Νέοι ΣΥΡΙΖΑ: Μπορούμε να οργανωθούμε «αλλιώς»;

14

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στις αυτοδιοικητικές εκλογές

6

Πολυτεχνείο ΄73: Η ιστορία γράφεται με εξεγέρσεις

11

Παρακολου-θήσεις, αντα-γωνισμοί και δημοκρατικά δικαιώματα

12

(σελ. 8, 9) (σελ. 2)

Φύλλο Νο 300

6 μ 6 Νοέμβρη 2013

Κυκλοφορεί

κάθε δεύτερη Τετάρτη

1,5 ευρώ

6045ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Η εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας είναι το 300ό φύλλο της «Εργατικής Αριστεράς». Στην πορεία όλων αυ-τών των ετών η «ΕΑ» ήταν πάντα παρούσα στις μικρές και μεγάλες στιγμές του κινήματος και της Αριστεράς. Πάντα με μόνη επιδίωξη την ανάδειξη και την υπεράσπιση των εργατικών αγώνων, των ιδεών και των συμφερόντων των «από κάτω». Με ολόπλευρη στήριξη στις προσπάθειες και τις πολιτικές μάχες για τη δημιουργία μιας δυνατής ρι-ζοσπαστικής και επαναστατικής Αριστεράς, που θα είναι χρήσιμη για τους αγώνες της εργατικής τάξης και απο-λύτως απαραίτητη για την τελική νίκη των εργαζομένων ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης, του πολέμου και του ρατσισμού.

Τα 300 φύλλα της «Εργατικής Αριστεράς»

Για την ολοκληρωτική συντριβή των νεοναζίΑνοιχτά, μαζικά, στο φως της μέρας!

Η εκτέλεση των δύο μελών της περιφρούρησης των γραφείων της Χρυσής Αυγής στο Ν. Ηρά-κλειο ήρθε σε μια απολύτως κρίσιμη στιγμή, σαν ένα πολύτιμο δώρο τόσο για τη Χρυσή Αυγή, όσο και –κυρίως– για την κυβέρνηση Σαμαρά.

Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για αυταπάτες ότι ο Σαμαράς θα κρα-τήσει ίσες αποστάσεις από τα «δύο άκρα» που σήμερα στοχοποιεί. Οι απειλητικές προειδοποιήσεις του αφορούν κυρίως το μαζικό κίνημα αντίστασης στη μνημονιακή πολιτι-κή, αλλά και τα κόμματα και οργανώ-σεις της πολιτικής Αριστεράς.

Ολοι στις διαδηλώσεις για τα 40 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Σαράντα χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου η κυβέρνηση και η τρόικα αμφισβητούν πλήρως όσες κατακτήσεις υπήρξαν μετά το 1973 σε μισθούς, παιδεία, υγεία και δημοκρατικές ελευθερίες: το νέο μνημόνιο προβλέπει νέα κλεισίματα, χιλιάδες απολύσεις, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, οριστική κατάρρευση στις κοινωνικές παροχές. Η απάντηση των λαϊκών στρωμάτων πρέπει να είναι ανάλογη με το μέγεθος αυτής της επίθεσης. Το Πολυτεχνείο δείχνει ότι η εξέγερση είναι όχι μόνο επίκαιρη αλλά και αναγκαία.

...στο δρόμο του Νοέμβρη

ΑΠΕΝΑΝΤι ΣΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤρΑ ΚυβΕρΝΗΣΗΣ-ΤρΟιΚΑΣ ΣυΝΕΧιζΟυΜΕ ΜΕ ΜΑζιΚΟυΣ ΑγώΝΕΣ

2 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Νοέμβρη 2013

Η εκτέλεση των δύο μελών της περι-φρούρησης των

γραφείων της Χρυσής Αυγής στο Ν. Ηράκλειο ήρθε σε μια απολύτως κρίσιμη στιγμή, σαν ένα πολύτιμο δώρο τόσο για τη Χρυσή Αυγή, όσο και –κυρίως– για την κυβέρνηση Σαμαρά.

Η Χρυσή Αυγή, μετά τη δο-λοφονία του Παύλου Φύσσα από στέλεχός της των Ταγμά-των Εφόδου της Νίκαιας, είχε βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκο-λη θέση. Αντιμετώπιζε την πλατιά λαϊκή κατηγορία ως «οργάνωση δολοφόνων» που, σε συνδυασμό με τις αποκα-λύψεις για τα νταβατζιλίκια και άλλες ατιμωτικές δρα-στηριότητες, την οδηγούσαν στον κίνδυνο της επιστροφής στο περιθώριο.

Αντιμετώπιζε, επίσης, την επίθεση της κυβέρνησης Σαμαρά που –υποχρεωτικά, λόγω της λαϊκής οργής, αλλά και κατ’ επιλογή, λόγω της ανάγκης επαναπατρισμού των ακροδεξιών ψηφοφόρων στη ΝΔ– αποφάσισε να οδη-γήσει στο σκαμνί του κατη-γορούμενου την πολιτική και κοινοβουλευτική ηγεσία των νεοναζί.

ΧαλάρωσηΗ δολοφονία των δύο μελών της στο Ν. Ηράκλειο από τους άγνωστους «εκδικητές» οδη-γεί αντικειμενικά στο να χαλα-ρώσει η θηλιά της απομόνω-σης που έσφιγγε, επικίνδυνα πλέον, το λαιμό των νεοναζί. Αυτός ο παράγοντας εξηγεί τη μέχρι σήμερα «πολιτική» και πειθαρχημένη αντίδραση των νεοναζί στην επίθεση που δέχθηκαν στο Ν. Ηράκλειο: Η ηγεσία της Χρυσής Αυγής κατανοεί ότι έχει μια ευκαιρία για να ξεφύγει από τη γωνία…

Η κυβέρνηση Σαμαρά είχε συρθεί από τις εξελίξεις στην ανάγκη να ξεκινήσει την επί-θεση στη Χρυσή Αυγή. Κανείς δεν δικαιούται να ξεχάσει την προστασία που οι κατασταλ-τικοί μηχανισμοί του κράτους έδωσαν απλόχερα στους νεο-ναζί την, πρώτη, κρίσιμη περί-οδο της ανάπτυξής τους.

Ακόμα και μετά τη δολο-φονία του Π. Φύσσα, κοντι-νοί «σύμβουλοι» του πρωθυ-πουργού δήλωναν δημοσίως την αντίθεσή τους στη δίωξη της Χρυσής Αυγής και την πρόθεση να κρατήσουν «τις σφαίρες τους» για την Αριστε-ρά και κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ακόμα και όταν η κυβέρ-νηση αποφάσισε τελικά τη

δίωξη της Χρυσής Αυγής, αντιμετώπιζε δύο μεγάλα πο-λιτικά προβλήματα: Αφενός, τη δυσκολία να κρατήσει ζω-ντανή τη θεωρία της πάλης κατά των «δύο άκρων», δη-λαδή την επιθετικότητα κατά της Αριστεράς. Αφετέρου, τη δυσκολία να κρατήσει στο απυρόβλητο των αποκαλύψε-ων τα τμήματα του κρατικού μηχανισμού –στο στρατό, στην αστυνομία, στο δικαστι-κό σώμα– που είχαν εμφανώς συνεργαστεί με τους νεοναζί.

Η επίθεση στο Ν. Ηράκλειο δίνει, έστω προσωρινά, στο Σαμαρά περιθώρια να ξεφύγει από αυτές τις πιέσεις: Να πα-ρουσιαστεί ως εγγυητής της ομαλότητας απέναντι στην «παράλογη βία».

Δεν υπάρχει κανένα περι-θώριο για αυταπάτες ότι ο Σα-μαράς θα κρατήσει ίσες απο-στάσεις από τα «δύο άκρα» που σήμερα στοχοποιεί. Οι απειλητικές προειδοποιήσεις του αφορούν κυρίως το μα-ζικό κίνημα αντίστασης στη μνημονιακή πολιτική, αλλά και τα κόμματα και οργανώ-σεις της πολιτικής Αριστε-ράς. Γι’ αυτό, το στελεχικό επιτελείο της ΝΔ, παρά τις υποκρισίες, μετά βίας κρύβει τη χαρά του για το πολιτικό δώρο που, απρόσμενα, δέ-χθηκε στο Ν. Ηράκλειο.

Η αντιπαράθεση με τους νεοναζί δεν άρχισε χθες. Στα δύσκολα χρόνια που προηγή-θηκαν, χιλιάδες αντιφασίστες –κυρίως από την Αριστερά και τον αναρχικό χώρο– έδωσαν τη μάχη για να σταματήσουν τη Χρυσή Αυγή. Σε όλη αυτή την πορεία, οι «εκδικητές», σαν αυτούς που εμφανίστηκαν στο Ν. Ηράκλειο, έλαμψαν –ευτυ-χώς– δια της απουσίας τους.

Δεν συμμεριζόμαστε τις θεωρίες «συνομωσίας» που βλέπουν πίσω από τα πιστό-

λια του Ν. Ηρακλείου πράκτο-ρες και σκοτεινούς κύκλους. Γι’ αυτό θα επιμείνουμε σε κάποιους βασικούς κανόνες που οφείλουν να διέπουν τη σχέση του μαζικού αντιφασι-στικού κινήματος με τη βία.

Στη δράση κατά των νεο-ναζί ένα κάποιο επίπεδο βίας είναι αυτονόητο. Το κάνει, άλ-λωστε, αναγκαίο η δολοφο-νική τακτική των Ταγμάτων Εφόδου. Η προστασία των μεταναστών, η αυτοάμυνα των αντιφασιστών, η υπερά-σπιση των χώρων του κινήμα-τος είναι υποχρεώσεις. Όμως αυτά τα καθήκοντα θα πρέπει να υπηρετούνται με συγκε-κριμένο τρόπο:

Ανοιχτά, ώστε να είναι εφι-κτή η συμμετοχή του καθε-νός και καθεμιάς που επι-θυμεί, με στόχο τη μέγιστη μαζικότητα.

Δημοκρατικά, ώστε να εί-ναι εφικτή η συζήτηση όλων των ζητημάτων τακτικής του κινήματος και ο έλεγχος από τους ίδιους τους ανθρώπους που το στηρίζουν.

Στο φως της μέρας, δη-λαδή της δημοσιότητας, με στόχο οι δραστηριότητες της κάθε φορά αντιφασιστικής πρωτοπορίας να αποτελούν «πρόταση» προς όλο το ερ-γατικό κίνημα και τις λαϊκές δυνάμεις.

Αυτός ο δρόμος όχι μόνον επιτρέπει τη συστηματική αντιφασιστική δράση (όπως μαζί με πολλούς άλλους έχουμε μέχρι σήμερα απο-δείξει), αλλά είναι ο μόνος δρόμος για την πραγματική συντριβή της αντιφασιστικής απειλής. Γιατί είναι ο δρόμος που προσπαθεί να ενεργο-ποιήσει τον μεγάλο αντίπαλο των νεοναζί: Τους μεγάλους αριθμούς των εργαζομένων, των νέων, των θυμάτων της πολιτικής της λιτότητας.

Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, παρά τις αντιμνημονιακές υποκρισίες, η Χρυσή Αυγή εί-ναι μια βαθιά καθεστωτική δύ-ναμη, μια δύναμη στην υπη-ρεσία των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων. Γι’ αυτό η συντριβή της φα-σιστικής απειλής είναι άμεσα συνδεδεμένη με την υπόθεση της ανατροπής της μνημονι-ακής πολιτικής και των προ-γραμμάτων λιτότητας.

Επίσης γι’ αυτό είναι απο-λύτως λαθεμένη κάθε τα-κτική που, με πρόσχημα την αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, τσουβαλιάζει την Αριστερά μέσα στο λεγό-μενο «συνταγματικό τόξο», μαζί με τα κυβερνητικά-μνη-μονιακά κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

ΠεριθώριαΜια τέτοια τακτική, αν αφε-θεί να περπατήσει, θα έχει καταστροφικά αποτελέσμα-τα: Αφενός, θα ελαχιστοποιεί την αντίσταση στα μνημόνια και στη λιτότητα, προετοιμά-ζοντας το έδαφος για πιθανές λύσεις τύπου «εθνικής ενότη-τας». Αφετέρου, θα δίνει περι-θώρια στη Χρυσή Αυγή να δη-μαγωγεί ως αντικαθεστωτική και αντιμνημονιακή δύναμη.

Το κλίμα που διαμορφώ-θηκε με την επίθεση στο Ν. Ηράκλειο θα είναι προσωρι-νό. Ανεξάρτητα από το αν και ποιος θα πάρει την ευθύνη, ανεξάρτητα από την πορεία των ερευνών και των αποκα-λύψεων, τα πράγματα θα γυ-ρίσουν στην κανονική τροχιά τους: Εκεί όπου η υποχρέωση της ολοκληρωτικής συντρι-βής της Χρυσής Αυγής είναι άμεσα δεμένη με την υποχρέ-ωση της ανατροπής των μνη-μονίων και –κατά συνέπεια– είναι υποχρέωση της δράσης εκατομμυρίων ανθρώπων και όχι μιας δράκας «εκτελεστών».

óôá óýíôïìá...WiFi παντού, μειωμένος (αλλά αυτό όχι σίγουρα)

ΦΠΑ στα σουβλάκια. Αυτά είναι τα μέτρα που περιμένει η άνεργη νεολαία και όχι τα ανεύθυνα και ανέφικτα που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ...

N N N

Ο Δένδιας, ο Κεδίκογλου, ο Γεωργιάδης, η ίδια η Χρυσή Αυγή στις πρώτες ανακοινώσεις τους δεν προ-χώρησαν σε υποθέσεις σε σχέση με την ταυτότητα των δραστών. Όχι όμως και το ανακριτικό δικαστικό δίδυμο Πρετεντέρη-Τρέμη και τα συναφή τεχνουργήματα των άλλων ΜΜΕ που αποφάνθηκαν εντός ολίγων λεπτών ότι πρόκειται για ακροαριστερούς και πιο συγκεκριμένα «για ομάδα που έχει στήσει ο Ν. Μαζιώτης»…

N N N

Γιατί επιμένει στην οικονομία η κυβέρνηση, ενώ έχει πετύχει ένα εκπληκτικό success story σε άλλη επιστήμη και δη στη φυσική: Γύρισε τους μισθούς στη δεκαετία του ’90, την ανεργία στη δεκαετία του ’60 και τις καθα-ρές επενδύσεις πάγιου κεφαλαίου στη δεκαετία του ’50. Τώρα ολοκληρώνει το καινοτόμο και απίστευτο για την ιστορία της φυσικής ταξίδι στο χρόνο με την επιστροφή στο 1908, τότε δηλ. που τα μαγαζιά παρέμεναν ανοικτά ακόμη και τις Κυριακές. Νόμπελ Φυσικής σε Σαμαροβε-νιζέλους τώρα…

N N N

Η ΔΗΜΑΡ, ως κυβερνητικό κόμμα, δεν τήρησε τη δέσμευσή της για άμεση κατάργηση του χαρατσιού της ΔΕΗ. Πολλώ δε μάλλον δεν τήρησε καμιά υπόσχεση για «απαγκίστρωση» από τα μνημόνια. Τώρα θυμήθηκε την απλή αναλογική. Ζητά από την πλέον αναντίστοιχη με τη λαϊκή θέληση βουλή, να θεσμοθετήσει ένα εκλογικό σύστημα που θα αντανακλά καλύτερα από ποτέ τη λαϊ-κή θέληση!

N N N

…Μάλλον στο να δυσκολέψει την κατάργηση του μνημονίου στοχεύει η κίνηση της ΔΗΜΑΡ. Και ει δυνα-τόν στο να συμμετάσχει και πάλι σε κάποια κυβέρνηση, «εργασία» για την οποία δημιουργήθηκε και από την οποία έχει ήδη λείψει αρκετούς μήνες…

N N N

Πολλή ενδοκαπιταλιστική βρώμα αναδίνει η επιστο-λή του καταζητούμενου Πάλλη, προς τον εισαγγελέα. Μεταξύ άλλων, ο έμπορος όπλων κατηγορεί ευθέως τον προφυλακισμένο Β. Ρέστη ότι είχε συμφωνήσει να σπάσει το εμπάργκο (των Δυτικών) κατά του Ιράν. Καλά, δεν ξέρει ότι ιστορικά δεν υπάρχει Έλληνας μεγαλοεφο-πλιστής που να μην στηρίχθηκε σε σπάσιμο εμπάργκο –αρχής γενομένης από το 1789;

N N N

Το μοιραίο λάθος του Ν. Μπογιόπουλου δεν ήταν ότι διαφώνησε με την ηγεσία του κόμματος ως στέλε-χός του. Ούτε ότι δεν δέχθηκε να υπογράψει την κα-τάπτυστη ατομική σύμβαση που του πρότειναν στον «Ριζοσπάστη». Ούτε φυσικά ότι δέχθηκε να δουλεύει χωρίς να πληρώνεται καθόλου. Το λάθος του είναι ότι ως δημοσιογράφος δεν άρχιζε και δεν τελείωνε όλα του τα κείμενα καταγγέλλοντας τον ΣΥΡΙΖΑ (με τον οποίο σα-φώς διαφωνεί) και δεν χρησιμοποιούσε εναντίον του τα επιχειρήματα της άρχουσας τάξης. Αυτά τα πράγματα δεν συγχωρούνται ποτέ…

N N N

«Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη μπει στο μαντρί του μνημονιακού τόξου μαζί με την Αριστερή Πλατφόρμα», μας πληρο-φορεί το «Πριν» στις 3/11. Καλό και χρήσιμο πράγμα η κριτική, ειδικά από τα αριστερά. Αλλά η παράνοια δεν βοηθά κανένα. Ούτε τον κρίνοντα ούτε τον κρινόμενο…

N N N

Σε έκκληση που δημοσίευσαν στα μέσα Οκτώβρη, Σουηδοί ακαδημαϊκοί, πανεπιστημιακοί, συγγραφείς, καλλιτέχνες και δημοσιογράφοι, διαμαρτύρονται γιατί μεταξύ άλλων όπως λένε «τα δάνεια έκτακτης ανάγκης, που η τρόικα δίνει στην Ελλάδα έχουν αποκληθεί πακέ-τα διάσωσης ή λιτότητας. Στην πραγματικότητα είναι έντοκα δάνεια. Πολλοί από τους δανειστές έχουν τη δυ-νατότητα να δανείζονται με επιτόκιο 1% και στη συνέχεια να δανείζουν τα χρήματα στην Ελλάδα με επιτόκιο που κυμαίνεται μεταξύ 3% και 5%». Κι όμως εδώ στην ίδια τη χώρα-θύμα, οι «καλοί» δημοσιογράφοι εξακολουθούν να μιλάνε συστηματικά για «πακέτα διάσωσης» και για «βοήθεια». Ντροπή…

Για την ολοκληρωτική συντριβή των νεοναζί

Ανοιχτά, μαζικά, στο φως της μέρας!

πολιτική • 3ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Νοέμβρη 2013 ανάλυση

Παλάτι στην άμμο το «πρωτογενές πλεόνασμα»

Η εργατική τάξη απέναντι στον νέο κοινωνικό Αρμαγεδδώνα

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Δ εν χωρά αμφιβολία ότι η δολοφονία των δύο μελών της Χρυσής Αυγής, αντι-

κειμενικά μπορεί να λειτουργήσει βοηθητικά για την κυβέρνηση, κα-θώς αυτή βρισκόταν σε αδιέξοδο: Μετά την παταγώδη κατάρρευση των success story, βρισκόταν χωρίς κανένα επικοινωνιακό όπλο ενώ-πιον της ανάγκης για καινούργια κωλοτούμπα, αποδεχόμενη και νέα μέτρα από την τρόικα. Όμως ο κόσμος δεν θα καταπιεί αμαχητί τη νέα επίθεση κυβέρνησης και τρό-ικας γιατί τα οικονομικά στοιχεία παραμένουν αμείλικτα.

Στο β’ τρίμηνο του 2013 στην ύφε-ση προστέθηκε ένα επιπλέον 3,8%, τον Ιούλιο η μείωση του τζίρου στο λιανεμπόριο ήταν 14,4%, τον Αύ-γουστο η βιομηχανική παραγωγή μειώθηκε κατά 7,2% και οι εξαγω-γές κατά 5,5%. Τον Σεπτέμβριο ο πληθωρισμός ήταν αρνητικός κατά 1,1% (πράγμα θετικό σε συνθήκες ανάπτυξης αλλά καταστροφικό σε συνθήκες ύφεσης και ακόμη πιο καταστροφικό σε μια κοινωνία που χρωστά δάνεια καθώς ο αρνητικός πληθωρισμός αυξάνει ουσιαστικά τα επιτόκια δανεισμού). Η υποτι-θέμενη «επιτυχία» στην έλευση τουριστών αμφισβητείται από πολ-λούς όσον αφορά το σκέλος των εισπράξεων και σε κάθε περίπτωση δεν σήμαινε απολύτως τίποτε για τα εισοδήματα των εργαζομένων στον κλάδο. Εξάλλου ακόμη και το φερέ-φωνο των καπιταλιστών, το ΙΟΒΕ, προβλέπει πιθανή νέα κλιμάκωση της ύφεσης το τελευταίο τρίμηνο του έτους, καθώς και επιδείνωση και άλλων οικονομικών δεικτών.

ΠαραμύθιΤο παραμύθι του πρωτογενούς πλεονάσματος δεν πείθει κανέναν: ακόμη κι αν είναι πραγματικό το ποσό των 300 εκατ. για το 2013, αυτό δεν προέκυψε από κάποιο «νοικοκύρεμα» αλλά από δολοφο-νικές περικοπές μισθών και κοι-νωνικών παροχών, καθώς και με επιβολή φόρων, συνολικού ύψους 9 δισ. Σύμφωνα με την ΑΔΕΔΥ, π.χ., στην τελευταία τριετία υπήρξε μεί-ωση κατά 1,1 δισ. των κονδυλίων για την υγεία και για το 2014 σχε-διάζεται περαιτέρω μείωση κατά 300 εκατ. ευρώ (όσο το «πλεόνα-σμα»). Αποτέλεσμα; Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ η Ελλάδα μαζί με την Πορτογαλία και την Εσθονία απο-τελούν σήμερα τις μοναδικές χώ-ρες του ΟΟΣΑ όπου δεν μειώθηκε η θνησιμότητα από το καρκίνο.

Από την άλλη το πόσο ασήμα-ντο και ευάλωτο είναι το ποσό των 300 εκατ. ευρώ φαίνεται και από το γεγονός ότι φέτος μόνον για να επιβιώσει ο ΟΑΕΕ (το ταμείο των ελευθέρων επαγγελματιών) χρειάστηκε έκτακτη οικονομική ενίσχυση 600 εκατ. ευρώ, ενώ

την επόμενη χρονιά αναμένεται να χρειαστεί ένα επιπλέον κονδύλι 800 εκατομμυρίων.

Διαπραγμάτευση;Η κυβέρνηση είχε ένα περιθώριο ρευστότητας για ένα διάστημα και έπαιξε το παιχνιδάκι του «σκληρού διαπραγματευτή». Όμως μετά τη σφαλιάρα από τη Μέρκελ και μετά το διήμερο απειλών ότι δεν θα έρ-θει η τρόικα στην Αθήνα, η στρίγ-γλα ξανάγινε αρνάκι και η σεμνή παράσταση έλαβε τέλος. Τώρα η τρόικα ζητάει 1.000 απολύσεις στα ΕΑΣ και δίνει στην κυβέρνη-ση περιθώριο 15 ημερών (μέχρι να έρθει ο προϋπολογισμός στη Βουλή) μέσα στις οποίες θα πρέπει η κυβέρνηση να ετοιμάσει τα νέα μέτρα καλύπτοντας τις «τρύπες» που η τρόικα λέει ότι θα υπάρξουν το 2014 και μετά να εγκριθούν οι δόσεις προς την Ελλάδα.

Από το «όχι» σε νέα μέτρα, η «διαπραγμάτευση» της κυβέρνη-σης είναι να ζητάει να προηγη-θούν οι δόσεις και να ακολουθή-σει η απόφαση για τα νέα μέτρα τα οποία, όπως λέει κυβερνητικός παράγοντας στο capital.gr, «θα πρέπει να είναι τόσα ώστε να γί-νουν ανεκτά».

«Ανεκτά» μέτρα; Περαιτέρω περικοπές στους μι-σθούς στο Δημόσιο («ενιαίο μι-σθολόγιο για όλους» το ονομάζει η κυβέρνηση για να μη θεωρηθεί νέο μέτρο), αλλά και περικοπές μισθών, καθώς και κλεισίματα και συγχωνεύσεις ΔΕΚΟ. Στην πρώτη γραμμή του μετώπου είναι ωστόσο το ασφαλιστικό: Στις 3/11 ο Βρούτσης προανήγγειλε ήδη περικοπές στα εφάπαξ, αλλά και μειώσεις επικουρικών συντάξε-ων. Ο Βρούτσης θέλει να περικό-ψει από τους συνταξιούχους και τα 500 εκατ. για τα οποία μιλάει η κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας την καραμέλα των «ανισοτήτων», των «αδικιών» κ.λπ.

Το ίδιο το νομοσχέδιο έχει μια αυτοεπιβεβαιούμενη προφητεία: δεν θα θιγεί απολύτως καμία σύ-νταξη, λέει, με την προϋπόθεση ότι θα επιτευχθεί «δραστική βελ-τίωση της εισπρακτικής ικανότη-τας του συστήματος». Πράγμα που ασφαλώς δεν θα γίνει λόγω της διάλυσης των ασφαλιστικών οργανισμών και της ραγδαίας συρ-ρίκνωσης του προσωπικού: Όπως αποκαλύπτει η ΑΔΕΔΥ, οι 9.229 υπάλληλοι που είχε το ΙΚΑ το 2010, μειώθηκαν στους 5.930 το 2013! Άρα; Θα κοπούν οι συντάξεις.

Κι όλα αυτά με το «καλό» σε-νάριο του ελλείμματος των 500 εκατ. ευρώ. Αν το κενό προκύψει μεγαλύτερο, δηλ. 2-2,5 δισ. ευρώ που λέει η τρόικα, τα μέτρα θα εί-ναι ένας νέος αρμαγεδδώνας.

