16
Ταχυδρ. Διεύθυνσι: Τ.Θ. 3415, (Κ.Τ.Α.) 102 10 ΑΘΗΝΑ ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΠΕΡΙ0ΔΙΚ0Ν 0ΡΓΑΝ0Ν ΟΡ0ΟΔΟΪΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ κοσμος έσταυρωται κάγώ τώ κόσμω» (Γαλ. 6, 14). ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ Α γαπητοί μας! Έ πι τή εορτή τοϋ Πάσχα εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, ιδίως των μεγάλων αστικών κέντρων, εξέρχονται καί πορεύονται στην ύπαιθρο, για να άνα- πνεύσουν καθαρό άέρα. Για να όσφραν- θοϋν τό άρωμα των λουλουδιών. Για να ά- κούσουν τό γλυκολάλημα τοϋ άηδονιοϋ. Γιά να άπολαυσουν τά ποικίλα θέλγητρα τής ώραιοτέρας εποχής, τοϋ έαρος. Οί δέ φυσιολάτρες, μέ τά σακκίδιά τους φορτω- μένα στήν ράχι τους και μέ τις φωτογραφι- κές μηχανές, άνέρχονται στις ύψηλότερες κορυφές, γιά νά ίδοΰν καί άπολαυσουν άπό έκεϊ τό πανόραμα τής φύσεως. Άλλ’ οί μανιώδεις θαυμαστές τής φύσεως περιωρισμένη έχουν την αϊσθησι. Στενός ό ορίζοντας τοϋ ψυχικού τους κόσμου. Γήινα τά έν- διαφέροντά τους. Σαρκικές οί επιθυμίες καί οί πόθοι τους. Βλέπουν, άλλά δεν βλέπουν! Δέν βλέπουν, ότι όπίσω άπ’ όλα τά ώραϊα τής φύ- σεως είνε Εκείνος, ό όποιος έποίησε όλα τά ώραϊα τής γής. Δέν βλέ- πουν τον Χριστό, άνευ τοϋ όποιου, όπως κηρύττει μεγαληγόρως κα- τά την νύκτα τής Άναστάσεως ό ήγαπημένος μαθητής, ό Ιωάννης ό εύαγγελιστής, δέν θά ύπήρχε ό κόσμος. «Πάντα δι αύτού έγένετο, καί χωρίς αύτού έγένετο ούδέ έν ο γέγονεν» (Ίωάν. 1:3). Κϋμα φυ- σιολατρείας! ’Άνθρωποι λατρεύουν την κτίσι, άλλά δέν λατρεύουν ΕΤΟΣ ΞΒ' ϊ ΑΘΗΝΑ ΑΠΡΙΛΙΟΣ: 2014 ΑΡΙΘ. ΤΕΥΧΟΥΣ:599

ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014

Embed Size (px)

Citation preview

Ταχυδρ. Δ ιεύθυνσ ι: Τ.Θ. 3415, (Κ.Τ.Α.) 102 10 ΑΘΗΝΑ

ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΠΕΡΙ0ΔΙΚ0Ν 0ΡΓΑΝ0Ν ΟΡ0ΟΔΟΪΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ

κοσμος έσταυρωται κάγώ τώ κόσμω» (Γαλ. 6, 14).

ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ

Α γαπητοί μας! Έ π ι τή εορτή τοϋ Πάσχα εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, ιδίως

των μεγάλων αστικών κέντρων, εξέρχονται κα ί πορεύονται στην ύπαιθρο, γ ια να άνα- πνεύσουν καθαρό άέρα. Γ ια να όσφραν- θοϋν τό άρω μα των λουλουδιών. Γ ια να ά- κούσουν τό γλυκολάλημα τοϋ άηδονιοϋ. Γ ιά να άπολαυσουν τά π ο ικ ίλα θέλγητρα τής ώραιοτέρας εποχής, τοϋ έαρος. Οί δέ φυσιολάτρες, μέ τά σακκ ίδ ιά τους φορτω­μένα στήν ράχι τους κα ι μέ τις φωτογραφι­κές μηχανές, άνέρχονται στις ύψηλότερες

κορυφές, γ ιά νά ίδοΰν κα ί άπολαυσουν άπό έκεϊ τό πανόραμα τής φύσεως.

Ά λ λ ’ οί μανιώδεις θαυμαστές τής φύσεως περιωρισμένη έχουν την αϊσθησι. Στενός ό ορίζοντας τοϋ ψυχικού τους κόσμου. Γήινα τά έν- διαφέροντά τους. Σαρκικές οί επιθυμίες κα ί οί πόθοι τους. Βλέπουν, άλλά δεν βλέπουν! Δέν βλέπουν, ότι όπ ίσω ά π ’ όλα τά ώ ραϊα τής φύ­σεως είνε Εκείνος, ό όποιος έποίησε όλα τά ώ ραϊα τής γής. Δέν βλέ­πουν τον Χριστό, άνευ τοϋ όποιου, όπως κηρύττει μεγαληγόρως κα ­τά την νύκτα τής Άναστάσεως ό ήγαπημένος μαθητής, ό Ιω άννης ό εύαγγελιστής, δέν θά ύπήρχε ό κόσμος. «Πάντα δι αύτού έγένετο, καί χωρίς αύτού έγένετο ούδέ έν ο γέγονεν» (Ίω άν. 1:3). Κ ϋμα φυ- σιολατρείας! ’Άνθρωποι λατρεύουν την κτίσι, άλλά δέν λατρεύουν

ΕΤΟΣ ΞΒ' ϊ ΑΘΗΝΑ ■ ΑΠΡΙΛΙΟΣ: 2014 ■ ΑΡΙΘ. ΤΕΥΧΟΥΣ:599

τον Κτίσαντα! Οόδεμία λέξι ευ­χαριστίας πρός τον Θεό εξέρχε­ται από τήν καρδία τους για τήν ωραιότητα τής φύσεως, τήν μο­ναδική αυτή ωραιότητα, ή οποία υπάρχει μόνο στον πλανήτη μας. Θά έπρεπε να έχσφενδονισθοϋν στήν σελήνη καί να ζήσουν εκεί όλίγα λεπτά, για νά ίδοϋν τήν τε- ραστία διαφορά καί νά εκτιμή­σουν δεόντως τά αγαθά τής γης, τά όποια τόσο πλουσίως έσκόρ- πισε στον πλανήτη μας ό Δημι­ουργός τοΰ παντός.

Άλλ’ οί πιστοί, οί πιστεύον- τες στο μέγα μυστήριο τής έναν- θρωπήσεως τοΰ Λόγου, μέ άλλα μάτια βλέπουν τά εγκόσμια. Βλέπουν αύτά ώς σκιές των υ­περκόσμιων αγαθών. Απολαμ­βάνουν καί αότοί τις τέρψεις τής άνοίξεως, τοΰ φυσικού εαρος. ’Αλλά μέ τήν πίστι άτενίζοντες στον Χριστό, τον δημιουργό τοΰ σύμπαντος, τού όρατοΰ καί τοΰ αοράτου, μυστικώς λέγουν «Ω­ραία είνε ή άνοιξι. Άλλ’ άσυγκρί- τως ωραιότερο είνε τό άλλο έαρ. Είνε ή νοητή άνοιξι, τό πνευμα­τικό έαρ, τό όποιο μάς έδειξε ό Χριστός μέ τήν άνάστασί του. Αύτός είνε τό αιώνιο έαρ! “ ΤΩ γλυκύ μου έαρ...”».

