Η Συμφωνία των

Ισραηλινών με την

Ιταλική ENI και την

Ισπανική Repsol

Όπως θα διαβάσετε στο παρακάτω άρθρο του Natural Gas Europe, η

Ισραηλινή κυβέρνηση είναι έτοιμη να εγκρίνει την συμφωνία ανάμεσα στην

Αμερικανική Noble Energy, που έχει την εκμετάλλευση των Ισραηλινών

κοιτασμάτων φυσικού αερίου, με την Union Fenosa Gas.

“Tamar representative in talks with Union Fenosa Gas”, του Σεπτεμβρίου

2015

http://www.naturalgaseurope.com/tamar-representative-in-talks-with-ufg-

25519?

utm_source=Natural+Gas+Europe+Newsletter&utm_campaign=de36a2619

6-

RSS_EMAIL_CAMPAIGN&utm_medium=email&utm_term=0_c95c702d4

c-de36a26196-307785513

Εικόνα 1

Η Αμερικανική Noble Energy είναι η εταιρεία που έχει το μεγαλύτερο

ποσοστό της εκμετάλλευσης των δύο μεγαλύτερων κοιτασμάτων του

Ισραήλ, Leviathan (500+ δις κυβ μέτρα φυσικού αερίου) και Tamar (300+

δις κυβικά μέτρα φυσικού αερίου). Η Noble Energy έχει επίσης την

εκμετάλλευση του Κυπριακού κοιτάσματος φυσικού αερίου Αφροδίτη (150-

δις κυβικά μέτρα φυσικού αερίου).

Χάρτης 1

Η Union Fenosa Gas είναι μία κοινοπραξία της Ιταλικής ENI και της

Ισπανικής Natural Gas SDG, όπως μπορείτε να διαβάσετε στην σελίδα της

εταιρείας στην παρακάτω διεύθυνση.

https://www.unionfenosagas.com/en/Conocenos/_Accionistas

Στην Ιταλική ENI το Ιταλικό δημόσιο είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος. Στην

Ισπανική Natural Gas SDG οι μεγαλύτεροι μέτοχοι είναι η Repsol, μία από

τις μεγαλύτερες Ισπανικές εταιρείες ενέργειας, η κρατική Αλγερινή εταιρεία

ενέργειας Sonatrach, και η La Caixa, μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες της

Ισπανίας, όπως μπορείτε να διαβάσετε στο site της εταιρείας.

“Frequently asked questions”

http :// www . gasnaturalfenosa . com / en / shareholders + and + investors /

shareholders + corner /1297090745185/ frequently + asked + questions . html

Η La Caixa είναι επίσης ο μεγαλύτερος μέτοχος της Repsol, με την Pemex,

την κρατική εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου του Μεξικού να είναι

ο δεύτερος μεγαλύτερος μέτοχος, όπως μπορείτε διαβάσετε στο παρακάτω

άρθρο των Financial Times, με τίτλο “Repsol’s big shareholders call the

shots in YPF settlement”, του Νοεμβρίου 2013.

6η Παράγραφος

Pemex, Mexico’s state oil company and Repsol’s second-largest shareholder, had made

it known to the Spanish group that it favoured a quick settlement with Argentina, and

earlier this month began to publicly attack Antonio Brufau, Repsol’s executive chairman,

for the size of his salary.

8η Παράγραφος

Meanwhile Caixabank, the Catalan lender that is Repsol’s largest investor and, through

its web of stakes in Spanish companies, one of the most influential concentrations of

corporate power in the country, had begun to appear at loggerheads with Mr Brufau.

http://www.ft.com/intl/cms/s/0/546ea5ae-5789-11e3-86d1-

00144feabdc0.html#axzz3mRrD0c21

Η La Caixa είναι η μεγαλύτερη τράπεζα της Καταλονίας, και όπως θα

διαβάσετε στο παρακάτω άρθρο των Financial Times, με τίτλο “La Caixa:

Spain’s quiet powerhouse”, του Απριλίου 2015, η La Caixa είναι ένας από

τους σημαντικούς παίκτες στο θέμα της ανεξαρτησίας της Καταλονίας. Στο

ίδιο άρθρο θα διαβάσετε ότι οι μέτοχοι της τράπεζας είναι μικροί και δεν

παίζουν σπουδαίο ρόλο. Σκεφτείτε την Caixa σαν τις δικές μας

συνεταιριστικές τράπεζες πχ Τράπεζα Δωδεκανήσου, όπου οι μέτοχοι έχουν

μικρά ποσοστά. Είναι δηλαδή η τράπεζα ένα πολιτικό εργαλείο της

Καταλονίας.