Ταξική πολιτικήΤο ποια είναι η πραγματική κατά-σταση σε σχέση με τα δημοσιο-νομικά και τους στόχους της κυ-βέρνησης φάνηκε από τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων: Πρόκειται κατα-φανώς για μια απέλπιδα προσπά-θεια του Στουρνάρα να πάρει ό,τι περισσότερο μπορεί από τους πολλούς. Είναι φόρος άδικος και αντισυνταγματικός καθώς εξισώ-νει αυτόν που έχει ένα ακίνητο με αυτόν που έχει δεκάδες ακίνητα, αυτόν που έχει ακίνητη περιου-σία μερικών χιλιάδων ευρώ με αυτόν που έχει ακίνητη περιου-σία μερικών δεκάδων εκατομμυ-ρίων ευρώ.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Η ακρο-δεξιά κυβέρνηση είναι κυβέρνηση του ελληνικού κεφαλαίου και λο-γοδοτεί πρώτα και κύρια στα ελ-ληνικά αφεντικά. Επιμένει να πάρει τα λεφτά από τους φτωχούς, ακό-μη και ενάντια στην τρόικα που πιέζει να πληρώσουν κι αυτοί που δεν πληρώνουν, δηλ. οι πλούσι-οι και οι πολύ πλούσιοι. Απέναντι σε αυτό το αίτημα η κυβέρνηση μπορεί και λέει ένα εμφατικό «όχι». Θέλετε περικοπές και φόρους; Θα τα πάρω από τους φτωχούς: Αυτή είναι η αληθινή «κόκκινη» γραμμή, το ιερό και απαραβίαστο όριο της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, γι’ αυτό έχει γονατίσει η πλειοψηφία του πληθυσμού, την ώρα που κάποιοι διασκεδάζουν στα κότερα.

Έτσι εκτός από την ουσιαστι-κή φοροελάφρυνση των πολύ πλούσιων ιδιοκτητών ακινήτων, η κυβέρνηση παρέχει νέα δωρά-κια και στους εφοπλιστές: Με το άρθρο 24 του ν. 4110/2013 το αφο-ρολόγητο της απόκτησης πλοίων επεκτάθηκε και στην κληρονομι-κή μεταβίβαση είτε πρόκειται για άμεση απόκτηση πλοίου είτε για έμμεση απόκτηση μέσω μετοχών, ακόμη και εάν δεν πρόκειται για μετοχές πλοιοκτητριών εταιριών, αλλά για εταιρίες χαρτοφυλακίου, οι οποίες κατέχουν αυτές τις με-τοχές στις πλοιοκτήτριες. Επίσης με το άρθρο 44 του ν. 4141/ 2013 σταματούν ουσιαστικά οι φορο-λογικοί έλεγχοι προς εφοπλιστές που σε κάποιες περιπτώσεις είχαν καταφέρει να καταλογίσουν δια-φυγόντες φόρους πολλών εκα-τομμυρίων ευρώ.

Και η ασυλία του μεγάλου κε-φαλαίου δεν σταματάει εκεί. Οι off shore εταιρείες συνεχίζουν να βρίσκονται στο απυρόβλητο, όπως και οι φοροφυγάδες που βρίσκονται σε διάφορες λίστες καταθετών σε ξένες τράπεζες (Λαγκάρντ, Λουξεμβούργου, Λι-χτενστάιν). Το ίδιο το υπ. Οικονο-μικών παραδέχθηκε κυνικά πως από τις 6.575 off shore εταιρείες

που υπάρχουν στην Ελλάδα, μέχρι τώρα έχει ελέγξει μόνο τις… 34, σε βάρος των οποίων βεβαιώθηκαν οφειλές ύψους 40 εκατομμυρί-ων ευρώ. Μια κυβέρνηση που θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της πλειοψηφίας, θα έλεγχε όλες τις off shore και τις μεγάλες καταθέ-σεις στο εξωτερικό, αποσπώντας τεράστια ποσά όχι βεβαίως για να πληρώσει τοκοχρεολύσια στους τοκογλύφους, αλλά για να βελτι-ώσει ραγδαία το επίπεδο ζωής της πλειονότητας του πληθυσμού.

Όμως το πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης δεν θέλει να πετα-χτεί σαν στυμμένη λεμονόκουπα μόλις ολοκληρώσει το «έργο» του. Θέλει να επιβιώσει και να αναπα-ραχθεί ομαλά, χωρίς να αναγκαστεί να περάσει από άγνωστης έκβασης περιπέτειες τύπου ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, ειδικά ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων, ακριβώς επειδή είναι μια απέλπι-δα προσπάθεια, έδειξε και τα όρια συνοχής του μνημονιακού μπλοκ: Εβδομήντα βουλευτές της ΝΔ ζή-τησαν εξηγήσεις από τον Στουρ-νάρα και ο Σαμαράς αναγκάστηκε να κάνει «κατευναστικές» παρεμ-βάσεις. Στο ΠΑΣΟΚ λένε ότι επίσης δεν ψηφίζουν ένα τέτοιο φόρο. Την ίδια στιγμή, ακόμη και σκληροί νε-οφιλελεύθεροι του δικομματισμού λένε μετ’ επιτάσεως ότι η «κοινωνία δεν αντέχει άλλα μέτρα».

ΕλπίδεςΦυσικά δεν θα σταματήσουν αυτοί το έγκλημα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Οι ελπίδες έρχονται από αλλού. Σε πολύ πρό-σφατη έρευνα της VPRC για λογα-ριασμό της –καθόλου ύποπτης για αριστερά αισθήματα– Ελληνογερ-μανικής Αγωγής διαπιστώθηκε ότι αυξάνονται τα ποσοστά των νέων που επιλέγουν τις διαδηλώσεις και τις απεργίες ως μέθοδο κοι-νωνικής διαμαρτυρίας και μόνο το 0,6% των νέων επιλέγει την «ψήφο» ως πολιτική ενέργεια. Το 45,6% των νέων θεωρεί ότι η πιο αποτελεσματική ενέργεια για να φτάσει η φωνή των πολιτών στα αυτιά των υπευθύνων που χαρά-ζουν πολιτικές είναι «η συμμετοχή σε διαδηλώσεις, πορείες» (πέρυσι το ποσοστό ήταν 36,4%), ενώ το 21,1% απαντάει πως προσφορότερη μέθοδος «η συμμετοχή σε απεργί-ες/στάσεις εργασίας» (πέρυσι το ποσοστό ήταν 12,9%).

Οι τρίχρονες κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης, παρότι δεν στα-μάτησαν τη λαίλαπα, δεν πήγαν χαμένες, καθώς επηρέασαν τη νε-ολαία που συχνά κατηγορείται για απάθεια. Η διαδήλωση για τα 40 χρόνια από την εξέγερση του Πο-λυτεχνείου είναι μια πρώτη ευκαι-ρία, η εργατική τάξη να ξαναβγάλει μπροστά την εμπροσθοφυλακή της, τη νεολαία. Δηλαδή εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας που μπορεί να κάνει τις μεγάλες ανατροπές.

Η κυβέρνηση έχει μια αδιαπραγμάτευτη «κόκκινη» γραμμή: να μη φορολογηθούν οι πλούσιοι

4 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Νοέμβρη 2013

Του Θοδωρή Πατσατζή

Η εργατική τάξη με τα μνημόνια δέχεται δια-δοχικά χτυπήματα σε

όλα τα εργασιακά δικαιώματα, σε όλα όσα είχε κατακτήσει με σκλη-ρούς αγώνες και θυσίες εδώ και δεκαετίες. Σε αυτά τα χτυπήματα απάντησε. Είτε μαζικά, με 30 και πλέον γενικές απεργίες οι οποίες συνοδεύτηκαν στην πλειοψηφία τους με μεγαλειώδεις μαχητικές διαδηλώσεις, με την κατάληψη της ΕΡΤ. Είτε κλαδικά, με απεργί-ες διαρκείας, πρώτα των εργαζό-μενων στους δήμους, την εννιά-μηνη απεργία στη Χαλυβουργία, με καταλήψεις όπως αυτές του Οκτώβρη του 2011 στο δημόσιο, με την προσπάθεια για απεργία διαρκείας στους καθηγητές και τα ασφαλιστικά ταμεία και τώρα με τους διοικητικούς των πανε-πιστημίων που συνεχίζουν για 9η εβδομάδα την απεργία τους.

Με αυτούς τους αγώνες η ερ-γατική τάξη κατόρθωσε να απο-νομιμοποιήσει τα μνημόνια και να ανατρέψει δύο κυβερνήσεις. Δεν κατάφερε όμως ως τώρα να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Την ουσιαστική ανατροπή της πολιτι-κής των μνημονίων. Έχουν επιση-μανθεί πολλές φορές στο παρελ-θόν ζητήματα που αφορούν, το συντονισμό και τη συνέχεια των αγώνων, ελλείψεις της Αριστεράς σε συνδικαλιστικό αλλά και πολι-τικό επίπεδο, τα πισωγυρίσματα του κυβερνητικού συνδικαλι-σμού που ασκούν η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ στις μεγάλες συνομοσπον-δίες. Ζητήματα που έχουν οδηγή-σει στο να μη γίνει εφικτή, ακόμη και σε στιγμές που είχε ωριμάσει ως αίτημα στο κίνημα, η γενική πολιτική απεργία διαρκείας.

Η συνδικαλιστική γραφειοκρα-τία της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ λόγω της πολιτικής κρίσης των κομμάτων

της συγκυβέρνησης (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) στα οποία αναφέρεται, έχει φθο-ρά στα συνδικάτα. Έχει περάσει μεγάλες κρίσεις, όπως η αποχώ-ρηση της ΠΑΣΚΕ ΠΟΕ-ΟΤΑ, η δη-μιουργία του ΕΜΕΙΣ, η προσχώ-ρηση στελεχών της ΠΑΣΚΕ στον ΣΥΡΙΖΑ και η διαγραφή του προ-έδρου της ΔΑΚΕ από τον Σαμα-ρά, αλλά σε πολλά σωματεία και Ομοσπονδίες διατηρεί ένα ισχυρό μηχανισμό ο οποίος στις κρίσιμες στιγμές, όπως το αν θα κηρύξουν απεργία διαρκείας μαζί με τους καθηγητές, οι δάσκαλοι, οι υγειο-νομικοί και οι εργαζόμενοι στους δήμους, έχει αντιδραστικό ρόλο. Ευθύνες σε αυτό έχουν οι δυνα-μείς της Αριστεράς που δεν προ-χωρούν σε ενωτική δράση. Σε όσα σωματεία οι δυνάμεις της Αριστε-ράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οργα-νώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς) βάδισαν ενωμένες σε δράση, αγώνες και εκλογικά, όπως σε πολλές ΕΛΜΕ αλλά και σε πολλά νοσοκομεία (π.χ. Θριά-σειο, Ευαγγελισμός κ.α.), κατόρ-θωσαν όχι μόνο να εισπράξουν τη φθορά της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ αλλά να πάρουν πλειοψηφίες σε Δ.Σ. σωματείων αλλά και σε Ομοσπονδίες (ΟΛΜΕ). Η πόλωση είναι τέτοια που ακόμη και εκεί που δεν υπάρχουν συνεργασίες ή που οι συνεργασίες είναι με ανέ-νταχτους αγωνιστές οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ κυρίως αλλά και της Αριστεράς, εισπράτουν ως ένα βαθμό τη φθορά του κυβερνητι-κού συνδικαλισμού (π.χ. ΕΙΝΑΠ, Σωτηρία, ΕΚΑ).

ΕυθύνεςΔυστυχώς σε πολλές περιπτώ-σεις, ακόμη και από τα πετυχη-μένα παραδείγματα που αναφέ-ραμε παραπάνω, πότε με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ που καλλιεργούσε ηττοπαθείς λογικές του τύπου ο κόσμος δεν τραβάει και πότε με

ευθύνη του ΑΝΤΑΡΣΥΑ με λογικές ταξικής καθαρότητας δεν δόθηκε η απαιτούμενη ώθηση και προο-πτική ώστε να αλλάξουν ουσια-στικά οι συσχετισμοί στους εργα-σιακούς χώρους. Αυτές οι λογικές πρέπει να ξεπεραστούν άμεσα.

Βοηθητική σε αυτό είναι η υι-οθέτηση της γραμμής για κοινή δράση μεταξύ εργαζομένων και κοινωνίας μέσα από τις επιτρο-πές αγώνα, τις επιτροπές λαϊκής αντίστασης όπως ονομάστηκαν στην προτελευταία ΚΕ του ΣΥΡΙ-ΖΑ. Αυτές οι επιτροπές το επό-μενο διάστημα μπορούν να βοη-θήσουν στη δημιουργία εκ νέου του κλίματος για γενική πολιτική απεργία διαρκείας. Με την ενερ-γή στήριξη των κινητοποιήσεων που εκτυλλίσονται αλλά και με τις πρωτοβουλίες τους σε τοπι-κό επίπεδο για την υπεράσπιση δημόσιων αγαθών όπως το ρεύ-μα και το νερό, την υπεράσπιση του δικαιώματος στη στέγη κ.α. Παραδείγματα υπάρχουν με τη στήριξη κινητοποιήσεων νοσο-κομείων από δίκτυα αλληλεγγύης και αντίστασης ή τη στήριξη κινη-τοποιήσεων στον ιδιωτικό τομέα (Wind, Vodafone) από συνελεύ-σεις γειτονιών. Και πρόσφατα με τη στήριξη που δίνεται ακόμη

από δίκτυα αλληλεγγύης και συ-νελεύσεις στην απεργία των διοι-κητικών υπαλλήλων.

Στα σωματεία οι δυνάμεις της Αριστεράς πρέπει να προσανατο-λιστούν σύσσωμες σε αυτή την προσπάθεια, ώστε να συνδέσουν ένα υπαρκτό δυναμικό αγωνι-στών, νέων ως επί το πλείστον, μέσα στους χώρους με τον πο-λιτικό αγώνα για την ανατροπή των μνημονίων και της κυβέρνη-σης. Δυναμικό που έχει φέρει στο προσκήνιο η ταξική πόλωση με τα δεκάδες χτυπήματα στο χώρο εργασίας του.

ΣυντονισμόςΠρωτοβουλίες κοινής δράσης και συντονισμού χρειάζεται να γίνουν και μεταξύ των σωματείων και τον Ομοσπονδιών. Μια τέτοια σημαντική προσπάθεια γίνεται το τελευταίο διάστημα στο Αερο-δρόμιο, όπου υπάρχει κατακερ-ματισμός σε πολλά επιχειρησιακά συνδικάτα. Βέβαια ο συντονισμός που χρειάζεται, ξεπερνάει τα δε-δομένα ενός κλάδου ή χώρου. Εί-ναι απαραίτητη πια- και μέσα από την εμπειρία των συντονισμών που έχουν υπάρξει τα τελευταία τρία χρόνια και δεν προχώρησαν- η πρωτοβουλία για ένα ενωτικό

κέντρο αγώνα Ομοσπονδιών, πρωτοβάθμιων σωματείων και επιτροπών αγώνα με πρωτοβου-λία των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στους χώρους και απεύθυνση στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στις δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από το ΠΑ-ΣΟΚ και «ανοιχτή πόρτα» στο ΚΚΕ του οποίου η συμβολή σε μια τέ-τοια προσπάθεια θα είναι επίσης καθοριστική. Ενός κέντρου που θα οργανώνει τη δουλειά στα ζη-τήματα που θα απασχολούν τις επιτροπές και θα υπερασπίζεται τα δικαιώματα εργαζομένων, ανέργων, νέων και συνταξιούχων. Ώστε η εργατική αντίσταση να γί-νει υπόθεση όλου του λαού.

Ένα τελευταίο αλλά εξίσου απαραίτητο βήμα είναι η Αριστε-ρά -και ιδίως ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει φέρει στο προσκήνιο την ανα-γκαιότητα για μια κυβέρνηση της Αριστεράς- να εισάγει άμεσα στο πρόγραμμά του κάθε αίτημα που φέρνουν οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις στους εργατικούς χώρους. Να γίνει ο πραγματικός εκφραστής των συμφερόντων των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων, των εργατικών αγώ-νων.

Με αυτή τη δουλειά μπορού-με να προχωρήσουμε το αίτημα για γενική πολιτική απεργία. Στην πλειοψηφία των εργαζόμενων η διαπίστωση ότι μια εικοσιτετρά-ωρη απεργία δεν φέρνει αποτε-λέσματα σε συνδυασμό με την πραγματική δυσκολία που μπορεί να φέρει σε μια εργατική οικογέν-νεια η απώλεια ακόμη και ενός με-ροκάμματου, οδηγούν ακόμη και στη μη συμμετοχή στην απεργία. Η Αριστερά χρειάζεται να υιοθε-τήσει μαζί με την παραπάνω δρά-ση και μορφές κλιμάκωσης των προτάσεων της για απεργιακές κι-νητοποιήσεις. Να στήσει παντού απεργιακές επιτροπές και απερ-γιακά ταμεία. Να προετοιμάσει τον κόσμο για αυταρχική και αντι-δημοκρατική αντιμετώπιση του αγώνα του από την κυβέρνηση και τους κατασταλτικούς μηχα-νισμούς της. Να τον προετοιμά-σουμε για την εμετική προπαγάν-δα που θα στήσουν ενάντια σε μια τέτοιου μεγέθους κινητοποίηση τα μεγάλα ΜΜΕ, φέρνοντας τον σε επαφή με τα έντυπα και τις προκηρύξεις της ή με τα site που υπάρχουν στο internet. Χαρακτη-ριστικό παράδειγμα τα βιντεάκια που έχουν βγάλει οι εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια με πρωτοβου-λία αγωνιστών από την ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ και τον αναρχικό-αυτόνομο χώρο. Να τον προετοιμάσουμε για την ανάγκη περιφρούρησης της απεργίας μαζί με τις λαϊκές επιτροπές αντίστασης.

Η Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται από τώρα να προε-τοιμάσουν τις τοπικές Οργα-νώσεις Μελών για τη διακίνη-ση των εντύπων, την ενίσχυση των απεργιακών φρουρών και ταμείων, την οργάνωση τοπι-κών κινητοποιήσεων συμπαρά-στασης. Όλα αυτά μπορούν να οδηγήσουν σε ένα αγωνιστικό ταξικό ρεύμα που θα προσθέσει τον κρίκο που μας λείπει για να ξεμπερδέψουμε μια και καλή με τα μνημόνια και τις κυβερνήσεις τους, ανατρέποντάς τα.

Γενική πολιτική απεργίαΟ κρίκος που λείπει για την ανατροπή

Εργατική Σύσκεψη του Κόκκινου Δικτύου Η Εργατική Σύσκεψη του Κόκκινου Δικτύου, που ήταν προγραμματισμένη για την Πέμπτη 31 Οκτώβρη, αναβλήθηκε λόγω του πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου και θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 13 Νοέμβρη, στις 18.30, στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ (αίθουσα 3ου ορόφου).

Θα συζητήσουμε για τα πολλά ερωτήματα που έχουν προκύψει σε όλους τους εργασιακούς χώρους από το απεργιακό κύμα του Σεπτέμβρη και την απεργία διαρκείας των διοικητικών στα πανεπιστήμια, τα συμπεράσματα από τη γενική απεργία της 6ης Νοέμβρη, τα βήματα που χρειάζονται για τη συνέχεια της μάχης για την ανατροπή της κυβέρνησης και των μνημονίων. Για την αναγκαιότητα ύπαρξης ενός αγωνιστικού ταξικού ρεύματος ηγεμονίας στα συνδικάτα απέναντι στην κρίση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.

εργατικά • 5ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Νοέμβρη 2013

Του Θοδωρή Πατσατζή

Μ αζικές κινητοποιήσεις έγι-ναν στην Αθήνα ενάντια στην κατάργηση της Κυ-

ριακάτικης Αργίας που χθες επιχειρή-θηκε για πρώτη φορά να καταργηθεί στην πράξη, μετά την ψήφιση του σχε-τικού νόμου. Δυναμικές κινητοποιή-σεις έγιναν επίσης σε Ηράκλειο Κρήτη και Πάτρα.

Από νωρίς το πρωί οι εργαζόμενοι σε εμπορικά καταστήματα, εκδοτικούς οίκους και βιβλιοπωλεία προσπάθη-σαν να έχουν πετυχημένες απεργιακές φρουρές. Τελικά όμως πολλά κατα-στήματα λειτούργησαν, γιατί πρόκει-ται για χώρους όπου πολύ δύσκολα οι εργαζόμενοι συμμετέχουν ενεργά στις δραστηριότητες των σωματείων τους.

Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις όπου οι απεργιακές φρουρές κατόρθωσαν να αποτρέψουν τη λειτουργία κατα-στημάτων, όπως στο Jambo Ηρακλεί-ου Κρήτης από το Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου και στα κεντρικά καταστή-ματα «Ιανός» και «Παπασωτηρίου» στην Αθήνα, από το Σύλλογο Υπαλλή-λων Βιβλίου Χάρτου (ΣΥΒΧΑ).

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις καθο-ριστικός παράγοντας για τις επιτυχη-μένες παρεμβάσεις ήταν η έμπρακτη συμπαράσταση από άλλα σωματεία, συλλογικότητες εργαζομένων και ανέργων και συνελεύσεις γειτονιάς. Στην Αθήνα οι συμμετέχοντες στους δύο αποκλεισμούς στα καταστήματα «Ιανός» και «Παπασωτηρίου» σχημά-τισαν κοινό μπλοκ και βάδισαν ως το Σύνταγμα, όπου συναντήθηκαν με τους εκεί συγκεντρωμένους της Ομο-σπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλά-δας (ΟΙΥΕ). Παρούσα ήταν και η βου-λευτής Α΄ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ, Μαρία Μπόλαρη. Περίπου 400 εργαζόμενοι και συμπαραστάτες συνέχισαν την πο-ρεία σε Ερμού, Μοναστηράκι και Μη-τροπόλεως.

Το σύνθημα «χτυπάνε κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα» βρήκε τη δικαίωσή του, δυστυχώς, με την κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας. Είναι ένα από τα πρώτα εργατικά δικαιώματα που ψηφί-στηκαν στην Ελλάδα το 1909, μετά από

αγώνες μιας εικοσαετίας που άρχισαν το 1890 από τους εργαζόμενους στα καταστήματα ένδυσης-υπόδησης, αλλά και από άλλους κλάδους.

Δυστυχώς, την Κυριακή υπήρχε αρ-κετός κόσμος που κατέβηκε να ψω-νίσει, όχι επειδή ήρθε η… ανάπτυξη, αλλά εκμεταλλευόμενος ακριβώς το επίδικο της απεργιακής κινητοποίη-σης, δηλαδή την Κυριακάτικη Αργία, και βέβαια το γεγονός ότι όσοι ακόμη δουλεύουν και δεν έχουν απολυθεί, είχαν πληρωθεί μόλις δυο μέρες πριν, την Παρασκευή. Στις περιπτώσεις που βρίσκονταν μπροστά στην κινητοποί-ηση, υποχωρούσαν και δεν μπαίνανε στα μαγαζιά να ψωνίσουν, τουλάχι-στον εκείνη τη στιγμή.

Αυτό που κυρίως έλειπε από τις κι-νητοποιήσεις είναι δύο πράγματα. Οι εργαζόμενοι στους κλάδους που θί-γονται, χρειάζεται να παλέψουν όχι με-μονωμένα για την Κυριακάτικη Αργία, αλλά για την άμεση υπογραφή συλ-λογικών συμβάσεων εργασίας που θα εξασφαλίζουν τα δικαιώματά τους σε κάθε περίπτωση, ακόμη και όταν δου-λεύουν Κυριακή.

Επίσης πρέπει να παλέψουν για τις αυξήσεις μισθών και τις προσλήψεις προσωπικού για να μην υποχρεώνο-νται να δουλεύουν επτά μέρες την εβδομάδα. Καμιά πολυεθνική δεν θα επιχειρούσε να λειτουργεί Κυριακή, αν δεν υπήρχαν ταυτόχρονα όλα τα μέτρα του μνημονίου (μειώσεις μισθών, πε-ριορισμός συνδικαλιστικών δικαιωμά-των, απολύσεις).

Τέλος χρειάζεται να γίνει πραγματι-κότητα ο συντονισμός μεταξύ των δύο κυρίως σωματείων που δρουν δυνα-μικά στην Αθήνα, του ΣΥΒΧΑ και του Σωματείου Εμποροϋπάλληλων με την ΟΙΥΕ, ώστε όλοι οι κλάδοι που θίγονται να παλέψουν ενωμένοι και να εμπνεύ-σουν καλύτερα τους εργαζόμενους να εγγραφούν στα σωματεία και να δρα-στηριοποιηθούν συνδικαλιστικά.

Αυτό χρειάζεται ταυτόχρονα με πο-λιτική πρωτοβουλία από την Αριστερά για ουσιαστική σύνδεση των εργαζο-μένων με τον κόσμο στις γειτονιές, που μπορεί να αποδειχθεί ο καθοριστι-κός σύμμαχος για μια τελική νίκη.

Σιδηροδρομικοί ενάντια στο φασισμόΠετυχημένη εκδήλωση πραγ-ματοποίησε την Τετάρτη, 30 Οκτώβρη, η Πρωτοβουλία Σιδηροδρομικών ενάντια στο φασισμό, το ρατσισμό και την ξενοφοβία. Με αυτό τον τρό-πο οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ δήλωσαν ξεκάθαρα ότι είναι συνεχιστές του αντιφασιστι-κού αγώνα. Στην εκδήλωση, που στήριξε και η Πανελλή-νια Ομοσπονδία Σιδηροδρο-μικών, συμμετείχαν αρκετοί εργαζόμενοι και έγινε προβο-λή βίντεο και διάβασμα αντι-φασιστικών κειμένων και άρ-θρων, ενώ συγκρότημα των εργαζομένων έπαιξε αντιφα-σιστικά τραγούδια.

