Πρόλογος

Τα τελευταία χρόνια η φύση απειλείται ολοένα και

περισσότερο και τα περισσότερα ζώα μπαίνουν στις

σελίδες του Κόκκινου βιβλίου1. Μερικοί από τους λόγους

που οδήγησαν αρκετά ζώα στην εξαφάνιση είναι: η

μόλυνση του περιβάλλοντος, η λαθροθηρία αλλά και

φυσικές καταστροφές.

Γι’ αυτό το λόγο εμείς, οι μαθητές του Δ2 τμήματος του

44ου Σχολείου Αθηνών, αποφασίσαμε να ασχοληθούμε

με κάποια από αυτά τα ζωάκια. Έτσι χωριστήκαμε σε

ομάδες και αναλάβαμε να μελετήσουμε ένα ζώο που

κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Αφού ψάξαμε για πληροφορίες

και εικόνες και φτιάξαμε τον εννοιολογικό χάρτη για το

κάθε ζώο, γράψαμε, στον επεξεργαστή κειμένου, ένα

κείμενο για το κάθε ζώο και έτσι δημιουργήθηκε αυτό το

βιβλιαράκι που κρατάτε στα χέρια σας. Ελπίζουμε να το

βρείτε ενδιαφέρον.

1 Το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Σπονδυλόζωων της Ελλάδας αποτελεί μια

συλλογική εργασία Ελλήνων και ορισμένων ξένων επιστημόνων για τη δημιουργία ενός

καταλόγου απειλούμενων ειδών πανίδας βασισμένο σε έγκυρα στοιχεία και μελέτες. Το

πρώτο ελληνικό Κόκκινο Βιβλίο για τα ζώα εκδόθηκε το φθινόπωρο του 1992 με χορηγό το

"WWF Ελλάς". (Πηγή Wikipedia)

Περιεχόμενα

Πτεροφάλαινα ............................................................................ 4

Παπαγάλος Ζάκο....................................................................... 7

Καφέ Αρκούδα .......................................................................... 10

Το Δελφίνι ................................................................................ 13

Το Κόκκινο Ελάφι .................................................................... 16

Φώκια Μονάχους Μονάχους ................................................ 20

Ο Λύκος ................................................................................... 23

Αργυροπελεκάνος .................................................................. 27

Το Γιγάντιο Πάντα ................................................................. 30

Χελώνα Καρέτα - Καρέτα ...................................................... 32

Πτεροφάλαινα

Γενικές Πληροφορίες

H πτεροφάλαινα είναι κάτοικος του Ιονίου ή της Δυτικής

Μεσογείου και κολυμπάει ανάμεσά μας, με ταχύτητες που αγγίζουν

τα 37 χλμ/ώρα. Ο πληθυσμός της πτεροφάλαινας είναι πολύ

μικρός και σποραδικός, και στη Μεσόγειο υπολογίζεται ότι ζούνε

περί τα 4.500 άτομα. Εμφάνιση

Με μήκος που φτάνει τα 23

μέτρα, βάρος που μπορεί να

φτάσει τους 75 τόνους και

προσδόκιμο ζωής τα 100 χρόνια,

η εντυπωσιακή πτεροφάλαινα

είναι η μοναδική φάλαινα που έχει

σταθερή παρουσία στα ελληνικά

νερά.

Το ρύγχος της είναι μυτερό. Το πτερύγιο είναι 60 εκατοστά και

έχει σχήμα δρεπανιού. Το χρώμα της είναι σκούρο κυανό-γκρι στη

ράχη και λευκό στην κοιλιά.

Τροφή

Τρέφεται με σαρδέλες, καλαμαράκια, γαύρους και με ένα είδος

ζωοπλαγκτόν, το κριλ, που μοιάζει με μικρές καραβίδες.

Κίνδυνοι εξαφάνισης

Η πετρελαϊκή ρύπανση, η παρενόχληση από τα σκάφη αναψυχής, η

ηχορύπανση, η κλιματική αλλαγή, η όχληση και οι στρατιωτικές

ασκήσεις και έρευνες για υδρογονάνθρακες, είναι κοινές απειλές

για όλα τα θαλάσσια θηλαστικά. Η μεγαλύτερη απειλή που

αντιμετωπίζουν οι πτεροφάλαινες είναι η σύγκρουση με τα σκάφη,

που μπορεί να τις οδηγήσει ακόμη και στον θάνατο.

