[Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΠΙΝΟΚΙΟ ΚΑΙ Ο ΠΕΠΕ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ]Μια εισαγωγή στο γράμμα «Π». Τα παιδιά του Α3 του 1ου Δημοτικού Σχολείου Γαζίου, 2012 – 2013, εικονογραφούν το παραμύθι της δασκάλας τους.

Οκτώβρι 2012ος

1ο Δημοτικό Σχολείο Γαζίου

Κείμενο – επιμέλεια: Μαριλία Κωστάκη

Πολλές μέρες ήθελα να σας μιλήσω για τον παππού Πινόκιο. Ναι, πρόκειται για εκείνο το ξύλινο παιδάκι με την… περίεργη μύτη που τον πρόδιδε σε κάθε ψέμα. Όχι, δεν πια παιδάκι. Ο παππούς Πινόκιο είναι… παππούς κανονικός! Συνταξιούχος πιλότος τώρα πια, ασχολείται φανατικά με την… πλαστελίνη. Πλάθει με τις ώρες περίεργες μηχανές, αλλά, κυρίως, πυραύλους. Ο παππούς Πινόκιο πάντα ήθελε να μπει σ’ ένα πύραυλο και να ταξιδέψει στο διάστημα. Αφού όμως αυτό δεν έγινε στην πραγματική του ζωή, ε… πλάθει πυραύλους με πλαστελίνη και… ιστορίες με τη φαντασία του. Η μύτη του δε μεγαλώνει τώρα πια σε κάθε ψέμα, όχι γιατί σταμάτησε να λέει ψέματα, αλλά γιατί σαν παππούς που είναι, πρέπει να λέει παραμύθια στα εγγονάκια του! Φαντάζεστε έναν παππού, του οποίου θα μεγαλώνει η μύτη σε κάθε παραμύθι που θα λέει; Δεν θα ήταν καθόλου πρακτικό! Έτσι λοιπόν, η νονά του, η νεράιδα, του είπε ένα περίπλοκο ξόρκι κι ο Πινόκιο σταμάτησε να είναι ξύλινος και μάλιστα με… πτυσσόμενη μύτη.

Κάθε Πέμπτη ο παππούς Πινόκιο παρατάει την πλαστελίνη του, φοράει την ποδιά της κουζίνας και πλάθει με πεντανόστιμη ζύμη τραγανά κουλουράκια. Κάθε Παρασκευή φτιάχνει υπέροχες πίτσες και τις ψήνει μαζεμένες, ώσπου να μοσχομυρίσει όλη η γειτονιά. Προφανώς έχει τους λόγους του… Έπειτα τακτοποιεί το σπίτι του και, Παρασκευή απόγευμα πια, έρχονται τα πέντε εγγονάκια του και παίζουν όλοι μαζί όλο το Σαββατοκύριακο!

Άννα Σαριδάκη, Ο παππούς πλάθει κουλουράκια για τα εγγόνια του

Ειρήνη Καρουζάκη, Τα παιδιά πάνε στον παππού για να τους πει ιστορίες

Μάνος Σαρχιανάκης, Τα παιδιά επισκέπτονται τον παππού για Σαββατοκύριακο

Όμως όπως όλα τα εγγονάκια με τους παππούδες τους, έτσι και τα δικά του, κάθε φορά που βρίσκονται όλοι μαζί, του ζητάνε να τους πει τις ιστορίες του. «Παππού, παππού! Πες μας την ιστορία με τον Παπουτσωμένο Γάτο!», φωνάζει το πρώτο εγγόνι. «Πρώτα να μας πεις τις περιπέτειες του Παραμυθά!», ξεφωνίζει το δεύτερο. «Πες μας, σε παρακαλώ, παππού, τι σκανταλιές έκανες όταν ήσουν μικρός…», παρακαλά ναζιάρικα η τρίτη εγγονή. Ο παππούς πάντα τα χάνει όταν έρχεται η ώρα των παραμυθιών. «Παππού, μου είχες υποσχεθεί να πούμε το παραμύθι του Άντερσεν, Το Ασχημόπαπο!», απαιτεί το τέταρτο εγγονάκι που πατά, θυμωμένο, το ποδαράκι στο παρκέ. «Εγώ, λέω να πούμε το ποιηματάκι με τη γάτα και το ποντίκι», πετιέται και το πέμπτο εγγόνι και τότε ο παππούς Πινόκιο σαστίζει εντελώς.

