3341

Εβδομαδιαία εφημερίδα της Ανανεωτικής Αριστεράς • Κυριακή 7 Ιουνίου 2015 • Αρ. φ. 1254 • 2 €

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Π. Κλαυδιανός: Πόλεμοςμε πραγματικά πυράΠαρά την επιβάρυνσητου κλίματος, η κυβέρνησηδιατηρεί την αισιοδοξία της σελ. 3

...Η. Ιωακείμογλου:Η διαπραγμάτευση, οι μισθοίκαι η ανάκαμψηΟι αυξήσεις των μισθώνως κινητήρας της ελληνικήςοικονομίας σελ. 10

...Εοϊν Ο’ Μπρόιν:Να προκαλέσουμε ρωγμέςστην ευρωζώνηΤο ηγετικό στέλεχος του ΣινΦέιν μιλά για τη λιτότηταστην Ιρλανδία σελ. 17

...Χ. Γεωργούλας:Ανυποχώρητοιστη συμβιβαστική θέσηΌταν η τόλμη έρχεταινα συνδράμει το ρεαλισμό σελ. 5

...ΠΑΣΟΚ: Ολοκληρώνεταισήμερα το 10ο συνέδριο∆ιαχείριση της κατάρρευσηςή άλμα προς τα μπροστά; σελ. 12

...Ιταλία: Ο Ρέντσι αντιμέτωποςμε τις επιλογές τουΤα αποτελέσματατων περιφερειακών εκλογών,εν μέσω 44 συλλήψεωνγια διαπλοκή σελ. 15

∆εν υπάρχεισυνάντησηστη μέσητου δρόμουΤου Πάνου Λάμπρου*

Τελικά, τι επιδιώκει η νεο-φιλελεύθερη ευρωπαϊκήελίτ; Την υποταγή της ελ-

ληνικής κυβέρνησης ή τηνπτώση της; Μάλλον το δεύτερο,καθώς η πρόταση που κατατέ-θηκε προς την ελληνικήπλευρά, δεν είναι απλώς απα-ράδεκτη, είναι μη συζητήσιμη·και αυτό το γνώριζαν πολύκαλά.

Το κατηγορηματικό «όχι»που εισέπραξαν οι «δανειστές»,προφανώς δεν αιφνιδίασε κα-νέναν. Ήταν η αυτονόητηαπάντηση σε μια εχθρική κί-νηση. Τότε, γιατί την έκαναν;Υπάρχει μια άποψη που υπο-στηρίζει ότι έγινε στο πλαίσιο

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 2

∆έσµευση για συµφωνίαχωρίς µνηµόνιο

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΣΙΠΡΑ ΓΙΑ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ∆ΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ

«Αυτή η κυβέρνηση και αυτή η Βουλή δεν πρόκειται να ψηφί-σουν νέο μνημόνιο. ∆ίνουμε μάχη τέσσερις μήνες, γιατί δεν υπο-γράφουμε ό,τι ακριβώς μας φέρνουν».

Την απάντηση αυτή, σε κατηγορηματικό τόνο, έδωσε στηΒουλή ο Αλέξης Τσίπρας αναφερόμενος προφανώς τόσο στις«προτάσεις Γιούνκερ» όσο και στη στάση των Σαμαρά, Θεοδω-ράκη, Βενιζέλου στην προχθεσινή προημερησίας διάταξης συζή-τηση.

Στη συζήτηση αυτή ο Αλέξης Τσίπρας κάλεσε την αντιπολί-τευση να συνταχθεί και να στηρίξει την απόρριψη εκ μέρους της

κυβέρνησης των απαράδεκτων προτάσεων, για να λάβει απάν-τηση, από την οποία, όπως είπε ο ίδιος, συνάγεται ότι δηλώνεται«ο κρυφός τους πόθος και στόχος να κρύψουν τις μεγάλες ευθύ-νες τους» παρασύροντας τη σημερινή κυβέρνηση στην αποδοχήτης μνημονιακής πολιτικής.

Η συζήτηση πραγματοποιήθηκε σε πρωτοφανώς χαμηλούς τό-νους, τόσο με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού, όσο και με αν-ταπόκριση από την πλευρά του αρχηγού της αξιωματικής αντι-πολίτευσης, παρά τις στιγμές όξυνσης.

Παρόλα αυτά, δεν σημειώθηκε ουσιαστική σύγκλιση, καθώς οκ. Σαμαράς ιδιαίτερα επέμεινε στην υπεράσπιση της ορθότηταςτης πολιτικής των κυβερνήσεων Ν∆-ΠΑΣΟΚ παρά τα απτά απο-τελέσματα που στην πράξη αυτή είχε. Έθεσε, μάλιστα, ως προ-ϋπόθεση, για να υπάρξει «βάση της μεγάλης συνεννόησης», τηναπαίτηση «να αλλάξει πολιτική» η κυβέρνηση, επερωτώντας τηνειδικότερα γιατί «έβαλε φρένο στις ιδιωτικοποιήσεις»!

