Τουριστικός οδηγός Δήμου Αλμυρού

1ο Γυμνάσιο Αλμυρού

Έντυπος Τουριστικός -

Ταξιδιωτικός Οδηγός

Δήμου Αλμυρού

2012-2013

1ο Γυμνάσιο Αλμυρού- Έντυπος Τουριστικός – Ταξιδιωτικός Οδηγός Αλμυρού

2


Πρόλογος

Οι μαθητές του Β1 και Β2 , στα πλαίσια της υλοποίησης ενός καινοτόμου προγράμματος,

με τη βοήθεια της καθηγήτριας κας Κουτελίδα Χριστίνας ΠΕ19, συνέλεξαν πληροφορίες

και φωτογραφίες, ώστε να συντάξουν ένα πλήρη τουριστικό οδηγό της περιοχής του

Δήμου Αλμυρού.

Ο αναγνώστης θα μπορεί να πληροφορηθεί για την ιστορία της περιοχής μας καθώς και

να ενημερωθεί για τις φυσικές ομορφιές, τα μνημεία, τους αρχαιολογικούς και ιστορικούς

τόπους. Θα αντλεί πληροφορίες χρήσιμες για την καθημερινή ζωή όπως φαρμακεία,

πρατήρια, τράπεζες, ξενοδοχεία, δρομολόγια λεωφορείων ,τοπικά προϊόντα κ.α.

Οι πληροφορίες είναι παρμένες κατά κύριο λόγο από το διαδίκτυο αλλά και από έντυπα

με αναφορές στον Αλμυρού. Ο οδηγός θα συνοδεύεται και από CD με τρίλεπτο βίντεο

προβολής της ευρύτερης περιοχής του Δήμου Αλμυρού. Το επόμενο βήμα μας θα είναι να

τυπωθεί ο οδηγός και στην Αγγλική γλώσσα.

Συγχαρητήρια στους μαθητές και την καθηγήτρια για την προσπάθειά τους, διότι

προσφέρουν με την εθελοντική τους εργασία ένα χρήσιμο ταξιδιωτικό οδηγό που θα

διευκολύνει τον επισκέπτη να απολαύσει ένα άνετο ταξίδι στην περιοχή μας.

Ο διευθυντής του 1ου Γυμνασίου Αλμυρού

κ. Χρήστος Καλλές

Αλμυρός, Φεβρουάριος 2013


3


1o Γυμνάσιο Αλμυρού

Πολιτιστικό Πρόγραμμα 2012-2013

Τουριστικός-Ταξιδιωτικός Οδηγός Δήμου Αλμυρού

Υπεύθυνη:Κουτελίδα Χριστίνα

Πολιτιστική Ομάδα:Β' Τάξη Γυμνασίου Β1 Β2

ΓΚΕΟΡΝΤΕΝΙ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

ΔΑΡΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΚΑΛΛΕ ΝΙΚΟΛΕΤΑ

ΚΕΡΑΜΙΔΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΜΟΣΧΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

ΜΠΟΝΤΕ ΚΑΙΤΗ

ΜΠΟΥΚΟΥΒΑΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΠΑΣΧΑΛΟΥΔΗΣ ΣΠΥΡΟΣ

ΣΠΑΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ

ΤΣΙΟΥΜΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

ΤΣΟΥΤΣΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ

ΓΟΥΣΙΟΥ ΕΛΕΝΗ

ΕΚΙΖΟΓΛΟΥ ΜΑΡΙΑ-ΑΝΤΩΝΙΑ

ΛΙΑΚΟΥ ΝΙΚΟΛΕΤΑ

ΜΑΝΘΟΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ

ΜΟΣΧΟΒΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ΜΠΑΖΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ

ΜΠΑΚΙΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΜΠΑΡΑΣΙΜΑ ΙΛΙΑΣ

ΝΤΑΛΙΑΝΗ ΕΥΗ

ΠΑΛΑΒΟΔΗΜΟΥ ΧΑΡΟΥΛΑ

ΣΙΑΝΟΥ ΧΡΥΣΑ

ΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

ΤΣΕΡΓΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ


4


«Η ¨Καρδιά¨ του Αλμυρού»


5


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 1. Πληροφορίες Προγράμματος 3

2. Δημοτικό Συμβούλιο 6

3. Ιστορία Αλμυρού

Από την Αρχαιότητα ως το Βυζάντιο 8

Ελληνιστική Περίοδος 9

Βυζάντιο-Μεσαίωνας 10

Οθωμανική Περίοδος 11

20ος Αιώνας 13

Σύγχρονος Αλμυρός 14

Ο πύργος του Αλμυρού 15

Κισλάς – Καζάρμα 17

4. Ο Αλμυρός ,δήμοι, κοινότητες και οικισμοί 19

5. Φυσικό Τοπίο 48

6. Αξιοθέατα

Αλμυρού 61

Ανάβρας 63

Πτελεού 65

Σούρπης 68

7. Μοναστήρια- Εκκλησίες 70

Μονή Ξενιάς 72

8. Μουσεία 76

9. Τοπικά Προϊόντα 79

10. Ελαιοτριβεία – Μεγάλες Βιομηχανίες 84

11. Πολιτιστικοί Σύλλογοι 91

12. Λαογραφία 92

13. Σχολεία Δήμου Αλμυρού 98

14. Αθλητικοί Σύλλογοι 103

15. Πρόσβαση –Διαμονή 106

16. Δρομολόγια ΚΤΕΛ 109

17. Υγεία – Φαρμακεία 110

18. Χρήσιμα Τηλέφωνα 117

19. Παράρτημα-Χάρτες 120


6


Δήμαρχος

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΣ

Γεννήθηκε το 1961 στη Δραπετσώνα από τον Ιωάννη και τη Γραμματή

Χατζηκυριάκου, το γένος Ντιβανίδη. Τα σχολικά και σημαντικότερα χρόνια

της ζωής του τα πέρασε στον Αλμυρό.

Αποφοίτησε από το Οικονομικό Τμήμα της Ανωτάτης Βιομηχανικής

Σχολής Θεσσαλονίκης. Εξάσκησε το επάγγελμα του φοροτεχνικού – λογιστή

από το 1989 μέχρι και την εκλογή του.

Από το 1990 ξεκινά η ενασχόλησή του με τα κοινά, θέτοντας για πρώτη

φορά υποψηφιότητα στις δημοτικές εκλογές, οπότε και διατελεί Δημοτικός

Σύμβουλος για το διάστημα 1990- 2006. Στο διάστημα 1999- 2000

αναλαμβάνει ως Αντιδήμαρχος και από το 2007 εκλέγεται και ασκεί

καθήκοντα Δημάρχου. Επιπλέον είναι μέλος στο Συμβούλιο της ΤΕΔΚ

Μαγνησίας.

Το 1997 παντρεύεται την εκπαιδευτικό Εύη Μπέη με την οποία

αποκτούν δυο κόρες.

Στοιχεία επικοινωνίας:

Τηλ : 24223 50203 και 24223 50204

e-mail : [email protected] και gram.dhmarxou@almιros.gr

Δημοτικό Συμβούλιο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΗΜΟΥ ΑΛΜΥΡΟΥ

α/α Ονοματεπώνυμο Συμβούλου Παράταξη

πρώην Δήμος /

Κοινότητα

1 Γεωργιάδης Παναγιώτης του Ιωάννη Δημοτική Πρωτοβουλία Σούρπης

2 Τσαμπίρας Ηλίας του Κωνσταντίνου Δημοτική Πρωτοβουλία Αλμυρού

3 Τσούτσας Δημήτριος του Γεωργίου Δημοτική Πρωτοβουλία Αλμυρού

4 Σαρρής Αθανάσιος του Αθανασίου Δημοτική Πρωτοβουλία Αλμυρού

5 Εκίζογλου Ιωάννης του Συμεών Δημοτική Πρωτοβουλία Αλμυρού

6 Ντιβανίδης Ανάργυρος του Ευαγγέλου Δημοτική Πρωτοβουλία Αλμυρού

7 Παπαδημουλάς Ευστάθιος του Κωνσταντίνου Δημοτική Πρωτοβουλία Ανάβρας

8 Πάντζιος Ηλίας του Ευσταθίου Δημοτική Πρωτοβουλία Αλμυρού

9 Παπαϊωάννου Γεώργιος του Αριστείδη Δημοτική Πρωτοβουλία Αλμυρού

10 Αργυρόπουλος Βασίλειος του Γεωργίου Δημοτική Πρωτοβουλία Αλμυρού

11 Τσιλοχρήστος Γεώργιος του Κωνσταντίνου Δημοτική Πρωτοβουλία Σούρπης

12 Χατζηδημητρίου Φώτιος του Ιωάννη Δημοτική Πρωτοβουλία Αλμυρού

13 Δεληστάθης Χρήστος του Δημητρίου Δημοτική Πρωτοβουλία Πτελεού

14 Πριάγγελος Γεώργιος του Αδάμ Δημοτική Πρωτοβουλία Σούρπης

mailto:[email protected]

mailto:gram.dhmarxou@almιros.gr


7


15 Παπαδογιάννης Κωνσταντίνος του Παύλου Δημοτική Πρωτοβουλία Πτελεού

16 Δαγρές Ευστάθιος του Αντωνίου Δημοτική Πρωτοβουλία Πτελεού

17 Βούλγαρης Χρήστος του Ευαγγέλου Δύναμη – Δημιουργία Αλμυρού

18 Εσερίδης Δημήτριος του Κυριάκου Δύναμη – Δημιουργία Αλμυρού

19 Δαλακούρας Ηλίας του Χρήστου Δύναμη – Δημιουργία Αλμυρού

20 Καραγκιόζογλου Κωνσταντίνος του Ιωάννου Δύναμη – Δημιουργία Σούρπης

21 Καλλές Νικόλαος του Κωνσταντίνου Δύναμη – Δημιουργία Αλμυρού

22 Γκόβαρης Ευάγγελος του Βασιλείου Δύναμη – Δημιουργία Αλμυρού

23 Κουτμάνης Νικόλαος του Κωνσταντίνου Δύναμη – Δημιουργία Σούρπης

24 Μαμούρας Βασίλειος του Ιωάννου Δύναμη – Δημιουργία Αλμυρού

25 Μπλάνης Παναγιώτης-Χρ. του Χρήστου Δύναμη – Δημιουργία Πτελεού

26 Καρακώστας Χρήστος του Δημητρίου Δύναμη – Δημιουργία Αλμυρού

27 Τσόγκας Σάββας του Κωνσταντίνου Λαϊκή Συσπείρωση Αλμυρού

ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΔΗΜΟΥ ΑΛΜΥΡΟΥ 27

Αντιδήμαρχοι

Οι πέντε Αντιδημαρχίες του νέου Δήμου Αλμυρού από 1-1-2013 έως 31-8-2014 είναι:

1. ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ -ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΥ & ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΖΩΗΣ-

Αντιδήμαρχος: Τσαμπίρας Ηλίας (τηλ: 24223-50215)

2. ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ & ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ - Αντιδήμαρχος: Τσιλοχρήστος Γεώργιος (τηλ: 24223-

51405)

3. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ, ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ - Αντιδήμαρχος:

Τσούτσας Δημήτριος (τηλ.2422024857)

4. ΤΟΠΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ & ΑΛΙΕΙΑΣ - Αντιδήμαρχος:

Σαρρής Αθανάσιος (τηλ: 24223-50209)

5. ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑΣ - ΠΡΑΣΙΝΟΥ & ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ - Αντιδήμαρχος: Παπαϊωάννου

Γεώργιος (τηλ: 24223-50208)


8


Ιστορία του Αλμυρού

Από την Αρχαιότητα ως το Βυζάντιο

Τα πρώτα σημαντικά δείγματα ανθρώπινης παρουσίας στην περιοχή του Αλμυρού, ανάγονται στην

Νεολιθική εποχή, από την οποία οι αρχαιολογικές έρευνες μας έχουν δώσει άφθονα ευρήματα.

Η ευρύτερη περιοχή του Αλμυρού στην αρχαιότητα ονομαζόταν Αχαΐα Φθιώτις. Σχεδόν όλος ο

κάμπος Αλμυρού – Σούρπης αποτελούσε το λεγόμενο Αθαμάντιο πεδίο, που πήρε το όνομά του από

τον βασιλιά Αθάμαντα. Ολόκληρη η περιοχή

έχει πλούσια μυθολογία (βασιλιάς Αθάμας,

Φρίξος και Έλλη, Αχιλλέας και

Μυρμιδόνες, Πρωτεσίλαος) και πλούσιο

ιστορικό παρελθόν (Άλος, Φυλάκη) από

τους Νεολιθικούς χρόνους ως σήμερα. Η αρχή της ιστορίας του Αλμυρού πρέπει

να αναζητηθεί στην αρχαία Άλο, κοντά στη

σημερινή Κεφάλωση (περίπου 10 χλμ. από

τον Αλμυρό). Η πόλη Άλος ήταν σημαντική

στην αρχαιότητα και πολυάνθρωπη. Ιδρυτής

της ήταν ο Βοιωτός βασιλιάς Αθάμας, ο

οποίος διώχτηκε από τους Βοιωτούς και ήρθε

στην περιοχή της Αχαΐας Φθιώτιδος. Ο

Αθάμας είναι ο πατέρας του Φρίξου και της Έλλης. Μητέρα τους ήταν η Νεφέλη. Τα δυο αδέρφια τα

φυγάδευσε η μητέρα τους μ’ ένα χρυσόμαλλο κριάρι για να τα γλυτώσει από τη θυσία τους, που είχε

διατάξει ο πατέρας τους. Καθώς πετούσαν πάνω από τον Βόσπορο η Έλλη έπεσε κι από τότε η

περιοχή αυτή ονομάζεται Ελλήσποντος. Ο Φρίξος ταξίδεψε ως τη μακρινή Κολχίδα, όπου το κριάρι

θυσιάστηκε στους θεούς αλλά το δέρμα του το κράτησαν ως φυλαχτό. Αυτό είναι το ξακουστό

χρυσόμαλλο δέρας για το οποίο ταξίδεψαν οι Αργοναύτες ως την Κολχίδα. Η αρχαία Άλος ήταν γνωστή στην αρχαιότητα για το λιμάνι της και το ρόλο που έπαιξε στον Τρωικό

πόλεμο. Ήταν πρωτεύουσα του κράτους των Μυρμιδόνων και του Ομηρικού ήρωα Αχιλλέα, ο οποίος

ξεκίνησε την εκστρατεία του για την Τροία από τις Νηές, παράλιο οικισμό της Σούρπης.

Ο Αχιλλέας ήταν γιος του Πηλέα και της Θέτιδος, περίφημος για την ευγένεια, την ευσέβεια και την

ανδρεία του. Είναι ο βασικός ήρωας της Ομηρικής Ιλιάδας, υπόδειγμα πολεμιστή και περήφανου

ανθρώπου. Σύμφωνα με κάποια εκδοχή οι κάτοικοι της Άλου, δέχτηκαν πολλές επιθέσεις απ' τη θάλασσα, οπότε

αναγκάστηκαν ,για να σωθούν ,να εγκαταλείψουν τον οικισμό και να κτίσουν άλλον ασφαλέστερο στην

περιοχή βορειοδυτικά της Βρύναινας. Τα ερείπια αυτού του οικισμού της ελληνιστικής εποχής είναι

καταγεγραμμένα στην αρχαιολογική υπηρεσία και βρίσκονται σε απόσταση 3 χμ. από το χωριό, πάνω

σε μία προεξοχή βράχου, απ' όπου προστατευόταν και απ' τις τρεις πλευρές με γκρεμό. Πολύ πιθανόν ο

οικισμός να έφερε το όνομα Δίον ή Ορχομενός. Σώζονται μερικά τμήματα των τειχών του με μεγάλους

πέτρινους ογκόλιθους. Οι ντόπιοι κάτοικοι ονομάζουν τα ερείπια

αυτά «Κάστρο».

Κοντά στο «Κάστρο» της Βρύναινας, δυτικά και σε απόσταση 6

χμ. στις πλαγιές του κορυφής του «Πήλιουρα» ,σε πολύ καλή

οχυρωματική θέση, προσβάσιμος μόνο απ' τη μία πλευρά βρίσκεται

ένας άλλος αρχαίος οικισμός ,αλλά δεν αναφέρεται πουθενά και δεν

είναι καταγεγραμμένος επίσημα. Ο Θεσσαλός βασιλιάς Πρωτεσίλαος ήταν από τους

σπουδαιότερους βασιλιάδες στην περιοχή του Αλμυρού.

Συγκεκριμένα ήταν βασιλιάς μιας ευρύτερης περιοχής, αφού

διοικούσε τις αρχαίες πόλεις Φυλάκη, Ίτων, Αντρών και Πτελεό. Με

σαράντα πλοία πήρε μέρος στον Τρωικό πόλεμο. Δεν πρόλαβε ωστόσο να μετάσχει στις μάχες, γιατί

σκοτώθηκε μόλις αποβιβάστηκε από το πλοίο του στην Τροία (γνωρίζοντας εκ των προτέρων και


9


ακολουθώντας το χρησμό της Πυθίας, ο οποίος ανέφερε ότι ο πρώτος Έλληνας που θα πατήσει στο

έδαφος της Τροίας θα σκοτωθεί). Αυτές οι σημαντικές αρχαίες πόλεις ανήκουν στον Δήμο Αλμυρού. Στα σύνορα του Δήμου μας με το

Δήμο Φαρσάλων βρίσκεται το χωριό της Φυλάκης. Η αρχαία Φυλάκη έχει ιδρυτή τον βασιλιά Φύλακο,

τον οποίο διαδέχτηκε στον θρόνο ο γιος του Ίφικλος, πατέρας του ήρωα του Τρωικού πολέμου

Πρωτεσίλαου. Οι πρώτοι οικισμοί στην Φυλάκη χρονολογούνται ήδη από τη νεολιθική εποχή, περίπου

το 5.000 π.Χ. Ο προϊστορικός οικισμός συνεχίζει να κατοικείται και στην Εποχή του Χαλκού αλλά και

στα νεότερα ιστορικά χρόνια. Ο Πτελεός, η άλλη πόλη που βασίλευε ο Πρωτεσίλαος, συγκαταλέγεται στις λίγες πόλεις που

διατηρούν το ίδιο όνομα από την ομηρική εποχή έως σήμερα. Ο Όμηρος όμως, ο οποίος αναφέρει το

Φτελιό, ως γένους Θηλυκού (η Πτελεός), δεν το μνημονεύει ως τόπο με φτελιές. Το όνομα του χωριού

δεν οφείλεται, όπως πιστεύουν κάποιοι, στο ότι φύτρωναν πολλές φτελιές στην περιοχή, αλλά ίσως στο

ότι , σύμφωνα με τον μύθο, τον τάφο του Πρωτεσίλαου τον ίσκιωναν φτελιές, δέντρα που θεωρούνταν

ιερά. Η σημαντική ιστορία του Πτελεού ξεκινά από τα προομηρικά χρόνια αφού είχε δημιουργήσει

ομώνυμη αποικία στην Πελοπόννησο, ενώ και στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου (421 π. Χ.)

υπήρξε ένα από τα πιο σημαντικά λιμάνια. Στη θέση Γρίτσα, στους πρόποδες της Ακρόπολης του ομηρικού Πτελεού βρέθηκαν τα ερείπια ενός

μεσοελλαδικού οικισμού. Τέσσερις μυκηναϊκοί τάφοι βρίσκονται στους πρόποδες του λόφου κι ένας

στους Αγίους Θεοδώρους. Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι η θέση άρχισε να κατοικείται κατά το τέλος

της νεολιθικής περιόδου και εγκαταλείφθηκε οριστικά κατά τα τέλη της μεσοελλαδικής εποχής.

Μακριά από τις παραθαλάσσιες περιοχές και τον κάμπο, στην καρδιά της Όθρυος βρίσκεται η

Ανάβρα, όπου επίσης έχουν βρεθεί λείψανα από ακροπόλεις, τα οποία μαρτυρούν ότι υπήρχαν οικισμοί

από την αρχαία εποχή. Αρχικά το κάστρο «Μόργιας», ήταν ελληνιστική ακρόπολη από την οποία

σώζονται ισχυρά τείχη σε μεγάλο ύψος και έκταση. Κοντά στην ακρόπολη εκτείνονται σε μεγάλη έκταση

ερείπια αρχαίων κτιρίων. Στα ανατολικά του κάστρου υπάρχει αρχαίο νεκροταφείο. Ανατολικά του

κάστρου «Μόργιας» βρίσκεται το κάστρο «Κουμαρρόραχης» με μυκηναϊκούς θολωτούς τάφους. Βόρεια

του οικισμού και ανατολικά της «Κουμαρρόραχης» στην κορυφή ενός βραχώδους λόφου σώζονται

αρχαία ερείπια. Ανατολικά του «Κομμένου Βράχου» και βόρεια του οικισμού της Ανάβρας, σε μικρή απόσταση από

τον επαρχιακό δρόμο Ανάβρας – Αλμυρού, βρίσκεται το Κάστρο «Γριντιάς». Στην περιοχή υπάρχει

μικρό κάστρο με διάμετρο 200μ. και τείχος. Μέσα στον περίβολο διακρίνονται θεμέλια κτιρίων

ελληνιστικής εποχής, όπως προκύπτει από κεραμικά ευρήματα που συλλέχθησαν. Σίγουρα στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Αλμυρού υπάρχουν κι άλλα ερείπια αρχαίων οικισμών,

τειχών, ακροπόλεων και νεκροταφείων που δεν έχουν ακόμη μελετηθεί κι εξερευνηθεί όσο χρειάζεται.

Ελληνιστική Περίοδος -Αρχαία Άλος Στο ανατολικό τμήμα της πεδιάδας του Αλμυρού, ανάμεσα στις χαμηλές υπώρειες του όρους Όθρυς

και στη θάλασσα του Παγασητικού κόλπου, σε μία στενή λωρίδα γης βρίσκεται η ελληνιστική πόλη Άλος. Η θέση της στην αρχαιότητα ήταν πολύ σημαντική, καθώς είχε τον έλεγχο του δρόμου επικοινωνίας

μεταξύ του βόρειου και του νότιου ελλαδικού χώρου. Η πόλη κτίσθηκε περίπου στα τέλη του 4ου αι. π.Χ. και η ίδρυσή της σχετιζόταν με τις στρατιωτικές δραστηριότητες των Μακεδόνων βασιλέων Δημητρίου Πολιορκητή και Κασσάνδρου στην περιοχή της Μαγνησίας.

Η ελληνιστική πόλη ιδρύθηκε γύρω στο 302 π.Χ. Από τα κινητά ευρήματα που έχουν περισυλλεγεί φαίνεται ότι οι κάτοικοί της πρέπει να ασχολούνταν κυρίως με την καλλιέργεια της γης, την κτηνοτροφία και την αλιεία και λιγότερο με το κυνήγι. Τα χάλκινα και αργυρά νομίσματα, που χρονολογούνται από τα μέσα του 4ου αι. π.Χ. έως και το 2ο αι. π.Χ., δείχνουν ότι η πόλη είχε επαφές με περιοχές της Θεσσαλίας, τη γειτονική Εύβοια και τη Φθιώτιδα, αλλά και τη Μακεδονία, όμως η διάρκεια ζωής της ήταν εξαιρετικά σύντομη, μόλις τριάντα πέντε χρόνια. Από την έρευνα στα σπίτια της

πόλης και από τα περισυλλεγέντα νομίσματα φαίνεται, μέχρι στιγμής, ότι η Άλος εγκαταλείφθηκε γύρω


10


στα μέσα του 3ου αι. π.Χ. πιθανόν μετά από καταστροφικό σεισμό, που πρέπει να συνέβη το 265 π.Χ. Συνέχισε, όμως, να κατοικείται έως το 2ο αι. π.Χ. από λίγους κατοίκους, που περιορίσθηκαν σε πρόχειρα κατασκευασμένες οικίες ή σε μικρούς χώρους γύρω από τις κεντρικές πύλες των τειχών.

Tα λείψανα της οχύρωσης αλλά και των οικιών της πόλης παρέμειναν ορατά στην πεδιάδα και στο γειτονικό λόφο και είχαν περιγραφεί από πολλούς περιηγητές, ωστόσο, τα περισσότερα σπίτια καταστράφηκαν από την καλλιέργεια των εδαφών και τη χρησιμοποίηση του οικοδομικού τους υλικού από τους κατοίκους της περιοχής. Η συστηματική έρευνα στο χώρο ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα από τη ΙΓ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και το Ολλανδικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο. Η πρώτη φάση των ερευνών στην Άλο, το 1976-1990, είχε ως στόχο την τοπογράφηση των ερειπίων της πόλης (οχυρώσεις και πολεοδομικός ιστός) και την έρευνα ορισμένων οικιών. Στη δεύτερη φάση, το διάστημα 1990-2003, η έρευνα επικεντρώθηκε στην αποκάλυψη της νοτιοανατολικής κεντρικής πύλης της οχύρωσης, όπου διαπιστώθηκε η χρήση της και μετά την εγκατάλειψη της πόλης στα μέσα του 3ου αι. π.Χ. Το ίδιο διάστημα, ανασκαφές σε περιοχές έξω από τα τείχη έφεραν στο φως τμήματα από τα νεκροταφεία της πόλης. Για το σύνολο του αρχαιολογικού χώρου σήμερα έχει συνταχθεί μελέτη ανάδειξης των μνημείων και κατασκευής ειδικών χώρων για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών.

Βυζάντιο και Μεσαίωνας

Σίγουρα η περιοχή του Δήμου Αλμυρού είχε έντονη δραστηριότητα καθ’ όλη τη περίοδο των

Ρωμαϊκών και Βυζαντινών χρόνων, αλλά και στη διάρκεια του Μεσαίωνα μέχρι και την κατάκτηση της

περιοχής από τους Οθωμανούς. Αυτό το μαρτυρούν τα πάμπολλα βυζαντινά υπολείμματα, τόσο στον

ηπειρωτικό χώρο όσο και στο θαλάσσιο. Άλλωστε δεν υπάρχει πιο σημαντική μαρτυρία για την εποχή

αυτή από τη Μονή της Παναγίας Ξενιάς, η οποία κτίστηκε αυτή

την περίοδο.

Στους μεσαιωνικούς χρόνους ,υπήρχαν δύο οικισμοί στην

περιοχή του Αλμυρού, με το όνομα «οι δύο Αλμυροί», που τους

χώριζε ο ποταμός Κουάριος (Χολόρεμα). Ο ένας οικισμός

βρισκόταν στη θέση της αρχαίας Άλου (Κεφάλωση), ενώ ο

δεύτερος ήταν παραθαλάσσιος, στην τοποθεσία Τσιγκέλι. Ο

παραθαλάσσιος Αλμυρός ήταν μεγάλο εμπορικό λιμάνι, από το

οποίο τα προϊόντα του Θεσσαλικού κάμπου ταξίδευαν σε

ολόκληρη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Μάλιστα την εποχή εκείνη

θεωρούνταν μία από τις τρεις σπουδαιότερες Θεσσαλικές πόλεις μαζί με την Λάρισα και τα Τρίκαλα. Το

λιμάνι, όπως αναφέρει ο μεγάλος ιστορικός Παπαρρηγόπουλος, συναγωνιζόταν αυτό της Θεσσαλονίκης

σε λαμπρότητα και εμπορική ανάπτυξη και ήταν τόσο γνωστό που από το όνομά του είχε πάρει το ίδιο

όνομα και ο Παγασητικός (λεγόταν κόλπος του Αλμυρού). Αυτή η κατάσταση διατηρήθηκε μέχρι το 1311,

όταν στη Μάχη του Αλμυρού μεταξύ Φράγκων και Καταλανών νίκησαν οι Καταλανοί και στη συνέχεια

κατέστρεψαν τους «Δύο Αλμυρούς», οι οποίοι εγκαταλείφθηκαν.

Εκείνους τους αιώνες έντονη ήταν η δραστηριότητα και στην περιοχή της Σούρπης. Πολλοί

ερειπωμένοι βυζαντινοί οικισμοί έχουν βρεθεί στην περιοχή, ενώ σημαντικότατα είναι τα ευρήματα στο

θαλάσσιο χώρο. Εκεί που βρίσκεται σήμερα η Αμαλιάπολη η περιοχή ονομαζόταν Μονολιά, αφού η

πόλη της Αμαλιάπολης (νέα Μιτζέλα) δημιουργήθηκε το 1834. Το κάστρο του οικισμού φανερώνει

κατοίκηση κατά τα βυζαντινά χρόνια. Στον γραφικό κόλπο της Μιτζέλας δεσπόζει το νησάκι «Κίκυνθος».

Από το νησάκι αυτό μέχρι τις Νηές έχουν εντοπιστεί στο θαλάσσιο χώρο 12 ναυάγια της ύστερης

ρωμαϊκής και βυζαντινής περιόδου.

Αφήνοντας το θαλάσσιο χώρο και ταξιδεύοντας στις ανατολικές πλαγιές της Όθρυος, βόρεια της

Βρύναινας και σε απόσταση περίπου 3 χμ. βρίσκονται θαμμένα τα ερείπια ενός οικισμού που φέρει το

όνομα του Αγίου Δημητρίου. Ο οικισμός αυτός πιθανώς χρονολογείται στους πρώτους αιώνες του

Βυζαντίου οπότε οι χριστιανοί έδιναν τα ονόματα αγίων στα χωριά τους. Και στην περιοχή του Δρυμώνα

υπήρχε βυζαντινός οικισμός, που έχει σήμερα την ονομασία Παλαιοδρυμώνας. Το σημερινό χωριό

κτίστηκε τρία χιλιόμετρα περίπου πιο πάνω από αυτόν και απ' τα ερείπια που υπάρχουν βγαίνει το

http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=2673


11


συμπέρασμα ότι ήταν αρκετά μεγάλος. Ο βυζαντινός οικισμός, σύμφωνα με την παράδοση, είχε τότε την

ονομασία Δρυμώνας και καταστράφηκε από κατολίσθηση του εδάφους.

Αν εισχωρήσουμε πιο βαθιά στην Όθρυ και φτάσουμε ως την Ανάβρα βρίσκουμε ότι στα βυζαντινά

χρόνια η περιοχή δέχτηκε έντονες βαρβαρικές επιδρομές που ανάγκασαν πολλούς από τους κατοίκους

της να την εγκαταλείψουν. Ο σημερινός οικισμός της Ανάβρας (παλαιά ονομασία Γούρα) χρονολογείται

από τον 6ο αι.μ.Χ.

Στα νότια άκρα του Δήμου οι αρχαιολόγοι τοποθετούν την προθεσσαλική πόλη

Πτελεός κοντά στο επίνειο Πηγάδι, σύμφωνα με τον καθηγητή Βαγγέλη

Σκουβαρά. Στα μεσαιωνικά χρόνια το Φτελιό μετατοπίστηκε στην θέση του

σημερινού χωριού και αναφέρεται πολύ συχνά στην ιστορία της

φραγκοκρατούμενης και τουρκοκρατούμενης Θεσσαλίας. Στα χρόνια της

Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, στην περιοχή του Πτελεού ευδοκιμούσαν φαίνεται τα

αμπέλια και το καλό κρασί, αφού «ο οίνος ο Πτελεάτικος εισρέει ως πολύτιμον

προϊόν εις την βασιλίδα των πόλεων, ως ο σύγχρονος καμπανίτης οίνος». Ο

Πτελεός ήταν πάντοτε ένα από τα σημαντικά λιμάνια των Βενετών στο Αιγαίο

πέλαγος. Το φανερώνει άλλωστε και το κάστρο του,το οποίο χτίστηκε από τους Βενετούς, λίγο μετά το

1204 στην κορυφή του λόφου ο οποίος δεσπόζει πάνω από το λιμάνι. Σήμερα σώζεται τμήμα του

ενετικού κάστρου, που έχει διαστάσεις 8χ8 και είναι επισκέψιμο. Η θέα από το σημείο αυτό είναι

αξεπέραστη.

Οθωμανική Περίοδος

Μετά τη Βυζαντινή εποχή, εξαιτίας κυρίως τωνπειρατικών επιδρομών, η πόλη του Αλμυρού

μεταφέρθηκε στη σημερινή θέση. Βέβαια, δεν είναι γνωστή η ακριβής χρονολογία που δημιουργήθηκε η

πόλη στη σημερινή θέση, σίγουρα όμως δεν χτίστηκε αμέσως μετά την κατάκτηση της περιοχής από

τους Τούρκους. Σε επιτύμβιες στήλες που έχουν βρεθεί, η παλαιότερη χρονολογία ανάγεται στα 1600

μ.Χ., η πόλη όμως σαφώς είναι προγενέστερη. Η περιοχή του Αλμυρού κατακτήθηκε από τους

Τούρκους πρώτα το 1396, αλλά η δεύτερη και οριστική υποταγή του έγινε το 1414.

Στην μεγάλη ελληνική επανάσταση του 1821 οι Αλμυριώτες έλαβαν μέρος με πολλά παλληκάρια.

Δυστυχώς όμως, σύμφωνα με τους όρους του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου (28 Ιανουαρίου – 3

Φεβρουαρίου 1830), με το οποίο η Ελλάδα αποκτούσε την ανεξαρτησία της, τα όρια του νεοσύστατου

κράτους έφθαναν προς βορρά μέχρι την οριοθετική γραμμή Αμβρακικού-Παγασητικού κόλπου. Ο

Αλμυρός παρέμεινε υπό την τουρκική κατοχή, ενώ η Σούρπη συμπεριλήφθηκε στην ελεύθερη Ελλάδα.

Τα όρια, δηλαδή, του Ελληνικού κράτους έφθαναν έξω από τον Αλμυρό, στον χείμαρρο Σαλαμπριά,

δίπλα στον Τουρκικό Αμυντικό Στρατώνα (Κισλάς).

Στην υπόδουλη Θεσσαλία εκδηλώθηκαν πολλά

επαναστατικά κινήματα που όμως απέτυχαν, κυρίως

επειδή δεν υποστηρίχθηκαν από το ελληνικό κράτος

λόγω πιέσεων από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Στον

Αλμυρό τα σπουδαιότερα ήταν:

1. Το κίνημα του 1840 υπό τον θρυλικό

Αλμυριώτη Ιωάννη Βελέντζα και τους δίδυμους γιούς

του Θρασύβουλο και Αχιλλέα. Αυτό το κίνημα είχε

μεγάλο αντίκτυπο στην Ευρώπη και έφερε την

Ελλάδα στα πρόθυρα πολέμου με την Τουρκία.

2. Το αντίστοιχο του 1848, στο οποίο

συμμετείχαν πολλοί παλαίμαχοι αγωνιστές του 1821.

3. Η κίνηση κατά το έτος 1854, όταν οι συνθήκες

ήταν πιο ευνοϊκές, αφού σιωπηρώς υπήρχε από την Ελλάδα βοήθεια. Τότε έγινε και η μάχη του

Πλατάνου, στις 13 Μαρτίου 1854, από τις σημαντικότερες νικηφόρες του αγώνα, κατά την οποία οι

Τούρκοι υποχώρησαν με πολλές απώλειες.


12


4. Το κίνημα του έτους 1878, υπό τον Θρασύβουλο Βελέντζα. Εδώ οι οπλαρχηγοί κατέλαβαν τον

Πλάτανο στις 6-2-1878 και συγκρότησαν Κυβέρνηση της Επαναστατικής Περιφέρειας του Αλμυρού,

διεξάγοντας δύο σημαντικές μάχες, του Πλατάνου και της Ιεράς Μονής Ξενιάς.

Το τίμημα που πλήρωσαν οι Αλμυριώτες για την συμμετοχή τους στα επαναστατικά κινήματα ήταν

βαρύτατο σε ανθρώπινες ζωές,κυρίως αμάχων , καταστροφές , σπιτιών και περιουσιών. Οι πόθοι των

σκλαβωμένων Ελλήνων δικαιώθηκαν με το Συνέδριο του Βερολίνου, το 1878, η ισχύς των αποφάσεων

του οποίου κατοχυρώθηκε με τη λήξη των εργασιών του, δηλαδή το 1881, οπότε η Θεσσαλία

προσαρτήθηκε στο ελεύθερο ελληνικό κράτος. Έτσι, στις 17 Αυγούστου 1881 σήμανε η απελευθέρωση

για τις περιοχές του Δήμου Αλμυρού που δεν είχαν απελευθερωθεί το 1830.

Με τον ατυχή πόλεμο του 1897 ο Αλμυρός καταλήφθηκε στις 5-5-1897 από τους Τούρκους, οι οποίοι

γκρέμισαν και καταλεηλάτησαν σπίτια και μαγαζιά, συλλαμβάνοντας και δολοφονώντας τους κατοίκους.

Αμέσως μετά όμως, στις 22-12-1897 με τη συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως η πόλη ελευθερώθηκε

οριστικά και άρχισε να ανακάμπτει με ταχείς ρυθμούς. Πλουτίσθηκε και αναζωογονήθηκε με νέους

κατοίκους και νέους πολιτισμούς: Βλάχους, Ηπειρώτες, Ρωμυλιώτες, Κουλουριώτες, Σαρακατσαναίους

και Μικρασιάτες. Όλοι κάτι είχαν να προσφέρουν πολιτισμικά και οικονομικά, αφού βρήκαν κατανόηση,

συμπόνια και ανθρωπιά από τους ντόπιους, έπειτα από τις πολλές ταλαιπωρίες τους.

Στην περιοχή της Σούρπης υπάρχουν πολλά αξιοθέατα από την περίοδο της Τουρκοκρατίας και τα

χρόνια μετά την επανάσταση του 1821. Ο Κισλάς (τουρκική λέξη που σημαίνει στρατιωτικός κοιτώνας,

κατάλυμα) είναι τούρκικος στρατώνας που δημιουργήθηκε γύρω στο 1840 και βρισκόταν στη Β.Δ άκρη

της Σούρπης. Χρησιμοποιήθηκε ως βασικός στρατιωτικός σταθμός των Τούρκων, στα χρόνια 1840-

1881, στη συνοριακή γραμμή της ευρύτερης περιοχής. Η Καζάρμα της Σούρπης ήταν στρατιωτικό

μεθοριακό φυλάκιο των Τούρκων στη συνοριακή γραμμή (1830-1881), το μόνο που διασώζεται έως

σήμερα. Η τουρκική Καζάρμα βρισκόταν στη Πελαλίστρα και απέναντι της, στην από εδώ μεριά του

Σαλαμπριά, βρισκόταν η ελληνική, που ήταν μικρότερο κτίριο (σήμερα έχει καταστραφεί) και το

υπεράσπιζαν 7-10 στρατιώτες, που ερχόταν από τον ελληνικό στρατώνα του χωριού. Όμως, εκείνη την

περίοδο λειτουργούσε και ο ελληνικός στρατώνας, που χρησιμοποιήθηκε από τον ελληνικό στρατό κατά

την περίοδο 1830-1881 (μέχρι την απελευθέρωση της Θεσσαλίας δηλαδή).

Στα παράλια της Σούρπης και ειδικότερα στη Μιτζέλα οι κάτοικοί της διακρίθηκαν για τον ηρωισμό

τους σε ναυμαχίες που πραγματοποιήθηκαν κατά την απελευθέρωση από τους Τούρκους. Τμήματα του

οπλισμού των πλοίων τους (κανόνια κλπ) εκτίθενται στην πλατεία του χωριού. Το χωριό, με τη σημερινή

του μορφή, δημιουργήθηκε εκείνα τα χρόνια μετά την επανάσταση και συγκεκριμένα το έτος 1834, όταν

πρόσφυγες της Παλαιάς Μιτζέλας του Πηλίου αλλά και από άλλα χωριά της ανατολικής Θεσσαλίας που

ήταν υπό Τουρκική σκλαβιά ήρθαν κι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή.

Το 19ο αιώνα το κράτος ίδρυσε Τελωνείο στη Μιτζέλα, όπως και στις Νηές. Επίσης στη Μιτζέλα

ιδρύθηκε Λιμεναρχείο και Στρατώνας για τη στρατιωτική φρουρά και αργότερα Δημοτικό Ταχυδρομείο.

Τον Ιούνιο του 1845 επισκέφτηκε την κωμόπολη η βασιλική οικογένεια. Η πρώτη βασίλισσα της

Ελλάδος Αμαλία, προσκάλεσε Βαυαρούς αρχιτέκτονες προκειμένου να επιμεληθούν την αρχιτεκτονική

του οικισμού και των κτιρίων της. Στις Νηές ιδρύθηκε και Λοιμοκαθαρτήριο, γιατί οι ταξιδιώτες που

αποβιβάζονταν στο λιμάνι μπορεί να είχαν επιδημικές ασθένειες, που θεραπεύονταν απ' τους γιατρούς,

προτού συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την ενδοχώρα. Ανάλογη «Καραντίνα» λειτούργησε και στο

νησάκι Κίκυνθος στη Μιτζέλα.

Στο παραθαλάσσιο μέτωπο, πηγαίνοντας νοτιότερα προς τον Πτελεό, οι Τούρκοι κατάφεραν να

διώξουν τους Βενετούς από την περιοχή και να την κατακτήσουν, παρά το γεγονός ότι

αυτοί αγωνίστηκαν απεγνωσμένα για τη διατήρησή των Θεσσαλικών φρουρίων. Όμως, το 1470 ο

Σουλτάνος Μωάμεθ Β΄ τα κυρίευσε και σκότωσε όλους τους άνδρες άνω των 12 ετών, «έλαβε δε και την

Φτελιά και το Γαρδίκιον». Ο Σουλτάνος άφησε το Φτελιό και το Γαρδίκι έρημα, μεταφέροντας όλους τους

κατοίκους στην Κωνσταντινούπολη, όπου επίσης μετέφερε και όλες τις γυναίκες και τα παιδιά από τον

Εύριπο. Η περίοδος της τουρκοκρατίας διήρκησε μέχρι το 1832. Ένα χρόνο αργότερα και με το

Βασιλικό Διάταγμα της 15ης Απριλίου του 1833, ο Πτελεός κατατάχθηκε στην επαρχία Φθιώτιδας σαν

3ος Δήμος με 614 κατοίκους και έμβλημά του «πτελεάν και παρ’ αυτήν άντρον» (1870). Ο Δήμος

εκείνος είχε τότε 614 κατοίκους από τους οποίους 287 στο Φτελιό, 236 στο Χαμάκου ή Πεθρόν, 37


13


στους Αγίους Θεοδώρους και 54 στη Γάγκριανη (πρόκειται ασφαλώς για την Γαύριανη). Το 1857 η έδρα

μεταφέρθηκε στη Σούρπη και το 1864 ορίστηκαν δύο έδρες του Δήμου. Θερινή στη Σούρπη, χειμερινή

στο Φτελιό.

Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας επικράτησε η τωρινή ονομασία της Βρύναινας. Την συναντάμε

μετά το 18ο αιώνα αφού η ονομασία που αναφέρεται στις προηγούμενες χρονικές περιόδους είναι

Αγόριανη. Το όνομα Αγόριανη υπάρχει και σε απόφαση τουρκικού δικαστηρίου του Αλμυρού, αντίδικοι

του οποίου ήταν τα γειτονικά χωριά Αγόριανη, Κοκκωτοί και Τσιρνοβίτλι. Οι κάτοικοι του χωριού

εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Όθρυος μετά το κίνημα του Διονύσιου Φιλόσοφου το 1611 και για ν'

αποφύγουν το μίσος του πασά των Ιωαννίνων. Την περίοδο διακυβέρνησης της Ηπείρου από τον Αλή -

Πασά πολλοί μετακινήθηκαν μόνιμα σ' αυτόν τον τόπο. Το 1528 η Βρύναινα καταστράφηκε από τους

Τούρκους, όπως αναγράφεται στο νάρθηκα της Άνω Μονής Ξενιάς.

Η Οθωμανική περίοδος όμως ήταν η καλλίτερη για την Ανάβρα. Κατά την Οθωμανική κυριαρχία,

κυρίως τον 17ο-18ο αι. η Ανάβρα (Γούρα) γνώρισε τη μεγάλη της ακμή. Την εποχή αυτή θαυματουργεί

και αναπτύσσει αξιόλογη δράση σε όλους τους τομείς. Έχει αξιοζήλευτη Τοπική Αυτοδιοίκηση, γίνεται

έδρα του Επισκόπου Θαυμακού με επισκοπικό μέγαρο και αναπτύσσει ισχυρή οικονομία που στηρίζεται

στην οικοτεχνία της υφαντικής, τη βυρσοδεψία, τη χαλκοτεχνία, τη μεταξουργία, την αμπελουργία κ.α.

Την εποχή αυτής της ακμής ο πληθυσμός της αυξήθηκε και έφτασε τις 10.000 κατ., πολλοί από τους

οποίους ζούσαν ως νομάδες στα βουνά. Το 1815 όμως υπήρξε μια μεγάλη φυγή κατοίκων λόγω

επιδημίας πανώλης που ενέσκηψε. Δύο χιλιάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν τη Γούρα, ενώ πολλοί

απεβίωσαν. Παράλληλα την εποχή αυτή (1815-1821 προεπαναστατική περίοδο) υπήρχε συνεχής

αναταραχή στην περιοχή, καθώς ομάδες κλεφτών και αμαρτωλών την περίοδο εκείνη ενδημούσαν και

δρούσαν στην Όθρυ. Έτσι σημειώθηκαν πολλά απελευθερωτικά κινήματα, με κορυφαία αυτά του 1854,

1867 και 1878, που ανάγκασαν τους Γουριώτες να εγκαταλείψουν τον τόπο τους και να μετακινηθούν σε

γειτονικές πόλεις (Λαμία, Στυλίδα, Αλμυρό, Χαλκίδα κ.α.).

Μερικές οικογένειες από την Ανάβρα κατέφυγαν στον Δρυμώνα, που ήδη είχε κατοικηθεί από το

1832 από πρώην κατοίκους της Σούρπης. Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήλθαν εκείνα τα χρόνια απ' τα

κοντινά προς αυτό χωριά Σούρπη, Βρύναινα, Κοκκωτούς. Μετά τον καθορισμό των ελληνοτουρκικών

συνόρων, το 1830, ο Δρυμώνας βρισκόταν στον τουρκικό τομέα και κατά την επανάσταση του 1897 οι

κάτοικοι, προκειμένου ν' αποφύγουν τυχόν δυσάρεστα, εγκατέλειψαν το χωριό και πέρασαν στο

ελληνικό έδαφος.

20ος Αιώνας

Στη Μικρασιατική εκστρατεία, η συμμετοχή και η προφορά των Αλμυριωτών ήταν σημαντική, οι δε

θυσίες και απώλειες μεγάλες. Μετά την Μικρασιατική

καταστροφή στην περιοχή εγκαταστάθηκαν στις αρχές

του 20ου αιώνα οικογένειες από την Ανατολική Ρωμυλία

και τη Μικρά Ασία. Αξιοσημείωτο είναι άλλωστε ότι η

Ευξεινούπολη δημιουργήθηκε στις αρχές του αιώνα εξ

ολοκλήρου με πρόσφυγες από τον Εύξεινο Πόντο και

στη συνέχεια από τη Μικρά Ασία.

Μεγάλος είναι και ο αριθμός των προσφύγων που

ήρθαν από την Καππαδοκία, με την ανταλλαγή

πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Κάτοικοι του

χωριού Τσαρικλί ήρθαν στην περιοχή μας και έφτιαξαν το

Αργιλλοχώρι και τον Μαυρόλοφο. Πρόσφυγες από τη

Μ.Ασία, μετά την Μικρασιατική καταστροφή του 1922, ήρθαν και στην περιοχή της Σούρπης, όπου

στεγάσθηκαν στο κτίριο του Κισλά, που είχε πάψει εν τω μεταξύ να είναι στρατώνας.


14


Μετά τα χρόνια του Μεσοπολέμου ακολούθησαν ακόμη πιο δύσκολες εποχές για τον Ελληνισμό, με

τη Γερμανοϊταλική Κατοχή, την Αντίσταση και τον

Eμφύλιο πόλεμο. Σημαντικές ήταν οι απώλειες στο

έπος του 1940 σε όλη την περιοχή, όπως και σε

ολόκληρη την Ελλάδα άλλωστε. Οι κάτοικοι

αντιστάθηκαν ηρωικά στον κατακτητή με θυσίες και

τίμημα μεγάλο.

Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν το Βόλο το 1941. Τον

Μάιο εγκαθίστανται ως στρατός κατοχής στην περιοχή

του Αλμυρού. Όμως, τον Ιούνιο αναχωρούν κι

αφήνουν τους Ιταλούς στη θέση τους. Γενικά στην

περιοχή μας τα στρατεύματα κατοχής ήταν κυρίως

Ιταλοί καραμπινιέροι παρά Γερμανοί κατακτητές, οι

οποίοι περνούσαν μόνο κατά διαστήματα για ελέγχους.

Οι Θεσσαλοί ήταν από τους πρώτους που αντιστάθηκαν στους κατακτητές. Η έντονη δράση των

ντόπιων ανταρτών οδηγεί τους Ιταλούς σε σκληρά αντίποινα, τις περισσότερες φορές απέναντι σε

αμάχους. Πολλοί όμηροι, κάτοικοι της περιοχής, εκτελέστηκαν από τους Ιταλούς όπως:

α) Οι 35 εκτελεσθέντες στο νεκροταφείο του Αλμυρού στις 15 Αυγούστου 1943.

β) Λίγο έξω από τους Αγίους Θεοδώρους στις 5 Μαΐου 1943 εκτελέστηκαν 10 άτομα, εννέα από το

Αχίλλειο κι ένας από τους Αγίους Θεοδώρους.

Εκτός από τις εκτελέσεις, μεγάλες ήταν οι καταστροφές των Ιταλών σε ολόκληρη την επαρχία

Αλμυρού. Το 1943 πυρπολήθηκαν τόσο η πόλη του Αλμυρού όσο και όλα σχεδόν τα χωριά, όπως το

Νεοχωράκι, ο Ανθότοπος, η Φυλάκη, η Ανάβρα, ο Μαυρόλοφος, ο Πλάτανος, οι Άγιοι Θεόδωροι, το

Αχίλλειο, ο Δρυμώνας, η Αγία Τριάδα, η Αμαλιάπολη και η Σούρπη. Επίσης, στις 14 Αυγούστου 1943 οι

Ιταλοί βομβαρδίζουν τον Πλάτανο, τη Σούρπη και τον Δρυμώνα, ενώ 3 ημέρες μετά βομβαρδίζεται και η

Αμαλιάπολη. Αρκετοί ήταν οι κάτοικοι που έχασαν τη ζωή τους σ’ αυτές τις επιδρομές.

