21

Издание бр.4

  • Upload
    -

  • View
    242

  • Download
    6

Embed Size (px)

DESCRIPTION

 

Citation preview

Page 1: Издание бр.4
Page 2: Издание бр.4

ИНТЕРВЈУ СО ЦРНОБЕЛИТЕ

Page 3: Издание бр.4
Page 4: Издание бр.4

ФОРУМСКИ НОВОСТИ

ЦБ тимот постојано ја следи активноста на Црнобело форумот, па за овој

месец регистрираше: 21 нова тема, 15 нови членови и враќање на 4

заспани членови. Форумот се поднови и со нов подфорум, подфорумот Форумски весник.

Овој подфорум има една и единствена цел за која нешто повеќе ни кажа

модераторот.

За отварање на овој подфорум иницијатор бев јас.

Целта на овој подфорум е да се има прегледност

на минатите изданија на ЦБ весникот, како и на

оние изданија кои ќе ги читаме во иднина. Воглавно

овој подфорум нека служи како место каде

читателите ќе се одморат, читајќи еден добар

весник.

Форумот доби и двајца нови модератори кои вистински придонесоа за

активностa на подфорумите кои тие ги модерираат.

Page 5: Издание бр.4

МИСТЕРИИ Сектата и атомската бомба

Што имаат заедничко забегана секта и атомска

бомба? Можеби повеќе отколку што би се помислило

на прв поглед.

Една од најкреативните секти во последните

децении, јапонската Аум Шинрикјо, славна по бројни

убиства и нападот со нервен отров во Токиското

метро во 1995.... експериментирале и со нуклеарна

опција.

Мистериозниот сеизмички настан кога сеизмометрите регистрирале експлозија во Банџаварн на

28.мај 1993 а кој би бил еквивалент на 2 кТ заедно со сведочењата на абориџини и фармери за

голема експлозија - наведува на можност дека научниот тим на сектата создал некаква направа

која би ги сместила во нуклеарниот клуб како единсвтена невладина организација со нуклеарен

потенцијал. Или дека однекаде донеле веќе готова бомба.

Сведоци потврдиле дека сектата набавила заштитни одела, механизација, лабораториска опрема,

механички копачи, хемикалии и мистериозни кутии со непозната содржина декларирана како

`солна киселина`...

Потврдено е дека сектата Аум која имала огромна

фан-база во тогашна Русија се обидувала да набави

тактичко нуклеарно оружје од арсеналот на

зомбифицираната руска држава. Дали навистина

набавиле и пробно детонирале такво оружје е тешко

да се каже но постојат сериозни индиции кои

наведуваат на таков заклучок.

Властите не реагирале на настанот бидејќи сектата

сеуште ја немала репутацијата која ќе ја стекне со

нападот во Токио, а ранчот од 200.000 хектари сектата

го продала пред да се `прослави` со нервен гас.

Подоцна било откриено дека меѓу другите забегани

активности секташите ископувале ураниумова руда на

ранчот...

Page 6: Издание бр.4

ФИЛМ И ТВ You're Not You 2014

Само што го изгледав овој филм и

првата работа што сакав да ја

направам е да го споделам со

некого, да кажам дека нешто научив

и дека сум подобра личност од таа

што бев или сакам да бидам

подобра личност од таа што бев пред

да го изгледам.

Плачев за двете хероини, плачев за целиот свет, плачев за себе ....

Овој филм покажува како може се` да ни се промени во само еден миг , како може да се

потресе сигурното стаклено ѕвоно во кое живееме секој ден , во кое градиме тула по тула

нешто што го нарекуваме живот додека не знаеме што тој збор „живот“ воопшто и значи.

Не кажувам ниту еден факт за филмот туку кажувам што пробуди кај мене.

После ова јас имам желба да живеам, да сакам, да помагам најсилно што можам и

никогаш да не допрам. Не сакам никогаш повторно да бидам површна, и не сакам да се

пожалам повеќе од ништо и сакам само да се заблагодарувам што сум и што сме едни од

привилегираните на светов. Привилегирани сме што имаме здравје , што можеме да

трчаме, да патуваме, да врискаме кога ни е лошо. Можеме да измиеме заби, да

направиме доручек и да станеме од кревет наутро.

Никогаш нема да станувам и да легнувам мислејќи дека тоа е единствената опција. Ќе се

заблагодарувам ооо да ќе се заблагодарувам.

Зборовиве изгледаат нафрлено, но откако ќе го изгледате филмот ќе имаат голема

смисла.

Еден од оние кои менуваат живот.

Силно го препорачувам.

