bOýUÐ vF«Ë

ا دور افكنيدنقاب خود راقع�بينانهو نگاهى و

يدست بيندازگى درندبه محبت و زى كه چيز كمى از اين دو مى�دانددر عصر

vГd¹Ë ÆuOKÐœ Ê—«Ë

ÊUNł —u½  «—UA²½«

»دنام�ىم راوتسا تسا هديد ار هديدان نآ نوچ« ىسوم دننام زين ىحيسم صخش.)١١:١ نايناربع( »ـتسا هديدان ىاهزيچ ,ـهناشن« ناميا .)١١:٧٢ ناـيناربع(هچنآ و »ديد« ار نآ ناميا قيرط زا ىلو ،دوب هديدن ليس مان هب ىا�هعقاو زگره حون

ىنامسآ رهش ،ناميا قيرط زا ميهاربا .داد ماجنا و درك تعاطا تفگ وا هب دنوادخنآ ىوس هب و تـفگ كرت ار ىردپ ىنيمز هناخ دوخ هاوخلد ـهب و ناميا اب و »ديد« ار

باب رد هك ناميا گرـزب نانامرهق مامت .دنك تعاطا ار ادخ ات دـرك زاغآ رفس رهشماجنا هب و دنديد نـاميا قيرط زا ،دوب ىنديدان ار هچنآ ،دنا�هـدش ركذ نايناربع ١١.دندوب تقيقح اب سامت رد امئاد اهنآ رگيد ىمالك هب .دنديناسر

ماگ ىقيقح رون رد ىحيسم صخش اما ،دنك�ىم رخف دوخ ىئانشور هب ناهجىلو ،دهد�ىم نخس داد تبحم دروم رد ايند .تسا رون ادخ هك اريز ،دراد�ىمرب

نوچ ،دناد�ـىمن تسا ىحيسم صخش ,هبرجت هك ار نيتسار ـتبحم زا ىزيچ چيهـىلو ،دراذگ�ىم شيـامن هب ار دوخ ـىئاناد و تـمكح ايند ».ـتسا تبـحم ادخ«

اـدخ ».تسا ىتسار ،حور« هك اريز ـتسا نكاس تقـيقح رد ىحيـسم صخش.دنهد�ىم ليكشت ار ىعقاو ىگدنز هك دنتسه اهنيا .تسا ىتسار و تبحم ،رون

ى معتقد باشد!»ق مى�كند كه به چه چيزلى اگر كسى صادق باشد چه فر«ود.مى احتياجى به تكذيب ندار عمو,اين بهانهى معتقداح، يا شيميدان به چيزساز، يا جرقى در اين هست كه داروآيا فر

گ» است.ت بزرت�هاى جهان ناشى از اين «تفاوباشد يا نه؟ بله! متام تفاوىگدنب ار ىـقيقح ىح ىادخ ات ددرگ�ىمرب ادخ ىوس هب« ـىحيسم صخش

.تسا هدنز ىادخ حيسم ىلو دنا�هدرم اه�تب .)١:٩ نايكينولاست لوا( »ديامن!تسا ىعقاو ىگدنز زمر نيا .تسا ىعقاو ىادخ حيسم ىلو ،دنا�غورد اه�تب

ا از بت�ها نگـاه داريـد»د رندان، خوا كه «اى فـرزحنا راين اندرز يـوبنابـرا از تظاهر و تصنع نگـاه داريـد ود رد: «خوتيب تفسير منـوان به اين تـرمى�تو

اقعى باشيد!»و

øbO½«œÅv sOI¹ tÐ «— ÈeOÇ tÇ ≤∞∞

∫ “« XÝ« È«ÅtLłdð »U²� s¹«

BE REAL

Throw away your maskand take a realistic lookat love and right living

in an age which knows little of either

by : Warren W. Wiersbe

Copyright© 2004“NOOR E JAHAN’’ PUBLICATIONS

لى جنات نيافتگـانغ عطا شـده، وح تشخيص حقيقـت از درومسيحيـان روب و بداى چنين شناختى نيستند. انتخاب مسيحيان به سادگى بين خـودار

ضـهغ مى�باشد. آنچه بت�هـا عـرنيست، انتخاب آنها بين حـقـيـقـت و درودندگى مى�كند، خـواى بت�ها زچ است و شخصى كه برغ و پومى�كنند درو

د.چى مى�شوغ و پونيز تبديل به دروب و فلز تعظيـماد كمى در مقابل بت�هاى ساخته شده از چـوه افرامروز

دا به خوجه و عالقه آنهـا رع ديگر تـود بت�هائى از نـوجومى�كنند، بـا ايـن ولسيان٥:٣).عى بت است (كود نومندى خواى مثال، آزده�اند. برجلب كر

ا مانند كسى كه مشتاقانـهد رل خوچه حساب يا كيp پواند دفتـرانسان مى�توند خداىب است كه خداوا مكتوستش كند. «زيرستد، پرا مى�پرشتى ربت ز

ا فقط عبادت منا» (متى ١٠:٤). آنچه در خدمتشا سجده كن و او رد رخول مى�كنـد،ا كنترندگى ما رى كه زستش مى�كنيم. هر چيزا پرهستيم همان ر

همان، خداى ما است.ستى به ما هشدارد گناه بت�پرا خدا در مورق نشان مى�دهد كه چرد فوارمو

ج ١:٢٠-ست (خروش بر عليه احكام اوداده است. اين گناه نه تنها شورا حتتندگى مـا ركانه�اى است كه شيطان به آن طريـق ز٦)، بلكه طريق زيـر

ند، متهمندگى ما بگيرا در زقتى «اشيا» جاى خدا رد. ومى�آورد درل خوكنتراى امورستى هستيم. اين بدان معنى است كه ما به جاى زيسنت بـربه بت�پر

ندگى مى�كنيم.غ زاى امور درواقعى، برواقعـىى وندگى دنيواقعى و زندگى مسيحى غيـر وى، زاى انسان دنيـوبر

ى زيست مى�كند كهاست. و اين بدان جهت است كه انسان دنيائى در چيزد مى�گويد. بتا مى�بيند و ملس مى�كند و نه با آنچه كه خدا در كالم خوآن را كه آنچه ديدنـىى فانى است، اما عيسى مسيح، خداى ابـدى. «زيـرچيز

نتيان ١٨:٤).م قردانى» (دومانى است و ناديدنى جاواست، ز

±ππ bOýUÐ vF�«Ë

‰Ë« qB

ÂËœ qB

ÂuÝ qB

—UNÇ qB

r−MÄ qB

rAý qB

r²H¼ qB

r²A¼ qB

rN½ qB

r¼œ qB

ست مطالبفهر

tbI

©¥≠±∫±® °XÝ« s¹« XOF�«Ë

©∂∫≤≠µ∫±® —U² — Ë —U²HÖ

©±¥≠∑∫≤® u½ ÈeOÇ ¨tMN9 ÈeOÇ

©±∑≠±≤∫≤® œ—«œ  dH½ ʬ “« «bš t9 v²³×

©∂≠±∫¥ ª±π≠±∏∫≤® bUOÄ U¹ XIOIŠ

©±∞≠±∫≥® ÊUÖbMM9 d¼UEð

©≤¥≠±±∫≥® ¯d U¹ X³×

©±∂≠∑∫¥® X³× oLŽ tÐ 7 —

©µ∫µ≠±∑∫¥® XŽUÞ« Ë Â«d²Š« ¨X³×

©≤±≠∂∫µ® øbO½«œÅv sOI¹ tÐ «— ÈeOÇ tÇ

µ

∑

≤∑

¥∑

∂∑

∏∑

±∞∂

±≤µ

±¥µ

±∂¥

±∏¥

ددم آن جا بود كه يكى از مشاغل اصـلـى مـرش بت�هاى مختـلـp بـوو فرود وسط بت�هاى مختلp احاطـه شـده بـو(اعمال ٢١:١٩-٤١). شهر تـو

د بكشند.دند كه دست از ايمان خومسيحيان آن ديار حتت فشار شديدى بوىكي زج ،رگيد ىئادخ هك نيا و تسين ىزيچ ناهج رد تب هك ميناد�ىم« اما

ىتسرپ�تب تبيصم ».درادن ىعقاو دوجو تب« ىنعي ،)٨:٤ نايتنرق لوا( »تسينىعقاو وا هك اريز دناسر�ىمن ىتكرب شا�هدننك�تدابع هب ،هدرم همسجم هك تسا نيا»ـىهت و رـاخب ،چوپ ،ـچيه« ار ـتب ،قيـتع�دـهع ىنارـبع ناگـدنسيـون .تـسين.تسا ىعقاو روما ىارب ىبناج هدافتسا نودب و ناج�ىب ىمسج تب .دنا�هديمان

مورستى است (مـز بت�پر,هى دربارآميـزى مطالب هجـود حاواميـر داومز١:١١٥-٨؛ ١٥:١٣٥-١٨). در تفكر انسـان، بـت حـقـيـقـى بـه نـظـر

لـىند، وش، دهان، دماغ و دسـت و پـا دارا كه چشـم، گـوسد، چـرمـى�رش�هاىده از مدل حقيقى است. چشم�هاى او كور هستند و گوتقليدى بيهو

لى مصيبـتج. وش است و دست�ها و پاى او مفلـواو كر. دهان او خامـوندگان آنها، مثل آنها هستند و هر كه بر آنـهـااقعى همين جا است: «سـازو

ستيم!ا مى�پرى مى�شويم كه آن رمور ٨:١١٥). ما شبيه چيزد» (مزكل دارتوزا ار ىقيقح ىادخ ام نوچ ،دراد تقيقح هك تسا ىگدنز زومر زا ىكي نيا

.ميراد سامت ـتيعقاو ـاب ام .ميا�هدـرك تاقـالم حيـسم ىسـيع شرسپ ـقيرطـهملك ـميديد هك رـوط نامه .ـتسا ىقـيقح و لـيصا ىئادخ ـاب ام تكرـاشمىسيع .تسا »ىبلقت فالخرب ربتعم« و »لدب داضتم و ليصا« ىنعم هب »ىعقاو«ىقيقح كات و )٦:٢٣ انحوي( ىقيقح نان و )١:٩ اـنحوي( ىقيقح رون حيسمزيچ ره و ـتسا »لصا« وا .)٤١:٦ انحـوي( تسا ىتسار و )٥١:١ ـانحوي(.وا زا ىديلقت ىرگيد زيچ ره و تسا ربتعم وا .تسوا زا ىسيونور رگيد

ندگى مى�كنند. بيشتر كسانى كهمسيحيان در فضائى مملو از حقيقت زندگى مى�كننـد. بـهشار از تظاهر و تقـلـب زجنات نيافته�اند در فضـائـى سـر

øbO½«œÅv sOI¹ tÐ «— ÈeOÇ tÇ ±π∏

خدا مى�طلبد (آن چنان كه,ادهخالف ارى برد چيزجه شواگر در طى دعا متواىادر دعا كند. «پس تو بـراى آن بردر آيات ١٤-١٥ آمده)، ديگر نبايد بـر

د منع و استغاثه بلند منما و نزاز تضرم دعا مكن و به جهت ايشان آواين قوميا ١٦:٧).د» (اراهم منوا اجابت نخوا كه من تو رشفاعت مكن زير

حنا ١٦:٥-١٧ مى�باشـد.ل يوعى شبيـه اوب ١٤:٥-٢٠، به نويعقـو مريضىد كه مريض است و احتماالدازى مى�پـرب به تشريح ايمان�داريعقو

ستد تا بيايند وان مى�فـرهبراو به خاطر گناه است. او به دنبال كشيشـان و رده باشد، گناها شفا مى�دهد و اگر گناه كراى او دعا كنند. دعاى ايمان او ربر

خدا,ادهد. «دعاى ايمان» دعائى است كـه بـر اسـاس ارده مى�شـواو بخشـوت است از «عبادتاست، آن چنان كه در ١٤:٥-١٥ تشريح شده و عبار

دا ٢٠).ح�القدس» (يهودر روطلبانه گناه منى�كنند. طبيعت خدائى در آنها ساكن است،مسيحيان، داو

ا محافظت مى�كند و در طلب تأديب خدا نيستند.عيسى مسيح آنها ر

©≤±≠≤∞∫µ® XÝ« vF�«Ë vÖb½“ ¨v×O�� vÖb½“ ©µ

ميسانش�ىم شدوخ تقيقح رد ار وا ام .تسا ىقيقح ىادخ ،حيسم ىسيعتسا هدمآ ادخ رسپ هك ميتسه هاگآ اما« .تسا تقيقح هك ميتسه ىسك رد وىسيع وا رسپ رد ىنعي قح رد و ميسانشب ار قح ات تسا هداد تريصب هب ام هب و.)٠٢ هيآ( »ىنادواج تايح و قح ىادخ تسوا .ميتسه حيسم

ه بـه آنحنا اسـت و مـا ايـنـك دوبـارسالـه يـومينـه اصـلـى راقعـيـت» ز«وشتهان شهر افسس نو خطاب به ايمان�دارحنا احتماالساله يومى�انديشيم. ر

د. معبد ديانا، يكىستش بت�ها دست كشيده بوى كه از پرشده است، شهرار داشت و محل ساخنت و خريداز عجايب دنياى باستان در شهر افسس قر

±π∑ bOýUÐ vF�«Ë

مقدمهد تقدير و حتسـيـنا كه به خاطـر آنـهـا مـورهائـى رن ويرزبى متام چـيـزارو

ده است. ويرزبى بهد آوراقعى باشيد» گـرد «وستانش است در كتاب خودوده است و مطمئند بوه زبانزارات و انتخاب كلمات، هموخاطر گزينش عبار

د. او با اصطالحات و بيـانـىاهد كرا نااميد نخـوباشيد در اينجا هم شـمـا راد راهند افق�هاى بيان خوا كه مى�خوا مى�نويسد كه دلهاى كسانى رچنان گير

د.اهد كرانند، شادمان خوبگسترئى جنيب،ش، همچنان بذله�گوقابل انكارانائى�هاى غيرويرزبى در عين تو

د اين احساساسى است. او در مخاطبان خوسوشيرين سخن و حتى گاهى و�و از جمله خود كه كسى كه با لبخند به نژا پديد مى�آورر�دش�- نگاهاد انسان -

د.اهد كرگز احساس تلخى و دل�تنگى نخومى�كند هرهارش او هموب مى�دانند كه روا مى�شناسند خون ويرزبى راركسانى كه و

خدا روبرو كند,اده با ارا مستقيماد رانندگان خوندگان و خواين است كه شنوظيفه انسان و تعهدلين و آخرين وده است. اول نكرگز از اين اصل عدوو هر

د اينگز منى�گـذارا اجنام دهد. او هر خـدا ر,ادهى اين است كه ارهميشگـى وش كنيد.اموا فرنكته رل بهسولس رى است كه پودن همان چيزاى به نثر در آور ويرزبى بر,شتهنو

گاهىح�القدس و نيز بـا آد: «من با روشته بـودن نودن و دعا كرمنظور سـروگاهى.»اند و نيز با آاهم خود خوح�القدس سرود. با رواهم كردعا خو

ىد. ايمان�دار امروزاست مى�شوخوبه هر كه بيشتر داده شده، بيشتر بازد.اى اطاعت خدا نسبت به مقدسان عهد�عتيق دارى برگترليت بسيار بزرمسئو

ا در اختيار داريم، ما مكاشفه كامل فيض خداما كتاب�مقدس تكميل شده را كمكح�القدس هستيم كه در ما است و ما راى روا در اختيار داريم و ما دارر

قعيت�هائى در عهد�جديد هسـت كـهلى موا اطاعت كنيـم. ومى�كند خـدا را از دست داده�اند.د رامر خدا، جان خومانى از اوان نيز به خاطر نافرايمان�دار

دندغ گفتند و هر دو مرد به خـدا درود ملك خوه، در مورحنانيا و سفيـردخورنتس، به خاطـر بـران در قـر(اعمال ١:٥-١١). بعضى از ايـمـان�دار

نتيان ٣٠:١١)ل قردند (اوند (عشاء ربانى) مراسم شام خداونامناسب با مران بهد كه عده�اى از گناهكارنتيان ١:٥-٥ چنين استنباط مى�شول قرو از او

نتيان ٦:٢-٨).م قردند (دودند، مراف نكردند و اعترخاطر اين كه توبه نكرافك ننمايد و به آن اعتـرا ترم نكنـد و آن را محكوى گنـاه راگر ايمان�دار

انيان ١:١٢-احل در عبركيه كند. اين مـرا تزاند او رنكند، تنها خدا مى�تـوا حتت�نظر «پدر»د رسد شخصى كه خو١٣ تشريح شده و چنين به نظر مى�ر

ل بچه�هاى ياغىاهد ماند (آيه ٩). به كالمى ديگر، خدا اونده نخود زنگذارند،ا اطاعت نكنند و تسليم او نشوند و اگر دستور او ردنى مى�زا پس�گرد رخو

ا بهان ركشى آنها ديگرد كه مبادا سردارمين برى زا از روممكن است خدا آنها ردد.مت گراهى بكشاند و بيش از آن نامش بى�حرگمر

عى گناه استصى نيست، بلكه نـوت»، گناه مخصو«گناه منجر به مـوهد. حناينا و سفيرص او بود. گناه عخان حرت مى�شوكه عاقبت منجر به مو

ح�القدس شدند. اگر شخص مسيحى،غ گفنت به روم به نفاق و درومحكواى او دعا كند (١٦:٥) و از اوا مى�بيند كه گناه مى�كنـد، بـايـد بـرى رادربر

لىا متابعت كند. وان «پدر» رادراف كند و با ساير براهد به گناهش اعتربخو

øbO½«œÅv sOI¹ tÐ «— ÈeOÇ tÇ ±π∂

دن صفحات ايـنق زد. با وركت شما مى�شـوجب بـراين نويسنده، مـود،د احساس كرجدان خوا در قلب و وس خدا رح قدوان تأثير روكتاب مى�تو

عى غذاىد. اين كتاب، نوامى�داردن نيز وا به فكر كرن ويرزبى شما رارلى ووع سوپهائى كـهتب نيست، از آن نـواز پيش آماده مذهبى در بسته�بـنـدى مـر

ش جانن بياوريد و پس از چند دقيقه نـوا از جعبه�اش بيـروكافى است آن رشنى تشريـحكنيد. در اينجا سخن از حقايق كتاب�مقدس اسـت كـه بـه رو

آمده است.شده و با ايمان به عمل درائى كنيد ود پذيـرگ از خوكتى بزرانيد... با بـرا بخوپيش برويـد، آن� ر

اقعى باشيد!»«وكت كوابرر

كئيس سابق كينگز كالج نيويورر

tbI ∂

هداد ار هزاجا نيا وا هب ادخ ميشاب نئمطم دياب ،دنك�ىم هلمح ام هب ناطيش هاگره،مينك هبلغ ناطيش رب ات دهد�ىم تردق زـين ام هب ،هدرك زاجم ار وا ادخ رگا و تسا

.)٠١:٣١ نايتنرق لوا( دنك�ىمن هبرجت نامياه�ىئاناوت زا رتشيب ار ام هاگ چيه ادخ اريزانائى آنها در غلبه بر شيطانحانى، توانان» رويكى از شاخصه�هاى «جو

مز آنها چيست؟ «كالم خدا در آنها سـاكـن اسـت»است (١٣:٢-١٤). ر(١٤:٢). يكى از اسلحه�هاى خدا، شمشير كالم است (افسسيان ١٧:٦)

ب مى�كند.ا مغلوو اين شمشير شيطان راف كندد اعتراند به گناه خود، مى�توتكب گناه مى�شوى مرقتى ايمان�دارو

ا گناهد گناه كنـد، زيـرئت ندارلى ايمـان�دار جـرد (٩:١). وده شوو بخشـونى است (٤:٣ آن جا كه «گناه مخالp شريعت است»). كسى كـهبى�قانو

هگناه مى�كند، ثابت مى�كند كه متعلق به شيطان است (٧:٣-١٠). عالودد!گ جسمى گراند منجر به مربر آن، خدا هشدار داده كه گناه مى�تو

ىهانگ ره .دنشاب�ىم رت�ميخو ناهانگ زا ىضعب ىلو »تسا هانگ ىتساران ره«ىضعب تازاجم ىلو ،دريگ رارق راد�ناميا ترفن دروم دياب و تسا ادخ اب ىنمشدنخس )ىراد�ناـميا( ىردارب تيـعضو دروم رد انحـوي .تسا گرم ناهـانگ زا.)٧١-٥:٦١( تسا هدرم هانگ باكترا رثا رد هك ديوگ�ىم

و بادان .دنا�هدرم هانگ باكترا رطاخ هب هك هدرب مان ىناسك زا سدقم�باتكىـچيپرس ادخ نـامرف زا ادـمع هك نيا رطـاخ هب ،نهاك نورـاه نارسپ ،وـهيبا

هك عشوي رماوا زا ىچيپرس رطاخ هب ناخع .)٧-٠١:١نايوال( دندرم ،دندركمان ـهب ىدرم .)٧ و ٦ باب عشوي( ـدش راسگـنس احيرا رد ،دوب هـتفرگ ادخ زا.)٦ باب ليئومس مود( تشك ار وا دنوادخ و درك سمل ار دهع توبات ،»هزع«

نه�هاى عهد�عتيق مى�باشنـدعده�اى ممكن است بگويند: «اما، آنها منـوشته كـهان عهد�جديد نـوا خطاب به ايمـان�دارساله�اش رحنا ردر حالى كه يـو

زير فيض مى باشند!»

±πµ bOýUÐ vF�«Ë

±

°XÝ« s¹« XOF«Ë

¥≠±∫± UMŠu¹ ‰Ë«

د...»د، يكى نبو«يكى بوقع مى�شنيديد؟ اينا چه مـوآيا به خاطر داريد اين كلمات هيجان�انگيز ر

دنـد،ده به دنياى مهيج بهانه�ها و افسانه�ها بـوه�اى گشوازتاه دروجمالت كوديد.ش مى�كراموا فردكى رد شدن به آن، مشكالت كواردنيائى رؤيائى كه با و

ىايتان چيزد» برد، يكى نبواسته و ناگهانى آن «يكى بوى ناخوسپس روزى بلكه ميدان جنگ اسـت ومين بـازندگى نه زبچگانه شد. فهميديـد كـه زديدى بوايتان معنى نداشت. شما به دنبال چيـزافسانه�هاى پريان، ديگر بـر

اقعى باشد!كه وه�اى نيست. آغاز اين تالش بهع تازضواقعى موهاى واى چيزجستجو بر

اقعيـت وى ودد. انسانها هميشه در جسـتـجـوابتداى تاريخ بشر بـر�مـى�گـرت، دانش و حتى مذهبى، قـدرت، هيجان، پيروزضايت نهفته در ثرور

ده�اند.بود، جز اينكـهد ندارجوع جتربه�هـا ونه اشكالى در اين نـواقع هيچ گـودر و

اقعىى وند. در پى چيزاقعى منى�شوضايت وجـب رد مودى خوگز به خوهردكانى كه در جداگانه هستند. مانند كـوع كامالضودن و يافنت آن، دو موبو

س ٨:٥-٩). او دشمنل پطرد (اوى كه مى�غر(مكاشفه٩:١٢) و مانند شيرسناكى است.تر

لد شده�ايم وم ما «جسم» است، طبيعت كهنه كـه بـا آن مـتـودشمـن دوند ٩:٣) خداو,هه�اى داريم (ثمراقع ما طبيعت تازهنوز هم با ما است. در و

د منى�سپاريم.ه خوا به طبيعت تازد رلى هميشه خوكه در ما است ودنا به اميال جسم سپرد رم ما است (١٥:٢-١٧). خودنيا، دشمن سو

كز افكاراف ما، مترندگى، محيط اطرآسان است، اشتياق چشم و غرور زده است.ا به حقايق خدا مشكل كرجه قلب ما رص و توى خلوا بر روما رار لاؤس ـخساپ ٨١ هيآ ؟دنك ىرود هـانگ زا دناوت�ـىم هنوگچ راد�نـاميا سپ

اهنآ رـب دناوتن نمشد اـت دنك�ىم تظافح ار ناراد�ناميا ىسيع :دهد�ىم نينچدراد�ىم هاگن ار راد�ناميا وا ،تفاي دلوت ادخ زا هك ىسك« اي دنك ىزادنا تـسدنيا هتبلا .ديوگ�ىم هيآ هك تسين ىزيچ نيا ىلو ».دنك�ىمن سمل ار وا ريرش نآ و

،)١٢ ادوهي( دنراد هاگن ادخ تبحم رد ار دوخ ـدياب نايحيسم هك دراد تحصهيكت شدوخ رب ناطيش رب هبلغ ىارب ىحيسم صخش هك تسين تسرد نيا ىلو.دنك�ىم كمك ار ام تقيقح نيا كرد رد ناطيش اب سرطپ هبرجت .دنك

ااست شما رن، اينك شيطان خون، اى شمعوعيسى گفت: «اى شمعود ودم تا ايمانت تلp نشـواى تو دعا كرن گندم غربال كند. ليكن من بـرچو

قا ٣١:٢٢-٣٢).ار منا» (لوا استود ران خوادرگشت كنى برهنگامى كه تو بازا ملس كنـد. شـيـطـانى راند ايـمـان�داره خدا منـى�تـون اجازشيـطـان بـدو

اه را «غربال» كند و مسيح به او اين اجـازن مسيح راريـواست متام حومى�خود و دعاى او مستجاب شد. ايمـانس دعا كراى پطر برصالى مخصوداد، و

سا از دست داد. پطرد رأت خوس در نهايت ساقط نشد، حتى گر چه جرپطرثر جان�ها شد.مند و مؤ در ايمان بنا شد و تبديل به صياد نيرومجددا

øbO½«œÅv sOI¹ tÐ «— ÈeOÇ tÇ ±π¥

XÝ« s¹« XOF�«Ë ∏

اقعى درند لقمه�اى ودم كه انتظار دارى از مرند، بسيارك پشمك مى�خورسيرشان به دهانى مملو از هـيـچ خـتـماجنام كـارد داشته باشـنـد، سـردهان خـو

ىا در جستجوندگى رش زارزد. اينها كسانى هستند كه سال�هاى پـرمى�شواقعيت هدر مى�دهند.ش وبدل�هاى بى�ارز

آمد. اين نامه كهش درل در چنين محيطى به نگارسوحناى ر يو,لين نامهاوه و بحث روزد كه هميشه تـازدازعى مى�پرضوشته شده، به مـونها پيش نوقر

اقعى چيست؟ندگى واست: زروما رد ناوت�ىمن ار شـخب�تياضر تيـعقاو هك دوب هدرب ىپ ـهتكن نيا هب ـانحوي

صخش كي رد ناوت�ىم اهنت ار نآ هك تسا ىئايميك هكلب تفاي تاساسحا اي ىدام،تقو فالتا نودب و گنرد�ىب انحوي .ادخ رسپ ،حيسم ىسيع ىنعي دروآ تسد هب.ديوگ�ىم نخس »هدنز تقيقح« نيا زا شا�همان لوا فارگاراپ نامه رد

ندگىد زحنا ١:١-٤، سه اصل مهم و حياتى در مـورل يواندن اوبا خوا�مى�گيريد.ا فراقعى رو

XÝ« Ábý d¼Uþ vÖb½“ s¹« ©±

د كه او عالقه خاصى به بعضىاهيد برانيد، پى خوا بخوحنا رقتى نامه يووكلمات داشته و كلمه «ظاهر شدن» يكى از آنها است، چنـان كـه در آيـه ٢

ده كه بـهمى�گويد: «و حيات ظاهر شد.» ايـن حـيـات چـيـز پـنـهـانـى نـبـوا برا پيدا كنيم، بلكه «ظاهر شده» يعنى آشكـارخيزيـم و آن رجستجويش بر

ف گشته است!همه مكشوديد؟ف مى�كرا به انسانها مكشود رنه خوديد، چگواگر شما به جاى خدا بو

استيد آنها داشته باشنـدندگى كه مى�خـوع زه آن نوانستيد دربارنه مى�تـوچگوا به آنها بدهيد؟صحبت كنيد يا آن ر

ايطانينى كه متناسب با شرعده�ها يا قواى وطريق حتقيق در كتاب�مقدس، برانيم با اطمينان دعا كنيم و سپسا بدانيم، مى�تو خدا ر,ادهما باشد. هر گاه ار

د.ف سازا مكشود رمنتظر مبانيم تا او پاسخ خو

©±π≠±∂∫µ® bMM)Åv/ qLŽ ÁUMÖ tÐ ÊUO×O�� ©¥

د شده است، گناه منى�كند» (١٨:٥).لو«مى�دانيم كه هر كه از خدا مود شده است، گناه منى�كند» (٩:٣). گناهان اتفاقـىلـو«هـر كـه از خدا مو

د نظر نيستند، بلكه منظور گناهان عادتى و عمدى است.در اين آيات مور خدا» ٩:٣)، هيچ اشتياق,ا يافته است («دانهه رنكه ايمان�دار انسانيت تازچو

د.و عالقه�اى به گناه نداراهندد و هر سه دشمن مى�خواجه مى�شوشخص مسيحى با سه دشمن مو

ا به گناه بكشانند: دنيا، جسم و شيطان.او ر»ناهج نيا ىادـخ« ،ناطيش .)٥:٩١( »تسا هديباوخ ريرش رد ايند مامت«

نآ وا .تسا )٤١:٠٣ انحوي( »ناـهج نـيا سيئر« و )٤-٤:٣ نايتنرـق مود(.)٢:٢ نايسسفا( »دنك�ىم لمع تيصعم نادنزرف رد« هك تسا ىحور

د. اوان به گناه دارانگيخنت ايمـان�داراى برنگ�هاى زيادى بـرشيطان نيـرنتيان ١:١١-٣؛م قـرغ گفت (دوا دروغ مى�گويد، آن چنان كه بـه حـودرو

ى اوا باور مى�كنـد، بـه سـوغ�هاى او رقتى انـسـان دروپيدايش بـاب ٣) و وجن�هاىا اطاعت منى�كند. شيطان ممكن اسـت ردد و حقايق خـدا رمى�گربر

دلس عمل منـوب و پوا به انسان حتميل كند، آن چنان كه با يـعـقـوجسمـى راداشتد و وا مغرور كرد، شيطان او رد داونتيان ٧:١٢-٩). در مورم قر(دو

ه طلبيـدا به مبارزد و از اين طريق خـدا را بشمـارد رتا اسلحه و سپاهيان خـون مى�كـنـدى است كـه افـسـواريخ باب ٢١). شيـطـان مـانـنـد مـارل تـو(او

±π≥ bOýUÐ vF�«Ë

π bOýUÐ vF�«Ë

لى خلقت بـهميان ٢٠:١) وده (روف كرا در خلقت مكشـود رخدا، خوه بر اين،اى ما بيان كند. خدا عالوا براند داستان محبت خدا رتنهائى منى�تو

دهف منود، كتاب�مقدس مكشوشن�تر در كالم خوى بهتر و روا به نحود رخوش عيسى مسيح است. عيسىلى مكاشفه نهائى و كامل خدا در پسراست، و

ن عيسى،حنا ٩:١٤). چوا ديده است» (يوا ديد، پدر رد: «كسى كه مرموفرد يعنىد دارص و منحصر به فرد خداست، نامى مخصو خدا از خو,مكاشفه

حنا نيز هسـت: «درگر اجنيل يوان آغاز حيات» (١:١). همين عـنـو,«كلمهحنا ١:١).د» (يود و كلمه خدا بود خدا بود و كلمه نزابتدا كلمه بو

اى ما همانا مسيح برانده شده است؟ زيرا عيسى مسيح به اين نام خوچران. سخنان ما بيانگر افكار و احساساتاى ديگرى است كه كالم ما برچيزف مى�كند.اى ما مشكوا بران است. مسيح فكر خدا و دل او راى ديگرما برتباط بين خدا و انسانها است و به همين دليل شناخنت عـيـسـى ار,ندهاه زاو ر

مسيح يعنى شناخنت خدا!د. عيسى پسراه به خطا منى�رود از عيسى مسيـح رصيp خوحنا در تويو

د چندين بار به ما هشدارحنا در نامه خو خدا است (٣:١). يو«پدر»، پسرى مى�كننـد،دازغ�پرد عيسى مسيـح درومى�دهد به معلمان كذبه كـه در مـور

ا انكار كند»دن عيسى رغگو كيست، جز آن كه مسيح بوش ندهيم. «دروگوار منايد از خداحى كه به عيسى مسيح مجـسـم شـده اقـر(٢٢:٢). «هر رو

ا انكار كند از خدا نيست»حى كه عيسى مسيح مجسم شده راست و هر رود خدا اشتباهد عيسى مسيح اشتباه كند، در مور(٣٬٢:٤). اگر كسى در مور

ا عيسى مسيح مكاشفه نهائى و كامل خدا به انسان است.ده زيركرحناد و نه خدا. يواى مثال كسانى هستند كه مى�گويند عيسى انسان بوبر

اى چنين معلمانى قائل نشده است! يكى از آخرين نكاتى كـههيچ جائى بر

ان گفت: «چطور شد؟!اواعظ با تعجب فرش داد. وا به همسريادداشت�ها رد،استم بگويم.» پيام در قلب او بوى است كه مى�خو همان چيـزاين دقيقاد دعا: اگر در مسـيـحد كه بر زبان بيايد. چنيـن اسـت در مـورم بوفقـط الز

ا براه آن رد، خوا مى�شنـواستين قلـب مـا راهش�هاى رساكن هستيـم او خـوده باشيم. صفحات كتاب�مقدس و صفحاتاه نياورده باشيم، خوزبان آور

د استجابت دعاها است.ش�هائى در مورارشار از گزتاريخ سرحانى نيست و نه ما به خاطر اين دعا مى�كنيمد�تلقينى روعى خودعا، نو

مانن خدا به ما فرى به ما دست مى�دهد. ما دعا مى�كنيم چوكه احساس بهتر خدائى است،,م مقرر شدهاى ايمان�دار يك مفهوا دعا برداده دعا كنيم، زير

اهد به او بدهد، دريافت كند. دعا شخصسيله آنچه خدا مى�خوتا بدين وا در خدا، مسيحيان ر,ادهد و زيسنت در ار خدا نگاه مى�دار,ادها در ارمسيحى رد. ما گدا نيستيم، ما بچه�هـائـىكت�ها و خدمت�ها نگاه مـى�دارجايگاه بـر

د آنچهست دارى كه دود مى�رويم. پـدرمتند خود «پدر» ثـروهستيم كه به نـزمندند به آنها بدهد.بچه�هايش نياز

ـىگدنز .دوب اعد ـهب هتسباو ـمه زاب ،دوب مـسج تئيه رد اـدخ هچرگ ىـسيعلكوت »ردپ« هب و ميشاب نينچ دياب زين ام هك نانچ نآ ،دوب ادخ هب هتسباو وا ىنيمزىلاح رد )١:٥٣ سقرم( تساخرب اعد ىارب ناهاگـحبص زور نآ حيسم .مينكىضعبوا .دوب هدـيباوخ ريد ىليخ تـيعمج نآ نداد افش زا سپ ،ـشيپ بش هكديدش دايرف« اب ىناميستج غاب رد .)٦:٢١ اقول( درك�ىم اعد ار بش رسارس تاقوا

رگا .درك اعد راب هس بيلص ىور رد .)٥:٧ نايناـربع( درك�ىم اعد »اه�كشا و؟ميتسه اعد دنمزاين ام رشيب ردقچ ،تشاد اعد هب زاين ادخ هانگ�ىب رسپ

ند است. خداو,ادهان گفـت، ارد دعا مى�تـوى كه در مورمهمترين چـيـز ازصاد خاص چيست، مخصـوند در يك مور خداو,ادهبايد فكر كنيم كـه ار

øbO½«œÅv sOI¹ tÐ «— ÈeOÇ tÇ ±π≤

XÝ« s¹« XOF�«Ë ±∞

گاه هستيم كه پسر خدا آمده است وشته، اين است: «آد نوحنا در نامه خويوا بشناسيم و در حق يعنى در پسر او عيسى ميسحت داده تا حق ربه ما بصير

دانى» (٢٠:٥).ست خداى حق و حيات جاوهستيم. او,حنا در نامهناك است كه يوعى چنان جدى و خطرضوغين موتعاليم درو

ان هشدار داده است كه حتى معلمانداخته و به ايمان دارد نيز به آن پرم خودوشنى بيانحنا ١٠:٩) و او به روم يـواه ندهند (دود را به خانه�هاى خوكذبه ر

غ�هاى دجال (ضدا انكار كند، از درودن مسيح رمى�كند كه هر كس خدا بوده است (٢٢:٢-٢٣).ى كرمسيح) پيرو

ه�هاى كتاب�مقدس يعنىى يكى از اساسى�ترين آموزا به سواين نكته ما رى از انسانهاگمى بسياردرت و سرجب حير تثليث هدايت مى�كند كه مو,هآموز

ل تاريخ شده است.در طوانح�القدس سخن مى�گويد. به عنود از پدر، پسر و روحنا در نامه خويو

حى كه به عيسـىا مى�شناسيم: هـر روح خدا رمثال مى�گويد: «بـه ايـن روار منايد، از خدا است» (٢:٤). در همين يك آيه بهمسيح مجسم شده اقر

ه شده و در ١٣:٤-١٥ح�القدس اشارخداى پدر، خداى پسر و خداى روفته است.مى�خوريم كه از سه شخص تثليث سخن رى برت ديگربه عبار

هب tri ءزج ود زا Trinity ىنعي ىئاپورا ىاهنابز رثكا رد »ثيلثت« هملك لداعماي »كي رد هس« ىنعي »ثيلثت« سپ .تسا »كي« ىنعم هب unity و »هس« ىنعمنيا ىلو ،دوش�ىمن اديپ سدقم�باتك رد »ثيلثت« ,هملك دنچ ره .»هس رد كي«

؛٠٢-٨٢:٩١ ىتم ك.ر زين( تسا هدش هداد ميلعت سدقم�باتك رد تقيقح.)٦-٤:٤ نايسسفا ؛٣١:٤١ نايتنرق مود ٧١٬٦٢-٤١:٦١ انحوي

ند كه خداى ايمان دارند بلكه عميقاد سه خدا ايمان ندارجومسيحيان به وح�القدس متجلى شده است. همد سه شخص پدر، پسر و روجواحد در وو

نامه هك هدرك ردقم زين ار ماجرف موهفم هكلب ،هدرك ريدقت ار راك ماجرف اهنت هن ادخاعد .دوش�ىم ىبيجع مظن هب ليدبت ،دينك ركف نآ دروم رد رتشيب هچ ره .تسا اعدنتفر هار تصرف نم ات هدرك ررقم ار اعد ادخ .تسا ىناحور ىگدنز ىقيقح جنس امد.دنك ىگديسر نم ىاهزاين هب هك مشاب هتشاد راظتنا وا زا ات ،مشاب هتشاد ار وا اب

الال كنيم» بلكه «اگر دانيم كه هر چه سـؤشته است: «اگر سؤحنا ننويوااب دعا رمان حال است. ممـكـن اسـت جـوكنيـم» (١٥:٥). فـعـل در ز

نى داريم كه خدا به دعاها پاسخلى اعتمـاد دروبالفاصله دريافت نكنيم، وانيانهاى ناديده» است (عبرمى�دهد. اين اعتماد يا ايمان، «اعتماد بر چيـز

د و پاسخ مى�دهد.اى ما است كه او مى�شنو١:١١) و اين شهادت خدا براعد ،ـىناحور ىاه�ناسنا ىارب ،ـتسا سفن ىدام ىاه�ناـسنا ىارب هچنآ

هكلب ،تسين ىنابز راهظا اعد .)٨١:١ اقول( ميـلهاك مينكن اعد رگا .تسانيـدب )٥:٧١ نايكينولاـست لوا( »دينك اعد هـشيمه« هيآ .تسا ىبـلق قايتشاىاهاعد :دنك اعد دنلب ىادص اب هشيمه دياب ىحيسم صخش هك تسين ىنعماعد هـشيمه« هيآ .)٦:٧ ىـتم( دنوش�ىمن بـاجتسم دايز ـىئوگرپ رطـاخ هب امصخش .دنيآ�ىم نابز رب تاملك قيرط زا هك تسا لد ىاه�هاگديد نايب »دينكهب نداد لالج وا ـششوك و هدرك زكـرمتم ـحيسم ـرب ار دوخ بلق ـهك ىحـيسم.تسين نآ هجوتم الصا شدوخ هك ىتقو ىتح ،تسا اعد رد امئاد ،تسا حيسم

عظـه كـارى يك مـواعظ مشهـور، بـه شـدت رون، وجيـولز اسپـورچـارى شد تا اين كـها تكميل كند. ساعت�هـا سـپـرد آن رلى قادر نبـود، ومى�كـرت مى�كنمد بيدارابى، من صبح زوى بخوا منى�روش به او گفت: «چرهمسر

ا تكميل كنى.»عظه�ات رتا موع بهاب به سختى شرود و در عالم خودن كرت زع به چرن، شروجيواسپار

د و روز بعـدا او مى�گـفـت يـادداشـت كـرش آنـچـه رد! همـسـرعظـه كـرمـو

±π± bOýUÐ vF�«Ë

±±bOýUÐ vF�«Ë

ش مختلpا به سه رود رچنين مسيحيان بر اين باور نيستند كه يك خدا، خوهر باشد، هم پدر و همدى هم شوف ساخته است، نظير اين كه مـرمكشو

جه اين طور نيست. كتاب�مقدس تعليم مى�دهد كـهپسر. خير، به هيـچ ود.د دارجولى در «سه» شخص واحد» است وخدا «و

ا تشريح كنيد،شيد تثليث ريكى از اساتيد الهيدان گفته است: « اگر بكوا كنار بگذاريدشيد آن را از دست بدهيد. اما اگر بكود رممكن است عقل خو

ل مى�گويد: «كسىسوحناى راهيد داد!» و يوا از دست خود رح و جان خورود» (٢٣:٢). هيچ كدام از سه شخصا هم ندارا انكار كند، پدر ركه پسر رفت يا كنار گذاشت.ان ناديده گرا منى�توتثليث ر

جهانيد متوا مى�خـوندگى عيسى مسيح رد زايتهاى اجنيل در مـورقتى رووق�العاده�اى داشتهندگى عجيب و فوع زاهد ما چه نومى�شويد كه خدا مى�خو

ندگى سـهـيـمنه ما اسـت در ايـن زلى با تقليد از عـيـسـى كـه منـوباشـيـم. ود.د دارجوى هم واه بسيار بهتر! رمنى�شويم. خير

XÝ« Ábý tÐd& vÖb½“ s¹« ©≤

حناجه مى�شويد كه يـوانيد و متوا بخوحنا رل نامه يوبار ديگر چهار آيه اومالقاتى شخصى با عيسى مسيح داشته است. جتربه او «جتربه مذهبى» دست

ده باشـد!انده و به آن پى برده يا در كتابى خـوث برد كه از كسى بـه ارم نبودوالن سخنانسوا روبرو مى�شناخت. او و ديگر رحنا، عيسى مسيح ر! يوخير

دند. در حقيقتندگى مى�كـرا مى�ديدند و با او زا مى�شنيدنـد، او رمسيح را ملـسدند و حتى بدن او ردار مسيح تأمل مى�منـوآنان به دقت در گفتار و كـر

اقعى»دند. آنان به يقين مى�دانستند كه عيسى نه يك شبح يا رؤيا بلكه «ومى�كرد.ت جسم انسان آمده بواست يعنى خدا كه در صور

ش مانعىسط همسـرن تـواعات حال زهر و عدم مـرن از شوعدم اطاعـت زس ١:٣-٧). اگر مشكلى بين ما ول پطراى اجابت دعاها است (اوديگر بر

ف كنيم (متـى ٢٣:٥-ا بر طـرهر شخص مسيحى ديگر اسـت، بـايـد آن راهد شد، مگر اين كه در محبت وفته نخوى پذير٢٥). دعاى هيچ ايمان�دار

حنا ٧:١٥).اطاعت مسيح ثابت باشد (يو تو چنان كه در آسمان است،,اده خدا دعا كنيم: «ار,اده بايد بر طبق ارم،دو

ىارشت است: «دعا ابزت الو نوابرد» (متى ٦-١٠). رده شومين نيز كربر ز,ادهاى حتقق ار انسان در آسمان، بلكـه بـر,ادهاى حتقق ارمتند است، نه بـرقدر

دها با غذائى كه از خدا تقاضا كران يتيـم رارلر كه هزج مومين.» جرخدا بر زد، گفته است: «دعاد، تغذيه مى�كرده بوا اجابت كراسته او رد و خدا خوبو

ده است.» خدا بو,اده در ار خدا نيست. اجابت دعا قبال,ادهدن بر ارغلبه منو من,استهاقعى هستند كه ما فقط مجازيم چنين دعا كنيم: «نـه بـه خـومو

ا ما به سادگى قادر به فهميدنا مستجاب منا»، زير تو، اين دعا ر,ادهبلكه به ار,ادهانيـم ارقات مى�تولى در اكثـر اود خاص نيستيـم. و خدا در يك مـور,ادهار

ميانك كنيم (روح�القـدس درش دادن به رواندن كالم او يا گـوا با خوخدا رىاقعى ما چيزا تشخيص دهيم. ايمان ود رن خواموايط پير٢٦:٨-٢٧) و شر

انيان ١:١١). خدا مايل به استجابت آن است (عبراا از خدا مى�طلبد كه اكثررادخ .ميبلطب اعد رد ار اهنآ ميناوت�ىم هك هدمآ سدقم�باتك رد ىدايز ىاه�هدعو

نـايپـليف( دـنك�ىم هدروآرب ار ـام ىاهزاـين هكـلب -�اه�ىدـنمزآ هن�- هك ـتسا هداد هدعوقيرط هب ار نآ ادخ ،ميشاب ىزيچ دنمزاين اعقاو و ميشاب ادخ ,هدارا عيطم رگا .)٤:٩١نيا نم ىارب ادخ ,هدارا رگا اما« .دنك�ىم مهارف ناميارب ،شدوخ عقوم رد و شدوخ

ىقيرط اعد اريز »؟منك اعد نآ دروم رد دراد ىموزل هچ ،مشاب هتشاد ار ىزيچ هك تسا.دنريگب وا زا دنراد زاين هك ار هچنآ شنادنزرف دهاوخ�ىم هار نآ زا ادخ هك تسا

øbO½«œÅv sOI¹ tÐ «— ÈeOÇ tÇ ±π∞

XÝ« s¹« XOF�«Ë ±≤

ست است و ازن بيستم عده�اى بگويـنـد: «درممكن است امروز در قـردارخـورحنا از چنين مزيتى بـرداشت مى�كنم كه يوصحبت شما اين طور بـر

د ومين بوى زد كه عيسى مسيح بر روندگى مى�كرانى زده است. او در دوربون بعد به دنيا آمده�ام!»لى من بيست قرا مى�شناخت. و عيسى رشخصا

ال رسوحناى رند! آنچه يواهه مى�رواد به بيرلى همين جا است كه اين افروديكىديكى جسمانى به عيسى مسيـح بـلـكـه نـزد، نه نـزل كرسود و رشاگـر

د مى�دانستندند خوا جنات دهنده و خداوالن، مسيح رسود. رحانى او بورودند. عيسىدگى مى�كرسپران نسبت به او احساس تعهد و سرو به همين عنو

ا كه به او ايماند، چراننده بوانگيزاقعى و برانش وحنا و هم�قطاراى يومسيح بردند.ده بوا جتربه كرو اعتماد داشتند و با همين ايمان و اعتماد، حيات ابدى ر

ده است.ا بكار برد از خدا» رلوت «موحنا در اين نامه، شش بار عبـاريودا كه خوحنا دانست زيراع يا ابتكار يوجه نبايد اخترا به هيچ والبته اين ايده ر

د: «اگر كسى ازد. عيسى گفته بوا از زبان مسيح شنيده بـواو اين كلمات ردلوجسم مـواند ديد... آنچـه ازا منى�توت خدا رد، ملكـود نشولوسر نو مـو

ح است. عجب مدار كه بهد گشت رولوح موشد، جسم است و آنچه از رومانىحنا ٧٬٦٬٣:٣). ما تنها زديد» (يود گرلونو موتو گفتم بايد شما از سر

ا بپذيريم، به مسيـحا جتربه كنيم كه اجنيـل راقعى» رندگى وانيم ايـن «زمى�تود» شويم.لوايمان بياوريم و «از خدا مو

د شده است»لود كه عيسى، مسيح است، از خدا مـو«هر كه ايمـان دارا با اعمال نيكو به دسـتانيم آن رى نيست كه بتو(١:٥). حيات ابدى چيز

د شايسته آن شويم. حيـات ابـدى،االى خوآوريم يا به خاطر شخصيـت واناقعى، عطيه خدا به كسانـى اسـت كـه بـه پـسـر او بـه عـنـوندگـى وتنهـا ز

ند.كل دارد ايمان و تو خو,جنات�دهنده

د شده است، بر دنيا غلبه مى�يابد و غلبه�اى كه دنيالوا آنچه از خدا مو* زيرب ساخته، ايمان ما است» (٤:٥).ا مغلور

ادى» هستيد، با كمال اطمـيـنـاناى اين «نشانه�هاى مـادرزاگر شمـا دارند خدا هستيد.ئيد كه فرزانيد بگومى�توستى ازد، دوگ بوم در بستر مرفورع كلرن، مخترر جيمز سيمپسوقتى سوخته�هاى شما چه هستند؟»سيد: «جناب سر، اندواو پر

مد ندارخته�اى از خوخته�ها! من هيچ انـدواب داد: «اندون جوسيمپسـوام مى�شناسم و مى�دامن او قادر است آنچـه را كه به او ايمـان دارا كسى رزير

د.»اى آن روز نگه دارتكب شده�ام برعليه او مر

©±µ≠±¥∫µ® b¼œÅv� aÝUÄ UŽœ tÐ «bš ©≥

ندان خدا هستيم يـكدانسنت اين كه عيسى، خدا است و اين كه ما فـرزئيم؟ عيسـى درانه چه بگـوها و مشكـالت روزد نيازچيز است، اما در مـور

د. آيا هنوز هم كمكا كمك مى�كردم رمين مى�زيست، مرى زمانى كه بر روزد محافظت مى�كنند. آيا پدر آسمانى،ندان خومينى از فرزان زمى�كند؟ پدر

نند، پاسخى مى�دهد؟ا صدا مى�زندانش او رقتى فرزوند، همـانى كه اطمينـان دارند، همان طورمسيحيان به دعا اعتـقـاد دار

ى مى�باشنـد (٢٨:٢؛ ١٧:٤). آنى كه با اطمينان منـتـظـر روز داورطورادى بيان» مى�باشد. ماديم كلمه «اعتماد» به معنـى «آزچنان كه مشاهده كر

ئيم. البتها به او بگـود رهاى خوادانه به حضور خدا برويم و نيازانيم آزمى�توجه كنيم.ايطى هست كه بايد به آن توشر

ا مذمت نكند (٢١:٣-٢٢). گنـاه بايد دلى داشته باشيم كـه مـا رل،اومور ١٨:٦٦).فنت دعا است. (مزاه پاسخ گرار نشده مانعى جدى در راقر

±∏π bOýUÐ vF�«Ë

±≥ bOýUÐ vF�«Ë

انندنه مى�تودم بگويد چگوشت تا به مرا به اين منظور نود رحنا اجنيل خويولين نامـهحنـا ٣١:٢٠) و اوند (يوا به دسـت آورندگى شگفت�انگـيـز راين ز

نه اطمينان يابند كهدم نشان دهد كه چگوشت تا به مرا به اين هدف نود رخود شده�اند (٩:٥-١٣).لو از خدا مواقعاو

اده�اشد خانواسم تدفين يكى از بستگانش نزاى مرانى كه برى جودانشجواتقع منر از همان موگشت و تقريبـاد پس از چند روز به دانشكده بـرفته بور

ش فكره�اى رو به كاهش نهاد. استـاد مـشـاورمنتظـرسى�اش به طور غيـردرهار داده و باالخرا حتت تأثير قران رى جوگ، دانشجوگ مادربزرد كه مرمى�كر

اتش باز هم بد و بدتر مى�شد.لى منرد، وف مى�شوطربا گذشت ايام مشكل برقتىا با استادش در ميان گذاشت. ود ران مشكل اصلى خواجنام پسر جوسر

د، بر حسب اتفاق نگـاهـى بـهفته بـواده�اش رد خانـواسم تدفيـن نـزاى مـربر,ه�نامـهد و همان جـا در شـجـرگش انداختـه بـو مادربـزر,كتاب�مقـدس كـهـنـه

شگاهىاده بلكه بچه�اى پروراقعى خانوند ود كه او نه فرزده بوادگى پى برخانوش گفت: «مندند. او به استاد مشاورده بول كرندى قبوا به فرزده كه او ربو

منى�دامن متعلق به چه كسى هستم و از كجا آمده�ام!»ىارب ،ميا�هدش »دولوم ادخ زا« ىنعي ميراد ادخ ,هداوناخ رد ام هك ىنانيمطا

صاخ ىاه�ىگژيو ىخرب ىاراد ادخ نادنزرف ىمامت .دراد ىتايح ىتيمها ام همه.)٢:٩٢( ـدنك�ىم ىگدنز ـتلادع هب ،هدش دولـوم ادخ زا هك ىسك .دـنتسهتسا نكمم راد�نـاميا صخش .)٣:٩( دـوش�ىمن هانگ ـبكترم ،ادخ ـدنزرف.دنك�ىمن تداع ندرك هانگ هب ىلو ،)٢:٢-١:٨( دوش هانگ بكترم ىهاگ

ند و پدر آسمانـىست مى�دارا دوندان خدا يكديگـر ره بر اين، فـرزعالوىا محبت مى�كنند (ر.ك ٧:٤؛ ١:٥). آنان نسبت به نـظـام دنـيـود رخود بى�عالقه هستند (١٥:٢-١٧) و به همين خاطر دنيـا از آنـهـان خوامـوپير

شتم به شما كه به اسم پسر خدا ايمانا نوما، بلكه كالم خدا است: «اين رده�ايد تا بدانيد كه حيات جاويد داريد» (١٣:٥).آور

اى نيسـت كـه آن رحيات جاويد يك عطيه است. حيـات جـاويـد چـيـزحنا ٢٧:١٠-٢٩)، بلكه هديه شخصحتصيل كنيم (افسسيان ٨:٢-٩؛ يو

ا نه تنها از مسيح بلكه در مسيح، بهعيسى مسيح است. ما حيات جاويد رد» (١٢:٥) و نه فقـطا دارد، حيـات را دارده�ايم. «آن كه پـسـر ردسـت آور

ستاول تيمـو«حيات» بلكه «حيات جاويد» ـ زيسنت آن طور كه هـسـت (اودده�ايم. خدا در كالم خوا از طريق ايمان به دست آور١٩:٦) و اين عطيه ر

دهند، حفظ كرا به آنانى كه به عيسى مسيح ايمان بياور حيات جاويد ر,عدهون�هاد. ميليوند حقيقت دارعده خداوند كه ون�ها مسيحى مفتخراست. ميليو

نغگو نيست، چو خدائى درو,هبت، ساختهند كه اين مومسيحى عقيده دارى قابل اطمينان نيست.غگو باشد، هيچ چيزاگر خدا درو

حنـا ازاهد كه بدانند متعلق به او هستند. يـود مى�خوندان خوخدا از فرزا مطمئن كند كه «عيسى،شت تا ما را نود رح�القدس، اجنيل خوطريق الهام رو

ا بدين جهـتد رساله خـوحنا ٣١:٢٠). او رمسيح و پسر خدا اسـت» (يـوندان خدا هستيم (١٣:٥). از اين جهت بسيارشت تا مطمئن شويم فرزنو

ا مرور كنيم:ند خدا رد كه شاخصه�هاى فرزاهد بومفيد خولد يافته است» (٢٩:٢).ى تود، از وا به جا آور* «هر كه عدالت ر

د شده است، گناه منى�كند» (٩:٣).لو* «هر كه از خدا موانادرت گذشته داخل حيات گشته�ايم، از اين كه بر* «ما مى�دانيم كه از مو

ا محبت مى�منائيم» (١٤:٣).د رخوا كه محبت از خدا است و هر كها محبت بنمائيم زير* «اى حبيبان يكديگر ر

ا مى�شناسد» (٧:٤).د شده است و خدا رلومحبت مى�منايد از خدا مو

øbO½«œÅv sOI¹ tÐ «— ÈeOÇ tÇ ±∏∏

XÝ« s¹« XOF�«Ë ±¥

هاى اين دنياب فشارندان خدا به جاى اينكه مغلود (١٣:٣). فرزت دارنفرد بر دنيا غالب مى�آينـد (٤:٥).ا از دست دهند، خود رند و تعادل خـوشو

اقعى خدا است.ندان وى از فرز ديگر,اين نشانهد شده�ايم، اين قدر مهم است؟لوع كه ما از خدا موضوا دانسنت اين موچر

د:د دارجونـد وع فرزا مى�دهد. در اين جهان دو نـوال مـا رحنا پاسخ سـؤيوندانندان ابليس (١٠:٣). شايد فكر مـى�كـنـيـد «فـرزندان خـدا و فـرزفرز

لى هميشه اينندگى مى�كنند، وابليس» كسانى هستند كه در گناهان عظيم زند شيطان» است. او ممـكـن اسـتطور نيست. شخص بـى�ايـمـان «فـرز

ا و حتى مذهبى باشد، ممكن است مسيـحـى جـعـلـىشخصى اخـالق�گـراحانى ر حيات رود» نشده و شخصالوگز «از خدا مولى از آجنا كه هرباشد، و

ند» شيطان است.ده، هنوز هم «فرزجتربه نكرى مثل يكمسيحى جعلى -�كه متأسفانه تعدادشان هم زياد است�- چيز

ض كنيد يك اسكناس تقلبى در دسـت داريـد واسكناس جعلى است. فـراى خريد بنزين استفـاده فكر مى�كنيد اصل است. از اين اسكناس بـراقعاو

جش خرق متصدى فروداخت حقواى پرا برمى�كنيد. مدير پمپ بنزين، آن را با ٩٩ اسكناسا به بقال مى�دهد و بقال نيز آن اسكناس رمى�كند. او هم آن ر

مند بانك مى�گـويـد:ديگر دسته مى�كند و به بانـك مـى�دهـد. در آجنـا كـار«متأسفم، اين اسكناس جعلى است.»

