ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2013-20143ο Γενικό Λύκειο Τρικάλων «Οδυσσέας Ελύτης»

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ, ΦΟΡΕΑΣ

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ

Υπεύθυνος καθηγητής: Κυριαζής Θωμάς

A5

Στόχοι της ερευνητικής εργασίας

1) Η εύρεση και ανάλυση στοιχείων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην αρχαιότητα και η σύγκριση τους με τους σημερινούς.

2) Η απόκτηση μιας σαφέστερης εικόνας για τους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες (Θερινούς- Χειμερινούς)

3) Η συλλογή απόψεων διάφορων ατόμων για τους Ολυμπιακούς αγώνες και η διεξαγωγή συμπερασμάτων.

4) Η πιο ουσιαστική ενημέρωση για το ντόπινγκ και τις επιπτώσεις που έχει στον αθλητισμό και στην ζωή των αθλητών.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι μια αθλητική διοργάνωση πολλών αγωνισμάτων που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια. Η καταγωγή των αγώνων είναι η Αρχαία Ελλάδα, και έχουν αναβιοθεί από τον Γάλλο βαρώνο Πιέρ ντε Κουμπερτέν στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι Αγώνες της Ολυμπιάδας, γνωστοί και ως θερινοί Ολυμπιακοί, τελούνται κάθε τέσσερα χρόνια από 1896 και μετά, με εξαίρεση τις χρονιές κατά τη διάρκεια των Παγκόσμιων πολέμων. Το 1924 άρχισαν ειδικοί Ολυμπιακοί Αγώνες, οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί, για χειμερινά αθλήματα. Από το 1994 οι χειμερινοί αγώνες δεν γίνονται πια την ίδια χρόνια με τους Θερινούς Ολυμπιακούς.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1. Η ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων

2. Που και πότε έγιναν οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες / Τι σημαίνει ολυμπιακή εκεχειρία

3. Τα αγωνίσματα των Αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων

4. Η εισαγωγή των αγωνισμάτων στους Αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες

5. Πληροφορίες για τα Ολυμπιακά νομίσματα

6. Η διατροφή των αρχαίων ολυμπιονικών

7. Το πενθήμερο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων

8. Πληροφορίες για τις γυναίκες στην Αρχαία Ελλάδα

9. Πληροφορίες για τα Ηραία

10.Οι πρώτοι ολυμπιονίκες στις τρεις πρώτες και στις τρεις τελευταίες ολυμπιάδες στην Αρχαία Ελλάδα

11.Τιμές και βραβεία των Αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων

12.Τι σημαίνει η λέξη ¨περιοδονίκης¨

13.Ποινές αθλητών που παραβιάζουν τους κανόνες

14.Η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων

15.Πληροφορίες για τα ολυμπιακά σύμβολα

16.Αγωνίσματα που ήταν και δεν είναι ολυμπιακά

17.Αγωνίσματα στίβου που ήταν και δεν είναι ολυμπιακά

18.Τα ολυμπιακά αθλήματα του 2004 / Ολυμπιονίκες

19.Το ιστορικό των Χειμερινών Αγώνων

20.Τα χειμερινά αγωνίσματα που υπάρχουν σήμερα

21.Πατινάζ

22.Snowboard

23.Δίαθλο

24.Χιονοδρομία

25.Χόκεϋ επί πάγου

26.Ντόπινγκ

27.Εισαγωγή

28.Ορισμός

29.Ιστορική αναδρομή/Εμφάνιση

30.Οι 10 πιο διαβόητες υποθέσεις ντόπινγκ στους Ολυμπιακούς Αγώνες

31.Τα συνηθέστερα εμπορικά σκευάσματα αναβολικών-στεροειδών

32.Μέθοδοι πρόσληψης αναβολικών

33.Έλεγχοι

34.Αιτίες-Λόγοι πρόσληψης αναβολικών

35.Συνέπειες χρήσης αναβολικών

36.Ερωτηματολόγιο

37.Πηγές

Ιστορία των πρώτων ολυμπιακών αγώνων• Α. Τι είναι οι Ολυμπιακοί αγώνες;

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι αθλητική οργάνωση πολλών αγωνισμάτων που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια. Η καταγωγή των αγώνων είναι η Αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα η Αρχαία Ολυμπία.

• Β. Πότε ξεκίνησαν οι Ολυμπιακοί αγώνες;

• Η ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων συνδέεται αναπόσπαστα με την Ελληνική ιστορία. Καθώς όμως αυτή χάνεται μέσα στα σκοτάδια του μακρινού παρελθόντος, είναι εξαιρετικά δύσκολο να απαντήσουμε με βεβαιότητα για το πότε άρχισαν οι Ολυμπιακοί αγώνων.

• Ο πρώτος καταγεγραμμένος εορτασμός των Ολυμπιακών Αγώνων στην αρχαιότητα ήταν στην Ολυμπία, το 776 π.Χ. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι αυτή δεν ήταν και η πρώτη φορά που γίνονταν οι Αγώνες. Τότε οι Αγώνες ήταν μόνο τοπικοί και διεξαγόταν μόνο ένα αγώνισμα, η κούρσα του σταδίου.

Γ. Γιατί ξεκίνησαν οι Ολυμπιακοί αγώνες;• Ο Παυσανίας μνημονεύει τους κατοίκους της Ήλιδας, οι οποίοι από τα πανάρχαια χρόνια είχαν κτίσει

ναό προς τιμή του Κρόνου. Όταν γεννήθηκε ο Δίας, οι Ιδαίοι Δάκτυλοι ήρθαν από την Κρήτη στην Ήλιδα και έκαναν αγώνα δρόμου για να διασκεδάσει λίγο ο βρεφικός Δίας. Ο μεγαλύτερος από αυτούς, ο Ηρακλής (όχι ο συνώνυμος ήρωας), έβαλε τους άλλους αδερφούς του, τον Παιωναίο, τον Επιμήδη, τον Ιάσιο και τον Ίδα να τρέξουν, και μετά τη λήξη των αγώνων, ο Ιδαίος Ηρακλής στεφάνωσε τους νικητές με κλαδί άγριας ελιάς, ένα δέντρο που είχε φέρει από την χώρα των Υπερβορείων. Ο αγώνας αυτός θεωρείται έτι είναι η μυθική παράδοση των Ολυμπιακών αγώνων και χρονολογείται στα τέλη της 2ης χιλιετίας π.Χ.

• Από το 776 π.Χ. και μετά οι Αγώνες, σιγά-σιγά, έγιναν πιο σημαντικοί σε ολόκληρη την αρχαία Ελλάδα φτάνοντας στο απόγειο τους κατά τον πέμπτο και έκτο αιώνα π.Χ. Οι Ολυμπιακοί είχαν επίσης θρησκευτική σημασία αφού γίνονταν προς τιμή του θεού Δία, του οποίου το τεράστιο άγαλμα στεκόταν στην Ολυμπία.

• Ο Ίφιτος είχε αποκάμει να βλέπει το βασίλειό του, την Ήλιδα, όπου βρίσκονταν το θρησκευτικό κέντρο της Ολυμπίας, να λεηλατείτε αδιάκοπα από τους στρατούς των μεγάλων γειτονικών κρατών, που πολεμούσαν μεταξύ τους, και πήγαιναν να λύσουν τις διαφορές τους στο έδαφός του.

• Μη ξέροντας τι να κάνει, ο Ίφιτος πήγε το έτος 784 π.Χ. στο μαντείο των Δελφών, στις πλαγιές του Παρνασσού, όπου υψώνονταν ο ναός του Απόλλωνα, του Θεού του Φωτός και των Τεχνών. Στην ερώτηση του Ίφιτου: «Τι πρέπει να κάνω για να γλιτώσω το λαό μου από τα δεινά του πολέμου;», ο Απόλλωνας αποκρίθηκε: «Να οργανώσεις στην Ολυμπία αθλητικούς αγώνες που τόσο τους αγαπούν οι Θεοί».

• Εντυπωσιασμένος από αυτό το χρησμό, ο Ίφιτος επισκέφτηκε έναν από τους ισχυρότερους γείτονές του, το Λυκούργο, βασιλιά και νομοθέτη της Σπάρτης, και του εξέθεσε την κατάσταση. Ο Λυκούργος αφού τον άκουσε με ενδιαφέρον αποφάσισε να θεωρήσει την Ήλιδα ουδέτερο έδαφος, για να μπορεί ο Ίφιτος να οργανώσει αβίαστα τους αγώνες που άρεσαν στους Θεούς.

• Καθώς ο Λυκούργος ήταν ισχυρός βασιλιάς, με μεγάλη επιρροή, όλοι οι άλλοι βασιλιάδες των Ελληνικών κρατών συμφώνησαν μαζί του. Έτσι η Ήλιδα γίνονταν απαραβίαστη. Το κείμενο της συνθήκης γράφτηκε πάνω σε έναν δίσκο που φυλασσόταν στο Ηραίον. Σε αυτή τη συνθήκη, που αποτέλεσε αποφασιστικό γεγονός για τη μετέπειτα ανάδειξη του Ηραίου σε Πανελλήνιο κέντρο, συμφωνήθηκε η «Ιερή Ανακωχή», δηλαδή η κατάπαυση του πυρός και απαγόρευση εκτέλεσης της θανατικής ποινής σε όλο τον Ελληνικό κόσμο κατά τη διάρκεια της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων. Για 12 αιώνες η ανακωχή αυτή παραβιάστηκε μόνο μία φορά: τo 364 π.X, στην διάρκεια της 103ης Ολυμπιάδας, από τους Αρκάδες που κατέλαβαν την Ολυμπία. Αυτή η πράξη προκάλεσε την οργή όλων των υπόλοιπων Ελλήνων. Έτσι οι Αρκάδες τιμωρήθηκαν αυστηρά.

• Χρειάστηκαν οχτώ χρόνια στον Ίφιτο για να ετοιμάσει τους αγώνες ως το 776 π.Χ. όπου και πραγματοποιήθηκαν οι πρώτοι επίσημοι Ολυμπιακοί Αγώνες και οι οποίοι ήταν αφιερωμένοι στον Δία, του οποίου το τεράστιο άγαλμα στεκόταν στην Ολυμπία. 

Το άγαλμα του Δία, έργο του γλύπτη Φειδία, όπως το φανταζόμαστε σήμερα.

Είχε ύψος 13 μέτρα και το κεφάλι του έφτανε στην οροφή του ναού.

Ήταν φτιαγμένο από φύλλα χρυσού και από ελεφαντόδοντο

• Μερικοί υποστηρίζουν, ότι η αρχή τους ανάγεται στους μυθικούς χρόνους και θεωρούν ως ιδρυτή τους τον Κουρίτη (Κρητικό) Ιδαίο Δάκτυλο Ηρακλή ή Παραστάτη. Αυτός μαζί με τα αδέλφια του Επιμήδη, Παιωναίο, Ίασο και Ακεσίδα, είχαν αναλάβει την προστασία του Δία μέχρι αυτός να μεγαλώσει. Όταν ο Δίας έγινε έφηβος, οι Ιδαίοι Δάκτυλοι έφυγαν από την Κρήτη και εγκαταστάθηκαν στην Ολυμπία. Εκεί ο Ιδαίος Ηρακλής οργάνωσε αγώνες δρόμου, όπου και νίκησε.

•  

• Άλλοι όμως υποστηρίζουν ότι ο ήρωας και ημίθεος Ηρακλής , γιος της Αλκμήνης , ίδρυσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες ύστερα από την ήττα του βασιλιά Αυγεία. Συγκεκριμένα λέγεται ότι Ηρακλής, για να πανηγυρίσει τη νίκη του οργάνωσε αγώνες δρόμου.

• Σύμφωνα με έναν άλλο μύθο τους Ολυμπιακούς αγώνες ίδρυσε ο Πέλοπας, που είχε θανατωθεί από τον πατέρα του, αλλά τον ανάστησε ο Δίας και ίδρυσε τους αγώνες στο γάμο του με την Ιπποδάμεια.

 

• Πηγές:Βικιπαίδεια, http://3dim-kater.pie.sch.gr/olimpiakiagones.htm

Κατάλογος περιοχών διεξαγωγής των ολυμπιακών αγώνων

• Αθήνα. Υπήρχαν δύο φεστιβάλ με το όνομα Ολύμπια που γιορτάζονταν στην Αθήνα, ένα από τα οποία υπήρξε στην εποχή του Πινδάρου, ο οποίος εόρταζε τους προγόνους του Αθηναίου Τιμοδήμου ως ολυμπιονίκες σε αυτό, και ίσως να εορτάζονταν και πολύ νωρίτερα. Τα Ολύμπια αυτά εορτάζονταν προς τιμήν του Δία, την άνοιξη ανάμεσα στα Μεγάλα Διονύσια και τα Βενδίδεια. Ο άλλος θεσμός των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα θεσμοθετήθηκε από τον Αδριανό, το 131 π.Χ. και από τότε άρχισε μία νέα Ολυμπιακή εποχή.

• Αιγές στη Μακεδονία. Αυτό το Ολυμπιακό φεστιβάλ υπήρξε στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

• Αλεξάνδρεια. Στα νεώτερα χρόνια, ο αριθμός των Αλεξανδρινών αθλητών που προσέρχονταν στους μεγάλους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ηλείας ήταν ο μεγαλύτερος από οποιοσδήποτε άλλης πόλης-κράτους.

• Ανάζαρβος στην Κιλικία. Τον τελευταίο καιρό παρουσίαζε και αυτή η πόλη διοργανώσεις αγώνων.

• Αττάλεια στην Παμφυλία. Η συγκεκριμένη εορτή μας είναι γνωστή μόνο από κάποια αναμνηστικά νομίσματα.

• Δάφνη στη Συρία, μία μικρή περιοχή, σε απόσταση 40 στάδια από την Αντιόχεια, όπου υπήρχε ένα μεγάλο ιερό άλσος που ποτιζόταν από πολλές πηγές. Το φεστιβάλ αρχικά ονομαζόταν Δάφνια, και ήταν αφιερωμένο στον Απόλλωνα και την Αρτέμιδα, αλλά αργότερα ονομάστηκε Ολύμπια, όταν οι κάτοικοι της Αντιόχειας αγόρασαν από τους Ηλείους, το 44 μ.Χ., το προνόμιο να γιορτάζουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Όμως, δεν εορταζόταν τακτικά ως Ολυμπιακό φεστιβάλ, μέχρι την εποχή του αυτοκράτορα Κόμμοδου. Η εορτή ξεκινούσε την πρώτη ημέρα του μήνα Υπερβερεταίου, με την οποία ξεκινούσε και το έτος στην Αντιόχεια. Οι αγώνες γίνονταν υπό την προεδρία ενός αλυτάρχη. Τον εορτασμό τους τελικά κατήργησε ο Ιουστινιανός Α', το 521. Τα γραπτά του συγγραφέα Λιβανιού, και του χριστιανού Πατέρα Ιωάννη Χρυσοστόμου, οι οποίοι έζησαν πολλά χρόνια στην Αντιόχεια, μας έδωσαν διάφορα στοιχεία που αφορούσαν το συγκεκριμένο εορτασμό.

• Δίον στη Μακεδονία. Τους αγώνες αυτούς τους θεσμοθέτησε ο Αρχέλαος Α' της Μακεδονίας, και διαρκούσαν εννέα ημέρες, ίσες στον αριθμό με τις εννέα Μούσες. Ο Ευριπίδης έγραψε και παρουσίασε εκεί τα έργα του Βάκχες και Αρχέλαος. Τους αγώνες εόρταζαν με μεγάλη λαμπρότητα ο Φίλιππος ΕΓ της Μακεδονίας και ο Αλέξανδρος ο Μέγας.

•  

• Έφεσος. Αυτό το φεστιβάλ φαίνεται από επιγραφές, οι οποίες μερικές φορές το ονόμαζαν Αδριανά Ολύμπια στην Έφεσο, σαν να είχε θεσπισθεί από τον Αδριανό.

 

 

• Ηλεία. Εκτός από τους μεγάλους Ολυμπιακούς Αγώνες, φαίνεται να υπήρξαν και μικρότεροι που εορτάζονταν κάθε χρόνο.

• Θεσσαλονίκη στη Μακεδονία.

• θυάτειρα στη Λυδία.

• Κύζικος στη Μυσία.

• Κυρήνη στη Λιβύη.

• Μαγνησία στη Λυδία.

• Νεάπολη στην Ιταλία.

• Νίκαια στη Βιθυνία.

 

• Νικόπολη στην Ήπειρο. Ο Οκταβιανός Αύγουστος, μετά τη ναυμαχία του Ακτίου, το 31 π.Χ., και την εξόντωση του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας, ίδρυσε την πόλη Νικόπολη, και καθιέρωσε εκεί αγώνες, οι οποίοι εορτάζονταν κάθε πέντε χρόνια σε ανάμνηση της νίκης του. Αυτοί οι αγώνες μερικές φορές ονομάζονταν Ολυμπιακοί, αλλά συχνότερα, ονομάζονταν Άκτια. Ήταν αφιερωμένοι στον Άκτιο Απόλλωνα, και διεξάγονταν υπό την φροντίδα των Λακεδαιμονίων.

 

 

• Όλυμπος. Διοργανώνονταν αγώνες πάνω στο βουνό Όλυμπος.

• Πέργαμος στη Μυσία.

• Σίδη στην Παμφυλία.

• Σμύρνη. Ο Παυσανίας αναφέρει κάποιους αγώνες των Σμυρναίων, που ο Κορσίνι υποθέτει πως είναι ένα Ολυμπιακό φεστιβάλ. Ο κατάλογος Marmor Oxoniense τους αναφέρει ρητά ως Ολύμπια της Σμύρνης, και έχουν επίσης εμφανιστεί έτσι σε επιγραφές.

• Ταρσός στην Κιλικία. Η συγκεκριμένη εορτή μας είναι γνωστή μόνο από κάποια αναμνηστικά νομίσματα.

• Τεγέα στην Αρκαδία.

Εισαγωγή των αγωνισμάτων στους Ολυμπιακούς αγώνες

• 25η 680 π.Χ. Τέθριππο

• 33η 648 π.Χ. Παγκράτιο και αγώνας ίππου κέλητος

• 37η 632 π.Χ. Δρόμος και πάλη παίδων

• 38η 628 π.Χ. Πένταθλο παίδων (μοναδική φορά)

• 41η 616 π.Χ. Πυγμή παίδων

• 65η 520 π.Χ. Οπλίτης δρόμος (2-4 στάδια)

• 99η 384 π.Χ. Τέθριππο πώλων 128η 268 π,Χ. Συνωρίς πώλων 128η 256 π.Χ.

• Αγώνας πώλου κέλητος 145η 200 π.Χ. Παγκράτιο παίδων

• 70η 500 π.Χ. Απήνη (αρματοδρομία) (444 π.Χ) (84η κατάργηση)

• 93η 408 π.Χ. Συνωρίς ίππων

• 96η 396 π,Χ. Αγώνας σαλπιγκτών και κηρύκων

• 1η 776 π.Χ. Δρόμος σταδίου 200 μ.

• 14η 724 π.Χ. Δίαυλος (2 στάδια) 400 μ.

• 15η 720 π.Χ. Δόλιχος (7-24 στάδια) 2.000 μ.

• 18η 708 π.Χ. Πένταθλο και πάλη 23η 688 π.Χ. Πυγμή

Αρχαία ΟλυμπιακάΑγωνίσματα

• Επ' ευκαιρία της τέλεσης των Ολυμπιακών αγώνων στο Λονδίνο είναι χρήσιμο να γίνει μια αναφορά στα αγωνίσματα των Ολυμπιακών αγώνων της αρχαιότητας. Η χρησιμότητα έγκειται στο γεγονός ότι τότε οι αθλητές υπηρετούσαν το αθλητικό ιδεώδες και οι αγώνες αποτελούσαν πεδίο ευγενοϋς άμιλλας - ανταγωνισμού, χωρίς "χορηγούς " - χωρίς παράγοντες - χωρίς "τεχνικές σωματικών βελτιώσεων" και χωρίς αθλητικούς αποκλεισμούς, αναδεικνύοντας το σθένος, τη δύναμη, την τιμή και προπάντων το ευ αγωνίζεσθαι αντί του σημερινού ευ αμείβεσθαι.

Δρόμοι• Οι αγώνες δρόμου γίνονταν στο Στάδιο, το μήκος του οποίου ποίκιλλε από πόλη σε

πόλη, αφού διέφερε ο ηους που χρησιμοποιούνταν ως μονάδα μέτρησης. Για παράδειγμα, το Στάδιο στην Ολυμπία είχε μήκος 192,28 πόδια, στους Δελφούς 177, 5 και στην Αθήνα 184,96. Ένας ισόπεδος χώρος δίπλα σε λόφους ή σε πλαγιές τους αποτελούσε τη συνήθη επιλογή για την κατασκευή ενός Σταδίου. Αρχικά, η αφετηρία και το τέρμα του στίβου καθορίζονταν από απλές γραμμές χαραγμένες στο χώμα. Από τον 5ο αι. π.Χ., στα σημεία αυτά τοποθετήθηκαν οι βαλβίδες, δηλαδή μόνιμες μακρόστενες λίθινες πλάκες με σκαλισμένες κατά μήκος δύο παράλληλες εγκοπές. Οι θέσεις των δρομέων διαχωρίζονταν από πασσάλους τοποθετημένους σε κοιλότητες. Στην Ύστερη Κλασική εποχή επινοήθηκε μία μηχανή άφεσης, η ύσπληξ, που βασίστηκε στην τεχνολογία του καταπέλτη. Θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει μία σημαντική μεταβολή στους αγώνες δρόμου, εφόσον εξασφάλιζε την ταυτόχρονη εκκίνηση όλων των αθλητών, αποκλείοντας έτσι οποιαδήποτε μεροληψία από πλευράς κριτών. Στα αγωνίσματα δρόμου με μήκος μεγαλύτερο του σταδίου το σημείο στροφής οριζόταν από πάσσαλο ή κιονίσκο και ονομαζόταν καμπτήρ.

• Όσον αφορά τους δρομείς, αρχικά φορούσαν ένα κομμάτι ύφασμα γύρω από τη μέση τους. Αργότερα, αυτό εγκαταλείφθηκε και οι αθλητές έτρεχαν εντελώς γυμνοί. Μόνη εξαίρεση ήταν ο οπλίτης δρόμος, στον οποίο οι αθλητές φορούσαν κράνος και κνημίδες και κρατούσαν ασπίδες. Ωστόσο, τον 5ο αι. π.Χ. καταργήθηκαν οι κνημίδες και μετά τον 4ο αι. π.Χ. και το κράνος, οπότε οι δρομείς έτρεχαν μόνο με τη βαριά ξύλινη, επενδυμένη με χαλκό, ασπίδα.

Στάδιο

• Ηταν ο βασικός αγώνας ταχύτητας και το παλαιότερο αγώνισμα. Στην Ολυμπία ήταν το μόνο αγώνισμα από την 1η (776 π.Χ.) έως τη 13η Ολυμπιάδα (728 π.Χ.). Εξαιτίας μάλιστα της σπουδαιότητάς του, συνηθιζόταν ο νικητής του σταδίου να δίνει το όνομά του σε κάθε Ολυμπιάδα.

Δίαυλος• Ηταν επίσης αγώνας ταχύτητας, κατά τον οποίο οι δρομείς τρέχοντας σε τετράδες έπρεπε να

καλύψουν την απόσταση δύο σταδίων (περίπου 400 μ.). Εισήχθη στο πρόγραμμα των ολυμπιακών αγωνισμάτων στη 14η Ολυμπιάδα (724 π.Χ.) και, όπως και στο στάδιο, γίνονταν προκριματικοί και τελικοί αγώνες.

• Δόλιχος ήταν δρόμος αντοχής, όπου οι αθλητές έπρεπε να καλύψουν απόσταση 7-24 στάδια (1.400-4.800 μ.). Το αγώνισμα αυτό εισήχθη στο πρόγραμμα στη 15η Ολυμπιάδα (720 π.Χ.) και ως πρώτος νικητής αναφέρεται ο Άκανθος από τη Λακωνία. Ο δόλιχος θεωρείται ότι προήλθε από τις αποστάσεις που διένυαν οι κήρυκες της ιερής εκεχειρίας και οι ημεροδρόμοι ή δρομοκήρυκες, οι αγγελιαφόροι δηλαδή που μετέφεραν ειδήσεις και μηνύματα σ' όλη τη χώρα.

Οπλίτης Δρόμος • Ηταν δρόμος ταχύτητας και ένα από τα πλέον θεαματικά αγωνίσματα. Οι δρομείς κάλυπταν την

απόσταση δύο σταδίων -σπανιότερα τεσσάρων- φέροντας κράνος, κνημίδες και ασπίδα. Ο Παυσανίας (V.12.8) αναφέρει ότι στο ναό του Δία στην Ολυμπία φυλάσσονταν 25 τέτοιες ασπίδες, που μοιράζονταν στους οπλιτοδρόμους, έτσι ώστε όλοι οι αθλητές να φέρουν ασπίδες ίδιου βάρους. Το αγώνισμα αυτό εισήχθη στο πρόγραμμα στην 65η Ολυμπιάδα (520 π.Χ.) και, σύμφωνα με την παράδοση, γινόταν προς τιμήν κάποιου ήρωα που έπεσε μαχόμενος.

• Η εκκίνηση όλων των δρομέων ήταν ταυτόχρονη, μ' ένα συγκεκριμένο σύνθημα, και όσοι ξεκινούσαν νωρίτερα μαστιγώνονταν ή και αποβάλλονταν. Υπήρχε ένας κώδικας τιμής που ακολουθούσαν όλοι οι αθλητές, σύμφωνα με τον οποίο δεν επιτρεπόταν να εμποδίζουν τους αντιπάλους τους σπρώχνοντάς τους, χτυπώντας τους ή συγκροτώντας τους, και κυρίως απαγορευόταν οποιαδήποτε σχέση των αθλητών με τη δωροδοκία και τη μαγεία.

Δίσκος• Συγκαταλέγεται στα αγωνίσματα που η αφετηρία τους δε σχετίζεται με στρατιωτικά γυμνάσια ή αγροτικές εργασίες.

Οι πρώτες περιγραφές αυτού του αγωνίσματος βρί-σκονται στην Ιλιάδα του Oμήρου και στους επιτάφιους αγώνες που διοργάνωσε ο Αχιλλέας προς τιμήν του νεκρού του φίλου Πατρόκλου. Εκεί, στο αγώνισμα του δίσκου νικητής αναδείχθηκε ο Πολυποίτης, που έλαβε ως έπαθλο το σόλο, την ακατέργαστη δηλαδή μάζα από σίδηρο, που ο ίδιος έριξε. Στην Οδύσσεια, στους αγώνες των Φαιάκων προς τιμήν του Οδυσσέα, στο δίσκο κέρδισε ο ίδιος ο Ιθακήσιος ήρωας. Στην ελληνική μυθολογία, ο δίσκος έχει συνδεθεί με διαφόρους θανάτους από ατύχημα, όπως, για παράδειγμα, εκείνον του Υακίνθου τον οποίο ο φίλος του Απόλλωνας σκότωσε κατά λάθος με το δίσκο, όταν το φύσημα του Ζεφύρου τον έβγαλε από την πορεία του.

Πάλη

• Πρόκειται για το παλαιότερο και πλέον διαδεδομένο άθλημα στον κόσμο. Η πρώτη περιγραφή του βρίσκεται στην Ιλιάδα, στους ταφικούς αγώνες που οργανώθηκαν προς τιμήν του Πατρόκλου, φίλου του Αχιλλέα, όπου αναμετρήθηκαν στην πάλη ο Αίας ο Τελαμώνιος με τον Οδυσσέα. Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Θησέας ήταν εκείνος που εφηύρε τις τεχνικές της πάλης, όταν πάλεψε και σκότωσε τον Κερκύονα. Η πάλη ως ανεξάρτητο αγώνισμα και ως μέρος του πεντάθλου εισήχθη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 708 π.Χ., ενώ η πάλη παίδων καθιερώθηκε το 632 π.Χ. Μεγάλη αξία δινόταν σε αυτήν ως μία μορφή στρατιωτικής άσκησης. Το άθλημα αυτό διακρινόταν στην ορθία πάλη ή ορθοπάλη ή σταδαία πάλη και στην αλίνδησιν ή κύλισιν ή κάτω πάλη. Οι παλαιστές στην αρχή στέκονταν αντιμέτωποι με τα πόδια λυγισμένα και ελαφρά ανοιχτά, μία στάση που ονομαζόταν σύστασις ή παράθεσις. Σε αντίθεση με σήμερα, σύστημα βαθμολογίας δεν είχε αναπτυχθεί ούτε και γινόταν διαφοροποίηση ανάλογα με το βάρος των αθλητών.

