Γιατί όμως, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τις ιδέες των παιδιών για την αναπηρία;

Τι γνωρίζουν οι μαθητές του Δημοτικού για την αναπηρία. Ερευνητικό πρόγραμμα με

σκοπό την υλοποίηση προγράμματος ένταξης παιδιού με αναπηρία στη γενική

τάξη

Μαρίνα Λουάρη

Προϊσταμένη ΚΕΔΔΥ Μαγνησίας Υπ’ Δρ Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ΠΤΔΕ

[email protected]

mailto:[email protected]





• Η σύγχρονη τάση της ειδικής αγωγής είναι η ένταξη και ενσωμάτωση των μαθητών με αναπηρία στα γενικά σχολεία. Η διαδικασία όμως αυτή έρχεται αντιμέτωπη με μια σειρά από δυσκολίες και εμπόδια, από τα οποία το πιο σοβαρό θεωρώ ότι είναι η έλλειψη ενημέρωσης των τυπικών μαθητών για θέματα που αφορούν τους μαθητές με αναπηρία και ως αποτέλεσμα η διαιώνιση αβάσιμων προκαταλήψεων και η εδραίωση αρνητικών στάσεων.

• Οι ενήλικες θεωρούν ότι τα άτομα με αναπηρία είναι οικονομικό βάρος (Gatlagher, 1995), επικίνδυνα (Schmitt, 1999), χρειάζονται βοήθεια (Livneh, 1991), και γενικότερα επικρατεί μια αρνητική αντίληψη (Antonak & Livneh, 2000; Byrd & Elliot, 1988) η οποία όπως είναι φυσικό πολύ εύκολα μπορεί να περάσει από τους γονείς στα παιδιά αν κάποιος άλλος δεν παρέμβει εγκαίρως.

• Αντιθέτως, πολύ λίγα γνωρίζουμε για τις αντιλήψεις των μαθητών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και οι υπάρχουσες έρευνες αφορούν κυρίως μαθητές προσχολικής ηλικία (Diamond & Hesteness, 1996; Diamond, Le Furgy & Blass, 1993; Smith & Williams, 2001; Stalker & Connors, 2004).

Γιατί όμως, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τις

ιδέες των παιδιών για την αναπηρία;

• Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι ο βαθμός ενσωμάτωσης ενός μαθητή με αναπηρία στην τυπική τάξη δεν εξαρτάται μόνο από τις ικανότητες του ίδιου να ανταποκριθεί στις ακαδημαϊκές και κοινωνικές απαιτήσεις ενός τέτοιου πλαισίου. Σημαντικό ρόλο παίζει η στάση των συμμαθητών του καθώς αυτή δομείται και εδραιώνεται στις ιδέες και στις προσδοκίες που έχουν από τον αντίστοιχο μαθητή.

• Σύμφωνα με τους Eagly & Chaiken (1993) οι στάσεις είναι νοητικά σχήματα τα οποία αντιπροσωπεύουν ομάδες ατόμων ή ιδεών, τα οποία μπορεί να αξιολογούνται είτε θετικά είτε αρνητικά.

• Οι μαθητές εξετάζουν αν ένα συγκεκριμένο παιδί ή ενήλικας πληροί εκείνες τις προϋποθέσεις ώστε να ενταχθεί στην αντίστοιχη ομάδα. Επομένως, είναι σαφές ότι αυτές οι ιδέες αποτελούν ουσιώδες στοιχείο ανάπτυξης των στάσεων.

• Η ενημέρωση των παιδιών για τις ατομικές διαφορές πραγματοποιείται κατά τη σχολική ηλικία, όμως για τις ατομικές διαφορές που προκύπτουν εξαιτίας των ιδιαίτερων ικανοτήτων του καθενός δεν υπάρχει σαφής ενημέρωση.