Page 7: Издание бр.4

МУЗИКА Скопски фестивал 2014

( Eurovision Song Contest 2015) „Скопски фестивал 2014“се одржa на 12 ноември, во предвечерието на „Денот на

ослободувањето на Скопје“, со почеток во 20 часот и 30 минути. 20 нови композиции

изведени во живо, придружувани од Ревискиот оркестар на МРТ, составен од врвни

музичари, беа претставени на сцената на Метрополис Арената во Скопје, а како водител

на фестивалот и оваа година беше познатиот македонски актер Васил Зафирчев.

Новото издание на фестивалот на забавни мелодии „Скопје 2014“ коешто оваа година е

во знакот на одбележување на двата значајни јубилеи за Македонската Радио Телевизија:

70 години на Македонското Радио и 50 години на Македонската Телевизија, оваа година

беше незаборавен музичко сценски спектакл кој на македонската публика и музичката

јавност, ù го доближи чувството за присуство на фестивал од највисок ранг, но и

неправдата, со тоа што некои македонски музичари се обидоа да ја наместат победата.

Победникот на овогодинешното издание на Скопски фестивал е Даниел Кајмаковски, а

воедно и претставникот на Македонија на Евровизија 2015.

Црнобелите и Скопскиот фестивал

Page 8: Издание бр.4
Page 9: Издание бр.4
Page 10: Издание бр.4
Page 11: Издание бр.4

МОДА И УБАВИНА

Силикони

Силиконите претставуваат производ кој има за цел да надополни некои од

недостатоците на телото, но во денешницата се поголем број луѓе, иако

немаат недостатоци, вградуваат неколку кубика силикони, со цел да се

разубават.

Силиконите кај голем број жени претставуваат табу тема, но за разлика од

нив, жените во Србија и Бугарија, силиконите ги сметаат како неизбежен

дел од изгледот на една жена. Силиконите некого разубавуваат, но некого

нагрдуваат. Голем број луѓе во жените кои имаат вградено силикони

гледаат спонзоруши, но исто толкав број луѓе за таквите жени велат дека се

вистински ,,бомби``.

Па за да дознаеме дали силиконите ги има и кај нас, ги прашавме

Црнобелите дами што мислат за силиконите и силиконските жени, дали би

вградиле некој кубик силикони или пак дали можеби веќе имаат вградено,

а тие ни одговорија

Page 12: Издание бр.4
Page 13: Издание бр.4

ПОЕЗИЈА И ПРОЗА Дојди да те гушнам

Веќе подолго време стоеше пред

огледалото.Го набљудуваше својот одраз во

него и беше задоволна од тоа што го гледа.

Меѓутоа на нејзиното лице од минута во

минута се менуваше расположението.Од

некоја лесна,разиграна насмевка до длабоко

насолзени очи полни со тага.

Сето тоа беше предизвикано од бурата помешани емоции кои ја растргаа нејзината душа како

гладен волк што безмислосно го кине својот плен.

Толку долго ја очекуваше оваа средба за која знаеше дека ќе ја оживее а после ќе ја турне

директно таму каде што и смртта доаѓа како воскресение.

Беше свесна дека кога падна првата капка од дождот тоа беше само почеток на поплавите кои

следеа.

Тој едноставно беше таков,палеше и гаснеше каде што ќе помине а во неа остануваа огништето и

пепелта.

И се плашеше,многу се плашеше,срцето и затреперуваше од болка при помислата што потоа..и

како,како ќе преболи.

Како да ги убие чувствата пред тие да ја убијат неа....немаше одговор како и на многу други

прашања што ја измачуваа последните месеци.

Тоа е тоа,нека бидат мигови и часови на среќа,а се друго потоа-си помисли и воздивна длабоко.

Ја облече црната суќна која совршено одговараше на нејзините облини,стави малку сјај на усните

и време беше да излезе.

Денот беше убав и прилично топол.Летото штотуку беше почнато а таа ја сакаше пролетта

назад,таа пролет што и го смени животот.

Полека чекореше кон местото каде што ја чекаше тој,и пак за момент засветка синилото во

нејзините очи но тоа не траеше долго,веќе следниот миг се гледаа со неговите.Лицето и се

разведри,рацете и трепереа,ма се во неа беше растреперено,чувствуваше како возбудата и го

преплавува целото тело и веќе со убрзани чекори влезе во неговиот автомобил.Не се

поздравија,само се гледаа во очи и враголесто се потсмевнуваа.Таа не можеше да го тргне

погледот од него,и секој еден негов дел беше совршен а во целина несовршенство кое го

обожаваше.Набргу стигнаа на својата дестинација.Беа пред куќата.

