Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ

Τι ονομάζουμε αστρονομία;Η Αστρονομία (ως διεθνής όρος εκ των ελληνικών λέξεων του «άστρον» + «νέμω») είναι η επιστήμη που ερευνά και εξετάζει όλα τα ουράνια σώματα (μεταξύ αυτών και

τη Γη) καθώς και τις σχέσεις, κινήσεις και δυναμική αυτών. Αναφέρεται στην παρατήρηση και την ερμηνεία των φαινομένων που λαμβάνουν χώρα στον ουράνιο χώρο πέρα από την Γη και την ατμόσφαιρά της. Μελετά την προέλευση, την εξέλιξη,

τις φυσικές και χημικές ιδιότητες των ουρανίων σωμάτων που μπορούν να παρατηρηθούν (και είναι εκτός των ορίων της ατμόσφαιρας), καθώς και των

διεργασιών που περιλαμβάνουν αυτές. Γενικά η Αστρονομία γεννήθηκε με την εμφάνιση του «διανοούμενου ανθρώπου» στον ημέτερο πλανήτη.  Ειδικότερα όμως για τους Έλληνες, η «Αστρονομία» γεννήθηκε ακριβώς την ίδια ιερή εκείνη στιγμή

που γεννήθηκε και η ελληνική μυθολογία και μάλιστα σε μια αμφίδρομη σχέση. Προστάτης της, η θεία Μούσα Ουρανία. Όμως και άλλοι πολιτισμοί όπως οι

Μεσοποτάμιοι και οι αρχαίοι Ινδοί, παρατηρούσαν μεθοδικά τον ουρανό.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ

• Με τι ασχολείται η αστρονομία;• Η Αστρονομία ως επιστήμη με την πρόοδο των φυσικομαθηματικών

επιστημών έλαβε δια μέσου των αιώνων τόση ευρύτητα ώστε να καταταχθεί στις φυσικές επιστήμες αλλά και να κατατμηθεί σε επιμέρους άλλους σημαντικούς κλάδους. Σημαντικότεροι αυτών είναι:

• Πρακτική Αστρονομία ή Παρατηρησιακή Αστρονομία (ή απλά Αστρονομία) η οποία και πραγματεύεται τα όργανα, τις μεθόδους που εκτελούνται οι αστρονομικές παρατηρήσεις καθώς και οι υπολογισμοί αυτών.

• Σφαιρική Αστρονομία η οποία θεωρώντας τα ουράνια σώματα ως μαθηματικά σημεία στην κοίλη επιφάνεια της ουράνιας σφαίρας αποτελεί την εφαρμογή της σφαιρικής τριγωνομετρίας στην Αστρονομία. Σ ΄ αυτόν τον κλάδο οφείλεται η δυνατότητα της χαρτογραφίας και της έκδοσης αστρονομικών πινάκων.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ• Φυσική Αστρονομία ή Αστροφυσική η οποία εξετάζει τα ουράνια σώματα από

φυσικής πλευράς, δηλαδή χημικής σύστασης, θερμοκρασίας, χρώματος, λαμπρότητας κλπ. Από αυτόν το κλάδο γίνεται η κατάταξη των ουρανίων σωμάτων (π.χ. αστέρες, πλανήτες, δορυφόροι κλπ). Κύριοι ακόμη επιμέρους κλάδοι αυτής είναι η «Αστρική Φωτομετρία» και η «Αστρική Φασματοσκοπία».

• Ναυτική Αστρονομία ή Αστρονομική Ναυτιλία η οποία αποτελεί συνδυασμό της Πρακτικής Αστρονομίας και της Σφαιρικής Αστρονομίας τόσο για τις ανάγκες της ναυσιπλοΐας όσο και της αεροπλοΐας.

• Περιγραφική Αστρονομία ή Κοσμογραφία η οποία περιγράφει τα ουράνια σώματα καθώς και τα διάφορα ουράνια φαινόμενα. Ο κλάδος αυτός χαρακτηρίζεται ως «ο ξεναγός του διαστήματος». Περιλαμβάνει δηλαδή τις βασικές γνώσεις της Αστρονομίας, τις οποίες και εκθέτει χωρίς αποδείξεις και χωρίς τη χρήση πολύπλοκων μαθηματικών τύπων.

• Κοσμογονία σκοπός της οποίας είναι, εκ του συνδυασμού των πορισμάτων των διαφόρων άλλων κλάδων της Αστρονομίας η αποκάλυψη των νόμων της δημιουργίας και της εξέλιξης.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ

• Γαλιλαίος Γαλιλέι: Ο πατέρας της σύγχρονης αστρονομίας

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ

• Ο πρώτος φυσικός με τη σύγχρονη σημασία του όρου και πατέρας της σύγχρονης αστρονομίας, Γαλιλαίος Γαλιλέι, έφυγε από τη ζωή στις 8 Ιανουαρίου 1642. Πρόδρομος της «πειραματικής επιστημονικής μεθόδου», αποτέλεσε Ως καθηγητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Πίζας, ο Γαλιλαίος έπρεπε να διδάσκει την αποδεκτή θεωρία της εποχής του: ότι ο Ήλιος και όλοι οι υπόλοιποι πλανήτες περιστρέφονται γύρω από τη Γη. Αργότερα, στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα βρίσκεται απέναντι σε μια νέα θεωρία, που είχε προταθεί από το Νικόλαο Κοπέρνικο, ότι η Γη και όλοι οι υπόλοιποι πλανήτες περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο.

• Οι παρατηρήσεις του Γαλιλαίου με το νέο του τηλεσκόπιο τον έπεισαν για την ορθότητα της ηλιοκεντρικής θεωρίας του Κοπέρνικου. Η υποστήριξη της θεωρίας αυτής, ωστόσο, τον έφερε αντιμέτωπο με τη Ρωμαϊκή Καθολική Εκκλησία.

• τον πρώτο επιστήμονα που με τη χρήση του τηλεσκοπίου προχώρησε σε εξαιρετικά σημαντικές αστρονομικές ανακαλύψεις. Mεταξύ αυτών ήταν και η ηλιοκεντρική θεωρία, την οποία αναγκάστηκε από την Αγία Έδρα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας να αποκηρύξει ενώπιον της Ιεράς Εξέτασης.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ

• Ως καθηγητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Πίζας, ο Γαλιλαίος έπρεπε να διδάσκει την αποδεκτή θεωρία της εποχής του: ότι ο Ήλιος και όλοι οι υπόλοιποι πλανήτες περιστρέφονται γύρω από τη Γη. Αργότερα, στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα βρίσκεται απέναντι σε μια νέα θεωρία, που είχε προταθεί από το Νικόλαο Κοπέρνικο, ότι η Γη και όλοι οι υπόλοιποι πλανήτες περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο.