Μετά την απελευθέρωση ακολουθεί το πανελλήνιο δράμα του Εμφυλίου πολέμου, ο οποίος ήταν πιο

τραγικός από τη Γερμανοϊταλική κατοχή. Ως αδελφοκτόνος πόλεμος έπληξε όλη την περιοχή μας και όχι

μόνο. Στρατολόγηση είχαμε και από τις δύο πλευρές σε όλα τα χωριά και ο Εμφύλιος άφησε πίσω του

θύματα εκατέρωθεν.

Σύγχρονος Αλμυρός

Μετά την απελευθέρωση ο Αλμυρός άρχισε

να αναπτύσσεται σημαντικά. Από το 1950 κι

έπειτα η ανάκαμψη, η ανασυγκρότηση και η ακμή

του Αλμυρού υπήρξε εντυπωσιακή. Το ίδιο

συνέβη σε όλη την περιοχή. Κατασκευάζονται

δρόμοι, ηλεκτροδοτούνται χωριά που δεν είχαν

ρεύμα μέχρι τότε, αρχίζουν να γίνονται δίκτυα

ύδρευσης και τηλεπικοινωνιών.

Δυστυχώς, ο καταστροφικός σεισμός της 9ης

Ιουλίου 1980 ισοπέδωσε ολόκληρο τον Αλμυρό κι

έτσι ξανακτίστηκε σχεδόν από την αρχή. Η πόλη

ανοικοδομήθηκε ριζικά και πήρε τη σημερινή του

μορφή. Έτσι, είναι πλέον μια σύγχρονη κωμόπολη που σφύζει από ζωή. Η αγορά της διαθέτει σχεδόν

τα πάντα. Το κέντρο της πόλης είναι η Κεντρική Πλατεία του Αλμυρού και γύρω της είναι κτισμένο το νέο

Δημαρχείο και συγκεντρώνονται όλες σχεδόν οι υπηρεσίες, τράπεζες, οργανισμοί και καταστήματα, για

την εξυπηρέτηση των κατοίκων ολόκληρου του Δήμου.


15


Εκτός του Αλμυρού, ο σεισμός του ’80 επέφερε σοβαρές ζημιές στα κτίρια όλων των κατοικημένων

περιοχών του Δήμου. Έτσι, τα περισσότερα σπίτια στα χωριά είναι καινούργια, με λίγες εξαιρέσεις

κτιρίων που «επέζησαν» των ιταλικών πυρπολήσεων, βομβαρδισμών και των σεισμών. Αυτός είναι ο

κυριότερος λόγος για τον οποίον οι πόλεις και τα χωριά του Δήμου Αλμυρού δεν έχουν διατηρήσει την

αρχιτεκτονική του παρελθόντος.

Ο Πύργος του Αλμυρού

Ο Πύργος του Αλμυρού υπήρξε σημείο αναφοράς για τους Αλμυριώτες έως το 1979. Πελώριος για

τα δεδομένα της εποχής του, τριώροφος , βρισκόταν στη νοτιοδυτική πλευρά του Αλμυρού, στην

σημερινή οδό Μετσόβου αριθμός 12, στην ενορία Ευαγγελιστρίας, όπου σήμερα ευρίσκεται η οικία του

Αναστασίου Γκάργκα.

Οι μεγαλύτεροι της γειτονιάς θυμούνται με νοσταλγία τον μεγάλο όμορφο κήπο του, γεμάτο με

μουριές, βερικοκιές και κορομηλιές. Τα παιδιά πηδούσαν κρυφά την μεγάλη μάνδρα για να γευτούν τα

βερίκοκα, τα σύκα και τα κορόμηλα, λαχταριστά φρούτα για εκείνη την εποχή που δεν υπήρχαν σε

αφθονία όπως σήμερα.

Η γνωστή Ευξεινουπολίτισσα λογοτέχνης Αύρα Παπαδοπούλου εμπνεύσθηκε απ’ αυτόν ένα όμορφο

διήγημά της.

Δυστυχώς πολλά ιστορικά στοιχεία δεν υπάρχουν. Ο πύργος ανήκε στον Μεχμέτ Αφέντη ή Μεμέτ

Εφέντη και κτίσθηκε επί Τουρκοκρατίας. Το 1886, πέντε χρόνια μετά την απελευθέρωση του Αλμυρού

από τους Τούρκους, ο Νικόλαος Γιαννόπουλος σχεδίασε άποψη του Αλμυρού της εποχής εκείνης από

την μεσημβρινή (νότια) πλευρά. Χάρις σ’ αυτόν μπορούμε να έχουμε μια απεικόνιση της πόλης αμέσως

μετά την τουρκοκρατία, η οποία διαφορετικά θα μας ήταν άγνωστη. Στο σχέδιο αυτό, που βρίσκεται στα

αρχεία της Φιλάρχαιου Εταιρείας Αλμυρού «ΟΘΡΥΣ», εικονίζεται μεταξύ άλλων οικοδομημάτων και ο

Πύργος.

Ήταν κτισμένος με πέτρες ως επί το πλείστον ''κροκάλες'' δηλαδή στρογγυλές, από τον Ξηριά. Τα

γωνάρια του όμως ήταν πελεκητά με πάχος 50 εκατοστών. Οι τοίχοι είχαν πάχος ενάμιση μέτρο.


16


(φωτογραφία από την οικογενειακή συλλογή του Αναστασίου Γκάργκα)

Εξωτερικώς διακρίνονταν οριζόντιες γραμμές οι οποίες ήταν τα ξύλινα σινάζια του και γύρω γύρω

υπήρχαν μικρά, στενά κάθετα ανοίγματα, τέσσερα στον δεύτερο όροφο και τέσσερα στον τρίτο, που

χρησιμοποιούνταν ως πολεμίστρες αλλά και για το φωτισμό του εσωτερικού τού πύργου, αφού δεν

υπήρχαν κανονικά παράθυρα. Στη δυτική πλευρά του πύργου υπήρχε η μία και μοναδική του πολύ

βαριά πόρτα, ξύλινη εσωτερικά και σιδερένια εξωτερικά με οριζόντια σιδερένια φύλλα. Η πόρτα είχε

διαστάσεις 1 μέτρο πλάτος και 2 μέτρα ύψος. Έλεγαν πως ζύγιζε 1000 οκάδες και είχε κλειδαριά με

πολύ μεγάλο χειροποίητο σιδερένιο κλειδί. Το κλειδί αυτό βρίσκεται ακόμη στην κατοχή του Αναστασίου

Γκάργκα.

Εσωτερικώς για μεγαλύτερη ασφάλεια η πόρτα είχε αμπάρα, που ασφάλιζε την μονόφυλλη πόρτα

και καθιστούσε αδύνατο το βίαιο άνοιγμα απ’ έξω. Μπροστά στην είσοδο ήταν μια μικρή βεραντούλα

στην οποία οδηγούσαν πέντε σκαλάκια.

Δίπλα στον Πύργο υπήρχαν και άλλα οικήματα: διώροφες πολυτελείς κατασκευές, όπου έμεναν οι

αφεντάδες του πύργου, Τούρκοι τιτλούχοι, τα μικρά παράσπιτα όπου έμεναν οι κολλήγοι, αλλά και

αποθήκες για τα αγαθά, στάβλοι για τα ζώα, αχυρώνες, υπόστεγα και τρία πηγάδια για την ύδρευση. Το

όλο συγκρότημα περιβάλλονταν από υψηλό πέτρινο μαντρότοιχο.

Στον τεράστιο κήπο του καλλιεργούσαν μουριές, περί τα 100 δέντρα, και εξέτρεφαν για πολλά χρόνια

μεταξοσκώληκες έως το 1930. Πριν το σεισμό, έως το 1980, υπήρχαν ακόμη μέσα στον κήπο 15

μουριές, με τα φύλλα των οποίων οι ιδιοκτήτες ετάιζαν – αποκλειστικά με αυτά – τις κατσίκες τους, 2

βερικοκιές, 2 αμυγδαλιές και 1 μεγάλη συκιά.

Το 1912 ήλθε στον Αλμυρό ο Αθανάσιος Κωνσταντίνου Γκάργκας, παππούς του Αναστασίου

Γκάργκα, από την Κωνσταντινούπολη με την οικογένειά του και αγόρασαν τον Πύργο.

Σήμερα, στον χώρο αυτό, μετά την κατεδάφιση του Πύργου, δεν υπάρχει τίποτε που να μαρτυρά την

ύπαρξή του, ούτε μία πέτρα του, αφού πολλοί Αλμυριώτες τις έπαιρναν και έκτιζαν με αυτές τα σπίτια

τους, κάτι ανάλογο με αυτό που έπραξαν και με τις πέτρες του Στρατώνα.

Ο Αναστάσιος Γκάργκας, γιός του Κωνσταντίνου, του οποίου η οικογένεια ήταν κληρονόμος του

Πύργου, έχει στα χέρια του μια συμβολαιογραφική πράξη του 1913, σύμφωνα με την οποία γίνεται

δωρεά εν ζωή ενός οικοπέδου και μιας οικίας που βρισκόταν στο σημείο όπου ήταν ο Πύργος του

Αλμυρού από τον Αθανάσιο Κων/νου Γκάργκα στον γιό του Κωνσταντίνο Αθαν. Γκάργκα.

Από την ιστοσελίδα της Φιλάρχαιου Εταιρίας Αλμυρού «Όθρυς»

Ο Πύργος του Αλμυρού

Χρυσούλα Δ. Κοντογεωργάκη,


17


Κισλάς - Καζάρμα

Ο Τούρκικος Στρατώνας (Κισλάς), βρίσκεται στη Β.Δ άκρη της Σούρπης και χρησιμοποιήθηκε

ως βασικός στρατιωτικός σταθμός των Τούρκων, στα χρόνια 1840-1881, στην τότε συνοριακή γραμμή

με την ελεύθερη Ελλάδα. Ο Κισλάς (τουρκική λέξη που σημαίνει στρατιωτικός κοιτώνας, κατάλυμα)

δημιουργήθηκε γύρω στο 1840. Ένα έγγραφο διαμαρτυρίας προς την Ελληνική κυβέρνηση του

Δημάρχου Πτελεατών, το 1864, μας διαφωτίζει για το χρονικό της δημιουργίας του στρατώνα. Το

έγγραφο αναφέρεται σε περιστατικό του 1837, όταν ο χείμαρρος Σαλαμπριάς πλημμύρησε τον κάμπο

του χωριού και έτσι άλλαξε η κοίτη του και η πορεία του. Μεταφέρθηκε στο ύψος του σημερινού

δημοσίου δρόμου, που διασχίζει τη Σούρπη και οδηγεί προς το Πτελεό. Οι Τούρκοι το εκμεταλλεύθηκαν και μετέφεραν τα σύνορα, καταπατώντας και τα χωράφια των

ντόπιων. Έκτισαν δε τότε και τον στρατώνα τους στο πρώην ελληνικό μέρος. Στον κάμπο ύψωσαν ένα

τείχος, για να παραμείνει ο χείμαρρος στη νέα του πορεία. Το τείχος αργότερα γκρεμίσθηκε και η

περιοχή ονομάσθηκε από τότε Κομμένος Τείχος. Σε αυτή την εποχή λοιπόν κτίσθηκε ο Κισλάς, ενώ

αξίζει να τονισθεί ότι περίπου σ΄ αυτά τα χρόνια κτίσθηκε και ο μεγαλύτερος τουρκικός στρατώνας της

περιοχής, στον Αλμυρό (το 1864). Το ιστορικό αυτό μνημείο ήταν συγκρότημα κτιρίων, διαστάσεων

30Χ50 μ., που οργανώνονταν γύρω από μια αυλή. Αποτελούνταν από ένα διώροφο με ημιυπόγειο, ένα

ακόμη διώροφο και τρία ισόγεια. Το κύριο υλικό δομής είναι η πέτρα, ιδιαίτερα εμφανής στις όψεις του

κτιρίου. Ο στρατώνας μεταγενέστερα μετατράπηκε σε ιδιωτική αποθήκη. Η πέτρα του κτιρίου είναι

χρωματιστή μυγδαλόπετρα, σιδερόπετρα, που είναι άφθονη στο υπέδαφος της Σούρπης και έχει

χρησιμοποιηθεί στα περισσότερα σπίτια του χωριού. Το 1985 το κτίριο κηρύχθηκε διατηρητέο ιστορικό

μνημείο. Κάποια άλλα στοιχεία για τον Κισλά είναι τα εξής: ένα στρατιωτικό τάγμα αποτελούσε τη

δύναμη του και έστελνε μικρές φρουρές στις Καζάρμες, στα φυλάκια. Το υπόγειο χρησιμοποιούνταν και

ως φυλακή, όπως αναφέρει και ο τοπικός θρύλος για τον Αράπη, το δήμιο του Κισλά, που σκότωνε τους

Έλληνες αγωνιστές. Μετά το 1881 και την απελευθέρωση της Θεσσαλίας το κτίριο έπαψε να είναι

στρατώνας. Στα κτίρια του Κισλά στεγάσθηκαν πρόσφυγες από τη Μ.Ασία, μετά την Μικρασιατική

καταστροφή του 1922. Ως το 1980 ο Κισλάς ήταν σε καλή κτιριακή κατάσταση, κατοικούνταν σποραδικά,

μετά το σεισμό όμως και το άφθονο χιόνι του 1987 άρχισε να γκρεμίζεται. Σήμερα χρησιμοποιείται ως

στάβλος και αποθήκη ενώ στο μέσον της αυλής υπάρχει ακόμα το πηγάδι, με το σκουριασμένο μαγκάνι

και μερικά τεράστια πιθάρια. Πληροφορίες μας διασώζουν ότι στην γιορτή της Ανάληψης του Χριστού τα

παιδιά έριχναν στον πυθμένα του πηγαδιού καθρέπτες νομίζοντας πως θα δουν με τα μάτια της

φαντασίας τους τα αγαπημένα τους νεκρά πρόσωπα. Ακόμη μια πληροφορία μας λέει ότι στα χρόνια

που ο στρατώνας ήταν στα χέρια των Τούρκων, έβγαινε ο διοικητής του Κισλά κάθε Σάββατο, ο Αγάς και

μοίραζε στα παιδιά του χωριού τον γευστικό χαλβά που έφτιαχνε με άσπρα στραγάλια ενώ τα αγόρια

του χωριού του έδιναν ζάχαρη, καφέ, γλυκά και άσπρο ύφασμα. Το 1983 έγινε συντονισμένη

προσπάθεια κατοίκων της Σούρπης προς το Υπουργείο Πολιτισμού και την Μελίνα Μερκούρη για την

αγορά του κτιρίου από το κράτος και την μετατροπή του σε χώρο πολιτισμού.

Ο Ελληνικός Στρατώνας, ιστορικό μνημείο και αρχιτεκτονικό κόσμημα της Σούρπης, είναι ο

παλιός και άφθαρτος, από τον χρόνο και τους σεισμούς, ελληνικός στρατώνας, που χρησιμοποιήθηκε

από τον ελληνικό στρατό κατά την περίοδο 1830-1881 (όταν απελευθερώθηκε η Θεσσαλία δηλαδή).

Είναι ένα θαυμάσιο πέτρινο οικοδόμημα, που βρίσκεται πάνω από το ναό του Αγίου Γεωργίου και το

κτίριο του νηπιαγωγείου. Η προφορική παράδοση διασώζει ότι κτίσθηκε το 1803 και αμέσως μετά την

απελευθέρωση του Έθνους έγινε ο βασικός ελληνικός στρατώνας των συνοριακών δυνάμεων στην

ευρύτερη περιοχή. Το 1834 συγκεκριμένα εγκαταστάθηκε στο κτίριο τάγμα Ευζώνων, που κάλυπτε με

φρουρές και τα μικρά μεθοριακά φυλάκια κατά μήκος του Σαλαμπριά έως ψηλά στον Κλινοβό, στην

Όθρυ. Τα φυλάκια αυτά, οι Καζάρμες, όπως λέγονταν, ήταν διάσπαρτες κατά μήκος της συνοριακής

γραμμής: α) στο Στόμιο, κάτω στο Βάλτο στον όρμο Σούρπης, που διασώζεται μέχρι σήμερα β)κοντά

στο πηγάδι του Δημαρέλλου πηγαίνοντας προς την Μαγούλα (σήμερα έχει γκρεμισθεί και δεν υπάρχει)

γ)στον Κλίνοβο, ορεινή θέση στην Όθρυ, Ν.Δ της Σούρπης. Αυτές ήταν οι Ελληνικές Καζάρμες,ενώ

απέναντι τους ήταν οι τουρκικές: α)στη θέση Στρατώνας ή Άγκωνας πηγαίνοντας προς το Στόμιο, από

την εδώ μεριά του Σαλαμπριά, προς τον Αλμυρό δηλαδή (σήμερα δεν υπάρχει, μόνο η ονομασία της

τοποθεσίας διασώζει αυτήν την Καζάρμα), β)στην Πελάλιστρα, στο κέντρο του κάμπου (η μόνη ολόρθη

διασωσμένη Καζάρμα) γ)στα Αμπελάκια Δρυμώνας, ημιορεινή τοποθεσία νότια της Δρυμώνας (λίγα


18


ερείπια σώζονται σήμερα). Οι τουρκικές φρουρές έρχονταν εδώ από τον Κισλά, τον στρατώνα τους στη

Σούρπη. Οι δυο στρατώνες, ο ελληνικός και ο τούρκικος, απείχαν μεταξύ τους μια τουφεκιά, όπως

σημείωνε ξένος περιηγητής. Ο Ελληνικός στρατώνας φιλοξένησε χιλιάδες στρατιώτες σ΄ όλα τα

επαναστατικά κινήματα για την απελευθέρωση της Θεσσαλίας. Στην επανάσταση του 1854 εδώ έμειναν

τα επαναστατικά σώματα, όπως μαρτυρεί ο Ηλ. Παπαηλιόπουλος, σύνδεσμος της ελληνικής

κυβέρνησης με τους πολεμιστές. Στην επανάσταση του 1878 στεγάζονται εδώ πολλοί στρατιωτικοί λόχοι,

που συμμετέχουν το Γενάρη και τον Φλεβάρη στις μάχες της Μονής Ξενιάς και του Πλατάνου. Στο κτίριο

λειτουργεί Θεραπευτήριο για τους τραυματίες και Επιμελητήριο ανεφοδιασμού των εξαθλιωμένων

αγωνιστών από τις μάχες του Πλατάνου και του Πηλίου. Εδώ έμεινε και ο περίφημος Κάρολος Όγλ,

φιλέλληνας Άγγλος δημοσιογράφος των Τάιμς του Λονδίνου, που κάλυπτε τα γεγονότα αυτής της

επανάστασης. Ο Όγλ σκοτώθηκε αργότερα στη μάχη της Μακρινίτσας, τον Μάρτιο του 1878. Η

Θεσσαλία ελευθερώνεται το 1881, τα σύνορα Ελλάδας - Τουρκίας ανεβαίνουν στην Ελασσόνα και στον

Όλυμπο και το κτίριο παύει να είναι στρατώνας. Περιέρχεται ιδιοκτησιακά στον Δήμαρχο Αχιλ.

Δημοκωστούλα και από τότε ανήκει στην οικογένεια αυτή. Το 1985 το κτίριο ανακηρύχθηκε διατηρητέο

ιστορικό μνημείο. Η ανακαίνιση του κτιρίου άρχισε από τον ιδιοκτήτη του το 1970, ολοκληρώθηκε γύρω

στο 1985 και σήμερα αποτελεί ένα αρχιτεκτονικό στολίδι του τόπου μας. Κύριο υλικό δομής είναι η

πέτρα, ιδιαίτερα επιμελημένη και εμφανής στις όψεις του κτιρίου. Το κτίριο εσωτερικά διαμορφώνεται

ως εξής: ο πρώτος χώρος που συναντάμε είναι ένα μεγάλο δωμάτιο, το καθιστικό. Αυτό το είχαν ως

υπόγειο παλιότερα και έμειναν οι στρατιώτες. Μια σκάλα οδηγεί στον επάνω όροφο, όπου μπαίνουμε

ανοίγοντας την ξύλινη καταπακτή, την γκλαβανή όπως λέγεται. Ο όροφος έχει τρία δωμάτια, με τζάκια

στην αυθεντική τους κατασκευή, αυθεντικά έπιπλα και εικόνες των προγόνων της οικογένειας

Δημοκωστούλα. Ο χώρος αυτός ήταν το διοικητήριο του στρατώνα και τα υπνοδωμάτια των

αξιωματικών. Στο ισόγειο, δίπλα στο σημερινό καθιστικό, υπάρχει μεγάλο δωμάτιο, όπου ήταν και αυτό

κατάλυμα των στρατιωτών και χρησιμοποιήθηκε αργότερα ως Δημοτικό σχολείο, από το 1890 έως το

1915 περίπου. Στους τοίχους αυτού του δωματίου οι μαθητές είχαν σκαλίσει τα ονόματα τους με

ημερομηνίες.

Εξωτερικά του κτιρίου υπάρχει σήμερα μαντρότοιχος και περιποιημένος κήπος, με πολλά

παρτέρια. Ο μαντρότοιχος παλιότερα, πριν την ανακαίνιση, ήταν ψηλότερος γύρω στα 3 μ. και είχε

πολεμίστρες. Το ίδιο συνέβαινε και στους τοίχους του κτιρίου με τις δεκάδες πολεμίστρες του. Σήμερα

σώζονται γύρω στις δέκα, στη πλευρά του κτιρίου προς το νηπιαγωγείο. Μέσα στην αυλή, παλιότερα

όταν υπήρχε ο στρατώνας, βρισκόταν το μαγειρείο και ο χώρος φαγητού των στρατιωτών καθώς και

στάβλος για τα άλογα. Οι χώροι αυτοί καταστράφηκαν στο βομβαρδισμό της Σούρπης το 1943.

Καζάρμα. Η Καζάρμα της Σούρπης ήταν στρατιωτικό μεθοριακό φυλάκιο των Τούρκων στη

συνοριακή γραμμή (1830-1881), το μόνο που διασώζεται έως σήμερα. Ονομάζεται έτσι από την ιταλική

λέξη caserma, που σημαίνει στρατώνας. Η φρουρά αποτελούνταν από 10-20 στρατιώτες, που ερχόταν

από τον Κισλά. Είχε καλό οπτικό πεδίο, για την στρατιωτική επιτήρηση της περιοχής και πολλές

πολεμίστρες, είτε χαμηλά στη βάση του, είτε στο άνω μέρος του, όπου ανέβαιναν οι στρατιώτες με

πετρόχτιστη σκάλα. Το ισόγειο ήταν τυφλό, εφοδιασμένο με πολεμίστρες, ενώ στον όροφο ανοίγονταν

πολλά μικρά παράθυρα, μάλλον φεγγίτες και αρκετά ψηλότερα από την βάση του εκεί πατώματος. Η

τουρκική Καζάρμα βρίσκεται στη Πελαλίστρα και απέναντι της, στην Ν.Α. μεριά του Σαλαμπριά,

βρισκόταν η ελληνική, που ήταν μικρότερο κτίριο (σήμερα έχει καταστραφεί) και το υπεράσπιζαν 7-10

στρατιώτες, που ερχόταν από τον ελληνικό στρατώνα του χωριού. Οι Καζάρμες αυτές λειτουργούσαν

και ως τελωνεία και κάηκαν κατά την διάρκεια του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1878.


19



20


Ταυτότητα Δήμου

Η πόλη του Αλμυρού είναι μια σύγχρονη πόλη, χτισμένη στο κέντρο μιας εύφορης πεδιάδας γνωστής με το όνομα «Κρόκιο Πεδίο», η οποία διασχίζεται από χείμαρρους. Έχει πληθυσμό 7.566 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2001 και σύμφωνα με την απογραφή του 2011:

Ο νέος Καλλικρατικός Δήμος Αλμυρού αποτελείται από:

ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ

ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ

ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ

ΟΙΚΙΣΜΟΙ

ΑΛΜΥΡΟΥ ΑΛΜΥΡΟΥ ΕΥΞΕΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

ΚΡΟΚΙΟΥ ΠΛΑΤΑΝΟΥ ΑΝΘΟΤΟΠΟΥ ΚΩΦΩΝ ΚΟΚΚΩΤΩΝ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΝΕΟΧΩΡΑΚΙΟΥ ΝΕΡΑΪΔΑΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΑΛΜΥΡΟΥ ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗ(ΤΣΙΓΚΕΛΙ) ΧΟΡΟΣΤΑΣΙΟΥ ΑΡΓΙΛΛΟΧΩΡΙΟΥ ΑΝΩ ΜΑΥΡΟΛΟΦΟΥ ΜΑΥΡΟΛΟΦΟΥ ΖΑΡΚΑΔΟΧΩΡΙΟΥ ΠΕΡΔΙΚΑΣ

ΣΟΥΡΠΗΣ ΣΟΥΡΠΗΣ ΑΜΑΛΙΑΠΟΛΗΣ ΒΡΥΝΑΙΝΑΣ ΑΓ.ΤΡΙΑΔΑΣ ΔΡΥΜΩΝΑ ΑΓ.ΙΩΑΝΝΗ

ΚΟΝΤΑΡΟΛΑΚΚΑΣ ΝΗΕΣ

ΠΤΕΛΕΟΥ ΠΤΕΛΕΟΥ ΑΧΙΛΛΕΙΟΥ ΑΓ.ΘΕΟΔΩΡΩΝ

ΠΗΓΑΔΙ ΛΕΙΧΟΥΡΑΣ ΑΓ.ΜΑΡΙΝΑΣ - ΛΕΥΚΗΣ ΑΓ.ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΑΥΡΙΑΝΗΣ

ΑΝΑΒΡΑΣ ΑΝΑΒΡΑΣ


21


Δημοτικές - Τοπικές Κοινότητες

(με αλφαβητική σειρά)

Αλμυρός

Αγία Τριάδα

Άγιοι Θεόδωροι

Άγιος Δημήτριος

Άγιος Ιωάννης

Άγιος Ιωάννης (Τσιγκέλι)

Αμαλιάπολη

Ανάβρα

Ανθότοπος

Άνω Μαυρόλοφος – Μαυρόλοφος

Αργιλλοχώρι

Αχίλλειο

Βρύναινα

Γαύριανη

Δρυμώνας

Ευξεινούπολη

Ζαρκαδοχώρι

Κοκκωτοί

Κονταρόλακκα

Κρόκιο

Κωφοί

Λειχούρα

Νεοχωράκι

Νεράιδα

Νηές

Όθρυς

Παραλία Αλμυρού

Πέρδικα

Πλάτανος

Πτελεός – Πηγάδι

Σούρπη

Φυλάκη

Χοροστάσι


22


Αλμυρός Η σημερινή πόλη του Αλμυρού, μετά τη Βυζαντινή εποχή, εξαιτίας κυρίως πειρατικών

επιδρομών, χτίστηκε στη σημερινή της θέση. Στην περιοχή εγκαταστάθηκαν στις αρχές του 20ου αιώνα οικογένειες από την Ανατολική Ρωμυλία και τη Μικρά Ασία.

Μετά την απελευθέρωση από τα στρατεύματα κατοχής άρχισε να αναπτύσσεται σημαντικά. Από το σεισμό το 1980 ο Αλμυρός ανοικοδομήθηκε ριζικά και πήρε τη σημερινή του μορφή.

Άποψη του Αλμυρού από ψηλά

Ο Αλμυρός αποτελεί σημαντικό αγροτικό και εμπορικό κέντρο του Νομού Μαγνησίας , ενώ εξελίσσεται και σε κέντρο αγροτουρισμού για την περιοχή. Ακόμη, έχει τον αρχαιότερο γεωργικό συνεταιρισμό της Ελλάδας.

Στον εύφορο κάμπο του Αλμυρού καλλιεργούνται σιτηρά, κηπευτικά, βαμβάκι, καλαμπόκι, ελιές, αμυγδαλιές, αμπέλια. Σε απόσταση 6,5 χλμ. ανατολικά βρίσκεται η παραλία του Αλμυρού, Καραγκιόλ.

Στο Μουσείο μπορείτε να δείτε πλούσια ευρήματα νεολιθικής εποχής, ενώ ακριβώς απέναντι μπορείτε να επισκεφτείτε το παλαιό Γυμνάσιο Αλμυρού, ένα μνημειώδες νεοκλασικό κτίριο των αρχών του αιώνα μας που μαζί με το Μουσείο και την Πινακοθήκη αποτελούν τα παλαιότερα κτίρια της περιοχής.

Το Δάσος Κουρί μια έκταση 1200 στρεμμάτων είναι ιδανικός τόπος περιπάτου πνιγμένο στις βελανιδιές με το παραδοσιακό τρενάκι, όμορφες τεχνητές λίμνες αλλά και ζώα που κυκλοφορούν ελεύθερα. Το καταπράσινο όρος Όθρυς, που στέκεται επιβλητικά πάνω από ολόκληρο το Δήμο, προσφέρεται για τους λάτρεις της πεζοπορίας και του κυνηγιού και αποτελεί ιδανικό τόπο για τον φυσιολάτρη επισκέπτη.


23


Η πλατεία του Αλμυρού

Ο Αλμυρός έχει πληθυσμό περίπου 13.000 κατοίκους και απέχει 32,5 χλμ. ΝΔ από το Βόλο. Αποτελεί την κύρια Δημοτική Κοινότητα και πρωτεύουσα του Δήμου. Η πόλη του Αλμυρού έχει πλούσια εμπορική δραστηριότητα, τραπεζικά υποκαταστήματα και πλήθος υπηρεσιών, όπως Πολεοδομία, Δασαρχείο κλπ.


24


Αγία Τριάδα Δίπλα ακριβώς στην κωμόπολη της Σούρπης βρίσκεται η Αγία Τριάδα, Τοπική

Κοινότητα του Δήμου Αλμυρού, με τη γραφική εκκλησία της. Στην απογραφή του 2001 το χωριό είχε 338 κατοίκους.

Βρίσκεται στο κέντρο του κάμπου της πεδιάδας της Σούρπης, του αρχαίου Αθαμάντιου πεδίου. Όταν ιδρύθηκε το 1864 το χωριό ονομαζόταν Καλύβια Σούρπης και αργότερα το 1905 μετονομάστηκε σε Αγία Τριάδα από τον ομώνυμο ναό του χωριού.

Ο ναός της Αγ. Τριάδας στην πλατεία του χωριού

(με τη φωλιά του πελαργού μόνιμα πάνω από το καμπαναριό)

Άγιοι Θεόδωροι Γραπτές πηγές που να βεβαιώνουν τη χρονολογία της ίδρυσης του χωριού των Αγίων

Θεοδώρων δεν υπάρχουν. Η "πορεία" του μέσα στα χρόνια σώθηκε χάρη στις μνήμες και τις διηγήσεις των παλαιότερων. Το παλαιό χωριό των Αγίων Θεοδώρων (Παλαιοχώρι) κάηκε από τους Τούρκους μόλις κηρύχτηκε η επανάσταση του 1821.

Από τότε η ζωή των κατοίκων ήταν νομαδική (σκηνίτες - κτηνοτρόφοι). Στεγάστηκαν σε καλύβες στο ίδιο μέρος, άλλοι πήγαν στο γειτονικό χωριό Χαμάκω και σε άλλες γειτονικές αγροικίες. Το σημερινό χωριό χτίστηκε το 1845, μετά από μετακίνηση του πληθυσμού από το Παλαιοχώρι. Το παλιό χωριό (Παλαιοθόδωρος), με ιστορία αρκετών εκατονταετιών, ελευθερώθηκε από τον Τουρκικό ζυγό με τη συνθήκη της Ανδριανούπολης, το 1829. Στα πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση η παρουσία του κράτους ήταν σκιώδης έως ανύπαρκτη, με αποτέλεσμα ο μεγάλος οπλαρχηγός Βελέντζας να καταφέρει (για δικούς του σκοπούς) να δημιουργήσει ένα παραλιακό χωριό, το Αχίλλειο στη θέση Τραχήλι, αναγκάζοντας πληθυσμούς να μετακινηθούν από τα χωριά Άγιοι Θεόδωροι, Χαμάκω και Κουρουκλέντι. Η γύρω περιοχή, όμως, ήταν ελώδης και νοσογόνος με πάρα πολλά κουνούπια. Σαν αποτέλεσμα οι κάτοικοι προσβλήθηκαν από ελονοσία και ο πληθυσμός αποδεκατιζόταν. Όλα αυτά συνέβαιναν μέχρι το θάνατο του οπλαρχηγού Βελέντζα. Έπειτα οι κάτοικοι ζήτησαν τη λύτρωση από την ελονοσία εγκαταλείποντας το


25


παραθαλάσσιο χωριό και γύρισαν στα αρχικά τους χωριά στους Αγίους Θεοδώρους, στη Χαμάκω, στο Κουρουκλέντι. Από τον Παλαιοθόδωρο, σήμερα, σώζονται μόνο τα ερείπιά του, βόρεια του σημερινού χωριού, που είναι πολύ μεταγενέστερο.

Το χωριό των Αγίων Θεοδώρων, δεσπόζει σε ένα λόφο με 200 περίπου μέτρα ύψος, μόλις 3 χλμ από την Εθνική οδό Αθηνών - Θεσσαλονίκης. Οι κάτοικοί του υπολογίζονται στους 500 και οι περισσότεροι από αυτούς ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Οι Άγιοι Θεόδωροι αποτελούν ένα φιλόξενο χωριό, με πολύ πράσινο και φυσικές ομορφιές, ιδανικό τόπο προορισμού για τους καλοκαιρινούς, και όχι μόνο παραθεριστές. Σήμερα αποτελεί Τοπική Κοινότητα του Δήμου Αλμυρού.

Άγιος Δημήτριος

Στο Αχίλλειο ανήκει ο οικισμός του Αγίου Δημητρίου, σε περιοχή κατάφυτη από ελιές που βρίσκεται στον Ευβοϊκό κόλπο, απέναντι από τη Βόρεια Εύβοια. Μια πανέμορφη διαδρομή δίπλα στην θάλασσα οδηγεί τον επισκέπτη από το χωριό του Αχιλλείου στον οικισμό. Επίσης, παραλιακός αγροτικός δρόμος μετά τον οικισμό οδηγεί στο ξωκλήσι του

Αγίου Δημητρίου, μέσα από εκτεταμένους ελαιώνες, που φτάνουν ως τη θάλασσα.

Ο οικισμός είναι γεμάτος από μικρές γραφικές παραλίες, που το καλοκαίρι πλημμυρίζουν από επισκέπτες. Η περιοχή αποτελεί ιδανικό τόπο για ερασιτέχνες ψαράδες και λάτρεις της φύσης. Την είσοδο στον κόλπο του Αγίου Δημητρίου "φυλάττουν" 2 νησάκια. Το μεγαλύτερο ονομάζεται Αργυρόνησος, ενώ ανάμεσα σ' αυτό και στην στεριά υπάρχει ένα μικρότερο. Σύμφωνα με τον Στράβωνα, αυτά τα 2 νησάκια στην αρχαιότητα

ονομαζόταν Πύρρα και Δευκαλίων. Στον οικισμό υπάρχουν καθαρά ενοικιαζόμενα δωμάτια και παραλιακές ταβέρνες, που

δίνουν στον επισκέπτη τη δυνατότητα για άνετες διακοπές. Όμως, εκτός από τους επισκέπτες στον οικισμό διαμένουν μόνιμα περίπου 50 κάτοικοι.

Άγιος Ιωάννης

Σε μικρή απόσταση από τη Βρύναινα υπάρχει ο Άγιος Ιωάννης, ένα γραφικό χωριουδάκι μέσα σε πυκνή βλάστηση δίπλα στο υδάτινο φράγμα του «Μαυρομάτη». Ονομαστή είναι η εκκλησία του χωριού από το ιερό της οποίας πηγάζει το νερό που δροσίζει τους περαστικούς στην βρύση που υπάρχει στην πλατεία του χωριού. Εκεί λειτουργεί ξενώνας 60 κλινών και εστιατόριο με παραδοσιακούς μεζέδες.


26


Η πλατεία του χωριού

Ο επισκέπτης μπορεί να φιλοξενηθεί στον ξενώνα του χωρίου, να δροσιστεί στην πηγή που υπάρχει στην πλατεία, να θαυμάσει το τοπίο και να περπατήσει σε καταπράσινα μονοπάτια, να προσκυνήσει στην Άνω Ιερά Μονή Ξενιάς, να επισκεφτεί το φαράγγι και το φράγμα Μαυρομάτη, να γευτεί τους μεζέδες και να απολαύσει τον καφέ του στο εστιατόριο του ξενώνα.

Βρίσκεται σε απόσταση 20 περίπου χιλιομέτρων από την Εθνική Οδό και από τον Ιανουάριο του 2001 αποτελεί Τοπική Κοινότητα του Δήμου Αλμυρού, με 75 περίπου κατοίκους.

Άγιος Ιωάννης(Τσιγκέλι)

Μια όμορφη θαλάσσια περιοχή βρίσκεται 7,7χμ. περίπου ανατολικά της Ευξεινούπολης και αποτελεί οικισμό της, με 50 περίπου κατοίκους.

Ονομάζεται Αη-Γιάννης ή Τσιγκέλι και διαθέτει αλιευτικό καταφύγιο, κάμπινγκ, ταβέρνα και καφετέρια. Είναι γνωστή και ως παραλία Ευξεινούπολης.

Η περιοχή κατοικείται από τη Ρωμαϊκή και Βυζαντινή περίοδο, καθώς εδώ υπήρχε ο δεύτερος (παραθαλάσσιος) οικισμός του Αλμυρού εκείνη την περίοδο.

Σήμερα γίνεται από το Δήμο Αλμυρού προσπάθεια να δημιουργηθεί στην περιοχή

λιμάνι, όπου μπορούν να μεταφερθούν όλες οι δραστηριότητες του λιμανιού του Βόλου.


27


Αμαλιάπολη Η Αμαλιάπολη (Μιτζέλα) αποτελεί παραθαλάσσιο τουριστικό θέρετρο που κατακλύζεται

από πλήθος τουριστών. Διαθέτει οργανωμένες παραλίες εκπληκτικής ομορφιάς, ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια, γραφικές ψαροταβέρνες και ουζερί που βρίσκονται δίπλα στο κύμα, μπαράκια κλπ. Τους καλοκαιρινούς μήνες, καραβάκια πραγματοποιούν μονοήμερες κρουαζιέρες στις Βόρειες Σποράδες (Σκιάθο, Σκόπελο, Αλόννησο).

Η (νέα) Μιτζέλα κτίστηκε στις αρχές του 19ου αιώνα από κατοίκους της Παλιάς Μιτζέλας του Πηλιού. Έχει ξεχωριστή ιστορία καθώς οι κάτοικοί της διακρίθηκαν για τον ηρωισμό τους σε ναυμαχίες που πραγματοποιήθηκαν κατά την απελευθέρωση από τους Τούρκους. Τμήματα του οπλισμού των πλοίων τους (κανόνια κλπ) εκτίθενται στην πλατεία της Αμαλιάπολης.

Η ονομασία της δόθηκε προς τιμήν της Βασίλισσας Αμαλίας η οποία προσκάλεσε Βαυαρούς αρχιτέκτονες προκειμένου να επιμεληθούν την αρχιτεκτονική του οικισμού και των κτιρίων της. Ακόμη και σήμερα διασώζονται κτίρια υψηλής αρχιτεκτονικής καθώς και το κάστρο της Μιτζέλας. Στον γραφικό κόλπο δεσπόζει το νησάκι «Κίκυνθος» ενώ στον ευρύτερο θαλάσσιο χώρο από την Αμαλιάπολη ως τις Νηές έχουν εντοπιστεί 12 ναυάγια της ύστερης ρωμαϊκής και βυζαντινής περιόδου.

Αεροφωτογραφία της Αμαλιάπολης

Οι τουρίστες μπορούν να απολαύσουν το μπάνιο τους σε μαγευτικές παραλίες, ουζάκι και ψαρομεζέδες δίπλα στο κύμα, να μετέχουν σε καλοκαιρινές αθλητικές δραστηριότητες (beach volley) και θαλάσσια σπορ, να απολαύσουν το ποτό τους και να διασκεδάσουν ως τις πρωινές ώρες σε μπαράκια που βρίσκονται δίπλα στη θάλασσα. Ακόμη, μπορούν να πραγματοποιήσουν μονοήμερη κρουαζιέρα στις Βόρειες Σποράδες.

Βρίσκεται σε απόσταση μόλις 8 χιλιόμετρων από την Εθνική Οδό (Έξοδος στον Κόμβο Σούρπης). Σήμερα αποτελεί Τοπική Κοινότητα του Καλλικρατικού Δήμου Αλμυρού.


28


Ανάβρα Η Τοπική Κοινότητα Ανάβρας μέχρι το 2010 ήταν ανεξάρτητη Κοινότητα, αλλά από τις

αρχές του 2011 αποτελεί κοινότητα του Δήμου Αλμυρού. Στην Ανάβρα τα τελευταία χρόνια έχει διαμορφωθεί ένα πλούσιο πλέγμα πολιτιστικών πόρων, που προσελκύουν επισκέπτες απ’ όλη την επικράτεια.

Άξιο αναφοράς είναι το

Περιβαλλοντικό Πολιτισμικό Πάρκο «ΓΟΥΡΑ» που έχει δημιουργηθεί στις πηγές της Ανάβρας. Από τις πηγές αυτές ξεκινά ο ποταμός Ενιππέας. Στο πάρκο υπάρχει δίκτυο μονοπατιών με βασικό μονοπάτι πλακοστρωμένο και παρακλάδια, προστατευτικά κάγκελα σε επικίνδυνα σημεία, γεφύρια σε 5 βασικά σημεία, αναληματικοί τοίχοι από λιθοδομή, εξοπλισμός με ξύλινους τραπεζόπαγκους

και δοχεία απορριμμάτων, παιδική χαρά κ.α. Ακόμη έχει τοποθετηθεί σήμανση και ενημερωτικές πινακίδες για τα αξιοθέατα του πάρκου, την πανίδα τη χλωρίδα κ.α.

Ακόμη, το Αιολικό Πάρκο Αλογόραχης αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα έργα της Ανάβρας. Σημαντικό περιβαλλοντικό έργο με ιδιαίτερη σημασία και εμβέλεια. Το Αιολικό Πάρκο Αλογόραχης βρίσκεται στο όρος Οθρυς, σε υψόμετρο (περίπου) 1.200 μ.

Άλλα σημεία στο χωριό που αξίζουν να επισκεφτεί κανείς είναι το Λαογραφικό Μουσείο Κτηνοτροφικής Ζωής καθώς και τη Βιβλιοθήκη της Ανάβρας. Όμως, περιφερειακά του χωριού υπάρχουν και περιοχές αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, όπως τα τρία κάστρα ελληνιστικής εποχής και το πρωτοελλαδικό νεκροταφείο. Η ορεινή φύση βέβαια κρύβει κι άλλους θησαυρούς όπως πέτρινα γεφύρια, σπήλαια κ.α.

Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 η Ανάβρα έχει 987 κατοίκους.


29


Ανθότοπος και Νεράιδα

Ο Ανθότοπος και η Νεράιδα είναι δύο γειτονικά χωριά που έχουν την ίδια ιστορική

διαδρομή και κοινή καταγωγή των κατοίκων. Κατά τον 16ο – 17ο αιώνα οργανώνονται πολλές βλάχικες κοινότητες, όπως το Μέτσοβο, οι Καλαρρύτες, το Ζαγόρι, η Μοσχόπολη (κοντά στη σημερινή Κορυτσά) κ.ά. με συνολικό πληθυσμό περίπου 60.000 κατοίκων. Με τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την ανάπτυξη των εθνικών κρατών σταματά και η ανάπτυξη των βλάχικων κέντρων.

Οι βλάχοι του Αλμυρού κατάγονται από το χωριό Φράσσιαρη (Frasari της σημερινής Ν. Αλβανίας). Γύρω στα 1700 ήταν σημαντική κωμόπολη, στην περιφέρεια της Πρεμετής, με 600 περίπου σπίτια. Στη συνέχεια καταστράφηκε τρεις φορές από τους Οθωμανούς και πολλοί από αυτούς κατέφυγαν στην περιφέρεια της Κορυτσάς. Από εκεί κατέβηκε η συντριπτική τους πλειοψηφία στον Αλμυρό κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα. Κατά τα έτη 1878-1880 εγκαθίστανται στον Αλμυρό 163 οικογένειες Βλάχων, όμως εγκατάσταση είχαμε και πριν την χρονολογία αυτή αλλά και μετά το 1881, όταν έγινε η απελευθέρωση του Αλμυρού και φυσικά ολόκληρης της Θεσσαλίας.

Οι Βλάχοι, εκτός της πόλης του Αλμυρού, εγκαταστάθηκαν και στην γύρω περιοχή και κυρίως στα χωριά Νεράιδα και Ανθότοπος. Σήμερα η Νεράιδα αριθμεί περίπου 120 κατοίκους. Αρχείο Ζούπης Κωνσταντίνος

Άνω Μαυρόλοφος

Ο Μαυρόλοφος στην ουσία είναι ο ένας από συνολικά τρεις οικισμούς που βρίσκονται στην περιοχή και σήμερα ανήκουν στο Δήμο Αλμυρού. Μεγαλύτερος από τους τρεις σε πληθυσμό, αλλά και σε έκταση, είναι ο Άνω Μαυρόλοφος με 24 κατοίκους. Όπως συμβαίνει σε όλους τους οικισμούς εκείνης της περιοχής, μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού κατοικεί πλέον στον Αλμυρό και στην Ευξεινούπολη.


30


Μαυρόλοφος

Τα ιστορικά στοιχεία και για τον Μαυρόλοφο είναι ίδια με όσα έχουν γραφτεί και αντληθεί από το αρχείο του Κων/νου Ζούπη, τόσο για το Αργιλλοχώρι όσο και για τον Άνω Μαυρόλοφο.

Στον Μαυρόλοφο έχουν απομείνει ελάχιστοι κάτοικοι, καθώς ο οικισμός είχε 13 κατοίκους στην απογραφή του 2001. Οι περισσότεροι έχουν μετακινηθεί προς τον Αλμυρό και την Ευξεινούπολη.

Αργιλλοχώρι

Σε πολλές περιοχές της Μ. Ασίας από τα πανάρχαια χρόνια κατοικούσαν ελληνικοί πληθυσμοί, κυρίως στα παράλια, αλλά και στην ενδοχώρα. Μια από τις περιοχές αυτές, είναι και η Καππαδοκία, η οποία μαζί με την πρωτεύουσα της την Καισαρεία άκμασε τα βυζαντινά χρόνια.

Μετά τον ατυχή πόλεμο του 1922, στις 30 Ιανουαρίου του 1923 έγινε η Ελληνοτουρκική σύμβαση για την ανταλλαγή των πληθυσμών. Μια από τις

περιοχές με Ελληνικό πληθυσμό, ο οποίος έπρεπε να εγκαταλείψει τις εστίες του ήταν και η Καππαδοκία. Η μεταφορά των κατοίκων άρχισε το καλοκαίρι του 1924 και ως την τελική τους εγκατάσταση (μετά από διάφορες περιπέτειες) διήρκησε περίπου 4 μήνες.

Ένα κομμάτι από αυτούς μη μπορώντας να ζήσουν στον τόπο υποδοχής, μετά από δύο χρόνια έφυγαν και μετεγκαταστάθηκαν στο κάμπο του Αλμυρού. Ήταν όλοι τους από το χωριό Τσαρικλί. Στον καινούργιο χώρο εγκατάστασης έφτιαξαν δύο χωριά σε μικρή απόσταση το ένα από το άλλο, το Αργιλλοχώρι και το Μαυρόλοφο.(Αρχείο Ζούπης Κωνσταντίνος)

Ο Μαυρόλοφος στην ουσία είναι ο ένας από τους συνολικά τρεις οικισμούς που βρίσκονται στην περιοχή και σήμερα ανήκουν στο Δήμο Αλμυρού. Μεγαλύτερος από τους τρεις σε πληθυσμό, αλλά και σε έκταση, είναι ο Άνω Μαυρόλοφος με 24 κατοίκους. Όπως


31


συμβαίνει σε όλους τους οικισμούς εκείνης της περιοχής, μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού κατοικεί πλέον στον Αλμυρό και στην Ευξεινούπολη.

Αχίλλειο Το Αχίλλειο είναι παραθαλάσσιο χωριό, απλωμένο σε μια ιδιαίτερη κλειστή αγκαλιά της

παραλίας του όρμου Πτελεού. Άρχισε να κατοικείται γύρω στα 1918. Προήλθε από το χωριό Χαμάκω, που κατά την παράδοση ονομάστηκε έτσι από τη μητέρα του Αλή Πασά Χάμκω, η οποία συνήθιζε να παραθερίζει τα καλοκαίρια εκεί. Τα ερείπια του παλαιού οικισμού Χαμάκω καθώς και υπολείμματα ενός παλαιού ανεμόμυλου μπορούν να τα δουν οι επισκέπτες του χώρου.

Άποψη του Αχιλλείου από τη θάλασσα

Η ονομασία Αχίλλειο είχε δοθεί από το 1844 στο χωριό, που έχτισε ο τοπικός οπλαρχηγός Ιωάννης Βελέντζας στη θέση "Τραχήλι". Η θέση αυτή όμως γρήγορα εγκαταλείφθηκε μετά το θάνατο του οπλαρχηγού και οι κάτοικοι επανήλθαν αρχικά στην παλαιά θέση Χαμάκω, στη συνέχεια (1915) στη θέση Καλύβια Χαμάκω και τέλος στη σημερινή θέση του χωριού, που από τα αρχαιολογικά ευρήματα (δάπεδα μωσαϊκά χριστιανικών ναών, κιονόκρανα, κίονες κ.λ.π.), φαίνεται ότι κατοικούνταν από τα παλαιοχριστιανικά χρόνια. Ακόμη άλλα αρχαιολογικά ευρήματα, όπως κιβωτιόσχημοι τάφοι, που εντοπίστηκαν στη θέση Ξηρόραχη, οδηγούν στην άποψη ότι η περιοχή κατοικούνταν και σε προχριστιανικές εποχές. Η περιοχή ανήκε κατά την ομηρική εποχή στο βασίλειο του Πρωτεσίλαου, ενώ η τοπική παράδοση, η οποία ενισχύεται και από την ονομασία του χωριού, το θέλει να ανήκει στο βασίλειο του πρώτου στην ανδρεία ομηρικού ήρωα, Αχιλλέα.