“La Caixa: Spain’s quiet powerhouse”, του Απριλίου 2015

6η Παράγραφος

In the political sphere, too, Caixa’s reach is hard to ignore. The group has played a

crucial role in the government’s campaign to overhaul Spanish banking. It is also a key

player in the struggle over Catalan independence, exerting pressure on both Madrid and

the regional government to lower the tensions and come to an agreed settlement. Caixa is

close to the royal house (it employs the king’s sister, Princess Cristina), and has

established strong financial and personal links with many of Spain’s most important

media outlets. It is rare to read a bad word about the Catalan group in either the

Barcelona or Madrid press.

14η και 15η Παράγραφος

The bank, meanwhile, has no shortage of competent executives, but none who comes

close to rivalling Mr Fainé’s power. When he clashes with top managers — as happened

last year with Juan María Nin, the bank’s experienced but restless former chief executive

— they are swiftly let go. The foundation’s stake is so dominant that no other investor

can hope to exert meaningful pressure on management. “This is a great financial power

but without any constraints. Shareholders don’t have much power at the bank,” says

Andreu Missé, editor of Alternativas Económicas, a Barcelona-based magazine.

Caixa’s remarkable structure and unusual breadth of ambition are both rooted in the

same thing — the bank’s former status as a caja, or regional savings bank. Cajas were

set up to provide basic financial services to local savers and businesses, and to help

economic development by recycling their profits in their region. More often than not,

there was a close relationship between local caja bosses and politicians.

http://www.ft.com/intl/cms/s/0/4b3340f6-d63d-11e4-b3e7-00144feab7de.html#slide0

Η συμφωνία αυτή των Ισραηλινών, αν όντως προχωρήσει, θα είναι πολύ

σημαντική για τους εξής λόγους. Η Ισπανία έχει δημιουργήσει τις

μεγαλύτερες εγκαταστάσεις LNG στην Ευρώπη, και φιλοδοξεί να

αποτελέσει μία εναλλακτική στο Ρωσικό φυσικό αέριο. Οι Ισπανοί εισάγουν

το φυσικό τους αέριο από μη Ρωσικές πηγές, με βασικότερο προμηθευτή το

Κατάρ, κάτι που κάνει την Ισπανία πολύ εχθρική απέναντι στο Ισραήλ. Η

συμφωνία αυτή θα δώσει και στους Ισραηλινούς πάτημα στην Ισπανία.

Χωρίς φυσικά να ισχυρίζομαι ότι θα καταφέρει να ανατρέψει τον

προσανατολισμό της Ισπανίας προς το Κατάρ, αφού το Κατάρ διαθέτει 25

τρις κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ενώ το Ισραήλ μόνο 1. Αλλά σε απόλυτα

μεγέθη το 1 τρις είναι τεράστιο νούμερο. Ολόκληρη η ΕΕ καταναλώνει 500

δις κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως. Ο Nord Stream 1, ο

γερμανορωσικός αγωγός, μεταφέρει 55 δις κυβ μέτρα φυσικού αερίου

ετησίως. Θεωρητικά το Ισραήλ θα μπορούσε να γεμίζει αυτόν τον αγωγό για

20 χρόνια. Για να δώσω μία αίσθηση των μεγεθών. Σίγουρα το 1 τρις των

Ισραηλινών δεν είναι τα 25 τρις των Καταριανών, οπωσδήποτε όμως από

την στιγμή που η Repsol και η La Caixa θα έχουν συμφέροντα στο Ισραήλ η

Ισπανία θα γλυκάνει κάπως την στάση της. Όσο λίγο κι αν το κάνει θα το

κάνει.

