ομάδα:• Ζούγκα Ασημίνα• Θανάσαινα Μαρίνα• Θεοδωρίδου Χρυσάνθη• Καραγκιαούρη Δήμητρα• Κουκουβέτση Χριστίνα

Κρητικό ΘέατροΚρητικό Θέατρο

Με τον όρο κρητικό θέατρο εννοείται το σύνολο των θεατρικών δρώμενων στην Κρήτη από τον 13ο

έως τον 17ο αιώνα. Όλα τα είδη του θεάτρου που ευδοκιμούσαν στον ευρωπαϊκό χώρο πέρασαν εκεί, όχι όμως ως στείρα μίμηση, αλλά ως πλήρης αισθητική μετουσίωση στη μορφή και στο περιεχόμενο.Τα έργα που έχουν σωθεί είναι οκτώ.

Γεώργιος Χορτάτσης:Γεώργιος Χορτάτσης:

Το ποιητικό ύφος του Χορτάτση διακρίνεται για την πολύ φροντισμένη στιχουργική και την περίπλοκη γλωσσική μορφή, με μεγάλου μήκους προτάσεις, συχνούς διασκελισμούς και υπερβατά σχήματα. Υφολογικά όμως διαφοροποιείται από έργο σε έργο, προσαρμοζόμενος στις συμβάσεις του λογοτεχνικού είδους που κάθε φορά επιλέγει: ο λόγος του είναι πιο σύνθετος στην Ερωφίλη, ενώ στον Κατσούρμπο το λεξιλόγιο είναι πιο καθημερινό, με πολλές ιταλικές λέξεις. Έργο του Χορτάτση φαίνεται πως είναι και τα ιντερμέδια που διασώζονται στα χειρόγραφα των έργων του.

Χαρακτηριστικά της γραφής του Χορτάτση:

Η Ερωφίλη αποτελείται από 3.205 στίχους. Αντλεί την υπόθεση από τον κόσμο του μυθιστορήματος όπως έχει δραματοποιηθεί στην Ιταλία. Ακολουθεί την πλοκή του Orbecche του Giovan Battista Giraldi. Αλλά οι φιλόλογοι διαπίστωσαν ότι φέρει ίχνη και από το Re Torrismondo του Torquato Tasso.

ΕρωφίληΕρωφίλη

Ο Φιλόγονος, βασιλιάς της αιγυπτιακής Μέμφιδας, ανέβηκε στο θρόνο σκοτώνοντας τον

αδερφό του. Στην αυλή του μεγαλώνει ένα ορφανό βασιλόπουλο, ο Πανάρετος, γιός του

επίσης σκοτωμένου βασιλιά της Τζέρτζας. Η κόρη του βασιλιά Φιλόγονου, Ερωφίλη ερωτεύεται τον Πανάρετο και οι δύο νέοι παντρεύονται μυστικά.

Όταν το μαθαίνει ο Φιλόγονος εξοργίζεται, σκοτώνει τον Πανάρετο κόβοντας του το κεφάλι, τη γλώσσα και τα χέρια και ξεριζώνοντας του την

καρδιά, με σκοπό να τα προσφέρει ως δήθεν γαμήλιο δώρο στην Ερωφίλη. Ο βασιλιάς

προσποιείται πως αποδέχεται το γάμο και προσφέρει μία λεκάνη με τα κομμένα μέλη του

Πανάρετου στην Ερωφίλη. Εκείνη αυτοκτονεί και στο τέλος του έργου ο χορός σκοτώνει το βασιλιά.

Παρουσιάζεται τότε η σκιά (το φάντασμα) του δολοφονημένου αδερφού και εκφράζει

ικανοποίηση για την τιμωρία του δολοφονημένου βασιλιά.

Του πλούτου αχορταγιά, τση δόξας πείνα,του χρυσαφιού ακριβιά καταραμένη,πόσα για σας κορμιά νεκρ' απόμεινα,πόσοι άδικοι πόλεμοι σηκωμένοι,πόσες συχνές μαλιές συναφορμά σαςγρικούνται ολημερνίς στην οικουμένη!Στον άδην ας βουλήσει τ' όνομα σας,κι όξω στη γη μην έβγει να παιδέψεινου πλιον ανθρωπινόν η ατυχιά σαςγιατί αποκεί, ως θωρώ, σας έχει πέψει

κανείς στον κόσμον δαίμονας να 'ρθείτε,τς ανθρώπους μετά σας να φαρμακέψει.Τη λύπηση μισάτε, και κρατείτεμακρά τη δικιοσύνη ξορισμένη,κι ουδέ πρεπό, μηδ' όμορφο θεωρείτε,Για σας οι ουρανοί 'ναι σφαλισμένοι,κι εδώ στον κόσμο κάτω δε μπορούσινα στέκουν οι άνθρωποι αναπαημένοιμε τς αδερφούς τ' αδέρφια πολεμούσι,κι οι φίλοι τσι φιλιές των απαρνούνται,και τα παιδιά τον κύρην τους μισούσι...

ΠΡΑΞΗ Γ' - ΣΚΗΝΗ Ε'ΠΡΑΞΗ Γ' - ΣΚΗΝΗ Ε' ΧΟΡΟΣΧΟΡΟΣ