Основни принципи на Хомеопатијата

Др. Биљана Ѓуроска http://www.homeopatija.com.mk

Основни принципи на Хомеопатијата

Предавач:Др. Биљана ЃуроскаСертифициран хомеопат


При здрава состојба на човекот, нематеријалниот витален принципшто го поттикнува материјалното тело, остварува целосен полет иги одржува сите свои делови во најсовршен ред и хармонија, и вооднос на чуствата и во однос делата, така што нашиот живрационален дух може слободно да ги користи овие живи, здравиоргани за повисоките цели на нашето постоење. Dr. Samuel Hahnemann Органон на Хомеопатската Медицина (афоризам бр. 9)


Основни принципи:

Законот на сличност Законот на единственост Законот на минимални дози Доктрината на испитани (докажани)

лекови Теоријата на хронични заболувања Теоријата за Виталната сила Доктрината за Динамизација на лекот


„Similia Similibus Curentur“


Законот на сличност

Основен и главен принцип на хомеопатијата кој е содржан и во самото име.

Хомеопатија е кованица од два грчки збора homeos- слично, phatos- болка, патење.

Препознавањето на овој закон постоел многу пред Ханеман (таткото на хомеопатијата). Парацелзиус, Хипократ и дури и во старите ајурведски текстови на неколку места е споменат овој закон.


Роден е во градот Меисен, Саксонија. Неговиот татко, заедно со другите членови на фамилијата, бил сликар и дизајнер на порцелан, по што е и познат Меисен

дипломирал на 10 Август 1779 на универзитетот на Ерланген

1781 се вработил како селски доктор во малото рударско село Мансфилд, Саксонија.

Наскооро по вработувањето се оженил со Johanna Henriette Kuchler со која имал 11 деца

Christian Friedrich Samuel Hahnemann (10 April 1755 – 2 July 1843)


Првото правило на секој доктор на медицина Primum non nocere

Др. Ханеман медицината во своето време ја сметал повеќе за штетна отколку за делотворна. Тоа било причина, следеејќи го првото правило на секој доктор да престне да работи како доктор. Почнал да работи како преведувач на медицинска литература.


Превод на Трактатот на Материја Медика од William Cullen (15 April 1710 – 5 February 1790), Шкотски доктор на медицина и хемичар.

Кинин како лек за маларија Првиот експеримент и докажување на

Др. Ханаман.


Од тука произлегла теоријата дека еден лек за да може да делува како лек, мора да го има потенцијалот самиот тој да ги предизвика истите симптоми кога даден кај здрав човек и тоа во поголеми токсични дози.

Ова го опишал во неговото дело Органонот во афоризам бр 26 : § 26. Ovoj fenomen e zasnovan na prirodniot zakon na

homeopatijata - zakon nepoznat do dene{no vreme, iako vo site priliki ja so~inuva osnovata na sekoe vidlivo isceluvawe - odnosno, dinami~no zaboluvawe vo `ivoto ~ovekovo su{testvuvawe na traen na~in, so drugo {to e pomo}no, koga poslednovo poseduva silna sli~nost so nego vo na~inot na sebe-projavuvawe.*


ЗАКОН НА ЕДНОСТАВНОСТ-ЕДЕН ЛЕК

Ханеман во афоризмите 272-274 во Органонот на ХомеопатскатМедицина изјавува дека само едена единствена,и едноставнамедицинска субстанција може да биде администрирана во едендаден случај на заболување. Ова следува поради: Хомеопатските лекови се докажувани еден по еден (не во

комбинација), и целата Материја Медика е изградена од набљудуваните ефекти на лекот даден поединечно, и тоа дали во плански изведен експеримент или пак во случајно труење со таа субстанција.

Само еден лек може да биде насличен во дадено време за состојбата на одреден пациент.

.


Уште поважно ако се користат повеќе лекови истовремено, докторот никогаш нема да знае која субстанција го имала лечебниот ефект и главниот патоказ како да ја продолжиме терапијата ќе биде изгубен.

Ако повеќе од еден лек се даде истовремено постои можност за синергично дејство на лековите, и ефектот ќе биде збир на двата лека истовремено. Понекогаш може и да се јави интеракција помеѓу препаратите која може да даде обратен ефект на телото. Мешавината на два лека во единствена доза претставува нов лек кој ќе има потреба да се докаже дополнително


ЗАКОНОТ НА МИНИМАЛНИ ДОЗИ И ДИНАМИЗАЦИЈА

„Хомеопатијата е пред се терапевстки метод, кој во својата клиничка пракса го применува Феноменот на слично, и при тоа се употребуваат лековити субстанции во мали или бескрајно мали дози.“


Ханеман знаел дека употребата на субстанција која прдизвикува симптоми слични на постоечката болест всушност ќе ја влоши состојбата и може да предизвика и други несакани ефекти. Поради тоа препорачувал субстанцијата да се раздеди до точка каде симптомите веќе не се присутни. Односно користење на препарати во бескрајно мали дози.

Разредувањата може да бидат десети, стоти или повеќе. Птимер 1D e една капка од субстанцијата во 9 капки алкохол, 2D е кога од разредувањето од 1D се зема капка и се разредува во други 9 капки алкохол и тоа е 1/100, следното е 1/1000 за 3D… за стотите разредувања 1 C = 1/100, 2 C= 1/10 000, 3 C=1 000 000.