Βιβλιοπωλείο ΕυριπίδηςΣυνεχίζεται η μάχη για την ανάκληση της απόλυσης ερ-γαζόμενης από το βιβλιοπω-λείο Ευριπίδης στο Χαλάνδρι, με τον ισχυρισμό της εργοδο-σίας ότι δεν ταίριαζε στο περι-βάλλον του βιβλιοπωλείου. Ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου μαζί με συλλογικότη-τες της περιοχής πραγματο-ποιούν εδώ και τέσσερις μή-νες συνεχείς κινητοποιήσεις για την ανάκληση της παρά-νομης απόλυσης, όπως έχει αποφανθεί και η Επιθεώρηση Εργασίας. Οι κινητοποιήσεις έχουν τέτοια επιτυχία, που ανάγκασαν την ένωση των ερ-γοδοτών στο χώρο (ΕΝ.ΕΛ.ΒΙ.) να στείλει επιστολή στον ΣΥΡΙ-ΖΑ, ζητώντας να μη συμμετέ-χουν τοπικά του στελέχη στις

κινητοποιήσεις. Οι αναμενό-μενες αντιδράσεις της ΕΝ.ΕΛ.ΒΙ. και του Εμπορικού Συλλό-γου Χαλανδρίου, που οι ντου-ντούκες, τα πανό, οι προκη-ρύξεις και τα συνθήματα τους χαλάνε... την αισθητική, δεν πτοούν τους εργαζόμενους και τους συμπαραστάτες, που οργανώνουν νέα κινητοποίη-ση για την Τρίτη 5 Νοέμβρη.

ΣΕΚΑΠΝέα 48ωρη απεργία πραγματο-ποιούν από τη Δευτέρα 4 Νο-έμβρη οι εργαζόμενοι της κα-πνοβιομηχανίας ΣΕΚΑΠ στην Ξάνθη. Οι 230 εργαζόμενοι συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους ενάντια στις μειώσεις μι-σθών, στις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες που θέλει να επιβάλει η εργοδοσία, που την Πέμπτη 31 Οκτώβρη απέ-λυσε άλλους 7 εργαζόμενους. Οι απολυμένοι εργαζόμενοι έχουν φτάσει τους 16, ενώ 17 έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα. Την επόμενη μέρα τα δύο σω-ματεία της ΣΕΚΑΠ έδωσαν κοι-νή συνέντευξη Τύπου, ενώ το Σάββατο 2 Νοέμβρη, με πρω-τοβουλία τους, πραγματοποιή-θηκε μαζικό συλλαλητήριο.

ΨΝΑ - ΔρομοκαΐτειοΣυνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους οι εργαζόμενοι σε ΨΝΑ και Δρομοκαΐτειο ενάντια στο κλεί-σιμο των δομών ψυχικής υγείας και τις διαθεσιμοτήτες-απολύ-σεις. Την Παρασκευή 1 Νοέμβρη πραγματοποίησαν μαζική συ-γκέντρωση στο Υπουργείο Υγεί-ας, ενώ τη Δευτέρα 4 Νοέμβρη προχώρησαν σε κατάληψη του

Δρομοκαΐτειου, παρά τις απει-λές για συλλήψεις από δυνάμεις της αστυνομίας. Οι εργαζόμενοι θα συμμετάσχουν στην προσυ-γκέντρωση των νοσοκομείων στο Υπουργείο Υγείας στη γενι-κή απεργία της 6ης Νοέμβρη και θα συνεχίσουν τις κινητο-ποιήσεις τους με τη συμπαρά-σταση της Ανοιχτής Επιτροπής Σωματείων, φορέων και συλλο-γικοτήτων Δυτικής Αθήνας.

Coca ColaΜε απόλυτη επιτυχία πραγμα-τοποιήθηκε η 24ωρη πανελλα-δική απεργία στον όμιλο επι-χειρήσεων της Κόκα Κόλα 3Ε, την Τετάρτη 30 Οκτώβρη. Την απεργία πραγματοποίησαν η Πανελλαδική Ομοσπονδία Ερ-γατοϋπαλλήλων Εμφιαλωμένων Ποτών (ΠΟΕΕΠ) και η Πανελλή-νια Ομοσπονδία Εργατοτεχνι-τών και Υπαλλήλων Γάλακτος Τροφίμων και Ποτών. Η απεργία πραγματοποίηθηκε σε ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγ-γύης στους απολυμένους του εργοστασίου της Θεσσαλονί-κης και για να αντιμετωπιστεί η αντεργατική επιθετικότητα της πολυεθνικής εταιρείας, που, παρά τα τεράστια κέρδη της, προχωράει συνεχώς σε απολύ-σεις και καταργήσεις τμημά-των και εργοστασίων. Όλα τα εργοστάσια έμειναν κλειστά. Στη Θεσσαλονίκη, όπου οι ερ-γαζόμενοι έχουν ξεπεράσει τις 35 μέρες απεργίας, αλλά και στο Βόλο, το Σχηματάρι, την Αθή-να, την Πάτρα, την Κρήτη και τη Ρόδο. Ο συντονισμός των δύο Ομοσπονδιών είχε θετικό απο-τέλεσμα.

νέα από τους εργατικούς χώρους

Του Χρήστου Βαγενά, εργαζόμενου στον ΟΑΕΕ

Μετά τις εξήντα εννέα (69) απολύσεις στον Οργανι-σμό Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών με βάση το νόμο 4172/2013 για την «κι-νητικότητα»», σειρά είχαν στις 30/10/2013 οι διακόσιοι εξήντα (260) συμβασιούχοι έργου, που εργάζονταν με ασφαλιστικά μέτρα. […]

Οι συμβασιούχοι είχαν να αντιμετωπίσουν εκτός από την κυβερνητική απόφαση για απολύ-σεις και την αρ-νητική στάση της Διοίκησης του ΟΑΕΕ, που ακολουθούσε κατά γράμμα τις μνημονιακές επιλογές της συγκυβέρνη-σης. Γι’ αυτό και ξέσπασαν την επόμενη μέρα με κα-τάληψη στο γραφείο της Διοικητού με φωνές και ένταση. […]

Στον ΟΑΕΕ απομένουν πλέ-ον περίπου 1.700 εργαζόμενοι για 800.000 ασφαλισμένους και 350.000 συνταξιούχους πανελλαδικά. Οι καθυστερή-σεις στην εξυπηρέτηση του κοινού και στην απονομή των συντάξεων αναμένεται

να αυξηθούν. Ειδικά στην Αθήνα, όπου εργάζο-νταν οι περισσότεροι συμβασιούχων και τώρα θα υπάρχουν πολλοί λιγότεροι εργαζόμενοι, η κα-τάσταση αναμένεται να γίνει απελπιστική.

Η κυβερνητική πολιτική διαλύει το κράτος πρόνοιας και τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση. Με την απαξίω-ση του δημόσιου τομέα, με τις απολύσεις εργαζομένων και το σπρώξιμο προς τη συνταξιοδότηση, θα μειώ-σει περαιτέρω τις συντάξεις και θα στρώσει το δρόμο για τους ιδιώτες και στην κοινω-νική ασφάλιση. Με εργαζό-μενους που θα βρίσκονται συνέχεια με τον φόβο της απόλυσης και δε θα αντι-

δρούν, η ιδιωτικοποίηση και σε αυτό τον κλάδο θα είναι γεγονός. Το μοντέλο του ΕΟΠΥΥ πρέπει να μας ανη-συχεί όλους και όλες.

Όμως οι εργαζόμενοι στα ασφαλιστικά ταμεία έχουμε εδώ και αρκετό καιρό αρχί-σει να συ-ντονιζόμαστε και πλέον μετά και τις 12 μέρες απεργίας τον Αύγουστο και Σεπτέμβρη, ξέ-ρουμε να πο-λεμάμε! Και μπορεί ακόμα να μην έχουμε σταματήσει τις απολύσεις, αλλά γνω-ρίζουμε πλέον πως είναι και στο δικό μας χέρι η ανατρο-πή της μνημονιακής κυβέρ-νησης και της πολιτικής των απολύσεων.

(ολόκληρο το άρθρο στο Rproject.gr)

Συνεχίζονται οι απολύσεις στον ΟΑΕΕ

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

Δυναμικές κινητοποιήσεις για την κυριακάτικη αργία

Συλλογικές συμβάσεις παντού, για να σταματήσουμε

τον εργασιακό μεσαίωνα των μνημονίων

6 • αριστερά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Νοέμβρη 2013

Του Άρη ΒασιλόπουλουΟλόκληρο το άρθρο στο Rproject.gr

Έ ξι μήνες πριν τις αυτοδιοι-κητικές εκλογές και η συ-ζήτηση γι’ αυτές έχει ανοί-

ξει για τα καλά. Πρώτα και κύρια από τη μεριά της κυβέρνησης, όπου ύστερα από συνεννόηση με τους «βλαχοδημάρχους», που αρχικά αντιδρούσαν, φαίνεται να προωθείται τελικά η αλλαγή του εκλογικού νόμου.

Διακηρυγμένος στόχος της κυ-βέρνησης με αυτό τον εκλογικό νόμο είναι η απο-πολιτικοποίηση της εκλογικής μάχης (ξεχωριστές λίστες υποψήφιων δημάρχων και δημοτικών συμβούλων, για να εστιαστεί η προεκλογική συζή-τηση στα «ικανά και άξια πρόσω-πα»), ώστε αφενός να μην υπάρξει σαφής καταγραφή του πολιτικού χάρτη, αφετέρου να τεθούν διοι-κητικά εμπόδια σε δήμους που θα κερδηθούν από την Αριστερά.

Την ίδια στιγμή, η συζήτηση και η προετοιμασία για τις αυτοδιοι-κητικές εκλογές έχει προχωρήσει και στο ΣΥΡΙΖΑ, αφού οι εκλογές του Μάη θα αποτελέσουν μια σο-βαρή πολιτική μάχη.

Αν και το τμήμα Αυτοδιοίκησης και η ΚΕ έχουν χαράξει τις βασικές κατευθύνσεις και τις προγραμμα-τικές θέσεις μέσα από τις οποίες θα κινηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας μια σοβαρή και ουσιαστική δουλειά, εντούτοις μια σειρά ζητήματα πα-ραμένουν ανοιχτά. Στο βαθμό μά-λιστα που η κατάσταση στην ίδια την τοπική αυτοδιοίκηση είναι δραματική και δεν έχει προηγηθεί μια πολιτική ανατροπή που θα θέ-σει τις μνημονιακές δυνάμεις στο περιθώριο, οι επιλογές που θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην τοπική αυτο-διοίκηση θα δοκιμαστούν σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση.

Μια αμιγώς πολιτική μάχηΗ τριετής εφαρμογή του Καλλι-κράτη και των μνημονίων έχουν βάλει την τοπική αυτοδιοίκηση στην κλίνη του Προκρούστη, οδηγώντας την ένα βήμα πριν την οικονομική και θεσμική διάλυση.

Σε οικονομικό επίπεδο, οι δια-θέσιμοι από την κεντρική κυβέρ-νηση πόροι (ΣΑΤΑ, ΚΑΠ, προνοι-ακά επιδόματα) έχουν μειωθεί στην τριετία κατά 60% περίπου, ενώ στον προϋπολογισμό του 2014 διαφαίνονται περαιτέρω μει-ώσεις 10%. Αυτό έχει ως συνέπεια τη συρρίκνωση των παρεχόμενων υπηρεσιών, τη μετακύλιση του κόστους λειτουργίας τους στους δημότες, καθώς και τη δραματι-κή επιδείνωση των υφιστάμενων εργασιακών σχέσεων.

Σχεδόν 20% των υπηρεσιών στους δήμους λειτουργούν πλέον

υπό τη μορφή ΜΚΟ και κοινωνι-κών συνεταιριστικών επιχειρήσε-ων (ΚΟΙΝΣΕΠ), όπου πίσω από τα εύηχα ονόματα κρύβονται δουλε-μπορικές εργασιακές σχέσεις και μισθοί πείνας.

Κάθε καλοκαίρι δίνεται μάχη για το άνοιγμα των βρεφονηπι-ακών σταθμών, όπου σχεδόν σε όλους έχουν επιβληθεί τροφεία, ενώ μια σειρά υπηρεσίες που πριν ήταν δημοτικές και δωρεάν για τους δημότες, βαθμιαία θα περά-σουν στους ιδιώτες, αν δεν υπάρ-ξει αντίσταση.

Μέσω της μεταφοράς πλήθους αρμοδιοτήτων στους ΟΤΑ, σε συνδυασμό με την υποχρημα-τοδότηση και την εγκαθίδρυση καθεστώτος επιτροπείας στους δήμους (Παρατηρητήριο ΟΤΑ), το σχέδιο που έχει εξυφάνει η κυ-βέρνηση, σε συνεργασία με την Task Force του Ράιχενμπαχ, είναι η μετατροπή των ΟΤΑ σε ένα με-γάλο ΤΑΙΠΕΔ, που θα ξεπουλήσει ό,τι μπορεί να ξεπουληθεί: από το περιβάλλον και τους ελεύθερους χώρους, μέχρι τις υπηρεσίες κα-θαριότητας και την αποκομιδή των σκουπιδιών. Όλα αυτά μά-λιστα θα παρουσιαστούν στους δημότες ως ανακούφιση για τους επιβαρυμένους προϋπολο-γισμούς και απαλλαγή από τους «τεμπέληδες» δημοτικούς υπαλ-λήλους, προκειμένου να χρυσω-θεί το χάπι.

Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Ένα μεγάλο τμήμα των υπηρεσιών του –όποιου– κοι-νωνικού κράτους (βρεφονηπιακοί σταθμοί, ΚΑΠΗ, ΚΗΦΗ, βοήθεια στο σπίτι, πνευματικά κέντρα, αθλητικά κέντρα, σχολεία, ψυχο-κοινωνική υποστήριξη κ.ά.) ανή-κει στους δήμους και η επιβίωσή τους με όρους κοινωνικών υπηρε-σιών, και όχι κερδοσκοπικών προ-ϊόντων, αμφισβητείται.

Όποιος ισχυριστεί ότι αυτή η μάχη μπορεί να κριθεί αποκλει-στικά στο επίπεδο ενός δήμου, χωρίς αυτό να συνδεθεί με μια συνολική πολιτική ανατροπή, διαθέτει –το λιγότερο– αυταπά-τες. Γιατί μόνο η αποτίναξη των μνημονιακών δεσμών και η ανα-τροπή της κυβέρνησης μπορεί να εγγυηθεί την επιβίωση της τοπικής αυτοδιοίκησης, αφού δι-αφορετικά ο κάθε δήμος θα είναι αναγκασμένος να μετατραπεί σε φορομπηχτικό μηχανισμό για να επιβιώσει.

Όποιος όμως, από την άλλη, επιμένει να προσβλέπει σε «ικανά και άξια πρόσωπα» ως λύση γενι-κά και αφηρημένα –δηλαδή με όρους παραγοντισμού– τότε λέει συνειδητά ψέματα.

Είναι προφανές ότι, αν έχει προ-ηγηθεί η εκλογή μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, αυτό θα διαφορο-

ποιήσει τις δυνατότητες που θα υπάρξουν σε τοπικό επίπεδο. Όμως τα σχήματα της ριζοσπα-στικής Αριστεράς και ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να προετοιμαστούν να δώσουν σκληρή μάχη και να δε-σμευτούν ότι θα υπερασπιστούν τα κοινωνικά αγαθά, τις κοινω-νικές υπηρεσίες, το περιβάλλον και συνολικά τα συμφέροντα των «από κάτω» με κάθε κόστος.

Όλα αυτά σε καμία περίπτωση δεν σημαίνουν ότι οι δημοτικές παρατάξεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν θα πρέπει να δια-θέτουν αναλυτικό και εξειδικευ-μένο πρόγραμμα και με έμφαση σε τοπικά ζητήματα. Αντίθετα, σημαίνει πως ένα τέτοιο πρόγραμ-μα μπορεί να υλοποιηθεί μόνο στο βαθμό που προσβλέπει στη συγκρότηση ενός ισχυρού και διεκδικητικού αυτοδιοικητικού κινήματος και είναι συνδεδεμένο με την προοπτική της ανατροπής της μνημονιακής κυβέρνησης.

Με ποιο πολιτικό πλαίσιο; Αν και σε κεντρικό πολιτικό επίπε-δο η διαχωριστική γραμμή μνημό-νιο-αντιμνημόνιο οριοθετεί, έστω και με μεγάλη ανομοιογένεια, πο-λιτικά μπλοκ, δεν ισχύει το ίδιο και στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Στις τοπικές κοινωνίες, όπου η καθημερινή έκθεση των πο-λιτικών προσώπων είναι πολύ μεγαλύτερη, με μεγάλη δυσκο-λία μπορεί να βρει κανείς υπέρ-μαχους του μνημονίου και του Καλλικράτη. Αντίθετα, 9 στους 10 συνδυασμούς, που θα κατέλθουν στις εκλογές, θα δηλώνουν αντι-μνημονιακοί!

Επομένως, η διακριτή ταυτότη-τα των αυτοδιοικητικών σχημά-των της ριζοσπαστικής Αριστεράς και των συμμάχων της χρειάζεται να συγκροτείται πάνω σε ευρύτε-ρα στοιχεία:

1. Οι θεσμικές παρεμβάσεις πρέπει να λογοδοτούν στην προ-σπάθεια συγκρότησης επιτρο-πών αγώνα και κινημάτων διεκδί-κησης σε τοπικό επίπεδο. Αυτό απαιτεί δημοκρατικά αυτοδιοι-κητικά σχήματα, τα οποία θα συ-γκρουστούν με προσωποκεντρι-κά μοντέλα και λογικές ανάθεσης και θα προσπαθήσουν να ενερ-γοποιήσουν κοινωνικές δυνάμεις και να βοηθήσουν στην αυτοορ-γάνωσή τους.

2. Η διεύρυνση της δημοκρα-τίας σε τοπικό επίπεδο με τη δη-μιουργία λαϊκών συνελεύσεων γειτονιών, την εισαγωγή δημοψη-φισμάτων σε κρίσιμα ζητήματα και άλλες μορφές άμεσης δημο-κρατίας, καθώς και μορφές συμ-μετοχικού προϋπολογισμού.

3. Η ιδεολογική, πολιτική και κι-νηματική πάλη για την αναχαίτιση

της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, της ομοφοβίας και του φασισμού στις γειτονιές πρέπει να αποτε-λεί προτεραιότητα στην περίοδο που οι φασίστες, με τη συνδρομή της κυβέρνησης, δηλητηριάζουν ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας στο πλαίσιο ενός συνειδητού σχεδίου αντιμετώπι-σης της κρίσης προς όφελος των αφεντικών.

4. Η έμπρακτη οργάνωση της κοινωνικής αλληλεγγύης με έναν διπλό τρόπο: α) Αλληλεγγύη πρώτα και κύρια στους αγώνες των εργαζομένων, των ανέργων και των αυτοαπασχολούμενων. β) Δημιουργία μόνιμων δομών αλληλεγγύης (κοινωνικά ιατρεία, φαρμακεία, παντοπωλεία, συ-νεταιρισμοί, νομική προστασία κ.ά.), με στόχο την ανάσχεση της φτώχειας που έχει πάρει εφιαλτι-κές διαστάσεις.

5. Η οργάνωση της ανυπακοής απέναντι σε αποφάσεις της κε-ντρικής εξουσίας που στρέφονται ενάντια στους εργαζόμενους (π.χ. απολύσεις), αλλά και στους δη-μότες (χαράτσια-επανασυνδέσεις ρεύματος, ακύρωση πλειστηρια-σμών κ.ά.).

6. Η ενθάρρυνση-ενίσχυση μορφών συλλογικής καλλιτεχνι-κής δραστηριότητας και η δημι-ουργία εστιών πολιτισμού στις γειτονιές, σε μια περίοδο όπου μόνο πολιτιστικά υποπροϊόντα παρέχονται δωρεάν στην κοινω-νία, είναι απαραίτητη προϋπόθε-ση για την επανάκτηση των αξι-ών της συλλογικότητας απέναντι στον ατομισμό.

7. Στο δικαίωμα τέλος των πολι-τών να ορίζουν την πόλη, το περι-βάλλον και τους κοινόχρηστους χώρους της και να διαφυλλάσ-σουν την πολιτιστική κληρονο-μιά της απέναντι στη λογική της εμπορευματοποίησης του περι-βάλλοντος και της καταπάτησης των δημόσιων χώρων από αδη-φάγα επιχειρηματικά συμφέρο-ντα.

Με ποιο οδικό χάρτη; Οι απαιτήσεις των όρων διεξαγω-γής της μάχης των αυτοδιοικητι-κών εκλογών, σε συνδυασμό με την αδυναμία των περισσότερων αυτοδιοικητικών σχημάτων του ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργούν το πλέον πρόσφορο περιβάλλον για να δο-θεί απόλυτη προτεραιότητα από τώρα στις Οργανώσεις Μελών ώστε να προετοιμαστούν για τις αυτοδιοικητικές εκλογές σε βά-ρος της συνολικής πολιτικής δου-λειάς.

Κάτι τέτοιο όχι μόνο θα ήταν καταστροφικό πολιτικά, αλλά δεν θα βοηθούσε και στην ίδια τη συγκρότηση αξιόμαχων και επι-τυχημένων δημοτικών κινήσεων.

Η ίδια η εμπειρία δείχνει ότι συν-δυασμοί που δεν στηρίζονται σε δυνατές πολιτικές οργανώσεις και σε ανθρώπους που έχουν αναδει-χθεί μέσα από συλλογικές δρά-σεις (σωματεία, τοπικά κινήματα, σύλλογοι κ.ά.) είναι ευεπίφοροι στον παραγοντισμό, τον αρχηγι-σμό και εν τέλει έχουν προσφέρει κακές υπηρεσίες στο κίνημα και την Αριστερά.

Αντίθετα, το άπλωμα της πο-λιτικής δράσης του ΣΥΡΙΖΑ στην κατεύθυνση της συγκρότησης λαϊκών επιτροπών αντίστασης όχι μόνο δεν είναι ανταγωνιστικό, αλλά μπορεί να αποτελέσει και τη βάση για τη δουλειά μας στην αυ-τοδιοίκηση.

ΣυμμαχίεςΤέλος, αυτός είναι και ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να υπάρξει πραγματική απεύθυνση στις υπό-λοιπες δυνάμεις της Αριστεράς, οι οποίες πρέπει να βρεθούν στο επίκεντρο της αναζήτησης των συμμαχιών μας. Των δυνάμεων δηλαδή με τις οποίες, παρά τις διαφορές μας, έχουμε βρεθεί στα κοινωνικά κινήματα τα τρία τε-λευταία χρόνια, υπερασπίζοντας τις εργατικές κατακτήσεις και τα κοινωνικά δικαιώματα που λεηλα-τούν τα μνημόνια.

Αυτό σημαίνει όχι μόνο διακη-ρυκτικές προθέσεις, αλλά και κα-λέσματα και πολιτικές πρωτοβου-λίες που μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για μια συμπαράταξη της Αριστεράς σε τοπικό επίπεδο, αφού μόνο έτσι μια προσπάθεια ανατροπής σε αυτοδιοικητικό επίπεδο μπορεί να πατήσει σε στέρεες βάσεις.

Φυσικά η κατεύθυνση για αυ-τοδιοικητική συμμαχία, στο βαθ-μό που θέλει να είναι πραγματικά ανατρεπτική και νικηφόρα, πρέ-πει να είναι ανοιχτή σε όλες τις αγωνιζόμενες δυνάμεις της κοι-νωνίας και άρα να περιλαμβάνει άτομα και συλλογικότητες που ίσως έλκουν την καταγωγή τους από άλλους πολιτικούς χώρους.

Κάτι τέτοιο είναι θετικό, με την προϋπόθεση φυσικά ότι κατά κοι-νή ομολογία περιλαμβάνει έντιμα πρόσωπα, διατεθειμένα να στηρί-ξουν έμπρακτα ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα και να μην έχουν δια-χειριστεί από θέση ευθύνης νεο-φιλελεύθερες πολιτικές.

Διαφορετικά, και παρά τις κα-λές προθέσεις περί ανοίγματος στην κοινωνία, θα αντιμετω-πίσουμε τον κίνδυνο να αξιο-ποιηθούμε ως η «κολυμπήθρα του Σιλωάμ» για πρόσωπα και πολιτικές που, ειδικά σε τοπικό επίπεδο, έχουν αρνητική κατα-γραφή, εκθέτοντας έτσι τις ιδέ-ες και τη δράση της ριζοσπαστι-κής Αριστεράς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στις αυτοδιοικητικές εκλογές

αριστερά • 7ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Νοέμβρη 2013

Του Σπύρου Αντωνίου

Μ ε τα τραγικά αποτε-λέσματα των απα-νωτών μνημονια-

κών ρυθμίσεων να είναι πλέον εμφανή στη ζωή των λαϊκών στρωμάτων (μαζικές απολύ-σεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, μειώσεις μισθών και συντάξεων, φοροεπιδρομή, αποκλεισμός από τις δημόσιες υπηρεσίες υγείας κλπ.) και τον κρατικό αυταρχισμό να εντείνε-ται, οι πολιτικές απαντήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και ο προσανατολισμός της δράση του στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας και τη νεολαία θα είναι ο καθοριστικός παράγοντας για την επίτευξη του κεντρικού στόχου του που είναι η ανατροπή της κυβέρνη-σης Σαμαρά-Βενιζέλου.

ΠεριεχόμεναΗ ενίσχυση των εργατικών αγώ-νων, η υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών και των κοινωνικών υπη-ρεσιών (παιδεία, υγεία, νερό κλπ.) και η πάλη κατά του φασισμού αποτελούν τα βασικά περιεχόμε-να της δράσης των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ αυτή την περίοδο.

Σε αυτό το πλαίσιο και ενόψει της γενικής απεργίας της 6ης Νο-εμβρίου, οργανώθηκαν δεκάδες περιοδείες σε χώρους δουλειάς (νοσοκομεία, τράπεζες, ασφαλι-στικά ταμεία, δήμοι, υπουργεία κ.ά.) πανελλαδικά, με τη συμμε-τοχή βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ οι Οργανώσεις Μελών (ΟΜ) όλες τις προηγού-μενες μέρες πραγματοποίησαν εξορμήσεις στις γειτονιές και συ-γκεκριμένες παρεμβάσεις για την προπαγάνδιση της απεργίας.

Σε πολλές περιπτώσεις οι δρά-σεις αυτές συνδέθηκαν και με

την απεργία των εμποροϋπαλ-λήλων στις 3/11, με συμμετοχή σε αποκλεισμούς καταστημά-των και στις πορείες που είχαν προγραμματιστεί την ημέρα εκείνη.