Влегоа внатре и се фрлија во страсна прегратка,тој ја стискаше во своите силни раце а таа му го

милуваше лицето додека усните им беа споени во долг и сочен бакнеж.Не можеа да се наситат

еден од друг,страста се повеќе растеше во нив со секој допир и со секој бакнеж.

Тогаш таа се потргна од него се насмеа и му рече-да пиеме кафе,барем еднаш да имаме време и

Page 14: Издание бр.4

за тоа.

Го направи кафето и пиејќи го уживаа надвор во убавиот ден и во своите разговори.Пак влегоа

внатре овојпат со чаши вино во рацете и наздравија.

Веќе не можеа да чекаат,се посакуваа до лудило.Ја зема во своите прегратки и почна да ја бакнува

насекаде,а со рацете се ослободи за миг од нејзината облека.Телото и гореше за неговото,секој

негов допир ја носеше до екстаза.Ја однесе во раце до креветот и тука почна нивната љубовна

игра која не знаеше за крај.Воздишките им се испреплетуваа,дишеа заедно гледајќи се во очи и

додека телата водеа љубов,водеа и нивните души.

Го обожаваше мирисот на нејзината кожа,го впиваше со сите свои сетила изострени до

максимум,ја милуваше насекаде почнувајќи од вратот па надолу спуштајќи се до

бедрата..уживаше слушајќи ги нејзините воздишки кои уште толку го возбудуваа.Го полудуваше

погледот нејзин во моментите додека телото и се грчеше од задоволство.

Таа го заведуваше со секое свое движење,се обликуваше под неговиот допир,ја полудуваше

неговиот поглед од кој искреше желбата за неа.

Беа едно,беа се,беа целосно предадени еден на друг во тие моменти на љубов и страст.И не

згаснуваа,туку се повеќе распламтуваа и непрекинато ја играа својата игра.Беше тоа нешто

вонземско што го имаа како што тој милуваше да каже,некоја неверојатна енергија во двајцата

која кога се спојуваше веќе не беа присутни на земјата.

Поминаа неколку часа,беа малку уморни,таа беше легната на неговите гради додека тој ја галеше

нејзината црна долга коса.

Се впиваа еден со друг,сакајќи што повеќе да понесат во себе после оваа средба.Слушаа тивка

музика и многу не говореа.

А нејзе и стоеја како кнедла во грлото толку зборови што сакаше да му ги каже а сепак не

успеваше ништо да изусти.

Посакуваше да му рече-"те љубам мајмуне,зарем не гледаш колкава љубов носам во себе.Колку

повеќе несебично ти давам уште толку ти себично ми земаш.Ти никогаш нема да разбереш како е

да гледаш низ призмата на љубовта,и да љубиш безусловно,тебе секогаш разумот ќе те носи низ

животот незнаејќи дека каде има силни чувства и тој е немоќен.Затоа некои мои постапки за тебе

секогаш ќе бидат будалести и нелогични а ти за мене ќе бидеш човек што не знае да љуби а сака

да научи но со срце заштитено со остри ножеви од секој кој сака да влезе во него.Зошто не го

препуштиш целосно,што е тоа што толку те спречува??

Знаеш ли дека и кога мислата ја напуштам ти ми влегуваш во неа,и дека кога солзите се растураат

по моето лице ти пак ги збираш и составуваш..

и колку подалеку некогаш те барам толку поблиску те наоѓам....знаеш ли дека мојата смрт ќе

започне по твојата,и дека ти ќе бидеш моја последна воздишка."

Сето тоа го мислеше но ништо не излезе од нејзината уста.Молчеше а последниот час полека

одминуваше носејќи го со себе крајот.

Седеа на креветот и немо се гледаа.Се чувствуваше тежина во воздухот,и двајцата ја чувствуваа.Се

прегрнуваа,се бакнуваа,како никогаш до тогаш а срцата им грмеа и го заглушуваа светот.

За момент како да здогледа солза во неговите зелени очи,како да засветкаа или можеби и се

причинуваше од што нејзините беа насолзени.

Одвај се воздржуваше да не заплаче,си вети на себе пред да дојде дека нема да пушти солзи

Page 15: Издание бр.4

додека е со него.Не сакаше да ја види нејзината слабост.

Ќе одиме ли-прозбори тој.

Ајде,време е -со тивок глас му одговори.

Се качија во автомобилот и тргнаа.Пак царуваше тишината и беше мрак помрачен од мракот.

Возејќи се така некаде на половина пат му рече таа-Застани,паркирај се настрана покрај автопатот.