Ο πρωθυπουργός χαρακτηρίζοντας ως «μόνη ρεαλιστική βάσησυζήτησης για επίτευξη συμφωνίας» την ελληνική συμβιβαστικήπρόταση, τόνισε ότι «χρειαζόμαστε λύση οριστική» και για το ζή-τημα του χρέους και «όχι απλώς μια συμφωνία με αναφορά υπό-σχεσης» για την επίλυσή του, όπως το 2012. Προέβλεψε δε ότιπαρά το «μεγάλο πισωγύρισμα», τώρα είμαστε «περισσότεροπαρά ποτέ κοντά σε μια βιώσιμη συμφωνία», στηρίζοντας τηνεκτίμηση αυτή, πρώτον, στη ρεαλιστική ελληνική πρόταση και,δεύτερον, στο γεγονός ότι «κανείς δεν επιθυμεί τη ρήξη και οχρόνος πια δεν λιγοστεύει μόνο για εμάς, αλλά για όλους».

Όταν τα κέρδη μετριούνταισε ανθρώπινες ζωές

Αλλάζει η διαχείρισηαπορριμάτωνΣε δημόσια διαβούλευση δόθηκε το νέο ΕΣ∆Α.∆ίνεται έμφαση στη διαλογή στην πηγή και στηδημόσια διαχείριση.Γράφουν οι Γιάννης ∆ρίβας και Πέτρος Ζούνης

Ρεπορτάζ στις σελίδες 26, 27

∆. ∆ώδος: Οι Ευρωπαίοιθέλουν να παγιδεύσουντον κακό δαίμονα

σελ 8,9

Γ. Καπόπουλος:Οι διαβουλεύσεις δεν χωρούνελληνικό ατύχημα

σελ 6, 7

ΟΟΥΥΜΜΠΠΕΕΡΡΤΤΟΟ ΕΕΚΚΟΟ

Ο Τύπος μεταμορφώνει την παραμικρήδήλωση σε ακλόνητη βεβαιότηταΟ συγγραφέας μιλά για το ρόλο των ΜΜΕ σήμερα σελ 38, 39 Ρεπορτάζ για τις συνθήκες εργασίας

στα ΕΛΠΕ σελ. 25

Ευρωομάδατης Αριστεράς:Ημερίδες μελέτηςΡεπορτάζ από τις θεματικέςσυζητήσεις της διήμερηςσυνάντησης που οργάνωσεη GUE, με τη συμμετοχή33 ευρωβουλευτών.

Σελ. 19 - 22

Αμήχανη απάντηση από την αντιπολίτευση

22 Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015ΘΕΜΑΤΑ

ΕΒ∆ΟΜΑ∆ΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣΙδιοκτήτης: Εκδοτικός - ∆ημοσιογραφικός Συνεταιρισμός Κοινωνικών,Πολιτικών και Πολιτιστικών Μελετών και ∆ραστηριοτήτων Η ΕΠΟΧΗ, ΣΥΝ Π.Ε.

Βλαχάβα 11 & Αθηνάς, 3ος όροφος,Αθήνα 105 51

ΤΗΛΕΦΩΝΑ 3630523, 3619513 - 3619514 •FAX: 3619610

Εκδότρια:Ασημίνα ∆αβάκη - Κλαυδιανού

Συνδρομές (σε ευρώ)• Εσωτερικού: 150 • Kύπρος: 250

• Ευρώπη: 250 • Λοιπός κόσμος: 250Α.Φ.Μ. 096207018 - ∆ΟΥ: ΣΤ’ Αθηνών

Αρ. Λογαριασμού: 72038528658ΙΒΑΝ GR 3801107200000072038528658

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑΗλεκτρονική ∆ιεύθυνση:

epohigr@gmail.comwww.epohi.gr

Κωδικός εντύπου: 3341ΕΚΤΥΠΩΣΕΙΣ ΚΛΕΝΙΚ Ε.Ε.

Του Θωμά Τσαλαπάτη

«…Σίγουρα κάποια αποκάλυψηθα είναι κοντάΣίγουρα η ∆ευτέρα Παρουσίαθα είναι κοντά.»

( Ο ποιητής W.B. Yeats καταγράφει τις σκέψειςτου μετά από τη θέαση δελτίου ειδήσεων των 8

στο ποίημα του ‘’η ∆ευτέρα παρουσία’’)

Κάθε βράδυ -εκεί γύρω στις 8- χρεοκοπούμε.Είναι μήνες τώρα που το άμεσο αύριο τηςαποκάλυψης συνορεύει με το σήμερα μας.

Έτσι δεν υπάρχει για μας αύριο, μόνο ένα επόμενοσήμερα, σε μια διαδοχή ακαριαίων τώρα που δενυπήρξαν ποτέ τους μετά. Αύριο (και μετά στο επό-μενο αύριο) έρχεται η καταστροφή. Μα η μη εμφά-νισή της δεν την ακυρώνει απλά την μεταθέτει. Τοβάδισμά μας μοιάζει με πτώση που απλώς αναβλή-θηκε. Και ακόμη και αν δεν πέσουμε ποτέ, τα γό-νατά μας έχουν ήδη αρχίσει να γδέρνονται.

