγελικών λειτουργών όταν η επεξεργασία και µη επιστροφή της δικογραφίας καθυστερεί πέρα από τέσσερες µήνες.

10. Μη προακτέος κρίνεται ο δικαστικός λειτουργός ο οποίος έχει τιµωρηθεί πειθαρχικά σε οποιαδήποτε ποινή για καθυστέρηση στην εν γένει εκτέλεση των καθηκόντων του, τουλάχιστον δύο φορές την τελευταία επταετία».

Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ιωάννης-Σπυρίδων Τέντες, αφού έλαβε το λόγο είπε τα εξής: «Θεωρώ ότι πρέπει να απαλειφθούν οι παράγραφοι 8, 9 και 10 καθώς το περιεχόµενό τους είναι ιδιαίτερα αυστηρό».

΄Οσον αφορά τις παραγράφους 9 και 10 του άρθρου 94 του σχεδίου νόµου, επειδή διατυπώθηκαν διάφορες απόψεις, ακολούθησε ψηφοφορία µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας, η οποία έχει ως ακολούθως:


΄Αρθρο 94 παραγρ. 9 και 10 του

σχεδίου νόµου

1. Ρένα

Ασηµακοπούλου ΄Οπως η εισήγηση

2. Ηλίας Γιαννακάκης ΄Οπως η εισήγηση


Καλούδης Α

4. Θεοδώρα Γκοΐνη ΄Οπως η εισήγηση





Εισηγητής ΄Οπως η εισήγηση

6. Νικόλαος Ζαΐρης ΄Οπως η εισήγηση

7. Χαράλαµπος

∆ηµάδης ΄Οπως η εισήγηση


Λυκούδης Α


10. ∆ήµητρα

Παπαντωνοπούλου ΄Οπως η εισήγηση

11. Νικόλαος Λεοντής ΄Οπως η εισήγηση

12. Βιολέττα Κυτέα ΄Οπως η εισήγηση

13. Βαρβάρα

Κριτσωτάκη ΄Οπως η εισήγηση



Κουτσόπουλος ΄Οπως η εισήγηση

16. Σπυρίδων

Μιτσιάλης Α


Κωνσταντόπουλος ΄Οπως η εισήγηση

18. ∆ηµήτριος

Μαζαράκης Α

19. Παναγιώτης

Ρουµπής ΄Οπως η εισήγηση


Φράγκος Α


Αδαµόπουλος ΄Οπως η εισήγηση



Κατσαβριά ΄Οπως η εισήγηση

24. Ιωάννης

Γιαννακόπουλος ΄Οπως η εισήγηση


Ευαγγέλου ΄Οπως η εισήγηση


Τσόλας ΄Οπως η εισήγηση

27. ∆ηµήτριος Κράνης ΄Οπως η εισήγηση




30. Ευφηµία







34. Αντώνιος

Ζευγώλης Α

35. Ερωτόκριτος

Καλούδης Α





37. Γεράσιµος

Φουρλάνος Α


Σπυρόπουλος Α

39. Ιωάννα

Πετροπούλου ΄Οπως η εισήγηση

40. Ειρ.

Κιουρκτσόγλου-Πετρουλάκη

΄Οπως η εισήγηση

41. ∆ήµητρα

Λεοντάρη-Μπουρνάκα Α


Κλαδογένης Α


44. Μαρία Βασιλάκη Α

Σηµειώνεται ότι στην παραπάνω ψηφοφορία: α. Το γράµµα «Α» σηµαίνει

απάλειψη των παραγράφων 9 και 10 του ως άνω άρθρου. Υπέρ της απόψεως αυτής τάχθηκαν 23µέλη, η οποία αποτελεί και την άποψη της πλειοψηφίας. β. Η φράση ΄΄όπως η εισήγηση΄΄ σηµαίνει να παραµείνουν οι παράγραφοι αυτοί ως έχουν στο σχέδιο νόµου µε την διαφοροποίηση ότι ο δικαστικός λειτουργός που τιµωρήθηκε πειθαρχικά, όχι την τελευταία επταετία αλλά πενταετία, να κρίνεται µη προακτέος. Υπέρ της απόψεως αυτής τάχθηκαν 21 µέλη.

