θΑΛΑΣΣΑ ΠΛΑΤΙΑ

ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΛΑΤΙΑ

Παράκτιο – θαλάσσιο οικοσύστημα

Βιολέττα Σταύρου


Τι κάνουν οι άνθρωποι στη θάλασσα;








Φώκια Το λατινικό όνομα της

Μεσογειακής φώκιας Μονάχους

μονάχους -γράφεται Monachus

monachus- προέρχεται από τη

λέξη «μοναχός», δηλαδή

καλόγερος, γιατί οι δίπλες στο

λαιμό της θυμίζουν τις πτυχές

από τα ράσα των μοναχών.

Είναι, βλέπετε, παχουλό ζώο.

Μπορεί να φτάσει και να

ξεπεράσει τα 250-300 κιλά βάρος.

Και τα 3 μέτρα μήκος.



Κοράλλι γενικά ονομάζεται κάθε υδρόβιος

οργανισμός που έχει τη δυνατότητα του

σχηματισμού συμπαγούς εξωτερικού

σκελετού που συνήθως είναι

ασβεστολιθικός.

Ειδικότερα στη Βιολογία, κοράλλια

ονομάζονται τα ανθόζωα που έχουν τη

μορφή μικρών πολυπόδων (μονάδων που

μοιάζουν με θαλάσσιες ανεμώνες) και

σχηματίζουν αποικίες αποτελούμενες από

πολλές τέτοιες μονάδες.

Ως οργανισμοί είναι από τους

παλαιότερους στον πλανήτη.

Βρίσκονται απολιθωμένοι από την

Παλαιοζωική περίοδο, ορισμένα δε γένη

αποτελούν και καθοδηγητικά

απολιθώματα.


ο φυσικός σπόγγος παρουσιάζει τα πλέον

διαφορετικά και ακανόνιστα σχήματα.

Πριν την επεξεργασία του, εξωτερικά, με

μια πρώτη ματιά μοιάζει με φυτό, η δε

ζωική του σύσταση παρουσιάζεται ως

υπόπηκτη ύλη που πληρεί αυτόν. Φέρει

μια δερματοφανή γλοιώδη επένδυση που

οι σπογγαλιείς την αποκαλούν «τσίπα», η

οποία και περιβάλει το σώμα του σπόγγου

που οι σπογγαλιείς και οι έμποροι

σπόγγων ονομάζουν «ύφασμα», η οποία

μαζί με την τσίπα συγκρατούν την

κολλώδη υγρή ουσία που εκπέμπει σαφή

οσμή θαλάσσιου ιωδίου. Η ουσία αυτή με

την οποία και είναι εμποτισμένη η

σπογγώδης μάζα (το ύφασμα) αποτελεί

την ζωική μορφή του σπόγγου.


Πουλιά κοντά στη θάλασσα


Αιγαιόγλαρος

Ο κατεξοχήν γλάρος του

πελάγους αναγνωρίζεται από

το σκουρόχρωμο κόκκινο

ράμφος.

Αποφεύγει τα κατοικημένα

νησιά, προτιμώντας να

ψαρεύει στην ανοιχτή

θάλασσα και να φωλιάζει

ομαδικά στις ακατοίκητες

νησίδες.

Οι περισσότερες αποικίες

Αιγαιόγλαρου στην Ελλάδα

βρίσκονται στο νότιο και το

ανατολικό Αιγαίο.


Ο γνώριμος γλάρος πίσω από

τα πλοία και πάνω από τη

στεριά.

Χάρη στην άφθονη τροφή

που βρίσκει στους

σκουπιδότοπους, έχει

πολλαπλασιαστεί υπερβολικά

με αποτέλεσμα να επιβαρύνει

άλλα θαλασσοπούλια,

αρπάζοντας αυγά και

νεοσσούς ή καταλαμβάνοντας

τις καλύτερες θέσεις

φωλιάσματος.