• Οι παρατηρήσεις του Γαλιλαίου με το νέο του τηλεσκόπιο τον έπεισαν για την ορθότητα της ηλιοκεντρικής θεωρίας του Κοπέρνικου. Η υποστήριξη της θεωρίας αυτής, ωστόσο, τον έφερε αντιμέτωπο με τη Ρωμαϊκή Καθολική Εκκλησία.

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ

• Ιστορία • Η πρόοδος της Αστρονομίας είναι στενά συνδεδεμένη με την εξέλιξη των

παρατηρήσεων. Ο άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα στη Γη που σηκώνει το κεφάλι του για να κοιτάξει απευθείας τον ήλιο και τα ουράνια σώματα που φαίνονται τη νύχτα. Η γοητεία που ασκεί ο ουρανός στον άνθρωπο τον οδήγησε στην συστηματοποίηση των παρατηρήσεών του και στην διατύπωση νόμων που εξηγούν φαινόμενα όπως οι φάσεις της σελήνης, η διάρκεια του έτους και η εναλλαγή των εποχών. Οι πρώτοι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν ως μέσο παρατήρησης το γυμνό οφθαλμό.

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ

• Αρχαιότητα • Η αστρονομία θεωρείται κατ' εξοχήν ελληνική επιστήμη αφού θεμελιώθηκε από τους

αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους και οι οποίοι έκαναν σημαντικά βήματα στην επιστήμη της Αστρονομίας, όπως το σύστημα του φαινόμενου μεγέθους των

• αστέρων (που εφαρμόζεται ακόμα), την σφαιρικότητα της γης (Πυθαγόρας, 6ος αιώνας π.Χ.) την πρόταση ηλιοκεντρικού συστήματος (Αρίσταρχος ο Σάμιος 310 - 230 π.Χ.), την μέτρηση της ακτίνας της Γης (Ερατοσθένης, 276 - 192 π.Χ.), την κατάρτιση καταλόγου ουρανίων σωμάτων (Ίππαρχος, 2ος π.Χ. αιώνας), κ.α. Αργότερα η Αλεξανδρινή σχολή δεν αρκείται σε απλές θεωρητικές έρευνες αλλά επιδιώκει και την εκτέλεση των παρατηρήσεων με πολύ μεγάλη ακρίβεια.

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ• Τις θεωρίες και τις παρατηρήσεις των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων

συγκέντρωσε κατά τον 16ο αιώνα ο Κοπέρνικος και τις εμφάνισε σαν δικό του σύστημα.

• Άλλοι αρχαίοι λαοί όπως οι Βαβυλώνιοι, οι Αιγύπτιοι ασχολήθηκαν με την Αστρονομία. Γνωρίζουμε επίσης την κατάρτιση ημερολογίων από τους αρχαίους Αιγύπτιους με πρακτικούς σκοπούς, όπως την συστηματοποίηση των καλλιεργειών περί τον Νείλο. Επίσης ο Κλήμης Αλεξανδρείας μας αφηγείται ότι οι πρώτοι που εξάσκησαν την αστρονομία ήταν η Αιγύπτιοι και οι Χαλδαίοι.

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ

• Μεσαίωνας • Ο Μεσαίωνας υπήρξε περίοδος οπισθοδρόμησης των επιστημών. Ο φόβος της 

ιεράς εξέτασης, ο σκοταδισμός, απέτρεπε κάθε πρόοδο. Η εγκατάλειψη του ηλιοκεντρικού συστήματος και η καθιέρωση ενός γεωκεντρικού ήταν επιβεβλημένη από τη «Χριστιανική Ηθική». Ωστόσο κατά την περίοδο του Μεσαίωνα πρόοδος στην Αστρονομία υπήρξε από Άραβες αστρονόμους (όπως ο al-Farghani, 9ος αιώνας μ.Χ.), κείμενά τους μεταφράστηκαν στα λατινικά περί τον 12ο Αιώνα.

• Αναγέννηση • Η Αναγέννηση υπήρξε η περίοδος εκρηκτικής εξέλιξης της Αστρονομίας με την

διατύπωση του ηλιοκεντρικού συστήματος του Κοπέρνικου(1473-1543), τους νόμους κίνησης του Κέπλερ (1571-1630), τις εργασίες του Γαλιλαίου (1564-1642) και τέλος τους νόμους της δυναμικής του Νεύτωνα (1642-1727). Οι παρατηρήσεις του Τυχό Μπραχέ ή Τύχωνος (1546-1601) ήταν οι σπουδαιότερες πριν την εισαγωγή του τηλεσκοπίου και χρησιμοποιήθηκαν για τη διατύπωση των νόμων του Κέπλερ. Ένα από τα σπουδαιότερα βήματα στην Αστρονομία είναι η εισαγωγή του τηλεσκοπίου από τον Γαλιλαίο. Το τηλεσκόπιο έδωσε μεγάλη προώθηση στην Αστρονομία επιτρέποντας παρατηρήσεις ακριβείας σε ουράνια σώματα που δεν είχαμε την δυνατότητα να παρατηρήσουμε με τον γυμνό οφθαλμό.

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ• Σύγχρονη Ιστορία • Η Παρατηρησιακή Αστρονομία εξακολούθησε να δίνει υλικό με την

κατασκευή ισχυρότερων τηλεσκοπίων. Ο Messier (1730-1817) κατήρτησε κατάλογο με τα απομακρυσμένα αντικείμενα όπως Γαλαξίες, Νεφελώματα, κ.ά.. Η εξέλιξη συνέχισε με επιταγχυνόμενα βήματα στην σύγχρονη εποχή του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Hubble. Μπορούμε να αναφέρουμε ως ορόσημα τον νόμο του Χαμπλ (1889-1953) για την επέκταση του Σύμπαντος, τις θεωρίες της σχετικότητας (ειδική και γενική) του Άλμπερτ Αϊνστάιν (1879-1955), την εφεύρεση του ραδιοτηλεσκοπίου και την έναρξη της εξερεύνησης του διαστήματος

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ

• Ελλάδα• Οι Έλληνες έδωσαν στον πλανήτη αυτόν το όνομα του πρώτου θεού τους, Ζεύς ( =

Δίας)• Παρά τα επιτεύγματα πολλών λαών οι Έλληνες ήταν εκείνοι που οικοδόμησαν την

Αστρονομία ως επιστήμη. Οι αρχαίοι Έλληνες έκαναν σημαντικά βήματα στην επιστήμη της αστρονομίας, όπως το σύστημα τουφαινόμενου μεγέθους των αστέρων (που εφαρμόζεται ακόμα), την σφαιρικότητα της Γης (Πυθαγόρας, 6ος αιώνας π.Χ.) την πρόταση του Ηλιοκεντρικού Συστήματος (Αρίσταρχος ο Σάμιος 310 - 230 π.Χ.), την μέτρηση της ακτίνας της Γης (Ερατοσθένης, 276 - 192 π.Χ.), την κατάρτιση καταλόγου ουρανίων σωμάτων (Ίππαρχος, 2ος π.Χ. αιώνας), κ.α.

