Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ

Δέν πρέπει να συγχέωµεν ποτέ ,το ένδοξον πρόσωπον του Κυρίου ηµών, µε την εξωτερική όψιν Του, όπως εµφανίζεται εις τάς οράσεις . Επί του όρους της µεταµορφώσεως είχε δοξασθή, και τα ιµάτιά Του έγιναν λευκά και λάµποντα. Η ίδια δόξα απεκαλύφθη εις τον εκ Ταρσού Σαούλ, εις 'την οδόν της Δαµασκού, και αυτή έλαµψεν όπως η λάµψις του ηλίου. Είς τας οράσεις όµως ο Χριστός θέτει κατά µέρος την δόξα του αυτήν και γίνεται Αρνίον, όπως θα δούµε παρακάτω. Είς όλας τας περιστάσεις, η όψις Του είναι συµβολική παρά ατοµική. Όλα εδώ εις την όρασιν αυτήν , η λευκή κεφαλή µε τας τρίχας, ο τρόµος των πυρίνων οφθαλµων, οι πυρακτωµένοι πόδες Του, η οξεία δίστοµος ροµφαία που εξέρχεται από το στόµα Του, όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, τα οποία προσέλαβε εις την παρούσαν όρασιν ,είναι κατάλληλες εκφράσεις , και µας δεικνύουν την θέση του δικαστού που ανέλαβε, δια το έργον της κρίσεως, το οποίον µέλλει να ακολουθήση. Δια να τονισθεί περισσότερο ο χαρακτήρ της οράσεως, δεικνύεται εις ηµάς, το επι του Ιωάννου αποτέλεσµα αυτής. Ούτος έπεσεν εις τους πόδας Του ως νεκρός από τον φόβον. Προς ενθάρρυνσιν και ενίσχυσιν του Ιωάννου, ο Κριτής πάσης της γης, υπενθυµίζει εις αυτόν τας µεγάλας εκείνας αληθείας, τας οποίας έπρεπε να έχωµεν πάντοτε εις τον νούν µας, οσάκις βλέποµεν Αυτόν εκτελούντα κρίσιν. Αυτή είναι πρόσκαιρος, παροδική και διάµεσος. Αυτή είναι µέρος µόνον της θείας προθέσεως, και δεν έχει µόνιµον και διαρκεί θέση εις την πρόθεσή Του, και δεν αποτελεί µέρος του τελικού σκοπού του Θεού. Ο Χριστός {όπως µας λέγετε εδώ} είναι« ο Πρώτος και ο έσχατος », Αποκάλυφις Α. 17.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ Α. 17. Και ότε είδον αυτόν, έπεσα προς τους πόδας αυτού ως νεκρός* και επέθηκε την δεξιάν αυτού χείρα επ' εµέ , λέγων µοι, Μη Φοβού* εγώ είµαι ο πρώτος και ο έσχατος.

Δηλαδή εκείνο το οποίον Αυτός ήρχισε θέλει συµπληρώση. Επί πλέον, και Αυτός επίσης διήλθε δια µέσου των δοκιµασιών, και είναι ο Τύπος και η εγγύησις της µελούσης Δόξης. Αυτός υπέµεινε την κρίσιν του θανάτου ι αλλά τώρα είναι πέραν της εξουσίας του. 'Αλλ' όχι µόνον τούτοι άλλ’ Αυτός ως νικητής, κρατεί τας κλείδας, και ηµπορεί να ελευθερώση εκείνους, των οποίων η κρίσις παρέδωκεν εις τα σιαγώνας του θανάτου και του 'Αδου «έχω τας κλείς του Άδου και του θανάτου »Αποκ. Α. 18.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ Α. 18. Και ο ζών, και έγεινα νεκρός* και ιδού, είµαι ζών εις τους αιώνας των αιώνων* αµήν* και έχω τα κλειδιά του άδου και του θανάτου.

Ούτω δε ενισχυθείς και αναλαβών ο Ιωάννης, διατάσσεται εκ δευτέρου, να γράψη. «Γράφον ούν ά είδες και ά εισιν και ά µέλλει γενέσθαι µετά ταύτα».

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ Α. 19. Γράψον όσα είδες, και όσα είναι, και όσα µέλλουσι να γείνωσι µετά ταύτα.

Επειδή η διαταγή είναι το κλειδί του χωρίου ενός ολοκλήρου συστήµατος ερµηνειών, διότι εφαρµόζει τα επτά αγγέλµατα, εις τας εκκλησίας της παρούσης χάριτος του Θεού, δι' αυτό θα εξετάσω µεν αυτήν την ερµηνείαν, µετά της µεγαλητέρας προσοχής. Δια να ερµηνεύση τα αποκαλυφθέντα στον Ιωάννην, «ά είδες» όσα είδες {αυτά τα οποία αναφέρει το εικοστό εδάφιο}, και ά εισίν{τα οποία παριστούν} «και ά µέλλει γενέσθαι µετά ταύτα», {εκείνα τα οποία θα επακολουθήσουν} Επειδή η ερμηνεία αυτών θα περιλάβη ολόκληρον τεύχος θα γυρίσω εις το κύριο θέµα, τας κρίσεις του θεού επί του κόσµου, αι οποίαι είναι πολύ εγγύς, και που πρέπει να προηγηθούν της δευτέρας παρουσίας του Κυρίου µας, δια να Τον αποκαλύψουν ,-- όπως έλεγε τούτο εις τους µαθητάς Του : ότι ,« Ευθέως δε µετά την θλίψιν των ηµερών εκείνων, Φανήσεται το σηµείον του Υιού του ανθρώπου εν ουρανώ και τότε κόψονται αι φυλαί της γης και όψονται τον Υιόν του ανθρώπου ερχόµενον επι των νεΦελών του ουρανού µετά δυνάµεως και δόξης πολλής ... Ματθαίος κδ. 29-30.

ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΚΔ. 29. Ευθείς δε µετά τηv θλίψιv των ηµερώv εκείνων, ο ήλιος θέλει σκοτισθή, και η σελήνη δεv θέλει δώσει το Φέγγος αυτής .και οι αστέρες θέλουσι πέσει από του ουρανού, και οι δυvάµεις των ουραvώv θέλουσι σαλευθή.

30. Και τότε θέλει Φαvή το σηµείοv του Υιού του ανθρώπου εν τώ ουραvώ*και τότε θέλουσι θρηvήσει πάσαι αι Φυλαί της γής και θέλουσιv ιδεί τον Υιόv του αvθρώπου ερχόµεvοv επι τον νεφελών του ουρανού µετά δυvάµεως και δόξης πολλής.

