Ποιος πήρε το τυρί μου;

ΜΙΑ ΦΟΡΑ κι έναν καιρό, πριν από πολλά χρόνια, σε μια μακρινήχώρα ζούσαν τέσσερα μικρά πλασματάκια που όλη την ώρα έτρεχανπέρα-δώθε μέσα σ’ ένα λαβύρινθο ψάχνοντας για τυρί, το τυρί τουςέτρεφε και τους έκανε ευτυχισμένους.

Τα δύο ήταν ποντίκια, ο “Ρουθούνης” κι ο “Τρεχάλης” τα άλλα δύοήταν ανθρωπάκια: πλάσματα μικρά σαν ποντικάκια αλλά που έμοιαζανπολύ στην όψη και στη συμπεριφορά με ανθρώπους σαν κι εμάς.Ονομάζονταν “Χμ” και “Χα”. Και τα τέσσερα ήταν τόσο μικροσκοπικάπου πολύ δύσκολα ξεχώριζε κανείς τις κινήσεις τους. Αν όμως ταπαρατηρούσες προσεκτικά, θα ανακάλυπτες εκπληκτικά πράγματα!

Κάθε μέρα τα ποντικάκια και τα ανθρωπάκια περνούσαν την ώρατους στο λαβύρινθο ψάχνοντας το δικό τους, ειδικό τυρί.

Τα ποντικάκια, ο Ρουθούνης και ο Τρεχάλης, δεν διέθεταν παρά απλάμυαλά τρωκτικών, αλλά καλά ένστικτα: έτσι, αναζητούσαν το σκληρότυρί που τους άρεσε να τσιμπολογούν, όπως συνηθίζουν να κάνουν ταποντίκια.

Τα δύο ανθρωπάκια, ο Χμ και ο Χα, διέθεταν μυαλό γεμάτο κάθελογής πεποιθήσεις, και το χρησιμοποιούσαν για να αναζητούν ένα πολύδιαφορετικό είδος Τυριού – με κεφαλαίο Τ – που πίστευαν ότι θα τουςέκανε να αισθανθούν ευτυχισμένοι και επιτυχημένοι.

Όσο κι αν διέφεραν τα ποντίκια και τα ανθρωπάκια, είχαν ένα κοινόγνώρισμα: κάθε πρωί, φορούσαν τις φόρμες τους και τα αθλητικά τουςπαπούτσια, άφηναν τα σπιτάκια τους, άφηναν τα σπιτάκια τους, καιέβγαιναν τρεχάτα στο λαβύρινθο ψάχνοντας το αγαπημένο τυρί τους.

Ο λαβύρινθος ήταν ένας τεράστιος δαίδαλος από διαδρόμους καιαίθουσες, που μερικές περιείχαν νόστιμο τυρί. Υπήρχαν όμως καισκοτεινές γωνίες και αδιέξοδα που δεν οδηγούσαν πουθενά. Πολύ εύκολαχανόσουν εκεί μέσα.

Ωστόσο, αν έβρισκες το δρόμο σου, ο λαβύρινθος έκρυβε μυστικάπου σου επέτρεπαν να απολαύσεις μια καλύτερη ζωή.

Τα ποντίκια, ο Ρουθούνης κι ο Τρεχάλης, χρησιμοποιούσαν για ναβρίσκουν τυρί την απλή αλλά αναποτελεσματική μέθοδο της δοκιμής.Διάλεγαν ένα διάδρομο, έτρεχαν ως την άκρη του και, αν αποδεικνυότανάδειος, διάλεγαν άλλον.

Ο Ρουθούνης χάρη στην οξύτατη μύτη του οσφραινόταν τη γενικήκατεύθυνση του τυριού και ο Τρεχάλης ορμούσε μπροστά. Όπως θαπεριμένατε, συνήθως χάνονταν, έπαιρναν λάθος κατεύθυνση, και συχνάέπεφταν πάνω σε τοίχο.

Τα δύο ανθρωπάκια όμως, ο Χμ και ο Χα, χρησιμοποιούσανδιαφορετική μέθοδο, στηριζόμενοι στην ικανότητα να σκέπτονται και να

διδάσκονται από τις προηγούμενες εμπειρίες τους, αν και μερικές φορέςμπερδεύονταν από τις πεποιθήσεις και τα συναισθήματά τους.

Τελικά, ο καθένας με τον τρόπο του, βρήκαν όλοι αυτό που έψαχναν:βρήκαν μια μέρα το αγαπημένο τους είδος τυριού στην άκρη ενός απότους διαδρόμους στον Τυροσταθμό Τ.

Από τότε, κάθε πρωί τα ποντίκια και τα ανθρωπάκια φορούσαν τηναθλητική τους περιλοβή και κατευθύνονταν προς τον Τυροσταθμό Τ. Δενάργησαν να καταλήξουν ο καθένας στη δική του τυποποιημένησυμπεριφορά.

Ο Ρουθούνης και ο Τρεχάλης συνέχισαν να ξυπνούν νωρίς κάθε πρωίκαι να διατρέχουν το λαβύρινθο, ακολουθώντας πάντοτε την ίδιαδιαδρομή.

Όταν έφταναν στον προορισμό τους, τα ποντίκια έβγαζαν τα αθλητικάτους παπούτσια, τα έδεναν το ένα με το άλλο και τα κρεμούσαν στολαιμό τους, ώστε να μπορούν να τα ξαναφορέσουν γρήγορα ανχρειαζόταν. Ύστερα απολάμβαναν το τυρί τους.

Στην αρχή, ο Χμ και ο Χα έτρεχαν επίσης κάθε πρωί προς τονΤυροσταθμό Τ για να απολαύσουν τις νόστιμες λιχουδιές που τουςπερίμεναν.

Ύστερα από λίγο όμως, τα ανθρωπάκια άρχισαν να ακολουθούνδιαφορετική ρουτίνα.

Ο Χμ και ο Χα ξυπνούσαν κάθε μέρα λίγο πιο αργά ντύνονταν χωρίςπολλή βιασύνη, και πήγαιναν με το πάσο τους στον Τυροσταθμό Τ. Στοκάτω-κάτω, τώρα ήξεραν που βρίσκεται το Τυρί και πώς να φτάσουνεκεί.

Δεν είχαν ιδέα από πού προερχόταν το Τυρί, ούτε ποιος το έφερνεεκεί. Απλώς, έπαιρναν ως δεδομένο ότι θα υπήρχε.

Κάθε πρωί, μόλις ο Χμ και ο Χα έφταναν στον Τυροσταθμό Τ,κάθονταν και βολεύονταν σαν στο σπίτι τους. Έβγαζαν τις φόρμες και τααθλητικά τους παπούτσια και φορούσαν μαλακές παντόφλες. Τώρα πουείχαν βρει το Τυρί, όλα είχαν γίνει πολύ άνετα.

“Μεγαλείο”, έλεγε ο Χμ. “Εδώ υπάρχει τόσο Τυρί που αρκεί να μαςκρατήσει για πάντα”. Τα ανθρωπάκια αισθάνονταν ευτυχισμένα καιεπιτυχημένα, και πίστευαν ότι είναι ασφαλή.

Δεν πέρασε πολύς καιρός, και ο Χμ με τον Χα άρχισαν να θεωρούν τοΤυρί που έβρισκαν στον Τυροσταθμό Τ ως το δικό τους τυρί. Το απόθεματυριού ήταν τόσο μεγάλο, που τελικά μετακόμισαν και έφεραν τα σπίτιατους κοντύτερα και έφτιαξαν την κοινωνική ζωή τους γύρω από τονΤυροσταθμό.

Για να αισθάνονται ακόμη περισσότερο σπιτικά, ο Χμ και ο Χαδιακόσμησαν τους τοίχους με ρητά και ζωγραφιές του Τυριού που τουςέκαναν να χαμογελούν. Μια ζωγραφιά έλεγε:

Το τυρίσε κάνει

ευτυχισμένο

Μερικές φορές, ο Χμ και ο Χα προσκαλούσαν φίλους τους να δουν τοσωρό του Τυριού τους στον Τυροσταθμό Τ, και τον έδειχναν με καμάριλέγοντας: “Ωραίο δεν είναι το Τυράκι μας;”. Άλλοτε κερνούσαν τυρίτους φίλους τους, άλλοτε όχι.