Κότερα στο λιμάνι του Αχιλλείου Σήμερα το Αχίλλειο, χτισμένο σε ένα κολπίσκο, ακριβώς στην έξοδο του Παγασητικού,

αποτελεί ένα θαυμάσιο παραθεριστικό οικισμό με καθαρές και καταγάλανες ακρογιαλιές. Οι κάτοικοί του ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με την καλλιέργεια της ελιάς και με μικρές άλλες γεωργικές καλλιέργειες, ενώ ο επισκέπτης μπορεί, εκτός από τις διακοπές του, να απολαύσει και μια μοναδική "διαδρομή" στα πολλά και πλούσια μνημεία και αξιοθέατα της


32


γύρω περιοχής. Το Μουσείο Θαλάσσης είναι σίγουρα ένα από τα μέρη που πρέπει να επισκεφτεί κανείς. Επίσης, η παραλία του Αγίου Δημητρίου Αχιλλείου αποτελεί αγαπημένο προορισμό γι’ αυτούς που λατρεύουν το ψάρεμα σε πεντακάθαρη θάλασσα σε συνδυασμό με την παρθένα φύση.

Από την 1η Ιανουαρίου 2011, μετά την εφαρμογή του νέου νόμου περί Δήμων και Κοινοτήτων (Καλλικράτης), το Αχίλλειο αποτελεί Τοπική Κοινότητα του Δήμου Αλμυρού.

Βρύναινα Η Βρύναινα είναι γνωστή για τα εξαιρετικής ποιότητας αρωματικά φυτά (τσάι, ρίγανη,

μέντα, φασκόμηλο, μελισσόχορτο, δενδρολίβανο, δάφνη, τήλιο) και το μέλι που παράγει. Η μοναδικότητα της Βρύναινας έγκειται στο γεγονός ότι παράγει περισσότερο από το 80% της πανελλαδικής παραγωγής σε τσάι του βουνού (mountain tea). Ξακουστά σε όλο το νομό είναι τα ταβερνάκια της Βρύναινας, ονομαστά για τους μεζέδες και τα κρεατικά τους που παράγονται στην περιοχή.

Ιδιαίτερης αναφοράς χρήζουν τα δύο μοναστήρια της περιοχής, η γυναικεία Ιερά Μονή Κάτω Ξενιάς και ανδρώα Ιερά Μονή Άνω Ξενιάς με εξαιρετικές τοιχογραφίες και τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Ξενιάς. Οι μονές χρονολογούνται από τον 11ο μ.Χ. αιώνα και διαθέτουν ναούς εξαιρετικής αρχιτεκτονικής καθώς και χώρους φιλοξενίας ικανούς να φιλοξενήσουν μεγάλο αριθμό προσκυνητών. Στην Κάτω Ιερά Μονή Ξενιάς πραγματοποιείται κάθε χρόνο την Μεγάλη Παρασκευή αναπαράσταση της αποκαθήλωσης του Κυρίου στον λόφο Γολγοθά ενώ η πανήγυρις του μοναστηριού στις 23 Αυγούστου συγκεντρώνει πλήθος πιστών.

Στην ευρύτερη περιοχή της Βρύναινας υπάρχουν επίσης πέτρινα γεφύρια καθώς και υπόγειες σπηλιές, γνωστότερες από τις οποίες είναι η «Νεροσπηλιά» και το «Τετράστομο».

Το χωριό είναι Τοπική Κοινότητα του Δήμου Αλμυρού κι έχει 400 περίπου κατοίκους. Απέχει περίπου 22 χιλιόμετρα από την έδρα του Δήμου.

Γαύριανη

Ο οικισμός της Γαύριανης χτίστηκε στη σημερινή του θέση το 1950 με το σχέδιο Μάρσαλ. Η περιοχή ανήκε στον στρατηγό της Θεσσαλίας, Αποστολίδη. Όταν απελευθερώθηκε η Θεσσαλία πέρασαν στην κατοχή του δώδεκα τσιφλίκια κι ένα μεταλλείο στο θέση "Τσαγκλί". Η περιοχή της Γαύριανης ήταν ένα από τα δώδεκα τσιφλίκια, το οποίο στη συνέχεια νοίκιασε ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Δροσόπουλος, για ενενήντα εννέα χρόνια.

Οι πρώτοι πληθυσμοί που κατοίκησαν τη Γαύριανη ήταν νομάδες Σαρακατσαναίοι. Όταν στα 1947 άρχισε να συζητείται ο νόμος περί απαλλοτριώσεων οι Σαρακατσαναίοι αυτοί ζήτησαν να αγοράσουν την περιοχή. Μετά από περιπέτειες και νομικές διαδικασίες πέρασε τελικά στην κατοχή τους. Στη μεγάλη δασική έκταση με τα πολλά τρεχούμενα νερά κατοικούν σήμερα οι απόγονοι των πρώτων κατοίκων ο οποίοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία και τις γεωργικές καλλιέργιες.


33


Δρυμώνας

Ο Δρυμώνας αποτελεί Τοπική Κοινότητα του Δήμου Αλμυρού, με 300 κατοίκους.

Βρίσκεται πλησίον της Εθνικής Οδού, στους πρόποδες του όρους Όθρυς, σε υψόμετρο 150 μ.

Η ονομασία Δρυμώνας δόθηκε απ' τα πολλά και πυκνά δένδρα που υπήρχαν στην περιοχή. Ολόκληρη η περιοχή του χωριού ήταν ένα δάσος από πουρνάρια κυρίως, τα οποία έπαιρναν μια ασυνήθιστη ανάπτυξη, κάτι που δεν συμβαίνει σ' άλλες ημιορεινές περιοχές.

Το χωριό κτίστηκε τρία χιλιόμετρα περίπου πιο πάνω από βυζαντινό οικισμό. Η

τοποθεσία όπου υπήρχε ο βυζαντινός οικισμός, έχει σήμερα την ονομασία Παλαιοδρυμώνας και απ' τα ερείπια που υπάρχουν βγαίνει το συμπέρασμα ότι ήταν μεγάλος. Πάντως οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήλθαν απ' τα κοντινά προς αυτό χωριά Σούρπη, Βρύναινα, Κοκκωτούς. Ακόμα μερικές οικογένειες είχαν έλθει απ' την Ανάβρα, προκειμένου ν' αποφύγουν τους ληστές, οι οποίοι την εποχή εκείνη που άρχισε να κτίζεται ο Δρυμώνας, είχαν κατακλύσει την περιοχή της Ανάβρας.

Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού, που είχαν έλθει απ' τη Σούρπη μετά το 1832, εγκαταστάθηκαν στον Δρυμώνα και ίδρυσαν τη Νέα Δρυμώνα στην απέναντι από τη Σούρπη πλαγιά. Μετά τον καθορισμό των ελληνοτουρκικών συνόρων, μια ρεματιά λίγο έξω απ' το χωριό ήταν το όριο που χώριζε τον ελληνικό απ' τον τουρκικό τομέα. Ο Δρυμώνας βρισκόταν στον τουρκικό τομέα και κατά την επανάσταση του 1897 οι κάτοικοι, προκειμένου ν' αποφύγουν τυχόν δυσάρεστα, εγκατέλειψαν το χωριό και πέρασαν στο ελληνικό έδαφος.

Δυο αξιόλογοι ναοί υπάρχουν στο Δρυμώνα. Στην πλατεία του χωριού υπάρχει η εκκλησία της Παναγίας, ενώ στο λόφο πάνω από το χωριό υπάρχει η γραφική εκκλησία του Αγίου Αθανασίου.


34


Ευξεινούπολη

Πανοραμική (μακρινή) εικόνα της Ευξεινούπολης

Η Ευξεινούπολη αποτελεί Δημοτική Κοινότητα του νέου Δήμου Αλμυρού και μάλιστα τη μεγαλύτερη, μετά τον Αλμυρό. Κωμόπολη 2.600 κατοίκων περίπου, η θεμελίωση της οποίας ολοκληρώθηκε το 1907.

Το 1881 με τη συνθήκη του Βερολίνου η Ανατολική Ρωμυλία κηρύχθηκε αυτόνομη περιοχή, όμως στις 6/9/1886 η Βουλγαρία την προσάρτησε μονομερώς. Αυτή ήταν και η αρχή της εκκένωσης της περιοχής από τον ελληνικό πληθυσμό, η οποία και κορυφώθηκε το 1906. Το ελληνικό κράτος με το νόμο Γ.Σ.Β’ στις 7/4/1907 «Περί ιδρύσεως και διανομής γαιών εν Θεσσαλία» δημιουργεί το νομικό πλαίσιο για την αποκατάστασή των κατοίκων και τη ρύθμιση του αγροτικού ζητήματος.

Οι κάτοικοι της περιοχής ήρθαν από τις πόλεις Πύργο, Βάρνα, Σωζόπολη, Ευσταθειοχώρι, Κάβαρνη, Μεσσημβρία, Βαλτσίκι και Άσπρο. Από 5 εθνικά κτήματα και δύο τσιφλίκια συγκεντρώθηκαν συνολικά 7 κτήματα έκτασης 23.000 τ.χλμ. προς διανομή.

Τα κτήματα αυτά έδωσαν μικρό κλήρο και ανάγκασαν αρκετούς να εγκαταλείψουν την περιοχή κυρίως για τα μεγάλα αστικά κέντρα.

Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή ήρθαν στην Ευξεινούπολη και πρόσφυγες απ’ τη Μ.Ασία. Σε αυτούς παραχωρήθηκαν κτήματα και οικόπεδα από τους Τούρκους. Ο οικισμός έγινε από δύο διαφορετικές προσελεύσεις. Πολύ αργότερα έχουμε αποικισμό και από γηγενείς της περιφέρειας, κυρίως από κτηνοτρόφους της Όθρυος. (Αρχείο Ζούπη Κωνσταντίνου)

Οι πρώτοι κάτοικοι της, όπως γράφτηκε πιο πάνω, ήταν πρόσφυγες καταγόμενοι από την Ανατολική Ρωμυλία. Αργότερα το 1924 εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από την Μικρά Ασία, τον Πόντο και στη συνέχεια Βλάχοι, Σαρακατσαναίοι και κάτοικοι κοντινών ορεινών χωριών.

Κύριο χαρακτηριστικό της Ευξεινούπολης είναι η άριστη ρυμοτομία της, με μεγάλους, ευθείς δρόμους και ανάλογα πεζοδρόμια. Τα κυριότερα κτίρια της είναι: ο μεγαλοπρεπής Ναός της κοίμησης της Θεοτόκου και το Δημοτικό σχολείο, του οποίου η παλαιά πτέρυγα χαρακτηρίστηκε διατηρητέα και θα ανακαινισθεί. Υπάρχει καινούριο σύγχρονο Γυμνάσιο με εσωτερικό αμφιθέατρο, διθέσιο Νηπιαγωγείο και Παιδικός Σταθμός. Στην κεντρική πλατεία δεσπόζει το πολιτιστικό Κέντρο και ένα όμορφο σιντριβάνι. Ακόμη με ιδιωτική πρωτοβουλία έχει δημιουργηθεί γήπεδο 5Χ5 ενώ η ποδοσφαιρική ομάδα «ΔΗΜΗΤΡΑ» αποτελείται από αξιόλογους παίκτες.


35


Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου

Υδροδοτείται από πηγή του όρους Όθρυς, από την οποία μεταφέρεται ποιοτικό νερό το οποίο καταλήγει σε πέντε κτιστές πέτρινες βρύσες σε διάφορα σημεία της κωμόπολης. Έχει αρκετά μαγαζιά, καφενεία και ταβέρνες. Σε απόσταση 500μ βρίσκεται το δάσος «ΚΟΥΡΙ», στην πορεία από τον Αλμυρό προς την Ευξεινούπολη. Ακόμη, νότια και σε κοντινή απόσταση είναι ο ποταμός Ξηριάς και νοτιότερα ακόμη το βουνό Όθρυς. Κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η γεωργία και κατά δεύτερο λόγο η κτηνοτροφία.

Ζαρκαδοχώρι

Οικισμός του Δήμου Αλμυρού, που βρίσκεται στο δυτικό άκρο του Νομού Μαγνησίας, στα σύνορα της Μαγνησίας με το Νομό Λαρίσης, αλλά και στα σύνορα του Δήμου Αλμυρού με το Δήμο Φαρσάλων.

Βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Όθρυς, σε υψόμετρο 340 μ. και κατά την απογραφή του 2001 είχε 14 κατοίκους. Απέχει 21,7 χλμ από την πόλη του Αλμυρού.

Στην περιοχή του Ζαρκαδοχωρίου υπάρχει χαρακτηρισμένο (από το 1983) δάσος μεγάλης έκτασης.

Κοκκωτοί Το χωριό Κοκκωτοί (παλαιότερα ονόματα Κοκωτοί, Κουκουτοί, Κοκώσι, Κωτέτσι,

Κοκωτί) είναι χτισμένο σε υψόμετρο 600 μέτρων και σε απόσταση 20 χιλιομέτρων νοτιοδυτικά της πόλεως του Αλμυρού. Αποτελεί Τοπική Κοινότητα του Δήμου Αλμυρού και έχει 320 κατοίκους.

Η λέξη «Κοκκωτοί» είναι ελληνικότατη, παραχθείσα από τη λέξη «κόκκος». Στην εντομολογία υπάρχει έντομο, το οποίο είναι γνωστό με το όνομα «κόκκος ο βαφικός». Το έντομο αυτό την Άνοιξη εναποθέτει τα αυγά του στις δρύες, τα οποία παλαιότερα χρησιμοποιούνταν στην βαφική τέχνη και κυρίως στην εποχή της τουρκοκρατίας για την βαφή των φεσιών. Παράλληλα, χρησιμοποιούνταν και στην βιομηχανία των δερμάτων οι «κηλίδες» - οι κοινώς λεγόμενες στο χωριό μας «μπουλιές» - οι οποίες επίσης δημιουργούνται σε ορισμένα είδη δρυός με το κέντημα ενός άλλου εντόμου («ψήνος») προς εναπόθεση των αυγών του.

Άλλωστε, είναι εξακριβωμένο ότι σε παλαιότερους χρόνους στο χωριό γινόταν επεξεργασία των δερμάτων κατά την οποία χρησιμοποιούνταν η «ταχνίνη» (δεξικόν οξύ), εξαγόμενη εκ των κηκίδων. Επειδή δε η ταχνίνη χρησιμοποιείται και στην βαφική, διόλου απίθανο να ήκμασε και στο χωριό η τέχνη αυτή, στην οποία εκτός της ταχνίνης


36


χρησιμοποιούνταν και η συλλεγόμενη σκόνη εκ των δρυών, στην οποία μεταβάλλονταν τα τιθέμενα εις αυτήν αυγά του «κόκκου του βαφικού».

Ως γνωστό, το χωριό Κοκκωτοί έχει απέραντο δάσος με δρυς, το οποίο είναι ένα από τα μεγαλύτερα της Θεσσαλίας. Η επεξεργασία των δερμάτων – όπως και η βιομηχανία της βαφικής – γινόταν σε ειδικά εργαστήρια που βρίσκονταν κοντά στο χωριό και σε τοποθεσία όπου υπήρχε εκβολή δύο ρυακιών, των κατερχόμενων στην τοποθεσία «Στινούρα» και «Ηγούμενου Αναύρα» και η οποία εξακολουθεί να φέρνει μέχρι σήμερα το όνομα «Αργαστήρια».

Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι το χωριό ήταν χωρισμένο στα δύο. Υπήρχαν δύο μαχαλάδες. Ο ένας με το όνομα «Κοκώσι» και ο άλλος με το όνομα «Κοκκωτοί». Στο τέλος, υποχώρησε το ένα από τα δύο και οι δύο μαχαλάδες ενώθηκαν με το όνομα «Κοκκωτοί», το οποίο ισχύει έως και σήμερα.

Ετυμολογία της λέξης «Κοκκωτοί»

"Οδοιπορικό στην ιστορία του χωριού Κοκκωτοί και του Ι.Ν. Αγ. Παρασκευής" π. Ιωάννης Παππάς, Γιαννιός Γεώργιος, Κοκκωτοί, 2007

Κονταρόλακκα

Οικισμός της Βρύναινας που βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά της Εθνικής Οδού Αθηνών - Θεσσαλονίκης από αυτή στην οποία βρίσκεται η Σούρπη. Βρίσκεται σε υψόμετρο 80 μ. Στην απογραφή του 2001 είχε 108 κατοίκους.

Κρόκιο Το όνομα του το Κρόκιο το οφείλει στο αυτοφυές φυτό κρόκος. Βολβόριζο φυτό της

οικογένειας των «ιριδίων», που οι αποξηραμένοι στήμονες των λουλουδιών τους πουλιούνται σαν κίτρινη ή καστανοκόκκινη ουσία με το όνομα «ζαφορά», που θα πει «κρόκος», και αξιοποιείται στη βαφή, στο χρωματισμό και στην αρωματοποιία.

Αναφέρεται, μάλιστα, ότι στον ευρύτερο χώρο, που σήμερα είναι χτισμένο το Κρόκιο, ο Φίλιππος, Βασιλιάς της Μακεδονίας, αντιμετώπισε την άνοιξη του 352 π.Χ. τον Ονόμαρχο «στρατηγό αυτοκράτορα» των Φωκεών ανάμεσα στην παραλία του Παγασητικού και στις πόλεις των Θηβών και της Άλου και αυτό γιατί ο χώρος εκείνος προσφέρονταν για πλήρη αξιοποίηση του Θεσσαλικού ιππικού που ήταν εξαπλάσιο από το ιππικό του Ονόμαρχου. Η ιστορία αναφέρει ότι οι 3000 ιππείς του Φιλίππου στη μάχη στο Κρόκιο συντρίβουν το


37


Φωκικό στρατό που χάνει 6000 άνδρες, και τον βασιλιά του Ονόμαρχο, ενώ αιχμαλωτίζονται και 3000, οι οποίοι και θανατώθηκαν ως ιερόσυλοι με πνιγμό στη θάλασσα.

Παλιά το Κρόκιο ονομάζονταν Κουρφάλι. Μετονομάστηκε σε Κρόκιο το 1919 με την ΦΕΚ 35/1919 απόφαση. Η πρώτη σφραγίδα της Κοινότητας είχε παράσταση της Θεάς Αθηνάς και γύρω έφερε τις λέξεις «ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΚΟΥΡΦΑΛΙΟΥ» εξωτερικά και «ΑΧΑΙΩΝ» εσωτερικά.

Το Κρόκιο μετά το 1800 ήταν τσιφλίκι του Αλή πασά. Το 1840 εγκαθίστανται 17 οικογένειες από τον οικισμό Καραμάν, αργότερα 9 οικογένειες από τον οικισμό Καραμπάσι. Μέχρι το 1881 το Κρόκιο κατοικείται από Κονιάρους Τούρκους, οι οποίοι μετά την προσάρτηση πούλησαν τις μικρο-ιδιοκτησίες τους και επέστρεψαν στο Ικόνιο της Ασίας από όπου και κατάγονταν. Μέχρι το Νοέμβριο του 1905 το Κρόκιο είναι Τσιφλίκι του Τούρκου Αγά Καραμάν Μπιλίκ, μετά την δεύσμευση των τσιφλικιών του Αλή πασά από το Τουρκικό κράτος. Αυτός πουλά 3.000στρ στο Στέργιο Βελάνη, κάτοικο Κωφών και 10.000στρ στον Πέτρο Μητσόπουλο, κάτοικο Κροκίου.

Το 1929 απαλλοτριώνονται τα κτήματα του Μητσόπουλου και δίδεται κλήρος 30-150 στρέμματα σε κάθε οικογένεια. Την αξία αυτών πληρώνει το κράτος. Μέχρι το 1912 το Κρόκιο υπάγεται στο Δήμο Αλμυρού και από το 1919 έχει δική του Κοινότητα με πρώτο Πρόεδρο τον Μακατσιάνο Γεώργιο. Από το 1998 μέχρι το 2010, με το νόμο Καποδίστρια, το Κρόκιο αποτελούσε Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αλμυρού. Σήμερα, με το νόμο Καλλικράτη, είναι Τοπική Κοινότητα του Δήμου Αλμυρού, με 500 περίπου κατοίκους.

Ανατολικά από το Κρόκιο, δίπλα στο Αεροδρόμιο της Ν. Αγχιάλου, βρίσκεται ο οικισμός (του Κροκίου) Κορφαλάκι, όνομα το οποίο προκύπτει από το παλιό "Κουρφάλι".

Κωφοί

Το χωριό Κωφοί είναι κτισμένο στους πρόποδες του όρους Οθρυς και απέχει από τον Αλμυρό 12χλμ. Σήμερα κατοικούν στο χωριό περίπου 180 άνθρωποι. Οι κάτοικοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία και εν μέρει με την γεωργία. Οι φυσικές ομορφιές του βουνού Όθρυς, το υψόμετρο, το κλίμα, ο καθαρός αέρας, το πράσινο, τα ελατοδάση, τα κρύα νερά, η μορφολογία του εδάφους είναι αρκετά και σημαντικά κίνητρα για να επισκεφτεί κάποιος τους Κωφούς.

Βρίσκεται στην ίδια θέση και με το ίδιο όνομα από τη βυζαντινή περίοδο. Εδώ υπήρχε άγνωστη πόλη, της οποίας σώζονται ερείπια. Πιθανολογείται ότι πρόκειται περί της αρχαίας Ερινεού ή της Κορώνειας. Έχει ύπαρξη 2.300 ετών περίπου. Επειδή στην περιοχή υπήρχε δασική έκταση οι κάτοικοι του χωριού ζούσαν από την ξυλεία των δασών της περιοχής και από την κτηνοτροφία.


38


Η αρχαιότητα του χωριού αποδεικνύεται με την ανακάλυψη, από τον Νικ. Γιαννόπουλο, αρχαίων ελληνικών τειχών του 300 π.χ., αρχαίων τάφων και μιας πλάκας στην οποία αναγράφονται πράξεις απελευθερώσεως δούλων και αναφέρονται οι στρατηγοί των Θεσσαλών, Παυσανίας και Ευβίοτος, καθώς επίσης και τέσσερις Φθιωτικοί μήνες.

Η σπουδαία αυτή επιγραφή βρίσκεται στο Μουσείο Αλμυρού στην αίθουσα επιγραφών. Επειδή κατά τα έτη 1889-90 βρέθηκαν ερείπια ρωμαϊκού λουτρού, γυάλινα αγγεία καθώς και νομίσματα Ρωμαϊκών και Βυζαντινών χρόνων, έπεται ότι η αρχαία αυτή πόλη εξακολουθούσε να υπάρχει και κατά τους Ρωμαϊκούς και Βυζαντινούς χρόνους.

Επί τουρκοκρατίας το χωριό ήκμαζε και ήταν πολυπληθές. Κατοικούνταν από 300 οικογένειες περίπου. Ήταν η έδρα του τοπάρχου Τούρκου της επαρχίας Αλμυρού «Βοεβόδα» και πρωτεύουσα ολόκληρης της επαρχίας Αλμυρού. Επίσης, ήταν η έδρα των επισκόπων Ζητουνίου και Κοκοσίου. Ένα κεφαλοχώρι με διοίκηση Δημογέροντα, έδρα Μητροπολίτη και Ιεροδίκη.

Η εκκλησία του χωριού ,που τιμά το όνομα των Αγίων Αποστόλων, χτίστηκε πριν το 1465 στους βυζαντικνούς χρόνους, είναι μικρή και σκοτεινή ,με τοιχογραφίες αγίων από το 1665 επί επισκόπου Νεοφύτου. Επίσης υπάρχει η εκκλησία του προφήτη Ηλία κτισμένη στο βουνό Όθρυς.

Το χωριό έπαθε μεγάλη καταστροφή κατά τα έτη 1774-1775 λόγω του βαρύτατου χειμώνα. Τότε καταστράφηκε η κτηνοτροφία και τα μεγάλα ζώα. Από την Εθνική Επανάσταση του 1821 και μετά άρχισε να παρακμάζει λόγω των συνεχών επαναστάσεων και των ληστειών. Από το 1881, με την προσάρτηση της Θεσσαλίας στο ελληνικό κράτος το χωριό ησύχασε από τους ληστές και από τότε αρχίζει η εκ νέου ανάπτυξή του. Στους Κωφούς γεννήθηκε το 1740 ο αείμνηστος Στέφανος Κομμητάς ένας από τους μεγάλους άνδρες της νέας Ελλάδας, ο οποίος πέθανε το 1840 στη Βουδαπέστη σε βαθύ γήρας. Ήταν άριστος γνώστης της αρχαίας ελληνικής γλώσσας στην οποία και έγραψε πολυάριθμα συγγράμματα. Από το 1800 και εξής είχε εκδώσει όλα τα βιβλία για την τότε σπουδάζουσα ελληνική νεολαία: Αριθμητική, Άλγεβρα, Ρητορική, Εκκλησιαστική ιστορία κλπ. Τα συγγράμματα του είχαν εισαχθεί σε όλα τα σχολεία του Κράτους. Το όνομά του έχει δοθεί σε οδό της πόλεως του Αλμυρού εις μνήμην του.

(Αρχείο Ζούπη Κωνσταντίνου )

Οι Κωφοί αποτελούν Τοπική Κοινότητα του Δήμου Αλμυρού. Πολύ κοντά στο χωριό, στον οικισμό της Όθρυς «Τσατάλι» σε υψόμετρο 1240μ. έχει ανεγερθεί μνημείο – παρεκκλήσι της Πολεμικής Αεροπορίας για τα θύματα της 5-2-1991 Αεροπορικής τραγωδίας, όπου συνετρίβη το αεροσκάφος C130.

Λειχούρα

Ανάμεσα στο Πηγάδι και το Αχίλλειο βρίσκονται διάφοροι παραθαλάσσιοι οικισμοί που ανήκουν στην Τοπική Κοινότητα του Πτελεού. Η Λειχούρα, το Λουτρό και οι Άγιοι Απόστολοι είναι οικισμοί που δημιουργήθηκαν από παραθεριστές, οι οποίοι ανακάλυψαν στην περιοχή ένα ήσυχο απάγκιο για τις διακοπές τους.

Στην Λειχούρα υπάρχει σημαντικός υδροβιότοπος, που συνδυάζει γλυκό και αλμυρό

νερό, με αποτέλεσμα στην περιοχή να έχει αναπτυχθεί μεγάλη ποικιλία χλωρίδας και πανίδας. Οι τρεις αυτοί οικισμοί απαριθμούν συνολικά 160 κατοίκους.


39


Νεοχωράκι

Στις αρχές του 19ου αιώνα, με τις διώξεις του Αλή πασά, αρκετές Σαρακατσάνικες οικογένειες εγκατέλειψαν τα Άγραφα και μετακινήθηκαν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Έτσι και κάποιες οικογένειες μετακινήθηκαν ανατολικά στην Όθρυ. Στα χρόνια της

Τουρκοκρατίας οι Τούρκοι είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα το χωριό Νεοχωράκι, που τότε ονομαζόταν Ιντζέκ. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας (1881) και πάλι οι Σαρακατσάνοι έμειναν χωρίς γη, η οποία είχε περάσει στα χέρια λίγων τσιφλικάδων, που την πήραν με μηδαμινό κόστος από τους Τούρκους. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας από τους Τούρκους επιστρέφουν και πάλι Έλληνες στην περιοχή, την αγοράζουν και προσθέτοντας ένα γάμα (Γ) και ένα γιώτα (Ι) στην αρχή και στο τέλος αντίστοιχα το ονομάσανε Γιντζέκι. Τότε το χωριό ήταν

χωρισμένο σε δύο πλευρές. Την νότια πλευρά την λέγαν Γιντζέκι και την βόρεια Γιντζεκάκι. Λέγεται πως πριν χιλιάδες χρόνια υπήρχε στην περιοχή η αρχαία Ιτων γνωστή για τον Ναό της Αθηνάς της Ιτωνίας, ενώ αργότερα υπήρξε το χριστιανικό χωριό Ιτώνα.

Από το 1906 και μετά οι Σαρακατσάνοι άρχισαν να αγοράζουν δική τους γη στην περιοχή. Έτσι το Νεοχωράκι, όπως ονομάστηκε το 1927, κατοικήθηκε σιγά σιγά από Σαρακατσάνους, οι οποίοι αγόρασαν γη στην περιοχή και σήμερα είναι ένας καθαρά Σαρακατσάνικος οικισμός, που ανήκει στον Δήμο Αλμυρού, με 200 περίπου κατοίκους.

Νεράιδα

Κατά τον 16ο – 17ο αιώνα οργανώνονται πολλές βλάχικες κοινότητες, όπως το

Μέτσοβο, οι Καλαρρύτες, το Ζαγόρι, η Μοσχόπολη (κοντά στη σημερινή Κορυτσά) κ.ά. με συνολικό πληθυσμό περίπου 60.000 κατοίκων. Με τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την ανάπτυξη των εθνικών κρατών σταματά και η ανάπτυξη των βλάχικων κέντρων.

Οι Βλάχοι του Αλμυρού κατάγονται από το χωριό Φράσσιαρη (Frasari της σημερινής Ν. Αλβανίας). Γύρω στα 1700 ήταν σημαντική κωμόπολη, στην περιφέρεια της Πρεμετής, με 600 περίπου σπίτια. Στη συνέχεια καταστράφηκε τρεις φορές από τους Οθωμανούς και πολλοί από αυτούς κατέφυγαν στην περιφέρεια της Κορυτσάς. Από εκεί κατέβηκε η συντριπτική τους πλειοψηφία στον Αλμυρό κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα. Κατά τα έτη 1878-1880 εγκαθίστανται στον Αλμυρό 163 οικογένειες Βλάχων, όμως εγκατάσταση είχαμε και πριν την χρονολογία αυτή αλλά και μετά το 1881, όταν έγινε η απελευθέρωση του Αλμυρού και φυσικά ολόκληρης της Θεσσαλίας.

Οι Βλάχοι, εκτός της πόλης του Αλμυρού, εγκαταστάθηκαν και στην γύρω περιοχή και κυρίως στα χωριά Νεράιδα και Ανθότοπος. Σήμερα η Νεράιδα αριθμεί περίπου 120 κατοίκους. Αρχείο Ζούπης Κωνσταντίνος


40


Νηές Γραφικός παραθαλάσσιος οικισμός της Σούρπης, που έχει επισημανθεί ως βυζαντινός

μέσα από ανασκαφές και τυχαία ευρήματα.

Πρόκειται για ορμίσκο στις νοτιοδυτικές ακτές του Παγασητικού, στους πρόποδες του

όρους Χλωμού. Έχει γραφικότατο λιμάνι, που περικλείεται ανατολικά από το ακρωτήριο Γλάρος. Η παραλία είναι αβαθής, ιδανική για κολύμπι παιδιών. Οι Νηές βρίσκονται χτισμένες μέσα σε μια καταπράσινη έκταση καθώς δυτικά απλώνεται ο ελαιώνας της Σούρπης, με 200.000 ελαιόδεντρα περίπου.

Σύμφωνα με την παράδοση από τις Νηές απέπλευσε ο Αχιλλέας με τον στόλο του για την Τρωική Εκστρατεία.

Όθρυς

Στο όρος Όθρυς, ανάμεσα στους Κωφούς και τους Κοκκωτούς, στην περιοχή Τσατάλι έχει δημιουργηθεί τις τελευταίες δεκαετίες ο οικισμός Όθρυς, κοντά στο σημείο όπου συνετρίβη το C-130, τον Φεβρουάριο του '91, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 63 Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί και Οπλίτες της Πολεμικής μας Αεροπορίας.

Οι συγγενείς των θυμάτων κατασκεύασαν στην περιοχή και εκκλησάκι των Αρχάγγελων Μιχαήλ και Γαβριήλ.

Κατά την απογραφή του 2001 οι κάτοικοι του οικισμού ήταν 16. Ο οικισμός ανήκει στην Τοπική Κοινότητα των Κωφών και βρίσκεται σε υψόμετρο άνω των 1.000 μέτρων.


41


Παραλία Αλμυρού (Καραγκιόλ)

Ανατολικά της πόλης του Αλμυρού βρίσκεται ο οικισμός της παραλίας Αλμυρού (Καραγκιόλ), όπου θα σας μαγέψει η όμορφη τοποθεσία στην οποία βρίσκεται, στον κόλπο του Αλμυρού, δίπλα από το Τσιγκέλι (παραλία Ευξεινούπολης). Οι παραλίες έχουν καθαρή θάλασσα, όπως προκύπτει από τις συνεχείς μετρήσεις των υπηρεσιών του Νομού και αποτελούν πόλο επίσκεψης αρκετών κατοίκων του Δήμου.

Στην παραλία υπάρχουν εγκαταστάσεις για τους λουόμενους, ενώ όλο το καλοκαίρι

γίνονται πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις, όπως μουσικά φεστιβάλ, ψαράδικη βραδιά κ.ά.

Οι κάτοικοι της περιοχής, σύμφωνα με την απογραφή του 2001, είναι 41.

Πέρδικα

Ο οικισμός της Πέρδικας, που κατοικείται από ελάχιστα άτομα, βρίσκεται στο κέντρο της διαδρομής από Μαυρόλοφο προς Φυλάκη, κοντά στα σύνορα του Δήμου Αλμυρού με το Δήμο Φαρσάλων.


42


Πλάτανος «Το 16ο αιώνα κάτοικοι του Νοτίου Αλμυρού και της Αρχαίας Άλου εξ αιτίας πανούκλας

ήρθαν και εγκαταστάθηκαν εδώ στον Πλάτανο και έτσι μεγάλωσε το χωριό. Με την καταστολή της επανάστασης του 1821, στην επαρχία μας κάηκε ολόκληρο το χωριό από τους Τούρκους. Το 1833 κάηκε και πάλι από τον λήσταρχο Βαλάτσο. Στη Θεσσαλική εξέγερση του 1854 κάηκε για τρίτη φορά ολόκληρο το χωριό από τους Τούρκους. Στην επανάσταση του 1878 καταστράφηκε ολόκληρος ο Πλάτανος. Τον Αύγουστο του 1881 απελευθερώθηκε ο Πλάτανος. Το 1897 με τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο κάηκαν αρκετά σπίτια του χωριού από τον τούρκικο στρατό. Στις 15-8-1943 κάηκε ολόκληρος ο Πλάτανος από τους Ιταλούς. Το 1960 άρχισε η εγκατάλειψη του χωριού από τους κατοίκους για νέο χωριό Πλάτανο.»ΧΩΡΙΟ ΠΛΑΤΑΝΟΣ

Επιγραφή σε πλάκα που τοποθετείται στο χωριό και χρονολογείται από το 1978.

Πανοραμική εικόνα του Νέου Πλατάνου (από τον Παλιό Πλάτανο)

Ο Παλαιός Πλάτανος είναι ένα από τα πιο παλιά χωριά της επαρχίας Αλμυρού και η ιστορία του χάνεται στον χρόνο. Διάφορες εκδοχές μας μιλούν για την αρχή της δημιουργίας του, εκ των οποίων οι επικρατέστερες είναι: α) πως πρωτοκατοικήθηκε από Ασπροποταμίτες βοσκούς και στη συνέχεια δέχτηκε κατοίκους του κάμπου και β) πως δημιουργήθηκε από την αρχή από κατοίκους του παράκτιου Αλμυρού και γενικά της πεδιάδας. Σήμερα έχει εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους του, οι οποίοι δημιούργησαν την περίοδο από το 1953 ως το 1962 τον Ν. Πλάτανο στο μέσον του κάμπου πάνω στον εθνικό δρόμο.

Στη σύγχρονη ιστορία ο Πλάτανος πλήρωσε βαρύ τίμημα καταστροφών στην προσπάθειά του να αποκτήσει η να διατηρήσει την ελευθερία του. Με το γενικό ξεσηκωμό του 1821, μαζί με όλους τους κατοίκους του Αλμυρού, επαναστάτησε και ο Πλάτανος πληρώνοντάς το με το κάψιμο του χωριού κατά την καταστολή της επανάστασης.

Δυστυχώς με τον ορισμό των συνόρων του πρώτου ελληνικού κράτους (Παγασητικός – Αμβρακικός ) ο Πλάτανος έμεινε έξω απ’ την Ελλάδα της οποίας τα σύνορα περνούσαν από το

μέσο του κάμπου της Σούρπης και της κορφές της Όθρυος. Από ληστρική επιδρομή καταστράφηκε από φωτιά το μισό χωριό το 1833. Το 1854 με

τη Θεσσαλική εξέγερση κάηκε ολοκληρωτικά από τους Τούρκους. Στην τελευταία


43


προσπάθεια των Θεσσαλών για ανεξαρτησία το 1878, το χωριό καίγεται ξανά και μάλιστα δύο φορές σε διάστημα δύο εβδομάδων.

Το 1943 στις 15 Αυγούστου το χωριό κάηκε από τους Ιταλούς ως αντίποινα για την επίθεση που δέχθηκαν από τους αντάρτες. Ήταν η τελευταία του καταστροφή διότι οι κάτοικοι αποφάσισαν να το εγκαταλείψουν, πράγμα που έκαναν όπως προαναφέρθηκε.

Αρχείο Ζούπη Κωνσταντίνου

Σήμερα το χωριό αριθμεί 865 κατοίκους και είναι Τοπική Κοινότητα του Δήμου Αλμυρού, με έντονη πολιτιστική ζωή. Με τους συλλόγους του, όπως ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πλατάνου «Η Πρόοδος» και τον Σύλλογο Αποκατάστασης Μνημείων Πλατάνου γίνεται προσπάθεια διατήρησης και αναστήλωσης του παλιού χωριού.

Πτελεός

Στη νότια πλευρά του Παγασητικού κόλπου, μόλις 35 χιλιόμετρα μακριά από το αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου, απέναντι από τις Σποράδες, βρίσκεται ο Πτελεός. Η περιοχή είναι ιδανική για διακοπές καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, κυρίως όμως το καλοκαίρι που υπάρχει έντονη τουριστική κίνηση. Μία ομάδα από οικισμούς και υπέροχες παραλίες πλαισιώνουν το χωριό, δημιουργώντας μία κοινότητα που συνδυάζει τη γοητεία της παρθένας φύσης με όλες τις σύγχρονες ανέσεις, καταστήματα, ξενοδοχεία, bar, disco, εστιατόρια κ.τ.λ. Το Πηγάδι είναι θερινό κέντρο ζωής, με τα γραφικό λιμάνι του, τις ταβέρνες με φρέσκο ψάρι και πολλούς μεζέδες, αλλά και τη νυχτερινή διασκέδαση.

Πτελεός

Στον Πτελεό υπάρχουν πολλά ιστορικά μνημεία και αξιοθέατα. Τμήματα μυκηναϊκών τάφων, το ενετικό κάστρο στο Πηγάδι με τη φαντασμαγορική άποψή του και την υπέροχη θέα, ο βιότοπος της Λειχούρας, είναι μόνο λίγα από τα πιο ενδιαφέροντα. Στα Δυτικά δεσπόζει η οροσειρά της Όθρυος με τις υπέροχες διαδρομές και τις πρόσφατα εξερευνηθείσες σπηλιές.

Εκτός από τα ιστορικά μνημεία υπάρχουν πολυάριθμες εκκλησίες και παρεκκλήσια, τα οποία εξαιτίας της θέσεώς τους ή της σημασίας τους αποτελούν επίσης έναν ενδιαφέροντα προορισμό κάθε επισκέπτη. Το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου χτισμένο πάνω σε λόφο, αξίζει μία επίσκεψη, καθώς από εκεί μπορεί κανείς να θαυμάσει το κόλπο του Παγασητικού και ολόκληρη την οροσειρά του Πηλίου μέρα και νύχτα.


44


Οι αμμουδιές και οι παραλίες στην Αγία Μαρίνα, τη Λεύκη, τη Λιχούρα, το Λουτρό, την Παχιά Άμμο, τη Δράκα, τη Μητρούνα, τον Κοτσικιά, την Μπρινιώτισσα, τη Ροδιά, την Παναγιά, κ.τλ. ανήκουν στις πιο όμορφες και καθαρές παραλίες της νοτιοδυτικής Μαγνησίας. Μερικές από αυτές τις παραλίες είναι εύκολα προσβάσιμες, έχουν σύγχρονες υποδομές και παρέχουν όλες τις υπηρεσίες, ενώ κάποιες άλλες είναι πιο απομακρυσμένες και ερημικές, προσφέροντας την ευκαιρία για ρομαντικές αποδράσεις στις παρθένες αμμουδιές τους με τα γαλαζοπράσινα νερά.

Παραλία Πτελεού (Πηγάδι)

Μετά από μία γεμάτη μέρα στις παραλίες, μπορείτε να χαλαρώσετε, να αναζωογονηθείτε και να διασκεδάσετε στις πολλές ταβέρνες, απολαμβάνοντας φρέσκο ψάρι για το οποίο ο Πτελεός (ιδιαίτερα η παραλία του, το Πηγάδι) είναι φημισμένος, ή στις πολλές καφετέριες, πίνοντας τον καφέ σας ή το κοκτέιλ σας. Οι παραλίες και οι ακτές του Πτελεού έχουν τιμηθεί πολλές φορές με τα βραβεία «Χρυσός Αστερίας» και «Γαλάζια Σημαία» για την καθαρότητα και την όμορφη φυσική αμμουδιά τους.

Μεγάλο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει η περιοχή και για τους λάτρεις της φύσης και του κυνηγιού, αφού διαθέτει πλούσια φυσική ομορφιά και μεγάλο αριθμό θηραμάτων καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.

Η Δημοτική Ενότητα Πτελεού είναι η πρώτη εικόνα του Νομού Μαγνησίας όπως ερχόμαστε από Αθήνα και η τελευταία καλύτερη ανάμνηση όπως φεύγουμε από αυτήν. Η Τοπική Κοινότητα Πτελεού, με 1.400 κατοίκους, ανήκει πλέον στο Δήμο Αλμυρού, σύμφωνα με το νέο νόμο Καλλικράτη.

Πηγάδι

Ο οικισμός Πηγάδι είναι επίνειο του Πτελεού. Αποτελεί κέντρο ζωής της περιοχής, με όλες τις σύγχρονες ανέσεις, καταστήματα, ξενοδοχεία, εστιατόρια με φρέσκο ψάρι και πολλούς μεζέδες, αλλά και νυχτερινή διασκέδαση με bar και disco. Στο Πηγάδι (και στους γύρω οικισμούς) υπάρχουν αρκετές επιχειρήσεις διαμονής (ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, παραδοσιακοί ξενώνες, παραδοσιακά αρχοντικά κλπ) για να εξυπηρετήσουν τους επισκέπτες. Το γραφικό λιμανάκι του οικισμού, τα ψαροκάικα και οι γραφικές ταβερνούλες είναι πόλος έλξης για τους επισκέπτες.


45


Στην ευρύτερη περιοχή του παραλιακού Πτελεού βρίσκονται οι οικισμοί της Αγίας

Μαρίνας και της Λεύκης, στον Παγασητικό κόλπο, οι οποίοι συνδυάζουν αρμονικά τη γοητεία της παρθένας φύσης με τις σύγχρονες ανέσεις και οι πανέμορφες παραλίες. Ανάμεσα σ' αυτούς τους οικισμούς και στο Πηγάδι βρίσκεται και ο οικισμός Καραβοτσάκι. Συνολικά, στο Πηγάδι και τους περιμετρικούς οικισμούς στην απογραφή του 2001 καταγράφηκαν 138 κάτοικοι.

Σούρπη

Η Σούρπη αποτελεί Δημοτική Κοινότητα του Δήμου Αλμυρού και έχει περίπου 2.000

κατοίκους. Έχει υψόμετρο 30 μ. και είναι κτισμένη αμφιθεατρικά στους πρόποδες του Κοκκινόβραχου (448μ.) και του Καραγκίνη (300 μ.) που αποτελούν προέκταση του Χλωμού όρους (893 μ.). Ο Χλωμός είναι μια οροσειρά που ξεκινά από την περιοχή του Πτελεού και τελειώνει στην θαλάσσια περιοχή της Αμαλιάπολης. Όλο το χωριό έχει δυτικό προσανατολισμό, με φυσική προστασία από τους Β.Α ανέμους, εμπρός του δε απλώνεται ευφορότατη πεδιάδα, το αρχαίον Αθαμάντιον πεδίον. Βρίσκεται στο κέντρο του Ελληνικού χώρου, απέχοντας από την Αθήνα 275 χλμ. και από την Θεσσαλονίκη 250 χλμ. Σε σχέση με τις κοντινές πόλεις ο Αλμυρός βρίσκεται στα 15 χλμ, ενώ ο Βόλος στα 50 χλμ. Πολύ κοντά στο χωριό διέρχεται η Εθνική οδός Αθηνών - Θεσσαλονίκης, ενώ ως το 1963 περνούσε μέσα από την Σόυρπη η Παλαιά Εθνική οδός, που σήμερα είναι η επαρχιακή οδός προς το Πτελεό.

Η Σούρπη έχει μακραίωνη ιστορία, που ξεκινά περίπου χίλια (1.000) χρόνια πριν, από τη Βυζαντινή εποχή. Το σημερινό χωριό μπορεί να ονομασθεί ως νεότερη Σούρπη, γι' αυτό και η ιστορική του διαδρομή θα πρέπει να χωρισθεί σε δύο (2) περιόδους. Το "παλιό" χωριό, που ξεκινά από τα Βυζαντινά χρόνια και φτάνει έως την έναρξη της Τουρκοκρατίας και στο "νέο" χωριό, που ξεκινά από τον 15ο αιώνα μέχρι τις μέρες μας.

Η κύρια ασχολία των κατοίκων της Σούρπης είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία. Στην

ευρύτερη περιοχή καλλιεργούνται ελιές, σιτηρά, βαμβάκι κ.α. Στον κάμπο της Σούρπης καλλιεργούνται σχεδόν 8 τετρ. χιλιόμετρα με σιτηρά, βαμβάκι, ντομάτα κλπ και στις πλαγιές και τους λόφους άλλα 6 τετρ. χιλιόμετρα με ελιές, αμπέλια, αμυγδαλιές κλπ.


46


Στον κτηνοτροφικό τομέα, αρκετά είναι τα γιδοπρόβατα που εκτρέφονται στην ευρύτερη περιοχή. Μάλιστα η Σούρπη είναι ο 2ος οικισμός στη Μαγνησία, μετά την Ανάβρα, σε αριθμό αιγοπροβάτων και σε τόνους παραγωγής γαλακτοκομικών προϊόντων.

Φυλάκη

Η Τοπική Κοινότητα της Φυλάκης βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο του Νομού Μαγνησίας και ανήκει στο Δήμο Αλμυρού, από τον οποίο απέχει λίγα μόνο λεπτά της ώρας. Ενώ παλαιότερα ήταν ακμαίο χωριό με πολλούς κατοίκους, σχολείο, αστυνομικό τμήμα και πολλή ζωή, σήμερα κατοικείται από λιγοστούς κατοίκους.

Ωστόσο η ιστορία της περιοχής χάνεται ακόμα πιο πίσω και βαθιά στο χρόνο. Οι πρώτοι οικισμοί της περιοχής χρονολογούνται ήδη από τη Νεολιθική Εποχή, περίπου 5.000 π.Χ. Πρόκειται για τους γνωστούς βιβλιογραφικά προϊστορικούς οικισμούς της Πέρδικας (Νταουτζιά) και της Φυλάκης. Ειδικότερα ο δεύτερος όπως αναφέρεται από τον Όμηρο στα γνωστά έπη, συνεχίζει να κατοικείται και στην Εποχή του Χαλκού και στα Ιστορικά Χρόνια.

Το τοπίο είναι ήρεμο με πολλές ομαλές εναλλαγές από τις πλαγιές χαμηλών καλλιεργήσιμων λόφων και μικρές ρεματιές ανάμεσα. Το Χολόρεμα, το μεγαλύτερο ρέμα που στραγγίζει την περιοχή προς τον Παγασητικό δεσπόζει στον χώρο και αποτελεί την φυσική δίοδο προς τα Δυτικά. Στο δυτικότερο άκρο και πολύ κοντά στη Φυλάκη και την σπηλιά της υπάρχει ο ποταμός Ενιππέας.


47


Τα σπίτια του χωριού ακολουθούν το παραδοσιακό μοτίβο με τις ασπρισμένες και

γεμάτες λουλούδια αυλές. Οι κάτοικοι ασχολούνται κατά κύριο λόγο με την γεωργία και την κτηνοτροφία, ενώ χαρακτηρίζονται από την φιλοξενία και την καλοσύνη τους.

Χοροστάσι

Ο παραθαλάσσιος οικισμός Χοροστάσι ανήκει στην Τοπική Κοινότητα Πλατάνου του

Δήμου Αλμυρού κι απαριθμεί 94 κατοίκους. Η περιοχή ονομάζεται και παραλία Πλατάνου. Βρίσκεται στον κόλπο του Αλμυρού.

Εκεί βρίσκονται οι εγκαταστάσεις εκφόρτωσης των πλοίων της βιομηχανίας SOVEL, καθώς και οι αντίστοιχες φόρτωσης υλικού για την τσιμεντοβιομηχανία ΑΓΕΤ Ηρακλής. Στην βόρεια άκρη της παραλίας λειτουργεί αλιευτικό καταφύγιο.


48


Φυσικό Τοπίο

Όθρυς

Η Όθρυς, το βουνό των Τιτάνων, υψώνεται στη Ν.Δ.

