ΘΕΜΑ:ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΝΑ ΑΛΕΞΑΝΙΑΝ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 190

ΑΙΩΝΑΣΕΛΙΔΑ 162

1-4-2013ΔΙΑΦΑΝΙΕΣ 19

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (Σκιάθος 4

Μαρτίου 1851 - Σκιάθος 3 Ιανουαρίου 1911), «η κορυφή των κορυφών» κατά τον Κ. Π. Καβάφη, είναι

ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες, γνωστός και ως «ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων».

Έγραψε κυρίως διηγήματα, τα οποία κατέχουν περίοπτη θέση στη νεοελληνική λογοτεχνία.

Ο ίδιος σε ένα σύντομο αυτοβιογραφικό σημείωμα ιστορεί τη ζωή του:

ΑΝΝΑ

"Ἐγεννήθην ἐν Σκιάθῳ, τῇ 4 Μαρτίου 1851. Ἐβγήκα ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸν Σχολεῖον εἰς τὰ 1863, ἀλλὰ

μόνον τῷ 1867 ἐστάλην εἰς τὸ Γυμνάσιον Χαλκίδος, ὅπου ἤκουσα τὴν Α΄ καὶ Β΄ τάξιν. Τὴν Γ΄

ἐμαθήτευσα εἰς Πειραιᾶ, εἴτα διέκοψα τὰς σπουδάς μου καὶ ἔμεινα εἰς τὴν πατρίδα. Κατὰ Ἰούλιον τοῦ

1872 ὑπήγα εἰς τὸ Ἅγιον Ὅρος χάριν προσκυνήσεως, ὅπου ἔμεινα ὀλίγους μῆνας. Τῷ

1873 ἤλθα εἰς Ἀθήνας καί ἐφοίτησα εἰς τὴν Δ΄ τοῦ Βαρβακείου. Τῷ 1874 ἐνεγράφην εἰς τὴν

Φιλοσοφικὴν Σχολήν, ὅπου ἤκουα κατ’ ἐκλογὴν ὀλίγα μαθήματα φιλολογικά, κατ’ ἰδίαν δὲ

ἠσχολούμην εἰς τὰ ξένας γλώσσας. Μικρὸς ἐζωγράφιζα Ἁγίους, εἴτα ἔγραφα στίχους,

καί ἐδοκίμαζα να συντάξω κωμῳδίας. Τῷ 1868 ἐπεχείρησα νὰ γράψω μυθιστόρημα. Τῷ 1879 ἐδημοσιεύθη "ἡ Μετανάστις" ἔργον μου εἰς τὸ

περιοδικὸν "Σωτήρα". Τῷ 1882 ἐδημοσιεύθη "Οἱ ἔμποροι τῶν Ἐθνῶν" εἰς τὸ "Μὴ χάνεσαι".

Ἀργότερα ἔγραψα περὶ τὰ ἑκατὸν διηγήματα, δημοσιευθέντα εἰς διάφορα περιοδικὰ καί

ἐφημερίδας."ΑΝΝΑ

Ο βίος του 

Ο Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο το 1851 και γονείς του ήταν

ο ιερέας Αδαμάντιος Εμμανουήλ και η Αγγελική

(Γκιουλώ) το γένος Μωραϊτίδη. Μεγάλωσε

ανάμεσα σε εννιά παιδιά (τα δύο πέθαναν μικρά)

και εξοικειώθηκε νωρίς με τα εκκλησιαστικά

πράγματα, τη θρησκευτική ατμόσφαιρα,

τις λειτουργίες, τα εξωκκλήσια και την

ήσυχη ζωή του νησιώτικου περίγυρου. Όλα αυτά διαμόρφωσαν

μια χριστιανοπρεπή ιδιοσυγκρασία, που

διατήρησε με πείσμα ως το τέλος της ζωής του.

ΑΝΝΑ

Συνεχεια... Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε

στο νησί του, εσωτερικός στην Ι. Μονή του Ευαγγελισμού. Φοίτησε στο Γυμνάσιο (με πολλές διακοπές, λόγω οικονομικών δυσκολιών) στη Χαλκίδα και στον Πειραιά και το τελείωσε στο Βαρβάκειο της Αθήνας. Πάντα φτωχός, άρχισε από μαθητής να κερδίζει το ψωμί του με παραδόσεις και προγυμνάσεις μαθητών. Το 1872 επισκέφτηκε το Άγιο Όρος μαζί με τον φίλο του Νικόλαο Διανέλο, αργότερα μοναχό Νήφωνα, όπου παρέμεινε οκτώ μήνες ως δόκιμος μοναχός. Μη θεωρώντας τον εαυτό του άξιο να φέρει το «αγγελικό σχήμα», επέστρεψε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου, την οποία, με όλες τις προσπάθειες που έκανε, δεν την τελείωσε, γιατί η φτώχεια, η ανέχεια και η επισφαλής υγεία του τού στάθηκαν ανυπέρβλητα εμπόδια.

