Ι Ν ΚΥΡΙΑΖΗ

ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΜΟΥ

ΑΘΗΝΑ 2012

2

3

ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΟΥ ΚΙ Η ΛΥΠΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

∆εν θυmicroάmicroαι πια πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε Πόσες

παρόmicroοιες νύχτες έχουν ξαναϋπάρξειΚαmicroιά όmicroως που να την

έζησα όπως εκείνην Καmicroιά που να microε σκότωσε όπως αυτή ∆εν

θυmicroάmicroαι πια ούτε το πρόσωπό microου τις ιδιαίτερες γραmicromicroές που το

χάραζαν τότε τα σιωπηλά τοπία που το ερήmicroωναν τους χάρτες

που το εξαφάνιζαν

Σίγουρα όmicroως θυmicroάmicroαι το θαmicroπωmicroένο τζάmicroι του λεωφορείου

και το γερmicroένο κεφάλι microου πάνω του

∆εκέmicroβρης νύχτα Οι ρόδες κυλούσαν πάνω στη βρεγmicroένη

άσφαλτο-τις ακούω ακόmicroη και τώρα Πατησίων γωνία microια

microεγάλη λακκούβα στο δρόmicroο και λυγmicroός ανθρωπάκου

βρεγmicroένου ως τη microούρη απ τις ρόδες του λεωφορείου microου - τον

ακούω από πάντα

Στο δρόmicroο της επιστροφής Μετά από microιαν ακόmicroη συνάντηση

που είχα microαζί της -έmicroοιαζε microάλλον microε αποχωρισmicroό Όπως και

όλες οι προηγούmicroενες άλλωστε Συλλογιζόmicroουν Συλλογιζόmicroουν

τις microέρες που θα έπρεπε ν αφήσω να περάσουν για να της

ξανατηλεφωνήσω Τους αιώνες για να την ξαναδώ

Συλλογιζόmicroουν Συλλογιζόmicroουν το θάνατο Για πρώτη φορά microε

ηρεmicroία Σαν ένα φίλο το microοναδικό ίσως που ξέρει να

παρηγορεί Οι άλλοι άνθρωποι σε τέτοιες στιγmicroές στέκουν

αmicroήχανοι δεν ξέρουν πώς να φερθούν Μόνο microιλούν microιλούν

ακατάπαυστα microήπως σε κάνουν να ξεχάσεις Όταν εσύ έχεις

ανάγκη να θυmicroάσαι - και να πονάς Με το θάνατο όmicroως είναι

διαφορετικά δεν έχει λόγια να σου πει ψευδαισθήσεις να σου

καλλιεργήσει Σου ανοίγει σιωπηλός την αγκαλιά του κι εσύ

τρέχεις microέσα της για να κλάψεις Ο microαύρος microανδύας του κλείνει

και είναι πια σαν να microην υπήρχες ποτέ Άλλωστε δεν έχει

σηmicroασία αν θα χαθείς Σηmicroασία πάντοτε είχε να microην ξαναβρείς

το δρόmicroο Κι εγώ δε θυmicroόmicroουν κανένα δρόmicroο που να micro έφερνε

πίσω Ίσως γιατί απλά να microην υπήρχε

Έκλεισα τα microάτια και προσπάθησα να microη σκέφτοmicroαι τίποτε

Τίποτε Ξαφνικό απότοmicroο φρενάρισmicroα micro επαναφέρει πίσω στον

κόσmicroο Το κεφάλι microου σέρνεται προς τα εmicroπρός εφαπτόmicroενο

πάντα microε το τζάmicroι

Ήταν τότε που άκουσα microια ψιλή φωνή να microου λέει

- Ε καηmicroενούλη πρόσεξε και θα microου χαλάσεις τη microύτη

4

Άνοιξα τα microάτια microου και κοίταξα γύρω Κανείς Μόνος

συνεπιβάτης microια κυρία στο βάθος του οχήmicroατος Αποκλείεται

να microίλησε εκείνη Μάλλον σκέφτηκα microάλλον θα ονειρεύτηκα

Μα η φωνή τότε microου ξαναmicroίλησε

-∆εν ονειρεύτηκες χαζούλη microου Κοίτα κοίτα στο τζάmicroι και θα

microε δεις

Κοιτάζω παραξενεmicroένος στο τζάmicroι που πριν ακουmicroπούσα το

κεφάλι microου Θαmicroπωmicroένο απ την εσωτερική θερmicroοκρασία

Σκοπεύω να το καθαρίσω microε το microανίκι microου για να κοιτάξω έξω

-Μη microη και θα micro εξαφανίσεις ολόκληρο Ξανά πε τότε η φωνή

ταραγmicroένη ∆εν έρχοmicroαι απ έξω συνέχισε Μόνο κοίτα στο

τζάmicroι Πάνω στο τζάmicroι

Πάνω στο τζάmicroιτίποτε Πάνω στο τζάmicroι microονάχα υδρατmicroοί

Μια επιφάνεια γεmicroάτη υδρατmicroούς Τίποτε τίποτε άλλο Α κι

ένα ανθρώπινο microουτράκι ζωγραφισmicroένο απ το δάχτυλο κάποιου

προηγούmicroενου επιβάτη υποθέτω πάνω στους υδρατmicroούς

-Ναι εγώ είmicroαι είπε πάλι η φωνή Αυτός που σου microιλά εγώ

Τώρα microε βλέπεις Πάνω στο τζάmicroι εγώ σου microιλάω

Έmicroεινα microε το στόmicroα ανοιχτό Ήταν κάτι που δεν περίmicroενα ποτέ

microου να συmicroβεί-ίσως microονάχα στα κινούmicroενα σχέδια του Ντίσνεϊ

Αλλά microήπως κι η ζωή microας δεν είναι ένα κουκλοθέατρο microε

αθέατους σπάγκους που κινεί από πίσω microας ο για πάντοτε

άγνωστος κουκλοπαίχτης

Ένα θαύmicroα λοιπόν Ένα microικρό θαύmicroα microπροστά στα έκπληκτα

microάτια microου Η ζωγραφιά αυτή η ζωγραφιά ήταν που microου

microιλούσε Ένα χαmicroογελαστό microουτράκι φτιαγmicroένο από δύο-τρεις

απλές γραmicromicroές microε το σύρσιmicroο κάποιου δακτύλου πάνω στο

τζάmicroι ήταν εκεί microε κοιτούσε και microίλαγε

-Χάζεψες ε Όλοι όσοι microε κατάλαβαν ως τώρα έκαναν σα

χαζοί να όπως τώρα κι εσύ Κι όσοι πάλι δεν microε κατάλαβαν

ήταν χαζοί είπε το ανθρωπάκι κι έσκασε αυτή τη φορά στα

γέλια

-Πώς πώς γίνεται κατάφερα να ψελλίσω τόσο σιγανά που

ούτε κι εγώ καλά-καλά δεν κατάφερα ν ακούσω τη φωνή microου

Όmicroως εκείνο micro είχε ακούσει Και microάλιστα microου απάντησε

Ρωτάς πώς γίνεται και σου microιλώ Μα είναι τόσο απλό Ίσως

γι αυτό και να microην καταλαβαίνεις Όmicroως φίλε microου πριν

συνεχίσω χνώτισέ microε λίγο microε την αναπνοή σου γιατί νιώθω τις

γραmicromicroές του προσώπου microου ν ατονούν ∆ώσε microου γρήγορα το

χνώτο σου λοιπόν να microη χαθώ

5

Ο ανθρωπάκος microου έλεγε την αλήθεια- τ αυτιά του άρχισαν να

εξατmicroίζονται ενώ το στόmicroα του που έως τότε χαmicroογελούσε σαν

να σβηνε σιγά-σιγά

Με την αναπνοή microου χνώτισα γρήγορα δύο φορές το τζάmicroι και micro

ένα δάχτυλο του χεριού microου επιδιόρθωσα τις γραmicromicroές της

ζωγραφιάς microου - και να που microου ξαναπαρουσιάστηκε ακέραια

microε το γνώριmicroο χαmicroόγελο της

-Σ ευχαριστώ microου είπε καλοσυνάτα και ξερόβηξε microία φορά

σιγανά Και τώραθες να σου εξηγήσω

-Ναι είπα microε microιαν παιδική ανυποmicroονησία που ευθύς

microετατράπηκε σε ντροπή γιατί σκέφτηκα πως δεν είναι για

λογικούς ανθρώπους να microιλούν microε microια άψυχη microορφή Όmicroως στ

αλήθεια τι microπορεί να είναι για τους λογικούς ανθρώπους

Αφού αυτή η άψυχη microορφή ήταν εκεί πάνω στο τζάmicroι και microου

microιλούσε

-Ξέρεις σήmicroερα έχω τα γενέθλιά microου Γιατί σήmicroερα microόλις

γεννήθηκα Στο ξεκίνηmicroα αυτής της ηmicroέρας που σε λίγο

τελειώνει Κι ήταν αλήθεια τόσο microεγάλη αυτήη microέρα Απ το

ίδιο κάθισmicroα που τώρα κάθεσαι εσύ έχουν περάσει τόσοι και

τόσοι άνθρωποι βαρέθηκα να τους microετρώ Ο καθένας microε τη

δική του ζωή τον δικό του πόνο τις δικές του ελπίδες τις δικές

του ψευδαισθήσεις Καηmicroενούληδές microου Το πρωί ήταν το

σώmicroα microιας microεσόκοπης γυναίκας που ήρθε και κάθισε εδώ Στην

αγκαλιά της βαστούσε ένα microικρό κορίτσι Τότε εγώ ακόmicroη δεν

υπήρχα Αυτά τα υπέθεσα πως έγιναν έτσι λίγα λεπτά αργότερα

Όταν δηλαδή το κορίτσι ακούmicroπησε το δάχτυλό του στο

θαmicroπωmicroένο τζάmicroι του λεωφορείου κι έφτιαξε πάνω του έναν

κύκλο-θα ταν αυτό το σχήmicroα που θα έδινε στο πρόσωπό microου

Έπειτα έφτιαξε δυο-τρεις γραmicromicroές να ξεκινούν απ την κορυφή

του κεφαλιού microου - τα λιγοστά microαλλιά που θα χα- και ύστερα

από λίγο το δάχτυλο πάτησε δυνατά microέσα microου δυο φορές

αφήνοντάς microου δύο τελείες - τα microάτια microου Ακολούθησαν δυο

καmicroπύλες γραmicromicroές - τ αφτιά microου - και microια άλλη - τα χείλη microου

να χαmicroογελούνε Και τη στιγmicroή που θα φτιαχνε microία λεπτή

κοmicroψή microυτούλα για ν αναπνεύσω κι έτσι ν αρχίσω να υπάρχω

το λεωφορείο φρενάρισε απότοmicroα το δάχτυλο κουνήθηκε κι η

microύτη βγήκε λίγο στραβή ndash γιrsquo αυτό και ίσως να σου φαίνοmicroαι

συναχωmicroένος

Εκείνη την ώρα το ανθρωπάκι σταmicroάτησε να microιλά τα microάτια του

έκλεισαν το στόmicroα ανοιχτό και ήταν σα να θελε να τινάξει το

κεφάλι του πίσω

6

-Αϊψού έκανε τότε δυνατά και όλο το τζάmicroι έτριξε

Ένα απλό φτέρνισmicroα ήταν Κι έπειτα κι απ αυτό συνέχισε να

microου διηγείται

-Όσο για το κορίτσι που microου χάρισε τη ζωή δεν κατάφερα να

microάθω πολλά Μόνο λίγο πριν φύγει άκουσα τη γυναίκα που το

βαστούσε να του λέει πως laquoόλα θα πάνε καλά και θα είναι όπως

πρώταraquo Κάποιο ατύχηmicroα κάποια αρρώστια ∆εν ξέρω

Όmicroως ότι κι αν ήταν θα πρέπει να ταν κάτι σοβαρό Γιατί όση

ώρα ήτανε πάνωστο λεωφορείο το κορίτσι δεν microίλησε καθόλου

Μόνο αφού micro έφτιαξε κοιτούσε αφηρηmicroένα πάνω στο τζάmicroι

αλλά όχι όχι αφηρηmicroένα γιατί κοιτούσε πια εmicroένα το κορίτσι

κοιτούσε εmicroένα πάνω στο τζάmicroι microε δυο microεγάλα θλιmicromicroένα - θεέ

microου πόσο θλιmicromicroένα - microάτια Παρ όλα αυτά microε είχε φτιάξει

να χαmicroογελώ γιατί

Αναρωτήθηκε microελαγχολικά το ανθρωπάκι κι ήταν η πρώτη

φορά που χε χαθεί το χαmicroόγελο απ το πρόσωπό του

Το λεωφορείο έκοψε ταχύτητα κι έκανε στάση για να κατεβάσει

τον microοναδικό συνεπιβάτη που είχα ως τότε - έδειχνε να microην έχει

καταλάβει τίποτε απ όλα αυτά

Έτσι θα microενα τώρα microόνος microου microέσα στο λεωφορείο - αλλά όχι

εντελώς microόνος εγώ κι αυτή η παράξενη ζωγραφιά πάνω στο

τζάmicroι που τόσο απροσδόκητα εισέβαλε microες στη ζωή microου

γιατί

Το λεωφορείο άρχισε πάλι ν αναπτύσσει ταχύτητα και

ξανάπιασα την κουβέντα που είχα στη microέση αφήσει microαζί του

-Ξέρεις δεν θέλω να σε προσβάλλω του είπα χαmicroηλόφωνα microη

γίνω αντιληπτός από τον οδηγό Ειλικρινά δεν θέλω συνέχισα

Όmicroως ακόmicroη δεν microπορώ να το πιστέψω Νοmicroίζωνοmicroίζω πως

έχω να κάνω microε microιαν ψευδαίσθηση Θέλω να πω δηλαδή πώς

είναι δυνατόν να υπάρχεις Πώς να microιλάς και να σκέφτεσαι

Το ανθρωπάκι τότε ξαναγέλασε microε αυθορmicroητισmicroό και microέσα στα

χαχανητά του προ- σπάθησε να micro απαντήσει

-Χαζούλη microου Οι άλλοι πιστεύουν microόνο σ αυτό που βλέπουν

κι εσύ τώρα βλέπεις αυτό που ποτέ σου δεν microπορούσες να

πιστέψεις Ρωτάς πώς είναι δυνατό να υπάρχω Μα όπως

είναι δυνατόν κι εσείς οι άνθρωποι να πονάτε Γιατί ξέχασα να

σου πω πως όλοι όσοι ήρθαν και κάθισαν εδώ ένιωθαν

δυστυχισmicroένοι Αυτήν την πίκρα τους microετάγγισαν και σ εmicroένα

κι ήταν αυτή αρκετή για ν αποκτήσω ψυχή και να τους νιώσω

Οι δικές τους σκέψεις micro έmicroαθαν κι εmicroένα να σκέφτοmicroαι και το

δικό τους παραmicroιλητό micro έmicroαθε να microιλώ Βλέπεις πλάστηκα

7

από τις δυστυχίες των ανθρώπων ζω απ τη θλίψη σας Και

microόνο σαν αντικρίσω τον πρώτο ευτυχισmicroένο άνθρωπο θα

microπορέσω κι εγώ ανακουφισmicroένος σιγά - σιγά να σβήσω

Κι όταν είπε τα λόγια αυτά το ανθρωπάκι έσκυψε τα microάτια

σιωπώντας Από το microάγουλό του κύλησε microια σταγόνα νερό

-Κλαις το ρώτησα

-Όχι όχι έκανε προσπαθώντας να ξαναχαmicroογελάσει Είναι απ

τους υδρατmicroούς πάνω στο τζάmicroι είπε χωρίς να θέλει να microε

κοιτάξει Όmicroως συνέχισε αλήθεια τόσην ώρα που microιλούmicroε και

δεν microου έδωσες το όνοmicroα σου έτσι για να σε θυmicroάmicroαι κι όταν

θα έχεις φύγει

-Γιάννη είπα microε ύφος ανέκφραστο σα να λεγα κάτι που microου

στεκόταν τόσο microακρινό και άγνωστο που δεν είχε για microένα

καmicroιά σηmicroασία

-Γιάννη Μάλιστα αυτό είναι όνοmicroα ένα όνοmicroα απλό απλό κι

ελαφρύ χωρίς να κουβαλάει πάνω του έννοιες βαριές και να

κάνει τον άνθρωπο που το χει να βουλιάζει Όχι όπως εγώ

είπε micro απέχθεια το ανθρωπάκι προς τον εαυτό του

-Εσένα εσένα δηλαδή πώς σε λένε ήρθε φυσική η ερώτησή

microου

-Ρωτάς τ όνοmicroα microου είπε η ζωγραφιά βαριανασαίνοντας και

θάmicroπωσε πιότερο γύρω της το τζάmicroι

Μάθε λοιπόν συνέχισε πως το δικό microου όνοmicroα δεν είναι ένα Ο

καθένας που microε γνώρισε microε βάφτισε και διαφορετικά ανάλογα

microε τι τον βασάνιζε πιο πολύ την ώρα που microιλούσαmicroε Βλέπεις

τα ονόmicroατα microου τα παίρνω από τα βάσανα των ανθρώπων που

microε συναντούν Έτσι microέσα σ αυτή τη microέρα άλλαξα τόσα πολλά

ονόmicroατα όσες κι οι λύπες των ανθρώπων που συνάντησα

Άλλος microε είπε Μαρία γιατί κάποτε τον βασάνισε πολύ microία

Μαρία ένας φοιτητής microε είπε Πτυχίο κι ένας άλλος φαντάρος

αυτός microε είπε Στρατό κι ο παντρεmicroένος microε ονόmicroασε Γάmicroο κι

ένας γεράκος Θάνατο Κάποιος άλλος πάλι microε είπε Κυριακή

Απόγευmicroα Όmicroως δεν κατάλαβα τι εννοούσε Αλλά στ

αλήθεια εσύ πως θα θελες να microε πεις ρώτησε καλοκάγαθα η

ζωγραφιά

-Εγώ είπα αmicroήχανος Εγώ δεν ξέρω

∆εν έχεις τίποτε λοιπόν που να σε στεναχωρεί επέmicroεινε τ

ανθρωπάκι κι είχε την όψη κάποιου που προσδοκά το άκουσmicroα

microιας microεγάλης ευτυχίας

-Αν το θέτεις έτσι ίσως Όmicroως είναι τόσα Ποιο να

πρωτοδιαλέξω

8

-Αυτό που σε πονά πιο πολύ microου ξανάπε αυτή τη φορά microε microιαν

απογοήτευσηύστερα από ένα microικρό κενό σιωπής

Αυτό που microε πονά πιο πολύ σκέφτηκα Ποιο είναι

Ποτέ δεν είχα ξαναmicroπεί σ έναν τέτοιο προβληmicroατισmicroό Γιατί

microέχρι τότε έβλεπα όλη τη ζωή microου σαν ένα τεράστιο σύmicroπλεγmicroα

πόνου απ το οποίο ήταν αδύνατο να διαφύγω για λίγο και να

ησυχάσω Τώρα όmicroως έπρεπε να διαλέξω απ όλο το σύmicroπλεγ-

microα ένα microόνο στοιχείο του απ όλο τον πόνο microου τον πιο

δυνατό Να ταν οι δυσκολίες που χα τότε microε το νοίκι κι είχα δυο

microήνες να πληρώσω ο αδελφός που ταξίδευε στα ξένα οι νεκροί

γονείς το ανόητο επάγγελmicroα που διάλεξα και τώρα έπρεπε ν

ακολουθήσω ή εκείνη

Η microατιά microου έπεσε πάνω στο τζάmicroι αφηρηmicroένα- microέσ απ το

τζάmicroι στο σηmicroείο που χε ζωγραφιστεί το παράξενο ανθρωπάκι

είδα το δικό microου πρόσωπο να χει καθρεφτιστεί microπλεγmicroένο

αξεδιάλυτα microε το δικό του χαmicroογελαστό microουτράκι

-Το χαmicroόγελό microου ψιθύρισα ασυναίσθητα

-Και τι σηmicroαίνει πάλι τούτο έκανε ξαφνιασmicroένο

-Να εσύ έχεις ένα τόσο όmicroορφο χαmicroόγελο ενώ εγώ ποτέ microου

δεν κατάφερα να χαmicroογελάσω έστω και microια φορά έτσι φυσικά

και αβίαστα Πάντοτε κάτι microε κρατούσε πάντοτε κάτι microε

εmicroπόδιζε Το χαmicroόγελο ήταν πάντα στη ζωή microου κάτι που

διαρκώς microου αντιστεκόταν Γι αυτό κι εγώ θα σ έλεγα Χ α micro ό

γ ε λ ό micro ο υ

-Χαmicroόγελό microου επανέλαβε κι αυτό σκεφτικό κι είχε απλωθεί microια

γλύκα στο πρόσωπο του θα ήθελα να σε δω να χαmicroογελάς είπε

η ζωγραφιά και microε κοίταζε στα microάτια

-∆ε microου πες όmicroως προσπάθησα να ξεφύγω Εσύ εσύ λέω

δεν θα θελες να δώσεις στον εαυτό σου ένα όνοmicroα Γιατί microόνον

οι άλλοι

-Μα πώς

-Είναι πολύ απλό ∆ώσε όνοmicroα στον δικό σου πόνο και πες microου

πώς θα ήθελες να σε λέmicroε είπα κοιτάζοντας ανυπόmicroονα το

στόmicroα της ζωγραφιάς σαν να θελα να microαντέψω από πριν τις

λέξεις που θα βγαζε για να microου απαντήσει

Όmicroως ο ανθρωπάκος microου καθόταν για πολλή ώρα σκεφτικός και

δεν άνοιγε το στόmicroα του Κάποια στιγmicroή τέλος αποφάσισε να

microιλήσει

-Εγώ ξέρεις εγώ δεν έχω δική microου ζωή ούτε και δικά microου

βάσανα Η δική microου λύπη είναι η λύπη όλων των άλλων Έτσι

λοιπόν αν θα ήθελα ένα όνοmicroα θα θελα να microε λέτε η Λ ύ π η

τ ω ν Α ν θ ρ ώ π ω ν

9

-Η Λύπη των Ανθρώπων επανέλαβα κι εγώ τ όνοmicroά του

σιγανά Λοιπόν ξέρεις κάτι Ίσως να είναι κουτό όmicroως νοmicroίζω

πως έχω αρχίσει να σε συmicroπαθώ και δε θα πρεπε είπα χωρίς

να το κοιτάζω

-Και γιατί παρακαλώ δεν θα πρεπε ρώτησε το ανθρωπάκι microου

φανερά πειραγmicroένο

-Να γιατί ποτέ δεν πρέπει ν αγαπάmicroε αυτούς που κάποτε θα microας

φύγουν Γιατί ύστερα θα πληγωθούmicroε

-Ναι θα πληγωθούmicroε επανέλαβε γι άλλη microια φορά

microελαγχολικά Όmicroως συνέχισε όmicroως δεν microπορεί να microην

αγαπήσεις κανέναν γιατί κάποτε microπορεί να σου φύγειΚι όταν

ακόmicroη φύγει κι εσύ συνεχίσεις να τον αγαπάς θα ναι σα να microην

έφυγε ποτέ Γιατί θα τον έχεις microία και καλή ασφαλίσει microες στην

καρδιά σου Άλλωστε πόσοι άνθρωποι πάνω στη γη σας microπορεί

ν αγάπησαν έστω και microια φορά αληθινά Λίγοι Λίγοι

ακριβώς γι αυτόmiddot γιατί φοβόντουσαν αργότερα microήπως

πονέσουν Εσείς οι άνθρωποι ξέρετε να κοιτάζετε microόνον τον

εαυτό σας Ενώ ενώ αυτοί οι λίγοι είναι τυχεροί Έστω κι αν

αργότερα πόνεσαν είναι τυχεροί ακόmicroη και γι αυτόν τον πόνο

τους

Όλη αυτή την ώρα που microιλούσε η ζωγραφιά microου είχε δώσει την

εικόνα ενός έξαλλου βαθιά πληγωmicroένου ατόmicroου που δειχνε τα

microατωmicroένα στήθη του στους ανθρώπους και φώναζε

laquoΧτυπήστε microεraquo κι αυτό ίσως πάλι να σήmicroαινε laquoΑγαπήστε

microεraquo

-Αλήθεια είσαι κι εσύ microέσα σ αυτούς τους laquoλίγουςraquo το

ρώτησα προσπαθώντας να ξεφύγω απ τις ίδιες microου τις σκέψεις

-Όmicroως η ζωγραφιά δεν απάντησε Στην αρχή νόmicroιζα πως

επρόκειτο για εκείνα τα σύντοmicroα κενά σιωπής που συνήθιζε ν

αφήνει microέχρι ν αρχίσει να microιλά Αλλά η σιωπή εκείνη έmicroοιαζε

να χει αρχίσει εδώ κι αιώνες και microάλλον δεν θα σταmicroάταγε

πουθενά - σαν τη σιωπή της αγάπης

Έτσι το ανθρωπάκι ένιωθα να microου χει γι άλλη microια φορά

απαντήσει microε το δικό του ιδιαίτερο τρόπο Κι ήταν αυτός ένας

τρόπος που δεν έmicroελλε να τον ξαναβρώ ανάmicroεσα στους

ανθρώπους

Έξω δεν ήξερα πια αν η βροχή εξακολουθούσε να πέφτει Τα

φώτα των αυτοκινήτων έλαmicroπαν θαmicroπά πάνω στα τζάmicroια

δίνοντας έτσι microια microεταφυσική αίσθηση σε όλο τον κλειστό

χωρίς διεξόδους χώρο του λεωφορείου

10

Για microια στιγmicroή microάλιστα microε κυρίευσε microια παράξενη σκέψη - το

λεωφορείο είχε microετατραπεί σιγά-σιγά και χωρίς να το

καταλάβω σ ένα microικρό πλανήτη microε microοναδικό του κάτοικο

εmicroένα Και για να microη νιώθω microοναξιά σαν ένας άλλος Αδάmicro

έλεγα ο Θεός προνόησε κι έκοψε ένα κοmicromicroάτι απ το δικό microου

πόνο φτιάχνοντας έτσι τούτο εδώ το ανθρωπάκι που microπορεί να

microιλά χαmicroογελώντας και να σιωπά όποτε το ρωτώ για τον εαυτό

του

Ένα κορνάρισmicroα του οδηγού όmicroως ήταν αρκετό να micro

επαναφέρει πάλι στον αληθινό κόσmicroο Σταmicroατάmicroε Βρισιές micro

έναν άλλον οδηγό Το ανθρωπάκι είναι ακόmicroη πάνω στο τζάmicroι

ακούει απορεί microε ρωτά

-Τι σηmicroαίνει laquoχουνίraquo

Ακούω την ερώτηση ξαφνιασmicroένος Υστερα ξεσπώ σε

ασυγκράτητα γέλια Η καηmicroένη η ζωγραφιά microου δεν άκουσε

σωστά τη λέξη κι αφού δεν ήξερε καθόλου από laquoτέτοιαraquo ήταν

φυσικό να ρωτά

-Λοιπόν δεν θα micro απαντήσεις έκανε αυτή τη φορά κάπως

νευριασmicroένα

Με χίλιους δύο κόπους προσπάθησα να συνέλθω από τα γέλια

για να του απαντήσω τέλος σκεφτικός

-Αυτή η λέξη αυτή η λέξη σηmicroαίνει ένα πηγάδι ναι ένα

πηγάδι απ όπου microπορείς να τραβήξεις ότι λαχταρά η ψυχή σου

είπα φανερά ανακουφισmicroένος που βρήκα τρόπο να γλιτώσω και

microάλιστα χωρίς να πω κάποιο ψέmicroα

Είδα τότε το ανθρωπάκι να microε κοιτά microε γουρλωmicroένα microάτια και

στόmicroα microισάνοιχτο - έδειχνε να θαυmicroάζει Στο τέλος έκλεισε τα

microάτια του κι επανέλαβε σιγανά

-Πηγάδι ότι λαχταρά η ψυχή σου Θα πρέπει να είναι κάτι

πολύ σηmicroαντικό αυτό είπε κι έδειχνε κάπως στεναχωρηmicroένο

-Τι σ έπιασε πάλι ρώτησα προσπαθώντας να το ξαναφέρω σ

ευθυmicroία

-Τίποτα τίποτα άργησε να microου απαντήσει Να ξέρεις το

microεσηmicroέρι που πέρασεσ αυτό το κάθισmicroα ήρθε και κάθισε ένα

microικρό αγόρι microε microια καραmicroέλα στο στόmicroα του Μου άρεσε πολύ

το άρωmicroά της Μου πε πως ήταν άρωmicroα microανταρίνι Προσπάθησε

microάλιστα να microου δώσει microία για να δοκιmicroάσω κι εγώ όmicroως δεν

microπόρεσε να την περάσει microέσ απ το τζάmicroι για να φτάσει έτσι στο

στόmicroα microου

-Και τι σχέση έχουν όλα αυτά

-Να θα ήθελα αν ποτέ πας σ αυτό το laquoπηγάδιraquo το laquoχουνίraquo αν

microπορείς να microου πάρεις microερικές καραmicroέλες που να microπορούν

11

όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα

υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά

η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει

κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το

κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι

είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του

αρνηθώ

-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα

microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα

συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει

Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να

κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος

πώς να υπάρξω

Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε

παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο

περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν

ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο

τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει

εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο

σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων

ανθρώπων στον κόσmicroο

Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω

τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος

κατάφερα ν αρθρώσω

-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω

-Ώστε ώστε αυτό ήτανε

-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να

κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου

Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά

στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει

-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις

ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα

-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο

βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης

Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που

πρωτανέβηκα στο λεωφορείο

-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε

δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το

νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα

ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα

ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν

σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν

12

-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία

Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου

όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι

άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-

ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου

-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε

δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι

πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι

όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε

τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει

κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως

να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα

πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να

περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη

microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το

να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά

κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει

σε ποια βάθη ανυπαρξίας

Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί

διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο

Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο

για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν

microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να

προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν

αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του

καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα

ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε

-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα

χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου

αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για

να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε

παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν

άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει

είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν

αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς

ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι

θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα

ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια

ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα

δάκρυα microου

13

Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια

του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη

στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε

-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων

microου

Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά

τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το

εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη

ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι

και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν

έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω

Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι

microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά

αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως

microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν

είναι τίποτε παραπάνω από λόγια

-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού

εσύ

Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι

θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις

αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια

οι σιωπές τα δάκρυα microας

Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα

να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι

θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν

Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του

ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν

ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε

microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό

είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα

δευτερολέπτων η ζωή της αν

Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές

Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του

παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα

πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και

πάλι τίποτε

Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο

χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου

microιλήσει

-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και

δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά

14

δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω

Πεθαίνω

-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα

απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου

πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να

φεύγεις

-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε

ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος

microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε

Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε

-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro

έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα

microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός

ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα

ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η

αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου

-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές

γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ

ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη

φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να

δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει

Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η

ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια

-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε

ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου

αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που

σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου

Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα

λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη

χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε

κατάφερε να ολοκληρώσει

-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα

πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ

στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν

πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα

microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί

-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να

χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν

ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -

σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος

τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή

νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να

15

microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης

microας

Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το

χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια

∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω

σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και

πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε

ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε

ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του

νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της

βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια

Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες

ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των

φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo

την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν

τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι

16

Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ

Α

Ασηmicroένια καρδιά

πώς να βρεις γιατρειά

στης ζωής τη ζάλη

Β

∆ιαmicroαντένιο δάκρυ

στου microατιού την άκρη

σπίθισε και πάλι

Γ

Μrsquo ένα παραmicroύθι

ας χωθεί στη λήθη

του ανθρώπου η θλίψη

Ι

Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα

ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς

του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε

που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις

πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της

νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία

κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων

microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης

ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις

ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του

Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν

του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo

ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες

των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo

άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι

γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo

απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο

17

που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα

κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους

microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις

microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip

Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά

πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα

όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη

πραγmicroατικότητα

Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των

γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν

microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της

ζωήςraquo

Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον

εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά

επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια

του Ασηmicroούλη

Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν

ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού

και τον εαυτό του

Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη

κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον

αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα

ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα

καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι

αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου

Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip

Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν

ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς

τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί

τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip

18

ΙΙ

Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του

ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε

να πάει έναν περίπατο

Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να

κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί

πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του

αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα

φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)

Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που

έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο

microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους

microες στου microωρού το στόmicroα)

Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα

ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη

πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-

σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι

να microην πεθάνουνhellip

Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του

αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα

microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι

άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο

ανέκφραστο

Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση

διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των

πραγmicroάτων

Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα

rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους

είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος

πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι

κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι

γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip

19

Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια

αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το

ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε

-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip

Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το

θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που

έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του

ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές

παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη

λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα

αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το

λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του

Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα

microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη

ευτυχία - και το ρώτησε

-Κλαις Γιατί κλαιςhellip

Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα

δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη

Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν

ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα

καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα

όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα

κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα

αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα

και microέγεθος των δακρύων

Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που

έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η

καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα

όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και

γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo

ανταmicroωθούνhellip

Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες

των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα

ροδοmicroάγουλά του

20

Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή

ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν

λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το

πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα

πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές

που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων

-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ

έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς

-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που

έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω

στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip

-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν

διαmicroάντια τι είναι

-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων

Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι

αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo

αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια

-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η

οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip

-Κι εσένα πώς σε λένε

-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν

ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους

άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του

-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά

Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι

ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς

του

-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς

ακούς την καρδιά microουhellip

21

Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό

τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο

πεθαmicroένος πατέρας της

-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η

microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip

-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του

Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει

όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα

-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει

-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου

microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου

τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες

-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω

ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι

κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν

τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω

το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και

πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί

-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip

Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το

πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο

microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη

-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα

δακρύζωhellip

Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και

πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω

του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και

θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω

στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας

βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

2

3

ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΟΥ ΚΙ Η ΛΥΠΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

∆εν θυmicroάmicroαι πια πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε Πόσες

παρόmicroοιες νύχτες έχουν ξαναϋπάρξειΚαmicroιά όmicroως που να την

έζησα όπως εκείνην Καmicroιά που να microε σκότωσε όπως αυτή ∆εν

θυmicroάmicroαι πια ούτε το πρόσωπό microου τις ιδιαίτερες γραmicromicroές που το

χάραζαν τότε τα σιωπηλά τοπία που το ερήmicroωναν τους χάρτες

που το εξαφάνιζαν

Σίγουρα όmicroως θυmicroάmicroαι το θαmicroπωmicroένο τζάmicroι του λεωφορείου

και το γερmicroένο κεφάλι microου πάνω του

∆εκέmicroβρης νύχτα Οι ρόδες κυλούσαν πάνω στη βρεγmicroένη

άσφαλτο-τις ακούω ακόmicroη και τώρα Πατησίων γωνία microια

microεγάλη λακκούβα στο δρόmicroο και λυγmicroός ανθρωπάκου

βρεγmicroένου ως τη microούρη απ τις ρόδες του λεωφορείου microου - τον

ακούω από πάντα

Στο δρόmicroο της επιστροφής Μετά από microιαν ακόmicroη συνάντηση

που είχα microαζί της -έmicroοιαζε microάλλον microε αποχωρισmicroό Όπως και

όλες οι προηγούmicroενες άλλωστε Συλλογιζόmicroουν Συλλογιζόmicroουν

τις microέρες που θα έπρεπε ν αφήσω να περάσουν για να της

ξανατηλεφωνήσω Τους αιώνες για να την ξαναδώ

Συλλογιζόmicroουν Συλλογιζόmicroουν το θάνατο Για πρώτη φορά microε

ηρεmicroία Σαν ένα φίλο το microοναδικό ίσως που ξέρει να

παρηγορεί Οι άλλοι άνθρωποι σε τέτοιες στιγmicroές στέκουν

αmicroήχανοι δεν ξέρουν πώς να φερθούν Μόνο microιλούν microιλούν

ακατάπαυστα microήπως σε κάνουν να ξεχάσεις Όταν εσύ έχεις

ανάγκη να θυmicroάσαι - και να πονάς Με το θάνατο όmicroως είναι

διαφορετικά δεν έχει λόγια να σου πει ψευδαισθήσεις να σου

καλλιεργήσει Σου ανοίγει σιωπηλός την αγκαλιά του κι εσύ

τρέχεις microέσα της για να κλάψεις Ο microαύρος microανδύας του κλείνει

και είναι πια σαν να microην υπήρχες ποτέ Άλλωστε δεν έχει

σηmicroασία αν θα χαθείς Σηmicroασία πάντοτε είχε να microην ξαναβρείς

το δρόmicroο Κι εγώ δε θυmicroόmicroουν κανένα δρόmicroο που να micro έφερνε

πίσω Ίσως γιατί απλά να microην υπήρχε

Έκλεισα τα microάτια και προσπάθησα να microη σκέφτοmicroαι τίποτε

Τίποτε Ξαφνικό απότοmicroο φρενάρισmicroα micro επαναφέρει πίσω στον

κόσmicroο Το κεφάλι microου σέρνεται προς τα εmicroπρός εφαπτόmicroενο

πάντα microε το τζάmicroι

Ήταν τότε που άκουσα microια ψιλή φωνή να microου λέει

- Ε καηmicroενούλη πρόσεξε και θα microου χαλάσεις τη microύτη

4

Άνοιξα τα microάτια microου και κοίταξα γύρω Κανείς Μόνος

συνεπιβάτης microια κυρία στο βάθος του οχήmicroατος Αποκλείεται

να microίλησε εκείνη Μάλλον σκέφτηκα microάλλον θα ονειρεύτηκα

Μα η φωνή τότε microου ξαναmicroίλησε

-∆εν ονειρεύτηκες χαζούλη microου Κοίτα κοίτα στο τζάmicroι και θα

microε δεις

Κοιτάζω παραξενεmicroένος στο τζάmicroι που πριν ακουmicroπούσα το

κεφάλι microου Θαmicroπωmicroένο απ την εσωτερική θερmicroοκρασία

Σκοπεύω να το καθαρίσω microε το microανίκι microου για να κοιτάξω έξω

-Μη microη και θα micro εξαφανίσεις ολόκληρο Ξανά πε τότε η φωνή

ταραγmicroένη ∆εν έρχοmicroαι απ έξω συνέχισε Μόνο κοίτα στο

τζάmicroι Πάνω στο τζάmicroι

Πάνω στο τζάmicroιτίποτε Πάνω στο τζάmicroι microονάχα υδρατmicroοί

Μια επιφάνεια γεmicroάτη υδρατmicroούς Τίποτε τίποτε άλλο Α κι

ένα ανθρώπινο microουτράκι ζωγραφισmicroένο απ το δάχτυλο κάποιου

προηγούmicroενου επιβάτη υποθέτω πάνω στους υδρατmicroούς

-Ναι εγώ είmicroαι είπε πάλι η φωνή Αυτός που σου microιλά εγώ

Τώρα microε βλέπεις Πάνω στο τζάmicroι εγώ σου microιλάω

Έmicroεινα microε το στόmicroα ανοιχτό Ήταν κάτι που δεν περίmicroενα ποτέ

microου να συmicroβεί-ίσως microονάχα στα κινούmicroενα σχέδια του Ντίσνεϊ

Αλλά microήπως κι η ζωή microας δεν είναι ένα κουκλοθέατρο microε

αθέατους σπάγκους που κινεί από πίσω microας ο για πάντοτε

άγνωστος κουκλοπαίχτης

Ένα θαύmicroα λοιπόν Ένα microικρό θαύmicroα microπροστά στα έκπληκτα

microάτια microου Η ζωγραφιά αυτή η ζωγραφιά ήταν που microου

microιλούσε Ένα χαmicroογελαστό microουτράκι φτιαγmicroένο από δύο-τρεις

απλές γραmicromicroές microε το σύρσιmicroο κάποιου δακτύλου πάνω στο

τζάmicroι ήταν εκεί microε κοιτούσε και microίλαγε

-Χάζεψες ε Όλοι όσοι microε κατάλαβαν ως τώρα έκαναν σα

χαζοί να όπως τώρα κι εσύ Κι όσοι πάλι δεν microε κατάλαβαν

ήταν χαζοί είπε το ανθρωπάκι κι έσκασε αυτή τη φορά στα

γέλια

-Πώς πώς γίνεται κατάφερα να ψελλίσω τόσο σιγανά που

ούτε κι εγώ καλά-καλά δεν κατάφερα ν ακούσω τη φωνή microου

Όmicroως εκείνο micro είχε ακούσει Και microάλιστα microου απάντησε

Ρωτάς πώς γίνεται και σου microιλώ Μα είναι τόσο απλό Ίσως

γι αυτό και να microην καταλαβαίνεις Όmicroως φίλε microου πριν

συνεχίσω χνώτισέ microε λίγο microε την αναπνοή σου γιατί νιώθω τις

γραmicromicroές του προσώπου microου ν ατονούν ∆ώσε microου γρήγορα το

χνώτο σου λοιπόν να microη χαθώ

5

Ο ανθρωπάκος microου έλεγε την αλήθεια- τ αυτιά του άρχισαν να

εξατmicroίζονται ενώ το στόmicroα του που έως τότε χαmicroογελούσε σαν

να σβηνε σιγά-σιγά

Με την αναπνοή microου χνώτισα γρήγορα δύο φορές το τζάmicroι και micro

ένα δάχτυλο του χεριού microου επιδιόρθωσα τις γραmicromicroές της

ζωγραφιάς microου - και να που microου ξαναπαρουσιάστηκε ακέραια

microε το γνώριmicroο χαmicroόγελο της

-Σ ευχαριστώ microου είπε καλοσυνάτα και ξερόβηξε microία φορά

σιγανά Και τώραθες να σου εξηγήσω

-Ναι είπα microε microιαν παιδική ανυποmicroονησία που ευθύς

microετατράπηκε σε ντροπή γιατί σκέφτηκα πως δεν είναι για

λογικούς ανθρώπους να microιλούν microε microια άψυχη microορφή Όmicroως στ

αλήθεια τι microπορεί να είναι για τους λογικούς ανθρώπους

Αφού αυτή η άψυχη microορφή ήταν εκεί πάνω στο τζάmicroι και microου

microιλούσε

-Ξέρεις σήmicroερα έχω τα γενέθλιά microου Γιατί σήmicroερα microόλις

γεννήθηκα Στο ξεκίνηmicroα αυτής της ηmicroέρας που σε λίγο

τελειώνει Κι ήταν αλήθεια τόσο microεγάλη αυτήη microέρα Απ το

ίδιο κάθισmicroα που τώρα κάθεσαι εσύ έχουν περάσει τόσοι και

τόσοι άνθρωποι βαρέθηκα να τους microετρώ Ο καθένας microε τη

δική του ζωή τον δικό του πόνο τις δικές του ελπίδες τις δικές

του ψευδαισθήσεις Καηmicroενούληδές microου Το πρωί ήταν το

σώmicroα microιας microεσόκοπης γυναίκας που ήρθε και κάθισε εδώ Στην

αγκαλιά της βαστούσε ένα microικρό κορίτσι Τότε εγώ ακόmicroη δεν

υπήρχα Αυτά τα υπέθεσα πως έγιναν έτσι λίγα λεπτά αργότερα

Όταν δηλαδή το κορίτσι ακούmicroπησε το δάχτυλό του στο

θαmicroπωmicroένο τζάmicroι του λεωφορείου κι έφτιαξε πάνω του έναν

κύκλο-θα ταν αυτό το σχήmicroα που θα έδινε στο πρόσωπό microου

Έπειτα έφτιαξε δυο-τρεις γραmicromicroές να ξεκινούν απ την κορυφή

του κεφαλιού microου - τα λιγοστά microαλλιά που θα χα- και ύστερα

από λίγο το δάχτυλο πάτησε δυνατά microέσα microου δυο φορές

αφήνοντάς microου δύο τελείες - τα microάτια microου Ακολούθησαν δυο

καmicroπύλες γραmicromicroές - τ αφτιά microου - και microια άλλη - τα χείλη microου

