Το Πάθος και

η Ανάσταση

μέσα από την εκκλησιαστική και λαϊκή μας

παράδοση

Τ Ρ Ι Ω Δ Ι Ο

Η σημαντικότερη περίοδος της Εκκλησίας μας

Α. Περίοδος προετοιμασίας Κυριακή Τελώνου και ΦαρισαίουΚυριακή ΑσώτουΚυριακή ΑπόκρεωΚυριακή Τυρινής

Β. Μεγάλη ΤεσσαρακοστήΚαθαρά Δευτέρα έως Σάββατο του Λαζάρου

Γ. Μεγάλη Εβδομάδα

Ιδιόμελον ΌρθρουΤό στάδιον τών αρετών ηνέωκται, οι

βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε, αναζωσάμενοι τόν καλόν τής Νηστείας αγώνα, οι γάρ νομίμως αθλούντες, δικαίως στεφανούνται, καί αναλαβόντες τήν πανοπλίαν τού Σταυρού, τώ εχθρώ αντιμαχησώμεθα, ως τείχος άρρηκτον κατέχοντες τήν Πίστιν, καί ως θώρακα τήν προσευχήν, καί περικεφαλαίαν τήν ελεημοσύνην, αντί μαχαίρας τήν νηστείαν, ήτις εκτέμνει από καρδίας πάσαν κακίαν. Ο ποιών ταύτα, τόν αληθινόν κομίζεται στέφανον, παρά τού Παμβασιλέως Χριστού, εν τή ημέρα τής Κρίσεως.

Ιδιόμελον ΕσπερινούΝηστεύσωμεν νηστείαν δεκτήν, ευάρεστον τώ Κυρίω, αληθής νηστεία, η τών κακών αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύδους, καί επιορκίας, η τούτων ένδεια, νηστεία εστίν, αληθής καί ευπρόσδεκτος

Ευχή τού Οσίου Εφραίμ

Κύριε, καί Δέσποτα τής ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καί αργολογίας μή μοι δώς.

Πνεύμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής καί αγάπης, χάρισαί μοι τώ σώ δούλω.

Ναί, Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι τού οράν τά εμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν αδελφόν μου, ότι ευλογητός εί, εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

ΜΕΘ' ΗΜΩΝ Ο ΘΕΟΣ Ήχος πλ. β΄

Μεθ' ημών ο Θεός, γνώτε έθνη καί ηττάσθε. Ότι μεθ' ημών ο Θεός.

Επακούσατε έως εσχάτου τής γής,Ότι μεθ' ημών ο Θεός.

Ισχυκότες ηττάσθε. Ότι μεθ' ημών ο Θεός.

Ιδού εγώ καί τά παιδία, ά μοι έδωκεν ο Θεός,Ότι μεθ' ημών ο Θεός.

Ό λαός ο πορευόμενος εν σκότει, ίδε φώς μέγα. Ότι μεθ' ημών ο Θεός.

Oί κατοικούντες εν χώρα, καί σκιά θανάτου, φώς λάμψει εφ' ημάς. Ότι μεθ ήμών ο Θεός. Δόξα Πατρί και υιώ...Ότι μεθ' ημών ο Θεός.

Και νύν και αεί...Ότι μεθ' ημών ο Θεός.

Μεθ' ημών ο Θεός , γνώτε έθνη καί ηττάσθε, ότι μεθ' ημών ο Θεός.

Ευχή Μ. ΑποδείπνουΤοίς μισούσι καί αδικούσιν ημάς συγχώρησον,

Κύριε, τοίς αγαθοποιούσιν αγαθοποίησον, τοίς αδελφοίς καί οικείοις ημών, χάρισαι τά πρός σωτηρίαν αιτήματα, καί ζωήν τήν αιώνιον, τούς εν ασθενεία επίσκεψαι, καί ίασιν δώρησαι, τούς εν θαλάσση κυβέρνησον, τοίς εν όδοιπορίαις συνόδευσον, τώ Βασιλεί συμμάχησον, τοίς διακονούσι, καί ελεούσιν ημάς, αμαρτιών άφεσιν δώρησαι, τοίς εντειλαμένοις ημίν τοίς αναξίοις εύχεσθαι υπέρ αυτών, συγχώρησον καί ελέησον κατά τό μέγα σου έλεος.

