ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΠΕΙΘΟΥΣ

Ποιες μέθοδοι πειθούς χρησιμοποιούνται σε κάθε μια από τις παρακάτω παραγράφους και με ποια μέσα πειθούς, σε κάθε περίπτωση, υποστηρίζονται οι θέσεις των συγγραφέων;

1.Οι χώρες που σέβονται τους πολίτες τους οργανώνουν ένα πλήρες σύστημα υγείας για την περίθαλψή τους. Στη Ζουαζηλάνδη όμως, μολονότι υπάρχουν οι απαιτούμενοι πόροι, δε λαμβάνεται καμιά μέριμνα για την υγεία των πολιτών. Κι αυτό το διαπιστώνουμε από την έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού Υγείας του 2003, σύμφωνα με την οποία παρατηρείται έλλειψη νοσοκομείων και πρωτογενούς ιατροφαρμακευτικής φροντίδας.

2.Πρέπει να πάψουμε να βλέπουμε τον άνθρωπο σαν ένα υπερφυσικό ον και να εγκαταλείψουμε μια για πάντα εκείνο το σχέδιο που επεξεργάστηκε πρώτος ο Καρτέσιος, το οποίο συνίσταται στην κατάκτηση και την κατοχή της φύσης. Η απόπειρα αυτή αποδείχθηκε τουλάχιστον γελοία, από τη στιγμή που κατανοήσαμε ότι το σύμπαν, μέσα στην απεραντοσύνη του, ξεπερνά τις δικές μας δυνατότητες…

3.Γνωρίζουμε πια καλά ότι αυτός ο μικρός, χαμένος στο διάστημα, πλανήτης δεν είναι απλώς η κατοικία μας: είναι το σπιτικό μας, είναι η Γη-πατρίδα μας… Γιατί μάθαμε πως θα γινόμαστε στάχτη στους ήλιους και πάγος στο διάστημα. Μπορούμε φυσικά να φύγουμε, να ταξιδέψουμε, να αποικίσουμε άλλους πλανήτες. Όμως εδώ, στο σπίτι μας, έχουμε τα φυτά μας, τα ζώα μας, τους νεκρούς μας. Η ζωή μας η ίδια βρίσκεται εδώ. Και πρέπει να προστατέψουμε και να σώσουμε τη Γη-πατρίδα μας.

4.Μια άποψη για τη «μάχη» των γενεών είναι ότι υπάρχει κάποια επανάσταση των νέων ενάντια στην πατρική εξουσία και, τουλάχιστον, έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ γονέων και παιδιών. Σχετικά μ’ αυτό όμως, ο Βερν Μπένγκστον, ένας από τους πιο προσεκτικούς μελετητές του θέματος, έχει συλλέξει στοιχεία από 500 και περισσότερους μαθητές τριών κολεγίων της Νότιας Καλιφόρνιας, που πείθουν ότι ο βαθμός αποξένωσης είναι στην πραγματικότητα μικρότερος από ό,τι απαιτείται.

Το θέατρο πορεύτηκε 2500 χρόνια χωρίς σκηνοθέτες. Αυτό δεν σημαίνει πως στα χρόνια αυτά μέσα στους διονυσιακούς θιάσους,

[1]

στις συντεχνίες των μίμων, στους βασιλικούς θιάσους ή στα αστικά θεατρικά σχήματα δεν υπήρχε τάξη, πειθαρχία και πως όλοι δεν υπήκουαν στην αρχή ενός ανδρός. Αντίθετα, σε κάθε συντεχνία υπήρχε μια ιεραρχία άτεγκτη, μια πυραμίδα εξαρτήσεων, από τον πρωτομάστορα ως τον κάλφα, από το δόκιμο ως το κοπέλι. Ένας πάντα κάνει κουμάντο, ο αρχαιότερος, ο εμπειρότερος, ο ισχυρότερος, ο κεφαλαιούχος κτλ.

5.Πόσο αναγκαίο είναι το «περιττό» της τέχνης στη ζωή μας;

6.Είναι η ανάσα μας, το οξυγόνο μας. Το μη απαραίτητο ορίζει τον άνθρωπο. Είναι η ψυχή μας, είναι η απόδειξη της πνευματικότητάς μας αυτό. Είναι αυτό που σηκώνει τον άνθρωπο όρθιο στα πόδια του.

7.Το να απολαμβάνεις την τέχνη σημαίνει ότι έχεις αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητες του εγκεφάλου σου, επομένως έχεις δοξάσει τη φύση σου. Συχνά υπάρχουν άνθρωποι που περνούν μια ολόκληρη ζωή χρησιμοποιώντας τον εγκέφαλό τους –τη φύση τους δηλαδή- για να κάνουν μόνο υπολογισμούς. Τι θα φάμε σήμερα, πόσο θα κερδίσουμε, πόσα αντίτυπα θα πουλήσει το βιβλίο μου, πόσο όμορφος είμαι, πόσα σπίτια έχω… Ο εγκέφαλος περιορίζεται σε υπολογισμούς αυτού του είδους, γίνεται όργανο πρωτόγονο, άχρηστο, μέσον για να πάει ο άνθρωπος στη χώρα της δυστυχίας.

8.Απαραίτητη και χρήσιμη η Τηλεόραση, δεν μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να αναπληρώσεις τις εφημερίδες. Γιατί ο προφορικός λόγος φεύγει και χάνεται και είναι αδύνατον να «ξαναδιαβάσεις» αυτό που άκουσες, εάν επιδιώκεις την εμπεριστατωμένη έρευνα σε συνδυασμό με το ουσιώδες και τις ερμηνευτικές αποχρώσεις. Ναι, η εικόνα μιλάει αλλά δεν εξηγεί.

9.Στο χώρο τον ελληνικό το φως έχει μια ξεχωριστή θέση από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Οι ποιητές τον θεοποίησαν. Οι θρησκείες επίσης. Ο Απόλλωνας είναι θεός του φωτός. Ο Δίας θεός του κεραυνού και της φωτιάς, άρα του φωτός. Οι ήρωες της τραγωδίας και της μυθολογίας χάνονται στο φως. Ο Οιδίποδας, η Μήδεια, ο Φαέθων, η Σεμέλη, ο Ίκαρος. Ο Χριστός είναι φως. Ο ήλιος είναι φως και η ελληνική γη είναι γεμάτη φως. Κι ο στίχος του Ελύτη «έτη φωτός μεσ’ τον ασβέστη» πυκνώνει τον ποιητικό ορισμό του ελληνικού χωροχρόνου.

[ΠΗΓΗ: Οδηγός για την ΕΚΦΡΑΣΗ/ έκθεση Γ΄ Λυκείου, Άρης Γιαβρής – Θεόδωρος Στουφής, Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ σελ. 31-38

[2]

– στην ίδια ενότητα βλέπε κι άλλες παρόμοιες ασκήσεις – Ασκήσεις και στο βιβλίο ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ Γ Λυκείου ΣΤΗΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΚΦΡΑΣΗ-ΕΚΘΕΣΗ σελ. 13 κ.ε.]

[3]