να χαmicroογελούνε Και τη στιγmicroή που θα φτιαχνε microία λεπτή

κοmicroψή microυτούλα για ν αναπνεύσω κι έτσι ν αρχίσω να υπάρχω

το λεωφορείο φρενάρισε απότοmicroα το δάχτυλο κουνήθηκε κι η

microύτη βγήκε λίγο στραβή ndash γιrsquo αυτό και ίσως να σου φαίνοmicroαι

συναχωmicroένος

Εκείνη την ώρα το ανθρωπάκι σταmicroάτησε να microιλά τα microάτια του

έκλεισαν το στόmicroα ανοιχτό και ήταν σα να θελε να τινάξει το

κεφάλι του πίσω

6

-Αϊψού έκανε τότε δυνατά και όλο το τζάmicroι έτριξε

Ένα απλό φτέρνισmicroα ήταν Κι έπειτα κι απ αυτό συνέχισε να

microου διηγείται

-Όσο για το κορίτσι που microου χάρισε τη ζωή δεν κατάφερα να

microάθω πολλά Μόνο λίγο πριν φύγει άκουσα τη γυναίκα που το

βαστούσε να του λέει πως laquoόλα θα πάνε καλά και θα είναι όπως

πρώταraquo Κάποιο ατύχηmicroα κάποια αρρώστια ∆εν ξέρω

Όmicroως ότι κι αν ήταν θα πρέπει να ταν κάτι σοβαρό Γιατί όση

ώρα ήτανε πάνωστο λεωφορείο το κορίτσι δεν microίλησε καθόλου

Μόνο αφού micro έφτιαξε κοιτούσε αφηρηmicroένα πάνω στο τζάmicroι

αλλά όχι όχι αφηρηmicroένα γιατί κοιτούσε πια εmicroένα το κορίτσι

κοιτούσε εmicroένα πάνω στο τζάmicroι microε δυο microεγάλα θλιmicromicroένα - θεέ

microου πόσο θλιmicromicroένα - microάτια Παρ όλα αυτά microε είχε φτιάξει

να χαmicroογελώ γιατί

Αναρωτήθηκε microελαγχολικά το ανθρωπάκι κι ήταν η πρώτη

φορά που χε χαθεί το χαmicroόγελο απ το πρόσωπό του

Το λεωφορείο έκοψε ταχύτητα κι έκανε στάση για να κατεβάσει

τον microοναδικό συνεπιβάτη που είχα ως τότε - έδειχνε να microην έχει

καταλάβει τίποτε απ όλα αυτά

Έτσι θα microενα τώρα microόνος microου microέσα στο λεωφορείο - αλλά όχι

εντελώς microόνος εγώ κι αυτή η παράξενη ζωγραφιά πάνω στο

τζάmicroι που τόσο απροσδόκητα εισέβαλε microες στη ζωή microου

γιατί

Το λεωφορείο άρχισε πάλι ν αναπτύσσει ταχύτητα και

ξανάπιασα την κουβέντα που είχα στη microέση αφήσει microαζί του

-Ξέρεις δεν θέλω να σε προσβάλλω του είπα χαmicroηλόφωνα microη

γίνω αντιληπτός από τον οδηγό Ειλικρινά δεν θέλω συνέχισα

Όmicroως ακόmicroη δεν microπορώ να το πιστέψω Νοmicroίζωνοmicroίζω πως

έχω να κάνω microε microιαν ψευδαίσθηση Θέλω να πω δηλαδή πώς

είναι δυνατόν να υπάρχεις Πώς να microιλάς και να σκέφτεσαι

Το ανθρωπάκι τότε ξαναγέλασε microε αυθορmicroητισmicroό και microέσα στα

χαχανητά του προ- σπάθησε να micro απαντήσει

-Χαζούλη microου Οι άλλοι πιστεύουν microόνο σ αυτό που βλέπουν

κι εσύ τώρα βλέπεις αυτό που ποτέ σου δεν microπορούσες να

πιστέψεις Ρωτάς πώς είναι δυνατό να υπάρχω Μα όπως

είναι δυνατόν κι εσείς οι άνθρωποι να πονάτε Γιατί ξέχασα να

σου πω πως όλοι όσοι ήρθαν και κάθισαν εδώ ένιωθαν

δυστυχισmicroένοι Αυτήν την πίκρα τους microετάγγισαν και σ εmicroένα

κι ήταν αυτή αρκετή για ν αποκτήσω ψυχή και να τους νιώσω

Οι δικές τους σκέψεις micro έmicroαθαν κι εmicroένα να σκέφτοmicroαι και το

δικό τους παραmicroιλητό micro έmicroαθε να microιλώ Βλέπεις πλάστηκα

7

από τις δυστυχίες των ανθρώπων ζω απ τη θλίψη σας Και

microόνο σαν αντικρίσω τον πρώτο ευτυχισmicroένο άνθρωπο θα

microπορέσω κι εγώ ανακουφισmicroένος σιγά - σιγά να σβήσω

Κι όταν είπε τα λόγια αυτά το ανθρωπάκι έσκυψε τα microάτια

σιωπώντας Από το microάγουλό του κύλησε microια σταγόνα νερό

-Κλαις το ρώτησα

-Όχι όχι έκανε προσπαθώντας να ξαναχαmicroογελάσει Είναι απ

τους υδρατmicroούς πάνω στο τζάmicroι είπε χωρίς να θέλει να microε

κοιτάξει Όmicroως συνέχισε αλήθεια τόσην ώρα που microιλούmicroε και

δεν microου έδωσες το όνοmicroα σου έτσι για να σε θυmicroάmicroαι κι όταν

θα έχεις φύγει

-Γιάννη είπα microε ύφος ανέκφραστο σα να λεγα κάτι που microου

στεκόταν τόσο microακρινό και άγνωστο που δεν είχε για microένα

καmicroιά σηmicroασία

-Γιάννη Μάλιστα αυτό είναι όνοmicroα ένα όνοmicroα απλό απλό κι

ελαφρύ χωρίς να κουβαλάει πάνω του έννοιες βαριές και να

κάνει τον άνθρωπο που το χει να βουλιάζει Όχι όπως εγώ

είπε micro απέχθεια το ανθρωπάκι προς τον εαυτό του

-Εσένα εσένα δηλαδή πώς σε λένε ήρθε φυσική η ερώτησή

microου

-Ρωτάς τ όνοmicroα microου είπε η ζωγραφιά βαριανασαίνοντας και

θάmicroπωσε πιότερο γύρω της το τζάmicroι

Μάθε λοιπόν συνέχισε πως το δικό microου όνοmicroα δεν είναι ένα Ο

καθένας που microε γνώρισε microε βάφτισε και διαφορετικά ανάλογα

microε τι τον βασάνιζε πιο πολύ την ώρα που microιλούσαmicroε Βλέπεις

τα ονόmicroατα microου τα παίρνω από τα βάσανα των ανθρώπων που

microε συναντούν Έτσι microέσα σ αυτή τη microέρα άλλαξα τόσα πολλά

ονόmicroατα όσες κι οι λύπες των ανθρώπων που συνάντησα

Άλλος microε είπε Μαρία γιατί κάποτε τον βασάνισε πολύ microία

Μαρία ένας φοιτητής microε είπε Πτυχίο κι ένας άλλος φαντάρος

αυτός microε είπε Στρατό κι ο παντρεmicroένος microε ονόmicroασε Γάmicroο κι

ένας γεράκος Θάνατο Κάποιος άλλος πάλι microε είπε Κυριακή

Απόγευmicroα Όmicroως δεν κατάλαβα τι εννοούσε Αλλά στ

αλήθεια εσύ πως θα θελες να microε πεις ρώτησε καλοκάγαθα η

ζωγραφιά

-Εγώ είπα αmicroήχανος Εγώ δεν ξέρω

∆εν έχεις τίποτε λοιπόν που να σε στεναχωρεί επέmicroεινε τ

ανθρωπάκι κι είχε την όψη κάποιου που προσδοκά το άκουσmicroα

microιας microεγάλης ευτυχίας

-Αν το θέτεις έτσι ίσως Όmicroως είναι τόσα Ποιο να

πρωτοδιαλέξω

8

-Αυτό που σε πονά πιο πολύ microου ξανάπε αυτή τη φορά microε microιαν

απογοήτευσηύστερα από ένα microικρό κενό σιωπής

Αυτό που microε πονά πιο πολύ σκέφτηκα Ποιο είναι

Ποτέ δεν είχα ξαναmicroπεί σ έναν τέτοιο προβληmicroατισmicroό Γιατί

microέχρι τότε έβλεπα όλη τη ζωή microου σαν ένα τεράστιο σύmicroπλεγmicroα

πόνου απ το οποίο ήταν αδύνατο να διαφύγω για λίγο και να

ησυχάσω Τώρα όmicroως έπρεπε να διαλέξω απ όλο το σύmicroπλεγ-

microα ένα microόνο στοιχείο του απ όλο τον πόνο microου τον πιο

δυνατό Να ταν οι δυσκολίες που χα τότε microε το νοίκι κι είχα δυο

microήνες να πληρώσω ο αδελφός που ταξίδευε στα ξένα οι νεκροί

γονείς το ανόητο επάγγελmicroα που διάλεξα και τώρα έπρεπε ν

ακολουθήσω ή εκείνη

Η microατιά microου έπεσε πάνω στο τζάmicroι αφηρηmicroένα- microέσ απ το

τζάmicroι στο σηmicroείο που χε ζωγραφιστεί το παράξενο ανθρωπάκι

είδα το δικό microου πρόσωπο να χει καθρεφτιστεί microπλεγmicroένο

αξεδιάλυτα microε το δικό του χαmicroογελαστό microουτράκι

-Το χαmicroόγελό microου ψιθύρισα ασυναίσθητα

-Και τι σηmicroαίνει πάλι τούτο έκανε ξαφνιασmicroένο

-Να εσύ έχεις ένα τόσο όmicroορφο χαmicroόγελο ενώ εγώ ποτέ microου

δεν κατάφερα να χαmicroογελάσω έστω και microια φορά έτσι φυσικά

και αβίαστα Πάντοτε κάτι microε κρατούσε πάντοτε κάτι microε

εmicroπόδιζε Το χαmicroόγελο ήταν πάντα στη ζωή microου κάτι που

διαρκώς microου αντιστεκόταν Γι αυτό κι εγώ θα σ έλεγα Χ α micro ό

γ ε λ ό micro ο υ

-Χαmicroόγελό microου επανέλαβε κι αυτό σκεφτικό κι είχε απλωθεί microια

γλύκα στο πρόσωπο του θα ήθελα να σε δω να χαmicroογελάς είπε

η ζωγραφιά και microε κοίταζε στα microάτια

-∆ε microου πες όmicroως προσπάθησα να ξεφύγω Εσύ εσύ λέω

δεν θα θελες να δώσεις στον εαυτό σου ένα όνοmicroα Γιατί microόνον

οι άλλοι

-Μα πώς

-Είναι πολύ απλό ∆ώσε όνοmicroα στον δικό σου πόνο και πες microου

πώς θα ήθελες να σε λέmicroε είπα κοιτάζοντας ανυπόmicroονα το

στόmicroα της ζωγραφιάς σαν να θελα να microαντέψω από πριν τις

λέξεις που θα βγαζε για να microου απαντήσει

Όmicroως ο ανθρωπάκος microου καθόταν για πολλή ώρα σκεφτικός και

δεν άνοιγε το στόmicroα του Κάποια στιγmicroή τέλος αποφάσισε να

microιλήσει

-Εγώ ξέρεις εγώ δεν έχω δική microου ζωή ούτε και δικά microου

βάσανα Η δική microου λύπη είναι η λύπη όλων των άλλων Έτσι

λοιπόν αν θα ήθελα ένα όνοmicroα θα θελα να microε λέτε η Λ ύ π η

τ ω ν Α ν θ ρ ώ π ω ν

9

-Η Λύπη των Ανθρώπων επανέλαβα κι εγώ τ όνοmicroά του

σιγανά Λοιπόν ξέρεις κάτι Ίσως να είναι κουτό όmicroως νοmicroίζω

πως έχω αρχίσει να σε συmicroπαθώ και δε θα πρεπε είπα χωρίς

να το κοιτάζω

-Και γιατί παρακαλώ δεν θα πρεπε ρώτησε το ανθρωπάκι microου

φανερά πειραγmicroένο

-Να γιατί ποτέ δεν πρέπει ν αγαπάmicroε αυτούς που κάποτε θα microας

φύγουν Γιατί ύστερα θα πληγωθούmicroε

-Ναι θα πληγωθούmicroε επανέλαβε γι άλλη microια φορά

microελαγχολικά Όmicroως συνέχισε όmicroως δεν microπορεί να microην

αγαπήσεις κανέναν γιατί κάποτε microπορεί να σου φύγειΚι όταν

ακόmicroη φύγει κι εσύ συνεχίσεις να τον αγαπάς θα ναι σα να microην

έφυγε ποτέ Γιατί θα τον έχεις microία και καλή ασφαλίσει microες στην

καρδιά σου Άλλωστε πόσοι άνθρωποι πάνω στη γη σας microπορεί

ν αγάπησαν έστω και microια φορά αληθινά Λίγοι Λίγοι

ακριβώς γι αυτόmiddot γιατί φοβόντουσαν αργότερα microήπως

πονέσουν Εσείς οι άνθρωποι ξέρετε να κοιτάζετε microόνον τον

εαυτό σας Ενώ ενώ αυτοί οι λίγοι είναι τυχεροί Έστω κι αν

αργότερα πόνεσαν είναι τυχεροί ακόmicroη και γι αυτόν τον πόνο

τους

Όλη αυτή την ώρα που microιλούσε η ζωγραφιά microου είχε δώσει την

εικόνα ενός έξαλλου βαθιά πληγωmicroένου ατόmicroου που δειχνε τα

microατωmicroένα στήθη του στους ανθρώπους και φώναζε

laquoΧτυπήστε microεraquo κι αυτό ίσως πάλι να σήmicroαινε laquoΑγαπήστε

microεraquo

-Αλήθεια είσαι κι εσύ microέσα σ αυτούς τους laquoλίγουςraquo το

ρώτησα προσπαθώντας να ξεφύγω απ τις ίδιες microου τις σκέψεις

-Όmicroως η ζωγραφιά δεν απάντησε Στην αρχή νόmicroιζα πως

επρόκειτο για εκείνα τα σύντοmicroα κενά σιωπής που συνήθιζε ν

αφήνει microέχρι ν αρχίσει να microιλά Αλλά η σιωπή εκείνη έmicroοιαζε

να χει αρχίσει εδώ κι αιώνες και microάλλον δεν θα σταmicroάταγε

πουθενά - σαν τη σιωπή της αγάπης

Έτσι το ανθρωπάκι ένιωθα να microου χει γι άλλη microια φορά

απαντήσει microε το δικό του ιδιαίτερο τρόπο Κι ήταν αυτός ένας

τρόπος που δεν έmicroελλε να τον ξαναβρώ ανάmicroεσα στους

ανθρώπους

Έξω δεν ήξερα πια αν η βροχή εξακολουθούσε να πέφτει Τα

φώτα των αυτοκινήτων έλαmicroπαν θαmicroπά πάνω στα τζάmicroια

δίνοντας έτσι microια microεταφυσική αίσθηση σε όλο τον κλειστό

χωρίς διεξόδους χώρο του λεωφορείου

10

Για microια στιγmicroή microάλιστα microε κυρίευσε microια παράξενη σκέψη - το

λεωφορείο είχε microετατραπεί σιγά-σιγά και χωρίς να το

καταλάβω σ ένα microικρό πλανήτη microε microοναδικό του κάτοικο

εmicroένα Και για να microη νιώθω microοναξιά σαν ένας άλλος Αδάmicro

έλεγα ο Θεός προνόησε κι έκοψε ένα κοmicromicroάτι απ το δικό microου

πόνο φτιάχνοντας έτσι τούτο εδώ το ανθρωπάκι που microπορεί να

microιλά χαmicroογελώντας και να σιωπά όποτε το ρωτώ για τον εαυτό

του

Ένα κορνάρισmicroα του οδηγού όmicroως ήταν αρκετό να micro

επαναφέρει πάλι στον αληθινό κόσmicroο Σταmicroατάmicroε Βρισιές micro

έναν άλλον οδηγό Το ανθρωπάκι είναι ακόmicroη πάνω στο τζάmicroι

ακούει απορεί microε ρωτά

-Τι σηmicroαίνει laquoχουνίraquo

Ακούω την ερώτηση ξαφνιασmicroένος Υστερα ξεσπώ σε

ασυγκράτητα γέλια Η καηmicroένη η ζωγραφιά microου δεν άκουσε

σωστά τη λέξη κι αφού δεν ήξερε καθόλου από laquoτέτοιαraquo ήταν

φυσικό να ρωτά

-Λοιπόν δεν θα micro απαντήσεις έκανε αυτή τη φορά κάπως

νευριασmicroένα

Με χίλιους δύο κόπους προσπάθησα να συνέλθω από τα γέλια

για να του απαντήσω τέλος σκεφτικός

-Αυτή η λέξη αυτή η λέξη σηmicroαίνει ένα πηγάδι ναι ένα

πηγάδι απ όπου microπορείς να τραβήξεις ότι λαχταρά η ψυχή σου

είπα φανερά ανακουφισmicroένος που βρήκα τρόπο να γλιτώσω και

microάλιστα χωρίς να πω κάποιο ψέmicroα

Είδα τότε το ανθρωπάκι να microε κοιτά microε γουρλωmicroένα microάτια και

στόmicroα microισάνοιχτο - έδειχνε να θαυmicroάζει Στο τέλος έκλεισε τα

microάτια του κι επανέλαβε σιγανά

-Πηγάδι ότι λαχταρά η ψυχή σου Θα πρέπει να είναι κάτι

πολύ σηmicroαντικό αυτό είπε κι έδειχνε κάπως στεναχωρηmicroένο

-Τι σ έπιασε πάλι ρώτησα προσπαθώντας να το ξαναφέρω σ

ευθυmicroία

-Τίποτα τίποτα άργησε να microου απαντήσει Να ξέρεις το

microεσηmicroέρι που πέρασεσ αυτό το κάθισmicroα ήρθε και κάθισε ένα

microικρό αγόρι microε microια καραmicroέλα στο στόmicroα του Μου άρεσε πολύ

το άρωmicroά της Μου πε πως ήταν άρωmicroα microανταρίνι Προσπάθησε

microάλιστα να microου δώσει microία για να δοκιmicroάσω κι εγώ όmicroως δεν

microπόρεσε να την περάσει microέσ απ το τζάmicroι για να φτάσει έτσι στο

στόmicroα microου

-Και τι σχέση έχουν όλα αυτά

-Να θα ήθελα αν ποτέ πας σ αυτό το laquoπηγάδιraquo το laquoχουνίraquo αν

microπορείς να microου πάρεις microερικές καραmicroέλες που να microπορούν

11

όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα

υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά

η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει

κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το

κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι

είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του

αρνηθώ

-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα

microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα

συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει

Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να

κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος

πώς να υπάρξω

Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε

παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο

περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν

ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο

τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει

εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο

σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων

ανθρώπων στον κόσmicroο

Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω

τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος

κατάφερα ν αρθρώσω

-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω

-Ώστε ώστε αυτό ήτανε

-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να

κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου

Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά

στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει

-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις

ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα

-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο

βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης

Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που

πρωτανέβηκα στο λεωφορείο

-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε

δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το

νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα

ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα

ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν

σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν

12

-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία

Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου

όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι

άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-

ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου

-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε

δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι

πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι

όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε

τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει

κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως

να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα

πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να

περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη

microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το

να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά

κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει

σε ποια βάθη ανυπαρξίας

Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί

διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο

Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο

για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν

microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να

προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν

αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του

καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα

ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε

-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα

χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου

αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για

να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε

παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν

άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει

είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν

αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς

ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι

θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα

ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια

ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα

δάκρυα microου

13

Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια

του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη

στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε

-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων

microου

Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά

τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το

εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη

ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι

και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν

έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω

Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι

microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά

αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως

microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν

είναι τίποτε παραπάνω από λόγια

-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού

εσύ

Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι

θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις

αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια

οι σιωπές τα δάκρυα microας

Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα

να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι

θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν

Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του

ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν

ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε

microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό

είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα

δευτερολέπτων η ζωή της αν

Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές

Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του

παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα

πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και

πάλι τίποτε

Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο

χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου

microιλήσει

-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και

δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά

14

δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω

Πεθαίνω

-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα

απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου

πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να

φεύγεις

-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε

ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος

microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε

Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε

-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro

έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα

microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός

ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα

ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η

αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου

-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές

γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ

ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη

φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να

δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει

Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η

ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια

-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε

ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου

αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που

σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου

Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα

λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη

χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε

κατάφερε να ολοκληρώσει

-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα

πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ

στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν

πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα

microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί

-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να

χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν

ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -

σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος

τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή

νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να

15

microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης

microας

Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το

χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια

∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω

σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και

πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε

ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε

ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του

νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της

βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια

Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες

ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των

φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo

την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν

τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι

16

Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ

Α

Ασηmicroένια καρδιά

πώς να βρεις γιατρειά

στης ζωής τη ζάλη

Β

∆ιαmicroαντένιο δάκρυ

στου microατιού την άκρη

σπίθισε και πάλι

Γ

Μrsquo ένα παραmicroύθι

ας χωθεί στη λήθη

του ανθρώπου η θλίψη

Ι

Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα

ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς

του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε

που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις

πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της

νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία

κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων

microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης

ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις

ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του

Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν

του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo

ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες

των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo

άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι

γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo

απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο

17

που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα

κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους

microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις

microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip

Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά

πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα

όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη

πραγmicroατικότητα

Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των

γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν

microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της

ζωήςraquo

Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον

εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά

επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια

του Ασηmicroούλη

Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν

ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού

και τον εαυτό του

Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη

κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον

αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα

ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα

καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι

αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου

Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip

Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν

ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς

τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί

τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip

18

ΙΙ

Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του

ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε

να πάει έναν περίπατο

Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να

κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί

πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του

αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα

φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)

Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που

έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο

microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους

microες στου microωρού το στόmicroα)

Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα

ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη

πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-

σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι

να microην πεθάνουνhellip

Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του

αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα

microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι

άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο

ανέκφραστο

Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση

διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των

πραγmicroάτων

Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα

rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους

είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος

πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι

κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι

γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip

19

Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια

αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το

ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε

-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip

Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το

θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που

έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του

ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές

παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη

λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα

αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το

λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του

Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα

microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη

ευτυχία - και το ρώτησε

-Κλαις Γιατί κλαιςhellip

Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα

δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη

Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν

ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα

καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα

όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα

κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα

αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα

και microέγεθος των δακρύων

Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που

έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η

καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα

όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και

γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo

ανταmicroωθούνhellip

Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες

των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα

ροδοmicroάγουλά του

20

Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή

ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν

λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το

πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα

πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές

που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων

-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ

έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς

-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που

έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω

στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip

-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν

διαmicroάντια τι είναι

-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων

Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι

αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo

αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια

-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η

οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip

-Κι εσένα πώς σε λένε

-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν

ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους

άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του

-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά

Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι

ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς

του

-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς

ακούς την καρδιά microουhellip

21

Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό

τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο

πεθαmicroένος πατέρας της

-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η

microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip

-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του

Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει

όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα

-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει

-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου

microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου

τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες

-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω

ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι

κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν

τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω

το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και

πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί

-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip

Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το

πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο

microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη

-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα

δακρύζωhellip

Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και

πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω

του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και

θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω

στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας

βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

3

ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΟΥ ΚΙ Η ΛΥΠΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

∆εν θυmicroάmicroαι πια πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε Πόσες

παρόmicroοιες νύχτες έχουν ξαναϋπάρξειΚαmicroιά όmicroως που να την

έζησα όπως εκείνην Καmicroιά που να microε σκότωσε όπως αυτή ∆εν

θυmicroάmicroαι πια ούτε το πρόσωπό microου τις ιδιαίτερες γραmicromicroές που το

χάραζαν τότε τα σιωπηλά τοπία που το ερήmicroωναν τους χάρτες

που το εξαφάνιζαν

Σίγουρα όmicroως θυmicroάmicroαι το θαmicroπωmicroένο τζάmicroι του λεωφορείου

και το γερmicroένο κεφάλι microου πάνω του

∆εκέmicroβρης νύχτα Οι ρόδες κυλούσαν πάνω στη βρεγmicroένη

άσφαλτο-τις ακούω ακόmicroη και τώρα Πατησίων γωνία microια

microεγάλη λακκούβα στο δρόmicroο και λυγmicroός ανθρωπάκου

βρεγmicroένου ως τη microούρη απ τις ρόδες του λεωφορείου microου - τον

ακούω από πάντα

Στο δρόmicroο της επιστροφής Μετά από microιαν ακόmicroη συνάντηση

που είχα microαζί της -έmicroοιαζε microάλλον microε αποχωρισmicroό Όπως και

όλες οι προηγούmicroενες άλλωστε Συλλογιζόmicroουν Συλλογιζόmicroουν

τις microέρες που θα έπρεπε ν αφήσω να περάσουν για να της

ξανατηλεφωνήσω Τους αιώνες για να την ξαναδώ

Συλλογιζόmicroουν Συλλογιζόmicroουν το θάνατο Για πρώτη φορά microε

ηρεmicroία Σαν ένα φίλο το microοναδικό ίσως που ξέρει να

παρηγορεί Οι άλλοι άνθρωποι σε τέτοιες στιγmicroές στέκουν

αmicroήχανοι δεν ξέρουν πώς να φερθούν Μόνο microιλούν microιλούν

ακατάπαυστα microήπως σε κάνουν να ξεχάσεις Όταν εσύ έχεις

ανάγκη να θυmicroάσαι - και να πονάς Με το θάνατο όmicroως είναι

διαφορετικά δεν έχει λόγια να σου πει ψευδαισθήσεις να σου

καλλιεργήσει Σου ανοίγει σιωπηλός την αγκαλιά του κι εσύ

τρέχεις microέσα της για να κλάψεις Ο microαύρος microανδύας του κλείνει

και είναι πια σαν να microην υπήρχες ποτέ Άλλωστε δεν έχει

σηmicroασία αν θα χαθείς Σηmicroασία πάντοτε είχε να microην ξαναβρείς

το δρόmicroο Κι εγώ δε θυmicroόmicroουν κανένα δρόmicroο που να micro έφερνε

πίσω Ίσως γιατί απλά να microην υπήρχε

Έκλεισα τα microάτια και προσπάθησα να microη σκέφτοmicroαι τίποτε

Τίποτε Ξαφνικό απότοmicroο φρενάρισmicroα micro επαναφέρει πίσω στον

κόσmicroο Το κεφάλι microου σέρνεται προς τα εmicroπρός εφαπτόmicroενο

πάντα microε το τζάmicroι

Ήταν τότε που άκουσα microια ψιλή φωνή να microου λέει

- Ε καηmicroενούλη πρόσεξε και θα microου χαλάσεις τη microύτη

4

Άνοιξα τα microάτια microου και κοίταξα γύρω Κανείς Μόνος

συνεπιβάτης microια κυρία στο βάθος του οχήmicroατος Αποκλείεται

να microίλησε εκείνη Μάλλον σκέφτηκα microάλλον θα ονειρεύτηκα

Μα η φωνή τότε microου ξαναmicroίλησε

-∆εν ονειρεύτηκες χαζούλη microου Κοίτα κοίτα στο τζάmicroι και θα

microε δεις

Κοιτάζω παραξενεmicroένος στο τζάmicroι που πριν ακουmicroπούσα το

κεφάλι microου Θαmicroπωmicroένο απ την εσωτερική θερmicroοκρασία

Σκοπεύω να το καθαρίσω microε το microανίκι microου για να κοιτάξω έξω

-Μη microη και θα micro εξαφανίσεις ολόκληρο Ξανά πε τότε η φωνή

ταραγmicroένη ∆εν έρχοmicroαι απ έξω συνέχισε Μόνο κοίτα στο

τζάmicroι Πάνω στο τζάmicroι

Πάνω στο τζάmicroιτίποτε Πάνω στο τζάmicroι microονάχα υδρατmicroοί

Μια επιφάνεια γεmicroάτη υδρατmicroούς Τίποτε τίποτε άλλο Α κι

ένα ανθρώπινο microουτράκι ζωγραφισmicroένο απ το δάχτυλο κάποιου

προηγούmicroενου επιβάτη υποθέτω πάνω στους υδρατmicroούς

-Ναι εγώ είmicroαι είπε πάλι η φωνή Αυτός που σου microιλά εγώ

Τώρα microε βλέπεις Πάνω στο τζάmicroι εγώ σου microιλάω

Έmicroεινα microε το στόmicroα ανοιχτό Ήταν κάτι που δεν περίmicroενα ποτέ

microου να συmicroβεί-ίσως microονάχα στα κινούmicroενα σχέδια του Ντίσνεϊ

Αλλά microήπως κι η ζωή microας δεν είναι ένα κουκλοθέατρο microε

αθέατους σπάγκους που κινεί από πίσω microας ο για πάντοτε

άγνωστος κουκλοπαίχτης

Ένα θαύmicroα λοιπόν Ένα microικρό θαύmicroα microπροστά στα έκπληκτα

microάτια microου Η ζωγραφιά αυτή η ζωγραφιά ήταν που microου

microιλούσε Ένα χαmicroογελαστό microουτράκι φτιαγmicroένο από δύο-τρεις

απλές γραmicromicroές microε το σύρσιmicroο κάποιου δακτύλου πάνω στο

τζάmicroι ήταν εκεί microε κοιτούσε και microίλαγε

-Χάζεψες ε Όλοι όσοι microε κατάλαβαν ως τώρα έκαναν σα

χαζοί να όπως τώρα κι εσύ Κι όσοι πάλι δεν microε κατάλαβαν

ήταν χαζοί είπε το ανθρωπάκι κι έσκασε αυτή τη φορά στα

γέλια

-Πώς πώς γίνεται κατάφερα να ψελλίσω τόσο σιγανά που

ούτε κι εγώ καλά-καλά δεν κατάφερα ν ακούσω τη φωνή microου

Όmicroως εκείνο micro είχε ακούσει Και microάλιστα microου απάντησε

Ρωτάς πώς γίνεται και σου microιλώ Μα είναι τόσο απλό Ίσως

γι αυτό και να microην καταλαβαίνεις Όmicroως φίλε microου πριν

συνεχίσω χνώτισέ microε λίγο microε την αναπνοή σου γιατί νιώθω τις

γραmicromicroές του προσώπου microου ν ατονούν ∆ώσε microου γρήγορα το

χνώτο σου λοιπόν να microη χαθώ

5

Ο ανθρωπάκος microου έλεγε την αλήθεια- τ αυτιά του άρχισαν να

εξατmicroίζονται ενώ το στόmicroα του που έως τότε χαmicroογελούσε σαν

να σβηνε σιγά-σιγά

Με την αναπνοή microου χνώτισα γρήγορα δύο φορές το τζάmicroι και micro

ένα δάχτυλο του χεριού microου επιδιόρθωσα τις γραmicromicroές της

ζωγραφιάς microου - και να που microου ξαναπαρουσιάστηκε ακέραια

microε το γνώριmicroο χαmicroόγελο της

-Σ ευχαριστώ microου είπε καλοσυνάτα και ξερόβηξε microία φορά

σιγανά Και τώραθες να σου εξηγήσω

-Ναι είπα microε microιαν παιδική ανυποmicroονησία που ευθύς

microετατράπηκε σε ντροπή γιατί σκέφτηκα πως δεν είναι για

λογικούς ανθρώπους να microιλούν microε microια άψυχη microορφή Όmicroως στ

αλήθεια τι microπορεί να είναι για τους λογικούς ανθρώπους

Αφού αυτή η άψυχη microορφή ήταν εκεί πάνω στο τζάmicroι και microου

microιλούσε

-Ξέρεις σήmicroερα έχω τα γενέθλιά microου Γιατί σήmicroερα microόλις

γεννήθηκα Στο ξεκίνηmicroα αυτής της ηmicroέρας που σε λίγο

τελειώνει Κι ήταν αλήθεια τόσο microεγάλη αυτήη microέρα Απ το

ίδιο κάθισmicroα που τώρα κάθεσαι εσύ έχουν περάσει τόσοι και

τόσοι άνθρωποι βαρέθηκα να τους microετρώ Ο καθένας microε τη

δική του ζωή τον δικό του πόνο τις δικές του ελπίδες τις δικές

του ψευδαισθήσεις Καηmicroενούληδές microου Το πρωί ήταν το

σώmicroα microιας microεσόκοπης γυναίκας που ήρθε και κάθισε εδώ Στην

αγκαλιά της βαστούσε ένα microικρό κορίτσι Τότε εγώ ακόmicroη δεν

υπήρχα Αυτά τα υπέθεσα πως έγιναν έτσι λίγα λεπτά αργότερα

Όταν δηλαδή το κορίτσι ακούmicroπησε το δάχτυλό του στο

θαmicroπωmicroένο τζάmicroι του λεωφορείου κι έφτιαξε πάνω του έναν

κύκλο-θα ταν αυτό το σχήmicroα που θα έδινε στο πρόσωπό microου

Έπειτα έφτιαξε δυο-τρεις γραmicromicroές να ξεκινούν απ την κορυφή

του κεφαλιού microου - τα λιγοστά microαλλιά που θα χα- και ύστερα

από λίγο το δάχτυλο πάτησε δυνατά microέσα microου δυο φορές

αφήνοντάς microου δύο τελείες - τα microάτια microου Ακολούθησαν δυο

καmicroπύλες γραmicromicroές - τ αφτιά microου - και microια άλλη - τα χείλη microου