•  

• Ορθία πάλη σκοπός αυτού του είδους πάλης ήταν οι παλαιστές να ρίξουν απλώς τον αντί-παλο στο έδαφος. Τρεις πτώσεις σήμαιναν ήττα και ο νικητής αποκαλούνταν τριακτήρ. Ο αγώνας συνεχιζόταν μέχρι τελικής πτώσεως ενός εκ των δύο αθλητών. Στην ορθία πάλη γυμναζόταν το επάνω μέρος του σώματος παλαιστών (κεφαλή, τράχηλος, ώμοι, χέρια, θώρακας, μέση). Αλίνδησις σε αυτό το είδος πάλης γυμναζόταν κυρίως το κάτω μέρος του σώματος (μέση, μηροί, γόνατα) και τα χέρια. Ο αγώνας τελείωνε με την παραδοχή της ήττας ενός εκ των δύο αθλητών με ανάταση του δεξιού χεριού του με το δείκτη τεντωμένο.

Ακόντιο• Οι αρχαίοι Έλληνες φρόντιζαν να ασκούνται συχνά στη ρίψη του ακοντίου, αφού αυτό αποτελούσε το βασικό

επιθετικό τους όπλο.Στην Ιλιάδα αναφέρεται ότι στις περιόδους ανάπαυλας από τις μάχες οι Αχαιοί έριχναν ακόντιο και δίσκο, ενώ στην Οδύσσεια πληροφορούμαστε ότι οι μνηστήρες της συζύγου του Οδυσσέα, Πηνελόπης, διασκέδαζαν ρίχνοντας ακόντιο και δίσκο σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο.

• Οι αθλητές του αγωνίσματος συναγωνίζονταν στον εκηβόλο (βολή σε μήκος) και στο στοχαστικό ακοντισμό (βολή σε προκαθορισμένο στόχο).

• Εκηβόλος ακοντισμός Η ρίψη ακοντίου γινόταν στο Στάδιο και στις απεικονίσεις αγγείων φαίνεται ότι ο αθλητής ξεκινούσε από κάποιο σταθερό σημείο, πιθανόν από τη βαλβίδα του στίβου, κάνοντας μερικά βήματα πριν το πετάξει. Το ακόντιο έπρεπε να πέσει μέσα σε μια περιοχή που ήταν καθορισμένη από τις τρεις πλευρές και η προσπάθεια του αθλητή ήταν άκυρη εάν κατέληγε έξω από αυτήν. Οι ρίψεις σημειώνονταν με ένα μικρό πάσσαλο.

• Η τεχνική ρίψης του ακοντίου είναι όμοια με αυτή που χρησιμοποιούν οι αθλητές σήμερα, με μόνη διαφορά την αξιοποίηση της αγκύλης. Ο αθλητής έδενε την αγκύλη στο ακόντιο, όσο πιο σφιχτά μπορούσε, τη δοκίμαζε αρκετές φορές και περνούσε από τη θηλιά το δείκτη και το μεσαίο του δάχτυλο. Πριν ξεκινήσει την προσπάθειά του, έσπρωχνε το ακόντιο πίσω με το αριστερό του χέρι, για να τεντώσει η αγκύλη, την οποία ο ακοντιστής έσφιγγε με τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού. Μετά, κρατώντας το ακόντιο, ο αθλητής έστρεφε το σώμα στην κατεύθυνση της ρίψης και έπαιρνε φόρα. Μερικά βήματα πριν τη ρίψη, τραβούσε το δεξί του χέρι πίσω, έστρεφε το σώμα και το κεφάλι προς τα δεξιά, έβαζε το δεξί πόδι μπροστά από το αριστερό και τραβούσε το αριστερό του χέρι πίσω για να βοηθήσει τη στροφή. Μετά, λυγίζοντας ελαφρά τα γόνατα, τέντωνε το αριστερό του πόδι μπροστά, για να σταματήσει τη φορά του, ώστε να μείνει πίσω από την καθορισμένη γραμμή ρίψης, και το ακόντιο εκσφενδονιζόταν.

• Στοχαστικός ακοντισμός. Η ρίψη ακοντίου σε στόχο γινόταν συνήθως από άλογο. Σε αυτό το αγώνισμα, ενώ το άλογο κάλπαζε, ο αναβάτης έπρεπε να ρίξει το ακόντιο σε ένα στρογγυλό στόχο, πιθανότατα ασπίδα. Η κίνηση του αλόγου επηρέαζε τη σταθερότητα του αναβάτη και περιόριζε τον έλεγχο που είχε στις κινήσεις του. Ο αναβάτης έπρεπε να μπορεί να πετύχει απόλυτο συντονισμό, ανάμεσα στο ρυθμό καλπασμού του αλόγου και την κίνηση του χεριού του, ενώ πάντα κρατούσε τα μάτια καρφωμένα στο στόχο. Ο στοχαστικός ακοντισμός ή έφιππος ήταν ένα από τα κύρια αγωνίσματα των Παναθηναίων και των Ηραίων.

Άλμα• Στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες το άλμα διεξαγόταν στο πλαίσιο κυρίως του πεντάθλου και

σπανιότατα ως ξεχωριστό αγώνισμα. Υπάρχει μία αναφορά σε αυτό ως ανεξάρτητο άθλημα σε μία αναθηματική επιγραφή στον αλτήρα του αθλητή Επαίνετου από την Ελευσίνα. Για πρώτη φορά γίνεται αναφορά στο άλμα στην Οδύσσεια του Ομήρου, στους αγώνες που δόθηκαν από τους Φαίακες προς τιμήν του Οδυσσέα. Δεν είναι γνωστό εάν το άλμα εις μήκος ήταν απλούν, διπλούν ή τριπλούν. Θεωρούνταν πάντως ιδιαίτερα επίπονο, επειδή απαιτούσε ταυτόχρονα συντονισμό των μελών του αθλητή και συγχρονισμό των κινήσεών του. Για αυτό και κατά καιρούς συνοδευόταν από έναν αυλητή, του οποίου οι ήχοι υπογράμμιζαν το ρυθμό και τη μουσική ροή ενός καλά εκτελεσμένου άλματος.

• Αντίθετα με το σύγχρονο άλμα, όπου ο μόνος εξοπλισμός του άλτη είναι τα αθλητικά του παπούτσια, στους αρχαίους Ολυμπιακούς χρησιμοποιούσαν λίθινα ή μολύβδινα βάρη, τους αλτήρες. Τα βασικά αυτά εξαρτήματα κατασκευάζονταν σε διάφορα σχήματα και οι κυριότεροι τύποι τους ήταν οι μακροί και οι σφαιροειδείς, που ήταν σε χρήση τον 6ο και 5ο αι. π.Χ. Ορισμένοι αλτήρες είχαν το σχήμα απλών κώνων με κοιλώματα, ώστε να μπορεί να τους πιάνει καλά ο αθλητής. Το βάρος τους ποίκιλλε ξεκινώντας από τα 1.616 γραμμάρια, ενώ υπάρχουν παραδείγματα αφιερωμάτων που έφταναν έως και τα 4.629 γραμμάρια. Η χρήση των αλτήρων επέτρεπε στους άλτες να επιτύχουν καλύτερες επιδόσεις.

• Μια διαφορά ανάμεσα στον άλτη των αρχαίων και των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων είναι ότι ο πρώτος αποκτούσε επιτάχυνση χρησιμοποιώντας τους αλτήρες. Δεν έχει εξακριβωθεί απόλυτα εάν οι αθλητές έτρεχαν για να επιτύχουν μεγαλύτερη επιτάχυνση πριν το άλμα. Ωστόσο, από παραστάσεις αγγείων φαίνεται ότι ο αθλητής, κρατώντας τους αλτήρες, έτρεχε μέχρι το βατήρα και αιωρώντας τους πίσω εμπρός επιχειρούσε το άλμα του με τεντωμένα μπροστά τα χέρια. Λίγο προτού προσγειωθεί στο σκάμμα, με τα πόδια κλειστά, πετούσε τους αλτήρες προς τα πίσω.

Πένταθλο• Προστέθηκε το 708 π.Χ., στη 18η oλυμπιάδα, και αποτελούνταν από πέντε αγωνίσματα:

δίσκο, ακόντιο, άλμα, δρόμο και πάλη. Ο δρόμος και η πάλη ήταν και ξεχωριστά αγωνίσματα στους πανελλήνιους αγώνες, όμως το άλμα, ο δίσκος και το ακόντιο διεξάγονταν μόνο ως μέρος του πεντάθλου. Σύμφωνα με τη μυθολογία, το πένταθλο καθιέρωσε ο Ιάσων. Συνδύασε τα πέντε αγωνίσματα και απένειμε το έπαθλο στο φίλο του Πηλέα (που ήρθε δεύτερος σε όλα εκτός από την πάλη, στην οποία νίκησε). Η σειρά διεξαγωγής των πέντε αγωνισμάτων δεν είναι γνωστή. Πιθανότατα το πένταθλο να ξεκινούσε με το δρόμο ή με το άλμα. Το βέβαιο πάντως είναι ότι τελείωνε με την πάλη.

Πυγμή (πυγμαχία) Από τα παλαιότερα αθλήματα, συμπεριλήφθηκε στα ολυμπιακά αγωνίσματα το 688 π.Χ. και η πυγμή παίδων εισήχθη στο ολυμπιακό πρόγραμμα το 616 π.Χ. Η πυγμαχία πρωτοαναφέρεται στην Ιλιάδα, ως ένας από τους αγώνες που διοργανώθηκαν προς τιμήν του νεκρού Πατρόκλου, όπου νίκησε ο Επειός, και στην Οδύσσεια στους αγώνες στο νησί των Φαιάκων. Στη μυθολογία ως ιδρυτής του αγωνίσματος αναφέρεται ο Απόλλωνας, ο οποίος νίκησε και σκότωσε το Φόρβαντα, έναν πυγμάχο που προκαλούσε τους ταξιδιώτες που περνούσαν από τους Δελφούς να αναμετρηθούν μαζί του. Ο Απόλλωνας, επίσης, νίκησε σε αγώνα πυγμής και τον Άρη στην Ολυμπία. Πρότυπο πυγμαχικού αγώνα στη μυθολογία ήταν εκείνος ανάμεσα στον Πολυδεύκη και τον Άμυκο, το βασιλιά των Βεβρύκων από τη Βιθυνία του Εύξεινου Πόντου. Ο βασιλιάς προκαλούσε όλους τους ξένους που περνούσαν από τη χώρα του να πυγμαχήσουν μαζί του και κατά τη διάρκεια του αγώνα τούς σκότωνε. Ο Πολυδεύκης αποδείχτηκε πολύ σκληρός αντίπαλος για τον Άμυκο, τον οποίο νίκησε και υποχρέωσε να ορκιστεί ότι θα επέτρεπε στους ταξιδιώτες ελεύθερη και ασφαλή διέλευση από τη χώρα του.

Ιππικοί αγώνες ( ιππικά αγωνίσματα και αρματοδρομίες)

• Τα ιππικά αγωνίσματα τελούνταν στην Ολυμπία και περιελάμβαναν ιπποδρομία κελήτων, αγώνισμα με αναβάτη και τέλειο ίππο (άλογα ενός έτους) που συμπεριλήφθηκε το 648 π.Χ., κάλπη (ιπποδρομία φοράδων) το 496 π.Χ., και ιπποδρομία πώλων το 256 π.Χ.

• Οι αρματοδρομίες είχαν τις ρίζες τους στις στρατιωτικές συνήθειες των Αχαιών. Τα αγωνίσματα αρματοδρομίας με τη σειρά που εμφανίστηκαν στην Ολυμπία ήταν…. τέθριππον, άρμα με τέσσερα άλογα το 680 π.Χ., απήνη, άρμα που έσερναν δύο ημίονοι το 500 π.Χ., συνωρίς, άρμα που έσερναν δύο άλογα το 408 π.Χ., τέθριππο πώλων (ημιόνων) το 384 π.Χ. και συνωρίς πώλων το 268 π.Χ.

• Ο ιππόδρομος ήταν πλατύς, επίπεδος, ανοιχτός χώρος όπου η αφετηρία και το τέρμα ορίζονταν με ένα στύλο. Ένας δεύτερος μικρός στύλος, η νύσσα, όριζε το σημείο καμπής, το οποίο ήταν και το πλέον επικίνδυνο για ατυχήματα. Ο ίδιος ο στίβος χωριζόταν κατά μήκος μ’ ένα λίθινο ή ξύλινο χώρισμα, που ονομαζόταν έμβολο, δίπλα στο οποίο έτρεχαν τα άλογα και τα άρματα. Είναι γνωστό ότι το τέθριππο συμπλήρωνε δώδεκα γύρους του στίβου (ο ποιητής Πίνδαρος αποκαλεί τον αγώνα δωδεκάδρομον). Η συνωρίς και το τέθριππο πώλων έτρεχαν οχτώ γύρους, ενώ η συνωρίς πώλων τρεις. Πολύ λίγα είναι γνωστά για τους κανόνες των ιππικών αγώνων. Είναι γνωστό ότι δεν επιτρεπόταν η λοξοδρόμηση μπροστά από τους άλλους, εκτός κι αν ξέφευγε κανείς μπροστά, ώστε να αποφεύγονται οι συγκρούσεις. Στην Ολυμπία απέναντι από τη νύσσα υπήρχε ένας στρογγυλός βωμός, ο Ταράξιππος, που προκαλούσε πανικό στα άλογα. Πιθανότατα, αυτό να σχετίζεται με τη θέση του ήλιου, ο οποίος, αφού οι αγώνες ξεκινούσαν το απόγευμα, βρισκόταν στη φάση της δύσης και στη στροφή τύφλωνε τα ζώα, με αποτέλεσμα να γίνονται ατυχήματα.

• Ο Παυσανίας περιγράφει με λεπτομέρειες το περίπλοκο σύστημα της εκκίνησης, της ιππαφέσεως, επινόηση του ανδριαντοποιού Κλεοίτα. Στη δυτική, στενή πλευρά του ιπποδρομίου, οι θέσεις εκκίνησης σχημάτιζαν ένα τρίγωνο στην κορυφή του οποίου υπήρχε ένα χάλκινο δελφίνι πάνω σε έναν υπερυψωμένο στύλο. Στη μέση της βάσης του τριγώνου υπήρχε ένας πλίνθινος βωμός με το μηχανισμό άφεσης. Το βωμό στόλιζε στο πάνω μέρος του ένας χάλκινος αετός. Ακριβώς πριν τον αγώνα, τα άρματα έμπαιναν στα ειδικά χωρίσματα. Με το σάλπισμα, ο αετός στο βωμό υψωνόταν, ώστε να είναι ορατός από τους θεατές, το δελφίνι έπεφτε στο έδαφος και αποσυρόταν το σχοινί από τις θέσεις -ξεκινώντας από τις δύο ακραίες-έτσι ώστε όλα τα άρματα να βρίσκονται σε μία ευθεία.

• Το άρμα ήταν μικρό ξύλινο όχημα, αρκετά φαρδύ για να χωρέσει δύο όρθιους άντρες και ανοιχτό από πίσω. Στηριζόταν σε έναν άξονα, τα άκρα του οποίου ήταν στερεωμένα σε δύο ισχυρούς ξύλινους τροχούς. Το δυνατότερο και πιο γρήγορο ζώο τοποθετούνταν δεξιά για να διευκολύνει το άρμα στις στροφές. Τα άλογα σημαδεύονταν στις οπλές ή τους μηρούς, είτε με το γράμμα κόππα, από όπου έπαιρναν το όνομα κοππατίες, είτε με το γράμμα σίγμα, που τους έδινε το όνομα σαμφόρες. Αν και το γνήσιο πολεμικό άρμα χωρούσε δύο άντρες -τον ηνίοχο και τον πολεμιστή, στο τέθριππο και στη συνωρίδα επέβαινε μόνο ο ηνίοχος.

Παγκράτιο• Ανήκε στην κατηγορία των βαρέων αγωνισμάτων και προστέθηκε στο ολυμπιακό πρόγραμμα για τους

άνδρες το 648 π.Χ., στην 33η Ολυμπιάδα, και για τους παίδες το 200 π.Χ., στην 145η Ολυμπιάδα. Σύμφωνα με τη μυθολογία, το παγκράτιο αποδίδεται στον ήρωα Θησέα, ο οποίος συνδύασε την πάλη και την πυγμαχία για να εξοντώσει το Μινώταυρο. Θεωρούνταν το πλέον ενδιαφέρον και επικίνδυνο αγώνισμα, αφού συνδύαζε όλα τα χτυπήματα της πυγμαχίας και τις λαβές της πάλης σε ένα θέαμα γρήγορων φάσεων και συχνών πτώσεων. Ο Φιλόστρατος αναφέρει ότι το παγκράτιο ήταν εξαιρετική άσκηση για την προγύμναση των πολεμιστών.

• Στους αγώνες παγκρατίου, ενώ επιτρέπονταν όλες οι λαβές που χρησιμοποιούσαν οι πα-λαιστές και όλα τα χτυπήματα της πυγμαχίας, απαγορεύονταν -εκτός μόνο από τη Σπάρτη- το δάγκωμα (δάκνειν) και το χτύπημα στα μάτια (ορύσσειν). Έτσι, το παγκράτιο ήταν το πιο σκληρό απ’ όλα τα αγωνίσματα, καθώς το ζητούμενο ήταν η νίκη χωρίς να δίνεται σημασία στις σωματικές βλάβες ή στη ζωή του αντιπάλου. Υπήρχαν δύο είδη παγκρατίου:Κάτω παγκράτιο, στο οποίο ο αγώνας συνεχιζόταν αφού οι αντίπαλοι είχαν πέσει στο έδαφος. Χρησιμοποιούνταν στους αγώνες. Άνω ή ορθοστάνδηνπαγκράτιο, στο οποίο οι αντίπαλοι αγωνίζονταν όρθιοι. Χρησιμοποιούνταν για την προγύμναση ή σε προκαταρκτικούς αγώνες. Αυτή ήταν η ελαφρύτερη και ασφαλέστερη μορφή του αθλήματος.

• Οι παγκρατιαστές δε φορούσαν ιμάντες ή γάντια, όπως οι πυγμάχοι, γι’ αυτό τα χτυπήματα δεν ήταν τόσο οδυνηρά. Ωστόσο, ο παγκρατιαστής είχε το δικαίωμα να κρατάει τον αντίπαλό του με το ένα χέρι και να τον χτυπάει με το άλλο, πράγμα που δε συνέβαινε στην πυγμαχία. Ο αθλητής που έπεφτε πρώτος στο έδαφος ήταν σε δύσκολη θέση, διότι ο αντίπαλός του μπορούσε να πέσει από πάνω του και να τον ακινητοποιήσει με τα πόδια του, έχοντας τα χέρια του ελεύθερα να τον χτυπήσει ή να εφαρμόσει μια λαβή στραγγαλισμού. Ο παλαιστής που έπεφτε προσπαθούσε να γυρίσει με την πλάτη και να χρησιμοποιήσει τα χέρια και τα πόδια για να προστατευτεί. Οι πιο μικρόσωμοι παλαιστές συχνά έπεφταν επίτηδες με την πλάτη, μια τεχνική που λεγόταν υπτιασμός. Το λάκτισμα έπαιζε σημαντικό ρόλο στο παγκράτιο. Η κλοτσιά στο στομάχι λεγόταν γαστρίζειν. Η λαβή με την οποία ο παγκρατιαστής κρατούσε το πόδι του αντιπάλου του όσο πιο σφιχτά μπορούσε, για να τον κάνει να χάσει την ισορροπία του, λεγόταν αποπτερνίζειν.

Αγώνες κηρύκων και σαλπιγκτών• Στην Ολυμπία διακρίνονταν, εκτός από τους αθλητές, οι κήρυκες και οι σαλπιγκτές.

Αυτοί συμμετείχαν σε αγώνες που εισήχθησαν στην 96η Ολυμπιάδα, το 396 π.X., και οι νικητές είχαν προνομιακό ρόλο κατά την τέλεσή τους. Πιο συγκεκριμένα, επειδή πολλοί ικανοί κήρυκες και σαλπιγκτές διεκδικούσαν την τιμή να αναγγέλλουν τα αγωνίσματα και τους νικητές ή να σαλπίζουν στον ιππόδρομο, καθιερώθηκαν και γι’ αυτούς αγώνες. Έτσι, όσοι νικούσαν αποκτούσαν το προνόμιο να σαλπίζουν και να ανακοινώνουν τους αθλητές κατά την Ολυμπιάδα.

• Πηγή: http://chilonas.wordpress.com/2012/07/29/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC-%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%AF%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%BF/

Εισαγωγή των αγωνισμάτων στους Ολυμπιακούς αγώνες

• 25η 680 π.Χ. Τέθριππο

• 33η 648 π.Χ. Παγκράτιο και αγώνας ίππου κέλητος

• 37η 632 π.Χ. Δρόμος και πάλη παίδων

• 38η 628 π.Χ. Πένταθλο παίδων (μοναδική φορά)

• 41η 616 π.Χ. Πυγμή παίδων

• 65η 520 π.Χ. Οπλίτης δρόμος (2-4 στάδια)

• 99η 384 π.Χ. Τέθριππο πώλων 128η 268 π,Χ. Συνωρίς πώλων 128η 256 π.Χ.

• Αγώνας πώλου κέλητος 145η 200 π.Χ. Παγκράτιο παίδων

• 70η 500 π.Χ. Απήνη (αρματοδρομία) (444 π.Χ) (84η κατάργηση)

• 93η 408 π.Χ. Συνωρίς ίππων

• 96η 396 π,Χ. Αγώνας σαλπιγκτών και κηρύκων

• 1η 776 π.Χ. Δρόμος σταδίου 200 μ.

• 14η 724 π.Χ. Δίαυλος (2 στάδια) 400 μ.

• 15η 720 π.Χ. Δόλιχος (7-24 στάδια) 2.000 μ.

• 18η 708 π.Χ. Πένταθλο και πάλη 23η 688 π.Χ. Πυγμή

 

Ολυμπιακοί Αγώνες και νομίσματα στην αρχαιότητα• Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν διάφορες αθλητικές διοργανώσεις, αλλά οι σημαντικότεροι αγώνες ήταν

οι Πανελλήνιοι αγώνες, όπου έπαιρναν μέρος μόνο όσοι χαρακτηρίζονταν Έλληνες. Οι αγώνες γίνονταν κατά σειρά: στην Ολυμπία και ονομάζονταν Ολυμπιακοί, στην Νεμέα και ονομάζονταν Νέμεα, στην Κόρινθο και ονομάζονταν Ίσθμια και στους Δελφούς και ονομάζονταν Πύθια. 

• Οι Ολυμπιακοί αγώνες θεσπίστηκαν το 776 π.Χ. και ο χρόνος εκείνος αποτέλεσε την πρώτη θετική χρονολογία της ελληνικής ιστορίας. Στην αρχή είχαν τοπικό χαρακτήρα και αργότερα πελοποννησιακό. Μετά την 15η Ολυμπιάδα το 720 π.Χ. οι αγώνες απέκτησαν πανελλήνιο χαρακτήρα. Την Οργάνωση, την "Αγωνοθεσία" όπως την ονόμαζαν, είχαν οι Ηλείοι. Οι αρχαίοι Αγώνες είχαν τόσο σημαντικό ρόλο στην Ελλάδα, ώστε τα τέσσερα χρόνια μεταξύ κάθε Ολυμπιάδας αποτελούσαν και τη μονάδα μέτρησης του χρόνου. 

 

• Διεξάγονταν προς τιμή του Δία στην Ολυμπία, στην πεδιάδα της Ήλιδας, όπου υπήρχε μεγαλοπρεπής ναός του θεού. Οι αγώνες επαναλαμβάνονταν κάθε τέσσερα χρόνια. Κατά τη διάρκειά τους κήρυτταν ανακωχή σ' όλους τους πολέμους των Ελλήνων και αθλητές απ' ολόκληρο τον ελληνισμό της Μεσογείου, από τη Σινώπη μέχρι τη Μασσαλία, μαζεύονταν στο στίβο, όπου διεκδικούσαν με ευγενικό πείσμα, ως μοναδικό βραβείο τον "Κότινο" ένα στεφάνι δηλαδή από δάφνη ή αγριελιά, που αποτελούσε όμως σημάδι ένδοξης νίκης για το νικητή, την οικογένειά του και την ιδιαίτερη πατρίδα του. Η άμιλλα μάλιστα αυτή των προγόνων μας για το κλαδί της ελιάς έκανε τόση εντύπωση στους Πέρσες, σε σημείο που να αναφωνήσουν κατάπληκτοι στον αρχηγό της εκστρατείας τους στην Ελλάδα: "παπαί Μαρδόνιε, επί ποίους άνδρας ήγαγες αγωνισομένους ημάς; οι ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούνται, αλλά περί αρετής". Οι γυναίκες απαγορευόταν να συμμετάσχουν στους Ολυμπιακούς αγώνες, είχαν όμως τους δικούς τους αγώνες, τα Ηραία, που τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια προς τιμήν της Ήρας

Νομίσματα της Ολυμπίας•  Φυσικό επόμενο ήταν η χώρα που δημιούργησε τους Ολυμπιακούς αγώνες να είναι αυτή πού έκοψε και τα

πρώτα "Ολυμπιακά" νομίσματα για να τιμήσει το γεγονός. Νομίσματα με παραστάσεις Ολυμπιακών αγωνισμάτων έκοβαν τόσο στην Ηλεία όσο και σε άλλες πόλεις κράτη. Ενώ οι διάφορες πόλεις έκοβαν νομίσματα για να τιμήσουν το γεγονός ή τους νικητές τους, οι Ηλείοι τα έκοβαν κυρίως για να μπορέσουν να καλύψουν τις ανάγκες πού υπήρχαν για χρήμα την περίοδο των αγώνων, είχαν όμως και συλλεκτικό χαρακτήρα οι κοπές αυτές, με την έννοια του ενθυμίου, αν και κυκλοφορούσαν κανονικά στις συναλλαγές.

 

• Στην Ολυμπία υπήρχαν δύο διαφορετικά νομισματοκοπεία που ανήκαν το ένα στο ναό του Δία και το άλλο στο ναό της Ήρας. Ο Πελοποννησιακός πόλεμος στάθηκε αφορμή να αποκλειστούν οι Αθηναίοι και οι σύμμαχοι τους από τους αγώνες. Αυτός ο αποκλεισμός σταμάτησε το 421 π.Χ. με την συνθήκη ειρήνης του Νικία. Έτσι με την λαμπρή Ολυμπιάδα του 420 π.Χ. δημιουργήθηκε το δεύτερο νομισματοκοπείο που σας ανέφερα πιο πάνω, το οποίο λειτούργησε περίπου για εκατό χρόνια και έφερε παραστάσεις με την κεφαλή της θεάς Ήρας για τον εμπροσθότυπο και τον κεραυνό του Δία, πλαισιωμένο με στεφάνι ελιάς, για τον οπισθότυπο. Το νομισματοκοπείο αυτό διέκοψε την λειτουργία του κατά προσέγγιση το 323 π.Χ., την χρονολογία δηλαδή του θανάτου του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τα δύο νομισματοκοπεία λειτουργούσαν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. Το νομισματοκοπείο του Δία διέκοψε την λειτουργία του το 190 με 180 π.Χ. περίπου.

 

• Πολλά από τα νομίσματα πού κόβονταν στην Ολυμπία δεν ανταλλάσσονταν, αλλά τα έπαιρναν μαζί τους οι επισκέπτες. Αυτό φαίνεται από τις επισημάνσεις πού φέρουν αυτά τα νομίσματα, οι οποίες δείχνουν το έλεγχο που υπέστησαν και την αποδοχή τους στις πόλεις  που κυκλοφόρησαν. 