اىده، منافع زيادى برمانى كه در جريان بوآن اسكناس ممكن است در زاقعى�اشت وسد، ماهـيقتى به بانك مى�رلى وده باشد، وان حاصل كرديگر

دد.ج مى�گرد و از جريان خارآشكار مى�شود مسيحى جعلى نيز همين طور است. چنين شخـصـى ممـكـندر مور

لى هنگامى كـه بـاهاى خوبى اجنام دهـد، ود كـارندگى خول زاست در طـو

نتيان ١٤:٢)،ل قـرد جنات نيافته، بى�معنى اسـت (اواين حقايق از نظر فـرك مى�كند.ا فقط شخص ايمان�دار درم آن رلى مفهوو

حا روم خدا حس مى�كند، زيرا «در خانه» و با قود رشخص مسيحى خوح�القدس است.ى از شهادت روش ديگرخدا در او ساكن است و اين رو

د دو يا سـهجواى اثبات هر ادعائـى وده كه بـرن (شريعت) مقرر كـرقانـوامى است (تثنيه ١٥:١٩). شهادت «پدر» در هنگام تعميـد و درشاهد الز

ان ساكن است:ح�القدس كه در ايمان�دارهنگام صليب و امروز شهادت رواع رضون، موح�القدس و آب و خـواين است شهادت شاهـدان امـيـن. رو

ده�اند: عيسى خدا است.شن كرروانه است كه شهـادت خـدا را مى�پذيريم، چـگـوما كه شهادت انـسـان ر

انستم ايمان داشته باشـم!» مى�گويند: «كاش مى�توادم اكثـرمنى�پذيريم؟ مردم به يكديگر اعتماده مرندگى مى�كند! همـه روزلى هر كسى با «ايمان» زو

انستوران اعتماد مى�كنند، به آشپـز رسازشكان و دارودم به پزمى�كنند. مـرانندگى مى�كنداننده�اى كه در جهت مخالp راعتماد مى�كنند، آنها حتى به ر

انيم به خدا اعتمادا نتوانيم به انسان اعتماد كنيم چراعتماد مى�كنند. اگر مى توغگو مى�دانند سلب كنيم؟ا دروا از كسانى كه خدا رد ركنيم و اعتماد خو

لين اطمينان شخص مسيحى و اساس هر چيزعيسى خدا است: اين اوديگر است.

©±≥≠±±∫µ® b½—«œ b¹ËUł  UOŠ Ê«—«œÅÊUL¹« ©≤

د شهادت داده،ه كليدى در ٦:٥-١٠ شهادت است. خدا به پسر خواژواىد نيز شهادت داده است، ما مى�دانيم كه داران خولى در عين حال به پسرو

نىح�القدس دروحيات جاويد هستيم! شاهد ادعاى ما نه تنها شـهـادت رو

±∏∑ bOýUÐ vF�«Ë

±µ bOýUÐ vF�«Ë

اهندا خواهد شد. «بسا در آن روز مرد خودود، مراجه مى�شوى نهائى موداوراديم و به اسم تو ديو�ها رت ننموندا، آيا به نام تو نبوندا، خداوگفت: «خداو

ات بسيار ظاهر نساختيم؟» آنگاه به ايـشـانديم و به نام تو معجـزاج نكراخران از من دورا نشناختم، اى بـدكـارگز شما راهم گفت كه «هـر خوصريحـا

شويد!» (متى ٢٢:٧-٢٣).ند حقيقى خـداسيم: «آيا من فـرزد بپرهر يك از ما بايد صادقانـه از خـو

د شده�ام؟»لو از خدا موهستم يا يك مسيحى جعلى؟ آيا حقيقتاده�ايد، همين اآلنا جتربه نكراقعى رندگى واگر شما حيات ابدى، تنها ز

انيد.ا به دقت بخـوحنا ٩:٥-١٥ رل يودار شويد! اوخورانيد از آن بـرمى�توده است.ا بيان كرندگى رسيدن انسان به اين زنگى رد چگوخدا در كالم خو

او ايمان بياوريد و از,عدهد. به وا به شما تقديم مى�دار حيات ابدى ر,او عطيهاا هر كس كه نام خـدا را به شما ببخشـد. «زيـرد راهيد كه عطيـه خـواو بخو

ميان ١٣:١٠).اهد يافت» (رواند، جنات خوبخوده�ايم:ك كراقعى» درندگانى ود «زا در مورما تا به اينجا دو حقيقت مهم ر

گاه به او ايمان هرم،دوف شده و ندگى در عيسى مسيح مكـشـواين زل، اواهيمدار خوخـورد بپذيريم از آن بر خـو,ان جنات دهندها به عنـوبياوريم و او ر

د!اى گفنت دارى هم برهاى ديگره بر اينها چيزحنا عالولى يوشد. و

XÝ« Ábý t²ý«cÖ X)—UA� tÐ vÖb½“ s¹« ©≥

قت ازا اعالم مى�منائيم» (٣:١). هر و«از آنچه ديده و شنيده�ايم، شما رداهيد بودار شويد، شما نيز در پى اين خـوخوراقعى بى�نظير برندگى واين ز

حنـاست همـان طـور كـه يـوكت بگـذاريـد، دران به مـشـارا با ديگـركـه آن رل «اعالم منايد.»ن اوانندگان نامه�اش در قرا به متام خواست آن رمى�خو

ـرب ىرت�عطاق ـهيديئأت اـدخ ،ىسيع گـرم ماگنه رد ـىلو .نوخ :مود تداهش:ـتفگ و درك تبحص ـىسيع اب ناـمسآ زا اسر ىئادص اب وا .داد وا ـتيهولارد ،نآ رب هوـالع .)٢١:٨٢ اـنحوي( »داد ـمهاوخ لـالج زاب و مداد لـالج«،ىعيبط ريغ ىكيراتريظن ىزاجعا تردق رد ،دوب بيلص رب ىسيع هك ىماگنهىسيع ـتيهولا ـرب ،)٣٥-٧٢:٥٤٬٠٥ ىتم( ـلكيه هدـرپ ندش هراپو ـهلزلز

حسم حور« ،ىسيع .)٧٢:٤٥ ىتم( »دوب ادخ رسپ عقاو رد وا« .داد تداهشتسد زا بيلص رب ار نآ هك تفرگن تقوم روط هب ديمعت ماگنه رد ار ادخ »,هدش

.دومن ديئأت ار دوخ رسپ تيهولا ،»ردپ« اه�تيعقوم نآ زا كي ره رد .دهدباـنحـوي( دهد تدـاـهش حـيـسم رب ـات ـدمآ سدـقلا�حور .حور :مـوس تداـهشنوچ ،مينك دامتعا سدقلا�حور تداهش هب ميناوت�ىم ام .)٦١:٤١ ؛٥١:٦٢رد اي ىسيع نتفرگ ديمعت ماگنه رد ام ».تسا تقيقح حور ،سدقلا�حور« هك.ـتسا هدوب ـاجنآ رد سدـقلا�حور ىلو ،ـميا�هـتشاـدن روـضح وا گرم مـاگـنهىحور نامه و تسا لاعف نيمز رب كنيا هك تسا ىهلا صخش اهنت سدقلا�حورتداهش .تشاد لاعف روضح نيمز ىور رب ىسيع تلاسر ماگنه رد هك تسا.تسا زورما ,هبرجت سدقلا�حور تداهش ىلو تسا رود ىخيرات هب قلعتم »ردپ«

.دنتسه كي ود ره و تسا ىنورد مود تداهش و ىنوريب لوا تداهشنه در قلب ايمان�دار شهادت مى�دهـد؟ «از آن رو كـهح�القدس چگـورو

ا يافته�ايداندگى رخوح پسرسان شويد، بلكه روا نيافته�ايد تا باز ترح بندگى رروح�هاى ما شهادتح بر روبا، يعنى اى پدر ندا مى�كنيم! همان روكه به آن ا

ح�القدساهى روميان ١٥:٨-١٦). گوندان خدا هستيم» (رومى�دهد كه فرزنى ما است مبنى بر اين كه متعلق به مسيح هستيم، نه آن اطمينانىاعتماد درو

دمان باشد، بلكه اطمينانى كه خدا به ما داده است. ذهن خو,كه ساختهح�القدس از طريق كالم نيز به ما شهادت مى�دهد. هنگامىهمچنين روا تعليم مى�دهد.انيم، او با ما صحبت مى�كند و ما را مى�خوكه كالم خدا ر

øbO½«œÅv sOI¹ tÐ «— ÈeOÇ tÇ ±∏∂

XÝ« s¹« XOF�«Ë ±∂

دد و در حالى كه فرياد مى�زخامنى با عصبانيت به شبان كليسائى تلفن كرف كليساى شماه�اى مذهبى از طـرق پستى�ام جزوگفت: «امروز در صندو

سل به نامه�هاى پستى شده�ايـددم متودن مراحت كراى نـارديدم و از اينكه برجر شده�ام.» منزاقعاو

پستى,ان كننده�اى در اين بستهسيد: «چه چيز نگردى پرنسركشيش با خوده است؟»احت كرا نارده كه شما ركليسا بو

شيد دين مناب با داد و فرياد گفت: «شما حق نداريد كه بكون در جوزم قصد ندارد و من اصالد، من هم به دين خوض كنيد! شما به دين خوا عور

ض كنم!»ا عودين شما رد تنها به ايـند جر و بحث�هاى بى�فايـده شـواراست وكشيش كه منى�خـو

اى رد كه «هدف ما اين نيست كه دين شما يا هر كس ديـگـرضيح اكتفا كرتوا از طريق ايمان به عيسى مسيحه و عجيبى رندگى تازلى ما زتغيير دهيم، و

ان در اينا به كار ببريم تا ديگرد راهيم نهايت سعى خوده�ايم و مى�خوجتربه كرند.»جتربه با ما سهيم شو

دم (و از جمله بعضى از مسيحيان) بر اين عـقـيـده�انـد كـهى از مربسيـارهاى دينى يـاد در باورجوه بر سر اختالفـات مـو«شهادت» به معنى مشـاجـر

مقايسه اين كليسا و آن كليسا است. اين نيست! در تعليم او شهادت يعنىحنا مى�گويد اصالى كه يولى چيزو

د سهيم سازيـم، هـم از طـريـقحانى خـوا در جتربه�هـاى روان راينكه ديـگـرئيم.ندگى�اى كه مى�كنيم و هم از طريق سخنانى كه مى�گوز

اكتن او در مسيح شرشت تا ما نيز چوا به اين منظور نوحنا اين نامه ريواىحنا براهيد شد كه يـوجه خوانيد متـوا بخوقتى اين نامـه رداشته باشيـم. و

د:ا در نظر داركت، پنج هدف رمشار

ا از گفنت: «من مى�دامن!» بازلى اين اتهام، آنهـا رغرور و تعصب منايد، وحنا، ما شاهد پنج اصل مسلم مسيـحـىساله يود. در اين بخش از رمنى�دار

ا با اطمنيان كامل بر آنها بنا نهيم.د رندگى خوانيم زهستيم كه مى�تو

©±∞≠∂∫µ® XÝ« «bš v�OŽ ©±

انديم كه تأكيد آيه بر ايمان داشنت بـه مـسـيـححنا ١:٥-٥ خـول يودر اود از خدا است و قادر است بر دنيالود مود. شخصى كه به مسيح ايمان داربو

,غالب آيد. باور داشنت به اينكه عيسى مسيح پسر خدا است، اساس جتربهمسيحى است.

انمعاصرنه مى�دانيم كه عيسى مسيح، خدا است؟ عـده�اى ازلى چگوواندند (متى ٦٣:٢٧). عده�اى ديگر،اه كننده مى�خوغگو و گمرا درواو، او ر

دىانه و شايد هم يك يهوا ديوه�اى او را يك شخص مذهبى متعصب و پاراو رلى متأسفانه دچار اشتباهد صادق وست كه در اعمال خودو آتشه و ميهن پر

ل و غلطىض تعليمات متداوحنا در معـرساله�هاى يود. مخاطبان رشده بود كه در هنگام تعميـدلى بو انسانى معموفـادند مبنى بر اين كه عيسى صـربو

حنا اينساالت يود. ررد شد و او نيز مانند ساير انسان�ها مار«مسيح» بر او وهيت عيسى، سه شهادتده�اند. او جهت اثبات الود كرا رست رايده�هاى نادر

ائه مى�دهد.ن خطا اربدون» آمد. آب، نشانه تعميد يافنت او آب. عيسى در «آب و خول:شهادت او

قتى كه «پدر» از آسمان خطاب به او گفت: «اين استد، ودن بود اردر روحقت رودم» ( متى ١٣:٣-١٧). در همان وشنوپسر حبيب من كه از او خو

ش، در آغازند از پسرفت. و اين تأييد خداوار گرى بر او قرترخدا مانند كبود.سالت عيسى بور

±∏µ bOýUÐ vF�«Ë

±∑ bOýUÐ vF�«Ë

ه�هاى مهم دراژاكت يكـى از وه شراژ واكت داشته باشيـم (٣:١).١) تا شردن» است.هنگ لغات مسيحيان است. ساده�ترين معنى آن «شريك بـوفر

س شريك باشند،انند با خداى قدوانسان�هاى گناهكار در هيچ چيز منى�توا باستاد تا انسان�ها را به جهان فرد، مسيح رلى خدا در فيض بى�منتهاى خوو

فت و انسان شد. سپس بهد گرى به خود. مسيح جسم بشرد شريك سازخوسل پطـرفـت (اوا بر آن «بـدن» گـرفت و گناهـان جـهـان رى صلـيـب رسـو

داخت، خدا نيز از اين طريق بخششا پرن او فديه گناهان ما ر٢٤:٢). چوقتى به مسيحد. ود مى�پذير خو,ادها در خانوده و ما راى ما ممكن منوا برد رخو

س ٤:١). همانم پطرديم (دوايمان مى�آوريم «شريك طبيعت الهى» مى�گرلاكت» در اوس با كلمه «شـرطور كه مى�بينيد كلمه «شريك» در نامـه پـطـر

اده است.حنا ٣:١ از يك خانويوفتد گرا بر خوچه اعجاز تكان دهنده�اى! عيسى مسيح طبيعت انسان ر

ا بيابيم!اسطه ايمان به او طبيعت الهى رتا به وم سفـرل با كشتى عـازيك نويسنده مشهور انگليسى كه از بندر لـيـورپـو

د در اسكله دست تكانستان خواى دوان كشتى برجه شد كه مسافرد، متوبواچكى رفت و پسر كوعت از كشتى پياده شد، به اسكلـه رمى�دهند. به سـر

ايم دست تكان مى�دهى؟» ول بدهم، برد و به او گفت: «اگر به تو پوپيدا كرشهى عرعت به روفت. نويسنده به سـرا پذيرالبته پسر بچه هم پيشنهـاد او ر

اى او دست تكانده خم شد، شادمان از اينكه كسى بـرى نـرگشت و روبازلاى دست تكان دادن، پومى�دهد، هر چند او همان پسر�بچه�اى باشد كه بر

فته باشد!گرى مى�كند كه انسـان ازلى به ما يادآورد؟ شايد، وداستان احمقانه�اى بـو

انجه ديگـرد توب و مورست داريم محـبـو ما دو,تنهائى متنفر اسـت. هـمـه

±∞

øbO½«œÅv# sOI¹ tÐ «— ÈeOÇ tÇ

≤±≠∂∫µ UMŠu¹ ‰Ë«

شت: «هيچ چيز قطعى نيست جـزانكلين در سال ١٧٨٩ نوبنجامين فر حقايقانكلين مى�دانست كه قطعان فرد دانائى چوگ و ماليات.» البته مرمر

دجوانى واوند. شخص مسيحى نيز مى�داند كه امور مسلم فرد دارجوزيادى وند از اين كه بگويـنـد «مـاحانى مسيحيـان بـيـمـى نـدارند. از ديدگـاه رودار

حنـا وساله�هاى يـوت «دانسنت»، ٣٩ بـار در رمى�دانيم!» در حقيقت عـبـارهشت بار در اين قسمت (٦:٥-٢١) آمده است.

هب نديزاي تسد اب ىـتح و دراد نيقي هب نديسر ىارب ىقيـمع قايتشا ناسناىرجات .دبايب نانيمطا نتفاي ىارب ىزيچ دشوك�ىم ىئوداج هاگ و ىبهذم مسارماه�نامتخاس نآ« :تفگ ناروتسر رد ماش فرص نيح رد دوخ ىاسيلك شيشك اب

نيرتذوفن اب زا ىا�هدع ،اه�شارخ�نامسآ نآ رد ؟دينك�ىم هدهاشم نابايخ رد ارمناخ كي اب ات دندمآ�ىم اج نيا هب ابترم اهنآ زا ىرايسب .دنا�هتسشن ىراجت ناربهرشيپ لاس دنچ ىلو ،تسين اج نيا رگيد مناخ نآ هتبلا .دننك تروشم ريگلاف».دننك تروشم وا اب ات دنتسب�ىم pص اجنيا رد رنويليم نارجات نيا

اقعى و حقيقى بر اساس اطمينان خدائى بنا شده است، كه آنندگى وزا متهم بهد. ممكن است جهان مسيحيان رهم در عيسى مسيح يافت مى�شو

XÝ« s¹« XOF�«Ë ±∏

ا حلا كمك مى�كند تا مشكل اساسى تنـهـائـى راقعى ما رندگى وباشيـم. زند. عيسـىكت اصيلى با خدا و با يكديـگـر دارا مسيحيان مشـاركنيم، زيـر

اهه تا انقضاى عالم همرعده داده كه «اينك من هر روزد وان خومسيح به پيروكت بااز مشارحنا در اين نامه به تشريح رشما مى�باشم» (متى ٢٠:٢٨). يو

اىحنا برلين هدفى است كه يوداخته است. اين اوخدا و با ديگر مسيحيان پرد از حياتكت گذاشنت جتربه خـوشنت اين نامه ذكر مى�كند يعنى به مشـارنو

ابدى.اكت، پاسخى است كه مسيح به تنهائى شر٢) تا شادى داشته باشيم (٤:١).

ندگىدگـى زچى و بيهـوندگى مى�دهد و شادى، پاسخ او بـه پـوانسان در زاست.

اه�هـمجرت ىضـعب رد( »ىداش« هملك زا رـاب كي اهـنت دوخ هلاسر رد ـانحوي.دراد نايرج شا�همان رساترس رد ىنامداش هديا ىلو ،هدرك هدافتسا )»ىشوخ«

لوصحم هكلب ،ميروايب دوجو هب دوخ ىارب ار نآ ميناوتب هك تسين ىزيچ ىداشانحوي رظن دروم ىداش ىانعم ىتسرد هب دواد .تسا ادخ اب ام تكارش ىاهبنارگ.)٦١:١١ رومزم( »تسا ىشوخ لامك وت روضح رد« :دوب هدرك كرد ار

ريز ار ام ىايند هزورما هك تسا ىئاهمغ و اه�ىتخبدب مامت تلع هانگ اساساهودنا هشيمه نآ لصـاح ىلو دهد�ىم ىداش هدعو هانگ .دنا�هـتفرگ دوخ هطلس

)١١:٥٢ نايناربع( دياپ�ىمن شيب ىنامز كدنا و تسا ىتقوم هانگ تاذل .تسا.)٦١:١١ رومزم( دنام�ىم دبا ات و تسا ىنادواج دنوادخ ىاه�تذل اما

.ىلدب و ـصقان ىزيچ ـهن دروآ�ىم دوجو هب ار ـىعقاو ىداش ،ىـعقاو ىگدنزو تشگ دهاـوخ شوخ امش لد« :دومـرف شندش بوـلصم زا لبق بش ـىسيعامش هب ار اهنيا« .)٦١:٢٢ انحوي( »تفرگ دهاوخن امش زا ار ىشوخ نآ سك چيه.)٥١:١١ انحوي(» ددرگ لماك امش ىداش و دشاب امش رد نم ىشوخ ات متفگ

ارند دشوسيده�ايم كه احكام خداوس. ما به اين نتيجه رمحبت است نه از ترنيست. و در آخر، زيسنت در اين فـضـاى مـحـبـت، صـداقـت، شـادى و

د كنيم و به جاى اينخورمندانه با جهان برد پيروزا قادر مى�سازاطاعت، ما رب دنيا شويم، بر آن غالب آئيم.كه مغلو

ستىاحل اين دوانه نيست. مرع، اقدامى هيجان�آور و جسورنقطه شرواه عيسى بدهد!ا در راست جانش رس مى�خود. پطرع مى�شوامش شروبا آر

قا ٣١:٢٢-ابيد (لـوفت خواست تا دعا كـنـد، رقتى عيسى از او خـولى ووع مى�كندا شروانه كتاب�مقدس راندن روزى كه خو٬٣٣ ٣٩-٤٦). ايمان�دار

ا در دعا ستايش مى�كند، اين محبت كاملى آن تفكر مى�كند و مسيح رو رود.اهد كرا جتربه خور

ـ و ديگرا خوقتى اين محبت آغاز شد، آن رو ان نيز اين محبتاهد شناخت مى، صداقت و شادى وندگى او با اطمينان و دلگـراهند شناخت و زا خور

د.هر مى�شوى، ماطاعت و پيروز

±∏≥ bOýUÐ vF�«Ë

±π bOýUÐ vF�«Ë

د مذهباى شادى انسان، طرم برط الزلين شركس مى�گفت: «اول ماركارل مى�نويسد: «ايمان به عيسى مسيح چنان شادىسوحناى رلى يواست.» و

د. من اين شادىد آورجوا به واند نظير آن رگز منى�توبه شما مى�دهد كه دنيا هراهم شما نيز در آن سهيم شويد.»ده�ام و مى�خوا جتربه كرر

لى و همه�جانبه با مشكل گناهى اصوحنا به طرز يو٣) تا گناه نكنيم (١:٢).ا كهاب اين معما ران مثال ر.ك ٤:٣-٩) و تنها جود (به عنوروبرو مى�شو

د عيسى مسيح و كار او است اعالم مى�كند. مسيح نه تـنـهـا بـه خـاطـرخوخاست تا در پيـشدگان هم بـرد، بلكه از مـررداخت جريمه گناهـان مـا مپر

دا شفاعت منايد: «اگر كسى گناهى كند، شفيعـى داريـم نـزتخت خدا ما ر عادل» (١:٢).پدر، يعنى عيسى مسيح

مسيح مناينده ما است كه در پيشگاه تخت پدر از ما دفاع مى�كنـد. اگـرد (مكاشفه ١٠:١٢؛ان حضور دارادر بر,ان متهم�كنندهشيطان در آجنا به عنو

كيل مدافع ما مى�ايستد تا از ما دفـاع كـنـد و ازن وكريا باب ٣) مسيح چـوزاب دعاهاى او،جانب ما به حضور پدر تقاضاى بخشش منايد! خدا در جو

ار مى�دهد.د عفو قرا با بخششى پايان�ناپذير مورگناهان ما رفت و به اود شبان كليسائى رد نزخامنى كه به ايمان مسيحى عالقه�مند بو

امن ادامه دهم. منسم نتولى مى�ترم، وم مسيحى شوست دارگفت: «من دومطمئن هستم كه باز هم گناه مى�كنم!»

ن شك باز همحنا گفـت: «بـدول يوساله اوجه به بـاب ١ ركشيش با تـوئيم كه گنـاهند مى�گويد «اگر گوا كالم خـداواهيد شد، زيرتكب گناه خـومر

ا اگر گناهىاستى در ما نيست» (آيه ٨). اماه مى�كنيم و را گمرد رنداريم، خواهدا خواف كنيـد، او شـمـا رد اعترد خدا به گنـاهـان خـوديد و سپـس نـزكر

تكاب گناه نيست. چـنـان چـه درم ارلى ايمان مسيحى مسـتـلـزبخشيـد، و

اد. هم چنـان كـه كـالم رندگى ما اثـر مـى�گـذارستى با مـسـيـح بـر ز دو(٢)كت داريم، فيض مسيـحـى،م خدا مشارانيم و دعا مى�كنيم و بـا قـومى�خو

معنـاد، صحبت�هاى ما پـرا در ما نشان مى�دهد. فكر ما بـاز مـى�شـود رخوض عولى ما ناگهان و كالند. ود، متايالت ما سالم و بى�خطر مى�شومى�شو

د.ت مى�گيرل به تدريج صورمنى�شويم، اين حتوستى ما با مسيح و شبيه شدن ما به او، منجر به محبت عميق مـا بـهدو(٣)

لىد، و منجر به عشق مى�شواستى در سطح انسانى اكثردد. دومسيح مى�گرا محبتد. «ما او رستى با مسيح «بايد» منجر به عشق شودر سطح الهى، دو

اد» (١٩:٤). كالم خدا محبت او را محبت منول ما را كه او اومى�منائيم زيراى ماا برح�القدس كه در ما ساكن است اين محبت رد و روف مى�سازمكشو

ا تبديل بهندگى ما ره بر آن، اين محبت زد. عالواقعى مى�سازهر چه بيشتر ودگذر نيست، بلكـهانه مى�كند. محبت مسيحى، احساسى زواطاعتى روز

دن مسيح و اجنامد منوشنـواى خوستشى هميشگى است: اشتياق عميق برپر او.,ادهار

اهيم داشت و هر چهست خوا دوا بشناسيم، بيشتر او رهر چه بيشتر او ر(٤) ا كه از قبـلا آنانى رن او مى�شويم. «زيرست بداريم بيشتر چوا دوبيشتر او ر

ند»ش متشكل شوت پسرد تا به صورموا نيز از پيش معين فرشناخت، ايشان راهيم شد، مگر اين كه اوميان ٢٩:٨). البته ما به طور كلى شبيه او نخو(رو

ده�ايم.ن آغاز كرا اكنودن رليه اين شبيه بواحل اولى مرا ببينيم (١:٣-٣)، ورى! آن چنان كه محبت خدا در ما كامل اسـت،ندگى هيجان انگيزچه ز

نس بيروا ترندگى منى�كنيم، زيـرس زما نيز در او اطمينان يافته�ايـم و در تـراست باشيم. در اين جا ديگر تظاهرانيم صادق و رو رافكنده شده و ما مى�تو

ايل شده است. اطاعت احكام او ناشى ازس زن ترد، چومى نداردن لزومنو

XŽUÞ« Ë Â«d²Š« ¨X³× ±∏≤

XÝ« s¹« XOF�«Ë ≤∞

اانائى رندگى كنيم، او به ما ايـن تـوكت با خدا و اطاعت از كـالم او زمشارمت كنيم و بر آنها پيروز شويم.»سه�ها مقاوسواهد داد كه در مقابل وخو

اراحى قرد عمل جرن چند ماه قبل مورد كه آن زسپس كشيش به خاطر آوراحى كه داشتيد، دچار بعضىسيد: «آيا بعد از عمل جرد و از او پرفته بوگرض جانبى يا مشكالت شديد؟»ارعو

ايم پيـشگاه مشكلـى بـرلى هرد، ون پاسخ داد: «بله، هميـن طـور بـوزد.»ا مى�كرا مداودم و او آن راجعه مى�كرشك معاجلم مرمى�آمد به پزشحالى و هيجانجه منظور كشيش شد و با خو متون كامالاب، زبا اين جو

ا از گناه دورس است تا مرگفت: «فهميدم! مسيح هميشه حاضر و در دسترا ببخشد!»د يا گناه مرنگه دار

ساله بـه مـاحنا در ايـن رمندانه است. يـوندگى پـيـروزاقعى، زندگـى وزسه و گنـاهسود متكى باشيم تـا بـر ونه بر ذخاير الهـى خـومى�گويد كه چگـو

پيروز شويم.مندمانى مثل امروز نيـاز مسيحيان در هيـچ زاه نشويـم (٢٦:٢).٤) تا گمر

است و غلط، بين حقيقت و اشتبـاه رت بين درده�اند كه تفـاوانائى نبواين تود كهتشخيص دهند. اين تفكر در دنياى معاصر همه جا به چشم مـى�خـور

دجوستى و در غلط يا كامالد، يعنى هيچ چيز كامالد ندارجوهيچ «مطلقى» وىغين بيشتر از هر عصر ديگـره�هاى دروان ما آموزد. از اين رو در دورندار

شاى پذيردم برسد كه اغلب مراج يافته�اند و همچنين به نظر مى�ردر تاريخ روند.ى دارهر تعليمى جز حقايق كتاب�مقدس متايل بيشتر

د كه ديگر نويسندگان عهد�جـديـدد دارجـوحنا كلمـه�اى وساالت يودر رت بهتـر «ضـد�مـسـيـح»ده�اند: «دجال» يـا بـه عـبـارا به كـار نـبـرگـز آن رهـر

اى دو معنىند «ضد» در اينجا دارحنا ٧). پيشوم يو(٢٢٬١٨:٢؛ ٣:٤؛ دو

ده�اند. آنان فقـطا «با ايمان» به دسـت آورد رده شده�اند همگى غلـبـه خـوبرجا اردند و خدا نيز ايمان آنهـا را پيش رو نهادند و بدان عمل كـركالم خدا ر

گفنت اين جمله نيست كه «آنچهفاد. ايمان صرى عطا منونهاد و به آنها پيروزااقعى عمل به كالم خدا است، زيرخدا مى�گويد حقيقت است.». ايمان و

فتنىغم شهادت پذيركالم خدا حقيقت است. عده�اى گفته�اند كه ايمان عليرل است.غم نتيجه قابل قبولى اطاعت عليرنيست، و

محبت كامل است. هر چه بيشتر به شناخت مسيـح,ايمان پيروز نتيجهكلندگى ساده�تر به او تودهاى زها و نبرست بداريم، در نيازا دوسيم و او ربر

مى�كنيم. بسيار مهم است كه اين محبت كامل تبديل به عامـلـى مـنـظـم ود.انه ما بشوندگى روزعملى در ز

ا جتربه مى�كند؟ در ابتدا،كت�هاى آن رنه ايمان�دار چنين محبتى و برچگوستى دو,ع محبت نتـيـجـهد. اين نـوع محبت بايد در دل كـاشـتـه شـواين نـو

احلختيم نتيجه مى�گيريم كه ايمان�دار در مرفقيت�آميز نيست! از آنچه آموموندد:ه به دنيا مى�پيود و دوبارش مى�خورزير لغزب ٤:٤)ستى با دنيا (يعقو(١) دوب ٢٧:١)سط دنيا (يعقوده شدن تو(٢) آلو

حنا ١٥:٢-١٧)ل يو(٣) زيسنت در دنيا (اوميان ٢:١٢)(٤) هم�شكل شدن با دنيا (رو

احل زير است.تيب شامل مرابطه ما با عيسى مسيح، به همان تررست خدا»اهيم «دود بنشانيم. ابرا در قلب خوستى با مسيح ر ما بايد دو(١)

دا خدا به او گفته بوفت و آنچه را از دنيا فاصله گرب ٢٣:٢)، زيرد (يعقوبوافد اعترقتى گناه ورزيد، به گناه خولى ود، وندگى او كامل نبواجنام داد. ز

گشت. به طريق خدا برد و مجدداكر

±∏± bOýUÐ vF�«Ë

ندد دارجوغينى واست: «در مقابل» و «به جاى». در اين جهان معلمان درواهاى فريب دادن و گمـرش آنها بـرخاسته�انـد و روكه به دشمنى با مسيـح بـر

ف مسيحى بدلى، جناتـىى است. آنان معـردازغ�پردن انسان�ها البتـه دروكراقعى خدااهند «به جاى» كالم وبدلى و كتاب�مقدسى بدلى هستند و مى�خو

ى به شما بدهند.هاى ديگراقعى، چيزو حيات ابدى وحنا ٤٤:٨).غگو (يولى شيطان دروحنا ٦:١٤) واستى است (يومسيح ر

گ، با گناهان بزراماا نه الزاهى مى�كشاند و اين كار را به گمرشيطان، انسان رتارغ�هاى حق به جانب مى�كنـد. او شـراقعى و دروبلكه با سخنان نيـمـه�و

د. ازع كرا از همان ابتدا در باغ عدن شـرودن انسان�ها راه كـراى گمرد برخواقعىا گفته است؟» حتـى پـس از آن، او ذات وسيد: «آيا خدا ايـن را پرحوقات زيباىت يكى از مخلـوا به صورد را نشان نداد، بلكه خـوا به حود رخو

نتيان ١٣:١١-١٥).م قرد (ر.ك دوفى كرخدا به او معره�هاى مذهبىا حتى در بين گرود رغ�هاى خو دروشيطان امروز هم غالبا

عظهاكند! نه هر كسى كه پشت منبر كليسا ايسـتـاده بـه كـالم خـدا مـومى�پرهاىارغين، هميشه جزو ابزغين و معلمان مذهبى درواعظان درومى�كند. و

ده�اند.ار او بوثرين ابزاقع مؤد عالقه شيطان و در ومورنهند؟ چگوغ�هاى شيطان پى ببرانند به درونه مى�تومسيحيان امروز چگو

دانند در شناخت خونه مى�توشناسند؟ چگوا بازغين رانند معلمان درومى�توند؟غين نشوه�هاى دروشد كنند تا قربانى آموزاز حقيقت ر

ندگىگى�هاى زاالت پاسخ مى�دهد. يكى از مهمترين ويژحنا به اين سؤيوا «آن مسح» (٢٧:٢)حنا او رح�القدس كه يو تشخيص است. رو,هاقعى، قوو

ح،انائى تشخيص مى�باشـد. رواى تـومى�نامد، پاسخ مسيح به نياز مـا بـراستـىا از ناراستـى رد تا را قادر مى�سـازست كه مـا رمعلم ما اسـت و هـم او

≤± bOýUÐ vF�«Ë

د. او بهستش «آقاى لينكلن» صحبت مى�كرد دود. او هميشه در مورمى�كرلى هرد پيدا كند واى خود شغل ثابتى برد، قادر نبوخاطر صدماتى كه ديده بو

د صحبـتب خـوئيس جمهور مـحـبـود رفت، هميـشـه در مـورجا كه مـى�رد.مى�كر

ائى آقاى لينكلـن ران به او گفت: « ببينم تو مى�گوهگذرى يكى از رروزا ثابت كنى!»د رانى ادعاى خولى من مطمئن نيستم بتومى�شناسى، و

ا ثابت كنم. درامن اين را، مطمئن باش، مى�توه گفت: «چرارد آوآن مرا به من دادهد او آن رم كه خواقع من تكه كاغذى با امضاى آقاى لينكلن دارو

است.»ند از كيp بغلى كهنه�اش، تكه كاغذ مچالـه شـده�اى بـيـروآنگاه آن مـر

است گفت:ت مى�خـود نشان داد و ضمن اينكه از او معـذرد و به آن مرآورلى مى�دامن كه اين امضاء، امضاى آقاى لينكـلـنم وستى نـداراد در«من سواست.»

د، تو اين جا چـكـارا ديد گفت: «هى مـرقتى كـاغـذ ران ويكى از ناظـرى،ا دارنشستگى ايالتى با امضاى پرزيدنت لينكلن رمى�كنى؟ تو مجوز باز

دهمتند كـرا ثرونى و گدائى مى�كنى؟ آقاى لينـكـلـن تـو رسه مـى�زا پرپس چـراست!»

شت: «شما مسيحيان، نبايد مانندحنا نواين است تعبير و تأويل آنچه يودها پيروز كرا عيسى مسيح شمـا رخيد، زيرد بچردگان دور خوشكست�خور

ى او سهـيـمده و اينك در پيـروزب كرا مغلـواست! او متام دشمنـان شـمـا را اعالم كنيد.»ى�اش رهستيد، اينك از طريق ايمان به او، پيروز

اىالبته كليد اصلى «ايمان» است و ايمان هميشـه كـلـيـدى خـدائـى بـرانيان نامساله به عبرگى كه در باب ١١ رنان بزردان و زده است. مرى بوپيروز

XŽUÞ« Ë Â«d²Š« ¨X³× ±∏∞

XÝ« s¹« XOF�«Ë ≤≤

تشخيص دهيم و در مسيح مبانيم يا «ساكن شويم». او محافظ ما در مقابلاستى است.اهى و نارنادانى، گمر

غين، بار ديگر در باب�هـاى ٤ و ٥ان دروگـاره�ها و آموزتشخيص آمـوزف مى�كند.د معطوا به خوجه ما رهمين كتاب تو

د اين حقيقت صحبت در مور قبال٥) تا بدانيم كه جنات يافته+ايم (١٣:٥).ا آن رد كه شايسته است مجدداع آن قدر اهميـت دارضولى اين موديم، وكر

ها و مقاصد انسانىاهى يا آرزواقعى نه بر اميدهـاى وندگى وار كنيم. زتكرجهحنا متواندن نامه يواقع با خوبلكه بر اعتماد و اطمينان بنا شده است. در و

فتهمى�شويد كه فعل «دانسنت» يا معادل آن «شناخنت» بيش از ٣٠ بار بكار رى يا نـه،ال كه آيا به بهشت مـى�رواست. هيچ مسيحى در مقابـل ايـن سـؤ

ديـدم» يا «فكر مى�كنم همين طور باشد.» شـك و تـرارنبايد بگويد «امـيـدو از ايمان مسيحى بدور است.اماالز

ا بر شناختادى و هيجان است، زيرشار از آزندگى سراقعى، زندگى وزد مسيح است كهعده خوار مى�باشد و اين وحقايق محكم و خلل�ناپذير استو

حنـا ٣٢:٨).د» (يواهد كراد خـوا آزاهيد شناخت و حق شـمـا را خو«حق رفتيم»دان عيسى نيز همين است: «در پى افسانه�هاى جعلى نرشهادت شاگر

اد ر همه آنها جان خوفادار مسيح كه تقريبان واريوس ١٦:١). حوم پطر(دوكانه كه ساختهخى زيرا به خاطر يك شود رندگى خودند، زفداى ايمانشان كر

خى از منتـقـديـندشان باشد از دست ندادند، چـنـان كـه بـرداختـه خـوو پردنـد،ا كه ديـده� بـوى رند. آنهـا چـيـزمسيحيت بـا حـمـاقـت اظـهـار مـى�دار

.مى�دانستندتيب مى�داد، چنـانم كننده تـرگـرنامه�هاى سـردى كه برسال�ها پيـش مـر

انستنده» مى�شناختند. او مى�تود پرا با نام «مر او راد كه اكثرتى به هم زشهر

حانى ما در مسيح مى�باشنـد.قعيت رومتامى اين آيات تشريح كننده مـوى او سهيم مى�شويم.قتى از طريق ايمان چنين ادعائى مى�كنيم، در پيروزود دراست خـوا به دست رانيـد، او رخيـزدگان بـرا از مرقتى خدا، مسـيـح رو

ت و سلطنت و هـرجاى�هاى آسمانى نشانيد «باالتر از هر ريـاسـت و قـدرد، نه در اين عالم فقط، بلكه در عالم آينده نيز و همهانده مى�شونامى كه خو

ا سر همه چيز به كليسا داد» (افسـسـيـانا زير پاى�هاى او نـهـاد و او رچيز راى اين امتياز مى�باشندندان خدا دار٢٠:١-٢٢). و اين يعنى هر يك از فرز

تر از متام دشمنان خويش هستند!كه بردىان اقتدار او است. مر ميز,جايگاهى كه انسان در آن نشسته نشان دهنده

اىسسه دارن يك مؤكه در پشت ميز مديريت داخلى نشسته، نسبت به معاوى نسبتدترت محدواى قدرن دارى است و هم چنين معاودترت محدوقدر

قىدش است. فر عملياتى خـو,هاى اقتدار كامل در حوزد كـه داربه مدير دارامد احترسسه هميشه موره، مدير مؤخانه باشد يا در اداراه در كارمنى�كند، خو

امينش مطاع است و اين به خاطر جائى است كه در آن نشستـه اسـت.و فرد، نه در شخصيت يا در احسـاسـاتقعيتش تعريp مى�شـوت او در موقدراو.

قعيتش در مسـيـحند خدا نيز چنين است: اقـتـدار او در مـود فرزدر مورح�القدس با او يكىد، از طريق روقتى به مسيح ايمان آورد. وتعريp مى�شو

نتيان ١٢:١٢-١٣). انسانيت كهنه اول قردد (اوشده و عضو بدن او مى�گرخاسته است. او ازه از قبر بـرجالل و تازندگى پـرن شده و اينـك در زمدفو

اقعى نشسته است!ى تخت وطريق ايمان به مسيح بر رود و از مكانىه شده بوارى كهنه كار جنگ�هاى استقالل، آويك جنگجو

احت و لقمه�اى غذا گدائىاى محلى جهت استرفت و بربه مكانى ديگر مى�ر

±∑π bOýUÐ vF�«Ë

≤≥ bOýUÐ vF�«Ë

اتى مثل طناب يا تور حفاظتى، از ساختمانهاىفنت از جتهيزن كمك گربدودندديكى�ها بـو متام كسانى كه در آن نـزالد و معمـوه�ها باال بروبلند يا صخـر

منائى او سر و دست مى�شكستند.اى ديدن هنربرار يك ساختمانى ديوقتى رونامه�هايـش ونده در جريان يكى از برد پرمر

ئى منى�داند قـدمد، چنان كه گوسيد، چند حلظه مكث كـربلند به نقطـه�اى رجستگى سيمانىد تا براز كرا درد راست خوبعديش كدام باشد. سپس دست ر

فنت،لى به جاى باال را باالتر بكشد، ود رسيله خود و بدان وا بگيرچكى ركود و جا به جا كشته شد.ط كرى پياده�رو سقوبا فريادى بلند رو

د، در دستشا گشـواست او رقتى پليس در محل حاضر شد و دست رونـدهد پرار داشت! مرت كثيp قرنه تكه�اى سيمانى، بلكه مشتى تار عنكـبـو

لىا به باال بكشد، ود رت خودن به تار عنكبود از طريق چنگ زده بوسعى كرد.ايش فاجعه آفريده بوت بر تار عنكبوطبيعتا

غينى به مـاانديم، عيسى در مقابل چنين اطمـيـنـان درودر آياتى كه خـونـد، درى از كسانى كه ادعاى ايمان مسيحـى دارهشدار داده است. بسيـار

اهند شد.د خودوانده و مرى خدا، رروز داوراهم مطمئن شويد كه حياتد با تأكيد مى�گويد: «مى�خوحنا در نامه خويو

ا داريد.»جاويد رتبحنا به طور مراهيد يافت كه يوخوب�كننده درساله مجذواندن اين ربا خو

د،ار مى�كند. او در منت و در حاشيه چند باب نامه خـوا تكـرد رسخنان خوا در هم بافته است: اطاعت، محبت و حقـيـقـت.ع رضود سه مـوتار و پو

كت تكيه مى�كند و مى�گويد كهل در باب�هاى ١ و ٢، بر مشارسوحناى ريوتند از اطاعت (٥:١-٦:٢)، محبت (٧:٢-١٧) وكت عبارايط مشارشر

حقيقت (١٨:٢-٢٩).

ى در ما نيست. ايمـان درد عيسى پسر خدا است» (٥:٥). ايمان چيـزداراهدحمت خواى شما زى مى�دهد. «در جهان برمسيح است كه به ما پيروز

حنـاا كه من بر جهان غالـب شـده�ام» (يـولكن خاطر جمـع داريـد زيـرشد و.(٣٣:١٦

د كها به خاطر ما مى�آورى او، جمله�اى ريكى شدن در مسيح و در پيروزاده است: «چنان كه او هسـت.» «زيـرد به كار بـرساله خـوحنا در رها يـوبار

چنان كه او هست، ما نيز در اين جهان هم�چنين هستيم» (١٧:٤). ما بايدداريم «چنان كه او در نور است» (٧:١). اگر ادعا مى�كنـيـمدر نور قدم بر

دك كـرك كنيم كه مسيح سلـودر مسيح ساكن هستيم، بايد آن چنـان سـلـومين چنان باشند كه او در آسمان است. تنهاندان خدا بايد بر ز(٦:٢). فرز

د،ائه منوضعيت اعجاب�آور ارد مبنى بر اثبات ادعاى اين ودليلى كه مى�شودن به ايمان است.ايمان و عمل كر

ل مى�گويد: «باسولس رديم. پود، ما نيز با او مررقتى عيسى مسيـح موقتى مسيح دفن شد، ما نيز باب شده�ام» (غالطيان ٢٠:٢). ومسيح مصلو

نده شديم. «پسخاست، ما نيـز بـا او زدگان برقتى از مراو دفن شديـم و وت او تعميد يافتيم و با او دفن شديم تا آن كه به همين قسمى كهنه در موچگو

فتار منائيم»گى حيات رخاست، ما نيز در تازدگان برمسيح به جالل پدر از مرميان ٤:٦).(رو

ديم و اينك با اود كرد، ما نيز با او صعود كرقتى مسيح به آسمان صعووقتـى مـسـيـحدر جاى�هاى آسمانى ساكـن هـسـتـيـم (افـسـسـيـان ٦:٢). و

ندگى ما استن مسيح كه زدد، در جالل او سهيم مى�شويم. «چومى�گربرلسياناهيد شد» (كـوى در جالل ظاهر خـود، آنگاه شما هم بـا وظاهر شـو

.(٤:٣

XŽUÞ« Ë Â«d²Š« ¨X³× ±∑∏

XÝ« s¹« XOF�«Ë ≤¥

دن ماد از خدا» بولوندى يعنى «مـوابطه فرزحنا به رم نامه، يـودر نيمه دوند خدا است؟د كه فرزاند مطمئن شو مى�تواقعانه انسان وداخته است. چگوپر

ندى در اطاعت (باب ٣)، محبت (بابابطه فرزحنا اين است كه راب يوجودد.٤) و حقيقت (آيه ٥) آشكار مى�گر

كتدن مشارمواى آزا برحنا سه معيار اطاعت، محبت و حقيقت را يوچرد.اى اين كار دار او دليل خاصى برده است؟ يقيناندى به كار برو فرزنيا و )٧٢-١:٦٢ شياديپ( ديـرفآ دوخ هيبش ار ام ،ديرفآ ار ـام ادخ ىتقو

و لقع ام .مـيتسه ادخ زا هتفـرگ وگلا ىتـيصخش ىاراد هك تسا ىـنعم نادبنآ اب هك ىا�هدارا و مينك ساسحا نآ اب ـهك ىلد ،ميشيدنيب نآ اب هك ميراد ىنهذو ساسحا ،روعش ار دوخ تيصخش زا هبنج هس نيا ىهـاگ .ميريگب ميمصت.دشاب ىتيصخش رصنع هس نيا مامت ىاراد ىتسياب ىعقاو ىگدنز .ميمان�ىم هدارا

ا شخصيت كلى آنانضايتى مى�كنند، زيـردم احساس ناره اكثر مرامروزقتى شخصى از طريق ايماند. وار نداراقعى و معنادار قرى ول چيزحتت كنتر

د تا هميشهندگى او مى�شود زارح خدا ود، رود مى�شولوبه مسيح، از خدا مواندن و مطالعه كتاب�مقدس و نيز در دعا بادر آن مباند. و هنگامى كه با خو

لا كنتـر او ر,ادهاند ذهن، قلـب و ارح�القدس مى�تـود، روكت دارخدا مشـارندگى انسان مى�افتد؟ت چه اتفاقى در زكند. در اين صور

ا مى�داند و مى�فهمد.د، حقيقت رل دارح�القدس بر آن كنترذهنى كه روا احساس مى�كند.د، محبت رل دارح�القدس بر آن كنتردلى كه رو

.دزاس�ىم ليامتم تعاطا هب ار ام ،دراد لرتنك نآ رب سدقلا�حور هك ىا�هداراا به ما تفهيم كند و به همين دليل در نامـهاهد اين حقيقت رحنا مى�خويو

غ،استى در مقابل دروا ذكر مى�كنـد: رد متناقض رارعه�اى از مود مجموخومانى.ت و اطاعت در مقابل نافرمحبت در مقابل نفر

د، ايماناعتماد مى�كنيد. هر چقدر محبت ما نسبت به مسيح كامل�تر شـوشدا ايمان و محبـت بـا هـم راهد شد، زيـرما نيز نسبت به او كـامـل�تـر خـو

�كنند.�مىحنا است. او از اين كلمهد عالقه يوى) بسيار موركلمه «غلبه» (يا پيروز

دهد ١٣:٢-١٤ و در مبحث غلبه بر شيطان، استفـاده كـرل خوساله اودر ران وده تا ايمان�دارا در مكاشفه به كار براست. هم�چنين هفت بار اين كلمه ر

ا كـه مــى�يــابــنــد، تــشــريــح منــايــد (٢٦٬١٧٬١١٬٧:٢؛كــاتــى ربــرجيحاان نيست بلكه تر٢١٬١٢٬٥:٣). منظور او طبقه خاصى از ايمان�دار

اقعى استفاده مى�كند.اى مسيحى وان نامى برت «غلبه كننده» به عنواز عبارد شده�ايم.لون كه از خدا موما غالب آمده�ايم، چو

د در جبهه جنگ شجاعتنى، در هنگام نبرى در سپاه اسكندر مقدوسربازى كنند او از قافله عقـبد كه پيشـروم بوج منى�داد. هر گـاه الزكافى به خـر

مى�ماند.! نامسيد: «سربازفت و از او پرتبه سپاه پيـش او ران عالى�ريكى از افسر

تو چيست؟»اب داد: «قربان، نام من اسكندر است.»سرباز جو

د و قاطعانه به او گفت: «سرباز، يا به چشمان او نگاه كرال مستقيمانرژض كن!»ا عوپيش برو و بجنگ يا اسمت ر

ه يافتگان از خدا.» اسكـنـدرلد تـازندان خدا ـ تـونام ما چيسـت؟ «فـرزى است.اه با پيروزت باشد: نام ما هـمـراست نامش سمبل جـسـارمى�خو

ى خدا.دن در پيروزد شده از خدا يعنى سهيم بولوموى؟ ايمان بـهلى ايمان به چـه چـيـزى ناشى از ايمان اسـت. واين پيـروز

عيسى مسيح پسر خدا! شخص كه بر دنيا غالب آمده، كسى است كه «ايمان

±∑∑ bOýUÐ vF�«Ë

≤µ bOýUÐ vF�«Ë

فى باشيمد. يا بايد اين طرد ندارجواقعى هيچ حالت بينابينى وندگى ودر زفى.يا آن طر

ف شده و كسانى كه بهاقعى اين است كه در مسيح مكشـوندگى وپس زس همگـاندار شدند و امروز هم در دستـرخوردند از آن برمسيح ايمـان آور

دند.است تا در آن سهيم گركت ادامه مى�يابد. ابتداد و در مشارع مى�شوندى شروندگى با فرزاين ز

ندگى مى�كنيم.د مى�شويم و سپس با خدا زلواز خدا موىا�ىزوريپ و ىداش نآ رد دنناوت�ىمن اه�ناسنا زا هورگ ود هك تسا ىنعم نادب نيا

مود و ـدنا�هدشن دولوم ادخ زا زگره ـهك ىنانآ لوا :دنوش دراو تسا ام ـرظن دم هك.دنا�هدنام نوريب ادخ اب تكراشم زا ىلو دنا�هتفاي تاجن هچرگ هك ىناسك

دحانى مورا از ديدگاه رود ربسيار بجا و عاقالنه است كه هر از گاهى خوى ازدارخورنتيان ٥:١٣) و ببينيم آيا شايستگى برم قرار دهيم (دوارزيابى قر

حنا در نامه�اش ذكر مى�كند داريم يا نه.ا كه يوحانى�اى رجتربه�هاى رواي ـديدرت مه زونه رگا ـىلو ،ميدرك هراشا ادخ زا نـدش دولوم تيمها ـهب البق

.دوب دهاوخ دنمدوس ناتيارب هك دينك رورم ار ٢ هرامش هتكن رگيد راب ،ديراد ىلاؤس به خاطرالد، معمـوم شوكت با خدا محرواقعى از مشـاراگر ايمان�دار و

د است:يكى از اين سه مورده است. خدا اطاعت نكر,اده از ار١كت نيست.د در مشار با هم�ايمانان خو٢ندگى مى�كند.غ زاين در دروده و بنابرغ بنا كرا بر درود ر ايمان خو٣

د از حقيقت ممكن است دچار اشـتـبـاهحتى مسيحيان نيز در فـهـم خـوندان!حنا به ما هشدار مى�دهد: «اى فرزند. به همين دليل است كه يـوشو

اه نكند» (٧:٣).ا گمركسى شما ر

د)دن خدا با كار خود كـرشنوشش انسان در جهت خوفشار مذهبى (كـوغى كه مسيح بر ما نهاده،ى است (متى ٤:٢٣)، هر چند آن يوعمل غم�انگيز

با سبك مى�كند. يعقوها رسنگين نيست (متى ٢٨:١١-٣٠). محبت بارد و كتاب�مقدس بـهد، هفت سال كار كرنى كه عاشق او بوسيدن به زاى ربر

د»ى چند منوش روزى داشت، در نظرما مى�گويد: «به سبب محبتى كه بر ود.د مى�آورجوا به و(پيدايش ٢٠:٢٩). محبت كامل، اطاعت شادمانه ر

©µ≠¥∫µ® È“ËdOÄ ©¥

تاب نام يك محل پر نام داشت كه اتفاقاNikeنان ى در يوع پيروزب�النور به معنـىnikeنانـى شك در آمريكا است. اين دو نام به خاطر كـلـمـه يـومو

د؟تباطى با محبت كامل دارى چه ارفته�اند. اما پيروزى بكار رپيروزسناكاع مشكالت ترندگى مى�كنند كه با انواقعى زمسيحيان در دنيائى و

ااحاطه شده است. در اين دنيا اطاعت از خدا، كار ساده�اى نيست. ظاهرا اطاعت نكنيد و بهساده�تر اين است كه در مسير جريان دنيا باشيد و خدا ر

دازيد.»د بپرهاى خو«كاراى ذات خدائىد از خدا» است، يعنـى دارلولى شخص مسيحـى «مـوو

ادن از خدا غير ممكن است، «زيراى طبيعت خدائى، اطاعت نكراست و برلد شده است، بر دنيا غلبه مى�يابد» (٤:٥). اگر حتت كنترلوآنچه از خدا مو

للى اگر حتت كنترا اطاعت منى�كنيـم، ود باشيم، خـدا رانسانيت كهنه خـوا مى�طلبدند هستيم. دنيا انسانيت كهنه رد باشيم مطيع خداوه خوانسانيت تاز

ق طاقت است.ند فوشد نشان دهد كه احكام خداو(١٥:٢-١٧) و مى�كوشد در ايمان، در محبت نيزمان با رى ما نتيجه ايمان است و همزپيروز

احت�تر به اوست داشته باشيـد، را دوشد مى�كنيم. هر چه بيشتر كـسـى رر

XŽUÞ« Ë Â«d²Š« ¨X³× ±∑∂

XÝ« s¹« XOF�«Ë ≤∂

حنا يعنى اطاعت، محبت و يو,سالهع مهم در رضواين سه دليل، سه موكتى علت عدم مشارقتى ايمان�دارار مى�دهد. وات هم قرازا به موحقيقت ر

اف كند وند اعترا به خـداومى�يابد، بايد آن گناه (گناهان) را درد با خدا رخوا بطلبد (٩:١-٢:٢). اگر گناهى بين شخص ايمان�داربخشش كامل او ر

أم با شادى با اوكتى تواند مشارگز منى�تـوى هرند فاصله ايجاد كند وو خداوداشته باشد.