7Ω άνθρωποι τοΰ παρόντος κόσμου! Έξέρχεσθε νά προϋ­παντήσετε τά ώραϊα τής άνοίξε­ως, έπισκέπτεσθε τά ώραϊα τοπί­

α, ανεβαίνετε στις κορυφές τών όρέων, πετάτε στά αχανή ύψη τοΰ διαστήματος, περιπατεΐτε καί έρευνάτε συνεχώς τό βασί­λειο τής φύσεως. Δεν σάς κατη­γορούμε. Σάς κατηγορούμε ό­μως, διότι οόδεμία προσπάθεια κάνετε γιά νά περιπατήσετε καί ερευνήσετε τό βασίλειο τής χάρι- τος. Έξέλθετε λοιπόν, φωνάζει πρός όλους μας ό προφήτης, «έ­ξέλθετε, κα ί ο ί έν τώ σκότει άνα- καλύφθητε» (Ήσ. 49:9). Έ ξέλθε­τε γιά νά ίδήτε τον νικητή τοΰ θανάτου, τον θριαμβευτή τών αι­ώνων. Έξέλθετε γιά νά ίδήτε τον Ήλιο τον φωτίζοντα τά σκότη τοΰ κόσμου. Έξέλθετε. Γιατί δέν έξέρχεσθε; Σάς αρέσει τό σκό­τος; Θέλετε νά ζήτε ώς τυφλο­πόντικες στους υπογείους λαβυ­ρίνθους τών παθών; Μισείτε τό Φώς; ’Ώ πόσο δυστυχείς εέσθε! Ματαία ή ζωή σας, έφ’ όσον δέν συνδέθηκε μέ τήν Ζωήν. Έ ξέλθε­τε. Σάς φωνάζουμε γιά μία τε­λευταία ϊσως φορά. Έξέλθετε πρός τό Φώς.

«Ζωή γάρ ό Χριστός ών», ό­πως λέγει ό άγιος Κύριλλος ’Αλε­ξανδρείας, «ζωή κατά φυσιν, ά- νέστη τριήμερος σκυλεύσας τον αδην, άναπετάσας τοϊς κάτω τάς άεί κεκλεισμένας πύλας φωνεΐ είρηνικώς τε τοϊς έν δεσμοΐς έ­ξέλθετε κα ί τοϊς έν σκότει άνα- καλύφθητε».

( ’Α π ό τ ό β ι β λ ί ο τού μ α κ α ρ ι σ τ ο ύ Μ η τ ρ ο π ο λ ί τ ο υ Φ λ ω ρ ί ν η ς Α υ γ ο υ σ τ ί ν ο ν « Π ά σ χ α » , σελ. 1 0 9 - 1 1 1 ) .

50 0 ΣΤΑΥΡΟΣ

ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΣΕ ΚΕΝΟ ΤΑΦΟ

Στίχ. 1-2: «T fj δέ μ ια των σαββάτω ν Μαρία η Μαγδαλην-η έρχετα ι πρω ί σκοτίας 'έτι ονσης els το μνημεϊον, και β λ έ π ε ι τον λίθον ήρμένον έκ του μνημείου. Τρέχει ουν και 'έρχεται ττρος Σ ί­μωνα Πέτρον και ττρος τον άλ­λον μαθητήν, ον έφ ίλε ι ό 'Ιη ­σούς, και- λέγ ε ι αντο ΐς’ KtH pav τον Κύριον εκ του μνημείου, και ούκ οιδαμεν που εθηκαν αύ-

? 59τον » .Έδώ ό πληθυντι­

κός «σ ά β β α τα » ση­μαίνει «έβδομός», ό­πως καί σε άλλα χω­ρία, π.χ. ΜατΘ. κη' 1,Πράξ. κ' 7. Άλλά καί ό ενικός «σάββα τον» σημαίνει «έβδομός», ό­πως δείχνει τό Λουκ. ιη' 12. Ή δέ φράσι « τ rj μ ια τω ν σαβ­β ά τω ν » σημαίνει «την πρώτη (ήμε­ρα) τής έβδομάδος». Ή λέξι «η ρ μ έ- νος», μετοχή παρακειμένου τοϋ «αίρομαι», σημαίνει «σηκωμένος, ά- ποκυλισμένος, μετατοπισμένος». Τό « έ φ ίλ ε ι» σημαίνει «αγαπούσε ιδι­αιτέρως». Τό «ή ρ α ν » , άόριστος του «αίρω», σημαίνει «πήραν». Καί τό «ούκ ο ιδαμεν» σημαίνει «δέν γνωρίζουμε».

Μεταφράζουμε: «Κατά την πρώτη δέ ήμερα τής έβδομάδος ή Μαρία ή Μαγδαληνή έρχεται στο μνήμα πρωί, ένω ακόμη ήταν σκο­τάδι, κα'ι βλέπει τό λίθο μετατοπι­

σμένο από την είσοδο τον μνήμα­τος. Τρέχει τότε καί έρχεται πρός τον Σίμωνα Πέτρο και πρός τον άλ­λο μαθητή, που άγαποΰσε ό Ιη­σούς ιδιαιτέρως, καί τούς λέγει: “Πήραν τον Κύριο άπό τό μνήμα καί δέν ξέρουμε που τον έθεσαν”».

«T fj δ« μ ια τω ν σαββά­τω ν». Κατά τήν πρώτη δέ ήμέρα τής έβδομάδος. Μέ τό μεταβατικό «δ έ » γίνεται ή πιο ευχάριστη μετά-

βασι. Μετάβασι άπό τά κεφάλαια ιη' καί ιθ' στά κεφάλαια κ' καί κα'. Άπό τά λυ­πηρά στά χαρμόσυ­να. Άπό τά πάθη στήν άνάστασι. Άπό τις ταπεινώσεις στη δόξα. Ή μετάβασι τοϋ Χρίστου άπό τή μία κατάστασι στήν άλλη έγινε γιά μας,

γιά τή δική μας μετάβασι άπό τά δυσάρεστα αυτής τής ζωής στά ευ­χάριστα τής άλλης βιοτής, τής πνευματικής και αίωνίας.

« Ή μ ία τω ν σ α ββά τω ν», ή πρώτη ήμέρα τής έβδομάδος, είνε ή ήμέρα τής άναστάσεως του Κυρίου. Αυτή δέ ή ήμέρα πρός τιμήν του ά- ναστάντος Κυρίου ήδη άπό τήν ά- ποστολική εποχή ώνομάσθηκε Κυ­ριακή. Στο Άποκ. α' 10 ό άπόστο- λος Ιωάννης γράφει: «Έγβνόμην ev 77νεύματι έν rfj Κυριακή ημέρα». Κατά τήν Κυριακή του Πάσχα εορ­τάζουμε τό ενδοξότερο καί χαρμο-

0 ΣΤΑΥΡΟΣ 51

συνότερο γεγονός τής Πίστεως, τήν άνάστασι του Κυρίου, καί δοξο­λογούμε τόν Κύριο ψάλλοντας: «Αύτη ή κλητή καί αγία ήμερα, ή μία τών σαββάτων, ή βασιλΐς καί κυρία, εορτών εορτή καί πανήγυρίς έστι πανηγύρεων, εν ή ευλογούμεν Χρίστον εις τούς αιώνας». ’Όχι δέ μόνο τήν Κυριακή του Πάσχα, άλλα καί όλες τις Κυριακές τοΰ έτους, πλήν δύο, εορτάζουμε τήν άνάστα- σι του Κυρίου. Κατά τήν τρίτη εν­τολή του Δεκαλόγου τήν εποχή τής Παλαιας Διαθήκης ή ήμερα ή άφιε- ρωμένη στο Θεό ήταν τό Σάββατο. ’Αλλά κατά τήν εποχή τής Καινής Διαθήκης ή Κυριακή παραμέρισε τό Σάββατο καί έπικράτησε αύτη. ΤοΟτο σημαίνει, ότι ό Κύριος ’Ιη­σούς είνε Θεός. "Αν ήταν κατώτερος άπό τό Θεό, ή Κυριακή δέν θά ύπερ- ίσχυε τοΰ Σαββάτου.