 

Χάλκινο νόμισμα το οποίο  παρουσιάζει την Τράπεζα των Ολυμπιονικών που κατασκεύασε ο Κολώτης, με την επιγραφή "ΗΛΕΙΩΝ", 2ος αιώνας π.Χ.

• Σύμφωνα με τον νομισματολόγο Charles Seltman, το κύριο νόμισμα, ο αργυρός στατήρας, ζύγιζε περίπου 12,44 γραμμάρια, και υποδιαιρούνταν σε δύο δραχμές. Υπήρχαν και διάφορες άλλες υποδιαιρέσεις, αλλά μάλλον κόβονταν σε μικρές ποσότητες.  Εδώ πρέπει να πούμε ότι κάποιοι ερευνητές πιστεύουν ότι οι ιερείς της Ολυμπίας ακολουθούσαν το Αιγινίτικο σταθμιστικό σύστημα, ενώ κάποιοι άλλοι ότι είχαν καθιερώσει δικό τους. Όταν το 191 π.Χ. οι Ήλειοι έγιναν μέλη της Αχαϊκής συμπολιτείας, εφάρμοσαν τους σταθμιστικούς κανόνες αυτής και έτσι οι στατήρες τους ζύγιζαν περίπου 10,70 γραμμάρια. 

• Παραστάσεις των πρώτων στατήρων είναι ο αετός που κρατάει στο ράμφος του φίδι, ή χελώνα, ή κριάρι ή λαγό, για τον εμπροσθότυπο και για τον οπισθότυπο ο κεραυνός του Δία ο οποίος αντικαταστήθηκε στους νεότερους στατήρες με την μορφή ιπτάμενης, ιστάμενης ή καθιστής Νίκης. Η παράσταση Νίκης είναι πολύ συχνή στα νομίσματα που χρονολογούνται μεταξύ 452 και 432 π.Χ. Μια ποικιλία οπισθότυπου απεικονίζει τον Δία με αετό στο αριστερό χέρι, κεραυνό στο δεξί και την επιγραφή "ΟΛΥΝΠΙΚΟΝ". Σύμφωνα με την γνώμη των περισσοτέρων ερευνητών η επιγραφή αυτή συνδέεται με την αντικατάσταση του παλαιού αγάλματος του Δία με το χρυσελεφάντινο πού κατασκεύασε ο Φειδίας, γύρω στο 430 π.Χ. και συνεπώς αναφέρεται στο "ΟΛΥΜΠΙΚΟΝ ΑΓΑΛΜΑ" του Διός. Γύρω στο 416 π.Χ. ένας νέος τύπος νομίσματος φέρει στον εμπροσθότυπο την κεφαλή του Δία και στον οπισθότυπο τον κεραυνό ο οποίος φέρει δεξιά και αριστερά του τα αρχικά του χαράκτη, ΔΑ.

•Τα νομίσματα πού φέρουν την επιγραφή FA κόβονταν στην Ολυμπία και στα δύο νομισματοκοπεία. Επίσης συναντάμε και νομίσματα με την υπογραφή ΠΙΣΑ, και κοινές παραστάσεις, Δίας και κεραυνός, με αυτά που φέρουν την επιγραφή FA. Τα νομίσματα αυτά αποδίδονται στους Αρκάδες οι οποίοι το 365 π.Χ. διοργάνωσαν δια της βίας τους Ολυμπιακούς αγώνες και έκοψαν αυτά τα χρυσά τετράδραχμα για να πληρώσουν τους στρατιώτες τους.

 

• Το 360 π.Χ. κόπηκαν νομίσματα για την Ολυμπιάδα πού δείχνουν την νίκη των Ηλειών επί των Αρκάδων και απεικονίζουν την κεφαλή του Δία και την επιγραφή FAΛΕΙΟΝ, στον εμπροσθότυπο και την κεφαλή Νύμφης με την επιγραφή ΟΛΥΜΠΙΑ, στον οπισθότυπο. Μιά παραλλαγή του οπισθότυπου παρουσιάζει αετό να κάθετε επάνω σε ιωνικό κιονόκρανο.  Οι δύο αυτές επιγραφές περνούν το μήνυμα ότι "η Ολυμπιάδα είναι των Ηλείων". Η κεφαλή νύμφης δεν εμφανίστηκε ξανά σε νομίσματα άλλων Ολυμπιάδων, ενώ η παραλλαγή του αετού με το κιονόκρανο εμφανιζόταν.

•  

• Από το 191 π.Χ., λόγο του ότι οι Ηλειείς είχαν γίνει μέλη της Αχαϊκής συμπολιτείας, άρχισαν να κόβουν ημίδραχμα με την κεφαλή του Δία και το μονόγραμμα Χ (ΑΧΑΙΩΝ), σε νέο νομισματοκοπείο που ιδρύθηκε για αυτό το σκοπό. Το νομισματοκοπείο του Δία έκλεισε, όπως είπαμε πιο πάνω, την ίδια περίπου περίοδο.

   

Χάλκινο νόμισμα που παρουσιάζει

αντίγραφο του χρυσελεφάντινου

αγάλματος του Διός από τον Φειδία,

με την επιγραφή "ΗΛΕΙΩΝ", 2ος αιώνας π.Χ.?

Νομίσματα άλλων Πόλεων•Παραστάσεις διαφόρων αγωνισμάτων συναντάμε από νωρίς στην αρχαία Ελληνική νομισματοκοπία. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά πού συναντάμε στις απεικονίσεις αυτές είναι η μυϊκή ανάπτυξη. Ήταν μεγάλη η τιμή για τις πόλεις πού είχαν Ολυμπιονίκες, έτσι τα γεγονότα αυτά απεικονίστηκαν σε νομίσματα. Πρώτες πού έκοψαν νομίσματα για να τιμήσουν τους Ολυμπιακούς αγώνες ήταν οι Ελληνικές πόλεις της Σκελίας. Ας δούμε μερικά παραδείγματα νομισμάτων πού κόπηκαν με αφορμή τους Ολυμπιακούς αγώνες.

 •Το 484 και το 480 π.Χ. ο τύραννος του Ρηγίου Αναξίλαος νίκησε στο αγώνισμα της άμαξας πού την έσερναν μουλάρια και αποτύπωσε το γεγονός αυτό σε τετράδραχμα που απεικόνιζαν την άμαξα με την οποία κέρδισε τους αγώνες.  

 •Το 472 καί το 464 π.Χ. ο Εργοτέλης από την Ιμέρα νίκησε στον δόλιχο δρόμο. Η νίκες του αυτές απεικονίστηκαν σε τετράδραχμα νομίσματα της πόλης πού έφεραν παράσταση άρματος.Στους αγώνες του 416 και του 412 π.Χ., ο Εξαίνετος από τον Ακράγαντα νίκησε στον αγώνα του σταδίου και κόπηκαν για την νίκη του αυτή δεκάδραχμα, τα μοναδικά δεκάδραχμα πού έκοψε η πόλη, με παράσταση τεθρίππου άρματος σε καλπασμό, στον εμπροσθότυπο και το σύμβολο της πόλης (αετός πού κατασπαράζει λαγό), στον οπισθότυπο. Στα δύο παραδείγματα πού αναφέρομαι πιό πάνω βλέπουμε ότι χρησιμοποιείται η παράσταση άρματος. Αυτό κατά μια άποψη οφείλετε στο ότι νομίσματα με αυτή την παράσταση ήταν διαδεδομένα και κατά συνέπεια πιο εύκολα αποδεκτά. 

•Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και κάποιες σειρές αρχαίων νομισμάτων που απεικονίζουν, το καθ ένα από αυτά, διαδοχικές φάσεις ενός αγωνίσματος. Για παράδειγμα ένα σύνολο τεσσάρων νομισμάτων, του 4ου π.Χ. αιώνα, από την Άσπενδο της Μ. Ασίας, παρουσιάζει διάφορες φάσεις ενός αγωνίσματος πάλης. Η πάλη σαν αγώνισμα απεικονίζετε σπάνια σε νομίσματα. Νομίσματα με αυτό το θέμα έκοψαν: η Άσπενδος, ή Μακεδονία, η Σέλγη και η Ήτις. Το πόσο σημαντικοί ήταν οι Ολυμπιακοί αγώνες φαίνεται και από την μεγάλη επιθυμία του Φιλίππου Β' να εισέλθει σε αυτούς και να αποδείξει ότι ήταν Έλληνας, μια και η Ελληνικότητα του είχε αμφισβητηθεί από τον Δημοσθένη τον Αθηναίο. 

•Το 356 π.χ. το άλογο του Φιλίππου Β' κέρδισε στους αγώνες, με αφορμή την νίκη του αυτή έκοψε τετράδραχμα με παράσταση αναβάτη πού κρατάει κλαδί φοινικιάς. 

•  •Οι νίκες πού κέρδισαν οι ίπποι του Φιλίππου Β' το 352 π.Χ. και το 348 π.Χ. θεωρήθηκαν τόσο σημαντικές πού απεικονίσθηκαν σε παραστάσεις νομισμάτων από χαλκό, άργυρο και χρυσό. Οι χρυσοί στατήρες απεικονίζουν την κεφαλή του Απόλλωνα στον εμπροσθότυπο και τέθριππο άρμα, στον οπισθότυπο (εικόνα δεξιά).

Αυτό το νόμισμα κόπηκε στην Άσπενδο περίπου 370-330 Π.Χ.

Η πόλη Άσπενδος ήταν στη νότια ακτή της Μικράς Ασίας. 

Αυτό το νόμισμα κόπηκε σαν αναμνηστικό των Ολυμπιακών αγώνων

και φέρει παράσταση παλαιστών στον

εμπροσθότυπο και ακοντιστή στον οπισθότυπο.

Το 340 π.Χ. στον Τάραντα κυκλοφόρησε ένας τύπος

νομίσματος με παράσταση ιππέα πού φέρει δόρατα και ασπίδα.

Παρόμοιες παραστάσεις από αγωνίσματα ιπποδρομίας έχουν

και νομίσματα άλλων Ελληνικών πόλεων όπως :

η Κίζικος και η Καλενδεριδα

στα νομίσματα της οποίας απεικονίζετε

ιππέας πού αφιππεύει.

 

Βλέπετε ότι πολλά από τα νομίσματα που αναφέρω πιο πάνω,

κόπηκαν με αφορμή διπλές νίκες των αγωνιστών,

κάτι που ήταν σπάνιο και βέβαια ιδιαίτερα σημαντικό γεγονός. 

Πηγές: http://coinsmania.gr/cm/guide/olympiaka/olympiaka.htm

Η <<χρυσή>> διατροφή των αρχαίων Ολυμπιονικών

• Η σωματική και η διαιτητική αγωγή των αθλητών κατά την αρχαιότητα ανήκε αρχικά στη δικαιοδοσία του παιδοτρίβη. Με την ανάπτυξη όμως του αθλητισμού, δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στην διαιτητική αγωγή των αθλητών, η οποία καθοριζόταν τώρα από τον προπονητή ανάλογα με το αγώνισμα, τον τρόπο προπόνησης και τις δυνατότητες του αθλητή.

Η σωστή δίαιτα θεωρούσαν ότι είναι σημαντική και απαραίτητη, καθώς συνέβαλλε στη βελτίωση του επιπέδου της φυσικής κατάστασης και ετοιμότητας του αθλητή, στην προστασία του από τις κακώσεις, στην ταχεία επούλωση των τραυμάτων του, στην αίσθηση αισιοδοξίας και στο υψηλό ηθικό του.Κατά το τέλος του 3ου αιώνα π.Χ. η κατανάλωση ωμού κρέατος ήταν ένα από τα «διατροφικά μυστικά», που χρησιμοποιούσαν οι αθλητές για να επιτύχουν βελτίωση της απόδοσής τους στους Ολυμπιακούς αγώνες.

Μετά από έρευνα και μελέτη, παρουσιάζονται εδώ δύο υποδείγματα δίαιτας που πιθανόν να ακολουθούσαν οι αρχαίοι αθλητές, δρομείς και παλαιστές, και ιδιαίτερα εκείνοι που δοξάστηκαν ως Ολυμπιονίκες.

Η δίαιτα του δρομέα μικρής απόστασης Πρωινό

Αφέψημα από αρωματικά βότανα, όπως τσάι του βουνού (αποτοξινωτικό,  τονωτικό), ή υπερικό (αντικαταθλιπτικό, τονωτικό), ή ένα ποτήρι υδρόμελι*· Γάλα (κατσικίσιο), 1 ποτήρι· Σύκα φρέσκα, 3-4 (ή 1-2 φρούτα της εποχής)· Ελιές, 4-5· Παξιμάδια κριθαρένια (δίπυρος), 2 μέτρια· Μέλι 3 κουταλιές

Γεύμα· Πουρές από ρεβίθια, ή πλιγούρι με γάλα και λίγο τυρί – 1 μερίδα· Σαλάτα με μαρούλι, αγγούρι, σέλινο, σταφίδες, ρόδι, τυρί (κατσικίσιο) χονδροξυσμένο, 2 κουταλιές ελαιόλαδο, ξίδι, αλάτι, πιπέρι – 1 μερίδα· Ψωμί κριθαρένιο (μάζα), 2-3 φέτες· Μήλο, 1 (ή 1 φρούτο εποχής)

Ενδιάμεσα· Σταφύλι, ένα μικρό τσαμπί (ή 1 φρούτο εποχής)· Γιαούρτι ή γάλα (κατσικίσιο), 1-2 ποτήρια· Ψωμί μαύρο, 1 φέτα· Μέλι, 2 κουταλιές

Δείπνο· Χοιρινή μπριζόλα ψητή στη σχάρα, 1 μετρίου μεγέθους ή ψάρι, 1 μετρίου μεγέθους, ψητός το σχάρα (ή στο φούρνο με χορταρικά τυλιγμένο σε κληματόφυλλα)· Σαλάτα, 1 πιάτο, με λάχανο, φρέσκο κρεμμυδάκι, λίγο σκόρδο, 6-7 βολβούς, άνηθο, με 2 κουταλιές ελαιόλαδο, ξίδι, σουσάμι και ελάχιστο μέλι· Ψωμί σταρένιο, 2-3 φέτες· Σύκα, 2 (ή 1 φρούτο εποχής)· Κρασί νερωμένο (κράμα), 1 ποτήρι

Προ του ύπνου· Γάλα (κατσικίσιο), 1 ποτήρι· Μέλι, 2 κουταλιές· Καρύδια, 3-4

Η διατροφή του παλαιστή

Πρωινό

· Κυκεώνα** με κριθάλευρο, λίγο τριμμένο τυρί, λίγο κρασί ή γάλα, λίγο μέλι, 1 ποτήρι· Παξιμάδια κριθαρένια (δίπυρος), 2 μέτρια· Ελιές, 4-5· Γάλα (κατσικίσιο ή από γίδα), 2 ποτήρια· Μέλι, 3-4 κουταλιές· Καρύδια, 3-4· Σύκα, 3-4

Γεύμα· Κρέας (από κατσίκι, ή ψάρι, ή κοτόπουλο, ή λαγό), ψητό στη σχάρα (οπτό), ή «πνικτό» (κρέας μαγειρεμένο σε καλοκλεισμένο δοχείο ή γάστρα), 1 μερίδα· Πουρές από μπιζέλια (πίσινον έτνος), 1· Σαλάτα χόρτα, ήμερα ραδίκια, με 2 κουταλιές ελαιόλαδο, 1 πιάτο· Τυρί κατσικίσιο ψημένο στη σχάρα, 1 κομμάτι· Ψωμί κριθαρένιο, 3 φέτες·  Μήλο, 1 (ή 1 φρούτο εποχής)

Ενδιάμεσα· Σύκα ή δαμάσκηνα (ήλα), φρέσκα ή ξερά 2-3· Γάλα κατσικίσιο, 1-2 ποτήρια· Ψωμί μαύρο, 1 φέτα· Μέλι, 3-4 κουταλιές· Αμύγδαλα, 5

Δείπνο· Ψάρι, σαρδέλες φρέσκιες (αφύες) ,ψητές στη σχάρα, ή κοτόπουλο ψητό, 1 μερίδα· Πλιγούρι με γάλα και λίγο τυρί (κατσικίσιο), 1 πιάτο· Σαλάτα με λάχανο, σέλινο, δυόσμο, φρέσκο κρεμμυδάκι, ραπανάκι, ρόιδι και 2 κουταλιές ελαιόλαδο, ξίδι, λίγο κόκκινο κρασί και ελάχιστο μέλι, 1 πιάτο· Ψωμί κριθαρένιο (μάζα), 2-3 φέτες· Σύκα, 3 (ή 1-2 φρούτα εποχής)· Κρασί κόκκινο νερωμένο (κράμα), 1-2 ποτήρια

Προ του ύπνου· Γιαούρτι ή γάλα (κατσικίσιο), 1 ποτήρι· Μέλι, 3-4 κουταλιές· Αμύγδαλα, 5 (ψημένα)»

*μέλι αναμεμειγμένο με νερό**ήταν κάτι ανάμεσα σε στερεά τροφή και σε πολτό. Υπήρχε σε διάφορες μορφές ανάλογα με το υλικό που αναμείγνυαν (κριθάρι με νερό και αρωματικά, κριθάλευρο με νερό, κρασί ή γάλα κτλ).

  Πηγή: http://www.briefingnews.gr/ygeia/item/66803-i-chrui-diatrof

Ποιο ήταν το 5νθήμερο πρόγραμμα των ολυμπιακών αγώνων;

• Αρχικά οι Ολυμπιακοί αγώνες διαρκούσαν μια ημέρα μόνο. Αργότερα, το πρόγραμμα διευρύνθηκε και εμπλουτίστηκε με πλήθος αθλημάτων και πανηγυρικών εκδηλώσεων που συνόδευαν την εορτή, διαρκείας πέντε ημερών, στην οποία συνέρρεε πλήθος αθλητών και θεατών. Ο Παυσανίας αναφέρει ως αιτία την διεξαγωγή των 77ών Ολυμπιακών αγώνων (472 π.Χ.), όταν η αρματοδρομία και το πένταθλο είχαν αργοπορήσει τόσο πολύ, που το παγκράτιο άρχισε καθυστερημένα και διήρκεσε μέχρι τις νυκτερινές ώρες, με αποτέλεσμα να νικήσει ο Αθηναίος Καλλίας. 

 

• Τότε αποφασίστηκε η πολυήμερη διεξαγωγή των αγώνων και καθιερώθηκε το πενθήμερο πρόγραμμα ως εξής. Οι τελετές άρχιζαν την 11η ημέρα του μήνα και διαρκούσαν μέχρι την 15η ημέρα, έτσι ώστε η νύχτα της τέταρτης μέρας των αγώνων να λούζεται στο φως της πανσέληνου. Σύμφωνα με το σημερινό ημερολόγιο η έναρξη των αγώνων γίνονταν περίπου στα τέλη Ιουνίου, αρχές Ιουλίου.

Στο διάστημα της προετοιμασίας των αθλητών στην πόλη της Ήλιδας, οι Ελλανοδίκες τους χώριζαν, ανάλογα με την ηλικία τους, σε κατηγορίες (ανδρών και παίδων). Δύο ημέρες πριν την έναρξη των αγώνων, αθλητές, κριτές και επίσημοι ξεκινούσαν σε πομπή από την Ήλιδα και έφταναν στην Ολυμπία διανύοντας την Ιερά Οδό. 

• Πρώτη ημέρα. Την πρώτη ημέρα το πρωί γινόταν η τελετή ορκωμοσίας για την τήρηση των κανόνων εκ μέρους των αθλητών, των συγγενών τους και των κριτών στο Βουλευτήριο, μπροστά στο άγαλμα του Ορκίου Διός. Στη συνέχεια γινόταν η καταγραφή των αθλητών, ο χωρισμός τους κατά αγωνίσματα, και η κλήρωσή τους κατά ζεύγη ή τη σειρά που θα αγωνίζονταν. Έπειτα, κοντά στην είσοδο του σταδίου πραγματοποιούνταν οι αγώνες των κηρύκων και των σαλπιγκτών. Το απόγευμα τελούνταν θυσίες στην ιερή Άλτη και χρησμοδοσίες. Επίσης φιλόσοφοι, ιστορικοί και ποιητές απήγγειλλαν λόγους και γίνονταν διάφορες συναθροίσεις. 

• Δεύτερη ημέρα. Το πρωί όλοι οι αθλητές και οι Ελλανοδίκες σε πομπή πήγαιναν στο στάδιο, όπου τους περίμενε συγκεντρωμένο το πλήθος. Οι αγώνες άρχιζαν με το αγώνισμα του σταδίου δρόμου, ακολουθούσε η πάλη παίδων, η πυγμή και το παγκράτιο. 

• Τρίτη ημέρα. Το πρωί διεξάγονταν οι αρματοδρομίες και τα ιππικά αγωνίσματα στον ιππόδρομο. Το απόγευμα στο στάδιο γινόταν το αγώνισμα του πεντάθλου (άλμα, δίσκος, δρόμος, ακόντιο, πάλη). Το βράδυ της ίδιας μέρας έκαναν θυσίες προς τιμήν του Πέλοπα και ακολουθούσαν εορταστικά δείπνα. 

• Τέταρτη ημέρα. Όλοι οι αθλητές, οι Ελλανοδίκες, οι θεωρίες σε πομπή που ξεκινούσε από το γυμνάσιο έφτανε στο μεγάλο βωμό του Διός, όπου έκαναν θυσία 100 ζώων (εκατόμβη). Μετά το τέλος της λαμπρής αυτής τελετής, γίνονταν οι αγώνες δρόμου των ανδρών, της πάλης, της πυγμής και του παγκρατίου. Η μέρα τελείωνε με την οπλιτοδρομία. 

• Πέμπτη ημέρα. Η τελευταία μέρα ήταν αφιερωμένη στην βράβευση των αθλητών. Οι νικητές πήγαιναν προς το ναό του Διός, όπου τους στεφάνωναν οι Ελλανοδίκες. Ακολουθούσε επίσημο γεύμα στο πρυτανείο και εορταστικές εκδηλώσεις που διαρκούσαν μέχρι το βράδυ.

 Πηγή: http://greekworldhistory.blogspot.gr/2013/09/blog-post_19.html

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ • ‘Όπως όλοι οι νόμοι, γραπτοί και άγραφοι έτσι κι αυτός ο άγραφος, απαγορευτικός νόμος είχε το

<<παραμυθάκι του>>. Οι γυναίκες το ανακαλύπτουν. Συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες και στέφονται Ολυμπιονίκες με αντιπρόσωπο τον ηνίοχό τους. Οι ηνίοχοι δεν ήταν ιδιοκτήτες αλόγων, αλλά νέοι έμπειροι στην ιππική, που πληρώνονταν και αγωνίζονταν για λογαριασμό των ιδιοκτητών. Η νίκη ανήκε στον ιδιοκτήτη που στεφόταν νικητής και το βραβείο για τον ηνίοχο ήταν μια μάλλινη ταινία την οποία έδενε στο μέτωπό του. Την ίδια μάλλινη ταινία έδεναν και στα άλογα που κέρδιζαν. Γι’ αυτό και στην Ολυμπία νικητές αναδείχτηκαν κατά καιρούς γυναίκες, παιδιά ακόμα και πόλεις.

• Η πιο ονομαστή για τις νίκες της στην Ολυμπία είναι η Κυνίσκα, κόρη του βασιλιά της Σπάρτης Αρχίδαμου και αδελφή του Αγησιλάου του Β΄. Ο Αγησίλαος ήταν αυτός που παρότρυνε την αδελφή του να εκθρέψει άλογα και να συμμετάσχει στο τέθριππο, λέγοντάς της σύμφωνα με τον Πλούταρχο, «ΟΥΔΕΜΙΑΣ ΕΣΤΙΝ ΑΡΕΤΗΣ ΑΛΛΑ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΔΑΠΑΝΗΣ Η ΝΙΚΗ» ,(ΑΓΗΣ.20.1). Δηλ. ότι η νίκη στα ιππικά αγωνίσματα εξαρτάται κυρίως από τους ίππους και από τον πλούτο του ιδιοκτήτη. Έτσι λοιπόν η Κυνίσκα παίρνει μέρος και κερδίζει το 396π.Χ. και στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες το 392π.Χ. στο τέθριππον. (Δίτροχο άρμα που το έσερναν τέσσερα άλογα).

• Το 368π.Χ. μια άλλη γυναίκα επίσης από τη Σπάρτη, η Ευριλεονίς κερδίζει στο αγώνισμα της συνωρίδος. (Αγώνας για άρμα με δύο άλογα).

•Στους 128ους Ολυμπιακούς Αγώνες το 268π.Χ. μια γυναίκα από την παραθαλάσσια Μακεδονία, όπως αναφέρει ο Παυσανίας, η Βελεστίχη, κέρδισε στο πωλικόν τέθριππον και στους αμέσως επόμενους το 264π.Χ. στην πωλικήνσυνωρίδα. Το 84π.Χ. στους 174ους Ολυμπιακούς αγώνες δύο γυναίκες από την Ηλεία η Τιμαρέτα και η Θεοδότα κερδίζουν μέσα στην έδρα τους το αγώνισμα της συνωρίδας η πρώτη και το πωλικόν τέθριππον η δεύτερη.

[Τοιχογραφία από την Τίρυνθα, Άρμα με γυναίκες 1600 π.Χ.]

• Αρκετούς αιώνες αργότερα το 153μ.Χ. στους 233ους Ολυμπιακούς Αγώνες μια άλλη γυναίκα από την Ηλεία, η Κασία, Μ(νασιθέα), κερδίζει στο πωλικόν τέθριππον. Αυτή είναι και η τελευταία γυναίκα που έχει αναφερθεί ότι κέρδισε στην Ολυμπία καταρρίπτοντας τον απαγορευτικό μύθο «όχι γυναίκες στην Ολυμπία».

•Και δεν είναι μόνο αυτές. Σε πολλά μέρη της Ελλάδος, οι γυναίκες αθλούνται και παίρνουν μέρος σε αγώνες. Είτε στο στάδιο, είτε στα ιππικά αγωνίσματα, είτε σε μουσικούς αγώνες, όπως στα Πύθια, κερδίζουν και με περηφάνια φορούν τον κότινο της νίκης.

•Πρόσφατα, η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως συγκλονιστικά ευρήματα από έναν ασύλητο γυναικείο τάφο, σε αρχαίο νεκροταφείο του 6ου και του 4ουπ.Χ. αιώνα, στην αρχαία Ερεσό της Λέσβου. Μία στλεγγίδα, αντικείμενο καθαρισμού των αρχαίων αθλητών, μαζί με δύο καθρέπτες βρέθηκαν μέσα σε αυτόν τον τάφο.

•Οι Ολυμπιακοί Αγώνες φθίνουν και καταργούνται οριστικά το 369μ.Χ. Τίποτε που να θυμίζει πλέον την αρχαία θρησκεία δεν επιτρέπεται. Το «νους υγιής εν σώματι υγιές» το διαχρονικό ρητό των αρχαίων προγόνων μας είναι πλέον παρελθόν. Στην σκοτεινή περίοδο του μεσαίωνα η γυναίκα υπάρχει μόνο για να τεκνοποιεί και να φροντίζει το σπίτι. Όποια γυναίκα ξεχωρίζει είναι ή «αγία» οπότε λατρεύεται, ή «μάγισσα» οπότε καίγεται στην πυρά.

 Πηγή: http://enneaetifotos.blogspot.gr/2010/08/blog-post_7970.html

Τα Ηραία

• Εκτός από τους Ολυμπιακούς αγώνες των ανδρών, κάθε τέσσερα χρόνια τελούνταν στην Ολυμπία από πολύ παλιά και τα Ηραία, που ήταν αγώνες δρόμου γυναικών προς τιμή της Ήρας. Οι γυναικείοι αυτοί αγώνες ήταν μάλλον αρχαιότεροι από τους Ολυμπιακούς. Οι Ολυμπιακοί αγώνες, όπως προαναφέρθηκε, σύμφωνα με την εναλλαγή των 49 και 50 μηνών έπεφταν άλλοτε το μήνα Απολλώνιο δηλ. Αύγουστο / Σεπτέμβριο, κι άλλο­τε το μήνα Παρθένιο δηλ. Σεπτέμβριο / Οκτώβριο. Η εναλλαγή αυτή πιθανότατα εξυπηρετούσε και την τέλεση των Ηραίων, έτσι ώστε οι δύο αγώνες να μην συμπίπτουν. Πρόκειται για αγώ­νες με προδωρικές καταβολές που, σύμφωνα με την παράδοση, πρωτοδιοργάνωσε η Ιπποδάμεια, θέλοντας να τιμήσει την Ήρα από ευγνωμοσύνη για το γάμο της με τον Πέλοπα.