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ• Αναλυτικότερα, η προσφορά των Ελλήνων αστρονόμων έχει ως εξής • Ο Θαλής ο Μιλήσιος προέβλεψε την ηλιακή έκλειψη της 28/5/585 γεγονός

που σηματοδότησε και την λήξη του λυδομηδικού πολέμου. Μέτρησε επίσης τη φαινόμενη διάμετρο του Ηλίου. Ο πρώτος όμως που θεώρησε τη Γη ως σφαιρικό σώμα ήταν ο Αναξίμανδρος. Αυτός προσδιόρισε τιςισημερίες, τα ηλιοστάσια και εισήγαγε τη χρήση του ηλιακού ωρολογίου. Ο Αναξιμένης διακήρυττε ότι η Σελήνη είναι ετερόφωτο σώμα που δέχεται φως από τον Ήλιο .Ο Αναξαγόρας δίδασκε ότι ο Ήλιος είναι διάπυρος καθώς και οτι η Σελήνη έχει όρη και κοιλάδες. Ο Παρμενίδης ο Ελεάτης υποστήριξε τη σφαιρικότητα της Γης ενώ ο Φιλόλαος διακήρυξε ο,τι Γη, Σελήνη και πλανήτες περιστρέφονται γύρω από μια πύρινη σφαίρα. Ο Ηρακλείδης ο Ποντικός και ο Αρίσταρχος ο Σάμιος δίδασκαν ότι ο Ερμής , η Αφροδίτη και η Γη περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο και ταυτόχρονα γύρω από τον εαυτό τους! Οι ιδέες του Αρίσταρχου, άκρως επαναστατικές για την εποχή τους, γνώρισαν τη δικαίωση στο πρόσωπο του Κοπέρνικου με μια καθυστέρηση 2000 ετών.Ο μεγαλύτερος Έλληνας αστρονόμος όμως θεωρείται ο Ίππαρχος. Αν και απέρριψε την ιδέα του Αρίσταρχου, ωστόσο και μόνο η σύνταξη του περίφημου καταλόγου με 850 αστέρες αρκεί για να τον καθιερώσει ανάμεσα στους μεγαλύτερους αστρονόμους όλων των εποχών. Τέλος ο Πτολεμαίος Κλαύδιος άφησε τη "Μεγίστη Σύνταξη" η οποία είναι μια πραγματεία περί μαθηματικών και αστρονομίας, γεγονός που τον κατέστησε αδιαμφισβήτητη αυθεντία για 12 αιώνες.

ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

• 1.Ηλιακό σύστημα

• Ως Ηλιακό Σύστημα θεωρούμε τον Ήλιο και όλα τα αντικείμενα που συγκρατούνται σε τροχιά γύρω του χάρις στη βαρύτητα, που σχηματίστηκαν όλα πριν 4,6 δις έτη σε ένα γιγάντιο μοριακό νέφος. Τα αντικείμενα με τη μεγαλύτερη μάζα που περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο είναι οκτώ πλανήτες, των οποίων οι τροχιές είναι σχεδόν ελλειπτικές και βρίσκονται πάνω στο επίπεδο που ορίζει η εκλειπτική. Οι τέσσερις εσώτεροι, ο Ερμής, η Αφροδίτη, η Γη και ο Άρηςαποτελούν τους λεγόμενους γήινους πλανήτες και αποτελούνται κυρίως από πετρώματα και μέταλλα. Οι τέσσερις εξώτεροι πλανήτες ονομάζονται αέριοι γίγαντες. Από αυτούς, οι δύο μεγαλύτεροι, ο Δίαςκαι ο Κρόνος αποτελούνται από υδρογόνο και ήλιο και οι άλλοι δύο, οΟυρανός και ο Ποσειδώνας αποτελούνται από νερό, αμμωνία και μεθάνιο.

• Αν θα θέλαμε να είμαστε ακριβείς όμως, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και πολλά άλλα ουράνια σώματα που υπάρχουν μέσα στο πεδίο βαρύτητας του Ήλιου. Οι κυριότερες ζώνες που υπάρχουν σε αυτά τα αντικείμενα είναι η κύρια Ζώνη Αστεροειδών, μεταξύ Άρη και Δία, και τα μεταποσειδώνια αντικείμενα, που βρίσκονται πέρα από τη τροχιά του Ποσειδώνα. Σε αυτές τις περιοχές βρίσκονται πέντε αντικείμενα, γνωστά ως πλανήτες νάνοι, η Δήμητρα, ο Πλούτωνας, η Χαουμέια, ο Μακεμάκε και η Έρις, και πολλά άλλα μικρότερα σώματα. Επίσης, πέρα από αυτά τα αντικείμενα υπάρχουν οι κομήτες, οι Κένταυροι, οι μετεωρίτες και διαπλανητική σκόνη, που κινούνται ελεύθερα ανάμεσα στους πλανήτες.

ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

• Ο ηλιακός άνεμος, μία ροή σωματιδιών από τον Ήλιο, σχηματίζει μια φυσαλίδα στο διαστρικό ενδιάμεσο γνωστή ως ηλιόσφαιρα με διάμετρο από 100 με 200 Αστρονομικές Μονάδες (AU). Επίσης υπάρχει το Νέφος του Oort που θεωρείται πηγή των κομητών, που βρίσκεται σε απόσταση πολύ μεγαλύτερη από την ηλιόπαυση.