πλευρά της Μαγνησίας η κορυφογραμμή της οποίας τη

χωρίζει από τη Φθιώτιδα. Στη μάχη για την επικράτηση

του Δία στο κόσμο των Θεών και των ανθρώπων, γνωστή

στη μυθολογία μας ως Τιτανομαχία, οι Τιτάνες είχαν την

Όθρυ ως ορμητήριο. Ήταν η βάση τους, απ' όπου

αντιμάχονταν τον Δία και υπερασπίζονταν τον Κρόνο, που

πάλευε για την παραμονή του στην κυριαρχία του κόσμου.

Τελικά ο Δίας με τη βοήθεια των Κυκλώπων και των

κεραυνών θα επικρατήσει στο θρόνο του Ολύμπου, θα

τους αφοπλίσει και θα τους αιχμαλωτίσει, φυλακίζοντάς

τους για πάντα στα Τάρταρα, στον κάτω κόσμο. Ο αρχαίος ιστορικός Ελλάνικος, ο πρώτος και

παλαιότερος συγγραφέας που αναφέρθηκε στον

κατακλυσμό, έγραψε για την κιβωτό: «…ου τω Παρνασω

φησί προσενεχθήναι, αλλά περί την Όθρυν της Θεσσαλίας». Επίσης ο Ησίοδος έγραψε για τον

Δευκαλίωνα: «Οι από Δευκαλίωνος το γένος εβασίλευον Θεσαλίας, ως φησίν Εκαταίος και Ησίοδος».

Ενώ ο Απολλόδωρος συμπληρώνει: «Προμηθέως δε παις Δευκαλίων εγένετο. Ούτος βασιλεύον των

περί την Φθία τόπων».

Σύμφωνα με την παραπάνω μυθολογική εκδοχή, στην Όθρυ προσάραξε η κιβωτός του

Δευκαλίωνα και της Πύρρας, μετά τον κατακλυσμό που διέταξε ο Δίας εξαιτίας της παρακμής των

ανθρώπων. Σύμφωνα με τον Όμηρο η πόλη ή η χώρα που είχε το όνομα Ελλάδα βρισκόταν στην

περιοχή αυτή που στην αρχαιότητα αναφέρεται ως Αχαΐα Φθιώτιδα. Όταν κατέβηκαν απ' την κιβωτό ο

Δευκαλίωνας και η Πύρρα σύμφωνα με εντολή του Δία άρχισαν να ρίχνουν πίσω τους πέτρες. Οι πέτρες

που έριχνε ο Δευκαλίωνας γινόταν άντρες, ενώ αυτές που έριχνε η Πύρρα μεταμορφώνονταν σε

γυναίκες. Σύμφωνα με το μύθο, ο πρώτος υιός του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, ο Έλληνας, ζευγάρωσε

με τη νύμφη Οθρυΐδα και οι απόγονοί τους είναι οι Έλληνες.

Από αυτή τη νύμφη ίσως να προέκυψε και το όνομα του βουνού. Κατά μία εκδοχή, που ίσως να

είναι και η επικρατέστερη, μετά την τιτανομαχία ο Δίας, ο βασιλιάς των Θεών, ανέθεσε στην νύμφη

Οθρυΐδα (Οθρηΐδα) τη βοσκή των κοπαδιών του που αποτελούνταν από βόδια. Έτσι το βουνό πήρε το

όνομά του απ' τη νύμφη. Η διαφορά μεταξύ της γραφής Οθρυΐδας και Οθρηΐδας οφείλεται και στη

γραφή του ονόματος Όθρυ και Όθρη και παλαιότερα Όρθρυς και Όρθρης.

Μια άλλη εκδοχή αναφορικά με την ονομασία «Όθρυς» είναι ότι στη ελληνική γλώσσα η λέξη αυτή,

καθώς και το επίθετο «Οθρυόεν» σημαίνουν το τραχύ, το δασωμένο, το απόκρημνο μέρος. Σαν σύνολο

το βουνό αυτό αποτελεί έναν όγκο ορεινό, «οθρυόεντα» (απόκρημνο) με πολλές πτυχώσεις και κορυφές.

Στο βουνό αυτό κατοίκησαν απ' την αρχαιότητα τα πρώτα ελληνικά φύλα, οι Πελασγοί. Όταν στην

περιοχή εμφανίστηκαν οι Αιολείς, οι Πελασγοί κατέφυγαν στα νησιά του Α. Αιγαίου και στα παράλια της

Μ. Ασίας. Τον ίδιο δρόμο θ' ακολουθήσουν και οι

Αιολείς με την κάθοδο των Δωριέων. Δεκάδες

αρχαιολογικές θέσεις μαρτυρούν έντονη και συνεχή

παρουσία και δράση ανθρώπων. Αρκετές είναι οι

αρχαίες πόλεις (το Ναρθάκιο, η Φαλάρα, ο Εχίνoς, η

Κρεμαστή Λαρίσης, ο Ανδρώνας, ο Πτελεός, η Άλος, η

Βρύναινα, η Φυλάκη, η Μελιταία κ.α.) που βρίσκονται

στις παρυφές του ή ψηλότερα.

Την περίοδο της Τουρκοκρατίας η Όθρυς ήταν

γνωστή και με το όνομα «της Γούρας τα βουνά»,

όνομα που πήρε από το κεφαλοχώρι της Γούρα, τη σημερινή Ανάβρα Μαγνησίας. Ήταν το καταφύγιο,

αλλά και το ενδιαίτημα και το ορμητήριο κλεφτών και αρματωλών. Μεγάλο ρόλο έπαιξε και στα


49


επαναστατικά κινήματα του 1821, 1844, 1854 και του 1878. Μεγάλες μάχες έχουν δοθεί στις κορυφές

του βουνού μεταξύ κλεφταρματωλών και Οθωμανών. Στο νάρθηκα της Άνω Μονής Ξενιάς καταγράφεται πληροφορία για αιματηρές συγκρούσεις στην

ευρύτερη περιοχή της Όθρυος: «† Έτους ζλδ΄ ινδ. Ιδ΄εν Βρύναινα αυγ. Κγ΄. Έγινε μεγάλο κακό, πολύς

κόσμος υπόφερε από των κλεφτών και στρατευμάτων. Οι αγάδες έσφαξαν, έκαψαν, κούρσευσαν και

δραγούμησαν». Εδώ αντικατοπτρίζονται ταραγμένα χρόνια και εκφράζονται σκηνές αλλοφροσύνης και

φρίκης στην Όθρυ. Διαπιστώνεται ότι από την εποχή εκείνη, επί Σουλεϊμάν Α΄ του Μεγαλοπρεπούς

(1520-1566)) υπήρχε αντίσταση κατά των Οθωμανών. Η Όθρυς ενδείκνυνται για λάτρεις του φυσικού τοπίου και της περιπέτειας καθώς υπάρχουν

απότομες χαράδρες σε πολλά σημεία και κορυφές που ξεπερνούν τα 1.300 μέτρα. Οι ψηλότερες

κορυφές του είναι το Γκιούζι (1726μ), το Γερακοβούνι (1673μ), ο Στρατώνας (1653μ),

ο Πήλιουρας (1557μ), η Μαυρίκα(1552μ) κλπ. Αξιοθαύμαστη είναι η ομορφιά και η απόλαυση της θέας

από την περιοχή Τσατάλι, όπου το βλέμμα ξεφεύγει προς τον Μαγνησιακό κάμπο και τον κόλπο του

Αλμυρού. Η ματιά του περαστικού ξεκινάει από τα ψηλά έλατα, τις όμορφες άγριες ανοιχτές εκτάσεις

(Λάκες), τις ομορφιές του κάμπου με τις απέραντες εκτάσεις από τα χωράφια και τελικά καταλήγει στον

Παγασητικό κόλπο κι επάνω στα βουνά του Πηλίου, αγναντεύοντας όσα από τα υπέροχα χωριά

φαίνονται. Στη θέση Τσατάλι έχει ανεγερθεί το Μνημείο Αεροπόρων, στη μνήμη των αντρών της

Πολεμικής Αεροπορίας που έχασαν τη ζωή τους ύστερα από την πτώση αεροσκάφους C-130 στις 5-2-

1991. Αρκετές φυσικές πηγές, ρεματιές, ιαματικά νερά καθώς και ανεξερεύνητες σπηλιές χαρακτηρίζουν

τους υδάτινους πόρους της περιοχής. Επίσης, χαρακτηριστικό είναι το μεγάλο ποτάμι στην περιοχή

Προσήλια (τοποθεσία που ανεβάζουν τα κοπάδια τους οι Τσοπαναραίοι το καλοκαίρι), που ξεκινάει από

την περιοχή Γρίβα (ανοιχτή τοποθεσία με τσιμεντένια βρύση), περνάει από τη Ντζοβάρα (ονομασία

πηγής που ποτίζουν τα ζώα), τη Μαυροκοπούλα (κορυφή βουνού), τη Μαυρίκα (κορυφή βουνού) και

μετά από μερικά περάσματα κι από άλλες περιοχές φτάνει να καταλήγει στο Ξεροβούνι (κορυφή

πλαγιάς κοντά στον οικισμό Προσήλια των Τσοπαναραίων). Τα νερά από το λιώσιμο των χιονιών στις

κορυφές κατηφορίζοντας δημιουργούν αλλού ήρεμες

ρεματιές και αλλού απότομα και άγρια φαράγγια.

Το μεγαλύτερο αξιοθέατο πάνω στα βουνά της

Όθρυος είναι το Φαράγγι του Μαυρομάτη, που

βρίσκεται ανάμεσα στην Βρύναινα και τον Άγιο

Ιωάννη. Η Βρύναινα υδροδοτείται με άριστης

ποιότητας νερό το οποίο πηγάζει από τις πηγές της

Αρνόβρυσης, όπου είναι και η αρχή του χειμάρρου

Σαλαμπριά. Χαμηλότερα των πηγών βρίσκεται το

φαράγγι Μαυρομάτη, στου οποίου την αρχή,

κατασκευάζεται φράγμα για την υδροδότηση των

υπόλοιπων οικισμών της περιοχής Σούρπης και

Πτελεού. Το φαράγγι είναι ένα απείρου κάλλους

φυσικό μνημείο, αρκετά δυσκολοδιάβατο. Τα τελευταία

χρόνια με την ανάπτυξη των ακραίων αθλημάτων (extreme sport) πολλοί, όχι μόνο Έλληνες, αλλά και

ευρωπαίοι έρχονται για να κάνουν την κατάβασή του. Άθλημα που δηλώνεται διεθνώς με τον όρο

canyoning και σε ιστοσελίδες που αναφέρονται σ' αυτό το θέμα κατέχει περίοπτη θέση λόγω της

ομορφιάς αλλά και του μεγάλου βαθμού δυσκολίας του. Μετά την έξοδο απ' το φαράγγι εκεί όπου ο

προαναφερόμενος χείμαρρος συναντά το δρόμο Βρύναινας - Αγίου Ιωάννη υπάρχει πέτρινο γεφύρι με

ένα τόξο κτισμένο εδώ και αιώνες. Είναι άγνωστη η ακριβής χρονολογία κατασκευής του αλλά και η

χρηματοδότησή του. Στην περιοχή υπάρχει και δεύτερο φαράγγι άγριας ομορφιάς απ' όπου περνά ο χείμαρρος

Ξενιόρεμα ή Τσιγγενόρεμα. Είναι το φυσικό σύνορο της περιοχής της Βρύναινας με την Άνω Μονή

Ξενιάς. Στο τέλος του φαραγγιού και δίπλα στο δρόμο που οδηγεί στο μοναστήρι είναι κτισμένο και το

πέτρινο τοξωτό γεφύρι, στηριγμένο πάνω σε δύο βράχους των οχθών του χειμάρρου, που σε κάποια

μεγάλη πλημμύρα, αν και η στάθμη του νερού ξεπέρασε το ύψος του, αυτό άντεξε. Στη ροή του ίδιου

χειμάρρου υπήρχε και άλλο γεφύρι, με δύο τόξα, ένα μεγάλο κι ένα μικρό, στην τοποθεσία «Κάναλος»


50


και στο οποίο κατέρρευσε το μεγάλο τόξο αφού

κάποιοι αφαίρεσαν τους ακρογωνιαίους λίθους. Άξια

αναφοράς είναι και η «Γκριτζανότρυπα», λίγο πιο

κάτω απ' την κορυφή του «Πήλιουρα», ένα βάραθρο

110 μέτρων βάθους. Σίγουρα οι πληροφορίες για τα φαράγγια και τα

γεφύρια της οροσειράς, αλλά και ολόκληρης της

περιοχής, είναι πάρα πολλές. Περισσότερα μπορείτε

να διαβάσετε στις σελίδες για τα Φαράγγια και τα

Γεφύρια. Όπως και στην αντίστοιχη σελίδα μπορείτε

να βρείτε πληροφορίες για τα Σπήλαια, που

αναφέρονται παρακάτω.

Η διαβρωτική ικανότητα του νερού έχει

δημιουργήσει στα σπλάχνα του όρους δεκάδες σπήλαια (τουλάχιστον πενήντα είναι σήμερα γνωστά

από την βορειοανατολική του πλευρά που είναι ερευνημένη). Επομένως οι ομορφιές της Όθρυος δεν

είναι μόνο επιφανειακές αλλά και υπόγειες. Σπηλιές αλλά και σπήλαια, με μεγαλύτερο σε μήκος

τη Νεροσπηλιά, σε υψόμετρο 1220μ. που αποτελεί το μεγαλύτερο υπόγειο ποτάμι (1.100μ. διαδρόμου)

που έχει μέχρι σήμερα εξερευνηθεί σε ολόκληρη τη Θεσσαλία, απ' όπου αναβλύζει νερό που μετά την

έξοδό του απ΄ το στόμιο σχηματίζει καταρράχτη ύψους 80 μέτρων. Η Νεροσπηλιά βρίσκεται μεταξύ των

κορυφών «Πήλιουρα», που ανήκει στη Βρύναινα και «Γκιούζι», που ανήκει στους Κοκκωτούς. Η

εξερεύνηση αυτού του σπηλαίου απαιτεί υποβρύχιο εξοπλισμό γιατί η ροή του νερού μετά την πρώτη

αίθουσα, δημιουργεί σιφόνι για να διέλθει κανείς στην δεύτερη αίθουσα. Δεν μπορεί να ερευνηθεί πιο

πολύ, γιατί το στόμιο στενεύει και καθίσταται αδύνατη η περαιτέρω διερεύνησή του. Ένα άλλο σπήλαιο

γνωστό ως «τετράστομο» βρίσκεται ανατολικά του χωριού και σε απόσταση 3 χμ. στη θέση που φέρει

το όνομα «Τσούκα». Αυτό έχει καταγραφεί τελευταία απ' την σπηλαιολογική εταιρεία. Περιέχει

σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Η βλάστηση στα χαμηλά του βουνού αποτελείται κυρίως από ελιές, στα ενδιάμεσα υπάρχουν

εκτεταμένες περιοχές από ρουμάνια με πουρνάρια, σκίνα, κουμαριές, φιλίκια κλπ., ενώ δεσπόζει το

δάσος της Βελανιδιάς. Στα πιο ψηλά του μέρη υπάρχουν υπέροχα δάση από έλατα και

αρκουδοπούρναρα ενώ στις κορυφές του δημιουργείται αλπική ζώνη με τη γνωστή χαμηλή ποώδη

βλάστηση. Ακόμη, στη θέση «Μηλιά» κοντά στην περιοχή Τσατάλι, υπάρχει δάσος Μαύρης Ελάτης. Η

περιοχή καλύπτεται από εντυπωσιακά υπεραιωνόβια δέντρα. Αρκετοί οικισμοί (Ανάβρα, Ανθότοπος, Νεοχωράκι, Νεράιδα, Κοκκωτοί, Κωφοί, Βρύναινα, Άγιος

Ιωάννης, Δρυμώνας, Γαύριανη) είναι χτισμένοι κατά μήκος της οροσειράς ενώ η πόλη του Αλμυρού του

Ν.Μαγνησίας απέχει από τις πλαγιές του όρους 15 χλμ. Από το Αλμυρό για να επισκεφτεί κάποιος την

Όθρυ έχει αρκετές επιλογές. Η πρώτη είναι αμέσως μετά τη γέφυρα του Ξηριά (Κουράλιος) στρίβοντας

δεξιά προς Κωφούς, η δεύτερη από το χωριό Νέος Πλάτανος προς Κοκκωτούς, τρίτη επιλογή είναι από

το χωριό Νεοχωράκι προς το χωριό Ανάβρα και τέλος δύο χιλιόμετρα μετά την αρχαία Άλο προς Μονή

Ξενιάς και Βρύναινα.

Προς τις παρυφές του όρους υπάρχουν παλαιότεροι και νεότεροι ασβεστόλιθοι, ισχυρά

πτυχωμένοι οι οποίοι παρουσιάζουν και φαινόμενα καρστικής διάβρωσης. Στους ασβεστόλιθους αυτούς

έχουν ανοιχτεί τέσσερα αναρριχητικά πεδία με πολλές αναρριχητικές διαδρομές. Αναρριχητές απ’ όλη

την Ελλάδα και τα Βαλκάνια (κυρίως Βουλγαρία), έρχονται συχνά στα πεδία αυτά για αναρρίχηση.

Όποιος βρεθεί στην Όθρυ, θα εκπλαγεί με το πόσα διαφορετικά πράγματα μπορεί να κάνει και να

δει όπως σπηλαιολογία, canyoning, αναρρίχηση, επίσκεψη σε μοναστήρια, αρχαία κάστρα, παλιές

αψιδωτές γέφυρες κλπ. Θα ξαφνιαστεί με τις τόσες ομορφιές που θα συναντήσει και σίγουρα θα

ανηφορίσει ξανά προς το βουνό.


51


Φαράγγια

Σημαντικό γεωλογικό κομμάτι της Όθρυος είναι τα φαράγγια

της, αρκετά από τα οποία είναι μεγάλα σε μήκος και με άγρια

χαρακτηριστικά. Τις τελευταίες δεκαετίες έχει δημιουργηθεί ένα

καινούργιο σπορ, το canyoning ή διάσχιση φαραγγιών. Είναι η

διαδικασία διάσχισης των φαραγγιών μέσα από το νερό κατά τον

ρου του. Ένα σπορ αρκετά εντυπωσιακό και ριψοκίνδυνο το

οποίο έχει πολλούς λάτρεις. Μερικά από τα φαράγγια της Όθρυος έχουν χαραγμένες

διαδρομές κατάβασης canyoning, θεωρούνται δε από τα

σημαντικότερα της Ελλάδας και αποτελούν πόλο έλξης αθλητών

canyoning ακόμα κι από το εξωτερικό.

Από τα πιο επιβλητικά είναι το φαράγγι Μαυρομάτη αλλά κι

αυτό της Νεροσπηλιάς. Επίσης το φαράγγι Χαρχάλι αλλά και του

Κακορέματος δέχονται αρκετές φορές εκδρομείς και λάτρεις της

φύσης. Δεν ξεχνάμε βέβαια και το Τσιγγενόρεμα, που είναι το

φυσικό σύνορο της περιοχής της Βρύναινας με την Άνω Μονή

Ξενιάς. Στη διαδρομή του συναντάμε πολλά κι αξιόλογα γεφύρια.

Σε ολόκληρη την οροσειρά υπάρχουν όμως και άλλα εξίσου σημαντικά φαράγγια, στα οποία δεν

έχουν ακόμη διανοιχθεί διαδρομές. Επίσης, εκτός από τα φαράγγια, τα νερά που κατεβαίνουν από το

βουνό δημιουργούν δεκάδες ρεματιές με ήρεμες κοίτες οι οποίες είναι πολύ εντυπωσιακές. Οι

φυσιολάτρες έχουν την δυνατότητα να απολαύσουν όμορφους περίπατους στην φύση της Όθρυος.

.


52


Κουρί

Το δάσος Κουρί είναι μια βαρύτιμη κληρονομιά της περιοχής μας. Βρίσκεται περίπου 1000 μέτρα

βορειοδυτικά της πόλης του Αλμυρού και 500 μέτρα από την πρώην κοινότητα της Ευξεινούπολης. Το 1927 με την υπ’ αριθ. 35/1927 απόφαση του

Διοικητικού Δικαστηρίου παραχωρήθηκε στην τότε

κοινότητα και σήμερα Δήμο Αλμυρού. Το 1970 κηρύχτηκε

αναδασωτέο, με το υπ’ αριθ. 356/1980 Προεδρικό

Διάταγμα. Στη συνέχεια εντάχθηκε στις προστατευόμενες

περιοχές με το νόμο 1650/86 για την προστασία του

περιβάλλοντος.

Η έκταση που καταλαμβάνει είναι περίπου 1150

στρέμματα και καλύπτεται κατά κύριο λόγο από

«ΧΝΟΩΔΗ ΔΡΥ». Η επιφάνειά του είναι μικρότερη, σε

σχέση με αυτή που είχε τα παλιά χρόνια. Δυστυχώς

όμως ιστορικές πηγές και επίσημα στοιχεία δεν

υπάρχουν.

Αναγκαστικά λοιπόν αρκούμαστε σε μαρτυρίες γεροντότερων που μεγάλωσαν στην περιοχή και

θυμούνται. Το δάσος παλιά κάλυπτε μια περιοχή από το Νεοχωράκι έως την παραλία του Αλμυρού και

από τα ρέματα του Πλατάνου έως και το Χολόρεμα κοντά στο Αϊδίνι. Δηλαδή μια έκταση περίπου 20.000

στρεμμάτων.

Αν επισκεφτεί κανείς την περιοχή θα δει δέντρα όμοια με αυτά του δάσους Κουρί, τα οποία είναι

διάσπαρτα σε όλη αυτή την περιοχή. Αυτό αποτελεί πιστοποίηση των παραπάνω πληροφοριών.

Οι αιτίες που συντέλεσαν στην μείωση της επιφάνειας του δάσους είναι πολλές.

Σημαντικότερες από αυτές είναι:

Α) Πριν το δάσος μπει υπό καθεστώς

προστασίας, αποτελούσε χώρο βοσκής από κοπάδια

αιγοπροβάτων της περιοχής, είτε ελεύθερα είτε με

μίσθωμα. Όλοι γνωρίζουμε τη ζημιά που μπορούν να

προκαλέσουν τα μηρυκαστικά αυτά στα νέα

δενδρύλλια των δέντρων του δάσους, κυρίως όταν η

βοσκή είναι συνεχής και έντονη.

Β) Η υλοτόμηση των δέντρων γινόταν αυθαίρετα

και χωρίς πρόγραμμα, με αποτέλεσμα να μην

υπάρχει μέριμνα για μέλλον του. Ένας μεγάλος

παρατεταμένος παγετός στην δεκαετία του ’50, κατέστρεψε πολλά από τα δέντρα της περιοχής κυρίως

τα μικρά, αναστέλλοντας ταυτόχρονα τη φυσική αναδάσωσή του. Εκείνα τα χρόνια αυξήθηκαν και οι

απαιτήσεις των κατοίκων για θέρμανση.

Πηγή λοιπόν καυσόξυλων αποτέλεσε το δάσος. Με την αύξηση του ενδιαφέροντος για τα αγροτικά

προϊόντα και με τις νέες απαιτήσεις για περισσότερη γη προς καλλιέργεια, κόπηκαν πολλά δέντρα του

δάσους.

Σ΄ αυτό συντέλεσε και το γεγονός ότι η έκταση που καταλάμβανε το δάσος ήταν πεδινή, κατάλληλη

όσο καμία άλλη για γεωργική χρήση. Η αδιαφορία που υπήρχε σε μεγάλο βαθμό από τους κατοίκους

της περιοχής, αλλά και της επικράτειας για το μέλλον της φύσης και των παιδιών μας ήταν μεγάλη. Η

ανυπαρξία της νομοθεσίας, αλλά και τα πολλά παράθυρα που υπήρχαν σ’ αυτή, η κακή εκτίμηση του

κόσμου για το πόσο χρήσιμο ήταν αυτό το δάσος σ’ αυτή τη θέση και η κακή παιδεία, έδωσαν έδαφος

στην καταστροφή του. Έτσι λοιπόν φτάσαμε στη σημερινή περιορισμένη μορφή του δάσους. Το Κουρί

εξακολουθεί να κινδυνεύει και κάθε μέρα που περνά, χωρίς να δρούμε αποτελεσματικά, χάνεται

πολύτιμο έδαφος.

από το βιβλίο ΑΛΜΥΡΟΣ – ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ, Μάρτιος 2008


53


Γεφύρια

Αδιάψευστη μαρτυρία του παλαιότερου τρόπου

οδοποιίας αποτελούν τα τοξωτά γεφύρια,

απομεινάρια παλαιών δρόμων επικοινωνίας, πραγματικά

αρχιτεκτονικά αριστουργήματα. Όπως σε πολλά μέρη της

πατρίδας μας, έτσι και στην Όθρυ φιλοξενούνται αρκετά

από αυτά.

Συνολικά υπάρχουν στην περιοχή του Δήμου

Αλμυρού περισσότερα από 10 πέτρινα γεφύρια, με τα 5

από αυτά να βρίσκονται στην καρδιά της Όθρυος. Θα

αναφερθούμε αρχικά στα πετρογέφυρα που βρίσκονται

στο βουνό και στη συνέχεια σε όλα τα γεφύρια του Δήμου

Αλμυρού.

1) Στο κάμπο του Αη-Γιάννη και 18 μέτρα ανατολικότερα από την γέφυρα του επαρχιακού δρόμου

που ενώνει το χωριό με την Βρύναινα, είναι θεμελιωμένο το παλιό πετρογέφυρο του Μαυρομάτη. Το

ρέμα του Μαυρομάτη πηγάζει από τις ανατολικές πλαγιές του Πήλιουρα (1557 μ.) και σχηματίζει στην

κάθοδό του ένα επιβλητικό φαράγγι. Το συνολικό μήκος γεφυριού και δρόμου σήμερα είναι 15 μέτρα,

ενώ και από τις δύο πλευρές του εκτείνονται χωράφια.

2) Ανάμεσα από τα χωριά Κοκκωτοί και Κωφοί, υπάρχει ένα επιβλητικό φαράγγι. Το ρέμα που

δημιουργεί αυτό το φαράγγι είναι το Κακόρεμα, το οποίο στο διάβα του δέχεται και τα νερά από δύο

μικρότερα, του Στυλεού και του Τρανορέματος. Και τα τρία, κυλώντας πιο κάτω, σχηματίζουν ένα μικρό

κάμπο τη Ζερβόλακα. Στο τελείωμα της Ζερβόλακας, είναι θεμελιωμένο το γεφύρι του

Κακορέματος. Λόγω του μεγάλου εύρους της κοίτης του ρέματος, το γεφύρι φτιάχτηκε με τέσσερις

καμάρες, τη μεγαλύτερη στα ανατολικά,την μικρότερη στα δυτικά, και συνολικό μήκος 43 μέτρων. Το

κύριο ρεύμα του ποταμιού, ρέει από τη μεγάλη καμάρα και μόνο σε πλημμυρικές περιόδους περνάει και

από τις υπόλοιπες. Το γεφύρι ακόμα και σήμερα χρησιμοποιείται από τους βοσκούς της περιοχής.

3) Κατηφορίζοντας το Τσιγγενόρεμα, όταν το

ρέμα περάσει από το φαράγγι που σχηματίζεται

κάτω από το αρχαίο κάστρο της Βρύναινας,

βγαίνει σε ανοιχτό χώρο. Από αυτό περνάει

αγροτικός δρόμος, που συνδέει τον Πλάτανο με

τη Βρύναινα και το Μοναστήρι της Κάτω Ξενιάς.

Εκεί είναι κτισμένο ένα δίτοξο γεφύρι, το γεφύρι

του Κάναλου. Του γεφυριού αυτού η μεγάλη

καμάρα, γκρεμίστηκε το χειμώνα 2003 -2004,

μετά από διάβρωση των θεμελίων του

ανατολικού ακρόβαθρου.

4) Νοτιοανατολικά του χωριού Πλάτανος,

πάνω σε ένα βραχώδες στένεμα, οι κάτοικοι του

χωριού έφτιαξαν το γεφύρι που τους περνούσε

στα απέναντι χωράφια και από εκεί προς την Αρχαία Άλω, τη Σούρπη και το Πτελεό. Το γεφύρι αυτό

φέρει το όνομα του μυλωνά Χατζηαλέξη. Είναι δίτοξο, με τη μεγάλη του καμάρα, τη βορινή, να εδράζει

το ακρόβαθρό της πάνω στο συμπαγή βράχο της όχθης. Το άνοιγμα του τόξου, είναι 7,13 μέτρα, το

φάρδος 1,75 μέτρα και το ύψος του 4,80 μέτρα.

5) Από τις βόρειες – βορειοανατολικές πλαγιές του Γερακοβουνίου (1724 μ.), ξεκινούν τα ρέματα

Περιβολάκι και Χαρχάλι, τα οποία συγκλίνουν στο Πετροκάναλο. Στην συνέχεια και αφού πιο κάτω

συμβάλουν το ρέμα της Νεροσπηλιάς και του Στήθους, δημιουργούν το Τσιγγενόρεμα. Aνάμεσα από τις

κορφές Κρεββάτια (732 μ.) και Ξεροβούνι (576 μ.) το ρέμα σχηματίζει το πιο δύσβατο και άγριο του

φαράγγι, στην έξοδο του οποίου περνάει ο επαρχιακός δρόμος Κοκκωτών – Βρύναινας. Μερικές

δεκάδες μέτρα πιο κάτω, είναι κτισμένο ένα υπέροχο μονότοξο γεφύρι, το πιο όμορφο και επιβλητικό

της περιοχής.


54


Στη συνέχεια αναφέρονται τα γεφύρια που είναι χτισμένα σε διάφορες περιοχές του Δήμου

Αλμυρού, εκτός της οροσειράς Όθρυς. 6) Βόρεια του χωριού Κωφοί του Δήμου Αλμυρού, βρίσκονται τα ρέματα: Γαβρόρεμα και

Σπηλιόρεμα. Η συμβολή αυτών των δύο ρεμάτων σχηματίζει ένα φαράγγι το οποίο περνάει ανάμεσα

από τους λόφους «Στριβός» (425μ) και «Τσαμαδή» (510μ.) και κατεβαίνει μέχρι την αρχή του κάμπου

του Αλμυρού (Κρόκιο Πεδίο). Βόρεια του Παλιού Πλατάνου το ρέμα διασχίζει τον κάμπο και ονομάζεται

«Μαγγανίτσα». Από το χωριό Πλάτανος, ο δρόμος που οδηγούσε στον Αλμυρό, περνούσε από το ρέμα

της Μαγγανίτσας. Εκεί κατασκευάστηκε ένα πέτρινο γεφύρι, που είναι το πρώτο γεφύρι της

Μαγγανίτσας. Το γεφύρι είναι μονότοξο, με τα βάθρα του να βρίσκονται στις όχθες του ρέματος. Το

γεφύρι πλέον χρησιμοποιείται για την εξυπηρέτηση των γεωργών, ενώ έχει δημιουργηθεί διάδρομος

από σκυρόδεμα στην κοίτη του ποταμού, δίπλα και ανατολικά του γεφυριού.

7) Άλλο ένα γεφύρι, για να εξυπηρετεί τις ανάγκες της διαδρομής Αλμυρού - Σούρπης - Πτελεού,

κατασκευάστηκε πάνω από το ρέμα της Μαγγανίτσας. Το γεφύρι αυτό, πανομοιότυπο με το

προηγούμενο, πρέπει να κατασκευάστηκε την ίδια περίοδο και ίσως από το ίδιο συνεργείο, τους ίδιους

μάστορες.Διαφέρει από το πρώτο, μόνο ως προς το φάρδος του, το οποίο είναι πέντε μέτρα και το

βάθος της θεμελίωσής του που είναι ογδόντα εκατοστά.

8) Από την κεντρική πλατεία του Πλατάνου περνάει ένας μικρός χείμαρρος. Ο χείμαρρος αυτός,

από πολύ παλιά, είχε γεφυρωθεί με ένα μονότοξο γεφυράκι του οποίου η αψίδα σχημάτιζε ημικύκλιο.

Στη συνέχεια ένα καινούργιο γεφύρι στήθηκε ανατολικά από το πρώτο εφαπτόμενο επάνω του. Το

δεύτερο γεφύρι, διαφορετικό από το παλιό ήταν της ίδιας τεχνικής και ίσως της ίδιας εποχής έργο με

εκείνα που είναι κατασκευασμένα στο ρέμα της Μαγγανίτσας. Πολύ αργότερα το κατάστρωμα και των

δύο γεφυριών ενοποιήθηκε και ασφαλτοστρώθηκε για να εξυπηρετήσει σύγχρονες ανάγκες. Ένα

μεγάλο τμήμα του ρέματος κτίσθηκε, αποτελώντας προέκταση της πλατείας του χωριού.

9) Ο χείμαρρος Χολόρεμα αποστραγγίζει τα νερά των βορειοδυτικών απολήξεων της Όθρυος και

της δυτικής πλευράς της λεκάνης του Αλμυρού. Επτά χιλιόμετρα μετά την Ευξεινούπολη, ο επαρχιακός

δρόμος που οδηγεί από τον Αλμυρό στα βορειοδυτικά χωριά του Δήμου συναντά το Χολόρεμα. Εκεί, για

το πέρασμα του χειμάρρου, έχει κατασκευαστεί τρίτοξο πετρογέφυρο, με φάρδος ικανό να περάσει ένα

μικρό αυτοκίνητο. Αποτελείται από δύο μεγάλες καμάρες κάτω από τις οποίες περνάει το ρεύμα του

χειμάρρου και μια μικρότερη νοτιότερα η οποία γεφυρώνει ένα μικρό ρέμα το οποίο συμβάλλει στο

Χολόρεμα.


55


10) Στον Πτελεό, μετά το ελαιοτριβείο του συνεταιρισμού του χωριού, κατευθυνόμενοι προς το

Πηγάδι, στα δεξιά του δρόμου και για αρκετό μήκος υπάρχει ένα μικρό ρέμα, το Αγγιανόρεμα. Σε μικρή

απόσταση από το Νεκροταφείο ο δρόμος περνά πάνω από το ρέμα. Λίγο πριν την καινούργια γέφυρα,

είναι κτισμένο ένα μικρό πέτρινο γεφύρι, το οποίο χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι πολλά χρόνια παλιότερα.

Είναι φτιαγμένο από σχιστόλιθους, έχει άνοιγμα τόξου 3,65 μέτρα, ύψος 1,75 μέτρα και το φάρδος της

βάσης του (στα ακρόβαθρα) είναι 2,30 μέτρα. Το ενεργό μήκος γεφυριού και λιθόστρωτου, είναι 11

μέτρα και σήμερα εξυπηρετεί μόνο παρακείμενο ελαιοπερίβολο.

11) Νότια του Πτελεού και δυτικά της ακτής Λειχούρα υπάρχει ένας ασβεστολιθικός λόφος (Γρίτσα)

μικρού ύψους, του οποίου η κορυφή στεφανώνεται από το περιτοίχισμα ενός Μυκηναϊκού Κάστρου. Στα

νοτιοανατολικά ριζά του λόφου της Γρίτσας, υπάρχει πηγή η οποία δημιουργεί ένα ποτάμι με μικρή

παροχή, που δεν στερεύει καθ΄ όλη την διάρκεια του έτους. Σε μικρή απόσταση από την πηγή κάτοικοι

του χωριού είχαν κατασκευάσει κεραμοποιεία, εκμεταλλευόμενοι το νερό και την καλής ποιότητας άργιλο

της περιοχής. Για την διευκόλυνσή τους στο πέρασμα του μικρού ποταμιού, έκτισαν ένα πέτρινο γεφύρι.

12)Μετά το εξωκλήσι Σταυρός στην έξοδο του Αλμυρού και πριν τον Πλάτανο υπάρχει άλλο ένα

αξιόλογο μονότοξο γεφύρι.

Οι πληροφορίες για τα γεφύρια έχουν αντληθεί από την ιστοσελίδα της ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ, από την ιστοσελίδα

του ΕΟΣ Αλμυρού και την εξαιρετική καταγραφή του Κων/νου Ζούπη.

Ζηρέλια

Από το μέσον περίπου του νότιου περιφερειακού

δρόμου της Ευξεινούπολης με νότια διεύθυνση ξεκινάει

αγροτικός δρόμος. Μετά το πέρασμα του από ποτάμι,

η διεύθυνση του γίνεται δυτική και η πορεία του

συνεχίζεται μέσα από τους αγρούς. Τρία περίπου

χιλιόμετρα πιο πέρα περνάει δίπλα από δύο λιμνούλες,

είναι οι λίμνες Ζηρέλια. Η περιοχή αυτή είναι ένα από τα πιο αξιόλογα

σημεία της περιοχής και είναι παράλειψη για τον

επισκέπτη του Αλμυρού να μην την επισκεφτεί.

Συνδυάζει τρεις διαφορετικές ιδιότητες: α) είναι ένα

σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο, β) αποτελεί έναν μικρό αλλά ιδιαίτερο υδροβιότοπο και γ) ανάμεσα στις

λίμνες υπάρχει μια αξιόλογη αρχαιολογική θέση.

Οι λίμνες είναι δύο, με κυκλικό σχήμα. H μεγαλύτερη (δυτική) με διάμετρο 300μ. και η μικρότερη με


56


διάμετρο 250μ., βρίσκονται σε υψόμετρο από την θάλασσα 130 μέτρων και τα κέντρα τους απέχουν

μεταξύ τους 500 μέτρα. Ο πυθμένας τους με σχήμα

πιάτου έχει μέγιστο βάθος για την μεγαλύτερη 10,5μ. και

για την μικρότερη 9,5μ.

Η δημιουργία τους είναι σχετικά πρόσφατη και

οφείλεται σε εκρήξεις αερίων και μόνο, δηλαδή ήταν η

απαρχή της δημιουργίας ηφαιστείου, η οποία στην

προκειμένη περίπτωση δεν είχε συνέχεια. Τα κοιλώματα

που δημιουργήθηκαν από τις εκρήξεις στην συνέχεια

πληρώθηκαν από νερό και δημιούργησαν τις λίμνες

τύπου Maare. Σήμερα οι επιστήμονες εικάζουν ότι

δημιουργήθηκαν μετά από σύγκρουση μετεωριτών με τη

Γη και τεκμήριο για τη άποψή τους αυτή είναι η

ανακάλυψη τηγμένου ζιρκονίου.

Ανατολικά της μεγάλης λίμνης υπάρχει μικρός γήλοφος τον οποίο από αιώνες οι άνθρωποι

χρησιμοποίησαν για οικιστική εγκατάσταση. Με το πέρασμα του χρόνου στο σημείο εκείνο

δημιουργήθηκε μια Μαγούλα. Αρχαιολογικές ανασκαφές των αρχών του 20ου αιώνα έδειξαν οκτώ

διαφορετικά επίπεδα εγκατάστασης και κατοίκησης από τα νεολιθικά χρόνια.

Σήμερα είναι σε εξέλιξη δυο διερευνητικές αρχαιολογικές τομές μια από την ΙΓ’ ΕΠΚΑ και μια από το

Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Πιστεύουμε πως με το πέρας των εργασιών των δυο αυτών ανασκαφών θα

γνωρίζουμε με ακρίβεια την ιστορία αυτής της θέσης, η οποία οπωσδήποτε έχει και άμεση σχέση με την

εξέλιξη της ευρύτερης περιοχής.

Οι όχθες των λιμνών έχουν καλυφθεί από υδρόβια βλάστηση η οποία σχηματίζει δακτυλίδια με

αρκετό πάχος, ενώ μέσα σ’ αυτή ζουν ψάρια. Η βλάστηση αυτή με την τροφή και την προστασία που

παρέχει έχει δημιουργήσει συνθήκες υδροβιοτόπου, ο οποίος προσελκύει χιλιάδες πουλιά. Εάν κανείς

βρεθεί εκεί κατά την δύση του ηλίου και λίγο πριν νυχτώσει και τα πουλιά κουρνιάσουν, θα έχει την χαρά

να απολαύσει μια συμφωνία από τα τιτιβίσματα χιλιάδων πουλιών, ενώ παράλληλα μπροστά του θα

εμφανιστεί ολόκληρο το Κρόκιο πεδίο, ο Παγασητικός και το Πήλιο.

από το βιβλίο ΑΛΜΥΡΟΣ – ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ, Μάρτιος 2008


57


Σπήλαια

Οι ομορφιές της Όθρυος δεν είναι μόνο επιφανειακές

αλλά και υπόγειες. Στο βουνό υπάρχουν σπηλιές, σπήλαια,

βάραθρα κλπ. (είναι καταγεγραμμένα περίπου 50), κάποια

από τα οποία έχουν εξερευνηθεί (λίγα), ενώ πολλά

παραμένουν ανεξερεύνητα.

Πιο γνωστό απ' όλα είναι η Νεροσπηλιά, σε υψόμετρο

1.090μ, που αποτελεί το μεγαλύτερο υπόγειο ποτάμι

(1.100μ. διαδρόμου) που έχει μέχρι σήμερα εξερευνηθεί σε

ολόκληρη τη Θεσσαλία.

Περιλαμβάνει μεγάλη είσοδο, ευρείς διαδρόμους,

αρκετές μεγάλες αίθουσες, λίμνες, εξαιρετικό διάκοσμο

κατά τόπους, ενώ στο τέλος του καταλήγει σε σιφόνι, είναι

δηλαδή από εκεί και πίσω οι διάδρομοί του γεμάτοι νερό.

Για το λόγο αυτό η εξερεύνησή του απαιτεί υποβρύχιο εξοπλισμό. Η εξερεύνηση όμως σταματά στη 2η

αίθουσα αφού δεν μπορεί να ερευνηθεί πιο πολύ, γιατί το στόμιο στενεύει και καθίσταται αδύνατη η

περαιτέρω διερεύνησή του. Μετά την έξοδό του απ΄ το στόμιο το νερό σχηματίζει καταρράχτη ύψους 80

μέτρων. Η Νεροσπηλιά βρίσκεται ψηλά στην Όθρυ, μεταξύ των κορυφών «Πήλιουρα», που ανήκει στη

Βρύναινα και «Γκιούζι», που ανήκει στους Κοκκωτούς.Μπορεί κανείς να το προσεγγίσει με δύο

τρόπους.Μπορεί να ανέβει στο βουνό μέσω Κοφών, ακολουθώντας τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο έως

το μνημείο της αεροπορίας (Τσατάλι) κι από εκεί μετά από 2χλμ περίπου υπάρχει ταμπέλα του ΕΟΣ

Αλμυρού που μας βγάζει σε κατηφορικό χωματόδρομο που οδηγεί προς Νεροσπηλιά.

Μπορεί επίσης , να ανέβει από τους Κοκκωτούς.

Στην αρχή του χωριού υπάρχει διασταύρωση όπου

στρίβουμε δεξιά. Μετά από 2χλμ περίπου κατηφορικής

πορείας, βρισκόμαστε στο πανέμορφο Πετροκάναλο,

(διασχίζεται από το Χαρχαλόρεμα) όπου βρίσκεται το

γραφικό – μικρό καταφύγιο του Ορειβατικού Συλλόγου

Αλμυρού. Μετά τη ρεματιά ο δρόμος αυτός συνεχίζει

ανηφορικά μέσα στα έλατα και μετά από 4-5χλμ, δίχως

άλλες διασταυρώσεις, θα μας περάσει μπροστά από την

είσοδο της σπηλιάς.

Πολύ κοντά στη Νεροσπηλιά βρίσκεται άλλο ένα

σπήλαιο, γνωστό ως "Μικρό Νεροσπηλιάς". Το σπήλαιο

βρίσκεται 30 μέτρα δεξιά από το δρόμο που οδηγεί στη Νεροσπηλιά. Πιο συγκεκριμένα βρίσκεται 500μ

ΝΔ της Νεροσπηλιάς (σε ευθεία γραμμή). Η προσπέλαση γίνεται οδικώς μέσω του όχι και ιδιαίτερα

βατού χωματόδρομου, ο οποίος ξεκινά από το χωριό Βρύναινα.

Ένα άλλο σπήλαιο, γνωστό ως «Τετράστομο», βρίσκεται ανατολικά του χωριού Βρύναινα και σε

απόσταση 3 χλμ. στη θέση που φέρει το όνομα «Τσούκα». Έχει καταγραφεί τελευταία απ' την

σπηλαιολογική εταιρεία. Περιλαμβάνει τέσσερις εισόδους, είναι πολυδαίδαλο, με νερό σε κάποιες

αίθουσές του και περιέχει πλήθος από σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Για να το προσεγγίσουμε θα πρέπει

να προσπεράσουμε τις δύο Μονές, Νέας και Παλιάς Ξενιάς, οπότε φτάνουμε σε μεγάλη δεξιά στροφή

με κατεύθυνση δυτική. Μπροστά μας αντικρίζουμε το φαράγγι, το οποίο βλέπαμε αριστερά μας κατά τη

διαδρομή, ενώ στα αριστερά μας υπάρχει λιβάδι που το διασχίζει χωματόδρομος. Παίρνουμε τον

χωματόδρομο και όταν ανηφορίσει (περίπου στα 250μ) σταματούμε. Δεξιά μας υπάρχει ένα καλά

διαμορφωμένο μονοπάτι, στους πρόποδες λευκών βράχων με την ονομασία «Κορυφούλα».

Ακολουθώντας το μονοπάτι, μετά από 50μ φτάνουμε σε πλάτωμα. Αριστερά μας αφήνουμε την

Κορυφούλα και συνεχίζουμε δεξιά (νοτιοδυτικά) ανεβαίνοντας τους μικρούς βράχους, που μοιάζουν με

κατάλοιπα κάστρου (περίφραξη). Φτάνουμε σε επίπεδο βραχώδες έδαφος και αριστερά μας, ανάμεσα


58


στα βράχια, ξεπροβάλλει το μικρό άνοιγμα μιας από τις εισόδους του σπηλαίου, ενώ από πάνω της

είναι η κορυφή αυτού του ασβεστολιθικού σχηματισμού.

Επίσης αξιόλογο σπήλαιο της περιοχής είναι η Τιτανοσπηλιά, κατακόρυφο βάραθρο στην

ανατολική πλευρά από το Φλαμπούρι. Η είσοδός του είναι σχετικά στενή και στη συνέχεια έχει

κατακόρυφο κατέβασμα 50 μέτρων. Καταλήγει σε μεγάλη αίθουσα διαστάσεων με εντυπωσιακό

διάκοσμο στα βορειοδυτικά της. Στη συνέχεια έχει δεύτερο κατακόρυφο και πολύ πιο στενό κατέβασμα

32 μέτρων όπου και τελειώνει. Για να το προσεγγίσουμε, πρέπει από τους Κωφούς να ανηφορίσουμε

ψηλά, ως το διάσελο, λίγο πριν το μνημείο για την πτώση του πολεμικού αεροπλάνου C-130. Διακόσια

μέτρα πριν την διασταύρωση αυτή, ένας αγροτικός δρόμος φεύγει δεξιά μας (ΒΔ) κατευθυνόμενος προς

την τοποθεσία Κάτω Διχάλα. Αυτός ο δρόμος, 300 μ. πιο πέρα, συναντά μια μικρή αβαθή ρεματιά, όπου

αφήνουμε το αυτοκίνητο. Ανηφορίζοντας στα αριστερά της ρεματιάς, θα φτάσουμε σε 5 λεπτά στην

είσοδο του βαράθρου.

Στην Όθρυ βρίσκονται ακόμη: η «Γκριτζανότρυπα» λίγο πιο κάτω

απ' την κορυφή του «Πήλιουρα», που είναι ένα βάραθρο 110 μέτρων

βάθους. β) το ανοικτό σπήλαιο «Κυδωνίτσας» στη Βρύναινα, που

είναι ανοιγμένο σε ασβεστολιθικά πετρώματα, αλλά και πλήθος άλλων

όπως των Δύο Αδελφών, της Παρθένου, τα δύο στην θέση Πουρνάρες,

το Ασκητοκρέβατο με το Aνώνυμο κοντά του κ.ά.

Φεύγοντας από την Όθρυ, άλλο σπήλαιο της περιοχής είναι αυτό

της Φυλάκης. Σπήλαιο μικρό, αλλά με όμορφο διάκοσμο και εύκολη

πρόσβαση. Βρίσκεται κοντά στον ποταμό Εννιπέα, που έχει τις πηγές

του στην Ανάβρα, σε μια βραχώδη πλαγιά ενός ρέματος. Υπάρχει

πρόσβαση για το σπήλαιο από αγροτικό δρόμο της περιοχής. Με

κατάλληλο εξοπλισμό και φωτισμό ο επισκέπτης θα γοητευθεί από την

ομορφιά του σπηλαίου.

Σπήλαια υπάρχουν και στην περιφέρεια Πτελεού. Ο

"Μεταξόλακας", στο Χλωμόν όρος, είναι σχετικά μικρό αλλά το πιο

πλούσιο σε διάκοσμο σπήλαιο της περιοχής. Έχει τέσσερις αίθουσες

που περνάς από την μία στην άλλη από πολύ στενές τρύπες. Στην

τρίτη αίθουσα ο διάκοσμος είναι εκπληκτικός. Ένα ακόμη σπήλαιο,

στην "Μπρινιώτισσα", που έχει είσοδο από τη θάλασσα, δεν έχει

εξερευνηθεί ακόμα λόγω της επικινδυνότητας που παρουσιάζει.

Οι πληροφορίες για τα σπήλαια έχουν αντληθεί από την ιστοσελίδα της ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ, από την

ιστοσελίδα του ΕΟΣ Αλμυρού, αλλά και από τις ιστοσελίδες των πρώην Δήμων Σούρπης και Πτελεού.

Μοναδική σε όλη την προσπάθεια είναι η προσφορά του Κων/νου Ζούπη.


59


Ξηριάς

Ξηριάς Κουράλιος ήταν το αρχαίο όνομα του χειμάρρου ο οποίος ξεκινάει από τις ψηλές κορυφές

της Όθρυος και καταλήγει στον Παγασητικό, αφού καλύψει μια μεγάλη απόσταση μέσα στο βουνό και

κόψει το Αθαμάντιο πεδίο στα δύο. Σήμερα οι ντόπιοι τον ονομάζουν Ξηριά, γιατί νερό έχει μόνον μετά

από νεροποντή ή τον χειμώνα μετά τις χιονοπτώσεις. Στα αρχικά του τμήματα, ψηλά στο βουνό έχει πηγές και νερό αστείρευτο, δεν είναι όμως αρκετό

για να φτάσει ως τον κάμπο και λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω χάνεται σε υπόγειες διαδρομές.