• Στα ιστορικά χρόνια, τη διοργάνωση των αγώνων αναλάμβαναν 16 γυναίκες από επιφανείς οικογένειες της Ήλιδας, οι οποίες ήταν και οι κρι­τές των αγώνων. Έτσι, κάθε τέσσερα χρόνια οι 16 Ηλείες ύφαιναν τον πέπλο της θεάς, τον απόθεταν με τιμές στο άγαλμα της Ήρας που βρισκόταν μέσα στο ναό της κατά την τελετή των Ηραίων και οργάνωναν αγώνα δρόμου για παρθένες. Οι παρθένες, που χωρίζονταν ανάλογα με την ηλικία τους σε τρεις κατηγορίες, έπρεπε να καλύψουν δρόμο που είχε μήκος ίσο με τα 5/6 του σταδίου (500 ποδών αντιστοιχεί σε 160μ).

• Η νικήτρια στεφανωνόταν με κλαδί αγριελιάς κι έπαιρ­νε κομμάτι από το κρέας της αγελάδας που θυσιαζόταν στη θεά. Είχε επίσης το δικαίωμα να αναθέσει το ομοίωμά της στο Ηραίον. Η νικήτρια αντλούσε δύναμη από την Ήρα, αφού έτρωγε από το ζώο που θυσιαζόταν γι’ αυτήν, και στε­φανωνόταν με το κλαδί ελιάς. Ο Παυσανίας που διασώ­ζει τη σχετική παράδοση, μας παραδίδει και την περιγραφή της Κόρης-αθλήτριας που συμ­μετέχει στα Ηραία: έχει τα μαλλιά λυτά στους ώμους και φορεί κοντό χιτώνα πάνω από το γόνατο, που αφήνει το δεξιό ώμο ακάλυπτο ως το στήθος.

• Σύμφωνα με το μύθο, πρώτη η Ιπποδάμεια διοργάνωσε τους αγώνες για να δείξει την ευγνωμοσύνη της στην Ήρα για τον γάμο της με τον Πέλοπα. Ο Πέλοπας πηγαίνει στην Πίσα για να αγωνιστεί σε αγώνες αρματοδρομίας και να κερδίσει ως έπαθλο την πριγκίπισσα Ιπποδάμεια. (Η γυναίκα και ως έπαθλο της νίκης). Μέχρι τώρα δεκατρείς μνηστήρες έχουν σκοτωθεί γιατί κατά βάθος ο πατέρας της Οινόμαος δεν θέλει να την παντρέψει. (Ο χρησμός λέει ότι ο γαμπρός του θα τον σκοτώσει).

• Με την βοήθεια της Ιπποδάμειας που τον ερωτεύτηκε, κερδίζει τους αγώνες, ο Οινόμαος σκοτώνεται και ο ίδιος καθιερώνει την αρματοδρομία ως επιτάφιο αγώνα (για να καθαρθεί από τον θάνατο του Οινόμαου) και ως προσφορά στους Θεούς. Για τους ίδιους λόγους η Ιπποδάμεια ιδρύει τα Ηραία.

 • Πηγή:http://theancientweb.wordpress.com/2014/02/19/%CF%84%CE%B1-%CE%B7%CF%81%CE

%B1%CE%AF%CE%B1

 [Ερείπια του ιερού της Ήρας στο Άργος, όπου τελούνταν τα Ηραία.

Δ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.

ΥΠ.ΠΟ./ΤΑΠ. Ιακωβίδης, Σ.Ε., Μυκήνες - Επίδαυρος - Άργος - Τίρυνς - Ναύπλιον.

Πλήρης οδηγός για τα Μουσεία και τους

αρχαιολογικούς χώρους της Αργολίδας,

Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1999]

Ποιοι ήταν οι πρώτοι ολυμπιονίκες στις τρεις πρώτες και στις τελευταίες ολυμπιάδες στην Αρχαία Ελλάδα;

Στις τρεις πρώτες ολυμπιάδες της Αρχαικής περιόδου (776 π.Χ. – 480 π.Χ.) οι πρώτοι ολυμπιονίκες ήταν:

Στις τρεις τελευταίες ολυμπιάδες της Αρχαικής περιόδου (776 π.Χ. – 480 π.Χ.) οι ολυμπιονίκες ήταν:

 Πηγή:http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B5%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CF

%81%CF%87%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE%CF%82

Οι τιμές και οι παροχές προς τους Ολυμπιονίκες•Η τιμή των Ολυμπιονικών ήταν εξαιρετικά μεγάλη. Τόσο μεγάλη ώστε να δημιουργηθεί σπουδαία αθλητική ποίηση με λαμπρούς εκπροσώπους τον Βακχυλίδη, τον Σιμωνίδη και τον Πίνδαρο. Και όχι μόνο αυτό. Η δόξα των αθλητών, και μάλιστα αυτή του Ολυμπιονίκη, συνδεόταν με τους θεούς. Γιατί, πίστευαν δεν ήταν δυνατόν ένας θνητός να επιτύχει τόσο μεγάλη νίκη χωρίς τη δύναμη και τη βοήθεια των θεών. Άρα ο Ολυμπιονίκης ήταν ο εκλεκτός των θεών, για αυτό και τον επιδαψίλευαν με πλήθος τιμών.

•Οι αγώνες ήταν στεφανίτες. Το έπαθλο, δηλαδή, ήταν ένα στεφάνι από κλαδί αγριελιάς, ο κότινος. Σύμφωνα με την παράδοση, τον κότινο ως έπαθλο των αγώνων τον καθιέρωσε ο Ίφιτος, ύστερα από σχετικό χρησμό του μαντείου των Δελφών. Τα κλαδιά για τα στεφάνια των νικητών τα έκοβαν από την Καλλιστέφανο ελιά που ήταν νοτίως του ναού του Διός. Ένας “παις αμφιθαλής” (που ήταν δηλαδή στην ζωή οι γονείς του) με χρυσό ψαλίδι έκοβε τα κλαδιά. Στη συνέχεια τα πήγαινε στον ναό της Ήρας και τα ακουμπούσε επάνω σε μια χρυσελεφάντινη τράπεζα.

•Όμως, η δόξα του αθλητή, και μάλιστα του Ολυμπιονίκη, δεν ήταν μια προσωπική, ατομική υπόθεση του πολίτη, αλλά μεταβιβαζόταν η δόξα του στην πατρίδα του. Γιατί δεν ήταν δυνατόν μια χώρα με τέτοιους αθλητές και πρωταθλητές να κινδυνεύσει ποτέ απο εξωτερικούς εχθρούς. Έτσι, ο Ολυμπιονίκης, απο απλός και άσημος πολίτης αποκτούσε πανελλήνια δόξα αλλά και υστεροφημία, για την οποία ενδιαφέρονταν οι αρχαίοι Έλληνες. Για το πρόσωπο του κάθε Ολυμπιονίκη δημιουργούνταν μυθικές προεκτάσεις και αυτός ανέβαινε στη σφαίρα του ήρωα και του ημίθεου. Η φήμη του απλωνόταν σε όλα τα μέρη, όπου υπήρχαν Έλληνες, και ήταν η πιο μεγάλη ανταμοιβή του.

•Με την επιστροφή στην πατρίδα τους οι Ολυμπιονίκες δέχονταν χρηματικά βραβεία και τιμητικούς τίτλους. Λέγεται ότι μερικές πόλεις έδιναν στους νικητές για έπαθλο πέντε τάλαντα, αλλά το ποσό διέφερε από πόλη σε πόλη.

•Οι Ολυμπιονίκες ταυτίζονταν με τους ήρωες και τους ημίθεους και δέχονταν πολλές τιμητικές διακρίσεις και προνόμια, τα οποία ποίκιλλαν από περιοχή σε περιοχή. Συνήθως η είσοδός τους στην πόλη ήταν εορταστική και ένδοξη, με το συγκεντρωμένο πλήθος να πετάει λουλούδια και φύλλα δέντρων. Ο Ολυμπιονίκης εισερχόταν στην πόλη πάνω σε τέρθιππο και σε ορισμένες περιπτώσεις γκρεμιζόταν ένα τμήμα του τείχους για την είσοδό του ως ένδειξη ότι τα τείχη δεν ήταν πια αναγκαία για την υπεράσπισή της, αφού διέθετε τέτοιους ήρωες. Η υποδοχή των νικητών ήταν ανάλογη με αυτή που επιφυλασσόταν σε στρατηγούς, οι οποίοι επέστρεφαν νικητές από εκστρατείες. Ο Ολυμπιονίκης επισκεπτόταν το ναό του προστάτη θεού της πόλης, θυσίαζε σε αυτόν και του πρόσφερε το στεφάνι του.

• Την τελετή ακολουθούσε γιορτή. Οι νικητές είχαν το δικαίωμα να δειπνούν δωρεάν για την υπόλοιπη ζωή τους στο Πρυτανείο. Τους προσφερόταν μια τιμητική θέση στους δημόσιους αγώνες και μετά τα μέσα του 5ου αι. π.Χ., εξαιρούνταν από την πληρωμή φορολογίας. Το όνομά τους χαρασσόταν σε στήλες σε δημόσιους χώρους. Στη Σπάρτη οι Ολυμπιονίκες είχαν το δικαίωμα να πολεμούν μαζί με τους βασιλιάδες στον πόλεμο, μια ιδιαίτερα τιμητική διάκριση. Στην Ελληνιστική και Ρωμαϊκή περίοδο, τα προνόμια αυξήθηκαν και οι Ρωμαίοι νικητές στους Ολυμπιακούς αγώνες μπορούσαν να γίνουν μέλη της Βουλής.

• Ο Ολυμπιονίκης διατηρούσε την φήμη του για πάντα. Στον ιερό χώρο της Ολυμπίας οι νικητές έστηναν τ’ αγάλματα με τ’ όνομά τους, τ’ όνομα της οικογένειάς τους και της πόλης τους. Τα επινίκια, σύνθεση διάσημων ποιητών κατά παραγγελία του νικητή, εξασφάλισαν την αθάνατη φήμη του. Νικητές και θεατές επέστρεφαν στην πατρίδα τους, στην οποία συνεχιζόταν ο εορτασμός των Ολυμπιονικών. Ο Ολυμπιονίκης εισερχόταν στην πατρίδα του, όχι από την κανονική είσοδο, αλλά από αυτήν που δημιουργούσαν με το γκρέμισμα του τείχους, για να διαδηλώσουν ότι με τέτοιους αθλητές τα τείχη ήταν περιττά. Με άλλα λόγια, ο νικητής ήταν ένας μικρός θεός, γι' αυτό μπορούσε να αναθέσει σε πανελλήνια ιερά τον ανδριάντα του, προσφορά στον θεό που τον αξίωσε να νικήσει.

 

• Σε διάφορους δημόσιους αγώνες οι Ολυμπιονίκες έπαιρναν τιμητική θέση ανάμεσα σε στρατηγούς, ιερείς, ξένους πρέσβεις και άλλους αξιωμτατούχους. Είναι πολύ πιθανό οτι απο το β' μισό του 5ου αιώνα π.Χ, οι Ολυμπιονίκες είχαν φορολογική ατέλεια. Αργότερα στα μεταγενέστερα χρόνια, στα ελληνιστικά και τα ρωμαϊκά, όχι μόνο η πατρίδα, αλλά και άλλες πόλεις τιμούσαν τον Ολυμπιονίκη, παρέχοντας σε αυτόν το δικαίωμα του πολίτη με τις εξ' αυτού προερχόμενες προνομίες και, ακόμη, επιτρέποντας σε αυτόν την τιμητική συμμετοχή στη Βουλή. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα οι νικητές ήταν επίτιμοι πολίτες πολλών πόλεων, ώστε στην επιγραφή του ανδριάντα να αναγράφονται οι πιο αξιόλογες. Ωστόσο, η αθανασία του νικητή ήταν που πάνω απ΄όλα συγκινούσε τους Ολυμπιονίκες και η οποία εξασφαλιζόταν απο τους επινίκους, δηλαδή ωδές που οι νικητές ανέθεταν σε ποιητές να γράψουν. Άλλοι τύραννοι και βασιλείς έκοβαν νομίσματα για να απαθανατίσουν τη νίκη τους, όπως για παράδειγμα ο Αναξίλαος, τύραννος του Ρηγίου, ο οποίος νίκησε στην απήνη, ίσως το 480 π.Χ. (75η Ολυμπιάδα), και έκοψε ασημένια τετράδραχμα με απεικόνιση του άρματος.

ΠΕΡΙΟΔΟΝΙΚΗΣ• Η συμμετοχή κάθε αθλητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες θεωρούνταν από τον

ίδιο και τον περίγυρό του η σημαντικότερη εμπειρία της ζωής του. Κατά τη διάρκεια των δώδεκα αιώνων που οργανώνονταν οι αγώνες, από τους χώρους της Ολυμπίας πέρασαν μεγάλοι αθλητές που με τις νίκες τους απέκτησαν θρυλικές διαστάσεις και έμειναν αθάνατοι στη συνείδηση του κόσμου. Ένας από τούτους ήταν κι ο Μεγαρεύς Ηρόδωρος ο Περιοδονίκης.

• ‘’Περιοδονίκης’’ στην αρχαία Ελλάδα ήταν ένας μεγαλειώδης τίτλος αθλητισμού. Τον τίτλο του Περιοδονίκη κατακτούσε εκείνος ο αθλητής που νικούσε διαδοχικά στους τέσσερεις κυριότερους πανελλήνιους αθλητικούς αγώνες (Ολύμπια, Νέμεα, Ίσθμια, Πύθια).  

• Ο Κλαύδιος Απολλώνιος κατέκτησε τον κότινο σε κάποιο από τα βαρέα αθλήματα στη 242η Ολυμπιάδα, όταν πλέον συμμετείχαν και εξελληνισμένοι Ρωμαίοι πολίτες στους αγώνες. Ο Κλαύδιος Απολλώνιος ήταν «περιοδονίκης», δηλαδή είχε αναδειχθεί νικητής και στους τέσσερις μεγάλους πανελλήνιους αγώνες της αρχαιότητας: Ολύμπια, Ίσθμια, Νέμεα και Πύθια. Πιθανολογείται πως ήταν απόγονος του ολυμπιονίκη Τίτου Κλαύδιου Ρούφου, που είχε νικήσει έναν αιώνα ενωρίτερα, στην 215η Ολυμπιάδα, το 81 μ.Χ. Ολυμπιονίκης, και μάλιστα σε δύο ολυμπιάδες, υπήρξε και ο γιος του: Κλαύδιος Ρούφος Απολλώνιος το 229 και το 233 μ.Χ. σύμφωνα με ευρεθείσα επιγραφή.

Η ποινή των αθλητών σε περίπτωση παραβίασης κανόνων

• Ο αθλητής που παραβίαζε τους κανονισμούς έπρεπε να τιμωρηθεί. Έπρεπε να πληρώσει πρόστιμο. Αν ο ίδιος δεν είχε χρήματα, το πρόστιμο το πλήρωνε η πόλη του. Με τα χρήματα αυτά φτιαχνόταν αγάλματα του Δία οι “ Ζάνες”. Στη βάση τους γράφονταν οι παραβάσεις, τα ονόματα των παραβατών και η πόλη τους. Μπορείς να φανταστείς τι ντροπή ήταν για κάποιον αθλητή να παραβιάσει τους ολυμπιακούς κανονισμούς; Το ίδιο και για την πόλη του. Τα αγάλματα αυτά τα τοποθετούσαν πριν από την είσοδο των αθλητών στο στάδιο. Αυτή ήταν μια πολύ καλή υπενθύμιση για τους αθλητές.

Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΩΝ ΟΜΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ• Είναι γνωστό ότι κατά τον 17ο αιώνα γινόταν κάποια γιορτή η οποία έφερε το όνομα "Ολυμπιακοί αγώνες"

στην Αγγλία. Παρόμοιες εκδηλώσεις ακολούθησαν στους επόμενους αιώνες στην Γαλλία και Ελλάδα οι οποίες όμως ήταν μικρής έκτασης και σίγουρα όχι διεθνείς. Το ενδιαφέρον για τους Ολυμπιακούς μεγάλωσε όταν ανακαλύφθηκαν τα ερείπια της αρχαίας Ολυμπίας από Γερμανούς αρχαιολόγους στα μέσα του 19ου αιώνα.

• Ο Εδεσσαίος λόγιος Μηνάς Μηνωίδης, που τότε δίδασκε την αρχαία ελληνική γλώσσα σε πανεπιστήμιο του Παρισίου, μετέφρασε και δημοσίευσε στη γαλλική το "Γυμναστικό" του Φιλόστρατου (1858), και τη συνόδευσε με κείμενό του, περί της ανάγκης αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων.

• Λίγο αργότερα, ο βαρώνος Πιέρ ντε Κουμπερτέν, ο οποίος ήταν Γενικός Γραμματέας των γαλλικών αθλητικών σωματείων, προσπαθούσε να δικαιολογήσει την ήττα των Γάλλων στον Γαλλοπρωσικό πόλεμο (1870-1871). Πίστευε ότι ο λόγος της ήττας ήταν επειδή οι Γάλλοι δεν είχαν αρκετή φυσική διαπαιδαγώγηση και ήθελε να την βελτιώσει. Ο Κουμπερτέν ήθελε επίσης να ενώσει της εθνότητες και να φέρει μαζί την νεολαία με τον αθλητισμό παρά να γίνονται πόλεμοι. Πίστευε ότι η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων θα πετύχαινε και τους δύο πιο πάνω σκοπούς του.

• Σε ένα συνέδριο στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης στο Παρίσι που έγινε από τις 16 μέχρι τις 23 Ιουνίου, το 1894 παρουσίασε τις ιδεές του σε ένα διεθνές ακροατήριο. Την τελευταία μέρα του συνεδρίου αποφασίστηκε να διεξαχθούν οι πρώτοι μοντέρνοι Ολυμπιακοί αγώνες το 1896 στην Αθήνα, την πόλη και την χώρα που τους γέννησε. Έτσι γεννήθηκε η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) για να διοργανώσει τους Αγώνες με πρώτο πρόεδρο τον Μακεδόνα Δημήτριο Βικέλα, γενικό γραμματέα τον βαρώνο Πιέρ ντε Κουμπερντέν και μέλη προσωπικότητες από διάφορα κράτη.

• Οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Αν και οι αθλητές που πήραν μέρος δεν ξεπερνούσαν τους 250, ήταν η μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση που έγινε ποτέ. Οι Έλληνες αξιωματούχοι και το κοινό ήταν ενθουσιασμένοι και ζήτησαν να έχουν το μονοπώλιο των αγώνων. Η ΔΟΕ όμως αποφάσισε διαφορετικά και οι δεύτεροι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 1900 στο Παρίσι.

• Μετά την αρχική επιτυχία, οι Ολυμπιακοί αγώνες είχαν σοβαρά προβλήματα. Στους εορτασμούς στο Παρίσι (1900) και στο Σεντ Λούις (1904) οι αγώνες επισκιάστηκαν από τις διεθνείς εκθέσεις στις οποίες είχαν περιληφθεί. Οι επόμενοι Μεσολυμπιακοί αγώνες έγιναν το 1906 για να γιορτάσουν τα δέκατα γενέθλια των αγώνων. Αν και είχαν δημιουργηθεί από την ΔΟΕ, μια μετέπειτα απόφασή της κήρυξε ότι δεν ήταν επίσημοι Ολυμπιακοί αγώνες. Οι αγώνες του 1906 όμως προσέλκυσαν ξανά ένα μεγάλο αριθμό από παγκόσμιες συμμετοχές.

• Το 1904 το 80% των συμμετοχών ήταν Αμερικάνοι αθλητές και σηματοδοτούν την αρχή της ανάπτυξης των αγώνων σε δημοσιότητα και μέγεθος.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑ

• Τα Ολυμπιακά σύμβολα είναι τα έξης:

• Ολυμπιακός Ύμνος

• Ολυμπιακή Σημαία

• Ολυμπιακός Όρκος

• Ολυμπιακή Φλόγα

• Ολυμπιακό Έμβλημα

• Ολυμπιακός ύμνος:Γράφτηκε το 1896 από τον Έλληνα ποιητή Κωστή Παλαμά και μελοποιήθηκε από τον μουσουργό Σπύρο Σαμαρά. Ανακρούστηκε για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 στην Αθήνα. Η ΔΟΕ τον αναγνώρισε οριστικά σαν ολυμπιακό σύμβολο το 1958 στην 55η σύνοδό της στο Τόκυο. Από την ολυμπιάδα της Ρώμης το 1960 ανακρούεται στις τελετές ενάρξεις και λήξης κάθε ολυμπιάδας, συνήθως μεταγλωττισμένος στη γλώσσα της διοργανώτριας χώρας.

• ΣΤΙΧΟΙ:

• Αρχαίο Πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρατου ωραίου, του μεγάλου και τ' αληθινού,κατέβα, φανερώσου κι άστραψε εδώ πέραστη δόξα της δικής σου γης και τ' ουρανού

στο δρόμο και στο πάλεμο και στο λιθάριστων ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή,και με τ' αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρικαι σιδερένιο πλάσε κι άξιο το κορμί.

Κάμποι, βουνά και πέλαγα φέγγουν μαζί σουσαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναόςκαι τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σουαρχαίο πνεύμα αθάνατο, κάθε λαός.

• Ολυμπιακό έμβλημα

Το Ολυμπιακό έμβλημα είναι πέντε κύκλοι και αντιπροσωπεύει την ένωση των πέντε ηπείρων καλώντας όλους τους αθλητές του κόσμου να λάβουν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

• Σύνθημα Ολυμπιακών αγώνων

Citius Altius Fortius. Πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά. Το σύνθημα των Ολυμπιακών αγώνων απευθύνεται σε όλα τα μέλη του ολυμπιακού κινήματος καλώντας τα να ενεργούν σύμφωνα με το ολυμπιακό πνεύμα.

• Ολυμπιακή σημαία

Όπως και το έμβλημα ήταν μια ιδέα του Γάλλου Βαρώνου Πιερ ντε Κουμπερτέν και παρουσιάστηκε σε σύνοδο της ΔΟΕ το 1914 στο Παρίσι. Το φόντο της σημαίας είναι λευκό και στη μέση έχει τους πέντε κύκλους, τα χρώματα των οποίων είναι: μπλε, μαύρο, κόκκινο, κίτρινο και πράσινο. Σύμφωνα με τον Κουμπερτέν τα χρώματα των κύκλων μαζί με το λευκό αντιπροσωπεύουν όλα τα κράτη της γης, αφού τουλάχιστον ένα από τα χρώματα της σημαίας περιέχεται στη σημαία κάθε χώρας του κόσμου.

• Ολυμπιακός όρκος:

Είναι όρκος που απαγγέλλεται από αθλητή ή αθλήτρια της διοργανώτριας χώρας για λογαριασμό όλων των αθλητών που συμμετέχουν στους αγώνες. Καθιερώθηκε το 1920 με την ξιφομάχο και υδατοσφαιριστή Βικτόρ Μπουάν να τον απαγγέλλει για πρώτη φορά.

Ολυμπιακή φλόγα: Είναι ένα από τα σημαντικότερα σύμβολα των Ολυμπιακών αγώνων καθώς αντιπροσωπεύει την κλοπή της φωτιάς του Δία από τον Προμηθέα για να την μοιράσει στην ανθρωπότητα. Η τελετή αφής της ιερής φλόγας ξεκινάει στην Αρχαία Ολυμπία περίπου τρεις μήνες πριν την ολυμπιάδα. Σύμφωνα με το τελετουργικό υπεύθυνη για την αφή της φλόγας είναι η Πρωθιέρεια η οποία στα πλαίσια μιας σεμνής τελετής κάτω από το φως του ήλιου ανάβει την δάδα μέσα στο κάτοπτρο την κατάλληλη στιγμή. Μετά από την προσφώνηση στον Απόλλωνα η Πρωθιέρεια ανάβει με τη φλόγα την δάδα και τη παραδίδει στον πρώτο λαμπαδηδρόμο ενώ παράλληλα φυλάει άσβηστη τη φλόγα σε όλη τη διάρκεια της ολυμπιακής τετραετίας σε ειδικό χώρο. Η φλόγα επανήλθε κατά τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1928, ενώ η λαμπαδηδρομία εισήχθη κατά τους θερινούς αγώνες του Βερολίνου το 1936. Από το 1936 έχουν γίνει συνολικά 16 λαμπαδηδρομίες με μεγαλύτερη αυτή των Ολυμπιακών αγώνων στο Σίδνεϊ η οποία διήρκεσε συνολικά 100 μέρες.

• Πηγές: 1) http://stigmesstinistoria.blogspot.gr/2013/04/blog-post.html

• 2) http://tamegara.blogspot.gr/2012/10/blog-post_2470.html

• 3)http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%B1%CF%8D%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82

• 4)http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AF_%CE%91%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82#.CE.91.CE.BD.CE.B1.CE.B2.CE.AF.CF.89.CF.83.CE.B7_.CF.84.CF.89.CE.BD_A.CE.B3.CF.8E.CE.BD.CF.89.CE.BD

Τα Αρχαία Ολυμπιακά Αγωνίσματα που ήταν και δεν είναι και σήμερα

• Αγώνες δρόμου

• Ο απλός αγώνας δρόμου, το «στάδιον» ήταν το πρώτο αγώνισμα που καθιερώθηκε. Μέχρι τους 15ους Ολυμπιακούς αγώνες οι αθλητές που έπαιρναν μέρος φορούσαν μια μικρή ποδιά, ενώ αργότερα αγωνίζονταν εντελώς γυμνοί, επιδεικνύοντας την επίδοσή τους στο πολεμικό βάδισμα και τρέξιμο. Τέρμα ήταν το σημείο που βρίσκονταν το βραβείο, ενώ οι θεατές στέκονταν δεξιά και αριστερά κατά μήκος της αμμώδους διαδρομής που είχε μήκος εξακοσίων Ολυμπιακών ποδιών (περ. 192 μέτρα). Οι αθλητές ανταγωνίζονταν σε ομάδες τεσσάρων. Οι επί μέρους νικητές ανταγωνίζονταν μεταξύ τους, επίσης σε ομάδες τεσσάρων. Στον «δίαυλο» οι αθλητές έτρεχαν την διπλή διαδρομή επιστρέφοντας στο σημείο της αφετηρίας, ενώ στον «δόλιχο» η διαδρομή ήταν δώδεκα «δίαυλοι», δηλαδή 24 «στάδια». Η διαδρομή του «οπλίτη δρόμου» είχε μήκος δύο «σταδίων», και οι πολεμιστές αρχικά φορούσαν τον πλήρη εξοπλισμό (περικεφαλαία, κνημίδες, ασπίδα) και αργότερα ήταν γυμνοί και κρατούσαν μόνο ασπίδα.

• Οι έφηβοι αγωνίζονταν μόνο στο απλό «στάδιο», δηλαδή στον αγώνα δρόμου μιας διαδρομής. Ο Παυσανίας μνημονεύει επίσης τον αγώνα δρόμου των «Ηλείων παρθένων», οι οποίες έπαιρναν μέρος ντυμένες με έναν κοντό χιτώνα, τον δεξιό ώμο γυμνό και τα μαλλιά λυτά.

• Πάλη

• Η πάλη ήταν πολύ δημοφιλές άθλημα. Σύμφωνα με τον μύθο ο Θησέας ήταν αυτός που ανακάλυψε την τεχνική της πάλης, έτσι ώστε ο νικητής να μην είναι εξαρτημένος μόνο από την φυσική του σωματική δύναμη, αλλά από την τεχνική, την ευελιξία και την γρηγοράδα των κινήσεών του. Ο έφηβος Κρατίνος απέκτησε φήμη όχι μόνο για την νίκη του, αλλά και για την καλαισθησία των κινήσεων του.