να χαmicroογελούνε Και τη στιγmicroή που θα φτιαχνε microία λεπτή

κοmicroψή microυτούλα για ν αναπνεύσω κι έτσι ν αρχίσω να υπάρχω

το λεωφορείο φρενάρισε απότοmicroα το δάχτυλο κουνήθηκε κι η

microύτη βγήκε λίγο στραβή ndash γιrsquo αυτό και ίσως να σου φαίνοmicroαι

συναχωmicroένος

Εκείνη την ώρα το ανθρωπάκι σταmicroάτησε να microιλά τα microάτια του

έκλεισαν το στόmicroα ανοιχτό και ήταν σα να θελε να τινάξει το

κεφάλι του πίσω

6

-Αϊψού έκανε τότε δυνατά και όλο το τζάmicroι έτριξε

Ένα απλό φτέρνισmicroα ήταν Κι έπειτα κι απ αυτό συνέχισε να

microου διηγείται

-Όσο για το κορίτσι που microου χάρισε τη ζωή δεν κατάφερα να

microάθω πολλά Μόνο λίγο πριν φύγει άκουσα τη γυναίκα που το

βαστούσε να του λέει πως laquoόλα θα πάνε καλά και θα είναι όπως

πρώταraquo Κάποιο ατύχηmicroα κάποια αρρώστια ∆εν ξέρω

Όmicroως ότι κι αν ήταν θα πρέπει να ταν κάτι σοβαρό Γιατί όση

ώρα ήτανε πάνωστο λεωφορείο το κορίτσι δεν microίλησε καθόλου

Μόνο αφού micro έφτιαξε κοιτούσε αφηρηmicroένα πάνω στο τζάmicroι

αλλά όχι όχι αφηρηmicroένα γιατί κοιτούσε πια εmicroένα το κορίτσι

κοιτούσε εmicroένα πάνω στο τζάmicroι microε δυο microεγάλα θλιmicromicroένα - θεέ

microου πόσο θλιmicromicroένα - microάτια Παρ όλα αυτά microε είχε φτιάξει

να χαmicroογελώ γιατί

Αναρωτήθηκε microελαγχολικά το ανθρωπάκι κι ήταν η πρώτη

φορά που χε χαθεί το χαmicroόγελο απ το πρόσωπό του

Το λεωφορείο έκοψε ταχύτητα κι έκανε στάση για να κατεβάσει

τον microοναδικό συνεπιβάτη που είχα ως τότε - έδειχνε να microην έχει

καταλάβει τίποτε απ όλα αυτά

Έτσι θα microενα τώρα microόνος microου microέσα στο λεωφορείο - αλλά όχι

εντελώς microόνος εγώ κι αυτή η παράξενη ζωγραφιά πάνω στο

τζάmicroι που τόσο απροσδόκητα εισέβαλε microες στη ζωή microου

γιατί

Το λεωφορείο άρχισε πάλι ν αναπτύσσει ταχύτητα και

ξανάπιασα την κουβέντα που είχα στη microέση αφήσει microαζί του

-Ξέρεις δεν θέλω να σε προσβάλλω του είπα χαmicroηλόφωνα microη

γίνω αντιληπτός από τον οδηγό Ειλικρινά δεν θέλω συνέχισα

Όmicroως ακόmicroη δεν microπορώ να το πιστέψω Νοmicroίζωνοmicroίζω πως

έχω να κάνω microε microιαν ψευδαίσθηση Θέλω να πω δηλαδή πώς

είναι δυνατόν να υπάρχεις Πώς να microιλάς και να σκέφτεσαι

Το ανθρωπάκι τότε ξαναγέλασε microε αυθορmicroητισmicroό και microέσα στα

χαχανητά του προ- σπάθησε να micro απαντήσει

-Χαζούλη microου Οι άλλοι πιστεύουν microόνο σ αυτό που βλέπουν

κι εσύ τώρα βλέπεις αυτό που ποτέ σου δεν microπορούσες να

πιστέψεις Ρωτάς πώς είναι δυνατό να υπάρχω Μα όπως

είναι δυνατόν κι εσείς οι άνθρωποι να πονάτε Γιατί ξέχασα να

σου πω πως όλοι όσοι ήρθαν και κάθισαν εδώ ένιωθαν

δυστυχισmicroένοι Αυτήν την πίκρα τους microετάγγισαν και σ εmicroένα

κι ήταν αυτή αρκετή για ν αποκτήσω ψυχή και να τους νιώσω

Οι δικές τους σκέψεις micro έmicroαθαν κι εmicroένα να σκέφτοmicroαι και το

δικό τους παραmicroιλητό micro έmicroαθε να microιλώ Βλέπεις πλάστηκα

7

από τις δυστυχίες των ανθρώπων ζω απ τη θλίψη σας Και

microόνο σαν αντικρίσω τον πρώτο ευτυχισmicroένο άνθρωπο θα

microπορέσω κι εγώ ανακουφισmicroένος σιγά - σιγά να σβήσω

Κι όταν είπε τα λόγια αυτά το ανθρωπάκι έσκυψε τα microάτια

σιωπώντας Από το microάγουλό του κύλησε microια σταγόνα νερό

-Κλαις το ρώτησα

-Όχι όχι έκανε προσπαθώντας να ξαναχαmicroογελάσει Είναι απ

τους υδρατmicroούς πάνω στο τζάmicroι είπε χωρίς να θέλει να microε

κοιτάξει Όmicroως συνέχισε αλήθεια τόσην ώρα που microιλούmicroε και

δεν microου έδωσες το όνοmicroα σου έτσι για να σε θυmicroάmicroαι κι όταν

θα έχεις φύγει

-Γιάννη είπα microε ύφος ανέκφραστο σα να λεγα κάτι που microου

στεκόταν τόσο microακρινό και άγνωστο που δεν είχε για microένα

καmicroιά σηmicroασία

-Γιάννη Μάλιστα αυτό είναι όνοmicroα ένα όνοmicroα απλό απλό κι

ελαφρύ χωρίς να κουβαλάει πάνω του έννοιες βαριές και να

κάνει τον άνθρωπο που το χει να βουλιάζει Όχι όπως εγώ

είπε micro απέχθεια το ανθρωπάκι προς τον εαυτό του

-Εσένα εσένα δηλαδή πώς σε λένε ήρθε φυσική η ερώτησή

microου

-Ρωτάς τ όνοmicroα microου είπε η ζωγραφιά βαριανασαίνοντας και

θάmicroπωσε πιότερο γύρω της το τζάmicroι

Μάθε λοιπόν συνέχισε πως το δικό microου όνοmicroα δεν είναι ένα Ο

καθένας που microε γνώρισε microε βάφτισε και διαφορετικά ανάλογα

microε τι τον βασάνιζε πιο πολύ την ώρα που microιλούσαmicroε Βλέπεις

τα ονόmicroατα microου τα παίρνω από τα βάσανα των ανθρώπων που

microε συναντούν Έτσι microέσα σ αυτή τη microέρα άλλαξα τόσα πολλά

ονόmicroατα όσες κι οι λύπες των ανθρώπων που συνάντησα

Άλλος microε είπε Μαρία γιατί κάποτε τον βασάνισε πολύ microία

Μαρία ένας φοιτητής microε είπε Πτυχίο κι ένας άλλος φαντάρος

αυτός microε είπε Στρατό κι ο παντρεmicroένος microε ονόmicroασε Γάmicroο κι

ένας γεράκος Θάνατο Κάποιος άλλος πάλι microε είπε Κυριακή

Απόγευmicroα Όmicroως δεν κατάλαβα τι εννοούσε Αλλά στ

αλήθεια εσύ πως θα θελες να microε πεις ρώτησε καλοκάγαθα η

ζωγραφιά

-Εγώ είπα αmicroήχανος Εγώ δεν ξέρω

∆εν έχεις τίποτε λοιπόν που να σε στεναχωρεί επέmicroεινε τ

ανθρωπάκι κι είχε την όψη κάποιου που προσδοκά το άκουσmicroα

microιας microεγάλης ευτυχίας

-Αν το θέτεις έτσι ίσως Όmicroως είναι τόσα Ποιο να

πρωτοδιαλέξω

8

-Αυτό που σε πονά πιο πολύ microου ξανάπε αυτή τη φορά microε microιαν

απογοήτευσηύστερα από ένα microικρό κενό σιωπής

Αυτό που microε πονά πιο πολύ σκέφτηκα Ποιο είναι

Ποτέ δεν είχα ξαναmicroπεί σ έναν τέτοιο προβληmicroατισmicroό Γιατί

microέχρι τότε έβλεπα όλη τη ζωή microου σαν ένα τεράστιο σύmicroπλεγmicroα

πόνου απ το οποίο ήταν αδύνατο να διαφύγω για λίγο και να

ησυχάσω Τώρα όmicroως έπρεπε να διαλέξω απ όλο το σύmicroπλεγ-

microα ένα microόνο στοιχείο του απ όλο τον πόνο microου τον πιο

δυνατό Να ταν οι δυσκολίες που χα τότε microε το νοίκι κι είχα δυο

microήνες να πληρώσω ο αδελφός που ταξίδευε στα ξένα οι νεκροί

γονείς το ανόητο επάγγελmicroα που διάλεξα και τώρα έπρεπε ν

ακολουθήσω ή εκείνη

Η microατιά microου έπεσε πάνω στο τζάmicroι αφηρηmicroένα- microέσ απ το

τζάmicroι στο σηmicroείο που χε ζωγραφιστεί το παράξενο ανθρωπάκι

είδα το δικό microου πρόσωπο να χει καθρεφτιστεί microπλεγmicroένο

αξεδιάλυτα microε το δικό του χαmicroογελαστό microουτράκι

-Το χαmicroόγελό microου ψιθύρισα ασυναίσθητα

-Και τι σηmicroαίνει πάλι τούτο έκανε ξαφνιασmicroένο

-Να εσύ έχεις ένα τόσο όmicroορφο χαmicroόγελο ενώ εγώ ποτέ microου

δεν κατάφερα να χαmicroογελάσω έστω και microια φορά έτσι φυσικά

και αβίαστα Πάντοτε κάτι microε κρατούσε πάντοτε κάτι microε

εmicroπόδιζε Το χαmicroόγελο ήταν πάντα στη ζωή microου κάτι που

διαρκώς microου αντιστεκόταν Γι αυτό κι εγώ θα σ έλεγα Χ α micro ό

γ ε λ ό micro ο υ

-Χαmicroόγελό microου επανέλαβε κι αυτό σκεφτικό κι είχε απλωθεί microια

γλύκα στο πρόσωπο του θα ήθελα να σε δω να χαmicroογελάς είπε

η ζωγραφιά και microε κοίταζε στα microάτια

-∆ε microου πες όmicroως προσπάθησα να ξεφύγω Εσύ εσύ λέω

δεν θα θελες να δώσεις στον εαυτό σου ένα όνοmicroα Γιατί microόνον

οι άλλοι

-Μα πώς

-Είναι πολύ απλό ∆ώσε όνοmicroα στον δικό σου πόνο και πες microου

πώς θα ήθελες να σε λέmicroε είπα κοιτάζοντας ανυπόmicroονα το

στόmicroα της ζωγραφιάς σαν να θελα να microαντέψω από πριν τις

λέξεις που θα βγαζε για να microου απαντήσει

Όmicroως ο ανθρωπάκος microου καθόταν για πολλή ώρα σκεφτικός και

δεν άνοιγε το στόmicroα του Κάποια στιγmicroή τέλος αποφάσισε να

microιλήσει

-Εγώ ξέρεις εγώ δεν έχω δική microου ζωή ούτε και δικά microου

βάσανα Η δική microου λύπη είναι η λύπη όλων των άλλων Έτσι

λοιπόν αν θα ήθελα ένα όνοmicroα θα θελα να microε λέτε η Λ ύ π η

τ ω ν Α ν θ ρ ώ π ω ν

9

-Η Λύπη των Ανθρώπων επανέλαβα κι εγώ τ όνοmicroά του

σιγανά Λοιπόν ξέρεις κάτι Ίσως να είναι κουτό όmicroως νοmicroίζω

πως έχω αρχίσει να σε συmicroπαθώ και δε θα πρεπε είπα χωρίς

να το κοιτάζω

-Και γιατί παρακαλώ δεν θα πρεπε ρώτησε το ανθρωπάκι microου

φανερά πειραγmicroένο

-Να γιατί ποτέ δεν πρέπει ν αγαπάmicroε αυτούς που κάποτε θα microας

φύγουν Γιατί ύστερα θα πληγωθούmicroε

-Ναι θα πληγωθούmicroε επανέλαβε γι άλλη microια φορά

microελαγχολικά Όmicroως συνέχισε όmicroως δεν microπορεί να microην

αγαπήσεις κανέναν γιατί κάποτε microπορεί να σου φύγειΚι όταν

ακόmicroη φύγει κι εσύ συνεχίσεις να τον αγαπάς θα ναι σα να microην

έφυγε ποτέ Γιατί θα τον έχεις microία και καλή ασφαλίσει microες στην

καρδιά σου Άλλωστε πόσοι άνθρωποι πάνω στη γη σας microπορεί

ν αγάπησαν έστω και microια φορά αληθινά Λίγοι Λίγοι

ακριβώς γι αυτόmiddot γιατί φοβόντουσαν αργότερα microήπως

πονέσουν Εσείς οι άνθρωποι ξέρετε να κοιτάζετε microόνον τον

εαυτό σας Ενώ ενώ αυτοί οι λίγοι είναι τυχεροί Έστω κι αν

αργότερα πόνεσαν είναι τυχεροί ακόmicroη και γι αυτόν τον πόνο

τους

Όλη αυτή την ώρα που microιλούσε η ζωγραφιά microου είχε δώσει την

εικόνα ενός έξαλλου βαθιά πληγωmicroένου ατόmicroου που δειχνε τα

microατωmicroένα στήθη του στους ανθρώπους και φώναζε

laquoΧτυπήστε microεraquo κι αυτό ίσως πάλι να σήmicroαινε laquoΑγαπήστε

microεraquo

-Αλήθεια είσαι κι εσύ microέσα σ αυτούς τους laquoλίγουςraquo το

ρώτησα προσπαθώντας να ξεφύγω απ τις ίδιες microου τις σκέψεις

-Όmicroως η ζωγραφιά δεν απάντησε Στην αρχή νόmicroιζα πως

επρόκειτο για εκείνα τα σύντοmicroα κενά σιωπής που συνήθιζε ν

αφήνει microέχρι ν αρχίσει να microιλά Αλλά η σιωπή εκείνη έmicroοιαζε

να χει αρχίσει εδώ κι αιώνες και microάλλον δεν θα σταmicroάταγε

πουθενά - σαν τη σιωπή της αγάπης

Έτσι το ανθρωπάκι ένιωθα να microου χει γι άλλη microια φορά

απαντήσει microε το δικό του ιδιαίτερο τρόπο Κι ήταν αυτός ένας

τρόπος που δεν έmicroελλε να τον ξαναβρώ ανάmicroεσα στους

ανθρώπους

Έξω δεν ήξερα πια αν η βροχή εξακολουθούσε να πέφτει Τα

φώτα των αυτοκινήτων έλαmicroπαν θαmicroπά πάνω στα τζάmicroια

δίνοντας έτσι microια microεταφυσική αίσθηση σε όλο τον κλειστό

χωρίς διεξόδους χώρο του λεωφορείου

10

Για microια στιγmicroή microάλιστα microε κυρίευσε microια παράξενη σκέψη - το

λεωφορείο είχε microετατραπεί σιγά-σιγά και χωρίς να το

καταλάβω σ ένα microικρό πλανήτη microε microοναδικό του κάτοικο

εmicroένα Και για να microη νιώθω microοναξιά σαν ένας άλλος Αδάmicro

έλεγα ο Θεός προνόησε κι έκοψε ένα κοmicromicroάτι απ το δικό microου

πόνο φτιάχνοντας έτσι τούτο εδώ το ανθρωπάκι που microπορεί να

microιλά χαmicroογελώντας και να σιωπά όποτε το ρωτώ για τον εαυτό

του

Ένα κορνάρισmicroα του οδηγού όmicroως ήταν αρκετό να micro

επαναφέρει πάλι στον αληθινό κόσmicroο Σταmicroατάmicroε Βρισιές micro

έναν άλλον οδηγό Το ανθρωπάκι είναι ακόmicroη πάνω στο τζάmicroι

ακούει απορεί microε ρωτά

-Τι σηmicroαίνει laquoχουνίraquo

Ακούω την ερώτηση ξαφνιασmicroένος Υστερα ξεσπώ σε

ασυγκράτητα γέλια Η καηmicroένη η ζωγραφιά microου δεν άκουσε

σωστά τη λέξη κι αφού δεν ήξερε καθόλου από laquoτέτοιαraquo ήταν

φυσικό να ρωτά

-Λοιπόν δεν θα micro απαντήσεις έκανε αυτή τη φορά κάπως

νευριασmicroένα

Με χίλιους δύο κόπους προσπάθησα να συνέλθω από τα γέλια

για να του απαντήσω τέλος σκεφτικός

-Αυτή η λέξη αυτή η λέξη σηmicroαίνει ένα πηγάδι ναι ένα

πηγάδι απ όπου microπορείς να τραβήξεις ότι λαχταρά η ψυχή σου

είπα φανερά ανακουφισmicroένος που βρήκα τρόπο να γλιτώσω και

microάλιστα χωρίς να πω κάποιο ψέmicroα

Είδα τότε το ανθρωπάκι να microε κοιτά microε γουρλωmicroένα microάτια και

στόmicroα microισάνοιχτο - έδειχνε να θαυmicroάζει Στο τέλος έκλεισε τα

microάτια του κι επανέλαβε σιγανά

-Πηγάδι ότι λαχταρά η ψυχή σου Θα πρέπει να είναι κάτι

πολύ σηmicroαντικό αυτό είπε κι έδειχνε κάπως στεναχωρηmicroένο

-Τι σ έπιασε πάλι ρώτησα προσπαθώντας να το ξαναφέρω σ

ευθυmicroία

-Τίποτα τίποτα άργησε να microου απαντήσει Να ξέρεις το

microεσηmicroέρι που πέρασεσ αυτό το κάθισmicroα ήρθε και κάθισε ένα

microικρό αγόρι microε microια καραmicroέλα στο στόmicroα του Μου άρεσε πολύ

το άρωmicroά της Μου πε πως ήταν άρωmicroα microανταρίνι Προσπάθησε

microάλιστα να microου δώσει microία για να δοκιmicroάσω κι εγώ όmicroως δεν

microπόρεσε να την περάσει microέσ απ το τζάmicroι για να φτάσει έτσι στο

στόmicroα microου

-Και τι σχέση έχουν όλα αυτά

-Να θα ήθελα αν ποτέ πας σ αυτό το laquoπηγάδιraquo το laquoχουνίraquo αν

microπορείς να microου πάρεις microερικές καραmicroέλες που να microπορούν

11

όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα

υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά

η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει

κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το

κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι

είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του

αρνηθώ

-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα

microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα

συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει

Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να

κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος

πώς να υπάρξω

Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε

παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο

περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν

ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο

τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει

εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο

σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων

ανθρώπων στον κόσmicroο

Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω

τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος

κατάφερα ν αρθρώσω

-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω

-Ώστε ώστε αυτό ήτανε

-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να

κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου

Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά

στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει

-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις

ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα

-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο

βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης

Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που

πρωτανέβηκα στο λεωφορείο

-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε

δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το

νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα

ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα

ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν

σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν

12

-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία

Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου

όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι

άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-

ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου

-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε

δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι

πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι

όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε

τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει

κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως

να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα

πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να

περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη

microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το

να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά

κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει

σε ποια βάθη ανυπαρξίας

Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί

διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο

Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο

για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν

microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να

προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν

αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του

καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα

ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε

-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα

χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου

αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για

να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε

παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν

άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει

είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν

αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς

ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι

θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα

ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια

ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα

δάκρυα microου

13

Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια

του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη

στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε

-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων

microου

Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά

τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το

εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη

ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι

και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν

έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω

Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι

microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά

αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως

microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν

είναι τίποτε παραπάνω από λόγια

-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού

εσύ

Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι

θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις

αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια

οι σιωπές τα δάκρυα microας

Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα

να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι

θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν

Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του

ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν

ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε

microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό

είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα

δευτερολέπτων η ζωή της αν

Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές

Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του

παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα

πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και

πάλι τίποτε

Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο

χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου

microιλήσει

-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και

δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά

14

δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω

Πεθαίνω

-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα

απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου

πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να

φεύγεις

-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε

ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος

microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε

Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε

-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro

έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα

microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός

ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα

ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η

αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου

-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές

γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ

ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη

φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να

δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει

Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η

ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια

-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε

ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου

αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που

σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου

Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα

λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη

χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε

κατάφερε να ολοκληρώσει

-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα

πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ

στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν

πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα

microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί

-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να

χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν

ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -

σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος

τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή

νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να

15

microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης

microας

Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το

χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια

∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω

σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και

πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε

ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε

ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του

νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της

βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια

Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες

ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των

φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo

την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν

τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι

16

Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ

Α

Ασηmicroένια καρδιά

πώς να βρεις γιατρειά

στης ζωής τη ζάλη

Β

∆ιαmicroαντένιο δάκρυ

στου microατιού την άκρη

σπίθισε και πάλι

Γ

Μrsquo ένα παραmicroύθι

ας χωθεί στη λήθη

του ανθρώπου η θλίψη

Ι

Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα

ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς

του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε

που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις

πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της

νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία

κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων

microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης

ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις

ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του

Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν

του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo

ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες

των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo

άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι

γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo

απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο

17

που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα

κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους

microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις

microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip

Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά

πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα

όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη

πραγmicroατικότητα

Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των

γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν

microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της

ζωήςraquo

Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον

εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά

επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια

του Ασηmicroούλη

Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν

ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού

και τον εαυτό του

Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη

κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον

αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα

ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα

καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι

αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου

Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip

Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν

ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς

τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί

τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip

18

ΙΙ

Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του

ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε

να πάει έναν περίπατο

Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να

κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί

πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του

αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα

φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)

Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που

έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο

microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους

microες στου microωρού το στόmicroα)

Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα

ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη

πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-

σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι

να microην πεθάνουνhellip

Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του

αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα

microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι

άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο

ανέκφραστο

Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση

διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των

πραγmicroάτων

Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα

rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους

είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος

πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι

κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι

γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip

19

Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια

αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το

ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε

-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip

Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το

θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που

έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του

ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές

παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη

λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα

αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το

λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του

Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα

microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη

ευτυχία - και το ρώτησε

-Κλαις Γιατί κλαιςhellip

Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα

δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη

Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν

ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα

καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα

όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα

κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα

αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα

και microέγεθος των δακρύων

Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που

έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η

καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα

όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και

γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo

ανταmicroωθούνhellip

Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες

των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα

ροδοmicroάγουλά του

20

Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή

ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν

λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το

πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα

πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές

που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων

-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ

έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς

-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που

έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω

στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip

-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν

διαmicroάντια τι είναι

-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων

Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι

αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo

αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια

-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η

οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip

-Κι εσένα πώς σε λένε

-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν

ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους

άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του

-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά

Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι

ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς

του

-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς

ακούς την καρδιά microουhellip

21

Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό

τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο

πεθαmicroένος πατέρας της

-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η

microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip

-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του

Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει

όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα

-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει

-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου

microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου

τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες

-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω

ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι

κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν

τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω

το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και

πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί

-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip

Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το

πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο

microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη

-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα

δακρύζωhellip

Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και

πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω

του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και

θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω

στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας

βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

4

Άνοιξα τα microάτια microου και κοίταξα γύρω Κανείς Μόνος

συνεπιβάτης microια κυρία στο βάθος του οχήmicroατος Αποκλείεται

να microίλησε εκείνη Μάλλον σκέφτηκα microάλλον θα ονειρεύτηκα

Μα η φωνή τότε microου ξαναmicroίλησε

-∆εν ονειρεύτηκες χαζούλη microου Κοίτα κοίτα στο τζάmicroι και θα

microε δεις

Κοιτάζω παραξενεmicroένος στο τζάmicroι που πριν ακουmicroπούσα το

κεφάλι microου Θαmicroπωmicroένο απ την εσωτερική θερmicroοκρασία

Σκοπεύω να το καθαρίσω microε το microανίκι microου για να κοιτάξω έξω

-Μη microη και θα micro εξαφανίσεις ολόκληρο Ξανά πε τότε η φωνή

ταραγmicroένη ∆εν έρχοmicroαι απ έξω συνέχισε Μόνο κοίτα στο

τζάmicroι Πάνω στο τζάmicroι

Πάνω στο τζάmicroιτίποτε Πάνω στο τζάmicroι microονάχα υδρατmicroοί

Μια επιφάνεια γεmicroάτη υδρατmicroούς Τίποτε τίποτε άλλο Α κι

ένα ανθρώπινο microουτράκι ζωγραφισmicroένο απ το δάχτυλο κάποιου

προηγούmicroενου επιβάτη υποθέτω πάνω στους υδρατmicroούς

-Ναι εγώ είmicroαι είπε πάλι η φωνή Αυτός που σου microιλά εγώ

Τώρα microε βλέπεις Πάνω στο τζάmicroι εγώ σου microιλάω

Έmicroεινα microε το στόmicroα ανοιχτό Ήταν κάτι που δεν περίmicroενα ποτέ

microου να συmicroβεί-ίσως microονάχα στα κινούmicroενα σχέδια του Ντίσνεϊ

Αλλά microήπως κι η ζωή microας δεν είναι ένα κουκλοθέατρο microε

αθέατους σπάγκους που κινεί από πίσω microας ο για πάντοτε

άγνωστος κουκλοπαίχτης

Ένα θαύmicroα λοιπόν Ένα microικρό θαύmicroα microπροστά στα έκπληκτα

microάτια microου Η ζωγραφιά αυτή η ζωγραφιά ήταν που microου

microιλούσε Ένα χαmicroογελαστό microουτράκι φτιαγmicroένο από δύο-τρεις

απλές γραmicromicroές microε το σύρσιmicroο κάποιου δακτύλου πάνω στο

τζάmicroι ήταν εκεί microε κοιτούσε και microίλαγε

-Χάζεψες ε Όλοι όσοι microε κατάλαβαν ως τώρα έκαναν σα

χαζοί να όπως τώρα κι εσύ Κι όσοι πάλι δεν microε κατάλαβαν

ήταν χαζοί είπε το ανθρωπάκι κι έσκασε αυτή τη φορά στα

γέλια

-Πώς πώς γίνεται κατάφερα να ψελλίσω τόσο σιγανά που

ούτε κι εγώ καλά-καλά δεν κατάφερα ν ακούσω τη φωνή microου

Όmicroως εκείνο micro είχε ακούσει Και microάλιστα microου απάντησε

Ρωτάς πώς γίνεται και σου microιλώ Μα είναι τόσο απλό Ίσως

γι αυτό και να microην καταλαβαίνεις Όmicroως φίλε microου πριν

συνεχίσω χνώτισέ microε λίγο microε την αναπνοή σου γιατί νιώθω τις

γραmicromicroές του προσώπου microου ν ατονούν ∆ώσε microου γρήγορα το

χνώτο σου λοιπόν να microη χαθώ

5

Ο ανθρωπάκος microου έλεγε την αλήθεια- τ αυτιά του άρχισαν να

εξατmicroίζονται ενώ το στόmicroα του που έως τότε χαmicroογελούσε σαν

να σβηνε σιγά-σιγά

Με την αναπνοή microου χνώτισα γρήγορα δύο φορές το τζάmicroι και micro

ένα δάχτυλο του χεριού microου επιδιόρθωσα τις γραmicromicroές της

ζωγραφιάς microου - και να που microου ξαναπαρουσιάστηκε ακέραια

microε το γνώριmicroο χαmicroόγελο της

-Σ ευχαριστώ microου είπε καλοσυνάτα και ξερόβηξε microία φορά

σιγανά Και τώραθες να σου εξηγήσω

-Ναι είπα microε microιαν παιδική ανυποmicroονησία που ευθύς

microετατράπηκε σε ντροπή γιατί σκέφτηκα πως δεν είναι για

λογικούς ανθρώπους να microιλούν microε microια άψυχη microορφή Όmicroως στ

αλήθεια τι microπορεί να είναι για τους λογικούς ανθρώπους

Αφού αυτή η άψυχη microορφή ήταν εκεί πάνω στο τζάmicroι και microου

microιλούσε

-Ξέρεις σήmicroερα έχω τα γενέθλιά microου Γιατί σήmicroερα microόλις

γεννήθηκα Στο ξεκίνηmicroα αυτής της ηmicroέρας που σε λίγο

τελειώνει Κι ήταν αλήθεια τόσο microεγάλη αυτήη microέρα Απ το

ίδιο κάθισmicroα που τώρα κάθεσαι εσύ έχουν περάσει τόσοι και

τόσοι άνθρωποι βαρέθηκα να τους microετρώ Ο καθένας microε τη

δική του ζωή τον δικό του πόνο τις δικές του ελπίδες τις δικές

του ψευδαισθήσεις Καηmicroενούληδές microου Το πρωί ήταν το

σώmicroα microιας microεσόκοπης γυναίκας που ήρθε και κάθισε εδώ Στην

αγκαλιά της βαστούσε ένα microικρό κορίτσι Τότε εγώ ακόmicroη δεν

υπήρχα Αυτά τα υπέθεσα πως έγιναν έτσι λίγα λεπτά αργότερα

Όταν δηλαδή το κορίτσι ακούmicroπησε το δάχτυλό του στο

θαmicroπωmicroένο τζάmicroι του λεωφορείου κι έφτιαξε πάνω του έναν

κύκλο-θα ταν αυτό το σχήmicroα που θα έδινε στο πρόσωπό microου

Έπειτα έφτιαξε δυο-τρεις γραmicromicroές να ξεκινούν απ την κορυφή

του κεφαλιού microου - τα λιγοστά microαλλιά που θα χα- και ύστερα

από λίγο το δάχτυλο πάτησε δυνατά microέσα microου δυο φορές

αφήνοντάς microου δύο τελείες - τα microάτια microου Ακολούθησαν δυο

καmicroπύλες γραmicromicroές - τ αφτιά microου - και microια άλλη - τα χείλη microου

να χαmicroογελούνε Και τη στιγmicroή που θα φτιαχνε microία λεπτή

κοmicroψή microυτούλα για ν αναπνεύσω κι έτσι ν αρχίσω να υπάρχω

το λεωφορείο φρενάρισε απότοmicroα το δάχτυλο κουνήθηκε κι η

microύτη βγήκε λίγο στραβή ndash γιrsquo αυτό και ίσως να σου φαίνοmicroαι

συναχωmicroένος

Εκείνη την ώρα το ανθρωπάκι σταmicroάτησε να microιλά τα microάτια του

έκλεισαν το στόmicroα ανοιχτό και ήταν σα να θελε να τινάξει το

κεφάλι του πίσω

6

-Αϊψού έκανε τότε δυνατά και όλο το τζάmicroι έτριξε

Ένα απλό φτέρνισmicroα ήταν Κι έπειτα κι απ αυτό συνέχισε να

microου διηγείται

-Όσο για το κορίτσι που microου χάρισε τη ζωή δεν κατάφερα να

microάθω πολλά Μόνο λίγο πριν φύγει άκουσα τη γυναίκα που το

βαστούσε να του λέει πως laquoόλα θα πάνε καλά και θα είναι όπως

πρώταraquo Κάποιο ατύχηmicroα κάποια αρρώστια ∆εν ξέρω

Όmicroως ότι κι αν ήταν θα πρέπει να ταν κάτι σοβαρό Γιατί όση

ώρα ήτανε πάνωστο λεωφορείο το κορίτσι δεν microίλησε καθόλου

Μόνο αφού micro έφτιαξε κοιτούσε αφηρηmicroένα πάνω στο τζάmicroι

αλλά όχι όχι αφηρηmicroένα γιατί κοιτούσε πια εmicroένα το κορίτσι

κοιτούσε εmicroένα πάνω στο τζάmicroι microε δυο microεγάλα θλιmicromicroένα - θεέ

microου πόσο θλιmicromicroένα - microάτια Παρ όλα αυτά microε είχε φτιάξει

να χαmicroογελώ γιατί

Αναρωτήθηκε microελαγχολικά το ανθρωπάκι κι ήταν η πρώτη

φορά που χε χαθεί το χαmicroόγελο απ το πρόσωπό του

Το λεωφορείο έκοψε ταχύτητα κι έκανε στάση για να κατεβάσει

τον microοναδικό συνεπιβάτη που είχα ως τότε - έδειχνε να microην έχει

καταλάβει τίποτε απ όλα αυτά

Έτσι θα microενα τώρα microόνος microου microέσα στο λεωφορείο - αλλά όχι

εντελώς microόνος εγώ κι αυτή η παράξενη ζωγραφιά πάνω στο

τζάmicroι που τόσο απροσδόκητα εισέβαλε microες στη ζωή microου

γιατί

Το λεωφορείο άρχισε πάλι ν αναπτύσσει ταχύτητα και

ξανάπιασα την κουβέντα που είχα στη microέση αφήσει microαζί του

-Ξέρεις δεν θέλω να σε προσβάλλω του είπα χαmicroηλόφωνα microη

γίνω αντιληπτός από τον οδηγό Ειλικρινά δεν θέλω συνέχισα

Όmicroως ακόmicroη δεν microπορώ να το πιστέψω Νοmicroίζωνοmicroίζω πως

έχω να κάνω microε microιαν ψευδαίσθηση Θέλω να πω δηλαδή πώς

είναι δυνατόν να υπάρχεις Πώς να microιλάς και να σκέφτεσαι

Το ανθρωπάκι τότε ξαναγέλασε microε αυθορmicroητισmicroό και microέσα στα

χαχανητά του προ- σπάθησε να micro απαντήσει

-Χαζούλη microου Οι άλλοι πιστεύουν microόνο σ αυτό που βλέπουν

κι εσύ τώρα βλέπεις αυτό που ποτέ σου δεν microπορούσες να

πιστέψεις Ρωτάς πώς είναι δυνατό να υπάρχω Μα όπως

είναι δυνατόν κι εσείς οι άνθρωποι να πονάτε Γιατί ξέχασα να

σου πω πως όλοι όσοι ήρθαν και κάθισαν εδώ ένιωθαν

δυστυχισmicroένοι Αυτήν την πίκρα τους microετάγγισαν και σ εmicroένα

κι ήταν αυτή αρκετή για ν αποκτήσω ψυχή και να τους νιώσω

Οι δικές τους σκέψεις micro έmicroαθαν κι εmicroένα να σκέφτοmicroαι και το

δικό τους παραmicroιλητό micro έmicroαθε να microιλώ Βλέπεις πλάστηκα

7

από τις δυστυχίες των ανθρώπων ζω απ τη θλίψη σας Και

microόνο σαν αντικρίσω τον πρώτο ευτυχισmicroένο άνθρωπο θα

microπορέσω κι εγώ ανακουφισmicroένος σιγά - σιγά να σβήσω

Κι όταν είπε τα λόγια αυτά το ανθρωπάκι έσκυψε τα microάτια

σιωπώντας Από το microάγουλό του κύλησε microια σταγόνα νερό

-Κλαις το ρώτησα

-Όχι όχι έκανε προσπαθώντας να ξαναχαmicroογελάσει Είναι απ

τους υδρατmicroούς πάνω στο τζάmicroι είπε χωρίς να θέλει να microε

κοιτάξει Όmicroως συνέχισε αλήθεια τόσην ώρα που microιλούmicroε και

δεν microου έδωσες το όνοmicroα σου έτσι για να σε θυmicroάmicroαι κι όταν

θα έχεις φύγει

-Γιάννη είπα microε ύφος ανέκφραστο σα να λεγα κάτι που microου

στεκόταν τόσο microακρινό και άγνωστο που δεν είχε για microένα

καmicroιά σηmicroασία

-Γιάννη Μάλιστα αυτό είναι όνοmicroα ένα όνοmicroα απλό απλό κι

ελαφρύ χωρίς να κουβαλάει πάνω του έννοιες βαριές και να

κάνει τον άνθρωπο που το χει να βουλιάζει Όχι όπως εγώ

είπε micro απέχθεια το ανθρωπάκι προς τον εαυτό του

-Εσένα εσένα δηλαδή πώς σε λένε ήρθε φυσική η ερώτησή

microου

-Ρωτάς τ όνοmicroα microου είπε η ζωγραφιά βαριανασαίνοντας και

θάmicroπωσε πιότερο γύρω της το τζάmicroι

Μάθε λοιπόν συνέχισε πως το δικό microου όνοmicroα δεν είναι ένα Ο

καθένας που microε γνώρισε microε βάφτισε και διαφορετικά ανάλογα

microε τι τον βασάνιζε πιο πολύ την ώρα που microιλούσαmicroε Βλέπεις

τα ονόmicroατα microου τα παίρνω από τα βάσανα των ανθρώπων που

microε συναντούν Έτσι microέσα σ αυτή τη microέρα άλλαξα τόσα πολλά

ονόmicroατα όσες κι οι λύπες των ανθρώπων που συνάντησα

Άλλος microε είπε Μαρία γιατί κάποτε τον βασάνισε πολύ microία

Μαρία ένας φοιτητής microε είπε Πτυχίο κι ένας άλλος φαντάρος

αυτός microε είπε Στρατό κι ο παντρεmicroένος microε ονόmicroασε Γάmicroο κι

ένας γεράκος Θάνατο Κάποιος άλλος πάλι microε είπε Κυριακή

Απόγευmicroα Όmicroως δεν κατάλαβα τι εννοούσε Αλλά στ

αλήθεια εσύ πως θα θελες να microε πεις ρώτησε καλοκάγαθα η

ζωγραφιά

-Εγώ είπα αmicroήχανος Εγώ δεν ξέρω

∆εν έχεις τίποτε λοιπόν που να σε στεναχωρεί επέmicroεινε τ

ανθρωπάκι κι είχε την όψη κάποιου που προσδοκά το άκουσmicroα

microιας microεγάλης ευτυχίας

-Αν το θέτεις έτσι ίσως Όmicroως είναι τόσα Ποιο να

πρωτοδιαλέξω

8

-Αυτό που σε πονά πιο πολύ microου ξανάπε αυτή τη φορά microε microιαν

απογοήτευσηύστερα από ένα microικρό κενό σιωπής

Αυτό που microε πονά πιο πολύ σκέφτηκα Ποιο είναι

Ποτέ δεν είχα ξαναmicroπεί σ έναν τέτοιο προβληmicroατισmicroό Γιατί

microέχρι τότε έβλεπα όλη τη ζωή microου σαν ένα τεράστιο σύmicroπλεγmicroα

πόνου απ το οποίο ήταν αδύνατο να διαφύγω για λίγο και να

ησυχάσω Τώρα όmicroως έπρεπε να διαλέξω απ όλο το σύmicroπλεγ-

microα ένα microόνο στοιχείο του απ όλο τον πόνο microου τον πιο

δυνατό Να ταν οι δυσκολίες που χα τότε microε το νοίκι κι είχα δυο

microήνες να πληρώσω ο αδελφός που ταξίδευε στα ξένα οι νεκροί

γονείς το ανόητο επάγγελmicroα που διάλεξα και τώρα έπρεπε ν

ακολουθήσω ή εκείνη

Η microατιά microου έπεσε πάνω στο τζάmicroι αφηρηmicroένα- microέσ απ το

τζάmicroι στο σηmicroείο που χε ζωγραφιστεί το παράξενο ανθρωπάκι

είδα το δικό microου πρόσωπο να χει καθρεφτιστεί microπλεγmicroένο

αξεδιάλυτα microε το δικό του χαmicroογελαστό microουτράκι

-Το χαmicroόγελό microου ψιθύρισα ασυναίσθητα

-Και τι σηmicroαίνει πάλι τούτο έκανε ξαφνιασmicroένο

-Να εσύ έχεις ένα τόσο όmicroορφο χαmicroόγελο ενώ εγώ ποτέ microου

δεν κατάφερα να χαmicroογελάσω έστω και microια φορά έτσι φυσικά

και αβίαστα Πάντοτε κάτι microε κρατούσε πάντοτε κάτι microε

εmicroπόδιζε Το χαmicroόγελο ήταν πάντα στη ζωή microου κάτι που

διαρκώς microου αντιστεκόταν Γι αυτό κι εγώ θα σ έλεγα Χ α micro ό

γ ε λ ό micro ο υ

-Χαmicroόγελό microου επανέλαβε κι αυτό σκεφτικό κι είχε απλωθεί microια

γλύκα στο πρόσωπο του θα ήθελα να σε δω να χαmicroογελάς είπε

η ζωγραφιά και microε κοίταζε στα microάτια

-∆ε microου πες όmicroως προσπάθησα να ξεφύγω Εσύ εσύ λέω

δεν θα θελες να δώσεις στον εαυτό σου ένα όνοmicroα Γιατί microόνον

οι άλλοι

-Μα πώς

-Είναι πολύ απλό ∆ώσε όνοmicroα στον δικό σου πόνο και πες microου

πώς θα ήθελες να σε λέmicroε είπα κοιτάζοντας ανυπόmicroονα το

στόmicroα της ζωγραφιάς σαν να θελα να microαντέψω από πριν τις

λέξεις που θα βγαζε για να microου απαντήσει

Όmicroως ο ανθρωπάκος microου καθόταν για πολλή ώρα σκεφτικός και

δεν άνοιγε το στόmicroα του Κάποια στιγmicroή τέλος αποφάσισε να

microιλήσει

-Εγώ ξέρεις εγώ δεν έχω δική microου ζωή ούτε και δικά microου

βάσανα Η δική microου λύπη είναι η λύπη όλων των άλλων Έτσι

λοιπόν αν θα ήθελα ένα όνοmicroα θα θελα να microε λέτε η Λ ύ π η

τ ω ν Α ν θ ρ ώ π ω ν

9

-Η Λύπη των Ανθρώπων επανέλαβα κι εγώ τ όνοmicroά του

σιγανά Λοιπόν ξέρεις κάτι Ίσως να είναι κουτό όmicroως νοmicroίζω

πως έχω αρχίσει να σε συmicroπαθώ και δε θα πρεπε είπα χωρίς

να το κοιτάζω

-Και γιατί παρακαλώ δεν θα πρεπε ρώτησε το ανθρωπάκι microου

φανερά πειραγmicroένο

-Να γιατί ποτέ δεν πρέπει ν αγαπάmicroε αυτούς που κάποτε θα microας

φύγουν Γιατί ύστερα θα πληγωθούmicroε

-Ναι θα πληγωθούmicroε επανέλαβε γι άλλη microια φορά

microελαγχολικά Όmicroως συνέχισε όmicroως δεν microπορεί να microην

αγαπήσεις κανέναν γιατί κάποτε microπορεί να σου φύγειΚι όταν

ακόmicroη φύγει κι εσύ συνεχίσεις να τον αγαπάς θα ναι σα να microην

έφυγε ποτέ Γιατί θα τον έχεις microία και καλή ασφαλίσει microες στην

καρδιά σου Άλλωστε πόσοι άνθρωποι πάνω στη γη σας microπορεί

ν αγάπησαν έστω και microια φορά αληθινά Λίγοι Λίγοι

ακριβώς γι αυτόmiddot γιατί φοβόντουσαν αργότερα microήπως

πονέσουν Εσείς οι άνθρωποι ξέρετε να κοιτάζετε microόνον τον

εαυτό σας Ενώ ενώ αυτοί οι λίγοι είναι τυχεροί Έστω κι αν

αργότερα πόνεσαν είναι τυχεροί ακόmicroη και γι αυτόν τον πόνο

τους

Όλη αυτή την ώρα που microιλούσε η ζωγραφιά microου είχε δώσει την

εικόνα ενός έξαλλου βαθιά πληγωmicroένου ατόmicroου που δειχνε τα

microατωmicroένα στήθη του στους ανθρώπους και φώναζε

laquoΧτυπήστε microεraquo κι αυτό ίσως πάλι να σήmicroαινε laquoΑγαπήστε

microεraquo

-Αλήθεια είσαι κι εσύ microέσα σ αυτούς τους laquoλίγουςraquo το

ρώτησα προσπαθώντας να ξεφύγω απ τις ίδιες microου τις σκέψεις

-Όmicroως η ζωγραφιά δεν απάντησε Στην αρχή νόmicroιζα πως

επρόκειτο για εκείνα τα σύντοmicroα κενά σιωπής που συνήθιζε ν

αφήνει microέχρι ν αρχίσει να microιλά Αλλά η σιωπή εκείνη έmicroοιαζε

να χει αρχίσει εδώ κι αιώνες και microάλλον δεν θα σταmicroάταγε

πουθενά - σαν τη σιωπή της αγάπης

Έτσι το ανθρωπάκι ένιωθα να microου χει γι άλλη microια φορά

απαντήσει microε το δικό του ιδιαίτερο τρόπο Κι ήταν αυτός ένας

τρόπος που δεν έmicroελλε να τον ξαναβρώ ανάmicroεσα στους

ανθρώπους

Έξω δεν ήξερα πια αν η βροχή εξακολουθούσε να πέφτει Τα

φώτα των αυτοκινήτων έλαmicroπαν θαmicroπά πάνω στα τζάmicroια

δίνοντας έτσι microια microεταφυσική αίσθηση σε όλο τον κλειστό

χωρίς διεξόδους χώρο του λεωφορείου

10

Για microια στιγmicroή microάλιστα microε κυρίευσε microια παράξενη σκέψη - το

λεωφορείο είχε microετατραπεί σιγά-σιγά και χωρίς να το

καταλάβω σ ένα microικρό πλανήτη microε microοναδικό του κάτοικο

εmicroένα Και για να microη νιώθω microοναξιά σαν ένας άλλος Αδάmicro

έλεγα ο Θεός προνόησε κι έκοψε ένα κοmicromicroάτι απ το δικό microου

πόνο φτιάχνοντας έτσι τούτο εδώ το ανθρωπάκι που microπορεί να

microιλά χαmicroογελώντας και να σιωπά όποτε το ρωτώ για τον εαυτό

του

Ένα κορνάρισmicroα του οδηγού όmicroως ήταν αρκετό να micro

επαναφέρει πάλι στον αληθινό κόσmicroο Σταmicroατάmicroε Βρισιές micro

έναν άλλον οδηγό Το ανθρωπάκι είναι ακόmicroη πάνω στο τζάmicroι

ακούει απορεί microε ρωτά

-Τι σηmicroαίνει laquoχουνίraquo

Ακούω την ερώτηση ξαφνιασmicroένος Υστερα ξεσπώ σε

ασυγκράτητα γέλια Η καηmicroένη η ζωγραφιά microου δεν άκουσε

σωστά τη λέξη κι αφού δεν ήξερε καθόλου από laquoτέτοιαraquo ήταν

φυσικό να ρωτά

-Λοιπόν δεν θα micro απαντήσεις έκανε αυτή τη φορά κάπως

νευριασmicroένα

Με χίλιους δύο κόπους προσπάθησα να συνέλθω από τα γέλια

για να του απαντήσω τέλος σκεφτικός

-Αυτή η λέξη αυτή η λέξη σηmicroαίνει ένα πηγάδι ναι ένα

πηγάδι απ όπου microπορείς να τραβήξεις ότι λαχταρά η ψυχή σου

είπα φανερά ανακουφισmicroένος που βρήκα τρόπο να γλιτώσω και

microάλιστα χωρίς να πω κάποιο ψέmicroα

Είδα τότε το ανθρωπάκι να microε κοιτά microε γουρλωmicroένα microάτια και

στόmicroα microισάνοιχτο - έδειχνε να θαυmicroάζει Στο τέλος έκλεισε τα

microάτια του κι επανέλαβε σιγανά

-Πηγάδι ότι λαχταρά η ψυχή σου Θα πρέπει να είναι κάτι

πολύ σηmicroαντικό αυτό είπε κι έδειχνε κάπως στεναχωρηmicroένο

-Τι σ έπιασε πάλι ρώτησα προσπαθώντας να το ξαναφέρω σ

ευθυmicroία

-Τίποτα τίποτα άργησε να microου απαντήσει Να ξέρεις το

microεσηmicroέρι που πέρασεσ αυτό το κάθισmicroα ήρθε και κάθισε ένα

microικρό αγόρι microε microια καραmicroέλα στο στόmicroα του Μου άρεσε πολύ

το άρωmicroά της Μου πε πως ήταν άρωmicroα microανταρίνι Προσπάθησε

microάλιστα να microου δώσει microία για να δοκιmicroάσω κι εγώ όmicroως δεν

microπόρεσε να την περάσει microέσ απ το τζάmicroι για να φτάσει έτσι στο

στόmicroα microου

-Και τι σχέση έχουν όλα αυτά

-Να θα ήθελα αν ποτέ πας σ αυτό το laquoπηγάδιraquo το laquoχουνίraquo αν

microπορείς να microου πάρεις microερικές καραmicroέλες που να microπορούν

11

όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα

υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά

η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει

κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το

κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι

είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του

αρνηθώ

-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα

microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα

συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει

Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να

κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος

πώς να υπάρξω

Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε

παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο

περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν

ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο

τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει

εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο

σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων

ανθρώπων στον κόσmicroο

Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω

τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος

κατάφερα ν αρθρώσω

-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω

-Ώστε ώστε αυτό ήτανε

-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να

κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου

Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά

στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει

-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις

ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα

-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο

βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης

Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που

πρωτανέβηκα στο λεωφορείο

-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε

δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το

νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα

ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα

ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν

σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν

12

-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία

Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου

όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι

άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-

ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου

-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε

δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι

πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι

όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε

τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει

κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως

να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα

πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να

περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη

microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το

να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά

κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει

σε ποια βάθη ανυπαρξίας

Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί

διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο

Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο

για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν

microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να

προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν

αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του

καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα

ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε

-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα

χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου

αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για

να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε

παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν

άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει

είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν

αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς

ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι

θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα

ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια

ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα

δάκρυα microου

13

Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια

του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη

στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε

-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων

microου

Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά

τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το

εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη

ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι

και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν

έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω

Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι

microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά

αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως

microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν

είναι τίποτε παραπάνω από λόγια

-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού

εσύ

Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι

θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις

αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια

οι σιωπές τα δάκρυα microας

Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα

να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι

θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν

Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του

ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν

ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε

microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό

είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα

δευτερολέπτων η ζωή της αν

Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές

Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του

παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα

πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και

πάλι τίποτε

Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο

χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου

microιλήσει

-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και

δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά

14

δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω

Πεθαίνω

-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα

απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου

πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να

φεύγεις

-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε

ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος

microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε

Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε

-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro

έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα

microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός

ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα

ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η

αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου

-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές

γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ

ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη

φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να

δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει

Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η

ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια

-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε

ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου

αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που

σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου

Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα

λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη

χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε

κατάφερε να ολοκληρώσει

-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα

πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ

στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν

πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα

microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί

-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να

χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν

ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -

σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος

τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή

νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να

15

microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης

microας

Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το

χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια

∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω

σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και

πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε

ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε

ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του

νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της

βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια

Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες

ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των

φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo

την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν

τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι

16

Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ

Α

Ασηmicroένια καρδιά

πώς να βρεις γιατρειά

στης ζωής τη ζάλη

Β

∆ιαmicroαντένιο δάκρυ

στου microατιού την άκρη

σπίθισε και πάλι

Γ

Μrsquo ένα παραmicroύθι

ας χωθεί στη λήθη

του ανθρώπου η θλίψη

Ι

Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα

ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς

του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε

που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις

πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της

νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία

κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων

microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης

ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις

ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του

Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν

του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo

ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες

των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo

άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι

γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo

απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο

17

που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα

κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους

microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις

microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip

Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά

πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα

όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη

πραγmicroατικότητα

Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των

γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν

microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της

ζωήςraquo

Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον

εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά

επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια

του Ασηmicroούλη

Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν

ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού

και τον εαυτό του

Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη

κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον

αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα

ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα

καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι

αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου

Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip

Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν

ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς

τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί

τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip

18

ΙΙ

Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του

ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε

να πάει έναν περίπατο

Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να

κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί

πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του

αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα

φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)

Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που

έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο

microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους

microες στου microωρού το στόmicroα)

Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα

ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη

πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-

σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι

να microην πεθάνουνhellip

Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του

αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα

microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι

άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο

ανέκφραστο

Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση

διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των

πραγmicroάτων

Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα

rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους

είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος

πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι

κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι

γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip

19

Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια

αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το

ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε

-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip

Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το

θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που

έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του

ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές

παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη

λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα

αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το

λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του

Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα

microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη

ευτυχία - και το ρώτησε

-Κλαις Γιατί κλαιςhellip

Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα

δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη

Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν

ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα

καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα

όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα

κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα

αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα

και microέγεθος των δακρύων

Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που

έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η

καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα

όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και

γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo

ανταmicroωθούνhellip

Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες

των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα

ροδοmicroάγουλά του

20

Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή

ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν

λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το

πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα

πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές

που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων

-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ

έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς

-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που

έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω

στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip

-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν

διαmicroάντια τι είναι

-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων

Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι

αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo

αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια

-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η

οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip

-Κι εσένα πώς σε λένε

-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν

ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους

άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του

-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά

Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι

ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς

του

-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς

ακούς την καρδιά microουhellip

21

Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό

τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο

πεθαmicroένος πατέρας της

-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η

microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip

-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του

Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει

όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα

-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει

-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου

microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου

τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες

-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω

ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι

κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν

τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω

το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και

πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί

-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip

Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το

πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο

microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη

-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα

δακρύζωhellip

Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και

πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω

του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και

θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω

στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας

βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

5

Ο ανθρωπάκος microου έλεγε την αλήθεια- τ αυτιά του άρχισαν να

εξατmicroίζονται ενώ το στόmicroα του που έως τότε χαmicroογελούσε σαν

να σβηνε σιγά-σιγά

Με την αναπνοή microου χνώτισα γρήγορα δύο φορές το τζάmicroι και micro

ένα δάχτυλο του χεριού microου επιδιόρθωσα τις γραmicromicroές της

ζωγραφιάς microου - και να που microου ξαναπαρουσιάστηκε ακέραια

microε το γνώριmicroο χαmicroόγελο της

-Σ ευχαριστώ microου είπε καλοσυνάτα και ξερόβηξε microία φορά

σιγανά Και τώραθες να σου εξηγήσω

-Ναι είπα microε microιαν παιδική ανυποmicroονησία που ευθύς

microετατράπηκε σε ντροπή γιατί σκέφτηκα πως δεν είναι για

λογικούς ανθρώπους να microιλούν microε microια άψυχη microορφή Όmicroως στ

αλήθεια τι microπορεί να είναι για τους λογικούς ανθρώπους

Αφού αυτή η άψυχη microορφή ήταν εκεί πάνω στο τζάmicroι και microου

microιλούσε

-Ξέρεις σήmicroερα έχω τα γενέθλιά microου Γιατί σήmicroερα microόλις

γεννήθηκα Στο ξεκίνηmicroα αυτής της ηmicroέρας που σε λίγο

τελειώνει Κι ήταν αλήθεια τόσο microεγάλη αυτήη microέρα Απ το

ίδιο κάθισmicroα που τώρα κάθεσαι εσύ έχουν περάσει τόσοι και

τόσοι άνθρωποι βαρέθηκα να τους microετρώ Ο καθένας microε τη

δική του ζωή τον δικό του πόνο τις δικές του ελπίδες τις δικές

του ψευδαισθήσεις Καηmicroενούληδές microου Το πρωί ήταν το

σώmicroα microιας microεσόκοπης γυναίκας που ήρθε και κάθισε εδώ Στην

αγκαλιά της βαστούσε ένα microικρό κορίτσι Τότε εγώ ακόmicroη δεν

υπήρχα Αυτά τα υπέθεσα πως έγιναν έτσι λίγα λεπτά αργότερα

Όταν δηλαδή το κορίτσι ακούmicroπησε το δάχτυλό του στο

θαmicroπωmicroένο τζάmicroι του λεωφορείου κι έφτιαξε πάνω του έναν

κύκλο-θα ταν αυτό το σχήmicroα που θα έδινε στο πρόσωπό microου

Έπειτα έφτιαξε δυο-τρεις γραmicromicroές να ξεκινούν απ την κορυφή

του κεφαλιού microου - τα λιγοστά microαλλιά που θα χα- και ύστερα

από λίγο το δάχτυλο πάτησε δυνατά microέσα microου δυο φορές

αφήνοντάς microου δύο τελείες - τα microάτια microου Ακολούθησαν δυο

καmicroπύλες γραmicromicroές - τ αφτιά microου - και microια άλλη - τα χείλη microου

να χαmicroογελούνε Και τη στιγmicroή που θα φτιαχνε microία λεπτή

κοmicroψή microυτούλα για ν αναπνεύσω κι έτσι ν αρχίσω να υπάρχω

το λεωφορείο φρενάρισε απότοmicroα το δάχτυλο κουνήθηκε κι η

microύτη βγήκε λίγο στραβή ndash γιrsquo αυτό και ίσως να σου φαίνοmicroαι

συναχωmicroένος

Εκείνη την ώρα το ανθρωπάκι σταmicroάτησε να microιλά τα microάτια του

έκλεισαν το στόmicroα ανοιχτό και ήταν σα να θελε να τινάξει το

κεφάλι του πίσω

6

-Αϊψού έκανε τότε δυνατά και όλο το τζάmicroι έτριξε

Ένα απλό φτέρνισmicroα ήταν Κι έπειτα κι απ αυτό συνέχισε να

microου διηγείται

-Όσο για το κορίτσι που microου χάρισε τη ζωή δεν κατάφερα να

microάθω πολλά Μόνο λίγο πριν φύγει άκουσα τη γυναίκα που το

βαστούσε να του λέει πως laquoόλα θα πάνε καλά και θα είναι όπως

πρώταraquo Κάποιο ατύχηmicroα κάποια αρρώστια ∆εν ξέρω

Όmicroως ότι κι αν ήταν θα πρέπει να ταν κάτι σοβαρό Γιατί όση

ώρα ήτανε πάνωστο λεωφορείο το κορίτσι δεν microίλησε καθόλου

Μόνο αφού micro έφτιαξε κοιτούσε αφηρηmicroένα πάνω στο τζάmicroι

αλλά όχι όχι αφηρηmicroένα γιατί κοιτούσε πια εmicroένα το κορίτσι

κοιτούσε εmicroένα πάνω στο τζάmicroι microε δυο microεγάλα θλιmicromicroένα - θεέ

microου πόσο θλιmicromicroένα - microάτια Παρ όλα αυτά microε είχε φτιάξει

να χαmicroογελώ γιατί

Αναρωτήθηκε microελαγχολικά το ανθρωπάκι κι ήταν η πρώτη

φορά που χε χαθεί το χαmicroόγελο απ το πρόσωπό του

Το λεωφορείο έκοψε ταχύτητα κι έκανε στάση για να κατεβάσει

τον microοναδικό συνεπιβάτη που είχα ως τότε - έδειχνε να microην έχει

καταλάβει τίποτε απ όλα αυτά

Έτσι θα microενα τώρα microόνος microου microέσα στο λεωφορείο - αλλά όχι

εντελώς microόνος εγώ κι αυτή η παράξενη ζωγραφιά πάνω στο

τζάmicroι που τόσο απροσδόκητα εισέβαλε microες στη ζωή microου

γιατί

Το λεωφορείο άρχισε πάλι ν αναπτύσσει ταχύτητα και

ξανάπιασα την κουβέντα που είχα στη microέση αφήσει microαζί του

-Ξέρεις δεν θέλω να σε προσβάλλω του είπα χαmicroηλόφωνα microη

γίνω αντιληπτός από τον οδηγό Ειλικρινά δεν θέλω συνέχισα

Όmicroως ακόmicroη δεν microπορώ να το πιστέψω Νοmicroίζωνοmicroίζω πως

έχω να κάνω microε microιαν ψευδαίσθηση Θέλω να πω δηλαδή πώς

είναι δυνατόν να υπάρχεις Πώς να microιλάς και να σκέφτεσαι

Το ανθρωπάκι τότε ξαναγέλασε microε αυθορmicroητισmicroό και microέσα στα

χαχανητά του προ- σπάθησε να micro απαντήσει

-Χαζούλη microου Οι άλλοι πιστεύουν microόνο σ αυτό που βλέπουν

κι εσύ τώρα βλέπεις αυτό που ποτέ σου δεν microπορούσες να

πιστέψεις Ρωτάς πώς είναι δυνατό να υπάρχω Μα όπως

είναι δυνατόν κι εσείς οι άνθρωποι να πονάτε Γιατί ξέχασα να

σου πω πως όλοι όσοι ήρθαν και κάθισαν εδώ ένιωθαν

δυστυχισmicroένοι Αυτήν την πίκρα τους microετάγγισαν και σ εmicroένα

κι ήταν αυτή αρκετή για ν αποκτήσω ψυχή και να τους νιώσω

Οι δικές τους σκέψεις micro έmicroαθαν κι εmicroένα να σκέφτοmicroαι και το

δικό τους παραmicroιλητό micro έmicroαθε να microιλώ Βλέπεις πλάστηκα

7

από τις δυστυχίες των ανθρώπων ζω απ τη θλίψη σας Και

microόνο σαν αντικρίσω τον πρώτο ευτυχισmicroένο άνθρωπο θα

microπορέσω κι εγώ ανακουφισmicroένος σιγά - σιγά να σβήσω

Κι όταν είπε τα λόγια αυτά το ανθρωπάκι έσκυψε τα microάτια

σιωπώντας Από το microάγουλό του κύλησε microια σταγόνα νερό

-Κλαις το ρώτησα

-Όχι όχι έκανε προσπαθώντας να ξαναχαmicroογελάσει Είναι απ

τους υδρατmicroούς πάνω στο τζάmicroι είπε χωρίς να θέλει να microε

κοιτάξει Όmicroως συνέχισε αλήθεια τόσην ώρα που microιλούmicroε και

δεν microου έδωσες το όνοmicroα σου έτσι για να σε θυmicroάmicroαι κι όταν

θα έχεις φύγει

-Γιάννη είπα microε ύφος ανέκφραστο σα να λεγα κάτι που microου

στεκόταν τόσο microακρινό και άγνωστο που δεν είχε για microένα

καmicroιά σηmicroασία

-Γιάννη Μάλιστα αυτό είναι όνοmicroα ένα όνοmicroα απλό απλό κι

ελαφρύ χωρίς να κουβαλάει πάνω του έννοιες βαριές και να

κάνει τον άνθρωπο που το χει να βουλιάζει Όχι όπως εγώ

είπε micro απέχθεια το ανθρωπάκι προς τον εαυτό του

-Εσένα εσένα δηλαδή πώς σε λένε ήρθε φυσική η ερώτησή

microου

-Ρωτάς τ όνοmicroα microου είπε η ζωγραφιά βαριανασαίνοντας και

θάmicroπωσε πιότερο γύρω της το τζάmicroι

Μάθε λοιπόν συνέχισε πως το δικό microου όνοmicroα δεν είναι ένα Ο

καθένας που microε γνώρισε microε βάφτισε και διαφορετικά ανάλογα

microε τι τον βασάνιζε πιο πολύ την ώρα που microιλούσαmicroε Βλέπεις

τα ονόmicroατα microου τα παίρνω από τα βάσανα των ανθρώπων που

microε συναντούν Έτσι microέσα σ αυτή τη microέρα άλλαξα τόσα πολλά

ονόmicroατα όσες κι οι λύπες των ανθρώπων που συνάντησα

Άλλος microε είπε Μαρία γιατί κάποτε τον βασάνισε πολύ microία

Μαρία ένας φοιτητής microε είπε Πτυχίο κι ένας άλλος φαντάρος

αυτός microε είπε Στρατό κι ο παντρεmicroένος microε ονόmicroασε Γάmicroο κι

ένας γεράκος Θάνατο Κάποιος άλλος πάλι microε είπε Κυριακή

Απόγευmicroα Όmicroως δεν κατάλαβα τι εννοούσε Αλλά στ

αλήθεια εσύ πως θα θελες να microε πεις ρώτησε καλοκάγαθα η

ζωγραφιά

-Εγώ είπα αmicroήχανος Εγώ δεν ξέρω

∆εν έχεις τίποτε λοιπόν που να σε στεναχωρεί επέmicroεινε τ

ανθρωπάκι κι είχε την όψη κάποιου που προσδοκά το άκουσmicroα

microιας microεγάλης ευτυχίας

-Αν το θέτεις έτσι ίσως Όmicroως είναι τόσα Ποιο να

πρωτοδιαλέξω

8

-Αυτό που σε πονά πιο πολύ microου ξανάπε αυτή τη φορά microε microιαν

απογοήτευσηύστερα από ένα microικρό κενό σιωπής

Αυτό που microε πονά πιο πολύ σκέφτηκα Ποιο είναι

Ποτέ δεν είχα ξαναmicroπεί σ έναν τέτοιο προβληmicroατισmicroό Γιατί

microέχρι τότε έβλεπα όλη τη ζωή microου σαν ένα τεράστιο σύmicroπλεγmicroα

πόνου απ το οποίο ήταν αδύνατο να διαφύγω για λίγο και να

ησυχάσω Τώρα όmicroως έπρεπε να διαλέξω απ όλο το σύmicroπλεγ-

microα ένα microόνο στοιχείο του απ όλο τον πόνο microου τον πιο

δυνατό Να ταν οι δυσκολίες που χα τότε microε το νοίκι κι είχα δυο

microήνες να πληρώσω ο αδελφός που ταξίδευε στα ξένα οι νεκροί

γονείς το ανόητο επάγγελmicroα που διάλεξα και τώρα έπρεπε ν

ακολουθήσω ή εκείνη

Η microατιά microου έπεσε πάνω στο τζάmicroι αφηρηmicroένα- microέσ απ το

τζάmicroι στο σηmicroείο που χε ζωγραφιστεί το παράξενο ανθρωπάκι

είδα το δικό microου πρόσωπο να χει καθρεφτιστεί microπλεγmicroένο

αξεδιάλυτα microε το δικό του χαmicroογελαστό microουτράκι

-Το χαmicroόγελό microου ψιθύρισα ασυναίσθητα

-Και τι σηmicroαίνει πάλι τούτο έκανε ξαφνιασmicroένο

-Να εσύ έχεις ένα τόσο όmicroορφο χαmicroόγελο ενώ εγώ ποτέ microου

δεν κατάφερα να χαmicroογελάσω έστω και microια φορά έτσι φυσικά

και αβίαστα Πάντοτε κάτι microε κρατούσε πάντοτε κάτι microε

εmicroπόδιζε Το χαmicroόγελο ήταν πάντα στη ζωή microου κάτι που

διαρκώς microου αντιστεκόταν Γι αυτό κι εγώ θα σ έλεγα Χ α micro ό

γ ε λ ό micro ο υ

-Χαmicroόγελό microου επανέλαβε κι αυτό σκεφτικό κι είχε απλωθεί microια

γλύκα στο πρόσωπο του θα ήθελα να σε δω να χαmicroογελάς είπε

η ζωγραφιά και microε κοίταζε στα microάτια

-∆ε microου πες όmicroως προσπάθησα να ξεφύγω Εσύ εσύ λέω

δεν θα θελες να δώσεις στον εαυτό σου ένα όνοmicroα Γιατί microόνον

οι άλλοι

-Μα πώς

-Είναι πολύ απλό ∆ώσε όνοmicroα στον δικό σου πόνο και πες microου

πώς θα ήθελες να σε λέmicroε είπα κοιτάζοντας ανυπόmicroονα το

στόmicroα της ζωγραφιάς σαν να θελα να microαντέψω από πριν τις

λέξεις που θα βγαζε για να microου απαντήσει

Όmicroως ο ανθρωπάκος microου καθόταν για πολλή ώρα σκεφτικός και

δεν άνοιγε το στόmicroα του Κάποια στιγmicroή τέλος αποφάσισε να

microιλήσει

-Εγώ ξέρεις εγώ δεν έχω δική microου ζωή ούτε και δικά microου

βάσανα Η δική microου λύπη είναι η λύπη όλων των άλλων Έτσι

λοιπόν αν θα ήθελα ένα όνοmicroα θα θελα να microε λέτε η Λ ύ π η

τ ω ν Α ν θ ρ ώ π ω ν

9

-Η Λύπη των Ανθρώπων επανέλαβα κι εγώ τ όνοmicroά του

σιγανά Λοιπόν ξέρεις κάτι Ίσως να είναι κουτό όmicroως νοmicroίζω

πως έχω αρχίσει να σε συmicroπαθώ και δε θα πρεπε είπα χωρίς

να το κοιτάζω

-Και γιατί παρακαλώ δεν θα πρεπε ρώτησε το ανθρωπάκι microου

φανερά πειραγmicroένο

-Να γιατί ποτέ δεν πρέπει ν αγαπάmicroε αυτούς που κάποτε θα microας

φύγουν Γιατί ύστερα θα πληγωθούmicroε

-Ναι θα πληγωθούmicroε επανέλαβε γι άλλη microια φορά

microελαγχολικά Όmicroως συνέχισε όmicroως δεν microπορεί να microην

αγαπήσεις κανέναν γιατί κάποτε microπορεί να σου φύγειΚι όταν

ακόmicroη φύγει κι εσύ συνεχίσεις να τον αγαπάς θα ναι σα να microην

έφυγε ποτέ Γιατί θα τον έχεις microία και καλή ασφαλίσει microες στην

καρδιά σου Άλλωστε πόσοι άνθρωποι πάνω στη γη σας microπορεί

ν αγάπησαν έστω και microια φορά αληθινά Λίγοι Λίγοι

ακριβώς γι αυτόmiddot γιατί φοβόντουσαν αργότερα microήπως

πονέσουν Εσείς οι άνθρωποι ξέρετε να κοιτάζετε microόνον τον

εαυτό σας Ενώ ενώ αυτοί οι λίγοι είναι τυχεροί Έστω κι αν

αργότερα πόνεσαν είναι τυχεροί ακόmicroη και γι αυτόν τον πόνο

τους

Όλη αυτή την ώρα που microιλούσε η ζωγραφιά microου είχε δώσει την

εικόνα ενός έξαλλου βαθιά πληγωmicroένου ατόmicroου που δειχνε τα

microατωmicroένα στήθη του στους ανθρώπους και φώναζε

laquoΧτυπήστε microεraquo κι αυτό ίσως πάλι να σήmicroαινε laquoΑγαπήστε

microεraquo

-Αλήθεια είσαι κι εσύ microέσα σ αυτούς τους laquoλίγουςraquo το

ρώτησα προσπαθώντας να ξεφύγω απ τις ίδιες microου τις σκέψεις

-Όmicroως η ζωγραφιά δεν απάντησε Στην αρχή νόmicroιζα πως

επρόκειτο για εκείνα τα σύντοmicroα κενά σιωπής που συνήθιζε ν

αφήνει microέχρι ν αρχίσει να microιλά Αλλά η σιωπή εκείνη έmicroοιαζε

να χει αρχίσει εδώ κι αιώνες και microάλλον δεν θα σταmicroάταγε

πουθενά - σαν τη σιωπή της αγάπης

Έτσι το ανθρωπάκι ένιωθα να microου χει γι άλλη microια φορά

απαντήσει microε το δικό του ιδιαίτερο τρόπο Κι ήταν αυτός ένας

τρόπος που δεν έmicroελλε να τον ξαναβρώ ανάmicroεσα στους

ανθρώπους

Έξω δεν ήξερα πια αν η βροχή εξακολουθούσε να πέφτει Τα

φώτα των αυτοκινήτων έλαmicroπαν θαmicroπά πάνω στα τζάmicroια

δίνοντας έτσι microια microεταφυσική αίσθηση σε όλο τον κλειστό

χωρίς διεξόδους χώρο του λεωφορείου

10

Για microια στιγmicroή microάλιστα microε κυρίευσε microια παράξενη σκέψη - το

λεωφορείο είχε microετατραπεί σιγά-σιγά και χωρίς να το

καταλάβω σ ένα microικρό πλανήτη microε microοναδικό του κάτοικο

εmicroένα Και για να microη νιώθω microοναξιά σαν ένας άλλος Αδάmicro

έλεγα ο Θεός προνόησε κι έκοψε ένα κοmicromicroάτι απ το δικό microου

πόνο φτιάχνοντας έτσι τούτο εδώ το ανθρωπάκι που microπορεί να

microιλά χαmicroογελώντας και να σιωπά όποτε το ρωτώ για τον εαυτό

του

Ένα κορνάρισmicroα του οδηγού όmicroως ήταν αρκετό να micro

επαναφέρει πάλι στον αληθινό κόσmicroο Σταmicroατάmicroε Βρισιές micro

έναν άλλον οδηγό Το ανθρωπάκι είναι ακόmicroη πάνω στο τζάmicroι

ακούει απορεί microε ρωτά

-Τι σηmicroαίνει laquoχουνίraquo

Ακούω την ερώτηση ξαφνιασmicroένος Υστερα ξεσπώ σε

ασυγκράτητα γέλια Η καηmicroένη η ζωγραφιά microου δεν άκουσε

σωστά τη λέξη κι αφού δεν ήξερε καθόλου από laquoτέτοιαraquo ήταν

φυσικό να ρωτά

-Λοιπόν δεν θα micro απαντήσεις έκανε αυτή τη φορά κάπως

νευριασmicroένα

Με χίλιους δύο κόπους προσπάθησα να συνέλθω από τα γέλια

για να του απαντήσω τέλος σκεφτικός

-Αυτή η λέξη αυτή η λέξη σηmicroαίνει ένα πηγάδι ναι ένα

πηγάδι απ όπου microπορείς να τραβήξεις ότι λαχταρά η ψυχή σου

είπα φανερά ανακουφισmicroένος που βρήκα τρόπο να γλιτώσω και

microάλιστα χωρίς να πω κάποιο ψέmicroα

Είδα τότε το ανθρωπάκι να microε κοιτά microε γουρλωmicroένα microάτια και

στόmicroα microισάνοιχτο - έδειχνε να θαυmicroάζει Στο τέλος έκλεισε τα

microάτια του κι επανέλαβε σιγανά

-Πηγάδι ότι λαχταρά η ψυχή σου Θα πρέπει να είναι κάτι

πολύ σηmicroαντικό αυτό είπε κι έδειχνε κάπως στεναχωρηmicroένο

-Τι σ έπιασε πάλι ρώτησα προσπαθώντας να το ξαναφέρω σ

ευθυmicroία

-Τίποτα τίποτα άργησε να microου απαντήσει Να ξέρεις το

microεσηmicroέρι που πέρασεσ αυτό το κάθισmicroα ήρθε και κάθισε ένα

microικρό αγόρι microε microια καραmicroέλα στο στόmicroα του Μου άρεσε πολύ

το άρωmicroά της Μου πε πως ήταν άρωmicroα microανταρίνι Προσπάθησε

microάλιστα να microου δώσει microία για να δοκιmicroάσω κι εγώ όmicroως δεν

microπόρεσε να την περάσει microέσ απ το τζάmicroι για να φτάσει έτσι στο

στόmicroα microου

-Και τι σχέση έχουν όλα αυτά

-Να θα ήθελα αν ποτέ πας σ αυτό το laquoπηγάδιraquo το laquoχουνίraquo αν

microπορείς να microου πάρεις microερικές καραmicroέλες που να microπορούν

11

όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα

υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά

η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει

κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το

κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι

είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του

αρνηθώ

-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα

microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα

συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει

Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να

κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος

πώς να υπάρξω

Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε

παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο

περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν

ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο

τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει

εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο

σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων

ανθρώπων στον κόσmicroο

Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω

τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος

κατάφερα ν αρθρώσω

-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω

-Ώστε ώστε αυτό ήτανε

-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να

κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου

Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά

στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει

-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις

ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα

-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο

βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης

Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που

πρωτανέβηκα στο λεωφορείο

-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε

δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το

νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα

ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα

ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν

σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν

12

-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία

Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου

όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι

άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-

ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου

-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε

δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι

πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι

όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε

τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει

κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως

να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα

πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να

περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη

microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το

να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά

κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει

σε ποια βάθη ανυπαρξίας

Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί

διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο

Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο

για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν

microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να

προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν

αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του

καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα

ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε

-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα

χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου

αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για

να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε

παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν

άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει

είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν

αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς

ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι

θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα

ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια

ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα

δάκρυα microου

13

Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια

του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη

στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε

-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων

microου

Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά

τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το

εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη

ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι

και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν

έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω

Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι

microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά

αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως

microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν

είναι τίποτε παραπάνω από λόγια

-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού

εσύ

Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι

θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις

αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια

οι σιωπές τα δάκρυα microας

Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα

να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι

θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν

Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του

ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν

ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε

microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό

είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα

δευτερολέπτων η ζωή της αν

Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές

Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του

παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα

πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και

πάλι τίποτε

Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο

χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου

microιλήσει

-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και

δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά

14

δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω

Πεθαίνω

-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα

απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου

πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να

φεύγεις

-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε

ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος

microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε

Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε

-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro

έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα

microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός

ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα

ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η

αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου

-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές

γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ

ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη

φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να

δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει

Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η

ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια

-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε

ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου

αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που

σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου

Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα

λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη

χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε

κατάφερε να ολοκληρώσει

-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα

πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ

στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν

πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα

microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί

-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να

χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν

ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -

σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος

τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή

νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να

15

microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης

microας

Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το

χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια

∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω

σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και

πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε

ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε

ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του

νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της

βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια

Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες

ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των

φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo

την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν

τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι

16

Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ

Α

Ασηmicroένια καρδιά

πώς να βρεις γιατρειά

στης ζωής τη ζάλη

Β

∆ιαmicroαντένιο δάκρυ

στου microατιού την άκρη

σπίθισε και πάλι

Γ

Μrsquo ένα παραmicroύθι

ας χωθεί στη λήθη

του ανθρώπου η θλίψη

Ι

Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα

ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς

του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε

που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις

πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της

νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία

κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων

microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης

ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις

ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του

Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν

του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo

ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες

των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo

άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι

γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo

απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο

17

που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα

κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους

microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις

microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip

Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά

πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα

όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη

πραγmicroατικότητα

Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των

γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν

microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της

ζωήςraquo

Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον

εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά

επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια

του Ασηmicroούλη

Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν

ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού

και τον εαυτό του

Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη

κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον

αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα

ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα

καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι

αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου

Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip

Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν

ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς

τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί

τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip

18

ΙΙ

Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του

ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε

να πάει έναν περίπατο

Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να

κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί

πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του

αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα

φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)

Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που

έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο

microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους

microες στου microωρού το στόmicroα)

Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα

ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη

πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-

σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι

να microην πεθάνουνhellip

Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του

αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα

microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι

άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο

ανέκφραστο

Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση

διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των

πραγmicroάτων

Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα

rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους

είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος

πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι

κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι

γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip

19

Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια

αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το

ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε

-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip

Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το

θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που

έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του

ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές

παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη

λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα

αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το

λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του

Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα

microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη

ευτυχία - και το ρώτησε

-Κλαις Γιατί κλαιςhellip

Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα

δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη

Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν

ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα

καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα

όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα

κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα

αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα

και microέγεθος των δακρύων

Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που

έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η

καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα

όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και

γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo

ανταmicroωθούνhellip

Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες

των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα

ροδοmicroάγουλά του

20

Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή

ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν

λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το

πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα

πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές

που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων

-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ

έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς

-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που

έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω

στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip

-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν

διαmicroάντια τι είναι

-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων

Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι

αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo

αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια

-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η

οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip

-Κι εσένα πώς σε λένε

-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν

ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους

άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του

-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά

Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι

ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς

του

-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς

ακούς την καρδιά microουhellip

21

Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό

τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο

πεθαmicroένος πατέρας της

-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η

microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip

-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του

Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει

όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα

-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει

-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου

microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου

τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες

-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω

ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι

κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν

τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω

το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και

πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί

-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip

Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το

πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο

microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη

-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα

δακρύζωhellip

Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και

πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω

του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και

θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω

στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας

βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

6

-Αϊψού έκανε τότε δυνατά και όλο το τζάmicroι έτριξε

Ένα απλό φτέρνισmicroα ήταν Κι έπειτα κι απ αυτό συνέχισε να

microου διηγείται

-Όσο για το κορίτσι που microου χάρισε τη ζωή δεν κατάφερα να

microάθω πολλά Μόνο λίγο πριν φύγει άκουσα τη γυναίκα που το

βαστούσε να του λέει πως laquoόλα θα πάνε καλά και θα είναι όπως

πρώταraquo Κάποιο ατύχηmicroα κάποια αρρώστια ∆εν ξέρω

Όmicroως ότι κι αν ήταν θα πρέπει να ταν κάτι σοβαρό Γιατί όση

ώρα ήτανε πάνωστο λεωφορείο το κορίτσι δεν microίλησε καθόλου

Μόνο αφού micro έφτιαξε κοιτούσε αφηρηmicroένα πάνω στο τζάmicroι

αλλά όχι όχι αφηρηmicroένα γιατί κοιτούσε πια εmicroένα το κορίτσι

κοιτούσε εmicroένα πάνω στο τζάmicroι microε δυο microεγάλα θλιmicromicroένα - θεέ