«Μαρία η Μαγδαληνη έρχε­τα ι ττρωι σκοτίας c n οΰσης els τό μνημεΐον». Ή Μαρία ή Μαγδα- ληνή πηγαίνει στο μνήμα τοΰ Χρι­στού. Μόνη; Όχι. ’Αλλά μαζί μέ άλ­λες ευσεβείς γυναίκες, όπως δείχνει ό πληθυντικός «ο ϊδαμεν». Άναφέ- ρεται όμως ή Μαρία ή Μαγδαληνή, διότι αύτή ήταν ή κορυφαία τών μαθητριών τοΰ Ίησοΰ, πού άκολου- θοΰσαν κα'ι διακονοΰσαν αύτόν, πρώτη μνημονευόμενη (Ματθ. κζ' 55-56, Μάρκ. ιε' 40-41, Λουκ. η' 2- 3). Ή Μαρία ή Μαγδαληνή άγάπη- σε περισσότερο τών άλλων μαθη­τριών τόν Κύριο καί έδειξε μεγαλύ­τερη εύγνωμοσύνη πρός αύτόν, δι­ότι τήν άπήλλαξε άπό τήν τυραννί­α επτά δαιμόνιων (Λουκ. η' 2). Δαι­μονίζονται καί εύσεβή πρόσωπα,

γιά νά έχουν μισθό μαρτύρων, καί νά πιστεύουν οί άπιστοι στήν ΰ- παρξι πνευματικού κόσμου, καί νά ένισχύωνται οί πιστοί στήν πίστι, βλέποντας τά φαινόμενα τοΰ δαιμο­νισμού καί θεραπείες δαιμονισμένων, πράγματα φυσικώς άνεξήγητα ώς ύπερβαίνοντα τούς φυσικούς νό­μους.

Ή Μαρία ή Μαγδαληνή πήγε στο μνήμα πρωί, ενώ άκόμη ήταν σκοτάδι, δρθρος βαθύς. «Έ κ νυ- κτος δρθρίζει το πνεύμα μου πρός ok, 6 Θεός», φωνάζει ό Ήσαΐας (κστ' 9). Καί ή Μαρία ή Μαγδαληνή, άπό πολλή άγάπη καί μεγάλο πόθο γιά τόν Κύριο, ώρθρισε πρός τόν Κύριο, σηκώθηκε καί πήγε νύκτα στό μνήμα τοΰ Χριστού. "Οποιος ά- γαπα καί ποθεί πολύ τό Χριστό, θυσιάζει μέρος τοΰ ύπνου του, έγεί- ρεται καί όρθρίζει πρός τόν Κύριο προσευχόμενος ή μεταβαίνοντας στό ναό ένωρίς, γιά ν’ άκούση τόν όρθρο. Νήδυμος βεβαίως ό ύπνος, ό­πως τόν χαρακτήρισαν οί πρόγονοί μας, γλυκύς. ’Αλλά πολύ γλυκύτε­ρος ό Χριστός.

Ό ’Ιωάννης δέν άναφέρει τό σκο­πό τής μεταβάσεως τής Μαρίας τής Μαγδαληνής στό μνήμα. Τόν ά- ναφέρουν όμως οί άλλοι εύαγγελι- σταί. Αύτή καί οί άλλες εύσεβεΐς γυναίκες μετέβησαν στό μνήμα ώς μυροφόρες, γιά ν’ άλείψουν τό σώ­μα τοΰ Ίησοΰ μέ μύρα καί νά δείξουν τήν άγάπη καί τό σεβασμό τους πρός τόν μεγάλο Νεκρό. Ή Μαρία ή­ταν ή κορυφαία τοΰ χορού τών μυ- ροφόρων γυναικών.

Τήν είσοδο τοΰ μνήματος έκλει­νε «λίθος μέγα ς» (Ματθ. κζ' 60).

52 0 ΣΤΑΥΡΟΣ

Καί πηγαίνοντας πρός τό μνήμα οί μυροφόρες ελεγαν: «Τ ις άποκυλίσβι ημΐν τον λίθον €Κ της θυρας τοΰ μνημείου;» (Μάρκ. ιστ' 3). Παραδό- ξως δέ ό τεράστιος αυτός λίθος βρέ­θηκε «ήρμβνος», άποκυλισμένος άπό τήν είσοδο τοΰ μνήματος. ’Α­πόρησαν καί άνησύχησαν γ ι’ αυτό οί μυροφόρες, διότι νόμισαν, ότι συνέβη κάτι τό άνθρώπινο, δέν σκέ- φθηκαν, ότι συνέβη πραγμα θείο. Ό Χριστός προεϊπε, ότι τήν τρίτη ημέ­ρα θά άναστηθή. Ά λλ’ ό λογισμός τής άναστάσεως δέν πέρασε άπό τό νοΰ τους.

"Οταν ή Μαρία ή Μαγδαληνή είδε άποκυλισμένο τό λίθο άπό τήν είσοδο τοΰ μνήματος, δέν εισήλθε στον τάφο, άλλ’ άπό τό μεγάλο πό­

θο της νά μάθη τ ί εγινε τό σώμα τοΰ Χριστοΰ, έτρεξε πρός τόν Σίμω­να Πέτρο, ώς κορυφαίο τοΰ χοροΰ τών δώδεκα άποστόλων, καί πρός τόν άλλο μαθητή, τόν όποιον ό Χρι­στός άγαποΰσε ιδιαιτέρως, τόν ’Ιω­άννη. Οί δύο μαθηταί εΐχαν άκολου- θήσει τόν Ίησοΰ μέχρι τήν αυλή τοΰ Άννα και τοΰ Καϊάφα. Ό Ιωάννης βρέθηκε καί κάτω άπό τό σταυρό. Ή δέ Μαρία νόμιζε, ότι αύτοΐ οί μα­θηταί ι'σως γνώριζαν τ ί εγινε τό σώμα τοΰ Χριστοΰ καί θά τήν πλη­ροφορούσαν. "Οταν πρόκειται γιά πράγματα σχετικά μέ τό Χριστό, πρέπει καί έμεΐς νά δείχνωμε ένδιαφέ- ρον καί σπουδή γιά νά μαθαίνωμε, καί άναλόγως νά ένεργοΰμε καί νά πράττωμε.

(Από τό βιβλίο τοϋ θεολόγου Ν.’ I. Σωτημοπούλου «Τό Ευαγγέλιο τού Ίωάννου, Γ '», σελ. 279-281).

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ, Γ'"Αλλοτε ό κ. Σωτηρόπουλος ανέλυσε, σέ τόμους A

καί Β', τά 14 πρώτα κεφάλαια τού Εύαγγελίου τοϋ Ίω­άννου, τού θεολογικωτέρου βιβλίου τής Αγίας Γρα­φής. Τώρα, σέ τόμο Γ, αναλύει τά τελευταία κεφάλαια τοϋ Εύαγγελίου (ιε - κα'). Στό Εύαγγέλιο τοϋ Ίωάννου περιέχονται πλήθος ϋψιστες διακηρύξεις τοϋ Χριστοΰ γιά τή θεότητά του. Καί γί αύτό ή έρμηνεία αύτοϋ τοϋ Εύαγγελίου έχει υψιστο ενδιαφέρον καί παρέχει μέγι­στο θέλγητρο στους πιστούς. Τά τελευταία δέ κεφά­λαια τοϋ Εύαγγελίου, τά έρμηνευόμενα στό Γ τόμο, ά- ναφέρονται στά δύο μέγιστα γεγονότα τής Πίστεώς μας, τά Πάθη καί τήν Άνάστασι τοϋ Κυρίου, καί εϊνε ι­

διαιτέρου ένδιαφέροντος. Κατά δέ τήν έρμηνεία ώρισμένα δύσκολα σημεία τοϋ ίεροϋ κειμένου έρμηνεύονται πρωτοτύπως. Τό βιβλίον άποτελεϊται άπό 391 σε­λίδες. Τιμάται 20 €.

Γιά παραγγελίες έπικοινωνήστε μέ τό Βιβλιοπωλεϊον «Ό Σταυρός», Ζωοδ. Πηγής 44 · 106 81 Αθήνα. Τηλ. 210 / 3805539.

0 ΣΤΑΥΡΟΣ 53

i f "

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΞΕΝΟΣΤοϋ Χρήστου Κων. Λιβανοϋ

να απο τα συγκινητικότε­ρα τροπάρια, πού ψάλλον­

ται στους ιερούς ναούς τήν Μ. Εβδομάδα, είναι κα'ι τό ά- κόλουθο άπό τον ’Όρθρο τοϋ Μ.Σαββάτου.

