Συνέδριο ΩΡΛ Αλεξανδρούπολη 2013

ΤΕΛΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Το φωτογραφικό υλικό αποτελεί ευγενική παραχώρηση της ιστοσελίδας www.oldalexandroupoli.gr

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ & ΤΡΑΧΗΛΟΥ

ΩΤΟΡΙΝΟΛΑΡΥΓΓΟΛΟΓΙΑΣΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ17

Σε συνεργασία με την Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Σ

ΥΝ

ΕΔ

ΡΙΟ

10.11.12.13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ / ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΑSTIR-EGNATIA ALEXANDROUPOLIS

HMEΡΙΔΑ ΦΩΝΙΑΤΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ ΚΑΤΑΠΟΣΗΣ

ΠΕΜΠΤΗ 10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013

2

Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογίας Χει-

ρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου σας καλωσορίζει στο 17ο Πανελλήνιο Συνέδριο

που εφέτος διεξάγεται 10-13 Οκτωβρίου 2013 στην όμορφη Αλεξανδρούπολη σε

συνεργασία με την Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου

Θράκης.

Στο Συνέδριο θα αναπτυχθούν όλες οι νέες εξελίξεις στην Ωτορινολαρυγγολο-

γία από επιφανείς Έλληνες και ξένους προσκεκλλημένους ομιλητές με διαλέξεις,

στρογγύλες τράπεζες, κλινικά φροντιστήρια και πρακτική εξάσκηση σε όλα τα

αντικείμενα της ειδικότητας.

Στα πλαίσια του Συνεδρίου την Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013 θα πραγματοποιηθεί

Ημερίδα της Ελληνικής Εταιρείας Φωνιατρικής και Διαταραχών Κατάποσης.

Στο ετήσιο Συνέδριο της ειδικότητάς μας στην Αλεξανδρούπολη θα είμαστε όλοι

μαζί νοσοκομειακοί, πανεπιστημιακοί, κλινικοί, ερευνητές, συνάδελφοι των ασφα-

λιστικών ταμείων και ιδιώτες από όλη τη χώρα για να ανταλλάξουμε απόψεις και

να χαρούμε τις ομορφιές που απλόχερα προσφέρει η πόλη αλλά και ο νομός.

Με φιλικούς χαιρετισμούς

Βασίλειος ΔανιηλίδηςΠρόεδρος της Πανελλήνιας Εταιρείας

Ωτορινολαρυγγολογίας Χειρουργικής Κεφαλής & Τραχήλου

3

ΟΡΓΑνωΤΙΚή ΕΠΙΤΡΟΠήΠανελλήνια Εταιρεία ΩτορινολαρυγγολογίαςΧειρουργικής Κεφαλής & Τραχήλου

Πρόεδρος: Β. ΔανιηλίδηςΑντιπρόεδρος: Ι. ΞενέληςΓεν. Γραμματέας: I. ΓιωτάκηςΕιδ. Γραμματέας: Σ. ΤριαρίδηςΤαμίας: Τ. ΤερζήςΜέλη: Δ. Γκέλης Ε. Γκόλας Ν. Μαρουδιάς Χ. Σκουλάκης

ΟΡΓΑνωΣή Πανελλήνια Εταιρεία Ωτορινολαρυγγολογίας Χειρουργικής Κεφαλής & Τραχήλου

Βελεστίνου 11, 11523 Αθήνα t. 210 6435141, f. 210 6435141 e. [email protected], w. www.hellasorl.gr

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ Congress & Exhibition Organizer

Αγίου Κωνσταντίνου 40, 151 24 Μαρούσι t. 210 6107213, f. 210 6107864 e. [email protected], w. www.themateam.gr

Sitewww.orl2013.gr

4

ΠΡΟΣΚΕΚΛήΜΕνΟΙ ΟΜΙΛήΤΕΣ

• Alexiou C. - Germany

• Boci B. - Albania

• Celik O. - Turkey

• Davies E. - United Kingdom

• Heppt W. - Germany

• Hosemann W. - Germany

• Jovic R. - Serbia

• Kalcioglu - Turkey

• Knezevic V. - Montenegro

• Kountakis S. - USA

• Milisavljevic D. - Serbia

• Muhlfay G. - Romania

• Sarafoleanu C. - Romania

• Serbekioglu B. - Turkey

• Spremo S. - Bosnia & Herzegovina

• Stankovic M. - Serbia

• Uzun C. - Turkey

• Van Cauwenberge P. - Belgium

• Vitcheva D. - Bulgaria

5

ΕΠΙΤΡΟΠή ΚΡΙΣΕωΣ ΕΡΓΑΣΙων

ΕΠΙΤΡΟΠή ΚΡΙΣΕωΣ ΠΑΡΟυΣΙΑΣΕων

• Λ. Ασημακοπούλου

• Σ. Βλάχου

• Γ. Γιωτάκης

• Μ. Κατωτομιχελάκης

• Ιορδ. Κωνσταντινίδης

• Κ. Μάρκου

• Ν. Μαστρονικολής

• Δ. Μπαλατσούρας

• Χ. Παπαδάκης

• Μ. Ρήγα

• Χ. Σκουλάκης

• Σ. Τριαρίδης

• Δ. Ασημακόπουλος

• Γ. Βελεγράκης

• Π. Γκούμας

• I. Δανιηλίδης

• Ιωαν. Κωνσταντινίδης

• Ι. Μπιζάκης

• Ε. Χελιδόνης

• Ε. Φερεκύδης

6

ΕυΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Η Οργανωτική Επιτροπή του 17ου Πανελληνίου Συνεδρίου Ωτορινολαρυγγολογίας Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου για τη σημαντική συνεισφορά τους

DAMPLAID

DIAMAND MEDICAL EQUIPMENT

ELPEN

FARMASYN

GALENICA

GETREMED

GP MEDICAL

INTELLIGENT GROUP

IPOKRATIS

KARL STORZ ENDOSCOPE

KITE HELLAS

KOSTADARAS MEDBOOKS

MEDICAL EXPERTS

MEDICAL LITE

MEDTRONIC HELLAS

MSD HELLAS

NOVIS PHARMA

OLVOS SCIENCE

PHARMAQ

PHARMATHEN

PROTON

SIEMENS - Α. ΣΤΑΜΟΥ ΟΕ

UNIPHARMA

VIANEX

VOLONAKIS ENT

ΕΥΗΚΟΟΝ

ΤΑΡΑΣΟΥΔΗ - ΑΚΟΥΣΤΙΚΑ ΒΑΡΗΚΟΪΑΣ SIEMENS & REXTON

ΧΡΥΣΙΚΟΣ HEARING

8


Αίθουσα Α’

15.00 - 20.30 ΕΓΓΡΑΦΕΣ

15.00 - 16.00 ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ

16:00 - 17:00 LECTURES Chairman: D. Vicheva

The use of surgical ultrasound in the treatment of hypertrophy of nasal turbinates and tonsils - A. Kounounis

Contributions to the diagnostic and management of the Pneumosinus Dilatans - G. Muhlfay

17.00 - 18.30 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ Διαταραχές της λειτουργίας του προσωπικού νεύρου:

Ωτονευρολογική προσέγγιση

Προεδρείο: Α. Σκεύας, Α. Ψηφίδης Συντονιστές: Σ. Παπασπύρου, Ε. Παπαδέας

Στοιχεία ανατομίας και φυσιολογίας του προσωπικού νεύρου Δ. Μπαλατσούρας

Ιδιοπαθής παράλυση Bell. Κατευθυντήριες οδηγίες - Α. Καμπέρος

Ηλεκτροφυσιολογικές δοκιμασίες της οξείας παράλυσης του προσωπικού νεύρου - Χ. Παπαδάκης

Χειρουργική αντιμετώπιση: πότε και γιατί - Α. Θεοδώρου

Υπερπυρηνική παράλυση: διάγνωση - αντιμετώπιση - Ε. Τερζούδη 18.30 - 19.00 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΚΑΦΕ

ΕΠΙΣΤήΜΟνΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Thanos

Highlight

Thanos

Highlight

9

19.00 - 19:30 LECTURE Chairman: J. Constantinids

Nanomedicine - new applications in diagnostics and therapy of cancer - C. Alexiou

19.30 - 20.00 ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ 20.00 - 20.30 ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑ ΟΜΙΛΙΑ Προεδρείο: Β. Δανιηλίδης

«Θρακικές σποράδες» Σύγχρονοι πνευματικοί άνθρωποι Γ. Μηνόπουλος

Ομότιμος Καθηγητής Χειρουργικής, τέως Πρόεδρος Τμήματος Ιατρικής ΔΠΘ, Υπερνομάρχης Ροδόπης - Έβρου

20.30 ΔΕΞΙΩΣΗ ΥΠΟΔΟΧΗΣ ΣΥΝΕΔΡΩΝ

Thanos

Highlight

Thanos

Highlight

Thanos

Highlight

10

Αίθουσα Β’

15.00 - 20.30 ΕΓΓΡΑΦΕΣ

15.30 - 16.30 ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ

16.00 - 17.30 LECTURES Chairman: S. Spremo

Malignant tumors of skull base - M. Stankovic

Stomal recurrence after total laryngectomy - D. Milisavjevic

17.00 - 18.30 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ Σιελογόνοι αδένες

Προεδρείο: Δ. Κανδηλώρος, Μ. Ανδρουλάκης Συντονιστές: Δ. Ασημακόπουλος

Απεικονιστική διερεύνηση των σιελογόνων και βιοψία δια λεπτής βελόνης - Θ. Σταθάς

Σιαλενδοσκόπηση στην διάγνωση και θεραπεία της σιαλολιθίασης Α. Χατζηαβραμίδης

Εγχειρητική της παρωτίδας και του υπογναθίου αδένα Κ. Βλάχτσης

Ριζικότητα χειρουργικής αντιμετώπισης κακοηθών νεοπλασμάτων σιελογόνων αδένων - Γ. Τερζάκης

Όγκοι γναθοφαρυγγικού διαστήματος: διαγνωστική προσέγγιση και αντιμετώπιση - Δ. Λεφατζής

Thanos

Highlight

11

Το φωτογραφικό υλικό αποτελεί ευγενική παραχώρηση της ιστοσελίδας www.oldalexandroupoli.gr

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ & ΤΡΑΧΗΛΟΥ

ΩΤΟΡΙΝΟΛΑΡΥΓΓΟΛΟΓΙΑΣΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ17

Σε συνεργασία με την Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Σ

ΥΝ

ΕΔ

ΡΙΟ

HMEΡΙΔΑ ΦΩΝΙΑΤΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ ΚΑΤΑΠΟΣΗΣ


12

ήΜΕΡΙδΑ ΦωνΙΑΤΡΙΚήΣ ΚΑΙ δΙΑΤΑΡΑΧων ΚΑΤΑΠΟΣήΣ

Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ελληνικής Εταιρείας Φωνιατρικής και Διαταραχών

Κατάποσης σας προσκαλεί στην Προσυνεδριακή ημερίδα που οργανώνει στις

10 Οκτωβρίου 2013 ημέρα έναρξης του 17ου Συνεδρίου της Πανελλήνιας Εταιρείας

Ωτορινολαρυγγολογίας Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου που διεξάγεται στις

10-13 Οκτωβρίου 2013 στην Αλεξανδρούπολη.

Στην ημερίδα θα αναπτυχθούν όλες οι νέες εξελίξεις στη διάγνωση και αντιμετώπιση

των διαταραχών φωνής και κατάποσης με διαλέξεις, στρογγυλές τράπεζες, κλινικά

φροντιστήρια και πρακτική επίδειξη - εξάσκηση στα αντικείμενα που αντιμετωπίζει

ο σύγχρονος Ωτορινολαρυγγολόγος. Έμφαση δίνεται στην ανοιχτή συζήτηση περι-

στατικών, διαγνωστικών μεθόδων και θεραπευτικών παρεμβάσεων.

Με φιλικούς χαιρετισμούς

Αθανασία ΠρίντζαΠρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας

Φωνιατρικής και Διαταραχών Κατάποσης

13

14


Αίθουσα Γ’

10.30 ΕΓΓΡΑΦΕΣ

11.00 - 12.00 ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ Διαγνωστική διερεύνηση δυσφωνικού ασθενούς

Προεδρείο: Α. Χαντζάκος Συντονιστής: Κ. Λαμπρόπουλος

Βιντεοστροβοσκόπηση - Κ. Σπανού Ακουστική ανάλυση - Ηλεκτρογλωττογραφία - Κ. Σπανού

Ηλεκτρομυογράφημα λάρυγγα - Α. Πρίντζα

Δείκτες ποιότητας ζωής σχετικής με τη δυσφωνία - Α. Πρίντζα

Αεροδυναμικές μετρήσεις - Α. Πρίντζα

12.00 - 13.00 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ Λειτουργικές διαταραχές της φωνής: Διάγνωση - αντιμετώπιση

Προεδρείο: Σ. Μεταξάς Συντονιστής: Ε. Τσακανίκα

Δυσφωνία εκ μυϊκής τάσεως - Α. Χαντζάκος

Μεταλλακτική δυσφωνία - Ψυχογενής δυσφωνία - Α. Χαντζάκος

Αντιμετώπιση λειτουργικών διαταραχών της φωνής - Ε. Παυλίδου

Η δυσφωνία ως επαγγελματική πάθηση - Κ. Λαμπρόπουλος

13.00 - 14.30 ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ Διαγνωστική διερεύνηση - αντιμετώπιση δυσφαγικού ασθενούς

Συντονιστές: Μ. Κυνηγού, Α. Πρίντζα Εκπαιδευτές: Χ. Γουτσίκας, Α. Δελίδης, Μ. Κυνηγού, Κ. Ξυνού, Γ. Περογαμβράκης, Ε. Παυλίδου, Α. Πρίντζα

Κλινική εξέταση δυσφαγικού ασθενούς - Χ. Γουτσίκας

Λειτουργική Ενδοσκοπική Αξιολόγηση της Κατάποσης (FEES): Επίδειξη βίντεο - βαθμολόγηση με την κλίμακα εισχώρηρης - εισρόφησης (PAS) - Α. Πρίντζα, Μ. Κυνηγού

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ήΜΕΡΙδΑΣ

ΠΕΜΠΤή 10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013 /

15

16

Αισθητηριακός έλεγχος λάρυγγα - Γ. Περογαμβράκης

Βιντεοακτινοσκόπηση κατάποσης: βαθμολόγηση με την κλίμακα εισχώρηρης - εισρόφησης - Κ. Ξυνού

Μέτρηση των πιέσεων της γλώσσας: κλινικός δείκτης - θεραπευτικό εργαλείο - Ε. Παυλίδου

Τροποποίηση της κατάποσης: χειρισμοί, διατροφικές προσαρμογές Ε. Παυλίδου

14.30 - 14.50 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ 14.50 - 15.30 ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ (HANDS-ON) Ενδοχορδικές εγχύσεις

Αντιμετώπιση σπασμωδικής δυσφωνίας με έγχυση botox Α. Πρίντζα

Ενδοχορδικές εγχύσεις στην αποκατάσταση της παράλυσης φωνητικών χορδών - Α. Δελίδης, Α. Πρίντζα

15.30 - 17.00 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ Αποκατάσταση ομιλίας και κατάποσης στον ασθενή

με καρκίνο κεφαλής και τραχήλου

Προεδρείο: Χ. Σκουλάκης Συντονιστής: Α. Πρίντζα

Τμηματικές λαρυγγεκτομές: Φωνή Α. Πρίντζα - Κατάποση Μ. Κυνηγού

Ολική λαρυγγεκτομή: Τοποθέτηση φωνητικής πρόθεσης, ηλεκτρολάρυγγας

(λαρυγγόφωνο) - Κ. Μάρκου

Οισοφάγειος ομιλία - Ε. Παυλίδου

Αντιμετώπιση διαταραχών κατάποσης - Α. Πρίντζα

Γλωσσεκτομές, κρημνοί στοματικής κοιλότητας - φάρυγγα, ομιλία - κατάποση - Σ. Τριαρίδης

Δυσφαγία μετά από χημειοακτινοθεραπεία - Ι. Χατζηιωάννου


17

17.00 ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΩΝ

17.00 - 18.30 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ Αντιμετώπιση των φωνητικών διαταραχών

Προεδρείο: Μ. Κυνηγού, Ν. Φάραχ Συντονιστές: Σ. Μεταξάς, Κ. Λαμπρόπουλος

Μικρολαρυγγοσκόπηση. Τεχνικές εκτομής καλοήθων βλαβών Α. Χατζάκος

Αντιμετώπιση σπασμωδικής δυσφωνίας: τεχνικές έγχυσης botox Α. Πρίντζα

Αντιμετώπιση παράλυσης των φωνητικών χορδών - Α. Δελίδης

Functional results of treatment neurogenic lesions of the vocal cords - R. Jovic


18

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013


08.00 - 20.30 ΕΓΓΡΑΦΕΣ

08.00 - 09.00 ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Προεδρείο: Κ. Αποστολόπουλος, Π. Ασκητής

ΕΑ2 ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΑΚΟΗΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΥ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ;

Φ. Σεφερλής, Θ. Χειμώνα, Ε. Παπουτσάκη, Ζ. Μέμτσας, Χ. Παπαδάκης

ΩΡΛ Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων

ΕΑ3 ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΝΕΟΓΝΙΚΗΣ ΒΑΡΗΚΟΪΑΣ

Z. Μέμτσας, Θ. Χειμώνα, Φ. Σεφερλής, Ε. Πρώιμος, Χ. Παπαδάκης


ΕΑ4 ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΕΠΑΝΑΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ ΣΕ 965 ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΙΛΙΓΓΟ ΘΕΣΗΣ

Χατζηδάκης Α. 1, Προκοπάκης Ε. 1, Ξενάκη Ε. 1, Λυμπερίδης Ι. 1, Παναγιωτάκη Ε. 1, Καρατζάνης Α. 1, Βελεγράκης Γ. Α. 1

Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, ΩΡΛ κλινική 1

ΕΑ5 ΤΥΜΠΑΝΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΜΟΣΧΕΥΜΑΤΟΣ ΧΟΝΔΡΟΠΕΡΙ-ΧΟΝΔΡΙΟΥ - Η 10ΕΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΜΑΣ

Γιαραμαζίδης Πασχάλης, Γρηγοριάδης Χάρης, Τζέλλας Σωτήριος, Σιδηρόπουλος Ιορδάνης, Καρασμάνης Ηλίας, Σκούρας Αθανάσιος

Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Θ. «Ιπποκράτειο»

ΕΑ6 Η ΚΟΧΛΙΑΚΗ ΕΜΦΥΤΕΥΣΗ ΣΕ ΚΩΦΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΝΑΤΟΜΙΚΕΣ ΑΝΩΜΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΧΛΙΑ

Ι. Αθανασόπουλος, Ιάκ. Οικονομίδης, Κ. Παρπούνας, Κ. Τάκη, Μ. Ζαρίφη, Ι. Οικονομίδης

ΩΡΛ κλινική, Μονάδα κοχλιακών εμφυτεύσεων, Ακτινολογικό τμήμα Γ.Ν. Παίδων «Η Αγία Σοφία»

ΠΑΡΑΣΚΕυή 11 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013 /

19

09.00 - 10.30 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ

Ενδοσκοπική ενδορινική χειρουργική

Προεδρείο: Σ. Καζάνας, Δ. Κωνσταντόπουλος Συντονιστής: Τ. Τερζής

Τεχνικές δυσκολίες στην ενδοσκοπική χειρουργική ρινός-παραρρινίων - Γ. Βοίλας

Μετεγχειρητική φροντίδα στην ενδοσκοπική χειρουργική ρινός-παραρρινίων - Ε. Μοσχοβάκης

Minimally invasive procedures in the treatment of Chronic Rhinosinusitis - C. Sarafoleanu

Ο δύσκολος μετωπιαίος κόλπος - Ιωαν. Κωνσταντινίδης

Ενδοσκοπική αποσυμπίεση οφθαλμικού κόγχου στον κακοήθη εξόφθαλμο - Γ. Βελεγράκης

10.30 - 11.00 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΚΑΦΕ

11.00 - 12.00 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ Χρόνια Ρινοκολπίτιδα

Προεδρείο: Α. Παπαβασιλείου Συντονιστές: Β. Δανιηλίδης, Σ. Ναξάκης

Παθοφυσιολογικές διαφορές στη χρόνια ρινοκολπίτιδα με και χωρίς πολύποδες - Μ. Κατωτομιχελάκης

Role of IgE in chronic rhinosinusitis with polyps and its therapeutic consequences - P. Van Cauwenberge

Προγνωστικοί δείκτες στη θεραπεία της χρόνιας ρινοκολπίτιδας - Δ. Κυρμιζάκης

Τοπικές θεραπείες στη χρόνια ρινοκολπίτιδα - Σ. Ναξάκης

12.30 - 13.00 ΔΙΑΛΕΞΗ Προεδρείο: Β. Δανιηλίδης

Univadis: Η ολοκληρωμένη πηγή πληροφόρησης ποκλειστικά για επαγγελματίες υγείας - Μ. Κατωτομιχελάκης

13.00 - 16.00 ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΗ ΔΙΑΚΟΠΗ


20

16.00 - 17.30 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ Εν τω βάθει φλεγμονές τραχήλου

Προεδρείο: Χ. Λυγάτσικας, Θ. Καφφές Συντονιστές: Ι. Μπιζάκης

Περιτοναϊκά πέταλα και διαστήματα του τραχήλου. Ανατομική και απεικονιστική προσέγγιση - Β. Λαχανάς

Μικροβιολογία των εν τω βάθει φλεγμονών του τραχήλου. Σύγχρονες διαγνωστικές μέθοδοι - Ε. Πετεινάκη

Η συμβολή των απεικονιστικών εξετάσεων στη διάγνωση και θεραπεία των εν τω βάθει φλεγμονών του τραχήλου Π. Αργυροπούλου

Χρόνια αμυγδαλίτιδα: Όρια συντηρητικής και χειρουργικής αντιμετώπισης - Ε. Θέος

Προσπελάσεις και αντιμετώπιση των εν τω βάθει φλεγμονών του τραχήλου - Ι. Χατζηιωάννου


18:00 - 18:15 ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ - Δ. Πενταφράγκας

18.15 - 19.45 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ Ογκολογία Ρινός - Παραρρινίων

Προεδρείο: Π. Γκούμας Συντονιστής: Ι. Σέγγας

Οστέωμα παραρρινίων κόλπων - Τ. Τερζής

Σύγχρονη χειρουργική προσέγγιση όγκων πτερυγοϋπερώιου βόθρου - Ι. Γιωτάκης

Ενδοσκοπική μέση άνω γναθεκτομή - Π. Μαραγκουδάκης

Trans-nasal neurosurgery - W. Hosemann


Thanos

Highlight

Thanos

Highlight

21

19.45 - 21.15 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ Ρινοπλαστική

Προεδρείο: Α. Σκούρας, Μ. Ανδρουλάκης Συντονιστές: Ευθ. Χριστόπουλος, Ν. Μαρουδιάς

Τεχνικές οστεοτομιών σε απλά και πολύπλοκα περιστατικά Α. Σκούρας

Τεχνικές διατομής των χόνδρων στη σύγχρονη ρινοπλαστική Π. Κόλλιας

Η χρήση των τεχνικών συρραφής στις δυσμορφίες της κορυφής Λ. Ασημακοπούλου

Μοσχεύματα στη ρινοπλαστική - Β. Παυλιδέλης

Failure and reoperation. Lessons - W. Heppt


Thanos

Highlight

22

Αίθουσα B’

08.00 - 20.30 ΕΓΓΡΑΦΕΣ

08.00 - 09.00 ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Προεδρείο: Θ. Σφηκας, Α. Μούκος

ΕΑ7 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗΣ ΒΑΡΗΚΟΪΑΣ ΝΕΟΓΝΩΝ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΤΤΙΚΟΝ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΕΩΣ ΤΩΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ

Δημήτριος Κοτζαμπασάκης, Βασίλειος Χαλκιαδάκης, Παρασκευή-Σοφία Πανοπούλου, Παρασκευη Χαλιδιά, Παύλος Μαραγκουδάκης, Γιωτακης Ιωαννης, Θωμάς Νικολόπουλος

Β’ Πανεπιστημιακή ΩΡΛ κλινική, Γενικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αττικόν

ΕΑ8 Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΥΠΕΡΒΑΡΙΚΟΥ ΟΞΥΓΟΝΟΥ ΩΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΟΞΕΙΑ ΠΤΩΣΗ ΑΚΟΗΣ

Μπλιόσκας Σαράντης *, Ψύλλας Γεώργιος *, Στεφανίδου Στυλιανή **, Κώτσιου Μαρία **, Ουζουνίδου Σεβαστή *, Μάρκου Κων/νος *

* Ά Πανεπιστημιακή Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, ΠΓΝΘ «ΑΧΕΠΑ», Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

** Μονάδα Υπερβαρικής και Καταδυτικής Ιατρικής, Γ.Ν.Θ «Άγιος Παύλος»

ΕΑ9 ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΥΠΟΦΥΣΕΚΤΟΜΗ ΥΠΟ NAVIGATION ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Η ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ;

Σπ. Παπασπύρου 1, Στ. Κορφιάς 2, I. Πανουργιάς 2, Δαμ. Σακκάς 3

1 Α.Ε. Καθηγητής Ωτορινολαρυγγολογίας, Επιστημονικός Συνεργάτης Πανεπιστημιακής Ν/Χ Κλινικής «Ευαγγελισμού»

2 Νευροχειρουργοί Πανεπιστημιακής Νευροχειρουργικής Κλινικής «Ευαγγελισμού»

3 Καθηγητής Νευροχειρουργικής Πανεπιστημιακής Νευροχειρουργικής Κλινικής «Ευαγγελισμού»


23

ΕΑ10 ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΧΡΟΝΙΑΣ ΜΕΣΗΣ ΩΤΙΤΙΔΑΣ

Τομπάζης Θεμιστοκλής, Καλδιριμτζή Μαρία, Ντίνου Μαρία, Μιχαλάκης Ηλίας, Βλάχτσης Κωνσταντίνος, Μπουρίκας Ζήσης, Νικολάου Άγγελος

Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Θ. Γ. Παπανικολάου

ΕΑ11 ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΗΣ ΚΑΛΟΗΘΗΣ ΠΑΡΟΞΥΣΜΙΚΟΣ ΙΛΙΓΓΟΣ ΘΕΣΕΩΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΝΟΣΟ MENIERE

Δημήτρης Μπαλατσούρας, Ιωάννα Βλάχου, Στέργιος Μπαρίκας, Αδαμαντία Τζανοπούλου, Νικόλαος Τριγώνης, Αντώνης Καμπέρος

ΩΡΛ Κλινική Τζανείου Νοσοκομείου Πειραιά, Πειραιάς

ΕΑ12 ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΝΕΥΡΟΑΙΣΘΗΤΗΡΙΟ ΒΑΡΗΚΟΙΑ

Μ. Χρόνη, Ε. Κατάνου, Α. Θεοδώρου

ΩΡΛ Κλινική ΓΝΑ Ευαγγελισμός 09.00 - 10.00 ROUND TABLE Otology

Chairmen: V. Knezevic, C. Uzun Moderators: M. Tsalighopoulos

Tympanoplasty with primary reconstruction in cholosteatoma surgery: our experience - S. Spremo

Revision cholosteatoma surgery - M. Stankovic

Cartilage tympanoplasty - C. Uzun

10.00 - 11.30 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ Επιπλοκές της χειρουργικής προσέγγισης ωτολογικών παθήσεων

Προεδρείο: Α. Καμπέρος, Ε. Παπαδέας Συντονιστές: Β. Βιτάλ, Ν. Μαρουδιάς

Ταξινόμηση των χειρουργικών επεμβάσεων του κροταφικού οστού και των πιθανών επιπλοκών - Κ. Χρηστίδης

Επιπλοκές της αναισθησίας σε ωτοχειρουργικές επεμβάσεις Θ. Βογιατζάκη

Ιστοπαθολογικά ευρύματα της χρόνιας ωτίτιδας: Κλινικές εφαρμογές - ΑΘ. Μπίμπας

Αιθουσαίες μετεγχειρητικές επιπλοκές της χειρουργικής αντιμετώπισης παθήσεων του μέσου ωτός - Μ. Χρόνη


24

Επιπλοκές της μυριγγοτομής και της τοποθέτησης σωληνίσκων αερισμού - Κ. Μάρκου

Επανεγχείρηση της χρόνιας μέσης ωτίτιδας: Μύθοι και πραγματικότητα - Ι. Ξενέλλης

11.30 - 12.00 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΚΑΦΕ 12.00 - 13.30 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ Καρκίνος στοματοφάρυγγα και υποφάρυγγα

Προεδρείο: Α. Τζαγκαρουλάκης, Δ. Νταβίλης Συντονιστές: Α. Νικολάου, Δ. Λουβερδής

Σημασία του HPV στον καρκίνο του στοματοφάρυγγα Χ. Σκουλάκης

Σταδιοποίηση και πρωτόκολλα αντιμετώπισης του καρκίνου στοματοφάρυγγα και υποφάρυγγα - Γ. Ψυχογιός

Χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του υποφάρυγγα - Γ. Τασόπουλος

Transpharyngeal approach in surgery of tongue base carcinoma R. Jovic

Χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου της γλώσσας και του εδάφους του στόματος - Ε. Χατζημανώλης

13.30 - 14.30 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ Νεογνική βαρηκοΐα και καθολικός νεογνικός έλεγχος ακοής (ΚΝΕΑ) (Στα πλαίσια έναρξης προγράμματος δικτύωσης και οργάνωσης

του ΚΝΕΑ στην Ελλάδα με τη χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ.

Υπεύθυνη Οργάνωσης: Τ. Κρεμαστινού (ΚΕΕΛΠΝΟ).

Υπεύθυνοι Σχεδιασμού & Εκτέλεσης: Α. Αθανασιάδης - Σισμάνης, Ι. Ξενέλλης, Θ. Μπίμπας, Ν. Πολύζος, Ν. Μαρουδιάς, Σ. Κορρές

Προεδρείο: Α. Σισμάνης Συντονιστές: Ν. Μαρουδιάς, Σ. Κορρές

Νεογνική Βαρηκοΐα: Αιτιολογία-Επιδημιολογία - Δ. Κικίδης

Βασικές αρχές ωτακουστικών εκπομπών: φυσιολογία, μέθοδοι καταγραφής - Μ. Ρήγα

Καθολικός νεογνικός έλεγχος ακοής: Ορισμός, αρχές, στόχοι, εμπειρία - Α. Μπίμπας


25

Νεογνική βαρηκοΐα: οριστική διάγνωση και διαχείριση περιστατικών: κατευθυντήριες οδηγίες και κλινική εμπειρία Σ. Κορρές

Κοχλιακή εμφύτευση στα νεογνά: Ενδείξεις και αποτελέσματα Θ. Νικολόπουλος

14.30 - 16.30 ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΗ ΔΙΑΚΟΠΗ

16.30 - 18.00 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ Ίλιγγος - Βαρηκοΐα

Προεδρείο: Γ. Γαβαλάς, Δ. Μπαλατσούρας Συντονιστές: Στ. Κορρές, Ν. Μαρουδιάς

Προοδευτική μονόπλευρη νευροαισθητήριος βαρηκοΐα Θ. Χειμώνα

Ημικρανική αιθουσοπάθεια - Ε. Πάσσου

Εργαστηριακός νευροωτολογικός έλεγχος ιλιγγικού ασθενή (ABR, ΗΝΓ, VEMPs, απεικονιστικά) - Μ. Ρήγα

Αιθουσαία αποκατάσταση πότε, πως και γιατί. Π. Χαραλαμποπούλου

Follow up σε ιλιγγικό ασθενή - Αικ. Μούντριχα

Φαρμακευτική αγωγή ιλίγγου - Γ. Παπαχαραλάμπους 18.00 - 18.30 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΚΑΦΕ

18.30 - 20.00 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ Αλλεργία - Νεότερα δεδομένα

Προεδρείο: Β. Δανιηλίδης, Δ. Γκέλης Συντονιστής: Ν. Παπαδόπουλος

Επιδημιολογία της αλλεργικής ρινίτιδας - Κ. Πεταλάς

Η μοριακή διάγνωση της αλλεργίας - Σ. Σαββατιανός

Περιβαλλοντικές αλλαγές και τροποποίηση της αλλεργικής νόσου - Α. Πάγκαλος

Σύγχρονες διατροφικές συνήθειες και αλλεργίας - Σ. Γιαβή

Παιδιατρική αλλεργία ανώτερου αναπνευστικού - D. Vicheva

Newsletter-νεότερα δεδομένα - Ε. Τσακιροπούλου


Thanos

Highlight

26

20.00 - 21.30 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ Καρκίνος κεφαλής, τραχήλου και θυρεοειδή

Προεδρείο: Ι. Δανιηλίδης, Ι. Θωμαΐδης Συντονιστές: Γ. Βελεγράκης, ζ. Πάππας

Τοπικοί και περιοχικοί κρημνοί στην χειρουργική κεφαλής και τραχήλου - Σ. Τριαρίδης

Χειρουργική ανατομική και εγχειρητική του θυρεοειδή αδένα Ν. Παπαδημητριου

Διαγνωστική προσπέλαση και αντιμετώπιση του διαφοροποιημένου καρκίνου και του μυελοειδούς καρκίνου του θυρεοειδή Ι. Μπιζάκης

Αντιμετώπιση του τραχήλου στον καρκίνο κεφαλής, τραχήλου και θυρεοειδή αδένα - Γ. Τσιρόπουλος

Διάγνωση και αντιμετώπιση καταδυόμενης βρογχοκήλης - Α. Καρατζάνης

Προβλήματα κατάποσης σε ασθενείς με καρκίνο κεφαλής και τραχήλου - Μ. Κυνηγού


27


08.00 - 20.30 ΕΓΓΡΑΦΕΣ

08.00 - 09.00 ΚΛΙΝΙΚΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ Καλοήθης παροξυσμός ίλιγγος θέσεως

Συντονιστής: Στ. Κορρές Εκπαιδευτές: Δ. Μπαλατσούρας, Μ. Ρήγα, Ε-ζ. Γκορίτσα 09.00 - 10.00 ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Προεδρείο: Γ. Κόντζογλου, Ο. Κεσίδου

ΕΑ 13 ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΘΕΣΗΣ ΔΙΑΤΡΗΣΗΣ ΤΥΜΠΑΝΙΚΗΣ ΜΕΜΒΡΑΝΗΣ - ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΑΚΟΗΣ

Βέργου Παναγιώτα, Παπαγιάννη Ελένη, Τσάγκοβιτς Αικατερίνη, Μυλωνά Διονυσία, Φιλίππου Ματθαίος

ΩΡΛ. Κλινική νοσοκομείο «Παμμακάριστος» - Αθήνα

ΕΑ14 ΧΡΗΣΗ ΑΝΑΡΡΟΦΗΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΩΛΗΝΙΣΚΩΝ ΑΕΡΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΣΗ ΩΤΙΤΙΔΑ

Μυλωνά Δ., Τσάγκοβιτς Αικ., Βέργου Π., Παπαγιάννη Ε., Φιλίππου Μ.

ΩΡΛ Κλινική, ΓΝ «Παμμακάριστος», Αθήνα

ΕΑ15 ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΦΕΣΤΩΤΩΝ ΩΤΩΝ. ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΜΙΑΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ.

Μαγγανάρης Αργύρης, Τζέλλας Σωτήρης, Καρασμάνης Ηλίας Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Θ. «Ιπποκράτειο»


28

ΕΑ17 ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΚΛΗΤΩΝ ΔΥΝΑΜΙΚΩΝ ΣΤΑΘΕΡΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ (ASSR) ΣΕ ΠΡΟΩΡΑ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΟΜΗΝΑ ΝΕΟΓΝΑ

Χατζηδάκης Α. 1, Χατζάκης Ν. 1, Χριστοδούλου Π. 1, Λυμπερίδης Ι. 1, Προκοπάκης Ε. 1, Καπράνα Α. 1, Βελεγράκης Γ.Α. 1


ΕΑ18 ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΕΝΔΟΤΥΜΠΑΝΙΚΗΣ ΕΓΧΥΣΗΣ ΚΟΡΤΙΚΟΣΤΕΡΟΕΙΔΩΝ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΑΡΙΚΟΥ ΟΞΥ-ΓΟΝΟΥ ΩΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΟΠΑΘΗ ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΒΑΡΗΚΟΪΑ

Χατζηδάκης Α. 1, Χατζάκης Ν. 1, Προκοπάκης Ε. 1, Κουδουναράκης Ε. 1, Μπουρολιάς Κ. 2, Παναγιωτάκη Ε. 1, Βελεγράκης Γ.Α. 1


Ναυτικό Νοσοκομείο Χανίων 2

10.00 - 11.30 ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Προεδρείο: Ν. Μαστρονικολής, Ε. Τσακιροπούλου

ΕΑ19 Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΓΛΩΣΣΙΚΩΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΩΝ ΣΕ ΚΩΦΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΚΟΧΛΙΑΚΗ ΕΜΦΥΤΕΥΣΗ

Μαρία Οικονομίδη, Ν. Περβανίδου, Ε. Βαζαίου, Λ. Μαριόλης, Κ. Τάκη

Μονάδα κοχλιακών εμφυτεύσεων, ΩΡΛ κλινική νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία»

ΕΑ20 Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΤΟΜΑΤΙΚΗΣ ΡΟΜΠΟΤΙΚΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ (TORS) ΣΤΗΝ ΩΤΟΡΙΝΟΛΑΡΥΓΓΟΛΟΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

Ανατολή Παταρίδου, Νοσοκομείο «Υγεία», Αθήνα

ΕΑ21 ΣΗΡΑΓΓΩΔΗ ΑΙΜΑΓΓΕΙΩΜΑΤΑ ΚΕΦΑΛΗΣ & ΤΡΑΧΗΛΟΥ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΡΙΩΝ ΣΠΑΝΙΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ.

Καρασμάνης Ηλίας, Γρηγοριάδης Χάρης, Γιαραμαζίδης Πασχάλης, Μαγγανάρης Αργύρης, Σκούρας Αθανάσιος



29

ΕΑ22 COGNITIVE BIASES IN ENT CLINICAL PRACTICE

Iordanis Sidiropoulos, Paschalis Giaramazidis, Ilias Karasmanis, Argyris Maganaris, Athanasios Skouras

Otolaryngology Department, Ippokrateion General Hospital of Thessaloniki

ΕΑ23 ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΩΝ ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΠΟΥ ΥΠΟΒΛΗΘΗΚΑΝ ΣΕ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ ΣΤΗΝ ΩΡΛ ΚΛΙΝΙΚΗ ΤΟΥ ΠΓΝΛ

Έξαρχος Σωτήρης, Πλίτσης Βασίλειος, Τσέα Μαλαματή, Λαχανάς Βασίλειος, Χατζηιωάννου Ιωάννης, Μπιζάκης Ιωάννης

ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας

ΕΑ24 ΑΣΒΕΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑ ΤΟΥ ΕΠΙΜΗΚΟΥΣ ΤΡΑΧΗΛΙΚΟΥ

Γ. Γρηγοριάδης, Μ. Τζιόλα, Θ. Κοντάκη, Γ. Τερζής

Γ.Ν. Κοζάνης «ΜΑΜΑΤΣΕΙΟ», ΩΡΛ Τμήμα

ΕΑ25 ΗΛΕΚΤΡΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΕ 35 ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΠΑΡΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΝΕΥΡΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΟ RAMSAy-HUNT

Ρόκος Χ., Μπλιόσκας Σ., Μάρκου Κ., Τσαλιγόπουλος Μ., Ψύλλας Γ.

Α’ Ω.Ρ.Λ. κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. «ΑΧΕΠΑ»

ΕΑ26 ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΑΔΕΝΑ ΣΕ ΜΙΑ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΩΤΟΡΙΝΟΛΑΡΥΓΓΟΛΟΓΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ

Μ. Δουλαπτσή 1, Ε. Προκοπάκης 1, Ν. Χατζάκης 1, Ι. Λυμπερίδης 1, S. Velegrakis 2, Α. Καπράνα 1, H. Iro 2, Γ. Βελεγράκης 1

1 Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου

2 Πανεπιστήμιο Erlangen, Ιατρική σχολή Νυρεμβέργης, Erlangen Γερμανία

ΕΑ27 ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΩΝ ΜΕΤΡΗΣΕΩΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΑΥΑ. ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ

Φωκίων Σεφερλής, Ευκλείδης Πρώιμος, Παναγιώτα Ασημακοπούλου, Γεώργιος Περογαμβράκης, Χαρίτων Παπαδάκης



30

Αίθουσα Δ’

08.00 - 20.30 ΕΓΓΡΑΦΕΣ

08.00 - 09.00 ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Προεδρείο: Χ. Γκούβερης, Κ. Βλάχτσης ΕΑ28 ΦΑΡΥΓΓΙΚΗ ΑΠΟΦΡΑΞΗ ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ

ΤΟΥ FORESTIER

Θ. Δεληστάθη, Γ. Δεληστάθης, Α. Βασιλείου, Γ. Μπερτόλης, Ν. Μαρουδιάς

Ω.Ρ.Λ. Κλινική Κωνσταντοπούλειου Γ.Ν. Ν. Ιωνίας

ΕΑ29 ΙΔΙΟΠΑΘΗΣ ΠΑΡΕΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΝΕΥΡΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΗΣΗ: ΠΡΟΓΝΩΣΗ, ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ, ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Τσάγκοβιτς Αικ., Μυλωνά Δ., Βέργου Π., Παπαγιάννη Ελ., Φιλίππου Ματ

ΩΡΛ κλινική Γ.Ν. Παμμακάριστος, Αθήνα ΕΑ30 ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΝΟΣΟΥ CROHN ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΚΟΙΛΟΤΗΤΑ;

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΝΟΣ ΣΠΑΝΙΟΥ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Ρίζου Αικατερίνη, Σφακιανάκη Ιωάννα, Χατζηευγενίδου Παναγιώτα, Γενναδίου Δημοσθένης, Γουγούσης Σπυρίδων

Ω.Ρ.Λ Κλινική Γ.Ν. Γιαννιτσών ΕΑ31 ΓΙΓΑΝΤΙΟ ΚΑΚΟΗΘΕΣ ΠΑΡΑΓΑΓΓΛΙΩΜΑ ΤΡΑΧΗΛΟΥ

Χατζηδάκης Α. 1, Καρατζάνης Α. 1, Φουντάκης Ε. 1, Παναγιωτάκη Ε. 1, Λυμπερίδης Ι. 1, Παπαδάκης Μ. 2, Βελεγράκης Γ.Α. 1

1 Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, ΩΡΛ κλινική 2 Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου,

Τμήμα Παθολογικής Ανατομικής


31

ΕΑ 32 Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΕΙΩΝ ΟΡΜΟΝΩΝ ΣΤΗΝ ΦΩΝΗΣΗ

Κ. Λαμπρόπουλος 1, Κ. Κυριακοπούλου 2, Ε. Ευθυμίου 2, Ε. Λαμπροπούλου 3

1 ΩΡΛ 2 Φοιτήτρια λογοθεραπειας 3 Φοιτήτρια Ιατρικής Κέντρο Φωνής Κατάποσης Αθηνών

ΕΑ 33 ΔΙΠΛΩΠΙΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑ BLOWOUT ΚΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΕΔΑΦΟΥΣ ΤΟΥ ΟΦΘΑΛΜΙΚΟΥ ΚΟΓΧΟΥ

Θ. Δεληστάθη 1, Φ. Ασημακοπούλου 1, Ι. Κοκολάκης 1, Ν. Ζώταλης 2, Ν. Μαρουδιάς 1

1 Ω.Ρ.Λ. Κλινική Κωνσταντοπούλειου Γ.Ν. Ν. Ιωνίας 2 Μονάδα Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής Κωνσταντοπούλειου

Γ.Ν. Ν. Ιωνίας

09.00 - 10.00 ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Προεδρείο: Θ. Μπαλαμπανίδης, Α. Χατζηαβραμίδης ΕΑ 34 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΗ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΚΟΛΟΘΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟ

ΑΚΤΙΝΟΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ Η ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΗΣΗ ΣΕ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΟΥΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥΣ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ

Γεώργιος Ψυχογιός, Sabine Semrau*, Κωσταντίνος Μαντσόπου-λος, Στυλιανός Βελεγράκης, Johannes Zenk, Heinrich Iro

ΩΡΛ-Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ερλάνγκεν Γερμανίας * Ακτινοθεραπευτική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο

Ερλάνγκεν Γερμανίας ΕΑ 35 ΟΓΚΟΙ ΡΙΝΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΡΡΙΝΙΩΝ.Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΜΑΣ

Ντίνου Μαρία, Αποστολίδης Λουκάς, Αλεξόπουλος Κων/νος, Μπουρίκας Ζήσης, Βλάχτσης Κων/νος

ΩΡΛ κλινική, Γ.Ν.Θ. «Γ. Παπανικολάου» ΕΑ36 ΚΑΚΟΗΘΗΣ ΟΓΚΟΣ ΤΟΥ ΕΛΥΤΡΟΥ ΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΙΚΩΝ ΝΕΥΡΩΝ

(MPNST) ΣΤΗΝ ΟΠΙΣΘΟΩΤΙΑΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΥΠΟΔΥΟΜΕΝΟΣ ΛΙΠΩΜΑ

Μ. Ποθητός, Γ. Φύρμπας, Α. Σάνης, Ε. Γιαννούλης

Ω.Ρ.Λ Τμήμα Γενικού Νοσοκομείου Κατερίνης Διευθυντής: Γιαννούλης Ευθύμιος


32

ΕΑ37 ΠΡΩΤΟΠΑΘΗΣ ΕΞΩΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗ ΣΑΡΚΟΕΙΔΩΣΗ ΣΤΟΝ ΤΡΑΧΗΛΟ. ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ.

Αμβροσίδου Τατιάνα, Μαγγανάρης Αργύρης

Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Θ. «Ιπποκράτειο» ΕΑ38 Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΘΙΟΥ ΤΡΑΧΗΛΙΚΟΥ ΚΡΗΜΝΟΥ

ΣΕ ΜΕΙΖΟΝΕΣ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΑΧΗΛΟ

Μαγγανάρης Αργύρης, Γρηγοριάδης Χάρης, Καρασμάνης Ηλίας

Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Θ. «Ιπποκράτειο» ΕΑ39 ΑΜΥΓΔΑΛΙΚΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΣ, ΕΜΠΕΙΡΙΑ 5 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ

ΤΑΣΕΙΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ

Δ. Κίτσης, Γ. Τσιούμα, Γ. Παναγοπούλου, Δ. Λουβερδής, Σ. Βλάχου

Ω.Ρ.Λ. Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Κοργιαλένειο-Μπενάκειο Ν.Ε.Ε.Σ

10.00 - 11.30 ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Προεδρείο: Δ. Μπαλατσούρας, Μ. Ρήγα

ΕΑ 40 ΟΓΚΟΙ ΡΙΝΟΣ ΚΑΙ ΡΙΝΟΦΑΡΥΓΓΑ - ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ

Θ. Παπαδόπουλος 1, Σ. Σταματάκη 1, Ι. Ανδρομιδάς 1, Σ. Ποταμιάνος 1, Μ. Τσακανίκος 1

1 ΩΡΛ Τμήμα, ΓΝΠΑ «Παν. & Αγλαΐας Κυριακού», Αθήνα

ΕΑ41 «ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΕΙΣ» ΚΑΛΟΗΘΕΙΣ ΟΓΚΟΙ ΤΗΣ ΠΑΡΩΤΙΔΑΣ: ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΝΟΣ ΔΙΑΦΟΡΟΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

Μαντσόπουλος Κωνσταντίνος, Ψυχογιός Γεώργιος, Bohr Christopher, Zenk Johannes, Iro Heinrich

ΩΡΛ-Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ερλάνγκεν Γερμανίας

ΕΑ42 Η ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΜΙΣΧΩΤΩΝ ΚΡΗΜΝΩΝ ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΚΕΦΑΛΗΣ - ΤΡΑΧΗΛΟΥ: ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ

Μπάκαβος Α., Βλάχου Σ., Ευαγγέλου Ι., Ζιμπής Α., Μπάκας Β., Χρηστίδης Κ.

ΩΡΛ τμήμα, «Κοργιαλένειο-Μπενάκειο» Ν.Ε.Ε.Σ. Αθήνα


33

ΕΑ43 ΚΑΚΟΗΘΗ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΑ ΜΙΚΡΩΝ ΣΙΑΛΟΓΟΝΩΝ ΑΔΕΝΩΝ

Λ. Κώτση, Ν. Σκαλίδη, Φ. Ασημακοπούλου, Ν. Ζώταλης, N. Μαρουδιάς

ΩΡΛ Τμήμα, Μονάδα Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής Γ.Ν. Κωνσταντοπούλειο Ν. Ιωνίας Ω.Ρ.Λ. Κλινική Κωνσταντοπούλειου Γ.Ν. Ν.Ιωνίας

ΕΑ44 ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΕΠΙΠΕΔΩΝ ΤΗΣ ΒΙΤΑΜΙΝΗΣ D ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΡΑΧΗΛΟΥ

Τσιουβάκα Σ. 1, Γεωργίου Ζ. 2, Παπανδρέου Ν. 1, Σακελλαρίου Α. 1, Πετεινάκη Ε. 2, Σκουλάκης Χ. 1

1 ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας 2 Εργαστήριο Κλινικής Χημείας Πανεπιστημιακού

Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας

ΕΑ45 ROBOTIC Assisted L.A.S.E.R. ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΓΙΑ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΛΑΡΥΓΓΑ

Σπ. Παπασπύρου, Π. Θεοδώσης, Ιωάν. Κουτσουρελάκης, Κων. Κομπότης, Κων. Παπασπύρου

Θεραπευτήριο «ΥΓΕΙΑ» Αθηνών

ΕΑ 46 ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΑΜΦΟΤΕΡΟΠΛΕΥΡΗΣ ΕΝΤΟΠΙΣΗΣ ΘΗΛΩΔΟΥΣ ΜΙΚΡΟΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΗ ΣΕ 2019 ΟΛΙΚΕΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΕΣ

Ιωάννης Βασιλειάδης 1,2, Αριστοτέλης Πετούσης 1, Άννα Σταυριανάκη 1, Θεόδωρος Καρατζάς 3, Ρωξάνη Στρατουδάκη 1, Χρήστος Σημαντηράκης 1, Παναγιώτης Ιερομονάχου 4, Ευθύμιος Καρακώστας 1

1 Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, Βενιζέλειο - Πανάνειο Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, Ηράκλειο, Ελλάδα

2 Department of Otolaryngology - Head and Neck Surgery, Royal London Ηospital, Barts and the London, London, United Kingdom

3 Β’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική, Ιατρική Σχολή Αθηνών, Λαïκό Γενικό Νοσοκομείο, Αθήνα, Ελλάδα

4 Τμήμα Παθολογικής Ανατομικής, Βενιζέλειο - Πανάνειο Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, Ηράκλειο, Ελλάδα


34

ΕΑ47 A MERKEL-CELL CARCINOMA METASTTATIC TO THE TONSIL: A CASE REPORT AND REVIEW OF THE LITERATURE

Ioannis Vasileiadis 1,2, Athanasios Sakellaridis 1, Michalis Sofopoulos 3, Niki Arnogiannaki 3, Stavros Georgopoulos 1

1 Department of Otolaryngology - Head and Neck Surgery, Hellenic Anticancer Institute, Saint Savvas Hospital, Athens, Greece

2 Department of Otolaryngology - Head and Neck Surgery, Royal London hospital, Barts and the London, London, United Kingdom

3 Department of Pathology, Hellenic Anticancer Institute, Saint Savvas Hospital, Athens, Greece

ΕΑ48 ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΒΙΟΨΙΑΣ ΔΙΑ ΛΕΠΤΗΣ ΒΕΛΟΝΗΣ ΣΤΙΣ ΤΡΑΧΗΛΟΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΔΙΟΓΚΩΣΕΙΣ. ΠΕΝΤΑΕΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ

Σκούρας Αθανάσιος, Γιαραμαζίδης Πασχάλης Καρασμάνης Ηλίας, Ζάχου Κωνσταντία*, Ωρολογά Αναστασία*, Σιδηρόπουλος Ιορδάνης, Μαγγανάρης Αργύρης

Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Θ. «Ιπποκράτειο» Κυτταρολογικό Εργαστήριο - Γ.Ν.Θ. «Ιπποκράτειο»*


35

ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΩΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ (POSTERS)

ΑΑ 1 ΣΥΝΔΥΑΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΠΕΛΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΣΙΕΛΟΛΙΘΙΑΣΗΣ ΜΕ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΔΕΝΑ

Ιορδάνης Κωνσταντινίδης, Άγγελος Χατζηαβραμίδης, Ευαγγελία Τσακιροπούλου, Ιωάννης Κωνσταντινίδης

Β ΩΡΛ Κλινική ΑΠΘ, Γ.Ν. Παπαγεωργίου Θεσσαλονίκης

ΑΑ 2 ΑΥΤΟΑΝΟΣΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΟΓΚΩΣΕΙΣ ΣΙΕΛΟΓΟΝΩΝ ΑΔΕΝΩΝ: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Χατζηαβραμίδης Άγγελος, Κωνσταντινίδης Ιορδάνης, Τσακιροπούλου Ευαγγελία, Κωνσταντινίδης Ιωάννης

Ιατρείο Σιελογόνων Αδένων, Β ΩΡΛ Κλινική , Γ.Ν. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη

ΑΑ 3 ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΥΠΟΤΡΟΠΙΑΖΟΥΣΑΣ ΠΑΡΩΤΙΤΙΔΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ

Τσακιροπούλου Ευαγγελία, Κωνσταντινίδης Ιορδάνης, Χατζηαβραμίδης Άγγελος, Κωνσταντινίδης Ιωάννης

Ιατρείο Σιελογόνων Αδένων, Β ΩΡΛ Κλινική, Γ.Ν. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη

ΑΑ 4 SEMANTIC INFOSTRUCTURE FINITE ELEMENT MODELLING (SIFEM) OF THE COCHLEA: PRELIMINARy RESULTS

Bibas A., Kikidis D., Bellos C., Koutsouris D., Fotiadis D., Sismanis A.

University of Athens, A’ ORL Clinic, Hippokrateion Hospital, Athens, Greece

National Technical University of Athens, Athens, Greece

ΑΑ 5 ΕΝ ΤΩ ΒΑΘΕΙ ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ: Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ Β’ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗΣ ΩΡΛ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΤΟΥ Γ.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Τσινασλανίδου ζηνοβία, Ντασένος Ελευθέριος, Νικολαίδης Βασίλειος, Κωνσταντινίδης Ιωάννης

Β’ ΩΡΛ Κλινική Α.Π.Θ. Γ.Ν. Θεσσαλονίκης Παπαγεωργίου


36

ΑΑ 6 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ ΥΠΝΙΚΗΣ ΑΠΝΟΙΑΣ ΜΕ ΔΙΑΡΙΝΙΚΑ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΜΕΝΟ ΟΠΙΣΘΟΫΠΕΡΩΙΟ-ΟΠΙΣΘΟΓΛΩΣΣΙΚΟ STENT. ΜΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΓΙΑ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕ ΣΥΜΜΟΡ-ΦΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ CPAP

Ντασένος Ελευθέριος, Γραμματοπούλου Βικτώρια, Χατζηαβραμίδης Άγγελος, Κωνσταντινίδης Ιωάννης

Β’ ΩΡΛ-Κλινική Α.Π.Θ., Γ.Ν.Θ. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη

ΑΑ 7 ΕΜΦΥΤΕΥΣΗ ΧΟΝΔΡΟΥ ΡΙΝΙΚΟΥ ΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΜΑΛ-ΘΑΚΗ ΥΠΕΡΩΑ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΡΟΧΑΛΗΤΟ Η/KAI ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΥΠΝΙΚΗΣ ΑΠΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΔΥΣΧΕΡΕΙΑ ΡΙΝΙΚΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ

Γραμματοπούλου Βικτώρια, Ντασένος Ελευθέριος, Χατζηαβραμίδης Άγγελος, Κωνσταντινίδης Ιωάννης

Β’ ΩΡΛ-Κλινική Α.Π.Θ., Γ.Ν.Θ. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη

ΑΑ 8 ΦΥΜΑΤΙΩΔΗΣ ΜΕΣΗ ΩΤΙΤΙΔΑ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Τσιούμα Γεωργία, Ζιμπής Αντώνιος, Γκούβελος Φώτιος, Λεφαντζής Δημήτριος

ΩΡΛ τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Ν.Ε.Ε.Σ. «Κοργιαλένειο-Μπενάκειο»

ΑΑ 9 ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟΙ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ ΕΠΑΝΑΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ ΩΤΟΚΟΝΙΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ: ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕΝΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΚΑΛΟΗΘΗ ΠΑΡΟΞΥΣΜΙΚΟ ΙΛΙΓΓΟ ΘΕΣΗΣ

Γ. Ξ. Παπαχαραλάμπους, Ι. Ι. Οικονομίδης, Γ. Π. Κότσης, Ε. Λ. Μάντζαρη, Γ. Π. Καραγεώργος, Δ. Ι. Νταβίλης

ΩΡΛ Κλινική ΓΝΑ «Η ΕΛΠΙΣ»

ΑΑ 10 ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΡΙΝΙΚΩΝ ΣΤΕΡΟΕΙΔΩΝ ΩΣ ΜΟΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ ΑΥΤΩΝ ΜΕ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΑΝΤΙΪΣΤΑΜΙΝΙΚΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΡΙΝΙΤΙΔΑ

Γ. Π. Κότσης, Ε. Λ. Μάντζαρη, Γ. Ξ. Παπαχαραλάμπους, Ι. Ι. Οικονομίδης, Π. Α. Τσολαρίδης, Δ. Ι. Νταβίλης



37

ΑΑ 11 ΠΛΑΣΤΙΚΗ ΜΙΚΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΦΑΡΥΓΓΟΟΙΣΟΦΑΓΙΚΩΝ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΩΝ ΜΕΤΑ ΛΑΡΥΓΓΕΚΤΟΜΗ

Καρονίδης Αθανάσιος 1, Ζαχαριουδάκη Ευαγγελία 2, Χαϊδάς Κωνσταντίνος 2, Καλπακτσόγλου Ελισσαίος 2, Γκότσης Αντώνιος 2, Παπουλιάκος Σωτήριος 2

1 Κλινική Πλαστικής Χειρουργικής, Μονάδα Εγκαυμάτων, Μικροχειρουργικής και Άκρας Χείρας, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»

2 ΩΡΛ Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ» Διευθυντής: Ζήσης Πάππας

ΑΑ 12 ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ DOCETAXEL-CISPLATIN-PANITUMUMAB ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΤΟΠΙΚΑ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑΣΤΑΤΙΚΌ ΚΑΡΚΙΝΟ ΚΕΦΑΛΗΣ-ΤΡΑΧΉΛΟΥ

Παπάζη Θ. 1, Τσιρογιάννη Ο. 1, Ρήγα Μ. 1, Κατωτομιχελάκης Μ. 1, Χέλης Λ. 2, Αμαραντίδης Κ. 2, Ξενίδης Ν. 2, Κακολύρης Σ. 2, Δανιηλίδης Β. 1

1 Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική ΔΠΘ 2 Πανεπιστημιακή Ογκολογική Κλινική ΔΠΘ

ΑΑ 13 ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΕΚΒΑΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΡΙΝΟΦΑΡΥΓΓΑ: Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΜΑΣ

Παπαδάς Θεόδωρος 1, Χριστοδουλόπουλος Νικόλαος 1, Βουδούρης Χαράλαμπος 1, Δημάκα Κωνσταντίνα 1, Σταθάς Θεόδωρος 1, Σπυροπούλου Δέσποινα 2, Ναξάκης Στέφανος 1, Μαστρονικολής Νικόλαος 1, Σταύρου Σταύρος 1, Γκούμας Πάνος Δ. 1

1 ΩΡΛ Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, Πάτρα 2 Τμήμα Ακτινοθεραπείας, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο

Πατρών, Πάτρα

ΑΑ 14 ΚΥΜΑΙΝΟΜΕΝΗ ΒΑΡΗΚΟΪΑ ΣΕ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ DANDy-WALKER

Αικ. Μπούκα, Θ. Κοντογιάννης, Ε. Κυροδήμος

Ά Ωτορινολαρυγγολογική Kλινική Πανεπιστημίου Αθηνών


38

ΑΑ 15 ΠΑΡΑΓΑΓΓΛΙΩΜΑΤΑ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΡΑΧΗΛΟΥ: ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Θ. Κοντογιάννης, Αικ. Μπούκα, Μ. Παλαιός, Α. Χρυσοβέργης, Ε. Κυροδήμος

Ά Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών,

ΑΑ 16 ΚΥΣΤΗ ΡΙΝΟΠΑΡΕΙΑΚΗΣ ΑΥΛΑΚΑΣ Ή ΡΙΝΟΧΕΙΛΙΚΗ Ή ΚΥΣΤΗ ΤΟΥ KLESTADT. ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Σαμοθρακίτης Βασίλειος 1, Δημητρίου Χρήστος 2

1 Ειδικός Ωτορινολαρυγγολόγος 2 Ειδικός Ωτορινολαρυγγολόγος,

Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

ΑΑ 17 Η ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΙΝΗΤΩΝ ΤΗΛΕΦΩΝΩΝ ΚΑΙ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΑΚΟΥΣΤΙΚΟΥ ΝΕΥΡΙΝΩΜΑΤΟΣ. ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

Σαμοθρακίτης Βασίλειος

Ειδικός Ωτορινολαρυγγολόγος

ΑΑ 18 ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ STEVENS JOHNSON ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΕΠΙΧΕΙΛΙΟ ΕΡΠΗΤΑ

Βαλσαμίδης Κωνσταντίνος, Ρίζου Αικατερίνη, Σφακιανάκη Ιωάννα, Χατζηευγενίδου Παναγιώτα, Γενναδίου Δημοσθένης, Γουγούσης Σπυρίδων

Ω.Ρ.Λ Κλινική Γ.Ν. Γιαννιτσών

ΑΑ 19 ΥΠΟΔΟΡΙΑ ΕΜΦΥΤΕΥΟΜΕΝΗ ΓΕΝΝΗΤΡΙΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΔΙΕΓΕΡΣΗΣ ΥΠΟΓΛΩΣΣΙΟΥ ΝΕΥΡΟΥ. ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ ΥΠΝΙΚΗΣ ΑΠΝΟΙΑΣ; ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΜΦΥΤΕΥΣΗ ΣΕ ΠΕΝΤΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ.

Χατζηαβραμίδης Άγγελος 1, Jacobowitz Ofer 2, Κωνσταντινίδης Ιωάννης 1

1 Β’ ΩΡΛ-Κλινική Α.Π.Θ., Γ.Ν.Θ. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη 2 Department of Otolaryngology, Mount Sinai Medical Center,

Ny, USA. Center for Sleep medicine, Orange Regional Medical Center, Ny, USA


39

ΑΑ 20 ΟΓΚΟΜΟΡΦΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΥΠΟΚΡΟΤΑΦΙΟΥ ΒΟΘΡΟΥ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Δ. Κίτσης, Ι. Ευαγγέλου, Φ. Γκούβελος, Δ. Λεφαντζής

Ω.Ρ.Λ. Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Κοργιαλένειο - Μπενάκειο Ν.Ε.Ε.Σ

ΑΑ 21 AΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΙΘΟΥΣΑΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΦΟΡΗΤΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ WII BALANCE BOARD (NINTENDOR)

Παύλος Κολοσούσας 1, Χ. Τσίρμπας 1, Χ. Κατσαντώνης 2, Γ. Παπαχαραλάμπους 3, Θ. Μπίμπας 2, Δ. Κουτσούρης 1

1 Εργαστήρο Βιοϊατρικής Τεχνολογίας, Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

2 Α’ ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιππολράτειο ΓΝΑ 3 ΩΡΛ Κλινική, Δημοτικό Νοσ. Αθηνών, Ελπίς

ΑΑ 22 Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΟΥΝ ΣΕ ΤΡΑΧΕΙΟΤΟΜΙΑ

Τσιουβάκα Σ., Τσέα Μ., Σακελλαρίου Α., Αγγλοπούλου Ο., Λαχανάς Β., Μπιζάκης Ι.


ΑΑ 23 ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΤΩΝ MMP-2 ΚΑΙ -9 ΣΤΟΝ ΟΡΟ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΛΑΡΥΓΓΑ

Τσιρόπουλος Ε. Γ. 1, Ρόκος Χ. 1, Παπαδάς Θ. 2, Τριανταφυλλίδου Ε. 3, Μάρκου Κ. 1, Τριαρίδης Σ. 1, Ραχωβίτσας Δ. 1, Τσαλιγόπουλος Μ. 1, Ναξάκης Σ. 2, Γκούμας Π. 2, Βύνιος Δ. 3

1 Α’ Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ 2 Πανεπιστημιακή Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, Π.Γ.Ν. Πατρών 3 Εργαστήριο Βιοχημείας Συνδετικού Ιστού, Τμήμα Χημείας,

Πανεπιστήμιο Πατρών


40

ΑΑ 24 ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΥΠΟΤΥΠΩΝ ΤΟΥ HPV ΣΕ ΚΛΙΝΙΚΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΣΤΟΜΑΤΟΦΑΡΥΓΓΑ ΚΑΙ ΤΡΑΧΗΛΙΚΩΝ ΕΠΙΧΡΙΣΜΑΤΩΝ ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

Τσέα Μ. 1, Φλώρου Ζ. 2, Μουσαιλίδης Γ., Έξαρχος Σ. 1, Πετεινάκη Ε. 2, Σκουλάκης Χ. 1

1 ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας 2 Μικροβιολογικό Εργαστήριο Πανεπιστημιακού Γενικού

Νοσοκομείου Λάρισας

ΑΑ25 ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΔΑΚΡΥΟΑΣΚΟΡΙΝΟΣΤΟΜΙΑ - ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕ-ΛΕΤΗ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΧΡΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ 2008-2012

Μαρίνου Αθανασία, Ζαχαριουδάκη Ευαγγελία, Γιοπάνου Μαρία, Χαϊδάς Κωνσταντίνος, Aγγελιδάκη Ειρήνη, Παπουλιάκος Σωτήριος

ΩΡΛ Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Γεώργιος Γεννηματάς» Διευθυντής: Πάππας Ζήσης

ΑΑ 26 ΝΟΣΟΣ KIKUCHI-FUJIMOTO: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ

Αγγελιδάκη Ειρήνη 1, Χαϊδάς Κωνσταντίνος 1, Κακιόπουλος Γεώργιος 2, Ζαχαριουδάκη Ευαγγελία 1, Φελέκης Δημήτριος 1, Παπουλιάκος Σωτήριος 1

1 ΩΡΛ Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Γεώργιος Γεννηματάς». Διευθυντής: Ζήσης Πάππας

2 Εργαστήριο Παθολογικής Ανατομικής Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Γεώργιος Γεννηματάς»

ΑΑ 27 ΟΣΤΕΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑ ΒΑΣΗΣ ΚΡΑΝΙΟΥ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Ι. Ευαγγέλου, Γ. Επιτρόπου, Δ. Κίτσης, Δ. Λεφαντζής


ΑΑ 28 ΑΜΦΟΤΕΡΟΠΛΕΥΡΗ ΔΕΥΤΕΡΟΓΕΝΗΣ ΝΕΥΡΟΛΥΜΦΩΜΑΤΩΣΗ ΤΩΝ ΝΕΥΡΩΝ ΤΟΥ ΕΣΩ ΑΚΟΥΣΤΙΚΟΥ ΠΟΡΟΥ. ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕ-ΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ.

Μπλιόσκας Σαράντης *, Ψύλλας Γεώργιος *, Μάρκου Κων/νος *, Τσαλιγόπουλος Μιλτιάδης *



41

ΑΑ 29 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΠΑΡΑΓΑΓΓΛΙΩΜΑΤΟΣ ΒΑΣΗΣ ΚΡΑΝΙΟΥ

Χρηστίδης Κ., Λουβερδής Δ., Τερζάκης Δ., Ζιμπής Α., Βλάχου Σ.

Ω.Ρ.Λ. Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Κοργιαλένειο - Μπενάκειο Ε.Ε.Σ, Αθήνα

ΑΑ 30 ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ ΜΑΛΘΑΚΗΣ ΥΠΕΡΩΑΣ ΜΕ ΤΗ V/y ΤΕΧΝΙΚΗ

Μπούρας Ν. 2, Καραπάντζου X 1, ΧατζΊκας Γ. 2, Μάλτας Β. 2, Βάσος Α. 2, Γκιόκης Γ. 2, Καραπάντζος Η. 2

ΩΡΛ κλινική Πανεπιστημίου Goettingen Δ. Γερμανίας 1

Γενική κλινική Άγιος Λουκάς Πανόραμα Θεσσαλονίκη 2

ΑΑ 31 ΟΓΚΟΚΥΤΩΜΑ ΕΝ ΤΩ ΒΑΘΕΙ ΛΟΒΟΥ ΠΑΡΩΤΙΔΑΣ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Γ. Π. Κότσης, Γ. Ξ. Παπαχαραλάμπους, Ι. Ι. Οικονομίδης, Γ. Π. Καραγεώργος, Π. Α. Τσολαρίδης, Δ. Ι. Νταβίλης

Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Α. «Η ΕΛΠΙΣ»

ΑΑ 32 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΧΥΛΟΦΟΡΩΝ ΣΥΡΙΓΓΙΩΝ ΜΕ ΑΝΑΛΟΓΑ ΣΩΜΑΤΟΣΤΑΤΙΝΗΣ

Κακάβα Κασσιανή, Κουτραφούρης Ιωάννης, Ξένος Αντώνης, Σαμαράς Αργύρης, Τασόπουλος Γεώργιος

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Ειδικού Αντικαρκινικού Νοσοκομείου Πειραιά, Ε.Α.Ν.Π. «ΜΕΤΑΞΑ»≥≥

ΑΑ 33 ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΟΛΥΕΣΤΙΑΚΟ ΜΥΕΛΟΕΙΔΕΣ ΚΑΙ ΘΗΛΩΔΕΣ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ

Πέττα Β. 1, Καρατζάνης Α. 1, Κουδουναράκης Ε. 1, Velegrakis S. 3 Προκοπάκης Ε. 1, Τζαρδή Μ. 2, Iro H. 3, Βελεγράκης Γ.Α. 1

1 Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, ΩΡΛ κλινική 2 Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου,

Τμήμα Παθολογικής Ανατομικής 3 Πανεπιστημιακή κλινική ΩΡΛ,

Χειρουργική κεφαλής και τραχήλου, Πανεπιστήμιο Erlangen, Ιατρική σχολή Νυρεμβέργης, Erlangen, Γερμανία


42

ΑΑ 34 ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΟΣΦΡΗΤΙΚΟΥ ΝΕΥΡΟΒΛΑΣΤΩΜΑΤΟΣ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Γιοπάνου Μαρία, Ζαχαριουδάκη Ευαγγελία, Μαρίνου Αθανασία, Χαϊδάς Κωνσταντίνος, Γρηγορόπουλος Ηλίας, Παπουλιάκος Σωτήριος

Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Α. «Γεώργιος Γεννηματάς», Δ/ντης: Z. Πάππας

ΑΑ 35 ΟΓΚΟΣ MASSON ΥΠΟΓΕΝΕΙΔΙΟΥ ΧΩΡΑΣ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Μαρίνου Αθανασία 1, Χαϊδάς Κωνσταντίνος 1, Ζόγκα Τατιανή 2, Ζαχαριουδάκη Ευαγγελία 1, Φελέκης Δημήτριος 1, Παπουλιάκος Σωτήριος 1

1 ΩΡΛ Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Γεώργιος Γεννηματάς» Διευθυντής: Ζήσης Πάππας

2 Εργαστήριο Παθολογικής Ανατομικής Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Γεώργιος Γεννηματάς»

ΑΑ 36 ΤΑ ΥΠΟΛΛΕΙΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΓΛΩΣΣΙΚΟΥ ΠΟΡΟΥ Α. Δρύλλη, Α. Μούντριχα, Α. Βασιλείου, Ν. Ζώταλης,

Ν. Μαρουδιάς

ΩΡΛ τμήμα, Μονάδα Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής Γ.Ν. Κωνσταντοπούλειο, Ν. Ιωνίας Ω.Ρ.Λ. Κλινική Κωνσταντοπούλειου Γ.Ν. Ν. Ιωνίας

ΑΑ 37 ΟΠΙΣΘΟΦΑΡΥΓΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ: Η ΚΥΡΙΑ ΟΔΟΣ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΕΝ ΤΩ ΒΑΘΕΙ ΤΡΑΧΗΛΙΚΩΝ ΦΛΕΓΜΟΝΩΝ ΕΝΔΟΘΩΡΑΚΙΚΑ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Βουδούρης Χαράλαμπος, Σταθάς Θεόδωρος, Καραμπέκος Νικόλαος, Γκόρπα Μαγιούλα, Μαργαρίτης Βασίλειος, Μαστρονικολής Νικόλαος, Δημάκα Κωνσταντίνα, Γκούμας Πάνος Δ.

ΩΡΛ Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, Πάτρα

ΑΑ 38 ΥΠΟΤΡΟΠΗ ΥΠΕΡΤΡΟΦΙΑΣ ΑΔΕΝΟΕΙΔΩΝ ΕΚΒΛΑΣΤΗΣΕΩΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΔΕΝΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ

Πάπιτση Ι., Κουρέλης Κ., Κονανδρέας Ι., Μουρτζούχος Κ., Βασιλείου Α., Τσιάκου Μ., Ασημακόπουλος Α.,

ΩΡΛ Κλινική, Καραμανδάνειο Νοσοκομείο Παίδων, Πάτρα


43

ΑΑ 39 ΑΔΕΝΩΜΑΤΩΔΕΣ ΑΜΑΡΤΩΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΕΠΙΘΗΛΙΟ: ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Σ. Μπαρίκας, Π. Γκανελής, Γ. Κουκούτσης, Η. Μουτόπουλος, Α. Μουστάκας, Δ. Μπαλατσούρας, Α. Καμπέρος

ΩΡΛ Κλινική Τζανείου Νοσοκομείου Πειραιά

ΑΑ 40 ΕΠΙΚΤΗΤΗ “ΛΑΡΥΓΓΟΜΑΛΑΚΙΑ” ΣΕ ΕΦΗΒΟ ΜΕ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΠΑΡΑΛΥΣΗ

Kάρκος Πέτρος

Εισαγωγή: Ένας μεγάλος αριθμός παιδιών με εγκεφαλική παράλυ-ση εμφανίζουν έντονα θορυβώδες εισπνευστικό συριγμό.

ΑΑ 41 Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗΣ DCR ΣΕ ΑΜΦΟΤΕΡΟΠΛΕΥΡΗ. ΧΡΟΝΙΑ ΕΠΙΦΟΡΑ, ΛΟΓΩ ΧΡΟΝΙΑΣ ΛΕΜΦΟΓΕΝΟΥΣ ΛΕΥΧΑΙΜΙΑΣ

Χρυσοχοϊδης Νικόλαος 1, Μπεσλή Ιωάννα 1, Μανδραλή Θωμαϊς 1, Καταφυγιώτου Μάρθα 1, Παλάσκας Δημήτριος 1, Φιλίντατζη Χρυσούλα 2, Κοτσάνη Αθηνά 1, Κυρμιζάκης Ε., Διονύσιος 1

1 ΩΡΛ Τμήμα Γ.Ν. Ημαθίας 2 Παθολογοανατομικό Τμήμα Γ.Ν. Ημαθίας

ΑΑ 42 ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΛΑΡΥΓΓΑ. ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ 2002-2013. Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΜΑΣ

Κόμνος Ιωάννης 1, Θεοδωροπούλου Ευαγγελία 1, Καραγκούνη Ελένη 1, Πανταζίδου Γεωργία 1, Ταβερναράκης Ιωάννης 1, Σαμοθρακίτης Βασίλειος 1, Σαρρής Βασίλειος 1

1 Ωτορινολαρυγγολογική κλινική Γ.Ν. Πατρών «Ο Άγιος Ανδρέας»

ΑΑ 43 ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΛΛΕΙΜΑΤΟΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΜΕΤΑ ΕΚΤΟΜΗ ΛΟΓΩ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΑΓΓΕΙΟΥΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΝΕΥΡΟΥΜΕΝΟΥ ΜΥΟΔΕΡΜΑΤΙΚΟΥ ΚΡΗΜΝΟΥ. ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ

Πιτσαργιώτης Νεκτάριος 1, Στεφανίδου Πηνελόπη 1, Δαβέρος Φώτης 1, Κανούτος Δημήτριος 3, Τσιλιμπότη Δήμητρα 2, Σαμοθρακίτης Βασίλειος 1, Σαρρής Βασίλειος 1

1 Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Γ.Ν. Πατρών «Ο Άγιος Ανδρέας» 2 Κλινική πλαστικής χειρουργική Γ.Ν. Πατρών «Ο Άγιος Ανδρέας» 3 Γναθοχειρουργική Κλινική Π.Π.Γ.Ν. Πατρών - Ρίου

«Παναγία η Βοήθεια»


44

ΑΑ 44 Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΗΚΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΑΞΗ

Μυλωνά Δ., Βέργου Π., Τσάγκοβιτς Αικ., Παπαγιάννη Ε., Φιλίππου Μ.

ΩΡΛ κλινική, Γ.Ν. Παμμακάριστος, Αθήνα

ΑΑ 45 ΧΩΡΟΚΑΤΑΚΤΗΤΙΚΕΣ ΜΗ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΕΣ ΒΛΑΒΕΣ ΡΙΝΟΣ ΠΑΡΑΡΡΙΝΙΩΝ - ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΠΡΟΣΠΕΛΑΣΕΙΣ

Κύρου Ιωάννης, Καλδιριμτζή Μαρία, Βλάχτσης Κωνσταντίνος, Βοσνακίδης Χρήστος, Νικολάου Άγγελος

ΩΡΛ Κλινική ΓΝΝΘ «Γ. Παπανικολάου» Θεσσαλονίκης


45

ΣΑΒΒΑΤΟ 12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013


08.00 - 19.30 ΕΓΓΡΑΦΕΣ

08.00 - 09.00 ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Προεδρείο: Η. Καραπάντζος, Ε. Καρακώστας

EA 49 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΑΛΟΗΘΩΝ ΟΓΚΩΝ ΤΗΣ ΠΑΡΩΤΙΔΑΣ ΜΕ ΕΠΙΠΟΛΗΣ ΠΑΡΩΤΙΔΕΚΤΟΜΗ. ΠΡΩΙΜΕΣ ΚΑΙ ΟΨΙΜΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ

Γεωργαντής Ηλίας, Γεραμάς Ιωάννης, Μαραγκουδάκης Παύλος, Δοκιανάκη Φλώρα, Χριστόπουλος Γιώργος, Ασημακόπουλος Δημήτρης

Β’ Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική, ΠΓΝ «Αττικόν» Διευθυντής: Καθηγητής Γιωτάκης Ιωάννης

EA 50 ΜΙΚΤΟΣ ΟΓΚΟΣ ΡΙΝΙΚΟΥ ΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΟΣ. ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΕΝΤΟΠΙΣΗ

Μουσαιλίδης Γ. 1, Πλίτσης Β. 1, Παπανδρέου Ν. 1, Καρασαββίδου Φ. 2, Χατζηιωάννου Ι. 1

1 ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας, 2 Εργαστήριο Διαγνωστικής Ιστοπαθολογίας Πανεπιστημιακού


ΕΑ16 ΑΚΟΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΕ ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΚΡΟΤΑΦΙΚΟΥ ΟΣΤΟΥ

Ιωάννα Καλαϊτσίδου, Γεώργιος Ψύλλας, Καλλιόπη Αργυρίου, Κωνσταντίνος Μάρκου, Μιλτιάδης Τσαλιγόπουλος

Α’ Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική - ΓΠΝΘ «ΑΧΕΠΑ» - Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

EA 52 ΟΓΚΟΙ ΠΑΡΩΤΙΔΩΝ - ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ

Καλδιριμτζή Μαρία, Βλάχτσης Κωνσταντίνος, Μπουρίκας Ζήσης, Φιλέντας Αθανάσιος, Μιχαλάκης Ηλίας Νικολάου Άγγελος

Ωρλ κλινική, Γ.Ν.Θ. Παπανικολαου

ΣΑΒΒΑΤΟ 12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013 /

46

ΕΑ 53 ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΩΝ ΟΡΙΩΝ ΕΚΤΟΜΗΣ ΠΡΩΙΜΩΝ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΛΑΡΥΓΓΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΙΚΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΜΕ LASER CO2

M. Δουλαπτσή, Α. Καρατζάνης, Ε. Παναγιωτάκη, Ε. Ξενάκη, Ι. Λυμπερίδης, Β. Πέττα, Γ. Βελεγράκης

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου

ΕΑ 54 ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΟΒΑΡΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΡΑΧΗΛΟΥ

Π. Ασημακοπούλου, Γ. Περογαμβράκης, Α. Λιοδάκης, Θ. Χειμώνα, Χ. Παπαδάκης

ΩΡΛ Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων 09.00 - 10.00 LECTURES Chairman: T. Terzis

Frontal surgery: From balloon sinuplasty to osteoplastic obliteration - E. Davies

Do we need aggressive surgery in Chronic Rhinosinusitis with Nasal Polyps? - C. Sarafoleanu

10.00 - 11.30 ROUND TABLE

Modern techniques in endoscopic sinus surgery

Chairman: J. Constantinidis Moderator: W. Hosemann

Endoscopic surgical approach to frontal disease - E. Davies

The modified lothrop (Draf III) procedure - T. Terzis

The four-hand technique in FESS - Iord. Konstantinidis

Endoscopic skull base approaches: Beyond the pituitary C. Georgalas

How to avoid complications in revision sinus surgery S. Kountakis



47

12.00 - 13.30 LECTURES Chairman: J. Giotakis

Maximal medical treatment for chronic rhinosinusitis with and without polyps - P. Van Cauwenberge

Training in facial skin tumor surgery - W. Heppt 13.30 - 14.30 ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΗ ΔΙΑΚΟΠΗ

14.30 - 16.30 ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ - ΕΚΛΟΓΕΣ

16.30 - 18.00 ROUND TABLE Education and further education with specific reference to ENT

allergy

Chairman: J. Contantinidis Moderator: P. Maragoudakis

Multidisciplinary approaches in allergic rhinitis - romanian experience - G. Muhlfay, D. Vicheva

The significance of the allergic map - M. Katotomichelakis 18.00 - 18.30 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΚΑΦΕ

18.30 - 20.00 LECTURES Chairman: V. Daniilidis

A landmark based approach to endoscopic sinus surgery S. Kountakis

Recent developments and innovation in endoscopic endonasal sinus surgery - W. Hosemann


48

Αίθουσα B’

08.00 - 20.30 ΕΓΓΡΑΦΕΣ

08.00 - 09.00 ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Προεδρείο: Κ. Μάρκου, Μ. Σιμάσκου

ΕΑ 55 Η ΕΝΔΟΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΠΕΛΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΕΥΜΕΓΕΘΩΝ ΟΓΚΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΑΦΑΡΥΓΓΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ. ΣΕΙΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ.

Μάρκου Κων/νος *, Κρομμύδας Αργύριος *, Μπλιόσκας Σαράντης *, Τσιρόπουλος Γαβριήλ *, Ψύλλας Γεώργιος *, Τσαλιγόπουλος Μιλτιάδης *


ΕΑ 56 ΟΓΚΟΙ ΠΑΡΑΦΑΡΥΓΓΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΔΙΑΦΟΡΟΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Τομπάζης Θεμιστοκλής, Αποστολίδης Λουκάς, Φιλέντας Αθανάσιος, Κύρου Ιωάννης, Μουσαλλάμ Σαλήμ, Βοσνακίδης Χρήστος, Βλάχτσης Κωνσταντίνος

Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Θ. Γ. Παπανικολάου

ΕΑ 57 ΚΑΛΟΗΘΕΙΣ ΣΤΕΝΩΣΕΙΣ ΤΡΑΧΕΙΑΣ: ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Γ. Γεωργίου 1, Ε. Μπαλής 2, Σ. Μποτσάκης 1, Α. Τουργέλη 1, Α. Θεοδώρου 1

1 Γ.Ν.Α «Ο Ευαγγελισμός» ΩΡΛ Κλινική 2 Πνευμονολογική Κλινική

KΑΤΕΥΘΥΝΤΙΡΙΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΑΙΡΝΙΔΙΑΣ ΒΑΡΗΚΟΪΑΣ

Α. Αθανασιάδης - Σισμάνης, Ι. Ξενέλλης, Δ. Κικίδης


49

09.00 - 10.00 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ Χειρουργική χρόνιας ωτίτιδας: Πότε και πως

Προεδρείο: Ι. Ξενέλλης Συντονιστής: Θ. Νικολόπουλος

Διάγνωση και διερεύνηση της χρόνιας ωτίτιδας - Θ. Μανδραλή

Κλειστή και ανοικτή μέθοδος - Τεχνικές και παρακολούθηση στο ιατρείο - Π. Βλασταράκος

Αττικοτομή - από μέσα προς τα έξω μαστοειδεκτομή Π. Γκερμπεσιώτης

10.00 - 11.30 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ Καρκίνος λάρυγγα

Προεδρείο: Ε. Φερεκύδης, Θ. Σιδηράς Συντονιστές: Λ. Μανωλόπουλος, Ι. Γιωτάκης

Νεότερα δεδομένα στην επιδημιολογία και τη μοριακή βιολογία του καρκίνου του λάρυγγα - Β. Παπανικολάου

Πρωτόκολλα διατήρησης του λάρυγγα και προβληματισμοί από την εφαρμογή τους - Ν. Μαστρονικολής

Laser ενδοσκοπική αφαίρεση του καρκίνου του λάρυγγα - Δ. Πανταζής

Pharyngocutaneous fistula after laryngectomy - D. Milisavljevic

Αποκατάσταση ομιλίας σε λαρυγγεκτομηθέντες - Τ. Κυροδήμος 11.30 - 12.00 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΚΑΦΕ 13.30 - 14.30 LECTURES Chairman: E. Ferekidis

Ossiculoplasty with bone cement - M. T. Kalcioglu

Use of cartilage in ear surgery - O. Celik

Novel technique of diagnostic ABR in auditory pathologies B. Serbetcioglu


50

16.30 - 18.00 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ ΩΡΛ ιατρείο πρωτοβάθμια περίθαλψη

Προεδρείο: Ε. Χελιδόνης Συντονιστές: Δ. Γκέλης, Ε. Γκόλας

Οργάνωση ΩΡΛ ιατρείου - Ε. Γκόλας

Διαγνωστικές τεχνικές στο ΩΡΛ ιατρείο Π. Παναγιωτουνάκος

Αντιμετώπιση αλλεργικών παθήσεων στο ΩΡΛ ιατρείο - Δ. Γκέλης

Δυνατότητες και όρια χειρουργικών επεμβάσεων στο ΩΡΛ ιατρείο - Η. Καραπάντζος

ΩΡΛ προβλήματα στην 3η ηλικία διαγνωστική προσέγγιση αντιμετώπιση - Ε. Χελιδόνης


51


08.00 - 19.30 ΕΓΓΡΑΦΕΣ

08.00 - 09.00 ΚΛΙΝΙΚΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ Χειρουργική ανατομική ρινός και παραρρινίων κόλπων

Συντονιστές: Π. Μαραγκουδάκης, Ν. Παπαδημητρίου

09.00 - 10.00 ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Προεδρείο: Η. Καρασμάνης, Ν. Παπαδημητρίου ΕΑ 58 ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΥΠΟΤΡΟΠΗ ΣΤΟΝ

ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΛΑΡΥΓΓΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΛΙΚΗ ΛΑΡΥΓΓΕΚΤΟΜΗ

Ντίνου Μαρία, Βλάχτσης Κων/νος, Μιχαλάκης Ηλίας, Κύρου Ιωάννης, Βλάχτσης Κων/νος, Μουσάλλαμ Σαλήμ, Νικολάου Αγγελος

ΩΡΛ κλινική, Γ.Ν. «Γ. Παπανικολάου», Θεσσαλονίκη

ΕΑ 59 ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΜΟΝΤΕΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΤΑΛΑΝΤΩΣΗΣ ΤΩΝ ΦΩΝΗΤΙΚΩΝ ΧΟΡΔΩΝ

Ι. Ψύλλα 1, Γ. Κουτσούρη 1, Θ. Μπίμπας 2, Δ. Κουτσούρης 1

1 Εργαστήρο Βιοϊατρικής Τεχνολογίας, Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

2 Α’ ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιπποκράτειο ΓΝΑ

ΕΑ 60 ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΜΑΝΣΗΣ ΚΑΙ ΟΔΗΓΙΕΣ ΑΣΦΑΛΟΥΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΥΚΑΜΠΤΟΥ ΛΑΡΥΓΓΟΣΚΟΠΙΟΥ - ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ

Τσάγκοβιτς Αικ., Μυλωνά Δ., Παπαγιάννη Ελ., Βέργου Π., Φιλίππου Ματ.

ΩΡΛ Κλινική, Γ.Ν. Παμμακάριστος, Αθήνα

ΕΑ 61 ΛΑΡΥΓΓΟΤΡΑΧΕΙΑΚΗ ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΜΟΣΧΕΥΜΑΤΟΣ ΠΛΕΥΡΙΚΟΥ ΧΟΝΔΡΟΥ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΥΠΟΓΛΩΤΤΙΔΙΚΗ ΣΤΕΝΩΣΗ. ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Σκούρας Αθανάσιος, Αμβροσίδου Τατιάνα, Γιαραμαζίδης Πασχάλης, Κόντζογλου Γεώργιος, Καρασμάνης Ηλίας



52

ΕΑ 62 ΔΥΣΧΕΡΕΙΑ ΣΙΤΙΣΗΣ ΣΕ ΝΕΟΓΝΟ ΜΕ ΠΙΘΑΝΗ ΛΑΡΥΓΓΟΜΑΛΑΚΙΑ. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΜΕ ΥΠΕΡΓΛΩΤΤΙΔΙΚΗ ΛΑΡΥΓΓΟΠΛΑΣΤΙΚΗ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ.

Σκούρας Αθανάσιος, Γρηγοριάδης Χάρης, Τζέλλας Σωτήριος, Αμβροσίδου Τατιάνα, Καρασμάνης Ηλίας, Κόντζογλου Γεώργιος


ΕΑ 63 ΑΚΟΥΣΙΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΠΑΡΑΘΥΡΟΕΙΔΩΝ ΑΔΕΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ ΟΛΙΚΗΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗΣ

Κορρές Γεώργιος, Γεωργαντής Ηλίας, Προίκας Κωνσταντίνος, Πανοπούλου Παρασκευή, Κόμης Άγις, Ασημακόπουλος Δημήτρης

Β’ Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική, ΠΓΝ «Αττικόν» Διευθυντής: Καθηγητής Γιωτάκης Ιωάννης 10.00 - 11.30 ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Προεδρείο: Α. Μπίμπας, Ι. Καρμπόνης

ΕΑ 64 ΕΠΙΤΥΧΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΥΠΟΓΛΩΤΤΙΔΙΚΟΥ ΑΙΜΑΓΓΕΙΩΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΠΡΟΠΡΑΝΟΛΟΛΗΣ

Θ. Παπαδόπουλος 1, Σ. Σταματάκη 1, Σ. Αναστασόπουλος 1, Ι. Ανδρομιδάς 1, Σ. Ποταμιάνος 1, Μ. Τσακανίκος 1


ΕΑ 65 AΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΥΠΟΤΡΟΠΙΑΖΟΝΤΑ ΚΟΚΚΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΛΑΡΥΓΓΑ: ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙΣΟΦΑΓΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ; ΜΙΑ ΜΕΛΕΤΗ ΜΕ ΔΙΑΡΙΝΙΚΗ ΟΙΣΟΦΑΓΟΣΚΟΠΗΣΗ


ΕΑ 66 ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΦΩΝΗΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΣΕ ΟΛΙΚΗ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ

Π. Ασημακοπούλου, Θ. Χειμώνα, Γ. Περογαμβράκης, Ε. Παπουτσάκη, Χ. Παπαδάκης


ΕΑ 67 ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΚΑΤΑΠΟΣΗΣ

Φ. Σεφερλής, Γ. Περογαμβράκης, Ζ. Μέμτσας, Ε. Πρώιμος, Χ. Παπαδάκης



53

ΕΑ 68 ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ ΤΟΥ STREP TEST ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΞΕΙΑΣ ΠΥΩΔΟΥΣ ΑΜΥΓΔΑΛΙΤΙΔΑΣ

Αργυρίου Κ., Μπλιόσκας Σ, Καλαϊτσίδου Ι., Λάκο Φ., Τριαρίδης Σ., Ψύλλας Γ., Μάρκου Κ.

Α’ Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική ΑΠΘ, Π.Γ.Ν.Θ ΑΧΕΠΑ

ΕΑ 69 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΦΑΡΥΓΓΟΔΕΡΜΑΤΙΚΩΝ ΣΥΡΙΓΓΙΩΝ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ SALIVARy TUBE ΜΕΤΑ ΟΛΙΚΗ ΛΑΡΥΓΓΕΚΤΟΜΗ

Σακελλαρίδης Α., Μπουλταδάκη Α., Βασιλειάδης Ι., Γεωργοπούλου Β., Μανώλης Ν., Γεωργόπουλος Σ.

ΩΡΛ Κλινική Α.Ο.Ν.Α. «Άγιος Σάββα»

ΕΑ 70 ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΔΥΣΦΩΝΙΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΣΕ ΜΗ ΟΡΓΑΝΙΚΑ Ή ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ

Π. Ασημακοπούλου, Γ. Περογαμβράκης, Α. Λιοδάκης, Θ. Χειμώνα, Χ. Παπαδάκης


ΕΑ 71 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΔΙΑΤΟΜΗ ΛΑΡΥΓΓΟΣ, ΦΑΡΥΓΓΟΣ, ΠΡΟΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΤΟΝΙΑΣ

Οικονόμου Αθ., Μαυροειδάκος Σ., Καλλίτσης Αθ., Μπάρτζης Β., Ζεϊνέλης Α., Κωσταρέλος Δ., Πανταζής Δ.

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική 1 Π.Γ.Ν. Ελευσίνας «Θριάσιο»

ΕΑ 72 ΟΛΙΚΗ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ: ΔΙΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΘΟΛΟΓΟΑ-ΝΑΤΟΜΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ, ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ - ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ: Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΩΡΛ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΓΝΑ «Η ΕΛΠΙΣ»

Γ. Ξ. Παπαχαραλάμπους, Γ. Π. Κότσης, Γ. Π. Καραγεώργος, Ε. Λ. Μάντζαρη, Π. Α. Τσολαρίδης, Δ. Ι. Νταβίλης



54

Αίθουσα Δ’

08.00 - 19.30 ΕΓΓΡΑΦΕΣ

08.00 - 09.00 ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Προεδρείο: Ε. Μοσχοβάκης, Ν. Καρβέλης ΕΑ 73 Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΚΡΗΜΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΩΝ ΔΕΡΜΑΤΙΚΩΝ ΕΛΛΕΙΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ

Παπανδρέου Ν., Έξαρχος Σ., Πλίτσης Β., Μουσαιλίδης Γ., Σακελλαρίου Α., Χατζηιωάννου Ι.

ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας ΕΑ 74 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΜΦΟΤΕΡΟΠΛΕΥΡΗΣ

ΠΑΡΑΛΥΣΗΣ ΛΑΡΥΓΓΑ ΕΞΩΤΡΑΧΗΛΙΚΗΣ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ

Γιάννης Επιτρόπου, Απόστολος Μπάκαβος, Αικατερίνη Σούρλα, Γεώργιος Τερζάκης, Σταματίνα Βλάχου


ΕΑ 75 ΛΟΒΕΚΤΟΜΕΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΑΣΘΕΝΩΝ

Γιάννης Επιτρόπου, Αντώνιος Ζιμπής, Ζωή Αντωνοπούλου, Βασίλειος Μπάκας, Στυλιανός Τριάντος, Δημήτριος Λεφαντζής

Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Κοργιαλένειο - Μπενάκειο [Ε.Ε.Σ]

ΕΑ 76 ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΕΝΟΥ ΩΤΟΣ. ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ.

Μαγγανάρης Αργύρης, Τζέλλας Σωτήρης, Καρασμάνης Ηλίας

Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Θ. «Ιπποκράτειο» ΕΑ 77 Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΚΡΗΜΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΩΝ ΔΕΡΜΑΤΙΚΩΝ ΕΛΛΕΙΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ

Παπανδρέου Ν., Έξαρχος Σ., Πλίτσης Β., Μουσαιλίδης Γ., Σακελλαρίου Α., Χατζηιωάννου Ι.



55

ΕΑ 78 SyMMETRICAL LIPOMATOSIS OF THE TONGUE: A RARE CASE OF MACROGLOSSIA. DIAGNOSIS, SURGICAL TREATMENT AND LITERATURE REVIEW.

Ioannis Vasileiadis 1,2, Georgios Mastorakis 3, Aristotelis Petousis 1, Panagiotis Ieromonachou 4, Ioannis Logothetis 3

1 Department of Otolaryngology - Head and Neck Surgery, Venizeleio - Pananeio General Hospital, Heraklion, Greece

2 Department of Otolaryngology - Head and Neck Surgery, Royal London hospital, Barts and the London, London, United Kingdom

3 Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Venizeleio - Pananeio General Hospital, Heraklion, Greece

4 Department of Pathology, Venizeleio-Pananeio General Hospital, Heraklion, Greece

09.00 - 10.00 ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Προεδρείο: Γ. Ψύλλας, Α. Ελευθεριάδου

ΕΑ 79 ΣΤΟΜΑΤΟΡΡΙΝΙΚΑ ΣΥΡΙΓΓΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΥΠΕΡΩΙΟΣΧΙΣΤΙΩΝ

Τάκη Kατ., Κουδουμνάκης Ε., Μαριόλης Λ., Λιάος Χ., Οικονομίδης Ι.

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, Γ.Ν. Παίδων Αθηνών «Η Αγία Σοφία»

ΕΑ 80 ΕΥΜΕΓΕΘΗ ΛΙΠΩΜΑΤΑ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΚΑΙ ΑΥΧΕΝΟΣ Ν. Σκαλίδη, Θ. Δεληστάθη, Ι. Κοκoλάκης, Ν. Ζώταλης,

Ν. Μαρουδιάς

ΩΡΛ τμήμα, Μονάδα Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής Γ.Ν. Κωνσταντοπούλειο Ν. Ιωνίας Ω.Ρ.Λ. Κλινική Κωνσταντοπούλειου Γ.Ν. Ν. Ιωνίας

ΕΑ 81 ΔΕΡΜΑΤΙΚΕΣ ΒΛΑΒΕΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΡΑΧΗΛΟΥ. 5ΕΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΉΣ ΜΑΣ.

Γοναλάκη Κ., Βέρρου - Κατσαρού Ι., Κόρδα Α., Κατσαίτης Π.*, Γκλέτσου Ε.

ΩΡΛ κλινική Γ.Ν. Λάρισας Δερματολογική κλινική Γ.Ν. Λάρισας*


56

ΕΑ 82 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΔΕΡΜΑΤΙΚΩΝ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΩΝ ΠΤΕΡΥΓΙΟΥ ΩΤΟΣ

Μ. Ποθητός, Γ. Φύρμπας, Α. Σάνης, Ε. Γιαννούλης

Ω.Ρ.Λ Τμήμα Γενικού Νοσοκομείου Κατερίνης Διευθυντής: Γιαννούλης Ευθύμιος

ΕΑ 83 ΑΣΒΕΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΕΠΙΘΗΛΙΩΜΑ ΤΟΥ MALHERBE ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Βαζαίου E., Σπυρούλια Δ., Αθανασόπουλος Ι., Λεωτσάκος Π., Παρπούνας Κ.

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική του Γ.Ν. Παίδων Αθηνών «H Αγία Σοφία»

ΕΑ 84 ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΡΙΝΙΚΗΣ ΠΟΛΥΠΟΔΙΑΣΗΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΚΥΣΤΙΚΗ ΙΝΩΣΗ - ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΚΑΙ ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ

Βάνα Παλιόμπεη 2, Πασχάλης Γιαραμαζίδης 2, Ελπίδα Χατζηαγόρου 1, Αστέριος Καμπούρας 1, Αθανάσιος Σκούρας 2, Ιωάννης Τσανάκας 1

1 Μονάδα Κυστικής Ίνωσης, 3η Παιδιατρική Κλινική, Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

2 Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, Ιπποκράτειο Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης

10.00 - 11.30 ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Προεδρείο: Α. Πάγκαλος, Σ. Γουγούσης

ΕΑ 85 ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΩ ΡΙΝΙΚΩΝ ΚΟΓΧΩΝ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ LASER CO2, ΡΑΔΙΟΣΥΧΝΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΚΑΥΤΗΡΙΑΣΗΣ

Πέττα Β. 1, Προκοπάκης Ε. 1, Κουδουναράκης Ε. 1, Παναγιωτάκη Ε. 1, Χατζάκης Ν. 1, Καπράνα Α. 1, Βελεγράκης Γ.Α. 1


ΕΑ 86 ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΡΙΝΙΤΙΔΑ, ΜΙΑ ΝΟΣΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΠΟΧΗΣ: ΝΕΟΤΕΡΑ ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ

Μιχάλης Κατωτομιχελάκης 1, Όλγα Τσιρογιάννη 1, Θεανώ Παπάζη 1, Ελένη Ερκοτίδου 1, Δημήτριος Γαλόπουλος 1, Μαρία Ρήγα 1, Βασίλειος Δανιηλίδης 1

1 Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης


57

ΕΑ 87 ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ DRAF II

Χριστόπουλος Γεώργιος, Γεωργαντής Ηλίας, Παπαδημητρίου Νικόλαος, Κορρές Γεώργιος - Φαίδων, Πανοπούλου Παρασκευή, Νικολόπουλος Θωμάς

Β’ Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική, Νοσοκομείο «Αττικόν», Διευθυντής: Καθηγητής Γιωτάκης Ιωάννης

ΕΑ 88 ΜΕΛΕΤΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΡΙΝΙΤΙΔΑ ΣΕ ΕΙΔΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ

Μαργαρίτης Ελευθέριος 1, Τσιάμη Χαρά 1, Καθαράκη Μαρία 2, Χρυσοβέργης Αριστείδης 1, Δημητρίου Αναστασία 1, Ιερωνυμάκης Μάνος 1, Κυροδήμος Ευθύμιος 1, Παπανικολάου Βασίλειος 1

1 Α ΩΡΛ κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιπποκράτειο Νοσοκομείο 2 Τμήμα Οικονομικών Επιστημών, ΕΚΠΑ

ΕΑ 89 ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΡΙΝΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΡΡΙΝΙΩΝ (F.E.S.S.): ΔΙΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΑΜΑΤΑ

Γ. Π. Κότσης, Γ. Ξ. Παπαχαραλάμπους, Π. Α. Τσολαρίδης, Ε. Λ. Μάντζαρη, Γ. Π. Καραγεώργος, Δ. Ι. Νταβίλης


ΕΑ 90 ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΜΕΘ ΜΕ ΕΜΠΥΡΕΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ ΡΙΝΟΚΟΛΠΙΤΙΔΑΣ

Μελπομένη Φέττα, Αθανασία Τουργέλη, Σωτήριος Μποτσάκης, Γεώργιος Γεωργίου, Νεκτάριος Μαργαρίτης, Αλφρέδος Θεοδώρου

ΩΡΛ κλινική Γ.Ν. «Ο Ευαγγελισμός», Αθήνα


58

ΕΑ 91 ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΡΙΝΙΚΗΣ ΠΟΛΥΠΟΔΙΑΣΗΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΚΥΣΤΙΚΗ ΙΝΩΣΗ - ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΚΑΙ ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ

Βάνα Παλιόμπεη 2, Πασχάλης Γιαραμαζίδης 2, Ελπίδα Χατζηαγόρου 1, Αστέριος Καμπούρας 1, Αθανάσιος Σκούρας 2, Ιωάννης Τσανάκας 1

1 Μονάδα Κυστικής Ίνωσης, 3η Παιδιατρική Κλινική, Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

2 Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, Ιπποκράτειο Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης

ΕΑ 92 BALOON SINOPLASTy. Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΣ ΑΠΟ 14 ΑΣΘΕΝΕΙΣ

Ι. Ευαγγέλου, Γ. Τσιούμα, Γ. Επιτρόπου, Δ. Τερζάκης, Σ. Βλάχου, Σ. Τριάντος



59


18.00 - 18.30 Προεδρείο: Α. Θεοδώρου, Λ. Ασημακοπούλου

ΑΑ 46 ΌΓΚΟΣ ΚΑΡΩΤΙΔΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΙΟΥ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ

Ι. Ευαγγέλου, Ζ. Αντωνοπούλου, Α. Μπάκαβος, Δ. Λεφαντζής


ΑΑ 47 ΘΥΛΑΚΙΩΔΕΣ ΣΑΡΚΩΜΑ ΕΚ ΔΕΝΔΡΙΤΙΚΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΣΤΗΝ ΑΜΥΓΔΑΛΗ

Σακελλαρίδης Α., Μπουλταδάκη Α., Γεωργοπούλου Β., Μανώλης Ν., Γεωργόπουλος Σ.

ΩΡΛ Κλινική Α.Ο.Ν.Α «Άγιος Σάββας»

ΑΑ 48 ΜΕΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΕΚ ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΤΟΥ MERKEL ΣΤΗΝ ΑΜΥΓΔΑΛΗ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Μπουλταδάκη Α., Βασιλειάδης Ι., Γεωργόπουλος Γ., Σακελλαρίδης Α., Γεωργόπουλος Σ.

ΩΡΛ ΤΜΗΜΑ ΑΟΝΑ «Άγιος Σάββας»

ΑΑ 49 ΝΕΚΡΩΤΙΚΗ ΠΕΡΙΤΟΝΙΤΙΔΑ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΜΕ ΘΡΟΜΒΩΣΗ ΕΣΩ ΣΦΑΓΙΤΙΔΑΣ ΦΛΕΒΑΣ

Μπάρτζης Β. 1, Καλλίτσης Αθ. 1, Οικονόμου Αθ. 1, Μαυροειδάκος Σ. 1, Κωσταρέλος Δ. 1, Κυριαζής Γ. 1, Συμπάρδη Στυλιανή 2, Πανταζής Δ. 1

1 Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική 2 Α’ Παθολογική Κλινική Π.Γ.Ν. Ελευσίνας «Θριάσιο»

ΑΑ 50 ΣΥΝΔΡΟΜΟ MELKERSSON - ROSENTHAL

Μαυροειδάκος Σ. 1, Οικονόμου Αθ. 1, Καλλίτσης Αθ. 1, Ζεϊνέλης Α. 1, Κυριαζής Γ. 1, Μπάρτζης Β. 1, Λιάπη Γεωργία 2, Πανταζής Δ. 1

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική1και Παθολογοανατομικό Τμήμα Π.Γ.Ν. Ελευσίνας «Θριάσιο»


60

ΑΑ 51 ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΕΙΣ ΕΝΔΟΑΥΛΙΚΟΙ ΤΡΑΧΕΙΑΚΟΙ ΟΓΚΟΙ. ΑΝΑΦΟΡΑ ΔΥΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ.

Μπλιόσκας Σαράντης*, Κρομμύδας Αργύριος*, Τσιρόπουλος Γαβριήλ*, Ραχωβίτσας Δημήτριος*, Τριαρίδης Στέφανος*, Μάρκου Κων/νος*


ΑΑ 52 ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΚΗΛΗ ΤΟΥ ΚΡΟΤΑΦΙΚΟΥ ΟΣΤΟΥ ΜΕΤΑ ΜΑΣΤΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ. ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ.

Μάρκου Κων/νος*, Μπλιόσκας Σαράντης*, Πολυζωίδης Σταύρος**, Ψύλλας Γεώργιος*, Μάγρας Ιωάννης**, Τσαλιγόπουλος Μιλτιάδης*

* Ά Πανεπιστημιακή Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, ΠΓΝΘ «ΑΧΕ-ΠΑ», Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

** Ά Πανεπιστημιακή Νευροχειρουργική Κλινική, ΠΓΝΘ «ΑΧΕΠΑ», Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

ΑΑ 53 ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΕΔΑΦΟΥΣ ΟΦΘΑΛΜΙΚΟΥ ΚΟΓΧΟΥ ΜΕ ΠΡΟΒΟΛΗ ΣΤΟ ΙΓΜΟΡΕΙΟ ΑΝΤΡΟ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Τερζάκης Δ., Τσιούμα Γ., Ζιμπής Α., Παναγοπούλου Γ., Τριάντος Σ.


ΑΑ 54 ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΑΝΩ ΒΛΕΦΑΡΟΥ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΑΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ ΜΕΤΩΠΙΑΙΑ ΚΟΛΠΙΤΙΔΑ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ.

Αντωνοπούλου Ζ., Τερζάκης Δ., Παναγοπούλου Γ., Χατζηευαγγελινού Π., Τριάντος Σ.


ΑΑ 55 ΡΙΝΟΡΡΟΙΑ ΕΝΥ ΚΑΙ ΡΙΝΟΓΕΝΕΙΣ ΜΗΝΙΓΓΙΤΙΔΕΣ ΕΠΙ ΕΔΑΦΟΥΣ ΟΣΤΙΚΟΥ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΟΠΙΣΘΙΟΥ ΤΟΙΧΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΙΑΙΟΥ ΚΟΛΠΟΥ

ΧατζΊκας Γ. 2, Καραπάντζου X. 1, Μπούρας Ν. 2, Χρυσάφης Π., Μάλτας Β. 2, Σπάργια Σ. 2, Καραπάντζος Η. 2

1 ΩΡΛ κλινική Πανεπιστημίου Goettingen Δ. Γερμανίας 2 Γενική κλινική Άγιος Λουκάς Πανόραμα Θεσσαλονίκη


61

ΑΑ 56 ΠΛΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΑΡΑΜΕΝΟΝΤΟΣ ΤΡΑΧΕΙΟΣΤΟΜΑΤΟΣ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Φυτανίδης Ιάκωβος 1, Καρονίδης Αθανάσιος 2, Γιοπάνου Μαρία 1, Χαϊδάς Κωνσταντίνος 1, Ζαχαριουδάκη Ευαγγελία 1, Παπουλιάκος Σωτήριος 1

1 ΩΡΛ Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Γεώργιος Γεννηματάς» Διευθυντής: Ζήσης Πάππας

2 Κλινική Πλαστικής Χειρουργικής, Μονάδα Εγκαυμάτων, Μικροχειρουργικής και Άκρας Χείρας, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Γεώργιος Γεννηματάς»

ΑΑ 57 Η ΤΕΤΡΑΕΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΩΡΛ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ Γ.Ν. ΗΜΑΘΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΡΙΝΟΣ /ΠΑΡΑΡΡΙΝΙΩΝ (FESS)

Μπεσλή Ιωάννα 1, Παλάσκας Δημήτριος 1, Μανδραλή Θωμαϊς 1, Καταφυγιώτου Μάρθα 1, Χρυσοχοϊδης Νικόλαος 1, Γκούβης Παναγιώτης 2, Βουλτσινός Βασίλειος 2, Τσιάμης Χρήστος 2, Γεωργιτζίκη Καλλιόπη 2, Στάχταρη Χρυσούλα 3, Κοτσάνη Αθηνά 1, Κυρμιζάκης Ε. Διονύσιος 1

1 ΩΡΛ Τμήμα Γ.Ν. Ημαθίας 2 Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν. Ημαθίας 3 Αναισθησιολογικό Τμήμα Γ.Ν. Ημαθίας

ΑΑ 58 ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΡΚΙΝΙΚΩΝ ΒΛΑΒΩΝ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΛΛΑΣ

Ι. Σφακιανάκη, Αικ. Ρίζου, Κ. Βαλσαμίδης, Π. Χατζηευγενίδου, Σ. Γουγούσης, Δ. Γενναδίου

Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν. Γιαννιτσών

ΑΑ 59 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ: ΑΜΦΟΤΕΡΟΠΛΕΥΡΟΙ ΡΙΝΙΚΟΙ ΠΟΛΥΠΟΔΕΣ ΣΕ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ

Χατζηευγενίδου Π., Ρίζου Αικ., Γουγούσης Σ., Σφακιανάκη Ι., Γενναδίου Δ.

ΩΡΛ Κλινική Γεν. Νομ. Νοσοκομείου Γιαννιτσών


62

ΑΑ 60 ΑΔΕΝΟΚΥΣΤΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΡΙΝΙΚΟΥ ΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΟΣ

Καλλίτσης Αθ., Οικονόμου Αθ., Μαυροειδάκος Σ., Μπάρτζης Β. Ζεϊνέλης Α., Κυριαζής Γ., Κωσταρέλος Δ., Πανταζής Δ.

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική1 Π.Γ.Ν. Ελευσίνας «Θριάσιο»

ΑΑ 61 ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ ΠΤΕΡΥΓΙΟΥ ΩΤΟΣ ΑΠΟ ΖΩΑ

Καραπάντζου X. 1, Μπούρας Ν. 2, ΧατζΊκας Γ. 2, Μάλτας Β. 2, Βάσος Α. 2, Γκιόκης Γ. 2, Καραπάντζος Η. 2

1 ΩΡΛ κλινική Πανεπιστημίου Goettingen Δ. Γερμανίας 2 Γενική κλινική Άγιος Λουκάς Πανόραμα Θεσσαλονίκη

ΑΑ 62 ΛΑΒΥΡΙΝΘΙΤΙΔΑ ΩΣ ΠΡΩΙΜΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΟΞΕΙΑΣ ΜΕΣΗΣ ΩΤΙΤΙΔΑΣ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ.

Τσιουβάκα Σ., Μουσαιλίδης Γ., Παπανδρέου Ν., Σαρατζιώτης Α., Αλαγιάννη Α.

ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας

ΑΑ 63 ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΠΑΝΙΟΥ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΟΓΚΟΥ WΑRTHIN ΣΤΟΝ ΥΠΟΓΝΑΘΙΟ ΣΙΕΛΟΓΟΝΟ ΑΔΕΝΑ.


Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Ειδικού Αντικαρκινικού Νοσοκομείου Πειραιά, Ε.Α.Ν.Π. «ΜΕΤΑΞΑ»

ΑΑ 64 ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΟΝΤΟΣΤΟΙΧΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΡΥΓΓΑ ΑΝΟΪΚΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΥΠΟ ΤΟΠΙΚΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΕΥΚΑΜΠΤΟΥ ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΟΥ

Πέττα Β. 1, Προκοπάκης Ε. 1, Ιωαννίδης Δ. 1, Κουδουναράκης Ε. 1, Παναγιωτάκη Ε. 1, Φουντάκης Ε. 1, Βελεγράκης Γ.A. 1

1 Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, ΩΡΛ κλινική

ΑΑ 65 ΕΝΔΟΘΥΜΙΚΟ ΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΚΟ ΑΔΕΝΩΜΑ ΩΣ ΑΙΤΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΠΡΩΤΟΠΑΘΟΥΣ ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΥ



63

ΑΑ 66 ΑΝΑΣΤΡΟΦΑ ΘΗΛΩΜΑΤΑ - ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Νεκτάριος Μαργαρίτης, Σωτήριος Μποτσάκης, Ηρώ Κοκκέβη, Γεώργιος Γεωργίου, Α. Θεοδώρου

ΩΡΛ κλινική Νοσοκομείου «Ο Ευαγγελισμός» Δ/ντης Α. Θεοδώρου

ΑΑ 67 ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΒΑΡΗΚΟΙΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΝΕΥΡΙΝΩΜΑΤΩΣΗ ΤΥΠΟΥ ΙΙ

Νεκτάριος Μαργαρίτης, Καλλιόπη Χαψή, Μελπομένη Φέττα, Αθανασία Τουργέλη, Α.Θεοδώρου

ΩΡΛ κλινική Νοσοκομείου «Ο Ευαγγελισμός» Δ/ντης Α. Θεοδώρου

ΑΑ 68 ΕΠΑΠΕΙΛΟΥΜΕΝΟΣ ΑΕΡΑΓΩΓΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΜΑΤΟ ΑΙΜΑΤΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΥΠΟΦΑΡΥΓΓΑ - ΛΑΡΥΓΓΑ

Σωτηρούδη Ν. Σωτηρία 1, Κοντογεώργη Χ. Καλλιόπη 2, Κούτης Β. Ευάγγελος 3, Λυγάτσικας Γ. Χρήστος 4

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Γενικου Νοσοκομείου Τρικάλων 5η Υ.Πε Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας

ΑΑ 69 ΥΠΟΓΛΩΣΣΙΑ ΑΝΟΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΡΙΝΙΤΙΔΑ. ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Α. Υακίνθου, Ι. Μέγας

ΑΑ 70 Ο ΓΛΩΣΣΙΚΟΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΗΣ ΩΣ ΤΥΧΑΙΟ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΟ ΕΥΡΗΜΑ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Σωτηρούδη Ν. Σωτηρία 1, Κούτης Β. Ευάγγελος 2, Κοντογεώργη Καλλιόπη 3, Λυγάτσικας Χρήστος 4

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Γενικου Νοσοκομείου Τρικάλων

ΑΑ 71 ΟΞΕΙΑ ΕΠΙΓΛΩΤΤΙΤΙΔΑ ΣΤΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ - ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ

Παπαγιάννη Ελ., Βέργου Π., Τσάγκοβιτς Αικ., Μυλωνά Δ., Tριβένης Χρ.

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, Ν.Θ.Π. «Η Παμμακάριστος»


64

ΑΑ 72 ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΣΕ ΕΔΑΦΟΣ ΠΑΡΑΡΡΙΝΟΚΟΛΠΙΤΙΔΑΣ

Αθανασία Τουργέλη, Φέττα Μελπομένη, Μποτσάκης Σωτήριος, Κοκκέβη Ηρώ, Θεοδώρου Αλφρέδος

ΩΡΛ Κλινική Γ.Ν Ευαγγελισμός

ΑΑ 73 ΒΛΕΝΝΟΕΠΙΔΕΡΜΟΕΙΔΕΣ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΥΠΕΡΩΑΣ ΣΕ ΕΝΗΛΙΚΑ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ.

Κοκκέβη Ηρώ 1, Τουργέλη Αθανασία 1,Φέττα Μελπομένη 1, Χρόνη Ματθίλδη 1, Παπαδογεωργάκης Νικόλαος 2

1 ΩΡΛ Κλινική Γ.Ν ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ 2 Πανεπιστημιακή Κλινική Στοματικής και Γναθοπροσωπικής

Χειρουργικής,Οδοντιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών, Νοσοκομείο Ευαγγελισμός

ΑΑ 74 ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΗ ΠΑΡΕΣΗ ΤΗΣ ΜΑΛΘΑΚΗΣ ΥΠΕΡΩΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΟ ΑΣΘΕΝΗ. ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΦΑΡΥΓΓΟΫΠΕΡΩΙΑΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ

Βασιλείου Α., Κονανδρέας Ι., Κουρέλης Κ., Μουρτζούχος Κ., Πάπιτση Ι., Τσιάκου Μ., Ασημακόπουλος Α.

ΩΡΛ Κλινική, Καραμανδάνειο Νοσοκομείο Παίδων, Πάτρα

ΑΑ 75 ΧΟΝΔΡΟΣΑΡΚΩΜΑ: ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Π. Βρεττάκος, Ε. ζάγορα, Γ. Καραχρήστου, Χ. Μπούτρης, Ε. Σταυριανού, Ε. Μοσχοβάκης

Ω.Ρ.Λ. κλινική, Γ.Ν. Νικαίας «Ο Άγιος Παντελεήμων»

ΑΑ 76 ΕΥΜΕΓΕΘΕΣ ΠΛΕΙΟΜΟΡΦΟ ΑΔΕΝΩΜΑ - ΜΙΚΤΟΣ ΟΓΚΟΣ ΠΑΡΑΦΑΡΥΓΓΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ: ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Π. Βρεττάκος, Κ. Παναγιωτίδης, Ε. Ζάγορα, Γ. Γληγόρης, Εμμ. Κουντούρης, Ε. Σταυριανού, Ε. Μοσχοβάκης

Ω.Ρ.Λ. κλινική, Γ.Ν. Νικαίας «Ο Άγιος Παντελεήμων»

ΑΑ 77 ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΡΙΝΙΚΩΝ ΠΟΛΥΠΟΔΩΝ: ΕΜΠΕΙΡΙΑ TΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΜΑΣ

Γ. Κλούτσος, Κ. Πλούκος, Ν. Τριγώνης, Π. Κουστένης, Π. Γκανελής, Α. Καμπέρος

ΩΡΛ Κλινική Τζανείου Νοσοκομείου Πειραιώς


65

ΑΑ 78 Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΘΗΣΕΩΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΗΘΟΥΣ ΠΑΡΟΞΥΣΜΙΚΟΥ ΙΛΙΓΓΟΥ ΘΕΣΕΩΣ

Δημήτρης Μπαλατσούρας, Στέργιος Μπαρίκας, Ιωάννα Βλάχου, Κωνσταντίνος Πλούκος, Παναγιώτης Κουστένης, Αντώνης Καμπέρος

ΩΡΛ Κλινική Τζανείου Νοσοκομείου Πειραιά, Πειραιάς

ΑΑ 79 ΟΞΕΙΑ ΑΠΟΦΡΑΞΗ ΑΕΡΑΓΩΓΟΥ ΛΟΓΩ ΕΠΙΓΛΩΤΤΙΤΙΔΑΣ ΣΤΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ

Ε. Κατάνου - Η. Κοκκέβη - Μ. Χρόνη - Α.Θεοδώρου

ΩΡΛ Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Ο Ευαγγελισμός»

ΑΑ 80 POTT’S PUFFy TUMOR ΩΣ ΕΠΙΠΛΟΚΗ ΜΕΤΩΠΙΑΙΑΣ ΚΟΛΠΙΤΙΔΑΣ: ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Στεργίου Θεοδώρα, Σταθάς Θεόδωρος, Τσινιάς Γεώργιος, Γουλιούμης Αναστάσιος, Ναξάκης Στέφανος, Γκούμας Πάνος

ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών

ΑΑ 81 ΚΑΛΟΗΘΗΣ ΠΑΡΟΞΥΣΜΙΚΟΣ ΙΛΙΓΓΟΣ ΘΕΣΕΩΣ: ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

Μπαταγκιώνης Δ., Καραμήντζας Γ., Τσιτηρίδης Ι., Μπατζακάκης Δ., Γκλέτσου Ε.

Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν. Λάρισας

ΑΑ 82 ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΑ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΑ ΠΑΡΩΤΙΔΙΚΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΔΕΡΜΑΤΟΣ ΤΡΑΧΗΛΟΥ. ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ.

Φιλέντας Αθανάσιος, Καλδιριμτζή Μαρία, Μιχαλάκης Ηλίας, Τομπάζης Θεμιστοκλής, Βλάχτσης Κωνσταντίνος, Νικολάου Άγγελος

ΩΡΛ Κλινική Γ.Ν.Θ. «Γ. Παπανικολάου»

ΑΑ 83 ΑΝΤΙΜΙΚΡΟΒΙΑΚΗ ΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΟΞΕΙΑ ΠΑΡΑΡΡΙΝΟΚΟΛΠΙΤΙΔΑ: ΚΛΑΡΙΘΡΟΜΥΚΙΝΗ VS ΑΜΟΞΙΚΙΛΛΙΝΗ/ΚΛΑΒΟΥΛΑΝΙΚΟ.

Μυλωνά Δ., Τσάγκοβιτς Αικ., Παπαγιάννη Ε., Βέργου Π., Φιλίππου Μ.

ΩΡΛ Κλινική Γ.Ν. «Παμμακάριστος»


66

ΑΑ 84 ΤΟΠΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΘΥΛΑΚΙΩΔΟΥΣ ΦΑΡΥΓΓΙΤΙΔΑΣ ΜΕ ΦΟΥΣΑΦΟΥΝΓΙΝΗ

Μυλωνά Δ., Τσάγκοβιτς Αικ., Παπαγιάννη Ε., Βέργου Π., Φιλίππου Μ.

ΩΡΛ Κλινική Γ.Ν. «Παμμακάριστος», Αθήνα

ΑΑ 85 ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΤΙΣ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΏΠΙΣΗ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΜΑΣ

Π. Γκανελής, Ν. Τριγώνης, Α. Τζανοπούλου, Κ. Πλούκος, Α. Μουστάκας, Α. Καμπερος

ΩΡΛ Κλινική Τζανείου Νοσοκομείου Πειραιά

ΑΑ 86 ΠΕΡΙΑΜΥΓΔΑΛΙΚΟ ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΜΥΓΔΑΛΕΚΤΟΜΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ - ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

Στ. Παναγιωτίδου, Θ. Αποστολίδης, Γ. Γάτσιος, Χ. Χρυσοχοϊδου, Θ. Μπαλαμπανίδης

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Γ.Ν. Κιλκίς

ΑΑ 87 ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ, ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ, ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΣΕ ΠΛΑΣΤΙΚΗ ΡΙΝΙΚΟΥ ΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟΠΙΚΗ ΝΑΡΚΩΣΗ

Δριμάλας Νίκος, Αγγέλου Βαλέρια, Τουργέλη Αθανασία, Κατάνου ‘Ελλη, Θεοδώρου Αλφρέδος

Γενικό νοσοκομείο Αθηνών «Ευαγγελισμός», Αθήνα

ΑΑ 88 Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΛΑΡΥΓΓΟΣΚΟΠΙΚΗΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΕΡΑΓΩΓΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΘΥΡΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ

Αγγέλου Βαλέρια, Δριμάλας Νίκος, Κατάνου Ελλη, Χαψή Καλλιόπη, Θεοδώρου Αλφρέδος

Γενικό νοσοκομείο Αθηνών «Ευαγγελισμός», Αθήνα

ΑΑ 89 Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗΣ ΤΗΣ ΤΡΑΧΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΤΡΗΣΙΑΣ ΟΙΣΟΦΑΓΟΥ ΚΑΙ ΤΡΑΧΕΙΟΟΙΣΟΦΑΓΙΚΩΝ ΣΥΡΙΓΓΙΩΝ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ

Σ. Αναστασόπουλος 1, Σ. Σταματάκη 1, Α. Ραδιώτης 1, Σ. Ποταμιάνος 1, Γ. Νικολαϊδου 2, Μ. Τσακανίκος 1

1 ΩΡΛ Τμήμα, ΓΝΠΑ «Παν. & Αγλαΐας Κυριακού», Αθήνα 2 Αναισθησιολογικό Τμήμα, ΓΝΠΑ «Παν. & Αγλαΐας Κυριακού»,

Αθήνα


67

ΑΑ 90 ΛΑΡΥΓΓΟΤΡΑΧΕΙΟΟΙΣΟΦΑΓΙΚΗ ΣΧΙΣΤΙΑ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Σ. Αναστασόπουλος 1, Σ. Σταματάκη 1, Γ. Κότζογλου 2, Α. Βασιλείου 1, Μ. Τσακανίκος 1

1 ΩΡΛ Τμήμα, ΓΝΠΑ «Παν. & Αγλαΐας Κυριακού», Αθήνα 2 ΩΡΛ Τμήμα, «Ιπποκράτειο» Γ.Ν. Θεσσαλονικης


68

ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013


08.00 - 12.30 ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΩΝ

08.00 - 09.00 ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Προεδρείο: Δ. Κυρμιζάκης, Μ. Κατωτομιχελάκης

ΕΑ 94 ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΠΑΡΑΡΡΙΝΙΩΝ ΚΟΛΠΩΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Μ. Δουλαπτσή, Ε. Προκοπάκης, Δ. Κλωνάρης, Δ. Ιωαννίδης, Ε. Κουδουναράκης, Ε. Ξενάκη, Γ. Βελεγράκης

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου

ΕΑ 95 ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΜΟΥΚΟΡΜΥΚΩΣΗΣ ΠΑΡΑΡΡΙΝΙΩΝ ΚΟΛΠΩΝ

Χριστόπουλος Γεώργιος, Κόμης Άγις, Παπαδημητρίου Νικόλαος, Πλιούτας Ιωάννης, Δοκιανάκη Φλώρα, Δελίδης Αλέξανδρος

Β’ Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική, Νοσοκομείο «Αττικόν», Διευθυντής: Καθηγητής Γιωτάκης Ιωάννης

ΕΑ 97 ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΗ ΣΦΗΝΟΕΙΔΙΤΙΔΑ - ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ


ΕΑ 99 ΩΤΟΓΕΝΗΣ ΘΡΟΜΒΩΣΗ ΣΙΓΜΟΕΙΔΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥ

Otogenic Lateral Sinus Thrombosis (OLST)

Γιάννης Επιτρόπου, Δημήτριος Κίτσης, Απόστολος Μπάκαβος, Δημήτριος Λεφαντζής

Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Κοργιαλένειο - Μπενάκειο [Ε.Ε.Σ]

ΚυΡΙΑΚή 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013 /

69

09.00 - 10.30 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ Κοχλιακά Εμφυτεύματα: αρχές και πρακτική

για το γενικό Ωτορινολαρυγγολόγο

Προεδρείο: Θ. Ηλιάδης, Σ. Μεταξάς Συντονιστές: Ι. Ξενέλης, Θ. Νικολόπουλος

Πλαστικότητα του εγκεφάλου: Οι συνέπειες της βαρηκοΐας στο κεντρικό ακουστικό σύστημα - Θ. Νικολόπουλος

Προεγχειρητικός έλεγχος και κριτήρια επιλογής για κοχλιακή εμφύτευση στα παιδιά - Μ. Τσακανίκος

Προεγχειρητικός έλεγχος και νέες τεχνικές - Τ. Κυρατζίδης

Προβληματισμοί και επιπλοκές της χειρουργικής κοχλιακής εμφύτευσης - Ι. Αθανασόπουλος

Μετεγχειρητική εκπαίδευση των ασθενών - Γ. Ψύλλας


11.00 - 12.30 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ Τραχηλικές διογκώσεις

Προεδρείο: Ε. Χελιδόνης, Δ. Ασημακόπουλος Συντονιστής: Π. Γκούμας

Διαγνωστική προσπέλαση τραχηλικών διογκώσεων Η. Καρασμάνης

Διαγνωστική και θεραπευτική προσέγγιση τραχηλικών μεταστάσεων αγνώστου πρωτοπαθούς - Ι. Γκουντάκος

Τοπογραφική ανατομική, προσπελάσεις και εγχειρητική του τραχήλου - Σ. Παπουλιάκος

Παραγαγγλιώματα τραχήλου-διαγνωστική προσέγγιση και αντιμετώπιση - Κ. Παπασπύρου

Χειρουργική αποκατάσταση αεραγωγού, επιπλοκές, αντιμετώπιση Σ. Γουγούσης

12.30 ΛΗΞΗ


70

Αίθουσα Β’


08.00 - 09.00 ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Προεδρείο: Ε. Χατζημανώλης, Β. Λαϊου

ΕΑ 100 ΟΣΤΕΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑ ΒΑΣΗΣ ΚΡΑΝΙΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΙΑΣΗ ΝΕΚΡΩΤΙΚΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΩΤΙΤΙΔΑΣ

Καταφυγιώτου Μάρθα, Μανδραλή Θωμαϊς 1, Μπεσλή Ιωάννα 1, Παλάσκας Δημήτριος 1, Ζωνίτσα Σωτηρία 2, Χρυσοχοϊδης Νικόλαος 1, Κοτσάνη Αθηνά 1, Κούτρας Χρήστος 3, Κυρμιζάκης Ε. Διονύσιος 1

1 ΩΡΛ Τμήμα Γ.Ν. Ημαθίας 2 Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν. Ημαθίας 3 Παθολογικό Τμήμα Γ.Ν. Ημαθίας

ΕΑ 102 ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΟΞΕΙΑΣ ΡΙΝΟΚΟΛΠΙΤΙΔΑΣ: ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ

Τσιούμα Γεωργία, Αντωνοπούλου Ζωή, Παναγοπούλου Γεωργία, Γκούβελος Φώτιος, Βλάχου Σταματία

ΩΡΛ τμήμα, Νοσοκομείο Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού «Κοργιαλέ-νειο - Μπενάκειο», Αθήνα

ΕΑ 103 ΟΔΟΝΤΟΓΕΝΕΙΣ ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ ΜΕ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΑΧΗΛΟ: ΜΙΑ ΔΥΝΗΤΙΚΑ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΣ ΕΠΙΠΛΟΚΗ

Σιαφάκα Π. *, Κόρδα Αθ., Μπαταγκιώνης Δ., Σερέτη Μ. *, Γκλέτσου Ελ.

ΩΡΛ Κλινική , Γ.Ν. Λάρισας * Οδοντιατρική κλινική Γ.Ν. Λάρισας


71

ΕΑ 104 ΜΕΤΑΣΤΡΕΠΤΟΚΟΚΚΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ ΩΣ ΕΠΙΠΛΟΚΗ ΥΠΟΤΡΟΠΙΑΖΟΥΣΩΝ ΑΜΥΓΔΑΛΙΤΙΔΩΝ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ.

Ρίζου Αικατερίνη, Σφακιανάκη Ιωάννα, Βαλσαμίδης Κωνσταντίνος, Χατζηευγενίδου Παναγιώτα, Γενναδίου Δημοσθένης, Γουγούσης Σπυρίδων

Ω.Ρ.Λ Κλινική Γ.Ν. Γιαννιτσών

ΕΑ 105 ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΑΜΥΓΔΑΛΙΚΩΝ ΑΠΟΣΤΗΜΑΤΩΝ ΤΗ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΕΤΙΑ 1999-2013. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ.

Θ. Αποστολίδης, Στ. Παναγιωτίδου, Γ. Γάτσιος, Χρ. Χρυσοχοϊδου, Θ. Μπαλαμπανίδης

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Γ.Ν. Κιλκίς 09.00 - 10.30 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ Υπνκική άπνοια

Προεδρείο: Π. Μοσχοτζόπουλος, Κ. Παγουρόπουλος Συντονιστές: Χ. Σκουλάκης Ορισμοί και ταξινόμηση των διαταραχών της αναπνοής στον ύπνο

Α. Σαρατζιώτης Παθοφυσιολογία του συνδρόμου υπνικής άπνοιας

Π. Κολτσιδόπουλος Η συμβολή του υπνοφραφήματος στη μελέτη των διαταραχών

της αναπνοής στον ύπνο - Κ. Χαϊδάς Χειρουργικές παρεμβάσεις στο ανώτερω αναπνευστικό για την

αντιμετώπιση του συνδρόμου υπνικής άπνοιας - Χ. Γκούβερης Αυποία - παραυπνίες - Δ. Δικαίος

10.30 - 11.00 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΚΑΦΕ 11.00 - 12.30 ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕζΑ Συχνές γνωστές παθήσεις που μπορεί να έχουν σοβαρές συνέπειες

στα παιδιά

Προεδρείο: Ν. Σιμάσκος Συντονιστές: Μ. Τσακανίκος Οξεία μέση ωτίτις - Μαστοειδίτις - Ι. Αθανασόπουλος Συγγενείς παθήσεις λάρυγγα - Κ. Παρπούνας

Ξένα σώματα οισοφάγου (μπαταρίες). Μια ύπουλη απειλή για τη ζωή του παιδιού Σ. Σταματάκη


72



08.00 - 09.00 ΚΛΙΝΙΚΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΩΡΛ αλλεργίας ανοσολογίας Διαγνωστική προσέγγιση του ΩΡΛ αλλεργικού ασθενούς

Συντονιστής: Ε. Γκόλας

Οργάνωση ΩΡΛ αλλεργιολογικού ιατρείου Χ. Σημαντηράκης

Τεχνικές εκτέλεσης δερματικών δοκιμασιών Δ. Μπατζακάκης

Εκπαιδευτές: Γ. Κλούτσος, Ν. Μουσούρος, Δ. Μπατζακάκης, Γ. Κότσης, Ε. Τσακιροπούλου

09.00 - 10.00 ΚΛΙΝΙΚΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ Αιθουσαία αποκατάσταση

Συντονιστές: Στ. Κορρές, Ε. Παπαδέας Εκπαιδευτές: Δ. Μπαλατσούρας, Μ. Χρόνη, Μ. Ρήγα


73


10.30 - 11.00 Προεδρείο: Γ. Κλούτσος, Ιορδ. Κωνσταντινίδης

ΑΑ 91 ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΜΑΤΩΝ ΑΜΥΓΔΑΛΕΚΤΟΜΗΣ ΩΣ ΕΞΕΤΑΣΗ ΡΟΥΤΙΝΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ;

Πλίτσης Β. 1, Έξαρχος Σ., Τσιουβάκα Σ., Αλαγιάννη Α. 1, Σαμαρά Μ. 2, Λαχανάς Β. 1

1 ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας 2 Εργαστήριο Διαγνωστικής Ιστοπαθολογίας Πανεπιστημιακού


ΑΑ 92 ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ ΑΣΒΕΣΤΙΟΥ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΟΒΛΗΘΗΚΑΝ ΣΕ ΟΛΙΚΗ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ

Πανοπούλου Παρασκευή - Σοφία, Κόμης Άγις, Ασημακόπουλος Δημήτριος, Γεραμάς Ιωάννης, Πλιούτας Ιωάννης, Νικολόπουλος Θωμάς

Β’ Παν/κή ΩΡΛ Κλινική ΠΓΝ «Αττικόν», Αθήνα

ΑΑ 93 ΝΕΥΡΟΑΙΣΘΗΤΗΡΙΟΣ ΒΑΡΗΚΟΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΔΡΑΓΩΓΟΥ ΤΗΣ ΑΙΘΟΥΣΑΣ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΥΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ

Σ. Ποταμιάνος 1, Θ. Παπαδόπουλος 1, Α. Ραδιώτης 1, Ι. Χατζηδάκης 1, Ι. Ανδρομιδάς 1, Μ. Τσακανίκος 1


ΑΑ 94 ΠΡΩΤΟΠΑΘΕΣ ΜΥΕΛΟΕΙΔΕΣ ΣΑΡΚΩΜΑ (ΧΛΩΡΩΜΑ) ΣΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΝΙΟΥ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ 2 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ

Ι. Χατζηδάκης 1, Ι. Ανδρομιδάς 1, Θ. Παπαδόπουλος 1, Σ. Αναστασόπουλος 1, Μ. Τσακανίκος 1


ΑΑ 95 ΣΠΑΝΙΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΟΞΕΙΑΣ ΜΕΣΗΣ ΩΤΙΤΙΔΑΣ

Σπυρούλια Δ., Βαζαίου Ε., Χέλμης Γ., Λεωτσάκος Π., Οικονομίδης Ι., Παρπούνας Κ.

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Γ.Ν. Παίδων Αθηνών «Η Αγία Σοφία»


74

ΑΑ 96 ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΣΤΕΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΠΙΟΕΙΔΟΥΣ ΣΤΟΜΙΟΥ ΤΟΥ ΚΟΙΤΟΥΣ ΤΗΣ ΡΙΝΟΣ

Σπυρούλια Δ., Βαζαίου Ε., Αθανασόπουλος Ι., Κουδουμνάκης Ε., Παρπούνας Κ.

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική του Γ.Ν. Παίδων Αθηνών «Η Αγία Σοφία»

ΑΑ 97 ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΗ ΡΗΞΗ ΤΗΣ ΤΡΑΧΕΙΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙ

Τάκη Κατ., Λιάος Χ., Κουδουμνάκης Ε., Αθανασόπουλος Ι., Παρπούνας Κ.

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική του Γ.Ν. Παίδων Αθηνών «Η Αγία Σοφία»

ΑΑ 98 ΕΤΕΡΟΠΛΕΥΡΗ ΠΑΡΑΛΥΣΗ ΛΑΡΥΓΓΟΣ ΣΕ ΛΥΡΙΚΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ (Case report)

Κ. Λαμπρόπουλος 1, Ε. Κουτσουμπάκη 2, Φ. Αναγνώστου 3, Ε. Λαμπροπούλου

1 ΩΡΛ, 2 Λογοθεραπεύτρια, 3 Φοιτήτρια Ιατρικής Κέντρο Φωνής Κατάποσης Αθηνών

ΑΑ 99 Η ΑΜΥΓΔΑΛΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΑΜΥΓΔΑΛΕΚΤΟΜΗΣ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΑΠΟΦΡΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ (ΑΔΑΥ). ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΑΠΩΤΕΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.

Σακελλαρίου Α., Χαιδάς Κ., Τσέα Μ., Έξαρχος Σ., Τσιουβάκα Σ., Σκουλάκης Χ.


ΑΑ 100 ΑΙΜΟΤΥΜΠΑΝΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΜΕ ΥΠΕΡΒΑΡΙΚΟ ΟΞΥΓΟΝΟ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΒΑΡΗΚΟΙΑ

Θ. Δεληστάθη, Ν. Σκαλίδη, Αι. Δρύλλη, Κ. Γιαννόπουλος, Ν. Μαρουδιάς

Ω.Ρ.Λ. Κλινική Κωνσταντοπούλειου Γ.Ν. Ν.Ιωνίας

ΑΑ 101 ΝΕΥΡΕΙΛΗΜΜΩΜΑ ΠΑΡΩΤΙΔΙΚΗΣ ΧΩΡΑΣ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ

Καυκή Σ., Τρύπατζη Ε., Ραμαντάνης Δ., Κρεμλής Γ., Τσανεκλίδου Ε.

ΩΡΛ Κλινική Γενικoύ Νοσοκομείου Αθηνών «Λαϊκό»


75

ΑΑ 102 ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΜΟΡΦΩΜΑΤΩΝ ΟΡΟΦΗΣ ΛΙΘΟΕΙΔΟΥΣ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ

Τσινιάς Γεώργιος, Γουλιούμης Αναστάσιος, Μαστρονικολής Νικόλαος, Σταθάς Θεόδωρος, Παπαδάς Θεόδωρος, Γκούμας Πάνος

ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών

ΑΑ 103 ΕΝΔΟΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΝΟΙΞΗ ΕΝ ΤΩ ΒΑΘΕΙ ΤΡΑΧΗΛΙΚΩΝ ΑΠΟΣΤΗΜΑΤΩΝ

Αθανασία Τουργέλη, Γεωργίου Γεώργιος, Χρόνη Ματθίλδη, Μποτσάκης Σωτήριος, Θεοδώρου Αλφρέδος

ΩΡΛ Κλινική Γ.Ν. «Ο Ευαγγελισμός»

ΑΑ 104 ΒΡΑΓΧΙΑΚΕΣ ΚΥΣΤΕΣ - ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ - ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Μελπομένη Φέττα, Ματθίλδη Χρόνη, Εμμανουήλ Θεοδώρου, Γεώργιος Γεωργίου, Αλφρέδος Θεοδώρου

ΩΡΛ κλινική Γ.Ν. «Ο Ευαγγελισμός», Αθήνα

ΑΑ 105 ΙΝΩΔΗΣ ΔΥΣΠΛΑΣΙΑ ΒΑΣΗΣ ΚΡΑΝΙΟΥ - ΣΠΑΝΙΟ ΑΙΤΙΟ ΚΕΦΑΛΑΛΓΙΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙ

Ανδρομιδάς Ι. 1, Σταματάκη Σ. 1, Αναστασόπουλος Σ. 1, Παπαδόπουλος Α. 1, Ποταμιάνος Σ. 1, Τσακανίκος Μ. 1


ΑΑ 106 ΟΛΙΚΗ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ - 5ΕΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ Β’ ΩΡΛ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΤΟΥ Γ.Π.Ν. «ΑΤΤΙΚΟΝ»

ΑΝΑΛΥΣΗ 188 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ

Δοκιανάκη Φλώρα, Γεωργαντής Ηλίας, Δελίδης Αλέξανδρος, Κορρές Γεώργιος - Φαίδων, Πλιούτας Ιωάννης,

Μαραγκουδάκης Παύλος

Β’ ΩΡΛ Πανεπιστημιακή κλινική ΠΓΝ «Αττικόν», Αθήνa Διευθυντής Κλινικής Καθ. Ι. Γιωτάκης

ΑΑ 107 ΑΛΛΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΡΙΝΙΚΟΙ ΠΟΛΥΠΟΔΕΣ

Γ. Κλούτσος, Ι. Βλάχου, Σ. Μπαρίκας, Α. Τζανοπούλου, Γ. Κουκούτσης, Α. Καμπέρος

ΩΡΛ Κλινική Τζανείου Νοσοκομείου


76

ΑΑ 108 Η ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΡΙΝΟΦΑΡΥΓΓΙΚΗΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΥΠΕΡΩΙΟΣΧΙΣΤΙΑ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΥΑΛΟΥΡΟΝΙΚΟΥ ΟΞΕΟΣ (ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ)

Εμ. Κουδουμνάκης, Γ. Τσαχουρίδης, Μ. Ντινοπούλου, Μ. Οικονομίδη, Κ. Παρπούνας, Ι. Οικονομίδης

ΩΡΛ κλινική Γ.Ν. Παίδων «Η Αγία Σοφία»

ΑΑ 109 ΑΚΤΙΝΟΜΥΚΗΤΙΑΣΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Τάκη Κατ., Κουδουμνάκης Ε., Μαριόλης Λ., Βαγής Ι., Χέλμης Γ., Παρπούνας Κ.

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, Γ.Ν. Παίδων Αθηνών «Η Αγία Σοφία»

ΑΑ 110 ΕΜΦΥΤΕΥΣΗ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΣΤΕΛΕΧΟΥΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ

Ε. Κουδουμνάκης, Ι. Αθανασόπουλος, Ιάκ. Οικονομίδης, Δ. Σπυρούλια, Χ. Λιάος

ΩΡΛ Κλινική Νοσοκομείου «Η Αγία Σοφία» Μονάδα κοχλιακών εμφυτευμάτων

ΑΑ 111 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΝΑΣΤΡΟΦΩΝ ΘΗΛΩΜΑTΩΝ ΡΙΝΟΣ ΜΕ ΡΙΖΙΚΗ ΑΝΑΤΡΗΣΗ ΙΓΜΟΡΕΙΟΥ



ΑΑ 112 Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΝΕΥΡΟΔΙΕΓΕΡΣΗΣ ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΩΝ ΑΔΕΝΩΝ

Γκούβελος Φ., Αντωνοπούλου ζ., Τερζάκης Δ., Τερζάκης Γ., Βλάχου Σ.


ΑΑ 113 ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ ΛΑΡΥΓΓΑ

Τσαπραντζή Α., Γενετζάκη Σ., Κιουτσούκη Α.

Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν. Καβάλας


77

ΑΑ 114 ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΩΦΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΚΟΧΛΙΑΚΟ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΑ

Γεραμάς Ι. 1, Κυριαφίνης Γ. 2, Τσαλιγόπουλος Μ. 2, Μαραγκουδάκης Π. 1, Νικολόπουλος Θ. 1

1 Β’ Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Πανεπιστημίου Αθήνας, Αττικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αθήνας Διευθυντής: Καθηγητής Ι. ΓΙΩΤΑΚΗΣ

2 Α’ Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ Διευθυντής: Αν. Καθηγητής. Μ. Τσαλιγόπουλος

ΑΑ 115 CONCOMITANT CHEMOTHERAPy AND RADIOTHERAPy IN NASOPHARyNGEAL CARCINOMA

Besim Boçi

ENT-Service, University Hospital Center of Tirana, Albania

ΑΑ 116 ΞΕΝΑ ΣΩΜΑΤΑ ΩΤΩΝ ΚΑΙ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΣΕ ΕΝΗΛΙΚΕΣ: ΤΡΙΕΤΗΣ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ 127 ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ «Η ΠΑΜΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ»

Παπαγιάννη Ελ., Βέργου Π., Τσάγκοβιτς Αικ., Μυλωνά Δ., Τριβένης Χρ.

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, Ν.Θ.Π. «Η Παμμακάριστος»

ΑΑ 117 ΣΥΓΚΛΕΙΣΗ ΣΤΟΜΑΤΟΚΟΛΠΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΛΙΠΩΔΟΥΣ ΣΦΑΙΡΑΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΙΑΣ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ.

Μιχαηλίδου Δέσποινα 1, Βλάχου Φρειδερίκη - Παρασκευή 1, Τσόδουλος Σπύρος 2

Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Οδοντιατρική Σχολή, Εργαστήριο Στοματικής και Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής

1 Προπτυχιακή φοιτήτρια 2 Αναπληρωτής καθηγητής


78

ΑΑ 118 ΑΡΑΧΝΟΕΙΔΕΙΣ ΚΥΣΤΕΙΣ ΜΕΣΟΥ ΚΡΑΝΙΑΚΟΥ ΒΟΘΡΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΕΣ ΜΕ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΣΩ ΟΥΣ

Ανδρέας Λιοδάκης, Ευκλείδης Πρώιμος, Φωκίων Σεφερλής, Θεογνωσία Χειμώνα, Χαρίτων Παπαδάκης


ΑΑ 119 ΜΟΝΟΟΣΤΙΚΗ ΙΝΩΔΗΣ ΔΥΣΠΛΑΣΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΜΕΣΟΥ ΤΡΙΤΗΜΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ. (ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ)

Φ. Α. Ασημακοπούλου, Δ. Απέσσου, Κ. Γιαννόπουλος, Π. Αρεταίου, Ν. Ζώταλης, Ν. Μαρουδιάς

ΩΡΛ τμήμα, Μονάδα Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής Γ.Ν. Κωνσταντοπούλειο Ν. Ιωνίας Ω.Ρ.Λ. Κλινική Κωνσταντοπούλειου Γ.Ν. Ν. Ιωνίας

ΑΑ 120 ΟΠΙΣΘΟΦΑΡΥΓΓΙΚΟ ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΥΠΟΒΑΛΛΟΜΕΝΟ ΣΕ ΧΡΟΝΙΑ ΑΙΜΟΚΑΘΑΡΣΗ

Χαλκιαδάκης Βασίλειος, Καρατζιάς Γεώργιος, Παπαγεωργίου Ευστράτιος, Ανδρουλάκης Μιχαήλ

ΩΡΛ κλινική, Γενικό Νοσοκομείο «Ασκληπιείο» Βούλας, Αττική

ΑΑ 121 ΠΛΑΓΙΟΤΡΑΧΗΛΙΚΗ ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΛΟΓΩ ΘΡΟΜΒΩΣΗΣ ΕΣΩ ΣΦΑΓΙΤΙΔΑΣ ΦΛΕΒΑΣ

Τσαπραντζή Α., Τσαπραντζή Κ*., Γενετζάκη Σ.

Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν. Καβάλας, Π.Ι. Φαναρίου Κιλκίς

ΑΑ 122 ΥΠΟΔΟΡΙΟ ΕΜΦΥΣΗΜΑ ΤΡΑΧΗΛΟΥ



ΑΑ 123 ΟΦΘΑΛΜΙΚΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΠΑΡΑΡΡΙΝΟΚΟΛΠΙΤΙΔΑΣ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΡΙΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΕΤΙΑ

2011-2012.

Χαραλαμπίδης Γεώργιος 1, Καλδιριμτζή Μαρία 2, Ντίνου Μαρία 2, Βλάχτσης Κωνσταντίνος 2, Νικολάου Άγγελος 2

1 ENT Department of Countess of Chester Hospital 2 Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Θ. «Γ. Παπανικολάου»


79

ΑΑ 124 ΠΛΑΓΙΟΦΑΡΥΓΓΙΚΟ ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΜΥΓΔΑΛΕΚΤΟΜΗ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Μαυροπούλου Κ., Καραμήντζας Γ., Τσιτηρίδης Ι., Μπατζακάκης Δ., Γκλέτσου Ε.


ΑΑ 125 ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΣΥΦΙΛΗ ΠΑΡΙΣΘΜΙΑΣ ΑΜΥΓΔΑΛΗΣ

Κουκούτσης Γεώργιος, Βλάχου Ιωάννα, Μουτόπουλος Ηλίας, Κουστένης Παναγιώτης, Μουστάκας Αντώνιος, Γκανελής Παναγιώτης, Καμπέρος Αντώνιος

ΩΡΛ Κλινική, Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιά

ΑΑ 126 MULTIPLE-PROJECTILE PENETRATING NECK INJURy By A MODIFIED NAILS-CONTAING CAS PISTOL

Pazardzhikliev Dimitar, Bakatinaki Artemis

ΑΑ 127 ΠΛΑΓΙΟΦΑΡΥΓΓΙΚΟ ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΜΕ ΜΕΣΟΘΩΡΑΚΙΤΙΔΑ ΣΕ ΕΓΚΥΟ ΑΣΘΕΝΗ 28 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ

Γεωργίου Γεώργιος 1, Αθανασιάδη Καλλιόπη 2, Δριμάλας Νικόλαος 1, Αγγέλου Βαλέρια 1, Θεοδώρου Αλφρέδος 1

1 ΩΡΛ Κλινική, Γ.Ν.Α «Ο Ευαγγελισμός» 2 Θωρακοχειρουργική Κλινική, Γ.Ν.Α «Ο Ευαγγελισμός»

ΑΑ 128 ΠΙΛΟΛΕΙΟΜΥΩΜΑ ΠΤΕΡΥΓΙΟΥ ΩΤΟΣ

Τσαπραντζή Α., Τσαπραντζή Κ*., Κιουτσούκη Α.


ΑΑ 129 ΛΕΜΦΩΜΑ BURKITT: ΕΝΤΟΠΙΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΙΣΘΜΙΑ ΑΜΥΓΔΑΛΗ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Κόρδα Α., Μπαταγκιώνης Δ., Μπατζακάκης Δ., Τσιτηρίδης Ι., Γκλέτσου Ε.

Ω.Ρ.Λ Κλινική Γ.Ν. Λάρισας

ΑΑ 130 ΛΕΙΟΜΥΟΣΑΡΚΩΜΑ ΚΕΦΑΛΗΣ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Καραμήντζας Γ., Μαυροπούλου Κ., Μπατζακάκης Δ., Τσιτηρίδης Ι., Γκλέτσου Ε.



80

ΑΑ 131 ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΡΙΑ ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΜΕ LASER ΣΤΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΤΟΥ ΛΑΡΥΓΓΑ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Φιλέντας Αθανάσιος, Ντίνου Μαρία, Μιχαλάκης Ηλίας, Βλάχτσης Κωνσταντίνος, Μουσάλλαμ Σαλήμ, Νικολάου Άγγελος

ΩΡΛ κλινική, Γ.Ν.Θ. «Γ. Παπανικολάου»

ΑΑ 132 ΞΕΝΟ ΣΩΜΑ ΣΤΟ ΙΓΜΟΡΕΙΟ. ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Θ. Δεληστάθη, Α. Βασιλείου, Ι. Κοκολάκης, Ν. Ζώταλης, Ν. Μαρουδιάς

ΩΡΛ Τμήμα Μονάδα Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής Γ.Ν. Κωνσταντοπούλειο Ν. Ιωνίας Ω.Ρ.Λ. Κλινική Κωνσταντοπούλειου Γ.Ν. Ν. Ιωνίας

ΑΑ 133 ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΟΦΘΑΛΜΙΚΟΥ ΚΟΓΧΟΥ ΩΣ ΕΠΙΠΛΟΚΗ ΙΓΜΟΡΙΤΙΔΑΣ



ΑΑ 134 ΚΙΝΗΤΩΣΗ - ΝΑΥΤΙΑ ΤΩΝ ΤΑΞΙΔΙΩΤΩΝ



ΑΑ 135 EKKΡΙΤΙΚΟ ΠΟΡΩΜΑ - ΕΚΚΡΙΤΙΚΟ ΠΟΡΟΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΙΔΡΩΤΟΠΟΙΩΝ ΑΔΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΩΡΛ ΠΕΡΙΟΧΗ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΥΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ

Η. Μιχαλάκης 2, Ε. Ιωσηφίδου 1, Α. Καλαμπαλίκα 1, Φ. Νόφαλ 1

1 ΩΡΛ Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Σερρών 2 ΩΡΛ Κλινική, Γ.Ν. Θεσσαλονίκης «Γ. Παπανικολάου»

ΑΑ 136 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗΣ ΑΕΡΟΜΕΤΑΦΕΡΟΜΕΝΩΝ ΑΛΛΕΡΓΙΟΓΟΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΚΡΗΤΗΣ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ 2010-2012

Ζαχαρίας Μέμτσας, Ευκλείδης Πρώιμος, Παναγιώτα Ασημακοπούλου, Γεώργιος Περογαμβράκης, Χαρίτων Παπαδάκης



81

ΑΑ 137 ΠΡΩΤΟΠΑΘΗΣ ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΡΥΓΓΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΜΥΑΣΘΕΝΕΙΑ

Η. Μιχαλάκης 2, Α. Καλαμπαλίκα 1, Ε. Ιωσηφίδου 1, Φ. Νόφαλ 1

1 ΩΡΛ Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Σερρών 2 ΩΡΛ Κλινική, Γ.Ν. Θεσσαλονίκης «Γ. Παπανικολάου»

ΑΑ 138 ΤΡΑΧΗΛΟΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΥΠΟΔΟΡΙΟ ΕΜΦΥΣΗΜΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΟΜΕΣΟΠΝΕΥΜΟΝΙΟ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΠΑΝΙΟΥ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Αργυρίου Καλλιόπη, Ραχωβίτσας Δημήτριος, Βέρος Κωνσταντίνος, Λάκο Φλογκέρτ, Μάρκου Κωνσταντίνος

Α’ Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική ΑΠΘ, Π.Γ.Ν.Θ ΑΧΕΠΑ

ΑΑ 139 ΕΝ ΤΩ ΒΑΘΕΙ ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ ΤΡΑΧΗΛΟΥ: ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ - H ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΜΑΣ

Αργυρίου Κ., Ραχωβίτσας Δ., Βέρος Κ., Τσιρόπουλος Γ., Τριαρίδης Σ.

Α’ Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική Α.Π.Θ, Π.Γ.Ν.Θ ΑΧΕΠΑ

ΑΑ 140 ΑΠΟΣΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΛΕΝΝΟΓΟΝΟΦΑΡΥΓΓΙΚΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΜΑΣ

Π. Γκανελής, Π Κουστένης, Σ Μπαρίκας, Ι Βλάχου, Γ. Κουκούτσης, Α Καμπέρος

ΩΡΛ Κλινική Τζανείου Νοσοκομείου


82

Περιλήψεις εργασιών

83

84

EA 2 - ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΑΚΟΗΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΥ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ;

Φ. Σεφερλής, Θ. Χειμώνα, Ε. Παπουτσάκη, Ζ. Μέμτσας, Χ. ΠαπαδάκηςΩΡΛ Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων

Εισαγωγή: Υπολογίζεται ότι από τα παιδιά που φοιτούν στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση 1-1.5% παρουσιάζουν μετρίου βαθμού αμ-φοτερόπλευρη βαρηκοΐα και 3-5.6% μονό-πλευρη βαρηκοΐα.

Σκοπός: Η επίπτωση διαταραχών ακοής, λό-γου και ομιλίας, καθώς και η μελέτη σχετι-κών επιβαρυντικών παραγόντων σε παιδιά της πρώτης σχολικής ηλικίας.

Υλικό και Μέθοδος: Στη μελέτη έλαβαν μέ-ρος 326 παιδιά ηλικίας 6 ετών που φοιτού-σαν στην Α’ τάξη της πρωτοβάθμιας εκπαί-δευσης στα Χανιά. Η έρευνα περιλάμβανε: α) τη συμπλήρωση ερωτηματολογίου με επιδημιολογικά στοιχεία, καθώς και στοιχεία από το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, β) ωτορινολαρυγγολογική κλινική εξέταση, γ) ακοολογικό έλεγχο και δ) λογοθεραπευτικό ανιχνευτικό έλεγχο.

Αποτελέσματα: Από το σύνολο των 326 παιδιών, 183 (56.13%) ήταν άρρενα. Η πλειοψηφία των παιδιών ήταν ελληνικής εθνικότητας και η γλώσσα που χρησιμοποι-ούνταν στο σπίτι ήταν η ελληνική (89.6%). Από το ιστορικό τους καταγράφηκε προω-ρότητα σε ποσοστό 16.7%, χαμηλό βάρος γέννησης στο 8.3% και νοσηλεία σε μονάδα νεογνών στο 14.6%. Ιστορικό επεισοδίων οξείας μέσης ωτίτιδας (ΟΜΩ) >3/έτος ανα-φέρθηκε σε 81 (24.84%) παιδιά, ενώ ιστορι-κό εκκριτικής ωτίτιδας (ΕΩ) είχαν 34 (10.4%) παιδιά. Παθολογικό τυμπανόγραμμα είχαν 88 (27.1%) παιδιά, βαρηκοΐα αγωγιμότη-τας είχαν 64 (19.63%) παιδιά και 17 (5.2%) παιδιά παρουσίασαν νευροαισθητήρια βα-

ρηκοΐα. Παθολογικός βρέθηκε ο λογοθε-ραπευτικός έλεγχος σε 183 (56.13%) παιδιά. Από τους παράγοντες που βρέθηκαν να επηρεάζουν στατιστικά τις διαταραχές λόγου αναφέρονται το ιστορικό επεισοδίων ΟΜΩ (p=0.033), το ιστορικό EΩ (p=0.003) και το παθολογικό τονικό ακοόγραμμα (p=0.006).

Συμπεράσματα: Ο έλεγχος ακοής και η λο-γοθεραπευτική εκτίμηση είναι απαραίτητα για κάθε παιδί που πρόκειται να ξεκινήσει την πρωτοβάθμια εκπαίδευση με στόχο την καλύτερη σχολική και ψυχοκοινωνική του εξέλιξη.

EA 3 - ΕΠΙΠΤΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΝΕΟΓΝΙΚΗΣ ΒΑΡΗΚΟΪΑΣ

Z. Μέμτσας, Θ. Χειμώνα, Φ. Σεφερλής, Ε. Πρώιμος, Χ. ΠαπαδάκηςΩΡΛ Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων

Εισαγωγή: Στην Ελλάδα δεν εφαρμόζεται καθολικός έλεγχος νεογνικής βαρηκοΐας, αλλά κυρίως μεμονωμένα πρωτόκολλα με συχνά ελλειπή στοιχεία καταγραφής.

Σκοπός: Η μελέτη της επίπτωσης και των παραγόντων κινδύνου κατά την εφαρμογή του ανιχνευτικού προγράμματος νεογνικής βαρηκοΐας στο Γ.Ν. Χανίων.

Υλικό και Μέθοδος: Από το Μάρτιο 2008 έως τον Ιούνιο 2013 εξετάστηκαν 3480 παι-διά. Το πρωτόκολλο που χρησιμοποιείται από την ΩΡΛ κλινική του Γ.Ν. Χανίων είναι τριών σταδίων: α) ωτοακουστικές εκπομπές τον πρώτο μήνα της ζωής καταγραφή επιδη-μιολογικών στοιχείων, β) επί αποτυχίας, επα-νάληψη μέσα στον επόμενο μήνα και γ) επί νέας αποτυχίας ή σε περίπτωση παραγόντων κινδύνου ακολουθούν υψίσυχνη τυμπανο-μετρία, ακουστικά προκλητά δυναμικά εγκε-φαλικού στελέχους (ABR) και ακουστικά προκλητά δυναμικά σταθερής κατάστασης (ASSR).

85

Αποτελέσματα: Στο πρώτο στάδιο η ει-δικότητα των TEOAEs ήταν 92% και των DPΟΑΕs 75%, με θετική προγνωστική αξία 3.8% και 1.3% αντίστοιχα. Στο δεύτερο στά-διο η ειδικότητα των TEOAEs και DPΟΑΕs ήταν 86% και 76%, αντίστοιχα, ενώ η θε-τική προγνωστική αξία αυξήθηκε στο 18% και 15% αντίστοιχα. Από τους παράγοντες κινδύνου καταγράφηκαν μεταξύ άλλων, προωρότητα στο 3.4%, χαμηλό βάρος γέν-νησης στο 0.5%, συγγενείς λοιμώξεις στο 1.1%, υπερχολερυθριναιμία στο 5.2% και θετικό οικογενειακό ιστορικό στο 2.8%. Το ποσοστό των παιδιών που παραπέμφθη-καν στο τρίτο στάδιο λόγω παραγόντων κινδύνου ήταν 11%. Παθολογικά ABR (και ASSR) καταγράφηκαν σε 37 νεογνά (12 νευροαισθητήρια βαρηκοΐα και 25 βαρηκοΐα αγωγιμότητας).

Συμπεράσματα: Τα προγράμματα ανιχνευτι-κού ελέγχου ακοής με καταγραφή των επι-βαρυντικών παραγόντων έχουν αποδειχθεί χρήσιμα για την έγκαιρη παρέμβαση και τη σωστή συμβουλευτική σε παιδιά με βαρηκο-ΐα.

EA 4 - ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΕΠΑΝΑΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ ΣΕ 965 ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΙΛΙΓΓΟ ΘΕΣΗΣ

Χατζηδάκης Α. 1, Προκοπάκης Ε. 1, Ξενάκη Ε. 1, Λυμπερίδης Ι. 1, Παναγιωτάκη Ε. 1, Καρατζάνης Α. 1, Βελεγράκης Γ.Α. 1 Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, ΩΡΛ κλινική 1

Εισαγωγή: Οι χειρισμοί επανατοποθέτησης ωτοκονίας χρησιμοποιούνται ολοένα και συχνότερα τα τελευταία 15 χρόνια για τη θε-ραπεία του καλοήθη παροξυσμικού ίλιγγου θέσεως (ΚΠΙΘ).

Σκοπός: Σκοπός της μελέτης είναι η αξιο-λόγηση των βραχυπρόθεσμων και μακρο-πρόθεσμων αποτελεσμάτων των χειρισμών επανατοποθέτησης ωτοκονίας στη θεραπεία των ασθενών με ΚΠΙΘ.

Υλικό και μέθοδος: Διενεργήθηκε προοπτι-κή μελέτη για το διάστημα 1995-2010,στην οποία συμμετείχαν εννιακόσια εξήντα πέντε ασθενείς (481 άνδρες και 484 γυναίκες, 18-87 ετών). Ως κριτήρια ένταξης θεωρήθη-καν η ύπαρξη ιστορικού συμβατού με ΚΠΙΘ και η θετική δοκιμασία (Dix-Hallpike ή Roll test). Η διάρκεια των συμπτωμάτων κατά τη στιγμή της πρώτης εξέτασης κυμαινόταν από 1 ημέρα έως 18 μήνες. Χρησιμοποιήθηκαν παραλλαγές του θεραπευτικού χειρισμού Epley και Barbeque για παθολογία στον πρό-σθιο και οπίσθιο κάθετο ημικύκλιο σωλήνα και οριζόντιο ημικύκλιο σωλήνα, αντίστοιχα. Η βραχυπρόθεσμη παρακολούθηση έγινε 48 ώρες και 7 ημέρες μετά την αρχική θερα-πεία, ενώ η μακροχρόνια παρακολούθηση επαναλήφτηκε ανά διαστήματα 6 μηνών.

Αποτελέσματα: Τα συμπτώματα υποχώρη-σαν άμεσα σε 819 ασθενείς (85%) από την πρώτη συνεδρία. Μόνο σε 19 ασθενείς (2%) χρειάστηκε επανάληψη των χειρισμών πε-ρισσότερο από 3 φορές. Ο μέσος χρόνος πα-ρακολούθησης των ασθενών ήταν 74 μήνες. Υποτροπή παρατηρήθηκε σε 139 ασθενείς. Στατιστικά σημαντική υψηλότερη συχνότητα υποτροπής παρατηρήθηκε σε ηλικιωμένους και άτομα με ιστορικό κάκωσης κεφαλής ή με ιστορικό αιθουσαίας νευροπάθειας (p <0,001).

Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη (LE-IV) αποδεικνύει ότι οι χειρισμοί επανατοποθέτη-σης ωτοκονίας είναι μια αποτελεσματική και μη επεμβατική θεραπεία για τον καλοήθη πα-ροξυσμικό ίλιγγο θέσης (ΚΠΙΘ), ιδιαίτερα για τους νεότερους ασθενείς χωρίς ιστορικό κά-κωσης κεφαλής ή αιθουσαία νευροπάθεια. Οι ηλικιωμένοι φαίνεται να έχουν σημαντικά υψηλότερο ποσοστό υποτροπής.

86

EA 5 - ΤΥΜΠΑΝΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΜΟΣΧΕΥΜΑΤΟΣ ΧΟΝΔΡΟΠΕΡΙ-ΧΟΝΔΡΙΟΥ - Η 10ΕΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΜΑΣ

Γιαραμαζίδης Πασχάλης, Γρηγοριάδης Χάρης, Τζέλλας Σωτήριος, Σιδηρόπουλος Ιορδάνης, Καρασμάνης Ηλίας, Σκούρας ΑθανάσιοςΩ.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Θ. «Ιπποκράτειο»

Εισαγωγή: Η τυμπανοπλαστική είναι η επέ-βαση αντιμετώπισης της χρόνιας μέσης ωτί-τιδας. Περιγράφονται διάφορες προσπελά-σεις και τεχνικές καθώς και διάφορα υλικά μοσχεύματος. Την τελευταία δεκαετία στην κλινική μας εφαρμόζεται η τυμπανοπλαστική με μόσχευμα χονδροπεριχονδρίου από την κόγχη του πτερυγίου.

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας αποτελεί ο έλεγχος της αποτελεσματικότητας αυτής της μεθόδου, παρακολουθώντας τη βελτίωση των συμπτωμάτων των ασθενών και την εμφάνιση πιθανών επιπλοκών. Σκο-πός της τυμπανοπλαστικής είναι η επίτευξη ενός στεγνού αυτιού με ακέραιη τυμπανική μεμβράνη και η παράλληλη βελτίωση της ακοής.

Υλικό και μέθοδος: Κατά τη δεκαετία 2003 – 2012 πραγματοποιήθηκαν στην κλινική μας 83 επεμβάσεις τυμπανοπλαστικής με μό-σχευμα χονδροπεριχονδρίου. Σε 8 περιπτώ-σεις διενεργήθηκε και επιτυμπανεκτομή ενώ 5 ασθενείς χρειάστηκαν οσταριοπλαστική.

Αποτελέσματα: Στο συντριπτική πλειοψηφία των περιστατικών μας επιτεύχθηκε πλήρης αποκατάσταση της ακεραιότητας της τυμπα-νικής μεμβράνης, όπως επίσης βελτίωση της συνυπάρχουσας βαρηκοΐας αγωγιμότητας. Σε 6 περιστατικά παρατηρήθηκε μετεγχειρη-τικά μικρή διάτρηση, συνήθως σε απώτερο χρόνο μετά την επέμβαση.

Συμπεράσματα: Η τυμπανοπλαστική με χρή-

ση μοσχεύματος χονδροπεριχονδρίου από την κόγχη του πτερυγίου είναι μια ασφαλής και αποτελεσματική μέθοδος αποκατάστασης της τυμπανικής μεμβράνης. Οι επιπλοκές της είναι σπάνιες και εύκολα αντιμετωπίσιμες.

EA 6 - Η ΚΟΧΛΙΑΚΗ ΕΜΦΥΤΕΥΣΗ ΣΕ ΚΩΦΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΑΝΑΤΟΜΙΚΕΣ ΑΝΩΜΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΧΛΙΑ

Ι. Αθανασόπουλος, Ιάκ. Οικονομίδης, Κ. Παρπούνας, Κ. Τάκη, Μ. Ζαρίφη, Ι. Οικονομίδης.ΩΡΛ κλινική, Μονάδα κοχλιακών εμφυτεύσεων, Ακτινολογικό τμήμα Γ.Ν Παίδων «Η Αγία Σοφία»

Εισαγωγή: Για την εισαγωγή του κοχλιακού εμφυτεύματος στον κοχλία, μεγάλη σημασία έχει ο έλεγχος για την ανατομική ακεραιότη-τα και τη βατότητα των σπειρών του κοχλία.

Υλικό και μέθοδος: Από το σύνολο των διακοσίων πενήντα παιδιών που χειρουργή-θηκαν με κοχλιακή εμφύτευση στη Μονάδα μας, δεκατρία περιστατικά εμφάνισαν ανα-τομικές ανωμαλίες στον κοχλία. Αναλυτικά, δύο περιστατικά εμφάνισαν οστεοποίηση, τρία περιστατικά είχαν μερική αγενεσία του κοχλία αμφοτερόπλευρα και έξι περιστατικά εμφάνισαν συγγενή διεύρυνση του υδραγω-γού του κοχλία.

Αποτελέσματα: Στα οκτώ περιστατικά ακο-λουθήθηκε ανάτρηση μαστοειδούς, οπίσθια τυμπανοτομή και κοχλιοστομία. Στα δύο πε-ριστατικά με μερική αγενεσία του κοχλία ει-σάχθηκαν μόνο 13-16 ηλεκτρόδια στη βατή βασική έλικα του κοχλία. Στις περιπτώσεις με διηυρυσμένο υδραγωγό του κοχλία, το-ποθετήθηκαν πλήρως και τα 20 κανάλια. Μετεγχειρητικά, δεν παρετηρήθη απώλεια ΕΝΥ σε κανένα από τα περιστατικά μας. Στις έξι περιπτωσεις αγενεσίας του 8ου νεύρου, τοποθετήθηκε εμφύτευμα στο εγκεφαλικό στέλεχος. Όλα τα παιδία έδειξαν βελτίωση στην ανάπτυξη του λόγου αλλά όχι σύμφω-

87

νη με την ηλικία τους.

Συμπεράσματα: Η κοχλιακή εμφύτευ-ση είναι μια ασφαλής επέμβαση σε πε-ριπτώσεις ανωμαλιών του κοχλία, αρκεί να γίνει σωστός προεγχειρητικός έλεγχος (αξονική και μαγνητική τομογραφία). Σε περιπτώσεις αγενεσίας του ακουστικού νεύρου, προβαίνουμε στην τοποθέτηση ειδι-κού ηλεκτροδίου στο εγκεφαλικό στέλεχος, με πτωχότερα αποτελέσματα. Τα αποτελέ-σματα της ακοής ένα χρόνο μετά την εγχεί-ρηση και την ανάπτυξη του λόγου με συνεχή λογοθεραπευτική παρέμβαση, ανάλογα με τις ανατομικές ανωμαλίες είναι αρκετά ικα-νοποιητικά.

EA 7 - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗΣ ΒΑΡΗ-ΚΟΪΑΣ ΝΕΟΓΝΩΝ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΤΤΙΚΟΝ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΕΩΣ ΤΩΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ

Δημήτριος Κοτζαμπασάκης, Βασίλειος Χαλκιαδάκης, Παρασκευή-Σοφία Πανοπούλου, Παρασκευη Χαλιδιά, Παύλος Μαραγκουδάκης, Γιωτακης Ιωαννης, Θωμάς ΝικολόπουλοςΒ’ Πανεπιστημιακή ΩΡΛ κλινική, Γενικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αττικόν

Εισαγωγή: Από το 2010 μέχρι και σήμερα, στο Αττικό εφαρμόζεται το πρόγραμμα ανί-χνευσης βαρηκοΐας από την Β’ Πανε/ακή ΩΡΛ κλινική.

Σκοπός: Σκοπός της εργασίας είναι η μελέτη των αποτελεσμάτων και η διερεύνηση των προδιαθεσικών παραγόντων.

Μέθοδος: Οι TEOAEs εκτιμήθηκαν αμφοτε-ρόπλευρα σε 2886 νεογνά κατά την παρα-μονή τους στη μαιευτική κλινική.

Αποτελέσματα: Το 51,5% ήταν θήλεις και 48,4% άρρενες. Το 83,6% των νεογνών είχε ως αποτέλεσμα Pass Άμφω, το 8,4% Refer Άμφω και το 7,7% Refer σε ένα εκ των δυο ώτων. Από τα refer αποτελέσματα, μόλις το 28,5% (135) είχε προδιαθεσικούς παράγοντες. Στο 80% η μητέρα έκανε λήψη φαρμακευτικής αγωγής κατά την εγκυμο-σύνη, το 46,6% είχαν εμπύρετο, το 45,7% οικογενειακό ιστορικό, το 8,1% ενδομήτρια λοίμωξη και μόλις το 4,4% είχε παραμονή στη ΜΕΘ νεογνών, το 3,7% APGAR<8-8 και 2,9% δυσπλασία ή κάποιο σύνδρομο. Τέλος από τα 473 Refer επανεξετάστηκαν τα 261 εκ των οποίων τα 257 είχαν αποτέλεσμα pass, τα 212 δεν προσήλθαν και τα 4 είχαν ως αποτελεσμα κάποιο Refer.

Συμπέρασμα: Από τα 2886 νεογνά, τα 473 είχαν κάποιο Refer και επανεξετάστηκαν τα 261. Από αυτά τα 257 είχαν ως αποτέλεσμα Pass Άμφω και τα 4 Refer στα όποία έγινε περαιτέρω πλήρης έλεγχος.

EA 8 - Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΥΠΕΡΒΑΡΙΚΟΥ ΟΞΥΓΟΝΟΥ ΩΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΟΞΕΙΑ ΠΤΩΣΗ ΑΚΟΗΣ

Μπλιόσκας Σαράντης*, Ψύλλας Γεώργιος*, Στεφανίδου Στυλιανή**, Κώτσιου Μαρία**, Ουζουνίδου Σεβαστή*, Μάρκου Κων/νος* * Ά Πανεπιστημιακή Ωτορινολαρυγγολογική

Κλινική, ΠΓΝΘ «ΑΧΕΠΑ», Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

** Μονάδα Υπερβαρικής και Καταδυτικής Ιατρικής, Γ.Ν.Θ «Άγιος Παύλος»

Εισαγωγή: Η οξεία πτώση ακοής αποτελεί μία κατάσταση που απαιτεί επείγουσα θερα-πεία που περιλαμβάνει κυρίως κορτικοστε-ροειδή και βελτιωτικά της μικροκυκλοφο-ρίας. Η θεραπεία με υπερβαρικό οξυγόνο καθίσταται ολοένα και πιο δημοφιλής τα τε-λευταία χρόνια.

Σκοπός της μελέτης: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση της αποτελεσμα-

88

τικότητας της θεραπείας με υπερβαρικό οξυ-γόνο ως θεραπεία διάσωσης για τους ασθε-νείς με οξεία πτώση ακοής.

Υλικό και Μέθοδος: Η μελέτη περιέλαβε 40 ασθενείς με οξεία πτώση ακοής οι οποίοι διαιρέθηκαν σε δύο ομάδες. Την ομάδα με-λέτης η οποία περιελάμβανε 15 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με υπερβαρικό οξυγόνο, μετά από αποτυχία αγωγής με κορ-τικοστεροειδή και αγγειοδιασταλτικά, και την ομάδα ελέγχου που περιελάμβανε 25 ασθε-νείς που αντιμετωπίστηκαν μόνο με αγωγή με κορτικοστεροειδή και αγγειοδιασταλτικά και αρνήθηκαν επιπλέον θεραπεία. Η θερα-πεία με υπερβαρικό οξυγόνο περιελάμβανε μία συνεδρία ημερησίως σε σύνολο 15 συ-νεδριών και με συνεχή πίεση 2,2 Atm. Μετά πάροδο τριών μηνών από το πέρας της θε-ραπείας λήφθηκαν τονικοί ακοομετρικοί ου-δού ανά συχνότητα και εξήχθησαν επιπλέον οι μέσοι όροι τους.

Αποτελέσματα: Το συνολικό ποσο-στό βελτίωσης της ακοής ήταν υψηλότε-ρο ομάδα στην μελέτης ήταν υψηλότερο (7/15 ασθενείς, 46.6%) σε σχέση με την ομάδα ελέγχου (4/25 ασθενείς, 16%). Ο μέσος όρος των ακοομετρικών ουδών μετά τη θεραπεία στην ομάδα ελέγχου ήταν 53.4 dB HL (μέσος όρος βελτίωσης, 11.9 dB), σημαντικά χαμηλότερος από τον αντίστοιχο της ομάδας ελέγχου (74 dB HL, μέσος όρος βελτίωσης, 4.1 dB).

Συμπεράσματα: Η θεραπεία με υπερβαρικό οξυγόνο θα πρέπει να προτείνεται σε όλους τους ασθενείς στους οποίους η συμβατική φαρμακευτική θεραπεία για την οξεία πτώση ακοής έχει αποτύχει.

Λέξεις-κλειδιά: Οξεία πτώση ακοής, θερα-πεία υπερβαρικού οξυγόνου, θεραπεία διά-σωσης.

EA 9 - ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΥΠΟΦΥΣΕΚΤΟΜΗ υπό NAVIGATION ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Η ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ;

Σπ. Παπασπύρου 1, Στ. Κορφιάς 2, Γ. Στράντζαλης 2, Δαμ. Σακκάς 3

1 Α.Ε. Καθηγητής Ωτορινολαρυγγολογίας, Επιστημονικός Συνεργάτης Πανεπιστημιακής Ν/Χ Κλινικής «Ευαγγελισμού»

2 Νευροχειρουργοί Πανεπιστημιακής Νευροχειρουργικής Κλινικής «Ευαγγελισμού»

3 Καθηγητής Νευροχειρουργικής Πανεπιστημιακής Νευροχειρουργικής Κλινικής «Ευαγγελισμού»

Εισαγωγή: Η Ενδοσκοπική Διαρρινική Υπο-φυσεκτομή αποτελεί αρκετά χρόνια τώρα τον πλέον σύγχρονο τρόπο αποτελεσματικής και ασφαλούς διεκπεραίωσης επεμβάσεων στην περιοχή Sella.

Σκοπός μελέτης: Η ασφαλής όμως προ-σέγγιση όχι μόνον της Υπόφυσης αλλά και άλλων νεοπλασμάτων της περιοχής, δια-σφαλίζεται ακόμη καλύτερα σε επιλεγμένες περιπτώσεις υπό Navigation.

Υλικό - Μέθοδος: Από ένα υλικό 49 επεμ-βάσεων τα τελευταία 5 χρόνια εφαρμόσαμε και Navigation κατά πράξη και περίπτωση σε 12 περιστατικά που κρίναμε ότι τόσο τα προ-εγχειρητικά Ακτινολογικά ευρήματα όσο και τα διεγχειρητικά οδηγά σημεία ήταν ανεπαρ-κή ώστε να διεκπεραιώσουμε χωρίς επιπλο-κή την χειρουργική μας πράξη.

Αποτελέσματα: Οι επιπλοκές μας σε σχέση με προγενέστερο υλικό μειώθηκαν κατακό-ρυφα, και η αφαλέστερη προσέγγιση μείωσε επίσης τον καθαρό χειρουργικό χρόνο.

Συμπεράσματα: Η βάση του κρανίου που σήμερα προσπελαύνεται διαρρινικά ενδο-σκοπικά για διάφορες καλοήθεις και κακο-ήθεις παθήσεις απαιτεί την αξιοποίηση της

89

Βιοτεχνολογίας του Navigation system για επιλεγμένα περιστατικά και ένας συγχρονος ρινοχειρουργός θα πρέπει να ξερει πότε και πώς πρέπει να εμπλέκεται στην χειρουργική διεκπεραίωση και η πλοήγηση με Νavigator.

EA 10 - ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΧΡΟΝΙΑΣ ΜΕΣΗΣ ΩΤΙΤΙΔΑΣ

Τομπάζης Θεμιστοκλής, Καλδιριμτζή Μαρία, Ντίνου Μαρία, Μιχαλάκης Ηλίας, Βλάχτσης Κωνσταντίνος, Μπουρίκας Ζήσης, Νικολάου ΆγγελοςΩ.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Θ. Γ. Παπανικολάου

Εισαγωγή: Βασικό χαρακτηριστικό της χρό-νιας μέσης ωτίτιδας είναι η μόνιμη τυμπανική διάτρηση και η βαρηκοϊα αγωγιμότητάς που αυτή προκαλεί. Οι δύο βασικές μορφές της χρόνιας μέσης ωτίτιδας, (πυώδης, χολοστεα-τοματώδης) δεν διαφέρουν μόνο στην εξέλι-ξη τους αλλά και στην επιλογή θεραπευτικής μεθόδου. Στη χρόνια μέση πυώδη ωτίτιδα η θεραπεία είναι χειρουργική αλλά και συ-ντηρητική σε ορισμένες περιπτώσεις. Στη χολοστεατοματώδη ωτίτιδα η αντιμετώπιση θα πρέπει να είναι αποκλειστικά χειρουργι-κή. Μεγάλη σημασία έχει η προεγχειρητική εκτίμηση του ασθενούς.

Παρουσίαση περιστατικών: Στην παρούσα μελέτη θα παρουσιαστούν 106 περιστατικά χρόνιας μέσης ωτίτιδας της κλινικής μας στα έξι τελευταία χρόνια, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε: 19 μαστοειδεκτομές(13 με διατήρηση της γέφυρας και 4 χωρίς, ενω 2 ήταν revision), 3 επιτυμπανοτομές , 5 μαστοειδεκτομές σε συνδυασμό με επιτυμπανοτομή (combined approach), 75 τυμπανοπλαστικες τυπου I(εκ των οποίων 1 revision), 4 λοιπές τυμπανο-πλαστικές( 2 τύπου III και 2 τύπου IV). Οι γυ-ναίκες είχαν ελαφρά υπεροχή ως προς τον αριθμό, και ο μέσος όρος ηλικίας ήταν 37,9 έτη με ηλικιακό εύρος 11-75 έτη. Το ποσοστό επαναδιάτρησης κυμάνθηκε σε 12% και η ακοή βελτιώθηκε σε ποσοστό 77%.

Συμπεράσματα: Η χειρουργική αντιμετώπι-ση της χρόνιας μέσης ωτίτιδας είναι αποτελε-σματική στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, τόσο στην βελτίωση του επιπέδου ακοής όσο και στην θεραπεία της χρόνιας φλεγμονής. Η αποτελεσματικότητα εξαρτάται από την χειρουργική μέθοδο, από την εμπειρία του χειρουργού όσο και από την συμμορφωση του ασθενούς στις μετεγχειρητικές οδηγίες.

EA 11 - ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΗΣ ΚΑΛΟΗΘΗΣ ΠΑΡΟΞΥΣΜΙΚΟΣ ΙΛΙΓΓΟΣ ΘΕΣΕΩΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΝΟΣΟ MENIERE

Δημήτρης Μπαλατσούρας, Ιωάννα Βλάχου, Στέργιος Μπαρίκας, Αδαμαντία Τζανοπούλου, Νικόλαος Τριγώνης, Αντώνης ΚαμπέροςΩΡΛ Κλινική Τζανείου Νοσοκομείου Πειραιά, Πειραιάς

Εισαγωγή: Ο καλοήθης παροξυσμικός ίλιγ-γος θέσεως (ΚΠΙΘ) είναι συνήθως ιδιοπα-θής, αλλα μπορεί να παρουσιασθεί και δευ-τεροπαθώς, λόγω διαφόρων αιτίων, όπως κρανιεγκεφαλική κάκωση, ιογενής νευρο-λαβυρινθίτις, σπονδυλοβασική ισχαιμία, ή παρατεταμένος κλινοστατισμός. Μεταξύ των αιτίων αυτών, συμπεριλαμβάνεται και η νό-σος Meniere.

Σκοπός της μελέτης: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη των επιδημιολογι-κών, παθογενετικών και κλινικών χαρακτη-ριστικών του ΚΠΙΘ που εμφανίζεται δευτε-ροπαθώς σε ασθενείς με την νόσο Meniere.

Υλικό και μέθοδος: Mελετήσαμε ανασκο-πικά μιά ομάδα ασθενών με ΚΠΙΘ και νόσο Meniere. Σε όλους τους ασθενείς διεξήχθη πλήρης ΩΡΛ, ακοολογικός και νευροωτο-λογικός έλεγχος, που περιελάμβανε και νυ-σταγμογραφία. Ασθενείς με ιδιοπαθή ΚΠΙΘ εχρησιμοποιήθηκαν ως μάρτυρες.

90

Αποτελέσματα: Ανευρέθηκαν 29 ασθενείς και με τις δύο παθήσεις και συγκρίθηκαν με 233 ασθενείς με ιδιοπαθή ΚΠΙΘ. Οι ασθενείς με ΚΠΙΘ και νόσο Meniere παρουσίαζαν τα εξής ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, στα οποία διέ-φεραν από τους ασθενείς με ιδιοπαθή ΚΠΙΘ: 1) Υψηλότερο ποσοστό θηλέων. 2) Μακρό-τερη διάρκεια συμπτωμάτων. 3) Συχνότερη προσβολή του οριζοντίου ημικυκλίου σω-λήνα. 4) Μεγαλύτερη συχνότητα αιθουσαίας πάρεσης. 5) Ανάγκη περισσοτέρων συνεδρι-ών θεραπείας με χειρισμούς επανατοποθε-τήσεως ωτοκονίας. 6) Αυξημένη συχνότητα υποτροπών.

Συμπεράσματα: Ο ΚΠΙΘ που εκδηλώνεται δευτεροπαθώς σε ασθενείς με νόσο Μeniere διαφέρει από τον ιδιοπαθή ΚΠΙΘ σε αρκετά επιδημιολογικά και κλινικά χαρακτηριστικά, μπορεί να ακολουθήσει διαφορετική πορεία και ανταποκρίνεται ολιγώτερον ευνοϊκά στην θεραπεία.

EA 12 - ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΝΕΥΡΟΑΙΣΘΗΤΗΡΙΟ ΒΑΡΗΚΟΙΑ

Μ. Χρόνη ,Ε. Κατάνου, Α. ΘεοδώρουΩΡΛ Κλινική ΓΝΑ Ευαγγελισμός Εισαγωγή: Ως αιφνίδια νευροαισθητήριος βαρηκοΐα ορίζεται η απώλεια ακοής μεγαλύ-τερη των 30 dB σε 3 συνεχόμενες συχνότη-τες, που λαμβάνει χώρα σε 3 ημέρες.

Σκοπός: η μελέτη των προγνωστικών παρα-γόντων σε 90 ασθενείς που αντιμετωπίσθη-καν τη τριετία 2009-12 στη ΩΡΛ κλινική του ΓΝΑ «Ευαγγελισμός».

Υλικό Μέθοδοι: μελετήθηκε το ποσοστό βελτίωσης της ακοής, ανάλογα με την ηλι-κία, το είδος του ακοογράμματος, το χρόνο προσέλευσης, την παρουσία αιθουσαίων συμπτωμάτων, και το αρχικό ακοόγραμμα.

Αποτελέσματα: Όσον αφορά την ηλικία ο

μέσος όρος βελτίωσης ήταν μεγαλύτερος στη 5η δεκαετία με ποσοστό 59% και μικρό-τερος στη 3η και στην 7η με ποσοστό αντί-στοιχα 42% και 34%. Ανάλογα με το είδος του ακοογράμματος (ascending, descending, flat) ο μέσος όρος ποσοστού βελτίωσης ήταν 68%, 37% και 41% αντίστοιχα. Όσον αφορά τον χρόνο προσέλευσης η βελτίωση ήταν 46% μέχρι την 5η ημέρα και 53% για τους ασθενείς που προσήλθαν μετά την 5η ημέρα. Το ποσοστό βελτίωσης σε ασθενείς με αιθουσαία συμπτώματα ήταν 41% ,ενώ χωρίς αιθουσαία συμπτώματα, 44%. Επι-πλέον, σε ασθενείς με αρχικό μέσο όρο στο ακοόγραμμα μικρότερο από 50 dB το πο-σοστό βελτίωσης ήταν 55,28%, ενώ στους ασθενείς με μεγαλύτερο των 50 dB, 35 %, διαφορά στατιστικά σημαντική tvalue= 2,168 p= 0,05.

Συμπέρασμα: Η αρχική βαρηκοΐα είναι η παράμετρος που επηρεάζει σε στατιστικά σημαντικό βαθμό την πρόγνωση, η ηλικία, η μορφή του ακοογράμματος και ο χρόνος προσέλευσης φαίνεται να επηρεάζουν χω-ρίς να είναι στατιστικά σημαντική η διαφορά, ενώ η παρουσία ιλίγγου δεν φαίνεται να επηρεάζει την πρόγνωση. EA 13 - ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΘΕΣΗΣ ΔΙΑΤΡΗΣΗΣ ΤΥΜΠΑΝΙΚΗΣ ΜΕΜΒΡΑΝΗΣ - ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΑΚΟΗΣ

Βέργου Παναγιώτα, Παπαγιάννη Ελένη, Τσάγκοβιτς Αικατερίνη, Μυλωνά Διονυσία, Φιλίππου ΜατθαίοςΩΡΛ. Κλινική νοσοκομείο «Η Παμμακάριστος» - Αθήνα

Εισαγωγή: Η τυμπανική μεμβράνη δεν είναι μόνο ένας απλός κωνικού σχήματος υμέ-νας-δέκτης ηχητικών κυμάτων αλλά τόσο η γεωμετρία της όσο και η υφή της την καθι-στούν αναντικατάστατη στην μετάδοσή τους και στην προστασία του ωτός έναντι των υψηλών ηχητικών πιέσεων- μεταβολών. Γι’ αυτό και το μέγεθος της διάτρησής της είναι

91

αναμφίβολα συνδεδεμένο με μικρές ή μεγά-λες απώλειες ακοής.

Σκοπός: Στην παρούσα εργασία μελετήσαμε την σχέση όχι μόνο του μεγέθους της διάτρη-σης αλλά κυρίως της θέσης της με την απώ-λεια ακοής.

Υλικό-Μέθοδοι: Κατά την χρονική περίο-δο από 01/06/2010 -01/08/2013 μελετή-θηκαν στο νοσοκομείο μας 58 ασθενείς με διάτρηση τυμπανικού υμένα (21 άντρες, 37 γυναίκες), ηλικίας από 20 έως 80 ετών. Αφού υποβλήθηκαν σε ειδικό ερωτηματο-λόγιο-ιστορικό εξετάστηκαν κλινικά με την βοήθεια της χρήσης ωτο-μικροσκόπησης και βίντεο-ωτοσκόπησης για την διαπίστωση της διάτρησης ενώ με την χρήση ακουομετρίας υπολογίστηκε η ακουστική τους ικανότητα στις διάφορες συχνότητες (250, 500, 1000, 2000, 4000, 8000 ΚΗ). Για την θέση της δι-άτρησης χωρίσαμε την τυμπανική μεμβράνη σε 5 τμήματα (άνω-πρόσθιο, κάτω-πρόσθιο, άνω-οπίσθιο, κάτω-οπίσθιο και κεντρικό) και κατόπιν υπολογίσαμε την εκατοστιαία αναλο-γία του μεγέθους της. Τέλος μελετήσαμε τα ποσοστά βαρηκοΐας (αγωγιμότητας-μικτής) σε συνάρτηση με το μέγεθος και την θέση της διάτρησης για κάθε περίπτωση οξείας ή χρόνιας βλάβης.

Αποτελέσματα: Καταγράφηκαν συνολικά 73 διατρήσεις, 15 περιστατικά με αμφίπλευ-ρη διάτρηση,24 με δεξιά μονόπλευρη, 19 με αριστερή μονόπλευρη εκ των οποίων οι 57 ήταν κεντρικές, 7 κάτω-πρόσθιες, 4 κάτω-οπίσθιες, 3άνω-πρόσθιες και 2 άνω - οπίσθιες) με ποσοστά διάτρησης από 2% - 90% και επίπεδα ακοής από 30-80db (60% αγωγιμότητας, 40% μικτής). Το μέγεθος της διάτρησης είναι ανάλογο του ποσοστού βα-ρηκοΐας (p=0.01, r=0.05)

Συμπεράσματα: Η θέση της διάτρησης δεν έχει επίδραση στην βαρηκοΐα σε οξεία φάση αντίθετα με ότι συμβαίνει στις χρόνιες τυμπα-νικές διατρήσεις.

EA 14 - ΧΡΗΣΗ ΑΝΑΡΡΟΦΗΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΩΛΗΝΙΣΚΩΝ ΑΕΡΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΣΗ ΩΤΙΤΙΔΑ

Μυλωνά Δ., Τσάγκοβιτς Αικ., Βέργου Π., Παπαγιάννη Ε., Φιλίππου Μ.ΩΡΛ Κλινική, Γ.Ν. «Παμμακάριστος», Αθήνα.

Εισαγωγή: Η μυριγγοτομή και η εισαγω-γή σωληνίσκων αερισμού στη θεραπεία της εκκτιτικής μέσης ωτίτιδας, σε ενήλικες και παιδιά, αποτελεί συνήθη πρακτική κατά την οποία πολλοί χειρουργοί χρησιμοποιούν την αναρρόφηση για να αφαιρέσουν το υγρό από το μέσο ους πριν τοποθετήσουν τους σωληνίσκους. Η απομάκρυνση του υγρού θεωρείται ότι βελτιώνει το άμεσο μετεγχει-ρητικό επίπεδο ακοής, καθώς απομακρύνει το μηχανικό εμπόδιο και ότι μειώνει την πι-θανότητα μελλοντικής απόφραξης του σω-ληνίσκου. Επίσης, βελτιώνει την ορατότητα της τομής για διευκόλυνση του χειρουργού. Στις ανεπιθύμητες ενέργειες της χρήσης αναρ-ρόφησης περιλαμβάνονται πιθανό ακουστικό τραύμα από το θόρυβο και αυξημένος κίν-δυνος ανάπτυξης τυμπανοσκλήρυνσης και ωτόρρροιας.

Σκοπός: Σύγκριση της κλινικής έκβασης ως προς της χρήση ή μη αναρρόφησης του μέ-σου ωτός πριν την τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού.

Υλικά και μέθοδος: Ανασκόπηση των δημο-σιευμένων μελετών της τελευταίας εικοσα-ετίας.

Αποτελέσματα: Σύμφωνα με την τρέχουσα βιβλιογραφία, η αναρρόφηση του υγρού από το μέσο ους πριν την τοποθέτηση σω-ληνίσκων αερισμού, δε σχετίζεται με κάποιο όφελος ως προς την κλινική έκβαση σε ό,τι αφορά στα μετεγχειρητικά επίπεδα ακοής (όπως αυτά καταγράφονται στις 24 ώρες και στους 3 μήνες από την επέμβαση), στην ωτόρροια και στα ποσοστά απόφραξης των

92

σωληνίσκων. Σε μια μόνο μελέτη διαπστώ-θηκαν σημαντικά αυξημένα ποσοστά ανά-πτυξης τυμπανοσκλήρυνσης και ακουστικού τραύματος, χωρίς ωστόσο να επιβεβαιώνεται η συσχέτιση. Φαίνεται ότι η αναρρόφηση του υγρού από το μέσο ους δεν προσφέρει κά-ποιο συγκριτικό πλεονέκτημα, αν και απαιτεί-ται περισσότερη μελέτη επί του θέματος.

EA 15 - ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΦΕΣΤΩΤΩΝ ΩΤΩΝ. ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΜΙΑΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ

Μαγγανάρης Αργύρης, Τζέλλας Σωτήρης, Καρασμάνης ΗλίαςΩ.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Θ. «Ιπποκράτειο»

Εισαγωγή: Τα αφεστώτα ώτα είναι μια σχετι-κά συχνή εκ γενετής ανωμαλία καθώς εμφα-νίζεται περίπου στο 5% του πληθυσμού. Τα βασικά ανατομικά προβλήματα σε ένα αφε-στώς ούς είναι η έλλειψη ανθέλικας, το με-γάλο βάθος και μέγεθος της κόγχης καθώς και ο συνδυασμός αυτών. Όλες οι χειρουρ-γικές τεχνικές αποκατάστασης βασίζονται σε 3 βασικές μεθόδους: α) την τοποθέτηση ραμμάτων μεταξύ κόγχης και περιόστεου της μαστοειδούς απόφυσης κατά Furnas, β) την τοποθέτηση ραμμάτων στην ανθέλικα κατά Mustardee και γ) τη χάραξη του χόνδρου της πρόσθιας επιφάνειας της ανθέλικας κατά Stenstroem.

Σκοπός: Η περιγραφή της τροποποιημένης χειρουργικής τεχνικής που εφαρμόζεται στην κλινική μας και συνδυάζει τα προτερήματα των τριών βασικών μεθόδων, καθώς και η παρουσίαση των αποτελεσμάτων αξιολογώ-ντας το βαθμό ικανοποίησης των ασθενών.

Mέθοδος: Στην τεχνική που χρησιμοποιεί-ται γίνεται τομή στο χόνδρο στο έξω χείλος της ανθέλικας, παρασκευάζεται το πρόσθιο τμήμα του και χαράσσεται. Ακολούθως το-ποθετούνται απορροφήσιμα ράμματα κατά Mustardee και η κόγχη καθηλώνεται στη μα-

στοειδή με ράμματα κατά Furnas. Το τελευ-ταίο έτος χειρουργήθηκαν 6 ασθενείς (12 αυτιά) με ηλικίες 5-12 ετών. Η ικανοποίηση των ασθενών για το αποτέλεσμα αξιολογή-θηκε βάση ερωτηματολογίου μετά το πέρας εξαμήνου.

Αποτελέσματα: Οι δύο ασθενείς αξιολόγη-σαν το αισθητικό αποτέλεσμα ως πολύ καλό και οι τέσσερις ως άριστο. Σοβαρές επιπλο-κές δεν παρατηρήθηκαν.

Συμπεράσματα: Η τεχνική της χάραξης του πρόσθιου τμήματος του χόνδρου μειώνει την τάση του και σε συνδυασμό με τα ράμματα κατά Mustardee αυξάνει τις πιθανότητες για ένα μόνιμο αποτέλεσμα διόρθωσης της δυ-σμορφίας. Τα αποτελέσματα της κλινικής μας δείχνουν ότι η τεχνική αυτή μειώνει της πι-θανότητες για μετεγχειρητικές επιπλοκές και οδηγεί σε ικανοποιητική για τους ασθενείς αποκατάσταση.

EA 16 - ΑΚΟΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΕ ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΚΡΟΤΑΦΙΚΟΥ ΟΣΤΟΥ

Ιωάννα Καλαϊτσίδου, Γεώργιος Ψύλλας, Καλλιόπη Αργυρίου, Κωνσταντίνος Μάρκου, Μιλτιάδης ΤσαλιγόπουλοςΑ’ Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική - ΓΠΝΘ «ΑΧΕΠΑ» - Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Εισαγωγή: Τα κατάγματα κροταφικών οστών αποτελούν σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιο-γραφία ποσοστό 14-22% του συνόλου των περιστατικών με κατάγματα κρανίου.

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης, εί-ναι η περιγραφή της επιδημιολογίας και της επίπτωσης των καταγμάτων του κροταφικού οστού στην ακοή, καθώς και η παρουσίαση της εμπειρίας της κλινικής μας στην αντιμετώ-πιση τους, κατά τα τελευταία 5 έτη.

Υλικό και μέθοδοι: Τη χρονική περίοδο, Σεπτέμβριος 2008 - Σεπτέμβριος 2013, 30

93

ασθενείς με κατάγματα κροταφικού οστού εξετάστηκαν στο ακοολογικό εργαστήριο της κλινικής μας. Κύρια αίτια των καταγμάτων ήταν τροχαία και εργατικά ατυχήματα, καθώς επίσης πτώσεις από ύψος και ξυλοδαρμοί. Η διαγνωστική διαδικασία περιελάμβανε κλινι-κή εξέταση του ασθενούς, διενέργεια αξονι-κής τομογραφίας εγκεφάλου και σπλαγχνι-κού κρανίου και τονικής ακοομετρίας. Τα δεδομένα για την μελέτη αυτή, αντλήθη-καν αναδρομικά, από το αρχείο της κλινικής μας.

Αποτελέσματα: Σε 18 περιπτώσεις επρόκειτο για επιμήκη κατάγματα, σε 2 εγκάρσια και σε 10 μικτά. Από τους ασθενείς με επιμήκη κα-τάγματα, 13 ασθενείς παρουσίασαν βαρηκοΐα αγωγιμότητας και 2 ασθενείς νευροαισθητή-ρια βαρηκοΐα. Και οι 2 ασθενείς με εγκάρσια κατάγματα κροταφικών εμφάνισαν νευροαι-σθητήρια απώλεια ακοής. Από τους ασθενείς με μικτά κατάγματα τα 6 άτομα παρουσίασαν μικτού τύπου απώλεια ακοής και τα 2 άτομα νευροαισθητήρια βαρηκοΐα.

Συμπέρασμα: Η απώλεια ακοής είναι συχνή επιπλοκή των κρανιοεγκεφαλικών κακώσε-ων με κατάγματα κροταφικών οστών. Ο τύ-πος της απώλειας ακοής θα εξαρτηθεί από το είδος του κατάγματος. Συνεπώς, οι ασθενείς με κατάγματα κροταφικών οστών πρέπει να εξετάζονται από τους ωτορινολαρυγγολό-γους άμεσα για έγκαιρη διάγνωση επιπλο-κών και αντιμετώπιση.

EA 17 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΚΛΗΤΩΝ ΔΥΝΑΜΙΚΩΝ ΣΤΑΘΕ-ΡΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ (ASSR) ΣΕ ΠΡΟΩΡΑ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΟΜΗΝΑ ΝΕΟΓΝΑ

Χατζηδάκης Α. 1, Χατζάκης Ν. 1, Χριστοδούλου Π. 1, Λυμπερίδης Ι. 1, Προκο-πάκης Ε. 1, Καπράνα Α. 1, Βελεγράκης Γ.Α. 1 Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρα-κλείου, ΩΡΛ κλινική 1

Εισαγωγή: Τα προκλητά δυναμικά σταθερής κατάστασης αποτελούν πλέον βασική μέθο-δο ελέγχου της ακοής σε νεογνά στις συχνό-τητες των 500, 1000, 2000 και 4000 kHz. Στη διεθνή βιβλιογραφία υπάρχουν λίγες με-λέτες που συγκρίνουν τα αποτελέσματα των ASSR μεταξύ τελειόμηνων και πρόωρων νε-ογνών με ποικίλα αποτελέσματα.

Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσης μελέτης εί-ναι να παρουσιάσει την εμπειρία της κλινικής μας και να διερευνήσει την ύπαρξη πιθανών διαφορών στους ουδούς ακοής όπως αυτοί υπολογίζονται με τα ASSR μεταξύ πρόωρων και τελειόμηνων νεογνών.

Υλικό και μέθοδος: Διενεργήθηκε μια προ-οπτική μελέτη από τον Ιανουάριο του 2012 έως και τον Ιούνιο του 2013. 14 τελειόμηνα νεογνά και 17 πρόωρα (ηλικία κύησης <35 εβδομάδων) συμπεριλήφθηκαν στην μελέτη και διενεργήθηκαν ASSR σε συχνότητες 500, 1000, 2000 και 4000 kHz αμφοτερόπλευ-ρα. Σε όλα τα νεογνά είχε προηγηθεί πλήρης ΩΡΛ κλινικός έλεγχος και παροδικά προ-κλητές ωτοακουστικές εκπομπές (TEOAE).

Αποτελέσματα: Έγινε ανάλυση των αποτε-λεσμάτων με βάση την ηλικία, το φύλο και το αυτί. Υπήρξαν στατιστικά σημαντικές δι-αφορές μεταξύ των δυο ομάδων μόνο για την συχνότητα των 500, ενώ δεν υπήρξαν ουσιαστικές διαφορές αναφορικά με τις υπό-λοιπες συχνότητες, το φύλο ή το αυτί.

94

Συμπεράσματα: Οι ουδοί ακοής ήταν υψη-λότεροι σε πρόωρα νεογνά, μόνο για την συχνότητα των 500 kHz σε αντίθεση με την διεθνή βιβλιογραφία όπου αναφέρονται δια-φορές και σε άλλες συχνότητες.

EA 18 - ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΕΝΔΟΤΥΜΠΑΝΙΚΗΣ ΕΓΧΥΣΗΣ ΚΟΡΤΙΚΟΣΤΕΡΟΕΙΔΩΝ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΑΡΙΚΟΥ ΟΞΥΓΟΝΟΥ ΩΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΟΠΑΘΗ ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΒΑΡΗΚΟΪΑ

Χατζηδάκης Α. 1, Χατζάκης Ν. 1, Προκοπάκης Ε. 1, Κουδουναράκης Ε. 1, Μπουρολιάς Κ. 2, Παναγιωτάκη Ε. 1, Βελεγράκης Γ.Α. 1 Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, ΩΡΛ κλινική 1

Ναυτικό Νοσοκομείο Χανίων 2

Εισαγωγή: Η ιδιοπαθής αιφνίδια βαρηκοΐα προσβάλλει περίπου 16.000 άτομα κάθε χρόνο. Το ποσοστό της αυτόματης ίασης ανέρχεται έως και στο 70%.

Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσης μελέτης είναι να αξιολογήσει την αποτελεσματικότη-τα της χρήσης της ενδοτυμπανικής έγχυσης κορτικοστεροειδών σε σύγκριση με την χρή-ση του υπερβαρικού οξυγόνου, ως θεραπεία διάσωσης στην αιφνίδια βαρηκοΐα.

Υλικό και μέθοδος: Διενεργήθηκε μια αναδρομική μελέτη από τον Ιανουάριο του 2006 έως και τον Δεκέμβριο του 2012. 78 ασθενείς σε δύο ισοδύναμα group αντιμετω-πίστηκαν είτε με ενδοτυμπανικά στεροειδή , είτε με υπερβαρικό οξυγόνο ως θεραπεία δι-άσωσης μετά από μη ικανοποιητική ανταπό-κριση στην αρχική θεραπεία. Σε όλους τους ασθενείς αξιολογήθηκε η ανταπόκριση στην θεραπεία με ακοολογικό έλεγχο με συμβα-τικό τονικό ακοόγραμμα και υπολογισμό του PTA (pure tone average) για 4 συχνότητες.

Αποτελέσματα: Υπήρξαν στατιστικά ση-

μαντικές διαφορές και στις δυο ομά-δες ασθενών πριν και μετά τη θεραπεία. Η αντιμετώπιση με υπερβαρικό οξυγόνο πα-ρουσίασε καλυτέρα αποτελέσματα για την συχνότητα των 2 kHz ενώ δεν υπήρξαν στα-τιστικά σημαντικές διαφορές αναφορικά με τις υπόλοιπες συχνότητες.

Συμπεράσματα: Η θεραπεία διάσωσης στην αιφνίδια βαρηκοΐα είτε με υπερβαρικό οξυ-γόνο είτε με ενδοτυμπανική έγχυση κορτικο-στεροειδών παρουσιάζει ικανοποιητικά απο-τελέσματα. Το υπερβαρικό οξυγόνο φαίνεται να πλεονεκτεί σε συχνότητες των 2 kHz, έχει όμως φτωχότερη ανταπόκριση σε ασθενείς με σοβαρού βαθμού βαρηκοΐα.

EA 19 - Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΓΛΩΣΣΙΚΩΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΩΝ ΣΕ ΚΩΦΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΚΟΧΛΙΑΚΗ ΕΜΦΥΤΕΥΣΗ

Μαρία Οικονομίδη, Ν. Περβανίδου, Ε. Βαζαίου, Λ. Μαριόλης, Κ. ΤάκηΜονάδα κοχλιακών εμφυτεύσεων, ΩΡΛ κλινική νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία»

Εισαγωγή: Στην κλινική μας έχουν αντιμε-τωπιστεί 350 κωφά παιδία ηλικίας 1.5 έως 17 ετών. Τους πρώτους τρείς μήνες μετά την εμφύτευση, διαφαίνεται η έναρξη αντίληψης των ήχων της ομιλίας και του περιβάλλοντος. Μεταξύ 12 και 24 μηνών μετά την επέμβαση, διαφαίνεται και η ανάπτυξη του λόγου των παιδιών.

Μέθοδος και υλικό: στην συγκεκριμένη έρευνα συμμετέχουν 51 παιδιά (37 κορίτσια και 14 αγόρια) εκ των οποίων τα 40 είναι προ-γλωσσικά παιδία, και τα 11 μετα-γλωσσικά. Τα 30 προ-γλωσσικά παιδία εμφυτεύθηκαν σε ηλικία μικρότερη των 3.5 ετών ενώ τα υπόλοιπα 10 σε ηλικίες μεταξύ 4-5 ετών. Τα 4 από τα 40 προ-γλωσσικά παιδιά ηλικίας κάτω των 3.5 ετών προέρχονται από ξενό-γλωσσους γονείς. Τα μετα-γλωσσικά παιδιά εμφυτεύθηκαν σε ηλικίες 6-12 ετών.

95

Αποτελέσματα: Τα προ-γλωσσικά παιδία που εμφυτεύτηκαν σε ηλικία μικρότερη των 3.5 ετών και εκπαιδεύονται με την προ-φορική/ακουστική μέθοδο αναπτύσσουν λεξιλόγιο μεταξύ 12-24 μήνες μετά την κο-χλιακή εμφύτευση. Προ-γλωσσικά παιδιά που εμφυτεύτηκαν σε ηλικίες 4-5 ετών και εκπαιδεύονται με την προφορική/ακουστική μέθοδο εμφανίζουν λεξιλόγιο μεταξύ 12-36 μήνες μετά την κοχλιακή εμφύτευση. Τα με-τα-γλωσσικά παιδιά έχουν ικανότητα διάκρι-σης της ομιλίας σε επίπεδο πρότασης 6 μή-νες μετά την εμφύτευση. Παιδιά που έχουν ξενόγλωσσους γονείς, αναπτύσσουν λόγο μεταξύ 12-36 μήνες μετά την εμφύτευση.

Επίλογος: η όσο το δυνατό μικρότερη ηλι-κία εμφύτευσης και η μέθοδος εκπαίδευσης, επηρεάζουν την απόδοση στην ανάπτυξη του λόγου στα παιδία με κοχλιακό εμφύτευμα.

EA 20 - Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΣΤΟΜΑΤΙΚΗΣ ΡΟ-ΜΠΟΤΙΚΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ (TORS) ΣΤΗΝ ΩΤΟΡΙΝΟΛΑΡΥΓΓΟΛΟΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ


Εισαγωγή: Η περιοχή κεφαλής και τρα-χήλου περιλαμβάνει ανατομικές δομές, οι οποίες εμφανίζουν συχνά προβλήματα στη χειρουργική προσπέλαση εξ αιτίας της δυ-σκολίας στην έκθεση του χειρουργικού πεδί-ου, ιδιαίτερα όσον αφορά τη ρίζα της γλώσ-σας, τον υποφάρυγγα και το λάρυγγα.

Σκοπός της Μελέτης: Το κίνητρο για να ξεκι-νήσει η διαστοματική ρομποτική χειρουργική προήλθε από τη διαπίστωση ότι οι καθιερω-μένες χειρουργικές προσεγγίσεις όπως η κλασική ανοικτή χειρουργική προσπέλαση και η ενδοσκοπική με Laser CO2

έχουν σα-φείς περιορισμούς εφαρμογής στην αντιμε-τώπιση του καρκίνου του στοματοφάρυγγα, του λάρυγγα και του υποφάρυγγα, εξαιτίας του ότι τα εργαλεία έχουν μεγάλο μήκος, το μικροσκόπιο είναι έξω από το πεδίο της

στοματικής κοιλότητας και το Laser κινείται μόνο σε ευθεία γραμμή. Πρωτοπόροι ήταν οι Weinstein και O’Malley, οι οποίοι ξεκίνησαν το 2004 για πρώτη φορά την εφαρμογή της μεθόδου στο πανεπιστήμιο της Πενσυλβά-νια.

Υλικό και Μέθοδοι: Από το 2010 ως σήμε-ρα, 26 ασθενείς υπεβλήθησαν σε TORS για αμυγδαλεκτομή, φαρυγγοπλαστική, υπερ-γλωττιδική λαρυγγεκτομή, μερική κάθετη λαρυγγεκτομή, αφαίρεση καλοήθους όγκου από τη ρίζα της γλώσσας, αφαίρεση όγκου υποφάρυγγος.

Αποτελέσματα: Τα πλεονεκτήματα είναι σαφή και αφορούν την καλύτερη έκθεση του χειρουργικού πεδίου, την ταχύτερη μετεγχει-ρητική επούλωση, τη μικρότερη παραμονή στο νοσοκομείο, τον ηπιότερο μετεγχειρητι-κό πόνο και τις λιγότερες επιπλοκές μετεγ-χειρητικά σχετικά με την αιμορραγία και το οίδημα.

Συμπέρασμα: Η χειρουργική κεφαλής και τραχήλου προόδευσε σημαντικά τα τελευταία χρόνια, εστιάζοντας σε λιγότερο ακρωτηρια-στικές τεχνικές και διατήρηση του οργάνου. Έτσι, η διαστοματική ρομποτική χειρουργική σήμερα, είναι η πιο μοντέρνα και ασφαλής εναλλακτική μέθοδος για να αντιμετωπιστούν καλοήθεις και πρώιμες κακοήθεις παθήσεις στην περιοχή αυτή. Τα μέχρι σήμερα απο-τελέσματα είναι πολύ ενθαρρυντικά, αλλά αναμένεται να αποσαφηνιστούν οι ενδείξεις και εφαρμογές της νέας αυτής μεθόδου από την εξέλιξη της τεχνολογίας και την αυξανό-μενη εμπειρία.

96

EA 21 - ΣΗΡΑΓΓΩΔΗ ΑΙΜΑΓΓΕΙΩΜΑΤΑ ΚΕΦΑΛΗΣ & ΤΡΑΧΗΛΟΥ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΡΙΩΝ ΣΠΑΝΙΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ.

Καρασμάνης Ηλίας, Γρηγοριάδης Χάρης, Γιαραμαζίδης Πασχάλης,Μαγγανάρης Αργύρης, Σκούρας ΑθανάσιοςΩ.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Θ. «Ιπποκράτειο»

Εισαγωγή: Τα αιμαγγειώματα είναι οι πιο συχνοί όγκοι κεφαλής και τραχήλου στα βρέφη και τα παιδία, ενώ είναι σχετι-κά σπάνια η εμφάνισή τους σε ενήλικες. Τα αμιγή σηραγγώδη αιμαγγειώματα εντοπί-ζονται συνήθως στον υποδόριο ιστό και είναι πιο σπάνια από τα τρχοειδικά ή τα μεικτά. Όσον αφορά στη στοματική κοιλότητα, συ-χνότερες θέσεις εντόπισης τους είναι η γλώσ-σα και το έδαφος του στόματος, ενώ σπάνια απαντώνται στις παρίσθμιες αμυγδαλές.

Παρουσίαση Περιστατικών: 1ο ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΆνδρας 34 ετών εμφανίζει την τελευταία 20ετία πλαγιοτραχηλική διόγκωση δεξιά, με αυξομειούμενες διαστάσεις. Ο απεικονιστι-κός έλεγχος με αξονική τομογραφία έδειξε μάζα μαλακών μορίων έμπροσθεν του στερ-νο-κλειδο-μαστοειδούς μυός χωρίς εμπλου-τισμό και με χαρακτήρες σμηγματογόνου συλλογής. Η μάζα αφαιρέθηκε χειρουργικά και η παθολογοανατομική εξέτασή της κατέ-δειξε υφή σηραγγώδους αιμαγγειώματος.

2ο ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΚορίτσι 10 ετών εμφανίζει ευμέγεθες λευ-κόφαιο μόρφωμα της αριστερής παρίσθμιας αμυγδαλής. Υπεβλήθη σε χειρουργική αφαί-ρεση του μορφώματος και στη συνέχεια σε αμφοτερόπλευρη αμυγδαλεκτομή. Η ιστο-λογική εξέταση του μορφώματος έδειξε ει-κόνα σηραγγώδους αιμαγγειώματος.

3ο ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΑγόρι 9 ετών εμφανίζει από 5μήνου πλα-

γιοτραχηλική διόγκωση με σταδιακή αύξη-ση χωρίς χαρακτήρες φλεγμονής. Έλεγχος με μαγνητική τομογραφία ανέδείξε κυστικό μόρφωμα κάτωθεν του στερνο-κλειδο-μαστοειδούς μυός με χαρακτήρες βραγχι-ακής κύστης. Κατά τη χειρουργική προσπέ-λαση ανευρίσκεται ελαστικό μόρφωμα με τροφοφόρο φλεβικό κλάδο. Η παθολογοα-νατομική εξέταση κατέδειξε υφή σηραγγώ-δους αιμαγγειώματος.

Συμπεράσματα: Τα αιμαγγειώματα θα πρέ-πει να συμπεριλαμβάνονται στη διαφοροδιά-γνωση μορφωμάτων κεφαλής και τραχήλου ακόμα και σε ασυνήθεις εντοπίσεις ή ηλικίες εμφάνισης.

EA 22 - COGNITIVE BIASES IN ENT CLINICAL PRACTICE

Iordanis Sidiropoulos, Paschalis Giaramazidis, Ilias Karasmanis, Argyris Maganaris, Athanasios SkourasOtolaryngology Department, Ippokrateion General Hospital of Thessaloniki

Introduction: In 1972 eight patients were seen in various psychiatric hospitals across the USA claiming to be “hearing voices” for the last few months. All the patients were admitted with a diagnosis of schizophrenia. The patients were actually pseudopatients who were sent by Professor Rosenhan as a part of a now very famous experiment. After admission, the pseudopatients acted com-pletely normal claiming to have no symp-toms at all. Nevertheless, they remained hospitalized for an average of 19 days and they were eventually discharged with a di-agnosis of schizophrenia “in remission”. The hospitals included in this experiment ranged from community hospitals to major academ-ic units. The reason for the misdiagnosis was not the low quality of the clinicians or the institutions but the way we think and act as humans and as physicians.

97

Aim: Bearing in mind the major differences between Psychiatry and Otolaryngology, we aim to explore the cognitive biases that can lead Otolaryngologists to mistakes in clinical diagnosis and management. Methods: Review of cognitive/social psycho-logical literature as well as relevant medical literature.

Results: Failures of perception, the confir-mation bias, the hindsight and the expecta-tion bias, the availability bias and the Linda problem are reviewed among others and the way they can cloud clinical reasoning in Otolaryngologic clinical practice is explored.

Conclusions: A culture of metacognition among clinicians, i.e. thinking about the way we think and reason in clinical practice can lead to a significant improvement of the quality of care we offer to our patients.

EA 23 - ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΩΝ ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΗ-ΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΠΟΥ ΥΠΟΒΛΗ-ΘΗΚΑΝ ΣΕ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ ΣΤΗΝ ΩΡΛ ΚΛΙΝΙΚΗ ΤΟΥ ΠΓΝΛ

Έξαρχος Σωτήρης, Πλίτσης Βασίλειος, Τσέα Μαλαματή, Λαχανάς Βασίλειος, Χατζηιωάννου Ιωάννης, Μπιζάκης ΙωάννηςΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας

Εισαγωγή: Το Υπερηχογράφημα αποτελεί μια από τις βασικότερες απεικονιστικές εξε-τάσεις του θυρεοειδούς αδένα. Ιδιαίτερα ση-μαντικά υπερηχογραφικά στοιχεία που πρέ-πει να ελέγχονται και βοηθούν στο να τεθεί η υποψία κακοήθειας σε μια διόγκωση/όζο του θυρεοειδούς είναι: 1. η άλως, 2. το σχή-μα και τα όρια του όζου, 3. η σύσταση, 4. η ηχογένεια, 5. η ύπαρξη επασβεστώσεων, 6. η αγγείωση 7. η ελαστογραφία.

Σκοπός: Σκοπός της μελέτης είναι να αξιο-

λογηθεί κατά πόσο τα παραπάνω στοιχεία ελέγθηκαν κατά την προεγχειρητική υπερη-χογραφική εξέταση των ασθενών της Θεσ-σαλίας που υποβλήθηκαν σε θυρεοειδεκτο-μή στην ΩΡΛ κλινική του ΠΓΝΛ. Υλικό και μέθοδος: Αναδρομική μελέτη των αποτελεσμάτων των υπερηχογραφημάτων ασθενών που υποβλήθηκαν σε θυρεοειδε-κτομή στην κλινική μας από τον Ιανουάριο 2011 έως και τον Ιούλιο 2013, με ιδιαίτερη έμφαση στην καταγραφή των παραπάνω επτά υπερηχογραφικών στοιχείων.

Αποτελέσματα: Από τους 148 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θυρεοειδεκτομή στην κλι-νική μας κατά το παραπάνω χρονικό διάστη-μα σε 106 ασθενείς ανεβρέθηκε το πόρισμα του προεγχειρητικού υπερηχογραφήματος. Σε 10 ασθενείς(9.4%) δεν ελέγχθηκε κα-νένα από τα παραπάνω στοιχεία, η ύπαρξη άλου ελέγχθηκε σε 31(29.2%), το σχήμα και τα όρια του όζου σε 44(41.5%), η σύσταση σε 62(58.5%), η ηχογένεια σε 70(66%), η ύπαρξη επασβεστώσεων σε 30(28.3%), η αγγείωση σε 57(53.7%) και ελαστογραφία σε 2 ασθενείς(1.8%). Σε κανένα ασθενή δεν ελέγχθηκαν και τα 7 στοιχεία.

Συμπέρασμα: Η υπερηχογραφική εκτίμηση των ασθενών ήταν ελλιπής. Πρέπει να υπάρ-ξει περισσότερη ενημέρωση των ιατρών που ασχολούνται με τη διαχείριση και τη χειρουρ-γική του θυρεοειδούς αδένα ως προς τη σω-στή διενέργεια του υπερηχογραφήματος του θυρεοειδούς.

98

EA 24 - ΑΣΒΕΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑ ΤΟΥ ΕΠΙΜΗΚΟΥΣ ΤΡΑΧΗΛΙΚΟΥ

Γ. Γρηγοριάδης, Μ.Τζιόλα, Θ. Κοντάκη, Γ. ΤερζήςΓ.Ν. Κοζάνης «ΜΑΜΑΤΣΕΙΟ», ΩΡΛ Τμήμα

Εισαγωγή: Η Ασβεστοποιητική τενοντίτιδα του επιμήκους τραχηλικού μυός αποτελεί μια σχετικά σπάνια νόσο των μυών της περιοχής του τραχήλου η οποία απαιτεί αρκετή εμπει-ρία από τον ακτινολόγο ώστε να διαγνωστεί παρά τα παθογνωμονικά της ακτινολογικά ευρήματα. Οφείλεται σε εναποθέσεις κρυ-στάλλων υδροξυαπατίτη στον εκφυτικό τένο-ντα των μυϊκών ινών της άνω λοξής ομάδας.

Παρουσίαση Περιστατικού: Παρουσιάζεται ένας άντρας, 31 ετών υγιής με καλή όψη, καλή θρέψη, καλή φυσική κατάσταση ο οποίος εργάζεται χειρονακτικά και προσήλ-θε με οξύ φαρυγγικό άλγος, αδυναμία λόγο πόνου στην έκταση αυχένα και χωρίς δυ-σκαμψία. Η κλινική του εικόνα προσομοιάζει με αρχόμενο οπισθοφαρυγγικό απόστημα.

Συμπέράσματα: Η νόσος είναι σπάνια και υπάρχουν λίγες αναφορές στην βιβλιογρα-φία. Πρέπει να διαφοροδιαγιγνώσκεται από άλλες σηπτικές καταστάσεις της περιοχής. Η διάγνωση γίνεται ακτινολογικά και απαι-τεί υποψιασμένο Ωτορινολαρυγγολόγο και έμπειρο Ακτινολόγο.

EA 25 - ΗΛΕΚΤΡΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΕ 35 ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΠΑΡΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΝΕΥΡΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΟ RAMSAY-HUNT

Ρόκος Χ., Μπλιόσκας Σ., Μάρκου Κ., Τσαλι-γόπουλος Μ., Ψύλλας Γ.Α’ Ω.Ρ.Λ. κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. «ΑΧΕΠΑ»

Εισαγωγή: Το σύνδρομο Ramsay-Hunt χα-ρακτηρίζεται από αιφνίδια παράλυση του προσωπικού νεύρου σε συνδυασμό με την εμφάνιση φυσαλιδώδους εξανθήματος στο έξω αυτί.

Σκοπός της μελέτης: Σκοπός της εργασίας αυτής είναι η περιγραφή των αποτελεσμά-των των ηλεκτροφυσιολογικών εξετάσεων στη νόσο αυτή καθώς και η αξιολόγησή τους σε σχέση με την τελική έκβαση της κλινικής πορείας των ασθενών.