• Δεν πρέπει να ξεχνάμε τους δορυφόρους που περιφέρονται γύρω από τους 6 από τους 8 πλανήτες και 3 από τους 5 πλανήτες νάνους, που έχουν συνήθως το χαρακτηρισμό "φεγγάρια", αν και αυτός ο όρος αναφέρεται μονάχα στη Σελήνη, δορυφόρο της Γης. Οι αέριοι γίγαντες διαθέτουν και δακτύλιους, οι οποίοι αποτελούνται από πάγο και σκόνη

ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

• Το Ηλιακό Σύστημα χοντρικά χωρίζεται σε τέσσερις περιοχές: σ' αυτή των Εσωτερικών (ή Γήινων) Πλανητών, με τέσσερις πλανήτες που έχουν στέρεα επιφάνεια και σύσταση παρόμοια με αυτή της Γης (πυρίτιο και σίδηρο), στη Ζώνη των Αστεροειδών, που περιέχει μικρά σώματα, στους Εξωτερικούς Πλανήτες ή Γίγαντες Αερίων, με τέσσερις πλανήτες που αποτελούνται κυρίως από αέρια και είναι πολύ μεγαλύτεροι απ' τη Γη και στην εξωτερική περιοχή του Συστήματος, που περιλαμβάνει τον Πλούτωνα, τη Ζώνη του Kuiper και το Νέφος του Oort.

• Ήλιος• Στο κέντρο του Ηλιακού Συστήματος βρίσκεται ο Ήλιος, ένα κίτρινο αστέρι της 

κύριας ακολουθίας ηλικίας σχεδόν 5 δισεκατομμυρίων χρόνων.• Ερμής• Αρχίζοντας ένα ταξίδι απ' τον Ήλιο προς τα έξω για να γνωρίσουμε το Ηλιακό

Σύστημα, σε απόσταση 0,39 Αστρονομικών Μονάδων (AU) θα συναντήσουμε τον Ερμή, τον μικρότερο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Ο Ερμής είναι γεμάτος κρατήρες, δεν έχει ατμόσφαιρα και, καθώς είναι πολύ κοντά στον Ήλιο, έχει στην επιφάνειά του θερμοκρασίες που αγγίζουν τους 400 °C.Ο Ερμής κινείται πολύ γρήγορα στο διάστημα (37-56 χλμ. το δευτερόλεπτο). Εξαιτίας της μεγάλης ταχύτητας και της μικρής απόστασης από τον Ήλιο, ο πλανήτης αυτός έχει το μικρότερο σε διάρκεια έτος από όλους τους άλλους.

ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

• Αφροδίτη• Επόμενος πλανήτης, στις 0,72 AU, είναι η Αφροδίτη. Έχει σχεδόν το ίδιο μέγεθος με

τον δικό μας, γι' αυτό παλιά λεγόταν και «αδελφός πλανήτης» της Γης. Εκτός απ' το μέγεθος όμως, ως περιβάλλον δεν έχει σχεδόν κανένα κοινό με τον πλανήτη μας. Καλύπτεται από μια πυκνή ατμόσφαιρα θειικού οξέος και διοξειδίου του άνθρακα, με αποτέλεσμα η επιφάνειά της να μην είναι ποτέ ορατή. Περιστρέφεται αργά γύρω από τον άξονά της και η πυκνή της ατμόσφαιρα δημιουργεί ένα ακραίο φαινόμενο θερμοκηπίου, το οποίο κρατά την μέση θερμοκρασία του πλανήτη σε πολύ υψηλά επίπεδα ακόμα και στις περιοχές που, λόγω της αργής περιστροφής γύρω από τον άξονα της (243 γήινες μέρες), δεν φωτίζονται από τον ήλιο για μεγάλο χρονικό διάστημα.

• Γη• Είναι ο μοναδικός πλανήτης στο σύστημα που έχει θάλασσες (κάτι που

υποστηριζόταν παλιότερα για την Αφροδίτη και μέχρι πρόσφατα για το δορυφόρο του Κρόνου Τιτάνα), ο μόνος με έντονη γεωλογική δραστηριότητα και ο μοναδικός (απ' όσο ξέρουμε μέχρι σήμερα) που φιλοξενεί ζωή. Η ατμόσφαιρά του αποτελείται από άζωτο και οξυγόνο, και είναι ο μεγαλύτερος απ' τους εσωτερικούς πλανήτες. Είναι ο πρώτος, από τον Ήλιο, πλανήτης ο οποίος έχει φυσικό δορυφόρο, την Σελήνη. Ο αστρονομικός συμβολισμός της γης αποτελείται από έναν περικυκλωμένο σταυρό, αναπαριστώντας έναν μεσημβρινό και έναν παράλληλο· μία παραλλαγή, τοποθετεί τον σταυρό πάνω από τον κύκλο (Unicode: ή ♁).⊕

ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

• Άρης• Στις 1,52 AU βρίσκεται ο Άρης. Έχει την μισή διάμετρο από τη Γη και έχει

μια αραιή ατμόσφαιρα από διοξείδιο του άνθρακα. Στην επιφάνειά του έχουν παρατηρηθεί γεωλογικοί σχηματισμοί όπως φαράγγια και κοιλάδες, που σημαίνουν ότι ο πλανήτης ήταν γεωλογικά ενεργός κι ότι κάποτε ήταν θερμότερος και στην επιφάνειά του υπήρχε νερό σε υγρή μορφή (κάτι που επιβεβαιώθηκε τον Μάρτιο του2007 από τον Ευρωπαϊκό δορυφόρο Mars Express). Θεωρείται ο πλανήτης που μοιάζει πιο πολύ με τη Γη και υπάρχει η περίπτωση να βρεθεί κάποτε ζωή εκεί, ή τουλάχιστον απολιθώματα. Ο Άρης έχει δύο μικρούς φυσικούς δορυφόρους, τον Φόβο και τον Δείμο.

• Ζώνη των Αστεροειδών• Το «σύνορο» που χωρίζει τους εσωτερικούς απ' τους εξωτερικούς πλανήτες

είναι η Κύρια Ζώνη Αστεροειδών. Πρόκειται για εκατοντάδες χιλιάδες μικρά σώματα, διαμέτρου από μερικά μέτρα έως εκατοντάδες χιλιόμετρα, που όμως όλα μαζί έχουν μάζα μόλις όσο το ένα χιλιοστό της Γης. Οι αστεροειδείς είναι το υλικό για έναν πλανήτη που τελικά δεν σχηματίστηκε, λόγω της μεγάλης έλξης του Δία, ή από κάποιον πλανήτη που υπήρχε εκεί (αναμεσα στον Άρη και τον Δία) και για κάποιο λόγο καταστράφηκε και διασπάστηκε σε 7.000 περίπου αστεροειδείς.

ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

• 2.Γαλαξίας

• Με τον όρο Γαλαξίας ή Γαλακτική Οδός αναφερόμαστε, στο γαλαξία στον οποίο ανήκει η Γη και το Ηλιακό Σύστημα, ενώ όταν αναφερόμαστε σε άλλο γαλαξία, τον γράφουμε με πεζό γ και ακολουθεί και το όνομα ή ο κωδικός του.

• Ο Ήλιος (μαζί και η Γη) βρίσκονται στις παρυφές του Γαλαξία, και έτσι αυτός, καθώς τον κοιτάμε κατά μήκος, φαίνεται να σχηματίζει μία γαλακτόχρωμη, φωτεινή λωρίδα από πάρα πολλά αστέρια, που διασχίζει τον ορατό από τη Γη ουρανό από την μία πλευρά του ορίζοντα μέχρι την άλλη. Λόγω της εμφάνισης αυτής, ονομάστηκε στα Ελληνικά "Γαλαξίας κύκλος". Στα αγγλικά είναι γνωστός και ως «Milky Way» που είναι μετάφραση του Λατινικού Via Lactea(«Γαλακτική Οδός»).

• Πρόκειται για έναν σπειροειδή γαλαξία και αποτελεί μέρος της Τοπικής Ομάδας γαλαξιών. Αποτελείται από τουλάχιστον 200 δισεκατομμύρια αστέρεςκαι ενδεχομένως έως και 400 δισεκατομμύρια αστέρες. Ανάμεσα στα τουλάχιστον 35 μέλη της Τοπικής Ομάδας, έρχεται δεύτερος σε αριθμό αστέρων, πίσω μόνο από τον Γαλαξία της Ανδρομέδας, ο οποίος αποτελείται από ένα τρισεκατομμύριο αστέρες, όπως ανακαλύφθηκε το 2006.

• Αν και ο γαλαξίας μας είναι ένας από τα δισεκατομμύρια που υπάρχουν στο Σύμπαν, έχει ιδιαίτερη σημασία για τον άνθρωπο καθώς είναι το «σπίτι» του Ηλιακού Συστήματος. Ο Δημόκριτος (460 - 370 π.Χ.) ήταν ο πρώτος άνθρωπος που χωρίς όργανα ισχυρίσθηκε ότι ο Γαλαξίας αποτελείται από απομακρυσμένα άστρα:«Γαλαξίας εστί πολλών και μικρών και συνεχών αστέρων, συμφωτιζομένων αλλήλοις, συναυγασμός δια την πύκνωσιν» ό,τι δηλαδή λέγει και η σύγχρονη Αστρονομία ως προς τη σύσταση του Γαλαξία

ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

• Ετυμολογία του όρου• Ο όρος «γαλαξίας» προέρχεται από τις λέξεις «γάλα» και «άξονας» και δόθηκε

λόγω της ορατής από τη Γη θαμπής γαλακτόχρωμης ζώνης (άξονα) του λευκού φωτός που εμφανίζεται στην ουράνια σφαίρα. Η θαμπή αυτή ζώνη, που ονομάζεται «γαλαξιακή ζώνη», περιέχει άστρα και άλλα υλικά. Ο Γαλαξίας μας φαίνεται λαμπρότερος προς το κέντρο του.

• Εμφάνιση στον ουρανό• Όλοι οι αστέρες που το μάτι μπορεί να διακρίνει στον ουρανό ανήκουν στον

Γαλαξία αλλά πέρα από αυτά τα σχετικά κοντινά άστρα, ο γαλαξίας εμφανίζεται ως μία θολή λωρίδα λευκού φωτός που κυρίαρχει στο σύνολο της ουράνιας σφαίρας. Το φως αυτό προέρχεται από άστρα και άλλα υλικά που βρίσκονται εντός του γαλαξιακού επιπέδου. Σκοτεινές περιοχές εντός των ορίων, όπως η Μεγάλη Ρωγμή και ο Σάκος Ανθράκων, αντιστοιχούν σε περιοχές όπου το φως από μακρινά αστέρια είναι αποκλεισμένο από τα σκοτεινά νεφελώματα. Ο Γαλαξίας μας έχει μια σχετικά χαμηλή φωτεινότητα επιφάνειας λόγω του διαστρικού ενδιάμεσου που γεμίζει το γαλαξιακό δίσκο και που μας εμποδίζει να δούμε το φωτεινό Γαλαξιακό κέντρο. Είναι συνεπώς δύσκολο να τον δει κανείς από μία αστική ή προαστιακή περιοχή που πάσχει από τη φωτορύπανση.

ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

• Στην ουράνια σφαίρα, σχετικά με τον ουράνιο ισημερινό, ο Γαλαξίας εκτείνεται βόρεια μέχρι τον αστερισμό Κασσιόπη και νότια μέχρι τον αστερισμό Νότιο Σταυρό, πράγμα που δείχνει τη μεγάλη κλίση του επιπέδου του ισημερινού της Γης (περίπου 60 μοίρες) και του επιπέδου της εκλειπτικής ως προς το γαλαξιακό επίπεδο. Το γεγονός ότι ο Γαλαξίας διαιρεί το γήινο ουρανό (την ουράνια σφαίρα) σε δύο σχεδόν ίσα ημισφαίρια δείχνει ότι το Ηλιακό Σύστημα βρίσκεται πολύ κοντά στο γαλαξιακό επίπεδο.

• Το κέντρο του Γαλαξία βρίσκεται στον αστερισμό Τοξότης, όπου και ο γαλαξίας εμφανίζεται λαμπρότερος. Συνέχιζοντας προς τα δυτικά, ο Γαλαξίας διατρέχει τους αστερισμούς Σκορπιός, Βωμός,Γνώμων, Νότιον Τρίγωνον, Διαβήτης, Κένταυρος, Μυία, Νότιος Σταυρός, Τρόπις, Ιστία, Πρύμνα, Μέγας Κύων, Μονόκερως, Ωρίων,Δίδυμοι, Ταύρος, Ηνίοχος, Περσεύς, Ανδρομέδα, Κασσιόπη, Κηφεύς, Σαύρα, Κύκνος, Αλώπηξ, Βέλος, Αετός, Οφιούχος, Ασπίς και πάλι Τοξότης

ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

• Σχήμα• Ο Γαλαξίας μας αποτελείται κυρίως από ένα πυρήνα, του οποίου το σχήμα είναι