• Στην πάλη διακρίνουμε δύο αγωνίσματα. Στο πρώτο ο αθλητής είχε σκοπό να ρίξει τον αντίπαλο τρεις φορές με τους ώμους στο χώμα, ενώ στο δεύτερο ο αγώνας συνεχιζόταν ακόμα και στο έδαφος, μέχρι που ο νικημένος αναγκαζόταν να παραδεχτεί την ήττα του σηκώνοντας το χέρι.

• Πυγμαχία

• Η πυγμαχία ήταν βίαιο και συχνά θανατηφόρο αγώνισμα. Τα χέρια ήταν ενισχυμένα με χοντρά δερμάτινα λουριά από τον αγκώνα μέχρι τις γροθιές, ενώ τα δάχτυλα έμεναν ακάλυπτα για να κλείνουν σχηματίζοντας γροθιά. Τα λουριά μπορεί να ήταν ενισχυμένα με μικρούς μολυβένιους βόλους ή καρφιά. Σε περίπτωση που ο αγώνας κρατούσε πολύ ώρα χωρίς νικητή, οι αγωνιστές έπρεπε να κάνουν την ονομαζόμενη «κλίμακα». Δηλαδή οι πυγμάχοι στέκονταν ακίνητοι χωρίς να αμύνονται ή να αποφεύγουν το χτύπημα, ενώ εναλλακτικά αντάλλασσαν χτυπήματα μέχρι που ένας από τους δυο κατέρρεε. Αν και πολλές μαρτυρίες έχουμε για τα φοβερά και αιματηρά τραύματα του αγωνίσματος, η τέχνη της πυγμαχίας ήταν άλλη. Νικητής ήταν αυτός που κατόρθωνε να μην χτυπηθεί. Ακόμα καλύτερα ήταν αυτός που κατόρθωνε να μην χτυπηθεί αλλά ούτε και να χτυπήσει τον αντίπαλο, κάνοντάς τον απλά να καταρρεύσει εξουθενωμένος από τις άκαρπες επιθετικές προσπάθειές του.

• Παγκράτιο

• Το δυσκολότερο άθλημα στους Ολυμπιακούς αγώνες ήταν αναμφισβήτητα το παγκράτιο. Ήταν συνδυασμός της πάλης και της πυγμαχίας. Ο νικητής έπρεπε να νικήσει συνδυάζοντας την ευελιξία αλλά και την δύναμη της γροθιάς, συμβολίζοντας έτσι τον ηρωικό αγώνα του άοπλου πολεμιστή στην μάχη. Σε αντίθεση με την καθεαυτού πυγμαχία, οι αθλητές του παγκρατίου αγωνίζονταν με γυμνά χέρια και δεν χτυπούσαν με την γροθιά, αλλά με τα δάχτυλα της πυγμής. Δυο θρυλικοί αθλητές του παγκρατίου έμειναν στην ιστορία, ο Θεαγένης και ο Πολυδάμας.

• Πένταθλο

• Το πένταθλο αποτελείτο από πέντε επί μέρους αγωνίσματα, τροχάδην, άλμα, πάλη, δισκοβολία και ακόντιο. Οι αθλητές του πένταθλου ήταν φημισμένοι για την καλαισθησία του αρμονικά γυμνασμένου σώματός τους. Η διεξαγωγή του πένταθλου άρχιζε με την ρίψη δίσκου ή με το άλμα, και συνέχιζε με την ρίψη ακοντίου, τον αγώνα δρόμου και την πάλη. Η προκαταρκτική εξάσκηση που γινότανε στα αθλητικά γυμναστήρια συμπεριλάμβανε τέσσερις κατηγορίες άλματος, το άλμα ύψους (επί τόπου), άλμα ύψους (με φόρα), άλμα μήκουςκαι άλμα βάθους, ενώ στους Ολυμπιακούς αγώνες μνημονεύεται μόνο το άλμα μήκους. Το άλμα συνοδευόταν από τους ήχους της φλογέρας που έπαιζε το «Πύθιο άσμα». Η εκκίνηση γινόταν από μια ελαστική σανίδα, τον «βατήρα», ενώ οι αθλητές χρησιμοποιούσαν ένα βοηθητικό όργανο, τους «αλτήρες». Ο κανονισμός του αθλήματος επέβαλε στον αθλητή να προσγειωθεί όρθιος και να σταθεί ακίνητος ακριβώς στο σημείο της επαφής του με το έδαφος. Το σημείο της πιθανής προσγείωσης ήταν ανασκαμμένο για να είναι το χώμα λίγο πιο μαλακό. Συχνά συναντάμε σε σχετικές αγγειογραφίες την αξίνα η οποία χρησίμευε για την εκσκαφή του σκληρού από την ξηρασία καλοκαιρινού εδάφους, ή για να σημαδεύουν στο χώμα την επίδοση. Η δισκοβολία ήταν αγώνισμα βολής που εξελίχτηκε από την ρίψη πέτρας στην μάχη, και διεξάγονταν αρχικά με απλές πέτρες κάπως μεγάλων διαστάσεων, όπως συμπεραίνουμε από ένα αρχαιολογικό εύρημα στον χώρο της Ολυμπίας. Ο Όμηρος μνημονεύει επίσης τον λίθινο δίσκο των Φαιάκων. Η τεχνική ρίψης δίσκου είναι απαθανατισμένη σε πολλές αγγειογραφίες, ανάγλυφα και ανδριάντες, το πιο φημισμένο από αυτά είναι ο παγκόσμια γνωστός δισκοβόλος του Μύρωνα. Το ακόντιοήταν επίσης εμπνευσμένο από το αντίστοιχο πολεμικό ή κυνηγετικό όπλο, αν και στην προκειμένη μορφή ήταν ειδικά κατασκευασμένο για αποκλειστική αθλητική χρήση. Ήταν κοντύτερο, λεπτότερο και ελαφρότερο, ενώ κατέληγε σε μακρύ μυτερό άκρο. Στην μέση του κονταριού ήταν προσαρμοσμένη η «αγκύλη», που ήταν λουράκι ή θηλιά για να υποβοηθάει τον αθλητή στην εξακόντισή του, χωρίς όμως να είναι εξακριβωμένη η ακριβής λειτουργία της αγκύλης. Επίσης δεν είναι γνωστό αν το ακόντιο ήταν άθλημα βολής ή σκοποβολής. Τα αγωνίσματα δρόμου και πυγμαχίας παρουσιάστηκαν πιο πάνω.

• Αρματοδρομία

• Η αρματοδρομία διεξάγονταν σε ιδιαίτερο στάδιο, το «ιπποδρόμιο», αγνώστων σήμερα διαστάσεων. Το μοναδικό ιπποδρόμιο που διασώζεται σήμερα στην Ελλάδα βρίσκεται στοΛύκαιο όρος και έχει μήκος 300 μέτρα, ή ενάμιση σταδίου, και πλάτους εκατό μέτρων. Το ιπποδρόμιο της Ολυμπίας πρέπει κατά τα λεγόμενα του Παυσανία να είχε μεγαλύτερο πλάτος. Ο μηχανισμός εκκίνησης ήταν εφεύρεση του Κληοίτα, την οποία τελειοποίησε ο Αριστείδης. Στο ένα άκρο του ιπποδρομίου ήταν κτισμένος ο στρογγυλός βωμός τουΤαράξιππου, αφού τα άλογα πάθαιναν απροσδόκητα πανικό όταν περνούσαν από το σημείο αυτό.

• http://perierga.gr/2012/05/ολυμπιακά-αθλήματα-που-χάθηκαν

Αθλήματα που υπήρξαν Ολυμπιακά κάποια στιγμή

• Βασκική πελότα: 1900 (ως άθλημα επίδείξης: 1924, 1968 και 1992)

• Γκολφ: 1900 και 1904.

• Διελκυστίνδα: 1900 ως 1920.

• Καλλιτεχνικό πατινάζ: 1908 και 1920, στη συνέχεια μεταφέρθηκε στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.

• Κρίκετ: 1900.

• Κροκέ: 1900.

• Λακρός: 1904 και 1908 (ως άθλημα επίδείξης: 1928, 1932 και 1948).

• Μηχανοκίνητα σκάφη: 1908 (ως άθλημα επίδείξης: 1900).

• Πόλο: 1900, 1908, 1920, 1924, 1936.

• Ράγκμπι: 1900, 1908, 1920, 1924 (ως άθλημα επίδείξης: 2000).

• Ρακέτες: 1908.

• Ροκέ: 1904.

• Χειρόσφαιρα σάλας: 1908 (ως άθλημα επίδείξης: 1900).

• Χόκεϊ επί πάγου: 1920, στη συνέχεια μεταφέρθηκε στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ολυμπιακά αθλήματα που έχουν καταργηθεί!

• Στις 27 Ιουλίου ξεκίνησαν οι 30οισύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Λονδίνο. Πλήθος κόσμου παρακολουθεί στα στάδια αλλά και από τους τηλεοπτικούς δέκτες τα κατορθώματα αθλητών και αθλητριών. Το κάθε αγώνισμα έχει φανατικούς φίλους σε όλη την υφήλιο και αυτοί περιμένουν τέτοιες διοργανώσεις για να θαυμάσουν τις επιδόσεις των αθλητών. Παρόλα αυτά υπάρχουν και αθλήματα που για διάφορους λόγους έχουν πλέον καταργηθεί. Σας παρουσιάζουμε δέκα αθλήματα που δεν παρακολουθούμε πλέον στους Ολυμπιακούς αγώνες.

 

1. Σκοποβολή με ζωντανό στόχο• Πραγματοποιήθηκε μόνο μία φορά, στο Παρίσι, το 1900. Ο στόχος

ήταν ζωντανά περιστέρια, τα οποία ελευθερώνονταν πριν τους συμμετέχοντες. Νικητής ήταν όποιος «χτυπούσε» τα περισσότερα πουλιά. Μετά από δύο αποτυχημένες βολές ο αθλητής ακυρωνόταν. Πρόκειται για ένα αρκετά βίαιο αθλημα που δικαίως σταμάτησε. Στη μόνη Ολυμπιάδα που έλαβε χώρα η σκοποβολή με ζωντανό στόχο, νικητής ήταν ο Βέλγος Leon de Lunden με 21 επιτυχημένα χτυπήματα! Αξίζει να σημειωθεί πως είναι η μόνη περίπτωση στα χρονικά των Ολυμπιακών Αγώνων που τραυματίζονται ζώα.

• 2. Διελκυνστίνδα• Ήταν στο Ολυμπιακό πρόγραμμα από το 1900 έως το 1920. Έχει ρίζες στους πρώτους αρχαίους Ολυμπιακούς

αγώνες, αν και πρόκειται περισσότερο για «παιχνίδι». Είναι άθλημα για..δυνατούς καθώς παίζεται μεταξύ δύο ομάδων, οι οποίες τραβούν ένα σχοινί προσπαθώντας η μία να τραβήξει την άλλη προς το μέρος της. Μετά το 1920 αποφασίστηκε η αποπομπή της διελκυστίνδας από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος.

• 3. Αναρρίχηση σε σχοινί

• Εξαιρετική άσκηση για ενδυνάμωση, αλλά όχι ιδιαίτερα θεαματική. Παρουσιάστηκε στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα το 1896 και μετά καταργήθηκε. Οι αθλητές ξεκινούσαν καθιστοί στο πάτωμα και σκαρφάλωναν σε σχοινί ύψους 14 μέτρων. Οι συμμετέχοντες βαθμολογούνταν βάση του χρόνου που θα έφταναν στην κορυφή αλλά και βάση τεχνικής. Οι μόνοι νικητές που κατάφεραν να σκαρφαλώσουν ως την κορυφή ήταν μάλιστα οι Έλληνες: Νικόλαος Ανδριακόπουλος και Θωμάς Ξενάκης,

•  

•  

•  

• 4. Κολύμβηση μετ’ εμποδίων

• Στο αγώνισμα αυτό οι κολυμβητές είχαν να διασχίσουν 200 μέτρα. Πρώτα βέβεαια κολυμπούσαν μέχρι έναν στύλο, στον οποίο έπρεπε να σκαρφαλώσουν, να κατέβουν και να συνεχίσουν το κολύμπι μέχρι να συναντήσουν 4 βάρκες. Τις 2 πρώτες έπρεπε να τις σκαρφαλώσουν και να κολυμπήσουν κάτω από τις 2 επόμενες και μετά να τερματίσουν. Ακούγεται συναρπαστικό, αν και στους Ολυμπιακούς 1900 παρουσιάστηκε για πρώτη και τελευταία φορά.

• 5. Σόλο στη συγχρονισμένη κολύμβησηΈνα αγώνισμα που ερχόταν σε αντίθεση με το ίδιο το όνομα του αθλήματος. Με ποιον συγχρονίζεσαι όταν αγωνίζεσαι μόνος.

• 6. Μονομαχία (σκοποβολή)

• Οι αθλητές απλά πυροβολούσαν έναν στόχο με ανθρώπινη μορφή. Τίποτα το σπουδαίο ή θεαματικό.

•  

• 7. Κορίνες

• Οι κορίνες παραμένουν στο πρόγραμμα της ρυθμικής γυμναστικής, αλλά κάποτε ήταν αγώνισμα για άνδρες και εντασσόταν στην ενόργανη. Σε αντίθεση βέβαια με τη ρυθμική οι κορίνες δεν έφευγαν από τα χέρια των αθλητών και απλά έπρεπε να γυρίζουν γύρω από το σώμα και το κεφάλι τους. Ουσιαστικά έμοιαζαν πολύ με νούμερα για ζογκλέρ. Πραγματοποιήθηκε δύο φορές (1904 και 1932).

•  

• 8. Αγώνες με μηχανοκίνητα σκάφη

• Θα μπορούσε να ήταν θεαματικό, αλλά στις αρχές του αιώνα, τα μηχανοκίνητα σκάφη ήταν πολύ αργά. Μετά τους Ολυμπιακούς του 1908 στο Λονδίνο η ΔΟΕ αποφάσισε ότι δεν ήταν κατάλληλο άθλημα για τους αγώνες (καθώς ήταν μηχανοκίνητο) αλλά και λόγω του μέτριου ενδιαφέροντος.

•  

• 9. Υποβρύχια κολύμβηση

• Ο αγώνας για το μεγαλύτερο μακροβούτι πραγματοποιήθηκε το 1900. Ο νικητής κατάφερε να κρατήσει την αναπνοή του και να κολυμπήσει 60 μέτρα κάτω από το νερό.

10. Μπέιζμπολ

• Οι Αμερικανοί έκαναν ό,τι μπορούσαν, αλλά δεν κατάφεραν να παγκοσμιοποιήσουν το αγαπημένο τους άθλημα. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές Ολυμπιάδες, χωρίς όμως ποτέ να υπάρξει σταθερή πορεί.

Αγωνίσματα στίβου που υπήρχαν σε Ολυμπιάδες

Δρόμος 60 μ. στις Ολυμπιάδες (1900, 1904)

Αγώνας δρόμου πέντε μιλίων (1906, 1908)

Αγώνας δρόμου 200 μέτρων με εμπόδια (1900, 1904)

Άλμα εις ύψος άνευ φοράς και Άλμα εις μήκος άνευ φοράς (1900, 1904, 1906, 1908, 1912)

Κολύμβηση μετ’ εμποδίων• Στο αγώνισμα αυτό οι κολυμβητές είχαν να διασχίσουν 200 μέτρα. Ναι, αλλά όχι

απλά 200 μέτρα. Πρώτα κολυμπούσαν μέχρι έναν στύλο, στον οποίο έπρεπε να σκαρφαλώσουν, να κατέβουν και να συνεχίσουν το κολύμπι μέχρι να συναντήσουν 4 βάρκες. Τις 2 πρώτες έπρεπε να τις σκαρφαλώσουν και να κολυμπήσουν κάτω από τις 2 επόμενες. Και μετά να τερματίσουν. Παρουσιάστηκε στους Ολυμπιακούς 1900 για πρώτη και τελευταία φορά.

 

Βύθιση αποστάσεως Οι διαγωνιζόμενοι πηδούσαν σε μια πισίνα και έμεναν ακίνητοι για 60 δευτερόλεπτα ή μέχρι το κεφάλι τους να μην άντεχε περισσότερο κάτω από το νερό. Μετά κάποιος μετρούσε την απόσταση που είχε διανύσει το σώμα τους από το αρχικό σημείο βύθισης. Πρώτο και τελευταίο ντεμπούτο το 1904.

Το παιχνίδι της παλάμης

Ουσιαστικά τένις με τις παλάμες! Παίζεται ακόμα και σήμερα σε μερικά σημεία του πλανήτη. Ξεκίνησε ως άθλημα επίδειξης το 1900. Το 1908 περιλήφθηκε στους Ολυμπιακούς και μετά επανήλθε ως επίδειξη το 1924.

 

 

Διελκυστίνδα• Με ρίζες στους πρώτους αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες, η διελκυστίνδα υπήρξε

ολυμπιακό άθλημα το 1900, 1904, 1908, 1912 και 1920. Πρόκειται για ένα άθλημα (περισσότερο «παιχνίδι, θα έλεγα) που παίζεται μεταξύ δύο ομάδων, οι οποίες τραβούν ένα σχοινί προσπαθώντας η μία να τραβήξει την άλλη προς το μέρος της. Μετά το 1920 αποφασίστηκε η αποπομπή της από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος.

Στατικό τριπλούνΣτους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες, όλα τα αγωνίσματα άλματος ξεκινούσαν από στατική θέση. Έτσι και το στατικό τριπλούν, το οποίο έκανε μια σύντομη καριέρα από το 1900 μέχρι το 1912.

Σκοποβολή σε ζωντανά περιστέρια• Έγινε το 1900 και ήταν η μοναδική περίπτωση που ζώα σκοτώνονταν

σε ένα άθλημα στους σύγχρονους Ολυμπιακούς. Πάνω από 300 πτηνά εξοντώθηκαν σε αυτούς τους αγώνες και ο νικητής ήταν ένας Βέλγος, ο οποίος πήρε το χρυσό μετάλλιο σκοτώνοντας 21 από αυτά.

• Επίσης, το μπέιζμπολ και το σόφτμπολ είναι αθλήματα που δεν είναι πλέον Ολυμπιακά. Το μπέιζμπολ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς του 1912 ως άθλημα επίδειξης. Τελευταία φορά εμφανίστηκε το 2008. Το σόφτμπολ υπήρξε Ολυμπιακό άθλημα από το 1996 ως το 2008.

Ολυμπιακοί Αγώνες 2004

• Οι Αγώνες της 28ης Ολυμπιάδας, κοινώς γνωστοί ως Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 2004 διοργανώθηκαν στην Αθήνα (Ελλάδα) από τις 13 Αυγούστου έως τις 29 Αυγούστου 2004. Συμμετείχαν περίπου 10.500 αθλητές μαζί με 5.500 προπονητές και συνοδούς από 202 χώρες. Υπήρξαν συνολικά 301 τελετές απονομής μεταλλίων από 28 διαφορετικά αθλήματα.

• Για πρώτη φορά από το 1996, όλα τα μέλη της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής θα πάρουν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

• Στο Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο Αθηνών έλαβε χώρα ένας μεγάλος αριθμός αθλημάτων, ενώ τα υπόλοιπα διεξήχθησαν στα προάστια της πόλης αλλά και στην Αττική. Το ολυμπιακό τουρνουά ποδοσφαίρου έγινε στις πόλεις: Θεσσαλονίκη, Βόλο, Πάτρα και Ηράκλειο.

• Από τους αθλητές ξεχώρισαν, ο Μάικλ Φέλπς στην κολύμβηση, η Γερμανίδα Μπριγκίτε Φίσερ στο κανό/καγιάκ και ο Μαροκινός Χισάμ Ελ-Γκερούζ

Αθλήματα (2004)

Υπήρξαν 28 αθλήματα που περιλάμβαναν στο σύνολο τους 37 αγωνίσματα. Τα οποία είναι:

Πηγή:http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%AF_%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AF_%CE%91%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82_2004

Χειμερινοί Ολυπμιακοί Αγώνες Οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες είναι το κορυφαίο αθλητικό ραντεβού των χειμερινών σπορ, που διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια από το 1924 υπό την αιγίδα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ). Η ιδέα για τη διοργάνωσή τους ανήκε στον σουηδό στρατηγό και σπόρτσμαν Βίκτορ Γκούσταβ Μπαλκ (1844-1928), εμπνευστή των Βορείων ή Σκανδιναβικών Αγώνων (Nordic Games), που διεξήχθησαν από το 1901 έως το 1926, με έμφαση στα χειμερινά σπορ. Ο Μπαλκ έπεισε τον φίλο του ιδρυτή της ΔΟΕ βαρώνο Πιερ Ντε Κουμπερτέν να συμπεριλάβει χειμερινά αγωνίσματα στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων. Έτσι, στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου το 1908 έκανε την εμφάνισή του το άθλημα των παγοδρομιών.

Τρία χρόνια αργότερα, η ΔΟΕ πρότεινε στους διοργανωτές των Ολυμπιακών της Στοκχόλμης να οργανώσουν εβδομάδα χειμερινών σπορ, ως παράλληλη εκδήλωση. Αυτοί αρνήθηκαν, για να μην υποβαθμιστούν οι Βόρειοι Αγώνες. Στους Ολυμπιακούς της Αμβέρσας του 1920, τους πρώτους μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, τα χειμερινά σπορ επανήλθαν στο πρόγραμμα, με τη διεξαγωγή αγωνισμάτων στις παγοδρομίες και το χόκεϊ επί πάγου.

Την επόμενη χρονιά, στη σύνοδο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής στη Λοζάνη, αποφασίστηκε να ανατεθεί στη Γαλλία, που θα αναλάμβανε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924, να διοργανώσει τη Διεθνή Εβδομάδα Χειμερινών Αγωνισμάτων. Η εκδήλωση αυτή, που είχε τελικά διάρκεια δέκα ημερών, σημείωσε μεγάλη επιτυχία και αργότερα της δόθηκε αναδρομικά ο τίτλος των Πρώτων Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων.

Η Ελλάδα έλαβε μέρος για πρώτη φορά σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες το 1936 και η Κύπρος το 1980. Και οι δύο κρατικές οντότητες του Ελληνισμού, όχι μόνο δεν έχουν κατακτήσει ποτέ κάποιο μετάλλιο, αλλά ούτε κατά διάνοια το έχουν πλησιάσει. Επιτυχία θεωρείται αν κάποιος έλληνας αθλητής συμπεριληφθεί στους 30 πρώτους του αγωνίσματός του. Αυτό οφείλεται στο θερμό κλίμα των δύο χωρών, τις ελλειπείς εγκαταστάσεις και στην ερασιτεχνική ιδιότητα των αθλητών.

Αθλήματα Χειμερινών Ολυμπιακών ΆγωνωνΔίαθλο

Το δίαθλο χρησιμοποιήθηκε αρχικά ως τακτική επιβίωσης παρά αγώνισμα. Οι βόρειοι Ευρωπαίοι έκαναν σκι για να βρουν το φαγητό τους και αργότερα έκαναν σκι με όπλα, για να υπερασπιστούν τις πατρίδες τους. Από εκεί προέρχεται και το όνομα του αγωνίσματος που αποτελείται από την ένωση δύο αγωνισμάτων: το σκι ανωμάλου δρόμου και τη σκοποβολή με τουφέκι. Υπάρχουν οι εξής κατηγορίες: Ατομικό, σπριντ, pursuit, σκυταλοδρομία και mass start.

Μπόμπσλεϊ (Bobsleigh)

Το μπόμπσλεϊ δημιουργήθηκε στην ελβετική πόλη του Σεντ Μόριτζ προς το τέλος 1800 και στον πρώτο αγώνα που πραγματοποιήθηκε το 1884 ο νικητής πήρε ως έπαθλο ένα μπουκάλι σαμπάνιας. Το άθλημα πήρε το όνομα του το 1892,όταν δημιουργήθηκε ένα νέο έλκηθρο φτιαγμένο από μέταλλο. Στη συνέχεια τελειοποιήθηκε αεροδυναμικά για να αποκτήσει μεγαλύτερες ταχύτητες. Προκειμένου να αναπτύσσει μεγαλύτερη ταχύτητα το τελειοποίησαν αεροδυναμικά. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες αγωνισμάτων:  Το διπλό και το τετραπλό ανδρών και το διπλό γυναικών.

Καλλιτεχνικό πατινάζ

Ο αμερικανός Τζάκσον Χέινς θεωρείται ως… πατέρας του αθλήματος. Στην αρχή είχε ενταχθεί στο πρόγραμμα των Θερινών Ολυμπιακών και στη συνέχεια μπήκε στο πρόγραμμα των Χειμερινών, το 1924. Υπάρχουν τρία είδη, Ατομικό ανδρών και γυναικών, ζευγάρια και χορός στον πάγο. Ολα εκτελούνται με τη συνοδεία μουσικής.

Πατινάζ, Short tracκ

Πρόκειται για αγώνες πατινάζ που διεξάγονται σε μια ωοειδή πίστα. Οι αθλητές μετέχουν τρέχουν σε σε γύρους των τεσσάρων και έξι αθλητών και οι δύο πρώτοι από κάθε γύρο, μέχρι να μείνουν 4 αθλητές για τον τελικό.

 

• Κέρλινγκ

Το κέρλινγκ έχει τις ρίζες του στην Σκοτία, καθώς οι πρώτοι αγώνες έγιναν πριν από 500 χρόνια με πέτρες που χρησιμοποιούσαν οι ντόπιοι από τον βυθό των ποταμών. Υπάρχουν δύο ομάδες, που αποτελούνται από τέσσερις παίκτες και οι οποίοι προσπαθούν σε μια πίστα πάγου να στείλουν, με τη βοήθεια ενός μπαστουνιού, όσο γίνεται πιο κοντά στο κέντρο ομόκεντρων κύκλων τις ειδικά διαμορφωμένες πέτρες, οι οποίες ζυγίζουν 19,1 κιλά η κάθε μία.

 Nordic Combined

Είναι συνδυασμός τριών αθλημάτων, του άλματος με σκι, του κρος κάουντρι, και του σπριντ. Το άθλημα έχει προέλευση από τη Βόρεια Ευρώπη. Χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες: 1) το ατομικό σε μικρό λόφο (90μ.) και στη συνέχεια διανύουν ανώμαλο δρόμο (cross country) 10 χλμ., 2) το ατομικό σε μεγάλο λόφο (120μ.) όπου ισχύουν τα ίδια με πριν με μόνη διαφορά το ύψος του λόφου 3) Ομαδικό όπου κάθε ομάδα αποτελείται από 4 σκιέρ και κάθε αθλητής κάνει δύο άλματα από μικρό λόφο (90μ.) και στη συνέχεια κάνουν σκυταλοδρομία 4 Χ 5 χλμ.

Χόκεϊ

Η λέξη χόκεϋ προέρχεται από την παλαιά γαλλική λέξη "hocquet", που σημαίνει "το ραβδί". Το χόκευ επί πάγου συμπεριλήφθη για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσας το 1920, ωστόσο μπήκε σαν χειμερινό άθλημα στο Σαμονί το 1924. Θα διαγωνιστούν στο Βανκούβερ 12 αντρικές ομάδες και 8 γυναικείες. Παίζεται σε ειδικά διαμορφωμένο παγοδρόμιο με δύο εστίες, από δύο ομάδες αποτελούμενες από 6 παίκτες οι οποίες προσπαθούν να παραβιάσουν η μια την εστία της άλλης με έναν σκληρό μαύρο λαστιχένιο δίσκο που τον καθοδηγούν οι παίκτες με τη βοήθεια ενός ειδικού μπαστουνιού.