Ερευνητικά ερωτήματα:

• Οι μαθητές 9-12 ετών γνωρίζουν τα είδη της αναπηρίας;

• Μπορούν μέσα στο γενικό πληθυσμό να προσδιορίσουν τα άτομα με αναπηρία;

• Η ηλικία του μαθητή επηρεάζει τη γνώση για τα είδη της αναπηρίας;

• Το φύλο του παιδιού παίζει κάποιο ρόλο;• Η προηγούμενη εμπειρία επηρεάζει την

κατανόηση της αναπηρίας;• Η εκπαίδευση των γονέων σχετίζεται με τις

γνώσεις των μαθητών;

Τι είναι βινιέτα;• Η βινιέτα είναι εικόνα ή περιγραφή μιας κατάστασης ή

ένα σενάριο που προκαλεί προβληματισμό (Miles, 1987 στο Veal, 2002).

• Παρουσιάζει υποθετικές καταστάσεις και απευθύνει στους συμμετέχοντες ευθείες ερωτήσεις με σκοπό τη συλλογή δεδομένων που αφορούν ιδέες και αντιλήψεις.

• Χρησιμοποιούνται σε ποιοτικές έρευνες (Renold, 2002) για να διευκολυνθεί η συζήτηση θεμάτων που δύσκολα προσεγγίζονται και συγχρόνως μπορεί να ελεγχθεί ο τρόπος σκέψης ή η αλλαγή στον τρόπο σκέψης των μαθητών.

• Στις ποσοτικές έρευνες χρησιμοποιούνται σε αυτό-αναφορές ή αποτελούν μέρος ερωτηματολογίων, όπου στους συμμετέχοντες παρουσιάζεται ένας αριθμός σεναρίων και οι απαντήσεις επιλέγονται μέσω μιας προκαθορισμένης λίστας (Poulou, 2001).

Γιατί επιλέχθηκε το συγκεκριμένο εργαλείο; Χαρακτηριστικά

• Για να διερευνηθεί η γνώση των μαθητών σχετικά με την «έννοια» αναπηρία

• Για να αποφευχθεί η εννοιοδότηση της αναπηρίας από την ερευνήτρια ώστε να εκμηδενιστεί το ενδεχόμενο κατευθυνόμενων απαντήσεων.

• Η μορφή τους ανταποκρίνονταν στην αναγνωστική ικανότητα των ερωτώμενων (Berter & Renold, 1999; Seguin & Ambrosio, 2002; Wason, Polonsky, & Hyman, 2002)

• Η πραγματικότητα που απεικόνιζαν ήταν κοινότυπη, αποφεύγοντας τις υπερβολές και σε συνάφεια με περιστατικά που σχετίζονται με προηγούμενες εμπειρίες του ερωτώμενου (Berter & Renold, 1999; Seguin & Ambrosio, 2002)

• Χαρακτηρίζονταν από εσωτερικό ειρμό (Berter & Renold, 1999; Wason, Polonsky, & Hyman, 2002) και κατανοητό περιεχόμενο.

• Το περιεχόμενο ήταν σαφές και ξεκάθαρο αλλά και διφορούμενο ώστε να διεγείρει τη σκέψη και να προβληματίσει τους ερωτώμενους (Berter & Renold, 1999; Seguin & Ambrosio, 2002; Wason, Polonsky, & Hyman, 2002).

• Η διατύπωση της ερώτησης ήταν τέτοια ώστε να μην υποδεικνύει ή κατευθύνει την απάντηση (Wason, Polonsky, & Hyman, 2002).

• Συνολικά, οι βινιέτες σκοπό είχαν να κινητοποιήσουν τη σκέψη των ερωτώμενων ώστε να ανακαλέσουν προηγούμενες εμπειρίες και αναπαραστάσεις, να τις συσχετίσουν με εκείνες της βινιέτας και να δώσουν μια αντιπροσωπευτική απάντηση των πιστεύω και πεποιθήσεών τους.