“Το αξίζουμε αυτό το Τυρί”, έλεγε ο Χμ. “Δουλέψαμε πολύ,δουλέψαμε σκληρά για να το βρούμε”. Και άρπαζε ένα φρέσκο γευστικόκομμάτι και το έτρωγε.

Ύστερα, έπεφτε και αποκοιμιότανε, όπως ήταν η συνήθειά του.Κάθε βράδυ, τα ανθρωπάκια γυρνούσαν περπατώντας με το πάσο

τους στο σπίτι ους, γεμάτα Τυρί, και κάθε πρωί επέστρεφαν σίγουροι ότιθα βρουν και άλλο.

Αυτό συνεχίστηκε για πολύ καιρό.Ύστερα από λίγο, η αυτοπεποίθηση του Χμ και του Χα εξελίχθηκε σε

αλαζονεία. Τόσο είχαν βολευτεί που ούτε καν έπαιρναν είδηση τισυνέβαινε.

Καθώς περνούσε ο καιρός, ο Ρουθούνης και ο Τρεχάλης συνέχιζαντην καθημερινή ρουτίνα τους. Κατέφθαναν νωρίς κάθε πρωί, και μύριζαν,έξυναν τους τοίχους και έτρεχαν γύρω-γύρω στον Τυροσταθμό Τ,επιθεωρώντας την περιοχή για να δουν αν είχε αλλάξει κάτι από χθες.Ύστερα κάθονταν και άρχιζαν να τσιμπολογούν το τυρί.

Μια μέρα, έφτασαν στον Τυροσταθμό Τ και ανακάλυψαν ότι δενυπήρχε τυρί.

Αυτό δεν τους προκάλεσε έκπληξη. Ο Ρουθούνης και ο Τρεχάληςείχαν παρατηρήσει ότι το απόθεμα τυριού λιγόστευε μέρα με τη μέρα, καιέτσι είχαν προετοιμαστεί για το αναπόφευκτο και γνώριζαν ενστικτωδώςτι έπρεπε να κάνουν.

Κοιτάχτηκαν, πήραν τα αθλητικά τους παπούτσια που τα είχανδεμένα και κρεμασμένα από το λαιμό τους, τα φόρεσαν, και έδεσαν τακορδόνια τους.

Τα ποντίκια δεν πολυανέλυαν τα πράγματα. Ούτε τους βάραιναντίποτε περίπλοκες πεποιθήσεις.

Για τα ποντίκια, το πρόβλημα ήταν απλό, το ίδιο και η απάντηση. Ηκατάσταση στον Τυροσταθμό Τ είχε αλλάξει, έτσι ο Ρουθούνης κι οΤρεχάλης αποφάσισαν να αλλάξουν.

Κοίταξαν μέσα στο λαβύρινθο. Μετά, ο Ρουθούνης σήκωσε ψηλά τημύτη του, οσμίστηκε, κι έγνεψε στον Τρεχάλη ο οποίος ξεχύθηκε

τρέχοντας σ’ ένα διάδρομο ενώ ο Ρουθούνης ακολουθούσε όσο πιογρήγορα μπορούσε.

Είχαν ξεκινήσει την αναζήτηση για το Νέο Τυρί.Αργότερα την ίδια μέρα, ο Χμ και ο Χα έφτασαν στον Τυροσταθμό Τ.

Δεν είχαν πάρει είδηση τις μικρές αλλαγές που συνέβαιναν κάθε μέρα, κιέτσι θεωρούσαν δεδομένο ότι το Τυρί θα τους περιμένει.

Δεν είχαν προετοιμαστεί γι’ αυτό που θα συναντούσαν.“Τι; Που είναι το Τυρί;”, φώναξε ο Χμ. Και συνέχισε να στριγκλίζει:

“Που είναι το Τυρί; Που είναι το Τυρί;”, λες κι αν δώναζε πολύ δυνατάτο Τυρί θα ξαναρχόταν.

Τελικά, έφερε τα χέρια στους γοφούς και με το πρόσωπο κατακόκκινοούρλιαξε με όλη του τη δύναμη της φωνής του: “Είναι αδικία!”.

Ο Χα έμεινε ακίνητος, κουνώντας μόνο το κεφάλι, μην μπορώντας ναπιστέψει τι είχε συμβεί. Κι αυτός περίμενε να βρει Τυρί στονΤυροσταθμό Τ. Έμεινε να στέκεται πολλή ώρα, παγωμένος από το σοκ.Τέτοιο πράγμα δεν το περίμενε.

Ο Χμ φώναζε κάτι, αλλά ο Χα δεν ήθελε να τον ακούσει. Δεν ήθελενα αντικρίσει κατάματα αυτό που συνέβαινε, οπότε κλείστηκε στονεαυτό του αγνοώντας τα πάντα.

Η συμπεριφορά που έδειξαν τα ανθρωπάκια δεν ήταν πολύ αξιέπαινη,ούτε και πολύ παραγωγική, ήταν όμως κατανοητή.

Το να βρίσκουν Τυρί δεν ήταν εύκολο, και η σημασία του για ταανθρωπάκια δεν ήταν απλώς ότι είχαν αρκετό για να τρώνε κάθε μέρα.

Το να βρίσκουν Τυρί ήταν για τα ανθρωπάκια ένας τρόπος νααποκτούν αυτά που πίστευαν ότι χρειάζονται για να είναι ευτυχισμένα.Το καθένα είχε τις δικές του απόψεις για το τι σήμαινε το Τυρί, ανάλογαμε το γούστο του.

Για ορισμένα, το να βρουν Τυρί σήμαινε να έχουν υλικά αγαθά. Γιαάλλους ήταν να έχουν καλή υγεία ή να αναπτύξουν μια πνευματικήαίσθηση της καλοζωίας.

Για τον Χα, το Τυρί σήμαινε απλώς να αισθάνεται ασφάλεια, νααποκτήσει κάποτε μια αγαπημένη οικογένεια, και να ζουν σ’ ένα όμορφοσπιτάκι στην Οδό Γραβιέρας.

Για τον Χμ, το Τυρί σήμαινε να γίνει μέγας και τρανός, να διοικείάλλους, και να ζει σε μια βίλα στην κορυφή του Λόφου Καμαμπέρ.

Επειδή το Τυρί ήταν τόσο σημαντικό γι’ αυτά, τα δύο ανθρωπάκιασυλλογίστηκαν πάρα πολύ προσπαθώντας να αποφασίσουν τι θα κάνουν.Το μόνο που σκέφτηκαν ήταν να ψάξουν απ’ άκρη σ’ άκρη στον πρώηνΤυροσταθμό Τ, για να βεβαιωθούν ότι το Τυρί είχε στ’ αλήθειαεξαφανιστεί.

Ενώ ο Ρουθούνης κι ο Τρεχάλης είχαν αμέσως περάσει στη δράση, οΧμ και ο Χα συνέχισαν τα αχ και τα βαχ.

Έκλαιγαν και οδύρονταν για την αδικία που τους έγινε. Ο Χα άρχισενα πέφτει σε κατάθλιψη. Τι θα γινόταν αν το Τυρί δεν εμφανιζόταν ούτεαύριο; Αυτός είχε κάνει σχέδια για το μέλλον βασιζόμενος σ’ αυτό τοΤυρί.

Τα ανθρωπάκια δεν μπορούσαν να το πιστέψουν. Πως συνέβη τέτοιοπράγμα; Κανείς δεν τους είχε προειδοποιήσει. Ήταν άδικο. Δεν ήτανσωστά πράγματα αυτά.

Το βράδυ εκείνο, ο Χμ και ο Χα γύρισαν σπίτι τους πεινασμένοι καιαπογοητευμένοι. Πριν όμως φύγουν, ο Χα έγραψε στον τοίχο:

Όσο πιο σημαντικόείναι για σένα το τυρί

τόσο περισσότεροθέλεις να το κρατήσεις

Την άλλη μέρα το πρωί, ο Χμ και ο Χα ξεκίνησαν και πάλι για τονΤυροσταθμό Τ, ελπίζοντας ότι κάτι θα έχει συμβεί και θα βρουν και πάλιτο Τυρί τους.

