Upload
orfeasfm
View
224
Download
2
Embed Size (px)
Citation preview
Ταχυδρ. Δ ιεύθυνσ ι: Τ.Θ. 3415, (Κ.Τ.Α.) 102 10 ΑΘΗΝΑ
ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΠΕΡΙ0ΔΙΚ0Ν 0ΡΓΑΝ0Ν ΟΡ0ΟΔΟΪΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ
κοσμος έσταυρωται κάγώ τώ κόσμω» (Γαλ. 6, 14).
ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ
Α γαπητοί μας! Έ π ι τή εορτή τοϋ Πάσχα εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, ιδίως
των μεγάλων αστικών κέντρων, εξέρχονται κα ί πορεύονται στην ύπαιθρο, γ ια να άνα- πνεύσουν καθαρό άέρα. Γ ια να όσφραν- θοϋν τό άρω μα των λουλουδιών. Γ ια να ά- κούσουν τό γλυκολάλημα τοϋ άηδονιοϋ. Γ ιά να άπολαυσουν τά π ο ικ ίλα θέλγητρα τής ώραιοτέρας εποχής, τοϋ έαρος. Οί δέ φυσιολάτρες, μέ τά σακκ ίδ ιά τους φορτωμένα στήν ράχι τους κα ι μέ τις φωτογραφικές μηχανές, άνέρχονται στις ύψηλότερες
κορυφές, γ ιά νά ίδοΰν κα ί άπολαυσουν άπό έκεϊ τό πανόραμα τής φύσεως.
Ά λ λ ’ οί μανιώδεις θαυμαστές τής φύσεως περιωρισμένη έχουν την αϊσθησι. Στενός ό ορίζοντας τοϋ ψυχικού τους κόσμου. Γήινα τά έν- διαφέροντά τους. Σαρκικές οί επιθυμίες κα ί οί πόθοι τους. Βλέπουν, άλλά δεν βλέπουν! Δέν βλέπουν, ότι όπ ίσω ά π ’ όλα τά ώ ραϊα τής φύσεως είνε Εκείνος, ό όποιος έποίησε όλα τά ώ ραϊα τής γής. Δέν βλέπουν τον Χριστό, άνευ τοϋ όποιου, όπως κηρύττει μεγαληγόρως κα τά την νύκτα τής Άναστάσεως ό ήγαπημένος μαθητής, ό Ιω άννης ό εύαγγελιστής, δέν θά ύπήρχε ό κόσμος. «Πάντα δι αύτού έγένετο, καί χωρίς αύτού έγένετο ούδέ έν ο γέγονεν» (Ίω άν. 1:3). Κ ϋμα φυ- σιολατρείας! ’Άνθρωποι λατρεύουν την κτίσι, άλλά δέν λατρεύουν
ΕΤΟΣ ΞΒ' ϊ ΑΘΗΝΑ ■ ΑΠΡΙΛΙΟΣ: 2014 ■ ΑΡΙΘ. ΤΕΥΧΟΥΣ:599
τον Κτίσαντα! Οόδεμία λέξι ευχαριστίας πρός τον Θεό εξέρχεται από τήν καρδία τους για τήν ωραιότητα τής φύσεως, τήν μοναδική αυτή ωραιότητα, ή οποία υπάρχει μόνο στον πλανήτη μας. Θά έπρεπε να έχσφενδονισθοϋν στήν σελήνη καί να ζήσουν εκεί όλίγα λεπτά, για νά ίδοϋν τήν τε- ραστία διαφορά καί νά εκτιμήσουν δεόντως τά αγαθά τής γης, τά όποια τόσο πλουσίως έσκόρ- πισε στον πλανήτη μας ό Δημιουργός τοΰ παντός.
Άλλ’ οί πιστοί, οί πιστεύον- τες στο μέγα μυστήριο τής έναν- θρωπήσεως τοΰ Λόγου, μέ άλλα μάτια βλέπουν τά εγκόσμια. Βλέπουν αύτά ώς σκιές των υπερκόσμιων αγαθών. Απολαμβάνουν καί αότοί τις τέρψεις τής άνοίξεως, τοΰ φυσικού εαρος. ’Αλλά μέ τήν πίστι άτενίζοντες στον Χριστό, τον δημιουργό τοΰ σύμπαντος, τού όρατοΰ καί τοΰ αοράτου, μυστικώς λέγουν «Ωραία είνε ή άνοιξι. Άλλ’ άσυγκρί- τως ωραιότερο είνε τό άλλο έαρ. Είνε ή νοητή άνοιξι, τό πνευματικό έαρ, τό όποιο μάς έδειξε ό Χριστός μέ τήν άνάστασί του. Αύτός είνε τό αιώνιο έαρ! “ ΤΩ γλυκύ μου έαρ...”».
7Ω άνθρωποι τοΰ παρόντος κόσμου! Έξέρχεσθε νά προϋπαντήσετε τά ώραϊα τής άνοίξεως, έπισκέπτεσθε τά ώραϊα τοπί
α, ανεβαίνετε στις κορυφές τών όρέων, πετάτε στά αχανή ύψη τοΰ διαστήματος, περιπατεΐτε καί έρευνάτε συνεχώς τό βασίλειο τής φύσεως. Δεν σάς κατηγορούμε. Σάς κατηγορούμε όμως, διότι οόδεμία προσπάθεια κάνετε γιά νά περιπατήσετε καί ερευνήσετε τό βασίλειο τής χάρι- τος. Έξέλθετε λοιπόν, φωνάζει πρός όλους μας ό προφήτης, «έξέλθετε, κα ί ο ί έν τώ σκότει άνα- καλύφθητε» (Ήσ. 49:9). Έ ξέλθετε γιά νά ίδήτε τον νικητή τοΰ θανάτου, τον θριαμβευτή τών αιώνων. Έξέλθετε γιά νά ίδήτε τον Ήλιο τον φωτίζοντα τά σκότη τοΰ κόσμου. Έξέλθετε. Γιατί δέν έξέρχεσθε; Σάς αρέσει τό σκότος; Θέλετε νά ζήτε ώς τυφλοπόντικες στους υπογείους λαβυρίνθους τών παθών; Μισείτε τό Φώς; ’Ώ πόσο δυστυχείς εέσθε! Ματαία ή ζωή σας, έφ’ όσον δέν συνδέθηκε μέ τήν Ζωήν. Έ ξέλθετε. Σάς φωνάζουμε γιά μία τελευταία ϊσως φορά. Έξέλθετε πρός τό Φώς.
«Ζωή γάρ ό Χριστός ών», όπως λέγει ό άγιος Κύριλλος ’Αλεξανδρείας, «ζωή κατά φυσιν, ά- νέστη τριήμερος σκυλεύσας τον αδην, άναπετάσας τοϊς κάτω τάς άεί κεκλεισμένας πύλας φωνεΐ είρηνικώς τε τοϊς έν δεσμοΐς έξέλθετε κα ί τοϊς έν σκότει άνα- καλύφθητε».
( ’Α π ό τ ό β ι β λ ί ο τού μ α κ α ρ ι σ τ ο ύ Μ η τ ρ ο π ο λ ί τ ο υ Φ λ ω ρ ί ν η ς Α υ γ ο υ σ τ ί ν ο ν « Π ά σ χ α » , σελ. 1 0 9 - 1 1 1 ) .