Δι' αυτό τα παρερχόµεθα και µεταβαίvοµεv απ' ευθείας εις τηv ερµηvείαv του Δ’ ΚεΦαλαίου της αποκαλύψεως που άρχεται η µεγάλη κρίσις της γής επί του κόσµου αι θλίψεις δηλονότι και τα οποία εvτός ολίγου επέρχονται επί του προσώπου πάσης της γής.

Ο ΘΡΟΝΟΣ {Αποκάλυψις δ': 1-3}

Το τµήµα του θρόνου του βιβλίου τούτου εις το οποίον εισερχόµεθα τώρα, κατέχει τα οκτώ κεφάλαια, και περιλαµβάνει, τας σφραγίδαι; τας σάλπιγγας και τας βροντάς , έκαστοv εκ των οποίων έχει µίαv εισαγωγικήv όρασιv. Η πρώτη όρασις όχι µόvοv εισάγει τας σφρανίδας , αλλά χρησιµεύει και είναι το κλειδί δι' όλα τα επόµενα, Η όρασις του θρόνου διαιρείται εις δύο µέρη, το έv το οποίον αφορά τηv ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΝ, το Δ' κεΦάλαιον ολόκληρον, και το άλλο το Ε' κεΦάλαιον ολόκληρον, αφορά την ΑΠΟΛΥTΡΩΣΗ του κόσµου, η οποία άρχεται από του ΣΤ' κεφαλαίου ι µε το άvοιγµα των γεγοvότωv των επτά σφραγίδων, των επτά σαλπίγγων, Και δια να ακουστή η Φωvή της εβδόµης σάλπιγγος, µε χαρµόσυvοv άγγελµα, ότι «Αί βασιλείαι του κόσµου έγειναν του Κυρίου ηµών, και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων» {Αποκάλυψις ια' 15}.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΑ' 15. Και ο έβδοµος άγγελος εσάλπισε, και έγειvαν φωναί µεγάλαι εν τω ουρανώ, λέγουσαι, Αί βασιλείαι του κόσµου έγειvαv του Κυρίου ηµών, και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων.

Το τµήµα της Δηµιουργίας ασχολείται µε τον Θρόνον, τους 24 πρεσβύτερους , και τα 4 ζώα. Η Απολύτρωσις ασχολείται, µε τον καθήµενον επι του θρόνου µε το εσφραγισµένον βιβλίον.και το εσφανµένον Αρνίον. Η µελέτη µας αυτή εις το τµήµα τούτο της αποκαλύψεως είναι ανεκτίµητος . Το γεγονός ότι οι πρεσβύτεροι και τα 4 ζώα εισάγωνται εις ηµάς εις το τµήµα τούτο της Δηµιουργίας, αυτό θα µας προφυλάξη αποτελεσµατικά από πολλάς άλλας ερµηνείας περί αυτών. Επίσης η εισαγωγή του εσφραγισµένου βιβλίου, εις το τµήµα της Απολυτρώσεως, είναι αρκετή εις να µας δείξη, τι σηµαίνει τούτο. Θα αφιερώσωµεν ένα ολόκληρο κεφάλαιον, δια κάθε ένα από τα θέµατα αυτά, αλλά προς το παρών, θα περιορισθώµεν εις τα γενικά χαρακτηριστικά, όπως εκ πρώτης όψεως υποκίπτουν εις τας αισθήσεις µας. Το τµήµα του Θρόνου δίδει την λύσιν, διά το πλέον ενδιαφέρον ζήτηµα του κόσµου. Αυτό το ζήτηµα είναι, η πολιτική απολύτρωσις της γής. Ο κόσµος έχει καταντήσει ένα οπλισµένον στρατόπεδον. Αί επαφαί και αι συνεδριάσεις των κεφαλών των εθνών και των αλλεπαλλήλων διασκέψεων, συνταράσσονται υπο του θορύβου, των ανά τον κόσµον επαναστάσεων, ζητούντων την ανεξαρτησίαν και την απαλλαγήν των, από τους από αιώνων δεσπότας των. Τα κονδύλια των εξοπλισµών των κρατών, έφθασαν εις το ζενίθ. Τα οκτώ δέκατα των εξόδων των κυβερνήσεων κατασπαταλώνται εις πόλεµον .ή εις πολεµικάς προετοιµασίας. Ο κόσµος πληρώνει το αίµα της καρδιάς του δια τον πόλεµον, και κάθε προσπάθεια δια την παρεµπόδισιν τούτου, φαίνεται καταδικασµένη εις Αποτυχίαν. Μίαν φοράν µας έλεγον , ότι το δικαστήριον της Χάγης θα απέτρεπε πάσαν εις το µέλλον διαµάχην, Άλλ' αυτή δεν κατόρθωσεν να αποτρέψη τον φοβερότερον πόλεµον των εθνών.που είχε ιδή έως τότε ο κόσµος. Μετά την φοβερωτάτην εκείνην καταστρεπτικήν σύνκρουσιν, τα έθνη εχαιρέτησαν µε χαράν την κοινωνίαν των εθνών, ως σωτήρα του κόσµου. Αλλά το ίδιον εκείνο έθνος ,το οποίον επρότεινε και υιοθέτησε το σχέδιον, αυτό τούτο εστράφη εναντίον του σχεδίου.πρίν ακόµη συµπληρωθή .