φακοειδές, πολύ πεπλατυσμένο. Από δύο εκ διαμέτρου αντίθετα άκρα του φακοειδούς αυτού πυρήνα εκφύονται οι δύο βραχίονές του, οι οποίοι και ελίσσονται γύρω από το κύριο φακοειδές σώμα του.Ο κύριος δίσκος του Γαλαξία μας έχει διάμετρο από 80.000 μέχρι 100.000 έτη φωτός, περίμετρο 250 ως 300 χιλιάδες έτη φωτός και πάχος γύρω στα 1.000 έτη φωτός. Αποτελείται από 200 μέχρι 400 δισεκατομμύρια άστρα[3]. Αν ορίσουμε μια φυσική κλίμακα και θεωρήσουμε ότι ο Γαλαξίας μας είχε διάμετρο 130 χιλιόμετρα, τότε το Ηλιακό Σύστημα θα είχε μήκος 2 χιλιοστά. Η Γαλαξιακή Άλως εκτείνεται σε διάμετρο 250.000 ως 400.000 έτη φωτός. Όπως αναφέρεται εκτενώς, στη δομή του Γαλαξία παρακάτω, νέες έρευνες έδειξαν ότι ο δίσκος εκτείνεται πολύ περισσότερο από ό,τι νομίζαμε μέχρι τελευταία.

• Το απόλυτο μέγεθος του Γαλαξία, που δεν είναι δυνατό να μετρηθεί απευθείας, γίνεται δεκτό ως αστρονομική σύμβαση ότι είναι −20.5.

ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

• Ηλικία• Η ηλικία του Γαλαξία μας εκτιμάται στα 13,6 δις (109) χρόνια, διάρκεια που είναι

κοντά στην ηλικία του Σύμπαντος.• Η εκτίμηση αυτή βασίζεται στην έρευνα που διεξάχθηκε το 2004 από μια ομάδα

αστρονόμων: Luca Pasquini, Piercarlo Bonifacio, Sofia Randich, Daniele Galli, και Raffaele G. Gratton. Η ομάδα χρησιμοποίησε το UV-Οπτικό Φασματογράφο του VLT (Very Large Telescope) για να μετρήσει, για πρώτη φορά, το βηρύλλιο που περιέχεται σε δύο αστέρες του αστρικού σμήνους NGC 6397. Αυτό τους επέτρεψε να υπολογίσουν τον χρόνο ανάμεσα στη δημιουργία της πρώτης γενιάς των αστέρων του Γαλαξία μας και στη δημιουργία της πρώτης γενιάς αστέρων του σμήνους, σε 200 με 300 εκατομμύρια χρόνια. Συμπεριλαμβάνοντας την ηλικία των αστέρων στο σφαιρωτό σμήνος (13,4 ± 0,8 δις χρόνια), εκτίμησαν την ηλικία του Γαλαξία στα 13,6 ± 0,8 δις χρόνια.

• Το 2007, ένα αστέρι στο γαλαξιακό φωτοστέφανο, το HE 1523-0901, εκτιμάται ότι έχει ηλικία σε περίπου 13,2 δισεκατομμύριων ετών, σχεδόν τόσο μεγάλη όσο και το Σύμπαν. Ως το παλαιότερο γνωστό αντικείμενο στο Γαλαξία μας εκείνη την εποχή, διέθεσε ένα κατώτατο όριο για την ηλικία του Γαλαξία μας.[21] Η εκτίμηση αυτή καθορίστηκε από τον UV-Visual Echelle φασματογράφο του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου για τη μέτρηση της σχετικής δύναμης των φασματικών γραμμών που προκαλείται από την παρουσία του θορίου και άλλων στοιχείων που δημιουργούνται από την R-διαδικασία. Τα αυτή η γραμμή δείχνει την αφθονία των διαφορετικών στοιχειακών ισοτόπων, από τις οποίες η εκτίμηση της ηλικίας του αστεριού μπορεί να γίνει με την πυρηνοκοσμοχρονονολογία.

ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

• ΔΟΜΗ• Παρατηρούμενη δομή των σπειροειδών βραχιόνων του Γαλαξία• Επιμελημένες έρευνες, που άρχισε προ 200 ετών ο Γερμανός αστρονόμος Ουίλ.

Έρσελ (W. Herschel) και οι οποίες συνεχίσθηκαν από άλλους επιφανείς αστρονόμους, απέδειξαν ότι ο γαλαξίας μας αποτελεί ένα πελώριο συγκρότημα αστέρων, νεφελωμάτων και μεσοαστρικής ύλης όπως συμβαίνει με όλους τους γαλαξίες και μάλιστα ότι πρόκειται περί ενός εκ των σπειροειδών γαλαξιών.

• Μόλις τη δεκαετία του 1980 οι αστρονόμοι άρχισαν να υποπτεύονται ότι ο Γαλαξίας έχει κεντρική ράβδο και δεν είναι ένας τυπικός σπειροειδής γαλαξίας, κάτι που παρατηρήσεις του 2005 με το Spitzer Space Telescope έχουν πλέον επιβεβαιώσει, αποδεικνύοντας ότι η κεντρική ράβδος του Γαλαξία είναι μεγαλύτερη από ό,τι πιστευόταν.[4]

• Επίσημα, από το 2005, ο Γαλαξίας μας θεωρείται πλέον ότι είναι ένα μεγάλοςραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας τύπου SBbc στην ακολουθία Hubble (ραβδωτός σπειροειδής μικρής ελίκωσης) με συνολική μάζα 600 ως 3.000 δις ηλιακές μάζεςes(M )[5][6], αποτελούμενος από 200 εώς 400 δισεκατομμύρια αστέρες.☉

• Ο γαλαξιακός δίσκος έχει εκτιμώμενη διάμετρο γύρω στα 100.000 έτη φωτός (δηλαδή της τάξης των 1·1020 m)). Η απόσταση του Ήλιου από το κέντρο του Γαλαξία υπολογίζεται στα 26.000 έτη φωτός (δηλαδή της τάξης των 2,5·1019 m)). Ο δίσκος είναι εξογκωμένος στο κέντρο και συμπεριβάλλεται από τον λεγόμενο παχύ δίσκο.