تـذل زا دـيئايب« :ـديوگ�ـىم ام ـهب و دـنك�ىم تـوعد ار ام زوـرما ادخىـعقاو ىگدنز رد و دـيئايب !ديـوش رادروخرب نارـگيد اب و نم اب ـتكراشم

»!ديدرگ ميهس

شايندى منى�دانيم،ا نغمه خون) ردكلمه اعالم كنند! اكثر ما، شريعت (قانون كهن خدا است. چوامير و نگاه او به قانواينده مزلى اين فقط انتخاب سرو

ست مى�داشت. احكـاما نيز دون خـدا رست مى�داشت، قانـوا دواو خدا رب از اطاعتندى محبودند. او مانند فرزاى او غم انگيز و سنگين نبوخدا بر

د و اين چنين است كه شخص مسيحى با محبتد لذت مى�برمان پدر خوفرد.ند لذت مى�برى خداودارمانبركامل از فر

دانه خوندگى روزا در زانيم معنى عملى «محبت بالـغ» ردر اينجا مى�تـوشد محبت ما نسبت بـهمان با رشيم. همزاى فهم آن بكوى كنيم و بـرنگرباز

اه منى�دهيم ود رسى به خو او تر,اده«پدر»، اطمينان پيدا مى�كنيم و ديگر از ارفته شدن ياسى از پذيران صادق مى�شويم و ديگر ترهم چنين نسبت به ديگر

د نداريم. هم چنين نقطه نظر و ديدگاهان در دل خوسط ديگرد شدن تومطروا بيان محبت خدا مى�دانيم و ازجديدى نسبت به كالم خدا مى�يابيم و آن ر

اطاعت آن شادمان مى�شويم. اطمينان نسبت به خدا، صداقت نسبـت بـهاملى هستند كـهان و اطاعت شادمانه، نشانه�هاى محبت كـامـل و عـوديگر

ا تشكيل مى�دهند.ندگى شاد مسيحى رزا از بينامل رنه گناه متام آن عوانيم مشاهده كنيم كه چگـوهم�چنين مى�تو

ا نسبت به او از دستد رقتى از خدا اطاعت نكنيم، اطمينان خـود. ومى�برا نطلبيماف نكنيم و بخشـش او رد اعترمى�دهيم. اگر بالفاصله به گناه خـو

دمنائى كنيم. عدمع به تظاهر و خوشش آن گناه شـرواى پو(٩:١)، بايد برىمانى و رياكـارد و اين نافـراطاعت از خدا منجر به عدم صداقـت مـى�شـو

اندن كالم با شادمانى جهتداند و به جاى خومى�گرا از كالم خدا برقلب ما رن تأمل وا بدو پدر، از كالم او غفلت مى�ورزيم و شايد هم آن ر,ادهكشp ار

انيم.انه مى�خوان عادتى روزبه عنو

±∑µ bOýUÐ vF�«Ë

≤

—U²*— Ë —U²HÖ

∂∫≤≠µ∫± UMŠu¹ ‰Ë«

د.ا دارد رنده�اى دشمنان خاص خـود زجوندگى و هر موهر شكلـى از زاظب باشندندگان نيز بايد موسنه باشند و پرندگان گراقب پرات بايد مرحشر

ند. حتى انسانها هم بايـد ازفتار نشوسنه گربه چنگال گربه�ها و سگهاى گره كنند.ب�ها مبارزاع ميكروند و با انوتصادف با ماشين�ها بگريز

دازيم.د و ما در اين بخش به اين دشمن مى�پراقعى نيز دشمنى دارندگى وزحنا در اين آيات، ٩ بار كلمه «گناه»اقعى «گناه» است. يوندگى ودشمن ز

ع گناه، مسئلهضوشنى پيداست كه موا ذكر مى�كند و به همين دليل بـه رورا با مقايسه بين نور و تاريكى به تصويرد رحنا تعمق خوكم�اهميتى نيست. يو

كشيده است: خدا نور است و گناه تاريكى.د يعنى تضاد بينى نيز به چشم مى�خورلى در همين بخش مقايسه ديگرو

ئيم» يا «كسى كه گـويـد»شته است «اگـر گـوحنا ٤ بار نـوفتار. يوگفتـار و رندگى مسيحى، «گفتـار»(١٠٬٨٬٦:١؛ ٤:٢). بديهى است كه معيار ز

ندگى كنيم. اگرفتار منائيم يا زف نيست بلكه بايد به آنچه ايمان داريم رصرتابندگى�مان بازاه مى�رويم»)، زكت با خدا هستيم (اگر «در نور ردر مشار

لى اگر در گناه زيست مى�كنـيـمد كه بر زبان مى�آوريـم، واهد بوى خـوچيز

ندان مطيعد باشيم، بلكه فرزمى�كنيم. ما غالمانى نيستيم كه مطيع ارباب خوادگى است.عى خانوضوتاهى�ها و گناهان ما مود و كو«پدر» خو

شد يافته، ديدگاه شخصى مـا نـسـبـت بـههاى محـبـت ريكى از معـيـارد در آن مى�يابيـم.ندگى خواى زا بر خدا ر,ادها ما اركتاب�مقدس است، زيـر

ا كتابى غير�قابل فهم مى�داند، بيشتر بدينشخص بى�ايمان، كتاب�مقدس رنتيان ١٤:٢). مسيـحـىل قرك منى�كند (اوا درحانـى آن رجهت كه پيـام رو

دكى استد. مثل كوا شاق و سنگين مى�پندارامات كتاب�مقدس رنابالغ الزسد:انه مى�پـرد و كنجكاوا ياد بگيـرالدين ردن از واهد اطاعت كـركه مى�خو

ا اجنام دهم؟»ا بكنم؟» يا «بهتر نيست اين كار را بايد اين كار ر«چرده از كالم خدا لذتا جتربه كـرلى مسيحى�اى كه محبت كـامـل خـدا رو

ن كتاب امـتـحـانا چود و در آن زيست مى�كنـد. او كـتـاب�مـقـدس رمى�بـرن نامه�اى عاشقانه!اند، بلكه چومنى�خو

ادخ مالك نآ عوضوم هك تسا ٩١١ رومزم سدقم�باتك باب نيرت�ىنالوطمالك هدننك ـحيرشت ،)٢٣١ و ٢٢١( هيآ ود زجب رومزم ـنيا تايآ مامت .تسا

.دنشاب�ىم ...هريغ و »ماكحا« ،»ىقالخا نوناق« ،»تعيرش« بلاق رد ادخزا و تسا ادخ مالك قشاع ،رـيمازم هدنيارس هك تسا نيا بلاج عوضوم ىلوزور ىمامت ،مراد�ىم تسود ردقچ ار وت تعيرش« !درب�ىم تذل ام ىارب نآ نايبتسا نـامداش دنوادخ تعيـرش رد وا .)٩١١:٧٩ رومزم( »تسا نم ـركفتناهد رد ادخ مالك .)٤٢ و ٦١ تايآ( درب�ىم تذل نآ زا و )٢٦١ و ٤١ تايآ(هدورس ـرعش بلاق رد ار ادخ نوناق وا تقيـقح رد .)٣٠١ هيآ( تسا لسع وا.)٤٥ هيآ( »نم تبرغ ,هناخ رد ،ديدرگ نم ىاهدورس وت ضيارف« :تسا

ت شعر باشد، عجيـبانين به صورتصور اين كه يك كتاب مجمع�القـوا با موزيك وافيك رضعيت ترگاهى ونامه عصر تصور كنيد در براست. مثال

XŽUÞ« Ë Â«d²Š« ¨X³× ±∑¥

—U² — Ë —U²HÖ ≤∏

ى كه بر زبان مى�آوريمندگى ما با چيزاه مى�رويم»)، آنگاه ز(اگر «در ظلمت رد.ا رياكار مى�سازد و همين ما راهد بومتناقض خو

ك) مى�نامد و با قدمى ازفنت» (سلواه را «رندگى مسيحى رعهد�جديد، زد خو,ان جنات دهنـدها به عـنـود كه عيسى مـسـيـح رى ايمان آغاز مـى�شـورو

حانىندگـى روع زلى جنات پايان كار نيست� بلكه تنـهـا شـرومى�پذيريـم. وحانىندگى روفت است و مسيحيان بايد در زم پيشرفنت» مستلزاه راست. «ر

اهدكى كه بايد رست مانند كوفت باشنـد. درشد و پيشرى ره رو به سوارهمود، شخص مسيحىاه بر مشكالت زيادى پيروز شود و در اين را ياد بگيرفنت رر

د در اينجوگترين مشكل موك منايد» و بزرد كه «در نور سلونيز بايد ياد بگيراه «گناه» است.ر

ـىنايغط اي قايتشا ،نآ زا ـرتالاب هكلب تسين ىـرهاظ ىنامرفان طقف هـانگ هتبلاشهاوخو مسج تـوهش دروم رد همان نـيمه رد انحوي لاـثم ىارب .تسا ىنورد

رادـشه ام هب ـدنـتسه دولآ�هـانگ روما ـامامت ـهك )٢:٦١( ىناگـدنز رورغ و ـمشچ»ىنوناق�ىب« رت�هداس ترابع هب اي )٣:٤( تعيرش زا ىطخت ،هانگ سپ .دهد�ىمو ؛ادخ تـعيرش هب ـتبسن مـيلست و تعـاطا زا ندز زاب رس ـىنعي هاـنگ .تساىراد�ناميا ـرگا .تسا هانگ ـىلصا هرهوج ،نونـاق زا ندوب لقـتسم اي ىنـوناق�ىب؟درادرب مدق ادخ اب تكراشم رد دناوت�ىم هنوگچ ،دنك ىگدنز لقتسم دريگب ميمصت.)٣:٣ سوماع( »؟دنشاب هدش قفتم هكنآ زج دنور�ىم هار مه اب رفن ود ايآ«

كتاب�مقدس نه در عهد�عتيق و نه در عهد�جديد، بر گناهان مـقـدسـيـندار از قحطى، در ايمان خـواهيم در هنگام فـرش نگذاشته است. ابـرسرپو

غ گفت (پيدايـش ١٢).ن مصـر دروعوفت و به فـرضعيp شده به مـصـر راج بادود از طريق ازد سعى كرگزيده بوم بران قوى كه سر�سلسله پدرسپس و

ا در اجنام نقشه�هايش كمك كنـدد، خدا رى از نسل خـوهاجر و داشنت پسر

ا خدا بخشندهار زيرن و اضطرى مى�يابد: «نه با حزندگى نيز تسراست، در زنتيان ٧:٩).م قرد» (دوست مى�دارا دوش رخو

عىضوجه باشيم كه اطاعت، مواز اطاعت شادمانه در چيست؟ بايد متوراناهران و خوادرى مهربان هستيم و بـرادگى است. ما در خدمت پـدرخانو

ا محبـتد شده�ايم، خدا رلوا در مسيح كمك مى�كنيم. ما از خدا مـود رخوا با حفظ احكامندان خدا محبت مى�ورزيم و اين محبت رمى�كنيم و به فرز

خدا نشان مى�دهيم.فت، با اين اميد كه تعدادى از اشعار ونامه�اى ردبير روزنى به ديدار سرزشد.ا به او بفروده�هايش رسرو

مينه�اى است؟»دبير به او گفت: «اشعار شما در چه زسرد عشق!»خامن شاعر با هيجان پاسخ داد: «در مور

هايتانب، يكى از شعرش نشست و گفت: «بسيار خودبير پشت ميزسرى است!»مند عشق بيشتر نيازانيد. جهان قطعاايم بخوا برر

هائى از اينق و چيزان، جفاى معشوانده شد پر از غم هجرى كه خوشعرد وا قطع كرف او رد و حردبير طاقت نـيـاورد تا جائى كه ديگـر سـردست بو

افته مثل اين كه شما معنى عشق رى هم رلى روگفت: «متاسفم خامن... وخ نيست. عشق يعنىهنوز نفهميده�ايد! عشق، شب مهتابى و گل�هاى سر

دن با اينا كار كرسانيدن يا ساعات زيادى رى به صبح را در بستر بيمارشبى رانه شمـاع محبت شاعـرشد. دنيا به اين نوه�اى بپـودكى كفش تازاميد كه كـو

د نهآورك درا به حترمند عشقى عملى است كه انسان رد، بلكه نيازى ندارنيازد.»ده سازا خميده و افسراينكه او ر

مىا بايد در جلد چر مى�گفت: «متام كتاب�مقدس�هـا ردى غالبادكتر موازد ابر خـو,ادها به خدا نه تنها با كالم بلكـه بـا ارد رگذاشت.» ما محبت خـو

±∑≥ bOýUÐ vF�«Ë

≤π bOýUÐ vF�«Ë

ااهيم آنچه را بخشيد اما ابرت، خدا گناه او ر(پيدايش ١٦). در هر دو صورا پاك كند،ابق گذشتـه راهد سواند و مى�خود، درويد. خدا مى�توكاشته بو

فل معروه به قوض كند. باالخرا عوفتار انسان رد پيامدهاى رلى در نظر نداروش هم بنشيند.د بايد پاى لرزه مى�خورهر كه خربز

ااست انسانى رى عيسى در باغ جتسمانى مى�خوس در شب دستگيرپطرغگو ود. شيطـان دروا انكار كرند رتبه خـداوبكشد و همان شب نيز سه مـر

د! مسيحستى آلت دست او شده بوس به درحنا ٤٤:٨) و پطرقاتل است (يوا بهس، شهادت او رفتار پطرلى رحنا ٢١)، وا بخشيد (ر.ك يوس رالبته پطر

ند شد.د و مانع كار خداوشدت خدشه�دار منواصوصخم ،مدرم زا ىرايسب دنوش�ىم هانگ بكترم نايحيسم هك تيعقاو نيا

تعيبط نتفريـذپ هك دننك�ىم شوماـرف نانآ .دهد�ىم رازآ ار ناميا�ون ناـيحيسمتعيبط .دوش�ىمن دنا�هدمآ ايند هب نآ رد هك ىا�هنهك تعيبط نتفر نيب زا ثعاب هزاتماگـنه هك ىديدج تعـيبط دض رب )دراد ام ىناـمسج دلوت رد هشير ـهك( هنهكهن و ىصخش طابضنا هن .)٦٢-٥:٦١ نايطالغ( دگنج�ىم ميباي�ىم هزات دلوتلرتنك ار هنهك تعيبط نيا دناوت�ىمن مادك�چيه ،ىرشب تاررقم و نيناوق هعومجم»ميشكب« ار هنهك تعيبط هك دزاس رداق ار ام دناوت�ىم ادخ سودق حور اهنت .دننكام رد ،هزات تعيبط قيرط زا تسا رداق وا اهنت و )٣١-٨:٢١ نايمور ك.ر(.)٣٢-٥:٢٢ نايطالغ( دروآ دوجو هب ىناحور تارمث

دن ما بلكهد كره به گناهان مقدسين در كتاب�مقدس نه به خاطر دلسراشارفقط به جهت هشدار به ما است.

دروم رد همه نيا ارچ« :تفگ نابش هب تينابصع اب اسيلك ىاضعا زا ىكيىگدنز رد هاـنگ دشاب هچ ره هرخالاب ؟ديـنك�ىم هظعوم نايحيـسم ام ىارب هانگ»!تسا توافتم هتفاين�تاجن ناميا�ىب صخش ىگدنز رد هانگ اب ىحيسم

جب شد كه مشاورستى نداد و اين مسئله موال پاسخ درى به اين سؤجرد.به مشكل او پى ببر

ده�اىكز كرى اين مسئله متمرا رود رى آيا متام فكر خوسپس گفت: «جرااهى هم اطاقى جديـدت رد خوبى باشى يا اينكه مى�خـوكه همچنان شاگـر

د كنى؟»جه قابليت�هاى خومتومن اين طورامش كشيد و گفت: «بله، حـدس مـى�زى آهى از سر آرجر

ندگـىاى زت كافى برانيده�ام و قـدرا به بطالـت گـذرد رقت خوباشد. مـن وم.»ندار

غ�اند كه دست بـهان دو نشانه بلودن با ديگـراطمينان به خدا و صادق بـوند نشان مى�دهند.ا به خداودست هم مى�دهند و محبت كامل ما ر

©≥≠±∫µ® t½U�œUý XŽUÞ« ©≥

ان نيسـت»أم با شادى! «احكام او گـرنه اطاعت تنها، بلكه اطاعـت تـو(آيه ٣).

خدا است. «اى آتش,ادهى در عالم خلقت، تابع ارجز انسان، هر چيزمورا به جا مـى�آوريـد!» (مـزمان او رف و مه و باد تنـد كـه فـرگ و بـرو تگـر

ج�ها و حتـىنس مالحظه مى كنيد كـه بـادهـا و مـو٨:١٤٨). در كتاب يـوارند اصرد از خـداولى نبى در مترا اطاعت مى�كننـد، ومان خدا رماهى�ها فـر

مان داده اسـتچك به آنچه خدا فـرم كود. حتى يك گياه و يـك كـرمى�ورزد.د برواه خواهد به ردنكشى متام مى�خولى نبى با گرعمل مى�كنند، و

ى است و هم چنين است اطاعتعدم اطاعت از خدا، عمل مصيبت بارلى اطاعتىاهد كه مطيع او باشيم، واه و بى�ميلى. خدا از ما مى�خوى اكراز رو

د «دادن» گفتهلس در مـورس نباشد. آنچه پوا از ما مى�طلبد كه ناشى از ترر

XŽUÞ« Ë Â«d²Š« ¨X³× ±∑≤

—U² — Ë —U²HÖ ≥∞

ندگىن كه گناه در زاب گفت: «بله، حق با شما است، چوشبان در جوشخص مسيحى بسيار بدتر است!»

ه�مند شويم، بايد با گناهـاناقعى بهرندگى واهيم از زاين اگر مى�خوبنابراه روبرو شدن با گناهل در اين بخش، سه رسوحناى رديم. يود روبرو گرخو

ا به�ما نشان مى�دهد:ر

rOM) ‘öð œuš ÊU¼UMÖ Êb½UýuÄ XNł —œ rO½«uðÅv� ©±

قتى جناتگز نيست» (٥:١). وى هر«خدا نور است و هيچ ظلمت در وس ٩:٢). مال پطـراند (اواخود فرا از تاريكى به نـور خـويافتيم، خدا مـا ر

تشنائى نفران از رونيكيان ٥:٥). خطاكارل تسالوندان نور هستيم (اوفرزا آشكـاراقعى مـا رقتى نور مى�تـابـد، ذات وحنـا ١٩:٣-٢١). وند (يـودار

مى�كند (افسسيان ٨:٥-١٣).لى گناه تاريكى استد مى�آيد، وجوشد و زيبائى به وندگى، راز نور، ز

اهو ممكن نيست كه نور و تاريكى با هم در يك�جا بـاشـنـد. اگـر در نـور رندگى مى�كنيم، آنگاهاى تاريكى منى�ماند و اگر در گناه زمى�رويم، جائى بر

د.د ندارجوسطى واى نور منى�ماند. هيچ حد وجائى برو ىزادرپ�غورد اب ؟ـدنناشـوپب ار دوخ نـاهانگ دـنناوت�ىم ـهنوگچ نـايحـيسم

ناتسود ـميراد تسود .)١:٦( ميئوگ�ـىم غورد نارگيد هب ادـتبا !ىئوگ�غوردغورد اهنآ هب نام�ىگدنز دروم رد سپ ،دننادب ىناحور ىصخش ار ام ،ىحيسمنامناتسود ميهاوخ�ىم .ميراذگب اهنآ رب ىبولطم ريثأت مينك�ىم ىعس و ميئوگ�ىم.ميتسه ىكيرات رد عقاو رد دنچ ره ،ميتسه نكاس رون رد ام هك دننك ركف

د بــهان مى�كند، دير يـا زوغ گفنت به ديگـرع بـه دروقتى شخصى شـروود است (٨:١). درغ مى�گويـد. بحث ما نيز در همين موردش نيز دروخو

شنا روس اين را كه پطرد، چرل از خدا نبوديدن پوج دزده�اند. گناه اين زوكرد (آيه ٤).دن با خدا بواست نبوغ گفنت به خـدا و رو رده كه گناه آنها دروكر

ا بيشدم آنهـا رد كنند كه مرامنوى وشيدند طورد. آنها كوى بوگناه آنها رياكارند.حانى بپنداراز آنچه هستند، بخشنده و رو

, نشانهلى قطعاچك است، ود عالقه بچه�هاى كوتظاهر يكى از اعمال مورد خودا بشناسند و خـود رگان بايد خوگان نيست. بالغـان و بـزرغ در بزربلو

فادار مباننـد.ا جنات داد وباشند و به اهدافى كه مسيح به خاطـر آن، آنـهـا رد.ندگى آنها بايد مهر صداقت بخورز

تاى شخصى كه بدان عمل مى�كند، سالمتى و قدرحانى برصداقت روششاى پود و بـرا بشمارد رغ�هاى خوى نيست كـه او درود. نيازببار مـى�آور

ا در صـداقـتد، زيـرف نيـرو نـدارى بـه صـرد نـيـازغ�هـاى خـودادن بـه دروان نيز صادقانـهاند با ديگرندگى مى�كند و مـى�تـوش» زگشاده�اى با «پـدرسر

ا شخص مسيحى مى�داندند، زيرم يكديگراستى مالزندگى كند. محبت و رزتاهى�هـايـش). اود (حتى بـا متـام كـوا مى�پذيـرد و او رسـت دارا دوخدا او ر

اار دهد. او خدا رد قرعى خوحانيت مصنوا حتت تأثير روان رشد ديگرمنى�كود.اين به مسيحيان نيز محبت مى�ورزمحبت مى�كند و بنابر

د و مهمتر از آن به نظرلى طى مى�كرسه سير نزوى در مدرسى جرات درمنراند او نگره او در مورسيد سالمتش به خطر افتاده باشد. هم اطاقى تازمى�ر

ان�شناس دانشكده صحبت كند.د با روا تشويق كرشد و او را پيداكنـم.د رامن خوفت به او گفت: «من منى�تود مشاور رى نزقتى جرو

لى امسال مثل اين است كهن هيچ مشكلى امتحان مى�دادم وسال پيش بدوم جنگ مى�كنم.» مشاور گفت: «با هم�اطاقىدر ميدان جنگ هستم و دار

ى؟»جديدت مشكلى دار

±∑± bOýUÐ vF�«Ë

≥± bOýUÐ vF�«Ë

دمان است.ان بلكه فريب دادن خودن ديگراه كراينجا مسئله اصلى نه گمـراد رندگى كند و در عين�حال خـوى در گناه زممكن است شخص ايمـان�دار

د.د ندارجوند وابطه�اش با خداود كه هيچ نقصى در رمتقاعد سازئيـلم سمـود پادشاه باشـد (دونه قديمى چنيـن شـخـصـى، داوشايد منـو

د، سپس عمالت�انگيز به بتشبع نگاه كرد با نظر شهو١٢:١١). نخست داود، سعىار صريح به آنچه اجنام داده بونا شد و در ادامه به جاى اقرتكب زمراا فريب دهـد، او رهر بتشبـع رد شـوا پنهان كند. تـالش كـرد رد گناه خـوكر

شيدغ گفت و كودش درود به خوا به كشنت داد. داود و سپس او رمست منوقتى ناتان،ل ادامه دهد. وال معموا همچنان بـه رود رظايp پادشاهى خوو

دش روبروضعيت خوانه مثل وضعيتى رياكارا با ود رنبى دربار پادشاه، داودش احساس نسبت به خـوى داد و اصالميت ديگرد، او حكم به محكـوكر

ان مى�كنيم، احتماالغ به ديگـرع به گفنت دروقتى شروميت نداشت. ومجرا باور مى�كنيم.د رغ خولى منى�كشد كه دروطو

د و در قدم بعدخيم�تر مى�شـوحانى حتى از اين هـم ول رودر ادامه، تنزده�ايم وغگو كرا درود رئيم (١٠:١). ما خوغ بگوسعى مى�كنيم به خدا درو

غگو سازيم! با كالم او كه گفـتـه اسـتا نيـز دروشيم كه خـدا رحال مى�كـون مستثنىئيم ما از اين قانـوده�اند» مخالفت مى�كنيم و مى�گـو«همه گناه كـر

دماند خوا در مورلى آن ران بكار مى�بريم ود ديگرا در مورهستيم. كالم خدا رانكار مى�كنيم. بر نيمكتهاى كليسا يا در جلسات مطالـعـه كـتـاب�مـقـدس

ى منى�پذيريـم.لى از تعليم كتاب�مقدس در عمل هيـچ تـأثـيـرمى�نشينـيـم وگترين منتقدين بزرالده�اند، معموط كرل سقوانى كه تا اين سطح نازايمان�دار

ندگى�شـانند در ز از اطالق كالم خـداولى قويـاديگر مسيحيان هستـنـد، ومت مى�كنند.مقاو

افاجنام «آدم» اعترد. سرند مخفى نكرا از چشمان هميشه بيناى خداوآنها رسان گشتم» (پيدايش ١٠:٣).ا در باغ شنيدم، ترت رازن آود: «چوكر

ى به تظاهرند مطمئن است، هيچ نـيـازقتى قلب�هاى ما از خـداولى ووندان. شخص مسيحى كه نسبـت بـه خـداونداريم، نه با خدا و نه با ديـگـر

جنى كهاهد داشت. بخشى از رم خدا نيز اطمينان نخود، به قواطمينان نداران تا چهد است كه «ديگرانى دائمى در اين مـورار مى�دهد، نگرا آزنسل�ها ر

س برلى مادام كه ما به خدا اطمينان داريم، اين ترا مى�شناسند؟» وه مراندازانى با خدا و انسان روبرو شويم.ن نگرانيم بدوف شده و مى�توطر

د: «كليساى شماال كرد از كشيش سؤيكى از كسانى كه به كليسا آمده بود؟»چند عضو دارار نفر.»د هزى در حدواب داد: «چيزكشيش جو

اضى كنيد!»ا رآن شخص گفت: «پس كسان زيادى هستند كه بايد آنها رزگره هك مهد�ىم نانيمطا امش هب ،نم تسود « :تفگ ىدنخبل اب شيشك

ىكي مشوك�ىم طقف نم .منك اضىر ار اهنآ زا ىخرب اي اضعا مامت ما�هدركن ىعسوا اب هك ىتروص رد .حيسم ىسيع ،دنوادخ زج تسين ىسك وا و منك ىضار ار».دوش�ىم تسرد اسيلك ىاضعا و نم نيب زيچ همه ،مشاب تسار ور

ده، ممكن است فكر كند بـاشد نكرمسيحى نابالغ كه در محبت خـدا را در دامار مى�دهد. اين اشتباه، او را حتت تأثير قران ردش ديگرحانيت خورو

اجنام نداده و بهار مى�كند كه عـمـالى اقـرد! او به چيزئى مى�انـدازغگـودروى مى�كند.اقعى، نقش بازجاى زيسنت و

ه» آمده است (اعمالنه اين گناه در جتربه «حنانيا» و «سفيرشايد بهترين منودند تاالن آورسوا پيش رجه آن رخته و قسمتى از وا فروباب ٥). آنها ملكى ر

ا تقديمجه ر و,دند كه همهد كرامنولى چنين وبه خدمت خدا اختصاص دهند، و

XŽUÞ« Ë Â«d²Š« ¨X³× ±∑∞

استى نااميد كنندهائه مى�دهد به رح�القدس از دل انسان ارى كه روتصويردد با خدا (آيه ٦)، در مـوركت خود مشـاراست! شخص ايمان�دار در مـور

غ مى�گويد (آيه ١٠). گناه بـهد درود اعمال خـود (آيه ٨) و در مورذات خود.د دارش خواى گسترى برگباراه مراستى رر

دازيماقعى بپرندگى ودر اينجا بايد به عامل بسيار مهمى در جتربه ما از زاستى) است. ما بايـد بـاد آن بحث كنيم. اين عامـل صـداقـت (رو در مور

د بهحنا در اين منت از نامه خوان و با خدا صادق باشيم. يودمان، با ديگرخوندگى منى�كند بلكه فقط نـقـشد كه صادقانـه زدازى مى�پرصيp ايمـان�دارتو

ت، او دواستين بدور است. در يك عبارندگى اصيل و رى مى�كند و از زبازرو است.

د؟ مهمتر از هر چيـزچنين شخصى دچار چه ضرر و زيانهائـى مـى�شـواستى باز مى�ماند (آيه ٦)،ا از دست مى�دهد. از عمل به راينكه كالم خدا ر

غ مبدلا به درواستى رد (آيه ٨) و آنگاه راستى جائى ندارسپس در او ديگر رحنااستى است» (يود (آيه ١٠)! عيسى مسيح مى�گويد: «كالم تو رمى�ساز

ا از دسـتندگى مى�كند، كـالم خـدا رغ زلى كسى كـه بـه درو١٧:١٧)، وكتم شدن از برفنت در تاريكى، محرواه رلين نشانه�هاى رمى�دهد. يكى از او

ه�اىند بهرانيد از كالم خداوكتاب�مقدس است. اگر در ظلمت باشيد منى�توببريد.

د، از جملهى نيز مى�شوه بر اين دچار زيانهاى ديگراست عالوشخص نارا از دست مى�دهد (٦:١-٧). در نتيجه،م خدا ركت با خدا و با قواينكه مشار

ى بى�معنىارش جز تكـرد و عبادت در نظـرده مى�شوچ و بيهوايش پـودعا برى مى�جويد:مى�آيد و از كليسا دورنيست. در قالب منتقد ساير مسيحيان در

نتيان ١٤:٦).م قراكت است؟» (دوا با ظلمت چه شر«نور ر

—U² — Ë —U²HÖ ≥≤

ا ازاهد داشت كه مـا رت خوق ديگر قدربلندى و نه پستى و نه هيچ مـخـلـومياند» (روند، عيسى مسـيـح اسـت، جـدا سـازمحبت خـدا كـه در خـداو

.(٬٣٥:٨ ٣٧-٣٩اند بين ما وق ديگر» ـ حال يا آينده ـ منى�توتصور كنيد! «و نه هيچ مخلو

شاملالندگى ما معمـود! تكامل محبت خدا در زمحبت خدا فاصله انـدازديم وندگى مى�كرف زديم در خوقتى ما گم شده بواحل مختلp است. ومر

ديم،ى از محبت خدا منى�دانستيم. بعد از اينكه به مـسـيـح ايـمـان آورچيزقتىديم. اما ود احساس كرس و محبت در قلب خوه�اى اعجاب�آور از ترآميز

ايل شد و قلب�هاى مـاس ما زديم، به تدريج ترشد كـركت «پدر» ردر مشارسانس و محبت در نوفت. مسيحى نابالغ بين ترار گرل محبت او قرحتت كنترلى مسيحى بالغ در محبت خدا ساكن است.است، و

شد محبت مالين نشانه�هاى راينده به حضور خدا، يكى از اواطمينان فزا اطمينان،گز تك و تنها منى�ماند، زيرلى اطمينان هرنسبت به خدا است. و

د.هميشه منجر به پيامد�هاى اخالقى ديگر مى�شو

©≤±≠≤∞∫¥® X�«bE ©≤

اى هفتمين بار مى�نويسد: «اگر كسى گويـد...» مـاحنا بـردر اينجا يوى برده�ايم و هر بار دانستيم كه اخطارد كرخورچندين بار با اين جمله مهم بر

ن است.عليه مدعيان الف�زهائى هستند كهاقع دو قلـوند و در واه يكديگر همرالس و تظاهر معموتر

ا تااده شدند. آدم و حون، زلين زد و اولين مرسط اوتكاب گناه تودر هنگام ارشانند،ا بپود رهنگى خوا از خدا پنهان كنند و بـرد رشند خوقبل از اينكه بكو

اهى�شانت خودشان و نه معذرشيدن خولى نه پودند. وك نكرا درد رم خوجر

±∂π bOýUÐ vF�«Ë

≥≥ bOýUÐ vF�«Ë

دنك�ىم ىگدنز ىناحور تملظ رد و هتشگرب ناميا زا هك ىرهوش ،لاثم ىاربرد هك شا�ىحيسم رسمه اب دناوت�ىمن زگره ،تسا نوريب ادخ اب تكراشم زا وىا�هطبار دنناوتب جوز نيا دياش .دشاب هتشاد لماك ىتكراشم ،تسا نكاس رون

نيا .تسا لاحم ىـعقاو ىناحور تكراشم ىرارقرب ىلو دـنشاب هتشاد ىروصزا ىرـايـسب ـبجوم ،ـىناحور ىـاه�هبـرجت نتشاـذگ ـتكراـشم هب رد ـىناوتـان.دوش�ىم ىلحم ىاهايسلك ىاضعا نيب رد زين و هداوناخ رد ىصخش تالكشم

دند.د بود شبان جديد خول بحث در مورهى از اعضاى كليسا مشغوگرواحتى منى�كنم، مى�دامن با او احساس راقعايكى از آنها گفت: «به داليلى و

د.»ى �بين ما فاصله مى�اندازلى حس مى�كنم چيزد خوبى است ومرات رست است، فكر مى�كنم مـنـظـوريكى ديگر از اعضـا گـفـت: «در

لى ديگر چنين مشكلىا داشتم، وفهميده باشم. من هم با او همين مشكل رابطه خوبى با هم داريم.»م. حاال من و شبان رندار

اه شد؟»ضاع رو به رد كه او«چكار كرا تغيير دادم.»ضعيت رد، من و«او كار خاصى نكر

ا تغيير دادى؟»ضعيت ر«تو واجع به مسائل گشاده�رو و صادقفتم مثل شبان كليسا، ر«بله، تصميم گر

ندگى او نيـسـت، درى در زچك از رياكارباشم. ببين، حتى يك لـكـه كـوانستيم باد، به حدى كه من و او منى�تودمنائى بوندگى من پر از خوحالى كه ز

ماقعى دور شده و دارندگى وهم كنار بيائيم. هر دو مى�دانستيم كه من از زاندگى صادقانه مسيحـى رفتم زى كه تصميم گـرى مى�كنم. از روزنقش باز

ع كنم، همه چيز بهتر شد.»شروو اـهغورد مـامت ىروآدـاي هك ـتسا ـنيا ىـتسارـان تـالكـشم زا ـرـگيد ىـكي

!دوش�ىم تقو مامت هفرح كي هب ليدبت دوخ ،ميروآ�ىم نابز رب هك ىئاه�ىنز�فال

اده خدا و نسبـت بـه اون از خانوميان ١٠:٥). اگر در حالتى كـه بـيـرو(روندان او هستيم چقدر بيشترد، حال كه فرزا محبت منوديم، او ما رنامطيع بو

ا محبت مى�كند!ما رد»ن مى�اندازا بيروس را «محبت كامل، ترسيم، زيرما نبايد از امروز بتر

,ادهشد مى�كنيم، از اجنام شدن ار(١٨:٤). همان طور كه در محبت خدا رسيم.او منى�تر

سى نيستلى اين ترد، ود دارجوسى» بجا و مناسب وعى «خدا�ترالبته نوسانا نيافته�ايد تا باز ترح بندگـى رجب عذاب� باشد. «از آن رو كه روكه مو

با، يعنى اى پـدر نـداا يافته�ايد كه بـه آن ااندگى رخـوح پسرشويد، بلكـه روا به ما نداده است بلكهس رح ترا خدا، روميان ١٥:٨). «زيرمى�كنيم» (رو

س ٧:١).تاوم تيموا» (دوت و محبت و تأديب رح قورواهيم به آنچه در پيـش رو داريـم آغاز عذاب است. اگر بخـوس عمالتر

فنتقتى به فكر راد وى از افرا دچار عذاب مى�كنيم. بسيارد رفكر كنيم، خودمـانند. حال تصور كنيد مـرس مى�شـوشكى مى�افتند دچار تـربه دندان�پـز

ف عظيمـىى مى�انديشند دچار چه خـوقتى بـه روز داورا كه وجنات�نيافتـه راى رئى با روز داورلى از آن رو كه مسيحيان شهـامـت رويـاروند. ومى�شـو

ندگى امروزايطى در زا هيچ شرانند در آن روز دلير باشند، زيريافته�اند، مى�تود.د ندارجوى باشد، وحشتناك داوركه قابل مقايسه با آن روز و

ندگى كنند، نهندانش در محيط محبت و اطمينـان زاهد فرزخدا مى�خوا در محبت خـدااسيم، زيرگ بهـرس و عذاب. ما نبايد از مـردر فضاى تـر

د؟ آيا مصيبت يـاا از محبت خدا جدا سـازكامل شده�ايم. «كيست كـه مـا ر اين,؟... بلكه در همـهدلتنگى يا جفا يا قحط يا عريانى يا خطر شـمـشـيـر

د... و نها محبت منـوسيله او كه مـا رت يافتيم بـه وامور از حد زياده نصـر

XŽUÞ« Ë Â«d²Š« ¨X³× ±∂∏

—U² — Ë —U²HÖ ≥¥

تسا رـتهب ،ديوگب غورد ـدهاوخ�ىم ىصـخش رگا هك تفگ�ـىم نلكنـيل ماهاربا،دنك�ىم رهاظت فرص ار دوخ ىژرنا مامت ىسك ىتقو !دشاب هتشاد ىوق ىا�هظفاح.دوش�ىم هزم�ىب و چوپ شيارب ىگدنز و دراذگ�ىمن ىقاب ىگدنز دوخ ىارب ىزيچ رگيد

زين دوخ دشر عنام هكلب ،دـنك�ىم ىهت تيعقاو زا ار دوخ اهنت هن ـرهاظتم صخش.دوش�ىم هفخ شبذاك تيصخش ريز وا ىعقاو تيصخش .ددرگ�ىم

استىى كه در نارل است: ايمان�داراقع نتيجه دو ضرر اوم در وضرر سوند باا از دست مى�دهد (٤:٢). ايـن رود رندگى مى�كند، شخصيـت خـوز

غ�گو شدن» اود و در نهايـت بـه «دروع مى�شـوغ گفنت» شخـص شـرو«درودى، در ابتدا نقشى است كـهئى يا عدم صداقت چنين فـرمى�اجنامد! دو�رو

د وندگى�اش مى�شواقعى زى مى�كند و سپس اين نقش تبديل به ماهيت وبازغ گفنتد. او ديگر نه به خاطـر دروشخصيت او رو به حتليل و فساد مـى�رو

غ مى�گويد.د، دروغ�گو داربلكه به اين دليل كه ماهيتى دروهانگ هك ره« :ميباي�ىم ادخ مالك رد ار رادشه نيا هك تسا زيگنارب�بجعت ايآ

ناهانگ درك ىـعس دواد ؟)٨٢:٣١ لاثما( «دش دهاوخن بايماك ـدناشوپب ار دوخ-٢٣:٣ رومزم( ىتمالس نداتفا رـطخ هب تميق هب راك نيا ىلو ،دناشوپب ار دوخميهاوخ�ىم رگا .دش مامت وا تنطلس ابيرقت و هداوناخ ،)١٥ رومزم( ىداش ،)٤.ميناشوپب ار دوخ ناهانگ ديابن زگره ،ميوش رادروخرب ىعقاو ىگدنز زا

د؟چه بايد كر

rOM) ·«d²Ž« œuš ÊU¼UMÖ tÐ rO½«uðÅv� ©≤

هرـافك و عـيفش :ـتسا هداد حـيسم ـىسيع ـهب هجـوت بلـاج بـقل ود اـنحويرگنايب هك ارچ ،مينك كرد ار ناونع ود نيا ىنعم هك تسا مهم رايسب .)٢:١٬٢(.ديآ�ىمرب حيسم ىسيع دنوادخ دوخ هدهع زا اهنت نآ ماجنا هك تسا ىتيرومأم ود

ى منى�آيدد و در داوردانى دارد، حيات جاو من ايمان آور,ستندهد و به فربشنوحنا ٢٤:٥). «پس هيـچت تا به حيات منتقل گشته اسـت» (يـوبلكه از مـو

اميان ١:٨)، زيـرقصاص نيست بر آنانى كه در مسيح عيسى هستـنـد» (روى او گذشتـهد، بلكه داورل منى�شـوكوى شخص مسيحى به آيـنـده مـوداور

گز آن گناهان بـرى شده�اند و هـراست. گناهان او از پيش بر صلـيـب داوراهند شد.ب نخوضد او محسو

ا چنان كه او هست، ما نيز در اين جهانى ما اين است: «زيراز دالورراهيمدد «مانند او خوگرقتى او بازهم�چنين هستيم» (١٧:٤). ما مى�دانيم كه و

ه�اى مقدماتى به بدن جالل يافته�اى است كـهد» (١:٣-٢). اين آيه اشاربودن در حالت خواهيم يافت (فيلپيان ٢٠:٣-٢١). اكنـوان خـوما ايمان�دار

ى از بدن مسيح، در او تعريp مى�شويم.ان عضون او هستيم» و به عنو«چوضعيت متعال مسيح در آسمان است و اينضعيت ما در اين جهان مانند وو

فتار مى�كند كه با پسر يگانه�اش. پس ديگرنه با ما ريعنى، «پدر» همان گوس باقى مى�ماند؟اى ترچه جائى بر

گسط مـرا گناهان ما تـوفناك باشيم، زيـرد خو خو,د از آيندهمى نـدارلزوى منى�كند،ا داورى شده�اند. «پدر» ديگر گناهان ما رمسيح بر صليب داور

ا چنان كه او هست ما نيز درى كند، «زيرا داورش رمگر اين كه بار ديگر پسراين جهان هم�چنين هستيم.»

د.» از ابتداا محبت منول ما را كه او اوسيم، «زيرد بتر خو,نبايد از گذشتهستا دود كه ما او رده و اين بدين جهت نبوابطه ما با خدا بر اساس محبت بور

ا اگر درد (١٠:٤). «زيرست دارا دوداشته�ايم، بلكه به اين دليل كه او ما رش با خدا صلح داده شديم.گ پسـرساطت مرديم به وحالتى كه دشمن بـو

اهيم يافت»ساطت حيات او جنات خوپس چقدر بيشتر بعد از صلح يافنت به و

±∂∑ bOýUÐ vF�«Ë

≥µ bOýUÐ vF�«Ë

اقعى ايـنانيد معنى وع مى�كنيم. شايد نتـوه شروم يعنى كفـاراز كلمه دوضيحاتهنگ لغات پيدا كنيد و ممكن است در مقابل آن تـوا در فـركلمه ر

هنگ لغات زبانهـاىان مثال در فرشته شده باشد. به عنـواه كننده�اى نوگمرد خشمگين.»دن فرام كراروپائى در مقابل معادل اين كلمه آمده است: «آر

لناكى روبرواى مسيح قائل شويد، با تصوير هوا بره راگر اين معنى كلمه كفاران كند و درا ويرمى�شويد از خدائى خشمگين كه در صـدد اسـت جـهـان ر

ا فدا مى�كند تا خداى خشمگيند رمقابل آن، جنات�دهنده�اى مهربان كه خوائه مى�دهد هـيـچى كه كتاب�مـقـدس از جنـات ارلى تصـويـرد، وام سازا آرر

ا كه از خدا نسبت به گناه خشمگين است، چرد! مطمئناشباهتى به اين ندارس است. اما كتاب�مقدس به ما اطمينانهر چيز گذشته، او بى�نهايت قدو

حنـات ورزيد]» (يود [نه نفـرا اين قدر محبـت منـومى�دهد كه «خدا جهـان ر.(١٦:٣

دن خدائى خشمگين باشد، بلكهام كراند به معنى آره منى�توه كفاراژ! وخيراى متام و كمال شريعت مقدس خدا. «خدا نور است» (٥:١) ويعنى اجر

ه بر اين «خدا محبـتا بر گناه ببندد و عـالود راند چشم خـواز اين رو منى�توا جنات دهد.ان راهد گناهكاراست» (٨:٤) و مى�خو

ا كند و هـما اجرد راند هم عدالـت خـوس مى�تونه خداى قـدوپس چگـوال در «قربانى» مسيح است. در صليبا ببخشد؟ پاسخ اين سؤان رگناهكار

اند و در محبت بيكرى منوا داورد، گناه ر خوسيتعيسى مسيح، خدا در قدواتستاد. خدا با مجازان جنات دهنده به جهان فرا به عنود، عيسى مسيح رخو

ايگـان ازلى در عين حال در بـخـشـش را نشان داد، ود رگناه، عدالـت خـود (ر.ك ١٠:٤ا ثابت منود رطريق كار عيسى مسيح در جلجلتا، محبت خو

ميان ٢٣:٣-٢٦).و هم�چنين رو

©±π≠±∑∫¥® ÊUMOLÞ« ©±

ف» ود: «خـو جديد در اين قـسـمـت مـشـاهـده مـى�شـو كـامـال,هاژدو ود كهت به مسيحيان است؟ آيا امكـان دار«عذاب.» آيا خطاب اين دو عبـار

ى ازى! بسيارندگى كنند؟ بدبختانه، آرف و عذاب ز در خومسيحيان عمالا جتربه مى�كنند و علتش اين است كـهف و عذاب ره خومسيحيان، هر روز

ده�اند.شد نكردر محبت نسبت به خدا رماند به مفهوكشى، بلكه مى�توى» نه به معناى گستاخى يا سر «دالور,كلمه

ا جتربه منايـد،ى كه محبت كامل رادى بيان» باشد. ايمـان�داراطمينان يا «آزندام از خداوأم با احترسى توشد مى�كند. او ترد نسبت به خدا ردر اطمينان خو

د، نهام مى�گذارا احترش رى است كه پدرسى عذاب�آور. او پسرد، نه تردارسى كند.ندانى كه در مقابل قاضى چاپلوز

است. در كـتـاب�هـاىphobiaنانـى، كـلـمـه س در زبان يـوه تـراژمعـادل وس «ترacrophobiaشته شده است، مثل س�ها نواع و اقسام ترانشناسى انورو

در ٢٨:٢، اين حقيقتحنا قبالس از آب.» يو «ترhydrophobiaاز بلندى» و د.دازه به آن مى�پرده و اينك دوبارا ذكر كرگ ربزر

ى از گذشته در آنها مانده ياسند به اين دليل است كه چيزدم مى�تراگر مرى كه احساس مى�كنند در آينده آنهاساند يا چيزا مى�ترى كه امروز آنها رچيز

كيبى از اين سه حالت باشد. كسىا تهديد مى�كند يا حتى ممكن است تـررا كهد، زيرسى از گذشته، حال يا آينده ندارد، تركه به عيسى مسيح ايمان دار

د.ده و اين محبت در او هر روز كامل و كامل�تر مى�شوا جتربه كرمحبت خدا رانيـانا يافنت مقرر است» (عبـردن و بعد از آن جزا يك بار مـردم ر«.. مر

اات او را مسيح مجازد، زيراسى ندارات آينده هر٢٧:٩). مسيحى از مجازابر صليب به جان خريده است. «آمين آمين به شما مى�گويم هر كه كالم مر

XŽUÞ« Ë Â«d²Š« ¨X³× ±∂∂

—U² — Ë —U²HÖ ≥∂

اناى ايمان�دارلى تنها براى گناهان متام جهان است، ومسيح، قربانى برد پدر.» كلمه�اى كه شفيـعشفيع است: «ما [مسيحيان] شفيعـى داريـم نـز

حنا بـهكيل مدافع نيز هست. كلمه�اى كه يوجمه شده در اصل به معنـى وترست همان كلمه�اى است كه عيسى در هنگام صحبت از آمدنده، دركار بر

حنا ٢٦٬١٦:١٤؛ ٢٦:١٥) و حتت�اللفظى يعنىد (يوح�القدس به كار برروقتى شخصى بهد تا در كنار شخص ديگر باشد.» وت مى�شو«كسى كه دعو

د تا در كنارد به دادگاه مى�براه خوكيل مدافعى همرد، ودادگاه احضار مى�شونده�اش دفاع كند.ند و از پروف بزاو بايستد، به جاى او حر

حنا ٤:١٧)، يعنـىسانيد (يـوا به امتام رد در اين جهـان رعيسى كار خـوىد. امروز او در آسمان «كاران قربانى گناهان بشر فدا منوا به عنود رجان خو

انى به عنود. او مناينده ما در پيشگاه تخت خـدا اسـت. ومتام نشدنى» دار�هـا و وكاهن اعظم مـا، هـمـدرpهاى ما است و به مـا فـيـضسود ضع�سه

تكب گناه شويم،قتى مرانيان ١٥:٤-١٦؛ ٢٣:٧-٢٨). ومى�بخشد (عبرافد خدا اعترد نزى ما مى�شتابد و هر گاه به گناهان خوكيل مدافع به يارن وچو

ا مى�بخشد.مى�كنيم، خدا به خاطر شفاعت مسيح، ما ركرياشع (زعهد�عتيق تصوير زيبائى از اين حالت به ما نشان مى�دهد. يهو

مينگشت آنان به سرزد در بابل و بـازم يهوت قو١:٣-٧) بعد از پايان اساردعـومين موشع، فاحت سرزا با يوشع رد. (يهوديان بود، كاهن�اعظم يهـوخو

اى نشان دادنشع بردند و يهوتكب گناه شده بود مرم يهواشتباه نگيريد). قواستم، با لباسى كثيp به حضور خدا ايستاد و شيطان نيز در سمت رگناه قو

ا متهم كند (ر.ك مكـاشـفـه ١٠:١٢). خـداى پـدر، داورشع تـا او ريهـوم يا به اصطالحم و شيطان نيز مدعى�العمو قو,شع، منايندهد، يهو(قاضى) بو

ان مى�نامد).ادر بر,ا متهم كننـدهى دادستان (كتاب�مقدس، شيطـان رامروز

±∂µ bOýUÐ vF�«Ë

اد راهد محبت خـو كليدى اين بخش «كامل» اسـت. خـدا مـى�خـو,هاژو «كمال» بيانگر,د كامل كند. كلمـها نسبت به خـونسبت به ما و محبت مـا ر

مفـت (دوغ» و «متاميت» است. ايمان�دار نه تنها در فيـض و مـعـرايده «بلـوشد مى�كندد نسبت به «پدر» آسمانى رس ١٨:٣)، بلكه در محبت خوپطر

د او است.و اين پاسخى به محبت خدا به خواى ماستاد تا برا فرد رى كه پسر خومحبت خدا به ما چقدر است؟ به قدر

اش رد كه پـسـرست دارا دوتى مـا رحنا ١٦:٣). او به همـان صـورد (يومبيـرحنا ٢٣:١٧). عيسى مسيح به ما مى�گويد كه «پدر» مايل است محبتى(يو

حنا ٢٦:١٧).د (يوندانش بگذارد، در قلب فرزا كه نسبت به «پسر» داررشد و محبـتانه از رندگى مسيحى بايد جتربـه�اى روزبه كالمى ديگر، ز

نسبت به خدا باشد كه شامل شناخت هر چه عميق�تر شخص مسـيـحـى ازد در محبت است.پدر آسمانى خوه�هاى شخصى بـهل شدن به پارندگى مسيحى و مشـغـودن زتكه�تكه كـر

قه�اى ممكن اسـت بـرجاى تصوير كلى، كار چندان سخـتـى نـيـسـت. فـرند.شند بر گناه پيروز شواهد تا بكود بخوان خو«تقدس» تأكيد كند و از پيرو

ى ممكن است بر «شهادت» يا «جدا شدن از دنيا» تأكيد كنـنـد.قه ديگـرفرىعى از آن چيـزلى فـراقع محصـو و در وفالى هر يك از اين تأكيـدهـا صـرو

شد ايمان�دار در محبت «پدر» مى�دانيم. محبـت بـالـغ وا راست كه ما آن رم خدا است.اى قوگ و جهانى برى بزرشيد مسيحى، نيازر

ك كند كه محبت او نسبت به «پدر» كامـلاند درنه مى�تـوايمان�دار چگوى چهار نشانه از كامليت محبتحنا، حاول يوساله اواست؟ اين قسمت از ر

است.

≥∑ bOýUÐ vF�«Ë

د،ك محكمه�پسندى در دست داراين طور به نظر مى�آمد كه شيطان، مدارعضود و همين مواست خدا ايستاده بوشع شفيعى داشت كه به دست رلى يهوو

شد وشع داد تا بپوى به يهـود. مسيح لباس فاخر و متيـزض كـرا عوايط رشرد.ا ساكت منواتهامات پر سر و صداى شيطان ر

د.ار مى�گيرى ما قره�اى پيش روا شفيع مى�ناميم، چنين منظرقتى مسيح رود و شايستگى قربانى�اش امكانا به حضور تخت خدا مى�آوران راو ايمان�دار

ماى قوا برد رن مسيح جان خـود. چواهم مى�سـازا فربخشش گناهان آنـان رنت است»). چود گناه موا حتقق بخشيد. («مزد، عدالت خدا رد فدا كرخو

ه قربانىاند هر روزندگى مى�كند مى�تواست خدا زاو به جهت ما به دست راهد اين استى كه از ما مى�خود. تنها چيـزا شامل احتياجات ما سازد رخو

اف كنيم.د اعترقت قصور ورزيديم، به گناهان خوكه هر وشمى بيشتر از پذيـراف به گناهان مفهـودن» يعنى چه؟ اعتـراف كر«اعتر

د يعنى «گفنت همان سخـن در مـوراف» عمالد. كلمه «اعتـرف آنهـا دارصرد گناهاف به گناه يعنى گفنت همان سخنى كه خدا در مورى.» پس اعترچيز

مى�گويد.ـىتراشب ىا�هسلج نايرج رد هك ار ىدرم درك�ىم ـىعس ىناحور رواشم كي

ىلو متسه ىحيسم نم« :تفگ هدننك هعجارم درم .دنك كمك ،دوب هدمآ شيپاـنحوي لوا ،رواشم ».مراد امش كمك هب جايتحا و دراد دـوجو هانگ ميگدنز رد.دنك فارتعا ادخ هب ار دوخ ناهانگ هك درك داهنشيپ و داد ناشن وا هب ار ١:٩

د: «اى پدر، اگر ما كار اشتباهى اجنام داده�ايم...»ع كرد شرومرا قاطىادر، مرمشاور ميان سخنانش پريد و گفت: «يك حلظه صبر كن بر

ا به «ما» و «اگر» مى�كشانى؟ بهتـرد راف خوا اعتردت نكن! چـرگناهان خود.دت صحبت كنى!» و البته حق با مشاور بودت با خداى خواست خو

π

XŽUÞ« Ë Â«d²Š« ¨X³×#

µ∫µ≠±∑∫¥ UMŠu¹ ‰Ë«

اجشان با شباندوى جشن ازنامه�ريزد بران در مورس و داماد جوقتى عروواند جوسيد. مردند، داماد بسيار عصبى به نظر مـى�رت مى�كركليسا مشـورا به من بدهيد تا مطالعه كنم» واج ردو از, نسخه�اى از عقد�نامهگفت: «لطفا

اند و سپسا خوان به دقت آن را به او داد. داماد جوكشيش نسخه�اى از آن راجع بهى رد! در اين جا چيزا به كشيش پس داد و گفت: «فايده�اى ندارآن ر

شته نشده است!»دم از من نواطاعت نامزم،فت و گفت: «عزيزد گرا در دست خود و دست او ردش لبخندى زنامز

د. اين كلمه از قبل در عشقى كهشنت در كتاب ندارمى به نوكلمه اطاعت لزوشته شده است.»م نود داردر قلب خو

،اجنيا هب ات .تسا هديشك ريوصت هب ار تقيقح نيا ،انحوي هلاسر زا تمسق نيارد ىلو ،تسا هدوب ـرگيدكي هب ـتبسن نايحـيسم تبحم ـرب انحوي ىلصا ـديكأتصخش تبحم ىنعي ميسر�ىم رتمهم لاح نيع رد و رت�قيمع ىعوضوم هب اجنيا،ميشاب هتشاد تبحم دوخ ردارب اي هياسمه هب ميناوت�ىمن زگره ام .ردپ هب راد�ناميادوخ بلق مامت اب ار ادخ دياب تسخن .مينك تبحم ار دوخ ىنامسآ ردپ هكنيا رگم

.ميرادب تسود دوخ نوچ ار دوخ هياسمه ميناوت�ىم هاگنآ ومحبت كنيم

—U² — Ë —U²HÖ ≥∏

ار دادنسايانه يا حتت تأثير قـراهى پارخواف، بيان دعائى زيبا يا عذراعترىاقعى يعنى انگشت گذاشـنت رواف وخدا و ساير مسيحيان نيست. اعـتـر

دن از گناه به همان نامى كه خـدا مـى�نـامـد:تك�تك گناهان، يعنـى نـام بـراف بهى كه باشد. اعتـرت، فريب يا هر گناه ديگـرت، شهوحسادت، نفـر

ى نيز دخيلد و با خدا و اگر كسان ديگـردن با خوزبان ساده يعنى صادق بوى و به معنىش گناهكاراتر از پذيراف فردن با آنها. اعتـرهستند، صادق بو

ئى متام عيار با آن است.ى بر گناه و روياروداوراعده خدا اين است كـه مـا راف مى�كنـيـم، ود اعترقتى به گنـاهـان خـوو

مانى نسبت به خدااى نافرى برعده نبايد مجوزلى اين ومى�بخشد (آيه ٩)، ود.تكاب مجدد گناه شوو ار

تكبفتم مرن رئى به كشيش دانشگاه گفت: «از اينجا كـه بـيـرودانشجودم و از خدا تقاضاى بخشـشمى�گـرن كه مى�دانستم كـه بـرگناه شدم، چـو

مى�كنم.»اندسيد: «خدا بر چه اساسى مى�توحنا ٩:١ پرل يوه به اوكشيش با اشار

ا ببخشد؟»تو راب گفت: «خدا، امين و عادل است.»دانشجو در جو

د. آياا از گناه دور سـازكشيش گفت: «اين دو صفت مى�بايـسـت تـو را مى�بخشد؟»مى�دانى خدا به چه قيمتى گناهان تو ر

ا پائين انداخت و گفت: «به قيمت جان عيسىد ران سر خوى جودانشجود.»مسيح كه به خاطر من مر

ست درده گفت: «كامالد پى برد او به اشتباه خوجه شده بوكشيش كه متوتيب دهد.ان قيمت نيست كه خدا ترى ارزعى شعبده�بـازش نوگفتى. آمرز

اى گناهانا مسيح برد امين است و در عين حال عادل، زيرعده خوخدا در و

د به همسايگان واز محبت خون در ابرتوچند هفته گذشت، اما خامن بارفت�هائى دست يافت.د، به پيشرحانى خوندگى رونيز ز

او در يكى از جلسات دعاى جمعى شهادت داد: «همسايگان من تغييرض شده است. عواقعافتار من نسبت به آنها ولى نگاه و رده�اند، وچندانى نكر

ا بهى رلى حال هر كـارا تأئيد كننـد، ودم تا مراى آنها مى�كـرهائى بر كـارقبالاى آنها بر صليب جان داد و ايـنن كه او برخاطر مسيح اجنام مى�دهم، چـو

د!»ت مى�سازا در اين دنيا متفاوهمه چيز راقعى محبت مسيحـىا به عمق ود ما رساله خوحنا در اين قسمـت از ريود. در قسمـتخنت به ما داراى آموهاى زيادى برلى هنوز هم چيـزد، ومى�بر

نه خداد و اينكه چگـودازبعد، او به محبت شخصى ما نسبت به خدا مى�پـرساند.ا در ما به كمال مى�راين محبت ر

اد: اگر خدا ران از هم تفكيك منوا منى�تواين دو جنبه از محبت مسيحى را محبت كنيم،د و اگر يكديگر راهيم كرا محبت خومحبت كنيم، يكديگر ر

ستد. اين جمالت هر دو دراهيم منوقى خود نسبت به خدا تردر محبت خوا «خدا محبت است.»هستند زير

±∂≥ bOýUÐ vF�«Ë

≥π bOýUÐ vF�«Ë

شامواستى گناه كنى، فرداخت. حال دفعه بعد كه خوا پراى تو رد و سزتو مرى!»اهى به خدائى امين و پر�محبت گناه بورزنكن كه مى�خو

د: قضائى و شخصى. جنبه قضائى آن ايندن دو جنبـه دارالبته پاك كرات گنـاها از مجـازن عيسى مسيح كه بر صلـيـب ريـخـت مـا راست كه خـو

ادگى») در حضور خدا راست ايستادن («عادل�شمرهاند و به ما امكان رمى�راگ مسيح، شريعت مقدس او را كه مرمى�دهد. خدا قادر است ببخشد چر

حتقق بخشيده است.ن نيز پاكا از درواهد شخص گناهـكـار ره بر اين خدا مى�خـولى عالوو

مـورند، دل طاهر در مـن بـيـافـريـن» (مـزد: «اى خداود دعـا كـركنـد. داوا در قلب ما بااف ما صادقانه باشد، خدا كار تطهير رقتى اعتر١٠:٥١). و

حنا ٣:١٥).د و كالمش اجنام مى�دهد (٩:١؛ يوح�القدس خورواف به گناهـاند كه به جاى اعترتكب شد اين بود مرگى كـه داواشتباه بزر

ا با فريب و يك سال متام رد. او تقريباش بگذارد بر آنها سرپود، سعى كرخومور ٦:٣٢)، هر انسانىشته است (مزد كه نود. تعجبى ندارى منوناكامى سپرقت اجابت» دعا كند.بايد «در و

ست بالفاصله بعد از اين كـهاف كنيم؟ درد اعترقت به گناهان خـوچه واهدشاند كامياب نخوا بپود رتكب گناه شده�ايم. «هر كه گناه خوفهميديم مر

اهد يافت« (امثـالحمت خوك منايد راف كند و ترا اعتـرشد، اما هر كه آن راد رندگى خـود در زجوانيم «ناپاكـى» مـوك در نور مى�تو١٣:٢٨). با سلـو

نيم. دست به اقدام زاببينيم و فورانيم درساند: مى�تود با گناه مى�رخور بر,همين شيوا به سوع ما رضواين مو

افد اعترانيم به گناهان خود تالش كنيم، مى�توشاندن گناهان خوجهت پوكنيم يا

ثرانيم به طور مؤاهى كه مى�تود و هم در عمل نشان داد. تنها رزبان اعالم كرا اعالم كنيـم وت و مجاب كنيم اين است كه اجنيل را به ايمان دعوان رديگره «شهادت» بيش از حد، تنهاد نشان دهيم. امروزندگى خو ز,ها در شيوآن ر

نده و عملى ازمند شهادتـى زدم نيـازمشتى كلمات دهن پر�كن هستنـد. مـرمحبت مى�باشند.

ت داشتـهه داده كه از مسيحيان نـفـريكى از داليلى كه خدا به دنيـا اجـازا نشاند رت دنيا، محبت خواب نفرانند در جـوباشد، اين است كه آنان بتو

سانند و به خاطرا فحش گويند و جفا رن شما رشحال باشيد چودهند. «خومن هر سخن بدى بر شما كاذبانه گويند... من به شما مى�گويم دشمنان

كت بطلبيد و به آنانى كه ازد براى لعن�كنندگان خوا محبت منائيد و برد رخوساند،ت كنند احسان كنيد و به هر كه به شما فحش دهد و جـفـا رشما نفر

دعاى خير كنيد» (متى ٤٤٬١١:٥).اسيلك نابش شيپ ،هبنش�كي ىاهسالك تاسلج زا ىكي ناياپ رد نوتراب مناخ

هياـسمه هك ديوگ�ىم ام هب سـدقم�باتك ،شيشك ىاقآ« :ـتفگ وا هب و تفرتبحم ار ام ىاه�هياسمه دناوتب ىسك مراد كش نم ىلو ،مينك تبحم ار دوخ».درادن ىا�هدياف چيه ىلو ،مشاب بوخ اهنآ اب ما�هدرك ىعس ىليخ نم .دنك

.دشابن ىعقاو باوج ،اهنآ اب ندوب بوخ دياش« :تفگ وا باوج رد نابش».دريگب تروص طلغ هزيگنا اب تسا نكمم مدرم اب ندوب بوخ ،ديناد�ىم

ا تطميع مى�كنيم؟»«منظور شما اين است كه آنها رديp. فكر مى�كنم بهتر است با هم دعا كنيم تاى در همين ر چيز«تقريبا

ا به شما بدهد. اگراقعى نسبت به همسايه�هايـتـان رحانى وخدا محبـت رواهيـدقت نخوست داشته باشيد، ديگر هيـچ وه�اى مسيحى دوا به شيـوآنها ر

سانيد.»ى به آنها برانست ضررتو

X³× oLŽ tÐ 7 — ±∂≤

—U² — Ë —U²HÖ ¥∞

rOz¬ VKUž œuš ÊU¼UMÖ dÐ rO½«uðÅv� ©≥

ا به شماده كه مسيحيان نبايد گناه كنند. «اين رشنى تأكيد منوحنا به رويومى�نويسم تا گناه نكنيد» (١:٢).