Όμως η κατάσταση δεν είχε αλλάξει. Τυρί δεν υπήρχε. Ταανθρωπάκια δεν ήξεραν τι να κάνουν. Στέκονταν εκεί, εντελώς ακίνητα,σαν δύο αγάλματα.

Ο Χα έκλεισε τα μάτια του όσο πιο σφιχτά μπορούσε, κι έβαλε ταχέρια πάνω στ’ αυτιά του. Ήθελε να μη βλέπει και να μην ακούει τίποτε.Δεν είχε θελήσει να αντιληφθεί ότι το απόθεμα του Τυριού λιγόστευελίγο-λίγο τόσο καιρό. Πίστευε ότι το είχαν πάρει όλο μαζί ξαφνικά.

Ο Χμ ανέλυσε την κατάσταση ξανά και ξανά και, τελικά, το μυαλότου, με το ανεπτυγμένο σύστημα πεποιθήσεών του, επικράτησε: “Γιατίμου έκαναν τέτοιο πράγμα;”, ρώτησε. “Τι συμβαίνει τελικά εδώ πέρα;”.

Κάποτε, ο Χα άνοιξε τα μάτια του, κοίταξε ολόγυρα, και είπε: “Δεμου λες, που είναι ο Ρουθούνης κι ο Τρεχάλης; Λες να ξέρουν κάτι πουεμείς δεν ξέρουμε;”.

“Από πού κι ως πού να το ξέρουν;” σάρκασε περιφρονητικά ο Χμ.“Αυτοί είναι σκέτα ποντικάκια”, συνέχισε ο Χμ. “Απλώς αντιδρούν σεόσα συμβαίνουν. Εμείς είμαστε ανθρωπάκια. Είμαστε κάτι το εξαιρετικό.Εμείς θα έπρεπε να μπορούμε να βρούμε τη λύση. Και επιπλέον, εμείςαξίζουμε καλύτερη τύχη. Είναι ανεπίτρεπτο να μας συμβεί κάτι τέτοιο ή,αν ήταν να μας συμβεί, τουλάχιστον θα έπρεπε να πάρουμε κάποιαανταλλάγματα”.

“Γιατί θα έπρεπε να πάρουμε κάποια ανταλλάγματα;”, ρώτησε ο Χα.“Γιατί έχουμε κεκτημένο δικαίωμα”, ισχυρίστηκε με στόμφο ο Χμ.“Τι έχουμε κεκτημένο δικαίωμα;”, θέλησε να μάθει ο Χα.

“Δικαιούμαστε το Τυρί μας”.“Γιατί;”, ρώτησε ο Χα.“Γιατί αυτό το πρόβλημα δεν το προκαλέσαμε εμείς”, είπε ο Χμ.

“Κάποιος άλλος το προκάλεσε, οπότε πρέπει κι εμείς να ωφεληθούμε σεκάτι”.

“Μήπως είναι καλύτερα να σταματήσουμε να αναλύουμε τόσο πολύτην κατάσταση και να πάμε να βρούμε λίγο Καινούριο Τυρί;”, πρότεινε οΧα.

“Α, όχι!”, τον έκοψε ο Χμ. “Εγώ δεν θα το αφήσω έτσι αυτό”.Ενώ ο Χμ και ο Χα εξακολουθούσαν να προσπαθούν να αποφασίσουν

τι θα κάνουν, ο Ρουθούνης και ο Τρεχάλης είχαν ήδη προχωρήσει πολύ.Χώθηκαν πιο βαθιά μέσα στο λαβύρινθο, τρέχοντας πάνω-κάτω σεδιαδρόμους, αναζητώντας παντού Τυρί.

Τίποτε άλλο δεν σκέφτονταν, παρά μόνο που θα βρουν ΚαινούριοΤυρί.

Στην αρχή δεν έβρισκαν τίποτε, αλλά τελικά βρέθηκαν σε μια περιοχήτου λαβύρινθου όπου δεν είχαν ξαναπάει ποτέ: στον Τυροσταθμό Κ.

Στρίγκλισαν από χαρά. Βρήκαν αυτό που έψαχναν: ένα μεγάλοαπόθεμα από Καινούριο Τυρί.

Δεν πίστευαν στα μάτια τους. Ήταν το μεγαλύτερο απόθεμα τυριούπου είχαν δει ποτέ τους.

Στο μεταξύ, ο Χμ και ο Χα βρίσκονταν ακόμη στον Τυροσταθμό Τκαι ανέλυαν την κατάστασή τους. Τώρα υπέφεραν από τα συμπτώματατης έλλειψης Τυριού. Νευρίαζαν, θύμωναν, και έριχναν ο ένας στονάλλον το φταίξιμο για το κακό που είχαν πάθει.

Πότε-πότε, ο Χα σκεφτόταν τα φιλαράκια του τα ποντίκια καιαναρωτιόταν αν είχαν κιόλας βρει καθόλου τυρί. Πίστευε ότι θαπερνούσαν δύσκολες στιγμές, γιατί το να τρέχεις μέσα στο λαβύρινθοείναι όσο και να πεις επικίνδυνο, αλλά ήξερε επίσης ότι αυτές οιδύσκολες στιγμές δε θα κρατούσαν για πάντα.

Μερικές φορές, ο Χα φανταζόταν το Ρουθούνη και τον Τρεχάλη ναβρίσκουν Καινούριο Τυρί και να το τρώνε με βουλιμία. Σκεφτόταν πόσοκαλά θα έκανε να βγει έξω στην περιπέτεια, στο λαβύρινθο, και να βρειφρέσκο, Καινούριο Τυρί. Σχεδόν μπορούσε να το γευτεί στη φαντασίατου.

Όσο πιο καθαρά έβλεπε ο Χα τον εαυτό του να βρίσκει και νααπολαμβάνει το Καινούριο Τυρί, τόσο περισσότερο έβλεπε τον εαυτό τουνα φεύγει από τον Τυροσταθμό Τ.

“Έλα, πάμε”, φώναξε, έτσι ξαφνικά.“Όχι”, απάντησε αμέσως ο Χμ. “Μ’ αρέσει εδώ. Είναι πολύ άνετα.

Εδώ το ξέρω το μέρος. Άλλωστε, εκεί έξω είναι επικίνδυνα.”“Δεν είναι”, αντέτεινε ο Χα. “Έχουμε γυρίσει πολλές περιοχές του

λαβύρινθου προηγουμένως, και μπορούμε να το κάνουμε ξανά.”

“Ξέρεις, αρχίζω να γερνάω για κάτι τέτοια”, είπε ο Χμ. “Και φοβάμαιότι δε μ’ αρέσει η ιδέα να χαθώ και να γίνω ρεζίλι σε όλους. Εσένα σ’αρέσει;”.

Και μ’ αυτό, τον Χα τον έπιασε ξανά ο φόβος της αποτυχίας και ηελπίδα του να βρει Καινούριο Τυρί μαράθηκε.

Κι έτσι, κάθε μέρα τα ανθρωπάκια συνέχισαν να κάνουν ό,τι έκανανκαι πριν. Πήγαιναν στον Τυροσταθμό Τ, δεν έβρισκαν Τυρί, και γύριζανσπίτι, κουβαλώντας μαζί τους τις σκοτούρες και την απογοήτευσή τους.

Προσπάθησαν να αρνηθούν την πραγματικότητα, αλλά το έβρισκανδυσκολότερο να αποκοιμηθούν, ξυπνούσαν την άλλη μέρα με κομμένα ταγόνατα, και πολύ εύκολα εκνευρίζονταν.

Τα σπίτια τους δεν είχαν πια την παλιά θαλπωρή. Με το ζόρι τουςέπιανε ο ύπνος και συνεχώς έβλεπαν εφιάλτες ότι δεν βρίσκουν πουθενάΤυρί.

Κι όμως, κάθε μέρα ο Χμ και ο Χα επέστρεφαν στον Τυροσταθμό Τακαι περίμεναν εκεί.