Επίσης οµόφωνα τα µέλη της Ολοµέλειας συµφώνησαν µε την εισήγηση και τάχθηκαν υπέρ των λοιπών παραγράφων του ως άνω 94 άρθρου του σχεδίου νόµου µε την προϋπόθεση της απάλειψης του τελευταίου εδαφίου της παραγρ. 6 δηλαδή της φράσης ΄΄Σε όλες τις περιπτώσεις προαγωγής της κατηγορίας αυτής, η προαγωγή ποσοστού 20% γίνεται µε τα κριτήρια της προηγούµενης παραγράφου΄΄, για τους λόγους που αναλυτικά εκτίθενται στην εισήγηση.

Άρθρο 95 Μεταθέσεις

Το άρθρο 50 του ν. 1756/1988 αντικαθίσταται ως εξής: «1. Το Ανώτατο ∆ικαστικό Συµβούλιο όσον αφορά προαγωγές και

µεταθέσεις δικαστικών λειτουργών συνεδριάζει µια φορά το χρόνο, κατά το από 20 Ιουνίου έως 10 Ιουλίου χρονικό διάστηµα. Οι προαγόµενοι και µετατιθέµενοι δικαστικοί λειτουργοί είναι υποχρεωµένοι να εµφανισθούν στις θέσεις του έως την 15η Σεπτεµβρίου του ίδιου έτους. Αν εµφανισθεί απρόβλεπτη υπηρεσιακή ανάγκη ή σε όλως εξαιρετικές περιπτώσεις κατά τη διάρκεια του δικαστικού έτους, επιτρέπεται µόνο απόσπαση δικαστικού λειτουργού, σύµφωνα µε όσα ορίζονται στο άρθρο 51.

2. Μετάθεση δικαστικού λειτουργού δεν επιτρέπεται πριν από τη συµπλήρωση υπηρεσίας δύο (2) δικαστικών ετών στον τόπο όπου τοποθετήθηκε, λόγω διορισµού, προαγωγής ή µετάθεσης. Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται µετάθεση και πριν την παρέλευση του ανωτέρω χρονικού διαστήµατος, για υπηρεσιακούς ή σοβαρούς προσωπικούς λόγους, οι οποίοι πρέπει να βεβαιώνονται ειδικά στην απόφαση ή αν υποβληθούν αιτήσεις αµοιβαίας µετάθεσης.

3. Μετάθεση δικαστικού λειτουργού µπορεί να γίνει είτε ύστερα από αίτηση αυτού είτε αυτεπαγγέλτως προκειµένου να αντιµετωπισθεί υπηρεσιακή ανάγκη, η οποία πρέπει να εκτίθεται αναλυτικά στην απόφαση. Απαγορεύεται όµως να αποφασισθεί µετάθεση που έχει σχέση µε την άσκηση των δικαιοδοτικών και εν γένει υπηρεσιακών καθηκόντων του δικαστικού λειτουργού.

4. Η µετάθεση είναι υποχρεωτική αν ο δικαστικός λειτουργός: α) υπέπεσε σε βαρύ πειθαρχικό παράπτωµα, β) εµφανίζει αδικαιολόγητη και σοβαρή, κατά την




κρίση του Ανωτάτου ∆ικαστικού Συµβουλίου, καθυστέρηση στην εκτέλεση των καθηκόντων του.

5. Με την επιφύλαξη της προηγούµενης παραγράφου, δεν επιτρέπεται µετάθεση εάν ο δικαστικός λειτουργός δεν έχει παραδώσει όλες τις εκκρεµείς υποθέσεις και δικογραφίες που του έχουν ανατεθεί.

6. ∆ικαστικός λειτουργός σύζυγος δικαστικού λειτουργού µετατίθεται ύστερα από αίτησή του στην περιφέρεια που υπηρετεί ο άλλος σύζυγος, εφόσον δεν υπάρχει κώλυµα συνυπηρέτησης. ∆ηµόσιος υπάλληλος και υπάλληλος νοµικού προσώπου δηµοσίου δικαίου σύζυγος δικαστικού λειτουργού µπορεί να µετατίθεται ύστερα από αίτησή του στην περιφέρεια όπου υπηρετεί ο σύζυγός του, εφόσον υπάρχει κενή θέση σε αντίστοιχη υπηρεσία».