Διά να επακολουθήση και πάλιν ,ο δεύτερος παγκόσµιος πόλεµος, και να ιδρυθή « ο Οργανισµός Ηνωµένων Εθνών» µε τον αποκλειστικόν σκοπόν να διατηρήση την ειρήνην του κόσµου. 'Αλλ' η µέχρι τούδε ενέργεια του απέδειξε, την πολύ µεγάλην αδυναµίαν του ,και δεν θα επιτύχη να κρατήση υπό την εξουσίαν του την ποθητήν ειρήνην των λαών της γής. Είναι µάταιαι όλαι αι προσπάθειαι του ανθρώπου. Ο πόθος ,η επιθυµία και η κραυγή είναι Ειρήνη, Ειρήνη, άλλ' ο ορίζων της ειρήνης δεν φαίνεται ουδαµού, και αι εσωτερικαί έριδες των διαφόρων εθνών, καταλήγουν εις αιµατοχυσίας. Όλα τα µεγάλα και µικρά έθνη της γης εξοπλίζονται και προετοιµάζονται δια πόλεµον. Όσοι µελετούν τας Γραφάς, γνωρίζουν από τας προφητείαι; του Θεού, ότι ο έσχατος καιρός είναι γεγονός των ηµερών µας, µε την εποχή των πολέµων και διαδόσεων περί πολέµων. Ένα έθνος εγείρεται εναντίον άλλου έθνους, οι λαοί επαναστατούν, και η πραγµατική ανατολήν- που δεν είναι η Ρωσία -σηκώνει το κεφάλι της και ετοιµάζεται δια τον πόλεµον εναντίον της Δύσεως, και δεν θέλει υπάρξη ειρήνη, παρά µόνον κατά την ψευδήν ανακωχή υπο του Ψευδοµεσσία της ανθρωπότητος, του οποίου η παρουσία όπως βλέπετε είναι εγγύς. Ο άνθρωπος επιθυµεί και αγωνίζεται να απολαύση µία καλήν κυβέρνησιν. Αι µοναρχίαι µετεβλήθησαν εις δηµοκρατίας, αι δεσποτικαί κυβερνήσεις εις Σοβιέτ, και τανάπαλιν ια δηµοκρατίαι εις βασίλεια. Υπάρχει µεταξύ πολλών λαών η γενική απατηλή ιδέα, ότι εάν κάθε κυβέρνησις παρεδίδετο εις τας χείρας του λαού, όλα θα πήγαιναν καλά. Δηµοκρατία, ήτο η κραυγή του παγκοσµίου πολέµου. Αλλά τώρα γνωρίσαµεν, την αποτυχίαν της δηµοκρατίας, και την αποτυχίαν της λαοκρατίας, και εντός ολίγου, ο κόσµος θέλει αποδεχθή τον ανώτατον και απόλυτον δεσπότην και δικτάτορα, το οποίον είδε ποτέ ο κόσµος. Η πολιτική απολύτρωσις της γής, δεν είναι δυνατόν να επιτελεσθή από τον άνθρωπον, διότι αι µεθόδοι που µεταχειρίζεται ούτος, είναι εκ των προτέρων καταδικασµέναι εις αποτυχίαν. Ό άνθρωπος δεν έχει την δύναµην να επιτελέση ένα τοιούτον τεράστιον έργον.

Αλλά γνωρίζωµεν ότι, όταν θα έλθει ο ΕΝΑΣ, οπότε ο κόσµος απολαύση µίαν δικαίαν κυβέρνησιν, και του οποίου το όνοµα είναι ΑΡΧΩΝ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ. Και ερωτώµεν. Πώς θα κατορθωθή αυτή η εξύψωσις της ανθρωπότητος; Δια της παιδαγωγήσεως : Διά της παιδείας; Διά της βαθµιαίας επιδράσεως της θρησκείας; Όχι, κανένα τοιούτον µέτρον αυτού του είδους. Αυτή θα εισαχθή διά της βίας, της απεριορίστου βίας, όπως διαβάζοµεν, ότι ο Κύριος όταν θα έλθει θέλει« συντρίψει τα έθνη ως σκεύος κεραµέως, όπως προφητεύθη εις {Ψαλµός Β' 9 }-{ΑποκάλυΨις ΙΘ' 15.}.

ΨΑΛΜΟΣ ΙΘ' 8. Τα διατάγµατα του Κυρίου ευθέα, ευφραίνοντα καρδίαν* η εντολή του Κυρίου λαµπρά, φωτίζουσα οφθαλµούς*

9. ο Φόβος του Κυρίου καθαρός, διαµένων εις τον αιώνα* αι κρίσεις του Κυρίου αληθιναί, δίκαιαι εν ταυτώ*

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΘ' 15. Και εκ του στόµατος αυτού εξέρχεται ροµφαία κοπτερά, διά να κτυπά µε αυτήν τα έθνη* και αυτός θέλει « ποιµάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά* και αυτός πατεί τον ληνόν του οίνου του θυµού και της οργής του Θεού του ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ.

16. Και επί το ιµάτιον και επι το µηρόν αυτού έχει γεγραµµένον το όνοµα, ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΣ ΚΥΡΙΩΝ.

Και εδώ, εις το βιβλίον της αποκαλύψεως θα ίδωµεν, το άνωθεν πυροβολικόν του ουρανού, και το κάτωθεν υποχθόνιον ιππικόν, να λαµβάνωσι έναν φοβερόν µεγάλον φόρον από την ζωήν των ανθρώπων, και οι κεραυνοί του Θεού θα εκπάσουν κατά του ανθρωπίνου γένους. Καµιά ειρήνη του ανθρώπου δεν δύναται να εισαγάγη, την από πολλού προφητευθήσαν χιλιετή κυβέρνησιν του Θεού, την προσέγγισιν της οποίας θα διακυρίξουν, αι θραύσεις τωνσφραγίδων, αι ηχήσεις των σαλπιγγών, οι κρότοι των κεραυνών. Αυτή είναι η σηµασία του τµήµατος το οποίον πρόκειται να εξετάσω µεν, που αφορούν το ανθρώπινο γένος ,έως ότου, «όλες αι βασιλείαι της γής γίνονται βασιλείαι του θεού και του Χριστού Αυτού .» Αποκάλυψις ια' 15.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΑ' 15. Και ο Έβδοµος άγγελος εσάλπισε, και έγειναν Φωναί µεγάλαι εν τω ουρανώ, λέγουσαι, Αί Βασιλείαι του κόσµου έγειναν του Κυρίου ηµών, και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ { ΚεΦ. Δ: 1-4}

Το πρώτο πράγµα το οποίον βλέπει ο Ιωάννης εις την όρασίν του, είναι µία θύρα που ανοίγεται εις τον ουρανόν, και προσκαλείται να ανέβη δια να ιδή . Αυτό είναι πολύ διδακτικόν. Επί του παρόντος τώρα η θύρα είναι κλεισµένη, διότι δεν υπάρχει συνοχή µεταξύ του ουρανού και της γής. Ο Θεός δεν επεµβαίνει κατ' ευθείαν είς τας υποθέσεις του κόσµου άµεσα. Αυτός είναι επικυριάρχης µάλλον, παρά κυριάρχης Αυτό είναι φανερόν, διότι άλλως δεν θα ηδύνατο να τηρήση την παρούσαν ειρηνικήν στάσιν Του, εάν επολιτεύετο µε την ανθρωπότητα όπως της αξίζει. Διά τούτο η κυβέρνησις του θεού είναι κρυµµένη και εν αναµονή, έως ότου παρέλθη η ηµέρα του ανθρώπου και πλησιάση η ηµέρα του Ιεχωβά. Θύρα ανεωγµένη εν τω ουρανώ.