ΕκδηλώσειςΕπίσης, το τελευταίο χρονικό δι-άστημα έχουν οργανωθεί πολυά-ριθμες ανοιχτές εκδηλώσεις-συ-ζητήσεις με στόχο τη δημιουργία ενός μαζικού αντιφασιστικού και ταυτόχρονα αντιμνημονιακού μετώπου , παράλληλα με την εμπλοκή του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ

σε πολλές τοπικές και κεντρικές αντιφασιστικές πρωτοβουλίες και συντονισμούς.

Την ίδια ώρα, σε συνεργασία με σωματεία, συλλογικότητες-επι-τροπές κατοίκων και άλλες δυ-νάμεις της Αριστεράς έχουν ήδη πραγματοποιηθεί ή σχεδιάζονται μια σειρά από δράσεις για επιμέ-ρους ζητήματα: πρόσβαση στα νοσοκομεία για τους ανασφάλι-στους, κατασχέσεις και χαράτσια, υπεράσπιση προσφύγων και με-ταναστών, ιδιωτικοποίηση του νερού, δωρεάν μεταφορές για ανέργους, που βέβαια θα πρέπει να συνενωθούν στο πολιτικό αί-τημα της ανατροπής κυβέρνησης και τρόικας.

Λαϊκές ΕπιτροπέςΣε αυτό λογοδοτούν και οι μέ-χρι τώρα προσπάθειες για τη δημιουργία λαϊκών επιτροπών για την ανατροπή. Δηλαδή, πλα-τιές κοινωνικές συσπειρώσεις που θα προωθούν την κοινή δράση και το συντονισμό σε το-πικό επίπεδο, θα ενισχύουν και θα στηρίζουν τους εργατικούς-λαϊκούς αγώνες σήμερα και θα ελέγχουν την κυβέρνηση της Αριστεράς αύριο.

Παρά το γεγονός ότι μένουν πολλά να γίνουν προς αυτή την κατεύθυνση, η επιμονή σε αυτή την τακτική μπορεί να αποφέρει πολύτιμη βοήθεια ακόμα και στο «ξεμπλοκάρισμα» της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία που, αν και διατηρείται σταθερή 1,5 χρόνο τώρα, δεν έχει καταφέρει να μετα-τραπεί σε ηγεμονικό πολιτικό και ιδεολογικό ρεύμα μέσα σε αυτή.

Μαχητικός φορέαςΗ εξωστρεφής-κινηματική δρά-ση και η εμβάθυνση των ριζο-σπαστικών χαρακτηριστικών του ΣΥΡΙΖΑ με την παρέμβαση όλων των δυνάμεών του στις κα-θημερινές μάχες, η αύξηση της συμμετοχής των μελών του στις διαδικασίες των τοπικών και κλαδικών οργανώσεων και στην πολιτική συζήτηση, η συγκρό-τηση οργάνων αντίστασης και αλληλεγγύης (λαϊκές επιτροπές, δίκτυα) στις γειτονιές, πρέπει να τεθούν, ακόμα πιο έντονα, ως οι άμεσες προτεραιότητες της πολιτικής και οργανωτικής δου-λειάς που θα κάνουν τον ΣΥΡΙΖΑ έναν πραγματικά μαζικό και μα-χητικό φορέα για τα συμφέρο-ντα των «από κάτω».

ΣΥΡΙΖΑ: Προσανατολισμός στο κίνημα αντίστασης και αλληλεγγύης

Της Κατερίνας Παρδάλη

Σ τις συζητήσεις και αντι-παραθέσεις στην Αρι-στερά έχουν προκαλέσει

τα ζητήματα τακτικής μπροστά στις δημοτικές εκλογές (Μάιος 2014). Τόσο μέσα στο Κομμουνι-στικό Κόμμα (ΚΚΓ) όσο και μέσα στο Μέτωπο της Αριστεράς (στο οποίο συμμετέχει και το ΚΚΓ) επι-κρατεί ένταση. Το ζήτημα ήταν αν το Μέτωπο της Αριστεράς θα κα-τεβεί αυτόνομα στον 1ο γυρο των εκλογών ή (όπως θέλει η ηγεσία του ΚΚΓ) σε συνεργασία με το Σο-σιαλιστικό Κόμμα (ΣΚ).

ΨηφοφορίαΣτο Παρίσι, το ΚΚΓ αποφάσισε με πλειοψηφία 57% των μελών του τη συνεργασία με τους σοσι-αλιστές σε κοινό ψηφοδέλτιο με επικεφαλής την αντιδήμαρχο Αν Ινταλγκό (προερχόμενη από το ΣΚ). Το 43% ψήφισε για ένα αυτό-νομο ψηφοδέλτιο του Μετώπου της Αριστεράς (ΜΑ).

Ο Πιερ Λοράν, γραμματέας του ΚΚΓ και πρόεδρος του Κόμ-ματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, υποστήριξε αυτή την απόφαση δηλώνοντας ότι «για τις δημο-τικές εκλογές , θέλουμε να κά-νουμε να υποχωρήσει η Δεξιά και η ακροδεξιά που υποστη-

ρίζουν όλο και περισσότερο τη λιτότητα».

Καθόλου πειστική δήλωση αν σκεφτεί κανείς ότι το ΣΚ στην κυ-βέρνηση και την προεδρία έχει στην πραγματικότητα αυξήσει τη λιτότητα, το ρατσισμό και τις επι-θέσεις ενάντια στον κόσμο (ακό-μα σε σύγκριση με τον Σαρκοζί).

Είναι σαν εδώ στην Ελλάδα να συνεργαζόμασταν με το ΠΑΣΟΚ για να χτυπήσουμε τη λιτότη-τα, το ρατσισμό και το φασισμό! Μοιάζει με ανέκδοτο παρότι κά-ποιοι (λίγοι ευτυχώς) και μέσα στην Αριστερά θα ήθελαν κάποιες τέτοιες συνεργασίες.

Η Αν Ινταλγκό χαιρέτισε την απόφαση, υπενθυμίζοντας τη 13ετή συνεργασία ΣΚ-ΚΚΓ στα δημοτικά, αποτέλεσμα της οποί-ας ήταν να έχει εκλέξει το ΚΚ κά-ποιους δημάρχους, αλλά κυρίως πολλούς/ές δημοτικούς συμβού-λους. Η εκλογιμότητα αρκετών μελών του ΚΚ στην τοπική αυτο-διοίκηση (που είναι εφικτή μόνον σε συνεργασία με το ΣΚ) έπαιξε σοβαρό ρόλο στην τωρινή από-φαση για συνέχιση της συνερ-γασίας στο Παρίσι. Αλλά αυτή η «ρεαλιστική» πολιτική του ΚΚ για να διατηρήσει τους εκλεγμένους του (και τα οφέλη που αποκτά μέσω αυτής της συνεργασίας)

αποτελεί αντίφαση σε σχέσει με τις διακηρύξεις του και το βάζει στον ορατό κίνδυνο να λεηλατη-θούν οι δυνάμεις του από το Σο-σιαλιστικό Κόμμα. Στο παρελθόν η συνεργασία του ΚΚΓ με το Σοσι-αλιστικό Κόμμα στην κυβέρνηση είχε ως αποτέλεσμα την τραγική συρρίκνωση του πάλαι ποτέ κρα-ταιού ΚΚΓ.

Σε πολλές άλλες μεγάλες πό-λεις, τα μέλη του ΚΚΓ έχουν τα-χθεί με μεγάλη πλειοψηφία (στη Μασσαλία με ποσοστό 92,5%) υπέρ της αυτόνομης καθόδου του Μετώπου της Αριστεράς. Στη Λιόν, όπου επίσης στις 25/10 αποφάσισαν την αυτόνομη κάθο-δο με το ΜΑ, ο επικεφαλής του τοπικού ΚΚ για τις δημοτικές, Ζαν Μαρκ Κοπολά δήλωσε ότι με την απόφασή τους αυτή τα μέλη της Λιόν «επιβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους στο Μέτωπο της Αριστεράς και την άρνησή τους στους συμ-βιβασμούς και τις πελατειακές σχέσεις».

ΑντιδράσειςΗ απόφαση της συνεργασίας ΣΚ-ΚΚΓ στο Παρίσι προκάλεσε πολλές αντιδράσεις μέσα στο Μέτωπο της Αριστεράς. Ο Ζαν Λικ Μελανσόν (υποψήφιος του ΜΑ στις προεδρικές εκλογές του

2012 που πήρε 11,1% των ψήφων) και μέλος του Κόμματος της Αρι-στεράς, εξέφρασε την δυσαρέ-σκειά του αλλά και την πικρία του για την εξέλιξη αυτή, που μειώνει τις δυνατότητες του Μετώπου της Αριστεράς να αποτελέσει ένα ξεκάθαρο μέτωπο ρήξης με τις πολιτικές της λιτότητας, του ρα-τσισμού και των επιθέσεων απέ-ναντι στους εργαζόμενους/ες και τη νεολαία της Γαλλίας. Πολιτικό λάθος χαρακτήρισε την απόφα-ση για συνεργασία και η Ντανιέλ Σιμονέ (στέλεχος του Κόμματος της Αριστεράς), που έχει προ-ταθεί ως υποψήφια δήμαρχος του Μετώπου, αλλά και στελέχη όλων των «συνιστωσών» του ΜΑ, όπως ο Κριστιάν Πικέ εκπρόσω-πος της Αριστερής Ενότητας (και παλιό στέλεχος της LCR και του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμ-ματος), η Κλεμαντίν Οτέν εκπρό-σωπος του δικτύου «Όλοι Μαζί». Η Μίριαμ Μαρτίν, εκ μέρους της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, δήλωσε ότι με μια κυβέρνηση Ολάντ που κατρακυλάει όλο και περισσότερο στη λιτότητα που θίγει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, το Μέτωπο της Αριστεράς οφείλει να φέρει την ελπίδα για μιαν άλλη πολιτική σε κόντρα και ρήξη με αυτή που εφαρμόζουν οι λεγόμενοι «σοσι-

αλιστές». Και ο στόχος αυτός δεν εξυπηρετείται με εκλογικές συμ-μαχίες μαζί τους..

Οι αντιδράσεις φαίνεται πως δεν θα περιοριστούν μόνο σε δηλώ-σεις και υπάρχει σοβαρότατο εν-δεχόμενο διάσπασης με δυο ψη-φοδέλτια στο Παρίσι. Η Ντανιέλ Σιμονέ κάλεσε όλους τους αγωνι-στές και τις αγωνίστριες της Αρι-στεράς «τους κομμουνιστές, τους οικολόγους, τους σοσιαλιστές, τους αντικαπιταλιστές, τις φεμι-νίστριες, τα μέλη των κοινωνικών κινημάτων» να συσπειρωθούν στο αυτόνομο ψηφοδέλτιο του ΜΑ.

ΡήξηΟι πολιτικές λιτότητας και άκρα-του ρατσισμού του Ολάντ και της κυβέρνησής του, απαιτούν τη δη-μιουργία μιας συνολικής αντίστα-σης και ρήξης. Το παράδειγμα του ξεσηκωμού εκατοντάδων χιλιά-δων νεολαίων ενάντια στην απέλα-ση της 15χρονης Ρομ, Λεονάρντα, αλλά και ενάντια στις πολιτικές που επιτίθενται στους Ρομά και στους μετανάστες χωρίς χαρτιά, δίνει ελπίδες για μαζική αντίστα-ση. Η αναστολή της απέλασης με τις κινητοποιήσεις έδειξε στους μαθητές/τριες και τη δύναμή τους και τον τρόπο που πρέπει να απαντήσουν στην ακροδεξιά.

Στις δημοτικές εκλογές στο Παρίσι, το ΚΚΓ επιμένει κεντροαριστερά

Αντιπαραθέσεις στο Μέτωπο της Αριστεράς

Η εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας είναι  το  300ό  φύλλο  της  «Εργατικής Αριστεράς»  («ΕΑ»).  Το  πιο  πρόσφατο 

φύλλο  δηλαδή  μιας  διαδρομής  13  χρόνων,  που φυσικά συνεχίζεται. 

Στην πορεία όλων αυτών των ετών η «ΕΑ» ήταν πάντα παρούσα στις μικρές και μεγάλες στιγμές του  κινήματος  και  της  Αριστεράς.  Χωρίς  ίχνος «αντικειμενικότητας».  Με  δηλωμένη  θέση  και άποψη.  Πάντα  με  μόνη  επιδίωξη  την  ανάδειξη και την υπεράσπιση των εργατικών αγώνων, των ιδεών και των συμφερόντων των «από κάτω».

Με ολόπλευρη στήριξη στις προσπάθειες και τις  πολιτικές  μάχες  για  τη  δημιουργία  μιας  δυ-νατής ριζοσπαστικής και επαναστατικής Αριστε-ράς,  που θα  είναι  χρήσιμη  για  τους αγώνες  της εργατικής  τάξης  και  απολύτως  απαραίτητη  για την  τελική  νίκη  των  εργαζομένων  ενάντια  στο σύστημα  της  εκμετάλλευσης,  του  πολέμου  και του ρατσισμού.

Για  μια  Αριστερά  στηριγμένη  στις  καλύτερες παραδόσεις  του  εργατικού  κινήματος,  ενάντια στην  κεντροαριστερή  διαχείριση,  αλλά  και  ενά-ντια στο σταλινισμό.

Μια Αριστερά αντισεχταριστική, σταθερά προ-σανατολισμένη στο διεθνισμό και την αναγκαιό-τητα της σοσιαλιστικής ανατροπής.  

Με όλες μας τις δυνάμεις στηρίξαμε και ενισχύ-σαμε κάθε εγχείρημα που προωθούσε την ενότη-τα στη δράση της Αριστεράς και τη συμπαράταξη της πολιτικής Αριστεράς, αναγνωρίζοντας και μη κρύβοντας τα όποια προβλήματα. Από το «Χώρο Διαλόγου» και το Κοινωνικό Φόρουμ, τον «πρώτο» ΣΥΡΙΖΑ του 2004, έως την επανεκκίνησή του και την εκλογική εκτίναξη του 2012.

Χωρίς  να  ξεχνάμε  τις  διαφορετικές  προελεύ-σεις, με σεβασμό στην παράδοση των διαφορε-τικών  ρευμάτων  της  Αριστεράς,  δοκιμάζοντας στην πράξη την ενότητα στο κίνημα, αλλά και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, χωρίς εύκολους αφο-ρισμούς και καταδίκες εκ του ασφαλούς.

Και στην ίδια πορεία θα επιμείνουμε. Ανοίγοντας ειλικρινά και συντροφικά το διάλογο για την τακτι-κή και τη στρατηγική που χρειαζόμαστε σήμερα για να γκρεμίσουμε το μνημονιακό καθεστώς. Για την πολιτική και τις συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ. Για τα μεταβατικά αιτήματα του προγράμματός του και το «ρεαλισμό» των αναγκών της κοινωνίας. Για την κυβέρνηση της Αριστεράς και τη σημασία της ως «πυροδότη»  ευρύτερων  κοινωνικών  αλλαγών  σε σοσιαλιστική κατεύθυνση. 

Ανατρέχοντας  στην  ιστορία  της  «ΕΑ»,  πολλά ήταν  τα  γεγονότα  που  τροφοδότησαν  την  ύλη της: Η δυναμική επανεμφάνιση των κοινωνικών κινημάτων,  με  κυριότερο  εκφραστή  το  αντιπα-

γκοσμιοποιητικό  κίνημα  στις  αρχές  της  προη-γούμενης δεκαετίας.

Τα  χρόνια  της  Γένοβας,  της  Φλωρεντίας  και του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ.

Οργανώνοντας  τη  συμμετοχή  των  διεθνών διαδηλώσεων,  με  συμβολή  στην  επιτυχία  των αντιπολεμικών κινητοποιήσεων και στην καταπο-λέμηση του δηλητηρίου της ισλαμοφοβίας.

Το  «Όχι»  στο  Ευρωσύνταγμα  και  οι  αγώνες κατά της αντιδραστικής ΕΕ του κεφαλαίου.

Η  αλληλεγγύη  στην  παλαιστινιακή  Ιντιφάντα και στις εξεγέρσεις στην Αίγυπτο, την Τυνησία, τη Συρία και τον υπόλοιπο αραβικό κόσμο, όπως και σε κάθε άλλη γωνιά του πλανήτη, με πιο πρόσφα-τες στην Τουρκία, τη Σουηδία και τη Βραζιλία.

Οι εξελίξεις και εμπειρίες (θετικές και αρνητι-κές) από την ευρωπαϊκή Αριστερά, η άνοδος της ακροδεξιάς, οι κοινωνικές και πολιτικές διεργασί-ες στη Λατινική Αμερική.

Με  ανταποκρίσεις  από  τις  δράσεις  του  κινή-ματος  στις  ΗΠΑ,  τη  Γαλλία,  την  Ισπανία,  την Ιταλία, την Κύπρο κ.α. Από το «οccupy» και τους «indignados», μέχρι  τις μεγάλες  εργατικές κινη-τοποιήσεις στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. 

Με εμπλοκή και υποστήριξη σε όλες τις μάχες που αποτύπωναν το επίπεδο της ταξικής πάλης στην Ελλάδα. Με πίστη στον κεντρικό ρόλο των εργατικών  αγώνων,  στην  αναγκαιότητα  του  συ-ντονισμού, της μαζικής και ενωτικής δράσης.

Με  αποφασιστική  στήριξη  στις  συγκλονιστι-κές  πανεργατικές  απεργίες  για  το  ασφαλιστικό του Γιαννίτση και την απεργία διαρκείας των δα-σκάλων.

Με  παρέμβαση  και  προσπάθεια  να  δώσουμε κρίσιμες πολιτικές απαντήσεις στην κοσμοπλημ-μύρα  των  συγκεντρώσεων  τις  ημέρες  ψήφισης των  Μνημονίων  στο  Σύνταγμα.  Στις  μάχες  των εργαζομένων  στην  τοπική  αυτοδιοίκηση,  στα σχολεία  και  τα  νοσοκομεία,  στους  δύσκολους χώρους του ιδιωτικού τομέα.

Με  ειδήσεις  και  ρεπορτάζ  από  τους  εργατι-κούς χώρους και τα συνδικάτα. 

Με περιεχόμενο την ίδια την κίνηση των ανυπά-κουων  κομματιών  της  κοινωνίας που αντιστέκο-νται και αμφισβητούν, όπως το κίνημα των πλα-τειών και οι επιτροπές κατοίκων για τα χαράτσια, τα διόδια, τα εισιτήρια στα ΜΜΜ και τους δημό-σιους  χώρους,  καθώς  και  τα  νεολαιίστικα  κινή-ματα, με σπουδαιότερες στιγμές τον εξεγερμένο Δεκέμβρη του 2008 και τη μάχη υπεράσπισης του δημόσιου πανεπιστημίου με το άρθρο 16.

Το  σταθερό  μέτωπο  κατά  του  φασισμού,  του εθνικισμού και του ρατσισμού, ακόμα και σε επο-χές που τέτοιες επιλογές δεν ήταν ιδιαίτερα δημο-

φιλείς ή «έχαιραν» πρωτοφανούς υποτίμησης.

Με κάθετη στάση απέναντι στην κρατική κα-ταστολή  και  σε  κάθε  απόπειρα  ποινικοποίησης και συκοφάντησης  των  εργατικών και    κοινωνι-κών αγώνων.

Με αναλύσεις για θέματα επικαιρότητας, αλλά και για ιστορικά ζητήματα. Πάντα με έντιμη ιδε-ολογική αντιπαράθεση και αναγωγές στα τωρινά επίδικα.  

Μέσα στις σελίδες της «ΕΑ» παρουσιάστηκαν όλα τα κρίσιμα ζητήματα της εκάστοτε πολιτικής συγκυρίας, του κόσμου των αντιστάσεων και της Αριστεράς, τόσο εντός χώρας, όσο και διεθνώς.

Ιδιαίτερα σήμερα που, μπροστά στο μέγεθος της  καπιταλιστικής  κρίσης,  οι  κυρίαρχες  δυνά-μεις και οι κυβερνήσεις τους συντρίβουν εργασι-ακά δικαιώματα και κατακτήσεις πολλών δεκαε-τιών, διαλύοντας παράλληλα το όποιο κοινωνικό κράτος έχει απομείνει, αυτή η προσπάθεια απαι-τεί ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια και από εμάς.     

Με δίκτυο διακινητών τα μέλη και μη της ΔΕΑ, του  ΣΥΡΙΖΑ,  συνδικαλιστές,  αγωνιστές  των  κι-νημάτων,  τους  καθημερινούς  ανθρώπους  που αναγνωρίζουν τη σημασία της συλλογικής-οργα-νωμένης πάλης και διεκδικούν έναν κόσμο ελευ-θερίας και δικαιοσύνης.

Με ισχυρή την πεποίθηση ότι ακόμα και στην εποχή του διαδικτύου μια αριστερή εφημερίδα άποψης  αποτελεί  βασικό  και  αναντικατάστατο εργαλείο ενημέρωσης και γνώσης, πολιτικής πα-ρέμβασης και γενίκευσης των αναγκαίων πολιτι-κών συμπερασμάτων. 

Όλα αυτά βέβαια δεν θα μπορούσαν να γίνουν ποτέ,  χωρίς  εσάς,  τους  αναγνώστες  μας.  Όλες και όλους που μας διαβάζετε, διαδίδετε τις ιδέ-ες μας και μας στηρίζετε οικονομικά. Γι’ αυτό και σας ευχαριστούμε. 

Εμείς από τη μεριά μας δεσμευόμαστε να γι-νόμαστε όλο και καλύτεροι και χρήσιμοι για τους αγώνες της τάξης μας. Ήδη από το επόμενο φύλ-λο  ετοιμάζουμε αλλαγές  και  βελτιώσεις,  αφου-γκραζόμενοι  την  πρωτοφανή  περίοδο  απαιτή-σεων, δυσκολιών, αλλά και ιστορικών ευκαιριών για το κίνημα και την Αριστερά. 

Η Συντακτική Επιτροπή της «Εργατικής Αριστεράς»

φύλλα «Εργατική Αριστερά» στη μάχη για την ανατροπή και το σοσιαλισμό

8 • αριστερά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Νοέμβρη 2013

Οι μεγάλοι σταθμοί σε 13 πυκνά χρόνια

300Κλ

αζομ

ενώ

ν 1-

3

Τ.Κ.

 1044

0 Α

θήνα

τηλ.

: 210

-330

6286

Fax:

 210

-330

3566

e-m

ail:s

idax

i@de

a.or

g.gr

 

ΕΡΓΑ

ΤΙΚΗ

Α

ΡΙΣΤΕ

ΡΑΔ

ΕΚΑ

ΠΕΝ

ΘΗ

ΜΕΡ

ΗΕΦ

ΗΜ

ΕΡΙΔ

Α Γ

ΙΑ Τ

Ο Σ

ΟΣΙ

ΑΛ

ΙΣΜ

Ο

Εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα Αθήνα: Εκδήλωση και πάρτι την Παρασκευή 22/11, 6.30μμ, στον Πολυχώρο της Ανοιχτής Πόλης.Πάτρα: Εκδήλωση την Τετάρτη 13/11, 7μμ, στα γραφεία ΣΥΡΙΖΑ.Ρέθυμνο: Γλέντι το Σάββατο 23/11, 2μμ, στην Πλατεία Κυράς των Αγγέλων.Αγρίνιο: Εκδήλωση την Παρασκευή 15/11, στα γραφεία ΣΥΡΙΖΑ.Αιγάλεω: Γλέντι την Τετάρτη 27/11, 8μμ, στο Πνευματικό Κέντρο Αιγάλεω Γ. Ρίτσος.Νίκαια: Εκδήλωση την Τετάρτη 13/11, 6.30μμ, στα γραφεία ΣΥΡΙΖΑ. Πτολεμαΐδα: Εκδήλωση και γλέντι το Σάββατο 23/11, 6.30μμ, στα γραφεία ΣΥΡΙΖΑ.Θεσσαλονίκη: Εκδήλωση την Παρασκευή 29/11, 6.30μμ, στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.Νότια: Εκδήλωση και γλέντι την Πέμπτη 28/11, 7μμ, στα γραφεία ΣΥΡΙΖΑ Γλυφάδας.

φιλείς ή «έχαιραν» πρωτοφανούς υποτίμησης.

Με κάθετη στάση απέναντι στην κρατική κα-ταστολή και σε κάθε απόπειρα ποινικοποίησης και συκοφάντησης των εργατικών και κοινωνι-κών αγώνων.

Με αναλύσεις για θέματα επικαιρότητας, αλλά και για ιστορικά ζητήματα. Πάντα με έντιμη ιδε-ολογική αντιπαράθεση και αναγωγές στα τωρινά επίδικα.

Μέσα στις σελίδες της «ΕΑ» παρουσιάστηκαν όλα τα κρίσιμα ζητήματα της εκάστοτε πολιτικής συγκυρίας, του κόσμου των αντιστάσεων και της Αριστεράς, τόσο εντός χώρας, όσο και διεθνώς.

Ιδιαίτερα σήμερα που, μπροστά στο μέγεθος της καπιταλιστικής κρίσης, οι κυρίαρχες δυνά-μεις και οι κυβερνήσεις τους συντρίβουν εργασι-ακά δικαιώματα και κατακτήσεις πολλών δεκαε-τιών, διαλύοντας παράλληλα το όποιο κοινωνικό κράτος έχει απομείνει, αυτή η προσπάθεια απαι-τεί ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια και από εμάς.

Με δίκτυο διακινητών τα μέλη και μη της ΔΕΑ, του ΣΥΡΙΖΑ, συνδικαλιστές, αγωνιστές των κι-νημάτων, τους καθημερινούς ανθρώπους που αναγνωρίζουν τη σημασία της συλλογικής-οργα-νωμένης πάλης και διεκδικούν έναν κόσμο ελευ-θερίας και δικαιοσύνης.

Με ισχυρή την πεποίθηση ότι ακόμα και στην εποχή του διαδικτύου μια αριστερή εφημερίδα άποψης αποτελεί βασικό και αναντικατάστατο εργαλείο ενημέρωσης και γνώσης, πολιτικής πα-ρέμβασης και γενίκευσης των αναγκαίων πολιτι-κών συμπερασμάτων.

Όλα αυτά βέβαια δεν θα μπορούσαν να γίνουν ποτέ, χωρίς εσάς, τους αναγνώστες μας. Όλες και όλους που μας διαβάζετε, διαδίδετε τις ιδέ-ες μας και μας στηρίζετε οικονομικά. Γι’ αυτό και σας ευχαριστούμε.

