Στα παράλια της Παλαιστίνης είναι και σήμερα η πόλη Ιόππη.

Στα χρόνια που έζησε στη γη

μας σαν άνθρωπος ο Κύριος μας

Ιησούς Χριστός

Και αργότερα στα χρόνια των Αποστόλων στην πόλη αυτή κατοικούσε

Μια χριστιανή

που λεγόταν Ταβιθά.

Δεν ήταν πλούσια η Ταβιθά. Είχε όμως ψυχή που αγαπούσε όλο τον κόσμο, ήταν πονετική ψυχή.

Γι’ αυτό και κατέφευγαν στην Ταβιθά όσοι είχαν ανάγκη, φτωχοί,

χήρες και ορφανά.

Όποια ώρα και να πήγαινε κανείς στο σπίτι της έβρισκε εκεί διάφορους φτωχούς. Και η

Ταβιθά δεν έδιωχνε κανένα.

Προσπαθούσε να ξεκουράσει

και ν’ ανακουφίσει την φτώχεια.

Πόσο όμορφα ένοιωθε η ίδια , ευτυχισμένη όταν έφευγαν από το σπίτι της παρηγορημένοι αυτοί που την πλησίαζαν.

Την ημέρα της την περνούσε με το να ράβει διάφορα

φορεματάκια.

-Αυτά που ράβω είναι για τα φτωχά αδέλφια μου. Για κείνους που δεν έχουν ποιος να τους φροντίσει. Ο Χριστός δεν είπε ότι οι φτωχοί είναι αδέλφια Του ; Κι ότι χαίρεται πολύ όταν δείχνουμε σ ‘ αυτούς αγάπη;

•-Μα τι ράβεις συνέχεια ;Δεν σε φθάνουν όσα έχεις ;

-Ευχαριστούμε πολύ.

Αγαπούσε τους φτωχούς η Ταβιθά. Αγαπούσαν όμως οι φτωχοί, αλλά και όλοι οι Χριστιανοί την Ταβιθά και παρακαλούσαν το Θεό να της δίνει υγεία και χρόνια πολλά για να εργάζεται το μεγάλο έργο της φιλανθρωπίας.

Ήρθε όμως η ημέρα που η Ταβιθά αρρώστησε.

Λυπήθηκαν πολύ. Η Ταβιθά ήταν βαριά άρρωστη στο κρεββάτι. Δεν μπορούσε καθόλου να μιλήσει, ούτε να πει τι θα την ανακούφιζε.

Όλοι ενδιαφέρθηκαν, έκαναν ό,τι μπορούσαν να την βοηθήσουν να γίνει καλύτερα. Αντίθετα, αντί να καλυτερέψει όλο και χειροτέρευε μέχρι που έφυγε

απ΄ τον κόσμο. Πέθανε.

- Πόσο πόνεσαν και λυπήθηκαν

όλοι οι χριστιανοί. Εκείνοι όμως που

ήταν απαρηγόρητοι

ήταν οι φτωχοί, οι χήρες, τα ορφανά !

Τώρα ποιος θα φρόντιζε γι’ αυτούς σαν στοργική μητέρα ;

Στη ψυχή όλων γεννήθηκε η ελπίδα. «Θα μπορούσε ο Απόστολος Πέτρος να

μας βοηθήσει.»

Όλοι ήταν λυπημένοι.

Ενώ όλοι ήταν λυπημένοι, διαδόθηκε στην Ιόππη ότι ο απόστολος Πέτρος είχε έρθει σε

μια κοντινή πόλη Λύδδα.

Στη ψυχή όλων γεννήθηκε η ελπίδα. «Θα μπορούσε ο Απόστολος Πέτρος να

μας βοηθήσει.»

Στέλνουν δύο άνδρες και τον παρακαλούν να έρθει στην Ιόππη.

Όταν ο Πέτρος το ακούει ξεκινά να πάει στην Ιόππη.

Το θέαμα που αντικρύζει είναι πολύ συγκινητικό. Γύρω από το σώμα της Ταβιθά είναι χήρες και

ορφανά.

Κρατούσαν και έδειχναν τα φορέματα που τους έραψε όσο ζούσε.

-Ποιος θα μας φροντίσει τώρα ;!

-Τους βγάζει όλους έξω. Γονατίζει προσεύχεταικαι έπειτα σηκώνεται, πλησιάζει το νεκρό σώμα και φωνάζει :

- Ταβιθά, σήκω επάνω.

Και γίνεται το θαύμα. Η Ταβιθά ζωντανεύει.

Ανοίγει τα μάτια της μόλις βλέπει τον Απόστολο Πέτρο ανακάθεται στο κρεββάτι της. Σηκώνεται όρθια.

Έπειτα φωνάζει τους χριστιανούς.

Ο θαυμασμός δεν περιγράφεται. Όλοι κλαίνε από χαρά.

-Δοξάζουν ασταμάτητα το

Θεό, που αναστήθηκε η στοργική τους

μητέρα η Ταβιθά.

Η αγία Ταβιθά έκτοτε έζησε πολλά χρόνια γεμάτα από αγαθοεργίες

και ελεημοσύνες, μέχρι την ειρηνική τελείωσή της σε βαθιά γεράματα.

 

Εορτάζει 25 Οκτωβρίου.

Για τίνος ανθρώπου το

θάνατο πόνεσαν οι κάτοικοι της

Ιόππης ;

Για την Ταβιθά.

Τι σκέφτηκαν να κάνουν για την

αγαπημένη τους Ταβιθά ;

Να καλέσουν τον Απόστολο

Πέτρο.

Τι έκανε ο Απόστολος Πέτρος ;

-Χριστέ μου, κάνε το θαύμα

Σου.

ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΕ.

-Γιατί δέχθηκε τις προσευχές

ο Θεός ;

Γιατί η Ταβιθά

βοηθούσε πολύ

τους φτωχούς.

Είχε κάνει σκοπό

της ζωής της την αγάπη.

Πως μπορούμε να βοηθήσουμε σήμερα

τα φτωχά παιδιά ;

•Δεν πετάμε φαγητό.

• Παίρνω τα πράγματα που χρειάζομαι.

(απαραίτητες γόμες, ξύστρες, μολύβια)

Παίρνω τα απαραίτητα παιχνίδια.

Φοράω τα ρούχα που μου δίνει η μητέρα μου.

Δεν γκρινιάζω αν είναι της αδελφής μου.

Τα χρήματα που εξοικονομούνται τα δίνουμε στα φτωχά παιδιά.

• Δίδαγμα :

• Να βοηθάς όσο μπορείς ,

• το φτωχό όταν θα δεις,

• κι ο Θεός θα σε ευλογεί,

• χαρά θα ‘χεις στην ψυχή.

Ρητό:

• «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοί ἐλεηθήσονται» (Ματθ. ε΄ 7)

• Είναι ευτυχείς όσοι έχουν αγάπη και κάνουν ελεημοσύνες γιατί ο Θεός θα δείξει αγάπη και έλεος και σ’ αυτούς.