Παπαγάλος Ζάκο

Γενικές Πληροφορίες

Κατάγονται από τις δασώδεις περιοχές της κεντρικής και δυτικής

Αφρικής. Προτιμούν

συνήθως περιοχές με

αυξημένη υγρασία και

χαμηλού υψομέτρου όμως

μπορούν να παρατηρηθούν

και σε μεγάλα υψόμετρα.

Στη φύση οι παπαγάλοι

αυτοί είναι ιδιαίτερα

κοινωνικοί μεταξύ τους

αλλά εξαιρετικά ντροπαλοί με ξένες μορφές ζωής. Σπανίως

επιτρέπουν σε ανθρώπους να πλησιάσουν το κοπάδι τους. Επίσης

σε αντίθεση με άλλα είδη παπαγάλων που όταν ζουν σε κοινές

περιοχές μπορούν να σχηματίσουν μεικτά κοπάδια ανεύρεσης

φαγητού, οι ζακό δεν επιτρέπουν σε κανένα άλλο είδος να

συμμετέχει στο κοπάδι τους. Αρέσκονται να κράζουν κυρίως τις

πρωινές και απογευματινές ώρες αλλά και όταν βρίσκονται σε

πτήση σε σχηματισμό κοπαδιού.

Το μέγεθος τους κυμαίνεται από 30 έως 33 εκατοστά ενώ το

βάρος τους από 320 έως 400 γραμμάρια.

Διατροφή Οι ζακό στη φύση επιλέγουν ως πρώτη προτίμηση τους, ξηρούς

καρπούς και φρούτα . Συμπληρώνουν τη διατροφή τους με φύλλα

δέντρων και θάμνων, έντομα, φλοιούς – ρίζες φυτών και άνθη.

Αγαπούν πολύ τον καρπό του φοινικόδεντρου Ααβόρα.

Εμφάνιση

Το χρώμα τους είναι το γκρι με άσπρο στο πρόσωπο πάνω από το

ράμφος και γύρω από τα μάτια. Οι erithracus έχουν κόκκινη ουρά

ενώ oι timneh έχουν καφέ κόκκινη σκούρας απόχρωση ουρά. Το

ράμφος τους είναι μαύρο. Οι timneh έχουν στο σώμα τους πιο

σκούρα απόχρωση του γκρι, ενώ το ράμφος τους είναι χρώματος

ανοιχτού (ξεθωριασμένου καφέ-γκρι) στο πάνω μέρος.

.

Τι κινδύνους αντιμετωπίζει Οι κύριοι κίνδυνοι των african grey στη φύση είναι αρπακτικά

σαρκοφάγα πουλιά που συχνά στοχεύουν ακόμα και σε ενήλικα του

κοπαδιού. Επίσης οι μαϊμούδες πολλές φορές επιτίθενται σε

φωλιές τους για να φάνε τα αυγά τους.

Καφέ Αρκούδα

Γενικές Πληροφορίες Η καφέ αρκούδα ζει στη γη εδώ και 35 εκατομμύρια χρόνια. Είναι

είδος ιδιαίτερα προσαρμοστικό. Το 15ο αιώνα ζούσε σε όλη την

Ευρώπη. Σήμερα ζει σε μικρούς αποκομμένους πληθυσμούς και

κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Στη Γαλλία έχουν απομείνει περίπου

δέκα ενώ στην Ισπανία και την Ιταλία περίπου από πενήντα. Στην

Ελλάδα έως το 17ο αιώνα, η αρκούδα ζούσε ακόμη και στην

Πελοπόννησο, σήμερα έχει περιοριστεί στη βόρεια Πίνδο και την

κεντρική Ροδόπη.

Τροφή Τρέφεται με όλον τον ειδών τους διαθέσιμους καρπούς του

δάσους: βατόμουρα, άγρια κορόμηλα, κεράσια, μήλα, αχλάδια,

σμέουρα, καρπούς σορβιάς, αγριοφράουλες, βελανίδια, καρπούς

οξιάς αλλά και βολβούς, ρίζες και χόρτα. Θηλαστικά, έντομα,

μυρμήγκια, βατράχια, σαλιγκάρια, ψάρια και χελώνες.