Είναι πιθανόν ότι αι παράδοξοι, πλήν ακατέργασθαι παραδώσεις περί ουρανού, έχουν την πηγήν των εκ της οράσεως ταύτης. Επειδή υπήρχεν εκεί θύρα, εκλαµβάνεται κατά φυσικόν λόγον, ότι ο ουρανός είναι ένας περικεκλεισµένος χώρος, που έχει ωρισµένην τοποθεσίαν , και δι' αυτό υπάρχουν πλείσται θεωρείαι περί αυτού. Μερικοί παραδέχονται αυτόν, ότι είναι εις το κέντρον του ορατού σύµπαντος. Άλλοι υποθέτουν, ότι ευρίσκεται εις την σφαίραν του ισχυροτάτου τηλεσκοπίου. Φαινεται όµως ότι όλοι είναι σύµφωνοι, ότι απέχει πολύ µακρυά, και ότι ο ορατός αστερόεις κόσµος , δεν εµπερικλείεται εις αυτόν. Εδώ εις την όρασιν αυτήν, υπάρχει ΕΝΑΣ 1 µε τον οποίον είµεθα στενά συνδεδεµένοι. Αυτός παρίσταται ως <ΑΡΝ!ΟΝ ». Επείσης ο αόρατος Θεός, εµφανίζεται µε ορατήν µορφήν , ωσάν ένας που κάθεται επάνω εις έναν θρόνον. Αυτό δεν µπορεί να είναι κατά γράµµα. Εδώ ο οφθαλµός του αποστόλου Ιωάννου

αντιµετωπίζει χαρακτηριστικά, τον επίσηµον ρόλον τον οποίον αναλαµβάνει ο Θεός και ο Χριστός. Τούτο έπρεπε να µας βεβαιώοη, ότι η όρασις αυτή, καθώς και όλαι οι οράσεις που βλεπει ο Ιωάννης, δεν είναι αφηγήσεις γεγονότων, αλλά παράστασις αληθειών. Η µεταξύ ουρανού και γής επικοινωνία έχει παύσει. Ο ουρανός είναι πραγµατικώς κλεισµένος δια την γήν. Αυτό το αποδεικνύει η ανοιχθείσα θύρα, το οποίον δηλώνει, ότι η επικοινωνία πρόκειται να επαναρχίση πάλιν. Η πρώτη µνεία εις το βιβλίον της ΓΕΝΕΣΕΩΣ, διαιρεί το Σύµπαν εις δύο µέρη, τον ουρανόν και την γήν. Εποµένως όλον τον πέραν της γής διάστηµα είναι ουρανός. Αυτός ο αήρ, που είναι υπεράνω των κεφαλών µας, αναφέρεται συχνά εις τας Γραφάς ως ουρανός,« Γένεσις α' 30 ».

ΓΕΝΕΣΙΣ Α' 30. Και είς πάντα τα ζώα της γής, και εις πάντα τα πετεινά του ουρανού, και είς πάν ερπετόν έρπον επι της γής, και έχον εν εαυτώ ψυχήν ζώσαν, έδωσα πάντα χλωρόν χόρτον εις τροφήν , Και έγεινεν ούτω.

ΓΕΝΕΣΙΣ ΚΙ' 28. Λοιπόν ο θεός να σοί δώση από της δρόσου του ουρανού, και από του πάχους της γής, και αΦθονίαν σίτου και οίνου.

{Βλέπουµε η δρόσος καταβαίνει εκ του ουρανού: Τα σηµεία του αέροι; είναι εν τω ουρανώ: Επίσης τα νέφη είναι εν τω ουρανώ}

ΛΟΥΚΑ ιβ: 54. Έλεγε και προς τους όχλους, Όταν ίδητε την νεΦέλην ανυψουµένην από δυσµών, ευθύς λέγετε, βροχή έρχεται* και γίνεται ούτω*

55. και όταν νότον πνέοντα, λέγετε, Ότι καύσων θέλει είσθαι* και γίνεται.

56. Υποκριταί, το πρόσωπον της γής και του ουρανού εξεύρετε να διακρίνετε* τον δε καιρόν τούτον πώς δεν διακρίνετε;

ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΚΔ' 30. Και τότε θέλει φανή το σηµείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανω* και τότε θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γής, και θελουσιv ιδεί τον Υιόv του αvθρώπου

ερχόµενον επί των νεφελών του ουρανού µετά δυνάµεως και δόξης πολλής.

'Αλλ' ο ουρανός δεν περιορίζεται εις την άµεσον γειτvίασιν της γής, αλλά περικλείει ολόκληρον το αστερόεν διάστηµα. Ουρανος δεν είναι κάπου µεταξύ των άστρων ή πέραν αυτών . Τα άστρα {µας λέγετε } είναι, εν τω ουρανώ. Ο Ηλιος η Σελήνη και όλοι οι επουράνιοι φωστήρες, περιλαµβάνονται εις τα ευρέα όρια του περιληπτικού τούτου όρου,ουρανός, ο οποίος περιλαµβάνει όλην την κτίσιν υπεράνω ή πέραν της γής. Η Ελληνική λέξις «Ουρανός» είναι πολύ διδακτική. Αυτή αποτελείται εκ δύο λέξεων. Ουρανός = Ορώ ---άνω. Είναι δηλαδή, ότι βλέποµεν, όταν ενατενίζωµεν προς τα άνω, αυτό είναι και λέγεται ουρανός. Ουρανός λοιπόν, δεν είναι µια µικρά περιωρισµένη και αόρατος τοποθεσία, ή ένα κέντρον , που είναι πέραν των ορίων του ορατού σύμπαντος, αλλ' είναι αυτό το σύµπαν, εκτός της γής. Τούτο έχει ειδικήν σπουδαιότητα δια την «Εκκλησίαν του σώµατος του Χριστού,» διότι µας λέγετε ότι, όλαι αι ευλογίαι ηµών εν Χριστώ είναι,« εν τοίς επουρανίοις» ΕΦεσίους α' 3.

ΕΦΕΣΙΟΥΣ Α' 3. Ευλογητός ο θεός και Πατήρ του Κυρίου ηµών Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ηµάς εν πάση ευλογία πνευµατική είς τα επουράνια δια Χριστού*

4. καθώς εξέλεξεν ηµάς δι' αυτού πρό καταβολής κόσµου, δια να είµεθα άγιοι και άµωµοι ενώπιον αυτού δια της αγάπης*

Δηλαδή η σφαίρα των ενεργειών µας, ως συµβασιλευοντες µετά του Χριστού δεν θα είναι περιόρισµένη εις µίαν εκλεκτήν τοποθεσίαν ,αλλά θα είναι απεριόριστος, πέραν των ορίων της αντιλήψεώς µας. Θα συµβασιλεύσωµεν έφ' όλου του πεδίου του αστερόεντος διαστήµατος, και επί όλων των εν αυτοίς δηµιουργηµάτων του Θεού, αποκαταλλάσοντες αυτούς.

ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ Α' 20. Και δι' αυτού, να συνδιαλλάξη τα πάντα προς εαυτόν ειρηνοποιήσας δια του αίµατος του σταυρού αυτού, δι' αυτού, είτε τα επι Υής, είτε τα εν επιρανοίς.

«Ευθέως εγενόµην έν Πνεύµατι * και ιδού θρόνος εκείτο εν τω ουρανώ, και επί του θρόνου καθήµενος. »{ Αποκάλυψις δ' 2.}

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ Δ' 2. Και ευθύς ήλθοv είς πvευµατικήv έκστασιv, και ίδου, θρόvος έκειτο εν τω ουρανώ και επί του θρόvου ήτό τις καθήµενος.

Αφού ο Ιωάννης εκλήθη, και έγινεν εν πνεύµατι, τα βλέµµατά του αντίκρυσαν µίαν εκ των µεγαλοπρεπεστέρων και θεοπνεύστων οράσεων αι οποίαι αναφέρονται στην Αγίαν Γραφήν, Το κεντρικό και κυρίαρχο αντικείµενον είναι ο θρόνος. Ο Θρόνος αυτός συµβολίζει κυβέρνησιν και εξουσίαν. Αυτός πιθανόν, πράγµατι να αναφέρεται εις τον ίδιον θρόνον και τον ίδιον χρόνον δια τον οποίον οµιλεί ο προφήτης Δανιήλ. «Εθεώρουν έως ότου οι θρόνοι ετέθησαν και ο Παλαιός των ηµερώv εκάθησε, του οποίου ..... ο θρόvος ήτο ως Φλόξ πυρός».

ΔΑΝΙΗΛ ζ: 9. Εθεώρουv έως ότου οι θρόνοι ετέθησαv, και ο παλαιός των ηµερώv εκάθισε, του οποίου το έvδυµα ήτο λευκόv , ως χιών, και αι τρίχες της κεΦαλής αυτού ώς µαλλίον καθαρόν* ο θρόvος αυτού ήτο ως Φλόξ πυρός* οι τροχοί αυτού ως πύρ καταΦλέγον. 'Ή ο θρόνος τον οποίον είδε ο προφήτητ Ιεζεκιήλ« Ως θέαv λίθου σαπφείρου ......ως θέα του οµοιώµατος της δόξης του Κυρίου .»

ΙΕΖΕΚΙΗΛ Α' 26. Υπεράvωθεv δε του στερεώµατος του υπέρ τηv κεΦαλήν αυτών, εφαίνετο οµοίωµα θρόνου, ως θέα λίθου σαµφείρου" και επι του οµοιώµατος του θρόνου οµοίωµα 'ως θέα ανθρώπου καθηµέvου επ' αυτόν άνωθεν.

27. Και είδον ως όψιν ηλέκτρου, ως θέαv πυρός εv αυτώ κύκλω, από της θέας της οσφύος αυτού και επάvω* και από της θέας της οσφύος αυτού και κάτω, είδον ως θέαν πυρός, και είχε λάµψιν κύκλω.

28. Ως η θέα του τόξου, του γινοµένου εν τη νεφέλη εv ηµέρα βροχής, ούτως ήτο η θέα της λάµψεως κύκλω. Αύτη ήτο η θέα του

οµοιώµατος της δόξης του Κυρίου. Και ότε είδον, έπεσον επί προσωπόν µου, και ήκουσα Φωνήν λαλούντος.

Επι του θρόνου εκάθητο ΕΝΑΣ. Εδώ έχοµεν µίαν εκ των ολίγων παραστάσεων της θείας Μεγαλειότητος, εκτός του Χριστού. Επειδή η θεότης είναι πνεύµα αόρατον , ουδείς άνθρωπος τον είδε, ουδέ δύναται να ιδή τον θεόν του Κυρίου ηµών Ιησού Χριστού.

ΙΩΑΝΝΗΝ ΙΔ: 8. Λέγει προς αυτόν ο Φίλιππος, Κύριε, δείξον είς ηµάς τον Πατέρα, και αρκεί εις ηµάς.

9. Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς, τόσον καιρόν είµαι µεθ' ηµών, και δεν µε εγνώρισας, Φίλιππε; Όστις είδεν εµέ, είδε τον Πατέρα* και πώς συ λέγεις, Δείξον εις ηµάς τον Πατέρα;

10. Δεν πιστεύεις ότι εγώ είµαι εν τω Πατρί, και ο Πατήρ είναι εν εµοί; Τους λόγους τούς οποίους εγώ λαλώ προς ηµάς, απ' εµαυτού δεν λαλώ αλλ' ο Πατήρ ο µένων εν εµοί, αυτός εκτελεί τα έργα.

11. Πιστεύετε µοί ότι εγώ είµαι εν τω Πατρί, και ο Πατήρ είναι εν εµοί* εί δε µη, δια τα έργα αυτά πιστεύετέ µοι,

Μόνον εις τας οράσεις µας δίδονται σύµβολα της θείας παρουσίας. Είναι φανερόν εκ τούτου, πόσον ακατάλληλος και ανάπηροι; είναι η γλώσσα της θεολογίας µας, όταν επανειληµένως οµιλούµεν περί του « Θεού Πατρός » ως έκφρασιν του θείου χαρακτήρος, η οποία χρησιµεύει εις το να διακρίνη Αυτόν από του κεχρισµένου Του. Επειδή δε εδώ εις την όρασιν αυτήν, παρίσταται και το Αρνίον, συνηθίζεται να αναφέρεται, ότι ο επί του θρόνου καθήµενος είναι « ο Θεός Πατήρ ». Αλλά τα σύµβολα τα οποία χρησιµοποιούνται εδώ, δεν δίδουν ούτε τον ελάχιστον υπαινιγµόν περί της πατρότητας. Εδώ η αγάπη και η πατρική µέριµνα ενός πατρός, είναι εις άκρον αντίθετος µε τον φοβερόν Καθήµενον επί του Θρόνου. Μάλλον δε τα περιγραφόµµενα µας υπενθυµίζουν τας Φοβεράς σκηνάς, τας σχετιζόµενας µε την παράδοσιν του νόµου όταν το όρος εκαίετο από το πύρ.

Εδώ εικονίζεται η µεγάλη αλήθεια, ότι ο θεός ηµών είναι πύρ καταναλίσκον. { Δευτερονόµοιον δ' 24} {Εβραίους ιβ' 29}.

ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΟΙΟΝ Δ' 24. Διότι Κύριος ο θεός σου είναι πύρ καταναλίσκον, θεός ζηλότυπος.

ΕΒΡΑΙΟΥΣ Ιβ' 29. Διότι ο Θεός ηµών είναι πύρ καταναλισκων.

{ ΕδάΦιον δ' 3}« και ο καθήµενος όµοιος οράσει λίθω ιάσπιδι και σαρδίω.»

ΑΠΟΚΑΛ ΥΨΙΣ Δ' 3. Και ο καθήµενος ήτο όµοιος κατά την θέαν µε λίθον ίασπιν και σάρδινον * και ήτο ίρις κύκλω του θρόνου οµοία κατά την θέαν µε σµάραγδον.

4. Και κύκλω του θρόνου ήσαν θρόνοι εικοσιτέσσαρες* και επι τους θρόνους είδον καθήµενους τους εικοσιτέσσαρας πρεσβυτέρους, ενδεδυµένους ιµάτια λευκά* και είχον επί τας κεφαλάς αυτών στεφάνους χρυσούς*

5.και εκ του θρόνου εξήρχοντο αστραπαί και βρονταί και Φωναί. Και ήσαν επτά λαµπάδες πυρός καιόµεναι έµπροσθεν του θρόνου,οίτινες είναι τα επτά πνεύµατα του θεού.»

Εδώ ο λίθος ίασπις είναι υποπόρφυρος πολύτιµος λίθος, ο δε σάρδιος, είναι ερυθρός ως το ρουβίνιον {ρουµπίνι}.

Ο συνδιασµός αυτός παρουσιάζει την θέσιν ως µίαν φλόναν πυρός. Τώρα εάν προσθέσωµεν εις αυτά την σκληρότητα και ακαµψίαν των λίθων, τότε θα έχωµεν µίαν αναπαράσταση ΕΝΟΣ .πού παρατάσεται διά κρίση. Ας µη φαντασθούµε π.χ. ότι τούτο είναι τύπος του θεού του Κυρίου ηµών Ιησού Χριστού. Αυτό είναι εξωτερική όψις την οποίαν αναλαµβάνει, και η οποία είναι µια κατάλληλος παράστασις διά το έργο της χρήσεως της γής. Η επί του θρόνου εικόνα ήταν αναµφίβολα µορφή ανθρώπου, την οποίαν είδε και ο Προφήτης Εζεκιήλ µε την όρασή του,_

ΕΖΕΚΙΗΛ Α' 25 .Kαι εγίνετο Φωνή άνωθεν εκ του στερώµατος του υπέρ την κεφαλήν αυτών*

ότε ίσταντο, κατεβίβαζον τας πτέρυγας αυτών. ΕΖΕΚΙΗΛ Α' 26. Υπεράνωθεν δε του στερεώµατος του υπέρ την κεφαλήν αυτών, εφαίνετο οµοίωµα θρόνου, ως θέα λίθου σαπφείρου" και επί του οµοιώµατος του θρόνου οµοίωµα ως θέα ανθρώπου καθηµένου επ' αυτόν άνωθεν .

....J διότι όπως,« η δεξιά χείρ του Καθημένου επί του θρόνου» θα ήταν αλλιώς ακατανόητος.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ Ε 1. Και είδον εν τη δεξιά του καθηµένου επι του θρόνου βιβλίον νεγραµµένον έσωθεν και όπισθεν, κατεσφραγισµένον µε σφραγίδας επτά.

{ Εν τω μέσω της κρίσεως ο θεός ενθυμείται το έλεος.}

Πράγµατι δε οι κρίσεις είναι το παράδοξον έργον του θεού, και εις την τελευταίαν ανάλυσίν του, είναι έργον ελαίους. Η κρίσις πάντοτε εµπεριέχει µέσα της την υπόσχεσιν συγκοµιδών ευλογιών. Αυτό αληθέυει ιδίως δια τας κρίσεις της Αποκαλύψεως αυτής, διότι τας κρίσεις της θα επακολουθήσουν ευλογίαι επι των ευλογιών τόσων, τας οποίας ουδέποτε πρότερον εγνώρισε ο κόσµος.

«Και ίρις κυκλόθεν του θρόνου όμοιος οράσει σµαραγδίνω. »

Γύρω της πύρινης λαµπηδόνος {λάµψις} του θρόνου, είναι η κυκλότερη ίρις {ουράνιον τόξον}, ωσάν φωτοστέφανον επάνω από τα σηµεία του πύρινου θυµού. Η ί Ρ ι ς περιβάλλει τον θρόνον µε υπόσχεσιν ειρήνης. Αντιθέτως προς το κανονικόν ουράνιον τόξον,-- που έχει πολλά χρώµατα -- αυτό το τόξον έχει ένα µόνον χρώµα, σµαρανδένιο .πράσινον, το οποίον είναι τερπνόν εις τον οφθαλµόν, και αναπαυτικόν εις το πνεύµα. Και αυτό επίσης οµοιάζει µε λίθον, διότι αι υποσχέσεις του θεού, διαµένουν στερεαί .και εις τας κρίσεις ακόµη. Χωρίς αµφιβολίαν το τόξον ίσταται {είναι} ως σηµείον .ότι ο θεός ενθυµείται την παλαιάν Του Διαθήκην µε πάν ζών πλάσµα.

ΓΕΝΕΣΙΣ Θ' 9-17. Και εγώ, ιδού.στήνω την διαθήκην µου προς εσάς .και προς το σπέρµα σας*

10. και προς πάν έµψυχον ζώον,το οποίον είναι µε σας,εκ των πτηνών,εκ των κτηνών,και εκ πάντων των ζώων της γής, τα οποία είναι µε σας* από παντός του εξελθόντος εκ της κιβωτού, έως παντός ζώου της γής.

11. και στήνω την διαθήκην µου προς εσας*και δεν θέλει πλέον εξολοθρευθή πάσα σάρξ από των υδάτων του κατακλυσµού*ουδέ θέλει είσθαι πλέον κατακλυσµός δια να φθείρη την γήν.

