Αγαπητοί δάσκαλοι,

Αγαπητή μου δασκάλα,

Αγαπημένοι μου συμμαθητές!

Πέρασαν κιόλας έξι χρόνια από τότε που πρωτοπατήσαμε σ’ αυτό το σχολείο, σ΄ αυτή την αυλή, σ΄ αυτές τις αίθουσες.

Πέρασε γρήγορα ο καιρός από τότε που είμασταν «τα πρωτάκια» του σχολείου, τότε που αντικρίσαμε πολλούς μαθητές μικρούς και μεγάλους, που ακούσαμε το πρώτο κουδούνι για προσευχή, που πρωτομπήκαμε στην αίθουσα του μεγάλου σχολείου, συνοδευόμενοι από τη χαμογελαστή και αγαπητή μας δασκάλα.

Όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν έχουμε να θυμηθούμε καλές αναμνήσεις. Γιατί το σχολείο δεν ήταν ένας χώρος που έδιναν οι δάσκαλοι μόνο γνώσεις , αλλά ήταν για εμάς μια μεγάλη οικογένεια που νιώθαμε ασφαλείς και ωραία. Τα συναισθήματα γίνονταν πιο έντονα όταν κάνουμε αναδρομή στο παρελθόν και σκεφτόμαστε τι περάσαμε όλοι μαζί: εκδρομές, επισκέψεις, δραστηριότητες.

Ακόμη μέσα στο σχολείο παίξαμε, γελάσαμε, αλλά και θυμώσαμε , ίσως και να κλάψαμε. Αυτά όμως μας ένωσαν…

Τα χρόνια αυτά ήταν τα πιο σημαντικά γιατί ήταν η αρχή της σχολικής μας ζωής. Μάθαμε να γράφουμε, να διαβάζουμε, γνωρίσαμε τον κόσμο των βιβλίων και όλα αυτά τα χρωστάμε στους αγαπητούς μας δασκάλους που με την υπομονή και επιμονή τους μας έδωσαν βάσεις για την εξέλιξή στα γράμματα, στο να συμπεριφερόμαστε πολιτισμένα και με σεβασμό. Ίσως ήταν και το μεγαλύτερο εφόδιο για την πορεία μας από δω και πέρα. Τους οφείλουμε τόσα πολλά άσχετα που κάποιες φορές τους βγάζαμε έξω από τα ρούχα τους και τους συγχύζαμε με τις σκανταλιές μας.

Τελειώνοντας θέλω να πω στους συμμαθητές μου πως η τελευταία μέρα στο δημοτικό είναι η αρχή του γυμνασίου. Ίσως με κάποιους να χαθούμε λόγω πολλών υποχρεώσεων ή αλλαγή σχολείου. Ας δώσουμε λοιπόν μπροστά σε όλους το λόγο μας πως θα ανταμώσουμε ξανά. Άλλωστε οι αληθινές φιλίες είναι αυτές που κάναμε αυτά τα έξι χρόνια. Οι αληθινοί φίλοι δε χάνονται! Πάντα θα έχει ξεχωριστή θέση το 2ο Δημοτικό Σχολείο Ξάνθης.

Καλό καλοκαίρι μέσα από τα βάθη της ψυχής μου.

Αντίο Δημοτικό - Καλημέρα Γυμνάσιο!