Σκέλετον

Είναι ένα πολύ δύσκολο άθλημα, όπου ο αθλητής  χρησιμοποιεί ένα ιδιόμορφο επίπεδο έλκηθρο κατασκευασμένο από μέταλλο. Ακουμπάει μπρούμυτα και αναπτύσσει μεγάλες ταχύτητες πάνω στον πάγο. Tο άθλημα αυτό πήρε το όνομά του το 1892 όταν εισήχθη ένα έλκηθρο κατασκευασμένο από μέταλλο και οι θεατές θεώρησαν ότι έμοιαζε με σκελετό.

Λουτζ

Στο luge (η γαλλική λέξη για το έλκηθρο), οι δρομείς κάθονται στο έλκηθρο και τραβώντας τις σταθερές λαβές στον πάγο, επιτυγχάνουν γρήγορη εκκίνηση. Πόδια, κεφάλι και σώμα είναι όσο το δυνατόν σε ευθεία για να πετύχουν οι αθλητές τη μέγιστη αεροδυναμική Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ταχύτητες στο Luge αγγίζουν τα 140 χλμ/ώρα χάρη στον αεροδυναμικό εξοπλισμό και τους ειδικά διαμορφωμένους παγωμένους διαδρόμους.

Πατινάζ ταχύτητας

Το πατινάζ ταχύτητας  (Speed Skating) έχει τις ρίζες του στην Ολλανδία από τον 13ο αιώνα την εποχή που τα σιδερένια πατίνια πάνω σε ξύλινες σόλες χρησίμευαν σαν μέσο μεταφοράς. Οι αθλητές μπορούν να σημειώσουν ταχύτητες πάνω στον πάγο που αγγίζουν τα 60 χλμ.  Οι αγώνες διεξάγονται σε πίστες σε σχήματος οβάλ και οι αποστάσεις που τρέχουν οι αθλητές είναι οι εξής: 500μ., 1000μ., 1500μ., 5000μ., τόσο για άνδρες όσο και για γυναίκες, 3000μ., για τις γυναίκες, 10.000μ. για τους άνδρες και ομαδική καταδίωξη για άνδρες και για γυναίκες.

Σνόουμπορντ

Για πρώτη φορά έκανε την εμφάνισή του σαν χειμερινό ολυμπιακό άθλημα στο Ναγκάνο το 1998. Τρία είδη περιλαμβάνονται σε αυτό το σπορ που έχει…. κλέψει καρδιές κυρίως στις ΗΠΑ: Half Pipe, Snowboard Cross (που εισήχθη για πρώτη φορά στους προηγούμενους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες του Τορίνο το 2006) και παράλληλη γιγαντιαία τεχνική κατάβαση.Οι αθλητές κρίνονται βάσει του ύψους και του στυλ του κάθε ακροβατικού που πραγματοποιούν στον αέρα.

 

Αλπικό σκι

Το αλπικό σκι είναι συνδυασμός της ελευθέρας και της τεχνικής κατάβασης. Ο βαθμός δυσκολίας του αγωνίσματος που χωρίζεται σε 5 κατηγορίες είναι εξαιρετικά υψηλός, αφού οι σκιέρ αναπτύσσουν ταχύτητες που ξεπερνούν τα 130 χιλιόμετρα την ώρα. Υπάρχουν οι εξής κατηγορίες στο αλπικό σκι όπου το καθένα έχει διαφορετική τεχνική και εξοπλισμό: 1) Τεχνική κατάβαση (slalom), 2) Γιγαντιαία κατάβαση (giant slalom), 3) Σούπερ γιγαντιαία κατάβαση (Super G), 4) Ελευθέρα κατάβαση (Downhill) και  5)  Αλπικό σύνθετο (Super combined) το οποίο είναι συνδυασμός της ελευθέρας και της τεχνικής κατάβασης.

Άλματα σκι

Είναι ένα αγώνισμα… απαιτήσεων, καθώς οι σκιέρ βαθμολογούνται όχι μόνο βάσει του άλματος που πραγματοποιούν, αλλά και της τεχνικής και του στυλ τους.  Υπάρχουν τρεις κατηγορίες αλμάτων: 1) Ατομικό από λόφο ύψους 90 μέτρων, 2) Ατομικό από λόφο ύψους 120 μέτρων και 3) Ομαδικό από λόφο 120 μέτρων όπου η κάθε ομάδα αποτελείται από 4 σκιέρ. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ταχύτητες που αγγίζουν εδώ οι άλτες φτάνουν τα 95 χλμ/ ώρα όταν βρίσκονται στον αέρα.

Ελεύθερο σκι

Στο συγκεκριμένο αγώνισμα οι άλτες πραγματοποιούν απίστευτες μανούβρες, που κυριολεκτικά… μαγεύουν τους θεατές.Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ελεύθερου σκι: 1) Aerials όπου οι σκιέρ πραγματοποιούν μικρά και τεχνικά άλματα με στροφές στον αέρα προσπαθώντας να ισορροπήσουν στα σκι τους, 2) Moguls, όπου οι σκιέρ κατεβαίνουν μια πλαγιά περίπου 250 μέτρων όπου ανά 3-4 μέτρα υπάρχουν φυσικά εμπόδια (λοφίσκοι) ύψους 1,2 μέτρων που οι σκιέρ καλούνται να ξεπεράσουν με επιδέξιες κινήσεις 3) Ski Cross όπου οι αθλητές πραγματοποιούν τέσσερα έως πέντε τρεξίματα (διαδρομές) που διαρκούν 60 δευτερόλεπτα ή περισσότερο.

Δρόμοι αντοχής

Οι δρόμοι αντοχής αποτελούνται από τα εξής αθλήματα χιονοδρομιών: 1) Ατομικό ανδρών και γυναικών στα 15 και 10 χλμ., 2) ομαδική εκκίνηση όπου οι σκιέρ πραγματοποιούν απόσταση 50 χλμ (ανδρών) και 30 χλμ (γυναικών) , 3) Pursuit όπου οι σκιέρ αγωνίζονται σε δύο διαφορετικές κούρσες την ίδια μέρα διανύοντας οι μεν άνδρες 15 χλμ. με κλασικό σκι και 15 χλμ με ελεύθερο σκι, οι δε γυναίκες 7,5 χλμ κλασικό σκι και 15 χλμ. ελεύθερο σκι. 4) ατομικό σπριντ ανδρών (1,4 χλμ.) και γυναικών (1,2 χλμ.)  5) Ομαδικό σπριντ και 6) Σκυταλοδρομία ανδρών (4 Χ 10 χλμ.) και γυναικών (4Χ5 χλμ).

 

 

Καλλιτεχνικό πατινάζ

• Αν και το πατινάζ εκανε την εμφάνιση του πριν απο αρκετούς αιώνες, η καλλιτεχνική του μορφή άργησε αρκετά.Το 1772 ο Άγγλος λοχαγός του πυροβολικού, Robert Jones, κυκλοφόρησε στο Λονδίνο ένα βιβλίο με οδηγίες για τις βασικές φιγούρες του πατινάζ (κύκλοι και οχτάρια). Το <<A Treatise on Skating>> απευθυνόταν μόνο σε άντρες, αφού στο τέλος του 18ου αιώνα οι γυναίκες δεν συνηθίζοταν να πατινάρουν πάνω στον πάγο. Εκεί όμως έγινε για πρώτη φορά ο διαχωρισμός ανάμεσα σε πατινάζ ταχύτητας και καλλιτεχνικό πατινάζ

• Ο άνθρωπος που πρώτος έδωσε στο καλλιτεχνικό πατινάζ τη σημερινή του μορφή ήταν ο αμερικανός Jackson Haines, πρώην χορευτής μπαλέτου, ο οποίος με τις εμφανίσεις του, τα άλματα και τις φιγούρες του άφησε άφωνο το κοινό της Ευρώπης στα μέσα του 19ου αιώνα, ενώ προχώρησε σε μια ακόμα καινοτομία: μετέτρεψε τις κινήσεις του σε χορογραφία, σινοδεύοντας τις με μουσική. Ο Haines κέρδισε το 1864 το πρώτο Παναμερικανικό Πρωτάθλημα καλλιτεχνικού πατινάζ στο Troy της Νέας Υόρκης και ήταν ο πρώτος skater που χρησιμοποίησε μη αποσπώμενες μεταλλικές λάμες στα παππούτσια του για περισσότερη ελευθερία κινήσεων

• Το καλλιτεχνικό πατινάζ είναι άθλημα που διεξάγεται σε παγοδρόμιο. Υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες: Άντρες , Γυναίκες, Ζευγάρια και Χορός στον πάγο (πάλι με ζευγάρια). Οι αθλητές φορούν παγοπέδιλα, κινούνται κατά μήκος της παγοπίστας και εκτελούν φιγούρες. Υπάρχει μουσική υπόκρουση σε κάθε πρόγραμμα, ενώ ο Χορός στον πάγο είναι η μόνη κατηγορία όπου επιτρέπονται τα φωνητικά στη μουσική του προγράμματος. Το καλλιτεχνικό πατινάζ είναι άθλημα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων.

• Πηγές: http://el.wikipedia.org/wiki

Παγοδρομία ή Πατινάζ (Skating) Είναι το σύνολο των χειμερινών αθλημάτων και γυμνασμάτων, τα οποία εκτελούνται επάνω στον πάγο και εποπτεύονται απο τη Διεθνή Ένωση Παγοδρομίας (ISU). Στην Ελλάδα, υέλος της είναι η Ελληνική Ομοσπονδία Παγοδρομίας (ΕΟΠ), ενώ η Κύπρος δεν αντιπροσωπεύεται.Παγοδρομίες γίνονται και σε ειδικά μεγάλες και κλειστές διαμορφωμένες αίθουσες. Οι παγοδρόμοι φοράνε ειδικές στολές και χρησιμοποιούν πέδιλα που είναι ειδικά, ανάλογα με την πίστα. Η Ολυμπιακη Παγδρομία περιλαμβάνει δύο αγωνίσματα:

Καλλιτεχνική Παγοδρομία ή Καλλιτεχνικο Πατινάζ (Figure Skating)

Εμφανίσθηκε για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες το 1908 και εντάχθηκε στο πρόγραμμα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων το 1924. Υπάρχουν τέσσερα είδη καλλιτεχνικού πατινάζ: γυναικείο ατομικό, ανδρικό ατομικό, ζευγάρια και χορός επί πάγου.

Παγοδρομία Ταχύτητας ή Πατινάζ Ταχύτητας (Speed Skating)

• Tο πατινάζ ταχύτητας έχει τις ρίζες του στην Ολλανδία από τον 13ο αιώνα, την εποχή που τα σιδερένια πατίνια πάνω σε ξύλινες σόλες χρησίμευαν ως μέσο μεταφοράς. Οι αθλητές μπορούν να σημειώσουν ταχύτητες πάνω στον πάγο που αγγίζουν τα 60χλμ/ώρα. Οι αγώνες διεξάγονται σε πίστες σε σχήματος οβάλ και οι αποστάσεις που διανύνουν οι αθλητές είναι οι εξής: 500 μ., 1000 μ., 1500 μ., 5000 μ για άνδρες και γυναίκες, 3000 μ. για γυναίκες, 10.000 μ. για άνδρες και ομαδική καταδίωξη ανδρών και γυναικών.

• Πηγή: http://www.sansimera.gr/articles

Χιονοσανίδα (Snowboarding) Η χιονοσανίδα (snowboarding) είναι ένα άθλημα που περιλαμβάνει την κατάβαση με ειδική σανίδα (δεμένη με λουριά στα πόδια του αθλητή) από ένα κεκλιμένο επίπεδο που είναι καλυμμένο με χιόνι. Η ανάπτυξη του αθλήματος επηρεάστηκε από το σέρφινγκ, το πατινάζ με σανίδα (skateboarding) και το σκι. Ξεκίνησε από τις ΗΠΑ, όπου έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές από τη δεκαετία του 1970. Το 1998 έγινε ολυμπιακό άθλημα και συμπεριλήφθηκε στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Το 2008 οι πωλήσεις εξοπλισμού για το άθλημα έφταναν τα 487 εκατ. δολάρια. Το πιο κοινό στιλ του αθλήματος είναι το ελεύθερο, που γίνεται σε οποιονδήποτε τύπο εδάφους. Ως αγωνιστικό άθλημα, περιλαμβάνει ακροβατικές φιγούρες (άλματα στον αέρα με κινήσεις χεριών και ποδιών, περιστροφές και τούμπες) συνοδεία μουσικής που επιλέγουν οι ίδιοι οι αθλητές

Ιστορία Μερικοί θεωρούν ότι η πρώτη χιονοσανίδα εφευρέθηκε από τον Σέρμαν Πόπεν το 1965 και είχε την ονομασία Snurfer (συνδυασμός για το Snow Surfer). Η σανίδα snurfer ήταν σχετικά απλή και δεν είχε λουράκια. Ωστόσο, η πολιτεία της Γιούτα ισχυρίζεται ότι οι πρώτες χιονοσανίδες αναπτύχθηκαν και κατασκευάστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Άλλοι πιστεύουν ότι ο Τζέικ Μπάρτον Κάρπεντερ, ιδρυτής της Burton Snowboards) και ο Τομ Σιμς (ιδρυτής της Sims Snowboards) εφηύραν το άθλημα της χιονοσανίδας. To 1979 διεξήχθη στο Χειμερινό Πάρκο Πάντο του Γκραντ Ράπιντς του Μίσιγκαν το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα Snurfing. Ο Κάρπεντερ σε αυτό το πρωτάθλημα έλαβε μέρος με σανίδα δικής του κατασκευής και παρά τις διαμαρτυρίες των συναθλητών του, επειδή εκείνος διαγωνιζόταν με σανίδα που δεν ήταν τύπου snurfer, κέρδισε τον αγώνα σε ειδική κατηγορία, στην οποία συμμετείχε μόνο ο ίδιος. Εκείνος ο αγώνας θεωρείται η απαρχή της αγωνιστικής χιονοσανίδας. Η ολοένα και αυξανόμενη δημοφιλία του οδήγησε στη διεξαγωγή του πρώτου παγκοσμίου πρωταθλήματος στο Τσιρς της Αυστρίας το 1985 (Zürs), ενώ το 1994 ιδρύθηκε η Διεθνής Ένωση Χιονοσανίδας( ISA) με σκοπό να καθοριστούν οι κανονισμοί του αθλήματος παγκοσμίως.

ΔΙΑΘΛΟ Δίαθλο είναι όρος που περιγράφει οποιοδήποτε αθλητικό γεγονός που συμπεριλαμβάνει δύο αθλήματα. Ωστόσο, συνήθως το δίαθλο αναφέρεται σε ένα χειμερινό άθλημα, που αποτελεί συνδυασμό του σκι ανωμάλου δρόμου και της σκοποβολής.

Ιστορικά στοιχεία

Οι ρίζες του αθλήματος ανάγονται στο 1767, όταν στα σύνορα της Νορβηγίας με τη Σουηδία έγινε αγώνας μεταξύ των στρατιωτών. Το 1861 ιδρύθηκε ο πρώτος σύλλογος του αθλήματος στο Τρίσιλ της Νορβηγίας

Ο συνδυασμός του σκι με τη σκοποβολή είχε την ονομασία στρατιωτική περίπολος και ως αγώνισμα ήταν άθλημα επίδειξης στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 και επίσης του 1928, του 1936 και του 1948. Στη συνέχεια δεν επανέκτησε την ολυμπιακή του αναγνώριση, καθώς οι διαγωνιζόμενες χώρες διαφώνησαν στο ζήτημα των κανονισμών. Ωστόσο, στη δεκαετία του 1950 το δίαθλο εισήχθη σε ρωσικές και σουηδικές πίστες και έγινε δημοφιλές στο κοινό.

Το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα διεξήχθη το 1958 στην Αυστρία και τελικά το 1960 το άθλημα συμπεριλήφθηκε στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες εκείνης της χρονιάς. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αλμπερβίλ το 1992, έλαβαν μέρος στο δίαθλο για πρώτη φορά και γυναίκες.

Μικρά και ενδιαφέροντα

Ο Σουηδός Κλας Λεστάντερ, πρώτος χρυσός Ολυμπιονίκης στην ιστορία του αγωνίσματος το 1960, κέρδισε το αγώνισμα παρά το γεγονός ότι σημείωσε μόλις τον 15ο καλύτερο χρόνο στο σκέλος του σκι ανώμαλου δρόμου, αφού ήταν απόλυτα εύστοχος στη σκοποβολή, με 20 στις 20 βολές!

Στους πρώτους Αγώνες που διεξήχθησαν εκτός Η.Π.Α και Ευρώπης, στο Σαπόρο της Ιαπωνίας το 1972, ο Νορβηγός Μαγκναρ Σόλμπεργκ έγινε ο πρώτος αθλητής του διάθλου που κέρδισε χρυσό σε δύο συνεχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες (ατομική χρονομέτρηση σε Γκρενόμπλ και Σαπόρο).

Κανονισμοί και εξοπλησμός

Το δίαθλο είναι συνδυασμός δυο αθλημάτων, του σκι αντοχής και της σκοποβολής. Περιλαμβάνει τέσσερα αγωνίσματα για τους άνδρες και ισάριθμα για τις γυναίκες. Οι πλήρεις κανονισμοί του αθλήματος εμπεριέχονται στο επίσημο εγχειρίδιο της IBU.

Βασικές αρχές

Ένας διαγωνισμός διάθλου περιλαμβάνει έναν αγώνα σκι γύρω από πίστα ανωμάλου δρόμου και η συνολική του απόσταση διακόπτεται είτε από δύο ή από τέσσερις γύρους σκοποβολής, οι μισοί εκ των οποίων διεξάγονται σε όρθια θέση και οι άλλοι μισοί σε κάθισμα. Ανάλογα με την επίδοση στη σκοποβολή. προστίθεται επιπλέον απόσταση ή χρόνος στη συνολική απόσταση και χρόνο που διανύει ο παίκτης ή η παίκτρια. Νικητής ανακηρύσσεται ο διαγωνιζόμενος που πετυχαίνει τον πιο μικρό χρόνο.

Πυροβωλόντας απλωσμένος

Επιτρέπονται όλες οι τεχνικές του σκι, με ιδιαίτερη προτίμηση στο ελεύθερο στιλ, καθώς αποτελεί και την γρηγορότερη τεχνική. Δεν επιτρέπεται άλλος εξοπλισμός εκτός από τα σκι και τα μπατόν. Το ελάχιστο μήκος του σκι θα πρέπει να είναι 4 εκ. μικρότερο από το ύψος του σκιέρ. Αναφορικά με τη σκοποβολή, ο διαθλητής φέρει κοντόκανη καραμπίνα, με βάρος τουλάχιστον 3,5 κιλά. Οι σφαίρες μεταφέρονται στην πλάτη. Η απόσταση βολής είναι 50 μ. Οι κυκλικοί στόχοι είναι πέντε στον αριθμό και η διάμετρός τους είναι 45 χιλιοστά για την όρθια θέση και 115 χιλιοστά για την ύπτια θέση.

ΑγωνίσματαΑτομικό

Πρόκειται για αγώνα δρόμου 20 χιλιομέτρων για τους άνδρες και 15 χιλιομέτρων για τις γυναίκες. Αποτελεί το αρχαιότερο αγώνισμα στο δίαθλο. Η απόσταση διανύεται με σκι σε πέντε διαδρομές (γύρους). Ο αθλητής πυροβολεί σε οποιαδήποτε γραμμή σκόπευσης, με την διαδοχική σειρά από θέση: σε ύπτια θέση, όρθιος, σε ύπτια θέση, όρθιος, σε είκοσι στόχους συνολικά. Για κάθε στόχο που δεν πετυχαίνει υπάρχει η ποινή του επιπλέον χρόνου (ένα λεπτό), η οποία προστίθεται στον γενικό χρόνο του διαθλητή. Οι εκκινήσεις είναι πολύ αργές, της τάξης των 30 δευτερολέπτων.

Σπρίντ

Το σπριντ είναι αγώνας 10 χιλιομέτρων για τους άνδρες και 7,5 για τις γυναίκες. Η απόσταση διανύεται με σκι σε τρεις διαδρομές. Ο διαθλητής ή η διαθλήτρια πυροβολεί δύο φορές σε οποιαδήποτε γραμμή σκόπευσης, μία φορά σε ύπτια θέση και μία φορά όρθιος και εκτελεί συνολικά 10 βολές. Για κάθε χαμένη βολή, θα πρέπει να διανύσει με σκι 150 μέτρα επιπλέον προτού συνεχίσει τον αγώνα. Όπως και στο ατομικό, οι διαθλητές ξεκινούν με διαλείμματα.

• Πουρσουίτ (καταδίωξη)

Οι εκκινήσεις των διαθλητών διαιρούνται από τη διαφορά τους στο χρόνο στον προηγούμενο αγώνα, πιο συχνά το σπριντ. Ο διαγωνιζόμενος που θα φθάσει πρώτος στη γραμμή τερματισμού είναι ο νικητής. Η απόσταση για τους άνδρες είναι 12,5 χιλιόμετρα και για τις γυναίκες 10 χιλιόμετρα και διανύεται σε πέντε διαδρομές. Υπάρχουν τέσσερεις γύροι σκοποβολής (δύο από ύπτια θέση και δύο από όρθια θέση, σε αυτήν τη σειρά) και για κάθε βολή που δεν πετυχαίνει θα πρέπει να διανύσει επιπλέον 150 μέτρα ως ποινή. Για να αποφευχθεύν τυχόν ατυχήματα από την πολλή κίνηση σε διαθλητές, τα πουρσουίτ του Παγκοσμίου Κυπέλλου διεξάγονται με τους 60 πρώτους διαθλητές που πέτυχαν στον προηγούμενο αγώνα του κυπέλλου.

• Μαζική εκκίνηση

Στο αγώνισμα της μαζικής εκκίνησης, όλοι οι διαθλητές ξεκινούν την ίδια στιγμή και κερδίζει ο πρώτος που θα φτάσει την γραμμή τερματισμού. Η απόσταση για τις γυνιαίκες είναι 12,5 χιλιόμετρα και για τους άνδρες 15 χλμ. και διανύεται με σκι σε πέντε διαδρομές. Περιλαμβάνονται 4 γύροι σκοποβολής, με την εξής σειρά: δύο από ύπτια θέση και δύο από όρθια θέση. Όπως στο σπριντ η ποινή είναι η διάνυση επιπλέον 150 μέτρων για κάθε άστοχη βολή. Και σε αυτό το αγώνισμα οι αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου διεξάγονται με τους 30 πρώτους διαθλητές που πέτυχαν στον προηγούμενο αγώνα του κυπέλλου, για τους προαναφερόμενους λόγους.

• Σκυταλοδρομία

Οι ομάδες της σκυταλοδρομίας απαρτίζονται από 4 διαθλητές. Ο καθένας διανύει με σκι απόσταση 7,5 χλμ. ενώ οι διαθλήτριες διανύουν απόσταση 6 χλμ. Κάθε γύρος διεξάγεται σε τρεις διαδρομές, με δύο γύρους σκοποβολής: έναν από ύπτια θέση και έναν από όρθια θέση. Για κάθε γύρο των πέντε στόχων είναι διαθέσιμες 8 σφαίρες, παρότι οι τρεις τελευταίες μπορούν μόνο μία φορά να τοποθετηθούν με το χέρι. Αν έπειτα από τη χρήση οκτώ σφαιρών υπάρχουν άστοχες βολές, τότε για κάθε άστοχη βολή θα πρέπει να διανυθεί ως ποινή επιπλέον απόσταση των 150 μέτρων. Οι συμμετέχοντες στον πρώτο γύρο ξεκινούν την ίδια στιγμή και ο καθένας αθλητής της ίδιας ομάδας θα πρέπει να αγγίξει τον συμπαίκτη του επόμενου γύρου ώστε να θεωρηθεί έγκυρη η αλλαγή.

• Μικτή σκυταλοδρομία• Αυτός ο τύπος σκυταλοδρομίας περιλαμβάνει δύο άνδρες και δύο

γυναίκες σε κάθε ομάδα. Οι γύροι 1 και 2 διανύονται από γυναίκες, ενώ οι γύροι 3 και 4 από άνδρες. Οι γύροι των γυναικών είναι 6 χλμ. και των ανδρών 7,5 χλμ., όπως και στις συνηθισμένες σκυταλοδρομίες.

• Ομαδικό (δεν διεξάγεται πλέον)• Στο ομαδικό λάμβαναν μέρος ομάδες με 4 διαθλητές. Όλα τα μέλη της

ομάδας ξεκινούσαν ταυτόχρονα, σε αντίθεση με την σημερινή σκυταλοδρομία. Η σκοποβολή γινόταν από ύπτια θέση για δύο αθλητές και από όρθια θέση για ισάριθμους αθλητές. Σε περίπτωση αστοχίας, οι διαθλητές που δεν έκαναν σκοποβολή έπρεπε να διανύσουν με σκι επιπλέον γύρο 150 μέτρων ως ποινή. Οι χιονοδρόμοι θα έπρεπε να εισέρχονταν στην περιοχή σκόπευσης όλοι μαζί και ο τερματισμός έπρεπε να γίνει σε χρονική απόσταση εντός 15 δευτερολέπτων ανάμεσα στον καθένα. Σε διαφορετική περίπτωση, ως ποινή προστίθετο χρόνος ενός λεπτού στον υπάρχοντα συνολικό χρόνο. Από το 2004 η μικτή σκυταλοδρομία δεν διεξάγεται στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

• Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/Δίαθλο

Xιονοδρομία Είναι το σύνολο των χειμερινών αθλημάτων και γυμνασμάτων, τα οποία εκτελούνται επάνω στο χιόνι και εποπτεύονται από τη Διεθνή Ομοσπονδία Χιονοδρομίας (FIS). Στην Ελλάδα, μέλος της είναι η Ελληνική Ομοσπονδία Χιονοδρομίας (ΕΟΧ) και στην Κύπρο η Ομοσπονδία Χιονοδρόμων. Οι χιονοδρομία προέρχεται από τη Σκανδιναβία και αρχικά κάλυπτε την ανάγκη μετακίνησης των ανθρώπων πάνω στο χιόνι. Αυτό επιτυγχάνονταν με ένα ζευγάρι μακρόστενες ξύλινες σανίδες, οι οποίες δένονταν σε παπούτσια ή σε μπότες, τα γνωστά ως σκι, από τα οποία πήρε το όνομά του το άθλημα. Η Χιονοδρομία περιλαμβάνει τα αγωνίσματα:

• Αλπικό σκι ή καταβάσεις

• Ο βαθμός δυσκολίας του αγωνίσματος, που χωρίζεται σε πέντε κατηγορίες, είναι εξαιρετικά υψηλός, αφού οι σκιέρ αναπτύσσουν ταχύτητες που ξεπερνούν τα 130 χιλιόμετρα την ώρα , ενώ η κάθε μία έχει τον δικό του εξοπλισμό και τεχνική:

• 1) Τεχνική κατάβαση (Slalom)

• 2) Γιγαντιαία κατάβαση (Giant Slalom)

• 3) Σούπερ γιγαντιαία κατάβαση (Super G)

• 4) Ελευθέρα κατάβαση (Downhill)

• 5) Αλπικό σύνθετο (Super Alpine), συνδυασμός της ελευθέρας και της τεχνικής κατάβασης.

• Δρόμοι Αντοχής (cross country skiing)

• Οι δρόμοι αντοχής περιλαμβάνουν έξι κατηγορίες διαφορετικών αποστάσεων:

• 1) Ατομικό ανδρών και γυναικών στα 15 και 10 χλμ.

• 2) Ομαδική Εκκίνηση 50 χλμ (ανδρών) και 30 χλμ (γυναικών)

• 3) Καταδίωξη (Pursuit), όπου οι σκιέρ αγωνίζονται σε δύο διαφορετικές κούρσες την ίδια μέρα, διανύοντας οι μεν άνδρες 15 χλμ. με κλασικό σκι και 15 χλμ. με ελεύθερο σκι, οι δε γυναίκες 7,5 χλμ. κλασικό σκι και 15 χλμ. ελεύθερο σκι.

• 4) Ατομικό σπριντ ανδρών (1,4 χλμ.) και γυναικών (1,2 χλμ.)

• 5) Ομαδικό σπριντ

• 6) Σκυταλοδρομία ανδρών (4x10 χλμ.) και γυναικών (4x5 χλμ.)