Στη συνέχεια, ακολούθησε διαλογική συζήτηση µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας και αφού διεξήχθη ψηφοφορία, τα µέλη οµόφωνα τάχθηκαν υπέρ των τροποποιήσεων, που προτείνονται µε το ως άνω 95 άρθρο του σχεδίου νόµου, µε την παρατήρηση ότι: ο χρόνος κατά τον οποίο το Ανώτατο ∆ικαστικό Συµβούλιο θα συνεδριάζει για προαγωγές και µεταθέσεις µία φορά το χρόνο, να καθοριστεί από 10 Ιουνίου έως 10 Ιουλίου και όχι από 20 Ιουνίου έως 10 Ιουλίου, όπως αναφέρει το σχέδιο νόµου Επίσης να προστεθεί στο ως άνω άρθρο άλλη µία παράγραφος, στην οποία να αναφέρεται ότι ο δικαστικός λειτουργός µπορεί να µετατίθεται αν υπάρχει ή προκύπτει κώλυµα εντοπιότητας.


Άρθρο 99 Παρατηρητές-Προσφυγή σε ολοµέλεια

1. Το τρίτο και το προτελευταίο εδάφιο της παραγράφου 8 του άρθρου 67 του ν. 1756/1988 αντικαθίστανται, αντίστοιχα, ως εξής:

«Αυτοί ορίζονται µε κλήρωση µεταξύ των δεκαπέντε αρχαιοτέρων παρέδρων του Συµβουλίου της Επικρατείας, προέδρων εφετών και εφετών των διοικητικών εφετείων Αθηνών και Πειραιώς, οι οποίοι δεν έχουν τιµωρηθεί µε οποιαδήποτε πειθαρχική ποινή εκτός από την επίπληξη ή δεν έχουν κριθεί µη προακτέοι στον επόµενο βαθµό από αυτόν που κατέχουν.

Οι µετέχοντες χωρίς ψήφο καλούνται να διατυπώσουν τη γνώµη τους για το κρινόµενο ζήτηµα, οφείλουν δε να αποχωρήσουν πριν από την έναρξη της ψηφοφορίας».

2. Το πρώτο εδάφιο, αντίστοιχα, των παραγράφων 7 και 8 του άρθρου 68 του ν. 1756/1988 αντικαθίσταται ως εξής:

«7. Ο Υπουργός ∆ικαιοσύνης, µέσα σε αποκλειστική προθεσµία δεκαπέντε ηµερών αφ’ ότου περιέλθει στο Υπουργείο ∆ικαιοσύνης η απόφαση του Ανωτάτου ∆ικαστικού Συµβουλίου, µπορεί, µε τους περιορισµούς της επόµενης παραγράφου, να διαφωνήσει προς την απόφαση και να παραπέµψει την υπόθεση στην Ολοµέλεια του Συµβουλίου της Επικρατείας, εκθέτοντας τους λόγους της διαφωνίας.

8. Προσφυγή στην Ολοµέλεια του Συµβουλίου της Επικρατείας κατά της απόφασης του Ανώτατου ∆ικαστικού Συµβουλίου που αφορά προαγωγή, τοποθέτηση, µετάθεση και απόσπαση έχει δικαίωµα να ασκήσει ο δικαστικός λειτουργός τον οποίο αφορά η απόφαση αυτή, εφόσον όµως έλαβε τρεις τουλάχιστον ψήφους στο 15µελές Συµβούλιο και δύο στο 11µελές».

3. Το ένατο και το προτελευταίο εδάφιο της παραγράφου 3 του άρθρου 72 του ν. 1756/1988 αντικαθίστανται, αντίστοιχα, ως εξής:

«Στην ίδια συνεδρίαση γίνεται η κλήρωση για τους παρέδρους που µετέχουν στο Συµβούλιο χωρίς ψήφο, µεταξύ των δεκαπέντε αρχαιοτέρων παρέδρων, οι οποίοι δεν έχουν τιµωρηθεί µε οποιαδήποτε πειθαρχική ποινή πλην της επίπληξης ή δεν έχουν κριθεί µη προακτέοι στον επόµενο βαθµό από αυτόν που κατέχουν.




Οι µετέχοντες χωρίς ψήφο καλούνται να διατυπώσουν τη γνώµη τους για το κρινόµενο ζήτηµα, οφείλουν δε να αποχωρήσουν πριν από την έναρξη της ψηφοφορίας».

4. Στο πρώτο εδάφιο του άρθρου 73 του ν. 1756/1988, απαλείφεται η φράση«ως προς τις λοιπές, πλην της προαγωγής».