Μνήσθητι, Κύριε, πάντων τών προκεκοιμημένων πατέρων καί αδελφών ημών καί ανάπαυσον αυτούς, ένθα επισκοπεί τό φώς τού προσώπου σου, Μνήσθητι, Κύριε, τών αδελφών ημών τών αιχμαλώτων, καί λύτρωσαι αυτούς από πάσης περιστάσεως,

Μνήσθητι, Κύριε, τών καρποφορούντων καί καλλιεργούντων εν ταίς αγίαις σου Εκκλησίαις, καί δός αυτοίς τά πρός σωτηρίαν αιτήματα, καί ζωήν τήν αιώνιον,

Μνήσθητι, Κύριε, καί ημών τών ταπεινών καί αμαρτωλών καί αναξίων δούλων σου καί φώτισον ημών τόν νούν τώ φωτί τής γνώσεώς σου καί οδήγησον ήμάς εν τή τρίβω τών εντολών σου, πρεσβείαις τής παναχράντου σου Μητρός, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, καί αειπαρθένου Μαρίας, καί πάντων σου τών Αγίων, ότι ευλογητός εί, εις πάντας τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥΤού αγίου καί δικαίου, φίλου τού Χριστού, Λαζάρου τού τετραημέρου.

Τήν κοινήν Ανάστασιν πρό τού σού Πάθους πιστούμενος, εκ νεκρών ήγειρας τόν Λάζαρον, Χριστέ ο Θεός, όθεν καί ημείς ως οι Παίδες, τά τής νίκης σύμβολα φέροντες, σοί τώ Νικητή τού θανάτου βοώμεν. Ωσαννά εν τοίς υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου.

ΚΑΛΑΝΤΑ ΛΑΖΑΡΟΥ Εις την πόλη Βηθανία, Μάρθα κλαίει και Μαρία,έκλαιγαν τον αδερφό τους, τον πολύ αγαπητό τους.Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν και τον εμοιρολογούσαν,την ημέρα την Τετάρτη, κίνησε ό Χριστός για να 'ρθει

Κι ό Χριστός την έλυπήθη και πολύ την έσπλαχνίσθηκαι στον τάφο πλησιάζει και το Λάζαρο φωνάζει:-Έβγα έξω, Λάζαρε μου, φίλε και αγαπητέ μου.-Πες μας, Λάζαρε, τί είδες, εις τον Άδη όπου πήγες;

-Είδα φόβους, είδα τρόμους, είδα βάσανα και πόνους,δώστε μου λίγο νεράκι, να ξεπλύνω το φαρμάκι,το φαρμάκι των χειλέων και μη με ρωτάτε πλέον.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝΗ ΒΑΪΟΦΟΡΟΣ

Κυριακή τών Βαΐων, τήν λαμπράν

καί ένδοξον πανήγυριν τής εις Ιερουσαλήμ εισόδου

τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού

εορτάζομεν

Ωσαννά εν τοίς υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος,

εν ονόματι Κυρίου.

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑΤΟΥ ΝΥΜΦΙΟΥ

Τή αγία καί μεγάλη Δευτέρα, μνείαν ποιούμεθα τού μακαρίου Ιωσήφ τού Παγκάλου, καί τής υπό τού Κυρίου καταρασθείσης καί ξηρανθείσης Συκής.

Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τώ μέσω τής νυκτός, καί μακάριος ο δούλος, όν ευρήσει γρηγορούντα, ανάξιος δέ πάλιν, όν ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ούν ψυχή μου, μή τώ ύπνω κατενεχθής, ίνα μή τώ θανάτω παραδοθής, καί τής βασιλείας έξω κλεισθής, αλλά ανάνηψον κράζουσα. Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός, διά τής Θεοτόκου ελέησον ημάς.

Η ΕΥΧΗ

Έφυγα απ’ του Φαραώ, της Αιγύπτου τη σκλαβιά,μ’ αρχηγό το Μωυσή, έφτασα ως το Σινά.

Στο Σινά να ανεβώ, ω! πολύ το επιθυμώ,στην Αγία κορυφή και να λέω την Ευχή.

Η ανάβαση σκληρή, Θεέ μου δώσ’ μου υπομονή,καρτερία κι αντοχή, ν’ αποκτήσω την Ευχή.

Την Ευχή για να τη λες, πρέπει από το μυαλό,να πετάξεις μακριά, κάθε πράγμα κοσμικό.

Στην αρχή την Ευχή, να τη λες προφορικά,κι ύστερα από καιρό, θα σου γίνει νοερά.

Και στα λόγια της Ευχής, να ’ναι όλη η προσοχή, γιατί όταν φανταστείς, κίνδυνος να πλανηθείς.