ΑΝΝΑ

Ο Αλεξανδρος Παπαδιαμαντης

ΑΝΝΑ

Το έργο του Μέσα στα περισσότερα διηγήματα του Παπαδιαμάντη, του

συγγραφέα και υμνητή «του ρόδινου νησιού του», γίνεται συχνή αναφορά στο φυσικό περιβάλλον της Σκιάθου, στις

ρεματιές, τις χαράδρες, τα υψώματα, με διαφορετική το καθένα βλάστηση. Επίσης αναφέρεται συχνά και η θαλασσινή της διαμόρφωση, με τα αμέτρητα λιμανάκια, τους κόρφους και τους κάβους, τους γκρεμούς, τις σπηλιές, τα νησάκια, τις αμμουδιές, τα ακρογιάλια. Αυτές οι αλησμόνητες παιδικές μνήμες κυριαρχούν στη σκέψη του Παπαδιαμάντη και τις

κάνει διηγήματα, εμπλουτισμένα με τα θρησκευτικά βιώματά του και με τα βάσανα, τους καημούς και τις μικροχαρές της

σκιαθίτικης φτωχολογιάς. Οι ήρωές του είναι ψαράδες, αγρότες, ιερωμένοι, μετανάστες, πολυφαμελίτες, εργένηδες,

αναξιοπαθούσες χήρες, όμορφες ορφανές, αλλά και κακάσχημες μάγισσες και διάφορες αγύρτισσες.

ΑΝΝΑ

ΕΙΚΟΝΕΣΑΝΝΑ

Εκτός από τα διηγήματα και τις νουβέλες έγραψε και ποιήματα θρησκευτικής

έμπνευσης, που εξυμνούν τη μητέρα του και την Παναγία. Κι

όμως ο Παπαδιαμάντης, που ήταν υπερήφανος για το

διηγηματικό του έργο, του οποίου γνώριζε την πραγματική αξία, δε θεώρησε ποτέ του ότι

ήταν και ποιητής, αν και η ποιητική πνοή αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό και του πεζού

του λόγου. Χωρίς να ενδιαφέρεται για ρίμες και

στολίδια, πέτυχε μια λιτότητα ελεύθερου στίχου, που αρκετά

χρόνια αργότερα έγινε, σχεδόν, μόνιμο μοτίβο της νεοελληνικής ποίησης. Αν η πεζογραφία του

έχει τη δυνατότητα να αντικειμενοποιεί και τα

προσωπικά του βιώματα, η ποίηση του αντίθετα δεν

εκφράζει παρά την προσωπική του εξομολόγηση.

ΑΝΝΑ

Τα τελευταία χρόνιαΗ ζωή του Παπαδιαμάντη μέρα με τη μέρα

γινόταν δυσκολότερη. Η φτώχεια, το ποτό και η ασυλλόγιστη απλοχεριά του έγιναν αιτία να φτάσει σε απελπιστική κατάσταση, ενώ παράλληλα χειροτέρευε και η υγεία του. Κάποιοι φίλοι του (μεταξύ των οποίων οι Μιλτιάδης Μαλακάσης, Επαμεινώνδας Δεληγιώργης, Παύλος Νιρβάνας, Δημήτριος Κακλαμάνος,Αριστομένης Προβελέγγιος) διοργάνωσαν μια γιορτή στο Φιλολογικό Σύλλογο "Παρνασσός" το 1908 για τα λογοτεχνικά εικοσιπεντάχρονά του και κατάφεραν να συγκεντρώσουν ένα χρηματικό ποσό, με σκοπό να τον βοηθήσουν να βγει από το οικονομικό αδιέξοδο. Πράγματι, ο Παπαδιαμάντης κατόρθωσε να πληρώσει τα χρέη του και να αγοράσει για πρώτη φορά καινούρια ρούχα κι ετοιμάστηκε να επιστρέψει στη Σκιάθο. Μάταια ο Νιρβάνας (γιατρός ο ίδιος) προσπάθησε να τον πείσει να εισαχθεί στο νοσοκομείο. Στα τέλη του Μαρτίου του 1908 έφυγε για το νησί του, με σκοπό να μην ξαναγυρίσει στην πόλη «της δουλοπαροικίας και των πλουτοκρατών», όπως ο ίδιος έγραψε.