Αποτελούνταν από 12 βινιέτες:

• Είναι παιδί της Γ΄τάξης. Του αρέσει το διάβασμα. Έχει μάθει να διαβάζει με ένα ιδιαίτερο τρόπο γιατί είναι παιδί με τύφλωση. Νομίζεις ότι είναι παιδί με αναπηρία;

• Όταν κερδίζεις κάποιο

μετάλλιο είσαι πολύ χαρούμενος και υπερήφανος γι’ αυτό. Είναι άτομο με κινητική πρόβλημα. Νομίζεις ότι είναι παιδί με αναπηρία;

• Τους αρέσει πολύ το φαγητό. Έχουν δυσκολία στην κίνηση γιατί είναι παιδιά με παχυσαρκία. Νομίζεις ότι είναι παιδιά με αναπηρία;

• Καθώς έπαιζε έπεσε, έσπασε το πόδι της και έβαλε γύψο. Δεν έγινε ακόμη εντελώς καλά, γι’ αυτό περπατάει με μπαστούνια. Νομίζεις ότι είναι παιδιά με αναπηρία;

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ: 364 μαθητές

• 39,8% μαθητές Δ΄ Τάξης (Ν=145)

• το 31% Ε΄ Τάξης (Ν=113)

• 29,1% ΣΤ΄ Τάξης (Ν=106)

• Κορίτσια Ν=184• Αγόρια Ν=179

Ν Minimum Maximum ΜΟ ΤΑ

ηλικία (σε μήνες)

Valid N (listwise)364 108 150 126,54 10,509

Εκπαίδευση γονέων

Μητέρα:

Γυμνάσιο: 7,4%

Λύκειο: 22,8%

Πανεπιστήμιο: 45,1%

Άλλο: 15,4%

Πατέρας:

Γυμνάσιο: 8,8%

Λύκειο: 23,1%

Πανεπιστήμιο: 43,4%

Άλλο: 16,8%

Γνώση ατόμων με αναπηρία

ΝΑΙ 122 (34,1%)ΌΧΙ 236 (65,9%)

ΝΑΙ 75 (21,3% )ΌΧΙ 277 (78,7%)

Αποτελέσματα:

Σωστή απάντηση

όχι ναι %σωστών

1. Είναι μαθητής της Γ΄τάξης. Του αρέσει το διάβασμα. Έχει μάθει να διαβάζει με ένα ιδιαίτερο τρόπο γιατί είναι παιδί με τύφλωση. Είναι παιδί με αναπηρία;

ΝΑΙ 45,2 54,8 54,8

2. Προσπαθεί να μάθει να διαβάζει αλλά δυσκολεύεται. Έχοντας υπομονή και θέληση θα τα καταφέρει. Είναι παιδί με αναπηρία; ΌΧΙ 79,8 20,2 79,8

3. Κέρδισε κάποιο μετάλλιο και είναι πολύ χαρούμενη και υπερήφανη γι’ αυτό. Είναι άτομο με κινητικό πρόβλημα. Είναι άτομο με αναπηρία ΝΑΙ 6,9 93,1 93,1

4. Είναι μαθητής της Δ΄τάξης. Κάτι του συμβαίνει. Ίσως μαλώνει συνεχώς και δεν τον θέλει κανείς για φίλο, γι’ αυτό είναι μόνος. Είναι παιδί με αναπηρία;

ΌΧΙ 91,5 8,5 91,5

5. Της αρέσει αυτό το παιχνίδι. Είναι ήσυχο παιδί και αν καταλάβεις τις ιδιαιτερότητές της, μπορείς να συνεργαστείς μαζί της. Είναι παιδί με Νοητική καθυστέρηση. Είναι παιδί με αναπηρία;

ΝΑΙ 43,6 56,4 56,4

6. Είναι ένα ιδιαίτερο παιδί. Του αρέσει να παρατηρεί κάθε λεπτομέρεια. Πράγματα ασήμαντα για τους άλλους έχουν μεγάλη σημασία για εκείνο. Γεννήθηκε με αυτισμό. Νομίζεις ότι είναι παιδί με αναπηρία

ΝΑΙ 48,6 51,4 51,4

ΌΧΙ

7. Τους αρέσει πολύ το φαγητό. Έχουν δυσκολία στην κίνηση γιατί είναι παιδιά με παχυσαρκία. Νομίζεις ότι είναι παιδιά με αναπηρία;

ΌΧΙ 68,7 31,3 68,7

8. Έχει μάθει ένα διαφορετικό τρόπο επικοινωνίας γιατί έχει πρόβλημα ακοής. Νομίζεις ότι είναι παιδί με αναπηρία;