«Τόν ήλιον κρύψαντα τάς ι­δίας άκτίνας καί τό καταπέτα­σμα τοϋ ναοϋ διαρραγέν τώ τοϋ Σωτηρος θανάτω, ό Ιω­σήφ θεασάμενος, προσηλθε τώ Πιλάτφ καί καθικετεύει, λέγω ν Δός μοι τούτον τόν ξέ­νον, τόν έκ βρέφους ώς ξέ­νον ξενωθέντα έν κόσμω' δός μοι τούτον τόν ξένον, όν ομό­φυλοι, μισοϋντες, θανατοϋσιν ώς ξένον δός μοι τούτον τόν ξένον, όν ξενίζομαι βλέπων τοϋ θανάτου τό ξένον δός μοι τούτον τόν ξένον, όστις οϊδε ξενίζειν τούς πτωχούς καί τούς ξένους- δός μοι τού­τον τόν ξένον, όν Εβραίοι τφ φθόνω άπεξένωσαν κόσμω- δός μοι τοϋτον τόν ξένον, ϊνα κρύψω έν τάφω, ός ώς ξένος ούκ έχει τήν κεφαλήν πού κλίνη- δός μοι τοϋτον τόν ξέ­νον, όν ή Μήτηρ όρώσα νε- κρωθέντα έβόα- ΎΩ Υιέ καί Θεέ μου, εί καί τά σπλάγχνα

τιτρώσκομαι καί καρδίαν σπα- ράττομαι, νεκρόν σε καθορώ- σα, άλλά, τη ®Π άναστάσει θαρρούσα, μεγαλύνω. Καί τούτοις τοίνυν τοϊς λόγοίς δυσωπών τόν Πιλάτον ό ευ­σχήμων, λαμβάνει τοϋ Σωτή- ρος τό σώμα, ό καί φόβω έν σινδόνι ένειλήσας καί σμύρ- νη, κατέθετο έν τάφψ τόν πα- ρέχοντα πάσι ζωήν αιώνιον καί τό μέγα έλεος».

Τί σημαίνουν αύτά τά λό­για; "Ας τά έξηγήσωμε έν συν- τομίςι.

Ένψ ό ήλιος είχε κρύψει τις άκτινες του, «μή φέρων θεάσασθαι Θεόν ύβριζόμε- νον», μέ άποτέλεσμα νά πέση σκοτάδι σ’ ολη τή γη «άπό έ­κτης ώρας έως ώρας ένατης», το δέ καταπέτασμα τοϋ ναοΰ είχε διαρραγή, λόγψ τοϋ θα­νάτου τοϋ Σωτηρος, ό Ιωσήφ, ό σεμνός έκείνος βουλευτής και κρυφός μαθητής άπό τήν Άριμαθαία, βλέποντας τά φο­βερά αύτά σημεία, προσηλθε στον Πιλάτο καί τόν Ικέτευε θερμά λέγοντας: Δώσε μου τοΰτο τόν ξένο, πού άπό τήν βρεφική του ήλικία σάν ξένοςJ

54 0 ΣΤΑΥΡΟΣ

i fφιλοξενήθηκε στον κόσμο.

Δώσε μου τοϋτο τόν ξένο, πού οί ομόφυλοί του ’ Ιουδαίοι άπό μίσος τόν θανατώνουν σάν κάποιο ξένο. Δώσε μου τοϋτο τόν ξένο, στόν όποιο παραξενεύομαι νά βλέπω τοϋ θανάτου τό παράξενο και πα­ράδοξο φαινόμενο. Δώσε μου τοϋτο τόν ξένο, πού γνωρίζει νά φιλόξενη τούς πτωχούς καί τούς ξένους. Δώσε μου τοϋτο τόν ξένο, πού οί Ε ­βραίοι άπό φθόνο θανατώ- νοντάς τον, τόν άπο- ξένωσαν άπό τόν κόσμο. Δώσε μου τοϋτο τόν ξένο, πού σάν ξένος δέν έ­χει ποϋ νά γείρη τό κε­φάλι του, γιά νά τόν ένταφιά σω. Δώσε μου τοΰ το τόν ξένο, τόν όποιο βλέποντας νεκρό ή Μητέρα του φώναζε: ΤΩ Υιέ μου καί Θεέ μου, άν και τά σπλάγχνα μου πληγώνωνται καί ή καρδί- α μου σπαράζη ποϋ σέ βλέπω νεκρό, έν τούτοις άποβλέ- πουσα στήν άνάστασί σου καί άντλοϋσα θάρρος άπ’ αύτή, σέ δοξολογώ. Καί μέ τοϋτα τά λόγια, ικετεύοντας τόν Πιλά­

το ό σεμνός Ιωσήφ, λαμβά­νει τό πανάχραντο σώμα τοϋ Σωτήρος, καί άφοϋ μέ σεβα­σμό τό άλειψε μέ σμύρνα καί τό τύλιξε σέ σεντόνι, τό ένταφίασε, αύτόν, πού παρέ­χει σέ όλους ζωή αιώνια καί τό μέγα έλεος.

Γεννήθηκε και έζησε σάν ξένος

Γιά ένα μεγάλο ξένο μάς ό­μιλε! ό ώραιότατος αύτός ύ­μνος. Ποιός είναι αύτός ό ξέ­

νος; Είναι ό Κύριος ήμών Ίησοϋς Χρι­

στός. Ξένος ό Χριστός; Ναί,

άδελφοί άνα- γνώστες. Σάν ξένος ήλθε ό Χριστός στή

γή. Ά πόδε ιξ ι τό ότι κατά τή

γέννησί του δέν φ ιλοξενήθηκε άπό

άνθρώπους σέ κάποιο συγγενικό ή φιλικό σπίτι ή τουλάχιστον σέ κάποιο ξενο­δοχείο, άλλά σ’ ένα σπήλαιο, πού τοϋ προσέφερε ή ύπαι­θρος τής Βηθλεέμ, καί κούνια του έγινε ένα παχνί άλογων ζώων! ’Αμέσως δέ μετά άναγ- κάσθηκε νά ξενιτευθή, γιά νά γλυτώση άπό τήν θηριωδία τοϋ βρεφοκτόνου 'Ηρώδου,

%

J0 ΣΤΑΥΡΟΣ 55

καί σάν ξένος κατοίκησε στήν ξένη γη της Αίγύπτου. "Ας τό έχουν αύτό ύπ’ όψιν τους οί άπόδημοι 'Έλληνες άδελφοί μας, παλαιότεροι, άλλά καί νεώτεροι λόγω της οικονομι­κής κρίσεως, καί άς κάνουν ύ- πομονή έκει στά ξένα πού ζοϋν, διότι καί ό Κύριός μας ξενιτεύθηκε καί γνώρισε τήν πίκρα τής ξενιτιάς, καί δύνα- ται έτσι νά συμπαθήση ιδιαι­τέρως τούς ξενιτεμένους. Εί­θε δέ ό Θεός Πατέρας, όπως «έξ Αίγύπτου έκάλεσε τόν Υι­όν του» (Ματθ. 2:15), νά καλέ- ση καί αύτοΰς νά έπιστρέ- ψουν κάποια ήμέρα στήν μη­τέρα Πατρίδα.

Σάν ξένος έζησε ό Χριστός όλη του τή ζωή. Σπίτι δικό του δέν είχε. «Σπίτι» του ήταν ό περιούσιος λαός του, ό ’Ισρα­ήλ. Καί όμως ήλθε στό «σπίτι» του αύτό, άλλά οί δικοί του δέν τόν δέχθηκαν! (Ίωάν. 1: 11). Καί μόνον αύτό; Τόν έ- φθόνησαν καί τόν έμίσησαν θανάσιμα. Ό Πιλάτος διέγνω- σε, ότι οί άρχοντες τοϋ Ισ ρα ­ήλ «διά φθόνον παρέδωκαν αύτόν» (Ματθ. 27:18). Ή μο­ναξιά καί άφιλοξενία, πού έζη­σε ό Κύριός μας, ήταν προφη- τευμένη. «Απηλλοτριωμένος έγενήθην τοϊς άδελφοϊς μου

\ 1

καί ξένος τοϊς υίοϊς τής μη- τρός μου» (Ψαλμ. 68:9). Στόν μεσσιακό αύτό ψαλμό ό Ψαλ- μωδός παρουσιάζει τό Χριστό νά έκφράζη τό παράπονό του πρός τόν Πατέρα του, διότι οί ομοεθνείς άδελφοί του τόν άντιμετώπισαν σάν ένα άγνω­στο σ’ αύτούς καί ξένο!