كك در نور» (٧:١) نهفته است. سلوت «سلوى بر گناه در عبارمز پيروزرد كـهلس دعا مـى�كـرص. پوشن�بينى، صـداقـت و خـلـودر نور،�يعـنـى رو

,ش باشند» (فيلپيان ١٠:١). معـادل كـلـمـهستانش «بى�غش و بـى�لـغـزدون مى�آيد كه به معنى «بـدوcera و sine«بى�غش» در زبان التين از دو كلمـه

بعـضـى ازاد كـه ظـاهـرم از آن جا نـاشـى مـى�شـوم» است. ايـن مـفـهـومـومريند در مجسمه�هاى مرجومى، كاستى�ها و اشتباهات موان رومجسمه�ساز

د،ل قابل تشخيص نبودند كه در نظر اومى�كرم پرى با موا طورد رساخته خوم�ها آبفت، موار مى�گرشيد قـرماى خورض گرقتى مجسمه در مـعـرلى وو

اناقص مجسمه آشكار مى�شد. بدين جهت مـجـسـمـه�سـازمى�شدند و نـو يعنىsine ceraدند كه مجسمه�هايشان ا متقاعد مى�كرد رمعتبر، مشتريان خو

م» است.ن مو«بدودمان ناخالصم مرد هجومتأسفانه كليسا�ها و جلسات كتاب�مقدس مور

فته�اند.ار گرد قرمت ندارندگيشان در مقابل نور خدا تاب مقـاوو رياكا كه زا پنهان كنيـم.ى رانيم چيـزقتى در نور باشيم، منـى�تـو«خدا نور اسـت» و و

ا پشتد رشن�بين و صادق باشد و سعى منى�كند خوديدن مسيحى�اى كه رود!ت خاصى داراود، طرنقاب پنهان ساز

ان.دمان و نيز با ديگردن با خدا، با خوفنت در نور، يعنى صادق بواه ررا به خداا بر ما آشكار مى�كند، بالفاصله آن رقتى نور، گناه ما ريعنى اينكه و

ارجنـش و آزاف كنيم و تقاضاى بخشش منائيم. و اگر گناه مـا بـاعـث راعترى شده از او نيز طلب بخشش كنيم.شخص ديگر

اى ماندن شخص ايمان�دار در مسيح است (آيـه ١٢).ن و چرپيامد بى�چـوى نيست كه «مجبور» به اجنام آن باشيم، بلكهدن به يكديگر، چيزمحبت كر

ى است كه «مايل» به اجنام آن هستيم.چيزد:د عملى از اين حقيقت اساسى نشأت مى�گيرچندين كاربر

ايمانندگى مسيحى برا بهتر بشناسيـم، زل اينكه هر چه محبت خدا راود. شناخت كتاب�مقدس به تنهائى جاى جتربه شخـصـى ازآسان�تر مى�شـو

اند جانشيـناظب نباشيم مـى�تـواقع اگر مور منى�كنـد. در وا پمحبت خـدا رد. شخصى شو,اى جتربهناكى برخطر

دخته بوانان آموى جودوصفى از آنچه در ارايد�الوهلن با شادى و هيجان زق�العاده�اىلى گفت: «ما جلسات فوش جواهرگشت. او به خوبه خانه باز

ا بهقتم رم هر روز بخشى از وستش شخصى داشتيم. در نظر دارد پردر مورمطالعه كالم و دعا اختصاص دهم.»

د، صداى داد و فريادشن كرا روقى رلى جاروبرقتى جويك هفته بعد، وى اين همه سر و صدا كنى؟ مگر منى�دانىا شنيد كه مى�گفت: «مجبورهلن ر

ل مطالعه و دعا هستم؟» و متعاقب جيغ و دادى كه مى�كشيد، بهمن مشغوا به هم كوبيد.شدت در اطاقش ر

د هدفدى خود عبادت شخصى به خـود كه هلن ياد بگيـرم بـوهنوز الزا محبتان را كمك نكنند كه خدا و ديگرنيست. اگر دعاهاى شخصى ما ر

محبت,اهند داشت. كتاب�مقدس مكاشفهدهاى ناقصى خوكنيم، دستاورانيم از اوا بشناسيم، آسانتـر مـى�تـوخدا است و هر چه بهتر محبـت خـدا ر

ا محبت منائيم.ان راطاعت كنيم و ديگرا محبت نكنيم، شهادت شفاهىم اين است كه اگر گم�شدگان رنكته دو

ده محبتى است كه مسيح هم بهد. پيام اجنيل، مژاهد بوما به آنها بى�فايده خو

±∂± bOýUÐ vF�«Ë

¥± bOýUÐ vF�«Ë

د: يعنى اطاعـت ازى نيز دارك در نور، معنى ديگـره بر اين، سلوعالواههاى مـناى راغ و براى پايهاى من چركالم خدا (٣:٢-٤). «كالم تو بـر

مانىفنت در نور يعنى اختصاص دادن زاه رمور ١٠٥:١١٩). رنور است« (مزاده او و سپس اطاعت از آنچه بـه مـااز روز به مطالعه كالم خدا، كشـp ار

گفته است.اىه براطاعت از كالم خدا نشان دهنده محبت ما به او است. سه انگيز

ا احتياجا مجبوريم، زيـرانيم اطاعت كنيم، زيـرد: مى�تـود دارجواطاعت وست داريم.ا دوداريم، يا زير

تعاطا رگا و تسا روبجم اريز ،دنك�ىم تعاطا دوخ بابرا زا هدربجايتحا اريز دنك�ىم تعاطا دوخ ىامرفراك زا رگراك .دوش�ىم هيبنت دنكننتفـرگ ىلو دشاب ـهتشادن تسود ار دـوخ راك تسا نـكمم رگراك .دراد

ىدزم اب اريز ،دشاب عيطم هك دراد زاين وا !دراد تسود ار هام رخآ قوقحىلو .دنك هيهت كاشوپ و كاروخ شا�هداوناخ ىارب دناوت�ىم دريگ�ىم هكشدوخ ـهك دنك�ـىم تعاطا دوخ ـىنامسآ رـدپ زا ليلد ـنيا هب ىحـيسم

و تبحم رب ىنتبم ادخ و وا نيب هطبار هك ارچ ،دشاب وا عيطمد ست داردوانحوي( «ديراد هاگن اـرم ماكحا ،ديراد تسود ارم ـرگا« .تسا ىتسود٤١:٥١(.

ديمختيم. ابتدا اطاعت كرا آموديم به همين طريق اطاعت رقتى بچه بووا مى�كشيدنـد!ش مـا رديم، گوديم. اگر اطاعت منـى�كـرن كه مجبور بـوچو

ى و پاداش.دارخورفتيم كه اطاعت يعنى برگتر شديم، ياد گرقتى بزرلى ووا كه با اين كار، احتياجاتى كـه درديم چردن منوع به اطاعت كـراين شروبنابر

ع به اطاعتمانى كه به خاطر محبت شـروفع مى�شد. و زندگى داشتيـم رزاقعى در ما آشكار شد.غ وديم، نشانه بلوكر

ك منائيم، آسانترا درك مى�كنيم. و هر چه بيشتر محبت خدا را درمحبت او را به خوبـىقتى كـسـى ره، واهيم داشت. بـاالخـربه او اعتماد و ايـمـان خـو

ايتان بسيـاردن به او برست بداريد، اعتماد كـرا صميمانه دوبشناسيـد و او رد.اهد بوسهل و ساده خو

تدن كارشگاه، در پيدا كـرت تبريك يك فروش كـارفه فرودى در غرمراندسيد كه آيا مى�توشنده از او پرد. فرود دچار مشكل شده بـود نظر خومور

اج مادود ازدى چهلمين سالـگـرمن، به زوكمكش كند و او گفـت: «ممـنـوم بگويد. چهلا به همسرتى پيدا كنم كه منظور مرامن كارلى منى�توسد، ومى�ر

قـعن كه آن مو مشكلى نداشتم چـوتى اصالسال قبل در انتخاب چنيـن كـارا خيلى بيشتـر ازلى امروز همديگر ردم مى�دامن عشق چيست، وفكر مى�كر

تى پيدا كنم كه بيانگر اين باشد!»امن كارست داريم، و منى�تومان دوآن زن در مسيح مباند شخص مسيحى با خدا بايد همين طور باشد. چو,جتربه

ى كند، محبت خدا در دلش روز بـهكت با او سپرا در مشارد رندگى خوو زد نسبت به ديگر مسيحـيـان،د و هم�چنين در محبت خـوروز بيشتر مى�شـو

ا در محبت پدران رقتى ديگرشد مى�كند. ود رگم�شدگان و حتى دشمنان خواد جتربه مى�كند و محبت خـدا رندگى خوا در زد، محبت او رسهيم مى�ساز

ك مى�كند.بيش از پيش در «خدا محبت است»، تنها يك مبحث عميق كتاب�مـقـدسـى,پس جمله

دعان خوتباط شخص ايمان�دار با خدا و نيز با همنـونيست، بلكه اساس ارانيم محبت كنيم. محبت او نهن خدا محبت است، ما نيز مى�تواست. چو

ا محبتى است. «يكديگر راقعيتى امروزداستانى در تاريخ گذشته، بلكه وح شدهت امتياز مطرت حكم (آيه ٧) و سپس به صوركنيد» در ابتدا به صور

لى در عين حال بيشتر از حكم و امتياز اسـت و نـشـانـه واست (آيـه ١١) و

X³× oLŽ tÐ 7 — ±∂∞

—U² — Ë —U²HÖ ¥≤

هشدار يا پاداش داد. مسيحى بالغ به كالمتبابه «مسيحى نابالغ» بايد مرا محبت مى�منايدا كه خدا رد و از آن اطاعت مى�كند، چرش مى�سپارخدا گو

د.ست مى�دارا دوو او رتعباتم مزلتسم زين و تبحم و تعاطا ،تقادص مزلتسم رون رد كولس

سك چيه هتبلا .)٢:٦( تسا وا راتفر نوچمه ىراتفر و »حيسم« هنومن زاهب دورو زا دعب اما ،دوش�ىمن ىحيسم ،حيسم هنومن زا ىوريپ فرص هب اهنت

هك ىگدنز هنومن نيرتلماك ناونع هب ار حيسم ـىسيع ىتسياب ،ادخ هداوناخاهنت هن وا .»حيسم رد ندنام« ىنعي نيا و مينك هاگن ،ميريگب شيپ رد دياباـدخ دزن ام زوـسلد عيفش و )٢:٢( ـام ناهانگ ىاـرب )ىنابرق ـاي( »هرافك«هزور ره ىگدنز )لداع حيسم ىسيع( لمـاك ىوگلا هكلب ،)٢:١( تسا.تسه زين ام

ا چنانت كليدى منت «چنان كه او» (٦:٢) مى�باشد. «زيردر اينجا عباركه او هست ما نيز در اين جهان هم� چنين هستيم» (١٧:٤). بايـد در نـور

ا پاك سازيم،د رك منائيم، «چنان كه او در نور است» (٧:١). بايد خوسلود عادل است،ا بجا آور«چنان كه او پاك است« (٣:٣). «كسى كه عدالت ر

دن در اينندگى كرك در نور يعنى زچنان كه او عادل است« (٧:٣). سلوار سال پيش زيست و بهمين به همان طريقى كه مسيح دو هزجهان و بر اين ز

ندگى مى�كند.ه�اى كه او امروز در آسمان زهمان شيواىد. برانه مـا دارندگى روزى در زدهاى عملى بسيـارع كاربـرضواين مو

د، شخصتكب گناه مى�شوى مرى بر ضد ايمان�دار ديگرقتى ايمان�دارمثال واان بايد يكديگـر رزيان ديده چكار بايد بكند؟ پاسخ اين است كه ايمـان�دار

ا آمرزيده است» (افسسيان ٣٢:٤؛ببخشند «چنان كه خدا، در مسيح شما رلسيان ١٣:٣).هم�چنين كو

اش او رهرنى كه شـوه مسيحى «سپاه جنـات»، بـا زيكى از اعضاى گـروىاه ود همرت كرا دعود در خيابان روبرو شد و او رده و تنها مانده بوك كرتر

فت. آن شخصا نپذيرت او رن دعولى زا كمك كنند، وبه كليسا بيايد تا او راهيم به تو كمك كنيم.ست داريم و مى�خوا دون اطمينان داد: «ما تو ربه ز

نلى زد.» واى تو فدا كرا برد رد. عيسى مسيح جان خوست دارا دوخدا تو رد.د تكان نخورهمچنان از جاى خو

ان رنه زد، خم شد، گوانگيخته بـوا برآن دختر «سپاه جنات» كه خدا او رد وع به گريه كـركيد و شـرون بغضش تـرفـت. زش گرا در آغوسيـد و او ربو

اجنام به عيسـىفت، جائى كه سـراه او به كليسـا رچك همرمانند بچه�اى كـود.مسيح ايمان آور

مانىلى تا زد، وست دارا دو گفت: «شما به من گفتيد كه خدا مراو بعدا به من نشان نداديد هيچ عالقه�اى نداشتم كه ايـمـانا عمالكه محبت خدا ر

م و جنات يامب.»بياورد بر صليبا با دادن جان خود، بلكه آن راعظ محبت خدا نبو وفاعيسى صر

فتار كنند. اگر در مسيح مبانيم،ن او رد چوانش انتظار دارد. او از پيروثابت كرا نيزان راهيم ماند و اگر در محبت او مبانيم، بايد ديگـردر محبت او نيز خو

ان قسمت كنيم، درا با ديگردر محبت او سهيم سازيم. هر گاه محبت او رت ديگـر،د ثابت مى�كنيم كه در محبت او ساكن هستيـم. بـه عـبـاردل خو

ى شخص مسيحىندگى ظاهرنى و زندگى دروهيچ فاصله يا تضادى بين زد.د ندارجوو

ندگـىحانى عجـيـب در زهبـت رودن در محبت خـدا، دو مـوساكن بـوشد مى�كند و (٢) درد: (١) در شناخت رد مى�آورجوشخص ايمان�دار به و

ست بداريم، بيشترا دود (آيه ١٦). هر چه بيشتر خـدا رى مى�شـوايمان قو

±µπ bOýUÐ vF�«Ë

¥≥ bOýUÐ vF�«Ë

اده مسيحىنه مسيح، خانوى از منوت ديگر پيروك در نور يا به عبارسلوا محبت كنند «چنـان كـهد رنان خوظفنـد زان موهرد. شون مى�سـازگوا دگرر

نانظفند از زان موهرد» (افسسيان ٢٥:٥). شوا محبت منومسيح نيز كليسا را» محافظت مى�كند (افسسيانند، كليسا راقبت منايند «چنان كه خداود مرخو

ند و از آنها اطاعت كنندام بگذارد احتران خوهرنان نيز بايد به شو٢٩:٥). ز(افسسيان ٢٢:٥-٢٤).

ليت ماندگى هستيم، مسـئـوه يا سطحى از زمهم نيست كه در چه حـوزاين است كه به آنچه مسيح اجنام داد عمل كنيم. «آن چنان كه هست، ما نيز

د)ندگى مى�كرد (زفتار مى�كردر جهان چنين باشيم.» ما بايد «چنان كه او رندگى كنيم).»فتار كنيم (زر

ندگى مسيحنه زى از منو انسانى اندكى كه ما داريم، پيروفابا امكانات صرص به آدم لنگى مى�ماندى غير�ممكن است. تالشهاى ما در اين خصـوكار

ى كند.فه�اى بسكتبال بـازگ ليگ حره�هاى بزركه سعى مى�كند مانند ستـارد يقيناجولى با اين وه�اى اندك داد، وان به تالش چنين شخصى منرشايد بتو

حنا از فعل «ماندن»سيد. به همين دليل است كه يواهد راو به هيچ جائى نخوفتار مسيح اين است كهى مانند رفتاراى راه براستفاده مى�كند (٦:٢). تنها ر

ى بر گناه نيز همين است.مز پيروزدر او مبانيم و رهك داد ميلعت شنادرگاش هب اصخش ،اه�هخاش و كات ليثمت رد حيسم ىسيع

اه�هخاش هك روط نامه تسرد .)٥١ باب انحوي( تسيچ »وا رد ندنام« موهفمناراد�ناميا ،دنريگ�ىم تاك هشير و هنت اب دوخ طابترا ظفح قيرط زا ار دوخ تايح

.دنروآ�ىم تسد هب حيسم اب دوخ تكراشم ظفح قيرط زا ار دوخ ىورين زينهائى كه بهاى متام چيزكل و اتكاى كامل به او برماندن در مسيح يعنى تو

ندگى�بخشنده و زتباطى زندگى و خدمت به او نياز داريم. ايـن ارجهت ز

حيسم بيلص رد و )»تسا تبحم ادخ«( هدش مالعا وا مالك رد ادخ تبحمرد ادخ تبحم :ـميسر�ىم ىرت�قيمع هتكن هب اج نيا رد ـىلو .تسا هتشگ تباثهب بيـجع و ىنركنرواب تسا نكمم دنچ ره .تسا هـديسر لامك هب ناراد�نامياهك هديسر لامك هب ىناراكهانگ رد هكلب ،ناگتشرف رد هن ادخ تبحم ىلو ،ديآ رظنهك ميتسه ىدبعم و هميخ ،نايحيسم ام نونكا .دنا�هتفاي تاجن وا ضيف ,هطساو هب

.دهد�ىم ناشن ام قيرط زا ار دوخ تبحم وا و تسا نكاس نآ رد ادخ,اعظ مشهور انگليسى، پنج پسر داشت كه همهگان، ودكتر كمپبل مور

الى شخصىادگى، سؤستان خانوآنها خادم اجنيل شدند. يك روز يكى از دواعظ در بين شما شش نفر كيست؟»سيد: «بهترين واز آنان پر

!»اب دادند: «مادرآنان يك صدا جود،ده بوعظه نكرسمى كليسائى مواسم رقت در مرگان هيچ�والبته خامن مور

ندگـىد. زد محبـت خـدا بـوقفه در مـورعظـه�اى بـى�وندگى�اش، مـولـى زواى خدا در اينثر برى كه در محبت خدا ساكن است، شهادتى مؤايمان�دار

انند ببينند كه محبتلى مى�توا ببينند، وانند خدا رجهان است. انسانها منى�توق مى�دهد.ى و مهربانى سوكارى نيكوا به سواو ما ر

ع شهادت مختلp ذكر شـده اسـت: (١) شـهـادتدر اين آيات سه نـوان به اينـكـه عـيـسـى پـسـر خـدا اسـت (١٥:٤). (٢) شـهـادتايـمـان�دار

ان مبنىان (آيه ١٣) و (٣) شهادت از طريق ايمان�دارح�القدس به ايمان�داررواى جناتا برد رستاد تا جان خوا فرد ربر اينكه خدا محبت است و او پسر خو

د (آيه ١٤).بشر فدا سازد. جهان محبت خدا نسبت بهان از هم جدا منـوا منى�تواين شهادت�ها ر

ندانندگى فرزد، مگر اينكه ببيند محبت او در زاهد كرا باور نخوان رگناهكارخدا كار مى�كند.

X³× oLŽ tÐ 7 — ±µ∏

انائىد، توا از طريق ما ظاهر مى�سازد رندگى خـواست. از آجنا كه مسيح زلسفتار منائيم. پود رفتار منوى كنيم و چنان كه او ر او پيرو,نهمى�يابيم كه از منو

ده است: «مسيح درنه بيان كرشن و كامل اين گوتى روا به صوراين جتربه رندگى مى�كند!» (غالطيان ٢٠:٢).من ز

ه مى�كند. مسيح شفيع ما در آسـمـانح�القدس در ما اشـاراين به كار روح�القدسا به حضور خدا بكند و روان راست (١:٢) تا شفاعت ما گناهكار

اى ما شفاعتمين است. مسيح برى زاى ما در اين دنيا و بر روشفيع خدا برمياناى ما شفاعت مى�كند (روح�القدس نيز برميان ٣٤:٨) و رومى�كند (رو

ه آسمانى هستيم: خداىان بخشى از احتاد با�شكو٢٦:٨-٢٧). ما ايمان�داراى ما دعا �مى�كنند. ما ازح�القدس در دلهايمان برپسر در آسمان و خداى رو

د.كت دارح�القدس با ما مشارطريق پسر با پدر و پدر نيز از طريق روندگى مى�كند، حيـاتح�القدس كه در بدنهاى مـا زاسطه رومسيح بـه و

د. از طريق تقليد نيست كه در مسيح مى�مانيم وا در ما متجلى مى�سازد رخواسطه جتلى حيـات او در مـا از طـريـقفتار مى�كنيـم، بـلـكـه بـه وماننـد او ر

ك در نور، نه اجنامندگى مى�كند.» سلوح�القدس است: «مسيح در من زروح�القـدسك در رواهشهاى جسم (ر.ك غالطيان ١٦:٥) بلـكـه سـلـوخو

است.ده است. مـامواى ما مهيا فـرا برخدا به اين طريق امكان غلبه بـر گـنـاه ر

اده شده�ايم، از دست بدهيما كه با آن زدى رانيم طبيعت گناه�آلوگز منى�توهراهش�هاى آن متابعت منائيـم.ض كنيم (٨:١)، اما نبايـد از خـوا عويا آن ر

اهيما ببينيم، از آن متنفر خواقعى گناه رفتار كنيم و ماهيت وچنان چه در نور را به خـدااهيم تافت. و اگر گناه كنيم بالفاصـلـه آن رخـوى برشد و از آن رو

تكل به قدرد. با توا از آن پاك سازاف مى�كنيم و از او مى�طلبيم كه ما راعتر

—U² — Ë —U²HÖ ¥¥

.دـنك�ىم فوشـكم دوخ نادنزـرف ىگدنز و رـاتفر هطساو ـهب ار دوخ وا.ميتسه نانآ مشچ شيپ ام ىلو ،دننيبب ار ادخ دنناوت�ىمن دنچ ره اه�ناسناهب تبسن ام تبحم و درك ميهاوخ تبحم ار رگيدكي ،مينامب حيسم رد رگاام رد ادتبا ادخ تبحم .تسا دنمزاين ىايند هب ادخ تبحم رگنايب رگيدكيدهاوخ روهظ ,هـصنم هب ام قيرط زا سپس و دمآ دهاـوخ�رد لمع ,هصرع هب

.ديسرجمه شده شش بارتاهى كه به «ماندن» يا «ساكن شدن» تر مهم و كو,كلمه

كت شخصى ما با عيسى مسـيـحدر آيات ١٢:٤-١٦ آمده و بيانگر مـشـارى كه هيچدن با او، به طورحانى بواست. ماندن در مسيح يعنى در احتاد رو

د از خدا» هستيم، با مسيـح احتـادلون ما «مود. چوار نگيـرگناهى بين ما قـرط به اين است كه به او ايمان داشتهكت و احتاد، مشرولى اين مشارداريم، و

فادار باهر ون و شو همان طور كه زا اطاعت كنيم. تقريباباشيم و احكام او ران نيز به هماند ثابت هستند» ايمان�دارسنگها فاصله «در عشق خود فرجوو

تيب در محبت خدا مى�مانند. اين مانـدن تـنـهـا بـه خـاطـر سـاكـن شـدنترح�القدس ممكن شده است (١٣:٤).رو

ك و حتى ادار,هامتياز و شگفتى اين حقيقت كه خدا در انسان مباند از قوائيلى�هاى عهد�عتيق با بهت و اعجاب به خيمهاتر است! اسرتخيل آدمى فر

د. هيچا حضور خدا در آن چادر يا بنا بودند، زيراجتماع يا معبد نگاه مى�كرد، جائى كه از جالل خدا مملود قدس االقداس شوارد وأت منى�كركس جر

ا داريم كه در ما ساكن اسـت! مـا در ايـن مـحـبـتح خدا رلى مـا رود! وبـوا محبت منايد،د جتربه مى�كنيم. «اگر كسى مرا در خومى�مانيم و ماندن خدا ر

ى اود و به سـواهد منوا محبت خـوم او راهد داشت و پـدرا نگاه خـوكالم مرحنا ٢٣:١٤).فت» (يواهيم گرى مسكن خود وآمده، نز

±µ∑ bOýUÐ vF�«Ë

¥µ bOýUÐ vF�«Ë

كح�القدس كه در ما ساكن است، در مسيح مى�مانيم «و چنان كه او سلوروك مى�منائيم.»د سلومنو

عشن�بينى و صداقت ما نسبت به خدا و انسانها شـرولى متام اينها با روودن، تظاهر يـاى كرع به نقـش بـازست همان حلظه�اى كه شـرود. درمى�شـو

ج مى�شويـم وان مى�كنيم، از نور خارار دادن ديگراى حتت تأثير قرتالش برگ انگليسى همينالتر اسكات، نويسنده بـزرديم. سر ود تاريكى مى�گرارو

ده است:نه بيان كرا اين گوداستان ر«چه كالف سر�در�گمى مى�بافيم،

ى در پيش مى�گيريم!»اه فريبكاراز همان ابتدا كه رانيمد. قبل از اين كه بتوهاى فريبنده بنا كران بر چيزا منى�تواقعى رندگى وز

ا به خـداد را بپذيريم و خود را بشناسيم، خـود رفتار كنيم، بايد خـودر نور راقعىا كه خدا ماهيت وى احمقانه است، چران كارتسليم كنيم. فريفنت ديگر

ا مى�داند!ما راندگى را زك در نور چر اينها به ما كمك مى�كند تا بفهميم كه سـلـو,همه

دىشنـواى خواه مى�رويد، تنها بـرقتى در نور رد. وآسانتر و شادتر مى�سـازا ساده مى�كند! عيسىها ر كاراقعاع وضوندگى مى�كنيد و اين مويك شخص ز

حنا ٢٩:٨). مام» (يوا بجا مى�آور او ر,هاى پسنديدهگفت: «من هميشه كارنيكيـان ١:٤).ل تسالواضى سازيـم» (اوا رفتار كنيم كه خـدا ر«بايد چنان ر

اضى كنيم، داريم دو «آقا»ا رد و هم خدا رندگى كنيم كه هم خوى زاگر طوراىد. اگر بـراهد بـوگز عملى نـخـوى هـرا خدمت مى�كنيم و چـنـيـن چـيـزر

گزا هرگير مشكالت هستيم، زيرندگى كنيم، هميشه دردى انسانها زشنوخوفتارف گـرا در ميان دو طـرد رافق نيستنـد و مـا خـودو انسان با يكديـگـر مـو

دى خدا،شنواى خوندگى برت ديگر، زفنت در نور يا به عباراه رمى�بينيم. ر

دهد منوند مترائيل از خداوار شد و بنى�اسر تكرلى تاريخ مجددا١:٨-١١). وقيال كه يكى از انبياىان شد. حـزه ويرده شدند و معبد باشكـوت بربه اسار

قيالفت (حزد، در رؤيا ديد كه جالل خدا از آجنا مى�رت بوان تبعيد و اساردور٤:٨؛ ٣:٩؛٤:١٠؛ ٢٢:١١-٢٣).

هى بيشتر و اين بار در شخص پسر خدا،جالل خدا با عظمت و شكـوديد و در ميان ما ساكن شد، پـر ازگشت. «كلمه جسم گرعيسى مسيح باز

حنا ١٤:١). جالل خدا در جسما ديديم» (يـواستى و جالل او رفيض و رحنا ١٨:٢-د (يوا بدن او قدس خدا بومين ساكن شد، زيرعيسى مسيح بر ز

اند جالل» ردند و «خداوب كرا بر صليب ميخكوان بدن او ر٢٢). اما شريرنتيان ٨:٢). متام اينها بخشى از نقشه اعجاب�انگيزل قربه صليب كشيدند (او

ح�القـدسفت و روخاست، به آسمان بـاال ردگان بـرد و مسيح از مـرخدا بود.ستاد تا در انسان ساكن شوا فرد رخو

ندان خدا ساكن است. «آيا منى�دانيـداينك جالل خدا در بدن�هاى فـرزح�القدس است كه در شما است كه از خدا يافته�ايد وكه بدن شما هيكل رو

مان خداائيل از فرقتى بنى�اسرنتيان ١٩:٦). ول قـرد نيستيد؟» (او خواز آنلى عيسىد، وك منـوا ترمعبد ر اجتماع و,دند، جالل خدا خيمـهسرپيچى كر

حنا ١٦:١٤).ح�القدس تا به ابد در ما مى�ماند (يوعده داد كه روولساله�اوحنا در آيات ١٤:٢-١٦ رمينه، بهتر مى�فهميم كه يوبا اين پيش�ز

س ١٧:١) وتاول تيمود. خدا ناديدنى است (اواى ما دارد، چه پيامى برخوت خداى نـاديـده» اسـتا نديـده اسـت. عـيـسـى «صـوهيـچ انـسـانـى او ر

انستفت، تود گرلسيان١٥:١). عيسى مسيح با جسم انسان كه به خو(كومين نيست، خدالى حال كه عيسى ديگر بر زف منايد، وا بر ما مكشوخدا رد؟ف سازا به جهان مكشود راند خونه مى�توچگو

X³× oLŽ tÐ 7 — ±µ∂

—U² — Ë —U²HÖ ¥∂

ندگى ما يگانگى مـى�بـخـشـد ود، به زمى�آورا از پيچيـدگـى دراهداف مـا رامش و ثبات به ما مى�دهد.احساس آر

غبتى به گناهاقعى هيچ رندگى وده كه زشنى بيان كرا به روحنا اين نكته ريوافش گذاشنت بر گناه، بـه آن اعـتـراقعى به جاى سـرپـود. ايمـان�دار وندار

ك در نور كالم خدا، بر گناه غلبه يابد. او تنها بهشد با سلومى�كند و مى�كون واهد هم اكنـود، بلكه مى�خواين قانع نيست كه مى�داند به آسمان مـى�رو

د، «چنان كه او هست مادار شوخورندگى آسمانى بـرمين از زهم اينجا بر زاظب است كه بيناقعى مونيز در اين جهان هم� چنين هستيم.» ايمـان�دار و

دش، خدا ياار كند. او در پى اين نيست كه خوقرن برازد توفتار و گفتار خورار دهد.سايانه» حتت تأثير قرهى از «سخنان پارا با انبوديگر مسيحيان ر

اسم مناز كليساد پايانى مـراندن سرودر كليسائى، جماعت در حال خـواعظ جلسه،اندند. وا مى�خواى تو دعا مى�كنم» رف «برد معرودند و سروبو

اى چه كسى دعا مى�كنيد؟»داننده جلسه گفت: «برش گرآهسته در گواى كسى دعاد گفت: «چطور مگه؟ من برد كه دست�پاچه شده بوآن مر

سيدى؟»ا پرال را اين سؤمنى�كنم. چراى تو دعا مى�كنم» ون شنيدم داشتى مى�گفتى «براب داد: «چواعظ جوو

اى كسى دعا مى�كنى.»دم شايد برفكر كرانديم.»د مى�خود گفت: «نه، نه! فقط داشتيم سرومر

با از زبان يعقوى! كالم صريح خدا ردازسايانه! دين سخن�پرسخنان پارا فريبد رندگان كه خول بشنويم: «لكن كنندگان كالم باشيد نه فقط شنوسور

ىفتار كنيم. دانسنت زبان ديندارئيم رمى�دهند» (٢٢:١) بايد به آنچه مى�گوئيم...»د عملى سازيم. «اگر بگوندگى خوا در زكافى نيست بلكه بايد آن ربايد به آن نيز عمل كنيم.

ندگى كند. اواهد در ما زجه مى�شويم كه خدا مى�خوقبل از هر چيز متوا محبت مى�كند، قانعتنها با گفنت يا حتى با نشان دادن اين حقيقت كه ما ر

نيست!اياتى كه كتاب�مقدس بيـاننت خدا طبـق رودن مكانهاى سكـودنبال منو

كتى شخصى وشمندى است. در ابتدا خدا مشارده، حتقيق جالب و ارزكره شدن ايـنجب پـارلى گناه مـومستقيم بـا آدم داشـت (پـيـدايـش ٨:٣)، و

انات قربانى، گناهـان آدم ون حيوم ديد كه با خـوديد. خدا الزكت گرمشارند.كت با خدا شود مشارار وانند مجدداشاند تا آنان بتوا بپوا رحو

فنت» است. خدا با انسانهااه ره�هاى كليدى كتاب پيدايش «راژيكى از وحخ (پيدايش ٢٢:٥)، نوفتند. خنواه مى�رفت و انسانها نيز با خدا راه مى�رر

فتند (١١٧؛ ٤٠:٢٤).اه مى�راهيم با خدا ر(٩:٦) و ابرىل عظيمى روج ضبط شده، حتوقايعى كه در كتاب خرومان ولى در زو

د ياندگى» مى�كرفت، بلكه در انسان «زاه منى�رداد: خدا ديگر تنها با انسان رد: «مقامىائيل اين بومان خدا به بنى�اسرفت. فرت ديگر با او مسكن گربه عبار

ج ٨:٢٥).م» (خروند تا در ميان آنان ساكـن شـواى من بسازسى بـرقدو ما تقديسسى آن مكان رقتى مود. و اجتماع بو,نه اين «قدس» خيمـهلين منواو

جشانـيـد (خـروا پـوى خيـمـه رت ابرل شد و بـه صـورد، جالل خـدا نـازكـر.(٣٣:٤٠-٣٥

ى آنان ساكندوائيل، بلكه در ميـان ارخدا نه در كالبد تك�تك بنـى�اسـرلفت (اوائيل گناه ورزيدند و جالل خدا از ميان آنان رشد. بدبختانه بنى�اسر

انگيختا برد رئيل و داوم، سمواى اصالح قولى خدا برئيل ٢١:٤). وسمود. به هنگام تقديس معـبـداى خدا بنا منـوه برو سليمان نيز معبدى بـا شـكـو

ل پادشاهاند (اومين ساكن شول شد تا بر زسليمان، جالل خدا بار ديگر ناز

±µµ bOýUÐ vF�«Ë

≥

u½ ÈeOÇ ¨tMN7 ÈeOÇ

±¥≠∑∫≤ UMŠu¹ ‰Ë«

م!»ست دارا دو«من فقط آن كاله ر عاشق لوبياى پخته هستم!»اقعا«پسر، من و

ست داريم؟»ا دوجه نشده�اى كه من و تام يكديگر ر«مامان چطور متوالنى در جريـانانند تا چنان مدت طـومانند سكه�ها، كلمات نيز مـى�تـو

ستى، عشقند. متأسفانه كلمات «دوش شوده و بى�ارزسوباشند كه كم�كم فراىا از دست داده�اند و از آنـهـا بـرد راقعى خـود وش و كاربـرو محـبـت» ارز

د.هى از گناهان استفاده مى�شوشاندن انبوپواند همـاندى مى�تونه مرع مشكل است كه چگوضو فهميدن اين مواقعاو

اى بيانش استفاده مى�كند، بـرد به همسراى بيان عشق خـوا كه بركلمه�اى رقتى كلمات با اين بى�دقتىد! واجع به لوبياى پخته به زبان آورد راحساس خوند. كلمات بى�معنى مى�شواقع معنى آنها حقير يا اصالند، در وبه كار مى�رو

ا از دست مى�دهند.د رش خود، ارزنيز مانند اسكناسهاى خرار مى�كند: تكرتباا مراقعى، سه كلمه رندگى ود از زصيp خوحنا در تويو

عضوا به مود رحيات، محبت و نور. در حقيقت او سه قسمت از نامه خـومحبت مسيحى اختصاص داده است. مى�گويد كه محبت، حيات و نـور

خشـك و خـالـى در,ه «خدا محبت اسـت» تـنـهـا يـك آمـوز,است. جـمـلـهشنىدانى است كه در جلجتا به روكتاب�مقدس نيست، بلكه حقيقتى جـاو

اى ماهائى بـرهائى به ما گفته و در عين حـال كـارنشان داده شد. خدا چيـزاجنام داده است.

گمين حقيقت بـزرى سواحل مقدماتى و آمادگى بـر اينها، مـر,لى همهواننده يك كتاب خوفاى اجنام مى�دهد! ما صراى ما كاراست: خدا امروز بر

گ محبت در منايش بزراقعه�اى تكان�دهنده نيستيم، بلكه شخصايا متاشاچى وكت داريم!خدا شر

ئى در هزينه�ها،فه�جودر يكى از كالسهاى منايش دانشكده، به خاطر صرا به چند بخش جداگانها خريدند و آن رتنها چند قسمت از يك منايش�نامه ر

اان رص بازيگردان نقش�هاى مخصوگرجويان دادند. كارده به هنرتقسيم كرى به خوبى پيـشلى هيچ چيـزدند. وع به مترين كـربه آنان داد و سپس شـرو

گمىدردان و سرگر كار,ه�هاى بى�فايدهفت. پس از چند ساعت ايما و اشارمنى�ره جلسه مترين قطع شد.ان، باالخربازيگر

د و گفـت:ى صحنه جمع كرا رودان، متام هنرپيشه�هـا رگردر اينجا كـارامن، پس همه تا آخـراى شما بخـوا براهم متام منايش�نـامـه ر«ببينيد، مى�خـو

لاندن منايش�نامه از اوع به خوش دهيد.» و شروساكت باشيد و به دقت گود!»ان گفت: «پس جريان اين بوقتى متام شد، يكى از بازيگرد و وتا آخر كرندار بگيرد قرانستند در نقش�هاى خوا فهميدند، توقتى متام داستان رآنان و

ى داشته باشند.فقيت�آميزو مترين موانيد، احساسى مانند گفنت اين جمله پيداا مى�خوقتى آيات ١٢ تا ١٦ رو

قتىا در اينجا پى مى�بريم كه خدا ومى�كنيد كه «پس جريان اين است!» زيرد، چه هدفى در نظر داشت.ح مى�كرا طرنقشه عظيم جنات ر

X³× oLŽ tÐ 7 — ±µ¥

u½ ÈeOÇ ¨tMN9 ÈeOÇ ¥∏

حنـا ( ٧:٢-١١؛متعلق به يكديگر هستند. ايـن سـه قـسـمـت از نـامـه يـوه آياتفنت شمارن در نظر گرا پشت سر هم و بدو١٠:٣-٢٤؛ ٧:٤-٢١) ر

د.ا نبايد از هم تفكيك منوجه شويد كه محبت، حيات و نور رانيد تا متوبخونهبا مطالعه اين بخش (٧:٢-١٤) مى�آموزيم كه محبت مسيحى چگو

ك مى�كندد. شخص مسيحى كه در نور سلواز نور و ظلمت تأثير مى�پذيرا محبتد رادر مسيحى خوت ساده�تر از خدا اطاعت مى�منايد) بر(يا به عبار

ندگىگ و زله مرمى�كند. در ١٠:٣-٢٤ گفته شده كه محبت مسيحى از مقوحانـى. در ٧:٤-٢١گ روت زيسنت، يعنـى زيـسـنت در مـراست: در نفـر

استى است (ر.ك ٦:٤):استى و نارله رمى�بينيم كه محبت مسيحى از مقوا بهگاهيم، به همين خاطر محبت خدا رد آن از محبت خدا نسبت به خوچو

ان نشان مى�دهيم.ديگرم محبت مسيحيـاناى لزوپس در اين سه قسمت، سه دليل محـكـم بـر

نسبت به يكديگر مى�يابيم: حكم خدا اين است كه يـكديگر محبت كنيم (٧:٢-١١).١)

.)٤٢-٣:٠١( تـسا نكاس ام رد ادخ تبحم و ميا�هدش دولوم ادخ زا اـم )٢د (٧:٤-٢١). «ما... محبتا بر ما آشكار كرد ر در ابتدا خدا محبت خو٣)

د.»ا محبت منول ما را كه او اومى�منائيم زيرد.صه عمل مى�آورا به عرحنا نه تنها از محبت مى�نويسد، بلـكـه آن ريو

ب»انندگانش، كلمه «محـبـوى خطاب به خـود عالقه ويكى از القاب مـورل محبت»سوا «رحنا رد. يواست. او نسبت به آنان احساس محبت مى�كـر

ع محبتضوشته اهميت زيادى به موساالتى كه نوا در اجنيل و رناميده�اند زيرا كه در اجنيلده چرل محبت» نبوسوحنا هميشه «رد يوجوداده است. با اين و

اجى آتشينا به خاطر اينكه مزب رش يعقوادرحنا و بـرانيم عيسى، يومى�خو

اسم عشاى ربانىشايد يكى از داليل برپائى و تعيين «شام آخر» يعنى مره مى�كنيم و در جام سهيما پارقتى نان رسط عيسى مسيح همين باشـد. وتو

ئيم هيچ�كس، عده كمىا به ياد مى�آوريم. اگو نگوگ مسيح رمى�شويم، مرا به يـادد رندگى محبوبـان خـواقع مـا زد! در وى شوگشان يـادآورمايلنـد مـر

لى درشى بسپاريـم. واموا به فرگ آنان ره مرمى�آوريم و سعى مى�كنيم انـدوا به ياد داشته باشيم:گ او رده كه مرمود مسيح اين طور نيست. او به ما فرمور

ى من اجنام دهيد!»ا به يادگار«اين ره�اى از ديدگاه احساسى، بلكه به شـيـوفاا نه صـرند رگ خداوما بايد مـر

ندن گفته�اند: «احساس بدوى كنيم. در تعريp احساساتى بوحانى يادآوررواسم كليسااق در مرطمطره و پران سخنان باشكوليت.» به سادگى مى�تومسئو

نده بيروندگى شكست خورج شد و همان زد و سپس از آجنا خاربر زبان آورد. ذهن بايـدمى�گيـرا دربراقعى، كليت انسـان رحانى وا داشت. جتربـه رور

ادهست داشته و ستايش كند؛ و ارا دوك كند؛ دل آن را درحانى رحقيقت روم صليب برويـم،فاى مفهـود. هر چه بيشتر و عميق�تر بـه ژرار گيـربر آن قر

اهد شد.جه ما به يكديگر بيشتر خومحبت ما نسبت به مسيح و نيز تومينلى سوده است، وى كرپس تا اينجا دانستيم كه خدا چيست و چه كار

ا بيشتر به عمق معنى و منظـور مـحـبـت مـسـيـحـىحقيقت اسـاسـى، مـا رساند.مى�ر

©±∂≠±≤∫¥® åœuýÅv� s)UÝ U� —œ «bšò ∫“Ëd�« È«dÐ «bš —U) ©≥

د اين حقيقت اساسى كـها در مورحنا ردر اينجا بهتر است گفته�هـاى يـو مرور كنيم. اين حقـيـقـت، در كـالم خـدا و«خدا محبت اسـت» مـجـددا

ف شدهد، بر ما مكشـوهمچنين بر صليب، جائى كه مسيح به خاطر ما مـر

±µ≥ bOýUÐ vF�«Ë

¥π bOýUÐ vF�«Ë

قس ١٧:٣). يك بار هـمعد» ناميد (مران رجس» يعنى «پسـررانوداشتند «بال كنند تا اهالى دهـكـده�اى راستند آتش از آسمـان نـازادر مى�خواين دو بـر

قا ٥١:٩-٥٦).د كند (لونابودنتسناوت�ىم ابلاغ ناگدنسيون ،دش هتشون ىنانوي نابز هب ديدج�دهع هك اجنآ زا

هنافسأتم .دننك هدافتسا اهنابز ىخرب هب تبسن ىرت�قيقد تاحالطصا و تاملك زازا ىضعب هك دنتسه ىدايز ىناعم نانچ ىاراد »تبحم و قشع ،ىتسود« تاملك»تـبحم« درـوم رد اـنحوي لوا ـهلاسر رد ـىتقو .ـدنـنك�ىم ـىفن ار ـرگيـدكي ـاهنآهك تسا ىا�هژاو »هپـاگآ« .ميوش�ىم وـربور agape ىنانوي هـملك اب ،مـيناوخ�ىمرگيد نايحيسم هب تبسن ىحيسم تبحم ،ناسنا هب تبسن ادخ تبحم نايب ىارب

.)٣٣-٥:٢٢ نايسسفا( دور�ىم راك هب شياسيلك هب تبسن دنوادخ تبحم ودلى در منت مورد واى همين منظور بكار مى�روى كه برنانى ديگركلمه يو

لىستانه» مى�باشد، و است كه به معنى «محبت دوphiliaد د ندارجونظر ما واى بيان عشـق كه برerosنانى عميق و الهى نيست. (كلمـه يـوagapeماننـد فته شده، در هـيـچ�كـدام از از آن گرeroticت د و عبـارانى بكار مـى�روشهـو

كتاب�هاى عهدجديد نيامده است). متناقض اين است كه مـحـبـتانكته تعجب�آور و در عيـن حـال ظـاهـر

ده (٧:٢-٨). البته نه خومسيحى هم حكمى كهنه است و هم حكمى تازا محبتد رعان خوط به آن يعنى انسان، خدا و همنومحبت و نه حكم مربو

مان اصلى عهد�عتيق يعنىد عيسى مسيح دو فره�اى نيست. خوكند، چيز تازقس ٢٨:١٢-د و گفت (مركيب منوا با هم ترتثنيه ٥:٦ و الويان ١٨:١٩ ر

ات و كتب انبيا هستنـد.مان خالصه و چكيده متامى تـور٣٤) كه اين دو فرده و حتى به قبـل ازظيفه كهنـه بـوع، دو ومحبت به خدا و محبت به همـنـو

دد.مى�گرآمدن مسيح به اين دنيا بر

دس خوا ببخشد و در عين حال از ذات قدوان راند گناهكارنه مى�توخدا چگوال در صليب نهفته است، جائى كه عيسى مسيحد؟ پاسخ اين سؤدور نشو

فت و مقتضيات عادالنه شريعت مقدسد گرا بر خوات گناهان انسان رمجازا نيز آشكارد راين در همان جا، خدا محبت خوه برسانيد. عالوا به اجنام رر

اهم ساخت.اى انسان فرا برد و امكان جنات از طريق ايمان رمنوديكأت وا گرم رب هـكلب ،حيسم دلوت رب ـهن اجنيا رد هك تسا نيا مـهم هتكن

اعـطق ،)١:٤١ انحوي( »ـديدرگ مـسج« ىسـيع هك تقـيقح نيا .ـتسا هدشنايتنرق مود( »دش هانگ« ىسيع هكنيا اما .تسا ادخ تبحم و ضيف رب ىدهاشلك و حيسم ميلاعت ،حيسم هنومن .تسا ـام ىارب هتكن نيرت�هتسجرب ،)٥:١٢.دنباي�ىم بيلص رد ار دوخ ىعقاو ققحت و موهفم ،نيمز رب حيسم ىگدنز

ا تشويق مى�كند كه «يكديگران رمين بار ايمان�داراى دوحنا در اينجا بريواجب�االطاعت است (آيها محبت كنند» (١١:٤). اين تشويق، حكمى ور

ا٧) كه بر اساس ذات خدا مقـرر شـده. «خـدا مـحـبـت اسـت. مـا خـدا ره، تشويق بها محبت كنيم.» به عالومى�شناسيم و از اين رو بايد يكديگر ر

فىليت معـران مسئوان امتياز و هم به عنـودن يكديگر هم به عنـومحبت منـوا محبتد، ما نيز بايد يكديگر رشده است: «اگر خدا با ما چنين محبت منو

دن نسبت به مسيح جنات نيافته�ايم،منائيم» (آيه ١١). ما به خاطر محبت منوحنا ١٦:٣). امـااسطه ايمان به عيسى مسيح اسـت (يـوبلكه جنات ما بـه و

ى بر صليب اجنام داد، پاسـخاى ما چه كـارپس از دانسنت اينكه مسـيـح بـران باشد.طبيعى ما بايد محبت به او و نيز به ديگر

قى كنند. محبتد از محبت ترك خوبسيار مهم است كه مسيحيان در درظيفه باشد نيكو است، اما محبتبه يكديگر، حتى اگر تنها با حس اجنام و

ى است.دانى (و نه اجبار) چيز ديگرناشى از قدر

X³× oLŽ tÐ 7 — ±µ≤

u½ ÈeOÇ ¨tMN9 ÈeOÇ µ∞

مى حكمىا محبت كنيد» به چه مفهوصيp، حكم «يكديگـر ربا اين توا در يافـنتنانى مـا رع به زبان يـوجود (٨:٢)؟ باز هـم ره» بشمار مـى�رو«تاز

ال كمك مى�كند.پاسخ اين سؤد، يكىد دارجوت و متفاو,هاژه» دو واى معادل كلمه «تازنانى بردر زبان يو

اى مثالگى در كيفيت». برى به معنى «تازمان» و ديگرگى در زبه معنى «تازلى اگـرمبيل به كار ببـريـد، ود آخرين مدل اتـوان در مـورا مى�تول ركلمـه او

ده باشدى بومبيل�سازد انقالبى در صنعت اتومان خومبيلى بخريد كه در زاتوم استفاده مى�كنيد. [درمبيل�هاى ديگر، از معنى دوت با اتو متفاوو اساساتيبا به تره» ران كلمات «جديد» و «تـازسى با اندكى تسامح مى�تـوزبان فار

د].ق بكار براى معانى فوبره نيست بلكهمان، حكمى تازا محبت كنيد» از ديدگاه زحكم «يكديگر ر

اه است. به خاطر عيسى مسيح، حكم كهنه «يـكـديـگـر راز نظر كيفى تـازتاه (آيات ٧-١١)ه�اى يافته است. در اين پنج آيه كومحبت كنيد» معنى تاز

ه است.ياد مى�گيريم كه اين حكم از سه جهت مهم، تاز

©∑∫≤® XÝ« Á“Uð Ábý ʬ dÐ t) ÈbO)Qð —œ ©±

د «احكام» به طور كلى سخـنحنا در قسمت قبلى (٣:٢-٦) در موريوف مى�كند. حكما تنها به يك كلمه معطـود رجه خولى در اينجا تـوگفته، و

ا محبت كنند، تنها يكى از احكامم خدا يكديگر رعهد�عتيق مبنى بر اينكه قولى حال اين حكم كهنه جايگاهى خاص يافته و باالتر از سايرد، وبسيار بو

فته است.ار گراحكام قراردن باالتر از بقيه احكام قرنه ممكن است كه حكمى يك سر و گرچگو

د كه محبت،ان با اين حقيقت بيان كرا تنها مى�تونگى اين حالت رد؟ چگوبگير

ستاده شد، به جهان منى�آينـد،بچه�ها به همان طريقى كه مسيح به جهان فرلدان انسان كامل در جهان متوند. عيسى به عنولد مى�شوبلكه در جهان متو

ستاده شد.دانى خدا، به جهان فران پسر جاولى به عنوديد، وگرگ او بر صليب، نه در اثـرستاده شدن مسيح به اين جـهـان و مـرلى فرو

محبت انسان نسبت به خدا، بلكه به خاطر محبت خدا نسـبـت بـه انـسـانفتار دنيا نسبت به خدا، هر چيز هست جز محبت!د. ديدگاه و ربو

:تسا هدش ركذ بيلص رب حيسم گرم ىارب ىساسا فده ود هلاسر نيا رد.)٠١ هيآ( دوش ام ناهانگ هرافك ات ،مود و )٤:٩( ميئامن تسيز وا هب ات ،لواهدش نـييعت لبق زا ىا�هـدعو هكلب هـتساوخان ىقافتا ـاي فداصت هن حـيسم گرم.داد ناج دنمتردق ىحتاف لثم هكلب ،درمن هتسب اپ و تسد ىديهش نوچ وا .دوب

نتيان ١٥:٥) وم قراى او» (دود تا ما «به او» (آيه ٩)، «برعيسى مسيح مرم�ترين نياز شخـصنيكيان ٩:٥-١٠). مبرل تسالوندگى كنيـم (او«با او» ز

ده است»ا او «در خطايا و گناهان مرندگى است، زيرى به زگناهكار، نياز ود تا ما امكـان(افسسيان ١:٢). شايد گفنت اين كه مسيح مى�بايـسـت مبـيـر

ازانيم به عمق رگز منى�توى به ظاهر متناقض باشد! ما هرندگى بيابيم، امرزد (غالطيان ٢٠:٢).اى ما مرا مى�دانيم كه او برلى اين رسيم، وگ مسيح برمر

ازحنا قبالصيp شده است. يوه» توان «كفارگ عيسى مسيح به عنـومرسى مفصله به بررم نيست دوبارده (٢:٢) و ديگر الزت استفاده كراين عبار

ه به اين معنى نيست كه انساندازيم. بايد به ياد داشته باشيم كه كفـارآن بپرىه چيزا فرو�نشاند. كفارد يا خشم او رد سازشنوا خوى بكند تا خدا ربايد كار

اهم منايد.ا فرسيله امكان بخشش انسان رد تا بدان واست كه خدا به عمل آورد حمايت كند. «خدااين بايد از شريعت مقدس خو«خدا نور است» و بنابر

ا ببخشد و جنات دهـد.ان راهد گناهكـارمحبت است» و از اين رو مى�خـو

±µ± bOýUÐ vF�«Ë

µ± bOýUÐ vF�«Ë

ميان ٨:١٣-١٠).تكميل شريعت خدا است (روىد محافظت و نگهدارندان خون و شريعت بايد از فرزالدين مطابق قانوو

د.م سنگينى بشمار مى�روندان، جرجهى نسبت به فرزكنند و غفلت و بى�تود صداى ساعت شمـاطـه�دارقتى صبـح زوان ولى چه تعداد از پدر و مـادرو

نه زير با هم صحبت مى�كنند؟د مانند منوبلند مى�شوايم سـر ازت. ما كه منى�خوى سر كاره بلند شى و بـرم، بهتـرن: «عزيزز

ندان دربياريم.»زه بلند شى، صبحانه بـچـه�هـا�رو بـدى وسته، تو هم بـهـتـره درد: «آرمر

ى ما�روه و هر دونو آماده كنى. اگه دير بجنبيم ممكنه پليس بو ببـرلباساشودستگير كنه.»