Απ’ το δέντρο της Ευχής, βγαίνουνε καρποί γλυκείς,Ω! τι μέλι είν’ αυτό, δεν μπορείς να φανταστείς.

Όταν ίδεις την ευχή, μέσα σου να ενεργεί,φρούρησέ τηνε καλά, με επίγνωση πολύ.

Γέροντά μου σεβαστέ, Μωυσή μου νοητέ,έλα δώσ’ μου μιαν ευχή, ν’ αποκτήσω την Ευχή.

Η μητέρα του Χριστού, ηγουμένη μυστική,ευλογεί τους ταπεινούς και τους δίνει την ευχή.

Στο Σινά να ανεβώ, ω! πολύ το επιθυμώ, στην Αγία κορυφή και να λέω την Ευχή.

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗΤΩΝ 10 ΠΑΡΘΕΝΩΝ

Τής τών δέκα Παρθένων παραβολής, τής εκ τού ιερού Ευαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα.

Εν ταίς λαμπρότησι τών Αγίων σου, πώς εισελεύσομαι ο ανάξιος; εάν γάρ τολμήσω συνεισελθείν εις τόν νυμφώνα, ο χιτών με ελέγχει, ότι ουκ έστι τού γάμου, καί δέσμιος εκβαλούμαι υπό τών Αγγέλων, καθάρισον Κύριε, τόν ρύπον τής ψυχής μου, καί σώσόν με ως φιλάνθρωπος.

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗΠΟΡΝΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΣ

Ποίημα Κασσιανής Μοναχής

Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα Γυνή, τήν σήν αισθομένη θεότητα,

μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν, οδυρομένη μύρα σοι,

πρό τού ενταφιασμού κομίζει. Οίμοι! λέγουσα, οτι νύξ μοι,

υπάρχει, οίστρος ακολασίας, ζοφώδης τε καί ασέληνος, έρως τής αμαρτίας.

Δέξαι μου τάς πηγάς τών δακρύων, ο νεφέλαις διεξάγων τής θαλάσσης τό ύδωρ,

κάμφθητί μοι πρός τούς στεναγμούς τής καρδίας, ο κλίνας τούς ουρανούς, τή αφάτω σου κενώσει,

καταφιλήσω τούς αχράντους σου πόδας, αποσμήξω τούτους δέ πάλιν,

τοίς τής κεφαλής μου βοστρύχοις, ών εν τώ Παραδείσω Εύα τό δειλινόν,

κρότον τοίς ωσίν ηχηθείσα, τώ φόβω εκρύβη. Αμαρτιών μου τά πλήθη

καί κριμάτων σου αβύσσους, τίς εξιχνιάσει ψυχοσώστα Σωτήρ μου;

Μή με τήν σήν δούλην παρίδης, ο αμέτρητον έχων τό έλεος.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗΙΕΡΟΣ ΝΙΠΤΗΡΑΣ

Οι τά πάντα καλώς διαταξάμενοι θείοι Πατέρες, παραδεδώκασιν ημίν τέσσαρά τινα εορτάζειν, τόν ιερόν Νιπτήρα, τόν μυστικόν Δείπνον (δηλαδή τήν παράδοσιν τών καθ' ημάς φρικτών Μυστηρίων), τήν υπερφυά Προσευχήν, καί τήν Προδοσίαν αυτήν.

Ότε οι ένδοξοι Μαθηταί, εν τώ νιπτήρι τού Δείπνου εφωτίζοντο, τότε Ιούδας ο δυσσεβής, φιλαργυρίαν νοσήσας εσκοτίζετο, καί ανόμοις κριταίς, σέ τόν δίκαιον Κριτήν παραδίδωσι.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ

Τού Δείπνου σου τού μυστικού, σήμερον Υιέ Θεού, κοινωνόν με παράλαβε, ου μή γάρ τοίς εχθροίς σου τό Μυστήριον είπω, ου φίλημά σοι δώσω, καθάπερ ο Ιούδας, αλλ' ως ο Ληστής Ομολογώ σοι. Μνήσθητί μου Κύριε, όταν έλθης εν τή Βασιλεία σου.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗΗ ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Σήμερον έλεγεν ο Κτίστης Ουρανού καί γής, τοίς εαυτού Μαθηταίς.Ήγγικεν η ώρα, καί έφθασεν Ιούδας ο παραδιδούς με, μή τις με αρνήσηται, βλέπων με εν τώ Σταυρώ, εν μέσω δύο ληστών, πάσχω γάρ ως άνθρωπος, καί σώζω ως φιλάνθρωπος, τούς εις εμέ πιστεύοντας.