Ξένος λοιπόν ό Χριστός. Ά λλά ήταν ξένος καί ύπό μίαν άλλη έννοια. Ή ταν ξένος ώς πρός τήν άμαρτία. Ή ταν άνα- μάρτητος. Ό μόνος άναμάρ- τητος. Καί επομένως ό σωμα­τικός θάνατος, ό όποιος είναι συνέπεια τής άμαρτίας, ήταν κάτι τό ξένο, άφύσικο, παρά­ξενο καί παράδοξο γι’ αύτόν. Γι’ αύτό ό ’Ιωσήφ παραξενεύε­ται, βλέποντας αύτόν πού διε- κήρυξε ότι είναι «τό φώς τοϋ κόσμου», «ή ζωή καί ή άνά- στασις», νά κρέμεται τώρα νε­κρός καί άπνους έπάνω στό σταυρό.

Καί όμως αύτός ό τόσο ξέ­νος γνωρίζει νά ξενίζη, νά φι­λόξενή μέ άγάπη, όχι μόνο τούς δικούς του, τούς ομοε­θνείς του κατά σάρκα, άλλά ό­λους τούς άνθρώπους, πού ή άμαρτία τούς άποξένωσε άπό τή χάρι τοϋ Θεοϋ. Πού τούς φιλοξενεί; Στό ιδιόκτητο ξε­νοδοχείο του. Μά είναι δυνα-

56 0 ΣΤΑΥΡΟΣ

τόν νά έχη δικό του ξενοδο­χείο αύτός, πού δέν είχε ούτε ένα μικρό σπιτάκι γιά νά μεί- νη; Ναί, είναι. Καί τό ξενοδο­χείο αύτό είναι ή Εκκλησία του, τήν όποία άπέκτησε μέ τό ίδιο του τό αιμα. Καί όμως, τί είρωνία! Αύτός, πού ξενο- δοχεί όλους τούς άνθρώπους, Ιδού «έν νεκροϊς λογίζεται» καί «τάφφ σμικρώ ξενοδοχεϊ- ται»\ Ξένος άκόμη και ό τά­φος, πού δέχεται τό πανά­χραντο καί καταπληγωμένο σώμα του. Ξένος, διότι δέν ά- νήκε σ’ αύτόν, άλλά καί ξένος χώρος γιά νά φιλοξενηθη ή θεότης τοΰ ένταφιαζομένου νεκρού.

"Αν όμως γιά όλους ήταν ξένος ό Χριστός, γιά ένα πρό­σωπο δέν ήταν ξένος. Ποιο εί­ναι αύτό τό πρόσωπο; Είναι ή Παναγία μητέρα του. Αύτή τόν φιλοξένησε ώς βρέφος στήν μακαρία κοιλία της καί στήν τρυφερή άγκαλιά της. Αύτή τόν άνέθρεψε. Είναι ό ά- γαπημένος Υιός της, τό «γλυ­κύ της έαρ» τό «φώς τών ο­φθαλμών» της. Καιβλέποντάς το σάν ξένο μπροστά στά μη­τρικά της μάτια, «μή έχοντα είδος ούδέ κάλλος», θρηνού­σε γοερώς.

Το πολιτιμότερο δώροΆκούοντας τά ικετευτικά

αύτά λόγια ό Πιλάτος, καί ά- φοϋ βεβαιώθηκε άπό τόν έκα- τόνταρχο, ότι ό Ιησούς άπέ- θανε, «έδωρήσατο τό σώμα τφ Ιωσήφ» (Μάρκ. 15:45). ’Α­νεκτίμητο δώρο δώρησε στόν ’Ιωσήφ ό Πιλάτος. Πρόκειται γιά τό μεγαλύτερο δώρο, πού έλαβε ποτέ άνθρωπος! Πλού­σιος ήταν ό Ιωσήφ (Ματθ. 27: 57). Τώρα, όμως, μέ τό δώρο αύτό είναι άπείρως πλουσιώ- τερος. «"Ω φρικτοϋ Μυστηρί­ου! "Ω εύοπλαγχνίας ΘεοΟ»\ Τό έχομε άράγε συνειδητο­ποιήσει; Τό ίδιο αύτό σώμα, ποϋ έλαβε ώς δώρον ό ’Ιωσήφ άπό τόν Πιλάτο, άλλά άναστη- μένο καί ολοζώντανο, άποτε- λει πλέον μαζί μέ τό αιμα τοϋ Θεανθρώπου τά Τίμια Δώρα, πού μεταλαμβάνομε άπό τά χέρια τών ιερέων μέ τό Μυ­στήριο τής Θείας Εύχαριστί- ας. Καί φιλοξενούμε τόν με­γάλο «Ξένο» μέσα μας, καί τρεφόμεθα πνευματικώς, καί άφθαρτοποιούμεθα, καί ζωο- ποιούμεθα, καί θεούμεθα! Τά δέ Τίμια αύτά Δώρα είναι ά­πείρως πολυτιμότερα άπό τό νεκρό σώμα τοϋ Ξένου, πού κράτησε στά χέρια του ό ’Ιω­σήφ, διότι μάς εξασφαλίζουν

0 ΣΤΑΥΡΟΣ 57

τήν αιώνια ζωή καί τήν ούρά- νια βασιλεία.

Ας κάνωμε τον «Ξένο» φίλο μας

Ά λλά άς άναρωτηθοϋμε: Ό Κύριος ήμών Ίησοϋς Χριστός δέχθηκε είρωνίες, χλευα­σμούς, έμπτυσμούς, μάστι­γες, άκάνθινο στεφάνι, κολα- φισμούς, άτιμωτική σταύρωσι και θάνατο γιά τήν σωτηρία ό­λου τοϋ κόσμου. Έμεϊς, σάν πιστοί ’Ορθόδοξοι Χριστιανοί, τί κάνουμε γι’ αύτόν; Οί ’Ιου­δαίοι άπό μίσος κα'ι φθόνο τόν έσταύρωσαν μία φορά. Μήπως έμεϊς μέ τά άμαρτή- ματά μας τόν σταυρώνωμε καθημερινώς; Μήπως, ένώ κατά τήν βάπτισί μας ό άνά- δοχός μας έγγυήθηκε, ότι θά άρνηθοϋμε τά έργα τοϋ σκό­τους, έμεϊς τώρα θεληματικά διαπράττωμε έργα σκοτεινά και άμαρτωλά, πού είναι ά- νάρμοστα στούς Χριστιανούς;

’Αδελφοί άναγνώστες, άπ’ όλους τούς άνθρώπους, όλων τών έποχών και όλων τών αιώ­νων, περισσότερο ξένος έπά- νω στή γή ύπήρξε ό Χριστός.

