Της πατρίδας μου η σημαία……..

Σε θωρώ κι αναθαρρεύω

και τα χέρια μου χτυπώ

σαν αγία σε λατρεύω,

σαν μητέρα σ΄αγαπώ!

Κι απ΄τα στήθη μου ανεβαίνει

μια χαρούμενη φωνή:

- Να ,σαι πάντα δοξασμένη,

ω σημαία γαλανή! Ιωάννης Πολέμης

Πάντα κι όπου σ΄αντικρίζω

με λαχτάρα σταματώ

και περήφανα δακρύζω,

ταπεινά σε χαιρετώ.

Οι σημαίες που θα παρουσιαστούν είναι από:

το βιβλίο «ΣΗΜΑΙΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» που εκδόθηκε από την Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία Ελλάδος το 1996

το ημερολόγιο του 2005 που εξέδωσε ο Σύλλογος Γονέων του Σχολείου μας

Την εφημερίδα «Καθημερινή»

Το περιοδικό « Προς τη Νίκη»

Το διαδίκτυο (INTERNET)

Στα βυζαντινά χρόνια ονομαστές ήταν

οι « φλάμουλες », οι μικρές τριγωνικές σημαίες , αλλά και τα

γνωστά σε όλους « λάβαρα »

Ο αυτοκράτορας Θεόφιλος περιβάλλεται από αυλικούς. Πίσω του κυματίζουν δύο σημαίες φλάμουλες.

Ο αυτοκράτορας Θεόφιλος προσέρχεται έφιππος στο ναό της Θεοτόκου των Βλαχερνών στην Κωνσταντινούπολη,

ακολουθούμενος από στρατιώτες που κρατούν σημαίες- φλάμουλες.

Ο αυτοκράτορας Μιχαήλ ο Γ΄ παρουσιάζεται έφιππος ακολουθούμενος από ιππείς που κρατάνε λόγχες με σημαίες-φλάμουλες ερυθρές και κυανές

(κόκκινες και γαλάζιες).

Ομοίωμα Βυζαντινού λαβάρου. Παρόμοια λάβαρα με το δικέφαλο αετό υψώθηκαν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο κατά την υποδοχή του Έλληνα Αρχιστράτηγου Λ. Παρασκευόπουλου στην Κωνσταντινούπολη το Μάρτιο του 1919.

Το λάβαρο αυτό ανήκε στην φιλελληνίδα κόμισσα

Louise de Riencourt.

Λάβαρο από τη Βόρεια Ήπειρο. Φέρει τέσσερις ερυθρούς(κόκκινους) βυζαντινούς δικέφαλους αετούς στις τέσσερις γωνίες και σταυρό κυανό (γαλάζιο) στο κέντρο.

Περίοδος τουρκοκρατίας και επανάστασης του 1821

Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας υπήρξαν πολλά επαναστατικά κινήματα σε

πολλά μέρη της πατρίδας μας, τα οποία συνεχίζονται έως και την Επανάσταση του 1821. Σε κάθε τοπική εξέγερση ο αρχηγός

της επαναστατικής αυτής ομάδας ύψωνε τη δική του αυτοσχέδια σημαία που είχε βασικό σύμβολο το σταυρό, για να

συνδέεται έτσι η ελευθερία του έθνους με την ορθόδοξη πίστη.

Οι κλέφτες και οι αρματολοί είχαν τις δικές τους σημαίες.

Τα «φλάμπουρα» ήταν οι γιορτινές τους σημαίες.

Τα «μπαϊράκια» ήταν οι σημαίες που ύψωναν κατά τη διάρκεια της μάχης.

Την ίδια περίοδο οι ναυτικοί είχαν επίσης δικές τους σημαίες που ύψωναν στα καράβια τους και τις ονόμαζαν «παντιέρες».

Οι Έλληνες αγωνίζονται κάτω από τη γαλανόλευκη σημαία τους κατά των Τούρκων. Φανταστική απεικόνιση της μάχης στα Δερβενάκια και της καταστροφής του Δράμαλη. Έγχρωμη λιθογραφία του Αλεξ. Ησαΐα (1835)

Σχεδίασμα τρίχρωμης σημαίας της «Ελληνικής Δημοκρατίας» που πρότεινε ο Ρήγας Φεραίος με τρεις σταυρούς και το ρόπαλο του Ηρακλή.