Κάθε βράδυ –εκεί γύρω στις 8- θα στηθούμεμπροστά στις οθόνες. Ώστε ν’ ακούσουμε γιαακόμη μια φορά ένα απάνθισμα απ’ όσα προβλέπειο διεθνής τύπος για τη μοίρα μας, τις πιθανότητεςκαι τα στατιστικά της τύχης μας, τα προγνωστικάκαι τις προβλέψεις του πεπρωμένου μας. Γιατί οιτέσσερις ιππότες της αποκάλυψης φοράνε ταγέρκαι γραβάτες, διαβάζουν και αναπαράγουν τηνBild, ψαρεύουν αρνητικά σχόλια, διασκορπισμένασε διαφορετικές γλώσσες, κρυμμένα σε απίθανεςφυλλάδες, σε οίκους αξιολόγησης και διεθνείς πα-ρατηρητές, ψάχνουν το καθημερινό άρθρο απαξίω-σης και αρνητικής κριτικής, κωδικοποιούν καιαποκωδικοποιούν τους αριθμούς και τους δείκτεςκατά βούληση. Άλλος ένας σήμερα προέβλεψε τηνπτώση, τη χρεοκοπία, την ερήμωσή μας. Η είδησηαντιγράφει τη μορφή του πανικού και οι πληροφο-ρίες τρέχουν υστερικά η μία πίσω από την άλλη σανγονείς που ψάχνουν γάλα την αύριο του Τσερνομ-πίλ.

Φόβος το εργαλείο συντήρησης

Μοιάζουμε με χιλιαστές που, ενώ το ημερολόγιομας βεβαιώνει πως το έτος είναι σωστό για αποκά-λυψη, η αποκάλυψη αυτή δεν έρχεται. Και τότε πα-νικόβλητοι θα ελέγξουμε τους υπολογισμούς μας,μπας και κάναμε κάποιο λάθος, μπας και καταφέ-ρουμε να αποφύγουμε τα επόμενα χίλια χρόνιααναμονής της καταστροφής. Γιατί η καταστροφήμοιάζει χίλιες φορές προτιμότερη απ’ την αναμονήτης.

Είναι και ο χρόνος μας που έχει αλλάξει σχήμα.Μέχρι πρόσφατα ζούσαμε στον απόλυτο κύκλο τηςκρίσης. Η διαδοχή των ημερών δεν έφερνε διεξό-δους, μόνο μια αυτοτροφοδοτούμενη πτώση, έναξήλωμα που θα οδηγούσε σε νέο ξήλωμα και μετάπάλι από την αρχή. Μα ήδη από τις προηγούμενεςεκλογές, όταν διαφάνηκε το ενδεχόμενο κυβερνη-τικής αλλαγής, τότε παρουσιάστηκε και το εναλ-λακτικό σχήμα. Ο κύκλος ξεκόλλησε, τεντώθηκεκαι έγινε ευθεία. Σιδερώθηκε από τον φόβο και στημία του άκρη τοποθετήθηκε το παρόν, στην άλλη ηαποκάλυψη και ως ενδιάμεσο όλες μας οι μέρες.

Είναι ο φόβος το μόνιμο εργαλείο της συντήρη-σης. Η υπενθύμιση πως όσο άσχημα και αν είναι ταπράγματα μπορούν να γίνουν ακόμη χειρότερα. Οφόβος που περιγράφει την κάθε απόφαση, τηνκάθε γενναιότητα και την κάθε ελευθερία ως έναπροβληματικό συστατικό του όλου συστήματος.Ακόμη και το ελάχιστο, εδώ θα περιγραφεί ως μέ-γιστη παραχώρηση, ως αρετή και ως τύχη.

Οι κραυγές της αποκάλυψης

Μα με την αποκάλυψη δεν γίνεται να συνομιλή-σεις. Και αυτό γιατί κάθε κατακλυσμός είναι σφυ-ρηλατημένος με κραυγές. Εδώ δεν υπάρχουν επι-χειρήματα, διάλογοι και άλλα τέτοια, παρά μονάχατα κοτρόνια της συμφοράς που κατρακυλούν προςτη μοίρα μας. Με την αποκάλυψη δεν συνομιλείς,δεν γίνεται όμως και να την προσπεράσεις. Γιατίακόμα και αν δεν τη δέχεσαι δεν γίνεται να τηναγνοήσεις. Ο θόρυβος του φόβου θα καλύψειόποιον αντίλογο, οι κραυγές της αποκάλυψηςόποιον ήχο δεν εναρμονίζεται στους δικούς τις με-τρονόμους.

Το μόνο που μπορείς να κάνεις –και αυτό επίσηςπου οφείλεις- είναι αυτό που οι άλλοι περιγράφουνως αποκάλυψη, εσύ να το περιγράψεις ως κάτιάλλο. Όχι ως ευλογία φυσικά, αλλά έστω σαν δυ-σκολία ενός δρόμου που ίσως τελικά, μετά από κό-πους, να οδηγεί και σε κάτι καλύτερο. Όχι να εκ-βιάσεις τον ερχομό της, αλλά να την καταστήσειςαπλώς ένα ενδεχόμενο, κοινωνικοποιώντας καιεκλογικεύοντάς την, δείχνοντας πως μπορείς νατην διαχειριστής. Και καθιστώντας την από απο-κάλυψη απλώς ενδεχόμενο, καταφέρνεις να ενδυ-ναμώσεις και όσα την αποτρέπουν. Να αλλάξεις τοσχήμα του χρόνου και να αφαιρέσεις τα θαυμα-στικά της καταστροφής. Γιατί η αποκάλυψη θαείναι αποκάλυψη μονάχα για όσους δεν είναι προ-ετοιμασμένοι για αυτή.

http://tsalapatis.blogspot.gr/

ενός σκληρού πόκερ, με στόχο να πάρουν όσα περισσό-τερα μπορούν, κινούμενοι εντέλει ανάμεσα στις δύο κα-τατεθειμένες προτάσεις, την ελληνική και τη δική τους.Μόνο που η πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης δεν είναιη αρχική της, αλλά το τελευταίο όριο, η έσχατη υποχώ-ρηση απέναντι στην αδιαλλαξία των δανειστών.