Κατηφορίζοντας από ψηλά, δημιουργεί μεγάλες εναλλαγές, αλλού με απόκρημνα φαράγγια και

αλλού με γαλήνιες ρεματιές, ενώ σ’ όλο του το μήκος δέχεται νερά και από άλλα μικρότερα ρέματα. Στις

όχθες του υπάρχουν δεκάδες κοιλώματα και σπήλαια.

Το έβγα του στον κάμπο γίνεται από μία επιβλητική βράχινη πόρτα, ενώ σε όλο του το μήκος είναι

κατάφυτος από πλατάνια. Στα μισά του κάμπου συναντά την πόλη του Αλμυρού στα βόρειά του, ενώ

πέντε χιλιόμετρα πιο κάτω καταλήγει στην θάλασσα.

από το βιλίο ΑΛΜΥΡΟΣ – ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ, Μάρτιος 2008

Παραλίες

Πέντε χιλιόμετρα ανατολικά του Αλμυρού βρίσκεται το

θαλάσσιο μέτωπο. Συνολικά το μέτωπο αυτό είναι μια

εκτεταμένη αμμουδιά με αβαθή και ήρεμα νερά, η οποία

αρχίζει στα βόρεια από το Χολόρρεμμα και καταλήγει νότια

στον Άμφρυσο (Κεφάλωση) καλύπτοντας μια απόσταση 10

χιλιομέτρων.

Από εδώ ξεκινούν οι παραλίες του Δήμου Αλμυρού,

που τελικά φτάνουν ως τον Ευβοϊκό κόλπο, στους

ορμίσκους του Αγ. Δημητρίου. Η παραλία του Αλμυρού (Καραγκιόλ) ξεκινά λίγο μετά

το Αεροδρόμιο της Αγχιάλου. Με διαμορφωμένη πλαζ και αλιευτικό καταφύγιο αποτελεί προορισμό για αρκετούς

πολίτες κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Αρκετά είναι τα καταστήματα που φροντίζουν για την εξυπηρέτηση των λουομένων, είτε για φαγητό είτε για νυχτερινή διασκέδαση, αφού κάθε καλοκαιρινό βράδυ η παραλία είναι γεμάτη από νέους που διασκεδάζουν.

Η επόμενη πλαζ είναι αυτή στην παραλία Ευξεινούπολης (Αη-Γιάννης ή Τσιγκέλι). Κι εδώ

υπάρχουν παρόμοιες εγκαταστάσεις με αυτές της παραλίας Αλμυρού, ενώ συναντάμε κι εδώ αλιευτικό

καταφύγιο για τις βάρκες. Συνεχίζοντας βρίσκουμε την παραλία Χοροστάσι που τελειώνει στην ΒΙΠΕ

Αλμυρού, όπου υπάρχει ακόμη ένα αλιευτικό καταφύγιο. Η παραλία Χοροστάσι χρησιμοποιείται από τις

βιομηχανίες της περιοχής ως χώρος φόρτωσης-εκφόρτωσης.

Στη συνέχεια ο επισκέπτης θα συναντήσει τον υδροβιότοπο του Όρμου Σούρπης, ο οποίος

αποτελεί σημαντικό οικοσύστημα. Η περιοχή είναι βιότοπος που φιλοξενεί σημαντικά είδη πτηνών.

Βέβαια, δεν αποτελεί παραλία, καθώς είναι ελώδης περιοχή. Το ίδιο ισχύει για όλους τους όρμους στην

διαδρομή προς την Αμαλιάπολη (Μιτζέλα), από την πλευρά του κόλπου του Αλμυρού.

Η πρώτη παραλία που συναντάμε σ' αυτή τη διαδρομή

είναι η Καλαδιά, η οποία στην ουσία βλέπει στον

Παγασητικό και στη συνέχεια, κοντά στη Μιτζέλα βρίσκεται η

παραλία Βαρούτσικος. Εντός της Αμαλιάπολης βρίσκεται η

παραλία που συγκεντρώνει πλήθος κόσμου κάθε καλοκαίρι.

Σίγουρα η Μιτζέλα είναι ένας από τα σημαντικότερα θέρετρα

του Δήμου, αφού στο χωριό υπάρχουν όλα όσα χρειάζεται

ένας παραθεριστής. Όμορφη παραλία υπάρχει και στο


60


νησάκι Κίκυνθος, απέναντι από την Αμαλιάπολη, αλλά και στην περιοχή Βαλτάς, στη διαδρομή

προς τις Νηές. Τέλος, ο οικισμός Νηές αποτελεί τον δεύτερο σημαντικό πόλο (μετά τη Μιτζέλα)

προσέλκυσης λουόμενων κατά τους θερινούς μήνες στην περιοχή της Σούρπης.

Η διαδρομή Μιτζέλα - Νηές - Αγία Μαρίνα Πτελεού είναι γεμάτη από μικρούς κολπίσκους,

πανέμορφους και με πεντακάθαρα νερά, πολλοί από τους

οποίους είναι προσβάσιμοι μόνο από τη θάλασσα. Μικρές

παραλίες όπως η Παχιά Άμμος, η παραλία της Μπρινιώτισσας,

η Δράκα, η Μητρούνα, η Κοτσικιά και το Καραβοτσάκι

πλαισιώνουν τις δύο μεγάλες παραλίες της περιοχής, από την

πλευρά του Παγασητικού. Αυτές οι δύο (από τις γνωστότερες

του Πτελεού) είναι οι συνεχόμενες παραλίες της Αγίας Μαρίνας

και της Λεύκης, οι οποίες είναι εξοπλισμένες με ομπρέλες και

ξαπλώστρες για τους επισκέπτες, ενώ υπάρχουν καταστήματα

τόσο για φαγητό όσο και για ποτό.

Δίπλα στο Πηγάδι υπάρχουν οι παραλίες της Ροδιάς και της Παναγιάς, για όσους διαμένουν στην

όμορφη παραλία του Πτελεού και δεν θέλουν να ταξιδέψουν μακριά από το Πηγάδι. Πηγαίνοντας από το

Πηγάδι προς το Αχίλλειο, από τον παραλιακό δρόμο, βρίσκουμε την παραλία στο Λουτρό και στη

συνέχεια τη Λειχούρα. Στο Λουτρό υπάρχουν λιγοστά καταστήματα που εξυπηρετούν τους λουόμενους

αλλά και τους κατοίκους της περιοχής. Στη νότια άκρη της Λειχούρας, μετά την παραλία, βρίσκεται ο

υδροβιότοπος της περιοχής.

Ακολουθεί το Αχίλλειο, με λίγες παραλίες που βρίσκονται εντός του χωριού και δεν αφήνουν

αδιάφορους τους κατοίκους αλλά ούτε και τους επισκέπτες. Όμως οι ομορφότερες παραλίες του

Αχιλλείου βρίσκονται στον οικισμό του Αγίου Δημητρίου, με θέα ακριβώς απέναντι στη Βόρεια Εύβοια.

Περισσότερες από 10 παραλίες και κολπίσκοι φιλοξενούν πλήθος παραθεριστών το καλοκαίρι, που

κατακλύζουν την περιοχή από τη μία άκρη, όπου βρίσκεται το ξωκλήσι του Αγίου Δημητρίου, μέχρι την

άλλη, που φτάνει στα σύνορα με τη Φθιώτιδα.


61


Αξιοθέατα Δημοτικής Ενότητας Αλμυρού

Κτήρια Το Αρχαιολογικό Μουσείο σε ένα νεοκλασικό κτήριο του προηγούμενου αιώνα

Το επιβλητικό κτήριο του Παλαιού Γυμνασίου (Δημοτικό Ωδείο)

Η Δημοτική Πινακοθήκη «Θανάσης Ακριβόπουλος»

Αρχαιολογικοί-Ιστορικοί χώροι

Αρχαία Άλος: Ο αρχαιολογικός χώρος της Άλου βρίσκεται σε στρατηγικής σημασίας θέση,

ανάμεσα στους πρόποδες της Όθρυος και τις ακτές του Παγασητικού κόλπου. Σύμφωνα με τη

μυθολογία, ιδρυτής της πόλης ήταν ο

βασιλιάς Αθάμας. Ο Όμηρος αναφέρει ότι

οι Αλείς έλαβαν μέρος στην Αργοναυτική

εκστρατεία.

Δυο πόλεις ήταν γνωστές με το όνομα

Άλος και βρισκόταν στην Αχαΐα Φθιώτιδα,

όπως ονομαζόταν η περιοχή μας στην

αρχαιότητα. Η Άλος των κλασσικών

χρόνων, που βρισκόταν κοντά στον

Παγασητικό, καταστράφηκε το 346π.Χ.

από το Μακεδόνα στρατηγό Παρμενίωνα,

στρατηγό του Φιλίππου ΙΙ.

Η Νέα Άλος των Ελληνιστικών χρόνων,

που βρισκόταν σε απόσταση περίπου 2 χλμ από την προηγούμενη, ιδρύθηκε γύρω στο 302 π.Χ.

από το Δημήτριο τον Πολιορκητή. Η πόλη, άρτια ρυμοτομημένη, περιβαλλόταν από επιβλητικά

οχυρωματικά τείχη, ενισχυμένα με πύργους. Στην επικράτειά της βρισκόταν το μεγαλύτερο

μέρος του όρους Όθρυς, η πεδιάδα της Σούρπης και μοιραζόταν την περδιάδα του Αλμυρού με

την πόλη των Φθιώτιδων Θηβών. Η οικονομία της στηριζόταν στη γεωργία και στην κτηνοτροφία.

Για τις εμπορικές συναλλαγές τους οι Αλείς έκοβαν δικό τους νόμισμα, στο οποίο απεικονιζόταν

ο μύθος του ταξιδιού στην Κολχίδα. Η πόλη εγκαταλείφθηκε το 265-260 π.Χ. πιθανότατα ύστερα

από καταστροφικό σεισμό.

Φυλάκη. Ο αρχαιολογικός χώρος της Φυλάκης, που βρίσκεται 2,5 χλμ ανατολικά του ομώνυμου

χωριού. Η Φυλάκη αναφέρεται από τον Όμηρο στην Ιλιάδα. Έχει ιδρυτή τον βασιλιά Φύλακο,

τον οποίο διαδέχτηκε στον θρόνο ο γιος του Ίφικλος, πατέρας του ήρωα του Τρωικού πολέμου

και Θεσσαλού βασιλιά Πρωτεσίλαου. Οι πρώτοι οικισμοί της περιοχής χρονολογούνται ήδη από

τη νεολιθική εποχή, περίπου το 5.000 π.Χ. Ο προϊστορικός οικισμός της Φυλάκης συνεχίζει να

κατοικείται και στην Εποχή του Χαλκού αλλά και στα νεότερα ιστορικά χρόνια. Σε λόφο σώζονται

λιγοστά ερείπια αρχαίας οχύρωσης.

Εκκλησίες • Η Εκκλησία Αγίου Δημητρίου – πολιούχου της πόλης του Αλμυρού.

• Οι Εκκλησίες του Αγίου Νικολάου και της Ευαγγελίστριας στον Αλμυρό.

• Ι. Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Ευξεινούπολη.

• Οι Εκκλησίες Αγ. Αθανασίου και Αγ. Αντωνίου στον Παλαιό Πλάτανο.

• Η Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων στους Κωφούς, χτισμένη το 1465. Αναλυτικά μπορείτε να δείτε στην αντίστοιχη ιστοσελίδα όλες τις πληροφορίες για τα μοναστήρια, τις εκκλησίες και τα εξωκκλήσια της περιοχής.

http://www.almyros-city.gr/episkeptes/aksiotheata/2-other/571-palaiogimnasio

http://www.almyros-city.gr/episkeptes/aksiotheata/572-monastiriaekklisies


62


Τοποθεσίες Ο οικισμός του Παλαιού Πλατάνου, 4 χλμ δυτικά της Τοπικής Κοινότητας Πλατάνου.

Το Μνημείο Αεροπόρων, στην κορυφή Τσατάλι της ‘Όθρυος. Ανεγέρθη στη μνήμη των αντρών

της Πολεμικής Αεροπορίας που έχασαν τη ζωή τους ύστερα από την πτώση αεροσκάφους C-

130 στις 5-2-1991. Στη θέση αυτή υπάρχει εκκλησάκι των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ.

Φυσικό τοπίο Το Κουρί, αισθητικό δάσος από βελανιδιές (1.150 στρεμμάτων), το μοναδικό στην Ευρώπη

δάσος βελανιδιάς σε πεδινή έκταση, 2 χλμ. ΒΔ του

Αλμυρού. Ο χώρος αναψυχής έχει λιμνούλες,

γεφυράκια, παιδική χαρά και ζωολογικό κήπο (ελάφια,

ζαρκάδια, πάπιες, κύκνοι, παγώνια). Υπάρχει επίσης

τρενάκι που πραγματοποιεί διαδρομές μέσα στο

δάσος. Στην είσοδο του δάσους λειτουργεί καφέ μπαρ

εστιατόριο το «Αρχοντικό».

Οι λίμνες Ζηρέλια, κοντά στην Ευξεινούπολη,

υγροβιότοπος με μεγάλο περιβαλλοντικό ενδιαφέρον.

Σε γειτονικό ύψωμα (μαγούλα Ζηρέλια) έχει

εντοπιστεί προϊστορική ακρόπολη, σύγχρονη με τους

οικισμούς στο Διμήνι και το Σέσκλο.Το τελευταίο διάστημα επιστημονικές έρευνες έδειξαν ότι οι

λίμνες των Ζηρελίων έχουν δημιουργηθεί από μετεωρίτες που έπεσαν στη Γη.

Το δάσος Μαύρης Ελάτης, στη θέση «Μηλιά» κοντά στην περιοχή Τσατάλι. Η περιοχή

καλύπτεται από εντυπωσιακά υπεραιωνόβια δέντρα.

Παραλίες

Η παραλία του Αλμυρού (Καραγκιόλ).

Η παραλία της Ευξεινούπολης (Αγ. Ιωάννης – Τσιγκέλι).

Η παραλία του Πλατάνου (Χοροστάσι).

http://www.almyros-city.gr/episkeptes/fisiko_topio/563-kouri

http://www.almyros-city.gr/episkeptes/fisiko_topio/566-zerelia


63


Αξιοθέατα Δημοτικής Ενότητας Ανάβρας


Κάστρο «Μόργιας». Στην περιοχή της Ανάβρας βρίσκεται το Κάστρο «Μόργιας». Πρόκειται για

ελληνιστική ακρόπολη από την οποία σώζονται ισχυρά τείχη σε μεγάλο ύψος και έκταση. Στο εσωτερικό

της διακρίνονται ερείπια κτισμάτων καθώς και κιβωτιόσχημοι τάφοι. Έξω από την ακρόπολη εκτείνονται

σε μεγάλη έκταση ερείπια αρχαίων κτιρίων. Στα ανατολικά του κάστρου, πέρα από το χείμαρρο, υπάρχει

αρχαίο νεκροταφείο.

Κάστρο «Κουμαρρόραχης». Ανατολικά της

«Μόργιας» στην Ανάβρα βρίσκεται το κάστρο

«Κουμαρρόραχης» με μυκηναϊκούς θολωτούς

τάφους. Βόρεια του οικισμού και ανατολικά της

«Κουμαρρόραχης» βρίσκεται η τοποθεσία

«Κομμένος Βράχος» με χαράδρες και σπηλιές

εξαιρετικού φυσικού κάλλους. Στην κορυφή ενός

βραχώδους λόφου σώζονται αρχαία ερείπια.

Κάστρο «Γριντιάς». Ανατολικά του «Κομμένου

Βράχου» και βόρεια του οικισμού της Ανάβρας,

σε μικρή απόσταση από τον επαρχιακό δρόμο

Ανάβρας – Αλμυρού, βρίσκεται το Κάστρο «Γριντιάς». Στην περιοχή υπάρχει μικρό κάστρο με διάμετρο

200μ. και τείχος. Μέσα στον περίβολο διακρίνονται θεμέλια κτιρίων ελληνιστικής εποχής, όπως

προκύπτει από κεραμικά ευρήματα που συλλέχθηκαν. Βόρεια του κάστρου, πολύ κοντά στον επαρχιακό

δρόμο Ανάβρας – Αλμυρού, βρίσκεται η «Κλαρρόραχη», όπου υπάρχει πρωτοελλαδικό νεκροταφείο με

τάφους. Στην ίδια περιοχή βρίσκεται η τοποθεσία «Πεταλούδα» όπου σώζονται τμήματα αρχαίου

περιβόλου (κάστρο).

Εκκλησίες

Μέσα στον οικισμό της Ανάβρας υπάρχουν τρεις εκκλησίες: ο Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου, ο οποίος είναι

και ο ενοριακός και βρίσκεται στην κεντρική Πλατεία, ο Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου που βρίσκεται στο ΒΑ άκρο

του χωριού και ο Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής, στην έξοδο προς Λαμία, ο οποίος είναι ο ναός του

Κοιμητηρίου. Αξίζει να παρατηρήσουμε ότι οι δύο πρώτοι ναοί είναι αφιερωμένοι σε δυο αγίους που ο

εορτασμός τους συνδέεται άμεσα με τη κτηνοτροφία: Του Αγ. Γεωργίου τα ζώα ανεβαίνουν στα βουνά,

ενώ του Αγίου Δημητρίου επιστρέφουν. Άλλες εκκλησίες που υπάρχουν στη γύρω περιοχή είναι το άλλο

μεταβυζαντινό δισυπόστατο εκκλησάκι του Αγ, Αθανασίου και Αγ. Σεραφείμ κοντά στις πηγές, τα

εξωκλήσια του Αγ. Παντελεήμονα και του Αγ. Νικολάου Βουναίνης στα νότια του χωριού, καθώς και το

εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία στην Αλογόραχη, κοντά στο Αιολικό Πάρκο.

Τοποθεσίες

Αιολικό Πάρκο Αλογόραχης. Το Αιολικό Πάρκο

Αλογόραχης αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα έργα

της πρώην Κοινότητας Ανάβρας γιατί είναι ένα έργο

περιβαλλοντικό με ιδιαίτερη σημασία και εμβέλεια. Το

Αιολικό Πάρκο Αλογόραχης βρίσκεται στο όρος Όθρυς.


64


Μουσεία

Λαογραφικό Μουσείο Κτηνοτροφικής Ζωής Ανάβρας. Το Λαογραφικό Μουσείο Κτηνοτροφικής Ζωής

Ανάβρας Μαγνησίας στεγάζεται πια σε δικό του χώρο, στον κάτω όροφο του κτηρίου του Νηπιαγωγείου.

Ως καθαρά κτηνοτροφικό χωριό η Ανάβρα είναι ο τόπος στον οποίο έπρεπε να υπάρχει ένα τέτοιο

μουσείο. Σε μια μεγάλη ενιαία αίθουσα εκτίθενται αντικείμενα που με κόπο οι υπεύθυνοι έχουν

συγκεντρώσει και φυλάξει, έτσι ώστε να προβληθεί ο πολιτισμός, οι συνήθειες και ο τρόπος ζωής των

κτηνοτρόφων κατοίκων του χωριού μέσα από το πέρασμα του χρόνου.

Φυσικό τοπίο

• Πηγές Ανάβρας – Περιβαλλοντικό και Πολιτισμικό Πάρκο. Οι πηγές της Ανάβρας βρίσκονται

πολύ κοντά στο χωριό (700 μ.) και αποτελούσαν πάντα ένα μαγευτικό χώρο αναψυχής για τους

Αναβριώτες και τις Αναβριώτισες. Το νερό που αναβλύζει (400 κ.μ./ώρα) δίνει ζωή σε μια πλούσια

βλάστηση από πλατάνια και άλλα

δέντρα και θάμνους που υπάρχουν

τριγύρω. Δίπλα στις πηγές

υπήρχαν νεροτριβές για το

πλύσιμο και την επεξεργασία των

ρούχων (ντριστέλα και μαντάνι).

Από το 2001 η Κοινότητα ξεκίνησε

μια προσπάθεια προστασίας,

ανάδειξης και αξιοποίησης τόσο

του φυσικού περιβάλλοντος όσο

και των μνημείων και των

πολιτισμικών στοιχείων που

συνδέονται με όλα αυτά, με

απώτερο στόχο του όλου

εγχειρήματος τη διαμόρφωση

περιβαλλοντικής συνείδησης και

την ευαισθητοποίηση για την

προστασία του φυσικού πλούτου.


65


Αξιοθέατα Δημοτικής Ενότητας Πτελεού


• Θολωτοί Μυκηναϊκοί Τάφοι. Πέντε θολωτοί τάφοι μυκηναϊκής

τεχνοτροπίας σώζονται στην περιοχή του Πτελεού. Στη θέση Γρίτσα,

στους πρόποδες της Ακρόπολης του ομηρικού Πτελεού βρέθηκαν τα

ερείπια ενός μεσοελλαδικού οικισμού καθώς και οι πέντε τάφοι που

αποτελούσαν ένα σύνολο. Οι τέσσερις τάφοι βρίσκονται στους

πρόποδες του λόφου κι ένας στους Αγίους Θεοδώρους. Όλα τα

παραπάνω δείχνουν ότι η θέση άρχισε να κατοικείται κατά το τέλος

της νεολιθικής περιόδου και εγκαταλείφθηκε οριστικά κατά τα τέλη

της μεσοελλαδικής εποχής. Ο πρώτος τάφος είναι χτισμένος με

μικρές πλακοειδείς πέτρες, συναρμολογημένες με λεπτό στρώμα

λάσπης. Στο δάπεδο του τάφου βρέθηκαν τα οστά τριών νεκρών, κομμάτια σιδερένιου ξίφους, χάλκινα

ρωμαϊκά νομίσματα, λίθινα κωνικά κουμπιά και τρία αγγεία. 30 μέτρα ανατολικά του πρώτου βρίσκεται ο

σχεδόν κατεστραμμένος δεύτερος θολωτός μυκηναϊκός τάφος. Οι ανασκαφές εκτός από τον τάφο

έφεραν στο φως θραύσματα μυκηναϊκών αγγείων, σκελετούς και μια σιδερένια αιχμή δόρατος που

ανήκει σε μεταγενέστερους χρόνους. Και στους υπόλοιπους τάφους τα ευρήματα είναι πολλά (αγγεία,

σφραγιδόλιθοι, ψηφίδες, κοσμήματα από ελεφαντόδοντο, χάλκινα αντικείμενα), ενώ ο τάφος των Αγίων

Θεοδώρων, από ποτήρια που βρέθηκαν, υπολογίζεται πως δημιουργήθηκε μεταξύ του 1400 και 1300

π.Χ

• Το Ενετικό Λιμάνι Του Λουτρού (Κάστρο και Αλατόπυργος). Ο Πτελεός ήταν πάντοτε ένα από τα

σημαντικά λιμάνια των Βενετών στο Αιγαίο πέλαγος. Πάνω στην κωνική κορυφή του λόφου, στην είσοδο

του λιμανιού του, χτίστηκε λίγο μετά το 1204 ενετικό κάστρο διαστάσεων 8x8 μέτρα και πολύ ψηλό. Η

είσοδός του βρισκόταν πολύ ψηλά για ασφάλεια κατά τις πολιορκίες. Έμπαιναν στο κάστρο με σκάλα

ξύλινη που την τραβούσαν επάνω σε καιρούς πολιορκίας. Γύρω του ήταν σπίτια και στρατώνες

καταυλισμού. Παλιότερα στην είσοδο του λιμανιού υπήρχε ο Αλατόπυργος, πύργος για την αποθήκευση

του αλατιού, όπως πιστεύεται, που παράγονταν στην περιοχή.

• Το Ηφαίστειο Του Υπερίωνα Και Το Νυμφαίο. Στην περιοχή του Αχιλλείου, στην τοποθεσία

Κρούνια, υπάρχει ο κρατήρας ενός ανενεργού και σβησμένου εδώ και χιλιάδες χρόνια, ηφαιστείου. Το

ηφαίστειο ονομάζεται Υπερίωνας και πήρε το όνομα του ενός από τους σπουδαιότερους Τιτάνες,

πατέρα του Ήλιου. Στην ίδια περιοχή ανακαλύφθηκε το μοναδικό Νυμφαίο του νομού Μαγνησίας. Ήταν

ένα ιερό στο οποίο λατρευόταν οι "Νύμφες". Η ύπαρξη του ιερού των Νυμφών κοντά στα ερείπια της

αρχαίας Αντρώνας - χώρος λατρείας της θεάς Δήμητρας- οδηγεί στην εντύπωση ότι πιθανόν να ήταν

αφιερωμένο στη θεά της γεωργίας.


66


Εκκλησίες • Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Πτελεός). Στο κέντρο του χωριού, νοτιοδυτικά της

κεντρικής πλατείας στέκει λαμπρός ο Ι. Ν. της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Ο ναός άρχισε να κτίζεται το

1926 και εγκαινιάσθηκε το 1931. Τιμάται στις 15 Αυγούστου στη μνήμη της Παναγίας αλλά και στις 10

Φεβρουαρίου στη μνήμη του Αγ. Χαραλάμπους. Ο ναός είναι ρυθμού σταυροειδούς, χτισμένος

εξολοκλήρου από πέτρα και άμμο από τους κατοίκους του Πτελεού ενώ στο σκευοφυλάκιο του

φυλάσσονται τα Λείψανα του Αγ. Χαραλάμπους και του Αγ. Προκοπίου. Επίσης έχει αρκετά αξιόλογα

ιερά σκεύη. Η περίτεχνη εμφάνιση του μαρτυρά τη πίστη των κατοίκων, οι οποίοι συμμετείχαν

αφιλοκερδώς στην ανέγερσή του.

• Ιερός Ναός Αναλήψεως (Αχίλλειο). Ο κεντρικός ενοριακός ναός του Αχίλλειου, ο Ιερός Ναός της

Αναλήψεως του Κυρίου, χτίστηκε το 1929 σε ρυθμό τρίκλιτης βασιλικής με ξυλόγλυπτο τέμπλο. Το

εσωτερικό κοσμείται από ξυλόγλυπτα και παλαιές φορητές εικόνες. Στο ναό της Αναλήψεως, σε ειδικό

προσκυνητάρι φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα των Αγίων Αναργύρων, αξίας ανεκτίμητης που έχει

μεταφερθεί από τον ομώνυμο ναό, από το παλιό χωρίο της Χαμάκως, στην οποία είναι αφιερωμένα

πολλά τάματα από τους κατοίκους του χωριού. Ο ναός γιορτάζει 40 μέρες μετά το Πάσχα. Την

παραμονή της γιορτής γίνεται η περιφορά της εικόνας της Ανάληψης του Κυρίου σε όλο το χωριό και

ακολουθεί μεγάλο πανηγύρι.

• Ιερός Ναός Αγ. Θεοδώρων (Άγιοι Θεόδωροι). Ο Ιερός Ναός των Αγίων Θεοδώρων βρίσκεται

στην κεντρική πλατεία του ομώνυμου χωριού και είναι ο κεντρικός ναός του χωριού. Δίπλα του

επιβλητικό δεσπόζει το πετρόχτιστο καμπαναριό που υπολογίζεται πως έχει χτιστεί γύρω στο 1869. Στο

ιερό του Ναού φυλάσσονται εικόνες από το 1870 όπως αυτές του Αγ. Γεωργίου, του Αγ. Παντελεήμονα

και η Αποτομή του Αγ. Ιωάννη καθώς και ένα παλαιό Ευαγγέλιο τυπωμένο το 1811 από το Χρύσανθο

Νοταρά, Πατριάρχη των Ιεροσολύμων. Αξιοσημείωτο είναι επίσης και το εσωτερικό του ναού, το οποίο

είναι ιδιαίτερα φροντισμένο και πρόσφατα αγιογραφημένο. Ο ναός τέλος διαθέτει αρκετά ιστορικά

αντικείμενα όπως ιερά βιβλία και σκεύη.

• Ιερός Ναός Κωνσταντίνου και Ελένης (Γαύριανη). Η πολιούχος εκκλησία του χωριού είναι ο

Ιερός Ναός Κωνσταντίνου και Ελένης που χτίσθηκε το 1950 με σανίδες, λόγω οικονομικού

προβλήματος και αργότερα επανακατα-σκευάστηκε με πολύ κόπο και προσωπική εργασία των

κατοίκων με πέτρες.

• Εκκλησία Αγ. Αναργύρων στη Χαμάκω (Αχίλλειο). Εκκλησία με μοναδικό ξυλόγλυπτο τέμπλο,

που σπάνια συναντάται στις μέρες μας. Είναι χτισμένη το 1831 και είναι στολισμένη με εικόνες και

αγιογραφίες του προηγούμενου αιώνα. Η θαυματουργή εικόνα των Αγ. Αναργύρων έχει μεταφερθεί στον

Ι.Ν. Αναλήψεως.

Τοποθεσίες • Ερειπωμένο χωριό Χαμάκως. Τα ερείπια του χωριού της Χαμάκως, χωριό - μητέρα του

σημερινού Αχιλλείου, αποτελούν άλλον ένα πόλο έλξης και ιστορικού ενδιαφέροντος για τον επισκέπτη.

Σε μια απόμερη αλλάηλιόλουστη και ειδυλλιακή τοποθεσία, νοτιοδυτικά του σημερινού Αχιλλείου,

στέκονται τα ερείπια του παλιού χωριού μάρτυρες των παλιών ημερών

που το χωριό έσφυζε από ζωή. Υπολογίζεται πως οι κάτοικοι άρχισαν να

εγκαταλείπουν το χωριό το 1915 και η εγκατάληψη ολοκληρώθηκε το 1927.

Οι λόγοι οι οποίοι οδήγησαν τους κατοίκους προς το δρόμο της ξενιτιάς

ήταν κυρίως η απόσταση που τους χώριζε από τα κτήματά τους καθώς και

η αλλαγή απασχόλησης τους που από καθαρά κτηνοτροφική έγινε

ελαιοκαλλιέργεια. Στη Χαμάκω το κοινοτικό συμβούλιο είχε χτίσει

ανεμόμυλο στην κορυφή ενός λόφου για την εξυπηρέτηση των κατοίκων

του χωριού και της γειτονικής περιοχής. Σήμερα σώζονται τα ερείπιά του.

• Μεταλλείο Αγίων Θεοδώρων. Στην περιοχή των Αγ. Θεοδώρων ο επισκέπτης μπορεί να δει τα

ερείπια του μεταλλείου σιδηροπυρίτη που χρονολογείται από το 1904. Η εργασία του μεταλλείου γινόταν

με συνεχείς διακοπές μέχρι το 1939 που σταμάτησε οριστικά.


67


Μουσεία

• Μουσείο Θαλλάσης Αχιλλείου. Το Μουσείο

Θαλάσσης στο Αχίλλειο ιδρύθηκε το έτος 2002 με σκοπό να

παρουσιάσει στους μαθητές, εκπαιδευτικούς και

επισκέπτες την αξία, την ομορφιά και την ποικιλία του

κόσμου της θάλασσας και μέσα από τη γνώση να

συμβάλλει στην προστασία του φυσικού

περιβάλλοντος.Στις προθήκες του Μουσείου

παρουσιάζονται συλλογές κοχυλιών από τη θαλάσσια

περιοχή αλλά και από τις θάλασσες όλου του κόσμου.

Εκτίθενται ακόμη θαλάσσιοι οργανισμοί όπως καβούρια,

αχινοί, κοράλλια κ.λ.π.


Υδροβιότοπος Λειχούρας. Στα νότια του Πτελεού και βόρεια του Αχιλλείου, στον ενδιάμεσο χερσαίο και θαλάσσιο χώρο, βρίσκεται ο υδροβιότοπος της Λειχούρας. Πρόκειται για ένα παράκτιο έλος, έκτασης άνω των χιλίων στρεμμάτων, μη προστατευμένο. Ο συνδυασμός γλυκού και αλμυρού νερού δίνει στην περιοχή τη δυνατότητα ανάπτυξης ποικίλης χλωρίδας και πανίδας. Βούρλα, αγριοκάλαμα αλλά και αρμυρίκια φυτρώνουν στις όχθες του έλους. Γλάροι, αγριόπαπιες, ψαρόνια, μπεκάτσες, αετοί, γεράκια και κοράκια και άλλα υδρόβια πτηνά αλλά και αλεπούδες, ασβοί και κουνάβια, νυφίτσες και λαγοί ζουν αμέριμνα στον αέρα και τις όχθες του υδροβιότοπου. Αποτελεί τόπο έλξης για ψαράδες και κυνηγούς καθώς υπάρχουν σε αφθονία κέφαλοι, λαβράκια, καβούρια, αλλά και πάπιες, αγριόχηνες, μαυρόκοτες και άλλα πουλιά που επιλέγουν τον υδροβιότοπο της Λειχούρας ως τόπο για να "ξεχειμωνιάσουν".

• Σπήλαια. Στα αξιοθέατα της περιοχής θα πρέπει να αναφερθούν και τα σπήλαια που υπάρχουν

στην περιφέρεια Πτελεού, ανεξερεύνητα ακόμη από την Σπηλαιολογική Εταιρεία από τα οποία το ένα

στην περιοχή "Μεταξόλακα" είναι με σταλακτίτες, ενώ το δεύτερο στην "Μπρινιώτισσα", που έχει είσοδο

από τη θάλασσα, δεν έχει εξερευνηθεί ακόμα λόγω της επικινδυνότητας που παρουσιάζει.

Παραλίες

• Αγία Μαρίνα

• Λεύκη

• Παχιά Άμμος

• Μπρινιώτισσα

• Παναγιά

• Λειχούρα

• Λούτρο

• Τραχήλι

• Άγιος Δημήτριος

¨Όναρ¨


68


Αξιοθέατα Δημοτικής Ενότητας Σούρπης

Κτήρια

• Στις αρχές του 19ου αιώνα η Βασίλισσα Αμαλία προσκάλεσε Βαυαρούς αρχιτέκτονες

προκειμένου να επιμεληθούν την αρχιτεκτονική του οικισμού της

Αμαλιάπολης και των κτιρίων της. Γι’ αυτό το λόγο δόθηκε το

όνομά της στο χωριό, προς τιμή της. Ακόμη και σήμερα

διασώζονται μερικά κτίρια υψηλής αρχιτεκτονικής από εκείνη την

εποχή στην Αμαλιάπολη και παραδοσιακές πετρόκτιστες κατοικίες

στην Σούρπη.


• Το κάστρο της Μιτζέλας (Αμαλιάπολης). • Νήσος Κίκυνθος. Απέναντι από την Αμαλιάπολη βρίσκεται το γραφικό νησάκι Κίκυνθος, με το

εκκλησάκι του Αγ. Νικολάου και την όμορφη παραλία του. • Το Φρούριο της Βρύναινας. • Μονές Η Κάτω Μονή της Παναγίας Ξενιάς, 17ου αιώνα, αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο, σε όμορφη

τοποθεσία 6χλμ. ΒΑ από τη Βρύναινα. Σε λόφο κοντά στη μονή θα δείτε τρεις εντυπωσιακούς σταυρούς.

Την Μεγάλη Παρασκευή στο λόφο αυτό γίνεται η αναπαράσταση του θείου δράματος, η αποκαθήλωση

του Ιησού, με πλήθος πιστών. • Η Νέα Μονή της Παναγίας Ξενιάς, σε ύψωμα κοντά στην Κάτω Μονή της Παναγίας Ξενιάς.

Εδώ φυλάσσεται η εικόνα της Παναγίας - λέγεται πως είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά. • Η Άνω Μονή της Παναγίας Ξενιάς, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, σε όμορφο

φυσικό περιβάλλον, 4,5 χλμ. νότια από τους Κοκκωτούς. Σώζεται το Καθολικό - τρίκλιτη βασιλική με

αξιόλογες τοιχογραφίες του 17ου αιώνα και εντοιχισμένα γλυπτά στην τοιχοποιία. Οι τοιχογραφίες του

νάρθηκα χρονολογούνται στο 18ο αιώνα. • Τούρκικος Στρατώνας (Κισλάς) – Ελληνικός Στρατώνας - Καζάρμα. Στη Σούρπη και στην

ευρύτερη περιοχή υπάρχουν κατάλοιπα της εποχής της Τουρκοκρατίας. Στο χωρίο βρίσκονται τα κτήρια

του Τούρκικου Στρατώνας (Κισλάς) αλλά και του Ελληνικού αντίστοιχου, ενώ στο χείμαρρο Σαλαμπριά

υπάρχουν ερείπια του στρατιωτικού μεθοριακού φυλακίου (Καζάρμα) των Τούρκων στη συνοριακή

γραμμή (1830-1881), το μόνο που διασώζεται έως σήμερα.

Εκκλησίες

Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής. Η πολιούχος της Σούρπης Αγία Παρασκευή δέσποζε πάντα στην

πλατεία του χωριού. Ο πρώτος ναός που χτίσθηκε βρισκόταν στο χώρο του σημερινού Ηρώου

πεσόντων και του κτιρίου του Δημαρχείου. Είχε κτισθεί επί Τουρκοκρατίας.

Η μνήμη της Αγίας τιμάται στις 26 Ιουλίου, με μεγάλη θρησκευτική

και λαϊκή πανήγυρη. Την παραμονή της γιορτής γίνεται περιφορά

της εικόνας της Αγ. Παρασκευής στους κεντρικούς δρόμους της

Σούρπης, αμέσως μετά τον πανηγυρικό εσπερινό.

Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Ο Άι Γιαννάκης που βρίσκεται στη

διασταύρωση προς Μιτζέλα, είναι παλαιός ναός που

ανακαινίσθηκε το 1900, όπως διασώζει επιγραφή επάνω στο

κτίριο του ναού.

Άγιος Ιωάννης (Νηές). Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη στις Νηές

κτίσθηκε στα χρόνια 1911-1917, με προσωπική εργασία κατοίκων της Σούρπης. Κάτοικος της Σούρπης

αναφέρει: «το 1911 τριάντα ντόπιοι έδωσαν θεατρική παράσταση στο χωριό και με τα χρήματα που

μάζεψαν πέτυχαν να κάνουν ολόκληρη εκκλησία στις Νηές, που γιορτάζει της Αναλήψεως». Ο ναός

http://www.almyros-city.gr/episkeptes/aksiotheata/570-ieramonipanagiasksenias

http://www.almyros-city.gr/episkeptes/aksiotheata/1145-kislas


69


γιορτάζει στις 29 Αυγούστου στη μνήμη της Αποκεφάλισης του Ιωάννου Προδρόμου και την ημέρα της

Ανάληψης του Χριστού στους ουρανούς, σαράντα ημέρες μετά το Πάσχα.


Η Όθρυς, το βουνό των Τιτάνων, υψώνεται στη Ν.Δ.

πλευρά της Μαγνησίας η κορυφογραμμή της οποίας

τη χωρίζει από τη Φθιώτιδα. Αρκετοί οικισμοί του

Δήμου Αλμυρού (Ανάβρα, Κοκκωτοί, Κωφοί, Βρύναινα,

Άγιος Ιωάννης, Ανθότοπος, Νεοχωράκι, Νεράιδα,

Γαύριανη) είναι χτισμένοι κατά μήκος της οροσειράς.

Παραλίες

• Συκίτσα (παραλία Αμαλιάπολης)

• Καλαδιά

• Βαρούτσικος

• Νησάκι Κίκυνθος

• Βαλτάς (προς Νηές)

• Νηές


70


Μοναστήρια-Εκκλησίες

Το ζήτημα των εκκλησιών στον Αλμυρό είναι πάρα πολύ παλιό και πικρό. Αρχίζει από τα δύσκολα

χρόνια της Τουρκικής σκλαβιάς των Ελλήνων, τότε στις απαρχές του 19ου αιώνα και συγκεκριμένα το

1802, όταν οι Αλμυριώτες παρακάμπτοντας την σθεναρή άρνηση των τοπικών Τουρκικών αρχών

κατόρθωσαν να φέρουν φιρμάνι από την Κωνσταντινούπολη που τους επέτρεπε να κτίσουν επί τέλους

έναν Ναό. Ο Ναός αυτός όμως έπρεπε να είναι έξω από την πόλη, να είναι χαμηλότερος από το

χαμηλότερο Τζαμί και το δυσκολότερο, να ετοιμαστεί σε 40 μόνον ημέρες. Το κατόρθωσαν οι

Αλμυριώτες, αλλά ένα πρωί είδαν κρεμασμένο στο πλατάνι της πόλεως τον Γέρο Δήμο, τον άνθρωπο

που είχε το θάρρος να πάει στην πόλη για να εξασφαλίσει το φιρμάνι.

Αυτή ήταν και η μόνη τους εκκλησία για χρόνια. Το 1881, μετά την απελευθέρωσή τους, πρωταρχικό

τους μέλημα ήταν η ανέγερση Ναών, έτσι σχεδόν αμέσως αποφασίστηκε η ανέγερση δύο Ναών, του

Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στα Δυτικά της πόλεως και του Αγίου Δημητρίου στο κέντρο. Πρώτος

αποπερατώθηκε ο Ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου το 1890, ενώ ο αντίστοιχος του Αγίου

Δημητρίου το 1911.

Με το πέρασμα των χρόνων ο Αλμυρός μεγάλωνε και κάποια στιγμή ο Ναός του Αγίου Νικολάου, από

εξωκλήσι ουσιαστικά που ήταν, βρέθηκε να είναι κομμάτι του ιστού της πόλεως και η τρίτη ενορία της.

Η ζωή των εκκλησιών ακολούθησε τα σκαμπανεβάσματα της ζωής της πόλεως με τους πολέμους

τις δικτατορίες και όλα όσα μας επεφύλαξε ο 20ος αιώνας. Όμως την 9η Ιουλίου 1980 ένας

καταστροφικός σεισμός μετέτρεψε την πόλη σε ερείπια. Δυστυχώς, την ίδια τύχη είχαν και η τρεις

μεγάλες εκκλησίες της πόλεως. Μετά το πρώτο ξάφνιασμα, οι Αλμυριώτες με επί κεφαλής τους

εφημέριους του κάθε Ναού άρχισαν τον αγώνα της κατασκευής καινούργιων, στους χώρους όπου

υπήρχαν οι παλαιοί.

Πρώτος και πάλι αποπερατώθηκε ο Ναός του Αγίου Νικολάου, υπέροχος, μεγαλόπρεπος με

πολλούς βοηθητικούς χώρους. Ακολούθησε η Ευαγγελίστρια και τέλος ο Άγιος Δημήτριος. Οι

καινούργιοι Ναοί, στολίδια για την πόλη, έχουν πλέον αποπερατωθεί και στο εσωτερικό τους έχουν

αγιογραφηθεί.

Στην περιοχή, υπάρχουν δύο πολύ γνωστά (πανελληνίως) μοναστήρια της Κάτω και της Άνω

Ξενίας. Επίσης, υπάρχουν μικρές εκκλησίες και εξωκλήσια ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος.


71


Κατάλογος Εκκλησιών-Μοναστηριών της περιοχής:

1.Ιερά Μονή Κάτω Ξενιάς: Πλήθος πιστών συρρέει καθημερινά στην Κάτω Μονή, ενώ με ιδιαίτερη

ευλάβεια καταφεύγουν σ' αυτή στις 23 Αυγούστου (εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου). Την Μεγάλη

Παρασκευή γίνεται αναπαράσταση της αποκαθήλωσης του Χριστού από τον Σταυρό του Μαρτυρίου σε

διπλανό λόφο.

2.Αη – Νικόλας και Αλία στη θέση Μπακλαλί

3.Ιερός Ναός Αγίων Αποστόλων (Κωφοί, τοιχογραφίες)

4. Άγιος Αθανάσιος (Παλαιός Πλάτανος)

5. Άγιος Αντώνιος (Παλαιός Πλάτανος)

6.Προφήτης Ηλίας Ανθοτόπου

7. Αγία Παρασκευή (Ανάβρα)

8. Άγιος Αθανάσιος (Ανάβρα)

9. Άγιος Σεραφείμ 17ου αιώνα (Ανάβρα)

10.Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής (Κοκκωτοί)

11.Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής (Σούρπη)

12.Βυζαντινό εξωκκλήσι Αγίου Γεωργίου Πτελεού

13.Ναός Αγίων Αναργύρων Χαμάκω – Αχίλλειο (τοιχογραφίες)

14. Ναός της Πεντηκοστής (Μπαϊράμια Ανάβρας)

15.Ναός Παναγίας (Αγκαθίτσα Ανάβρας)

16.Ναός Αγίου Γεωργίου στο Μαυρόλοφο


72


Άνω Ιερά Μονή Παναγίας Ξενιάς

Στο Δήμο Αλμυρού, μεταξύ των χωριών Κοκκωτών και Βρύναινας, στους πρόποδες της Όθρυος,

σώζεται ανακαινισμένο με προσθήκες νέων κτισμάτων και επανδρωμένο με μοναχούς, το παλιό

βυζαντινό Μοναστήρι της «Πανάγνου Θεοτόκου», που όλοι σήμερα γνωρίζουμε με το όνομα «Άνω

Παναγία Ξενιά». Η ίδρυση της Μονής στη θέση που βρίσκεται σήμερα, έγινε σε αδιευκρίνιστη ιστορικά

χρονική περίοδο, πολύ πιο πριν από τη λατινική κατάκτηση της περιοχής από τους ιππότες της Δ’

Σταυροφορίας (1204). Στη διάρκεια της βυζαντινής Εποχής και μέχρι το 1204 η Μονή έφερε το όνομα

της «Πανάγνου Θεοτόκου».

Η παράδοση αναφέρει ότι η εικόνα της Παναγιάς

μεταφέρθηκε στο σημείο που βρίσκεται σήμερα από ένα

άλλο βυζαντινό μοναστήρι που βρισκόταν στο Αχίλλειο

και το οποίο καταστράφηκε από επιδρομές πειρατών.

Μαρτυρίες από πηγές αναφέρουν ότι η μονή της

«Πανάγνου Θεοτόκου» βρισκόταν κάτω από την

εκκλησιαστική δικαιοδοσία της επισκοπής Βελεστίνου. Η

επισκοπή αναφαίνεται ως επισκοπή με το όνομα αυτό

στις αρχές του Θ’ αιώνα, περίοδο που ακολουθεί το

«σχίσμα».

Η εμφάνιση της επισκοπής Βελεστίνου, σε συνδυασμό

με τις υπάρχουσες από μεταγενέστερες πηγές μαρτυρίες

και τα λοιπά αρχιτεκτονικά λείψανα που σώζονται έως

σήμερα στον περιβάλλοντα χώρο της Μονής,

πιθανολογούν την ίδρυση της Μονής της «Πανάγνου

Θεοτόκου» σε κάποια φάση των χρονολογικών περιόδων

που ακολουθούν το τέλος της μέσης μέχρι και τα

μέσα της ύστερης Βυζαντινής Εποχής (Ζ-Θ αιώνες).

Η Μονή της «Πανάγνου Θεοτόκου» καταστράφηκε στη

διάρκεια της λατινικής κατοχής (1204-1246) και επανακτίστηκε στην ίδια θέση στη διάρκεια της

περιόδου αυτής, λαμβάνοντας το όνομα της Μονής του «Κυρού Ιλαρίωνος». Στην περίοδο του ΙΓ’ αι. η

Μονή γίνεται το μήλο της έριδας μεταξύ των επισκοπών Βελεστίνου και Δημητριάδος εξαιτίας της

γαιοκτησίας της και του πλούτου της.


73


Τελικά προσκυρώθηκε στην ισχυρή επιχώρια οικογένεια των τοπαρχών Μελισσηνών της

Δημητριάδος κτιτόρων της ονομαστής Μονής της «Οξείας επισκέψεως της Πανάγνου Θεομήτορος» της

Μακρυνίτσας Πηλίου και λειτούργησε ως «παραλαύριο» αυτής.

Από το έτος 1272 και μετά τη συγχώνευση της επισκοπής Βελεστίνου στην επισκοπή Δημητριάδος, η

μονή του «Κυρού Ιλαρίωνος» επανέρχεται στο παλιό της όνομα και λαμβάνει επί πλέον το προσωνύμιο

«Ξενιά» και γίνεται γνωστή από τότε στο πανελλήνιο «Παναγία Ξενιά» του Αλμυρού

Από το παλιό (αρχικό) βυζαντινό κτίσμα εκτός από τα διάφορα διάσπαρτα αρχιτεκτονικά μέλη (όπως

επιστύλια, θωράκια διαχωριστικών κιόνων, παράθυρα, διαχωριστικά επιπεδόγλυφα τέμπλων) τα οποία

βρίσκονται στο προαύλιο της σημερινής Άνω Παναγίας Ξενιάς, σώζονται μόνο ορισμένα στοιχεία του

καθολικού, όπως ο Εσωνάρθηκας με τον διαχωριστικό τοίχο της Εκκλησίας. Ο παλιός αυτός τοίχος, που

διαχωρίζει τον εσωνάρθηκα από τον κυρίως ναό της Παναγιάς, φέρει τρία ανοίγματα- πύλες-δύο

πλάγιες και μία κεντρική, τη λεγόμενη «Βασιλική Πύλη». Το αέτωμα της Βασιλικής Πύλης είναι

μαρμάρινο και αυτό και φέρει επιπεδόγλυφα διακοσμητικά στοιχεία που ανήκουν στην τεχνοτροπία των

Ι’- ΙΓ’ αι. ενώ παρατηρούνται και επιρροές δυτικής τεχνοτροπίας στις επιπεδόγλυφες παραστάσεις των

άνω διακοσμήσεων (οξυκόρυφα τόξα, έλικες ανθέων κλπ).