نه متام روز�رو تون چيز خوبيه و گر قانواقعام، وست ميگى عزيزن: «درزنديم!»اب مى�موختخور

اى كسب معاش والدين بـره ون، انگيـزس از قانود كه ترديـد دارجاى ترد عمـلظايp خوالدين به اين دليـل بـه واظبت از بچه�هايشـان بـاشـد. ومو

اه باشد) كه يكديگر و بچه�هايشانقات با اكره�اى اومى�كنند (حتى اگر در پارد بلكه ازن ندارتباطى با قانوظيفه هيچ ارند. در نظر آنها اجنام وست دارا دور

د.چشمه مى�گيرمحبت سرا محبت كنيد» تكميل شريعت خـدا «يكديگـر رتيب، حكمبه همين تـر

ئيد، ازغ منى�گود آنها دروست داشته باشيد، در مورا دودم رقتى مراست. وع،ا منى�كنيد. محبت به خدا و همنوى كشنت آنها رديد و آرزوى منى�دزآنها چيزد آنها فكرن اينكه حتى در مـورا بدواند كه احكام خـدا رمى�انگيـزا برانسان ر

ى مسيحى عمل كنـد، ازقتى شخصى مطابق الـگـوكند، اطاعت منايـد! وس بلكه از محبت.ان خدمت مى�كند، اما نه از ترخدا اطاعت و به ديگر

مين داشت تا در آنلى كامل و بى�عيب و نقص بـر زخلقت نشد، آدمى منزا محبت و خدمت منايد.خدا ر

ار دوخ لد دنوادخ« .دش راكشآ ليئارسا موق اب وا راتفر ,هوحن زا ادخ تبحماريز ،ديدوب رتريثك اه�موق رياس زا هك ببس نيا زا ديزگنرب ار امش و تسبن امش اب

ار امش ـدنوادخ هك تهج ـنيا زا نكيل ،ديدـوب رت�ليـلق اه�موق ,همه زا ـامش هك,هنـاخ زا و دروآ نوريب ىـوق تسد اب ار ـامش دنواـدخ سپ .تشاد�ـىم تسود.)٨-٧:٧ هينثت( »داد هيدف رصم هاشداپ نوعرف تسد زا ،ىگدنب

ش عيسى مسيح آشكـار شـدهگ پسر محبت خدا در مـر,هگترين جلـوبزرا در ما ثابت مى�كند از اين كه هنگامى كه ماد راست. «ليكن خدا محبت خو

ميان ٨:٥).د» (رواه ما مرديم، مسيح در رهنوز گناهكار بوانميت يافنت.» در دورفعل «ظاهر شدن» يعنى «آمدن به فضاى باز، عمو

انياند (عبرم و تشريفات مذهبى پنهان بوسواى آداب و رعهد�عتيق، خدا در ورد:مو١:١٠)، اما در عيسى مسيح «حيات ظاهر شد» (٢:١). عيسى فـر

حنا ٩:١٤).ا ديده است» (يوا ديد، پدر ر«كسى كه مراا عيسى مسيح ظاهر شد؟ «و مى�دانيد كه او ظاهر شد تـا گـنـاهـان رچر

ا باطلد» (٥:٣). «از اين جهت پسر خدا ظاهر شد تا اعمال ابليس رداربراداشت و اعمال ابليس را برد» (٨:٣). عيسى مسيح كجا گناهان مـا رساز

د، جائىا بر صليب ظاهر كرد رى صليب! خدا محبت خود؟ بر روباطل منوان قربانى گناهان ما داد.ا به عنود ركه او پسر خو

ا «پسر يگانهحنا، عيسـى رساله است كه يـواين منت تنها جائى در ايـن رفته است (١٤:١).حنا نيز بكار ران در اجنيل يوپدر» ناميده است. همين عنو

د.» اين حقيقت كه خداع خود و بى�نظير در نوه يگانه يعنى «منحصر به فراژوهيت عيسى مسيح است.ستاد، شاهدى بر الـوا به اين جهان فرد رپسر خو

X³× oLŽ tÐ 7 — ±µ∞

u½ ÈeOÇ ¨tMN9 ÈeOÇ µ≤

ها محبت كنيـد» تـازحنا مى�گويد كه حكم «يكـديـگـر ربه همين دليل يـود . اين حكم، نهگى دارا كه از ديدگاه تأكيدى كه بر آن شده تـازاست، چر

فته است!ار گرست احكام قرأس فهرحكمى از ميان احكام بسيار، بلكه در ردن اين حكم از نظر تأكيد، هم�چنين از اين جنـبـه كـه در ابـتـداىه بوتاز

سى است. «حكم كهنه آن كالم است كهد قابل بررار دارندگى مسيحى قرزحنات در نامه يوش متفاوت «از ابتدا» به دو رواز ابتدا داشتيد» (٧:٢). عبار

حنـال يود. در اوش اهميت خـاصـى دارفته و تشخيـص ايـن دو روبه كـار رد. درانيم كه او «از ابـتـدا» بـودن مسيح مى�خـولى بـوصيـp از١:١، در تو

شته شده كه «در ابتـدا،حنا ١:١ نيز كه مشابه همين آيـه اسـت نـواجنيل يـود.»كلمه بو

دند. حكم «محبت كردازندگى مسيحى مى�پرلى آيه ٧:٢، به ابتداى زوئى خدا بعـد ازندگى مسيحى نيست، چنـان كـه گـوان»، ضميمه زبه ديگـرست از! بلكـه درسيده باشد. خيـرش رع، فكر جديدى به نظرضـوخامته مو

ت،ديم در دل ما است. در غير اين صورهمان حلظه�اى كه به مسيح ايمان آورت گذشته داخل حيـاتانست بنويسد: «ما مى�دانيم كـه از مـوحنا منى�تـويو

د:مود عيسى فرا محبت مى�منائيم» (١٤:٣) و خوان رادرگشته�ايم، از اينكه برا محبتد من هستيد، اگر يكديگر راهند فهميد كه شاگر«به همين، همه خو

حنا ٣٥:١٣).كنيد» (يودپسند و حتى ممكن است خوده و جنات نيافته ذاتـاكسى كه ايمان نياور

اف كنيمست داشته باشيم بايد اعتـرا دوادان ركينه�جو باشد. هر چقدر نـوزد�محور هستند و فكر مى�كـنـنـد متـام دنـيـا دور تـخـت آنـهـاادان خـوكه نـوزنه شخص بى�ايمان و جنات نيافته است. «ما نيز سابقادك، منوخد. كومى�چر

ده، در خبث وات و لذات بواع شهو انو,اه و بندهدار و گمرمانبربى�فهم و نافر

ذات خدا تعيين كننده شخصيتى است كه ما بايد داشته باشيم. «چنـانكه او هست، ما نيز در اين جهان هم چنين هسـتـيـم» (آيـه ١٧). مـحـبـت

اندگى او استند�خوكت آنها با خدا و فرز مشار,مسيحيان به يكديگر، نشانهد، اتفاقىد مسيحى با خداى خوا مى�شناسند. جتربه فرو نيز دليل اينكه خدا ر

ه در شناخت هرمراى هميشه نيست، بلكه جتربه�اى روزدى و يك بار برمور,اقعى، نه مطالـعـهچه بيشتر و عميق�تر او است. الهيات (خدا�شـنـاسـى) و

ل عقايد، بلكه جتربه�اى هيجان�انگيـز و هـره�ها و اصوخشك و خالى آمـوزد!ا شبيه مسيح مى�سازه است كه ما رروز

قتى مديـرقت شـد. وستانى سـراديو�اكتيو از بـيـمـاراد رمقدار زيادى مـوقاهش مى�كنم به سارد، گفت: «خوا به پليس اعالم كرع رضوستان موبيمار

ى نيستاديو�اكتيو چيزاد رگ حمل مى�كند و مودش مرهشدار دهيد كه با خواتد، تأثيـرا در اختيار داراد رد. مادام كه اين مواحتى پنهان كـران به ركه بتو

د!»ى بر او مى�گذارفاجعه�بار حتتد، بايد شخصـاا داركسى كه ادعاى خدا�شناسى و احتـاد بـا خـدا ر

د كه خداار داشته باشد. شخص مسيحى بايد همانى بشوابطه قرتأثير اين رى غير از اين، بيانگر اين استهست و «خدا محبت است.» هر بحث ديگر

منى�شناسد!اقعاا وكه خدا ر

©±±≠π∫¥® åœU²ÝdP «— œuš d�Ä Ë«ò ∫t²ýcÖ —œ «bš —U) ©≤

ن خدا محبت است، بايد نه تنها در سخن بلكه در عمـل بـا انـسـانچوگز ايستا يا منفعل نيست. خدا محبتاقعى هرابطه داشته باشد. محبت ور

اد. او متام خلقـت رف مى�سـازاه�هاى متعددى بر انسان مكـشـوا بـه رد رخوىفتارمانى كه گناه انسان، باعث گرفت و تا زهاى بشر به كار گرفع نيازاى ربر

±¥π bOýUÐ vF�«Ë

ديم و بر يكديگر بغض مى�داشـتـيـم»ت بوديم كه اليق نفـرحسد بسر مى�بـر شخص بى�ايمان، شايد زيبا نباشد،,ش نشدهتو(تيطس ٣:٣). اين تصوير ر

ه نيافته�اند، شايد اينلد تاز دقيق است! بعضى از كسانى كه تـولى مطمئناولى اعمال جسم (غالطيـان ١٩:٥-٢١)د نشان ندهنـد، وا از خوصفات ر

د.د دارجوه وهميشه در متايالت آنان بالقوه�ه و طبيعتـى تـازد، حياتى تـازى به مسيح ايمـان مـى�آورقتى گناهـكـارو

سـطد و محبت خـدا، تـوس خدا در او ساكـن مـى�شـوح قدومى�يـابـد. روميان ٥:٥). خدا، شخص نو�ايماند (روح�القدس در دل او ريخته مى�شورو

د شما از خداا خود محبت منى�نشاند! «زيـرالنى در مورانى طوا پاى سخنرراح�القدس كه در شما ساكن است) كه يكديگر رخته شده�ايد (يعنى با روآمو

مى�يابد كه حالنيكيان ٩:٤). شخص نو�ايمان درل تسالومحبت منائيد» (او دشـمـنا قبـالد و آنچـه رست مى�داشـت، دشـمـن مـى�دار دوا قـبـالآنچـه ر

د!ست مى�دارمى�داشت، حال دوه است: اينا محبت كنيد»، از نظر تأكيد تازاين، حكم «يكديگر ربنابر

حنا ٣٤:١٣)حكم يكى از مهمترين احكامى است كه مسيح به ما داده (يوان، در عهد�جديد بيش از انگشتان دو دستاقع حكم محبت به ديگرو در و

لميان ٨:١٣؛ اوحنا ٣٤:١٣؛ ١٧٬١٢٬٩:١٥؛ روار شده است (يوتكرحـنــا ٢٣٬١١:٣؛ل يـوس ٢٢:١؛ اول پـطــرنـيـكـيــان ٩:٤؛ اوتـسـالــو

دى نيز در مورات بسياره بر اين اشارحنا ٥) و عالوم يو١٢٬١١٬٧:٤؛ دود.د دارجوانه وادرمحبت بر

ى است كه بدانيم معنى محبت مسيحى چيـسـت.بسيار مهم و ضـروراىمحبت مسيحى، احساسات هيجان�انگيز و سطحى نيست كه مسيحيان بر

ند. محبت مسيحى نه با احسـاسـاتكنار آمدن با يكديگر به منايش بـگـذار

µ≥ bOýUÐ vF�«Ë

ندن ايمان مسيحى است. چومواى آزى براين، محبت معيار معتبربنابرابطه�اى شخصى با خدا داريـم،خدا محبت است و ما مدعى هستيـم كـه ر

ند خدا ازد نشان دهيم. فـرزندگى خوش زا در رو بايستى محبـت او راماالزن «خـداد. چوكـت دارد شده و از اين رو در ذات الهـى او مـشـارلوخدا مـو

ا محبت كنند و اين استدالل جـاىمحبت است» مسيحيان بايد يكديـگـر رد!هيچ شك و شبهه�اى ندارا مى�شناسـيـم.» درد» شده�ايم، بلـكـه «خـدا رلوما نه تنهـا «از خـدا مـو

ى از فهميدن يا آشنائى «شناخنت» معنى بسيار عميق�تر,كتاب�مقدس، كلمه,صيp احتاد صميمانهاى توان مثال همين فعل «شناخنت» برد. به عنوذهنى دار

فته است (پيدايش ١:٤). شناخنت خـدا يـعـنـى داشـنتهر بكـار رن و شوزدار شدن از محبتخوردن در ذات خدا و بـرتباطى عميق با او: سهيم بـوارك عميق در,له امور نيست، بلكه از مقو,ك سادهى. اين شناخت، تنها درو

حقيقت است (ر.ك ٣:٢-٥).»دسـانش�ىمن ار ادخ ،ـديامن�ىمن تبـحم هك ىسك« هـلمج موهـفم دياب

،ناميا�ىب دارفا زا ىرايسب انيقي .مينك كرد تقيقح نيا وترپ رد ار )٤:٨(دننك�ىم ىراكادف اهنآ ىارب ىتح و دنراد تسود ار دوخ ناگتسب و هداوناختخانش ىعون ىاراد دارفا هنوگ نيا زا ىرايسب هك تسين ىديدرت چيه و؟دنراد مك ىزيچ هچ دوجو نيا اب ـسپ .دنتسه ادخ زا ىنالقع و ىنهذهمجرت هنوگ نيا ناوت�ىم ار ٨ هيآ .دنرادن ادخ زا ىصخش هبرجت چيه نانآ

هب هاگ�چيه ،تسا ىهلا ـتبحم عون نيا دقاف هك ىسك« :دـومن ريسفت وو تخانش مامت .تفاي دهاوخن تسد ادخ زا ىبرجت و ىصخش ىتخانشىو لد هب زگره و تسا وا رس رد هك تسا نامه ادخ دروم رد ىو شناد».دباي�ىمن هار

X³× oLŽ tÐ 7 — ±¥∏

u½ ÈeOÇ ¨tMN9 ÈeOÇ µ¥

ادجه به افرا كه احساسات، عالقه يا تود، چر انسان سر و كار دار,ادهبلكه با ارد يعنى اينكه بـااده انسان جاى دارم و ارله عزخاصى است. محبت در مقـو

ه مى�دهيد كه محبت خدا از طريق شـمـا بـهست داريد و اجـازد دوجومتام واههاى محبت�آميز نسبت به آنها عمل كنيد. كـارسد و سپس بـه ران برديگر

ست داريد بلكه بها دود اين طور نيست كه گويا آنان رعان خواى همنوشما برى نيسـت به آنها محبت مى�كنيد. اين ديگر رياكـاراقعااين دليل است كـه و

بلكه اطاعت از خدا است.نتيان باشد.ل قراى محبت مسيحى، باب ١٣ اوصيp برشايد بهترين تو

تانيد قـوجمه دقيق و صحيحى باشد مى�تـوجمه�اى كه شما داريد تـراگر ترندگى مسيحى «هيچ» است! با متامن محبت، زك كنيد: بدوا دركامل آن ر

ها محبت كنيد» تنها از ديدگاه تأكيـد تـازضيحات، حكم «يكديگـر راين توه است:ى نيز تازنيست بلكه از جنبه ديگر

©∏∫≤® XÝ« Á“Uð Ábý tz«—« t) È«Åt½u/ —œ ≠≤

ا محبت كنيد» ابتدا در مسيـح حتـقـقه مى�كند كه «يكديگـر رحنا اشـاريوده�اند صدق مى�كند.ندگى كسانى كه به مسيح ايـمـان آوريافته و حال در ز اين حكم است.,نهگترين منود بزرعيسى مسيح خو

ا دره «خدا محبت است» (٨:٤) كه طـنـيـن آن رشكوت پـر به عباربعـداقتى به مسيحد. واهيم كرداخت و بر آن تعمق خواهيم پراينجا مى�شنويم خو

مانىنه محبت است. عيسى در فرمى�نگريم، مى�بينيم كه مسيح، جتسم و منود اجنام نداده باشد.استه كه خوى نخوه محبت به ما داده، از ما چيزكه دربار

ح محبت مى�زيستندگى�اى است كه در روايت زجات چهار اجنيل رومندرد. در نتيجه مسيح بهمانى بسيار بدور بوايط آرقعيتى كه از شرو آن هم در مو

ه مى�كـنـد. درس خـدا اشـارت به ذات قـدوخدا نور اسـت. ايـن عـبـاركتاب�مقدس، «نور» مناد تقدس و «تاريكى» مناد گنـاه اسـت (٥:١-١٠؛

س است و به دليلا او قدواند گناه كند زيـرحنا ١٨:٣-٢١). خدا منى�تويومث ذات مقدس او گشته�ايم (دوارلد شده�ايم، واده او متواين كه ما در خانو

س ١٤:١-١٦).ل پطرس ٤:١؛ اوپطركا نبايد به معنى «محبت، خدا است» درخدا محبت است. اين جمله ر

د. اينكه دو نفر «به يكديگر محبت داشته باشند»، به اين معنا نيست كهمنو صحيح و بجاست مقدس است. اين گفته كامالاماعشق و محبت آنها، الز

ف محبت است.» خدا محبتف خدا نيست، بلكه خدا معركه «محبت معرسيت اوف قدوى معـراين محبت او مقدس و محـبـت وو نور است: بنابـر

حمت وى�هاى او در راست. هر عمل خدا بيانگر ذات او است. حتى داوراثى ٢٢:٣-٢٣).محبت پيمايش شده�اند (مر

تباط يـاد، هيچ اربيشتر آنچه در جامعه امروز «محبت» نامـيـده مـى�شـوىال�هاى بسيارد. در فستيـوحانى خدا ندارشباهتى با محبت مـقـدس و رو

شته شده «خدا محبت است»،چم�هائى هستيم كه بر آنها نوهنوز هم شاهد پرا اجنام مى�دهند»،د رط به خوانان «امور مربـو در جاهائى كه جوصـامخصو

جيه كنند.ا توانند آنها را «محبت» بنامند مى�تواخالقى رئى اگر امور غيرگوحنا ١٠:٤ل يوان اوع خاصى از محبت است. مى�تومحبت مسيحى، نو

د.»د: «محبت حقيقى به اين طريق ديده مـى�شـوجمه منوا اين طور نيز تـررد مى�كند. محبتىا رع محبت رد كه خدا اين نود دارجوغين نيز ومحبتى درو

حا «خـدا روحانى و مقدس باشد، زيـرفته بايد روكه از ذات خدا نشأت گـرح�القدساقعى «در دل�هاى ما به رواست» و «خدا نور است.» اين محبت و

ميان ٥:٥).كه به ما عطا شده ريخته شده است» (رو

±¥∑ bOýUÐ vF�«Ë

µµ bOýUÐ vF�«Ë

ا قـادرامن شما ردم و مى�توندگى كـرگ زمان بزرما مى�گويد: «من با ايـن فـرى كنيد.» من پيرو,نهم تا از منوساز

گز كسى نشانه�اىا به تصوير كشيد. هرد، محبت رندگى خوعيسى با زى او از هر گناه وح عادل و عدالت�جوى از او نديد. روت يا كينه�توزاز نفر

تكب چنين گناهانـىگز نسبت به كسانى كه مـرلى هرد، ومانى متنفر بـونافرىه بر بسترارى عادالنه�اش، هموت نورزيد. حتى اعالم داورمى�شدند، نفر

فت.ت مى�گراز محبت صورما دلگـردش، انسان ره شاگـرازدن به محبت مسيح نسبـت بـه دوفكر كـر

گ�تر است بااجع به اين كه چه كسى بزرها رها و بارمى�كنند. كسانى كه بارا از ديدن استادشاندم ردند مرداختند يا سعى مى�كرهم به جر و بحث مى�پر

ا مى�شكستنـد. هـر كـدام ازد رها دل استـاد خـوند و با اين كـارم سازمحـرواد كه همه آنها رده بود و محبت مسيح چنان گسترت بودان با بقيه متفاوشاگر

ىانه فكـرن پشتوتك�تك شامل مى�شد. او در مقابل سخنان و اعمـال بـدوقتى عيسى بـهد. ودا صبور بـوما و حتى خيانت يـهـوس، بى�ايمانى تـوپطـر

د كه بهش تنها اين بوا محبت كنند، منظورد كه يكديگر ردانش حكم كرشاگرد عمل كنند.ده بودش عمل كرآنچه خو

دمههاى مختلp مرند ما نسبت به اقشار و گروهم�چنين به محبت خداوقاد مى�كشاند (لوى خوا به سوان ران و گناهكارجه كنيد! محبت او باجگيرتو

دا نزد رانستند عقده�هاى خـواد جامعه، مى�تو١:١٥) و حتى پست�ترين افرقا ٣٦:٧-٣٩). همان طور كـهاو بگشايند و پيش پاهايش گريه كننـد (لـو

انست شبانهد مى�تـودى كه تشنه حقيقت بواالمقام يهوس، استاد وديمونيقوار نفـرحنا ١:٣-٢١)، چهار هـزصى با او مالقات كنـد (يـوبه طور خصـو

شانستند سه روز پيش او مبانند و به تعـالـيـم او گـودم عادى» نيز مى�تـو«مر

هك ارچ ،دـنتسه امن�ـبطق هب ىكـتم دوخ ريسم ـصيخشت ىاـرب نادرونايردىحارط ىا�هنوگ هب امن�بطق .دهد�ىم ناشن نانآ هب ار pلتخم ىاهريسم امن�بطق،تسا نيمز راتخاس زا ىشخب هك ىسيطانعم ناديم لباقم رد هك هدش هتخاس و.دنك�ىم هراشا نيمز هرك ىئايفارغج لامش هب هراومه و دهد�ىم ناشن شنكاو

نه است. ذات خدا محبت است و هر كهمحبت مسيحى نيز به همين گواكنش نشـاند شده، در مقابل ذات خدا ولـوا مى�شناسد و از خدا مـوخدا ر

ا نشان مى�دهد، شـخـص شمـال راهد داد. مانند قطب�منا كه طـبـيـعـتـاخوا ذات خدا محبت است. اين محبت،د، زير محبت مى�ورزايمان�دار نيز ذاتا

د ايمان�دار نسبتى بلكه پاسخى طبيعى است. محبت فراكنشى اجبارنه وكت او با خدا است.اندگى و مشارند�خوانش، دليل فرزادربه بر

ا محبت كنيمده كه يكديگر را تشويق كرحنا سه بار ما ردر اين قسمت، يوا با بيان سه حقيقت اساسىد رغيب خو(آيات ٬٧ ١٢٬١١). او تشويق و تر

ده است. خدا تقويت كر,هدربار

©∏≠∑∫¥® åXÝ« X³×� «bšò ∫«bš  «– ©±

ى مى�دهد:ا در فهم ذات خدا يارحنا است كه ما رت يومين عباراين سوحنا ٥:١)ل يوحنا ٢٤:٤)؛ «خدا نور است» (اوح است» (اجنيل يو«خدا رو

,ت به تنهائى مكاشفهو «خدا محبت است.» البته هيچ�كدام از اين سه عباركامل خدا نيستند و تفكيك آنها از يكديگر نيز كار خطائى است.

نح است، يعنى جسم و خـوان گفت كه او رود ذات خدا مى�تـودر مورد ون در آسمان، بدنى جالل يافته دارنيست. مى�دانيم كه عيسى مسيح اكنو

حد رولى خدا كه در ذات خواهيم داشت، ون او خوى ما نيز بدنى چـوروزمان و مكان نيست.د به زى آفريده محدوقاتى كه واست، مانند مخلو

X³× oLŽ tÐ 7 — ±¥∂

u½ ÈeOÇ ¨tMN9 ÈeOÇ µ∂

آميز از دستهاى مسيحقس ١:٨-٩) و در آخر با غذائى اعجـازند (مربسپارى بچه�ها بافت و از بازش مى�گرا در آغوچك رند. او بچه�هاى كـوسير شو

دندا به جلجتا مى�برمى او ران رومانى كه سربازد. حتى زدم صحبت مى�كرمرى مى�داد.دند دلدارا كه گريه مى�كرنانى رد، زب شوتا مصلو

د كه حتى دشمنانشى بوفتار محبت مسيح، ر,هخشان�ترين جلوشايد دران مذهبى كه درهبرحم�آميز به رار مى�داد. او با نگاهى ترا نيز حتت تأثير قرر

دند مى�نگريستده بوا به همدستى با شيطان متهم كرحانيشان او رنابينائى روانستى او آمدند، مى�تـواى دستگيرى بره كثيرقتى گـرو(متى ٢٤:١٢). و

ضلى در عواند، واخوا به كمك فرد، لشكريان آسمانى راى حفاظت خوبراى دشمنانش، جانى براى آنان، آرد و سپس بـرا تسليم دشمنان منـود رخواد رد كه جان خوگتر از اين ندارد: «كسى محبت بزرا بر صليب فدا كرد رخو

لى عيسى نه تنها به خاطرحنا ١٣:١٥). ود بدهد» (يو خودوستانبه جهت دند،ب مى�كرا مصلـون او رد! و چواى دشمنانش نيز مـرستانش بلكه بـردوا منى�دانند چه مى�كنند.»ا ببخش، زيرد: «پدر، اينها راى آنان دعا كربر

هنه كامل اين حكم تـازد، منوگ خوندگى، در تعاليم و در مرعيسى در زه مى�كند.ا تازا محبت كنيد.» و همين است كه اين حكم راست: «يكديگر ر

ى جديد از اين حقيقت كهنه مى�بينيم كه خدا محـبـتما در مسيح، تصويرى.ندگى در محبت، يعنى زيسنت در شادى و پيروزاست و ز

ىندگى هر ايمان�دارد، همان بايـد در زندگى مسيح صادق بوآنچه در زباشد. «چنان كه او هست، ما نيز در اين جهان هم�چنين هستيم» (١٧:٤).

ا كه تاريكىندگى كند، «زيرشخص ايمان�دار بايد مطابق محبت مسيحى زا به يادخشد» (٨:٢). اين مسئله ما ردر گذر است و نور حقيقى االن مى�در

د. در اينجـا دوك در نور مى�انـدازص سلوحنا (باب ١) در خصـوتأكيد يـو

∏

X³×# oLŽ tÐ 7*—

±∂≠∑∫¥ UMŠu¹ ‰Ë«

د! اين كار بداندازع محبت مى�پرضوحنا به مومين بار است كه يواين سواى گفنت نداشته و مجبـور شـده كـهى بـرحنا ديگر چيـزمعنى نيسـت كـه يـو

ح�القدس كهار كند، بلكه به اين معنى است كه روا تكرد رفهاى قبلى خوحرىا يك بار ديگر و اين بار از ديدگاه عميق�ترع رضوده، موحنا بوالهام�بخش يوبيان مى�كند.

كت با خدا نشان داده شدهان دليل مشارل به عنوان، بار اوادرمحبت به براندگى (١٠:٣-ند�خوان دليل فرزم، به عنود (٧:٢-١١) و در بخش دوبو

گ وان مسئله مرم به عنوان مسئله نور و تاريكى و بار دول به عنو١٤). بار اود.ح شده بوندگى مطرز

سيم. در اينجا پىع محبت مى�رضواقعى مولى در ٧:٤-١٦ به بنيان وود. محبت،اقعى دارندگى وا محبت چنين جايگاه مهمى در زمى�بريم كه چر

ا «خدااندگى ما است، زيرند�خوكت و فرزدن مشارمواى آزترين محك برمعتبرمحبت است» و محبت اساس هستى خدا و ذات او است. اگر از طـريـقايمان به مسيح با خدا متحد شده�ايم، در ذات او سهيم هستيم و از آجنا كه

حانى ما است.ندگى رودن زاقعى بوذات خدا محبت است، محبت محك و

µ∑ bOýUÐ vF�«Ë

نند، به قانواه مى�رود: آنانى كه در نور رندگى با هم مقايسه مى�شوش زروند.ت مى�ورزند نفراه مى�رومحبت عمل مى�كنند؛ كسانى كه در تاريكى ر

ده است.ها بر اين حقيقت تأكيد كركتاب�مقدس بارهدشن امرفمكح ايند رب الماك زونه ىئانشور ىلو ،»تسا رذگ رد ىكيرات«

حيسم ىتقو .تسا هدركن ذوفن زين ناراد�ناميا ىگدنز ىاهشخب مامت رد ىتح واقـول( دمآ ناهج نيا تـاقالم هب »ىلعا ـملاع زا هديـپس« دش دلوتم ـام نايم ردديدج ىزور عوـرش حيسم دلـوت .ديشروخ عـولط ىنعي »هـديپس« .)٨-١:٧،اهنآ ـهب تمدخ اب و نانآ ميلعت اب ،مدرم نايم رد ىگدنز اب وا !دوب ناسنا ىاربىرون ،دندوب نكاس تملظ رد هك ىموق« .دينارتسگ�ىم ار تبحم و تايح رون

.)٤:٦١ ىتم( »ديبات ىرون ،نآ ,هياس و توم رايد ناگدننيب رب و دنديد ميظعهاىهاى نور و نيـرواما در اين جهان، كشمكشى سنگين مـابـيـن نـيـرو

خشد و تاريـكـى بـر آن دسـتد. «نور در تاريكـى مـى�درد دارجـوظلمـت وانهاى تاريكى است و سلطنت شريرمانروحنا ٥:١). شيطان، فرمنى�يابد» (يو

ش مى�دهد اما مسيح، آفتاب عـدالـتت گسترغ و نفرا از طريـق درود رخوسيلـه حـقـيـقـت و مـحـبـتا بـه ود رت خـواست (مـالكـى ٢:٤) و مـلـكـو

اند.مى�گسترت مسيح و سلطنت شيطان امروز با هم در كشمكش هستند، اماملكو

ايدشنائى آن در تزق است كه تا نهار كامل رو«طريق عادالن، مثل نور مشرد و نور حقيقـى درمى�باشد» (امثال ١٨:٤). ظلمت كم�كم از بيـن مـى�رو

اهد شد.دلهاى ما بيشتر و بيشتر خود: «به شمامواى مسيحيان اسـت. او فـرعيسى مسيح معيار محبـت بـر

ا محبتا محبت منائيد، چنان كه من شما ره مى�دهم كه يكديگر رحكمى تازار مى�كند:حنا ٣٤:١٣) و تكرامحبت منائيد» (يودم تا شما نيز يكديگر رمنو

تكسى كه قتل مى�كند مانند قائن متعلق به شيطان است و كسى كه نفرل شيطان است. اما مسيحىد متعلق به دنيائى (١٣:٣) كه حتت كنترمى�ورزندگى مى�كند، جسمى كه در خدمت اهـدافت، به جهت جسـم زبى�تفاو

شيطان است.ندگى، همان است كه در باالترين سطحاى زك و مقدس براه مبارتنها ر

شار از شـادى،ندگى سرع زد. اين نـوار داريعنى سطح محبت مسيحـى قـرغـمندگى در ايـن سـطـح، عـلـى�رادى و مستـجـاب شـدن دعـا اسـت. زآز

ندگى، به انسان اطمينان و شجاعت مى�بخشد.مشكالت زدك مطالعه�اى در مـورنه اسپيتز در يكى از يتيم�خانه�هاى نـيـويـوردكتر ر

سيده است.جهى به بچه�ها اجنام داده و به نتايجى نيز رات محبت و بى�توتأثيرفتفته�اند، پيشرار گرى و غفلت قرد بى�مهرطبق اين حتقيق، بچه�هائى كه مور

ده�اند. حتى از ديدگاه جسمانـى،ى داشته�اند و حتى بعضى از آنها مركمترد اگر ازفت است. پس تعجبى ندارندگى و پيشراى زاقعى برمحبت فضاى و

االتر داشته باشد.شى بسيار وحانى، اهميت و ارزديدگاه روگ.اقع مسئله اين است: محبت يا مردر و

¯d U¹ X³× ±¥¥

u½ ÈeOÇ ¨tMN9 ÈeOÇ µ∏

ا محبتا محبت منائيد، هم چنان كه شما ر«اين حكم من است كه يكديگر ره�اى ازا با محبت پـارحنا ١٢:١٥). ما نبايد محبت مسيحـائـى ردم» (يومنو

ندگى�شان بيشترمى�گزينيم كه زا بر ما كسانى رالمسيحيان بسنجيم (و معموند ما عيسى مسيح مقايسهنه!)، بلكه بايد با محبت خداوجيه است تا منوتو

اى ماسيد، امروز بركنيم. حكم قديمى همان طور كه در مسيح به كمال رد.ه» مى�شو«تاز

ه است و هم درا محبت كنيد»، هم در تأكيد تازمان «يكديگر راين فربنابردازيم.گى اين حكم مى�پرمين جنبه تازنه. حال به سومنو

©±±≠π∫≤® XÝ« Á“Uð b¹¬Åv� qLŽ tÐ t) È«ÅtÐd& —œ ©≥

صيp نور و تـاريـكـى ادامـهحنا همچـنـان بـه تـوسالـه يـواين آيـات در ر,ادهكت با خدا باشد، در خانود و در مشاراه رومى�دهند. اگر مسيحى در نور ر

ت و تاريكى بااهد داشت. همان طور كه نفركت خوان نيز مشارخدا با ديگرند.هم هستند، محبت و نور نيز دست در دست هم پيش مى�رو

دن بـه آنلى عمل كرد محبت مسيحى سـاده اسـت، ودن در مورف زحرف خالى نيست (آيه ٩) و مسيحى�اىا كه چنين محبتى، حربسيار مشكل، چر

ى ديگرقتى در عمل به ايـمـان�دارا محبت مى�كنـد، وان رادركه مى�گويد بـرغ مى�گويد. به كالمى ديگر (و اين حقيقتى بيدار كنـنـدهد، دروت بورزنفر

كت با ديگر مسيحـيـان، در آنن داشنت مشـاركت با پدر، بدواست) مشـاراحد محال است.و

ار ناراد�ناميا تكراشم ىنعي ـىلحم ىاسيلك دنوادخ هـكنيا ليالد زا ىكيسك�چيه ».ديشاب اهنت و كت ىحيسم ديناوت�ىمن امش« .تسا نيمه هداهن داينب

هكنيا رگم ،دوش رادروخرب ىحيسم تفرشيپ لاح رد و لماك ىگدنز زا دناوت�ىمن

±¥≥ bOýUÐ vF�«Ë

ان دخيـلهر سه شخص «تثليث» الهى، در «حيات محبـت» ايـمـان�دارا محبت كنيم. خداىمان مى�دهد كه يكديگر رهستند. خداى پدر به ما فر

ا نشاننه محبت رد و عاليترين منواى ما بر صليب فدا كرا برد رپسر، جان خوا در ما ايجادم رندگى مى�كند تا محبت الزح�القدس در ما زداد، و خداى رو

ميان ٥:٥). ماندن در محبت يعنى ماندن در خـدا؛ و مـانـدن درمنايد (رومقع لزوى نيست كه در موخدا يعنى ماندن در محبت. محبت مسيحى چيز

ح�القدس در دل�هاى ما افكنده» وى است كه «رودازيم، بلكه چيزبه آن بپرد.اهد بون در مسيح مبانيد، جتربه هميشگى شما خوچو

اندد. انسان مى�تـود دارجـوندگى انسـان واى زچهار سطح مختـلـp بـرا انتخاب كند و دست به قتلپست�ترين سطح ممكن يعنى سطح شيطـان ر

اهدخته شده بـه آتش و كبريت خوند. نصيب قاتالن، «در دريــاچه افـروبزت ثانى است» (مكاشفه ٨:٢١).د و اين موبو

لى در نظـرا انتخاب كند، وت رم يعنى نفـرممكن است كسى سطـح دوندگى مى�كند نهت زت كنندگان مانند قاتالن هستند. كسى كه با نفرخدا نفر

ان�شناسان هشدار مى�دهند كـهشد! روا مـى�كد ران بلكه به تدريج خـوديگراى انسانانى زيادى برجب بروز مشكالت جسمى و روت موى و نفركينه�توزاد ران كتاب خوجسته عنوان�شناسان برد. به همين دليل، يكى از رومى�شو

دى» گذاشته است.«محبت يا نابواتى، بسيار بهتر از دو سطح قبلى است، زيرمين سطح يعنى بى�تفاوسو

ند. كسى كه در دلش دائمال هيچ ربطى به ايمان مسيحى ندارد اوكه دو مورده، ثابت مى�كند كـهت هست، يا كسى كه به قتل و آدم�كشى عادت كـرنفران مسيحى و در عين حال نسبتلى مى�تود نشده است، ولوگز از خدا موهر

د.ت بوان بى�تفاوهاى ديگربه نياز

µπ bOýUÐ vF�«Ë

هطبار :دراد دوجو هطبار ود ىحيسم ىگدنز رد .دشاب تكراشم رد ادخ موق ابناسنا ،هتسويپ مه هب ادخ ار هچنآ و )ناسنا اب( ىقفا هطبار و )ادخ اب( ىدومع.دشاب راثيا و تبحم هطبار دياب هطبار ود نيا زا كي ره !دنك ادج مه زا ديابن

د (متى ٢١:٥-دازع مى�پرضوه به اين موى كوعظه روعيسى مسيح در مومانى كه با او مصاحله نكندد، تا زعه دارش منـازادر٢٦). اگر شخصى با بر

جه كنيدد. توشى ندارده هيچ ارزستش و قربانى كه بر مذبح تقديم كرحتى پرد، بلكـهش دارادرى عليه بركه مسيح منى�گويد شخص قربانى كنـنـده چـيـز

جنانيده، نبايد منتظرا رد. اما حتى اگر كسى ما رى بر ضد او دارش چيزادربرى او برويم. مسيح هشدار مى�دهدد ما بيايد بلكه ما بايد به سوباشيم او نز

حانـىندان عدالت روداخت آخرين فلس در زت، تا پـركه در غير اين صورحيهد (متى ٢١:١٨-٣٥). به كالمى ديگر، با داشنت رواهيم بوس خومحبو

سانيم.دمان آسيب مى�رى از بخشش و محبت، بيشتر از همه به خوعار ديديـم (١٠٬٨٬٦:١؛ا قبـالدار» رع تضاد بين «گفـتـار» و «كـرضـومو

دهاى زيبا، بكاراندن سـرودن در «گفتار» يعنى خو٦٬٤:٢). مسيحى بـوه كار چندان سختىدن دعاهاى نغز و باشكودن كلمات قشنگ و بر زبان آوربر

ا فريب داده�ايم كه فكر كنيم شخصىد رها خونيست، هر چند با متام اين كاره به اين طرز فكـرى كوعظه روحانى هستيم. عيسى مسيح در همـان مـورو

د آن تعليم داده است (متى ٣٣:٥-٣٧). آنچـهده و در موره كراشتباه اشاراقعى شخصيت ما باشد. نبايد دست به دامـنبر زبان مى�آوريم بايد بيـان و

ا تقويت يا اثبات كنيـم.د رگند») شويم تا گفتـار خـوكلمات اضافى («سـوكئيم در نور سـلـو«بلى» ما بايد بلى باشد و «نه» ما بـايـد نـه. اگـر مـى�گـو

ى از مسيحيانان ثابت كنيم. بسيارادرا با محبت به برد رمى�كنيم، ادعاى خوند.مى دارفته شدن، محبت و دلگرم به پذيرنياز مبر

د است (آيـاتم اطاعت از كالم او و پاك نگاه داشـنت خـو«ماندن» مستـلـز.(١٠٬٣

ك مى�كنـد،ى در محبت سـلـوقتى ايـمـان�دارهمان طور كه ديـديـم، وابطه�اى صميمى و ماندگارد و از اين رو رايش آسان مى�شواطاعت از خدا بر

اهد داشت وا نگه خوا محبت منايد، كالم مربا خدا مى�يابد. «اگر كسى مرفت»اهيم گرى مسكن خود وى او آمده نزد و به سواهد منوا محبت خوم او رپدرحنا ٢٣:١٤).(يو

ح�القدس با ذكرد، نخستين بـار در ٢٣:٣ از رول خوساله اوحنا در ريوس» (٢٠:٢) با تأكيد بر كارت «آن قدو با عبارنام سخن مى�گويد. او قبال

د (اين تعريp،ده بوفى كـرا به ما معرح، او رمسح كننده و تعليم دهنـده روس»د). اما «آن قـدوحنا ٢٦:١٤؛ ١٣:١٦-١٤ دارشباهت خاصى بـا يـو

قتىحى است كه مى�ماند (٢٣:٣؛ ١٣:٤). وگى�ها، روه بر اين ويژعالوح�القدسىا محبت مى�منايد، روان رادرا اطاعت مى�كند و برى خدا رايمان�دار

ح�القدسكه در او ساكن است، به او صلح و سالمتى و اطمينان مى�دهد. روكاتد، برن شوح محزوقتى روحنا ١٦:١٤)، اما وتا به ابد با او مى�ماند (يو

د.ا باز�پس مى�گيرد رخوندانح شهادت دهنده است (١:٤-٦) كه به فرزح�القدس هم چنين رورو

اح او رى كه در مسيح مى�ماند، رواقعى خدا شهادت مى�دهد. ايمـان�دارواهى اوجب گمـرغينى كه موح�هـاى دروا نسبت به روهدايت مى�كنـد و او ر

د.گاه مى�سازند آمى�شوح حقيقت است ( ٦:٥-٨) و به شخصح�القدس، روه بر اين، روعالو

ميـان ١٤:٨-١٦، ايـنعيسى مسيـح و كـار او شـهـادت مـى�دهـد. در روح�القدس به تفصيل بيان شده است.شهادت رو

¯d U¹ X³× ±¥≤

u½ ÈeOÇ ¨tMN9 ÈeOÇ ∂∞

قتىانه» نيست. وكورمى، محبت مسيحى «كوربر خالف طرز فكر عموانى�تر وا بيش از پيش نورندگى را به عمل آوريم، زاقعى مسيحى رمحبت و

قتى محبـتد! وه و تار مى�سـازا تيرندگـى رت، زخشان�تر مى�بينيم. نـفـردرتر ازاگيركى فـرد، شناختى عميق�تر و درى شواقعى مسيحى از دل ما جـارو

لس دعا مى�كنـداهيم داشت. به همين دليل است كـه پـوحانى خـوامور روفت و كمالشد كند، «تا محبت شما در معرگاهى رمحبت ما در دانش و آ

گزينيد و در روز مسيح بى�غشا برهاى بهتر رد، تا چيزده شوفهم بسيار افزوا محبتش رادرش باشيد» (فيلپيان ٩:١-١٠). مسيحى�اى كه بـرو بى�لغز

ى ببيند.ح بيشترضوا با واند حقايق رمى�كند، مى�توار ترـفن ,هدننك رـوك تردق »رـتسا« لثم ـىباتك چـيه سدقم�بـاتك رد

ىروتارـپما رد ،هدش ركذ باـتك نآ رد هك ىعيـاقو .تسا هدركن ـpيصوتدندرك�ـىم ىگدنز اجنآ رد لباب تراسا زا دعب نايدوـهي زا ىرايسب هك سراپىديدش ترفن ،دوب رـابرد ردتقم نادرم زا ىكي ـهك ناماه .دنا�هداد ىوردناشنب ورف ار وا ترفن تسناوت�ىم هك ىزيچ اهنت و تشاد نايدوهي هب تبسنروك ـالماك قياقح هب تبـسن شنامشچ هك وا .دوب دوهي ـتلم لك ىدوبان

ماجنارس هك دز راب�ترارش و pيثك ىا�هشقن ىارجا و حرط هب تسد ،دوب هدشترفن مه هزوـرما .ديدرگ رجنم شدـوخ ىدوبان و نايدوهي ىزوـريپ هب نآ

.دنك�ىم روك ار اهناسنا مشچد�گذرمحبت مسيحى، احساسى سطحى و تو�خالى نيست، احساسى زو

ستشى كليسا به ما دست مى�دهد. محبتاسم پرمانند آنچه كه گاهى در مر,همران به طور كامل نشان داد و متام امـور روزا تنها در عمل مى�تـومسيحى ر

جهت «يكديگر» در عهد�جديد تود. اگر تنها به عبارا شامل مى�شوندگى رزشد. عمل مى�پو,نه جامهاهيد شد كه محبت به يكديگر چگوجه خوكنيد، متو

±¥± bOýUÐ vF�«Ë

گتريناست كه بزرقتى يكى از كاتبان از عيسى خو و٣) ماندن (٢٣:٣-٢٤).ا...د رند، خداى خـوى گفت: «خـداواب وا به او بگويد در جـوحكـم ر

اد رمين حكم سخن گفت: «همسايه خومحبت منا» و سپس در ادامه از دوى به مالى خدا حكم ديگـرد، محبت منا» (متـى ٣٤:٢٢-٤٠). ومثل خو

د: «به اسم پسر او عيسى مسيحا دربر�مى�گيرداده كه هم خدا و هم انسان را محبت منائيم» (٢٣:٣). ايمان به خدا و محبت بهايمان آوريم و يكديگر ر

ظايp مسيحى است. مسيحيت «ايمانى است كه به محبت و,انسان، چكيدهعمل مى�كند» (غالطيان ٦:٥).

ى يك سكه هستند. تأكيـد بـرايمان به خدا و محبت به انـسـان، دو رو صحيح�- و غفلت از محبت، كار چندان سختى نيست. از,هايمان -�آموز

د، بلكهه (تعليم) اهميت چندانى ندارى ديگر، عده�اى مى�گويند آمـوزسوقتىند. وه و هم محبت اهميت دارظيفه اصلى ما است. هم آموزمحبت و

ده شد، بايد بداند كه محبت خدا در قلـباسطه ايمان عادل شمركسى به وميان ١:٥-٥).او سايه افكنده است (رو

اهد به خداى است كه مى�خو«ماندن در مسيح»، جتربه اساسى ايمان�دار,دد. عيسى در خطابهدار گرخوراطمينان كند و از مستجاب شدن دعاهايش بر

ىحنا ١:١٥-٤، تصـويـر» مذكور در يـو,دانش در «باال�خانـهد به شاگـرخوا با شاخه�هـاى تـاكد ران خوده است. او پيروسيم كـرشن از «ماندن» تـررو

هند، ميـوا از تاك مـى�گـيـرد رت خود. مادام كه شاخـه�هـا قـدرمقايـسـه منـوند.ند مى�خشكند و مى�ميرلى اگر از تاك جدا شومى�دهند، و

ه دادن صحبـتد ميود «جنات» بلكـه در مـوردر اينجا مسيـح نـه در مـورد، بامى�كند. در همان حلظه�اى كه شخص گناهكار به مسيح ايمان مى�آور

ليتى مادام�العمر اسـت.كت، مسئولى حفظ مشـارد، ومسيح متحد مى�شو

∂± bOýUÐ vF�«Ë

تان به بيش از ٢٠ عبارد (مى�توه مى�شود اشارد معدودر اينجا تنها به چند مورد).ه منواز اين دست اشار

حنا ١٤:١٣).ئيد (يوا بشوپاهاى يكديگر رميان ١٠:١٢).ام منائيد (روا اكريكديگر ر

ميان ١٦:١٢).ا داشته باشيد (رواى يكديگر همان فكر ربرميان ١٣:١٤).بر يكديگر حكم نكنيد (رو

ميان ٧:١٥).ا بپذيريد (رويكديگر رميان ١٤:١٥).ا نصيحت كنيد (رويكديگر رنيكيان ١١:٥).ل تسالوا بنا كنيد (اويكديگر ر

ا متحمل شويد (غالطيان ٢:٦).هاى سنگين يكديگر ربارب ١٦:٥).اف كنيد (يعقود اعترد يكديگر به گناهان خونز

س ٩:٤).ل پطرائى كنيد (اواز يكديگر پذيرراتفر روط ناـمه اهنآ اب ىنعي نـايحيسم رـگيد هب تبحم هكـنيا مالك هصالخ

راتفر رد ار دوخ دناوتن هك ىحيسم تبحم .دنك�ىم راتفر ام اب و اهنآ اب ادخ هك مينك.تسا ىعقاو�ريغ و ىلعج )٧-٣١:٤ نايتنرق لوا ك.ر( دهد ناشن رادرك و

نه است؟ قبالان محبت منى�كند، چگوادرى كه به بـرشت ايمان�دارنوسرد، هر�چند شايد فكرا ديديم: او در تاريكى بسر مى�برخيم آن رلين پيامد واو

در تاريكىلى عمالد مى�بيند وندگى مى�كند (٩:٢). مى�پنداركند در نور زامع در جوالادى است كه معمونه افردى منوت، كور شده است. چنين فرنفر

حانى» با دانشـىل رودسر مى�كنند. او فكر مى�كنـد «غـومسيحى ايجـاد درحانى اندكك روادى با در نـوزكى باال است، در حالى كه عمالسيع و درو

اند و دعاهاىتب بخوا به طور مراست. هر چند ممكن است كتاب�مقدس رندگى مى�كند.غ زت باشد، بر درولى اگر در دلش نفرت بكند، وارپر�حر

¯d U¹ X³× ±¥∞

دد دارجوى وادر مسيحى ديگردت صادق باش. آيا مسئله�اى بين تو و برخوا حل كنيد؟»م باشد آن ركه الز

سم كه چنين مسئله�اىد پس از كمى مكث گفت: «بله، از اين مى�ترآن مرا درجنش رجنيده�ام و اين رد داشته باشد. من از شخصى در اين كليسا رجوو

د نگاه داشته�ام.»دل خوا حل و فصـلع رضـودتر مود: «پس هر چـه زواهنمائـى كـرا رمبشـر او ر

د حلاجنام قبل از اينكه آن مـورل دعا شدند. سـركنيد» و سپس با او مشغـوگشته است.ى مسيح بازا ديد كه به سود راه خوند گمرد، پدر فرزشو

اى مستجاب شدن دعا نيستند،م برايط الزالبته اين آيات، بيانگر متام شرگ مستجاب شدنهاى بزرازبلكه بر اهميت اطاعت تأكيد مى�كنند. يكى از ر

ست داريد، احكاما دواز اطاعت، محبت. «اگر مردعا، اطاعت است و رحنا ١٥:١٤). «اگر در من مبانيد و كالم مـن در شـمـاا نگاه داريـد» (يـومر

ا نگاهاهد شد... اگر احكام مراى شما خواهيد بطلبيد كه برمباند، آنچه خوحنا ١٠٬٧:٥).اهيد ماند» (يوداريد، در محبت من خو

حور زا ـىشان ادخ ماـكحا نتشاد هاـگن هك دراد دوجو نـاكما نيا هـتبلارسپ لثم رد روكذم گرزب ردارب .تبحم ىور زا ـهن ،دشاب رابجا اي سرت

ليلد نيا هب راد�ناميا .)٢٣-٥١:٤٢ اقول( داتفا هانگ نيمه ماد هب هدشمگ.دوش�ىم ادخ ىدونشوخ بجوم وا لمع هك دراد�ىم هاگن ار دوخ ردپ ماكحاهك تفاي ـدهاوخرد ،دنك�ىم ىگـدنز ادخ ىدونشوخ ىارب هك ىا�ـىحيسم

دونشوخ دنوادخ رد« .دراد دوخ ـدنزرف ىدونشوخ ىارب ىئاـههار زين ادخىتقو .)٧٣:٤ رـومزم( »داد ـدهاوخ وت ـهب ار وت لد تـلئسم ـسپ ،شاب

ادخ ,هدارا قبط ـزين ام ىاه�هـتساوخ ،دشاب اـدخ تبحم رد ام ىدـونشوخ.دوب دهاوخ

u½ ÈeOÇ ¨tMN9 ÈeOÇ ∂≤

�بار اين است كه چـنـيـن ايـمـان�داردوpشجب لغـزى مومين پيامد تأساحت كننده است كه ايمان�دار بى�محبتد (آيه ١٠). بسيار ناران مى�شوديگر

انساندن به ديگـرع به آسيب رقتى شروساند (آيه ٩) اما ود آسيب مى�ربه خوانـع وقتى مسير انسان پر از مـود. وخيم�تر مى�شـوايط بسيـار ومى�كند، شـر

ناك است!فنت در تاريكى، البته سخت و خطـراه ردست�انداز مى�باشد، رانش ديگرد و مهمتر از آن، باعث لغزش مى�خورد لغزادر بى�محبت، خوبر

د.مى�شوجه نـورفت ناگاه مـتـواه مـى�ردى كه در خيابانـى تـاريـك ريك شـب مـر

ااغ رد شايد كسى كه چرى او مى�آمد. فكر كرئى شد كه با كندى به سوكم�سودجه مرديك�تر شد، متـوقتى نزلى وحمل مى�كند، بيمار يا مست اسـت، و

د.ه�اى نيز در دست داراغ قود، چراه عصاى سفيد خونابينائى شد كه به همره حمل كند؟»اغ�قود چردى نابينا با خود كه مرد انديشيد «چه دليلى داربا خو

ح كند.ا مطرد رال خوفت سؤو سپس تصميم گرنيا ـهب ،مراد دوخ اب نم ـهك ىا�هوق غارچ« :تـفگ و دز ىدنخـبل انيبـان درم

.دننيبب ارم ـدنناوتب نارگيد ات هكلب ،منيبب ار دوخ ىوـلج مناوتب هك تسين رطاخ».مشابن عنام نارگيد ىارب مناوت�ىم ىلو منكب دوخ ىئانيبان ىارب ىراك مناوت�ىمن

دن به آنهاان مسيحى، محبت كرادرش برى از لغزگيراى جلواه بربهترين رت (يا صفاتى از اين قبيـلد اما نفـرش مى�سازا سنگ�پـراست. محبت مـا ر

ان مى�كند. عمل به محبتش ديگرا سنگ لغزاهى) ما رنظير حسادت يا بدخوا كـه دردار است، چرخورمسيحى در كليساى محلى از اهميت خاصـى بـر

قتىد. واجه مى�شواكندگى موت كليسا هميشه با مشكالت و پرغير اين صورتگز به صـورآئيـم، هـركه به جاى بناى يكديگر در صدد تـخـريـب هـم بـر

اهيم آمد.اقعى در�نخوداز از شادى وخورحانى، براده�اى روخانو

±≥π bOýUÐ vF�«Ë

ان بجاادرا نسبت به برحانى نيست. اگر محبت اصيل و بى�ريا رهست كه رود به گناها اگر در دل خواست باشد، زيـرآوريد، دلهايتان نيز بايد بـا خـدا ر

قتـىد. وا در دل شما منـى�انـدازح�القدس مـحـبـت خـدا رعادت كنـيـد، روده�ايـدش كرا خاموچشمه محبـت خـدا رن سازيد، سرا محـزوح�القدس ررو

(افسسيان ٣٠:٤-٢:٥).نانيمطا بجوم ،ناردارب هب تبحم .)٢٢-٣:١٢( اعد ندش باجتسم )٢دوخ ىاهزاين هك دهد�ىم تماهش امش هب ادخ هب نانيمطا و دوش�ىم ادخ هب

،نارداـرب هب تبـحم قيرط زا هك ـتسين ـىنعم نادب ـنيا .ديبـلطب وا زا ارامش تبحم هك تسا ىنعم نيا هب هكلب ،ديريگ�ىم ار دوخ ىاهاعد باوج

ادخ هك ىئاج ،دينك�ىم ىگدنز ادخ هدارا رد هك دنك�ىم تباث ،ناردارب هب،ميباي�ىم وا زا ،مينك لاؤس هچ ره« :دهد باوج امش ىاعد هب دهاوخ�ىماج هب ىنعي تبحم .)٢٢ هيآ( »ميراد�ىم هاگن ار وا ماكحا هك تهج نآ زاتبحم ار ناردارب ىتقو نياربانب ،)٠١-٣١:٨ نايمور( ادخ تعيرش ندروآامش ىاه�شهاوخ تسا رداق وا و دينك�ىم تعاطا ادخ نامرف زا ،دينك�ىم.ديامن باجتسم ار

انان از دعاهاى او جدا دانست. به عنوا منى�توان رادرتباط ايمان�دار با برارا اطاعت منى�كنند، اجابت دعاهايشان بههر، كالم خدا رن و شومثال اگر زس ٧:٣).ل پطراهد افتاد (اوتعويق خود. بعد از جلسه، پـدرعظه مى�كـر مسيحى مـو,ادهد خانوى در مورمبشـر

مامن دعااى پسر نافرفت و گفت: «من سال�ها است كه برد او راده�اى نزخانوا منى�دهد.»اب دعاهاى مرلى خدا جومى�كنم و

د منظورا در دل خواند: «اگر بدى راى او خوا برمور ١٨:٦٦ رمبشر، مزدت و خداىا منى�شنيد.» و به او گفت: «بـا خـوند، مـرمى�داشتم، خـداو

∂≥ bOýUÐ vF�«Ë

نـايمور( »كـوكـشم روما« ـبلاج عـوضوم درـوم رد لاـثم ىارب ار ـهتـكن نيااسيلك دراو ـىتوافتم ىاـهگنهرف اب ناراد�ناـميا هك اجنآ زا .ديدنـبب راكب )٤١:٥١رد نانآ ،سلوپ نارود رد .دـنشاب قفاوم رگيدكي اب هشيمه ـدنناوت�ىمن ،دنوش�ىمىهورگ .ـدنتشاد رـظن فالتخا سدـقم ىاهزور و كاروخ رـيظن ىلئـاسم درومرد اديدش رگيد ىهورگ .تسا تسياشان اهتب ىنـابرق تشوگ ندروخ دنتفگ�ىمىددعتم ـبناوج ىاراد درك�ىم زورب هك ـىتالكشم .دندوب تـبسزور تياعر ىپسلـوپ »!دينك تـبحم ار رگيدـكي« :دوب نيا اـهنآ ,همه ىساسا ـلح هار ىلو ،دوبمكح هكلب دينكن مكح رگيدكي رب نياربانب« :تسا هدرك نايب روط نيا ار عوضومهاگ ره اريز ...دهنن دوخ ردارب هار رد ىشزغل اي مداصم ىگنس ىسك هكنيا هب دينكدوخ كاروخ ـهب .ىنك�ىمن راـتفر تبحم ـهب رگيد ،دوش هدرزآ كارـوخ هب تردارب

.)٤١:٣١٬٥١ نايمور( »درمب وا هار رد حيسم هك ار ىسك زاسم كالهحانى شخـصفـت رومين پيامد غم�انگيز تنفـر ايـن اسـت كـه پـيـشـرسو

د (١١:٢). شخص نابينا يعنى كسـى كـه درا به تأخير مى�انـدازايمان�دار را پيدا كند! تنها فضائـى كـهد راه خواند رد، هيچ�گاه منى�تواه مـى�روتاريكى ر

حانى، فضاى محبت است.د، فضاى نور روحانى مى�شوشد روجب رموند، هم چنينشيد نياز داره�ها و گل�ها به نور خورست همان طور كه ميودرمند محبت هستند.د نيازشد خواى رم خدا نيز برقو

هاى ما تازه ما، برا محبت كنيد»، در جتربيات هـر روزحكم «يكديگـر رئيمه است و بگود. كافى نيست بدانيم كه اين حكم از نظر تأكيد، تازمى�شو

«بلى، محبت خيلى مهم است!» حتى اين هم كافى نيست كه بدانيم محبتا در جتربـه وخدا در عيسى مسيح متجلى شده است. ما بايد اين محـبـت ر

قتـىا محبت كنيـد» ومان قديمى «يكديگـر رك كنيم. فردمـان درندگى خوزشانيم.د، به محبت خدا جامه عمل بپوه خومرندگى روزد كه در زه مى�شوتاز

¯d U¹ X³× ±≥∏

ندگى عيسى افتاده باشد كه بيانگراقعه در زحنا به ياد دو وممكن است يوتافت، در خانه مريم و مرقتى عيسى به بيت�عنيـا راين اصل مهم هستند. و

لى مريم پيشد، ول تهيه غذا بوتا مشغوقا ٣٨:١٠-٤٢). مرفت (لول گرمنزضعيت،تا با ديدن اين وش مى�داد. مـرد و به تعليم او گوپاى او نشسته بـو

ا كه در دلار داد، اما عيسى آنـچـه رد انتقاد قرا مـورهم مريم و هم عيسـى رد.مريم مى�گذشت مى�دانست و به همين دليل از او دفاع كر

د، به تلخى گريست وا انكار كرد رند خول بعد از اينكه خداوسوس رپطرلى عيسـىد. وده بـوا پر كـرد او رجواسـر ون شك پشيمانـى و تـوبـه سـربدو

صىدگان، پيام مخصـود از مرده و بعد از قيام خومى�دانست كه او توبه كـرده،ب و افسر به ماهيگير مضطـرستاد كه يقينـاس فرقس ٧:١٦) به پطـر(مر

س دل پطرا بخشيده است. حتماند او رد كه خداومى و اطمينان داده بودلگرده است،ا انكار كرند را مى�دانست كه سه بار خداود، زيرده بوم كرا محكواو ر

سا مى�دانست، به پطرد. عيسى كه همه چيز رگتر بولى خدا از دل او بزرود بخشيد.مند آن بوا كه نيازاطمينانى ر

ا از شماا متهم كند و اطمينان شمـا راظب باشيد مبادا شيطان شـمـا رمواف مى�كنـيـد ود اعتـرقتى به گنـاه خـود (ر.ك مكاشـفـه ١٠:١٢). وبگيـر

ا مالمت و متهمه دهيد كه شما رد، ديگر نبايد اجازگناهتان بخشيده مى�شوديان بايستد و بگويد:ى يهوت متام رو در روانست با جسارس مى�توكند. پطر

د اوا گناه خوا منكر شديد» (اعمال ١٤:٣) زيرس و عادل ر«اما شما آن قدود به دليل ندامت و توبه�اش بر او بـخـشـيـده و بـهده بوا انكار كـركه مسيـح ر

د.ده شده بوشى سپراموفرد، اما در عين حال نبايد بيشترچك بشمـارا كوهيچ مسيحى نبايد گناه ر

ى ناسالـمد�داورمائى و خودآزعى خوى كند. نود سخت�گيـراز خدا، بر خو

u½ ÈeOÇ ¨tMN9 ÈeOÇ ∂¥

ا ديديم، حال نگاهى به جنبه مثبتقبل از اين جنبه منفى آيات ٩ تا ١١ را در عمل پياده كنيم، چـه پـيـامـدهـاىآن بيندازيم. اگر محـبـت مـسـيـح ر

اهد داشت؟ق�العاده�اى به دنبال خوفوندگىد زان مسيحـى خـوادركت با خدا و بر از همه، در نور يعنى مـشـارلاو

د.اهيم كرخوان منى�شويم.ش ديگرش منى�خوريم و باعث لغز، لغزمدو

ى «شباهت مسيـح»د و به سـواهيم كرشد خـوحانى ر، از ديدگـاه رومو سوفت.اهيم رپيش خو

شتى «اعـمـال جـسـم»ت بيـن زد تفـاوى اسـت در مـوردر اينجـا ضـرورشى، سالمتى،ح، «محبت، خوات زيباى رو(غالطيان ١٩:٥-٢١) و ثمر

ى» (غالطيان ٢٢:٥-گارهيزاضع و پرئى، ايمان، توحلم، مهربانى، نيكو٢٣) كمى تعمق كنيم.