“Ξέρεις κάτι;”, είπε μια μέρα ο Χμ. “Αν δουλέψουμε σκληρότερα, θαβρούμε ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει και πάρα πολύ. Κατά πάσαπιθανότητα το Τυρί βρίσκεται κάπου εδώ κοντά. Ίσως είναι κρυμμένοπίσω από τον τοίχο.”

Την άλλη μέρα, ο Χμ και ο Χα πήραν μαζί τους εργαλεία. Ο Χμκρατούσε το σκαρπέλο ενώ ο Χα κοπανούσε με το σφυρί, μέχρι πουάνοιξαν μια τρύπα στον τοίχο του Τυροσταθμού Τ. Κοίταξαν μέσα, αλλάπουθενά Τυρί.

Ένοιωσαν απογοήτευση, αλλά ακόμα πίστευαν ότι μπορούν ναλύσουν το πρόβλημα. Την άλλη μέρα ξεκίνησαν νωρίτερα, έμεινανπερισσότερο, και δούλεψαν σκληρότερα. Αλλά το μόνο που κατάφερανήταν να ανοίξουν μια πιο μεγάλη τρύπα.

Ο Χα άρχιζε να συνειδητοποιεί τη διαφορά ανάμεσα σεδραστηριότητα και παραγωγικότητα.

“Ίσως θα πρέπει”, είπε ο Χμ, “απλώς να κάτσουμε και να δούμε τι θαγίνει. Αργά η γρήγορα, δεν μπορεί, θα ξαναφέρουν το Τυρί.”

Ο Χα ήθελε να το πιστέψει αυτό. Κι έτσι, κάθε βράδυ πήγαινε σπίτινα ξεκουραστεί και το πρωί ακολουθούσε με βαριά καρδιά τον Χμ στονΤυροσταθμό Τ. Αλλά Τυρί δεν εμφανιζόταν.

Στο μεταξύ, τα ανθρωπάκια είχαν εξασθενήσει από την πείνα και τοάγχος. Ο Χα κουράστηκε να περιμένει άπραγος μήπως αλλάξει ηκατάσταση. Άρχισε να βλέπει ότι όσο έμεναν χωρίς Τυρί, τόσο χειρότεραγίνονταν τα πράγματα.

Καταλάβαινε ότι αρχίζουν να παίρνουν την κάτω βόλτα.Τελικά, μια μέρα ο Χα άρχισε να γελάει με τον εαυτό του. “Χα, χα,

κοίτα τα χάλια μου. Κάνω συνεχώς το ίδιο πράγμα κάθε μέρα, και μετά

αναρωτιέμαι γιατί δεν καλυτερεύουν τα πράγματα. Αν δεν ήταν τόσογελοίο, θα ήταν πολύ αστείο”.

Δεν του άρεσε του Χα η ιδέα να ξαναβγεί στο λαβύρινθο. Ήξερε ότιθα χανόταν και δεν είχε ιδέα που να βρει Τυρί. Όταν όμως είδε σε τι θέσητον είχε φέρει ο φόβος του, δεν μπορούσε να μη γελάσει με τον εαυτότου.

Ρώτησε τον Χμ: “Θυμάσαι που έχουμε βάλει τις φόρμες μας και τααθλητικά μας παπούτσια;”. Έκαναν αρκετή ώρα να τα βρουν, γιατί ότανείχαν βρει το Τυρί τους στον Τυροσταθμό Τ τα είχαν καταχωνιάσειβαθιά, πιστεύοντας ότι δεν πρόκειται να τα ξαναχρειαστούν ποτέ.

Βλέποντας ο Χμ το φίλο του να φοράει τη φόρμα του, είπε: “Μη μουπεις ότι θα ξαναβγείς εκεί έξω; Γιατί δεν κάθεσαι να περιμένουμε μαζίμέχρι που να ξαναφέρουν το Τυρί;”

“Γιατί δεν θα το φέρουν”, απάντησε ο Χα. “Κι εγώ δεν ήθελα να δωτην αλήθεια, αλλά τώρα το κατάλαβα: δεν πρόκειται να ξαναφέρουν τοΠαλιό Τυρί. Αυτό ήταν το Τυρί του χθες. Καιρός να βρούμε καινούριοΤυρί.”

“Κι αν δεν υπάρχει Τυρί εκεί έξω;”, έκανε ο Χμ. “Ή, ακόμη κι ανυπάρχει ποιος σου εγγυάται ότι θα το βρεις;”

“Δεν ξέρω”, είπε ο Χα. Είχε κι ο ίδιος κάνει πολλές φορές τις ίδιεςερωτήσεις στον εαυτό του και ξανάρχιζε να αισθάνεται τους ίδιουςφόβους που τον είχαν καθηλώσει εκεί.

Ύστερα σκέφθηκε τον εαυτό του να βρίσκει Καινούριο Τυρί, και όλατα καλά επακόλουθα, και ξαναβρήκε το κουράγιο του.

“Μερικές φορές”, είπε ο Χα, “τα πράγματα αλλάζουν και δεν είναιποτέ όπως παλιά. Μου φαίνεται ότι αυτό συμβαίνει και τώρα, Χμ. Έτσιείναι η ζωή! Η ζωή προχωρεί. Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς”.

Ο Χα κοίταξε το σκελετωμένο σύντροφό του και προσπάθησε να τουμιλήσει λογικά, αλλά ο φόβος του Χμ είχε εξελιχθεί σε θυμό και δεν τονάφηνε να ακούσει.

Δεν ήθελε να φανεί σκληρός προς το φίλο του, αλλά δεν μπορούσε ναμη γελάσει με το πόσο ηλίθιοι φαίνονταν κι οι δύο.

Καθώς ο Χα ετοιμαζόταν να φύγει, άρχισε να νιώθει πιο ζωντανός,γνωρίζοντας ότι είχε βρει επιτέλους τη δύναμη να γελάσει με τον εαυτότου, να ξεχάσει τα παλιά, και να προχωρήσει μπροστά.

“Πάμε λαβύρινθο!”, ανακοίνωσε εύθυμα.Ο Χμ δεν γέλασε και δεν αποκρίθηκε.Ο Χα έπιασε μια σκληρή, μυτερή πέτρα και έγραψε στον τοίχο μια

σοβαρή σκέψη του για να προβληματίσει τον Χμ. Όπως συνήθιζε,πρόσθεσε και τη ζωγραφιά ενός Τυριού, ελπίζοντας να κάνει τον Χμ ναχαμογελάσει, να ζωντανέψει, και να βγει στο κυνήγι για το ΚαινούριοΤυρί. Αλλά ο Χμ αρνήθηκε να την κοιτάξει.

Έγραφε:

Όποιος δεν αλλάζεικινδυνεύει να χαθεί

Ύστερα ο Χα έβγαλε έξω το κεφάλι και κοίταξε με αγωνία πέρα απόστο λαβύρινθο. Σκέφτηκε πώς είχε φτάσει σε αυτή τη στερημένη απόΤυρί κατάσταση.

Είχε πιστέψει ότι μπορεί να μην υπήρχε καθόλου Τυρί στο λαβύρινθο,ή ότι μπορεί να μην το έβρισκε. Τέτοιες γεμάτες φόβο πεποιθήσεις τονακινητοποιούσαν και τον σκότωναν.

Ο Χα χαμογέλασε. Ήξερε ότι ο Χμ αναρωτιόταν “Ποιος πήρε το Τυρίμου;”˙ ο Χα όμως αναρωτιόταν: “Γιατί να μη σηκωθώ και ναακολουθήσω το Τυρί νωρίτερα;”

Καθώς έκανε τα πρώτα βήματα μέσα στο λαβύρινθο, κοίταξε πίσωτου κι ένοιωσε τη θαλπωρή του μέρους που άφηνε. Ένοιωσε κάτι να τοντραβάει πίσω στα γνωστά του μέρη – έστω κι αν τον τελευταίο καιρόήταν μέρη χωρίς Τυρί.