ΚΥΡΙΕ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Ήχος πλ. β'

Κύριε τών Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γάρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε τών Δυνάμεων, ελέησον ημάς.

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν ήχω σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.

Κύριε τών Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γάρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε τών Δυνάμεων, ελέησον ημάς.

Στίχ. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω.

Κύριε τών Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού, άλλον γάρ εκτός σου βοηθόν, εν θλίψεσιν ουκ έχομεν, Κύριε τών Δυνάμεων, ελέησον ημάς.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΛΛΗΨΗ

Έδραμε λέγων ο Ιούδας, τοίς παρανόμοις γραμματεύσι.

Τί μοι θέλετε δούναι, καγώ υμίν παραδώσω αυτόν,

εν μέσω δέ τών συμφωνούντων, αυτός ειστήκεις

αοράτως συμφωνούμενος. Καρδιογνώστα,

φείσαι τών ψυχών ημών.

Εις τριάκοντα αργύρια Κύριε, καί εις φίλημα δόλιον,

εζήτουν Ιουδαίοι αποκτείναί σε. Ο δέ παράνομος Ιούδας, ουκ ηβουλήθη συνιέναι.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗΗ ΜΑΣΤΙΓΩΣΗ

Έκαστον μέλος τής αγίας σου σαρκός, ατιμίαν δι' ημάς υπέμεινε, τάς ακάνθας η κεφαλή, η όψις τά εμπτύσματα, αι σιαγόνες τά ραπίσματα, το στόμα τήν εν όξει κερασθείσαν χολήν τή γεύσει, τά ώτα τάς δυσσεβείς βλασφημίας. Ο νώτος τήν φραγγέλωσιν, καί η χείρ τόν κάλαμον, αι τού όλου σώματος εκτάσεις εν τώ σταυρώ, τά άρθρα τούς ήλους, καί η πλευρά τήν λόγχην. Ο παθών υπέρ ημών, καί παθών ελευθερώσας ημάς. Ο συγκαταβάς ημίν φιλανθρωπία, καί ανυψώσας ημάς, παντοδύναμε Σωτήρ, ελέησον ημάς.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗΟ ΙΗΣΟΥΣ ΕΜΠΑΙΖΟΜΕΝΟΣ

Τάδε λέγει Κύριος τοίς Ιουδαίοις. Λαός μου τί εποίησά σοι, ή τί σοι παρηνώχλησα; τούς τυφλούς σου εφώτισα, τούς λεπρούς σου εκαθάρισα, άνδρα όντα επί κλίνης ηνωρθωσάμην. Λαός μου, τί εποίησά σοι, καί τί μοι ανταπέδωκας; αντί τού μάννα χολήν, αντί τού ύδατος όξος, αντί τού αγαπάν με, σταυρώ με προσηλώσατε, ουκέτι στέγω λοιπόν, καλέσω μου τά έθνη, κακείνα με δοξάσουσι, σύν τώ Πατρί καί τώ πνεύματι, καγώ αυτοίς δωρήσομαι, ζωήν τήν αιώνιον.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗΗ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

Ο δε Πέτρος έξω εκάθητο εν τη αυλή, και προσήλθε αυτώ μία παιδίσκη λέγουσα: και συ ήσθα μετά Ιησού του Γαλιλαίου. Ο δε ηρνήσατο έμπροσθεν αυτών πάντων λέγων : Ουκ οίδα τι λέγεις ….Και ευθέως αλέκτωρ εφώνησε. Και εξελθών έξω έκλαυσε πικρώς

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗΟ ΠΕΤΡΟΣ ΚΛΑΙΩΝ

Τρίτον αρνησάμενος ο Πέτρος, ευθέως τό ρηθέν αυτώ συνήκεν,

αλλά προσήγαγέ σοι δάκρυα μετανοίας.