Εξελικτική πορεία

Το θηλυκό γεννάει, στην ειδικά διαμορφωμένη φωλιά, ένα ως δύο

και σπανιότερα τρία μικρά, κάθε 2-3 χρόνια,

στα μέσα του χειμώνα (Ιανουάριο -

Φεβρουάριο) και ενώ βρίσκεται σε κατάσταση

χειμέριου ύπνου. Τα νεογνά ζυγίζουν μόλις

300 - 400 γρ. είναι γυμνά μικρά και τυφλά.

Η Βιολογία της Καφέ Αρκούδας Διαθέτει 40-42 δόντια με αναπτυγμένους τους κινόδοντες και τους

γομφιούς. Η ουρά της είναι πολύ

κοντή και κρύβεται από τη γούνα

της, τα πόδια της καταλήγουν σε

πέντε δάχτυλα εφοδιασμένα με

καμπυλωτά νύχια. Έχει άριστη ακοή

και όσφρηση.

Λόγοι Εξαφάνισης

Η κυριότερη αιτία γι’ αυτό είναι η ανθρώπινη παρέμβαση με

την κατασκευή μεγάλων οδικών έργων, η αλόγιστη διάνοιξη

δασικών δρόμων, η παράνομη υλοτομία, οι πυρκαγιές, η

τοποθέτηση ανεμογεννητριών και φραγμάτων. Ενδεικτικό του

προβλήματος είναι ότι από το 2003 έχουν σκοτωθεί

περισσότερες από 50 αρκούδες σε τροχαία ατυχήματα.

Το Δελφίνι Γενικές Πληροφορίες

Τα δελφίνια είναι στην ίδια οικογένεια με της φάλαινες. Απαντώνται σε όλες

σχεδόν τις θάλασσες του κόσμου,

καθώς και σε ορισμένα

μεγάλα ποτάμια, όπως είναι ο

Αμαζόνιος. Τα σημερινά δελφίνια,

όπως και οι φάλαινες, κατάγονται

από τα

χερσαία Αρτιοδάκτυλα θηλαστικά.

Τα Αρτιοδάκτυλα είναι μια τάξη

θηλαστικών που έχουν οπλές

όπως: Βοοειδή, Ελάφια κτλ.

Κολύμπησαν στο νερό για πρώτη φορά πριν από 50 εκατομμύρια χρόνια, την

εποχή του Ηώκαινου.

Δελφίνια και Ελλάδα

Τα ελληνικά πελάγη έχουν το προνόμιο να φιλοξενούν τέσσερα είδη

δελφινιών. Το ζωνοδέλφινο το ρινοδελινο το σταχτοδέλφινο και το κόκκινο

δελφίνι.

Χαρακτηριστικά

Όλα τα δελφίνια έχουν ένα σύστημα ηχοεντοπισμού με τη βοήθεια του οποίου

προσανατολίζονται, εντοπίζουν την τροφή τους και επικοινωνούν μεταξύ

τους. Μια επικοινωνία με κώδικες που δεν θα μπορούσε εύκολα να φανταστεί

κανείς για ένα θαλάσσιο θηλαστικό. Έχει χρώμα μπλε σκούρο στη ράχη

και λευκό στην κοιλιά. Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι το ρύγχος του, που

σχηματίζει ένα πραγματικό ράμφος και αποτελείται από δύο σιαγόνες με 100

περίπου κωνικά δόντια. Ανεπτυγμένο εγκέφαλο

Τροφή

Το δελφίνι τρώει κεφαλόποδα, μαλακόστρακα και επίσης μικρά ψάρια.

Κίνδυνοι Εξαφάνισης

Δυστυχώς όμως παρότι είναι τόσο αξιαγάπητα, ο άνθρωπος παραμένει ο

μοναδικός φυσικός τους εχθρός. Πετρελαϊκή ρύπανση, μόλυνση από τη

συσσώρευση τεχνητών χημικών ενώσεων στους ιστούς τους, όχληση,

κλιματική αλλαγή, ηχορύπανση, παρενόχληση από σκάφη αναψυχής,

στρατιωτικές ασκήσεις και έρευνες για υδρογονάνθρακες απειλούν όλα τα

είδη δελφινιών αλλά και τα υπόλοιπα θαλάσσια θηλαστικά.

Πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί τους

¨

Το Κόκκινο Ελάφι

Εμφάνιση Το κόκκινο ελάφι έχει μεγάλα κέρατα που αλλάζουν κάθε χρόνο.

Το τρίχωμά του είναι λεπτό και κοντό, έχει χρώμα κόκκινο με

καφέ. Το μικρό όταν γεννιέται έχει άσπρες βούλες και κοκκινωπό

τρίχωμα.

Το αρσενικό ζυγίζει 75-340 κιλά ενώ το θηλυκό ζυγίζει 56-254

κιλά.

Η ελαφίνα κυοφορεί για περίπου 8-9 μήνες 2-3 μικρά ,τα οποία

γεννάει την Άνοιξη .Τα μικρά έχουν άσπρες βούλες τις οποίες

χάνουν μόλις μεγαλώσουν. Τα μικρά ενσωματώνονται στο κοπάδι

δύο βδομάδες μετά την γέννηση τους .

Διάρκεια ζωής Το κόκκινο ελάφι μπορεί να ζήσει έως 27 χρόνια.

Τροφή Με πόες, κλαδιά , θάμνους , φρούτα ,καρπούς και μανιτάρια.

Παραμένει κοντά σε πηγές και ρέματα και του αρέσουν πολύ οι

λάσπες.

Τι κινδύνους αντιμετωπίζει

-Το κόκκινο ελάφι κινδυνεύει από λαθροθηρία, υπερβόσκηση από

αγελαία ζώα, οι δασικές φωτιές αλλά και η γενετική του αλλοίωση

από τον υβριδισμό με αλλά

υποείδη ελαφιών.

-Οι εχθροί του είναι ο λύκος, η καφέ αρκούδα και περιστασιακά ο

ευρασιατικός λίγκας, τα αγριογούρουνα και τα σκυλιά.

Φώκια Μονάχους Μονάχους

Γενικές Πληροφορίες

Η μεσογειακή φώκια μοναχός είναι το ένα από τα δύο είδη φώκιας μοναχού τα

οποία έχουν απομείνει στη μεσόγειο. Κάποτε ήταν εξαπλωμένη σε όλες τις

ακτές τις Μεσογείου από 600 ζώα συγκαταλέγεται στα σπανιότερα και πλέον

απειλούμενα ζωικά , της Μαύρης Θάλασσας και του ανατολικού Ατλαντικού.

Σήμερα, με αριθμό μικρότερο είδη του πλανήτη και χαρακτηρίζεται ως

κρισίμως κινδυνεύουν με αφανισμό από Διεθνή Ένωση Προστασίας της

Φύσης. Ο μισός περίπου πληθυσμός,

Περιγραφή

Το μήκος των ενήλικων ζώων κυμαίνεται μεταξύ 2-3 μέτρων, ενώ το βάρος

τους φθάνει έως και τα 350 κιλά, με τα θηλυκά να είναι λίγο μικρότερα από

τα αρσενικά. Το σώμα τους καλύπτεται από στιλπνό τρίχωμα, μήκους περίπου

μισού εκατοστού. Το χρώμα τους ποικίλλει από ανοιχτό γκρίζο και μπεζ στα

θηλυκά μέχρι σκούρο καφέ και μαύρο στα αρσενικά, πολλές φορές διάστικτο

και με ανοιχτόχρωμα σημεία στον αυχένα, τον λαιμό και την κοιλιά. Στα

αρσενικά είναι ιδιαίτερα εμφανής και ευδιάκριτη η λευκή κηλίδα στην κοιλιά.

Οι μεσογειακές φώκιες ζουν μέχρι 45 χρόνια, γεννούν κάθε 2 χρόνια.

Το νεογέννητο έχει μήκος περίπου 1 μέτρο, ζυγίζει γύρω στα 15 κιλά και

είναι ήδη ικανό να κολυμπήσει. Το δέρμα του καλύπτεται από μακρύ σκούρο

τρίχωμα μήκους έως και 1,5 εκατοστά.