اند ريشـهقا ١١:٨) مى�تـوك كنيم، «تخم كـالم» (لـوقتى در نور سلـوود، محبت است!ح به بار مى�آورشه�اى كه رولين خود، و اود و ثمر بياوربگير

ت،شى است! نفر محبت، خـو,ها كه ثمـرلى محبت، تنها منى�مانـد، چـرود.ايش شادى مى�آورلى محبت هميشه برا بدبخت مى�كند، وانسان ر

ىئوشانز ىگدنز هك نوچ ،دنتفر ناشياسيلك نابش تاقالم هب ىحيسم جوز كي:تفگ دز�ىم جوم شا�هرهچ رد ىديماان هك درم .دوب نديشاپ مه زا فرش رد اهنآىداش چيه ام هناخ رد و ميتسـين داش مه رانك رد ىلو ،ميا�هتفاي تاجن ود ره ام«،سدقم�باتك هك دندش هجوتم ود ره و درك تبحص اهنآ اب نابش ىتقو ».تسين

نز مه هكنيا نآ و دش نشور اهنآ ىارب ىتقيقح ،دراد ىمايپ هچ اهنآ ىارب ادخ مالككچوك روما ،ود ره .دنا�هداد شرورپ دوخ لد رد ار تجاجل و رفنت ،رهوش مه و!دندرك�ىم ىئوگزاب و ىروآداي دوب هداد ماجنا لباقم فرط هك ار ىا�هدنهد�رازآ ىلو

±≥∑ bOýUÐ vF�«Ë

لى منافـعد عيسى مسيح به قيمت جانـش متـام شـد، وطور است و در مـوراى شما حاصـلع محبت بـرت نتايج جانبى ايـن نـوشمندى كه بـه صـورارز

د، بسيار بيشتر از پاداش هر قربانى�اى اسـت كـه اجنـام مـى�دهـيـد.مى�شـواهيدان به اين دليل نيست كه بخـوع محبت به ديگرمطمئن باشيد كه اين نـو

ض آن بگيريد، بلكه اين اصل كتاب�مقدس كه «بدهيـد تـا بـهى در عـوچيزد.ا شامل مى�شول و هم محبت رقا ٣٨:٦)، هم پود» (لوشما داده شو

انى كه به محبت مسيحىد كه ايمان�داركت بى�نظير نام مى�برحنا از سه بريوند.دار مى�شوخورعمل مى�كنند از آنها بر

ابطه اوان، بر رابطه شخص ايمان�دار با ديگر ر١) اطمينان (١٩:٣-٢٠).د، بايد قبل از اينكـهاعى دارد نزادر خود. كسى كه با بـربا خدا اثر مى�گـذار

ا فيصله دهد (متـى ٢٣:٥-ت فيمابين راند، كدورا بر مذبح بگـذرقربانى رى از٢٤). مسيحى�اى كه به محبت عمل مى�كند، به شنـاخـت عـمـيـق�تـر

دارخورشار از اطمينان در حضور خدا برسد و از دلى سرحقيقت خدا مى�رد.مى�شو

د.ا به خطر مى�اندازم كننده»، صلح و سالمتى ايـمـان�دار ر«دل محكوقات دل به غلطد. گاهى اوصيتى دارننده» نيز چنين خصوجدان تهمت ز«و

ا «دل از همه چيز فريبنده�تر است وبسيار مريـض؛ا متهم مى�كند، زيـرما رق اين است كه «خداال فوميا ٩:١٧). پاسخ سؤا بداند؟» (اركيست كه آن ر

ا متهم مى�كنند يا بهد را مى�شناسد!» بعضى از مسيحيان به ناحق خودل�ها رگزلى خدا هـرى مى�كنند، ود سخت�گيـرى نسبت به خوطريقى غير ضـرور

ك مى�كند، قلـبـىچنين اشتباهى منى�كند. مسيحى�اى كه در محبـت سـلـوگز به ناحقد («خدا محبت است») و مى�داند كه خدا هراى خدا دارگشاده بر

ى منى�كند.داور

∂µ bOýUÐ vF�«Ë

ست مى�داشتيدا دو يكديگر راقعاشبان به آنها گفت: «اگر شما دو نفر وتد انبار كنيد. نفرا در دل خوار دهنده رات آزمنى�بايست اين افكار و خاطر

ما مسمود و متام اندام�ها ركين مى�سازنى، چرخمى عفوا مانند زدلهاى آدمى راند: «...�محبت خـشـماى آنها خـوا بـرمى�كند.» و در ادامه كـالم خـدا ر

م آيهضيح داد: «مفهـونتيان ٥:١٣) و تول قرد» (اوء�ظن نـدارد و سومنى�گيرا ضبطان ر ديگر,احت كنندهار دهنده و نارگز اعمال آزاين است كه محبت هرست داشته باشيم، محـبـت مـا دواقعاا وقتى كسـى رو بايگانى منى�كـنـد. و

ده التيام مى�بخشـد.»د آورجوا كه به وخم�هائى رشاند و زا مى�پوگناهان او رل همه با يكديگر به شدتاند: «و اوا خوسپس متنى ديگر از كتاب�مقدس ر

سل پطرشانـد» (اوا مى�پـوت گناهـان را كه محبت كـثـرمحبت منائيـد، زيـرى بهك كنند، شبان چنين اندرزا ترهر آجنا رن و شو٨:٤). قبل از اينكه آن ز

ى امـورار دهنده، به يادآورهاى آزى چيـزآنها داد: «به جاى حفظ و يـادآورم كننده است،حيه�اى كه منى�بخشد، هميشه مسمـودازيد. روشايند بپرخو

د،ا مى�بيند و به ياد مى�آورشار از محبت و بخشش كه بهترين�ها رح سرلى روو آن هميشه سالمتى است.»,هثمر

اد، هميشه شادى جديدى رمى�دارمسيحى�اى كه در طريق محبت گام برقتى «محبـت» وشى است و وح» محبت و خوه روا «ثمرجتربه مى�كند، زيـر

اهيم داشت و سالمتى نيز «حلم»ا با هم بياميزيم، «سالمتى» خوشى» ر«خوازك در محبـت، رك در نور، سلـود. به كالم ديگر، سلـوا به بار مـى�آوررد.ع مى�شو هميشه با محبت شروشد مسيحى است كه تقريبار

د،انائى خـوانيم با تكيه بر تـواف كنيم كه منـى�تـو ما بايد اعتر,حال، همـهاه و كينه�جو هستيمدخو خود بياوريم. ما انسانها ذاتاجوا به ومحبت مسيحى ر

انيم يكديگرشار از محبت كند مى�توا سرح خدا دلهاى ما رمانى كه روو تنها ز

¯d U¹ X³× ±≥∂

ا تاان رد جتربه كنيم، بايد ديگرا در قلب خواهيم محبت خدا راگر مى�خوان، يعنىادرهاى برتى نسبت به نيازمرز قربانى و ايثار محبت منائيم. بى�تفاو

اقعى ماست: محبت خدا در دل�هايمان.د از آنچه نيـاز ودن خوم كرمحروگ در ميان است.ع محبت يا مرضوپس مى�بينيم كه مو

©≤¥≠±∏∫≥® v×O�� X³×� ©¥

استى. متضاد «در عمل»،محبت مسيحى يعنى محبت در عمل و در رنه�اى ازاستى»، «در زبان». در اين جا به منوف» است و متضاد «در ر«در حر

ه مى�كنم.ف» اشارمحبت «در حرانه باشد و كسى ازاك روزهنه و محتاج خـورى براهرى يا خـوادر«اگر بر

م و سير شويد، ليكن مايحتاجشما بديشان گويد: به سالمتى برويد و گـرب ١٥:٢-١٦).د؟» (يعقوا به ايشان ندهد، چه نفع داربدن ر

لى محبـتد يك نياز ودن در مـورانى كرف» يعنى سخنـرمحبت «در حـرنفع آن نياز. شايد فكر كنيد كه چو«در عمل» يعنى اقدام عملى در جهت ر

ا اجنامد رظيفـه خـوده�ايد، واى آن دعا كرى صحبت يا حتـى بـرد نيـازدر مورانه است.گرم اقدام ايثاراتر از كلمات و مستلزى فرلى محبت چيزداده�ايد، و

ىى رياكـاراستى» است و از رومحبت «در زبان» متضاد محـبـت «در راستى» يعنى محبت خالصانه و قلـبـى و نـهد. محبت «در رت مى�گيـرصور

د جذب مى�كند،ى خوا به سودم رفقط در زبان. محبت اصيل و بى�ريا، مران جذباند. يكى از داليل اينكه گناهكـارا مى�رلى منايش ساختگى آنها رو

ى نسبتدند محبت ود كه مطمئن بوقا ١:١٥-٢) اين بوعيسى مى�شدند (لوبه آنان خالص و بى�ريا است. هميند؟ قطعاان متام منى�شوان گراى ايمان�دارآيا عمل به چنين محبتى بر

ح�القدس كه به ما عطا شـدا محبت كنيم. «محبت خدا در دلهاى ما به رورح�القدس، حكم «محبت به يكديگر»ميان ٥:٥). روريخته شده است» (رو

د. اگر در نورمى�آوره و هيجان�انگـيـز درت جتربه�اى تازه به صـورا هر روزرلى اگر در ظلمـتح خدا در ما محبت ايجاد مى�كـنـد، وندگى كنيـم، روز

د.ت به بار مى�آوراهى ما، نفردخوح خوباشيم، روكيبى زيـبـا ازاقعى است، تـرندگى كـه وندگى مسيحى يعـنـى هـمـان ززدا مى�گيرهاى كهنه» رح�القدس «چيزهاى نو» است. روهاى كهنه و چيز«چيز

قتى از تفكر و تعمقندگى ما مى�كنـد. وهاى نو» در زا تبديل به «چيزو آن ردكشد منى�كند و هميشه كوح�القدس در مـا ره دست بكشيم، رودر اين بار

ن�هامين است كه قرى زح�القدس تنها شخصى بر روباقى مى�ماند! امروز رود، تعليم مى�داد،ندگى مى�كرد، آن هنگام كه مسيح زمين بوى زپيش بر رو

اند امروز در جتربياتخاست. او تنها كسى است كه مى�تودگان برد و از مرمرت بخشد.اوگى و طرا تازه ما، «حقايق كهنه» رمرروز

زا تعاطا رد رگا ىلو ،دراد دوجو انحوي همان هيقب رد ىرگيد بلاج قياقح.دشاب »ىكيرات« ناميارب تسا نكمم همان ,هلابند ،ميزرو روصق تبحم نامرف

ىاهلد هك تسا ـنيا ،ميهد ماجنا مـيناوت�ىم نونكا ـمه هك ىراك نيرتـهب دياشىسك اي ميا�هتشاد هاگن دوخ ردارب دض رب ىزيچ ايآ مينيبب ات مينك صحفت ار دوخو تقادص زا راشرس ىگدنز ،ىعقاو ىگدنز .دراد دـوخ لد رد ام هيلع ىزيچنيا .فرص راتفگ طقف هن و تسا لامعا مزلتسم ىعقاو ىگدنز .تسا ىتسارو جنر لمحت و ىنابرهم ،ششخب ىنعي ،تسا حيسم رد لاعف تبحم ،ىگدنز

.تسه زين ىزوريپ و ىتمالس و ىداش ىنعم هب لاح نيع رد ىلو .ىتخساقعى همينندگى وا زندگى ناميد، زيران زا مى�توندگى در محبت رتنها ز

است.

u½ ÈeOÇ ¨tMN9 ÈeOÇ ∂∂±≥µ bOýUÐ vF�«Ë

اند كمك كند يا كسى كه اطالعىد فقير است و منى�توى كه خوايمان�دارادرى كه نسبت به برلى ايمان�دارم نيست، ود، مجرد ندارادر خوهاى براز نياز

م است. يكى از داليل اينكه مسيحيان بايـدمندش سنگدل باشد، مجرنيازى دهند»ا چيزمندى رانند «نيازحمت بكشند، اين است كه بتـوكار كنند و ز

(افسسيان ١٨:٤).اى مسيحيانمان�هاى اجتماعى، برش سازجه به گستران با تودر اين دور

ش كنند. «خالصه بهامـوا فرد رليت�هاى خوچندان سخت نيست كه مسئـوص بادم احسان بنمائيم، على اخلـصـوصت داريم با جميع مـرى كه فـرقدر

اهل بيت ايمان» (غالطيان ١٠:٦).اى ركارد. نيكوم مادى خالصه منى�شوازل و لو در پومااين «احسان» لزو

ان نشان داد. كسان زيادىاى ديگرى بران در خدمت شخصى و فداكارمى�توستى دو,ند و تشنهجن مى�برد محبت رند كه از كمبود دارجودر كليساهاى ما و

كت هستند.و مشارد، خامنان تشكيل شده بواى بيان «شهادت» ايمان�داردر جلسه�اى كه بر

ان پيدا منى�كند،سيدگى به ديگراى كمك يا رصتى برگز فرانى گفت كه هرجود و همين متاماظبت مى�كرچك داشت كه بايد از آنها موا كه چند بچه كوچر

فت.ا مى�گرقت او رواان رنگ در خانه آن مادر جوان عضو كليسا زداى آن روز دو نفر از بانوفر

ا كمك كنيم،دند و در كمال تعجب او گفتند: «ما آمده�ايم تو رآوربه صدا درهائى كه در نظـراحت كن و بعد از آن به كارابت برو، كمى استـربه اتاق�خو

انستتيب گذشت، او تول شو.» بعد از چند روز كه به اين ترداشتى مشعوه،مرد تا جائى كه احتيـاجـات روزدازبه امور مفيدى كه در فكر داشـت بـپـر

د.ايش خسته�كننده نبوديگر بر

¥

œ—«œ  dH½ ʬ “« «bš t7 v²³×#

±∑≠±≤∫≤ UMŠu¹ ‰Ë«

ديد از بخشهاى مختلp يكه بازل، تازان كالس اوهى از دانش�آموزگروالىاست اگر كسى سؤاهنماى آنها خوستار ردند كه پرده بوا متام كرستان ربيمار

دستى بلند شد.اسد. فورد بپردارا متام كسانى كه اينجا كار مى�كنند، هميشه در حال«ببخشيد خامن، چر

د هستند؟»شسنت دستهاى خونآ هب ىا�هدننك�عناق باوج راتسرپ ،تسشن�ورف هيقب ,هدنخ ىادص هكنيا زا دعب

».دنتسه دوخ ىاهتسد نتسش لاح رد هشيمه« ليلد ود هب اهنآ« :داد زومآ�شناد».ديآ�ىم ناشدب اه�بوركيم زا هكنيا مود و دنراد تسود ار ىتمالس هكنيا لوا

ندگى شانه به شانـه هـم پـيـشاحـل زى از مرت در بسـيـارمحبت و نـفـرشد نسبت به آنـچـه مى�كود، يقينـاست دارا دونش رى كه زهرند. شـومى�رو

اند رد، متنفر باشد. «اى شمـا كـه خـداوش مى�شواحتى همسـرجب نـارمومور ١٠:٩٧). «محبت بى�ريات كنيد» (مزست مى�داريد، از بدى نفـردو

ميان ٩:١٢).نديد» (روئى بپيوت كنيد و به نيكوباشد. از بدى نفراقعى ود كه به محبـت وحنا به ما تعليـم داده بـوساله يودر فصل قبـل، ر

شانيم (٧:٢-١١). حال به ما هشدار مى�دهـد كـه عمل بپـو,حقيقى جامـه

¯d U¹ X³× ±≥¥

است درقا ٢٥:١٠-٣٧). يكى از فقها مـى�خـونيكو» در فكر داشـت (لـولى عيسى من كيسـت؟» و,ى صحبت كند كه «همسايـه نظر,د اين مسئلـهمور

ت تغيير دادا به اين صورال او رد و سؤف منودى محتاج معطوا به مرجه او رتوامن باشم؟»كه «همسايه چه كسى مى�تو

دند. در يكى از جلسات،ده بوكت كرتى شرانسى بشارست در كنفردو دوا ديد به او گفت:قتى پيت رقع ناهار ود. موا گم كرد پيت رست خوى دوالر

دى؟»احت شدم. كجا بوا نديدم. خيلى نار ساعت ١٠ صبح تو ر,«در جلسهدپيت گفت: «در البى داشتم با يكى از پيش�خدمت�هاى هتـل در مـور

دم.»ند هدايت كرى خداوا به سوه او ردم و باالخرمسيح صحبت مى�كردنش كرامولى فرد، وتى هيچ اشكالى ندارانس�هاى بشاركت در كنفرشر

د كليات، بسيار اتفاق مى�افتد.هاى آنان در هنگام بحث در موراد و نيازافرد محبت به كل كليسا نشانان با شعار دادن در مورا منى�تومحبت مسيحى ر

ت. اگر به نياز حتى يكامش و سكومند با آرادر نيازداد، بلكه در كمك به بران بنهيم.»ادراى برا برد رانست «جان خواهيم توگز نخوجه نكنيم، هرادر توبر

ت هماند، نفرا بكشد تا گناهكار شناخته شـو كسى رمـاانسان نبايد لزودت منود نفرادر خو از براماى مى�دهد. حتى نبايد الزقتلى است كه در دل رو

ىهاى ود يا نسبت به نيـازتا گناهكار شد، كافى است كه از او غفـلـت منـودار است وخـورى كه از متكن مادى بـرد. ايمان�دارجه بـوت و بى�توبى�تفـاو

د چنين كند. «بسنت در قلبظيفه دارد، وآورا برش رادراند احتياجات برمى�توعى قتل است!مند، نوادر نيازى برد» به روخو

م.ا در نظر بگيـرط رد كمك كنم، بايد سـه شـرادر خواهم به براگر بخـوم كه او مطمئن شوم،دوا داشته باشم. هاى او رفع نيازاى رم برار الزابزل، اوى محبت باشد.كت من از رو كمك و مشارم،سو محتاج است. اقعاو

œ—«œ  dH½ ʬ “« «bš t9 v²³× ∂∏

ستد كه خدا از آن متنفر است كه همانا دود دارجوست نيز وعى محبت نادرنوا «دنيا» مى�نامد.ى است كه كتاب�مقدس آن رداشنت چيز

ستا دوا مسيحيان نبايد «دنيا» رد اينكه چران به چهار دليل در مورمى�تود.ه منوند اشاربدار

œ—«œ UO½œ t) v²O¼U� dÞUš tÐ ©±

ت است.اى سه معنى متفاوكلمه «دنيا» (جهان) در عهد�جديد حداقل دارهمين مى�باشد. «خدائى كه جهان ما [سيارگاهى به معنى دنياى مادى يعنى ز

مين] و آنچه كه در آن است آفريد» (اعمال ٢٤:١٧). معنى ديگر آن دنياىزحنا١٦:٣).د» (يومحبت منـوا اين قدرا خدا، جهـان رانسانها است: «زيـر

د وند: «او [عيسى] در جهان بوار مى�گيرم در كنار هم قرگاهى اين دو مفهوا نشناخـت» او آفريده شد، و جهان [انـسـان] او ر,اسطـهمين] به وجهـان [ز

حنا ١٠:١).(يود دنياىست مداريد!» در مورا دوا اينكه «دنيا رحنا مبنى برلى هشدار يوو

مينىدمندى زطبيعى يا دنياى انسانها نيست. مسيحيان بايستى زيبائى و سواى متتع بهلتمندانه برا دوا كه او «همه چيز را كه خدا آفريده حتسين كنند، چرر

ستا نيز دودمان ر بايد مرس ١٧:٦). و قطعاتاول تيموما عطا مى�كند» (اوا.ستان بلكه حتى دشمنان خويش رند، نه تنها دوبدار

حانىده شده، نظـام روان دشمن ما نام براين «دنيا» كه در اينجا به عـنـود.ئى�اى است كه با خدا و مسيح دشمنى مى�ورزنامر

م سيستم يا نظام بكارا به مفهود، «دنيا» ر خو,همرات روزما نيز در محاورا به اخبار دنيـاىجه شما رن مى�گويد: «حال تـومى�بريم. گوينده تلويـزيـو

ه�اى جداه يا قـارش»، سيارش جلب مى�كنم.» منظـور از «دنـيـاى ورزورز

©±∑≠±∂∫≥® vðËUHðÅvÐ ©≥

دن بها تنها در بدى نكـران محبت مسيـحـى رصاف، منى�توبا متام ايـن اودن نيز هست.ئى كرم نيكوه بر اين مستلزد. محبت عالوان خالصه منوديگر

ت دستارد و هم جنبه منفى. «از شـرمحبت مسيحى هم جنبه مـثـبـت دارا بياموزيد» (اشعيا ١٦:١-١٧).ى ركارداريد، نيكوبر

ىگدنز ىسيع .تسا ىعقاو تبحم ,هنومن حيسم و نيغورد تبحم ,هنومن نئاقزا ار ٣:٦١ انحوي ،نايحيسم رثكا .ميساـنشب ار تقيقح ات داد ام ىارب ار دوخىرادروخرب ؟مينك�ىم هجوت ٣:٦١ انحوي لوا هب ام زا رفن دنچ ىلو دنتسه ظفح

نآ رد ندش ـميهس ،نآ زا رتهب ـىلو ،تسا هداعلا�قوف ٣:٦١ اـنحوي تكرب زارد ار دوخ ناج ىسيع :دشاب�ىم ٣:٦١ انحـوي لوا زا تعاطا قيرط زا تكرب

.ميهنب ناردارب هار رد ار دوخ ناج دياب زين ام و داهن ام هارد محبتم خدمت و ايثار است. مسيح در مـورمحبت مسيحى مستـلـز

ا ثابت كندد را داد تا محبت خود رد، بلكه جان خود فقط صحبت منى�كرخود، او جانن كشته شدن شهيدان نبوگ مسيح چـوميان ٦:٥-١٠). مر(روحنا ١١:١٠-١٨؛ ١٣:١٥).اى ما نهاد (يوا به ميل خويش برد رخو

د گذشتگى»ندگى مادى است، امـا «از خـون زلين قانو«حفظ جـان» اوندگىاسته كه زد خدا از ما نخوجوحانى است. با اين وندگى رون زلين قانواو

ا كمـكد رادر محتاج خواهد كه بـرا فدا كنيم، بلكه تنها از ما مـى�خـود رخود» درادر خوان» در ١٦:٣ به «برادره�اى حكيمانه از «برحنا به شيومنائيم. يو

آيه ١٧ تغيير حلن داده است.ان» و در عين حال غفلتادرد «محبت به بردن در مورف زشعار دادن و حر

مند كار چندان سختى نيست. محبت مسيحى،ى نيازادردن از كمك به بركرىى است كه مسيح در مثل «سامرشخصى و فعال است. و اين همان چيز

±≥≥ bOýUÐ vF�«Ë

∂π bOýUÐ vF�«Ë

دم،عه�اى از ايده�ها، مـرمان�يافته�اى كه مجـمـونيست، بلكه سيسـتـم سـازت» و «دنيـاىد. «دنيـاى جتـارمى�گيـرا دربـرن رناگـوفعاليتـهـا و اهـداف گـو

د هستنـد. درتيب بيانگر سيستم�هاى خـاص خـوسياست» نيز به هميـن تـردجوئى وت يا سياست مى�بينيم، سيستمى نامرش يا جتاراى آنچه در ورزماور

فنتد كه قادر به ديدن آن نيستيم و همين سيستم است كه «باعث سامان گردارد.امور» مى�شو

اى ضديت با كار مسيح بـردر كتاب�مقدس، «دنيا» سيستم شيـطـان بـرحانىمين است و در تضاد كامل با امور الهى (١٦:٢) و مقدس و روى زرو

ابيده اسـت»است. «مى�دانيم كه از خدا هستيم و متـام دنـيـا در شـريـر خـوحنا ٣١:١٢). اوئيس اين جهان» ناميد (يوا «ر(١٩:٥). عيسى، شيطان ر

د (افسسيان ١٢٬١١:٦) كه بـا اوح�هاى شريـر دارگى از روتشكيالت بـزرند.ذ داركار مى�كنند و بر امور «اين جهان» نفو

خدا بر,ادهاى حتقـق ارا بردمـان رح�القدس، مرست همان طـور كـه رودرد بهانه خوا به جهت حتقق اهداف شريردم رد، شيطان نيز مرمين به كار مى�برز

ند و جنات نيافته�اند، دانسته يـاد. كسانى كه به مسيح ايمان نداركار مى�گيرندان معصيتحى كه احلال در فرزا، يعنى آن روت هوئيس قدرنادانسته از «ر

ند (افسسيان ٢٬١:٢).عمل مى�كند» نيرو مى�گيرا «ابناىجنات نايافتگان، متعلق به «اين جهان» هستند كه مسيـح آنـهـا ر

قتى عيسى در دنياىار سال پيش، وقا ٨:١٦). دو هزاين جهان» مى�نامد (لوانا نشناختند و امروز هم ما ايمان�داردم «اين جهان» او رد، مرندگى مى�كرما ز

ى از دنياىا منى�شناسند (١:٣). شخص مسيحى عضـوبه عيسى مسيـح رلى هيچ تعلقى به آن دنياىندگى مى�كند، وانسانها است و در دنياى مادى ز

د. «اگر از جهاناى ضديت با خدا است نـدارحانى كه سيستم شيطان بررو

¯d U¹ X³× ±≥≤

ددجب صدمه به شخص متنفر مـى�گـرى موت بيش از هر كس ديگـرنفرجـبان كتاب�مقدس، عصبانيت و خـشـم مـو(متى ٢١:٥-٢٦). در دور

اى را به دادگاه محلى بكشانند. اگر كسى، شخص ديگرمى�شد كه انسان رهين�كننده در خطر محـاكـمـه درد تود، فـرك» خطاب مى�كـر«احمق كله�پـو

هينفت. اما اگر توار مى�گرد قراى عالى يهو «سانهدرين» يعنى شوردادگاهاتض مجارا در معرد رد، خوا خطاب به كسى بر زبان مى�آور«احمق لعنتى» ر

كا تراف نكند و آن رتى كه شخص به آن اعترار مى�داد. نفرابدى در جهنم قرحانى و احساسى به بند مى�كشد (آيه ٢٥)!ندانى روا در زننمايد، انسان ر

تديم و بر يكديگر نفرت بوت، محبت است. جمله «اليق نفرهر نفرپادزدمان بى�ايمان و جنات نيافته است (تيطس ٣:٣).صp حال مرمى�داشتيم» و

د، تبديل به قلبىده مى�شوى عيسى مسيح گشـوقتى دل كينه�جو بـه رواما وت،ان از طريق نـفـردد. آنگاه به جاى متايل به «قتـل» ديـگـرمهربان مـى�گـر

ساند.ا به آنان بردانى را محبت كند و پيام حيات جاوشد آنها رمى�كواهبر متديست�ها رگ و رسلى مبشر بـزرى جان ونى، جلواهزيك شب ر

ن گفت:اهزد رسلى به مرد. جان وقت برا از او به سرلهايش رفت و متامى پوگرندگىاى خدا زانه دست بكشى و براه شريرفتى از اين رى تصميم گر«اگر روز

ا پاك مى�كند.»ن عيسى مسيح هر گناهى ركنى، به ياد داشته باش كه «خواسلى رى جان ودى جلـواسم كليسا، مرچند سال بعد، پس از اجنام مـر

ا خلتى؟ من يك شب شـمـا را به خاطر مـى�آورفت و به او گفـت: «مـرگرن عيسى مسيح هـرديدم و شما به من گفتيد كه خـوا دزل�هايتـان ردم و پوكر

ضا عوندگى مرده�ام و او زا پاك مى�كند. من به مسيح ايـمـان آورگناهـى رده است.»كر

œ—«œ  dH½ ʬ “« «bš t9 v²³× ∑∞

ست مى�داشت، لكـنا دود رديد جهان خاصان خو[سيستم شيطان] مى�بـوگزيده�ام، از اين سببا از جهان برن كه از جهان نيستيد، بلكه من شما رچو

حنا١٨:١٥).جهان با شما دشمنى مى�كند» (يوانطن ايمان�داران نيسـت. وطن طبيعى ايمان�دارپس «دنيا» مسكن و مو

ىاى زيسنت بر روى كه برثردر آسمان است (فليپيان ٢٠:٣) و متام منابع مؤى پدر آسمانى مى�آيد.ند از سومين در اختيار دارز

نت طبيعىاص است. آب محل سكوعى مانند غوشخص ايمان�دار به نواى زيسنت درم برات و امكانات الزا به طور طبيعى، جتهيزانسان نيست، زير

دات خاصى با خود، بايد جتهيزاص به زير آب مى�روقتى غود. وا ندارآب راند تنفس كند.داشته باشد كه بتو

د درجوحانى مود و منابع روندگى منى�كـرح�القدس با ما و در ما زاگر روىانستيم بر روگز منى�توا نداشتيم، هركت مسيحى و كالم خدا ردعا، مشار

مين شكايت مى�كنيم در حالى زدگى جومين «مسيحى باشيم.» ما از آلواين زانندده است كه مسيحيان منى�توحانى آلوكه جو «دنيا» نيز چنان از ديدگاه رو

احتى نفس بكشند!به را مسيحياند كه چرد دارجوى وم و البته بسيار مهمتر و جدى�ترلى دليل دوو

ند.ست بدارا دونبايد دنيا ر

bM)Åv� U� UÐ UO½œ t) È—U) dÞUš tÐ ≠≤

ى نيست» (١٥:٢).د، محبت پدر در وست دارا دو«اگر كسى دنيا رطـوبرم ناسنا ركـفت هب دشاب لمع ـهلوقم هب طوبرم ـهكنآ زا رتشيب ـىتسود�ايند

و ـزيـگنارب لاـؤس ىاه�ـىمرگـرس زا ىـحـيسم ـصخش ـتسا نـكمم .دوش�ـىمهك ارچ ،دشاب هتشاد تسود ار ايند مه زونه ىلو ،دنك ىرود كوكشم ىاه�ناكم

±≥± bOýUÐ vF�«Ë

ا محبت مى�كند. آن هنگامان رادرحنا ٢٤:٥) و نشانه�اش آن است كه بر(يولى حال كه ازا دشمن مى�داشت، وم خدا رد، قوى بوكه متعلق به نظام دنيو

ا محبت مى�كند. خدا است، آنان رآنهب راد�ناميا رد هك ىنـاهانگ هب طوبرم تايآ دـننام )٥١-٣:٤١( تايآ نيا

نينچ هراومه هك تسا ىناسك دروم رد ،)٢:٦-١:٥( هدمآرد تداع تروصاجب ار نارداـرب هب تـبحم هك ىراد�نـاميا ىـنعي ،دنراد دـوخ ىگدنز رد ىرـاتفرىتم( دشاب ىنابصع ىردارب زا تاقوا ىضعب تسا نكمم هچ�رگ ىتح ،دروآ�ىمتبحم ىساسا لصا نالطب ثعاب ىعطقم و ىقافتا تينابصع .)٤٢-٥:٢٢راد�ناميا هك دننك�ىم تباث ار تقيقح نيا ىئاهراتفر نينچ ،لاح ره هب .دوش�ىمن

هراچيب و تخبدب ىناسنا ،دوخ ىحيسم ناناميا�مه رياس اب تكراشم زا جراخ.تسه وا رد ىلاكشا هك دننك�ىم راكشآ شيارب وا تاساسحا !تسا

جه كنيد: كتاب�مقدس به ما منى�گويد كـه قـاتـالنى توبه حقيقت ديگـركت در جريان سنگسار استيفـان شـرل شخصـاسولس رجنات منى�يابند. پـو

ادجب كشته شدن افراى او موفت كه فتوداشت (اعمال ٥٧:٧-٦٠) و پذيرلى خداس ١٢:١-١٥؛ اعمال ٩:٢٦-١١). وتاول تيموديد (اوبى�گناه گر

ا جنات داد.لس رد پوبه فيض خواند مسيحـىتكب قتل شده مـى�تـوع اين نيست كه آيا كسى كـه مـرضومو

اند به قتل ادامه دهد و در عين حال مسيحىد يا نه، بلكه آيا انسان مى�توشودانى در منفى است. «هيچ قاتلى حيات جاوال مسلماباشد؟ پاسخ اين سؤ

دانى» نداشته كه حال ازد قاتل «حيات جـاود» (١٥:٣). فرد ثابت ندارخودانى» نداشته است.جه «حيات جاوگز و به هيچ ودست بدهد، او هر

د كهتكب قتل كسى نشده�ايد نبايد باعث شـو مرگز عمـالاين كه شما هرد جا داده�ايد؟ا در قلب خوت راضى شويد. آيا تا به حال نفرد رمغرور يا از خو

∑± bOýUÐ vF�«Ë

نامه هب ـىحيسم .دراد رـاك و رس ناسنا لد ـاب هك تسا ىعـوضوم ىتسود�ـايند.درادن تسود ار »ردپ« ،دشاب هتشاد تسود ار نآ ىاهراك و ىويند ماظن هك هزادنا

اب شما بهستى نه تنها بر پاسخ شما به محبت خدا، بلكه بر جـودنيا�دوات آن در گذر است، ليكن كسىد. «دنيا و شهو خدا نيز تأثير مى�گذار,ادهار

خدا عمل مى�كند تا به ابد باقى مى�ماند» (١٧:٢).,ادهكه به ارندگى مى�كنـنـد شـادىاى كسانى كـه در مـحـبـت او ز خدا بـر,ادهاجنام ار

قتى كـهلـى وا نگاه داريـد.» وست داريد، احكـام مـرا دود. «اگر مـرمى�آورا از دست مى�دهد، اطاعتشى محبت خدا رشخص ايمان�دار، شادى و خو

د.ايش مشكل مى�شو پدر بر,ادهاز ارستىصيفى عملى از دنيا�دوا كنار هم بگذاريد، به توقتى اين دو عامل روى ازد شـادى وجب شود مسيحى كه مـوندگى فـرى در زسيد: هر چيـزمى�ر

ىد، دنيوى از بين برو و,ادهاى اجنام ارمحبت نسبت به پدر يا اشتياق�اش بـرندگى شخـصـى ود. پاسخ به محـبـت پـدر (زى منـواست و بايـد از آن دور

ه) دو محك مناسـبمرفتار روز او (ر,ادهد ايمان�دار) و اجنام ارانه فـركارهيزپرستى است.دن دنيا�دومواى آزبر

ا غلط هستند و كـالم خـدا آنـهـا رى در اين جهان قطـعـاهاى بسيـارچيـزست و ناشايستئى اعمالى نـادرغگودى و درو«گناهان» ناميده اسـت. دز

هستند (افسسيان ٢٨٬٢٥:٤) و همچنين گناهان جنسى (افسسيان ١:٥-ى اعمال ديگر، مسيحيان هيچ شك ود اين اعمال و نيز بسيار٣). در مورمى�خوريمفتار مسيحى به اعمالى برح رخى از سطولى در برند، وشبهه�اى ندار

افق نظرد آنها توشن نيستند و حتى بهترين مسيحيان نـيـز در مـوركه زياد روندا محك بزد رندگى خوايطى، شخص ايمان�دار بايد زند. در چنين شرندار

هاىش نكند كه حتى چـيـزامو صادق باشد و فـرمائى كامـالدآزو در اين خو

¯d U¹ X³× ±≥∞

دن است» (آيه ١٥؛ ر.كست مثل قتل كرت ورزيدن دراى مسيحيان، نفربرى آنهاد، حالت ظاهرد دارجوت وقى كه بين قتل و نفرمتى ٢٢:٥). تنها فر

د.د ندارجونى شخص كه همانا كشنت است وتى در نيت درواست و هيچ تفاولها مشغـود با نگهبان قـفـس شـيـرحش ديدن مى�كـرخامنى كـه از بـاغ و

ست شبيه گربههاى شما درم و شيرد: «من گربه�اى در خانـه دارصحبت بوم�آور است كهابيده�اند! شرام خومن هستند... نگاه كنيد چقدر ساكت و آر

ا پشت ميله�هاى قفس انداخته�ايد.»قات زيبا راين مخلونگهبان با خنده گفت: «خامن عزيز، اينها شايد شبيه گربه شما باشند،

دن دره كرت است. كشنت و پار متفاوضعيت�شان با گربه شما كامـاللى ووشحال باشيد كه بين شما و آنها ميله�هاى محكمطبيعت آنها است. بايد خو

د.»ار دارى قرفلزانعىند، موتكب قتل منى�شـو مـرگز عمالاد هرتنها دليلى كه بعضـى افـر

ى،ى و آبروريزس از دستگيرد، از جمله ترار داراه آنها قراست كه در سر رىادى» داورلى ما به «شريـعـت آزنى و احتمـال اعـدام. واتهاى قانـومجـاز

ى اجنام دادى؟»ب ١٢:٢). مسئله اين نيست كه «چه كـارمى�شويم (يعقودارخورادى و اختيار كامل براستى اجنام دهى؟ اگر از آزى مى�خوبلكه «چه كار

ى اجنام دهى؟» به همين خاطر است كه عيسىست داشتى چه كاردى، دوبونا يكى مى�داندا با زد رت�آلوا با كشنت (متى ٢١:٥-٢٦) و نظر شهوت رنفر

(متى ٢٧:٥-٣٠).تكاب قتـل ار,هت قلبى به همان انـدازالبته اين به آن معنى نيست كـه نـفـر

جيح مى�دهد از او متنفرباشيد تا ترم است. همسايه شما يقينازيان�بار يا جرت معادل اخالقى قتل است و اگر مهارلى در نظر خدا، نفرا بكشيد! واو رت به حيات منتقل شدهديد. مسيحى از مـواهد گرد، منجر به قتل خـونشو

∑≤œ—«œ  dH½ ʬ “« «bš t9 v²³×

ام كنند و اشتياق او را از شادى محبت خدا محروب نيز ممكن است او رخو خدا فرو�بنشانند.,ادهاى اجنام اربر

،دناوخ�ىم سرد رخآ لاس رد هك ىئوجشناد ،ىحيسم تايهلا هدكشناد ردرد وا .دوب ـنيرياس دزنابز ،شـرثؤم ىحيـسم تمدخ و ىلاع تارمن ـرطاخ هبو دش�ىم جراخ هاگـشناد طيحم زا هظعوم و تراشب ىارب هتـفه رخآ تاليطعت

.دوب هتفرگ راك هب نايحيسم ىراديب زين و اهناج ديص ىارب ار وا دنوادخى داد: ديـگـر شـهـادت ونـدگــى او رونـاگـهـان اتـفـاق عـجـيـبـى در ز

اتش رو به كاهش نهاد و حتىا نداشتند، منرد رعظه�هايش تأثير سابق خوموائيس دانشكـده او رض شده است. رسيد كه شخصيت�اش عـوبه نظر مى�ر

ل صحبت شد:اند و با او مشغواخوفرم به منارى داده و اميدوندگى و كار شمـا رواتى در ز«مى�بينم كه تغيـيـر

ئيد علت چيست و چه مشكلى پيش آمده است.»بگواه به بيان ماجرلى باالخرفت وه ران مدتى از پاسخ دادن طفرى جودانشجو

د و قصد داشت بعد ازده بـود كرداخت. او با دختر مسيحى زيبائى نـامـزپراىا برگى او رف ديگر، كليساى بزراج كند. از طردوغ�التحصيلى با او ازفار

ا به محل خدمتشد رس خوه عرولى از اينكه تازد، وده بوت كرخدمت دعود.ان بوع كند، دو�دل و نگرا شرود و كار شبانى رببر

ابد دچار هيجان و اضطرى در اين مورد: «به قدراف كراو صادقانه اعترندگشت خداوسيده�ام كه حس مى�كنم هيچ اشتياقى به بازشده�ام كه به جائى ر

ايم منانده است.»ندگى برتى در زم! و به همين خاطر هيچ قدرندارلى بين او و پدر فـاصـلـهدند�- وب و زيبا بـونقشه�هايش -�هر چـنـد خـو

م ساخت وشى ناشى از محبت پدر محروا از شادى و خود رانداخت، خوستى داد!اقع تن به دنيا�دودرو

±≤π bOýUÐ vF�«Ë

سيستم دنياى امروز است (١٣:٣). به هـمـان,فتار قائن نشان دهنـدهردا دشمن مـى�دارا دشمن مى�داشت، دنيا مسيـح ردليلى كه قائن، هابـيـل ر

اقعىا افشا مى�كند و ذات وا كه مسيح گناه دنيا رحنا ١٨:١٥-٢٥)، چر(يواقعيت و حقيقـت روبـروقتى دنيا مانند قـائـن بـا ود. وا آشكار مى�سـازآن ر

ا انتخاب كند: يا تـوبـه كـنـد واه راند يكى از ايـن دو رد، تنها مى�تـومى�شـوده است.ا آشكار كرد كه ماهيت او رخيزدى كسى برد، يا به نابوض شوعو

ا از طريق قتل وحنا ٣٠:١٤) كه آن رئيس اين جهان» است (يوشيطان «رلناك است!دن در دنياى شيطان چقدر هوندگى كرل مى�كند. زغ كنتردرو

فتگران شديدى درد كه ناگهان بارفته بوهستان راى شكار به كودى برمرد. پس از اين كه لباس�هايش كمى خشك شد، تصمـيـمى پناه بـرو به غار

د. تعجبشن كرا رود ر خو,هاغ قوسى كند و چرا بررد رقتى خوفت خانه موگرت و مار وقتى فهميد كه هم�اطاقى�هايش مشتى عنكبوا مجسم كنيد، واو رد.ك كرا ترنگ آجنا رلك هستند! پس بى�درمومار

حطس نيرت�لزان رد هك دش�ىم هجوتم ،دوب نديد هب رداق هتفاين�تاجن ىايند رگاوا نايركشل هك ىئاهويد مامت و ناطيش ىنعي نهك رام نآ ,هرصاحم رد ،غورد و لتقباـقن اب ار دوخ ىعقاو تيهام دنشوك�ىم نئاق دننام ايند مدرم .دراد رارق ،دنتسهرد هك ـىناسك .دنرادن ناميا ـچيه ادخ مالك هب اما ،دـننك ىفخم ىـبهذم مسارم

»ىجراخ تملظ« هب ناطيش هارمه ماجنارس ،دنهد�ىم همادا ىگدنز هب ىحطس نينچ.دوب دنهاوخ باذع رد دبا هب ات ادخ زا رود و دنوش�ىم هتخادنا

©±µ≠±≥∫≥®  dH½ ©≤

ا نكشته�ام!» وئيد: «اما من كه تا به حال كسى رد بگودر اينجا شايد با خوش نكن كـهامواب مى�دهد: «بله! اما فر شما اين طور جـو,خدا به اين گفتـه

∑≥ bOýUÐ vF�«Ë

ـنتخادنا ماد هب ىاـرب رازبا هس زا ـايند ـنيا ماظن ـهك ديوگ�ـىم اـنحويمشچ ـشهاوخ ،مسج )قـايتشا( توـهش :دنك�ىم هداـفتسا نايـحيسمار اوح ،ندع غاب رد هك دندوب اهرازبا نيمه .)٢:٦١( ىناگدنز رورغوتسـوكين كاروخ ىارب تخرد نآ هك ديد نز نوچ و« :ـدنتخادنا ماد هبو ريذپلد ىتخرد و ]مشچ شهاوخ[ امن�شوخ ـرظن هب و ]مسج توهش[وا و داد زين دوخ رهوش هب و دروخب و تفرگ شا�هويم زا سپ ،ازفا�شناد.)٣:٦ شياديپ( »دروخب

ا انسان ر,دهط كرهائى است كه طبيعت سقوت جسم شامل متام چيزشهوه به طبيعت بنياديند جذب مى�كند. «جسم» نه به معنى بدن، بلكه اشاربه خو

حانى كور مى�كندا بر حقايق روه نيافته كه چشم او رلد تازانسانى است كه تولد جسمانى به مانتيان ١٤:٢). جسم طبيعتى است كه در هنگام تول قر(او

حنا ٦٬٥:٣).ه مى�يابيم (يولد تازح طبيعتى است كه در تود و روداده مى�شوقتى به مسيح ايمان مى�آوريم، در حقيقت «شريك طبيعت الهى» مى�شويمو

اى طبيعـتد، هم دارندگى خـوس ٤:١). شخص مسيحـى در زم پطر(دوح) است و اين دو طبيعت چـهه (رواى طبيعـت تـازكهنه (جسم) و هـم دارند! (غالطيان ١٧:٥-٢٣).جنگهائى كه با هم ندار

هر چه خدا آفريده نيكـوخدا متايالت خاصى به انسان بخشيده و يقيـنـاهاىسنگى، تشنگى، خستـگـى و نـيـازاى فرو�نشانـدن گـراست. متايل بـردن،ت�بار نيست. هيچ اشكالى در خـورارد بد و شردى خـوجنسى، به خو

قتى اين متايالت حتتلى ود، ود ندارجوابيدن و بچه دار شدن وشيدن، خونوتارسنگى شرند. گرد مى�شوات» گناه�آلوآيند، تبديل به «شهول جسم دركنتر

ى ولى ميگسارت نيست وارستى گناه است. تشنگى شرلى شكم�پرنيست وم�آور است. متايالتلى تنبلى شرهبتى الهى، واب مومستى گناه است. خو

¯d U¹ X³× ±≤∏

انيان ٤:١١) و ايماند (عبر هابيل، ايمان بو, قائن و هديه,ت بين هديهتفاوميان١٧:١٠).هميشه بر اساس مكاشفه�اى است كه خـدا داده اسـت (رو

ابطه بااهنمائى�هاى صريحى در رات و رسد كه خدا دستورچنين به نظر مى�را زير پا گذاشـت ولى قائن كـالم خـدا رد، ود داده بوستش خـونگى پرچگـو

او با,ابطهستش كند و اين نشان�دهنـده را پرد او رش خوفت بـه روتصميم گرف مكشو,ادها از اردم را شيطان هميشه در پى اين است كه مرشيطان است، زير

گفت؟» (پيدايـش ١:٣)، شيطان «آيا خدا حقيقتا,داند. اين گفتهگرخدا برد.الدين قائن و نيز متامى بشريت تا امروز بوسر�آغاز مشكالت و

اند به چه نشانه�اى قربانى هابـيـل ردر كتاب�مقدس گفته نشده كه خـداوستاد تاد. شايد آتشى كه خدا از آسمان فـرد كرا رلى قربانى قائن رفت وپذير

دجوده است. با اين وافقت خدا با آن بـو مو,اند نشانـها بسوزقربانى هابيـل رفتهاحت بيان شده است: هابيل با شهادتى قلبى از پذيرپيامدهاى آن به صر

ب ازلى قائن عصبانى و مـضـطـرج شد،، ود خدا از قربانگاه خـارشدن نـزديد (پيدايش٤:٤-٦). خدا به قائن هشدار داد كه گناهمحل قربانى دور گر

لى بهده (پيدايش ٧:٤)، وناكى پشت در كمين كرحشى خطران ومانند حيوامش و سالمتىعده داد كه اگر مانند هابيل از خدا اطاعت منايـد، از آراو و

د.دار مى�شوخورخدا برد،ش سپـرجه به هشدار خدا، به صـداى شـيـطـان گـوقائن به جـاى تـو

ا كشيد. او بـهادر رديد و نقشه قتل بـرت گرحسادتش تبديل به خشم و نـفـرش عادل است و به جاى اينكـهادردش شرير و بـرخوبى مى�دانست كه خـو

د.ا از بين ببرش رادرفت برمان خدا توبه كند، تصميم گرمطابق فرقس ٩:١٥-دند (مرا با عيسى مسيح كرن�ها بعد، فريسيان همين كار رقر

حنا ٤٤:٨).اند (يوندان ابليس خوا فرز١٠) و عيسى نيز آنها ر

œ—«œ  dH½ ʬ “« «bš t9 v²³× ∑¥

لىشمند خدا اسـت، وهبت ارزد، مـوستى بكار روجنسى چنان چـه بـه درد.ست از آن به فساد اخالقى منجر مى�شواستفاده نادر

سه مى�كندسوا ونه عمل مى�كند. دنيا ما رانيد ببينيد كه دنيا چگوحال مى�توضا كنيم. در دنياىعه ارست و ممنواههاى نادرا از رد رتا متايالت طبيعى خو

فتـه ود گره خـوا در محاصـرى، ما راگراع مختلp فريـب و اغـوامروز، انـوان است»سه مى�كنند و البته مى�دانيم كه «جسم ناتـوسوا وطبيعت ذليل ما ر

ا تسليم آن كند، در «اعمـالد ر(متى ٤١:٢٦). اگر شخص مسيحـى خـوستى از اعمال شنيـعد (غالطيان ١٩:٥-٢١، فهرطه�ور مى�شـوجسم» غو

ده است).ا ذكر كرجسم ردبسيار مهم است كه شخص ايمان�دار به ياد داشته باشد كه خدا در مور

د جسم گفته، جنبهطبيعت كهنه يا جسم چه مى�گويد. هر آنچه خدا در مورميان ١٨:٧). جسم هـيـچئى در جسم نيـسـت (رود. هيچ نيكـومنفـى دار

حنا ٦٣:٦). مسيحى نبايد اعتمادى به جسم داشته باشـدد (يودى ندارسوميـاناى جسم ببـيـنـد (روكى بر(فيلپيان ٣:٣). مسيحى نـبـايـد هـيـچ تـدار

اسر به امورندگيش سرندگى مى�كنـد، زاى جسم ز١٤:١٣). كسى كه بـرد.منفى مى�گذر

اى به دام انداخنت مسيحيان استفاده مى�كند،ى كه دنيا از آن برارمين ابزدوش مى�كنيم كه چشماموقات فرت چشم» ناميده شده است. گاهى او«شهو

شانى» به گوت «چشم�چراند اشتها داشته باشد! (آيا تا به حال عبارنيز مى�توده است؟)شما نخور

د و ماسل مى�شو طبيعت كهنه انسان متوت جسم به متايالت پستشهوتطه�ور شويم. اما شهود در آنها غواههاى گناه�آلوسه مى�كند كه به رسوا ور

د، چشمد دارجوى عمل مى�كند. لذاتى كه در نگاه وچشم به طريق معتدل�تر

±≤∑ bOýUÐ vF�«Ë

د،حانى ما از پدر نشأت مى�گيـرع مى�دهد. اگر جتربـه روجوا به ابتـدا رما ردد ازمى�گرلى اگر منشأ آن به شيطان برا محبت كنيم. و بايد يكديگر راماالز

ا از ابتدا شنيديد در شما ثابت مباند،د. «شما آنچه راهيم بويكديگر متنفر خول شنيديد در شما ثابت مباند شما نيز در پسر و پدر ثابتا اگر آنچه از اوزيراهيد ماند» (٢٤:٢).خو

تندگى در نفرنه زى در پيدايش ١:٤-١٦ آمده، منو«قائن» كه داستان ودند وادر و از يك پدر و مادر بوش كنيم كه قائن و هابيل برامواست. نبايد فر

دند. در كتاب پيدايش، قائـن بـها به حضور خـدا آورد رهر دو قربانـى خـوان كسى كهفى نشده بلكه به عنود خدا معرجـودى بى�دين يا منكر وان فرعنو

انند بهندان ابليس مى�توستش مى�كند. و نكته همين جا است: فرزا پرخدا رند وآيند. آنان مثل قائن به مجالس مذهبى مى�رواقعى دران ولباس ايمان�دار

د دليلدى خولى اين اعمال به خوحتى ممكن است هدايائى تقديم كنند. واقعى،د شده باشد. محك ولوى بر اين نيستند كه شخص از خدا مـومعتبر

د.انست و شكست خورد كه قائن نتوان است، و اين جا بوادرمحبت او به براىدار است دارخورحانى» برهر انسانى همان طور كه از «اصل و نسب رو

د، يعنىحانى» قائن ابليس بو«اصل و نسب جسمانى» نيز هست و «پدر روفتند. قائن نيز مانـنـدايش�هاى قائن و اعمال او از شيطان نشأت مـى�گـرگر

ا كشت و سپسد رادر خوحنا ٤٤:٨). او برد (يوغگو بوشيطان قاتل و دروت هابيلادرند به قائن گفت: برسل شد: «پس خداوغ متود آن به درودر مور

كجاست؟ گفت: منى�دامن» (پيدايش ٩:٤).حنـااستى است (٦:٥؛ يـوبر خالف ابليس، خدا مـحـبـت (٨:٤) و ر

استىاده خدا هستند به محبت و راين كسانى كه متعلق به خانو٦:١٤)، بنابرعمل مى�كنند.

∑µ bOýUÐ vF�«Ë

ا «لذت�هاى ذهنى و عقالنى»ان آنها رضا مى�كند و مى�توا ارو ذهن انسان ر,ميان شيفتـهنانيـان و رول مى�زيست، يوسـوحناى رانى كه يوناميـد. در دور

دند كه در نظر آنان لذت�بخش و هيجان�انگـيـزمى�ها و فعاليتهائـى بـوگرسرند تلويزيوض نشده است! در مورد. مى�بينيم كه امروز هم دنيا چندان عوبو

ا ازندا «چشمـامن رشايد بهترين دعاى هر مسيحى اين بايد باشـد كـه خـداومور ٣٧:١١٩).دان» (مزگرديدن بطالت بر

تا به خاطر شهـوشع رد كه سپاه يـوى بوشع باب ٧)، سربـازعخان (يود كـهائيل هشدار داده بود. خدا به بنى�اسـراجه كـرد با شكست موچشم خـو

ندمان خداولى عخان از فرند، و اريحا نگير,م شدههيچ غنيمتى از شهر محكون در ميانشع گفـت: «چـود به يوضيح عمـل خـود. او در توسرپيچـى منـو

ه و يك شمش طال كهى و دويست مثقال نقـردائى فاخر شنعـارغنيمـت، رتفتم» (آيه ٢١). شهوا طمع ورزيده گرد ديدم، آنها رنش پنجاه مثقال بووز

ائيل شد.جب شكست سپاه بنى�اسرا به گناه انداخت و گناه او موچشم او راينى ذهن هستند. بنابره�اى به سوازاس)، دروچشم�ها (مانند ساير حو

د كه مخالـpاسته�هاى ذهنى شواند شامل عالئق و خـوت چشم مى�توشهونى چوادار به تفكـرا وئى در كار است تا مسيحيان ركالم خدا هستند. نيرو

ان» به ما هشدار داده، هر چندت شريرد «مشورتفكر دنيا كند. خدا در مورىم دنيـوخنت عـلـواين به آن معنى نيست كه مـسـيـحـيـان از حتـصـيـل و آمـو

اظب باشندشى كنند: معنى هشدار اين است كه مسيحيان بايد مـوچشم�پوج نكند.ا از صحنه خارائى، خدا رانديشه�گر

ندگانى» است. جالل خدا غنى و كامل اسـت امـام، «غرور زار سوابزاى بيان «غرور»نانى كه بر يو,هاژاقع وده و تو�خالى است. در وه انسان بيهوشكو

ا حتتدم رشد مـرئى كه مى�كوافه�گـوصيp شخص گـزاى تواستفاده شده بـر

¯d U¹ X³× ±≤∂

ت منفى بيـان شـدهمى�كنيم (آيات ١١-٢٤). اين حقيقـت ابـتـدا بـه صـورد از خدا نيست و هم چنيـن هـر كـها به جا منـى�آوراست: «هر كه عدالـت ر

ا محبت منى�منايد» (آيه ١٠).د رادر خوبرتى بسيار اساسى بين مبحث قبلى و فصل اخـيـر دردر اينجا بايد به تفاو

كت (٧:٢-ط به مشارد. در قسمت مربـوه منوان اشارادرد محبت به بـرمور نور و ظلمت است. اگـر,لهان از مقـوادردن برانديم كه محبـت منـو١١) خو

انيمه پر�سر و صدا باشند منى�توا محبت نكنيم، ادعاهايمان هر اندازيكديگر رى»ادرد «برلى در اين قسمت (١١:٣-٢٤) كه در مورك كنيم. ودر نور سلو

داخته و به ما مى�گويد كه محبتع پرضوحنا عميق�تر به موسخن مى�گويد، يوا محبت منى�منايدد رادر خوندگى است: «هر كه برگ و ز مر,لهان از مقوادربه بر

ت ساكن است» (آيه ١٤).در مواتباط» رجه ارد، چهار «ودازع محبت مى�پرضوحنا به موقتى يودر اينجا و

ندگى مى�كند: قتلح مى�كند و مى�گويد كه شخص بر مبناى كدام�يك زمطرتى (آيـات ١٦-١٧) وت (آيات ١٣-١٥)، بى�تفـاو(آيات ١١-١٢)، نفـر

مهربانى مسيحى (آيات ١٨-٢٤).م كمتـرد سـوند، مـورندگى مسيحـى نـدارل هيچ جـائـى در زد اودو مور

د.اقعى مسيحى مطابقت دارد با محبت ومسيحى است و تنها آخرين مور

©±≤≠±±∫≥® q²� ©±

اقع همان سطحى استان و دروتباط با ديگرجه ممكن ارل�ترين وقتل، نازدط�اش قاتل بود. ابليس از همان ابتداى سقود دارجود شيطان در آن وكه خو

ا شنيده�اندد اين ر مسيحى خو,لى مسيحيان از ابتداى جتربهحنا ٤٤:٨)، و(يول بنيانى تأكيد مى�كند وه بر اصوارحنا هموا محبت كنيد.» يوكه «يكديگر ر

œ—«œ  dH½ ʬ “« «bš t9 v²³× ∑∂

د. انسان�ها هميشه سعـىار دهد بكار مى�روذ خويش قرتأثير اهميت و نفـوتر باشـنـد. غـروران جلـود از ديـگـرائى�هاى خـوج و دارده�اند در مـخـاركـر

ه اكثر اعمالى است كه چنين اشخاصى اجنام مى�دهند.ندگانى، انگيززرد هك دننز�ىم ىمزاول و نيشام ،هناخ ديرخ ـهب تسد مدرم زا ىرايسب ارچ

هب طوبرم تاغيـلبت لباقم رد ارچ ؟دنيآ�ىمنرب اهنآ ديـرخ ,هدهع زا ىتحار هب عقاودنشاب هتفر تاليطعت هب هك نيا رطاخ هب و دنوش�ىم ميلست »ىطسق ىاهترفاسم«

هك تسا نيا ناشفده اهنت ابلاغ ؟دننك�ىم تدم�ىنالوط ىراكهدب ريگرد ار دوخ.تسا »ىناگدنز رورغ« نامه نيا و دنهد ناشن نارگيد هب ار دوخ ذوفن و تيمها

.دنراذگب نارگيد ىاشامت ضرعم رد ار دوخ تيقفوم و ذوفن دنهاوخ�ىم دياشلى تعجـب�آورگير منى�كنيم، وا درد رجه خوى از ما تا ايـن درشايد بسيار

ا حتتان ر ديگرفاهاى احمقانه�اى اجنام مى�دهد تا صراست كه انسان چه كارا به خاطر انگشت�منـاد رار دهد. آنها حتى صداقت و اصـالـت خـوتأثير قـر

ى فدا مى�كنند.ترشدن و احساس برندگانـى،ت چشم و غـرور زت جسم و شـهـوى، دنيا از طريق شـهـوآر

دن يكى از ايـنقتى دنيا در حتميـل كـرد. وسه مى�انـدازسـوا در ومسيحيـان را تشخيصاند آن رد، او به خوبى مى�توفق شوت�ها بر شخص مسيحى موارشر

ا او ر,ادهاى اجنام ارا كه شادى ناشى از محبت «پدر» و نيز اشتياق بردهد، چرد و دعاايش خسته�كننده مى�شواندن كتاب�مقدس بـراز دست مى�دهد. خو

ايشكت مسيحى نيز بـرى سخت و بى�ثمر مى�يابد. حتى مشـارا كاردن ركران نيستف ديگرد. در اين حالت، مشكلى از طرس�كننده مى�شوچ و مأيوپو

د مسيحى است.ست فرد، دل دنيا�دوبلكه آنچه مشكل�آفرين مى�شوتسود�اـيند ىنـاهگان رـوط هب ىـحيـسم درف چـيه هك ـتسا نيا مـهم هـتكن

ذوفن راد�ناـميا صخش لد رد هدنـزخ و مارآ ىتروص هب ـىتسود�ايند .دـوش�ىمن

∑

¯d# U¹ X³×#

≤¥≠±±∫≥ UMŠu¹ ‰Ë«

به همـانتبان كه مرده�اند، چوا با پلكان مارپيچ مقايسه كـرحنا رساله يوردد. هر چنـدمى�گرع اصلى يعنى محبت، اطاعت و حقيقـت بـازضوسه مو

ارى آنها تكـراقعيت اين است كه يـادآورلى وند، وار مى�شواين مفاهيم تكـرا ازع مى�كنيم، آن رجوع رضوف نيست. هر بار كه به يكى از اين سه موصر

تى مى�نگريم و در آن عميق�تر فرو�مى�رويم.نقطه نظر متفاوان ياد محبت به ديگر ايمان�دارم همين كتاب، در مـور در فصل سوقبال

كتع مشارضولى باب ٢ بيشتر بر موديم (٧:٢-١١)، وان» صحبت كرادر«برا از طريقك مى�كند» اين حقيقت رى كه «در نور سلوتأكيد داشت. ايمان�دار

ابطه»ساند. در اين قسمت، تأكيد اصلى بر «ران به اثبات مى�رادرمحبت به بران است.با ديگر ايمان�دار

د شده�اند ولوا همه از خدا موا محبت مى�كنند، زيـرمسيحيان يكديگر راهر) هستند.ادر (و خواز اين رو در مسيح همه بر

ان)ى (ايمان�دارادرندى (خدا) و براطاعت و محبت دو مالك اصلى فرزاقعى خدا عدالتند ود كه فرزى منوحنا به ما يادآورهستند. در فصل قبل يو

سىا بـرران رادرع محبت بـه بـرضود (١:٣-١٠)، و حال مـوا بجا مـى�آورر

نايحيسم و ايند .)٤:٤بوقعي( دوش�ىم عورش »ايند ىتسود« اب لوا .دنك�ىمترفن امش زا ايند رگا دينكن بجعت نم ناردارب ىا« :دنا�نمشد رگيدكي اب اتاذ.دوب دهاوخ ادخ نمشد ،تسا ايند تسود هك ىرادناميا .)٣:٣١( »دريگ

ب ٢٧:١). دنيا لكه�هاىد» (يعقوده مى�شوم او «با دنيا آلوحله دودر مرد، يعنى شخص ايمان�دار بهندگى او مى�گذارا اينجا و آجنا بر زد ركثيp خو

ا با آنها تطبيق مى�دهد.د رد و خوا مى�پذيرى راههاى دنيوتدريج رست و ياورد مسيحى بلكه دوش نه دشمن فردر اين حالت، دنيا در نظر

ست مداريد!»ا دوحنا به ما هشدار مى�دهد: «دنيا رست! به همين خاطر يواودد. در نتيجه،ستى ما با دنيا تبديل به عشقى عميق مى�گرقات دولى اغلب اوو

انميان ٢:١٢) و ديگر به سختى مى�تود (روايمان�دار هم�شكل دنيا مى�شود.ا از هم جدا كرآنها ر

كانه و غير قابل تشخيصا به اشكال زيرد رشت خوستى سيماى زدنيا�دوانشكارندگى مسيحيان نشان مى�دهد. گاهى متايل پيدا مى�كنيم كه ورزدر ز

ا كهان سياسـى رهبرن يا ره�هاى تلويزيـوفق، هنرپيشگان مشهـور، سـتـارموادئى اين افرد بت سازيم، چنان كه گواى خوادعاى مسيحيت مى�كنند، بـر

متند و «صاحباد ثروص خداى قادر مطلق هستند. يا مريد افران مخصوياورذت مالى و نفون قدرد مى�شويم و مى�پنداريم كار خدا بدوذ» كليساى خونفو

اندنستى هيچ ربطى به خوى از اشكال دنيا�دواهد شد. بسيارآنها مختل خوند.مى�هاى «نفسانى» ندارگرل شدن به سركتاب�هاى غلط و مشغو

منجر بهمتأسفانه بايد گفت كه هم�شكل شدن مسيحيان با دنيا نـهـايـتـاى بهنتيان ٣٢:١١). اگر ايمـان�دارل قردد (اوم شدن با دنيا» مى�گـر«محكو

اى منـايـد، خـدا او رد داورجـدان خـوا در واف كـنـد و آن رد اعـتـرگـنـاه خـوا بهد او راف نكند، خدا در محبت خود اعترلى اگر به گناه خومى�بخشد، و

∑∑ bOýUÐ vF�«Ë

ستيم،ا دم در بفرل رند، اگر آدم اوا مى�ز ما ر,سه مى�آيد و در خانهسوقتى ووستيم، پيروز مى�شويم.»ا بفرلى اگر آدم آخر راهيم شد، وتكب گناه خومر

اند ازلى ايمان�دار جعلى منى�تـواقعى به گناه عمل منى�كند، وايمان�دار وه برد. عالود ندارا در خو خدا ر,ها طبيعت تازى جويد، زيرتكاب گناه دورار

ا محبت مى�كند كه در فصـل بـعـداقعى مسيحيان ديـگـر راين، ايمـان�دار ولى اين كلمات نـهفته است. وار گرد بحث قر(١١:٣-٢٤) به تفصيل مـور

د ماسى خودن و بررمـواى آزان، بلكه بردن ديگـراى تفتيش يا امتحـان كـربرى اينشته شده�اند. هر يك از ما بايد صادقانه در حضور خدا پاسخـگـونو

االت باشيم:سؤد مى�كنم مسيحى هستم؟امنو وفا آيا در من، طبيعت الهى هست يا صر١)ى مى�كنم؟انه كتاب�مقدس و دعا آبيارا با مطالعه روز آيا اين طبيعت الهى ر٢)دهده كرا آلونى مراف نشده در من هست كه انسانيـت درو آيا گناهى اعتـر٣)

ك منايم؟ا تراف كنم و آن رباشد؟ آيا مايل هستم به آن اعترل كند، ياا كنتـره مى�دهم افكار و اميال مرد اجـاز خو, آيا به طبيعت كهنـه٤)

طبيعت الهى بر من حاكم است؟م؟ آيام يا از آن مى�گريـزدازسه، آيا به آن مى�پـرسواجهه با و در هنگام مـو٥)

م؟ا به طبيعت الهى�ام مى�سپارد ربالفاصله خود مهم وارابطه با اين مـودن با خـدا در رم صادق بواقعى مستـلـزندگى وز

حياتى است.