Δυστυχώς άκόμη καί σήμε­ρα, είκοσι αιώνες μετά τήν λυτρωτική θυσία καί άνάστασί του, γιά πολλούς παραμένει άγνωστος καί ξένος! Μήπως

. ^μεταξύ αυτών ει'μεθα και ε­μείς; Μήπως, παρ’ όλα τά κε­ριά, πού άνάβουμε, καί τά κα­λά έργα, πού νομίζουμε ότι κάνουμε, κατά βάθος ό Χρι­στός είναι και γιά έμάς ένας ξένος; Μήπως τόν κρατούμε σέ άπόστασι, δέν θέλωμε πολλές έπαφές μαζί του, διότι φοβούμεθα μήπως ή φιλία του μάς στερήση άπό κάποιες άμαρτωλές ήδονές καί άπο- λαύσεις τής προσωρινής και μάταιης αύτης ζωής; Μήπως, ένώ αύτός κρούει συνεχώς τήν θύρα τής ψυχής μας μέ διαφόρους τρόπους, ζητών­τας νά είσέλθη κα'ι νά δειπνή- ση μαζί μας και έμεϊς μαζί του, έμεϊς προσποιούμεθα ότι δέν άκούομε, κα'ι τόν άφή- νουμε έξω, σάν ένα άγνωστο καί ξένο, νά κτυπάη; Έάν ναί, άς φροντίσωμε τις ήμέρες αύτές νά τόν πλησιάσωμε κα'ι νά τόν γνωρίσωμε άπό κοντά.Ά ς μετανοήσωμε γιά τ'ις ά- μαρτίες μας. "Ας τις έξομολο- γηθοϋμε σέ πνευματικό πατέ­ρα. "Ας νηστεύσωμε τό κατά δύναμιν. "Ας γονατίσωμε έμ- πρός στον ’Εσταυρωμένο τήν Μ. Παρασκευή, και μέ δάκρυα συντριβής και μετανοίας άς τόν παρακαλέσωμε νά συγχω- ρήση και έλεήση όχι μόνον έ-

...................................... ........................ J

58 0 ΣΤΑΥΡΟΣ

μάς, άλλ’ όλο τόν κόσμο. Και άπό ξένο καί άγνωστο, άς τόν κάνωμε τόν καλλίτερο μας φί­λο. Τήν δέ νύκτα τής Άναστά- σεως, άς μή τόν έγκαταλεί- ψωμε, όπως κάνουν οί πολλοί μετά τό «Χριστός άνέστη» άκολουθώντας τόν δαίμονα τής γαστριμαργίας, άς μή τοΰ γυρίσωμε τά νώτα μας προ­τιμώντας τήν μαγειρίτσα άπό τό δικό του βασιλικό δείπνο, άς μή τόν πικράνωμε καί πάλι κάνοντάς τον νά αισθάνεται γιά μία άκόμη φορά σάν ξέ­νος, άλλά άς παραμείνωμε μέχρι τέλους στήν άναστάσι- μη θεία Λειτουργία, ώστε νά λάβωμε πλουσίως τήν θεία χάρι καί ευλογία του. Έμεΐς

θά θέλαμε νά άποχωρήσουν οί καλεσμένοι μας τήν ώρα που στρώνουμε τό έορταστι- κό τραπέζι γιά νά φάγουν; ’Ό­χι βέβαια. Θά τό θεωρούσαμε μεγάλη προσβολή. Γιατί όμως τήν άνάρμοστη καί προσβλη­τική αύτή συμπεριφορά επι­δεικνύομε πολλοί «’Ορθόδο­ξοι Χριστιανοί» στό Χριστό; Είναι καί αύτή μία άπό τις πολλές καί μεγάλες άμαρτίες, μέ τις όποιες έμεΐς οί νεοέλ­ληνες ξανασταυρώνουμε τό Χριστό. Ά ς μετανοήσω με καί γι’ αύτή καί ό Θεός θά μάς συγχωρήσπ.

Καλή Άνάστασι! Καλό καί εύλογημένο Πάσχα!

JΓ ΛIt Ρ Ο ΐ Ί Ο Ν Γ Ο Λ Γ Ο Θ Λ Ν

Τό βιβλίο τοϋ έπισκόηου π. Αύγουστίνου «Πρός τόν Γολγο- θάν» εξιστορεί Ιερά περιστατικά των σεπτών παθών τοϋ Κυρί­ου, παρουσιάζει πρόσωπα σχετιζόμενα μέ τό θεϊο δράμα, και προσφέρει οΐκοδομηηκή καί παρήγορη διδαχή, ή όποία πηγά­ζει άπό τόν σταυρό τοϋ Κυρίου. Χαρακτηρίζεται άπό τό γλυκύ κατανυκτικό ύφος, περιέχει δέ χαρακτηριστικούς ύμνους τής Μεγ. Έβδομάδος, καθώς καί πλήθος προσευχές. Έν όψει τών άγίων ήμερων τής Μ. Έβδομάδος άποτελεϊ επίκαιρο ανάγνω­σμα και ώφέλιμο δώρο, Στό τέλος δημοσιεύεται μια μικρή αν­

θολογία άπό τά ωραιότερα ποιήματα, τά οποία έχουν γραφή γιά τά πάθη τοϋ Κυ­ρίου. Άποτελεϊται άπό 316 σελίδες. Τψ&ται 9 €.

Βιβλιοπωλείο «Ό Σταυρός», Ζωοδ. Πηγής 44, 10681 Άθήναι.Τηλ. 210/3805539- 3828100

___________________________________________________ J

0 ΣΤΑΥΡΟΣ 59

Κλείνουν σχολεία, άνοίγουν φυλακές

Καθημερινώς τά ΜΜΕ φέρουν στό φώς νέα περιστατικά δια­

φθοράς. Εινε τόσες οί ύποθέσεις, πού καλούνται νά ερευνήσουν οί άνακριτές καί εισαγγελείς, ώστε άμφιβάλλομε, έάν βρίσκουν χρό­νο νά κοιμηθούν. Συνωστισμός πρωτοφανής στά δικαστήρια, στά κρατητήρια, στις φυλακές, στις ό­ποιες «στοιβάζονται», σύμφωνα μέ έπίσημα στοιχεία, περίπου13.000 κρατούμενοι, ένψ ή χωρη- τικότητά τους δέν ξεπερνά τις9.000 θέσεις! Βέβαια οί κρατού­μενοι αύτοί δέν άφοροϋν όλοι σέ περιπτώσεις διαφθοράς. Τό 65% (δηλαδή περίπου 7.500 κρατούμε­νοι) είναι άλλοδαποί. Ά ς τό άκού- σουν αύτό όσοι κυβέρνησαν αύ­τόν τόν τόπο τά τελευταία χρόνια καί μετέτρεψαν μέ τήν άνύπαρ- κτη μεταναστευτική πολιτική τους τήν Πατρίδα μας σέ «ξέφρα­γο άμπέλι», άλλά καί οί πολιτικοί κάποιων χώρων τής άντιπολιτεύ- σεως, σύνθημα τών οποίων εινε τό «κάτω τά σύνορα» καί σκοπός τους ή μετατροπή τής 'Ελλάδος σ’ ένα πολυπολιτισμικό κράτος χωρίς έθνική ταυτότητα και ό ά- φελληνισμός τής ελληνικής κοι­

νωνίας. Δυστυχώς άνάμεσα στούς άλλοδαπούς, πού εισέρ­χονται παρανόμως στή χώρα μας, εινε καί πολλά έγκληματικά στοι­χεία, άπό τά όποια δεινοπαθεί ή πολύπαθη Πατρίδα μας. Διαφθο­ρά λοιπόν, έγκληματικότητα, τρο­μοκρατία κ.ά. γέμισαν τίς φυλα­κές. Τό 1/3 τών κρατουμένων (δη­λαδή 4.000 άτομα) εινε παραβά­τες τού νόμου περί ναρκωτικών! ’Αποτέλεσμα; Τό κράτος νά ίδρύη νέες φυλακές καί μάλιστα ύψί- στης άσφαλείας, πρός άντιμετώ- πισι τής έκρυθμης αύτής κατα- στάσεως.