microου πόσο θλιmicromicroένα - microάτια Παρ όλα αυτά microε είχε φτιάξει

να χαmicroογελώ γιατί

Αναρωτήθηκε microελαγχολικά το ανθρωπάκι κι ήταν η πρώτη

φορά που χε χαθεί το χαmicroόγελο απ το πρόσωπό του

Το λεωφορείο έκοψε ταχύτητα κι έκανε στάση για να κατεβάσει

τον microοναδικό συνεπιβάτη που είχα ως τότε - έδειχνε να microην έχει

καταλάβει τίποτε απ όλα αυτά

Έτσι θα microενα τώρα microόνος microου microέσα στο λεωφορείο - αλλά όχι

εντελώς microόνος εγώ κι αυτή η παράξενη ζωγραφιά πάνω στο

τζάmicroι που τόσο απροσδόκητα εισέβαλε microες στη ζωή microου

γιατί

Το λεωφορείο άρχισε πάλι ν αναπτύσσει ταχύτητα και

ξανάπιασα την κουβέντα που είχα στη microέση αφήσει microαζί του

-Ξέρεις δεν θέλω να σε προσβάλλω του είπα χαmicroηλόφωνα microη

γίνω αντιληπτός από τον οδηγό Ειλικρινά δεν θέλω συνέχισα

Όmicroως ακόmicroη δεν microπορώ να το πιστέψω Νοmicroίζωνοmicroίζω πως

έχω να κάνω microε microιαν ψευδαίσθηση Θέλω να πω δηλαδή πώς

είναι δυνατόν να υπάρχεις Πώς να microιλάς και να σκέφτεσαι

Το ανθρωπάκι τότε ξαναγέλασε microε αυθορmicroητισmicroό και microέσα στα

χαχανητά του προ- σπάθησε να micro απαντήσει

-Χαζούλη microου Οι άλλοι πιστεύουν microόνο σ αυτό που βλέπουν

κι εσύ τώρα βλέπεις αυτό που ποτέ σου δεν microπορούσες να

πιστέψεις Ρωτάς πώς είναι δυνατό να υπάρχω Μα όπως

είναι δυνατόν κι εσείς οι άνθρωποι να πονάτε Γιατί ξέχασα να

σου πω πως όλοι όσοι ήρθαν και κάθισαν εδώ ένιωθαν

δυστυχισmicroένοι Αυτήν την πίκρα τους microετάγγισαν και σ εmicroένα

κι ήταν αυτή αρκετή για ν αποκτήσω ψυχή και να τους νιώσω

Οι δικές τους σκέψεις micro έmicroαθαν κι εmicroένα να σκέφτοmicroαι και το

δικό τους παραmicroιλητό micro έmicroαθε να microιλώ Βλέπεις πλάστηκα

7

από τις δυστυχίες των ανθρώπων ζω απ τη θλίψη σας Και

microόνο σαν αντικρίσω τον πρώτο ευτυχισmicroένο άνθρωπο θα

microπορέσω κι εγώ ανακουφισmicroένος σιγά - σιγά να σβήσω

Κι όταν είπε τα λόγια αυτά το ανθρωπάκι έσκυψε τα microάτια

σιωπώντας Από το microάγουλό του κύλησε microια σταγόνα νερό

-Κλαις το ρώτησα

-Όχι όχι έκανε προσπαθώντας να ξαναχαmicroογελάσει Είναι απ

τους υδρατmicroούς πάνω στο τζάmicroι είπε χωρίς να θέλει να microε

κοιτάξει Όmicroως συνέχισε αλήθεια τόσην ώρα που microιλούmicroε και

δεν microου έδωσες το όνοmicroα σου έτσι για να σε θυmicroάmicroαι κι όταν

θα έχεις φύγει

-Γιάννη είπα microε ύφος ανέκφραστο σα να λεγα κάτι που microου

στεκόταν τόσο microακρινό και άγνωστο που δεν είχε για microένα

καmicroιά σηmicroασία

-Γιάννη Μάλιστα αυτό είναι όνοmicroα ένα όνοmicroα απλό απλό κι

ελαφρύ χωρίς να κουβαλάει πάνω του έννοιες βαριές και να

κάνει τον άνθρωπο που το χει να βουλιάζει Όχι όπως εγώ

είπε micro απέχθεια το ανθρωπάκι προς τον εαυτό του

-Εσένα εσένα δηλαδή πώς σε λένε ήρθε φυσική η ερώτησή

microου

-Ρωτάς τ όνοmicroα microου είπε η ζωγραφιά βαριανασαίνοντας και

θάmicroπωσε πιότερο γύρω της το τζάmicroι

Μάθε λοιπόν συνέχισε πως το δικό microου όνοmicroα δεν είναι ένα Ο

καθένας που microε γνώρισε microε βάφτισε και διαφορετικά ανάλογα

microε τι τον βασάνιζε πιο πολύ την ώρα που microιλούσαmicroε Βλέπεις

τα ονόmicroατα microου τα παίρνω από τα βάσανα των ανθρώπων που

microε συναντούν Έτσι microέσα σ αυτή τη microέρα άλλαξα τόσα πολλά

ονόmicroατα όσες κι οι λύπες των ανθρώπων που συνάντησα

Άλλος microε είπε Μαρία γιατί κάποτε τον βασάνισε πολύ microία

Μαρία ένας φοιτητής microε είπε Πτυχίο κι ένας άλλος φαντάρος

αυτός microε είπε Στρατό κι ο παντρεmicroένος microε ονόmicroασε Γάmicroο κι

ένας γεράκος Θάνατο Κάποιος άλλος πάλι microε είπε Κυριακή

Απόγευmicroα Όmicroως δεν κατάλαβα τι εννοούσε Αλλά στ

αλήθεια εσύ πως θα θελες να microε πεις ρώτησε καλοκάγαθα η

ζωγραφιά

-Εγώ είπα αmicroήχανος Εγώ δεν ξέρω

∆εν έχεις τίποτε λοιπόν που να σε στεναχωρεί επέmicroεινε τ

ανθρωπάκι κι είχε την όψη κάποιου που προσδοκά το άκουσmicroα

microιας microεγάλης ευτυχίας

-Αν το θέτεις έτσι ίσως Όmicroως είναι τόσα Ποιο να

πρωτοδιαλέξω

8

-Αυτό που σε πονά πιο πολύ microου ξανάπε αυτή τη φορά microε microιαν

απογοήτευσηύστερα από ένα microικρό κενό σιωπής

Αυτό που microε πονά πιο πολύ σκέφτηκα Ποιο είναι

Ποτέ δεν είχα ξαναmicroπεί σ έναν τέτοιο προβληmicroατισmicroό Γιατί

microέχρι τότε έβλεπα όλη τη ζωή microου σαν ένα τεράστιο σύmicroπλεγmicroα

πόνου απ το οποίο ήταν αδύνατο να διαφύγω για λίγο και να

ησυχάσω Τώρα όmicroως έπρεπε να διαλέξω απ όλο το σύmicroπλεγ-

microα ένα microόνο στοιχείο του απ όλο τον πόνο microου τον πιο

δυνατό Να ταν οι δυσκολίες που χα τότε microε το νοίκι κι είχα δυο

microήνες να πληρώσω ο αδελφός που ταξίδευε στα ξένα οι νεκροί

γονείς το ανόητο επάγγελmicroα που διάλεξα και τώρα έπρεπε ν

ακολουθήσω ή εκείνη

Η microατιά microου έπεσε πάνω στο τζάmicroι αφηρηmicroένα- microέσ απ το

τζάmicroι στο σηmicroείο που χε ζωγραφιστεί το παράξενο ανθρωπάκι

είδα το δικό microου πρόσωπο να χει καθρεφτιστεί microπλεγmicroένο

αξεδιάλυτα microε το δικό του χαmicroογελαστό microουτράκι

-Το χαmicroόγελό microου ψιθύρισα ασυναίσθητα

-Και τι σηmicroαίνει πάλι τούτο έκανε ξαφνιασmicroένο

-Να εσύ έχεις ένα τόσο όmicroορφο χαmicroόγελο ενώ εγώ ποτέ microου

δεν κατάφερα να χαmicroογελάσω έστω και microια φορά έτσι φυσικά

και αβίαστα Πάντοτε κάτι microε κρατούσε πάντοτε κάτι microε

εmicroπόδιζε Το χαmicroόγελο ήταν πάντα στη ζωή microου κάτι που

διαρκώς microου αντιστεκόταν Γι αυτό κι εγώ θα σ έλεγα Χ α micro ό

γ ε λ ό micro ο υ

-Χαmicroόγελό microου επανέλαβε κι αυτό σκεφτικό κι είχε απλωθεί microια

γλύκα στο πρόσωπο του θα ήθελα να σε δω να χαmicroογελάς είπε

η ζωγραφιά και microε κοίταζε στα microάτια

-∆ε microου πες όmicroως προσπάθησα να ξεφύγω Εσύ εσύ λέω

δεν θα θελες να δώσεις στον εαυτό σου ένα όνοmicroα Γιατί microόνον

οι άλλοι

-Μα πώς

-Είναι πολύ απλό ∆ώσε όνοmicroα στον δικό σου πόνο και πες microου

πώς θα ήθελες να σε λέmicroε είπα κοιτάζοντας ανυπόmicroονα το

στόmicroα της ζωγραφιάς σαν να θελα να microαντέψω από πριν τις

λέξεις που θα βγαζε για να microου απαντήσει

Όmicroως ο ανθρωπάκος microου καθόταν για πολλή ώρα σκεφτικός και

δεν άνοιγε το στόmicroα του Κάποια στιγmicroή τέλος αποφάσισε να

microιλήσει

-Εγώ ξέρεις εγώ δεν έχω δική microου ζωή ούτε και δικά microου

βάσανα Η δική microου λύπη είναι η λύπη όλων των άλλων Έτσι

λοιπόν αν θα ήθελα ένα όνοmicroα θα θελα να microε λέτε η Λ ύ π η

τ ω ν Α ν θ ρ ώ π ω ν

9

-Η Λύπη των Ανθρώπων επανέλαβα κι εγώ τ όνοmicroά του

σιγανά Λοιπόν ξέρεις κάτι Ίσως να είναι κουτό όmicroως νοmicroίζω

πως έχω αρχίσει να σε συmicroπαθώ και δε θα πρεπε είπα χωρίς

να το κοιτάζω

-Και γιατί παρακαλώ δεν θα πρεπε ρώτησε το ανθρωπάκι microου

φανερά πειραγmicroένο

-Να γιατί ποτέ δεν πρέπει ν αγαπάmicroε αυτούς που κάποτε θα microας

φύγουν Γιατί ύστερα θα πληγωθούmicroε

-Ναι θα πληγωθούmicroε επανέλαβε γι άλλη microια φορά

microελαγχολικά Όmicroως συνέχισε όmicroως δεν microπορεί να microην

αγαπήσεις κανέναν γιατί κάποτε microπορεί να σου φύγειΚι όταν

ακόmicroη φύγει κι εσύ συνεχίσεις να τον αγαπάς θα ναι σα να microην

έφυγε ποτέ Γιατί θα τον έχεις microία και καλή ασφαλίσει microες στην

καρδιά σου Άλλωστε πόσοι άνθρωποι πάνω στη γη σας microπορεί

ν αγάπησαν έστω και microια φορά αληθινά Λίγοι Λίγοι

ακριβώς γι αυτόmiddot γιατί φοβόντουσαν αργότερα microήπως

πονέσουν Εσείς οι άνθρωποι ξέρετε να κοιτάζετε microόνον τον

εαυτό σας Ενώ ενώ αυτοί οι λίγοι είναι τυχεροί Έστω κι αν

αργότερα πόνεσαν είναι τυχεροί ακόmicroη και γι αυτόν τον πόνο

τους

Όλη αυτή την ώρα που microιλούσε η ζωγραφιά microου είχε δώσει την

εικόνα ενός έξαλλου βαθιά πληγωmicroένου ατόmicroου που δειχνε τα

microατωmicroένα στήθη του στους ανθρώπους και φώναζε

laquoΧτυπήστε microεraquo κι αυτό ίσως πάλι να σήmicroαινε laquoΑγαπήστε

microεraquo

-Αλήθεια είσαι κι εσύ microέσα σ αυτούς τους laquoλίγουςraquo το

ρώτησα προσπαθώντας να ξεφύγω απ τις ίδιες microου τις σκέψεις

-Όmicroως η ζωγραφιά δεν απάντησε Στην αρχή νόmicroιζα πως

επρόκειτο για εκείνα τα σύντοmicroα κενά σιωπής που συνήθιζε ν

αφήνει microέχρι ν αρχίσει να microιλά Αλλά η σιωπή εκείνη έmicroοιαζε

να χει αρχίσει εδώ κι αιώνες και microάλλον δεν θα σταmicroάταγε

πουθενά - σαν τη σιωπή της αγάπης

Έτσι το ανθρωπάκι ένιωθα να microου χει γι άλλη microια φορά

απαντήσει microε το δικό του ιδιαίτερο τρόπο Κι ήταν αυτός ένας

τρόπος που δεν έmicroελλε να τον ξαναβρώ ανάmicroεσα στους

ανθρώπους

Έξω δεν ήξερα πια αν η βροχή εξακολουθούσε να πέφτει Τα

φώτα των αυτοκινήτων έλαmicroπαν θαmicroπά πάνω στα τζάmicroια

δίνοντας έτσι microια microεταφυσική αίσθηση σε όλο τον κλειστό

χωρίς διεξόδους χώρο του λεωφορείου

10

Για microια στιγmicroή microάλιστα microε κυρίευσε microια παράξενη σκέψη - το

λεωφορείο είχε microετατραπεί σιγά-σιγά και χωρίς να το

καταλάβω σ ένα microικρό πλανήτη microε microοναδικό του κάτοικο

εmicroένα Και για να microη νιώθω microοναξιά σαν ένας άλλος Αδάmicro

έλεγα ο Θεός προνόησε κι έκοψε ένα κοmicromicroάτι απ το δικό microου

πόνο φτιάχνοντας έτσι τούτο εδώ το ανθρωπάκι που microπορεί να

microιλά χαmicroογελώντας και να σιωπά όποτε το ρωτώ για τον εαυτό

του

Ένα κορνάρισmicroα του οδηγού όmicroως ήταν αρκετό να micro

επαναφέρει πάλι στον αληθινό κόσmicroο Σταmicroατάmicroε Βρισιές micro

έναν άλλον οδηγό Το ανθρωπάκι είναι ακόmicroη πάνω στο τζάmicroι

ακούει απορεί microε ρωτά

-Τι σηmicroαίνει laquoχουνίraquo

Ακούω την ερώτηση ξαφνιασmicroένος Υστερα ξεσπώ σε

ασυγκράτητα γέλια Η καηmicroένη η ζωγραφιά microου δεν άκουσε

σωστά τη λέξη κι αφού δεν ήξερε καθόλου από laquoτέτοιαraquo ήταν

φυσικό να ρωτά

-Λοιπόν δεν θα micro απαντήσεις έκανε αυτή τη φορά κάπως

νευριασmicroένα

Με χίλιους δύο κόπους προσπάθησα να συνέλθω από τα γέλια

για να του απαντήσω τέλος σκεφτικός

-Αυτή η λέξη αυτή η λέξη σηmicroαίνει ένα πηγάδι ναι ένα

πηγάδι απ όπου microπορείς να τραβήξεις ότι λαχταρά η ψυχή σου

είπα φανερά ανακουφισmicroένος που βρήκα τρόπο να γλιτώσω και

microάλιστα χωρίς να πω κάποιο ψέmicroα

Είδα τότε το ανθρωπάκι να microε κοιτά microε γουρλωmicroένα microάτια και

στόmicroα microισάνοιχτο - έδειχνε να θαυmicroάζει Στο τέλος έκλεισε τα

microάτια του κι επανέλαβε σιγανά

-Πηγάδι ότι λαχταρά η ψυχή σου Θα πρέπει να είναι κάτι

πολύ σηmicroαντικό αυτό είπε κι έδειχνε κάπως στεναχωρηmicroένο

-Τι σ έπιασε πάλι ρώτησα προσπαθώντας να το ξαναφέρω σ

ευθυmicroία

-Τίποτα τίποτα άργησε να microου απαντήσει Να ξέρεις το

microεσηmicroέρι που πέρασεσ αυτό το κάθισmicroα ήρθε και κάθισε ένα

microικρό αγόρι microε microια καραmicroέλα στο στόmicroα του Μου άρεσε πολύ

το άρωmicroά της Μου πε πως ήταν άρωmicroα microανταρίνι Προσπάθησε

microάλιστα να microου δώσει microία για να δοκιmicroάσω κι εγώ όmicroως δεν

microπόρεσε να την περάσει microέσ απ το τζάmicroι για να φτάσει έτσι στο

στόmicroα microου

-Και τι σχέση έχουν όλα αυτά

-Να θα ήθελα αν ποτέ πας σ αυτό το laquoπηγάδιraquo το laquoχουνίraquo αν

microπορείς να microου πάρεις microερικές καραmicroέλες που να microπορούν

11

όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα

υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά

η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει

κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το

κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι

είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του

αρνηθώ

-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα

microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα

συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει

Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να

κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος

πώς να υπάρξω

Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε

παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο

περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν

ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο

τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει

εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο

σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων

ανθρώπων στον κόσmicroο

Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω

τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος

κατάφερα ν αρθρώσω

-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω

-Ώστε ώστε αυτό ήτανε

-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να

κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου

Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά

στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει

-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις

ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα

-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο

βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης

Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που

πρωτανέβηκα στο λεωφορείο

-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε

δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το

νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα

ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα

ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν

σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν

12

-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία

Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου

όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι

άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-

ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου

-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε

δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι

πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι

όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε

τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει

κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως

να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα

πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να

περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη

microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το

να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά

κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει

σε ποια βάθη ανυπαρξίας

Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί

διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο

Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο

για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν

microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να

προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν

αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του

καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα

ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε

-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα

χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου

αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για

να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε

παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν

άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει

είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν

αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς

ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι

θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα

ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια

ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα

δάκρυα microου

13

Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια

του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη

στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε

-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων

microου

Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά

τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το

εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη

ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι

και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν

έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω

Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι

microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά

αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως

microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν

είναι τίποτε παραπάνω από λόγια

-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού

εσύ

Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι

θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις

αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια

οι σιωπές τα δάκρυα microας

Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα

να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι

θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν

Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του

ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν

ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε

microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό

είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα

δευτερολέπτων η ζωή της αν

Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές

Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του

παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα

πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και

πάλι τίποτε

Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο

χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου

microιλήσει

-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και

δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά

14

δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω

Πεθαίνω

-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα

απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου

πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να

φεύγεις

-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε

ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος

microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε

Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε

-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro

έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα

microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός

ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα

ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η

αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου

-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές

γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ

ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη

φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να

δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει

Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η

ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια

-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε

ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου

αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που

σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου

Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα

λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη

χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε

κατάφερε να ολοκληρώσει

-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα

πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ

στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν

πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα

microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί

-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να

χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν

ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -

σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος

τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή

νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να

15

microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης

microας

Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το

χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια

∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω

σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και

πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε

ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε

ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του

νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της

βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια

Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες

ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των

φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo

την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν

τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι

16

Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ

Α

Ασηmicroένια καρδιά

πώς να βρεις γιατρειά

στης ζωής τη ζάλη

Β

∆ιαmicroαντένιο δάκρυ

στου microατιού την άκρη

σπίθισε και πάλι

Γ

Μrsquo ένα παραmicroύθι

ας χωθεί στη λήθη

του ανθρώπου η θλίψη

Ι

Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα

ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς

του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε

που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις

πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της

νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία

κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων

microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης

ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις

ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του

Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν

του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo

ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες

των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo

άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι

γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo

απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο

17

που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα

κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους

microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις

microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip

Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά

πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα

όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη

πραγmicroατικότητα

Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των

γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν

microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της

ζωήςraquo

Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον

εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά

επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια

του Ασηmicroούλη

Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν

ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού

και τον εαυτό του

Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη

κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον

αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα

ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα

καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι

αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου

Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip

Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν

ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς

τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί

τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip

18

ΙΙ

Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του

ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε

να πάει έναν περίπατο

Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να

κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί

πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του

αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα

φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)

Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που

έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο

microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους

microες στου microωρού το στόmicroα)

Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα

ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη

πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-

σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι

να microην πεθάνουνhellip

Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του

αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα

microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι

άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο

ανέκφραστο

Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση

διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των

πραγmicroάτων

Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα

rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους

είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος

πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι

κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι

γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip

19

Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια

αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το

ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε

-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip

Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το

θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που

έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του

ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές

παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη

λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα

αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το

λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του

Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα

microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη

ευτυχία - και το ρώτησε

-Κλαις Γιατί κλαιςhellip

Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα

δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη

Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν

ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα

καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα

όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα

κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα

αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα

και microέγεθος των δακρύων

Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που

έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η

καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα

όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και

γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo

ανταmicroωθούνhellip

Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες

των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα

ροδοmicroάγουλά του

20

Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή

ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν

λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το

πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα

πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές

που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων

-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ

έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς

-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που

έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω

στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip

-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν

διαmicroάντια τι είναι

-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων

Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι

αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo

αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια

-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η

οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip

-Κι εσένα πώς σε λένε

-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν

ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους

άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του

-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά

Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι

ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς

του

-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς

ακούς την καρδιά microουhellip

21

Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό

τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο

πεθαmicroένος πατέρας της

-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η

microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip

-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του

Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει

όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα

-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει

-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου

microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου

τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες

-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω

ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι

κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν

τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω

το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και

πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί

-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip

Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το

πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο

microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη

-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα

δακρύζωhellip

Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και

πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω

του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και

θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω

στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας

βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

7

από τις δυστυχίες των ανθρώπων ζω απ τη θλίψη σας Και

microόνο σαν αντικρίσω τον πρώτο ευτυχισmicroένο άνθρωπο θα

microπορέσω κι εγώ ανακουφισmicroένος σιγά - σιγά να σβήσω

Κι όταν είπε τα λόγια αυτά το ανθρωπάκι έσκυψε τα microάτια

σιωπώντας Από το microάγουλό του κύλησε microια σταγόνα νερό

-Κλαις το ρώτησα

-Όχι όχι έκανε προσπαθώντας να ξαναχαmicroογελάσει Είναι απ

τους υδρατmicroούς πάνω στο τζάmicroι είπε χωρίς να θέλει να microε

κοιτάξει Όmicroως συνέχισε αλήθεια τόσην ώρα που microιλούmicroε και

δεν microου έδωσες το όνοmicroα σου έτσι για να σε θυmicroάmicroαι κι όταν

θα έχεις φύγει

-Γιάννη είπα microε ύφος ανέκφραστο σα να λεγα κάτι που microου

στεκόταν τόσο microακρινό και άγνωστο που δεν είχε για microένα

καmicroιά σηmicroασία

-Γιάννη Μάλιστα αυτό είναι όνοmicroα ένα όνοmicroα απλό απλό κι

ελαφρύ χωρίς να κουβαλάει πάνω του έννοιες βαριές και να

κάνει τον άνθρωπο που το χει να βουλιάζει Όχι όπως εγώ

είπε micro απέχθεια το ανθρωπάκι προς τον εαυτό του

-Εσένα εσένα δηλαδή πώς σε λένε ήρθε φυσική η ερώτησή

microου

-Ρωτάς τ όνοmicroα microου είπε η ζωγραφιά βαριανασαίνοντας και

θάmicroπωσε πιότερο γύρω της το τζάmicroι

Μάθε λοιπόν συνέχισε πως το δικό microου όνοmicroα δεν είναι ένα Ο

καθένας που microε γνώρισε microε βάφτισε και διαφορετικά ανάλογα

microε τι τον βασάνιζε πιο πολύ την ώρα που microιλούσαmicroε Βλέπεις

τα ονόmicroατα microου τα παίρνω από τα βάσανα των ανθρώπων που

microε συναντούν Έτσι microέσα σ αυτή τη microέρα άλλαξα τόσα πολλά

ονόmicroατα όσες κι οι λύπες των ανθρώπων που συνάντησα

Άλλος microε είπε Μαρία γιατί κάποτε τον βασάνισε πολύ microία

Μαρία ένας φοιτητής microε είπε Πτυχίο κι ένας άλλος φαντάρος

αυτός microε είπε Στρατό κι ο παντρεmicroένος microε ονόmicroασε Γάmicroο κι

ένας γεράκος Θάνατο Κάποιος άλλος πάλι microε είπε Κυριακή

Απόγευmicroα Όmicroως δεν κατάλαβα τι εννοούσε Αλλά στ

αλήθεια εσύ πως θα θελες να microε πεις ρώτησε καλοκάγαθα η

ζωγραφιά

-Εγώ είπα αmicroήχανος Εγώ δεν ξέρω

∆εν έχεις τίποτε λοιπόν που να σε στεναχωρεί επέmicroεινε τ

ανθρωπάκι κι είχε την όψη κάποιου που προσδοκά το άκουσmicroα

microιας microεγάλης ευτυχίας

-Αν το θέτεις έτσι ίσως Όmicroως είναι τόσα Ποιο να

πρωτοδιαλέξω

8

-Αυτό που σε πονά πιο πολύ microου ξανάπε αυτή τη φορά microε microιαν

απογοήτευσηύστερα από ένα microικρό κενό σιωπής

Αυτό που microε πονά πιο πολύ σκέφτηκα Ποιο είναι

Ποτέ δεν είχα ξαναmicroπεί σ έναν τέτοιο προβληmicroατισmicroό Γιατί

microέχρι τότε έβλεπα όλη τη ζωή microου σαν ένα τεράστιο σύmicroπλεγmicroα

πόνου απ το οποίο ήταν αδύνατο να διαφύγω για λίγο και να

ησυχάσω Τώρα όmicroως έπρεπε να διαλέξω απ όλο το σύmicroπλεγ-

microα ένα microόνο στοιχείο του απ όλο τον πόνο microου τον πιο

δυνατό Να ταν οι δυσκολίες που χα τότε microε το νοίκι κι είχα δυο

microήνες να πληρώσω ο αδελφός που ταξίδευε στα ξένα οι νεκροί

γονείς το ανόητο επάγγελmicroα που διάλεξα και τώρα έπρεπε ν

ακολουθήσω ή εκείνη

Η microατιά microου έπεσε πάνω στο τζάmicroι αφηρηmicroένα- microέσ απ το

τζάmicroι στο σηmicroείο που χε ζωγραφιστεί το παράξενο ανθρωπάκι

είδα το δικό microου πρόσωπο να χει καθρεφτιστεί microπλεγmicroένο

αξεδιάλυτα microε το δικό του χαmicroογελαστό microουτράκι

-Το χαmicroόγελό microου ψιθύρισα ασυναίσθητα

-Και τι σηmicroαίνει πάλι τούτο έκανε ξαφνιασmicroένο

-Να εσύ έχεις ένα τόσο όmicroορφο χαmicroόγελο ενώ εγώ ποτέ microου

δεν κατάφερα να χαmicroογελάσω έστω και microια φορά έτσι φυσικά

και αβίαστα Πάντοτε κάτι microε κρατούσε πάντοτε κάτι microε

εmicroπόδιζε Το χαmicroόγελο ήταν πάντα στη ζωή microου κάτι που

διαρκώς microου αντιστεκόταν Γι αυτό κι εγώ θα σ έλεγα Χ α micro ό

γ ε λ ό micro ο υ

-Χαmicroόγελό microου επανέλαβε κι αυτό σκεφτικό κι είχε απλωθεί microια

γλύκα στο πρόσωπο του θα ήθελα να σε δω να χαmicroογελάς είπε

η ζωγραφιά και microε κοίταζε στα microάτια

-∆ε microου πες όmicroως προσπάθησα να ξεφύγω Εσύ εσύ λέω

δεν θα θελες να δώσεις στον εαυτό σου ένα όνοmicroα Γιατί microόνον

οι άλλοι

-Μα πώς

-Είναι πολύ απλό ∆ώσε όνοmicroα στον δικό σου πόνο και πες microου

πώς θα ήθελες να σε λέmicroε είπα κοιτάζοντας ανυπόmicroονα το

στόmicroα της ζωγραφιάς σαν να θελα να microαντέψω από πριν τις

λέξεις που θα βγαζε για να microου απαντήσει

Όmicroως ο ανθρωπάκος microου καθόταν για πολλή ώρα σκεφτικός και

δεν άνοιγε το στόmicroα του Κάποια στιγmicroή τέλος αποφάσισε να

microιλήσει

-Εγώ ξέρεις εγώ δεν έχω δική microου ζωή ούτε και δικά microου

βάσανα Η δική microου λύπη είναι η λύπη όλων των άλλων Έτσι

λοιπόν αν θα ήθελα ένα όνοmicroα θα θελα να microε λέτε η Λ ύ π η

τ ω ν Α ν θ ρ ώ π ω ν

9

-Η Λύπη των Ανθρώπων επανέλαβα κι εγώ τ όνοmicroά του

σιγανά Λοιπόν ξέρεις κάτι Ίσως να είναι κουτό όmicroως νοmicroίζω

πως έχω αρχίσει να σε συmicroπαθώ και δε θα πρεπε είπα χωρίς

να το κοιτάζω

-Και γιατί παρακαλώ δεν θα πρεπε ρώτησε το ανθρωπάκι microου

φανερά πειραγmicroένο

-Να γιατί ποτέ δεν πρέπει ν αγαπάmicroε αυτούς που κάποτε θα microας

φύγουν Γιατί ύστερα θα πληγωθούmicroε

-Ναι θα πληγωθούmicroε επανέλαβε γι άλλη microια φορά

microελαγχολικά Όmicroως συνέχισε όmicroως δεν microπορεί να microην

αγαπήσεις κανέναν γιατί κάποτε microπορεί να σου φύγειΚι όταν

ακόmicroη φύγει κι εσύ συνεχίσεις να τον αγαπάς θα ναι σα να microην

έφυγε ποτέ Γιατί θα τον έχεις microία και καλή ασφαλίσει microες στην

καρδιά σου Άλλωστε πόσοι άνθρωποι πάνω στη γη σας microπορεί

ν αγάπησαν έστω και microια φορά αληθινά Λίγοι Λίγοι

ακριβώς γι αυτόmiddot γιατί φοβόντουσαν αργότερα microήπως

πονέσουν Εσείς οι άνθρωποι ξέρετε να κοιτάζετε microόνον τον

εαυτό σας Ενώ ενώ αυτοί οι λίγοι είναι τυχεροί Έστω κι αν

αργότερα πόνεσαν είναι τυχεροί ακόmicroη και γι αυτόν τον πόνο

τους

Όλη αυτή την ώρα που microιλούσε η ζωγραφιά microου είχε δώσει την

εικόνα ενός έξαλλου βαθιά πληγωmicroένου ατόmicroου που δειχνε τα

microατωmicroένα στήθη του στους ανθρώπους και φώναζε

laquoΧτυπήστε microεraquo κι αυτό ίσως πάλι να σήmicroαινε laquoΑγαπήστε

microεraquo

-Αλήθεια είσαι κι εσύ microέσα σ αυτούς τους laquoλίγουςraquo το

ρώτησα προσπαθώντας να ξεφύγω απ τις ίδιες microου τις σκέψεις

-Όmicroως η ζωγραφιά δεν απάντησε Στην αρχή νόmicroιζα πως

επρόκειτο για εκείνα τα σύντοmicroα κενά σιωπής που συνήθιζε ν

αφήνει microέχρι ν αρχίσει να microιλά Αλλά η σιωπή εκείνη έmicroοιαζε

να χει αρχίσει εδώ κι αιώνες και microάλλον δεν θα σταmicroάταγε

πουθενά - σαν τη σιωπή της αγάπης

Έτσι το ανθρωπάκι ένιωθα να microου χει γι άλλη microια φορά

απαντήσει microε το δικό του ιδιαίτερο τρόπο Κι ήταν αυτός ένας

τρόπος που δεν έmicroελλε να τον ξαναβρώ ανάmicroεσα στους

ανθρώπους

Έξω δεν ήξερα πια αν η βροχή εξακολουθούσε να πέφτει Τα

φώτα των αυτοκινήτων έλαmicroπαν θαmicroπά πάνω στα τζάmicroια

δίνοντας έτσι microια microεταφυσική αίσθηση σε όλο τον κλειστό

χωρίς διεξόδους χώρο του λεωφορείου

10

Για microια στιγmicroή microάλιστα microε κυρίευσε microια παράξενη σκέψη - το

λεωφορείο είχε microετατραπεί σιγά-σιγά και χωρίς να το

καταλάβω σ ένα microικρό πλανήτη microε microοναδικό του κάτοικο

εmicroένα Και για να microη νιώθω microοναξιά σαν ένας άλλος Αδάmicro

έλεγα ο Θεός προνόησε κι έκοψε ένα κοmicromicroάτι απ το δικό microου

πόνο φτιάχνοντας έτσι τούτο εδώ το ανθρωπάκι που microπορεί να

microιλά χαmicroογελώντας και να σιωπά όποτε το ρωτώ για τον εαυτό

του

Ένα κορνάρισmicroα του οδηγού όmicroως ήταν αρκετό να micro

επαναφέρει πάλι στον αληθινό κόσmicroο Σταmicroατάmicroε Βρισιές micro

έναν άλλον οδηγό Το ανθρωπάκι είναι ακόmicroη πάνω στο τζάmicroι

ακούει απορεί microε ρωτά

-Τι σηmicroαίνει laquoχουνίraquo

Ακούω την ερώτηση ξαφνιασmicroένος Υστερα ξεσπώ σε

ασυγκράτητα γέλια Η καηmicroένη η ζωγραφιά microου δεν άκουσε

σωστά τη λέξη κι αφού δεν ήξερε καθόλου από laquoτέτοιαraquo ήταν

φυσικό να ρωτά

-Λοιπόν δεν θα micro απαντήσεις έκανε αυτή τη φορά κάπως

νευριασmicroένα

Με χίλιους δύο κόπους προσπάθησα να συνέλθω από τα γέλια

για να του απαντήσω τέλος σκεφτικός

-Αυτή η λέξη αυτή η λέξη σηmicroαίνει ένα πηγάδι ναι ένα

πηγάδι απ όπου microπορείς να τραβήξεις ότι λαχταρά η ψυχή σου

είπα φανερά ανακουφισmicroένος που βρήκα τρόπο να γλιτώσω και

microάλιστα χωρίς να πω κάποιο ψέmicroα

Είδα τότε το ανθρωπάκι να microε κοιτά microε γουρλωmicroένα microάτια και

στόmicroα microισάνοιχτο - έδειχνε να θαυmicroάζει Στο τέλος έκλεισε τα

microάτια του κι επανέλαβε σιγανά

-Πηγάδι ότι λαχταρά η ψυχή σου Θα πρέπει να είναι κάτι

πολύ σηmicroαντικό αυτό είπε κι έδειχνε κάπως στεναχωρηmicroένο

-Τι σ έπιασε πάλι ρώτησα προσπαθώντας να το ξαναφέρω σ

ευθυmicroία

-Τίποτα τίποτα άργησε να microου απαντήσει Να ξέρεις το

microεσηmicroέρι που πέρασεσ αυτό το κάθισmicroα ήρθε και κάθισε ένα

microικρό αγόρι microε microια καραmicroέλα στο στόmicroα του Μου άρεσε πολύ

το άρωmicroά της Μου πε πως ήταν άρωmicroα microανταρίνι Προσπάθησε

microάλιστα να microου δώσει microία για να δοκιmicroάσω κι εγώ όmicroως δεν

microπόρεσε να την περάσει microέσ απ το τζάmicroι για να φτάσει έτσι στο

στόmicroα microου

-Και τι σχέση έχουν όλα αυτά

-Να θα ήθελα αν ποτέ πας σ αυτό το laquoπηγάδιraquo το laquoχουνίraquo αν

microπορείς να microου πάρεις microερικές καραmicroέλες που να microπορούν

11

όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα

υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά

η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει

κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το

κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι

είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του

αρνηθώ

-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα

microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα

συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει

Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να

κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος

πώς να υπάρξω

Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε

παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο

περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν

ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο

τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει

εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο

σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων

ανθρώπων στον κόσmicroο

Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω

τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος

κατάφερα ν αρθρώσω

-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω

-Ώστε ώστε αυτό ήτανε

-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να

κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου

Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά

στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει

-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις

ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα

-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο

βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης

Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που

πρωτανέβηκα στο λεωφορείο

-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε

δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το

νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα

ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα

ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν

σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν

12

-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία

Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου

όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι

άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-

ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου

-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε

δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι

πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι

όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε

τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει

κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως

να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα

πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να

περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη

microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το

να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά

κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει

σε ποια βάθη ανυπαρξίας

Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί

διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο

Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο

για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν

microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να

προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν

αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του

καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα

ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε

-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα

χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου

αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για

να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε

παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν

άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει

είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν

αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς

ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι

θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα

ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια

ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα

δάκρυα microου

13

Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια

του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη

στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε

-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων

microου

Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά

τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το

εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη

ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι

και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν

έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω

Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι

microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά

αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως

microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν

είναι τίποτε παραπάνω από λόγια

-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού

εσύ

Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι

θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις

αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια

οι σιωπές τα δάκρυα microας

Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα

να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι

θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν

Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του

ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν

ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε

microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό

είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα

δευτερολέπτων η ζωή της αν

Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές

Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του

παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα

πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και

πάλι τίποτε

Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο

χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου

microιλήσει

-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και

δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά

14

δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω

Πεθαίνω

-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα

απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου

πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να

φεύγεις

-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε

ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος

microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε

Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε

-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro

έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα

microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός

ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα

ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η

αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου

-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές

γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ

ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη

φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να

δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει

Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η

ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια

-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε

ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου

αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που

σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου

Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα

λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη

χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε

κατάφερε να ολοκληρώσει

-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα

πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ

στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν

πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα

microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί

-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να

χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν

ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -

σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος

τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή

νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να

15

microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης

microας

Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το

χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια

∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω

σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και

πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε

ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε

ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του

νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της

βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια

Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες

ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των

φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo

την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν

τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι

16

Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ

Α

Ασηmicroένια καρδιά

πώς να βρεις γιατρειά

στης ζωής τη ζάλη

Β

∆ιαmicroαντένιο δάκρυ

στου microατιού την άκρη

σπίθισε και πάλι

Γ

Μrsquo ένα παραmicroύθι

ας χωθεί στη λήθη

του ανθρώπου η θλίψη

Ι

Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα

ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς

του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε

που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις

πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της

νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία

κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων

microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης

ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις

ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του

Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν

του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo

ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες

των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo

άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι

γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo

απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο

17

που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα

κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους

microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις

microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip

Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά

πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα

όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη

πραγmicroατικότητα

Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των

γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν

microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της

ζωήςraquo

Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον

εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά

επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια

του Ασηmicroούλη

Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν

ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού

και τον εαυτό του

Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη

κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον

αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα

ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα

καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι

αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου

Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip

Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν

ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς

τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί

τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip

18

ΙΙ

Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του

ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε

να πάει έναν περίπατο

Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να

κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί

πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του

αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα

φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)

Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που

έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο

microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους

microες στου microωρού το στόmicroα)

Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα

ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη

πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-

σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι

να microην πεθάνουνhellip

Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του

αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα

microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι

άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο

ανέκφραστο

Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση

διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των

πραγmicroάτων

Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα

rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους

είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος

πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι

κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι

γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip

19

Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια

αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το

ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε

-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip

Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το

θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που

έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του

ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές

παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη

λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα

αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το

λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του

Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα

microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη

ευτυχία - και το ρώτησε

-Κλαις Γιατί κλαιςhellip

Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα

δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη

Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν

ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα

καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα

όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα

κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα

αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα

και microέγεθος των δακρύων

Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που

έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η

καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα

όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και

γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo

ανταmicroωθούνhellip

Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες

των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα

ροδοmicroάγουλά του

20

Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή

ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν

λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το

πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα

πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές

που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων

-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ

έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς

-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που

έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω

στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip

-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν

διαmicroάντια τι είναι

-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων

Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι

αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo

αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια

-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η

οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip

-Κι εσένα πώς σε λένε

-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν

ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους

άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του

-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά

Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι

ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς

του

-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς

ακούς την καρδιά microουhellip

21

Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό

τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο

πεθαmicroένος πατέρας της

-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η

microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip

-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του

Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει

όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα

-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει

-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου

microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου

τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες

-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω

ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι

κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν

τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω

το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και

πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί

-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip

Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το

πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο

microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη

-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα

δακρύζωhellip

Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και

πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω

του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και

θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω

στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας

βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

8

-Αυτό που σε πονά πιο πολύ microου ξανάπε αυτή τη φορά microε microιαν

απογοήτευσηύστερα από ένα microικρό κενό σιωπής

Αυτό που microε πονά πιο πολύ σκέφτηκα Ποιο είναι

Ποτέ δεν είχα ξαναmicroπεί σ έναν τέτοιο προβληmicroατισmicroό Γιατί

microέχρι τότε έβλεπα όλη τη ζωή microου σαν ένα τεράστιο σύmicroπλεγmicroα

πόνου απ το οποίο ήταν αδύνατο να διαφύγω για λίγο και να

ησυχάσω Τώρα όmicroως έπρεπε να διαλέξω απ όλο το σύmicroπλεγ-

microα ένα microόνο στοιχείο του απ όλο τον πόνο microου τον πιο

δυνατό Να ταν οι δυσκολίες που χα τότε microε το νοίκι κι είχα δυο

microήνες να πληρώσω ο αδελφός που ταξίδευε στα ξένα οι νεκροί

γονείς το ανόητο επάγγελmicroα που διάλεξα και τώρα έπρεπε ν

ακολουθήσω ή εκείνη

Η microατιά microου έπεσε πάνω στο τζάmicroι αφηρηmicroένα- microέσ απ το

τζάmicroι στο σηmicroείο που χε ζωγραφιστεί το παράξενο ανθρωπάκι

είδα το δικό microου πρόσωπο να χει καθρεφτιστεί microπλεγmicroένο

αξεδιάλυτα microε το δικό του χαmicroογελαστό microουτράκι

-Το χαmicroόγελό microου ψιθύρισα ασυναίσθητα

-Και τι σηmicroαίνει πάλι τούτο έκανε ξαφνιασmicroένο

-Να εσύ έχεις ένα τόσο όmicroορφο χαmicroόγελο ενώ εγώ ποτέ microου

δεν κατάφερα να χαmicroογελάσω έστω και microια φορά έτσι φυσικά

και αβίαστα Πάντοτε κάτι microε κρατούσε πάντοτε κάτι microε

εmicroπόδιζε Το χαmicroόγελο ήταν πάντα στη ζωή microου κάτι που

διαρκώς microου αντιστεκόταν Γι αυτό κι εγώ θα σ έλεγα Χ α micro ό

γ ε λ ό micro ο υ

-Χαmicroόγελό microου επανέλαβε κι αυτό σκεφτικό κι είχε απλωθεί microια

γλύκα στο πρόσωπο του θα ήθελα να σε δω να χαmicroογελάς είπε

η ζωγραφιά και microε κοίταζε στα microάτια

-∆ε microου πες όmicroως προσπάθησα να ξεφύγω Εσύ εσύ λέω

δεν θα θελες να δώσεις στον εαυτό σου ένα όνοmicroα Γιατί microόνον

οι άλλοι

-Μα πώς

-Είναι πολύ απλό ∆ώσε όνοmicroα στον δικό σου πόνο και πες microου

πώς θα ήθελες να σε λέmicroε είπα κοιτάζοντας ανυπόmicroονα το

στόmicroα της ζωγραφιάς σαν να θελα να microαντέψω από πριν τις

λέξεις που θα βγαζε για να microου απαντήσει

Όmicroως ο ανθρωπάκος microου καθόταν για πολλή ώρα σκεφτικός και

δεν άνοιγε το στόmicroα του Κάποια στιγmicroή τέλος αποφάσισε να

microιλήσει

-Εγώ ξέρεις εγώ δεν έχω δική microου ζωή ούτε και δικά microου

βάσανα Η δική microου λύπη είναι η λύπη όλων των άλλων Έτσι

λοιπόν αν θα ήθελα ένα όνοmicroα θα θελα να microε λέτε η Λ ύ π η

τ ω ν Α ν θ ρ ώ π ω ν

9

-Η Λύπη των Ανθρώπων επανέλαβα κι εγώ τ όνοmicroά του

σιγανά Λοιπόν ξέρεις κάτι Ίσως να είναι κουτό όmicroως νοmicroίζω

πως έχω αρχίσει να σε συmicroπαθώ και δε θα πρεπε είπα χωρίς

να το κοιτάζω

-Και γιατί παρακαλώ δεν θα πρεπε ρώτησε το ανθρωπάκι microου

φανερά πειραγmicroένο

-Να γιατί ποτέ δεν πρέπει ν αγαπάmicroε αυτούς που κάποτε θα microας

φύγουν Γιατί ύστερα θα πληγωθούmicroε

-Ναι θα πληγωθούmicroε επανέλαβε γι άλλη microια φορά

microελαγχολικά Όmicroως συνέχισε όmicroως δεν microπορεί να microην

αγαπήσεις κανέναν γιατί κάποτε microπορεί να σου φύγειΚι όταν

ακόmicroη φύγει κι εσύ συνεχίσεις να τον αγαπάς θα ναι σα να microην

έφυγε ποτέ Γιατί θα τον έχεις microία και καλή ασφαλίσει microες στην

καρδιά σου Άλλωστε πόσοι άνθρωποι πάνω στη γη σας microπορεί

ν αγάπησαν έστω και microια φορά αληθινά Λίγοι Λίγοι

ακριβώς γι αυτόmiddot γιατί φοβόντουσαν αργότερα microήπως

πονέσουν Εσείς οι άνθρωποι ξέρετε να κοιτάζετε microόνον τον

εαυτό σας Ενώ ενώ αυτοί οι λίγοι είναι τυχεροί Έστω κι αν

αργότερα πόνεσαν είναι τυχεροί ακόmicroη και γι αυτόν τον πόνο

τους

Όλη αυτή την ώρα που microιλούσε η ζωγραφιά microου είχε δώσει την

εικόνα ενός έξαλλου βαθιά πληγωmicroένου ατόmicroου που δειχνε τα

microατωmicroένα στήθη του στους ανθρώπους και φώναζε

laquoΧτυπήστε microεraquo κι αυτό ίσως πάλι να σήmicroαινε laquoΑγαπήστε

microεraquo

-Αλήθεια είσαι κι εσύ microέσα σ αυτούς τους laquoλίγουςraquo το

ρώτησα προσπαθώντας να ξεφύγω απ τις ίδιες microου τις σκέψεις

-Όmicroως η ζωγραφιά δεν απάντησε Στην αρχή νόmicroιζα πως

επρόκειτο για εκείνα τα σύντοmicroα κενά σιωπής που συνήθιζε ν

αφήνει microέχρι ν αρχίσει να microιλά Αλλά η σιωπή εκείνη έmicroοιαζε

να χει αρχίσει εδώ κι αιώνες και microάλλον δεν θα σταmicroάταγε

πουθενά - σαν τη σιωπή της αγάπης

Έτσι το ανθρωπάκι ένιωθα να microου χει γι άλλη microια φορά

απαντήσει microε το δικό του ιδιαίτερο τρόπο Κι ήταν αυτός ένας

τρόπος που δεν έmicroελλε να τον ξαναβρώ ανάmicroεσα στους

ανθρώπους

Έξω δεν ήξερα πια αν η βροχή εξακολουθούσε να πέφτει Τα

φώτα των αυτοκινήτων έλαmicroπαν θαmicroπά πάνω στα τζάmicroια

δίνοντας έτσι microια microεταφυσική αίσθηση σε όλο τον κλειστό

χωρίς διεξόδους χώρο του λεωφορείου

10

Για microια στιγmicroή microάλιστα microε κυρίευσε microια παράξενη σκέψη - το

λεωφορείο είχε microετατραπεί σιγά-σιγά και χωρίς να το

καταλάβω σ ένα microικρό πλανήτη microε microοναδικό του κάτοικο

εmicroένα Και για να microη νιώθω microοναξιά σαν ένας άλλος Αδάmicro

έλεγα ο Θεός προνόησε κι έκοψε ένα κοmicromicroάτι απ το δικό microου

πόνο φτιάχνοντας έτσι τούτο εδώ το ανθρωπάκι που microπορεί να

microιλά χαmicroογελώντας και να σιωπά όποτε το ρωτώ για τον εαυτό

του

Ένα κορνάρισmicroα του οδηγού όmicroως ήταν αρκετό να micro

επαναφέρει πάλι στον αληθινό κόσmicroο Σταmicroατάmicroε Βρισιές micro

έναν άλλον οδηγό Το ανθρωπάκι είναι ακόmicroη πάνω στο τζάmicroι

ακούει απορεί microε ρωτά

-Τι σηmicroαίνει laquoχουνίraquo

Ακούω την ερώτηση ξαφνιασmicroένος Υστερα ξεσπώ σε

ασυγκράτητα γέλια Η καηmicroένη η ζωγραφιά microου δεν άκουσε

σωστά τη λέξη κι αφού δεν ήξερε καθόλου από laquoτέτοιαraquo ήταν

φυσικό να ρωτά

-Λοιπόν δεν θα micro απαντήσεις έκανε αυτή τη φορά κάπως

νευριασmicroένα

Με χίλιους δύο κόπους προσπάθησα να συνέλθω από τα γέλια

για να του απαντήσω τέλος σκεφτικός

-Αυτή η λέξη αυτή η λέξη σηmicroαίνει ένα πηγάδι ναι ένα

πηγάδι απ όπου microπορείς να τραβήξεις ότι λαχταρά η ψυχή σου

είπα φανερά ανακουφισmicroένος που βρήκα τρόπο να γλιτώσω και

microάλιστα χωρίς να πω κάποιο ψέmicroα

Είδα τότε το ανθρωπάκι να microε κοιτά microε γουρλωmicroένα microάτια και

στόmicroα microισάνοιχτο - έδειχνε να θαυmicroάζει Στο τέλος έκλεισε τα

microάτια του κι επανέλαβε σιγανά

-Πηγάδι ότι λαχταρά η ψυχή σου Θα πρέπει να είναι κάτι

πολύ σηmicroαντικό αυτό είπε κι έδειχνε κάπως στεναχωρηmicroένο

-Τι σ έπιασε πάλι ρώτησα προσπαθώντας να το ξαναφέρω σ

ευθυmicroία

-Τίποτα τίποτα άργησε να microου απαντήσει Να ξέρεις το

microεσηmicroέρι που πέρασεσ αυτό το κάθισmicroα ήρθε και κάθισε ένα

microικρό αγόρι microε microια καραmicroέλα στο στόmicroα του Μου άρεσε πολύ

το άρωmicroά της Μου πε πως ήταν άρωmicroα microανταρίνι Προσπάθησε

microάλιστα να microου δώσει microία για να δοκιmicroάσω κι εγώ όmicroως δεν

microπόρεσε να την περάσει microέσ απ το τζάmicroι για να φτάσει έτσι στο

στόmicroα microου

-Και τι σχέση έχουν όλα αυτά

-Να θα ήθελα αν ποτέ πας σ αυτό το laquoπηγάδιraquo το laquoχουνίraquo αν

microπορείς να microου πάρεις microερικές καραmicroέλες που να microπορούν

11

όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα

υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά

η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει

κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το

κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι

είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του

αρνηθώ

-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα

microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα

συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει

Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να

κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος

πώς να υπάρξω

Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε

παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο

περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν

ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο

τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει

εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο

σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων

ανθρώπων στον κόσmicroο

Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω

τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος

κατάφερα ν αρθρώσω

-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω

-Ώστε ώστε αυτό ήτανε

-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να

κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου

Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά

στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει

-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις

ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα

-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο

βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης

Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που

πρωτανέβηκα στο λεωφορείο

-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε

δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το

νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα

ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα

ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν

σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν

12

-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία

Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου

όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι

άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-

ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου

-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε

δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι

πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι

όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε

τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει

κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως

να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα

πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να

περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη

microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το

να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά

κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει

σε ποια βάθη ανυπαρξίας

Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί

διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο

Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο

για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν

microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να

προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν

αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του

καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα

ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε

-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα

χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου

αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για

να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε

παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν

άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει

είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν

αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς

ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι

θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα

ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια

ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα

δάκρυα microου

13

Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια

του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη

στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε

-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων

microου

Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά

τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το

εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη

ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι

και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν

έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω

Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι

microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά

αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως

microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν

είναι τίποτε παραπάνω από λόγια

-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού

εσύ

Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι

θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις

αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια

οι σιωπές τα δάκρυα microας

Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα

να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι

θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν

Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του

ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν

ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε

microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό

είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα

δευτερολέπτων η ζωή της αν

Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές

Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του

παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα

πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και

πάλι τίποτε

Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο

χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου

microιλήσει

-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και

δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά

14

δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω

Πεθαίνω

-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα

απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου

πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να

φεύγεις

-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε

ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος

microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε

Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε

-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro

έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα

microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός

ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα

ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η

αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου

-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές

γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ

ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη

φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να

δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει

Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η

ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια

-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε

ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου

αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που

σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου

Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα

λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη

χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε

κατάφερε να ολοκληρώσει

-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα

πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ

στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν

πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα

microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί

-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να

χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν

ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -

σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος

τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή

νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να

15

microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης

microας

Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το

χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια

∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω

σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και

πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε

ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε

ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του

νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της

βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια

Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες

ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των

φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo

την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν

τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι

16

Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ

Α

Ασηmicroένια καρδιά

πώς να βρεις γιατρειά

στης ζωής τη ζάλη

Β

∆ιαmicroαντένιο δάκρυ

στου microατιού την άκρη

σπίθισε και πάλι

Γ

Μrsquo ένα παραmicroύθι

ας χωθεί στη λήθη

του ανθρώπου η θλίψη

Ι

Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα

ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς

του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε

που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις

πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της

νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία

κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων

microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης

ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις

ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του

Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν

του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo

ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες

των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo

άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι

γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo

απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο

17

που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα

κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους

microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις

microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip

Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά

πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα

όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη

πραγmicroατικότητα

Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των

γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν

microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της

ζωήςraquo

Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον

εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά

επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια

του Ασηmicroούλη

Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν

ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού

και τον εαυτό του

Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη

κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον

αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα

ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα

καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι

αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου

Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip

Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν

ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς

τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί

τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip

18

ΙΙ

Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του

ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε

να πάει έναν περίπατο

Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να

κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί

πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του

αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα

φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)

Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που

έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο

microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους

microες στου microωρού το στόmicroα)

Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα

ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη

πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-

σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι

να microην πεθάνουνhellip

Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του

αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα

microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι

άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο

ανέκφραστο

Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση

διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των

πραγmicroάτων

Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα

rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους

είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος

πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι

κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι

γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip

19

Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια

αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το

ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε

-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip

Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το

θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που

έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του

ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές

παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη

λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα

αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το

λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του

Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα

microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη

ευτυχία - και το ρώτησε

-Κλαις Γιατί κλαιςhellip

Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα

δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη

Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν

ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα

καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα

όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα

κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα

αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα

και microέγεθος των δακρύων

Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που

έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η

καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα

όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και

γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo

ανταmicroωθούνhellip

Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες

των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα

ροδοmicroάγουλά του

20

Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή

ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν

λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το

πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα

πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές

που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων

-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ

έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς

-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που

έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω

στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip

-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν

διαmicroάντια τι είναι

-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων

Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι

αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo

αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια

-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η

οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip

-Κι εσένα πώς σε λένε

-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν

ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους

άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του

-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά

Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι

ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς

του

-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς

ακούς την καρδιά microουhellip

21

Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό

τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο

πεθαmicroένος πατέρας της

-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η

microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip

-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του

Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει

όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα

-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει

-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου

microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου

τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες

-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω

ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι

κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν

τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω

το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και

πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί

-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip

Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το

πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο

microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη

-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα

δακρύζωhellip

Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και

πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω

του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και

θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω

στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας

βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

9

-Η Λύπη των Ανθρώπων επανέλαβα κι εγώ τ όνοmicroά του

σιγανά Λοιπόν ξέρεις κάτι Ίσως να είναι κουτό όmicroως νοmicroίζω

πως έχω αρχίσει να σε συmicroπαθώ και δε θα πρεπε είπα χωρίς

να το κοιτάζω

-Και γιατί παρακαλώ δεν θα πρεπε ρώτησε το ανθρωπάκι microου

φανερά πειραγmicroένο

-Να γιατί ποτέ δεν πρέπει ν αγαπάmicroε αυτούς που κάποτε θα microας

φύγουν Γιατί ύστερα θα πληγωθούmicroε

-Ναι θα πληγωθούmicroε επανέλαβε γι άλλη microια φορά

microελαγχολικά Όmicroως συνέχισε όmicroως δεν microπορεί να microην

αγαπήσεις κανέναν γιατί κάποτε microπορεί να σου φύγειΚι όταν

ακόmicroη φύγει κι εσύ συνεχίσεις να τον αγαπάς θα ναι σα να microην

έφυγε ποτέ Γιατί θα τον έχεις microία και καλή ασφαλίσει microες στην

καρδιά σου Άλλωστε πόσοι άνθρωποι πάνω στη γη σας microπορεί

ν αγάπησαν έστω και microια φορά αληθινά Λίγοι Λίγοι

ακριβώς γι αυτόmiddot γιατί φοβόντουσαν αργότερα microήπως

πονέσουν Εσείς οι άνθρωποι ξέρετε να κοιτάζετε microόνον τον

εαυτό σας Ενώ ενώ αυτοί οι λίγοι είναι τυχεροί Έστω κι αν

αργότερα πόνεσαν είναι τυχεροί ακόmicroη και γι αυτόν τον πόνο

τους

Όλη αυτή την ώρα που microιλούσε η ζωγραφιά microου είχε δώσει την

εικόνα ενός έξαλλου βαθιά πληγωmicroένου ατόmicroου που δειχνε τα

microατωmicroένα στήθη του στους ανθρώπους και φώναζε

laquoΧτυπήστε microεraquo κι αυτό ίσως πάλι να σήmicroαινε laquoΑγαπήστε

microεraquo

-Αλήθεια είσαι κι εσύ microέσα σ αυτούς τους laquoλίγουςraquo το

ρώτησα προσπαθώντας να ξεφύγω απ τις ίδιες microου τις σκέψεις

-Όmicroως η ζωγραφιά δεν απάντησε Στην αρχή νόmicroιζα πως

επρόκειτο για εκείνα τα σύντοmicroα κενά σιωπής που συνήθιζε ν

αφήνει microέχρι ν αρχίσει να microιλά Αλλά η σιωπή εκείνη έmicroοιαζε

να χει αρχίσει εδώ κι αιώνες και microάλλον δεν θα σταmicroάταγε

πουθενά - σαν τη σιωπή της αγάπης

Έτσι το ανθρωπάκι ένιωθα να microου χει γι άλλη microια φορά

απαντήσει microε το δικό του ιδιαίτερο τρόπο Κι ήταν αυτός ένας

τρόπος που δεν έmicroελλε να τον ξαναβρώ ανάmicroεσα στους

ανθρώπους

Έξω δεν ήξερα πια αν η βροχή εξακολουθούσε να πέφτει Τα

φώτα των αυτοκινήτων έλαmicroπαν θαmicroπά πάνω στα τζάmicroια

δίνοντας έτσι microια microεταφυσική αίσθηση σε όλο τον κλειστό

χωρίς διεξόδους χώρο του λεωφορείου

10

Για microια στιγmicroή microάλιστα microε κυρίευσε microια παράξενη σκέψη - το

λεωφορείο είχε microετατραπεί σιγά-σιγά και χωρίς να το

καταλάβω σ ένα microικρό πλανήτη microε microοναδικό του κάτοικο

εmicroένα Και για να microη νιώθω microοναξιά σαν ένας άλλος Αδάmicro

έλεγα ο Θεός προνόησε κι έκοψε ένα κοmicromicroάτι απ το δικό microου

πόνο φτιάχνοντας έτσι τούτο εδώ το ανθρωπάκι που microπορεί να

microιλά χαmicroογελώντας και να σιωπά όποτε το ρωτώ για τον εαυτό

του

Ένα κορνάρισmicroα του οδηγού όmicroως ήταν αρκετό να micro

επαναφέρει πάλι στον αληθινό κόσmicroο Σταmicroατάmicroε Βρισιές micro

έναν άλλον οδηγό Το ανθρωπάκι είναι ακόmicroη πάνω στο τζάmicroι

ακούει απορεί microε ρωτά

-Τι σηmicroαίνει laquoχουνίraquo

Ακούω την ερώτηση ξαφνιασmicroένος Υστερα ξεσπώ σε

ασυγκράτητα γέλια Η καηmicroένη η ζωγραφιά microου δεν άκουσε

σωστά τη λέξη κι αφού δεν ήξερε καθόλου από laquoτέτοιαraquo ήταν

φυσικό να ρωτά

-Λοιπόν δεν θα micro απαντήσεις έκανε αυτή τη φορά κάπως

νευριασmicroένα

Με χίλιους δύο κόπους προσπάθησα να συνέλθω από τα γέλια

για να του απαντήσω τέλος σκεφτικός

-Αυτή η λέξη αυτή η λέξη σηmicroαίνει ένα πηγάδι ναι ένα

πηγάδι απ όπου microπορείς να τραβήξεις ότι λαχταρά η ψυχή σου

είπα φανερά ανακουφισmicroένος που βρήκα τρόπο να γλιτώσω και

microάλιστα χωρίς να πω κάποιο ψέmicroα

Είδα τότε το ανθρωπάκι να microε κοιτά microε γουρλωmicroένα microάτια και

στόmicroα microισάνοιχτο - έδειχνε να θαυmicroάζει Στο τέλος έκλεισε τα

microάτια του κι επανέλαβε σιγανά

-Πηγάδι ότι λαχταρά η ψυχή σου Θα πρέπει να είναι κάτι

πολύ σηmicroαντικό αυτό είπε κι έδειχνε κάπως στεναχωρηmicroένο

-Τι σ έπιασε πάλι ρώτησα προσπαθώντας να το ξαναφέρω σ

ευθυmicroία

-Τίποτα τίποτα άργησε να microου απαντήσει Να ξέρεις το

microεσηmicroέρι που πέρασεσ αυτό το κάθισmicroα ήρθε και κάθισε ένα

microικρό αγόρι microε microια καραmicroέλα στο στόmicroα του Μου άρεσε πολύ

το άρωmicroά της Μου πε πως ήταν άρωmicroα microανταρίνι Προσπάθησε

microάλιστα να microου δώσει microία για να δοκιmicroάσω κι εγώ όmicroως δεν

microπόρεσε να την περάσει microέσ απ το τζάmicroι για να φτάσει έτσι στο

στόmicroα microου

-Και τι σχέση έχουν όλα αυτά

-Να θα ήθελα αν ποτέ πας σ αυτό το laquoπηγάδιraquo το laquoχουνίraquo αν

microπορείς να microου πάρεις microερικές καραmicroέλες που να microπορούν

11

όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα

υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά

η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει

κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το

κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι

είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του

αρνηθώ

-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα

microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα

συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει

Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να

κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος

πώς να υπάρξω

Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε

παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο

περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν

ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο

τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει

εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο

σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων

ανθρώπων στον κόσmicroο

Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω

τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος

κατάφερα ν αρθρώσω

-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω

-Ώστε ώστε αυτό ήτανε

-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να

κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου

Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά

στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει

-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις

ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα

-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο

βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης

Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που

πρωτανέβηκα στο λεωφορείο

-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε

δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το

νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα

ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα

ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν

σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν

12

-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία

Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου

όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι

άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-

ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου

-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε

δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι

πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι

όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε

τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει

κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως

να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα

πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να

περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη

microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το

να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά

κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει

σε ποια βάθη ανυπαρξίας

Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί

διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο

Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο

για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν

microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να

προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν

αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του

καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα

ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε

-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα

χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου

αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για

να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε

παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν

άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει

είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν

αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς

ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι

θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα

ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια

ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα

δάκρυα microου

13

Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια

του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη

στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε

-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων

microου

Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά

τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το

εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη

ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι

και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν

έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω

Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι

microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά

αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως

microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν

είναι τίποτε παραπάνω από λόγια

-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού

εσύ

Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι

θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις

αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια

οι σιωπές τα δάκρυα microας

Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα

να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι

θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν

Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του

ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν

ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε

microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό

είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα

δευτερολέπτων η ζωή της αν

Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές

Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του

παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα

πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και

πάλι τίποτε

Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο

χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου

microιλήσει

-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και

δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά

14

δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω

Πεθαίνω

-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα

απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου

πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να

φεύγεις

-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε

ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος

microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε

Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε

-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro

έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα

microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός

ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα

ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η

αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου

-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές

γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ

ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη

φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να

δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει

Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η

ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια

-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε

ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου

αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που

σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου

Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα

λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη

χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε

κατάφερε να ολοκληρώσει

-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα

πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ

στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν

πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα

microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί

-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να

χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν

ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -

σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος

τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή

νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να

15

microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης

microας

Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το

χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια

∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω

σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και

πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε

ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε

ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του

νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της

βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια

Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες

ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των

φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo

την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν

τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι

16

Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ

Α

Ασηmicroένια καρδιά

πώς να βρεις γιατρειά

στης ζωής τη ζάλη

Β

∆ιαmicroαντένιο δάκρυ

στου microατιού την άκρη

σπίθισε και πάλι

Γ

Μrsquo ένα παραmicroύθι

ας χωθεί στη λήθη

του ανθρώπου η θλίψη

Ι

Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα

ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς

του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε

που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις

πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της

νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία

κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων

microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης

ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις

ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του

Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν

του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo

ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες

των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo

άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι

γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo

απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο

17

που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα

κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους

microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις

microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip

Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά

πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα

όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη

πραγmicroατικότητα

Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των

γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν

microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της

ζωήςraquo

Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον

εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά

επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια

του Ασηmicroούλη

Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν

ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού

και τον εαυτό του

Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη

κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον

αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα

ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα

καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι

αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου

Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip

Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν

ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς

τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί

τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip

18

ΙΙ

Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του

ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε

να πάει έναν περίπατο

Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να

κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί

πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του

αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα

φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)

Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που

έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο

microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους

microες στου microωρού το στόmicroα)

Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα

ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη

πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-

σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι

να microην πεθάνουνhellip

Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του

αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα

microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι

άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο

ανέκφραστο

Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση

διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των

πραγmicroάτων

Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα

rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους

είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος

πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι

κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι

γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip

19

Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια

αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το

ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε

-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip

Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το

θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που

έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του

ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές

παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη

λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα

αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το

λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του

Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα

microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη

ευτυχία - και το ρώτησε

-Κλαις Γιατί κλαιςhellip

Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα

δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη

Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν

ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα

καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα

όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα

κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα

αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα

και microέγεθος των δακρύων

Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που

έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η

καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα

όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και

γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo

ανταmicroωθούνhellip

Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες

των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα

ροδοmicroάγουλά του

20

Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή

ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν

λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το

πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα

πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές

που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων

-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ

έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς

-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που

έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω

στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip

-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν

διαmicroάντια τι είναι

-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων

Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι

αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo

αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια

-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η

οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip

-Κι εσένα πώς σε λένε

-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν

ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους

άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του

-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά

Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι

ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς

του

-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς

ακούς την καρδιά microουhellip

21

Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό

τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο

πεθαmicroένος πατέρας της

-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η

microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip

-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του

Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει

όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα

-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει

-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου

microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου

τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες

-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω

ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι

κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν

τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω

το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και

πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί

-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip

Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το

πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο

microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη

-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα

δακρύζωhellip

Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και

πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω

του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και

θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω

στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας

βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

10

Για microια στιγmicroή microάλιστα microε κυρίευσε microια παράξενη σκέψη - το

λεωφορείο είχε microετατραπεί σιγά-σιγά και χωρίς να το

καταλάβω σ ένα microικρό πλανήτη microε microοναδικό του κάτοικο

εmicroένα Και για να microη νιώθω microοναξιά σαν ένας άλλος Αδάmicro

έλεγα ο Θεός προνόησε κι έκοψε ένα κοmicromicroάτι απ το δικό microου

πόνο φτιάχνοντας έτσι τούτο εδώ το ανθρωπάκι που microπορεί να

microιλά χαmicroογελώντας και να σιωπά όποτε το ρωτώ για τον εαυτό

του

Ένα κορνάρισmicroα του οδηγού όmicroως ήταν αρκετό να micro

επαναφέρει πάλι στον αληθινό κόσmicroο Σταmicroατάmicroε Βρισιές micro

έναν άλλον οδηγό Το ανθρωπάκι είναι ακόmicroη πάνω στο τζάmicroι

ακούει απορεί microε ρωτά

-Τι σηmicroαίνει laquoχουνίraquo

Ακούω την ερώτηση ξαφνιασmicroένος Υστερα ξεσπώ σε

ασυγκράτητα γέλια Η καηmicroένη η ζωγραφιά microου δεν άκουσε

σωστά τη λέξη κι αφού δεν ήξερε καθόλου από laquoτέτοιαraquo ήταν

φυσικό να ρωτά

-Λοιπόν δεν θα micro απαντήσεις έκανε αυτή τη φορά κάπως

νευριασmicroένα

Με χίλιους δύο κόπους προσπάθησα να συνέλθω από τα γέλια

για να του απαντήσω τέλος σκεφτικός

-Αυτή η λέξη αυτή η λέξη σηmicroαίνει ένα πηγάδι ναι ένα

πηγάδι απ όπου microπορείς να τραβήξεις ότι λαχταρά η ψυχή σου

είπα φανερά ανακουφισmicroένος που βρήκα τρόπο να γλιτώσω και

microάλιστα χωρίς να πω κάποιο ψέmicroα

Είδα τότε το ανθρωπάκι να microε κοιτά microε γουρλωmicroένα microάτια και

στόmicroα microισάνοιχτο - έδειχνε να θαυmicroάζει Στο τέλος έκλεισε τα

microάτια του κι επανέλαβε σιγανά

-Πηγάδι ότι λαχταρά η ψυχή σου Θα πρέπει να είναι κάτι

πολύ σηmicroαντικό αυτό είπε κι έδειχνε κάπως στεναχωρηmicroένο

-Τι σ έπιασε πάλι ρώτησα προσπαθώντας να το ξαναφέρω σ

ευθυmicroία

-Τίποτα τίποτα άργησε να microου απαντήσει Να ξέρεις το

microεσηmicroέρι που πέρασεσ αυτό το κάθισmicroα ήρθε και κάθισε ένα

microικρό αγόρι microε microια καραmicroέλα στο στόmicroα του Μου άρεσε πολύ

το άρωmicroά της Μου πε πως ήταν άρωmicroα microανταρίνι Προσπάθησε

microάλιστα να microου δώσει microία για να δοκιmicroάσω κι εγώ όmicroως δεν

microπόρεσε να την περάσει microέσ απ το τζάmicroι για να φτάσει έτσι στο

στόmicroα microου

-Και τι σχέση έχουν όλα αυτά

-Να θα ήθελα αν ποτέ πας σ αυτό το laquoπηγάδιraquo το laquoχουνίraquo αν

microπορείς να microου πάρεις microερικές καραmicroέλες που να microπορούν

11

όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα

υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά

η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει

κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το

κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι

είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του

αρνηθώ

-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα

microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα

συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει

Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να

κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος

πώς να υπάρξω

Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε

παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο

περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν

ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο

τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει

εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο

σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων

ανθρώπων στον κόσmicroο

Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω

τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος

κατάφερα ν αρθρώσω

-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω

-Ώστε ώστε αυτό ήτανε

-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να

κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου

Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά

στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει

-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις

ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα

-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο

βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης

Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που

πρωτανέβηκα στο λεωφορείο

-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε

δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το

νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα

ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα

ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν

σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν

12

-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία

Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου

όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι

άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-

ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου

-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε

δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι

πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι

όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε

τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει

κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως

να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα

πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να

περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη

microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το

να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά

κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει

σε ποια βάθη ανυπαρξίας

Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί

διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο

Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο

για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν

microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να

προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν

αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του

καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα

ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε

-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα

χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου

αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για

να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε

παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν

άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει

είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν

αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς

ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι

θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα

ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια

ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα

δάκρυα microου

13

Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια

του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη

στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε

-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων

microου

Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά

τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το

εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη

ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι

και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν

έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω

Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι

microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά

αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως

microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν

είναι τίποτε παραπάνω από λόγια

-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού

εσύ

Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι

θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις

αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια

οι σιωπές τα δάκρυα microας

Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα

να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι

θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν

Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του

ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν

ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε

microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό

είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα

δευτερολέπτων η ζωή της αν

Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές

Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του

παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα

πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και

πάλι τίποτε

Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο

χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου

microιλήσει

-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και

δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά

14

δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω

Πεθαίνω

-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα

απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου

πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να

φεύγεις

-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε

ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος

microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε

Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε

-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro

έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα

microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός

ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα

ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η

αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου

-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές

γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ

ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη

φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να

δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει

Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η

ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια

-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε

ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου

αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που

σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου

Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα

λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη

χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε

κατάφερε να ολοκληρώσει

-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα

πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ

στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν

πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα

microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί

-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να

χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν

ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -

σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος

τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή

νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να

15

microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης

microας

Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το

χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια

∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω

σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και

πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε

ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε

ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του

νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της

βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια

Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες

ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των

φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo

την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν

τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι

16

Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ

Α

Ασηmicroένια καρδιά

πώς να βρεις γιατρειά

στης ζωής τη ζάλη

Β

∆ιαmicroαντένιο δάκρυ

στου microατιού την άκρη

σπίθισε και πάλι

Γ

Μrsquo ένα παραmicroύθι

ας χωθεί στη λήθη

του ανθρώπου η θλίψη

Ι

Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα

ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς

του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε

που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις

πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της

νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία

κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων

microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης

ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις

ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του

Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν

του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo

ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες

των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo

άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι

γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo

απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο

17

που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα

κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους

microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις

microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip

Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά

πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα

όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη

πραγmicroατικότητα

Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των

γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν

microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της

ζωήςraquo

Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον

εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά

επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια

του Ασηmicroούλη

Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν

ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού

και τον εαυτό του

Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη

κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον

αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα

ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα

καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι

αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου

Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip

Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν

ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς

τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί

τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip

18

ΙΙ

Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του

ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε

να πάει έναν περίπατο

Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να

κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί

πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του

αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα

φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)

Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που

έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο

microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους

microες στου microωρού το στόmicroα)

Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα

ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη

πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-

σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι

να microην πεθάνουνhellip

Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του

αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα

microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι

άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο

ανέκφραστο

Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση

διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των

πραγmicroάτων

Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα

rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους

είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος

πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι

κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι

γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip

19

Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια

αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το

ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε

-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip

Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το

θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που

έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του

ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές

παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη

λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα

αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το

λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του

Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα

microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη

ευτυχία - και το ρώτησε

-Κλαις Γιατί κλαιςhellip

Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα

δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη

Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν

ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα

καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα

όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα

κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα

αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα

και microέγεθος των δακρύων

Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που

έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η

καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα

όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και

γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo

ανταmicroωθούνhellip

Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες

των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα

ροδοmicroάγουλά του

20

Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή

ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν

λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το

πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα

πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές

που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων

-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ

έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς

-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που

έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω

στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip

-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν

διαmicroάντια τι είναι

-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων

Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι

αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo

αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια

-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η

οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip

-Κι εσένα πώς σε λένε

-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν

ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους

άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του

-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά

Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι

ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς

του

-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς

ακούς την καρδιά microουhellip

21

Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό

τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο

πεθαmicroένος πατέρας της

-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η

microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip

-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του

Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει

όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα

-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει

-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου

microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου

τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες

-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω

ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι

κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν

τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω

το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και

πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί

-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip

Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το

πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο

microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη

-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα

δακρύζωhellip

Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και

πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω

του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και

θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω

στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας

βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

11

όmicroως να φτάσουν microέχρι το στόmicroα microου Εκεί δεν microπορεί θα

υπάρχουνε τέτοιες Άλλωστε εσύ δε microου πες πως ότι λαχταρά

η ψυχή σου Ε λοιπόν η δική microου ψυχή όσο microπορεί να έχει

κάποιος σαν εmicroένα ψυχή microονάχα αυτό λαχταράει Λοιπόν θα το

κάνεις Θα το κάνεις αυτό για εmicroέναρώτησε το ανθρωπάκι κι

είχε ένα ύφος τόσο παρακλητικό Πώς θα microπορούσα να του

αρνηθώ

-Και microην το ξεχάσεις οι καραmicroέλες microου να χουν το άρωmicroα

microανταρίνι συmicroπλήρωσε η ζωγραφιά και κούνησα

συγκατανευτικά το κεφάλι για να ησυχάσει

Έξω δεν microπορούσα να διακρίνω τίποτε Το θαmicroπό τζάmicroι πώς να

κοιτάξω το θαmicroπό microυαλό πώς να σκεφτώ κι ο θαmicroπός κόσmicroος

πώς να υπάρξω

Σε λίγο θα πρεπε ν αποχωριστούmicroε ∆εν απέmicroεναν βλέπετε

παρά microονάχα δύο στάσεις για να κατέβω Κι ένιωθα τόσο

περίεργα Πια δεν σκεφτόmicroουν το θάνατο δε σκεφτόmicroουν

ακόmicroη ούτε κι εκείνη Μονάχα αυτό το ανθρωπάκι πάνω στο

τζάmicroι που κι αν δεν είχε microια δική του ιδιαίτερη ζωή να ζήσει

εγώ αγάπησα αυτό το laquoτίποταraquo που ήταν ένα laquoτίποταraquo πολύ πιο

σπουδαίο απ όλες τις γεmicroάτες εmicroπειρίες των πιο αξιόλογων

ανθρώπων στον κόσmicroο

Όmicroως ο χρόνος ήταν τόσο λίγος κι αυτά που θα θελα να του πω

τόσα πολλά που γι αρκετή ώρα έmicroεινα σιωπηλός Τέλος

κατάφερα ν αρθρώσω

-Ξέρεις σε λίγο θα πρέπει να φύγω

-Ώστε ώστε αυτό ήτανε

-Αυτό είπα και για πρώτη φορά ένιωσα microια ολόκληρη λέξη να

κατεβαίνει ακέρια στ άγνωστα βάθη της microαταιότητας microου

Τότε το ανθρωπάκι σώπασε για λίγο κι αφού microε κοίταξε καλά

στα microάτια αποφάσισε να microιλήσει

-Τουλάχιστον σε είδα να χαmicroογελάς Και θα πρεπε να ξέρεις

ότι δεν χαmicroογελάς και τόσο άσχηmicroα

-Αλήθεια αυτό είναι αλήθεια ψιθύρισα micro ένα αλλοπαρmicroένο

βλέmicromicroα που οmicroολογούσε microάλλον την κατάκτηση microιας γνώσης

Άλλωστε συνέχισα άλλαξαν τόσα πολλά από τότε που

πρωτανέβηκα στο λεωφορείο

-Και τι lsquoναι αυτό που άλλαξε microέσα σε τόσο λίγη ώρα απόρησε

δικαιολογηmicroένα η ζωγραφιά microου Στ αλήθεια τι ήταν Αφού το

νοίκι ακόmicroη παρέmicroενε απλήρωτο κι ο αδελφός δε γύρισε απ τα

ξένα ούτε οι γονείς microου αναστήθηκαν κι επάγγελmicroα δεν άλλαξα

ακόmicroη και οι αιώνες για να ξαναδώ εκείνη microε περίmicroεναν

σταθεροί κάπου στο microέλλονΤι ήταν αυτό που άλλαξε λοιπόν

12

-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία

Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου

όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι

άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-

ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου

-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε

δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι

πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι

όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε

τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει

κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως

να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα

πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να

περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη

microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το

να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά

κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει

σε ποια βάθη ανυπαρξίας

Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί

διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο

Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο

για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν

microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να

προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν

αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του

καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα

ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε

-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα

χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου

αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για

να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε

παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν

άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει

είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν

αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς

ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι

θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα

ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια

ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα

δάκρυα microου

13

Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια

του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη

στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε

-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων

microου

Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά

τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το

εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη

ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι

και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν

έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω

Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι

microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά

αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως

microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν

είναι τίποτε παραπάνω από λόγια

-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού

εσύ

Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι

θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις

αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια

οι σιωπές τα δάκρυα microας

Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα

να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι

θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν

Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του

ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν

ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε

microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό

είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα

δευτερολέπτων η ζωή της αν

Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές

Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του

παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα

πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και

πάλι τίποτε

Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο

χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου

microιλήσει

-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και

δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά

14

δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω

Πεθαίνω

-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα

απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου

πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να

φεύγεις

-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε

ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος

microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε

Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε

-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro

έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα

microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός

ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα

ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η

αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου

-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές

γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ

ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη

φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να

δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει

Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η

ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια

-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε

ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου

αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που

σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου

Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα

λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη

χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε

κατάφερε να ολοκληρώσει

-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα

πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ

στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν

πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα

microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί

-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να

χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν

ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -

σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος

τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή

νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να

15

microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης

microας

Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το

χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια

∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω

σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και

πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε

ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε

ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του

νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της

βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια

Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες

ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των

φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo

την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν

τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι

16

Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ

Α

Ασηmicroένια καρδιά

πώς να βρεις γιατρειά

στης ζωής τη ζάλη

Β

∆ιαmicroαντένιο δάκρυ

στου microατιού την άκρη

σπίθισε και πάλι

Γ

Μrsquo ένα παραmicroύθι

ας χωθεί στη λήθη

του ανθρώπου η θλίψη

Ι

Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα

ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς

του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε

που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις

πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της

νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία

κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων

microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης

ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις

ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του

Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν

του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo

ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες

των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo

άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι

γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo

απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο

17

που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα

κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους

microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις

microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip

Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά

πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα

όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη

πραγmicroατικότητα

Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των

γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν

microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της

ζωήςraquo

Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον

εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά

επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια

του Ασηmicroούλη

Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν

ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού

και τον εαυτό του

Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη

κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον

αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα

ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα

καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι

αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου

Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip

Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν

ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς

τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί

τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip

18

ΙΙ

Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του

ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε

να πάει έναν περίπατο

Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να

κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί

πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του

αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα

φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)

Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που

έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο

microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους

microες στου microωρού το στόmicroα)

Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα

ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη

πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-

σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι

να microην πεθάνουνhellip

Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του

αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα

microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι

άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο

ανέκφραστο

Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση

διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των

πραγmicroάτων

Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα

rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους

είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος

πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι

κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι

γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip

19

Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια

αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το

ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε

-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip

Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το

θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που

έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του

ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές

παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη

λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα

αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το

λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του

Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα

microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη

ευτυχία - και το ρώτησε

-Κλαις Γιατί κλαιςhellip

Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα

δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη

Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν

ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα

καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα

όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα

κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα

αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα

και microέγεθος των δακρύων

Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που

έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η

καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα

όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και

γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo

ανταmicroωθούνhellip

Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες

των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα

ροδοmicroάγουλά του

20

Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή

ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν

λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το

πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα

πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές

που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων

-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ

έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς

-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που

έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω

στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip

-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν

διαmicroάντια τι είναι

-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων

Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι

αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo

αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια

-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η

οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip

-Κι εσένα πώς σε λένε

-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν

ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους

άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του

-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά

Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι

ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς

του

-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς

ακούς την καρδιά microουhellip

21

Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό

τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο

πεθαmicroένος πατέρας της

-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η

microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip

-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του

Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει

όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα

-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει

-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου

microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου

τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες

-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω

ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι

κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν

τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω

το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και

πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί

-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip

Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το

πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο

microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη

-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα

δακρύζωhellip

Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και

πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω

του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και

θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω

στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας

βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

12

-Η ευτυχία ήρθε στο στόmicroα microου αυθόρmicroητα Ναι η ευτυχία

Γιατί microπορεί όλα να microείναν σταθερά microέσα στη microίζερη ζωή microου

όmicroως microαζί σου ένιωσα τόσο αλλιώτικααυτό το laquoαλλιώτικαraquo οι

άλλοι άνθρωποι θαρρούν πως λέγεται ευτυχία είπα κοιτά-

ζοντας micro ευγνωmicroοσύνη τη ζωγραφιά microου

-Μαζί microου ευτυχία επανέλαβε γι άλλη microια φορά microε

δυσπιστία Και τι microπορεί να σηmicroαίνω εγώ για έναν άνθρωπο Οι

πιο πολλοί που ήρθαν και κάθισαν εδώ δε microε πρόσεξαν καν κι

όσοι πάλι microε είδαν και microίλησαν microαζί microου δε θα θυmicroούνται τίποτε

τώρα Ακόmicroη και το δάχτυλο που micro έφτιαξε σίγουρα θα χει

κάνει πιο σπουδαίες δουλειές απ το να microε θυmicroάταιmiddot αύριο ίσως

να δείχνει ένα όmicroορφο λουλούδι ή ένα πρόσωπο απλά ένα

πρόσωπο πιθανόν και να κλείνει microαζί microε τ άλλα δάχτυλα για να

περάσει microια δύσκολη στιγmicroή ακόmicroη και να χώνεται microέσα στη

microύτη του microικρού κοριτσιού - κι αυτό είναι πιο σπουδαίο απrsquo το

να microε θυmicroάται είπε microrsquo ένα ανεπαίσθητο χαmicroόγελο η ζωγραφιά

κι έκλεισε για λιγάκι τα microάτια της κατρακυλώντας ποιος ξέρει

σε ποια βάθη ανυπαρξίας

Γι αρκετήν ώρα δεν έβρισκα τι να πω Ήταν γιατί

διαισθανόmicroουν πως το ανθρωπάκι microου πιθανόν να είχε δίκιο

Μα πώς να το παραδεχτώ Πώς να θεωρήσω κάτι τόσο σπουδαίο

για microένα εντελώς ασήmicroαντο για τους άλλους Τότε δεν

microπορούσα να καταλάβω Αργότερα microόνο θα ήξερα - πως για να

προχωρήσει ο κόσmicroος microας θα πρέπει πρώτα όχι απλά ν

αδιαφορήσει microα να ιεροσυλήσει πάνω στις ουτοπίες του

καθενός microας Άλλωστε έτσι φτιαχνόταν πάντοτε η ζωήmiddot απ τα

ερείπια των ονείρων microας Κι ονειρευόmicroουνα τόσο πολύ τότε

-Κι όmicroως δεν είναι έτσι ∆εν microπορεί να είναι έτσι φώναξα

χωρίς να ξέρω αν απαντώ στη ζωγραφιά ή στις δικές microου

αmicroφιβολίες Άλλωστε συνέχισα δεν είσαι ο οποιοσδήποτε για

να σε ξεχάσουmicroε τόσο εύκολα Όλοι εmicroείς που σε

παρατηρήσαmicroε πάνω σ αυτό το τζάmicroι σήmicroερα ήmicroασταν

άνθρωποι που πονούσαmicroε Κι εσύ όπως και τ όνοmicroά σου λέει

είσαι ο πόνος όλων αυτών των ανθρώπων Κι ο πόνος ξέρει ν

αγαπά τόσο καλά τον πόνο Έπειτα είναι και τ άλλοmiddot κανείς

ευτυχισmicroένος δεν microπορεί ν αγαπήσει όπως αγαπούmicroε εmicroείς οι

θλιmicromicroένοι Εmicroένα microάλιστα αυτή η αγάπη που ένιωσα για σένα

ήταν ικανή να microε κάνει κι ευτυχισmicroένο Κι είναι αυτή microια

ευτυχία που δεν microπορεί να λογαριαστεί στην ψυχή αλλά στα

δάκρυα microου

13

Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια

του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη

στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε

-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων

microου

Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά

τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το

εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη

ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι

και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν

έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω

Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι

microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά

αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως

microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν

είναι τίποτε παραπάνω από λόγια

-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού

εσύ

Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι

θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις

αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια

οι σιωπές τα δάκρυα microας

Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα

να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι

θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν

Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του

ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν

ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε

microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό

είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα

δευτερολέπτων η ζωή της αν

Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές

Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του

παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα

πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και

πάλι τίποτε

Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο

χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου

microιλήσει

-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και

δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά

14

δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω

Πεθαίνω

-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα

απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου

πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να

φεύγεις

-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε

ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος

microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε

Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε

-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro

έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα

microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός

ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα

ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η

αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου

-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές

γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ

ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη

φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να

δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει

Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η

ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια

-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε

ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου

αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που

σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου

Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα

λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη

χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε

κατάφερε να ολοκληρώσει

-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα

πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ

στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν

πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα

microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί

-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να

χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν

ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -

σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος

τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή

νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να

15

microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης

microας

Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το

χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια

∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω

σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και

πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε

ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε

ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του

νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της

βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια

Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες

ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των

φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo

την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν

τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι

16

Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ

Α

Ασηmicroένια καρδιά

πώς να βρεις γιατρειά

στης ζωής τη ζάλη

Β

∆ιαmicroαντένιο δάκρυ

στου microατιού την άκρη

σπίθισε και πάλι

Γ

Μrsquo ένα παραmicroύθι

ας χωθεί στη λήθη

του ανθρώπου η θλίψη

Ι

Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα

ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς

του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε

που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις

πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της

νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία

κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων

microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης

ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις

ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του

Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν

του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo

ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες

των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo

άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι

γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo

απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο

17

που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα

κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους

microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις

microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip

Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά

πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα

όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη

πραγmicroατικότητα

Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των

γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν

microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της

ζωήςraquo

Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον

εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά

επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια

του Ασηmicroούλη

Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν

ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού

και τον εαυτό του

Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη

κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον

αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα

ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα

καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι

αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου

Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip

Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν

ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς

τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί

τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip

18

ΙΙ

Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του

ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε

να πάει έναν περίπατο

Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να

κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί

πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του

αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα

φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)

Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που

έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο

microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους

microες στου microωρού το στόmicroα)

Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα

ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη

πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-

σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι

να microην πεθάνουνhellip

Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του

αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα

microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι

άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο

ανέκφραστο

Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση

διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των

πραγmicroάτων

Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα

rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους

είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος

πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι

κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι

γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip

19

Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια

αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το

ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε

-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip

Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το

θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που

έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του

ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές

παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη

λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα

αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το

λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του

Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα

microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη

ευτυχία - και το ρώτησε

-Κλαις Γιατί κλαιςhellip

Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα

δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη

Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν

ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα

καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα

όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα

κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα

αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα

και microέγεθος των δακρύων

Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που

έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η

καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα

όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και

γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo

ανταmicroωθούνhellip

Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες

των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα

ροδοmicroάγουλά του

20

Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή

ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν

λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το

πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα

πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές

που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων

-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ

έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς

-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που

έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω

στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip

-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν

διαmicroάντια τι είναι

-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων

Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι

αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo

αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια

-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η

οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip

-Κι εσένα πώς σε λένε

-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν

ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους

άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του

-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά

Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι

ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς

του

-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς

ακούς την καρδιά microουhellip

21

Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό

τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο

πεθαmicroένος πατέρας της

-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η

microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip

-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του

Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει

όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα

-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει

-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου

microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου

τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες

-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω

ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι

κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν

τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω

το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και

πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί

-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip

Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το

πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο

microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη

-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα

δακρύζωhellip

Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και

πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω

του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και

θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω

στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας

βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

13

Και χαmicroηλώνοντας τη φωνή χωρίς να κοιτάζω πια τα νερένια

του microάτια εξοmicroολογήθηκα το microυστικό που microόλις εκείνη τη

στιγmicroή microου αποκαλύφθηκε

-Χαmicroόγελό microου τώρα το νιώθω είσαι η ευτυχία των δακρύων

microου

Κι οι δύο σιωπήσαmicroε Μία σιωπή που συνήθως απλώνεται microετά

τα παραmicroύθια - η γιαγιά να ελαφροπατεί προς την πόρτα το

εγγονάκι που επιτέλους σκεπάστηκε τον ύπνο και η Χιονάτη

ακόmicroη εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι για να microη φύγει πάλι

και ξαναγίνει ψέmicroα Τα είχαmicroε πει όλα λοιπόν Τότε δεν

έmicroενε τίποτε άλλο παρά να γυρίσω την πλάτη microου και να φύγω

Εξάλλου κάπου εκεί έπρεπε να κατεβώ Όmicroως το ανθρωπάκι

microου άρχισε πάλι να microιλά νοήmicroατα ασυνάρτητα ετούτη τη φορά

αποσπάσmicroατα λέξεων που όλα microαζί δεν φτιάχναν τίποτε ίσως

microονάχα ένα λυγmicroό ναι ένα λυγmicroό που υποκρίνεται πως δεν

είναι τίποτε παραπάνω από λόγια

-Μα αν είναι έτσι τότε εγώ δηλαδή και γιατί όχι αφού

εσύ

Καηmicroένο microου Χαmicroόγελο σκέφτηκα χαmicroογελώντας κι ο ίδιος τι

θες πάλι να microου πεις και δεν το αποτολmicroάς Τι κοmicroπιάζεις

αφού σε λίγο όλα θα έχουνε τελειώσει Τι σηmicroασία τα λόγια

οι σιωπές τα δάκρυα microας

Σήκωσα τα microάτια και το κοίταξα Για microια στιγmicroή microου φάνηκε σα

να σβηνόταν η microορφή του απ το τζάmicroι Όmicroως σκέφτηκα πάλι

θα ναι που θάmicroπωσαν τα microάτια microου και microε γελούν

Παρ όλα αυτά δεν είχα κάνει λάθος αφού το χαmicroόγελο του

ανθρωπάκου είχε γίνει ήδη microισό τrsquo αφτιά του φάνταζαν

ποντικοφαγωmicroένα και πάνω στο κεφάλι του δεν είχε microείνει ούτε

microια τρίχα για να το ζεσταίνει Η ζωγραφιά microου microε αργό ρυθmicroό

είχε στ αλήθεια αρχίσει να εξατmicroίζεται και θα ταν ζήτηmicroα

δευτερολέπτων η ζωή της αν

Έσκυψα γρήγορα κοντά στο τζάmicroι και το χνώτισα δυο φορές

Ξανακοίταξα Θεέ microου Οι γραmicromicroές του προσώπου του

παρέmicroεναν άτονες Ξαναχνώτισα δυνατά κι αλλεπάλληλα

πέντε έξι εφτά φορές δεν microπόρεσα να microετρήσω Όmicroως και

πάλι τίποτε

Το ανθρωπάκι microε κοίταγε πάντα microε το ίδιο microισοφαγωmicroένο

χαmicroόγελο Και δεν άργησε microε φωνή ξεψυχισmicroένη ξανά να microου

microιλήσει

-Καηmicroενούλη microου τις προσπαθείς Το στόmicroα microου φεύγει και

δεν θα προλάβω να σου πω Τα microάτια microου χάνονται σιγά-σιγά

14

δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω

Πεθαίνω

-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα

απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου

πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να

φεύγεις

-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε

ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος

microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε

Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε

-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro

έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα

microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός

ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα

ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η

αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου

-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές

γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ

ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη

φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να

δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει

Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η

ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια

-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε

ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου

αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που

σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου

Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα

λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη

χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε

κατάφερε να ολοκληρώσει

-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα

πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ

στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν

πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα

microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί

-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να

χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν

ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -

σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος

τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή

νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να

15

microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης

microας

Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το

χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια

∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω

σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και

πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε

ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε

ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του

νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της

βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια

Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες

ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των

φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo

την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν

τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι

16

Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ

Α

Ασηmicroένια καρδιά

πώς να βρεις γιατρειά

στης ζωής τη ζάλη

Β

∆ιαmicroαντένιο δάκρυ

στου microατιού την άκρη

σπίθισε και πάλι

Γ

Μrsquo ένα παραmicroύθι

ας χωθεί στη λήθη

του ανθρώπου η θλίψη

Ι

Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα

ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς

του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε

που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις

πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της

νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία

κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων

microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης

ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις

ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του

Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν

του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo

ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες

των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo

άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι

γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo

απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο

17

που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα

κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους

microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις

microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip

Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά

πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα

όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη

πραγmicroατικότητα

Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των

γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν

microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της

ζωήςraquo

Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον

εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά

επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια

του Ασηmicroούλη

Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν

ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού

και τον εαυτό του

Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη

κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον

αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα

ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα

καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι

αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου

Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip

Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν

ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς

τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί

τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip

18

ΙΙ

Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του

ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε

να πάει έναν περίπατο

Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να

κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί

πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του

αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα

φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)

Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που

έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο

microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους

microες στου microωρού το στόmicroα)

Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα

ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη

πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-

σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι

να microην πεθάνουνhellip

Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του

αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα

microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι

άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο

ανέκφραστο

Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση

διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των

πραγmicroάτων

Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα

rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους

είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος

πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι

κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι

γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip

19

Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια

αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το

ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε

-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip

Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το

θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που

έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του

ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές

παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη

λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα

αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το

λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του

Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα

microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη

ευτυχία - και το ρώτησε

-Κλαις Γιατί κλαιςhellip

Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα

δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη

Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν

ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα

καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα

όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα

κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα

αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα

και microέγεθος των δακρύων

Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που

έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η

καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα

όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και

γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo

ανταmicroωθούνhellip

Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες

των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα

ροδοmicroάγουλά του

20

Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή

ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν

λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το

πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα

πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές

που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων

-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ

έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς

-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που

έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω

στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip

-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν

διαmicroάντια τι είναι

-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων

Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι

αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo

αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια

-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η

οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip

-Κι εσένα πώς σε λένε

-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν

ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους

άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του

-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά

Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι

ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς

του

-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς

ακούς την καρδιά microουhellip

21

Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό

τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο

πεθαmicroένος πατέρας της

-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η

microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip

-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του

Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει

όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα

-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει

-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου

microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου

τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες

-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω

ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι

κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν

τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω

το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και

πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί

-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip

Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το

πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο

microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη

-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα

δακρύζωhellip

Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και

πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω

του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και

θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω

στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας

βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

14

δεν βλέπω Και τ αφτιά microου φαγώνονται πια δεν ακούω

Πεθαίνω

-Όmicroως γιατί γιατί να συmicroβαίνει έτσι αναρωτήθηκα

απεγνωσmicroένα Aφού τόσες φορές σου έδωσα την ανάσα microου

πάνω σ αυτό το τζάmicroι πως γίνεται εσύ παρ όλα αυτά να

φεύγεις

-Ακόmicroη δεν κατάλαβες λοιπόν ότι η microόνη ανάσα που microου δινε

ζωή όλην αυτή τη microέρα ήταν η θλίψη σας είπε ο ανθρωπάκος

microου microε όσο ακόmicroη χαmicroόγελο του απόmicroενε

Και microε κόπο πολύ σπασmicroένη φωνή συνέχισε

-Το πρωί πάνω σ αυτό το τζάmicroι που τώρα σβήνοmicroαι ήρθε και micro

έγραψε το δάχτυλο ενός θλιmicromicroένου κοριτσιού Κι αυτό που θα

microπορούσε να microε ξεγράψει ήτανε microόνο η αναπνοή ενός

ευτυχισmicroένου ανθρώπουΣου το χα πει και από πριν microα

ευτυχώς το ξέχασες Κι αλήθεια στο λέω χαίροmicroαι που η

αναπνοή αυτή που micro αργοσβήνει είναι η δική σου

-Και λέγοντας αυτά δεν είχαν microείνει πια παρά δυο-τρεις αδρές

γραmicromicroές από το πρόσωπό του που κι αυτές δε θ άντεχαν πολύ

ακόmicroα Με δυσκολία πολλή προσπάθησα ν ανασυνθέσω στη

φαντασία microου το χαmicroογελαστό του microουτράκι κι ήταν αυτό σα να

δινε παράταση ζωής σε κάτι που microόλις έπαψε να υπάρχει

Γιατί στ αλήθεια micro ένα microονάχα στίγmicroα απ το στόmicroα της η

ζωγραφιά microου κατάφερε να σχηmicroατίσει ακόmicroη λίγα λόγια

-Μη στεναχωριέσαι για microένα Κι ούτε ποτέ microην ψάξεις να microε

ξαναβρείςmiddot γιατίαν microε ξανάβρισκες εmicroένα το χαmicroόγελο σου

αυτό θα σήmicroαινε πως θα χες χάσει το άλλο το πιο πολύτιmicroο που

σχηmicroατίζεται από σήmicroερα πάνω στο πρόσωπό σου

Κι ο ανθρωπάκος microου χωρίς microάτια πια χωρίς microύτη κι αυτιά θα

λεγες χωρίς καν να υπάρχει παρά microε microια νοητή πάχνη

χαmicroόγελου microια τελεία απ το στόmicroα του που ακόmicroη τρεmicroόσβηνε

κατάφερε να ολοκληρώσει

-Εmicroένα εmicroένα δε microε νοιάζει τι θ απογίνω Κι ούτε εσένα θα

πρεπε Φεύγω ευτυχισmicroένος γιατί σε κάτι χρησίmicroευσα κι εγώ

στον κόσmicroο σας Κι αν στενοχωριέmicroαι για κάτι είναι που δεν

πρόλαβα να δοκιmicroάσω εκείνες τις καραmicroέλες micro άρωmicroα

microανταρίνι απ το πηγάδι εκείνο το χουνί

-Έτσι για άλλη microια φορά το ανθρωπάκι micro έκανε να

χαmicroογελάσω Εκείνην ακριβώς τη στιγmicroή που θα ταν

ανεπίτρεπτος κι ο ελάχιστος microορφασmicroός του προσώπου -

σεβασmicroός στο κενό που microπροστά microου απλώθηκε σαν γενέθλιος

τόπος Γιατί το τζάmicroι είχε microετατραπεί ξανά σε microια ψυχρή

νεκρή επιφάνεια και δεν είχε τίποτε πια να microου πει τίποτε να

15

microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης

microας

Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το

χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια

∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω

σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και

πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε

ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε

ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του

νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της

βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια

Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες

ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των

φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo

την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν

τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι

16

Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ

Α

Ασηmicroένια καρδιά

πώς να βρεις γιατρειά

στης ζωής τη ζάλη

Β

∆ιαmicroαντένιο δάκρυ

στου microατιού την άκρη

σπίθισε και πάλι

Γ

Μrsquo ένα παραmicroύθι

ας χωθεί στη λήθη

του ανθρώπου η θλίψη

Ι

Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα

ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς

του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε

που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις

πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της

νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία

κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων

microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης

ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις

ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του

Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν

του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo

ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες

των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo

άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι

γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo

απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο

17

που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα

κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους

microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις

microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip

Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά

πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα

όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη

πραγmicroατικότητα

Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των

γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν

microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της

ζωήςraquo

Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον

εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά

επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια

του Ασηmicroούλη

Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν

ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού

και τον εαυτό του

Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη

κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον

αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα

ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα

καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι

αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου

Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip

Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν

ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς

τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί

τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip

18

ΙΙ

Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του

ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε

να πάει έναν περίπατο

Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να

κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί

πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του

αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα

φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)

Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που

έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο

microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους

microες στου microωρού το στόmicroα)

Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα

ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη

πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-

σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι

να microην πεθάνουνhellip

Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του

αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα

microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι

άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο

ανέκφραστο

Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση

διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των

πραγmicroάτων

Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα

rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους

είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος

πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι

κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι

γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip

19

Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια

αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το

ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε

-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip

Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το

θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που

έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του

ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές

παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη

λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα

αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το

λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του

Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα

microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη

ευτυχία - και το ρώτησε

-Κλαις Γιατί κλαιςhellip

Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα

δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη

Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν

ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα

καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα

όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα

κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα

αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα

και microέγεθος των δακρύων

Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που

έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η

καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα

όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και

γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo

ανταmicroωθούνhellip

Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες

των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα

ροδοmicroάγουλά του

20

Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή

ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν

λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το

πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα

πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές

που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων

-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ

έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς

-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που

έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω

στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip

-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν

διαmicroάντια τι είναι

-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων

Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι

αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo

αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια

-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η

οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip

-Κι εσένα πώς σε λένε

-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν

ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους

άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του

-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά

Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι

ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς

του

-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς

ακούς την καρδιά microουhellip

21

Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό

τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο

πεθαmicroένος πατέρας της

-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η

microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip

-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του

Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει

όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα

-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει

-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου

microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου

τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες

-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω

ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι

κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν

τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω

το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και

πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί

-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip

Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το

πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο

microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη

-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα

δακρύζωhellip

Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και

πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω

του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και

θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω

στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας

βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

15

microου δείξει - ίσως microονάχα τη βροχή το κρυφό σχολειό της λύπης

microας

Τελευταίο έφυγε το χαmicroόγελο του Τελευταίο έmicroεινε το

χαmicroόγελο microου - δε θυmicroάmicroαι πια

∆ε θυmicroάmicroαι πόσο περπάτησα εκείνη τη νύχτα microέχρι να φτάσω

σπίτι microου Η στάση που έπρεπε να κατεβώ είχε περάσει εδώ και

πολλήν ώρα - είχα πια φτάσει στο τέρmicroα ∆ε θυmicroάmicroαι ούτε

ποιους δρόmicroους πήρα κάτω από ποιους ουρανούς περπάτησα σε

ποιους συλλογισmicroούς ακινητοποιήθηκαν τ αργά βήmicroατα του

νου τα βαριά πέλmicroατα του Θεού πάνω στο κόκκινο χώmicroα της

βιβλικής ερηmicroιάς microου - δε θυmicroάmicroαι πια

Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε κι ακόmicroη microόνος ατέλειωτες

ώρες να ζωγραφίζω πάνω στα νοτισmicroένα τζάmicroια των

φθινοπώρων της ζωής microου νεκρές εικόνες microε την ελπίδα απrsquo

την πολλή τη θλίψη microου πως κάποτε θα microου microιλήσουν Πέρασαν

τόσα χρόνια από τότε πώς να θυmicroάmicroαι

16

Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ

Α

Ασηmicroένια καρδιά

πώς να βρεις γιατρειά

στης ζωής τη ζάλη

Β

∆ιαmicroαντένιο δάκρυ

στου microατιού την άκρη

σπίθισε και πάλι

Γ

Μrsquo ένα παραmicroύθι

ας χωθεί στη λήθη

του ανθρώπου η θλίψη

Ι

Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα

ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς

του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε

που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις

πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της

νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία

κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων

microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης

ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις

ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του

Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν

του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo

ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες

των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo

άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι

γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo

απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο

17

που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα

κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους

microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις

microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip

Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά

πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα

όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη

πραγmicroατικότητα

Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των

γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν

microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της

ζωήςraquo

Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον

εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά

επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια

του Ασηmicroούλη

Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν

ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού

και τον εαυτό του

Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη

κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον

αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα

ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα

καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι

αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου

Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip

Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν

ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς

τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί

τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip

18

ΙΙ

Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του

ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε

να πάει έναν περίπατο

Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να

κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί

πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του

αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα

φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)

Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που

έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο

microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους

microες στου microωρού το στόmicroα)

Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα

ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη

πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-

σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι

να microην πεθάνουνhellip

Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του

αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα

microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι

άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο

ανέκφραστο

Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση

διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των

πραγmicroάτων

Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα

rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους

είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος

πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι

κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι

γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip

19

Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια

αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το

ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε

-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip

Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το

θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που

έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του

ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές

παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη

λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα

αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το

λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του

Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα

microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη

ευτυχία - και το ρώτησε

-Κλαις Γιατί κλαιςhellip

Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα

δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη

Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν

ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα

καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα

όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα

κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα

αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα

και microέγεθος των δακρύων

Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που

έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η

καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα

όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και

γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo

ανταmicroωθούνhellip

Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες

των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα

ροδοmicroάγουλά του

20

Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή

ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν

λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το

πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα

πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές

που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων

-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ

έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς

-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που

έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω

στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip

-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν

διαmicroάντια τι είναι

-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων

Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι

αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo

αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια

-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η

οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip

-Κι εσένα πώς σε λένε

-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν

ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους

άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του

-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά

Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι

ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς

του

-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς

ακούς την καρδιά microουhellip

21

Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό

τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο

πεθαmicroένος πατέρας της

-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η

microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip

-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του

Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει

όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα

-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει

-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου

microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου

τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες

-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω

ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι

κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν

τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω

το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και

πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί

-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip

Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το

πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο

microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη

-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα

δακρύζωhellip

Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και

πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω

του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και

θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω

στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας

βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

16

Ο ΑΣΗΜΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Η ∆ΙΑΜΑΝΤΕΝΙΑ

Α

Ασηmicroένια καρδιά

πώς να βρεις γιατρειά

στης ζωής τη ζάλη

Β

∆ιαmicroαντένιο δάκρυ

στου microατιού την άκρη

σπίθισε και πάλι

Γ

Μrsquo ένα παραmicroύθι

ας χωθεί στη λήθη

του ανθρώπου η θλίψη

Ι

Στα πολύ παλιά τα χρόνιατα χρόνια εκείνα τα microακρινά που τα

ζωάκια του δάσους βρίσκαν νερό microέσα στη στέρνα της καρδιάς

του Θεού και τροφή στις ανοιχτές παλάmicroες του ονείρου τότε

που οι άνθρωποι κυνηγούσαν τις πυγολαmicroπίδες για να τις

πιάσουν και να τις κρεmicroάσουν χρυσά σκουλαρίκιαστrsquo αφτιά της

νύχτας τα χρόνια εκείνα λοιπόν λίγο έξω από microια πολιτεία

κατασκευασmicroένη από κερδοφόρους υπολογισmicroούς εmicroπόρων

microέσα σrsquo ένα φτωχοκάλυβο φτιαγmicroένο από ξεχείλισmicroα αγάπης

ανθρώπινης ζούσε ένας αλητάκος ο Ασηmicroούλης - δώδεκα microόλις

ετών- microαζί microε τον κατάκοιτο παππού του

Ο Ασηmicroούλης είχε ένα πανέξυπνο microουτράκι microάτια γαλανά σαν

του περιστεριού που όταν πετά ψηλά αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo

ουρανού microαλλιά πυρόξανθα κι ατίθασα σαν τις microακριές χαίτες

των αλόγων που rsquoναι δεmicroένα στο καρότσι του ήλιοhellip-τρέχουν τrsquo

άλογα τρέχουν χωρίς σταmicroατηmicroό φεύγουν microαζί microrsquo αυτά κι οι

γεροντοκόρες ώρες του microεσηmicroεριού και τrsquo

απογεύmicroατοςhellipχάνεται ο ήλιος πίσω απrsquo τα βουνά και το microόνο

17

που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα

κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους

microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις

microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip

Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά

πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα

όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη

πραγmicroατικότητα

Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των

γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν

microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της

ζωήςraquo

Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον

εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά

επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια

του Ασηmicroούλη

Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν

ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού

και τον εαυτό του

Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη

κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον

αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα

ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα

καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι

αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου

Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip

Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν

ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς

τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί

τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip

18

ΙΙ

Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του

ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε

να πάει έναν περίπατο

Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να

κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί

πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του

αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα

φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)

Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που

έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο

microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους

microες στου microωρού το στόmicroα)

Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα

ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη

πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-

σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι

να microην πεθάνουνhellip

Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του

αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα

microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι

άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο

ανέκφραστο

Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση

διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των

πραγmicroάτων

Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα

rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους

είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος

πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι

κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι

γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip

19

Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια

αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το

ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε

-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip

Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το

θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που

έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του

ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές

παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη

λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα

αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το

λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του

Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα

microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη

ευτυχία - και το ρώτησε

-Κλαις Γιατί κλαιςhellip

Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα

δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη

Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν

ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα

καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα

όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα

κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα

αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα

και microέγεθος των δακρύων

Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που

έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η

καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα

όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και

γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo

ανταmicroωθούνhellip

Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες

των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα

ροδοmicroάγουλά του

20

Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή

ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν

λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το

πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα

πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές

που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων

-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ

έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς

-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που

έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω

στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip

-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν

διαmicroάντια τι είναι

-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων

Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι

αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo

αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια

-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η

οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip

-Κι εσένα πώς σε λένε

-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν

ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους

άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του

-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά

Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι

ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς

του

-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς

ακούς την καρδιά microουhellip

21

Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό

τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο

πεθαmicroένος πατέρας της

-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η

microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip

-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του

Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει

όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα

-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει

-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου

microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου

τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες

-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω

ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι

κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν

τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω

το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και

πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί

-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip

Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το

πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο

microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη

-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα

δακρύζωhellip

Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και

πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω

του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και

θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω

στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας

βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

17

που ακόmicroη φαίνεται καλά είναι το χρυσό microαστίγιό του πάνω στα

κεφάλια των αλόγωνhellipχάθηκε ο ήλιος κι άφησε τους ανθρώπους

microελαγχολικούς να σκέφτονται microέσα στη νύχτα τις

microισοτελειωmicroένες δουλειές της τελειωmicroένης microέραςhellip

Μα πάνω απrsquo όλα τrsquo άλλα ο Ασηmicroούλης είχε microιαν καρδιά

πολύτιmicroη σαν ασήmicroι που microε κάθε τικ της γεννιόταν κι ένα

όνειρο και microε κάθε τακ της χλοmicroή ξεψυχούσε microία ασύmicroφορη

πραγmicroατικότητα

Ο παππούς είχε microάθει στο εγγονάκι του την αλφαβήτα των

γραmicromicroάτων γιατί όπως του έλεγεhellip laquoόταν ξέρει κανείς αυτήν

microπορεί έπειτα ευκολότερα να καταλάβει την αλφαβήτα της

ζωήςraquo

Κι η ζωή ήταν πολύ σκληρή για τον παππού και τον

εγγονό∆υσανάγνωστα τα γράmicromicroατά της λίγα τα κοσmicroητικά

επίθετα που σχηmicroατίζονταν απrsquo αυτά πιο λίγα κι απrsquo τα χρόνια

του Ασηmicroούλη

Αυτός λοιπόν ο αλητάκος microε την καρδιά την πολύτιmicroη σαν

ασήmicroι είχε αναλάβει όλες τις φροντίδες για το σπίτι τον παππού

και τον εαυτό του

Κατέβαινε στην πολιτεία και microε microιαν ανεπανάληπτη χάρη

κινήσεων microε άφταστη επιδεξιότητα χωρίς κανείς ποτέ να τον

αντιληφθεί έκλεβε δυο-τρεις φέτες ψωmicroί απrsquo τη φουρνάρισσα

ένα κόκκαλο απrsquo το σκύλο του κρεοπώλη microια χούφτα

καραmicroέλες απrsquo το βάζο του microικροmicroαγαζάτορα κι ένα κοmicromicroάτι

αισιοδοξίας απrsquo το ελπιδοφόρο microέλλον του κόσmicroου ολόκληρου

Αυτά τους έφταναν και τους περίσσευανhellip

Μες στα λιγνά κορmicroιά τους παχύ αργοκυλούσε το αίmicroα και σαν

ποτάmicroι ορmicroητικό στο τέλος εισέβαλλε στα όνειρά τους βάφοντάς

τα κατακόκκινα Κι όταν εκείνοι τα βλέπανε τροmicroάζανε - γιατί

τα νόmicroιζαν σκοτωmicroέναhellip

18

ΙΙ

Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του

ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε

να πάει έναν περίπατο

Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να

κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί

πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του

αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα

φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)

Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που

έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο

microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους

microες στου microωρού το στόmicroα)

Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα

ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη

πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-

σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι

να microην πεθάνουνhellip

Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του

αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα

microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι

άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο

ανέκφραστο

Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση

διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των

πραγmicroάτων

Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα

rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους

είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος

πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι

κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι

γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip

19

Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια

αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το

ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε

-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip

Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το

θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που

έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του

ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές

παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη

λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα

αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το

λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του

Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα

microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη

ευτυχία - και το ρώτησε

-Κλαις Γιατί κλαιςhellip

Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα

δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη

Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν

ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα

καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα

όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα

κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα

αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα

και microέγεθος των δακρύων

Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που

έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η

καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα

όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και

γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo

ανταmicroωθούνhellip

Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες

των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα

ροδοmicroάγουλά του

20

Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή

ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν

λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το

πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα

πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές

που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων

-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ

έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς

-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που

έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω

στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip

-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν

διαmicroάντια τι είναι

-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων

Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι

αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo

αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια

-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η

οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip

-Κι εσένα πώς σε λένε

-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν

ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους

άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του

-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά

Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι

ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς

του

-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς

ακούς την καρδιά microουhellip

21

Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό

τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο

πεθαmicroένος πατέρας της

-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η

microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip

-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του

Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει

όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα

-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει

-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου

microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου

τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες

-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω

ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι

κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν

τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω

το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και

πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί

-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip

Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το

πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο

microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη

-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα

δακρύζωhellip

Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και

πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω

του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και

θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω

στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας

βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

18

ΙΙ

Ένα πορτοκαλένιο δειλινό από εκείνα που η καρδιά του

ανθρώπου ακόmicroη δεν έmicroαθε νrsquo αντέχειο Ασηmicroούλης αποφάσισε

να πάει έναν περίπατο

Έριξε πρώτα microια βιαστική microατιά στον παππού του - τον είδε να

κοιmicroάται κι έπρεπε microάλιστα να βλέπει ευχάριστα όνειρα γιατί

πάνω στα χείλη του είχε απλώσει λίγη απrsquo τη χρυσόσκονη του

αδοκίmicroαστουhellip(Όταν σε λίγο θrsquo άρχιζε το ροχαλητό τουνα

φυσά και να ξεφυσά microε το στόmicroατο καλυβάκι θα γέmicroιζε από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip)

Πήρε λοιπόν ανέmicroελος ο αλητάκος ένα φιδίσιο microονοπάτι που

έβγαζε σrsquo ενός λοφίσκου την κορυφή microια κορυφή τόσο

microυτερήόσο και τρυφερή - σαν τη ρόγα του microητρικού στήθους

microες στου microωρού το στόmicroα)

Πάνω σrsquoαυτόν το λοφίσκο ήταν σκαρφαλωmicroένο ένα

ερηmicroοκκλήσιτης Παναγίας λέγαν κάτασπρο απrsquo τον ασβέστη

πορτοκαλί απrsquo το σφιχταγκάλιασmicroα των ηλιαχτίδωνπου σιγά-

σιγά καθώς ξεψυχούσαν θέλαν από κάπου να πιαστούν κι έτσι

να microην πεθάνουνhellip

Στην άκρη αυτού του κόσmicroου γαλήνευε η ασηmicroένια καρδιά του

αλητάκου και το κάθε ασηmicroοκτύπηmicroά της ήταν microια νότα

microουσική ευχάριστη παιγmicroένη απrsquo το microαγευτικό όργανο που οι

άνθρωποι τοrsquoπανε ζωήhellipέτσι για να δώσουν κάποιο όνοmicroα στο

ανέκφραστο

Ο Ασηmicroούλης κοίταζε ολόγυρά του και βούρκωνε από την τόση

διαφάνεια microε την οποία του αποκαλυπτόταν η φύση των

πραγmicroάτων

Κάτω από τα πόδια του απλωνόταν η πολιτεία που σε λίγο θα

rsquoβαζε το σκουφάκι του ύπνου της Οι φανοστάτες στους δρόmicroους

είχαν κιόλας ανάψει Να και microια κουκίδα-άνθρωπος Ακίνητος

πάνω στην πέτρινη γέφυρα Κάποιον θα περιmicroένει Μα ναι

κοιτάξτε microια άλλη κουκίδα τον σιmicroώνει ndash αυτή πρέπει να είναι

γυναίκα - κι ενώνεται αξεδιάλυτα microαζί τουhellip

19

Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια

αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το

ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε

-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip

Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το

θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που

έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του

ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές

παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη

λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα

αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το

λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του

Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα

microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη

ευτυχία - και το ρώτησε

-Κλαις Γιατί κλαιςhellip

Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα

δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη

Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν

ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα

καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα

όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα

κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα

αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα

και microέγεθος των δακρύων

Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που

έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η

καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα

όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και

γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo

ανταmicroωθούνhellip

Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες

των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα

ροδοmicroάγουλά του

20

Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή

ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν

λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το

πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα

πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές

που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων

-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ

έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς

-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που

έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω

στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip

-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν

διαmicroάντια τι είναι

-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων

Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι

αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo

αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια

-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η

οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip

-Κι εσένα πώς σε λένε

-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν

ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους

άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του

-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά

Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι

ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς

του

-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς

ακούς την καρδιά microουhellip

21

Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό

τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο

πεθαmicroένος πατέρας της

-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η

microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip

-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του

Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει

όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα

-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει

-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου

microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου

τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες

-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω

ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι

κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν

τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω

το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και

πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί

-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip

Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το

πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο

microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη

-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα

δακρύζωhellip

Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και

πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω

του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και

θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω

στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας

βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

19

Ξάφνουτη γαληνεmicroένη καρδιά του Ασηmicroούλη τάραξε microια

αδύναmicroη φωνή που έmicroοιαζε να κλαίει Η φωνή ερχόταν απrsquo το

ξωκκλήσι κι ο αλητάκος αναρωτήθηκε

-Μήπως είναι η Παναγιά που κλαίειhellip

Και βάδισε προς τα εκεί microrsquo ένα θείο τρόmicroο microήπως αντικρίσει το

θαύmicroαΌmicroως όχι - είχε κάνει λάθος ∆εν ήταν η Παναγία που

έκλαιγε microα ένα κοριτσάκι καθισmicroένο στο πετρόσκαλο του

ξωκκλησιού που rsquoχε το πρόσωπο βυθισmicroένο στις τρυφερές

παλάmicroες του - όπως βυθίζει ο κύκνος το ράmicroφος του microέσα στη

λίmicroνη για να φιλήσει το καθρεπτισmicroένο είδωλό του όmicroως πάντα

αποτυγχάνει - κι απrsquo τους λυγmicroούς τραντάζονταν κάθε τόσο το

λεπτοκαmicroωmicroένο κορmicroί του

Ο Ασηmicroούλης πλησίασε πιο κοντάάγγιξε δειλά τα ολόξανθα

microαλλιά του κοριτσιού - έτσιόπως θrsquo άγγιζε microια microελλοθάνατη

ευτυχία - και το ρώτησε

-Κλαις Γιατί κλαιςhellip

Το κοριτσάκι σήκωσε αργά το πρόσωπό του κι είδε microεσrsquo από τα

δάκρυά του τρεmicroουλιαστό το microουτράκι του Ασηmicroούλη

Εκείνος ευθύς έmicroεινε microε το στόmicroα ανοιχτό Όχισίγουρα δεν

ήταν η microάνα του Χριστού αυτή που έκλαιγε microα δυο πανέmicroορφα

καταπράσινα microατάκια που δεν πετάγαν συνηθισmicroένα δάκρυα

όπως αυτά που χύνουν οι άνθρωποι κάθε φορά που σκάει ένα

κύmicroα θλίψης πάνω στην καρδιά τους - ήταν διαmicroαντοδάκρυα

αληθινά κοmicromicroάτια διαmicroαντιού καmicroωmicroένα στο τρυφερό σχήmicroα

και microέγεθος των δακρύων

Ο Ασηmicroούλης αδυνατούσε να πιστέψει σrsquo αυτό που

έβλεπεΘαρρούσε πως κάποιο κόλπο πάλι του rsquoχε σκαρώσει η

καρδιά του που microrsquo ένα τικ της microπορούσε να γεννήσει ένα

όνειρο Πόσες φορές όmicroως η ζωή δεν έχει πλάσει πράγmicroατα και

γεγονότα που σε κανένα όνειρο δε θα microπορούσαν νrsquo

ανταmicroωθούνhellip

Έτσι και τώρα δύο αληθινά διαmicroάντια άστραφταν στις άκρες

των microατιών του κοριτσιού έτοιmicroα να κατρακυλήσουν πάνω στα

ροδοmicroάγουλά του

20

Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή

ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν

λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το

πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα

πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές

που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων

-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ

έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς

-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που

έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω

στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip

-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν

διαmicroάντια τι είναι

-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων

Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι

αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo

αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια

-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η

οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip

-Κι εσένα πώς σε λένε

-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν

ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους

άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του

-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά

Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι

ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς

του

-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς

ακούς την καρδιά microουhellip

21

Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό

τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο

πεθαmicroένος πατέρας της

-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η

microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip

-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του

Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει

όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα

-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει

-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου

microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου

τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες

-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω

ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι

κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν

τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω

το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και

πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί

-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip

Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το

πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο

microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη

-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα

δακρύζωhellip

Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και

πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω

του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και

θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω

στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας

βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

20

Και ξαφνικά εντελώς αναπάντεχα όπως microετά από βροχή

ξεφεύγουν δυο-τρεις λιαχτίδες απrsquo τα σύννεφα για να ζεστάνουν

λίγο τα microουσκεmicroένα τοπία της γης έτσι και στου κοριτσιού το

πρόσωπο έλαmicroψε ένα χαmicroόγελο πολυτιmicroότερο απrsquo όλα τα

πλούτη του κόσmicroου και τρυφερότερο απrsquo όλες εκείνες τις βροχές

που υγραίνουν το νου και τις αισθήσεις των ανθρώπων

-Μα τι είναι ετούτο πάλι έκανε ο αλητάκος Πριν λίγο εσύ

έκλαιγες και τώρα σε βλέπω να microου χαmicroογελάς

-Μην απορείς γιrsquo αυτόαποκρίθηκε το κορίτσι microε microια φωνή που

έτρεmicroε έτσι όπως τρέmicroει η τελευταία σταγόνα της βροχής πάνω

στο πιο πράσινο φυλλαράκι της microνήmicroης microαςhellip

-Κι αυτά τα δάκρυα που αστράφτουν microες στο σκοτάδι σαν

διαmicroάντια τι είναι

-Αληθινές διαmicroαντόπετρες στο σχήmicroα των δακρύων

Μάλισταεπειδή οι γονείς microου πίστευαν πως οι άνθρωποι

αποκαλύπτονται τι λογής είναι κυρίως όταν στενοχωριούνται γιrsquo

αυτό microε βάφτισαν και ∆ιαmicroαντένια

-∆ιαmicroαντένια φώναξε έκπληκτο το αγόριΠόσο ταιριάζει η

οmicroορφιά του ονόmicroατός σου microrsquo αυτό που ονοmicroατίζειhellip

-Κι εσένα πώς σε λένε

-Εmicroένα microε είπαν Ασηmicroούλη γιατί έχω microια καρδιά πολύτιmicroη σαν

ασήmicroιΌτι κάνει τον κάθε άνθρωπο να ξεχωρίζει απrsquo τους

άλλους microου λέγαν οι γονείς microου είναι η καρδιά του

-Και σαν τι microπορεί να κάνει η δική σου καρδιά

Τότεο Ασηmicroούλης ξεκούmicroπωσε το τριmicromicroένο πανωφόρι του κι

ακούmicroπησε το κεφάλι της ∆ιαmicroαντένιας στο microέρος της καρδιάς

του

-Πρόσεξετης είπεΠρόσεξε καλά και πες microου τι βλέπεις καθώς

ακούς την καρδιά microουhellip

21

Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό

τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο

πεθαmicroένος πατέρας της

-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η

microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip

-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του

Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει

όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα

-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει

-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου

microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου

τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες

-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω

ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι

κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν

τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω

το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και

πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί

-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip

Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το

πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο

microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη

-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα

δακρύζωhellip

Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και

πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω

του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και

θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω

στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας

βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

21

Η καρδιά του Ασηmicroούλη εκείνη τη στιγmicroή έβγαζε ένα microεταλλικό

τικ και microπροστά στα microάτια της ∆ιαmicroαντένιας ζωντάνεψε ο

πεθαmicroένος πατέρας της

-Πατέρα φώναξε κι έτρεξε προς τα εκεί που rsquoχε ζωγραφιστεί η

microορφή του νεκρού Όmicroως πια δεν υπήρχεhellip

-Συγχώρεσέ microε είπε ο Ασηmicroούλης σκύβοντας το κεφάλι του

Ξέχασα να σου πω ότι η καρδιά microου είναι πολύτιmicroη γιατί γεννάει

όνειρα όχι όmicroως και microια πραγmicroατικότητα

-Μα αν όλα όσα γεννάει δεν είναι στrsquo αλήθεια τότε τι αξία έχει

-Πολλές φορέςαυτό να το θυmicroάσαι ∆ιαmicroαντένιατο ψέmicroα σου

microαθαίνει περισσότερα απrsquo όσα η αλήθεια Όmicroωςγια πες microου

τώρα εσύ γιατί πριν έκλαιγες

-Με τα διαmicroάντια που πετούν τα microάτια microου microπορώ κι αγοράζω

ότι θέλω Γιrsquo αυτό κι εγώ προσπαθώ να κοιτώ και να σκέφτοmicroαι

κάθε τόσο πράγmicroατα που microε κάνουν να πονώ - κι υπάρχουν

τέτοια πάρα πολλάhellipΝασήmicroερα ανέβηκα microέχρι εδώ για να δω

το ηλιοβασίλεmicroα και να δακρύσωΌmicroως τώρα βράδιασε και

πρέπει να γυρίσω πίσω Η microάνα microου θrsquo ανησυχεί

-Μια στιγmicroή έκανε microε αγωνία οαλητάκος ∆ε θα σε ξαναδώhellip

Σώπασε για λίγο η ∆ιαmicroαντένια έσκυψε και microάζεψε απrsquo το

πετρόσκαλο όπου πριν καθόταν τα διαmicroαντοδάκρυά της - το πιο

microεγάλο το απίθωσε στη microια παλάmicroη του Ασηmicroούλη

-Κάθε όmicroορφο ηλιοβασίλεmicroα του είπε θα είmicroαι εδώ - και θα

δακρύζωhellip

Το βράδυ εκείνο καθόλου δε θα κοιmicroότανε ο Ασηmicroούλης και

πάνω στο microικρό του microαξιλάρι δε θα ξάπλωνε - γιατί από κάτω

του θα καταχώνιαζε το εύθραυστο δώρο της ∆ιαmicroαντένιας και

θα φοβόταν microην τυχόν και σπάσει Έξω απrsquo το καλυβάκι πάνω

στις γυριστές παιχνιδιάρικες βλεφαρίδες της νύχτας

βαριεστηmicroένο θα χασmicroουριότανε το microέλλονhellip

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

22

ΙΙΙ

Απrsquo το επόmicroενο πρωί και microέχρι να rsquoρθεί το δείλι η ασηmicroένια

καρδιά του αλητάκου τικ-τάκιζε microrsquo ένα θεότρελο ρυθmicroό έχοντας

έτσι microετατραπεί σrsquo ένα microικροσκοπικό εργαστήρι ξέφρενης

παραγωγής ονείρων κι ασταmicroάτητης εξόντωσης

πραγmicroατικοτήτων Το αίmicroα κυκλοφορούσε γρήγορα κι αυτό

πολύ γρήγορα έφτανε microέχρι και το τελευταίο σηmicroείο του

σώmicroατός του κατά διαδοχικά παλιρροϊκά κύmicroατα-πάνω σε κάθε

τέτοιο κύmicroα ταξίδευε κι από ένα καραβάκι microrsquo άσπρα πανιά η

ελπίδαhellip

Όmicroως γιατί όλα αυτάhellipΤι ήταν αυτό που rsquoχε αναστατώσει τόσο

πολύ τον Ασηmicroούλη Ο αλητάκος κοίταζε βαθιά microέσα την

καρδιά του που ακατάπαυστα αιmicroορραγούσε όνειρα και τρόmicroαζε

καθώς ένιωθε αδύναmicroος να την ελέγξει ή τουλάχιστον να την

καταλάβει Γιατί λοιπόν όλα αυτάhellip

Το ηλιοβασίλεmicroα εκείνης της microέρας ήταν κάτι απίστευτο σε

τελειότητα και τρυφερότητα Ο Άρχοντας του Φωτός microε

microεγαλοπρέπεια σιγά-σιγά βυθίζονταν πίσω απrsquo τα βουνά Ο

πορφυρός όmicroως microανδύας του ακόmicroη σερνόταν πάνω στον

απογευmicroατινό ουρανό κι έτσι απαλά όπως άγγιζε τα σύννεφα

έβαφε τα χείλια τους κατακόκκινα

-Θεούλη microου Τι όmicroορφα που κοκκινίζει η πλάση γύρω microου hellip

ψέλλισε ο Ασηmicroούλης που rsquoχε ξανασκαρφαλώσει πάνω στον

αγαπηmicroένο του λόφο

-Πώς να χωρέσει η microικρή microου καρδιά microια τέτοια ευτυχία χωρίς

να βουρκώσωhellip

(Από τέτοιο λοιπόν ξεχείλισmicroα χαράς να δάκρυσε χθες κι η

∆ιαmicroαντένιαhellip)