Υλικό και μέθοδοι: Εξετάσθηκαν 35 ασθενείς με σύνδρομο Ramsay-Hunt, 17 άνδρες και 18 γυναίκες, ηλικίας από 18 έως 83 ετών. Σε όλους τους ασθε-νείς εκτιμήθηκε ο βαθμός της παράλυσης του προσωπικού νεύρου σύμφωνα με την ταξινόμηση House-Brackmann (HB). Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε ηλεκτροφυ-σιολογικό έλεγχο του προσωπικού νεύρου με τις εξετάσεις του excitability test και της ηλεκτρονευρογραφίας.

Αποτελέσματα: Δεκατρείς ασθενείς εμφάνι-σαν ΗΒ VI στο αρχικό στάδιο της νόσου, 4 ασθενείς ΗΒ V, 2 ασθενείς ΗΒ IV, 15 ασθενείς ΗΒ III, και 1 ασθενής ΗΒ II. Σε 25 ασθενείς το excitability test έδειξε φυσιολογική απάντη-ση, σε 3 ασθενείς είχε μειωμένη απάντηση, σε 6 ασθενείς δεν έδωσε καμία απάντηση (σε έναν ασθενή δεν έγινε). Η εκφύλιση του προσωπικού νεύρου στην ηλεκτρονευρο-γραφία κυμάνθηκε από 22% έως 100%. Σε όλες τις περιπτώσεις της πλήρους έλλειψης απάντησης στο excitability test το τελικό HB ήταν ΙΙΙ έως VI. Αντίθετα, στις μισές περιπτώ-σεις που η ηλεκτρονευρογραφία έδειχνε αρχικά μεγάλο βαθμό εκφύλισης (70-100%) η τελική έκβαση της κλινικής πορείας ήταν ικανοποιητική (ΗΒ Ι-ΙΙ).

Συμπέρασμα: Στο σύνδρομο Ramsay-Hunt, η συσχέτιση των ηλεκτροφυσιολογικών εξετάσεων με το τελικό αποτέλεσμα κατά ΗΒ έδειξε ότι η εξέταση του excitability test προβλέπει πιο αξιόπιστα σε σχέση με την ηλεκτρονευρογραφία την τελική εικόνα του ασθενούς.

99

EA 26 - ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙ-ΚΗΣ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΑΔΕΝΑ ΣΕ ΜΙΑ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΩΤΟΡΙΝΟΛΑΡΥΓΓΟ-ΛΟΓΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ

Μ. Δουλαπτσή 1, Ε. Προκοπάκης 1, Ν. Χατζάκης 1, Ι. Λυμπερίδης 1, Σ. Βελεγράκης 2, Α. Καπράνα 1, Γ. Βελεγράκης 11 Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου

Εισαγωγή: Η θυρεοειδεκτομή αποτελεί μια ευρέως διαδεδομένη χειρουργική επέμβα-ση, που πραγματοποιείται σε όλο τον κόσμο, είτε σε ιδιωτικά νοσηλευτικά ιδρύματα είτε σε δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια κέντρα.

Σκοπός της μελέτης: Να αξιολογήσει την αποτελεσματικότητα ενός τριτοβάθμιου Ωτο-ρινολαρυγγολογικού κέντρου στη διενέρ-γεια θυρεοειδεκτομών.

Υλικά και Μέθοδος: Αξιολογήσαμε την απο-τελεσματικότητα των ωτορινολαρυγγολόγων στην διενέργεια θυρεοειδεκτομής, παρουσι-άζοντας μια αναδρομική μελέτη σε μία σειρά 2089 ασθενών που υποβλήθηκαν σε ολική θυρεοειδεκτομή τα τελευταία 22 χρόνια, σε μια πανεπιστημιακή Ωτορινολαρυγγολογική κλινική ενός τριτοβάθμιου νοσοκομείου. Έγι-νε ανάλυση των δημογραφικών δεδομένων και των μετεγχειρητικών επιπλοκών.

Αποτελέσματα: Στην μελέτη μας συμμετεί-χαν 1449 (69,3%) γυναίκες και 640 άνδρες (30,7%) άνδρες. Η ιστοπαθολογική εξέταση ανέδειξε πολυοζώδη βρογχοκήλη για 1601 (76,64%) ασθενείς και καρκίνωμα του θυ-ρεοειδούς για 488 (23,36%). Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, η επίπτωση των επιπλο-κών θεωρείται στατιστικά σημαντικά χαμηλή (chi-square test με ένα βαθμό ελευθερίας, αμφίπλευρο p-value <0,001) συγκρινόμενη με τα χαμηλότερα ποσοστά που παρουσιά-ζονται στην τρέχουσα βιβλιογραφία.Συμπεράσματα: Τα μακροπρόθεσμα αποτε-

λέσματα μας ακολουθούν τα διεθνή υψηλά πρότυπα ασφάλειας και αποτελεσματικότη-τας στην εκτέλεση θυρεοειδεκτομών.

EA 27 - ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΩΝ ΜΕΤΡΗΣΕΩΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΑΥΑ. ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ.

Φωκίων Σεφερλής, Ευκλείδης Πρώιμος, Παναγιώτα Ασημακοπούλου, Γεώργιος Περογαμβράκης, Χαρίτων ΠαπαδάκηςΩΡΛ Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων

Σκοπός: Η μελέτη της κλινικής αξίας της υποκειμενικής αξιολόγησης του ΣΑΥΑ σε συσχέτιση με την βαρύτητα του όπως αυτή διαγνώσθηκε με την πολυσωματοκαταγρα-φική μελέτη ύπνου (PSG).

Υλικό - Μέθοδος: Από τον Ιανουάριο του 2007 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2010, αξιολογήθηκαν 210 ασθενείς με ήπιου έως σοβαρού βαθμού ΣΑΥΑ. H αντικειμενική αξι-ολόγηση του συνδρόμου έγινε με την πολυ-σωματοκαταγραφική μελέτη ύπνου (PSG). Η υποκειμενική εκτίμηση περιλάμβανε πλήρη εξέταση ΩΡΛ, μέτρηση περιμέτρου τραχή-λου (NC), μέτρηση δείκτη μάζας σώματος (BMI), δοκιμασία Mueller και αξιολόγηση της ημερήσιας υπνηλίας με την χρήση της κλίμα-κας Epworth.

Αποτελέσματα: Το ανδρικό φύλο, η παρου-σία κίνησης των πλάγιων τοιχωμάτων του φάρυγγα, η μη φυσιολογική βαθμολόγηση της ESS μπορούν να θεωρηθούν ανεξάρτητοι παράγοντες κινδύνου για την πρόβλεψη του μετρίου/σοβαρού βαθμού ΣΑΥΑ (p<0,05). Η αυξημένη περίμετρος του τραχήλου μπορεί επίσης να θεωρηθεί ως κλινικός παράγοντας κινδύνου που σχετίζεται με το φύλο και την κίνηση των πλάγιων τοιχωμάτων του φά-ρυγγα (p=0,05).

100

Συμπεράσματα: Η υποκειμενική αξιολόγηση του ΣΑΥΑ, συμπεριλαμβανομένης της αξιολό-γησης της κίνησης των πλάγιων τοιχωμάτων του φάρυγγα, της βαθμολόγησης της ESS και της μέτρησης της περιμέτρου του τραχήλου μπορεί να προβλέψει με ασφάλεια, κυρίως στους άνδρες την ύπαρξη και τη σοβαρότητα του ΣΑΥΑ, όπως αυτή διαγιγνώσκεται με την PSG. Το γεγονός αυτό οδηγεί στην έγκαιρη αντικειμενική τεκμηρίωση και στη συντηρητι-κή ή χειρουργική του αντιμετώπιση.

EA 28 - ΦΑΡΥΓΓΙΚΗ ΑΠΟΦΡΑΞΗ ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ ΤΟΥ FORESTIERΘ. Δεληστάθη, Γ. Δεληστάθης, Α. Βασιλείου, Γ. Μπερτόλης, Ν. ΜαρουδιάςΩ.Ρ.Λ. Κλινική Κωνσταντοπούλειου Γ.Ν. Ν. Ιωνίας

ΠΕΡΙΛΗΨΗΕισαγωγή: Η νόσος του Forestier παρουσι-άζεται ως μια κλινική κατάσταση σκελετικής υπερόστωσης αγνώστου αιτιολογίας. Συχνά συνοδεύεται από παχυσαρκία και σακχαρώ-δη διαβήτη ενώ σπάνια δίνει συμπτώματα όπως νευρολογικές εκδηλώσεις, δυσφαγία ή δυσφωνία.

Παρουσίαση περιστατικού: Άνδρας 69 ετών προσήλθε στα εξωτερικά ιατρεία της ΩΡΛ με βράγχος φωνής και δυσφαγία από 2 μήνου. O ασθενής έπασχε από αρτηριακή υπέρταση, στεφανιαία νόσο, σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και αγγειοπάθεια. Από την ενδοσκόπηση του φάρυγγα και την αξονι-κή τομογραφία τραχήλου αποκαλύφθηκε η φύση και το μέγεθος του προβλήματος που προκαλούσε την φαρυγγική απόφραξη. Η αγώγή ήταν συντηρητική με συχνούς επα-νελέγχους για την πορεία της νόσου του ασθενούς.

Συζήτηση - Συμπέρασμα: Η νόσος του Forestier συχνά εμφανίζεται σε ηλικιωμένα άτομα ενώ η πλειοψηφία των ασθενών δεν

εμφανίζουν σοβαρά συμπτώματα. Η ΩΡΛ ειδικότητα θα πρέπει να γνωρίζει για το συν-δρομο αυτό διότι μπορεί να εμφανιστεί ως δυσφαγία, υπνική άπνοια και συριγμό.

EA 29 - ΙΔΙΟΠΑΘΗΣ ΠΑΡΕΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙ-ΚΟΥ ΝΕΥΡΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΗΣΗ: ΠΡΟΓΝΩΣΗ, ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ, ΘΕΡΑΠΕΙΑΤσάγκοβιτς Αικ., Μυλωνά Δ., Βέργου Π., Παπαγιάννη Ελ, Φιλίππου ΜατΩΡΛ κλινική Γ.Ν. Παμμακάριστος, Αθήνα

Εισαγωγή: Η πάρεση του προσωπικού νεύ-ρου κατά την κύηση εμφανίζεται 3 φορές περίπου συχνότερα σε σύγκριση με τις μη έγκυες γυναίκες. H επίπτωση είναι μεγαλύ-τερη το 3ο τρίμηνο της κύησης και ορισμένες μελέτες τη συσχετίζουν με αυξημένο κίνδυ-νο εμφάνισης προεκλαμψίας και υπέρτασης της κύησης.

Σκοπός: Να διερευνηθεί η συσχέτιση της πά-ρεσης προσωπικού με επιπλοκές της κύησης συμπεριλαμβανομένης της προεκλαμψίας. Από την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας να παρουσιαστεί η πρόγνωση της νόσου κατά την κύηση και η ενδεικνυόμενη θεραπεία.

Αποτελέσματα: Τρεις δημοσιευμένες μελέ-τες στο MEDLINE από το 1989 έως το 2011 συσχετίζουν στατιστικά σημαντικά την πά-ρεση προσωπικού με την προεκλαμψία. Η σταθμισμένος σχετικός κίνδυνος ο οποίος υπολογίστηκες με μετα-ανάλυση τυχαίων επιδράσεων βρέθηκε 2,282 με ΔΕ 95% (1,318 , 3,950). Η πρόγνωση της νόσου εί-ναι χειρότερη στις εγκύους με παράλυση του νεύρου συγκριτικά με το αντίστοιχο ποσο-στό του γενικού πληθυσμού (52% Vs 81%). H χορήγηση των στεροειδών είναι αμφιλε-γόμενη.

Συμπεράσματα: Οι έγκυες με πάρεση προ-σωπικού θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως υψηλού κινδύνου για εμφάνιση υπερτασι-κών επιπλοκών. Η πιθανότητα βελτίωσης σε

101

πλήρη πάρεση του νεύρου είναι 52% περί-που. Περισσότερες μελέτες χρειάζονται για το ρόλο των στεροειδών στην κύηση.

EA 30 - ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΝΟΣΟΥ CROHN ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΚΟΙΛΟΤΗΤΑ; ΠΑΡΟΥ-ΣΙΑΣΗ ΕΝΟΣ ΣΠΑΝΙΟΥ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Ρίζου Αικατερίνη, Σφακιανάκη Ιωάννα, Χατζηευγενίδου Παναγιώτα, Γενναδίου Δημοσθένης, Γουγούσης Σπυρίδων Ω.Ρ.Λ Κλινική Γ.Ν. Γιαννιτσών

Εισαγωγή: Η νόσος Crohn είναι μια χρόνια φλεγμονώδης-κοκκιωματώδης νόσος του γαστρεντερικού συστήματος, με συχνότερη εντόπιση στον εντερικό σωλήνα. Τις τελευ-ταίες τρεις δεκαετίες όμως, αναφέρονται πε-ριστατικά νόσου crohn στη στοματική κοιλό-τητα χωρίς ή με καθυστερημένες εκδηλώσεις από το υπόλοιπο γαστρεντερικό σύστημα.

Παρουσίαση Περιστατικού: Άντρας 42 ετών υπεβλήθη σε αμυγδαλεκτομή και σταφυλε-κτομή στην ΩΡΛ κλινική του Γ.Ν. Γιαννιτσών. Στο ιστορικό του ανέφερε χρόνια πυώδη αμυγδαλίτιδα και υποτροπιάζουσες αφθώ-δεις στοματίτιδες από έτους, με κύρια εντόπι-ση στη σκληρή υπερώα και τη σταφυλή. Από τον προεγχειρητικό κλινικοεργαστηριακό έλεγχο δε διαπιστώθηκαν ευρήματα με πα-θολογική σημασία. Στην ιστολογική εξέταση της σταφυλής περιγράφηκε η ανάπτυξη μι-κρού κοκκιώματος και αλλοιώσεις συμβατές με νόσο crohn. Ο ασθενής υπεβλήθη άμεσα σε γαστροσκόπηση και κολοσκόπηση χωρίς όμως παθολογικά ευρήματα. Δύο χρόνια μετά, σε νέα γαστροσκόπηση που πραγματο-ποιήθηκε λόγω συμπτωμάτων γαστροοισο-φαγικής παλινδρόμησης, περιγράφηκε εικό-να οισοφαγίτιδας και ο ασθενής παραμένει υπό παρακολούθηση.

Συμπεράσματα: Η στοματική κοιλότητα μπο-ρεί να αποτελεί την πρώτη εστία εμφάνισης εκδηλώσεων της νόσου crohn. Επί απουσίας εκδηλώσεων από το έντερο, η διάγνωση της

νόσου στη στοματική κοιλότητα (oral crohn’s disease), βασίζεται στην κλινική εικόνα και τα ιστολογικά ευρήματα μη τυροειδοποιημένων κοκκιωμάτων του επιθηλίου. Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, εντερικές εκδηλώσεις νόσου crohn μπορούν να εμφανιστούν ακό-μα και 9 χρόνια μετά τις πρώτες στοματικές αλλοιώσεις. Το γεγονός αυτό καθιστά ανα-γκαία την ενημέρωση των ασθενών και την ένταξή τους σε πρόγραμμα παρακολούθησης για μακρό χρονικό διάστημα. Η προσεκτική μελέτη παρόμοιων αλλοιώσεων μπορεί να οδηγήσει σε έγκαιρη διάγνωση και κατ’επέ-κταση γρηγορότερη θεραπεία της εν λόγω πάθησης με αποτέλεσμα την ελαχιστοποίηση ανάπτυξης σοβαρών επιπλοκών. EA 31 - ΓΙΓΑΝΤΙΟ ΚΑΚΟΗΘΕΣ ΠΑΡΑΓΑΓΓΛΙΩΜΑ ΤΡΑΧΗΛΟΥ

Χατζηδάκης Α. 1, Καρατζάνης Α. 1, Φουντάκης Ε. 1, Παναγιωτάκη Ε. 1, Λυμπερίδης Ι. 1, Παπαδάκης Μ. 2, Βελεγράκης Γ.Α. 1 Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, ΩΡΛ κλινική 1

Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, Τμήμα Παθολογικής Ανατομικής 2

Εισαγωγή: Τα κακοήθη παραγαγγλιώμα-τα αποτελούν το 5% των παραγαγγλιω-μάτων κεφαλής και τραχήλου. Πρόκειται για νευροενδοκρινικούς όγκους που σχε-τίζονται με αγγειακά στελέχη και εγκε-φαλικά νεύρα και εμφανίζουν ιδιαίτερα δυσμενή πρόγνωση. Παρουσιάζουμε την περίπτωση άρρενος ασθενούς ο οποίος προσήλθε με εικόνα εξεργασίας στην αρι-στερή πλάγια τραχηλική χώρα. Έπειτα από ενδελεχή προεγχειρητικό έλεγχο υποβλή-θηκε σε χειρουργική εξαίρεση της βλάβης. Η ιστολογική εξέταση του παρασκευάσματος ανέδειξε την παρουσία κακοήθους παρα-γαγγλιώματος.

Παρουσίαση περιστατικού: Άνδρας ηλικίας 57 ετών προσήλθε λόγω εξεργασίας στην

102

αριστερή πλάγια τραχηλική χώρα από τριμή-νου. Από τον απεικονιστικό έλεγχο με αξο-νική τομογραφία διαπιστώθηκε η παρουσία ανομοιογενούς μάζας διαστάσεων 5,5 x 4 cm, με εξόρμηση από τον καρωτιδικό χώρο αριστερά και επέκταση στον παραφαρυγγι-κό χώρο σύστοιχα. Ακολούθησε έλεγχος με μαγνητική αγγειογραφία που ανέδειξε την βλάβη με πιθανή εξόρμηση από το λάρυγ-γα και με συνοδό εικόνα θρόμβωσης στην αριστερή κοινή, έξω και έσω καρωτίδα μέχρι το ενδοκράνιο τμήμα αυτής καθώς και στην έσω σφαγίτιδα σύστοιχα. Η πανενδοσκό-πηση που διενεργήθηκε ήταν αρνητική. Με αυτά τα ευρήματα ο ασθενής οδηγήθηκε στο χειρουργείο όπου υποβλήθηκε σε αφαίρεση του μορφώματος και της κοινής καρωτίδας en block. Η ιστολογική εξέταση ανέδειξε την παρουσία κακοήθους όγκου καρωτιδικού σωματίου. Ο ασθενής έλαβε στην πορεία συ-μπληρωματική χημειοθεραπευτική αγωγή.

Συμπεράσματα: Τα κακοήθη παραγαγγλι-ώματα κεφαλής και τραχήλου είναι ιδιαίτερα ασυνήθεις και επιθετικοί όγκοι οι οποίοι δίνουν απομακρυσμένες μεταστάσεις σε λεμφαδέ-νες, πνεύμονες και οστά. Η προεγχειρητική διάγνωση δύναται να εμφανίσει σημαντικές δυσκολίες. Η χειρουργική αντιμετώπιση απο-τελεί την κύρια θεραπευτική επιλογή.

EA 32 - Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΕΙΩΝ ΟΡΜΟΝΩΝ ΣΤΗΝ ΦΩΝΗΣΗ

Κ. Λαμπρόπουλος 1, Κ. Κυριακοπούλου 2, Ε. Ευθυμίου 2, Ε. Λαμπροπούλου 3

1 ΩΡΛ, 2 Φοιτήτρια λογοθεραπειας, 3 Φοιτήτρια Ιατρικής Κέντρο Φωνής Κατάποσης Αθηνών

Περίληψη: Η γυναικεία φωνή από τη παιδι-κή ηλικία μέχρι την εμμηνόπαυση, βρίσκεται υπό την επίδραση των οιστρογόνων, της προγετερόνης και της τεστοστερόνης οι οποί-ες συμβάλλουν καθοριστικά στις φωνητικές αλλαγές.

Σκοπός της εργασίας είναι η καταγραφή των αντικειμενικών και υποκειμενικών χαρα-κτηριστικών της φωνής των γυναικών, και η μεταβολή τους από την επίδραση των ορ-μονών κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Με-λετήθηκαν στο Κέντρο μας 27 γυναίκες με φωνητικό επάγγελμα, ηλικίας 21 - 56 ετών, με βιντεοστροβοσκόπηση και καταγραφή των αντικειμενικών και υποκειμενικών ευ-ρημάτων σε τουλάχιστον δύο συνεδρίες, σε διαφορετική φάση του κύκλου τους. Παρατί-θενται τα ποσοτικά και ποιοτικά αποτελέσμα-τα της έρευνας, που δείχνουν την μεγάλη δι-ακύμανση των φωνητικών παραμέτρων και της βιντεοστροβοσκοπικής εικόνας κατά την διάρκεια του κύκλου.

Συμπερασματικά ο συνυπολογισμός των επιδράσεων του γυναικείου κύκλου των ορ-μονών στην γυναικεία φωνή είναι ουσιώδης στην φωνιατρική εκτίμηση της επαγγελματι-κής τους απόδοσης και στην πρόληψη φω-νητικών προβλημάτων.

EA 33 - ΔΙΠΛΩΠΙΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑ BLOWOUT ΚΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΕΔΑΦΟΥΣ ΤΟΥ ΟΦΘΑΛΜΙ-ΚΟΥ ΚΟΓΧΟΥΘ. Δεληστάθη 1, Φ. Ασημακοπούλου 1, Ι. Κοκολάκης 1, Ν. Ζώταλης 2, Ν. Μαρουδιάς 1

1 Ω.Ρ.Λ. Κλινική Κωνσταντοπούλειου Γ.Ν. Ν. Ιωνίας2 Μονάδα Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής Κωνσταντοπούλειου Γ.Ν. Ν. Ιωνίας

ΠΕΡΙΛΗΨΗΕισαγωγή: Μετά από τραυματισμό του οφθαλμικού κόγχου δύναται να προκληθεί κάταγμα εδάφους του κόγχου με πάρεση ή παράλυση του οφθαλμοκινητικώυ μυών, με συνέπεια την εμφάνιση της διπλωπίας σε πο-σοστό 10,7%.

Παρουσίαση περιστατικού: Άνδρας 50 ετών προσήλθε στα τακτικά ιατρεία με οίδη-μα και εκχυμώσεις στον δεξιό οφθαλμό μετά από αναφερόμενο ξυλοδαρμό. Αρνήθηκε

103

να υποβληθεί σε οποιοδήποτε παρακλινικό ή απεικονιστικό έλεγχο. Ο ασθενής επανήλ-θε για 2η φορά στο Νοσοκομείο μετά από 15 ημέρες από την πρώτη επίσκεψη του λόγω παρουσίασης διπλωπίας. Πραγματοποιήθη-κε κλινική εξέταση και αξονική τομογραφία όπου φάνηκε κάταγμα εδάφους του οφθαλ-μικού κόγχου δεξιά. Στη συνέχεια ακολού-θησε ανοιχτή χειρουργική επέμβαση για την ανάταξη του κατάγματος του οφθαλμικού κόγχου κατά την οποία έγινε ανάταξη του κατάγματος με χρήση πλάκας τιτανίου και αλλομοσχεύματος.

Συζήτηση - Συμπέρασμα: Τα blowout κα-τάγματα του οφθαλμικού κόγχου είναι συ-χνότερα στον ανδρικό πληθυσμό με κύριο σύμπτωμα την εμφάνιση διπλωπίας και ενό-φθαλμου. Απαραίτητος είναι ο κλινικός και απεικονιστικός έλεγχος ενώ η θεραπεία τους είναι στο 66,9% χειρουργική.

EA 34 - ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΗ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΚΟΛΟΘΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟ ΑΚΤΙΝΟΧΗΜΕΙ-ΟΘΕΡΑΠΕΙΑ Η ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩ-ΠΗΣΗ ΣΕ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΟΥΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥΣ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ

Γεώργιος Ψυχογιός, Sabine Semrau*, Κωσταντίνος Μαντσόπουλος, Στυλιανός Βελεγράκης, Johannes Zenk, Heinrich IroΩΡΛ - Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ερλάνγκεν Γερμανίας*Ακτινοθεραπευτική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ερλάνγκεν Γερμανίας

Εισαγωγή: Η σύγχρονη ακτινοχημειοθε-ραπεία χρησιμοποιείται συχνά σαν θερα-πεία εκλογής σε ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο του λάρυγγα ή του φάρυγγα στους οποίους η χειρουργική θεραπεία συνοδεύε-ται από απώλεια του οργάνου ή της λειτουρ-γικότητάς του. Η πρόγνωση των ασθενών μειώνεται όμως πολύ σε περίπτωση αποτυχί-ας της ακτινοχημειοθεραπείας και εκτελεσης

χειρουργείου διάσωσης (salvage surgery). Η εισαγωγική χημειοθεραπεία (induction chemotherapy, IC) χρησιμοποιείται για τον διαχωρισμό των ασθενών σε αυτούς που έχουν αυξημένες πιθανότητες ανταπόκρισης σε ακτινοθεραπεία και σε αυτούς που είναι προτιμότερο να αντιμετωπιστούν με χει-ρουργική θεραπεία.

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να μελετήσει την αποτελεσματικότητα της προσεγγισης αυτής.

Ασθενείς και μέθοδος: 47 ασθενείς υπο-βλήθηκαν σε εισαγωγική χημειοθεραπεία με δοσεταξέλη και σισπλατίνη ή καρβο-πλατίνη και στη συνέχεια μελετήθηκε η ανταπόκριση του όγκου. Καλή ανταπόκριση ορίστηκε η μείωση του όγκου στην ενδο-σκοπική εξέταση 30% και στην πρόσληψη 18F-φλουοροδεοξυγλυκόζης στη τομογρα-φία εκπομπής ποζιτρονίων (PET) κατά 20%. Ασθενής με καλή ανταπόκριση υποβληθη-καν στη συνέχεια σε σύγχρονη ακτινοχημει-οθεραπεία ενώ οι υπόλοιποι ασθενείς αντι-μετωπίστηκαν με ριζική εκτομή του όγκου.

Αποτελέσματα: 38 ασθενείς επιλέχθηκαν για σύγχρονη ακτινοχημειοθεραπεία και 9 ασθενείς αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά. Η συνολική επιβίωση μετά από 2 χρόνια ήταν παραπλήσια για τις δυο ομάδες (74,2% μετά απο χειρουργείο έναντι 58,3% μετά από ακτινοχημειοθεραπεία, p=0,563). Ασθενείς στους οποίους η ακτινοχημειοθεραπεία δι-ήρκησε περισσότερο από 80 μέρες ειχαν χειρώτερη πρόγνωση.

Συμπέρασματα: Η επιλογή των ασθενών με βάση την ανταπόκρισή τους στην εισα-γωγική χημειοθεραπεία, δίνει ενθαρυντικά ογκολογικά αποτελέσματα και επιτρέπει την διατήρηση του οργάνου σε σημαντικό αριθ-μό ασθενών.

104

ΟΓΚΟΙ ΡΙΝΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΡΡΙΝΙΩΝ. Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΜΑΣ

Ντίνου Μαρία, Αποστολίδης Λουκάς, Αλεξόπουλος Κων/νος, Μπουρίκας Ζήσης, Βλάχτσης Κων/νοςΩΡΛ κλινική, Γ.Ν.Θ. «Γ. Παπανικολάου» Εισαγωγή: Οι όγκοι ρινός και παραρρινίων είναι σπάνια νεοπλάσματα, των οποίων η διάγνωση καθυστερεί συνήθως εξαιτίας της μη ειδικής συμπτωματολογίας, ανάλογης των καλοήθων παθήσεων. Διακρίνονται σε καλοήθεις και κακοήθεις, με συχνότητα με-γαλύτερη στους άνδρες και σε ηλικίες 50-70 ετών. Καλοήθεις και κακοήθεις όγκοι στη ρι-νική κοιλότητα εμφανίζονται το ίδιο συχνά, ενώ στους παραρρίνιους είναι συχνότεροι οι κακοήθεις με εντόπιση συνήθως στο γναθι-αίο άντρο. Συχνότερα καλοήθη νεοπλάσμα-τα αποτελούν τα ανάστροφα θηλώματα, ενώ αντίστοιχα κακοήθη τα ακανθοκυτταρικά καρκινώματα (SCC).

Σκοπός: Η αναδρομική μελέτη των όγκων ρινός και παραρρινίων που αντιμετωπίστη-καν στην κλινική μας την τελευταία 4ετία.

Υλικό και μέθοδος: Διαγνώστηκαν και αντι-μετωπίστηκαν 29 ανάστροφα θηλώματα, 8 οστεώματα, 2 νεανικά αγγειοϊνώματα, 2 αδενωματώδη αμαρτώματα, 1 πλειόμορφο αδένωμα, 1φλεγμονώδης μυοϊνοβλαστικός όγκος, 8 SCC, 2 λεμφώματα, 1 αδενοκαρ-κίνωμα και 1 μελάνωμα με σχέση ανδρών-γυναικών 3:1 και μέση ηλικία 58 έτη.

Αποτελέσματα: Αντιμετωπίστηκαν κατά πε-ρίπτωση, κυρίως χειρουργικά ή με ακτινο/χημειοθεραπεία. Αναλόγως την εντόπιση, την έκταση, τις επεκτάσεις και τον ιστολογικό τύπο, η χειρουργική προσέγγιση έγινε είτε ενδορρινικά είτε με εξωτερική προσπέλαση.

Συμπεράσματα: Οι όγκοι ρινός και παραρρι-νίων αποτελούν διαγνωστική και θεραπευτι-κή πρόκληση. Είναι σημαντικό να εγείρεται

κλινική υποψία για την ύπαρξή τους όταν τα συμπτώματα επιμένουν παρά τη συνήθη αγωγή, ενώ μετά τη διάγνωση είναι σημαντι-κός ο σωστός σχεδιασμός της θεραπείας και η άμεση αντιμετώπιση.

EA 36 - ΚΑΚΟΗΘΗΣ ΟΓΚΟΣ ΤΟΥ ΕΛΥΤΡΟΥ ΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΙΚΩΝ ΝΕΥΡΩΝ (MPNST) ΣΤΗΝ ΟΠΙΣΘΟΩΤΙΑΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΥΠΟΔΥΟΜΕΝΟΣ ΛΙΠΩΜΑ

Μ. Ποθητός, Γ. Φύρμπας, Α. Σάνης, Ε. Γιαννούλης.Ω.Ρ.Λ Τμήμα Γενικού Νοσοκομείου ΚατερίνηςΔιευθυντής: Γιαννούλης Ευθύμιος

Εισαγωγή: Ο κακοήθης όγκος των ελύτρων των περιφερικών νεύρων αποτελεί πολύ σπάνιο τύπο σαρκώματος. Αναφέρονται λι-γότερα από 10 περιστατικά παγκοσμίως που δεν σχετίζονται με τη νευρινωμάτωση και αφορούν στο τριχωτό της κεφαλής. Παρου-σιάζουμε ενδιαφέρουσα περίπτωση όγκου στην οπισθοωτιαία περιοχή.

Παρουσίαση Περιστατικού: Άνδρας 56 ετών με ατομικό ιστορικό ελεύθερο προσήλ-θε στα εξωτερικά ιατρεία Ω.Ρ.Λ λόγω ανα-φερόμενης διόγκωσης στην δεξιά οπισθοω-τιαία χώρα. Κατά την επισκόπηση ήταν ορατή μικρή διόγκωση μεγέθους περίπου 4 cm χω-ρίς εμφανείς δυσχρωμίες, τηλεαγγειεκτασίεις ή σημεία φλεγμονής. Κατά την ψηλάφηση το μόρφωμα ήταν μαλακής σύστασης, ανώδυ-νο, κλειδάζον, χωρίς πρόσφυση στους εν τω βάθει ιστούς. Προγραμματίστηκε αφαίρε-ση του μορφώματος και το παρασκεύασμα εστάλη για ιστολογική εξέταση, τα ευρήματα της οποίας ανέδειξαν κακοήθη όγκο των ελύ-τρων των περιφερικών νεύρων. Ο ασθενής διερευνήθηκε με απεικόνιση για μεταστατική νόσο και άλλους νευρογενείς όγκους στα πλαίσια νευροϊνωμάτωσης χωρίς να προ-κύψουν ευρήματα. Σε δεύτερο χρόνο λόγω της σοβαρότητας της διάγνωσης και της γειτ-νίασης του αφαιρεθέντος όγκου σε ένα όριο

105

εκτομής αποφασίστηκε ευρύτερη εκτομή σε απόσταση 2 cm από την προηγηθείσα χει-ρουργική ουλή. Το έλλειμμα συγκλείστηκε με διπλό περιστροφικό κρημνό. Η δεύτερη ιστοπαθολογική εξέταση ήταν ελεύθερη νε-οπλασματικών διηθήσεων. Ο ασθενής είναι ελεύθερος νόσου 8 μήνες μετά.

Συμπέρασματα: Ο κακοήθης όγκος των ελύτρων των περιφερικών νεύρων εί-ναι σπανιότατος και αρκετά επιθετικός. Στο δέρμα μπορεί να υποδυθεί καλοή-θεις βλάβες και για το λόγο αυτό μπο-ρεί να καθυστερήσει η αφαίρεσή του. Η πλήρης εξαίρεση στο δέρμα είναι εφικτή χωρίς λειτουργικά ή αισθητικά προβλήματα. Απαιτείται τακτική παρακολούθηση για υπο-τροπή

EA 37 - ΠΡΩΤΟΠΑΘΗΣ ΕΞΩΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗ ΣΑΡΚΟΕΙΔΩΣΗ ΣΤΟΝ ΤΡΑΧΗΛΟ. ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Αμβροσίδου Τατιάνα, Μαγγανάρης ΑργύρηςΩ.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Θ. «Ιπποκράτειο»

Εισαγωγή: Η σαρκοείδωση είναι μία πολυσυ-στηματική κοκκιωματώδης νόσος αγνώστou αιτιολογίας. Εκδηλώνεται με την παρουσία μη τυρεοειδοποιημένου κοκκιώματος στους ιστούς που προσβάλλει. Η νόσος προσβάλει σε ποσοστό πάνω από 90% τους πνεύμο-νες και τους ενδοθωρακικούς λεμφαδένες. Η εξωπνευμονική εντόπιση της νόσου σαν μόνη εκδήλωση αυτής, είναι εξαιρετικά σπά-νια και μπορεί να προσβάλει οποιοδήποτε όργανο.

Παρουσίαση Περιστατικού: Η εργασία αφο-ρά γυναίκα ασθενή 79 ετών που προσήλθε με πλαγιοτραχηλική διόγκωση (ΔΕ) εμφανι-ζόμενης από διμήνου που παρουσίασε προ-οδευτική αύξηση του μεγέθους της. Ανέφερε επίσης αίσθημα κόπωσης, νυχτερινή εφί-δρωση και δεκατική πυρετική κίνηση κατά τους τελευταίους μήνες. Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε ανώδυνη πλαγιοτρα-

χηλική διόγκωση ελαστικής υφής, ευκίνητη, ομαλή και με σαφή όρια. Ο εργαστηριακός έλεγχος ήταν φυσιολογικός.

Η αξονική τομογραφία σπλαγχνικού κρανίου & τραχήλου επιβεβαίωσε την ύπαρξη διο-γκωμένων λεμφαδένων διαστάσεων 3,5 Χ 5 εκ. στα επίπεδα II-ΙΙΙ (ΔΕ). Η κυτταρολογική εξέταση από τη βιοψία δια λεπτής βελόνης ανέδειξε στοιχεία μη ειδικής φλεγμονής. Η ασθενής υποβλήθηκε σε χειρουργική αφαί-ρεση της διόγκωσης. Τα ιστοπαθολογικά ευ-ρήματα ήταν συμβατά με σαρκοείδωση.

Από τον πλήρη απεικονιστικό έλεγχο δεν ανευρέθει άλλη εστία της νόσου. Η ασθενής παρακολουθείται ανά τακτά χρονικά διαστή-ματα από πνευμονολόγο, χωρίς να λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή.

Συμπέρασμα: Παρά το γεγονός ότι είναι μία σχετικά σπάνια νόσος, η σαρκοείδωση πρέ-πει να συμπεριλαμβάνεται στη διαφορική διάγνωση των πλαγιοτραχηλικών διογκώ-σεων.

EA 38 - Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΘΙΟΥ ΤΡΑΧΗΛΙΚΟΥ ΚΡΗΜΝΟΥ ΣΕ ΜΕΙζΟΝΕΣ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΑΧΗΛΟ

Μαγγανάρης Αργύρης, Γρηγοριάδης Χάρης, Καρασμάνης ΗλίαςΩ.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Θ. «Ιπποκράτειο»

Εισαγωγή: Το πρωτοπαθές καρκίνωμα εκ πλακώδους επιθηλίου της παρωτίδας εί-ναι σπάνιο. Συχνότερα αφορά ενδο- ή πε-ριπαρωτιδικές λεμφαδενικές μεταστάσεις από δερματικές κακοήθειες της κεφαλής. Η επέμβαση εκλογής στις περιπτώσεις αυτές είναι υφολική παρωτιδεκτομή με διατήρηση του προσωπικού νεύρου. Τα δερματικά ελ-λείμματα που προκύπτουν σε περιπτώσεις συμμετοχής και του δέρματος, απαιτούν την κινητοποίηση δερματικών κρημνών για την ανακατασκευή τους.

106

Παρουσίαση Περιστατικού: Παρουσιά-ζουμε την περίπτωση ενός άνδρα 79 ετών με πρωτοπαθές καρκίνωμα εκ πλακώδους επιθηλίου της αριστερής παρωτίδας, που προκαλούσε εξέλκωση της επιδερμίδας και διηθούσε το στερνο-κλειδο-μαστοειδή μυ. Κλινικά και ακτινολογικά ο ασθενής ήταν σταδίου Τ3Ν2bM0. Υπεβλήθη σε υφολική παρωτιδεκτομή με διατήρηση του προσω-πικού νεύρου, τροποποιημένο ριζικό λεμ-φαδενικό καθαρισμό και ευρεία εκτομή του προσβεβλημένου δέρματος, ώστε να αφαι-ρεθεί en block ολόκληρη η νόσος. Για την ανακατασκευή του μεγάλου χειρουργικού ελλείμματος χρησιμοποιήθηκε ο πρόσθιος τραχηλικός κρημνός.

Η χρήση του κρημνού αυτού προσφέρει ομοιομορφία χρώματος για αποκαταστάσεις στο κατώτερο ήμισυ του προσώπου και τον τράχηλο, οι τομές του επιτρέπουν την πρό-σβαση για λεμφαδενικό καθαρισμό ενώ ο προσανατολισμός του μπορεί να είναι εγκάρ-σιος ή λοξός και να περιστραφεί έως 180ο. Ο κύριος περιορισμός στην εφαρμογή του αφορά την αναλογία πλάτους/μήκους που πρέπει να περιορίζεται στο 1 προς 2 έως 1 προς 3, καθώς στηρίζεται στο υποδερμιδικό αρτηριακό δίκτυο του δέρματος.

Συμπέρασματα: Η εφαρμογή του πρόσθι-ου τραχηλικού κρημνού είναι τεχνικά απλή, αξιόπιστη και ασφαλής. Αποτελεί χρήσιμη μέθοδο ανακατασκευής των χειρουργικών ελλειμμάτων στην κεφαλή και τον τράχηλο, με συνεχώς αυξανόμενη χρήση.

EA 39 - ΑΜΥΓΔΑΛΙΚΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΣ, ΕΜΠΕΙΡΙΑ 5 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ

Δ. Κίτσης, Γ. Τσιούμα, Γ. Παναγοπούλου, Δ. Λουβερδής, Σ. ΒλάχουΩ.Ρ.Λ. Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Κοργιαλένειο - Μπενάκειο Ν.Ε.Ε.Σ

Εισαγωγή: To 10-12% των καρκινωμάτων κεφαλής και τραχήλου (>90% εκ πλακώ-δους επιθηλίου) εντοπίζονται στο στοματο-φάρυγγα και το 70-80% αυτών στη περιοχή της αμυγδαλής. Η αναγνώριση σε αυτά, της έκφρασης της πρωτεϊνης p16 αποτελεί ση-μαντική παράμετρο για την αντιμετώπιση και πρόγνωση.

Σκοπός: H παρουσίαση της εμπειρίας του τμήματός μας τη τελευταία 5ετία αλλά και των σύγχρονων τάσεων αντιμετώπισης και θεραπείας των αμυγδαλικών καρκίνων.

Υλικό - Μέθοδος: 28 ασθενείς με κλινική υποψία νεοπλασίας αμυγδαλής (20 άν-δρες-8 γυναίκες), 25-82 ετών, υπεβλήθη-σαν σε βιοψία υπό τοπική αναισθησία. Στους ασθενείς με επιβεβαιωμένα καρκινώματα (20), διενεργήθηκε απεικονιστικός έλεγχος (αξονική ή και μαγνητική τομογραφία τραχή-λου-θώρακος).

Αποτελέσματα: 17 ασθενείς διαγνώσθηκαν με καρκίνωμα αμυγδαλής εκ πλακώδους επι-θηλίου (85%) και 3 με κακοήθες β-λέμφωμα. 10 εκ της πρώτης ομάδας (58%) ήταν θετικοί στην έκφραση p16. Έντεκα ασθενείς ανιμε-τωπίσθηκαν χειρουργικά με αμυγδαλεκτο-μή, λεμφαδενικό καθαρισμό αναλόγως του σταδίου της νόσου και μετεγχειρητική ακτι-νοθεραπεία, ενώ οι εννέα με συνδυασμό ακτινοθεραπείας-χημειοθεραπείας εξαρχής. Η παρακολούθησή τους κυμάνθηκε από 10 ως 68 μήνες. 4 εξ’αυτών απεβίωσαν (15%), ένας από την ομάδα της χειρουργικής αντιμε-τώπισης και δύο από την ομάδα της ογκολο-γικής αντιμετώπισης.

107

Συμπέρασμα: Η χειρουργική αντιμετώ-πιση των καρκινωμάτων της αμυγδα-λής απομακρύνεται πλέον από τις τοπι-κά επιθετικές τακτικές του παρελθόντος. Η 5ετής επιβίωση των ασθενών δε διαφέρει σημαντικά με το είδος αντιμετώπισης και η επιλογή της εξαρτάται όχι μόνο από το στά-διο της νόσου και τη γενική κατάσταση του ασθενούς αλλά και από την επιλογή του ιδί-ου. Η μελέτη της πρωτείνης p16 θεωρείται πλέον επιβεβλημένη, αφού αποτελεί δείκτη καλύτερης πρόγνωσης και μεγαλύτερης ευ-αισθησίας στην ακτινοθεραπεία.

EA 40 - ΟΓΚΟΙ ΡΙΝΟΣ ΚΑΙ ΡΙΝΟΦΑΡΥΓΓΑ - ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ

Θ. Παπαδόπουλος 1, Σ. Σταματάκη 1, Ι. Ανδρομιδάς 1, Σ. Ποταμιάνος 1, Μ. Τσακανίκος 11 ΩΡΛ Τμήμα, ΓΝΠΑ «Παν. & Αγλαΐας Κυριακού», Αθήνα

Εισαγωγή: Οι κακοήθεις όγκοι κεφαλής και τραχήλου στα παιδιά είναι σπάνιοι. Ωστόσο οι όγκοι της περιοχής της ρινός και του ρινο-φάρυγγα είναι οι περιοχές που εμφανίζονται συχνότερα μετά τους λεμφαδένες.

Σκοπός: Να καταγραφεί η συχνότητα των διαφόρων όγκων της ρινός και ρινοφάρυγγα καθώς και η συμπτωματολογία και η πορεία τους που διαγνώσθηκαν στην ΩΡΛ κλινική του ΓΝΠΑ «Παν. & Αγλαΐας Κυριακού ».

Υλικά και μέθοδος: Διεξήχθη μία αναδρο-μική μελέτη των φακέλων των παιδιών που υποβλήθηκαν σε βιοψία ρινος-ρινοφάρυγγα τα τελευταία 13 χρόνια και ιστολογικά επιβε-βαιώθηκε κακοήθης όγκος. Αναλύθηκαν τα δημογραφικά δεδομένα, συμπτώματα, ση-μεία, ακτινολογικές και εργαστηριακές εξε-τάσεις, πορεία, αγωγή, χειρουργική επέμβα-ση και επιπλοκές.

Αποτελέσματα: 36 παιδιά υποβλήθηκαν σε βιοψία την περίοδο 2000-2013. 15 παι-

διά βρέθηκαν θετικά (9 αγόρια-7 κοριτσια). Η μέση ηλικία ήταν 8.54 έτη. Τα συχνότερα συμπτώματα ήταν λεμφαδενική διόγκωση, ρινορραγία, ρινική συμφόρηση από κατά μέσο όρο από τριμήνου. Διαπιστώθηκαν 5 αδιαφοροποίητα μη κερατινοπιημένα καρ-κινώματα, 2 λεμφώματα Burkitt, 2 σαρ-κώματα Ewing, 3 ραβδομυοσαρκώματα, 1 χλώρωμα και 1 Β non hodgkin λέμφωμα και 1 περιστατικό νεογνικής μυοινωμάτωσης. Αντιμετωπίστηκαν κυρίως με χημειοθερα-πεία και ακτινοβολία. 2 παιδιά απεβίωσαν, 1 ανέπτυξε ενδοκρινολογικά προβλήματα και 1 υποτροπίασε στον θύμο. Η 5ετης επιβίωση εξαρτάται απο την διάγνωση (καταγράφεται ξεχωριστά) ωστόσο είναι συνήθως καλύτερη από εκείνη των ενηλίκων.

Συμπέρασμα: Αν και οι κακοήθεις όγκοι ρι-νός και ρινοφάρυγγα στα παιδιά είναι σπά-νιοι συμπτώματα όπως πρόσφατη έναρξη ρινικής συμφόρησης και ρινορραγιών οπώς και η εμμένουσα διόγκωση λεμφαδένων πρέπει να εγείρουν την υποψία κακοήθειας. Η πρόγνωση τους είναι καλύτερη συνήθως απο τους αντίστοιχους των ενηλίκων αλλά η έγκαιρη διάγνωση αποτελεί σημαντική προυπόθεση.

EA 41 - «ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΕΙΣ» ΚΑΛΟΗΘΕΙΣ ΟΓΚΟΙ ΤΗΣ ΠΑΡΩΤΙΔΑΣ: ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΝΟΣ ΔΙΑΦΟΡΟΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟ-ΒΛΗΜΑΤΟΣ

Μαντσόπουλος Κωνσταντίνος, Ψυχογιός Γεώργιος, Bohr Christopher, Zenk Johannes, Iro HeinrichΩΡΛ-Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ερλάνγκεν Γερμανίας

Εισαγωγή: Η πρώτη βιβλιογραφική αναφο-ρά σε «φλεγμονώδεις» καλοήθεις όγκους της παρωτίδας τοποθετείται στο έτος 1970, όταν οι Patey και συν. παρουσίασαν δύο πε-ριστατικά με συμπτωματολογία φλεγμονής επί εδάφους κυσταδενολεμφώματος (όγκος του Warthin). Έκτοτε, λίγες περιπτώσεις

108

έχουν αναφερθεί σποραδικά στη διεθνή βι-βλιογραφία.

Στόχος της μελέτης: Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί στην παρουσίαση της εμπειρίας της ΩΡΛ-Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νο-σοκομείου του Erlangen (Γερμανία) στην δι-αγνωστική προσέγγιση των περιστατικών με συμπτωματολογία φλεγμονής επί εδάφους καλοήθων όγκων της παρωτίδας.

Υλικό και Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε μία αναδρομική μελέτη των δεδομένων όλων ασθενών της βάσης δεδομένων της κλινι-κής μας με συμπτωματολογία φλεγμονής επί εδάφους καλοήθων όγκων της παρωτίδας, όπως αποδείχθηκε μετέπειτα στην ιστολογι-κή εξέταση των εγχειρητικών παρασκευα-σμάτων.

Αποτελέσματα: Μελετήθηκαν 16 περιπτώ-σεις. Η ιστολογική εξέταση έδειξε κυστα-δενολέμφωμα σε 11 περιπτώσεις (με μετα-πλαστικές αλλοιώσεις σε 2 περιπτώσεις), 2 πλειόμορφα αδενώματα, 2 μονόμορφα αδε-νώματα κι ένα ογκοκύτωμα. Διάφορα κλινι-κά συμπτώματα (τοπική ερυθρότητα, οίδημα, τοπική αύξηση της θερμοκρασίας, άλγος, πά-ρεση προσωπικού), ευρήματα στον υπέρηχο ή στη μαγνητική τομογραφία (μη σαφώς ορισμένα όρια όγκου) καθώς κι η παρουσία πλακώδους επιθηλιακής μεταπλασίας στο κυτταρολογικό υλικό της βιοψίας δια λεπτής βελόνης συχνά ήγειραν την υποψία αποστη-ματικής ή κακοήθους νεοπλασματικής εξερ-γασίας στον παρωτιδικό αδένα.

Συμπεράσματα: Η κριτική ανάλυση των πε-ριπτώσεών μας κατέδειξε την αυξημένη πι-θανότητα λάθους στην διαφορική διάγνωση εξαιτίας των διαφόρων αλληλεπικαλυπτόμε-νων κλινικών (πάρεση προσωπικού), ακτι-νολογικών (μη σαφώς ορισμένα όρια όγκου) και κυτταρολογικών ευρημάτων (πλακώδης μεταπλασία). Σε κάθε περίπτωση, ο υψηλός βαθμός υποψίας του θεράποντος ιατρού και

η εντατική παρακολούθηση της κλινικής πο-ρείας του ασθενούς επιτρέπει την έγκαιρη κι επιτυχή διάγνωση και θεραπεία.

EA 42 - Η ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΜΙΣΧΩΤΩΝ ΚΡΗΜΝΩΝ ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΚΕΦΑΛΗΣ - ΤΡΑΧΗΛΟΥ: ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ

Μπάκαβος Α., Βλάχου Σ., Ευαγγέλου Ι., Ζιμπής Α., Μπάκας Β., Χρηστίδης Κ.ΩΡΛ Τμήμα, Κοργιαλένειο - Μπενάκειο ΝΕΕΣ Αθήνα

Εισαγωγή: Κατά τη χειρουργική αντιμετώ-πιση του καρκίνου κεφαλής και τραχήλου είναι πιθανόν να δημιουργηθούν ελλείμμα-τα. Για την αποκατάστασή τους είναι δυνατή η χρήση κρημνών ( ελεύθερων ή μισχωτών ). Ο κρημνός του μείζονος θωρακικού μυός είναι μία από τις πλέον προσφιλείς και αποτε-λεσματικές επιλογές για το χειρουργό κεφα-λής και τραχήλου.

Σκοπός: Η παρουσίαση της εμπειρίας του τμήματος μας στη χρήση μισχωτών κρημνών για την αποκατάσταση ελλειμμάτων κεφαλής - τραχήλου και η ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας.

Μέθοδος - Υλικό: 20 ασθενείς (19 άνδρες και γυναίκα, με μέσο όρο ηλικίας τα 63 έτη) με ελλείμματα οφειλόμενα στην αντιμετώπι-ση κακοηθών όγκων κεφαλής και τραχήλου. Σε 10 ασθενείς αντιμετωπίσθηκε¨φαρυγγο-δερματικό συρίγγιο μετά ολική λαρυγγεκτο-μή, σε 6 έγινε αποκατάσταση σε πρώτο χρό-νο λόγω προηγηθείσας ακτινοθεραπείας, σε 3 έγινε χρήση σε επέμβαση υποτροπής στο τραχειόστομα, ενώ σε 1 χειρουργική αποκα-τάσταση λόγω Ca αμυγδαλής και εδάφους στόματος. Σε 19 ασθενείς χρησιμοποιήθηκε ο μυοδερματικός κρημνός του μείζονος θωρα-κικού, ενώ σε έναν χρησιμοποιήθηκε ο κρη-μνός του στερνοκλειδομαστοειδούς.

109

Αποτελέσματα: Η μετεγχειρητική πορεία των ασθενών ήταν ομαλή, χωρίς σοβαρές επιπλοκές (νέκρωση κρημνού). Όπου η απο-κατάσταση έγινε σε δεύτερο χρόνο, η μέση διάρκεια αναμονής πριν την παρέμβαση ήταν 22 ημέρες. Ο μέσος χρόνος νοσηλείας μετά την επέμβαση ήταν 16 μέρες

Συμπέρασμα: Η χρήση των μισχωτών κρη-μνών για την αντιμετώπιση των ελλειμμά-των κατά τη χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου κεφαλής και τραχήλου συνεχίζει να αποτελεί για το χειρουργό κεφαλής και τραχήλου μια αξιόπιστη και αποτελεσματική λύση, είτε σε πρώτο είτε σε δεύτερο χρόνο.

ΕΑ 43 -

Λ. Κώτση, Ν. Σκαλίδη, Φ. Ασημακοπούλου, Ν. Ζώταλης, N. ΜαρουδιάςΩΡΛ Τμήμα, Μονάδα Γναθοπροσωπικής ΧειρουργικήςΓ.Ν. Κωνσταντοπούλειο Ν. ΙωνίαςΩ.Ρ.Λ. Κλινική Κωνσταντοπούλειου Γ.Ν. Ν. Ιωνίας

Εισαγωγή: Η στοματική κοιλότητα αποτελεί θέση εντόπισης ενός μεγάλου και ετερο-γενούς συνόλου βλαβών, η αρίθμηση των οποίων θα ήταν προσπάθεια ατελής αφού ουσιαστικά περιλαμβάνει όλη την γναθο-προσωπική παθολογία. Από χειρουργικής άποψης ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι κακοήθεις όγκοι των μικρών σιαλογόνων αδένων της παρειάς, της υπερώας, του εδά-φους του στόματος κλπ.

Σκοπός: Σκοπός της εργασίας αυτής είναι η αναφορά στη διάγνωση και αντιμετώπιση των κακοήθων νεοπλασματικών αυτών βλαβών, στο τμήμα μας, και αφορά 60 ασθενείς. Υλικό και Μέθοδος: Κατά την τελευταία 12ετία αντιμετωπίστηκαν 60 ασθενείς με νεοπλάσματα της στοματικής κοιλότητας που έχρηζαν νοσηλείας και αντιμετώπισης με γε-

νική αναισθησία. Η διαγνωστική διαδικασία περιελάμβανε λεπτομερές ιστορικό, κλινική εξέταση, αξονική τομογραφία (CT), βιοψία με λεπτή βελόνη (FNA), ενδοσκόπηση και περαιτέρω έλεγχο, όπου κρίθηκε απαραίτη-το. Η μελέτη των περιστατικών έδειξε ότι 20 από τα νεοπλάσματα ήταν κακοήθη.Από τους ασθενείς αυτούς με τα κακοήθη νεοπλάσματα 12 υποβλήθηκαν σε χειρουργική εκτομή του όγκου, 5 εκτός από την αφαίρεση του όγκου υποβλήθηκαν και σε τραχηλική λεμφαδενι-κή εκτομή, ενώ 3 ασθενείς υποβλήθηκαν σε ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία, λόγω επιβαρυμένης γενικής κατάστασης.

Αποτελέσματα - Συμπεράσματα: Το ιστο-ρικό και η κλινική εξέταση προσφέρουν τα μέγιστα στην διαγνωστική διαδικασία. Το σχέδιο θεραπείας εξατομικεύεται με βάση τα δεδομένα που αφορούν στην βλάβη αλλά και στον ασθενή, σκοπεύοντας στο καλύτε-ρο μετεγχειρητικό αποτέλεσμα. Η συνεπής εφαρμογή κατευθυντήριων οδηγιών είναι βασική προϋπόθεση για καλύτερη πρόγνω-ση.

ΕΑ 44 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΕΠΙΠΕΔΩΝ ΤΗΣ ΒΙΤΑΜΙΝΗΣ D ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΚΑΡ-ΚΙΝΟ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΡΑΧΗΛΟΥ

Τσιουβάκα Σ. 1, Γεωργίου Ζ. 2, Παπανδρέου Ν. 1, Σακελλαρίου Α. 1, Πετεινάκη Ε. 2, Σκουλάκης Χ. 11 ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας2 Εργαστήριο Κλινικής Χημείας Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας

Εισαγωγή: Πολλά βιβλιογραφικά δεδομένα δείχνουν ότι η έλλειψη της βιταμίνης D παίζει σημαντικό ρόλο στην παθογένεση, εξέλιξη και θεραπεία πολλών τύπων καρκίνου του ανθρώπου συμπεριλαμβανομένου και του καρκίνου κεφαλής και τραχήλου.

Σκοπός: Σκοπός αυτής της μελέτης είναι να

110

βρεθεί η πιθανή σχέση των χαμηλών επιπέ-δων της ολικής 25-υδρόξυβιταμίνης D3-D2 με την εμφάνιση καρκίνου κεφαλής και τρα-χήλου.

Υλικό και μέθοδος: Στη μελέτη συμπεριλή-φθηκαν 42 ασθενείς της ΩΡΛ κλινικής του Νοσοκομείου μας με πρωτοεμφανιζόμενο καρκίνο κεφαλής και τραχήλου. Τα επίπεδα της ολικής 25-υδρόξυβιταμίνης D3-D2 στον ορό των ασθενών προσδιορίστηκαν αμέσως μετά την αρχική διάγνωση και ιστολογική επιβεβαίωση. Οι μετρήσεις των επιπέδων της βιταμίνης έγιναν στο Εργαστήριο Κλινικής Χημείας του Νοσοκομείου μας.

Αποτελέσματα: Στην παρούσα μελέτη οι ασθενείς μας χωρίστηκαν ηλικιακά σε 2 ομά-δες <60 και >60 έτη. Τα επίπεδα της βιταμί-νης D σε ασθενείς με διάφορα είδη καρκίνου της κεφαλής και τραχήλου βρίσκονται να εί-ναι στατιστικώς σημαντικά χαμηλότερα από αυτά των υγειών και στις 2 ηλικιακές ομάδες Χ =7 ng/ml σε ασθενείς <60 ετών και Χ = 11 ng/ml σε ασθενείς >60 ετών. Στους ασθενείς με καρκίνο του λάρυγγα παρατηρείται η με-γαλύτερη στατιστικώς σημαντική ελάττωση των επιπέδων της βιταμίνης D Χ=11,26 ng/ml, ενώ παρομοίως ελαττωμένα επίπεδα παρατηρούνται σε καρκίνους παρωτίδας Χ= 14,4 ng/ml και θυρεοειδούς Χ= 13,75 ng/ml

Συμπεράσματα: Τα επίπεδα της βιταμίνης D στον ορό ήταν μειωμένα σε ασθενείς με καρκίνο κεφαλής και τραχήλου, κατά την αρχική διάγνωση, σε σύγκριση με τον υπό-λοιπο πληθυσμό (χαμηλότερα από τα 30 ng/ml που αναφέρονται ως δείκτης υγείας).

ΕΑ 45 - ROBOTIC Assisted L.A.S.E.R. ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΓΙΑ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΛΑΡΥΓΓΑ

Σπ. Παπασπύρου, Π. Θεοδώσης, Ιωάν. Κουτσουρελάκης, Κων. Κομπότης, Κων. ΠαπασπύρουΘεραπευτήριο «ΥΓΕΙΑ» Αθηνών

Εισαγωγή: Παρουσιάζεται η πρωτοεμπειρία μας με ROBOTIC - Αssisted LASER Surgery ενδοσκοπικά με σχετικά πρωτοποριακή αντι-μετώπιση του καρκίνου του Λάρυγγα και του Υποφάρυγγα.

Σκοπός της μελέτης: Αναλύονται οι πραγ-ματικές δυνατότητες και τα πλεονεκτήματα της σύγχρονης αυτής τεχνικής όπως και οι αντενδείξεις.

Υλικό και Μέθοδος: Στην προκειμένη πα-ρουσίαση αναφερόμαστε σε 2 περιστατικά που αντιμετωπίστηκαν το τελευταίο τρίμηνο για Υπεργλωττιδικό καρκίνωμα Τ2 και Τ3 με εξοπλισμό da Vinci και LASER. Και στα 2 περιστατικά χρησιμοποιήσαμε τον ειδικό Στο-ματοδιαστολέα Kastenbauer. Από τα 6 περι-στατικά που είχαμε σχεδιάσει να χειρουργή-σουμε με Da Vinci απεκλείσθησαν τα 4, διότι ήταν αδύνατη η διάνοιξη του προαναφερθέ-ντα στοματοδιαστολέα που θα παρείχε ικα-νοποιητικό και ασφαλές χειρουργικό πεδίο.

Αποτελέσματα: Η διάρκεια των χειρουργι-κών επεμβάσεων ήταν κατά μέσο όρο 2,5 ώρες. Οι αθενείς ανένηψαν φυσιολογικά χωρίς να χρειαστεί τραχειοστομία ή συμβά-ματα μη αναμενόμενα. Η εγχειρητική εκτομή του όγκου ήταν πιο ταχεία με την εύκαμπτη ίνα LASER και η πανοραμική επισκόπηση του χειρουργικού πεδίου ήταν πάρα πολύ υπο-βοηθητική και καθοριστική για την οριοθέτη-ση της εκτομής επί ασφαλών ορίων.

Συμπεράσματα: Είναι παραπάνω από σίγου-ρο ότι μελλοντικά στον τομέα της Λαρυγγο-λογίας η Διαστοματική Ρομποτική Ενδοσκοπι-κή Χειρουργική θα έχει ευρύτερη εφαρμογή

111

όπως έχει συμβεί σε άλλες ειδικότητες. Οι κρανιοπροσωπικές αναλογίες για αρκε-τούς ασθενείς καθιστούν ανέφικτη τη Ρομπο-τική Χειρουργική διαστοματικά λόγω αδυνα-μίας ενός μεγάλου στοματοδιαστολέα όπως του Kastenbauer.

ΕΑ 46 - ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΑΜΦΟΤΕΡΟΠΛΕΥΡΗΣ ΕΝΤΟΠΙΣΗΣ ΘΗΛΩ-ΔΟΥΣ ΜΙΚΡΟΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΗ ΣΕ 2019 ΟΛΙΚΕΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΕΣ

Ιωάννης Βασιλειάδης 1,2, Αριστοτέλης Πετούσης 1, Άννα Σταυριανάκη 1, Θεόδωρος Καρατζάς 3, Ρωξάνη Στρατουδάκη 1, Χρήστος Σημαντηράκης 1, Παναγιώτης Ιερομονάχου 4, Ευθύμιος Καρακώστας 11 Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, Βενιζέλειο-Πανάνειο Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, Ηράκλειο, Ελλάδα2 Department of Otolaryngology - Head and Neck Surgery, Royal London Ηospital, Barts and the London, London, United Kingdom3 Β’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική, Ιατρική Σχολή Αθηνών, Λαϊκό Γενικό Νοσοκομείο, Αθήνα, Ελλάδα4 Τμήμα Παθολογικής Ανατομικής, Βενιζέλειο-Πανάνειο Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, Ηράκλειο, Ελλάδα

ΠΕΡΙΛΗΨΗΕισαγωγή: H αντιμετώπιση του θηλώδους μικροκαρκινώματος του θυρεοειδή (PTMC), το οποίο συχνά είναι ασυμπτωματικό και μη ανιχνεύσιμο με τη ψηλάφηση του αδένα, εί-ναι αντικείμενο αντικρουόμενων απόψεων. Η αντιμετώπισή του μπορεί να διαφέρει από παρακολούθηση του όζου χωρίς χειρουργι-κή επέμβαση μέχρι ολική θυρεοειδεκτομή με ή χωρίς χορήγηση ραδιενεργού Ι131.

Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν ο προσδιο-ρισμός της επίπτωσης και των προγνωστικών παραγόντων των αμφοτερόπλευρα εντοπι-

ζόμενων PTMC σε σχέση με τα μονόπλευ-ρα εντοπιζόμενα PTMC. Επιπλέον, προσπα-θήσαμε να προσδιορίσουμε ποιοι από τους ασθενείς με PTMC θα μπορούσαν να επω-φεληθούν από την ολική θυρεοειδεκτομή.

Υλικό και Μέθοδος: Αναδρομικά εξετάστη-καν 2019 ασθενείς υποβλήθηκαν σε ολική θυρεοειδεκτομή μεταξύ 2001 και 2008. Σε 319 ασθενείς επιβεβαιώθηκε ιστολογικά η διάγνωση του PTMC και συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη. Εξετάστηκαν οι παράμετροι της ηλικίας, του φύλου, του μεγέθους του όγκου, της πολυεστιακότητας, των λεμφαδενικών μεταστάσεων, της διήθησης της θυρεοειδι-κής κάψας και της κλινικής υποψίας ύπαρξης όγκου.

Αποτελέσματα: Αμφοτερόπλευρη εντόπιση PTMC παρουσίασαν 77 (24,1%) asuene;iw. Στη μονοπαραγοντική ανάλυση βρέθηκε πως το μέγεθος του όγκου > 5mm (p<0,001), η πολυεστιακότητα (p<0,001), οι λεμφαδενι-κές μεταστάσεις (p<0,001) και η διήθηση της θυρεοειδικής κάψας (p<0,001) σχετίζονταν στατιστικά σημαντικά με την αμφοτερόπλευ-ρη εντόπιση του όγκου. Στη πολυπαραγοντι-κή ανάλυση βρέθηκε πως το μέγεθος του όγκου 5mm, η πολυεστιακή εντόπιση του πρωτοπαθή όγκου στον ομόπλευρο λοβό και οι λεμφαδενικές μεταστάσεις (p<0,001) ήταν ανεξάρτητοι παράγοντες κινδύνου για αμφοτερόπλευρα PTMC.

Συμπέρασμα: Οι ασθενείς με μέγεθος όγκου 5mm και η πολυεστιακή εντόπιση του πρω-τοπαθή όγκου στο λοβό του θυρεοειδή μπορούν να εντοπιστούν εγκαίρως υπερη-χογραφικά και ενδείκνυται να υποβάλλονται σε ολική θυρεοειδεκτομή.

112

ΕΑ 47 - A MERKEL - CELL CARCINOMA METASTTATIC TO THE TONSIL: A CASE REPORT AND REVIEW OF THE LITERATURE

Ioannis Vasileiadis 1,2, Athanasios Sakellaridis 1, Michalis Sofopoulos 3, Niki Arnogiannaki 3, Stavros Georgopoulos 11 Department of Otolaryngology - Head and Neck Surgery, Hellenic Anticancer Institute, Saint Savvas Hospital, Athens, Greece2 Department of Otolaryngology - Head and Neck Surgery, Royal London hospital, Barts and the London, London, United Kingdom.3 Department of Pathology, Hellenic Anticancer Institute, Saint Savvas Hospital, Athens, Greece

Introduction: Malignant tumors involving tonsils are, in their majority, primary tumors. Metastatic tumors to the palatine tonsils are extremely rare, with nearly 100 cases re-ported. Only 3 cases of Merkel cell carcino-ma of the skin metastasizing to the palatine tonsil have been reported.

Case Presentation: We present an interest-ing case of a 61-year-old man with a 7-week history of moderate dysphagia. He also com-plained of a foreign body sensation, snoring and disturbed sleep. Physical examination revealed an enlargement of the left palatine tonsil that caused a moderate narrowing of oropharynx. The surface of the tonsil was smooth, with no presence of ulcerated le-sions. Three years previously he had been treated for Merkel cell carcinoma (MCC) on skin of his left shoulder. The differential diagnosis of the unilateral tonsillar enlargement included squamous cell carcinoma, non-Hodgkin’s lymphoma, extramedullary plasmacytoma, leuke-mia, Hodgkin’s disease, metastatic neo-plasms, peritonsillar abscess, dermoid cyst, fibroma,schwannoma, lymphoid polyp,

sarcoidosis, tuberculosis of the tonsil, and Plaut-Vincent angina.A tonsillectomy followed by palatoplasty was performed. Immunohistochemical staining demonstrated a pronounced reac-tion for cytokeratin 20, chromogranin and CD56 histodiagnostic markers. A diagnosis of metastatic MCC to the tonsil was estab-lished. Patient also underwent radiotherapy to the site, ipsilateral cervical lymph nodes and synchronous chemotherapy.

Conclusions: Considering the aggressive-ness of MCC, an early diagnosis is critical to enable the choice of adequate therapy at an early stage. Treatment includes wide local surgical excision of the tumor, radiotherapy and chemotherapy. Immunohistochemical studies are useful diagnostic tools in the es-tablishment of the diagnosis of MCC.

ΕΑ 48 - ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΒΙΟΨΙΑΣ ΔΙΑ ΛΕΠΤΗΣ ΒΕΛΟΝΗΣ ΣΤΙΣ ΤΡΑΧΗΛΟ-ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΔΙΟΓΚΩΣΕΙΣ. ΠΕΝΤΑΕΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ

Σκούρας Αθανάσιος, Γιαραμαζίδης Πασχάλης Καρασμάνης Ηλίας, Ζάχου Κωνσταντία*, Ωρολογά Αναστασία*, Σιδηρόπουλος Ιορδάνης, Μαγγανάρης ΑργύρηςΩ.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Θ. «Ιπποκράτειο» Κυτταρολογικό Εργαστήριο - Γ.Ν.Θ. «Ιπποκράτειο»*

Εισαγωγή: Η Βιοψία δια λεπτής βελόνης (FNAC) αποτελεί ευρέως αποδεκτή μέθοδο στη διαφορική διάγνωση τραχηλικών διο-γκώσεων. Είναι γρήγορη, εύκολη και ακίν-δυνη για τον ασθενή εξέταση με σχετικά πε-ριορισμένο κόστος.

Σκοπός: Ο έλεγχος της αξιοπιστίας, της ει-δικότητας και της ευαισθησίας της μεθόδου στην εκτίμηση των τραχηλοπροσωπικών διογκώσεων. Τονίζεται η σημασία της στη διαγνωστική προσέγγιση του ασθενούς και

113

κατ’επέκταση στη θεραπευτική αντιμετώπι-ση, χειρουργική ή μη.

Υλικό - Μέθοδος: Κατά την πενταε-τία 2008-2013 διενεργήθηκε FNAC σε 284 ασθενείς της ΩΡΛ κλινικής του Ιπ-ποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονί-κης με τραχηλοπροσωπικές διογκώσεις. Η εφαρμοζόμενη μέθοδος συνίσταται στην παρακέντηση της διόγκωσης με βελόνα 21Gauge και αναρρόφηση υλικού σε πολ-λαπλούς άξονες, επίστρωση και χρώση αυτού. Έγινε σύγκριση των αποτελεσμάτων της κυτταρολογικής εξέτασης με το τελικό παθολογοανατομικό πόρισμα της ιστολογι-κής εξέτασης κατόπιν αφαίρεσης του όγκου ή ανοιχτής βιοψίας αυτού.

Αποτελέσματα: Ιστολογικό έλεγχο του απο-τελέσματος της FNAC μετά από χειρουργική παρέμβαση είχαμε σε 70 περιπτώσεις. Σε 8 περιπτώσεις το υλικό της παρακέντησης ήταν ανεπαρκές για τη στήριξη της διάγνωσης. Παρατηρήθηκαν 28 αληθώς θετικά, 22 αλη-θώς αρνητικά, 12 ψευδώς αρνητικά. Ψευδώς θετικά αποτελέσματα δεν παρατηρήθηκαν. H μέθοδος εμφάνισε ευαισθησία 70%, ειδι-κότητα 100% και ακρίβεια 71,4%.

Συμπεράσματα: Το υψηλό ποσοστό ψευδώς αρνητικών αποτελεσμάτων και οι περιπτώ-σεις ανεπαρκούς υλικού καταδεικνύουν τη σημασία της σωστής τεχνικής κατά τη διενέρ-γεια της εξέτασης για τη βελτίωση της ακρί-βειας της μεθόδου. Η FNAC αποτελεί σημα-ντικό εργαλείο στα χέρια του χειρουργού όσον αφορά την κατάλληλη προεγχειρητική εκτίμηση του ασθενούς με όγκο στην κεφα-λή και τον τράχηλο.

ΕΑ 49 - ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΑΛΟΗΘΩΝ ΟΓΚΩΝ ΤΗΣ ΠΑΡΩΤΙΔΑΣ ΜΕ ΕΠΙΠΟΛΗΣ ΠΑΡΩΤΙΔΕΚΤΟΜΗ. ΠΡΩΙΜΕΣ ΚΑΙ ΟΨΙΜΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ

Γεωργαντής Ηλίας, Γεραμάς Ιωάννης, Μαραγκουδάκης Παύλος, Δοκιανάκη Φλώρα, Χριστόπουλος Γιώργος, Ασημακόπουλος Δημήτρης.Β’ Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική, ΠΓΝ «Αττικόν» Διευθυντής: Καθηγητής Γιωτάκης Ιωάννης

Εισαγωγή: Η επιλογή της κατάλληλης χει-ρουργικής τεχνικής για την αντιμετώπιση των καλοήθων παθήσεων της παρωτίδας παρα-μένει αντικείμενο έντονης αντιπαράθεσης. Επιχειρήματα των υπέρμαχων κάθε τεχνικής αποτελούν οι επιπλοκές της με κυρίαρχη την μόνιμη παράλυση του προσωπικού νεύρου.

Σκοπός: Η ανάδειξη της αποτελεσματικότητας της επιπολής παρωτιδεκτομής, οι επιπλοκές της και η σύγκριση αυτών με τις αντίστοιχες άλλων χειρουργικών τεχνικών σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία.

Υλικό - Μέθοδος: Στην μελέτη συμπεριλή-φθηκαν 101 ασθενείς οι οποίοι αντιμετωπί-στηκαν με επιπολής παρωτιδεκτομή την πε-νταετία 2008 - 2012 και παρακολουθούνται σε τακτική βάση έως και σήμερα. 53 (52,5%) με πολύμορφο αδένωμα, 40 (39,5%) με κυσταδενολέμφωμα, 5 (5%) με επιθηλια-κές κύστεις και 3 (3%) με άλλο ιστολογικό τύπο. Ο μέσος χρόνος παρακολούθησης των ασθενών είναι 34 μήνες.

Αποτελέσματα: Συχνότερη επιπλοκή απ τις πρώιμες αποτέλεσε η παροδική πάρεση του προσωπικού νεύρου με συχνότητα 24 (24%) . Σιαλοκήλη/σιαλικό συρίγγιο και νέ-κρωση δερματικού κρημνού παρουσίασαν 8 (8%) και 3 (3%) αντίστοιχα. Από τις όψι-μες, συχνότερη επιπλοκή ήταν η υπαισθησία δέρματος 51 (51%) και το κλινικά έκδηλο που έχρηζε αντιμετώπισης σύνδρομο Frey 3

114

(3%). Μόνιμη πάρεση προσωπικού νεύρου παρατηρήθηκε σε 1 (1%) ασθενή με βλά-βη στον επιχείλιο κλάδος της κάτω γνάθου. Υποτροπή όγκου διαπιστώθηκε σε 1 (1%) ασθενή με πολύμορφο αδένωμα.

Συμπέρασμα: Σύμφωνα με τα παραπάνω αποτελέσματα η επιπολής παρωτιδεκτομή παραμένει μια αξιόπιστη τεχνική με χαμηλό ποσοστό όψιμων επιπλοκών.

ΕΑ 50 - ΜΙΚΤΟΣ ΟΓΚΟΣ ΡΙΝΙΚΟΥ ΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΟΣ. ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΕΝΤΟΠΙΣΗ

Μουσαιλίδης Γ. 1, Πλίτσης Β. 1, Παπανδρέου Ν. 1, Καρασαββίδου Φ. 2, Χατζηιωάννου Ι. 11 ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας, 2 Εργαστήριο Διαγνωστικής Ιστοπαθολογίας Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας

Το πολύμορφο αδένωμα (μεικτός όγκος) εί-ναι ο πιο συχνός καλοήθης όγκος των μεί-ζονων σιελογόνων αδένων. Συναντάται επί-σης στους ελάσσονες που βρίσκονται στην σκληρά και μαλακή υπερώα. Οι ενδορινικοί μεικτοί όγκοι είναι ασυνήθεις και μπορεί να διαφύγουν της διάγνωσης μια και η συμπτω-ματολογία τους είναι ήπια τουλάχιστον μέχρι να αυξηθεί το μέγεθος τους. Η ανάπτυξη τους περιορίζεται συνήθως τοπικά χωρίς επέκταση σε γειτονικές δομές. Η χειρουργι-κή αφαίρεση είναι η αντιμετώπιση εκλογής. Οι υποτροπές και οι κακοήθεις εξαλλαγή δεν είναι συχνές αλλά συνιστάται μακροχρόνια παρακολούθηση για το ενδεχόμενο αυτό.Παρουσιάζουμε μια περίπτωση 70χρονου ασθενούς με ένα μικρό όγκο της δεξιάς ρι-νικής θαλάμης με προέλευση το διάφραγμα που εντοπίστηκε σε τυχαία κλινική εξέταση. Έγινε διαρινική αφαίρεση σε υγιή όρια και η ιστολογική και ανοσοιστοχημική εξέταση ανέδειξε μικτό όγκο..

ΕΑ 52 - ΟΓΚΟΙ ΠΑΡΩΤΙΔΩΝ - ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ

Καλδιριμτζή Μαρία, Βλάχτσης Κωνσταντίνος, Μπουρίκας Ζήσης, Φιλέντας Αθανάσιος, Μιχαλάκης Ηλίας Νικολάου ΆγγελοςΩρλ κλινική, Γ.Ν.Θ. Παπανικολάου

Εισαγωγή: Οι όγκοι της παρωτίδας εμφανί-ζουν μεγάλη ποικιλομορφία με συχνότερους τους καλοήθεις. Ειδικό χαρακτηριστικό τους αποτελεί η ανατομική σχέση με το προσω-πικό νεύρο και η τάση για υποτροπή, ειδικά στην περίπτωση υπολειμματικού όγκου. Για τους λόγους αυτούς η χειρουργική της πα-ρωτίδας παρουσιάζει ιδιαιτερότητες.

Σκοπός της μελέτης: η αναδρομική ανάλυ-ση των περιστατικών της κλινικής μας στη χειρουργική αντιμετώπιση των παρωτιδικών όγκων τα τελευταία 4 χρόνια με την εφαρ-μογή ποικίλων χειρουργικών προσεγγίσεων ανάλογα με το μέγεθος και την εντόπιση του όγκου, αλλά και την διήθηση ή όχι του προ-σωπικού νεύρου.

Υλικό και μέθοδος: Αντιμετωπίστηκαν χει-ρουργικά 68 ασθενείς, 26 γυναίκες και 42 άνδρες με μορφώματα στην παρωτιδική χώρα.

Αποτελέσματα: Υποβλήθηκαν σε χειρουρ-γική επέμβαση συνολικά 68 ασθενείς, με μέσο όρο ηλικίας: 52 έτη (16min-85max). Οι επεμβάσεις που έγιναν με τον αντίστοι-χο μέσο χρόνο χειρουργείου ήταν: α) τυπι-κή επιπολής παρωτιδεκτομή: 27 ασθενείς (137min), β) τμηματικής επιπολής παρω-τιδεκτομη: 37 ασθενείς (76min), γ) ολική παρωτιδεκτομή: 4 ασθενείς (145min), δ) λεμφαδενικός καθαρισμός: 3 ασθενείς. Η ιστολογική ταξινόμηση όγκων έδειξε: Μι-κτός όγκος 27, Warthin 21, κύστη 3, λίπωμα 2, λεμφαδένας 2, φλεγμονή 1, SCC 4, BCC 1, οζώδες λέμφωμα 1, μυοεπιθηλιωμα 1, κλπ. Συνολικά καλοήθεις ήταν 58 όγκοι (85,3%) και κακοήθεις 10 (14.7%).

115

Συμπεράσματα: Η χειρουργική αντιμετώπι-ση για τους όγκους της παρωτίδας αποτελεί μέθοδο εκλογής. Η επέμβαση παρουσιά-ζει πολλές ιδιαιτερότητες και προκλήσεις, οι οποίες εξαρτώνται από την εντόπιση, το μέγεθος και την ιστολογική ταυτότητα του όγκου.

ΕΑ 53 - ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙ-ΚΩΝ ΟΡΙΩΝ ΕΚΤΟΜΗΣ ΠΡΩΙΜΩΝ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΛΑΡΥΓΓΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΙΚΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΜΕ LASER CO2

M. Δουλαπτσή, Α. Καρατζάνης, Ε. Παναγιωτάκη, Ε. Ξενάκη, Ι. Λυμπερίδης, Β. Πέττα, Γ. ΒελεγράκηςΩτορινολαρυγγολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου

Εισαγωγή: H διαστοματική Laser CO2 μι-κροχειρουργική, αποτελεί μία ευρέως διαδε-δομένη και αξιόπιστη μέθοδο στην χειρουρ-γική αντιμετώπιση του πρώιμου καρκίνου του λάρυγγα.

Σκοπός της μελέτης: Να αξιολογηθεί η έκ-βαση ασθενών που υποβλήθηκαν σε Laser CO2 μικροχειρουργική για πρώιμο γλωττιδι-κό καρκίνο. Έμφαση δόθηκε στα περιστατικά με θετικά ή ύποπτα όρια εκτομής στην ιστο-παθολογική εξέταση.

Υλικό και μέθοδος: Αναδρομική μελέτη δι-εξήχθη σε ένα πανεπιστημιακό τριτοβάθμιο κέντρο. Στην μελέτη συμμετείχαν συνολικά 36 ασθενείς με πρώιμο γλωττιδικό καρκίνο που υποβλήθηκαν σε Laser CO2 μικροχει-ρουργική με θεραπευτική πρόθεση. Αποτελέσματα: Μεταξύ των 36 ασθενών που υποβλήθηκαν σε Laser CO2 για Τis, T1a και T1b βλάβες, σε 24 η βλάβη εξαιρέθηκε πλήρως, σε 10 τα όρια εκτομής παρουσιά-ζονταν διηθημένα στην ιστολογική έκθεση, ενώ σε 2 ασθενείς η παρουσία νόσου στα όρια του παρασκευάσματος δεν μπορούσε

να διευκρινιστεί. Το ποσοστό του τοπικού ελέγχου της νόσου και της διατήρησης του οργάνου για ασθενείς με αρχικά διηθημένα και “ύποπτα” όρια κατά την ιστοπαθολογική εξέταση ήταν 100% ενώ ήταν 96% για τους ασθενείς που η βλάβη είχε εξαιρεθεί πλή-ρως.

Συμπεράσματα: Από τη μελέτη προκύπτει ότι τα θετικά ή “ύποπτα” όρια στην ιστοπαθο-λογική εξέταση δεν σχετίζονται με υποτροπή του πρώιμου καρκίνου του λάρυγγα. Συνε-πώς, η επανεπέμβαση ή η στενή παρακολού-θηση του ασθενούς μπορούν να θεωρηθούν αποδεκτές εναλλακτικές.

ΕΑ 54 - ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΟΒΑΡΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΡΑΧΗΛΟΥ

Π. Ασημακοπούλου, Γ. Περογαμβράκης, Α. Λιοδάκης, Θ. Χειμώνα, Χ. ΠαπαδάκηςΩΡΛ Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων

Εισαγωγή: Η αντιμετώπιση των διατροφι-κών διαταραχών σε ασθενείς μετά από σο-βαρή επέμβαση στην περιοχή κεφαλής και τραχήλου, απαιτεί τη γνώση των βασικών ημερήσιων ενεργειακών αναγκών, των με-ταβολών τους λόγω της επίδρασης της νό-σου και ορισμένων τεχνικών πλευρών όσον αφορά την οδό χορήγησης των θρεπτικών ουσιών. Δείκτης υποσιτισμού αποτελεί η ακούσια απώλεια βάρους μεγαλύτερη από το 10% σε περίοδο 6 μηνών ή απώλεια 5% σε 1 μήνα (BMI<18,5).

Σκοπός: Η περιγραφή και ανάλυση μεθό-δων αποκατάστασης της διατροφής σε ασθε-νείς που υποβλήθηκαν σε σοβαρή επέμβα-ση στην ΩΡΛ Κλινική του Γ.Ν. Χανίων, λόγω κακοήθειας στην περιοχή κεφαλής και τρα-χήλου.

Υλικό και Μέθοδος: Είκοσι πέντε (25) ασθε-νείς με καρκίνο κεφαλής και τραχήλου με συνοδό δυσφαγία νοσηλεύτηκαν στην ΩΡΛ

116

κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Χανίων από Ιανουάριο 2005 έως Ιούνιο 2013. Όλοι υποβλήθηκαν σε σοβαρή επέμβασηστην πε-ριοχή κεφαλής και τραχήλου. Μετεγχειρητι-κά ακολούθησαν το πρότυπο της Παγκόσμι-ας Δίαιτας για ασθενείς με δυσφαγία (NDD). Το επίπεδο σίτισης των ασθενών εκτιμήθηκε τόσο κλινικά όσο και εργαστηριακά μετρώ-ντας τις τιμές ολικών λευκωμάτων, αλβουμί-νης, ουρίας, κρεατινίνης και ηλεκτρολυτών.

Αποτελέσματα: Σε όλους τους υποσιτισμέ-νους ασθενείς αποκαταστάθηκε ικανοποιη-τικά το επίπεδο θρέψης 4 ημέρες μετά την έναρξη σίτισης, σύμφωνα με τις οδηγίες της Παγκόσμιας Δίαιτας για τη Δυσφαγία.

Συμπεράσματα: Είναι γνωστό ότι η αποκατά-σταση του ελλείμματος σε υποσιτιζόμενους ασθενείς, μειώνει τις πιθανότητες επιπλοκών μετά από μεγάλες επεμβάσεις κατά 10%, ενώ η κακή θρέψη παρατηρείται σε ποσοστό 30-50% των ασθενών με καρκίνο κεφαλής και τραχήλου.

ΕΑ 55 - Η ΕΝΔΟΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΠΕΛΑ-ΣΗ ΣΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΕΥΜΕΓΕΘΩΝ ΟΓΚΩΝ ΤΟΥ ΠΑΡΑΦΑΡΥΓΓΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ. ΣΕΙΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

Μάρκου Κων/νος*, Κρομμύδας Αργύριος*, Μπλιόσκας Σαράντης*, Τσιρόπουλος Γαβριήλ*, Ψύλλας Γεώργιος*, Τσαλιγόπουλος Μιλτιάδης** Ά Πανεπιστημιακή Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, ΠΓΝΘ «ΑΧΕΠΑ», Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Εισαγωγή: Οι όγκοι του παραφαρυγγικού χώρου αποτελούν το 0,5% όλων των νεο-πλασμάτων της κεφαλής και του τραχήλου και σε ποσοστό άνω του 80% είναι καλοή-θεις. Η χειρουργική τους εξαίρεση αποτελεί τη μέθοδο εκλογής για την αντιμετώπισή τους.

Σκοπός της μελέτης: Σκοπός της μελέτης εί-ναι η παρουσίαση σειράς περιστατικών που υποβλήθηκαν σε ενδοστοματική αφαίρεση ευμεγέθων όγκων του παραφαρυγγικού χώρου. Η ενδοστοματική εξαίρεση με δευτε-ρεύουσα τραχηλική προσπέλαση, αποτελεί αξιόπιστη εναλλακτική για την ασφαλή αντι-μετώπιση επιλεγμένων όγκων του παραφα-ρυγγικού χώρου.

Υλικό και Μέθοδος: Πρόκειται για αναδρομι-κή μελέτη τεσσάρων ασθενών με ευμεγέθεις όγκους του προβελονοειδούς διαστήματος του παραφαρυγγικού χώρου. Η συμπτω-ματολογία τους περιελάμβανε αίσθημα ξέ-νου σώματος, δυσφαγία ή/και διαλείπουσα δύσπνοια. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε απεικονιστικό έλεγχο με αξονική και μα-γνητική τομογραφία, καθώς και σε βιοψία διά λεπτής βελόνης που ανέδειξε σε όλες τις περιπτώσεις την παρουσία πλειόμορφού αδενώματος.

Αποτελέσματα: Όλοι οι ασθενείς υποβλή-θηκαν σε πλήρη εξαίρεση των όγκων με συνδυασμό διαστοματικής προσπέλασης και δευτερεύουσας τραχηλικής προσπέλασης για τη διασφάλιση των μεγάλων αγγείων του τραχήλου και των εγκεφαλικών συζυγιών. Η εξαίρεση των νεοπλασμάτων ήταν πλήρης και χωρίς επιπλοκές. Η μέση νοσηλεία πε-ριορίστηκε στις τρεις ημέρες, ενώ η μακρο-χρόνια μετεγχειρητική παρακολούθηση δεν ανέδειξε υποτροπή.

Συμπεράσματα: Η διαστοματική προσπέλα-ση προτείνεται ως ένας αξιόπιστος τρόπος για την εξαίρεση καλοηθών, σαφώς περι-γεγραμμένων όγκων του παραφαρυγγικού χώρου. Η προσπέλαση δύναται να εφαρμο-στεί και σε μεγαλύτερους όγκους με καλά αποτελέσματα, ενώ εξασφαλίζει την αποφυ-γή επιπλοκών που είναι συνήθεις σε άλλες προσπελάσεις, ειδικά όταν αυτές περιλαμβά-νουν τη διενέργεια γναθεκτομής.

117

Λέξεις-κλειδιά: Παραφαρυγγικός χώρος, πλειόμορφο αδένωμα, διαστοματική προ-σπέλαση.

ΕΑ 56 - ΟΓΚΟΙ ΠΑΡΑΦΑΡΥΓΓΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΔΙΑΦΟΡΟΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Τομπάζης Θεμιστοκλής, Αποστολίδης Λουκάς, Φιλέντας Αθανάσιος, Κύρου Ιωάννης, Μουσαλλάμ Σαλήμ, Βοσνακίδης Χρήστος, Βλάχτσης ΚωνσταντίνοςΩ.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Θ. Γ. Παπανικολάου

Εισαγωγή: Οι πρωτοπαθείς όγκοι του πα-ραφαρυγγικού χώρου αποτελούν το 0,5% των όγκων κεφαλής και τραχήλου. Αν και η πλειοψηφία τους είναι καλοήθης (80%) παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω της ιδιαίτερης ανατομίας της περιοχής και της ποικιλίας των ιστολογικών τύπων. Κατά σει-ρά συχνότητας είναι όγκοι των σιελογόνων αδένων και νευρογενείς όγκοι.Σπανιότερα εντοπίζονται λεμφώματα,λιπώματα, ρα-βδομυοσαρκώματα, βραγχιακές κύστεις και μεταστατικές λεμφαδενικές εστίες. Μεγάλη σημασία έχει η ταξινόμηση σε προβελονοει-δή και οπισθοβελονοειδή με τη βοήθεια των απεικονιστικών μεθόδων.

Παρουσίαση περιστατικών: Στην παρούσα μελέτη θα παρουσιαστούν συνολικά 15 πε-ριστατικά των τελευταίων τεσσάρων ετών, πρωτοπαθών όγκων του παραφαρυγγικού χώρου τα οποία αντιμετωπίστηκαν χειρουρ-γικά, εκ των οποίων 4 πλειόμορφα αδενώ-ματα, 4 όγκοι του Warthin, 2 αδενοκυστικά καρκινώματα, 2 καρκινώματα από πλακώ-δες επιθήλιο, 1 λιποσάρκωμα, 1 νευρίνωμα πνευμονογαστρικού και 1 λέμφωμα. Η σχέ-ση αντρών-γυναικών ήταν 7:8 και ο μέσος όρος ηλικίας ήταν τα 55 έτη με ηλικακό εύρος 29-79 έτη. Η θεραπεύτικη μέθοδος ήταν η χειρουργική εξαίρεση με προσπέλα-ση ανάλογα με τη προέλευση, τη θέση και το μέγεθος του όγκου.

Συμπεράσματα: Οι όγκοι του παραφαρυγ-γικού χώρου αν και είναι σπάνιοι και στην πλειοψηφία τους καλοήθεις, αποτελούν πρόκληση για τον χειρουργό λόγω της δύ-σκολης ανατομικά εντόπισης τους άλλα και της καθυστερημένης διάγνωσης τους καθώς είναι κυρίως ασυμπτωματικοί στην αρχή της ανάπτυξης τους. Ιδιαίτερη σημασία στην σω-στή και έγκαιρη διάγνωση έχει ο απεικονι-στικός έλεγχος , ενώ ανάλογα την εντόπιση, προέλευση και μέγεθος του όγκου επιλέγε-ται η κατάλληλη χειρουργική μέθοδος.

ΕΑ 57 - ΚΑΛΟΗΘΕΙΣ ΣΤΕΝΩΣΕΙΣ ΤΡΑΧΕΙΑΣ: ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Γ. Γεωργίου 1, Ε. Μπαλής 2, Σ. Μποτσάκης 1, Α. Τουργέλη 1, Α. Θεοδώρου 1 Γ.Ν.Α «Ο Ευαγγελισμός»1 ΩΡΛ Κλινική 2 Πνευμονολογική Κλινική

Εισαγωγή: Η στένωση της τραχείας είναι μια σχετικά σπάνια, όμως πολύ σοβαρη και δυ-νητικά επικίνδυνη για τη ζωή επιπλοκή. Αίτια αποτελούν το τραύμα, χρόνιες φλεγμονώ-δεις νόσοι, καλοήθη νεοπλασματα, Wegener granulomatosis και κακοήθη νεοπλάσματα. Το πιο συχνό όμως αίτιο είναι η παρατετα-μένη διασωληνώση.Στένωση τραχείας πα-ρατηρείται σε ασθενείς με εκτεταμένη βλάβη στο τραχειακό τοίχωμα από αυξημένη πίεση στο cuff του ενδοτραχειακου σωλήνα η του τραχειοσωλήνα.

Περιγραφή: Η παρούσα μελέτη αφορά την αντιμετώπιση περιστατικών τραχειακής στένωσης. Η αντιμετώπιση μπορεί να είναι επεμβατική ή χειρουργική και αυτό εξαρτά-ται από το βαθμό και το μήκος της στένωσης καθώς και την ανατομία του βρογχικού δέν-δρου και τη συνύπαρξη άλλων συγγενών ανωμαλιών. Για την αντιμετωπισή τέτοιων περιστατικών απαιτείται η συμβολή τριών ειδικοτήτων, της ωτορινολαρυγγολογίας, θωρακοχειρουργικής και επεμβατικής πνευ-μονολογίας. Στην ΩΡΛ Κλινική του Ευαγγε-λισμού από το 1996-2010 έγιναν δωδεκά τε-

118

λικο-τελικές ανοστομώσεις που αφορούσαν τραχειακή στένωση μετά από παρατεταμένη διασωληνωσή. Σε περιπλεγμένα περιστατικά όπου απαιτείται ευρεία εκτομή της βλάβης και τελικο-τελική αναστόμωση, θα πρέπει να γίνεται σε εξειδικευμένο κέντρο. Η επεμ-βατική πνευμονολογία τα τελευταία χρόνια μέσω του εύκαμπτου και άκαμπτου βρογχο-σκοπίου, με τη χρήση stent, ηλεκτροκαυτη-ρίασης, laser, κρυοθεραπείας και μπαλονιών διαστολής μπορεί να δώσει είται προσωρινή μέχρι τη χειρουργική αντιμετώπιση είται μό-νιμη λύση. Η βρογχοσκόπηση αποτελεί την καλύτερη διαγνωστική μέθοδο για τη διά-γνωση των προβλημάτων του αεραγωγού. Η αξονική και η μαγνητική τομογραφία με την τρισδιάστατη ανάσυνθεση των εικόνων, μας δίνουν πολλές πληροφορίες για την ανατο-μιά και την παθολογία της περιοχής.

Συμπέρασμα: Υπάρχουν επεμβατικοί τρόποι αντιμετώπισης των καλοήθων στενώσεων της τραχείας με λιγότερες επιπλοκές από την χειρουργική αντιμετώπιση, οι οποίοι μπορεί να δώσουν και μόνιμη λύση.Σε αντίθετη πε-ρίπτωση, η τελικό-τελική αναστόμωση πα-ραμένει η τελική επιλογή.

ΕΑ 58 - ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑζΟΥΝ ΤΗΝ ΥΠΟΤΡΟΠΗ ΣΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΛΑΡΥΓΓΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΛΙΚΗ ΛΑΡΥΓΓΕΚΤΟΜΗ

Ντίνου Μαρία, Βλάχτσης Κων/νος, Μιχαλάκης Ηλίας, Κύρου Ιωάννης, Βλάχτσης Κων/νος, Μουσάλλαμ Σαλήμ, Νικολάου ΑγγελοςΩΡΛ κλινική, Γ.Ν. «Γ. Παπανικολάου», Θεσσαλονίκη

Εισαγωγή: Η ολική λαρυγγεκτομή αποτελεί μία συχνή και ριζική μέθοδο αντιμετώπισης για τον καρκίνο του λάρυγγα, κατά κανόνα στα προχωρημένα στάδια της νόσου. Παρό-λη όμως τη ριζικότητα της επέμβασης εξακο-λουθεί να υπάρχει η πιθανότητα εμφάνισης υποτροπών και μετά τη διενέργειά της.

Σκοπός: Η διερεύνηση των παραγόντων που μπορεί να επηρεάζουν την εμφάνιση υπο-τροπών στον καρκίνο του λάρυγγα μετά την ολική λαρυγγεκτομή.

Υλικό και μέθοδος: Αναδρομική μελέτη των στοιχείων των ασθενών που υποβλήθηκαν σε ολική λαρυγγεκτομή την τελευταία 4ετία στην κλινική μας, καταγραφή και σύγκριση των διαφόρων παραμέτρων.

Αποτελέσματα: 107 ασθενείς συνολικά υποβλήθηκαν σε ολική λαρυγγεκτομή, 106 άντρες και 1 γυναίκα. Ο χρόνος μετεγχειρη-τικής παρακολούθησης κυμαίνεται από 1 ως 48 μήνες. 18 εμφάνισαν υποτροπή μετά την επέμβαση. Από αυτούς 5 ήταν υπεργλωττιδι-κοί όγκοι, 10 γλωττιδικοί και 3 διαγλωττιδικοί, ενώ 6 εμφάνιζαν υπογλωττιδική επέκταση. 16 στους 18 ήταν σταδίου ΙΙΙ /ΙV, εκ των οποί-ων 4 είχαν Ν>0. Στους 13 η ολική λαρυγγε-κτομή έγινε ως 1η θεραπεία και στους 5 για αντιμετώπιση υποτροπής, ενώ σε 4 από τους 18 προηγήθηκε τραχειοστομία. Ιστολογικά βρέθηκαν 4 SCC καλής διαφοροποίησης, 9 μέτριας και 5 χαμηλής διαφοροποίησης. Ένα παρασκεύασμα έφερε διηθημένα χείλη εκτομής, ενώ σε 3 το καρκίνωμα έφτανε εγ-γύς των ορίων.

Συμπεράσματα: Το ποσοστό υποτροπής μετά από ολική λαρυγγεκτομή βρέθηκε με-γαλύτερο στους όγκους Τ4 και Ν>0, στη διαγλωττιδική εντόπιση, στα καρκινώματα χαμηλής διαφοροποίησης και όταν η ολική λαρυγγεκτομή πραγματοποιήθηκε μετά από υποτροπή.

119

ΕΑ 59 - ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΜΟΝΤΕΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΤΑΛΑΝΤΩΣΗΣ ΤΩΝ ΦΩΝΗΤΙΚΩΝ ΧΟΡΔΩΝ

Ι. Ψύλλα 1, Γ. Κουτσούρη 1, Θ. Μπίμπας 2, Δ. Κουτσούρης 11 Εργαστήρο Βιοϊατρικής Τεχνολογίας, Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο2 Α’ ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιπποκράτειο ΓΝΑ

Εισαγωγή: Η μοντελοποίηση φυσιολογικών συστημάτων του ανθρώπινου οργανισμού σε υπολογιστικά περιβάλλοντα είναι πολύ δια-δεδομένη και εξελίσσεται ραγδαία, καθώς η ισχύς και η απόδοση των υπολογιστών αυ-ξάνεται, οδηγώντας σε αποτελεσματικότερη και ρεαλιστική απεικόνιση, με σκοπό τόσο τη μελέτη της λειτουργίας του ανθρώπινου σώματος.

Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν η δημιουρ-γία ενός μοντέλου προσομοίωσης της ταλά-ντωσης των φωνητικών χορδών.

Υλικό & Μέθοδος: Σχεδιάστηκε προσομοί-ωση των φωνητικών χορδών στο Matlab, βασισμένη στα απλά μοντέλα των συγκε-ντρωμένων στοιχείων (μαζών) χαμηλών δι-αστάσεων, που όμως εξελίσσουμε ώστε να περιλαμβάνει παραμετροποίηση του κρικο-θυρεοειδή και του θυρεοαρυτενοειδή μυ. Για την πιστοποίηση του μοντέλου, εξάγονται οι χαρακτηριστικές κυματομορφές της ροής του αέρα και της ταλάντωσης σε 4 περιπτώσεις φώνησης και συγκρίνονται με τις αντίστοιχες τιμές της βιβλιογραφίας.

Αποτελέσματα: Η συστολή μεταξύ κρικοθυ-ρεοειδούς και θυροαρυταινοειδούς μυ παρά-γει περιοχές ταλάντωσης, απόλυτα συγκρίσι-μες με αυτές στη βιβιογραφία. Το συνολικό εύρος συχνοτήτων είναι σε μικρότερο βαθμό συγκρίσιμο με αυτό που αναμένεται στον άν-θρωπο. Μία σκόπιμη παράλειψη σε αυτή την εργασία αποτελεί η ακουστική φόρτιση της

φωνητικής οδούς. Επίσης, ο έλεγχος της συ-χνότητας γίνεται μόνο με την ενεργοποίηση των μυών. Είναι κατανοητό ότι βελτιώσεις θα μπορούσαν να γίνουν υπολογίζοντας και την επίδραση της υπογλωττιδικής πίεσης.

Συμπέρασμα: Τα χαμηλών-διαστάσεων μοντέλα των φωνητικών χορδών μπορούν να ταλαντώνονται με έναν σχεδόν ρεαλιστι-κό τρόπο με την ενεργοποίηση των μυών. Ένας από τους πιο σοβαρούς περιορισμούς των μοντέλων χαμηλών-διαστάσεων είναι ο αποκλεισμός της κάθετης κίνησης του ιστού. Πολύ μεγαλύτερη μεταβλητότητα στην με-σαία διαμόρφωση της γλωττίδας είναι δυνα-τή εάν ο ιστός οδηγείται ταυτόχρονα προς τα άνω και προς τα έξω, σχηματίζοντας ελλει-πτικές τροχιές. Κάτι τέτοιο, όμως, θα διπλα-σίαζε τους βαθμούς ελευθερίας και θα ελα-χιστοποιούσε την ερμηνευτική δύναμη που μπορεί να προσφέρει ένα μοντέλο χαμη-λών-διαστάσεων. Για τη διερεύνηση περισ-σότερων πτυχών της ποιότητας της φωνής και για τη μοντελοποίηση της παθολογίας, συνιστώνται μοντέλα υψηλότερων διαστά-σεων (πεπερασμένων στοιχείων).

ΕΑ 60 - ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΜΑΝΣΗΣ ΚΑΙ ΟΔΗΓΙΕΣ ΑΣΦΑΛΟΥΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΥΚΑΜΠΤΟΥ ΛΑΡΥΓΓΟΣΚΟΠΙΟΥ - ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ

Τσάγκοβιτς Αικ., Μυλωνά Δ., Παπαγιάννη Ελ., Βέργου Π., Φιλίππου Ματ.ΩΡΛ Κλινική, Γ.Ν. Παμμακάριστος, Αθήνα

Εισαγωγή: Το εύκαμπτο ενδοσκόπιο είναι ένα απαραίτητο εργαλείο στην ΩΡΛ και λόγω της διαδεδομένης χρήσης του, η σωστή επε-ξεργασία πριν την επαναχρησιμοποίησή του είναι ύψιστης σημασίας για την αποφυγή με-ταδοτικών ασθενειών.

Σκοπός της εργασίας αυτής είναι η παρου-σίαση των εγκεκριμένων τεχνικών απολύ-μανσης που αναφέρονται στη διεθνή βιβλι-ογραφία.

120

Αποτελέσματα: Όπως διαπιστώνεται, οι μέθοδοι διαφέρουν από κλινική σε κλινική ανάλογα με τον εξοπλισμό και τις δυνατό-τητες του κάθε κέντρου. Το CDC (Center for Disease Control) έχει εκδόσει οδηγίες για την επεξεργασία των ενδοσκοπίων (2008) χωρίς να αναφέρεται στα εύκαμπτα λαρυγ-γοσκόπια ειδικά. Οι πιο διαδεδομένες τε-χνικές είναι: η εμβάμπτιση σε απολυμαντικό χημικό μέσο (γλουταραλδεΰδη (Cidex), όρ-θο-φθαλαλδεΰδη (OPA-Cidex), υπεροξείδιο του υδρογόνου/υπεροξεικό οξύ), η χρήση αυτόματων απολυμαντών-πλυντηρίων, η χρήση προστατευτικού καλύμματος μιας χρήσης. Σημαντική κρίνεται η εκπαίδευση του προσωπικού και η αυστηρή τήρηση των οδη-γιών. Αποδεδειγμένη μεταδόση λοιμογόνου παράγοντα δεν καταγράφεται μέχρι σήμερα από τη χρήση εύκαμπτου λαρυγγοσκοπίου. Ωστόσο, για επιδημιολογικούς λόγους θα πρέπει να σημειώνονται όλοι οι ασθενείς που εξετάζονται με αυτό.

Συμπεράσματα: Προτείνεται η εκπόνηση οδηγιών από τις ΩΡΛ εταιρίες για να υπάρχει ομοφωνία στην απολύμανση των ενδοσκο-πίων αφού προηγηθούν μελέτες ασφάλειας και ανάλυσης κόστους.

ΕΑ 61 - ΛΑΡΥΓΓΟΤΡΑΧΕΙΑΚΗ ΑΝΑΚΑ-ΤΑΣΚΕΥΗ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΜΟΣΧΕΥΜΑΤΟΣ ΠΛΕΥΡΙΚΟΥ ΧΟΝΔΡΟΥ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΥΠΟΓΛΩΤΤΙΔΙΚΗ ΣΤΕΝΩΣΗ. ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Σκούρας Αθανάσιος, Αμβροσίδου Τατιάνα, Γιαραμαζίδης Πασχάλης, Κόντζογλου Γεώργιος, Καρασμάνης ΗλίαςΩ.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Θ. «Ιπποκράτειο»

Εισαγωγή: Η υπογλωττιδική στένωση είναι μία πάθηση του ανώτερου αναπνευστικού της βρεφικής ή νεογνικής ηλικίας συγγενής ή επίκτητη. Προκαλείται είτε από διαταραχές της αυλοποίησης του κρικοειδούς χόνδρου ή/και του ελαστικού κώνου (συγγενής) είτε είναι συνέπεια του τραυματισμού και της

φλεγμονής (επίκτητη). Σήμερα, η επίκτητη υπογλωττιδική στένωση λόγω της παρατε-ταμένης διασωλήνωσης παραμένει η πιο σο-βαρή επιπλοκή στον παιδιατρικό πληθυσμό και η αντιμετώπιση της αποτελεί πρόκληση για το χειρουργό.

Παρουσίαση Περιστατικού: Η παρουσίαση μας αφορά άρρεν βρέφος ηλικίας 2 ετών (κατά το χρόνο της επέμβασης) με ιστορικό παρατεταμένης (3 μήνες) διασωλήνωσης και νοσηλείας στη ΜΕΘ νεογνών λόγω προωρό-τητας. Κατά την προσπάθεια αποσωλήνωσης ο ασθενής παρουσίασε σοβαρή αναπνευστι-κή δυσχέρεια. Έγινε τραχειοστομία. Διενερ-γήθηκε μικρολαρυγγοσκόπηση και τραχει-ο-βρογχοσκόπηση οπότε και διαπιστώθηκε μεγάλου βαθμού υπογλωττιδική στένωση (Grade 3 προς 4 κατά Cotton- Myer). Ο ασθε-νής προγραμματίστηκε για επέμβαση πλαστι-κής αποκατάστασης της στένωσης.Σε ηλικία 24 μηνών ο ασθενής υποβλήθηκε σε επέμβαση λαρυγγο-τραχειακής ανακα-τασκευής με μόσχευμα πλευρικού χόνδρου και τοποθέτηση πλαστικού stent υπογλωτ-τιδικά. Μετά την παρέλευση 20 ημερών το stent αφαιρέθηκε. Κατά την τελευταία αμεσοσκόπηση διαπιστώθηκε μικρού βαθ-μού υπογλωττιδική στένωση (Grade 1 κατά Cotton - Myer). Ο ασθενής έως και σήμερα υποβάλλεται σε διαστολές με χρήση αναι-σθησιολογικών σωλήνων διασωλήνωσης με σταδιακά αυξανόμενο μέγεθος με ικανο-ποιητικά αποτελέσματα.

Συμπεράσματα: Η λαρυγγοτραχειακή ανα-κατασκευή με χρήση ελεύθερου μοσχεύ-ματος από πλευρικό χόνδρο αποτελεί μια αποδεδειγμένα αποτελεσματική μέθοδο αποκατάστασης των μεγάλου βαθμού υπο-γλωττιδικών στενώσεων στα παιδιά.

121

ΕΑ 62 - ΔΥΣΧΕΡΕΙΑ ΣΙΤΙΣΗΣ ΣΕ ΝΕΟΓΝΟ ΜΕ ΠΙΘΑΝΗ ΛΑΡΥΓΓΟΜΑΛΑΚΙΑ. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΜΕ ΥΠΕΡΓΛΩΤΤΙΔΙΚΗ ΛΑΡΥΓΓΟΠΛΑΣΤΙΚΗ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ.

Σκούρας Αθανάσιος, Γρηγοριάδης Χάρης, Τζέλλας Σωτήριος, Αμβροσίδου Τατιάνα, Καρασμάνης Ηλίας, Κόντζογλου Γεώργιος.Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Θ. «Ιπποκράτειο»

Εισαγωγή: Η λαρυγγομαλακία αποτελεί την πιο συχνή συγγενή ανωμαλία του λάρυγγα στα νεογνά και την κυριότερη αιτία συριγ-μού. Είναι πιο συχνή στα αγόρια απ’ τα κο-ρίτσια (2:1). Χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερες ανατομικές ανωμαλίες, όπως επιμήκη, μαλ-θακή επιγλωττίδα σχήματος ωμέγα (Ω) και βραχίες αρυταινοεπιγλωττιδικές πτυχές. Σε σπάνιες περιπτώσεις προκαλεί αναπνευστική δυσχέρεια και διαταραχές σίτισης.

Παρουσίαση Περιστατικού: Παρουσιά-ζουμε την περίπτωση άρρενος νεογνού 24 ημερών, νοσηλευόμενου στη ΜΕΘ νεογνών λόγω δυσχέρειας σίτισης και καθυστέρησης σωματικής ανάπτυξης. Κατά την αμεσοσκό-πηση του νεογνού βρέθηκε μικρού βαθμού λαρυγγομαλακία με κοντές αρυταινοεπι-γλωττιδικές πτυχές. Λόγω μη υποχώρησης της συμπτωματολογίας και σε δεύτερο χρόνο διενεργήθηκε υπεργλωττιδική πλαστική με σφηνοειδή εκτομή των αρυταινοεπιγλωττιδι-κών πτυχών και αφαίρεση του πλεονάζοντος βλεννογόνου. Η επέμβαση είχε θετική επί-πτωση στη δυνατότητα σίτισης του νεογνού.

Συμπεράσματα: Η υπεργλωττιδική πλαστι-κή αποτελεί σύγχρονη και ασφαλή μέθοδο αποκατάστασης της απόφραξης που προκα-λούν οι ανατομικές ανωμαλίες της λαρυγγο-μαλακίας.

ΕΑ 63 - ΑΚΟΥΣΙΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΠΑΡΑΘΥΡΟΕΙΔΩΝ ΑΔΕΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ ΟΛΙΚΗΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗΣ

Κορρές Γεώργιος, Γεωργαντής Ηλίας, Προίκας Κωνσταντίνος, Πανοπούλου Παρασκευή, Κόμης Άγις, Ασημακόπουλος Δημήτρης Β’ Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική, Π.Γ.Ν. «Αττικόν» Διευθυντής: Καθηγητής Γιωτάκης Ιωάννης Εισαγωγή: Η ολική θυρεοειδεκτομή είναι μία συνηθισμένη επεμβατική πρακτική για αρκετές παθήσεις του θυρεοειδή αδένα. Μία από τις επιπλοκές της επέμβασης αυτής απο-τελεί και η ακούσια αφαίρεση των παραθυ-ροειδών αδένων που βρίσκονται σε στενή συσχέτιση με αυτόν.

Σκοπός της μελέτης: Αξιολόγηση της συχνό-τητας της ακούσιας αφαίρεσης των παραθυ-ροειδών αδένων, κατά τη διενέργεια ολικής θυρεοειδεκτομής και η συσχέτιση της με πι-θανή παράταση του χρόνου νοσηλείας.

Υλικό και Μέθοδος: Έγινε αναδρομική με-λέτη των ιστολογικών απαντήσεων, ασθε-νών που υποβλήθηκαν σε ολική θυρεοειδε-κτομή στην Β’Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική του Π.Γ.Ν Αττικόν, από τον Ιανουάριο του 2008 έως τον Ιούλιο του 2013.

Αποτελέσματα: Κατά τη διάρκεια των 5,5 ετών, διενεργήθηκαν 188 ολικές θυρεοειδε-κτομές στην Κλινική μας, Στις 36 από αυτές (19,15%) παρατηρήθηκαν 1-2 παραθυροει-δείς αδένες στα ιστολογικά παρασκευάσματα που παραλήφθησαν. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι 20 (55,5%) από αυτούς είναι παραθυρο-ειδείς αδένες που εντοπίζονται στον δεξιό κάτω πόλο του θυρεοειδούς αδένα.

Συμπεράσματα: Η συχνότητα της ακούσιας αφαίρεσης παραθυροειδών αδένων κατά τη διάρκεια ολικής θυρεοειδεκτομής είναι 19%. Διαπιστώσαμε ότι το ποσοστό των παραθυ-

122

ροειδών (22%) που αφαιρούνται σε κακο-ήθειες του θυροειδούς αδένα, είναι σαφώς μεγαλύτερο απο ότι σε καλοήθεις παθήσεις του θυροειδούς (17%). Το μεγαλύτερο πο-σοστό αφορά παραθυροειδείς αδένες που βρίσκονται σε στενή συσχέτιση με τον δε-ξιό κάτω πόλο του θυρεοειδούς. Ο χρόνος της νοσηλείας δεν διαφοροποιήθηκε από το χρόνο νοσηλείας των υπολοίπων ασθενών.

