ΑΑΡΡΧΧΑΑΙΙΑΑ ΜΜΕΕΓΓΑΑΛΛΕΕΙΙΑΑΚΚΑΑΙΙ ΘΘΕΕΜΜΑΑΤΤΑΑ ΕΕΘΘΝΝΙΙΚΚΑΑΘΘΑΑΒΒΟΟΥΥΝΝΕΕ ΤΤΑΑ ∆∆ΙΙΚΚΑΑΙΙΑΑ

ΤΤΑΑ ΕΕΡΡΓΓΑΑΤΤΙΙΚΚΑΑ

Στην αρχή ήταν η Αμφίπολη. Οι ανασκαφές, οι ανακαλύψεις, ταευρήματα, που σε ανύποπτο χρόνο γέμισαν τηλεοπτικά παρά-θυρα και σαλόνια εφημερίδων, προκειμένου να αποδείξουν τοσυνεχές της μακραίωνης ιστορίας του έθνους. Κάποιοι μίλησανγια ένα μηντιακό success story μιας κυβέρνησης που βλέπει ταποσοστά της να μειώνονται. Άλλοι είδαν μια χρυσή ευκαιρία γιαμπίζνες και φράγκα πέριξ του χώρου των ανασκαφών. Αυτό όμωςπου πέρασε στο ντούκου, παρότι ήταν εξίσου προφανές, ήτανπως τα εθνικά θέματα βρέθηκαν και πάλι στην πρώτη γραμμή τηςατζέντας του ελληνικού κράτους. Το γεγονός πως η αφορμή ήτανκάποιες ανακαλύψεις αρχαιολογικού ενδιαφέροντος δε θαέπρεπε να ξεγελάει κανέναν. Γιατί στην πυριτιδαποθήκη των βαλ-κανίων όλοι οι εθνικισμοί βρίσκουν το δρόμο τους χάρη σε κά-ποια σκαπάνη· που όταν δεν ψάχνει τάφους αρχαίων ηρώωνσκάβει χαρακώματα.

Για του λόγου το αληθές, πριν καν κοπάσουν τα πανηγύρια γιατις παγκοσμίου αξίας αρχαιολογικές ανακαλύψεις, το κέντρο βά-ρους μετατοπίστηκε στο Αιγαίο, στην ΑΟΖ και στις ελληνοτουρκι-κές σχέσεις. Κάπως έτσι τα πλάνα από τις ανασκαφές έδωσαν τηθέση τους σε κορβέτες και φρεγάτες. Κάπως έτσι ο πρόσφαταδιορισμένος υπουργός εθνικής άμυνας Δένδιας δήλωσε πως«απέναντι στην Τουρκία στο ένα χέρι κρατάμε κλαδί ελιάς και στοάλλο ξίφος». Και με το επιχείρημα της οικονομικής εκμετάλλευ-σης του βυθού του Αιγαίου που θα βγάλει τη χώρα από τη δεινήοικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται, άρχισε να κλιμακώ-νεται η ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Όμως η χάραξη τηςελληνικής ΑΟΖ είναι απλά το πρόσχημα. Τα αμφισβητούμενηςαξίας κοιτάσματα φυσικού αερίου είναι το ικανό και αναγκαίοπροπέτασμα καπνού για τις πραγματικές επιδιώξεις του ελληνι-κού κράτους. Που σαν κεντρικό στόχο έχουν –για μια ακόμηφορά- τον περιορισμό των τουρκικών επιδιώξεων στην περιοχήτης νοτιοανατολικής Μεσογείου. Σ’ αυτό το μήκος κύματος κι-νούνται και οι τριμερείς συναντήσεις ελληνικού, αιγυπτιακού καικυπριακού κράτους. Πίσω από τις φαινομενικά νόμιμες και αθώες