ΝΑΙ 44,2 55,8 55,8

9. Καθώς έπαιζε, έπεσε, έσπασε το πόδι της και έβαλε γύψο. Δεν έγινε ακόμη εντελώς καλά, γι’ αυτό περπατάει με μπαστούνια. Είναι παιδί με αναπηρία; ΌΧΙ 55,5 44,5 55,5

10. Του αρέσει η ζωγραφική, όμως δυσκολεύεται στα μαθήματα του σχολείου και στην επικοινωνία με τα άλλα παιδιά. Είναι παιδί με σύνδρομο Down. Είναι παιδί με αναπηρία; ΝΑΙ 40,8 59,2 59,2

11. Συνέχεια μαλώνει και δεν είναι ευχαριστημένο με τίποτα. Δεν του αρέσει να διαβάζει και όταν παίζει θέλει πάντα να γίνεται το δικό του. Είναι παιδί με αναπηρία; ΌΧΙ 88,5 11,5 88,5

12. Δεν του αρέσει το σχολείο και θυμώνει όταν τον πιέζουν να κάνει τα μαθήματά του. Είναι παιδί με αναπηρία; ΌΧΙ 90,3 9,7 90,3

0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100

1. Είναι μαθητής της Γ΄τάξης. Του αρέσει το διάβασμα. Έχειμάθει να διαβάζει με ένα ιδιαίτερο τρόπο γιατί είναι παιδί

με τύφλωση. Είναι παιδί με αναπηρία;

2. Προσπαθεί να μάθει να διαβάζει αλλά δυσκολεύεται.Έχοντας υπομονή και θέληση θα τα καταφέρει. Είναι

παιδί με αναπηρία;

3. Κέρδισε κάποιο μετάλλιο και είναι πολύ χαρούμενη καιυπερήφανη γι’ αυτό. Είναι άτομο με κινητικό πρόβλημα.

Είναι άτομο με αναπηρία

4. Είναι μαθητής της Δ΄τάξης. Κάτι του συμβαίνει. Ίσωςμαλώνει συνεχώς και δεν τον θέλει κανείς για φίλο, γι’

αυτό είναι μόνος. Είναι παιδί με αναπηρία;

5. Της αρέσει αυτό το παιχνίδι. Είναι ήσυχο παιδί και ανκαταλάβεις τις ιδιαιτερότητές της, μπορείς να συνεργαστείςμαζί της. Είναι παιδί με Νοητική καθυστέρηση. Είναι παιδί

6. Είναι ένα ιδιαίτερο παιδί. Του αρέσει να παρατηρεί κάθελεπτομέρεια. Πράγματα ασήμαντα για τους άλλους έχουν

μεγάλη σημασία για εκείνο. Γεννήθηκε με αυτισμό.

7. Τους αρέσει πολύ το φαγητό. Έχουν δυσκολία στηνκίνηση γιατί είναι παιδιά με παχυσαρκία. Νομίζεις ότι είναι

παιδιά με αναπηρία;

8. Έχει μάθει ένα διαφορετικό τρόπο επ ικοινωνίας γιατίέχει πρόβλημα ακοής. Νομίζεις ότι είναι παιδί με

αναπηρία;

9. Καθώς έπαιζε, έπεσε, έσπασε το πόδι της και έβαλεγύψο. Δεν έγινε ακόμη εντελώς καλά, γι’ αυτό περπατάει

με μπαστούνια. Είναι παιδί με αναπηρία;

10. Του αρέσει η ζωγραφική, όμως δυσκολεύεται σταμαθήματα του σχολείου και στην επ ικοινωνία με τα άλλα

παιδιά. Είναι παιδί με σύνδρομο Dow n. Είναι παιδί με

11. Συνέχεια μαλώνει και δεν είναι ευχαριστημένο μετίποτα. Δεν του αρέσει να διαβάζει και όταν παίζει θέλειπάντα να γίνεται το δικό του. Είναι παιδί με αναπηρία;

12. Δεν του αρέσει το σχολείο και θυμώνει όταν τονπ ιέζουν να κάνει τα μαθήματά του. Είναι παιδί με

αναπηρία;

Επίπεδο εκπαίδευσης μητέρας

• Η εκπαίδευση της μητέρας δεν επηρεάζει την συμπεριφορά των παιδιών.