Συνεπώς, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συνάντησηςστη μέση του δρόμου. Γιατί η ελληνική κυβέρνηση όσοδρόμο μπορούσε να διανύσει τον διένυσε και μάλιστα προ-χώρησε και λίγο περισσότερο από αυτό που αντέχει ο κό-σμος. Αλλά έως εδώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανέλαβε την κυβέρ-νηση για να διαχειριστεί τη φτώχεια και την αθλιότητα.∆εν πήρε την ευθύνη αυτή για να διαιωνίσει τη λιτότητακαι τα μνημόνια. Το ακριβώς αντίθετο.

Υπάρχουν όρια

Η κ. Μέρκελ και οι πολιτικοί φίλοι της γνωρίζουν πολύκαλά ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει τα όριά της. Λογοδο-τεί σε έναν ολόκληρο λαό, κυρίως στα λαϊκά, τα φτωχό-τερα κοινωνικά στρώματα. Γνωρίζει, επίσης, ότι ο ΣΥΡΙΖΑδεν είναι ένα… «νορμάλ κόμμα», ένα κόμμα, δηλαδή,όπως αυτά που έχει συνεργαστεί, όπως το δικό της. Ο ΣΥ-ΡΙΖΑ δεν είναι Ν∆ ή ΠΑΣΟΚ ή έστω Ποτάμι, και ο Τσίπραςδεν είναι Σαμαράς και δεν έχει Βενιζέλο δίπλα του.Ήξερε, λοιπόν, την απάντηση, όπως ήξερε ότι τα λιγοστάχρήματα που διαθέτουν τα κρατικά ταμεία, δεν θα πήγαι-ναν στη δόση του ∆ΝΤ, αλλά στις συντάξεις και τους μι-σθούς, στις ανάγκες των ανθρώπων δηλαδή. Όπως καιέγινε.

Τότε γιατί αυτή η εμμονή; Αποφάσισαν, άραγε, να ρι-σκάρουν την όποια συνοχή τής ευρωζώνης; Υποτιμούν τιςσυνέπειες μιας εξόδου, τη στιγμή μάλιστα που πυκνώνουνοι φωνές, από τη δική τους πολιτική και ιδεολογικήπλευρά, για τα τραγικά αποτελέσματα μιας τέτοιας εξέλι-ξης; Ή μήπως οι ιδεολογικές τους εμμονές κυριαρχούνκαι βάζουν πάνω από όλα την ιδεολογική ηγεμονία τωνπολιτικών που εδραιώνουν τη λιτότητα;

Μην ξεχνάμε ότι η Ισπανία… καιροφυλαχτεί. Οι τοπικέςεκλογές στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη μοιάζουν τόσοπολύ με τις ευρωεκλογές στην Ελλάδα, που ήταν το πρώτομεγάλο μήνυμα της ανατροπής. Αν, λοιπόν, η ελληνική κυ-βέρνηση αντέξει, αν καταφέρει σε αυτό το χρονικό διά-στημα να κρατηθεί όρθια και συνεπής, αν μείνει σταθεράστο πλευρό των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων,το φθινόπωρο η κ. Μέρκελ και οι πολιτικοί φίλοι θαέχουν, ενδεχομένως, πολύ μεγαλύτερο πονοκέφαλο. ΣτηνΕυρώπη θα αρχίσει σιγά σιγά να αλλάζει το τοπίο.

Αυτό θέλουν να αποφύγουν και θα κάνουν ό,τι μπορούννα σταματήσουν τώρα αυτή τη δραματική, για τους ίδιους,εξέλιξη. Εμείς, πάλι, έχουμε κάθε λόγο να φέρουμε πιοκοντά τις εξελίξεις στην Ισπανία, πιθανά και αλλού.

Με τη σκέψη σε ολόκληρη την Ευρώπη

Μας παρατηρούν. Μας παρακολουθούν οι λαοί τουΝότου και όχι μόνο. Η δική μας στάση θα κρίνει πολλά όχιμόνο στη χώρα μας, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.Μια όρθια και ανυπάκουη Ελλάδα, με το λαό στο προσκή-νιο και τους δρόμους, θα δίνει δύναμη και στους άλλουςλαούς. Σε αντίθετη περίπτωση, αν εμείς κάνουμε πίσω, ανοι κόκκινες γραμμές μας ξεθωριάζουν μέρα με την ημέρα,αν τα βήματα προς την πλευρά τους είναι αλόγιστα καιέξω από την εκλογική εντολή, έξω από τις συλλογικέςκομματικές αποφάσεις, οι συνέπειες για όλους μας θαείναι μεγάλες.