ΕΑ 64 - ΕΠΙΤΥΧΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΥΠΟΓΛΩΤΤΙΔΙΚΟΥ ΑΙΜΑΓΓΕΙΩΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΠΡΟΠΡΑΝΟΛΟΛΗΣ

Θ. Παπαδόπουλος 1, Σ. Σταματάκη 1, Σ. Αναστασόπουλος 1, Ι. Ανδρομιδάς 1, Σ. Ποταμιάνος 1, Μ. Τσακανίκος 11 ΩΡΛ Τμήμα, ΓΝΠΑ «Παν. & Αγλαΐας Κυριακού», Αθήνα

Εισαγωγή: Το υπογλωττιδικό αιμαγγείω-μα είναι ένας σπάνιος καλοήθης όγκος του λάρυγγα που μπορεί να οδηγήσει σε σοβα-ρή υπογλωττιδική στένωση. Θεραπευτικές προσεγγισεις του παρελθόντος τείνουν να αντικατασταθούν πλέον από τη χρήση της προπρανολόλης. Στην παρούσα εργασία παρουσιάζουμε 5 περιπτώσεις που αντιμε-τωπίστηκαν αποτελεσματικά με τη χρήση προπρανολόλης.

Παρουσίαση Περιστατικών: 5 βρέφη (4 άρρενα/1 θήλυ) ηλικίας 2-6 μηνών, (μ.ο.η-λικίας 4.3 μήνες) παρουσιάστηκαν στην ΩΡΛ κλινική λόγω επιδεινούμενου διφασι-κού συριγμού. Βρογχοσκόπηση με άκαμπτο ενδοσκόπιο αποκάλυψε υπογλωττιδικό αι-μαγγείωμα και στους 5 ασθενείς, που προ-καλούσε υπογλωττιδική στένωση από 50% έως >90%. Χορηγήθηκε δεξαμεθαζόνη ενδοφλεβίως για 3-4 ημέρες και προπρανο-λόλη από το στόμα με αρχική δόση 0,5mg/kg/ημ σταδιακά αυξανόμενη 2mg/kg/ημ σε διάστημα 7 ημερών. Η προπρανολόλη συ-νεχίζεται μέχρι την ηλικία των 18 μηνών. Λόγω εν δυνάμει ανεπιθύμητων ενεργειών της προπρανολόλης (βραδυκαρδία, υπότα-

ση, βρογχόσπασμο, υπογλυκαιμία) όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε πλήρη βιοχημι-κό και καρδιολογικό έλεγχο προ της έναρ-ξης της θεραπείας. Από την πρώτη ημέρα παρατηρήθηκε εντυπωσιακή βελτίωση της αναπνευστικής δυσχέρειας. Επανεξέταση με άκαμπτο βρογχοσκόπιο έγινε 2 μήνες μετά σε δύο ασθενείς, υποδεικνύοντας σημαντική μείωση του μεγέθους του αιμαγγειώματος. 3 από τους 5 ασθενείς έχουν ολοκληρώσει τη θεραπεία και παραμένουν πλήρως ελεύθε-ροι συμπτωμάτων, ενώ οι υπόλοιποι παρα-κολουθούνται ακόμα σε εξωνοσοκομειακή βάση. Οι ασθενείς δεν αντιμετώπισαν συ-μπτωματολογία αναπνευστικής απόφραξης ακόμη και σε λοιμώξεις του ανώτερου ανα-πνευστικού συστήματος, ούτε παρατηρήθη-καν ανεπιθύμητες επιδράσεις.

Συμπεράσματα: Σε ασθενείς με υπογλωττι-δικά αιμαγγειώματα ο συνδυασμός στεροει-δών με προπρανολόλη συνιστά μία ασφαλή και αποτελεσματική πρώτης γραμμής θερα-πεία τόσο για την άμεση αντιμετώπιση της στένωσης του αεραγωγού όσο και για την μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση της.

ΕΑ 65 - AΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΥΠΟΤΡΟΠΙΑζΟΝΤΑ ΚΟΚΚΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΛΑΡΥΓΓΑ: ΧΡΕΙΑζΟΝΤΑΙ ΟΙΣΟΦΑΓΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ; ΜΙΑ ΜΕΛΕΤΗ ΜΕ ΔΙΑΡΙΝΙΚΗ ΟΙΣΟΦΑΓΟΣΚΟΠΗΣΗ


Εισαγωγή: Η λαρυγγοφαρυγγική παλινδρό-μηση θεωρείται συχνό αίτιο δημιουργίας ή υποτροπής κοκκιωμάτων του λάρυγγα.

Σκοπός της μελέτης: να αποφασίσουμε αν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ υποτροπών των λαρυγγικών κοκκιωμάτων και οισοφαγικών εκδηλώσεων(οισοφαγίτιδα και οισοφάγου Barrett).

Υλικό και Μέθοδοι: ασθενείς με υποτροπιά-ζοντα λαρυγγικά κοκκιώματα(ΥΛΚ) και υψη-

123

λούς δείκτες συμπτωμάτων παλινδρόμησης (RSI)υποβλήθηκαν σε οισοφασκόπηση. Κρι-τήρια εγκλεισμού: ασθενείς με κλινικά ΥΛΚ. Κριτήρια αποκλεισμού: παιδιά, ιστορικό δι-ασωλήνωσης, αναπνευστικός συριγμός και ασθενείς πού πήραν πραζόλες μέχρι και 4 εβδομάδες πριν την οισοφαγοσκόπηση.

Αποτελέσματα: Από τους 35 ασθενείς με ΥΛΚ, 12 πληρούσαν τα αυστηρά κριτήρια που θέσαμε και τελικά συμπεριλήφθησαν στη μελέτη μας. O μέσος RSI ήταν 17. Δυο ασθενείς(17%) είχαν οισοφαγίτιδα 1ου βαθ-μού, εφτά(58%) είχαν οισοφαγίτιδα 2ου βαθμού, 2 είχαν οισοφαγίτιδα 4ου βαθμού (17%) και τέλος ένας διαγνώστηκε με οι-σοφάγο Barrett(8%). Τα κοκκιώματα ήταν κλινικά μη ανιχνεύσιμα σε 9 από τους 12 ασθενείς(75%) 6 μήνες μετά από αντιόξινη θεραπεία.

Συμπεράσματα: Παρόλο που πρόκειται για μια μικρή μελέτη, υπάρχει ένδειξη ότι ασθε-νείς με ΥΛΚ και συμπτώματα παλινδρόμησης έχουν και οισοφαγική παθολογία και πρέπει ίσως να υποβάλλονται σε κατάλληλες οισο-φαγικές μελέτες. Μεγαλύτερες προοπτικές μελέτες απαιτούνται, αλλά είναι πιθανό πως πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο αντιμε-τώπισης των υποτροπών των λαρυγγικών κοκκιωμάτων και είτε να κάνουμε διαρινική οισοφαγοσκόπηση ταυτόχρονα με τη λαρυγ-γοσκόπηση ή να παραπέμπουμε τους ασθε-νείς αυτούς στους συναδέλφους γαστρεντε-ρολόγους.

ΕΑ 66 - ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΦΩΝΗΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΟΒΑΛΛΟ-ΝΤΑΙ ΣΕ ΟΛΙΚΗ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ

Π. Ασημακοπούλου, Θ. Χειμώνα, Γ. Περογαμβράκης, Ε. Παπουτσάκη, Χ. ΠαπαδάκηςΩΡΛ Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων

Εισαγωγή: Η ανάπτυξη του εξοπλισμού της φωνιατρικής οδήγησε στη χρήση της λαρυγ-γοστροβοσκόπησης και φωνητικής ανάλυ-σης στις επεμβάσεις τραχήλου και λάρυγγα.

Σκοπός: Η προοπτική μελέτη των υποκει-μενικών και αντικειμενικών αλλαγών της φωνής σε ασθενείς που υποβάλλονται σε θυρεοειδεκτομή χωρίς βλάβη παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου.

Υλικό και μέθοδος: Στη μελέτη συμπεριλή-φθηκαν 68 ασθενείς (53 γυναίκες) οι οποίοι υποβλήθηκαν σε ολική θυρεοειδεκτομή με διεγχειρητικό monitoring του παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου λόγω καλοήθους θυ-ρεοειδοπάθειας ή καλά διαφοροποιημένου καρκινώματος του θυρεοειδή. Αποκλείστη-καν από τη μελέτη ασθενείς με: α) ιστορικό βλάβης στο λάρυγγα για την οποία είχαν χειρουργηθεί ή είχαν υποβληθεί σε λογοθε-ραπεία, β) πάρεση/παράλυση παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου, γ) ιστορικό προηγηθεί-σας επέμβασης τραχήλου. Η εκτίμηση κάθε ασθενή πραγματοποιούνταν προεγχειρη-τικά, μία εβδομάδα μετεγχειρητικά και ένα μήνα μετεγχειρητικά και περιελάμβανε: συ-μπλήρωση του voice handicap index (VHI), καταγραφή GRBAS score, λαρυγγοστρο-βοσκόπηση, φωνητική ανάλυση (θεμελι-ώδης συχνότητα (Fo), jitter, shimmer, noise to harmonics ratio). Η στατιστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε με το Wilcoxon signed ranks test.

Αποτελέσματα: Επιδείνωση της βαθμολογί-ας VHI παρουσίασαν 18 (26.5%) στην πρώ-τη μετεγχειρητική εβδομάδα και 12 (17.5%)

124

ασθενείς ένα μήνα μετά την επέμβαση. Σε 27(39.7%) και 14 (20.6%) ασθενείς κατα-γράφηκε επιδείνωση του GRBAS score στην πρώτη μετεγχειρητική εβδομάδα και ένα μήνα μετεγχειρητικά αντίστοιχα. Στατιστικά σημαντική διαφορά (p<0.05) βρέθηκε στην πρώτη μετεγχειρητική εβδομάδα για την Fo, ενώ ένα μήνα μετά όλοι οι παράμετροι της φωνητικής ανάλυσης δεν παρουσίασαν στα-τιστικά σημαντική διαφορά σε σχέση με την προεγχειρητική αξιολόγηση.

Συμπεράσματα: Η αξιολόγηση της φωνής είναι χρήσιμη σε θυρεοειδεκτομές. Οι ασθε-νείς πρέπει να ενημερώνονται για την προ-σωρινή μείωση της θεμελιώδους συχνότητας της φωνής τους.

ΕΑ 67 - ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΚΑΤΑΠΟΣΗΣ

Φ. Σεφερλής, Γ. Περογαμβράκης, Ζ. Μέμτσας, Ε. Πρώιμος, Χ. ΠαπαδάκηςΩΡΛ Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων

Εισαγωγή: Τα τελευταία χρόνια ολοένα και αυξάνει ο αριθμός των ασθενών που πα-ραπονιούνται για ενοχλήματα κατάποσης υγρών, τροφών ή φαρμάκων ή αναφέρουν αίσθημα κόμβου στο λαιμό ή πόνο κατά την κατάποση,καθώς και των ασθενών που έχουν υποστεί εγκεφαλικό και έχουν δυσκο-λία στην κατάποση.

Σκοπός της μελέτης: Η ανάδειξη της χρησι-μότητας του ιατρείου διαταραχών φώνησης και κατάποσης για τη σωστή και έγκαιρη δια-γνωστική προσέγγιση των ασθενών με δια-ταραχές κατάποσης.

Υλικό - Μέθοδος: Είκοσι έξι (26) ασθενείς με αναφερόμενη δυσκαταποσία αξιολογήθη-καν στο Ιατρείο Φώνησης και Κατάποσηςτης ΩΡΛ Κλινικής του Γ.Ν. Χανίων, από τοΜάρ-τιο 2011 μέχρι τον Απρίλιο 2013. Τοφάσμα ηλικιών κυμαινόταν από 18 εώς 80 ετών. Η εξέταση για τον έλεγχο της δυσκαταποσίας

πραγματοποιήθηκε με τη δοκιμασία FEESST.

Αποτελέσματα: Η αναλογία των ανδρών/γυναικών ήταν 58%/42% και η μελέτη αφο-ρούσε ενήλικες. Σε μεγαλύτερο ποσοστό 38% οι ασθενείς εμφάνισαν ευρήματα συμ-βατά με LPR.Σε ποσοστό 11% οι ασθενείς εμφάνισαν πάρεση μίας γνήσιας φωνητικής χορδής, αλλά με καλή αντιρρόπηση. Από τους ασθενείς το 11% εμφάνισε συμπτώματα δυσκαταποσίας μετά από σοβαρού βαθμού αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και ένα πο-σοστό 15% αφορούσε άτομα με κρανιοεγκε-φαλική κάκωσηκαι αναφερόμενα επεισόδια πνιγμονής κατά τη σίτιση. Τέλος, σε ποσοστό 25% δεν διαπιστώθηκε παθολογική αιτία και το αίσθημα δυσκαταποσίας αποδόθηκε σε ψυχογενή αίτια.

Συμπεράσματα: Μια συνολική αξιολόγηση της δυσκαταποσίας θα πρέπει να περιλαμ-βάνει διάφορες ειδικότητες (Ω.Ρ.Λ, Γαστρε-ντερολόγο, Γενικό Χειρουργό, Ογκολόγο, Ακτινολόγο, Λογοθεραπευτή, Διαιτολόγο). Σημαντική είναι η έγκαιρη διάγνωση της δυσκαταποσίας και η όσο το δυνατόν πιο γρήγορη αποκατάσταση του μηχανισμού της κατάποσης με συντηρητική ή χειρουργική θεραπεία.

ΕΑ 68 - ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ ΤΟΥ STREP TEST ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΞΕΙΑΣ ΠΥΩΔΟΥΣ ΑΜΥΓΔΑΛΙΤΙΔΑΣ

Αργυρίου Κ., Μπλιόσκας Σ, Καλαϊτσίδου Ι., Λάκο Φ., Τριαρίδης Σ., Ψύλλας Γ., Μάρκου Κ.Α’ Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική ΑΠΘ, Π.Γ.Ν.Θ ΑΧΕΠΑ

Εισαγωγή: Η οξεία πυώδης αμυγδαλίτιδα αποτελεί μία από τις συχνότερες φλεγμονές του στοματοφάρυγγα. Συχνότερο αίτιό της θεωρείται ο β-αιμολυτικός στρεπτόκοκκος της ομάδας Α, αν και τα τελευταία έτη συχνές είναι οι αναφορές στο ρόλο και άλλων, εκτός

125

της ομάδας Α, τύπων του β-αιμολυτικού στρεπτοκόκκου.

Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν ο έλεγχος της αξιοπιστίας του strep test στη διάγνωση της οξείας πυώδους αμυγδαλίτιδας και η σύ-γκριση τριών από τα πιο συχνά χρησιμοποι-ούμενα εμπορικά σκευάσματα.

Υλικό - Μέθοδος: Στη μελέτη έλαβαν μέρος 90 ασθενείς με κλινική εικόνα οξείας πυώ-δους αμυγδαλίτιδας. Σε όλους διενεργήθηκε strep test, η επιλογή του εμπορικού σκευά-σματος του οποίου έγινε τυχαία. Επίσης από όλους ελήφθη υλικό και για καλλιέργεια σε αιματούχο άγαρ. Στις περιπτώσεις στις οποίες απομονώθηκε β- αιμολυτικός στρεπτόκοκ-κος ακολούθησε ορολογική ταυτοποίηση του μικροβίου.

Αποτελέσματα: Από τους 90 ασθενείς που εξετάστηκαν, 56 ήταν γυναίκες και 34 άν-δρες. Από το σύνολο των strep test 24 ήταν θετικά και από αυτά τα 11 επιβεβαιώθηκαν από την καλλιέργεια σε αιματούχο άγαρ. Στο σύνολό της η εξέταση εμφάνισε 52,4% ευαι-σθησία και 81,2 % ειδικότητα. Σημαντικές δι-αφορές υπήρξαν και στα αντίστοιχα ποσοστά των τριών test μεταξύ τους.

Συμπέρασμα: Μελέτες έχουνε δείξει ότι η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της οξείας πυώδους αμυγδαλίτιδας μειώνει τη διάρκεια των συμπτωμάτων και εμποδίζει την εμφά-νιση επιπλοκών. Προς την κατεύθυνση αυτή έχει συμβάλει σημαντικά το strep test, λόγω όμως του χαμηλού ποσοστού ευαισθησίας και της μικρής θετικής προγνωστικής αξίας του δεν μπορεί να αντικαταστήσει σε αξιοπι-στία την συμβατική καλλιέργεια και την κλι-νική εξέταση.

ΕΑ 69 - ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΦΑΡΥΓΓΟΔΕΡΜΑΤΙΚΩΝ ΣΥΡΙΓΓΙΩΝ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ SALIVARY TUBE ΜΕΤΑ ΟΛΙΚΗ ΛΑΡΥΓΓΕΚΤΟΜΗΣακελλαρίδης Α., Μπουλταδάκη Α., Βασιλειάδης Ι.,Γεωργοπούλου Β., Μανώλης Ν., Γεωργόπουλος Σ.ΩΡΛ Κλινική Α.Ο.Ν.Α. «Άγιος Σάββα»

Εισαγωγή: Τα φαρυγγοδερματικά συρίγ-για εμφανίζονται μετά από επεμβάσεις στην περιοχή του τραχήλου, σε προχωρημένα στάδια καρκίνου, μετά από ακτινοθεραπεία, τραυματισμό ή δράση καυστικών ουσιών.Ως κακοί προγνωστικοί παράγοντες για την εμφάνιση τους μετά από ολική λαρυγγεκτο-μή αναφέρονται η υποθρεψία, τα μη υγιή χειρουργικά όρια, η προηγηθείσα ΑΚΘ, η προηγηθείσα τραχειοτομή, το προχωρημένο στάδιο του καρκίνου και η πτωχή χειρουργι-κή τεχνική.

Σκοπός: Η παρουσίαση συντηρητικής μεθό-δου αντιμετώπισης των φαρυγγοδερματικών συριγγίων.

Υλικό και μέθοδος: Κατά την τελευταία 4ετία, 8 ασθενείς με φαρυγγοδερματικά συ-ρίγγια νοσηλεύτηκαν στην ΩΡΛ Κλινική του Α.Ο.Ν.Α. «Άγιος Σάββας». Από αυτούς οι 7 είχαν υποβληθεί σε ΑΚΘ και εν συνεχεία σε ολική λαρυγγεκτομή, 1 είχε εξέλκωση τραχηλικής μάζας λόγω του προχωρημένου σταδίου του καρκίνου. Σε 1 ασθενή βρέ-θηκε pseudomonas aeruginosa. Σε όλους εφαρμόστηκε salivary bypass tube με τοπική αναισθησία, ο οποίος έγινε καλώς ανεκτός , εκτός από μία περίπτωση που υπήρξε οίδημα υπογναθίου χώρας.

Αποτελέσματα: Και στους 8 ασθενείς τα συ-ρίγγια έκλεισαν μετά από 30 ημέρες χωρίς να χρειαστεί χειρουργική αποκατάσταση.

Συμπεράσματα: Η τοποθέτηση του Montgomery bypass salivary tube είναι μία

126

ασφαλής και αποτελεσματική συντηρητική μέθοδος για την αντιμετώπιση των φαρυγγο-δερματικών συριγγίων.

ΕΑ 70 - ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΔΥΣΦΩΝΙΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΣΕ ΜΗ ΟΡΓΑΝΙΚΑ Ή ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΑΙΤΙΑ

Π. Ασημακοπούλου, Γ. Περογαμβράκης, Α. Λιοδάκης, Θ. Χειμώνα, Χ. ΠαπαδάκηςΩΡΛ Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων

Εισαγωγή: Η δυσφωνία ή φωνητική διατα-ραχή ορίζεται ως η ποιοτική ή και ποσοτική αλλοίωση της φωνής και διακρίνεται σε δυ-σφωνία οφειλόμενη σε οργανικά αίτια καισε μη οργανικάή δυσλειτουργικά αίτια.

Σκοπός: Η αξιολόγηση ασθενών με δυσφω-νία οφειλόμενη σε μη οργανικά ή δυσλει-τουργικά αίτια, στο ειδικό ΩΡΛ ιατρείο δια-ταραχών φώνησης και κατάποσης της ΩΡΛ Κλινικής του Γ.Ν. Χανίων.

Υλικό και Μέθοδος: Οι ασθενείς με μη ορ-γανικές ή δυσλειτουργικές δυσφωνίες που παραπέμπονται στο ΩΡΛ ιατρείο Διαταρα-χών φώνησης και κατάποσης, υποβάλλο-νται σε υποκειμενικές και αντικειμενικές μεθόδους αξιολόγησης της φωνής. Οι υπο-κειμενικές μέθοδοι περιλαμβάνουν τη λήψη και καταγραφή λεπτομερούς ιστορικού, τη συμπλήρωση από τον ασθενή ειδικού ερω-τηματολογίου για το δείκτη φωνητικής ανικα-νότητας VHI και τέλος τη λογοθεραπευτική αξιολόγηση της φωνής GRBAS. Οι αντικει-μενικές μέθοδοι αφορούν την εκτέλεση βι-ντεοστροβοσκόπησης, όπου διαπιστώνεται η ύπαρξη μη οργανικών βλαβών του λάρυγγα και ακουστικής ανάλυσης της φωνής, όπου επιτυγχάνεται ο υπολογισμός ακουστικών (jitter, shimmer) και αεροδυναμικών μετρή-σεων (MPT).

Αποτελέσματα: Η εφαρμογή των παραπά-νω μεθόδων στο ΩΡΛ ιατρείο Διαταραχών φώνησης και κατάποσης έχει συμβάλλει

στην ορθή διάγνωση και αποτελεσματική αντιμετώπιση των ασθενών με μη οργανικές δυσφωνίες.

Συμπεράσματα: Οι μη οργανικές ή δυσλει-τουργικές δυσφωνίες που οφείλονται σε φωνητική υπερκόπωση ή κακομεταχείριση παρουσιάζουν αυξημένη επίπτωση τα τελευ-ταία χρόνια και αυτό επιβάλλει την ανάγκη μιας σωστής αξιολόγησης και έγκαιρης λο-γοθεραπευτικής προσέγγισης.

ΕΑ 71 - ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΔΙΑΤΟΜΗ ΛΑΡΥΓΓΟΣ, ΦΑΡΥΓΓΟΣ, ΠΡΟΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΤΟΝΙΑΣ

Οικονόμου Αθ., Μαυροειδάκος Σ., Καλλίτσης Αθ., Μπάρτζης Β., Ζεϊνέλης Α., Κωσταρέλος Δ., Πανταζής Δ.Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική 1 Π.Γ.Ν. Ελευσίνας «Θριάσιο»

Εισαγωγή: Τα τραύματα του λάρυγγα υπο-λογίζονται σε λιγότερο από 1% όλων των τραυμάτων που προσέρχονται στα επείγοντα περιστατικά και είναι δυνητικά θανατηφόρα. Παρουσιάζεται η περίπτωση ενός λίαν εκτε-ταμένου τραύματος τραχήλου που προκάλε-σε πλήρη διατομή λάρυγγος και φάρυγγος.

Παρουσίαση Περιστατικού: Άντρας, ηλικίας 24 ετών, αλλοδαπός, διεκομίσθη στο ΤΕΠ του νοσοκομείου μας με λίαν εκτεταμένο τραύμα τραχήλου (σε έκταση και σε βάθος) από τέμνον όργανο με μεγάλη αιμορραγία. Αφού εξασφαλίστηκε ο αεραγωγός, ο ασθε-νής οδηγήθηκε στο χειρουργείο. Η διερεύ-νηση του τραύματος έδειξε1) διατομή της έσω σφαγίτιδας και των προ-σωπικών αγγείων αριστερά,2) πλήρη διατομή του λάρυγγα στο επίπεδο του άνω χείλους των θυρεοειδών πετάλων3) πλήρη διατομή του αυλού του φάρυγγα και των φαρυγγικών μυών, και4) διατομή της προσπονδυλικής περιτονίας με αποκάλυψη και τραυματισμό των προσθίων

127

συνδέσμων των σπονδυλικών σωμάτων.Μετά την αρχική αιμόσταση και απολίνωση έσω σφαγίτιδος, έγινε συρραφή και αποκα-τάσταση των διαταμέντων ανατομικών δο-μών του φάρυγγος και του λάρυγγος. Λόγω των επίμονων εισροφήσεων υπεβλήθη προ-σωρινά σε γαστροστομία. Η αισθητικότητα του λάρυγγα επανήλθε μετά έξι μήνες οπότε και έγινε σύγκλειση της τραχειοστομίας.

Συμπεράσματα: Η αντιμετώπιση των μεγά-λων διαχωριστικών τραυμάτων του λάρυγγα απαιτεί άριστη γνώση της ανατομίας αυτού. Η άμεση χειρουργική παρέμβαση με προσεκτι-κή επανασυρραφή και συμπλησίαση δημι-ουργεί τις προϋποθέσεις για την σταδιακή και πλήρη αποκατάσταση της λειτουργικότητάς του, που μπορεί να διαρκέσει 4-6 μήνες.

ΕΑ 72 - ΟΛΙΚΗ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ: ΔΙΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΘΟΛΟΓΟΑΝΑ-ΤΟΜΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ, ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ - ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ: Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΩΡΛ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΓΝΑ «Η ΕΛΠΙΣ»

Γ. Ξ. Παπαχαραλάμπους, Γ. Π. Κότσης, Γ. Π. Καραγεώργος, Ε. Λ. Μάντζαρη, Π. Α. Τσολαρίδης, Δ. Ι. ΝταβίληςΩΡΛ Κλινική ΓΝΑ «Η ΕΛΠΙΣ»

Εισαγωγή: Η ολική θυρεοειδεκτομή πραγ-ματοποιείται συνήθως είτε λόγω κακοήθειας του θυρεοειδούς αδένα είτε σε περιπτώσεις πολυοζώδους βρογχοκήλης, που δεν αντα-ποκρίνεται στη συντηρητική αγωγή, είναι ευ-μεγέθης, καταδυόμενη ή δημιουργεί πιεστικά φαινόμενα και κοσμητικά προβλήματα.

Σκοπός: Η παρουσίαση μιας σειράς ασθενών, που υποβλήθηκαν σε ολική θυρεοειδεκτομή στην ΩΡΛ Κλινική του ΓΝΑ «Η ΕΛΠΙΣ» και η ανάλυση των διεγχειρητικών ευρημάτων, της μετεγχειρητικής πορείας, των επιπλοκών και της ιστολογικής εξέτασης των παρασκευ-ασμάτων.

Υλικό και Μέθοδος: 131 ασθενείς, που υπο-βλήθηκαν σε ολική θυρεοειδεκτομή κατά τα έτη 2010-2013. Η επέμβαση έγινε υπό γενική αναισθησία με τη χρήση συστήματος νευροδιεγέρτη για την διεγχειρητική παρα-κολούθηση των λαρυγγικών νεύρων μέσω ενδοτράχειου σωλήνα.

Αποτελέσματα: Από τους 131 ασθενείς της μελέτης, το 78% ήταν γυναίκες και το 22% άνδρες. Η ηλικία των ασθενών κυμάνθηκε από 15 έως 80 ετών (μ.ο. 52,107). Οι συ-νηθέστερες παθολογοανατομικές διαγνώ-σεις ήταν: θηλώδες Ca (49,38%), μη τοξική βρογχοκήλη (62,47%) και θυρεοειδίτιδα Hashimoto (17,13%). Οι μετεγχειρητικές επι-πλοκές ήταν: 4 σερώματα (3%) που αντιμε-τωπίστηκαν συντηρητικά, 1 τρώση τραχείας με συνοδό υποδόριο εμφύσημα (0,76%) που αντιμετωπίστηκε με μερική διάνοιξη του τραύματος και υποχώρησε σε 5 ημέρες, 2 μονόπλευρες παρέσεις φωνητικών χορδών (1,5%) οι οποίες αποκαταστάθηκαν σε διά-στημα 2-4 μηνών και μία άμεση μετεγχει-ρητική αιμορραγία (0,76%) που απαίτησε διάνοιξη και αιμόσταση.

Συμπεράσματα: Η ολική θυρεοειδεκτομή είναι μία επέμβαση που απαιτεί προσεκτικό προεγχειρητικό σχεδιασμό, λεπτομερή γνώ-ση των ανατομικών δομών του τραχήλου, άριστη χειρουργική τεχνική και υπεύθυνη μετεγχειρητική φροντίδα. Με τον τρόπο αυτό προλαμβάνονται σοβαρές επιπλοκές και τα ποσοστά των συνήθων μετεγχειρητικών συμβαμάτων διατηρούνται στα αποδεκτά από τη διεθνή βιβλιογραφία όρια.

128

ΕΑ 73 - Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΚΡΗΜΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΩΝ ΔΕΡΜΑΤΙΚΩΝ ΕΛΛΕΙΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ

Παπανδρέου Ν., Έξαρχος Σ., Πλίτσης Β., Μουσαιλίδης Γ., Σακελλαρίου Α., Χατζηιωάννου Ι.ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας

Εισαγωγή: Η αποκατάσταση των μεγάλων ελλειμάτων του προσώπου μετά από αφαίρε-ση όγκων της περιοχής της κεφαλής και τρα-χήλου αποτελεί πρόκληση για τον χειρουρ-γό. Χρησιμοποιούνται διάφορες μέθοδοι και κρημνοί με αντίστοιχους περιορισμούς.

Σκοπός: Παρουσιάζουμε την εμπειρία μας με την χρήση του τραχηλοπροσωπικού κρη-μνού για την αποκατάσταση χειρουργικών δερματικών ελλειμάτων της περιοχής της παρειάς και του τραχήλου.

Υλικό και μέθοδος: Ο τραχηλοπροσωπικός κρημνός χρησιμοποιήθηκε με ικανοποιητικό αποτέλεσμα σε 7 ασθενείς που χειρουρ-γήθηκαν για όγκους δέρματος παρειάς και παρωτίδας με διήθηση του υπερκείμενου δέρματος.

Αποτελέσματα: Τα ελλείματα είχαν μέγεθος από 3 χ 3 εκ ως 7 χ 8 εκ. Δεν παρατηρή-θηκαν μείζονες επιπλοκές. Σε 1 περίπτωση παρατηρήθηκε επιφανειακή νέκρωση του κρημνού στο απώτερο όριο αυτού που επου-λώθηκε κατά δεύτερο σκοπό.Οι ασθενείς έμειναν ικανοποιημένοι σε πο-σοστό >90% από το αισθητικό αποτέλεσμα.

Συμπεράσματα: Ο τραχηλοπροσωπικός κρημνός αποτελεί έναν αποτελεσματικό, αξιόπιστο, ασφαλή, πολλαπλών ενδείξεων, κρημνό με καλό αισθητικό αποτέλεσμα που μπορεί να τοποθετηθεί άμεσα κατά αρχική

επέμβαση χωρίς την ανάγκη καθυστέρησης και επανεγχείρηση. Μπορεί να αποτελεί μια από τις κύριες επιλογές για την κάλυψη των χειρουργικών ελλειμάτων στην περιοχή της κεφαλής και τραχήλου.

ΕΑ 74 - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΜΦΟΤΕΡΟΠΛΕΥΡΗΣ ΠΑΡΑΛΥΣΗΣ ΛΑΡΥΓΓΑ ΕΞΩΤΡΑΧΗΛΙΚΗΣ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ

Γιάννης Επιτρόπου, Απόστολος Μπάκαβος, Αικατερίνη Σούρλα, Γεώργιος Τερζάκης, Σταματίνα ΒλάχουΩ.Ρ.Λ. Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Κοργιαλένειο-Μπενάκειο Ε.Ε.Σ, Αθήνα

Σκοπός: Η παρουσίαση περιστατικού αμφο-τερόπλευρης παράλυσης λάρυγγα, εξωτρα-χηλικής αιτιολογίας

Παρουσίαση Περιστατικού: Ανδρας 49 ετών, καπνιστής, προσήλθε λόγω εμμένο-ντος βράγχους φωνής από 3 εβδομάδων, μετά από αναφερόμενη λοίμωξη ανωτέρου αναπνευστικού, μη ανταποκρινόμενη σε αγωγή.Κατά την κλινική εξέταση παρουσίαζε ανα-πνευστική δυσχέρεια επιδεινούμενη στην κατάκλιση, εισπνευστικό συριγμό, και τρα-χηλική λεμφαδενοπάθεια άμφω με συνοδό διόγκωση θυρεοειδούς αδένα. Η λαρυγγο-σκόπηση του ασθενούς ανέδειξε αμφοτερό-πλευρη παράλυση φωνητικών χορδών, χω-ρίς ενδολαρυγγική παθολογία. Ακολούθως ο ασθενής υπεβλήθη σε υπερηχοτομογραφικό έλεγχο και αξονική τομογραφία τραχήλου και θώρακος, που ανέδειξε τη εκτεταμένη λεμφαδενίτιδα στον τράχηλο αλλά και στο μεσοθωράκιο, καθώς και θρόμβωση έσω σφαγίτιδας δεξιά. Η FNA των αδένων δεν ήταν διαγνωστική, ενώ η ανοικτή βιοψία υπό τοπική αναισθησία ανέδειξε αδενοκαρκίνωμα με πιθανή εστία το κατώτερο αναπνευστικό. Λόγω επίτασης της δύσπνοιας του ασθενούς κατά τη διερεύνηση, διενεργήθηκε επείγουσα τραχειοστομία, με αποστολή εκ νέου υλικού από τον τράχηλο προς παθολογοανατομική

129

εξέταση,που επιβεβαίωσε την αρχική διά-γνωση, ενώ ακολούθησε βρογχοσκόπηση και κυτταρολογική βρογχικού εκπλύματος.Ο ασθενής εμφάνισε άμεσα οίδημα προσώ-που ως επί συνδρόμου άνω κοίλης και εμπύ-ρετο και διεκομίσθη σε Ογκολογικό Τμήμα για περαιτέρω αντιμετώπιση.

Συμπέρασμα: Λιγότερο από το 20% των αμφοτερόπλευρων παραλύσεων λάρυγ-γα οφείλεται σε κακοήθεια, εκ των οποίων οι περισσότερες έχουν αρχική εστία στον τράχηλο. Η μεταστατικής αιτιολογίας άμφω παράλυση ωστόσο, αν και ασυνήθης, θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στη διαφορική διάγνωση, ώστε να επιταχύνεται η αντιμετώ-πιση.

ΕΑ 75 - ΛΟΒΕΚΤΟΜΕΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΑΣΘΕΝΩΝ

Γιάννης Επιτρόπου, Αντώνιος Ζιμπής, Ζωή Αντωνοπούλου, Βασίλειος Μπάκας, Στυλιανός Τριάντος, Δημήτριος ΛεφαντζήςΓενικό Νοσοκομείο Αθηνών Κοργιαλένειο - Μπενάκειο [Ε.Ε.Σ]

Εισαγωγή: Παρουσίαση προκαταρκτικής με-λέτης για την πορεία των περιστατικών που υπεβλήθησαν σε λοβεκτομή θυρεοειδούς όσον αφορά στην ποιότητα ζωής , την ορμο-νική υποκατάσταση και την πιθανότητα επα-νεπέμβασης.

Σκοπός της μελέτης: Ο σκοπός είναι η αξι-ολόγηση της επιλογής της λοβεκτομής ως οριστικής θεραπείας του μονήρους όζου ο οποίος έχει χαρακτηριστικά ή βιοψία με υπο-ψία κακοήθειας.

Υλικό και μέθοδος: Δείγμα 25 ασθενών του ΩΡΛ Τμήματος που χειρουργήθηκαν από το 2010 και εντεύθεν και με τους 14 από τους οποίους συνεχίζεται η παρακολούθηση.

Αποτελέσματα: Από το δείγμα των 14 ασθε-

νών, οι 2 (14.3%) χρειάστηκαν επανεπέμβα-ση λόγω παθολογοανατομικής απάντησης για διαφοροποιημένο καρκίνώμα. Η ποιότητα ζωής των ασθενών ήταν άριστη σε όλες τις λοβεκτομές.Από τα 10 περιστατικά ολοκλήρωσης της χειρουργικής αντιμετώπισης μόνο με λο-βεκτομή, στα 8 (80%) σημειώθηκε άμεση έναρξη υποκατάστασης θυρεοειδικών ορ-μονών χωρίς προηγούμενη κλινικοεργα-στηριακή αξιολόγηση. Σε ένα δεν ξεκίνησε ποτέ σύμφωνα με τις οδηγίες του θεράποντα ενδοκρινολόγου, ενώ το άλλο ένα αρνήθη-κε αυτοβούλως να λάβει οποιαδήποτε υπο-κατάσταση αλλά βαίνει άριστα κλινικώς και εργαστηριακώς.

Συμπεράσματα: Λόγω του μικρού δείγμα-τος της μελέτης δεν μπορούν να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα, αλλά όταν η προ-καταρκτική αυτή μελέτη λάβει την ολοκλη-ρωμένη της μορφή ίσως αναδειχθεί πως η επιλογή της λοβεκτομής ενδέχεται να προ-σφέρει άριστη ποιότητα ζωής χωρίς επι-πλοκές, μικρότερο χρόνο νοσηλείας, λίγες πιθανότητες επανεπέμβασης και -μετά από ενδοκρινολογική εκτίμηση- πιθανή μη εξάρ-τηση από τη δια βίου υποκατάσταση.

ΕΑ 76 - ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΕΝΟΥ ΩΤΟΣ. ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ.

Μαγγανάρης Αργύρης, Τζέλλας Σωτήρης, Καρασμάνης ΗλίαςΩ.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Θ. «Ιπποκράτειο»

Εισαγωγή: Ο τραυματικός ακρωτηριασμός του πτερυγίου του ωτός αποτελεί μια μεί-ζονος σημασίας δυσμορφία που επηρεάζει ψυχολογικά τη ζωή του ασθενούς. Για το λόγο αυτό η διάσωσή του αποτελεί πρόκλη-ση για το χειρουργό. Συχνά συνυπάρχει με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και κατάγματα βάσης κρανίου με πάρεση του προσωπικού νεύρου.

130

Παρουσίαση Περιστατικού: Ασθενής 22 ετών μετά από τροχαίο ατύχημα υπέστη σχε-δόν πλήρη ακρωτηριασμό του πτερυγίου του αριστερού ωτός. Το ακρωτηριασμένο ους δι-έθετε μίσχο μικρότερο του 1 εκ. ύπερθεν του τράγου γι αυτό και αποφασίστηκε η προσπά-θεια αποκατάστασής του με συρραφή υπό γε-νική αναισθησία. Από τον έλεγχο με αξονική τομογραφία βρέθηκαν πολλαπλά κατάγματα στη βάση του κρανίου άμφω. Η ασθενής 24 ώρες μετά το ατύχημα εμφάνισε πάρεση του προσωπικού (House-Brackmann grade V) και του απαγωγού νεύρου σύστοιχα. Το πτε-ρύγιο του ωτός, με καθημερινή περιποίηση και χορήγηση αντιβιοτικής αγωγής, μετά από 20 μέρες νοσηλείας αποκαταστάθηκε με ένα μικρό έλλειμμα στο λοβίο. Μετά από χορήγη-ση κορτικοστεροειδών και επανειλημμένους ηλεκτροφυσιολογικούς ελέγχους το προσω-πικό νεύρο εμφάνισε αμυδρή βελτίωση της λειτουργίας του σε αντίθεση με το απαγωγό νευρο. Έξι μήνες μετά, η εμφάνιση του πτε-ρυγίου είναι σχεδόν φυσιολογική και αποδε-κτή αισθητικά, παράλληλα η λειτουργία του απαγωγού νεύρου επανήλθε πλήρως ενώ το προσωπικό αποκαταστάθηκε σε μεγάλο βαθ-μό (House-Brackmann grade II).

Συμπερασματικά:Οι μικροί κλάδοι της επιπολής κροταφικής αρτηρίας που περνούν ύπερθεν του τράγου είναι αρκετοί για την αιμάτωση του πτερυγί-ου του ωτός. Οπότε, εάν ο μίσχος του μερι-κώς ακρωτηριασμένου ωτός βρίσκεται στο σημείο αυτό η πρόγνωση για τη διάσωση του μετά από επιμελή συρραφή είναι πολύ καλή χωρίς την ανάγκη μικροχειρουργικής αποκατάστασης με αναστομώσεις αγγείων. Επιπρόσθετα, η μετατραυματική πάρεση εγκεφαλικών συζυγιών που εμφανίζεται με χρονική καθυστέρηση, έχει καλή πρόγνωση χωρίς να κρίνεται αναγκαία η χειρουργική παρέμβαση.

ΕΑ 77 - Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΠΡΟΣΩ-ΠΙΚΟΥ ΚΡΗΜΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΩΝ ΔΕΡΜΑΤΙΚΩΝ ΕΛΛΕΙΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ

Παπανδρέου Ν., Έξαρχος Σ., Πλίτσης Β., Μουσαιλίδης Γ., Σακελλαρίου Α, Χατζηιωάννου Ι.ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας

Εισαγωγή: Η αποκατάσταση των μεγάλων ελλειμάτων του προσώπου μετά από αφαίρε-ση όγκων της περιοχής της κεφαλής και τρα-χήλου αποτελεί πρόκληση για τον χειρουρ-γό. Χρησιμοποιούνται διάφορες μέθοδοι και κρημνοί με αντίστοιχους περιορισμούς.

Σκοπός: Παρουσιάζουμε την εμπειρία μας με την χρήση του τραχηλοπροσωπικού κρη-μνού για την αποκατάσταση χειρουργικών δερματικών ελλειμάτων της περιοχής της παρειάς και του τραχήλου.

Υλικό και μέθοδος: Ο τραχηλοπροσωπικός κρημνός χρησιμοποιήθηκε με ικανοποιητικό αποτέλεσμα σε 7 ασθενείς που χειρουρ-γήθηκαν για όγκους δέρματος παρειάς και παρωτίδας με διήθηση του υπερκείμενου δέρματος.

Αποτελέσματα: Τα ελλείματα είχαν μέγεθος από 3 χ 3 εκ ως 7 χ 8 εκ. Δεν παρατηρή-θηκαν μείζονες επιπλοκές. Σε 1 περίπτωση παρατηρήθηκε επιφανειακή νέκρωση του κρημνού στο απώτερο όριο αυτού που επου-λώθηκε κατά δεύτερο σκοπό.Οι ασθενείς έμειναν ικανοποιημένοι σε πο-σοστό >90% από το αισθητικό αποτέλεσμα.Συμπεράσματα: Ο τραχηλοπροσωπικός κρημνός αποτελεί έναν αποτελεσματικό, αξιόπιστο, ασφαλή, πολλαπλών ενδείξεων, κρημνό με καλό αισθητικό αποτέλεσμα που μπορεί να τοποθετηθεί άμεσα κατά αρχική επέμβαση χωρίς την ανάγκη καθυστέρησης

131

και επανεγχείρηση. Μπορεί να αποτελεί μια από τις κύριες επιλογές για την κάλυψη των χειρουργικών ελλειμάτων στην περιοχή της κεφαλής και τραχήλου.

ΕΑ 78 - SYMMETRICAL LIPOMATOSIS OF THE TONGUE: A RARE CASE OF MAC-ROGLOSSIA. DIAGNOSIS, SURGICAL TREATMENT AND LITERATURE REVIEW

Ioannis Vasileiadis 1,2, Georgios Mastorakis 3, Aristotelis Petousis 1, Panagiotis Ieromona-chou 4, Ioannis Logothetis 3

1 Department of Otolaryngology - Head and Neck Surgery, Venizeleio-Pananeio General Hospital, Heraklion, Greece2 Department of Otolaryngology - Head and Neck Surgery, Royal London hospital, Barts and the London, London, United Kingdom3 Department of Oral and Maxillofacial Sur-gery, Venizeleio-Pananeio General Hospital, Heraklion, Greece.4 Department of Pathology, Venizeleio-Pana-neio General Hospital, Heraklion, Greece

Introduction: The term lipomatosis was generated to refer to a disorder character-ized by multiple, non-encapsulated lipomas affecting various areas. Symmetrical lipoma-tosis of the tongue is an extremely rare con-dition. To date only 8 cases have been re-ported in the literature. Case presentation

We present an extremely rare case of intra-muscular lipomatosis of tongue in a 67 year old man who presented with gradually pro-gressive, diffuse painless swelling on both lateral borders of the tongue. The swelling on the right lateral border measured 5.5 x 4 cm and that on the left measured 5 x3.5 cm. Magnetic resonance imaging showed that entire muscular mass of tongue has been replaced by adipose tissue (Figure 3).Bilateral partial glossectomy and tongue debulking was performed under general an-

esthesia. Intraoperatively, adipose tissue was found deeply invading in the lingual muscles. No capsule formation was detected. The vol-ume of resection in both sides was carefully decided by taking into consideration the postoperative shape and size of the tongue. Histopathological findings revealed lobules and sheets of mature adipocytes infiltrating between few atrophic striated muscle fib-ers, confirming the diagnosis of symmetrical lipomatosis of tongue.

Conclusions: The present case is unique because of its infiltrating nature and the ex-tension of the lesion. After extensive review of the literature, we believe that it is the bulkiest lipomatous lesion of tongue ever reported.Partial glossectomy is the treatment of choice because of the distinct possibility of a well differentiated lipoma-like liposarcoma and the improvement of symptoms after tongue’s size reduction.

ΕΑ 79 - ΣΤΟΜΑΤΟΡΡΙΝΙΚΑ ΣΥΡΙΓΓΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑ-ΣΗ ΥΠΕΡΩΙΟΣΧΙΣΤΙΩΝ

Τάκη Kατ., Κουδουμνάκης Ε., Μαριόλης Λ., Λιάος Χ., Οικονομίδης Ι.Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, Γ.Ν. Παίδων Αθηνών «Η Αγία Σοφία»

Περίληψη: Τα στοματορρινικά συρίγγια είναι μία από τις επιπλοκές της χειρουργι-κής αποκατάστασης των υπερωιοσχιστιών. Σκοπός μας είναι να εκτιμήσουμε την συ-χνότητα μετεγχειρητικής εμφάνισης των στοματορρινικών συριγγίων, τον κατάλληλο χρόνο διόρθωσης, την αποτελεσματικότητα της εφαρμοζόμενης τεχνικής και τα αποτελέ-σματα του Κέντρου Αναφοράς. Μελετήσαμε 438 παιδιά που χειρουργήθηκαν στο Ειδικό Κέντρο Σχιστιών του Νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία» από το 2004 έως το 2012. Διαπιστώσαμε στοματορρινικά συρίγγια σε 32 παιδιά ποσοστό 7,3%. Η επίπτωση των

132

συριγγίων δεν σχετίζεται με το φύλο. Τα παιδιά με συνδυασμό σχιστίας σκληρής και μαλθακής υπερώας παρουσιάζουν συχνότε-ρα συρίγγια σε σχέση με σχιστίες μόνο της μαλθακής υπερώας. Όσον αφορά τον ρόλο της ηλικίας της χειρουργικής αποκατάστασης της σχιστίας, φαίνεται ότι τα συρίγγια είναι συχνότερα σε παιδιά που χειρουργούνται μετά τους 14 μήνες. Η διόρθωση του συριγ-γίου γίνεται 6 μήνες μετά την διάγνωση του. Τέλος τα ποσοστά των συριγγίων ενός Κέ-ντρου μειώνονται με την πάροδο του χρόνου και την βελτίωση της τεχνικής.

ΕΑ 80 - ΕΥΜΕΓΕΘΗ ΛΙΠΩΜΑΤΑ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΚΑΙ ΑΥΧΕΝΟΣ

Ν. Σκαλίδη, Θ. Δεληστάθη, Ι. Κοκoλάκης, Ν. Ζώταλης, Ν. ΜαρουδιάςΩΡΛ τμήμα, Μονάδα Γναθοπροσωπικής ΧειρουργικήςΓ.Ν. Κωνσταντοπούλειο Ν. ΙωνίαςΩ.Ρ.Λ. Κλινική Κωνσταντοπούλειου Γ.Ν. Ν.Ιωνίας

Εισαγωγή:¨Τα λιπώματα είναι καλοήθεις όγκοι του λιπώδους ιστού, μαλακά στην ψηλάφηση, συνήθως ευκίνητα και γενικά ανώδυνα. Αναφορικά με το μέγεθός τους κυμαίνονται από μερικά χιλιοστά έως και με-γαλύτερα από έξι εκατοστά. Τα λιπώματα γε-νικά συναντώνται σε ενήλικες 40-60 ετών, αλλά μπορούν να εμφανιστούν ακόμη και σε παιδιά.

Σκοπός: Σκοπός της εργασίας είναι η παρου-σίαση αφαίρεσης ευμεγέθων λιπωμάτων της περιοχής του τραχήλου, τα οποία δημιουρ-γούν αισθητικά αλλά και λειτουργικά προ-βλήματα στους ασθενείς.

Υλικό και μέθοδος: Τα τελευταία 12 χρόνια στην ΩΡΛ Κλινική, Μονάδα Γναθοπροσωπι-κής Χειρουργικής του ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΕΙ-ΟΥ Γ.Ν. Νέας Ιωνίας αντιμετωπίστηκαν 20 περιστατικά λιπωμάτων στην γναθοπροσω-πική χώρα και στην περιοχή τραχήλου και

αυχένα. Από τα περιστατικά αυτά παρουσι-άζονται 5 ευμεγέθη λιπώματα της περιοχής του τραχήλου, τα οποία προκαλούσαν λόγω του μεγέθους τους αισθητική παραμόρφωση και δυσκολίες στην στροφή της κεφαλής. Όλα τα λιπώματα αφαιρέθηκαν με ανοιχτές χειρουργικές επεμβάσεις.

Αποτελέσματα: Τα λειτουργικά και αισθη-τικά αποτελέσματα υπήρξαν άμεσα και η μετεγχειρητική πορεία των ασθενών ήταν ομαλή.

Συμπεράσματα: Τα λιπώματα πρέπει να πε-ριλαμβάνονται στη διαφορική διάγνωση των τραχηλικών διογκώσεων. Διαγνωστικά χρη-σιμοποιούνται το υπερηχογράφημα,η CTκαι η MRI απεικονιστική ακτινογραφία καθώς και η βιοψία με λεπτή βελόνα. Η αντιμετώπιση είναι η χειρουργική εξαίρεση του όγκου.

ΕΑ 81 - ΔΕΡΜΑΤΙΚΕΣ ΒΛΑΒΕΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΡΑΧΗΛΟΥ. 5ΕΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΉΣ ΜΑΣ.

Γοναλάκη Κ., Βέρρου-Κατσαρού Ι., Κόρδα Α., Κατσαίτης Π.*, Γκλέτσου Ε.ΩΡΛ κλινική Γ.Ν. ΛάρισαςΔερματολογική κλινική Γ.Ν. Λάρισας*

Εισαγωγή: Η περιοχή μας χαρακτηρίζεται από έντονη ηλιοφάνεια που σε συνδυασμό με την σημαντική αγροτική δραστηριότητα, καταδεικνύει την σπουδαιότητα μελέτης των βλαβών του δέρματος στα εκτεθειμένα μέρη του σώματος όπως η κεφαλή και ο τράχη-λος.

Σκοπός: Η μελέτη και η παρουσίαση των βλαβών (καλοηθών - κακοηθών) του δέρ-ματος της κεφαλής και του τραχήλου και η στατιστική επεξεργασία των αποτελεσμά-των.

Υλικό και μέθοδος: Ασθενείς με δερματικές βλάβες κεφαλής και τραχήλου που αντιμε-τωπίστηκαν στην Ω.Ρ.Λ κλινική του ΓΕΝΙΚΟΥ

133

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΛΑΡΙΣΑΣ, στο διάστημα της τελευταίας πενταετίας. Οι ασθενείς (654) προσήλθαν στα Εξωτερικά Ιατρεία είτε της Ω.Ρ.Λ κλινικής ή του Δερματολογικού ιατρεί-ου όπου και κρίθηκε απαραίτητη η αφαίρεση των συγκεκριμένων βλαβών.

Αποτελέσματα: Σύμφωνα με τα αποτελέ-σματα των ιστολογικών εξετάσεων το 44% αποδείχθηκαν καλοήθεις βλάβες και το 56% κακοήθεις, με κυρίαρχους τύπους αυτούς του βασικοκυτταρικού και του ακανθοκυτ-ταρικού καρκινώματος. Αξιοσημείωτη είναι η διπλάσια συχνότητα εμφάνισης καρκινωμά-των στη περιοχή των ώτων στους άνδρες σε σύγκριση με τις γυναίκες.

Συμπέρασμα: Το υψηλό ποσοστό εμφά-νισης κακοήθους βλάβης του δέρματος καταδεικνύει την ανάγκη ενημέρωσης του πληθυσμού για τις επιβλαβείς επιδράσεις της ηλιακής ακτινοβολίας και την ανάγκη λήψης μέτρων προφύλαξης, ειδικά σε μια αμιγώς αγροτική περιοχή.

ΕΑ 82 - ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΔΕΡΜΑΤΙΚΩΝ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΩΝ ΠΤΕΡΥΓΙΟΥ ΩΤΟΣ.

Μ. Ποθητός, Γ. Φύρμπας, Α. Σάνης, Ε. ΓιαννούληςΩ.Ρ.Λ Τμήμα Γενικού Νοσοκομείου ΚατερίνηςΔιευθυντής: Γιαννούλης Ευθύμιος

Εισαγωγή: Τα μη μελανωτικά καρκινώματα του δέρματος του πτερυγίου του ωτός εντο-πίζονται συχνά σε άτομα της τρίτης ηλικίας λόγω της μακροχρόνιας έκθεσης στην ηλι-ακή ακτινοβολία. Η κύρια αντιμετώπισή τους είναι η αφαίρεση σε υγιή όρια με το βέλτιστο αισθητικό αποτέλεσμα

Σκοπός: Η παρουσίαση των ογκολογικών και λειτουργικών αποτελεσμάτων ύστερα από εξαίρεση επιθηλιωμάτων του πτερυγίου ωτός στην κλινική μας.

Υλικό και μέθοδος: Τα τελευταία πέντε έτη αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά στην Ω.Ρ.Λ Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Κατερίνης 13 ασθενείς με νεοπλασματικές βλάβες στο πτερύγιο του ωτός. Εννέα άνδρες και 4 γυ-ναίκες με ηλικίες από 60 έως 87 ετών. Μετά από ιστολογική εξέταση των παρασκευα-σμάτων προέκυψε ότι 7 ασθενείς έφεραν καρκίνωμα του δέρματος βασικοκυτταρικού τύπου 5 διηθητικό καρκίνωμα πλακώδους επιθηλίου (ακανθοκυτταρικό) και 1 οζώδης χονδροδερματίτιδα.

Αποτελέσματα: Τέσσερις ασθενείς υποβλή-θηκαν σε αφαίρεση της βλάβης και αποκα-τάσταση με ελεύθερο δερματικό μόσχευμα ολικού πάχους από την οπισθοωτιαία περι-οχή, 7 ασθενείς με σφηνοειδή εκτομή και 2 ασθενείς με συνδυασμό σφηνοειδούς εκτο-μής και χονδροδερματικού κρημνού. Σε όλες τις περιπτώσεις, η εξαίρεση έγινε σε υγιή χειρουργικά όρια χωρίς υποτροπή στον ένα χρόνο. Τέσσερις ασθενείς εμφάνισαν παρα-μόρφωση του πτερυγίου εν είδει πεταλού-δας ύστερα από σφηνοειδή εκτομή.

Συμπεράσματα: Το ελεύθερο δερματικό μόσχευμα αποτελεί άριστη επιλογή για την κάλυψη μετρίων ελλειμμάτων του πτερυγί-ου του ωτός. Ο συνδυασμός μικρής σφηνο-ειδούς εκτομής-χονδροδερματικού κρημνού προσφέρει την πιο αξιόπιστη και αισθητικά αποδεκτή λύση για ελλείμματα ολικού πά-χους της έλικας.

ΕΑ 83 - ΑΣΒΕΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΕΠΙΘΗΛΙΩ-ΜΑ ΤΟΥ MALHERBE ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Βαζαίου E., Σπυρούλια Δ., Αθανασόπουλος Ι., Λεωτσάκος Π., Παρπούνας Κ.Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική του Γ.Ν. Παίδων Αθηνών «H Αγία Σοφία»

Περίληψη: Πρόκειται για σχετικά σπάνια κα-λοήθη διόγκωση των εξαρτημάτων του δέρ-ματος, συνήθως μονήρη, που παρατηρείται στην τράχηλο-προσωπική χώρα, καθώς επί-

134

σης και τα άνω άκρα παιδιών προσχολικής και σχολικής ηλικίας. Είναι μια σκληρή, μη ευαίσθητη, ακανόνιστη, ενδοδερμική ή υπο-δόρια βλάβη λευκού ή κίτρινου χρώματος. Η κλινική εικόνα θέτει την υποψία της πάθη-σης που επιβεβαιώνεται με την τυπική εικό-να της οστεοποίησης στον υπερηχογραφικό έλεγχο της περιοχής εντόπισης. Διαφορική διάγνωση πρέπει να γίνει από δερμοειδή κύ-στη, τραχηλική λεμφαδενίτιδα, ειδικές φλεγ-μονές κ.α. Σε πολλαπλή εντόπιση τίθεται η υποψία παθήσεων όπως του συνδρόμου Gardner, του συνδρόμου Rubistein-Taybi, σαρκοείδωσης, κρανιακής δυσοστέωσης, μυοτονικής δυστροφίας και του συνδρόμου Turner. Η μοναδική θεραπεία εκλογής εί-ναι η χειρουργική αφαίρεση σε υγιή όρια. Η παρούσα εργασία αναφέρεται σε οκτώ πε-ριστατικά την τελευταία δεκαετία που εντοπί-στηκαν: ένα στην παρειά, πέντε στον τράχηλο και δύο στην περιωτιαία χώρα. Αντιμετωπί-στηκαν χειρουργικά χωρίς κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Η μετεγχειρητική πορεία και η παρακολούθηση ήταν φυσιολογική.

ΕΑ 84 - ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΡΙΝΙΚΗΣ ΠΟΛΥΠΟΔΙΑΣΗΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΚΥΣΤΙΚΗ ΙΝΩΣΗ - ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΚΑΙ ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ

Βάνα Παλιόμπεη 2, Πασχάλης Γιαραμαζίδης 2, Ελπίδα Χατζηαγόρου 1, Αστέριος Καμπούρας 1, Αθανάσιος Σκούρας 2, Ιωάννης Τσανάκας 11 Μονάδα Κυστικής Ίνωσης, 3η Παιδιατρική Κλινική, Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης2 Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, Ιπποκράτειο Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης

Εισαγωγή: Η κυστική ίνωση (ΚΙ) αποτελεί την πιο συχνή, σοβαρή κληρονομούμενη νόσο στη λευκή φυλή, με κύριες εκδηλώσεις συχνές λοιμώξεις του αναπνευστικού, που μπορούν να οδηγήσουν σε αναπνευστική

ανεπάρκεια, καθώς και δυσαπορρόφηση και στασιμότητα βάρους. Οι ρινικοί πολύποδες συνυπάρχοντες κυρίως με ουδετεροφιλία προσβάλλουν 10 - 50% των ασθενών με KI.

Σκοπός: Η διάγνωση και αντιμετώπιση της ρινικής πολυποδίασης ασθενών με ΚΙ.

Υλικό - Μέθοδος: 31 εκ των παιδιών και εφήβων που παρακολουθούνται στη Μο-νάδα Κυστικής Ίνωσης της 3ης Παιδιατρικής Κλινικής που παρουσίαζαν συμπτώματα χρονιας ρινοκολπίτιδας παραπέμφθηκαν για εκτίμηση στην ΩΡΛ κλινική. Συμπληρώθηκε το ειδικό ερωτηματολόγιο SNOT-20 και έγι-νε ενδοσκοπική εκτίμηση και σταδιοποίηση κατά Lund-Kennedy . Σε πολυποδίαση έγινε λήψη καλλιεργειών ανώτερου- κατώτερου αναπνευστικού καθώς και CT σπλαχνικού κρανίου.

Αποτελέσματα: 16 ασθενείς (38% άρρε-νες,81.25% αμφοτερόπλευρα) από τους 31 παρουσίαζαν χρόνια ρινοκολπίτιδα με ρινι-κούς πολύποδες. Η μέση ηλικία εμφάνισης ήταν 12.19 (±6.25) έτη. Τα κύρια συμπτώ-ματα: ρινική συμφόρηση (68.75%), πυώδης ρινική/ οπισθορρινική έκκριση (56.25%), κεφαλαλγία- άλγος στην πίεση (12.5%), και υποσμία/ ανοσμία (12.5%). Βρέθηκε σημα-ντική συσχέτιση μεταξύ ενδοσκοπικών ευ-ρημάτων -SNOT-20 (p<0.05). Όλοι οι ασθε-νείς αντιμετωπίστηκαν αρχικά συντηρητικά με ύφεση των συμπτωμάτων στο 80%. 3 ασθενείς (17%) υποβλήθηκαν σε ενδοσκο-πική επέμβαση αφαίρεσης πολυπόδων.

Συμπεράσματα: Η επίπτωση της ρινικής πο-λυποδίασης είναι υψηλή στους ασθενείς με ΚΙ. Η χρήση τοπικών στεροειδών, χρυσού κανόνα στη ρινική πολυποδίαση παιδιών χωρίς ΚΙ, με μικρότερη αποτελεσματικότητα σε παρουσία ουδετεροφιλίας καθώς και ειδι-κής αντιμικροβιακής αγωγής και βλεννολυτι-κών απαιτούν τη διενέργεια πολυκεντρικών μελετών. Επί αποτυχίας της συντηρητικής θε-

135

ραπείας, απαιτείται χειρουργική αντιμετώπι-ση με χρήση ενδοσκοπικής χειρουργικής σε συνδυασμό με συντηρητική αγωγή.

ΕΑ 85 - ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΩ ΡΙΝΙΚΩΝ ΚΟΓΧΩΝ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ LASER CO2, ΡΑΔΙΟΣΥΧΝΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΚΑΥΤΗΡΙΑΣΗΣΠέττα Β. 1, Προκοπάκης Ε. 1, Κουδουναράκης Ε. 1, Παναγιωτάκη Ε. 1, Χατζάκης Ν. 1, Καπράνα Α. 1, Βελεγράκης Γ.Α. 1


Εισαγωγή: Η χειρουργική των κάτω ρινικών κογχών αποτελεί την πιο συχνά εφαρμοσμέ-νη μέθοδο για τη θεραπεία των συμπτωμά-των της ρινίτιδας, ιδιαίτερα της ρινικής από-φραξης.

Στόχος: Η συγκριτική μελέτη της κογχοπηξί-ας με τη χρήση CO

2 laser, ηλεκτροκαυτηρία-

σης και των ραδιοσυχνοτήτων στη θεραπεία των συμπτωμάτων της ρινίτιδας.

Μέθοδοι: 3219 ασθενείς συμμετείχαν στη μελέτη από το 1994 μέχρι το 2011. 283 ασθενείς δεν προσήλθαν στην μετέπειτα παρακολούθηση. Από τους λοιπους 2936 ασθενείς, 1066 αντιμετωπίστηκαν με τη χρή-ση του laser CO

2, ενώ 664 και 1206 αντι-

μετωπίστηκαν με τη χρήση των ραδιοσυχνο-τήτων και ηλεκτροκαυτηρίασης, αντίστοιχα. Όλες οι μέθοδοι διενεργήθηκαν υπό τοπική αναισθησία. Από τους ασθενείς ζητήθηκε να αξιολογήσουν τα συμπτώματά τους με την υποκειμενική αναλογική κλίμακα (VAS) προεγχειρητικά, καθώς και σε διαστήματα ενός μήνα και ενός χρόνου μετεγχειρητικά. Η αποτελεσματικότητα των μεθόδων επί της ρινικής απόφραξης αξιολογήθηκε αντικειμε-νικά με τη μέθοδο της ρινομανομετρίας.

Αποτελέσματα: Προεγχειρητικά, οι μέσες

τιμές VAS ήταν 7.43 ± 0.96, 7.33 ± 0.87 και 7.64 ± 0.95 για το CO2 laser, τις ραδι-οσυχνότητες και την ηλεκτροκαυτηρίαση αντίστοιχα. Ένα μήνα μετά την επέμβαση, το αποτελέσματα ήταν σημαντικά βελτιωμένα σε όλες τις ομάδες (CO2 laser: 3,44 ± 0,99, Ραδιοσυχνοτήτες: 3.26 ± 0.76, Ηλεκτρο-καυτηρίαση: 3.19 ± 0.79), που ήταν σταθε-ρά κατά το πρώτο έτος παρακολούθησης. Παρόμοια αποτελέσματα παρατηρήθηκαν επίσης κατά την αξιολόγηση των υπόλοιπων συμπτωμάτων της ρινίτιδας. Τα αποτελέσμα-τα δεν διέφεραν σημαντικά μεταξύ των τρι-ών μεθόδων.

Συμπέρασμα: Η χρήση CO2 laser, των ραδι-

οσυχνότητων και της ελεκτροκαυτηρίασης υπό τοπική αναισθησία είναι εξίσου αποτελε-σματική στην χειρουργική των κάτω ρινικών κογχών.

ΕΑ 86 - ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΡΙΝΙΤΙΔΑ, ΜΙΑ ΝΟΣΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΠΟΧΗΣ: ΝΕΟΤΕΡΑ ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ

Μιχάλης Κατωτομιχελάκης 1, Όλγα Τσιρογιάννη 1, Θεανώ Παπάζη 1, Ελένη Ερκοτίδου 1, Δημήτριος Γαλόπουλος 1, Μαρία Ρήγα 1, Βασίλειος Δανιηλίδης 11 Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης

ΠΕΡΙΛΗΨΗΕισαγωγή: Η αλλεργική ρινίτιδα αν και την προηγούμενη μόλις δεκαετία αποτελούσε μία σχετικά σπάνια νόσο, πλέον αποτελεί μία συνήθη χρόνια κατάσταση της ρινός, με τη συχνότητά της στον γενικό πληθυσμό να κυ-μαίνεται μεταξύ 10-25% με αυξητικές τάσεις, ενώ παραμένει χωρίς έγκαιρη διάγνωση και χωρίς αντιμετώπιση σε πολλές περιπτώσεις.

Σκοπός μελέτης: Επιδημιολογική καταγρα-φή της αλλεργικής ρινίτιδας σε ένα μεγάλο παιδικό πληθυσμό.

136

Υλικό και Μέθοδος: Εξετάστηκαν 2.290 παιδιά ηλικίας 6-18 ετών παραποτάμιων πε-ριοχών του Νομού Έβρου. Ο έλεγχος περι-λάμβανε λήψη πλήρους ιστορικού, κλινική εξέταση, καθώς και δερματικές δοκιμασίες νυγμού (Skin prick tests), που θεωρείται η πλέον ευαίσθητη και ειδική μέθοδος διάγνω-σης των αλλεργιών. Ο έλεγχος αφορούσε τα πιο συνήθη αερο-αλλεργιογόνα, που ενοχο-ποιούνται για το 80% περίπου των περιπτώ-σεων αλλεργικής ρινίτιδας.

Αποτελέσματα: Θετικά σε ένα ή περισσότερα αερο-αλλεργιογόνα βρέθηκαν 630 παιδιά (ποσοστό 27,5%). Κατά σειρά συχνότητας τα κυριότερα αλλεργιογόνα στα οποία τα παι-διά εμφάνισαν ευαισθησία ήταν τα ακάρεα (44,1%), η Alternaria Alternata (43,7%), τα αγρωστώδη (32,5%), τα επιθήλια ζώων (31,7%), άλλοι μύκητες (14,3%), ενώ ευαι-σθησία σε λοιπά αερο-αλλεργιογόνα (πεύκο, ελιά, περδικάκι) διαπιστώθηκε σε ποσοστό 41,3%. Στα παραπάνω αλλεργιογόνα ποσο-στό 54% εμφάνιζε πολύ-ευαισθησία. Από τα παιδιά που εμφάνισαν ευαισθησία ποσοστό 70,7% δεν το γνώριζαν. Τα συμπτώματα από τη μύτη ήταν τα κυρίαρχα, ενώ γενικά ή συμπτώματα από τους οφθαλμούς εμφανί-ζονταν σε μικρότερο βαθμό. Συμπεράσματα: Ενώ τα ποσοστά αλλεργικής ρινίτιδας που καταγράφηκαν ήταν υψηλά, σε σημαντικό ποσοστό αυτή παρέμενε αδιά-γνωστη. Επομένως κάθε άτομο και ιδιαίτερα τα παιδιά, θα ήταν σημαντικό να ελέγχονται για πιθανή αλλεργική ευαισθησία για λόγους πρόληψης και έγκαιρης θεραπείας.

ΕΑ 87 - ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ DRAF II

Χριστόπουλος Γεώργιος, Γεωργαντής Ηλίας, Παπαδημητρίου Νικόλαος, Κορρές Γεώργιος-Φαίδων, Πανοπούλου Παρασκευή, Νικολόπουλος ΘωμάςΒ’ Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική, Νοσοκομείο «Αττικόν», Διευθυντής: Καθηγητής Γιωτάκης Ιωάννης

Εισαγωγή: Στην παρούσα αναφορά γίνεται παρουσίαση(Video) της χειρουργικής τεχνι-κής κατά Draf II

Παρουσίαση: Άνδρας 50 ετών με ιστορικό ρινικής πολυποδίασης, προσήλθε στα ΕΙ με εικόνα οξείας μετωπιαίας κολπίτιδας( εκχύ-μωση μετωπιαίας χώρας-βλεφάρων, κεφα-λαλγία, εμπύρετο). Κατά το παρελθόν ανέ-φερε άλλα 3 παρόμοια επεισόδια τα οποία αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά. Κατά τον απεικονιστικό έλεγχο διαπιστώθηκε εξάλει-ψη του οπισθίου τοιχώματος του μετωπιαίου κόλπου (ΑΡ) και επίταση του σήματος της μή-νιγγας του προσθίου κρανιακού βόθρου.Ο ασθενής αντιμετωπίστηκε με συντηρητική αγωγή(iv αντιβιοτική αγωγή –αναλγησία). Μετά 2 εβδομάδες ο ασθενής οδηγήθηκε στο χειρουργείο όπου έγινε πολυπεκτομή άμφω και διάνοιξη των στομίων των μετω-πιαίων κόλπων κατά Draf IIb (ΑΡ) και Draf I (ΔΕ).

Συμπέρασμα: Η ενδελεχής προεγχειρητική εκτίμηση, η μελέτη της περιοχικής ανατομίας καθώς και η διεγχειρητική πλοήγηση είναι προαπαιτούμενα για τη σωστή αντιμετώπιση ασθενών με παθολογία στην βάση του κρα-νίου.

137

ΕΑ 88 - ΜΕΛΕΤΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ζΩΗΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΡΙΝΙΤΙΔΑ ΣΕ ΕΙΔΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ

Μαργαρίτης Ελευθέριος 1, Τσιάμη Χαρά 1, Καθαράκη Μαρία 2, Χρυσοβέργης Αριστεί-δης 1, Δημητρίου Αναστασία 1, Ιερωνυμάκης Μάνος 1, Κυροδήμος Ευθύμιος 1, Παπανικολάου Βασίλειος 11 Α ΩΡΛ κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιπποκράτειο Νοσοκομείο2 Τμήμα Οικονομικών Επιστημών, ΕΚΠΑ

Εισαγωγή: Η ρινίτιδα αποτελεί συχνό πρό-βλημα με σημαντική νοσηρότητα.

Σκοπός μελέτης: Η σημασία της προσέγγισης ασθενών με αλλεργική ή άλλου τύπου ρινί-τιδα μέσα από εξειδικευμένο ιατρείο.

Υλικό - μέθοδος: 96 ασθενείς συμπλήρω-σαν στην αρχική εξέταση ερωτηματολόγια SNOT-22 (SinoNasal Outcome Test 22-item) και SF36 (Short Form Health Survey 36-item), αξιολόγησαν τα συμπτώματα τους στην κλίμακα VAS (visual analogue score) ενώ σημειώθηκαν η άποψη τους αν έχουν ή όχι αλλεργική ρινίτιδα και η διάγνωση του εξεταστή. Μετά την ολοκλήρωση της θερα-πείας επανεκτιμήθηκαν SNOT22,VAS. Η συ-σχέτιση των μεταβλητών ελέγχθηκε με συ-ντελεστή Spearman’s rho. Έλεγχος Wilcoxon πραγματοποιήθηκε μεταξύ των μετρήσεων SNOT-22, VAS αρχικά και μετά τη θεραπεία.

Αποτελέσματα: Οι ασθενείς προσέρχονται αναγνωρίζοντας ρινολογικά συμπτώμα-τα [μέσες τιμές: SNOT22=34,53 (4-81) και VAS=8,07(1-10)]. Παρατηρείται αρνητική συσχέτιση διάγνωσης και άποψης ασθενή (r=-0.275, p<0.05) με 58% των εξεταζό-μενων να μην διαγιγνώσκονται τελικά με αλλεργική ρινίτιδα. Επίσης αρνητική συ-σχέτιση παρατηρήθηκε μεταξύ SNOT22-SF36 (r=-0.466, p<0.05) και VAS-SF36 (r=-0,203, p<0.05), υποδηλώνοντας ότι η ρινολογική πάθηση επηρεάζει τη γενική

κατάσταση υγείας. Από τις τιμές του συντε-λεστή Wilcoxon [SNOT22=-8,368 (p<0.05), VAS=-7,849 (p<0.05)] αναδεικνύεται η ανα-φερόμενη από τους ασθενείς βελτίωση συ-μπτωματολογίας μετά το τέλος της αγωγής.

Συμπεράσματα: Ρινολογικά συμπτώματα επηρεάζουν σε σοβαρό βαθμό την ποιότητα ζωής, ενώ οι ασθενείς συχνά δεν έχουν σω-στή εικόνα της πάθησής τους. Η προσέγγιση εξειδικευμένων ιατρείων μπορεί να αναδεί-ξει την πραγματική πάθηση και να βοηθήσει σημαντικά στην θεραπεία της.

ΕΑ 89 - ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΡΙΝΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΡΡΙΝΙΩΝ (F.E.S.S.): ΔΙΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΤΕΓΧΕΙ-ΡΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΑΜΑΤΑ

Γ. Π. Κότσης, Γ. Ξ. Παπαχαραλάμπους, Π. Α. Τσολαρίδης, Ε. Λ. Μάντζαρη, Γ. Π. Καραγεώργος, Δ. Ι. ΝταβίληςΩΡΛ Κλινική ΓΝΑ «Η ΕΛΠΙΣ»

Εισαγωγή: Η F.E.S.S. αποτελεί μία σύγχρονη θεραπευτική προσέγγιση για πλήθος παθο-λογικών καταστάσεων που στο παρελθόν αντιμετωπίζονταν ελλιπώς ή με ακρωτηρια-στικές επεμβάσεις. Παρόλα αυτά δεν παύει να εγκυμονεί κινδύνους. Για το λόγο αυτό, οι ενδείξεις και αντενδείξεις της πρέπει να κα-θορίζονται με βάση τη φύση της παθολογίας, τη γενική κατάσταση του ασθενούς και την εμπειρία του χειρουργού.

Σκοπός: Η παρουσίαση των διεγχειρητικών συμβαμάτων και μετεγχειρητικών επιπλο-κών της επέμβασης.

Υλικό και Μέθοδος: Κατά τα έτη 2010-2013, 152 ασθενείς υποβλήθηκαν σε F.E.S.S. υπό γενική αναισθησία με τη χρήση χειρουργι-κών άκαμπτων ενδοσκοπίων (0°, 30°,45°) και οστεογλυφάνων 2-4mm.

Αποτελέσματα: Από τους 152 ασθενείς της μελέτης, το 64% ήταν άνδρες και το 36%

138

γυναίκες. Η ηλικία τους κυμάνθηκε από 19 έως 88 ετών (μ.ό. 50,104).

Οι οριστικές διαγνώσεις ήταν: 135 αλλοιώ-σεις χρόνιας παραρρινοκολπίτιδας ή/και ρι-νικοί πολύποδες (88,8%), 4 ανεστραμμένα θηλώματα (2,6%), 3 μυκητιάσεις ιγμορείου (1,98%), 2 κύστεις Thornwald (1,33%), 3 βλεννογονοκήλες (1,98%), 2 σηραγγώδη αιμαγγειώματα (1,33%), 2 δακρυοασκορι-νοστομίες (1,33%) και 1 αισθησιονευροβλά-στωμα (0,65%).

Οι μετεγχειρητικές επιπλοκές ήταν: 2 αιμα-τώματα βλεφάρου (1,3%) που αντιμετωπί-στηκαν με άμεση αφαίρεση πωματισμού, 4 συνέχειες ρινικής θαλάμης (2,6%) που λύ-θηκαν υπό τοπική αναισθησία και 3 υποτρο-πές (1,98%), εκ των οποίων η μία αντιμετω-πίστηκε χειρουργικά.

Αναγνωρίστηκε διεγχειρητικά 1 διαφυγή Ε.Ν.Υ. από μικρή ρήξη της οροφής των οπί-σθιων ηθμοειδών, η οποία αποκαταστάθηκε άμεσα.

Συμπεράσματα: Η F.E.S.S. είναι μία επέμβα-ση που απαιτεί προσεκτικό προεγχειρητικό σχεδιασμό με έμφαση στη λεπτομερή απει-κόνιση του σπλαγχνικού κρανίου, λεπτομε-ρή γνώση των ανατομικών δομών, άριστη χειρουργική τεχνική και υπεύθυνη μετεγχει-ρητική φροντίδα.

ΕΑ 90 - ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΜΕΘ ΜΕ ΕΜΠΥΡΕΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ ΡΙΝΟΚΟΛΠΙΤΙΔΑΣ

Μελπομένη Φέττα, Αθανασία Τουργέλη, Σωτήριος Μποτσάκης, Γεώργιος Γεωργίου, Νεκτάριος Μαργαρίτης, Αλφρέδος Θεοδώρου. ΩΡΛ κλινική Γ.Ν. «Ο Ευαγγελισμός», Αθήνα

Εισαγωγή: Η ρινοκολπίτιδα είναι μια από τις πιο συχνές επιπλοκές που παρουσιάζονται

σε ασθενείς διασωληνωμένους οι οποίοι παρουσιάζουν εμπύρετο αγνώστου αιτιολο-γίας.

Σκοπός: Είναι η αξιολόγηση κι η εκτίμηση της λειτουργικής ενδοσκοπικής χειρουργικής παραρρινίων κόλπων σε ασθενείς της μονά-δας εντατικής θεραπείας με ρινοκολπίτιδα.

Υλικό - Μέθοδος: Παρουσιάζουμε μια ανα-δρομική μελέτη παρατεταμένα διασωληνω-μένων ασθενών που νοσηλεύτηκαν στην μονάδα εντατικής θεραπείας οι οποίοι υπο-βλήθηκαν σε διάνοιξη και παροχέτευση των παραρρινίων κόλπων λόγω αγνώστου αιτι-ολογίας εμπύρετου και σημείων ρινικολπίτι-δας στην αξονική τομογραφία. Στους ασθε-νείς αυτούς είχε προηγουμένως αποκλειστεί κάθε άλλη πιθανή εστία (πρόσφατη αλλαγή καθετήρα κεντρικής γραμμής, αιμοκαλλι-έργειες αρνητικές, ακτινογραφία θώρακος αρνητική) και είχε επιβεβαιωθεί η κατάληψη των παραρρίνιων κόλπων από συλλογές, με αξονική τομογραφία.

Αποτέλεσμα: Κατά τη διάρκεια συνολικά 20 μηνών υποβλήθηκαν σε FESS 26 συνολικά ασθενείς της μονάδας εντατικής θεραπείας των οποίων η αξονική τομογραφία παρου-σίαζε κατάληψη των γναθιαίων κόλπων, των ηθμοειδών κυψέλων και των σφηνοειδών κόλπων. 65,3% των περιστατικών παρουσί-ασε ύφεση του εμπύρετου και βελτίωση της κλινικής εικόνας.

Συμπέρασμα: Η λειτουργική ενδοσκοπική χειρουργική παραρρινίων σε παρατεταμένα διασωληνωμένους ασθενείς με εμπύρετο και σημεία ρινοκολπίτιδας στην αξονική το-μογραφία, είναι μια μέθοδος αντιμετώπισης πολύ χρήσιμη στην διαχείριση αυτών των ασθενών.

139

ΕΑ 91 - ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΡΙΝΙΚΗΣ ΠΟΛΥΠΟΔΙΑΣΗΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΚΥΣΤΙΚΗ ΙΝΩΣΗ - ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΚΑΙ ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ

Βάνα Παλιόμπεη 2, Πασχάλης Γιαραμαζίδης 2, Ελπίδα Χατζηαγόρου 1, Αστέριος Καμπούρας 1, Αθανάσιος Σκούρας 2, Ιωάννης Τσανάκας 11 Μονάδα Κυστικής Ίνωσης, 3η Παιδιατρική Κλινική, Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης2 Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, Ιπποκράτειο Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης

Εισαγωγή: Η κυστική ίνωση (ΚΙ) αποτελεί την πιο συχνή, σοβαρή κληρονομούμενη νόσο στη λευκή φυλή, με κύριες εκδηλώσεις συχνές λοιμώξεις του αναπνευστικού , που μπορούν να οδηγήσουν σε αναπνευστική ανεπάρκεια, καθώς και δυσαπορρόφηση και στασιμότητα βάρους. Οι ρινικοί πολύποδες συνυπάρχοντες κυρίως με ουδετεροφιλία προσβάλλουν 10 - 50% των ασθενών με KI.

Σκοπός: Η διάγνωση και αντιμετώπιση της ρινικής πολυποδίασης ασθενών με ΚΙ.

Υλικό - Μέθοδος: 31 εκ των παιδιών και εφήβων που παρακολουθούνται στη Μο-νάδα Κυστικής Ίνωσης της 3ης Παιδιατρικής Κλινικής που παρουσίαζαν συμπτώματα χρονιας ρινοκολπίτιδας παραπέμφθηκαν για εκτίμηση στην ΩΡΛ κλινική. Συμπληρώθηκε το ειδικό ερωτηματολόγιο SNOT-20 και έγι-νε ενδοσκοπική εκτίμηση και σταδιοποίηση κατά Lund-Kennedy. Σε πολυποδίαση έγινε λήψη καλλιεργειών ανώτερου - κατώτερου αναπνευστικού καθώς και CT σπλαχνικού κρανίου.

Αποτελέσματα: 16 ασθενείς (38% άρρενες, 81.25% αμφοτερόπλευρα) από τους 31 πα-ρουσίαζαν χρόνια ρινοκολπίτιδα με ρινικούς πολύποδες. Η μέση ηλικία εμφάνισης ήταν 12.19 (±6.25) έτη. Τα κύρια συμπτώματα: ρι-

νική συμφόρηση (68.75%), πυώδης ρινική/ οπισθορρινική έκκριση (56.25%), κεφαλαλ-γία- άλγος στην πίεση (12.5%), και υποσμία/ ανοσμία (12.5%). Βρέθηκε σημαντική συ-σχέτιση μεταξύ ενδοσκοπικών ευρημάτων -SNOT-20 (p<0.05). Όλοι οι ασθενείς αντι-μετωπίστηκαν αρχικά συντηρητικά με ύφε-ση των συμπτωμάτων στο 80%. 3 ασθενείς (17%) υποβλήθηκαν σε ενδοσκοπική επέμ-βαση αφαίρεσης πολυπόδων.

Συμπεράσματα: Η επίπτωση της ρινικής πο-λυποδίασης είναι υψηλή στους ασθενείς με ΚΙ. Η χρήση τοπικών στεροειδών, χρυσού κανόνα στη ρινική πολυποδίαση παιδιών χωρίς ΚΙ, με μικρότερη αποτελεσματικότητα σε παρουσία ουδετεροφιλίας καθώς και ειδι-κής αντιμικροβιακής αγωγής και βλεννολυτι-κών απαιτούν τη διενέργεια πολυκεντρικών μελετών. Επί αποτυχίας της συντηρητικής θε-ραπείας, απαιτείται χειρουργική αντιμετώπι-ση με χρήση ενδοσκοπικής χειρουργικής σε συνδυασμό με συντηρητική αγωγή.

ΕΑ 92- BALOON SINOPLASTY. Η ΕΜΠΕΙ-ΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΣ ΑΠΟ 14 ΑΣΘΕΝΕΙΣ

Ι. Ευαγγέλου, Γ. Τσιούμα, Γ. Επιτρόπου, Δ. Τερζάκης, Σ. Βλάχου, Σ. ΤριάντοςΩ.Ρ.Λ. Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Κοργιαλένειο - Μπενάκειο Ν.Ε.Ε.Σ

Εισαγωγή: Η διαστολή με καθετήρα-μπαλόνι των στομίων των παραρρίνιων κόλπων απο-τελεί την τελευταία προσέγγιση στην αντιμε-τώπιση της χρόνιας παραρρινοκολπίτιδας. Μπορεί να γίνει σε συνδυασμό με FESS ή και μόνη της όταν το πρόβλημα αφορά με-μονωμένα κάποιον από τους παραρρίνιους κόλπους και κυρίως τον μετωπιαίο.

Σκοπός: Η εμπειρία της κλινικής από τη χρή-ση της ανωτέρω τεχνικής σε 14 α

Υλικό - Μέθοδος: Από τους 14 ασθενείς στους 8 έγινε FESS και balloon-sinoplasty ενώ στους 4 μόνο balloon-sinoplasty. Η δι-

140

αστολή των στομίων αφορούσε σε 16 μετω-πιαίους κόλπους, σε 3 ιγμόρεια και 2 σφη-νοειδείς.

Αποτελέσματα: Η επανεξέταση εντός δια-στήματος 3 έως 6 μηνών έδειξε τα 18 από τα 21 συνολικά στόμια να παραμένουν ανοικτά και οι 12 από τους 14 ασθενείς να αναφέ-ρουν σημαντική βελτίωση των συμπτωμά-των τους.

Συμπέρασμα: Η balloon - sinoplasty μπορεί να δώσει πολύ καλά αποτελέσματα σε μια επιλεγμένη ομάδα ασθενών που πάσχουν από χρόνια παραρρινοκολπίτιδα με τον με-τωπιαίο κόλπο κυρίως να προσφέρεται για την εφαρμογή αυτής της μεθόδου

ΕΑ 94 - ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣ-ΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΠΑΡΑΡΡΙΝΙΩΝ ΚΟΛΠΩΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Μ. Δουλαπτσή, Ε. Προκοπάκης, Δ. Κλωνάρης, Δ. Ιωαννίδης, Ε. Κουδουναράκης, Ε. Ξενάκη, Γ. ΒελεγράκηςΩτορινολαρυγγολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου

Εισαγωγή: Παρουσιάζεται η αξιολόγηση της έκβασης της λειτουργικής ενδοσκοπικής χει-ρουργικής παραρρινίων κόλπων (FESS) σε παιδιά με χρόνια ρινοκολπίτιδα (CSR) όπως παρουσιάζεται στην τρέχουσα βιβλιογρα-φία.

Σκοπός της Μελέτης: Ανασκόπηση της τρέ-χουσας βιβλιογραφίας.

Υλικό και Μέθοδος: Η βάση δεδομένων PubMed χρησιμοποιήθηκε ως πηγή βιβλιο-γραφίας. Πραγματοποιήθηκε ανασκόπηση της Αγγλόφωνης βιβλιογραφίας σχετικά με το ρόλο της FESS σε παιδιά με CRS με ημε-ρομηνίες δημοσίευσης από το 1990 έως το 2012. Αποκλείστηκαν μελέτες που περιε-

λάμβαναν ασθενείς με κροσσωτή δυσκινη-σία, διαταραχές ανοσοανεπάρκειας ή κυστι-κή ίνωση.

Αποτελέσματα: Μετά την εφαρμογή των προκαθορισμένων κριτηρίων αποκλεισμού, 11 μελέτες χρησιμοποιήθηκαν για την ανα-σκόπηση. Καμία από τις συμπεριλαμβανό-μενες δεν επρόκειτο για τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη. Τα ποσοστά επιτυχίας της FESS στον παιδιατρικό πληθυσμό κυ-μαίνονται μεταξύ 82% και 100% σε επιλεγ-μένους ασθενείς. Τα παιδιά που λάμβαναν φαρμακευτική αγωγή ή είχαν υποβληθεί σε αδενοτομή είχαν συνήθως ηπιότερη νόσο σε σύγκριση με εκείνα που υποβλήθηκαν σε FESS για CRS. Μείζονες επιπλοκές όπως η εκροή εγκεφαλονωτιαίου υγρού ή τραυματι-σμός του οφθαλμικού κόγχου δεν αναφέρ-θηκαν, ενώ το συνολικό ποσοστό επιπλοκών υπολογίστηκε στο 1,4%.

Συμπεράσματα: Ενώ υπάρχει ανάγκη για περισσότερα επιστημονικά δεδομένα σχε-τικά με τις ενδείξεις της FESS στα παιδιά, η επέμβαση αυτή αποτελεί μία ασφαλής και με χαμηλό ποσοστό επιπλοκών χειρουργική προσέγγιση για τη θεραπεία της χρόνιας ρι-νοκολπίτιδας στον παιδιατρικό πληθυσμό.

ΕΑ 95 - ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙ-ΣΗ ΜΟΥΚΟΡΜΥΚΩΣΗΣ ΠΑΡΑΡΡΙΝΙΩΝ ΚΟΛΠΩΝ

Χριστόπουλος Γεώργιος, Κόμης Άγις, Παπαδημητρίου Νικόλαος, Πλιούτας Ιωάννης, Δοκιανάκη Φλώρα, Δελίδης ΑλέξανδροςΒ’ Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική, Νοσοκομείο «Αττικόν», Διευθυντής: Καθηγητής Γιωτάκης Ιωάννης

Εισαγωγή: Η μουκορμύκωση αποτελεί επεί-γουσα κατάσταση που αφορά κυρίως ανο-σοκατεσταλμένους ασθενείς. Παρουσιάζει υψηλά ποσοστά θνησιμότητας και συνήθως συνοδεύεται από επιπλοκές από τους ιστούς

141

πέριξ των παραρρινίων κόλπων.Στην παρούσα αναφορά γίνεται παρουσία-ση(Video) της χειρουργικής αντιμετώπισης μουκορμύκωσης παραρρίνιων κόλπων.

Παρουσίαση: Άνδρας 75 ετών, πάσχων από Οξεία Μυελογενή Λευχαιμία, παραπέμφθηκε από την Αιματολογική Κλινική λόγω εμμένο-ντος εμπυρέτου και άλγους στην περιοχή του προσώπου. Κατά την κλινική εξέταση διαπι-στώθηκε μουκορμύκωση και διενεργήθηκε και απεικονιστικός έλεγχος.Ο ασθενής οδηγήθηκε άμεσα στο χειρουρ-γείο όπου έγινε ενδοσκοπικός καθαρισμός. Μετεγχειρητικά η κλινική εικόνα του ασθε-νούς βελτιώθηκε άμεσα και το εμπύρετο υφέθηκε.

Συμπέρασμα: Η χειρουργική παρέμβαση για καθαρισμό των παραρρίνιων κοιλοτήτων σε περίπτωση μουκορμύκωσης θεωρείται επεί-γουσα και βελτιώνει άμεσα την κλινική εικό-να των ασθενών. Συζητείται η χειρουργική τεχνική.

ΕΑ 97 - ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΗ ΣΦΗΝΟΕΙΔΙΤΙΔΑ - ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ


Εισαγωγή: Είναι πολύ σπάνια οντότητα και συνήθως στους περισσότερους ασθενείς είναι φλεγμονώδους αιτιολογίας. Στα παι-διά είναι ακόμα πιο σπάνια η εκδήλωσή της. Τα πιο συνήθη συμπτώματα με τα οποία μπορεί να εκδηλωθεί περιλαμβάνουν: κε-φαλαλγία (κυρίως οπισθοβολβική), πυώδης οπισθορρινική έκκριση, ρινική απόφραξη, διαταραχές όρασης.

Σκοπός της Μελέτης: Να αξιολογηθούν η αιτιολογία, τα συμπτώματα, τα απεικονιστικά και χειρουργικά ευρήματα και αποτελέσματα, όσον αφορά τη μεμονωμένη σφηνοειίτιδα.

Υλικό και Μέθοδοι: Από το 2008-2013, στο Νοσοκομείο Υγεία, αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά 6 ασθενείς (ηλικίας 35-80 ετών) με μεμονωμένη σφηνοειδίτιδα. Από αυτούς, 4 ήταν άνδρες και 2 γυναίκες και υπεβλήθησαν όλοι σε ενδοσκοπικό και απεικονιστικό έλεγχο (CT ή MRI), από τον οποίο διαπιστώθηκε μεμονωμένη κατά-ληψη του δεξιού σφηνοειδούς σε 4 από αυτούς και του αριστερού στους άλλους 2 ασθενείς. Η χειρουργική προσπέλαση ήταν διαρρινική ενδοσκοπική διάνοιξη του σφηνοειδούς. Από την ιστολογική εξέταση και τις καλλιέργειες διαπιστώθηκε σε 3 από τους ασθενείς ασπεργίλλωση, σε 2 πυώδης συλλογή και σε έναν ασθενή πολυποειδής κατάληψη του σφηνοειδούς.

Αποτελέσματα: Η μεμονωμένη σφηνοειδί-τιδα αποτελεί το 2-3% όλων των παρραρι-νοκολπίτιδων και < 0.05% των κακοηθειών των παρραρινίων κοιλοτήτων. Η διαφορική διάγνωση μπορεί να περιλαμβάνει βλεννο-γονοκήλη, πυοκήλη, μυκητιασική φλεγμονή ή ύπαρξη όγκου του σφηνοειδούς.

Συμπέρασμα: Η χειρουργική αντιμετώπι-σή της με ενδοσκοπική διαρρινική διάνοιξη του σφηνοειδούς, χωρίς ηθμοειδεκτομή εί-ναι επαρκής και ασφαλής μέθοδος. Με την έγκαιρη χειρουργική αντιμετώπιση μπορού-με να αποφύγουμε τη νοσηρότητα που σχε-τίζεται με την πάθηση αυτή.

ΕΑ 99 - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΩΤΟΓΕΝΗΣ ΘΡΟΜΒΩΣΗ ΣΙΓΜΟΕΙΔΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥ

Otogenic Lateral Sinus Thrombosis (OLST)Γιάννης Επιτρόπου, Δημήτριος Κίτσης, Απόστολος Μπάκαβος, Δημήτριος ΛεφαντζήςΓενικό Νοσοκομείο Αθηνών Κοργιαλένειο - Μπενάκειο [Ε.Ε.Σ]

Εισαγωγή: Παρουσιάζουμε περιστατικό με θρόμβωση σιγμοειδούς κόλπου η οποία

142

αποτελεί σπάνια επιπλοκή της οξείας μέσης ωτίτιδας.

Παρουσίαση περιστατικού: Σε γυναίκα 23 ετών διεγνώσθη οξεία μέση ωτίτιδα αριστερά για την οποία και έλαβε συστηματική αγωγή. Μετά από τη φαινομενική ίαση και την πάρο-δο ενός περίπου μηνός παρουσίασε έντονη κεφαλαλγία αριστερά, μη ανταποκρινόμενη στη συνήθη αναλγητική αγωγή με αποτέλε-σμα να εισαχθεί στο Νευρολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου μας. Ο παρακλινικός έλεγχος ανέδειξε θρόμβωση του αριστερού σιγμο-ειδούς κόλπου ωτογενούς προελεύσεως οπότε και μεταφέρθηκε στην ΩΡΛ Κλινική για περαιτέρω παρακολούθηση και αντιμε-τώπιση.

Συμπεράσματα: Στη σημερινή εποχή των χημειοθεραπευτικών οι επιπλοκές της μέσης ωτίτιδας και δη της οξείας σπανίζουν, αλλά ,όταν ανακύπτουν, η εμφάνισή τους ακολου-θεί ενίοτε άτυπη πορεία και μερικές φορές αρκετά μεταγενέστερα από την έναρξη της συμπτωματολογίας.Παράλληλα, υπάρχει ο προβληματισμός για το συντηρητικό ή χειρουργικό τρόπο αντιμε-τώπισης.

ΕΑ 100 - ΟΣΤΕΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑ ΒΑΣΗΣ ΚΡΑΝΙΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΙΑΣΗ ΝΕΚΡΩΤΙΚΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΩΤΙΤΙΔΑΣ

Καταφυγιώτου Μάρθα, Μανδραλή Θωμαϊς 1, Μπεσλή Ιωάννα 1, Παλάσκας Δημήτριος 1, Ζωνίτσα Σωτηρία 2, Χρυσοχοϊδης Νικόλαος 1, Κοτσάνη Αθηνά 1, Κούτρας Χρήστος 3, Κυρμιζάκης Ε. Διονύσιος 11 ΩΡΛ Τμήμα Γ.Ν. Ημαθίας2 Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν. Ημαθίας3 Παθολογικό Τμήμα Γ.Ν. Ημαθίας

Εισαγωγή: Η νεκρωτική (κακοήθης) εξωτε-ρική ωτίτιδα ( Ν.Ε.Ω.) είναι μια σοβαρή νοσο-λογική οντότητα με σημαντική θνησιμότητα, νοσηρότητα και επιπλοκές.

Παρουσίαση περιστατικού: Ασθενής 72 ετών σακχαροδιαβητικός προσήλθε στα ΩΡΛ ιατρεία του Γ.Ν. Ημαθίας λόγω σταδι-ακά επιδεινούμενης κεφαλαλγίας αριστε-ρά από εικοσαημέρου. Είχε προηγηθεί προ τριμήνου επεισόδιο Ν.Ε.Ω. από το αριστερό ους (αντιμετωπίστηκε από εξωτερικό ΩΡΛ με p.os. σιπροφλοξασίνη, τοπικές αντιβιο-τικές σταγόνες και συχνούς χειρουργικούς καθαρισμούς) που βρισκόταν πλέον σε πλή-ρη ύφεση. Η ΩΡΛ κλινική εξέταση αποκά-λυψε σημαντική προπέτεια στο ρινοφάρυγγα αριστερά ενώ η ωτοσκόπηση δεν κατέδειξε παθολογικά ευρήματα. Έγινε εισαγωγή του ασθενούς, εργαστηριακός έλεγχος (ΤΚΕ 128) και CT λιθοειδών - εγκεφάλου που αποκά-λυψε κατάληψη του πλαγιοφαρυγγικού δια-στήματος με διάβρωση του αποκλίματος και της κορυφής του λιθοειδούς σύστοιχα. Ετέθη διαφοροδιάγνωση μεταξύ εξεργασίας πλα-γιοφαρυγγικού διαστήματος και οστεομυε-λίτιδας βάσης κρανίου. Ελήφθησαν βιοψίες από το ρινοφάρυγγα (αρνητικές για κακοή-θεια), και ακολούθησε περαιτέρω έλεγχος με MRI βάσης κρανίου-τραχήλου και σπιν-θηρογράφημα τριών φάσεων και γαλλίου. Η τελική διάγνωση ήταν οστεομυελίτιδα βά-σης κρανίου σε έδαφος προηγηθείσας Ν.Ε.Ω. Ετέθη αντιβιοτική αγωγή (κεφεπίμη, μετρονι-δαζόλη, σιπροφλοξασίνη) IV , έγινε δε αυ-στηρή ρύθμιση του σακχαρώδους διαβήτη. Ο ασθενής νοσηλεύτηκε συνολικά 45 ημέ-ρες και εξήλθε όταν η ΤΚΕ είχε υποχωρήσει σε φυσιολογικά επίπεδα και η κεφαλαλγία είχε υφεθεί πλήρως , με αγωγή σιπροφλοξα-σίνη p.os. για 3 μήνες. Το follow up έγινε με κλινική παρακολούθηση, σπινθηρογράφημα γαλλίου και παρακολούθηση της ΤΚΕ που έδειξαν πλήρη υποχώρηση της φλεγμονής.

Συμπέρασμα: Σε σπάνιες περιπτώσεις η νε-κρωτική εξωτερική ωτίτιδα μπορεί να μετα-πέσει σε οστεομυελίτιδα βάσης κρανίου η οποία με έγκαιρη διάγνωση και σωστή και μακροχρόνια αγωγή μπορεί να αντιμετωπι-στεί επιτυχώς.

143

ΕΑ 102 - ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΟΞΕΙΑΣ ΡΙΝΟΚΟΛΠΙΤΙΔΑΣ: ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ

Τσιούμα Γεωργία, Αντωνοπούλου Ζωή, Παναγοπούλου Γεωργία, Γκούβελος Φώτιος, Βλάχου ΣταματίαΩΡΛ τμήμα, Νοσοκομείο Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού «Κοργιαλένειο-Μπενάκειο», Αθήνα

Εισαγωγή: Οι επιπλοκές της οξείας ρινο-κολπίτιδας διακρίνονται σε οφθαλμικές και ενδοκράνιες, με τις πρώτες να εμφανίζο-νται συχνότερα (60-75%). Εκτιμάται ότι το 4-21% των ασθενών που νοσηλεύεται για οξεία ρινοκολπίτιδα εμφανίζει επιπλοκή. Εί-ναι συχνότερες στους άντρες και τα παιδιά. Η αντιμετώπιση τους συνίσταται σε διάνοιξη και παροχέτευση του ή των πασχόντων κόλ-πων και χορήγηση αντιβιωτικής αγωγής, σε συνεργασία με νευροχειρουργούς επί ενδο-κράνιων επιπλοκών.

Σκοπός: Η παρουσίαση της εμπειρίας του τμήματός μας στη διάγνωση και αντιμετώπιση περιστατικών επιπλεγμένων ρινοκολπίτιδων την τελευταία πενταετία και η ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας.

Υλικό - Μέθοδος: 16 ασθενείς με επιπλα-κείσα ρινοκολπίτιδα, οι 8 ενδοκράνια, οι 7 οφθαλμική και μία με συνδυασμό τους. Η αναλογία ανδρών: γυναικών ήταν περίπου 1:2 και ο μέσος όρος ηλικίας 37έτη. Σε όλους τους ασθενείς διενεργήθηκε CT σπλαχνικού κρανίου και στους ύποπτους για ενδοκράνια επιπλοκή και MRI εγκεφάλου. Όλοι υποβλή-θηκαν σε διάνοιξη και παροχέτευση του ή των πασχόντων κόλπων υπό γενική αναι-σθησία είτε ενδοσκοπικά ή με εξωτερική προσπέλαση ή με συνδυασμό, και έλαβαν ενδοφλέβια αγωγή με αντιβίωση. Επίσης, οι ασθενείς με ενδοκράνια επιπλοκή εκτιμήθη-καν από νευροχειρουργό, χωρίς να απαιτη-θεί παρέμβαση.

Αποτελέσματα: Η μετεγχειρητική πορεία των ασθενών ήταν ομαλή. Ο μέσος χρόνος νοση-λείας ήταν 4 εβδομάδες για τις ενδοκράνιες επιπλοκές και 10 ημέρες για τις οφθαλμικές. Η μετέπειτα παρακολούθηση διήρκησε έως 6 μήνες.

Συμπεράσματα: Οι επιπλοκές της οξείας ρι-νοκολπίτιδας, αν και σπάνιες, εν τούτοις είναι υπαρκτές και δυνητικά επικίνδυνες για τη ζωή. Είναι αναγκαίος υψηλός δείκτης υποψί-ας ώστε η αντιμετώπιση να είναι έγκαιρη και αποτελεσματική.

ΕΑ 103 - ΟΔΟΝΤΟΓΕΝΕΙΣ ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ ΜΕ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΑΧΗΛΟ: ΜΙΑ ΔΥΝΗΤΙΚΑ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΣ ΕΠΙΠΛΟΚΗ

Σιαφάκα Π.*, Κόρδα Αθ., Μπαταγκιώνης Δ., Σερέτη Μ.* , Γκλέτσου Ελ.ΩΡΛ Κλινική , Γ.Ν. ΛάρισαςΟδοντιατρική κλινική Γ.Ν. Λάρισας*

Εισαγωγή: Οι επιπλεγμένες οδοντογενείς φλεγμονές συνιστούν σημαντική μερίδα ΩΡΛ περιστατικών. Οι φλεγμονές αυτές επε-κτείνονται συχνά ραγδαία προς τον τράχηλο και τα ιγμόρεια.

Σκοπός: Είναι να παρουσιάσουμε τον τρόπο επέκτασης, αντιμετώπισης και την έκβαση αυτών των φλεγμονών.

Υλικό - Μέθοδος: Διενεργήθηκε καταγραφή των ασθενών που εισήχθησαν στην κλινική μας με οδοντογενείς φλεγμονές τους τελευ-ταίους 18 μήνες. Τα δεδομένα που μετρήθη-καν αφορούν στα: φύλο, ηλικία, διάρκεια νοσηλείας, ανατομική περιοχή επέκτασης, θεραπευτικά σχήματα και ανάγκη ή όχι χει-ρουργικής παρέμβασης.

Αποτελέσματα: Οι οδοντογενείς φλεγμο-νές αποτελούν το 3% του συνόλου των ει-σαγωγών. Αντιμετωπίστηκαν 34 ασθενείς 31(62%)άνδρες και 13(38%)γυναίκες με

144

μέσο όρο ηλικίας 44 έτη. Η μέση διάρκεια νοσηλείας είναι 4,5 ημέρες. Σε 6 από τους ασθενείς έγινε επέκταση της φλεγμονής στα ιγμόρεια, σε 3 υπογενείδια, σε 15 υπογνά-θια, σε 3 προς τους μασητήρες και σε 7 πλα-γιοφαρυγγικά. Αμπικιλλίνη/σουλβακτάμη σε συνδυασμό με μετρονιδαζόλη και αμικασίνη ήταν το πιο συχνά χορηγούμενο αντιβιοτικό σχήμα. Οι 9 από τους ασθενείς αντιμετωπί-στηκαν επιτυχώς συντηρητικά ενώ οι υπόλοι-ποι 25 χρειάστηκαν χειρουργική παροχέτευ-ση. Σε 2 λόγω επαπειλούμενου αεραγωγού έγινε τραχειοστομία o ένας εκ των οποίων είχε ακτινοβοληθεί στην περιοχή λόγω Ca ρινοφάρυγγα.

Συμπεράσματα: Η εμπειρία μας από τα ανω-τέρω περιστατικά έδειξε ότι μέσης ηλικίας ασθενείς κυρίως άνδρες εμφάνισαν σοβαρές φλεγμονές με αυξημένο χρόνο νοσηλείας. Οφείλουμε να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί εξαιτίας πιθανής ραγδαίας επιδείνωσής ιδίως σε ανασοκατεσταλμένους ασθενείς.

ΕΑ 104 - ΜΕΤΑΣΤΡΕΠΤΟΚΟΚΚΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ ΩΣ ΕΠΙΠΛΟΚΗ ΥΠΟΤΡΟΠΙΑζΟΥΣΩΝ ΑΜΥΓΔΑΛΙΤΙΔΩΝ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Ρίζου Αικατερίνη, Σφακιανάκη Ιωάννα, Βαλσαμίδης Κωνσταντίνος, Χατζηευγενίδου Παναγιώτα, Γενναδίου Δημοσθένης, Γουγούσης ΣπυρίδωνΩ.Ρ.Λ Κλινική Γ.Ν. Γιαννιτσών

Εισαγωγή: Ως μεταστρεπτοκοκκική αντιδρα-στική αρθρίτιδα χαρακτηρίζεται η αρθρίτιδα που παρουσιάζεται μετά από λοίμωξη από στρεπτόκοκκο της ομάδας Α σε ασθενείς που δεν πληρούν τα διαγνωστικά κριτήρια του οξέως ρευματικού πυρετού. Αποτελεί , μαζί με την ενδοκαρδίτιδα, την σπειραματονεφρί-τιδα και τον ρευματικό πυρετό, μια από τις συστηματικές επιπλοκές της αμυγδαλίτιδας.

Παρουσίαση περιστατικού: Άρρεν 4 ετών προσήλθε στα ΤΕΠ της ΩΡΛ κλινικής του Γ.Ν.Γιαννιτσών με οξεία πυώδη αμυγδαλίτι-δα. Την τελευταία διετία αναφέρθηκαν επα-νειλημμένες υποτροπιάζουσες αμυγδαλίτιδες με συνοδούς αρθρίτιδες. Δόθηκε συντηρητι-κή αγωγή και συνεστήθη επανέλεγχος. Μετά 10 ημέρες εισήχθη στην ορθοπεδική κλινική με εμπύρετο και επίμονη αρθραλγία της αρι-στερής κατ’ ισχύον και κατά γόνυ άρθρωσης. Ακτινολογικά διαπιστώθηκε συλλογή υγρού στον πρόσθιο υπερεπιγονατιδικό θύλακο. Χορηγήθηκε ενδοφλέβια αντιβιοτική αγωγή και ΜΣΑΦ. Το αριστερό άκρο τέθηκε σε έλξη. Δύο 24ωρα αργότερα, εκ της ΩΡΛ εξέτασης διεγνώσθη υποτροπιάζουσα αμυγδαλίτιδα. Στην καλλιέργεια του αμυγδαλικού επιχρί-σματος αναπτύχθηκε στρεπτόκοκκος ομάδας Α. Έγινε διακοπή των ΜΣΑΦ και προστέθηκε κλινδαμυκίνη. Μικρή βελτίωση των συμπτω-μάτων σημειώθηκε μετά από 10 ημέρες, οπό-τε και ο ασθενής εξήλθε με τη διάγνωση της μεταστρεπτοκοκκικής αρθρίτιδας. Υποβλή-θηκε σε αμυγδαλεκτομή ένα μήνα μετά. Στον τελευταίο επανέλεγχο 4 μήνες μετεγχειρητι-κά δεν αναφέρει συμπτωματολογία από τον στοματοφάρυγγα ή τις αρθρώσεις.

Συμπεράσματα: Η μεταστρεπτοκοκκική αρ-θρίτιδα είναι μια σπάνια πάθηση, της οποίας η διάγνωση βασίζεται στα κλινικοεργαστη-ριακά ευρήματα, σε συνδυασμό με ένδει-ξη πρόσφατης στρεπτοκοκκικής λοίμωξης. Εμφανίζεται μετά από αμυγδαλίτιδα ακόμα και με καλλιέργειες αρνητικές για στρεπτό-κοκκο. Η αμυγδαλεκτομή αποτελεί θεραπεία εκλογής χωρίς επανεμφάνιση συμπτωμά-των.

145

ΕΑ 105 - ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΑΜΥΓΔΑΛΙΚΩΝ ΑΠΟΣΤΗΜΑΤΩΝ ΤΗ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΕΤΙΑ 1999 - 2013. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ

Θ. Αποστολίδης, Στ. Παναγιωτίδου, Γ. Γάτσιος, Χρ. Χρυσοχοϊδου, Θ. ΜπαλαμπανίδηςΩτορινολαρυγγολογική Κλινική Γ.Ν. Κιλκίς

Εισαγωγή: Το περιαμυγδαλικό απόστημα είναι η εντοπισμένη συλλογή πύου στους περιαμυγδαλικούς ιστούς. Υπάρχουν αρκε-τές θεωρίες για την παθοφυσιολογία του. Η μικροβιακή χλωρίδα είναι συχνότερα μεικτή αποτελούμενη από αερόβια και ανα-ερόβια μικρόβια. Η κλινική εικόνα είναι δυ-σκαταποσία, πόνος, πυρετός, δυσκολία ή αδυναμία διάνοιξης του στόματος (τρισμός), ένρινη ομιλία σαν καυτή πατάτα στο στόμα (hot potato voice), αντανακλαστικό ραιβό-κρανο. Η θεραπεία είναι συνδυασμός χει-ρουργικής και συντηρητικής αντιμετώπισης. Συνήθως απαιτείται ενδονοσοκομειακή νο-σηλεία του ασθενούς.

Σκοπός: Είναι η παρουσίαση, η καταγραφή και η μελέτη του περιαμυγδαλικού αποστή-ματος ως κλινικής οντότητας. Η αναφορά των νεότερων βιβλιογραφικών δεδομένων όσον αφορά την παθοφυσιολογία, τη δι-άγνωση και τη θεραπεία του, καθώς και η παράθεση της δεκαπενταετούς εμπειρίας της κλινικής μας.

Υλικό - Μέθοδος: Είναι οι 86 ασθενείς που εισήχθησαν, νοσηλεύτηκαν και αντιμετωπί-σθηκαν στην Κλινική μας κατά τη δεκαπεντα-ετία 1999 - 2013 με την ένδειξη περιαμυγδα-λικό απόστημα και ελέγχθηκε η ηλικιακή, η εποχιακή και η κατανομή κατά φύλο και πλευρά, αλλά και το είδος της αντιμετώπι-σης.

Αποτελέσματα: Οι άνδρες ασθενείς (66,3%) έχουν μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης.

Συχνότερα παρατηρήθηκε στις ηλικίες μετα-ξύ 20 και 39 ετών (55,8%). Η πάθηση εμ-φανίζεται συχνότερα τους Ανοιξιάτικους και τους Χειμερινούς μήνες. Υπήρχε υπεροχή της αριστερής πλευράς (52,5%). Υποβλήθη-καν σε παρακέντηση οι 54 και σε διάνοιξη οι 32. Οι 7 ασθενείς (8%) υποτροπίασαν, ενώ 25 (29%) υποβλήθηκαν σε εν ψυχρώ αμυγδαλεκτομή. Η μέση διάρκεια νοσηλείας ήταν 3±1 ημέρες.

Συμπεράσματα: Το περιαμυγδαλικό απόστη-μα αποτελεί τη συνηθέστερη επιπλοκή της οξείας αμυγδαλίτιδας. Η διάγνωση τίθεται με το ιστορικό και την κλινική εξέταση και συ-νεπικουρείται από τον εργαστηριακό έλεγχο. Η παρακέντηση, η διάνοιξη και παροχέτευση και η εν θερμώ ή και εν ψυχρώ αμυγδαλε-κτομή σε συνδυασμό με αντιμικροβιακή και αντιφλεγμονώδη φαρμακευτική αγωγή απο-τελούν τη θεραπεία εκλογής.