Ομοίωμα της τρίχρωμης σημαίας με το σταυρό και το φοίνικα, την οποία ύψωσε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στο

Ιάσιο της Μολδαβίας, στις 22 Φεβρουαρίου του 1821

Τρίχρωμη σημαία με σταυρό και την επιγραφή ΤΟΥΤΟ ΝΙΚΑ παρόμοια μ΄εκείνη του Αλέξανδρου Υψηλάντη, κρατάει ο αγωνιστής Νικολάκης Μητρόπουλος.

Έγχρωμη λιθογραφία του 1825

Στις 21 Μαρτίου του 1821 ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε στην Αγία Λαύρα το λάβαρο αυτό, στο οποίο ορκίστηκαν οι πρόκριτοι, οι αρχιερείς και οι οπλαρχηγοί.Η σημαία αυτή δεν ήταν τίποτε άλλο από το πορφυρό και χρυσοκέντητο παραπέτασμα της ωραίας πύλης, με την παράσταση της Κοίμησης της Θεοτόκου.

Σημαία της Επανάστασης του 1821 με σύμβολα της Φιλικής Εταιρείας. Τον τύπο της σημαίας αυτής σχεδίασε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός τις πρώτες μέρες της Επανάστασης. Κατασκευάστηκαν αρκετές παρόμοιες σημαίες και διανεμήθηκαν στα στρατόπεδα των επαναστατημένων Ελλήνων. Η συγκεκριμένη ανήκε στον Γεώργιο Σισίνη από το στρατόπεδο της Ηλείας στην Πελοπόννησο.

Ναυτική σημαία της επανάστασης του 1821. Πρόκειται για την παλαιότερη ναυτική σημαία του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, η οποία προέρχεται από την Ύδρα. Είναι σκούρα μπλε με μεγάλο σταυρό, φίδι που ελίσσεται και κουκουβάγια, όλα σύμβολα της Φιλικής Εταιρείας.

Σημαία των Σπετσών με σύμβολα της Φιλικής Εταιρείας και την

επιγραφή ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ

Σημαία της Ύδρας με σύμβολα της Φιλικής Εταιρείας και την επιγραφή

Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΝ 1821

Σημαία πλοίου των Ψαρών του 1821 με σύμβολα της Φιλικής Εταιρείας και την επιγραφή ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ – ΨΑΡΑ. Η

σημαία αυτή ήταν υψωμένη στο θωρηκτό «Ψαρά» κατά τις ναυμαχίες της Έλλης (3 Δεκ. 1912) και της Λήμνου

( 5 Ιαν. 1913).

Η σημαία του Σουλίου Η σημαία αυτή με παράσταση του Αγίου Γεωργίου, είναι δώρο της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας στον Τούσια Μπότσαρη από το Σούλι.Χρησίμευε ως πολεμική σημαία των Σουλιωτών στους αγώνες κατά των Τούρκων. Κατά την έξοδο του Μεσολογγίου, στις 10 Απριλίου 1826, προηγήθηκε των «Ελεύθερων Πολιορκημένων».

Σημαία της Επανάστασης του 1821, που ανήκε στον οπλαρχηγό Ηλία Μπισμπίνη από το Μυστρά, ο οποίος πήρε μέρος στην πολιορκία της Μονεμβασίας (1821). Φέρει κεντημένη παράσταση με τον Άγιο Γεώργιο έφιππο να σκοτώνει το δράκο, σταυρό με την επιγραφή ΙC ΧΡ ΝΙΚΑ και τον Προφήτη Ηλία (προστάτη του ίδιου το οπλαρχηγού που έχει το όνομά του) με την επιγραφή « Ζη Κύριος».

Σημαία λευκή με μπλε σταυρό από το πρώτο έτος της

Επανάστασης.

Σημαία Μακεδόνων αγωνιστών του 1821, με την επιγραφή

« Σημαία Ελληνική – Νικόλαος Τσάμης» γραμμένη ανορθόγραφα.

Σημαία της Επανάστασης του 1821, λευκή με γαλάζιο σταυρό και την επιγραφή « Σημαία Ελληνική Πατρίς Κύπρου» γραμμένη ανορθόγραφα.

