Στις 25 Γενάρη ο λαός καταδίκασε ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, που επέβαλαν τις πιο βάρ-βαρες, αντιλαϊκές πολιτικές, τα μνημόνια, την βαθιά φτώχεια και εξαθλίωση της κοινωνίας. Η νίκη για πρώτη φορά στην Ελλάδα ενός αριστερού κόμμα-τος, του ΣΥΡΙΖΑ, γέμισε προσδοκίες, χαρά και ανακούφιση το λαό, αλλά και πολλούς στην Ευρώπη. Απορρίψαμε τους υπηρέτες της πολιτικής των ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ. Αυτοί, εδώ και 5 χρόνια, επέβαλαν άγρια και παρατεταμένη λιτότητα με περι-κοπές σε μισθούς, συντάξεις και στο λαϊκό εισόδημα, καταλήστεψαν τα ασφαλιστι-κά ταμεία, συνέτριψαν τα εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις, διέλυσαν την Υ-γεία, την Παιδεία και την Πρόνοια και ξεπούλησαν το δημόσιο πλούτο. Oι πρόσφατες διαπραγματεύσεις του Eurogroup διέλυσαν και τις τελευταίες αμφιβολίες όσον αφορά τους σκοπούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό που είδαμε για άλλη μια φορά τις προηγούμενες μέρες ήταν ανελέητους εκβια-στές με αρχηγό τα συμφέροντα του γερμανικού κεφαλαίου, οι οποίοι απείλη-σαν και εκβίασαν αδίστακτα ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Είναι ξεκάθαρο ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχουν θέση ούτε οι πιο στοιχειώδης ανάγκες των λαών, δεν υπάρχει θέση για δημοκρατία και δικαιώματα, πρώτα απ΄ όλα το δικαίω-μα των ίδιων των λαών και των εργαζομένων να αποφασίζουν για το μέλλον τους στην κατεύθυνση που οι ίδιοι επιθυμούν. Η ελληνική κυβέρνηση, ακολουθώντας τον δρόμο του «ρεαλισμού», εντός του α-σφυκτικού πλαισίου του ευρώ και της ΕΕ, δεν τήρησε τις προεκλογικές υποσχέσεις της, αλλά υπέγραψε μια συμφωνία που ξαναδένει χειροπόδαρα το λαό και τα εργατικά συμφέροντα, αφήνει ανέπαφα τα μνημόνια και δίνει το δικαίωμα στη λαομίσητη τρόικα (με το νέο της όνομα «Θεσμοί») να ελέγχει πλήρως την ασκούμενη πολιτική. Εμείς, οι εκπαιδευτικοί, αντιπαλέψαμε για 5 χρόνια τα μνημόνια, τις δανειακές συμ-βάσεις και τους 400 εφαρμοστικούς νόμους που συνοδεύουν την βάρβαρη αντιλαϊ-κή πολιτική τους, εκφράζουμε την αντίθεσή μας στην υπογραφή της νέας συμ-φωνίας μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι ανά-γκες των εργαζόμενων, τα εργατικά δικαιώματα και συμφέροντα του κόσμου της δουλειάς, των εκατομμύρια ανέργων και φτωχών, της νεολαίας, επιβάλ-λουν την ολοκληρωτική απόρριψη των μνημονιακών δεσμεύσεων και την άμεση ακύρωση όλων των μνημονιακών νόμων. Απαιτούμε να γίνουν ΟΛΑ όσα έχουν εξαγγελθεί και είχαν αποτελέσει προεκλογι-κές δεσμεύσεις, γνωρίζοντας ότι η μόνη εγγύηση για ουσιαστικές αλλαγές στη ζωή των εργαζομένων αποτελούν οι μαζικοί, οργανωμένοι και αποφασιστικοί αγώνες.

Θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε το σύνολο των αιτημάτων που προτάξαμε με βάση τις αποφάσεις του 16ου συνεδρίου της ΟΛΜΕ, των ΓΣ των Προέδρων των ΕΛΜΕ και με βάση ό, τι έχουμε κατακτήσει μέχρι τώρα συμμετέχοντας στους συντονισμούς των πρωτοβάθμιων σωματείων.

ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΕΕ

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΕΧΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ ΓΙΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΑΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

Μάρτιος 2015 Τεύχος 10

Σελίδα 2 Το Έντυπο

Απαιτούμε να γίνουν ΟΛΑ όσα έχουν εξαγγελθεί γνωρίζοντας ότι η μόνη εγγύη-ση για ουσιαστικές αλλαγές στη ζωή των εργαζομένων αποτελούν οι μαζικοί, οργανωμένοι και αποφασιστικοί αγώνες. Θα συνεχίσουμε με βάση τις αποφά-σεις του 16ου συνεδρίου της ΟΛΜΕ, των ΓΣ των Προέδρων των ΕΛΜΕ και τους αγώνες στους συντονισμούς των πρωτοβάθμιων σωματείων.

Αιτήματα και διεκδικήσεις (με βάση Παρεμβάσεις, ΣΥΝΕΚ, ΠΑΜΕ) ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ – ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ.

ΔΟΥΛΕΙΑ - ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΡΗ-ΞΗ ΜΕ ΕΕ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΝΟΜΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΟΥΣ.

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΚΙΟΛΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΣΕ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΕ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΒΑΘΜΟΥ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΙ ΣΗΜΕΡΑ.

ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΑΡΓΗΜΕΝΩΝ ΤΟΜΕΩΝ ΑΠΟ ΕΠΑΛ & ΕΠΑΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΠΑΛ ΜΕ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ.

Κατάργηση του «νέου Λυκείου, συστήματος εισόδου στα ΑΕΙ και των ΣΕΚ.

Να καταργηθούν όλοι οι νόμοι της αξιολόγησης και της αυτοαξιολόγησης.

Ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη. Άμεση επιστροφή των δώρων.

Καμία μείωση των συντάξεων κύριων, επικουρικών και εφάπαξ. Σταδιακή ανα-πλήρωση των απωλειών. Πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια υπηρεσίας.

Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ να διαμορφώσει πρόταση Συλλογικής Σύμβασης για τα αιτή-ματα και τις διεκδικήσεις του κλάδου και θα την καταθέσει για έγκριση στο κλάδο μέσα από ΓΣ.

Να επανακαταταγούν αμέσως όλοι οι εκπαιδευτικοί και οι υπόλοιποι δημό-σιοι υπάλληλοι σε κλιμάκια και βαθμούς με βάση τα χρόνια υπηρεσίας τους.

Ενιαίο 12χρονο δημόσιο, δωρεάν με παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρα-τία. Ο σύλλογος διδασκόντων βασικό όργανο διοίκησης. Κατάργηση του καθηκο-ντολογίου. Άμεση αλλαγή του θεσμικού πλαισίου (ν. 3848/10) για τα στελέχη της εκπαίδευσης.

Τα Υπηρεσιακά Συμβούλια με 3 αιρετούς.

Ανώτερο όριο 20 μαθητών στο τμήμα, 15 στις κατευθύνσεις και 10 στα ερ-γαστήρια.

Καμιά νέα κατάργηση-συγχώνευση και ίδρυση-λειτουργία άμεσα καταργη-μένων ή νέων σχολείων με βάση τις κοινωνικές και εκπαιδευτικές ανάγκες.

Επαναφορά των καθηγητών στο προηγούμενο διδακτικό ωράριό τους.

Δωρεάν γεύμα στο σχολείο για όλους τους μαθητές, δωρεάν μετακίνηση και πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Όλοι οι εκπαιδευτικοί μόνιμοι. Κάλυψη όλων των κενών στα σχολεία.

Ετήσια επιμόρφωση των εκπαιδευτικών με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκο-ντα.

Άμεση αύξηση των δαπανών της Παιδείας για να λειτουργήσουν ουσιαστι-κά τα σχολεία το Σεπτέμβριο με επιχορήγηση των σχολικών επιτροπών.

Έγκαιρος προγραμματισμός της χρονιάς 2015-2016 με βάση τις προτάσεις του κλάδου (τμήματα, μαθητές στο τμήμα, ωράρια, μεταθέσεις, συνυπήρε-τηση, αποσπάσεις, κάλυψη ωραρίου σε δύο συστεγαζόμενα ή όμορα σχο-λεία).

