ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: ΚαλησπέραΟΛΟΙ: Γεια σαςΑΓΓΕΛΑ: Αμάν, είναι αυτός από το νεκροτομείοΝΤΑΛΙΑ: Ποιος; ΑΓΓΕΛΑ: Τότε που είχαμε πάει για την αναγνώρισηΖΟΥΜΠΟΥΛΙΑ: ΙΙΙΙΙΙΙΙΙ (χωρίς ήχο, πέφτει πάνω στο φώτη)ΝΤΑΛΙΑ: Α, το κάνεις και χωρίς ήχο; ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Τι συμβαίνει;ΝΤΑΛΙΑ: ΤίποταΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Γνωριζόμαστε από κάπου; ΟΛΟΙ: Όχι, πρώτη φορά, ποτέ δε σας έχω δει (όχι συγχρονισμένα)ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Κι όμως, νομίζω ότι σας έχω ξαναδείΝΤΑΛΙΑ: Μπορεί να είμαστε σεσημασμένοι (γελάει, η ζουμπι τη σκουντάει) Μπορεί και όχιΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Καθίστε, παρακολουθούσατε λέει το σπίτι του κύριου Δημοσθένη Πολίτη, και μάλιστα δυο φορές μέσα σε δυο μέρεςΖΟΥΜΠΙ: (σηκώνει το χέρι) εγώ πρώτη φορά πήγαιναΝΤΑΛΙΑ: (σηκώνει το χέρι) κι εγώΦΩΤΗΣ: (σηκώνει το χέρι) κι εγώΑΓΓΕΛΑ: Αν σου πω καμιά κουβέντα τώραΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Κι ο λόγος;ΣΠΥΡΟΣ: Που δεν είχαμε ξαναπάει; Δεν έτυχε.ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Που τον παρακολουθούσατεΟΛΟΙ: εεε, ααα, κινήσεις ότι δεν ξέρουν γιατίΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Μάλιστα.. κατ’ αρχήν να συστηθούμε, να δούμε και με ποιους έχουμε να κάνουμε (η Ντάλια δίνει το χέρι της) ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣΖΟΥΜΠΙ: Έχουμε;ΝΤΑΛΙΑ: Α, έχουμε! ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Οι υπόλοιποι δε βλέπω να κάνετε καμιά κίνησηΝΤΑΛΙΑ: Α, τις έχω όλες εγώ, είμαι η μόνη που κρατάω τσάντα και τα μαζεύω όλα, καταλάβατε; ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Και η κυρία έχει (δείχνει τη Ζούμπι, εκείνη κρύβει τη τσάντα)ΝΤΑΛΙΑ: της κυρίας η τσάντα είναι αίσχος, άνθρωπος δε θέλει να μπει μέσα, ενώ η δικιά μου, ε; Α, νάτες κι οι ταυτοτη.. (παγώνει)ΖΟΥΜΠΙ: Δώσ’ τες μωρή ΝΤΑΛΙΑ: Ε;ΖΟΥΜΠΙ: Δωσ’ τεςΑΓΓΕΛΑ: Δωσ’ τες παιδάκι μου (τις αρπάζει και τις δίνει)Η ΝΤΑΛΙΑ ΚΑΝΕΙ ΝΟΗΜΑ ΣΤΟ ΣΠΥΡΟ: ΕΣΥ, ΚΙΝΕΖΟΣΟ ΣΠΥΡΟΣ ΤΑ ΧΑΝΕΙΑΓΓΕΛΑ: Τι έπαθες;ΣΠΥΡΟΣ: Θέλεις να βγάλεις 100 ευρώ; ΑΓΓΕΛΑ: Πώς; ΣΠΥΡΟΣ: Βάλε στοίχημα με το Φώτη για το αν θα πάμε φυλακή. Στο ναι να ποντάρεις εσύ.