146

AA1 - ΣΥΝΔΥΑΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΠΕΛΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΣΙΕΛΟΛΙΘΙΑΣΗΣ ΜΕ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΔΕΝΑ

Ιορδάνης Κωνσταντινίδης, Άγγελος Χατζηαβραμίδης, Ευαγγελία Τσακιροπούλου, Ιωάννης ΚωνσταντινίδηςΒ ΩΡΛ Κλινική ΑΠΘ, Γ.Ν. Παπαγεωργίου Θεσσαλονίκης

Σκοπός: Η ενδοσκοπική αφαίρεση λίθων από τους μείζονες σιελογόνους αδένες απο-τελεί την πιο σύγχρονη επεμβατική μέθοδο, όμως συχνά απαιτείται να συνδυαστεί με κά-ποια εξωτερική προσπέλαση ώστε να αφαι-ρεθούν μεγαλύτεροι ή ενδοαδενικοί λίθοι χωρίς να χρειαστεί να αφαιρεθεί ο αδένας.

Υλικό - Μέθοδος: Σε διάστημα 3 ετών αντι-μετωπίστηκαν στα πλαίσια του ειδικού ια-τρείου σιελογόνων αδένων 312 ασθενείς με ενδοσκοπική μέθοδο. Από αυτούς σε 11 περιπτώσεις λιθίασης παρωτίδας και 8 υπο-γναθίου αδένα χρειάστηκε συνδυασμένη προσπέλαση. Το ενδοσκόπιο οριοθετεί την θέση του λίθου και ο χειρουργός είτε εν-δοστοματικά για τον υπογνάθιο αδένα είτε εξωτερικά για την παρωτίδα τέμνει το εκφο-ρητικό σύστημα στο σημείο φωτισμού. Όλες οι επεμβάσεις της παρωτίδας έγιναν με διεγ-χειρητική παρακολούθηση λειτουργίας του προσωπικού νεύρου. Αποτελέσματα: Οι συνδυασμένες προσπε-λάσεις αποτέλεσαν το 6% του συνόλου των ενδοσκοπικών προσπελάσεων. Η αφαίρεση των λίθων ήταν 100% επιτυχής, ενώ η ύφεση των συμπτωμάτων ήταν πλήρης σε 17 ασθε-νείς και με μερική βελτίωση σε έναν ασθενή λόγω υποκείμενης παθολογίας των σιελογό-νων αδένων (σύνδρομο Sjogren). Συνολικά σε 10 από τις 19 περιπτώσεις τοποθετήθηκε stent για την αποφυγή μετεγχειρητικής στέ-νωσης. Σε έλεγχο 1 έτος μετεγχειρητικά δεν παρατηρήθηκε υποτροπή των συμπτωμάτων

ενώ οι στενώσεις που παρατηρήθηκαν σε 3 ασθενείς ήταν μικρού βαθμού χωρίς κλινική σημασία.

Συμπέρασμα: Η συνδυασμένη χρήση εν-δοσκοπίων με εξωτερικές ή ενδοστοματικές προσπελάσεις αυξάνουν τις δυνατότητες δι-ατήρησης των σιελογόνων αδένων και περι-ορίζουν ακόμα περισσότερο τις περιπτώσεις όπου χρειάζεται αφαίρεση τους.

AA2 - ΑΥΤΟΑΝΟΣΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΟΓΚΩΣΕΙΣ ΣΙΕΛΟΓΟΝΩΝ ΑΔΕΝΩΝ: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Χατζηαβραμίδης Άγγελος, Κωνσταντινίδης Ιορδάνης, Τσακιροπούλου Ευαγγελία, Κωνσταντινίδης ΙωάννηςΙατρείο Σιελογόνων Αδένων, Β ΩΡΛ Κλινική, Γ.Ν. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη

Εισαγωγή: Η σιαλενδοσκόπηση είναι μια ελάχιστα επεμβατική μέθοδος που χρησι-μοποιείται στη σύγχρονη αντιμετώπιση πα-θήσεων του εκφορητικού συστήματος των σιελογόνων αδένων.

Σκοπός: Η ανάδειξη του θεραπευτικού ρό-λου της σιαλενδοσκόπησης στην αντιμετώπι-ση προβλημάτων των σιελογόνων αδένων που σχετίζονται με αυτοάνοσα νοσήματα και η παρουσίαση των αποτελεσμάτων του ιατρείου μας.

Υλικό - Μέθοδος: Από τους 454 ασθενείς που προσήλθαν στο Ιατρείο Σιελογόνων Αδέ-νων κατά το χρονικό διάστημα 2010-2013, οι 48 ανέφεραν υποτροπιάζοντα επεισόδια δι-όγκωσης των σιελογόνων αδένων που οφει-λόταν σε συνοδό αυτοάνοσο νόσημα. Σε 21 ασθενείς ο κλινικο-εργαστηριακός έλεγχος οδήγησε στην διάγνωση ενός αυτοάνοσου νοσήματος. Όλοι οι ασθενείς υπεβλήθησαν σε διαγνωστική σιαλενδοσκόπηση του εκφο-ρητικού συστήματος του πάσχοντα αδένα και

147

έγχυση διαλύματος 250 mg πρεδνιζολόνης σε 10ml φυσιολογικού ορού η οποία κατά περίπτωση επαναλαμβανόταν ανά εβδομά-δα (μ.ο. εγχύσεων 2,4). Το μέσο διάστημα παρακολούθησης των ασθενών ήταν 0,9 έτη.

Αποτελέσματα: Αντιμετωπίστηκαν 48 ασθε-νείς με μέσο όρο ηλικίας 54,2 έτη (εύρος ηλικιών: 39-73). Από αυτούς 41 βρέθηκαν να πάσχουν από σύνδρομο Sjogren, 5 έπα-σχαν από νόσο Mikulitz και 2 ασθενείς είχαν σαρκοείδωση. Συνολικά αντιμετωπίσθηκαν 15 περιπτώσεις υπογνάθιου αδένα και 48 παρωτίδες. Σε 15 ασθενείς η αντιμετώπιση ήταν αμφοτερόπλευρη. Κατά τη σιαλενδο-σκόπηση διαπιστώθηκε φλεγμονή του εκ-φορητικού πόρου (18/63), παρουσία πηγμά-των επιθηλίου (20/63), σιαλοδοχίτιδα (3/63) και στένωση (8/63). Σε 42 ασθενείς (87,5%) υπήρξε σημαντική βελτίωση με ύφεση ή με-γάλη αύξηση του μεσοδιαστήματος επανεμ-φάνισης συμπτωμάτων.

Συμπεράσματα: Η σιαλενδοσκόπηση και η έγχυση διαλύματος κορτικοστεροειδών στο εκφορητικό σύστημα των σιελογόνων αδέ-νων αποτελεί την πιο σύγχρονη θεραπευτική παρέμβαση με σκοπό την αποφυγή η καθυ-στέρηση μόνιμων βλαβών του αδένα που οδηγούν σε χειρουργική εκτομή.

AA3 - ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΥΠΟΤΡΟΠΙΑζΟΥΣΑΣ ΠΑΡΩΤΙΤΙΔΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ

Τσακιροπούλου Ευαγγελία, Κωνσταντινίδης Ιορδάνης, Χατζηαβραμίδης Άγγελος, Κωνσταντινίδης ΙωάννηςΙατρείο Σιελογόνων Αδένων, Β ΩΡΛ Κλινική, Γ.Ν. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη

Εισαγωγή: Η νεανική υποτροπιάζουσα πα-ρωτίτιδα είναι το δεύτερο σε συχνότητα νό-σημα των σιελογόνων αδένων στην παιδική ηλικία. Κλινικά εκδηλώνεται με διαλείποντα

επεισόδια διόγκωσης των παρωτίδων που αρχίζουν από τα 2-3 έτη και συνήθως υπο-χωρούν έως την προ-εφηβεία. Η παθοφυ-σιολογία της παραμένει άγνωστη και η διά-γνωση βασίζεται στο ιστορικό και την κλινική εικόνα.

Σκοπός: Η αξιολόγηση της αποτελεσματικό-τητας της σιαλενδοσκόπησης στη διάγνωση και την αντιμετώπιση της υποτροπιάζουσας παρωτίτιδας στα παιδιά.

Υλικό - Μέθοδος: Κατά το χρονικό διάστημα 2010-2013, στο Ιατρείο Σιελογόνων Αδένων προσήλθαν 21 παιδιά ηλικίας 5-14 ετών (9 κορίτσια,12 αγόρια) με ιστορικό υποτροπιά-ζουσας διόγκωσης της παρωτιδικής χώρας. Ο μέσος όρος επεισοδίων ήταν 5,2 ανά έτος. Ο υπερηχογραφικός έλεγχος απέκλει-σε την παρουσία λίθου και νεοπλασματικής εξεργασίας. Ο αιματολογικός έλεγχος ήταν αρνητικός για ειδική φλεγμονή ή ρευματικό νόσημα. Όλοι οι ασθενείς υπεβλήθησαν σε σιαλενδοσκόπηση και έγχυση διαλύματος 150 mg πρεδνιζολόνης σε 10ml φυσιολογι-κού ορού. Το μέσο διάστημα παρακολούθη-σης των ασθενών ήταν 1 έτος (6-16 μήνες).Αποτελέσματα: Από τους 21 ασθενείς οι 10 (4-7 ετών) εξετάσθηκαν υπό γενική αναι-σθησία και οι 11 (7-14 ετών) αντιμετωπίσθη-καν με τοπική αναισθησία. Η ενδοσκόπηση ήταν καλά ανεκτή και δεν παρουσιάστηκαν επιπλοκές. Κύρια ενδοσκοπικά ευρήματα ήταν: η ύπαρξη χαλαρού στομίου εκφορη-τικού πόρου (19/21), λευκωπός εκφορητικός πόρος (18/21), παρουσία πηγμάτων επιθηλί-ου (20/21) και στένωση (4/21). Σε 9 ασθενείς δεν παρατηρήθηκαν υποτροπή. Στους υπό-λοιπους 12 αυξήθηκε σημαντικά το μεσοδι-άστημα επανεμφάνισης συμπτωμάτων και σε 3 έγινε επαναληπτική έγχυση στεροειδούς.

Συμπεράσματα: Η σιαλενδοσκόπηση απο-τελεί τη σύγχρονη, ασφαλή και μη επεμβα-τική θεραπευτική παρέμβαση στη νεανική υποτροπιάζουσα παρωτίτιδα που προσφέρει

148

σημαντικά διαστήματα ελεύθερα συμπτωμά-των.

AA4 - SEMANTIC INFOSTRUCTURE FINITE ELEMENT MODELLING (SIFEM) OF THE COCHLEA: PRELIMINARY RESULTS

Bibas A, Kikidis D., Bellos C, Koutsouris D., Fotiadis D., Sismanis A.University of Athens, A’ ORL Clinic, Hippokrateion Hospital, Athens, GreeceNational Technical University of Athens, Athens, Greece.

Introduction: The study of the normal func-tion and pathology of the inner ear has unique difficulties as it is inaccessible dur-ing life and so, conventional techniques of pathologic studies such as biopsy and surgi-cal excision are not feasible.

Aim: To present preliminary results of an on-going EU-funded research program, focused on the mathematical modeling of the coch-lea function with our clinic’s participation.

Materials and Methods: SIFEM focuses on the development of a Semantic Infostruc-ture interlinking an open source Finite Ele-ment Tool with existing data, models and new knowledge for the multi-scale mode-ling of the inner-ear with regard to the sen-sorineural hearing loss. The experts, includ-ing bioengineers and software developers have access to both the data (micro-CT im-ages, histological data) and inner ear mod-els. These SIFEM tools and services enhance and accelerate the delivery of validated and robust multi-scale models by focusing on: (i) Finite Element Models manipulation and development, (ii) cochlea reconstruction and (iii) 3D inner ear models visualization.

Results: The final outcome is the develop-ment of a functional, 3D, multi-scale and validated inner-ear model that includes details of the micromechanics, cochlea ge-

ometry, supporting structures, surrounding fluid environment and vibration patterns. A current model is already produced and during the lifetime of the project It will be improved and validated.

Conclusion: Results can be used to better identify the mechanisms that are respon-sible for the highly sensitive and dynamic properties of hearing loss. These result to the description of alterations that are con-nected to diverse cochlear disorder leading to more efficient treatment and rehabilita-tion planning and, in long-term, to personal-ized healthcare.

AA5 - ΕΝ ΤΩ ΒΑΘΕΙ ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ: Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ Β’ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗΣ ΩΡΛ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΤΟΥ Γ.Ν. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Τσινασλανίδου Ζηνοβία, Ντασένος Ελευθέριος, Νικολαίδης Βασίλειος, Κωνσταντινίδης ΙωάννηςΒ’ ΩΡΛ Κλινική Α.Π.Θ. Γ.Ν. Θεσσαλονίκης Παπαγεωργίου

Εισαγωγή: Η διάγνωση και αντιμετώπιση των εν τω βάθει φλεγμονών του τραχήλου στην παιδική ηλικία παραμένουν μία πρό-κληση για τον Ωτορινολαρυγγολόγο. Όσον αφορά την αντιμετώπιση τους, ο χρυσός κα-νόνας εξακολουθεί να είναι η χειρουργική διάνοιξη/παροχέτευση της αποστηματικής κοιλότητας, με εξωτερική ή ενδοστοματική προσπέλαση. Ο στόχος αυτής της εργασίας είναι να αναδείξει την εμπειρία της Β ΩΡΛ κλινικής στην διάγνωση και αντιμετώπιση περιστατικών με εν τω βάθει φλεγμονή του τραχήλου σε παιδιά.

Παρουσίαση σείρας περιστατικών:Στα έτη 2010-2013, στην ΩΡΛ κλινική αντι-μετωπίστηκαν τρία παιδιατρικά περιστατικά με εν τω βάθει φλεγμονές του τραχήλου. ‘Όλα τα περιστατικά αντιμετωπίστηκαν επιτυ-

149

χώς με διάνοιξη/παροχέτευση των αποστη-ματικών κοιλοτήτων με ενδοστοματική προ-σπέλαση. Σε ένα περιστατικό συνδυάστηκε η ενδοστοματική με εξωτερική προσπέλαση σε διαφορετικούς χειρουργικούς χρόνους.

Συμπεράσματα: Τα εν τω βάθει τραχηλικά αποστήματα αποτελούν το 2% των λοιμώ-ξεων της περιοχής του φάρυγγα στα παι-διά. Δεδομένου ότι η κλινική εικόνα των εν λόγω φλεγμονών ποικίλει και η εξέταση του στοματοφάρυγγα στα παιδιά δεν είναι πάντα εύκολη, η ύπαρξη εμπύρετου με τρισμό, ραι-βόκρανο ή εκτεταμένη τραχηλική λεμφαδε-νίτιδα πρέπει να θέτουν την κλινική υποψία εν τω βάθει τραχηλικής φλεγμονής, η οποία πάντα επιβεβαιώνεται με απεικονιστικό έλεγ-χο (CT ή MRI ). Η άμεση χειρουργική θερα-πεία η οποία μπορεί να επαναληφθεί όσες φορές χρειαστεί ανάλογα με την εξέλιξη των εργαστηριακών και απεικονιστικών ευρη-μάτων, είναι αναγκαία για την αποφυγή των επικίνδυνων επιπλοκών της νόσου, οι σοβα-ρότερες των οποίων είναι η μεσοθωρακίτιδα και το υπεξάρθρημα της ατλαντοαξονικής άρθρωσης.

AA6 - ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ ΥΠΝΙΚΗΣ ΑΠΝΟΙΑΣ ΜΕ ΔΙΑΡΙΝΙΚΑ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΜΕΝΟ ΟΠΙΣΘΟΫΠΕΡΩΙΟ-ΟΠΙΣΘΟΓΛΩΣΣΙΚΟ STENT. ΜΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΓΙΑ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕ ΣΥΜΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ CPAP

Ντασένος Ελευθέριος, Γραμματοπούλου Βικτώρια, Χατζηαβραμίδης Άγγελος, Κωνσταντινίδης ΙωάννηςΒ’ ΩΡΛ-Κλινική Α.Π.Θ., Γ.Ν.Θ. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη

Εισαγωγή: Η χρήση συσκευής CPAP θεω-ρείται η πλέον ενδεδειγμένη μέθοδος αντι-μετώπισης του μετρίου-βαρέως συνδρόμου υπνικής άπνοιας (ΣΥΑ), διότι διατηρεί τη βατότητα του ανώτερου αεραγωγού (ΑΕ) κατά τον ύπνο. Η περιορισμένη (50-70%)

συμμόρφωση των ασθενών στη χρήση της μειώνει τις δυνατότητες θεραπείας τους. Η κατασκευή ενός διαρινικά τοποθετούμενου μεταλλικού δικτυωτού αυτοεκπτυσσόμενου νάρθηκα (stent) για το οπισθοϋπερώιο-οπισθογλωσσικό διάστημα παρουσιάστηκε ως δυνατότητα αντιμετώπισης της απόφρα-ξης του ΑΕ.

Σκοπός της Μελέτης: Η εφαρμογή του stent σε ασθενείς με μετρίου-σοβαρού βαθμού ΣΥΑ που δεν αποδέχθηκαν τη χρήση CPAP. Μελέτη της συμμόρφωσης στη χρήση του και της αποτελεσματικότητάς του στο ΣΥΑ.

Υλικό και Μέθοδος: Σε πέντε ασθενείς με ΣΥΑ έγινε εφαρμογή stent νιτιτόλης οπισθο-ϋπερώια ή οπισθογλωσσικά. Οι ασθενείς εκπαιδεύθηκαν στην καθημερινή επανατο-ποθέτηση του stent προς βελτίωση της ανο-χής τους στην αίσθηση ξένου σώματος. Με-λετήθηκε η ανοχή στο ξένο σώμα με Visual Analog Scale (VAS), η αποτελεσματικότητα του stent με PSG καθώς και με VAS από τους συντρόφους τους.

Αποτελέσματα: Μέσος όρος (ΜΟ) BMI= 35,16. Πριν την εφαρμογή είχαν δείκτη (Α+H) 25,37, ΜΟ SaΟ2=95% , ελάχιστο SaO2=90%, VAS (σύντροφος)=7,4. Μετά την εφαρμογή του stent ΜΟ SaΟ2=96%, ελάχιστο SaO2=92%, (A+H)I=11,3, VAS (σύ-ντροφος)=3,67. Το stent έγινε ανεκτό από 2 ασθενείς. Επιπλοκές δεν υπήρξαν.

Συμπεράσματα: Η χρήση του οπισθοϋπερώ-ιου νάρθηκα μπορεί να αποτελέσει εναλλα-κτική πρόταση σε ασθενείς με βαρύ ΣΥΑ και αδυναμία χρήσης CPAP κατόπιν προσεκτικής επιλογής τους με βάση το επίπεδο απόφρα-ξης του αεραγωγού. Η δυσκολία ανοχής του ξένου σώματος αποτελεί τον κύριο ανασταλ-τικό παράγοντα στη μακροχρόνια συμμόρ-φωση των ασθενών.

150

AA7 - ΕΜΦΥΤΕΥΣΗ ΧΟΝΔΡΟΥ ΡΙΝΙΚΟΥ ΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΜΑΛΘΑΚΗ ΥΠΕΡΩΑ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΡΟΧΑΛΗΤΟ Η/KAI ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΥΠΝΙΚΗΣ ΑΠΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΔΥΣΧΕΡΕΙΑ ΡΙΝΙΚΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ

Γραμματοπούλου Βικτώρια, Ντασένος Ελευθέριος, Χατζηαβραμίδης Άγγελος, Κωνσταντινίδης ΙωάννηςΒ’ ΩΡΛ-Κλινική Α.Π.Θ., Γ.Ν.Θ. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη

Εισαγωγή: Το ροχαλητό είναι το συχνότερο σύμπτωμα σε άτομα μέσης ηλικίας και άνω. Μπορεί να συνυπάρχει με Σύνδρομο Υπνι-κής Άπνοιας(ΣΥΑ) και συχνά συνοδεύεται από δυσχέρεια ρινικής αναπνοής, οφειλό-μενη στη σκολίωση ρινικού διαφράγματος. Η αποκατάσταση της βατότητας της ρινός δεν αποτελεί επαρκή αντιμετώπιση του ροχαλη-τού. Η αύξηση της ακαμψίας της μαλθακής υπερώας με τοποθέτηση μοσχευμάτων χόν-δρου αποτελεί μια από τις χειρουργικές δυνα-τότητες για αντιμετώπιση ροχαλητού και ΣΥΑ.

Σκοπός της Μελέτης: Η εμφύτευση του χόν-δρου του ρινικού διαφράγματος στη μαλθακή υπερώα προσφέρει αύξηση της ακαμψίας της σε ασθενείς με ροχαλητό και ήπιου-μετρίου βαθμού ΣΥΑ που συνοδεύονται από δυσχέ-ρεια ρινικής αναπνοής. Μελέτη της αποτελε-σματικότητας της επέμβασης.

Υλικό και Μέθοδος: Σε δώδεκα ασθενείς με κύριο σύμπτωμα ροχαλητό έγινε εμφύ-τευση χόνδρου του ρινικού διαφράγματος στη μαλθακή υπερώα. Οι ασθενείς με ΣΥΑ ενημερώθηκαν πως η εμφύτευση δεν απο-τελεί οριστική λύση. Όλοι οι ασθενείς με δυσχέρεια ρινικής αναπνοής, οφειλόμενη σε σκολίωση ρινικού διαφράγματος, είχαν στε-νή σκληρά υπερώα και ευκίνητη μαλθακή. Μελετήθηκαν το BMI, το Visual Analog Scale (VAS) από τους συντρόφους των ασθενών, το Epworth Sleepiness Scale(ESS) προ- και μετεγχειρητικά.

Αποτελέσματα: Μέσος όρος (ΜΟ)BMI= 29,7. Πριν την εμφύτευση οι ασθενείς είχαν MO VAS=7,4, MO ESS=7. Μετά την εφαρ-μογή των εμφυτευμάτων ΜΟ VAS=3,5, MO ESS=5,08. Σοβαρές επιπλοκές δεν υπήρξαν.

Συμπεράσματα: Η εμφύτευση του χόνδρου στη μαλθακή υπερώα για αύξηση της ακαμ-ψίας της μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική, καινοτόμο πρόταση σε ασθενείς με ροχαλητό και ήπιου-μετρίου βαθμού ΣΥΑ. Η χρήση αυ-τόλογου μοσχεύματος στον ίδιο χειρουργικό χρόνο εξασφαλίζει χαμηλό κόστος, μειωμέ-νο ποσοστό επιπλοκών και καλή ανοχή από την πλευρά των ασθενών.

AA8 - ΦΥΜΑΤΙΩΔΗΣ ΜΕΣΗ ΩΤΙΤΙΔΑ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Τσιούμα Γεωργία, Ζιμπής Αντώνιος, Γκούβελος Φώτιος, Λεφαντζής ΔημήτριοςΩΡΛ τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Ν.Ε.Ε.Σ. «Κοργιαλένειο - Μπενάκειο»

Εισαγωγή: Η φυματιώδης μέση ωτίτιδα είναι μία σπάνια μορφή χρόνιας μέσης ωτίτιδας (0,04% των ασθενών με ΧΜΩ) και αποτελεί μία εξαιρετικά σπάνια εντόπιση εξωπνευμο-νικής φυματίωσης.

Παρουσίαση Περιστατικού: Γυναίκα 23 ετών προσήλθε με πάρεση προσωπικού νεύρου δεξιά από 48ώρου (Grade V- House Brackman Grading System). Προ 10μήνου είχε υποβληθεί σε μυριγγοτομή λόγω ωταλ-γίας και αιφνίδιας βαρηκοΐας. Επεισόδια ωτόρροιας δεν αναφέρονταν.Στην ωτοσκόπηση ανιχνεύθηκε ρήγμα στο πρόσθιο άνω τεταρτημόριο του τυμπανικού υμένα, μέσα από το οποίο παρατηρούνταν επιθήλια. Η ασθενής υποβλήθηκε άμεσα σε ερευνητι-κή τυμπανοτομή υπό γενική αναισθησία που μετά την εκτίμηση των διεγχειρητικών δεδο-μένων ολοκληρώθηκε ως ριζική μαστοει-δεκτομή, ενώ εστάλη υλικό για ιστολογική εξέταση.

151

Εντός 48 ωρών η παράλυση βελτιώθηκε [από Grade V σε Grade ΙΙ-ΙΙΙ], αλλά η με-τεγχειρητική πορεία ήταν ασταθής, με δια-κυμάνσεις του βαθμού της παράλυσης του προσωπικού νεύρου και παρουσία εκκρίμα-τος και λευκωπών στιγμάτων στην χειρουρ-γική κοιλότητα.Η ιστολογική εξέταση ανέδειξε ευμέγε-θες κοκκίωμα με κεντρική νέκρωση, λεμ-φοκυτταρική διήθηση και γιγαντοκύτταρα Langhans. Στην καλλιέργεια του εκκρίματος με τη χρώση Ziehl-Nielsen αναγνωρίστηκαν οξεοάντοχα μυκοβακτηρίδια.Η ασθενής υποβλήθηκε σε πνευμονολογική εκτίμηση και η CT θώρακα ανέδειξε κοιλο-τικό σχηματισμό στο δεξίο κάτω λοβό του πνεύμονα. Με βάση τα παραπάνω ετέθη η διάγνωση της φυματιώδους μέσης ωτίτιδας και στην ασθενή χορηγήθηκε αντιφυματική αγωγή (ριφαμπικίνη, ισονιαζίδη, εθαμβουτό-λη, πυραζιναμίδη) για 6 μήνες.

Συμπεράσματα: Η κλινική εικόνα της φυμα-τιώδους μέσης ωτίτιδας δεν είναι συνήθως τυπική. Η διάγνωση στηρίζεται στο μικροβιο-λογικό, απεικονιστικό και ιστολογικό έλεγχο. Η αντιμετώπιση συνίσταται αρχικά στη χορή-γηση αντιφυματικής αγωγής και υπό προϋ-ποθέσεις σε χειρουργική παρέμβαση.

AA9 - ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟΙ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ ΕΠΑΝΑΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ ΩΤΟΚΟΝΙΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ: ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕΝΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΚΑΛΟΗΘΗ ΠΑΡΟΞΥΣΜΙΚΟ ΙΛΙΓΓΟ ΘΕΣΗΣ

Γ. Ξ. Παπαχαραλάμπους, Ι. Ι. Οικονομίδης, Γ. Π. Κότσης, Ε. Λ. Μάντζαρη, Γ. Π. Καραγεώργος, Δ. Ι. ΝταβίληςΩΡΛ Κλινική ΓΝΑ «Η ΕΛΠΙΣ»

Εισαγωγή: Οι χειρισμοί επανατοποθέτησης ωτοκονίας αποτελούν σήμερα την αποτελε-σματικότερη πρακτική στην αντιμετώπιση του καλοήθους παροξυσμικού ιλίγγου θέσης. Οι περισσότεροι συγγραφείς περιγράφουν

τη διενέργεια ενός χειρισμού ανά συνεδρία. Η συνεδρία επαναλαμβάνεται σε 7-10 ημέ-ρες, όταν, κατά την επανεκτίμηση, ο ασθενής εμφανίζει και πάλι θετική δοκιμασία θέσης.

Σκοπός: Η σύγκριση της αποτελεσματικότη-τας των πολλαπλών χειρισμών επανατοπο-θέτησης ωτοκονίας, που διενεργούνται σε μία συνεδρία, έναντι του ενός χειρισμού, που συνήθως πραγματοποιείται.

Υλικό και Μέθοδος: 132 ασθενείς εντά-χθηκαν στην προοπτική μελέτη κατά τα έτη 2011-2013. Ο χρόνος παρακολούθησης των ασθενών μετά τους χειρισμούς είναι το λιγό-τερο 30 ημέρες. Οι ασθενείς τυχαιοποιήθη-καν σε δύο ομοιογενείς ομάδες των 65 και 67 αντίστοιχα. Η πρώτη ομάδα υποβλήθηκε σε έναν χειρισμό αποκατάστασης και μετά από μία εβδομάδα σε δεύτερη συνεδρία, όπου αυτό κρίθηκε απαραίτητο, ενώ η δεύ-τερη σε πολλαπλούς χειρισμούς στην ίδια συνεδρία. Η παρακολούθηση έγινε με κλι-νική εξέταση σε 7 ημέρες και επικοινωνία σε 30 ημέρες. Τα δεδομένα αναλύθηκαν στατι-στικά. Το επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας ορίστηκε σε p<0,05.

Αποτελέσματα: Tο ποσοστό πλήρους ελέγ-χου της συμπτωματολογίας στην ομάδα των πολλαπλών χειρισμών (μία συνεδρία) ανήλθε σε 92,6% στις 7 μέρες, ενώ το αντί-στοιχο ποσοστό στη δεύτερη ομάδα (1η-2η συνεδρία) ήταν αθροιστικά 65%+19%=84% αντίστοιχα. Υπάρχει στατιστικά σημαντική δι-αφορά υπέρ της ομάδας των πολλαπλών χειρισμών μετά τις πρώτη συνεδρία. Τα απο-τελέσματα φαίνεται να εξισώνονται μετά από περίπου 3 συνεδρίες.

Συμπέρασμα: Η διενέργεια πολλαπλών χειρισμών επανατοποθέτησης ωτοκονίας σε μία και μόνη συνεδρία υπερτερεί έναντι της κλασσικής πρακτικής, καθώς επιτρέπει τον ταχύτερο έλεγχο της συμπτωματολογίας στην συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών.

152

AA10 - ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΡΙΝΙΚΩΝ ΣΤΕΡΟΕΙΔΩΝ ΩΣ ΜΟΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ ΑΥΤΩΝ ΜΕ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΑΝΤΙΪΣΤΑΜΙΝΙΚΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΡΙΝΙΤΙΔΑ

Γ. Π. Κότσης, Ε. Λ. Μάντζαρη, Γ. Ξ. Παπαχαραλάμπους, Ι. Ι. Οικονομίδης, Π. Α. Τσολαρίδης, Δ. Ι. ΝταβίληςΩΡΛ Κλινική ΓΝΑ «Η ΕΛΠΙΣ»

Εισαγωγή: Η αλλεργική ρινίτιδα αποτελεί παγκοσμίως μία πολύ συχνή παθολογική οντότητα, η οποία -σύμφωνα και με τη διε-θνή βιβλιογραφία- παρουσιάζει νοσηρότητα έως και 40% και η συχνότητά της αυξάνεται συνεχώς ιδίως στις αναπτυγμένες χώρες. Ο κλινικός ωτορινολαρυγγολόγος καλείται πλέον συμβάλει αποτελεσματικά στη θερα-πευτική αντιμετώπισή της.

Σκοπός: Η συγκριτική αποτίμηση της αποτε-λεσματικότητας των ρινικών στεροειδών σε σχέση με τη συνδυασμένη χορήγηση αυτών με νεότερης γενιάς αντιϊσταμινικά για την αντιμετώπιση της αλλεργικής ρινίτιδας.

Υλικό και Μέθοδος: Μελετήθηκαν 64 ασθενείς στο ιατρείο αλλεργικής ρινίτι-δας του Γ.Ν.Α. «Η Ελπίς» κατά το διάστημα 2010-2013. Οι ασθενείς ταξινομήθηκαν σε 2 ομάδες των 33 (14 γυναίκες και 19 άντρες με μ.ό. ηλικίας 43,72) και 31 (18 γυναίκες και 13 άντρες με μ.ό. ηλικίας 39,51) ατόμων αντίστοιχα. Η 1η ομάδα έλαβε μονοθεραπεία με ρινικό στεροειδές (βουδεσονίδη) και η 2η συνδυασμένη αγωγή του ίδιου ρινικού στεροειδούς και νεότερου αντιϊσταμινικού (εμπαστίνη). Η αποτελεσματικότητα αξιολο-γήθηκε με βάση τα υποκειμενική βελτίωση των συμπτωμάτων και την κλινική/ενδοσκο-πική εικόνα των ασθενών.

Αποτελέσματα: Στην 1η ομάδα, το ποσο-στό βελτίωσης ανήλθε στο 51,5% μετά από

8 εβδομάδες χορήγησης. Στην 2η ομάδα, το αντίστοιχο ποσοστό βελτίωσης άγγιξε το 74,2%. Η διαφορά αυτή είναι στατιστικώς σημαντική.

Συμπεράσματα: Ο συνδυασμός ρινικών στεροειδών και νεότερων αντιϊσταμινικών, παρότι δεν προτείνεται ακόμη από τις Ευρω-παϊκές κατευθυντήριες οδηγίες ως πρώτη επιλογή, κυρίως λόγω έλλειψης επαρκούς τεκμηρίωσης, φαίνεται να υπερέχει στην παρούσα μελέτη ως προς τον έλεγχο των συμπτωμάτων της αλλεργικής ρινίτιδας και την αντικειμενική βελτίωση της ενδοσκοπι-κής εικόνας. Μεγαλύτερες τυχαιοποιημένες μελέτες πιθανόν να καταλήξουν σε πιο σαφή συμπεράσματα στο μέλλον.

AA 11 - ΠΛΑΣΤΙΚΗ ΜΙΚΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΦΑΡΥΓΓΟΟΙΣΟΦΑΓΙ-ΚΩΝ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΩΝ ΜΕΤΑ ΛΑΡΥΓΓΕΚΤΟΜΗ

Καρονίδης Αθανάσιος 1, Ζαχαριουδάκη Ευ-αγγελία 2, Χαϊδάς Κωνσταντίνος 2, Καλπα-κτσόγλου Ελισσαίος 2, Γκότσης Αντώνιος 2, Παπουλιάκος Σωτήριος 2

1 Κλινική Πλαστικής Χειρουργικής, Μονάδα Εγκαυμάτων, Μικροχειρουργικής και Άκρας Χείρας, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Γ. Γεννηματάς»2 ΩΡΛ Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Αθη-νών «Γ. Γεννηματάς» Διευθυντής: Ζήσης Πάππας

Εισαγωγή: Η συνδυασμένη χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του λάρυγγα από ωτορινολαρυγγολόγους και πλαστικούς χειρουργούς, έχει να παρουσιάσει εντυπω-σιακά αποτελέσματα και είναι δυνατή ακόμη και σε περιπτώσεις όπου η εκτομή του όγκου περιλαμβάνει τον τραχηλικό οισοφάγο ή και τον υποφάρυγγα. Η αποκατάσταση των φαρυγγοοισοφαγικών ελλειμμάτων μετά τη λαρυγγεκτομή απαιτεί πλαστική μικροχει-ρουργική με τη χρήση ελεύθερων κρημνών και αποτελεί τη μέθοδο εκλογής.

153

Σκοπός της μελέτης: Η παρουσίαση περιστα-τικών με φαρυγγοοισοφαγικά ελλείμματα μετά τη λαρυγγεκτομή που αντιμετωπίσθη-καν με ελεύθερο κερκιδικό κρημνό του αντι-βραχίου και η αξιολόγηση της επιλογής αυ-τής σε σχέση και με το τελικό αποτελέσμα.

Υλικό και Μέθοδος: Από το 2011 έως και το 2013, 4 ασθενείς άρρενες ηλικίας υπεβλή-θησαν σε λαρυγγεκτομή με συνοδό διεγχει-ρητική κατάληξη τα φαρυγγοοισοφαγικά ελ-λείμματα. Η αποκατάσταση των ελλειμμάτων έγινε με ελεύθερο κερκιδικό κρημνό του αντιβραχίου.

Αποτελέσματα: Όλοι οι κρημνοί επιβίω-σαν προσφέροντας άριστο λειτουργικό και αισθητικό αποτέλεσμα. Η ακεραιότητα και συνέχεια του γαστρεντερικού σωλήνα επι-βεβαιώθηκε απεικονιστικά με δοκιμασία κα-τάποσης με γαστρογραφίνη. Το περίγραμμα και η όψη του τραχήλου δεν αλλοιώθηκε. Ένας ασθενής εμφάνισε διαφυγή στην κε-ντρική αναστόμωση της άνω-κεφαλικής μοί-ρας του κρημνού και του υποφάρυγγα, που αποδόθηκε στην παρουσία υποτροπής της πρωτοπαθούς νόσου και αφορούσε αποκα-τάσταση κυκλοτερούς ελλείμματος μετά ολι-κή οισοφαγεκτομή.

Συμπεράσματα: Η συνδυασμένη αντιμετώ-πιση του καρκίνου του λάρυγγα από τους ωτορινολαρυγγολόγους και πλαστικούς χει-ρουργούς έχει να παρουσιάσει εντυπωσιακά αποτελέσματα, καθώς η αποκατάσταση των φαρυγγοοισοφαγικών ελλειμμάτων μετά λαρυγγεκτομή, ακόμη και σε προχωρημέ-νους όγκους είναι δυνατή με την πλαστική μικροχειρουργική. Ο ελεύθερος κερκιδικός κρημνός του αντιβραχίου, αποτελεί αξιό-πιστη επιλογή και ενδεχομένως επέμβαση εκλογής, προσφέροντας ανώτερα λειτουργι-κά και αισθητικά αποτελέσματα.

AA12 - ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ DOCETAXEL-CISPLATIN-PANITUMUMAB ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΤΟΠΙΚΑ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑΣΤΑΤΙΚΌ ΚΑΡΚΙΝΟ ΚΕΦΑΛΗΣ-ΤΡΑΧΉΛΟΥ

Παπάζη Θ. 1, Τσιρογιάννη Ο. 1, Ρήγα Μ. 1, Κατωτομιχελάκης Μ. 1, Χέλης Λ. 2, Αμαραντίδης Κ. 2, Ξενίδης Ν. 2, Κακολύρης Σ. 2, Δανιηλίδης Β. 1 1 Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική ΔΠΘ2 Πανεπιστημιακή Ογκολογική Κλινική ΔΠΘ

Εισαγωγή: Η εισαγωγή των αντι-EGFR μο-νοκλωνικών αντισωμάτων στη θεραπευτική του καρκίνου κεφαλής και τραχήλου απο-τελεί σημαντική εξέλιξη στο πεδίο των στο-χευουσών θεραπειών. Παρόλα αυτά θετικά στοιχεία υπάρχουν μόνο για το αντίσωμα cetuximub, ενώ για το panitumumab που είναι ένας νεότερος αντι-EGFR αναστολέας, δεν υπάρχουν ακόμα επαρκή δεδομένα.

Σκοπός της μελέτης: Η εκτίμηση της δραστι-κότητας και του προφίλ ασφάλειας του συν-δυασμού docetaxel/cisplatin/panitumumab σε ασθενείς με τοπικά προχωρημένο και με-ταστατικό καρκίνο κεφαλής-τραχήλου σαν πρώτης ή δεύτερης γραμμής θεραπεία.

Ασθενείς και μέθοδοι: 21 ασθενείς με μη-χειρουργήσιμο καρκίνο κεφαλής-τραχήλου έλαβαν τον συνδυασμό docetaxel 50mg/m2, cisplatin 50mg/m2 και panitumumab 6mg/kg σε κύκλους των 2 εβδομάδων, με προφυλακτική χορήγηση G-CSF και αντιεμε-τικής αγωγής.

Aποτελέσματα: Από τον 5/2010 στην μελέ-τη εντάχθηκαν 21 ασθενείς. Kατά την στιγμή της ένταξης 14 ασθενείς έπασχαν από τοπικά προχωρημένη και 7 από μεταστατική νόσο. Όλοι οι ασθενείς ήταν εκτιμήσιμοι τόσο για την ανταπόκριση όσο και για την τοξικότητα. Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων προ-έκυψαν 14 μερικές ανταποκρίσεις (70%), 3 πλήρεις ανταποκρίσεις (15%) και 3 σταθε-

154

ροποιήσεις της νόσου (15%). Ο διάμεσος χρόνος έως την πρόοδο της νόσου που κα-ταγράφηκε σε 7 ασθενείς ήταν 12 μήνες.

Συμπέρασμα: Η συνδυασμένη χορήγηση δοσεταξέλης/σισπλατίνης/panitumumab σε ασθενείς με τοπικά προχωρημένο μεταστα-τικό καρκίνο κεφαλής-τραχήλου αποτελεί μια δραστική και καλά ανεκτή θεραπεία σε συνδυασμό με προφυλακτική χορήγηση αυξητικού παράγοντα και χρήζει περαιτέρω διερεύνησης και αξιολόγησης.

AA 13 - ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΕΚΒΑΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΡΙΝΟΦΑΡΥΓΓΑ: Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΜΑΣ

Παπαδάς Θεόδωρος 1, Χριστοδουλόπουλος Νικόλαος 1, Βουδούρης Χαράλαμπος 1, Δημάκα Κωνσταντίνα 1, Σταθάς Θεόδωρος 1, Σπυροπούλου Δέσποινα 2, Ναξάκης Στέφανος 1, Μαστρονικολής Νικόλαος 1, Σταύρου Σταύρος 1, Γκούμας Πάνος Δ. 1 1 ΩΡΛ Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, Πάτρα2 Τμήμα Ακτινοθεραπείας, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, Πάτρα

Εισαγωγή: Ο ρινοφαρυγγικός καρκίνος (ΡΦΚ) είναι ένα σπάνιο κακόηθες νεόπλασμα με αυξημένη επίπτωση στους πληθυσμούς της ΝΑ.Ασίας, της Β.Αφρικής, της Μεσογείου και των Εσκιμώων της Αμερικής.

Σκοπός της μελέτης: Η μελέτη της επιβίω-σης ασθενών με ΡΦΚ που διαγνώστηκαν και αντιμετωπίστηκαν στο ίδρυμά μας.

Υλικό και Μέθοδος: Η παρούσα εργασία είναι μια προοπτική μελέτη παρατήρησης δι-αδοχικών ασθενών που διαγνώστηκαν κατά την περίοδο 1990-2008. Για όλους τους ασθενείς καταγράφηκαν επιδημιολογικά δε-δομένα. Το follow-up έγινε τηλεφωνικά σε βάθος πενταετίας. Η στατιστική επεξεργασία πραγματοποιήθηκε με τις μεθόδους Kaplan-Meier και log-rank test.

Αποτελέσματα: Διαγνώστηκαν 48 ασθενείς (87.5% άρρενες, μέση ηλικία 58.3±14.1 έτη). Τα συχνότερα συμπτώματα προσέλευσης ήταν η πλαγιοτραχηλική διόγκωση (54.2%) και η εκκριτική ωτίτιδα (33.3%). Η πλειο-ψηφία των ασθενών προσήλθε με προχω-ρημένη νόσο (66.7% στάδια III-IV, 66.7% ιστολογική διαφοροποίηση WHO III). Όλοι οι ασθενείς υπεβλήθησαν σε ακτινοθεραπεία, ενώ 43 (89.6%) υπεβλήθησαν και σε χη-μειοθεραπεία. Το συνολικό ποσοστό 5ετούς επιβίωσης ήταν 58.3% (n=28). Παρατηρή-θηκε μια τάση προς καλύτερα ποσοστά επιβί-ωσης στους ασθενείς σταδίων I-II έναντι των ασθενών προχωρημένου σταδίου (III-IV) (75.0% έναντι 50.0%, log-rank p=0.1). Το ποσοστό επιβίωσης με βάση την ιστολογική διαφοροποίηση ήταν: WHO I 100%, WHO II 64.3% και WHO III 53.1%. Ασθενείς ηλικίας <60 ετών έτειναν να έχουν καλύτερα ποσο-στά 5ετούς επιβίωσης έναντι των ασθενών 60 ετών (68.2% έναντι 50.0%, log-rank p=0.2).

Συμπεράσματα: Την τελευταία δεκαετία η επιβίωση ασθενών με ΡΦΚ έχει βελτιωθεί, με αναφερόμενα ποσοστά 5ετούς επιβίω-σης 59-76.1%. Το σχετικά χαμηλό ποσοστό επιβίωσης (58.3%) των ασθενών που μελε-τήσαμε πιθανώς οφείλεται στο προχωρημέ-νο στάδιο νόσου κατά την προσέλευση των ασθενών.

AA14 - ΚΥΜΑΙΝΟΜΕΝΗ ΒΑΡΗΚΟΪΑ ΣΕ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ DANDY-WALKER

Αικ. Μπούκα, Θ. Κοντογιάννης, Ε. ΚυροδήμοςΆ Ωτορινολαρυγγολογική Kλινική Πανεπιστημίου Αθηνών

Εισαγωγή: Η παραλλαγή του συνδρόμου Dandy-Walker αντιπροσωπεύει μια σπάνια, συγγενή διαταραχή του οπισθίου κρανιακού βόθρου με μερική ή ολική απλασία της παρε-γκεφαλίδας, διαταραχή της κυκλοφορίας του

155

εγκεφαλονωτιαίου υγρού και υδροκέφαλο.

Παρουσίαση περιστατικού: Νεαρός άντρας 24 ετών εμφάνισε μικρού βαθμού κυμαινό-μενη νευροαισθητήρια βαρηκοΐα χαμηλών συχνοτήτων δεξιού ωτός με συνοδές μη σφύζουσες εμβοές. Η εκδήλωση των συ-μπτωμάτων προήλθε μετά από αναφερόμε-νη έντονη αναερόβια σωματική άσκηση. Στα πλαίσια της διερεύνησης του είδους βαρηκο-ΐας, διαγνώστηκε παραλλαγή του συνδρό-μου Dandy-Walker χωρίς προηγουμένως ο ασθενής να έχει εκδηλώσει κάποιο κλινικό σύμπτωμα του συνδρόμου. Υπεβλήθη σε απεικονιστικό έλεγχο, πλήρη ακοολογικό έλεγχο, ABR, VEMPs και νευροχειρουργική εκτίμηση.

Η κυμαινόμενη νευροαισθητήρια βαρηκοΐα μπορεί ενδεχόμενα να αποδοθεί στη μεταφο-ρά της πίεσης του εγκεφαλονωτιαίου υγρού μέσω του υδραγωγού στον κοχλία, μετά από αύξηση της φλεβικής πίεσης και επανα-φοράς κατά την έντονη αναερόβια άσκηση. Στη βιβλιογραφία έχει αναφερθεί ακόμη ένα περιστατικό σε ηλικιωμένο άνδρα με μο-νόπλευρη νευροαισθητήρια βαρηκοΐα που αποδόθηκε στο σύνδρομο Dandy-Walker.

Συμπέρασμα: Ο απεικονιστικός έλεγχος του ΚΝΣ είναι απαραίτητος σε κάθε περίπτωση εκδήλωσης κυμαινόμενης βαρηκοΐας για τον αποκλεισμό κεντρικών διαταραχών.

AA15 - ΠΑΡΑΓΑΓΓΛΙΩΜΑΤΑ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΡΑΧΗΛΟΥ: ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Θ. Κοντογιάννης, Αικ. Μπούκα, Μ. Παλαιός, Α. Χρυσοβέργης, Ε. ΚυροδήμοςΆ Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών

Εισαγωγή: Τα παραγαγγλιώματα είναι σπά-νιοι νευροενδοκρινείς όγκοι που αναπτύσ-σονται στα παραγάγγλια του αυτονόμου νευρικού συστήματος. Τα παραγαγγλιώματα

της κεφαλής και του τραχήλου αποτελούν το 0,3% των όγκων αυτών. Η συμβατική θεραπεία τους περιλαμβάνει χειρουργική εξαίρεση σε συνδυασμό με στερεοτακτική ακτινοθεραπεία (cyber-knife και gamma-knife) ανάλογα με την εντόπιση του όγκου. Η θεραπεία με λουτέτιο [Lutetium (177Lu)-DOTATATE] αποτελεί μια νέα μη συμβατική μέθοδο θεραπείας για τα παραγαγγλιώματα της κεφαλής και του τραχήλου.

Παρουσίαση περιστατικού: Γυναίκα 47 ετών εμφάνισε φαιοχρωμοκύττωμα δεξιού επινε-φριδίου, παραγαγγλίωμα καρωτιδικού σω-ματίου αμφοτερόπλευρα, παραγαγγλίωμα πνευμονογαστρικού στο ύψος του οζώδους γαγγλίου αριστερά και σφαγιτιδικό παρα-γαγγλίωμα δεξιού ωτός. Εξαιτίας των πολλα-πλών εντοπίσεων η ασθενής υποβλήθηκε σε συνδυασμένη θεραπεία με επινεφριδεκτομή, cyber-knife στον τράχηλο, gamma-knife στο κροταφικό οστό καθώς και συστηματική θε-ραπεία με λουτέτιο, με καλή ανταπόκριση. H θεραπεία με λουτέτιο έχει χρησιμοποιηθεί σε περιπτώσεις γαστροεντεροπαγκρεατικών νευροενδοκρινικών όγκων με ενθαρρυ-ντικά αποτελέσματα αλλά εφαρμόζεται για πρώτη φορά στην κεφαλή και τον τράχηλο. Το Lutetium (177Lu)-DOTATATE ως ραδιο-σημασμένο ανάλογο της σωματοστατίνης συνδέεται με τους αντίστοιχους υποδοχείς, οι οποίοι εκφράζονται στα παραγαγαγγλια-κά κύτταρα, μειώνοντας την ορμονική υπερ-παραγωγή που χαρακτηρίζει κάποιους από αυτούς τους όγκους. Παράλληλα, καταστέλ-λοντας αυξητικούς παράγοντες -όπως τον IGF-1- και περιορίζοντας τη νεοαγγειογένε-ση, αναστέλλει την ανάπτυξη του όγκου.

Συμπεράσματα: Στην κεφαλή και τον τρά-χηλο είναι η πρώτη φορά που έχει χρησιμο-ποιηθεί μια τέτοια στοχευμένη θεραπεία και μάλιστα με ενθαρρυντικά αποτελέσματα.

156

AA 16 - ΚΥΣΤΗ ΡΙΝΟΠΑΡΕΙΑΚΗΣ ΑΥΛΑΚΑΣ Ή ΡΙΝΟΧΕΙΛΙΚΗ Ή ΚΥΣΤΗ ΤΟΥ KLESTADT. ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Σαμοθρακίτης Βασίλειος 1, Δημητρίου Χρήστος 2

1 Ειδικός Ωτορινολαρυγγολόγος2 Ειδικός Ωτορινολαρυγγολόγος, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Εισαγωγή: Η κύστη της ρινοπαρειακής αύλα-κας ή ρινοχειλική κύστη ή κύστη του Klestadt αποτελεί μια σπάνια, μη οδοντογενή βλάβη εκ μαλακών ιστών που εντοπίζεται στην πε-ριοχή της ρινοπαρειακής αύλακας. Παρουσι-άζεται ως αργά αναπτυσσόμενη διόγκωση πλάγια της μέσης γραμμής του προσώπου που προκαλεί ασυμμετρία των χαρακτηριστι-κών αυτού. Αποτελεί αναπτυξιακή διαταρα-χή. Αντιστοιχεί στο 0,7% όλων των κύστεων της γναθοπροσωπικής περιοχής και στο 2,5% των μη οδοντογενών κύστεων. Παρουσίαση περιστατικού: Αφορά μια 40χρονη ασθενή με προοδευτική ρινική δυσχέρεια από 2 ετίας τουλάχιστον και ασυμμετρία των χαρακτηρι-στικών του προσώπου (προπέτεια αρ. ρώ-θωνα, οίδημα αρ. ημίσεως του άνω χείλους και της αρ. παρειάς και άμβλυνση της δερμα-τική πτυχή στην περιοχή της αρ. ρινοπαρει-ακής αύλακας). Ρινοσκοπικώς διαπιστώθει προβολή του πλαγίου και κάτω τοιχώματος του προδόμου της ρινός εντός της ρινικής θαλάμης. Η ψηλάφηση της βλάβης, ως και η παρακέντηση αυτής απέδειξε την κυστική φύση της βλάβης. Η ασθενής υποβλήθηκε σε αξονική τομογραφία κόλπων προσώπου προεγχειρητικά. Εν συνεχεία προβήκαμε σε εκτομή της βλάβης υπό τοπική αναισθησία με διαστοματική προσπέλαση. Η ασθενής δεν παρουσίασε οποιαδήποτε επιπλοκή μετεγ-χειρητικά και παραμένει ελεύθερη υποτρο-πής 11μήνες μετά την αφαίρεση της βλάβης. Η παθολογοανατομική εξέταση της βλάβης απέδειξε τον καλοήθη χαρακτήρα της. Συ-μπεράσματα: Η κύστη της ρινοπαρειακής αύ-λακας είναι σπάνια στον γενικό πληθυσμό. Η διάγνωση βασίζεται στον συνδυασμό των

κλινικών συμπτωμάτων, την χαρακτηριστι-κή εντόπιση, τα ακτινολογικά ευρήματα και επιβεβαιώνεται με την ιστολογική εικόνα. Η θεραπεία εκλογής είναι η χειρουργική αφαίρεση της βλάβης.

AA 17 - Η ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΙΝΗΤΩΝ ΤΗΛΕΦΩΝΩΝ ΚΑΙ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΑΚΟΥΣΤΙΚΟΥ ΝΕΥΡΙΝΩΜΑΤΟΣ. ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

Σαμοθρακίτης ΒασίλειοςΕιδικός Ωτορινολαρυγγολόγος

Εισαγωγή: Η χρήση των κινητών τηλεφώ-νων παρουσίασε ραγδαία διάδοση τις τε-λευταίες δύο δεκαετίες παγκοσμίως. Στην Ελλάδα αριθμούνται 17 εκατομμύρια συνδέ-σεις, δύο στους δέκα Έλληνες κάνουν χρήση αποκλειστικά κινητού τηλεφώνου, ενώ δύο στα δέκα παιδιά ηλικίας 7-12 ετών τα χρη-σιμοποιούν. Στοιχεία από διάφορες επιδημι-ολογικές μελέτες για πιθανές βλαπτικές επι-δράσεις στην υγεία των χρηστών εγείρουν ζητήματα όσον αφορά την ερμηνεία τους. Ακόμη περισσότερα ζητήματα εγείρονται από το γεγονός ότι η Διεθνής Υπηρεσία για την έρευνα του Καρκίνου (IARC) του Παγκό-σμιου Οργανισμού Υγείας κατέταξε τα ραδι-οκύματα (IARC monographs vol.102, 2013) στην κατηγορία 2B (δυνητικά καρκινογόνα για τους ανθρώπους).

Σκοπός της μελέτης: Η ανασκόπηση της βι-βλιογραφίας και η συγκέντρωση των στοι-χείων που συσχετίζουν την χρήση των κι-νητών τηλεφώνων με τον κίνδυνο ανάπτυξη ακουστικού νευρινώματος.

Υλικό και Μέθοδος: Συγκεντρώθηκαν και μελετήθηκαν 20 πρωτότυπες μελέτες και 5 μετα-αναλύσεις που συσχέτιζαν την χρή-ση κινητών τηλεφώνων με τα ακουστικά νευρινώματα. Αποτελέσματα: 15 από τις 20 μελέτες υποστηρίζουν την απουσία συσχε-τισμού μεταξύ της χρήσης κινητών και του νευρινώματος, ενώ 5 στις 20 υποστηρίζουν

157

την θετική συσχέτιση. Αντίστοιχα για τις μετα-αναλύσεις, 3 στις 5 υποστηρίζουν την αρνη-τική και οι υπόλοιπες 2 τη θετική συσχέτιση. Όμως 6 στις συνολικά 18 αρνητικές μελέτες και μετα-αναλύσεις υποστηρίζουν ή θεω-ρούν ενδεχόμενη ή υπό ανάγκη διερεύνη-σης την συσχέτιση της έκθεσης για διάστημα πάνω από 10 χρόνια.

Συμπεράσματα: Εφόσον δεν έχει αποδειχθεί η καρκινογένεση ως αποτέλεσμα έκθεσης στα ραδιοκύματα, αλλά υπάρχουν υπόνοιες ότι η χρόνια έκθεση μπορεί να συσχετίζεται με την ανάπτυξη νευρινώματος, συνιστάται η εκλογικευμένη χρήση των κινητών , μέχρι ωσότου περαιτέρω μελέτες αποδείξουν ή απορρίψουν την υποτιθέμενη σχέση μεταξύ τους.

AA 18 - ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ STEVENS JOHNSON ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΕΠΙΧΕΙΛΙΟ ΕΡΠΗΤΑ

Βαλσαμίδης Κωνσταντίνος, Ρίζου Αικατερίνη, Σφακιανάκη Ιωάννα, Χατζηευγενίδου Παναγιώτα, Γενναδίου Δημοσθένης, Γουγούσης ΣπυρίδωνΩ.Ρ.Λ Κλινική Γ.Ν. Γιαννιτσών

Εισαγωγή: Το Σύνδρομο Stevens Johnson είναι ένας σοβαρός τύπος πολύμορφου ερυ-θήματος.

Σκοπός της εργασίας αυτής είναι να μελετή-σει τη συσχέτιση του ιού του απλού έρπητα με το Σύνδρομο Stevens Johnson.

Παρουσίαση περιστατικού: Άνδρας 25 ετών προσήλθε με συμπτώματα στοματίτιδας από 2ημέρου. Παρουσίαζε έντονη ερυθρό-τητα και οίδημα σε όλη τη στοματική κοιλό-τητα, μέχρι το οπίσθιο τοίχωμα του στοματο-φάρυγγα καθώς και ολιγάριθμες διάσπαρτες μικροαιμορραγικές εστίες. Στην άνω επιφά-νεια της γλώσσας υπήρχε λευκωπό επίχρι-σμα. Ο ασθενής αναφέρει δυσχέρεια στη μάσηση και την κατάποση και παρατηρείται

έντονη δυσοσμία του στόματος. Ο αιματολο-γικός - βιοχημικός έλεγχος ήταν φυσιολο-γικός. Ο ασθενής αναφέρει επιχείλιο έρπη πριν από μία εβδομάδα. Έπειτα από κλινική συνεκτίμηση με Δερματολόγο τέθηκε η διά-γνωση του Συνδρόμου Stevens Johnson.Ο ασθενής υποβλήθηκε σε θεραπεία με iv χορήγηση υγρών, αναλγητικών, αντιβιοτι-κών και κορτικοστεροειδών ταυτόχρονα με πλύσεις βάμματος ιωδίου της στοματικής κοι-λότητας συνολικά για 8 ημέρες.

Συμπεράσματα: Είναι γενικά αποδεκτό πως ο απλός ερπητοϊός δρα ως εκλυτικός παρά-γων για το Σύνδρομο Stevens Johnson. Στις περιπτώσεις όπου η νόσος πρωτοεμφανίζε-ται, η χρήση κορτικοστεροειδών κρίνεται ιδι-αίτερα σημαντική. Σε περιπτώσεις υποτροπής έχει διαπιστωθεί πως η ταυτόχρονη χορή-γηση ακυκλοβίρης και κορτικοστεροειδών συμβάλλει στην έγκαιρη θεραπευτική αντι-μετώπιση και την πρόληψη επανεμφάνισης της νόσου.

AA 19 - ΥΠΟΔΟΡΙΑ ΕΜΦΥΤΕΥΟΜΕΝΗ ΓΕΝΝΗΤΡΙΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΔΙΕΓΕΡΣΗΣ ΥΠΟΓΛΩΣΣΙΟΥ ΝΕΥΡΟΥ. ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ ΥΠΝΙΚΗΣ ΑΠΝΟΙΑΣ; ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΜΦΥΤΕΥΣΗ ΣΕ ΠΕΝΤΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ.

Χατζηαβραμίδης Άγγελος 1, Jacobowitz Ofer 2, Κωνσταντινίδης Ιωάννης 11 Β’ ΩΡΛ-Κλινική Α.Π.Θ., Γ.Ν.Θ. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη2 Department of Otolaryngology, Mount Sinai Medical Center, Ny, USA. Center for Sleep medicine, Orange Regional Medical Center, Ny, USA

Εισαγωγή: Το Σύνδρομο Υπνικής Άπνοιας (ΣΥΑ) επιβαρύνει σημαντικά τον οργανι-σμό αυξάνοντας την πιθανότητα εμφάνισης καρδιαγγειακών και άλλων επιπλοκών με δυνητικά απειλητικές για τη ζωή συνέπειες.

158

Η συχνότητα του συνδρόμου αυξάνει πα-ράλληλα με την αύξηση της παχυσαρκίας και των ορίων ηλικίας. Η αποτελεσματικότε-ρη αντιμετώπιση θεωρείται μέχρι σήμερα η χρήση συσκευής CPAP, συχνά όμως δεν γί-νεται ανεκτή από τους ασθενείς. Για αυτή την ομάδα ασθενών η ηλεκτρική διέγερση του υπογλωσσίου νεύρου (ΥΝ) με εμφυτευόμε-νη γεννήτρια ηλεκτρικών παλμών φιλοδοξεί να αποτελέσει θεραπευτική λύση.

Σκοπός της μελέτης: Παρουσιάζεται από τη βιβλιογραφία η δραστηριοποίηση εταιριών για κατασκευή εμφυτευόμενων γεννητριών διέγερσης ΥΝ και παρατηρήσεις από την εμ-φύτευση συσκευών της εταιρείας ImThera, η οποία απέκτησε έγκριση για χρήση τους σε ασθενείς πέραν των κλινικών δοκιμών.

Υλικό και Μέθοδος, Αποτελέσματα: Τρείς εταιρείες δραστηριοποιήθηκαν στην ανά-πτυξη εμφυτευόμενων συσκευών διέγερσης ΥΝ και προχώρησαν σε κλινικές δοκιμές. Οι συσκευές παρουσιάζουν τεχνικές διαφορο-ποιήσεις σχετιζόμενες με το μηχανισμό πα-ραγωγής και την τοπογραφία χορήγησης του ερεθίσματος. Έγκριση για χρήση σε ασθε-νείς πέραν των κλινικών δοκιμών έλαβε μία εταιρεία. Εμφύτευση της συσκευής σε πέντε ασθενείς με σοβαρού βαθμού ΣΥΑ πραγμα-τοποιήθηκε χωρίς τοπικές ή συστηματικές επι-πλοκές. Μέσος χρόνος επέμβασης 70’-90’. Οι διεγχειρητικές ρυθμίσεις ήταν επιτυχείς σε όλους τους ασθενείς. Η πρώτη μετεγχειρητική ρύθμιση-ενεργοποίηση έδειξε αποτελεσματι-κότητα στην αντιμετώπιση του ΣΥΑ.

Συμπεράσματα: Η διέγερση του ΥΝ με νε-ότερης τεχνολογίας γεννήτριες μπορεί να εφαρμοσθεί για αντιμετώπιση του ΣΥΑ, σε προσεκτικά επιλεγμένους ασθενείς, με εν-θαρρυντικά αποτελέσματα. Η αναγκαιότητα χειρουργικής παρέμβασης για την τοποθέ-τηση και το κόστος συσκευής μπορούν να εκτιμηθούν προς την ώρα ως σχετικά μειο-νεκτήματά της σε αντιπαράθεση με τη χρήση CPAP.

AA 20 - ΟΓΚΟΜΟΡΦΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΥΠΟΚΡΟΤΑΦΙΟΥ ΒΟΘΡΟΥ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Δ. Κίτσης, Ι. Ευαγγέλου, Φ. Γκούβελος, Δ.ΛεφαντζήςΩ.Ρ.Λ. Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Κοργιαλένειο - Μπενάκειο Ν.Ε.Ε.Σ

Εισαγωγή: Η εντόπιση χωροκατακτητικών εξεργασιών στον υποκροτάφιο βόθρο είναι εξαιρετικά σπάνια στην παθολογία της κεφα-λής και του τραχήλου. Σκοπός της εργασίας είναι η παρουσίαση περιστατικού που αντιμε-τωπίσθηκε πρόσφατα στο τμήμα μας.

Παρουσίαση Περιστατικού: Άνδρας 54 ετών προσήλθε λόγω υποτροπιαζόντων επεισοδίων φλεγμονής ημίσεως προσώπου (ΑΡ) με διάχυτο οίδημα περιοχής, τρισμό και άλγος εντοπιζόμενο στη κάτω γνάθο.Από το ιστορικό αναφερόταν τραυματισμός της περιοχής σε νεαρή ηλικία, με απώλεια οπτικής οξύτητας σύστοιχα κατά 5/10 και έναρξη προοδευτικής εγκατάστασης τρι-σμού.Ο ασθενής υπεβλήθη σε MRI τραχήλου και σε συγκριτικό έλεγχο με πρόσφατη CT σπλαγχνικού κρανίου/εγκεφάλου παλαιό-τερης νοσηλείας του σε άλλο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ογκόμορφη εξεργασία καταλαμβάνουσα τον υποκροτάφιο βόθρο, με διήθηση των πτερυγοειδών μυών. Επί-σης ελήφθη διαστοματική βιοψία υπό τοπική αναισθησία, η οποία ανέδειξε μη ταξινομού-μενη βλάβη με ινώδη στοιχεία χωρίς ενδεί-ξεις κακοήθειας.Ακολούθως ο ασθενής υπεβλήθη υπό γενική νάρκωση σε χειρουργική μερική αφαίρεση της ογκόμορφης μάζας με απελευθέρωση των διηθημένων πτερυγοειδών μυών.5 μήνες μετά ο ασθενής έχει σαφέστατη βελ-τίωση των αρχικών του συμπτωμάτων.

Συμπέρασμα: H διαγνωστική και θεραπευ-τική προσπέλαση της περιοχής του υποκρο-τάφιου βόθρου είναι εξαιρετικά δύσκολη.

159

Όταν η ριζική αφαίρεση της παθολογίας κρί-νεται ανέφικτη, στόχος είναι η άμβλυνση των συμπτωμάτων και η διαφύλαξη των ζωτικών οργάνων της περιοχής.

AA 21 - AΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΙΘΟΥΣΑΙ-ΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΦΟΡΗΤΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ WII BALANCE BOARD (NINTENDOR)

Παύλος Κολοσούσας 1, Χ. Τσίρμπας 1, Χ. Κατσαντώνης 2, Γ. Παπαχαραλάμπους 3, Θ. Μπίμπας 2, Δ. Κουτσούρης 11 Εργαστήρο Βιοϊατρικής Τεχνολογίας, Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο2 Α’ ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιππολράτειο ΓΝΑ3 ΩΡΛ Κλινική, Δημοτικό Νοσ. Αθηνών, Ελπίς

Εισαγωγή: Οι τρέχουσες μέθοδοι ποσο-τικοποίησης της ισορροπίας που χρησιμο-ποιούνται απαιτούν ακριβές πλατφόρμες ισορροπομετρίας το κόστος των οποίων είναι απαπγορευτικό για τις περισσότερες υγειονομικές μονάδες. Λύσεις χαμηλότερου κόστους μπορούν να επιτευχθούν με τη χρή-ση της τρέχουσας εξέλιξης στον τομέα της τε-χνολογίας βίντεο - παιχνιδιών, επιτρέποντας ένα ευρύτερο φάσμα ερευνητών να μετρή-σουν ποσοτικά την ισορροπία.

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η ανάπτυξη και η πιλοτική εφαρμογή αξιο-λόγησης της αιθουσαίας ειτουργίας μέσω της φορητής πλατφόρμας ισορροπίας Wii Balance Board (Nintendo R).

Υλικό & Μέθοδος: Η ανάπτυξη της εφαρμο-γής βασίστηκε σε κώδικα Matlab που σχε-διάστηκε αρχικά από το εργαστήριο Νευρο-μηχανικής του τμήματος Φυσιολογίας, στο πανεπιστήμιο του Κολοράντο. Το πρόγραμ-μα προβάλλει το κέντρο πίεσης (centre of pressure) σε πραγματικό χρόνο, σε σύστημα

συντεταγμένων, ενώ έχει τη δυνατότητα να υπολογίσει παράγωγες παραμέτρους (όπως η ταχύτητα και η επιτάχυνση της μετατόπισης του κέντρου βάρους, το μήκος της συνολι-κής τροχιάς). Η συλλογή των δεδομένων γίνεται από το balance board και τη σύνδεσή του στο Matlab, ενώ χρησιμοποιεί την έκ-δοση της βιβλιοθήκης WiiLab. Το σύστημα χρησιμοποιήθηκε πιλοτικά σε 2 ασθενείς με αιθουσαία ανεπάρκεια και 2 μάρτυρες, σε 2 διακριτές συνθήκες εξέτασης: 1) ανοιχτοί / κλειστοί οφθαλμοί και 2) σταθερή / ασταθής βάση υποστήριξης (με τη χρήση μικρού μα-ξιλαριού).

Αποτελέσματα: Λόγω της πιλοτικής λειτουρ-γίας της εφαρμογής, έγινε μόνο ποιοτική αξιολόγηση των αποτελεσμάτων, τα οποία δείχνουν να είναι συμβατά με αντίστοιχα αποτελέσματα της δυναμικής ισορροπομε-τρίας.

Συμπέρασμα: Με τη χρήση της πλατφόρμας Wii ήταν δυνατή η καταγραφή και η ποσοτι-κοποίηση βασικών παραμέτρων της μετατό-πισης του κέντρου βάρους. Για την πιστοποίη-ση της εφαρμογής θα ακολουθήσει ποσοτική αξιολόγηση και σύγκριση των αποτελεσμά-των με την δυναμική ισορροπομετρία.

AA 22 - Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΟΥΝ ΣΕ ΤΡΑΧΕΙΟΤΟΜΙΑ

Τσιουβάκα Σ., Τσέα Μ., Σακελλαρίου Α., Αγγλοπούλου Ο., Λαχανάς Β., Μπιζάκης Ι.ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας

Εισαγωγή: Η Τραχειοτομία αποτελεί μία συ-χνή ΩΡΛ επέμβαση η οποία όμως επηρεάζει πολύ σημαντικά τον τρόπο ζωής και την κα-θημερινότητα των ασθενών.

Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν να αξιολο-γηθεί στους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε

160

τραχειοτομή στην κλινική μας, κατά πόσο η έγγραφη λεπτομερής ενημέρωση τους βοή-θησε να κατανοήσουν προεγχειρητικά και να προσαρμοστούν ευκολότερα μετεγχειρητικά στις αλλαγές και δυσκολίες που επιφέρει στον τρόπο ζωή τους η επέμβαση της τρα-χειοτομής.

Υλικό και μέθοδος: Συντάχθηκαν σύμφωνα με τη βιβλιογραφία από το Ιατρικό και Νο-σηλευτικό προσωπικό της κλινικής μας ένα προεγχειρητικό ενημερωτικό φυλλάδιο και ένα μετεγχειρητικό φυλλάδιο οδηγιών για τους ασθενείς που πρόκειται να υποβληθούν σε τραχειοτομή. Τα έντυπα δόθηκαν στους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε τραχειοτομία από τον Ιανουάριο 2012 έως και τον Ιούλιο 2013. Στη συνέχεια οι ασθενείς ρωτήθηκαν μετεγχειρητικά κατά πόσο τους φάνηκε χρή-σιμη η ενημέρωσή τους σχετικά με την επέμ-βαση.

Αποτελέσματα: Συνολικά 52 ασθενείς υπο-βλήθηκαν σε τραχειοτομή στην κλινική μας στο παραπάνω διάστημα. Όλοι βοηθήθηκαν σημαντικά από τα ενημερωτικά φυλλάδια της κλινικής μας.

Συμπέρασμα: Η λεπτομερής έγγραφη ενη-μέρωση των ασθενών που πρόκειται να υποβληθούν σε τραχειοτομή βοηθά τόσο στην αποδοχή της επέμβασης όσο και στη μετεγχειρητική προσαρμογή των ασθενών.

AA 23 - ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΤΩΝ MMP-2 ΚΑΙ -9 ΣΤΟΝ ΟΡΟ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΛΑΡΥΓΓΑ

Τσιρόπουλος Ε. Γ. 1, Ρόκος Χ. 1, Παπαδάς Θ. 2, Μάρκου Κ. 1, Τριαρίδης Σ. 1, Ραχωβίτσας Δ. 1, Ναξάκης Σ. 2, Γκούμας Π. 2, Τριανταφυλλίδου Ε. 3, Βύνιος Δ. 3, Τσαλιγόπουλος Μ. 11 Α’ Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ2 Πανεπιστημιακή Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, Π.Γ.Ν. Πατρών

3 Εργαστήριο Βιοχημείας Συνδετικού Ιστού, Τμήμα Χημείας, Πανεπιστήμιο Πατρών.

Εισαγωγή: Οι μεταλλοπρωτεϊνάσες (MMPs) -2 και -9 ή ζελατινάσες Α και Β αντίστοιχα, είναι υδρολυτικά ένζυμα τα οποία μεταξύ άλλων συμβάλλουν σημαντικά στη διηθη-τικότητα και μεταστατικότητα του καρκίνου κεφαλής και τραχήλου.

Σκοπός της μελέτης: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση των προ της θε-ραπείας επιπέδων των ζελατινασών στον ορό του αίματος ασθενών με καρκίνο του λάρυγγα σε σχέση με διάφορες κλινικοπα-θολογικές παραμέτρους, καθώς και η πα-ρακολούθηση των επιπέδων τους μετά την εφαρμογή θεραπείας.

Υλικό και Μέθοδος: Στη μελέτη συμπεριλή-φθηκαν 49 ασθενείς με καρκίνο του λάρυγ-γα. Δείγματα ορού ελήφθησαν την ημέρα της ιστολογικής διάγνωσης και κατόπιν κατά την περίοδο παρακολούθησης μετά τη θεραπευ-τική αντιμετώπιση. Στα ζυμογραφήματα που πραγματοποιήθηκαν ελήφθησαν οι ζώνες λύσης των MMP-2 και -9, οι οποίες στη συ-νέχεια ταυτοποιήθηκαν με western blotting.

Αποτελέσματα: Οι ζελατινάσες στον ορό απομονώθηκαν μόνο ως προένζυμα (proMMP-2 και -9). Ασθενείς με υπεργλωττι-δικό καρκίνωμα και ενεργοί καπνιστές είχαν υψηλότερα επίπεδα proMMP-2 σε σχέση με ασθενείς με γλωττιδικό καρκίνωμα και με πρώην καπνιστές αντίστοιχα. Ως προς την proMMP-9, ασθενείς με πρωτοδιαγνωσμένη νόσο και ασθενείς με τραχηλικές μεταστά-σεις είχαν σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα σε σχέση με ασθενείς που προσήλθαν με υποτροπή και με Ν0 νόσο αντίστοιχα. Μετά τη θεραπευτική παρέμβαση τα επίπεδα της proMMP-2 στον ορό παρουσίασαν σημα-ντική αύξηση κατά το πρώτο δεκαπενθήμε-ρο και στη συνέχεια μειώθηκαν σταδιακά. Οι τιμές της proMMP-9 εμφάνισαν σημαντική

161

μείωση μετά τη θεραπεία.

Συμπεράσματα: Τα επίπεδα της ζελατινασών στον ορό μεταβάλλονται σημαντικά μετά τη θεραπευτική παρέμβαση στον καρκίνο του λάρυγγα. Τα προ της θεραπείας επίπεδα της proMMP-2 επηρεάζονται από την ανατομική εντόπιση της νόσου και το κάπνισμα, ενώ της proMMP-9 από την πρωτοπαθή ή υποτροπι-άζουσα εκδήλωση της νόσου και την παρου-σία λεμφαδενικών μεταστάσεων.

AA 24 - ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΥΠΟΤΥΠΩΝ ΤΟΥ HPV ΣΕ ΚΛΙΝΙΚΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΣΤΟΜΑΤΟΦΑΡΥΓΓΑ ΚΑΙ ΤΡΑΧΗΛΙΚΩΝ ΕΠΙΧΡΙΣΜΑΤΩΝ ΣΕ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

Τσέα Μ. 1, Φλώρου Ζ. 2, Μουσαιλίδης Γ., Έξαρχος Σ. 1, Πετεινάκη Ε. 2, Σκουλάκης Χ. 11 ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας2 Μικροβιολογικό Εργαστήριο Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας

Εισαγωγή: Ο ιός των ανθρώπινων θηλωμά-των αποτελεί αιτία καρκινογέννεσης κυρίως στο γεννητικό σύστημα των γυναικών. Ωστό-σο, ο ιός των θηλωμάτων φαίνεται ότι έχει παρόμοια ογκογεννετική δραστηριότητα και στον βλενογόννο του ανώτερου αναπνευ-στικού, εξαιτίας των ομοιοτήτων του βλε-νογόννου της στοματικής κοιλότητας με το βλεννογόνο της γεννητικής χώρας.

Σκοπός: Η μελέτη συχνότητας των υποτύ-πων του ιού των ανθρώπινων θηλωμάτων σε κλινικά δείγματα τραχηλικών και φαρυγ-γικών επιχρισμάτων γυναικών στην περιοχή της Θεσσαλίας.

Υλικό και μέθοδος: Μελετήθηκαν 115 φα-ρυγγικά και 280 τραχηλικά επιχρίσματα γυ-ναικών από την περιοχή της Θεσσαλίας κατά το χρονικό διάστημα Σεπτέμβριος 2010-Σε-πτέμβριος 2013. Σε όλα τα δείγματα πραγ-

ματοποιήθηκε εξαγωγή γενετικό υλικού και ακολούθησε ανίχνευση και ταυτοποίηση των διαφόρων υπότυπων με τη μέθοδο της Real-time PCR.

Αποτελέσματα: Από τα 115 φαρυγγικά επι-χρίσματα 14 ήταν θετικά (12,17%) στον ιό, ενώ από τα 280 τραχηλικά επιχρίσματα 117 ήταν θετικά (41,79%). Στα φαρυγγικά επιχρί-σματα κυριαρχούν οι υποτύποι 31 (5,21%), 45 (3,47%), 56 (2,6%), 39 (2,6%), 51 (1,73%), 18 (0,86%), 59 (0,86%), 33 (0,86%), 34 (0,86%), 48 (0,86%), 49 (0,86%), ενώ στα τραχηλικά οι υπότυποι 31 (15,71%), 16 (12,14%), 18 (8,21%), 56 (6,07%), 59 (5,71%), 51(4,64%), 52 (2,86%), 39 (2,14%), 35 (2,14%), 58 (1,79%), 33 (1,43%), 45 (0,35%).

Συμπέρασμα: Ο επικρατών υπότυπος στα φαρυγγικά άλλα και στα τραχηλικά επιχρί-σματα είναι ο υπότυπος 31. Παρότι ο 16 συ-γκαταλέγεται στο συχνότερο υπότυπο που ανιχνεύτηκε στα τραχηλικά επιχρίσματα δεν ανιχνεύτηκε καθόλου στα φαρυγγικά επιχρί-σματα.

AA 25 - ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΔΑΚΡΥΟΑΣΚΟΡΙ-ΝΟΣΤΟΜΙΑ - ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΧΡΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ 2008-2012

Μαρίνου Αθανασία, Ζαχαριουδάκη Ευαγγελία, Γιοπάνου Μαρία, Χαϊδάς Κωνσταντίνος, Aγγελιδάκη Ειρήνη, Παπουλιάκος Σωτήριος ΩΡΛ Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Γεώργιος Γεννηματάς»Διευθυντής: Πάππας Ζήσης

Εισαγωγή: Η ενδοσκοπική ενδορρινική χει-ρουργική προσέγγιση του δακρυικού σάκου διενεργείται σήμερα όλο και περισσότερο με υψηλά ποσοστά επιτυχίας. Με τον όρο δα-κρυασκορινοστομία εννοείται η δημιουργία επικοινωνίας μεταξύ του δακρυικού σάκου (ασκού) και της μύτης. Η κύρια ένδειξη της

162

είναι η ύπαρξη περιφερικής απόφραξης του ρινοδακρυικού συστήματος. Επικουρικός και απαραίτητος είναι ο ρόλος των οφθαλμιά-τρων που με τη σωστή διάγνωση θα συμ-βάλλουν στην επιτυχία της επέμβασης.

Σκοπός της μελέτης: Στην παρούσα εργασία παραθέτουμε την εμπειρία της κλινικής μας στην ενδοσκοπική δακρυοασκορινοστομία κατά την χρονική περίοδο 2008-2012.

Υλικό και μέθοδος: Οι ασθενείς που συμπε-ριλήφθηκαν στη μελέτη μας είχαν ελεγχθεί οφθαλμολογικά προεγχειρητικά και είχαν διαγνωσθεί με περιφερική απόφραξη του ρινοδακρυικού συστήματος από διάφορες αιτίες με τη μέθοδο δακρυοκυστογραφίας. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν υπό γε-νική αναισθησία σε ενδοσκοπική DCR με καθετηριασμό του δακρυικού συστήματος με σιλικονούχα σωληνάρια. Η μετεγχειρη-τική παρακολούθηση των ασθενών, τόσο οφθαλμολογική όσο και από την κλινική μας, διενεργούταν σε τακτά καθορισμένα χρονικά διαστήματα.

Αποτελέσματα: Από το 2008 έως το 2012, συνολικά 32 ασθενείς υποβλήθηκαν σε enDCR, 10 άνδρες και 22 γυναίκες με μέσο όρο ηλικίας τα 63 έτη. Στις άμεσες μετεγχει-ρητικές επιπλοκές συγκαταλέγεται η μετεγ-χειρητική αιμορραγία (σε 2 περιπτώσεις). Καταγράφηκε μία περίπτωση με πρόωρη αυτόματη αποβολή των σωληναρίων ( λιγό-τερο από 2 μήνες παραμονής). Σε ένα περι-στατικό παρατηρήθηκε σχετική βελτίωση της επιφοράς λόγω συνυπάρχουσας κεντρικής απόφραξης. Τα συνολικά ποσοστά επιτυχίας ανέρχονται στο 97%.

AA 26 - ΝΟΣΟΣ KIKUCHI-FUJIMOTO: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ

Αγγελιδάκη Ειρήνη 1, Χαϊδάς Κωνσταντίνος 1, Κακιόπουλος Γεώργιος 2, Ζαχαριουδάκη Ευαγγελία 1,

Φελέκης Δημήτριος 1, Παπουλιάκος Σωτήριος 11 ΩΡΛ Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Γ. Γεννηματάς» Διευθυντής: Ζήσης Πάππας2 Εργαστήριο Παθολογικής Ανατομικής Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Γ. Γεννηματάς»

Εισαγωγή: Η νόσος Kikuchi-Fujimoto ή αλλιώς Ιστιοκυτταρική Νεκρωτική Λεμφα-δενίτιδα είναι μία σπάνια ιδιοπαθής νόσος, η οποία εμφανίζεται συνήθως σε νέες γυ-ναίκες. Το χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι η τραχηλική λεμφαδενοπάθεια, με ή χωρίς συστηματική συμπτωματολογία (πυρετό, νυ-κτερινές εφιδρώσεις, ναυτία, φαρυγγαλγία). Η αιτιοπαθογένεια είναι άγνωστη παρόλο που λοιμώδεις και αυτοάνοσοι παράγοντες έχουν προταθεί.

Παρουσίαση περιστατικών: Παρουσιάζου-με δύο ασθενείς οι οποίες προσήλθαν με δι-αφορά δύο ετών στα εξωτερικά ιατρεία του Νοσοκομείου μας με τραχηλική λεμφαδενο-πάθεια.Η πρώτη ασθενής ανέφερε ήπια εμμένουσα (από τετραμήνου) επώδυνη πλαγιοτραχηλι-κή διόγκωση δεξιάς τραχηλικής χώρας, χω-ρίς κάποια άλλη συμπτωματολογία. Η δεύτερη ασθενής προσήλθε με από μηνός ανώδυνη διόγκωση τραχηλικών λεμφαδέ-νων μετά από λοίμωξη ανωτέρου αναπνευ-στικού.Και στις δύο ασθενείς διενεργήθηκαν αιμα-τολογικές εξετάσεις, υπερηχογράφημα και αξονική τραχήλου, FNA και ανοικτή βιοψία λεμφαδένα. Η ιστολογική έκθεση ανέδειξε πολύμορφο λεμφικό πληθυσμό με σχημα-τισμό περιοχών νέκρωσης στην φλοιώδη και παραφλοιώδη μοίρα των λεμφαδένων, με χαρακτηριστική απουσία κοκκιοκυττάρων στις περιοχές νέκρωσης , ευρήματα ενδεικτι-κά της νόσου Kikuchi-Fujimoto. Οι ασθενείς έλαβαν υποστηρικτική θεραπεία με αντιφλεγμονώδη αγωγή. Τρεις μήνες μετά

163

την διάγνωση δεν υπήρχε καμία ένδειξη της νόσου.

Συμπεράσματα: Η νόσος Kikuchi-Fujimoto είναι μία σπάνια νόσος που όμως θα πρέπει να λαμβάνεται υπ’όψιν στην διαφοροδιά-γνωση του λεμφώματος, του Συστηματικού Ερυθηματώδους Λύκου και της Νόσου εξ’ ονύχων γαλής, διότι η θεραπεία τους δια-φέρει ριζικά. Τα εργαστηριακά ευρήματα δεν είναι ειδικά (ήπια λευκοπενία) και η δι-άγνωση τίθεται ουσιαστικά παθολογοανατο-μικά. Η πορεία είναι συνήθως καλοήθης και αυτοπεριοριζόμενη σε διάστημα 1-6 μηνών. Η θεραπεία είναι συμπτωματική και μπορεί να περιλαμβάνει αντιφλεγμονώδη, αναλγη-τικά και σπανιότερα κορτιζόνη.

AA 27 - ΟΣΤΕΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑ ΒΑΣΗΣ ΚΡΑΝΙΟΥ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Ι. Ευαγγέλου, Γ. Επιτρόπου, Δ. Κίτσης, Δ. ΛεφαντζήςΩ.Ρ.Λ. Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Κοργιαλένειο - Μπενάκειο Ν.Ε.Ε.Σ

Εισαγωγή: Η οστεομυελίτιδα της βάσης του κρανίου είναι μια σπάνια, αλλά σοβαρή επι-πλοκή, η οποία μπορεί να οφείλεται σε πα-ραρρινοκολπίτιδα, φλεγμονώδεις εξεργασίες του έξω και/ή του μέσου ωτός, ακτινοβολία, καθώς και σε χειρουργικές επεμβάσεις.

Παρουσίαση περιστατικού: Άνδρας 70 ετών διαγνωσμένος με ΧΧΩ ΑΡ προσήλθε (2006) με σφύζουσα ωτόρροια , παράλυση VII vεύρου και απώλεια της λειτουργίας του λαβυρίνθου. Σε αξονική τομογραφία λιθοει-δούς διαπιστώθηκε εκτεταμένη οστική κατα-στροφή του λιθοειδούς οστού, η κορυφή του οποίου απεικονίζονταν αποκομμένη από το υπόλοιπο του οστού. Ο ασθενής αντιμετωπί-σθηκε χειρουργικώς με διακροταφική προ-σπέλαση του έσω ακουστικού πόρου, εκτε-ταμένη μαστοειδεκτομή και λαβυρινθεκτομή. Μετά πάροδο δύο ετών ο ασθενής εμφάνισε υποτροπιάζουσες διαπυήσεις μαλακών μο-

ρίων αριστερής παρειάς, με συριγγοποίηση στο υπερκαλύπτον δέρμα του αριστερού ζυγωματικού τόξου, ως αποτέλεσμα οστεο-μυελίτιδας βάσης κρανίου. Ο ακτινολογικός έλεγχος (CT, MRI) ανέδειξε διάβρωση ζυγω-ματικού τόξου με συμμετοχή των μαλακών μορίων του σύστοιχου υποκροτάφιου βό-θρου και επέκταση της φλεγμονής στα οστά της βάσης του κρανίου. Ο ασθενής ετέθη σε ενδοφλέβια αντιβιοτική αγωγή και υποβλή-θηκε σε χειρουργικό καθαρισμό της πάσχου-σας περιοχής. Έκτοτε βρίσκεται σε παρακο-λούθηση έχων καλώς.

Συζήτηση: Η οστεομυελίτιδα της βάσης του κρανίου αποτελεί μια δυνητικά θανατηφόρο νόσο, στην θετική έκβαση της οποίας σημαί-νοντα ρόλο έχουν η έγκαιρη διάγνωση και η αποτελεσματική θεραπεία με μακροχρόνια χορήγησης αντιβιοτικής αγωγής και επιθετι-κή χειρουργική προσέγγιση.

AA 28 - ΑΜΦΟΤΕΡΟΠΛΕΥΡΗ ΔΕΥΤΕ-ΡΟΓΕΝΗΣ ΝΕΥΡΟΛΥΜΦΩΜΑΤΩΣΗ ΤΩΝ ΝΕΥΡΩΝ ΤΟΥ ΕΣΩ ΑΚΟΥΣΤΙΚΟΥ ΠΟΡΟΥ. ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΣΚΟ-ΠΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

Μπλιόσκας Σαράντης *, Ψύλλας Γεώργιος *, Μάρκου Κων/νος *, Τσαλιγόπουλος Μιλτιάδης** Ά Πανεπιστημιακή Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, ΠΓΝΘ «ΑΧΕΠΑ», Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Εισαγωγή: Η νευρολυμφωμάτωση (neurolymphomatosis) αποτελεί μία σπάνια κλινική οντότητα που χαρακτηρίζεται από διήθηση περιφερικών νεύρων από κακοήθη κύτταρα λεμφώματος.

Παρουσίαση περιστατικού: Άνδρας 47 ετών με ιστορικό non-Hodgkin’s λεμφώμα-τος παραπέμφθηκε στην κλινική μας λόγω αμφοτερόπλευρης νευροαισθητηρίου βαρη-κοΐας, αιθουσαίας δυσλειτουργίας και αμφο-τερόπλευρης παράλυσης του προσωπικού

164

νεύρου. Ο ασθενής υπεβλήθη σε πλήρη ακοολογικό, νευροωτολογικό και απεικονι-στικό έλεγχο. Η μαγνητική τομογραφία ανέ-δειξε ενίσχυση, πάχυνση και εμπλουτισμό των νεύρων των έσω ακουστικών πόρων αμφοτερόπλευρα, ενδεικτικά κακοήθους διήθησης με κύτταρα λεμφώματος (νευρο-λυμφωμάτωση). Ο ασθενής αντιμετωπίστηκε με συνδυασμό ακτινοθεραπείας και ενδορα-χιαίας χημειοθεραπείας.

Συμπεράσματα: Η νευρολυμφωμάτωση αποτελεί μια σπάνια επιπλοκή συστηματικών λεμφωμάτων. Η συστηματική ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας δεν ανέδειξε άλλη περίπτωση αμφοτερόπλευρης και απο-κλειστικής προσβολής των νεύρων του έσω ακουστικού πόρου. Η υψηλή κλινική υποψία, αποτελεί απαραίτητο προαπαιτούμενο κατά τη διερεύνηση ασθενών με νευροωτολογικά συμπτώματα σε έδαφος αιματολογικής κα-κοήθους νόσου.

Λέξεις - κλειδιά: Νευρολυμφωμάτωση, έσω ακουστικός πόρος, νευροαισθητήριος βαρη-κοία.

AA 29 - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΠΑΡΑΓΑΓΓΛΙΩΜΑΤΟΣ ΒΑΣΗΣ ΚΡΑΝΙΟΥ

Χρηστίδης Κ., Λουβερδής Δ., Τερζάκης Δ., Ζιμπής Α., Βλάχου Σ.Ω.Ρ.Λ. Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Κοργιαλένειο - Μπενάκειο Ε.Ε.Σ, Αθήνα

Εισαγωγή: Τα παραγαγγλιώματα της βάσης του κρανίου αποτελούν σπάνιoυς καλοήθεις όγκους, προερχόμενους από τους χημειου-ποδοχείς της περιοχής και του μέσου ωτός.:

Σκοπός της εργασίας είναι η παρουσίαση πε-ριστατικού, που αντιμετωπίστηκε πρόσφατα στην κλινική μας.

Παρουσίαση περιστατικού: Ασθενής 35 ετών προσήλθε αιτιώμενη σφύζουσες μονό-πλευρες εμβοές από μηνών στο δεξιό ους.

Η κλινική εξέταση ανέδειξε ερυθρά σφύ-ζουσα μάζα, όπισθεν ακέραιου τυμπανικού υμένα.

Η ασθενής υπεβλήθη σε ακοολογικό και απεικονιστικό έλεγχο (αξονική και μαγνητι-κή τομογραφία λιθοειδών, αξονική αγγειο-γραφία βάσεως κρανίου) που ανέδειξε την ύπαρξη μάζας αγγειοβριθούς, διαμέτρου πε-ρίπου 2 εκατοστών, στην περιοχή του σφα-γιτιδικού τρήματος, με επέκταση στο ιδίως κοίλο.

Η ασθενής υπεβλήθη σε χειρουργική επέμ-βαση. Αρχικώς έγινε προσπάθεια προσπέ-λασης του ιδίως κοιλου μέσω απλής μα-στοειδεκτομής, οπίσθιας τυμπανοτομίας και προσπέλασης του βολβού της σφαγίτιδας μέσω του τυμπανικού κόλπου, η οποία δεν απέδωσε, και ακολούθησε αφαίρεση του οπισθίου τοιχώματος του ΕΑΠ, σε συνδυα-σμό με τραχηλική προσπέλαση, απολίνωση έσω σφαγίτιδας και κλάδων έξω καρωτίδας, αποσκελετοποίηση του προσωπικού νεύρου, αφαίρεση του όγκου. Η επέμβαση ολοκλη-ρώθηκε με τυμπανοπλαστική και πλήρωση της κοιλότητας της μαστοειδούς με μυοπερι-οστικούς τοπικούς κρημνούς.Η μετεγχειρητική πορεία ήταν ομαλή, με εξαί-ρεση πλήρη πάρεση προσωπικού νεύρου, (απεκαταστάθη εντός εξαμήνου) και πάρεση γλωσσοφαρυγγικού,( απεκαταστάθη εντός ολίγων εβδομάδων).

Ένα έτος μετά, η ασθενής είναι ελεύθερη συ-μπτωμάτων, ενώ ο πρόσφατος απεικονιστι-κός έλεγχος δεν ανέδειξε νόσο.

Συμπέρασμα: Η αντιμετώπιση των παραγαγ-γλιωμάτων της βάσης του κρανίου περιλαμ-βάνει την παρακολούθηση, την στερεοτα-κτική ατκινοχειρουργική και τη χειρουργική επέμβαση, αναλόγως της ηλικίας και γενικής κατάστασης του ασθενούς, της θέσης και του μεγέθους του όγκου, των συμπτωμάτων και της προτίμησης του ασθενούς.

165

AA 30 - ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΛΛΕΙΜΜΑ-ΤΟΣ ΜΑΛΘΑΚΗΣ ΥΠΕΡΩΑΣ ΜΕ ΤΗ V/Y ΤΕΧΝΙΚΗ

Μπούρας Ν. 2, Καραπάντζου Χ. 1, ΧατζΊκας Γ. 2, Μάλτας Β. 2, Βάσος Α. 2, Γκιόκης Γ. 2, Καραπάντζος Η. 2

ΩΡΛ κλινική Πανεπιστημίου Goettingen Δ. Γερμανίας 1

Γενική κλινική Άγιος Λουκάς Πανόραμα Θεσσαλονίκη 2

Τα ελλείμματα της μαλθακής υπερώας είναι συγγενή ή επίκτητα.Τα επίκτητα δομικά ελλείμματα μπορεί να οφείλονται σε μερική αφαίρεση της μαλθα-κής υπερώας στα πλαίσια μιας χειρουργικής κατάστασης ή στα πλαίσια μιας κακώς διεξα-χθείσας αμυγδαλεκτομής.Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας κατάστασης είναι βασικά η διαφυγή μέρος των υγρών ή των τροφών κατά την κατάποση όπως και η ανοι-χτή ρινολαλιά.Στην παρούσα εργασία παρουσιάζεται η V/y τεχνική στην αποκατάσταση των ελλειμμά-των της μαλθακής υπερώας.

AA 31 - ΟΓΚΟΚΥΤΩΜΑ ΕΝ ΤΩ ΒΑΘΕΙ ΛΟΒΟΥ ΠΑΡΩΤΙΔΑΣ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Γ. Π. Κότσης, Γ. Ξ. Παπαχαραλάμπους, Ι. Ι. Οικονομίδης, Γ. Π. Καραγεώργος, Π. Α. Τσολαρίδης, Δ. Ι. ΝταβίληςΩ.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Α. «Η ΕΛΠΙΣ»

Εισαγωγή: Το ογκοκύτωμα είναι ένας σπά-νιος καλοήθης όγκος, που απαντά στους μείζονες σιελογόνους αδένες σε συχνότητα μικρότερη από 1-2%. Η εντόπιση του στον εν τω βάθει λοβό της παρωτίδας είναι σπανιότε-ρη. Χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη επιθηλι-ακών κυττάρων με πολυάριθμα υπερπλαστι-κά μιτοχόνδρια («ογκοκύτταρα»).

Παρουσίαση περιστατικού: Γυναίκα ηλικίας 61 ετών, προσήλθε λόγω μαλακής, ευπίε-

στης διόγκωσης της αριστερής παρωτίδας, προοδευτικά αυξανόμενης από 3ετίας με άλγος από 2μήνου. Η λειτουργικότητα του προσωπικού νεύρου ήταν ακέραιη.Υποβλήθηκε σε υπερηχογραφικό έλεγ-χο, κατά τον οποίο διαπιστώθηκε κυστικό μόρφωμα εντός της αριστερής παρωτίδας, χωρίς αυξημένη αγγείωση. Η CT-τραχήλου έδειξε υπέρπυκνο μόρφωμα με σκιαγραφι-κό εμπλουτισμό στον εν τω βάθει λοβό του αδένα, διαστάσεων 4,8x2,4x1,8cm. Η FNA ανέδειξε αλλοιώσεις χρόνιας σιαλα-δενίτιδας. Η ασθενής υποβλήθηκε σε υφολική παρωτι-δεκτομή με διατήρηση του προσωπικού νεύ-ρου και των κλάδων του.Το νεόπλασμα, κατά την ιστολογική εξέταση, παρουσίαζε μορφολογικά και ανοσοφαινο-τυπικά χαρακτηριστικά ογκοκυτώματος και είχε εξαιρεθεί επί υγιών ορίων, μαζί με 3 ενδοπαρωτιδικούς λεμφαδένες ελεύθερους διήθησης. Η ασθενής είχε ομαλή μετεγχειρητική πορεία και παραμένει ελεύθερη νόσου 20 μήνες μετά.

Συμπεράσματα: Το ογκοκύτωμα παρατηρεί-ται συνήθως σε ασθενείς ηλικίας άνω των 70 ετών, ως αποτέλεσμα της «μιτοχονδρια-κής γήρανσης» των καλούμενων «ογκοκυτ-τάρων». Συνήθως τα ευρήματα των απεικονιστικών και κυτταρολογικών εξετάσεων είναι μη ει-δικά. Οι ιστολογικοί χαρακτήρες του ογκοκυτώμα-τος προσομοιάζουν με αυτούς άλλων καλο-ήθων ή χαμηλής κακοήθειας νεοπλασμάτων ή ακόμα και χρονίων φλεγμονωδών αλλοι-ώσεων των σιαλογόνων αδένων. Παρά τη σπανιότητά του και τις λίγες βιβλι-ογραφικές αναφορές, το ογκοκύτωμα θα πρέπει να περιλαμβάνεται στη διαγνωστική προσέγγιση ασθενών με μονόπλευρη διό-γκωση του παρωτιδικού ιστού χωρίς άλλες συνοδές αλλοιώσεις.

166

AA 32 - ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΧΥΛΟΦΟΡΩΝ ΣΥΡΙΓΓΙΩΝ ΜΕ ΑΝΑΛΟΓΑ ΣΩΜΑΤΟΣΤΑΤΙΝΗΣ

Κακάβα Κασσιανή, Κουτραφούρης Ιωάννης, Ξένος Αντώνης, Σαμαράς Αργύρης, Τασόπουλος Γεώργιος Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Ειδικού Αντικαρκινικού Νοσοκομείου Πειραιά, Ε.Α.Ν.Π. «ΜΕΤΑΞΑ».

Εισαγωγή: Mία σπάνια αλλά σημαντική επι-πλοκή του αριστερού τραχηλικού λεμφαδε-νικού καθαρισμού αποτελεί η διεγχειρητική τρώση του μείζονος θωρακικού πόρου και η δημιουργία χυλοφόρου συριγγίου. Η οκτρε-οτίδη, αποτελεί συνθετικό ανάλογο της σω-ματοστατίνης και μέσω της δράσης της στους υποδοχείς της σωματοστατίνης του λεμφαγ-γειακού συστήματος, μειώνει τη σύνθεση της λέμφου.

Σκοπός της μελέτης: Η ανάδειξη της σπου-δαιότητας της χρήσης των αναλόγων σωμα-τοστατίνης στην αντιμετώπιση των χυλοφό-ρων συριγγίων.

Υλικό και Μέθοδος: Μελετήθηκαν 5 ασθε-νείς που νοσηλεύτηκαν στην Ωτορινολαρυγ-γολογική Κλινική του Ε.Α.Ν.Π. «ΜΕΤΑΞΑ» κατά το χρονικό διάστημα 2009-2012, με ατομικό ιστορικό θηλώδους καρκινώματος του θυρεοειδούς αδένα και συνοδές τραχη-λικές λεμφαδενικές μεταστάσεις αριστερά,οι οποίοι υποβλήθηκαν αρχικά σε τροποποιη-μένο τραχηλικό λεμφαδενικό καθαρισμό και λόγω πιθανής τρώσης του μείζονος θωρακι-κού πόρου, έγινε διεγχειρητική προσπάθεια αντιμετώπισης της επιπλοκής.Στη συνέχεια, η εκδήλωση χυλοφόρου συριγγίου οδήγησε στο να αντιμετωπιστούν 3 εξ’αυτών συντη-ρητικά και οι 2 να επαναχειρουργηθούν.

Αποτελέσματα: Οι 2, από τους 5 ασθενείς που μετά από τροποποιημένο τραχηλικό λεμφαδενικό καθαρισμό αριστερά εκδή-λωσαν συλλογή στον αριστερό υποκλείδιο

βόθρο και σύστοιχη υπεζωκοτική συλλογή στην ακτινογραφία θώρακος, οδηγήθηκαν στο χειρουργείο και 3 αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά. Η συντηρητική αγωγή περι-ελάμβανε διακοπή της από του στόματος σίτισης, έναρξη παρεντερικής διατροφής με άλιπο δίαιτα, ελαστικές επιδέσεις και χορή-γηση οκτρεοτίδης υποδορίως για διάστημα 10 ημερών. Εντός δύο εβδομάδων από τη στιγμή έναρξης της θεραπείας με οκτρεοτίδη, παρατηρήθηκε διακοπή της λεμφόρροιας.

Συμπεράσματα: Η χρήση των αναλόγων σωματοστατίνης συμβάλλει στην αποτελε-σματική διαχείριση των χυλοφόρων συριγγί-ων, χωρίς να υποβάλλει τον ασθενή σε νέο χειρουργείο.

AA 33 - ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΟΛΥΕΣΤΙΑΚΟ ΜΥΕΛΟΕΙΔΕΣ ΚΑΙ ΘΗΛΩΔΕΣ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ

Πέττα Β. 1, Καρατζάνης Α. 1, Κουδουναράκης Ε. 1, Βελεγράκης Σ. 3, Προκοπάκης Ε. 1, Τζαρδή Μ. 2, Βελεγράκης Γ.Α. 1


Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρα-κλείου, Τμήμα Παθολογικής Ανατομικής 2

Πανεπιστημιακή κλινική ΩΡΛ, Χειρουργική κεφαλής και τραχήλου, Πανεπιστήμιο Erlangen, Ιατρική σχολή Νυρεμβέργης, Erlangen, Γερμανία 3

Εισαγωγή: Περιπτώσεις σύγχρονου μυε-λοειδούς και θηλώδους καρκινώματος στον ίδιο θυρεοειδικό όζο έχουν περιγραφεί στη βιβλιογραφία. Ωστόσο, η παρουσία σύγ-χρονου πολυεστιακού καρκινώματος και των δύο τύπων στον ίδιο αδένα είναι πολύ σπάνια.

Παρουσίαση περιστατικού: Παρουσιάζου-με την περίπτωση 39χρονης ασθενούς με πολλαπλούς όζους του θυρεοειδούς αδένα, αυξημένα επίπεδα καλσιτονίνης και ελαστο-

167

γραφικά ευρήματα συμβατά με κακοήθεια θυρεοειδούς, η οποία υπεβλήθη σε ολική θυρεοειδεκτομή και πρόσθιο λεμφαδενικό καθαρισμό. Η ιστολογική εξέταση ανέδειξε την παρουσία εστίας μυελοειδούς και εστίας θηλώδους καρκινώματος σε κάθε λοβό του θυρεοειδούς αδένα. Στη συνέχεια, η ασθε-νής υπεβλήθη σε συμπληρωματική θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο.

Συμπέρασμα: Αυτή είναι η δεύτερη περί-πτωση σύγχρονου μυελοειδούς και θηλώ-δους καρκινώματος στον ίδιο αδένα που αναφέρεται βιβλιογραφικά. Η ελαστογραφία αποτελεί χρήσιμη, μη επεμβατική μέθοδο για την εκτίμηση των όζων του θυρεοειδούς.

AA 34 - ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΟΣΦΡΗΤΙΚΟΥ ΝΕΥΡΟΒΛΑΣΤΩΜΑΤΟΣ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Γιοπάνου Μαρία, Ζαχαριουδάκη Ευαγγελία, Μαρίνου Αθανασία, Χαϊδάς Κωνσταντίνος, Γρηγορόπουλος Ηλίας, Παπουλιάκος ΣωτήριοςΩ.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Α. «Γεώργιος Γεννηματάς», Δ/ντης: Z. Πάππας

Εισαγωγή: Το οσφρητικό νευροβλάστω-μα (ή αισθησιονευροβλάστωμα) είναι ένας εξαιρετικά σπάνιος όγκος της ρινός προερ-χόμενος από το οσφρητικό επιθήλιο. Λόγω της σπανιότητάς του από τη βιβλιογραφία υπάρχει ετερογένεια ως προς την θεραπεία του με αποτέλεσμα να απαιτεί εξατομικευμέ-νη αντιμετώπιση.

Παρουσίαση περιστατικού: Πρόκειται για γυναίκα 65 ετών η οποία προσήλθε στα τακτικά ΩΡΛ ιατρεία του ΓΝΑ «Γεώργιος Γεννηματάς» με αναφερόμενη μονοπλευρη δυσχέρεια ρινικής αναπνοης και υποτροπι-άζουσες ρινορραγίες από 3μήνου. Κατα την κλινική εξέταση διεπιστώθηκε ευμεγέθης μάζα στην αριστερή ρινική θαλάμη, ενώ σε βιοψία που ελήφθη γινόταν αναφορά για

πιθανό οσφρητικό νευροβλάστωμα. Μετά από λεπτομερή ανάλυση του απεικονιστικού ελέγχου με τους ακτινολόγους του νοσο-κομείου μας διαπιστώθηκε ότι η βλάβη δεν προκαλούσε διάβρωση του τετρημένου πε-τάλου του ηθμοειδούς. Ως αποτέλεσμα του γεγονότος ότι η βλάβη δεν είχε ενδοκράνια επέκταση, αποφασίστηκε η ενδοσκοπική αφαίρεση αυτής. Το παρασκεύασμα εστάλη προς ιστολογική όπου και επιβεβαιώθηκε η αρχική διάγνωση του οσφρητικού νευρο-βλαστώματος (αισθησιονευροβλάστωμα), Grade II-III. Μετεγχειρητικά ακολούθησε συμπληρωματική ακτινοθεραπεία.

Συμπέρασματα: Η αντιμετώπιση ενός αισθη-σιονευροβλαστώματος μπορεί να ποικίλει αναλόγως του περιστατικού. Στη βιβλιογρα-φία έχουν αναφερθεί κρανιακή-προσωπική χειρουργική προσπέλαση (με τρυπανισμό), ενδοσκοπική αφαίρεση και μετεγχειρητική ακτινοθεραπεία, ενώ έχει αναφερθεί και χημειοθεραπεία. Η ενδοσκοπική αφαίρεση θεωρείται προτιμώμενη επιλογή σε όγκους περιορισμένους στην ρινική κοιλότητα ως ελάχιστα επεμβατική αλλά με καλά θερα-πευτικά αποτελέσματα.

AA 35 - ΟΓΚΟΣ MASSON ΥΠΟΓΕΝΕΙΔΙΟΥ ΧΩΡΑΣ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Μαρίνου Αθανασία 1, Χαϊδάς Κωνσταντίνος 1, Ζόγκα Τατιανή 2, Ζαχαριουδάκη Ευαγγελία 1, Φελέκης Δημήτριος 1, Παπουλιάκος Σωτήριος 11 ΩΡΛ Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Γ. Γεννηματάς» Διευθυντής: Ζήσης Πάππας2 Εργαστήριο Παθολογικής Ανατομικής Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Γ. Γεννηματάς»

Εισαγωγή: Η Ενδοαγγειακή Θηλωματώδης Ενδοθηλιακή Υπερπλασία ή όγκος Masson αποτελεί μια σπάνια καλοήθη αγγειακή βλά-βη, περιγραφόμενη πρώτη φορά το 1923 από τον Masson χρησιμοποιώντας τον όρο

168

αιμαγγειοενδοθηλίωμα. Αντιπροσωπεύει λι-γότερο από 2% των αγγειακών όγκων του δέρματος και υποδορίου.

Παρουσίαση περιστατικού: Πρόκειται για ασθενή 82 ετών, ο οποίος προσήλθε στα Εξωτερικά Ιατρεία του νοσοκομείου μας με μια από ετών διόγκωση της υπογενειδίου χώρας, χωρίς συνοδό συμπτωματολογία. Κλινικά, διαπιστώθηκε μια ανώδυνη, σαφώς περιγεγραμμένη μάζα χωρίς αλλοιώσεις στο υπερκείμενο δέρμα. Ο ασθενής υπεβλήθη σε αξονική τομογραφία, που ανέδειξε μόρ-φωμα διαμέτρου 6,5 εκατοστών, πυκνότη-τας μαλακού ιστού, με ομαλά όρια εντός του οποίου αναγνωρίζονται υπέρπυκνα στοιχεία και το οπoίο προκαλεί ήπια πίεση επί του δεξιού υπογναθίου αδένα και του μυώδους πλατύσματος. Ακολούθησε FNA που δεν ήταν διαγνωστική λόγω αιμορραγικής τάσης του όγκου. Στη συνέχεια υπό γενική αναι-σθησία διενεργήθηκε εξαίρεση του όγκου. Η ιστολογική εξέταση ανέδειξε αγγειακή αλλοίωση στην οποία περικλείονται αρκετοί θηλώδους διαμόρφωσης αγγειακοί σχημα-τισμοί επενδυόμενοι από στοίχο ενδοθηλι-ακών κυττάρων, χωρίς ατυπία. Στο διάμεσο στρώμα παρατηρείται κολλαγονοποίηση και μυξοειδής εκφύλιση με συνοδό μονοπυρηνι-κή φλεγμονώδη διήθηση. Τα παραπάνω ευ-ρήματα συνηγορούν υπέρ αλλοίωσης όγκου Masson. Το υλικό μελετήθηκε ανοσοιστοχη-μικά με τις χρώσεις Ki-67, CD-31, CD-34, εν-δεικτικά κυτταρικού πολλαπλασιασμού και καλοήθων αγγειακών βλαβών.

Συμπεράσματα: Ο όγκος Masson απαντάται στο δέρμα και στο υποδόριο του προσώπου. Επίσης, αναπτύσσεται στο στοματικό βλεν-νογόνο, στη γλώσσα και στο φάρυγγα ενώ σπανιότατα έχει περιγραφεί επινέμεση στον τράχηλο. Η αιτιολογία παραμένει άγνωστη. Η διαφοροδιάγνωση περιλαμβάνει αγγει-ακές βλάβες, όπως πυογόνο κοκκίωμα, αι-μαγγείωμα και αγγειοσάρκωμα, ενώ η θε-ραπεία συνίσταται στην πλήρη εξαίρεση της βλάβης.

AA 36 - ΤΑ ΥΠΟΛΛΕΙΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΓΛΩΣΣΙΚΟΥ ΠΟΡΟΥ

Α. Δρύλλη, Α. Μούντριχα, Α. Βασιλείου, Ν. Ζώταλης, Ν. ΜαρουδιάςΩΡΛ τμήμα,Μονάδα Γναθοπροσωπικής ΧειρουργικήςΓ.Ν. Κωνσταντοπούλειο, Ν. ΙωνίαςΩ.Ρ.Λ. Κλινική Κωνσταντοπούλειου Γ.Ν.Ν.Ιωνίας

Εισαγωγή: Ο θυρεογλωσσικός πόρος ,ως υπόλειμμα της μέσης εμβρυικής καταβο-λής,ξεκινά από το τυφλό τρήμα της γλώσσας έως τον θυρεοειδή αδένα. Υπό φυσιολογι-κές συνθήκες, κατά το τέλος της εμβρυικής ανάπτυξης, ατροφεί και εξαφανίζεται. Η πα-ραμονή υπολειμμάτων, κατά την πορεία του, δυνατόν να δημιουργήσει κύστεις,συρίγγεια ή έκτοπο θυρεοειδή αδένα (γλωσσικό θυρε-οειδή).

Σκοπός: Σκοπός της εργασίας είναι η αναφο-ρά στην διαφορική διάγνωση και θεραπευ-τική αντιμετώπιση των κύστεων,των συριγ-γίων και των έκτοπων θυρεοειδών αδένων λόγω της παραμονής υπολειμμάτων του θυ-ρεογλωσσικού πόρου.

Υλικό και μέθοδος: Στα 12 χρόνια λειτουρ-γίας της Μονάδας Γναθοπροσωπικής Χει-ρουργικής του ΩΡΛ τμήματος του Γ.Ν. Κων-σταντοπούλειο Ν. Ιωνίας αντιμετωπίσθηκαν 3 περιστατικά ασθενών με κύστεις θυρεο-γλωσσικού πόρου (2 άνδρες, 1 γυναίκα), 1 περιστατικό ασθενούς με συρίγγιο του θυρεογλωσσικού πόρου (άνδρας) και 1 πε-ριστατικό με έκτοπο θυρεοειδή αδένα (γυ-ναίκα). Η αντιμετώπιση υπήρξε χειρουργική, μέχρι την βάση της γλώσσας, οστοτέμνοντας το υοειδές οστούν.