Κατοχύρωση μειωμένου ωραρίου και μετάταξης σε διοικητικές θέσεις λόγω σοβαρών ασθενειών.

Κατάργηση όλου του αντιδραστικού πειθαρχικού δικαίου.

Κατάργηση άμεση ΕΝΦΙΑ, φόρου αλληλεγγύης και πλειστηριασμών 1ης κατοικίας.

Σταθερή αντιρατσιστική, αντιφασιστική κατεύθυνση των αγώνων μας.

Δημόσια και δωρεάν τα κοινωνικά αγαθά, προστασία του δημόσιου πλούτου.

Πλήρης και δωρεάν ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη για όλους.

Επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους.

Κάτω η πολιτική και οι εκβιασμοί των οικονομικών δολοφόνων

του ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, της ΕΕ, της ΕΚΤ και του

ΔΝΤ

ΑΝΟΙΧΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ (14ο Γυμνάσιο Πειραιά, Αγ. Αναργύρων & Κω, Παλιά Κοκκινιά e-mail: asmpir@gmail.com – asmpeiraia.blogspot.gr, τηλ.: 2104200917)

«Εκείνο που χαρακτηρίζει την Επανάστα-ση ως συμβάν, είναι μια τροπικότητα της ιστορικής πράξης, μια δυναμική που μπο-ρούμε να ονομάσουμε πολιτική, ιδεολογική ή πολιτισμική προκειμένου να τονίσουμε εμφατικά ότι η δύναμή της να κινητοποιεί ανθρώπους και να επιδρά στα πράγματα περνάει μέσα από μια υπερεπένδυση νοήματος» François Furet, Penser la Revolution Française (Υπογράμμιση του Furet) «…. και επέπεσε πολλά και χαλεπά κατά στάσιν των πόλεων […] πολύ επέφερε την υπερβολήν του καινούσθαι τας διανοί-ας των τ’ επιχειρήσεων περιτεχνήσει και των τιμωριών ατοπία και την ειωθυίαν αξίωσιν των ονομάτων ες τα έργα α-ντήλλαξαν τη δικαιώσει». Θουκυδίδης, 3, 82, 2-4. (Υπογράμμιση δική μου) Ρώτησα κάποτε τον François Furet, στο σεμινάριό του, τι θα απέμενε από την πολιτική αν αφαιρούσαμε αυτή την υπερε-πένδυση νοήματος. Να θυμίσω ότι ο François Furet ήταν ένας από τους κορυ-φαίους γάλλους ιστορικούς του 20ου αιώ-να, μέλος του ΚΚΓ και, μετά την εισβολή στην Ουγγαρία το 1956, σφοδρός αντικο-μουνιστής, ηγετική φυσιογνωμία της ανα-θεωρητικής ιστοριογραφίας, από τους ση-μαντικότερους μελετητές της Γαλλικής Ε-πανάστασης η οποία, σύμφωνα με την ανάλυσή του, εγκαινίασε έναν γενικευμένο ευρωπαϊκό εμφύλιο πόλεμο που κράτησε δύο αιώνες και έληξε μόνο με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και την οριστική επικράτηση του φιλελευθερισμού. Το σεμι-νάριο του στην Ecole des Hautes Edutes en Sciences Sociales, στο Παρίσι, υπήρξε, για σειρά ετών, ένα think tank της γαλλικής φιλελεύθερης σκέψης με μεγάλη διεθνή απήχηση. Μου απάντησε: « Πάρα πολλά, αλλά για να τα προσδιορίσουμε οφείλουμε, πρώτα απ’ όλα, να διαγράψουμε ένα μεγά-λο μέρος από αυτό που έχουμε συνηθίσει να ονομάζουμε πολιτική από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης ». «Εννοείτε», παρατήρησα, παραθέτοντας το παραπά-νω χωρίο από τον Θουκυδίδη, «μάλλον, από την εποχή της Αθηναϊκής Δημοκρατί-ας». Χαμογέλασε: « Ναι, ναι, το γνωρίζω το απόσπασμα, το έχει σχολιάσει εκτενώς ο Pierre Vidal-Naquet αλλά σε σχέση με την ποικιλία του Δήμου και, κυρίως, με τη

Σελίδα 3 Τεύχος 10

δίκιο, ίσως ο πρώτος Ιακωβίνος, ο πρώτος πολιτικός ακτιβιστής, ο πρώ-τος υπερβολικός νοηματοδότης να ήταν ο Αθηναϊκός Δήμος». Ο Αθηναϊκός Δήμος, με όλη την ανεξά-ντλητη ποικιλομορφία του, με όλο το συμβολικό του βάρος είναι και πάλι επίκαιρος. Έχει την ευκαιρία να επα-νεγγράψει στους θεσμούς, στις πρακτι-κές, στον δημόσιο χώρο αυτό που από πολλές πλευρές επιχειρήθηκε, συστη-ματικά και πεισματικά, να διαγραφεί, δηλαδή τον ίδιο τον πολιτικό λόγο, την καταστατική διαίρεση της ίδιας της ετυμολογίας του (πιθανότατα από το δαίομαι = «διαιρώ», «διχάζω», «τέμνω», «μοιράζω»), την απόρριψη κάθε ολοκληρωτικής συναίνεσης. Έχει την ευκαιρία να επιφέρει μια ρήξη σε όσα βιώνουμε τα τελευταία 30 χρόνια, με κατάληξη τη σημερινή κρί-ση. Διότι αυτό που ζήσαμε ήταν - κατά ειρωνικό τρόπο, σε απόλυτη συμφωνί-α με τον παραπάνω ορισμό του Furet αλλά σε πλήρη αντίθεση με την άποψή του για το οριστικό τέλος των επανα-στάσεων - ένα, πράγματι, μεγάλο επα-ναστατικό συμβάν, η νεοσυντηριτική Επανάσταση, η οποία επέβαλε τη δική της υπερβολική νοηματοδοσία, κινητο-ποίησε πολλαπλές δυνάμεις, αλλάζο-ντας την ειωθυίαν αξίωσιν των ονομά-των ες τα έργα, βαφτίζοντας ελευθερί-α την άρση κάθε ρύθμι-σης στις κεφαλαιακές ροές, αργόσχολους τε-μπέληδες τους άνεργους, ανάπτυξη τη θεαματική αύξηση των εισοδημάτων του πλουσιότερου 1%, διαβούλευση την ακύρω-ση του δημόσιου διαλό-γου γύρω από κρίσιμα επίδικα ζητήματα, ιδιωτι-κοποίηση την άμεση ή έμμεση κρατική στήριξη επιχειρηματικών συμφε-ρόντων, παιδεία τις απο-λύτως στοιχειώδεις δεξιό-τητες, επιβάλλοντας ως προφανές νόημα των πραγμάτων μια ρητορική του οξύμωρου.

Ο Αθηναϊκός δήμος με όλη

την ανεξάντλητη

ποικιλομορφία του και το

συμβολικό του βάρος είναι και πάλι επίκαιρος

ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑ: Ο ΣΥΡΙΖΑ, Η ΡΗΞΗ ΚΑΙ Η ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ Στη μνήμη του Pierre Vidal-Naquet

Η εκλογική νίκη του Σύριζα δεν ήταν προϊόν μόνο, ούτε, νομίζω, κυρίως, μιας προσδοκίας για την, τουλάχιστον άμεση, υλοποίηση του προεκλογικού του προγράμματος. Επρόκειτο, όπως κατάλαβαν άριστα τόσο οι απανταχού συντηρητικές δυνάμεις όσο και τα πε-ρισσότερο πληττόμενα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, για μιαν αλλαγή νοήματος, για μια μάχη ονομάτων, ιδεών και αρχών. Τα απτά αποτελέ-σματα θα έρθουν μόνο αν κερδηθεί αυτή η μάχη. Σε μια παρόμοια μάχη ελάχιστη σημασία έχει, παρά την ευ-ρύτατα διαδεδομένη, δεξιά και αριστε-ρά, άποψη, το ποιος και πόσο θα πληρώσει εδώ και τώρα. Το διακύ-βευμα είναι εντελώς διαφορετικό: η επιβολή, με κάθε κόστος, μιας συγκε-κριμένης νοηματοδοσίας. Η διαγραφή με νομισματοποίηση, ένα παράδειγμα ανάμεσα σε δεκάδες άλλα, του σχετι-κά μικρού ελληνικού χρέους που δια-κατέχει η ΕΚΤ, δεν επιβαρύνει ούτε κατά ένα ευρώ τους ευρωπαίους φο-ρολογούμενους, είναι όμως αντίθετη

με μια θέση αρχής, με μιαν συ-γκεκριμένη αντίληψη της Νομι-σματικής Ένωσης για την υπερά-σπιση της οποίας η Γερμανία είναι διατεθειμένη να πληρώσει πολλές εκατοντάδες δις ευρώ.