Με το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης, σε διάφορες περιοχές σημειώθηκαν αντίποινα κατά των Ελλήνων από τους Τούρκους, εκτελέσεις αρχιερέων και σφαγές προκρίτων.Πολλοί Κύπριοι, που γλίτωσαν από τους διωγμούς στην Κύπρο και κατάφεραν να διαφύγουν από το νησί, έφτασαν στην επαναστατημένη Ελλάδα, όπου σχημάτισαν Σώμα Κυπρίων Αγωνιστών και πολέμησαν υπό τη σημαία αυτή στη Ρούμελη και στην Πελοπόννησο.

Σημαία του ναυάρχου Ανδρέα Μιαούλη, με οχτώ οριζόντιες

γραμμές και κυανό σταυρό.

Σημαία του πυρπολητή Κωνσταντίνου Κανάρη, με πέντε οριζόντιες γραμμές και λευκό σταυρό

Σημαίες από τη δημιουργία του πρώτου ελεύθερου ελληνικού κράτους ως σήμερα.

Σημαία που χρονολογείται από τις παραμονές της άφιξης του βασιλιά Όθωνα στην απελευθερωμένη Ελλάδα. Είναι κυανόλευκη (γαλανόλευκη) και φέρει τον φοίνικα που ξαναγεννιέται από τις στάχτες, στέμμα και την επιγραφή « Όθων Α΄ Ηγεμών της Ελλάδας».

Σημαία της Κρητικής Επανάστασης του 1866. Φέρει την επιγραφή

« ΕΝΩΣΙΣ Η ΘΑΝΑΤΟΣ» και τα αρχικά Α.Σ. του ονόματος του οπλαρχηγού Αντωνίου Σήφακα.

Μικρή σημαία από την Κύπρο με την επιγραφή « ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΙΣ».

Προσφέρθηκε το 1902 σε μέλη της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας που επισκέφθηκαν την Κύπρο.

Σημαία από το Μακεδονικό Αγώνα (1904 – 1908) με σταυρό , δικέφαλο αετό και την επιγραφή «Αμύνεσθαι περί Πάτρης». Ανήκε στον οπλαρχηγό του Μακεδονικού Αγώνα Ηλία Δεληγιαννάκη, ο οποίος σκοτώθηκε αργότερα στη μάχη του Σκρά του νομού Κιλκίς (1918 – Α΄Παγκόσμιος Πόλεμος).

Σημαία των επαναστατών του 1878 στο Βούρινο της Δυτικής Μακεδονίας. Διαφυλάχτηκε στο ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών του χωριού Ροβιανής Κοζάνης. Ιστορικό Μουσείο Κοζάνης

Λάβαρο του Μακεδονικού Αγώνα με το δικέφαλο αετό. Ανήκε στο Μακεδονομάχο Λουκά Παπαλουκά.

Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.

Θριαμβευτική είσοδος του Διαδόχου Κωνσταντίνου στην πόλη επικεφαλής του Ελληνικού Στρατού στις 27 Οκτωβρίου 1912.

Λαϊκή εικόνα του 1912

Σημαία ελληνική που υψώθηκε κατά την είσοδο του Ελληνικού Στρατού στη Θεσσαλονίκη τον Οκτώβριο του

1912.

Στιγμιότυπο από την πανηγυρική είσοδο με σημαίες και δάφνες του ελληνικού στρατού στα Ιωάννινα στις 21

Φεβρουαρίου του 1913.

Πολεμική σημαία του 9ου Συντάγματος Πεζικού που πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους.

Σημαία των Βαλκανικών Πολέμων 1912 – 1913 με σταυρό και

την επιγραφή «ΕΛΛΗΝΕΣ ΙΠΠΕΙΣ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ»

Σημαία γαλανόλευκη με το δικέφαλο αετό. Η σημαία αυτή υψώθηκε στη Μητρόπολη Κορυτσάς της Βόρειας Ηπείρου στις 22 Μαρτίου του 1914 και παρέμεινε υψωμένη για τρεις ημέρες, κατασχέθηκε από τους Τουκραλβανούς και την ξαναπήρε πίσω ο Ανδρέας Παπαδάκης στις 24 Ιουνίου του 1914

Σημαία κυανόλευκη με το δικέφαλο αετό της Αυτόνομης

Ηπείρου από το Αργυρόκαστρο 1914.