Ο Θεός ιλάσθητί μοι καί σώσόν με.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΙΛΑΤΟΥ

Λέγει αυτοίς ο Πιλάτος.Λάβετε αυτόν υμείς και σταυρώσατε, εγώ γαρ ουχ ευρίσκω εν αυτώ αιτίαν.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗΟ ΙΟΥΔΑΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΤΑ 30 ΑΡΓΥΡΙΑ

Ιδών Ιούδας ότι Ιησούς κατεκρίθη, μεταμεληθείς απέστρεψε τα τριάκοντα αργύρια τοις αρχιερεύσι και τοις πρεσβυτέροις λέγων: Ήμαρτον παραδούς αίμα αθώον. Οι δε είπον: Τι προς ημάς; Συ όψει. Και ρίψας τα αργύρια εν τω ναώ ανεχώρησε, και απελθών απήγξατο.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΩΣΗ

Μέγα θαύμα! ότι ο Κτίστης τού Κόσμου, εις χείρας ανόμων παραδίδοται, καί επί ξύλου αvυψούται ο φιλάνθρωπος, ίνα τούς εν Άδη δεσμώτας ελευθερώση, κράζοντας.Μακρόθυμε Κύριε δόξα σοι.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤΑΥΡΩΣΗ

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι τήν γήν κρεμάσας. (εκ γ'). Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο τών Αγγέλων Βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τόν ουρανόν έν νεφέλαις. Ράπισμα κατεδέξατο, ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τόν Αδάμ. Ήλοις προσηλώθη, ο Νυμφίος τής Εκκλησίας. Λόγχη εκεντήθη, ο Υιός τής Παρθένου. Προσκυνούμέν σου τά Πάθη Χριστέ. (εκ γ'). Δείξον ημίν, καί τήν ένδοξόν σου Ανάστασιν.

ΣΦΑΓΗΝ ΣΟΥ ΤΗΝ ΑΔΙΚΟΝ ΧΡΙΣΤΕ Ήχος α'

Σφαγήν σου τήν άδικον Χριστέ, η

Παρθένος βλέπουσα, όδυρομένη έβόα

σοι Τέκνον γλυκύτατον, πώς αδίκως

θνήσκεις; πώς τώ ξύλω κρέμασαι, ο

πάσαν γήν κρεμάσας τοίς ύδασι; Μη

λίπης μόνην με, Ευεργέτα πολυέλεε, την

Μητέρα καί δούλην σου δέομαι.

Θρήνος Μ. Παρασκευής Δωδεκανήσων – Μικράς Ασίας

Σήμερο μαύρος ουρανός, σήμερο μαύρη μέρα,σήμερον εσταυρώσασι των πάντων βασιλέα.Ο Κύριος ηθέλησε να μπει σε περιβόλι, να λάβει δείπνο μυστικό, για να τον λάβουν όλοι. Κι η Παναγία Δέσποινα ήτανε μοναχή της,τας προσευχάς της έκανε, για το Μονογενή της.Ακούει βροντές και αστραπές και ταραχή μεγάλη.-Αϊ μου Γιάννη, Πρόδρομε και Βαπτιστή του γιου

μου μην είδες τον υγιόκα μου και σε διδάσκαλό σου;

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ

Ο ευσχήμων Ιωσήφ, από τού ξύλου καθελών τό άχραντόν σου Σώμα, σινδόνι καθαρά, ειλήσας καί αρώμασιν, εν μνήματι καινώ κηδεύσας απέθετο.

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΘΡΗΝΟΣ

ΣΤΑΣΙΣ ΠΡΩΤΗΉχος πλ. α΄

Η ζωή εν τάφω, κατετέθης Χριστέ,

καί Αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο, συγκατάβασιν

δοξάζουσαι τήν σήν.

Η ζωή πώς θνήσκεις;πώς καί τάφω οικείς;

τού θανάτου τό βασίλειον λύεις δέ,καί τού Άδου τούς νεκρούς εξανιστάς

Ο ωραίος κάλλει,παρά πάντας βροτούς,

ως ανείδεος νεκρός καταφαίνεται,ο τήν φύσιν ωραΐσας τού παντός.

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΘΡΗΝΟΣ

ΣΤΑΣIΣ ΔΕΥΤΕΡΑΉχος πλ. α΄

Άξιόν εστι, μεγαλύνειν σέ τόν Ζωοδότην, τόν εν τώ Σταυρώ

τάς χείρας εκτείναντα, καί συντρίψαντα

τό κράτος τού εχθρού.

Έκλαιε πικρώς,η πανάμωμος Μήτηρ σου Λόγε,

ότε εν τώ τάφω εώρακε,σέ τόν άφραστον καί άναρχον Θεόν.

Ώσπερ πελεκάν, τετρωμένος τήν πλευράν σου Λόγε, σούς θανέντας παίδας εζώωσας,

επιστάξας ζωτικούς αυτοίς κρουνούς.

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΘΡΗΝΟΣ ΣΤΑΣΙΣ ΤΡΙΤΗ

Ήχος γ΄

Αι γενεαί πάσαι,ύμνον τή Ταφή σου,

προσφέρουσι Χριστέ μου.