Όλοι, εχθροί και φίλοι, γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Σύριζα θα μπει, αργά ή γρήγορα, στο δρόμο της κανονικότητας, με συμβιβασμούς, υπαναχωρήσεις και παζαρέματα, παραιτούμενος από κάποιες διεκ-δικήσεις και κερδίζοντας κάποιες

άλλες. Η πολιτική είναι, σε μεγάλο βαθμό, και αυτό. Το επίδικο ζήτημα είναι αν, μέσα από τις διαπραγμα-τεύσεις και τους συμβιβασμούς, α-νοίξει η προοπτική για μιαν αλλαγή στο πλαίσιο της σημερινής ευρωπαϊ-κής κανονικότητας. Η σταθερή και επίμονη επίκληση από τον Σόιμπλε όχι τόσο χρηματοοικονομικών δεδο-μένων - αυτά αποτελούν απλώς μέ-σα πίεσης - όσο κανόνων, αξιών και αρχών και η αντίστοιχη επίκληση από τον Τσίπρα των ιδρυτικών, κατα-στατικών, αξιακών αρχών της ΕΕ επιβεβαιώνουν ότι η αντιπαράθεση είναι κατεξοχήν πολιτική. Αν το εκλο-γικό αποτέλεσμα της 25ης Ιανουαρί-ου αποτελέσει την αφετηρία για να μετατοπιστούν οι αρχές της ευρωπαϊ-κής ολοκλήρωσης, έστω και κατ’ ελά-χιστο, από το νόημα με το οποίο τις επενδύουν οι νεοσυντηρητικές δυνά-μεις, τότε μπορεί να μετατραπεί σε συμβάν – που δεν σημαίνει, βέβαια, στιγμιαίο γεγονός – σε ευρωπαϊκής εμβέλειας δύναμη κινητοποίησης, πολιτική, ιδεολογική, πολιτισμική, σε υπερεπένδυση νοήματος. Μπορεί να επιβάλει ένα νέο σκηνικό όπου, ανά-μεσα σε πολλούς άλλους πρωταγω-νιστές, θα συμμετέχει, πλέον, στα δρώμενα και το φάντασμα του νε-κραναστημένου Δήμου.

Στέφανος Οικονόμου

Φεβρουάριος 2015,

ενώ οι διαπραγματεύσεις με την ΕΕ είναι ακόμη σε εξέλιξη.

Όλοι, εχθροί και φίλοι,

γνωρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπει στο δρόμο της κανονικότητας παραιτούμενος

από κάποιες διεκδικήσεις του και κερδίζοντας κάποιες άλλες

Σελίδα 4 Το Έντυπο

και από πολλούς. Ο ίδιος είχα ση-μειώσει ότι «η ίδια η διοικούσα εκ-κλησία πρέπει (έστω και τόσο καθυ-στερημένα) να ζητήσει τη κατάργηση του λεγόμενου θρησκευτικού όρκου (πρωτίστως για να είναι πιστή στον Κύριό της), αυτό δε που ονομάζουμε όρκο να είναι διαβεβαίωση – υπό-σχεση». Αλλά, το αντιφατικό για την Εκκλησία (και οδυνηρό, για τα φιλότι-μα μέλη της) είναι ότι διευθετήσεις στις οποίες η ίδια θα έπρεπε να προ-χωρήσει βάσει του «πιστεύω» της

Ο Αλέξης Τσίπρας στις 26 Ιανουαρίου έκανε το σωστό. Όχι απλώς το σωστό από τη σκοπιά κάποιου που δεν πι-στεύει και που, συνεπώς, θα υποκρι-νόταν αν επικαλούνταν το Ευαγγέλιο. Έκανε το σωστό από κάθε πλευρά, δηλαδή κι απ” αυτήν που θα έπρεπε να είναι και στάση της ίδιας της Εκκλη-σίας.

Το θεολογικό σκεπτικό για την κατάρ-γηση του θρησκευτικού όρκου έχει διατυπωθεί εδώ και πολλούς καιρούς

Ο πολιτικός όρκος του πρωθυπουργού Mια αριστερή χριστιανική ματιά

Ο Τσίπρας με τον πολιτικό

όρκο έκανε το σωστό και από

την πλευρά που θα έπρεπε

να είναι και στάση της ίδιας της Εκκλησίας

Σελίδα 5 Τεύχος 10

(και γι’ αυτό ακριβώς θα ήταν διευθετή-σεις ριζοσπαστικές και σεβαστικές της ελευθερίας), γίνονται κάθε τόσο με κρατι-κή πρωτοβουλία. Ο λόγος; Μια αμυντική διάθεση της διοικούσας εκκλησίας, ένας τρόμος ότι θα χάσει κοινωνικο-πολιτικά προνόμιά της, τα οποία όμως στην πραγ-ματικότητα αλλοιώνουν την ίδια!

Η Εκκλησία φέρει στα έγκατά της μια α-ντινομία: αποτελεί όραμα αλλιώτικης ζωής, όχι όμως μηχανισμό επιβολής του. Η ίδια η υπερβατικότητά της είναι αυτό που την καλεί να μαρτυρεί μέσα στην ιστορία ότι η αγάπη (όσο άβολη ή και ασύμφορη κι αν φαίνεται) είναι ο μόνος τρόπος υπάρξεως που έχει αληθώς μέλ-λον.

Η αντιδιαστολή της από τον Καίσαρα βρί-σκεται στην ίδια της την ταυτότητα. Ως εκ τούτου είναι αδιανόητη η άμεση ή έμμεση μετατροπή της σε κόμμα και η ερωτοτρο-πία με την άσκηση εξουσίας. Και γι” αυτό, φαινόμενα που χαρακτήρισαν τον νεοελ-ληνικό βίο τον 20ό αιώνα, όπως η νομο-θέτηση της ιερολογίας ως μοναδικού συ-στατικού τύπου του γάμου, η ποινικοποί-ηση της ετεροδοξίας, η απαίτηση να γνω-μοδοτεί ο επίσκοπος για την λειτουργία ευκτηρίου οίκου ετεροδόξων, η πεποίθη-ση επισκόπων ότι εκπροσωπούν στο σύνολό του τον ελληνικό λαό κ.λπ. απο-τελούν παραχαράξεις της εκκλησιαστικής ταυτότητας και κουτοπόνηρη νόσφιση κρατικής πολιτικής. Και δεν είναι διόλου τυχαίο ότι όσες νομοθετικές ρυθμίσεις εκ των ανωτέρω καταργήθηκαν (λ.χ. για τον γάμο και τους ευκτήριους οίκους), καταρ-γήθηκαν με πρωτοβουλία της πολιτείας, ενώ οι εκκλησιαστικοί ηγέτες δυσανασχε-τούσαν για την απώλεια κεκτημένων (της κυριαρχίας της, δηλαδή, επί της κοινωνί-ας), αντί να ζητούν οι ίδιοι την κατάργη-ση, για λόγους πιστότητά τους στα εκκλη-σιαστικά κριτήρια (θα έπρεπε, λ.χ., η ίδιοι να είχαν εξ αρχής αξιώσει την νομοθέτη-ση του πολιτικού γάμου, για να μη σύρο-νται σε τέλεση μυστηρίου άνθρωποι άθεοι). Προσωπικά δεν γνωρίζω αν υ-πήρξε επίσημη διαφοροποίηση πάνω σ” αυτό. Θα ήταν ενδιαφέρον να διερευνηθεί ακριβώς ετούτο: αν η ίδια η διοικούσα εκκλησία έχει ποτέ ζητήσει κατάργηση προνομίων της τα οποία είναι ασύμβατα προς την ίδια της την ταυτότητα.