Τον έπιασε περισσότερο άγχος και αναρωτήθηκε αν πραγματικά θέλεινα περιπλανηθεί στο λαβύρινθο. Έγραψε στον τοίχο άλλη φράση κιέμεινε να την κοιτάζει αρκετή ώρα:

Τι θα έκανεςαν δεν φοβόσουν;

Το συλλογίστηκε.Ήξερε ότι μερικές φορές ο φόβος μπορεί να είναι καλό πράγμα. Όταν

φοβάσαι ότι, αν δεν αντιδράσεις τα πράγματα θα χειροτερέψουν, ο φόβοςσε σπρώχνει στη δράση. Όταν όμως δεν σ’ αφήνει να κάνεις τίποτε, τότεο φόβος δεν είναι καλό πράγμα.

Κοίταξε προς τα δεξιά, στην περιοχή του λαβύρινθου όπου δεν είχεπάει ποτέ, κι ένοιωσε χειροπιαστό το φόβο.

Πήρε όμως μια βαθιά ανάσα, έκανε στροφή προς τα δεξιά, και μεαργό τροχάδην χώθηκε στο άγνωστο.

Καθώς προσπαθούσε να βρει το δρόμο του, ο Χα μετάνιωνε που είχεκαθυστερήσει τόσο πολύ περιμένοντας στον Τυροσταθμό Τ. Είχε τόσοπολύ καιρό να δοκιμάσει Τυρί, που ο οργανισμός του είχε εξασθενήσει.Δεν μπορούσε να τρέξει και κουραζόταν περισσότερο, απ’ ό,τι παλιά.Πήρε μέσα του την απόφαση ότι, αν ποτέ του ξαναδοθεί η ευκαιρία στομέλλον, θα προσαρμοστεί πιο γρήγορα στην αλλαγή. Έτσι θα είναι πιοεύκολα.

“Κάλλιο αργά παρά ποτέ”, σκέφτηκε και χαμογέλασε κουρασμένα.

Τις επόμενες μέρες, ο Χα βρήκε λίγο Τυρί εδώ κι εκεί, αλλά τίποτεάξιο λόγου. Έλπιζε να βρει αρκετό Τυρό, να φέρει λίγο στον Χμ, και νατον πείσει να έλθει μαζί του στο λαβύρινθο.

Αλλά ο Χα δεν αισθανόταν ακόμη αρκετή αυτοπεποίθηση. Ήταναναγκασμένος να παραδεχθεί ότι τα είχε χαμένα μέσα στο λαβύρινθο. Ταπράγματα φαίνονταν να έχουν αλλάξει από την τελευταία φορά.

Κάθε φορά που πίστευε ότι κάπου βγαίνει, χανόταν στουςδιαδρόμους. Έκανε πρόοδο, αλλά ήταν σαν δύο βήματα μπρος κι έναβήμα πίσω. Ήταν δύσκολο, ωστόσο αναγνώριζε ότι ο λαβύρινθος και τοκυνήγι του Τυριού δεν ήταν τόσο άσχημο όσο φοβόταν πριν ξεκινήσει.

Καθώς περνούσε ο καιρός, άρχισε να αναρωτιέται αν ήταν ρεαλιστικήη ελπίδα του ότι θα βρει Καινούριο Τυρί. Αναρωτήθηκε μήπως έχειυπερβολικές φιλοδοξίες, μήπως “έχει δαγκώσει πολύ μεγάλη μπουκιά”.Και ύστερα γέλασε, γιατί σκέφτηκε ότι προς το παρόν δεν έχει τίποτα ναδαγκώσει.

Κάθε φορά που άρχιζε να χάνει το κουράγιο του, ξαναθύμιζε στονεαυτό του ότι αυτό που κάνει, όσο δυσάρεστο κι αν είναι προς το παρόν,ήταν πολύ καλύτερο στην πραγματικότητα από το να κάθεται άπραγοςΧωρίς Τυρί. Έπαιρνε την κατάσταση στα χέρια του αντί να αφήνει ταπράγματα να του συμβαίνουν.

Και θύμιζε στον εαυτό του ότι, αν ο Ρουθούνης κι Τρεχάληςμπόρεσαν να προχωρήσουν, γιατί να μην μπορεί κι εκείνος!

Καθώς ο Χα σκεπτόταν την προηγούμενη κατάσταση,συνειδητοποίησε ότι το Τυρί δεν είχε εξαφανιστεί ξαφνικά, μέσα σε μιανύχτα, από τον Τυροσταθμό Τ. Προς το τέλος, η ποσότητα Τυριού όλοκαι λιγόστευε, κι αυτό που απέμενε είχε μπαγιατέψει. Η γεύση του είχεχαλάσει λίγο.

Μπορεί μάλιστα το Παλιό Τυρί να είχε πιάσει και μούχλα, αν και δεντο είχε αντιληφθεί. Αναγκάστηκε όμως να παραδεχτεί ότι, αν το είχεεπιδιώξει, θα μπορούσε να αντιληφθεί τι έμελλε να συμβεί. Αλλά δεν τοείχε θελήσει.

Ο Χα συνειδητοποίησε τώρα ότι η αλλαγή, κατά πάσα πιθανότητα,δεν θα τον είχε αιφνιδιάσει αν ο ίδιος παρακολουθούσε όλο αυτό τονκαιρό τι συνέβαινε και είχε πάρει τα μέτρα του. Ίσως αυτό να είχαν κάνειο Ρουθούνης κι ο Τρεχάλης.

Σταμάτησε να ξεκουραστεί λίγο, κι έγραψε στον τοίχο τουλαβύρινθου:

Μύριζε συχνά το τυρίγια να καταλάβειςόταν μπαγιατέψει.

Πέρασαν μερικές μέρες χωρίς να βρει Τυρί, και τελικά ο Χασυνάντησε μπροστά του έναν τεράστιο Τυροσταθμό που φαινόταν ναυπόσχεται πολλά. Όταν όμως μπήκε μέσα, απογοητεύτηκε τρομερά: οΤυροσταθμός ήταν άδειος!

“Δεν αντέχω άλλο αυτή την άδεια αίσθηση”, σκέφτηκε. Του φαινότανότι θα τα παρατήσει.

Ο Χα έχανε τις δυνάμεις του. ήξερε ότι έχει χαθεί και φοβόταν πως δεθα βγει ζωντανός. Σκέφτηκε να κάνει μεταβολή και να γυρίσει στονΤυροσταθμό Τ. Τουλάχιστον, αν κατάφερνε να γυρίσει πισω και ο Χμήταν ακόμη εκεί, ο Χα δεν θα ήταν μόνος. Ύστερα έκανε στον εαυτό τουτην ίδια ερώτηση: “Τι θα έκανα αν δεν φοβόμουν;”.

Φοβόταν περισσότερο απ’ όσο θα τολμούσε να παραδεχθεί ακόμα καιστον εαυτό του. Δεν ήταν πάντοτε βέβαιος τι ακριβώς φοβάται, αλλάτώρα, εξαντλημένος όπως ήταν, ήξερε ότι απλώς φοβάται να συνεχίσειμόνος του. Ο Χα δεν το είχε συνειδητοποιήσει, αλλά αυτό που τονέσπρωχνε προς τα πίσω ήταν οι γεμάτες φόβο πεποιθήσεις.

Αναρωτιόταν αν π Χμ είχε αποφασίσει να κουνηθεί ή ανεξακολουθούσαν να τον παραλύουν οι φόβοι. Κι έπειτα, θυμήθηκε ποιεςστιγμές είχε αισθανθεί καλύτερα μέσα στο λαβύρινθο: ήταν τις στιγμέςπου προχωρούσε μπροστά.

Έγραψε άλλο ένα ρητό στον τοίχο˙ το έγραφε τόσο για τον εαυτό του,όσο και ως σημάδι για ο φιλαράκο του τον Χμ αν ποτέ, όπως έλπιζε, τονακολουθούσε.

Η αλλαγήκατεύθυνσης

σε βοηθάει να βρειςκαινούριο τυρί.

Ο Χα κοίταξε τη σκοτεινή στοά κι ένοιωσε πεντακάθαρα το φόβο. Τιβρισκόταν εκεί μέσα; Μήπως η στοά ήταν άδεια; Ή, χειρότερα, μήπωςκαραδοκούσαν κίνδυνοι; Άρχισε να φαντάζεται όλα τα τρομακτικάπράγματα που θα μπορούσαν να συμβούν. Ο τρόμος τον είχε κυριεύσει.