Застанаа,се погледнаа и му рече со насолзени очи-Дојди да те гушнам уште еднаш.

Се гушнаа силно,не сакаше да се тргне од неговите прегратки што и мртвиот го

воскреснуваа,сакаше засекогаш да остане таму каде што чувствуваше неопислив мир и спокој кој

на друго место го немаше.Ја гушна и стисна цврсто за последен пат но ова беше една

поинаква,болна прегратка,прегратка со тажен мирис на едно веќе минато време кое секогаш ќе го

посакуваат.

А во нејзе сепак нешто и говореше дека тоа не е крајот..

-за вистинскиот лик од приказната

Page 16: Издание бр.4
Page 17: Издание бр.4

ЕРОТИКА

Застанав пред огледалото и долго

размислував, формулирав реченици кои

би ѝ ги кажал, создавав ситуации и мои

реакции на истите. Не знам дали тоа

беше поради некоја чудна трема или

поради што сакав сѐ да биде волшебно -

онака како што заслужува таа.

Додека размислував, a од ненадеж

погледот го насочив кон мојата кошула и сомнеж се јави во мене, дали би ѝ се допаднал мојот

изглед, дали би ми се налутила што не ја средив мојата доволно распуштена брада...

Насмевка се појави на моето лице... Сфатив дека се однесувам како тинејџер што оди на прв

дејт - но што да правам, таа ме прави таков, да размислувам на начин на кој што не сум

размислувал, да правам работи кои што не сум ги правел, да сонувам сонови кои не сум ги

сонувал и да живеам реалност која мислев дека може да биде само илузија.

Сепак, конечно собрав храброст да излезам од својата школка и да чекорам кон неа.

Како што беше планот влегов во автомобилот, спојувајќи се со тишината и темнината стигнав до

нејзиниот влез, ѝ ја отворив вратата од автомобилот, а претходно ѝ ја бакнав дланката.

Не се задржав на опис на нејзиниот изглед затоа што знам дека нема да можам да сопрам со

раскажување, но сега сфаќам дека тој детаљ не смеам да си дозволам да го скокнам...

Како и секогаш прекрасна, со црвен кармин на усните кој толку ми се допаѓа, со перфектно

усогласена сенка со нејзините зелени очиња кои ме полудуваат, косата фенирана и грациозно

„зафрчена“ на крајовите. Човек само да ја гледа и да се восхитува. Ако е вистинита онаа приказна

дека Бог нѐ создава... морам да признам дека сега сфаќам зошто се родила таа во 20ти век... му

требале векови и векови за да создаде вакво совршенство.

Побрзав да влезам во автомобилот, а таа веќе го беше откопчала капутчето доволно за да може

мојот поглед да се „закачи“ на нејзиното деколте. Ме забележа каде гледам, а јас не ни сакав да

прикривам - знае таа дека обожавам да уживам во совршенството што е пред мене.

„Прекрасно“ - изустив, а таа само се насмевна, а додека се доближував до нејзините усни ме

гледаше во очи со страст каква не што не сум знаел дека постои. Наместо да ја бакнам на усни, ја

бакнав на образ, па во вратче, а на дланката ѝ дозволив да се лизга по нејзините ноџиња и да

стигне до газето, па си дозволив убаво „да ја зграпчам“. Почувствував дека и таа трепери како

мене од желба, ми ја крена главата и ме бакна, а кога бакнежите стивнаа се смешкаше и со прсте

се обидуваше да го тргне карминот што го развлече насекаде по мене. Јас ѝ ја отежнував

работата, затоа што секое допирање на палчето со моите усни го гризнував и повторно ја впивав

во мене за да ја бакнувам.

„А да возиш и да одиме на поудобно место?“ - ме прекина кога забележа дека пантолоните веќе

не можат да го издржат притисокот од она детенце што моли за да игра.

Page 18: Издание бр.4

„Ауф заборавив“ - конечно почнав да мислам со горната глава.

„Што заборави?“ - се испаничи.

Ја подадов раката на задното седиште каде што имав оставено црвена роза и црвена марама:

„Ова е за тебе, сакав да ти ги дадам пред да влезеш, ама ме обзеде еуфорија....што да правам, а

марамата стави ја на очи.“

Ме бакна на образ и ме гушна, најверојатно затоа што ѝ се нажали што бев таков сиот збркан, но

потоа послушно си ја стави марамата на очиња. Ја бакнав на раменце, ѝ го гризнав увцето, а потоа

дозволив нашата тишина, испреплетена со шпанските романтични звуци да го исполнат просторот

со љубовта што гореше и во мене и во неа.