Μια παρένθεση. Προσωπικά, το θολό σκηνικό του όρκου το έζησα στα τέλη του

καλοκαιριού, όταν επρόκειτο να ορκι-στούν οι νέες Δημοτικές αρχές. Η πλειονότητα των συντρόφων μου στην αριστερή δημοτική κίνηση «Στάση Βύρωνα», με την οποία είχα κατέβει, ορκίστηκε πολιτικά, εγώ θρη-σκευτικά. Μέσα στη συγκυρία της πό-λης μας, η απόφασή μου αυτή ήταν μια δημόσια κατάθεση ότι δεν απεκ-δύομαι την ψυχή μου και ότι δεν απο-δέχομαι την προσπάθεια συγκεκριμέ-νων πολιτικών χώρων να εμφανίζο-νται ως μονοπωλητές της πίστης. Και ήταν απόφαση που οι συνοδοιπόροι της «Στάσης» δέχτηκαν με σεβασμό κι ελευθερία. Κλείνει η παρένθεση – προσώρας.

Διαφορετικό ζήτημα είναι οι θεσμικές σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας. Δια-φωνώ εντελώς με δεξιούς που θεω-ρούν υποκριτικό το να παρίσταται άθεος πολιτικός σε εκκλησιαστική εκδήλωση, διαφωνώ εντελώς με αρι-στερούς που θεωρούν επιβεβλημένο να μην παρίσταται άθεος πολιτικός σε εκκλησιαστική εκδήλωση. Αμφότεροι αδυνατούν να κάνουν μια πολύ βασι-κή διάκριση: Και η πίστη και η απιστία είναι (οφείλουν να είναι) προσωπική επιλογή και βίωμα. Αλλά το γεγονός της θρησκεί-ας (είτε πιστεύεις είτε δεν πιστεύεις) βρίσκεται στον δημόσιο χώρο, στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Ο άθεος αιρετός που θα παραστεί σε εκκλησια-στική εκδήλωση, θα πα-ραστεί (οφείλει να παρα-στεί) επειδή υπολήπτεται το κοινωνικό και τιμά τον λαό που την κάνει (και μιλώ αληθινά για τιμή – όχι για marketing και για υφαρπαγή ψηφαλακί-ων). Δεν θα κοινωνήσει, αλλά ούτε θα απουσιά-σει.

Η ρήξη με την ξεραϊλα των φανατικών και με τις ιδεοληψίες των αδιάβαστων, που ανθούν σε κάθε (μα, σε κάθε!) χώρο, είναι μια από τις ανατροπές που χρειαζόμαστε τρελά.

Θανάσης Ν. Παπαθανασίου

Σελίδα 6 Το Έντυπο

καθισμένη απέναντι δακρυσμένη σε κοίταζα που από τα μάτια μου που σ' έψαχναν να κρυφτείς ζητούσες μα και το τζάμι που στα δικά σου θα σε φανέρωνε και σε σκέφτηκα Ισμήνη όπως τη γυναίκα στο λιμάνι πριν που χορός στον άνεμο το κορμί της κι αυτός αχόρταγος τα στριφώματά της σήκωνε και τη σάρκα χάιδευε των ποδιών και του προσώπου και τα μαλλιά κλαράκια καλαμιάς και το κορμί λυγαριά του ανέμου παραδομένη και δάχτυλα ανθάκια μιμόζας μέσα στα μαλλιά καθώς φυσηγμένα απ’ τον άνεμο τα κρατούσε σε μέτωπο πάνω και στο μέσα στων ματιών κι από βορρά σε νότο κι από ανατολή σε δύση οι στροφές του κορμιού που χόρεψε ψυχή μου χόρεψε άκουγε τη φωνή αφανέρωτα να της χαρίζεται ξεκουράσου κι όπως γάλα σε πεινασμένο το γέλιο της τι ωραία τι ωραία είμαι ελεύθερη στο τοίχο έγραψε με μάτια νύχια και πέταξε πέταξε όπως πουλί σε άνεμο πρίμο Ισμήνη κι είναι πολλά τα μάτια τα δακρυσμένα σε τούτο το βαγόνι που τη πόλη κόβει κι ενώνει ήθελα να σου πω μα έκρυψα τα μάτια μου στα νύχια που πολύς ο σοβάς που έμεινε από τον τοίχο... χόρεψε ψυχή μου χόρεψε ._

Ασημίνα Λαμπράκου

Μια ζωή με αξιοπρέπεια και

ελευθερία για όλους και όλες

Το Σάββατο 21 Μάρτη, παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού, σε πολλές χώ-ρες διεθνώς, και στην Ελλάδα, κινητοποιούμαστε ενάντια στο ρατσισμό και τις διακρίσεις σε βάρος των μεταναστών και των προσφύγων. Στην Αθήνα, στις 12μμ στην πλατεία Κλαυθμώνος, στις 2μμ στην Ομόνοια και στις 4μμ στο Σύνταγμα συμμετέχουμε σε συγκεντρώσεις και συναυλίες αντίστασης και αλλη-λεγγύης για Δικαιοσύνη στους μετανάστες και τους Πρόσφυγες, αξιοπρεπή ζωή για όλους και όλες. Στο πλαίσιο αυτό θα πραγματοποιηθεί στα Άνω Λιόσια εκδήλωση προς τιμή του Βαγγέλη Γιακουμάκη, που έπεσε θύμα ενδοσχολι-κής βίας, που είναι μια μορφή ρατσισμού, τρομοκράτησης και φασισμού. Στηρίζουμε την εκδήλωση αυτή, που προωθεί το 15μελές του 3ου Λυκείου Άνω Λιοσίων, το οποίο μας καλεί όλους το Σάββατο 21 Μαρτίου, ώρα 6μμ, έξω από το Δημαρχείο στα Άνω Λιόσια, στην πλατεία Ηρώων. Στην Ελλάδα της κρίσης και των μνημονίων εμπεδώθηκε με χίλιους τρόπους, νό-μους και μέτρα το δόγμα της «αποτροπής εισόδου» στη βάση της απάνθρωπης λογικής «να κάνουμε στους μετανάστες τον βίο αβίωτο. Οι προσφυγικές και με-ταναστευτικές ροές συνεχίζονται όσο υπάρχουν πόλεμοι, δικτατορικά καθε-στώτα και εξαθλίωση που οι μεγάλες δυνάμεις συντηρούν και ανέχονται σε κάθε μεριά του πλανήτη. Μετά τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, ντόπιοι και μετανάστες, ενώνουμε ξανά τη φωνή μας και απαιτούμε από τη νέα κυβέρνηση την πλήρη ανατροπή του ρατσιστικού και κατασταλτικού οπλοστασί-ου. Ξέρουμε καλά πως τίποτα δεν πρόκειται να γίνει αν δεν εντείνουμε τον αγώνα μας για να γκρεμιστεί ολόκληρο το θεσμικό ρατσιστικό και μνημονι-ακό πλέγμα άμεσα.