«'Όπου άνοίγει ένα σχολείο, κλείνει μιά φυλακή», είπε κάποτε ό Βίκτωρ Ούγκώ. Στήν Πατρίδα μας σήμερα συμβαίνει τό άντίθε- το. Κλείνουν πολλά σχολεία (άλ­λα συγχωνεύονται καί άλλα κα- ταργούνται λόγψ έλλείψεως μα­θητών), μέ άποτέλεσμα, σέ συν­δυασμό καί μέ τήν έκδίωξι τοϋ Χριστού καί τοϋ μαθήματος τών Θρησκευτικών άπό τήν έκπαίδευ- σι, νά προβάλλη έπιτακτική ή ά- νάγκη κατασκευής νέων φυλα­κών. Είνε καί αύτό ένα άπό τά ά- ναγκαΐα άναπτυξιακά έργα, κάθε σύγχρονης, «πολιτισμένης» καί χωρίς Θεό πορευομένης κοινωνί­

60 0 ΣΤΑΥΡΟΣ

ας! Αύτή εινε ή άνάπτυξι, πού έ- παγγέλονται οί άρχοντες μας; Τέ­τοια άραγε κοινωνία οραματίζον­ταν οί ήρωες τοϋ 1821, όταν πο­λεμούσαν «γιά τοϋ Χριστού τήν Πίστι τήν άγία καί τής Πατρίδος τήν ελευθερία»;

Τό Φανάρι έτορόχθη, Οί ατακτοϊ παραδίδουν

μαθήματα Κανονικής τάξεωςΐ

Ταραχή καί άντιδράσεις προκά- λεσε στό Φανάρι ή θεάρεστη

ενέργεια τοϋ Σεβασμιωτάτου Μη­τροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ νά άναγνωρίση τις κατά τά έτη 880 καί 1351 έν Κωνσταντινουπό- λει συνελθοϋσες Συνόδους έπί Μ. Φωτίου καί άγ. Γρηγορίου τοϋ Παλαμά άντιστοίχως ώς οικουμε­νικές, καί νά θεσπίση τόν έτήσιο πανηγυρικό εορτασμό τους στήν μητροπολιτική του περιφέρεια. Ή πρωτοβουλία αύτή τοϋ Πειραιώς θεωρήθηκε άντικανονική καί άν- τιλειτουργική καί ώς άπόπειρα ύ- πονομεύσεως τών σχέσεων τής ’Ορθοδόξου ’Εκκλησίας μέ τήν Ρώμη καί τερματισμού τοϋ θεο- λογικοϋ διαλόγου μαζί της!

Στό πλαίσιο αύτής τής άντι- δράσεως, ό έκτελών χρέη ύπερα- σπιστοϋ τής οίκουμενιστικής πο­λιτικής τοϋ Φαναριού Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος τοϋ Οικου­μενικού Θρόνου π. Γεώργιος Τσέτσης άνέλαβε νά έλέγξη μέ ειδική άνάλυσι τήν ένέργεια τοϋ

Πειραιώς, κατηγορώντας αύτόν, ότι δέν είχε τό δικαίωμα «νά θε­σπίσει μ ίαν Εορτή γιά κάποιο γε­γονός, πού αφορά σύμπασα τήν ά- νά τήν Ο ικουμένην ’Ορθόδοξο Εκκλησία και όχι μόνο τήν έπαρ- χία τήν όποίαν ποιμαίνει», καί ότι άποδεχόμενος καί χαρακτηρίζων ώς «οικουμενικές» τις δύο αύτές Συνόδους, άθετεί τήν 'Ομολογία Πίστεως, τήν όποία εϊχε άπαγγεί- λει τήν ήμέρα τής εις ’Επίσκοπον χειροτονίας του, 'Ομολογία, διά τής όποίας διαβεβαίωσε, ότι άπο- δέχεται έπτά Οικουμενικές Συνό­δους, δηλώνοντας συγχρόνως, ό­τι δέν προσθέτει, δέν άφαιρεϊ καί δέν μεταβάλει τίποτε άπό τά δό­γματα καί τις Παραδόσεις τής ’Εκκλησίας!

Στό σοβαρώτατο αύτό κατηγο­ρητήριο άπάντησε βεβαίως έπαρ- κώς ό «έτοιμος άεί πρός άπολογί- αν παντί τώ αίτοϋντι αύτώ λόγον» έπίσκοπος. 'Ως μέλη όμως τής ’Εκκλησίας έχομε καί έμεΐς γνώ­μη, τήν όποία καί θά έκφράσουμε.

Σύμφωνη μέ ?ήν Παράδοσι ή ένέργεία τοϋ Πειραιώς

Κατά τήν γνώμη μας, λοιπόν, ή ένέργεια τοϋ μητροπολίτου

Πειραιώς δέν εΐνε καινοφανής, άλλά άπολύτως σύμφωνη μέ τήν Παράδοσι τής ’Εκκλησίας, ή όποία άδιαψεύστως μαρτυρεί, ότι ό έ- ορτασμός πολλών γεγονότων τής Χριστιανοσύνης (όπως εΐνε τά

0 ΣΤΑΥΡΟΣ 61

Θεοφάνεια, τά Χριστούγεννα καί τό Πάσχα) πρώτα καθιερώθηκε ά­πό κάποιες Εκκλησίες σέ τοπικό επίπεδο κα'ι κατόπιν άπό τήν οι­κουμενική Εκκλησία σέ πανχρι- στιανικό έπίπεδο.

01 μαθητές (πιστοί) τοϋ Χρι­στού ώνομάστηκαν Χριστιανοί πρώτα στήν ’Αντιόχεια καί κατό­πιν στον ύπόλοιπο κόσμο (Πράξ. 11:26). Μήπως έπρεπε νά γίνη ιδι­αιτέρα Άποστολική Σύνοδος γιά νά έγκρίνη τήν ονομασία;

Ή "Υψωσι τοϋ Τιμίου Σταυρού πρώτα έωρτάσθηκε στά Ιεροσό­λυμα καί στήν Κωνσταντινούπολι καί κατόπιν καθιερώθηκε παγκο- σμίως. Θά μπορούσαμε νά άναφέ- ρωμε καί άλλα παραδείγματα.

Ή άναγνώρισι τών Η' καί Θ' Συνόδων ώς οικουμενικών καί ό έορτασμός τους άπό τήν Ί. Μη- τρόπολι Πειραιώς δέν ύποχρεώ-

νουν καμμίαν άλλη ’Ορθόδοξη Εκκλησία νά τήν μιμηθή, δέν δη­μιουργούν τετελεσμένα γεγονό­τα, δέν συνιστοΰν παράβασι καί Κανονική άταξία, άλλ’ έκφράζουν τήν συνείδησι τοϋ πληρώματος τής Ίεράς αύτής Μητροπόλεως καί όχι μόνο. Συγχρόνως δημι­ουργούν καί ένα προηγούμενο, προερχόμενο άπό μία πολυπληθή Ί. Μητρόπολι, τό όποιο, σέ συν­δυασμό μέ εμπεριστατωμένες με­λέτες πολλών επιφανών εκκλησι­αστικών προσωπικοτήτων, πού συνηγορούν ύπέρ τής οίκουμενι- κότητος τών δύο αύτών Συνόδων, συνιστά άνυπέρδλητο εμπόδιο σέ όποιαδήποτε Πανορθόδοξη Σύν­οδο συνέλθη μελλοντικώς και προβάλη τήν άξίωσι νά άναγνωρι- σθη ώς οικουμενική, άγνοώντας καί περιφρονώντας τήν ίστορικώς καί θεολογικώς άνεγγωρισμένη

ε γ χ Λ /

Ή Αδελφότης καί τό περιοδικόν «Ό Σταυρός» επ' ευκαι­ρία τών έορτών τής Σταυρώσεως καί τής Άναστάσεως τοϋ Χριστοΰ έγκαρδίως εύχονται νά μετανοήσαμε έμεϊς οί Νεο­έλληνες γιά τήν απιστία, τά αμαρτήματα, τις κραυγαλέες αδικίες, τά έγκλήματα, καί όλες τις ασέβειες καί ανομίες, κακά μέ τά όποια άναστανρώνουμε τόν Υιό τοϋ Θεοϋ καί διαπομπεύουμε, τό 5Έθνος μας νά γίνη ευσεβές, όπως ήταν άλλοτε, νά διασωθούμε άπό τά έπερχόμενα δεινά, καί στήν πρόσκαιρη αύτή ζωή καί στήν απέραντη αιωνιότητα νά άπο- λαμβάνωμε τή χαρά καί τή δόξα τοϋ Κυρίου καί θεοϋ μας.

62 Ο ΣΤΑΥΡΟΣ

άξια τών Η' και Θ' Συνόδων. Καί αύτό τό γνωρίζουν οί οίκουμενι- στές τοϋ Φαναριού, γΓ αύτό και άντιδροϋν.