1

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: (κοιτάζει τις ταυτότητες) Ταμίλα Ζαμολοντσίκοβα ΖΟΥΜΠΙ: Ποια μήλα;ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Ταμίλα Ζαμολοντσίκοβα, λέω. ΑΓΓΕΛΑ: Ε, τι; ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Είστε εσείς; ΑΓΓΕΛΑ: Ε;ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Είστε η Ταμίλα Ζαμολοντσίκοβα;ΑΓΓΕΛΑ: Ναι, είμαιΖΟΥΜΠΙ: Τι γίνεται; ΦΩΤΗΣ: Δεν ξέρωΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Και είστε από;ΑΓΓΕΛΑ: Είμαι από; ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Από ποια χώρα λέω..ΑΓΓΕΛΑ: Κοιτάξτε, όπως το ακούω... πιστεύω ότι είμαι απ’ τη Ρωσία ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Εδώ λέει ΟυκρανίαΑΓΓΕΛΑ: Αχ, ναι, είναι λάθος, έχετε λίγο blanco να το διορθώσουμε; ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Σιωπή, κάτσε κάτωΦΩΤΗΣ: Τις ταυτότητες δε τις βλέπω σόι, κοίτα την άλλη, ψάχνει πέτρα να κρυφτείΖΟΥΜΠΙ: Θα πάμε φυλακή; ΦΩΤΗΣ: Δε νομίζω, αν δεν καταλάβει ότι είναι πλαστές μπορεί και να τη σκαπουλάρουμεΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Γιουν Ξιν ΓιάοΣΠΥΡΟΣ: ΠαρώνΝΤΑΛΙΑ: μμμ (χαμογελάει)ΖΟΥΜΠΙ & ΦΩΤΗΣ: (κοιτιούνται) θα πάμε!ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: (μιλάει στο τηλέφωνο) Δώσε μου τη ...... Γιατί; Πού είναι; Πάλι ο Γιαννακόπουλος; Όλο πρόβλημα δημιουργεί αυτός. Περίμενε εκεί έρχομαι. (σηκώνεται και φεύγει) Μην κουνηθεί κανείς, επιστρέφω. ΝΤΑΛΙΑ: Είχα βγάλει και κανονικές ταυτότητες, πολύ ωραίες. Για πλάκα τις έβγαλα αυτές, μία από κάθε ήπειρο, πέντε οι ήπειροι, πέντε κι εμείς. Για να γελάσουμε το έκαναΖΟΥΜΠΙ: Καταπληκτικό, θα το θυμόμαστε στο κελί και θα γελάμε με τις ώρες.ΝΤΑΛΙΑ: Οι μάνες μας είναι ελληνίδες, οι πατεράδες μας είναι ξένοιΦΩΤΗΣ: Γιατί αυτό;ΝΤΑΛΙΑ: μμ... για να δικαιολογείται και το ξένο όνομα και η ελληνική υπηκοότητα, πολύ μυαλό θέλει; ΖΟΥΜΠΙ: Όχι καλέ, όχι κορίτσι μου, όχι φωστήρα μου, τι μυαλό; Χρειαζόμαστε εμείς μυαλό; Έχουμε το δικό σου που κάνει για πέντε ΦΩΤΗΣ: Μήπως να του πούμε την αλήθεια; ΑΓΓΕΛΑ: Ποια αλήθεια; Ποιοι είμαστε; Προτιμώ να πάω για πλαστογραφία παρά για ανθρωποκτονία από πρόθεση και διπλή μάλιστα ΦΩΤΗΣ: Τότε τι θα κάνουμε;

2

ΑΓΓΕΛΑ: Εγώ θα κάνω την Ταμίλα Ζαμολοντσίκοβα, εσείς δεν ξέρω(μπαίνει ο αστυνομικός)ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Τι γίνεται εκεί; (κάθεται στο γραφείο) Λοιπόν, νεαρέ; (στο Σπύρο) ΣΠΥΡΟΣ: Τι λοιπόν κύριε αστυνόμε; Σας τα ‘πα και πριν, ο πατέρας μου είναι κινέζος και η μητέρα μου είναι ελληνίδα, Ελένη, το γράφει κιόλας και μένουμε εδώ. Αγαπήθηκαν, γνωρίστηκαν, μετά ήρθαν εδώ κτλ κτλ ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Ναι, αλλά δεν είσαι κίτρινοςΣΠΥΡΟΣ: Τι είμαι; Φούξια; ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Εννοώ δεν είσαι πολύ κίτρινος για ασιάτης ΣΠΥΡΟΣ: Ούτε ο μπαμπάς μου είναι κίτρινος, κίτρινα είναι τα λεμόνια (γελάει) ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Μωρέ κάποιον μου θυμίζεις, όλοι σας δηλαδή, αλλά εσύ ειδικά...ΑΓΓΕΛΑ: Να πω; Το ΜάοΟΛΟΙ: ΑΑΑΑΑ, ναι, το ΜάοΝΤΑΛΙΑ: Και τον ΠαπαμιχαήλΑΓΓΕΛΑ: Ναι, αλλά κυρίως το ΜάοΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Μάλιστα..ΦΩΤΗΣ: Δε το χαψε..ΑΓΓΕΛΑ: Τς ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Πάμε παρακάτω... Ρόμπερτ Σων ΦάιτερΦΩΤΗΣ: ΑΑΑΑ!!! Εγώ είμαι; (στη Ντάλια) Εγώ είμαι (στον αστυνομικό)ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Απ’ ό,τι βλέπω, ούτε εσείς έχετε γεννηθεί στην ΕλλάδαΦΩΤΗΣ: Όχι, (η Ντάλια του κάνει νόημα, κάτω, κάτω) στην ΑυστραλίαΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Εδώ λέει Νέα Ζηλανδία ΦΩΤΗΣ: Α, ναι, ε; Γιατί μωρέ; (στη Ντάλια)ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Μια φορά αυτό που άλλο γράφει η ταυτότητα και άλλο ισχύει, δεν το καταλαβαίνωΖΟΥΜΠΙ: Εγώ θα σας το πω κύριε διοικητά. Κι εγώ την κόρη μου 29 Δεκεμβρίου τη γέννησα, 2 Ιανουαρίου γράψαμε στην ταυτότητα, για να κερδίσει χρόνο στο σχολείο.. αυτό θα έγινε και με το παιδί, και με την άλλη την κοπέλα με τα μήλα... τη ζαμπονοτυρόπιτα πώς τη λένε..ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Θα μιλήσετε όταν έρθει η σειρά σας, κυρία μου. ΝΤΑΛΙΑ: Και καλύτερα, ούτε και τότε..ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Μαίρη Σου..ΝΤΑΛΙΑ: Φιτζπάτρικ! Όνομα πατρός Λέοναρντ, όνομα μητρός Χριστίνα. Γεννήθηκα στο Γκρέεσβιλ της Αλαμπάμα μια ήσυχη πόλη του αμερικάνικου νότου.. όμορφα που κυλούσε η ζωή στο Γκρέεσβιλ.. τις Κυριακές με τον πατέρα μου πηγαίναμε στην εκκλησία.. μετά περνούσαμε από το μαγαζάκι του κύριου Τζόνσον για καραμέλες και ζαχαρωτά.. τα κυκλάμινα μοσχοβολούσαν στη μικρή μας γειτονιά και απ’ το απέναντι μπαλκόνι κάθε βράδυ με νανούριζε ο ήχος από το μπάντζο του Τζέι Τζέι Λέστερ ανακατεμένος με το θρόισμα των φύλλων, καθώς ο ζεστός καλοκαιρινός αέρας περνούσε μέσα από τις