Επίπεδο εκπαίδευσης πατέρα• Στην περίπτωση του παιδιού με σπασμένο πόδι

(χ2(1)=9,02, p=,029<,05) , τα παιδιά με πατέρα απόφοιτο γυμνασίου δίνουν στην πλειοψηφία τους λανθασμένη απάντηση. Η στάση αυτή αντιστρέφεται στις περιπτώσεις των παιδιών με πατέρα απόφοιτο Λυκείου ή ΑΕΙ.

• Στην περίπτωση του παιδιού που διαρκώς μαλώνει (χ2(1)=8,55, p=,036<,05) το σύνολο σχεδόν των μαθητών απαντούν σωστά με την διαφοροποίηση να εντοπίζεται στην βαθμίδα «άλλο» όπου το ποσοστό σωστών απαντήσεων είναι συγκριτικά μικρότερο.

Επίπεδο εκπαίδευσης πατέρα

Γνώσεις πατέρα Χ2 βε p

όχι ναι

9. Καθώς έπαιζε, έπεσε, έσπασε το πόδι της και έβαλε γύψο. Δεν έγινε ακόμη εντελώς καλά, γι’ αυτό περπατάει με μπαστούνια. Είναι παιδί με αναπηρία;

γυμνάσιο 37,5% 62,5% 9,026 3 ,029

λύκειο 60,7% 39,3%

παν/μιο 62,7% 37,3%

άλλο 49,2% 50,8%

11. Συνέχεια μαλώνει και δεν είναι ευχαριστημένο με τίποτα. Δεν του αρέσει να διαβάζει και όταν παίζει θέλει πάντα να γίνεται το δικό του. Είναι παιδί με αναπηρία;

γυμνάσιο 90,6% 9,4% 8,557 3 ,036

λύκειο 96,4% 3,6%

παν/μιο 90,5% 9,5%

άλλο 82,0% 18,0%

Γνώση ατόμου με αναπηρία • Η γνώση ατόμου με αναπηρία επηρεάζει στατιστικά

σημαντικά τις απαντήσεις των παιδιών σε 4 ερωτήσεις• Στην νοητική υστέρηση (χ2(1)=4,86, p=,027<,05) στον

αυτισμό (χ2(1)=9,27 , p=,002<,05) και στο σύνδρομο Down (χ2(1)=8,56, p=,003<,05).

• Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις η γνωριμία με άτομο με αναπηρία βελτιώνει τα ποσοστά σωστών απαντήσεων.

• Βελτίωση παρουσιάζεται και στην περίπτωση του παιδιού με σπασμένο πόδι (χ2(1)=8,75, p=,003<,05), όπου αν και δεν αφορά αναπηρία, τα παιδιά που γνωρίζουν άτομο με αναπηρία κατατάσσουν την συγκεκριμένη περίπτωση σε μη αναπηρία ενώ τα υπόλοιπα παιδιά είναι μοιρασμένα.

Γνωρίζεις άτομο με αναπηρία; Χ2 βε p

όχι ναι


Γνωρίζεις άτομο όχι

48,3% 51,7% 4,862 1 ,027

Γνωρίζεις άτομο ναι

36,1% 63,9%



54,7% 45,3% 9,270 1 ,002


37,7% 62,3%



50,0% 50,0% 8,755 1 ,003


66,4% 33,6%

10. Του αρέσει η ζωγραφική, όμως δυσκολεύεται στα μαθήματα του σχολείου και στην επικοινωνία με τα άλλα παιδιά. Είναι παιδί με σύνδρομο Down. Είναι παιδί με αναπηρία;


46,4% 53,6% 8,564 1 ,003


30,3% 69,7%

Γνώση είδους αναπηρίας

• Η γνώση της αναπηρίας επηρεάζει στατιστικά σημαντικά τις απαντήσεις των παιδιών σε 7 ερωτήσεις. Οι ερωτήσεις αυτές επιπλέον των προηγουμένων αφορούν την τύφλωση (χ2(1)=7,61, p=,006<,05), την ακοή (χ2(1)=5,83, p=,016<,05), αλλά και το εκνευρισμένο παιδί που μαλώνει συνεχώς (χ2(1)=6,35 , p=,012<,05).