Τότε γέλασε με τον εαυτό του. Συνειδητοποίησε ότι ο φόβος απλώςχειροτερεύει τα πράγματα. Κι έτσι έκανε αυτό που θα έκανε αν δεφοβόταν: προχώρησε αλλάζοντας κατεύθυνση.

Καθώς μπήκε στο σκοτεινό διάδρομο, άρχισε να χαμογελάει. Δεν τοείχε ακόμα συνειδητοποιήσει ο Χα, αλλά εκείνη τη στιγμή ανακάλυπτε τιείναι αυτό που ατσάλωνε την ψυχή του. Να ξεχνάει τα παλιά και ναεμπιστεύεται αυτό που βρίσκεται μπροστά του έστω κι αν δεν ξέρει τιακριβώς είναι.

Προς μεγάλη έκπληξη, ο Χα άρχισε να αισθάνεται όλο και καλύτερα.“Γιατί νοιώθω τόσο καλά;”, απορούσε. “Ούτε Τυρί έχω, ούτε ξέρω πουπηγαίνω”.

Δεν άργησε όμως να καταλάβει γιατί νοιώθει καλά.Κοντοστάθηκε κι έγραψε ξανά στον τοίχο:

Όταν ξεπερνάςτο φόβο σου,

αισθάνεσαι ελεύθερος.

Ο Χα συνειδητοποίησε πως ο φόβος του τον κρατούσε αιχμάλωτο.Με το να κινηθεί προς μια νέα κατεύθυνση είχε απελευθερωθεί.

Ένοιωσε το δροσερό αεράκι που φυσούσε σ’ εκείνη την περιοχή τουλαβύρινθου να τον αναζωογονεί. Πήρε μερικές βαθιές ανάσες κι ένοιωσενα ξαναβρίσκει το σφρίγος του. Μόλις ξεπέρασε το φόβο του, ηπεριπέτεια έγινε πολύ πιο απολαυστική απ’ όσο θα πίστευε ποτέ.

Ο Χα είχε πολύ καιρό να νοιώσει τόσο όμορφα. Είχε σχεδόν ξεχάσειπόσο ωραίο είναι.

Για να κάνει ακόμη καλύτερα τα πράγματα, ο Χα άρχισε να πλάθειμια εικόνα μέσα στο μυαλό του. Είδε τον εαυτό του, με κάθελεπτομέρεια, να κάθεται ανάμεσα σε σωρούς από τα αγαπημένα τουτυριά: Τσένταρ, Καμαμπέρ, Μπρι! Φαντάστηκε τον εαυτό του να τρώειμε απόλαυση όλα τα τυριά που του άρεσαν, και του άρεσε αυτό που είδε.Φαντάστηκε πόσο θα απολάμβανε τη υπέροχη γεύση τους. Όσο ποιοκαθαρά έβλεπε στο μυαλό του την εικόνα του Καινούριου Τυριού, τόσοπιο πραγματική γινόταν η εικόνα και τόσο ποιο πολύ πίστευε ότι τελικάθα το έβρισκε.

Έγραψε:

Το να φαντάζομαιτον εαυτό μου

να απολαμβάνειτο καινούριο τυρί,

έστω και πριν το βρω,με οδηγεί σ’ αυτό.

“Γιατί άραγε δεν το έκανα από πριν αυτό;”, αναρωτήθηκε ο Χα.

Κι άρχισε να τρέχει στο λαβύρινθο, πιο δυνατός και πιο σβέλτος. Πριν περάσει πολλή ώρα, βρήκε έναν Τυροσταθμό και χάρηκε πολύ βλέποντας κοντά στην είσοδο μερικά κομματάκια Καινούριο Τυρί.

Ήταν ποικιλίες Τυριού που δεν τις ήξερε, αλλά φαίνονταν μια χαρά. Τα δοκίμασε και τα βρήκε πεντανόστιμα. Έφαγε τα περισσότερα κι έβαλετα υπόλοιπα στις τσέπες του για αργότερα, ίσως και να τα μοιραστεί με τον Χμ. Άρχισε να ξαναβρίσκει τις δυνάμεις του.

Μπήκε στον Τυροσταθμό γεμάτος προσμονή. Αλλά προς μεγάλη του απογοήτευση, τον βρήκε άδειο. Κάποιος άλλος είχε περάσει νωρίτερα καιείχε αφήσει μόνον αυτά τα λίγα κομματάκια.

Συνειδητοποίησε ότι, αν είχε κινηθεί νωρίτερα, μάλλον θα προλάβαινε να βρει άφθονο Καινούριο Τυρί εδώ.

Τότε, ο Χα αποφάσισε να γυρίσει πίσω και να δει αν ο Χμ είναι έτοιμος να έλθει μαζί του.

Καθώς έπαιρνε το δρόμο του γυρισμού, σταμάτησε και έγραψε στον τοίχο:

Όσο πιο γρήγορααφήσεις το παλιό τυρί,

τόσο πιο γρήγορα θα βρειςτο καινούριο τυρί.

Ύστερα από λίγες μέρες, ο Χα επέστρεψε στον Τυροσταθμό Τ και βρήκε τον Χμ. Του πρόσφερε μερικά κομματάκια Καινούριο Τυρί, αλλά συνάντησε άρνηση.

Ο Χμ εκτίμησε τη χειρονομία του φίλου του, αλλά είπε: “Δεν νομίζω ότι θα μ’ αρέσει το Καινούριο Τυρί. Δεν το έχω συνηθίσει. Εγώ θέλω πίσω το δικό μου Τυρί και δεν πρόκειται ν’ αλλάξω γνώμη αν δεν αποκτήσω αυτό που θέλω”.

Ο Χα δεν είπε τίποτε˙ κούνησε μόνο απογοητευμένος το κεφάλι και με βαριά καρδιά ξανάφυγε μονάχος. Καθώς ξαναχώθηκε στην καινούρια περιοχή του λαβύρινθου ένοιωθε ότι του λείπει ο φίλος του, αλλά συνειδητοποίησε ότι αυτά που ανακάλυπτε του άρεσαν. Δεν είχε ακόμα βρει το μεγάλο απόθεμα του Καινούριου Τυριού, ούτε ήξερε αν θα το βρει ποτέ, αλλά κατάλαβε ότι αυτό που τον έκανε ευτυχισμένο δεν ήταν απλώς το ότι έβρισκε Τυρί.

Ήταν ευτυχισμένος επειδή δεν τον καταπίεζε πια ο φόβος του. Του άρεσε αυτό που έκανε.

Ξέροντάς το αυτό, ο Χα δεν αισθανόταν τόση αδυναμία όσο όταν έμενε χωρίς Τυρί στον Τυροσταθμό Τ. Και μόνο το ότι συνειδητοποιούσε

πως δεν άφηνε το φόβο του να τον καθηλώνει, το ότι γνώριζε πως ακολουθεί μια νέα κατεύθυνση, τον έτρεφε και του χάριζε δυνάμεις.

Τώρα αισθανόταν ότι ήταν απλώς ζήτημα χρόνου μέχρι να βρει αυτό που αναζητούσε. Στην πραγματικότητα, διαισθανόταν ότι έχει ήδη βρει αυτό που αναζητούσε.

Χαμογέλασε καθώς συνειδητοποίησε ότι:

Είσαι πιο ασφαλήςόταν ψάχνεις

μέσα στο λαβύρινθοπαρά όταν παραμένειςάπρακτος Χωρίς Τυρί.

Ο Χα συνειδητοποίησε και πάλι ότι αυτό που φοβάσαι πότε δεν είναι τόσο άσχημο όσο το φαντάζεσαι. Ο φόβος που εσύ αφήνεις να γιγαντωθείμέσα στο μυαλό σου είναι χειρότερος από την κατάσταση που πραγματικά υπάρχει.

Τόσο πολύ φοβόταν μήπως δε βρει Καινούριο Τυρί, που δεν είχε καν αρχίσει να ψάχνει. Από τότε όμως που ξεκίνησε το ταξίδι του είχε βρει στους διαδρόμους αρκετό Τυρί ώστε να συντηρηθεί και να συνεχίσει. Τώρα υπολόγιζε να βρει περισσότερο. Ήταν συναρπαστικό και μόνο να κοιτάζει μπροστά.