Ханеман за феноменот на динамизација ја дал следнава реченица:

„Само откако железната шипка е динамизирана, триејќи ја со тапа турпија во еден правец, ќе стане навистина силен магнет, магнет кој ќе биде во состојба да привлекува железо и метал кон себе и да пренесува на друга шипка метал со многу мал контакт или пак од далечина, магнетната моќ и тоа во поголем степен колку што се трие повеќе. На ист начин со мелење на лековитата субстанција и тресењето на растворот (динамизација, потенцирање) ќе ги развие лековитите моќи на истата и ќе ги манифестира повеќе и повеќе, или ако може да се изразиме на следниов начин ја спиритуализира (вдахновува) матерјалната субстанција.„


Со процесот на динамизација латентната природна супстанција се буди и се развива во активна.

Течностите се раствараат со алкохол (етаол), вода или пак мешавина од вода и алкохол, додека пак нераствотливите супстанции се расредуваат со лактоза (млечен шеќер), со мелење или толчење (тритуризација).

Авогадров број 6.02 Х10²³ Во 100% чиста субстанција до 40 C може да се очекува присуство на

една молекула. (Ова разредување е многу повисоко од 200 C кое е едно од почесто издаван препарат).

Ханеман и самиот бил свесен за тоа дека со разредувањето до степенот кој тој го користел најчесто не содржело ништо од оригиналната супстанција. Но тој верувал дека лековитата моќ на субстанцијата може да биде сочувана и всушност концентрирана со процесот на динамизација.


Динамизацијата +

разредување до минимални или бескрајно мали дози

= ПОТЕНТИЗАЦИЈА


Давањето на малите или бескрајно малите дози има своја предност:1. Го избегнува процесот на влошување2. Малите дози не дозволуваат лекот да предизвика оштетување на ниту

еден орган, и нема ризик на зависнот од лекот или др. несакани ефекти и контраиндикации.

3. Концептот на минималните дози може да се потврди од Arnold-Schultz- овиот закон, дека малите дози стимулираат, средните парализираат и големите дози убиваат. Со други зборови, дејството на малата и многу големата доза на една иста супстанција на жав организам е спротиставено.

4. Според Законот на најмала акција, формулиран од Францускиот Математичар Мапертју (Maupertius) „Количината на акција неопходна да предизвика промена во природата е секогаш минимална, бескрајно мала“.


Ефектот на пеперутката

Ова е објаснување од теоријата на хаосот, дека едно замавнување на крилцата на пеперутката некаде во Мексико може да предизвика Торнадо во Северна Америка.


Хомеопатот покрај тоа што треба да го пронајде најсоодветниот хомеопатски лек, тој мора да е во состојба да ја одреди и точната потенција на тој лек, така што заболениот организам правилно, навремено и без последици би се вратил во рамнотежа.


Доктрината на испитани (докажани) лекови

Во Хомеопатијата се препишуваат препарати за кои е познат нивниот медицински ефект и тој е докажан низ „испитување“. Испитувањето (докажувањето) е системско истражување на патогенетската (предизвикување на заболувања) моќ на лекот на здрави луѓе на различна возраст, двата пола и во различни услови. Овие податоци се единствените веродостојни сознанија кои се есенцијални во лекување на болеста по принципите на хомеопатија.

Различни лекови мора да бидат докажувани темелно со цел да се добијат во потполност деталитена нивниот лечебен ефект.


Лековите треба да се докажуваат на човечки битија бидејќи:

- Кај животните неможе да добиеме субјективни или ментални симптоми

- Ефектите на еден ист лек кај животните и човекот се различни

- Кај тестовите кои се направени кај животни нема фини симптоми и модалности


Лекот мора да се испита кај здрав човек

бидејќи:- Симптомите на лекот и болеста ќе

бидат измешани.- И многу поважно, дејството на лекот кај

болен човек отколку кај здрав човек.


ТЕОРИЈА НА ВИТАЛНАТА СИЛА

Филозофската основа на хомеопатијата е развиена како резултат на ненаучниот и варварски начин на лекување на болниот.

Секоја акција има своја реакција. Првиот закон на Њутон


Во основата на хомеопатијата е верувањето дела телото се одржува од една спиритуална, подвижна сила. Односно човековиот организам е ентитет составен од 3 дела (светото тројство) тело, ум и душа. Душата е таа која е одговорна за различна манифестација на животот, и нејзе Др. Хенаман ја именувал како „Витална Сила“.

Како што кажал Ханеман во афоизмот бр. 10: „... Матерјаниот организам, без виталната сила, не е

способен да чуствува, да функционира, да се самоочува, сите сетила и перформанси на своите функции ги црпи единствено од нематерјалното битисување (виталниот принцип), кој го движи матерјаниот организам и во здравје и во болест.“


Ханеман верувал дела причината за болеста е вознемирувањето на виталната или животната сила. Вознемирувањето на виталната сила може да се манифестира како специфичен симптом. Законот на чуствителност (восприемливост, осетливост) се однесува на инвазијата на телото со болест. Законот потенцира дека негативната состојба на умот привлекува болни ентитети наречени мијазми кои влегуваат односно го напаѓаат телото. Мијазмата може да биде здобиена, или пак конгенитална и латента, се додека некое негативно искуство или природното стареење не го тригерира и тоа започне да се манифестира низ број на симптоми.


„Storung in der lebenskraft“


ДАЛИ ХОМЕОПАТИЈАТА Е ПЛАЦЕБО?

Дефиниција за плацебо: превод од латински „Да задоволи“. Термин искористен во медицината се однесува на некоја инертна субстанција која му се дава на болниот во замена на вистинскиот лек, и со помош на субјективното дејство (водено од предходните искуства и претпоставки) пациентот си го подобрува своето здравје.

Хомеопатијата се користи и во ботаниката и ветерината со голем успех.

Делува и кај новороденчиња.

Documents

Основни принципи на Хомеопатијата