Χόρεψε ψυχή μου, χόρεψε

ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων - Ζεφυρίου - Φυλής

Σελίδα 7 Τεύχος 10

Ποιος σκότωσε την Κατερίνα;

H Κατερίνα ήταν μία από τις είκοσι έξι οροθετικές γυναίκες που είχαν συλληφ-θεί τον Μάιο του 2012 για λόγους «δημόσιας υγείας», ουσιαστικά μετά από εντολές του τότε υπουργού Υγείας, Ανδρέα Λοβέρδου. Στις 27 Νοεμβρίου 2014 έγραψε ένα γράμμα. αποχαιρετι-σμού προς τον σύντροφό της. Tο άφησε στο υπνοδωμάτιό τους και έφυγε από το σπίτι χωρίς να πάρει τίποτα μαζί της. Την επομένη, βρέθηκε νεκρή σε δωμάτι-ο ξενοδοχείου. Είχε κλειδωθεί, η τηλεό-ραση έπαιζε δυνατά και εκείνη είχε κάνει χρήση ηρωίνης και χαπιών. Οι δικοί της έχουν πειστεί πως η Κατερίνα αυτοκτό-νησε μη έχοντας ποτέ ξεπεράσει το τι συνέβη εκείνο τον Μάιο, όταν η προσω-πική της ζωή και η ασθένειά της έγιναν πρωτοσέλιδο και εκείνη βρέθηκε αδίκως στη φυλακή. Μοναχοκόρη Η Κατερίνα ήταν 34 χρόνων, μοναχοκό-ρη του κ. Αντώνη, τεχνίτη κοσμημάτων και της κυρίας Δημητρούλας, τραπεζο-κόμου σε νοσοκομείο. Όσοι την έζησαν μιλάνε για μια κοπέλα «τσαχπίνα, ξύπνι-α, με ιδιαίτερο χιούμορ». Μέχρι τα δεκα-επτά της, η ζωή της κυλούσε ήρεμα, στην τελευταία τάξη του Λυκείου όμως λίγο οι κακές παρέες, λίγο οι φήμες ότι έκανε χρήση κάνναβης έκαναν τους γο-νείς της να ανησυχούν. Εκείνα τα Χρι-στούγεννα ο πατέρας της καταλάβαινε ενστικτωδώς πως η κόρη του είχε μπλέ-ξει άσχημα. Της σήκωσε με το ζόρι τα μανίκια και την είδε «τρυπημένη». Της είχε παθολογική αδυναμία και δεν ήξερε πώς να χειριστεί το πρόβλημα. Έξι χρόνια μετά, η Κατερίνα βρέθηκε να παλεύει για τη ζωή της στο νοσοκομείο. Οι γονείς της έτρεξαν τότε στο πλευρό

της, την έπεισαν να μπει σε πρό-γραμμα απεξάρτησης και οργανώθη-καν σε βάρδιες ώστε να μη μένει πο-τέ μόνη της. Όμως ένα απόγευμα, εκείνη κλείδωσε τον πατέρα της σε ένα δωμάτιο... Και την χάσανε ξανά. Μέχρι που τον Μάιο του 2012 δέχτη-καν ένα τηλεφώνημα από την Ασφά-λεια: Η Κατερίνα είχε συλληφθεί.

Το «αδίκημα»... Ο πατέρας της έτρεξε και πάλι να την βρει, πίσω από τα κάγκελα πλέον, την είδε με στερητικό σύνδρομο, έτρεμε αλλά ήθελε να του προλάβει τα νέα: «Μπαμπά, έχω έιτζ». «Και γι’ αυτό σε συνέλαβαν;» ρώτησε εκείνος αναστατωμένος. Μάταια προσπα-θούσε να τον πείσει πως δεν είχε κάνει κάτι κακό. Πράγματι, η Κατερί-να έβγαινε μέρα μεσημέρι από ένα φούρνο με μια τυρόπιτα στο χέρι και εκεί την σταμάτησαν αστυνομικοί. Της έκαναν εξέταση στο Τμήμα και μετά την συνέλαβαν. Την επομένη δόθηκαν στη δημοσιότητα τα στοιχεία της. Η εισαγγελέας αποφάσισε πως η Κατερίνα και οι άλλες κοπέλες γνώ-ριζαν πως είναι φορείς και εν γνώ-σει τους έθεταν σε κίνδυνο τη ζωή των πελατών τους. Έναν ολόκληρο χρόνο στριμωγμένες στα κελιά του Κορυδαλλού, άρρωστες, με στερητι-κά σύνδρομα, περίμεναν τη δίκη τους. Στο δικαστήριο η Κατερίνα αθωώθηκε και αφέθηκε αμέσως ελεύθερη. Εκείνη την ημέρα, ο πατέ-ρας της την περίμενε στην πύλη των φυλακών. Εκείνη του ζήτησε να περάσουν πρώτα από την Ομόνοια.

Δεν έχουμε υπομονή να περιμένουμε μήνες για να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μετα-ναστών και προσφύγων και απαιτούμε το γκρέμισμα του φράχτη στον Έβρο. Ζητάμε άσυλο για κάθε πρόσφυγα που ζει στη χώρα και δυνατότητα μετακίνησης και εγκατάστασης σε άλλες χώ-ρες της ΕΕ, νέα διαδικασία νομιμοποίησης για χιλιάδες μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα. Τέλος, ενισχύουμε τον αντιφασιστικό αγώνα απέναντι στη δολοφονική Χρυσή Αυγή, που σε μερικές εβδομάδες αντιμετωπίζει δίκη για δολοφονίες μεταναστών και αντιφασιστών και εκατοντάδες ρατσιστι-κές επιθέσεις.

Δικαιοσύνη για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες Μια ζωή με αξιοπρέπεια και ελευθερία για όλους και όλες

Ήταν μια από τις 28

οροθετικές που συνελήφθησαν

το 2012 για λόγους… δημόσιας

υγείας, μετά από

εγκληματική εντολή του Λοβέρδου

Σελίδα 8 Το Έντυπο

Ο κ. Αντώνης έτρεμε. Ήξερε πως η κόρη του ήθελε να ξανακάνει χρήση, αλλά ήξερε πλέον πως δεν θα μπο-ρούσε να την αποτρέψει.

Όταν έφτασαν, εκείνη άλλαξε γνώμη. «Πάμε σπίτι» του είπε. Πήρε την από-φαση, μπήκε στο πρόγραμμα απεξάρ-τησης και πάλεψε με απίστευτη πει-θαρχία. Ήρθε ξανά κοντά με τους γο-νείς της, ξαναβρέθηκε με τον μεγάλο της έρωτα. Αλλά τα βλέμματα και οι ψίθυροι στη γειτονιά την ακολουθού-σαν όπου και αν πήγαινε, οι «φίλοι» που δεν την ακουμπούσαν θεωρώντας πως θα τους «κολλήσει» την στενοχω-ρούσαν και όταν προσπάθησε να βρει δουλειά έπεσε σε κλειστές πόρτες. Μπορεί να είχε αθωωθεί αλλά το όνομα και η φωτογραφία της παρέμε-ναν στο Διαδίκτυο με τον τίτλο: «Ιερόδουλη οροθετική». Η Κατερίνα είχε καταλάβει πως η «ρετσινιά» αυτή θα την ακολουθούσε για πάντα και αυτό, λένε οι δικοί της, δεν μπόρεσε να το αντέξει. Στο γράμμα που άφησε στον αγαπημένο της γράφει στο τέλος: «Πάω να πεθάνω, μη με ψάξεις γιατί δεν πρόκειται να με βρεις. Δεν αντέχω άλλο. Να προσέχεις τον εαυτό σου και τον μπαμπά μου. Σε αγαπώ, Κατερί-να».

Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρω-πίνων Δικαιωμάτων η υπόθεση… Στο δικαστήριο η Κατερίνα αθωώθηκε, αφού δεν προέκυπτε «από πουθενά» ότι εκδιδόταν, ότι γνώριζε πως είναι οροθετική ή ότι εν γνώσει της

μετέδιδε τον ιό του HIV. Αποζημιώ-θηκε με 10 ευρώ για κάθε ημέρα που έμεινε άδικα στη φυλακή. Όμως αυτό δεν της ήταν αρκετό. Ήταν αποφασισμένη να στραφεί εναντίον όσων ευθύνονταν για τη διαπόμπευσή της. Την αστυνομία, τους γιατρούς και κυρίως την τότε ηγεσία του υπουργείου Υγείας που έδωσε τα προσωπικά της δεδομένα στη δημοσιότητα. Δίπλα της, και σε όλες τις γυναίκες - μέλη της «Πρωτοβουλίας αλληλεγγύης στις διωκόμενες οροθετικές», και μια ομάδα δικηγόρων που εθελοντικά ανέλαβαν την υπεράσπισή τους. Και μπορεί οι μηνύσεις τους κατά αστυνομικών και γιατρών του ΚΕ-ΕΛΠΝΟ να μπήκαν από τον εισαγ-γελέα με συνοπτικές διαδικασίες στο αρχείο, η προσφυγή τους όμως στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρω-πίνων Δικαιωμάτων θα εκδικαστεί. Στο εδώλιο «θα είναι η Ελλάδα» για σειρά σοβαρών αδικημάτων – αν και οι διεθνείς οργανισμοί μάς είχαν α π ό τ η ν π ρ ώ τ η σ τ ι γ μ ή «καταδικάσει» μιλώντας γ ια «καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιω-μάτων», «κυνήγι μαγισσών» και «επικίνδυνες πρακτικές που δεν συνάδουν με πολιτισμένη χώρα». Υπόμνηση: η διάταξη του Ανδρέα Λοβέρδου που είχε οδηγήσει στις συλλήψεις, ενώ είχε καταργηθεί, επανεργοποιήθηκε από τον Άδωνι Γεωργιάδη.