Εμείς από τη μεριά μας δεσμευόμαστε να γι-νόμαστε όλο και καλύτεροι και χρήσιμοι για τους αγώνες της τάξης μας. Ήδη από το επόμενο φύλ-λο ετοιμάζουμε αλλαγές και βελτιώσεις, αφου-γκραζόμενοι την πρωτοφανή περίοδο απαιτή-σεων, δυσκολιών, αλλά και ιστορικών ευκαιριών για το κίνημα και την Αριστερά.

Η Συντακτική Επιτροπή της «Εργατικής Αριστεράς»

φύλλα «Εργατική Αριστερά» στη μάχη για την ανατροπή και το σοσιαλισμό

αριστερά • 9ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Νοέμβρη 2013

Τ ο βάθεμα και η παράταση της κρίσης του καπιταλι-σμού διεθνώς συνδυά-

ζονται με την πολιτική κρίση του συστήματος στην Ελλάδα και δη-μιουργούν συνθήκες ραγδαίας κοι-νωνικοπολιτικής πόλωσης και την προοπτική μεγάλης επιτάχυνσης των εξελίξεων.

α. Ο κόσμος των από πάνω δεν μπορεί πλέον να κυβερνά

όπως πριν

Το success story των Σαμαρά-Στουρνάρα έχει ήδη καταρρεύσει. Η μόνη «υπόσχεση» που μπορεί να δώσει το αστικό μπλοκ είναι μια μακρόχρονη παράταση της άγριας λιτότητας, μια μακρόχρονη παρά-ταση πρωτοφανούς ανεργίας και κανένα «φως» προοπτικής.

Παρά τις αιματηρές «θυσίες», το χρέος εκτινάσσεται σε υψηλότερα από το 2009 επίπεδα (317 δισ. ευρώ το δεύτερο τρίμηνο του 2013!) και κάνει όλο και πιθανότερα νέα μνη-μόνια και ακόμα πιο βάρβαρα μέ-τρα λιτότητας.

Στο πολιτικό πεδίο η ΝΔ δεν μπο-ρεί να δώσει απάντηση στο κενό ηγεσίας της αστικής πολιτικής. Παρά τη σκανδαλώδη υποστήρι-ξη από τις καθεστωτικές δυνάμεις (ΜΜΕ και όμιλοι καπιταλιστών, διε-θνή κέντρα), παραμένει σε χαμηλά επίπεδα επιρροής, κινδυνεύοντας να χάσει τις εκλογές, όποτε αυτές γίνουν. Η ακροδεξιά στροφή του Σαμαρά, δημιουργώντας περισσό-τερα προβλήματα απ’ όσα λύνει, συναντά πλέον «αντιπολιτεύσεις» ακόμα και μέσα στη ΝΔ. Έτσι, ακό-μα και οι Δένδιας και Βορίδης υπο-χρεώνονται –παρά τη μέχρι χθες πολιτική τους– να «κλαδέψουν» τη Χρυσή Αυγή, για να διατηρήσει η ΝΔ έναν κάποιο έλεγχο στις εξελί-ξεις και ζωντανή την ελπίδα για την πρώτη θέση στις κάλπες.

Η κεντροαριστερά, η παραδοσι-ακή δύναμη οργάνωσης των συναι-νέσεων και καθοδήγησης

των αντιμεταρρυθμίσεων, μοιά-ζει πλέον με ζόμπι. Συγκεντρώνο-ντας την οργή της κοινωνικής βά-σης που κάποτε εκπροσωπούσε, η σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα θρυμματίζεται με πρωτοφανή για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ρυθμό: το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου προσεγγίζει το όριο κοινοβουλευτικής επιβί-ωσης, ενώ τα άλλα κομμάτια και θρύψαλα έχουν μπει σε μια μάταιη αναζήτηση μιας «ανασύνθεσης», μιας ελληνικής εκδοχής

της ιταλικής «Ελιάς». Κάθε νέα δύναμη (π.χ. ΔΗΜΑΡ) που προσχω-ρεί σε αυτόν το βάλτο, μπαίνει σχε-δόν ακαριαία στην κρεατομηχανή των κρίσεων-διασπάσεων που προ-καλεί η εργατική και λαϊκή οργή.

Η ανασύνταξη της σοσιαλδη-μοκρατίας είναι αδύνατη για όσο διάστημα θα είναι αδύνατη για την κυρίαρχη τάξη μια πολιτική στοιχει-

ωδών παραχωρήσεων και κοινωνι-κής διαπραγμάτευσης.

Μέσα σε αυτό το κενό ηγεσίας και προοπτικής από την πλευρά των παραδοσιακών αστικών πολιτικών δυνάμεων αναδεικνύεται ο κίνδυνος του αυταρχισμού, της αντιδημοκρα-τικής στροφής στο ισχυρό κράτος και στις πολιτικές πυγμής, ενδεχό-μενο για το οποίο προειδοποιούσε και προειδοποιεί η (με σκανδαλώδη κρατική στήριξη) ανάπτυξη των νεο-ναζί της Χρυσής Αυγής.

Απέναντι σε αυτό το ενδεχό-μενο, μοναδική ασπίδα προστα-σίας ήταν και είναι η δύναμη του εργατικού και λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα, η δύναμη που στή-ριξε την εκτόξευση της Αριστεράς (και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ), η δύναμη που επέβαλλε το πρώτο χτύπημα στη Χρυσή Αυγή μετά τη δολοφο-νία του Π. Φύσσα, η μόνη δύναμη που μπορεί να συντρίψει ολοκλη-ρωτικά τους νεοναζί και να υπερα-σπίσει τα δημοκρατικά δικαιώμα-τα και ελευθερίες.

β. Οι από κάτω δεν θέλουν πλέ-ον να κυβερνώνται όπως πριν

Απέναντι στις μνημονιακές πολι-τικές η εργατική τάξη και ο κόσμος στην Ελλάδα αντέταξαν μια παρα-τεταμένη και σκληρή αντίσταση, σε κορυφαίο επίπεδο σε όλη την Ευρώπη.

Στην εποχή των μνημονίων, οι καθεστωτικές δυνάμεις πολλές φο-ρές (π.χ. στις μέρες μετά

τη Μαρφίν) εκτίμησαν ότι ξόφλη-σαν με τον παράγοντα της αντίστα-σης. Όμως, στην επόμενη στροφή βρήκαν ξανά μπροστά τους, ακόμα πιο μαζικές και οργισμένες, τις ερ-γατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις. Αυτή είναι και η απάντηση σε όσους σήμερα μας δηλώνουν ότι «δεν τρα-βάει ο κόσμος», επιχειρώντας –κυ-ρίως οι της συνδικαλιστικής ηγεσί-ας– να φορτώσουν τις δικές τους ανικανότητες ή προδοσίες στην ευθύνη του κόσμου.

Η ευθύνη των συνδικαλιστικών ηγεσιών –κυρίως της σοσιαλδημο-κρατίας– είναι ιστορική. Αποδεχό-μενοι τα μνημόνια, προσπαθώντας να διασώσουν τους συνδικαλιστι-κούς μηχανισμούς, αλλά όχι τα ερ-γατικά και κοινωνικά δικαιώματα, οδήγησαν τα συνδικάτα –σε περίο-δο μαζικών εργατικών αγώνων– σε ιστορική κρίση. Σε συνδυασμό με την καθυστέρηση στην ανάπτυξη άλλων κοινωνικών οργανώσεων, το αποτέλεσμα είναι να λείπει από τον κόσμο της εργασίας ένα κρίσιμο εργαλείο για την υπεράσπιση του εαυτού του σε μια τόσο κρίσιμη πε-ρίοδο.

Ο συνδυασμός αυτών των πα-ραγόντων δημιουργεί μια στρεβλή εικόνα. Από τη μια η εργατική τάξη να εμφανίζεται ότι δεν μπορεί να αντιγυρίσει τα χτυπήματα, να ανα-τρέψει, άμεσα, τα μνημόνια και τις

πολιτικές λιτότητας. Από την άλλη, να δίνει ο κόσμος μια πρωτοφανή δύναμη στην Αριστερά, να στηρί-ζει μια πολιτική λύση (κυβέρνηση Αριστεράς) που αντέχει, παρόλο που εναντίον της ενώθηκαν όλα τα «σφυριά» του συστήματος.

Η κυβέρνηση της ΑριστεράςΣε συνθήκες αυτού του πολιτικού αδιεξόδου και σε αυτή την ακραία πόλωση μεταξύ των βασικών κοι-νωνικών δυνάμεων, η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν μπορεί να υπάρ-ξει στην Ελλάδα σαν μια ειρηνική επανάληψη των κυβερνήσεων της (κεντρο)αριστεράς στην Ευρώπη τα τελευταία 20 χρόνια (πληθυντική Αριστερά στη Γαλλία, κυβέρνηση Πρόντι στην Ιταλία), ή να έχει τη δυ-ναμική και τη βιωσιμότητα των πα-λαιότερων κυβερνήσεων της Αρι-στεράς στη Λατινική Αμερική (π.χ. της πολυετούς διακυβέρνησης του Λούλα στη Βραζιλία, με την ανοχή της αστικής τάξης).

Όσοι, μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, σκέφτο-νται έτσι, σκέφτονται για απόλυτα ουτοπικά σενάρια.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς, μέσα σε μια τόσο βαθιά κρίση στην Ελλάδα σήμερα, θα έχει ακραία πε-ριπετειώδη χαρακτήρα:

Ή θα υποχρεωθεί να προδώσει σχεδόν άμεσα τις εργατικές-λαϊκές διαθέσεις, με αποτέλεσμα την τρα-γική ή κωμική κατάρρευσή της.

Ή θα υποχρεωθεί να πάρει μέτρα κατεδάφισης κρίσιμων καθεστωτι-κών επιλογών, καλώντας «επί σκη-νής» την κινητοποιημένη κοινωνία και ανοίγοντας το δρόμο για ανα-τροπές ευρύτερες από την κοινο-βουλευτική κατάκτηση της κυβερ-νητικής «εξουσίας».

Γι’ αυτά τα διλλήματα και για αγώ-νες σε αυτό το επίπεδο οφείλουμε να προετοιμαζόμαστε.

Θα παλέψουμε για την ανατροπή του Σαμαρά, για την ανατροπή των μνημονίων και της λιτότητας, για το ολοκληρωτικό τσάκισμα των ναζί, για μια κυβέρνηση της Αριστεράς.

Θα χρειαστεί να δώσουμε μάχη –με μη δεδομένη έκβαση– για την προγραμματική και πολιτική κατεύ-θυνση αυτής της κυβέρνησης, για την ταξική της αναφορά.

Θα οφείλουμε να την υπερασπί-ζουμε από τις επιθέσεις από δεξιά, αλλά και να υπερασπίζουμε την ερ-γατική τάξη και τον κόσμο από τις δικές της ανεπάρκειες, ταλαντεύ-σεις ή και στροφές δεξιά που είναι κάθε άλλο από απίθανες.

Επαναλαμβάνουμε την εκτίμηση ότι για εμάς η κυβέρνηση της Αρι-στεράς δεν είναι ο τελικός σταθμός (που μπορεί, τάχα, να σώσει το λαό, τη χώρα κλπ), αλλά, αντίθετα, ένας «μεταβατικός» σταθμός που είτε θα ανοίξει το δρόμο προς τη γενικότε-

ρη σοσιαλιστική απελευθέρωση, είτε θα καταρρεύσει μέσα από μια ατιμωτική ήττα.

Σε αυτές τις συνθήκες γίνεται φα-νερό ότι οι εξελίξεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι παράγοντας απο-φασιστικής σημασίας. Η Συνδιά-σκεψη εγκρίνει και επιβεβαιώνει τις πρωτοβουλίες της απερχόμενης ΚΕ για τη συγκρότηση ριζοσπαστικής-αριστερής πτέρυγας στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, με τη μορφή του συμ-μαχικού σχήματος της Αριστερής Πλατφόρμας. Στις μέρες που έρχο-νται, η ΔΕΑ θα στηρίζει την πιο προ-ωθημένη δυνατή συγκρότηση της Αριστερής Πλατφόρμας σε επίπεδο οργανωτικό, προγραμματικό, πολι-τικής τακτικής.

Με βάση τις εκτιμήσεις μας, τα διλλήματα που έρχονται θα έχουν όλο και πιο σκληρό

και διχαστικό χαρακτήρα. Γι’ αυτό η έμφασή μας θα είναι στην ανε-ξάρτητη συγκρότηση

του Κόκκινου Δίκτυου και στη στήριξη του Rp ως «οργάνου» αυ-τής της δικτύωσης.

Θα πρέπει, επειγόντως, να συ-σπειρώσουμε γύρω μας έναν κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί

να κινηθεί με βάση τη δική μας τακτική, άποψη και ρυθμό.

Λαϊκές ΕπιτροπέςΗ επιλογή των Λαϊκών Επιτροπών –που μέσα από πρόταση της Αρι-στερής Πλατφόρμας έχει τυπικά γί-νει αποδεκτή από τον ΣΥΡΙΖΑ– είναι κρίσιμης σημασίας.

Απαντά στο ζήτημα ότι οι σχέσεις μας δεν πρέπει να περιορίζονται μόνο μέσα στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ.

Απαντά, με τον πιο ουσιαστικό τρόπο, στο ερώτημα τι μορφή μπο-ρεί να πάρει η ενότητα δράσης όλης της Αριστεράς, με δεδομένη τη σε-χταριστική τακτική του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, στον κόσμο του, στην αριστερά του.

Απαντά στο ερώτημα του πού και πώς πρέπει να συνενώνεται ο ευρύ-τερος κοινωνικός-αντιμνημονιακός αγώνας με την αναγκαία αντιφασι-στική πάλη.

Κυρίως, όμως, αποτελεί την αρχή της απάντησης σε ένα καθοριστικό ζήτημα: στην καθυστέρηση της ανάπτυξης κοινωνικών οργανώ-σεων όπου ο ίδιος ο κόσμος δια-μορφώνει αιτήματα, τακτικές δι-εκδίκησης, μόνιμη συμμετοχή και πολιτικοποίηση.

Τις Λαϊκές Επιτροπές τις βλέπου-με με έναν πιο μόνιμο και στρατηγι-κό χαρακτήρα: Θα θέλαμε να ανα-δειχθούν σε εργαλεία μάχης για την ανατροπή του Σαμαρά, αλλά και σε «έμβρυα» ανεξάρτητης οργάνωσης του εργατικού-λαϊκού παράγοντα ενόψει των προκλήσεων που μπο-ρεί να αντιμετωπίσει με μια κυβέρ-νηση της Αριστεράς.

Πολιτική Απόφαση Συνδιάσκεψης ΔΕΑ 26-27 Οκτώβρη 2013

10 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Νοέμβρη 2013

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρ-τητη δράση της εργατικής τάξηςΟι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινω-νία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινω-νικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμόΟ καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δρά-ση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λει-τουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμόσε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακό-μα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργα-τικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρ-σεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπε-λευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλι-σμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σε-ούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού,

ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπη-λία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υπο-στηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρ-κοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μει-ονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίαςH εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμέ-νους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργα-νωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμή-ματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατι-κή προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μα-ζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει γιαΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος

ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε.

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑEπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ:• Εξάμηνη 30 ευρώ • Ετήσια 60 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ

Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό 064/480017-65 της Εθνικής Τράπεζας.

Επικοινωνήστε μαζί μας:

www.

dea.

org.

gr

ΑΘΗΝΑ: Εξάρχεια 6909009815 ● Γκύζη 6957500105 ● Αμπελόκηποι 6973005569 ● Πετράλωνα 6974018716 ● Νέος Κόσμος

6985749304 ● Παγκράτι 6974793603 ● Κυψέλλη-Αγ.Παντελεήμονας 6957500101 ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Νέα Ιωνία 6972036692 ● Χαλάνδρι

6974972217 ● Μαρούσι 6978641672 ● Ν. Ηράκλειο 6945498732 ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Άλιμος 6945754555 ● Γλυφάδα 6944548787 ● Άγ.

Δημήτριος-Μπραχάμι 6932566460 ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Περιστέρι 6977710683 ● Αγ. Ανάργυροι 6936899442 ● Ίλιον 6957500102

● Χαϊδάρι 6974701829 ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ: Ζωγράφου 6937271330 ● Βύρωνας 6972318747 Λαύριο 6979925065

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6944810156 ● Σαλαμίνα 6973376378

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 ● 5ο Διαμέρισμα 6972814199 ● Τούμπα 6995270465 ● Δυτικές Συνοικίες 6979942083

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ: Καλαμάτα 6932422501 ● Πάτρα 6973235894 ● Αγρίνιο 6974473540 ● Βόλος 6979459034 ● Ρέθυμνο 6932008743 ● Ηράκλειο 6976332197 ● Ιεράπετρα 6976786326 ● Γιάννενα 6945704488 ● Βέροια 6977684341 ● Κοζάνη 6934374825 ● Λιβαδειά 6948364232

● Κομοτηνή 6907843752

Της Μαρίας Παναγοπούλου, Λεμεσσός

Σ την Κύπρο έχει ανοίξει ο «ασκός του Αιόλου» για την ολοκληρωτική κατα-

στροφή των δικαιωμάτων των εργαζομένων και για το μεγάλο ξεπούλημα των δημοσίων οργα-νισμών σε ιδιώτες που ευαγγε-λίζονται «βιώσιμη ανάπτυξη και επενδύσεις».

Μέσα σε δέκα μέρες ξεκίνησε η βαρυχειμωνιά για τον κυπρια-κό λαό, καθώς όλα δείχνουν ότι ο φετινός χειμώνας θα βρει τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους συνταξιούχους αντιμέτωπους με τον πόλεμο που μας ετοιμάζουν οι τροϊκανοί με τους κυβερνώντες και τους συνεταίρους τους ΟΕΒ (Ομο-σπονδία Εργοδοτών και Βιομηχά-νων) και ΚΕΒΕ (Κυπριακό Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο).

Αυτή τη στιγμή στον «πάγκο του χασάπη» κυβέρνησης και τρόικας έχουν μπει και επιλύο-νται με απίστευτο σθένος και τα-χύτητα από την κυβέρνηση Ανα-στασιάδη τα ακόλουθα θέματα:

ιδιωτικοποίηση των κερδοφόρων ημικρατικών οργανισμών (τηλε-πικοινωνίες-CYTA, ενέργεια-AΗΚ, λιμάνια-Αρχή Λιμένων), «νοικο-κύρεμα των δημόσιων οικονομι-κών» με εφαρμογή του νεοφιλε-λεύθερου σχεδίου για την υγεία (ΓΕΣΥ), μείωση του προϋπολογι-σμού κατά επιπλέον 12% για την τοπική αυτοδιοίκηση, μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις και πε-ριστολή επιδομάτων, έναρξη «αιφνιδιαστικού διαλόγου» από πλευράς υπουργείου Εργασίας με τους κοινωνικούς εταίρους για τους όρους εργασίας στον ιδι-ωτικό τομέα, με αποκορύφωμα την πρόταση από τις εργοδοτικές οργανώσεις για μείωση κατά 20% του κατώτατου μισθού.

Όλα αυτά γίνονται σε ένα πε-ριβάλλον όπου τα πρώτα μέτρα κυβέρνησης και τρόικας (π.χ. απελευθέρωση ωραρίων και λει-τουργία των καταστημάτων τις Κυριακές, επιβολή χαρατσιού στα νοσοκομεία κλπ) έχουν ήδη περάσει χωρίς οργανωμένη αντί-δραση, αφού οι συνδικαλιστικές ηγεσίες (ΣΕΚ-ΔΗΣΥ, ΠΕΟ-ΑΚΕΛ, ΔΕΟΚ-ΕΔΕΚ) επιδιώκουν συμβι-

βαστικές λύσεις με την εργοδο-σία και την κυβέρνηση σε βάρος του κόσμου της δουλειάς, στο όνομα όμως της «προστασίας των εργαζομένων».

Η γραμμή που προσπαθεί να επιβάλλει η άρχουσα τάξη –τη στιγμή που επιτίθεται κατά μέ-τωπο στα λαϊκά στρώματα– είναι αυτή της «εθνικής ομοψυχίας και ενότητας». Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται, για παράδειγμα, οι δηλώσεις του αναπληρωτή προέ-δρου του ΔΗΣΥ, Αβέρωφ Νεοφύ-του, πως πρέπει «όλοι μαζί να δώ-σουμε τη μάχη για να σώσουμε την οικονομία του τόπου».

Οι πρώτες αντιδράσειςΌπως φαίνεται όμως, είναι πολλοί εκείνοι που δεν εκτιμούν τις κα-λές προθέσεις του κ. Νεοφύτου και των ομοίων του. Την περασμέ-νη βδομάδα οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι βγήκαν στους δρό-μους, αψηφώντας τις νουθεσίες της κυβέρνησης.

Στις 29/10 οι εργαζόμενοι στους δήμους συγκεντρώθηκαν έξω από το κτίριο της Βουλής, ενώ η

Επιτροπή Οικονομικών εξέταζε τον προϋπολογισμό, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς την τοπική αυτοδιοίκηση κατά 12%. Στη συγκέντρωση κατέβηκαν μέλη της ακελικής ΠΕΟ και της σοσιαλδημοκρατικής ΔΕΟΚ, ενώ απείχαν η δεξιά ΣΕΚ, δηλώνοντας ότι πρέπει να εξαντληθεί πρώτα ο διάλογος με την κυβέρνηση.

Σε συγκέντρωση, επίσης έξω από την Βουλή, κατέβηκαν την περασμένη εβδομάδα νοσηλευ-τές και μαίες, την ώρα που στην Επιτροπή Οικονομικών αναμε-νόταν να συζητηθεί ο προϋπολο-γισμός του υπουργείου Υγείας, διαμαρτυρόμενοι ενάντια στην απόπειρα περικοπής των επιδο-μάτων νυκτερινής εργασίας. Η κινητοποίηση έγινε με πρωτο-βουλία μερίδας εργαζομένων του κλάδου χωρίς την εμπλοκή της ηγεσίας της συνδικαλιστικής τους οργάνωσης.

Στις κινητοποιήσεις της προη-γούμενης βδομάδας συμμετείχαν και οι συνταξιούχοι, οι οποίοι συ-γκεντρώθηκαν έξω από το υπουρ-

γείο Οικονομικών και διαδήλωσαν ενάντια στα μέτρα για τη μείωση συντάξεων και την κατάργηση του πασχαλινού επιδόματος, ζητώ-ντας ταυτόχρονα πλήρη και δωρε-άν πρόσβαση στην ιατροφαρμα-κευτική περίθαλψη.

Οι γιατροί στα δημόσια νοσο-κομεία δηλώνουν ότι είναι έτοιμοι να οργανώσουν κινητοποιήσεις, αν εφαρμοστούν νέες περικοπές στους ήδη μειωμένους μισθούς τους.

Μπροστά σ’ αυτή τη συγκυ-ρία, όπου η κυβέρνηση σε αγα-στή συνεργασία με την τρόικα παίρνουν καθημερινά μέτρα φτωχοποίησης του κυπριακού λαού και την ώρα που οι συνδι-καλιστικές ηγεσίες συνεχίζουν να σηκώνουν λευκή σημαία, μόνο οι πρωτοβουλίες και η πίεση των εργαζομένων από τα κάτω (με τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση των εργαζομένων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα) μπορούν να βά-λουν φρένο σ’ αυτές τις πολιτικές και να αλλάξουν το μέλλον του λαού, που υποθηκεύεται μέρα με τη μέρα.

Κύπρος: Αντίσταση στα μέτρα κυβέρνησης και τρόικαςΣτα υπουργεία

ιστορία • 11ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Νοέμβρη 2013

Η ιστορία γράφεται με εξεγέρσειςΤου Αντώνη Νταβανέλλου

Η εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 ήταν μια μεγά-λη «στιγμή» στην ιστορία

μας, μια «τομή» από αυτές που άλλαξαν την κατεύθυνση των εξελίξεων, που άλλαξαν τον κοι-νωνικό συσχετισμό δυνάμεων, που άλλαξαν ριζικά τον πολιτικό χάρτη. Η μεγάλη περίοδος της Μεταπολίτευσης, με τους παρα-τεταμένους εργατικούς και νεο-λαιίστικους αγώνες, με τις καθο-ριστικές εργατικές και κοινωνικές κατακτήσεις, με την αναγέννηση της Αριστεράς και την αντιστρο-φή της ήττας μας στον εμφύλιο, έχει τις ρίζες της στη συγκλονιστι-κή παρέμβαση των νέων και των εργαζομένων στις μέρες της εξέ-γερσης του Πολυτεχνείου.

Μάης ’68 Ο Νοέμβρης δεν ήταν ένα απο-μονωμένο γεγονός και δεν μπο-ρεί να γίνει κατανοητός παρά μόνο μέσα στο διεθνές πλαίσιο των μεγάλων αγώνων της εποχής του 1960-1970.

Το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχε οδηγήσει, αφενός, στον «ψυχρό πόλεμο» μεταξύ Ανατολής και Δύσης, αλλά, αφε-τέρου, στη γραμμή της «ειρηνικής συνύπαρξης» που με σαφήνεια εξέπεμπε το «διεθνές κέντρο» της Μόσχας προς τα ΚΚ και την Αρι-στερά σε όλο τον πλανήτη.

Το ΚΚ Ιταλίας είχε οδηγήσει το μεγάλο κίνημα των παρτιζάνων στην κυβέρνηση της Εθνικής Ενότητας και τελικά στην ήττα το 1948. Ακριβώς το ίδιο είχε συμβεί στη Γαλλία με το ΚΚΓ και το κίνη-μα των μακί. Η προοπτική που απέμενε ήταν ο περιορισμένος δρόμος των μεταρρυθμίσεων, με προτεραιότητα και απόλυτο σε-βασμό στον κοινοβουλευτισμό.

Οι μεγάλες δυνάμεις του εργα-τικού κινήματος στην Ευρώπη, αλλά και τα νεοεμφανιζόμενα με-γάλα αντιιμπεριαλιστικά εθνικο-απελευθερωτικά κινήματα στον Τρίτο Κόσμο, όφειλαν, τάχα, να σεβαστούν τα όρια των συμφω-νιών μεταξύ των νικητών του με-γάλου πολέμου.