Αποτελέσματα: Και στις 5 περιπτώσεις η ριζική χειρουργική αφαίρεση των βλαβών δεν έχει δημιουργήσει,μέχρι στιγμής,καμία υποτροπή, δεδομένου ότι στην περίπτωση του συριγγίου επρόκειτο ήδη για υποτροπή

169

ανεπαρκούς εξαίρεσης κύστης, σε άλλο κέ-ντρο κατά το παρελθόν.

Συμπεράσματα: Η αφαίρεση των υπολειμ-μάτων του θυρεογλωσσικού πόρου, εκτός της συναφαίρεσης των υπαρχόντων βλαβών (κύστεις, συρίγγια, έκτοποι θυρεοειδείς αδέ-νες), πρέπει να επεκτείνεται έως την βάση της γλώσσας, αφαιρώντας ακόμη και τμήμα του υοειδούς οστού, ελαχιστοποιώντας έτσι τα ποσοστά υποτροπών.

AA 37 - ΟΠΙΣΘΟΦΑΡΥΓΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ: Η ΚΥΡΙΑ ΟΔΟΣ ΕΠΕΚΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΕΝ ΤΩ ΒΑΘΕΙ ΤΡΑΧΗΛΙΚΩΝ ΦΛΕΓΜΟΝΩΝ ΕΝΔΟΘΩΡΑΚΙΚΑ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Βουδούρης Χαράλαμπος, Σταθάς Θεόδωρος, Καραμπέκος Νικόλαος, Γκόρπα Μαγιούλα, Μαργαρίτης Βασίλειος, Μαστρονικολής Νικόλαος,Δημάκα Κωνσταντίνα, Γκούμας Πάνος Δ. ΩΡΛ Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, Πάτρα Εισαγωγή: Ο οπισθοφαρυγγικός χώρος αποτελεί δυνητικό χώρο του τραχήλου που αφοριζεται από την προσπονδυλική περιτο-νία προς τα πίσω και την φαρυγγοβυκανητική περιτονία προς τα εμπρός, ενω εκτείνεται από τη βάση του κρανίου και εως το επίπεδο του δεύτερου θωρακικού σπονδύλου. Φλεγμο-νές του οπισθοφαρυγγικού χώρου εύκολα επεκτείνονται στο επικίνδυνο διάστημα και κατόπιν στο οπίσθιο μεσοθωράκιο.

Παρουσίαση περιστατικού: Άνδρας 50 ετών προσήλθε στα ΤΕΠ λόγω διαπύησης χειρουργικών τραυμάτων που έφερε στον τράχηλο. Ο ασθενής είχε εξέλθει προσφά-τως από νοσοκομείο του εξωτερικού, όπου είχε αντιμετωπισθεί χειρουργικά λόγω Λου-δοβίκειου κυνάγχης οδοντογενούς αιτιολογί-ας. Κατά τον CT έλεγχο αναδείχθηκε πλαγι-οφαρυγγικό και οπισθοφαρυγγικό απόστημα με επέκταση στο οπίσθιο μεσοθωράκιο. Ο

ασθενής οδηγήθηκε στο χειρουργείο, όπου έγινε διάνοιξη των τραχηλικών αποστημά-των. Μέσω θωρακοτομής έγινε παροχέτευ-ση του μεσοθωρακικού αποστήματος, ενώ για εξασφάλιση του αεραγωγού διενεργή-θηκε τραχειοτομή. Το χειρουργικό τραύμα του τραχήλου αφέθηκε ανοιχτό και τοπο-θετήθηκαν θωρακικές παροχετεύσεις. Μετα την αφαιρεση των θωρακικών παροχετεύ-σεων, διαπιστώθηκε υποτροπή της μεσοθω-ρακικής συλλογής η οποία αντιμετωπίσθηκε συντηρητικά, δεδομένου ότι παροχετευόταν ικανοποιητικά διαμέσου του διανοιχθέντος οπισθοφαρυγγικού χώρου εντός του τρα-χηλικού τραύματος. Μετά από 4 εβδομάδες ενδοφλέβιας αγωγής και καθημερινών κα-θαρισμών, έγινε σύγκλειση του τραχηλικού τραύματος και ο ασθενής έλαβε εξιτήριο σε άριστη κατάσταση.

Συμπεράσματα: Το μεσοθωρακικό απόστη-μα αποτελεί μεγάλης βαρύτητας επιπλοκή των εν τω βάθει τραχηλικών φλεγμονών. Η παρουσία του θα πρέπει να ελέγχεται σε περιπτώσεις συμμετοχής του οπισθοφαρυγ-γικού χώρου, καθώς ο τελευταίος αποτελεί κύρια οδό επέκτασης των εν τω βάθει τρα-χηλικών φλεγμονών ενδοθωρακικά.

AA 38 - ΥΠΟΤΡΟΠΗ ΥΠΕΡΤΡΟΦΙΑΣ ΑΔΕΝΟΕΙΔΩΝ ΕΚΒΛΑΣΤΗΣΕΩΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΔΕΝΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ

Πάπιτση Ι., Κουρέλης Κ., Κονανδρέας Ι., Μουρτζούχος Κ., Βασιλείου Α., Τσιάκου Μ., Ασημακόπουλος Α., ΩΡΛ Κλινική, Καραμανδάνειο Νοσοκομείο Παίδων, Πάτρα

Εισαγωγή: Η συμπτωματική επανεμφάνιση υπερτροφίας των αδενοειδών εκβλαστήσε-ων μετά από διενέργεια αδενοειδεκτομής αποτελεί ένα σπάνιο φαινόμενο, η αιτιολογία του οποίου δεν έχει εξηγηθεί επαρκώς.

Σκοπός της μελέτης: Στην παρούσα εργα-σία παρουσιάζουμε την εμπειρία της ΩΡΛ

170

Κλινικής του Καραμανδανείου Νοσοκομείου Παίδων, όσον αφορά την ανάγκη διενέργει-ας επαναληπτικής αδενοειδεκτομής σε παι-διά που προσέρχονται με συμπτωματολογία αποφρακτικής υπνικής άπνοιας μετά από αδενοειδεκτομή.

Υλικό και μέθοδος: Από 777 περιπτώσεις ασθενών ηλικίας μικρότερης των 14 ετών που υποβλήθηκαν σε αδενοειδεκτομή, σε μετεγχειρητική επανεκτίμηση παρατηρήθη-καν περιπτώσεις που λόγω υποτροπιάζου-σας αύξησης του μεγέθους των αδενοειδών εκβλαστήσεων παρουσίασαν ξανά απο-φρακτικά φαινόμενα, με έκδηλη δυσχέρεια ρινικής αναπνοής, επεισοδίων άπνοιας κατά τον ύπνο, στοματική αναπνοή και παρουσία ροχαλητού κατά τον ύπνο.

Αποτελέσματα: Σε ανασκόπηση 777 περι-πτώσεων αδενοειδεκτομής, 3 παιδιά οδη-γήθηκαν για δεύτερη φορά στο χειρουργείο λόγω αποφρακτικής υπνικής άπνοιας και δυσχέρειας ρινικής αναπνοής. Οι ασθενείς αυτοί υποβλήθηκαν σε νέα αδενοειδεκτομή αλλά και αμυγδαλεκτομή. Μέση ηλικία 1ης χειρουργικής επέμβασης εκτιμώνται τα 3 έτη, ενώ μέση ηλικία 2ης χειρουργικής επέμβα-σης εκτιμώνται τα 4 έτη. Ο μέσος χρόνος που μεσολάβησε από το 1ο χειρουργείο ως το 2ο υπολογίζεται σε 24 μήνες. Οι ασθενείς που χρειάστηκαν 2η επέμβαση, αρχικά είχαν προσέλθει λόγω αποφρακτικής συμπτωμα-τολογίας και όχι λόγω συλλογής υγρού στο μέσο ους.

Συμπεράσματα: Η συχνότητα υποτροπής της υπερτροφίας αδενοειδών εκβλαστήσεων υπολογίζεται σε ποσοστό 0.39% των περι-πτώσεων. Περαιτέρω έρευνα στο σημαντικό αυτό ζήτημα κρίνεται αναγκαία. Παράγοντες υπεύθυνοι για την υποτροπή ενοχοποιούνται έως τώρα η μικρή ηλικία κατά την 1η επέμ-βαση και η ανεπαρκής χειρουργική αφαίρε-ση των αδενοειδών εκβλαστήσεων.

AA 39 - ΑΔΕΝΩΜΑΤΩΔΕΣ ΑΜΑΡΤΩΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΕΠΙΘΗΛΙΟ: ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Σ. Μπαρίκας, Π. Γκανελής, Γ. Κουκούτσης, Η. Μουτόπουλος, Α. Μουστάκας, Δ. Μπαλατσούρας, Α. ΚαμπέροςΩΡΛ Κλινική Τζανείου Νοσοκομείου Πειραιά

Εισαγωγή: Τα αδενωματώδη αμαρτώματα με αναπνευστικού τύπου επιθήλιο αποτε-λούν μια σπάνια κλινική οντότητα. Παρου-σιάζονται συνήθως σε άρρενες μετά την πέμπτη δεκαετία ζωής τους και εντοπίζονται κυρίως στο ρινικό διάφραγμα, ενώ σπανιό-τερα απαντώνται στο ρινοφάρυγγα και τους παραρρίνιους κόλπους. Προκαλούν ρινική συμφόρηση, διαταραχές της όσφρησης, επί-σταξη και ρινόρροια. Η αιτιολογία τους δεν είναι σαφής, αν και υπάρχει μια συσχέτιση με φλεγμονώδεις διεργασίες.

Σκοπός: Παρουσιάζουμε ένα σπάνιο περι-στατικό εμφάνισης αδενωματώδους αμαρ-τώματος στο γναθιαίο άντρο σε ασθενή της κλινικής μας.

Περιγραφή περιστατικού: Άρρην 62 ετών με διαταραχές όσφρησης και επαναλαμβα-νόμενα επεισόδια ρινοκολπίτιδας από διετίας προσήλθε στην Κλινική μας. Ο ενδοσκοπικός και απεικονιστικός έλεγχος με μαγνητική το-μογραφία κατέδειξαν την παρουσία ρινικών πολυπόδων. Για το λόγο αυτό, ο ασθενής αντιμετωπίσθηκε με ενδοσκοπική αφαίρεση της βλάβης. Η ιστολογική εξέταση του δείγ-ματος απέδειξε ότι πρόκειται για αδενωμα-τώδες αμάρτωμα με αναπνευστικού τύπου επιθήλιο, καθώς η βλάβη αποτελείτο από αδένες που περιβάλλονταν από κροσσωτό αναπνευστικό επιθήλιο. Σε τακτικόυς επα-νελέγχους διάρκειας 18 μηνών, ο ασθενής παρέμεινε ελεύθερος συμπτωμάτων.

Συμπέρασμα: Η εντόπιση αδενωματώδους αμαρτώματος με αναπνευστικού τύπου επι-

171

θήλιο στους παραρρινίους κόλπους είναι ιδιαίτερα σπάνια και χρειάζεται να διαφορο-διαγιγνώσκεται από το ανάστροφο θήλωμα, το αδενοκαρκίνωμα και τους ρινικούς πολύ-ποδες. Η θεραπεία περιορίζεται στην ολική αφαίρεση της βλάβης, καθώς δεν έχουν πε-ριγραφεί περιστατικά υποτροπής ή μετάστα-σης της νόσου. Ωστόσο, θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική η ιστολογική επιβεβαίωση αυτής της κλινικής οντότητας, ώστε να αποφεύγεται μια πιο εκτεταμένη και επιθετική χειρουργική αντιμετώπιση.

AA 40 - ΕΠΙΚΤΗΤΗ “ΛΑΡΥΓΓΟΜΑΛΑΚΙΑ” ΣΕ ΕΦΗΒΟ ΜΕ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΠΑΡΑΛΥΣΗ


Εισαγωγή: Ένας μεγάλος αριθμός παιδιών με εγκεφαλική παράλυση εμφανίζουν έντο-να θορυβώδες εισπνευστικό συριγμό.

Παρουσίαση περιστατικού: ένα 14 χρονο αγόρι με εκ γενετής εγκεφαλική παράλυση παρουσίασε συμπτώματα θορυβώδους ει-σπνευστικού συριγμού με περιοδικά διαλείμ-ματα φυσιολογικής αναπνοής στον ύπνο και διαγνώστηκε απο δύο διαφορετικούς ωτορι-νολαρυγγολόγους με παράλυση φωνητικών χορδών. Η μόνη προτεινόμενη θεραπεία που συζητήθηκε με τους γονείς του ήταν η τρα-χειοστομία. Στην προσπάθεια να αποφευχτεί η τραχειοστομία, μία τρίτη γνώμη ζητήθηκε. Κατά την εξέταση με βιντεο-εύκαμπτο λα-ρυγγοσκόπιο υψηλής ευκρίνειας ήταν προ-φανές ότι δεν υπήρχε παράλυση φωνητικών χορδών, αλλά μία έντονη χαλαρότητα των υπεργλωττιδικών δομών του λάρυγγα, μια μικρή αλλαγή στο σχήμα της επιγλωττίδας, μία κυκλοτερής φαρυγγική στένωση και έντονα σημεία λαρυγγοφαρυγγικής παλιν-δρόμησης. Επιθετική θεραπεία με πραζόλες και baclofen και κάποιες αλλαγές στον τρό-πο σίτισης και στη θέση ύπνου εξαφάνισαν τα αναπνευστικά συμπτώματα σε τέσσερις εβδομάδες, ενώ η τραχειοστομία αποφεύ-χθηκε.

Συμπεράσματα: Η κλασσική λαρυγγομαλα-κία είναι συνήθως διάγνωση της βρεφικής ηλικίας, είναι η συχνότερη αιτία εισπνευστι-κού συριγμού σε αυτές τις ηλικίες και στην πλειονότητα των περιπτώσεων υποστρέφει στους 18-24 μήνες.Σε παιδιά με υποτονία, με κλασσικό παρά-δειγμα την εγκεφαλική παράλυση, η επίκτη-τη “λαρυγγομαλακία” ή πιο σωστά λαρυγ-γο-φαρυγγομαλακία ή μαλακός-εύκαμπτος λάρυγγας(floppy larynx) είναι σύνηθες αίτιο εισπνευστικού συριγμού. Η παθοφυσιολογία της νόσου αυτής είναι διαφορετική της συγ-γενούς λαρυγγομαλακίας και η θεραπεία στοχεύει στην αντιμετώπιση της πιθανούς λα-ρυγγικής δυστονίας και της λαρυγγοφαρυγ-γικής παλινδρόμησης που σχεδόν παντοτε συνοδεύουν τη διάγνωση και στην αποφυγή τραχειοστομίας, όταν αυτό είναι εφικτό. Η αρυεπιγλωτιδοπλαστική είναι μια χειρουρ-γική επιλογή, όταν η συντηρητική θεραπεία αποτύχει, παρόλο που τα αποτελέσματά της δεν είναι τόσο θεαματικά, όσο στην περίπτω-ση της συγγενούς λαρυγγομαλακίας.

AA 41 - Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΝΔΟΣΚΟ-ΠΙΚΗΣ DCR ΣΕ ΑΜΦΟΤΕΡΟΠΛΕΥΡΗΧΡΟΝΙΑ ΕΠΙΦΟΡΑ, ΛΟΓΩ ΧΡΟΝΙΑΣ ΛΕΜΦΟΓΕΝΟΥΣ ΛΕΥΧΑΙΜΙΑΣ.

Χρυσοχοϊδης Νικόλαος 1, Μπεσλή Ιωάννα 1, Μανδραλή Θωμαϊς 1, Καταφυγιώτου Μάρθα 1, Παλάσκας Δημήτριος 1, Φιλίντατζη Χρυσούλα 2, Κοτσάνη Αθηνά 1, Κυρμιζάκης Ε. Διονύσιος 1

1 ΩΡΛ Τμήμα Γ.Ν. Ημαθίας2 Παθολογοανατομικό Τμήμα Γ.Ν. Ημαθίας

ΠΕΡΙΛΗΨΗΕισαγωγή: Η Χρόνια Λεμφογενής Λευ-χαιμία (Χ.Λ.Λ) είναι η πιο συχνή Λευχαιμία στην λευκή φυλή. Πολύ σπάνια, λευχαιμικά κύτταρα μπορεί να διηθούν τον ρινικό βλεν-νογόνο και να προκαλούν απόφραξη στο παροχετευτικό δακρυικό σύστημα. Παρου-σιάζουμε μια τέτοια σπανιότατη περίπτωση

172

όπου η χρόνια αμφοτερόπλευρη επιφορά είχε σαν αιτία την Χ.Λ.Λ, ενώ παρουσιάζεται και ο τρόπος αντιμετώπισης της επιφοράς.

Παρουσίαση περιστατικού: Άνδρας ασθε-νής, 62 ετών, ο οποίος έπασχε από γνωστή προϊούσα Χ.Λ.Λ από επταετίας, παρουσιά-στηκε στα εξωτερικά Ιατρεία μας, μετά από σύσταση Οφθαλμιάτρου, για επιφορά άμφω από εξαμήνου και κυστικές διογκώσεις παρά τους έσω κανθούς. Η ενδοσκόπηση της ρινός ήταν χωρίς παθολογικά ευρήματα. Ο ασθε-νής υποβλήθηκε σε CT ρινός- παρραρρινίων όπου αναδείχθηκαν αμφοτερόπλευρες δα-κρυοκήλες. Ακολούθησε ενδοσκοπική DCR άμφω με τοποθέτηση νημάτων σιλικόνης, τα οποία αφαιρέθηκαν μετά τρίμηνο. Ένα μήνα μετά την αφαίρεση των νημάτων εμφανί-στηκε υποτροπή της επιφοράς δεξιά για την οποία ο ασθενής υποβλήθηκε σε επανεπέμ-βαση. Τα ιστοτεμάχια, τα οποία αφαιρέθηκαν και στις δυο επεμβάσεις, στάλθηκαν για ιστο-παθολογική εξέταση, όπου αποδείχθηκε με την χρήση ανοσοϊστοχημικών μεθόδων, ότι αυτά έφεραν εκτεταμένη διήθηση από λευ-χαιμικά κύτταρα. Ο ασθενής βρίσκεται σε follow up επί δεκάμηνο, με σημαντική ύφεση της επιφοράς και εξαφάνιση των δακρυοκη-λών, ενώ παρακολουθείται στενά από τον Αιματολόγο του, ο οποίος ενημερώθηκε για την αιτία της επιφοράς του ασθενούς.

Συμπέρασμα: Η Χ.Λ.Λ σπανιότατα μπορεί να είναι αιτία επιφοράς. Η DCR μπορεί να δράσει επιβοηθητικά, στην αντιμετώπιση της συμπτωματολογίας, αλλά η υποτροπή αυτής αναμένεται ιδιαίτερα υψηλή χωρίς την κα-τάλληλη αιματολογική παρέμβαση.

AA 42 - ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΛΑΡΥΓΓΑ. ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ 2002-2013. Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΜΑΣ.

Κόμνος Ιωάννης 1, Θεοδωροπούλου Ευαγγελία 1, Καραγκούνη Ελένη 1, Πανταζίδου Γεωργία 1, Ταβερναράκης Ιωάννης 1, Σαμοθρακίτης Βασίλειος 1, Σαρρής Βασίλειος 11 Ωτορινολαρυγγολογική κλινική Γ.Ν. Πατρών «Ο Άγιος Ανδρέας»

Εισαγωγή: Ο καρκίνος του λάρυγγα απο-τελεί το 3,5% των νεοδιαγνωσθέντων κα-κοήθων νεοπλασμάτων ετησίως. Συνιστά >50% του καρκίνου της κεφαλής και του τραχήλου. Οι άνδρες παρουσιάζουν τουλά-χιστον πενταπλάσια συχνότητα σε σχέση με τις γυναίκες διεθνώς, στην Ελλάδα ωστόσο εξακολουθεί να είναι σπάνια νόσος στις γυ-ναίκες. Μέγιστη επίπτωση νόσου μεταξύ ηλι-κίας 60-65 ετών.

Σκοπός της μελέτης: Η ταξινόμηση των πε-ριστατικών μας ανάλογα με το φύλο, την ηλικία και την εντόπιση και η αξιολόγηση της περαιτέρω αντιμετώπισης των περιστατικών της κλινικής μας, βάσει των ποσοστών επι-βίωσης.

Υλικό και Μέθοδος: Στην μελέτη περιελή-φθησαν 113 ασθενείς που διαγνώστηκαν με καρκίνο του λάρυγγα από το 2002 έως τον 6/2013. Στοιχεία συγκεντρώθηκαν από τους φακέλους, τα πρακτικά του χειρουργείου, τα αποτελέσματα των βιοψιών, το αρχείο των εξωτερικών ιατρείων και τηλεφωνικά.

Αποτελέσματα: 110 αφορούσαν άρρενες ασθενείς (μ.ο. ηλικίας 64,2ετών) και 3 πε-ριστατικά, θήλεις ασθενείς (μ.ο ηλικίας 67,3 ετών). Η κατάταξη των περιστατικών ανάλο-γα με την εντόπιση συνίστατο σε 62 γλωτ-τιδικά, 23 υπεργλωττιδικά, 3 υπογλωττιδικά και 25 διαγλωττιδικά καρκινώματα. Ανάλογα δε με το στάδιο της νόσου, κατατάξαμε τα πε-

173

ριστατικά σε 72 πρώιμα (Τ1-2ΝxMx) και 41 προχωρημένα περιστατικά (Τ3-4Ν1-3Μx). Τα μεν πρώιμα αντιμετωπίσθηκαν με ακτινο-θεραπεία, τα δε προχωρημένα περιστατικά αντιμετωπίσθηκαν με ολική λαρυγγεκτομή σε συνδυασμό με λεμφαδενικό καθαρισμό, ΑΚΘ ή ΧΜΘ κατά περίπτωση. Το ποσοστό 5ετούς επιβίωσης των ασθενών μας ανεξαρ-τήτως σταδίου υπολογίστηκε σε 68%.

Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα της ανα-δρομικής μελέτης συμφωνούν με τις βιβλι-ογραφικές αναφορές, τόσο όσον αφορά την ηλικιακή κατανομή, το φύλο, όσο και προς την μέση επιβίωση των ασθενών μας ανε-ξαρτήτως σταδίου νόσου. Για τον τελευταίο λόγο, το πρωτόκολλο αντιμετώπιση του καρ-κίνου του λάρυγγα που εφαρμόζεται στην κλινική μας κρίνεται ικανοποιητικό.

AA 43 - ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΛΛΕΙΜΑΤΟΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΜΕΤΑ ΕΚΤΟΜΗ ΛΟΓΩ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΑΓΓΕΙΟΥΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΝΕΥΡΟΥΜΕΝΟΥ ΜΥΟΔΕΡΜΑΤΙΚΟΥ ΚΡΗΜΝΟΥ. ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ

Πιτσαργιώτης Νεκτάριος 1, Στεφανίδου Πηνελόπη 1, Δαβέρος Φώτης 1, Κανούτος Δημήτριος 3, Τσιλιμπότη Δήμητρα 2, Σαμοθρακίτης Βασίλειος 1, Σαρρής Βασίλειος 11 Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Γ.Ν. Πατρών «Ο Άγιος Ανδρέας»2 Κλινική πλαστικής χειρουργική Γ.Ν. Πατρών «Ο Άγιος Ανδρέας»3 Γναθοχειρουργική Κλινική Π.Π.Γ.Ν. Πατρών-Ρίου «Παναγία η Βοήθεια»

Εισαγωγη: Η χειρουργική θεραπεία απο-τελεί την θεραπεία εκλογής για κακοήθεις παθήσεις του στόματος που μπορεί να συν-δυάζεται, ανάλογα με το στάδιο της νόσου με λεμφαδενικό καθαρισμό του τραχήλου και με μετεγχειρητική ακτινοθεραπεία ή και χημειοθεραπεία για την επίτευξη του βέλ-τιστου προσδόκιμου επιβίωσης. Ωστόσο,

βλάβες προχωρημένες τοπικά ή με δυσμενή εντόπιση ενδέχεται να χρήζουν εκτεταμένης εκτομής, καταλείποντας μεγάλα ανατομικά ελλείμματα υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής των ασθενών που υποβάλλονται στις επεμβάσεις αυτές. Η επαρκής ανακατασκευή των ελλειμμάτων στις περιπτώσεις αυτές εί-ναι ισοδύναμης σημασίας για την επίτευξη ικανοποιητικών λειτουργικών αποτελεσμά-των βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής ώστε να συμβαδίζει με το επιθυμητό προσδόκιμο επιβίωσης. Σκοπός της παρούσης είναι να υποστηρίξει την αποτελεσματικότητα της με-θόδου στις περιπτώσεις ημιγλωσσεκτομής.

Παρουσίαση περιστατικών: Αφορά δύο ασθενείς ηλικίας 40 και 56 ετών αντίστοιχα, που διαγνώστηκαν με καρκίνο της γλώσ-σας στη κλινική μας. Μετά τον απαραίτητο προεγχειρητικό έλεγχο κατατάχθηκαν σε σταδίο T3N2Mx και T2N2Mx αντίστοιχα. Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε ημιγλωσσεκτο-μή με συναφαίρεση του εδάφους του στόμα-τος και ριζικό λεμφαδενικό καθαρισμό του τραχήλου σύστοιχα, μετά μέση γναθοτομή. Εν συνεχεία έγινε ανακατασκευή της γλώσ-σας και του εδάφους του στόματος με χρήση ελεύθερου αγγειονευρούμενου μοσχεύμα-τος μυοδερματικού κρημνού ορθού κοιλια-κού. Η αναστόμωση των αγγείων έγινε με τα άνω θυρεοειδικά αγγεία, ενώ του νεύρου με το κολόβωμα του γλωσσικού ν. Οι ασθενείς παρουσίασαν ομαλή μετεγχειρητική πορεία. Οι ασθενείς παραμένουν σε παρακολούθη-ση και είναι ελεύθεροι υποτροπή 9 και 22 μήνες αντίστοιχα. Το αποτέλεσμα της αποκα-τάστασης τοπικά κρίνεται ικανοποιητικό.

Συμπεράσματα: Η χειρουργική θεραπεία περιστατικών προχωρημένου καρκίνου της γλώσσας απαιτεί ικανοποιητική ανακατα-σκευή της περιοχής με στόχο την καλύτερη αποκατάσταση της ομιλίας και της κατάπο-σης. Η χρήση ελεύθερου μυοδερματικού κρημνού ορθού κοιλιακού, φαίνεται να απο-τελεί ικανοποιητική λύση για την περιοχή, με

174

καλά λειτουργικά αποτελέσματα και μικρή νοσηρότητα στην περιοχή του δότη.

AA 44 - Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΗΚΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΑΞΗ

Μυλωνά Δ., Βέργου Π., Τσάγκοβιτς Αικ., Παπαγιάννη Ε., Φιλίππου Μ.ΩΡΛ κλινική, Γ.Ν. Παμμακάριστος, Αθήνα

Εισαγωγή: Η επίσταξη σε άτομα υπό αντιπη-κτική αγωγή αποτελεί περίπλοκο πρόβλημα στην αντιμετώπισή του. Στην πλειονότητα των περιστατικών επίσταξης, η αιτία παρα-μένει ιδιοπαθής. Η ισχαιμική καρδιοπάθεια και η περιφερική αγγειοπάθεια αποτελούν ένδειξη για p.os. αντιπηκτική αγωγή. Η αύ-ξηση της επίπτωσης τους στον ολοένα γηρά-σκοντα πληθυσμό, οδήγησε και σε αύξηση των αιμορραγικών συμβαμάτων, είτε αυτά αφορούν επίσταξη, είτε αιμορραγία γαστρε-ντερικού ή ενδοκράνια.

Σκοπός: Να μελετήσουμε πώς επηρεάζονται από την λήψη ασπιρίνης και βαρφαρίνης οι μηχανισμοί αιμόστασης και να προτείνουμε έναν αλγόριθμο αντιμετώπισης της επίσταξης και αναστροφής της δράσης των αντιπηκτι-κών, με παράλληλη πρόληψη των θρομβο-εμβολικών επιπλοκών.

Υλικά και μέθοδος: Ανασκόπηση σχετικής βιβλιογραφίας και κατευθυντήριων οδηγιών.

Αποτελέσματα: Η επίδραση της ασπιρίνης στο μηχανισμό πήξης είναι μέσω μη- αντι-στρεπτής διαταραχής της συγκολλητικότη-τας των αιμοπεταλίων, γι΄αυτό και διαρκεί όσο ο χρόνος ζωής τους (5- 7 ημέρες). Επί προφυλακτικής λήψης της, ο θεράπων μπο-ρεί με ασφάλεια να τη διακόψει έως ελεγ-χθεί η ρινορραγία (συνήθως 7- 10 ημέρες). Στους ασθενείς που λαμβάνουν βαρφαρίνη, τα πράγματα περιπλέκονται, καθώς ο αλγό-ριθμος αντιμετώπισης ως προς τη διακοπή της ουσίας ή ακόμα και την αναστροφή της αντιπηκτικής της επίδρασης, πρέπει να εξα-

τομικευτεί ανάλογα με το λόγο για τον οποίο υπόκεινται στην αγωγή, πόσο υψηλού κινδύ-νου θεωρούνται, αν το INR βρίσκεται εντός του επιδιωκόμενου θεραπευτικού εύρους ή το ξεπερνά και κατά πόσο. Επιπλέον, οι τοπικοί χειρισμοί οφείλουν να είναι ιδιαιτέ-ρως ατραυματικοί, γι’ αυτό και προτιμώνται επιπωματισμοί με RapidRhino, Kaltostat και Surgicel ή τοπική χρήση κόλλας ινικής, ενώ συνιστάται να αποφεύγεται επιπωματισμός με merocel ή BIPP.

Συμπεράσματα: Η αντιμετώπιση επεισοδί-ων επίσταξης γενικά, περιλαμβάνει χρήση αγγειοσυσπαστικών, ηλεκτρικού ή χημικού καυτηριασμού και προσθίου και οπισθί-ου επιπωματισμού και, επί αποτυχίας των συντηρητικών μέσων, εκλεκτική αγγειακή απολίνωση. Στους ασθενείς υπό αντιπηκτική αγωγή ωστόσο, πρέπει να συνυπολογιστούν πολλοί παράμετροι, τόσο για το είδος των χειρισμών τοπικά, όσο και για τον έλεγχο της αιμορραγικής τους διάθεσης, βάσει της υπο-κείμενης νοσολογίας τους και των δυνητικών κινδύνων αυτής.

AA 45 - ΧΩΡΟΚΑΤΑΚΤΗΤΙΚΕΣ ΜΗ ΝΕΟ-ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΕΣ ΒΛΑΒΕΣ ΡΙΝΟΣ ΠΑΡΑΡΡΙ-ΝΙΩΝ - ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΠΡΟΣΠΕΛΑΣΕΙΣ

Κύρου Ιωάννης, Καλδιριμτζή Μαρία, Βλάχτσης Κωνσταντίνος, Βοσνακίδης Χρήστος, Νικολάου ΆγγελοςΩΡΛ Κλινική ΓΝΝΘ «Γ. Παπανικολάου» Θεσσαλονίκης

Εισαγωγή: Οι χωροκατακτητικές μη νεο-πλασματικές βλάβες ρινός-παραρρινίων είναι αρκετά συνήθεις κλινικές οντότητες. Διακρίνονται στους ρινικούς πολύποδες, τα μυκητώματα, τις βλεννογονοκήλες και άλλα. Πολλές φορές η κλινική εικόνα και τα απει-κονιστικά χαρακτηριστικά εγείρουν υποψία νεοπλάσματος. Η αντιμετώπιση είναι συνη-θέστερα χειρουργική με ενδορινική προσπέ-λαση, αλλά ενίοτε και εξωτερικές προσπε-λάσεις.

175

Case Report: Η παρουσίαση αφορά 120 πε-ριπτώσεις (54 άρρενες/66 θήλεα) με μέσο όρο ηλικίας τα 56 έτη (12-84 ετών) που αντι-μετωπίσθησαν στην Κλινική μας σε διάστημα 4 ετών. 106 ασθενείς είχαν ρινικούς πολύ-ποδες, 5 μυκήτωμα, 6 βλεννογονοκήλη και 3 ρινόλιθο.Η διάγνωση βασίσθηκε στο ιστορικό, την κλινική εικόνα (ρινοσκόπηση, ενδοσκόπη-ση), αλλά και τα απεικονιστικά ευρήματα (CT-MRI).Οι 112 από τους 120 ασθενείς τελικά υποβλή-θηκαν σε χειρουργική επέμβαση. Βάσει της εντόπισης, προέλευσης και επέκτασης των εξεργασιών, αποφασίστηκε η χειρουργική προσπέλαση. Σε 100 ασθενείς εφαρμόσθηκε η ενδορρινική (ενδοσκοπική-μικροσκοπική) αφαίρεση και σε 12 η εξωτερική ή συνδυα-στική μέθοδος, με πλήρη εξαίρεση των βλα-βών. Οι εξωτερικές προσπελάσεις επιλέχθη-σαν σε ορισμένες από τις περιπτώσεις των μυκητωμάτων και βλεννογονοκηλών.

Συμπέρασμα: Οι χωροκατακτητικές μη νε-οπλασματικές βλάβες μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να συμπεριφέρονται ως νεο-πλάσματα. Εκτός από τους ρινικούς πολύπο-δες, τα μυκητώματα και οι βλενογονοκήλες μπορεί να απαιτήσουν και εξωτερική προ-σπέλαση με σκοπό την πλήρη αφαίρεση της βλάβης.

AA 46 - ΌΓΚΟΣ ΚΑΡΩΤΙΔΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΙΟΥ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ

Ι. Ευαγγέλου, Ζ. Αντωνοπούλου, Α. Μπάκαβος, Δ. ΛεφαντζήςΩ.Ρ.Λ. Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Κοργιαλένειο - Μπενάκειο Ν.Ε.Ε.Σ

Εισαγωγή: Οι όγκοι του καρωτιδικού σω-ματίου αποτελούν σπάνια παραγαγγλιώματα προερχόμενα από τις συμπαθητικές ίνες του διχασμού της καρωτίδας. Συχνότερα είναι μονόπλευρα, αδρενεργικά ανενεργά και σπάνια μπορεί να εμφανισθούν με την οικο-γενή τους μορφή.

Παρουσίαση Περιστατικών: Α) Γυναίκα 73 ετών προσήλθε λόγω αισθή-ματος ζάλης, με συνοδό πλαγιοτραχηλική διόγκωση ΔΕ. Κατά την κλινική εξέταση πα-ρουσίαζε ανώδυνο, ψηλαφητό μόρφωμα κάτω από την γωνία της δεξιάς κάτω γνά-θου, ευκίνητο μόνο στο οριζόντιο επίπεδο. Η ασθενής υπεβλήθη σε εργαστηριακό και απεικονιστικό έλεγχο ο οποίος περιελάμβα-νε υπέρηχο τραχήλου, αξονική τομογραφία τραχήλου, μαγνητική τομογραφία τραχήλου και ψηφιακή αγγειογραφία. Ακολούθησε προεγχειρητικός εμβολισμός και εν συνεχεία χειρουργική αφαίρεση του όγκου. Η μετεγ-χειρητική πορεία ήταν ομαλή και η ασθενής εξήλθε εντός τεσσάρων ημερών.Β) Άνδρας 46 ετών προσήλθε με διόγκω-ση ΑΡ πλαγιοτραχηλικής χώρας με πλήρη απεικονιστικό και εργαστηριακό έλεγχο εν-δεικτικό για όγκο καρωτιδικού σωματίου και θετικό οικογενειακό ιστορικό (αδερφή με αμφοτερόπλευρο όγκο καρωτιδικού σωμα-τίου). Υπεβλήθη σε χειρουργική αφαίρεση του όγκου. Η μετεγχειρητική πορεία ήταν ομαλή και ο ασθενής εξήλθε εντός τριών ημερών με μικρού βαθμού υποκινητικότη-τα του σύστοιχου υπογλώσσιου νεύρου, η οποία παρήλθε εντός μηνός.

Συμπέρασμα: Η αντιμετώπιση των όγκων καρωτιδικού σωματίου είναι κυρίως χει-ρουργική, με καλά αποτελέσματα, ενώ οι επιπλοκές συνίστανται στον τραυματισμό των παρακείμενων αγγειακών και νευρικών δομών.

AA 47 - ΘΥΛΑΚΙΩΔΕΣ ΣΑΡΚΩΜΑ ΕΚ ΔΕΝ-ΔΡΙΤΙΚΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΣΤΗΝ ΑΜΥΓΔΑΛΗ

Σακελλαρίδης Α., Μπουλταδάκη Α., Γεωργοπούλου Β., Μανώλης Ν., Γεωργόπουλος Σ.ΩΡΛ Κλινική Α.Ο.Ν.Α «Άγιος Σάββας»

Εισαγωγή: Το θυλακιώδες σάρκωμα εκ δενδριτικών κυττάρων (follicular dendritic cell sarcoma - FDCS) είναι ένας εξαιρετικά

176

σπάνιος όγκος ,που προέρχεται από τα θυ-λακιώδη δενδριτικά κύτταρα του ανοσοποι-ητικού συστήματος (Follicular dendritic cells - FDCs).Τα κύτταρα αυτά είναι υπεύθυνα για την πρόσληψη, επεξεργασία και παρουσί-αση των διαφόρων αντιγόνων και ανοσο-συμπλεγμάτων στα Β και Τ λεμφοκύτταρα. Πρώτος ο Lennert το 1976 αναγνώρισε την πιθανότητα ανάπτυξης όγκων εξ αυτών των κυττάρων, ενώ μόλις το 1986 ο Μonda πε-ριέγραψε ένα FDCS.Στη διεθνή βιβλιογρα-φία αναφέρονται περίπου 200 περιπτώσεις FDCS, εκ των οποίων το 1/3 έχουν εξωλεμ-φαδενική εντόπιση. Οι πιο συχνές εξωλεμ-φαδενικές εντοπίσεις είναι ο λεμφαδενικός ιστός του γαστρεντερικού συστήματος και του φάρυγγα.

Παρουσίαση περιστατικού: Άνδρας 49 ετών με θυλακιώδες σάρκωμα εκ δενδριτικών κυττάρων υπεβλήθη προ 6 ετίας σε αμυγδα-λεκτομή και υπερωμουοειδικό λεμφαδενικό καθαρισμό αριστερά. Προ 3 ετίας εμφάνισε υποτροπή της τραχηλικής εντόπισης .Ακο-λούθησε αφαίρεση του όγκου, ο οποίος απε-κολλήθη από την αριστερή έσω σφαγίτιδα, καθώς και τμήματος του στερνοκλειδομα-στοειδούς μυός. Προ έτους προσήλθε με νέα υποτροπή στην αριστερή υπερκλείδια χώρα η οποία αντιμετωπίστηκε με cyberknife και συνοδό χημειοθεραπεία.Ο ασθενής έκτοτε δεν αναφέρει νέα εστία.

Συμπεράσματα: Το FDCS εθεωρείτο μέχρι πρόσφατα ένα νεόπλασμα με μικρή τάση για τοπική υποτροπή και μεταστάσεις, τελευταίες όμως μελέτες δείχνουν ότι είναι πιο επιθετικό και θα πρέπει να θεωρείται και να αντιμετω-πίζεται ως ενδιάμεσου βαθμού κακοήθεια.

AA 48 - ΜΕΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΕΚ ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΤΟΥ MERKEL ΣΤΗΝ ΑΜΥΓΔΑΛΗ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Μπουλταδάκη Α., Βασιλειάδης Ι., Γεωργόπουλος Γ., Σακελλαρίδης Α., Γεωργόπουλος Σ.ΩΡΛ Τμήμα ΑΟΝΑ «Ο Άγιος Σάββας»

Εισαγωγή: Το καρκίνωμα κυττάρων Merkel είναι ένας σπάνιος όγκος που προέρχεται από κύτταρα ευρισκόμενα στην βασική στι-βάδα του δέρματος και των βλεννογόνων, που γειτνιάζουν με τις απολήξεις των νευ-ρικών κυττάρων, αποτελώντας μέρος ενός πολύπλοκου νευροενδοκρινικού συστή-ματος επίπτωσή του στο γενικό πληθυσμό είναι 0,32/100.000. Αιτιολογικοί παράγο-ντες είναι η έκθεση στην ηλιακή ακτινοβο-λία, η ανοσοκαταστολή και η λοίμωξη από τον ιό polyomavirus, στον οποίο οφείλεται το καρκίνωμα εκ κυττάρων Merkel. Εμφα-νίζεται στην κεφαλή και τον τράχηλο σε ποσοστά 29%-46%, ενώ ακολουθούν τα άκρα (21%-38%) και ο κορμός (7%-23%). Στο 3,4%-12% η πρωτοπαθής εστία παραμέ-νει άγνωστη. Έχει τάση για τοπική υποτροπή και απομακρυσμένες μεταστάσεις στους επι-χώριους λεμφαδένες, το ήπαρ ,τους πνεύμο-νες και τον εγκέφαλο. Η πενταετής επιβίωση κυμαίνεται από 30%-64% ανάλογα με το στάδιο της νόσου. Περίπου 3 περιστατικά μετάστασης στην φαρυγγική αμυγδαλή ανα-φέρονται στην βιβλιογραφία.

Υλικό και μέθοδος: Άνδρας 52 ετών με ιστο-ρικό καρκινώματος εκ κυττάρων του Merkel στο αριστερό αντιβράχιο χειρουργηθέν προ τριετίας, προσήλθε με διόγκωση της αριστε-ρής αμυγδαλής μεγέθους 4 cm, δυσκαταπο-σία και φαρυγγοδυνία. Ακολούθησε βιοψία του μορφώματος η οποία ανέδειξε μεταστα-τικό καρκίνωμα εκ κυττάρων του Merkel.Έγινε αμυγδαλεκτομή και φαρυγγοπλαστι-κή. Η ανοσοιστοχημεία ανέδειξε αυξημέ-νη έκφραση της κυτταρoκερατίνης CΚ 20

177

ενώ αρνητικοί προέκυψαν οι δείκτες LCA, CK7,HBMA45,NKI/C3.

Συμπέρασμα: Η ανοσοιστοχημεία είναι κυ-ρίως η εξεταστική μέθοδος που θέτει την διάγνωση αυτού του σπάνιου όγκου, αρκεί να την υποπτευθεί κανείς, ενώ η φτωχή πρό-γνωση οφείλεται στην έλλειψη επαρκών συ-μπερασμάτων ακόμα, για την προτεινόμενη θεραπεία.

AA 49 - ΝΕΚΡΩΤΙΚΗ ΠΕΡΙΤΟΝΙΤΙΔΑ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΜΕ ΘΡΟΜΒΩΣΗ ΕΣΩ ΣΦΑΓΙΤΙΔΑΣ ΦΛΕΒΑΣ

Μπάρτζης Β. 1, Καλλίτσης Αθ. 1, Οικονόμου Αθ. 1, Μαυροειδάκος Σ. 1, Κωσταρέλος Δ. 1, Κυριαζής Γ. 1, Συμπάρδη Στυλιανή 2, Πανταζής Δ. 1

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική1 και Α’ Παθολογική Κλινική2 Π.Γ.Ν. Ελευσίνας «Θριάσιο»

Εισαγωγή: Η νεκρωτική περιτονίτιδα τραχή-λου είναι μία σοβαρή μικροβιακή λοίμωξη που επεκτείνεται ταχύτατα με μεγάλα ποσο-στά επιπλοκών και θνησιμότητας.

Παρουσίαση περιστατικού: Άνδρας 62 ετών, προσήλθε με επώδυνη διόγκωση πρόσθιας τραχηλικής χώρας, πυρετό, δυ-σκαταποσία και δύσπνοια από τριημέρου. Ο έλεγχος με CT που πραγματοποιήθηκε άμε-σα, έδειξε πολλαπλές εν τω βαθει αποστη-ματικές κοιλότητες κυρίως πλαγιοτραχηλικά και οπισθοφαρυγγικά. Ο ασθενής οδηγή-θηκε στο χειρουργείο όπου πραγματοποι-ήθηκε τραχειοστομία και ακολούθως, με αμφοτερόπλευρη εξωτερική προσπέλαση, έγινε διάνοιξη και παροχέτευση του πλα-γιοτραχηλικού και οπισθοφαρυγγικού χώ-ρου. Τα μικρόβια που απομονώθηκαν ήσαν Staphylococcus coagulase negative και είδη στρεπτόκοκκων. Κατά τη διάρκεια της νοση-λείας ο ασθενής εμφάνισε θρόμβωση στην αριστερή έσω σφαγίτιδα φλέβα, ανάπτυξη υπεζωκοτικής συλλογής και επίμονη θολε-

ρότητα στο ανώτερο μεσοθωράκιο. Η φαρ-μακευτική αγωγή βασίστηκε στην i.v. χορή-γηση Βανκομυκίνης και Μετρονιδαζόλης και στην αντιπηκτική αγωγή με υποθεραπευτική δόση ηπαρίνης χαμηλού μοριακού βάρους. Απαιτήθηκαν επανειλημμένοι χειρουργικοί καθαρισμοί υπό γενική αναισθησία καθώς και καθημερινές αλλαγές του τραύματος. Η κατάποση και αναπνοή αποκαταστάθηκαν σταδιακά μετά 30 ημέρες περίπου.

Συμπεράσματα: Η νεκρωτική περιτονίτιδα τραχήλου είναι δυνητικά θανατηφόρος νό-σος. Για την ευνοϊκή εξέλιξη της απαιτούνται: α) άμεση έναρξη χειρουργικής παρέμβασης και φαρμακευτικής αγωγής β) στενή συνερ-γασία με άλλες εμπλεκόμενες ειδικότητες (λοιμωξιολόγο, αγγειοχειρουργό, θωρακο-χειρουργό κλπ) γ) καθημερινή κλινικοεργα-στηριακή παρακολούθηση και εγρήγορση για την εμφάνιση επιπλοκών και δ) επιμελείς και συνεχείς χειρουργικοί καθαρισμοί. AA 50 - ΣΥΝΔΡΟΜΟ MELKERSSON - ROSENTHAL

Μαυροειδάκος Σ. 1, Οικονόμου Αθ. 1, Καλλίτσης Αθ. 1, Ζεϊνέλης Α. 1, Κυριαζής Γ. 1, Μπάρτζης Β. 1, Λιάπη Γεωργία 2, Πανταζής Δ. 1

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική 1και Παθολογοανατομικό Τμήμα Π.Γ.Ν. Ελευσίνας «Θριάσιο»

Εισαγωγή: Το σύνδρομο Melkersson-Rosenthal είναι μια σπάνια, αγνώστου αι-τιολογίας, νοσολογική οντότητα, η οποία εκδηλώνεται με τη χαρακτηριστική κλινική τριάδα:α) υποτροπιάζουσα παράλυση του προσω-πικού νεύρου περιφερικού τύπου, β) οίδημα προσώπου - χειλέων και γ) πτυχωτή γλώσσα.

Παρουσίαση περιστατικού: Γυναίκα, 40 ετών προσήλθε με επώδυνο οίδημα άνω χείλους, με αιφνίδια έναρξη από 24ώρου. Προ μηνός εμφάνιση πάρεσης προσωπικού

178

νεύρου δεξιά, για την οποία έλαβε θερα-πεία. Από το ιστορικό της ανέφερε διαλείπο-ντα επεισόδια οιδήματος μαλακών μορίων προσώπου με συχνότερη εντόπιση στο άνω χείλος τα δύο τελευταία χρόνια και έτερο επεισόδιο πάρεσης προσωπικού νεύρου αριστερά προ είκοσι ετών περίπου. Κατά την κλινική εξέταση διεπιστώθη η παρουσία πτυχωτής γλώσσας και πάρεση προσωπικού νεύρου δεξιά σε αποδρομή. Ατομικό ιστορι-κό ελεύθερο για αλλεργίες ή άλλο πρόβλη-μα υγείας.Η παρακέντηση του άνω χείλους ήταν αρνη-τική για απόστημα. Κλινικά τέθηκε η υποψία συνδρόμου Melkersson-Rosenthal. Η βιοψία του άνω χείλους που ακολούθησε έδειξε κοκκιωματώδη χειλίτιδα ως επί του συνδρό-μου αυτού. Η μαγνητική τομογραφία εγκε-φάλου και ο λοιπός εργαστηριακός έλεγχος ήσαν αρνητικά. Υπεβλήθη σε θεραπεία με κορτικοειδή με σημαντική βελτίωση της κλι-νικής εικόνας.

Συμπεράσματα: Το σύνδρομο Melkersson-Rosenthal παρουσιάζει ιδιαίτερο κλινικό ενδιαφέρον αφενός λόγω της σπάνιας εμ-φάνισής του, αφετέρου λόγω της απουσίας ή της ετεροχρονισμένης εμφάνισης ενός ή περισσοτέρων εκ των τριών συμπτωμάτων που χαρακτηρίζουν τη νόσο.

AA 51 - ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΕΙΣ ΕΝΔΟΑΥΛΙΚΟΙ ΤΡΑΧΕΙΑΚΟΙ ΟΓΚΟΙ. ΑΝΑΦΟΡΑ ΔΥΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ.

Μπλιόσκας Σαράντης*, Κρομμύδας Αργύριος*, Τσιρόπουλος Γαβριήλ*, Ραχωβίτσας Δημήτριος*, Τριαρίδης Στέφανος*, Μάρκου Κων/νος** Ά Πανεπιστημιακή Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, ΠΓΝΘ «ΑΧΕΠΑ», Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Εισαγωγή: Οι ενδοαυλικοί τραχειακοί όγκοι μπορούν να αποτελούν πρωτοπαθείς όγκους της τραχείας ή δευτεροπαθείς όγκους από άλλα καρκινώματα που μεταφέρονται με

ποικίλους μηχανισμούς. Παρουσιάζουμε δύο περιστατικά δευτεροπαθών ενδοαυλι-κών όγκων της τραχείας με διαφορετικό μη-χανισμό δημιουργίας.

Παρουσίαση περιστατικού: Ασθενής 60 ετών αιτιώμενος βράγχος φωνής από οκτα-μήνου, διαγνώσθηκε με γλωττιδικό καρκί-νωμα επεκτεινόμενο αμφοτερόπλευρα στις δύο φωνητικές χορδές και στην περιοχή της πρόσθιας εντομής. Κατά τον απεικονιστικό έλεγχο, διαπιστώθηκε δεύτερο μόρφωμα εντός του αυλού της τραχείας και σε απόστα-ση περίπου 2 εκ. από τον γλωττιδικό όγκο. Ο ασθενής υπεβλήθη σε ολική λαρυγγεκτο-μή με λεμφαδενικό καθαρισμό και εξαίρεση τμήματος της τραχείας συμπεριλαμβανομέ-νου του δεύτερου μορφώματος εντός υγιών ορίων. Η ιστοπαθολογική εξέταση πιστοποί-ησε ότι ο τραχειακός όγκος αποτελούσε πε-ριοχική λεμφαγγειακή διασπορά του γλωτ-τιδικού καρκινώματος. Ασθενής 65 ετών προσήλθε με οξεία δύσπνοια σε έδαφος προϋπάρχοντος καρκινώματος του παχέως εντέρου και του πνεύμονα. Κατά τον απεικο-νιστικό έλεγχο διαπιστώθηκε ενδοαυλικό μι-σχωτό μετακινούμενο μόρφωμα. Η ασθενής υποβλήθηκε σε τραχειοστομία και αφαίρεση του μορφώματος. Η ιστοπαθολογική εξέτα-ση πιστοποίησε ότι ο τραχειακός όγκος απο-τελούσε δευτεροπαθή όγκο από εμφύτευση καρκινικών κυττάρων.

Συμπεράσματα: Διάφορα καρκινώματα του αναπνευστικού οδηγούν σε ενδοτραχεια-κούς όγκους συνήθως λόγω δευτερογενούς εμφύτευσης καρκινικών κυττάρων. Στη διε-θνή βιβλιογραφία δεν έχει αναφερθεί περι-στατικό ενδοαυλικής τραχειακής λεμφογε-νούς μεταστάσεως από λαρυγγικό όγκο. Οι παράδοξοι ενδοαυλικοί όγκοι της τραχείας αποτελούν πάντοτε μία σημαντική παράμε-τρο της ογκολογίας της κεφαλής και τραχή-λου.

Λέξεις - κλειδιά: ενδοτραχειακός όγκος,

179

λεμφογενής μετάσταση, εμφύτευση καρκινι-κών κυττάρων.

AA 52 - ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΚΗ-ΛΗ ΤΟΥ ΚΡΟΤΑΦΙΚΟΥ ΟΣΤΟΥ ΜΕΤΑ ΜΑΣΤΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ. ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ.

Μάρκου Κων/νος*, Μπλιόσκας Σαράντης*, Πολυζωίδης Σταύρος**, Ψύλλας Γεώργιος*, Μάγρας Ιωάννης**, Τσαλιγόπουλος Μιλτιά-δης** Ά Πανεπιστημιακή Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, ΠΓΝΘ «ΑΧΕΠΑ», Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης** Ά Πανεπιστημιακή Νευροχειρουργική Κλινική, ΠΓΝΘ «ΑΧΕΠΑ», Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Εισαγωγή: Η μετεγχειρητική εγκεφαλοκήλη μετά μαστοειδεκτομή αποτελεί μια σπάνια, αλλά καταγεγγραμένη επιπλοκή της επέμβα-σης αυτής. Η παρουσία οστικού ελλείμματος της οροφής της μαστοειδούς (tegmen) είτε λόγω διάβρωσης εκ του χολοστεατώματος, είτε λόγω ιατρογενών ή συγγενών αιτιών είναι δυνατόν να οδηγήσει στην πρόπτωση εγκεφαλικού ιστού και τη δημιουργία κήλης. Η εκτομή του εγκεφαλικού ιστού και η απο-κατάσταση του ελλείμματος είναι απαραίτητα για την αποφυγή σοβαρών επιπλοκών.

Παρουσίαση περιστατικού: Άνδρας 36 ετών παραπέμφθηκε στην κλινική μας λόγω χρό-νιας χολοστεατωματώδους μέσης ωτίτιδας δεξιά. Ο ασθενής υπεβλήθη σε τυπική ριζική μαστοειδεκτομή με αφαίρεση του οπισθί-ου τοιχώματος του έξω ακουστικού πόρου (canal-wall-down). Οι χολοστεατωματώ-δεις μάζες αφαιρέθηκαν πλήρως ενώ στην οροφή της μαστοειδούς αναδείχθηκε οστική διάβρωση εκ του χολοστεατώματος η οποία κατέλλιπε ένα λεπτό οστικό κέλυφος. Μετά από 12 μήνες ο μετεγχειρητικός ωτοσκοπικός έλεγχος ανέδειξε μια προβάλλουσα μάζα εκ της οροφής του έξω ακουστικού πόρου, κα-λυπτόμενης από την δέρμα. Ο απεικονιστι-

κός έλεγχος που ακολούθησε ανέδειξε την ύπαρξη μετεγχειρητικής εγκεφαλοκήλης. Ο ασθενής οδηγήθηκε στο χειρουργείο όπου με διακρανιακή προσπέλαση προσεγγίστηκε το έλλειμμα της οροφής, και μετά από εκτο-μή του προσπίπτοντος εγκεφαλικού ιστού, το οστικό έλλειμμα αποκαταστάθηκε με τη χρήση μοσχεύματος χόνδρου εκ του ρινικού διαφράγματος και τεχνητής μήνιγγας. Η με-τεγχειρητική παρακολούθηση 18 μήνες μετά δεν ανέδειξε επιπλοκές ή υποτροπή.

Συμπεράσματα: Η εγκεφαλοκήλη του κρο-ταφικού οστού μετά μαστοειδεκτομή απο-τελεί μια σπάνια μετεγχειρητική επιπλοκή που ωστόσο είναι δυνατόν να οδηγήσει σε καταστροφικά ή και απειλητικά για τη ζωή αποτελέσματα. Η έγκαιρη διάγνωση και η αποτελεσματική χειρουργική αντιμετώπιση της κήλης αποτελούν κρίσιμα προαπαιτού-μενα για την αποφυγή τους.

Λέξεις - κλειδιά: Εγκεφαλοκήλη, μαστοειδε-κτομή, χολοστεάτωμα, οροφή μαστοειδούς.

AA 53 - ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΕΔΑΦΟΥΣ ΟΦΘΑΛΜΙΚΟΥ ΚΟΓΧΟΥ ΜΕ ΠΡΟΒΟΛΗ ΣΤΟ ΙΓΜΟΡΕΙΟ ΑΝΤΡΟ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Τερζάκης Δ., Τσιούμα Γ., Ζιμπής Α., Παναγοπούλου Γ., Τριάντος Σ.Ω.Ρ.Λ. Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Κοργιαλένειο - Μπενάκειο Ε.Ε.Σ, Αθήνα

Εισαγωγή: Τα αποστήματα του οφθαλμικού κόγχου μπορεί να προκληθούν ως επιπλοκή της οξείας ρινοκολπίτιδας. Σκοπός μας είμαι η παρουσίαση περιστατικού αποστήματος του οφθαλμικού κόγχου που δεν οφειλόταν σε οξεία ρινοκολπίτιδα.

Παρουσίαση περιστατικού: Ανδρας 46 ετών που νοσηλευόταν στην νευρολογική κλινική για διπλωπία και οπισθοβολβικό άλγος πα-ραπέμφθηκε στην κλινική μας για εκτίμηση. Ο ασθενής ανέφερε από το ιστορικό του

180

άλγος αριστερού οφθαλμού από τριάντα ημερών που αντιμετωπίσθηκε από οφθαλμι-άτρους ως επιπεφυκίτιδα ενώ δεν ανέφερε καμία άλλη συμπτωματολογία από την κλινι-κή ωτορινολαρυγγολογική εξέταση.Η κλινική εξέταση ανέδειξε ήπιο οίδημα και ερυθρότητα του βλεφάρου, προβολή του οφθαλμού προς τα εμπρός καθώς και περιο-ρισμό των κινήσεων του οφθαλμού. Από το ατομικό του αναμνηστικό αναφέρει κάταγμα σπλαχνικού κρανίου με αποκατά-σταση του ζυγωματικού οστού από γναθο-χειρουργό πριν 30 έτη.Η MRI και η CT που διενεργήθηκαν ανέδει-ξαν κυστικόμορφη αλλοίωση που εν μέρει διαβρώνει το κάτω τοίχωμα του οφθαλμι-κού κόγχου και εισέρχεται στον εξωκωνικό χώρο καθώς και στο άνω όριο του σύστοι-χου ιγμορείου.Πραγματοποιήθηκε χειρουργική διάνοιξη και παροχέτευση του αποστήματος μέσω Caldwell-Luc όπου και διαπιστώθηκε οστέι-νο έλλειμμα του εδάφους του οφθαλμικού κόγχου.

Συμπέρασμα: Το απόστημα του εδάφους του οφθαλμικού κόγχου σπανιότατα προκαλείται από οξεία ιγμορίτιδα. Στην περίπτωση μας εικάζουμε εξάπλωση μικροβιακής χλωρίδας από τα παραρρίνια μέσω οστικής ασυνέχειας του εδάφους του κόγχου από τον προηγού-μενο τραυματισμό.

AA 54 - ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΑΝΩ ΒΛΕΦΑΡΟΥ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΑΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ ΜΕΤΩΠΙΑΙΑ ΚΟΛΠΙΤΙΔΑ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ.

Αντωνοπούλου Ζ., Τερζάκης Δ., Παναγοπούλου Γ., Χατζηευαγγελινού Π., Τριάντος Σ.Ω.Ρ.Λ. Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Κοργιαλένειο - Μπενάκειο Ε.Ε.Σ, Αθήνα

Εισαγωγή: Η οξεία ρινοκολπίτιδα μπορεί να προκαλέσει εξάπλωση της φλεγμονής στο γειτονικό οφθαλμικό κόγχο με επικίνδυνες

συνέπειες για τον οφθαλμό και σημαντικότε-ρα για τη ζωή του ασθενούς αν δεν αντιμε-τωπιστεί έγκαιρα.

Παρουσίαση περιστατικού: Ασθενής 45 ετών εισήχθη στην κλινική με επώδυνη δι-όγκωση της περιοχής του αριστερού άνω βλεφάρου, μειωμένη κινητικότητα του οφθαλμού και ενδοκογχική πίεση χωρίς άλλη συμπτωματολογία από τη μύτη και το ανώτερο αναπνευστικό.Η CT απεκάλυψε σύστοιχη κατάληψη του με-τωπιαίου του μετωπιαίου κόλπου και εγκυ-στωμένη συλλογή στην περιοχή του άνω βλεφάρου.Αντιμετωπίστηκε επιτυχώς χειρουργικά, με ενδοσκοπική διάνοιξη του μετωπιαίου κόλ-που και παροχέτευση της πυώδους συλλο-γής από το βλέφαρο.

Συμπέρασμα: Η κυτταρίτιδα του οφθαλμι-κού κόγχου είναι μια δυνητική επιπλοκή από φλεγμονή κυρίως των ηθμοειδών κυψελών. Δεν είναι σπάνιο όμως και μια μετωπιαία κολπίτιδα να εξαπλωθεί στα μαλακά μόρια του οφθαλμικού κόγχου όπου στην περί-πτωση μας εξελίχθηκε σε απόστημα του άνω βλεφάρου.

AA 55 - ΡΙΝΟΡΡΟΙΑ ΕΝΥ ΚΑΙ ΡΙΝΟΓΕΝΕΙΣ ΜΗΝΙΓΓΙΤΙΔΕΣ ΕΠΙ ΕΔΑΦΟΥΣ ΟΣΤΙΚΟΥ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΟΠΙΣΘΙΟΥ ΤΟΙΧΩ-ΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΙΑΙΟΥ ΚΟΛΠΟΥ

ΧατζΊκας Γ. 2,Καραπάντζου Χ. 1, Μπούρας Ν. 2, Χρυσάφης Π., Μάλτας Β. 2, Σπάργια Σ. 2, Καραπάντζος Η. 2

1 ΩΡΛ κλινική Πανεπιστημίου Goettingen Δ. Γερμανίας2 Γενική κλινική Άγιος Λουκάς Πανόραμα Θεσσαλονίκη

H ρινόρροια ΕΝΥ είτε αυτόματη είτε μετά από κάταγμα του πρόσθιου κρανιακού βόθρου παρουσιάζεται με έξοδο υδαρούς υγρού από τον ρώθωνα κατά την κλίση της κεφα-λής προς τα εμπρός.

181

Η ρινόρροια αποτελεί μια σπάνια αλλά σο-βαρή κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει σε μια ρινογενή μηνιγγίτιδα ή άλλη ενδοκρανι-ακή επιπλοκή. Για τον λόγο αυτό απαιτείται μια ουσιαστική προσέγγιση και αντιμετώπιση μιας τέτοιας κατάστασης.Στην παρούσα εργασία παρουσιάζονται οι περιπτώσεις δύο ασθενών με ρινογενή μη-νιγγίτιδα επί εδάφους σπανίων συγγενών οστικών ελλειμμάτων στην περιοχή του εδάφους του πρόσθιου κρανιακού βόθρου( οπίσθιο τοίχωμα μετωπιαίου κόλπου). Ανα-πτύσσονται ο τρόπος διάγνωσης και ο τρόπος αντιμετώπισης των ασθενών αυτών. Γίνεται επίσης αναφορά στην διεθνή βιβλιογραφία επί του θέματος αυτού.

AA 56 - ΠΛΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΑΡΑΜΕΝΟΝΤΟΣ ΤΡΑΧΕΙΟΣΤΟΜΑΤΟΣ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Φυτανίδης Ιάκωβος 1, Καρονίδης Αθανάσιος 2, Γιοπάνου Μαρία 1, Χαϊδάς Κωνσταντίνος 1, Ζαχαριουδάκη Ευαγγελία 1, Παπουλιάκος Σωτήριος 11 ΩΡΛ Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Γ. Γεννηματάς» Διευθυντής: Ζήσης Πάππας2 Κλινική Πλαστικής Χειρουργικής, Μονάδα Εγκαυμάτων, Μικροχειρουργικής και Άκρας Χείρας, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Γ. Γεννηματάς»

Εισαγωγή: Η μη αυτόματη σύγκλιση του τραχειοστόματος μετά από την αφαίρεση του τραχειοσωλήνα αποτελεί μια σπάνια επιπλοκή της τραχειοστομίας. Συνήθως αυτό συμβαίνει λόγω της παρατεταμένης παρα-μονής του σωλήνα, ιδίως σε συνδυασμό με εκτεταμένη περίοδο αερισμού, κυρίως σε ασθενείς ηλικιωμένους, εξασθενημένους, που λαμβάνουν επί μακρόν στεροειδή. Αν η τραχειοστομία έχει παραμείνει ανοικτή για διάστημα 4 μηνών μετά από την αφαίρεση του τραχειοσωλήνα, θα πρέπει να κλείσει χειρουργικά.

Παρουσίαση περιστατικού: Πρόκειται για άρ-ρενα 47 ετών ο οποίος διακομίστηκε διασω-ληνωμένος με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις μετά από τροχαίο ατύχημα. Την έκτη ημέρα μετά τη διασωλήνωση διενεργήθηκε τραχει-οστομία και νοσηλεύθηκε για δύο μήνες στη ΜΕΘ και έπειτα σε κλινική αποκατάστασης, επανερχόμενος οκτώ μήνες αργότερα με τον τραχειοσωλήνα να έχει αφαιρεθεί από τρι-μήνου και τη στομία να παραμένει. Ο ασθε-νής οδηγήθηκε στο χειρουργείο όπου διε-νεργήθηκε νεαροποίηση του τραύματος και ακολούθως σύγκλιση με τη χρήση κρημνών και αναστροφή του δέρματος με σκοπό το κλείσιμο της τραχείας με την χρήση ενός επι-θηλίου ολικού πάχους το οποίο αντικαθιστά ανεστραμμένο το έλλειμμα της τραχείας.

Συμπέρασμα: Η πλαστική αποκατάσταση με την αναστροφή του περισσεύοντος δέρματος έχει ως αποτέλεσμα τη μη δημιουργία κοκ-κιωμάτων, την επαρκέστερη αιμάτωση των πλήρους πάχους κρημνών και την καλύτερη αισθητική αποκατάσταση.

AA 57 - Η ΤΕΤΡΑΕΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΩΡΛ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ Γ.Ν. ΗΜΑΘΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΡΙΝΟΣ / ΠΑΡΑΡΡΙΝΙΩΝ (FESS)

Μπεσλή Ιωάννα 1, Παλάσκας Δημήτριος 1, Μαν-δραλή Θωμαϊς 1, Καταφυγιώτου Μάρθα 1, Χρυσοχοϊδης Νικόλαος 1, Γκούβης Παναγιώτης 2, Βουλτσινός Βασίλειος 2, Τσιάμης Χρήστος 2, Γεωργιτζίκη Καλλιόπη 2, Στάχταρη Χρυσούλα 3, Κοτσάνη Αθηνά 1, Κυρμιζάκης Ε. Διονύσιος 1

1 ΩΡΛ Τμήμα Γ.Ν. Ημαθίας2 Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν. Ημαθίας3 Αναισθησιολογικό Τμήμα Γ.Ν. Ημαθίας

ΠΕΡΙΛΗΨΗΕισαγωγή: Η ενδοσκοπική χειρουργική ρι-νός/παραρρινίων (FESS) θεωρείται πλέον κλασσική μέθοδος αντιμετώπισης της χρόνι-ας ρινοκολπίτιδας (με ή χωρίς πολύποδες), ορισμένων επιπλοκών της οξείας ρινοκολπί-

182

τιδας, πολλών βλεννογόνιων όγκων ρινός/παραρρινίων όπως επίσης και της οπίσθιας ρινορραγίας.

Σκοπός: Στην παρούσα αναδρομική μελέτη παρουσιάζουμε την εμπειρία του ΩΡΛ Τμή-ματος του Γ.Ν. Ημαθίας στην FESS.

Υλικό και Μέθοδος: Αντιμετωπίστηκαν 80 ασθενείς (24 γυναίκες και 56 άνδρες, ηλι-κίας από 20-87 ετών) το χρονικό διάστημα Ιανουάριος 2009-Δεκέμβριος 2012. Εβδο-μήντα δύο ασθενείς έπασχαν από χρόνια ρι-νοκολπίτιδα (62 με ρινικούς πολύποδες), 5 είχαν χοανοπολύποδες, ένας σφηνοειδίτιδα μη ανταποκρινόμενη σε συντηρητική αγω-γή, και τέλος 2 ασθενείς σοβαρή οπίσθια ρινορραγία. Οι ασθενείς είχαν πρόσφατη CT. Σε 67 ασθενείς χρησιμοποιήθηκε γενική αναισθησία, ενώ στους υπόλοιπους 13 τοπι-κή με αναισθησιολογική υποστήριξη. Έγιναν Mini FESS σε 8 ασθενείς (6 άμφω), διάνοι-ξη και των οπισθίων ηθμοειδών σε 70 (55 άμφω), του σφηνοειδούς σε 15 (7 άμφω) και του μετωπιαίου σε 11 (8 άμφω). Σε 2 ασθε-νείς έγινε ενδοσκοπική απολίνωση της σφη-νοϋπερωίου αρτηρίας. Επανεγχείρηση για υποτροπή χρειάστηκε σε 9 ασθενείς.

Αποτελέσματα: Δεν παρατηρήθηκε καμία μείζων επιπλοκή, ενώ από τις ελάσσονες, καταγράφηκαν συνέχειες σε 11 ασθενείς και αιμορραγία σε 6. Σωστή μετεγχειρητική παρακολούθηση (από 6 μήνες έως 3,5 έτη) είχαν 67 ασθενείς. Από αυτούς, 54 (80,6%) ήταν αισθητά βελτιωμένοι (η πλειοψηφία ήταν σε συντηρητική αγωγή), ενώ οι 13 ανέ-φεραν μικρή ή καθόλου βελτίωση.

Συμπεράσματα: Η FESS είναι ασφαλής και αποτελεσματική επέμβαση, όταν υπάρχει κατάλληλη εκπαίδευση, σωστή υλικοτεχνική υποδομή, φιλοσοφία υπέρ της συντηρητικό-τητας, όταν αυτό αρκεί, καθώς και στενή, μα-κροχρόνια μετεγχειρητική παρακολούθηση. Συχνά απαιτείται μετά την FESS μακροχρόνια συντηρητική αγωγή.

AA 58 - ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΡΚΙΝΙΚΩΝ ΒΛΑΒΩΝ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΛΛΑΣ

Ι. Σφακιανάκη, Αικ. Ρίζου, Κ. Βαλσαμίδης, Π. Χατζηευγενίδου, Σ. Γουγούσης, Δ. ΓενναδίουΩ.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν. Γιαννιτσών

Εισαγωγή: Ο καρκίνος του δέρματος αποτε-λεί έναν από τους πιο συχνούς τύπους καρ-κίνου παγκοσμίως, ιδιαίτερα σε χώρες με αυξημένη ηλιακή ακτινοβολία, όπως είναι η Ελλάδα.

Σκοπός: Η εκτίμηση και ανάδειξη των επιδη-μιολογικών παραγόντων που συμβάλλουν στην εμφάνιση καρκινικών και προκαρκι-νικών βλαβών στην περιοχή κεφαλής και τραχήλου.

Υλικό και Μέθοδος: Μελετήθηκαν ανα-δρομικά οι φάκελοι 461 ασθενών που χει-ρουργήθηκαν στην Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική του Γ.Ν. Γιαννιτσών, για μορφώματα δέρματος κεφαλής και τραχήλου, κατά το χρονικό διάστημα 2008-2013. Ταξινομήθη-καν με βάση τον ιστολογικό τύπο, το φύλο, την ηλικία και την εντόπιση.

Αποτελέσματα: Από τα 461 περιστατικά το 52,5 % ήταν άρρενες ηλικίας 65-74 ετών. Tα 125 (27,11%) αφορούσαν σε καρκινώματα του δέρματος ενώ τα 11 (2,38%) διαγνώστη-καν με προκαρκινωματώδεις βλάβες (ακτι-νική κερατίαση, δερματικό κέρας, κερατοα-κάνθωμα). Από τα 125, τα 78 (62,4%), ήταν βασικοκυτταρικού τύπου, τα 26 (20,8%) ακανθοκυτταρικού τύπου, 13 (10,4%) δια-γνώστηκαν με νόσο Bowen και 1 (0,8%) με μελάνωμα. Προέκυψε επίσης μια στατιστικά σημαντική κατηγορία 7 ασθενών (5,6%) που εμφάνισαν 2 ταυτόχρονες κακοήθεις βλά-βες, διαφορετικής ιστολογικής προέλευσης.

183

Η συνηθέστερη εντόπιση για τα βασικοκυτ-τταρικά καρκινώματα ήταν η περιοχή της ρι-νός ενώ για τα ακανθοκυτταρικά η παρειά.Η μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης κακοή-θειας εντοπιζόταν στη δεκαετία 75-84. Η αναλογία ανδρών-γυναικών στα περιστα-τικά κακοήθειας ήταν 1.45/1.

Συμπέρασμα: Το αυξημένο ποσοστό κακο-ήθειας ενισχύει την άποψη για την βλαπτική επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας, ιδιαίτε-ρα στους αγροτικούς πληθυσμούς. Η σωστή ενημέρωση και η έγκαιρη διάγνωση είναι ζωτικής σημασίας για τη μείωση της νοση-ρότητας.

AA 59 - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ: ΑΜΦΟΤΕΡΟΠΛΕΥΡΟΙ ΡΙΝΙΚΟΙ ΠΟΛΥΠΟΔΕΣ ΣΕ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ

Χατζηευγενίδου Π., Ρίζου Αικ., Γουγούσης Σ., Σφακιανάκη Ι., Γενναδίου Δ. ΩΡΛ Κλινική Γεν. Νομ. Νοσοκομείου Γιαννιτσών

Εισαγωγή: Οι ρινικοί πολύποδες σε παιδιά είναι σπάνιοι, και, συνήθως συνοδεύουν κά-ποιο συστηματικό νόσημα, κυρίως κυστική ίνωση, ή αποτελούν εκδήλωση της τριάδας Samter. Σκοπός της εργασίας είναι η παρου-σίαση δύο σπάνιων περιστατικών ρινικών πολυπόδων αμφοτερόπλευρα σε παιδιά και η ανάδειξη της σημασίας του ελέγχου των παιδιών - ασθενών για συστηματικές νό-σους.

Παρουσίαση Περιστατικών: Κορίτσι 11 ετών με ρινική συμφόρηση, μετωπιαία κε-φαλαλγία και καταρροή, και αγόρι 12 ετών, με παρόμοια συμπτώματα και διάρκεια συ-μπτωμάτων δύο μήνες παραπέμφθηκαν από παιδιάτρους, με διαφορά τριών μηνών. Είχαν υποβληθεί σε απλές ακτινογραφίες κόλπων προσώπου, που έδειχναν κατάληψη αυτών άμφω. Υπεβλήθησαν σε κλινική εξέταση-ενδοσκόπηση ρινός και αξονική τομογραφία σπλαχνικού κρανίου η οποία έδειξε ύπαρξη

πολυπόδων στα ηθμοειδή. Επίσης έγιναν: τεστ ιδρώτα για ανίχνευση κυστικής ίνωσης, RAST tests -μέτρηση ολικών Igs για έλεγχο ύπαρξης αλλεργίας, πνευμονολογικός έλεγ-χος για ύπαρξη βρογχικού άσθματος. Δεν ανευρέθηκε κάποιο υποκείμενο συστηματικό νόσημα σε κανένα από τα παιδιά. Ακολού-θησε συντηρητική αγωγή με τοπικά στερο-ειδή-αντιισταμινικά- αντιβιοτικα(μακρολίδη)-κορτικοστεροειδή από του στόματος. Εδώ κι ένα χρόνο παρακολουθούνται και είναι ελεύ-θερα συμπτωμάτων, με ενδοσκοπικό έλεγχο και C.T. χωρίς παθολογικά ευρήματα.

Συμπέρασμα: Στατιστικά οι ρινικοί πολύπο-δες σε παιδιά: εμφανίζονται κυρίως σε αγό-ρια ,μέσης ηλικίας 11,5 έτών, 65 % είναι αμ-φοτερόπλευροι και, σπάνια έχουν αλλεργικό υπόβαθρο. Σε ποσοστό 34% είναι αντροχο-ανικοί, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό σε ενήλι-κες είναι 3-4%. Όταν εντοπίζονται μόνο στα ηθμοειδή απαντούν πολύ καλά στη συντη-ρητική αγωγή, ενώ όταν είναι αντροχοανικοί έχουν ένδειξη χειρουργικής αφαίρεσης. Όταν ανιχνευτούν πρέπει να γίνεται πάντα έλεγχος για αποκλεισμό κυστικής ίνωσης ή κάποιας άλλης συστηματικής-ανοσολογικής νόσου.

AA 60 - ΑΔΕΝΟΚΥΣΤΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΡΙΝΙΚΟΥ ΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΟΣ

Καλλίτσης Αθ., Οικονόμου Αθ., Μαυροειδάκος Σ., Μπάρτζης Β. Ζεϊνέλης Α., Κυριαζής Γ., Κωσταρέλος Δ., Πανταζής Δ.Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική 1 Π.Γ.Ν. Ελευσίνας «Θριάσιο»

Εισαγωγή: Το αδενοκυστικό καρκίνωμα είναι ένας σπάνιος όγκος της ρινός και των παραρρινίων κόλπων, αντιπροσωπεύοντας το 5-15% όλων των κακοήθων νεοπλασιών αυτής της περιοχής. Εντοπίζεται συχνότερα στο πλάγιο ρινικό τοίχωμα και στους παραρ-ρίνιους κόλπους και σπανιότατα στο ρινικό διάφραγμα.

184

Παρουσίαση Περιστατικού: Πρόκειται για γυναίκα ηλικίας 70 ετών η οποία προσέρχε-ται με συχνές επιστάξεις (δεξιά) από μηνών. Κατά την ενδοσκόπηση διεπιστώθη μάζα μα-λακής σύστασης, εύθρυπτη και αιμορραγική, η οποία καταλάμβανε το ανώτερο τμήμα της δεξιάς ρινικής θαλάμης. Η αξονική τομογρα-φία σπλαχνικού κρανίου κατέδειξε εξερ-γασία καταλαμβάνουσα το ανώτερο τμήμα της μεσότητας του ρινικού διαφράγματος. Ελήφθη βιοψία η οποία έδειξε αδενοκυστικό καρκίνωμα τύπου solid. Ο έλεγχος με αξο-νική τομογραφία τραχήλου, θώρακος, άνω κοιλίας για τον εντοπισμό απομακρυσμένων μεταστάσεων, απέβη αρνητικός.Η ασθενής υπεβλήθη δια πλαγίας ρινοτομίας, σε υφολική αφαίρεση του ρινικού διαφράγ-ματος επί υγιών μακροσκοπικών ορίων και μετεγχειρητική ακτινοθεραπεία. Η ασθενής είναι ελεύθερη νόσου ένα έτος μετά, βρί-σκεται όμως σε στενή μετεγχειρητική παρα-κολούθηση λόγω του ότι ο όγκος εμφανίζει τάση τοπικής υποτροπής λόγω των περινευ-ρικών διηθήσεων, καθώς και απομακρυσμέ-νων μεταστάσεων σε πνεύμονα, οστά, ήπαρ, εγκέφαλο και νεφρούς.

Συμπεράσματα: Το ποσοστό τοπικής υπο-τροπής και η πενταετής επιβίωση του ασθε-νούς με αυτόν τον σπάνιο όγκο εξαρτώνται από :α) την έγκαιρη διάγνωση, β) τη σωστή χειρουργική αντιμετώπιση, γ) τον ιστολογικό τύπο (solid, cribriform, tubular) και δ) την μετεγχειρητική ακτινοβολία.

AA 61 - ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ ΠΤΕΡΥΓΙΟΥ ΩΤΟΣ ΑΠΟ ζΩΑ

Καραπάντζου Χ. 1, Μπούρας Ν. 2, ΧατζΊκας Γ. 2, Μάλτας Β. 2, Βάσος Α. 2, Γκιόκης Γ. 2, Καραπάντζος Η. 21 ΩΡΛ κλινική Πανεπιστημίου Goettingen Δ. Γερμανίας2 Γενική κλινική Άγιος Λουκάς Πανόραμα Θεσσαλονίκη

Τραυματισμοί του πτερυγίου προκαλούνται

κατά κανόνα από τέμνοντα ή αμβλέα όργανα ή πολύ συχνά από τροχαία ατυχήματα.Πολύ σπάνια όμως μπορούν να προκληθούν τραυματισμοί του ωτικού πτερυγίου από ζώα. Τα τραύματα μπορεί να είναι ανοικτά ή κλειστά και η βαρύτητά τους να κυμαίνεται από απλή εκδορά μέχρι και μερική ή πλήρη διατομή έως και αποκοπή του πτερυγίου.Στην παρούσα εργασία παρουσίαζονται οι περιπτώσεις δύο ασθενών με ανοιχτό τραύ-μα και πλήρη διατομή του πτερυγίου δίνοντας έμφαση στον τρόπο αντιμετώπισης καθότι σε μερικές περιπτώσεις η απλή συρραφή δεν είναι πάντοτε αρκετή.

AA 62 - ΛΑΒΥΡΙΝΘΙΤΙΔΑ ΩΣ ΠΡΩΙΜΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΟΞΕΙΑΣ ΜΕΣΗΣ ΩΤΙΤΙΔΑΣ . ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ.

Τσιουβάκα Σ., Μουσαιλίδης Γ., Παπανδρέου Ν., Σαρατζιώτης Α., Αλαγιάννη Α.ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας

Εισαγωγή: Η λαβυρινθίτιδα αποτελεί μια επιπλοκή της οξείας ή χρόνιας μέσης ωτίτι-δας. Σπάνια μπορεί να εμφανιστεί ως πρώιμη επιπλοκή ή πρώιμο σύμπτωμα της οξείας μέ-σης ωτίτιδας. Σκοπός της εργασίας αποτελεί η παρουσίαση περιστατικού της κλινικής μας με οξεία μέση ωτίτιδα κατά την οποία εμφα-νίσθηκε πυώδης λαβυρινθίτιδα ως πρώιμο και πρωταρχικό σύμπτωμα.

Παρουσίαση Περιστατικού: Ασθενής 48 ετών προσήλθε στα επείγοντα της κλινικής μας με έντονη ωταλγία (ΑΡ) από 12ώρου με συνοδό ζάλη περιστροφικού τύπου και εμέ-τους. Το ατομικό αναμνηστικό όπως και το ΩΡΛ ιστορικό της ήταν ελεύθερο. Κατά την κλινική εξέταση , διαπιστώθηκε εικόνα οξεί-ας μέσης ωτίτιδας με ακέραιο τυμπανικό υμέ-να. Παρουσίαζε οριζοντιοκυκλικό νυσταγμό τρίτου βαθμού (ΔΕ) και αστάθεια βάδισης. Το τυμπανόγραμμα ήταν τύπου Β (ΑΡ) και στο ακοόγραμμα εμφάνιζε κώφωση (ΑΡ). Από

1

185

την νευρολογική εκτίμηση δεν προέκυψαν παθολογικά ευρήματα, ενώ ο απεικονιστικός έλεγχος ανέδειξε πλήρη κατάληψη του μέ-σου ωτός και μερική κατάληψη των μαστο-ειδών κυψελών (ΑΡ). Η ασθενής ξεκίνησε άμεσα IV και τοπική αντιβιοτική αγωγή, κα-τασταλτικά του λαβυρίνθου και έγινε μυριγ-γοτομή (αρ). Η ασθενής έλαβε αγωγή για 15 ημέρες και εξήλθε σε βελτίωση.

Συμπέρασμα: Η λαβυρινθίτιδα έστω και σπάνια μπορεί να εμφανισθεί ως ένα από τα πρώτα συμπτώματα της οξείας μέσης ωτίτι-δας.

AA 63 - ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΠΑΝΙΟΥ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΟΓΚΟΥ WΑRTHIN ΣΤΟΝ ΥΠΟΓΝΑΘΙΟ ΣΙΕΛΟΓΟΝΟ ΑΔΕΝΑ

Κακάβα Κασσιανή, Κουτραφούρης Ιωάννης, Ξένος Αντώνης, Σαμαράς Αργύρης, Τασόπουλος ΓεώργιοςΩτορινολαρυγγολογική Κλινική Ειδικού Αντικαρκινικού Νοσοκομείου Πειραιά, Ε.Α.Ν.Π. «ΜΕΤΑΞΑ»

Εισαγωγή: Ο όγκος Warthin αποτελεί καλο-ήθες νεόπλασμα των σιελογόνων αδένων, με κύρια θέση εντόπισης την παρωτίδα και σπανιότερα τους ελάσσονες σιελογόνους αδένες. Η αιτιοπαθογένεια του είναι αδιευ-κρίνιστη αλλά φαίνεται να εμπλέκεται σε αυ-τήν η χρήση καπνού. H μέση ηλικία διάγνω-σης είναι η 6η δεκαετία ζωής, (εύρος:12 - 92 ετών), ενώ σπάνια εκδηλώνεται πριν την ηλικία των 40. Η εργασία αυτή έχει ως στόχο την παρουσίαση ενός περιστατικού ανάπτυ-ξης όγκου Warthin στον υπογνάθιο.

Παρουσίαση περιστατικού: Άνδρας 66 ετών νοσηλεύτηκε στην Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική του Ε.Α.Ν.Π. ΜΕΤΑΞΑ, λόγω ανώδυ-νης, αργά αναπτυσσόμενης διόγκωσης στο δεξιό υπογνάθιο τραχηλικό τρίγωνο.Κατά την ωτορινολαρυγγολογική εξέταση εντοπί-στηκε στην προαναφερθείσα περιοχή ψηλα-

φητό, κινητό μόρφωμα, με ομαλά σαφή όρια, που δεν προσφυόταν στους υπερκείμενους ιστούς και είχε διαστάσεις 4×2 εκατοστά. Η υπόλοιπη κλινική εξέταση της κεφαλής και του τραχήλου, καθώς και των λοιπών συστη-μάτων δεν ανέδειξε παθολογικά ευρήματα. Πραγματοποιήθηκε παρακέντηση δια λεπτής βελόνης στον ασθενή, FNA, η οποία έθεσε τη διάγνωση του όγκου Warthin. Στη συνέχεια, ακολούθησε πλήρης χειρουργική εξαίρεση του μορφώματος καθώς και του υπογνάθι-ου σιελογόνου αδένα. Η ιστολογική εξέταση επιβεβαίωσε την αρχική διάγνωση, καθώς η μάζα αποτελείτο από κυστικές και συμπαγείς περιοχές, με σύσταση από επιθηλιακά και λεμφικά στοιχεία. Η μετεγχειρητική περίοδος του ασθενούς ήταν ομαλή.

Συμπεράσματα: Η ανάπτυξη του όγκου Warthin στους υπογνάθιους σιελογόνους αδέ-νες είναι σπάνια αλλά δεν θα πρέπει να διαφεύγει από τη διαγνωστική μας σκέψη, καθώς τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί ση-μαντικά η συχνότητα εκδήλωσης καλοηθών και κακοηθών νεοπλασμάτων στην περιοχή.

AA 64 - ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΟΔΟΝΤΟΣΤΟΙΧΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΡΥΓΓΑ ΑΝΟΪΚΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΥΠΟ ΤΟΠΙΚΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΕΥΚΑΜΠΤΟΥ ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΟΥ

Πέττα Β. 1, Προκοπάκης Ε. 1, Ιωαννίδης Δ. 1, Κουδουναράκης Ε. 1, Παναγιωτάκη Ε. 1, Φουντάκης Ε. 1, Βελεγράκης Γ. A. 11 Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, ΩΡΛ κλινική

Παρουσίαση περιστατικού: Παρουσιάζου-με την περίπτωση ενός 78χρονου ασθενούς με ιστορικό χρόνιας ψύχωσης, άνοιας και κα-τάθλιψης υπό αγωγή, ο οποίος μεταφέρθηκε στο τμήμα μας λόγω δυσφαγίας, σιελόρροιας και ήπιας δύσπνοιας, μετά από ένα επεισόδιο επιληπτικής κρίσης. Η οικογένεια υποτίμη-σε τη σοβαρότητα της κατάστασης του και ο ασθενής μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο 24

186

ώρες μετά το επεισόδιο. Η νευρολογική εκτί-μηση ήταν αρνητική και ο ασθενής παραπέμ-φθηκε για παθολογική και ΩΡΛ εκτίμηση. Οι ακτινογραφίες θώρακος και ο ενδοσκοπι-κός έλεγχος ανέδειξαν την παρουσία τμήμα-τος τεχνητής οδοντοστοιχίας ενσφηνωμένου στην είσοδο του λάρυγγα, από το ύψος της υπεργλωττιδικής μοίρας έως το επίπεδο του οπισθοκρικοειδούς διαστήματος. Η παρουσία του ξένου σώματος δεν αξιολογήθηκε και δεν αναφέρθηκε από τον ασθενή λόγω του ψυχιατρικού υπόβαθρου. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης ο ασθενής ήταν μη συνεργάσι-μος και διεγερτικός λόγω αδυναμίας λήψης της φαρμακευτικής αγωγής. Η εντόπιση του ξένου σώματος καθιστούσε τη διασωλήνω-ση αδύνατη. Συνεκτιμώντας τον παράγοντα αυτό και τα συνοδά νοσήματα του ασθενούς (στεφανιαία νόσο, καρδιακή ανεπάρκεια, καρδιακή προσθετική μεταλλική βαλβίδα), ελήφθη η απόφαση αφαίρεσης υπό τοπική αναισθησία με τη χρήση εύκαμπτου ενδο-σκοπίου και της λαβίδας Frankel. Η αφαίρεση ήταν επιτυχής προκαλώντας ελάχιστες βλά-βες στους βλεννογόνους. Ο ασθενής εισή-χθη, κυρίως, λόγω προϋπάρχουσας λήψης αντιαιμοπεταλιακών, παραγόντων. Η πορεία νοσηλείας του εξελίχθηκε ομαλά. Εξήλθε με την έναρξη λήψης υδρικής δίαιτας μετά από ένα 24ωρο.

Συμπέρασμα: Παρόλο που η ενδοσκόπη-ση με τη χρήση άκαμπτου ενδοσκοπίου, υπό γενική αναισθησία, αποτελεί τη μέθοδο εκλογής, για την αφαίρεση ξένων σωμάτων από τον ανώτερο αεραγωγό, σε ορισμένες περιπτώσεις η χρήση του εύκαμπτου ενδο-σκοπίου, υπό τοπική αναισθησία, μπορεί να αποδειχθεί εξίσου ασφαλής και αποτελε-σματική μέθοδος, ιδιαίτερα σε ασθενείς υψη-λού κινδύνου.

AA 65 - ΕΝΔΟΘΥΜΙΚΟ ΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙ-ΔΙΚΟ ΑΔΕΝΩΜΑ ΩΣ ΑΙΤΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΠΡΩΤΟΠΑΘΟΥΣ ΥΠΕΡΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣ-ΜΟΥ

Εισαγωγή: O Πρωτοπαθής υπερπαραθυρε-οειδισμός, (PHPT), αποτελεί μια παθολογική κατάσταση χαρακτηριζόμενη από υπερα-σβεστιαιμία λόγω απρόσφορης έκκρισης παραθορμόνης. Είναι συχνότερος σε μετεμ-μηνοπαυσιακές γυναίκες, σε αναλογία Γ/Α = 2-3/1.Είναι συνήθως σποραδικός και οφείλε-ται στην παρουσία μονήρους ή συνυπαρχό-ντων αδενωμάτων, διάχυτης υπερπλασίας ή παραθυρεοειδικού καρκίνου και σπανιότερα οικογενής. Ο εντοπισμός των παραθυρεοει-δικών αδενωμάτων στο 10% των ασθενών δεν είναι εύκολος,εξαιτίας της έκτοπης θέσης των αδένων,που σχετίζεται με την εμβρυο-λογική τους προέλευση.

Παρουσίαση περιστατικού: Άνδρας 55 ετών προσήλθε στα εξωτερικά ιατρεία της Ω-τορινολαρυγγολογικής Κλινικής του Ε.Α.Ν.Π. «ΜΕΤΑΞΑ» με ασυμπτωματική υπέρ-ασβεστιαιμία από έτους. Πραγματοποι-ήθηκε πλήρης Ωτορινολαρυγγολογική εξέ-ταση στον ασθενή καθώς και εξέταση των λοιπών συστημάτων χωρίς ανάδειξη παθο-λογικών ευρημάτων. Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων ωστόσο έδειξαν διορθωμένη τιμή ασβεστίου ορού 15,6 mg / dL ,φωσφόρου 1,25 mg / dl και ανάρμοστα υψηλή παραθορμόνη 437 pg / mL. Ο ασθε-νής υποβλήθηκε,στη συνέχεια,σε υπερηχο-γράφημα τραχήλου που ανέδειξε ισοηχοϊκό όζο όπισθεν και κάτω του θυρεοειδούς και σε Tc-99m sestamibi σπινθηρογράφημα με έντονη πρόσληψη του ιχνηθέτη στο ανώτερο μεσοθωράκιο, στη θέση του θύμου, γεγονός που υποδήλωνε παρουσία έκτοπου αδενώ-ματος παραθυρεοειδούς. Αφού προηγήθηκε κατάλληλη ενυδάτωση, χορήγηση φουροσε-μίδης και κινακαλσέτης στον ασθενή, η τιμή του ασβεστίου μειώθηκε σε 10,5 mgr και η πλήρης χειρουργική εξαίρεση του αδενώ-ματος κατέστη δυνατή. Η τιμή του ασβεστίου

187

στον ορό καθώς και της παραθορμόνης ομα-λοποιήθηκαν μετεγχειρητικά.

Συμπεράσματα: Τα ενδοθυμικά παραθυρε-οειδικά αδενώματα είναι σπάνια και οφεί-λονται στην παρεκκλίνουσα μεταναστευτική πορεία κυρίως των κυττάρων των κάτω πα-ραθυρεοειδών αδένων, κατά την εμβρυο-γένεση.Η θεραπεία εκλογής είναι η πλήρης χειρουργική εξαίρεση τους, μετά τον προεγ-χειρητικό εντοπισμό τους με τη χρήση κατάλ-ληλων απεικονιστικών εξετάσεων. AA 66 - ΑΝΑΣΤΡΟΦΑ ΘΗΛΩΜΑΤΑ - ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Νεκτάριος Μαργαρίτης, Σωτήριος Μποτσάκης,Ηρώ Κοκκέβη, Γεώργιος Γεωργίου, Α. ΘεοδώρουΩΡΛ Κλινική Νοσοκομείου «Ο Ευαγγελισμός» Διευθυντής: Α. Θεοδώρου

Εισαγωγή: Το ανάστροφο θήλωμα, είναι ένας καλοήθης όγκος που αφορά την ρινική κοιλότητα και τους παραρρινίους κόλπους. Παρόλα αυτά είναι γνωστή η ικανότητα του να διαβρώνει και να καταστρέφει τους γύρω ιστούς, η τάση υποτροπής του, καθώς και η πιθανότητα κακοήθους εξαλλαγής σε καρκί-νωμα από πλακώδης επιθήλιο.

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης, είναι η σωστή και έγκαιρη διάγνωση του ανάστρο-φου θηλώματος, με στόχο την άμεση και εν-δεδειγμένη αντιμετώπιση του.

Υλικό και Μέθοδος: Πρόκειται για μια σειρά 195 περιστατικών των τελευταίων 5 ετών της ΩΡΛ Κλινικής του Νοσοκομείου «Ο ΕΥ-ΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ» ηλικίας από 27 έως 69 ετών. Οι ασθενείς προσήλθαν αιτιώμενοι συμπτώ-ματα αναπνευστικής δυσχέρειας σε ποσοστό 81%, ρινικής καταρροής 24%, επιστάξεως 17%, μετωπιαίας κολπίτιδας 9% και ανοσμί-ας 3%.

Σε όλα τα περιστατικά πραγματοποιήθηκε εν-δοσκοπικός έλεγχος ρινός, ο οποίος ανέδει-ξε ενδορινική μάζα, CT–έλεγχος σπλαχνικού κρανίου, 11 παρουσίασαν μονόπλευρη εντό-πιση και προεγχειρητικός βιοπτικός έλεγχος που ανέδειξε 8 περιστατικά ανάστροφων θηλωμάτων.

Αποτελέσματα: Σε όλα τα περιστατικά πραγ-ματοποιήθηκε ενδοσκοπική πολυπεκτομή και απεστάλη υλικό προς βιοψία. Αυτά εξορ-μούνταν 4 εκ του ιγμορείου άνδρου και 4 εκ των ηθμοειδών κυψελών. Συνεστήθη περιοδικός έλεγχος, ο οποίος μήνες μετά ανέδειξε μέσω CT απεικόνισης ποσοστό υποτροπής 37,5%.

Συμπεράσματα: Λόγω της ομοιότητας των ανάστροφων θηλωμάτων με τους απλούς ρινικούς πολύποδες, επιβάλλεται έγκαιρη διάγνωση, θεραπευτική αντιμετώπιση και ιστολογική εξέταση όλων των ρινικών πο-λυπόδων.Η συχνότητα υποτροπής συνδέεται άμεσα με την επαρκή χειρουργική εκτομή. Σε απλή αφαίρεση με πολυπεκτομή, έχουμε υποτροπή της τάξεως του 67% έως 78%, ενώ με πλάγια ρινοτομή και μέση γναθεκτο-μή η υποτροπή κυμαίνεται από 0% - 14%. Η ενδοσκοπική χειρουργική έχει κύρια ένδει-ξη σε όγκους με καλό έλεγχο και ορατότητα της περιοχής με το ενδοσκόπιο, με ποσοστό υποτροπής κοντά στο 17%. Εάν υπάρχει αμφιβολία τότε η πλήρης εκτο-μή με εξωτερική προσπέλαση, με μέση γνα-θεκτομή ή midfacial degloving επιβάλλεται.

188

AA 67 - ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΒΑΡΗΚΟΙΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΝΕΥΡΙΝΩΜΑΤΩΣΗ ΤΥΠΟΥ ΙΙ

Νεκτάριος Μαργαρίτης, Καλλιόπη Χαψή, Μελπομένη Φέττα, Αθανασία Τουργέλη, Α.ΘεοδώρουΩΡΛ κλινική Νοσοκομείου «Ο Ευαγγελισμός« Δ/ντης: Α. Θεοδώρου

Εισαγωγή: Πρόκειται για γυναίκα 40 ετών, η οποία προσέρχεται στο ΤΕΠ ΩΡΛ αιτιώμενη αιφνίδιας απώλειας της ακοής (ΔΕ), έχοντας γνωστό ιστορικό νευρινωμάτωσης τύπου ΙΙ.

Παρουσίαση περιστατικού: Γυναίκα 40 ετών, προσέρχεται στο ΤΕΠ ΩΡΛ, αιτιώμενη από διημέρου αιφνίδια απώλεια ακοής (ΔΕ). Από το ιστορικό της αναφέρεται αιφνίδια απώλεια ακοής (ΑΡ) από 25ετίας, καθώς και έναρξη πτώσης της ακοής από έτους (ΔΕ), γεγονός που οδήγησε τους θεράποντες ια-τρούς της να παραγγείλουν MRI εγκεφάλου προ 5μηνου.Η απεικόνιση ανέδειξε πολλαπλές χωρο-κατακτητικές εξεργασίες με χαρακτήρες μη-νιγγιωμάτων άμφω των εγκεφαλικών ημι-σφαιρίων, καθώς και ακουστικό νευρίνωμα άμφω των έσω ακουστικών πόρων, γεγονός που ώθησε τους θεράποντες ιατρούς να συ-νεστήσουν θεραπεία με Cyber knife στην περιοχή του ακουστικού νευρινώματος (ΔΕ), στην οποία η ασθενής και υπεβλήθη.Πέντε μήνες μετά, η ασθενής παρουσιάζει την αιφνίδια απώλεια ακοής (ΔΕ), η οποία και αντιμετωπίζεται με χορήγηση αγγειοδια-σταλτικών και κορτιζονοθεραπεία, σχήμα το οποίο τελικά δεν απέδωσε.

Συμπεράσματα: Η νευρινωμάτωση τύπου ΙΙ είναι σχετικά σπάνια νοσολογική οντότητα.Παρόλα αυτά, σε περιστατικά με αιφνίδια απώλεια ακοής μικρής ή μέσης ηλικίας, θα πρέπει στην διαφορική μας διάγνωση να μην αποκλείουμε την πιθανότητα νευρινωμάτω-σης.

AA 68 - ΕΠΑΠΕΙΛΟΥΜΕΝΟΣ ΑΕΡΑΓΩΓΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΜΑΤΟ ΑΙΜΑΤΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙ-ΟΧΗ ΤΟΥ ΥΠΟΦΑΡΥΓΓΑ - ΛΑΡΥΓΓΑ

Σωτηρούδη Ν. Σωτηρία 1, Κοντογεώργη Χ. Καλλιόπη 2, Κούτης Β. Ευάγγελος 3, Λυγάτσικας Γ. Χρήστος 4

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Γενικου Νοσοκομείου Τρικάλων 5η Υ.Πε Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας

Εισαγωγή: Το αυτόματο αιμάτωμα στην πε-ριοχή του υποφάρυγγα, της επιγλωττίδας και του λάρυγγα αποτελεί μια σπάνια επιπλοκή λόγω της μεγάλης παράτασης του INR, προ-ερχόμενο από τη λήψη κουμαρινικών αντι-πηκτικών και δύναται να αποτελέσει σοβαρή απειλή για τη ζωή του ασθενούς.

Παρουσίαση περιστατικού: Ασθενής, θήλυ, ετών 78, προσήλθε στα επείγοντα περιστα-τικά, με αίσθημα σύσφιξης στην περιοχή του τραχήλου, έντονη δυσκαταποσία και ήπια δύσπνοια. Τα συμπτώματα παρουσιάστηκαν από οκταώρου με σταδιακή επιδείνωση χω-ρίς όμως άλγος ή πυρετική κίνηση. Από το ιστορικό η ασθενής λαμβάνει αντιπηκτική αγωγή (Sintrom) λόγω ΧΚΜ. Κατά την εξέ-ταση της ασθενούς στην περιοχή του οροφά-ρυγγα δεν βρέθηκαν παθολογικά ευρήματα.Στην έμμεση λαρυγγοσκόπηση παρατηρήθη-κε εκσεσημασμένη διόγκωση της βάσης της γλώσσας που δεν επέτρεπε την επισκόπηση της γλωττίδας. Στον ενδοσκοπικό έλεγχο πα-ρατηρήθηκε αιμάτωμα που καταλάμβανε την περιοχή της επιγλωττίδας με επέκταση στον υποφάρρυγγα, στους αρυταινοειδείς και στη γλωττίδα. Η ασθενής είχε ήπιο εισπνευστι-κό συριγμό. Έγινε εργαστηριακός έλεγχος όπου ανευρεθεί παράταση του INR (12,77). Ακολουθήθηκε ενδοφλέβια αγωγή με κορ-τιζόνη, αδρεναλίνη και βιταμίνη Κ και συ-στηματική παρακολούθηση των ζωτικών της λειτουργιών το πρώτο 24ωρο. Κατά την εν-δοσκόπηση που διενεργήθηκε την επόμενη ημέρα υπήρχε μικρή υποχώρηση του αιμα-τώματος. Η ασθενής εξήλθε μετά από πέντε

189

ημέρες σε καλή γενική κατάσταση, με πλήρη υποχώρηση των συμπτωμάτων.

Συμπεράσματα: Η συστηματική παρακολού-θηση του INR σε ασθενείς που λαμβάνουν κουμαρινικά αντιπηκτικά είναι μια επιβεβλη-μένη ενέργεια προκειμένου να αποφευχθούν καταστάσεις επικίνδυνες για τη ζωή τους.

AA 69 - ΥΠΟΓΛΩΣΣΙΑ ΑΝΟΣΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΡΙΝΙΤΙΔΑ. ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Α.Υακίνθου, Ι. Μέγας

Η υπογλώσσια ανοσοθεραπεία περιγράφη-κε για πρώτη φορά το 1986 ως εναλλακτική θεραπεία της διαδερμικής ανοσοθεραπείας. Την εφαρμόσαμε στο ιατρείο μας σε 25 ασθενείς, αφού ήταν πιο ασφαλής μέθοδος ως προς τις ανεπιθύμητες ενέργειές της, οι ασθενείς συμμορφωνόταν πιο εύκολα, και η δόση έναρξης και συντήρησης δε μεταβαλ-λόταν. 5 από αυτούς διέκοψαν τη θεραπεία για οικονομικούς λόγους. Η παρακολούθη-ση των ασθενών μας συνεχίστηκε 1 χρόνο μετά το τέλος της θεραπείας (και συνεχίζουν να παρακολουθούνται).Διαφαίνεται ότι η υπογλώσσια ανοσοθερα-πεία μειώνει τα συμπτώματα και τη χρήση φαρμάκων στην αλλεργική ρινίτιδα.

AA 70 - Ο ΓΛΩΣΣΙΚΟΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΗΣ ΩΣ ΤΥΧΑΙΟ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΟ ΕΥΡΗΜΑ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ.

Σωτηρούδη Ν. Σωτηρία 1, Κούτης Β. Ευάγγελος 2, Κοντογεώργη Καλλιόπη 3, Λυγάτσικας Χρήστος 4

Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Γενικου Νοσοκομείου Τρικάλων

Εισαγωγή: Ο γλωσσικός θυρεοειδής απο-τελεί μια σπάνια νοσολογική οντότητα που προκύπτει από πρώιμη διαταραχή στην εμ-βρυογένεση του θυρεοειδικού ιστού, κατά την κατάδυση από το τυφλό τρήμα στη φυσι-

ολογική προτραχειακή ανατομική του θέση. Παρουσίαση περιστατικού: Ασθενής θήλυ 72 ετών προσήλθε στα τακτικά εξωτερικά ιατρεία μετά από σύσταση του θεράποντα εν-δοκρινολόγου, για ωτορινολαρυγγολογική εκτίμηση. Προηγήθηκε απεικονιστικός έλεγ-χος με CT τραχήλου που μετά από την έγ-χυση σκιαγραφικού, ανέδειξε σαφώς αφο-ριζόμενη περιοχή στη βάση της γλώσσας. Η ασθενής πάσχει από υποθυρεοειδισμό υπό αγωγή ενώ δεν παρουσίασε κανένα άλλο σύμπτωμα όπως δυσφαγία, δυσφωνία, αι-μορραγία, αίσθημα ξένου σώματος ή υπνική άπνοια. Το σπινθηρογράφημα του θυρεοει-δούς με Tc 99m ανέδειξε έντονη πρόσληψη του ραδιοφαρμάκου στη βάση της γλώσσας, σε αντίθεση με την πρόσληψη στον θυρεοει-δούς αδένα. Κατά τον ενδοσκοπικό έλεγχο παρατηρήθηκε “σαρκώδης” μάζα στη βάση της γλώσσας που ακολουθούσε τις κινήσεις της. Έκτοτε η ασθενής παρακολουθείται τα-κτικά στο εξωτερικό Ωτορινολαρυγγολογικό ιατρείο.

Συμπεράσματα: Ο γλωσσικός θυρεοειδής παραμένει μια σπάνια κλινική οντότητα. Η πλειονότητα των πασχόντων ασθενών είναι ασυμπωματικοί ενώ το σπινθηρογρά-φημα θυρεοειδούς ακολουθούμενο από τον υπέρηχο τραχήλου, αποτελούν τις απεικο-νιστικές εξετάσεις εκλογής. Σε συμπτωμα-τικούς ασθενείς ή σε υποψία κακοήθειας, η θεραπεία εκλογής παραμένει χειρουργική. Ο κλινικός γιατρός κατά την προσέγγιση κάθε μάζας στην περιοχή της βάσης της γλώσσας πρέπει στην διαφοροδιάγνωση του να συ-μπεριλαμβάνει και τον έκτοπο θυρεοειδικό ιστό.

190

AA 71 - ΟΞΕΙΑ ΕΠΙΓΛΩΤΤΙΤΙΔΑ ΣΤΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ - ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙζΕΤΑΙ-ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ

Παπαγιάννη Ελ., Βέργου Π., Τσάγκοβιτς Αικ., Μυλωνά Δ., Tριβένης Χρ.Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, Ν.Θ.Π. «Η Παμμακάριστος»

ΠΕΡΙΛΗΨΗΗ επίπτωση της οξείας επιγλωττίτιδας στα παιδιά έχει μειωθεί δραματικά μετά την εισα-γωγή του εμβολίου κατά του Αιμόφιλου της γρίπης Τύπος Β, ωστόσο η νόσος εμφανίζε-ται όχι σπάνια και στους ενήλικες και μπορεί να αποτελέσει μία επείγουσα και δυνητικά απειλητική για τη ζωή κατάσταση. Η οξεία επιγλωττίτιδα οφείλεται συχνότερα σε λοι-μώξεις από αιμόφιλο της γρίπης, χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο, πνευμονιόκοκκο και β αιμο-λυτικό στρεπτόκοκκο αλλά και σπανιότερα σε μη λοιμώδεις παράγοντες. Η επίπτωση της νόσου αναφέρεται ότι είναι 1.2-2.3 ανά 100.000 ετησίως. Οι καπνιστές φαίνεται ότι έχουν υψηλότερο κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου. Η διάγνωση της νόσου μπορεί να αποβεί δύσκολη. Αυτό συμβαίνει επειδή ο ασθενής με οξεία επιγλωττίτιδα μπορεί να εμφανιστεί με ετερογένεια κλινικών χαρα-κτηριστικών. Συριγμός είναι παρών σε μόλις 10-20% των ασθενών. Η επισκόπηση του λάρυγγα είναι η μόνη αξιόπιστη μέθοδος διάγνωσης. Πιο συχνές επιπλοκές της οξείας επιγλωττίτιδας αποτελούν η απόφραξη του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος και η δημιουργία αποστήματος, καταστάσεις που απαιτούν τη συνεχή επαγρύπνηση του ωτορι-νολαρυγγολόγου. Η θεραπεία περιλαμβάνει ενδοφλέβια αντιβιοτικά και κορτικοστεροει-δή αλλά και διασωλήνωση σε περιπτώσεις απειλητικές για την επιβίωση του ασθενούς.

AA 72 - ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΣΕ ΕΔΑΦΟΣ ΠΑΡΑΡΡΙΝΟΚΟΛΠΙΤΙΔΑΣ

Αθανασία Τουργέλη, Φέττα Μελπομένη, Μποτσάκης Σωτήριος, Κοκκέβη Ηρώ, Θεοδώρου ΑλφρέδοςΩΡΛ Κλινική Γ.Ν. Ευαγγελισμός

Εισαγωγή: Οι επιπλοκές μιας παραμελη-μένης παραρρινοκολπίτιδας σήμερα έχουν περιοριστεί αισθητά με την έγκαιρη χρήση των αντιβιοτικών. Η ανάπτυξη της φλεγμο-νής μπορεί να προκαλέσει οστική λύση και επέκταση της φλεγμονής σε γειτονικούς χώ-ρους. Μπορεί να δημιουργηθεί οστεομυελί-τιδα, κυτταρίτιδα οφθαλμικού κόγχου, θρομ-βοφλεβίτιδα του σηραγγώδους κόλπου, μηνιγγίτιδα, ακόμη και εγκεφαλικό απόστη-μα. Τονίζεται ότι οι επιπλοκές αυτές σήμερα είναι σπάνιες.

Περιεχόμενο: Ασθενής 38 ετών, θήλυ, από μηνός παρουσιάζει συμπτώματα παραρρι-νοκολπίτιδος με συνοδό πυρετό και κεφα-λαλγία για τα οποία λαμβάνει αγωγή από του στόματος. Λόγω κλινικής επιδείνωσης εισάγεται σε θεραπευτήριο. Στην CT σπλα-χνικού κρανίου διαπιστώθηκε κατάληψη των παραρρινίων κόλπων δεξιά. Το πρώτο 24ωρο νοσηλείας εμφανίζει οίδημα στο δε-ξιό άνω και κάτω βλέφαρο και στο σύστοι-χο ημιμόριο του προσώπου. Ταυτόχρονα παρουσιάζει σημεία συμμετοχής του ΚΝΣ, οπότε υπεβλήθη σε MRI εγκεφάλου που ανέδειξε προσβολή μηνίγγων ομόπλευρα και παραμονή πυωδών συλλογών στα πα-ραρρίνια.Ετέθη διπλό αντιβιωτικό σχήμα.Παρά τη μικρή αρχική βελτίωση την 7η ημέ-ρα νοσηλείας ο νέος απεικονιστικός έλεγχος αναδεικνύει ευμέγεθες μετωποβρεγματικό εμπύημα δεξιά.Η ασθενής διακομίσθηκε επειγόντως στη νευροχειρουργική κλινική του Γ.Ν. Ευαγγε-λισμός και υπεβλήθη σε δεξιά κρανιοτομία και παροχέτευση του εμπυήματος. Μετεγχει-ρητικά παρουσίασε έκπτωση επιπέδου συνεί-δησης (GCS:10/15) και αριστερή πυραμιδική

191

συνδρομή, λόγω εγκεφαλικού οιδήματος.Υποβάλλεται σε επείγουσα αποσυμπιεστική κρανιοτομία και ενδοσκοπική διάνοιξη δεξι-ού μετωπιαίου κόλπου, πρόσθια ηθμοειδε-κτομή και ρινοαντροστομία άμφω από την ΩΡΛ κλινική.Εισάγεται στη μονάδα εντατικής θεραπείας, διασωληνωμένη,με τριπλό αντι-βιωτικό σχήμα. Η ασθενής παραμένει από 6μήνου σε μονάδα αυξημένης φροντίδας απύρετη, αιμοδυναμικά σταθερή με GCS9/15 χωρίς σημεία περαιτέρω βελτίωσης.

Συμπέρασμα: Εμμένουσες πυώδεις παραρ-ρινοκλπίτιδες χρήζουν άμεσης χειρουργικής αντιμετώπισης προκειμένου να αποφευ-χθούν επιπλοκές δυνητικά θανατηφόρες.