Άλμα με σκι (Ski Jumping)• Αγώνισμα απαιτήσεων, καθώς οι σκιέρ βαθμολογούνται όχι μόνο βάσει του άλματος που πραγματοποιούν, αλλά και της

τεχνικής και του στυλ τους. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες αλμάτων:

• 1) Ατομικό από λόφο ύψους 90 μέτρων

• 2) Ατομικό από λόφο ύψους 120 μέτρων

• 3) Ομαδικό από λόφο 120 μέτρων, όπου η κάθε ομάδα αποτελείται από 4 σκιέρ. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ταχύτητες που αγγίζουν οι άλτες φτάνουν τα 95 χλμ/ώρα, όταν βρίσκονται στον αέρα.

• Βόρειο Σύνθετο (Nordic Combined)

• Είναι συνδυασμός τριών αθλημάτων, του άλματος με σκι, του κρος κάουντρι, και του σπριντ. Χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες:

• 1)Ατομικό σε μικρό λόφο (90μ.) και ανώμαλο δρόμο (cross country) 10 χλμ.

• 2) Ατομικό σε μεγάλο λόφο (120μ.) και ανώμαλο δρόμο (cross country) 10 χλμ.

• 3) Ομαδικό, όπου κάθε ομάδα αποτελείται από 4 σκιέρ και κάθε αθλητής κάνει δύο άλματα από μικρό λόφο (90μ.) και στη συνέχεια σκυταλοδρομία 4x5 χλμ.

• Χιονοσανίδα (snowboarding)

• Για πρώτη φορά έκανε την εμφάνισή του ως χειμερινό ολυμπιακό άθλημα στο Ναγκάνο το 1998. Τρία είδη περιλαμβάνονται σε αυτό το σπορ, που έχει κλέψει καρδιές κυρίως στις ΗΠΑ: Half Pipe, Snowboard Cross (που εισήχθη για πρώτη φορά στους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες του Τορίνο το 2006) και παράλληλη γιγαντιαία τεχνική κατάβαση. Οι αθλητές κρίνονται βάσει του ύψους και του στυλ του κάθε ακροβατικού που πραγματοποιούν στον αέρα.

• Ελεύθερο Σκι (Freestyle Skiing)

• Στο συγκεκριμένο αγώνισμα οι άλτες πραγματοποιούν απίστευτες μανούβρες, που κυριολεκτικά μαγεύουν τους θεατές. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ελεύθερου σκι:

• 1) Aerials, όπου οι σκιέρ πραγματοποιούν μικρά και τεχνικά άλματα με στροφές στον αέρα, προσπαθώντας να ισορροπήσουν στα σκι τους.

• 2) Moguls, όπου οι σκιέρ κατεβαίνουν μια πλαγιά περίπου 250 μέτρων, όπου ανά 3-4 μέτρα υπάρχουν φυσικά εμπόδια (λοφίσκοι) ύψους 1,2 μέτρων που οι σκιέρ καλούνται να ξεπεράσουν με επιδέξιες κινήσεις.

• 3) Ski Cross όπου οι αθλητές πραγματοποιούν τέσσερα έως πέντε τρεξίματα (διαδρομές) που διαρκούν 60 δευτερόλεπτα ή περισσότερο.

Χόκει επί πάγου• Το χόκεϊ επί πάγου, γνωστό απλώς ως χόκεϊ στον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι ομαδικό

άθλημα που παίζεται πάνω στον πάγο, ένα από τα πιο γρήγορα αθλήματα του κόσμου. Οι παίκτες κινούνται πάνω σε παγοπέδιλα στην επιφάνεια φυσικού ή τεχνητού πάγου.

• Ιστορία:

• Ομαδικά παιχνίδια η αθλήματα με ρακέτα και μπάλα είναι γνωστά από την αρχαιότητα. Σχετικά αθήματα στον πάγκο με παγοπέδιλα αναφέρονται στην νότιο Γερμανία και στην Ολλανδία. Το παιχνίδι είχε αναπτυχθεί στον ολλανδόφωνο κόσμο από παλιά, όπως μπορεί να δει κανείς σε ζωγραφικά έργα της Φλαμανδικής Σχολής. Με την καταγραφή τον κανονισμών διεκδικεί ο Καναδάς να είναι η γενέτειρα χωρα του αθλήματος, όπου θεωρείται και παριστάνεται ως "εθνικό άθλημα".

• Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα το άθλημα ήταν καθαρός εποχιακό, διότι μονο ο χειμώνας και οι θερμοκρασίες του δημιουργούσε επιφάνειες πάγου. Παραδοσιακά δημοφιλές ήταν το άθλημα σε Χώρες κριού κλίματος όπως ο Καναδάς, η Ρωσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Σουηδία, η Φινλανδία, η Τσεχία και η Σλοβακία. Με την ψύξη και την κατασκευή παγοδρομιών το άθλημα απλώθηκε και παίζεται πλέον με επεκταμένη σεζόν. Σήμερα το άθλημα εξασκείται σε πολλές χώρες πέρα του βορά, όπως την Καλιφόρνια η και της αραβικές χώρες.

• Ιστορία του αθλήματος στην Ελλάδα:

• Ενώ σε όλες τις χώρες της Ευρώπης ένα παγοδρόμιο αποτελεί μια αθλητική εγκατάσταση παρόμοιας δαπάνης μιας πισίνας, στην Ελλάδα είναι κάτι το σπάνιο. Η δημιουργία ενός παγοδρομίου ήταν πάντα εποχιακή. Επόμενος το άθλημα δεν είχε τις τεχνικές προϋποθέσεις. Χωρίς την δημιουργία τον υποδομών από κρατικό η δημοτικό φορέα σε όλες τις μεγάλες πόλεις τις χώρας το άθλημα θα παραμένει για την Ελλάδα εξωτικό. Παρ όλο αυτό υπήρχαν προσπάθειες για εγκατάσταση ενός πρωταθλήματος που πρώτολειτούργησε στην δεκαετία του 1980. Ένα πρωτάθλημα γυναικών δεν υπήρχε προς το παρόν. Το xόκεϊ επί πάγου είναι ιδιαιτερα δημοφιλής σε Έλληνες της διασποράς.

Ετυμολογία:• Η λέξη «χόκεϊ» έχει χρησιμοποιηθεί για τέτοια παιχνίδια από το 16ο αιώνα, αλλά η

ετυμολογία της είναι αβέβαιη. Μπορεί να προέρχεται από την παλαιά γαλλική λέξη coquette ("γκλίτσα"), αλλά μπορεί επίσης να προέρχεται από τη ολλανδική λέξη "hokje" που είναι το υποκοριστικό του hok, που σημαίνει κυριολεκτικά την καλύβα ή το σκυλόσπιτο, αλλά σε λαϊκότερη χρήση σήμαινε το στόχο.

• Ο αγωνιστικός χώρος:

• Ο αγωνιστικός χώρος είναι μία ορθογώνη παγωμένη επιφάνεια 61 m μήκος και 30 μ. πλάτος, με στρογγυλεμένες γωνίε . Είναι περιτριγυρισμένη σε περίπου 1,20 μ. από ξύλο ή σκληρό πλαστική μπάντα που συνδέονται με την προστασία από γυαλί ασφαλείας ή δίχτυα ασφαλείας.

• Ιπαρχουν πέντε εγκάρσιες γραμμές: Η κέντρο κόκκινη γραμμή διασχίζει τον αγωνιστικό χώρο στο Κέντρο, δύο γραμμές το χοριυουν σε τρεις ίσες ζώνες: η επίθεση , η ουδέτερη και η ζώνη άμυνας. Υπάρχουν 9 κύκλοι για faceoff.

• Στη Βόρεια Αμερική NHL το γήπεδο είναι διαφορετικό από τα διεθνή πρότυπα. Είναι 200 πόδια , αν και σχεδόν το ίδιο μήκος (60,96 m), αλλά μόνο 85 πόδια (25,91 m) πλάτος και έχει μια διαφορετική κατανομή των ζωνών πεδίου. Αυτό το παιχνίδι είναι συνήθως πιο γρήγορο και πιο επιθετικό.

Εξοπλισμός:

• Ως άθλημα πάγου απαιτούνται παγοπέδιλα και μια ρακέτα (συνήθως ξύλινη, σπανιότερα από αλουμίνιο η πλαστικό).

• Οι τελείως μα τελείως σκληρές επιφάνειες του χώματος και των σφαιρών που πετούν με υψηλή ταχύτητα (μέχρι πάνω από 160 χιλιόμετρα), θέτουν ένα εξοπλισμό ασφάλειας. Οι παίκτες χόκεϊ είναι εξοπλισμένοι με μια σειρά αντικειμενων ασφάλειας για να ελαττώσουν τον κίνδυνο σοβαρού τραυματισμού. Αυτό περιλαμβάνει συνήθως ένα κράνος, μαξιλάρια ώμων, τα μαξιλάρια αγκώνων, τα προστατευτικά γάντια, τα βαριά γεμισμένα σορτς, φρουρές αντικνημίων και μερικές φορές φρουρά λαιμών. Μάσκες ένδυσης του τερματοφύλακα και πολύ ογκωδέστερος, εξειδικευμένος εξοπλισμός με σκοπό να τους προστατεύσει από πολλά άμεσα χτυπήματα από τη σφαίρα.

• Οι νέοι παίκτες χόκεϊ πρέπει για να φορέσουν μια μάσκα με μεταλλικό σύρμα στο πρόσωπό.

Πρωταθλήματα:

• Το Ελληνικό πρωτάθλημα χόκεϊ επί πάγου ανδρών διεξαχθεί με διακοπές από το 1994 έως το 2000 και από το 2008 και μετέπειτα.

• Ο Καναδάς και οι Η.Π.Α εχουν κάνει το σύνθετο πρωτάθλημα National Hockey League με κύριο τρόπαιο το Stanley Cup, η Ρωσία το Κοντινένταλ Χόκεϊ Λιγκ.

• Το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα χόκεϊ επί πάγου διεξάγεται καθε χρόνο σε 4 γύρους. Μέσα από τις χώρες που συμμετέχουν είναι η Ρωσία, η Σουηδία, η Φιλανδία και η Τσεχία. Το παγκόσμιο πρωτάθλημα διεξάγεται κάθε χρόνο.

• Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/Χόκεϊ_επί_πάγου

ΝΤΟΠΙΝΓΚ• Εισαγωγή:• Το ντόπινγκ είναι ένα παγκόσμιο, πολυδιάστατο κοινωνικό φαινόμενο, ιδιαίτερα επίκαιρο

στις μέρες μας, καθώς παρουσιάζει μία συνεχή δημοσιότητα που αφορά περιστατικά γνωστών αθλητών που συλλαμβάνονται να κάνουν χρήση απαγορευμένων ουσιών και αθλητών που παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα υγείας.

• Ομιλούμε για ένα παγκόσμιο φαινόμενο καθώς οι απαγορευμένες ουσίες και μέθοδοι, όπως αυτές ορίζονται στους πίνακες του Παγκόσμιου Οργανισμού Αντι-Ντόπινγκ (World Anti-Doping Agency) WADA, χρησιμοποιούνται ευρέως στην πλειονότητα των χωρών και στις πέντε κατοικήσιμες ηπείρους του πλανήτη.

• Ομιλούμε για ένα φαινόμενο με πολλές διαφορετικές διαστάσεις. Οι σπουδαιότερες των οποίων είναι οι παρακάτω:

• Ιατρική: Οι ουσίες της λίστας προκαλούν προβλήματα υγείας στους ανθρώπους, και όπως έχει ήδη αναφερθεί, υπάρχουν επίσημα καταγεγραμμένοι θάνατοι.

• Ηθική: Με τη χρησιμοποίηση αυτών των ουσιών, οι αθλητές αποκτούν ένα αθέμιτο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα (συνεπώς η βασική αρχή του αθλητισμού, δηλαδή αυτής της ισονομίας καταργείται). Επιπλέον μιλούμε (κυρίως λόγω των νέων μορφών γενετικού ντόπινγκ) για παρέμβαση στην ανθρώπινη φύση.

• Νομική: Υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο σε πολλές χώρες που απαγορεύει όχι μόνο τη χρήση αλλά και την εμπορία και την διακίνησή τους.

• Παιδαγωγική: Χρειάζεται να σχεδιαστούν εκπαιδευτικά προγράμματα που θα θωρακίσουν την κοινωνία μας απέναντι σε αυτό το κοινωνικό φαινόμενο.

• Μα τι είναι τελικά οι ουσίες αυτές και γιατί κάνουν τόσο κακό στον ανθρώπινο οργανισμό;

Ορισμός: • Η φυλή των Κάφρων στην Αφρική ονόμασε ένα πρωτόγονο αλκοολούχο ποτό το οποίο

χρησιμοποιούνταν σε θρησκευτικές τελετές ως διεγερτικό με τη λέξη «ντοπ». Άλλες αναφορές περιγράφουν τους πολεμιστές Ζουλού να χρησιμοποιούν «ντοπ», ένα αλκοολούχο ποτό παρασκευασμένο από φλούδες σταφυλιών και αφέψημα κόλα. Στη Δυτική Αφρική, η χρήση Cola accuminata και Cola nitida ήταν επίσης γνωστή κατά τη διάρκεια του αγώνα στο βάδην ή το τρέξιμο. Ακολούθως, οι Ολλανδοί άποικοι Boers χρησιμοποίησαν τον όρο «ντοπ» για να περιγράψουν οποιοδήποτε διεγερτικό αφέψημα και ακολούθως, ο όρος διαδόθηκε παγκοσμίως. Τελικά, ο όρος υιοθετήθηκε για ένα ευρύτερο φάσμα ουσιών και στον αθλητισμό, χρησιμοποιώντας αυτές τις ουσίες περιγράφτηκε περαιτέρω ως «ντόπινγκ», όπου εμφανίζεται για πρώτη φορά σε Αγγλικό λεξικό το 1889.

• Σύμφωνα με τα αγγλόφωνα λεξικά, η λέξη ντόπινγκ προέρχεται από την Ολλανδική λέξη ¨doop¨, και περιγράφει ένα παχύρρευστο υγρό ή σάλτσα. Σταδιακά ο όρος έλαβε μία ευρύτερη έννοια και έτσι αναφορικά με τον αθλητισμό έγινε γνωστό ως ¨ντόπινγκ¨.

• Το 1985, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο όρισε το ντόπινγκ ως εξής: ¨Ντόπινγκ¨ είναι η καταπάτηση του νόμου και του κανονισμού που έχουν οι αθλητικοί οργανισμοί αναφορικά με την χρησιμοποίηση απαγορευμένων ουσιών και μεθόδων.

Ιστορική αναδρομή - Εμφάνιση• Στην επίσημη ιστοσελίδα του Αυστραλέζικου Ινστιτούτου Καταπολέμησης του Ντόπινγκ (ASDA) αναγράφεται αναφορικά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αρχαία

Ελλάδα “Από το 400 π.Χ. ο αθλητισμός στην αρχαία Ελλάδα είχε την ίδια, ίσως και πιο σημαντική, θέση μέσα στην κοινωνία από όσο σήμερα. Από τα γραπτά του Πλάτωνα προκύπτει ότι η νίκη στους Ολυμπιακούς Αγώνες επιβραβευόταν με χρηματικό έπαθλο που σήμερα αντιστοιχεί σε μισό εκατομμύριο δολάρια. Ακόμη, οι νικητές είχαν και άλλα προνόμια όπως, φαγητό, σπίτι καθώς και φορολογικές ελαφρύνσεις. Ο επαγγελματισμός καθώς και η εμπορευματοποίηση οδήγησε στη διαφθορά. Εκτός από την πολιτική παρέμβαση, ένας από τους σημαντικούς λόγους που οδήγησαν στην κατάργηση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αρχαία Ελλάδα, ήταν και η χρήση των ουσιών».

•  

• Πιστεύεται ότι στην αρχαία Ελλάδα οι αθλητές έτρωγαν ζώα (πριν τους αγώνες). Η διατροφή τους περιελάμβανε μεγάλες ποσότητες κρέατος και κεράτων καθώς επίσης, φυτά και μανιτάρια με χημικά πρόσθετα ώστε να βελτιώνονται οι επιδόσεις τους ή να επισπεύδεται η αποκατάσταση. Όταν ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος κατάργησε τους αγώνες το 396 π.Χ, μεταξύ των λόγων που επικαλέστηκε ήταν και το «ντόπινγκ». Παρότι υπάρχουν κοινά σημεία και σίγουρα δεν μπορούμε να σταθούμε σε μια ωραιοποιημένη εικόνα του Αθλητισμού στην αρχαία Ελλάδα δεν μπορούμε, όμως, να μιλούμε για ντόπινγκ, τουλάχιστον με τη μορφή που υπάρχει στη σημερινή κοινωνία.

•  

• Στα Ρωμαϊκά χρόνια που ο αθλητισμός είχε τη μορφή θεάματος, μακριά από τα Ολυμπιακά ιδεώδη της αρχαίας Ελλάδας, υπήρχε, επίσης, χρήση ουσιών που θεωρούνταν ικανές να βοηθήσουν τους μετέχοντες στις μονομαχίες, που διεξάγονταν στις αρένες.

• Κατά το 19ο αιώνα έχουμε τη καταγραφή των πρώτων περιστατικών χρήσης απαγορευμένων ουσιών, κυρίως ηρωίνης και μορφίνης. Το 1867, στους φημισμένους αγώνες των έξι ημερών, οι Γάλλοι αθλητές ενδέχεται να χρησιμοποιούσαν μίγματα καφεϊνης ,οι Βέλγοι αθλητές ζάχαρη με αιθέρα και κάποιοι άλλοι αθλητές αλκοολούχα ποτά με νιτρογλυκερίνη. Όμως το ντόπινγκ εδραιώθηκε στις δεκαετίες του 1920 και 1930, αν και ήδη υπήρχαν αναφορές για αθλητές που έκανα χρήση ουσιών για να βελτιώσουν την επίδοσή τους (όπως προαναφέρθηκε παραπάνω). Το 1935 Γερμανοί επιστήμονες απομόνωσαν τη τεστοστερόνη και τη χρησιμοποίησαν για να αυξήσουν τη μυϊκή δύναμη και τη ν επιθετικότητα τόσο των στρατιωτών του Χίτλερ, όσο και των αθλητών της χώρας τους στου Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνουτο 1936. Μία ακόμη ανακάλυψη ήρθε το 1955, όταν δημιουργήθηκαν τα πρώτα αναβολικά στεροειδή, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον από χώρες του ανατολικού μπλόκ, κατά τη διάρκεια του επονομαζόμενου «Ψυχρού Πολέμου». Με κάθε επιτυχία Ανατολικών αθλητών να γίνεται αντικείμενο προπαγάνδας, η χρήση ουσιών από Ανατολικούς (κυρίως) αθλητές έγινε γνωστή μετά τη ενοποίηση της Γερμανίας, ενώ από τη πλευρά των Δυτικών πιο διαδεδομένη ήταν η διαδικασία προσθήκης αίματος στους αθλητές.

• Στις μαύρες σελίδες του αθλητισμού συμπεριλαμβάνονται αρκετά περιστατικά ντόπινγκ, εκ των οποίων τα πιο διάσημα και διαβόητα είναι τα εξής:

1972, Μόναχο: Ρικ ΝτεΜοντ, ΗΠΑ (Κολύμβηση)

 

• Ο Ρικ ΝτεΜοντ ήταν ο κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ στα 1500μ. όταν κατέκτησε το πρώτο του μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Μονάχου, στα 400μ. ελεύθερο. Οι Αμερικανοί περίμεναν τουλάχιστον άλλο ένα χρυσό από αυτόν, στο «καλό» του αγώνισμα, αλλά τελικά δεν τον είδαν να αγωνίζεται ποτέ ενώ οι διοργανωτές του αφαίρεσαν και το πρώτο χρυσό που πήρε. Ο λόγος ήταν η εφεδρίνη που ανιχνεύθηκε στα ούρα του. Ο ΝτεΜοντ ισχυρίστηκε ότι έπαιρνε ένα φάρμακο για το άσθμα, αλλά τελικά αποκλείστηκε από τους Αγώνες. Την επόμενη χρονιά έκανε παγκόσμιο ρεκόρ και στα 400μ. Το 2001 η Ολυμπιακή Επιτροπή των ΗΠΑ, έπειτα από ένα μακροχρόνιο αγώνα του αθλητή να αποκαταστήσει το όνομά του, ανακοίνωσε πως όντως είχε κάνει λάθος το 1972 και πως το φάρμακο που έπαιρνε ο ΝτεΜοντ για το άσθμα ήταν κάτι που του είχε χορηγήσει κανονικά, με συνταγή, ο γιατρός. Ωστόσο η ΔΟΕ αρνήθηκε να τον αποκαταστήσει και να του επιστρέψει το μετάλλιο.

 1984, Λος Άντζελες: Άννα Βερούλη, Ελλάδα (Στίβος)

 

Η Άννα Βερούλη ήταν η μεγάλη ελπίδα της Ελλάδας για ένα μετάλλιο στον στίβο στο Λος Άντζελες. Δύο χρόνια νωρίτερα είχε κάνει τη μεγάλη έκπληξη στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, με το οποίο είχε εγκαινιαστεί το Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στον ακοντισμό. Σ’ εκείνο τον αγώνα, μάλιστα, τρίτη ήταν η Σοφία Σακοράφα που την ίδια χρονιά είχε πετύχει παγκόσμιο ρεκόρ! Η Βερούλη δεν κατόρθωσε ποτέ να επιβεβαιώσει τις ελπίδες των Ελλήνων στο Λος Άντζελες, αφού πιάστηκε να έχει κάνει χρήση νανδρολόνης και οι διοργανωτές την έστειλαν πίσω στην Αθήνα.

 

1988, Σεούλ: Μπεν Τζόνσον, Καναδάς (Στίβος)

 

• Η πιο διαβόητη υπόθεση ντοπαρίσματος όλων των εποχών σε οποιαδήποτε αθλητική διοργάνωση συνέβη στην Σεούλ το 1988, στην περίφημη κούρσα των 100 μέτρων όταν ο Καναδός σπρίντερ έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ τρέχοντας την απόσταση στο εξωπραγματικό για την εποχή 9’ 79” και νικώντας τον μεγάλο του αντίπαλο Καρλ Λιούις. Ο Μπεν Τζόνσον πιάστηκε να έχει κάνει χρήση στανοζολόλης τρεις μέρες μετά και τιμωρήθηκε με αποκλεισμό και στέρηση του μεταλλίου, που πήγε στον Λιούις. Στα επόμενα χρόνια 5 ακόμη από τους 8 φιναλίστ εκείνης της κούρσας (ο ίδιος ο Λιούις, αλλά και οι Λίνφορντ Κρίστι -2ος, Ντένις Μίτσελ -4ος, Ντεζάι Γουίλιαμς -6ος, Ρέι Στιούαρτ -7ος) πιάστηκαν ντοπέ ή ενεπλάκησαν σε περίεργες ιστορίες ντόπινγκ. Μόνο ο 3ος Κάλβιν Σμιθ και ο 5ος Ρόμπσον Ντα Σίλβα δεν κατηγορήθηκαν ποτέ για χρήση απαγορευμένων ουσιών…

 

• 2000, Σίδνεϊ: Μάριον Τζόουνς, ΗΠΑ (Στίβος) 

• Στις αρχές της νέας χιλιετίας, οι παλιές και εύκολα ανιχνεύσιμες ντόπες (εφεδρίνη, στανοζολόλη, νανδρολόνη –τα λεγόμενα «αναβολικά» δηλαδή) έδιναν τη θέση τους σε απίστευτα εξελιγμένα και πανάκριβα φάρμακα, με κορυφαίο το THG που χρειάζονταν ειδικούς ελέγχους για να ανιχνευθούν. Την ίδια περίοδο η Αμερικανίδα σπρίντερ Μάριον Τζόουνς άφηνε πίσω της όλο τον ανταγωνισμό και έδειχνε ότι ήταν η μόνη γυναίκα που θα μπορούσε ίσως να σπάσει κάποτε το απίστευτο ρεκόρ της Φλόρενς Τζόινερ Γκρίφιθ (η οποία είχε πεθάνει, δύο χρόνια νωρίτερα, πιθανότατα λόγω της εκτεταμένης χρήσης αναβολικών, κάτι όμως που δεν αποδείχτηκε ποτέ). Στο Σίδνεϊ η Τζόουνς κατέκτησε 5 μετάλλια, αλλά 7 χρόνια μετά, όταν η υπόθεση BALCO (του εργαστηρίου που παρήγε το THG) έφτασε στα δικαστήρια, αναγκάστηκε να παραδεχτεί τη χρήση του κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες και της αφαιρέθηκαν όλα, ενώ η ίδια πήγε και φυλακή για ψευδορκία σε προηγούμενο δικαστήριο για την ίδια υπόθεση. Στην κούρσα των 100 μέτρων στο Σίδνεϊ, την δεύτερη θέση είχε πάρει η Κατερίνα Θάνου, ωστόσο μετά την παραδοχή της Τζόουνς, η ΔΟΕ αρνήθηκε να δώσει το χρυσό στην Ελληνίδα αθλήτρια, διότι στο μεταξύ και η ίδια ενεπλάκη σε μεγάλο, ολυμπιακό σκάνδαλο ντόπινγκ.

• 2004, Αθήνα: Κώστας Κεντέρης και Κατερίνα Θάνου, Ελλάδα (Στίβος)

• Η γνωστή υπόθεση που συντάραξε το ελληνικό φίλαθλο (και όχι μόνο) κοινό μια μέρα πριν την τελετή έναρξης δεν χρειάζεται πολύ ανάλυση. Έχουν γραφτεί χιλιάδες γραμμές για το τι ακριβώς συνέβη και το ποιος ήταν ο υπεύθυνος. Η υπόθεση έκλεισε πρόσφατα και δικαστικά με μόνο τον προπονητή των δύο αθλητών Χρήστο Τζέκο να τιμωρείται. Οι Θάνου και Κεντέρης (αργυρή και χρυσός Ολυμπιονίκης στο Σίδνεϊ και μεγάλες ελπίδες της Ελλάδας για νίκες στην Αθήνα) προσποιήθηκαν ένα ατύχημα με τη μηχανή του προπονητή τους για να αποφύγουν να περάσουν από έλεγχο ντόπινγκ και τελικά τιμωρήθηκαν με αποκλεισμό από τους Αγώνες, σπιλώνοντας το όνομα της διοργανώτριας Ελλάδας. 

• 2004, Αθήνα: Αντριάν Άνους και Ρόμπερτα Φάζεκας, Ουγγαρία (Στίβος)

• Οι δύο Ούγγροι ρίπτες κατέκτησαν χρυσά μετάλλια, ο Άνους στη σφύρα και ο Φάζεκας στον δίσκο, αλλά τους αφαιρέθηκαν όταν ο πρώτος προσπάθησε να δώσει άλλο δείγμα στο ντόπινγκ κοντρόλ (είχε ένα σακουλάκι με ξένα ούρα μαζί του), ενώ ο δεύτερος δεν εμφανίστηκε ποτέ! 

• 2004, Αθήνα: Ιρίνα Κορζανένκο, Ρωσία (Στίβος) 

• Το πρώτο χρυσό του στίβου δόθηκε στην Αρχαία Ολυμπία και πήγε στην Ρωσίδα σφαιροβόλο και αμέσως μετά την ανάγκασαν να το γυρίσει πίσω, αφού πιάστηκε με στανοζολόλη, ατιμάζοντας με τον χειρότερο τρόπο τον ιερό τόπο των αγώνων. Γενικά, οι αγώνες της Αθήνας, ειδικά για την στίβο ήταν οι πιο «βρώμικοι» της ιστορίας –ή μάλλον, αυτοί στους οποίους οι ελεγκτές ντόπινγκ έκαναν πιο καλά από ποτέ την δουλειά τους και η τεχνολογία που είχαν στα χέρια τους για πρώτη φορά κατάφερε να ξεπεράσει εκείνη όσων κατασκεύαζαν τις απαγορευμένες ουσίες.

