Upload
panayiotakis
View
425
Download
8
Embed Size (px)
Citation preview
Περί της έννοιας της αυτονομίας
Μεγάλο κομμάτι ομάδων και ατόμων του αντιεξουσιαστικού και
αριστερού χώρου αυτοπροσδιορίζεται συχνά χρησιμοποιώντας τον όρο
. αυτονομία Τις περισσότερες φορές όμως δεν διευκρινίζεται ακριβώς ποιο είναι
το νόημα της αυτονομίας και πώς την αντιλαμβάνονται αυτοί που νιώθουν
. άνετα υπό τη σκέπη της
' Αν παρ όλα αυτά προσπαθήσει κανείς να εξάγει συμπεράσματα από το
, λόγο και τη δράση αυτών θα διαπιστώσει ότι συχνά η έννοια ταυτίζεται
, , καταρχήν με την έννοια του αυτοπροσδιορισμού ατομικού ή συλλογικού ενώ
, « » .στην πορεία λαμβάνει κυρίως μία αρνητική έννοια ως αυτονομία από κάτι
« » Έτσι οι αυτόνομοι εκφράζουν τον πόθο τους για ανεξαρτητοποίηση από τις
, νόρμες του κυρίαρχου από εθνικούς ή φυλετικούς προσδιορισμούς αλλά κυρίως
. από πολιτικές γραμμές και πειθαρχίες Αν πάλι αποτολμήσουν να περάσουν από
« » ,την αυτονομία από σε κάποια στοιχειώδη απόπειρα αυτοπροσδιορισμού
- , συνήθως καταφεύγουν σε ατομικά χαρακτηριστικά και ιδέες στυλ ή στην
καλύτερη περίπτωση σε πολιτικές ταυτότητες οι οποίες ελλείψει
συγκεκριμένου περιεχομένου μάλλον και αυτές ως στυλ θα μπορούσαν να
. . . χαρακτηριστούν Τί νόημα προσδίδουν π χ οι πλείστοι φερόμενοι ως αναρχικοί
« στη πολιτική τους ταυτότητα πέραν από αοριστίες του τύπου κατάργηση κάθε
»; εξουσίας και ιδιοκτησίας Είναι η έννοια του αναρχικού στυλ συλλογικός
προσδιορισμός μίας κοινότητας που ζητά την αυτονομία της από εξωτερικούς
; καταναγκασμούς Είναι η κοινότητα πράγματι ένα σύνολο ομοϊδεατών που
, ; επέλεξαν να ζουν μαζί και μάλιστα εντός μίας ήδη υπάρχουσας κοινωνίας Ή
αφορά τελικά η αυτονομία κάθε είδους μειονοτικές ομάδες εντός μίας
; κοινωνίας Όταν από την άλλη οι ιδέες αυτές αποσαφηνίζονται μέσω πιο
, συγκροτημένων αναλύσεων στην περίπτωση αυτή συνιστούν μία πολιτική
' ανάλυση ή ιδεολογία που δεν θα μπορούσε όμως καθ αυτή σε τίποτα να
. ομοιάζει με συλλογικό προσδιορισμό
; , Τί είναι όμως τελικά η αυτονομία Ακόμη περισσότερο δικαιούται
; κάποιος να αποφανθεί ως προς το γνήσιο νόημα της Σε κάθε περίπτωση οφείλει
, ο εκάστοτε χρήστης της έννοιας και δη αυτός που θεωρεί ότι προσδιορίζεται
, . από αυτήν να καθιστά σαφή τον τρόπο με τον οποίο την νοεί
Η αυτονομία λοιπόν φαίνεται να παρουσιάζει ελαφρώς διαφορετικό
. περιεχόμενο ανάλογα με το επίθετο που την προσδιορίζει Έτσι υπάρχει η
, εθνική αυτονομία η οποία έχει να κάνει συνήθως με την ανεξαρτητοποίηση ενός
, . . , έθνους από έναν ξένο παράγοντα π χ Ιμπεριαλιστικό ή και με την σχετική ή
– απόλυτη ανεξαρτησία μίας εθνότητας κοινότητας σε σχέση με μία κρατική