ΑΝΝΑ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ....Ο Παπαδιαμάντης πέθανε τον Ιανουάριο του 1911, ύστερα από

επιδείνωση της υγείας του. Η κηδεία του τελέστηκε μέσα στο πένθος όλων των απλών ανθρώπων του νησιού. Με την είδηση του θανάτου του, το πένθος έγινε πανελλήνιο. Έγιναν επίσημα μνημόσυνα στην Αθήνα, στην Πόλη, στην Αλεξάνδρεια και αλλού. Ορισμένοι ποιητές συνέθεσαν εγκωμιαστικά έργα (Μαλακάσης, Πορφύρας κ.ά.) και τα

φιλολογικά περιοδικά της εποχής εξέδωσαν τιμητικά τεύχη, αφιερωμένα στη μνήμη του. Ο εκδοτικός οίκος Φέξη, λίγο αργότερα, άρχισε την έκδοση των έργων του, που έφτασαν τους έντεκα τόμους.

Στα 1924, ο Ελευθερουδάκης εξέδωσε τα Άπαντά του με αρκετά ανέκδοτα διηγήματα. Το 1925 πραγματοποιήθηκαν τα αποκαλυπτήρια

της προτομής του στη Σκιάθο, ενώ στις εφημερίδες Ελεύθερον Βήμα και Πολιτεία δημοσιεύτηκαν τα τελευταία άγνωστα διηγήματά

του.

ΑΝΝΑ

Μυθιστορήματα 

Η Γυφτοπούλα (1884)Η Μετανάστις (1880)Οι Έμποροι των Εθνών (1883)

Νουβέλες

Βαρδιάνος στα σπόρκα (1893)Η Φόνισσα (1903)Τα Ρόδιν' ακρογιάλια (1908)Χρήστος Μηλιόνης (1885)

Διηγήματα Αγάπη στον κρεμνό Άγια και πεθαμένα (1896) Άλλος τύπος (1903) Αμαρτίας φάντασμα (1900) Άνθος του γιαλού (1906) Αποκριάτικη νυχτιά (1892) Απόλαυσις στη γειτονιά (1900) Άσπρη σαν το χιόνι (1907) Άψαλτος (1906) Για τα ονόματα (1902) Για την περηφάνια (1899) Γουτού Γουπατού (1899) Γυνή πλέουσα (1905) Εξοχική Λαμπρή (1890) Εξοχικόν κρούσμα (1906) Έρημο μνήμα (1910) Έρμη στα ξένα (1906) Έρως – Ήρως (1897) Η Άκληρη (1905) Η Αποσώστρα (1905)

Η Βλαχοπούλα (1892) Η Γλυκοφιλούσα (1894) Η Γραία κ' η θύελλα (1906) Η Δασκαλομάννα (1894) Η Επίσκεψις του αγίου Δεσπότη (1906) Η Θητεία της πενθεράς (1902) Η Θεοδικία της Δασκάλας (1906) Η Ξομπλιαστήρα (1906) Η Κάλτσα της Νώενας (1907) Η Μακρακιστίνα (1906) Η Μαούτα (1905) Η Μαυρομαντηλού (1891) Η Νοσταλγός (1894) Η Ντελησυφέρω (1904) Η Πεποικιλμένη (1909) Η Πιτρόπισσα (1909) Η Σταχομαζώχτρα (1889) Η Στοιχειωμένη καμάρα (1904) Η Συντέκνισσα (1903) Η Τελευταία βαπτιστική (1888) Η Τύχη απ' την Αμέρικα (1901) Η Φαρμακολύτρια (1900) Η Φωνή του Δράκου (1904) Η Χήρα παπαδιά (1888) κ.α

Ποιήματα

Στην Παναγίτσα στο Πυργί Προς την μητέρα μου (1880) Δέησις (1881) Εκπτωτος ψυχή (1881) Η κοιμισμένη βασιλοπούλα (1891) Το ωραίον φάσμα (1895) Εις τους αδελφούς Γιαννάκην και Κώστα Γ.

Ραφτάκη (1902) Νύχτα βασάνου (1903) Επωδή παπά στη χολέρα (1879) Επωδή γιατρού στη χολέρα (1879) Το τραγούδι της Κατίνας (1892) Εις ιππεύουσαν Παναγυριώτισσαν (1907) Ερωτες στα κοπριά (1907) Στην Παναγία τη Σαλονικιά (1908)

ΤΕΛΟΣΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΝΑ ΑΛΕΞΑΝΙΑΝ

ΣΤ’1 ΤΑΞΗΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΣΑΣ

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΟΤΟΓΡΑΦΙ

ΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ

Google ΚΑΙ ΤΑ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ

ΒΙΚΙΠΑΙΔΙΑ

ΜΕΡΙΚΑ LINKhttp://www.ert-archives.gr/V3

/public/main/page-assetview.aspx?tid=0000008450&tsz=0&autostart=0