Οι επόμενες ημέρες είναι κρίσιμες. Το «όχι» μας, για ναείναι πειστικό και φερέγγυο, θα πρέπει να συνοδευτεί καιμε πολλά «ναι». Με πολλές δηλαδή θετικές πρωτοβουλίες,ικανές να αλλάξουν το κλίμα, τη σχέση εμπιστοσύνης μετα υποτελή κοινωνικά στρώματα. Η άμεση κατάθεση καιψήφιση του νομοσχεδίου για τα εργασιακά, η προστασίατης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς, είναι ορισμένεςενδεικτικές κινήσεις, που θα δείχνουν ότι η ελληνική κυ-βέρνηση είναι αποφασισμένη να φτάσει μέχρι το τέλος.

Άλλωστε, αν θες να υπάρξει συμφωνία, δεν μπορεί παράνα είσαι έτοιμος να υπερασπιστείς σθεναρά τις θέσειςπίσω από τις οποίες δεν υπογράφεται συμφωνία, αλλάσυνθηκολόγηση στη βάση μιας καταστροφικής για όλουςπολιτικής.

* Ο Π. Λάμπρου είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ.

∆εν υπάρχει συνάντησηστη μέση του δρόμου ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 1η ΣΕΛΙ∆Α

Η εξαντλητική κοινοτοπία τηςαποκάλυψης

Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015 33ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πυκνές οι εξελίξεις της τελευταίας βδομάδας και όλαδείχνουν ότι την επόμενη θα είναι ακόμη πυκνότερες. Οιδιαπραγματεύσεις μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και δα-νειστών έχει μετατραπεί, στην κυριολεξία, σε ένα πό-λεμο με πραγματικά οικονομικά και πολιτικά πυρά. Ποιαθα είναι η έκβασή του, πια, δεν είναι καθόλου σαφές: θαυπογραφεί στο τέλος μια συμφωνία ή θα υπερισχύσει τοπνεύμα της σύγκρουσης ή ακόμα και της ρήξης;

Τουλάχιστον, όπως προκύπτει από τις τελευταίες το-ποθετήσεις της ελληνικής κυβέρνησης, συμπεριλαμβα-νομένων και άλλων που ακούσαμε στις ομιλίες τουΑλέξη Τσίπρα στη Βουλή, τα όρια που τίθενται ως απο-δεκτά για συνέχιση της διαπραγμάτευσης και επίτευξηςσυμφωνίας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι αν υπάρξει δενθα είναι συμφωνία επιβολής στην ελληνική πλευρά.Αυτοί που τώρα αναμένεται να είναι υποχρεωμένοι ναμετακινηθούν είναι οι δανειστές.

Παρά την επιβάρυνση του κλίματος των τελευταίωνημερών, κλείνοντας τη συζήτηση στη Βουλή ο πρωθυ-πουργός δήλωσε ότι διατηρεί την αισιοδοξία του. Όπωςχαρακτηριστικά είπε: «θα δώσουμε τη μάχη, την οποία οιλαοί βλέπουν με κομμένη την ανάσα, όπως και τον κυνι-σμό της πιστωτικής ασφυξίας απέναντι στην Ελλάδα, μεπείσμα και αυτοπεποίθηση και πατριωτικό αίσθημα ευ-θύνης και στο τέλος της ημέρας θα την κερδίσουμε καιθα επωφεληθούν και όσοι μας κάνουν κριτική. ∆ιατηρώτην αισιοδοξία μου για δίκαιη και βιώσιμη λύση χάρη στησυνεπή θέση της Ελλάδας.»

Η ανατροπή του κλίματος, αν και σοβούσε από καιρό ηένταση, έγινε με την υποβολή της προκλητικής πρότα-

σης από τους τρεις θεσμούς -και όχι απλώς του κ. Γι-ουνγκέρ- η οποία όχι μόνο αναιρεί τις ως τότε συμφω-νημένες θέσεις, αλλά προσθέτει νέα προαπαιτούμενα.Αν οι δανειστές σχεδίαζαν έτσι μια διαπραγματευτική κί-νηση, όπως ειπώθηκε, θα πρέπει να μετρούν τώρα τοαποτέλεσμα της αποτυχίας τους. Πέτυχαν ακριβώς τοαντίθετο υποχρεώνοντας ή δίνοντας περιθώριο στηνελληνική πλευρά να περάσει στην αντεπίθεση. Από τηνμια πλευρά, η κυβέρνηση έχει καταθέσει τις προτάσειςτης, που ναι μεν δεν αντηχούν στις απόψεις της, αλλάτην προσπάθειά της να κλείσει την ως τότε συμφωνία.Από την άλλη, είναι η προκλητική πρόταση των τριώνθεσμών. Η απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης, που συ-νολικά συνιστά σκλήρυνση της θέσης της ήταν άμεση καιαποτελεσματική για τη συσπείρωση των δυνάμεών της.Η έμμεση απόρριψη της διεύρυνσης για νέα συνάντηση,μετά το ναυάγιο του πρωθυπουργού με τον κ. Γιουνγκέρ,η συζήτηση στη Βουλή, η μετάθεση της πληρωμής τηςδόσης προς το ∆ΝΤ ήταν τρεις κινήσεις καθοριστικές γιατην κυβερνητική στάση. Επιπρόσθετα, η σαφής τοποθέ-τηση στη Βουλή ότι δεν θεωρείται καθ’ ουδένα τρόποβάση η πρόταση των θεσμών και ότι η συμφωνία πουεπιδιώκεται θα είναι λύση με προοπτική, με το αναπτυ-ξιακό στοιχείο στο περιεχόμενό της, προπαντώς μεσαφές πλαίσιο συμφωνίας, όχι απλή αναφορά στο Γιού-ρογκρουπ για το χρέος, είναι ακόμα μια αποφασιστικήαποσαφήνιση της ελληνικής κυβέρνησης. Τέλος, απαν-τώντας στους αρχηγούς της αντιπολίτευσης, ο Αλ. Τσί-πρας ξεκαθάρισε ότι αυτή η κυβέρνηση δεν πρόκειται ναυπογράψει ένα νέο μνημόνιο.