• Όπως και προηγουμένως, σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις η γνώση της αναπηρίας βελτιώνει τα ποσοστά σωστών απαντήσεων.

• Επιπλέον, τα ποσοστά των σωστών απαντήσεων είναι πιο βελτιωμένα από τα αντίστοιχα ποσοστά των παιδιών που γνώριζαν άτομο με αναπηρία στις ανάλογες ερωτήσεις.

Αν ναι, γνωρίζεις το είδος της αναπηρίας;Χ2 βε p

όχι ναι

1. Είναι μαθητής της Γ΄τάξης. Του αρέσει το διάβασμα. Έχει μάθει να διαβάζει με ένα ιδιαίτερο τρόπο γιατί είναι παιδί με τύφλωση. Είναι παιδί με αναπηρία;

Γνωρίζεις το είδος όχι 48,5% 51,5% 7,610 1 ,006

Γνωρίζεις το είδος ναι 30,7% 69,3%

4. Είναι μαθητής της Δ΄τάξης. Κάτι του συμβαίνει. Ίσως μαλώνει συνεχώς και δεν τον θέλει κανείς για φίλο, γι’ αυτό είναι μόνος. Είναι παιδί με αναπηρία









8. Έχει μάθει ένα διαφορετικό τρόπο επικοινωνίας γιατί έχει πρόβλημα ακοής. Νομίζεις ότι είναι παιδί με αναπηρία






10. Του αρέσει η ζωγραφική, όμως δυσκολεύεται στα μαθήματα του σχολείου και στην επικοινωνία με τα άλλα παιδιά. Είναι παιδί με σύνδρομο Down. Είναι παιδί με αναπηρία



Σύγκριση των τιμών της μεταβλητής που αφορά την τάξη

• Η διαφοροποίηση μεταξύ των τάξεων ως προς το πλήθος των σωστών απαντήσεων είναι στατιστικά σημαντική (t=-5,85, p=,000<,05) και προκύπτει ότι οι μαθητές της ΣΤ΄ Δημοτικού έδωσε τις περισσότερες σωστές απαντήσεις

Δ΄τάξη ΣΤ΄τάξη

ΟΧΙ ΝΑΙ ΟΧΙ ΝΑΙ

Τύφλωση 44,8 55,2 29,2 70,8Κινητική αναπηρία 9,7 90,3 1,9 98,1Μαλώνει συνεχώς και είναι μόνος του

88,2 11,8 97,2 2,8

Νοητική Υστέρηση 49,3 50,7 24,5 75,5Αυτισμός 53,5 46,5 36,8 63,2Σπασμένο πόδι 40,7 59,3 72,6 27,4Σύνδρομο Down 42,8 57,2 22,9 77,1Δεν του αρέσει να γράφει και να διαβάζει

85,4 14,6 95,3 4,7

Αποτελέσματα

Ως προς το πρώτο ερευνητικό ερώτημα οι γνώσεις των μαθητών είναι αρκετά περιορισμένες

• Στη σκέψη των μαθητών η έννοια αναπηρία συνδέεται με την κινητική αναπηρία.

• Οδηγούνται σε σύγχυση και θεωρούν ότι ο μαθητής με το σπασμένο πόδι είναι μαθητής με αναπηρία.

• Τα εξωτερικά βοηθήματα είναι ίσως εκείνα που κατευθύνουν τη σκέψη των μαθητών.

• Αυτή η αντίληψη οδήγησε ορισμένους μαθητές να απαντήσουν θετικά ακόμη και για τους μαθητές με παχυσαρκία ότι είναι άτομα με αναπηρία.

• Η κίνηση είναι αυτή η οποία προκαθορίζει στη σκέψη τους την αναπηρία.

• Η τύφλωση περιορίζει την μετακίνηση και δυσκολεύει την πρόσβαση όμως μόνο οι μισοί σχεδόν μαθητές την ανέφεραν ως είδος αναπηρίας

• Το ίδιο συνέβη και με την κώφωση.