Τροφή

Τρέφεται με μια ποικιλία από οστεϊχθύς, όπως μπαρμπούνια ,σαργούς,

συναργίδες, γόπες και κεφαλόποδων όπως χταπόδια, σουπιές και καλαμάρια

αλλά και καρκινοειδή όπως καβούρια. Το κυριότερο θήραμα των μεσογειακών

φωκών αποτελούν τα χταπόδια.

Κίνδυνοι Εξαφάνισης

Η δραματική μείωση του πληθυσμού οφείλεται κυρίως στον ανθρώπινο

παράγοντα, από όλες του τις πλευρές. Από την αρχαιότητα κυνηγούνταν για

εμπορικούς σκοπούς λόγω του δέρματος και του λίπους της. Επίσης

καταδιώκεται ως βλαβερό ζώο από τους ψαράδες λόγω της ζημιάς που

μπορεί να προκαλέσει στα δίχτυα τους όταν μπλεχτεί σ' αυτά. Τα ζώα

παγιδεύονται και πνίγονται κυρίως σε στατικά δίχτυα που χρησιμοποιούνται

ευρέως από την παράκτια αλιεία. Η ηθελημένη θανάτωσή τους από τον

άνθρωπο στις ελληνικές θάλασσες, παραμένει η πρωταρχική αιτία θανάτου

για τα ενήλικα άτομα του είδους. Υπεραλίευση και παράνομη αλιεία έχουν

οδηγήσει σε σημαντική μείωση τα ιχθυαποθέματα ώστε οι φώκιες να

δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν αρκετή τροφή από το φυσικό τους στοιχείο.

Παράλληλα ραγδαία αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού και η άνοδος του

παραθαλάσσιου και θαλάσσιου τουρισμού εκδίωξαν τη φώκια από τις ανοιχτές

παραλίες.

Σήμερα έχει κηρυχθεί είδος κρισίμως κινδυνεύουν με αφανισμό. Ο συνολικός

πληθυσμός υπολογίζεται σε λιγότερα από 600 ζώα Γύρω στα 250-300

άτομα, ζουν στην Ελλάδα.

*

Ο Λύκος

Γενικές Πληροφορίες

Ο πρώτος πρόγονος του λύκου

εμφανίστηκε πριν από 54 εκατ.

χρόνια στη Β. Αμερική ενώ πήρε τη

σημερινή του μορφή πριν 1,5

εκατομμύριο χρόνια. Ο λύκος υπήρξε

το θηλαστικό με τη μεγαλύτερη

γεωγραφική εξάπλωση στον πλανήτη

μας. Σήμερα έχει εξαφανιστεί από

ένα μεγάλο μέρος της προηγούμενης

κατανομής του που κάλυπτε σχεδόν

όλο το Βόρειο Ημισφαίριο.

Τροφή

Ο λύκος είναι σαρκοφάγο και τρέφεται συνήθως με άλκες ,ελάφια , ζαρκάδια,

αγριογούρουνα και τάρανδους, με διάφορα μικρά θηλαστικά , τρωκτικά και

κτηνοτροφικά ζώα (πρόβατα, γίδια). Τρώει όμως και φρούτα όπως σταφύλια,

μούρα και σύκα.

Εμφάνιση

Η διάρκεια ζωής του φτάνει τα 16χρόνια. Το βάρος του ενήλικου ατόμου

φτάνει ως 60 κιλά, το μήκος του φθάνει το 1 με 1,5 μέτρο και το ύψος του τα

90 εκατοστά.

Το χρώμα του διαφέρει από εποχή σε εποχή. Το ζώο διαθέτει συνολικά 42

δόντια και το δάγκωμά του έχει απίστευτη δύναμη. Το χειμώνα είναι γκρίζος

στο πάνω μέρος και το καλοκαίρι κιτρινογκριζωπός. Επίσης έχει φουντωτή

μακριά ουρά.

Η όσφρηση είναι η ισχυρότερη αίσθηση του λύκου, καθώς μπορεί να εντοπίσει

το θήραμά του σε απόσταση 3χμ. μόνο από τη μυρωδιά.

Κίνδυνοι - Απειλές

Ο σημαντικότερος παράγοντας που επιδρά αρνητικά στην επιβίωση του λύκου

είναι οι ανθρώπινες δραστηριότητες:

1. Η ανθρώπινη παρουσία ακόμα και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές,

στέρησε από το λύκο τους φυσικούς του χώρους. Πολλά τεχνικά έργα, η

διάνοιξη δασικών δρόμων, τα τουριστικά θέρετρα δεν έλαβαν υπόψη τους και

την παρουσία του λύκου.

