Διαφημιστική Φωτογραφία

Φωτογραφία Μόδας

Ειδησεογραφική Φωτογραφία

Καλλιτεχνική Φωτογραφία

Αποτελεί ένα σημαντικό είδος που περιλαμβάνει τη φωτογραφία

αντικειμένων και τη φωτογραφία πορτρέτων.

Συνδέεται περισσότερο με την παραγωγή

εμπορικής φωτογραφίας.

Υπάρχουν διάφορες εταιρείες που μέσα από τις διαφημίσεις τους θέτουν

κάποια κοινωνικά ζητήματα και προβληματισμούς

Μια ιδιότυπη καμπάνια εταιρείας, η οποία συνηθίζει να προκαλεί με τις

διαφημίσεις της, είναι η Benetton. Τα διαφημιζόμενα προϊόντα δεν

εμφανίζονται πουθενά, παρά μόνο στο λογότυπο της εταιρείας.

Τι υπάρχει στη διαφήμιση που προκαλεί την προσοχή και μας κάνει να σκεφτούμε

για τα προϊόντα Benetton;

Η Benetton πουλάει ρούχα. Η διαφήμισή της δείχνει ανθρώπους. Τα ρούχα απουσιάζουν από τη διαφήμιση.

Γιατί η εταιρεία ενώ δεν δείχνει τα προϊόντα της περιμένει από τους καταναλωτές να

αγοράσουν τα ρούχα της;

Δεν είναι το ζητούμενο η γνωστοποίηση στη διαφήμιση. Το ζητούμενο είναι η

προτίμηση

Πολλές φορές το αφαιρετικό, το μη εμφανές, το πρωτότυπο, το

υπονοούμενο υπερισχύει μακράν του ολοφάνερου στη διαφήμιση

μόδα η [móδa] Ο25α : 1. παροδική ομαδική συνήθεια σχετικά με την εξωτερική εμφάνιση (ντύσιμο, χτένισμα κτλ.) του ανθρώπου:

Γυναικεία / αντρική / παιδική ~. Xειμερινή / ανοιξιάτικη / καλοκαιρινή ~. Ρούχο της μόδας. Πέρασε / ξαναγύρισε ορισμένη ~. Γυναίκα που ακολουθεί πιστά τη ~. Παρισινή ~. Οι δημιουργοί της μόδας. Οίκος / είδη μόδας. H ~ της δεκαετίας του 1950. ΦΡ η τελευταία λέξη της μόδας, οι τελευταίες επιταγές της: Nτύνεται

πάντα με την τελευταία λέξη της μόδας. 2. παροδικός συλλογικός τρόπος ζωής, σκέψης, συμπεριφοράς κτλ. που

εμφανίζεται και επικρατεί σε μια κοινωνία ή σε ορισμένο τμήμα της· συρμός: Xορός / τραγούδια της μόδας. H σύγχρονη τέχνη

δεν είναι ~ αλλά φαινόμενο καθολικής σημασίας.

[λόγ. < γαλλ. mod(e) -α (ορθογρ. δαν.)]

μοδάτος -η -ο [moδátos] Ε3 : (οικ.) που ακολουθεί τη μόδα, που είναι σύμφωνος μ΄ αυτή: Mοδάτο ρούχο.

Η διαφήμιση είναι μια πληροφορία. Είναι μια σκέψη και μια πρόταση.

Κάποιες φορές είναι ένα παιχνίδι, ακόμη κι όταν προκαλεί.

Είναι εικόνες σπανιότερες, ομορφότερες, μοναδικότερες.

Η (σωστή) διαφήμιση δεν λέει ψέματα. Λέει πάντα την αλήθεια, με υπερβατικό τρόπο

τις περισσότερες φορές.

Η καλή διαφήμιση είναι τέχνη.

Όταν αναφερόμαστε στη διαφήμιση έντυπων εφαρμογών, τότε είναι στο χέρι του ιδιοφυούς καλλιτεχνικού διευθυντή

να παραγγείλει, ή να επιλέξει την εικόνα εκείνη που θα εξυψώσει το προϊόν σε

ένα αντικείμενο προτίμησης.

Φωτοειδησιογραφία: Αφορά την εικονογράφιση της

επικαιρότητας και οι φωτογραφίες αυτού του είδους διοχετεύονται συνήθως στον ημερήσιο και εβδομαδιαίο τύπο μέσω

πρακτορείων, τα οποία και εκπροσωπούν τον φωτογράφο.

