ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ Β’ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΚΚΑΒΑ

ΗΦΑΙΣΤΕΙΑ

ΝΙΣΥΡΟΣ

ΓΕΝΙΚΑ

Η Νίσυρος αποτελεί μέρος του ηφαιστειακού τόξου της νότιας Ελλάδας.

Οι πρώτες υποθαλάσσιες εκρήξεις έλαβαν χώρα πριν 150.000 χρόνια, ενώ η κύρια δραστηριότητα συνέβη 40 με 10 χιλιάδες χρόνια πριν. Σήμερα λαμβάνουν χώρα υδροθερμικές εκρήξεις

ΝΙΣΥΡΟΣ Η Νίσυρος αποτελείται από ηφαιστειογενή βουνά,

ενώ το κέντρο της νήσου καταλαμβάνει μία καλντέρα διαμέτρου 4 χλμ., από τον πυθμένα και μέχρι την επιφάνεια του οποίου απαντάται θείο.

Μέσα στη καλδέρα βρίσκεται ο μεγαλύτερος

υδροθερμικός κρατήρας στον κόσμο, ο Στέφανος, ο οποίος έχει διάμετρο 300 μέτρα.

Ο ΥΔΡΟΘΕΡΜΙΚΟΣ ΚΡΑΤΗΡΑΣ, ΣΤΕΦΑΝΟΣ.

Η τελευταία έκρηξη του ηφαιστείου έλαβε χώρα το 1888 και σήμερα στο νησί υπάρχουν ενεργές φουμαρόλες.

Λόγω της ηφαιστειακής δραστηριότητας στη Νίσυρο υπάρχουν θερμές πηγές με θερμοκρασία από 30 μέχρι 60 °C, εκ των οποίων οι κυριότερες είναι στα Λουτρά και τους Πάλους.

Συνολικά η Νίσυρος έχει 5 κρατήρες.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων του νησιού προέρχεται:

από την εκμετάλλευση της ελαφρόπετρας, με την οποία απασχολούνται αρκετοί κάτοικοι καθώς και από την εκμετάλλευση του περλίτη.

από τον τουρισμό. Το ηφαίστειο της Νισύρου με τον κρατήρα του Στεφάνου αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του νησιού. με τη γεωργία. Η μορφολογία του νησιού έχει επηρεαστεί από το ηφαίστειο και το ηφαιστειογενές του έδαφος που είναι πολύ εύφορο και ευνοεί τη δενδροκομία και την πλούσια βλάστηση.

ΒΕΖΟΥΒΙΟΣ

ΒΕΖΟΥΒΙΟΣΗ καταστροφική έκρηξή του το 79 μ.Χ., έθαψε κάτω από τόνους λάβας τις ρωμαϊκές αποικίες Πομπηία και Ερκουλάνεουμ. Οι κάτοικοι των παραθαλάσσιων περιοχών γύρω από τον κόλπο της Νάπολης, τον 1ο αι. μ.Χ. ήξεραν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τον Βεζούβιο. Το 63 μ.Χ., δηλαδή δεκάξι χρόνια πριν τη μοιραία έκρηξη, είχε σημειωθεί ένας τρομερός σεισμός που ισοπέδωσε πολλούς οικισμούς, προειδοποιώντας για την έκρηξη του ηφαιστείου. Ακόμα πιο σαφή προειδοποιητικά σημεία είχε δώσει το ίδιο το ηφαίστειο λίγες μέρες πριν την καταστροφή, όταν άρχισε να βγάζει καπνό και υπόκωφα βουητά – προειδοποιήσεις που αγνόησε το πλήθος. Η ιστορική έκρηξη σημειώθηκε στις 24 Αυγούστου του 79 μ.Χ., αποδεικνύοντας ότι ο Βεζούβιος κάθε άλλο παρά ανενεργός ήταν.

Εκείνο το πρωινό κατέρρευσε με την έκρηξη ο αρχαίος κώνος του από βασάλτη, ενώ απελευθερώθηκαν από τον κρατήρα αέρια, ελαφρόπετρα και άλλα θραύσματα, κρύβοντας τον ήλιο περίπου για δύο μέρες. Η Πομπηία θάφτηκε κάτω από τη στάχτη και το χώμα μέσα σε λίγες ώρες.

Οι 2.000 κάτοικοι, που δεν πρόλαβαν να απομακρυνθούν, έπαθαν ασφυξία από τα υπερθερμασμένα αέρια, ενώ μέχρι το βράδυ η τραγωδία ολοκληρώθηκε με την κατάρρευση των εσωτερικών τοιχωμάτων του ηφαιστείου, απ’ όπου ξεχύθηκε η ηφαιστειακή λάβα που «καταβρόχθισε» το Ερκουλάνεουμ.

H ηλιόλουστη μέρα της 24ης Aυγούστου του 79 μ . X. ήταν μακάβρια για την Πομπηία. Tην τύλιξε ο ζόφος όταν στη 1 το μεσημέρι, εξερράγη το ηφαίστειο του Bεζούβιου. Πολλοί κάτοικοι έμειναν ώσπου δεν υπήρχε πια δρόμος διαφυγής, κληροδοτώντας στους επιγενόμενους, με τη μορφή των πτωμάτων τους, παγωμένων στον αιφνίδιο θάνατο, μια μοναδική εικόνα της ζωής σε μια αρχαία πόλη.Tην ιστορία τους, ατόμων, οικογενειών, σπιτικών, εργατών, ανεξακρίβωτων θυμάτων που η τύχη ή ο πανικός της τελευταίας κυριολεκτικά στιγμής, έφεραν μαζί και έμειναν έτσι για πάντα, θαμμένοι κάτω από τα ερείπια, αφηγείται η έκθεση «Iστορίες μιας έκρηξης στην Πομπηία και το Eρκολάνεουμ».

Eίναι όλες απλές, καθημερινές ιστορίες της ζωής που τις βρήκε η ξαφνική συμφορά. Tο οικείο και το γνώριμο που το πέτρωσε στο διηνεκές, το εξαιρετικό. H μεσημεριανή έκρηξη σήκωσε στον ουρανό μια πελώρια στήλη καπνού. Tο απόγευμα η στάχτη και η σκόνη είχαν σκεπάσει τον ήλιο. Tο μεσημέρι της επομένης, 25 Aυγούστου, η στήλη κατέρρευσε, στέλνοντας κύματα αερίων και ορυκτών θερμοκρασίας έως και 400 βαθμών Kελσίου που κατέκλυσαν τις πλαγιές του βουνού και την κοιλάδα κάτω. Kάθε ζωντανός οργανισμός, στους δρόμους ή στην ύπαιθρο, θανατώθηκε ακαριαία. Το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων του Eρκολάνεουμ (Hράκλεια) είχε αποδράσει, όμως πρόσφατες ανασκαφές της δεκαετίας του 1980 στο λιμάνι αποκάλυψαν, κατά μήκος της ακτής, μια σειρά ελαφρών κτισμάτων, για την προστασία μάλλον του στόλου των ψαροκάικων, τον χειμώνα. Eκεί, βρέθηκαν 300 άτομα που είχαν καταφύγει για να σωθούν, σκοτωμένα από τα αέρια και την υψηλή θερμοκρασία, σε διάφορες στάσεις.

ΠΗΓΕΣ

dim-neapol-italy.europe.sch.gr/napoli

el.wikipedia.org/wiki