50 0 ΣΤΑΥΡΟΣ
ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΣΕ ΚΕΝΟ ΤΑΦΟ
Στίχ. 1-2: «T fj δέ μ ια των σαββάτω ν Μαρία η Μαγδαλην-η έρχετα ι πρω ί σκοτίας 'έτι ονσης els το μνημεϊον, και β λ έ π ε ι τον λίθον ήρμένον έκ του μνημείου. Τρέχει ουν και 'έρχεται ττρος Σ ίμωνα Πέτρον και ττρος τον άλλον μαθητήν, ον έφ ίλε ι ό 'Ιη σούς, και- λέγ ε ι αντο ΐς’ KtH pav τον Κύριον εκ του μνημείου, και ούκ οιδαμεν που εθηκαν αύ-
? 59τον » .Έδώ ό πληθυντι
κός «σ ά β β α τα » σημαίνει «έβδομός», όπως καί σε άλλα χωρία, π.χ. ΜατΘ. κη' 1,Πράξ. κ' 7. Άλλά καί ό ενικός «σάββα τον» σημαίνει «έβδομός», όπως δείχνει τό Λουκ. ιη' 12. Ή δέ φράσι « τ rj μ ια τω ν σαββ ά τω ν » σημαίνει «την πρώτη (ήμερα) τής έβδομάδος». Ή λέξι «η ρ μ έ- νος», μετοχή παρακειμένου τοϋ «αίρομαι», σημαίνει «σηκωμένος, ά- ποκυλισμένος, μετατοπισμένος». Τό « έ φ ίλ ε ι» σημαίνει «αγαπούσε ιδιαιτέρως». Τό «ή ρ α ν » , άόριστος του «αίρω», σημαίνει «πήραν». Καί τό «ούκ ο ιδαμεν» σημαίνει «δέν γνωρίζουμε».
Μεταφράζουμε: «Κατά την πρώτη δέ ήμερα τής έβδομάδος ή Μαρία ή Μαγδαληνή έρχεται στο μνήμα πρωί, ένω ακόμη ήταν σκοτάδι, κα'ι βλέπει τό λίθο μετατοπι
σμένο από την είσοδο τον μνήματος. Τρέχει τότε καί έρχεται πρός τον Σίμωνα Πέτρο και πρός τον άλλο μαθητή, που άγαποΰσε ό Ιησούς ιδιαιτέρως, καί τούς λέγει: “Πήραν τον Κύριο άπό τό μνήμα καί δέν ξέρουμε που τον έθεσαν”».
«T fj δ« μ ια τω ν σαββάτω ν». Κατά τήν πρώτη δέ ήμέρα τής έβδομάδος. Μέ τό μεταβατικό «δ έ » γίνεται ή πιο ευχάριστη μετά-
βασι. Μετάβασι άπό τά κεφάλαια ιη' καί ιθ' στά κεφάλαια κ' καί κα'. Άπό τά λυπηρά στά χαρμόσυνα. Άπό τά πάθη στήν άνάστασι. Άπό τις ταπεινώσεις στη δόξα. Ή μετάβασι τοϋ Χρίστου άπό τή μία κατάστασι στήν άλλη έγινε γιά μας,
γιά τή δική μας μετάβασι άπό τά δυσάρεστα αυτής τής ζωής στά ευχάριστα τής άλλης βιοτής, τής πνευματικής και αίωνίας.
« Ή μ ία τω ν σ α ββά τω ν», ή πρώτη ήμέρα τής έβδομάδος, είνε ή ήμέρα τής άναστάσεως του Κυρίου. Αυτή δέ ή ήμέρα πρός τιμήν του ά- ναστάντος Κυρίου ήδη άπό τήν ά- ποστολική εποχή ώνομάσθηκε Κυριακή. Στο Άποκ. α' 10 ό άπόστο- λος Ιωάννης γράφει: «Έγβνόμην ev 77νεύματι έν rfj Κυριακή ημέρα». Κατά τήν Κυριακή του Πάσχα εορτάζουμε τό ενδοξότερο καί χαρμο-
0 ΣΤΑΥΡΟΣ 51
συνότερο γεγονός τής Πίστεως, τήν άνάστασι του Κυρίου, καί δοξολογούμε τόν Κύριο ψάλλοντας: «Αύτη ή κλητή καί αγία ήμερα, ή μία τών σαββάτων, ή βασιλΐς καί κυρία, εορτών εορτή καί πανήγυρίς έστι πανηγύρεων, εν ή ευλογούμεν Χρίστον εις τούς αιώνας». ’Όχι δέ μόνο τήν Κυριακή του Πάσχα, άλλα καί όλες τις Κυριακές τοΰ έτους, πλήν δύο, εορτάζουμε τήν άνάστα- σι του Κυρίου. Κατά τήν τρίτη εντολή του Δεκαλόγου τήν εποχή τής Παλαιας Διαθήκης ή ήμερα ή άφιε- ρωμένη στο Θεό ήταν τό Σάββατο. ’Αλλά κατά τήν εποχή τής Καινής Διαθήκης ή Κυριακή παραμέρισε τό Σάββατο καί έπικράτησε αύτη. ΤοΟτο σημαίνει, ότι ό Κύριος ’Ιησούς είνε Θεός. "Αν ήταν κατώτερος άπό τό Θεό, ή Κυριακή δέν θά ύπερ- ίσχυε τοΰ Σαββάτου.
«Μαρία η Μαγδαληνη έρχετα ι ττρωι σκοτίας c n οΰσης els τό μνημεΐον». Ή Μαρία ή Μαγδα- ληνή πηγαίνει στο μνήμα τοΰ Χριστού. Μόνη; Όχι. ’Αλλά μαζί μέ άλλες ευσεβείς γυναίκες, όπως δείχνει ό πληθυντικός «ο ϊδαμεν». Άναφέ- ρεται όμως ή Μαρία ή Μαγδαληνή, διότι αύτή ήταν ή κορυφαία τών μαθητριών τοΰ Ίησοΰ, πού άκολου- θοΰσαν κα'ι διακονοΰσαν αύτόν, πρώτη μνημονευόμενη (Ματθ. κζ' 55-56, Μάρκ. ιε' 40-41, Λουκ. η' 2- 3). Ή Μαρία ή Μαγδαληνή άγάπη- σε περισσότερο τών άλλων μαθητριών τόν Κύριο καί έδειξε μεγαλύτερη εύγνωμοσύνη πρός αύτόν, διότι τήν άπήλλαξε άπό τήν τυραννία επτά δαιμόνιων (Λουκ. η' 2). Δαιμονίζονται καί εύσεβή πρόσωπα,
γιά νά έχουν μισθό μαρτύρων, καί νά πιστεύουν οί άπιστοι στήν ΰ- παρξι πνευματικού κόσμου, καί νά ένισχύωνται οί πιστοί στήν πίστι, βλέποντας τά φαινόμενα τοΰ δαιμονισμού καί θεραπείες δαιμονισμένων, πράγματα φυσικώς άνεξήγητα ώς ύπερβαίνοντα τούς φυσικούς νόμους.
Ή Μαρία ή Μαγδαληνή πήγε στο μνήμα πρωί, ενώ άκόμη ήταν σκοτάδι, δρθρος βαθύς. «Έ κ νυ- κτος δρθρίζει το πνεύμα μου πρός ok, 6 Θεός», φωνάζει ό Ήσαΐας (κστ' 9). Καί ή Μαρία ή Μαγδαληνή, άπό πολλή άγάπη καί μεγάλο πόθο γιά τόν Κύριο, ώρθρισε πρός τόν Κύριο, σηκώθηκε καί πήγε νύκτα στό μνήμα τοΰ Χριστού. "Οποιος ά- γαπα καί ποθεί πολύ τό Χριστό, θυσιάζει μέρος τοΰ ύπνου του, έγεί- ρεται καί όρθρίζει πρός τόν Κύριο προσευχόμενος ή μεταβαίνοντας στό ναό ένωρίς, γιά ν’ άκούση τόν όρθρο. Νήδυμος βεβαίως ό ύπνος, όπως τόν χαρακτήρισαν οί πρόγονοί μας, γλυκύς. ’Αλλά πολύ γλυκύτερος ό Χριστός.