Η Ιταλία από την άλλη πλευρά, μέσω του αγωγού South Stream, του οποίου

πατέρες ήταν ο Μπερλουσκόνι και ο Πούτιν, θα βασιζόταν στο Ρωσικό

αέριο, και έτσι ο Μπερλουσκόνι δεν ήταν κοντά στο Κατάρ, τον μεγάλο

αντίπαλο της Ρωσίας, και καλούσε μάλιστα την ΕΕ να εντάξει το Ισραήλ

στους Κόλπους της. Με την ακύρωση του South Stream και την υπογραφή

του Nord Stream 2, οι σχέσεις Ιταλίας-Ρωσίας θα δοκιμαστούν, αλλά δεν

είναι απαραίτητο να δοκιμαστούν και οι σχέσεις Ιταλίας-Ισραήλ, αν ENI

εισάγει φυσικό αέριο από το Ισραήλ. Ειδικά τώρα που η ENΙ ανακάλυψε το

τεράστιο Αιγυπτιακό κοίτασμα Zohr (800+ δις κυβ μέτρα), το οποίο

μάλιστα βρίσκεται πολύ κοντά στα Αιγυπτιακά και Ισραηλινά κοιτάσματα.

Είχα μάλιστα ανεβάσει ένα δημοσίευμα που έλεγε ότι ίσως ένα μέρος του

κοιτάσματος να ανήκει στην Κύπρο.

Χάρτης 2

Χάρτης 3

Χάρτης 4

Για να ξαναγυρίσω στο θέμα, ούτε στην περίπτωση της Ιταλίας ισχυρίζομαι

ότι η συμφωνία του Ισραήλ με την ΕΝΙ θα ανατρέψει την επιρροή του

Κατάρ, που κάνει τεράστιες επενδύσεις στην Ιταλία, προωθεί πάρα πολύ

τους Μουσουλμάνους πρόσφυγες, χτίζει τζαμιά κτλ. Ειδικά με τον Ρέντζι

επικεφαλής στην Ιταλία η επιρροή του Κατάρ θα είναι πολύ μεγάλη, αφού η

αριστερά και η κεντροαριστερά δέχονται μεγάλες οικονομικές ενισχύσεις

από τους ισλαμιστές, και βλέπετε και την συμπεριφορά τους στο

μεταναστευτικό.

Για να μην τα πολυλογώ, δεν ισχυρίζομαι ότι η συμφωνία των Ισραηλινών

με τους Ιταλούς και τους Ισπανούς θα φέρει τα πάνω κάτω, αλλά είναι

αδύνατον η ENI, η La Caixa και η Repsol να έχουν κάποια συμφέροντα στο

Ισραήλ και να μην ληφθεί υπόψη, έστω και λίγο, στην εξωτερική πολιτική

της Ιταλίας και της Ισπανίας. Δεν ξέρω βέβαια πως θα επηρεάσει αυτό τις

σχέσεις του Ισραήλ με τους Ρώσους, παρόλο που οι Ισραηλινοί έχουν

σπεύσει εδώ και καιρό να δώσουν στην Gazprom το αποκλειστικό δικαίωμα

αγοράς ενός ποσοστού του Tamar, όπως θα διαβάσετε στο παρακάτω άρθρο

της Wall Street Journal, με τίτλο “Gazprom Signs Deal to Market Israel's

Tamar LNG Project”, του Φεβρουαρίου 2013.

http :// www . wsj . com / articles /

SB 10001424127887324338604578328231939157040

Δυστυχώς όμως είναι αδύνατον να είναι όλοι ευχαριστημένοι, και αυτό δεν

ισχύει μόνο για το Ισραήλ, αλλά για τους πάντες. Όσο πιο ευχαριστημένος

είναι κάποιος, τόσο πιο δυσαρεστημένος θα είναι κάποιος άλλος. Να

προσθέσω επίσης ότι μέχρι πρόσφατα οι Ισπανοί και οι Ιταλοί είχαν

διαφορετική προσέγγιση στο θέμα της Gazprom, αφού οι Ιταλοί είχαν

μεγάλα ποσοστά στους Ρωσικούς αγωγούς, ενώ οι Ισπανοί δεν συμμετείχαν

καθόλου, και φιλοδοξούσαν να αποτελέσουν μία πύλη μη Ρωσικού φυσικού

αερίου προς την Ευρώπη. Μετά την ακύρωση του South Stream ίσως η

Ισπανία και η Ιταλία να μπορούν να συνεργαστούν περισσότερο. Ίσως λέω,

χωρίς να έχω κάποιο στοιχείο ότι αυτό θα συμβεί. Βλέπε επίσης “Τα

Σύννεφα στις Σχέσεις Ρωσίας-Ιταλίας και το Άνοιγμα της Ρωσίας προς την

Αγγλία”.

http://iakovosal.blogspot.gr/2015/09/blog-post_17.html