΄Οσον αφορά µόνον την παράγραφο 2 του άρθρου 99 του σχεδίου νόµου (και ειδικότερα την τροποποίηση ή µη της παραγρ. 8 του άρθρου 68 του ν. 1756/1988), ηΑρεοπαγίτης Γεωργία Λαλούση, αφού έλαβε το λόγο είπε τα εξής: «Η καθιέρωση του δικαιώµατος του δικαστικού λειτουργού να προσφεύγει στην ολοµέλεια του Αρείου Πάγου όταν παραλείπεται κατά τις κρίσεις για προαγωγή, χωρίς να απαιτείται να έχει λάβει ούτε µία θετική ψήφο, υπήρξε ένα από τα βασικά αιτήµατα των δικαστικών λειτουργών το οποίο προωθούσε η ΄Ενωση ∆ικαστών και Εισαγγελέων και το οποίο καθιερώθηκε µε τον ισχύοντα οργανισµό, ο οποίος υπήρξε καρπός πολλών συζητήσεων και διεργασιών. Κανείς δεν αµφισβήτησε την ανάγκη καθιέρωσης του δικαιώµατος αυτού, κατά τη διάρκεια των διεργασιών αυτών, αντίθετα όλοι επέµεναν στην καθιέρωσή του. Η χορήγηση του δικαιώµατος αυτού χωρίς οποιαδήποτε προϋπόθεση, είναι βασική αρχή του δικαίου να έχει ο θιγόµενος δικαστικός λειτουργός δικαίωµα σε δεύτερη ευκαιρία για επανεξέταση του ζωτικού ζητήµατος της προαγωγής, το οποίο είναι επιτακτικότερο στην περίπτωση των δικαστικών λειτουργών, ενόψει του ότι οι αποφάσεις του Ανωτάτου ∆ικαστικού Συµβουλίου δεν προσβάλλονται ενώπιον του ΣτΕ. Περιπτώσεις αυθαιρεσίας στις αποφάσεις του Α∆Σ έχουν υπάρξει στο παρελθόν και είναι δυνατόν να υπάρξουν ότι ο περιορισµός (αναγνωρίζεται δηλαδή έµµεσα ότι πρόκειται για περιορισµό) αυτός «προβλέπεται για λόγους ίσης µεταχείρισης όχι µόνο για το θιγόµενο δικαστικό λειτουργό, αλλά και για τον Υπουργό ∆ικαιοσύνης, ∆ιαφάνειας και Ανθρωπίνων ∆ικαιωµάτων, ο οποίος, µόνο εάν συντρέχει το παραπάνω ελάχιστο όριο θετικών υπέρ δικαστικού λειτουργού ψήφων, µπορεί να διαφωνήσει µε την απόφαση του Ανωτάτου ∆ικαστικού Συµβουλίου και να παραπέµψει την υπόθεση στην Ολοµέλεια», είναι ατυχές. Και τούτο, επειδή ο δικαιολογητικός λόγος χορήγησης του δικαιώµατος αυτού είναι διαφορετικός. Το Ανώτατο ∆ικαστικό Συµβούλιο είναι η βασικότερη εγγύηση της καθιερούµενης από το Σύνταγµα δικαστικής ανεξαρτησίας και η εκτελεστική εξουσία (ο εκάστοτε υπουργός) δεν έχει κανένα λόγο κατά τη λήψη των αποφάσεών του. Επειδή, όµως, όπως σε όλες τις ανθρώπινες αποφάσεις και πράξεις, µπορεί να εµφιλοχωρήσει λάθος, η διατύπωση µειοψηφίας είναι ένδειξη ότι ίσως να πρέπει να γίνει επανεξέταση του θέµατος, οπότε η άσκηση του δικαιώµατος προσφυγής από τον υπουργό γίνεται για τη θεραπεία µιας τυχόν όχι σύµφωνης µε τους κανόνες της ισότητας και της ανάγκης ορθής λειτουργίας της δικαιοσύνης απόφασης. Μπορεί, άλλωστε, να ισχύει η ίδια πρόβλεψη και για τον υπουργό όπως και µε την ισχύουσα ρύθµιση του οργανισµού. Ο θιγόµενος δικαστικός λειτουργός, όµως, πρέπει να µπορεί να προσφεύγει ενώπιον της Ολοµέλειας του Αρείου Πάγου χωρίς να εξαρτάται η προσφυγή του από οποιαδήποτε προϋπόθεση».