Ασημόγλαρος


Θαλασσοκόρακας

Ο Θαλασσοκόρακας δεν ταυτίζεται με

την κλασσική εικόνα των

θαλασσοπουλιών.

Συνήθως συναντάται σαν μια μαύρη

φιγούρα που κάθεται στα βράχια της

ακτής ή να κολυμπά μισοβυθισμένος

στο νερό.

Ψαρεύει κολυμπώντας κάτω από την

επιφάνεια και γι’ αυτό μπορεί να πιαστεί

και να πνιγεί σε δίχτυα ή να προσβληθεί

από πετρελαιοκηλίδες.

Υπάρχει παντού στις ελληνικές

θάλασσες, αλλά σε μικρούς αριθμούς

και είναι πιο κοινός στο κεντρικό και το

βόρειο Αιγαίο.


Αρτέμης

Μοιάζει με γλάρο, αλλά συγγενεύει

με τα άλμπατρος τα

θαλασσοπούλια των ωκεανών του

νότου και -όπως αυτά- νοιώθει

άνετα στην ανοιχτή θάλασσα και

διανύει καθημερινά εκατοντάδες

χιλιόμετρα πετώντας ανάμεσα στα

κύματα.

Φωλιάζει στις ακατοίκητες νησίδες

της Μεσογείου, αλλά ξεχειμωνιάζει

στον νότιο Ατλαντικό.


Πελεκάνος

Ζουν σε παραθαλάσσιες

τοποθεσίες ή στις όχθες των

ποταμών και των λιμνών.

Το ράμφος τους είναι μεγάλο

και ο λαιμός τους μακρύς.

Το πάνω μέρος του ράμφους

παρουσιάζει στην κορυφή

του μία αγκιστροειδή απόληξη,

ενώ το κάτω τμήμα είναι

εύκαμπτο και φέρει ένα μεγάλο

δερμάτινο θύλακα που είναι

ελαστικός και διαστέλλεται πολύ.

Μέσα σ` αυτό το θύλακα,

που ο π. τον χρησιμοποιεί ως

απόχη, συσσωρεύει την τροφή του.

Είναι πολύ λαίμαργο πουλί και

τρέφεται με ψάρια.


Πελεκάνος

Η κατασκευή του σώματός του το

διευκολύνει να κολυμπά άνετα και

γρήγορα. Βαδίζει όμως πολύ αδέξια και

βαριά.

Οι γονείς τα ταΐζουν και τα προσέχουν

πάρα πολύ και η στοργή του π. για τα

μικρά του έχει γίνει παροιμιώδης. Ο π.

στην αρχαία Ελλάδα ήταν σύμβολο της

μητρικής αυτοθυσίας.

Στη χώρα μας υπάρχουν δύο είδη

πελεκάνων: ο κοινός πελεκάνος και ο

πελεκάνος ουλότριχος ή

αργυροπελεκάνος. Και τα δύο αυτά είδη

είναι πολύ σπάνια, γιατί δεν μπορούν να

βρουν εύκολα κατάλληλες τοποθεσίες να

ζευγαρώσουν και να χτίσουν τη φωλιά

τους. Βιολέττα Σταύρου

Φυτά θάλασσας

και

παράκτιων περιοχών


Φύκια


Πολυετές βολβώδες φυτό με παχύ

κορμό σαν καλάμι ύψους περίπου

40 cm, το δε ριζικό του σύστημα

φτάνει το 1,5 μέτρο.

Θα το συναντήσουμε μόνο στις

αμμώδεις παραλίες της

μεσόγειου, όπου έχει απομείνει

πλέον καθώς δέχεται ισχυρή

επίθεση από την τουριστική

ανάπτυξη στις παραθαλάσσιες

περιοχές και γι’ αυτό είναι είδος

υπό παρακολούθηση.


http://violetas.edu.glogster.com/sea-sounds-6281/







Documents

θΑΛΑΣΣΑ ΠΛΑΤΙΑ