ÊUÖbMM9 d¼UEð ±≤¥

œ—«œ  dH½ ʬ “« «bš t9 v²³× ∑∏

د،م» مى�شوقتى شخص مسيحى «با دنيا محـكـوكيه مى�كشانـد. وتنبه و تزدمندىد و سوا با خدا از دست منى�دهد، بلكه شهادت خود رندى خوابطه فرزر

ا از دست مى�دهد و در بدترين حالت حتـى ممـكـن اسـت،حانـى�اش ررونتيان ٣٠٬٢٩:١١).ل قرا نيز از دست بدهد! (ر.ك اود رحيات خو

ط در عهد�عتيق بهدن و پيامدهاى آن به خوبى در داستان لود كرعقب�گرتصوير كشيده شده است (پيدايـش ٥:١٣-١٣؛ ٨:١٤-١٤ و نـيـز بـاب

م شد، سپس در دشت�هاى حاصلخيزجه سدوط متو١٩). در ابتدا نگاه لوما در سدود راجنام خيمه خواشت و سرافرم برى سدوا به سود ردن، خيمه خوار

ط نيز اسير شد. هر چندآمد، لوم به تسخير دشمنان درقتى سدود. وبر�پا كردجن و درشت پـر�رنـوس ٦:٢-٨)، اما در سـرم پطـرد (دوط ايمان�دار بـولـو

انا ويرم رقتى خدا سدوديد. وان بى�ايمان آن شهر شرير، سهيم گرگناهكاراد شد و به هـود، دوندگى مى�كرط به خاطر آنهـا زهائى كه لود، متام چيـزكر

ا از دستد ردانى خولى پاداش جاوفت! او از شعله�هاى آتش جنات يافت ورنتيان ١٢:٣-١٥).ل قرداد (او

ستا دو به ما هشدار مى�دهد كه «دنيا رحنا قوياجاى تعجب نيست كه يومداريد!»

b½—«œ ÊUO×O�� t) v²O¼U� dÞUš tÐ ≠≥

د ذات شخص مسيحىال عملى و مهم در مورح يك سؤجب طراما اين مود.ستى مى�شود از دنيا�دو دور نگاه داشنت خو,هو نحو

د.ل در ١٢:٢-١٤ يافت مى�شـوال در خطابى غير معموپاسخ اين سؤانندگان مسيحى�اش از آنها استفادهدن خوحنا در هنگام نام بربه عناوينى كه يو

انان... بچه�ها.»ان... جوندان... پدرجه كنيد. «فرزمى�كند تو

±≤≥ bOýUÐ vF�«Ë

د بالفاصلهاجه مى�شوسه مـوسوگاه با ود تكيه كند و هرنى خـوانسانيت درودد.گرى مسيح براى غلبه بر آن، به سوبر

ا كمـكى ردد، كالم خدا كه در دل او اسـت وگرى مسيح بـراگر به سـود مخفى داشتم كه مباداا در دل خوى جويد. «كالم تو رمى�كند تا از گناه دور

د، بالفاصله بايدتكب گناه شومور ١١:١١٩). اگر مرم» (مزبه تو گناه ورزاف كند و از او تقاضاى بخشش منايد. امـاد اعتردر حضور خدا به گناه خو

د. با تسليم جـسـمتكاب گناه نداراى ارتى بـرشخص ايمان�دار هيچ ضـروراسه�كننده رسواى غلبه بر وم برت الزح�القدس كه در او است، قدرد به روخو

پيدا مى�كند. خدا است: «هيـچ,عدهى ويكى از مترين�هاى مناسب و مفـيـد، يـادآور

فت. اما خدا امين اسـتا فرو�نگرجتربه جز آنكه مناسب بشر باشد، شمـا رى نيزده شويد، بلكه با جتربـه مـفـرمود آزق طاقت خـود شما فوكه منى�گـذار

نتيان ١٣:١٠).ل قراى حتمل آن داشته باشيد» (اود تا يارمى�سازود هب عجار اسيلك ناناوجون سالك رد ،هبنش�كي ىاهسالك ناملعم زا ىكي

,هنهك تعيبط« :داد�ىم حيضوت -�ون تعيبط و هنهك تعيبط�- ىحيسم تعيبطنادرگاش هب وا ».دوش�ىم هديمان رخآ مدآ هك حيسم زا هزات تعيبط و هدمآ مدآ زا امناسنا هك تسا بوتكم زين نينچ مه« :دنناوخب ار ٥١:٥٤ نايتنرق لوا هك تفگ».دش شخب تايح حور رخآ مدآ اما ،تشگ هدنز سفن مدآ ىنعي لوا

سيد: «معنى آيه اين است كه دو آدم در من هستند؟»انان پرجويكى از نوش عملى اين حقيقتد: «اما ارزال كرست است» و سؤمعلم گفت: «در

چيست؟»فتند و سپس يكى از آنـهـات فـرو رمتام بچه�هاى كالس مدتى در سـكـو

سه اسـت.سو كمك خوبى در جنـگ بـا واقعا «دو آدم» و,گفت: «اين ايـده

∑π bOýUÐ vF�«Ë

ه مى�كند؟ى اشاراو به چه چيزچك»ندان كوجمه دقيق�تر «فرزندان» (آيه ١٢) يا به ترل از همه، «فرزاولدان است. اين كلمه، حتت�اللفظـى بـه مـعـنـى «تـوه به متام ايـمـان�داراشار

,ادهيافتگان» مى�باشد. متام مسيحيان از طريق ايمان به عيسى مسيح در خانود اين حقيـقـت كـهلد يافته و گناهانشان بخشـيـده شـده اسـت. خـوخدا تـو

جباده خدا و در طبيعت او شريك است، بايستى مـوشخصى عضو خانوفائى و خيانت اسـت!ستى با دنيا بى�ودد. دوستى با دنيا گرى از دواز واحترست دنيا باشد،اهد دوستى دنيا دشمنى خدا است. پس هر كه مى�خـو«دو

ب ٤:٤).دد» (ر.ك يعقودشمن خدا گرچك -ن بچه�هاى كـوى نيز هست: ما چوه بر اين، حقيقت ديگـرعالو

لى نبايد تا آخر همان طور مبانيم. مسيحـىع مى�كنيم ولدين�- شروه متو�تازحانى يافته باشد.شد رومانى بر دنيا غالب مى�آيد كه رتنها زان،ه مى�كند: پدر كليسا اشـار,ادهه از مسيحيان در خانوحنا به سه گرويو

انان» البته همان ايمـان�دارچك (١٢:٢-١٤). «پدرانان و بچه�هاى كوجونند و چوشار از صميمت از خدا داربالغى هستند كه شناختى شخصى و سر

د مسيحى كه شادى�هاند. هيچ فرات دنيا نيز باخبرا مى�شناسند، از خطرخدا رده باشد، در پى ايـنا جتربه كركت با خدا و خدمت بـه او رو عجايب مشـار

ندگى كند.د كه در شادى�هاى جايگزينى كه دنيا به او مى�دهد زاهد بونخوئيس نظام ايـنانان» فاحتان هستند: آنان بر آن شرير، شيـطـان كـه ر«جو

نه بر شيطان پيروز شده�اند؟ از طريق كـالمدنيا است، غلبه يافته�اند. چگوانا هستيد و كالم خدا درشتم از آن جهت كه توانان به شما نوخدا! «اى جو

انان» هنوز بهشما ساكن است و بر شرير غلبه يافته�ايد» (١٤:٢). پس «جوا كالمسيده�اند، بلكه در حال بالغ شدن و پختگى هستند، زيرغ كامل نربلو

ÊUÖbMM9 d¼UEð ±≤≤

غگود، دروا نگه ندارا مى�شناسم و احكام او رهستند. «كسى كه گويد او رنـدانشند فرزندان شيطان مى�كـواستى نيست» (٤:٢) فـرزى راست و در و

انند هم مسيحى باشند و هما فريب دهند تا اين طور فكر كنند كه مى�توخدا را به جااه نكند. كسى كه عدالت را گمرندان كسى شما رگناه كنند. «اى فرز

د، عادل است، چنان كه او [خدا] عادل است» (٧:٣).مى�آورغين تعليم مى�دادند كه مسيحيان نبايـد درحنا، معلمان دروان يودر دور

ا تنها جسم گناه مى�كند و آنچه جسم اجنام مى�دهدان باشند، زيرد گناه نگرمورفتند كه تعليم مى�دادند،د. بعضى از آنها تا آجنا پيش رح ندارى بر روهيچ تأثير

د است. عهد�جديد،اسر گناه�آلود جسم سرا خوگناه طبيعت جسم است زيرده است.ا افشا كرتكاب گناه راى ارى برحماقت چنين عذر

نـدب دوخ .تسين نـدب »هنهك تـعيبط« هك تـفگ دياب زيچ ـره زا لبقىـهلا ,هزات تـعيبط مه و دـولآ�هانگ ,هـنهك تـعيبط مه :دراد ـىثنخ ىـتلاحـمسج رد هانگ سپ« .دنريگ رـاكب دوخ فادها تهج رد ار ندب ـدنناوت�ىمدوخ ىاضعا و ديئامن تعاطا ار نآ ىاه�سوه ات دنكن ىنارمكح امش ىنافهدنز ناگدـرم زا ار دوخ هكلب ،ـدنوش ىتساران تالآ ـات ديراپسم هـانگ هب ار

»دنشاب ادخ ىارب تلادع تالآ ات ار دوخ ىاضعا و دينك ميلست ادخ هب هدش.)٣١-٦:٢١ نايمور(

اند بر متايالت طبيعت كهنه فائق آيد؟ بايـد هـرنه مى�توند خدا چگـوفرزميان ١:١٢). بايد هرد (رونده به خدا بسپارن قربانى زا چود ره بدن خوروز

,هخنت كالم خدا اختصاص دهد تا طبيعت تـازاندن و آموا به خوروز مدتى راهد تا اوا به دعا اختصاص دهد و از خدا بخومانى را تغذيه كند. بايد زد رخو

اا خدمت منايد و او رت دهد كه مسيح رح�القدس پر كند و به او قدرا از رورح�القـدس درت رول روز بايد به قـدرجالل دهد. شخص ايمان�دار در طـو

œ—«œ  dH½ ʬ “« «bš t9 v²³× ∏∞

ند. كالم خدا تنها اسلحه�اى است كـهثر به كار مى�بـرتى مـؤا به صورخدا را شكست مى�دهد (افسسيان ١٧:٦).شيطان ر

منظور از «بچه�ها» كه در ١٣:٢ آمده، همان نيست كه در آيه ١٢ ذكـرفته است.ت به كـار رنانى متفـاوه يواژد، دو وا كه در اين دو مـورشده، چر

چكى است كه هنوزاد نابالغ» يا بچه�هاى كو«بچه�ها» در آيه ١٣ به معنى «افرانى كـهند، مسيحيان جـوار دارستى و تعليم معلمان و دايه�هـا قـرحتت سرپر

ندانحانى مـانـنـد فـرزنـدان روگ نشده�انـد. ايـن فـرزهنوز در مـسـيـح بـزرغ كاملشد و بلوى تا رازاه درلى هنوز را مى�شناسند، ود رجسمانى، پدر خو

ند.دارلد» آنان «تـو,اده مسيحى اسـت! هـمـهپس در اينجا، صحبـت از خـانـو

حانىدانگى روغ و مرضعيت بلوليت به ولى بعضى از حالت طفويافته�اند، وى ازشيد و بالغى هيچ كـارص چنين مسيحـيـان رسيده�اند. دنيا در خصـور

د وى آنان، محبت به پدر خوا كه نهايت اشتياق و آرزومنى�آيد، چردستش برا فريب منى�دهد و مى�داننـد كـهى آنان رست. جاذبه�هاى دنـيـو او,ادهاجنام ار

لسولس رانند هم�صدا با پوامور اين دنيا جز بازيچه�اى بيش نيست و مى�تونتـيـانل قـردم» (اوك كـرا تـرهاى طفـالنـه رد شـدم كـارن مربگـويـنـد: «چـو

.(١١:١٣ى مى�كند: به خاطر ماهيتىپس تا اينجا مسيحى به سه دليل از دنيا دور

د و با او دشمنـىت مى�ورزد (سيستمى شيطانى كه به مسيح نـفـركه دنيا دارد مى�كشد تاى خوا به سوى كه دنيا با ما مى�كند (ما رمى�كند)، به خاطر كار

د.ند خدا داران فرزدش به عنوندگى كنيم) و به خاطر ماهيتى كه خودر گناه زد:ى از دنيا داراى دورمين دليلى كه شخص مسيحى براما چهار

±≤± bOýUÐ vF�«Ë

د،ا مى�كشد و فريفته مى�سازى او رت وقتى كه شهوهر كس در جتربه مى�افتد وليدا توت رسيده، موايد و گناه به اجنام را مى�زت آبسنت شده گناه رپس شهو

ب ١٣:١-١٥).مى�كند» (يعقود. در متايالت ما، چيـزسه دست به دامن اميال طبيعى مـا مـى�شـوسوو

ا ايجاد مى�كند كـه ايـنصـت رسه اين فـرسولى ود، ود نـدارجودى وگناه�آلـوفعلى رسنگى گناه نيـسـت، وضا كنيم. گـرانـه ارشى شريرا بـه رومتايالت ر

دسه�اى بوسولين و خدا گناه است. ايـن او,ادهج از ارشى خارسنگى به روگرار داد (متى ١:٤-٤).ى عيسى قركه شيطان پيش رو

ط بهب ١٤:١) هر دو مربـواصطالحات «كشيدن» و «فريفنت» (يـعـقـوى هستند: گذاشنت طعمه بر سر قالب يا در داخل تـلـه.شكار يا ماهيگيـر

ف آنا به طرى�اش، او را مى�بيند، ميل غريزان (يا ماهى) طعمه رقتى حيوود يا به قالب مى�افتد و درفتار مى�شوفنت طعمه در تله گرلى با گرمى�كشد. و

گ در انتظار او نيست.شتى جز مرنواين حالت سرايد كه انسانيتاع طعمه�هاى لذت�بخش مى�آرا با انود رشيطان دامهاى خو

لى هيچ كدام از طعمه�هاىد مى�كشند، وى خوا به سوكهنه يعنى جسم ما رد.د سازن خوب و مفتوا مجذوه و الهى مسيحيـان راند طبيعت تـازاو منى�تو

د،ا تسليم انسانيت كهنه�اش منايد، مشتاق طعمه مى�شود رى خواگر ايمان�دارىد پيروه خولى اگر از متايالت طبيعت تازد و در گناه مى�افتد، وا مى�گيرآن ر

حا اطاعت مى�كند. «اما مى�گويم بـه رود مى�كند و خدا را رمنايد، طعمـه رد» (غالطيان ١٦:٥).اهيد آورا به جا نخوات جسم رفتار كنيد، پس شهور

ندان ابليس» (١٠:٣) است. فاصله�اى «فرز,تسليم شدن به گناه مشخصهمين تا آسمان است. شيطـانه زد به اندازد دارجوفتار آنان وكه بين گفتار و ر

شانندانش نيز مانند پدرحنا ٤٤:٨) و فرزغ�ها است (يوغگو و پدر درودرو

∏± bOýUÐ vF�«Ë

œË—Åv� U$«bÐ UO½œ t) ÈbBI� dÞUš tÐ ©¥

اى اين گفته ردمان بسياره مر«دنيا در گذر است» (ر.ك ١٧:٢). امروزندگى مى�كنيم�-ا كه معتقدند دنيا -�نظامى كه در آن زند، چرال مى�برزير سؤ

لى دنيا دائمى و ماندگارهاى ديگر پا�بر�جا و دائمى است. ومثل خيلى چيزد دنيا بر زبان آوريم اين اسـتانيم در مورنيست. تنها كالم قطعى كه مى�تو

سد و لذتهاى جذابى به پايان مى�راهد پائيد. اين نظام روزكه تا به ابد نخوى ماندگاراهد يافت: همه آنها در گذر هستند. پس چه چيزآن نيز پايان خو

د! خدا جاى دار,ادهاست؟ تنها آنچه در ارهب اريز ،دـننك�ىم رارقرب اـيند اب »هدننكش ـىطابترا« ىناحور ناـيحيسم

و هنـاگيب ـنيمز ىور رب« نانآ .ـدننك�ـىم ىگدنز ـرتالاو سب ىفده ـرطاخ،ميرادن ىقـاب ىرهش اجنيا رد ـهك ور ناز « )١١:٣١ نايناربع( »دـنبيرغ،سدقم�باتك نارود رد .)٣١:٤١ نايناربع( »ميتسه بلاط ار هدنيآ هكلبتساوخ�ىمن ادخ اريز ،دندرك�ىم ىگدنز اه�هميخ رد ناراد�ناميا زا ىرايسبزا ار دوخ ىـگناگيب و تبرغ ساسحا و ـدنوش ىنيمزرس ىمئاد ـميقم نانآ.دنهدب تسد

اى ابديـت وندگى برا با هم مقايسه مى�كـنـد: زندگى رع زحنا، دو نـويوندگـىاى لذت�هاى جسـم زى بـرد. شخص دنيـومان محـدواى زندگى بـرز

ى كه فريفتـهح. ايمـان�داراى شادى�هاى روفادار، بـرمى�كند اما مسيحـى وندگى مى�كند،ت چشم زاى شهواند ببيند يعنى بردنيا شده به خاطر آنچه مى�تو

نتيان ٨:٤-١٨).م قرحانى به جهت حقايق ناديده خدا (دولى ايمان�دار روودماند�ستائى در نظر مرندگانى يعنى خواى غرور زد، برى دارآنكه افكار دنيو

خدا عمل مى�كند، به جهت,ادهلى شخص مسيحى كه به ارندگى مى�كند، وزند. و چنين شخصى «تا به ابد مى�ماند.»تأييد خداو

ÊUÖbMM9 d¼UEð ±≤∞

ه و در آخر بهمـربى�حالى، بى�اشتهائى و بى�ميلى نسبت به فعاليـتـهـاى روزدد!فروپاشى كامل منجر مى�گر

د حملـها مورحى نيز به همين طريق كار مى�كند. ابتدا گناه مـا رال روزوب ١٤:١)،ه با آن، تسليم مى�شويم (ر.ك يعقوار مى�دهد و به جاى مبارزقر

دد و به دنبال آن ضعp تدريجى مى�آيد. اشتهاى خوع مى�شونت شروعفوجن ود�رحانى از دست مى�دهيم، بى�ميل و حتى بد�خلق، زواى امور روا برر

مى�پاشيم!اجنام از هم فروحساس مى�شويم و سرده بهك كرا تراف كنيـم و آن رد اعتره اين است كه به گناه خـواه چارتنها ر

ديم تا پاك شويم و شفا يابيم.گرى مسيح بازسومند مترين نيـزد، بلكه نيـازنى نه تنها به تغذيه و پاكى نـيـاز دارانسان درو

س ٧:٤). شخصى كـهتاول تيموكش» (اوى رياضت بهست. «در ديندارد، شخصى كهن مى�شوش منى�كند دچار اضافـه�وزلى ورزد وفقط مى�خـور

ا به كشنت مى�دهد. بايد بيند رد، خـوى منى�خورش مى�كند و چيزفقط ورزد داشته باشد.جودن تعادل مناسبى وش كردن و ورزخور

ان در مسيح،دن ديگراى ايمان�دار، شامل شريك منوحانى» برش رو«ورزان است. هـراجنام اعمال نيك به نام مسيح و كمك به بناى ساير ايمـان�دار

اى بناى كليساا بايد برحانى است كه آن راى عطيه�اى رومسيحى حداقل دارنتيان ١:١٢-١١). «هر يك به حسب نعمتى كه يـافـتـهل قرد (اوبه كار ببـر

ن خدا»ناگوكالى امين فيض گوا در آن خدمت منايد، مثل وباشد، يكديگر رس ١٠:٤).ل پطر(او

ائهسه و گناه ارسواحل ونده و گويا از متام مرى زب، تفسيرساله يعقودر را جتربه مى�كنـد»ن در جتربه افتد نگويد «خدا مـرشده است: «هيچ كس چـو

ا جتربه منى�كند. لكند و او هيچ كس رگز از بدى�ها جتربه منى�شوا خدا هرزير

œ—«œ  dH½ ʬ “« «bš t9 v²³× ∏≤

ى شده�اند.ب ملتى ديگرض يا مغلواجنام منقرگ تاريخ سرمتام ملتهاى بزران باستاند. در دوراهد بود كه فكر كنيم جامعه ما مستثنى خود ندارجودليلى و

سته�انـد.ات تاريخ پيوده�اند كه اينك به خاطـرديك به ١٩ متدن جهانى بـونزاى هميشه باقى مى�ماند.نى ما برد كه فكر كنيم متدن كنود ندارجوهيچ دليلى و

دهم مى�زيست گفته است: «در هر چهن نوزى كه در قرى اليت، شاعرهنرالنى و زوگوال مى�بينم» و اگر متدن ما با دگرنى و زوگواف ما است دگراطر

فت واهد ر در هنگام آمدن مسيح از بين خـود، مطمئناتدريجى پايان نپذيـرد.لى كه هر حلظه انتظار آن مى�رواهد داد، حتوا به نظامى جديد خود رجاى خو

دتر از آنچه مسيحيان فكر مى�كنند، و شايد زودنيا به آهستگى اما قطعاا اجنام مى�دهد، تا به ابد مى�ماند. اين خدا ر,ادهدر گذر است، اما هر كه ار

نسل�هاى آينـده,هاستين خدا در خاطـربدان معنى نيست كه متامى بنـدگـان رمين زيسته�اند،ى زن بر روى كه تاكنـودان مشهوره مرباقى مى�مانند. از انبو

دمان باقى مانده�اند. حتـىه مرن در خاطركمتر از ٢٠٠٠ نفر بيش از يك قرانى كه بر ديگرشته�ها يا تأثيـربه اين معنى هم نيست كه خادمان خدا در نـو

اقعيـتدانگى» ممكن است بـه ود. چنين «جاواهند بـونده خوگذاشته�انـد زله بى�ايمانانى نظير كارست مثل همان نامى است كه امروزلى درندد، وبپيوند.لp هيتلر دارلتر يا آدوكس، ومار

هك ىنايحيسم ديوگ�ىم ام هب )٢:٧١( اجنيا رد انحوي .تسين نينچ ،ريخ».دننام�ىم ىقاب دبا هب ات« دنا�هدرك وا زا تعاطا ىنعي ادخ ,هدارا ماجنا pقو ار دوخ،ربكتم ىاه�هفسلف ،رهاظتم گنهـرف اب ،ايند نيا ماظن هكنيا زا دعب ىنامز ريد

ىنامز ـريد و دوش شومارف شا�هناتسـرپ�تب ىئارگ�هدام و روحم�دـوخ ىئارگ�درخنامداخ ،دريـگب ديدج ىنيمز و ديدج ىنامسآ ار نيمز هرـايس ىاج هكنآ زا دعب

.دنام دنهاوخ ىقاب ادخ لالج رد ىدبا تكارش رد ادخ رادافو

±±π bOýUÐ vF�«Ë

ا به تعمق در كالم خداه مدتى رمانى كه هر روزد مسيحى تا ز(متى٤:٤). فراهد شد.متند نخوى قدرنى وى نكند، انسانيت دروسپر

ن من دو سـگد مى�گفـت: «در دروده بوه ايمان آورستى كه تـازخ�پـوسرب. آنها هميشه با هم در حالد، يك سگ بد�جنس و يك سگ خود دارجوو

هاى بد اجنام دهم و سگاهد كارجنگ هستند. سگ بدجنس از من مى�خوست داريد بدانيد كدام سگب اجنام دهم. دوهاى خواهد كارب مى�خوخو

د؟ سگى كه بيشتر به او غذا مى�دهم.»پيروز مى�شوتا با كالم خدا تغذيه مى�كنـد، قـدرد ر خو,همسيحى�اى كه طبيعـت تـاز

مايد:ندگى كند. كالم خدا به ما مـى�فـر خدا ز,ادهاهد داشت كه طبـق ارخوميان ١٤:١٣).ك نبينيد» (روات جسمانى تداراى شهو«بر

حانى نيز.مند پاكى است، همان طور كه انسان روانسان جسمانى نيازا درد ره خوئيم. ايمان�دار بايد هر روزا مى�شود رت خو دست و صورتباما مر

سى منايد. بايد بهارا ود رب ٢٢:١-٢٥) و خو كالم خدا نگاه كند (يعقو,آينهاف كند و از خدا طلب بخشش منايد (٩:١). در غير ايند اعترگناهان خو

نت وليد عفوجب تود و اين ناپاكى مونى ناپاك مى�شوت انسانيت دروصوردد.ح» مى�گرشى رو«ناخو

اهى است كه كتاب�مقدسلين قدم در رد، اواف نشوگناهى كه به آن اعترندگى با مسيح و افتادنتداد» مى�نامد، يعنى دور شدن تدريجى از زا «ارآن ر

ندگى مى�كنيم.در دام دنياى بيگانه�اى كه در آن زتدادهاى شماگشت منائيد و من ارتد بازندان مرعده خدا كه «اى فرزاين و

ى بيمار,تداد» نشانهميا ٢٢:٣) بيانگر اين است كه «اراهم داد» (ارا شفا خورد. سپسار مى�گير پنهانى ميكربها قر,د حملهحانى است. در ابتدا بدن موررو

ه به ضعp تدريجى بيـمـار مـى�اجنـامـد:د و باالخـرنت ايجاد مـى�شـوعفـو

∏≥ bOýUÐ vF�«Ë

سلى وتر يا ون، لوجيودى، اسپورن موانى چوو اين سعادت به ايمانداراناى تك�تك ايمـان�داره برازد. ايـن درود منى�شوادى از اين قبيل مـحـدوافر

اى شما نيز هست.تن باز است. اگر به مسيح ايمان داريد، برفروت اين جهان در گذرا كه صوردانه نيست «زيـرنى، جاونظام دنياى كنـو

نىگون ما هست در حال دگرامونتيان ٣١:٧). هر آنچه در پيرل قراست» (اواد. مسيحى�اى كه دنيا رد ندارجونى وگوگز دگرلى در امور ابدى هراست، و

ا برد رندگى خوا زاهد داشت، زيرامش و امنيت نخـوگز آرد، هرست داردوت گفته است:ان نهاده است. مبشر شهيد، جيم اليـوبنيانى سست و لـرز

ىا مى�دهد كه قادر به حفظ آن نيست تا چيزى ر«احمق نيست كسى كه چيزاند از دست بدهد.»د كه منى�توبگير

اده خدا» است. يكى از «منافعط به «ارشار از تعاليم مربوعهد�جديد سر خدا است (اعمـال,ادهك اراى درحاشيه�اى» جنات، امتياز خاص انسـان بـر

او در هر,ادهفت اراهد «از كمال معر١٤:٢٢). در حقيقت خدا از ما مى�خوى نيست خدا چيز,ادهلسيان ٩:١). ارحانى پر شويم» (كوحكمت و فهم رو

عجـوعى به آن رضود مـوقت يك بار در مـورف هر چند وه�املعـاركه مثل دايـرد. درد دارل خوا به طور كامل در كنترندگى ما رى است كه زكنيم، بلكه چيز

ستد كه «آيا اين درع تنها در اين خالصه منى�شوضوفادار، مونظر مسيحى وع كليدى اين است كه «آياضواست يا غلط؟» يا «كار خوبى است يا نه؟» مو

اى من اين است؟» خدا بر,ادهارك كنيـما درا بدانيم بلـكـه آن ر او ر,ادهاهد كه نه تنـهـا ارخدا از ما مى�خـو

سى تعليم داد و عمل�هاىا به مو(افسسيان ١٧:٥). «طريق�هاى خويش رائيل مى�دانستند كه خدامور ٧:١٠٣). بنى�اسـرائيل» (مزا به بنى اسرد رخو

ا مى�دانست! بسيـارسى دليل اعمـال او رلى مـوى اجنام مى�دهـد، وچه كار

ÊUÖbMM9 d¼UEð ±±∏

ى كه سابقاا كه همان حيات الهى است به ايمان�داره رندگى تازح�القدس زرواده خدا آن، انسان در خانـو,ده مى�بخشد و در نتيـجـهندگى مى�كـردر گناه ز

د.لد مى�شومتوند،ث مى�بـرا به ارد رالدين خـوست همان طور كه بچه�ها طبـيـعـت ودر

»,ت ديگر «دانهند و به عبارد دارا در خوحانى خدا نيز طبيعت او رندان روفرزد، طبيعتى كهنهلد حسمانى خوالهى در آنها است. شخص مسيحى از تـو

ا باه. عهد�جديد اين دو طبيعـت رد، طبيعتى تازحانى خـولد رود و از تودارنى به آنها داده است:ناگوده است و نام�هاى گوهم مقايسه كر

ندگى مقدسه به زلى طبيعت تـازحاصل طبيعت كهنه، گنـاه اسـت، وندگىد ز خو,هند بر اساس طبيعت تـازظيفـه دارد. مسيحيان ومنتهى مى�شـو

كنند، نه طبق طبعيت كهنه.ى»اههاى به تصوير كشيدن اين نكته، مقايسه «انسانيت ظاهـريكى از ر

نتيان ١٦:٤). همان طـور كـه انـسـانم قرنى» اسـت (دوبا «انسانـيـت دروحانى نيز. «انسان تنهانى يا رواك است، انسان درومند خـورجسمانى نياز

دد»به نان زيست منى�كند، بلكه به هر كلمه�اى كه از دهـان خـدا صـادر گـر

طبيعت كهنه ما»,«انسانيت كهنه

ميان ٦:٦)(رو«جسم»

(غالطيان ٢٤:٥)«تخم فانى»

س ٢٣:١)ل پطر(او

هطبيعت تازه»«انسان تاز

لسيان ١٠:٣)(كوح»«رو

(غالطيان ١٧:٥) خدا»,«دانه

حنا ٩:٣)ل يو(او

œ—«œ  dH½ ʬ “« «bš t9 v²³× ∏¥

ا كه حتقـقد بدانيم و اهدافى رندگى خود زا در مـور خدا ر,ادهمهم است كه ارمى�بخشد، مشاهده كنيم.

ا با جان و دل اجنام دهـيـما دانستيـم، بـايـد آن ر خدا ر,ادهبعد از آنـكـه ارند، بـاعـث خداو,ادهد ار با سخـن گـفـنت در مـورفا(افسسـيـان ٦:٦). صـر

مان داده است (متـىدى او منى�شويم، بلكه با اجنام آنچـه بـه مـا فـرشنـوخوانست مصداقاهيم تو٢١:٧). و هر چه بيشتر از خدا اطاعت كنيم، بهتر خو

»تسيچ ادخ لماك ,هديدنسپ ىوكين ,هدارا هك دينك تفايرد امش ات« :ميوش هيآ نيادياب :تسا انش نتفرگارف لثم ،نآ ماجنا و ادخ ,هدارا نديمهف .)٢١:٢ نايمور(،مينك تعاطا ادخ زا رتشيب هچ ره .ديزومايب اعقاو ار ندرك انش ات دينزب بآ هب.ميوش�ىم رت�تسد�هريچ ،هدومن هدارا ام ىگدنز ىارب هچنآ تخانش رد

قن شويم» خدا كامل و متي,ادهاى ما اين است كه «در متامى ارهدف خدا بر خدا.,ادهلسيان ١٢:٤) و اين يعنى بالغ شدن در ار(كوهچ و تسا بوخ ىزـيچ هچ دسرپ�ىم شردام و ردپ زا اـمئاد كچوك هچب

دهد ماجنا ىراك هچ دنراد تسود شردام و ردپ دنادب هك دهاوخ�ىم و دب ىزيچو دنك�ىم ىگدنز شنيدلاو اب هك ىنـايلاس ىط رد ىلو ،دهدن ماجنا ىراك هچ وار شردام و ردپ هتساوخ جيردت هب ،دريگ�ىمارف ار ـىگداوناخ طابضنا و تيبرتنديد اب طقف دناوت�ىم طبضنم هچب ،تقيقح رد .دناد�ىم هتفگان دوخ دروم رد

زا هشـيمه ـغلابـان ىحـيسم »!ـدناوـخبار وا راكفا« ،شرـدپ ناـمشچ و هـرهچرد غلاب ىحيسم .تسيچ وا ىارب ادخ هدارا ،نانآ رظن هب هك دسرپ�ىم شناتسود.دهاوخ�ىم هچ وا زا دنوادخ هك دناد�ىم ىبوخ هب و تسا تباث ادخ ,هدارا

سه، تسليم شدن اين پرو,حلهلين مرا فهميد؟ او خدا ر,ادهان ارنه مى�توچگوانيد... خدا بگذر,نده و مقدس و پسنديدها قربانى زد راست. «بدن�هاى خو

ا تبديلد رت خود، صورگى ذهن خوهم�شكل اين جهان مشويد بلكه به تاز

±±∑ bOýUÐ vF�«Ë

د: او به جهت اهدافه�اى روبرو مى�شوضعيت تازمسيحى نو�ايمان با وضعيت جديد كـهندگى كند. اين واى جالل خـدا زد تا برالهى جدا مى�شـو

انه است. بعضـىل روزاى تغيير و حتـواهى بـرد، رانده مى�شو«تقدس» خـوىمانهاى او آمادگى بيشتراى اجنام فرديك هستيم و برقات بيشتر به مسيح نزاو

داريم.د مى�آيدجوندگى شخص نو�ايمان به ولى كه در زلى شايد مهيج�ترين حتوو

د.»لد مى�شوه متو خدا «دوبار,ادهه» است. او در خانولد دوبار«توه در حضور خدا، «تقدس» يعنى جداقعيتى تازدگى» يعنى مو«عادل�شمر

د خداه كه همان طبيعت خوه» يعنى طبيعتى تازلد دوباراى خدا و «توشدن برس ٤:١).م پطراست (ر.ك دو

ه است.لد تاز خدا، ايمان به مسيح و جتربه اين تو,ادهد به خانواه وروتنها رد شده اسـت»لود كـه عيسى، مسيح است، از خـــدا مـو«هر كه ايمـان دار

.(١:٥)ندگىندگى جسمانى نيست، اما زى جز زندگى جسمانى چيزحاصل ز

د شد،لوحانى است. «آنچه از جسم مـوندگى رو ز,ندهد آورجوحانى به وروحنـا ٦:٣).ح است» (يـود گشـت، رولـوح مـوجسم اسـت و آنـچـه از رو

ه يافته�اند «نه از تخم فانى بلكه از غير فانى، يعنـى بـهلد دوبارمسيحيان تـوانس ٢٣:١). مى�تول پطرنده و تا ابدااالباد باقى است» (اوكالم خدا كه ز

س اوح قـدوحانى» شخص مسيحى، كالم خـدا و روالديـن روگفت كه «وام مى�كند و جنات�دهنده را محكوح خدا از طريق كالم خدا گناه رهستند. رو

د.ف مى�سازمكشوما به ايمان جنات يافته�ايم (افسسيان ٨:٢-٩) و «ايمان از شنيدن است

ه،لد تازه�آساى تو معجز,اقعهميان ١٧:١٠). در وو شنيدن از كالم خدا» (رو

∏µ bOýUÐ vF�«Ë

ى پسنديده كامل خدا چيـسـت» نيكـو,ادهدهيد، تا شما دريافت كنيـد كـه ارگز به ايـند، هرست مى�دارا دوميان ٢٬١:١٢). مسيحى�اى كه دنـيـا ر(رو

ا با آنانى كه از او اطاعتد رار خواهد فهميد. «پدر» اسرا نخو خدا ر,ادهطريق ارد،ا به عمـل آر او ر,ادهاهد ارد. «اگر كسى بخـومى�كنند، در ميان مـى�گـذار

شگاه خدا، فـرو,ادهحنا ١٧:٧). اراهد دانست...» (يـو تعليم خـو,هدربارشىند و از مابقى چشم�پوداراهند برا مى�خوحانى نيست كه مسيحيان آنچه ررو

م تسليم متامـىفت و اين مستلـزا بايد به متامى پذيـر خدا ر,ادهكنند! خيـر، ارندگى به خدا است.ز

ده است. «كالمف كرا از طريق كالم مقدسش بر ما مكشود ر خو,ادهخدا ارمور ١٠٥:١١٩).اههاى من نور است» (مزاى راغ و براى پايهاى من چرتو بر

قتىد. واى كتاب�مقدس ندارست، هيچ عالقه و اشتياقى برايمان�دار دنيا�دولىد، وى ياد منى�گيـر چيزد يا اصالا�مى�گيراند چيز كمى از آن فرا مى�خوآن ر

اندن كتاب�مقدس و تعمق بر آنا به خوحانى كه هر روز مدتى رايمان�دار روانهندگى روزا در زا در كالمش مى�يابد و آن ر خدا ر,ادهاختصاص مى�دهد، ار

د.د بكار مى�برخودن ما مى�گـذراموقايعى كه پـيـرا از طريق و خدا ر,ادهان ارهمچنين مـى�تـو

ها استـفـادهدن دراى باز و بستـه كـراه�هاى عجيبـى بـرك كنيـم. خـدا از ردرمائيم و نه اينكـهسيله كالم خدا بيـازا به وع هدايت رمى�كند. ما بايد اين نـو

سيله رويدادها بسنجيم!ا به وتعاليم آشكار كتاب�مقدس رد در دلهايمانس خوح قدوا از طريق دعا و كار روه اينكه خدا ما رباالخر

د تصميمى دعا مى�كنيـم،قتى در مـوراده�اش هدايت مى�كنـد. وى اربه سوا متقاعدنى» ما رح�القدس با ما سخن مى�گويد. ممكن است «صدائى درورو

فاگز نبايد صرلى هرد مخالفت نكنيم ون خواموكند كه با هدايت اتفاقات پير

ÊUÖbMM9 d¼UEð ±±∂

چك و اندكىى�هاى كوشه و كنار جهان پيـروزچند شيطان هنوز هم در گواتشميت و مجازا باخته است! محكولى او از قبل جنگ رد، وبه دست مى�آور

مانى به تعويق افتـادهاى حكم، انـدك زلى اجراز پيش به او اعالم شـده، وگ مسيح بر صليـب از مر,اسطها مى�شناسد و بـه واست. كسى كه مسيـح ر

اهدد و منى�خواد شده، ديگر اشتياقى به اطاعت از شيطان نداربند�هاى گناه آزندگى كند.دى ياغى زمانند فر

شيدنداه نكند.» مسيحيان جعلى مى�كـوا گمـرندان كسى شما ر«اى فرزلتكاب گناه مشمـوان در عين ارا متقاعد كنند كه مـى�تـواقعى ران وايمان�دار

لىحنا منكر اين نيست كه مسيحى نيز گناه مى�كـنـد، و«جنات» نيز شد. يوندگى كند. كسـى كـهاند در گنـاه ز منكر اين است كه مسيحـى بـتـوشديـدا

ندم نكند يا توبيخ خداود و احساس جرد لذت ببراند از گناه عمدى خومى�تود شدهلو از خدا مـواقعامايد كه آيـا و بيازا دقيقـاد رد، بهتر است خـوا نشنـور

است يا نه.

©±∞≠π∫≥® bM)Åv� vÖb½“ U� —œ ”bIK«ÅÕË— È«bš ©≥

ه درا كه طبيعتى تازلد شده، گناه منى�كند!» چـرح خدا متو«هر كه از رو»,ا «دانهه رحنا اين طبيعت تازاند گناه كند. يوه منى�تود و آن طبيعت تازد دارخو

خدا مى�نامد.حانىالت رود، حتود مى�پذيران جنات�دهنده خوا به عنوقتى كسى مسيح رو

ده در حضور خدا به او داده مى�شوقعيتى تازد مى�آيد. موجوعظيمى در او به وهقعيـت تـازد. اين مـود مى�پـذيـران عادل به حضـور خـوا به عـنـوو خدا او ر

گز از بيـنگز تغيير منـى�كـنـد و هـرد كه هردگى» ناميـده مـى�شـو«عادل�شمـرد.منى�رو

œ—«œ  dH½ ʬ “« «bš t9 v²³× ∏∂

ا به محك كتاب�مقـدسى كنيم، بلكه بايـد آن رنى» پيرواز آن «صداى دروايط يا «احساسات»ا كه ممكن است جسم (يا شيطان) از شرمائيم، چربيازاهه بكشاند. به بيرا كامالده ما رء�استفاده كرسو

حناندگى مى�كند (يـوخالصه اينكه مسيحى از حلاظ جسمانى در دنيـا زا به اينحانى از دنيا نيست (آيه ١٤). مسيح ما رلى از ديدگاه رو١١:١٧) و

اص بايد درستاده تا شاهدان او باشيم (آيه ١٨). ما نيـز مـثـل غـوجهان فـرا خفهاظب نباشيم، آن عنصر بيگانه ما رندگى كنيم و اگر موى بيگانه زعنصر

دن دنيا درلى بود، ودن نداره�اى جز در دنيا بومى�كند. شخص مسيحى چارشخص مسيحى، آغاز مشكالت است.

ستا دود: «دنيا رندگى او مى�شود زاردنيا از طريق دل شخص ايمان�دار وم كندا از شادى محبت پدر محروى كه شخص مسيحى رمداريد!» هر چيز

د، دنيائى است و بـايـد از آن پدر از بين ببـر,ادهاى اجنام ارا بـريا اشتيـاق او رداى خوا برى رى بايد بر اساس كالم خدا چنين امورد. هر ايمان�دارى كردور

تعريp منايد.ندگى مى�كنم يامان حال زاى زد كه «آيا تنها برمسيحى بايد تصميم بگير

ل «دوثا با م خدا و حيات ابدى؟» عيسى مسيح اين انتخاب ر,ادهبه جهت ارا بر سنگ بنا مى�كـنـد ودى كه خانـه�اش رد» به تصوير كشيده اسـت. مـرمرل نيز باسولس رد (متى ٢٤:٧-٢٧). پوا بر شن مى�سازدى كه خانه�اش رمر

ده است:ه كـرع مصالح ساختمانى، به چنين انتـخـابـى اشـارتشريح دو نـونتيان ١١:٣-١٥).ل قرقتى و مصالح پايدار (اومصالح مو

د. محبت بهت دارستى�اى است كه خدا از آن نفرست داشنت دنيا، دودوهيزدنيا، محبتى است كه شخص مسيحى به هر بهائى كه باشد بايد از آن پر

كند.

±±µ bOýUÐ vF�«Ë

است خدا باشد.لى مى�خود ود اما شيطان بنده بود كه خادم شواده منولى اروا باطلهاى او رد و مسيح آمد تا كاراو از همان ابتداى فعاليتش، گناهكار بو

كند.دن» نيسـت.دن» يا «از بين بـرد كردن» (٨:٣) به معنى «نـابـو«باطل كـر

دن» در اينجا يعنىت است! «باطل كرارل شره هم مشغو شيطان امروزمطمئناتشلى از قدرد نشده، وت.» شيطان هنوز نابوداشنت از عمل يا خلع قدر«باز

متنـدند شده�اند. هر چند هنوز دشـمـنـى قـدركاسته شده و سالح�هـايـش كسد.ت خدا منى�رگز به پاى قدرت او هرلى قدراست، و

شمندال ارزا با خانه�اى مقايسه مى�كـنـد كـه در آن امـوعيسى اين دنـيـا رقا ١٤:١١-ا محافظت مى�كند (لودى «زور�آور» آجنا رد و مرد دارجوى وبسيار

نان گمشدهدان و زال» او، مرد زور�آور است و «امو٢٣). شيطان همان مرآورد زورال»، بسنت دست و پاى مردن آن «امواد كراه آزاه هستند. تنها رو گمر

ى است كه مسيح بر صليب اجنام داد. عيسى با آمدناست و اين همان كارىد، نيروگ خوار داد و با مرم قرد هجوا مورمين، «خانه» شيطان رد بر زخو

ى بهقت گناهكارد! هر وا تصاحب منوال او را در هم شكست و اموشيطان رد.ده كاسته مى�شوت برالى كه شيطان به غارد، از اموده شوى مسيح آورسو

اپن كه درتش ژانى از ارم، سربازتا چند ماه پس از پايان جنگ جهانى دودند پيدا مى�شدنـد.ام مخفى شده بوس آراير اقيانـوها و جنگل�هاى جـزغار

دند؛ندگى مى�كرسناك زحشى ترانات وعده�اى از اين جنگجويان مانند حيواىمى برقتى كه دانستند ديگر لزوآنها منى�دانستند كه جنگ متام شده است. و

دند.ا تسليم كرد رد خود ندارجوجنگيدن و اين حقيقت كه شيطان دشمنى شكست,ممكن است مسيحيان در سايه

ند. هراحت برو دجن استر,شهند و به گودارده است، دست از تالش برخور

µ

b#UOÄ U¹ XIOIŠ

∂≠±∫¥ ª±π≠±∏∫≤ UMŠu¹ ‰Ë«

ى ايمان«اگر آدم صاف و صادقى باشيد، مهم نيسـت كـه بـه چـه چـيـزداريد!»

ى از انسان�هاى معاصر است،ت بيانگر فلسفه شخصى بسياراين عبارده باشند،ند حتى به آن فكر كرلى در اينكه اكثر آنانى كه چنين ادعائـى دارو

ى حقيقتئى است كه به چيزديد است. آيا «صداقت» عاملى جادوجاى ترا نه تنها در مذهب، بلكهانيد آن رت، مى�بايست بتومى�بخشد؟ در اين صور

ندگى اعمال كنيد.در متام فعاليتهاى زى آنلى بيمـارى دارو به بيمار مـى�دهـد وستان مقـدارى در بيمـارستـارپر

لى دارو اشتباهد، ود صداقت دارستار در كار خود. پرشخص تشديد مى�شود.گ مى�اندازا به حال مراست و بيمار رد و فكـركى در خانه�اش مى�شوجه صداهاى مشكـودى متـويك شب مر

د و در تاريكى بـهمى�دارا برد رد به خانه�اش آمده است. تفنگ خومى�كند دزابش كه بى�خود شليك مى�كند. دختردش بوضى كه دختر خود فرسمت دز

د. «صداقت» پدر به بهاىفته بوخانه رى به آشپزدن چيزاى خورد، برشده بوجان دختر متام شد.

منطق ايند» (٧:٣-٨).ا باطل ساز٢) مسيح ظاهر شد تا «اعمال ابـليس را مى�شناسد، از خدا اطاعتشن است: كسى كه خـدا ر رواستدالل كامال

د.اهد منوا اطاعت خود، اما اگر متعلق به شيطان باشد، شيطان راهد كرخود. اين دشمن خدا و انسان، درل دارا قبواقعيت شخص شيطان رحنا ويو

د: شيطان (مدعى، دشـمـن)،كتاب�مقدس نام�هاى مخـتـلـp زيـادى داردها وئيس اين جهان، اژانگر)، رن (ويرليون يا آپوابليس (متهم�كننده)، ابدو

ش نكنيد كه كار اصلى او ضديتاموانيد، فرا به هر اسمى كه بخوه. او رغيرم خدا است.با مسيح و قو

در اينجا تضاد اصلى بين مسيح (كه در او هيچ گناه نـيـسـت. آيـه ٥) وى جز گناه اجنام منى�دهد) است. منشأ پيدايش شيطانشيطان (كه هيچ كار

ى از محققينى سر به مهر باقى مانده است. بسيـارازت رهنوز هم به صورمينا بر زده كه خدا او رشتگان اعظم بومانى يكى از فربر اين عقيده�اند كه او ز

د (اشعياط كرار داد تا اينكه بر عليه خدا گناه ورزيد و سقوشتگان ديگر قرو فرقيال ١٢:٢٨-١٤).٩:١٤-١٧؛ حز

ق است. اودى مخلـوجوا كه او موشيطان مانند خدا ابدى نيست، زيـرنى�اش نتيجه طغيان گذشتـه او اسـت.گناهكار آفريده نشد و طبيعت كـنـو

د: او قادر�مطلق، داناى مـطـلـق يـا حـاضـرشيطان شباهـتـى بـه خـدا نـدارت كهارحانى شرج�هاى رود از حمايت فـوجوعلى�االطالق نيست. با اين و

ا قادردار است و همين او رخورند برها ناميده مى�شـودر كتاب�مقدس، ديوت باشد (افسسيانارل شرى مشغواحد، در جاهاى بسيارد كه در آن ومى�ساز

.(١٠:٦-١٢ت مطيع خدا است: مسيح «تا به مولى مسيح پسرشيطان ياغى است، و

د» (فيلپيان ٨:٢). مسيح هر چند خدا است،ت صليب مطيع بوبلكه تا مو

ÊUÖbMM9 d¼UEð ±±¥

ندگى بـرغ» و زدن «درواتر از صداقت است. باور كرى فرحقيقت چيـزد، اما ايمان به «حقـيـقـت»دارخيمـى دربـراساس آن هميشه پـيـامـد�هـاى و

د. بسيار مهم و تعيين كننده است كه انسان به چهاهه منى�روقت به بيرهيچ�ود،ك برواهد با ماشين از شيكاگو به نيويورد. اگر كسى بخوى ايمان دارچيز

است و صادقىه آدم رد، هر اندازا در پيش بگيرس�آجنلس رچنان چه جاده لوا برد رندگى خـواقعى اسـت زسد. انسانى كـه وك منى�رهم باشد به نيـويـور

غغ. غير ممكن است كه بـا دروافات يـا دروحقيقت بنا مى�نهد، نه بـر خـراقعى داشت.ندگى وان زبتو

د كشمكش بين نور و ظلمـتا در مورندان») راده كليسا («فرزخدا خانوده است. وگاه منوت (٧:٢-١٧) آ(١:١-٢؛ ٦:٢) و بين محبت و نفـر

غ خبر مى�دهد. كافى نيست كهمى بين حقيقت و دروحال از كشمكش سوك كند، بلكه بايد در حقيقت نـيـزشخص ايمان�دار در نور و محبت سـلـو

سالك باشد. مسئله اين است: حقيقت يا پيامد!د، بادازدانى از حقيقت بپـرگرحنا قبل از اينكه به تشريح پيامد�هاى رويو

ده است:ع تأكيد كرضـودن مواستفاده از دو اصطالح خاص، بر خطير بـوشن�گر«ساعت آخر» و «ضد مسيح» («دجال»). اين اصطالحات هر دو رو

ندگى مى�كنندانها زاقعيت هستند كه مسيحيان در ساعتى مملو از بحراين ود باشند.اقب خوو بايد در مقابل خطاهاى دشمن مر

ى مى�كندمان آخر» (يا «ساعت آخر») اصطالحى است كه به ما يادآور«زده است. «تاريكى در گذر است و نورع كركه عصر جديدى در جهان طلو

ستاخيز عيسى مسيح،گ و رمان مرخشد» (٨:٢). از زحقيقى االن مى�دركه�اى» اجنام مى�دهد. متام تاريخ عهد�عتيق، تدارخدا در اين جهان «چيز تاز

كى تدارفامان، متام تاريخ صـرد. از آن زاى كار مسيح بر صليب بـواهى برر

Ä U¹ XIOIŠObU ∏∏±±≥ bOýUÐ vF�«Ë

د و در ايمان به عيسى مسيحند خدا مى�شولى پس از آنكه شخص، فرزوا كه عيسىد! چرا بجا آوراند اعمال خالف شريعت ره مى�يابد، منى�تولد تازتو

ه بردن. و عالون او بى�گناه بود و در او ماندن، يعنى چـومسيح بى�گناه بـوا شناخته�ايمد! اگر ما ذات مسيح ردارا برد تا گناهان ما راين، عيسى مسيح مر

مان نسبت به خدا نافرانيم تعمداگ او سهيم شده�ايم، منى�توكات مرو در برد، متامىدازتكاب گناه بپر به ارف به ايمان، تعمداقتى مسيحى معترباشيم. ولـسده است. به همين دليل است كه پـوا بر صليب انكار كـرنـد ركار خداو

ا «دشمنان صليب مسيح» مى�نامد (فيلپيان ١٨:٣-١٩).چنين كسانى رى مى�ماند، گناه منى�كند» (٦:٣). كلمه «ماندن» يكـى از«هر كه در وحنا است. ماندن در مسيح يـعـنـى درد عالقه يوص و مـوركلمات مخصـو

ى كه بين ما و مسيحد هر عامل ديگرى از وروگيردن با او و جلوكت بومشارد،ا با مسيح يكى مى�سازد شدن از خدا) ما رلواندگى (موند�خود. فرزار گيرقرند (ماندن) با مسيحد. اين پيوند ما با مسيح مى�شوجب پيوكت مولى مشارو

د. شخصى كهمانى عمدى نسبت به كالم او باز�مى�دارا از نافراست كه ما راد، ثابت مى�كند كه مـسـيـح رتكب گنـاه مـى�شـوى عادت مر و از روعمـدا

اند در او مباند.منى�شناسد و از اين رو منى�توددى خوى كه به خـوه بر جنات مـا از داورگ مسيح بر صليـب، عـالومر

د. مسيح بـهان در�بر�داراى ايمان�دارى نيز بـرق�العاده است، منافع ديـگـرفوندگى ما شكست داد.ا در زت اصل گناه رد بر صليب، قدرگ خو مر,اسطهو

ميان، همين يكى شدن با مـسـيـح درساله بـه روع باب�هاى ٦ تا ٨ رضـومود، بلكه من با مسيـحـراى من مستاخيز او است. مسيح نه تنهـا بـرگ و رمر

اهدمان نخوم و ديگر گناه بر مـن فـرا به او بسپارد رامن خودم! حال مى�تـورماند.ر

∏π bOýUÐ vF�«Ë

اهدار خوقرا برد رت خواهد آمد و ملكـواى آن «آخر» است كه مسيـح خـوبرد.د ندارجوان واى جنات گناهكاراتر از اين نقشه خدا برد. هيچ اقدامى فركر

ا مسيـحد، چرسيده بوحنا «ساعت آخر» ران يوسيد «اگر در دورشايد بپرنگشته است؟»ن بازتاكنو

ده است.ا كتاب�مقدس به خوبى بيان كـردمندانه رال خـراب اين سؤجود.د منى�شومان و مكان محدوداتى كه آفريده در زجوخدا بر خالف متامى مو

سم پطرمان است ( دواتر از زلى فرى كار مى�كند، ومان بشرخدا هر چند در ز.(٨:٣

ت ادامهحنا آغاز شده و تا به امروز با قـومان يو«ساعت آخر» از همان زنهاىدند و در خالل قـرحنا معلمان كاذب بى�ايمـانـى بـوان يود. در دوردار

ده�تر شده است.ذشان گستـرمتمادى، هم تعدادشان زيادتر شده و هم نفومان» مى�باشندعى «زاتى هستند كه بيانگر نو«ساعت آخر» يا «ايام آخر» عبار

لسس باب ٤ تشريح شده و پـوتاول تيمومان. «ايام آخـر» در اول زو نه طوده است و ما نيزسى كرا بررد ران خوگى�هاى دورحنا، ويژل نيز مانند يوسور

ى شاهد هستيم.گترا در ابعاد بزرگى�ها ره همين ويژامروزهاى سختمان آخر» يعنى در روزه در «زارت ديگر، مسيحيان هموبه عبار

اين مهم است كه بدانيد به چه ايمان داريد وده�اند. بنابرندگى كرانى زو بحردليل آن چيست.