οριοθετήσεις της ΑΟΖ καθενός από τα κράτη της τριμερούς συμ-μαχίας, διαμορφώνεται μια ζώνη όχι οικονομικής εκμετάλλευσηςαλλά αποκλεισμού του τουρκικού κράτους. Αυτός είναι και ολόγος που τα ντόπια αφεντικά συνεργάζονται στενά με το μιλιτα-ριστικό ισραηλινό κράτος και τους πραξικοπηματίες στρατηγούςτης Αιγύπτου, κάνουν κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με το ρωσικόκράτος και την εθνοφρουρά της Κύπρου, επιδεικνύοντας τόσο τηνόποια ετοιμότητα της πολεμικής τους μηχανής, όσο και την ικανό-τητά τους να ελίσσονται στο ρευστό περιβάλλον των διακρατικώνσυμμαχιών. Δεν είναι τυχαία η χρονική στιγμή που γίνεται αυτή ηεπιλογή. Στο βαθμό που το τουρκικό κράτος ήδη πιέζεται, τόσοστα ανατολικά του σύνορα εξαιτίας της δράσης του ISIS, όσο καιστο εσωτερικό του από τις αντιδράσεις της κουρδικής μειονότη-τας, η συγκυρία για το ελληνικό κράτος μοιάζει εξαιρετικά ευ-νοϊκή προκειμένου να διαπραγματευτεί για μία ακόμη φορά τοπιο δυνατό του χαρτί, την αξία της γεωπολιτικής του θέσης.

Αναγκαία και βασική προϋπόθεση για την όξυνση της εξωτερι-κής πολιτικής του ελληνικού κράτους είναι η ιδεολογική συνοχήστα μετόπισθεν. Η μεγαλύτερη απόδειξη επ’ αυτού είναι η στάσηεκείνων που θεωρητικά θα έπρεπε να είναι ενάντιοι στον εθνικι-σμό και τις επεκτατικές βλέψεις του ελληνικού κράτους. Ο Τσί-πρας ας πούμε δήλωσε από την πρώτη στιγμή πως «η απόφασητης Τουρκίας να ξεκινήσει διεξαγωγή ερευνών τορπιλίζει την ήδηεύφλεκτη κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή και ρίχνει λάδι στηφωτιά». Ο Περισσός από την άλλη δήλωσε πως «το ΚΚΕ καταδι-κάζει την προκλητικότητα της Τουρκίας που παραβιάζει κυριαρ-χικά δικαιώματα της Κύπρου και διαιωνίζει με όλα τα μέσα τοκαθεστώς κατοχής μεγάλου τμήματος του νησιού». Με άλλαλόγια, με το που έπεσαν τα εθνικά συμφέροντα στο τραπέζι,καλοί φίλοι και ορκισμένοι εχθροί του μνημονίου, «δοσίλογοι τηςτρόικας» και αντιευρωπαϊστές εθνικιστές πατριώτες, βρήκαν σταπρόχειρα και στα γρήγορα την αιτία του κακού στην επιθετικό-τητα της αντίπερα όχθης. Διαφωνώντας μόνο, για τα μάτια τουκόσμου, στην τακτική που πρόκειται να εφαρμοστεί απέναντί της.

Ένα χρόνο μετά την «αντιναζιστική» στροφή του ελληνικού κρά-τους το τέρας δείχνει ξανά το πραγματικό του πρόσωπο. Κι αφούθεωρητικά ξεμπέρδεψε με το φασισμό στηλιτεύοντας τα σύμ-βολά του και φυλακίζοντας μερικές δεκάδες παρακρατικών υπαλ-λήλων του, ξεδιπλώνει ανενόχλητο τα πραγματικά περιεχόμενάτου: τον ρατσισμό, τον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό, τις χίλιες πλευ-ρές του νέου ολοκληρωτισμού. Οι κύριοί μας δε μασάνε τα λόγιατους. Κι αυτό που κατάμουτρα μας φωνάζουν είναι πως οι περι-κοπές μισθών και η υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης πάνεπακέτο με τις μεγάλες ιδέες και την στρατιωτικοποίηση κάθεπλευράς της κοινωνικής ζωής. Έτσι δουλεύει σ’ αυτή τη γωνιάτων βαλκανίων η εθνικιστική μηχανή, έτσι οικοδομείται μέσα στοπεριβάλλον της κρίσης η καπιταλιστική βαρβαρότητα.

νοέμβριος 2014er_a_d@yahoo.gr