Ό ’Ιωάννης δέν άναφέρει τό σκοπό τής μεταβάσεως τής Μαρίας τής Μαγδαληνής στό μνήμα. Τόν ά- ναφέρουν όμως οί άλλοι εύαγγελι- σταί. Αύτή καί οί άλλες εύσεβεΐς γυναίκες μετέβησαν στό μνήμα ώς μυροφόρες, γιά ν’ άλείψουν τό σώμα τοΰ Ίησοΰ μέ μύρα καί νά δείξουν τήν άγάπη καί τό σεβασμό τους πρός τόν μεγάλο Νεκρό. Ή Μαρία ήταν ή κορυφαία τοΰ χορού τών μυ- ροφόρων γυναικών.
Τήν είσοδο τοΰ μνήματος έκλεινε «λίθος μέγα ς» (Ματθ. κζ' 60).
52 0 ΣΤΑΥΡΟΣ
Καί πηγαίνοντας πρός τό μνήμα οί μυροφόρες ελεγαν: «Τ ις άποκυλίσβι ημΐν τον λίθον €Κ της θυρας τοΰ μνημείου;» (Μάρκ. ιστ' 3). Παραδό- ξως δέ ό τεράστιος αυτός λίθος βρέθηκε «ήρμβνος», άποκυλισμένος άπό τήν είσοδο τοΰ μνήματος. ’Απόρησαν καί άνησύχησαν γ ι’ αυτό οί μυροφόρες, διότι νόμισαν, ότι συνέβη κάτι τό άνθρώπινο, δέν σκέ- φθηκαν, ότι συνέβη πραγμα θείο. Ό Χριστός προεϊπε, ότι τήν τρίτη ημέρα θά άναστηθή. Ά λλ’ ό λογισμός τής άναστάσεως δέν πέρασε άπό τό νοΰ τους.
"Οταν ή Μαρία ή Μαγδαληνή είδε άποκυλισμένο τό λίθο άπό τήν είσοδο τοΰ μνήματος, δέν εισήλθε στον τάφο, άλλ’ άπό τό μεγάλο πό
θο της νά μάθη τ ί εγινε τό σώμα τοΰ Χριστοΰ, έτρεξε πρός τόν Σίμωνα Πέτρο, ώς κορυφαίο τοΰ χοροΰ τών δώδεκα άποστόλων, καί πρός τόν άλλο μαθητή, τόν όποιον ό Χριστός άγαποΰσε ιδιαιτέρως, τόν ’Ιωάννη. Οί δύο μαθηταί εΐχαν άκολου- θήσει τόν Ίησοΰ μέχρι τήν αυλή τοΰ Άννα και τοΰ Καϊάφα. Ό Ιωάννης βρέθηκε καί κάτω άπό τό σταυρό. Ή δέ Μαρία νόμιζε, ότι αύτοΐ οί μαθηταί ι'σως γνώριζαν τ ί εγινε τό σώμα τοΰ Χριστοΰ καί θά τήν πληροφορούσαν. "Οταν πρόκειται γιά πράγματα σχετικά μέ τό Χριστό, πρέπει καί έμεΐς νά δείχνωμε ένδιαφέ- ρον καί σπουδή γιά νά μαθαίνωμε, καί άναλόγως νά ένεργοΰμε καί νά πράττωμε.
(Από τό βιβλίο τοϋ θεολόγου Ν.’ I. Σωτημοπούλου «Τό Ευαγγέλιο τού Ίωάννου, Γ '», σελ. 279-281).
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ, Γ'"Αλλοτε ό κ. Σωτηρόπουλος ανέλυσε, σέ τόμους A
καί Β', τά 14 πρώτα κεφάλαια τού Εύαγγελίου τοϋ Ίωάννου, τού θεολογικωτέρου βιβλίου τής Αγίας Γραφής. Τώρα, σέ τόμο Γ, αναλύει τά τελευταία κεφάλαια τοϋ Εύαγγελίου (ιε - κα'). Στό Εύαγγέλιο τοϋ Ίωάννου περιέχονται πλήθος ϋψιστες διακηρύξεις τοϋ Χριστοΰ γιά τή θεότητά του. Καί γί αύτό ή έρμηνεία αύτοϋ τοϋ Εύαγγελίου έχει υψιστο ενδιαφέρον καί παρέχει μέγιστο θέλγητρο στους πιστούς. Τά τελευταία δέ κεφάλαια τοϋ Εύαγγελίου, τά έρμηνευόμενα στό Γ τόμο, ά- ναφέρονται στά δύο μέγιστα γεγονότα τής Πίστεώς μας, τά Πάθη καί τήν Άνάστασι τοϋ Κυρίου, καί εϊνε ι
διαιτέρου ένδιαφέροντος. Κατά δέ τήν έρμηνεία ώρισμένα δύσκολα σημεία τοϋ ίεροϋ κειμένου έρμηνεύονται πρωτοτύπως. Τό βιβλίον άποτελεϊται άπό 391 σελίδες. Τιμάται 20 €.
Γιά παραγγελίες έπικοινωνήστε μέ τό Βιβλιοπωλεϊον «Ό Σταυρός», Ζωοδ. Πηγής 44 · 106 81 Αθήνα. Τηλ. 210 / 3805539.
0 ΣΤΑΥΡΟΣ 53
i f "
ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΞΕΝΟΣΤοϋ Χρήστου Κων. Λιβανοϋ
να απο τα συγκινητικότερα τροπάρια, πού ψάλλον
ται στους ιερούς ναούς τήν Μ. Εβδομάδα, είναι κα'ι τό ά- κόλουθο άπό τον ’Όρθρο τοϋ Μ.Σαββάτου.
«Τόν ήλιον κρύψαντα τάς ιδίας άκτίνας καί τό καταπέτασμα τοϋ ναοϋ διαρραγέν τώ τοϋ Σωτηρος θανάτω, ό Ιωσήφ θεασάμενος, προσηλθε τώ Πιλάτφ καί καθικετεύει, λέγω ν Δός μοι τούτον τόν ξένον, τόν έκ βρέφους ώς ξένον ξενωθέντα έν κόσμω' δός μοι τούτον τόν ξένον, όν ομόφυλοι, μισοϋντες, θανατοϋσιν ώς ξένον δός μοι τούτον τόν ξένον, όν ξενίζομαι βλέπων τοϋ θανάτου τό ξένον δός μοι τούτον τόν ξένον, όστις οϊδε ξενίζειν τούς πτωχούς καί τούς ξένους- δός μοι τούτον τόν ξένον, όν Εβραίοι τφ φθόνω άπεξένωσαν κόσμω- δός μοι τοϋτον τόν ξένον, ϊνα κρύψω έν τάφω, ός ώς ξένος ούκ έχει τήν κεφαλήν πού κλίνη- δός μοι τοϋτον τόν ξένον, όν ή Μήτηρ όρώσα νε- κρωθέντα έβόα- ΎΩ Υιέ καί Θεέ μου, εί καί τά σπλάγχνα
τιτρώσκομαι καί καρδίαν σπα- ράττομαι, νεκρόν σε καθορώ- σα, άλλά, τη ®Π άναστάσει θαρρούσα, μεγαλύνω. Καί τούτοις τοίνυν τοϊς λόγοίς δυσωπών τόν Πιλάτον ό ευσχήμων, λαμβάνει τοϋ Σωτή- ρος τό σώμα, ό καί φόβω έν σινδόνι ένειλήσας καί σμύρ- νη, κατέθετο έν τάφψ τόν πα- ρέχοντα πάσι ζωήν αιώνιον καί τό μέγα έλεος».