Γιώργος Μάλφας, καθηγητής

Η 1η Δεκέμβρη είναι αφιερωμένη στον αγώνα κατά του AIDS. Και είναι η μέρα που διάλεξε να φύγει η Κατερίνα, μια από τις γυναίκες που με τον πιο απάν-θρωπο τρόπο διαπόμπευσε το 2012 ο τότε (αειθαλής) Υπουργός Υγείας Αν-δρέας Λοβέρδος, με τις συλλήψεις, τις υποχρεωτικές εξετάσεις, την φυλάκιση και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, με την δημοσιοποίηση των φωτογραφιών τους. Στον θαυμαστό αυτό κόσμο του κυρίου Λοβέρδου (και φυσικά των επιγόνων

του που επανέφεραν τα νομοθετήμα-τα του) τα θύματα της αρρώστιας και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης με-ταβάλλονται σε θύτες. Και κρίθηκε πρόσφορο να διαπομπευθούν δημό-σια, για λόγους … προστασίας των υποψήφιων πελατών, που το «δημόσιο αγαθό» της ασφαλούς ε-κτόνωσης της λιμπιντικής τους συσ-σώρευσης πρέπει να διασφαλιστεί, και από χρηματοδότες της βιομηχα-νίας του σεξ και του τράφικινγκ βα-φτίζονται θύματα(…)

Οι διεθνείς οργανισμοί μας είχαν

καταγγείλει από την πρώτη

στιγμή για καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων

και κυνήγι μαγισσών.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Συλλόγου Εργαζομένων ΚΕΘΕΑ για το θέμα

Σελίδα 9 Τεύχος 10

Η Κατερίνα υπήρξε θύμα μιας πραγματικότητας που αναπαράγει την παθογένεια της χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών αλλά και την αντιμετώπιση της χρήσης με την μέθο-δο του στιγματισμού. Η Κατερίνα έδωσε την προσωπική και συλλογική μάχη της. Δεν είναι η Κατερίνα που ηττήθηκε, είναι ότι η ίδια η κοινωνία, με όσα αντανακλαστικά ανθρωπιάς και συλλογικής αλληλεγγύης της έχουν απομείνει, που απέτυχε να κρατήσει την Κατερί-να μακριά από την πραγματικότητα που της έφραξε κάθε δρόμο εκτός από εκείνον της μοιραίας δόσης. Μπορούμε να κάνουμε κάτι; Ναι. Μπορούμε να μην αφήσουμε να χαθεί η ηχώ μιας φωνής που δεν αποδέχθηκε τον ρόλο του θύτη αλλά ούτε και του παθητικού θύματος, και έδωσε τέτοιον αγώνα ενάντια σε ένα ανθρωποκτόνο σύστημα. Η ηχώ της φωνής της πρέπει να δυναμώσει με τις δικές μας φωνές και την δική μας κοινωνική δράση, για να μην μείνουν μόνες οι Κατερίνες.

… με ένα σαραβαλάκι

που αγκομαχούσε

στον κακοτράχαλο χωματόδρομο

προς τις παρθένες παραλίες

Ατλαντικός

Δεν το είπα σε κανέναν. Τι να πω; Ότι εγώ σοβαρός άνθρωπος θα πήγαινα σε τηλεπαιχνίδι; Μια φίλη με έπεισε να πάμε εκεί κι ομολογώ, ντρεπόμουν που συμμετείχα σ’ αυτό το πανηγυράκι ως φτηνός κομπάρσος. Όταν όμως κερδί-σαμε δύο αεροπορικά εισιτήρια για την Τενερίφη, άρχισα να το λέω επιλεκτικά σε φίλους, έτοιμη για ειρωνικά σχόλια. Ευτυχώς ήταν μόνο ευχές για καλή δια-σκέδαση. Κουραστικό το ταξίδι με ενδιάμεσο σταθμό τη Μαδρίτη, κράτησε σχεδόν μια μέρα κι ο ενθουσιασμός της φίλης για τις παραλίες με τους κοκοφοίνικες και τα μαυρισμένα κορμιά, μου χάλα-σαν λίγο τη διάθεση. Δεν ήρθα τόσο μακριά για να κάνω μπάνιο, ηλιοθερα-πεία και κλάμπινγκ γκρίνιαξα και δια-χώρισα τη θέση μου από την πρώτη μέρα και ήδη την τρίτη είχα βρεθεί σε άλλο νησί. Στο Λανθαρότε έφθασα με καράβι κι αμέσως νοίκιασα ένα σαραβαλάκι, πε-ρήφανη για την επιλογή μου. Αγκομα-χούσε στον κακοτράχαλο χωματόδρο-μο που ο χάρτης τον έδειχνε σαν υπό-σχεση για παρθένες παραλίες και γρα-φικά χωριά με θέα στον Ατλαντικό. Στα-μάτησα σ’ ένα δάσος με κάκτους να βγάλω φωτογραφίες μες το λιοπύρι, να πιω λίγο νερό και να ονειρευτώ μια βουτιά στην παραλία που απ’ ότι υπο-λόγιζα δεν ήταν πολύ μακριά. Η σακα-ράκα μου όμως είχε άλλη άποψη. Δεν έλεγε να ξεκινήσει όσο κι αν γύρναγα το κλειδί νευρικά στη μίζα. Αυτό δα μου έλειπε να μείνω μες την ερημιά μ’ αυτό το ρημάδι. Θα τους πάρω τηλέφωνο να στείλουν να με μαζέψουν. Έβγαλα το κινητό, αλλά ποιο τηλέφωνο; Η ένδειξη

έλεγε καθόλου σήμα… Κράτησα τη ψυχραιμία μου, κάθισα σε μια υποτυ-πώδη σκιά που έκανε ένα ασθενικό δεντράκι κι άναψα τσιγάρο. Προσπα-θούσα να τοποθετήσω τον εαυτό μου στο χάρτη κοιτώντας τη διαμόρφωση του τοπίου κι ετοιμαζόμουν να ξεκινή-σω πεζή ώσπου να βρω τηλέφωνο. Ο δρόμος κατηφόριζε κάνοντας απότομη στροφή - φουρκέτα κι αισθάνθηκα πολύ τυχερή, όταν είδα να εμφανίζεται από εκεί η ξερακιανή φιγούρα ενός παπ-πού. Για να φθάσει ως εδώ μεγάλος άνθρωπος για μένα θα είναι παιχνίδι, σκέφτηκα, θα πάω με τα πόδια ως το χωριό του. Στηριγμένος στο μπαστούνι του πλησί-αζε αργά. Φόραγε ένα όμορφο ριγέ πουκάμισο, λευκό παντελόνι, ψάθινο καπέλο που έκρυβε την όψη του κι είχε περασμένα χιαστί στους ώμους του ένα παγούρι και μια μικρή τσάντα. Τον καλημέρισα χαμογελαστή. «Χάλασε το αυτοκίνητο» είπα κατευθείαν. «Αν περι-μένεις, σενιόρα, κάποιον άγιο να σε σώσει, άδικα περιμένεις» είπε κι έκανε νόημα με το χέρι να ανοίξω το καπό. «Είμαι μηχανικός» συνέχισε με άψογα αγγλικά. Δύσπιστη υπάκουσα κοιτώ-ντας το κομψό παρουσιαστικό και τα ντελικάτα χέρια του με τα περιποιημένα νύχια, χωρίς ίχνος μουτζούρας. Έριξε μια προσεχτική ματιά μέσα από τα χο-ντρά του γυαλιά , σκάλισε κάτι καλώδι-α, άνοιξε την τσάντα του κι έβγαλε προ-σεκτικά ένα πανάκριβο στυλό. Κι ενώ αυτός ο συμπαθητικός παππούς μα-στόρευε με το στυλό ως εργαλείο, άστραψε στο μυαλό μου το χέρι με τα μακριά δάχτυλα και το μεταλλικό στυλό και τα γυαλιά και το προφίλ που

«κύριε Σαραμάγκου;» είπα ξέπνοα στα ελληνικά.