12. Και είπεν ο θεός, Τούτο είναι το σηµείον της διαθήκης, την οποίαν εγώ κάµνω µεταξύ εµού και υµών, και παντός εµψύχου ζώου το οποίον είναι µε σας, εις γενεάς αιωνίους*

13. Θέτω το τόξον µου εν τη νεφέλη, και θέλει είσθαι εις ση µείον διαθήκης µεταξύ εµού και γής *

14. και όταν συννεφώσω νεφέλην επί της γής, θέλει φανή το τόξον εν τη νεφέλη *

15. και θέλω ενθυµηθή την διαθήκην µου, την µεταξύ εµού και υµών, και παντός εµψύχου ζώου εκ πάσης σαρκός* και τα ύδατα δεν θέλουσιν είσθαι πλέον εις κατακλυσµόν δια να εξαλείψωσι πάσαν σάρκα"

16. και το τόξον θέλει είσθαι εν τη νεφέλη" και θέλω βλέπει αυτό, δια να ενθυµώµαι την παντοτεινήν Διαθήκην την µεταξύ θεού και παντός εµψύχου ζώου εκ πάσης σαρκός, ήτις είναι επί της γής.

17. Και είπεν ο θεός προς τον Νώε, Τούτο είναι το σηµείον της διαθήκης, την οποίαν έστησα µεταξύ εµού και πάσης σαρκός, ήτις είναι επι της γής.

Η κατάστασις του σηµερινού κόσµου, κατήντησε διά άλλην µίαν φοράν, όπως ήτο πρό του κατακλυσµού---όπως το αναφέρει ο Κυριός µας-και απαιτεί την ίδιαν καταδίκην, όπως αναγιγνώσκοµεν εις Ματθαίον κδ' 37 και Λουκάν ιζ' 26.

ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΔ' 37. Και καθώς αι ηµέραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του υιού του ανθρώπου.

38. Διότι καθώς εν ταις ηµέραις ταίς πρό του κατακλυσµού ήσαν τρώγοντες και πίνοντες, νυµφευόµενοι και νυµφεάοντετ, έως της ηµέρας καθ' ήν ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν*

39. και δεν ενόησαν, εωσού ήλθεν ο κατακλυσµός, και εσήκωσε πάντας* ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου.

ΛΟΥΚΑΝ ΙΖ' 26. Και καθώς έγεινεν εν ταις ηµέραις του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και εν ταις ηµέραις του Υιού του ανθρώπου*

28. Οµοίως και καθώς έγεινεν εν ταις ηµέραις του Λώτ* έτρωγον, έπινον, αγόραζον, επώλουν, εφύτευον, ωκοδόµουν*

29. καθ' ήν δε ηµέραν εξήλθεν ο Λώτ από Σοδόµων, έβρεξε πύρ και θείον απ' ουρανού, και απώλεσεν άπαντας*

Αλλά δια ένα πράγµα µπορούµε να είµαστε βέβαιοι, ότι η κρίσις δεν θα γίνει δι' ύδατος. Δεν θα γίνει κατακλυσµός δια να πνίξη τούς απειθείς, όχι πλυµήρα δια να καταστρέψη τους ενόχους. Εις τον κεχρισµένον οφθαλµόν κάθε πιστού, η µέχρι τούδε σκηνή, δίδει καθαρόν υπαινιγµόν, ότι η κρίσις της ιστορίας του κόσµου επίκειται, και είναι επι θύρας. Η υπάρχουσα την σήµερον ανακωχή λήγει πλέον, και η θεία Μεγαλειότης εµφανίζεται, ως πύρ καταναλίσκον. Η ειρήνη πλέον του κόσµου δεν είναι παρούσα, αλλά παρίσταται ως υπόσχεσις.Ο έσχατος καιρός των Γ ραφών επήλθεν και η πολιτεία του θεού προς τον άνθρωπον έφθασε εις την στροφήν και την µεταβολήν της πολιτείας του θεού προς τον άνθρωπον. Α ΥΤΟΣ έχει απόΦασιν να ευλογήση, αλλά η πρώτη πράξις του δράµατος δια την αποκατάστασιν της γής, είναι γεµάτη µε πύρινες κρίσεις, όπως παρακολουθούντες τας οράσεις του Ιωάννου, θα ίδωµεν:

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ Δ: 5 « Και εκ του θρόνου εξήρxovτo αστραπαί και βρονταί και Φωναί. Και ήσαν επτά λαµπάδες πυρός καιόµεναι έµπροσθεν του Θρόνου,οίτινες είναι τα επτά πνεύµατα του θεού.

ΑΠΟΚΑΛΥΨIΣ Ι: 7. Αλλ' εν ταις ηµέραις της Φωνής εβδόµου αγγέλου, όταν µέλλη να σαλπίση, τότε θέλει τελεσθή το µυστήριον του θεού, καθώς εφανέρωσε προς τους εαυτού δούλους τους προφήτας.

Η συσσωρευµένη καταιγίδα, η οποία πρόκειται εκσπάση κατά του αντάρτου κόσµου, φαινεται να υποδηλούται από τας φωνάς των αστραπών και των βροντών, αι οποίαι εξέρχονται εκ του θρόνου { Αποκ. ΔΙ 5}. Αυτά είναι τα σηµεία και διέξοδος της οργής Του. Η επιστήµη οµολογεί ότι αι αστραπαί είναι επικίνδυνοι όταν πλήττουν, αλλά είναι ευεργετικαί εις τα αποτελεσµατά των. Η υπερπληρωµένη και ακανόνιστος κατάστασις της ατμόσφαιρα, προτού να έλθει η καταιγίδα, είναι πάρα πολύ ενοχλητική για τον άνθρωπον νευρικής ιδιοσυγκρασίας, και εάν εξακολουθήσει να αυξάνει, τότε θα καταστούσε την ζωήν του ανθρώπου ανυπόφορον. Αλλά τι ανακούφιση επέρχεται, αφού η καταιγίδα καθαρίσει τον αέρα, και επαναφέρει τας δυνάµεις της Φύσεως εις ισορροπία, όπως ήτο πρότερο, Η µεταµόρφωσκ του παρόντος θρόνου της χάριτος του θεού, που προσέρχονται όλοι οι άγιοι της παρούσης οικονομίας, εδώ µμεταβάλλεται εις θρόνο κρίσεως, οι δε εκτελεστέ ταύτης, είναι οι λειτουργοί του άγγελοι, όπως διαβάζουμε: ΕΒΡΑΙΟΥΣ Α' 7. Και περί µέν των αγγέλων λέγει,« ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύµατα,και τους λειτουργούς αυτού πυρός Φλόγα .»