Δάσκαλε, πού δίδασκες...!

Α ρνοϋνται, λοιπόν, παπόφιλοι και λατινόφρονες κληρικοί

τοϋ Οίκουμενικοϋ Θρόνου τό δι­καίωμα σ’ έναν όρθοδοξότατο καί άγωνιστή μητροπολίτη «νά Θεσπί­σει, μέ μίαν excathedra, Ποντιφί- κειου τύπου, άπόφαση», όπως γράφουν, «τόν έορτασμό ένός Ι­στορικού γεγονότος, πού αφορά σύμπασα τήν Μίαν, 'Αγίαν, Καθο- λικήν καί Άποστολικήν 'Ορθόδο­ξον Εκκλησίαν»] ’Εμείς όμως τους έρωτοϋμε: Ή άλλαγή τοΰ Η ­μερολογίου, πού άφοροϋσε σύμ­πασα τήν ’Ορθόδοξη ’Εκκλησία, έ- γινε Κανονικψ τώ τρόπω καί μέ Πανορθόδοξη ομοφωνία;

Ή αύθαίρετη καί μέ τυμπανο­κρουσίες άρσι τών άναθεμάτων κατά τών Παπικών άπό τόν Άθη- ναγόρα τό 1965, γεγονός πανορ- θοδόξου ενδιαφέροντος καί έμ- βελείας, έγινε μήπως μέ άπόφασι Πανορθόδοξη καί μέ σεβασμό στον Συνοδικό θεσμό τής ’Εκκλη­σίας; Οί άντορθόδοξες καί προ­δοτικές Συμφωνίες μέ τούς άμε- τανοήτους Μονοφυσίτες καί Πα­πικούς στό Σαμπεζύ τό 1990 καί στό Μπάλαμαντ τό 1993 άντιστοί- χως, πού άφοροϋσαν καί αύτές σύμπασα τήν ’Ορθοδοξία, δέν ύ-

πεγράφησαν καί αύτές άπό κά­ποιους ’Ορθοδόξους επισκόπους, δίχως καμμία Πανορθόδοξη ένη- μέρωσι, έγκρισι καί άποδοχή;

Κόπτονται οί τού Φαναριού γιά τήν κανονικότητα τής πρωτοβου­λίας τοΰ μητροπολίτου Πειραιώς, ή όποία άλωστε εύχαρίστησε καί ικανοποίησε κάθε ’Ορθόδοξο Χρι­στιανό, πού άγαπά καί σέβεται τήν Ιερά Παράδοσι τής ’Εκκλησί­ας, ένώ άντιθέτως έπευλόγησαν τις προαναφερθεΐσες επισκοπι­κές αύθαιρεσίες, πού συνετάρα- ξαν τήν ’Εκκλησία, δημιούργησαν σχίσματα καί σκανδαλίζουν μέχρι σήμερα άναρίθμητες ψυχές! Μή­πως στήν περίπτωσί τους έχει εφ­αρμογή ή παροιμία «δάσκαλε, πού δίδασκες καί νόμο δέν έ- κράτης»;

« Ο Σ Τ Α Υ Ρ Ο Σ »Μηνιαίο ’Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό

* * *Ιδρυτής: t Επίσκοπος πρ. Φλωρίνης

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

Ιδιοκτήτης: Όρθόδ. Ίεραποστ. ’Αδελφότης «Ό Σταυρός» Ζωοδόχου Πηγής 44 φ 106 81 Αθήνα,

τηλ. 210 / 3805539 & 210 / 3826100

Εκδότης - Δ ιευθυντής Συντάξεως: Νικόλαος ’!. Σωτηρόπουλος - τηλ. 210 / 6659056

Α ιόλου 35 · 153 51 Κάντζα

Προϊστάμενος Τυπογραφείου Ά θα ν. Κοκονός, Αίολου 35 » 153 51 Κάντζα

Σ υ ν δ ρ ο μ ή (έ τ η σ ία ) ’ Ε σ ω τ ε ρ ικ ο ύ : 15 € Κ ύ π ρ ο υ 20 € . ’ Ε ξ ω τ ε ρ ικ ο ύ : 30 € .

Επιταγές, έγγραφες, έπιστολές κ,λπ. στη διεύθυνσι:Π ε ρ ιο δ ικ ό « Ό Σ τα υ ρ ό ς»

Τ.Θ. 3415 (K.T.A.) · 10 21 0 Αθήνα.

0 ΣΤΑΥΡΟΣ 63

Ε χ θ ρ ο ί τώ ν Ο ικ ο υ μ ενικ ώ ν Σ υ νό δ ω ν

χετε επτά Οικουμενικές Συνόδους. Έάν σάς λείψη «L · μία, δέν έχετε νά χάσετε πολλά πράγματα», είχε είπή κάποτε ό Κόπτης πατριάρχης Σενοϋντα Γ' οτούς ’Ορθο­δόξους εκπροσώπους, άναφερόμενος στήν Δ' Οικουμενι­κή Σύνοδο, τήν όποία μέχρι σήμερα οί Μονοφυσίτες άρ- νοϋνται νά άποδεχθοϋν. Παρά τό θράσος όμως τών συνο­μιλητών μας, ό διάλογος συνεχίσθηκε καί κατέληξε στό συμπέρασμα, ότι Μονοφυσίτες καί ’Ορθόδοξοι είχαμε πάντοτε τήν αύτή Χριστολογική πίστι, άλλά άπλώς τήν δι­ατυπώναμε μέ διαφορετικό τρόπο!

Τό ψευδέστατο αύτό συμπέρασμα, πού άκυρώνει τό ά- λάθητο καί θέτει ύπό άμφισβήτησι τήν αύθεντία τών Οι­κουμενικών Συνόδων, άποδέχονται εύχαρίστως ό π. Γε­ώργιος Τσέτσης καί οί όμόφρονές του οίκουμενιστές, καί προωθούν δολίως καί άνευ Πανορθοδόξου άποφάσεως τήν ψευδοένωσι μέ τούς αιρετικούς καί άμετανοήτους Μονοφυσίτες στις έπαρχίες τοϋ Οικουμενικού Θρόνου, παρά τήν σατανική έμμονή τών Άντιχαλκηδονίων νά ά- πορρίπτουν άσυζητητί τέσσαρες Οικουμενικές Συνόδους τής ’Ορθοδοξίας! Ενόχλησε, όμως, τό Φανάρι ή άναγνώ- ρισι καί ό εορτασμός τών Η' καί Θ' Συνόδων άπό μία ’Ορ­θόδοξη ιερά Μητρόπολι! Ή άτιμία τών Οικουμενικών Συν­

όδων έκ μέρους τών αιρετικών καί ή βλα­σφημία τοϋ Άγ. Πνεύματος, ποϋ έπεστά- τησε, φώτισε καί καθωδήγησε τις Συνό­δους αύτές, δέν ταράσσει τούς Φαναριώ- τες. Τούς ταράσσει, όμως, ή έκ μέρους πιστών καί εύσεβών ’Ορθοδόξων Χριστια­νών τιμή δύο άγίων Συνόδων καί οί προσ- πάθειές τους γιά τήν Πανορθόδοξη άνα- γνώρισί τους! ’Έτσι άποδεικνύονται έχ- θροί καί πολέμιοι τών Οικουμενικών Συν­όδων, φίλοι δέ καί συνεργάτες τών αιρε­τικών, τούς όποιους οί Σύνοδοι καταδικά­ζουν καί άναθεματίζουν! Κύριε, μή στή- σης αύτοϊς τήν άμαρτίαν ταύτην.

Ν Η « S D i O m „ 0 > μ 3

° ο 2 " °I ^ g O O z S μ z> ϋ Ο) *

ί °Ι ΟΜ4̂

30 ξΐί Q ω

> 3 -1 3<35 S *

, Ο-* 3Z C

>ο0=5

Ρ Ι-Θ - μ mΜ5Λ

Ό Μ

< °ζΟ

64 Ο ΣΤΑΥΡΟΣ