ΜΑΥΡΕΣ ΤΡΥΠΕΣ

• Τι είναι οι μαύρες τρύπες;• Όσο τρομακτικό και αν ακούγεται, δεν μπορείτε να πέσετε σε μια μαύρη

τρύπα και όλα να εξαφανίζονται, ενώ περπατάτε στο δρόμο. Βασικά, μια μαύρη τρύπα είναι ο χώρος άφησε πίσω μετά το θάνατο ενός άστρου. Όταν ένα τεράστιο άστρο πεθαίνει, όλες οι πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης σταματήσει επειδή το καύσιμο που απαιτείται για αυτές τις αντιδράσεις και να έχουν αναλωθεί. Εν τω μεταξύ, η δύναμη της βαρύτητας τραβά το υλικό και συρρικνώνει τον πυρήνα. Ο πυρήνας συνεχίζει να συμπιεστεί μέχρι μια έκρηξη σούπερ νόβα είναι απενεργοποιημένη. Σε αυτό το σημείο, όλα τα υλικά και την ακτινοβολία που εκτοξεύονται στο διάστημα. Τι άφησε πίσω του είναι ένα τεράστιο πυρήνα που είναι εξαιρετικά συμπιεσμένο? Ισχυρή βαρυτική έλξη του πυρήνα, προκαλεί να βυθιστεί μέσα στο ύφασμα του χωροχρόνου. Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό ως μια μαύρη τρύπα, και το άνοιγμα της ονομάζεται ορίζοντας γεγονότων. Όταν κάτι έχει εισέλθει στην ορίζοντα γεγονότων, ποτέ δεν ξεφεύγει. Στην πραγματικότητα, ούτε το φως δεν μπορεί να ξεφύγει από μια μαύρη τρύπα, η οποία είναι ο λόγος για τις μαύρες τρύπες κυριολεκτικά εξαφανιστεί από την άποψη.

ΜΑΥΡΕΣ ΤΡΥΠΕΣ

• Υπάρχουν δύο τύποι μαύρων τρυπών: Ο Schwarzschild είναι μια απλή μαύρη τρύπα, που αποτελείται από έναν ορίζοντα γεγονότων ,που είναι το στόμα της μαύρης τρύπας, και μια μοναδικότητα, ο πυρήνας της μαύρης τρύπας. Ο πυρήνας του μια τρύπα Schwarzschild μαύρο δεν περιστρέφεται, έτσι είναι επίσης γνωστή ως μια μη περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα. Η Kerr μαύρη τρύπα, που βρίσκεται πιο συχνά στη φύση, είναι επίσης γνωστή ως περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα. Περιστρέφεται επειδή σχηματίστηκε από ένα αστέρι που είχε περιστραφεί. Η Kerr μαύρη τρύπα έχει επίσης ορίζοντα γεγονότων και μια ιδιομορφία, αλλά είναι χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη ενός ergosphere, μια περιοχή του διαστήματος που περιβάλλει τον ορίζοντα γεγονότων, και ένα στατικό όριο, που είναι τα σύνορα μεταξύ της ergosphere και εξωτερικόχώρο.Ανάλογα με την κίνηση διαφόρων αντικειμένων γύρω από μια μαύρη τρύπα, οι αστρονόμοι μπορούν να ανιχνεύσουν και να είναι σε θέση να μετρήσουν τη μάζα του, το ρυθμό

περιστροφής του, ακόμα και το ηλεκτρικό φορτίο του.

ΜΑΥΡΕΣ ΤΡΥΠΕΣ• Οι προϊστορικές μαύρες τρύπες•

Αντίληψη του καλλιτέχνη που απεικονίζει ένα από τα πιο πρωτόγονα υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες είναι γνωστό (κεντρική μαύρη κουκίδα)στον πυρήνα του ένα νεαρό, αστέρι πλούσια γαλαξία. Οι αστρονόμοι χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA,έφεραν στο φως δύο από αυτά τα πρώτα αντικείμενα, που χρονολογούνται από περίπου 13 δισεκατομμύρια χρόνια πριν.

Οι γιγάντιες μαύρες τρύπες είναι από τις πιο γνωστές μακρινό, και φαίνεται να είναι στα πολύ πρώιμα στάδια του σχηματισμού, νωρίτερα από κάθε άλλη παρατηρηθεί μέχρι σήμερα. Σε αντίθεση με όλες τις άλλες υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες ερωτάται μέχρι σήμερα, αυτό το πρωτόγονο δίδυμο, που ονομάζεται J0005-0006 και J0303-0019, στερείται σκόνη.

Όπως δείχνει το σχέδιο, στροβιλίζεται γύρω από φυσικό αέριο σε μια μαύρη τρύπα σε αυτό που ονομάζεται ένα δίσκο προσαύξησης. Συνήθως, ο δίσκος προσαύξησης περιβάλλεται από ένα σκοτεινόντόνατ-όπως το σκονισμένο δομή που ονομάζεται δακτύλιο σκόνης. Αλλά για τις πρωτόγονες μαύρες τρύπες, η σκόνη tori λείπουν και παρατηρούνται μόνο δίσκους αερίου. Αυτό συμβαίνει επειδή τοπρώιμο σύμπαν ήταν καθαρό σαν σφύριγμα. Αρκετός χρόνος δεν είχε περάσει για τα μόρια για να συγκεντρωθούν όλα μαζί σεσωματίδια σκόνης. Μερικές μαύρες τρύπες σχηματίζονται σε αυτή την εποχή έτσι ξεκίνησε λείπει σκόνη. Καθώς μεγάλωνε, καταβρόχθιση όλο και περισσότερη μάζα, που πιστεύεται ότι έχουν συσσωρευτεί σκόνη δαχτυλίδια.

ΜΑΥΡΕΣ ΤΡΥΠΕΣ

• Οι μαύρες τρύπες Kerr•

Ας μιλήσουμε πρώτα για το τι είναι μαύρη τρύπα Kerr , και στη συνέχεια πώς θα μπορούσε (και, θεωρητικά) να χρησιμοποιείται ως ένα διαγαλαξιακό σύστημα μετρό. Μια μαύρη τρύπα Kerr, χαλαρά μπορεί να θεωρηθεί ως μια "περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα," είναι ένα είδος μαύρης τρύπας, που περιστρέφεται σε έναν κεντρικό άξονα και δεν έχει ηλεκτρικό φορτίο. Πιστεύεται ότι οι Kerr μαύρες τρύπες είναι από τα πιο συνηθισμένα στο σύμπαν, γιατί τα αστέρια πεθαίνουν και «αναγεννουνται» ως μια μαύρη τρύπα. Αυτή η εναλλαγή περνάει στους Kerr χάρη στη μαύρη τρύπα που στην αρχή της φυσικής ονομάζεται στροφορμής, η οποία περιγράφει την ορμή ενός αντικειμένου, λόγω της περιστροφής του.

