Κανείς δεν ξέρει πόσο κράτησαν αυτά τα δύο χαμόγελα μέσα στον άνεμο. Μήνες; Χρόνια; Μερικές μέρες; Μερικά λεπτά; Μερικές στιγμές; Πώς μπορούν να υπολογίσουν τον χρόνο ένας άντρας και μια φεγγαροαχτίδα; Ξαφνικά, ο άντρας κοίταξε κάτω. Ανάμεσα στον ουρανό και στη γη το βάραθρο έχασκε απειλητικά. Τρόμος τον κυρίευσε. Το χαμόγελο στα χείλη του κέρωσε. Σάστισε η φεγγαροαχτίδα. Συνοφρυώθηκε εκείνος. Στράφηκε και την κοίταξε μ’ ένα καινούργιο βλέμμα· σαν να την έβλεπε για πρώτη φορά. Εγώ είμαι ένας απλός άνθρωπος, της είπε. Όλη μου η ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες, στεν