, οντότητα τη δυνατότητα δηλαδή ενός λαού ή μίας κοινότητας να ορίζει η ίδια
, τη μοίρα της να ασκεί η ίδια την πολιτική της1, ακόμη και εάν σε δεύτερο βαθμό
, . . .εντάσσεται και ενός ευρύτερου πολιτικού μορφώματος π χ ενός κράτους
Πλησιέστερη στην αρχικά αναφερθείσα έννοια είναι η εργατική
, αυτονομία όπως αναπτύχθηκε από τα κινήματα της Νέας Αριστεράς στην
'70-'80, . Ευρώπη της δεκαετίες και κυρίως στην Ιταλία Η εργατική αυτονομία
εμφανίστηκε ως κριτική στη λενινιστική αριστερά και στην ιδέα της εργατικής
. , ,πρωτοπορίας Για την εργατική αυτονομία το εργατικό επαναστατικό κόμμα
, αποτελούμενο από διανοούμενους επαγγελματίες επαναστάτες που θα είχε το
ρόλο της πρωτοπορίας των εργατών και θα οδηγούσε τους τελευταίους στον
, . κομμουνισμό δεν αποτελεί πραγματικό εργαλείο χειραφέτησης Οι εργατικές
, , πρωτοπορίες όπου κατέλαβαν την εξουσία στο όνομα των εργατών κατέληξαν
, να την ασκούν προς όφελος των ίδιων μετατρεπόμενες έτσι σε γραφειοκρατίες
και σε μία νέα κυρίαρχη ελίτ που καταπίεζε και εκμεταλλευόταν την εργατική
. ' τάξη στη θέση των καπιταλιστών Αντ αυτού η εργατική αυτονομία θεωρούσε
, πως η χειραφέτηση της εργατικής τάξης αποτελεί έργο της ίδιας ότι οι ίδιοι οι
, εργάτες έχουν τη δύναμη να οργανωθούν να ανατρέψουν τον καπιταλισμό και
.να διοικήσουν τον κόσμο μέσα από τις δικές τους δομές
Περνώντας τώρα μετά τα παραπάνω στην έννοια της φοιτητικής
, «αυτονομίας θα μπορούσαμε να πούμε ότι πολύ περισσότερο από την αυτονομία
» , από κόμματα και έξωθεν πολιτικές γραμμές η έννοια της αυτονομίας έχει να
« », κάνει με την αυτονομία για τη δυνατότητα του ίδιου του φοιτητικού
, , κινήματος ή καλύτερα των ίδιων των φοιτητών ως κοινότητα να
αυτοδιοικηθούν και να συμβάλουν στη συνέχεια και στην διοίκηση της
, . κοινότητας στην οποία εντάσσονται της ακαδημαϊκής Η άσκηση λοιπόν
( ) , πολιτικής όπως νοείται παραπάνω εκ μέρους των φοιτητών δεν μπορεί να
, υποτάσσεται ούτε στις επιταγές του εργατικού ή άλλου κινήματος αλλά ούτε
1 ως πολιτική εδώ νοείται η οργάνωση και διοίκηση της ζωής
. και σε πολιτικές καθοδηγήσεις κομμάτων και πολιτικών ομάδων Οι ίδιοι οι
, φοιτητές , το σώμα αυτών ως συλλογικό υποκείμενο, ( οφείλει ο ενικός για
) να γίνει σαφές το ενιαίο του συλλογικού προσώπου να παράξει την δική του
, , πολιτική να διαμορφώσει τις δικές του θέσεις και απόψεις και με βάση αυτές
, , να πράξει ως ανεξάρτητη ύπαρξη λαμβάνοντας το μερίδιο άσκησης πολιτικής
, , που του αντιστοιχεί εντός ενός θεσμού που βέβαια δεν αποτελείται μόνο από
, , φοιτητές και που επίσης δεν δημιουργήθηκε μόνο για ίδιον όφελος αλλά για
. ,την εξυπηρέτηση κοινωνικών αναγκών Τα παραπάνω σημαίνουν αναγκαστικά