Το μαθηματικό υπόβαθρο για αυτό το είδος της μαύρης τρύπας ήρθε από την εργασία της Νέοζηλανδεζας φυσικού Roy Kerr για εξισώσεις πεδίου του Άλμπερτ Αϊνστάιν που ασχολούνται με τη βαρύτητα και την κάμπη του χωροχρόνου. Kerr (ένα από τα μεγάλα οφέλη του έχει κάνει σημαντική δουλειά στη φυσική σε μεγάλης κλίμακας αντικείμενα είναι ότι μπορείτε να καταλήξετε με ένα ολόκληρο μαύρη τρύπα όνομά σας) τέλεια λύση για την εξίσωση πεδίου του Einstein της γενικής σχετικότητας, και η λύση που χρησιμοποίησαν είναι ό, τι τώρα τις ονομάζουμε «μαύρες τρύπες Kerr".

ΜΑΥΡΕΣ ΤΡΥΠΕΣ

• Και τώρα για το μέρος της διασκέδασης - ταξίδι στο χρόνο. Μια μαύρη τρύπα έχει σχήμα κώνου παγωτού, και το κάτω σημείο του είναι γνωστό στη φυσική ως ιδιομορφία. Οτιδήποτε ρουφιεται στο ευρύτερο μέρος της μαύρης τρύπας - η ευρύτερη κορυφή του κώνου παγωτού, το γνωστό ως ορίζοντας γεγονότων - τραβιέται κάτω από τη μοναδικότητα και καταστρέφεται. Σε ένα είδος μαύρης τρύπας Kerr, ένα θεωρητικό πρόσωπο που εισέρχεται στον έναν από τους δύο ορίζοντες γεγονότων του θα μπορούσε να αποφύγει εντελώς τη μοναδικότητα και να περάσει μέσα από τη μαύρη τρύπα και σε, ίσως, έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Όμως, πριν από οτιδήποτε νιώθει πάρα πολύ συγκινημένος για το ταξίδι στο χρόνο, οι επιστήμονες θα πρέπει να καταλήξουμε σε μια κβαντική θεωρία της βαρύτητας, έτσι ώστε να μπορούν να καταλάβουν τι επιπτώσεις θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει κάθε απόπειρα για ταξίδια στη μαύρη τρύπα.

ΜΑΥΡΕΣ ΤΡΥΠΕΣ

• Υπάρχουν μαύρες τρύπες;• Οι μαύρες τρύπες είναι εξαιρετικά συμπαγή αντικείμενα χώρο που κάποτε

ήταν πολύ μεγάλα αστέρια που κατέρρευσε προς τα μέσα λόγω της δύναμης της βαρύτητας δική τους. Ως αποτέλεσμα, οι μαύρες τρύπες είναι πολύ πυκνό. Αν δεν ήταν για την επίδραση που έχουν οι μαύρες τρύπες στα αντικείμενα γύρω τους, θα είναι σε θέση να τους εντοπίσει.

Μια μαύρη τρύπα έχει ένα ισχυρό βαρυτικό πεδίο που παγιδεύει τα πάντα που πηγαίνει κοντά σε αυτό. Οι επιστήμονες πιστεύουν τώρα ότι ορισμένοι γαλαξίες έχουν τεράστιες μαύρες τρύπες στα κέντρα τους. Αυτές οι μαύρες τρύπες απελευθερώνουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας που τροφοδοτεί τα ενεργά γεγονότα που συμβαίνουν εντός του γαλαξία.

ΜΑΥΡΕΣ ΤΡΥΠΕΣ

• Το καύσιμο για τη μαύρη τρύπα, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να είναι το παγιδευμένο αέριο, αστέρια, και τη σκόνη που τράβηξεμέσα στην τρύπα. Αερίου που τραβιέται σε μια μαύρη τρύπα περιστρέφεται κάτω στην τρύπα σαν μια δίνη. Με τη χρήση ενός φασματοσκόπιο, το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble έχει τη δυνατότητα να το ρολόι ταχύτητα του αερίου αυτού, καθώς στροβιλίζεται γύρω από την είσοδο στην τρύπα. Η ταχύτητα με την οποία το φυσικό αέριο στροβιλίζεται θεωρείται υπογραφή της μαύρης τρύπας. Με τη γνώση της ταχύτητας του αερίου, η μάζα της μαύρης τρύπας μπορεί να υπολογιστεί. Μια μαύρη τρύπα στο κέντρο ενός γαλαξία στον αστερισμό της Παρθένου πιστεύεται ότι έχει μάζα ίση με εκείνη των 3 δισεκατομμυρίων ήλιων!

Γνωρίζετε κάτι σχετικά με την αστρονομία;

ΝΑΙΌΧΙ

Γνωρίζετε για το ηλιακό σύστημα;

NAIOXI

Πιστεύετε ότι σε λίγα χρόνια θα έχουμε τη δυνατότητα να κατοικήσουμε στον Άρη;

NAIΌΧΙΊΣΩΣ

Θεωρείτε ότι έγινε προσσελήνωση στο φεγγάρι;

NAIΌΧΙΊΣΩΣ

Θα καταφέρει ποτέ ο άνθρωπος να καλύψει την ταχύτητα του φωτός;

ΝΑΙΌΧΙΊΣΩΣ

Γνωρίζετε για τις μαύρες τρύπες;

NAI'OXI

Πιστεύετε στην ύπαρξη εξωγήινων όντων;

ΝΑΙ'ΌΧΙ

Πιστεύετε ότι υπάρχουν τα μέσα για να μπορέσει ο άνθρωπος να εξερευνήσει άλλους

πλανήτες;

ΝΑΙ 'ΌΧΙ'ΙΣΩΣ

Γνωρίζετε για τους γαλαξίες;

ΝΑΙ'ΌΧΙ

Υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες;

ΝΑΙ'ΌΧΙ'ΙΣΩΣ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΕΡΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΣΑΤΕ!

Α2 ΓΕΛ.ΜΑΛΕΣΙΝΑΣ• Παΐσιος Νικόλαος• Παΐσιος Σεραφείμ• Παϊσίου Σωτηρία • Παπαμάρκος Δημήτριος• Παπαναστασίου Μιχαήλ• Πασπάλα Χριστίνα-Παναγίτσα• Πεπονάκη Μαρία• Πρόκιας Βασίλειος• Ρομπόκας Κωνσταντίνος• Σταθουλοπούλου Παρασκευή• Ταγκούλης Στυλιανός-Παναγιώτης• Τζελέπη Δήμητρα• Φιλίππου Αθανάσιος• Ψαρρά Ελένη• Ψαρρά Ιωάννα • Ψαρρά Μαρία • Ψαρράς Σταμάτιος