Ώ γλυκύ μου έαρ,γλυκύτατόν μου Τέκνον,πού έδυ σου τό κάλλος;

Ώ φώς τών οφθαλμών μου,γλυκύτατόν μου Τέκνον,πώς τάφω νύν καλύπτη;

Έρραναν τόν τάφον,αι Μυροφόροι μύρα,λίαν πρωϊ ελθούσαι.

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΟ ΙΗΣΟΥΣ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ

Τώ αγίω καί μεγάλω Σαββάτω, τήν θεόσωμον Ταφήν,

καί τήν εις Άδου Κάθοδον τού Κυρίου καί Σωτήρος

ημών Ιησού Χριστού εορτάζομεν δι' ών τής φθοράς

τό ημέτερον γένος ανακληθέν, πρός αιωνίαν ζωήν μεταβέβηκε

ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΩΝΤόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Eυλογείτε Άγγελοι Κυρίου, ουρανοί Κυρίου, τόν Κύριον.

Τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ευλογείτε, ήλιος καί σελήνη, άστρα τού ουρανού, τόν Κύριον.

Τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ευλογείτε, Ανανία, Αζαρία, καί Μισαήλ, τόν Κύριον.

Τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ευλογείτε, Απόστολοι, Προφήται, καί Μάρτυρες Κυρίου, τόν Κύριον.

Τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, και Άγιον Πνεύμα, τόν Κύριον.

Τόν Κύριον υμνούμεν καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Αινούμεν, ευλογούμεν, καί προσκυνούμεν τόν Κύριον.

Τόν Κύριον υμνούμεν, καί δοξολογούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Δεύτε λάβετε φώς εκ τού ανεσπέρου φωτός, καί δοξάσατε Χριστόν, τόν αναστάντα εκ νεκρών.

Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας, καί τοίς εν τοίς μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος.

ΣΗΜΕΡΑ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗΣήμερα μαύρα μου μάτιασήμερα Χριστός ανέστη (2)και στους ουρανούς ευρέθη.

Σήμερα μαύρα μου μάτιασήμερα τα παλικάρια (2)στέκονται σαν τα λιοντάρια.

Σήμερα μαύρα μου μάτιασήμερα και τα κορίτσια (2)στέκονται σαν κυπαρίσσια.

Σήμερα μαύρα μου μάτιασήμερα κι οι παντρεμένες (2)είναι λαμπροφορεμένες. Σήμερα μαύρα μου μάτιασήμερα και οι παπάδες (2)λειτουργούν σα δεσποτάδες.

Το τραγούδι του Αϊ – Γιώργη

Αϊ μου Γιώργη αφέντη μου, κι αφέντη καβαλάρηαρματωμένε με σπαθί και μ’ αργυρό κοντάρι.Θεριό ’πεσε στη χώρα μας, σ’ ένα βαθύ πηγάδι ανθρώπους το ταΐζανε, κάθε πρωί και βράδυ.Μια μέρα δε του πήγανε, άνθρωπο να δειπνήσεισταλιά νερό δεν άφησε, τη χώρα να δροσίσει.-Ας ρίξουμε τα μπουλετιά, κι ότινος θέλει ας πέσεινα πάει το παιδάκι του, του λιονταριού πεσκέσι.Τα μπουλετιά επέσανε, σε μια βασιλοπούλαόπου την είχε ο βασιλιάς, μόνη και μοναχούλα.

Ξένος αγνώριστος περνά, την κόρη χαιρετάεικι η κόρη τ’ αποκρίνεται, κι η κόρη του μιλάει.-Τραβήξου ξένε μ’ από δω, τι το νερό αφρίζεικι ο δράκοντας τα δόντια, του για μένα τ’ ακονίζει.Γυρίζει ανατολικά, και κάνει το σταυρό του και βγάζει το σπαθάκι του, και κόβει το λαιμό του.-Για πες μου ξένε να χαρείς, ποιο είναι τ’ όνομά σου κι εγώ θα κάνω χάρισμα, στην οικογένειά σου.-Γιώργη με λένε στ’ όνομα, απ’ την Καππαδοκίασαν θες να κάμεις χάρισμα, χτίσε μιαν εκκλησία.Βάλε ζερβά την Παναγιά, δεξά έναν καβαλάρηαρματωμένον με σπαθί, και μ’ αργυρό κοντάρι.

Το Πάθος και η Ανάσταση μέσα από την εκκλησιαστική και λαϊκή μας

παράδοση