, , άσχετα αν γίνεται παραδεκτό ότι ο συμφοιτητής ασχέτως των πολιτικών
, απόψεων που πρεσβεύει δεν αποτελεί κάποιου είδους ανταγωνιστή ή ταξικό
, , εχθρό αλλά έναν φύσει συνάδελφο εξίσου με τους ημετέρους μέλος της ίδιας
, κοινότητας και συμπερασματικά ισότιμος με οιονδήποτε άλλον φοιτητή
, συμμετέχοντα στις διαδικασίες απόφασης με την ισχύ αλλά και την υποχρέωση
. υπακοής στην κοινότητα που αυτό συνεπάγεται Μπορεί βέβαια η ταξική
, προέλευση δύο φοιτητών να είναι πολύ διαφορετική και αυτό έχει σημαντικές
συνέπειες στον τρόπο που αντιλαμβάνονται το ρόλο και τον τρόπο λειτουργίας
, του πανεπιστημίου αλλά κάτι τέτοιο δεν αλλάζει το γεγονός ότι και οι δύο
βρίσκονται υπό την ίδια κοινότητα και οφείλουν να συναποφασίσουν για τη
, μοίρα της γιατί αυτοί αποτελούν τους κατεξοχήν αρμόδιους για να κρίνουν μία
. σειρά ζητημάτων περί της λειτουργίας και του ρόλου του πανεπιστημίου Η
αντίθετη άποψη αντιλαμβάνεται το φοιτητικό χώρο κυρίως ως σπαρασσόμενο
από ταξικούς ανταγωνισμούς και επομένως καθόλου αυτόνομο να αποφασίζει
. ως σώμα για τα ζητήματα που τον αφορούν Επομένως και το σώμα των
, , φοιτητών που αποφασίζει η γενική συνέλευση δεν αποτελεί παρά πεδίο μάχης
, « –αντικρουόμενων ταξικών συμφερόντων όπου η επικράτηση των προλετάριων
» « » επαναστατών επί των αστών και ο έλεγχος του σώματος από τους πρώτους
.για εξυπηρέτηση του ταξικού ανταγωνισμού αποτελεί τον αποκλειστικό στόχο
' , Προφανώς το φοιτητικό σώμα δεν είναι καθ αυτό το κατεξοχήν αρμόδιο καθώς
, .δεν έχει την απαιτούμενη σύνθεση για να αποτελέσει εργαλείο ταξικής πάλης
Από την άλλη όμως υπάρχουν ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη λειτουργία
, και το ρόλο του πανεπιστημίου ζητήματα πολύ σημαντικά που οφείλουν να
, 'αποφασιστούν από το σύνολο της αφορώσας κοινότητας και που εξ
( . , αντανακλάσεως βλ ρόλο της εκπαίδευσης και του επιστήμονα ρόλο του
, πανεπιστημίου ως ειδήμονα στην κοινωνία δωρεάν και δημόσιος ή αγοραίος
) χαρακτήρας της εκπαίδευσης επηρεάζουν βαθειά την ίδια τη μορφή και τη
. λειτουργία της κοινωνίας Η αριστερά στα πανεπιστήμια έχει πληρώσει πολύ
ακριβά την σύγχυση ή την υποβάθμιση του ρόλου του πανεπιστημίου και την
συνεπαγόμενη απαξίωση εκ μέρους της των συλλογικών διαδικασιών των
φοιτητών και την χρησιμοποίηση του πανεπιστημίου αποκλειστικά ως φυτώριο
« ». επαγγελματιών επαναστατών
, Κάτι θεμελιώδες που επίσης αναγκαία προκύπτει από τα παραπάνω είναι
, ότι το συλλογικό πρόσωπο των φοιτητών για να θεμελιωθεί και να
, λειτουργήσει για να μπορέσουν δηλαδή οι φοιτητές να συγκροτηθούν
, ,πραγματικά ως σώμα να εκφράσουν θέσεις και να πράξουν ανάλογα