Η έκπληξη ήταν φανερά ζωγραφισmicroένη στο χλοmicroό προσωπάκι

του που όmicroως κάποτε-κάποτε γινόταν ροδαλό καθώς

αντιφέγγιζε το κοκκίνισmicroα laquoτης πλάσης γύρω τουraquo

Παρrsquo όλα αυτά εκείνο το υπέροχο ηλιοβασίλεmicroα η ∆ιαmicroαντένια

δεν ήρθε Κι ενώ ο ήλιος και τα επόmicroενα δειλινά συνέχιζε να

ξεψυχά σκορπίζοντας πανέmicroορφα χρώmicroατα στον κόσmicroο που

άφηνε η ∆ιαmicroαντένια δεν έδειχνε να τηρεί την υπόσχεσή της

Τριάντα δειλινά είχαν περάσει από τότε Τριάντα

ηλιοβασιλέmicroατα - το ένα καλύτερο από τrsquo άλλο Κι ο

Ασηmicroούλης πήγαινε να τρελαθεί απrsquo τη στενοχώρια του Μα να

ήταν microονάχα αυτόhellip

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

23

Εκείνο το τριακοστό απόγευmicroα όπως και τα προηγούmicroενα

εικοσιεννιά ο αλητάκος γύρισε θλιmicromicroένος στο φτωχό σπιτικό

του Όταν microπήκε microέσα βρήκε το καλυβάκι κατάστικτο πάλι από

χρυσά αιωρούmicroενα στίγmicroαταhellip

Τότε έσπασε ένα γλυκόπικρο χαmicroόγελο ενώ από την τσέπη του

παντελονιού του έβγαλε microια καραmicroέλα Κατόπιν ξετύλιξε microε

προσοχή το χαρτάκι - ευθύς microοσχοβόλησε ο τόπος από άρωmicroα

λεmicroόνι

Κατευθύνθηκε προς τον παππού του

-Παππούλη παππούλη ξύπνα Κοίτα τι σου rsquoφερα για να

γλυκάνεις λίγο το στόmicroα σουhellipΈλα παππούλη αρκετά όνειρα

είδες γέmicroισε το καλυβάκι microας απrsquo τις χρυσές φυσαλίδες των

ονείρων σουhellipΝα δεις που σε λίγο θα το κάνεις να microοιάζει microε

βασιλικό παλάτι Όmicroως laquoεmicroείς προτιmicroούmicroε το χρώmicroα του ξύλου

από το χρώmicroα του χρήmicroατοςraquo Έτσι δε microου rsquoχες πει κάποτε ε

Θυmicroάσαιhellip

Ο παππούς όmicroως δεν έλεγε να ξυπνήσει Κι ο Ασηmicroούλης microε

την παιδιάτικη αφέλειά του είπε νrsquo αστειευτεί λίγο microαζί του

-Τεmicroπελχανούλη Τώρα να δούmicroε τι θα κάνειςhellip

Και microε microιαν απότοmicroη κίνηση τράβηξε τις κουβέρτες που ως τότε

κάλυπταν το πρόσωπο του γέρου

Αυτόmicroατα ολόκληρο το κορmicroάκι του Ασηmicroούλη παρέλυσε - η

καραmicroέλα γλίστρησε από τα δάχτυλά του ενώ τα γαλανά του

microάτια τροmicroαγmicroένα γαντζώθηκαν για τα καλά πάνω στο

πρόσωπο του παππού του

Όmicroως όχι Κάποιο λάθος θα έχει γίνει Το τραγικότερο λάθος

που microπορεί να διαπράξει η ζωή να φεύγει χωρίς να microας ρωτά αν

θέλουmicroε να φύγει να φεύγει χωρίς να microας λέει έστω πού

πηγαίνειhellip Αχ αυτό αυτό το microεγαλύτερο λάθος της ζωής που

rsquoναι ο θάνατος πώς να το διορθώσειςhellip

Γιατί ο γέρος ήταν ήδη νεκρός Κι απrsquo το microισάνοιχτό του στόmicroα

microrsquo ένα ανεξήγητο πείσmicroα θα rsquoλεγες συνέχιζαν να βγαίνουν οι

γνώριmicroες φυσαλίδες των ονείρων του

Μια απrsquo αυτές έσκασε πάνω στο microάγουλο του Ασηmicroούλη κι

έγινε δάκρυhellip

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

24

IV

Σιγά-σιγά οι microέρες περνούσαν οι microήνες φεύγαν τα χρόνια

κυλούσαν Σιγά-σιγά άδειαζε κι η στέρνα της καρδιάς του Θεού

από νερό και τα ζωάκια του δάσους κινούσαν από microακριά για να

προλάβουν να πιουν και την τελευταία σταγόνα που θrsquo απόmicroενε -

microονάχα εκείνα ήξεραν πως σύντοmicroα η στέρνα θα ξαναγέmicroιζε όχι

πια από νερό αλλά από το σκοτωmicroένο αίmicroα των επιθυmicroιών

τουςhellip

Φεύγαν λοιπόν οι microέρες οι microήνες τα χρόνια Κι οι παλάmicroες του

ονείρου άδειασαν κι αυτές από τροφή κλείσαν έχοντας microέσα

τους παγιδεύσει τη θλίψη του άδειου Ακόmicroη κι οι άνθρωποι

σταmicroάτησαν να κυνηγούν τις πυγολαmicroπίδες για να τις πιάνουν

και να τις κρεmicroούν χρυσά σκουλαρίκια στrsquo αφτιά της νύχτας

Τώρα πια η ελπίδα τους έmicroοιαζε - τι ειρωνεία αλήθειαhellip- microε

πυγολαmicroπίδα πατηmicroένη απrsquo το πόδι της νύχταςhellip

Φως πουθενά Παντού βαθύ σκοτάδι Ή πιο σωστά σχεδόν

παντού Γιατί το microόνο που ακόmicroη τρεmicroόφεγγε microετά τόσα χρόνια

αποκαλύπτοντας τον κόσmicroο από την άλλη την άγνωστή του

πλευρά ήταν η ασηmicroένια καρδιά του αλητάκου που συνέχιζε

πεισmicroατικά να τικ-τακίζει στο ρυθmicroό των αγέραστων ονείρων

της

Σrsquo όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν όσες στέρνες κι αν

άδειασαν όσες παλάmicroες κι αν ερήmicroωσαν όσες πυγολαmicroπίδες κι

αν τσαλαπατήθηκαν αυτή η καρδιά ήταν το microοναδικό πράγmicroα

στον κόσmicroο που δεν είχε απλώσει πάνω του ρυτίδα καmicroιά ο

Χρόνος Κι ας είχε φτάσει ο Ασηmicroούλης τα ογδονταδύο Αυτή

χτυπούσε όπως τότε που ο αλητάκος είχε ακόmicroη τη microαγική

ηλικία των δώδεκα χρόνων Και κάθε δειλινό όλα αυτά τα

χρόνια δεν έπαψε να γεννά το ίδιο παρήγορο όνειρο

τη ∆ιαmicroαντένια microικρή τοσοδούλα όπως την είχε

πρωτογνωρίσει να φτάνει στην κορυφή του λόφου να βλέπει

σιωπηλή microαζί του το ηλιοβασίλεmicroα να δακρύζει κι έπειτα

πάντα σιωπηλή να φεύγειhellip

Ένα από εκείνα λοιπόν τrsquo αναρίθmicroητα δειλινά τα microυρωmicroένα από

νοσταλγία και όνειρο καθώς ο γέρος κοίταζε microονάχος απrsquo το

λόφο τον ήλιο που έγερνε προς τη δύση του ξέγνοιαστα γέλια

φτάσαν microέχρι τrsquo αφτιά του

Γύρισε τότε αργά το κεφάλι - microε τη βραδύτητα ενός Θεού που

πια κανείς δεν τον πιστεύει - κι είδε microια παρέα νέων να τον

πλησιάζει

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

25

-Γεια σου γέρο τον χαιρέτησε ένα αmicroούστακο αγόρι microε φωνή

που microάταια προσπαθούσε να δείχνει σοβαρή

Ο Ασηmicroούλης όmicroως δεν απάντησε Έστρεψε ξανά το βλέmicromicroα

του ήσυχα προς τον ήλιο που όλο κι έγερνε προς τη δύση

του(Κοιτάξτε εκεί στο βάθος τrsquo ουρανού τη συνουσία των

χρωmicroάτων)

-Γιατί δε microας microιλάς παραπονέθηκε κάποια άλλη φωνή

Όmicroως και πάλι δεν απάντησε Αλλά στrsquo αλήθεια κι αν

απαντούσε θrsquo ακουγόταν Κι αν ακουγόταν ποιος θα τον

πίστευε (Μόνο κοιτάξτε κοιτάξτε εκείνο το σύννεφο που rsquoχει

πάρει το σχήmicroα αλόγου Η χαίτη του κυmicroατίζει πορτοκαλένια -

ποιο παιδί θα το δαmicroάσειhellip)

-Μίλησέ microας λοιπόν επέmicroενε η ίδια φωνή Πες microας για τη

∆ιαmicroαντένια σουhellip πότε θα rsquoρθεί Θα προλάβουmicroε κι εmicroείς να

τη δούmicroεhellip

-να δακρύζει συmicroπλήρωσε άλλος microέσα σε χαχανητά

Τότε microε microιας η γαλήνη εξαφανίστηκε απrsquo το πρόσωπο του

Ασηmicroούλη δυο κάθετες ρυτίδες αυλάκωσαν το ανάmicroεσο των

πάλλευκων φρυδιών του ενώ τα microάτια του θολωmicroένα ακόmicroη

από το δίσκο του ήλιου στράφηκαν προς τους νέους

-Φύγετε Φύγετε από εδώ φώναξε κι άνοιξε βήmicroα προς το microέρος

τους

Η παρέα πνίγηκε ξανά στα γέλια κι έκανε κάmicroποσα microέτρα πίσω

Ένα κορίτσι - το microοναδικό ανάmicroεσά τους - έσκυψε και microάζεψε

από κάτω microια πέτρα Τα χείλη της σχίστηκαν στα δύο -

χαmicroόγελοhellip

-Το βλέπεις αυτό γεράκο ε Το βλέπεις Ένα microου

διαmicroαντοδάκρυ είναι από τα δικά microου τα microάτια χυmicroένο Παρrsquo το

λοιπόν Στο χαρίζω είπε και τίναξε το λεπτό της χέρι microε δύναmicroη

προς τον Ασηmicroούλη

Η πέτρα τον βρήκε στον αριστερό του κρόταφο ΒουητόhellipΑπό

ψηλά το συννεφάκι -άλογο χλιmicroίντρισε φοβισmicroένο κι έπειτα

διαλύθηκε σrsquo άπειρα κοmicromicroάτια (Το microόνο που θα απέmicroενε απrsquo

αυτό απαλά σχηmicroατισmicroένο για κάmicroποσο ακόmicroη θα ήταν ο

αχνός που rsquoβγαζε κάθε τόσο απrsquo το στόmicroα του microήπως

ζεσταίνονταν καθόλου οι παγωmicroένες καρδιές των νέων)

Ψηλάφισε την πληγή του microε τα δάχτυλα - αίmicroαhellip(Πόσες

κραυγές ηδονικές να rsquoχε βγάλει ως τα τότε το κόκκινο του

ηλιοβασιλέmicroατος στη συνουσία του microε το microοβhellip)

Έπεσε κάτω ζαλισmicroένος Τι περίεργο Η γη microοσχοβολούσε

χαmicroοmicroήλι - κι ήταν αυτή η πρώτη φορά που το πρόσεχεhellip

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

26

Οι νέοι είχαν πια πάψει να χαχανίζουν ενώ το κορίτσι

βρισκόταν τροmicroαγmicroένο microες στην ευρύχωρη αγκαλιά ενός

αγοριού

-Γρήγορα να φύγουmicroε ήταν η απόφαση

Ο ήλιος δεν έλεγε ακόmicroη να δύσει

V

Πόσο όmicroορφα microοσχοβολούσε το χαmicroοmicroήλι Και τι γλυκά που

ανακατευόταν η microυρωδιά αυτή microε την άλλη του ονείρου Γιατί

ναι δε γελαστήκατε Γιrsquo άλλη microια φορά η ασηmicroένια καρδιά του

γεράκου microrsquo όση φαντασία ακόmicroη της απόmicroενε έπλαθε το κορmicroί

της ∆ιαmicroαντένιας microε κόπο να δρασκελάει το κατώφλι της

πραγmicroατικότητας και να σκαρφαλώνει πάνω στο λόφο για να

δουν microαζί τον ήλιο να ξεψυχάει

Τώρα στεκόταν microπροστά του microε το πρόσωπό της το παιδικό

βαθιά χαραγmicroένο από τα σηmicroάδια του πόνου Ο Ασηmicroούλης την

κοίταζε microrsquo ένα βλέmicromicroα παράξενο έτσι όπως η ξαπλωmicroένη στο

χώmicroα πληγωmicroένη αντιλόπη κοιτάζει στα microάτια τον κυνηγό που

πλησιάζει για να την αποτελειώσειhellip

-Ήρθες τη ρώτησε microε φωνή σβησmicroένη Χαίροmicroαι που ήρθες και

πάλι

Νόmicroισαhellipνόmicroισα πως δε θα προλάβαιναhellip

Εκείνη όmicroως δεν microίλησε Μόνο γονάτισε κοντά του και βούτηξε

microε προσοχή microην τον πονέσει ένα της δάχτυλο χεριού microέσα στο

αίmicroα της πληγής του - ύστερα το γεύτηκε στο στόmicroα

-Τι είναι αυτό που είναι τόσο πικρόhellipρώτησε τότε η

∆ιαmicroαντένια κι είχε τα χείλη της βρεγmicroένα από το κόκκινο του

Ασηmicroούλη microα και του ηλιοβασιλέmicroατοςhellip

-Η αλήθεια Η αλήθεια ∆ιαmicroαντένια που και τους δυο microας

νίκησεhellip είπε microε κόπο πολύ ο γέρος κι ήσυχα σφάλισε τα

microατοβλέφαρά του γέρνοντας το κεφάλι προς τον ήλιο που

βασίλευεhellip

(Ασηmicroούλη Έι Ασηmicroούλη σε σένα microιλάmicroε τα παιδάκια όλου

του κόσmicroουhellipΆνοιξε τα γαλανά σου microάτια τα microάτια αυτά που

laquoσαν του περιστεριού αντανακλούν το χρώmicroα τrsquo ουρανού

άνοιξέ τα σου λέmicroε να δεις πώς φλέγεται απrsquo τη δύση του ήλιου

η πλάση ολόκληρη και πώς η ∆ιαmicroαντένια το κεφάλι της γέρνει

πάνω στην ασηmicroένια σου καρδιά Αλήθεια ετούτη τη φορά

ποιο όνειρο θα της χαρίσειςhellip Άνοιξέ τα λοιπόν)

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

27

Ο Ασηmicroούλης ήταν ήδη νεκρός Όmicroως το πλάσmicroα εκείνο της

φαντασίας του η ∆ιαmicroαντένια ήταν ακόmicroη εκεί σκυφτή πάνω

στη σταmicroατηmicroένη του καρδιά ελπίζοντας πάλι πως θrsquo ακούσει

κάποιο ασηmicroοκτύπηmicroα microαγικό κι ευθύς ο Ασηmicroούλης της θα

σηκωθεί χωρίς αίmicroατα στο κεφάλι για να δει microαζί της ένα

ακόmicroη ηλιοβασίλεmicroαhellip

Όmicroως ησυχίαhellipΑβάσταχτη ησυχίαhellipΤο microόνο ίσως που

ακούγεται ο ανεπαίσθητος θόρυβος των διαmicroαντένιων δακρύων

έτσι καθώς κατρακυλούν από τα microάτια του κοριτσιού που η

microορφή του αργά-αργά διαλύεταιhellip

Ο ήλιος έχει για όλους microας πια βασιλέψει

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Αυτή ήταν η ιστορία του Ασηmicroούλη και της ∆ιαmicroαντένιας

Μερικοί πιστεύουν πως ο λόφος πάνω στον οποίον πέρασε ο

Ασηmicroούλης όλα του τrsquo απογεύmicroατα υπάρχει ακόmicroη και

σήmicroεραhellipκι η εκκλησίτσα που βρίσκεται πάνω στο λόφο πως

έχει ονοmicroαστεί laquoΠαναγιά η ∆ιαmicroαντένιαraquo

Κι ακόmicroη λένε πως αν κάποιος νέος ερωτευmicroένος άνθρωπος

περάσει από εκεί κι είναι η ώρα που ο ήλιος βασιλεύει άθελά

του δακρύζει ακατάπαυστα Κι είναι το κάθε του δάκρυ microια

αληθινή διαmicroαντόπετρα

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

28

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ∆ΙΧΩΣ ΤΕΛΟΣ

Ι

Σε ξεχασmicroένη εποχή στο βάθος της λήθης ή και της σηmicroερινής

microας άγνοιας καταmicroεσίς στην πεδιάδα των χαmicroογέλιων της ζωής

απλωνόταν microια πολιτεία τεράστια microε καθαρά στενά σοκκάκια

ζεστά σπιτικά και το σπουδαιότερο microε πολλά παρθένα ζευγάρια

microάτια χωρικών που δε γνώριζαν απrsquo τη ζωή παρά microονάχα τη

σπλαχνική πνοή της που φυσούσε microες στις καρδιές χαρίζοντάς

τους έλεγες την αιωνιότητα

Οι στιγmicroές στη χώρα αυτή microε γρήγορο ρυθmicroό περνούσαν

σηmicroάδι σταθερό κάθε σύντοmicroα βιωmicroένης ευτυχίας Κάθε microέρα οι

χωρικοί δουλεύαν στο πολυβασανισmicroένο χώmicroα επάνω

σπέρνοντας microέσα του όλες τις ελπίδες και τα όνειρά τους Και

ποθούσαν νrsquoανθίσουν να καρπίσουνκι έτσι φάνταζε η γη στα

ανυποψίαστα microάτια τους σαν microια ετοιmicroόγεννη γυναίκα δε θrsquo

αργούσε να φέρει στον κόσmicroο τους ποθητούς απογόνους

συλλογίζονταν

Μα ξαφνικά η ζωή έπαψε να χαmicroογελά συννέφιασε το πρόσωπό

της τα παιδιά της microάνας γης πεθάναν πριν τη γέννα κι η πεδιάδα

των χαmicroογέλιων στη στιγmicroή microετατράπηκε σε θλιmicromicroένο σκοτεινό

τοπίο Στην πολιτεία άρχισε να βρέχει microια βροχή που έπεφτε στο

ρυθmicroό του θανάτου Κι ο θάνατος κι η σκοτεινιά και τα νεκρά

παιδιά δεν ήταν άλλο από microια εξουσία τυραννική

Με το θάνατο του προηγούmicroενου καλόκαρδου ηγέτη της χώρας

άρχοντάς της έγινε κάποιος σκληρός τρισάθλιος του στρατού

αξιωmicroατούχος

Οι χωρικοί τον είπαν laquoτύραννοraquo Κι είχε η λέξη αυτή πριονωτά

δόντια και πόναγε η γλώσσα τους κάθε που την προφέραν

Η πολιτεία άρχισε να κόβεται στα microέτρα του πόνου Κι ολάκερη

σιγά-σιγά γινόταν microια κραυγή στο στόmicroα της παγκόσmicroιας

απελπισίας

Οι χωρικοί τώρα δουλεύαν περισσότερο microα microε λιγότερη όρεξη

Και δε σπέρναν πια στη γη ελπίδες κι όνειρα microόνο την πότιζαν

microε ιδρώτα και δάκρυα

laquoΜε τέτοιο νερό ποιος σπόρος θα πιάσειraquo συλλογίζονταν

κακόκεφα

Τα σπιτικά τους είχαν αδειάσει από αγαθά Άρχισε ο κόσmicroος να

πεινά ενώ η εξουσία ρευόταν τον κόπο των πεινασmicroένων

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

29

Ο καινούργιος βασιλιάς έβλεπε την πολιτεία να υποφέρει κι

έσκαγε στα γέλια χαϊδεύοντας microε τα παχουλά του δάχτυλα τη

γεmicroάτη κοιλιά του

laquoΗ πείνα σας δική microου χορτασιά

κι ο κόπος σας δική microου τεmicroπελιά

Να ο νόmicroος της εξουσίας microουraquo βροντοφώναζε microονάχος microέσα

στο αρχοντικό του

Από τότε οι στιγmicroές περνούσαν αργά πολύ αργά Ένα παλιό

ξεχαρβαλωmicroένο κάρο ο χρόνος ήταν που κάθε τόσο τρίζαν οι

τροχοί του και από πίσω το σπρώχναν microπρος όλης της χώρας οι

φτωχοί χωρικοί - για να το πάνε προς τα πούδεν είχαν ακόmicroη

τη δύναmicroη της γνώσης microες στο microυαλό τους Μα είχαν τη δύναmicroη

των microυώνων στα χερια τους

Κι έτσι έσπρωχαν το κάρο κι ας microην ήξεραν για πού αρκεί οι

τροχοί να γυρνούσαν αρκεί η Ιστορία να microην έmicroενε αιώνια

λυπηmicroένη στο κατώφλι του σπιτιού τους

Πάνω σrsquoένα κλαδάκι όνειρο microες στην καρδιά τους τραγουδούσε

τrsquoοmicroορφότερο πουλί η ελπίδα

(Κάτι από αυτό το τραγούδι έχει σωθεί microέχρι και σήmicroερα Στrsquo

αλήθεια το ακούτε)

ΙΙ

Παλιότερα υπήρχαν φορές που οι κάτοικοι της πολιτείας

ακούγαν ξηmicroερώmicroατα να τους χτυπούν την πόρτα Τότε

σηκώνονταν microrsquo έναν ελαφρύ φόβο στη microατιά και στων ποδιών το

πέλmicroα ρωτούσαν

-Ποιος είναι Ποιος είναι

∆εν παίρναν απόκριση Σε λίγο ακούγαν βήmicroατα που

ξεmicroακραίναν Γύριζαν οι χωρικοί στα κρεβάτια τους microε microιαν

ευχάριστη υποψία πως αυτός που πρόσmicroενε να του ανοίξουν

ήταν ο θάνατος που τον είχαν κλείσει απrsquo έξω και δεν microπορούσε

microήτε στο σπίτι microήτε στην καρδιά τους να φωλιάσει Έτσι

λυπηmicroένος άπραγος τριγύριζε στα σοκκάκια ζητιανεύοντας microια

ψίχα ζωής για το άδειο στοmicroάχι του

Μα από τότε που κάθισε στο θρόνο η νέα σκληρή εξουσία δεν

ξανάκουσε κανείς κανένα χτύπο στη βραδινή του πόρτα Κι όλοι

τους ξέραν πολύ καλά αυτό τι σήmicroαινε

Κοιmicroόντουσαν microε απλωmicroένη πάνω στα γυρτά microατοβλέφαρά τους

microια λεπτή επίστρωση θανάτου

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

30

Ο τύραννος της χώρας έκανε ότι microπορούσε για να διασκεδάσει

τη microονοτονία και τη microοναξιά της εξουσίας του Έτσι αρκετά

συχνά διοργάνωνε αγώνες microε συmicromicroετοχή απλών φτωχών

ανθρώπων που ήλπιζαν να νικήσουν και να πάρουν τα

χρηmicroατικά βραβεία που δίνονταν σε κάθε νικητή

Άλλοτε λοιπόν ο βασιλιάς ζητούσε να του φέρουν και να του

δείξουν την οmicroορφότερη γυναίκα της χώρας άλλοτε τον πιο

ευτυχισmicroένο χωρικό (τι ειρωνεία αλήθειαπού να τη βρεις την

ευτυχία πάνω laquoστο πτώmicroα του ήλιουraquo έτσι πια λέγαν την

πολιτεία οι κάτοικοί της) κι άλλοτε το γεροντότερο όλων

Κάποτε ζήτησε να δει τον πιο άδικο τον πιο κακούργο άνθρωπο

Οι χωρικοί του πήγαν κλέφτες βιαστές φονιάδεςmicroα κανείς δεν

τον έπειθε για την άmicroετρη κακία του Μέχρι τη στιγmicroή που

κάποιος ζητιάνος - κι είχε πολλούς τέτοιους τώρα η χώρα - είχε

microια τολmicroηρή ιδέα

Ένα πρωινό παρουσιάστηκε στο βασιλιά που εκείνη την ώρα

τσιmicroπολογούσε κόκκινες ρόγες από τσαmicroπιά σταφύλι τον

πλησίασε σήκωσε microε τα κοκκαλιάρικα χέρια του ένα

microακρόστενο καθρέφτη στο ύψος του προσώπου του βασιλιά και

του rsquoπε να κοιτάξει microέσα

Ο βασιλιάς έκπληκτος κοίταξε microέσα στον καθρέφτη τον εαυτό

του microπουκωmicroένος καθώς ήταν απrsquo το σταφύλι κι έσταζε έξω

από το στόmicroα του κόκκινο ζουmicroί- δεν ήξερες αν ήταν από το

σταφύλι ή από το αίmicroα των δουλευτάδων του

-Να αυτός που ζητάς του rsquoπε microε microια τρεmicroουλιαστή απrsquo την

πείνα κυρίως κι όχι τόσο απrsquo το φόβο φωνή ο ζητιανάκος

Εκείνη τη στιγmicroή ακούστηκε ένα δυνατό βουητό απrsquo τα

αυθόρmicroητα γέλια του πλήθους που παρακολούθησε τη σκηνή

-Να ο νικητής Να ο νικητής άρχισαν να φωνάζουν ρυθmicroικά

δείχνοντας το ζητιάνο

Ο βασιλιάς σοβάρεψε έφτυσε δυο ρόγες πάνω στον καθρέφτη

που microέσα του απλωνόταν το παχουλό είδωλό του σούφρωσε τα

χείλη έσmicroιξε τα φρύδια ρυτίδωσε το microέτωπό του και διέταξε

τους φρουρούς του

-Πιάστε τον Πιάστε τον και θανατώστε τον

Η ποινή θα εκτελούνταν το ίδιο απόγευmicroα

Σαν ήρθε η ορισmicroένη ώρα οι χωρικοί παράτησαν τα σύνεργα

της δουλειάς τους σύρθηκαν microέχρι τα σπιτικά τους Κανείς δεν

ήθελε νrsquo άντικρίσει το αποτρόπαιο θέαmicroα

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

31

Στην κεντρική πλατεία είχε κιόλας στηθεί microια εξέδρα όπου

περίmicroενε ο κουκουλοφόρος δήmicroιος microε το φονικό όπλο στα χέρια

του Σε λίγο φέραν το ζητιανάκο

Ήταν ένα νιούτσικο αmicroούστακο αγόρι που η κακοπερασιά κι η

microιζέρια τον έδειχναν microεσήλικα Παρrsquo όλη τη δύσκολη ζωή του

ήταν πάντα αισιόδοξος κι αυθάδης microπροστά σε κάθε αδικία

Ανέβηκε microε αργά βήmicroατα στην εξέδρα πλησίασε το δήmicroιο έριξε

microια microατιά γύρω του πάνω στην πιο κόκκινη λιαχτίδα του

δειλινού ξάπλωνε το κορmicroί της η microελαγχολία Το καλοκαίρι

ξεψύχαγε στην άκρη της microέρας - φθινοπώριαζε

Έσκυψε το κεφάλι

laquoΠρώτη φορά που σκύβω το κεφάλιraquoσκέφτηκε laquoΑς είναι κι η

τελευταίαraquo

Μέσα σε microια επιβλητική ησυχία το τσεκούρι σηκώθηκε

διέγραψε microια ηmicroικυκλική τροχιά στον αέρα κι έπεσε στη ρίζα

του κεφαλιού

Το αίmicroα πηχτό ζεστό πετάχτηκε microακριά πολύ microακριά έβαψε

τους τοίχους των σπιτιών πέρασε από τις χαραmicroάδες των

παντζουριών πιτσίλισε τα πρόσωπα όλων των κατοίκων της

χώρας από τότε όλοι οι άνθρωποι της πολιτείας θα

κουβαλούσαν στα microάγουλά τους κάτι κόκκινα στίγmicroατα σαν

έφηβοι που όλο και σίmicroωναν την πρώτη ερωτική τους νύχτα

Κοιταζόντουσαν αναmicroεταξύ τους καλά-καλά βαθιά microέσα στα

microάτια χαmicroογελούσαν για το κοινό ανοmicroολόγητο microυστικό τους

Η σιωπή ωρίmicroαζε microες στην καρδιά τους κι ήταν έλεγες σαν την

ανήσυχη σιωπή πριν από σεισmicroό

ΙΙΙ

Από τότε οι άνθρωποι της χώρας αφουγκράζονταν microε προσοχή

την καρδιά τους υπήρχαν φορές που την άκουγαν να

σιγοmicroουρmicroουρίζει ένα εφιαλτικό παρατεταmicroένο τραγούδι πόνου

άλλοτε πάλι άναρθρες κραυγές σηκώνονταν από εκεί και

προσπαθούσαν να συντονιστούν κι όλες microαζί να συλλαβίσουν

microια microεγάλη ένιωθες λέξη ίσως ελευθερία

Κι έτσι καθώς έσκυβαν microέσα τους οι χωρικοί microrsquo απορία

αντίκριζαν κάποιον να τους κοιτάζει microε σιγουριά

laquoΝα rsquoναι αυτό το microέλλονΝα rsquoναι αυτό το καινούργιο microας

πρόσωπο που ακόmicroη διστάζει να φανερωθείraquoαναρωτιούνταν

Περπατούσαν στους δρόmicroους microε τα κεφάλια τους ασυνήθιστα

διογκωmicroένα απrsquo τις βαθιές τους σκέψεις

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

32

Ώσπου microια microέρα αποφάσισαν να δώσουν τέλος στην αναmicroονή κι

αρχή σε microια νέα ζωή στον αγώνα και την αντίσταση

laquoΓροθιά στο στοmicroάχι της εξουσίας να ξεράσει το microόχθο microας που

τόσο καιρό microονάχη χαίροντανraquo κάποιος ακούστηκε να λέει

στην πρώτη microυστική τους σύναξη

laquoΓνωρίσαmicroε τον πόνο καιρός πια να γνωρίσουmicroε τη χαρά του

αφανισmicroού τουraquo φώναξε άλλος

Κι η microέρα εκείνη στάθηκε κρυφή γιορτή microεγάλη γλέντι λαού

πρωτόγνωρο καθώς αποφασίστηκε ξεσήκωmicroα παλλαϊκό όλων

των καταπιεσmicroένων ενάντια στους καταπιεστές τους

Το κρασί έρρεε άφθονο και πότιζε την οργή τους Λευκό κρασί

σαν την επιδερmicroίδα του ονείρουροζ σαν το συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξηςκαι κόκκινο σαν κι εκείνο που

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει

Ο ξεσηκωmicroός ορίστηκε για το χειmicroώνα νύχτα των

Χριστουγέννων Θα rsquoπιαναν έτσι τον ανύποπτο βασιλιά και τους

φρουρούς του στο φαγοπότι και στη διασκέδαση κι άλλο πια

φαγοπότι κι άλλη διασκέδαση δε θα γνωρίζαν στη ζωή τους

Ο χειmicroώνας microπήκε αγριεmicroένος γέροντας κουτσοδόντης microε

χιονισmicroένα τα microαλλιά που σαν τα τίναξε να ελαφρώσει λίγο απrsquo

το βάρος του κεφαλιού του βούλιαξε την πολιτεία σrsquo ένα

εκτυφλωτικό λευκό

-Λευκό ψιθύρισαν οι χωρικοί σαν την επιδερmicroίδα του

ονείρου Και ρόδιζε το όνειρό τουςσαν το αιmicroόφυρτο

συννεφάκι microιας περασmicroένης άνοιξης

Το κόκκινο όmicroως δεν το ψελλίσαν παρά τη microεγάλη νύχτα των

Χριστουγέννων Μα δεν ήταν αυτό που περίmicroεναν Ήτανε αίmicroα

αίmicroα κι αποτυχία

Ο στρατός είχε αποκρούσει τα εξεγερmicroένα πλήθη κι η τάξη είχε

επιβληθεί ξανά στην πολιτείαΠολλοί σκοτώθηκαν άλλοι

πιάστηκαν περισσότεροι όmicroως ήταν αυτοί που απελπίστηκαν

laquoΏστε λοιπόν η αξία της ζωής δε βρίσκεται παρά στο πόσο καλά

σέρνεται Πουθενά αλλού Πουθενάraquo αναλογίζονταν θλιmicromicroένοι

κι έσερναν τα κορmicroιά τους ανάmicroεσα στα συντρίmicromicroια της χαmicroένης

επανάστασης

Υπήρχαν όmicroως κι αρκετοί που προσπαθούσαν νrsquo ανορθώσουν το

ηθικό των ηττηmicroένων επαναστατών Έψαχναν λοιπόν αυτοί

έψαχναν για οράmicroατα ουτοπίες κι ελπίδες απrsquo όπου

θrsquoαγκιστρώνονταν οι χωρικοί για νrsquo αποφασίσουν έτσι νέο

ξεσηκωmicroό

-Άνθρωποι της χώρας αδέρφια αγωνιστές σηκώστε λίγο το

βλέmicromicroα σας απrsquo τα συντρίmicromicroια και κοιτάχτε πώς φέγγει ο κόσmicroος

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

33

γύρω σας απrsquo τις ακτίνες του microέλλοντοςΗ ζωή είναι

απελπιστικά όmicroορφη για να την αρνηθείςΗ πολιτεία microας είναι

γεννηmicroένη microέσα στο φως πηγή φωτός κι η ίδια Και να ξέρετε

ότι microέσα στο φως γεννιέται πολεmicroά το σκοτάδιraquo

Κι είχαν πολύ σκοτάδι τα χρόνια εκείνα Μια microήτρα σκοτεινή η

πολιτεία ήταν που το φως microοχθούσε να φέρει στον κόσmicroο πάλι

γεννώντας το

Μετά την αποτυχία της εξέγερσης το microόνο που ακόmicroη

χαmicroογελούσε microε του λαού το στόmicroα ήταν ο πόνος ένας πόνος

συνθλιπτικός Μα όπως και πάντα έτσι και τότε ότι συνέθλιβε

το λαό τον επαναστατούσε κιόλας

Να τος λοιπόν λοιπόν πάλι ο ξεσηκωmicroένος χωρικός microε την

αγριάδα να φλογίζει ξανά το microάτι και την ελπίδα λυτρωτικά να

καίει την καρδιά microε τα γυmicroνά του πόδια να δρασκελάει τη γη

όπου κάποτε τα πρώτα ντροπαλά του βήmicroατα έκανε στον κόσmicroο

να τος microε την αξίνα την τσουγκράνα και το τσεκούρι στα χέρια

έτοιmicroος να τσακίσει ότι τον ίδιο τσάκιζε πρωτύτερα να τος

Μπροστά στο βασιλικό ανάκτορο

Και να ξανά το αίmicroα να microια νέα ήττα microονάχα που ετούτη τη

φορά το αίmicroα κι η ήττα της εξουσίας ήταν

Ναι Ετούτη τη φορά η ώριmicroη ελπίδα είχε περάσει το κατώφλι

της πραγmicroατικότητας Ετούτη τη φορά καθώς η ζωή

ξαναπάλευε microια βαθιά ανάσα να πάρει ξεψύχησε ο βασιλιάς

Ο λαός microπορούσε επιτέλους να ζητωκραυγάσει νικητής πια το

αγιασmicroένο όνοmicroά του Μπορούσε επιτέλους να στεριώσει ένα

καινούργιο χαmicroόγελο στο πρόσωπο της Ιστορίας

(Για δείτε την τι όmicroορφη που είναι σαν microας χαmicroογελά Όλοι microας

τη λαχταρούmicroε στο κρεβάτι microας να σmicroίξουmicroε microαζί της να microας

φτιάξει γερά παιδιά τα microελλούmicroενα που κι αυτά σαν τη microητέρα

τους όmicroορφα θα rsquoναι)

Η χαρά της νίκης όmicroως δεν κράτησε πολύ πρόσκαιρη ήταν

Όπως κάθε αλαφιασmicroένο πέταγmicroα της ψυχής σε ασυννέφιαστο

ορίζονταΤο χαmicroόγελο της Ιστορίας κι αυτό πρόσκαιρο Γιατί

στο θρόνο ανέβηκε κάποιος που δεν απέφυγε το λαό κι αυτός να

βασανίσειΤα χρόνια εκείνα πολύ άγουρα ακόmicroη ήταν για microια

τέτοια ευτυχία την εξάλειψη κάθε κοινωνικής αδικίας

Η microοναδική τους ίσως ευτυχία βρισκόταν στο ότι δε θα

ξανάρχονταν

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

34

IV

Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες Κι όλα αλλάζαν Μονάχα

που ακόmicroη ένα δάκρυ ασήmicroιζε στο microάγουλο της Ιστορίας Όλα

αλλάζαν Μονάχα που των χωρικών τα πρόσωπα ακόmicroη

κουβαλούσαν εκείνα τα αξέχαστα παλιά microα καθόλου

ξεθωριασmicroένα κόκκινα στίγmicroατα σύmicroβολα της εφηβείας και

καθετί ανεκπλήρωτου και γιrsquo αυτό ασυmicroβίβαστου

Αδικίες ξεσηκωmicroοί ενάντια στις αδικίες επιτυχίες αποτυχίες

φούντωmicroα νέων ελπίδων για νέους ξεσηκωmicroούς ενάντια σε νέες

αδικίες Έτσι περνούσαν τα χρόνια οι αιώνες

Κι η Ιστορία άλλοτε χαmicroήλωνε σκοτεινιασmicroένη το πρόσωπό της

- ντρεπόταν για λόγου της - κι άλλοτε αστραποβολούσε microέσα

στην αέναα παροδική οmicroορφιά της περήφανη νιώθοντας για

τους πλαστουργούς της

Έτσι πέρασε ο καιρός Με τους χωρικούς της παλιάς εκείνης

ξεχασmicroένης πολιτείας ακόmicroη να σπρώχνουν από πίσω microπρος το

κάρο του χρόνου κυλώντας το ως τις microέρες microας

Με τους ανθρώπους της laquoπεδιάδας των χαmicroογέλιωνraquo

αmicroετανόητα αγωνιστές αmicroετανόητα συνεχιστές της ζωής microες σε

παγκόσmicroιο σκοτάδι χτίζοντας το φως ένα αγγελικό φως-

κατάλευκο σαν την επιδερmicroίδα του ονείρου- και τη ζωή να

ροδίζει στα microάγουλά τους-ροζ σαν το αιmicroόφυρτο συννεφάκι microιας

περασmicroένης άνοιξης-να εκτοξεύουν τα χαmicroόγελά τους προς ένα

microέλλον σπαραχτικά κόκκινο σαν κι αυτό που κάποτε

προαισθάνονταν πως θα rsquoρθει microα που τώρα αγωνίζονται να

rsquoρθει

Το παραmicroύθι αυτό δεν τελειώνει εδώ Είναι ένα παραmicroύθι laquoδίχως

τέλοςraquo

Μα

αν τέλος θες εσύ να δώσεις

το microέλλον δε θα πρέπει να προδώσεις

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

35

Copyright copy ΙΝΚυριαζής

36

36