Ο παλιός τρόπος σκέψης του ήταν θολωμένος από τις έγνοιες και τους φόβους. Σκεπτόταν ότι δεν έχει αρκετό Τυρί, ότι δε θα του κρατήσειόσο θέλει. Σκεπτόταν περισσότερο τι μπορεί να πάει στραβά παρά τι μπορεί να πάει καλά.

Αλλά από τότε που έφυγε από τον Τυροσταθμό Τ, είχε αλλάξει.Παλιότερα πίστευε ότι δε νοείται το Τυρί να εξαφανίζεται κι ότι η

αλλαγή δεν ήταν σωστό πράγμα.Τώρα καταλάβαινε ότι η αλλαγή ήταν κάτι φυσιολογικό, που

συμβαίνει συνεχώς, είτε την περιμένεις είτε όχι. Η αλλαγή μπορεί να σε αιφνιδιάσει μόνον αν δεν την περιμένεις και δεν την επιζητείς.

Όταν συνειδητοποίησε πως οι πεποιθήσεις του είχαν αλλάξει, κοντοστάθηκε κι έγραψε στον τοίχο:

Οι παλιές πεποιθήσειςδε σε οδηγούν

στο Καινούριο Τυρί.

Ο Χα δεν είχε ακόμα βρει Τυρί μέσα στο λαβύρινθο, αλλά σκεπτόταντι είχε ήδη μάθει.

Καταλάβαινε τώρα ότι οι νέες πεποιθήσεις του τον ενθάρρυναν ναακολουθήσει νέα συμπεριφορά. Τώρα συμπεριφερόταν διαφορετικά απ’ό,τι τότε που συνεχώς κάθε μέρα επέστρεφε στον ίδιο άδειο Τυροσταθμό.

Ο Χα έμαθε ότι, όταν αλλάζεις αυτό που πιστεύεις, αλλάζεις και αυτόπου κάνεις.

Μπορείς να πιστέψεις ότι η αλλαγή θα σε βλάψει, και να τηςαντισταθείς. Μπορείς όμως να πιστέψεις ότι το να βρεις Καινούριο Τυρίθα σε βοηθήσει να ενστερνιστείς την αλλαγή.

Όλα εξαρτώνται από το τι θα διαλέξεις να πιστεύεις.Έγραψε στον τοίχο:

Όταν δεις ότι μπορείςνα βρεις

και να απολαύσειςΚαινούριο Τυρί,

αλλάζεις πορεία.

Ο Χα καταλάβαινε ότι, αν είχε αγκαλιάσει την αλλαγή νωρίτερα καιείχε φύγει μια ώρα αρχύτερα από τον Τυροσταθμό Τ, τώρα θα βρισκότανσε πολύ καλύτερη θέση. Θα αισθανόταν πιο δυνατός στο σώμα και στοπνεύμα και θα μπορούσε να ανταπεξέλθει καλύτερα στην πρόκληση τηςανακάλυψης Καινούριου Τυριού. Εδώ που τα λέμε, κατά πάσαπιθανότητα θα είχε ήδη βρει το Καινούριο Τυρί αν είχε μάθει ναπεριμένει την αλλαγή αντί να χάνει χρόνο αρνούμενος ότι η αλλαγή είχεήδη συμβεί.

Μάζεψε δυνάμεις και αποφάσισε να συνεχίσει να εξερευνάει ταάγνωστα μέρη του λαβύρινθου. Εδώ κι εκεί έβρισκε κομματάκια Τυρί, κιαυτό ανανέωνε τις δυνάμεις και την αυτοπεποίθησή του.

Καθώς σκεφτόταν το δρόμο που είχε διανύσει μέχρι εκεί, ο Χαχαιρόταν που είχε γράψει τις σκέψεις του σε τόσα πολλά σημεία. Πίστευεότι θα χρησίμευαν για σημάδια στον Χμ, αν ποτέ αποφάσιζε κι αυτός ναφύγει από τον Τυροσταθμό Τ, που θα του έδειχναν το δρόμο.

Ο Χα έλπιζε ότι βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση. Και σκεφτότανότι και ο Χμ θα διάβαζε τη Γραφή πάνω στον Τοίχο και θα έβρισκε τοδρόμο του.

Έγραψε στον τοίχο κάτι που σκεφτόταν εδώ και αρκετή ώρα:

Το να αντιλαμβάνεσαιαπό νωρίς τις μικρές αλλαγέςσε βοηθάει να προσαρμοστείς

στις μεγάλες αλλαγέςπου πρόκειται να έλθουν.

Τώρα πια, ο Χα είχε αφήσει πίσω του το παρελθόν καιπροσαρμοζόταν στο μέλλον.

Άνοιγε δρόμο μέσα στο λαβύρινθο με μεγαλύτερη δύναμη καιταχύτητα. Και δεν άργησε να συμβεί το μεγάλο γεγονός.

Τη στιγμή που του φαινόταν ότι βρίσκεται μια ζωή περιπλανώμενοςστο λαβύρινθο, το ταξίδι του – ή τουλάχιστον εκείνο το κομμάτι τουταξιδιού του – τελείωσε απότομα και χαρούμενα.

Ο Χα βρήκε Καινούριο Τυρί στον Τυροσταθμό Κ!Όταν μπήκε μέσα, έπαθε κατάπληξη μ’ αυτό που είδε. Σε πανύψηλους

σωρούς, παντού, βρισκόταν το μεγαλύτερο απόθεμα Τυριού που είχε δειποτέ στα μάτια του. Πολλά Τυριά ήταν εντελώς άγνωστα, πρώτη φορά ταέβλεπε στη ζωή του.

Για μια στιγμή, αναρωτήθηκε αν όλα αυτά υπήρχαν πραγματικά ήμήπως ήταν παιχνίδι της φαντασίας του, μέχρι που είδε τους παλιούςφίλους του, το Ρουθούνη και τον Τρεχάλη.

Ο Ρουθούνης καλωσόρισε τον Χα με ένα κούνημα του κεφαλιού, ενώο Τρεχάλης τον χαιρέτησε σηκώνοντας το μπροστινό του πόδι. Από τιςφουσκωμένες παχιές κοιλίτσες τους, καταλάβαινε κανείς ότι είχαν βρειτον Τυροσταθμό εδώ και αρκετό καιρό.

Ο Χα χαιρέτησε τους φίλους του κι άρχισε να κόβει δαγκωματιές απ’όλα τα αγαπημένα του Τυριά. Έβγαλε τα αθλητικά παπούτσια και τηφόρμα του και τα δίπλωσε καλά-καλά κοντά του μήπως τα χρειαστείξανά. Ύστερα όρμισε στο Καινούριο Τυρί. Όταν είχε πια γεμίσει καλάτην κοιλιά του, σήκωσε ένα κομμάτι Καινούριο Τυρί κι έκανε πρόποση:“Ζήτω η Αλλαγή!”.

Καθώς απολάμβανε το Καινούριο Τυρί, ο Χα σκεφτόταν τι είχεδιδαχθεί.

Κατάλαβε ότι, τόσο καιρό που φοβόταν να αλλάξει, έμενεπροσκολλημένος στην αυταπάτη του Παλιού Τυριού που είχε πια χαθεί.

Τι ήταν λοιπόν αυτό που τον έκανε να αλλάξει; Μήπως ο φόβος ότιθα πεθάνει της πείνας; “Ε, ασφαλώς ήταν κι αυτό”, σκέφτηκε ο Χα.

Ύστερα γέλασε και συνειδητοποίησε ότι είχε αρχίσει να αλλάζειαμέσως μόλις είχε μάθει να γελάει με τον εαυτό του και με όλα όσαέκανε λάθος. Κατάλαβε ότι ο γρηγορότερος τρόπος για να αλλάξεις είναι

να γελάσεις με τη βλακεία σου. Τότε μπορείς να αφήσεις πίσω τα παλιάκαι να προχωρήσεις γρήγορα μπροστά.