انحوي صاخ تاحالطصا زا »حيسم ـدض« اي »لاجد« ىنعي مود حالطصاار نآ ىسك وا زج و )٧ انحوي مود ؛٤:٣ ؛٢:٨١٬٢٢( تسا سدقم�باتك ردpلاخم هك ايند رد ىحور )١ :تسا زيچ هس رگنايب ترابع نيا .تسا هدربن راكب)٣ و دـنتسه حور نيا ـمسجت هك ىا�هبذك نـاملعم )٢ .ـتسوا ركنم و ـحيسم

.تشاد دهاوخ هدهع هب ار حيسم هيلع ايند ىئاهن نايغط تياده هك ىصخش

ÊUÖbMM9 d¼UEð ±±≤

ال كنيم از او مى�يابيم، ازا نگاه داريم» (٣:٢). «هر چه سؤاگر احكام او رست عمـلا نگاه مى�داريم و به آنچه پسـنـديـده اواين جهت كه احـكـام او ر

ا محبت مى�منائيـمندان خـدا رمى�كنيم» (٢٢:٣). «از اين مى�دانيم كه فـرزا بجا مى�آوريم» (٢:٥).ا محبت مى�منائيم و احكام او رن خدا رچو

اا مسيح مـا رندان خدا در بند شريعت عهد�عتيق بسته نشده�اند، زيـرفرزادى بخشيده است (ر.ك غالطيان ١:٥-٦). با ايناد ساخته و به ما آزآزن نيستند. آنان «بى شريعت نيستند بلكه شريعتندان خدا بى�قانود، فرزجوو

نتيان ٢١:٩).ل قرمسيح در آنها است» (اواده شخصى بـر ار,ادهجيـح ارد. ترار مى�گيراده قـر ار, در حيطهگناه اساسـا

د ريشه گناه است. ايـنابر او است و طغيان، خوخدا به معنى طغيان در برن نشان دهد، بلكـهفتار خالف قانـوا تنها در رد رطور نيست كه گنـاه، خـو

فتار شخص گناهكار درنى است. مهم نيست كه راقعى گناه بى�قانوذات واسر طغيان است.نى او سرنه است، ديدگاه دروظاهر چگو

فتد. او تصميم گرش كنار او نشسته بـومبيل پدرلو در اتوچودى كوجوش به او دستورد. پدرا نيز كرى صندلى جلو سر پا بايستد و همين كار ررو

شجهى به دستور پـدر تولى اصـالا ببندد وداد كه بنشيند و كمربند ايمـنـى رد.لى او باز هم اطاعت نكرتبه به او تذكر داد، ود. پدر دو مرنكر

ننشينى، كنار جاده مى�ايستم و حسابىاه پدر به او گفت: «اگر فورباالخرادى با شنيدن اين بالفاصله نشست و كمربند ايمنى رتنبيه�ات مى�كنم!» جو

د و گفت: «بابا مى�دانى، هنوزش كرلى چند دقيقه بعد رو به پدربست. ود سر�پا ايستاده�ام.»هم در فكر خو

دىن جوجى، هنوز در دروغم فشار خارنى و طغيان حتى على�ربى�قانو گناه است.,ههرنى، جوايش درود. و اين گرش بودر خرو

Ä U¹ XIOIŠObU π∞

مان كه شيطان عليه خدا اعالن جـنـگح دجال» (٣:٤) از همـان ز«روح ضد�مسيح» در پشت هرده است. «رود (پيدايش باب ٣)، در دنيا بـومنو

ى كه جايگزين حقايق ايمان مسيحىغين و هر بدل «مذهبى» ديگره دروآموزگانه است: اين كلمه درمى دواى مفهوند «ضد» دارد. پيشود دارجود، وشو

اند هم به معنى «بر ضد» مسيح باشـد و هـم «بـه جـاى»نانى مى�تـوزبان يـود با مسيح و حقيقت ابدى او مى�جنـگـد ومسيح. شيطان در حماقـت خـو

ند ما عيسىا جانشين حقيقت�هائى مى�كند كه فقط در خداود رجعليات خوند.يافت مى�شو

»ىناطيش درم�ربا« روهظ هب ماجنارس و تسا ايند رد زورما »حيسم�دض حور«اب ار وا لوسر سلوپ .دمان�ىم »حيسم�دض« ار وا سدقم�باتك هك دوش�ىم رجنم.)٢١-٢:١ نايكينولاست مود( درب�ىم مان )»نوناق�ىب« اي( »ريرش درم« ترابع

تقيقح تردق :دنتسه راك رد تردق ود زورما ىايند رد ،تمسق نيا قبطىورين اب هك ترارش تردق و دنك�ىم رـاك سدقلا�حور طسوت و اسيلك قيرط زا

،تسا نايحيسم رد ىنوناق�ىب ره هدنرادزاب سدقلا�حور .تسا راك رد ناطيشناطيش ،)٨١-٤:٣١ نايكينولاست لوا( دوش�ىم هدوبر اسيلك هك ماگنه نآ ىلودوش طلسم ناهج رب و دنك ليمكت ار دوخ ىتقوم ىزوريپ ات تفاي دهاوخ تردقهـفشاكم بـاتك رد وا ـىناـطيش مـاظن و ـايند ىاوـرنامـرف نيا درـوم رد اـنحوي(.)دراد دايز ىنتفگ ٩١:٠٢ و ٦١:٣١ ؛٨-٣١:١ رد اصوصخم

دجوات موى، متام متايزى ايمان داريد؟ آرقى مى�كند كه به چه چيـزآيا فران، در ساعتهاى بحرد! شما در روزدر اين دنيا از همين جا ناشى مى�شو

تىح ضد�مسيح در دنيا فعال اسـت! ايـن ضـرورندگى مى�كنـيـد و روآخر زانائى تشخيصا بشناسيد و به آن ايمان آوريد و توحياتى است كه حقيقت ر

اجهه با آن داشته باشيد.ا در هنگام موغ ردرو

±±±bOýUÐ vF�«Ë

ا كند؟»ا دعوت تو رسى پدرسيد: «مى�ترستانش با طعنه� از او پريكى از دوسم منا كند، مى�تـرا دعوسم بابا مـراب گفت: «نه! منى�تـرجين در جـو

م.»احتى او شوباعث نارا چشيده،ند حقيقى خدا كه محبت او رد كه فرزده بوك كرا دراو اين اصل ر

د.تكاب گناه بر ضد آن محبت نداراى ارديگر هيچ اشتياقى بر

©∏≠¥∫≥® œ«œ U� È«dÐ «— œuš ÊUł ¨d�Ä È«bš ©≤

وا هتشذگ روهظ هب )٢ هيآ( ىسيع هدنيآ روهظ زا ار دوخ هاگن انحوي اجنيا رد:دهد�ىم هئارا ـىسيع ندرم و ندمآ ىارب ليلد ود انحـوي .)٥ هيآ( دنادرگ�ىمرب

دزاس لطـاب ار ناطيش لامعا ـات و)٢ ؛)٦-٤ تايآ( درادرب ار ام ناهـانگ ات )١اي دناد�ىمن وا هك تسا ىنعم نيا هب ادخ دنزرف ىارب هانگ باكترا .)٨-٧ تايآ(.داد ماجنا بيلص ىور رب وا ىارب ىراك هچ ىسيع هك دهد�ىمن ىتيمها

سـدـقم�بـاـتك رد .)٦-٣:٤( درادـرب ار ـام نـاهـاـنگ ـات ــدش ـرهـاظ ـحـيـسم )١»تسا هانگ ،تسين ناميا زا هچ ره« :تسا هدش هانگ زا ىفلتخم ىاه�pيرعتهك ره سپ« .)٤٢:٩ لاثما( »تسا هاـنگ هناقمحا ركف« .)٤١:٣٢ نايمور(ره« .)٤:٧١ بوقعي( »تسا هانگ ار وا ،درواين لمع هب و دنادب ندرك ىئوكين»تعيرش دض« ناونع هب ار هانگ انحوي هلاسر ىلو .)٥:٧١( »تسا هانگ ىتساران-١:٩( دوب هدرك ـpيصوت »ىتساران« ار هانگ البق وا .)٣:٤( ـدنك�ىم pيرعت

هب( »ناهانگ« رب هن نيا رب هوالع و دناد�ىم »ىنامرفان« ار نآ اجنيا رد ىلو )٢:٢هب ار هانگ هك ـره« :تسا هدش دـيكأت )درفم( »هاـنگ« رب هكلب ،)ـعمج تروص.تسا هشير هانگ اما دنا�هويم ناهانگ ».دروآ لمع

نىاينكه خدا محبت است، به اين معنى نيست كه او هيچ نظـم و قـانـوا مى�شناسيم،د قائل نشده است. «از اين مى�دانيم كه او راده خواى خانوبر

π± bOýUÐ vF�«Ë

لا كه حتت نظر و كنترغينى رحنا سه نشانه بارز معلمان درول يوساله اور«ضد�مسيح» هستند ذكر مى�كند.

©±π\±∏∫≤® bM²�¼ ÊËdOÐ X)—UA� “« ©±

دند با مـاا اگر از ما مى�بـودند، زيـرن شدند، لكن از مـا نـبـو«از ما بيـروانكت ايمـان�دارمى�ماندند» (آيه ١٩). شكى نيست كه كلمه «ما» به مـشـار

اماان باشد، الزد. هر كه عضو جماعت ايـمـان�داره داريعنى به كليسا اشـاراده خدا نيست!عضو خانو

تده است: به صـورت تعريـp كـرا به دو صـورعهد�جديد، كـلـيـسـا ران.احدها يا جماعتهاى محلى ايمان�داران واده�اى جهانى و نيز به عنوخانو

كت جهانـىد و هم جنبه «محلى». كل مشـار «جهانـى» دار,كليسا هم جنبـهنتيان ١٢) و با يك «بنا» (افسسيان ١٩:٢-ل قران، با يك بدن (اوايمان�دار

ان جنات�دهندها به عنودى گناهكار مسيح رقتى فر٢٢) مقايسه شده است. و,ادهد و بالفاصله عضو خانودار مى�شوخورد، از حيات ابدى برد مى�پذيرخو

ا عضود ردد. او ديگر بايد خـوحانى مسيح مى�گـرخدا و بخشى از بـدن رود (اعمـاله محلى مسيحيان (يا كـلـيـسـا) بـدانـد و خـادم مـسـيـح شـوگـرو

ه شده اين است كه شـخـص٤٢٬٤١:٢). اما نكته�اى كه در ايـنـجـا اشـارحانى مسيـحاند در عين تعلق به يك كليساى محـلـى، جـزو بـدن رومى�تو

نباشد.مدن با قواقعى مسيحى، اشتياق بـه بـوندگى ويكى از نشانه�هاى بـارز ز

ت گذشته داخل حيات گشته�ايم، از اينكهخدا است. «ما مى�دانيم كه از مومدم شريك طبيعت الهى (دوقتى مرا محبت مى�منائيم» (١٤:٣). وان رادربر

ستميان ١٤:٨-١٦)، دوند (روح�القدس مى�شوس ٤:١) و مسكن روپطر

ÊUÖbMM9 d¼UEð ±±∞

ىكاپ رد دياب ،حيسم ىسيع لالج�رپ تشگزاب زادنا�مشچ رد ».ميشاب دياب.مينك ىگدنز

نى كنند. چوا به ما يـادآوراى اين است كه محبت خـدا رمتامى اينها بـرندان خـداد، ما فرزاى ما مبيرستاد تا برا فرد رد و پسر خـوا محبت منوپدر ما ر

ندگـىاهد كه با او زا محبت مى�كند، از ما مـى�خـون خدا مـا رهستيم. چـواقعيت جنات از ابتدا تا پايان، جتلى محبت خدا است. هر چند ما بهكنيم. و

فيض خدا جنات يافته�ايم (افسسيان ٨:٢-٩؛ تيطس ١١:٢-١٥) اما تدبيران محبـت پـدر رفتـه اسـت و چـوچشمـه گـرجنات ما، از محـبـت خـدا سـر

چشيده�ايم، متايلى به زيسنت در گناه نداريم.دقى است كه بر ضد خالق خوشخص بى�ايمانى كه گناه مى�كند، مخلو

ندى است كه بر ضد پدرد، اما مسيحى�اى كه گناه مى�كند، فرزگناه مى�ورزد. گناه شخص بى�ايمان بر عليه شريعت اسـت،تكب گناه مى�شـود مرخو

د ايمان�دار بر عليه محبت.اما گناه فرها درد كـه بـارسى» مـى�انـدازت «خدا�تـرا به يـاد عـبـارع مـا رضـواين مـو

ندانت به آن معنى نيست كـه فـرزار شده است. اين عباركتاب�مقدس تكـرا بهس رح ترا خدا روندگى مى�كنند، «زيرحشت زس و وخدا در فضائى از ترندانس ٧:١)، بلكه به اين معنى است كه فرزتاوم تيموما نداده است» (دو

مانىگاهانه نسبت به او نافرند و آام مى�نگرا با احترد رخدا، پدر آسمانى خومايند.ا منى�آزمنى�كنند يا صبر او ر

دند و يكى از آنـهـات شده بوانان به يك ميهمـانـى دعـوجوهى از نـوگروانند.ش بگذرند و آجنا خوان خاصى بروستوراى شام به رد كه برپيشنهاد كر

ا شنيد گفت: «بهتر است به خانهقتى اين پيشنهاد رى به نام جين ودخترند.»ان ندارستورد آن رم نظر خوبى در موردم، پدر و مادرگربر

Ä U¹ XIOIŠObU π≤

دند. همان طوردار گرخوران براهى با ساير ايمان�داركت و همرند از مشارداران دراك» و هنگامى كه ايمـان�داركت يعنى «داشنت اشـتـركه ديديم، مشـار

ند با هم باشند.ست داراك داشته باشند، دوحانى اشترحقايق روه شده،حنا به آنها اشـارل يو او,لى «مسيحيان جعلى» كه در باب ٢ نامهو

فتند. اين گفته بدان معنا نيـسـت كـه «درن ركت مناندند بلكه بـيـرودر مشارد كه ماندن دره دارا تضمين مى�كند، بلكه اشاردن» جنات شخص ركليسا بو

داقعى است. عيسى در مثـل «مـركت، يكى از نشانه�هاى مسيـحـى ومشارده كه تنهـاشن منواحـت روبذر�افشان» (متى ١:١٣-١٨٬٩-٢٣)، به صـر

ه يافته�اند. ممكن است شخـصلد تاز توكسانى كه ثمر مى�دهند، حقيقـتـاگى�هاىخى ويژاجد بر چندانى با جتربه جنات نداشته باشد و حـتـى و,فاصله

ند خدا نباشد. كسانى كه طبقلى در عين حال فرزخاص «مسيحى» باشد ودنددار نبوخوراقعى برندگى وفتند، از زن ركت بيروحنا باب ٢ از مشارل يواو

د نداشت.جوو محبت مسيح در دلهايشان و�بار زيادى در مـيـان قـوه تفـرامروزpهاى تأس�لـىد، ود دارجوم خدا وقه

كاتابستگى�هاى كليسائى، مشتـرف نظر از واقعى، صرمتامى مسيحيـان وند كه كتاب�مقدس، كالم خدا و عيسى،ند. آنان ايمـان دارى نيز داربسيار

اىاه ممكن برند و تنها راف مى�كنند كه انسانها گناهكارپسر خدا است. اعترند كه مسيح به جاى انسان برجنات انسان، ايمان به مسيح است. ايمان دار

ح�القدس درند كه روخاست. ايمان داردگان برم از مرد و روز سوصليب مرند كه در آينـدهه اينكه ايـمـان دارد و باالخراقعى ساكن مـى�شـوان وايمان�دار

عات ديگرضوخى مودد. ممكن است مسيحيان در برمى�گرى عيسى بازروزلى دره تعميد اختالف نظر داشته باشند وى كليسا يا شيوهبره و راز جمله ادار

ك هستند.ه�هاى اساسى ايمان با هم مشترآموز

±∞π bOýUÐ vF�«Ë

©±∞≠±∫≥® bM)Åv� X³×� «— U� ¨—bÄ È«bš ©±

ال رد و بى�نظير اسـت. آيـه اومحبت خدا نسبت به ما، منحـصـر بـه فـراتر از اينع محبت عجيب و فـرد: «اينك چه نوجمه كـران اين طور ترمى�تواديم، او مـا را پدر به ما داده است.» هنگامى كه مـا دشـمـن خـدا بـودنيـا ر

عجيب جنات،,د! متام نقشهستاد تا به خاطر ما مبيرا فرد رد و پسر خومحبت منود.با محبت خدا آغاز مى�شو

انده شويم و چـنـيـنندان خدا خـوانيم: «تا فـرزل مى�خـودر ادامه آيـه اود داشته باشيم،اقى نيست كه بر خـوندان خدا» نام پر�طمطـرهستيم.» «فرز

ندان خدا هستيم! و البته انتظار نداريماقعيتى خلل�ناپذير است! ما فرزبلكه واا كه دنيا حـتـى خـدا رك كند، زيـرا درتباط هيجان�انـگـيـز ركه دنيـا، ايـن ار

اسطه عيسى مسيح مى�شنـاسـنـد،ا به ومنى�شناسد. تنها كسانـى كـه خـدا رك كنند.ا به متامى دردن رند خدا بوانند معنى فرزمى�تو

د.»اهيم بوآيه ١ مى�گويد كه «ما چه هستيم» و آيه ٢ مى�گويد «چـه خـوهاى كليسايش اشارجعت مسيح برمان رم به زالبته ناگفته پيدا است كه آيه دو

ندگى مقدس ذكراى زه�اى بران انگيزع در ٢٨:٢ به عنوضومى�كند. اين مود.ار مى�شوشده و حال در اينجا نيز تكر

رسارس رد هكلب ،دوش�ىمن pقوـتم هزات دلوت اب ام هب تبسن ادخ تبحم!دراد�ىم هاگن اپ�رس حيسم تشگزاب نامز ات ار ام و دباي�ىم همادا ام ىگدنزو ـديد دنهاوخ ار وا ىـعقاو ناراد�ناميا ىمامت دـوش رهاظ ام دنواـدخ ىتقوهك تسا ىنعم نادب نيا هتبلا .)١٢-٣:٠٢ نايپليف( دش دنهاوخ وا دننامدنهاوخ ىنامسآ ىگدنز ىارب بسانم و هتفاي لالج ،هزات ىندب ىاراد نانآ

ام هب ٢ و ١ تايآ رد وا .دنك�ىمن تعانق مه نيا هب لوسر ىانحوي اما .دشهچ« ديوگ�ىم ٣ ـهيآ رد لاح ».دش ميهاوخ هچ« و »ميتـسه هچ« هك هتفگ

π≥bOýUÐ vF�«Ë

ا در دنياىغين و نظامهاى مذهبى ضد�مسيحى راگر تاريخچه اديان درود، بانيان آنها از كليساهاارجه مى�شويد كه در بيشتر موسى كنيد، متوامروز برر

ايندند، بنابرلى «از ما» نبودند وده�اند! «با ما» بوع كرخاسته و از آجنا شروبردند.ى كرا پايه�گذارد رههاى خاص خوفته گرون ر«از ما» بيرو

طوبرم ليالد هب هك -�تسا »ىبهذم« ردقچ هكنيا زا رظن�فرص�- ىهورگ رهدياب هلصافالب ،دوش ادج ،تسا رادافو ادخ مالك هب هك ىئاسيلك زا ،ميلعت هبحيسم ىسيع زا ىوريپ ىاج هب ابلاغ اه�هقرف نيا .درك هاگن نآ هب ديدرت و كش اب

ىورـيپ دنا�هـتشون ـاهنـاسنا هك ـىئاه�بـاتك و ىنـاسنا ناـربهر زا ،اـدخ مالك وسرطپ مود و ٤ و ٣ باب سواتوميت مود ،لاثم ناونع هب( ديدج�دهع .دننك�ىم.تسا هدرك نايب ار تكراشم نيا زا نتفر نوريب تارطخ ىنشور هب )٢ باب

©∂≠±∫¥ ª≤µ≠≤∞∫≤® bMM)Åv� —UJ½« «— ÊUL¹« ©≤

اى شخص مسيحى اين است: عيسى مسيح كيست؟ال براصلى�ترين سؤنه»، «انسانى نيكو» يا «معلمى بى�نظير» است، يـا «يك منـوفاآيا مسيح صر

فت؟خدا كه تن انسانى گرا كها مى�دانستند، چرط به مسيـح رحنا حقيقت مربوساله يوانندگان رخو

ا يافته�ايدس، مسح ردند. «شما از آن قدوت جنات نيافته بودر غير اين صورا مى�دانيد. و اما در شما آن مسح كه از او يافته�ايد ثابت است وو هر چيز ر

د آن مسح شماا تعليم دهد، بلكه چنان كه خوحاجت نداريد كه كسى شما راح مسيح را از همه چيز تعليم مى�دهد» (آيات ٢٧٬٢٠). «هر گاه كسى رور

ميان ٩:٨).ى از آن او نيست» (رود، وندارد از دو كلمهاى بيان جتربه�هاى خـوحنا، بـران يوغين دورمسيحيـان درو

دند كه مسحفت» و «مسح». آنان مدعى بودند: «معرخاص استفاده مى�كر

ÊUÖbMM9 d¼UEð ±∞∏

گى كه نامشان در كتاب�مقدس آمده، حداقل يكمتام شخصيت�هاى بزرغ گفت (پيدايشنش درود زاهيم در مورتكب گناه شده�اند. ابريا چند بار مر

د (اعدادمانى كرسى عصبانى شد و نسبت به خدا نـافـر١٠:١٢-٢٠). مود (متى ٦٩:٢٦-٧٥)،ا انكار منـوند رس سه بار خـداو٧:٢٠-١٣). پطر

ت اتفاقى نادرد بلكه به صوردان نشده بولى گناه، عادت هميشگى اين مرول�شان بر خالف عادت معموى مى�داد، اتفاقى كه كامـالندگى آنها رودر ز

فته وا پذيـرد رتكب گناهى مى�شدند، گنـاه خـوقتى مـره بر ايـن ود. عالوبودند.دند و از خدا طلب بخشش مى�منواف مى�كراعتر

دن داشته باشـد،كسى كه جنات نيافته (حتى اگـر ادعـاى مـسـيـحـى بـوايش عادت شـدهندگى مى�كند كه گنـاه بـرى زمسيحى جعلـى اسـت) طـور

دى حالتـىندگى چنيـن فـر گناه بى�ايمـانـى، در زصااست. گناه، مخـصـودسى ندارحانى دسترد (افسسيان ١:٢-٣). او به هيچ منبع رولى دارمعمو

ى كه دراقعى نيست. متايزاف او به ايمـان، وكه بر آن تكيه كند و حتى اعتراقعى در عادتد همين است: ايمان�دار وآيات ١:٣-١٠ به چشم مى�خور

د، يعنى عملى خالفتكب گناه شوندگى منى�كند. ممكن است مربه گناه زايش عادت نشـدهد» يعنى گنـاه بـرا «بجا منـى�آورلى گنـاه رند، واز او سر بـز

است.ا مى�شناسد اما مسيحىاقعى خدا رت در همين جا است كه مسيحى وتفاو

د خدا زيادجعلى ممكن است اطالعات مذهبى زيادى داشته باشد، در موراقعـاا ولى خدا رد ول «فعاليتهاى مذهـبـى» شـوصحبت كند و حتى مـشـغـو

د» شده، خداىلومنى�شناسد. كسى كه از طريق ايمان به مسيح «از خدا موان آنـهـا را مى�شـنـاسـد. و چـوح�الـقـدس رپدر، خـداى پـسـر و خـداى رو

د.ا بجا منى�آورندگى مى�كند و به همين خاطر گناه رمى�شناسد، در اطاعت ز

Ä U¹ XIOIŠObU π¥

دى بهفت (شناخت) منحصر به فر(تدهين) خاصى از خدا يافته�اند كه معـردنداين ادعا مى�كرا «منور شده» مى�دانستند و بنابرد رآنان داده است. آنها خو

ه مى�كندحنا اشارلى يوندگى مى�كنند، وان زاتر از ديگركه در سطحى بسيار فرند! ود دارا در خوح خدا را مى�شناسند و رواقعى، خدا ر مسيحيان و,كه همه

ا تشخيص مى�دهند.غ، آن راجهه با دروند، در مون به حقيقت ايمان دارچود اينان مى�شـوجب متايز مسيحيان از ديـگـره ايمان كه مـوبيانيه با�شـكـو

است: عيسى مسيح، خدا است كه در جسم ظاهر شد (ر.ك ٢:٤). از ديدگاهاقعاند، واعظان و معلمانى كه ادعاى ايمان مسيحى دار و,نه همه

اف كنند كه عيسى مسيح، خداايمان، مسيحى هستند (١:٤-٦). اگر اعترد اما اگراهند بواقعى خوان و ايمان�دار,همراست كه در جسم آمد، آنگاه در ز

د. آنان در دنيا و از دنيااهند بوا انكار كنند، متعلق به ضد�مسيح خومسيح رقتى سـخـنج از دنيا نيستـنـد. واقعـى خـاران ومى�باشند و ماننـد ايـمـان�دار

لى دنياىد و باور مى�كند، وا مى�شنومى�گويند، دنيا (جنات نيافتگان) آنها را بشناسد. مسيحى به هدايتاقعـى راند مسيحيان وبى�ايمان هيچگاه منى�تو

استى و خطاح نارذ روغين حتت نفواستى سخن مى�گويد اما معلم دروح رروح ضد مسيح.يعنى رو

اف به اينكه «عيسى مسيح خدا است كه در جسم آمد» بسيارايمان و اعترقسا مى�شناختند (مـرها نيـز او را بشناسيم. ديـوبيشتر از اين است كـه او ر

ماف حقيقى مستلـزجب جنات آنها نشد. اعترلى اين شناخت مـو٢٤:١) ودهايمان شخصى به عيسى مسيح است، ايمان به اينكه او كيست و چه كـر

ى نيست كه بر زبان بياوريد،تى الهياتى» و فكر «عبارفااف صراست. اعتراى شما اجنام داده است.بلكه شهادتى شخصى و قلبى است به آنچه مسيح بر

افد اعترفته�ايد و به ايمان خــود پذير خو,ان جنات�دهندها به عنـواگر مسيح ر

±∞∑ bOýUÐ vF�«Ë

اند حقيقى خدا، عدالت رآيه كليدى اين باب، همان آيه ١٠ است: فرزاد، آنها رهائى كه با ساير مسيحيان دارغم اختالف نظرد و على�ربجا مى�آور

د و دردازاى عدالت) مى�پرل (اجرمحبت مى�كند. آيات ١-١٠ به مبحث اود.سى مى�شوان) بررادرم (محبت به برد دوآيات ١١-٢٤ مور

هلاسر نيا رد ىديدج تاعوضوم ،ناردارب هب تبحم و تلادع ىارجا هتبلا،دنا�هتفرگ رارق ثحب دروم لوا باب ود رد مهم عوضوم ود نيا هك ارچ ،دنتسين

رب رتشيب ،لوا باب ود رد .دوش�ىم هاگن اهنآ هب ىرگيد رظنم زا ٣ باب رد ىلوتلادع ،تسا ادخ اب تكراشم رد هك ىا�ىحيسم :تسا هدش ديكأت تكراشمرب ديكـأت ،٥ ات ٣ ىاهباب رد اما .ديـامن�ىم تبحم ار ناردارب و ـدنك�ىم ءارجا ارتلادع ،تسا »ادخ زا دولوم« نوچ ىحيسم صخش :تسا »ىگدناوخ�دنزرف«بلاغ ركفت »ادخ زا دولوم« .دومن دهاوخ تبحم ار ناردارب و درك دهاوخ ءارجا ار.)٤٬٨١ ٥:١٬ ؛٤:٧ ؛٣:٩ ؛٢:٩٢ ك.ر( تسا اه�باب نيا رب

انيد، ممكن اسـت از آيـات ٦ و ٩ا مى�خـوحنا ١:٣-١٠ رل يوقتـى اووسد با ٨:١ و ٩ در تناقض هستند.ا كه به نظر مى�رت شويد، چردچار حير

د در اين منت باشـد.جوساى افعال مـوجمه نارئى از تـرشايد اين تناقض�گـود وا بجا منى�آورى مى�ماند، گناه رنانى مى�گويد: «هر كه در واقع منت يودر�و

ا نديده است و منى�شناسد» (آيه ٦). «هر كـه ازد او را بجا آورهر كه گنـاه راد، زيرا بجا آوراند گناه رد... او منى�توا بجا منى�آورد شده، گناه رلوخدا مو

دن» بهدن» گناه يا «عمل كـرلد يافته است» (آيه ٩). «بجـا آوركه از خدا تـوارد قرندگى خوش زا رود و آن رتكب گناه شو مرتباآن، يعنى اينكه انسان مر

ت اتفاقى نيست. مسلمتكاب گناه به صوردهد. پس منظور از اين فعل، ارلى خدا از ايمان�داراست كه هيچ مسيحى بى�گناه نيـسـت (٨:١-١٠)، و

د.د سازا عادت خود كه كمتر گناه كند نه اينكه گناه راقعى انتظار دارو

πµ bOýUÐ vF�«Ë

انند صادقانـهدانى داريد (٢٥:٢). كسانى كه منى�تومى�كنيد، حيات جــاوعى نيستضوم�اند. و اين مودانى محروافى بكنند، از حيات جاوچنين اعتر

ان از آن گذشت.كه به سادگى بتودى از اوگ انگليسى، در هنگام گفتگو با مـرايتفيلد، مبشر بزرج وجور

ى ايمان داريد؟»سيد: «آقا، شما به چه چيزپر».دراد ناميا نآ هب مياسيلك هچنآ هب مراد ناميا نم« :داد خساپ هنامرتحم درم

د؟»ى ايمان دارب، كليساى شما به چه چيز- «خوم.»ى كه من ايمان دار- «به همان چيز

»؟ديراد ناميا ىزيچ هچ هب ناتياسيلك و امش« :ديسرپ درم زا هرابود دليفتياو- «من و كليسايم هر دو به يك چيز ايمان داريم.»

ش اعتقادنامه كليسا جنات منى�يابد، بلـكـه جنـات از با پذيرفاانسان صـرطريق ايمان به عـيسى مسيح و شهادت دادن بـه ايـمان شخصى ميسر است

ميان ١٠٬٩:١٠).(روستيم، ما به خداى پـدرا مى�پر مى�گويند: «ما پـدر رمعلمان كذبه غالبـا

د عيسى مسيح با شما اختالف نظر داريـم.»ايمان داريم، هر چند در مـورا از همان پدر و پسر رلى مسلم است كه انكار پسر يعنى انكار پدر. منى�توو

احد هستند. عيسى مى�گويد: «من و پدرا كه هر دو خداى ود، چرجدا كراقعىان وده كه ايمان�داره او تصريح منوحنا ٣٠:١٠). به عالويك هستيم» (يو

ند،مت بدارا حرند: «تا آنكه همه پسر رم مى�شمارا محترهم پدر و هم پسر رمت نكند، بـهند، و كسى كه به پسر حـرمت مـى�دارا حرهم چنان كه پـدر ر

ئيـدحنا ٢٣:٥). اگر مى�گـوده است» (يوام نكـرستاد احترا فـرى كه او رپدرد حـذفستش خوا از پـرلى عيسى مسيـح رستيـد»، وا مى�پـراحد ر«خداى و

اقعى نيست.مى�كنيد، عبادت شما عبادت مسيحى و

∂

ÊUÖbMM7 d¼UEð

±∞≠±∫≥ UMŠu¹ ‰Ë«

ى آنها پيگير,ظيفـهد كه وصى داره مخصوى آمريكا گـروانه دارت خزاروزاقتى اسكناس جـعـلـى ره و اين گـرواسكناس�هاى جعلى است. طـبـيـعـتـا

ا تشخيص دهند. آن راانند فورمى�بينند، بايد بتوا تشخيص دهند؟فته�اند اسكناس�هاى جعلى رنه ياد گرآنها چگو

ه�اىه در دورلى بايد گفت كه اعضاى اين گروهر چند تعجب�آور است وسى و تشخيصف بررا صرد رقت خود مى�بينند، ساعت�ها واى كار خوكه بر

شاقعى آموزاى تشخيص اسكناس واسكناس�هاى جعلى منى�كنند، بلكه برمى�يابند. آنها چنان با اسكناس�هاى معتبر آشنا هستند كه تنها با يك نظر يا

ا تشخيص مى�دهند.دن آن رحتى با ملس اسكناس، جعلى يا اصل بوى بهفته شباهت بسيارد در پيش گرساله خوحنا در باب ٣ ره�اى كه يوشيو

د. او به ما هشدار مى�دهد كه در دنياى امروز، مسيحيـانه داركار اين گروندان ابليس» (آيه ١٠) ياد مى�كند.ان «فرزند كه از آنها با عنود دارجوجعلى و

د،دازندان ابليس بپرستى از مشخصات فرزائه فهرلى او به جاى اينكه به اروهت بين دو گروائه مى�دهد. تفاوندان خدا» ارشن از «فرزصيفى دقيق و روتو

بديهى است.كامال

Ä U¹ XIOIŠObU π∂

دارخورى به حقيقت كالم خدا و ماندن در آن، از اهميتى حياتى برفادارو ما,است. كالم (يا پيامى) كه مسيحيان «از ابتدا شنيده�اند» اين است كه همه

,ست مثل حلظـهندگى مسيحـى در ز,اقعى باشيم. ادامـهد وبايد در ايمان خـوهبر مذهبى كه باع آن، از طريق ايمان به پيام كتاب�مقدس است. هر رشروه» مى�آيد و سخن او مخالp كالمى است كه مسيحيان «از ابتداى تاز«چيز

مائيد كه از خدا هستند يـاا بيازح�ها رد. «روشنيده�اند» نبايد به او اعتماد كـرنه» (١:٤). كالم در شما ثابت مباند (٢٤:٢) و شما در مسيح ثابت مبانيد

د. مهم نيست معلمـاناه سـازا گمرح ضد�مسيح شمـا ر(٢٨:٢)، مبادا روا داريد امين حيات ابـدى ر,عدهعده�هائى مى�دهند، بلكه شـمـا وكذبه چه و

ى نيستيد.مند چيز ديگر(٢٥:٢) و نيازعناق دنتفگ�ىم دوخ تاسلج رد هچنآ هب هبذك ناملعم رگا دوب�ىم بوخ هچ

اجنيا ىتخبدب اما -تسا راب�pسأت دـوخ ىدوخ هب زين نيا دنچ ره -دندوب�ىمدوخ ىحـيسم�دض ىاه�هزـومآ بذج ار نارگيد ـدنشوك�ىم ـهناقاتـشم هك تسا

.دنادرگ�ىمرب ىور ادخ تقيقح زا هك تسا ىسك ,هناشن نيموس نيا .دنيامن

©≤π≠≤∂∫≤® bM²�¼ Ê«—«œÅÊUL¹« È«už« vÄ —œ ©≥

�بار اين است كه گروpمسيحىنكته عجيب و در عين حال تأس�ه�هاى ضدمى�آيند.د برغين خوهاى دروى باوران به سوت در پى جذب گناهكاربه ندرف جذب مسيحيانى مى�كنند كه اظهـارا مصـرود رقت خوض بيشتر ودر عو

ان هستند.اى ايمان�دارده�اند. آنان در پى اغوايمان منودن» است. در ايناه كراى فعل «گمرى برجمه ديگر ترا»، تقريباه «اغواژو مى�گويد كه درح صريحام داده شده است: «ليكن رود به ما هشدار الزمور

اه كننده و تعاليم شياطيناح گمرگشته و پيرو ارومان آخر بعضى از ايمان برزس ١:٤).تاول تيمواهند شد» (اوخو

±∞µ bOýUÐ vF�«Ë

اهدا نشان خود رگى�هاى پدر آسمانى خود خدا» است، ويژلوو كسى كه «مونندان عزيز، به خدا اقتدا كنيد» (افسسيان ١:٥). «چون فرزداد. «پس چو

اتى كه در ايـام جـهـالـتابناى اطاعت هستيم مـشـابـه نـشـويـد بـدان شـهـود شما نيز درانده است، خوا خوس كه شمـا رمى�داشتيد، بلكه مثل آن قدو

س ١٥٬١٤:١).ل پطرت، مقدس باشيد» (اوهر سيرهاى يك�شنبه در كليسـايكى از كالسهاى مطالعه كتاب�مقدس كـه روز

هبرتشكيل مى�شد، هميشه با مشكالتى روبرو مى�شد. شبان كـلـيـسـا و ران كالس تشكيلتى با معلم و ديگر دست�اندكـارمشايخ، جلسه�اى مشـور

سى مشاهده نشد. سپس در يـك صـبـحفت محسولى هيچ پيـشـردادند، وانده مى�شـد،اسم مناز خود پايانى مـريك�شنبه، در حالى كه در كليسا سـرو

د انديشيد:د سالن كليسا شد. شبان با خـوارن آمد و ومعلم از كالس بيـروند كند.»قp خداوا ود رندگى خواهد ز«فكر مى�كنم او مى�خو

انا به عنواف كنم كه مسيح راهم اعترمعلم گفت: «جناب كشيش! مى�خودم جنات يافته�ام،م. در متام اين سال�ها تصور مى�كرد مى�پذير خو,جنات�دهنده

دم.د احساس مى�كـرندگى خـودى در زد. هميشه كمـبـولى اين طور نـبـوو آنها,لى در حال حاضر همهدند، و من بودمشكالت كالس، مشكالت خو

حل شده�اند. حال مى�دامن كه جنات يافته�ام.»ممائيد!» (دوا بيازد را امتحان كنيد كه در ايمان هستيد يا نه؟ خـود ر«خو

ا برندگى شما نشانه�هاى اطاعت، محبت و حقيقت رنتيان ٥:١٣). آيا زقراقعى، اصيل و معتبر اسـت يـا نـه،ندگى مسيحى شـمـا، ود؟ آيا زد دارخو

جعلى و بدلى است؟د!شن مى�سازص حقيقت يا پيامد روا در خصوضع شما رسش، مواين پر

°اگر با حقيقت روبرو نشويد، بايد منتظر پيامدهاى آن باشيد

π∑ bOýUÐ vF�«Ë

هارمگ شفده ـهك )٨:٤٤ انحوي( دمان�ـىم »اهغورد ردپ« ار ناطـيش ،ىسيع-١١:١ نايتنرق مود( دشاب�ىم نيغورد ىاه�هزومآ ميلعت قيرط زا نايحيسم ندومنهك ليلد نيا ـهب افرص ،ميريذپب ار ـىنخس ره ىگداس هب ـديابن ام .)٥١-٣١ ٤٬ندومن »شوشغم« لامتحا اريز ،دراد نـاميا سدقم�باتك هب دنك�ـىم اعدا هدنيوگ.)٤:١٬٢ نايتنرق مود( دراد دوجو نآ زا ىموهفم ره جاتنتسا و سدقم�باتك

شيطان مبتكر نيست، بلكه متقلب و جاعلى است كه از كار خدا تقليدنتيانم قرد (دوالن دارسواى مثال، شيطان «خادمانى» به شباهت رمى�كند. بر

عظه مى�كنند (غالطيان ٦:١-١٢) و١٣:١١-١٥) كه به اجنيلى جعلى موحنا ٤٤٬٤٣:٨) كه به عدالتى جعلـىنتيجه آن مسيحيان جعلى اسـت (يـو

كاس» (متـى ٢٤:١٣-ميان ١:١٠-١٠). در «مثل كـرمتكى هستـنـد (روان بذر�افشان نـشـان داده٬٣٠ ٣٦-٤٣)، عيسى و شيطان، هر دو به عـنـو

ا مى�افشاند، اما شيطان تخمندان خدا راقعى يعنى فرزشده�اند: عيسى بذر ودندآورع بذر بعد از اينكـه سـر از خـاك درا. اين دو نـوت» رارندان شـر«فرز

سيدنانستند قبل از فصل درو و ران منى�تودند كه خدمتكارچنان شبيه هم بوى اصلى شيطان در اين عصر،اتژا از هم تشخيص دهند! استردانه�ها آنها ر

د. بسيـارا مى�كاركاشنت بذر بدلى در هر جائى است كه مسيح حـقـيـقـت را تشخيص دهيد و تعاليماقعى رهاى جعلى و غير�وانيد چيزمهم است كه بتو

غين ضد�مسيح جدا كنيد.ا از تعاليم درومسيح رار اهنآ و دهد صيخشت ار نيغورد ميلاعت دناوت�ىم هنوگچ راد�ناميا صخش

.تسا رسيم سدقلا�حور ميلاعت رب هيكت اب اهنت راك نيا ؟دزاس ادج تقيقح زانيمه و )٢:٠٢( هدش رادروخرب سدقلا�حور )نيهدت( حسم زا ىراد�ناميا رهناـملعم .)٥١:٦٢ ؛٤١:٧١ انحوي( ـدهد�ىم ميلعت وا هب ار ـتقيقح ،حور.)٤:٣٬٦( دنوش�ىم ىربهر تلالض حور هب هكلب تقيقح حور هب هن هبذك

Ä U¹ XIOIŠObU ±∞¥

ى منى�كنند كه گويا «پسنديده» است. «لذا حريص هستيم به اينكهفتاربا او رنتيـان ٩:٥).م قر او باشـيـم» (دو,اه غريب، پسنـديـدهطن و خـواه همـوخو

كت نداشته باشد،استى با مسيح مشارمسيحى�اى كه در اطاعت، محبت و رد.اهد منوا خجل خواهد داد و اين او را از دست خود رپاداش خو

اى اطاعت از خدا مى�يابد.د، داليلى برئى بنگرشخص مسيحى به هر سوا مى�بيند، جائى كه مسيح به خاطـر اواگر به پشت سر نگاه كند، جلجتـا ر

ا مى�بيند كه در او ساكنح�القدس رن نگاه كند، روب شد. اگر به درومصلوبان محبوادرد، براف بنگرا به او تعليم مى�دهد. اگر به اطراست و حقيقت ر

ق شده و درا مى�بيند كه در گنـاه غـرا مى�بيند و نيز دنيـائـى رد رمسيحى خـود. و اگر به جلو نگاهى او نياز دارد به شهادت نيكوگى خونااميدى و بيچار

ىا بر وست! «و هر كس كه اين اميـد رى اوگشت مسيح پـيـش روكند، بازاىگ برگشت مسيح الهامـى بـزرد» (٣:٣). بازا پاك مى�سـازد رد، خودار

ندگى نيكو و الهى است.زت، حقيقتا به نور و ظلمت، محبت و نفرد رساله خوحنا دو باب از ريواندگى مسيحى رط به زع مربوضوغ اختصاص داده و در ٢٩:٢ كل موو درو

ا بجا آوريد.»در يك جمله خالصه مى�كند: «عدالت رئيم...»ف («اگر گوندگى در عمل است نه فقط در حراقعى، زندگى وز

ند،ا خداوه الهياتى. «نه هر كـه مـر٨:١-٩:٢) و نه تأئيد ذهنى يك آمـوزا كه در پدر مـر,ادهدد، بلكه آنكـه ارت آسمان گـرند گويد داخل ملـكـوخداو

د» (متى ٢١:٧). مسيحى نه تنها به حقيقـت ايـمـانآسمان است، بجـا آرد، بلكه به آن عمل نيز مى�كند (٦:١).دار

لى در اطاعت، محبت و حقيقتد مسيحى است، وشخصى كه ادعا داردند نشان از پدر دارده است يا فريب�كار. فرزندگى منى�كند، يا فريب�خورز

Ä U¹ XIOIŠObU π∏

د كه طى آن بر سرسمى در عهد�عتيق مى�اندازا به ياد ركلمه «مسح» ما رغن مى�ريختنـد.كسانى كه به جهت خدمت خاصى انتخاب مى�شـدنـد رو

لئيل ١:١٥) و انـبـيـا (اول سمـوج ٤١:٢٨) پادشاهـان (اوكاهنـان (خـروپادشاهان ١٦:١٩) مسح مى�شدند. در عهد�جديد، مسيحيان نيـز مـسـح

ح خدا؛ مسحىم حتت�اللفظى، بلكه به روغن به مفهوشده�اند، البته نه با رواان مجزان كاهنان خدا، از ديگرد، به عنواى خدمت خاص خوا بركه آنان ر

ح�القدس»اى «مسح رود كه برمى ندارس ٩٬٥:٢). لزول پطرده است (اوكرا دريافـتص ردعا كنيد، اگر مسيحى هستيد، از پيش اين مسـح مـخـصـو

بهم نيست مجددااين ديگر الزده�ايد. اين مسح «در ما ثابت است» و بنابركرد.ما داده شو

رب هوالع ـىلو ،دننك�ىم راكنا ار رـسپ و ردپ ،هبذك ناملعم ـهك ميديد البقهب ادخ هك تسا ىا�هدنهد�ميلعت سدقلا�حور .دنتسه زين سدقلا�حور ركنم نياميلعت ناشدوخ دنهاوخ�ىم نيغورد نايحيسم اما ،)٤١:٦٢ انحوي( هدرك اطع ام!دنريگب ار سدقلا�حور ىاج دنشوك�ىم نانآ .دننك هارمگ ار نارگيد و دنهد

ه ندهيم هر كسى معلم ما باشد،كالم خدا به ما هشدار مى�دهد كه اجازا به ما تعليم دهـد. ايـند را به ما داده تا حقيقت خـوح�القـدس را خدا روزير

احتياط به معنى انكار خدمـت مـعـلـمـان در كـلـيـسـا نـيـسـت (افـسـسـيـانح�القدس، بايد تعاليم١٢٬١١:٤)، بلكه به اين معنى است كه به هدايت رو

مائيد (اعمال ١١:١٧).ا از طريق تفتيش كتاب�مقدس بيازانسان رىكي اب ،دوب هدرك اكيرما ناتسوپ�خرس هب ليجنا تراشب pقو ار دوخ هك ىرشبم

سلجنآ�سول ىاهنابايخ رد ،دوب هدش ىحيسم هزات هك دوخ تسوپ�خرس ناتسود زارد ىسدقم�باتك اب و هداتسيا ىا�هشوگ رد هك دندش ىدرم هجوتم هك دندز�ىم مدق,هقرف ىفرعم لاح رد ظعاو نآ هك تسناد�ىم رشبم .تسا هظعوم لوغشم ،تسد

±∞≥ bOýUÐ vF�«Ë

نداف كنيد و از خـداود اعتراه حل اين است كه بالفاصله به گنـاه خـوتنهـا رطلب بخشش منائيد (٩:١).

گشتساله از بازحنا در اين رى است كه يولين بار آيه ٢٨:٢ او* ظهور.قايع آيندهد مسيح سخن مى�گويد. كتاب مكاشفه به طور مفصل به وعومو

گشت به بـازفاحنا (٢٨:٢-٣:٣؛ ١٧:٤) صـرل يوساله اود امـا ردازمى�پره مى�كند.ى اشارمسيح و آمدن روز داور

قايع آينده اتفاقئيات ود جز محققين و مفسرين كتاب�مقدس در مور,همهلند كه مسيح بهه متفق�القولى متامى مسيحيان اجنيلى در اين بارد، ونظر ندار

نيكيان ١٣:٤-١٨). هر چنـدل تسالـودد (اومى�گرد بازخاطر كليساى خـودى و ايمان خوفادارص ولى در خصوى منى�آيد، وگناهان مسيحيان در داور

نتيان ١٠:٣-١٥). كسانىل قراهند شد (اوى خودر خدمت به مسيح، داورنتيان ٥:٤) و آنانـىل قرفت (اواهند گرده�اند پاداش خـوفادار بوكه امين و و

حله، «مسنداهند داد. اين مرا از دست خود رده�اند پاداش خوفادار نبوكه ونتيان ١٠:٥) و نبايدم قرميـان ١٠:٤؛ دود (روى مسيح» ناميد مى�شوداورىمان آخر بر بى�ايـمـانـان روگ» كـه در زى تخت سفـيـد بـزرا بـا «داورآن ر

فت (مكاشفه ١١:٢٠-١٥).مى�دهد، اشتباه گره�اىد، بايد انگيزد دارجوگشت مسيـح واين حقيقت كه هر آن امكان باز

ى باشد و به همين خاطركت با او و اطاعت از كالم وندگى در مشاراى زبرمى استفاده مى�كند.حنا از كلمه سويو

اهندى خجل خوش از و بعضى از مسيحيان «در هنگام ظهور* خجل.فته»لى بين «پذيرند، وفته» مى�شوان «پذيرشد» (ر.ك ٢٨:٢). متام ايمان�دار

نند نامطيعى كه از خانه بـيـروتى هست. فـرزدن تفاوشدن و «پسنديده» بـولىاهد شد، وفته» خودد، «پذيرگرقتى به خانه بازدد، وده مى�گرد و آلومى�رو

ππ bOýUÐ vF�«Ë

نآ تسد رد ار سدقم�باتك اـهنت هك وا تسوپ�خرس تسود ـاما ،تسا ىديدج.دهد شوگ وا هظعوم هب ات داتسيا دوخ ىاج رد ،ديد�ىم درم

ستـماهى دوم اين تعليم غلط باعث گـمـرارد گفت: «اميـدومبشر با خـوسـت، از آنخ�پود سرد. چند دقيقه بعـد مـردن منوع به دعا كـرد» و شرونشـوش ملحق شد.ست مبشردانيد و به دوگرى بركه رومعر

د چه فكر مى�كنى؟»د آن مرسيد: «در مورمبشر پرىد، چيزاب گفت: «در متام مدتى كه صحبت مى�كرست در جوخ�پوسر

!»غگوغگو، دروتب مى�گفت: درودر دلم مر.ادخ سوـدق حور ىنـعي دوب »ىـسك« عقاورد ،دوب وا لد رد هك »ىـزيچ« نآ

ار غورد و ىتساران ات ـديامرف�ىم ددم ار ام و دـنك�ىم تياده تقـيقح هب ار ام حور.)٥:٦( »تسا ىتسار ،حور« اريز تسين »غورد چيه« ،ادخ حسم نيا .ميسانشب

ا باور مى�كنند؟غين رند و تعاليم درواه مى�شوا بعضى از مسيحيان گمرچرح�القدس ثابت نيستند. فعل «ماندن»، چندين بار در اين بخـشا در روزير

حنا آمده و شايد مرور آن خالى از فايده نباشد:ل يواز اوكت منى�مانند (١٩:٢).* معلمان كذبه در مشار

* كالمى (پيامى) كه شنيده�ايم در ما ثابت مباند (آيه ٢٤)..)٧٢ هيآ( مينام�ىم تباث حور رد زين ام و دنام�ىم ام رد )سدقلا�حور( حسم *

ح مبانيم، در مسيح نيز مى�مانيم (آيه ٢٨).* اگر در كالم و در رو به ياد داريد، همين فعل «ماندن» در بـخـش�هـاىهمان طور كه حتـمـا

د:حنا نيز آمده بوقبلى نامه يوك منائيم (٦:٢).ئيم در مسيح مى�مانيم، بايد مثل او سلو* اگر گوا محبت كنيم، در نور مى�مانيم (١٠:٢).د رادر خو* اگر بر

اهيم شد (١٤:٢).ى خوحانى قو* اگر كالم در ما مباند، از نظر روا اجنام دهيم، تا به ابد مى�مانيم (١٧:٢). خدا ر,اده* اگر ار

غينفنت معلمان درولى حتى اگر چنين اتفاقى نيفتد، شما با پذيرد. وبار آورا به آنها مى�دهيد!ان رد شدن به خانه�هاى ديگرارصت ود، فردر خانه�هاى خو

افريب�دهنده به همسايه بغل دستى شما مى�گويد: «خامن و آقاى اسميت مرفتند و شما مى�دانيد كه آنها چه مسيحيان خوبى هستند!»د پذيربه خانه خو

عضوساند و به موا به پايان مى�ركت رد مشارد در مورحنا پيام خودر اينجا يود بين نور و ظلـمـتجو به تناقضات مـود. او قبـالدازاندگى مى�پرند�خـوفرز

غ (١٨:٢-ت (٧:٢-١٧) و حقيقـت و درو(١:١-٦:٢)، محبت و نفراقعى در اطاعـتد كه مسيحـى وده بواى ما بيان كـرد. برده بـوه كر٢٧) اشار

ندگى مى�كنـد. اگـراستـى زك در نور، نه در تاريكى)، محـبـت و ر(سلـوكت با خـداغگو باشيد غير�ممكن است كه در مـشـارمان يا متنفر يـا درونافر

ف و به تظاهراقعيت منحرا از وندگى كنيد. هر يك از اين گناهان، انسان رزعى»ندگى «مصنواقعى و اصيل»، زندگى «وق مى�دهد. آنگاه به جاى زسواهيد داشت.خو

ط بهكت و بخش مربـوط به مشارآيات ٢٨ و ٢٩ پلى مابين بخش مربـوهاژحنا در اين آيات از سـه ود از خدا») هستنـد. يـولواندگى («مـوند�خـوفرز

كت با پـدر، پـسـر وندگى در مـشـاراى زق ما بـراستفاده مى�كـنـد كـه مـشـوح�القدس مى�باشند:رو

دو بار با اين كلمه روبرو شديم. در حقيقت مهمـتـريـن قبال* ماندن.د اين است كه بايد به اهميت مانـدن درساله خول رحنا در دو باب اوپيام يو

فنت حقيقت و اطاعت از آن و نيز محبتمسيح پى ببريد. شما از طريق پذيران مسيحى، در مسيح مى�مانيد: اطاعت، محبت و حقيقت. اگـرادربه بر

كت نداريد، به اين خاطر است كه از كالملى با خدا مشارايمان�دار هستيد وده�ايد.ا باور كرغى رد يا درود محبت نداران خوادراو اطاعت منى�كنيد، به بر

Ä U¹ XIOIŠObU ±∞≤

Ä U¹ XIOIŠObU ±∞∞

كت»دن» و همان طور كه مى�دانيد «مشاركت بو«ماندن» يعنى «در مشارساله اسـت. بـابـهـاى ٣ تـا ٥ بـيـشـتـر بـرل ايـن رى دو باب او مـحـور,ايـدهند.د شدن از خدا» تأكيد دارلواندگى يا «موند�خوفرز

كتىاده باشد و در عين حال هيچ مشارممكن است بچه�اى در ميان خانوجهقتى پدر آسمانى ما متـواده نداشته باشـد. وبا پدر يا ديگر اعضاى خانـو

ا به ماندنفتار مى�كند كه ما رى با ما ركتى نداريم، طورد كه با او مشارمى�شوه، «تأديب» يا همـانغيب و هدايت منايـد. ايـن دورد تركت با خـودر مشار

انيان ٥:١٢-١١).د (عبرند ناميده مى�شوتربيت فرزا بـه اوح خدا، كتاب�مقـدس ره دهد كـه روشخص ايمان�دار بايـد اجـاز

ظايp عمده و اصلى كليسا، تعليم كالم خـدا اسـتتعليم دهد. يكى از وادا به افرح�القدس، عطيه «تعلـيـم» رس ٢:٢؛ ١:٤-٥). روتاوم تيمو(دو

ا تعليـمان رميان ٦:١٢-٧) و آنهـا ديـگـرخاصى در كليسا مى�بـخـشـد (رود (١:٤-٣).مود كتاب�مقدس آزا با خولى بايد تعاليم آنان رمى�دهند، و

سلپقتى اد. وحانى دارت زيادى با غفلت رودن عمدى تفاوفريب خورلى كاملد ود، پيام او صحيح و فصـيـح بـوعظه مى�كر افسس مـو,در كنيسـه

ان افسس كه درسكله و اكيال دو نفر از مسيحيان جماعت ايمان�دارد. پرنبوصى،ا كنار كشيدند و به طور خصودند، او رسيده بوغ رحله بلوايمان به مر

ختند (اعمال ٢٤:١٨-٢٨). مسيحى�اى كه هرا به او آموپيام كامل مسيح رحا به مطالعه كتاب�مقدس و دعا اختـصـاص مـى�دهـد، در روروز مدتـى ر

د.دار مى�شوخورم برت الزك مى�كند و از بصيرسلوغينا «از همه چيز» تعليم مى�دهد (٢٧:٢). معلمان دروح�القدس ما ررو

لى از پيامنـد، وى مى�تازكارهيـزت، تقدس يا حتى پـربا «اسب چوبى» نبـوند. مسيح مى�گويد كه ما بـايـد بـه «هـركلى كتاب�مقدس غفـلـت مـى�ورز

±∞± bOýUÐ vF�«Ë

لسندگى كنيم (متى ٤:٤). پودد» زكلمه�اى كه از دهان خدا صادر مى�گرعظه منايد (اعمال ٢٧:٢٠). «متامى خدا» مو,ادهد كه «به متامى اراظب بومو

س ١٦:٣).تاوم تيموكتب از الهام خدا�... و مفيد است» (ر.ك دوا كنار بگذاريد يا از آن غفلت كنيد، بـااگر هر بخشى از كتاب�مقـدس ر

انيد و مطالعه كنيدا بخود دچار مشكل مى�شويد. بايد متام كتاب ردست خوس ١٥:٢). بايدتاوم تيموا به خوبى اجنام دهيد» ( دوانيد «كالم خدا رتا بتو

مانهـاىدمان مختـلـp در زدر كتاب�مقدس تشخيص دهيد كـه خـدا بـه مـراى امتهاديان يا براى يهو برصانى هستند كه مخصومختلp چه مى�گويد. متو

نتيان ٣٢:١٠). بايد در تشـخـيـصل قرشته شـده�انـد (اواى كليسا نـويا بـرن مختلp كتاب�مقدس دقت كنيد. اگر چه متامـىد در متوجـوتهاى موتفاو

آن به شما نيسـت.,لى خطاب همـهشته شـده، واى شما نوكتاب�مقدس بـراد راه خون مقدس، تنها قسمت�هـاى دخلـو متو,معلمان كذبه، از ميان همـه

ان امروز مى�دهند كه خاص تعليماتى به ايمان�داردست�چين مى�كنند و غالباده است.ائيل در عهد�عتيق بوم اسرقو

غين استد معلمان دروى در مورهاى ديگرى هشدارحنا حاوم يوساله دورد، در خطر ازان هم�دست مى�شو(٧-١١). مسيحى�اى كه با اين فريب�كار

د (آيه ٨). نبايد حتى با آنها سالمار مى�گيرد قردست دادن پاداش كامل خوئيد». البته منظور اين نيست كه نسبتت مگوا حتيد: «او رسى كرال�پرو احو

لىا اين از محبت مسيحى بدور است، ود، زيربه آنان خشن و نامهربان بوا تبليغ كننـد،د رند و عقايد غلط خـود خانه�هايتان شـواره دهيد ونبايد اجـاز

د بپذيريد، كار شما ممـكـن اسـت دوا در خانه�هاى خـون كه اگر آنهـا رچواهندا در ذهن شما خوغ رل اينكه، آنان بذر تعليم دروپيامد داشته باشد: او

ش دهد تا ثمر تلخ بهى كند و پرورا آبياراند اين بذر ركاشت و شيطان مى�تو