Ειρήνη Βλαχάκη, Ο παππούς λέει ιστορίες μπροστά στο παράθυρο

Που λέτε, παιδιά μου», ξεκινά ο παππούς, «ήταν πριν από μερικές μέρες που γνώρισα τον Πέπε.»

Γιώργος Φραγκιαδάκης, Ο παππούς λέει στα παιδιά πώς γνώρισε τον Πέπε

«Ποιος είναι ο Πέπε, παππού;» ρωτάνε όλα μ’ ένα στόμα.

«Ο Πέπε είναι ένα πανέξυπνο πλάσμα που πουλούσε πιατικά. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Λοιπόοοοοον…

Πριν από πέντε μέρες καθόμουν, όπως συνήθως, στο τραπέζι κοντά στο παράθυρο και έπλαθα την πλαστελίνη μου. Είχα φτιάξει έναν πράσινο πύραυλο με πορτοκαλί πτερύγια κι ετοιμαζόμουν να του βάλω τις τελευταίες πινελιές, όταν άκουσα ένα απίστευτο θόρυβο από την κουζίνα. Πετάχτηκα όρθιος κι έτρεξα μέσα. Τότε αντίκρισα πάνω στο νεροχύτη ένα πανικόβλητο ποντικό με πρασινοκίτρινο πανωφόρι και μια παλιά, πάνινη βαλίτσα στο χέρι να προσπαθεί να περάσει πάνω από τη στοίβα με τα σπασμένα πορσελάνινα πιάτα μου για να το σκάσει. Με μια αποφασιστική κίνηση, πήδηξα πλάι στον πάγκο και άρπαξα το λαθρεπιβάτη της κουζίνας μου από την ουρά.

Νίκος Αρβανιτάκης, Ο Πέπε σπάει τα πιάτα

Μηνάς Λεμονάκης, Ο Πέπε στο νεροχύτη κάνει θόρυβο

Μαριλένα Σταματάκη, Πιάτα που πέφτουν στην κουζίνα

“Ποιος είσαι εσύ;” τον ρώτησα φέρνοντάς τον κοντά στη μύτη μου, για να τον βλέπω καλύτερα, κι εκείνος, που είχε καταπιεί τη γλώσσα του, πρασίνισε από το φόβο του και ταίριαζε περισσότερο με το πανωφόρι του.

Χαρούλα Χατζή, Ο παππούς κρατά τον Πέπε από την ουρά

“Εεεεγώωωω…”, είπε τρέμοντας, “Εγώωωω… είμαι έεεενας πω… πωλητής πιατικών και… μπήκα στο σπίτι σας για να σας δειγματίσω το εμπόρευμά μου, αλλά… να… αυτή η καταπληκτική μυρωδιά της πάπιας πανέ, κύριε, μου έσπασε τα ρουθούνια…”

“Και όχι μόνο τα ρουθούνια σου, απ’ ό,τι βλέπω! Έσπασε και το μισό πορσελάνινο σερβίτσιο μου”, έκανα δήθεν θυμωμένος, ενώ κρατιόμουν να μη σκάσω στα γέλια με τον πανικόβλητο, πεινασμένο ποντικό.

“Πόσο λυπάμαι για τη ζημιά, κύριε…! Πώς θα μπορούσα να επανορθώσω;”, με ρώτησε πολύ λυπημένος.

“Πώς σε λένε;”, ρώτησα τον ποντικό που έτρεμε από το φόβο του και τον απίθωσα στον πάγκο του νεροχύτη.

“Πέπε, κύριε. Πέπε Πάρκινσον.”

“Λοιπόν, Πέπε, εμένα με λένε Πινόκιο και προτείνω να ξεχάσουμε τη ζημιά και να δούμε τι κουβαλάς σ’ αυτή τη βαλίτσα.”