Η κοινοποίηση της πρότασης τωντριών θεσμών προς την ελληνικήπλευρά, με το προκλητικό περιε-

χόμενό της, ήταν η αφετηρία της αναζή-τησης από την ελληνική κυβέρνηση μιαςαπολύτως απτής και πειστικής κίνησης,ότι όσα λέει τα εννοεί. Εν προκειμένω,ότι στα λιγοστά διαθέσιμα που διαθέτει,προτεραιότητα έχουν οι εσωτερικές υπο-χρεώσεις της. Η αναβολή της πληρωμήςτης πρώτης δόσης των 300 εκατ. ευρώτου Ιουνίου προς το ∆ΝΤ, αν και υποδη-λωνόταν νωρίτερα ότι θα καταβληθεί,αφού ήταν διαθέσιμο το ποσό, ήταν ηκαταλληλότερη κίνηση. Πλέον, δόσειςύψους 1,6 δισ. ευρώ σωρεύονται για τις30 Ιουνίου.

Προειδοποιητική υπόμνηση

Επρόκειτο για μία, με βάση τους κανο-νισμούς του ίδιου του ∆ΝΤ, διαδικαστική

ευχέρεια που είχε η Ελλάδα, επομένωςστερεί τη δυνατότητα ανοιχτής κριτικήςαπό τους θεσμούς ή άλλους αξιωματού-χους. Όμως, συγχρόνως είχε τη βαρύ-τητα που ήθελε, έμμεσα, να έχει η ελλη-νική κυβέρνηση ως προειδοποιητικήυπόμνηση για μελλοντικά ενδεχόμενα.Οι διάφορες δηλώσεις, πράγματι, κινή-θηκαν σ’ αυτό το δίπολο αποκαλύπτον-τας ότι ναι μεν δεν αμφισβητούσαν το δι-καίωμα της Ελλάδας, αλλά ταυτόχροναέσταζαν χολή.

Βαρύ κλίμα

Το κλίμα έχει βαρύνει αποφασιστικάκαι τις επόμενες μέρες το πλαίσιο τηςδιαπραγμάτευσης θα επηρεάζεται απότην ελληνική κίνηση έναντι του ∆ΝΤ.Είναι σημαντικό, ωστόσο, να παρατηρή-σουμε ότι τα ελληνικά πολιτικά κόμ-ματα, όπως φάνηκε και στη Βουλή δεν

επέκριναν την κυβέρνηση για την ανα-βολή της δόσης.

Συγκεκριμένα: • Ο εκπρόσωπος του ∆ΝΤ κ. Τζ. Ράις,

θα ανακοινώσει ότι «οι ελληνικές αρχέςενημέρωσαν το Ταμείο ότι σκοπεύουν ναομαδοποιήσουν τις τέσσερις δόσεις τηςχώρας για τον Ιούνιο σε μία, η οποίαπλέον θα πρέπει να καταβληθεί στις30/6». Και αφού στη συνέχεια σημείωσεότι προβλέπεται η ομαδοποίηση πέταξετο καρφί λέγοντας ότι αυτή η πρόβλεψηστον κανονισμό του ∆ΝΤ είχε υιοθετηθείγια να αντιμετωπιστούν διοικητικές δυ-σκολίες στο να πραγματοποιηθούν πολ-λαπλές δόσεις σε σύντομο χρονικό διά-στημα… Υπενθυμίζουμε ότι το πρωί τηςίδιας μέρας η κ. Λαγκάρντ είπε ότι έχειεπίσης ενημερωθεί ότι η δόση θα κατα-βληθεί κανονικά.

• Ο εκπρόσωπος του κ. Γιούνκερ κ.Σχοινάς είπε πως η κίνηση της Αθήναςσυνάδει με τους κανόνες του Ταμείουκαι επισήμανε πως η Κομισιόν δεν έχειζητήσει εξηγήσεις από την ελληνικήπλευρά. Παρά ταύτα, προσέθεσε μενόημα πως οι Βρυξέλλες είχαν λάβειυπόψη τους τη δημόσια δήλωση τουΑλέξη Τσίπρα, το βράδυ της Τετάρτης,πως κανείς δεν χρειάζεται να ανησυχείγια τη δόση των 300 εκατ. ευρώ, πουήταν προγραμματισμένο να γίνει σήμεραΠαρασκευή.

• Ευρωπαίος αξιωματούχος ανέφερεχθες στο Ρόιτερς, πως το «πακετάρισμα»από την Ελλάδα των δόσεων προς το∆ΝΤ «δεν είναι καλό σημάδι» και σημεί-ωνε ότι «τα πράγματα θα είναι δύσκολααπό εδώ και στο εξής».