Αυτή η «γεροντική ασθένεια» της κομμουνιστικής Αριστεράς τέθηκε σε μαζική αμφισβήτη-ση από το μεγάλο διεθνές κύμα αγώνων της δεκαετίας του ’60: από τους αγώνες στη Λ. Αμερική και τον Τσε, από τις αντιαποικι-οκρατικές επαναστάσεις στην Αφρική, από το Βιετνάμ, από το αντιρατσιστικό και αντιπολεμικό κίνημα στις ίδιες τις ΗΠΑ, από τον γαλλικό Μάη του ’68 και το ιταλικό «καυτό φθινόπωρο» του ’69, από την Άνοιξη της Πράγας…

Αυτό το κύμα ξεσηκωμού, γε-νικευμένης ελπίδας και ανακα-τατάξεων ακόμα και μέσα στην Αριστερά, επηρέασε βαθιά το

κίνημα αντίστασης στην Ελλάδα. Στις ειδικές, βέβαια, συνθήκες της δικτατορίας.

Κρίση της ΧούνταςΗ δικτατορία του 1967 εγκατέ-στησε ένα καθεστώς που έμοιαζε σταθερό, αλλά δεν ήταν ευέλι-κτο, με μοναδικό στήριγμα την καταστολή, χωρίς δυνατότητες οργάνωσης «συναινέσεων» και σε αντίφαση με τον ευρωπαϊκό προ-σανατολισμό μεγάλου μέρους της κυρίαρχης τάξης. Σε απάντη-ση του προβλήματος αυτού, οι καπιταλιστές, οι διεθνείς σύμμα-χοί τους και τελικά η Χούντα, συμ-φώνησαν τη διαδικασία «φιλελευ-θεροποίησης». Μια διαδικασία ομαλής και ελεγχόμενης από τα πάνω μετάβασης στον αστικό κοι-νοβουλευτισμό, σε συνδυασμό με τις εγγυήσεις προστασίας των χουντικών, σαν αυτές που είδαμε αργότερα να ξεδιπλώνονται στη Χιλή ή στην Τουρκία.

Το μοναδικό πρόβλημα σε αυτή την προοπτική ήταν το κίνη-μα αντίστασης. Το κίνημα που, στα χρόνια της απομόνωσης, κράτησαν ζωντανό με αναντικα-τάστατες ηρωικές προσπάθειες, κυρίως, οι δυνάμεις της Αριστε-ράς. Από το 1971-1972 έγινε καθα-ρό ότι το κίνημα αυτό μπορούσε να πάρει μαζικές διαστάσεις: στους εργατικούς χώρους άρχιζε να σπάει η εργοδοτική-ασφαλί-τικη τρομοκρατία και μέσα στα πανεπιστήμια ξεκινούσε το νέο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνη-μα. Για χιλιάδες νέους αγωνιστές τα μηνύματα ελπίδας, που έρχο-νταν από το παγκόσμιο κίνημα, μεταφράζονταν στην εκτίμηση ότι μπορούμε να ανατρέψουμε τη δικτατορία με τη μαζική αντί-σταση από τα κάτω.

Κρίση της ΑριστεράςΑυτή την εκτίμηση δεν μοιρά-ζονταν, σε μεγάλο βαθμό, τα «επιτελεία» της Αριστεράς. Είχε προηγηθεί η διάσπαση του ΚΚΕ το 1968, προαναγγέλλοντας τη διεθνή ρήξη μεταξύ Ευρωκομου-

νιστικών και «ορθόδοξων» φιλο-σοβιετικών τμημάτων.

Στις αρχές του 1973, η ηγεσία του ΚΚΕεσ. –ενός κόμματος βα-θιά ριζωμένου στην αντίσταση– φλερτάριζε ανοιχτά με τις ιδέες της συμμετοχής στις διαδικασίες της «φιλελευθεροποίησης» της δικτατορίας. Με πιο καλυμμένο τρόπο, ανάλογους προσανατολι-σμούς συμμεριζόταν και η ηγεσία του ΚΚΕ. Και τα δύο τμήματα της παραδοσιακής κομμουνιστικής Αριστεράς, καθορίζονταν από την έλλειψη εμπιστοσύνης στο κίνη-μα από τα κάτω, στην προοπτική ανατροπής της δικτατορίας.

Γι’ αυτό, τελικά, και τα δύο τμή-ματα κράτησαν μια αμφιλεγόμε-νη στάση, γεμάτη ταλαντεύσεις και αμφιβολίες, πριν, κατά τη δι-άρκεια και αμέσως μετά την εξέ-γερση του Νοέμβρη.

Το ΠολυτεχνείοΗ αλματώδης ανάπτυξη του μαζι-κού αντιδικτατορικού κινήματος το 1972-1973 είναι από τα κορυφαία παραδείγματα του πώς αντιμετω-πίζεται μια βαθιά κρίση και ένα πολιτικό αδιέξοδο. Το Πολυτε-χνείο υπήρξε η κορύφωση αυτής της διαδικασίας: με τη γεμάτη αυταπάρνηση συμμετοχή της νε-ολαίας στην πρώτη γραμμή, με τη μαζική συμμετοχή των εργαζομέ-νων που έδωσε στο Νοέμβρη χα-ρακτηριστικά λαϊκής εξέγερσης, με την πανελλαδική διάσταση με τις καταλήψεις στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στα Γιάννενα…

Με τον τρόπο αυτό, ο κόσμος από τα κάτω επιχείρησε να κόψει το Γόρδιο Δεσμό τής, τάχα, άλυ-της κρίσης, να σπάσει το όρια του «ρεαλισμού» ενός συμβιβα-σμού με τη Χούντα. Στρατιωτικά, το κίνημα ηττήθηκε στις μέρες του Νοέμβρη. Όμως, πολιτικά νίκησε.

Οδήγησε τη Χούντα στην από-λυτη απομόνωση και στην απειλή μιας νέας εξέγερσης. Οι διασπα-σμένοι –πλέον– στρατοκράτες αναζήτησαν τη διέξοδο στην εθνικιστική και φιλοπόλεμη φυγή

προς το άγνωστο: καθοδήγησαν το πραξικόπημα στην Κύπρο και μπροστά στην ανάγκη –μετά την τούρκικη εισβολή– για γενική επιστράτευση στην Ελλάδα κα-τέρρευσαν, όταν διαπίστωσαν ότι ήταν αδύνατο πολιτικά να μοιρά-σουν όπλα στη νεολαία και στους οργισμένους εργάτες που είχαν ζήσει τη φωτιά του Νοέμβρη.

Παρόλο που οι καπιταλιστές αποδέχθηκαν το κόστος των πα-ραχωρήσεων προς τον κόσμο ως αντίτιμο της σωτηρίας του συ-στήματος, η έκβαση της Μετα-πολίτευσης δεν ήταν δεδομένη. Οι εργατικοί αγώνες της εποχής πήραν μεγάλες διαστάσεις, περ-νώντας από εργοστάσιο σε εργο-στάσιο, από κλάδο σε κλάδο, σαν ιός σε συνθήκες πανδημίας.

Το αποτέλεσμα κρίθηκε στο πεδίο της πολιτικής. Ο συντη-ρητισμός της ηγεσίας της κομ-μουνιστικής Αριστεράς υπήρξε καθοριστικός.

Το ΚΚΕεσ., με τη γραμμή της Εθνικής Αντιδικτατορικής Δημο-κρατικής Ενότητας (ΕΑΔΕ), αντι-μετώπισε το κύμα των εργατικών αγώνων ως παράγοντα ίσως και επικίνδυνο για την… εμπέδωση της δημοκρατίας. Η ηγεσία του Λ. Κύρκου, με τη γραμμή της ΕΑΔΕ, οδήγησε ένα κόμμα, με μεγάλο κύρος από τις θυσίες της αντιδικτατορικής πάλης, να χάσει αμαχητί την κούρσα της εκρηκτι-κής ανόδου του λαϊκού ριζοσπα-στισμού στα χρόνια της Μεταπο-λίτευσης.

Το ΚΚΕ φρόντισε απλώς να μην κάνει τόσο κραυγαλέα το ίδιο λά-θος: Έφτασε να βάλει θέμα σύ-γκρουσης με τη ΝΔ του Καραμανλή μόνο όταν το ΠΑΣΟΚ προεξοφλού-σε εκλογικά την ανατροπή του…

Αυτή η γραμμή της κομουνιστι-κής Αριστεράς άφηνε ανοιχτό το πεδίο της μαζικής συγκρότησης του ΠΑΣΟΚ, σε έναν νέο «παίκτη» που ξεκινούσε από πολύ πιο χαμη-λά, τόσο από το ΚΚΕ όσο και από το ΚΚΕεσ. Το ΠΑΣΟΚ ξεπέρασε αρχι-κά και στη συνέχεια περιθωριοποί-

ησε την κομουνιστική Αριστερά, γιατί ο Α. Παπανδρέου κατανόησε καλύτερα το ριζοσπαστικό χαρα-κτήρα της Μεταπολίτευσης και –τουλάχιστον στα λόγια– έδειξε ότι τον αποδέχεται, συγκροτώντας το ΠΑΣΟΚ στην αρχική περίοδό του ως «αριστερά της Αριστεράς» (αποδοχή των εργοστασιακών σωματείων, «αυτοοργάνωση» στις Τ.Ο., αντιγραφειοκρατική κριτι-κή στα ανατολικά καθεστώτα με αναφορές στην αυτοδιαχείριση, αντιδεξιά ρητορική κ.ο.κ). Όμως η κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ στην πο-λιτικοποίηση της Μεταπολίτευσης σήμαινε την κυριαρχία του «εκλο-γικού δρόμου» και την εμπέδωση της σοσιαλδημοκρατικής πολιτι-κής κυρίως μετά το 1981…

Ένα από τα «παιδιά» του Πολυ-τεχνείου, όπως και του παγκό-σμιου Μάη του 1968, υπήρξε η Επαναστατική Αριστερά. Ο «χώ-ρος» των οργανώσεων, των ομά-δων, των αγωνιστών, που έπια-ναν ξανά, μετά από δεκαετίες, το σπασμένο νήμα της πολιτικής με στόχο την Επανάσταση και το Σο-σιαλισμό, είτε στις συνθήκες της δικτατορίας είτε στις συνθήκες της μεταπολιτευτικής δημοκρα-τίας που ακολούθησε.

ΖωντανόςΟ χώρος αυτός –είτε λόγω περι-ορισμένου μεγέθους, είτε λόγω πολιτικής ανωριμότητας που, φυσιολογικά, κουβάλαγε σε διά-φορες εκδοχές του– δεν κατόρ-θωσε να δώσει πειστική εναλ-λακτική λύση στην κρίση του ρεφορμισμού.

Όμως, 40 χρόνια μετά, όχι απλώς παραμένει ζωντανός στη σκηνή, αλλά με την πείρα που συσσώρευσε μέσα από τις μεγά-λες κοινωνικές μάχες στις οποίες έδωσε αδιάλειπτα το «παρών», είναι μια δύναμη που μπορεί –και πιο αποτελεσματικά αυτή τη φορά– να παίξει ξανά το ρόλο που έπαιξε στις μέρες του Νοέμβρη.

Στα χρόνια που ακολούθησαν την εξέγερση του Πολυτεχνείου, σοβαρές δυνάμεις των κομμά-των της ρεφορμιστικής Αριστε-ράς στην Ελλάδα έσπασαν συχνά τους συμβιβασμούς και μετακι-νήθηκαν στην κατεύθυνση της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστι-κής Αριστεράς. Αυτό συνέβη π.χ. στη νεολαία του ΚΚΕεσ, αλλά και στην ΚΝΕ. Επίσης, μετά την κα-τάρρευση του 1989 στη Ρωσία, η κομμουνιστική Αριστερά στην Ελλάδα κράτησε τις δυνάμεις της περισσότερο, ίσως, από κάθε άλλη χώρα στην Ευρώπη.

Αυτά οφείλονται στην ταξική πάλη, αλλά και στο ότι το «ιδρυ-τικό» γεγονός της σύγχρονης μαζικής Αριστεράς στην Ελλά-δα δεν είναι μια εκλογική ή μια απλώς πολιτική νίκη, αλλά μια μαζική εξέγερση. Ο Νοέμβρης του 1973…

Σαράντα χρόνια μετά το Νοέμβρη του ’73

12 • διεθνή ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Νοέμβρη 2013

Του Πάνου Πέτρου

Ό ταν ο Ντέιβιντ Σνό-ουντεν αποφάσισε να αυτομολήσει από τις

αμερικανικές μυστικές υπη-ρεσίες και να αποκαλύψει το τρομακτικό δίκτυο παρακολου-θήσεων που έχει στήσει η NSA, προκάλεσε έναν πολιτικό σει-σμό στις ΗΠΑ.

Αποκαλύφθηκε πως η NSA έχει υιοθετήσει τη στρατηγική «τα μα-ζεύουμε όλα», που σημαίνει την παρακολούθηση δεκάδων εκα-τομμυρίων τηλεφώνων, λογαρια-σμών ίντερνετ κλπ. Οι περιγραφές για την έκταση, την τεχνολογία, την αποτελεσματικότητα αυτού του «δικτύου» είναι βγαλμένες από «δυστοπική» ταινία για ένα «ζοφερό μέλλον Μεγάλου Αδελ-φού».

Έκτοτε η κυβέρνηση Ομπάμα προσπαθεί να πείσει τον εξαγρι-ωμένο αμερικανικό λαό ότι όλα γίνονται «για το καλό του». Χω-ρίς επιτυχία. Ο «μπαμπούλας» της «τρομοκρατικής απειλής», το δόγμα «η ασφάλεια πάνω από την ελευθερία» ξεφτίζουν. Και οι αποκαλύψεις του Σνόουντεν επι-τάχυναν αυτή την αλλαγή στις συνειδήσεις, δείχνοντας στους Αμερικανούς πολίτες πεντακάθα-ρα ότι το «τέρας», που δημιουρ-γήθηκε στο όνομα της «πάταξης της τρομοκρατίας», στρέφεται εναντίον τους.

Το σκάνδαλο πλέον παίρνει πρωτοφανείς, παγκόσμιες δια-στάσεις: Η NSA παρακολουθεί δεκάδες εκατομμύρια ανθρώ-πους –μόνο με τα μέχρι τώρα στοιχεία– στη Γερμανία, τη Γαλ-λία, την Ισπανία, τη Βραζιλία, την Ινδία. Παίρνει επίσης διαστάσεις διακρατικών σχέσεων: Θύματα των παρακολουθήσεων είναι και κυβερνητικοί ηγέτες, οικονομικά συνέδρια, διεθνείς οργανισμοί, πετρελαϊκές εταιρίες, υπουργεία κλπ.

Τρομοκράτης η Μέρκελ;Αυτή η τελευταία –διακρατική– διάσταση διέλυσε την αρχική «γραμμή άμυνας» της Ουάσιν-γκτον: Ακόμα και αν υπήρχε με-ρίδα της κοινής γνώμης που θα μπορούσε να αποδεχτεί πως «εί-μαστε όλοι ύποπτοι, κι εγώ κι εσύ και η γάτα μου μαζί», είναι πολύ πιο δύσκολο να πιστέψει πως ύποπτη τρομοκρατίας είναι και η Άγκελα Μέρκελ…

Η δεύτερη «γραμμή άμυνας» των ΗΠΑ (και του Πάγκαλου) ότι «όλοι παρακολουθούν» έχει πολύ μεγαλύτερη δόση αλήθειας. Μέσα από τις διεθνείς διαμάχες που έχουν προκαλέσει οι αποκα-λύψεις, διαφαίνεται ο «αγγελι-κός κόσμος» του ιμπεριαλισμού, με ένα όργιο κατασκοπίας και αντικατασκοπίας μεταξύ και των

ανταγωνιζόμενων δυνάμεων, αλλά και μεταξύ των «συμμάχων».

Αποκαλύφθηκε πρόσφατα από δυτικές πηγές, η –αποτυχημένη– προσπάθεια της Ρωσίας να παρα-κολουθήσει τις ξένες αντιπροσω-πείες στο G20 του Λονδίνου. Λίγο καιρόν πριν βέβαια, είχε αποκα-λυφθεί η –επιτυχημένη– προσπά-θεια της Αγγλίας να παρακολου-θήσει τις ξένες αντιπροσωπείες στο συγκεκριμένο G20.

Βιομηχανική κατασκοπείαΣε μια προσπάθεια να βρεθεί νέα «γραμμή άμυνας», εκπρόσωποι της NSA δήλωσαν πως «τουλάχι-στον δεν κάνουν βιομηχανική κα-τασκοπεία, όπως οι Κινέζοι», φέρ-νοντας στην επιφάνεια το γεγονός ότι η κινεζική κυβέρνηση συνδέε-ται με μαζικές επιχειρήσεις «χακα-ρίσματος» πολλών αμερικανικών εταιρειών. Σύντομα αποδείχθηκε βέβαια ότι η NSA παρακολου-θούσε στενά και την βραζιλιάνικη πετρελαϊκή Petrobras, σε ένα κα-ραμπινάτο παράδειγμα «βιομηχα-νικής κατασκοπείας»…

Πίσω από τις αποκαλύψεις και τις εντάσεις για τις παρακολου-θήσεις, αποκαλύπτεται η πραγ-ματικότητα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και της όξυνσής τους μέσα στο έδαφος της κρί-σης. Η κόντρα Γερμανίας-ΗΠΑ, με αφορμή την παρακολούθηση της Μέρκελ, είναι μια μόνο διάσταση του οικονομικού ανταγωνισμού των δύο κρατών, της προσπάθει-ας του γερμανικού ιμπεριαλισμού να σκαρφαλώσει ψηλότερα στην παγκόσμια αλυσίδα.

Η συζήτηση στην ΕΕ για «κοινή άμυνα» απέναντι στη NSA είναι μια άλλη διάσταση των ανταγω-νισμών που υπάρχουν μέσα στη «σύμμαχο Δύση». Πρόκειται για παρενέργειες της κρίσης της αμε-ρικανικής ηγεμονίας.

Στη Μέση Ανατολή, η παρα-δοσιακή σύμμαχος των ΗΠΑ, Αίγυπτος, βρίσκεται σε περίοδο τεταμένων σχέσεων με την Ου-άσινγκτον. Ακόμα χειρότερα, οι Σαουδάραβες διαφοροποιούνται από την αμερικανική στρατηγι-κή στην περιοχή (μη-επέμβαση στη Συρία, διάλογος με το Ιράν) και για πρώτη φορά εκφράζουν τη δυσφορία τους «έξω από τους τοίχους του παλατιού».

Σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή, διαφορές που μια άλλη εποχή θα λύνονταν ήσυχα σε διαδρόμους, τώρα εκφράζονται στα πρωτοσέ-λιδα. Είναι αμφίβολο αν θα διαρ-ραγούν άμεσα ιστορικές, στρατη-γικές συμμαχίες, αλλά όπως είπε ο Daniel Serwer, πρώην αξιωμα-τούχος του State Department: «Κάτι συμβαίνει εδώ. Μοιάζει με τεκτονική στροφή και πρέπει να προσαρμοστούμε».

Αυτά δεν αθωώνουν προφανώς τις ΗΠΑ. Παραμένει η μεγαλύ-τερη και πιο «αποτελεσματική» δύναμη, είναι ικανή να παρακο-λουθεί ολόκληρους πληθυσμούς παγκόσμια, διεκδικεί το ρόλο του παγκόσμιου «χωροφύλακα» και γι’ αυτό είναι και η πιο επικίνδυνη σήμερα. Αλλά αυτό δεν αγιοποιεί τις άλλες καπιταλιστικές κυβερ-νήσεις, ή τις υπόλοιπες μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες «οφείλουν να επαγρυπνούν» ή μπορούν να αποτελέσουν –τάχα– «αντίπαλο δέος».

Η στόχευση της ΓερμανίαςΚάθε ανταγωνισμός εμπεριέχει πάντοτε μέσα του και το στοιχείο της διαπραγμάτευσης για μια ισχυρότερη θέση στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική σκακιέρα. Η Άγκε-λα Μέρκελ, που «εξεγέρθηκε» ενάντια στις παρακολουθήσεις, ήταν αυτή που μπλόκαρε απόφα-ση της ΕΕ για μια νομοθεσία που

θα παρείχε κάποια προστασία στα προσωπικά δεδομένα.

Το νέο ανέκδοτο λέει: «Τι είναι αυτό που έχει δύο πρόσωπα και θέλει πέντε μάτια; Η Μέρκελ». «Πέντε Μάτια» είναι η κωδική ονομασία της συμμαχίας ΗΠΑ-Βρετανίας-Αυστραλίας-Νέας Ζη-λανδίας-Καναδά που ξεκίνησε το 1946 και προβλέπει πως οι πέντε χώρες δεν θα κατασκοπεύουν η μία την άλλη, αλλά θα μοιράζο-νται τις πληροφορίες και τις πηγές τους.

Σε αυτό το κλειστό, προνομι-ούχο κλαμπ δείχνει να θέλει να μπει η Γερμανία και εκεί οφείλεται όλος ο «ντόρος» που σήκωσε η Μέρκελ. Με ενισχυμένη τη θέση της, αμφισβήτησε το Ψυχροπο-λεμικό Δόγμα «οι ΗΠΑ προστα-τεύουν τον πλανήτη και ο δυτικός κόσμος χρωστάει ευγνωμοσύνη», δηλώνοντας ότι «η φιλία μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών, συμπε-ριλαμβανομένης της Γερμανίας και των ΗΠΑ, δεν είναι μονόδρο-μος. Υπάρχουν σοβαροί λόγοι που και οι ΗΠΑ χρειάζονται επίσης κάποιους φίλους στον πλανήτη». Στην ευρωπαϊκή σύσκεψη μίλησε ακόμα πιο ειλικρινά: «Σε αντίθεση με τον Ντέιβιντ (σ.σ. Κάμερον), δυστυχώς δεν είμαστε μέλος αυ-τής της ομάδας (σ.σ. των «5 Μα-τιών»).

Ευρωπαϊκή ΈνωσηΣτη γερμανική στρατηγική, που «αυτονομείται» όλο και περισ-σότερο, εμφανίζεται ως αντίπα-λο δέος η γαλλική-«ευρωπαϊκή» στρατηγική που δεν συζητά συνεργασία με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και δίνει έμ-φαση στην «οχύρωση» της ΕΕ ενάντια στις ΗΠΑ.

Είναι μια συζήτηση τόσο παλιά όσο και η αυταπάτη για τον προο-δευτικό ρόλο του «ευρωστρατού» και της «ευρωπαϊκής ενοποίη-

σης» ως τάχα «αντίπαλο δέος στις ΗΠΑ». Η ΕΕ δεν είναι «αγγελικά πλασμένη» ούτε στο ζήτημα των παρακολουθήσεων και η «οχύ-ρωσή» της θα έχει να κάνει απλά με την ενίσχυσή των ευρωπαϊκών ιμπεριαλισμών απέναντι στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.

Είναι γνωστό ότι ενώ η NSA πα-ρακολουθεί τα άλλα κράτη, ταυ-τόχρονα συνεργάζεται μαζί τους στην παρακολούθηση των λαών τους. Ενδεικτικό των προτεραι-οτήτων των «από πάνω» είναι η στάση των ΜΜΕ και των κυβερ-νήσεων. Εδώ και μήνες είχε διαρ-ρεύσει η παρακολούθηση εκα-τομμυρίων πολιτών από την NSA και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ αδιαφόρησαν. «Εξε-γέρθηκαν» ξαφνικά μόνο όταν ανακάλυψαν ότι ήταν και οι ίδιες θύματα παρακολούθησης.

Για την Αριστερά, η «ατζέντα» θα έπρεπε να είναι η ακριβώς αντί-θετη. Οι «ΕΥΠ» αυτού του κόσμου αποτελούν αντίπαλο και στην ίδια μας τη χώρα. Τα δημοκρατικά δι-καιώματα των λαϊκών μαζών είναι τα μόνα τα οποία έχουμε να υπε-ρασπίσουμε ενάντια σε κάθε λο-γής «μυστικές υπηρεσίες».

Τα «κρατικά μυστικά» και οι «εθνικές υπηρεσίες» είναι αντί-παλος σε αυτόν τον αγώνα για τα δημοκρατικά δικαιώματα. Ο Έντουαρντ Σνόουντεν, ο «εθνο-προδότης» στις ΗΠΑ που υποχρέ-ωσε τις κυβερνήσεις παγκοσμίως να ανοίξουν τη συζήτηση δημό-σια, το απέδειξε.

ΔημοκρατίαΟ κωμικός Μαρκ Στιλ, στη στήλη του στον «Independent» το έθεσε με σαφή τρόπο: Η Μέρκελ πράγ-ματι είναι επικίνδυνη και γι’ αυτό θα πρέπει να παρακολουθείται. Αλλά τον έλεγχο της «παρακολού-θησης» θα πρέπει να τον έχουν οι λαοί και όχι οι όμοιοί της.

Δεκαετίες πριν, στη Ρωσία, αυτή η πολιτική έγινε πραγματι-κότητα και δεν ήταν απλά σκέ-ψη ενός κωμικού, χαράσσοντας δρόμους για την Αριστερά: Η σοβιετική κυβέρνηση και ο υπεύ-θυνος για την εξωτερική πολιτική Λέον Τρότσκι δημοσίευσαν στις εφημερίδες άμεσα όσα έγγραφα έπεσαν στα χέρια τους μετά την κατάληψη της εξουσίας, τσακί-ζοντας αυτό το αντιδημοκρατικό κατασκεύασμα που στον καπιτα-λισμό ονομάστηκε «διπλωματικό απόρρητο».

Στον αποπροσανατολισμό που γεννούν οι εθνικοί ανταγωνισμοί και τα γεωπολιτικά παιχνίδια, δεν πρέπει να χαθεί το νόημα της πράξης του Σνόουντεν. Όπως έλεγε ο Όργουελ: «σε καιρούς γενικευμένης εξαπάτησης, το να λες την αλήθεια είναι πράξη επα-ναστατική».