Τί σημαίνουν αύτά τά λόγια; "Ας τά έξηγήσωμε έν συν- τομίςι.
Ένψ ό ήλιος είχε κρύψει τις άκτινες του, «μή φέρων θεάσασθαι Θεόν ύβριζόμε- νον», μέ άποτέλεσμα νά πέση σκοτάδι σ’ ολη τή γη «άπό έκτης ώρας έως ώρας ένατης», το δέ καταπέτασμα τοϋ ναοΰ είχε διαρραγή, λόγψ τοϋ θανάτου τοϋ Σωτηρος, ό Ιωσήφ, ό σεμνός έκείνος βουλευτής και κρυφός μαθητής άπό τήν Άριμαθαία, βλέποντας τά φοβερά αύτά σημεία, προσηλθε στον Πιλάτο καί τόν Ικέτευε θερμά λέγοντας: Δώσε μου τοΰτο τόν ξένο, πού άπό τήν βρεφική του ήλικία σάν ξένοςJ
54 0 ΣΤΑΥΡΟΣ
i fφιλοξενήθηκε στον κόσμο.
Δώσε μου τοϋτο τόν ξένο, πού οί ομόφυλοί του ’ Ιουδαίοι άπό μίσος τόν θανατώνουν σάν κάποιο ξένο. Δώσε μου τοϋτο τόν ξένο, στόν όποιο παραξενεύομαι νά βλέπω τοϋ θανάτου τό παράξενο και παράδοξο φαινόμενο. Δώσε μου τοϋτο τόν ξένο, πού γνωρίζει νά φιλόξενη τούς πτωχούς καί τούς ξένους. Δώσε μου τοϋτο τόν ξένο, πού οί Ε βραίοι άπό φθόνο θανατώ- νοντάς τον, τόν άπο- ξένωσαν άπό τόν κόσμο. Δώσε μου τοϋτο τόν ξένο, πού σάν ξένος δέν έχει ποϋ νά γείρη τό κεφάλι του, γιά νά τόν ένταφιά σω. Δώσε μου τοΰ το τόν ξένο, τόν όποιο βλέποντας νεκρό ή Μητέρα του φώναζε: ΤΩ Υιέ μου καί Θεέ μου, άν και τά σπλάγχνα μου πληγώνωνται καί ή καρδί- α μου σπαράζη ποϋ σέ βλέπω νεκρό, έν τούτοις άποβλέ- πουσα στήν άνάστασί σου καί άντλοϋσα θάρρος άπ’ αύτή, σέ δοξολογώ. Καί μέ τοϋτα τά λόγια, ικετεύοντας τόν Πιλά
το ό σεμνός Ιωσήφ, λαμβάνει τό πανάχραντο σώμα τοϋ Σωτήρος, καί άφοϋ μέ σεβασμό τό άλειψε μέ σμύρνα καί τό τύλιξε σέ σεντόνι, τό ένταφίασε, αύτόν, πού παρέχει σέ όλους ζωή αιώνια καί τό μέγα έλεος.
Γεννήθηκε και έζησε σάν ξένος
Γιά ένα μεγάλο ξένο μάς όμιλε! ό ώραιότατος αύτός ύμνος. Ποιός είναι αύτός ό ξέ
νος; Είναι ό Κύριος ήμών Ίησοϋς Χρι
στός. Ξένος ό Χριστός; Ναί,
άδελφοί άνα- γνώστες. Σάν ξένος ήλθε ό Χριστός στή
γή. Ά πόδε ιξ ι τό ότι κατά τή
γέννησί του δέν φ ιλοξενήθηκε άπό
άνθρώπους σέ κάποιο συγγενικό ή φιλικό σπίτι ή τουλάχιστον σέ κάποιο ξενοδοχείο, άλλά σ’ ένα σπήλαιο, πού τοϋ προσέφερε ή ύπαιθρος τής Βηθλεέμ, καί κούνια του έγινε ένα παχνί άλογων ζώων! ’Αμέσως δέ μετά άναγ- κάσθηκε νά ξενιτευθή, γιά νά γλυτώση άπό τήν θηριωδία τοϋ βρεφοκτόνου 'Ηρώδου,
%
J0 ΣΤΑΥΡΟΣ 55
καί σάν ξένος κατοίκησε στήν ξένη γη της Αίγύπτου. "Ας τό έχουν αύτό ύπ’ όψιν τους οί άπόδημοι 'Έλληνες άδελφοί μας, παλαιότεροι, άλλά καί νεώτεροι λόγω της οικονομικής κρίσεως, καί άς κάνουν ύ- πομονή έκει στά ξένα πού ζοϋν, διότι καί ό Κύριός μας ξενιτεύθηκε καί γνώρισε τήν πίκρα τής ξενιτιάς, καί δύνα- ται έτσι νά συμπαθήση ιδιαιτέρως τούς ξενιτεμένους. Είθε δέ ό Θεός Πατέρας, όπως «έξ Αίγύπτου έκάλεσε τόν Υιόν του» (Ματθ. 2:15), νά καλέ- ση καί αύτοΰς νά έπιστρέ- ψουν κάποια ήμέρα στήν μητέρα Πατρίδα.
Σάν ξένος έζησε ό Χριστός όλη του τή ζωή. Σπίτι δικό του δέν είχε. «Σπίτι» του ήταν ό περιούσιος λαός του, ό ’Ισραήλ. Καί όμως ήλθε στό «σπίτι» του αύτό, άλλά οί δικοί του δέν τόν δέχθηκαν! (Ίωάν. 1: 11). Καί μόνον αύτό; Τόν έ- φθόνησαν καί τόν έμίσησαν θανάσιμα. Ό Πιλάτος διέγνω- σε, ότι οί άρχοντες τοϋ Ισ ρα ήλ «διά φθόνον παρέδωκαν αύτόν» (Ματθ. 27:18). Ή μοναξιά καί άφιλοξενία, πού έζησε ό Κύριός μας, ήταν προφη- τευμένη. «Απηλλοτριωμένος έγενήθην τοϊς άδελφοϊς μου
\ 1
καί ξένος τοϊς υίοϊς τής μη- τρός μου» (Ψαλμ. 68:9). Στόν μεσσιακό αύτό ψαλμό ό Ψαλ- μωδός παρουσιάζει τό Χριστό νά έκφράζη τό παράπονό του πρός τόν Πατέρα του, διότι οί ομοεθνείς άδελφοί του τόν άντιμετώπισαν σάν ένα άγνωστο σ’ αύτούς καί ξένο!
Ξένος λοιπόν ό Χριστός. Ά λλά ήταν ξένος καί ύπό μίαν άλλη έννοια. Ή ταν ξένος ώς πρός τήν άμαρτία. Ή ταν άνα- μάρτητος. Ό μόνος άναμάρ- τητος. Καί επομένως ό σωματικός θάνατος, ό όποιος είναι συνέπεια τής άμαρτίας, ήταν κάτι τό ξένο, άφύσικο, παράξενο καί παράδοξο γι’ αύτόν. Γι’ αύτό ό ’Ιωσήφ παραξενεύεται, βλέποντας αύτόν πού διε- κήρυξε ότι είναι «τό φώς τοϋ κόσμου», «ή ζωή καί ή άνά- στασις», νά κρέμεται τώρα νεκρός καί άπνους έπάνω στό σταυρό.