Εδώ εις την όραση παρίστανται ως επτά λαµπάδες πυρός καίουσαι ενώπιον του θρόνου. Είναι οι ίδιοι που παρίστανται ως τα επτά πνεύματα, τα οποία σχετίζονται µε τον Ιεχωβά και µε τον Χριστόν , εις την αρχήν της Αποκαλύψεως. {Αποκ. Α' 4 }.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ Α' 4. Ο Ιωάννης προς τας επτά εκκλησίας τας εν τη Ασία* χάρις υµίν και ειρήνη από του ο Ών Κι ο Ήν και ο Ερχόµενος* και από των επτά πνευµάτων τα οποία είναι ενώπιον του θρόνου αυτού*

Πιο κάτω θα ίδωµεν παρίστανται ως επτά κέρατα, και ως επτά οφθαλµοί του Αρνίου. {Αποκ. ε: 6 }

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ Ε: 6. Και είδον και ειδού, εν µέσω του θρόνου και των τεσσάρων ζώων ι Αρνίον ίστάµενον ως εσΦαγµένον ι έχον κέρατα επτά ι και οΦθαλµούς επτά* οίτινες είναι τα επτα πνεύµατα του θεού τα απεσταλµένα εις πάσαν την γήν.

Δεν αποµένει καµία αµφιβολία, ότι ούτοι ταυτίζονται µε τους επτά αγγέλους οι οποίοι ίστανται ενώπιον του θεού και οι οποίοι ηχούν τας επτά σάλπιγγας, διότι η πράξις αυτή είναι τέλεια αρµονία µε την μορφήν των οράσεων, που είναι εις την αρχήν της ΑποκαλύΨεως. Αυτοί δεν είναι λαµπάδες φωτός, αλλά λαµπάδες πυρός, διότι προετοιµάζονται δια καταστροφήν. Αυτοί είναι προετοιµασµένοι δια την ηµέραν η οποία καίει« ως κλίβανος και πάντες οι οπερήφανοι και πάντες οι πράποντες ασέβειαν θέλουσιν είσθαι άχυρον και η ερχόµενη ηµέρα θέλει κατακάυσει αυτούς, λέγει Κύριος των δυνάµεων, ώστε δεν θέλει αφήσει εις αυτούς ρίζαν και κλάδον.» {ΜΑΛΑΧΙΑΣ Δ' 1 }

« Ούτοι είναι οι λειτουργοί οι πράττοντες το θέληµά Του, και οι εκτελεσταί των αποφάσεων του Θρόνου.»

Υπάρχει µία παράλογος ερµηνεία, που εκλαµβάνονται και ερµηνεύονται,ότι τα επτά αυτά πνεύµατα παριστούν το εν πνεύµα του θεού. Αλλ' αυτό δεν στέκεται εις την λογικήν, είναι άτοπον να καταβιβάζωµεν το Πνεύµα εις το πλήρωµά του από τον θρόνον και να το τοποθετού µε µπροστά στο θρόνο. Αν ήτο δυνατόν να υπάρχη µια τοιαύτη διαίρεσις µέσα εις τον θεόν, θα βλέπαµε τότε το Πνεύµα επι του θρόνου, διότι ο θεός είναι Πνεύµα. Το γεγονός ότι τα επτά αυτά πνεύµατα περιγράφονται επίσης, ως τα επτά κέρατα του Αρνίου.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ Ε' 6. Και είδον, και ιδού, εν µέσω του θρόνου και των τεσσάρων ζώων, και εν µέσω των πρεσβυτέρων, Αρνίον ιστάµενον ως εσΦαγµένον, έχον κέρατα επτά, και οΦθαλµούς επτά* οίτινες είναι τα επτά πνεύµατα του θεού τα απεσταλµένα εις πάσαν την γήν.

Τα όργανα τα οποία Ούτος χρησιµοποιεί δια την κρίσιν---αυτό µας βεβαιώνει, ότι ούτοι δεν είναι το εν Πνεύµα του Θεού, και αυτοί είναι οι λειτουργοί του, οι εκτελεσταί των διαταγών του. Όλα τα σύµβολα της κρίσεως µέχρι τούδε, εικόνιζον και το πύρ. Ο κόσµος πρέπει να καθαριστή µε πύρινες κρίσεις, πριν γίνη κατάλληλος διά την βασιλείαν της δικαιοσύνης. Αί µέλλουσαι κρίσεις, η ηµέρα της οργής του Κυριού την οποία πρόκειται να εξτάσωµεν, καθώς και η διάλυσις της γής και του ουρανού µετά από τα χίλια έτη ,γίνεται δια πυρός. Και η µετέπειτα, ο νέος ουρανός και νέα γή, µας εισάγουν εις µόνιµα και διαρκή αποτελέσµατα και µας φέρουν εις τους αιώνας των αιώνων. Ας ευχαριστήσωµε τον θεό διά την αυστηρότητα των κρίσεών Του. Τοιούτον είναι το είδος του θρόνου το οποίον µεταχειρίζεται, τας πύρινας κρίσεις, δια να θέση τέρµα εις το πολιτικό χάος του κόσµου. Ματαίως βασιζόµεθα επι του ανθρώπου, είναι µάταιον του να αποβλέπωµεν εις συνδιασκέψεις επί συνδιασκέψεων, δι' απελευθέρωσιν και ειρήνη. Ως εξ ενστίκτου οι άνθρωποι αποβλέπουν και στρέφονται προτ ισχυρούς δικτάτορας, ή παραχωρούν εις τους αντιπροσώπους των, απεριόριστον εξουσίαν Και δύναµιν, δια να µπορέσουν να αναχαιτίζουν την επικειµένην καταστροφήν, Όταν το µέγα έργον της κρίσεως και του καθαρισµού της γής εξετάζεται, ο θεός δεν συγκαλεί τους πρώτους πολιτικούς άνδρας δια να συζητήσουν, ποίαν πορείαν ενεργείας θα ακολουθήση. Ο θεός; δεν µεταχειρίζεται ηµίµετρα. Με φοβερόν µεγαλείον εξαποστέλλει εν δικαιοσυνη την πυρίνην οργήν Του, και ουδείς αµαρτωλός δεν θα αποφεύγει την πύρινην οργήν Του, και ουδείς αµαρτωλός δεν θα αποφύγει την φοβεράν δοκιµασίαν της οργής Του, που δεν θα µείνη κανένα άδικον δια να ασχηµίζη την χιλιετή βασιλείαν.

ΑΠΟΚΑΛ ΥΨΙΣ ΚΒ' 16. Εγώ ο Ιησούς έπεμψα τον άγγελον μου να μαρτυρήση εις εσάς ταύτα εις τας εκκλησίας*εγώ είμαι η ρίζα και το γένος του Δαβίδ, ο αστήρ ο λαμπρός και ορθρινός.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΚΒ 17 . Και το Πνεύµα, και η νύµφη λέγουσιν,

Ελθέ* και όστις ακούει, ας είπη, Ελθέ* και, Όστις διψά, ας έλθη* και όστις θέλει , άς λαµβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής.

ΓΕΝΟΙΤΩ