Παρακολουθήσεις, ανταγωνισμοί και δημοκρατικά δικαιώματα

διεθνή • 13ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Νοέμβρη 2013

Μια σημαντική απεργία στη ΡωσίαΤο βράδυ της 15ης Οκτώβρη 2013, οι εργάτες της μονάδας Antolin στην Πετρούπολη σταμάτησαν την παραγωγή και κλείστηκαν στο εργοστάσιο, μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους: Αυξήσεις στους μισθούς, βελτίωση των εργασιακών συνθηκών, +40% αύξηση για τη νυχτερινή εργασία, αποζημιώ-σεις για τις επιβλαβείς ως τώρα εργασιακές συνθή-κες. Η διαμάχη ξεκίνησε το Μάη, όταν ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις στις οποίες η εργοδοσία προσπα-θούσε να κερδίσει χρόνο. Στις αρχές του Σεπτέμ-βρη, η εργοδοσία αποχώρησε από το διάλογο και ξεκίνησε μια αντισυνδικαλιστική εκστρατεία.Το ανεξάρτητο συνδικάτο αντέδρασε με την παλιά μέθοδο «work-tο-rule» («δημιουργική ερμηνεία» των κανονισμών με στόχο να μειωθεί η παραγωγή, αν και οι εργαζόμενοι «δουλεύουν»). Καθώς αυτό δεν αρκούσε, ξεκίνησε η απεργία, η οποία απείλησε με ελλείψεις πολύτιμων εξαρτημάτων τη Ford, τη General Motors, τη Hyundai. Στις 21 Οκτώβρη, η εργοδοσία επέστρεψε στις διαπραγματεύσεις με διάθεση για υποχωρήσεις και με τη δέσμευση να μην υπάρξει καμία ενέργεια ενάντια στο συνδικάτο και τους απεργούς.Ήταν μια μικρή νίκη, με δύο σημαντικά μηνύματα: Το ένα είναι η εργατική δύναμη στο σύγχρονο καπι-ταλισμό που κάθε άλλο παρά «υποχωρεί». Η απεργία σε ένα εργοστάσιο παραγωγής ανταλλακτικών, απει-λεί ολόκληρη την αυτοκινητοβιομηχανία. Το άλλο είναι η δειλή εμφάνιση του κρίσιμου παράγοντα που έλειπε στους αγώνες της αντιπολίτευσης στη Ρωσία: ένα ανεξάρτητο εργατικό κίνημα.

Αίγυπτος: Αντίσταση ενάντια στη στρατιωτική χούνταΗ νέα νομοθεσία, που ετοιμάζεται στην Αίγυπτο, δίνει την εξουσία στην αστυνομία να ακυρώνει, ανα-βάλει ή να αλλάζει την τοποθεσία των διαδηλώσε-ων, ενώ θα δημιουργεί και «απαγορευμένες ζώνες» στις οποίες θα απαγορεύεται κάθε συγκέντρωση. Απέναντι σε αυτή τη νομοθεσία έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο δρόμο το «Επαναστατικό Μέτω-πο», που ιδρύθηκε πρόσφατα με σκοπό να εκφράσει όσους αγωνίστηκαν ενάντια στον Μόρσι, αλλά τώρα εναντιώνονται στο στρατό. Για πρώτη φορά μετά από μήνες, διαδηλωτές μπόρεσαν να φτάσουν στην οδό Μοχάμεντ Μαχμούντ, το δρόμο-σύμβολο της πάλης ενάντια στο Στρατιωτικό Συμβούλιο, καθώς εκεί είχαν εξελιχθεί οι οδομαχίες της «εξέγερσης του Νοέμβρη» το 2011. Με το πανό «Οι δρόμοι μας ανήκουν», εργάτες, φοιτητές και επαναστάτες ακτι-βιστές φώναξαν «Ψωμί, ελευθερία και εκκαθάριση του υπουργείου Εσωτερικών». Η διαδήλωση ήταν μικρή, αλλά κάθε δράση στο δρόμο, που αψηφά το στρατό και κρατά τη «φλόγα» ζωντανή, έχει τερά-στια αξία στην Αίγυπτο σήμερα.

Αγνοείται φυλακισμένο μέλος των Pussy RiotΗ 23χρονη Νάντια, ακτιβίστρια και μέλος του συγκροτήματος Pussy Riot, που κλείστηκε στα κελιά του Πούτιν για «χουλιγκανισμό» (μετά από «ιερόσυλο» βίντεο που καταδίκαζε τους δεσμούς της Εκκλησίας με το καθεστώς Πούτιν), αγνοείται τις τελευταίες μέρες. Η Νάντια επέλεξε να συνεχίσει την αντικαθεστωτική δράση και μέσα από τις φυλα-κές. Με επιστολές της, περιγράφει τις απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούν στο κολαστήριο της φυλακής της Mordovia. Από τότε άλλα μέλη της κο-λεκτίβας-συγκροτήματος δήλωναν πως ανησυχούν για το μέλλον της. Μετά τη μεταφορά της σε άλλη φυλακή στις 21 Οκτώβρη, οι γονείς της δηλώνουν πως έχουν χάσει τα ίχνη της. Αν επεδίωκε καριέρα στις ΗΠΑ, όπως ισχυρίζονταν διάφοροι «παντογνώ-στες» κατά τη σύλληψή της, αμφιβάλλουμε ότι θα συνέχιζε τη δράση της μέσα στις ρωσικές φυλακές, γνωρίζοντας τα ρίσκα που παίρνει όποιος επιλέγει κάτι τέτοιο στη Ρωσία του Πούτιν και των χιλιάδων «εξαφανισμένων»…

Συμπεράσματα από τις ενδιάμεσες εκλογές για το Κογκρέσο

Του Πάνου Πέτρου

Σ τις 17 Οκτώβρη διεξήχθησαν οι «ενδιάμεσες» εκλογές στην Αρ-γεντινή, στη διάρκεια των οποίων

κρίνονται οι μισές έδρες της βουλής και το ένα τρίτο των εδρών της γερουσίας. Αν και η πολιτική πρακτική της χώρας (ένα ιδιαίτερα «τοπικό» εκλογικό σύ-στημα που επιτρέπει διάφορους σχη-ματισμούς και συμμαχίες ανά εκλογική περιφέρεια και το γεγονός ότι οι διάφο-ρες φράξιες του περονικού κόμματος Partido Justicialista χαράσσουν αυτόνο-μες εκλογικές στρατηγικές) δεν επιτρέ-πει τις κλασσικές «αναγνώσεις» εκλογι-κών αποτελεσμάτων, μπορούν να βγουν κάποια κεντρικά συμπεράσματα για τις πολιτικές εξελίξεις στη λατινοαμερικά-νικη χώρα.

Αδυναμία του κιρχνερισμού Το Μέτωπο για τη Νίκη (FpV), η «αριστερή» πτέρυγα του περονικού κόμματος που στηρίζει την κυβέρνηση της προέδρου Κίρχνερ, διατήρησε την πλειοψηφία στη Βουλή και τη Γερουσία. Αν και παραμένει η ισχυρότερη πολιτική δύναμη με 33%, ορισμένες πτυχές του εκλογικού αποτελέσματος δημιουργούν προβλήματα στην κυβερνητική συμμα-χία, ιδιαίτερα ενόψει των προεδρικών εκλογών. Δεν πέτυχε το στόχο της κατά-κτησης μιας διευρυμένης πλειοψηφίας, που θα έδινε στην Κίρχνερ τη δυνατότη-τα να διεκδικήσει τρίτη θητεία.

Η «αντι-κιρχνερική» δεξιά πτέρυγα του περονισμού ενισχύεται και επιχειρεί να ανασυγκροτηθεί. Αν και παραμένει δι-αιρεμένη σε διάφορες ομαδοποιήσεις, στις πρόσφατες εκλογές απέκτησε σο-βαρό υποψήφιο ηγέτη. Ο Σέρχιο Μάσα ίδρυσε το Frente Renovador (Μέτωπο Ανανένωσης) και κατέκτησε το 43% στη στρατηγική επαρχία (3 στους 8 ψηφοφό-ρους της χώρας ζουν εκεί) του Μπουέ-νος Άιρες.

Ο Μάσα έκανε μια εκλογική εκστρα-τεία με έμφαση στο «νόμος και τάξη», τον «πραγματισμό» και την «ανάγκη να εκφραστεί η μεσαία τάξη και το πολιτικό κέντρο ενάντια στις πολώσεις». Στηρίζε-ται από πρώην κιρχνερικούς, πτέρυγες του PJ, κάποιους συνδικαλιστές, αλλά και από στελέχη της Uniοn Industrial Argentina, τη «φωνή» του βιομηχανικού κεφαλαίου που μέχρι πρότινος υποστή-ριζε σε γενικές γραμμές την Κίρχνερ.

Η «εκτός περονισμού» αντιπολίτευση εκφράστηκε με το 21% της σοσιαλφιλε-λεύθερης UCR (Ριζοσπαστική Ένωση Πολιτών), τον ιστορικό εκλογικό αντί-παλο του περονικού κόμματος που κα-τέβηκε με τακτική συμμαχικών σχημά-των (υπό την «ομπρέλα» Προοδευτικό Κοινωνικό Πολιτικό Μέτωπο που κατά τόπους διαφοροποιούνταν), περιλαμβά-νοντας κεντρώες, κεντροαριστερές και αριστερές δυνάμεις, αλλά και το 9% του κεντροδεξιού PRO (Ρεπουμπλικανική Πρόταση).

Επιτυχία της ΑριστεράςΤο άλλο μήνυμα ήταν η επιτυχία της επαναστατικής Αριστεράς. Το Μέτωπο της Αριστεράς και των Εργαζομένων (FIT), μια συμμαχία τριών τροτσκιστικών οργανώσεων, κέρδισε λίγο πάνω από το 5%, 1.250.000 ψήφους και εξέλεξε 3 βουλευτές. Αθροιστικά με τα άλλα

ψηφοδέλτια, η άκρα Αριστερά κέρδισε 1.400.000 ψήφους και περίπου 6%.

Το αποτέλεσμα ξεπερνά το νούμερο που είχαν πετύχει παλαιότερες μετωπικές προσπάθειες και είναι ίσως το καλύτερο εκλογικό αποτέλεσμα της κομμουνιστικής Αριστεράς σε όλες τις δεκαετίες κυριαρχί-ας του περονισμού στην Αργεντινή. Έχει επίσης ενδιαφέροντα ποιοτικά στοιχεία.

Παραδοσιακά η αντικαπιταλιστική Αριστερά συγκέντρωνε τις προσπά-θειές της στο να εκλέξει βουλευτή στο Μπούενος Άιρες (όπως ο διάσημος στα κινήματα Λουίς Ζαμόρα της οργάνωσης «Αυτοδιάθεση και Ελευθερία» το 2001). Το Μέτωπο κατάφερε να καταγράψει επιρροή σε πανεθνικό επίπεδο, εκλέγο-ντας βουλευτές σε άλλες περιφέρειες, με πολύ καλά αποτελέσματα σε εργατι-κές και λαϊκές περιοχές (π.χ. το 15% στις νότιες, πετρελαϊκές περιοχές).

Η εικόνα συμπληρώνεται από επιτυ-χίες αγωνιστών με άλλα ψηφοδέλτια. Όπως στη Γη του Πυρρός, όπου ένας με-ταλλεργάτης με παράδοση στην ταξική Αριστερά κατέβηκε ως «υποψήφιος των εργατών» και κέρδισε 22%, ή η εκλογή του αριστερού σκηνοθέτη Φερνάντο «Πίνο» Σολάνας στην πόλη του Μπου-ένος Άιρες. Στην πόλη αυτή, το «βαρό-μετρο», ο ηγέτης του Partito Obrero και του Μετώπου, Χόρχε Αλταμίρα, κέρδισε το 5,65% και ο Ζαμόρα 3,8%, δηλαδή ένα άθροισμα 9,5% για την αντικαπιταλιστι-κή Αριστερά.

Αλλαγή τοπίου Όλες αυτές οι διεργασίες δεν γίνονται «στη γυάλα». Αντικατοπτρίζουν τάσεις στην Αργεντινή.

Τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και μερίδες του κεφαλαίου πιέζουν για μια δεξιά στροφή, για ένα τέλος στον «κιρχνερικό πειραματισμό». Κοινωνικές δυνάμεις, που στήριξαν τις «ετερόδοξες» πολιτι-κές των Κίρχνερ, δείχνουν να μπαίνουν σε προβληματισμό (η στροφή κάποιων βιομηχάνων προς τον Μάσσα, η σύ-γκρουση του αγροτικού τομέα με την κυβέρνηση).

Οι οικονομικές δυσχέρειες (αποτέ-λεσμα της διεθνούς κρίσης που, χτυ-πώντας ΕΕ και Βραζιλία, έθιξε και τις αργεντίνικες εξαγωγές) δίνουν χώρο για δεξιές δημαγωγίες (βλ. την εμφάνιση μικροαστικών «κατσαρολάδων»), αλλά προκαλούν και δυσφορία στα λαϊκά στρώματα. Είναι αυτές οι πιέσεις που εκ-φράζονται με την ανασυγκρότηση του δεξιού περονισμού, την ανασύνταξη της αντιπερονικής αντιπολίτευσης, την ταλάντευση στις ίδιες τις γραμμές του κιρχνερισμού για το πώς θα πολιτευτεί από δω και πέρα.

Σε αυτό το φόντο προκύπτει και η ενί-σχυση της Αριστεράς. Η αντιπερονική κεντροαριστερά έχει ενσωματωθεί στις πλατιές συμμαχίες γύρω από τους Ριζο-σπάστες, ενώ ο χώρος του «προοδευτι-σμού» βρίσκεται σε αδυναμία να προ-τείνει πιο ριζοσπαστικές πολιτικές και να καταλάβει τον κενό χώρο που αφήνει αυτή η ενσωμάτωση της αντιπερονικής κεντροαριστεράς.

Το FIT στήριξε την προεκλογική εκ-στρατεία του σε αιχμηρά εργατικά αι-τήματα και αποτέλεσε τη μοναδική επιλογή οποιουδήποτε αναζητούσε μια αριστερή απάντηση στον Κιρχνερισμό. Η αντικαπιταλιστική Αριστερά έχει τη μεγάλη ευκαιρία να συνδεθεί με το πλα-τύ κομμάτι των μαζών που αντιλαμβάνε-ται ότι η «κιρχνερική εμπειρία» μπορεί να λήξει με μια στροφή στα δεξιά και ανα-ζητά «εργαλείο» για να αντιπαλέψει αυτή την εξέλιξη.

ΕυκαιρίεςΠρόκειται για μια «σταθερή αξία» στην αργεντίνικη πολιτική: Όποτε ο περονι-σμός περνά «κρίση ταυτότητας», ανοίγε-ται χώρος και ευκαιρίες για την ανεξάρ-τητη Αριστερά. Παλαιότερες ευκαιρίες χάθηκαν. Η σημερινή δεν πρέπει να χα-θεί. Συγκρίνοντας παλαιότερες αντίστοι-χες ευκαιρίες με το νέο στοιχείο που είναι η εμφάνιση μιας νέας γενιάς που αναζητά μια συνολική πολιτική ρήξη και όχι μια περιορισμένη διαφοροποίηση με τον περονισμό (π.χ. η διαφαινόμενη στροφή μερίδας της κοινωνικής βάσης της «αυτονομίας» προς την πολιτική, που εξηγεί εν μέρει την εκλογική άνοδο της άκρας Αριστεράς), μπορούμε να εί-μαστε αισιόδοξοι.

Πολιτικά προβλήματα της αργεντίνι-κης επαναστατικής Αριστεράς, αλλά και η δύναμη της περονικής παράδοσης που καταφέρνει να αναγεννιέται συνεχώς, δεν διασφαλίζουν ένα «δρόμο στρωμέ-νο με ροδοπέταλα». Από κάποιους αγω-νιστές της άκρας Αριστεράς άρχισαν οι εκκλήσεις για την ανάγκη μιας κοινής υποψηφιότητας στα αριστερά του κιρ-χνερισμού.

Με προσωπικότητες όπως ο Ζαμόρα (σύμβολο της εξέγερσης του 2001) και ο Αλταμίρα (σύμβολο του ξεσηκωμού μετά τη δολοφονία του νεαρού μέ-λους του PO Μαριάνο Φερέιρα) και με τη βάση της εκλογικής επιτυχίας του Οκτώβρη, υπάρχει ελπίδα να καταγρα-φεί μια σημαντική εκλογική επιτυχία, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες σε προεδρικές εκλογές. Αν συμβεί, θα είναι μεγάλη «ρεβάνς» μετά την ήττα των επα-ναστατικών δυνάμεων από τον Κίρνχερ το 2001-2003.

Νέο τοπίο στην Αργεντινή

14 • νεολαία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Νοέμβρη 2013

Της Κατερίνας Σεργίδου

Η συνδιάσκεψη των νέων ΣΥΡΙΖΑ γίνεται σε μια πολύ κρίσιμη εποχή.

Μόλις λίγους μήνες μετά το ιδρυ-τικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, με την επίθεση στον κόσμο μας να γίνε-ται όλο και μεγαλύτερη, σε ανα-μονή νέων μνημονίων, αλλά και με το αίτημα να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής από ένα μεγάλο μέρος του κινήματος.

Η συνδιάσκεψη της νεολαίας πρώτα απ’ όλα οφείλει να προ-χωρήσει την πολιτική συζήτηση, αλλά και να αποφύγει αντιδημο-κρατικές πρακτικές ή «ρεαλιστι-κές» θέσεις σαν αυτές που εμ-φάνισε ο ΣΥΡΙΖΑ στις διαδικασίες του και ιδιαίτερα στο συνέδριο. Κυρίως όμως οι νέοι και οι νέες του ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν να ξεπε-ράσουν τα οργανωτικά μοντέλα μιας νεολαίας που για χρόνια ήταν ξεκομμένη από την κοινωνία, τις γειτονιές, τους εργασιακούς χώρους, μια νεολαία φοιτητοκε-ντρική που αναλωνόταν σε συμ-βολικές ενέργειες και με τη συγ-γραφή αναλύσεων και πολιτικών πλαισίων.

Είναι προφανές ότι δεν μπο-ρούμε να κερδίσουμε τόσα στοι-χήματα σε δύο μήνες. Τα πρώτα βήματα όμως, που θα επιλέξουμε να κάνουμε, θα είναι καθοριστικά για το πού τελικά θα πάμε.

«Αυτόνομη» νεολαία;Παρόλο που συνήθως το πολιτικό πλαίσιο είναι πάντα πιο σημαντι-κό από τις οργανωτικές επιλογές, στην περίπτωση των νέων το οργα-νωτικό είναι ένα ιδιαίτερα σημαντι-κό κεφάλαιο, αφού δεν υφίσταται

ακόμα νεολαία, ούτε πραγματικές τοπικές οργανώσεις, όπως αυτές του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ανένταχτος κό-σμος ο οποίος στριμώχνεται για να γραφτεί στη νεολαία ΣΥΡΙΖΑ.

Επομένως η διαδικασία ξεκινά-ει από μια αυτονόητη αφετηρία : Τα κόμματα, έχουν νεολαίες. Ας συγκροτήσουμε μία. Για να τη συγκροτήσουμε όμως, θα πρέ-πει να απαντήσουμε σε μια σειρά ερωτήματα.

Γιατί η νεολαία δεν βρίσκεται στο δρόμο συγκροτημένα τα τε-λευταία χρόνια; Γιατί η νεολαία δεν οργανώνεται στην Αριστερά; Γιατί δεν πέτυχε το μοντέλο ορ-γάνωσης της νεολαίας ΣΥΝ τα προηγούμενα χρόνια; Αυτά τα ζητήματα θα πρέπει να βασανί-σουν όλους μας, πριν βιαστούμε να φτιάξουμε καινούρια κουτάκια στα οποία θα στριμώξουμε τις ορ-γανωμένες μας δυνάμεις.

Η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να φτιαχτεί κατ’ εικόνα και ομοί-ωση της νεολαίας ΣΥΝ. Αυτό που λείπει από τη νεολαία δεν είναι η ξεχωριστή δομή και στρατηγική. Είναι ακριβώς το ανάποδο. Είναι ότι η νεολαία της Αριστεράς δεν μπλέκεται αρκετά με την κοινω-νία, με τον κόσμο των γειτονιών, δεν μπλέκεται αρκετά στα σωμα-τεία, δεν επιχειρεί να φτιάξει γέ-φυρες με τους εργαζόμενους στα πανεπιστήμια και στα σχολεία. Επομένως, χωρίς να αρνούμαστε ότι χρειάζονται ξεχωριστές διαδι-κασίες, «ειδικές συζητήσεις», «ει-δικές επεξεργασίες», θα πρέπει να βρούμε τον τρόπο η νεολαία να εί-ναι ενεργό κομμάτι της κοινωνίας.

Η νεολαία ήταν και μπορεί να ξαναγίνει πυροδότης ευρύτερων λαϊκών κινημάτων. Αυτό δεν είναι

απλά μια τυπική φράση. Για χρό-νια ολόκληρα το θέμα αυτό γεν-νούσε αντιπαραθέσεις στα φοιτη-τικά αμφιθέατρα με τις δυνάμεις της ΕΑΑΚ και τη νεολαία ΣΥΝ που υποστήριζαν την αυτονομία των κινημάτων, που οργάνωναν ξε-χωριστές φοιτητικές πορείες, που πάλευαν κόντρα στο «καθηγητι-κό κατεστημένο». Η άποψη για αυτόνομη νεολαία είναι συνέχεια αυτής της λογικής.

Η σχέση με το κόμμαΕξελίσσεται μια κόντρα στους κόλπους της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ που κατά τη γνώμη μας χάνει την ου-σία. Η μια άποψη υποστηρίζει ότι η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι κομμάτι του κόμματος και να δρα ως η νεολαία του (ό,τι και αν ση-μαίνει αυτό), ενώ η άλλη άποψη υποστηρίζει ότι η νεολαία πρέπει να είναι μια εντελώς αυτόνομη οργάνωση η οποία θα μπορούσε να έχει ακόμα και διαφορετικό όνομα από αυτό του ΣΥΡΙΖΑ.

Και οι δύο απόψεις, αντιλαμ-βανόμενες την πραγματική πίεση για μια ενεργή συμμετοχή της νεολαίας στο κόμμα, προτείνουν διαδικαστικούς τρόπους αντιμε-τώπισης του ζητήματος,όπως μια ευρεία θεσμική εκπροσώπηση της νεολαίας στα όργανα του κόμ-ματος, καθώς και τη δυνατότητα των νέων να ψηφίζουν σε κρίσιμα ζητήματα που αφορούν την πο-ρεία του ΣΥΡΙΖΑ (αυτοδιοικητικές εκλογές, βουλευτικές κλπ).

Το ζήτημα όμως δεν είναι ούτε θεσμικό, ούτε τυπικό. Οι δυνά-μεις του Κόκκινου Δικτύου προ-σπαθούμε να εξασφαλίσουμε την πραγματική συμμετοχή των νέων στις τοπικές οργανώσεις και στη

ζωή του ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί που μαζεύ-εται ο κόσμος της γειτονιάς και συζητάει πολιτικά, εκεί που παίρ-νονται όλες οι αποφάσεις, χωρίς να ιεραρχούμε ως πιο σημαντικές αυτές των εκλογών.

Η νεολαία σε πολλές περιπτώσεις έχει αναλάβει μεγάλο μέρος της δράσης των τοπικών. Η απόσυρσή της και η εγγραφή της μόνο στα μητρώα της νεολαίας, θα αποδυνα-μώσει της τοπικές οργανώσεις και θα απομακρύνει τους νέους από τον πλούτο της συζήτησης που γί-νεται σε μια τοπική. Θα αρχίσει να επικρατεί σιγά σιγά η αντίληψη ότι η νεολαία έχει να συζητήσει τα δικά της θέματα τα οποία δεν αφορούν τους υπόλοιπους.

Ως λύση προτείνουμε να υπάρ-χει η δυνατότητα διπλής ένταξης της νεολαίας και στις τοπικές οργανώσεις της νεολαίας και σε αυτές του κόμματος, εξασφαλί-ζοντας το δικαίωμα όσων νέων θέλουν να ψηφίζουν και στις δύο οργανώσεις, αλλά φυσικά να εκλέγονται μόνο στη μία.

Εάν δεν μπορέσει να υπάρξει μια ρύθμιση που να δίνει αυτή τη δυνατότητα, τότε αυτό θα σημαί-νει ότι η πλειοψηφία της νεολαίας δεν αφήνει τα περιθώρια σε όλες τις δυνάμεις να αναγνωρίζουν τον εαυτό τους σε αυτή τη διαδικα-σία. Αναρωτιόμαστε αν θα μπο-ρέσει να προχωρήσει ουσιαστικά ένα εγχείρημα που δεν θα περι-λαμβάνει και δεν θα αγκαλιάζει όλες τις δυνάμεις.

Πολιτικό πλαίσιο-καμπάνιες Παράλληλα με τη συζήτηση για το οργανωτικό έχει ξεκινήσει και η διαμόρφωση της διακήρυξης

που θα συζητηθεί, θα τροπο-ποιηθεί και θα ψηφιστεί στη συνδιάσκεψη. Οι δυνάμεις του Κόκκινου Δικτύου και της Αρι-στερής Πλατφόρμας, συμμετέ-χοντας στη διαμόρφωση αυτής της κοινής διακήρυξης, αλλά και με τις δικές μας συμβολές, θα προσπαθήσουμε να αναδεί-ξουμε κάποια βασικά πολιτικά προτάγματα που πρέπει να έχει η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ.

Στα γενικά πολιτικά δεν μπο-ρούμε να μην αναφέρουμε τη διαγραφή του χρέους, τον αγώ-να ενάντια στα μνημόνια, τη ρήξη με την ΕΕ, την ανατροπή της κυβέρνησης και τη διεκδί-κηση μιας κυβέρνησης της Αρι-στεράς που θα υλοποιήσει ένα πρόγραμμα για τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας και ιδιαί-τερα των νέων.

Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στον αντιφασιστικό αγώνα και στην κα-τεύθυνση δημιουργίας αντιφασι-στικών επιτροπών, καθώς και στη δυναμική παρέμβαση στον κό-σμο των νέων εργαζόμενων, στη δημιουργία σωματείων.

Ήδη αυτές τις μέρες, ενόψει της απεργίας της 6ης Νοέμβρη, πραγματοποιήθηκαν εξορμή-σεις έξω από πολυκαταστήματα, ακτίφ για το πώς οργανώνεται η δράση μας, ετοιμάστηκαν αφίσες και υλικό που απευθύνονται σε νέους εργαζόμενους.

Το σύνθημα με το οποίο οι νέοι και οι νέες θα δημοσιοποιήσουν την πανελλαδική συνδιάσκεψη, ξεκινώντας να καλούν τον νέο κό-σμο να οργανωθεί στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, είναι: «Οργανωνόμα-στε-Ανατρέπουμε-Νικάμε. Μπο-ρούμε να ζήσουμε αλλιώς».