Καί όμως αύτός ό τόσο ξένος γνωρίζει νά ξενίζη, νά φιλόξενή μέ άγάπη, όχι μόνο τούς δικούς του, τούς ομοεθνείς του κατά σάρκα, άλλά όλους τούς άνθρώπους, πού ή άμαρτία τούς άποξένωσε άπό τή χάρι τοϋ Θεοϋ. Πού τούς φιλοξενεί; Στό ιδιόκτητο ξενοδοχείο του. Μά είναι δυνα-
56 0 ΣΤΑΥΡΟΣ
τόν νά έχη δικό του ξενοδοχείο αύτός, πού δέν είχε ούτε ένα μικρό σπιτάκι γιά νά μεί- νη; Ναί, είναι. Καί τό ξενοδοχείο αύτό είναι ή Εκκλησία του, τήν όποία άπέκτησε μέ τό ίδιο του τό αιμα. Καί όμως, τί είρωνία! Αύτός, πού ξενο- δοχεί όλους τούς άνθρώπους, Ιδού «έν νεκροϊς λογίζεται» καί «τάφφ σμικρώ ξενοδοχεϊ- ται»\ Ξένος άκόμη και ό τάφος, πού δέχεται τό πανάχραντο καί καταπληγωμένο σώμα του. Ξένος, διότι δέν ά- νήκε σ’ αύτόν, άλλά καί ξένος χώρος γιά νά φιλοξενηθη ή θεότης τοΰ ένταφιαζομένου νεκρού.
"Αν όμως γιά όλους ήταν ξένος ό Χριστός, γιά ένα πρόσωπο δέν ήταν ξένος. Ποιο είναι αύτό τό πρόσωπο; Είναι ή Παναγία μητέρα του. Αύτή τόν φιλοξένησε ώς βρέφος στήν μακαρία κοιλία της καί στήν τρυφερή άγκαλιά της. Αύτή τόν άνέθρεψε. Είναι ό ά- γαπημένος Υιός της, τό «γλυκύ της έαρ» τό «φώς τών οφθαλμών» της. Καιβλέποντάς το σάν ξένο μπροστά στά μητρικά της μάτια, «μή έχοντα είδος ούδέ κάλλος», θρηνούσε γοερώς.
Το πολιτιμότερο δώροΆκούοντας τά ικετευτικά
αύτά λόγια ό Πιλάτος, καί ά- φοϋ βεβαιώθηκε άπό τόν έκα- τόνταρχο, ότι ό Ιησούς άπέ- θανε, «έδωρήσατο τό σώμα τφ Ιωσήφ» (Μάρκ. 15:45). ’Ανεκτίμητο δώρο δώρησε στόν ’Ιωσήφ ό Πιλάτος. Πρόκειται γιά τό μεγαλύτερο δώρο, πού έλαβε ποτέ άνθρωπος! Πλούσιος ήταν ό Ιωσήφ (Ματθ. 27: 57). Τώρα, όμως, μέ τό δώρο αύτό είναι άπείρως πλουσιώ- τερος. «"Ω φρικτοϋ Μυστηρίου! "Ω εύοπλαγχνίας ΘεοΟ»\ Τό έχομε άράγε συνειδητοποιήσει; Τό ίδιο αύτό σώμα, ποϋ έλαβε ώς δώρον ό ’Ιωσήφ άπό τόν Πιλάτο, άλλά άναστη- μένο καί ολοζώντανο, άποτε- λει πλέον μαζί μέ τό αιμα τοϋ Θεανθρώπου τά Τίμια Δώρα, πού μεταλαμβάνομε άπό τά χέρια τών ιερέων μέ τό Μυστήριο τής Θείας Εύχαριστί- ας. Καί φιλοξενούμε τόν μεγάλο «Ξένο» μέσα μας, καί τρεφόμεθα πνευματικώς, καί άφθαρτοποιούμεθα, καί ζωο- ποιούμεθα, καί θεούμεθα! Τά δέ Τίμια αύτά Δώρα είναι άπείρως πολυτιμότερα άπό τό νεκρό σώμα τοϋ Ξένου, πού κράτησε στά χέρια του ό ’Ιωσήφ, διότι μάς εξασφαλίζουν
0 ΣΤΑΥΡΟΣ 57
τήν αιώνια ζωή καί τήν ούρά- νια βασιλεία.
Ας κάνωμε τον «Ξένο» φίλο μας
Ά λλά άς άναρωτηθοϋμε: Ό Κύριος ήμών Ίησοϋς Χριστός δέχθηκε είρωνίες, χλευασμούς, έμπτυσμούς, μάστιγες, άκάνθινο στεφάνι, κολα- φισμούς, άτιμωτική σταύρωσι και θάνατο γιά τήν σωτηρία όλου τοϋ κόσμου. Έμεϊς, σάν πιστοί ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί, τί κάνουμε γι’ αύτόν; Οί ’Ιουδαίοι άπό μίσος κα'ι φθόνο τόν έσταύρωσαν μία φορά. Μήπως έμεϊς μέ τά άμαρτή- ματά μας τόν σταυρώνωμε καθημερινώς; Μήπως, ένώ κατά τήν βάπτισί μας ό άνά- δοχός μας έγγυήθηκε, ότι θά άρνηθοϋμε τά έργα τοϋ σκότους, έμεϊς τώρα θεληματικά διαπράττωμε έργα σκοτεινά και άμαρτωλά, πού είναι ά- νάρμοστα στούς Χριστιανούς;
’Αδελφοί άναγνώστες, άπ’ όλους τούς άνθρώπους, όλων τών έποχών και όλων τών αιώνων, περισσότερο ξένος έπά- νω στή γή ύπήρξε ό Χριστός.