Στο πέρασμα των αιώνων, ο σημερινός Ναός της Παναγίας Ξενιάς έχει υποστεί πολλές μεταβολές,

προσθήκες και τροποποιήσεις στην αρχιτεκτονική του δομή. Στη Βόρεια πλευρά του Καθολικού σώζεται

ένα μέρος της παλιάς βυζαντινής τοιχοποιίας. Το σημερινό Καθολικό έχει σχήμα ορθογωνικό χωρίς

τρούλο. Η στέγη είναι απλή και το οικοδόμημα

δίνει τη μορφή δίρριχτης Εκκλησίας Βασιλικού

ρυθμού. Το αρχικό καθολικό έφερε τρούλο, όπως

φαίνεται από τους υπάρχοντες τέσσερις κίονες

μέσα στο καθολικό και τα υπερκείμενα τόξα που

στηρίζουν τη στέγη της εκκλησίας. Οι

περισσότερες από τις τοιχογραφίες του καθολικού,

που σώζονται σε καλή κατάσταση,

φιλοτεχνήθηκαν από τον ονομαστό αγιογράφο του

ΙΖ αι. Ιωάννη το 1663. Οι φορητές εικόνες του

περίτεχνου ξυλόγλυπτου τέμπλου του Καθολικού

ανήκουν σε παλαιότερες εποχές και διακρίνονται

για την ασκητική αυστηρότητα των μορφών της.

Η μονή της Άνω Παναγιάς, έχει το μεγάλο

προνόμιο να διακατέχει από τη Βυζαντινή Εποχή

τη Θαυματουργή εικόνα της «Παναγιάς

Βρεφοκρατούσας», η οποία, κατά την παράδοση,

είναι έργο που ανάγεται στα πρώτα χρόνια του

Χριστού και θεωρείται έργο του Ευαγγελιστή

Λουκά. Η παράδοση ταυτίζει την προσωνυμία της

εικόνας ως «Ξενιάς» με την έννοια της φιλοξενίας

που στην αρχαιοελληνική και στην βυζαντινή

γλώσσα λέγεται «ξενία», δηλαδή της Παναγιάς,

που φιλόστοργα δέχεται τον κάθε πιστό όταν

ικέτης θα προσέλθει να ζητήσει την Χάρη της και

την Προστασία της.

Η εικόνα έχει μεταφερθεί στη νέα Κάτω Μονή.

Η Άνω Ιερά Μονή Ξενιάς πανηγυρίζει στις 15 Αυγούστου εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Μπορείτε να επικοινωνήστε με τη Ιερά Μονή στο τηλ. 2422047593.


74


Κάτω Ιερά Μονή Παναγίας Ξενιάς

Κτισμένη σε ένα μικρό οροπέδιο ΒΑ της Βρύναινας στην επαρχία Αλμυρού Μαγνησίας και σε ύψος

370 μέτρων βρίσκεται η Ιερά Μονή Κάτω Ξενιάς (χάρτης περιοχής). Η παλαιότερη ονομασία ήταν

«Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου» και αποτελούσε μετόχι της σημερινής Άνω Μονής Ξενιάς. Δεν είναι

γνωστό πότε ακριβώς ιδρύθηκε αλλά ιστορικά στοιχεία αναφέρουν σαν πρώτη περίοδο λειτουργίας της

τον 13ο αιώνα. Από τότε έχουν γίνει πολλές ανακαινίσεις λόγω των καταστροφών που είχε υποστεί με

σημαντικότερη εκείνη από τους σταυροφόρους που την έκαψαν ολοσχερώς καθώς και καταστροφές και

επιδρομές που έκαναν οι Καταλανοί στην περιοχή τον 14ο και 15ο αιώνα με συνέπεια να μην μπορεί να

ανασυσταθεί και ανασυγκροτηθεί πριν από το 1522 όπως φαίνεται και από επιγραφή χαραγμένη στην

αργυρή θήκη που περιέχει δύο μικρά κομμάτια της Αγίας Ζώνης της Θεοτόκου, δώρο της Μονής

Βατοπεδίου.

Το 1962 μετατρέπεται σε γυναικείο μοναστήρι. Όμως ο καταστρεπτικός σεισμός τα ξημερώματα της

9ης Ιουλίου 1980 που έγινε στην περιοχή κατέστησε το μοναστήρι ακατοίκητο με τα κελλιά και τον ναό

να έχουν καταρρεύσει. Από θαύμα σώθηκαν οι μοναχές καθώς «τυχαίο» γεγονός δημιούργησε

δεκάλεπτη καθυστέρηση ώστε την ώρα του σεισμού βρέθηκαν καθοδόν από τα κελιά προς τον ναό για

την πρωινή λειτουργία. Η Παναγία είχε φροντίσει για μια ακόμα φορά εκείνες που την διακονούσαν.

Στις 3 Νοεμβρίου 1983 και μετά από μεγάλες προσπάθειες της αδελφότητας θεμελιώθηκε από το

νέο κτήτορα μητροπολίτη Δημητριάδος κ.Χριστόδουλο το νέο μοναστήρι, περίπου ένα χιλιόμετρο από

την παλιά μονή στον λόφο Καστράκι ή Καστρούλι. Ένα πανέμορφο νέο μοναστήρι με κήπους γεμάτο

τριανταφυλλιές και περίτεχνα κτίσματα.

Στο ναό βρίσκεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Ξενιάς. Λέγεται ότι οφείλει το όνομά της

στο ότι η μονή παρείχε μεγάλη φιλοξενία στον κόσμο που την επισκεπτόταν. Άλλη πιθανή όμως

εξήγηση για τους ντόπιους είναι ότι η εικόνα της Παναγίας ήρθε από άλλη ξένη μονή και την ονόμασαν

Ξένη, Ξενιά.

Η εικόνα έχει χαρακτηρισθεί ως αυστηρής βυζαντινής τεχνοτροπίας. Τούτο όμως έρχεται σε

αντίθεση με την λαϊκή παράδοση που θέλει την Εικόνα της Παναγίας Ξενιάς, έργο του Ευαγγελιστή


75


Λουκά. Είναι φτιαγμένη από κερί και μαστίχα, το «κηρομάστιχο», που φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκε από

τα πρώτα χριστιανικά χρόνια.

Νέα Μονή Κάτω Ξενιάς

ΚΕΙΜΗΛΙΑ

Τα ιερά κειμήλια που υπάρχουν στη μονή είναι πολλά. Μεταξύ αυτών επτά λειψανοθήκες με λείψανα

αγίων, τα δύο μικρά τεμάχια από την Αγία Ζώνη της Θεοτόκου δώρο της Μονής Βατοπεδίου το 1522

όπως προαναφέραμε, τρία αργυρεπένθητα ευαγγέλια, επίχρυσους και

ασημένιους σταυρούς, εγκόλπια, πατριαρχικά σιγγίλια, χειρόγραφα

βιβλία και πολλά άλλα.

Τέλος να αναφέρουμε ότι

τα θαύματα που προσδίδονται

στην Παναγία είναι πολλά και

φτάνουν μέχρι το σήμερα.

Είναι ξακουστή η Παναγία

Ξενιά όχι μόνο στους ντόπιους

αλλά και στην ευρύτερη της

Θεσσαλίας και της Στερεάς

Ελλάδας.

Αξίζει μια επίσκεψη στο

μοναστήρι αυτό σε όσους

βρεθούν στην περιοχή εκείνη μιας και δεν είναι σε μεγάλη

απόσταση από την Εθνική οδό Αθηνών Θεσσαλονίκης στο ύψος της Σούρπης.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ:Ηγουμενοσυμβούλιο : 2422 094265 (Τα στοιχεία είναι από το βιβλίο της μονής.)

Η Ιερά μονή πανηγυρίζει στις 23 Αυγούστου.


76


Μουσεία

Αρχαιολογικό Μουσείο Αλμυρού

Λίγα χρόνια μετά την απελευθέρωση

του Αλμυρού και την ενσωμάτωσή του

στην Ελλάδα, μια ομάδα Αλμυριωτών με

προεξάρχοντα τον Νικόλαο Γιαννόπουλο

ίδρυσαν την Φιλάρχαιο Εταιρεία Αλμυρού.

Έργο αυτής της εταιρείας ήταν και το

Μουσείο Αλμυρού το οποίο άρχισε να

λειτουργεί από το 1930.

Το μουσείο ως κτίριο στο πέρασμα του

χρόνου υπέστη πολλές φορές

καταστροφές, ενώ δύο φορές ήλθε ως

θέμα στο Κεντρικό Αρχαιολογικό

Συμβούλιο (ΚΑΣ) με πρόταση την

κατεδάφισή του.

Τελικά, τον Αύγουστο του 1986 με ομόφωνη γνώμη των μελών του Κεντρικού Συμβουλίου

Νεότερων Μνημείων χαρακτηρίζεται «Έργο Τέχνης», επισκευάζεται από τις ζημιές του σεισμού του

1981 και αρχίζει να λειτουργεί ξανά.

Στις αίθουσες του είναι εκτεθειμένα ευρήματα από την ευρύτερη περιοχή της Νοτιοδυτικής

Μαγνησίας και καλύπτεται ένα εύρος χρόνου που ξεκινάει από την Πρώιμη Νεολιθική εποχή. Σε μια από

τις αίθουσές του φιλοξενείται και η περίφημη βιβλιοθήκη της Φιλάρχαιου Εταιρείας.

Το Μουσείο Αλμυρού είναι ανοικτό καθημερινά από 8 πμ. έως 2 μμ.

Δημοτική Πινακοθήκη

Ευτυχής συγκυρία ευνόησε τον Δήμο Αλμυρού, να αποκτήσει Δημοτική Πινακοθήκη, με

τη προσφορά 65 έργων ζωγραφικής, του Θανάση Ακριβόπουλου, τα οποία ο ίδιος ο ζωγράφος

δώρισε στο Δήμο.

Με την ενέργειά του αυτή, ο

δημιουργός

εκφράζει τις αξίες της κοινωνικής προσφο

ράς και γίνεται πρότυπο ενεργού πολίτη.

Ο Θανάσης Ακριβόπουλος αν και έφυγε

έφηβος από τη γενέθλια πόλη του,

ακολουθώντας το δρόμο της τέχνης στη

Γαλλία και την Αθήνα, δεν αποκόπηκε από

την εστία του. Διατηρούσε πάντα τη

γλυκιά νοσταλγία της ιδιαίτερης

πατρίδας του και παρέμεινε δημότης της.

Επιστρέφει σ΄ αυτή με το έργο του, το

οποίο αποτελεί πνευματική παρακαταθήκη

για την κοινωνία της.Ο Αλμυρός αποκτά έτσι ένα πραγματικό θησαυρό, που θα αποτελέσει το

πλαίσιο ένταξης των καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων της κοινωνίας του , αλλά και

ένα γεγονός με ευρύτερη πολιτιστική σημασία στη Θεσσαλία και την Ελλάδα. Η πινακοθήκη

στεγάζεται στο κατάλληλα διαμορφωμένο ισόγειο κτήριο του παλαιού Γυμνασίου Αλμυρού.

Τόσο το κτίριο αυτό, όσο και το παρακείμενο διώροφο, καθώς και το σχεδόν απέναντι μ’ αυτά

Αρχαιολογικό Μουσείο Αλμυρού, αποτελούν τα μοναδικά διασωθέντα από τον καταστρεπτικό σεισμό

του 1980, ιστορικά και αρχιτεκτονικά μνημεία της πόλης μας.


77


Με το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Ωδείο και το Κέντρο Έρευνας Τοπικής Ιστορίας αποτελούν μοναδική

ενότητα πνευματικών και καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων.

Λαογραφικό Μουσείο Βλάχων

Ο Σύλλογος ίδρυσε από το 1989 Λαογραφικό μουσείο στο δάσος Κουρί το οποίο έχει επισκεφθεί

πάρα πολύς κόσμος. Το Μουσείο στεγάζεται σε

ξύλινο οίκημα το οποίο έχει παραχωρήσει ο

Δήμος Αλμυρού. Το εγχείρημα αυτό

στηρίχθηκε στα μέλη και τους φίλους του

Συλλόγου που πρόσφεραν οικογενειακά τους

κειμήλια (φορεσιές, εργόχειρα, στολίδια) τα

οποία είναι αντικείμενα σπάνια πλέον στις

μέρες μας. Πολλοί είναι οι επισκέπτες του

χώρου και κυρίως μαθητές.

Την φύλαξη και ξενάγηση του χώρου την

έχει αναλάβει ο κ. Αναστάσιος Μπάρδας. Το

μουσείο του Συλλόγου προβλήθηκε και σε

σχετική εκπομπή από την κρατική τηλεόραση και συγκεκριμένα από την ΕΡΤ 3. Λειτουργεί από την 1η

Απριλίου έως και την 30η Οκτώβρη κάθε χρόνο.

Μουσείο Θαλάσσης Αχιλλείου

Το Μουσείο Θαλάσσης στο Αχίλλειο ιδρύθηκε το έτος 2002 με σκοπό να παρουσιάσει στους

μαθητές, εκπαιδευτικούς και επισκέπτες την αξία, την ομορφιά και την ποικιλία του κόσμου της

θάλασσας και μέσα από τη γνώση να συμβάλλει στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.

Στις προθήκες του Μουσείου παρουσιάζονται συλλογές

κοχυλιών από τη θαλάσσια περιοχή αλλά και από τις

θάλασσες όλου του κόσμου. Εκτίθενται ακόμη θαλάσσιοι

οργανισμοί όπως καβούρια, αχινοί, κοράλλια κ.λ.π.

Με κείμενα, σχέδια και φωτογραφίες μπορεί ο επισκέπτης

να πληροφορηθεί για τη βιολογία τους, την ανατομία τους και

την οικολογία τους. Σε μια ξεχωριστή προθήκη θα ενημερωθεί

για τη σχέση ανάμεσα στο κοχύλι και τον άνθρωπο από την

αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Παράλληλα δίνονται στοιχεία για την

γεωλογική εξέλιξη της περιοχής.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους μικρούς και τους μεγάλους

επισκέπτες παρουσιάζει το ειδικό τμήμα που είναι αφιερωμένο

στη σπογγαλιεία. Η συλλογή περιλαμβάνει φωτογραφικό υλικό,

σφουγγάρια και εργαλεία σπογγαλιείας όπως καγκάβα,

σκανδαλόπετρα και τον πλήρη εξοπλισμό κατάδυσης με

σκάφανδρο, που αποτελείται από την στολή (φόρεμα),

περικεφαλαία σκάφανδρου, χάλκινο θώρακα, παπούτσια,

βαρίδια, αεραντλία, μαρκούτσι και κολαούζο, μηχανή

τροφοδοσίας αέρα, πυξίδα κ.α. ξεδιπλώνουν στα μάτια του

επισκέπτη την εξέλιξη της σπογγαλιείας στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Το Μουσείο συμβάλλει στη ευαισθητοποίηση των μαθητών και αποτελεί έναν κατάλληλο χώρο για

την περιβαλλοντική εκπαίδευση έξω από το σχολείο. Έτσι ο χώρος ενδείκνυται για οργανωμένες

εκδρομές και ξεναγήσεις σχολικών ομάδων με περιβαλλοντικά ενδιαφέροντα.

Το μουσείο λειτουργεί από τον Μάιο του 2002 με τηλεφωνικά ραντεβού, και είναι από τα

σημαντικότερα μουσεία θαλάσσης στην ηπειρωτική Ελλάδα.


78


Δήμος Πτελεού : 2422041227 – 2422041130 FAX 2422041861

Λαογραφικό Μουσείο Κτηνοτροφικής Ζωής Ανάβρας

Το Λαογραφικό Μουσείο Κτηνοτροφικής Ζωής

Ανάβρας Μαγνησίας ήταν ένα όνειρο για τους κατοίκους

του χωριού που έγινε πλέον πραγματικότητα. Στεγάζεται

πια σε δικό του χώρο, στην κάτω στάθμη του κτηρίου

του Νηπιαγωγείου.

Ως καθαρά κτηνοτροφικό χωριό η Ανάβρα είναι ο

τόπος που έπρεπε να υπάρχει ένα τέτοιο μουσείο. Σε

μια μεγάλη ενιαία αίθουσα εκτίθενται αντικείμενα που με

κόπο οι υπεύθυνοι έχουν συγκεντρώσει και φυλάξει,

έτσι ώστε να προβληθεί ο πολιτισμός, οι συνήθειες και ο

τρόπος ζωής των κτηνοτρόφων κατοίκων του χωριού

μέσα από το πέρασμα του χρόνου.

Το Μουσείο είναι έτοιμο να δεχτεί τους επισκέπτες, μαθητές και εκπαιδευτικούς οι οποίοι έχουν τη

δυνατότητα να συνδυάσουν την επίσκεψη τους με μία ολοκληρωμένη ξενάγηση και στα υπόλοιπα

αξιοθέατα του χωριού, όπως το Πολιτιστικό Περιβαλλοντικό Πάρκο κ.ά.

Λαογραφικό Μουσείο Σούρπης

Εδώ και 4 χρόνια λειτουργεί σ΄ένα όμορφο

διαμορφωμένο χώρο, στην παλιά αποθήκη της

Σούρπης, απέναντι από την ταβέρνα ''Παράδοση'',

το Λαογραφικό Μουσείο Σούρπης. Ήδη έχει δεχθεί

μεμονωμένους επισκέπτες, αλλά και αρκετά σχολεία

της περιοχής του Αλμυρού. Πολλοί μικροί μαθητές,

Δημοτικών και Γυμνασίων, έχουν γνωρίσει το

λαογραφικό πλούτο και τα εκατοντάδες εκθέματα του

Μουσείου.

Στο χώρο του Μουσείου ο επισκέπτης θα δει

την αναπαράσταση παλαιών

επαγγελμάτων(τσαγκάρης, κουρέας, ράφτης,

καπνοπαραγωγός, τυροκόμος-κτηνοτρόφος,

υφάντρια αργαλειού, φούρναρης, ξυλουργός,

σαγματοποιός-σαμαράς, σιδεράς, γεωργός-

καλλιεργητής των χωραφιών κ.ά.). Γενικότερα θα

γνωρίσει την αγροτική, κτηνοτροφική ζωή της

παλιάς Σούρπης, αλλά και τα εργαλεία της

καθημερινής ζωής, που χρησιμοποιούσαν οι

ντόπιοι κάτοικοι πριν από πολλές δεκαετίες. Το

1997 ο τοπικός Πολιτιστικός Σύλλογος ΄΄οι Νήες'' ξεκίνησε στην αίθουσα του ''Χρήστος Μότσιας'' την

συλλογή του λαογραφικού υλικού και όταν συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες αντικείμενα αποφασίσθηκε να

προταθεί και να υλοποιηθεί από τον τότε Δήμο Σούρπης, το 2008, η δημιουργία πλέον του Λαογραφικού

Μουσείου της Σούρπης και της Ιστορικής Βιβλιοθήκης ,που στεγάζεται στον ίδιο χώρο, με πλήθος

ιστορικών αλλά και λογοτεχνικών βιβλίων.

Το Μουσείο, που ανήκει πλέον στο Δήμο Αλμυρού, δέχεται επισκέψεις, κατόπιν συνεννόησης με

τους υπευθύνους του, Σπύρο Γουρναρόπουλο-6976428894 και Τριαντάφυλλο Σπανό-6977597810.


79


Τοπικά Προϊόντα

Η Ελιά

Ελιά, ένα δώρο της φύσης. Για τους Έλληνες αλλά και όλους τους μεσογειακούς λαούς, εδώ και χιλιετίες η ελιά έχει συνδεθεί με την καθημερινότητα και τις συνήθειές τους. Έχει αφήσει τα ίχνη της σε όλους τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στα παράλια της. Η ελιά ευδοκιμεί σχεδόν αποκλειστικά στην λεκάνη της Μεσογείου. Είναι αιωνόβιο δέντρο, που ευδοκιμεί ακόμη και στα πιο δύσκολα εδάφη. Από την ελιά αξιοποιείται πλήρως ο καρπός της, τα φύλλα της και το ξύλο των δέντρων. Ο καρπός της προσφέρεται βρώσιμος αλλά από αυτόν παράγεται το ελαιόλαδο, το πιο υγιεινό είδος λαδιού.

Στο Δήμο Αλμυρού τα ελαιόδεντρα καλλιεργούνται κυρίως στην περιοχή της Σούρπης και του Πτελεού. Ειδικά στον Πτελεό είναι μονοκαλλιέργεια, ενώ στη Σούρπη υπάρχει και η εναλλακτική λύση του κάμπου. Πολλές χιλιάδες είναι τα ελαιόδεντρα που υπάρχουν σ' αυτές τις περιοχές και μερικά από αυτά είναι αιωνόβια. Τα τελευταία χρόνια ακολουθούνται μέθοδοι βιολογικής καλλιέργειας και όλο και περισσότεροι γεωργοί εντάσσονται σ' αυτά τα προγράμματα. Η περιοχή διαθέτει επίσης και βιολογικά ελαιοτριβεία. Ακόμη, σχεδόν σε κάθε Τοπική Κοινότητα υπάρχει Συνεταιρισμός, ο οποίος διαχειρίζεται τα τοπικά ελαιουργία και είναι σύμβουλος για τους αγρότες. Συνολικά υπάρχουν 70.000 στρέμματα με ελαιόδεντρα στο Δήμο, γεγονός που φανερώνει ότι, αμέσως μετά τα σιτηρά, η ελιά είναι το σπουδαιότερο προϊον της περιοχής.

Το είδος των ελιών που καλλιεργούνται στην περιοχή μας είναι: Αμφίσσης (σε ποσοστό 90%), Kαλαμών, Χαλκιδικής καθώς και λίγα είδη Καλαματιανών και Κορωνέϊκων. Η συγκομιδή των ελιών γίνεται κυρίως από τον Οκτώβριο μέχρι το Δεκέμβριο, εκτός των ειδών Χαλκιδικής που μαζεύονται από το Σεπτέμβριο.

Οι καλύτερες ελιές διατίθενται σε εργοστάσια όπου συσκευάζονται και πωλούνται ενώ οι υπόλοιπες στα ελαιοτριβεία της περιοχής, όπου παράγεται το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο.

Εικόνα 1: Ελαιουργία


80


Το Σιτάρι

Το σιτάρι ή στάρι ή σίτος, είναι ένα φυτό που καλλιεργείται σε όλο τον κόσμο. Είναι το δεύτερο σε συγκομιδή δημητριακό μετά τον αραβόσιτο, με τρίτο το ρύζι. Ο καρπός του σίτου είναι μια βασική τροφή που χρησιμοποιείται στην παρασκευή αλευριού, ζωοτροφών και ως προς πρώτη ύλη στην παρασκευή αλκοολούχων ποτών και καυσίμων. Ο φλοιός του μπορεί να αποσπαστεί από τον καρπό και να αλεστεί, δίνοντας το λεγόμενο πίτουρο.

Ο σίτος καλλιεργείται επίσης για τη βοσκή ζώων, καθώς και για το άχυρο, τον κορμό του φυτού που χρησιμοποιείται ως ζωοτροφή ή υλικό κατασκευών. Το σιτάρι, αλλά και τα άλλα δημητριακά που καλλιεργούνται στην περιοχή μας, όπως η βρώμη, η σίκαλη, το κριθάρι περιέχουν μια πρωτεΐνη, τη γλουτένη, στην οποία πολλοί άνθρωποι είναι δυσανεκτικοί (αλλεργικοί και κατά κάποιο τρόπο), εκδηλώνοντας τη λεγόμενη κοιλιοκάκη, ένα είδος εντεροπαθειας.

Η καλλιέργεια σιτηρών είναι η σημαντικότερη στα σιτοχώραφα του Δήμου Αλμυρού. Οι εκτάσεις που καλλιεργούνται με κάθε είδους δημητριακό (σιτάρι, κριθάρι, βρώμη κλπ) φτάνουν τα 154.000 στρέμματα, αποτελώντας σημαντικό οικονομικό παράγοντα για πολλούς δημότες.

Το Βαμβάκι

Στην Ελλάδα πρωτοήρθε από την Ασία κατά την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου γύρω στο 325

π.Χ. Η καλλιέργεια του βαμβακιού αναφέρεται επίσης στην Ελλάδα από τον Παυσανία το 2 μ.Χ αιώνα με την ονομασία «βύσσος». Η καλλιέργεια του επεκτάθηκε σε μεγάλη κλίμακα γύρω στο 550 μ.Χ.Τα κατάλληλα εδάφη θεωρούνται αυτά που είναι αμμοπηλώδη με αρκετή ποσότητα αργίλου, οργανικές ουσίες και λίγο άζωτο και φώσφορο. Η απόδοση σε παραγωγή δεν επηρεάζεται εάν το χωράφι φυτεύεται για πολλά χρόνια.

Στην χώρα μας για παράδειγμα λόγω έλλειψης μεγάλων εκτάσεων καλλιεργείται στο ίδιο χωράφι για πολλά χρόνια και πολλές φορές. Στην Ελλάδα η καλύτερη εποχή για τη σπορά είναι από τις αρχές Απριλίου έως τα μέσα Μαΐου. Το όψιμο βαμβάκι σπέρνεται στις βόρειες περιοχές και το πρώιμο στις νότιες. Η θερμοκρασία κατά τη σπορά πρέπει να είναι γύρω στους 15 βαθμούς καθώς χαμηλότερες θερμοκρασίες καθυστερούν το φύτρωμα και οι σπόροι μπορεί να εμφανίσουν μύκητες. Το βαμβάκι δεν εξαντλεί το έδαφος από τα θρεπτικά του στοιχεία .Παρ’ όλα αυτά μερικές φορές χρειάζεται λίπανση με αζωτούχα λιπάσματα. Όταν χρειαστεί πότισμα τότε αυτό καλό είναι να γίνεται με τη μέθοδο της τεχνητής βροχής, δηλαδή ράντισμα όλου του φυτού.

Μετά την καλλιέργεια των σιτηρών η αμέσως επόμενη μεγαλύτερη καλλιέργεια στις πεδινές εκτάσεις του Δήμου Αλμυρού είναι αυτή του βαμβακιού. Συνολικά τα στρέμματα στα οποία καλλιεργείται το βαμβάκι στους κάμπους του Δήμου φτάνουν τα 27.000.

Το Καλαμπόκι

Το καλαμπόκι ή αραβόσιτος είναι σιτηρό της οικογένειας των Ποοειδών. Κατάγεται από την Αμερικάνικη ήπειρο, όπου ήδη πριν απο 5.500 χρόνια το καλλιεργούσαν οι Ίνκας, οι Μάγια και οι Αζτέκοι. Η Ελληνική ονομασία του, «αραβόσιτος», σημαίνει «η σίτος (σιτάρι) των Αράβων» και εισήχθη στην Ελλάδα το 1600 από τη Βόρεια Αφρική. Η ετυμολογία της λέξης "καλαμπόκι" παραμένει ακόμα αβέβαιη.

Είναι ετήσιο, ψηλό φυτό με χοντρό όρθιο και συμπαγή βλαστό, στενά και μακριά φύλλα σε σχήμα


81


σπαθιού και κυματιστά άκρα. Στην κορυφή του φυτού υπάρχει η αρσενική ταξιανθία που σχηματίζει θύσανο, έχει δε την ονομασία φόβη. Η θηλυκή ταξιανθία αποτελείται από ένα πλατύ στάχυ με παχύ άξονα, πάνω στον οποίο βρίσκονται τα άνθη σε σειρές. Η ταξιανθία αυτή ονομάζεται σπάδικας. Στη συνέχεια τη θέση των ανθών παίρνουν οι κόκκοι που καλύπτονται από φύλλα ενώ στη κορυφή του σπάδικα υπάρχει θύσανος αποτελούμενος από πολλές μακριές τριχοειδείς κλωστές.Στο Δήμο Αλμυρού η συνολική έκταση καλλιεργειών αραβοσίτου αγγίζει σχεδόν τα 4.500 στρέμματα.

Η Tομάτα

Η τομάτα, αλλιώς και ντομάτα, είναι ένα φυτό της οικογένειας των Στρυχνοειδών, ιθαγενές της Κεντρικής και Νοτίου Αμερικής, από το Μεξικό μέχρι το Περού. Ζει μόνο μερικά χρόνια και συνήθως καλλιεργείται ως μονοετές φυτό. Τυπικά φτάνει τα 1-3 μ. ύψος, αλλά δεν έχει αρκετά ανθεκτικό βλαστό και στηρίζεται σε άλλα φυτά. Τα φύλλα έχουν μήκος 10-25 εκ. και είναι σύνθετα, αποτελούμενα από 5-9 μικρότερα φύλλα το καθένα μέχρι και 8 εκ. μακρύ με πριονοειδή περιφέρεια. Τόσο ο βλαστός του φυτού όσο και τα φύλλα φέρουν τρίχωμα. Τα λουλούδια έχουν διάμετρο 1-2 εκ., είναι κίτρινα με πέντε μυτερούς λοβούς και μεγαλώνουν σε ομάδες αποτελούμενες από 3-12. Το φυτό λέγεται και τοματιά ή ντοματιά.

Υπάρχουν ντομάτες θερμοκηπίου (αναρριχώμενες) και υπαίθριες ντομάτες (ημιαναρριχώμενες και αυτοκλαδευόμενες) Οι αναρριχώμενες και οι ημιαναρριχώμενες χρειάζονται στήριξη η οποία γίνεται είτε με σπάγκο (θερμοκήπιο από οριζόντιο σύρμα) είτε σε καλάμια όταν πρόκειται για υπαίθρια καλλιέργεια. Οι αυτοκλαδευόμενες τομάτες δεν χρειάζονται στήριξη διότι τυφλώνουν μόνες τους την κορυφή τους και δεν αυξάνονται προς τα πάνω.

Ο καρπός της, που επίσης λέγεται ντομάτα (τομάτα) είναι σφαιρικός ή μακρόστενος, είναι εδώδιμος, και όταν είναι ώριμος είναι ζουμερός και έχει έντονο κόκκινο χρώμα. Το κόκκινο χρώμα του οφείλεται στο ότι περιέχει τη χρωστική ουσία λυκοπένιο. Πριν ωριμάσει, η ντομάτα έχει πράσινο χρώμα. Στα άγρια φυτά ο καρπός έχει διάμετρο 1-2 εκ., αλλά στα περισσότερα ήμερα είναι αρκετά μεγαλύτερος, από 5-10 εκ.

Στον κάμπο του Αλμυρού και της Σούρπης καλλιεργείται εκτεταμένα η βιομηχανική τομάτα, που προορίζεται για βιομηχανίες παρασκευής τοματοπολτών, χυμών κλπ. Συνολικά στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Αλμυρού καλλιεργούνται περίπου 2.500 στρέμματα βιομηχανικής τομάτας.

Τριφύλλι

Η μηδική (τριφύλλι) είναι το κυριότερο κτηνοτροφικό φυτό της χώρας μας. Καλλιεργείται για την παραγωγή σανού, χλωρού χόρτου και βοσκής σε ποτιστικά ή ξηρικά χωράφια σε ολόκληρη την Ελλάδα. Αρκετές ποσότητες μηδικής καλλιεργούνται και στο Δήμο Αλμυρού, χωρίς όμως να αποτελεί σημαντικό ποσοστό, όπως αυτό των σιτηρών ή του βαμβακιού και της ελιάς.

Η μηδική καλλιεργείται σε όλες τις Δημοτικές ενότητες του Δήμου. Τα συνολικά στρέμματα καλλιέργειας ξεπερνούν τις 12.000.

Τσάι

Η παραγωγή Τσαγιού στη Βρύναινα και στον Άγιο Ιωάννη άρχισε πριν σαράντα περίπου χρόνια και είναι η κύρια απασχόληση των κατοίκων του χωριού. Η παραγωγή είναι πλήρως βιολογική και το προϊόν διακρίνεται για την ποιότητά του. Η Βρύναινα και ο Άγιος Ιωάννης, Τοπικές Κοινότητες του Δήμου Αλμυρού παράγουν περισσότερο από το 80% της πανελλαδικής παραγωγής σε τσάι του βουνού (mountain tea).

Το αφέψημα από το φυτό προτιμάται πολύ από τους Έλληνες, ειδικά τους χειμερινούς μήνες, λόγω της ευεργετικής του επίδρασης σε κρυολογήματα και φλεγμονές του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, ιδιότητες που ενισχύονται με την προσθήκη μελιού. Οι ευεργετικές επιδράσεις οφείλονται στην αντιφλεγμονώδη, βακτηριοστατική και αντιοξειδωτική δράση του. Ακόμη θεωρείται ευστόμαχο, εφιδρωτικό, τονωτικό, αντιερεθιστικό και αντιαναιμικό διότι περιέχει Fe (Floca et al

1981). Οργανοληπτικά το ρόφημα είναι πολύ εύγευστο και αρωματικό, ενώ μπορεί να καταναλωθεί ζεστό ή κρύο, με ζάχαρη, μέλι ή και σκέτο. Το συγκεκριμένο Τσάι μεγαλώνει και το βρίσκουμε σε


82


υψόμετρο 1000μ στο όρος Όθρυς.

Στην Ελλάδα είναι γνωστό από την αρχαιότητα και αναφέρεται από το Θεόφραστο (372-287 π.Χ.) και τον Διοσκουρίδη (10 μ.Χ. αιώνα). Το επιστημονικό του όνομα Sideritis προέρχεται από τη λέξη σίδηρος και κατά μια εκδοχή δόθηκε στο φυτό, εξαιτίας της ικανότητάς του να θεραπεύει τις πληγές που προκαλούνται από σιδερένια αντικείμενα. Σύμφωνα με άλλη, επειδή αποτελεί φυσική πηγή σιδήρου, αφού στα ροφήματα που παρασκευάζονται από αυτό περιέχεται αρκετός σίδηρος. Μια τρίτη άποψη υποστηρίζει ότι η ονομασία του οφείλεται στο σχήμα των δοντιών του κάλυκα, που μοιάζουν με αιχμή λόγχης.

Το γένος Sideritis L. περιλαμβάνει μια πληθώρα φυτικών ειδών αποτελούμενων από ποώδη ετήσια, ποώδη πολυετή καθώς και μικρούς θάμνους. Πρόκειται για αρωματικά - φαρμακευτικά φυτά που ανήκουν στην οικογένεια των Χειλανθών (Lamiaceae). Τα περισσότερα είδη του γένους Sideritis αποτελούνται από πολυετή ποώδη φυτά, τα οποία αυτοφύονται σε χώρες της Μεσογείου, ενώ πολλά είδη του γένους αυτού υπάρχουν και στην Ασία.

Σ΄ αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί το σχόλιο του Κoedam , ενός διακεκριμένου επιστήμονα στο χώρο αυτό ο οποίος προσδιορίζει τη διαφορά μεταξύ μαύρου τσαγιού και του σιδερίτη . Αναφέρει ότι το ρόφημα των ειδών Sideritis έχει σχεδόν το άρωμα του ίδιου του φυτού, μια και αυτό δεν έχει αλλοιωθεί (εκτός της ξήρανσης δεν έχει υποστεί ζύμωση ή κάποια άλλη αλλοίωση). Αντίθετα το άρωμα και η γεύση στο ρόφημα του μαύρου τσαγιού οφείλεται στα στάδια επεξεργασίας του φυτού. Είναι λοιπόν φανερά ευδιάκριτο πως ο σιδερίτης υπερτερεί του μαύρου τσαγιού.

Κτηνοτροφία

Σημαντικός είναι ο κτηνοτροφικός παράγοντας στις Κοινότητες του Δήμου Αλμυρού. Ο ορεινός όγκος της Όθρυος, αλλά και τα χωράφια που υπάρχουν σε ολόκληρο το Δήμο, βοηθούν στην ανάπτυξη της κτηνοτροφίας. Από τις κτηνοτροφικές μονάδες παράγονται αρκετά προϊόντα, όπως γάλα, τυρί κ.ά. αλλά και η παραγωγή του κρέατος κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα.

Τα ζώα στην περιοχή μας είναι αγελάδες, πρόβατα, κατσίκες και χοίροι. Συνολικά ο πληθυσμός τους είναι 140.000, από τα οποία το 27% είναι οι αγελάδες, το 48% είναι τα πρόβατα, το 23% είναι οι αίγες (κατσίκες) και μόλις το 2% αφορά στους χοίρους (γουρούνια).

Η Ανάβρα είναι η κοινότητα με τον μεγαλύτερο κτηνοτροφικό πληθυσμό και τα περισσότερα ζώα από όλες τις υπόλοιπες περιοχές στο Δήμο Αλμυρού. Βέβαια, κτηνοτρόφοι υπάρχουν και στις υπόλοιπες Δημοτικές Ενότητες και ειδικά στα χωριά που βρίσκονται στους πρόποδες της Όθρυος.(Τυροκομικές επιχειρήσεις που λειτουργούν στην περιοχή του Αλμυρού: Δαλακούρας ΕΠΕ , ΕΑΣ Αλμυρού, Ρούσσας Α.Ε., Τσαγκάρης).

Ρίγανη

Η Ρίγανη είναι αρωματικό φυτό το οποίο προέρχεται από το φυτό Origanum Vulgare. Αρωματικό φυτό, το οποίο φτάνει μέχρι τα 50 εκ. ύψος. Με μικρά ροζ ή μοβ άνθη που εμφανίζονται από τον Μάιο

έως το Σεπτέμβριο, ομορφαίνουν χέρσα, πετρώδη, άγρια τοπία στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και της Ασίας. Συναντιέται και με το όνομα Ρούβανο ή Ορίγανος. Κάποιοι θεωρούν ότι η ‘'πραγματική'' ρίγανη είναι αυτή που προέρχεται από το φυτό Satureia Hortensis και συναντιέται με το όνομα σατουρέϊα.

Η γνωστή πάντως ρίγανη που προέρχεται από το φυτό Origanum Vulgare χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα κυρίως ως φάρμακο για δηλητηριάσεις, σπασμούς, πρηξίματα κ.α. Σε κάποια μέρη οι κυνηγοί συνηθίζουν όταν σκοτώσουν ένα θήραμα (π.χ. λαγό) να βάζουν στην κοιλιά του μερικά κλωνάρια ρίγανη για να μη μυρίσει μέχρι να φθάσουν σπίτι.

Χρησιμοποιείται όλο το φυτό ανθισμένο καθώς και το αιθέριο έλαιο του. Συλλέγεται τους μήνες της ανθοφορίας και διατηρείται σε κλειστά γυάλινα βάζα αφού αποξηρανθεί. Στην οροσειρά της Όθρυος ευδοκιμεί και υπάρχει σε πάρα πολύ καλά ποσοστά σχεδόν παντού στο βουνό. Επίσης, οι κάτοικοι της Βρύναινας καλλιεργούν ρίγανη, την συλλέγουν, την αποξηραίνουν και την βάζουν μέσα σε γυάλινα βάζα και την πουλάνε.


83


ΕΑΣ Αλμυρού (Ιστορικό -Νικ. Μιχόπουλος)

Η ΕΑΣ Αλμυρού ιδρύθηκε το 1923 από τους συνεταιρισμούς της επαρχίας Αλμυρού. Μέλη της είναι 33 πρωτοβάθμιοι

συνεταιρισμοί με 3.913 φυσικά μέλη. Αρχικά δραστηριοποιήθηκε στον χώρο των δημητριακών με προμήθειες γεωργικών

εφοδίων, εμπορία σιτηρών και παροχή υπηρεσιών με αγροτικά μηχανήματα στους συνεταιρισμένους αγρότες της

Επαρχίας Αλμυρού.

Στην πορεία δραστηριοποιήθηκε στην επεξεργασία και εμπορεία αγροτικών προϊόντων με την κατασκευή:

1. Κονσερβοποίηση βρώσιμης ελιάς στον Πτελεό.

2. Κυλινδρόμυλοι για παραγωγή αλεύρων.

3. Τυροκομείο (παραγωγή φέτας).

4. Ψυγεία για ψυχοσυντήρηση τυροκομικών προϊόντων των παραγωγών.

5. Σκληραντήριο Αραβοσίτου.

6. Σειρές αποθηκευτικών κέντρων στα χωριά της επαρχίας Αλμυρού για την αποθήκευση σιτηρών και SITOS στον

Αλμυρό, δυναμικότητας 14.000 τόνων.

7. Πρατήριο γεωργικών φαρμάκων.

8. Βιοτεχνία παραγωγής σύνθετων ζωοτροφών (φυράματα).

9. Σύγχρονο Κονσερβοποιείο βρώσιμης ελιάς στην Δρυμώνα δυναμικότητας 2.500 τόννων.

10. Σύγχρονο Σούπερ Μάρκετ τροφίμων.

Από τις παραπάνω μονάδες σήμερα λειτουργούν οι περισσότερες.

Διεύθυνση: Ν. Μιχοπούλου 15 Αλμυρός Τηλ: 24220-23715, 21868 Fax: 24220-23345

Email: [email protected]

Στην Ελλάδα το πνεύμα του συνεργατισμού αναπτύχθηκε από πολύ νωρίς. Από τις πιο σημαντικές συνεταιριστικές

προσπάθειες υπήρξε ο Συνεταιρισμός των Αμπελακίων στη Θεσσαλία, η "Συντροφιά των πραγματευτών και τεχνιτών των

κόκκινων νημάτων εις τα Αμπελάκια" (1788- 1811). Ήταν βασικά παραγωγικός αλλά μαζί και καταναλωτικός. Επίσης κατά

τα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα λειτουργούσαν αποδοτικά ο Συνεταιρισμός παραγωγής μέταξας και

προϊόντων στη Χίο και διάφοροι αστικοί συνεταιρισμοί στην Ύδρα, στις Σπέτσες, στα ψαρά και σε άλλα νησιά. Πρέπει να

τονιστεί ότι η κίνηση αυτή αναπτύχθηκε στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα σε μια εποχή που ακόμη στην Ευρώπη κάτι

τέτοιο φαινόταν σαν ουτοπία. Η διαδικασία όμως αυτή σταμάτησε λίγα χρόνια πριν από την επανάσταση του 1821 για

πολλούς λόγους. Ο συνεταιρισμός των Αμπελακίων διαλύθηκε επειδή η βιοτεχνική νηματουργία που εκπροσωπούσε δεν

μπορούσε να συναγωνιστεί τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές βιομηχανίες, αλλά στη διάλυση συνέτειναν και η επιδρομή του

Αλή πασά καθώς και η πτώχευση της Αυστρίας όπου ο συνεταιρισμός είχε πολλές καταθέσεις. Στην μετεπαναστατική

Ελλάδα ιδρύθηκε το 1879 το σωματείο "ο Εργάτης" στην Κύμη της Εύβοιας, που είχε σκοπό την αποταμίευση, την

παροχή δανείων και την περίθαλψη των μελών του. Από τον "Εργάτη" όμως έλειπαν ορισμένα κύρια γνωρίσματα των

συνεταιρισμών, όπως το δικαίωμα της μιας ψήφου για όλα τα μέλη του. Έτσι, ο πρώτος συνεταιρισμός στο νεότερο

Ελληνικό Κράτος θεωρείται ο "Μετοχικός Γεωργικός Σύλλογος Αλμυρού" που ιδρύθηκε το 1900 από τους Ν. Μιχόπουλο

και τον Δ. Γρηγοριάδη. Ο συνεταιρισμός του Αλμυρού οργανώθηκε συστηματικά το 1906 από τον Σ. Ιασεμίδη. Στα

επόμενα χρόνια, και κυρίως μετά την επανάσταση του 1909, το πιο πάνω παράδειγμα βρήκε πολλούς μιμητές.

Ιδρύθηκαν αρκετοί γεωργικοί συνεταιρισμοί που αρχικά είχαν τη μορφή σωματείων επειδή δεν υπήρχε σχετική νομοθεσία.

Στις αρχές του 1915 δημοσιεύτηκε ο Ν. 602 που καθιέρωνε το θεσμό των συνεταιρισμών. Οι περισσότεροι συνεταιρισμοί

που ιδρύονταν τότε ήταν γεωργικοί και η εποπτεία τους ανήκει, από το 1917, στο υπουργείο Γεωργίας. Όταν το 1929

ιδρύθηκε η Αγροτική Τράπεζα ανέλαβε αυτή αυτό το έργο. Επικεφαλής της γεωργικής συνεταιριστικής κίνησης βρίσκεται

σήμερα η Πανελλήνια Συνομοσπονδία Ενώσεων Γεωργικών Συνεταιρισμών (Π.Α.Σ.Ε.Γ.Ε.Σ.) που ιδρύθηκε το 1936.

Γυναικείος Αγροτουριστικός Συνεταιρισμός Πτελεού (Η Φτελιά)

Ο Γυναικείος Αγροτουριστικός Συνεταιρισμός Πτελεού (Φτελιά) ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 2000 από 17 γυναίκες του πρώην

Δήμου Πτελεού με σκοπό να αντιμετωπίσει την ανεργία που πλήττει ιδιαίτερα την περιοχή, αξιοποιώντας τις δεξιότητες

και τις γνώσεις τους και να προωθήσει τα εξαιρετικής ποιότητας προϊόντα της περιοχής (λάδι, ελιές, φρούτα, λαχανικά

κ.α.).Σ’ ένα σύγχρονο εργαστήριο παράγονται και συσκευάζονται μαρμελάδες, γλυκά κουταλιού και ταψιού,

αρτοσκευάσματα, τραχανάς και χυλοπίτες, φιλέτο γαύρου, αρωματικά λαδόξιδα, πίτες με χειροποίητο φύλλο, καλαθάκια

με αρωματικά φυτά και άλλα.

Τηλ. επικοινωνίας: 24220 29400

Ιστοσελίδα: http://www.ftelia.net email: [email protected]


http://www.ftelia.net/



84


Ελαιοτριβεία

1. ΚΟΝΤΟΓΕΩΡΓΑΚΗ ΑΦΟΙ Κ ΕΕ Κροκίων, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

Κατηγορίες: Ελαιοτριβεία, Τηλέφωνο: 2422026350

2. ΜΠΟΥΚΟΥΒΑΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΛΜΥΡΟΣ Αλμυρός, T.K. 371 00 (Δ. Αλμυρού, Ν. Μαγνησίας)

Τηλ. : 2422022434 Φαξ : 2422021848

3. ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΙΑΣ Ι. Διεύθυνση : Κεφάλωση Πλατάνου

T.K. : 37100 Τηλέφωνο : 2422022490

4. ΓΚΡΙΝΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Τηλέφωνο:6956480157

Αμαλιάπολη

5. ΔΙΠΛΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Γ.

Κόμβος Αμαλιαπόλεως, Σούρπη, 37008, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Ελαιοτριβεία , Τηλέφωνο: 2422031546

6. ΜΑΚΑΝΙΚΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Κ.

Σούρπη, Σούρπη,

37008, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ , Τηλέφωνο: 2422031132

7. ΣΙΑΜΑΝΙΚΟΣ ΜΙΧ. & ΣΙΑ Ε.Ε.

Πτελεός Πτελεός, Τ.Κ. 37008 Δήμος Πτελεού, Νομός Μαγνησίας

Τηλ.: 2422041615

Φαξ: 2422041625

Κιν.: 6976400724

Αγροτικοί Συνεταιρισμοί

Α.Σ. ΑΛΜΥΡΟΥ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 6937020902

Α.Σ. ΕΥΞΕΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΧΟΥΣΙΑΔΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 2422024992

Γ.Π.Σ. ΠΛΑΤΑΝΟΥ ΓΚΟΥΤΖΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ 2422022843

Α.Σ. ΣΟΥΡΠΗΣ ΣΩΜΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ 2422031204

Α.Σ. ΒΡΥΝΑΙΝΑΣ ΧΑΛΚΙΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 2422094229

Α.Σ. ΑΜΑΛΙΑΠΟΛΗΣ ΓΚΡΙΝΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 2422091060

Α.Σ. ΑΓ. ΤΡΙΑΔΑΣ ΔΕΛΗΣΤΑΘΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 2422031328

Α.Σ. ΔΡΥΜΩΝΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚ. 6974778469

Α.Σ. ΚΡΟΚΙΟΥ ΤΣΙΚΡΙΚΑΣ ΙΩΣΗΦ 2422022122

Α.Σ. ΚΟΚΚΩΤΩΝ ΜΠΟΥΚΩΡΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ 6971761799

Α.Σ. ΦΥΛΑΚΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 2422025668

Α.Σ. ΑΝΘΟΤΟΠΟΥ ΚΩΤΟΥΛΑΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ 2422023043

Α.Σ. ΑΡΓΙΛΛΟΧΩΡΙΟΥ ΤΣΟΠΟΥΡΙΔΗΣ ΒΑΣ. 6970904670

Α.Σ. ΜΑΥΡΟΛΟΦΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ 2422023894

ΕΛ.Π.Σ. ΠΤΕΛΕΟΥ ΛΕΪΜΟΝΗΣ ΝΙΚΟΣ 6974561513

Α.Σ. ΑΧΙΛΛΕΙΟΥ ΚΛΙΑΡΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ 6979159330

Α.Σ. ΓΑΥΡΙΑΝΗΣ ΞΗΡΟΚΩΣΤΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ 6977703843

Α.Σ. ΑΝΑΒΡΑΣ ΜΗΛΙΩΝΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ 6972149908

http://www.vrisko.gr/details/07d_3h4bdg5701_h4g34_cdg2g771367?what=%CE%95%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%B1&where=%CE%91%CE%BB%CE%BC%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%82

http://www.xo.gr/profile/profile-906694774/el/

http://www.vrisko.gr/details/5b176173_h4ede3410a_71_73b0_1i_a?what=%CE%95%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%B1&where=%CE%A3%CE%BF%CF%8D%CF%81%CF%80%CE%B7

http://www.xo.gr/maps/anazitisi-diefthynsis/pteleos-pteleos-37008/


85


Μεγάλες Βιομηχανίες στον Αλμυρό

SOVEL AE

Η SOVEL, θυγατρική εταιρία της ΣΙΔΕΝΟΡ, απέκτησε το 1996 τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρίας

ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΚΗ ΧΑΛΥΨ στον Αλμυρό Μαγνησίας. Το βιομηχανικό συγκρότημα που περιλαμβάνει χαλυβουργείο, ελασματουργείο, μονάδα παραγωγής δομικού πλέγματος, σωληνουργείο και βοηθητικές μονάδες, είναι εγκατεστημένο σε συνολική έκταση 770 στρεμμάτων. Η SOVEL είναι σήμερα μία σύγχρονη καθετοποιημένη μονάδα παραγωγής χαλυβουργικών προϊόντων. Απασχολεί άμεσα 500 περίπου εργαζομένους. Σημαντικά πλεονεκτήματα του εργοστασίου του Αλμυρού αποτελούν:

Η γεωγραφική θέση της μονάδας στο κέντρο της Ελλάδας

Οι λιμενικές εγκαταστάσεις που μειώνουν το κόστος διακίνησης των πρώτων υλών και των τελι-κών προϊόντων

Η σημαντική εδαφική έκταση που επιτρέπει την περαιτέρω καθετοποίηση σε μονάδες επεξερ-γασίας χαλυβουργικών προϊόντων

H SOVEL παράγει σήμερα ένα ευρύ φάσμα προϊόντων χάλυβα:

Πρίσματα (μπιγιέτες)

Χάλυβα Οπλισμού Σκυροδέματος κατηγορίας C (B500C - ΕΛΟΤ 1421-3) υψηλής αντοχής και ολκιμότητας σε ράβδους με σήμανση ποιότητας SD

Πλέγματα SD (Πλέγματα Υποστυλωμάτων και δοκών), Ειδικά Πλέγματα SIDEFIT, Δομικά πλέγ-ματα

Έτοιμους Κλωβούς SIDEFOR

Έτοιμους Κλωβούς SIDEFOR PLUS

Κοίλες δοκούς τετράγωνες (EN 10219, Τ30x2 - T150x8)

Κοίλες δοκούς ορθογώνιες (EN 10219, 40x20x2 - 200x100x8)

Σωλήνες κατασκευών (EN 10219, Φ33,7 - Φ168,3)

Όλα τα παραγόμενα προϊόντα υπόκεινται σε αυστηρούς ελέγχους σε όλες τις φάσεις της παραγωγής, για την εξασφάλιση σταθερά υψηλής ποιότητας. Το Σύστημα Διαχείρισης Ποιότητας είναι πιστοποιημένο κατά ΕΛΟΤ EN ISO 9001:2008 Το εργοστάσιο της SOVEL στον Αλμυρό εφαρμόζει Σύστημα Περιβαλλοντικής Διαχείρισης

http://www.sidenor.gr/ProductsPlainText.aspx?Prod_Categ_IdOfMenu=18


http://www.sidenor.gr/Products.aspx?productsids=13&Prod_Categ_IdOfMenu=8

http://www.sidenor.gr/Products.aspx?productsids=41&Prod_Categ_IdOfMenu=8&MenuTxtId=102&lang=GR





86


πιστοποιημένο κατά ΕΛΟΤ EN ISO 14001:2004 καθώς και Σύστημα Διαχείρισης Υγείας & Ασφάλειας Εργασίας πιστοποιημένο κατά OHSAS 18001:2007 / ΕΛΟΤ 1801:2008.