«κύριε» επανέλαβε «από πού

είσαι;»

Σελίδα 10 Το Έντυπο

έβλεπα εμπρός μου κι είχα ξαναδεί στο οπισθόφυλλο του αγαπημένου βιβλίου μου. «Κύριε Σαραμάγκου;» είπα ξέπνοα στα ελληνικά. «κύριε;» επανέλαβε «από πού εί-σαι;» Αμήχανη κόμπιασα και πώς μου ήρθε; «από τη Μεσόγειο» απάντησα. Του ξέφυγε ένα εγκάρδιο γέλιο, έσκυψε με δυσκολία πήρε μια χούφτα χώμα κι έτριψε μ’ αυτό τα χέρια του να φύγει το μηχανόλαδο. «Αυτό το έκανε κι ο παππούς μου για να φύγει η ψαρίλα. Ήταν ψαράς στην Αίγινα» είπα κι αμέσως μετάνιωσα για τον παραλληλισμό. «Στην Αίγινα πέρναγε τα καλοκαίρια του κι ο Καζα-ντζάκης κι έκαναν λίγο παρέα, του πήγαινε φρέσκα ψάρια» συνέχισα, προσπαθώντας να διορθώσω την εικόνα του παππού μου. «Από την Ελλάδα λοιπόν, με τα ω-ραία κρασιά! Έχουμε κι εμείς εξαιρε-τικό λευκό. Μετά τη στροφή είναι το Τενεσάρ κι έχει μπόλικο από αυτό. Αρκετά περπάτησα σήμερα. Αυτά τα αυτοκίνητα παλιάς τεχνολογίας είναι εύκολα στην επιδιόρθωση» είπε κι άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού, απλός, οικείος, ανεπιτήδευτος. Καθώς πήραμε τη στροφή, το μπλε χρώμα του Ατλαντικού μου έστειλε μια δροσερή πνοή από το παράθυρο της σακαράκας, χωρίς να με δροσί-σει. Στη ζέστη είχε προστεθεί και η έξαψη που ένοιωθα έχοντας δίπλα μου τον αγαπημένο μου συγγραφέα. Με ρώτησε πώς με λένε και βρήκα την ευκαιρία να κάνω την ετυμολογία του ονόματός μου, «Ευ – τυχία» εί-πα, μ’ έναν μεταφυσικό οίστρο για την καλή μου τύχη σήμερα να τον συναντήσω και τον ρώτησα δειλά γιατί αποφεύγει τα ονόματα στο «περί τυφλότητος». Η απάντησή του ήταν άμεση. «Τι ση-μασία έχουν τα ονόματα όταν όλοι έχουν κοινή μοίρα την τύφλωση και τον αποκλεισμό; Αναπτύσσονται μια χαρά οι χαρακτήρες από τα επαγγέλ-ματα. Τι τους μένει; Η απαισιοδοξία. Που μόνο αυτή οδηγεί στην εξέγερ-ση». Το Τενεσάρ ήταν μπροστά μας με τα άσπρα σπίτια του σε πλήρη αντίθεση δίπλα στα μαύρα βράχια της ακτής. Το λευκό σε όλο του το μεγαλείο.

«Και το λευκό; Την τυφλότητα την ορίζε-τε ως λευκή. Και η λευκή ψήφος στο «περί φωτίσεως» παραλύει όλους τους μηχανισμούς. Τι είναι το λευκό; Είμαι ζωγράφος ξέρετε και για μένα η σημειο-λογία του είναι και πολλαπλή και σημα-ντική» τα είπα όλα γρήγορα με την αγω-νία ότι φθάναμε στο χωριό και η κουβέ-ντα μας θα έμενε στη μέση. «Δεν είναι το χρώμα, σενιόρα, είναι η βούληση για μια πράξη αντίστασης που κινητοποιεί τις μάζες. Η επιλογή του χρώματος είναι απλώς μια σύμβαση φωτίσεως. Το λευκό είναι φως όπως λέτε κι εσείς οι ζωγράφοι. Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην αμηχανία της εξου-σίας και στην αντίληψή της για χειραγώ-γηση, μανιωδώς ψάχνοντας να βρει τον υποκινητή. Το κράτος τους τιμωρεί, φεύ-γοντας» είπε ο γέροντας κι εγώ συμπλή-ρωσα βιαστικά για να δείξω ότι ήμουν διαβασμένη, «Ο πληθυσμός όμως, ήταν πια πεφωτισμένος και αυτοοργανώθη-κε». Στα πρώτα σπίτια του Τενεσάρ, έκανα πως ήθελα να παρκάρω αλλά καθυστε-ρούσα επίτηδες. «Σενιόρα Εβ-τιία, μην παρκάρεις ακόμη, στην άλλη πλευρά του χωριού έχει μια ταβέρνα και το κρασί της είναι ντόπιο. Εδώ από πάνω στα ηφαίστεια είναι οι αμπελώνες» Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη και για την πρόσκληση για ένα ποτήρι κρασί και για το που είπε το όνομά μου στα ελλη-νικά. Συνεχίσαμε τη συζήτησή μας για το «λευκό», στη σκιά μιας φραγκοσυκιάς στην αυλή της ταβέρνας. Ήταν φρεσκοα-σβεστωμένη. Κάτασπρη. Παραπέρα τα κύματα του Ατλαντικού έσκαγαν στα μαύρα βράχια κι άπλωναν τους λευκούς φραμπαλάδες πάνω τους. Τυφλώθηκα από την αντανάκλαση τόσου λευκού γύρω μας, ήθελα να του πω. Δεν το εί-πα, γιατί εγώ είχα όνομα. Μόνο μπήκα στον πειρασμό να σχολιά-σω το δικό του. «Ξέρετε, στην Ελλάδα υπάρχει μια έκφραση για το θάνατο και τη ματαιότητα που λέει… “όταν κοιτάζεις τα ραδίκια ανάποδα”…» Γέλασε με τη ψυχή του, μετά σοβάρεψε σηκώνοντας τα πυκνά φρύδια σαν τόξα και είπε «Πόσο ωραία μπορεί ένα χόρτο να προσδιορίσει την αθανασία και να σε εξοικειώσει με τον θάνατο!» Σημείωση: Το Saramago σημαίνει «αγριοράδικο» στα πορτογαλικά.

Λυδία Μαργαρώνη, εικαστικός

Σελίδα 11 Τεύχος 10

πλήρωσαν ακριβά την πίστη και την αυταπάρνησή τους. Κάθε πρωί οι Α-θηναίοι ανακάλυπταν και στους πιο πολυσύχναστους δρόμους της Αθή-νας κορμιά επονιτών και επονιτισσών αγνώριστα από τα βασανιστήρια που 'χαν προηγηθεί του θανάτου τους. Η ίδρυση της ΕΠΟΝ, 72 χρόνια πριν, αποτελεί ένα από τα κορυφαία ορό-σημα του αντιστασιακού αγώνα ενά-ντια στην κατοχή της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα αλλά και μία πρωτοποριακή πράξη αντίστασης της νεολαίας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Μας εμπνέει ακόμη και σήμερα γιατί αγωνίστηκε για πανανθρώπινες θεμε-λιώδεις αξίες. Μας εμπνέει για το πώς είναι δυνατό ο λαός μας να αντισταθεί και να διεκδικήσει αξιοπρέπεια, δικαι-οσύνη και κοινωνική ευημερία, ανα-τρέποντας τα μνημόνια και τις άγριες και εγκληματικές πολιτικές λιτότητας που του επιβάλλονται.