2. Η επέκταση των βοσκοτόπων εις βάρος των δασικών εκτάσεων, οδήγησε

στην υποβάθμιση των βιοτόπων του λύκου και στη μείωση της τροφής του

(ελάφι, ζαρκάδι, αγριογούρουνο). Το παράνομο κυνήγι και η λαθροθηρία

εξαφάνισε σε κάποιες περιοχές τα θηράματα των λύκων και έτσι κάποιες

αγέλες αναγκάζονται να αναζητήσουν τη τροφή τους σε σκουπιδότοπους.

3. Η παράνομη θανάτωση λύκων από ορισμένους κτηνοτρόφους για την

προστασία των κοπαδιών τους αποτελεί το σημαντικότερο κίνδυνο για την

επιβίωση του είδους.

4. Παρατηρείται το φαινόμενο της παράνομης κατοχής λύκων από ιδιώτες, με

τη δικαιολογία ότι χρειάζονται έναν "άγριο και δυνατό φύλακα".

Αργυροπελεκάνος Γενικές Πληροφορίες

Ο Αργυροπελεκάνος εμφανίστηκε στην γη πριν 30.000.000. Ο

αργυροπελεκάνος αποτελεί υπόλειμμα πανίδας που ονομάζεται Σαρματική,

και απλωνόταν πριν από 1.000.000 χρόνια σε ολόκληρη την Ευρώπη. Σιγά-

σιγά όμως, οι παγετώνες εκτόπισαν τον αργυροπελεκάνο στα νοτιοανατολικά.

Ευρύτατα εξαπλωμένος στην Ευρώπη και την Ασία μέχρι και τον 19ο αιώνα, ο

πληθυσμός των αργυροπελεκάνων περιορίστηκε σε ορισμένους υγροτόπους

των Βαλκανίων. Έχει συνολικό πληθυσμό από 10.400-13.900, σε 19 αποικίες

από την Ελλάδα μέχρι την Κίνα. Στην Ελλάδα, αργυροπελεκάνοι φωλιάζουν

στη Μικρή Πρεσπά, στον Αμβρακικό κόλπο και στη λίμνη Κερκίνη.

Τροφή

Ο αργυροπελεκάνος είναι πουλί που τρέφεται με ψάρια, αλλά δεν

ανταγωνίζεται τους ψαράδες γιατί η τροφή του αποτελείται κυρίως από ψάρια

που αφθονούν και έχουν μικρή εμπορική αξία και από άρρωστα ή και νεκρά

ψάρια που τα πιάνει πολύ εύκολα

Συνήθως ψαρεύει στις λιμνοθάλασσες, αλλά και στις εκβολές, στα ποτάμια,

στα έλη με καλαμώνες, στις τεχνητές λίμνες και στη θάλασσα.

Φωλιάζει

Χτίζει τη φωλιά του με χόρτα και κλαδιά σε απομονωμένες νησίδες και σε

δύσβατους καλαμιώνες.

Κίνδυνοι Εξαφάνισης

Θεωρείται ένα από τα σπανιότερα είδη πουλιών και προστατεύεται από

διεθνείς συνθήκες. Σημαντικότερος κίνδυνος για τους αργυροπελεκάνους

είναι η ενόχληση που προκαλείται από τον άνθρωπο. Όταν έρχονται οι

επισκέπτες, τα πουλιά σηκώνονται πανικόβλητα και επειδή επωάζουν τα αυγά

με το πέλμα τους, είτε συνθλίβουν είτε τα σπρώχνουν έξω από τη φωλιά. Ο

αργυροπελεκάνος δεν μπορεί να ξαναβάλει μέσα στη φωλιά ένα αυγό που έχει

πεταχτεί έξω, αλλά ακόμη και αν τα αυγά παραμείνουν ανέπαφα πολλά

ζευγάρια δεν επιστρέφουν ποτέ μετά την ενόχληση.

Γέννα

Γεννούν δύο αβγά σε κάθε φωλιά (σπάνια τρία), τα οποία επωάζουν επί 31

μέρες.