Κατάλαβε επίσης ότι είχε διδαχθεί κάτι χρήσιμο από τους φίλους τουτα ποντικάκια, το Ρουθούνη και τον Τρεχάλη. Για τα ποντικάκια η ζωήήταν απλή. Δεν πολυανέλυαν ούτε πολυέμπλεκαν τα πράγματα. Όταν ηκατάσταση άλλαξε και το Τυρί έφυγε, τα ποντικάκια άλλαξαν κι έφυγανμαζί με το Τυρί. Ο Χα θα το θυμόταν αυτό.

Και τότε, ο Χα χρησιμοποίησε το θαυμάσιο μυαλό του για να κάνειαυτό που τα ανθρωπάκια κάνουν καλύτερα από τα ποντικάκια.

Συλλογίστηκε τα λάθη που είχε κάνει στο παρελθόν και ταχρησιμοποίησε για να σχεδιάσει το μέλλον του. Ήξερε ότι μπορείς ναμάθεις να αντιμετωπίζεις την αλλαγή.

Μπορείς να διατηρείς ζωντανή στο μυαλό σου την ανάγκη να μηνπεριπλέκεις τα πράγματα, να είσαι ευέλικτος, και να αντιδράς γρήγορα.

Δεν είναι ανάγκη να μπλέκεις πολύ τα πράγματα ούτε νααναστατώνεσαι από πεποιθήσεις γεμάτες φόβο.

Μπορείς να αντιληφθείς τις μικρές αλλαγές όταν ξεκινούν ώστε ναείσαι καλύτερα προετοιμασμένος για τη μεγάλη αλλαγή που ίσως έλθει.

Ο Χα ήξερε ότι έπρεπε να προσαρμόζεται πιο γρήγορα γιατί, αν δενπροσαρμόζεσαι έγκαιρα, μπορεί και να μην έχει αξία η προσαρμογή σου.

Αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι ο μεγαλύτερος ανασχετικόςπαράγοντας στην αλλαγή βρίσκεται μέσα σου, κι ότι τίποτε δεν θαβελτιωθεί αν εσύ δεν αλλάξεις.

Το σημαντικότερο απ’ όλα: συνειδητοποίησε ότι πάντοτε υπάρχειΚαινούριο Τυρί εκεί έξω, είτε το αναγνωρίζεις εκείνη τη στιγμή είτε όχι.Και το κερδίζεις ως έπαθλο όταν ξεπεράσεις τους φόβους σου κι αρχίσειςνα απολαμβάνεις την περιπέτεια.

Ήξερε ο Χα ότι κάποιοι φόβοι είναι σεβαστοί γιατί μπορούν να σεπροφυλάξουν από πραγματικό κίνδυνο. Συνειδητοποίησε όμως ότι οιπερισσότεροι από τους φόβους του ήταν παράλογοι και τον είχανεμποδίσει να αλλάξει ενώ η αλλαγή ήταν απαραίτητη.

Τότε δεν του άρεσε, αλλά τώρα έβλεπε ότι η αλλαγή ήταν κρυφήευλογία αφού τον οδήγησε σε καλύτερο Τυρί.

Είχε μάλιστα ανακαλύψει και ένα καλύτερο κομμάτι του εαυτού του.Καθώς ο Χα αναλογιζόταν όλα όσα είχε διδαχθεί, σκέφτηκε τον φίλο

του τον Χμ. Αναρωτιόταν αν ο Χμ είχε διαβάσει κανένα από τα ρητά πουείχε γράψει ο Χα στον τοίχο του Τυροσταθμού Τ και παντού μέσα στολαβύρινθο.

Είχε τάχα ο Χμ αποφασίσει να ξεφύγει από το παρελθόν και ναπροχωρήσει; Είχε μπει στο λαβύρινθο; Είχε ανακαλύψει πώς μπορούσενα κάνει τη ζωή του καλύτερη;

Ο Χα σκέφθηκε προς στιγμή να ξαναγυρίσει στον Τυροσταθμό Τ καινα δει αν ο Χμ ήταν ακόμη εκεί – εφόσον βέβαια ο Χα μπορούσε να

ξαναβρεί το δρόμο. Αν έβρισκε τον Χμ, πίστευε ότι μπορούσε να τουδείξει πώς να ξεφύγει από την κατάστασή του. Αλλά τότε, ο Χασυνειδητοποίησε ότι είχε ήδη προσπαθήσει να πείσει το φίλο του νααλλάξει.

Όχι, ο Χμ έπρεπε να βρει το δικό του δρόμο, να ξεφύγει απ’ αυτό πουτον βόλευε, να ξεπεράσει τους φόβους του. Κανείς άλλος δεν μπορούσενα το κάνει για λογαριασμό του ή να τον πείσει. Έπρεπε, με κάποιοτρόπο, ο ίδιος να δει το πλεονέκτημα της αλλαγής του.

Ο Χα ήξερε ότι είχε αφήσει ίχνη για τον Χμ κι ότι ο Χμ μπορούσε ναβρει το δρόμο αρκεί να διάβαζε τις Γραφές πάνω στον Τοίχο.

Σηκώθηκε, πήγε στο μεγαλύτερο τοίχο του Τυροσταθμού Κ κι έγραψεπεριληπτικά όλα όσα είχε μάθει. Γύρω από τα διδάγματα αυτά,ζωγράφισε ένα μεγάλο κομμάτι τυρί και χαμογέλασε καθώς ταξανακοίταξε:

Η ΓΡΑΦΗ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ

Η αλλαγή συμβαίνειΣυνεχώς σου παίρνουν το Τυρί

Να προβλέπεις την αλλαγήΠροετοιμάσου ότι ο Τυρί θα φύγει

Να παρακολουθείς την αλλαγήΝα μυρίζεις συχνά το τυρί

για να καταλάβεις πότε μπαγιατεύει

Να προσαρμόζεσαιγρήγορα στην αλλαγήΌσο πιο γρήγορα παρατήσεις

το Παλιό Τυρί τόσο γρηγορότεραθα χαρείς το Καινούριο Τυρί

ΆλλαξεΑκολούθησε το Τυρί

Απόλαυσε την αλλαγήΓεύσου την περιπέτεια και απόλαυσετη νοστιμιά του Καινούριου Τυριού

Να είσαι έτοιμος να αλλάξειςγρήγορα και να το απολαύσεις ξανά

Συνεχώς παίρνουν το Τυρί

Ο Χα ήξερε ότι είχε κάνει μεγάλη πρόοδο από τότε που βρισκότανμαζί με τον Χμ στον Τυροσταθμό Τ, αλλά καταλάβαινε ότι, ανπαραβολευόταν, θα ήταν εύκολο να κυλήσει πίσω στα παλιά. Κάθε μέραεπιθεωρούσε τον Τυροσταθμό Κ για να δει σε πια κατάσταση βρισκόταντο Τυρί. Έπαιρνε όσα μέτρα μπορούσε ώστε μια απροσδόκητη αλλαγή ναμην τον αιφνιδιάσει.

Αν και είχε ακόμα μεγάλο απόθεμα Τυριού, ο Χα συχνά έβγαινε έξωστο λαβύρινθο και εξερευνούσε νέες περιοχές, θέλοντας να παραμένει σεεπαφή με όσα συνέβαιναν γύρω του. Ήξερε ότι είναι ασφαλέστερο ναέχεις επίγνωση των πραγματικών επιλογών που σου προσφέρονται, παράνα απομονωθείς σε μια περιοχή άνετης δραστηριότητας.

Ξαφνικά, ο Χα άκουσε ένα θόρυβο σαν κάποιος να κινείται μέσα στολαβύρινθο. Καθώς ο θόρυβος μεγάλωνε, κατάλαβε ότι κάποιοςπλησιάζει.

Μήπως ερχόταν ο Χμ; Μήπως θα τον έβλεπε να ξεπροβάλλει από τηγωνία;

Ο Χα προσευχήθηκε στα γρήγορα ελπίζοντας – όπως είχε κάνειπολλές φορές ως τότε – ότι ίσως, επιτέλους, ο φίλος του στάθηκε ικανόςνα…

… ακολουθήσει το τυρί και να το απολαύσει!