Δυστυχώς άκόμη καί σήμερα, είκοσι αιώνες μετά τήν λυτρωτική θυσία καί άνάστασί του, γιά πολλούς παραμένει άγνωστος καί ξένος! Μήπως
. ^μεταξύ αυτών ει'μεθα και εμείς; Μήπως, παρ’ όλα τά κεριά, πού άνάβουμε, καί τά καλά έργα, πού νομίζουμε ότι κάνουμε, κατά βάθος ό Χριστός είναι και γιά έμάς ένας ξένος; Μήπως τόν κρατούμε σέ άπόστασι, δέν θέλωμε πολλές έπαφές μαζί του, διότι φοβούμεθα μήπως ή φιλία του μάς στερήση άπό κάποιες άμαρτωλές ήδονές καί άπο- λαύσεις τής προσωρινής και μάταιης αύτης ζωής; Μήπως, ένώ αύτός κρούει συνεχώς τήν θύρα τής ψυχής μας μέ διαφόρους τρόπους, ζητώντας νά είσέλθη κα'ι νά δειπνή- ση μαζί μας και έμεϊς μαζί του, έμεϊς προσποιούμεθα ότι δέν άκούομε, κα'ι τόν άφή- νουμε έξω, σάν ένα άγνωστο καί ξένο, νά κτυπάη; Έάν ναί, άς φροντίσωμε τις ήμέρες αύτές νά τόν πλησιάσωμε κα'ι νά τόν γνωρίσωμε άπό κοντά.Ά ς μετανοήσωμε γιά τ'ις ά- μαρτίες μας. "Ας τις έξομολο- γηθοϋμε σέ πνευματικό πατέρα. "Ας νηστεύσωμε τό κατά δύναμιν. "Ας γονατίσωμε έμ- πρός στον ’Εσταυρωμένο τήν Μ. Παρασκευή, και μέ δάκρυα συντριβής και μετανοίας άς τόν παρακαλέσωμε νά συγχω- ρήση και έλεήση όχι μόνον έ-
...................................... ........................ J
58 0 ΣΤΑΥΡΟΣ
μάς, άλλ’ όλο τόν κόσμο. Και άπό ξένο καί άγνωστο, άς τόν κάνωμε τόν καλλίτερο μας φίλο. Τήν δέ νύκτα τής Άναστά- σεως, άς μή τόν έγκαταλεί- ψωμε, όπως κάνουν οί πολλοί μετά τό «Χριστός άνέστη» άκολουθώντας τόν δαίμονα τής γαστριμαργίας, άς μή τοΰ γυρίσωμε τά νώτα μας προτιμώντας τήν μαγειρίτσα άπό τό δικό του βασιλικό δείπνο, άς μή τόν πικράνωμε καί πάλι κάνοντάς τον νά αισθάνεται γιά μία άκόμη φορά σάν ξένος, άλλά άς παραμείνωμε μέχρι τέλους στήν άναστάσι- μη θεία Λειτουργία, ώστε νά λάβωμε πλουσίως τήν θεία χάρι καί ευλογία του. Έμεΐς
θά θέλαμε νά άποχωρήσουν οί καλεσμένοι μας τήν ώρα που στρώνουμε τό έορταστι- κό τραπέζι γιά νά φάγουν; ’Όχι βέβαια. Θά τό θεωρούσαμε μεγάλη προσβολή. Γιατί όμως τήν άνάρμοστη καί προσβλητική αύτή συμπεριφορά επιδεικνύομε πολλοί «’Ορθόδοξοι Χριστιανοί» στό Χριστό; Είναι καί αύτή μία άπό τις πολλές καί μεγάλες άμαρτίες, μέ τις όποιες έμεΐς οί νεοέλληνες ξανασταυρώνουμε τό Χριστό. Ά ς μετανοήσω με καί γι’ αύτή καί ό Θεός θά μάς συγχωρήσπ.
Καλή Άνάστασι! Καλό καί εύλογημένο Πάσχα!
JΓ ΛIt Ρ Ο ΐ Ί Ο Ν Γ Ο Λ Γ Ο Θ Λ Ν
Τό βιβλίο τοϋ έπισκόηου π. Αύγουστίνου «Πρός τόν Γολγο- θάν» εξιστορεί Ιερά περιστατικά των σεπτών παθών τοϋ Κυρίου, παρουσιάζει πρόσωπα σχετιζόμενα μέ τό θεϊο δράμα, και προσφέρει οΐκοδομηηκή καί παρήγορη διδαχή, ή όποία πηγάζει άπό τόν σταυρό τοϋ Κυρίου. Χαρακτηρίζεται άπό τό γλυκύ κατανυκτικό ύφος, περιέχει δέ χαρακτηριστικούς ύμνους τής Μεγ. Έβδομάδος, καθώς καί πλήθος προσευχές. Έν όψει τών άγίων ήμερων τής Μ. Έβδομάδος άποτελεϊ επίκαιρο ανάγνωσμα και ώφέλιμο δώρο, Στό τέλος δημοσιεύεται μια μικρή αν
θολογία άπό τά ωραιότερα ποιήματα, τά οποία έχουν γραφή γιά τά πάθη τοϋ Κυρίου. Άποτελεϊται άπό 316 σελίδες. Τψ&ται 9 €.
Βιβλιοπωλείο «Ό Σταυρός», Ζωοδ. Πηγής 44, 10681 Άθήναι.Τηλ. 210/3805539- 3828100
___________________________________________________ J
0 ΣΤΑΥΡΟΣ 59
Κλείνουν σχολεία, άνοίγουν φυλακές
Καθημερινώς τά ΜΜΕ φέρουν στό φώς νέα περιστατικά δια
φθοράς. Εινε τόσες οί ύποθέσεις, πού καλούνται νά ερευνήσουν οί άνακριτές καί εισαγγελείς, ώστε άμφιβάλλομε, έάν βρίσκουν χρόνο νά κοιμηθούν. Συνωστισμός πρωτοφανής στά δικαστήρια, στά κρατητήρια, στις φυλακές, στις όποιες «στοιβάζονται», σύμφωνα μέ έπίσημα στοιχεία, περίπου13.000 κρατούμενοι, ένψ ή χωρη- τικότητά τους δέν ξεπερνά τις9.000 θέσεις! Βέβαια οί κρατούμενοι αύτοί δέν άφοροϋν όλοι σέ περιπτώσεις διαφθοράς. Τό 65% (δηλαδή περίπου 7.500 κρατούμενοι) είναι άλλοδαποί. Ά ς τό άκού- σουν αύτό όσοι κυβέρνησαν αύτόν τόν τόπο τά τελευταία χρόνια καί μετέτρεψαν μέ τήν άνύπαρ- κτη μεταναστευτική πολιτική τους τήν Πατρίδα μας σέ «ξέφραγο άμπέλι», άλλά καί οί πολιτικοί κάποιων χώρων τής άντιπολιτεύ- σεως, σύνθημα τών οποίων εινε τό «κάτω τά σύνορα» καί σκοπός τους ή μετατροπή τής 'Ελλάδος σ’ ένα πολυπολιτισμικό κράτος χωρίς έθνική ταυτότητα και ό ά- φελληνισμός τής ελληνικής κοι
νωνίας. Δυστυχώς άνάμεσα στούς άλλοδαπούς, πού εισέρχονται παρανόμως στή χώρα μας, εινε καί πολλά έγκληματικά στοιχεία, άπό τά όποια δεινοπαθεί ή πολύπαθη Πατρίδα μας. Διαφθορά λοιπόν, έγκληματικότητα, τρομοκρατία κ.ά. γέμισαν τίς φυλακές. Τό 1/3 τών κρατουμένων (δηλαδή 4.000 άτομα) εινε παραβάτες τού νόμου περί ναρκωτικών! ’Αποτέλεσμα; Τό κράτος νά ίδρύη νέες φυλακές καί μάλιστα ύψί- στης άσφαλείας, πρός άντιμετώ- πισι τής έκρυθμης αύτής κατα- στάσεως.
«'Όπου άνοίγει ένα σχολείο, κλείνει μιά φυλακή», είπε κάποτε ό Βίκτωρ Ούγκώ. Στήν Πατρίδα μας σήμερα συμβαίνει τό άντίθε- το. Κλείνουν πολλά σχολεία (άλλα συγχωνεύονται καί άλλα κα- ταργούνται λόγψ έλλείψεως μαθητών), μέ άποτέλεσμα, σέ συνδυασμό καί μέ τήν έκδίωξι τοϋ Χριστού καί τοϋ μαθήματος τών Θρησκευτικών άπό τήν έκπαίδευ- σι, νά προβάλλη έπιτακτική ή ά- νάγκη κατασκευής νέων φυλακών. Είνε καί αύτό ένα άπό τά ά- ναγκαΐα άναπτυξιακά έργα, κάθε σύγχρονης, «πολιτισμένης» καί χωρίς Θεό πορευομένης κοινωνί
60 0 ΣΤΑΥΡΟΣ
ας! Αύτή εινε ή άνάπτυξι, πού έ- παγγέλονται οί άρχοντες μας; Τέτοια άραγε κοινωνία οραματίζονταν οί ήρωες τοϋ 1821, όταν πολεμούσαν «γιά τοϋ Χριστού τήν Πίστι τήν άγία καί τής Πατρίδος τήν ελευθερία»;
Τό Φανάρι έτορόχθη, Οί ατακτοϊ παραδίδουν
μαθήματα Κανονικής τάξεωςΐ
Ταραχή καί άντιδράσεις προκά- λεσε στό Φανάρι ή θεάρεστη
ενέργεια τοϋ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ νά άναγνωρίση τις κατά τά έτη 880 καί 1351 έν Κωνσταντινουπό- λει συνελθοϋσες Συνόδους έπί Μ. Φωτίου καί άγ. Γρηγορίου τοϋ Παλαμά άντιστοίχως ώς οικουμενικές, καί νά θεσπίση τόν έτήσιο πανηγυρικό εορτασμό τους στήν μητροπολιτική του περιφέρεια. Ή πρωτοβουλία αύτή τοϋ Πειραιώς θεωρήθηκε άντικανονική καί άν- τιλειτουργική καί ώς άπόπειρα ύ- πονομεύσεως τών σχέσεων τής ’Ορθοδόξου ’Εκκλησίας μέ τήν Ρώμη καί τερματισμού τοϋ θεο- λογικοϋ διαλόγου μαζί της!