Αργυρόκαστρο, 17Φεβρουαρίου 1914Ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Βορείου Ηπείρου.

Σημαία ελληνική του Αϊδινίου της Μικράς Ασίας που διασώθηκε κατά την καταστροφή του από τους Τούρκους

το 1919

Σημαία του Λιμεναρχείου Σμύρνης.

Σημαία επίσημη του Στρατηγείου Σμύρνης 1919 – 1920. Στρατηγός Λεωνίδας Παρασκευόπουλος

Πολεμική σημαία με την παράσταση του Αγίου Γεωργίου φιλοτεχνημένη από το ζωγράφο Γεώργιο Προκοπίου στη Σμύρνη το

1922 για το Σύνταγμα του Νικόλαου Πλαστήρα

Κάτω από τη σκέπη της γαλανόλευκης με τον Άγιο Γεώργιο, τμήμα της 9ης Μεραρχίας διαβαίνει την Αλμυρά Έρημο το καλοκαίρι του 1922 στην πορεία προς τον Σαγγάριο και

την Άγκυρα.

Σημαία της στρατιωτικής Διοίκησης Κορυτσάς κατά την περίοδο

1940- 1941.

Κορυτσά, 22 Νοέμβριου 1940. Μετά την κατάληψη της πόλης από τον προελαύνοντα ελληνικό

στρατό, η ελληνική σημαία κυματίζει θριαμβευτικά στον εξώστη του Δημαρχείου.

Σημαία του Διοικητηρίου των Αγίων Σαράντα την οπαία περιέσωσε Έλληνας ναυτικός κατά την αποχώρηση του

Ελληνικού στρατού το 1941.

Σημαία του υποβρυχίου « Παπανικολής» κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο.

Σημαία από το οχυρό Ρούπελ (1941). Τη σημαία αυτή την είχε πάρει ως λάφυρο ένας Γερμανός στρατιώτης ο οποίος

μετά τον πόλεμο την επέστρεψε στην Ελλάδα.

Η έπαρση της γαλανόλευκης στην Ακρόπολη την ημέρα της απελευθέρωσης της Αθήνας από τους Γερμανούς (12

Οκτωβρίου 1944).

Η επίσημη σημαία του στρατού ξηράς με γαλάζιο βάθος

και λευκό σταυρό στο κέντρο.

Η εθνική σημαία της πατρίδας μας που αποτελείται από εννέα ίσου πλάτους οριζόντιες λωρίδες χρώματος μπλε και λευκού και στην πάνω αριστερή πλευρά της υπάρχει λευκός σταυρός.

Για την επιλογή των χρωμάτων της ελληνικής σημαίας υπάρχουν διάφορες εκδοχές.

Το γαλάζιο και το λευκό μπορεί να συμβολίζουν τον ουρανό κα τον αφρό των κυμάτων της θάλασσας. Επίσης το λευκό συμβολίζει την αγνότητα του Αγώνα για την ελευθερία των Ελλήνων, ενώ το γαλάζιο την ουράνια δύναμη, τη δικαιοσύνη κα την πίστη. Μια άλλη υπόθεση υποστηρίζει ότι το γαλάζιο και το λευκό χρώμα είναι συνδυασμός των χρωμάτων της βράκας του ναυτικού και της φουστανέλας.

Ερμηνεία για τη χρήση των εννέα παράλληλων γραμμών δεν μπορεί να δοθεί, μόνο ότι ο αριθμός εννέα θεωρούνταν ανέκαθεν ιερός και οι παράλληλες κυανές και λευκές γραμμές συμβολίζουν τη θάλασσα κα τους κυματισμούς.

Υπάρχει και η εκδοχή που υποστηρίζει ότι ο αριθμός εννέα είναι οι εννέα συλλαβές της φράσης: Ε-ΛΕΥ-ΘΕ-ΡΙ-Α Η ΘΑ-ΝΑ-ΤΟΣ

Στο μικρό νησάκι Ρω, λίγα μόνο μίλια από τα τουρκικά παράλια, η Δέσποινα Αχλαδιώτη, γνωστή πλέον στην ιστορία ως « Κυρά της Ρω», ύψωνε κάθε μέρα την Ελληνική Σημαία για να δείχνει την ελληνικότητα του νησιού.

Η ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΡΩ

Τ Ε Λ Ο ΣΤ Ε Λ Ο Σ