ΑΕΙΦΟΡΟΣ ΑΕ

Σκοπός της ΑΕΙΦΟΡΟΣ ΑΕ θυγατρική της ΣΙΔΕΝΟΡ, είναι η ανακύκλωση όλων των παραπροϊόντων που προκύποτυν από την παραγωγική δραστηριότητα των βιομηχανιών του Ομίλου, συμβάλλοντας καθοριστικά στην προστασία του περιβάλλοντος. Η εταιρία παράγει ένα ευρύ φάσμα τελικών προϊόν-των για χρήση στην οδοποιία και στη βιομηχανία δομικών υλικών, καθώς και μέταλλα για τη βιομηχανία επεξεργασία μετάλλων. Στο εργοστάσιο της στον Αλμυρό Μαγνησίας ανακυκλώνονται ετησίως περίπου 100.000 τόνους παραπροϊόντων. Τα προϊόντα αιχμής της εταιρίας είναι:

Σκληρά αδρανή (αντιολισθηρά αδρανή) για την κατασκευή αντιολισθηρών ταπήτων στην οδο-ποιία, πιστοποιημένα κατά CE 13043,

'Αμμος αμμοβολής για την προετοιμασία μεταλλικών επιφανειών,

Σιδηρούχα σκωρία για τη βιομηχανία τσιμέντου και άλλες χρήσεις,

Κονία για κονιάματα και κόλλες,

Μη σιδηρούχα μέταλλα (αλουμίνιο, χαλκός, ορείχαλκος κλπ.) από την ανακύκλωση αυτοκινήτων και οικιακών συσκευών.

Από το Σεπτέμβριο του 2005, η ΑΕΙΦΟΡΟΣ ΑΕ λειτουργεί επίσης ως εξουσιοδοτημένο κέντρο ανακύκλωσης οχημάτων στο τέλος κύκλου ζωής τους (ΟΤΚΖ) και παραλαμβάνει οχήματα προς απορρύπανση και οριστική διαγραφή, τα οποία στη συνέχεια ανακυκλώνονται στο χαλυβουργείο.

Url: www.aeiforos.gr Τηλέφωνα Επικοινωνίας: 2422077000

http://www.aeiforos.gr/




87


Η Lafarge έχει εδραιωμένη παρουσία στην ελληνική αγορά τσιμέντου, σκυροδέματος και αδρανών

υλικών.

Τσιμέντο

Σκυρόδεμα & Αδρανή Υλικά

Εισήλθε στην ελληνική αγορά τσιμέντου το 2001 και κατέχει

την πλειοψηφία των μετοχών της ΑΓΕΤ Ηρακλής. Η ΑΓΕΤ

Ηρακλής ιδρύθηκε το 1911 και είναι η ηγετική εταιρεία

τσιμέντου στην Ελλάδα. H ΑΓΕΤ Ηρακλής δραστηριοποιείται

σε όλη την Ελλάδα, με ένα δίκτυο διανομής, το οποίο καλύπτει όλη την ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα για

χύδην και σακευμένο τσιμέντο. Η Lafarge Beton ΑΒΕΕ, θυγατρική εταιρεία της ΑΓΕΤ Ηρακλής,

δραστηριοποιείται στον κλάδο του σκυροδέματος και των αδρανών υλικών. Η Lafarge τοποθετεί τον πελάτη

στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός της και προσφέρει στη βιομηχανία των κατασκευών και το ευρύ κοινό

καινοτόμες λύσεις για μεγαλύτερη ασφάλεια, άνεση και ποιότητα στο καθημερινό περιβάλλον.

Η εξόρυξη των αδρανών υλικών γίνεται από την περιοχή του Πλατάνου Μαγνησίας και μεταφέρονται στο

εργοστάσιο στη Αγριά Βόλου.

http://www.lafarge.gr/wps/portal/gr/el/1_1_1-Cement

http://www.lafarge.gr/wps/portal/gr/el/1_1_2-Concrete


88


ΣΟΥΡΠΗ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

Η εταιρεία μας σήμερα δραστηριοποιείται στην Ελλάδα με δύο υπερσύγχρονες μονάδες παραγωγής στη

Σούρπη και στο Κερατσίνι, κατέχοντας την 1η θέση στην ελληνική αλευροβιομηχανία σε αλέσεις, πωλήσεις και τεχνολογία.

Με την βοήθεια της υπερσύγχρονης τεχνολογίας που διαθέτουμε έχουμε τη δυνατότητα να προσφέρουμε στους πελάτες μας πάνω από 120 τύπους αλεύρων, εξασφαλίζοντας έτσι, τη μεγαλύτερη γκάμα προϊόντων ιδανική να καλύψει όλες τις ανάγκες του επαγγελματία.

Η άριστη και σταθερή ποιότητα των προϊόντων μας διασφαλίζεται μέσω ενός άρτια εξοπλισμένου χημείου και του πρότυπου αρτοποιείου μας όπου γίνεται λεπτομερής παρακολούθηση σε όλα τα στάδια παραγωγής κάτω από αυστηρούς κανόνες υγιεινής. Το άρτια εκπαιδευμένο προσωπικό μας που αποτελείται από μυλωνάδες, έμπειρους τεχνολόγους τροφίμων και αρτοποιούς φροντίζει για τη σταθερή ποιότητα της παραγωγής καθώς επίσης επικεντρώνεται στην ανάπτυξη νέων καινοτόμων προϊόντων που καλύπτουν τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες του σύγχρονου αρτοποιού.

Επίσης, η εταιρεία μας διαθέτει το καλύτερο και μεγαλύτερο δίκτυο διανομής πανελλαδικά με ένα μεγάλο στόλο ιδιόκτητων φορτηγών και σιλοφόρων καθώς και πλήθος συνεργατών μεταφορέων που εξυπηρετούν τους πελάτες από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη.

Τα εξειδικευμένα στελέχη του τμήματος πωλήσεων είναι στη διάθεση των πελατών μας για την άμεση εξυπηρέτησή τους με ένα άριστα οργανωμένο δίκτυο.

Η εταιρεία απασχολεί 250 εργαζόμενους και διαρκώς επενδύει σε νέα τεχνολογικά μέσα και στην αναβάθμιση των εργοστασίων της ώστε να είναι πάντα ανταγωνιστική και να κρατάει την πρωτιά στην ελληνική αλευροβιομηχανία. Τέλος, η ΜΥΛΟΙ ΛΟΥΛΗ Α.Ε. είναι εισηγμένη στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών με τον διακριτικό τίτλο "ΛΟΥΛΗ". Τηλέφωνα Επικοινωνίας: 2422077219 Φαξ:2422077298


89



90


ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Α.Ε.

Η εταιρεία Ελαιουργία Μαγνησίας Α.Ε.

ασχολείται με την παραγωγή ακατέργαστου

πυρηνελαίου. Ιδρύθηκε το 1975, μετά τη

διαπίστωση ότι η καλλιέργεια ελιάς στην

Κεντρική Ελλάδα αυξανόταν συνεχώς.

Πρόκειται για μία σύγχρονη μονάδα, που

παράγει μέχρι 3.000 τόνους ακατέργαστου

πυρηνελαίου το χρόνο. Κύριοι αγοραστές του προϊόντος είναι τυποποιητές στην Ιταλία και

την Ισπανία, ενώ παράλληλα αναπτύσσεται και η εγχώρια αγορά.

Από το 1992, η εταιρεία συμμετέχει κατά 50% σε μία νέα μονάδα παραγωγής πυρηνελαίου

στα Σήμαντρα Χαλκιδικής, που στόχο έχει να καλύψει την ολοένα αυξανόμενη παραγωγή

ελαιοπυρήνας στη Βόρεια Ελλάδα.

ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Α.Ε.

282ο χλμ Εθνικής Οδού Αθηνών - Θεσσαλονίκης

371 00 Πλάτανος Αλμυρού

τηλ: +30 2422 022228

Fax: +30 2422 021810

e-mail: [email protected]


91


Πολιτιστικοί - Περιβαλλοντικοί Σύλλογοι

1. Πολιτιστικός Σύλλογος Ευξεινούπολης

2. Χορευτικός Όμιλος Αλμυρού

3. Σύλλογος Καππαδοκών Μαυρόλοφου

4. Εκπολιτιστικός Σύλλογος Πλατάνου "Η Πρόοδος"

5. Λαογραφικός Σύλλογος Βλάχων Αλμυρού

6. Σύλλογος Αποκαταστάσεως Μνημείων Πλατάνου

7. Σύλλογος Σαρακατσαναίων Ευξεινούπολης & Περιχώρων "Η ΣΤΑΝΗ"

8. Περιβαλλοντικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Παραλίας Αλμυρού

9. Θρησκευτικός Εξωραϊστικός Σύλλογος Αγ. Νικολάου ΜΠΑΚΛΑΛΙ

10. Πολιτιστικός Σύλλογος Απανταχού Πλατανιωτών

11. Εξωραϊστικός Σύλλογος Οικισμού "ΧΟΡΟΣΤΑΣΙ" Πλατάνου

12. Εξωραϊστικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Φυλάκης "Ο ΠΡΩΤΕΣΙΛΑΟΣ"

13. Εξωραϊστικός-Εκπολιτιστικός Σύλλογος Καππαδοκών Αργιλλοχωρίου

14. Ανεξάρτητος Εξωραϊστικός Σύλ. Καππαδοκών Αργιλλοχωρίου "Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ"

15. Πολιτιστικός Σύλλογος Ανατολικής Ρωμυλίας Ευξεινούπολης

16. Σύλλογος Προσφύγων Αλμυρού

17. Πολιτιστικός Σύλλογος "ΝΗΕΣ" Σούρπης

18. Σύλλογος Σαρακατσαναίων Σούρπης και Περιχώρων "ΤΟ ΤΣΕΛΙΓΚΑΤΟ"

19. Εξωραϊστικός Σύλλογος Βρύναινας

20. Εξωραϊστικός και Εκπολιτιστικός Σύλλογος Κωφών Αλμυρού "Ο Στέφανος Κομητάς"

21. Αθλητικός-Εκπολιτιστικός Σύλλογος Δρυμώνας

22. Λαογραφικός - Μορφωτικός Σύλλογος Πτελεού

23. Εξωραϊστικός - Πολιτιστικός Σύλλογος Αχιλλείου

24. Πολιτιστικός Σύλλογος Αχιλλείου "ΑΧΙΛΛΕΥΣ"

25. Σύλλογος Γυναικών για τον Πολιτισμό, Αμαλιάπολης

26. Εξωραϊστικός-Εκπολιτιστικός-Μορφωτικός Σύλλογος Κοκκωτών "Η ΟΘΡΥΣ"

27. Σύλλογος Γυναικών Ανάβρας

28. Τοπικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Ανάβρας

29. Εθελοντική Περιβαλλοντική Ομάδα Αλμυρού «ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ»

30. «ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΛΛΟΓΩΝ – ΜΚΟ ΑΛΜΥΡΟY»

31. Ορειβατικός Σύλλογος Αλμυρού

32. Γυναικείος Συνεταιρισμός Πτελεού «Η ΦΤΕΛΙΑ»

33. Λύκειο Ελληνίδων Περιφερειακό Τμήμα Αλμυρού

34. «Αιολίς» Περιβαλλοντικός – Εξωραϊστικός Μ.Κ.Ο.Πτελεού

http://www.almyros-city.gr/dimotes/politismos/57-politistikoi-sillogoi/577-politistikosefksinoupolis

http://www.almyros-city.gr/dimotes/politismos/57-politistikoi-sillogoi/578-xoreftikosomilosalmirou

http://www.almyros-city.gr/dimotes/politismos/57-politistikoi-sillogoi/579-sillogoskappadokon

http://www.almyros-city.gr/dimotes/politismos/57-politistikoi-sillogoi/581-ekpolitistikosplatanou

http://www.almyros-city.gr/dimotes/politismos/57-politistikoi-sillogoi/580-laografikossillogosvlaxonalmirou


92


Λαογραφία- Έθιμα

Δημοτική Ενότητα Αλμυρού

Ιανουάριος • Η «Μέρα της Μπάμπως» - Eίναι έθιμο Ελληνικό και πανάρχαιο που συνεχίζεται και σήμερα

από τους κατοίκους των χωριών που έχουν

καταγωγή από την Ανατολική Ρωμυλία και

την Ανατολική Θράκη. Έχει τις ρίζες του στα

«Θεσμοφόρια», που στην αρχαιότητα ήταν

γυναικεία -και συγχρόνως αγροτική- γιορτή,

κατά την οποία οι γυναίκες επικαλούνταν τη

γονιμότητα, αποσκοπώντας στη γένεση

ανθρώπων και καρπών. Σχετίζεται δε άμεσα,

με το έθιμο της «Γυναικοκρατίας», που

αναβιώνει σε αρκετά χωριά, κυρίως των

Νομών Ξάνθης, Σερρών και Ροδόπης. • Η «Μπάμπω» δηλαδή η γιαγιά, η

μάμμη όπως την έλεγαν οι αρχαίοι, ήταν η

γηραιότερη γυναίκα η οποία, με τη σοφία και

την πείρα της, βοηθούσε τις γυναίκες στη γέννα. Έτσι η γιαγιά από μάμμη, έγινε μαμή και μια φορά το

χρόνο οι γυναίκες του χωριού της αποδίδουν τις τιμές που της πρέπουν, τιμώντας έτσι και τις δυνάμεις

της φύσης που ευνοούν τη γονιμοποίηση.

Την 8η Ιανουαρίου, γιορτή της Αγίας Δομνίκης ή Δομνής, η κάθε γυναίκα του χωριού η οποία είχε

αποκτήσει παιδιά, έπρεπε να επισκέπτεται στο σπίτι της τη μαμή και να της προσφέρει δώρα, που

κάποτε ήταν χρήσιμα στο έργο της, όπως σαπούνι και πετσέτα ή άλλα όπως κάλτσες, μαντίλα, ποδιά

κ.λ.π. καθώς και διάφορα φαγητά και ποτά. Μαζί της έπαιρνε κι ένα μπακιράκι με νερό που είχε μέσα

ένα ματσάκι βασιλικό δεμένο με κόκκινη κλωστή.

• Όταν έφτανε στο σπίτι της μαμής, η «μπάμπω» έβγαινε έξω. Η γυναίκα της έπλενε τα χέρια με

το σαπούνι και της έδινε την πετσέτα να σκουπιστεί, γιατί αλλιώς στον άλλο κόσμο η μαμή θα της

πρότεινε τα χέρια της άπλυτα. Κατόπιν κλωτσούσε το μπακιράκι κι αν έπεφτε μπρούμυτα θα γεννούσε

αγόρι, ενώ αν έπεφτε ανάσκελα θα γεννούσε κορίτσι. Μετά έμπαιναν μέσα στο σπίτι της μαμής, έκανε

μετάνοια και φιλούσε το χέρι της λέγοντας:

«Να με φέρεις ένα (αγόρι ή κορίτσι) γερό».

«Να ‘σαι γερή κορίτσι μ’, να ‘σαι καλά», απαντούσε η μπάμπω.

• Αν ήταν έγκυος, τότε της καρφίτσωνε στο πέτο ένα λουλούδι, για να φέρει στον κόσμο ένα παιδί

όμορφο σαν κι αυτό.

Η μαμή κερνούσε με τη σειρά της τις γυναίκες κι έστρωνε τραπέζι με το φαγητό που είχε ετοιμάσει.

Έβαζαν κι εκείνες τα δικά τους φαγητά κι έτσι ξεκινούσε το γλέντι που θα συνεχιζόταν το βράδυ στο

καφενείο του χωριού.

Το απόγευμα, ντυμένες όμορφα και στολισμένες με φλουριά, περιδιάβαιναν τους δρόμους του χωριού

και κατέληγαν στο καφενείο απ’ όπου έδιωχναν όλους τους άντρες. Οι μόνοι που είχαν άσυλο, ήταν ο

καφετζής και ο γκαϊντατζής, ο οποίος με τους ήχους της γκάιντας του συνόδευε το γλέντι τους που

κρατούσε μέχρι να βγει ο ήλιος το άλλο πρωί.

Στο γλέντι συμμετείχαν όλες οι παντρεμένες, αλλά και οι χήρες του χωριού, οι οποίες δεν είχαν τη

δυνατότητα να γλεντήσουν άλλες μέρες, αφού ήταν ασυνόδευτες.

Η «μπάμπω» έσερνε πρώτη το χορό, κρατώντας ένα μαντήλι κι έχοντας στην ποδιά της κρεμασμένη μια


93


πετσέτα. Της φορούσαν φλουριά, αρμαθιές από πατλάκια (καλαμπόκια), που ήταν σύμβολο γονιμότητας,

της έβαζαν καρφίτσες και λουλούδια, για να φέρει στις γυναίκες όμορφα παιδιά.

Όλες οι γυναίκες χόρευαν, γλεντούσαν και διηγούνταν ιστορίες και άσεμνα ανέκδοτα, που δεν

επιτρέπονταν να τ’ ακούσει αυτί άντρα.

Την ημέρα αυτή οι γυναίκες έβγαιναν έξω από το σπίτι τους, από το πρωί μέχρι το βράδυ, ενώ οι άντρες

έμεναν στο σπίτι για να κάνουν τις δουλειές και να φροντίσουν τα παιδιά. Όποιος άντρας τολμούσε να

παραβεί αυτό το εθιμοτυπικό κι έβγαινε στο δρόμο, τον μουτζούρωναν ή τον κατάβρεχαν. Στις 8

Ιανουαρίου κάθε χρόνου γιορτάζεται η "Μέρα της Μπάμπως" στην Ευξεινούπολη. • Άγιος Αντώνιος και Άγιος Αθανάσιος – Μεγάλο πανηγύρι στις 17 και 18 Ιανουαρίου κάθε

χρόνου στο χωριό Πλάτανος του Δήμου Αλμυρού. Η θεία λειτουργία γίνεται στην παλιά εκκλησία του

Αγίου Αντωνίου στον Παλαιό Πλάτανο, η οποία διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση, κατόπιν βέβαια

αναστηλώσεων με πρωτοβουλίες των κατοίκων του χωριού και του Συλλόγου «Μνημείων Παλαιού

Πλατάνου» Ιούλιος • Ψαράδικη βραδιά – Έχει καθιερωθεί κάθε χρόνο τον Ιούλιο στην παραλία Καραγκιόλ του

Αλμυρού να γιορτάζεται ψαράδικη βραδιά μοιράζοντας στους επισκέπτες ψητά ψάρια και κρασί. Αύγουστος • Στις 17 Αυγούστου γιορτάζεται πανηγυρικά η απελευθέρωση της πόλης από τους Τούρκους το

1881, με τιμές και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο των πεσόντων, έξω από το νεκροταφείο του

Αλμυρού.

• Εμποροπανήγυρις – διεξάγεται κάθε χρόνο στις 23/8 έως 31/8 στην πόλη του Αλμυρού στο

χώρο της λαϊκής αγοράς στον Ξηριά. Είναι η μεγαλύτερη εμποροπανήγυρις όλου του νομού με τη

συμμετοχή πολλών εμπόρων και συγκεντρώνει πάρα πολύ κόσμο. Οκτώβριος • Άγιος Δημήτριος – πολιούχος της πόλης του Αλμυρού. Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 26

Οκτωβρίου πανηγυρικά και με λαμπρή τελετή παρουσία όλων των αρχών της πόλης. Μετά το πέρας της

τελετής ακολουθεί περιφορά της εικόνας στην κεντρική πλατεία της πόλης. Αναπαράσταση βλάχικου γάμου – Κάθε χρόνο το καλοκαίρι στο δάσος Κουρί γίνεται

αναπαράσταση βλάχικου γάμου. (http://www.almyros.vlahoi.net)

http://www.almyros.vlahoi.net/


94


Καρναβάλι Ευξεινούπολης Οι εκδηλώσεις της αποκριάς κορυφώνονται την Καθαρά Δευτέρα με την

καθιερωμένη παρέλαση των αρμάτων και πεζοπόρων τμημάτων στην Ευξεινούπολη, ενώ την ίδια

μέρα οι διοργανωτές διανέμουν νηστίσιμους μεζέδες σε όλους τους παρευρισκόμενους.

Το πλούσιο πρόγραμμα των αποκριάτικων εκδηλώσεων περιλαμβάνει φαντασμαγορικά άρματα με

θεματολογία από την ελληνική και όχι μόνο επικαιρότητα, μασκαράδες και πολλές εκπλήξεις.

Στην πόλη του Αλμυρού οι εκδηλώσεις ξεκινάνε από την Κυριακή της Αποκριάς με τη διοργάνωση

αποκριάτικου χορού με ζωντανή μουσική είτε στο «Αρχοντικό» στο δάσος Κουρί είτε στην πλατεία του

Δήμου Αλμυρού.

Την Καθαρή Δευτέρα διανέμεται από το πρωί φασολάδα, νηστίσιμοι μεζέδες και κρασί στο

Πολιτιστικό Κέντρο Ευξεινούπολης. Το μεσημέρι πραγματοποιείται παρέλαση των αρμάτων και των

πεζοπόρων τμημάτων. Με το τέλος της παρέλασης το γλέντι συνεχίζεται με ζωντανή μουσική και

ορχήστρα.

Δημοτική Ενότητα Σούρπης

Μάρτιος/Απρίλιος • Αποκαθήλωση του Χριστού - Την μεγάλη Παρασκευή στο μοναστήρι της Κάτω Παναγίας

Ξενιάς γίνεται η αποκαθήλωση του Χριστού στο λόφο της Παναγίας Ξενιάς - Γολγοθά με πλήθος πιστών. Ιούλιος Αγία Παρασκευή – Στη Σούρπη γίνεται πανηγύρι στις 26 Ιουλίου προς τιμήν της πολιούχου Αγίας

Παρασκευής. Αύγουστος • Ψαράδικη βραδιά – Τις πρώτες μέρες του Αυγούστου γιορτάζεται στην Αμαλιάπολη ψαράδικη

βραδιά. • Πολιτιστικές Εκδηλώσεις - Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού γίνονται διάφορες πολιτιστικές

εκδηλώσεις στη Σούρπη με θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες. • Παναγία Ξενιά – Μεγάλο πανηγύρι γίνεται στις 23/8 στη γιορτή της Παναγίας Ξενιάς της Ιεράς

Μονής Κάτω Ξενιάς. • Μεταμόρφωσις του Σωτήρος – Στην Αμαλιάπολη γίνεται πανηγύρι 6 Αυγούστου στη γιορτή της

Μεταμόρφωσης του Σωτήρα Χριστού.


95


Ρουγκατσάρικα τραγούδια Στην Σούρπη και στα γύρω χωριά της την πρώτη Μάρτη γίνονταν γλέντια με τα ρουγκατσάρικα

τραγούδια (από το ρόγκα = φιλοδώρημα). Οι παρέες των νέων γύριζαν στο χωριό χορεύοντας και

τραγουδώντας, κρατώντας στο χέρι κουδούνια και έτσι ειδοποιούσαν όλους για τον ερχομό της άνοιξης.

Σε κάθε σπιτικό, που πήγαιναν, έπαιρναν εκτός από τις ευχές και φιλοδωρήματα. Εκείνη την ημέρα

έβγαιναν για τα ρουγκατσάρικα και οι νέοι της Αγίας Τριάδας, οπότε αν συναντιόνταν οι παρέες των δύο

χωριών μάλωναν μεταξύ τους.

Το τραγούδι που έλεγαν σε κάθε σπίτι που επισκεπτόταν ήταν το «Μέσα Μάρτης, έξω ψύλλοι, μέσα

υγεία και καλοσύνη», ενώ κρατούσαν στο χέρι ένα ξύλινο ομοίωμα χελιδονιού και φύλλα κισσού, εκτός

από τα κουδούνια. Το έθιμο γίνονταν αργά το βράδυ και κρατούσε ως το ξημέρωμα. Αυτό το τραγούδι το

συναντάμε σε πολλές περιοχές.

Δίπατος Χορός Παλιό έθιμο του τόπου είναι ο Δίπατος χορός ή Απάν χορός (χορευτικά σχήματα δηλ. σε δύο

επίπεδα). Στο κέντρο του κύκλου, της Ανδρομάνας, πιάνονταν έξι άνδρες, φουστανελοφόροι, κυκλικά

από τους ώμους και άλλοι έξι ανέβαιναν επάνω τους. Οι υπόλοιποι χορευτές πλησίαζαν την Ανδρομάνα

και τραγουδώντας την περιτριγύριζαν.

Δυο ερμηνείες έχουν δοθεί σε αυτόν τον ανδρικό χορό: α) ότι συμβόλιζε την γονιμότητα, την

δημιουργία, την αναγέννηση και β) ότι σήμαινε τη νίκη της ζωής επί του θανάτου ή την ανάσταση της

φύσης μετά την χειμερία νάρκη. Η δεύτερη ερμηνεία δόθηκε επειδή ο Απάν χορός γινόταν το Πάσχα. Ο

χορός γινόταν, σε όλες τις μεγάλες γιορτές, στο χώρο που είναι κτισμένη σήμερα η Αγία Παρασκευή.

Τραγουδούσαν οι νεαροί του χωριού, ανεβοκατέβαινε η μία σειρά στους ώμους της άλλης, δεν

συνοδευόταν ο χορός με μουσικά όργανα και το τραγούδι άρχιζε ως εξής:

«Χελιδονάκι μου γοργό, γοργό μου χελιδόνι,

πάνω στη πέτρα κάθεσαι και πετροκακαριέσαι ...».

Απόκριες και Καθαρά Δευτέρα Τις Απόκριες οι μεταμφιέσεις ήταν αγαπημένη συνήθεια των κατοίκων του χωριού. Ντυνόταν ακόμη

και με προβιές ζώων, χτυπούσαν τα κουδούνια και γύριζαν τα σοκάκια. Την Καθαρά Δευτέρα

συγκεντρώνονταν όλοι στην πλατεία, όπου χόρευαν μασκαρεμένοι, αλλά έπαιζαν και αυτοσχέδια σκετς,

που προκαλούσαν άφθονο γέλιο. Στο βραδινό φαγητό ο πατέρας έδενε αυγό σε ρόκα (ξύλο που έγνεθε

το μαλλί), την έδινε στο παππού της οικογένειας και αυτός τη γύριζε μπροστά στα στόματα των άλλων

που κάθονταν γύρω από το τραπέζι. Όποιος κατάφερνε να πιάσει το αυγό ήταν ο τυχερός του σπιτιού.

Τέλος χόρευαν το παραδοσιακό γαϊτανάκι, πλέκοντας και ξεπλέκοντας τις κορδέλες γύρω από το ξύλο,

νέοι και νέες του χωριού την Καθαρή Δευτέρα. Τα τελευταία χρόνια το γαϊτανάκι αναβιώνει στο κέντρο

της πλατείας την Καθαρά Δευτέρα, μια μέρα που η Σούρπη συγκεντρώνει πολύ κόσμο, αφού γίνεται

από το μεσημέρι έως αργά το βράδυ, παραδοσιακό αποκριάτικο γλέντι.

Προξενιά και Αρραβωνιάσματα Η αναφορά μας στα έθιμα του τόπου συνεχίζεται με τα Προξενιά και τα Αρραβωνιάσματα. Τα

προξενιά γινόταν από τον ταλαντούχο και κατάλληλο άνθρωπο, άνδρα ή γυναίκα συνήθως, που έπαιρνε

και την αμοιβή του, αν γινόταν τελικά ο αρραβώνας ή ο γάμος. Η συζήτηση γινόταν στο σπίτι της νύφης

με την προξενήτρα και τους γονείς. Ακολουθούσε η συνάντηση των συμπεθέρων (των πατεράδων) στο

καφενείο, όπου αν συμφωνούσαν έδιναν τα χέρια μπροστά σ' όλο τον κόσμο και κερνούσαν τους

συγχωριανούς τους. Έλεγαν μάλιστα φωναχτά την προίκα της νύφης που είχαν συμφωνήσει, για να την

ακούσουν όλοι.

Αν λοιπόν τα έβρισκαν οι συμπέθεροι, επισκέπτονταν σε λίγες μέρες το σπίτι της νύφης. Εκεί

συζητούσαν πιο επίσημα για την προίκα (χρήματα, χωράφια, ζώα), συμφωνούσαν γρήγορα, μια και

σπανίως χάλαγε το προξενιό και τότε έφερνε το κέρασμα η μέλλουσα νύφη (ούζο με στραγάλια), για να

ευχηθούν όλοι «στο καλό του ζευγαριού». Την επόμενη μέρα το νέο διαδίδονταν γρήγορα στο χωριό και

οι γονείς κέρναγαν στο καφενείο, δεχόμενοι τις ευχές των συγχωριανών.

Προικοσύμφωνο συντάσσονταν στο συμβολαιογράφο του χωριού, μόνο όταν υπήρχε καχυποψία

σε μια από τις δυο οικογένειες, συνήθως αυτή του γαμπρού. Στην ιστορία των προξενιών υπήρχε η

περίπτωση τον γαμπρό να τον «φάει η λάμπα». Αν η κοπέλα ήταν άσχημη, όταν επισκέπτονταν ο

γαμπρός και η οικογένεια του για τα «τελειώματα» το σπίτι της νύφης, οι δικοί της του παρουσίαζαν την

όμορφη αδελφή της. Μετά από τις λίγες ημέρες στα αρραβωνιάσματα φανερώνονταν η πραγματική


96


υποψήφια νύφη, αλλά για την οικογένεια του γαμπρού ήταν πλέον αργά, αφού είχε δοθεί ο λόγος, το

«λογόδοσμα». Τα παλιά χρόνια τα σπίτια φωτίζονταν με λυχνάρια, έτσι μέσα στο μισοσκόταδο

παρουσιάζονταν η όμορφη αδελφή και κανείς δεν υποψιαζόταν την απάτη. Την φράση «αυτόν τον έφαγε

η λάμπα», τον κορόιδεψαν δηλαδή, την έλεγαν οι Σουρπιώτες όταν έβλεπαν το αρραβωνιασμένο

ζευγάρι στην καθιερωμένη κυριακάτικη βόλτα στη δημοσιά του χωριού. Έτσι την πάθαιναν συνήθως

άβγαλτοι νέοι, που δεν κυκλοφορούσαν πολύ στο χωριό και δεν ήξεραν καλά τις κοπέλες του ή ζούσαν

αυτοί και οι οικογένειες τους για αρκετό καιρό στο βουνό, στην Όθρυ, ως κτηνοτρόφοι. Στο προξενιό

υπήρχε η τάξη να παίρνει σειρά πρώτα η μεγαλύτερη κόρη της οικογένειας, μετά οι μικρότερες αδελφές

της και στο τέλος ο γιος.

Επίσης τα προξενιά δεν λογάριαζαν κοινωνικές τάξεις, μπορούσε να προξενευτεί και μια φτωχή

κοπέλα με έναν ευκατάστατο νεαρό, αρκεί το κορίτσι να ήταν νοικοκυρά, όμορφη και γερή για την

δουλειά στα χωράφια.

Μετά το «λογόδοσμα» γινόταν τα αρραβωνιάσματα, με γλέντι όπου καλούνταν οι συγγενείς.

Μερικές ημέρες πριν οι οικογένειες πήγαιναν στον Αλμυρό, στη κοντινή πόλη που είχε «εμπορικά», για

να ψωνίσουν τα δώρα (πουκάμισο, γραβάτα, κοσμήματα κ.α.). Τα κοσμήματα τα έφερνε η μέλλουσα

νύφη στον αρραβώνα επάνω σε δίσκο και τα έδειχναν στους συγγενείς. Τις βέρες τις πέρναγε στα

δάχτυλα των χεριών ο σεβάσμιος παππούς. Καθώς έφευγε το σόι του γαμπρού, χαράματα από το

γλέντι των αρραβώνων, τραγουδούσε:

«Τώρα τα πουλιά, τώρα τα χελιδόνια

τώρα οι πέρδικες σιγολαλούν και λένε

ξύπνα αγάπη μου ξύπνα και μη κοιμάσαι

και αγκάλιασέ κορμί κυπαρισσένιο...».

Έθιμα του γάμου Έθιμα του γάμου υπήρχαν αρκετά στο χωριό. Οι νεόνυμφοι ντυνόταν πολλές φορές με

παραδοσιακές φορεσιές. Οι βλάμηδες του γαμπρού πήγαιναν στο σπίτι της νύφης, κρατώντας το

φλάμπουρο, δυο καλάμια καρφωμένα σταυρικά, που στις άκρες τους υπήρχαν μήλα και κεντημένη

πετσέτα. Έπαιρναν τη νύφη και την οδηγούσαν στην εκκλησία του χωριού. Στους γάμους και στα

γλέντια στο σπίτι του γαμπρού ή της νύφης συγκεντρώνονταν όλο το χωριό, ήταν όλοι οι συγχωριανοί

καλεσμένοι και αποτελούσε ο γάμος μια όμορφη διασκέδαση για όλους. Ο γαμπρός την προηγούμενη

ημέρα του γάμου δεν έπρεπε να δει τη νύφη, έκανε δε ξέφρενο γλέντι με τους φίλους του σε ταβέρνα

του χωριού ή στο σπίτι του. Φορούσε μάλιστα ζωνάρι μέσα από το κουστούμι του, κατά την τελετή στο

ναό. Τέλος στο γαμήλιο τραπέζι, όταν έφθανε το νεόνυμφο ζευγάρι, οι συγγενείς χτυπούσαν τα κουτάλια

για να φιληθούν και να ξεκινήσει το γλέντι.

Γιορτή Ανάληψης του Χριστού στις Νηές Στην γιορτή της Ανάληψης του Χριστού, γιόρταζε το χωριό στις Νηές στο εκκλησάκι του Αι Γιάννη

και μετά έτρωγαν και γλεντούσαν υπαίθρια κάτω από τις ελιές στο Μετόχι. Γινόταν μάλιστα και αγώνες

με άλογα, που ξεκινούσαν από το κτίριο στο Μετόχι και έφθαναν ως τις Αραιές Ρίζες.

Αερόστατα Το έθιμο με τα αερόστατα γινόταν την Καθαρή Δευτέρα, αλλά και τις ημέρες του Πάσχα. Οι νέοι του

χωριού κατασκεύαζαν, μέρες πριν, αυτοσχέδια πάνινα αερόστατα, τα έβαζαν από κάτω φωτιά και τα

έστελναν στον ουρανό. Ξεκινούσαν από τον Αγ.Νεκτάριο και το δασάκι της Δεξαμενής και πολλές φορές

τα αερόστατα κατέληγαν στον Κοκκινόβραχο και στον Αι Λιά, όπου ανέβαιναν τρέχοντας οι πιτσιρικάδες

για να τα πιάσουν.

Έθιμο της Πρωτοχρονιάς Οι ανύπαντρες κοπέλες μόλις έμπαινε ο καινούργιος χρόνος, γύρω στις μία το πρωί, πήγαιναν στο

μεγαλύτερο πηγάδι του χωριού και έπαιρναν νερό. Άλειφαν τη βρύση με μέλι, γλυκίσματα και

γυρνούσαν με το κανάτι στο σπίτι. Το νερό το θεωρούσαν σαν «αμίλητο», γι' αυτό και δεν μιλούσαν σε

κανέναν στο δρόμο. Μόλις έφθαναν σπίτι το έπιναν.

Πηγή: Ιστορία - Φυσιογνωμία της Σούρπης Μαγνησίας, Τριαντάφυλλος Γ. Σπανός, Εκδόσεις

Αναπτυξιακή Επιχείρηση Δήμου Σούρπης


97


Δημοτική Ενότητα Πτελεού

Ανοιξιάτικα Κουδουνίσματα Έχουν γεμίσει ποτές τα αυτιά σας από ήχους κουδουνιών; Έχετε ποτέ προσπαθήσει ν' ακούσετε τι

σας λένε; Έχετε ποτέ γευθεί μελωδίες αγγελικών κουδουνισμάτων παιγμένα από χέρια παιδιών;

Μέσα Μαρτ'ς, έξω ψίλοι. Μέσα γεια κι καλοσύνη. Τραγουδούν οι αγγέλοι, καλωσορίζοντας την Άνοιξη κι αντιλαλούν τα καλντερίμια και οι ρούγες με

κουδουνίσματα απ' το ανθρώπινο κοπάδι των παιδιών, ενώ οι μυρωδιές απ' τις πρώιμα ανθισμένες

αυλές, σκορπίζουν το λιβανωτό τους στο Θεό της χαράς και της ελπίδας, που ξαναγεννιέται στην καρδιά

μας. Το βάρεμα των κουδουνιών από τα πανάρχαια χρόνια, έθιμο Διονυσιακό, χάνεται στο πέρασμα των

αιώνων. Έχει διπλή σημασία απ' τη μία ξορκίζει το χειμώνα με τα κρύα του, τις αρρώστιες και τα

προβλήματά του, κι απ' την άλλη καλωσορίζει την πλανεύτρα άνοιξη, με τα λουλούδια της, μικρές

πολύχρωμες εκρήξεις, τις μυρωδιές, τον καλό καιρό και τη χαρά.

Από μικρά παιδιά ίσαμε σήμερα γιορτάζουμε σαν παιδιά και μεις, το έθιμο αυτό. Και κάθε φορά

αναγαλλιάζει το ίδιο η καρδιά μας, γεμίζει αισιοδοξία και ελπίδα για κάτι καλύτερο. ΄Όλα τα παιδιά με τα

κουδούνια τους, μικρά - μεγάλα, πρίμα - μπάσα δημιουργούν μια ορχήστρα μοναδική, πρωτάκουστη.

Μπροστά πάει ο τσέλιγκας με τη γκλίτσα του, μεγάλη, σκαλιστή, περήφανη, στα χέρια του βασιλιά

του κοπαδιού των παιδιών, αγέρωχος, περήφανος, ψηλός ίσαμε τα σύννεφα και πίσω του παίζουν οι

ήχοι, έξι - εφτά, οχτώ, είκοσι φωνές, όλες οι φωνές του κόσμου. Κι' αντιλαλούν οι ρούγες κι οι ρεματιές

από ήχους, ψιλούς, νεανικούς, βαρείς, αυστηρούς, συνθέτοντας την αρμονία της ζωής που έρχεται.

Κι οι νοικοκυράδες, οι γριές, οι γέροι, τα μικρά παιδιά ξυπνούν από το λήθαργο του χειμώνα και με

χαμόγελα ροδάνθιστα κερνούν γλυκό του κουταλιού και λουκούμια τους πρώτους μελωδούς της άνοιξης.

28 Φλεβάρη κι ο Χειμώνας ξορκίζεται, τρυπώντας στο αμπέχωνό του, παραχωρώντας τη θέση του

στη δυναμική άνοιξη που φαίνεται δειλά - δειλά.

Το Φτελιό αντιβουίζει από ήχους και παιδικές φωνές, μαζί με τιτιβίσματα των πουλιών και τις

μυρωδιές της άνοιξης.

Αντερί: Η Τοπική Φορεσιά Το μακρύ χιτώνα που φθάνει ως τα πόδια τον φορούσαν οι γυναίκες από την

Τουρκοκρατία και μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα. Το αντερί πήρε το όνομα του από

τα εξωτερικά ρούχα (το μανικίσιο και το σωκαρδίσιο). Η παραδοσιακή φορεσιά

διακρίνονταν σε καθημερινή (β' ποιότητας), γιορτινή (καλύτερης ποιότητας) και

νυφική (τα υλικά τα έφερναν από την Πόλη). Οι γυναίκες της περιοχές του Πτελεού

και της ευρύτερης του Αλμυρού φορούσαν το αντερί για πρώτη φορά στην εφηβική

τους ηλικία. Στο γάμο τους για προίκα έπαιρναν αρκετές φορεσιές. Μια

οπωσδήποτε ήταν η νυφική και μια ή δυο πολύ απλές για τα γεράματα. Τα αντεριά

συνήθως τα συνόδευαν με περίτεχνα κοσμήματα όπως ήταν τα θηλυκωτάρια, την

καρφίτσα, το κοπιτσάρι, οι τοκάδες και τα σκουλαρίκια.


98


Τα σχολεία του Δήμου Αλμυρού

Νηπιαγωγεία Δ. Αλμυρού

ΟΝΟΜΑ ΚΩΔΙΚΟΣ ΕΙΔΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΛΕΦΩΝΟ

Αλμυρού 1ο 9350112 ΔΗΜ. Βόλου 6 2422023790

Αλμυρού 2ο 9350162 ΔΗΜ. Αγ. Βαρβάρας 2422022175

Αλμυρού 3ο 9350191 ΔΗΜ. Χρ. Σμύρνης 2 2422023871

Αλμυρού 4ο 9350250 ΔΗΜ. Τρ. Αργυροπούλου 2422021659

Αλμυρού 5ο 9521377 ΔΗΜ. Βασ. Κων/νου & Κοραή 2422025845

Ειδικό Αλμυρού 9521160 Ειδ Φιλελλήνων & Οπλ.Βελέντζα 2422025037

Ευξεινούπολης 1ο 9350129 ΔΗΜ. Ευξεινούπολη 2422022293

Ευξεινούπολης 2ο 9521378 ΔΗΜ. Ευξεινούπολη 2422022293

Αγ. Θεοδώρων 9350229 ΔΗΜ. Αγ. Θεόδωροι 2422092400

Αμαλιάπολης 9350230 ΔΗΜ. Αμαλιάπολη 2422091300

Ανάβρας 9350164 ΔΗΜ. Ανάβρα 2232091172

Αχιλλείου 9350220 ΔΗΜ. Αχίλλειο 2422092411

Βρύναινας 9350231 ΔΗΜ. Βρύναινα 2422094254

Δρυμώνα 9350295 ΔΗΜ. Δρυμώνας 2422031440

Κροκίου 9350218 ΔΗΜ. Κρόκιο 2422021463

Πλατάνου 9350192 ΔΗΜ. Πλάτανος 2422022209

Πτελεού 9350178 ΔΗΜ. Πτελεός 2422041290

Σούρπης 9350179 ΔΗΜ. Σούρπη 2422031595

Αεροδρομίου 9350210 ΔΗΜ. 111Π.Μ. Ν. Αγχίαλος 2428045908

Δημοτικά σχολεία Δ. Αλμυρού

ΟΝΟΜΑ ΚΩΔΙΚΟΣ ΕΙΔΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΛΕΦΩΝΟ

Αλμυρού 1ο 9350113 ΔΗΜ Βόλου 4 2422021701

Αλμυρού 2ο 9350114 ΔΗΜ Κοραή 7 2422021855

Αλμυρού 3ο 9350115 ΔΗΜ Π. Μελά 9 2422021482

Αλμυρού 4ο 9350237 ΔΗΜ Βόλου 4 2422021222

Αλμυρού 5ο 9350289 ΔΗΜ Αγ. Βαρβάρας 2422025383

Αλμυρού Ειδικό 9350287 ΕΙΔ Αλμυρός 2422025037

Αγ. Θεοδώρων 9350120 ΔΗΜ Αγ. Θεόδωροι 2422092255

Αμαλιάπολης 9350122 ΔΗΜ Αμαλιάπολη 2422091300

Ανάβρας 9350155 ΔΗΜ Ανάβρα 2232091233

Αχιλλείου 9350125 ΔΗΜ Αχίλλειο 2422092120

Βρύναινας 9350126 ΔΗΜ Βρύναινα 2422094254

Δρυμώνα 9350128 ΔΗΜ Δρυμώνας 2422031440

Ευξεινούπολης 9350130 ΔΗΜ Ευξεινούπολη 2422021641

Πτελεού 9350135 ΔΗΜ Πτελεός 2422041256

Σούρπης 9350136 ΔΗΜ Σούρπη 2422031420


99


Γυμνάσια

1o Γυμνάσιο Αλμυρός 2422021277

2ο Γυμνάσιο Αλμυρός 2422021835

Γυμνάσιο Ευξεινούπολης Ευξεινούπολη 2422023262

Γυμνάσιο Σούρπης Σούρπη 2422031479

Γυμνάσιο Πτελεού Πτελεός 2422041215

Λύκεια

Ενιαίο Λύκειο Αλμυρού Αλμυρός 2422021270

ΕΠΑΛ Αλμυρός 2422024757

ΕΕΕΕΚ Αλμυρός 2422022412

Ενιαίο Λύκειο Σούρπης Σούρπη 2422031479

Παιδικοί Σταθμοί

Παιδικός Σταθμός Αλμυρού Αλμυρός 2422021483

Παιδικός Σταθμός Ευξεινούπολης Ευξεινούπολη 2422021000

Παιδικός Σταθμός Πτελεού Πτελεός 2422041000

Επαγγελματική Σχολή Αλμυρού

Επαγγελματική Σχολή (ΕΠΑ.Σ) Αλμυρού με ειδικότητες:

Στην Επα.Σ. Αλμυρού λειτουργούν οι

ειδικότητες:

1. Θερμοϋδραυλικών εγκαταστάσεων και

συντηρητών κεντρικής θέρμανσης

2. Κομμωτικής τέχνης

Επίσης από το Υπουργείο Παιδείας είναι

εγκεκριμένες προς λειτουργία και οι

παρακάτω ειδικότητες:

3. Τεχνιτών ηλεκτρολογικών εργασιών

4. Αισθητικής τέχνης

5. Βοηθών οδοντοτεχνιτών

6. Επιχειρήσεων αγροτουρισμού και

αγροβιοτεχνίας.

Ειδικό Σχολείο Αλμυρού

Το Ειδικό Σχολείο Αλμυρού είναι Δημόσια Σχολική Μονάδα Ειδικής Αγωγής (ΣΜΕΑΕΑ) του Υπουργείου

Παιδείας και Θρησκευμάτων και υπάγεται στο 1ο Γραφείο Πρωτοβάθμιας Νομού Μαγνησίας.

Στο σχολείο φοιτούν μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, που δεν μπορούν να εκπαιδευτούν στο

κοινά σχολεία.

Το εκπαιδευτικό προσωπικό αποτελείται:

1. από εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής και δασκάλους με μετεκπαίδευση ή μεταπτυχιακό στην ειδική

αγωγή


100


2. από Ειδικό Επιστημονικό Προσωπικό όπως ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό, λογοθεραπευτή και

εργοθεραπευτή

3. από ειδικό Βοηθητικό Προσωπικό για την αυτοεξυπηρέτηση των μαθητών.

4. από εκπαιδευτικό φυσικής και μουσικής αγωγής και

5. από βοηθητικό προσωπικό (καθαρίστρια, οδηγό και συνοδό του σχολικού λεωφορείου).

Σκοπός και στόχοι

Σκοπός του σχολείου είναι, μέσα από

προγράμματα και μεθόδους, η ολόπλευρη και

αποτελεσματική ανάπτυξη των ικανοτήτων και

δεξιοτήτων των μαθητών - μαθητριών του, στο

γνωστικό αλλά και στον πρακτικό τομέα,

αλληλοαποδοχή τους με το σχολικό και κοινωνικό

σύνολο και η ένταξή τους στην παραγωγική

διαδικασία. Η συμπαράσταση της πολιτείας, του

Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων « Η Στοργή» ,

αλλά και η αγάπη της αλμυριώτικης κοινωνίας το

βοήθησαν να ξεχωρίσει, τόσο στα προγράμματα,

όσο και στην υλικοτεχνική υποδομή.

Επιμέρους στόχοι:

• Αναγνώριση των χώρων του σχολείου και της

τάξης.

• Αναγνώριση των καθηκόντων.

• Ανάπτυξη του προφορικού λόγου (ικανότητα ακρόασης, συμμετοχή στο διάλογο-προαγωγή του

προφορικού λόγου).

• Συμμετοχή σε δραστηριότητες για τη βελτίωση της γενικής σωματικής κίνησης (ασκήσεις λεπτής

κινητικότητας).