Στό πλαίσιο αύτής τής άντι- δράσεως, ό έκτελών χρέη ύπερα- σπιστοϋ τής οίκουμενιστικής πολιτικής τοϋ Φαναριού Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος τοϋ Οικουμενικού Θρόνου π. Γεώργιος Τσέτσης άνέλαβε νά έλέγξη μέ ειδική άνάλυσι τήν ένέργεια τοϋ
Πειραιώς, κατηγορώντας αύτόν, ότι δέν είχε τό δικαίωμα «νά θεσπίσει μ ίαν Εορτή γιά κάποιο γεγονός, πού αφορά σύμπασα τήν ά- νά τήν Ο ικουμένην ’Ορθόδοξο Εκκλησία και όχι μόνο τήν έπαρ- χία τήν όποίαν ποιμαίνει», καί ότι άποδεχόμενος καί χαρακτηρίζων ώς «οικουμενικές» τις δύο αύτές Συνόδους, άθετεί τήν 'Ομολογία Πίστεως, τήν όποία εϊχε άπαγγεί- λει τήν ήμέρα τής εις ’Επίσκοπον χειροτονίας του, 'Ομολογία, διά τής όποίας διαβεβαίωσε, ότι άπο- δέχεται έπτά Οικουμενικές Συνόδους, δηλώνοντας συγχρόνως, ότι δέν προσθέτει, δέν άφαιρεϊ καί δέν μεταβάλει τίποτε άπό τά δόγματα καί τις Παραδόσεις τής ’Εκκλησίας!
Στό σοβαρώτατο αύτό κατηγορητήριο άπάντησε βεβαίως έπαρ- κώς ό «έτοιμος άεί πρός άπολογί- αν παντί τώ αίτοϋντι αύτώ λόγον» έπίσκοπος. 'Ως μέλη όμως τής ’Εκκλησίας έχομε καί έμεΐς γνώμη, τήν όποία καί θά έκφράσουμε.
Σύμφωνη μέ ?ήν Παράδοσι ή ένέργεία τοϋ Πειραιώς
Κατά τήν γνώμη μας, λοιπόν, ή ένέργεια τοϋ μητροπολίτου
Πειραιώς δέν εΐνε καινοφανής, άλλά άπολύτως σύμφωνη μέ τήν Παράδοσι τής ’Εκκλησίας, ή όποία άδιαψεύστως μαρτυρεί, ότι ό έ- ορτασμός πολλών γεγονότων τής Χριστιανοσύνης (όπως εΐνε τά
0 ΣΤΑΥΡΟΣ 61
Θεοφάνεια, τά Χριστούγεννα καί τό Πάσχα) πρώτα καθιερώθηκε άπό κάποιες Εκκλησίες σέ τοπικό επίπεδο κα'ι κατόπιν άπό τήν οικουμενική Εκκλησία σέ πανχρι- στιανικό έπίπεδο.
01 μαθητές (πιστοί) τοϋ Χριστού ώνομάστηκαν Χριστιανοί πρώτα στήν ’Αντιόχεια καί κατόπιν στον ύπόλοιπο κόσμο (Πράξ. 11:26). Μήπως έπρεπε νά γίνη ιδιαιτέρα Άποστολική Σύνοδος γιά νά έγκρίνη τήν ονομασία;
Ή "Υψωσι τοϋ Τιμίου Σταυρού πρώτα έωρτάσθηκε στά Ιεροσόλυμα καί στήν Κωνσταντινούπολι καί κατόπιν καθιερώθηκε παγκο- σμίως. Θά μπορούσαμε νά άναφέ- ρωμε καί άλλα παραδείγματα.
Ή άναγνώρισι τών Η' καί Θ' Συνόδων ώς οικουμενικών καί ό έορτασμός τους άπό τήν Ί. Μη- τρόπολι Πειραιώς δέν ύποχρεώ-
νουν καμμίαν άλλη ’Ορθόδοξη Εκκλησία νά τήν μιμηθή, δέν δημιουργούν τετελεσμένα γεγονότα, δέν συνιστοΰν παράβασι καί Κανονική άταξία, άλλ’ έκφράζουν τήν συνείδησι τοϋ πληρώματος τής Ίεράς αύτής Μητροπόλεως καί όχι μόνο. Συγχρόνως δημιουργούν καί ένα προηγούμενο, προερχόμενο άπό μία πολυπληθή Ί. Μητρόπολι, τό όποιο, σέ συνδυασμό μέ εμπεριστατωμένες μελέτες πολλών επιφανών εκκλησιαστικών προσωπικοτήτων, πού συνηγορούν ύπέρ τής οίκουμενι- κότητος τών δύο αύτών Συνόδων, συνιστά άνυπέρδλητο εμπόδιο σέ όποιαδήποτε Πανορθόδοξη Σύνοδο συνέλθη μελλοντικώς και προβάλη τήν άξίωσι νά άναγνωρι- σθη ώς οικουμενική, άγνοώντας καί περιφρονώντας τήν ίστορικώς καί θεολογικώς άνεγγωρισμένη
ε γ χ Λ /
Ή Αδελφότης καί τό περιοδικόν «Ό Σταυρός» επ' ευκαιρία τών έορτών τής Σταυρώσεως καί τής Άναστάσεως τοϋ Χριστοΰ έγκαρδίως εύχονται νά μετανοήσαμε έμεϊς οί Νεοέλληνες γιά τήν απιστία, τά αμαρτήματα, τις κραυγαλέες αδικίες, τά έγκλήματα, καί όλες τις ασέβειες καί ανομίες, κακά μέ τά όποια άναστανρώνουμε τόν Υιό τοϋ Θεοϋ καί διαπομπεύουμε, τό 5Έθνος μας νά γίνη ευσεβές, όπως ήταν άλλοτε, νά διασωθούμε άπό τά έπερχόμενα δεινά, καί στήν πρόσκαιρη αύτή ζωή καί στήν απέραντη αιωνιότητα νά άπο- λαμβάνωμε τή χαρά καί τή δόξα τοϋ Κυρίου καί θεοϋ μας.
62 Ο ΣΤΑΥΡΟΣ
άξια τών Η' και Θ' Συνόδων. Καί αύτό τό γνωρίζουν οί οίκουμενι- στές τοϋ Φαναριού, γΓ αύτό και άντιδροϋν.
Δάσκαλε, πού δίδασκες...!