απαιτούνται , διαδικασίες μέσα από τις οποίες το συλλογικό αυτό πρόσωπο θα
. , μιλά και θα πράττει Το σώμα λοιπόν χρειάζεται στόμα και χέρια ειδάλλως δεν
, , είναι σώμα αλλά ένα συνονθύλευμα μελών χειρότερο και από τον
, , Φρανκενστάιν γιατί τα μέλη αυτά δεν ελέγχονται από έναν εγκέφαλο δεν
, , ,πράττουν κάτι συγκεκριμένο αλλά δρουν αλλοπρόσαλλα χωρίς συντονισμό
, . ,χωρίς ειρμό χωρίς νόημα Η συμφωνία επάνω σε συγκεκριμένες διαδικασίες
, μέσα από τις οποίες το συλλογικό πρόσωπο θα εκφράζεται και θα δρα δεν είναι
άλλη από τη θέσμιση, , τη δημιουργία δηλαδή θεσμών σταθερών διαδικασιών
από τις οποίες έχει συμφωνηθεί να συνάγεται με συγκεκριμένο τρόπο η βούληση
. του σώματος Οι διαδικασίες αυτές μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο
, δημοκρατικές να δύνανται υπό κάθε συνθήκη ή κατά περίπτωση να εκφράζουν
, με τον καλύτερο τρόπο αυτό που ονομάζουμε συλλογική βούληση αλλά σε
. ,καμία περίπτωση δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχουν Αν δεν υπάρχουν θεσμοί
. δεν υπάρχει συλλογικό πρόσωπο Υπάρχουν μόνο ευκαιριακές συσσωματώσεις
, θελήσεων άλλοτε περισσοτέρων και άλλοτε λιγότερων που το αν δρουν για
λογαριασμό των ίδιων ή de facto , εκφράζοντας τη βούληση των πολλών μπορεί
, , , .να το κρίνει ελλείψει σαφών διαδικασιών μόνο η ιστορία ίσως ούτε και αυτή
, , Ελλείψει λοιπόν θεσμών δεν υφίσταται αυτονομία γιατί το υποκείμενο αυτής
. δεν υπάρχει
, Σημαίνει κάτι τέτοιο ότι σε οιαδήποτε περίπτωση η βούληση ενός
σώματος που προκύπτει από μία θεσμισμένη διαδικασία αντικατοπτρίζει
, , καλύτερα την πραγματικότητα από για παράδειγμα μία μαζική και αυθόρμητη
; 10κίνηση μεγάλου μέρους του σώματος Από που και ως που είναι
γραφειοκράτες συνδικαλιστές πιο αντιπροσωπευτικοί από μία μάζα χιλίων
; – φοιτητών που διαμαρτύρεται Είναι το καταστατικό οι κανόνες με βάσει τους
- οποίους λειτουργούν οι θεσπισμένες διαδικασίες ο μόνος γνήσιος ερμηνευτής
; της βούλησης τους σώματος Οποιαδήποτε νηφάλια σκέψη δεν θα μπορούσε να
. απαντήσει θετικά χωρίς τουλάχιστον να προβληματιστεί Οδηγούμαστε έτσι να
αναγνωρίσουμε την ύπαρξη μίας εν δυνάμει ανταγωνιστικής σχέσης μεταξύ
–των θεσμισμένων διαδικασιών και αυτού που συμφωνήθηκε ότι εκφράζουν
. της βούλησης του συλλογικού προσώπου Είναι αυτή η αντίφαση πάντα
; , συμφιλιώσιμη Και αν δεν είναι πάντα συμφιλιώσιμη εις βάρος τίνος πρέπει να
;γείρει η πλάστιγγα
Για να αποφανθούμε σε σχέση με το τελευταίο ερώτημα δεν πρέπει
.ξαφνικά να πετάξουμε στα σκουπίδια όλες τις παραπάνω παραδοχές
. Συλλογικό πρόσωπο χωρίς σταθερές διαδικασίες δεν υφίσταται Η βούλησή του
δεν δύναται να παραμένει ένα μεταφυσικό ζήτημα που θα κρίνεται κάθε φορά