• Ο κ. Γ. Ντάισελμπλουμ, μιλώντας σεσυνέδριο στις Βρυξέλλες, τόνισε πως ηαπόφαση της ελληνικής κυβέρνησης γιαμετάθεση των πληρωμών δεν θα τηςλύσει τα προβλήματα που έχει, καταδει-κνύοντας έτσι τη δυσαρέσκειά του για ηνεξέλιξη αυτή. Στη βάση αυτή ο κ. Ντάι-σελμπλουμ κάλεσε την Ελλάδα να προ-χωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που της

προτείνονται από τους θεσμούς. «Η Ελ-λάδα πρέπει να πάρει σκληρές και δυσά-ρεστες αποφάσεις» είπε.

• Ο εκπρόσωπος του Β. Σόιμπλε κ.Μάρτιν Γέγκερ, αφού σημείωσε ότι είναισυμβατό –«αν και κάπως ασυνήθιστο»–με τους κανονισμούς και αφού ανέφερεως μοναδικό προηγούμενο την Ζάμπιαπαρατήρησε: «Εμείς πάντα πιστεύαμε –και ο Έλληνας πρωθυπουργός εκφρά-στηκε σε αυτή τη γραμμή –ότι η Ελλάδαβεβαίως θα ήταν σε θέση να καταβάλειτη σημερινή δόση. Το γιατί η ελληνικήκυβέρνηση αποφάσισε αυτό το βήμα, δενμπορώ να σας απαντήσω– πρέπει νααπευθύνετε αυτή την ερώτηση στους εκ-προσώπους της Ελλάδας», δήλωσε ο κ.Γέγκερ.

Νεοφιλελεύθερη νομιμοφροσύνη

• Τέλος, ο ρώσος υπουργός Οικονομι-κών κ. Αντόν Σιλουάνοβ, επιλέγονταςπροφανώς να μην υστερήσει σε σχέση μετους άλλους κυρίαρχους των διεθνών οι-κονομικών εξελίξεων, ανέφερε ότι ο Αλ.Τσίπρας ενημέρωσε τον ρώσο πρόεδροστην τηλεφωνική τους επικοινωνία ότι ηπληρωμή της δόσης του Ιουνίου προς το∆ΝΤ αναβλήθηκε και θα πραγματοποι-ηθεί στο τέλος του μήνα συνδυαστικά μετις υπόλοιπες (προς το Ταμείο). Και γιανα μην αφήσει καμία αμφιβολία για τηννεοφιλελεύθερη νομιμοφροσύνη της Μό-σχας πρόσθεσε ότι «η Ελλάδα μαζί μετην ΕΕ πρέπει να βρουν τη σωστή λύσηγια να καταφέρει η χώρα να αποπληρώ-σει τις υποχρεώσεις της εφαρμόζονταςπαράλληλα και τις μεταρρυθμίσεις».Κατά τα λοιπά ο κ. Σιλουάνοβ δεν θέ-λησε να απαντήσει στο ερώτημα πωςβλέπει η Ρωσία το ελληνικό ζήτημα. Θαήταν, εξάλλου, περιττό μετά τα σχόλιάτου.

Π. Κλαυδιανός

∆όση ∆ΝΤ: Προειδοποιητική βολήμε βάση τον… κανονισμό

Πόλεμος με πραγματικά πυρά

Η σύγκριση των οικονοµιών δύο χωρώνείναι µια εξαιρετικά δύσκολη, έως αδύνατη,διαδικασία. Οι ιδιοµορφίες κάθε χώρας, ωςζωντανό υπόστρωµα το οποίο υποβαστάζεικαι επενεργεί σε όλες τις κοινωνικές στιγ-µές και, εποµένως, και στην οικονοµία, είναιαυτές που κάνουν τη διαφορά και οι οποίεςδύσκολα αναγνωρίζονται.

Με επίγνωση των παραπάνω δυσκολιών,επιχειρείται µια περιγραφική παράθεση βα-σικών µακροοικονοµικών µεγεθών και ανα-πτυξιακών δεικτών των οικονοµιών της Αρ-γεντινής και της Ελλάδας, προκειµένου νακαταστούν εµφανή τα αποτελέσµατα τουδρόµου που ακολούθησαν οι δύο χώρες απότη στιγµή που οι χρηµατοπιστωτικές αγορέςαρνήθηκαν να αναχρη µατοδοτήσουν το δη-µόσιο χρέος τους, και η µεν Αργεντινή οδη-γήθηκε σε αδυναµία πληρωµών, η δε Ελλάδααναγκάστηκε να προσφύγει σε χρηµατοδό-τηση από τα κράτη της ευρωζώνης µε τηνυποχρέωση να ακολουθήσει το γνωστό πρόγραµµα δηµοσιονοµικής προσαρµογής.

Του Νίκου Τσαγκρή

Take it or leave it, σημαίνει πάρ’το ή άσ’ το. Αλλά όχι ακριβώς.Στη διπλωματική διάλεκτο, αυτό

το μικρό εγγλέζικο συμπίλημα είναιάκρως αντιδιπλωματικό. Είναι το ulti-matum, το έσχατο (τελεσίγραφο), μιαενέργεια μονομερής και εχθρική. Το αν-τίθετο του consensus, που είναι η συ-ναίνεση (συναπόφαση) – ο δημοκρατι-κός τρόπος στις διεθνείς διαπραγμα-τεύσεις.