• Επομένως, οι αισθητηριακές αναπηρίες δεν γίνονται αντιληπτές ως αναπηρία στη σκέψη των μαθητών αυτής της ηλικίας. Παρόλο που κι αυτά τα άτομα χρησιμοποιούν ή έχουν αναπτύξει τεχνικές επικοινωνίας (μπαστούνι, σύστημα γραφής Braille, ακουστικά ή επικοινωνία με τη νοηματική) οι μαθητές δεν τα θεωρούν άτομα με αναπηρία.

• Στην ορθή κατάταξη τρίτη στη σειρά έρχεται η Νοητική Υστέρηση. Στην πιλοτική έρευνα φάνηκε να υπάρχει μια σύγχυση, καθώς οι μαθητές πίστευαν ότι σύνδρομο Down και Νοητική Υστέρηση είναι το ίδιο είδος αναπηρίας. Από τη συζήτηση διαφάνηκε ότι αγνοούσαν βασικά χαρακτηριστικά, περιορισμούς και δυνατότητες που βιώνουν τα παιδιά με Ν.Υ. και σύνδρομο Down .

• Εκείνο το είδος αναπηρίας που δεν γνώριζαν καθόλου οι μαθητές ήταν ο αυτισμός. Παρόλο που το 51,4% απάντησε σωστά, οι σχολιασμοί και οι παρατηρήσεις που έκαναν μας οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι δεν γνώριζαν καθόλου τι σημαίνει «αυτισμός».

• Έρευνες αναφέρουν ότι ακόμη και παιδιά που έχουν αδέλφια με αυτισμό, αδυνατούν να κατανοήσουν τη συμπεριφορά τους και καθώς μεγαλώνουν διευρύνεται η γνώση και η κατανόησή τους (Glasberg, 2000).

• Το φύλο του παιδιού δεν παίζει κανένα ρόλο στις γνώσεις αλλά εκείνος ο παράγοντας που είναι βασικός είναι η ηλικία.

• Ως προς το πλήθος των σωστών απαντήσεων μεταξύ των μαθητών Δ’ και ΣΤ’ τάξης υπήρχαν σημαντικές διαφορές.

• Οι μαθητές της ΣΤ΄ τάξης σχεδόν όλοι αναγνωρίζουν στην κινητική αναπηρία και ήταν πιο σίγουροι ότι το παιδί με το σπασμένο πόδι δεν είναι παιδί με αναπηρία.

• Επομένως, είναι ξεκάθαρο ότι μεγαλώνοντας οι μαθητές αποκτούν εμπειρίες που επηρεάζουν τη γνώση τους.

• Επίσης, διαφορά στις απαντήσεις υπήρχε και στις αισθητηριακές βλάβες καθώς η μαθητές της ΣΤ΄ τάξης αναγνωρίζουν την τύφλωση ως αναπηρία μεγαλύτερο ποσοστό απ΄ ότι οι μαθητές της Δ΄ τάξης.

• Επίσης, μεγάλες διαφορές παρατηρούνται στις περιπτώσεις της ΝΥ και του συνδρόμου Down με τους μαθητές της ΣΤ΄ να απαντούν θετικά σε ποσοστό 75,5% και 77,1% αντιστοίχως ενώ για τους μαθητές της Δ΄ το ποσοστό περιορίζεται στο 50,7% για τη Ν.Υ. και για το σύνδρομο Down στο 57,2%.

• Κι εδώ μάλλον τα εξωτερικά χαρακτηριστικά είναι εκείνος ο παράγοντας που κατευθύνει τη σκέψη των μαθητών, ιδιαίτερα των μικρότερων.

• Στην περίπτωση του παιδιού με αυτισμό τα ποσοστά των σωστών απαντήσεων μειώνονται όμως και πάλι οι μαθητές της ΣΤ΄ τάξη παρουσιάζουν υψηλότερο ποσοστό σωστών απαντήσεων (63,2%) εν αντιθέσει με τους μαθητές της Δ΄ τάξης (46,5%).