Το Γιγάντιο Πάντα

ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Το γιγαντιαίο πάντα η αιλουροειδή αρκούδα .

Τρέφεται 99%με μπαμπού και ξυπνάει από την πείνα του.

Είναι από τα είδη τα οποία κινδυνεύουν με αφανισμό. Ανάμεσα στα

διάφορα μέτρα που έχουν ληφθεί για την διατήρηση και προστασία

του είδους.

ΕΜΦΑΝΙΣΗ

Αναγνωρίζεται εύκολα από τις μεγάλες, χαρακτηριστικές μαύρες

κηλίδες γύρω από τα μάτια του, τα αφτιά του, και κατά μήκος του

στρόγγυλου σώματός του . Το πόδι του γιγαντιαίου πάντα έχει έναν

αντίχειρα και πέντε δάχτυλα. Η ουρά του είναι περίπου στα

10-15 εκ. ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Τα πάντα τρώνε οποιοδήποτε από τα

25 είδη μπαμπού στην φύση. Στην

αιχμαλωσία τρώνε γλυκοπατάτες, φύλλα

θάμνων, πορτοκάλια ή μπανάνες κ.α.

Τρώνε 14 ώρες τη μέρα για να

χορτάσουνε.

ΠΟΥ ΖΟΥΝ

Το Πάντα ζει στα βουνά της Κίνας, μέσα σε δάση με υψόμετρο από

1.200 ως 3.400 μέτρα. Δεν κατεβαίνει πιο χαμηλά γιατί

συναντά ανθρώπους και τους φοβάται. Προτιμά να ζει

κρυμμένο στα ψηλά πεύκα, τις οξιές και τα πυκνά μπαμπού. ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

Είναι ικανά να σκαρφαλώσουν και να βρουν καταφύγιο σε

κούφια δέντρα ή σε ρωγμές βράχων , αλλά δεν είναι μόνιμες

φωλιές.

Κάποιες φορές αγριεύουν για να προστατευτούν.

ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ

Τα πάντα κινδυνεύουν από τους κυνηγούς(ανθρώπους)

Χελώνα Καρέτα - Καρέτα Γενικές Πληροφορίες

Υπάρχει στη γη από την εποχή των δεινοσαύρων και είναι το μόνο είδος που

αναπαράγεται στην Ελλάδα. Η καρέτα-καρέτα είναι ερπετό που έχει

προσαρμοστεί βιολογικά στο θαλάσσιο περιβάλλον. Η χελώνα καρέτα -καρέτα

θεωρείται είδος προς εξαφάνιση και προστατεύεται από τη Σύμβαση της

Βέρνης.

Τροφή

Τρέφεται κυρίως με θαλάσσια φυτά και ασπόνδυλα και έχει ιδιαίτερη

προτίμηση στις τσούχτρες.

Χαρακτηριστικά

Έχει σκληρό καβούκι .Τα πτερύγιά της είναι χοντρά και την βοηθάνε να

Κολυμπάει στα γαλάζια νερά.

Η χελώνα γεννά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες 100-120 αυγά σε μια τρύπα,

που σκάβει στην άμμο κατά τη διάρκεια της νύχτας. Τα αυγά έχουν μέγεθος

μιας μπάλας τένις.

Κίνδυνοι εξαφάνισης

Η μεγαλύτερη απειλή που αντιμετωπίζει είναι η άναρχη τουριστική ανάπτυξη

των βιότοπων όπου αναπαράγεται. Ο θόρυβος από τα ξενοδοχεία και τις

ταβέρνες τρομάζει τις θηλυκές χελώνες, τα φώτα αποπροσανατολίζουν τους

νεοσσούς, ενώ τα οχήματα, οι ομπρέλες για τον ήλιο και οι ξαπλώστρες

συμπιέζουν την άμμο προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στις φωλιές με τα

αυγά.

Αν μέσα σε μια φωλιά σπάσει ένα αυγό, τότε αχρηστεύονται και τα

υπόλοιπα. Ιδιαίτερο πρόβλημα αποτελούν οι πλαστικές σακούλες, αφού οι

χελώνες τις τρώνε, νομίζοντας ότι είναι τσούχτρες, με αποτέλεσμα να

πεθαίνουν από ασφυξία.