Αναστασία Ανδρουλάκη, Ο παππούς, ο Πέπε και η βαλίτσα

Ο Πέπε γούρλωσε τα μάτια του, σήκωσε αποφασιστικά το κεφάλι του και με λαμπερό χαμόγελο μου είπε:

“Όπως επιθυμείτε, κύριε Πινόκιο! Η βαλίτσα μου περιέχει υπέροχα πλαστικά πιάτα που δεν τσακίζουν, δεν ραγίζουν και είναι πανέμορφα! Νομίζω ότι θα σας καταπλήξουν! Τι λέτε; Να δούμε κάμποσα;”

Σοφοκλής Τουπής, Ο Πέπε δειγματίζει το εμπόρευμά του

“Χμμμ, πονηρέ! Σπας πρώτα τα πιάτα των ανθρώπων και μετά έρχεσαι να τους πουλήσεις πλαστικά!” του είπα αυστηρά.

“Όχι, κύριε Πινόκιο! Η ζημιά στο σπίτι σας έγινε κατά λάθος… Η πάπια βλέπετε… Και για να δείτε ότι δεν το έκανα με σκοπό να πουλήσω το εμπόρευμά μου, θα σας χαρίσω όποιο σετ πιάτων σάς αρέσει.”

Και τότε, παιδιά μου, ο Πέπε άνοιξε τη βαλιτσούλα του και έβγαλε πέντε πανέμορφα σετ πιάτων και τα αράδιασε μπροστά στα μάτια μου. Δεν ήξερα ποιο να πρωτοδιαλέξω. Κι επειδή είδε τη σαστιμάρα μου, μου τα χάρισε όλα, επιμένοντας ότι ήταν το ελάχιστο που μπορούσε να κάνει για να ξεπληρώσει τη ζημιά που είχε συμβεί.»

Αγγελική Ναυπλιώτη, Ο παππούς βλέπει τα πιατικά

Δημήτρης Κηπαράκης, Ο παππούς δεν μπορεί να διαλέξει

«Παππού, παππού! Η μύτη σου!», είπε γελώντας πονηρά η τρίτη εγγονή και έτρεξε να σκαρφαλώσει στην ποδιά του. «Είναι η δεύτερη φορά που χτυπάει αυτό το σκανταλιάρικο ποντικάκι το σπίτι σου. Θυμάσαι το αγαπημένο βάζο της γιαγιάς, την προηγούμενη βδομάδα;», του είπε και του έδωσε ένα σβουριχτό φιλάκι στη μύτη.

«Είσαι ένα πειραχτήρι εσύ!» της είπε ο παππούς Πινόκιο και την πήρε στην αγκαλιά του. «Λοιπόν, παιδιά, γρήγορα στο τραπέζι. Θέλω να δω τι έχετε να πείτε για αυτό που σας ετοίμασα αυτή τη φορά!». Ο παππούς άνοιξε την πόρτα του ψυγείου και πέντε πολύχρωμα πλαστικά μπολάκια έκαναν τα παιδιά να φωνάξουν μ’ ένα στόμα: «Παγωτόοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο!»

Μαριλία ΚωστάκηΗράκλειο, 14/10/2012

Στέλιος Δερμιτζάκης, Ο παππούς ετοιμάζεται ν’ ανοίξει το ψυγείο

Ειρήνη Καλλέργη, Τα εγγόνια χαίρονται με το παγωτό του παππού

Βαγγελιώ Παχάκη, Πιάτα με παγωτό για όλα τα εγγόνια

Γιάννης Παγωμένος, Ο παππούς πιάνει το ποντίκι και γύρω όλα τα εγγόνια

Βασίλης Καλλέργης, Ο παππούς με τον Πέπε

1. Ανδρουλάκη Αναστασία2. Αρβανιτάκης Νίκος3. Βλαχάκη Ειρήνη4. Δερμιτζάκης Στέλιος5. Καλλέργη Ειρήνη6. Καλλέργης Βασίλης7. Καρουζάκη Ειρήνη8. Κηπαράκης Δημήτρης9. Λεμονάκης Μηνάς10. Ναυπλιώτη Αγγελική 11. Παγωμένος Γιάννης12. Παχάκη Βαγγελιώ13. Σαριδάκη Άννα14. Σαρχιανάκης Μάνος15. Σταματάκη Μαριλένα16. Τουπής Σοφοκλής17. Φραγκιαδάκης Γιώργος18. Χατζή Χαρούλα

Η δασκάλα τους

Κωστάκη Μαριλία