. . κατά το δοκούν Οι θεσμοί είναι λοιπόν συστατικό στοιχείο αυτού Από την
, άλλη και ιδίως στις εξαιρετικές περιπτώσεις όπου το σώμα βρίσκεται σε
, αναταραχή εν όψει κάποιου πολύ σοβαρού ζητήματος οπότε και το ενδιαφέρον
του συνόλου των μελών αυξάνεται και τότε αυτά μπαίνουν ορμητικά στην
, πολιτική είναι δυνατόν οι διαδικασίες αυτές να καταστούν
αρτηριοσκληρωτικές και να λειτουργήσουν παρακωλυτικά στην ουσιαστική
, πολιτική συμμετοχή των μελών του σώματος να διαστρεβλώσουν ή να
. αδυνατούν να εκφράσουν την πραγματική βούληση του σώματος Σε τέτοιες
περιπτώσεις μπορεί ακόμη να προκύψει και η ανάγκη για νέες διαδικασίες
. διάγνωσης και έκφρασης της συλλογικής βούλησης Συνήθως βέβαια τέτοιες
. εκρήξεις είναι αφενός πολυφωνικές και αφετέρου παροδικές Αφενός δηλαδή
δεν δύνανται από μόνες τους και χωρίς συγκεκριμένες πάλι διαδικασίες να
, , εκφράσουν μία μόνη βούληση και αφετέρου δεν διαρκούν ώστε να μιλήσουμε
για μία παγίωση της αμεσοδημοκρατικής διαδικασίας ικανή να διοικήσει σε
. βάθος χρόνου το συλλογικό πρόσωπο Προκύπτει έτσι πάλι επιτακτική η ανάγκη
« » . εκπροσώπησης του σώματος από τους θεσμούς του
Τί μπορεί λοιπόν να γίνει για να συμφιλιώσει όσο δυνατόν περισσότερο
; την αγεφύρωτη αυτή σύγκρουση Και ποια λύση θα ήταν συνεπής με την αρχή
, ( ;) της αυτονομίας του συλλογικού υποκειμένου που τυπικά μόνο απαιτεί
, διαδικασίες συγκεκριμένες για τη συγκρότηση και την έκφρασή του αλλά την
ανάγκη αυτή τη θεμελιώνει στη βαθύτερη ανάγκη για μία ουσιαστικά άμεση και
, καθαρή έκφραση της βούλησης του ίδιου του σώματος και επομένως οφείλει να
παραμένει πάντα ευαίσθητη στη vox populis;
Οφείλουμε λοιπόν να αντιληφθούμε και να δομήσουμε μία διαλεκτική
σχέση μεταξύ των θεσμών που εκφράζουν μέσω θεσπισμένων διαδικασιών τη
, βούληση του σώματος και την ίδια τη βούληση όπως αυτή πολλές φορές
. προκύπτει σαφώς και εξωδιαδικαστικά Πρέπει να κρατήσουμε και να
, βελτιώσουμε τις διαδικασίες αναγνωρίζοντας την ανάγκη για σωστή αλλά και
( )σταθερή και όχι κυμαινόμενη ανάλογα με το ενδιαφέρον για συμμετοχή
, εκπροσώπηση του συλλογικού προσώπου ενώ ταυτόχρονα πρέπει να έχουμε το
,ένα αυτί και το ένα μάτι στραμμένο προς αυτό που αποτελεί το πρόσωπο
, δηλαδή τα ίδια τα μέλη του και τις επιθυμίες τους ανεξαρτήτως με ποια
. , , διαδικασία αυτές προκύπτουν Πρέπει αντί να εγκαταλείπουμε να κρατήσουμε
, τους θεσμούς γιατί είναι απαραίτητο εργαλείο λειτουργίας του συλλογικού
« », προσώπου ακόμη και όταν αυτό βρίσκεται εν υπνώσει και βέβαια να τους
αναμορφώσουμε προς τη κατεύθυνση που να συμβάλλουν στην όσο μεγαλύτερη
, ταύτιση της βούλησης του σώματος με τη βούληση των μελών του στην