Από κείμενα των Αριστομένη Συγγελάκη

Άννα Μανουκάκη – Μεταξάκη.

Η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (ΕΠΟΝ) ιδρύθηκε στις 23-2-1943 με την πανελλαδική σύσκεψη των αντιπροσώ-πων δέκα Εθνικοαπελευθερωτικών ορ-γανώσεων νεολαίας, στο σπίτι του Πα-ναγή Δημητράτου το οποίο σώζεται στους Αμπελόκηπους, πίσω από τον Άγιο Δημήτρη στην Πανόρμου. Έγινε από τη συγχώνευση αρκετών νεολαιών της εποχής (Αγροτική Νεολαία, Ενιαία Εθνικοαπελευθερωτική νεολαία, Ενιαία Μαθητική, Ένωση νέων αγωνιστών Ρούμελης, Θεσσαλικός Ιερός Λόχος, Λαϊκή Επαναστατική νεολαία, Λεύτερη νεολαία, Ομοσπονδία Κομμουνιστικών νεολαιών, Σοσιαλιστική Επαναστατική Πρωτοπορία, και Φιλική Εταιρεία), οι οποίες αυτοδιαλύθηκαν και έγιναν μία οργάνωση, η ΕΠΟΝ.... Στήριξε και διαφώτισε αυτά τα μαύρα χρόνια τον Ελληνικό λαό με τα περιοδι-κά της, τα συνθήματά της, τις αφίσες της και τα αξέχαστα «χωνιά» στις συνοικίες της Αθήνας. Μετά την απελευθέρωση, παντού σ' όλη την Ελλάδα, έκανε τις λέσχες της πολιτιστικά κέντρα και ανέ-βασε σ’ αυτά πλήθος θεατρικών έργων. Με σύνθημα, «ΘΕΛΟΥΜΕ ΜΙΑ ΕΛΛΑ-ΔΑ ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΑΙ ΛΑΟΚΡΑΤΟΥΜΕ-ΝΗ» η ΕΠΟΝ δεν είχε μόνο αντιστασια-κή αλλά και κοινωνική δράση, που ενερ-γοποίησε και οργάνωσε 700.000 νέους σε όλη την Ελλάδα. Στην ΕΠΟΝ σφυρη-λατήθηκαν οι συνειδήσεις των νέων ε-νάντια στο φασισμό και ατσαλώθηκε το πάθος για λευτεριά, μόρφωση, πολιτι-σμό, δημοκρατία και Ειρήνη. Γι αυτό πρωτοστάτησε στους αγώνες για την επιβίωση του λαού μας, στις μεγάλες Πανεθνικές εκδηλώσεις, στην οργάνω-ση των μικρών παιδιών, στις απεργίες, στα συσσίτια, στις διαδηλώσεις και στον πολιτισμό. Σημαντικά βοήθησε και στον ένοπλο αγώνα κατά των κατακτητών με τις ανταρτο-ομάδες της. Οι 35.000 α-ντάρτες της έλαβαν μέρος μαζί με τον ΕΛΑΣ σε 450 μάχες, στις οποίες έπεσαν 1300 μέλη και στελέχη της ΕΠΟΝ. Τα μέλη της ήξεραν τους συνωμοτικούς κανόνες, παρακολουθούσαν τους κατα-κτητές, ήταν σύνδεσμοι στη μετάδοση ειδήσεων και πληροφοριών. Η ΕΠΟΝ είχε σοβαρή επίδραση και αντανάκλαση στον αγώνα του λαού τόσο στις πόλεις όσο και στα χωριά. Πολλά μέλη της

72 χρόνια από την ίδρυση της ΕΠΟΝ

Η ίδρυση της ΕΠΟΝ, εκτός των άλλων,

είναι μια πρωτοποριακή

πράξη αντίστασης της

νεολαίας σε πανευρωπαϊκό

επίπεδο

Επισκεφθείτε μας στο http://to-entypo.blogspot.gr/

Για τη Γερμανία (1939), του Μπέρτολτ Μπρεχτ

Εσείς βαυαρικά δάση φιλικά, εσείς πόλεις του Μάιν, Έσση πευκόφυτη, εσύ, Μέλανα Δρυμέ σκιερέ Εσείς θα μείνετε.

Της Θουριγγίας κοκκινωπές πλαγιές, του Μαγδεμβούργου βλάστηση αραιή κι Εσείς μαύρες πόλεις του Ρήνου, που σας διατρέχουνε σχεδίες μεταλλικές Γιατί Δεν πρέπει να μείνετε; Κι εσύ, Βερολίνο πολυπρόσωπο Πολύβουο πάνω και κάτω από την άσφαλτο, μπορείς να μείνεις. Κι εσείς λιμάνια χανσεατικά θα μείνετε κι εσείς πόλεις της Σιλεσίας Καπνοσκέπαστες, που κοιτάτε κατά την ανατολή, κι εσείς θα μείνετε. Μόνο το απόβρασμα των στρατηγών και των τοποτηρητών του φύρερ Μόνον οι κύριοι βιομήχανοι και οι σπεκουλάντες του χρηματιστηρίου Μόνον οι τσιφλικάδες και οι εξουσιαστές πρέπει να εξαφανιστούν. Ουρανός και γη κι αέρας κι ό, τι ο άνθρωπος Δημιούργησε Μπορεί να μείνει, αλλά Ο εσμός των εκμεταλλευτών, αυτός Δεν μπορεί να μείνει.

Απόδοση από τον “αλιέα μαργαριταριών” Γ.Π.

Δείτε ακόμα http://ekpanoliosion.blogspot.gr http://elme-alzefy.blogspot.gr

1. Πραγματοποίηση πανελλαδικών συγκεντρώσεων και συλλαλητηρίων για την καταγγελία της «νέας συμφωνίας» και για διεκδίκηση άμεσων αιτημάτων (εργασιακών – μισθολογικών – ασφαλιστικών). Τα συλλαλητήρια να πά-ρουν τα ευρύτερα δυνατά χαρακτηριστικά πανδημοσιοϋπαλληλικής - πα-νεργατικής κινητοποίησης. Πρόσκληση σε ΔΟΕ και ΑΔΕΔΥ, στα άλλα συνδι-κάτα, τις Ομοσπονδίες και σε πρωτοβάθμια σωματεία και συντονισμούς για συν-διοργάνωση και συμμετοχή σε αυτές και σε άλλες ανάλογες δράσεις και κινητο-ποιήσεις.

2. Συμμετοχή στις αντιρατσιστικές, αντιφασιστικές κινητοποιήσεις από τις 21 Μάρτη ως τη δίκη των ναζιστών της Χρυσής Αυγής στις 20 Απρίλη.

3. Kινητοποίηση σε περιφέρειες, δ/σεις εκπαίδευσης και τοπικές διοικήσεις, από κοινού με γονείς και μαθητές, για την αντιμετώπιση των άμεσων προβλημά-των που αντιμετωπίζουν τα σχολεία και οι μαθητές όπως: άμεση κάλυψη όλων των κενών, έκτακτη επιχορήγηση των σχολικών επιτροπών, ένα γεύμα για όλους τους μαθητές, δωρεάν μετακίνηση, ιατροφαρμακευτική κάλυψη.

4. Νέες Γενικές Συνελεύσεις και εκεί πρόταση για προκήρυξη 24ωρης απεργίας ή σχετική εξουσιοδότηση του ΔΣ της ΟΛΜΕ. Οι νέες Συνελεύσεις να γίνουν:

Τις ημέρες που θα κατατίθενται προς ψήφιση εκπαιδευτικά νομοσχέδια ή

Μετά τις συναντήσεις με τους υπουργούς που διαχειρίζονται εκπαιδευτι-κούς, ασφαλιστικούς, μισθολογικούς και άλλους τομείς, στους οποίους και θα καταθέσουμε αντίστοιχα αιτήματα του κλάδου που τους αφορούν και θα απαιτήσουμε να λυθούν.

Πρόγραμμα δράσης (με βάση Παρεμβάσεις, ΣΥΝΕΚ, ΠΑΜΕ)