• Έχει διαπιστωθεί και από προηγούμενες έρευνες ότι η γνώση για την αναπηρία σχετίζεται με την ηλικία και διευρύνεται κατά τη διάρκεια των σχολικών χρόνων (Nabors & Keyes, 1997; Tamm & Prellwitz, 2001; Smith & Williams, 2004; Skar, 2010)

• Οι Magiati et all (2002) κατόπιν συνεντεύξεων από μαθητές 8-11 ετών διαπίστωσαν ότι η γνώσεις τους περιορίζονται στις δυνατότητες και τους περιορισμούς που αφορούν την κινητική αναπηρία και η κατανόηση της Ν.Υ. έρχεται γύρω στην ηλικία των 12 ετών, ενώ η κατανόηση των ψυχολογικών διαταραχών κατά τη διάρκεια της εφηβείας (Diamond & Kensinger, 2002).

• Σημαντικός παράγοντας φαίνεται να αποτελεί η προηγούμενη επαφή και εμπειρία καθώς οι μαθητές που γνώριζαν κάποιο άτομο με αναπηρία έδιναν τις περισσότερες σωστές απαντήσεις.

Ως προς το τελευταίο ερευνητικό ερώτημα • Διαπιστώθηκε ότι το μορφωτικό επίπεδο των γονέων και

κυρίως του πατέρα επηρεάζει σημαντικά την κατανόηση της αναπηρίας, καθώς μαθητές με πατέρα απόφοιτο ΑΕΙ έδωσαν τις περισσότερες σωστές απαντήσεις και καθώς πηγαίνουμε σε χαμηλότερες βαθμίδες μειώνεται ο αριθμός των σωστών απαντήσεων.

• Προηγούμενα ερευνητικά δεδομένα δεν υπάρχουν που να επιβεβαιώνουν αυτό το αποτέλεσμα και ίσως θα έπρεπε μελλοντικά να διερευνηθεί περισσότερο.

• Ο ρόλος της οικογένειας είναι σημαντικός στη δόμηση των γνώσεων και στη διαμόρφωση των στάσεων προς την αναπηρία και καθώς αυτές συνδιαμορφώνονται με τις υπάρχουσες γνώσεις θεωρείται απαραίτητη η έγκυρη πληροφόρηση.

Συμπερασματικά:

• Είναι πολύ σημαντική η ένταξη στη σχολική πραγματικότητα προγραμμάτων τα οποία συντελούν στην ενημέρωση των τυπικών μαθητών για την αναπηρία, και η ενημέρωση για το πώς μπορεί να επηρεάσει τη ζωή ενός ατόμου.

• Οι μαθητές είναι αναγκαίο να κατανοήσουν ότι κοινωνικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες εντείνουν τις δυσκολίες ή ακόμη και τις δημιουργούν.

• Καλό είναι να καλλιεργηθεί η αντίληψη ότι η εξωτερική εμφάνιση δεν μπορεί να αποτελεί περιορισμό για την πρόσβαση στο κοινωνικό γίγνεσθαι

• Και τέλος, όλοι να κατανοήσουμε ότι έχουμε υποχρέωση να δώσουμε την ευκαιρία απόκτησης εκείνων των γνώσεων που θα συντελέσουν στη συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία στην παραγωγή.

• Για την επίτευξη των προηγούμενων στόχων απαιτούνται εκπαιδευτικά προγράμματα αυστηρά δομημένα, λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία και το γνωστικό υπόβαθρο των μαθητών, με διάρκεια και ποιότητα, ώστε

• να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των μαθητών και να βελτιωθούν οι αντιλήψεις τους

• να δώσουν την ευκαιρία στους μαθητές να μιλήσουν για τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους

• να αναθεωρήσουν προϋπάρχουσες αντιλήψεις ή να αποσαφηνίσουν παρανοήσεις.

• να αναθεωρήσουν αρνητικές στάσεις τις οποίες δεν τολμούν να εκφράσουν στον κύκλο των συνομήλικων τους

Η ένταξη μπορεί να δίνει τη δυνατότητα ισότιμης πρόσβασης στις κοινωνικές και ακαδημαϊκές

δομές, από μόνη της όμως, δεν αποτελεί εγγύηση για την ανάπτυξη της κοινωνικότητας στο σχολείο

Σας ευχαριστώ

Documents

Γιατί όμως, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τις ιδέες των παιδιών για την αναπηρία;