Επειδή διατυπώθηκαν διάφορες απόψεις ως προς το θέµα αυτό, ακολούθησε ψηφοφορία µεταξύ των µελών της Ολοµέλειας, η οποία έχει ως ακολούθως:


΄Αρθρο 99 παραγρ. 2 του σχεδίου νόµου

1. Ρένα Ασηµακοπούλου Ως έχει το σχέδιο νόµου

2. Ηλίας Γιαννακάκης Ως έχει το σχέδιο νόµου


4. Θεοδώρα Γκοΐνη Ως έχει το σχέδιο νόµου


Εισηγητής Ως έχει το σχέδιο νόµου

6. Νικόλαος Ζαΐρης Ως έχει το σχέδιο νόµου





8. Βασίλειος Λυκούδης Ως έχει το σχέδιο νόµου


10. ∆ήµητρα

Παπαντωνοπούλου Ως έχει το σχέδιο νόµου

11. Νικόλαος Λεοντής Ως έχει το σχέδιο νόµου


13. Βαρβάρα Κριτσωτάκη Α


15. Γρηγόριος Κουτσόπουλος Α

16. Σπυρίδων Μιτσιάλης Α


Κωνσταντόπουλος Α

18. ∆ηµήτριος Μαζαράκης Α

19. Παναγιώτης Ρουµπής Ως έχει το σχέδιο νόµου

20. Κωνσταντίνος Φράγκος Α

21. Γεώργιος Αδαµόπουλος Ως έχει το σχέδιο νόµου



Κατσαβριά Ως έχει το σχέδιο νόµου

24. Ιωάννης Γιαννακόπουλος Α

25. Χρυσόστοµος Ευαγγέλου Α



28. Ανδρέας Ξένος Ως έχει το σχέδιο νόµου

29. Κυριακούλα Γεροστάθη Α

30. Ευφηµία Λαµπροπούλου Α




33. Βασίλειος Λαµπρόπουλος Α

34. Αντώνιος Ζευγώλης Α

35. Ερωτόκριτος Καλούδης Α



38. Μιλτιάδης Σπυρόπουλος Ως έχει το σχέδιο νόµου

39. Ιωάννα Πετροπούλου Ως έχει το σχέδιο νόµου


Πετρουλάκη Α


Μπουρνάκα Α

42. Εµµανουήλ Κλαδογένης Ως έχει το σχέδιο νόµου


44. Μαρία Βασιλάκη Ως έχει το σχέδιο νόµου

Σηµειώνεται ότι στην παραπάνω ψηφοφορία: α. Το γράµµα «Α» σηµαίνει

απάλειψη της παραγρ. 8 του άρθρου 68 του ν. 1756/1988, όπως προτείνεται µε την παραγρ. 2 του ως άνω 99 άρθρου του σχεδίου νόµου. Υπέρ της απόψεως αυτής τάχθηκαν 28 µέλη, η οποία και αποτελεί και την άποψη της πλειοψηφίας. Και β. 16 µέλη της Ολοµέλειας τάχθηκαν υπέρ της απόψεως να τροποποιηθεί η διάταξη όπως προτείνεται µε το σχέδιο νόµου.




Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και εκδόθηκε στην Αθήνα στις 20 ∆εκεµβρίου 2011.

Η ΠΡΟΕ∆ΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Ρένα Ασηµακοπούλου Μάρθα Ψαραύτη

Σηµείωση: Η παρούσα απόφαση τροποποιήθηκε για ευκολότερη ανάγνωση και

εκτύπωση από τους συναδέλφους νοµικούς. Αποτελεί αναδηµοσίευση από το ιστολόγιο

∆ΙΚΑΣΤΗΣ, όπου η σχετική απόφαση είδε το φως της blawgόσφαιρας σε τρία µέρη.

Παρατίθενται οι σύνδεσµοι προς τις πρωτότυπες αναρτήσεις:



ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ - http://dikastis.blogspot.com/2012/01/blog-post_6268.html

Documents

ΝΜΛΓ - 2011 - Ολ ΑΠ 23_2011 - Απόφαση για το σχέδιο νόμου του Υπουργείου για τη δίκαιη δίκη και την αντιμετώπιση