, μεγαλύτερη δυνατή ταύτιση σώματος και εκπροσώπων και στην όσο γίνεται
, ισότιμη συνάσκηση εξουσίας από όλα τα μέλη του κάτι που αποτελεί την
ορθότερη οδό για τη διακρίβωση της βούλησης αυτών και επομένως για μία
. δημοκρατική πολιτική Την ίδια στιγμή όμως πρέπει να κοιτάμε συνεχώς λοξά
και προς τις δυνάμεις αυτές που δεν εκφράζονται απαραίτητα με τις
, . συντεταγμένες διαδικασίες παρόλα αυτά εκφράζονται σαφώς και με ένταση Οι
, , δυνάμεις αυτές ακόμη και σε αντίθεση με το θεσπισμένο αποτελούν τη καρδιά
, του σώματος που στέλνει ίσως αίμα σε μουδιασμένα σε βαθμό σαπίλας ενίοτε
, , μέλη και δεν πρέπει να τις αγνοούμε αλλά αντίθετα να τις χρησιμοποιούμε για
, την αναζωογόνηση του σώματος για την διάγνωση της θέλησής του και την
. βελτίωση των διαδικασιών διακρίβωσης της θέλησης αυτής Αυτή ακριβώς η
διαλεκτική σύνθεση αποτελεί την οδό που κατευθύνεται προς τα ποτέ πλήρως
, υλοποιήσιμα αλλά πάντοτε άξια διεκδίκησης αγαθά της αυτονομίας και της
.δημοκρατίας
: ΥΓ Αν αποδεχθούμε την ανάγκη ύπαρξης θεσμών θα πρέπει να γίνουμε πολύ πιο
προσεκτικοί απέναντι στο ζήτημα της κριτικής ή και της αποχής από
, συγκεκριμένους θεσμούς εφόσον αυτή πια θα πρέπει να απαντήσει και στο
ερώτημα ποιοι θεσμοί μπορούν να αντικαταστήσουν αποτελεσματικά τους υπό
. κριτική Αυτονόητα λοιπόν σε σχέση με τα παραπάνω πρέπει να μιλήσουμε για
. , συγκεκριμένους θεσμούς και διαδικασίες Έτσι δεν είναι δυνατή η ευκαιριακή
. συμμετοχή Η ένταξη σε ένα σώμα δεν δύναται να εξαρτάται από το αν αυτό
, ικανοποιεί το σύνολο των επιθυμιών μας αλλά προϋποθέτει το σεβασμό και
, , ενίοτε τη συμπόρευση με όρια αξιοπρέπειας βέβαια με τις επιθυμίες των
, υπολοίπων μελών και άρα και με διαδικασίες που μπορεί να μη μας βρίσκουν
. απόλυτα σύμφωνους Η απαξίωση λοιπόν και η αποχή από μία διαδικασία θα
, πρέπει τότε μόνο να γίνεται όταν είναι σαφής η δομική αδυναμία
εκπροσώπησης ή η δομικά , στρεβλή εκπροσώπηση του σώματος όταν δηλαδή
από τον ίδιο τον τρόπο λειτουργίας της διαδικασίας προκύπτει αναγκαία ότι σε
, κάθε περίπτωση αυτή εκφράζει κάτι άλλο και όχι την βούληση αυτού και όχι
κάθε φορά που ο θεσμός δεν συμφωνεί με αυτόν που ονειρευόμαστε ή που δεν
. , μας δίδει το μερίδιο εξουσίας που θα επιθυμούσαμε Επιπλέον θα πρέπει πάντα
,να γίνεται στάθμιση και με την ύπαρξη άλλων διαδικασιών ή άλλων οργάνων
οι οποίες από τον τρόπο λειτουργίας τους θα μπορούσαν ίσως να επιτελέσουν
, καλύτερα το έργο αυτό όχι μόνο όμως επειδή εξασφαλίζουν μεγαλύτερη
, συμμετοχή αλλά και που διαθέτουν την απαιτούμενη σταθερότητα και
.συνέχεια ώστε να εκτελούν το έργο τους υπό όλες τις συνθήκες και με διάρκεια
Είναι αδήριτη η ανάγκη ύπαρξης και έκφρασης του σώματος εδώ και τώρα και