Πανελλαδική Συνδιάσκεψη Νέων ΣΥΡΙΖΑ 13-14-15 Δεκέμβρη

Μπορούμε να οργανωθούμε «αλλιώς»;

μετανάστες • 15ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ6 Νοέμβρη 2013

Στη Νίκαια, η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» πραγματοποίησε εκδήλωση για τη Μαρία μας, που μας άφησε νωρίς. Προβλήθηκε η ταινία «H Χρονιά με τα 13 Φεγγάρια» του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ κι ακολούθησε συζήτηση, όπου συμμετείχαν μέλη της LGBTQ κοινότητας, φίλοι της Μαρίας και αντιφασί-στες από την περιοχή.

N N N

Το Σάββατο 2/11/2013, εκπρόσωποι αντιρατσιστικών και πολιτικών οργανώσεων της Θεσσαλονίκης εξορ-μήσαμε σε Δράμα και Ξάνθη για να επισκεφτούμε τα εκεί στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και προσφύγων για να διαπιστώσουμε από κοντά το κα-θεστώς που υπάρχει και την ανταλλάξουμε απόψεις με τοπικούς φορείς, ώστε να αναληφθούν δράσεις. Οι πύλες στο Παρανέστι και την Ξάνθη έμειναν κλειστές για τις οργανώσεις, με οδηγίες του Αρχηγείου. Τι φοβούνται άραγε οι αστυνομικές αρχές και δεν μας άφησαν να επισκεφτούμε τους κρατούμενους μετανάστες, παραβιάζοντας μάλιστα το νόμο που προβλέπει τέτοιες επισκέψεις;

N N N

Αυξημένα κατά 47%, σε σύγκριση με όλα τα προη-γούμενα χρόνια, είναι τα κρούσματα βίας κατά των γυναικών, που καταγράφηκαν φέτος στην Ελλάδα, με μία στις τρεις γυναίκες να έχει πέσει θύμα ξυλοδαρ-μού. Όχι, δεν είναι στο Ιράν, αλλά στην Ελλάδα.

N N N

Με μια απόφαση που εξέπληξε θετικά, λόγω του τρόπου με τον οποίο κινείται η Ελλάδα σε θέματα προ-σφύγων, η υπηρεσία Ασύλου αναγνώρισε την ιδιότητα του πρόσφυγα σε Ιρανό ομοφυλόφιλο. Θα παλέψουμε για να παίρνουμε συχνότερα τέτοιες μικρές χαρές.

N N N

Αθώοι κρίθηκαν οι 23 μετανάστες που δικάστηκαν στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Ναυπλίου για την περσινή κινητοποίηση στο στρατόπεδο συγκέ-ντρωσης Κορίνθου. Οι αστυνομικοί προσπάθησαν να τους κατηγορήσουν ότι ήθελαν να αποδράσουν, αλλά η απόπειρα αυτή έπεσε στο κενό. Ασφαλώς, παρά την αθωωτική απόφαση, το ζητούμενο για κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης παραμένει...

N N N

Η Γερμανία έγινε η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που θα επιτρέπει στους γονείς των νεογέννητων να αφήνουν κενή την ένδειξη του φύλου, αρσενικό ή θηλυκό, στα πιστοποιητικά γεννήσεων, δημιουργώντας μια τρίτη, αδιευκρίνιστη κατηγορία. Η νομοθετική αλλαγή έχει στόχο να επιτρέψει σε διαφυλετικά πρόσωπα –αυτά που γεννιούνται με χαρακτηριστικά αμφότερων των φύλων– να καθορίζουν το φύλο τους αργότερα στη ζωή τους.

N N N

Η ιστορία της μικρής Μαρίας ξεκίνησε με την εισβολή αστυνομικών σε έναν καταυλισμό Ρομά στα Φάρσα-λα. Εκεί, σε εκείνη τη δεδομένη στιγμή, εντοπίστηκε ένα ξανθό κοριτσάκι και δημιουργήθηκε η υποψία, λόγω των ρατσιστικών στερεοτύπων, ότι το κοριτσάκι είχε πέσει θύμα απαγωγής. Πολύ ρατσιστικό δηλη-τήριο από τα ΜΜΕ και τις ελληνικές αρχές χύθηκε εναντίον των Ρομά, μέχρι που αποκαλύφτηκε ότι το κοριτσάκι ήταν πράγματι Ρομά κι ότι η μητέρα του το είχε δώσει σε εκείνη την οικογένεια, γιατί δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να το συντηρήσει.

N N N

Στη Γαλλία, όταν απελάθηκε μια οικογένεια Ρομά, μετά την αντίδραση των συμμαθητών του παιδιού, ο Ολάντ δήλωσε ότι επιθυμεί να επιστρέψει μόνο το παιδί. Ο αρχηγός ενός κράτους πρότεινε να πάρει ένα παιδί από την οικογένειά του. Τι το κοινό έχουν οι δύο υποθέσεις; Ότι και στη Γαλλία και στην Ελλάδα, οι Ρομά είναι οι επόμενοι αποδιοπομπαίοι τράγοι μετά τους μετανάστες. Οι μειονότητες χτυπιούνται παντού. Άλλη μια απόδειξη ότι οι ευρωπαϊκές κυβερ-νήσεις στρώνουν το δρόμο στο φασισμό.

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

Του Θανάση Κούρκουλα

Ο ι μαζικές αντιφασιστι-κές κινητοποιήσεις, μετά τη δολοφονία

του Παύλου Φύσα, άφησαν τη σφραγίδα τους και στη γειτονιά του Αγίου Παντελεήμονα. Την Κυριακή 20 Οκτώβρη, η παιδική παράσταση του θεάτρου Νέου Κόσμου από τον Τάκη Θεοδω-ρόπουλο πλημμύρισε την πλα-τεία με παιδιά κάθε προέλευσης και ηλικίας, μαζί με τους γονείς τους και πολλούς κατοίκους της ευρύτερης περιοχής, σπάζο-ντας το χρυσαυγίτικο «άβατο» των τελευταίων χρόνων.

Λίγες μέρες μετά, το Σάββατο 26 Οκτώβρη, η πορεία του Αντι-φασιστικού Συντονισμού Αθή-νας-Πειραιά, που ξεκίνησε από την Πλατεία Βικτωρίας με επι-κεφαλείς συλλογικότητες της περιοχής, κατέληξε στον Άγιο Παντελεήμονα, όπου για δύο ώρες περίπου παρουσιάστηκαν μουσικά και θεατρικά δρώμενα.

Ήταν δύο σημαντικές εκδη-λώσεις που έδωσαν το μήνυμα πως οι φασίστες και οι συνοδοι-πόροι τους είναι απομονωμένοι ακόμα και σε περιοχές που άλλο-τε θεωρούνταν προπύργιά τους.

ΕκδηλώσειςΓια πολλούς κατοίκους της πε-ριοχής ο φόβος άρχισε να δίνει τη θέση του στην ελπίδα πως μπορεί ο Άγιος Παντελεήμονας να ξαναγίνει μια γειτονιά χωρίς ρατσιστικό και φασιστικό μί-σος. Αυτό φάνηκε και κατά τις εξορμήσεις με φυλλάδια και αφίσες, που καλούσαν στις κι-νητοποιήσεις και οργανώθηκαν άλλες από την Κίνηση Κατοίκων 6ου Διαμερίσματος, άλλες από τις τοπικές οργανώσεις του ΣΥ-ΡΙΖΑ και άλλες από μέλη του Αντιφασιστικού Συντονισμού.

Το κλίμα καταδίκης της Χρυ-σής Αυγής ήταν σαρωτικό, ενώ οι ρατσιστικές και φασιστικές παραφωνίες ήταν αμελητέες. Λιγοστά άτομα με επικεφαλείς

τους ίδιους και τους ίδιους θλιβερούς «χρυσαυγανακτι-σμένους» κατοίκους, όπως ο Σπύρος Γιαννάτος και η γυναίκα του, ο πρώην Έφεδρος και νυν τοπάρχης του Εθνικού Μετώ-που αμετανόητος Δημήτρης Πιπίκιος και άλλες μετρημένες στα δάχτυλα γραφικές φιγού-ρες που εμφανίζονται ξανά και ξανά στα κανάλια ως «οι κάτοι-κοι», επιχείρησαν μάταια να εκ-φοβίσουν τους συμμετέχοντες. Ήταν όμως φανερό πως, χωρίς την ολόπλευρη στήριξη της αστυνομίας, οι νοσταλγοί της χούντας και του Χίτλερ δεν μπο-ρούν να κινητοποιήσουν καλά-καλά ούτε τους εαυτούς τους.

Ασφαλώς η αστυνομία επι-χείρησε να τους βοηθήσει –πιο διακριτικά βέβαια από άλλες φορές– με προσαγωγές 6 με-λών του Αντιφασιστικού Συ-ντονισμού το Σάββατο 19/10 σε εξόρμηση στη Λαϊκή Αγορά της Μιχαήλ Βόδα, καθώς έψαχνε λέει Χρυσαυγίτες που έριχναν φέιγ-βολάν και έκανε ελέγχους σε όποιον «έφερε φυλλάδια», δηλαδή στους αντιφασίστες!

Η ομάδα των πενήντα περί-που μελών του Συντονισμού δεν πτοήθηκε και συνέχισε την εξόρμηση, μοιράζοντας χιλιά-δες φυλλάδια σε όλο το μήκος της λαϊκής αγοράς.

Την Κυριακή 20/10, στην παι-δική παράσταση, διμοιρίες ΜΑΤ παρατάχθηκαν μπροστά στα κάγκελα της παιδικής χαράς –προφανώς για ντεκόρ– αφού έμειναν παγερά αδιάφοροι στις προκλήσεις ολιγάριθμης ομά-δας φασιστο-κατοίκων, που μάταια επιχείρησαν να σπάσουν την περιφρούρηση της διοργά-νωσης και να δημιουργήσουν πρόβλημα στην εκδήλωση.

Ο επικεφαλής της Αστυνομί-ας μάλιστα δήλωσε στους διορ-γανωτές πως η αντι-συγκέντρω-ση των λιγοστών τραμπούκων στην άκρη της πλατείας ήταν εξίσου νόμιμη με τη διοργάνω-ση της παιδικής παράστασης.

Το Σάββατο 26/10 τέτοια δι-λήμματα δεν τέθηκαν, καθώς η περιφρούρηση της πορείας απώθησε καμιά δεκαριά νεα-ρούς φασίστες που αξίωναν να μην πατήσει η αντιφασιστική πορεία το πόδι της στην πλα-τεία, ενώ τα ΜΑΤ είχαν επιλέξει να παρακολουθούν από από-σταση τα δρώμενα.

Συστηματική δράσηΤα πρώτα βήματα για το ξήλω-μα των νεοναζί έγιναν, αλλά ένα κομμάτι του πολιτικού σκέλους της ναζιστικής συμ-μορίας παραμένει ενεργό και φιλοδοξεί να διατηρήσει το καθεστώς τρόμου στην περι-οχή με τη βοήθεια των ένστο-λων φίλων τους.

Για να αποστρατευθούν οι πιο σκληροί και κάποιοι από τους πιο χαλαρούς οπαδούς να κερδηθούν στη συλλογική δράση του κινήματος και της Αριστεράς, χρειάζεται δραστη-ριοποίηση στην περιοχή σε μόνιμη βάση. Με πρωτοβουλί-ες για όλα τα ζητήματα και όχι μόνο ενάντια στους νεοναζί. Με εξορμήσεις πόρτα-πόρτα και εξωστρεφείς πρωτοβουλίες αντίστασης και αλληλεγγύης.

Τοπικές συλλογικότητες όπως η Κίνηση Κατοίκων 6ου Διαμερίσματος, η Κίνηση «Απε-λάστε το Ρατσισμό», η Πρωτο-βουλία Αλληλεγγύης «Το Μυρ-μήγκι», οι τοπικές ΕΛΜΕ και οι ενώσεις δασκάλων, οι εργαζό-μενοι του ΕΜΠ και του τοπικού αμαξοστασίου του ΗΣΑΠ, με τη στήριξη των δυνάμεων της Αρι-στεράς, μπορούμε να συγκρο-τήσουμε ένα μέτωπο μόνιμης παρέμβασης και παρουσίας στην περιοχή, κινητοποιώντας ντόπιους και μετανάστες κα-τοίκους για τη διεκδίκηση αν-θρώπινων όρων ζωής και οργα-νώνοντας την αντίσταση στις μνημονιακές συνέπειες: ενά-ντια στην εξαφάνιση κοινωνι-κών δομών, τη συρρίκνωση των βρεφονηπιακών σταθμών, τις

δραματικές ελλείψεις στα σχο-λεία της γειτονιάς, τους πλει-στηριασμούς σπιτιών από τις τράπεζες και την εφορία.

Οι οργανώσεις της Αριστεράς στην περιοχή επιβάλλεται επί-σης να έχουν συστηματική εξω-στρεφή δράση επί παντός του επιστητού. Οι πρόσφατες εξορ-μήσεις και αφισοκολλήσεις της Οργάνωσης ΣΥΡΙΖΑ Βικτωρίας και Κυψέλης για την προπαγάν-διση της απεργίας της 6ης Νο-έμβρη δείχνουν το δρόμο.

Η συστηματική συνεργασία της κοινωνικής και πολιτικής Αριστεράς στο 6ο Διαμέρισμα μπορεί να βάλει τις βάσεις για τη δημιουργία μόνιμων λαϊκών επιτροπών αντίστασης στην περιοχή και να απευθυνθεί σε πολλούς περισσότερους κατοί-κους που δεν βολεύονται με τα μνημόνια και το φασισμό και θέλουν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους.

Καμία καθυστέρησηΤελικά ο Άγιος Παντελεήμο-νας και η ευρύτερη περιοχή μπορούν να γίνουν γειτονιές αντίστασης και αλληλεγγύης. Αρκεί η κοινωνική και πολιτική Αριστερά να παίξει το ρόλο που της αναλογεί. Η ώρα είναι τώρα και η όποια καθυστέρηση ή αδράνεια μπορεί να δώσει χρό-νο ανασύνταξης στο φασισμό, αλλά και τους μνημονιακούς σχεδιασμούς ενόψει αυτοδιοι-κητικών εκλογών.

Είναι άλλωστε χαρακτηριστι-κές οι προθέσεις Καμίνη, που εκφράστηκε με την πρόσφατη δήλωσή του πως «αν συνεχίσει η πλατεία Αγίου Παντελεήμο-να να χρησιμοποιείται για μάχη συμβόλων, είμαι υποχρεωμέ-νος να μην την ξαναδώσω». Και πρόσθεσε ότι πλέον «τις πολι-τιστικές εκδηλώσεις θα διορ-γανώνει ο ίδιος ο δήμος Αθη-ναίων», χωρίς όμως να δώσει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για την επαναλειτουργία της παιδικής χαράς.

Άγιος Παντελεήμονας: Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις να έχουν συνέχεια

Μόνιμο μέτωπο παρέμβασης από κινήματα και Αριστερά

Κυριακή 20 Οκτώβρη: Η παιδική παράσταση στον Αγ. Παντελεήμονα.

Σάββατο 26 Οκτώβρη: Αντιφασιστική πορεία προς τον Αγ. Παντελεήμονα.

Της Κατερίνας Γιαννούλια

«Σ τη φάση που έχει φτάσει αυτός ο αγώ-νας πρέπει να ζητήσει

από όλους να πάρουν θέση για την υπεράσπιση της δημόσιας παιδεί-ας, για να μπορέσει να συνεχίσει», είπε η Τασούλα Βεζυρτζόγλου (μέλος της ΟΔΤΠΕ-Ομοσπονδίας διοικητικών σε ΑΕΙ), στην κοινή συζήτηση απεργιακών επιτροπών ΕΚΠΑ-ΕΜΠ και του σωματείου του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΠΑΑΤ), για τις δια-θεσιμότητες και τις κινητοποιήσεις μας, στα Προπύλαια στις 31/10.

Και συνέχισε: «Δεν έχουμε απευ-θυνθεί στα δίκτυα αλληλεγγύης να κάνουν ενημερώσεις στις γειτονιές και στα συνδικάτα».

Συνυπολογίζοντας ότι αυτός ο πολυήμερος αγώνας δεν αφορά μόνο τη δημόσια παιδεία, αλλά γενικότερα τις εργασιακές σχέσεις (που τείνουν στο μεσαίωνα), το δικαίωμα στην απεργία (που βάλ-λεται από τον ακραία φιλελεύθερο Κυρ. Μητσοτάκη ο οποίος απειλεί να επιβάλει την ποινή της αργίας σε κάθε μη απογραφόμενο απεργό), τα μέσα απεργιακού αγώνα και όλες τις εργατικές κατακτήσεις, είναι προφανές ότι οι διοικητικοί-απερ-γοί των ΑΕΙ έχουν αφεθεί μόνοι τους πολύ καιρό, ενώ όλοι οι υπό-λοιποι φυσικοί σύμμαχοι (σωμα-τεία και αριστερά κόμματα) έπρεπε να φροντίσουν να τους στηρίξουν πολύ πιο έγκαιρα και με όλους τους τρόπους.

Οι διάσπαρτες εικόνες, που έρχο-νται από διαφορετικές μεριές, απο-καλύπτουν τις δυνατότητες που υπάρχουν και τις οποίες μπορούμε να μετασχηματίσουμε σε αφόρητη πίεση προς την κυβέρνηση των ιδι-

ωτικοποιήσεων, αν θελήσουμε να οργανώσουμε και να απλώσουμε την αντίσταση.

Προσέξτε τις επισημάνσεις της Καίτης Δαλιάνη, διοικητικού από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΓΠΑ), στην ίδια συζήτηση: «Οι 9 εβδομάδες απεργίας έχουν κερδί-σει την εκτίμηση του κόσμου. Αν κρατήσουν ακόμα 2 εβδομάδες, μπορούμε να μπούμε όλοι σιγά-σι-γά. Η κατάληψη των φοιτητών στο ΓΠΑ μας έδωσε το έναυσμα στους διοικητικούς να ξυπνήσουμε και μαζέψαμε 850 ευρώ για τους απερ-γούς. Η κοινωνία είναι σε αναμονή. Στις 7-8/11, μετά την απεργία της 6ης Νοέμβρη, να κάνουμε κάτι για να “δέσει” με την επέτειο του Πο-λυτεχνείου».

ΕνίσχυσηΟι φοιτητές του ΓΠΑ συγκέντρω-σαν πάνω από 100 ευρώ ως ενίσχυ-ση των απεργών, η συνέλευση στο ΥΠΑΑΤ 95 ευρώ, δηλαδή αρκεί κά-ποιος να αποφασίσει να αναφερθεί στον ηρωικό αγώνα των διοικητι-κών στα ΑΕΙ και ο κόσμος ανταπο-κρίνεται θερμά.

Η κοινή συζήτηση απεργιακών επιτροπών ΑΕΙ και του ενιαίου συλλόγου εργαζομένων στο ΥΠΑ-ΑΤ αποφασίστηκε στη συνέλευση του ΥΠΑΑΤ που έγινε για τις δια-θεσιμότητες, προτάθηκε από την Πρωτοβουλία Εργαζομένων στο ΥΠΑΑΤ (στην οποία συμμετέχου-με από ΣΥΡΙΖΑ μέχρι ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλοι ανένταχτοι συνάδελφοι), συνοδευόμενη από στάση εργασί-ας για να διευκολυνθούμε οι υπάλ-ληλοι του υπουργείου να πάμε στα Προπύλαια.

Στη συνέλευσή μας είχαμε εξα-σφαλίσει την επίσκεψη και ομιλία απεργού-διοικητικού (Ιωάννα Λού-βρου).

Στόχος είναι, με μικρά πρακτικά βήματα, να καλλιεργείται η συλλο-γική μεταξύ κλάδων αντιμετώπιση των κοινών προβλημάτων μας, να σπάνε οι κοινωνικοί αυτοματισμοί, να δημιουργείται ταξική αλληλεγ-γύη, να ερχόμαστε σε επαφή με όλα τα πληττόμενα και αγωνιζό-μενα τμήματα της κοινωνίας (οι φοιτητές στη συζήτηση ήταν πολύ αισιόδοξη νότα).

Η κουλτούρα της εξατομίκευσης και της πολυσυζητημένης ανάθε-σης δεν θα σπάσει ούτε αυτόματα και μαγικά, ούτε εύκολα κι απότο-μα. Θα πρέπει να φροντίσουμε να γίνει συνείδηση η ανάγκη της συλ-λογικής δράσης και της συμμετο-χής και να αγωνιστούμε προς αυτή την κατεύθυνση.

Ενέργειες όπως η διοργάνωση γλεντιού οικονομικής στήριξης των απεργών από το ΣΥΡΙΖΑ Γκύζη, φέρνει τον αγώνα των διοικητικών στη γειτονιά, εκεί όπου ο καθένας βιώνει τις υπόλοιπες πτυχές της επίθεσης της κυβέρνησης των βι-ομηχάνων και των τραπεζιτών. Ενώ-νει και ενισχύει τις αντιστάσεις μας.

Η προφανώς στιμωγμένη κυβέρ-νηση από τον ανυποχώρητο αγώνα των διοικητικών έχει χρησιμοποιή-σει όλα τα μέσα πίεσης για να τους σταματήσει.

Κρίσιμη φάσηΟι 268 εργαζόμενοι, που αντιστά-θηκαν μέχρι τέλους και δεν υπέκυ-ψαν στην αυτο-απογραφή, αναμέ-νουν την ποινή της άμεσης αργίας από την κυβέρνηση που αντιμετω-πίζει το λαό ως εχθρό.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), στο οποίο έχουν προσφύγει τα πανεπιστήμια και ο σύλλογος δι-οικητικού προσωπικού του πανεπι-στημίου Αθηνών για αναστολή της

κινητικότητας, ζήτησε περισσότερα στοιχεία πριν βγάλει την απόφαση.

Τα μέλη ΔΕΠ (διδακτικό προσω-πικό), που μέχρι τώρα στο ΕΜΠ στήριζαν τις κινητοποιήσεις των διοικητικών με κοινές απεργίες, αρχίζουν να «σπάνε» από το μέτω-πο, πιέζοντας τους διοικητικούς να ανοίξουν το πολυτεχνείο και να απεργούν μόνοι τους και... κατά περίσταση.

Εκδόθηκε το ΦΕΚ (εφημερίδα της κυβέρνησης) με τα συγκεκριμένα ονόματα εργαζομένων που απολύ-ονται, διότι καταργήθηκε ο κλάδος τους και μάλιστα είναι απολυμένοι... αναδρομικά, από τις 24 Οκτώβρη.

Τα δημοσιεύματα λένε ότι η συμ-φωνία κυβέρνησης-τρόικας έκλει-σε, αφού βρέθηκαν τα ονόματα των 1.349 διοικητικών που εστάλησαν στο ΑΣΕΠ για οριστικοποίηση.

Το ΕΚΠΑ (Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) αντέχει περισ-σότερο και η ΟΔΤΠΕ αποφάσισε τη συνέχιση της απεργίας μέχρι τις 8/11.

Στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, που είχε βγει από το χορό των κι-νητοποιήσεων, οι φοιτητές τις επα-νέφεραν με κατάληψη.

Στα ΤΕΙ Καβάλας οι διοικητικοί αποφάσισαν ότι θα «κλείσουν» το ίδρυμα, αν πειραχτούν οι 268 που δεν δέχτηκαν να αυτο-απογραφούν.

Να περιφρουρήσουμε τους 268Καθήκον και συμφέρον μας είναι να προστατεύσουμε με όλους τους τρόπους τους εργαζόμενους που έκαναν πράξη την ανυπακοή και δεν έδωσαν μόνοι τους τα στοιχεία για να αυτο-απολυθούν.

Αν αρχίσουμε να δεχόμαστε και αυτήν την πρακτική από την κυβέρ-νηση, μας περιμένουν κατάμαυρες μέρες.

Στην ουσία αμφισβητείται το δι-καίωμα στην απεργία, αφού με την τροπολογία που ψήφιστηκε από 149 βουλευτές της μνημονικής κυ-βέρνησης, επιβάλλεται πειθαρχικά ο εκβιασμός «ή σπας την απεργία και αυτο-απογράφεσαι ή τίθεσαι σε αργία». Αλλιώς, απολύεσαι με... επίσημο τρόπο, αφού έχεις δώσει τα στοιχεία σου.

Δεν θα τρελλαθούμε!

Στο δίλημμα «ή απολύεσαι μόνος σου ή απολύεσαι», θα απαντήσου-με με απεργία και αλληλεγγύη.

Είναι απολύτως αναγκαίο η απερ-γία των διοικητικών, πλέον, να αντι-μετωπιστεί με σοβαρότητα από όλα τα κομμάτια του κινήματος (σε γειτονιές με τις λαϊκές επιτρο-πές αντίστασης και στα συνδικάτα των χώρων) και από όλες τις πολιτι-κές δυνάμεις που αναφέρονται στο εργατικό κίνημα.

Οι αοριστίες, η αναμονή για εκλογές για να αλλάξει η κατά-σταση, οι θεωρίες περί κλιμά-κωσης με μια μόνο 24ωρη γενική απεργία, οι τρικλοποδιές από ένα τμήμα της Αριστεράς σε ένα άλλο, για να μην καρπωθεί εκλο-γικά μια πιθανή νίκη, επείγει να κοπούν αμέσως.

Η γενική πολιτική κατάσταση αποπνέει ένα χάος που οδηγεί το κίνημα σε αμηχανία και δυστοκία και συγχρόνως σε αγωνία για το παρακάτω.

Όποιος δεν θέλει να χαθεί χρό-νος και πολύτιμες, έστω και μει-οψηφικές για την ώρα δυνάμεις, οφείλει να οργανώσει τις κινήσεις του, να παρουσιάσει άμεσα σχέ-διο δράσης και να ξεκινήσει να το εφαρμόζει, εμπνέοντας και προστατεύοντας τον κόσμο της δουλειάς, με προοπτική την ανα-τροπή και τη νίκη.

www.dea.org.grΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

6 Νοέμβρη 2013

Στην κόψη του ξυραφιού ο αγώνας των διοικητικών στα ΑΕΙ

Ανάγκη συμπαράστασης, συντονισμού, κλιμάκωσης