AA 73 - ΒΛΕΝΝΟΕΠΙΔΕΡΜΟΕΙΔΕΣ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΥΠΕΡΩΑΣ ΣΕ ΕΝΗΛΙΚΑ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ.Κοκκέβη Ηρώ 1, Τουργέλη Αθανασία 1, Φέττα Μελπομένη 1, Χρόνη Ματθίλδη 1, Παπαδογεωργάκης Νικόλαος 2

1 ΩΡΛ Κλινική Γ.Ν. Ευαγγελισμός2 Πανεπιστημιακή Κλινική Στοματικής και Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής, Οδοντιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών, Νοσοκομείο Ευαγγελισμός

Εισαγωγή: Το βλεννοεπιδερμοειδές καρ-κίνωμα είναι ένας πολυεστιακός όγκος από πλακώδη, βλεννοπαραγωγά και διάμεσα κύτταρα σε βλεννώδες υπόστρωμα. Απο-τελεί συχνό κακόηθες νεόπλασμα των των μείζονων και ελάσσονων σιελογόνων αδέ-νων αντιπροσωπεύοντας το 35% του συνό-λου των νεοπλασμάτων τους. Η πιο συχνή ηλικία εμφάνισης τους είναι η 5η δεκαετία της ζωής.

Περιεχόμενο: Άντρας 62 ετών παραπέμ-φθηκε από ιδιώτη ΩΡΛ για αξιολόγηση ανώδυνης διόγκωσης μαλθακής υπερώας αριστερά της μέσης γραμμής. Ο ασθενής επισκέφθηκε τον ιδιώτη λόγω αναφερόμε-νου αισθήματος ξένου σώματος κατά την

κατάποση. Από την κλινική εξέταση διαπι-στώθηκε η ευμεγέθης διόγκωση με πρόβο-λή του πλαγίου τοιχώματος της μαλθακής υπερώας και παρεκτόπιση της σταφυλής προς τα δεξιά. Ο υπερκείμενος βλεννογόνος ήταν φυσιολογικής σύστασης με υποκυανή χροιά.Πραγματοποιήθηκε μερική βιοψία, με ιστολογική εξέταση πολύμορφου αδενώμα-τος από ελάσσονα σιελογόνα αδένια χωρίς στοιχεία κακοήθειας. Διενεργήθη CT σπλα-χνικού κρανίου η οποία ανέδειξε συμπαγής βλάβη στο αριστερό πλάγιο φαρυγγικό τοί-χωμα στο ύψος της σταφυλής, διαστάσεων 3Χ2Χ2 εκ., χωρίς διήθηση των οστικών δο-μών. Ο ασθενής υποβλήθηκε σε ολική εξαί-ρεση του όγκου ο οποίος ήταν πολυλοβωτός με καψα και είχε διαστάσεις 6Χ5Χ2,5 εκ.. Η ιστολογική εξέταση του χειρουργικού πα-ρασκευάσματος ανέδειξε βλεννοεπιδερμοει-δές καρκίνωμα σιελογόνου αδένα χαμηλού έως ενδιάμεσου βαθμού κακοήθειας κατά WHO. Δεν έχει παρατηρηθεί υποτροπή στο χρονικό διάστημα επανεξέτασης 4 ετών.

Συμπέρασμα: Τα κακοήθη νεοπλάσματα των ελάσσονων σιελογόνων αδένων αποτελούν σχετικά μικρό ποσοστό των νεοπλασμάτων που αναπτύσσονται στη στοματική κοιλότητα. Η κυτταρολογική διάγνωσή τους είναι από τις δυσκολότερες στους σιελογόνους αδένες γιαυτό και πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στη διαφορική διάγνωση όγκων του στόματος.

AA 74 - ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΗ ΠΑΡΕΣΗ ΤΗΣ ΜΑΛΘΑΚΗΣ ΥΠΕΡΩΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΟ ΑΣΘΕΝΗ. ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΦΑΡΥΓΓΟΫΠΕΡΩΙΑΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ

Βασιλείου Α., Κονανδρέας Ι., Κουρέλης Κ., Μουρτζούχος Κ., Πάπιτση Ι., Τσιάκου Μ., Ασημακόπουλος Α., ΩΡΛ Κλινική, Καραμανδάνειο Νοσοκομείο Παίδων, Πάτρα

Εισαγωγή: Ο φαρυγγοϋπερώιος σφιγκτή-ρας αποτελεί μία τρισδιάστατη μυϊκή βαλβίδα

192

μεταξύ της ρινικής κοιλότητας και του ορο-φάρυγγα που αποσκοπεί στον στοματορινικό διαχωρισμό κατά την κατάποση και την φώ-νηση. Οποιαδήποτε διαταραχή του παραπά-νω μηχανισμού οδηγεί σε φαρυγγοϋπερώιο ανεπάρκεια (VPI).

Παρουσίαση περιστατικού: 7χρονο αγόρι προσήλθε στο ιατρείο λόγω οξείας διατα-ραχής της φώνησης και ρινική ανάρροια στα υγρά. Η κλινική εξέταση γρήγορα επιβεβαί-ωσε την αρχική υποψία, πως επρόκειτο για διαταραχή του φαρυγγοϋπερώιου σφιγκτη-ριακού μηχανισμού, αφού ήδη από την αρ-χική επαφή με τον ασθενή διακρίναμε στην αντήχηση της φωνής το μοτίβο της ανοικτής ρινολαλιάς (Hypernasality) . Διαμέσου του ιστορικού, της κλινικής εξέτασης και του απεικονιστικού ελέγχου ετέθη η διάγνω-ση της αιφνίδιας μεμονωμένης πάρεσης της μαλθακής υπερώας. Μέσω του επανελέγχου προσδιορίστηκε ο βαθμός αποκατάστασης.

Σκοπός: Είναι η αναφορά και ανάδειξη μιας εξαιρετικά σπάνιας νοσολογικής οντότητας αναλογιζόμενοι τις ελάχιστες καταγεγραμμέ-νες περιπτώσεις καθώς και η υπογράμμιση των λόγων που την κάνουν ιδιαίτερη, ανάμε-σα στο φάσμα των αιτιών φαρυγγοϋπερώιας ανεπάρκειας.

AA 75 - ΧΟΝΔΡΟΣΑΡΚΩΜΑ: ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Π. Βρεττάκος, Ε. Ζάγορα, Γ. Καραχρήστου, Χ. Μπούτρης, Ε. Σταυριανού, Ε. ΜοσχοβάκηςΩ.Ρ.Λ. κλινική, Γ.Ν. Νικαίας «Ο Άγιος Παντελεήμων»

Εισαγωγή: Το χονδροσάρκωμα του λάρυγ-γα αποτελεί έναν σπάνιο όγκο, μεσεγχυμα-τικής προέλευσης, και είναι το συχνότερο σάρκωμα αυτής της ανατομικής περιοχής. Η συχνότητά του κυμαίνεται από 0,02% έως 0,07% σε σχέση με τους άλλους όγκους κε-φαλής και τραχήλου. Ο κρικοειδής χόνδρος

είναι η πιο συχνή εντόπιση. Η σπανιότητα του όγκου και η απουσία θορυβώδους συμπτω-ματολογίας οδηγούν συχνά σε καθυστερη-μένη διάγνωση.

Παρουσίαση περιστατικού: Άνδρας, 57 ετών, προσήλθε στην Ω.Ρ.Λ. κλινική με βράγχος φωνής προοδευτικά επιδεινούμενο από 6μήνου. Στην ενδοσκόπηση του λάρυγ-γα με εύκαμπτο βρέθηκε υπογλωττιδικό, εν-δοφυτικό μόρφωμα με υπεργλωττιδική επέ-κταση και καθήλωση αριστερής φωνητικής χορδής. Έγινε CT τραχήλου -θώρακος και u/s κοιλίας, όπου ανέδειξαν εικόνα μεγαοι-σοφάγου και συμπαγή ογκωτική εξεργασία που καταλάμβανε τον δεξιό απιοειδή βόθρο και επεκτεινόταν οπισθία και προς τα αριστε-ρά καταλαμβάνοντας τις νόθες και γνήσιες φωνητικές χορδές. Ακολούθησε μικρολα-ρυγγοσκόπηση με λήψη βιοψιών. Το απο-τέλεσμα της ιστολογικής εξέτασης ανέδειξε καλώς διαφοροποιημένο χονδροσάρκωμα (grade 1-2) και λήφθηκε η απόφαση για χειρουργική αντιμετώπιση με ολική λαρυγ-γεκτομή. Το ανατομικό παρασκεύασμα ανέ-δειξε καλά διαφοροποιημένο χονδροσάρ-κωμα με θέσεις αποδιαφοροποιήσης (grade 3). Ο ασθενής 6 μήνες μετά το χειρουργείο βρίσκεται σε καλή γενική κατάσταση χωρίς υποτροπή της νόσου.

Συμπεράσματα: Παρά τη τάση για πιο συ-ντηρητικές μεθόδους χειρουργικής αντιμε-τώπισης, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η κλινική εικόνα και το μέγεθος της εξεργα-σίας. Λόγω της μεσεγχυματικής φύσης του χονδροσαρκώματος η λήψη ιστοτεμαχίων προς βιοψία είναι δύσκολη και πολλές φο-ρές υποεκτιμάται ο βαθμός ιστολογικής στα-διοποίησης της νόσου.

193

AA 76 - ΕΥΜΕΓΕΘΕΣ ΠΛΕΙΟΜΟΡΦΟ ΑΔΕ-ΝΩΜΑ - ΜΙΚΤΟΣ ΟΓΚΟΣ ΠΑΡΑΦΑΡΥΓΓΙ-ΚΟΥ ΧΩΡΟΥ: ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ.

Π. Βρεττάκος, Κ. Παναγιωτίδης, Ε. Ζάγορα, Γ. Γληγόρης, Εμμ. Κουντούρης, Ε. Σταυριανού, Ε. ΜοσχοβάκηςΩ.Ρ.Λ. κλινική, Γ.Ν. Νικαίας «Ο Άγιος Παντελεήμων»

Εισαγωγή: Το πλειόμορφο αδένωμα είναι ένας καλοήθης όγκος των σιελογόνων αδέ-νων αποτελούμενος από μυοπεπιθηλιακά και μεσεγχυματικά στοιχεία. Αφορά συνη-θέστερα τους μείζονες σιελογόνους αδένες. Η συχνότερη εντόπισή του όταν προέρχεται από τους ελάσσονες σιελογόνους αδένες είναι η υπερώα. Εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες μεταξύ 4ης και 6ης δεκαετίας της ζωής.

Παρουσίαση περιστατικού: Γυναίκα 39 ετών, προσήλθε στη κλινική λόγω δυσκατα-ποσίας. Κλινικά διαπιστώθηκε διόγκωση του δεξιού παραφαρυγγικού χώρου. Στην εισα-γωγή έγινε παρακέντηση, που δεν απέδωσε. Ακολούθησε CT τραχήλου, η οποία ανέδειξε συμπαγή υποαγγειούμενη εξεργασία διαστά-σεων 5,5 x 3,8 εκ. αναπτυσσόμενη σχεδόν σε όλο το δεξιό παραφαρυγγικό χώρο, μη σχετιζόμενη με τον εν τω βάθει λοβό της δε-ξιάς παρωτίδας. Στη συνέχεια έγινε MRI που ανέδειξε ενίσχυση του σήματός της εξεργα-σίας μετά την ενδοφλέβια έγχυση παραμα-γνητικής ουσίας. Διενεργήθηκε διαστοματική χειρουργική αφαίρεση του όγκου και η ιστο-λογική εξέταση κατέδειξε την επί υγιών ορί-ων αφαίρεση και έθεσε τη διάγνωση μικτού όγκου - πλειόμορφο αδένωμα.

Συμπεράσματα: Οι όγκοι των σιελογόνων αδένων αποτελούν λιγότερο από 3% του συνόλου των όγκων κεφαλής και τραχή-λου. Από αυτούς οι προερχόμενοι από τους ελάσσονες σιελογόνους αδένες αποτελούν περίπου το 22%. Οι περισσότεροι είναι κα-κοήθεις και μόνο το 18% καλοήθεις. Η πλή-

ρης χειρουργική εξαίρεση του αποτελεί τη θεραπεία εκλογής . Η διαφοροδιάγνωση του από το αδενοειδές κυστικό καρκίνωμα, το πολύμορφο χαμηλής διαφοροποίησης αδε-νοκαρκίνωμα και μεσεγχυματικούς όγκους όπως το νευρίνωμα και το ραβδομυοσάρ-κωμα είναι σημαντική, λόγω διαφορετικής πρόγνωσης.

AA 77 - ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΡΙΝΙΚΩΝ ΠΟΛΥΠΟΔΩΝ: ΕΜΠΕΙΡΙΑ TΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΜΑΣ

Γ. Κλούτσος, Κ. Πλούκος, Ν. Τριγώνης, Π. Κουστένης, Π. Γκανελής, Α. ΚαμπέροςΩΡΛ Κλινική Τζανείου Νοσοκομείου Πειραιώς

Εισαγωγή: Η ενδοσκοπική χειρουργική ρι-νός και παραρρινίων θεωρείται παγκοσμίως ως η θεραπεία εκλογής στις φλεγμονώδεις και εκφυλιστικές παθήσεις της ρινός και των παραρρινίων κόλπων.

Σκοπός: Τα αποτελέσματα της FESS στη χει-ρουργική των ρινικών πολυπόδων.

Υλικό και μέθοδοι: Την τελευταία πενταετία (2008-2013) αντιμετωπίσαμε στην ΩΡΛ κλι-νική του Τζανείου με αυτή την τεχνική 212 ασθενείς με ρινικούς πολύποδες. Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 42 έτη. Όλοι οι ασθενείς είχαν υποβληθεί προεγχειρητικά σε ενδοσκόπηση ρινός και αξονική τομο-γραφία σε εγκάρσιες, οβελιαίες και στεφανι-αίες τομές. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε λαμβάνοντας υπόψη τα συμπτώματα των ασθενών και τα ευρήματα της ενδοσκό-πησης και της αξονικής τομογραφίας. Έτσι αποφασίσαμε να αναγνωρίσουμε 4 ομάδες ασθενών: 1. άριστα αποτελέσματα (με καθο-λική εξαφάνιση των ρινικών πολυπόδων στο ανώτατο όριο του follow up), 2.καλά αποτε-λέσματα (με μερική εμφάνιση των ρινικών πολυπόδων στο ανώτατο όριο του follow up), 3.ανεπαρκή αποτελέσματα (με μερική εμφάνιση των ρινικών πολυπόδων σε ενδι-

194

άμεσο όριο του follow up), 4.πτωχά αποτε-λέσματα (εμφάνιση ρινικών πολυπόδων στο κατώτατο όριο του follow up).

Αποτελέσματα: Οι πληροφορίες συλλέ-χθηκαν στη συνέχεια μετά από μια περίοδο παρακολούθησης κυμαινόμενη από 24 έως 64 μήνες και έδειξαν τα παρακάτω αποτε-λέσματα όσον αφορά την επανεμφάνιση των πολυπόδων: ομάδα 1 59%, ομάδα 2 28%, ομάδα 3 10% και ομάδα 4 3%. Όσον αφορά τις επιπλοκές, ελάσσονες επιπλοκές εμφανίστηκαν στο 17% των ασθενών ενώ υπήρξε μόνο 1 μείζονα επιπλοκή (0,18%). Θεωρήσαμε ως ελάσσονες επιπλοκές: υπο-κόγχιο αιμάτωμα, περικογχικό εμφύσημα, υπόσφαγμα, διεγχειρητική αιμορραγία, με-τεγχειρητική αιμορραγία, άλγος κατά την κίνηση των οφθαλμών. Μείζονα επιπλοκή θεωρήθηκε οίδημα του οφθαλμικού κόγχου που παρέμεινε μερικές ημέρες.

Συμπεράσματα: Εν κατακλείδι, λαμβάνοντας υπόψη τη συγκεκριμένη χειρουργική εμπει-ρία, θεωρούμε ότι η λειτουργική ενδοσκοπι-κή χειρουργική ρινός και παραρρινίων είναι μια ασφαλής και επαρκής μέθοδος αντιμετώ-πισης των ρινικών πολυπόδων.

AA 78 - Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΘΗΣΕΩΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΗΘΟΥΣ ΠΑΡΟΞΥΣΜΙΚΟΥ ΙΛΙΓΓΟΥ ΘΕΣΕΩΣ

Δημήτρης Μπαλατσούρας, Στέργιος Μπαρίκας, Ιωάννα Βλάχου, Κωνσταντίνος Πλούκος, Παναγιώτης Κουστένης, Αντώνης ΚαμπέροςΩΡΛ Κλινική Τζανείου Νοσοκομείου Πειραιά, Πειραιάς

Εισαγωγή: Ο καλοήθης παροξυσμικός ίλιγ-γος θέσεως (ΚΠΙΘ) αποτελεί την συνηθέστε-ρη αιθουσαία πάθηση, με συχνότητα εμφά-νισης κατά την διάρκεια του βίου 1.3-2.4%. Η εισαγωγή των χειρισμών επανατοποθε-τήσεως ωτοκονίας επέφερε επανάσταση

στην αντιμετώπιση της νόσου. Διάφοροι προγνωστικοί παράγοντες έχουν μελετηθεί για την επιτυχία των θεραπευτικών αυτών χειρισμών.

Σκοπός της μελέτης: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η αξιολόγηση της διάρκειας της παθήσεως ως προγνωστικού παράγοντα για την επιτυχία της θεραπείας των ασθενών με ΚΠΙΘ.

Υλικό και μέθοδος: Mελετήσαμε ανασκοπι-κά μιά ομάδα ασθενών με ΚΠΙΘ του οπισθί-ου ημικυκλίου σωλήνα. Ασθενείς με άλλους τύπους ΚΠΙΘ ή με κεντρικά ευρήματα απο-κλείσθηκαν. Οι ασθενείς διαιρέθηκαν σε 2 ομάδες, εκείνους με πρόσφατη έναρξη της νόσου (εντός 4 εβδομάδων) και εκείνους με μεγαλύτερη διάρκεια νόσησης. Η διάγνωση ετίθετο με την δοκιμασία Dix-Hallpike, ενώ η θεραπεία συνίστατο αρχικά σε χειρισμό Epley, με επανάληψη μετά 3 ημέρες. Κατα-γράφηκαν διάφορα επιδημιολογικά δεδο-μένα καθώς και η θεραπευτική επιτυχία των χειρισμών. Η παρακολούθηση των ασθενών για παρουσία υποτροπών διαρκούσε τουλά-χιστον 1 έτος.

Αποτελέσματα: Μελετήθηκαν 231 ασθενείς, 110 με πρόσφατη νόσο και 121 με μεγαλύ-τερη διάρκεια νόσησης. Στην πρώτη ομάδα η θεραπευτική επιτυχία των χειρισμών ήταν 94.5%, ενώ στην 2η ομάδα 91.7% (odds ratio 0.64, 95% διάστημα αξιοπιστίας 0.22-1.82, p =0.55). Το ποσοστό υποτροπών της 1ης ομάδας ήταν 7.2% και της 2ης ομάδας 19% (odds ratio 0.64, 95% διάστημα αξιοπιστίας 1.29-7.08, p<0.001).

Συμπεράσματα: Η διάρκεια του ΚΠΙΘ δεν αποτελεί σημαντικό προγνωστικό παράγο-ντα για την θεραπευτική επιτυχία των χειρι-σμών επανατοποθετήσεως ωτοκονίας, αλλά συσχετίζεται με αυξημένα ποσοστά υποτρο-πών.

195

AA 79 - ΟΞΕΙΑ ΑΠΟΦΡΑΞΗ ΑΕΡΑΓΩΓΟΥ ΛΟΓΩ ΕΠΙΓΛΩΤΤΙΤΙΔΑΣ ΣΤΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΕΣ

Ε. Κατάνου, Η. Κοκκέβη, Μ. Χρόνη, Α.ΘεοδώρουΩΡΛ Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Ο Ευαγγελισμός»

Εισαγωγή: Η απόφραξη του αεραγωγού στην υπεργλωττιδική μοίρα του λάρυγγα σε βαθμό που να απειλείται η ζωή του ασθε-νούς, είναι σπάνια στους ενήλικες. Ο ύπερ-γλωττιδικός χώρος είναι συνήθως αρκετός ώστε να δίνει χρόνο στην αποιδηματική δρά-ση των κορτικοστεροειδών να δράσει και να μην χρειάζεται επείγουσα τραχειοστομία.Στην κλινική μας, σε διάστημα δύο ετών, ει-σήχθησαν λόγω επιγλωττίτιδας 34 ασθενείς. Στους 32 από αυτούς, η αντιμετώπιση ήταν συντηρητική με συνδυασμένη χορήγηση αντιβιοτικών και κορτικοστεροειδών. Ωστό-σο, δύο ασθενείς υποβλήθηκαν σε επείγου-σα τραχειοστομία λόγω επαπειλούμενου αεραγωγού.

Παρουσίαση περιστατικών: 1ο: Ασθενής 67 ετών προσήλθε στο τμήμα επειγόντων αιτι-ώμενος φαρυγγαλγία και δυσκαταποσία από τριημέρου με σταδιακή επιδείνωση. Κατά τη λαρυγγοσκόπηση διαπιστώθηκε φλεγμονή και οίδημα ΑΡ γλωσσοεπιγλωττιδικού βο-θρίου, επιγλωττίδας και σύστοιχης αρυται-νοεπιγλωττιδικής πτυχής. Ο ασθενής τέθηκε σε διπλό αντιβιοτικό σχήμα και χορήγηση κορτικοστεροειδών IV, ωστόσο πέντε ώρες αργότερα παρουσίασε εισπνευστικό συριγμό και δύσπνοια. Η λαρυγγοσκόπηση ανέδειξε αμφοτερόπλευρη επέκταση του οιδήματος και κρίθηκε αναγκαία η διενέργεια τραχει-οστομίας. Μετά την υποχώρηση της φλεγ-μονής διαπιστώθηκε παρουσία κύστης στο αριστερό γλωσσοεπιγλωττιδικό βοθρίο.

2ο: Ασθενής 38 ετών προσήλθε στο τμήμα επειγόντων με δύσπνοια και δυσκαταποσία, χωρίς εισπνευστικό συριγμό. Κατά την λα-ρυγγοσκόπηση διαπιστώθηκε σχεδόν πλή-

ρης απόφραξη του ανώτερου αεραγωγού λόγω επιγλωττίτιδας και ο ασθενής υποβλή-θηκε σε κρικοθυρεοτομή και στη συνέχεια σε επείγουσα τραχειοστομία. Στη συνέχεια διαπιστώθηκε ύπαρξη αποστήματος της επι-γλωττίδας και έγινε διάνοιξη και παροχέτευ-ση.

Συμπέρασμα: Παρότι η απόφραξη δεν είναι συνήθης στους ενήλικες ασθενείς με επι-γλωττίτιδα, η δυνητικά θανατηφόρος αυτή νόσος απαιτεί την συνεχή παρακολούθηση των ασθενών έτσι ώστε να υπάρχει η δυνα-τότητα έγκαιρης αντιμετώπισης.

AA 80 - POTT’S PUFFY TUMOR ΩΣ ΕΠΙΠΛΟΚΗ ΜΕΤΩΠΙΑΙΑΣ ΚΟΛΠΙΤΙΔΑΣ: ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Στεργίου Θεοδώρα, Σταθάς Θεόδωρος, Τσινιάς Γεώργιος, Γουλιούμης Αναστάσιος, Ναξάκης Στέφανος, Γκούμας ΠάνοςΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών

Εισαγωγή: Η οστεομυελίτιδα του μετωπιαίου οστού ή Pott’s Puffy Tumor (PPT) είναι μια ασυνήθιστη επιπλοκή της μετωπιαίας κολπί-τιδας. Παρουσιάζεται με επώδυνη διόγκωση του μετώπου ως συνέπεια της οστεομυελί-τιδας του υποκείμενου οστού και του υπο-περιοστικού αποστήματος που σχηματίζεται. Αν και σπάνια επιπλοκή στη σημερινή εποχή των αντιβιοτικών θα πρέπει πάντα να λαμβά-νεται υπόψιν στη διαφορική διάγνωση και να αντιμετωπίζεται έγκαιρα για να προληφθούν σοβαρές επιπλοκές από τον εγκέφαλο και τους οφθαλμικούς κόγχους.

Παρουσίαση περιστατικού: Παρουσιάζου-με την περίπτωση μιας γυναίκας 38 ετών που προσήλθε στην κλινική μας με εμπύ-ρετο, επώδυνη διόγκωση του μετώπου και περιοφθαλμικό οίδημα. Λάμβανε αντιβιοτική θεραπεία λόγω ρινοκολπίτιδας τις τελευταί-ες 12 ημέρες χωρίς ανταπόκριση. Η αξονική τομογραφία σπλαγχνικού κρανίου ανέδειξε

196

εικόνα πανκολπίτιδας και οιδήμα μαλακών μορίων μετώπου, ενώ η αξονική τομογραφία και φλεβογραφία εγκεφάλου ήταν αρνητι-κές για ενδοκρανιακές επιπλοκές. Η ασθενής οδηγήθηκε στο χειρουργείο με τη διάγνωση PPT και υπεβλήθη σε ανάτρηση του μετωπι-αίου κόλπου και τοποθέτηση παροχέτευσης. Στη συνέχεια τέθηκε υπό αγωγή με μεροπε-νέμη και λινεζολίδη. Η ασθενής εμφάνισε θεαματική βελτίωση και εξήλθε από το νο-σοκομείο εντός εβδομάδος.

Συμπεράσματα: Η επιπλοκή προκύπτει ως αποτέλεσμα της επέκτασης της λοίμωξης δια της φλεβικής αποχέτευσης των μετωπιαίων κόλπων ή από απευθείας επέκταση δια του οστού που οδηγεί σε οστεομυελίτιδα και σχηματισμό αποστήματος. Η αξονική τομο-γραφία θα προσδιορίσει την έκταση της νό-σου και τις πιθανές ενδοκρανιακές επιπλοκές που είναι συχνές λόγω της γειτονίας με τον πρόσθιο κρανιακό βόθρο. Η αντιμετώπιση είναι χειρουργική με εξωτερική ή εσωτερι-κή προσπέλαση ή συνδυασμό αυτών για τη διάνοιξη και τον καθαρισμό των μετωπιαίων κόλπων συνεπικουρούμενη από αντιβιοτική κάλυψη.

AA 81 - ΚΑΛΟΗΘΗΣ ΠΑΡΟΞΥΣΜΙΚΟΣ ΙΛΙΓΓΟΣ ΘΕΣΕΩΣ: ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

Μπαταγκιώνης Δ., Καραμήντζας Γ., Τσιτηρίδης Ι., Μπατζακάκης Δ., Γκλέτσου Ε.Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν. Λάρισας

Εισαγωγή: Ο καλοήθης παροξυσμικός ίλιγ-γος θέσεως (ΚΠΙΘ) αποτελεί τη συχνότερη αιτία περιφερικού ιλίγγου και μια συνήθη αιτία προσέλευσης στα εξωτερικά ιατρεία ΩΡΛ.

Σκοπός: Η κατάδειξη των επιδημιολογικών στοιχείων της πάθησης, των προδιαθεσικών παραγόντων, των μεθόδων διάγνωσης και της αποτελεσματικότητας των θεραπευτικών χειρισμών.

Υλικό και μέθοδος: Σε διάστημα 6 μηνών προσήλθαν στα εξωτερικά ιατρεία της κλι-νικής 32 ασθενείς (12 άνδρες, 20 γυναίκες) με μέσο όρο 51 και 54,1 έτη αντίστοιχα (ηλι-κία μεταξύ 37 και 75 ετών). Μετά τη λήψη ιστορικού και την ωτορινολαρυγγολογική εξέταση ακολούθησε πλήρης νευρωτολο-γικός - ακοολογικός έλεγχος. Ακολούθησαν χειρισμοί ανίχνευσης του πάσχοντα ημικυ-κλίου σωλήνα και αντίστοιχα χειρισμοί επα-νατοποθέτησης της ωτοκονίας. Οι ασθενείς επανελέχγθησαν σε διάστημα 1 εβδομάδας και 1 μηνός.

Αποτελέσματα: Από τους 32 ασθενείς, 23 είχαν συμμετοχή του οπισθίου ημικυκλίου σωλήνα, 6 του οριζοντίου, 2 του προσθίου και ένας ασθενής στον οποίο παρατηρήθηκε μετακίνηση της ωτοκονίας από τον οπίσθιο στον πρόσθιο ημικύκλιο σωλήνα. Σε 2 ασθε-νείς υπήρχε πρόσφατο τραύμα κεφαλής, σε 1 ασθενή χρόνια ωτολογική νόσος, ενώ οι υπόλοιπες περιπτώσεις θεωρήθηκαν ιδιο-παθείς. Οι αντίστοιχοι χειρισμοί ανάταξης ήταν άμεσα επιτυχείς σε 29 ασθενείς, σε 2 ασθενείς χρειάστηκαν 2 συνεδρίες ενώ σε 1 ασθενή οι χειρισμοί ανάταξης δεν ήταν επι-τυχείς, με τελικά ποσοστά επιτυχίας 96,8%. Συμπεράσματα: Οι χειρισμοί επανατοποθέ-τησης ωτοκονίας αποτελούν μια απλή και ασφαλή μέθοδο θεραπείας στον ΚΠΙΘ με πολύ καλά ποσοστά επιτυχίας αρκεί να γίνει σωστή ανίχνευση του πάσχοντος ημικυκλί-ου σωλήνα. Τα ποσοστά συμμετοχής του οπισθίου ημικυκλίου σωλήνα ήταν σαφώς υψηλότερα απ’ αυτά του οριζοντίου και προ-σθίου καθέτου, όπως καταδεικνύεται και από τις διεθνείς αναφορές.

197

AA 82 - ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΑ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΑ ΠΑΡΩΤΙΔΙΚΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΔΕΡΜΑΤΟΣ ΤΡΑΧΗΛΟΥ. ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ.

Φιλέντας Αθανάσιος, Καλδιριμτζή Μαρία, Μιχαλάκης Ηλίας, Τομπάζης Θεμιστοκλής, Βλάχτσης Κωνσταντίνος, Νικολάου Άγγελος.ΩΡΛ Κλινική Γ.Ν.Θ. «Γ. Παπανικολάου»

Εισαγωγή: Οι όγκοι που εντοπίζονται στην παρωτίδα είναι κυρίως καλοήθεις (70-75%) και σπανιότερα κακοήθεις(20-25%). Λόγω του πλούσιου λεμφαγγειακού δικτύου της παρωτίδας, η περίπτωση της μεταστατικής δι-ήθησης από άλλο πρωτοπαθές νεόπλασμα ή από καρκινώματα του δέρματος της μετωπι-αίας, κροταφικής και ωτιαίας χώρας ανέρχε-ται σε ποσοστό 10% του συνόλου των κακο-ηθειών της παρωτίδας. Μεγάλη σημασία έχει η έγκαιρη διάγνωση των κακοήθων όγκων προτού αυτοί λάβουν μεγάλες διαστάσεις, με διήθηση ευγενών ανατομικών δομών και καταστούν ανεγχείρητοι.

Παρουσίαση περιστατικών: Στην παρούσα μελέτη θα παρουσιαστούν 5 περιστατικά εκτεταμένων καρκινωμάτων παρωτιδικής χώρας και τραχήλου, που αντιμετωπίστηκαν στην κλινική μας το τελευταίο έτος. Ηλικιακό εύρος ασθενών 72- 85 έτη. Η θεραπεία ήταν η ευρεία χειρουργική εξαίρεση σε συνδυα-σμό, αναλόγως της περίστασης, με πλήρη ή μερική εκτομή πτερυγίου ωτός, λεμφαδενικό καθαρισμό, απολίνωση έσω σφαγίτιδας,α-νοικτή μαστοειδεκτομή και πάντα με κάλυψη του δερματικού ελλείμματος με τραχηλικό κρημνό. Η διατήρηση του VII νεύρου ανήλθε στο 80% των περιπτώσεων. Μετά την επι-βεβαίωση της διάγνωσης ιστολογικά, παρα-πέμφθηκαν, αναλόγως, για συμπληρωματι-κή άκτινο-χήμειο-θεραπειά. Αξιοσημείωτη είναι η αρχική εμφάνιση-εκτομή-βιοψία σε όλους τους ασθενείς, προ ποικίλων ετών, μορφωμάτων στο σύστοιχο ημιμόριο του προσώπου.

Συμπεράσματα: Τα εκτεταμένα καρκινώμα-τα παρωτιδικής χώρας,αποτελούν πρόκληση για το χειρουργό,λόγω της μεγάλης έκτασής τους και των ποικίλων παρεμβάσεων που πρέπει να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει κατά τη διάρκεια της επέμβασης,με σκοπό την εξαίρεση του όγκου, με ταυτόχρονη λει-τουργική διατήρηση του VII νεύρου και όσο το δυνατό καλύτερη αισθητική αποκατάστα-ση του χειρουργικού τραύματος.Ιδιαίτερη ,επίσης, έμφαση πρέπει να αποδοθεί στην μακροχρόνια συνεχή παρακολούθηση εκτα-μηθέντων μορφωμάτων προσώπου,προτού αυτά εξελιχθούν σε καρκινώματα.

AA 83 - ΑΝΤΙΜΙΚΡΟΒΙΑΚΗ ΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΟΞΕΙΑ ΠΑΡΑΡΡΙΝΟΚΟΛΠΙΤΙΔΑ: ΚΛΑΡΙΘΡΟΜΥΚΙΝΗ VS ΑΜΟΞΙΚΙΛΛΙΝΗ /ΚΛΑΒΟΥΛΑΝΙΚΟ

Μυλωνά Δ., Τσάγκοβιτς Αικ., Παπαγιάννη Ε.. Βέργου Π., Φιλίππου Μ.ΩΡΛ Κλινική Γ.Ν. «Παμμακάριστος»

Εισαγωγή: Υπολογίζεται ότι ένα 7- 12% των συνταγογραφούμενων αντιβιoτικών γίνεται με τη διάγνωση της οξείας παραρρινοκολπί-τιδος. Οι στόχοι της χορήγησης αντιμοκροβι-ακής αγωγής περιλαμβάνουν την αποκατά-σταση της φυσιολογίας και της στειρότητας των παραρρινίων κόλπων, την πρόληψη επιπλοκών και τη συμπτωματική ανακούφι-ση των ασθενών.

Σκοπός: Η κλαριθρομυκίνη και η αμοξικιλ-λίνη/κλαβουλανικό είναι αντιβιοτικά πρώτης γραμμής στη θεραπεία της οξείας παραρρι-νοκολπίτιδας χωρίς επιπλοκές. Η μελέτη εξε-τάζει την αποτελεσματικότητα τους ως προς την ποιότητα ζωής των ασθένων.

Υλικά και μέθοδος: 34 ασθενείς με μη- επι-πεπλεγμένη οξεία παραρρινοκολπίτιδα έλα-βαν τυχαιοποιημένα αγωγή είτε με κλαριθρο-μυκίνη, είτε με αμοξικιλλίνη/κλαβουλανικό. Οι ασθενεις υπεβλήθεισαν σε παρακλινικές εξετάσεις κατά τη διαλογή και απάντησαν σε

198

ερωτηματολόγιο ως προς τη βαρύτητα των συμπτωμάτων και την ποιότητα ζωής τους σε 3 χρόνους, στη διαλογή, στην ολοκλήρωση της αγωγής (14 ημέρες) και στις 28 ημέρες από την έναρξη της αγωγής.

Αποτελέσματα: 26 ασθενείς ολοκλήρωσαν τη μελέτη. Και στις δυο ομάδες ασθενών υπήρξε σημαντική βελτίωση στο πέρας της 4ης εβδομάδας. Στην ομάδα που έλαβε αγω-γή με κλαριθρομυκίνη υπήρξε σημαντική βελτίωση στην ποιότητα ζωής και στην πα-ρουσία συμπτωμάτων ήδη στην 14η ημέρα, συγκριτικά με την ομάδα που έλαβε αμοξ/κλαβ, η οποία ανέφερε μεγαλύτερη βελτίω-ση στις τελευταίες 2 εβδομάδες της μελέτης.

Συμπεράσματα: Η αγωγή της οξείας μη- επιπεπλεγμένης παραρρινοκολπίτιδας με κλαριθρομυκίνη ή αμοξικιλλίνη/κλαβουλα-νικό είναι εξίσσου αποτελεσματική. Η ομά-δα ασθενών που έλαβε κλαριθρομυκίνη ανέφερε βελτίωση νωρίτερα (14 ημέρες), πιθανόν λόγω της ήπιας αντιφλεγμονώδους δράσης των μακρολίδων, ωστόσο και οι δύο ομάδες ασθενών είχαν παρόμοια μακροπρό-θεσμη βελτίωση των συμπτωμάτων στις 28 ημέρες.

AA 84 - ΤΟΠΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΘΥΛΑΚΙΩ-ΔΟΥΣ ΦΑΡΥΓΓΙΤΙΔΑΣ ΜΕ ΦΟΥΣΑΦΟΥΝ-ΓΙΝΗ

Μυλωνά Δ., Τσάγκοβιτς Αικ., Παπαγιάννη Ε., Βέργου Π., Φιλίππου Μ.ΩΡΛ Κλινική Γ.Ν. «Παμμακάριστος», Αθήνα

Εισαγωγή: Η θυλακιώδης φαρυγγίτις απο-τελεί συχνή αιτία επίσκεψης στον ιατρό και, παρ’ ότι συχνά οφείλεται σε περιβαλλοντικό ερεθισμό ή έχει ιογενή προέλευση, μπορεί να υπόκειται σε μικροβιακή επιμόλυνση.

Στόχος: Η φουσαφουνγίνη είναι ένα τοπικώς δρών αντιμικροβιακό που έχει συγχρόνως αποδεδειγμένες αντιφλεγμονώδεις ιδιότη-τες. Η βακτηριοστατική του δράση στρέφεται

ενάντια σε ποικιλία μικροοργανισμών, υπεύ-θυνων για λοιμώξεις του ανώτερου ανα-πνευστικού, όπως οι στρεπτόκοκκοι της ομά-δας Α, πνευμονιόκοκκοι, σταφυλόκοκκοι, είδη ναϊσέριας, ορισμένα αναερόβια, είδη candida, το μυκόπλασμα της πνευμονίας.

Υλικά και μέθοδοι: Χορηγήθηκε αερόλυμα φουσαφουνγίνης σε ομάδα 23 ασθενών με θυλακιώδη φαρυγγίτιδα, έναντι ομάδας 21 ασθενων που χορηγήθηκε placebo. Η εκτί-μηση της αποτελεσματικότητας της θεραπεί-ας έγινε στις 7 ημέρες από την έναρξη της αγωγής και 3 εβδομάδες μετά το τέλος της και αφορούσε την κλινική εικόνα ως προς τις μορφολογικές αλλαγές στις βλάβες, τη γε-νική κατάσταση του ασθενούς, αλλαγές στη συμπτωματολογία, καθώς και την υποκειμε-νική γνώμη των ίδιων των ασθενών.

Αποτελέσματα: Τα συμπτώματα της φαρυγ-γίτιδας, η κλινική εικόνα και η γνώμη των ίδιων των ασθενών για την πορεία της νό-σου μέτα από 7 ημέρες αγωγής με φουσα-φουνγίνη, καθώς και η διαφορά σε όλα αυτά σε σχέση με την ομάδα που έλαβε placebo, δείχνουν σχετικά σημαντική υπερτέρηση της ομάδας της φουσαφουνγίνης. Για την πλει-οψηφία των συμπτωμάτων, το ποσοστό των ασθενών που ανέφεραν υποχώρησή τους την 7η ημέρα της αγγωγής, ήταν μεγαλύτερο στην ομάδα της φουσαφουνγίνης, όπως και η κλινική εικόνα. Η βελτίωση επιβεβαιώθηκε και τουλάχιστον 3 εβδομάδες μετά τη λήξη της αγωγής.

AA 85 - ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΤΙΣ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΜΑΣ

Π. Γκανελής, Ν. Τριγώνης, Α. Τζανοπούλου, Κ. Πλούκος, Α. Μουστάκας, Α. ΚαμπεροςΩΡΛ Κλινική Τζανείου Νοσοκομείου Πειραιά

Εισαγωγή: Η γλωσσική αμυγδαλή είναι ένα όργανο αποτελούμενο από λεμφικό ιστό ανήκων στο δακτυλίου του waldeyer στην

199

ανώτερη αναπνευστική- πεπτική οδό. Ανευ-ρίσκεται κάτωθεν της παρίσθμιας αμυγδαλής εκατέρωθεν της γλωσσοεπιγλωττιδικής πτυ-χής στη ρίζα της γλώσσας. Το μέγεθος της διαφέρει από άτομο σε άτομο. Σε αντίθεση με την παρίσθμια, από την οποία έχει και ιστολογικές διαφορές, προσβάλλεται σπανι-ότερα αλλά δίνει βαρύτερη κλινική συμπτω-ματολογία. Η διάγνωση της νόσου χρήζει την συμβολή ΩΡΛ Ιατρού μια και λόγω της θέσης της διαλανθάνει της προσοχής Ιατρών άλλων ειδικοτήτων που δεν δύνανται να πραγματοποιήσουν έμμεση λαρυγγοσκόπη-ση που είναι η ενδεδειγμένη εξέταση για την διάγνωση της νόσου.

Σκοπός: Σκοπός της εργασίας είναι να εντο-πίσουμε τους επιρρεπείς στη λοίμωξη ασθε-νείς,τα κυριότερα και συχνότερα συμπτώ-ματα και να εκθέσουμε την εμπειρία μας, συμβάλλοντας στην ευαισθητοποίηση των Ιατρών στην διερεύνηση δια μέσου της έμ-μεσης λαρυγγοσκόπησης και την καλύτερη αντιμετώπιση της νόσου.

Υλικό και μέθοδοι: Το υλικό μας αποτελεί-ται από ασθενείς με γλωσσική αμυγδαλίτιδα που διαγνώσθηκαν στα ΤΕΠ ΩΡΛ του Τζανεί-ου Νοσοκομείου από τον 3/2010 έως 3/2013 (34 ασθενείς).

Αποτελέσματα: Η λήψη πλήρους ιστορικού, κλινικής εξέτασης, εργαστηριακού ελέγχου και επανελέγχου (follow-up) μας έδωσε τα εξής αποτελέσματα: από 34 συνολικά ασθε-νείς που διαγνώσθηκαν με γλωσσική αμυ-γδαλίτιδα είχαμε 20 ανδρες, 14 γυναίκες, 12 είχαν προσβληθεί ξανά από γλωσσική αμυ-γδαλίτιδα ενώ 25 είχαν ήδη υποβληθεί σε αμυγδαλεκτομή.

Συμπέρασμα: Οι ασθενείς που έχουν υπο-στεί αμυγδαλεκτομή είναι πιο επιρεπείς στις φλεγμονές τις γλωσσικής αμυγδαλής. Οι ασθενείς με ένα επεισόδιο γλωσσικής αμυ-γδαλίτιδος είναι περισσότερο επιρεπείς σε υποτροπή.

AA 86 - ΠΕΡΙΑΜΥΓΔΑΛΙΚΟ ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΜΥΓΔΑΛΕΚΤΟΜΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ- ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΙΒΛΙΟ-ΓΡΑΦΙΑΣ

Στ. Παναγιωτίδου, Θ. Αποστολίδης, Γ. Γάτσιος, Χ.Χρυσοχοϊδου, Θ.ΜπαλαμπανίδηςΩτορινολαρυγγολογική Κλινική Γ.Ν. Κιλκίς

Εισαγωγή: Το περιαμυγδαλικό απόστημα μετά από αμυγδαλεκτομή είναι μια σπάνια νοσολογική οντότητα που εκδηλώνεται συ-νήθως 16 χρόνια μετά την αμυγδαλεκτομή. Υπάρχουν αρκετές θεωρίες για την παθοφυ-σιολογία του, με κυριότερη τη φλεγμονή των σιελογόνων αδένων του Weber. Η μικροβι-ακή χλωρίδα είναι συχνότερα μεικτή αποτε-λούμενη από αερόβια και αναερόβια μικρό-βια (Str.Pyogenes, St. Aureus, Fusobacterium Necrophorum, Peptostreptococcus). Η κλινι-κή εικόνα της νόσου είναι χαρακτηριστική. Η θεραπεία είναι συνδυασμός συντηρητικής και χειρουργικής, με νοσηλεία του ασθενούς.

Παρουσίαση περιστατικού: Ασθενής θήλυ 25 ετών προσέρχεται παραπονούμενη για δυσκαταποσία στερεών και υγρών τροφών, φαρυγγαλγία, πυρετό, δυσκολία και αδυ-ναμία διάνοιξης της στοματικής κοιλότητας (τρισμός), ένρινη ομιλία σαν καυτή πατάτα στο στόμα (hot potato voice). Η ασθενής βρί-σκονταν υπό αντιβιοτική per os αγωγή από 48ώρου χωρίς βελτίωση. Από το ιστορικό η ασθενής αναφέρει αμυγδαλεκτομή προ 17ετίας και διάνοιξη και παροχέτευση απο-στήματος μηριαίας χώρας προ 5ετίας. Η κλι-νική εξέταση ανέδειξε τρισμό, ερυθρότητα με οίδημα και προβολή της αριστερής παρίσθμι-ας καμάρας και παρεκτόπιση της σταφυλής δεξιά. Στον εργαστηριακό έλεγχο ανευρέθει λευκοκυττάρωση με πολυμορφοπυρήνω-ση και αυξημένη ΤΚΕ και CRP. H ασθενής νοσηλεύθηκε επί 3ημέρου με ενδοφλέβια διπλή αντιβιοτική αγωγή με αμπικιλλίνη – σουλμπακτάμη και μετρονιδαζόλη, με με-λοξικάμη, παρακεταμόλη και ομεπραζόλη.

200

Έγιναν 3 παρακεντήσεις, οι 2 ήταν θετικές με εκροή 5 ml δύσοσμου πυώδους εκκρίματος και η 1 αρνητική. Η καλλιέργεια του εκκρί-ματος ήταν αρνητική για αερόβια μικρόβια. Η ασθενής εξήλθε ελεύθερη συμπτωμάτων και στην επανεξέταση μετά 5νθημέρου είχε πλήρως αναρρώσει.

Συμπεράσματα: Το περιαμυγδαλικό από-στημα μετά από αμυγδαλεκτομή είναι σπά-νιο. Οι συχνότεροι μικροοργανισμοί είναι συνδυασμός αερόβιων και αναερόβιων. Η διάγνωση τίθεται με το ιστορικό και την κλινική εξέταση όμως σημαντική βοήθεια μπορεί να μας προσφέρει και ο εργαστηρια-κός έλεγχος. Η παρακέντηση, η διάνοιξη και παροχέτευση σε συνδυασμό με αντιμικρο-βιακή και αντιφλεγμονώδη φαρμακευτική αγωγή αποτελούν τη θεραπεία εκλογής.

AA 87 - ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ, ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ, ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΣΕ ΠΛΑΣΤΙΚΗ ΡΙΝΙΚΟΥ ΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟΠΙΚΗ ΝΑΡΚΩΣΗ

Δριμάλας Νίκος, Αγγέλου Βαλέρια, Τουργέλη Αθανασία, Κατάνου ‘Ελλη, Θεοδώρου ΑλφρέδοςΓενικό νοσοκομείο Αθηνών «Ευαγγελισμός», Αθήνα

Εισαγωγή: Η σκολίωση του ρινικού δια-φράγματος απασχολεί ένα μεγάλο κομμάτι του γενικού πληθυσμού. Η πλαστική ρινικού διαφράγματος είναι μια χειρουργική επέμβα-ση που μπορεί να γίνει με γενική ή με τοπική αναισθησία, απόφαση που αναλαμβάνει συ-χνά ο θεράπων χειρουργός σε συνεννόηση με τον ασθενή.

Σκοπός της μελέτης: Σκοπός της παρακάτω μελέτης είναι να παρουσιάσουμε την κλινι-κή μας εμπειρία στην πλαστική του ρινικού διαφράγματος υπό τοπική υποβλεννογόνιο αναισθησία και να προσδιοριστούν τα οφέλη και τα πιθανά μειονεκτήματα σε σχέση με την πλαστική ρινικού διαφράγματος υπό γενική αναισθησία.

Υλικό και μέθοδος: Προοπτική μελετη. 140 ασθενείς με σκολίωση ρινικού διαφράγ-ματος ηπίου, μετρίου και σοβαρού βαθμού κατά Killian τυχαιοποιήθηκαν σε δυο ίσες ομάδες και επωφεληθήκαν από πλαστική του ρινικού διαφράγματος με τοπική ή γενι-κή αναισθησία. Οι παράμετροι που αξιολο-γηθήκαν ήταν το ποσοστό των επιπλοκών, ο διεγχειρητικός και μετεγχειρητικός πόνος , ο διεγχειρητικός χρόνος , ο χρόνος ανάνηψης, το κόστος θεραπείας και η ικανοποίηση του ασθενή. Αποτελέσματα: Ο εγχειρητικός χρόνος, ο χρόνος ανάνηψης και το κόστος θεραπείας είναι μικρότεροι στην ομάδα που υποβλή-θηκε σε πλαστική ρινικού διαφράγματος με τοπική νάρκωση. Ο μετεγχειρητικός πόνος δεν παρουσίαζε στατιστική διαφορά. Η δι-εγχειρητική και μετεγχειρητική αιμορραγία και το ποσοστό ναυτίας και εμέτου ήταν μι-κρότερο στην ομάδα που επωφελήθηκε από την τοπική νάρκωση. Σε ενα ποσοστο 88,5% (62/70) των ασθενών που επωφελήθηκαν της τοπικής νάρκωσης ο διεχειρητικός πόνος σε οπτική αναλογική κλίμακα ήταν μικρότε-ρη ή ίση του 4/10.

Συμπεράσματα: Η τοπική νάρκωση με υπο-βλεννογόνιο αναισθησία στην πλαστική ρινι-κού διαφράγματος είναι μια αποδεκτή μέθο-δος σε καλά επιλεγμένα περιστατικά εφόσον αυτή διενεργήται σχολαστικά. Ένα μικρό ποσοστό των ασθενών αναφέρει έντονο δι-εγχειρητικό πόνο ο οποίος πρέπει να αποδο-θεί σε μη προσεκτική τοπική ναρκωση ή σε υπερευαισθησία του ασθενή

AA 88 - Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΛΑΡΥΓΓΟΣΚΟΠΙΚΗΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΕΡΑΓΩΓΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΘΥΡΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ

Αγγέλου Βαλέρια, Δριμάλας Νίκος, Κατάνου Ελλη, Χαψή Καλλιόπη, Θεοδώρου ΑλφρέδοςΓενικό νοσοκομείο Αθηνών «Ευαγγελισμός», Αθήνα

201

Εισαγωγή: Η κάκωση των λαρυγγικών νεύρων κατά την διάρκεια θυροειδεκτομής αποτελεί αναμφισβήτητα μια από τις μείζονες επιπλοκές αλλά συχνά διαφεύγει την διά-γνωση. Τα συμπτώματα της υποκινησίας των φωνητικών χορδών συχνά υποβαθμίζονται και δεν υπάρχει συστηματική παρακολούθη-ση αυτών των ασθενών.

Σκοπός της μελέτης: Σκοπός της μελέτης είναι να εκτιμηθεί η σημασία της προεγχει-ρητικής λαρυγγοσκόπησης προ θυροειδε-κτομής καθώς και η εξέλιξη των κακώσεων των λαρυγγικών νεύρων σε συνάρτηση με τα συμπτώματα του ασθενή.

Μέθοδος: Αναδρομική μελέτη. 42 ασθενείς που παραπέμφθηκαν στην ΩΡΛ κλινική άμε-σα μετεγχειρητικά μετά απο θυροειδεκτομή λόγω κλινικής υποψίας κακώσης φωνητικών χορδών. Οι ασθενείς εκτιμήθηκαν λαρυγγο-σκοπικά, αξιολογήθηκαν με τις κλίμακες VHI, MPT και GRBAS και διενεργήθηκε ενδοσκο-πικός έλεγχος κατάποσης άμεσα και μετά από έξι (6) μήνες.

Αποτελέσματα: Μόνο το 26% των ασθενών είχε κάνει προεγχειρητική λαρυγγοσκόπη-ση. Στην πρώτη αξιολόγηση όλοι οι ασθε-νείς παρουσίαζαν δυσφωνία, 38%(16/42) δυσπνοια και 47% (20/42) δυσκαταποσια. Ενας ασθενης (2,3%) χρειαστηκε επειγουσα τραχειοστομία. Μετά από έξι μήνες το 60% των ασθενών παρουσιασαν βελτίωση της υποκινησίας σύμφωνα με την λαρυγγοσκο-πική εικόνα. Το VHI , καθώς και το GRBAS παρουσίασε στατιστικά σημαντική βελτίωση. Το MPT δεν παρουσίασε στατιστικά σημαντι-κή διαφορά. Το ποσοστό εισρόφησης επίσης βελτιώθηκε σημαντικά.

Συμπέρασμα: Η προεγχειρητική λαρυγγο-σκόπηση πριν από θυροειδεκτομή είναι απα-ραίτητη και θα έπρεπε να αποτελεί εξέταση ρουτίνας παροτι ακόμη αυτό συχνά δεν γί-νεται.

AA 89 - Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΕΝΔΟΣΚΟΠΗ-ΣΗΣ ΤΗΣ ΤΡΑΧΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΤΡΗΣΙΑΣ ΟΙΣΟΦΑΓΟΥ ΚΑΙ ΤΡΑΧΕΙΟΟΙ-ΣΟΦΑΓΙΚΩΝ ΣΥΡΙΓΓΙΩΝ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ

Σ. Αναστασόπουλος 1, Σ. Σταματάκη 1, Α. Ραδιώτης 1, Σ. Ποταμιάνος 1, Γ. Νικολαϊδου 2, Μ. Τσακανίκος 1 1 ΩΡΛ Τμήμα, ΓΝΠΑ «Παν. & Αγλαΐας Κυριακού », Αθήνα2 Αναισθησιολογικό Τμήμα, ΓΝΠΑ «Παν. & Αγλαΐας Κυριακού», Αθήνα

Σκοπός: Η ατρησία οισοφάγου απαντάται με συχνότητα 1:2.500 γεννήσεις. Στο 94% των περιστατικών συνυπάρχει τραχειοοισοφα-γικό συρίγγιο (ΤΟΣ), στην πλειονότητα των περιπτώσεων δε, το συρίγγιο αφορά στο απώτερο οισοφαγικό κολόβωμα με την τρα-χεία. Παρουσιάζουμε μία ενδοσκοπική μέ-θοδο που εφαρμόζουμε στο νοσοκομείο μας που διευκολύνει την διάγνωση αλλά και την χειρουργική αποκατάσταση της συγγενούς ανωμαλίας.

Υλικό: 8 νεογνά στο διάστημα 2010-2013 στα οποία ο απεικονιστικός έλεγχος υπεδεί-κνυε ατρησία οισοφάγου και υποψία ΤΟΣ.

Μέθοδος: Τα νεογνά πριν από την χειρουρ-γική αποκατάσταση υποβάλλονται σε λα-ρυγγοσκόπηση-βρογχοσκόπηση. Κατά την ενδοσκόπηση διαπιστώνεται εάν υπάρχουν συνοδές διαταραχές πχ λαρυγγομαλακία και ελέγχεται το στόμιο του τραχειοοισοφαγικού συριγγίου το οποίο συνήθως είναι στο κατώ-τερο τριτημόριο της τραχείας. Εν συνεχεία, μέσω του καναλιού του βρογχοσκοπίου, ακολουθεί καθετηριασμός του συριγγίου με καθετήρα Fogarty. Οι ασθενείς ακολούθως διασωληνώνονται και παραδίδονται στους παιδοχειρουργούς. Μέσω ανοιχτής θωρακο-τομής, με τη βοήθεια του οδηγού καθετήρα, πραγματοποιείται εύκολα παρασκευή και απολίνωση του τραχειοοισοφαγικού συριγ-γίου και ακολουθεί τελικοτελική αναστόμω-ση του οισοφάγου.

202

Αποτελέσματα: Η μέθοδός μας η οποία βέ-βαια απαιτεί εξειδικευμένο προσωπικό, μας δίνει σημαντικές πληροφορίες για την κατά-σταση της τραχείας, επιτρέπει την ανεύρεση του στομίου του ΤΟΣ στην τραχεία με χαρα-κτηριστική μορφή αναδίπλωσης του βλεννο-γόνου στο οπίσθιο τοίχωμά της και διαπιστώ-νεται το ύψος του στομίου, καθορίζοντας τον τρόπο χειρουργικής προσπέλασης.

Συμπεράσματα: Ο καθετηριασμος του ΤΟΣ, σε έμπειρα χέρια είναι ασφαλής μέθοδος, διευκολύνει το έργο των παιδοχειρουργών, βοηθά στη απόκτηση πιο ολοκληρωμένης ει-κόνας για τον ασθενή και μπορεί να μειώσει το συνολικό χειρουργικό χρόνο.

AA 90 - ΛΑΡΥΓΓΟΤΡΑΧΕΙΟΟΙΣΟΦΑΓΙΚΗ ΣΧΙΣΤΙΑ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Σ. Αναστασόπουλος 1, Σ. Σταματάκη 1, Γ. Κότζογλου 2, Α. Βασιλείου 1, Μ.Τσακανίκος 1

1 ΩΡΛ Τμήμα, ΓΝΠΑ «Παν. & Αγλαΐας Κυριακού», Αθήνα2 ΩΡΛ Τμήμα, « Ιπποκράτειο» Γ.Ν. Θεσσαλονικης

Εισαγωγή: Oι λαρυγγοτραχειοοισοφαγικές σχιστίες αποτελούν σπάνιες συγγενείς ανω-μαλίες διάπλασης του λάρυγγα, που οφείλο-νται σε ανεπάρκεια σύγκλεισης του κρικοει-δούς χόνδρου στο οπίσθιο τοίχωμα του και σε ανεπάρκεια διάπλασης του τραχειοοισο-φαγικού διαφράγματος.

Παρουσίαση περιστατικού: Νήπιο 15 μηνών με εισπνευστικό σιγμό και ιστορικό επεισο-δίων πνιγμονής κατά την σίτιση, διεκομίσθη στο Τμήμα μας για περαιτέρω διερεύνηση και αντιμετώπιση. Λόγω αναπνευστικής δυ-σχέρειας και προβλημάτων σίτισης έχει προ-ηγηθεί σε ηλικία 5 μηνών τραχειοστομία και νηστιδοστομία θρέψης. Ο ασθενής υπεβλήθη σε αμεσοσκόπηση λάρυγγα-τραχείας όπου και διεπιστώθη σχιστία λάρυγγα τύπου ΙΙΙb κατά Βenjamin-Inglis. Η αρχικά προγραμμα-

τισμένη ενδοσκοπική αποκατάσταση κρίθηκε αδύναμη λόγω της μεγαλύτερης έκτασης της σχιστίας από την αρχική εκτίμηση. Σε δεύτε-ρο χρόνο ο ασθενής υπεβλήθη σε ανοιχτή, χειρουργική αποκατάσταση της σχιστίας, μέσω πρόσθιας τραχηλικής προσπέλασης και χρήση μοσχεύματος κροταφικής περι-τονίας μεταξύ των δυο στρωμάτων συρρα-φής του τραχειοοισοφαγικού διαφράγματος. Η συρραφείσα περιοχή ελέγχθηκε μέσω νέας ενδοσκόπησης, με επαρκή επούλωση και χωρίς παρουσία τραχειοοισοφαγικού συ-ριγγίου. Ο ασθενής ξεκίνησε σταδιακά σίτιση από του στόματος, έχει φυσιολογική ανάπτυ-ξη και διαδράμει ένα χρόνο μετά ασυμπτω-ματικός. Η φωνή του παρουσιάζει βράγχος το οποίο παρουσιάζει σταδιακή βελτίωση.

Συμπεράσματα: Η μέθοδος αποκατάστασης, ενδοσκοπική ή ανοιχτή, καθορίζεται από την έκταση της σχιστίας και οι ενδείξεις της κάθε μιας προσέγγισης τα τελευταία χρόνια με την πρόοδο της ενδοσκόπησης έχουν αναθεω-ρηθεί. Σε κάθε περίπτωση, η αποκατάσταση της σχιστίας, θα πρέπει να γίνεται με τρόπο που να εξασφαλίζει ασφαλή αερισμό, απο-δεκτή φώνηση και ασφαλή επαρκή σίτιση από το στόμα εξασφαλίζοντας στον ασθενή φυσιολογική ζωή.

AA 91 - ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΜΑΤΩΝ ΑΜΥΓΔΑΛΕΚΤΟ-ΜΗΣ ΩΣ ΕΞΕΤΑΣΗ ΡΟΥΤΙΝΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ;

Πλίτσης Β. 1, Έξαρχος Σ., Τσιουβάκα Σ., Αλαγιάννη Α. 1, Σαμαρά Μ. 2, Λαχανάς Β. 11 ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας2 Εργαστήριο Διαγνωστικής Ιστοπαθολογίας Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας

Εισαγωγή: Η αμυγδαλεκτομή αποτελεί μία από τις συχνότερες ΩΡΛ επεμβάσεις τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες. Η ιστολο-γική των αμυγδαλών αποτελεί κοινή πρακτι-

203

κή και εξέταση ρουτίνας ανεξάρτητα από την ηλικία και την ένδειξη της αμυγδαλεκτομής.

Σκοπός: Σκοπός της εργασίας είναι να μελε-τηθεί εάν η ιστολογική των παρασκευασμά-των αμυγδαλεκτομής είναι πραγματικά απα-ραίτητη ως εξέταση ρουτίνας.

Υλικό και μέθοδος: Αναδρομική μελέτη των παρασκευασμάτων αμυγδαλεκτομής που πραγματοποιήθηκαν στο ΠΓΝΛ από το 2000 έως το 2012, και συσχέτιση των ιστολογικών αποτελεσμάτων με την ένδειξη της αμυγδα-λεκτομής και τα προεγχειρητικά κλινικά στοι-χεία των ασθενών.

Αποτελέσματα: Από τις 852 ιστολογικές αμυγδαλών κακοήθεια διαπιστώθηκε σε 29 ασθενείς. Σε κανένα ασθενή δε διαπιστώθη-κε κακοήθεια ως τυχαίο εύρημα. Σε όλους τους ασθενείς με κακοήθεια υπήρχε προη-γουμένως κλινική υποψία κακοήθειας.

Συμπεράσματα: Η ιστολογική εξέταση των παρασκευασμάτων αμυγδαλεκτομής δεν κρίνεται απαραίτητη ως εξέταση ρουτίνας, παρά μόνο όταν υπάρχει κλινική υποψία. Ιδίως σε περιόδους οικονομικής κρίσης, η πραγματοποίηση ιστολογικής μόνο σε πε-ριπτώσεις όπου υπάρχει κλινική υποψία θα μπορούσε να μειώσει το κόστος της αμυγδα-λεκτομής.

AA 92 - ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ ΑΣΒΕΣΤΙΟΥ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΟΒΛΗΘΗΚΑΝ ΣΕ ΟΛΙΚΗ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ

Πανοπούλου Παρασκευή-Σοφία, Κόμης Άγις, Ασημακόπουλος Δημήτριος, Γεραμάς Ιωάννης, Πλιούτας Ιωάννης, Νικολόπουλος Θωμάς Β’ Παν/κή ΩΡΛ Κλινική ΠΓΝ «Αττικόν», Αθήνα

Εισαγωγή: η πρώιμη υπασβεστιαιμία είναι μια συνήθης επιπλοκή της ολικής θυρεοει-

δεκτομής που κυριότερα αποδίδεται σε δια-ταραχή της αιμάτωσης των παραθυρεοειδών ή σε ακούσια συναφαίρεσή τους κατά την επέμβαση.

Σκοπός μελέτης: Σκοπός είναι η μελέτη της μείωσης του ασβεστίου σε ασθενείς που υποβάλλονται σε ολική θυρεοειδεκτομή και η συσχέτιση αυτής με τα ιστολογικά χα-ρακτηριστικά των παρασκευασμάτων και τα δημογραφικά στοιχεία των ασθενών. Υλικό και μέθοδος: Πρόκειται για αναδρο-μική μελέτη των φακέλων ασθενών που υποβλήθηκαν σε ολική θυρεοειδεκτομή στη Β Πανεπιστημιακή ΩΡΛ κλινική του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, από 1/1/2009 εώς 1/5/2013. Καταγράφηκαν στοιχεία για τον ιστολογικό τύπο του χειρουρ-γικού παρασκευάσματος, την πιθανή ακού-σια συναφαίρεση παραθυρεοειδών αδένων, το φύλο και την ηλικία των ασθενών και τις προ - και μετεγχειρητικές τιμές ασβεστίου του περιφερικού αίματος τις πρώτες 12 ώρες μετεγχειρητικά.

Αποτελέσματα: Διαχωρίζοντας τους ασθε-νείς σε τρεις ηλικιακές ομάδες (εώς 30, 31-60 και >61 ετών) παρατηρήθηκε μεγαλύ-τερο ποσοστό μείωσης των τιμών ασβεστίου στους ασθενείς κάτω των 30 ετών (14,3%). Σε σχέση με τον ιστολογικό τύπο του παρα-σκευάσματος, μεγαλύτερη μείωση παρα-τηρείται στις περιπτώσεις του μυελοειδούς (12,18%) και του θυλακιώδους καρκινώμα-τος (11,52%). Στους ασθενείς που συναφαι-ρέθηκε τουλάχιστον ένας εκ των παραθυρε-οειδών αδένων παρατηρήθηκε μείωση του Ca αίματος κατά μέσο όρο 11,64%. Επίσης δι-απιστώθηκε διαφορά ανάμεσα στους άνδρες (8,78%) και τις γυναίκες (11,06%).

Συμπεράσματα: Μεγαλύτερη πτώση ασβε-στίου παρατηρείται στις γυναίκες, σε ασθε-νείς εώς 30 ετών και σε πάσχοντες από μυελοειδές καρκίνωμα. Απαραίτητη είναι η

204

περεταίρω έρευνα ώστε να αποδειχθούν οι προδιαθεσικοί παράγοντες της πρώιμης υπα-σβεστιαιμίας μετά από θυρεοειδεκτομή.

AA 93 - ΝΕΥΡΟΑΙΣΘΗΤΗΡΙΟΣ ΒΑΡΗΚΟΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΔΡΑΓΩ-ΓΟΥ ΤΗΣ ΑΙΘΟΥΣΑΣ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΥΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝΣ. Ποταμιάνος 1, Θ. Παπαδόπουλος 1, Α. Ραδιώτης 1, Ι. Χατζηδάκης 1, Ι. Ανδρομιδάς 1, Μ. Τσακανίκος 11 ΩΡΛ Τμήμα,ΓΝΠΑ «Παν. & Αγλαΐας Κυριακού», Αθήνα

Εισαγωγή: Η διάταση του υδραγωγού της αίθουσας απαντάται στο 5- 15% των παιδιών που εμφανίζουν νευροαισθητήρια βαρηκο-ΐα και το 25% αυτών πάσχει από σύνδρομο Pendred. Η βαρηκοΐα συχνά εμφανίζεται μετά από κάκωση της κεφαλής χωρίς απα-ραίτητα αυτή να είναι σοβαρή. Η πλειοψηφία των παιδιών αυτών παρουσιάζει σταδιακή επιδείνωση της βαρηκοΐας και σε ορισμένες περιπτώσεις πλήρη απώλεια της ακοής.

Παρουσίαση περιστατικού: Παρουσιάζουμε 2 περιπτώσεις παιδιών που προσήλθαν στην κλινική λόγω αιφνίδιας επιδείνωσης προϋ-πάρχουσας νευροαισθητηρίου βαρηκοΐας. Και τα δύο παιδιά υπεβλήθησαν σε πλήρη ακοολογικό έλεγχο με χρήση ακουστικών προκλητών δυναμικών, ωτακουστικών εκ-πομπών και τονικό ακοόγραμμα. Έγινε απει-κονιστικός έλεγχος με αξονική και μαγνητική τομογραφία και ανοσολογικός έλεγχος. Η μια ασθενής αντιμετωπίστηκε συντηρητικά με ενδοφλέβια κορτικοστεροειδή, ενώ στη δεύτερη περίπτωση αντιμετωπίστηκε ως εξωτερικός ασθενής. Στη μία από τις δύο πε-ριπτώσεις παρουσιάστηκε σημαντική βελτίω-ση του ουδού της ακοής.

Συμπεράσματα: Η διάταση του υδραγωγού της αίθουσας είναι μια κατάσταση που συν-δέεται με την παιδική βαρηκοΐα και συχνά διαλάθει της διάγνωσης ενώ παρουσιάζε-

ται αρκετά συχνότερα απ’ ότι πιστεύεται. Η έγκαιρη διάγνωση είναι πολύ σημαντική όχι τόσο για την αντιμετώπιση, καθώς δεν υπάρχει τεκμηριωμένο όφελος από κάποια θεραπεία είτε φαρμακευτική είτε χειρουργι-κή, όσο για την καθοδήγηση και την υποστή-ριξη των γονέων, την προσαρμογή και την προφύλαξη του παιδιού από τυχόν κακώσεις που είναι ικανές να επιδεινώσουν περαιτέρω την βαρηκοΐα και την ενίσχυση της ακοής του παιδιού με προσθετικά μέσα όπου και όταν αυτό κριθεί αναγκαίο ώστε να καταστεί αυτό πλήρως λειτουργικό.

AA 94 - ΠΡΩΤΟΠΑΘΕΣ ΜΥΕΛΟΕΙΔΕΣ ΣΑΡΚΩΜΑ (ΧΛΩΡΩΜΑ) ΣΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΝΙΟΥ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ 2 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝΙ. Χατζηδάκης 1, Ι. Ανδρομιδάς 1, Θ. Παπαδόπουλος 1, Σ. Αναστασόπουλος 1, Μ. Τσακανίκος 11 ΩΡΛ Τμήμα, ΓΝΠΑ «Παν. & Αγλαΐας Κυριακού», Αθήνα

Εισαγωγή: Το μυελοβλαστικό σάρκωμα, γνωστό ως χλώρωμα, αποτελεί σπάνιο εξωμυελικό συμπαγή όγκο. Απαντάται μεμονωμένα η ταυτόχρονα στην οξεία ή χρόνια μυελογενή λευχαιμία, σε μυελοϋ-περπλαστικά νεοπλάσματα και σε μυελοδυ-σπλαστικά σύνδρομα.

Παρουσίαση περιστατικών: 1)Παρουσι-άζουμε θήλυ 29 μηνών στην οποία, μετά από επεισόδιο οξείας μέσης ωτίτιδος ΑΡ, πάρεσης προσωπικού νεύρου σύστοιχα και μη βελτίωση με συντηρητική αγωγή, διενερ-γήθηκε ανάτρηση μαστοειδούς. Διαπιστώ-θηκε πλήρης κατάληψη της κοιλότητας από και διάβρωση του οπισθίου τοιχώματος του ΕΑΠ από όγκο με ιστολογικά χαρακτηριστικά χλωρώματος. Η ασθενής υπεβλήθη σε χη-μειοθεραπεία και συμπληρωματική ακτινο-θεραπεία. Μετά από διάστημα 4 ετών ελεύ-θερο νόσου εμφάνισε εκ νέου ωτόρροια ΑΡ και οπισθωτιαία φλεγμονή και υπεβλήθη

205

σε ριζική ανάτρηση της μαστοειδούς χωρίς ωστόσο υποτροπή της νόσου. 2) Παρουσιάζουμε κορίτσι 6 ετών το οποίο λόγω εμμένουσας αυχεναλγίας και ραιβο-κράνου (ΑΡ) από πενταμήνου και συνοδού δεκατικής πυρετικής κίνησης υπεβλήθη σε CT και MRI ΑΜΣΣ καθώς και U/S τραχήλου. Ανεδείχθη παθολογική αλλοίωση ασαφών ορίων στη βάση του κρανίου (ΔΕ) σε οστι-κές δομές σε λίπος και μυϊκές ομάδες της περιοχής. Έγινε βιοψία η οποία ανέδειξε μυ-ελογενές σάρκωμα (χλώρωμα). Η ασθενής υπεβλήθη σε χημειοθεραπεία.

Συμπεράσματα: Η πρωτοπαθής εξωμυελική εντόπιση του όγκου και ιδιαίτερα στην περι-οχή της βάσης του κρανίου είναι εξαιρετικά σπάνια. Κάθε περίπτωση άτυπης, υποτρο-πιάζουσας ή επιμένουσας μέσης ωτίτιδας/ωτόρροιας/μαστοειδίτιδας καθώς και αυχε-ναλγίας/ραιβόκρανου θα πρέπει να θέτει την υποψία και για μη λοιμώδη υποστρώματα η έγκαιρη διάγνωση των οποίων είναι εξαιρε-τικα σημαντική.

AA 95 - ΣΠΑΝΙΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΟΞΕΙΑΣ ΜΕΣΗΣ ΩΤΙΤΙΔΑΣ

Σπυρούλια Δ., Βαζαίου Ε., Χέλμης Γ., Λεωτσάκος Π., Οικονομίδης Ι., Παρπούνας Κ.Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Γ.Ν. Παίδων Αθηνών «Η Αγία Σοφία»

Περίληψη: Η οξεία μαστοειδίτιδα είναι η πιο συχνή επιπλοκή της οξείας μέσης ωτί-τιδας στα παιδιά, ενώ το ζυγωματικό από-στημα και η μυοσίτιδα του κροταφίτη μυός είναι πολύ σπάνιες εξωκρανιακές επιπλοκές. Η σπανιότητα των επιπλοκών και η εκδή-λωση μη παθογνωμονικών κλινικών ευρη-μάτων, όπως το οίδημα της παρειάς και της ζυγωματικής χώρας μπορεί να καθυστε-ρήσουν την διάγνωση. Το οίδημα μπορεί να επεκτείνεται στα βλέφαρα υποδυόμενο επιπλοκή οξείας ρινοκολπίτιδας - κυτταρίτι-δας του οφθαλμικού κόγχου, περιοδοντικό

αποστήμα ή αδενοφλέγμονα του τραχήλου. Η διάγνωση βέβαια γίνεται με την ωτομι-κροσκόπηση, και επιβεβαιώνεται με αξονική τομογραφία η οποία δείχνει κατάληψη της μαστοειδούς και οστεολυτικές βλάβες του ζυγωματικού οστού. Αναφερόμαστε σε δύο περιστατικά οξείας μέσης ωτίτιδας με ζυ-γωματικό απόστημα και ένα περιστατικό με οξεία μέση ωτίτιδα και οξεία μυοσίτιδα κρο-ταφικής-ζυγωματικής χώρας. Η θεραπεία ήταν η απλή μαστοειδεκτομή και μυριγγο-τομή με τοποθέτηση σωληνίσκου αερισμού στις 2 περιπτώσεις ενώ έγινε μυριγγοτομή με τοποθέτηση σωληνίσκου αερισμού στην τρί-τη. Οι καλλιέργειες του πύου ήταν αρνητικές στα δύο παιδιά ενώ αναπτύχθηκε σταφυλό-κοκκος aureus στο τρίτο. Η μετεγχειρητική πορεία ήταν ομαλή στα δύο περιστατικά ενώ είχαμε μια τοπική επιμόλυνση τού τραύματος όπου έγινε νεαροποίηση και συρραφή του τραύματος. Ο μετεγχειρητικός και ακουολο-γικός έλεγχος ένα μήνα μετά ήταν φυσιολο-γικός.

AA 96 - ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΣΤΕΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΠΙΟΕΙΔΟΥΣ ΣΤΟΜΙΟΥ ΤΟΥ ΚΟΙΤΟΥΣ ΤΗΣ ΡΙΝΟΣ

Σπυρούλια Δ., Βαζαίου Ε., Αθανασόπουλος Ι., Κουδουμνάκης Ε., Παρπούνας Κ.Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική του Γ.Ν. Παίδων Αθηνών «Η Αγία Σοφία»

Περίληψη: Η συγγενής στένωση του απι-οειδούς στομίου του κύτους της ρινός είναι μια σπάνια ανωμαλία των νεογνών που εκδηλώνεται αμέσως μετά την γέννηση με απόφραξη του αεραγωγού και συμπτώμα-τα όπως ρινική απόφραξη, απνοϊκές κρίσεις, επεισόδια κυάνωσης και δυσκολία σίτισης. Η ανωμαλία αυτή πρέπει να διαγνωστεί και να αντιμετωπιστεί άμεσα διότι κινδυνεύει η ζωή του νεογνού. Η πάθηση μπορεί να συνδυάζεται με άλλες κρανιοπροσωπικές ανωμαλίες. Η διάγνωση επιτυγχάνεται κλινι-κά λόγω της μεγάλης δυσκολίας του καθε-τηριασμού των ρινικών θαλαμών με χρήση

206

λεπτού καθετήρα και επιβεβαιώνεται με CT σπλαχνικού κρανίου. Η αντιμετώπιση μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική ανάλογα με τη βαρύτητα του περιστατικού. Η εργασία μας αναφέρεται σε 4 περιστατικά νεογνών που αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς συντηρητικά με την τοποθέτηση σιλικονούχων σωληνί-σκων διαστολής διαμέτρου 2-2,5 χιλ. για 6 εβδομάδες, την τελευταία τριετία και περι-γράφεται η εμπειρία μας.

AA 97 - ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΗ ΡΗΞΗ ΤΗΣ ΤΡΑΧΕΙΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙ

Τάκη Κατ., Λιάος Χ., Κουδουμνάκης Ε., Αθανασόπουλος Ι., Παρπούνας Κ.Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική του Γ.Ν. Παίδων Αθηνών «Η Αγία Σοφία»

Περίληψη: Αναφερόμαστε σε ένα σπάνιο περιστατικό τραυματικής ρήξης τραχείας μετά από τροχαίο-πτώση από ποδήλατο. Αφο-ρά αγόρι ηλικίας 11 χρονών. Το παιδί αμέ-σως μετά τον τραυματισμό στην περιοχή της σφαγής, εμφάνισε υποδόριο εμφύσημα που προοδευτικά επεκτάθηκε στην περιοχή του τραχήλου και του προσώπου προς τα πάνω και του θώρακα προς τα κάτω. Παράλλη-λα εμφάνισε ήπια εισπνευστική δυσχέρεια. Παρέμεινε υπό παρακολούθηση επί 2ωρου χωρίς ιδιαίτερη επιβάρυνση του υποδόριου εμφυσήματος και της δύσπνοιας. Έγινε ενδο-σκοπικός έλεγχος που έδειξε κάθετη ρήξη του οπίσθιου τοιχώματος της τραχείας μήκους 2-2,5 εκ. περίπου 4 εκ. άνωθεν της τρόπιδας και ακολούθησε διασωλήνωση, με σωλήνα μικρο-cuff Νο 4.5, περιφερικά της βλάβης. Η ρήξη επιβεβαιώθηκε και με αξονική τομο-γραφία. Στη συνέχεια το παιδί μεταφέρθηκε στη ΜΕΘ όπου παρέμεινε διασωληνωμένο με μηχανική υποστήριξη και φαρμακευτική αγωγή. Το υποδόριο εμφύσημα υποχώρησε προοδευτικά. Την 11η μέρα μετά από ενδο-σκόπηση της τραχείας μέσω του τραχειο-σωλήνα, όπου διαπιστώθηκε επούλωση της ρήξης, αποφασίστηκε η αποσωλήνωση του. Το παιδί παρέμεινε για παρακολούθηση 5

μέρες σε Παιδιατρική Κλινική. Η επανεξέτα-ση ένα μήνα από την έξοδο του ήταν φυσι-ολογική.

AA 98 - ΕΤΕΡΟΠΛΕΥΡΗ ΠΑΡΑΛΥΣΗ ΛΑΡΥΓΓΟΣ ΣΕ ΛΥΡΙΚΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ (Case report)

Κ. Λαμπρόπουλος 1, Ε. Κουτσουμπάκη 2, Φ. Αναγνώστου 2, Ε. Λαμπροπούλου 3

1 ΩΡΛ, 2 Λογοθεραπεύτρια, 3 Φοιτήτρια ΙατρικήςΚέντρο Φωνής Κατάποσης Αθηνών

Η ετερόπλευρη παράλυση λάρυγγος επη-ρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα της φώνησης, η οποία με συντηρητική φωνοθε-ραπευτική αγωγή μπορεί να αποκατασταθεί σημαντικά ως φωνή ομιλίας. Η επαγγελματι-κή φώνηση αποκαθίσταται μερικά, ειδικά σε τραγουδιστές, και δη λυρικούς. Στο Κέντρο μας παραμέμφθηκε και εξετάστηκε γυναίκα 25 ετών, λυρική τραγουδίστρια, υψίφωνος, με ιδιοπαθή ετερόπλευρη παράλυση λάρυγ-γος.

Σκοπός της εργασίας ήταν η καταγραφή των αντικειμενικών και υποκειμενικών χαρα-κτηριστικών της φωνής της, και η εκτίμηση των φωνητικών της δεξιοτήτων και ορίων. Υποβλήθηκε σε βιντεοστροβοσκόπηση και καταγραφή των φωνητικών παραμέτρων, και υπό ενδοσκοπικό έλεγχο μελετήθηκε η συμπεριφορά του λάρυγγα σε διάφορους τόνους και εντάσεις. Παρατίθενται τα ποσο-τικά και ποιοτικά αποτελέσματα της έρευνας, που δείχνουν τον μεγάλο περιορισμό των φωνητικών δυνατοτήτων της ασθενούς και παρατίθεται ο προβληματισμός της ομάδας Φωνής στην συμβουλευτική για την επαγ-γελματική της καριέρα.

207

AA 99 - Η ΑΜΥΓΔΑΛΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΑΜΥΓΔΑΛΕΚΤΟΜΗΣ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΑΠΟΦΡΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ (ΑΔΑΥ). ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΑΠΩΤΕΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.

Σακελλαρίου Α., Χαιδάς Κ., Τσέα Μ., Έξαρχος Σ., Τσιουβάκα Σ., Σκουλάκης Χ.ΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας

Εισαγωγή: Η αμυγδαλεκτομή και αδενοει-δεκτομή είναι η επέμβαση που εφαρμόζεται συνήθως σε περιστατικά με αποφρακτικά φαινόμενα. Η αμυγδαλοπλαστική είναι μια νεα τεχνική κατα την οποία επιτυγχάνεται σμίκρυνσης των αμυγδαλών μέ αφαίρεση μέρους του αμυγδαλικού ιστού. Στην πα-ρούσα μελέτη συγκρίνεται η αποτελεσμα-τικότητα της αμυγδαλοπλαστικής έναντι της αμυγδαλεκτομής.

Σκοπός: Σκοπός αυτής της μελέτης είναι να συγκριθούν οι δυό χειρουργικές μέθοδοι ως προς την αποτελεσματικότητα τους και την βαρύτητα της μετεγχειρητικής πορείας καθε μιας.

Υλικό - Μέθοδος: Μελετήθηκαν 101 παιδιά που αντιμετωπίστηκαν με ΑΔΑΥ (51 υπο-βλήθηκαν σε αμυγδαλεκτομή και 50 σε αμυγδαλοπλαστική). Καταγράφηκαν η άμε-ση μετεγχειρητική πορεία και τα απώτερα αποτελέσματα με βάση ερωτηματολόγιο που συμπληρώθηκε τηλεφωνικά 6 χρόνια μετά.

Αποτελέσματα: Η ομάδα των παιδιών που υποβλήθηκαν σε αμυγδαλοπλαστική είχε σημανικά μικρότερη διεγχειρητική αιμορ-ραγία απο την ομάδα της αμυγδαλεκτομής (25.6 ± 8.2 vs. 38.3 ± 12.3 mL, P < .001). Τα παιδιά με αμυγδαλοπλαστική ήταν ελεύ-θερα πόνου νωρίτερα απο τα παιδιά με αμυ-γδαλεκτομής (4.5 ± 0.4 vs. 7.7 ± 0.4 days, P < .001) και επέστρεψαν συντομότερα σε φυσιολογική δίαιτα (3.8 ± 0.2 vs. 7.1 ± 0.3 days, P < .001). Υπήρξε ανακούφιση της

απόφραξης του ανώτερου αεραγωγού σε όλους τους συμμετέχοντες. Συμπεράσματα: Η αμυγδαλοπλαστική εμ-φανίζει αρκετά πλεονεκτήματα ως μέθοδος θεραπείας σε παιδιά με υπερτροφία αμυγδα-λών και ΑΔΑΥ έτσι ώστε να μπορεί να προ-ταθεί σαν επέμβαση εκλογής για τα παιδιά αυτά.

AA 100 - ΑΙΜΟΤΥΜΠΑΝΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΜΕ ΥΠΕΡΒΑΡΙΚΟ ΟΞΥΓΟΝΟ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΒΑΡΗΚΟΙΑ

Θ. Δεληστάθη, Ν. Σκαλίδη, Αι. Δρυλλή, Κ. Γιαννόπουλος, Ν. ΜαρουδιάςΩ.Ρ.Λ. Κλινική Κωνσταντοπούλειου Γ.Ν. Ν. Ιωνίας

ΠΕΡΙΛΗΨΗΕισαγωγή: Η υπερβαρική οξυγονοθεραπεία αποτελεί μια συνδιαστική θεραπεία για ποι-κίλες παθήσεις. Όμως κάποιες φορές παρα-τηρούνται ανεπιθύμητες επιπλοκές από την χρήση της. Ο σκοπός της εργασίας είναι η παρουσίαση ενός περιστατικού με αιμοτύ-μπανο μετά από συνεδρία σε υπερβαρικό θάλαμο.

Παρουσίαση περιστατικού: Άνδρας ασθενής 69 ετών, εμφάνισε αιφνίδια απώλεια ακοής από 48ώρου στο αριστερό ους. Από το ιστο-ρικό του δεν προέκυψαν συνοδά συμπτώμα-τα. Κατά την κλινική εξέταση των ωτών, της ρινός και του στοματοφάρυγγα δεν παρατη-ρήθηκε κάποια βλάβη. Από τον ακοολογικό έλεγχο διαπιστώ¬θηκε βαρηκοΐα νευροαι-σθητήριου τύπου στο αριστερό ους σε όλες τις συχνότητες (70db στα 250 και 500Hz και κώφωση>90db στα 1000, 2000, 4000, 8000Hz), ενώ βρέθηκε επίσης νευροαισθη-τήρια βαρηκοΐα (πρεσβυακουσία) στο δεξί ους. Το τυμπανόγραμμα και των δύο ωτών ήταν τύπου Α. Ο ασθενής ξεκίνησε θεραπεία με υπερβαρικό οξυγόνο όπου παρουσίασε μετά την 7η συνεδρία έντονο άλγος στο δεξί ους και σύστοιχα δημιουργήθηκε αιμοτύμπα-

208

νο, με αποτέλεσμα να διακόψει την συνέχιση των προγραμματισμένων συνεδριών.

Συζήτηση - Συμπέρασμα: Από την χρήση της υπερβαρικής οξυγονοθεραπείας μπορεί να προκύψει βαρότραυμα του μέσου ωτός σε ποσοστό 12-14%, λόγω αυξημένης πίεσης που ασκείται σε αυτό. Το ποσοστό αυτό αυ-ξάνεται στους διασωληνωμένους ασθενείς, ενώ δεν μειώνεται με την χρήση αποσυμ-φορητικών προ της υπερβαρικής οξυγονο-θεραπείας.

AA 101 - ΝΕΥΡΕΙΛΗΜΜΩΜΑ ΠΑΡΩΤΙΔΙ-ΚΗΣ ΧΩΡΑΣ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ

Καυκή Σ., Τρύπατζη Ε., Ραμαντάνης Δ., Κρεμλής Γ., Τσανεκλίδου Ε.ΩΡΛ Κλινική Γενικoύ Νοσοκομείου Αθηνών «Λαϊκό»

Εισαγωγή: Τα νευρειλημμώματα είναι σπά-νιοι νευρογενείς όγκοι που προέρχονται από τα κύτταρα του ελύτρου του Schwann των περιφερικών νεύρων. Είναι αργά αναπτυσ-σόμενοι καλοήθεις όγκοι που σχεδόν ποτέ δεν εξαλλάσσονται. Συνήθως είναι μονήρεις, παρά τη δημοσίευση περιπτώσεων πολύλο-βων όγκων. Η περιοχή της κεφαλής και του τραχήλου αποτελεί τη συνήθη θέση εντόπι-σής τους. Λίγες όμως είναι οι περιπτώσεις στη διεθνή βιβλιογραφία νευρειλημμωμάτων με εντόπιση στην παρωτιδική περιοχή.

Σκοπός μελέτης: Η περιγραφή μίας σπάνιας περίπτωσης νευρειλημμώματος στην παρω-τιδική χώρα σε ασθενή 14 ετών.

Υλικό και μέθοδος: Αγόρι 14 ετών προ-σήλθε στα εξωτερικά ιατρεία με πολλαπλές διογκώσεις στην περιοχή της παρωτίδας που επέμεναν για 2 χρόνια και προοδευτικά αυ-ξάνονταν σε μέγεθος τους τελευταίους 2 μή-νες. Η κλινική εξέταση κατέδειξε τρεις ανώ-δυνες, ευκίνητες, σφαιροειδείς μάζες στην δεξιά παρωτιδική περιοχή. Ακολούθησαν απεικονιστικές εξετάσεις και στη συνέχεια ο

ασθενής υπεβλήθη σε FNA, η οποία ανέφε-ρε πιθανότητα μεσεγχυματικής αλλοίωσης χωρίς όμως να αποκλείει κοκκιωματώδη νόσο. Διενεργήθηκε διαγνωστική βιοψία, με τοπική αναισθησία, με λήψη ιστοτεμαχίων. Η ιστολογική διάγνωση ήταν νευρογενής όγκος. Αποφασίσθηκε να γίνει επιπολής πα-ρωτιδεκτομή. Το παρασκεύασμα στάλθηκε για ιστολογική εξέταση.

Αποτελέσματα: Η ιστολογική εξέταση σε συνδυασμό με τον ανοσοϊστοχημικό έλεγχο ήταν συμβατή με νευρειλήμμωμα.

Συμπεράσματα: Οι διογκώσεις στην περι-οχή της παρωτίδας δημιουργούν συχνά δι-αγνωστικά προβλήματα και χειρουργικούς προβληματισμούς. Το νευρειλήμμωμα ή σβάννωμα είναι μια σπάνια κλινική οντότητα και πάντα θα πρέπει να τίθεται στη διαφο-ροδιάγνωση διογκώσεων της παρωτιδικής περιοχής.

AA 102 - ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΜΟΡΦΩΜΑΤΩΝ ΟΡΟΦΗΣ ΛΙΘΟΕΙΔΟΥΣ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ

Τσινιάς Γεώργιος, Γουλιούμης Αναστάσιος, Μαστρονικολής Νικόλαος, Σταθάς Θεόδωρος, Παπαδάς Θεόδωρος, Γκούμας ΠάνοςΩΡΛ Κλινική Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών

Εισαγωγή: Οι απεικονιστικές μέθοδοι του ΚΝΣ μπορεί να αναδείξουν ως τυχαίο εύρη-μα ασυμμετρία στην οροφή των λιθοειδών. Η διαφοροδιάγνωση γίνεται μεταξύ μίας πλειάδας φυσιολογικών και παθολογικών καταστάσεων και στηρίζεται στα ειδικά ακτι-νολογικά χαρακτηριστικά της κάθε κατάστα-σης στην CT και MRI.

Παρουσίαση περιστατικού: Ασθενής 15 ετών νοσηλευόμενος λόγω περιστροφικής ζάλης συνοδευόμενης από οριζοντιοκυκλι-κό νυσταγμό χωρίς βαρηκοΐα. Παρόλη την

209

αρχική κλινική διάγνωση παθολογίας της αίθουσας και τη χορήγηση κατασταλτικών λαβυρίνθου, ο ασθενης υπεβλήθη σε MRI εγκεφάλου-γεφυροπαρεγκεφαλιδικών γω-νιών λόγω εμμονής των συμπτωμάτων. Η MRI ανέδειξε μόρφωμα με έντονη ενίσχυση στην οροφή του λιθοειδούς οστού. Συμπλη-ρωματικά διενεργήθη CT. Η διαφοροδιάγνω-ση του ευρήματος σε σχέση με τα ακτινολο-γικά χαρακτηριστικά του παρουσιάζεται στον παρακάτω πίνακα:

Η CT και η MRI έθεσαν την ένδειξη ασύμμε-τρης πνευμάτωσης με ανάδειξη του μυελού των οστών. Ο νεαρός ασθενής βελτιώθηκε στις επόμενες ημέρες και εξήλθε με διάγνω-ση αιθουσαίας νευρωνίτιδας.

Συμπεράσματα: Η ασύμμετρη πνευμάτωση της κορυφής των λιθοειδών αποτελεί μια ανατομική παραλλαγή στο 30% των ανθρώ-πων που ομοιάζει στην CT με μια πλειάδα μορφωμάτων. Η MRI μπορεί να κατευθύνει την διαφοροδιάγνωση και να διακρίνει φυ-

σιολογικές από παθολογικές καταστάσεις γε-γονός με σημαντικό σε ασθενείς με κλινική συμπτωματολογία από το ΚΝΣ.

AA 103 - ΕΝΔΟΣΤΟΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΝΟΙΞΗ ΕΝ ΤΩ ΒΑΘΕΙ ΤΡΑΧΗΛΙΚΩΝ ΑΠΟΣΤΗΜΑΤΩΝ

Αθανασία Τουργέλη, Γεωργίου Γεώργιος, Χρόνη Ματθίλδη, Μποτσάκης Σωτήριος, Θεοδώρου Αλφρέδος ΩΡΛ Κλινική Γ.Ν. Ευαγγελισμός

Εισαγωγή: Τα εν τω βάθει τραχηλικά απο-στήματα είναι μια ταχύτατα εξελισσόμενη κατάσταση που απαντάται συχνότερα σε ανοσοκατασταλμένους και άτομα με κακή στοματική υγιεινή.Επεκτείνονται ταχύτατα

Μόρφωμα CT T1 T2 T1 + σκιαγραφικό

Ασύμμετρη πνευμάτωση Απουσία αέρα Ισχυρό ή μέτριο Ασθενές Δεν ενιχύεται (μυελός των οστών)

Ύπαρξη αεροφόρων Βλέννη κοιλοτήτων Ασθενές Ισχυρό Δεν ενιχύεται πληρωμένων με υγρό

Χοληστερινικό Διάταση των κοκκίωμα αεροφόρων Ισχυρό Ισχυρό Δεν ενιχύεται κοιλοτήτων

Διάταση Βλεννοκήλη των αεροφόρων Ασθενές Ισχυρό Περιφερική ενίσχυση κοιλοτήτων

Διάταση Χολοστεάτωμα των αεροφόρων Ασθενές Ισχυρό Περιφερική ενίσχυση κοιλοτήτων επί παρουσίας κοκκιωματώδους ιστού

210

στα διάφορα διαστήματα του τραχήλου και μπορούν να επιπλακούν με μεσοθωρακί-τιδα μια δυνητικά θανατηφόρα κατάσταση. Το πλαγιοφαρυγγικό απόστημα είναι το πιο συχνό εν τω βάθει τραχηλικό απόστημα στους ενήλικες ενώ το οπισθοφαρυγγικό εί-ναι συχνότερο στα παιδιά.

Σκοπός: Η ανάδειξη του τρόπου αντιμετώπι-σης των εν τω βάθει τραχηλικών αποστημά-των στους ενήλικες.

Υλικό - Μέθοδος: Αναφέρουμε τρία περι-στατικά τα οποία προσήλθαν στα επείγοντα ΩΡΛ ιατρεία με εμπύρετο και δυσκαταποσία.Το τρίτο περιστατικό εμφανίζει επιπρόσθετα πλάγια τραχηλική διόγκωση δεξιά και ραι-βόκρανο. Στα δύο πρώτα περιστατικά,διαπι-στώθηκε με ενδοσκόπηση προβολή του δε-ξιού πλάγιου φαρυγγικού τοιχώματος μέχρι το δεξιό γλωσσο-επιγλωτιδικό βοθρίο και απιοειδή. Στο τρίτο περιστατικό στη λαρυγγο-σκόπηση διαπιστώθηκε πάχυνση των πλάγι-ων φαρυγγικών τοιχωμάτων ιδίως δεξιά, με επέκταση στο οπίσθιο τοίχωμα του λάρυγγα.Άμεσα διενεργείθηκε και στους τρεις ασθε-νείς CT τραχήλου. Στα δυο πρώτα περιστα-τικά,η CT ανέδειξε πλαγιοφαρυγγικό από-στημα δεξιά, με αποστηματική κοιλότητα στο ύψος της επιγλωττίδας. Στο τρίτο περιστατικό, απεικονίσθηκε οπισθοφαρυγγικό απόστημα με συνοδό ευμέγεθες block λεμφαδένων δεξιά,με αποστηματική συλλογή προσπον-δυλικά.Με τοπική αναισθησία στα δυο και με γενική στο τρίτο έγινε διάνοιξη και παρο-χέτευση ενδοστοματικά. Ακολούθησε ενδο-φλέβια αντιβιωτική αγωγή μετεγχειρητικά.Και οι τρεις ασθενείς εξήλθαν με εξάλειψη των αποστημάτων σε χρονικό διάστημα δέκα ημερών περίπου.

Συμπέρασμα: Τα εν τω βάθει τραχηλικά αποστήματα είναι δυνητικά επικίνδυνες λοι-μώξεις για τον ενήλικα. Είναι δυνατή, σε πολ-λές περιπτώσεις,η ενδοστοματική διάνοιξη των εν τω βάθει τραχηλικών αποστημάτων

εντοπίζοντας την ακριβή θέση της αποστη-ματικής κοιλότητας βάσει του απεικονιστικού ελέγχου.

AA 104 - ΒΡΑΓΧΙΑΚΕΣ ΚΥΣΤΕΣ - ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ - ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΜελπομένη Φέττα, Ματθίλδη Χρόνη, Εμμανουήλ Θεοδώρου, Γεώργιος Γεωργίου, Αλφρέδος ΘεοδώρουΩΡΛ κλινική Γ.Ν. «Ο Ευαγγελισμός», Αθήνα

Εισαγωγή: Οι βραγχιακές κύστεις είναι εμ-βρυϊκά υπολείμματα και προέρχονται από την ανεπαρκή σύγκλειση του αυχενικού κόλπου κατά την εμβρυική ζωή. Συνήθως παρουσιάζονται σε προχωρημένη εφηβεία ή νωρίς στην ενήλικη ζωή (20-30 ετών).

Σκοπός: Είναι η καταγραφή των περιστατι-κών της κλινικής μας από το 2008 εώς σή-μερα, η διαγνωστική προσέγγιση κι η αντιμε-τώπισή τους.

Υλικό - Μέθοδος: Παρουσιάζουμε μια ανα-δρομική μελέτη αφαίρεσης βραγχιακών κύ-στεων κατά τη διάρκεια 5 ετών ( Iανουάριος 2008- Iούλιος 2013). 36 περιστατικά βραγ-χιακής κύστης που διερευνήθηκαν με U/S, CT και/ή MRI και FNA και όλα αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά.

Αποτέλεσμα: Όλα τα περιστατικά υπεβλή-θηκαν σε πλήρη εξαίρεση της κύστης. Επι-πλοκές που παρουσιάστηκαν ήταν 1) μια μονόπλευρη πάρεση της δεξιάς γνήσιας φωνητικής χορδής, μετά από μ/χ αιμορραγία και δημιουργία αιματώματος, η οποία αντιμε-τωπίστηκε με θυρεοπλαστική μετά πάροδο 9 μηνών και 2) ένα αιμάτωμα εντοπισμένο στην δεξιά γνήσια φωνητική χορδή το οποίο αντιμετωπίστηκε συντηρητικά και υποχώρη-σε.

Συμπέρασμα: H διάγνωση της βραγχιακής κύστης γίνεται με τον ίδιο τρόπο όπως για κάθε άλλη τραχηλική διόγκωση, χρησιμο-

211

ποιώντας κυρίως τους υπερήχους και την αξονική τομογραφία, χωρίς να παραγκωνί-ζουμε την βιοψία δια λεπτής βελόνης. Η FNA είναι μια διαγνωστική εξέταση πολύ χρήσιμη, που όμως λίγες φορές χρησιμοποιούμε στην διερεύνηση μιας βραγχιακής κύστης, διότι αλλοιώνει τα όρια της. Η χειρουργική προ-σέγγιση πρέπει να είναι πλήρης έτσι ώστε να αποφευχθούν οι τοπικές υποτροπές και επι-πλοκές. Οι πιο συνηθισμένες μ/χ επιπλοκές που μπορεί να παρουσιαστούν είναι η υπο-τροπή της κύστης εάν δεν έχει γίνει πλήρης αφαίρεση, η τοπική αιμορραγία, φλεγμονή και ο τραυματισμός κάποιου νεύρου.

AA 105 - ΙΝΩΔΗΣ ΔΥΣΠΛΑΣΙΑ ΒΑΣΗΣ ΚΡΑΝΙΟΥ-ΣΠΑΝΙΟ ΑΙΤΙΟ ΚΕΦΑΛΑΛΓΙΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙ.Ανδρομιδάς Ι. 1, Σταματάκη Σ. 1, Αναστασόπουλος Σ. 1, Παπαδόπουλος Α. 1, Ποταμιάνος Σ. 1, Τσακανίκος Μ. 11 ΩΡΛ Τμήμα, ΓΝΠΑ «Παν. & Αγλαΐας Κυριακού», Αθήνα

Εισαγωγή: Η κεφαλαλγία είναι συχνή στα παιδιά. Τόσο τα αίτια όσο και η ένταση και η διάρκειά της ποικίλλουν. Παρουσιάζουμε ένα σπάνιο περιστατικό κεφαλαλγίας σε παιδί.

Παρουσίαση περιστατικού: Κορίτσι 8 χρο-νών προσήλθε στην εξωτερικά ιατρεία ύστε-ρα από παραπομπή από νευρολόγο λόγω εμμένουσας κεφαλαλγίας. Στην MRI εγκε-φάλου που πραγματοποιήθηκε διαπιστώθη-κε χωροκατακτητική εξεργασία βάσης κρανί-ου. Η αξονική τομογραφία κρανίου ανέδειξε αλλοιώσεις στις ηθμοειδείς κυψέλες αριστε-ρά και δεξιά, τη ρινική θαλάμη αριστερά, το σφηνοειδές οστό και το άνω τμήμα του αποκλίματος, δίκην “θολής υάλου”. Στο χει-ρουργείο διαπιστώθηκε πάχυνση της αριστε-ρήςμέσης ρινικής κόγχης η οποία ήταν ιδιαί-τερα σκληρή. Η βιοψία οστού της αριστερής ρινικής κόγχης έδειξε ινώδη δυσπλασία. Η ασθενής είχε στον κορμό café au lait κη-λίδες και παραπέμφθηκε για ενδοκρινολογι-

κό έλεγχο λόγω πιθανού McCune-Albright συνδρόμου. Η περαιτέρω αντιμετώπιση είναι συντηρητική.

Συμπέρασμα: Η ινώδης δυσπλασία εμφανί-ζεται συνήθως σε ασθενείς στις 3 πρώτες δε-καετίες της ζωής τους και εξελίσσεται αρχικά χωρίς να προκαλεί συγκεκριμένα συμπτώ-ματα. Η ασθένεια αν και θεωρείται καλοήθης πάθηση, η εξέλιξη της μπορεί να οδηγήσει ανάλογα με την εντόπιση της σε σημαντική αναπηρία για τον ασθενή κυρίως λόγω οστι-κών παραμορφώσεων που προκαλεί.

AA 106 - ΟΛΙΚΗ ΘΥΡΕΟΕΙΔΕΚΤΟΜΗ - 5ΕΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ Β’ ΩΡΛ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ-ΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΤΟΥ Γ. Π. Ν. «ΑΤΤΙΚΟΝ»ΑΝΑΛΥΣΗ 188 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ

Δοκιανάκη Φλώρα, Γεωργαντής Ηλίας, Δελίδης Αλέξανδρος, Κορρές Γεώργιος - Φαίδων, Πλιούτας Ιωάννης, Μαραγκουδάκης ΠαύλοςΒ’ ΩΡΛ Πανεπιστημιακή κλινική ΠΓΝ «Αττικόν», Αθήνa Διευθυντής Κλινικής Καθ. Ι. Γιωτάκης

Εισαγωγή: Η θυρεοειδεκτομή είναι η συχνό-τερη επέμβαση των ενδοκρινών αδένων.Ο καρκίνος του θυρεοειδούς αντιπροσωπεύ-ει το 0,5 με 1,5% του συνόλου των κακοή-θων νεοπλασμάτων και παρουσιάζει ταχέως αυξανόμενη συχνότητα. Σκοπός της μελέτης: Ανάλυση περιστατικών ασθενών οι οποίοι υπεβλήθησαν σε ολική θυρεοειδεκτομή στην Β’ ΩΡΛ Πανεπιστημια-κή κλινική του Νοσοκομείου «Αττικόν».

Υλικό και μέθοδος: Μελετήθηκαν 188 ασθε-νείς(147 γυναίκες και 41 άντρες, με μέσο όρο ηλικίας 42.3 έτη), πάσχοντες από καλο-ήθη και κακοήθη νόσο του θυρεοειδούς, από το 2008 έως το 2013. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης βασίζονται στη μελέτη των ιστο-λογικών εξετάσεων.

212

Αποτελέσματα: Από τους 188 ασθενείς, οι 77(41%) έπασχαν από κακοήθη όγκο του θυρεοειδούς∙ 65(84.5%) γυναίκες(οι 47 -72.3%- πάνω από 40 ετών) και 12(15.5%) άντρες (οι 10 -83.3%- άνω των 40 ετών). Από τους 77 ασθενείς με κακοήθη νόσο, οι 65(84.5%) έπασχαν από θηλώδες καρκίνω-μα, 7(9%) από θυλακιώδες(4 από θυλακιώ-δες και 3 από καρκίνωμα Hurthle), 4(5.2%) από μυελοειδές και 1(1.3%) από αδιαφορο-ποίητο καρκίνωμα.Από τους 188 ασθενείς οι 111(59%) ασθενείς έπασχαν από καλοήθη νόσο του θυρεοει-δούς∙ 82(73.9%) γυναίκες και 29(26.1%) άντρες. Από τους 111 ασθενείς με καλοήθη νόσο, οι 93(83.8%) έπασχαν από οζώδη υπερπλα-σία, 9(8.1%) από θυρεοειδίτιδα Hashimoto και 9(8.1%) από νόσο του Graves.

Συμπεράσματα: Παρατηρείται αύξηση του ποσοστού κακοήθειας του θυρεοειδούς (41%), το οποίο, πιθανώς, να οφείλεται σε αύξηση της συχνότητας της κακοήθειας στον ελληνικό πληθυσμό -και ιδιαίτερα στις γυναίκες άνω των 40 ετών- έναντι του πα-ρελθόντος ή στο ότι η κλινική μας, αποτελεί κέντρο αναφοράς για τη χειρουργική του θυ-ρεοειδούς.

AA 107 - ΑΛΛΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΡΙΝΙΚΟΙ ΠΟΛΥΠΟΔΕΣ

Γ. Κλούτσος, Ι. Βλάχου, Σ. Μπαρίκας, Α. Τζανοπούλου, Γ. Κουκούτσης, Α. ΚαμπέροςΩΡΛ Κλινική Τζανείου Νοσοκομείου

Εισαγωγή: Οι γνώμες που αφορούν την παθογένεια της ρινικής πολυποδίασης είναι εντελώς αντιφατικές. Πολλές θεωρίες έχουν διατυπωθεί στο παρελθόν (από τη θεωρία του αδενώματος και του ινώματος από τους Tos και Morgensen το 1885, έως τη θεωρία της αδενικής διαδικασίας από τους Billroth και Hopmann το 1977) και όλες προσπά-θησαν να εξηγήσουν την παθογένεση της

νόσου, χωρίς όμως να παρουσιάσουν ικα-νοποιητικά αποτελέσματα. Πρόσφατα, η αλ-λεργία έχει εμπλακεί σε αυτό το θέμα και πιο συγκεκριμένα η δυσλειτουργία που ονομά-ζεται ατοπικη IgE εξάρτηση. Σκοπός: Λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία Ωτορινολαρυγγολόγων τα τελευταία χρόνια όσον αφορά τη διάγνωση, συμπεριλαμβα-νομένων κλινικών δοκιμασιών (δερματικά Prick test) και εργαστηριακών εξετάσεων (Rast test) της αλλεργικής νόσου, προσπα-θήσαμε να αξιολογήσουμε το αλλεργικό προφίλ μιας σειράς ασθενών του τμήματός μας που εμφάνιζαν ρινικούς πολύποδες.

Υλικό και μέθοδοι: Εξετάστηκαν εκατό ασθενείς με ρινικούς πολύποδες οι οποίοι σε ποσοστό 85% τους εμφάνιζαν και στις δύο ρινικές κοιλότητες. Οι περισσότεροι ήταν άντρες, σε ποσοστό 74%, με μέση ηλικία τα 54,3 έτη και το υπόλοιπο 26% ήταν γυ-ναίκες με μέση ηλικία τα 50,2 έτη. Μετά τη λήψη ιστορικού και την κλινική εξέταση των ασθενών, μετρήθηκαν τα επίπεδα της ολικής IgE, όπως και τα επίπεδα συγκεκριμένων IgE σε διάφορα αλλεργιογόνα.

Αποτελέσματα: Από όλους τους ασθενείς, μόνο το 23% είχε αυξημένα επίπεδα IgE.

Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα αυτά δεν μας επιτρέπουν να δώσουμε ακριβείς απα-ντήσεις για το αν η αλλεργική νόσος είναι υπεύθυνη για την παθογένεση των ρινικών πολυπόδων. Παραμένει όμως έγκυρη η θεωρία ότι οι ρινικοί πολύποδες έχουν πο-λυπαραγοντική αιτιολογία η οποία δεν είναι επαρκώς γνωστή.

213

AA 108 - Η ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΡΙΝΟΦΑΡΥΓΓΙΚΗΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΥΠΕΡΩΙΟΣΧΙΣΤΙΑ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΥΑΛΟΥΡΟΝΙΚΟΥ ΟΞΕΟΣ (ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ) Εμ. Κουδουμνάκης, Γ. Τσαχουρίδης, Μ. Ντινοπούλου, Μ. Οικονομίδη, Κ. Παρπούνας, Ι. ΟικονομίδηςΩΡΛ κλινική Γ.Ν. Παίδων «Η Αγία Σοφία»

Περίληψη: Η ρινοφαρυγγική ανεπάρκεια είναι αποτέλεσμα της υπολειτουργίας του τείνοντος την υπερώα μυός, με αποτέλεσμα την αδυναμία της μαλθακής υπερώας να αποφράσσει τον ρινοφαρυγγικό ισθμό κατά την ομιλία και με συνέπεια την διαφυγή αέρα και την εκδήλωση ανοικτής ρινολαλιάς που εκφράζεται με ακατάληπτη ομιλία.Η ρινοφαρυγγική ανεπάρκεια είναι εκδήλω-ση συνήθως νευρολογικών παθήσεων πα-ρατηρείται όμως σε άλλοτε άλλο βαθμό σε παιδιά με υπερώιοσχιστία μετά την χειρουρ-γική αποκατάσταση.Πολλές χειρουργικές τεχνικές έχουν περι-γραφεί στην βιβλιογραφία για την αντιμε-τώπιση της ρινοφαρυγγικής ανεπάρκειας και όλες αποσκοπούν στην δημιουργία κρημνών από το οπίσθιο τοίχωμα του φάρυγγα οι οποίοι καθηλώνονται στην υπερώα. Πέραν της δυσχέρειας στην εκτέλεση των ανωτέρω τεχνικών, παρατηρούνται συχνά ατροφία και διάσπαση των κρημνών και απόφραξη του ρινοφάρυγγα σε τέτοιο βαθμό που δημιουρ-γεί φαινόμενα υπνικής άπνοιας. Αρκετοί χειρουργοί σχιστιών χρησιμοποίη-σαν την σιλικόνη εγχέοντάς την με σύριγγα στο οπίσθιο τοίχωμα του φάρυγγα, προκει-μένου να αυξήσουν το εύρος αυτού και να περιορισθεί η ρινοφαρυγγική ανεπάρκεια. Το υλικό όμως αποδείχθηκε άστοχο, πέραν της τοξικής επίδρασης, διότι με την πάροδο του χρόνου υφίστατο αλλοιώσεις συρρίκνωσης και η ρινοφαρυγγική ανεπάρκεια υποτροπί-αζε. Τα τελευταία τρία χρόνια επανήλθε η σκέψη της χειρουργικής αποκατάστασης της ρινοφαρυγγικής ανεπάρκειας με την χρήση

υαλουρονικού οξέως με μορφή πυκνόρρευ-στης γέλης, που θεωρείται αβλαβές και μη διασπώμενο υλικό. Πρόσφατα στην κλινική μας ξεκινήσαμε την ανωτέρω προσπέλαση και στην παρούσα εργασία περιγράφουμε αναλυτικά τα πλεονεκτήματα του ανωτέρω υλικού την τεχνική της έγχυσης και τα απο-τελέσματά μας.