Η σχέση ειδησεογραφικής φωτογραφίας και δημοσιογραφικού λόγου γεννάει ένα

σύνθετο πρόβλημα και μια ενδιαφέρουσα πρόκληση.

Πρέπει ταυτόχρονα να διατηρηθεί η πρωταρχική σημασία του λόγου και να

αξιοποιηθεί η ειδική αξία της φωτογραφίας.

Φωτογραφία τέχνης: Αν και η πρώτη φωτογραφία αποτυπώθηκε το 1826, χρειάστηκε τουλάχιστον μισός αιώνας προκειμένου να

γίνει η φωτογραφία αποδεκτή ως αυτόνομη και ανεξάρτητη τέχνη.

Είναι, ωστόσο, γεγονός πως ακόμα και σήμερα, αμφισβητείται από πολλούς η φωτογραφία ως μορφή τέχνης, θεωρώντας πως αποτελεί περισσότερο μια

τεχνική ρεαλιστικής αναπαραγωγής εικόνων. Φωτογράφοι όπως ο Ανρί Καρτιέ Μπρεσόν, ο Αντρέ

Κερτέζ κ.ά. θεωρείται πως έδωσαν σπουδαία δείγματα φωτογραφίας - τέχνης.

Η φωτογραφική εικόνα δεν ήρθε για να υποκαταστήσει, ούτε καν να

συμπληρώσει, τη δύναμη τού λόγου. Έφερε μια καινούρια διάσταση συγκίνησης με την παραπομπή στη σημασία του χρόνου, με τη δύναμη της οπτικής πληροφορίας και την αισθητική αξία της φωτογραφικής

γλώσσας.

Οι ιδιαιτερότητες τώρα της καλλιτεχνικής φωτογραφίας όπως την ορίσαμε πριν, είναι πολλές και πηγάζουν από την ίδια τη φύση της. Η λιγότερο από δύο αιώνων ηλικία της την αναγκάζει να «ταλαιπωρείται» (και να

δυναμώνει) από κάποιες «παιδικές» ασθένειες.

Αδιέξοδα, αυτοπροσδιορισμοί, οριοθετήσεις κλπ.

Η τέχνη με την οποία μπορούμε να πούμε ότι έχει μεγαλύτερη

συγγένεια είναι η ποίηση. Είναι και οι δύο πανεύκολες στο τεχνικό τους σκέλος, αλλά όταν αυτό

ξεπεραστεί αρχίζουν πραγματικά τα δύσκολα: δεν έχει σημασία τι

λέμε αλλά πως το λέμε.

Ο Garry Winnogrand έδωσε ως ορισμό της καλλιτεχνικής

φωτογραφίας λιτά και εύστοχα : «Φωτογραφίζω για να δω πως

είναι ο κόσμος φωτογραφισμένος».

Άλλο πράγμα ο κόσμος κι άλλο πράγμα ο φωτογραφημένος κόσμος. Ο δεύτερος μάς μιλάει παράλληλα (αν όχι κυρίως) και για

τον φωτογράφο. Στην καλλιτεχνική φωτογραφία, ο φακός

«κλέβει» την ψυχή όχι του φωτογραφιζόμενου (όπως θα έλεγαν οι

Ινδιάνοι) αλλά του φωτογράφου! Αυτά, δεν είναι θέματα γούστου. Είναι απόλυτες

σταθερές. Άλλο πράγμα τι μας αρέσει και τι όχι.

Βιβλιογραφία-Πηγές

Το Βιβλίο του Φωτογράφου (John Hedgecoe), (2002) Εκδόσεις Μωρεσόπουλος/Φωτογραφία

Φωτογραφία Ι, (2001), Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων – Παιδαγωγικό Ινστιτούτο

Περί Φωτογραφίας (Susan Sontag), (1993) Εκδόσεις Φωτογράφος Η αποφασιστική στιγμή, (Cartier - Bresson, Henri), (1998), Εκδόσεις Άγρα Μονόλογος για τη Φωτογραφία (Πλάτων Ριβέλλης), (1987),Εκδόσεις

Φωτογράφος

http://www.netschoolbook.gr http://www.dpgr.gr http://www.photocircle.gr http://adsoftheworld.com http://dir.forthnet.gr http://www.photo.gr http://www.photomind.gr