Α ρνοϋνται, λοιπόν, παπόφιλοι και λατινόφρονες κληρικοί
τοϋ Οίκουμενικοϋ Θρόνου τό δικαίωμα σ’ έναν όρθοδοξότατο καί άγωνιστή μητροπολίτη «νά Θεσπίσει, μέ μίαν excathedra, Ποντιφί- κειου τύπου, άπόφαση», όπως γράφουν, «τόν έορτασμό ένός Ιστορικού γεγονότος, πού αφορά σύμπασα τήν Μίαν, 'Αγίαν, Καθο- λικήν καί Άποστολικήν 'Ορθόδοξον Εκκλησίαν»] ’Εμείς όμως τους έρωτοϋμε: Ή άλλαγή τοΰ Η μερολογίου, πού άφοροϋσε σύμπασα τήν ’Ορθόδοξη ’Εκκλησία, έ- γινε Κανονικψ τώ τρόπω καί μέ Πανορθόδοξη ομοφωνία;
Ή αύθαίρετη καί μέ τυμπανοκρουσίες άρσι τών άναθεμάτων κατά τών Παπικών άπό τόν Άθη- ναγόρα τό 1965, γεγονός πανορ- θοδόξου ενδιαφέροντος καί έμ- βελείας, έγινε μήπως μέ άπόφασι Πανορθόδοξη καί μέ σεβασμό στον Συνοδικό θεσμό τής ’Εκκλησίας; Οί άντορθόδοξες καί προδοτικές Συμφωνίες μέ τούς άμε- τανοήτους Μονοφυσίτες καί Παπικούς στό Σαμπεζύ τό 1990 καί στό Μπάλαμαντ τό 1993 άντιστοί- χως, πού άφοροϋσαν καί αύτές σύμπασα τήν ’Ορθοδοξία, δέν ύ-
πεγράφησαν καί αύτές άπό κάποιους ’Ορθοδόξους επισκόπους, δίχως καμμία Πανορθόδοξη ένη- μέρωσι, έγκρισι καί άποδοχή;
Κόπτονται οί τού Φαναριού γιά τήν κανονικότητα τής πρωτοβουλίας τοΰ μητροπολίτου Πειραιώς, ή όποία άλωστε εύχαρίστησε καί ικανοποίησε κάθε ’Ορθόδοξο Χριστιανό, πού άγαπά καί σέβεται τήν Ιερά Παράδοσι τής ’Εκκλησίας, ένώ άντιθέτως έπευλόγησαν τις προαναφερθεΐσες επισκοπικές αύθαιρεσίες, πού συνετάρα- ξαν τήν ’Εκκλησία, δημιούργησαν σχίσματα καί σκανδαλίζουν μέχρι σήμερα άναρίθμητες ψυχές! Μήπως στήν περίπτωσί τους έχει εφαρμογή ή παροιμία «δάσκαλε, πού δίδασκες καί νόμο δέν έ- κράτης»;
« Ο Σ Τ Α Υ Ρ Ο Σ »Μηνιαίο ’Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό
* * *Ιδρυτής: t Επίσκοπος πρ. Φλωρίνης
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ
Ιδιοκτήτης: Όρθόδ. Ίεραποστ. ’Αδελφότης «Ό Σταυρός» Ζωοδόχου Πηγής 44 φ 106 81 Αθήνα,
τηλ. 210 / 3805539 & 210 / 3826100
Εκδότης - Δ ιευθυντής Συντάξεως: Νικόλαος ’!. Σωτηρόπουλος - τηλ. 210 / 6659056
Α ιόλου 35 · 153 51 Κάντζα
Προϊστάμενος Τυπογραφείου Ά θα ν. Κοκονός, Αίολου 35 » 153 51 Κάντζα
Σ υ ν δ ρ ο μ ή (έ τ η σ ία ) ’ Ε σ ω τ ε ρ ικ ο ύ : 15 € Κ ύ π ρ ο υ 20 € . ’ Ε ξ ω τ ε ρ ικ ο ύ : 30 € .
Επιταγές, έγγραφες, έπιστολές κ,λπ. στη διεύθυνσι:Π ε ρ ιο δ ικ ό « Ό Σ τα υ ρ ό ς»
Τ.Θ. 3415 (K.T.A.) · 10 21 0 Αθήνα.
0 ΣΤΑΥΡΟΣ 63
Ε χ θ ρ ο ί τώ ν Ο ικ ο υ μ ενικ ώ ν Σ υ νό δ ω ν
χετε επτά Οικουμενικές Συνόδους. Έάν σάς λείψη «L · μία, δέν έχετε νά χάσετε πολλά πράγματα», είχε είπή κάποτε ό Κόπτης πατριάρχης Σενοϋντα Γ' οτούς ’Ορθοδόξους εκπροσώπους, άναφερόμενος στήν Δ' Οικουμενική Σύνοδο, τήν όποία μέχρι σήμερα οί Μονοφυσίτες άρ- νοϋνται νά άποδεχθοϋν. Παρά τό θράσος όμως τών συνομιλητών μας, ό διάλογος συνεχίσθηκε καί κατέληξε στό συμπέρασμα, ότι Μονοφυσίτες καί ’Ορθόδοξοι είχαμε πάντοτε τήν αύτή Χριστολογική πίστι, άλλά άπλώς τήν διατυπώναμε μέ διαφορετικό τρόπο!
Τό ψευδέστατο αύτό συμπέρασμα, πού άκυρώνει τό ά- λάθητο καί θέτει ύπό άμφισβήτησι τήν αύθεντία τών Οικουμενικών Συνόδων, άποδέχονται εύχαρίστως ό π. Γεώργιος Τσέτσης καί οί όμόφρονές του οίκουμενιστές, καί προωθούν δολίως καί άνευ Πανορθοδόξου άποφάσεως τήν ψευδοένωσι μέ τούς αιρετικούς καί άμετανοήτους Μονοφυσίτες στις έπαρχίες τοϋ Οικουμενικού Θρόνου, παρά τήν σατανική έμμονή τών Άντιχαλκηδονίων νά ά- πορρίπτουν άσυζητητί τέσσαρες Οικουμενικές Συνόδους τής ’Ορθοδοξίας! Ενόχλησε, όμως, τό Φανάρι ή άναγνώ- ρισι καί ό εορτασμός τών Η' καί Θ' Συνόδων άπό μία ’Ορθόδοξη ιερά Μητρόπολι! Ή άτιμία τών Οικουμενικών Συν
όδων έκ μέρους τών αιρετικών καί ή βλασφημία τοϋ Άγ. Πνεύματος, ποϋ έπεστά- τησε, φώτισε καί καθωδήγησε τις Συνόδους αύτές, δέν ταράσσει τούς Φαναριώ- τες. Τούς ταράσσει, όμως, ή έκ μέρους πιστών καί εύσεβών ’Ορθοδόξων Χριστιανών τιμή δύο άγίων Συνόδων καί οί προσ- πάθειές τους γιά τήν Πανορθόδοξη άνα- γνώρισί τους! ’Έτσι άποδεικνύονται έχ- θροί καί πολέμιοι τών Οικουμενικών Συνόδων, φίλοι δέ καί συνεργάτες τών αιρετικών, τούς όποιους οί Σύνοδοι καταδικάζουν καί άναθεματίζουν! Κύριε, μή στή- σης αύτοϊς τήν άμαρτίαν ταύτην.
Ν Η « S D i O m „ 0 > μ 3
° ο 2 " °I ^ g O O z S μ z> ϋ Ο) *
ί °Ι ΟΜ4̂
30 ξΐί Q ω
> 3 -1 3<35 S *
, Ο-* 3Z C
>ο0=5
Ρ Ι-Θ - μ mΜ5Λ
Ό Μ
< °ζΟ
64 Ο ΣΤΑΥΡΟΣ