3

καστανιές κι έφτανε μέχρι το παράθυρό μου. Ο πατέρας μου όμως ήταν μέθυσος, γυναικάς και χαρτοπαίκτης. Ένα βράδυ η μητέρα μου μας πήρε εμένα και τον αδερφό μου το Λουκ κι ήρθαμε στην Ελλάδα. Έκτοτε ζω εδώ.. (στη Ζούμπι) θρίαμβος! Να βλέπουμε και κανα Τένεση Γουίλιαμς πού και πού ...ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Γκουνάντα Ογκουκόνγια ΑΓΓΕΛΑ: Κι έλεγα τι έχει μείνει; Τι έχει μείνει;ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Γεννημένη στην ακτή ελεφαντοστού, είναι σωστό; Γιατί όλα μου τ’ αλλάζετε..ΝΤΑΛΙΑ: Σωστό είναι ΖΟΥΜΠΙ: Εμένα λέει;ΦΩΤΗΣ: Εσένα λέει βρε πουλάδα μου έχει μείνει κανάς άλλος;ΖΟΥΜΠΙ: Μ’ αφήσατε να κάνω φινάλε δηλαδή.. και τι μ’ έγραψες; Αφρικανίδα; ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Πόσα χρόνια έχεις στην Ελλάδα;ΖΟΥΜΠΙ: Το γράφει στην ταυτότητα;ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Όχι, αυτό το ρωτάω εγώ..ΖΟΥΜΠΙ: Α, οπότε να πω ό,τι θέλω (στο Φώτη) ΦΩΤΗΣ: μμΖΟΥΜΠΙ: 20 ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Είστε παντρεμένη;ΖΟΥΜΠΙ: ΌχιΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Εδώ γράφει όνομα συζύγου, ΝτουγκάμπεΖΟΥΜΠΙ: Σκοπός ήταν να γράφει Θωμάς, το Ντουγκάμπε να τον πάρεις εσύΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Δεν κατάλαβα..ΖΟΥΜΠΙ: Τίποτα, τίποτα... χωρίσαμε.. χωρίσαμε λέμε με το Ντουγκάμπε και τον έστειλα πίσω στη μάνα του δεν ταιριάζαμεΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Στην ακτή;ΖΟΥΜΠΙ: Στην ακτή, στην ακτή.. εκεί που σκάει το κύμαΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Μάλιστα.. Έχουμε λοιπόν μια Ουκρανή, έναν ασιάτη, έναν αυστραλό...ΦΩΤΗΣ: ΝεοζηλανδόΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: ΣυγγνώμηΦΩΤΗΣ: ΠαρακαλώΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Μία αμερικανίδα και μία αφρικανήΝΤΑΛΙΑ: ΑκριβώςΑΣΤΥΝΟΜΟΣ: Εγώ στο νεκροτομείο γιατί θυμάμαι ότι είχα να κάνω με πέντε Έλληνες;

4