, .πάντα ακόμη και εάν οι διαδικασίες λειτουργίας του δεν είναι ίσως η ιδανικές
. Η δομή του φοιτητικού συλλόγου μας δίνει ένα πολύ καλό παράδειγμα Την
, ανώτερη εξουσία δίδει στην ίδια τη συνέλευση των φοιτητών στο σύνολο
. δηλαδή του σώματος Ένα τέτοιο σώμα όμως δεν δύναται να λειτουργεί με
. σταθερότητα και συνέπεια Πολλές φορές οι φοιτητές απλά αδιαφορούν για
. ζητήματα που πρέπει να λυθούν και δεν συμμετέχουν στη συνέλευση Η
δυνατότητα αποχής από την πολιτική πρέπει λοιπόν να αναγνωριστεί στα μέλη
, . του συλλογικού σώματος ακόμη και αν χαρακτηριστεί ιδιώτευση Σε μία τέτοια
περίπτωση όμως η ανάγκη για το σώμα να εκφράσει τη βούλησή του
. ,εξακολουθεί αντικειμενικά να υφίσταται Σιωπούντος λοιπόν του σώματος
εναποτίθεται στους εκπροσώπους του να διαγνώσουν και να εκφράσουν τη
, .βούλησή του κάτι που αποτελεί άλλωστε καθήκον που οικειοθελώς ανέλαβαν
Επίσης είναι αναγκαία η ύπαρξη ενός πιο ευέλικτου σώματος που θα μπορεί να
( συγκαλεί τη γενική συνέλευση αλλά και να εκτελεί τις αποφάσεις της όταν δεν
), .απαιτούν μαζική παρουσία του σώματος να τις εκφράζει εκεί που απαιτείται
. Ένα τέτοιο όργανο είναι ακριβώς το Διοικητικό Συμβούλιο Αν τώρα υπάρχει
, ένα όργανο που εκπροσωπεί προβληματικά το σώμα τότε πριν το όργανο αυτό
: εγκαταλειφθεί θα πρέπει να τίθεται μία σειρά ερωτημάτων σε ποιο βαθμό δεν
; αντικατοπτρίζει το υπάρχον όργανο την βούληση του σώματος εκδηλώνεται
, μία σαφής αντίθετη βούληση του σώματος την οποία το όργανο αυτό αδυνατεί
; να εκφράσει η αδυναμία έκφρασης της βούλησης αυτής έχει να κάνει με τη
, προβληματική δομή του οργάνου και την διαδικασία ανάδειξης εκπροσώπων ή
' , , με τη συμπεριφορά συγκεκριμένων εξ αυτών οπότε και το ζήτημα εφόσον
, ;δεχόμαστε την ανάγκη ύπαρξης εκπροσώπων είναι η αντικατάστασή τους
, μπορεί το όργανό αυτό να αντικατασταθεί από κάτι καλύτερο δηλαδή
; αντιπροσωπευτικότερο αλλά και αποτελεσματικότερο και μπορεί αυτό το
; . . καινούριο να αντικαταστήσει το παλαιό σε κάθε περίπτωση μπορεί π χ μία
γενική συνέλευση του σώματος να έχει την ευελιξία και τη συχνότητα
; συναντήσεως ενός συμβουλίου εκπροσώπων Αν βιαστούμε να απαξιώσουμε
, ένα συμβούλιο εκπροσώπων σε περίοδο έντονης πολιτικής συμμετοχής πώς θα
λειτουργήσει ένα σώμα χωρίς μία σταθερότερη διαδικασία σε περίπτωση που
ακολουθήσει αδυναμία ή απροθυμία σύγκλησης της γενικής συνέλευσης των
; μελών του Η αρχή της αυτονομίας προτάσσει την ανάγκη διαρκούς και
σταθερής συλλογικής ύπαρξης του σώματος και όχι ευκαιριακής και μόνο υπό
. ' όρους εξέγερσης εμφάνισής του Εξ ου και η ανάγκη για σταθερές και διαρκείς
.διαδικασίες
. Διονύσης Γρανάς