Конечно стигнавме, побрзав да ја отворам вратата, ја зедов во раце и ја внесов во викендичката за

која толку многу ѝ имав зборувано. Не ѝ дозволив да гледа се додека не ги запалив свеќичките и

не пуштив повторно музика.

Застанав зад неа, го соблакав капутот од неа од капутот, а како што ја ослободував од него, така се

движев со бакнежите, прво во вратче, па на раменце, па рачињата.

Конечно ѝ ги одврзав очињата за да го види аматерскиот „колаж“ од цветови, со кои испишав „Те

сакам“ на подот. Знаев дека ќе ѝ се допадне, ама не знаев дека молскавично ќе се заврти и ќе

почне да ме бакнува без да ми даде можност да земам воздух.

Рацете ги обвив околу нејзината половина, а таа почна да ми ја откопчува кошулата, па го извади

ременот од моите пантолони, пополека го откопча патентот и додека со насмевка на лицето

гледаше во мене ја „пикна“ раката во „забранетото место“ и почна да го гали. Се доближа до

мене, како што се забрзуваше темпото со кое што го дркаше, така се забрзуваше и нејзиното

дишење кое ми дозволи да го слушам бидејќи ми го шмокаше увото.

Ја зедов во раце па ја фрлив на креветот, по неа паднав и јас.

Следуваа минути и минути, од воздишки испреплетени со допири и бакнежи насекаде, а кога

конечно се имавме ослободено од сета облека што беше на нас ја зарив главата во нејзиното

дунденце, и не престанував да си играм со јазикот и прстите. Од време на време, раката ја

подавав да ги притиснам градите и добро здрвените брадавици, а попатно ѝ дозволував со јазик

да го навлажни прстот кој потоа го заривав во дундето кое го примаше со молење за нешто плус.

Всушност, ни таа не сакаше да престанам со моето играње, затоа што покрај нејзиното

громогласно стенкање не престануваше да ми ја притиска главата за да се заријам подлабоко во

нејзиното меѓуножје.

Немаше ни да престанам, ако другар ми не ми прати огромен сигнал дека сака да влезе во темна

и влажна просторија, па морав да се поткренам, да ѝ ги раширам малку ноџињата и да ставам

перница по нејзиното газенце, ама ја искористив приликата да ја гризнам за бутчиња.

Неколку секунди подоцна веќе отсечно бев влезен во неа. Се припивав во неа, со душата, со

телото. Темпото со кое пенетрирав беше сѐ побрзо, бакнежите кои ѝ ги заривав во вратче и на

цицињата беа сѐ повеќебројни.

Сакав да експлодирам, но одлучив да одолговлекувам. Го извадив од неа, а таа ми ја прочита

намерата па стана, се заврте со грб и се натрти доволно добро да можам да го освојам и задникот.

Преминав по 'рбетот со јазик го ставив пополека во задник, ги притиснав градите како ѕвер, па

продолжив со своето патешествие исполнето со страсни воздишки.

Се колнам, во тие мигови ја гледав светлината на рајот. Не сакав да престане, станав зависник од

Page 19: Издание бр.4

топлината и трепетот на нејзиното тело...

Неколку минути подоцна, почувствував топлина во „подножјето“ на вулканот и знаев дека се

спрема ерупција, но не излегов од неа, дозволив топлата бела лава да се рашири во неа.

Уморно се спуштив на нејзините гради, дозволив да ме гали по косичка, да ме бакнува на чело. а

јас само ја оставив дланката на нејзиното бутче.

Не ми требаше многу да потонам во сон.

Исто така и не ми требаше многу да се разбудам кога почувствував дека другар ми повторно се

наоѓа во темна и влажна просторија.

Ги отворив очите и забележав дека го зела во уста. Ваква окупација и другарот и јас би сакале да

имаме секој ден... ни се допадна премногу. Ги затворив очите и ја оставив да лудува играјќи си со

него.

Подоцна сфатив дека квалитетно си го искористила тоа што ја оставив да игра, затоа што кога ги

отворив очите се спремаше да седне врз него, а кога седна... е тогаш беше како разбесната

тигрица која ужива во својот плен.

Ми се допаѓаше, само се поткренав да ѝ ги масирам градите и да ги шмокам пупчињата како да

сум бебенце, а останатиот дел од работата го оставив на неа и не зажалив...

Пак ќе кажам...после сето тоа сфатив зошто на Бог му требале толку векови за да создаде

ваква перфекција.

Page 20: Издание бр.4

ХУМОР

Page 21: Издание бр.4