• Κοινωνική προσαρμογή (αυτοεξυπηρέτηση με ή χωρίς βοήθεια, ομαδοποίηση, κανόνες συνεργασίας κτλ).

• Ανάπτυξη νοητικών ικανοτήτων (ασκήσεις οπτικής και ακουστικής μνήμης, ονομασία αντικειμένων

ομαδοποίηση, ταξινόμηση κτλ).

• Προσπάθεια κατάκτησης βασικών μηχανισμών προασκήσεων γραφής και προμαθητικών εννοιών.

• Δημιουργικές δραστηριότητες για την ανάπτυξη γενικών δεξιοτήτων-ικανοτήτων (βάψιμο, κόψιμο, απλές

χειροτεχνικές κατασκευές.

• Ακρόαση μουσικής- παραμυθιών.

• Προσπάθεια κατάκτησης του μηχανισμού ανάγνωσης, γραφής, μαθηματικών εννοιών, χώρου και χρόνου.

• Συνήθειες και δεξιότητες αυτοεξυπηρέτησης, ασφαλείας εντός και εκτός σχολείου.

• Παιχνίδι και Συνεργασία με την οικογένεια του κάθε παιδιού για την υποστήριξη όλων των προγραμμάτων

αγωγής.

Ειδικό Σχολείο Αλμυρού

Φιλελλήνων και Οπλαρχηγού Βελέντζα

Τηλ.: 2422025037 FAX: 2422029020

Φιλανθρωπικό Σωματείο "Στοργή"

Ειδικά αναγνωρισμένο Φιλανθρωπικό Σωματείο (Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων 4/θ Ειδικού Σχολείου

Αλμυρού και Φίλων ΑΜΕΑ Επαρχίας Αλμυρού).

Στόχοι

1. Eνίσχυση και αξιοποίηση δυνατοτήτων και ικανοτήτων των ΑΜΕΑ και των άπορων ατόμων.

2. Επαγγελματική κατάρτιση και κοινωνική αποκατάσταση.

3. Ευαισθητοποίηση κοινής γνώμης.

4. Αξιοπρεπή διαβίωση και ισοτιμία.

5. Δημιουργία εργαστηρίου για τους απόφοιτους του Ειδικού Σχολείου.


101


6. Δημιουργία μικρής κοινωνικής επιχείρησης στην ανοιχτή αγορά που θα τροφοδοτείται με έργα του

εργαστηρίου.

7. Ίδρυση ξενώνα για 24ωρη φιλοξενία παιδιών (ΑΜΕΑ, απόρων παιδιών, κ.λ.π.)

8. Κατασκευή κτιρίου Ειδικού Σχολείου Αλμυρού.

Ιστορικό

1993 : Λειτουργία 2/θ Ειδικού Σχολείου Αλμυρού ως παράρτημα του 2ου Ειδικού Βόλου.

1994 : Ίδρυση 2/θ Ειδικού Σχολείου Αλμυρού.

1995 : Ίδρυση Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων 2/θ Ειδικού Σχολείου Αλμυρού και Φίλων ΑΜΕΑ

επαρχίας Αλμυρού. (Αναγνώριση Πρωτοδικείου Βόλου.)

1998 : Μέλος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας ΠΟΣΓΚΑΜΕΑ.

2000 : Αναγνώριση Συλλόγου ως Ειδικώς αναγνωρισμένο Φιλανθρωπικό Σωματείο, νέο καταστατικό και

νέα ονομασία «ΣΤΟΡΓΗ»

Δραστηριότητες

• Συμμετοχή παιδιών με ειδικές ανάγκες σε προγράμματα κηπουρικής – καλαθοπλεκτικής.

• Συμμετοχή μαθητών Ειδικού Σχολείου στους Πανθεσσαλικούς Αγώνες ΑΜΕΑ.

• Συμμετοχή μελών ΑΜΕΑ στις κατασκηνώσεις ΠΟΣΓΚΑΜΕΑ.

• Προσφορά παιδαγωγικού, γυμναστικού και μουσικού υλικού στο Ειδικό Σχολείο.

• Προσφορά ειδών διατροφής στο Ειδικό Σχολείο για πρόγευμα παιδειών.

• Αγορά εμβολίων για προληπτικό εμβολιασμό μαθητών του Ειδικού Σχολείου.

• Προσφορά δώρων, χρημάτων και τροφίμων σε άπορα άτομα και ΑΜΕΑ κατά τα διαστήματα των

γιορτών (Χριστούγεννα, Πάσχα κ.λ.π.).

• Αγορά λεωφορείου με συνδρομή Υπουργείου Υγείας – Πρόνοιας και Δήμου αλμυρού για

μετακίνηση ΑΜΕΑ επαρχίας Αλμυρού.

• Συνεργασία με υπουργεία, φορείς, υπηρεσίες, συλλόγους του Δήμου Αλμυρού, γειτονικών Δήμων

του Νομού αλλά και της Ελλάδας.

• Διοργάνωση «θαλάσσιων μπάνιων» τα καλοκαίρια για ΑΜΕΑ σε συνεργασία με Δήμο Αλμυρού.

• Ενοικίαση αίθουσας το 1999 ως γραφείο «ΣΤΟΡΓΗΣ» και λειτουργία του και ως στέκι ΑΜΕΑ.

• Πρόληψη ΑΜΕΑ στο Δήμο Αλμυρού και τοπικά εργοστάσια με ενέργειές μας.

• Αποστολή υπομνημάτων σε υπουργούς, βουλευτές, δημάρχους και δημοσίευση άρθρων σε

τοπικές εφημερίδες.

• Διοργάνωση εκδηλώσεων όπως:3 Δεκέμβρη Παγκόσμια Ημέρα ΑΜΕΑ, Ομιλίες με παιδαγωγικά

θέματα, Εκθέσεις έργων τέχνης ΑΜΕΑ, βυζαντινών εικόνων κ.λ.π., Απογευματινά, ποδοσφαιρικοί αγώνες,

συναυλίες, ημερίδες, κοπή πίτας για νέα χρονιά.

Σκοποί

• Ηθική, κοινωνική, ψυχολογική και οικονομική στήριξη ΑΜΕΑ και απόρων ατόμων.

• Διαφώτιση και ευαισθητοποίηση κοινής γνώμης στα προβλήματα των ΑΜΕΑ και των άπορων

ατόμων.

• Κοινωνικοποίηση, ένταξη και επαγγελματική αποκατάσταση αυτών.

• Προάσπιση υγείας τους και ανάπτυξη αθλητισμού.

Φιλελλήνων με Οπλ. Βελέτζα

Αλμυρός 37100

Τηλ./Fax: 24220 22330

Κ.Δ.Α.Π.

Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ) Δήμου Αλμυρού

ΚΔΑΠ Αλμυρού Αλμυρός 2422029170

ΚΔΑΠ Πτελεού Πτελεός 2422041000

Δημοτικό Ωδείο


102


Το Δημοτικό Ωδείο Αλμυρού αποτελεί τη φυσική εξέλιξη της Μουσικής Σχολής του Δήμου Αλμυρού.

Στεγάζεται στο θαυμάσιο κτίριο του Παλαιού Γυμνασίου,

απέναντι από το Αρχαιολογικό Μουσείο στην οδό Αθηνών 2

στον Αλμυρό. Έχοντας βρει τον πλέον κατάλληλο χώρο και

διαθέτοντας όλα τα τμήματα που απαιτούνται από το

Υπουργείο Πολιτισμού, αυτή τη στιγμή αποτελεί το μοναδικό

επίσημο μουσικό εκπαιδευτήριο της περιοχής. Οι καθηγητές

του με την πολύχρονη πείρα τους και τις άρτιες σπουδές

τους, όπως και οι μαθητές του με τα βραβεία και τους

επαίνους στους πανελλήνιους διαγωνισμούς, έχουν

αποδείξει ότι το Δημοτικό Ωδείο Αλμυρού συμπορεύεται

επάξια με τα άλλα δύο Δημοτικά Ωδεία του Ν. Μαγνησίας.

Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Ιωάννης Γράμψας.

Στο Ωδείο λειτουργούν τα τμήματα:

1) Πιάνου, Κλασικής Κιθάρας, Βιολιού, Βιόλας,

Βιολοντσέλου, Κοντραμπάσου, Φαγκότου, Μπαρόκ

Λαούτου, Σαξοφώνου, Φλογέρας, Αρμονίου, Ακορντεόν, Μπουζουκιού.

2) Κλασικού και ελαφρού τραγουδιού

3) Ντραμς

4) Παραδοσιακής Μουσικής (κανονάκι, βιολί, λαούτο, παραδοσιακά κρουστά)

5) Βυζαντινής Μουσικής

6) Ανώτερων Θεωρητικών (Αρμονίας, Αντίστιξης, Φούγκας, Σύνθεσης)

7) Προετοιμασία υποψηφίων για τη Μουσικολογία

8) Μουσικής Προπαιδείας

9) Ορχήστρα Νέων του Δημοτικού Ωδείου Αλμυρού

Ειδικότερα, η Ορχήστρα Νέων Αλμυρού λειτουργεί από το 2004 και αποτελείται από παιδιά και εφήβους

8-18 ετών. Με ένα ρεπερτόριο ποικίλης μουσικής παντρεύει το κλασικό, το έντεχνο και το παραδοσιακό,

μέσα από ειδικές διασκευές εναρμονισμένες σύμφωνα με τις δυνατότητες των παιδιών. Με εβδομαδιαίες

πρόβες, φέρνει σε επαφή μεταξύ τους, τα παιδιά του Αλμυρού και της ευρύτερης περιοχής, που

ασχολούνται με την μουσική και τα γνωρίζει με τις συνθήκες δημιουργίας, προετοιμασίας και εμφάνισης σε

μια συναυλία. Η Ορχήστρα Νέων Αλμυρού έχει εμφανιστεί στον Αλμυρό, στο Βελεστίνο και στο Βόλο. Από

την ίδρυσή της έως σήμερα την Διεύθυνση έχει η κ. Νάνσυ Χατζή, Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Δημοτικού

Ωδείου Αλμυρού.


103


Αθλητισμός

Αυτοτελές Τμήμα Πολιτιστικών και Αθλητικών Δραστηριοτήτων

Το Αυτοτελές Τμήμα Πολιτιστικών και Αθλητικών Δραστηριοτήτων είναι τμήμα του Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου του Δήμου Αλμυρού Ν. Μαγνησίας.

Είναι αρμόδιο για την αποτελεσματική εφαρμογή των προγραμμάτων των πολιτιστικών δραστηριοτήτων του Δήμου σε συνεργασία με την αρμόδια υπηρεσία του Δήμου (π.χ. το Τμήμα Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Πολιτισμού). Συγχρόνως συνεργάζεται με τις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου για την εφαρμογή ειδικών προγραμμάτων περιβαλλοντικής προστασίας. Είναι αρμόδιο για την κανονική λειτουργία των δημοτικών αθλητικών εγκαταστάσεων και την αποτελεσματική εφαρμογή των προγραμμάτων των αθλητικών δραστηριοτήτων του Δήμου.

Αθλητικοί Σύλλογοι

Γυμναστικός Σύλλογος Αλμυρού (Γ.Σ.Α.) Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Αλμυρού Aθλητικός Σύλλογος Ανθοτόπου Αθλητικός Σύλλογος "ΜΥΡΜΙΔΟΝΕΣ" Πλατάνου Αθλητικός Σύλλογος "ΑΠΟΛΛΩΝ" Κροκίου Αθλητικός Σύλλογος Ευξεινούπολης "ΔΗΜΗΤΡΑ" Αθλητικός Σύλλογος Σούρπης "Ο ΑΙΑΣ" Αθλητική Ένωση Πρωτεσίλαου/Αχχιλέα (Α.Ε.Π.Α.) Πτελεού(Διαχωρισμός το 2012) Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Ηρακλή Αγίων Θεοδώρων

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΑΛΜΥΡΟΥ ΓΗΠΕΔΟ ΟΙΚΙΣΜΟΥ ΝΕΟΧΩΡΑΚΙΟΥ

Διεύθυνση: Νεοχωράκι Αλμυρού

Ταχ. Κώδικας : 37100

Γενικά Στοιχεία

Το γήπεδο ποδοσφαίρου στον οικισμό Νεοχωρακίου είναι διαστάσεων 96χ55 και διαθέτει ξηρό τάπητα.

http://www.almyros-city.gr/dimotes/583-gimnastikossillogosalmirou

http://www.almyros-city.gr/dimotes/584-ellinikosoreivatikossillogoaalmirou


104


ΕΘΝΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ ΑΛΜΥΡΟΥ

Διεύθυνση : Αργυροπούλου και Σταδίου 1 Πόλη : Αλμυρός Ταχ. Κώδικας : 37100 Τηλέφωνο : 0422 - 21213 Fax: 0422 - 23412

Γενικά Στοιχεία Έκταση : 32.000 τ.μ. Έτος Κατασκευής : 1952

Ιστορικό

Το Εθνικό Στάδιο Αλμυρού βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα της πόλης. Η έκτασή του περιλαμβάνει 32.000 τ.μ. και είναι δωρεά των .Τρ. Αργυρόπουλου, Χρ. Φίλωνος, Θ. Νάση και άλλων μελών του Γ.Σ. Αλμυρού. Το 1970 δόθηκε από την τότε διοίκηση του Γ.Σ. Αλμυρού στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Περιλαμβάνει γήπεδο ποδοσφαίρου, κλειστό γυμναστήριο, βοηθητικό γήπεδο ποδοσφαίρου, στίβο έξι διαδρομών 400 μέτρων ( κουρασάν ), δύο γήπεδα καλαθοσφαίρισης, γήπεδο πετοσφαίρισης, κλειστό προπονητήριο στίβου και μεγάλο χώρο πάρκινγκ για 1000 αυτοκίνητα. Το 1998 ολοκληρώθηκε η κατασκευή της σκεπαστής κερκίδας χωρητικότητας 3.000 θέσεων, καθώς και η κατασκευή δημοσιογραφικών θεωρείων ( υπάρχουν έξι κουπέ που μπορούν να εξυπηρετήσουν συνολικά δώδεκα δημοσιογράφους κι ένα κουπέ διαστάσεων 4χ2.5 για τηλεοπτικές κάμερες ).

Στάδιο Έκταση : 10.000 τ.μ. Χωρητικότητα : 6.000 Έτος Κατασκευής : 1952

Βοηθητικό γήπεδο Έχει διαστάσεις 140χ50, ενώ διαθέτει χλοοτάπητα.

Ανοιχτά γήπεδα καλαθοσφαίρισης Έκταση : 600 τ.μ .Ανοιχτό γήπεδο βόλεϊ Έκταση : 500 τ.μ.

Κλειστό γυμναστήριο

Ο Δήμος Αλμυρού παραχώρησε το οικόπεδο το 1989 στη Γ.Γ.Α για την κατασκευή του γυμναστηρίου. Το 1991 η Γ.Γ.Α. το παρέδωσε στο Δήμο μετά από αίτησή του, ν' αναλάβει τη χρήση του. Έκταση : 1.500 τ.μ. Χωρητικότητα : 400 Έτος Κατασκευής : 1990Αθλήματα

Οι χώροι του σταδίου μπορούν να εξυπηρετήσουν τα παρακάτω αθλήματα :

Ποδόσφαιρο-Στίβος-Καλαθοσφαίριση-Πετοσφαίριση

Αντισφαίριση-Χειροσφαίριση-Τοξοβολία-Πάλη-Αναρρίχηση


105


ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΕΥΞΕΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

ΓΗΠΕΔΟ ΕΥΞΕΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

Διεύθυνση: Ευξεινούπολη



Το γήπεδο ποδοσφαίρου στην Ευξεινούπολη είναι διαστάσεων 98χ60 και διαθέτει χλοοτάπητα.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΚΡΟΚΙΟΥ

ΓΗΠΕΔΟ ΚΡΟΚΙΟΥ

Διεύθυνση: Κρόκιο Αλμυρού



Το γήπεδο ποδοσφαίρου στο Κρόκιο είναι διαστάσεων 96χ60 και διαθέτει ξηρό τάπητα.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΠΛΑΤΑΝΟΥ

ΓΗΠΕΔΟ ΠΛΑΤΑΝΟΥ

Διεύθυνση: Πλάτανος Αλμυρού



Το γήπεδο ποδοσφαίρου στον Πλάτανο είναι διαστάσεων 100χ64 και διαθέτει χλοοτάπητα.

Γήπεδα διαθέτουν και τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα:

• Δημοτικό διαμέρισμα Πτελεού

• Δημοτικό διαμέρισμα Αχιλλείου

• Δημοτικό Διαμέρισμα Αγ. Θεοδώρων


106


Πρόσβαση και Διαμονή

Μετακίνηση

Ο.Σ.Ε. Γραφείο Ο.Σ.Ε. Βόλου:Ιάσονος & Ροζού

΄Ωρες λειτουργίας από Δευτέρα έως Σάββατο 7.30-15.00 και απογεύματα Τρίτης, Πέμπτης,

Παρασκευής, έως τις 20.00.

Τηλ.: 24210.28.555 και 24210.24.056 Σιδηροδρομικός Σταθμός Βόλου

Τηλ.: 24210.28.555 και 24210.24.056

Πλοία για τις Β. Σποράδες

Hellenic Seaways-Sporades Travel Κεντρικό πρακτορείο Βόλου, τηλ.: 24210.23400, 24210.23415, 24210.35846 Κεντρικό Πρακτορείο Βόλου Saos Ferries - Vis Travel: Αντωνοπούλου 2 Τηλ.: 24210.31060, 24210.31059, 24210.25666, 24210.22501

Χρήσιμα Τηλέφωνα: Λιμεναρχείο Βόλου, Τηλ.: 24210.28888, 24210.38888, Fax: 2421020115 Λιμεναρχείο Σκιάθου, Τηλ.: 24270.22017, Fax: 24270.23720 Λιμεναρχείο Σκοπέλου, Τηλ.: 24240.22180, Fax: 24240.22377 Υπολιμεναρχείο Γλώσσας Σκοπέλου, Τηλ./ Fax: 24240.33033 Λιμεναρχείο Αλοννήσου, Τηλ./ Fax: 24240.65595 Λιμεναρχείο Αγίου Κωνσταντίνου, Τηλ.: 22350.31759, Τηλ./ Fax: 22350.33759

Αερολιμένας Νέας Αγχιάλου

Τηλεφωνικό Κέντρο:

Τηλέφωνο: 24280 76886

Φαξ: 24280 78111

http://www.ose.gr/


107


Διαμονή

Ξενοδοχεία

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΛΕΦΩΝΟ

ΑΛΟΣ Αλμυρός (24220) 29080

ΤΗΟΜΑS Αλμυρός (24220) 21445

ΟΘΡΥΣ Αγ. Ιωάννης Σούρπης (24220) 94345/94385

ΑΜΑΛΙΑ Αμαλιάπολη (24220) 91264

Ενοικιαζόμενα Δωμάτια

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΛΕΦΩΝΟ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΔΕΛΗΖΗΣΗΣ & ΣΙΑ Ο.Ε. Κουρί (24220) 23100

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ Αλμυρός (24220) 21445

ΓΚΑΜΠΛΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ Αμαλιάπολη (24220) 91407

ΙΑΚΩΒΙΔΟΥ ΕΥΘΥΜΙΑ Αμαλιάπολη (24220) 91376

ΙΓΓΛΕΖΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ Αμαλιάπολη (24220) 91410

ΔΕΓΛΕΡΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ Αμαλιάπολη (24220) 91220

ΚΟΝΤΙΝΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ Αμαλιάπολη (24220) 91272

ΚΟΝΤΟΥΡΗΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ Αμαλιάπολη (24220) 91263

ΚΟΥΤΣΙΜΠΟΥ ΞΕΝΙΑ Αμαλιάπολη (24220) 91466

ΠΑΤΕΡΑ ΠΟΛΥΞΕΝΗ-ΧΡΙΣΤΙΝΑ Αμαλιάπολη (24220) 91118

ΠΡΙΟΝΙΣΤΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΣ Αμαλιάπολη (24220) 91227

ΚΟΝΤΙΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ Αμαλιάπολη (24220) 91272

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΧΡΥΣΟΥΛΑ Αχίλλειο (24220) 92025

ΑΡΑΠΙΤΣΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Αχίλλειο (24220) 92083

ΒΑΛΩΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ Αχίλλειο (24220) 92047

ΒΑΛΩΜΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑ Αχίλλειο (24220) 92075

ΓΕΩΡΓΙΟΥ - ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ Αχίλλειο (24220) 92360

ΚΑΡΑΔΗΜΟΥ ΜΑΡΙΑ Αχίλλειο (24220) 92496

ΚΑΡΑΜΠΕΛΑ-ΤΣΕΚΟΥΡΑ ΜΑΡΙΑ Αχίλλειο (24220) 92026

ΜΑΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Αχίλλειο (24220) 92365

ΜΑΝΤΑΦΟΥΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ Αχίλλειο (24220) 92504

ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Αχίλλειο (24220) 92140

ΣΚΛΑΒΟΥΝΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Αχίλλειο (24220) 92180

ΣΧΟΙΝΑΣ ΦΩΤΙΟΣ Αχίλλειο (24220) 92016

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ Πηγάδι (24220) 41170

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Πηγάδι (24220) 41021

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ Πηγάδι (24220) 41132

ΔΑΓΡΕ ΑΣΗΜΙΝΑ Πηγάδι (24220) 41339

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΟΥΡΑΝΙΑ Πηγάδι (24220) 41190

ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Πηγάδι (24220) 31882

ΚΑΛΑΝΤΖΗ ΣΥΝΟΔΗ Πηγάδι (24220) 41310


108


ΚΑΛΑΝΤΖΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Πηγάδι (24220) 41310

ΚΑΡΟΥΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Πηγάδι (24220) 41716

ΚΕΧΑΓΙΑ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ Πηγάδι (24220) 41301

ΛΩΡΙΔΑ ΑΝΝΑ Πηγάδι (24220) 41474

ΛΩΡΙΔΑ ΣΩΤΗΡΙΑ Πηγάδι (24220) 41390

ΛΩΡΙΔΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πηγάδι (24220) 41140

ΛΩΡΙΔΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Πηγάδι (24220) 41008

ΜΥΤΗΛΙΝΟΥ ΠΑΣΧΑΛΙΑ Πηγάδι (24220) 41032

ΠΑΝΑΓΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ Πηγάδι (24220) 41037

ΠΑΠΠΑ ΜΕΛ. Πηγάδι (24220) 41406

ΠΛΑΚΙΔΑ ΜΑΡΙΑ Πηγάδι (2310) 423211

ΣΚΟΥΡΑ ΜΑΡΙΑ Πηγάδι (24220) 41565

ΣΤΑΠΦΕΡ ΣΑΜΠΡΙΝΑ Πηγάδι (24220) 41051

ΦΟΥΝΤΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Πηγάδι (24220) 41343

ΦΟΥΝΤΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πηγάδι (24220) 41345

ΧΡΥΣΙΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Πηγάδι (24220) 31644

ΘΕΟΞΕΝΙΑ Αγ. Μαρίνα 6978101051

ΚΟΜΝΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Αγ. Μαρίνα 6974855915

ΚΟΤΤΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Λεύκη (24220) 41233

ΣΑΛΑΤΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ Λεύκη (24220) 41800

ΣΑΛΑΤΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Λεύκη (24220) 41113

ΒΙΛΛΑ ΚΑΡΑΒΟΤΣΑΚΙ Καραβοτσάκι 6944441887

• ELISABET CRUISES | ELISABET CRUISES

ΑΜΑΛΙΑΠΟΛΗ - ΒΟΛΟΣ, 37008 - ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Τηλ.: 2422091422 - Fax: 2422091422Επωνυμία: ELISABET CRUISES Διακριτικός Τίτλος: ELISABET CRUISES Διεύθυνση: ΑΜΑΛΙΑΠΟΛΗ Πόλη / Περιοχή: ΒΟΛΟΣ ΤΚ: 37008 Νομός: ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Τηλέφωνο: 2422091422 Fax: 2422091422 Κινητό: 6974788083 Υπεύθυνος: ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Email: [email protected] Website: www.elilsabetcruises.com Κατηγορίες: ΘΑΛΛΑΣΙΕΣ ΕΚΔΡΟΜΕΣ Δραστηριότητα: ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΕΣ, ΗΜΕΡΗΣΙΕΣ ΕΚΔΡΟΜΕΣ, ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΕΠΙΒΑΤΙΚΑ ΚΑΡΑΒΙΑ

• APOLLON CRUISES Αιδηψός - Εύβοια Τηλ: ( + 30 ) 22260 24360 Fax: ( + 30 ) 22260 24360 Κιν: ( + 30 ) 6944 315819

Κάθε πρωί ξεκινάνε από το Αχίλλειο κρουαζιέρες για τις Β. Σποράδες.


109


ΧΕΙΜΕΡΙΝΑ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΑ ΓΡΑΜΜΩΝ ΑΛΜΥΡΟΥ (11/9/2012-16/6/2013)

BUSES TO ALMIROS (11/9/2012-16/6/2013)

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΝ

DAILY (MONDAY-FRIDAY)

ΣΑΒΒΑΤΟΥ

SATURDAY

ΚΥΡΙΑΚΗΣ

SUNDAY

ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ DESTINATION

ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ DEPARTURE

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

RETURN (from)


ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ RETURN (from)


ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ RETURN (from)

ΑΛΜΥΡΟΣ ALMIROS

05:30, 05:4506:25, 07:0008:30, 09:30

10:30, 11:3012:00,

12:30 13:30,

14:3015:30,

17:00,18:00,20:00,21:45

06:15, 07:10, 07:45, 09:00, 09:30,10:00,11:00

12:00,13:15, 14:30,15:15,

15:45,16:30,

17:00 17:30, 18:30,20:15, 21:15,22:30

06:25, 07:00 07:45, 08:3009:30,10:30

11:30,12:0013:00, 14:30

15:30, 17:00,18:00,20:00

21:45

07:10, 08:30

09:30, 10:3011:00, 12:00

13:30,

15:0016:30, 17:0017:30, 1

8:30 20:15, 21:1522:30

06:25, 07:0008:30, 09:3010:30, 11:30

12:00, 13:0014:30,

15:30 17:00, 18:00

20:00, 21:45

07:10, 09:3010:30,

11:00 12:00, 13:30

15:00,

16:3017:00, 17:301

8:30, 20:1521:15, 22:30

ΠΛΑΚΕΣ PLAKES

05:45, 11:30 07:30, 13:15 ΑΝΕΚΤΕΛΕΣΤΟ NON EXIST

ΑΝΕΚΤΕΛΕΣΤΟ NON EXIST



ΑΧΙΛΛΕΙΟ ACHILIO

05:45, 07:0011:30,

14:30 18:00 08:00, 10:0515:45, 16:45

19:30 07:00, 11:30 14:30,

18:00 10:05, 15:45 16:45, 19:30

07:00, 11:30

14:30, 18:00

10:05, 15:45 16:45, 19:30

ΓΛΥΦΑ GLIFA

07:00, 14:30 10:00, 16:30 07:00, 14:30

10:00, 16:30 07:00, 14:30 10:00, 16:30

ΠΤΕΛΕΟΣ PTELEOS

05:45, 07:00 11:30,

14:30 18:00 08:15, 10:10 16:00, 17:

0019:45 07:00, 11:30 14:30,

18:00 10:10, 16:00 17:00, 19:45

07:00, 11:30 14:30,

18:00 10:05, 16:00 17:00, 19:45

ΑΜΑΛΙΑΠΟΛΗ AMALIAPOLI

05:30, 09:3012:30 06:55, 11:0014:15 09:30, 12:00 11:30, 13:50

09:30, 12:00 11:30, 13:50

ΔΡΥΜΩΝΑΣ DRIMONAS

05:30,09:30,12:30 07:20,11:15,14:30 09:30 11:15 ΑΝΕΚΤΕΛΕΣΤΟ NON EXIST


ΤΟΠΙΚΑ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΑΛΜΥΡΟ ΠΡΟΣ LOCAL ROUTES FROM ALMIROS TO

ΒΡΥΝΑΙΝΑ VRINENA

06:15 (ΠΑΡ

05:45)(FRI 05:45),14:15 07:00, 15:00 ΑΝΕΚΤΕΛΕΣΤΟ

NON EXIST




ΑΝΘΟΤΟΠΟΣ ANTHOTOPOS

06:30 (ΤΕΤ 05:30)(WED

05:30),14:05

07:00, 14:30(ΤΕΤ

15:30)(WED 15:30) ΑΝΕΚΤΕΛΕΣΤΟ NON EXIST




ΚΟΚΚΩΤΟΙ KOKOTI

06:45, 14:00 07:15, 14:30 ΑΝΕΚΤΕΛΕΣΤΟ NON EXIST




ΚΩΦΟΙ KOFI

08:15, 13:15(ΔΕΥΤ &

ΠΕΜΠ)(MON &

THUR)

08:45, 13:45(ΔΕΥΤ & ΠΕΜΠ)(MON &

THUR)





ΑΓ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΒΡΥΝ. AG. IOANNIS

VRINENA

05:45, 14:30(ΜΟΝΟ

ΠΑΡΑΣΚ.) (ONLY FRI)

06:30, 15:15(ΜΟΝΟ ΠΑΡΑΣΚ.) (ONLY FRI)





ΦΥΛΑΚΗ FILAKI

08:15, 13:15(ΤΡΙΤΗ & ΠΑΡ.) (TUES & FRI)

08:45, 13:45(ΤΡΙΤΗ & ΠΑΡ.) (TUES & FRI)





ΑΝΑΒΡΑ ANAVRA

05:30, 14:05(MONO

TET)(ONLY WED) 06:30, 15:00(MONO

TET)(ONLY WED) ΑΝΕΚΤΕΛΕΣΤΟ NON EXIST




Τηλέφωνα πληροφοριών και κρατήσεων

Σταθμός Βόλου 2421033254, 2421025527, 8001135555, Email : [email protected]

Σταθμός Αθηνών 2108329585, 2108317186

Σταθμός Θεσσαλονίκης 2310595424

Σταθμός Αλμυρού 2422023733

Σταθμός Ιωαννίνων 2651027441, 2651026211

Σταθμός Πάτρας 2610623886, 2610623887, 2610623888



110


Υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας

Τηλέφωνα επικοινωνίας:

Ε.Σ.Υ. 24223 50001 /- 10

Αγροτικό Ιατρείο Κροκίου 24220 23439 (Πέμπτη)

Αγροτικό Ιατρείο Ανθότοπου 24220 93300 (Πέμπτη)

Αγροτικό Ιατρείο Ευξεινούπολης 24220 21907 (Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη,Παρασκευή)

Αγροτικό Ιατρείο Κοκκωτών 24220 23802 (Τετάρτη)

Αγροτικό Ιατρείο Πλατάνου 24220 21856 (Δευτέρα, Τρίτη)

Αγροτικό Ιατρείο Κωφών 24220 25355 (Τετάρτη)

Αγροτικό Ιατρείο Φυλάκης 24220 24176 (Πέμπτη)

Αγροτικό Ιατρείο Νεοχωρακίου 24220 93355 (Τετάρτη)

Αγροτικό Ιατρείο Νεράιδας 24220 93355 (Πέμπτη)

Αγροτικό Ιατρείο Αργιλοχωρίου 24220 26437 (Τρίτη)

Αγροτικό Ιατρείο Άνω Μαυρόλοφου 24220 24027 (Δευτέρα)

Αγροτικό Ιατρείο Σούρπης 24220 31211 (Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή)

Αγροτικό Ιατρείο Αμαλιάπολης 24220 91246 (Πέμπτη)

Αγροτικό Ιατρείο Δρυμώνα 24220 31561 (Τρίτη)

Αγροτικό Ιατρείο Αγ. Τριάδας 24220 31367 (Τρίτη)

Αγροτικό Ιατρείο Βρύναινας 24220 94384 (Τετάρτη - Πέμπτη)

Αγροτικό Ιατρείο Αγ. Ιωάννη 24220 94292 (Πέμπτη)

Αγροτικό Ιατρείο Κονταρόλακκα 24220 94384 (Πέμπτη)

Αγροτικό Ιατρείο Πτελεού 24220 41217 (Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή)

Αγροτικό Ιατρείο Αχιλλείου 24220 92165 (Πέμπτη)

Αγροτικό Ιατρείο Αγ. Θεοδώρων 24220 92289 (Τρίτη)

Αγροτικό Ιατρείο Γαύριανης 24220 92345 (Κάθε δεύτερη Τρίτη)

Αγροτικό Ιατρείο Ανάβρας 22320 91222 (Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή)


111


Φαρμακεία:

1. Δήμητρα Διακουμάκου Βασ.Κων/νου 81 24220 22462

2. Κ. Δημάκου Καπαράκη Αγ. Τρύφωνος 1 24220 24560/24220 24116

3. Χρυσούλα Χ. Κολοβού Βασ.Κων/νου 66 24220 24868

4. Ελευθερία Κοντογεωργάκη Βασ.Κων/νου 101 24220 21407/24220 23056

5. Ντίνα Κοντούρη Ερμού 114 24220 22245/ 24220 21676

6. Χρήστος Μπαγλατζής Βασ.Κων/νου 121 24220 21321/ 24220 23642

7. Ευαγγελία Μποντού-Νανά Μιχοπούλου 2 24220 22588/ 24220 23704

8. Ανδρέας Τσιατσιάνης Βασ.Κων/νου 118 24220 21248

9. Ηλίας Φυτιλής Όθρυος 41 24220 21237

10. Μιχάλης Γκέτσος Μιχοπούλου 16 24220 22298

11. Δημήτριος Καλέντζης Ευξεινούπολη 24220 24049

12. Αικατερίνη Φασούλα Κρόκιο 24220 21140

13. Αναστ. Παντοστόπουλος Πλάτανος 24220 29250

14. Αθανάσιος Μάρος Σούρπη 24220 31230

15. Ιωάννης Γιαννακός Πτελεός 24220 41317

16. Χρήστος Δεληστάθης Αχίλλειο 24220 92610

17. Θεόδωρος Τσιατσιάνης Ανάβρα 22320 91008


112


Φαρμακεία A Μποντού - Νανά Ευαγγελία Τ. Διαθέτει Παστίλιες για τον Πόνο του Άλλου των Γιατρών Χωρίς Σύνορα

Μιχοπούλου Ν. 2, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Φαρμακεία

Τηλέφωνο : 2422022588

Γ Φυτίλης Ηλίας Δ. Διαθέτει Παστίλιες για τον Πόνο του Άλλου των Γιατρών

Χωρίς Σύνορα Βασιλέως Κωνσταντίνου 104, Αλμυρός - Κεντρική Πλατεία,

37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Φαρμακεία

Τηλέφωνο : 2422021237

Δ Τσιατσιάνης Ανδρέας Θ. Βασιλέως Κωνσταντίνου 118, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Φαρμακεία Τηλέφωνο : 2422021248

Ε Καπαράκη - Δημάκου Κρυστάλλη Α.

Άγιος Τρύφωνος 1, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Φαρμακεία

Τηλέφωνο : 2422024560

Ζ Γκέτσος Μιχαήλ Γ. Μιχοπούλου Ν. 16, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Φαρμακεία

Τηλέφωνο : 2422022298

Η Κολοβού Χρυσούλα Χ. Βασιλέως Κωνσταντίνου 66, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Φαρμακεία

Τηλέφωνο : 2422024686

Θ Κοντούρη Κωνσταντίνα Ν. Ερμού 132, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Φαρμακεία

Τηλέφωνο : 2422022245

Ι Διακουμάκου Δήμητρα Κ. Βασιλέως Κωνσταντίνου, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Φαρμακεία

Τηλέφωνο : 2422022462

Κ Μπαγλατζής Χρήστος Γ. Βασιλέως Κωνσταντίνου 121, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Φαρμακεία

Τηλέφωνο : 2422021321

Λ Κοντογεωργάκη Ελευθερία Κ. Βασιλέως Κωνσταντίνου 101, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

Τηλέφωνο : 2422021407

Ε

http://www.vrisko.gr/details/4553cdab_56i1gbdb666bh5k100f12d0?what=Φαρμακεία&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/63dc6cah2dakd_55c2_k4i0h5i3c0ja_?what=Φαρμακεία&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/657b0c6g1h5h2f6j676a500k5kbh1f17?what=Φαρμακεία&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/_71a30353a42c5757i7_5d7iab44_db_?what=Φαρμακεία&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/1g44_d436d7g_d13d676af6bac7c4g61?what=Φαρμακεία&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/ce6_350d5h53_7212ja370171f3d_g4_?what=Φαρμακεία&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/02b550b05jb25e2j2i4e1a025e_3_f11?what=Φαρμακεία&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/1f45_f6232a0a6024f0k0bbh7hc22k6k?what=Φαρμακεία&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/74_kcj5db412453657bdb7611kb62d_3?what=Φαρμακεία&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/a75j4750b1cd64_b006j3g11524d4h02?what=Φαρμακεία&where=Αλμυρός

Κτηνιατρεία

1 ΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ Βασιλέως Κωνσταντίνου και Φίλωνος, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Κτηνιατρεία & Κτηνιατρικές Κλινικές

Τηλέφωνο :2422026600

2 ΓΕΡΟΓΙΑΚΟΜΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Δ. Αργυροπούλου 13, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Κτηνιατρεία & Κτηνιατρικές Κλινικές


3 ΒΕΡΓΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ Δ. Αθηνών 26, Αλμυρός - 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Κτηνιατρικά Είδη - Εργαλεία - Φάρμακα


Ορθοπεδικά

1 ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΣ ΚΑΙ ΣΙΑ ΕΕ Κατάστημα ορθοπεδικών ειδών

Βασιλέως Κωνσταντίνου 100, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

Κατηγορίες: Αναπηρικά & Ορθοπεδικά Είδη

Τηλέφωνο : 2422021022

2 ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΑ - Μ ΚΑΙ Α ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΟΕ Ιατρικά Είδη

Όθρυος 10, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

Κατηγορίες: Αναπηρικά & Ορθοπεδικά Είδη, Ιατρικά Είδη - Όργανα – Εργαλεία

Τηλέφωνο : 2422021070

http://www.vrisko.gr/details/_4a53f4ha6cd6024de46c_6f43b1_764?what=Τράπεζες&where=Αλμυρός

Έντυπος Τουριστικός – Ταξιδιωτικός Οδηγός Δήμου Αλμυρού

114

1ο Γυμνάσιο Αλμυρού 2013

Πρατήρια

A AEGEAN - CARWASH SERVICE ΕΠΕ

270ο χλμ Εθνικής Οδού Αθηνών - Θεσσαλονίκης, Εντός ΣΕΑ - Ρεύμα Προς Αθήνα, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Πρατήρια Υγρών Καυσίμων - Τηλέφωνο : 2410741300

B AEGEAN (Κοντοστάθης Σπυρίδων Δ.)

2ο χλμ Αλμυρού - Βόλου, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Πρατήρια Υγρών Καυσίμων, Πρατήρια Υγραερίου Κίνησης - Τηλέφωνο : 2422023331

Γ AVIN (Καμπάρη Θεοδώρα Α.)

1ο χλμ Εθνικής Οδού Αλμυρού - Βόλου, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Πρατήρια Υγρών Καυσίμων & υγραερίου κίνησης – Τηλέφωνο:2422026160

Δ CYCLON (Γκρίνιας Βασίλειος Α.)

2ο χλμ Αλμυρού - Πλατάνου, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Πρατήρια Υγρών Καυσίμων - Τηλέφωνο :2422026620

Ε BP (Σαμαράς Γεώργιος) Αθηνών 55, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Πρατήρια Υγρών Καυσίμων - Τηλέφωνο : 2422021204

Ζ ΚΟΝΤΟΣΤΑΘΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ & ΣΙΑ ΕΕ

Βασιλέως Παύλου, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Πρατήρια Υγρών Καυσίμων - Τηλέφωνο : 2422022949

Θ SHELL (Καμπάρη Ειρήνη) Αχιλλέως 126, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Πρατήρια Υγρών Καυσίμων - Τηλέφωνο : 2422021332

Ι SHELL (Τσιάπρας Δημήτριος Α.) Βόλου 12, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Πρατήρια Υγρών Καυσίμων - Τηλέφωνο : 2422021949

Κ KAOIL (Παλιάς Γεώργιος Ι.)

Νέος Πλάτανος, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Πρατήρια Υγρών Καυσίμων - Τηλέφωνο : 2422021089

Λ REVOIL (Πετράκης Θεοδόσιος Ε.)

Αχιλλέως 11, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Πρατήρια Υγρών Καυσίμων - Τηλέφωνο : 2422023521

Μ ΕΚΟ (Καρκαλιάς Μάριος Α.)

Τέρμα Αγίου Νικολάου, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Πρατήρια Υγρών Καυσίμων - Τηλέφωνο :2422021276

Ν KAOIL - ΜΟΣΔΡΟΜΟΥ ΑΝΝΑ ΚΑΙ ΣΙΑ ΕΕ

Τέρμα Αγίου Τρύφωνος, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Πρατήρια Υγρών Καυσίμων - Τηλέφωνο :2422021950

Ξ ΕΛΙΝΟΪΛ (Μελέτη Μαρία Ι.)

Κρόκιο, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Πρατήρια Υγρών Καυσίμων, Λιπαντικά - Τηλέφωνο :2422022789

Ο ΕΚΟ (Γιαννά Αθανασία Σ.)

Κρόκιο & 3ο χλμ Παλαιάς Εθνικής Οδού Αλμυρού - Βόλου, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Πρατήρια Υγρών Καυσίμων - Τηλέφωνο : 2422023796

Π ΕΛΙΝΟΪΛ (Ντούρα Άννα Δ.)

Νέος Πλάτανος, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Πρατήρια Υγρών Καυσίμων - Τηλέφωνο : 2422023306

http://www.vrisko.gr/details/77d7a7762hb21_ajb_760c5d4236c_7a?what=Πρατήρια%20Υγρών%20Καυσίμων&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/a6_7bh3i7_ddd743c57hai0gc5_75ga0?what=Πρατήρια%20Υγρών%20Καυσίμων&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/0eb363ch61bf_b0hbcch7kdb6_ce_kd3?what=Πρατήρια%20Υγρών%20Καυσίμων&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/3a1234666b03546i2b4a3ecj2305432j?what=Πρατήρια%20Υγρών%20Καυσίμων&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/c43dak_b7f5i220414_a2d5kd05277c4?what=Πρατήρια%20Υγρών%20Καυσίμων&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/373k2_6g4_5fdc6_7aa_dc7hch5d7f1f?what=Πρατήρια%20Υγρών%20Καυσίμων&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/2k1g264d1i2d7__g3kdgde66cb6_2g7_?what=Πρατήρια%20Υγρών%20Καυσίμων&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/1g_k016_7jbf7d6d0fbe2_057k67af4c?what=Πρατήρια%20Υγρών%20Καυσίμων&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/7jai1d7a5j75214b77_i3_cb24402d3e?what=Πρατήρια%20Υγρών%20Καυσίμων&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/_6344h2a_k4307445fcj1f534k4_6g67?what=Πρατήρια%20Υγρών%20Καυσίμων&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/_5ca0aab7iaj7ga2bebbb0d507dd7c4a?what=Πρατήρια%20Υγρών%20Καυσίμων&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/6_5_0055ddaf52cc45_45__1_235d6ce?what=Πρατήρια%20Υγρών%20Καυσίμων&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/de301d7bb6_53ba3bc_3bgc26g3h4kc4?what=Πρατήρια%20Υγρών%20Καυσίμων&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/562db1ai3k307f630e_k027k0a2_ae6d?what=Πρατήρια%20Υγρών%20Καυσίμων&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/ba1cah56b205beb_64703ca2ag01c_7_?what=Πρατήρια%20Υγρών%20Καυσίμων&where=Αλμυρός


115



116


Τράπεζες

1 ALPHA BANK - ΑΛΦΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΕ

Βασιλέως Κωνσταντίνου 113, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Τράπεζες

Τηλέφωνο : 2422026101

2 EMPORIKI BANK - ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΕ

Αθηνών 12 & Φιλελλήνων, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Τράπεζες

Τηλέφωνο : 2422026321

3 PIRAEUS BANK - ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΑΕ

Βασιλέως Κωνσταντίνου 127, Αλμυρός - Κεντρική Πλατεία, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Τράπεζες

Τηλέφωνο : 2422029360

4 ΕΤΕ - ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΕ

Διευθυντής

Αθηνών 12, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Τράπεζες

Τηλέφωνο : 2422029521

5 ΑΤΕ BANK - ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΕ

Ιάσονος 9, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Τράπεζες

Τηλέφωνο : 2422021145

6 EFG EUROBANK ERGASIAS ΑΕ

Ιάσονος 4, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Κατηγορίες: Τράπεζες

Τηλέφωνο : 2422026560

http://www.vrisko.gr/details/_4a53f4ha6cd6024de46c_6f43b1_764?what=Τράπεζες&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/2g6i56b63dci2_af634g534354d44e26?what=Τράπεζες&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/4i410dbk4jb_50b_44335a5g1a1i02a_?what=Τράπεζες&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/ck662_a6676066121_1_b05hah57_k7d?what=Τράπεζες&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/a00b5a004f45b0_f2e5f7j77dab61b5c?what=Τράπεζες&where=Αλμυρός

http://www.vrisko.gr/details/a4a7264j3e0c366f2jd1d5656g26c42f?what=Τράπεζες&where=Αλμυρός


117


ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ

• Κέντρο Υγείας Αλμυρού

Διεύθυνση : Αγ.Τρύφωνα 2 Αλμυρός 37100,

τηλέφωνο : 24220 22222,23991-4,

e-mail : [email protected]

Διευθυντής : Κατσιαούνης Ιωάννης • Δασαρχείο Αλμυρού

Ταχ. Δ/νση : Βασ. Παύλου 1 - Αλμυρός, Τ.Κ. 371 00,

Τηλέφωνο : 24220 21273, 22204,

Fax : 24220-22204,mail: [email protected]

e -mail : dasaalmy<<at>>thessalia.gov.gr

• ΤΑΧΙ ΑΛΜΥΡΟΥ Πιάτσα, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

2422021555

• ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ

Αλμυρός, Αλμυρός, 37100, ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ Τηλέφωνο: 2422021232




118


Υπηρεσία Δήμου Αλμυρού Τηλέφωνο

ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΛ. 2422350200 - 50254

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΤΗΛ. 2422350204 ΦΑΞ 2422029114

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΛ.2422350214 ΦΑΞ 2422029114

ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΗΛ. 2422350234

ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ -ΣΑΡΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΗΛ. 2422350209

ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ-ΤΣΟΥΤΣΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΗΛ. 2422350215

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΣ -ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΦΩΤΗΣ ΤΗΛ.2422350219

ΤΜΗΜΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΤΗΛ. 2422350219 ΦΑΞ 2422029201

Δ/ΝΣΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΗΛ. 2422350236 ΦΑΞ 2422029142

ΤΜΗΜΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ & ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ

ΤΗΛ.2422350217 ΦΑΞ 2422029221

ΔΗΜΟΤΟΛΟΓΙΟ - ΛΗΞΙΑΡΧΕΙΟ ΤΗΛ. 2422350250 ΦΑΞ 2422029200

Δ/ΝΣΗ ΠΡΟΓΡ/ΣΜΟΥ,ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ &ΤΠΕ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ &ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΖΩΗΣ

ΤΗΛ. 2422350223 ΦΑΞ 2422026292

ΤΜΗΜΑ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΗΛ. 2422351410 ΦΑΞ 2422021224

Δ/ΝΣΗ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ & ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΤΗΛ. 2422351401


119


ΝΟΜΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΗΛ. 2422350235

ΤΜΗΜΑ ΛΟΓΙΣΤΗΡΙΟΥ, ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ &ΠΡΟΜΗΘΕΙΩΝ

ΤΗΛ. 2422350247 ΦΑΞ 2422029142

ΤΜΗΜΑ ΕΣΟΔΩΝ, ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ & ΤΑΜΕΙΟΥ ΤΗΛ. 2422350240 ΦΑΞ 2422029220

ΑΥΤΟΤΕΛΕΣ ΤΜΗΜΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΤΗΛ. 2422350239

ΑΥΤΟΤΕΛΕΣ ΤΜΗΜΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΛ. 2422350260

ΤΜΗΜΑ ΚΕΠ ΤΗΛ. 2422350100 ΦΑΞ 2422350115 - 2422029601

ΚΕΠ ΣΟΥΡΠΗΣ ΤΗΛ. 2422350300

ΤΟΠ. ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΠΤΕΛΕΟΥ ΤΗΛ. 2422041886

ΤΟΠ. ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΝΑΒΡΑΣ ΤΗΛ. 2232091210

ΚΕΠ ΠΤΕΛΕΟΥ ΤΗΛ:2422041910 FAX:2422041911


120



121



122



123



124



125


Βιβλιογραφία

Διαδίκτυο:

http://www.almyros-city.gr/

http://endrasei.gr

http://www.filarxaiosalmyrou.gr/

Google Earth , Google Maps

Βιβλιογραφικές Αναφορές

Χαρούλα Θ. Μιχαλακοπούλου – Κατερίνα Ε. Ξυνού, Τοπική Ιστορία, Η περιοχή του

Αλμυρού από την εποχή του Λίθου έως και τα νεότερα χρόνια, Δήμος Αλμυρού,

Αλμυρός 2010.

Έντυπα της Φιλάρχαιου Εταιρείας Αλμυρού «Όθρυς»

*Ο οδηγός είναι αναρτημένος σε ψηφιακή μορφή στην ιστοσελίδα:

http://odigosalmyrou.weebly.com

http://www.almyros-city.gr/

http://endrasei.gr/

http://www.filarxaiosalmyrou.gr/

http://odigosalmyrou.weebly.com/


126



Πολιτιστικό Πρόγραμμα

“Έντυπος Τουριστικός Οδηγός Δήμου Αλμυρού”

Πολιτιστική Ομάδα Β1,Β2

Σχολικό Έτος 2012-2013

Υπεύθυνη: Κουτελίδα Χριστίνα

Documents

Τουριστικός οδηγός Δήμου Αλμυρού