•  

• 2008, Πεκίνο: Φανή Χαλκιά, Ελλάδα (Στίβος)

•  

• Η χρυσή Ολυμπιονίκης του 2004 στα 400 μ. εμπόδια δεν πρόλαβε καν να υπερασπισθεί τον τίτλο της στο Πεκίνο αφού ανιχνεύθηκε απαγορευμένη ουσία στα ούρα της σε τεστ που της έγινε με το που έφτασε στην Κίνα. Η Χαλκιά είχε κάνει την μεγάλη έκπληξη στην Αθήνα, βελτιώνοντας τους χρόνους της εντυπωσιακά σε κάθε κούρσα και φτάνοντας στη νίκη, αλλά ταυτόχρονα κάνοντας τους υπεύθυνους της WADA εχθρούς της, αφού αποφάσισαν να την καταδιώξουν στη συνέχεια σε κάθε της προσπάθεια, θεωρώντας πως στην Αθήνα τους είχε ξεγελάσει. Τελικά κατάφεραν να την πιάσουν στο Πεκίνο, όπου –κατά πολλούς- η Ελληνίδα αθλήτρια δεν θα έπρεπε καν να σταλεί. Ο ΣΕΓΑΣ επέμενε στην αποστολή της, παρότι δεν είχε κάνει καλούς αγώνες τα προηγούμενα χρόνια και παρότι ήταν γνωστό το κυνήγι που είχαν εξαπολύσει οι αρχές του αντιντόπινγκ εναντίον της και τελικά η αθλήτρια το πλήρωσε ακριβά.

•  

• 2008, Πεκίνο: Νταβίντε Ρεμπελίν, Ιταλία (Ποδηλασία Δρόμου)

•  

• Ο Ιταλός «μετρ» των ημερήσιων αγώνων δρόμου (το 2004 κέρδισε και τα 3 “Ardennes Classics”, το Amstel Gold Race, το La Fleche Wallone και το Λιέγη-Βαστόνη-Λιέγη, γράφοντας ιστορία) κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου, αλλά βρέθηκε θετικός σε έλεγχο ντόπινγκ, έχοντας κάνει χρήση της ουσίας Mircera, ενός νέου φαρμάκου που αντικατέστησε την ερυθροποιτίνη.

•  

• 2008, Πεκίνο: Ρασίντ Ραμζί, Μπαχρέιν (Στίβος)

•  

• Ο Μαροκινός δρομέας που έτρεχε για λογαριασμό του Μπαχρέιν και κέρδισε το χρυσό στα 1500 μέτρα στο Πεκίνο ανιχνεύθηκε με την ουσία CERA (νέο αντικαταστάτη της ερυθροποιτίνης, επίσης) και έχασε το

Τα συνηθέστερα εμπορικά σκευάσματα αναβολικών-στεροειδών είναι τα εξής:

• Δροστανολόνη

• Μεθανανδιενόνη

• Μεθενολόνη

• Νανδρολόνη

• Οξανδρολόνη

• Οξυμεθολόνη

• Στανοζόλη

• Τεστοστερόνη

Μέθοδοι πρόσληψης αναβολικών:• Επιστημονικά, έχουν καταγραφεί δύο διαφορετικοί τρόποι εφαρμογής της μεθόδου

αυτής, οι οποίοι είναι οι εξής:

 

• α. Ντόπινκγ Αίματος (Blood doping)

 

• Αναφέρεται στην χορήγηση αυτόλογου, ομόλογου ή ετερόλογου αίματος, ερυθρών αιμοσφαιρίων και/η σχετικών προϊόντων, χορήγηση τεχνητών φορέων οξυγόνου (πολυχλωριωμένων παραγώγων) ή διαστολέων πλάσματος, εκτός πλαισίων νόμιμης ιατρικής θεραπείας.

 

• β.Χορήγηση σκευασμάτων που επάγουν την πρόσληψη, μεταφορά ή διάθεση οξυγόνου.

• Αναφέρεται στην λήψη τροποποιημένων παραγώγων αιμοσφαιρίνης (αιμοσφαιρίνη βοείου προελεύσεως, σταυροσυνδεδεμένη αιμοσφαιρίνη, ενθυλακωμένα προϊόντα αιμοσφαιρίνης, υπερφθοριωμένα παράγωγα).

 

• Κατόπιν εφαρμογής της μεθόδου, καθίσταται σαφές ό,τι αυξάνεται η παροχή οξυγόνου προς μύς και λειτουργικά όργανα με αποτέλεσμα την μεγαλύτερη ενεργειακή απόδοση του αθλητή, συνεπώς και την αισθητή βελτίωση της δυναμικότητάς του.

Έλεγχοι: • Οι διαδικασίες ελέγχου ρυθμίζονται από τα διεθνή πρότυπα ελέγχου του Παγκόσμιου Κώδικα Αντι-

ντόπινγκ. Τα διεθνή πρότυπα ελέγχου του Παγκόσμιου Κώδικα Αντι-ντόπινγκ αποτελούν υποχρεωτικά διεθνή πρότυπα (επιπέδου 2) και αναπτύχθηκε ως τμήμα του Παγκοσμίου Προγράμματος Αντι-ντόπινγκ.  Ο έλεγχος πραγματοποιείται με έναν από τους δύο τρόπους: 

• Εντός αγώνων έλεγχος (σε μια αθλητική διοργάνωση) 

• Εκτός αγώνων έλεγχος (στις συγκεντρώσεις ομάδων, στο σπίτι ή στο χώρο προπόνησης)

•Όλοι οι μέθοδοι ακολουθούν τις ίδιες βασικές διαδικασίες συλλογής δειγμάτων, χρησιμοποιούν τον ίδιο εξοπλισμό δειγματοληψίας και ακολουθούν τα ίδια πρότυπα για τον έλεγχο όπως ορίζεται στον Παγκόσμιο Κώδικα Αντι-ντόπινγκ. Σύμφωνα με αυτό το έγγραφο υπάρχει επιλογή, ανακοίνωση, δειγματοληψία και εργαστηριακή ανάλυση. 

Το πλάνο δειγματοληψίας και η γνωστοποίηση στους αθλητές

•  

• Ένα αποτελεσματικό πρόγραμμα αρχίζει με ένα πλάνο συλλογής δειγμάτων, το οποίο περιλαμβάνει ελέγχους σωστά σχεδιασμένους ως προς τον χρόνο τέλεσης σε όλη τη διάρκεια του έτους και χωρίς προηγούμενη προειδοποίηση. Οι οργανισμοί αντι-ντόπινγκ διασφαλίζουν τη διενέργεια δειγματοληψίας σε περιόδους αυξημένου κινδύνου για ντόπινγκ και δρουν αποτρεπτικά για χρήση εργογόνων φαρμάκων σε όλα τα αθλήματα. Στους αγώνες, τα κριτήρια επιλογής ποικίλλουν από άθλημα σε άθλημα ή από διοργάνωση σε διοργάνωση. Συνήθως δεν επιλέγονται για έλεγχο συγκεκριμένοι αθλητές αλλά οι θέσεις κατάταξης. Εκτός αγώνων, οι επιλογές πραγματοποιούνται συνήθως με τη διαδικασία μιας αυτοματοποιημένης κλήρωσης.  

• Οι αθλητές ειδοποιούνται προσωπικά για την επιλογή τους προς εξέταση από τον υπεύθυνο ελέγχου ντόπινγκ. Μετά από τη γνωστοποίηση τόσο για τους εντός όσο και για τους εκτός αγώνων ελέγχους, οι δειγματολήπτες συνοδεύουν συνεχώς τον αθλητή έως ότου ληφθεί και σφραγιστεί το δείγμα. Εντός αγώνων, οι αθλητές ειδοποιούνται συνήθως στον αγωνιστικό χώρο και έχουν 60 λεπτά από τη στιγμή της ανακοίνωσης για να προσέλθουν στο σταθμό ελέγχου ντόπινγκ. Ο αθλητής μπορεί να χρησιμοποιήσει το χρονικό όριο των 60 λεπτών για αποθεραπεία, για να παρευρεθεί στην τελετή απονομής επάθλων, για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του προς τα ΜΜΕ, να βρει έναν εκπρόσωπο των αθλητών, να βρει τη διαπίστευσή του κ.λ.π. Η ανακοίνωση για έλεγχο εκτός αγώνων πραγματοποιείται συνήθως στο σπίτι ή στο χώρο προπόνησης του αθλητή. Αντίθετα, από ό,τι συμβαίνει στον έλεγχο εντός αγώνων, δεν υπάρχει κάποιο χρονικό όριο προσέλευσης στο σταθμό ελέγχου ντόπινγκ δεδομένου ότι ο έλεγχος πραγματοποιείται συνήθως στον τόπο της ειδοποίησης. 

Λήψη του δείγματος

•  

• Η διαδικασία συλλογής δειγμάτων ελέγχεται προσεκτικά για να διασφαλιστεί η ακεραιότητα της διαδικασίας ελέγχου ντόπινγκ. Οι υπεύθυνοι για τον έλεγχο ντόπινγκ εργάζονται ώστε να:  εξασφαλιστεί η επιτυχής εξέταση των αθλητών, να μειωθούν οι πιθανότητες επιμόλυνσης του δείγματος και να διατηρηθεί η ασφάλεια του δείγματος.  Όλοι οι αθλητές επιτηρούνται κατά τη διάρκεια της παροχής δείγματος. Οι αθλητές ενθαρρύνονται να έχουν έναν αντιπρόσωπο αθλητών που θα τους συνοδεύει σε όλη τη διαδικασία ελέγχου ντόπινγκ, εκτός από τη διάρκεια παροχής του δείγματος. Το δείγμα, έπειτα, χωρίζεται σε δύο φιάλες που ονομάζονται Α και Β με έναν μοναδικό κωδικό αριθμό δείγματος. Ο υπεύθυνος ελέγχου ντόπινγκ παρέχει στον αθλητή οδηγίες για το πώς να επιθεωρήσει τη διαδικασία δειγματοληψίας, να διανείμει το δείγμα μεταξύ των φιαλών Α και Β, να ασφαλίσει τα δείγματα και να ολοκληρώσει τη γραφική εργασία συμπληρώνοντας το σχετικό πρωτόκολλο. 

Η μεταφορά του δείγματος

•  

• Όλα τα δείγματα αποστέλλονται στα διαπιστευμένα από τον WADA εργαστήρια (κατάλογος διαπιστευμένων εργαστηρίων  www.wada-ama.org/en/dynamic.ch2). Το εργαστήριο δε γνωρίζει την ταυτότητα του αθλητή αλλά εκθέτει το σύνολο των αποτελεσμάτων βασισμένα στο μοναδικό κωδικό αριθμό της φιάλης δειγματοληψίας. Μόλις αναλυθεί το δείγμα στο εργαστήριο, τα αποτελέσματα της εξέτασης αποστέλλονται στον ενδιαφερόμενο (εάν το δείγμα είναι θετικό, το αποτέλεσμα αποστέλλεται επιπρόσθετα στη διεθνή ομοσπονδία και στον WADA), όπου ο κωδικός αριθμός του δείγματος αντιστοιχείται με τα προσωπικά δεδομένα που καταγράφηκαν κατά τη δειγματοληψία για τον έλεγχο ντόπινγκ.  

Αιτίες-Λόγοι πρόσληψης αναβολικών:• Αυτό που πρέπει να γνωρίζει ένας αθλητής, είναι ότι το ντόπινγκ μπορεί να τον σκοτώσει, σε κάθε περίπτωση πάντως σκοτώνει τον αθλητισμό. Το ντόπινγκ καταλύει όλες τις αρχές του αθλητισμού. Τραυματίζει

ανεπανόρθωτα τη χαρά του παιχνιδιού, δεν σέβεται τους αθλητικούς κανόνες, τους υπόλοιπους αθλητές και τους φιλάθλους. Πέρα από την καταστρατήγηση της κάθε προσωπικής ή αθλητικής ηθικής, το ντόπινγκ είναι πάνω απ'όλα επικίνδυνο για την υγεία, έχει προσωρινά αποτελέσματα και καθιστά αβέβαιο το μέλλον του αθλητή, γιατί μπορεί να προκαλέσει μόνιμες βλάβες στον οργανισμό. Είναι λοιπόν ανούσιο να ριψοκινδυνεύει κανείς τα πάντα, από τη στιγμή που μια καλά σχεδιασμένη προπόνηση, μια σωστή και ισορροπημένη διατροφή σε συνδυασμό με μια επαρκή αξιοποίηση των προσωπικών δεξιοτήτων, είναι σε θέση να κάνει πραγματικότητα τα όνειρα και τις φιλοδοξίες ενός αθλητή.

• Οι λόγοι που μπορεί να εντοπίσει κάποιος εύκολα είναι οι εξής:

• •    Οικονομικά οφέλη, χρηματικά έπαθλα στους αγώνες, υπογραφή συμβολαίων με χορηγούς, οδοιπορικά από αθλητικές ομοσπονδίες, οδοιπορικά και χρηματικά έπαθλα από τα κράτη και τις Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές. Υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν ότι η πλήρης επαγγελματοποίηση του αθλητισμού καθιστά αδύνατη την καταπολέμηση του ντόπινγκ, καθώς, τα οικονομικά κίνητρα είναι μεγάλα και λειτουργούν δελεαστικά προς όλους τους αθλητές.•    Μελλοντική επαγγελματική αποκατάσταση,εισαγωγή στις ένοπλες δυνάμεις, σώματα ασφαλείας, ομοσπονδίες, υπουργεία αθλητισμού. Πέρα από τα οικονομικά οφέλη οι αθλητές έχουν και άλλα κίνητρα, όπως τη μεταθλητική τους επαγγελματική αποκατάσταση. Υπάρχει μία έντονη ανησυχία στους αθλητές σχετικά με το τι θα κάνουν μετά το τέλος της αθλητικής τους καριέρας. Αφοσιωμένοι από μικρή ηλικία στον πρωταθλητισμό έχουν μείνει πίσω σε επίπεδο σπουδών όσο και επαγγελματικής προϋπηρεσίας σε κάποιο, εκτός αθλητισμού, τομέα. Συνεπώς, θέλουν να εξασφαλίσουν πριν το τέλος της αθλητικής τους καριέρας μια «σίγουρη» εργασία.•    Προσωπική αμφισβήτηση των αθλητικών τους δυνατοτήτων. Καθώς ο χρόνος που μεσολαβεί μέχρι τους αγώνες μικραίνει και η πρόοδος, δεν ήταν ή δεν είναι η αναμενόμενη, αρχίζουν να αμφισβητούν τις προσωπικές τους δυνατότητες και συνεπώς, θεωρούν ότι χρειάζονται να λάβουν ουσίες για να βελτιωθούν και να πετύχουν το στόχο τους.•    Ο φόβος αποτυχίας. Ο Βέλγος αθλητής της ορεινής ποδηλασίας Φιλίπ Μερχάγκε (Philip Maerhagge) ήταν ένα από τα μεγαλύτερα φαβορί για το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Σε έλεγχο που του έγινε, πριν από την συμμετοχή του σε αγώνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου, διαπιστώθηκε ότι είχε κάνει χρήση EPO. Όταν ανακοινώθηκε το αποτέλεσμα του εργαστηριακού ελέγχου ο ίδιος παραδέχθηκε το γεγονός και δήλωσε ότι επιθυμούσε παρά πολύ το μετάλλιο και έκανε λήψη EPO διότι “φοβόταν μην αποτύχει”.•    Πίεση Χορηγών, συμβόλαια με ειδικά Μπόνους (bonus) για συγκεκριμένες επιτυχίες. Οι αθλητές συνάπτουν συμβόλαια με Χορηγούς που σε αρκετές περιπτώσεις προβλέπουν ειδικές χρηματικές απολαβές ανάλογα με τη θέση που θα καταλάβουν στους αγώνες. Συνεπώς, οι αθλητές χρειάζεται να εξασφαλίσουν συγκεκριμένη θέση ώστε να λάβουν τα χρήματα από τη Χορηγία.•    Εθνικές προσδοκίες, αθλητές ως αθλητικά σύμβολα. Οι πρωταθλητές με διακρίσεις σε παγκόσμια πρωταθλήματα και Ολυμπιακούς Αγώνες αντιμετωπίζονται ως εθνικοί ήρωες ή ακόμη, και ως εθνικά σύμβολα. Σε πολλές περιπτώσεις ολόκληρο το έθνος ασχολείται με την προετοιμασία ενός συγκεκριμένου αθλητή ή μιας ομάδας και oι προσδοκίες της χώρας αποτελούν ένα φορτίο ασήκωτο για τους αθλητές που φοβούνται μήπως απογοητεύσουν τους συμπατριώτες τους.•    Πίεση από προπονητές. Oι προπονητές προτείνουν, επίμονα πολλές φορές, τη λήψη απαγορευμένων ουσιών από τους αθλητές τους. Σε άλλες περιπτώσεις οι προπονητές προπονούν σκληρά τους αθλητές και τους οδηγούν στη λήψη απαγορευμένων ουσιών ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν.•    Επιθυμία για γρήγορο αποτέλεσμα και επιτυχία. To ντόπινγκ έχει ανατρέψει την προπονητική διαδικασία και μεταξύ των άλλων δίνει τη δυνατότητα στους αθλητές να έχουν μία ταχύτερη αθλητική εξέλιξη, καθώς, μεταξύ των άλλων, ουσίες όπως τα στεροειδή προσφέρουν πιο γρήγορη αποκατάσταση μεταξύ των προπονήσεων. Σε πολλά αθλήματα οι καμπύλες αθλητικής εξέλιξης παρουσιάζουν μεγάλες αποκλίσεις, οι οποίες δημιουργούν υπόνοιες για χρήση απαγορευμένων ουσιών.•    «Όλοι χρησιμοποιούν, γιατί όχι και εγώ».•    Έλλειψη οργανωμένης αθλητιατρικής και προπονητικής υποστήριξης. Όταν δεν υπάρχει αθλητιατρική και προπονητική υποστήριξη στους αθλητές, ο αθλητής πιστεύει ότι δεν έχει δυνατότητα να διακριθεί σε διεθνές επίπεδο δίχως τη χρήση απαγορευμένων ουσιών. Η σωστή υποστήριξη του αθλητή, τόσο προπονητικά όσο και αθλητιατρικά, συντελεί στο να αποβληθεί η σκόπιμα υπάρχουσα πεποίθηση ότι δίχως ντόπινγκ δεν μπορεί κάποιος να διακριθεί σε παγκόσμιο επίπεδο.•    Οργανωμένο κρατικό σύστημα φαρμακευτικής υποστήριξης. Αναφέρθηκε η περίπτωση της ανατολικής Γερμανίας, όμως δεν είναι η μοναδική. Μπορεί τη δεκαετία του 1970 να μιλούσαν όλοι για την Ανατολική Γερμανία, τη δεκαετία του 1980 για την Κούβα, αλλά τη δεκαετία του 1990, η Κίνα συγκέντρωνε τις περισσότερες υποψίες. Τα κράτη που έχουν οργανωμένο σύστημα φαρμακευτικής υποστήριξης υποχρεώνουν τους αθλητές τους να ενταχθούν στο πρόγραμμα και να λάβουν συγκεκριμένες ουσίες.

• •    Ανεξέλεγκτη λήψη συμπληρωμάτων. Οι αθλητές, επηρεασμένοι από διαφημίσεις καθώς και από την, στόμα με στόμα, προώθηση σκευασμάτων διατροφής ή αθλητικών συμπληρωμάτων, όπως ονομάζονται, ανάλογα με την περίπτωση, καταλήγουν να χρησιμοποιούν απαγορευμένες ουσίες. Σε πολλές περιπτώσεις τα σκευάσματα αναγράφουν την ύπαρξη ουσίας που εμπεριέχουν και η οποία βρίσκεται στη λίστα των απαγορευμένων ουσιών, υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που η πραγματική σύνθεση του σκευάσματος  δεν αναγράφεται, με αποτέλεσμα ο αθλητής, εν αγνοία του, να χρησιμοποιεί απαγορευμένες ουσίες.•    Ανεξέλεγκτη λήψη φαρμάκων. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεΰ η Ρουμάνα νικήτρια του συνθέτου της ενόργανης γυμναστικής, βρέθηκε θετική για την ουσία ψευτοεφεδρίνη, καθώς ο προπονητής τής χορήγησε σιρόπι, για ιατρικούς λόγους, δίχως να προσέξει ότι στη σύνθεση του σκευάσματος εμπεριείχετο απαγορευμένη ουσία, με αποτέλεσμα η αθλήτρια να ενοχοποιηθεί.•    Πιο «αθλητικό» σώμα. Σε πολλές περιπτώσεις, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν απαγορευμένες ουσίες απλά και μόνο για να έχουν λιγότερο λίπος ή γενικότερα για να «κτίσουν» αθλητικό σώμα, ακόμη και εάν αυτό δεν συνεισφέρει στη βελτιστοποίηση της αθλητικής τους επίδοσης.•    Nα επισπεύσουν την αποκατάσταση. Την αποκατάσταση, δηλαδή, τόσο μεταξύ των προπονήσεων όσο και μετά τους αγώνες.•    Να προπονηθούν και να αγωνιστούν τραυματισμένοι. To φαινόμενο είναι πολύ έντονο στα ομαδικά αθλήματα όπου οι προπονητές δίνουν εντολές στο ιατρικό επιτελείο της ομάδας να «κάνει τα αδύνατα δυνατά για να ετοιμάσει τον τραυματισμένο αθλητή» για τον επόμενο σημαντικό αγώνα της ομάδας.•    Εσωτερική επιθυμία για διάκριση και πρωτιά. Υπάρχουν στοιχεία ερευνών που δείχνουν ότι συχνά οι αθλητές χρησιμοποιούν απαγορευμένες ουσίες απλά για να διακριθούν. Καταγεγραμμένα περιστατικά αναφέρουν χρήση ουσιών για συμμετοχή σε τοπικούς και ερασιτεχνικούς αγώνες.

• Πιθανά κίνητρα και λόγοι χρήσης ντόπινγκ από νεαρούς ανήλικους αθλητές• •    Εισαγωγή σε ΑΕΙ/ ΤΕΙ. Στην Ελλάδα υπάρχει νομοθετική πρόβλεψη για πριμοδότηση των αθλητών στην εισαγωγή τους στα ΑΕΙ/ ΤΕΙ, ανάλογα με τις αθλητικές τους επιτυχίες,

σε πανελλήνια σχολικά πρωταθλήματα, σε παγκόσμια σχολικά πρωταθλήματα και σε πανελλήνιους αγώνες. Σε ορισμένες περιπτώσεις έχουμε απευθείας εισαγωγή των αθλητών σε πανεπιστημιακές σχολές, δίχως την ανάγκη συμμετοχής στις εισαγωγικές εξετάσεις.•    Οικονομικά κίνητρα. Όπως οι ενήλικες αθλητές έτσι και οι νεαροί δελεάζονται από τις οικονομικές απολαβές που προκύπτουν από τις αθλητικές επιτυχίες.•    Συναισθηματική αναγνώριση και δημόσια αναγνωρισιμότητα. Οι νεαροί αθλητές επιζητούν και αρέσκονται να είναι ευρέως αναγνωρίσιμοι.•    Προβλήματα στην προσωπική τους ζωή. Οι δυσκολίες στις σχέσεις τους με το άλλο φύλο, τους γονείς, τους δασκάλους, τους ωθούν να εστιάζουν όλη τους την προσπάθεια στον αθλητισμό και να θεωρούν ότι μόνο μέσα από τον αθλητισμό «αποκτά νόημα η ίδια τους η ύπαρξη».•    Χαλαρή απόδοση στα μαθήματα. Συχνά οι νεαροί αθλητές θεωρούν (υποσυνείδητα ή και συνειδητά) ότι δεν έχουν καμία άλλη δυνατότητα να επιτύχουν κάτι καλό στη ζωή τους παρά μόνο διά του αθλητισμού. Έτσι, δεν έχουν κανένα φραγμό να χρησιμοποιήσουν οτιδήποτε, προκειμένου να πετύχουν την αθλητική διάκριση.•    Να μοιάσουν στα είδωλά τους. Στις εξωσχολικές προπονήσεις τους μαθαίνουν ότι οι πρωταθλητές που θαυμάζουν, χρησιμοποιούν απαγορευμένες ουσίες και έτσι οι οποιοιδήποτε ενδοιασμοί τους καταρρέουν.•    Ελλιπή γνώση και συναίσθηση της επικινδυνότητας των ουσιών. Δεν υπάρχει συστηματικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα που να προβάλλει τις επιπτώσεις στην υγεία, από τη χρήση των απαγορευμένων ουσιών, με αποτέλεσμα πολλοί να θεωρούν ότι πρόκειται για ουσίες που βοηθούν την αθλητική επίδοση και φτιάχνουν ωραία σώματα.•    Απόλυτη εμπιστοσύνη στον προπονητή. Οι αθλητές αναπτύσσουν συναισθηματικό δεσμό με τους προπονητές τους. Οτιδήποτε τους προτείνουν το δέχονται, στις περισσότερες περιπτώσεις, ανεπιφύλαχτα.•    Ανεξέλεγκτη λήψη διατροφικών συμπληρωμάτων. Όπως και οι ενήλικες αθλητές, λαμβάνουν συμπληρώματα δίχως να εξασφαλίζουν ότι δεν περιέχουν απαγορευμένες ουσίες.

Συνέπειες χρήσης αναβολικών:

• Διόγκωση του ήπατος

• Ενδοκρινικές διαταραχές

• Επιδράσεις στην αναπαραγωγή

• Καρδιοαγγειακά προβλήματα

• Αιματολογικές διαταραχές

• Δερματολογικά προβλήματα

• (βλατίδες, φλυκταίνες κ.λ.π.)

• Προβλήματα στο μυοσκελετικό σύστημα

• Εκδήλωση ψυχιατρικών προβλημάτων

• Προβλήματα εξάρτησης

ΠΗΓΕΣ• Πηγές:Βικιπαίδεια, http://3dim-kater.pie.sch.gr/olimpiakiagones.htm

• Πηγή: http://chilonas.wordpress.com/2012/07/29/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC-%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%AF%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%BF/

• Πηγές: http://coinsmania.gr/cm/guide/olympiaka/olympiaka.htm

•  Πηγή: htΠηγή:http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B5%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%87%CE%AE%CF%82tp://enneaetifotos.blogspot.gr/2010/08/blog-posΠηγές: 1) http://stigmesstinistoria.blogspot.gr/2013/04/blog-post.html

• 2) http://tamegara.blogspot.gr/2012/10/blog-post_2470.html

• 3)http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%B1%CF%8D%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82

• 4)http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AF_%CE%91%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82#.CE.91.CE.BD.CE.B1.CE.B2.CE.AF.CF.89.CF.83.CE.B7_.CF.84.CF.89.CE.BD_A.CE.B3.CF.8E.CE.BD.CF.89.CE.BD

• t_7970.htm

• http://perierga.gr/2012/05/ολυμπιακά-αθλήματα-που-χάθηκαν

• Πηγή:http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%AF_%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AF_%CE%91%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82_2004

• Πηγές: http://el.wikipedia.org/wiki

• Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/Δίαθλο

• Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/Χόκεϊ_επί_πάγου

ΟΝΟΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΤΑ ΟΜΑΔΕΣ

1η ΟΜΑΔΑ1. Πιλάτου Αναστασία

2. Τζατζάκη Χριστίνα

3. Σκρέκα Ελπίδα

4. Σκαπέτη Παρασκευή

5. Παππά Βαίτσα

2η ΟΜΑΔΑ6. Σχουλή Ανθή

7. Σχουλή Θωμαή

8. Σουλίωτη Βασιλική

9. Πλεξίδας Δημήτριος

3η ΟΜΑΔΑ

1. Σάλιαγκα Αριάνα 2. Περιστέρη Μαρία3. Σικοβέλα Μαρία

4. Σπυροπούλου Κων/να5. Τζίκα Κατερίνα

4η ΟΜΑΔΑ6. Σταφυλάς Νικόλαος7. Σπανιάς Γεώργιος

8. Πέλας Κων/νος9. Σπυροπούλος Χρυσόστομος

10.Σεγγης Αγγελος

5η ΟΜΑΔΑ1. Σακελλαρίου

Ευάγγελος2. Τάκης Χρήστος3. Σκανδάλης Γεώργιος4. Σκανδάλη Μαρία-

Αννα5. Πατσιατζής

Απόστολος