AA 109 - ΑΚΤΙΝΟΜΥΚΗΤΙΑΣΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Τάκη Κατ., Κουδουμνάκης Ε., Μαριόλης Λ., Βαγής Ι., Χέλμης Γ., Παρπούνας Κ.Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, Γ.Ν. Παίδων Αθηνών «Η Αγία Σοφία»

Περίληψη: Πρόκειται για σπάνια αναερόβια βακτηριδιακή λοίμωξη που οφείλεται στον ακτινομύκητα Israeli, ο οποίος ευρίσκεται σε σαπροφυτική κατάσταση στην στοματική και στην ρινοφαρυγγική κοιλότητα. Τα συμπτώ-ματα εμφανίζονται συνήθως μεγάλο χρονικό διάστημα μετά από τραυματισμό, οδοντική φλεγμονή ή ενδοστοματική χειρουργική επέμβαση. Μπορεί όμως το ιστορικό να εί-ναι ελεύθερο. Η εντόπιση αφορά κυρίως το πρόσωπο, τον τράχηλο και σπάνια στο θώρακα, την κοιλιά και τον εγκέφαλο. Στην εργασία μας παρουσιάζουμε τέσσερα περι-στατικά ακτινομυκητιάσεως με εντόπιση στον τράχηλο, την μαστοειδή απόφυση, το δεξιό ιγμόρειο και τον λάρυγγα. Παρά τα αναγρα-φόμενα στην βιβλιογραφία, περί εκδήλωσης της νόσου σε παιδιά με ανοσολογικά προ-βλήματα, σε δύο από τα περιστατικά μας δεν υπήρχε. Η διερεύνηση έγινε ανάλογα της κλινικής εικόνας και του ιστορικού, με αξονι-κή τομογραφία, ενδοσκόπηση, χειρουργικό καθαρισμό και λήψη υλικού για ιστολογική και μικροβιολογική εξέταση. Υποψία ακτι-νομυκητιάσεως τέθηκε κλινικά μόνο στην εντόπιση στο πρόσωπο όπου συνυπήρχε και συρίγγιο στην φλεγμαίνουσα περιοχή και επιβεβαιώθηκε εργαστηριακά. Η θεραπεία, μετά τον χειρουργικό καθαρισμό, ήταν μα-κροχρόνια αγωγή με πενικιλλίνη. Υπήρξε πλήρης ίαση στα δύο παιδιά, ένα απεβίωσε

214

από την κύρια νόσο ενώ το τελευταίο αντιμε-τωπίσθηκε πρόσφατα.

AA 110 - ΕΜΦΥΤΕΥΣΗ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΣΤΕΛΕΧΟΥΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ

Ε. Κουδουμνάκης, Ι. Αθανασόπουλος, Ιάκ. Οικονομίδης, Δ. Σπυρούλια, Χ. Λιάος ΩΡΛ Κλινική Νοσοκομείου «Η Αγία Σοφία» Μονάδα κοχλιακών εμφυτευμάτων

Από το 2003-2013 χειρουργήσαμε στην κλι-νική μας 358 κωφά παιδιά ηλικίας 16 μηνών έως 14 ετών. Όλα τα παιδιά είχαν ερευνηθεί με τυμπανόγραμμα, ακουστικά αντανακλα-στικά, ωτοακουστικές εκπομπές, ABR, ASSR, EABR.Απεικονιστικά εξετάζονταν με CT scan –MRI των λιθοειδών οστών.Έξι από τα παιδιά με πρακτική κώφωση στην αξονική και μαγνητική τομογραφία βρέθηκε να πάσχουν από σοβαρές συγγενείς ανατο-μικές ανωμαλίες των λιθοειδών οστών και άλλα σοβαρά συνοδά προβλήματα.1. Το πρώτο παιδί 5 ετών, (ΜΠΑΡΔΗΣ) πα-ρουσίαζε charge syndrome, με μεγάλη κα-θυστέρηση στην ομιλία και καμία ανταπόκρι-ση σε ισχυρούς ήχους.2. Το δεύτερο παιδί (ΜΑΣΤΟΡΗ) έπασχε από ατρησία οισοφάγου, ατρησία πρωκτού, συγ-γενή καρδιοπάθεια, συγγενές έλειμμα της αριστεράς κερκίδος και αριστεράς άκρας χει-ρός, όπως και αλλεργία στο latex.3. Το τρίτο παιδί (ΠΡΟΒΑΤΑΡΗΣ) 3 ετών, εμ-φάνιζε στο αριστερό αυτί, ατρησία του έξω ακουστικού πόρου και δεν αναγνωριζόταν η πορεία του έσω ακουστικού πόρου. Στο δεξί αυτί, υποπλαστική απεικόνιση του έσω ακουστικού πόρου. Στην MRI, δεν αναγνω-ρίζονται οι έσω ακουστικοί πόροι ούτε το κοχλιακό νεύρο.4. Το τέταρτο παιδί (ΜΑΛΦΑΣ) στην αξονι-κή τομογραφία εμφανίζει δεξία, σημαντικού βαθμού δυσπλασία του οστέινου λαβυρίν-θου με μονήρη κοιλότητα που επικοινωνεί με τον έσω ακουστικό πόρο. Αριστερά παρατη-ρείται τμήμα της βασικής έλικας του κοχλία.

Στην μαγνητική τομογραφία δεξιά απλασία του κοχλία. Αριστερά αναγνωρίζονται τα προσωπικά νεύρα, ενώ δεν διακρίνονται τα κοχλιακά και τα αιθουσαία.5. Το πέμπτο παιδί (ΓΚΕΟΡΓΚΟΥ), στην αξο-νική τομογραφία δεξιά εμφανίζει απουσία των οστικών δομών και σημειώνεται υπο-τυπώδης έσω ακουστικός πόρος. Αριστερά, ανυπαρξία του κοχλία.6. Το έκτο παιδί (ΜΠΙΤΣΑΚΟ), 10 ετών στην αξονική τομογραφία παρατηρείται απουσία του κοχλία και της αίθουσας άμφω, υποτυ-πώδης σχηματισμός των ημικυκλίων σωλή-νων. Στην μαγνητική τομογραφία εμφαίνεται υποτυπώδης σχηματισμός του αιθουσοκο-χλιακού συστήματος.

AA 111 - ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΝΑΣΤΡΟΦΩΝ ΘΗΛΩΜΑTΩΝ ΡΙΝΟΣ ΜΕ ΡΙζΙΚΗ ΑΝΑΤΡΗΣΗ ΙΓΜΟΡΕΙΟΥ

Κακάβα Κασσιανή, Κουτραφούρης Ιωάννης, Ξένος Αντώνης, Σαμαράς Αργύρης, Τασόπουλος Γεώργιος Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Ειδικού Αντικαρκινικού Νοσοκομείου Πειραιά, Ε.Α.Ν.Π. «ΜΕΤΑΞΑ»

Εισαγωγή: Tο ανάστροφο θήλωμα αποτελεί σπάνιο καλόηθες νεόπλασμα επιθηλιακής προέλευσης με ετερόπλευρη εντόπιση που συνήθως εξορμάται από το πλάγιο ρινικό τοίχωμα και επεκτείνεται στους παραρρίνιους κόλπους. Η συχνότητα εκδήλωσης του είναι 0,75 - 1,5/100.000 άτομα και αφορά κυρίως άνδρες, ηλικίας 50-70 ετών. Χαρακτηρίζεται από τοπική επιθετικότητα, πιθανότητα υπο-τροπής και κακοήθους εξαλλαγής.

Σκοπός της μελέτης: Η ανάδειξη της αποτε-λεσματικότητας της ριζικής ανάτρησης ιγμο-ρείου κατά CALDWELL-LUC, συγκριτικά με αυτήν άλλων μεθόδων - ενδο-σκοπικών, στην αντιμετώπιση των αναστρόφων θη-λωμάτων ρινός με επέκταση στο ιγμόρειο άντρο.

215

Υλικό και Μέθοδος: Μελετήθηκαν 5 άνδρες, ηλικίας 55-77 ετών που νοσηλεύτηκαν στην Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική του Ε.Α.Ν.Π. «ΜΕΤΑΞΑ», την τελευταία διετία και παρου-σίαζαν εμπυρέτο, ρινική δυσχέρεια λόγω ετερόπλευρης απόφραξης, ευαισθησία στην περιοχή του ιγμορείου και κεφαλαλγία.Η έμ-μεση ρινοσκόπηση των ασθενών ανέδειξε ετερόπλευρο στερεό πολυποειδές μόρφω-μα, ροδαλής χροιάς και μεγαλύτερης αγγειο-βρίθειας από αυτήν των ρινικών πολυπόδων, που εξορμόταν από τη μέση ρινική κόγχη. Η αξονική τομογραφία σπλαγχνικού κρανίου - τραχήλου υπέδειξε ότι η βλάβη επεκτεινό-ταν προς το σύστοιχο ιγμόρειο άντρο.Μετά το αποτέλεσμα της βιοψίας που ήταν θετικό για ανάστροφο θήλωμα, οι ασθενείς υποβλήθη-καν σε ριζική ανάτρηση ιγμορείου.

Αποτελέσματα: Οι ασθενείς υποβλήθη-καν σε ριζική ανάτρηση ιγμορείου κατά CALDWELL-LUC κατά την οποία πραγματο-ποιήθηκε ευρεία χειρουργική εξαίρεση του όγκου και η ιστολογική εξέταση του παρα-σκευάσματος επιβεβαίωσε την αρχική βιο-ψία, ότι επρόκειτο για ανάστροφο θήλωμα.Οι ασθενείς μετεγχειρητικά υποβάλλονται σε εξαμηνιαίο τακτικό έλεγχο και είναι σε καλή γενική κατάσταση, ελεύθεροι νόσου.

Συμπεράσματα: Η κλασσική τεχνική της ριζι-κής ανάτρησης ιγμορείου κατά CALDWELL-LUC εξασφαλίζει πλήρη χειρουργική εξαί-ρεση των αναστρόφων θηλωμάτων που επεκτείνονται στο ιγμόρειο άντρο και απο-τρέπει την υποτροπή.

AA 112 - Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΝΕΥΡΟΔΙΕΓΕΡΣΗΣ ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΩΝ ΑΔΕΝΩΝ

Γκούβελος Φ., Αντωνοπούλου Ζ., Τερζάκης Δ., Τερζάκης Γ., Βλάχου Σ.Ω.Ρ.Λ. Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών Κοργιαλένειο - Μπενάκειο Ε.Ε.Σ, Αθήνα

Εισαγωγή: Η κάκωση του παλίνδρομου λα-

ρυγγικού νεύρου αποτελεί μια εξαιρετικά σο-βαρή επιπλοκή της χειρουργικής του θυρεο-ειδούς και των παραθυρεοειδών αδένων, με δραματικές ενίοτε επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής των ασθενών. Γι αυτό η αναγνώρι-ση και διαφύλαξή του κατά τη χειρουργική επέμβαση αποκτά μέγιστη σημασία.

Σκοπός:¨Η παρουσίαση της εμπειρίας της κλινικής μας από τη χρήση νευροδιέγερσης διεγχειρητικώς στις επεμβάσεις θυρεοειδε-κτομής.

Υλικό και Μέθοδος: Αναδρομική μελέτη. Κατά την τελευταία πενταετία διενεργήθηκαν στην κλινική μας 986 επεμβάσεις θυρεοει-δεκτομής, ολικής κατά μείζονα λόγο, καθώς και 42 επεμβάσεις αφαίρεσης αδενωμάτων παραθυρεοειδών. Στην πλειοψηφία αυτών των επεμβάσεων χρησιμοποιήθηκε το σύ-στημα νευροδιέγερσης ΝΙΜ της Medtronic.

Αποτελέσματα: Στην πλειοψηφία των περι-στατικών η λειτουργία του συστήματος ήταν ικανοποιητική. Σε μεμονωμένες περιπτώσεις εμφανίστηκαν προβλήματα, που αποδόθη-καν κυρίως σε κακή τοποθέτηση του αναι-σθησιολογικού σωλήνα ή σε παρατεταμένη μυοχάλαση. Δεν διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στη συχνότητα επιπλο-κών σε σχέση με την προ νευροδιέγερσης περίοδο (1,2% έναντι 1,7% παροδική μονό-πλευρη παράλυση ΚΛΝ, 0,6% σε μόνιμη). Ιδιαίτερα χρήσιμη ήταν η εφαρμογή του συστήματος σε επανεπεμβάσεις, και σε πε-ριπτώσεις με προϋπάρχουσα μονόπλευρη παράλυση ΚΛΝ άλλης αιτιολογίας.

Συμπέρασμα: Η χρήση της διεγχειρητικής νευροδιέγερσης κατά τη χειρουργική του θυρεοειδούς αδένα δεν φαίνεται να συμ-βάλλει σημαντικά στη μείωση του αριθμού των επιπλοκών. Εντούτοις, η χρήση του βοη-θάει στην επιβεβαίωση της ακεραιότητας του νεύρου πριν το τέλος της επέμβασης, σε πε-ριστατικά επανεπεμβάσεων ή προϋπάρχου-

216

σας παράλυσης, χωρίς να μπορεί να υποκα-ταστήσει την ανατομική γνώση του πεδίου.

AA 113 - ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ ΛΑΡΥΓΓΑ

Τσαπραντζή Α., Γενετζάκη Σ., Κιουτσούκη Α.Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν. Καβάλας

Η φυματίωση αποτελεί λοιμώδη νόσο του αναπνευστικού συστήματος. Οφείλεται στο μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης και μπορεί να αποτελέσει αίτιο θανάτου. Η φυματίωση λάρυγγα αποτελεί σπάνια εξωπνευμονική εντόπιση της νόσου.

Σκοπός της εργασίας είναι η διερεύνηση της κλινικής εικόνας και της θεραπείας της νόσου. Η πρωτοπαθής φυματίωση έχει συμπτωμα-τολογία κρυολογήματος. Έπειτα, το μυκοβα-κτηρίδιο περνά σε ανενεργό φάση. Σε άτομα όπως οι υποσιτιζόμενοι, υπερήλικες, ανο-σοκατασταλμένοι, γίνεται ενεργοποίηση της νόσου. Προσβάλλεται κυρίως ο πνεύμονας και σπανιότερα ο λάρυγγας, ο φάρυγγας, οι σιελογόνοι αδένες. Η μετάδοση γίνεται με την εισπνοή σταγονιδίων σιέλου φυματικού είτε από τροφές μολυσμένες με το βακτηρί-διο φυματίωσης.

Η διάγνωση βασίζεται στην καλλιέργεια πτυέλων, ενδοβρογχικών εκκρίσεων, τη δερμοαντίδραση φυματίνης. Σημαντική είναι η συμβολή της βρογχοσκόπησης, της ακτινο-γραφίας θώρακα και της αξονικής τομογρα-φίας θώρακα.

Η θεραπεία περιλαμβάνει την κατάλληλη χορήγηση ισονιαζίδης, ριφαμπικίνης, εθαμ-βουτόλης και πιραζιναμίδης. Παράλληλα, ο προληπτικός εμβολιασμός συμβάλλει στην ανάσχεση εξάπλωσης της νόσου.

Παρουσιάζουμε την περίπτωση άνδρα 55 ετών που προσήλθε στην κλινικής μας με βράγχος φωνής, δύσπνοια, εισπνευστικό συριγμό, δυσκαταποσία. Από το ιστορικό προκύπτει ότι είναι καπνιστής, ψυχιατρικός

ασθενής - σχιζοφρένεια. Η έμμεση λα-ρυγγοσκόπηση έδειξε ερυθρότητα, οίδημα επιγλωττίδος, των ψευδοχορδών και των γνήσιων φωνητικών χορδών. Η αξονική τομογραφία θώρακα αναφέρει το εύρημα tree-in-bud (μπουμπουκιασμένο δένδρο) χαρακτηριστικό γνώρισμα της βρογχιολίτι-δος. Η μαγνητική τομογραφία αποκαλύπτει διόγκωση λάρυγγος, παρουσία σφαγιτιδι-κών λεμφαδένων, πλευριτική αντίδραση και αλλοιώσεις στον αριστερό άνω λοβό, στην γλωσσίδα και στον δεξιό κάτω λοβό. Σε συ-νεργασία με τους πνευμονολόγους η καλλι-έργεια πτυέλων, ενδοβρογχικών εκκρίσεων - βιοψία απέδειξε την ύπαρξη τυροειδούς νέκρωσης με παρουσία μυκοβακτηριδίων φυματίωσης. Τελικά ο ασθενής τέθηκε σε αντιφυματική αγωγή.

AA 114 - ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΩΦΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΚΟΧΛΙΑΚΟ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΑ

Γεραμάς Ι. 1, Κυριαφίνης Γ. 2, Τσαλιγόπουλος Μ. 2, Μαραγκουδάκης Π. 1, Νικολόπουλος Θ. 11 Β’ Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Πανεπιστημίου Αθήνας, Αττικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αθήνας Διευθυντής: Καθηγητής Ι. Γιωτάκης2 Α’ Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική Πανεπι-στημίου Θεσσαλονίκης, Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ Διευθυντής: Αν. Καθηγητής Μ. Τσαλιγόπουλος

Σκοπός: Η αξιολόγηση της ικανότητας των κωφών παιδιών που φέρουν κοχλιακό εμ-φύτευμα στην Ανίχνευση, Αναγνώριση και Κατανόηση της Ελληνικής γλώσσας.

Υλικό - Μέθοδος: Στην μελέτη αυτή εξε-ταστήκαν 33 ασθενείς ηλικίας μεταξύ 6 και 17 ετών οι οποίοι φέρουν κοχλιακό εμφύ-τευμα και μπορουσαν να συνεργαστουν στις δοκιμασιες διακρισης. Για τον έλεγχο της ανίχνευσης χρησιμοποιήσαμε το τονικό ακο-όγραμμα ελεύθερου πεδίου. Η εκτίμηση της

217

αναγνώρισης και της κατανόησης βασίστη-κε σε ανοιχτή λίστα προτάσεων και λέξεων (open set speech recognition test), χρησι-μοποιώντας ισοτονισμένες προτάσεις στην Ελληνική γλώσσα, με πρότυπο το Bamford - Kowal - Bench sentences (BKB) καθώς και ισοτονισμένες δισύλλαβες λέξεις της Ελλη-νικής γλώσσας. Οι δοκιμές πραγματοποιή-θηκαν μέσα σε ακοολογικό ηχομονωτικό θάλαμο και η αναπαραγωγή των λέξεων και των προτάσεων έγινε με ηχογραφημένη φωνή και χρήση CD player συσκευής.

Αποτέλεσμα: Ο μέσος ορός των τιμών που λάβαμε κατά τον έλεγχο με το τονικό ακο-όγραμμα ελεύθερου πεδίου στις βασικές συχνότητες των 500Hz, 1 KHz, 2 KHz και 4 KHz, ήταν 20dB, 20dB, 25dB και 25dB αντίστοιχα. Ο μέσος όρος κατανόησης και αναγνώρισης των προτάσεων και των λέξε-ων στην Ελληνική γλώσσα ήταν 83,09% και 87,12 % αντίστοιχα.

Συμπέρασμα: Τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής συμβάλουν στην αποδοχή της κοχλι-ακής εμφύτευσης ως ένα αποτελεσματικό μέσο αντιμετώπισης της κώφωσης στον Ελ-λαδικό χώρο λαμβάνοντας υπ’ όψιν το με-γάλο κόστος του κοχλιακού εμφυτεύματος (cost-effective). Εντούτοις πρέπει να λάβου-με υπ όψιν και ένα μικρό αριθμό ασθενών που δεν ήταν σε θέση να συνεργαστούν για τις δοκιμασίες διακρισης.

Λέξεις κλειδιά: Κοχλιακό εμφύτευμα, Ανί-χνευση, Αναγνώριση, Κατανόηση της ομιλί-ας.

AA 115 - CONCOMITANT CHEMOTHERAPY AND RADIOTHERAPY IN NASOPHARYN-GEAL CARCINOMA

Besim BoçiENT-Service, University Hospital Center of Tirana, Albania

ABSTRACTPurpose: To assess the role of concomitant chemotherapy and long-term survival of patients with nasopharyngeal carcinoma (NPC) who were treated with conventional radiotherapy (RT) and concomitant chemo-therapy.

Material dhe methods: Ninety eight newly diagnosed patients are seen at the Univer-sity Hospital Center of Tirana between Janu-ary 2001-January 2006 were treated with RT and concomitant chemotherapy. Univer-sity Hospital Center of Tirana is the only one that has a full service in Albania for onco-logic patients. The tumor dose was 70 Gy delivered in 35 fractions, 5 fractions weekly. Four cycles of chemotherapy, each consist-ing of cisplatin 100 mg/m2 on day 1, 5-fluor-ouracil, 1000mg/m2, were administered in the same time with RT. Twenty two patients had Stage II, fourty five had Stage III, thirty one had Stage IV disease (AJCC Staging Sys-tem 1997). The overall incidence of NPC in Albania is 0.46 per 100.000 people.

Results: After a period of follow-up for 60 months, the 5-year overall survival rate for all 98 patients was 75.1%, the disease free-survival rate was 70.1% and the loco-regional control rate was 79%. The 3-year overall survival rate for Stage II was 87.2%; it was 73% for Stage III and 64.3% for Stage IV. The 3-year disease free survival rate for Stage II was 83%; it was 68% for Stage III, and 59% for Stage IV.

Conclusions: Radical RT with concomitant chemotherapy was very effective in our pa-

218

tients with locoregionaly advanced disease. In Albania unfortunately all patients with nasopharyngeal carcinoma are presenting in advanced stage disease. The long term re-sults appear encouraging for patients with advanced stage disease Stage III and Stage IV.

AA 116 - ΞΕΝΑ ΣΩΜΑΤΑ ΩΤΩΝ ΚΑΙ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΣΕ ΕΝΗΛΙΚΕΣ: ΤΡΙΕΤΗΣ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ 127 ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ «Η ΠΑΜΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ»

Παπαγιάννη Ελ., Βέργου Π.,Τσάγκοβιτς Αικ., Μυλωνά Δ., Τριβένης Χρ.Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, Ν.Θ.Π. «Η Παμμακάριστος»

ΠΕΡΙΛΗΨΗΞένα σώματα ωτών και τραχήλου αποτε-λούν συχνά επείγοντα περιστατικά στην Ωτορινολαρυγγολογία. Η καθυστέρηση της αφαίρεσης των ξένων σωμάτων μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές ποικίλης επικινδυνό-τητας. Για το λόγο αυτό διενεργήσαμε τριε-τή αναδρομική έρευνα (από τον Ιούνιο του 2010 έως τον Ιούνιο του 2013) 127 περιστα-τικών στην Ω.Ρ.Λ. Κλινική του Νοσοκομείου Θείας Πρόνοιας «Η Παμμακάριστος». Ο πλη-θυσμός μας αποτελούνταν από 73 άνδρες ηλικίας 18-77 ετών και 54 γυναίκες 20-68 ετών. Ο μέσος όρος ηλικίας ήταν 42 ετών. Από τα 127 περιστατικά, τα 78 αφορούσαν τον έξω ακουστικό πόρο και τα υπόλοιπα 49 τον στοματοφάρυγγα. Από τα 78 ξένα σώ-ματα στον έξω ακουστικό πόρο, τα 48 ήταν άψυχα σώματα, ενώ τα υπόλοιπα 30 ήταν ζωντανοί μικροοργανισμοί. Όλα τα ξένα σώ-ματα του στοματοφάρυγγα προέρχονταν από την τροφή κατά την κατάποση. Τα 102 από τα 127 περιστατικά προσήλθαν στον Ωτορι-νολαρυγγολόγο μέσα στις πρώτες 8 ώρες. 19 περιστατικά από τα 25 που αφορούσαν τον έξω ακουστικό πόρο και προσήλθαν στα ιατρεία μετά τις 8 ώρες, παρουσίασαν τις παρακάτω επιπλοκές: εξωτερική ωτίτιδα και

αιμορραγία Ε.Α.Π (8), χειρουργική διάνοιξη του Ε.Α.Π υπό τοπική αναισθησία (2), διά-τρηση της τυμπανικής μεμβράνης (4), μείωση ακοής (3), χρόνια πυώδης μέση ωτίτιδα (2). Τα ξένα σώματα του φάρυγγα προσήλθαν όλα πολύ σύντομα και δεν εμφάνισαν καμία επιπλοκή μετά την αφαίρεσή τους. Η μελέτη μας έδειξε ότι οι επιπλοκές από τα ξένα σώ-ματα των ωτών μειώνονται σημαντικά αν κα-νείς προσέλθει στον Ωτορινολαρυγγολόγο μέσα στις πρώτες 8 ώρες από το συμβάν.

AA 117 - ΣΥΓΚΛΕΙΣΗ ΣΤΟΜΑΤΟΚΟΛΠΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΛΙΠΩΔΟΥΣ ΣΦΑΙΡΑΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΙΑΣ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ

Μιχαηλίδου Δέσποινα 1, Βλάχου Φρειδερίκη-Παρασκευή 1, Τσόδουλος Σπύρος 2

Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Οδοντιατρική Σχολή, Εργαστήριο Στοματικής και Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής1 Προπτυχιακή φοιτήτρια2 Αναπληρωτής καθηγητής

Εισαγωγή: Η στοματοκολπική επικοινωνία αποτελεί συνηθισμένο σύμβαμα στη χει-ρουργική στόματος. Εμφανίζεται συχνότερα σε εξαγωγές οπιθίων δοντιών της άνω γνα-θου λόγω ανατομικών παραγόντων, αδέξι-ων χειρισμών, διάβρωση του εδάφους του ιγμορείου από περιακρορριζικές αλλοιώ-σεις, τραυματισμούς του μέσου τριτημορίου του προσώπου καθώς και μετά από χειρουρ-γική αφαίρεση ευμεγέθων βλαβών της άνω γνάθου. Το οξείδιο του αρσενικού έχει χρη-σιμοποηθεί στο παρελθόν για τη θεραπεία της οξείας πολφίτιδας. Λόγω των σοβαρών επιπλοκών η χρήση του σήμερα έχει ως επί τω πλείστον εγκαταλειφθεί. Η χημική οστε-ομυελίτιδα αποτελεί μία τέτοια επιπλοκή με πιθανό επακόλουθο τη δημιουργία στοματο-κολπικής επικοινωνίας στην άνω γνάθο.

Παρουσίαση Περιστατικού: Στην εργασία αυτή παρουσιάζεται ασθενής 32 ετών που

219

είχε υποβληθεί σε ενδοδοντική θεραπεία του πρώτου δεξιού μόνιμου γομφίου της άνω γνάθου με αρσενικό. Έγινε διάγνωση χημικής οστεομυελίτιδας της άνω δεξιάς πλευράς. Μετά την υποχώρηση των οξέων συμπτωμάτων με χορήγηση αντιβίωσης, αφαιρέθηκαν τα οστικά απολύμματα, ο δεύ-τερος προγόμφιος και ο πρώτος γομφίος. Η σύγκλειση της επικοινωνίας που παρατη-ρήθηκε διεγχειρητικά έγινε με προστομιακό τραπεζοειδή κρημνό. Λόγω επανεμφάνισής της 20 μέρες μετεγχειρητικά, έγινε επανάλη-ψη της σύγκλεισης με μισχωτό κρημνό από το λίπος της παρειάς. Διαπιστώθηκε πλήρης επούλωση της περιοχής χωρίς υποτροπή.

Συμπεράσματα: Η χρήση της λιπώδους σφαίρας της παρειάς αποτελεί ασφαλή και αποτελεσματική μέθοδο αποκατάστασης εν-δοστοματικών ελλειμμάτων λόγω καλής αι-μάτωσης, εύκολης προσπέλασης και απου-σίας επιπλοκών. Η ταχεία επιθηλιοποίηση της λιπώδους σφαίρας στη δέκτρια θέση μειώνει την ταλαιπωρία του ασθενούς σημαντικά και επιτρέπει την άμεση προσθετική αποκατά-σταση της περιοχής.

AA 118 - ΑΡΑΧΝΟΕΙΔΕΙΣ ΚΥΣΤΕΙΣ ΜΕΣΟΥ ΚΡΑΝΙΑΚΟΥ ΒΟΘΡΟΥ ΕΜΦΑΝΙζΟΜΕΝΕΣ ΜΕ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΣΩ ΟΥΣ

Ανδρέας Λιοδάκης, Ευκλείδης Πρώιμος, Φωκίων Σεφερλής, Θεογνωσία Χειμώνα, Χαρίτων Παπαδάκης.ΩΡΛ Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων

Εισαγωγή: Οι αραχνοειδείς κύστεις αποτε-λούν σπάνιες συλλογές εγκεφαλονωτιαίου υγρού μεταξύ της αραχνοειδούς μεμβράνης και του υπαραχνοειδούς χώρου. Τα περισ-σότερα περιστατικά αφορούν συγγενείς βλάβες που οφείλονται σε μεταβολή της ροής του ΕΝΥ κατά τα αρχικά στάδια σχη-ματισμού του υπαραχνοειδούς χώρου. Δευ-τεροπαθείς αραχνοειδείς κύστεις μπορούν επίσης να αναπτυχθούν λόγω μεταβολικών παθήσεων του εγκεφάλου, μετά από τραύ-

μα της κεφαλής, μηνιγγίτιδα, όγκους εγκε-φάλου, αιμορραγία ή ιατρογενώς. Συνήθως εμφανίζονται νωρίς κατά την παιδική ηλικία αλλά είναι ασυμπτωματικές και εκδηλώνο-νται όψιμα λόγω διεύρυνσης ή αιμορραγίας. Τα συμπτώματα που οδηγούν σε έγκαιρη διάγνωση είναι η ενδοκράνια υπέρταση, η επιληψία, η διπλωπία και η εστιακή νευρο-λογική σημειολογία. Περιστασιακά, αυτές οι βλάβες εκδηλώνονται με ήπιας έντασης, άτυ-πα και διαλείποντα συμπτώματα που μπορεί να οδηγήσουν σε εσφαλμένη διάγνωση.

Περιγραφή περιστατικών: Στην εργασία μας περιγράφονται δύο περιστατικά ένας προηγούμενα ασυμπτωματικός άνδρας 56 ετών, με συμπτώματα ήπιας κεφαλαλγίας, ναυτίας, ιλίγγου, αστάθειας και εμβοών ΑΡ ωτός από μηνός, χωρίς ιστορικό τραύματος της κεφαλής, απώλειας ακοής ή ιλίγγου κατά το παρελθόν και ένας άνδρας 48 ετών με κύριο ενόχλημα τις προοδευτικά επιδει-νούμενες εμβοές ΑΡ ωτός από εβδομάδος. Και στις δύο περιπτώσεις η απεικόνιση με μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου έθεσε τη διάγνωση αραχνοειδούς κύστεως του μέσου κρανιακού βόθρου.

Συμπεράσματα: Ασθενείς με αραχνοειδείς κύστεις μπορεί να εμφανιστούν με άτυπη συμπτωματολογία υποδυόμενες νόσους του έσω ωτός. Οι ωτορινολαρυγγολόγοι πρέπει να γνωρίζουν πως τέτοια άτυπα, επαναλαμ-βανόμενα ή διαλείποντα συμπτώματα μπορεί να σχετίζονται με διαταραχές του ΚΝΣ, όπως οι αραχνοειδείς κύστεις.

220

AA 119 - ΜΟΝΟΟΣΤΙΚΗ ΙΝΩΔΗΣ ΔΥΣΠΛΑΣΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΜΕΣΟΥ ΤΡΙΤΗΜΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ. (ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ)

Φ. Α. Ασημακοπούλου, Δ. Απέσσου, Κ. Γιαννόπουλος, Π. Αρεταίου, Ν. Ζώταλης, Ν. ΜαρουδιάςΩΡΛ τμήμα, Μονάδα Γναθοπροσωπικής ΧειρουργικήςΓ.Ν. Κωνσταντοπούλειο Ν. ΙωνίαςΩ.Ρ.Λ. Κλινική Κωνσταντοπούλειου Γ.Ν. Ν. Ιωνίας

Εισαγωγή: Η Μονοοστική ινώδης δυσπλασία είναι συνήθως ετερόπλευρη και παρατηρεί-ται σε άτομα ηλικίας 10-70 ετών.Στα κρανι-οπροσωπικά οστά εντοπίζεται σε συχνότητα (10-25%) και είναι δυνατόν να υποστεί κα-κοήθη εξαλλαγή, κυρίως στις περιπτώσεις ακτινοβόλησής της (Ngujen BD et al,1996).

Υλικό - Μέθοδος: Στο εξωτερικό μας ιατρείο προσήλθε ασθενής, γυναίκα 38 ετών, με μεγάλο ογκόμορφο σχηματισμό στην αρι-στερή ζυγωματική και παρειακή περιοχή. Στο ιστορικό της αναφερόταν, ότι προ 2ετί-ας, σε ιδιωτικό θεραπευτήριο, αφαιρέθηκε ινώδης δυσπλασία στην περιοχή του αρι-στερού ιγμορείου. Όταν η νόσος υποτροπί-ασε, η ληφθείσα νέα ιστολογική εξέταση σε άλλο Νοσοκομείο, έδειξε οστεοποιόν ίνωμα. Μετά την εισαγωγή της στην κλινική μας, οι ληφθείσες αξονικές τομογραφίες έδειξαν βλάβη που είχε καταλάβει όλο το ιγμόρειο έως την πτερυγοειδή απόφυση του σφηνοει-δούς, το σώμα του ζυγωματικού, το έδαφος του κόγχου, το πλάγιο ρινικό τοίχωμα με την μέση και κάτω ρινική κόγχη, την άνω γνάθο έως τον δεύτερο τομέα οδόντα και το αριστε-ρό ημιμόριο της σκληρής υπερώας.

Συμπεράσματα: Λόγω της επιθετικής συ-μπεριφοράς, όπως τούτο προκύπτει από το ιστορικό της, η βλάβη αντιμετωπίστηκε ριζι-κά παρά την ιστοπαθολογική διάγνωση ότι

επρόκειτο για ινώδη δυσπλασία η οποία, ως γνωστόν, δεν υποτροπιάζει.

AA 120 - ΟΠΙΣΘΟΦΑΡΥΓΓΙΚΟ ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΥΠΟΒΑΛΛΟΜΕΝΟ ΣΕ ΧΡΟΝΙΑ ΑΙΜΟΚΑΘΑΡΣΗ

Χαλκιαδάκης Βασίλειος, Καρατζιάς Γεώργιος, Παπαγεωργίου Ευστράτιος, Ανδρουλάκης ΜιχαήλΩΡΛ κλινική, Γενικό Νοσοκομείο «Ασκληπιείο» Βούλας, Αττική

Εισαγωγή: Τα οπισθοφαρυγγικά αποστή-ματα είναι αρκετά σπάνια στους ενήλικες. Εμφανίζονται κυρίως σε ανοσοκατεσταλμέ-νους ασθενείς ή ως επιπλοκή ξένου σώμα-τος. Παρακάτω αναφέρεται η εμφάνιση ενός οπισθοφαρυγγικού αποστήματος σε ασθενή που υποβάλλεται σε αιμοκάθαρση.

Παρουσίαση περιστατικού: Η ασθενής υπο-βάλλεται από 2ετια σε αιμοκάθαρση, λόγω διαβητικής νεφροπάθειας. Έχει υποβληθεί κατά το παρελθόν σε πολλαπλές μικροεπεμ-βάσεις, για την αποκατάσταση της βατότητας μόνιμης αγγειακής προσπέλασης στο αρι-στερό άνω άκρο. Η ασθενής εμφανίζει ήπιο οπισθοστερνικό άλγος, εμπύρετο και δυσκα-ταποσία, οπότε και ζητήθηκε ΩΡΛ εκτίμηση για τη διερεύνηση τυχόν λοίμωξης.Κατά την ΩΡΛ εξέταση βρέθηκε ήπιο οίδημα στον τράχηλο, ερυθρότητα παρίσθμιων και επιγλωττίδας, και ήπιο οίδημα στον υποφά-ρυγγα, ενώ ζητήθηκε CT τραχήλου και θώ-ρακα. Ο απεικονιστικός έλεγχος αποκάλυψε την παρουσία παχύρευστου υγρού, ατρακτο-ειδούς μορφολογίας, διαστάσεων 1,6 x 3,4 cm, από το ύψος του Α4 σπονδύλου έως τον Θ4, οπότε και τέθηκε η διάγνωση του οπι-σθοφαρυγγικού αποστήματος.Αποφασίστηκε η διάνοιξη του αποστήματος, αλλά λόγω της έκτασης της βλάβης προτιμή-θηκε η προσπέλαση με θωρακοτομή.

Συμπέρασμα: Η εμφάνιση των οπισθοφα-

221

ρυγγικών αποστημάτων έχει ελαχιστοποιηθεί τα τελευταία χρόνια, κυρίως χάρη στη χρήση των αντιβιοτικών. Εμφανίζονται ωστόσο σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς και σε πα-ρουσία ξένων σωμάτων. Η διάγνωση απαι-τεί υψηλό δείκτη υποψίας κατά την εξέταση, και συνδυασμό των κλινικών ευρημάτων με αυτά του απεικονιστικού ελέγχου. Η αντιμε-τώπιση της νόσου βασίζεται κυρίως στη χει-ρουργική παροχέτευση του αποστήματος και στη χορήγηση της κατάλληλης αντιβιοτικής αγωγής.

AA 121 - ΠΛΑΓΙΟΤΡΑΧΗΛΙΚΗ ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΛΟΓΩ ΘΡΟΜΒΩΣΗΣ ΕΣΩ ΣΦΑΓΙΤΙΔΑΣ ΦΛΕΒΑΣ

Τσαπραντζή Α., Τσαπραντζή Κ.*, Γενετζάκη Σ.Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν. Καβάλας, Π.Ι. Φαναρίου Κιλκίς

Η θρόμβωση της έσω σφαγίτιδας φλέβας αποτελεί μια εκδήλωση της θρομβοεμβολι-κής νόσου. Αντιστοιχεί στο 0,1% των περι-πτώσεων θρόμβωσης. Επιπλέον, χρήζει δι-αφορικής διάγνωσης από άλλες τραχηλικές διογκώσεις.

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η δι-ερεύνηση της νόσου και η επισήμανση του κινδύνου για τη ζωή του ασθενούς λόγω πνευμονικής εμβολής.

Τα αίτια εμφάνισης των θρομβώσεων γενι-κότερα είναι η υπερπηκτικότητα, ο τραυμα-τισμός του ενδοθηλίου των αγγείων και η διαταραχή της ροής του αίματος.Η κλινική εικόνα χαρακτηρίζεται από άλγος και διόγκωση στην προσθιοπλάγια τραχηλι-κή χώρα.

Η διάγνωση βασίζεται στο υπερηχογράφημα (triplex) των αγγείων του τραχήλου, τη μα-γνητική αγγειογραφία τραχήλου, τη μαγνητι-κή τομογραφία τραχήλου, τη φλεβογραφία, τα D-Dimmers.

H θεραπεία περιλαμβάνει: κλινοστατισμό, αντιπηκτικά (ηπαρίνη), θρομβόλυση.Παρουσιάζουμε την περίπτωση μιας γυναί-κας 67 ετών, πάσχουσα από χρόνια νεφρι-κή ανεπάρκεια σε αιμοκάθαρση, με φλε-βοκαθετήρα στη δεξιά υποκλείδιο φλέβα που προσήλθε στην κλινική μας. Η ασθενής παρουσίασε ξαφνικά άλγος και τραχηλική διόγκωση δεξιά. Ο έλεγχος με υπερηχογρά-φημα - triplex έδειξε θρόμβωση της έσω σφαγίτιδας.

Επιπρόσθετα, γυναίκα 42 ετών με ιστορικό θρομβοφλεβίτιδος κάτω άκρων, προσήλθε στο τμήμα επειγόντων της κλινικής μας λόγω ήπιου πόνου και μικρής διόγκωσης στη δεξιά πλαγιοτραχηλική χώρα. Η μαγνητική αγγει-ογραφία - μαγνητική τομογραφία τραχήλου της ασθενούς έδειξε θρόμβωση της έσω σφαγίτιδας και της δεξιάς οπισθογνάθιας φλέβας. Οι ανωτέρω ασθενείς τέθηκαν αμέ-σως σε θεραπεία με αντιπηκτικά φάρμακα (ηπαρίνη). Έκτοτε, βρίσκονται σε συνεχή πα-ρακολούθηση από αγγειοχειρουργό χωρίς επιπλοκές.

Συμπεραίνουμε ότι η θρόμβωση της έσω σφαγίτιδας φλέβας συμπεριλαμβάνεται στη διαφορική διάγνωση των τραχηλικών διο-γκώσεων. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της νόσου εξαλείφει τον κίνδυνο της πνευ-μονικής εμβολής.

AA 122 - ΥΠΟΔΟΡΙΟ ΕΜΦΥΣΗΜΑ ΤΡΑΧΗΛΟΥΤσαπραντζή Α., Τσαπραντζή Κ*., Γενετζάκη Σ.Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν. Καβάλας, Π.Ι. Φαναρίου Κιλκίς

Το υποδόριο εμφύσημα τραχήλου προκα-λείται από είσοδο αέρα στα μεσομυΐια δια-φράγματα του τραχήλου. Επιπλέον, μπορεί να επεκταθεί στα μαλακά μόρια της κεφαλής και του θώρακα θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενούς. Η περίπτωση που οφείλεται

222

σε εξαγωγή δοντιού είναι σπάνια.

Σκοπός της εργασίας είναι η διερεύνηση των αιτίων, της κλινικής εικόνας, της θεραπευτι-κής αντιμετώπισης της νόσου. Αίτια της νόσου συνιστούν ο τραυματισμός των ιστών και οστών της κεφαλής, του τρα-χήλου και του θώρακος καθώς και οι χει-ρουργικές επεμβάσεις του αναπνευστικού, του πεπτικού συστήματος, οι οδοντιατρικές πράξεις.

Η κλινική εικόνα περιλαμβάνει: άλγος και διόγκωση τραχήλου, αίσθημα κριγμού κατά την ψηλάφηση. H εμφάνιση επιπλοκών από τον εγκέφαλο, τον οφθαλμικό βολβό, τον τράχηλο και τον θώρακα απαιτούν άμεση αντιμετώπιση.Η διάγνωση προκύπτει από τις ακτινογραφί-ες και αξονική τομογραφία τραχήλου - θώ-ρακος.

Η θεραπεία περιλαμβάνει τη χορήγηση οξυ-γόνου, αντιβιοτικών και αναλγητικών. Το υποδόριο εμφύσημα τραχήλου απορροφάται σε διάστημα περίπου 10 ημερών. Η παρουσία επιπλοκών χρήζει ενδονοσοκομειακή νοση-λεία για αντιμετώπιση μηνιγγίτιδος, κυτταρίτι-δος κόγχου, δύσπνοιας, πνευμοπερικάρδιο, πνευμοθώρακος, πνευμομεσοθωράκειο.

Παρουσιάζουμε την περίπτωση ενός κορι-τσιού 17 ετών που προσήλθε στα επείγοντα με διόγκωση αριστεράς παρωτιδικής χώρας - τραχήλου με αίσθημα κριγμού στην ψη-λάφηση. Το υποδόριο εμφύσημα τραχήλου προκλήθηκε μετά από εξαγωγή του αριστε-ρού κάτω σωφρονιστήρος οδόντος. Η ασθε-νής υποβλήθηκε αμέσως σε CT Τραχήλου – Θώρακος. Ο απεικονιστικός έλεγχος έδειξε εκτεταμένο υποδόριο εμφύσημα τραχήλου από το ύψος της γωνίας της κάτω γνάθου εως τη μασχαλιαία χώρα ιδίως αριστερά. Ταυτόχρονα αποδείχθηκε η ύπαρξη πνευ-μομεσοθωρακίου, πνευμοπερικαρδίου και

πνευμοθώρακα. Η ασθενής δε χρειάστηκε τραχειοστομία και παραπέμφθηκε στη χει-ρουργική κλινική για περαιτέρω θεραπεία.

AA 123 - ΟΦΘΑΛΜΙΚΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΠΑΡΑΡΡΙΝΟΚΟΛΠΙΤΙΔΑΣ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΡΙΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΕΤΙΑ 2011 - 2012

Χαραλαμπίδης Γεώργιος 1, Καλδιριμτζή Μαρία 2, Ντίνου Μαρία 2, Βλάχτσης Κωνσταντίνος 2, Νικολάου Άγγελος 2 1 ENT Department of Countess of Chester Hospital2 Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν.Θ. «Γ. Παπανικολάου»

Εισαγωγή: Μία από τις πιο σοβαρές επιπλο-κές της ρινοκολπίτιδας αποτελεί η επέκταση της φλεγμονής και στον οφθαλμικό κόγχο. Σκοπός της μελέτης είναι η παρουσίαση 3 ενδιαφερόντων περιστατικών με οφθαλμι-κές επιπλοκές της ρινοκολπίτιδας.

Case report: Κατά τη διετία 2011-2012 αντι-μετωπίστηκαν 3 ενδιαφέροντα περιστατικά στην ΩΡΛ κλινική του Γ.Ν.Θ. «Γ. Παπανι-κολάου», τα οποία διαγνώστηκαν ως παρ-ρινοκολπίτιδα με συνοδό οστική διάβρω-ση και επέκταση στον οφθαλμικό κόγχο. Τα δύο περιστατικά αφορούσαν ασθενείς με υποπεριοστικό κογχικό απόστημα, ενώ ο τρίτος ασθενής έπασχε από κυτταρίτιδα του κόγχου. Η αντιμετώπιση και των τριών ήταν εξωτερική προσέγγιση με πλάγια ρινοτομή και παροχέτευση του φλεγμαίνοντος κόλπου σε συνδυασμό με τη χορήγηση ενδοφλέβι-ων αντιβιοτικών. Η μετεγχειρητική πορεία των ασθενών έως σήμερα είναι ικανοποιη-τική, χωρίς οφθαλμικές βλάβες.

Συμπεράσματα: Οι οφθαλμικές επιπλοκές μιας φλεγμονής των παραρρίνιων κόλπων είναι επείγουσες καταστάσεις αφού δυνητικά μπορεί να οδηγήσουν σε τύφλωση και απει-λητικές για τη ζωή ενδοκράνιες επιπλοκές, όπως εγκεφαλικό απόστημα, μηνιγγίτιδα και

223

θρόμβωση του σηραγγώδους κόλπου. Νεό-τερες μελέτες υποστηρίζουν τη χρήση ενδο-σκοπικής χειρουργικής για την αντιμετώπισή τους, ωστόσο συνήθως απαιτείται η εξωτε-ρική προσπέλαση για εκτεταμένη διάνοιξη και ευρεία παροχέτευση των παραρρίνιων κοιλοτήτων.

AA 124 - ΠΛΑΓΙΟΦΑΡΥΓΓΙΚΟ ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΜΥΓΔΑΛΕΚΤΟΜΗ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Μαυροπούλου Κ., Καραμήντζας Γ., Τσιτηρίδης Ι., Μπατζακάκης Δ., Γκλέτσου Ε.Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν. Λάρισας

Εισαγωγή: Το περιαμυγδαλικό απόστημα αποτελεί μια συχνή πάθηση που αντιμετωπί-ζεται από ΩΡΛ και αποτελεί μία από τις κύρι-ες ενδείξεις για αμυγδαλεκτομή. Η εμφάνιση αποστήματος, όμως, σε ασθενή ο οποίος έχει υποβληθεί σε αμυγδαλεκτομή είναι μια σπά-νια κλινική οντότητα με λίγες αναφορές στη βιβλιογραφία.

Παρουσίαση Περιστατικού: Ασθενής 10 ετών με εμπύρετο (38,2οC) , κυνάγχη, δυσκατα-ποσία, σιελόρροια, κακουχία, όψη πάσχο-ντος. Ατομικό αναμνηστικό: αδενοτομή σε ηλικία 4,5 ετών, περιαμυγδαλικό απόστημα δεξιά σε ηλικία 5 ετών το οποίο αντιμετωπί-στηκε με παροχέτευση και ακολούθησε αμυ-γδαλεκτομή σε δεύτερο χρόνο. Κλινική εξέ-ταση: ερυθρότητα οροφάρυγγα, διόγκωση και προβολή του δεξιού πλαγίου τοιχώματος προς τη μέση γραμμή, ψηλαφητοί τραχηλικοί λεμφαδένες άμφω. Στη CT τραχήλου διαπι-στώθηκε απόστημα δεξιά από το ύψος του αμυγδαλικού βόθρου έως το επίπεδο άνω-θεν της επιγλωττίδας. Ο ασθενής οδηγήθηκε στο χειρουργείο όπου με γενική αναισθησία υπεβλήθη σε διάνοιξη και παροχέτευση της αποστηματικής κοιλότητας διαστοματικά. Η μετεγχειρητική πορεία υπήρξε ομαλή και ο ασθενής εξήλθε μετά από 5 ημέρες. Τους τε-λευταίους 10 μήνες έχει εμφανίσει μία υπο-τροπή του αποστήματος.

Συμπεράσματα: Η δημιουργία αποστήματος μετά από αμυγδαλεκτομή είναι σπάνια. Στην ιατρική βιβλιογραφία ως πιθανά αίτια έχουν ενοχοποιηθεί η ύπαρξη υπολειμμάτων αμυ-γδαλικού ιστού, συγγενή βραγχιακά συρίγ-για, οι αδένες του Weber και φλεγμονές οδό-ντων. Ο κλινικός ιατρός οφείλει να γνωρίζει την ύπαρξη αυτής της σπάνιας πάθησης και να μπορεί να την διαχειριστεί κατάλληλα.

AA 125 - ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΣΥΦΙΛΗ ΠΑΡΙΣΘΜΙΑΣ ΑΜΥΓΔΑΛΗΣ

Κουκούτσης Γεώργιος, Βλάχου Ιωάννα, Μουτόπουλος Ηλίας, Κουστένης Παναγιώτης, Μουστάκας Αντώνιος, Γκανελής Παναγιώτης, Καμπέρος ΑντώνιοςΩΡΛ Κλινική, Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιά

Εισαγωγή: Η σύφιλη είναι μια χρόνια συ-στηματική λοίμωξη που προκαλείται από το treponema pallidum. Η ποικιλία των ασυ-νήθιστων κλινικών εκδηλώσεων φαίνεται από την παροιμιώδη φράση του sir William Osler - «αυτός που γνωρίζει τη σύφιλη ξέρει ιατρική».

Παρουσίαση περιστατικού: Ασθενής θήλυ, 31 ετών προσήλθε στα ΕΙ της ΩΡΛ Κλινικής με αίσθημα δυσκαταποσίας, φαρυγγαλγίας και δεκατική πυρετική κίνηση από μηνός. Από δεκαπενθημέρου εμφάνισε διόγκωση στην αριστερή τραχηλική χώρα. Κατά την επισκόπηση του στοματοφάρυγγα παρατη-ρήθηκε μονόπλευρη διόγκωση της αριστερής αμυγδαλής, εξέρυθρη, οιδηματώδης και πα-ρουσία ρυπαρής εξέλκωσης με λευκοκίτρι-νο επίχρισμα. Από τον εργαστηριακό έλεγχο διαπιστώθηκε RPR(+) και εστάλη αίμα για ανίχνευση αντισωμάτων τρεπονήματος FTA - ABS (+). Ετέθη αγωγή με πενικιλλίνη.

Συμπεράσματα: Αν και η πρωτογενής σύ-φιλη με εκδήλωση έλκους στην αμυγδαλή είναι σπάνια, λόγω της αύξησης των κρου-σμάτων σύφιλης, θα πρέπει πάντα να μπαίνει

224

στη διαφοροδιαγνωστική μας σκέψη, σε πε-ριπτώσεις εμφάνισης μονόπλευρης έλκωσης στη στοματική κοιλότητα και ειδικότερα στην παρίσθμια αμυγδαλή.

AA 126 - MULTIPLE-PROJECTILE PENETRATING NECK INJURY BY A MODIFIED NAILS-CONTAING CAS PISTOL

Pazardzhikliev Dimitar, Bakatinaki Artemis

Introduction: A gas pistol is a non-lethal weapon for self-defense. However it can be modified to fire projectiles and cause dam-age.

Case report: A 43 y.o. male had been shot from a close in the neck. He experienced immediate pain in his right shoulder, pain and cough. His neck swelled and his voice changed. There was not any significant bleeding.At admission there were several pin-sized wounds in the neck, a massive subcutaneous emphysema, no bleeding, no pneumomedi-astinum and no pneumothorax. He had no vocal cord paralysis or laryngeal oedema. CT and x-ray studies revealed 4 foreign bod-ies in the neck. One was in the arc of the cricoid cartilage on the right, one in C4-C5 abutting the vertebral artery foramen on the right, one abutting the T1 root on the left and one in theT1 body.Airway was secured via inferior tracheotomy and the cricoid foreign body was removed using combined open and endoscopic ap-proach. It was assumed that an attempt to remove the remaining projectiles exceeded the risk of damage to vertebral artery and the pa-tient was left on follow-up. Currently he is without any complaints except for pain in his left arm and shoulder.

Conclusions: Modified gas pistols may cause different degree of damage depending on

type and number of projectiles. Although rarely life threatening, damages by modified gas pistols may cause continuous or life-time discomfort and diminished quality of life.

AA 127 - ΠΛΑΓΙΟΦΑΡΥΓΓΙΚΟ ΑΠΟΣ-ΤΗΜΑ ΜΕ ΜΕΣΟΘΩΡΑΚΙΤΙΔΑ ΣΕ ΕΓΚΥΟ ΑΣΘΕΝΗ 28 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ

Γεωργίου Γεώργιος 1, Αθανασιάδη Καλλιόπη 2, Δριμάλας Νικόλαος 1, Αγγέλου Βαλέρια 1, Θεοδώρου Αλφρέδος 1 1 ΩΡΛ Κλινική, Γ.Ν.Α «Ο Ευαγγελισμός»2 Θωρακοχειρουργική Κλινική, Γ.Ν.Α «Ο Ευαγγελισμός»

Εισαγωγή: Η έγκαιρη διάγνωση και αντι-μετώπιση των έν τω βάθει φλεγμονών του τραχήλου είναι υψίστης σημασίας για την αποφυγή εμφάνισης σοβαρών επιπλοκών οι οποίες ακόμη και σήμερα έχουν υψη-λό ποσοστό θνησιμότητας. Σήμερα, η οξεία αμυγδαλιτιδα αντιπροσωπεύει την πιο συχνή αιτία των έν τω βάθει τραχηλικών φλεγ-μονών στα παιδιά και οι οδοντογενεις λοι-μώξεις στους ενήλικες. Το περιστατικό μας αφορά τραχηλικό απόστημα οδοντογενούς αιτιολογίας και κατιούσας νεκρωτικής μεσο-θωρακίτιδας σε 17χρονή ασθενή στην 28η εβδομάδα της κύησης.

Περιγραφή: Ασθενής θήλυ, 17 ετών,3η κύηση-28 εβδομάδων με ελευθερο ατο-μικο ιστορικο διακομίζεται στο νοσοκομείο μας με προχωρημένη μεσοθωρακίτιδα και τραχηλικά αποστήματα που προηλθαν απο περιοδοντικό απόστημα.Η ασθενής είναι σηπτική στην εισαγωγή της και διασωληνω-μένη, ασταθής,υποστηρίζεται με ινότροπα και φέρει σωλήνα κλειστής παροχέτευσης στο αριστερό ημιθωράκιο για παροχέτευση εμπυήματος.Υπεβλήθη σε MRI τραχήλου-θώρακος όπου διαπιστώνεται αποστηματική συλλογή που ξεκινά από τον τράχηλο, κυ-ρίως δεξιά και ακολουθώντας πορεία οπι-σθοστερνικά καταλαμβάνει το μεσοθωρακιο

225

και επεκτεινεται στο αριστερο ημιθωρακιο. Εκλήθησαν γυναικολόγοι, νεογνολογοι και φορητή μονάδα νεογνών και η ασθενής υπε-βλήθη σε καισαρική τομή. Στη συνέχεια γίνε-ται παροχέτευση τραχηλικών αποστημάτων, και με αριστερή πλάγια θωρακοτομή γίνεται παροχέτευση αριστερού πυοθώρακα και εμπυήματος μεσοθωρακίου. Αμέσως μετά το χειρουρείο μεταφέρθηκε στη ΜΕΘ όπου παρέμεινε για 4 ημέρες και μετά μεταφέρεται στο θωρακοχειρουργικό τμήμα. Η μετεγχει-ρητική της πορεία κατά την οποία πραγματο-ποιούνταν καθημερινές αλλαγές, εξελίχθηκε ομαλά. Η ασθενής εξήλθε μετά από 39 ημέ-ρες σε καλή γενική κατάσταση. Συμπέρασμα: Η κατιούσα οδοντογενής με-σοθωρακίτιδα με τραχηλίκα αποστήματα ειναι μια πολύ επιθετική και δυνητικά θανα-τηφόρος λοιμωξη που χρήζει έγκαιρης διά-γνωσης, ανίχνευσης της πρωτογενούς εστίας και άμεσης χειρουργικής αντιμετώπισης.

AA 128 - ΠΙΛΟΛΕΙΟΜΥΩΜΑ ΠΤΕΡΥΓΙΟΥ ΩΤΟΣ

Τσαπραντζή Α., Τσαπραντζή Κ*., Κιουτσούκη Α.Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν. Καβάλας, Π.Ι. Φαναρίου Κιλκίς

Το πιλολειομύωμα του δέρματος αποτελεί σπάνιο καλόηθες νεόπλασμα. Συνήθως εμ-φανίζεται σαν πολλαπλές διογκώσεις του δέρματος και λιγότερο συχνά ως μονήρες.Σκοπός της εργασίας είναι η διερεύνηση της κλινικής εικόνας, της θεραπευτικής αντιμε-τώπισης της νόσου.

Το πιλολειομύωμα αποτελείται από λείες μυϊκές ίνες του ορθωτήρα μυός των τριχών. Ο όγκος εμφανίζεται σε νεαρή ηλικία και προσβάλλει και τα δύο φύλα.

Η κλινική εικόνα συνίσταται σε πολλαπλές μικρές διογκώσεις του δέρματος, μεγέθους κεφαλής καρφίτσας. Τα ογκίδια έχουν λευ-

κοκίτρινη, κυανωπή χροιά είτε χροιά του φυσιολογικού δέρματος. Οι συχνότερες εντοπίσεις του είναι η ράχη, το πρόσωπο και η εκτατική επιφάνεια των άκρων. Βασικό χα-ρακτηριστικό του όγκου αποτελεί το άλγος κατά την πίεση και το ψύχος, λόγω συστο-λής από τη δράση αυτών των ερεθισμάτων. Η ιστολογική εικόνα υποδηλώνει μεσεγχυ-ματογενή εξεργασία του δέρματος με μικρο-σκοπικούς χαρακτήρες του πιλολειομύωμα-τος. Οι χρώσεις τρίχρωμη MASSON και van Gieson για τις δεσμίδες των μεσεγχυματογε-νών επιμήκων κυττάρων εμφανίζουν θετική χρώση μυϊκού ιστού.

Η πρόγνωση της νόσου είναι καλή λόγω του ότι τα πιλολειομυώματα του δέρματος δεν εξαλλάσσονται. Επιπλέον εάν η αφαίρεση του όγκου γίνει εντός υγιών ορίων αποκλεί-ονται οι υποτροπές.

Η θεραπεία περιλαμβάνει την χειρουργική εξαίρεση του νεοπλάσματος. Η αγωγή που εφαρμόζεται τελευταία με το συνθετικό κορ-τικοστεροειδές triamcinolone acetonide για 3 εβδομάδες οδήγησε σε μείωση του πόνου και αναστολή της αύξησης του όγκου.

Παρουσιάζουμε την περίπτωση ενός άνδρα 40 ετών που προσήλθε στα τακτικά ιατρεία της κλινικής μας με μόρφωμα αριστερού πτερυγίου ωτός. Έγινε χειρουργική αφαί-ρεση του μορφώματος εντός υγιών ορίων. Η ιστολογική αναφέρεται σε πιλολειομύωμα. Έκτοτε ο ασθενής παρακολουθείται χωρίς υποτροπή.

226

AA 129 - ΛΕΜΦΩΜΑ BURKITT: ΕΝΤΟΠΙΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΙΣΘΜΙΑ ΑΜΥΓΔΑΛΗ.ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Κόρδα Α., Μπαταγκιώνης Δ., Μπατζακάκης Δ., Τσιτηρίδης Ι., Γκλέτσου Ε.Ω.Ρ.Λ Κλινική Γ.Ν. Λάρισας

Εισαγωγή: Το λέμφωμα Burkitt είναι ένα πολύ επιθετικό κακόηθες, non-Hodgkin λέμφωμα το οποίο εμφανίζεται κυρίως στα παιδιά της Αφρικής με σπάνια τη συμμετο-χή του δακτυλίου του Waldayer. Στη δική μας γεωγραφική περιοχή παρουσιάζεται ως σποραδική μορφή και αποτελεί μια σπάνια νοσολογική οντότητα στους ενήλικες. Πα-ρουσιάζουμε ένα περιστατικό που αφορά σε ένα νεαρό ενήλικα Έλληνα με πρώτη εντόπι-ση την παρίσθμια αμυγδαλή.

Παρουσίαση Περιστατικού: Νεαρός άνδρας 38 ετών με μονόπλευρη διόγκωση της δε παρίσθμιας αμυγδαλής από 20ημέρου πα-ραπέμφθηκε προς διερεύνηση από ιδιώτη ιατρό. Κλινική εικόνα: Ασθενής απύρετος, χωρίς δυσκαταποσία σε καλή γενική κατά-σταση. Ατομικό ιστορικό: ελεύθερο. Κλινι-κή εξέταση: μονόπλευρη διόγκωση της δε παρίσθμιας αμυγδαλής της οποίας η όψη έθετε την υποψία κακοήθειας. Τραχηλικοί λεμφαδένες αψηλάφητοι. Λοιπή ΩΡΛ εξέ-ταση-εργαστηριακός έλεγχος χωρίς παθο-λογικά ευρήματα. Στην αξονική τομογραφία απεικονιζόταν μάζα στην περιοχή της δεξι-άς παρίσθμιας αμυγδαλής που προκαλού-σε μερική απόφραξη του αεραγωγού ενώ δεν υπήρξαν άλλα παθολογικά ευρήματα στην περιοχή του θώρακα και της κοιλίας. Ο ασθενής υπεβλήθη σε αμυγδαλεκτομή με καλή μετεγχειρητική πορεία. Από την ιστοπα-θολογική εξέταση προέκυψε ότι επρόκειτο για λέμφωμα Burkitt. Ακολούθως παραπέμ-φθηκε στο αιματολογικό τμήμα για περαιτέ-ρω αντιμετώπιση.

Συμπεράσματα: Σε κάθε μονόπλευρη δι-όγκωση των παρίσθμιων αμυγδαλών θα πρέπει να διενεργείται άμεσα βιοψία για τον

αποκλεισμό κακοήθειας όταν η όψη της αμυ-γδαλής εγείρει υποψία. Το λέμφωμα Burkitt αν και σπάνιο στην περιοχή μας θα πρέπει να εντάσσεται στην διαφορική διάγνωση μιας και η έγκαιρη διάγνωση επηρεάζει πολύ την πρόγνωση.

AA 130 - ΛΕΙΟΜΥΟΣΑΡΚΩΜΑ ΚΕΦΑΛΗΣ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Καραμήντζας Γ., Μαυροπούλου Κ., Μπατζακάκης Δ., Τσιτηρίδης Ι., Γκλέτσου Ε.Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν. Λάρισας

Εισαγωγή: Το λειομυοσάρκωμα κεφαλής και τραχήλου είναι σπάνιος όγκος κυρίως λόγω του μικρού αριθμού λείων μυϊκών ινών στην περιοχή. Συχνότερες εντοπίσεις είναι η στοματική κοιλότητα, η ρις και τα πα-ραρρίνια και το δέρμα υποδόριο.

Παρουσίαση Περιστατικού: Γυναίκα 81 ετών με ανώδυνη υποδόρια μάζα μετωπο-κροταφικά αριστερά. Ατομικό αναμνηστικό: προ τριετίας αφαίρεση λειομυοσαρκώματος κροταφικής χώρας αριστερά, προ οκταετί-ας αφαίρεση σαρκώματος ρινός. Μετά από πλήρη κλινικό, απεικονιστικό και εργαστη-ριακό έλεγχο- συμπεριλαμβανομένης και FNAC- διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για το-πική υποτροπή λειομυοσαρκώματος χωρίς περιοχικές ή απομακρυσμένες μεταστάσεις. Η ασθενής οδηγήθηκε στο χειρουργείο όπου έγινε αφαίρεση του όγκου, ενώ αρνήθηκε συμπληρωματική θεραπεία.

Συμπεράσματα: Τα λειομυοσαρκώματα, αν και σπάνια, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στη διαφορική διάγνωση των όγκων κεφα-λής και τραχήλου. Η αντιμετώπισή τους είναι κυρίως χειρουργική, ενώ πρέπει πάντα να προηγείται πλήρης κλινικοεργαστηριακός έλεγχος. Συμπληρωματική χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία γίνεται επί θετικών χει-ρουργικών ορίων, μεγάλους όγκους ή σε όγκους υψηλής κακοήθειας με βάση την ιστολογική εξέταση.

227

AA 131 - ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΡΙΑ ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΜΕ LASER ΣΤΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΤΟΥ ΛΑΡΥΓΓΑ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Φιλέντας Αθανάσιος, Ντίνου Μαρία, Μιχαλάκης Ηλίας, Βλάχτσης Κωνσταντίνος, Μουσάλλαμ Σαλήμ, Νικολάου ΆγγελοςΩΡΛ κλινική, Γ.Ν.Θ. «Γ. Παπανικολάου»

Εισαγωγή: Εκτός από την κλασσική χει-ρουργική, την ακτινο- και χημειο-θεραπεία, για την αντιμετώπιση του καρκίνου του λά-ρυγγα έχει χρησιμοποιηθεί και η χειρουρ-γική με laser στα πλαίσια της στρατηγικής διατήρησης οργάνου. Η χρήση του laser εν-δείκνυται κυρίως σε αρχικά στάδια (Τ1/2) και ίσως σε επιλεγμένες περιπτώσεις Τ3 όγκων, ενώ αντενδείκνυται σε πιο εκτεταμένες βλά-βες (Τ4- εξωλαρυγγική επέκταση, αδυναμία διατήρησης λειτουργικού οργάνου μετά από εκτομή σε ασφαλή όρια). Στα πλεονεκτήμα-τα της μεθόδου αναφέρονται η χαμηλότερη νοσηρότητα και διάρκεια νοσηλείας, η μικρή πιθανότητα διενέργειας τραχειοστομίας και το περιορισμένο κόστος σε συνδυασμό με αποτελέσματα συγκρίσιμα με τις υπόλοιπες μεθόδους.

Case report: Άνδρας, 77 ετών, με διαγλωτ-τιδικό καρκίνωμα λάρυγγα, τύπου SCC G2 και σταδίου ΙΙΙ (Τ3Ν0Μ0) κατά τη διάγνωση, παρά τις συστάσεις μας για διενέργεια ολικής λαρυγγεκτομής, επέλεξε, μετά την προτροπή από ιδιώτη, να αντιμετωπιστεί με ενδολα-ρυγγική αφαίρεση με laser. Τέσσερεις μήνες αργότερα, προσήλθε με τοπική υποτροπή-ελλιπή αφαίρεση του αρχικού όγκου και δύ-σπνοια λόγω στένωσης του αεραγωγού, για την οποία υποβλήθηκε σε επείγουσα τραχει-οστομία. Στη συνέχεια, υποβλήθηκε σε ολική λαρυγγεκτομή και λεμφαδενικό καθαρισμό και ακολούθως παραπέμφθηκε προς συ-μπληρωματική ακτινοθεραπεία.

Συμπεράσματα: Η ενδοσκοπική χειρουργική με laser αποτελεί μία εναλλακτική θεραπευ-

τική επιλογή για τον καρκίνο του λάρυγγα, αλλά υπόκειται σε περιορισμούς, οι οποίοι πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη κατά την επιλογή των ασθενών, με κριτήρια αυ-στηρά ιατρικά και δεοντολογικά.

AA 132 - ΞΕΝΟ ΣΩΜΑ ΣΤΟ ΙΓΜΟΡΕΙΟ.ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Θ. Δεληστάθη, Α. Βασιλείου, Ι. Κοκολάκης, Ν. Ζώταλης, Ν. ΜαρουδιάςΩΡΛ Τμήμα.Μονάδα Γναθοπροσωπικής ΧειρουργικήςΓ.Ν. Κωνσταντοπούλειο Ν. Ιωνίας Ω.Ρ.Λ. Κλινική Κωνσταντοπούλειου Γ.Ν. Ν. Ιωνίας

Εισαγωγή: Ξένα σώματα στο ιγμόρειο ανευ-ρίσκονται από αιτίες όπως τα τροχαία ατυχή-ματα, οι βίαιες συμπλοκές (Πυροβόλα όπλα ,μαχαίρια κλπ), οι πτώσεις, οι αθλοπαιδιές κ.α.

Υλικό και Μέθοδος: Στο εξωτερικό ιατρείο της κλινικής μας παρουσιάστηκε άνδρας 41 ετών παραπονούμενος για περιοδικό ελα-φρύ οίδημα και πόνο στην αριστερή παρει-ακή περιοχή στο ύψος του κυνοδοντικού βο-θρίου.Προ 2μήνου μετά από πτώση πάνω σε πόρτα του σπιτιού του, με το πρόσωπο πάνω στο τζάμι της, υπέστη μικρό θλαστικό τραύ-μα στην παρειά, αριστερά. Στο εφημερεύον νοσοκομείο που προσήλθε έγινε συρραφή του τραύματος και αποχώρησε χωρίς κάποια άλλη υπόδειξη. Στην κλινική μας εξέταση δεν παρατηρήθηκε κάποια ουλή στο αναφερθέν σημείο του προσώπου ενώ στον ακτινογρα-φικό απεικονιστικό έλεγχο διαπιστώθηκε σφηνοειδές ξένο σώμα μέσα στο αριστε-ρό ιγμόρειο καθόλη την οβελιαία διάσταση του μέχρι και την πτερυγοειδή απόφυση του σφηνοειδούς. Στην επέμβαση που ακολού-θησε, το ξένο σώμα που αφαιρέθηκε ενδο-στοματικά, ήταν ένα μεγάλο τμήμα γυαλιού και ένα μικρότερο ακόμη γυάλινο θραύσμα.

Συμπεράσματα: Ο λεπτομερής έλεγχος

228

με επισταμένη κλινική εξέταση σε συνδυ-ασμό εργαστηριακών εξετάσεων, όπως οι εξειδικευμένες ακτινολογικές απεικονίσεις βοηθούν στην επιλογή της κατάλληλης εγ-χειρητικής τεχνικής που απαλλάσσει τόσο τους ασθενείς όσο και τους θεράποντες από περαιτέρω ανεπιθύμητες και επικίνδυνες κα-ταστάσεις.

AA 133 - ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΟΦΘΑΛΜΙΚΟΥ ΚΟΓΧΟΥ ΩΣ ΕΠΙΠΛΟΚΗ ΙΓΜΟΡΙΤΙΔΑΣ

Τσαπραντζή Α., Τσαπραντζή Κ*., Γενετζάκη Σ.Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν. Καβάλας, Π.Ι. Φαναρίου Κιλκίς

Το απόστημα οφθαλμικού κόχγου αποτελεί σπάνια φλεγμονή των μαλακών μορίων του κόγχου. Συνήθως προκαλείται από ηθμοειδί-τιδα σε παιδιά ηλικίας 6 - 15 ετών και ηλικι-ωμένους 65 - 70 ετών. Επιπρόσθετα, εμφα-νίζεται μετά από τραυματισμό ως επιπλοκή ιγμορίτιδος ή μετωπιαίας κολπίτιδος. Σκοπός της εργασίας είναι η διερεύνηση των αιτίων, της κλινικής εικόνας, της θεραπευτι-κής αντιμετώπισης της νόσου. Η φλεγμονώδης εξεργασία του κόχγου εκ-δηλώνεται ως προδιαφραγματική κυτταρί-τιδα, υποπεριοστικό απόστημα, κυτταρίτιδα του κόχγου, απόστημα του κόγχου, θρόμ-βωση του σηραγγώδους κόλπου, σύνδρομο του υπερκόγχιου σχίσματος. Τα μικρόβια που ευθύνονται είναι ο σταφυλόκοκκος, ο στρε-πτόκοκκος και ο αιμόφιλος της ινφλουένζας.Το απόστημα του κόγχου εντοπίζεται οπι-σθοβολβικά και απαιτεί άμεση θεραπεία λόγω του κινδύνου για απώλεια της όρασης και της ζωής του ασθενούς.

Η κλινική εικόνα συνίσταται σε οίδημα βλε-φάρων, άλγος στις κινήσεις του οφθαλμού, επιπεφυκίτιδα, πρόπτωση του βολβού, εξό-φθαλμο, μείωση της όρασης και διπλωπία. Οι ενδοκρανιακές επιπλοκές είναι σοβαρές και περιλαμβάνουν τη μηνιγγίτιδα, το επι-

σκληρίδιο και υποσκληρίδιο απόστημα, ση-ψαιμία, τύφλωση σε 50% και θάνατο 4%. Η διάγνωση γίνεται με την αξονική και μα-γνητική τομογραφία τομογραφία σπλανικού κρανίου και οφθαλμικού κόχγου.

Η θεραπεία περιλαμβάνει ενδονοσοκομει-ακή χορήγηση αντιβιοτικών αντιφλεγμονώ-δη, κορτικοστεροειδή. Επιπλέον, απαιτείται χειρουργική παροχέτευση του παραρρίνιου κόλπου και του κόγχου με αποσυμπίεση του οφθαλμικού νεύρου.

Παρουσιάζουμε την περίπτωση ενός άνδρα 22 ετών με ιστορικό παλαιών καταγμάτων σπλαχνικού κρανίου δεξιά, που προσήλθε στο τμήμα επειγόντων με εξόφθαλμο, οίδη-μα βλεφάρων δεξιού οφθαλμού και λοίμω-ξη αναπνευστικού. Το πόρισμα της αξονικής τομογραφίας έδειξε ιγμορίτιδα δεξιά και πα-ρουσία υγρού στο σύστοιχο κόγχο. Ο ασθε-νής τέθηκε σε κατάλληλη θεραπευτική αγω-γή και ανάρρωσε πλήρως χωρίς επιπλοκές.

AA 134 - ΚΙΝΗΤΩΣΗ - ΝΑΥΤΙΑ ΤΩΝ ΤΑΞΙΔΙΩΤΩΝ

Τσαπραντζή Α., Τσαπραντζή Κ*., Γενετζάκη Σ.Ω.Ρ.Λ. Κλινική Γ.Ν. Καβάλας, Π.Ι. Φαναρίου Κιλκίς

Η κινήτωση ή σύνδρομο Mal de Pebarquement αποτελεί διαταραχή ισορ-ροπίας που εμφανίζεται μετά από ταξίδι σε πλοίο, αυτοκίνητο, αεροπλάνο, διαστημό-πλοιο.

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η δι-ερεύνηση των αιτίων, της κλινικής εικόνας, της θεραπευτικής αγωγής της νόσου.

Η κινήτωση οφείλεται στην έλλειψη αρμο-νίας μεταξύ των σημάτων που προέρχονται από το λαβύρινθο, τους οφθαλμούς και το δέρμα προς το κεντρικό νευρικό σύστημα. Συγκεκριμένα, το κεντρικό νευρικό σύστημα

229

λαμβάνει αντικρουόμενα ερεθίσματα από τους περιφερικούς υποδοχείς. Η ασυμφωνία των πληροφοριών που διέρχονται από το λαβύρινθο και τους οφθαλμούς οδηγεί στο φαινόμενο της κινήτωσης.

Η σημασία της λειτουργίας των οπισθίων λαβυρίνθων στην εμφάνιση της κινήτωσης είναι μεγάλη. Αυτό αποδεικνύεται από το ότι οι κωφάλαλοι δεν εμφανίζουν κινήτω-ση. Επιπλέον, ψυχολογικά ερεθίσματα και ο κακός αερισμός του χώρου συντελούν στην εμφάνιση κινήτωσης.

Η κλινική εικόνα περιλαμβάνει ίλιγγο, ναυ-τία, ωχρότητα, εφιδρώσεις και εμέτους. Τα συμπτώματα εκδηλώνονται σε ώρες ή ημέ-ρες και διαρκούν μήνες ή χρόνια. Οι πάσχο-ντες εμφανίζουν αύξηση της έντασης και διάρκειας του νυσταγμού και μειωμένη αντί-δραση των λαβυρίνθων σε σύγκριση με τα υγιή άτομα.

Η θεραπεία περιλαμβάνει τη σκοπολαμίνη, αμφεταμίνη, κυκλιζίνη, διφαινυδραμίνη, προμεθαζίνη, τα οποία χορηγούνται περίπου μια ώρα πριν την αναχώρηση.

Παρουσιάζουμε την περίπτωση άνδρα 63 ετών που προσήλθε στο τμήμα επειγόντων, λόγω ιλίγγου, εμέτων και ναυτίας. Από το ιστορικό προκύπτει ότι ο ασθενής διάβαζε το βιβλίο του κατά τη διάρκεια ταξιδιού με αυτοκίνητο και εμφάνισε ζάλη. Τα ανωτέρω συνηγορούν υπέρ της κινήτωσης. Ο ασθενής τέθηκε αμέσως σε θεραπεία με υποχώρηση των συμπτωμάτων και του εδόθησαν οδηγί-ες για αποφυγή διαβάσματος κατά τη διάρ-κεια ταξιδιού.

AA 135 - EKKΡΙΤΙΚΟ ΠΟΡΩΜΑ - ΕΚΚΡΙΤΙΚΟ ΠΟΡΟΚΑΡΚΙΝΩΜΑΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΙΔΡΩΤΟΠΟΙΩΝ ΑΔΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΩΡΛ ΠΕΡΙΟΧΗΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΥΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ

Η. Μιχαλάκης 2, Ε. Ιωσηφίδου 1, Α. Καλαμπαλίκα 1, Φ. Νόφαλ 11 ΩΡΛ Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Σερρών2 ΩΡΛ Κλινική, Γ.Ν. Θεσσαλονίκης «Γ. Παπανικολάου»

Εισαγωγή: Παρ’ότι τα νεοπλάσματα του δέρματος είναι εξαιρετικά συχνά στον πλη-θυσμό, οι όγκοι των ιδρωτοποιών αδένων αποτελούν ένα πολύ μικρό ποσοστό αυ-τών. Το εκκρινές ποροκαρκίνωμα (eccrine porocarcinoma) αντιπροσωπεύει μόλις το 0.005% των δερματικών νεοπλασμάτων και μπορεί να εμφανίζεται de novo ή να είναι εξαλλαγή του εκκρινούς πορώματος (eccrine poroma). Η εντόπισή τους στην κεφαλή ή τον τράχηλο δεν είναι συχνή.

Παρουσίαση περιστατικών: Παρουσιά-ζουμε δύο περιστατικά νεοπλασμάτων των ιδρωτοποιών αδένων. Γυναίκα 60 ετών προ-σήλθε λόγω μικρής, ομαλής διόγκωσης στη ράχη της ρινός και άνδρας 75 ετών με μικρό, ερυθρωπό ελαφρώς εξελκωμένο μόρφωμα στη δεξιά οπισθοωτιαία χώρα. Και στις δύο περιπτώσεις πραγματοποιήθηκε χειρουργική εκτομή υπό τοπική αναισθησία και οι βλάβες στάλθηκαν για ιστολογική εξέταση. Διαγνώ-στηκαν εκκριτικό πόρωμα και εκκριτικό πο-ροκαρκίνωμα αντίστοιχα. Στην περίπτωση της κακοήθειας ακολούθησε ευρεία εκτομή και ο ασθενής τέθηκε υπό παρακολούθηση.

Συμπεράσματα: Οι νεοπλασματικές βλάβες των ιδρωτοποιών αδένων εμφανίζουν ποι-κιλομορφία.Το εκκρινές ποροκαρκίνωμα εμφανίζεται συνήθως σε ηλικιωμένους, με συχνότερη εντόπιση τα κάτω άκρα και σπάνια στην κε-φαλή ή τον τράχηλο. Παρουσιάζεται ως ερυθρωπή πολυποειδής,

230

ανθοκραμβοειδής ή ελκωτική βλάβη που αναπτύσσεται βραδέως.

Ο όγκος μπορεί να παρουσιάσει τοπική υποτροπή και μετάσταση στους επιχώριους λεμφαδένες, ενώ έχουν αναφερθεί και πε-ριπτώσεις απομακρυσμένων μεταστάσεων. Θεραπευτικά προτείνεται η ευρεία εκτομή και επί μεταστάσεων χημειοθεραπεία και η ακτινοθεραπεία με ποικιλία θεραπευτικών αποτελεσμάτων.

AA 136 - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗΣ ΑΕΡΟΜΕΤΑΦΕΡΟΜΕΝΩΝ ΑΛΛΕΡΓΙΟ-ΓΟΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΚΡΗΤΗΣ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ 2010-2012

Ζαχαρίας Μέμτσας, Ευκλείδης Πρώιμος, Παναγιώτα Ασημακοπούλου, Γεώργιος Περογαμβράκης, Χαρίτων ΠαπαδάκηςΩΡΛ Κλινική Γενικού Νοσοκομείου Χανίων

Εισαγωγή: Η συγκέντρωση αερομεταφε-ρόμενων αλλεργιογόνων στην ατμόσφαιρα εξαρτάται από την ανθοφορία, τις κλιματικές συνθήκες και τα γεωγραφικά χαρακτηριστι-κά της κάθε περιοχής. Σχετίζεται επίσης με την εκδήλωση υπεραντιδραστικότητας του ανώτερου αναπνευστικού καθώς και με την ένταση των συμπτωμάτων των ασθενών.

Σκοπός: Η παρουσίαση του προγράμματος ανίχνευσης αερομεταφερόμενων αλλερ-γιογόνων στη περιοχή της Δυτικής Κρήτης καθώς και των αποτελεσμάτων της περιόδου 2010-2012.

Μεθοδολογία της μελέτης: Η συλλογή των αερομεταφερόμενων αλλεργιογόνων, τόσο από αστικές όσο και από τις ημιαστικές περι-οχές, επιτυγχάνεται με τυποποιημένο τρόπο με τη χρήση ειδικής συσκευής παγίδευσης γύρεων τοποθετημένη στο Γενικό Νοσο-κομείο Χανίων. Η καταμέτρηση, μετά την μονιμοποίηση, γίνεται με τη χρήση οπτικού μικροσκοπίου.

Αποτελέσματα / ευρήματα: Η μέση τιμή συγκέντρωσης αλλεργιογόνων από ζιζάνια, δέντρα, μύκητες και γρασίδια υπολογίστηκε σε μηνιαία και ετήσια βάση, για τα έτη 2010 -2011-2012. Η γύρη δέντρων, γρασιδιών και οι μύκητες συσχετίστηκαν θετικά με τη μέγιστη θερμοκρασία μόνο κατά το πρώτο έτος της μελέτης. Οι περίοδοι υψηλής συγκέ-ντρωσης για τις ομάδες των ζιζανίων, των μυκήτων και των γρασιδιών μεταβάλλονταν ελαφρά από έτος σε έτος εκτός από τη γύρη των δένδρων, η συγκέντρωση της οποίας κορυφωνόταν σταθερά από τον Απρίλιο μέ-χρι τον Ιούλιο.

Συμπεράσματα: Η γύρη δέντρων αποτέλεσε την πλέον μετρήσιμη γύρη στη Δυτική Κρή-τη κατά την περίοδο 2010-2012. Το 2011, η συνολική συγκέντρωση αλλεργιογόνων μει-ώθηκε με πτώση των συγκεντρώσεων από δέντρα και μύκητες και αύξηση των συγκε-ντρώσεων από ζιζάνια και χόρτα. Η μείωση αυτή θα μπορούσε να εξηγηθεί εν μέρει λόγω των διακυμάνσεων της θερμοκρασίας και των βροχοπτώσεων.

AA 137 - ΠΡΩΤΟΠΑΘΗΣ ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΡΥΓΓΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΜΥΑΣΘΕΝΕΙΑ

Η. Μιχαλάκης 2, Α. Καλαμπαλίκα 1, Ε .Ιωσηφίδου 1, Φ. Νόφαλ 1

1 ΩΡΛ Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Σερρών2 ΩΡΛ Κλινική, Γ.Ν. Θεσσαλονίκης «Γ. Παπανικολάου»

Εισαγωγή: Η φυματίωση του λάρυγγα απο-τελεί σήμερα σπάνια εντόπιση της νόσου, ενώ ακόμη σπανιότερα δε συνοδεύεται από πρωτοπαθή εστία στους πνεύμονες. Παρου-σιάζουμε περιστατικό φυματίωσης του λά-ρυγγα σε ασθενή με βαρεία μυασθένεια.

Παρουσίαση περιστατικού: Ασθενής, 79 ετών, προσήλθε στο τμήμα επειγόντων για δύσπνοια και δυσφαγία, με εκτεταμένες αλ-λοιώσεις στο λάρυγγα. Οι βλάβες εμφάνιζαν κατά τόπους εξέλκωση και προσομοίαζαν με

231

καρκίνωμα του λάρυγγα. Η ασθενής υπο-βλήθηκε σε πλήρη εργαστηριακό και απει-κονιστικό έλεγχο, ο οποίος κατέδειξε -παρά τα αρχικά αρνητικά ή ασαφή αποτελέσματα- πρωτοπαθή φυματίωση του λάρυγγα. Τόσο η διαγνωστική προσέγγιση, όσο και οι θερα-πευτικές επιλογές περιορίζονταν σημαντικά λόγω της νόσησης της ασθενούς από βαρεία μυασθένεια.

Συμπεράσματα: Η φυματίωση του λά-ρυγγα αποτελεί λιγότερο από το 1% των εξωπνευμονικών εντοπίσεων της νόσου. Μελέτες έχουν δείξει αυξημένη εμφάνιση φυματίωσης σε ασθενείς που πάσχουν από μυασθένεια, γεγονός που έχει αποδοθεί σε διάφορους παράγοντες και κυρίως στη μα-κροχρόνια χορήγηση κορτιζόνης. Παρά τη σπανιότητα της κατάστασης και παρά την απουσία ειδικών κλινικών και απεικονιστι-κών χαρακτηριστικών, λόγω της αύξησης των κρουσμάτων της νόσου στις αναπτυγμέ-νες χώρες (μετανάστευση,HIV) θα πρέπει να τίθεται η υπόνοια φυματίωσης σε κάθε άτυπη αλλοίωση του λάρυγγα. H συνύπαρξη της φυματίωσης με τη μυασθένεια δημιουργεί διαγνωστικά και θεραπευτικά διλήμματα.

AA 138 - ΤΡΑΧΗΛΟΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΥΠΟΔΟΡΙΟ ΕΜΦΥΣΗΜΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΟΜΕΣΟΠΝΕΥΜΟΝΙΟ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΠΑΝΙΟΥ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ

Αργυρίου Καλλιόπη, Ραχωβίτσας Δημήτριος, Βέρος Κωνσταντίνος, Λάκο Φλογκέρτ, Μάρκου ΚωνσταντίνοςΑ’ Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική ΑΠΘ, Π.Γ.Ν.Θ ΑΧΕΠΑ

Εισαγωγή: Το τραχηλοπροσωπικό υποδό-ριο εμφύσημα αποτελεί σπάνια επιπλοκή οδοντιατρικής παρέμβασης, ενώ η συνύ-παρξή του με πνευμομεσοπνευμόνιο είναι ακόμη πιο σπάνια. Προκαλείται κυρίως από τη χρήση αεροσύριγγας και οφείλεται στην είσοδο αέρα μέσω λύσης της συνέχειας του

στοματικού βλεννογόνου και την υποδόρια επέκτασή του στις υπόλοιπες δομές του προ-σώπου, του τραχήλου και του μεσοθωρακί-ου. Αναφέρονται επίσης περιπτώσεις ρήξης εμφυσηματικής κύστης των πνευμόνων από τον συντονισμό κατά την αποκοπή οδοντικής ουσίας και δημιουργία αρχικά πνευμομε-σοπνευμονίου και επέκταση στη συνέχεια στους υποδόριους ιστούς του τραχήλου.

Παρουσίαση περιστατικού: Γυναίκα 32 ετών προσήλθε στο τμήμα επειγόντων περι-στατικών της κλινικής μας λόγω εμφάνισης εκτεταμένου υποδόριου εμφυσήματος στον τράχηλο και την αριστερή παρειά. Από το ιστορικό διαπιστώθηκε ότι 2 ώρες πριν κατά τη διάρκεια οδοντιατρικής εργασίας με χρή-ση αεροσύριγγας και χειρολαβής υψηλών συχνοτήτων αισθάνθηκε οξύ πόνο στην με-σοπλάτια χώρα και οπισθοστερνική δυσφο-ρία. Οι ακτινογραφίες τραχήλου και θώρακα κατέδειξαν παρουσία αέρα στα μαλακά μό-ρια της υπογνάθιας χώρας και του τραχήλου, καθώς και πιθανό πνευμομεσοπνευμόνιο. Ακολούθησε αξονική τομογραφία η οποία επιβεβαίωσε την παρουσία πνευμομεσο-πνευμονίου καθώς και την συνύπαρξη πολ-λαπλών μικρών εμφυσηματικών κύστεων στους πνεύμονες. Η ασθενής αντιμετωπίστη-κε συντηρητικά και εξήλθε με βελτιωμένη απεικονιστική και κλινική εικόνα.

Συμπεράσματα: Στη διεθνή βιβλιογραφία, έχουν περιγραφεί λίγα περιστατικά τραχη-λοπροσωπικού υποδόριου εμφυσήματος με ταυτόχρονη παρουσία πνευμομεσοπνευ-μόνιου μετά από οδοντιατρική παρέμβαση. Συνήθως ακολουθούν καλοήθη πορεία. Ωστόσο, έχουν περιγραφεί και σοβαρές επιπλοκές όπως μεσοθωρακίτιδα, πνευμο-θώρακας, καρδιακός επιπωματισμός,. Αυτό καθιστά απαραίτητη την επαγρύπνηση του ιατρού και τη συνεχή κλινική και απεικονιστι-κή παρακολούθηση του ασθενούς.

232

AA 139 - ΕΝ ΤΩ ΒΑΘΕΙ ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ ΤΡΑΧΗΛΟΥ: ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩ-ΠΙΣΗ - H ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΜΑΣ

Αργυρίου Κ., Ραχωβίτσας Δ., Βέρος Κ., Τσιρόπουλος Γ., Τριαρίδης Σ.Α’ Πανεπιστημιακή ΩΡΛ Κλινική Α.Π.Θ, Π.Γ.Ν.Θ ΑΧΕΠΑ

Εισαγωγή: Οι φλεγμονές των διαστημάτων του τραχήλου αποτελούν ένα σημαντικό ποσοστό των περιστατικών που αντιμετωπί-ζονται στο τμήμα επειγόντων περιστατικών των ΩΡΛ κλινικών. Συνήθως αντιμετωπί-ζονται εύκολα με χορήγηση κατάλληλης αντιβιοτικής αγωγής και περιορισμένη τοπι-κή χειρουργική παρέμβαση. Ωστόσο μπο-ρεί να αποβούν επικίνδυνες για τη ζωή του ασθενούς λόγω της ταχείας εξάπλωσής τους διαμέσου των τραχηλικών περιτονιών και της απειλής του αεραγωγού και των γειτονι-κών ευγενών οργάνων. Γι αυτό και κρίνεται απαραίτητη η σωστή κλινική εκτίμηση και η έγκαιρη χειρουργική παρέμβαση.

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η ανάλυση των επιπλοκών των εν τω βάθει φλεγμονών του τραχήλου καθώς και η αντι-μετώπισή τους.

Υλικό - μέθοδος: Σε διάστημα 5 ετών νο-σηλεύτηκαν στην κλινική μας 340 ασθε-νείς με εν τω βάθει τραχηλική φλεγμονή. Από αυτούς 154 ήταν άντρες και 186 γυναί-κες. Οι ασθενείς μελετήθηκαν σε ομάδες ανάλογα με την αρχική εντόπιση της φλεγ-μονής. Υποβλήθηκαν σε πλήρη εργαστη-ριακό έλεγχο και ανάλογα με την εντόπιση σε διάνοιξη ή χειρουργική παρέμβαση. Όλοι έλαβαν ενδοφλέβια αντιβιοτική αγωγή.

Αποτελέσματα: Πρώτες σε συχνότητα ήταν οι αμυγδαλογενείς φλεγμονές και ακολου-θούσαν οι οδοντογενείς. Σε 21 ασθενείς κρί-θηκε απαραίτητη η χειρουργική διάνοιξη και παροχέτευση υπό γενική αναισθησία. Από αυτούς 5 εμφάνισαν επέκταση της φλεγμο-

νής στο μεσοθωράκιο. Και οι 5 οδηγήθηκαν σε ΜΕΘ μετεγχειρητικά και 2 από αυτούς κατέληξαν.

Συμπέρασμα: Η πρόοδος που έχει σημειω-θεί τις τελευταίες δεκαετίες στον τομέα των αντιβιοτικών καθώς και η βελτίωση των κοι-νωνικοοικονομικών συνθηκών έχει περιορί-σει σημαντικά τις επιπλοκές των τραχηλικών φλεγμονών. Λόγω όμως της ταχείας και δυ-νητικά θανατηφόρου εξέλιξής τους συνεχί-ζουν να αποτελούν πεδίο προβληματισμού για το σύγχρονο Ωτορινολαρυγγολόγο.

ΑΑ140 - ΑΠΟΣΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΛΕΝΝΟΓΟ-ΝΟΦΑΡΥΓΓΙΚΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΜΑΣ

Π. Γκανελής, Π. Κουστένης, Σ. Μπαρίκας,Ι. Βλάχου, Γ. Κουκούτσης, Α. ΚαμπέροςΩΡΛ Κλινική Τζανείου Νοσοκομείου

Εισαγωγή: Το βλεννογόνοφαρυγγικό διά-στημα ορίζεται ο χώρος ανάμεσα στην φα-ρυγγική περιτονία και τον πλάγιο βλεννογό-νο του φάρυγγα. Στην κλινική μας το 2013 εισήχθησαν 2 αποστήματα του βλεννοφα-ρυγγικού αποστήματος.

Παρουσίαση 1ου περιστατικού: Άνδρας 37 ετών εισήχθη στην κλινική λόγω περιαμυ-γδαλικού αποστήματος (δε) με επέκταση της προπέτειας στο βλεννοφαρυγγικό διάστημα και οίδημα των αρυταινοειδών ομόπλευρα. Εγένετο διάνοιξη- παροχέτευση του περι-αμυγδαλικού αποστήματος, με μικρή βελ-τίωση της κλινικής εικόνας, οδηγώντας μας σε παρακέντηση του βλεννοφαρυγγικού χώρου που απέδωσε πύον. Στη συνέχεια διενεργήθη διάνοιξη- παροχέτευση αυτού ενδοστοματικά με θεαματική βελτίωση της κλινικής εικόνας.

Παρουσίαση 2ου περιστατικού: Ανδρας 32 ετών εισήχθη στην κλινική λόγω περιαμυ-γδαλικού αποστήματος (αρ) με επέκταση της

233

προπέτειας στο ομόπλευρο βλεννοφαρυγ-γικό διάστημα, εγένετο διάνοιξη –παροχέ-τευση του περιαμυγδαλικού αποστήματος χωρίς την αναμενόμενη κλινική βελτίωση, προχωρώντας σε παρακέντηση του βλεννο-γοννοφαρυγγικού διαστήματος που απέδω-σε πύον. Λόγω έλλειψης συνεργασίας του ασθενούς δεν προχωρήσαμε σε διάνοιξη - παροχέτευση, συνεχίζοντας με καθημερινές παρακεντήσεις και σύσταση για αμυγδαλε-κτομή εν θερμώ, η οποία δεν εγένετο αποδε-κτή από τον ασθενή. Η κλινική εικόνα παρέ-μεινε ιδία με ανάγκη χορήγησης κορτιζόνης για τον έλεγχο του οιδήματος των αρυταινο-ειδών επί 3 ημέρες και στην συνέχεια αργή βελτίωση.

Συμπέρασμα: Η αντιμετώπιση του βλεννο-φαρυγγικού αποστήματος είναι δυνατή με φαρμακευτική αγωγή και παρακεντήσεις, αλλά με μακρότερη πορεία της νόσου, θέτο-ντας ενδεχομένως σε κίνδυνο την υγεία του ασθενούς. Στην κλινική μας προβαίνουμε σε διάνοιξη, λαμβάνοντας υπ΄ οψιν τους κινδύ-νους ή σε αμυγδαλεκτομή εν θερμώ.

234

ΓΕνΙΚΕΣ ΠΛήΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΤΟΠΟΣ & ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

Το 17ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ωτορινολαρυγγολογίας Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου θα διεξαχθεί από 10 έως 13 Οκτωβρίου 2013 στην Αλεξανδρούπολη στο ξενοδοχείο Astir-Egnatia.

ΕΚΘΕΣΗ

Καθ’ όλη τη διάρκεια του Συνεδρίου θα λειτουργεί έκθεση φαρμακευτικών προϊόντων και Ιατρικού εξοπλισμού.

ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗ

Μοριοδότηση με 21 μόρια συνεχιζόμενης ιατρικής εκπαίδευσης.

ΓΛΩΣΣΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

H επίσημη γλώσσα του Συνεδρίου είναι η Ελληνική.

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ

THEMA team CONGRESS & EXHIBITION ORGANIZER L.T.D.Αγ. Κωνσταντίνου 40, Μαρούσι 15124 (Εμπορικό Κέντρο «ΑΙΘΡΙΟ» 1ος Όροφος - Γραφείο Α50-52) Τ. 210 6107213 - F. 210 6107864E. [email protected], W. themateam.gr

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ

Ειδικοί ΩΡΛ 200,00 € Ειδικευόμενοι ΩΡΛ 100,00 € Ειδικοί άλλων ειδικοτήτων 150,00 €Ημερίδα Φωνιατρικής 70,00 €Φοιτητές ΔΩΡΕΑΝ

235

Φροντιστηριακά Σεμινάρια

Χειρουργικής ανατομικής ρινός - παραρρινίων κόλπων 10,00 €Καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσεως (ΚΠΙΘ) 10,00 €Αιθουσαία αποκατάσταση 10,00 €ΩΡΛ αλλεργίας 10,00 €

Σε περίπτωση έκδοσης τιμολογίου, η εγγραφή επιβαρύνεται με ΦΠΑ 23%.

Το κόστος εγγραφής περιλαμβάνει:

• Παρακολούθηση των εργασιών του Συνεδρίου • Πιστοποιητικό παρακολούθησης• Επίσκεψη στον εκθεσιακό χώρο • Συνεδριακό υλικό• Συμμετοχή στην Τελετή Έναρξης και τη Δεξίωση Υποδοχής • Καφέ στα επίσημα διαλείμματα του Συνεδρίου

Το κόστος εγγραφής για την Ημερίδα περιλαμβάνει:

• Παρακολούθηση των εργασιών της Ημερίδας • Πιστοποιητικό παρακολούθησης • Συνεδριακό υλικό

Η εγγραφή για τους φοιτητές περιλαμβάνει:

• Παρακολούθηση των εργασιών του Συνεδρίου • Πιστοποιητικό παρακολούθησης • Συνοπτικό πρόγραμμα• Επίσκεψη στον εκθεσιακό χώρο

Ώρες λειτουργίας της επιτόπου Γραμματείας:

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013 14:00 - 21:30Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013 07:30 - 21:30Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013 07:30 - 21:30Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013 07:30 - 13:00

236

ΑΛΕΞΑνδΡΟυΠΟΛή«Το σταυροδρόμι των λαών, των πολιτισμών και της ομορφιάς!»

Αλεξανδρούπολη, μια πόλη που σου φέρνει στη μνήμη το μακρινό χθες και την ομορφιά του σή-μερα. Μια πόλη «κλειδί» της Ελλάδας, είτε φεύ-γεις είτε έρχεσαι από ανατολή και δύση. Αλε-ξανδρούπολη, μια ‘ανοιχτή αγκαλιά’ στραμμένη στο πέλαγος. Πόλη της παράδοσης και του νεω-τερισμού, πόλη της ξεκούρασης και της διασκέ-δασης, πόλη της θάλασσας και του τουρισμού. Η θέση της κομβική, ενώνει Ευρώπη και Ασία, Δύση και Ανατολή και έτσι η επικοινωνία της με τον κόσμο και την υπόλοιπη Ελλάδα γίνεται με κάθε μέσο χερσαίο, θαλάσσιο και εναέριο.

Πρωτεύουσα νομού Έβρου με όλες τις υπηρεσίες στη διάθεση των επισκεπτών της αλλά και το φιλόξενο πνεύμα των 60.000 κατοίκων της. Τα θαλάσσια σπορ, οι άνετες ταβέρνες, τα καφενεία και τα μπαρ κατά μήκος του μόλου του λιμανιού, τα πολυτελή ξενοδοχεία και οι πολυάριθμες δυνατότητες διασκέδασης εγγυώνται στους επισκέπτες της πόλης μια ευχάριστη ατμόσφαιρα διακοπών και μια άνετη παραμονή. Ανθρώπινη κατοίκηση παρουσιάζεται στην ευρύτερη περιοχή από τα νεολιθικά χρό-νια (4500 - 3000 πχ). Αρκετές θέσεις γύρω από την Αλεξανδρούπολη (Μάκρη, Πό-

ταμος, Δορίσκος, Μικρό βουνί Σαμοθράκης) δίνουν ενδιαφέροντα στοιχεία για τον τρόπο ζωής εκείνης της περιόδου. Η επόμενη περίοδος της προϊστορίας, η εποχή του χαλκού (3000 - 1050 πχ), αντιπροσω-πεύεται περιορισμένα, όχι μόνο στην περιφέρεια της Αλεξανδρούπολης αλλά γενικότερα στην Αιγιακή Θράκη (Μάκρη, Καρυώτες Σαμοθράκης και Μικρό Βουνί Σαμοθράκης).

Η ζώνη της Αλεξανδρούπολης - όπως και όλη η έκτα-ση από το Δέλτα του ποταμού Έβρου μέχρι και τη Βι-

στωνίδα λίμνη και με όριο προς βορρά τους πρόποδες του ορεινού όγκου της Ροδόπης - κατοικείται από τους Κίκονες. Το τέλος της εποχής του χαλκού και η πρώιμη εποχή του σιδήρου αντιπροσωπεύονται στην περιοχή με αρκετές θέσεις, (Κίρκη, Άβαντας, Ποταμός, Μάκρη, Νίψα, Κοίλα) και απαντώνται όλοι οι συνηθισμένοι τύποι μεγαλιθι-

237

238

κών μνημείων: οχυρές ακροπόλεις, υπαίθρια ιερά για τη λατρεία του ήλιου και των άστρων, ανθρωπόμορφες βραχογραφίες. Από τον 7ο προ Χριστού αιώνα ο κυριότε-ρος πολιτικός και οικονομικός παράγοντας του χώρου είναι η πόλη-κράτος της Σαμο-θράκης. Άποικοι από τη Σαμοθράκη ιδρύουν τη Σαμοθρακική Περαία, μικρές δηλαδή πόλεις στην αντίπερα ακτή από τις εκβολές του ποταμού Έβρου έως το βουνό Ίσμαρος, για να ενισχύσουν τις εμπορικές επαφές με τη θρακική ενδοχώρα.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες που καλύπτουν το διάστημα 5ος προ Χριστού αιώνας έως - 4ος μετά Χριστό αιώνας, παραδίδονται έξι πόλεις και ένα τοπωνύμιο. Ο Ηρόδοτος αναφέρει τις: Μεσημβρία, Ζώνη, Σαλή και το Σέρρειον. Μεταγενέστερες πηγές συ-μπληρώνουν τις: Δρυς, Τέμπυρα και Χαράκωμα. Στο τέλος του 5ου αι. π.χ. ορισμένες από αυτές πλήρωναν σοβαρό φόρο στην αθηναϊκή συμμαχία. Η πόλη Σάλη ταυτίζεται με τη σημερινή Αλεξανδρούπολη.

Στα ρωμαϊκά χρόνια κυριαρχεί στην έκταση της Σα-μοθράκης Περαίας μια νέα πόλη, η Τραϊανούπολη και οργανώνονται μεγάλα οδικά δίκτυα όπως η Εγνατία οδός. Η περιοχή της Σάλης, όπως αναφέ-ρεται στο οδοιπορικό της Ιερουσαλήμ, αποτελεί χώρο στάθμευσης και αλλαγής αλόγων.

Στα βυζαντινά χρόνια η περιοχή παίζει πρωτεύο-ντα ρόλο, καθώς αποτελεί την άμεση γειτονιά της Κωνσταντινούπολης, και στα όρια της ακμάζουν σημαντικές πόλεις ή οικισμοί (Τραϊανούπολη, Βήρα, Μάκρη) και μοναστικά συγκροτήματα (Πα-ναγιά Κοσμοσώτειρα στις Φέρες, σπηλαιώδης ναός των Αγίων Θεοδώρων), που προστατεύ-ονται από ισχυρές στρατιωτικές εγκαταστάσεις (κάστρα Ποτάμου και Άβαντα.)

Για λόγους που δεν έχουν εξακριβωθεί ακό-μα οι πόλεις (Σάλη, Ζώνη, Δρυς και Σέρρειο) καταστράφηκαν σε κάποια πε-ρίοδο, ισοπεδώθηκαν και έσβησαν από τα γραπτά κείμενα των περιγραφών. Ο τόπος έγινε ένα απέραντο δάσος, κυρίως από βελανιδιές. Το πιο πυκνό ση-μείο του βρισκόταν στην περιοχή της σημερινής πόλης της Αλεξανδρούπολης. Το δάσος αυτό, που οι κάτοικοι από τα γύρω μέρη, το έλεγαν Δεδέ-Αγάτς, το διαφέ-ντευαν τρεις Τούρκοι τσιφλικάδες, που είχαν χιλιάδες στρέμματα για καλλιέργεια και βοσκοτόπια.

239

Μετά το Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1830, το τουρκικό κράτος προσπά-θησε να εκσυγχρονιστεί για να συμ-βαδίσει κάπως με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Ένα από τα σύγχρονα επι-τεύγματα, τότε ήταν ο σιδηρόδρομος. Τότε, γύρω από αυτόν τον τόπο υπήρ-χαν καλύβες και μικρόσπιτα ψαρά-δων, από την Αίνο, τη Μάκρη και τη Μαρώνεια. Οι πρώτοι αυτοί κάτοικοι δημιούργησαν ένα μικρό οικισμό - τη μετέπειτα Αλεξανδρούπολη - που μεγάλωνε σιγά-σιγά. Η αρχή του οι-κισμού είναι στη δεκαετία του 1850. Την ανάπτυξη του οικισμού σταμάτη-

σε ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1878. Η πόλη έπεσε στα χέρια των Ρώσων. Κατά την εννιάμηνη παραμονή τους, οι Ρώσοι άφησαν ένα σχέδιο πό-λης για την παραλιακή περιοχή από την κεντρική λεωφόρο ως την θάλασσα. Η εφαρμογή του όμως υλοποιήθηκε μετά την αποχώρηση τους. Το τέλος του πολέμου βρήκε την πόλη στα χέρια των Βουλ-γάρων με τη συνθήκη του Αγίου-Στεφάνου. Τρεις μήνες όμως αργότερα με νέα συνθήκη η πόλη επέστρεψε στην Τουρκία. Την 1η Ιουλίου του 1880 τέθηκε σε λειτουργία ο Φάρος.

Σημαντικό υδρογραφικό στοιχείο του νομού αποτελεί ο ποταμός Έβρος, στον οποίο καταλήγουν πολλά μικρά υδάτινα ρεύματα και οι δύο βασικοί παραπόταμοί του: ο Άρ-δας, ο οποίος πηγάζει από τη βουλγαρική πλευρά των ορέων της Κούλας και διαρρέει τον νομό σε όλο το πλάτος του πριν καταλήξει στον Έβρο, και ο Ερυθροπόταμος, ο οποίος πηγάζει από την ίδια κατεύθυνση και περνάει από το Διδυμότειχο πριν φτάσει στον Έβρο. Στην ηφαιστειότητα της περιοχής οφείλονται οι αξιόλογες θερμομεταλλικές πηγές Λουτρών.

Αξιόλογο σπηλαιολογικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το μεγάλο και εντυπωσιακό σπή-λαιο Κουφόβουνο, κοντά στο Διδυμότειχο, 3 χλμ. πριν από τον οικισμό Κουφόβουνο. Πρόκειται για παλαιά κοίτη υπόγειου ποταμού, του οποίου τα νερά διέφυγαν από τη σημερινή τεράστια είσοδο του σπηλαίου. Κοντά στο Διδυμότειχο, στη ανατολική πλευ-ρά του υψώματος Καλέ, περίπου 20 μ. από τον Ερυθροπόταμο βρίσκεται το σπήλαιο

240

Καγιάλι, στο εσωτερικό του οποίου οδηγούν πέντε είσοδοι με πλατύς ή στενούς διαδρό-μους, που όλοι καταλήγουν σε έναν μεγάλο θάλαμο. Από εκεί ξεκινούν άλλα διαμερί-σματα προς τρεις κατευθύνσεις: η αριστερή σε στενά κατηφορικά περάσματα, η δεξιά σε ανηφορικό πολύ μεγάλο θάλαμο και η κεντρική σε στενό, μακρύ και ελικοειδή διά-δρομο με μεγάλη διαπλάτυνση στο κέντρο. Προς το τέλος διανοίγονται δύο τεράστιοι διαδοχικοί και πολύ ανηφορικοί θάλαμοι με πανύψηλες οροφές (περίπου 30 μ.).

Το σπήλαιο είναι παλαιά σύνθετη κοίτη υπόγειου ποταμού. Στις οροφές των διαμερι-σμάτων του, που δεν έχουν σταλακτιτικό διάκοσμο, φαίνεται καθαρά η διαβρωτική ενέργεια των ορμητικών νερών που το διάνοιξαν. Το συνολικό του μήκος φτάνει τα 145 μ. και η έκταση τα 2.000 τ. μ. Στον πρώτο του θάλαμο υπάρχουν σε σωρό θραύ-σματα από πήλινα αγγεία συγκολλημένα με σταλακτιτική ύλη. Στο χωριό Μάκρη της Αλεξανδρούπολης βρίσκεται σε ύψος 50 μ. από τη θάλασσα, το σπήλαιο του Πολύ-φημου, που συνδέεται με τη μυθολογία.

Σε ένα όμορφο και καταπράσινο σημείο του Πλατανότο-που της Μαΐστρου (Ανατολικός οικισμός της Αλεξανδρού-πολης) έχει κατασκευαστεί το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Αλεξανδρούπολης (ΜΦΙΑ). Πρόκειται για ένα σύγχρονο κτίριο εναρμονισμένο πλήρως με το φυσικό περιβάλ-λον. Η ιδέα για την δημιουργία του Μουσείου ξεκίνησε από την παρουσία στην περιοχή πλούσιων βιοτόπων και προστατευόμενων περιοχών. Η ανάγκη της παρουσία-σης του φυσικού αυτού πλούτου στους ντόπιους και στους επισκέπτες οδήγησε στην ένταξη του έργου «κατασκευή Μουσείου Φυσικής Ιστορίας» στο Αστικό Πιλοτικό Πρόγραμμα Αλεξανδρούπολης, ως μία από τις βασικές του πτυχές και στην κατασκευή του μουσείου με τη σημερινή του μορφή. Κριτήριο της επιλογής της συγκεκριμένης τοποθεσίας για την κατασκευή του Μουσείου αποτέλεσε η ανάγκη της ανάπτυξης και ανάδειξης της ανατολικής περιοχής της Αλεξανδρούπολης, αυτός άλλωστε ήταν και ένας από τους βασικούς στόχους του Πιλοτικού Προγράμματος.

Στην πλαγιά του βουνού της Γκίμπρενας είναι κτισμένο το χωριό της Δαδιάς, ένας οι-κισμός όπου διατηρούνται η παράδοση των εθνικών αγώνων και μερικά πανάρχαια ελληνικά έθιμα.

241

Το όνομα του προήλθε από το άφθονο δαδί, το γεμάτο, δηλαδή, ρετσίνι ξύλο του πεύκου που στα παλιότερα χρόνια χρησίμευε ως προσάναμα και ως φωτιστικό μέσο.

Οι πρώτοι κάτοικοι της Δαδιάς ήρθαν εδώ για να βρουν καταφύγιο, όταν φοβερό θανατικό χτύπησε την πατρίδα τους, τη μεγάλη πόλη που βρίσκονταν στην όχθη του Έβρου. Ίχνη της πό-λης αυτής εύκολα διακρίνει κανένας στο ύψωμα που είναι δίπλα στον Έβρο εκεί που ο παραπό-ταμος του Μαγγάζι έρχεται να ενωθεί μαζί του. Οι κάτοικοι εγκατέλειψαν αυτή τη μεγάλη πόλη και οι μεν άρχοντες και μορφωμένοι έκτισαν την Κορνοφωλιά, χωριό που βρίσκεται βορειότερα

κοντά στο Σουφλί, οι οικοδόμοι τη Λευκίμη και οι εργάτες και υλοτόμοι τη Δαδιά για να είναι κοντά στο δάσος.

Οι Τούρκοι έλεγαν το χωριό Τσιάμκιοϊ, δηλαδή Πευκοχώρι, αλλά πολύ νωρίς αυτό πήρε το όνομα της Δαδιάς όπως φαίνεται από τους κώδικες της Μητροπόλεως Διδυμο-τείχου του περασμένου αιώνα.

Το δάσος της Δαδιάς είναι πολύ γνωστό, καθώς αποτελεί έναν από τους σημαντι-κότερους βιοτόπους της Ευρώπης. Η περιοχή του Δάσους Δαδιάς αποτελεί χαρα-κτηριστικό δείγμα μεσογειακού οικοσυστήματος το οποίο έχει διαμορφωθεί μέσα από αιώνες ήπιας συνύπαρξης ανθρώπου και φύσης. Η βλάστηση αποτελείται κυ-ρίως από ώριμα δάση μαύρης και τραχείας πεύκης καθώς και από δάση βελανιδιάς. Η πλούσια δασική κάλυψη διακόπτεται συχνά από ξέφωτα, μικρά βοσκοτόπια και καλ-λιεργούμενες εκτάσεις.

Το πλούσιο μωσαϊκό τοπίων που προκύπτει από τα παραπάνω χαρακτηριστικά, απο-τελεί τον ιδανικό βιότοπο για τη διαβίωση των αρπακτικών πουλιών: Στην περιοχή φιλοξενούνται τα 36 από τα 38 είδη αρπακτικών πουλιών της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων πολλά σπάνια είδη, όπως ο βασιλαετός (Aquila heliaca) και ο κραυγαετός (Aquila pomarina). Είναι από τις μοναδικές πε-ριοχές της Ευρώπης στην οποία συμβιώνουν τόσα διαφορετικά είδη αρπακτικών πουλιών και η μοναδική όπου ταυτόχρονα απαντώνται τα τρία από τα τέσσερα διαφορετικά είδη γυπών (μαυρόγυπας, όρνιο, ασπροπάρης) της Ευρώπης.

242

ΣήΜΕΙωΣΕΙΣ

243

Documents

Συνέδριο ΩΡΛ Αλεξανδρούπολη 2013