Όλα αυτά τα κουραστικά, που μέσες– άκρες τα γνωρίζετε υποθέτω, ταγράφω προκειμένου να εμπεδώσουμε…όλοι μαζί το μέγεθος της πολιτικήςαναισθησίας (τον βαθμό απουσίας πο-λιτικού πατριωτισμού, εάν θέλετε) πουχαρακτηρίζει εκείνους που αγάπησαναυτό το επαναλαμβανόμενο, κατά τηδιάρκεια της μνημονιακής πενταετίας,«μικρό εγγλέζικο συμπίλημα», αυτόντον έσχατο «διπλωματικό» εκβιασμό.Να εμπεδώσουμε το πώς και το γιατί οιμνημονιακές κυβερνήσεις λάτρεψαν τοτροϊκανό «take it or leave it». Να θυμη-θούμε ότι, καθώς με το πρόσχημα τουεκβιασμού («or leave it») έπαιρναν ταεξοντωτικά, για τον ελληνικό λαό,μέτρα λιτότητας, (υπογράφοντας ταμνημόνια, υπηρετούσαν τα συμφέ-ροντα του διευθυντηρίου των Βρυξελ-λών και, ταυτόχρονα, τα δικά τους, ταεντόπια διαπλεκόμενα συμφέροντα)έπαιρναν ως αντάλλαγμα τη συντήρησήτους στην κυβέρνηση. Την εναλλαγήτους στη νομή της κυβερνητικής εξου-σίας.

Να εμπεδώσουμε ακόμα ότι εξακο-λουθούν να λατρεύουν το«take it or leave it», τρέφοντας την ελ-πίδα ότι αργά ή γρήγορα θα το… πάρεικαι ο Τσίπρας· ότι θα επιβιώσει ως κα-θεστωτική διπλωματία, εξοστρακίζον-τας το αξιοπρεπές «δεν εκβιάζουμε –δεν εκβιαζόμαστε» της νέας Ελληνικήςκυβέρνησης.

Take it or bye – bye!

Η λατρεία του εκβιαστικού αυτού συ-στημικού «εργαλείου», του «take it or-leave it», αφυπνίστηκε και πάλι μεσο-βδόμαδα από το επικοινωνιακό σύμπαντης μείζονος και ελάσσονος μνημονια-κής αντιπολίτευσης και τύλιξε χαιρέ-κακα την φήμη για ένα (ανύπαρκτο, εντέλει,) έσχατο σχέδιο συμφωνίας τωνδανειστών που «αποστέλλεται υπό τηνμορφή τελεσιγρά-φου»: «είναι take it or leave it!», πα-νηγύριζαν τα παπαγαλάκια των κανα-λιών. «Η τελευταία ευκαιρία του Τσί-πρα!..».

Την περασμένη Τετάρτη, 3 Ιουνίου,καθώς ο Έλληνας πρωθυπουργός (με

το ελληνικό σχέδιο υπό μάλης) ταξί-δευε στις Βρυξέλες. ανταποκρινόμενοςστην πρόσκληση του προέδρου της Κο-μισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ένας δικόςμου ραδιοφωνικός παραγωγός (ονό-ματα δεν λέμε) σχολίαζε με πικρόχολοσαρκασμό: «Η ελληνική πρόταση πουμεταφέρει ο Αλέξης Τσίπρα στον Πρό-εδρο της Κομισιόν μπορεί να μηνείναι «take it orleave it»αλλά take it or bye – bye! Που σημαί-νει, πάρ’το ή άντε γεια!..».

Έτσι είναι. Το «take it or leave it»είναι το μότο της «στρατηγικής της θη-λιάς» που αντέταξαν οι «θεσμοί» (και,πίσω τους, οι Μέρκελ και Σόϊμπλε)στηνελληνική «στρατηγική της ισοτι-μίας» που, απ’ την αρχή της διαπραγ-μάτευσης, οικοδόμησαν οι Τσίπρας –Βαρουφάκης· με μότο, εάν θέλετε, τοελληνικότατο «δεν εκβιάζουμε – δεν εκ-βιαζόμαστε» και εκείνο το πολυσυζητη-μένο ιδεολόγημα του Έλληνα υπουργούΟικονομικών «δεν κάνεις διαπραγμά-τευση αν δεν διανοείσαι τη ρήξη»…

Σύγκρουση δυο στρατηγικών

Η «στρατηγική της ισοτιμίας» του ΣΥ-ΡΙΖΑ, με αφετηρία την ιστορική, κατάτη γνώμη μου, «συμφωνία» της 20ηςΦεβρουαρίου, αναπτυσσόμενη σταθεράκαι συστηματικά, συγκρούεται επί τε-τράμηνο με τη συστημική «στρατηγικήτης θηλιάς» (στο πεδίο της διαπραγμά-τευσης) και, στα σημεία τουλάχιστον,κερδίζει: «ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε έναωραίο μάθημα στρατηγικής σε όλες τιςευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ότι είναι δυ-νατό να αντισταθεί κανείς στην Άνγ-κελα Μέρκελ. Για ορισμένους, όπως γιατον Φρανσουά Ολάντ, το μάθημα είναισίγουρα σκληρό...», έγραφε προ ημε-ρών ο αρχισυντάκτης της οικονομικήςεφημερίδας La Tribune Ρομαρίκ Γκον-τέν, αναλύοντας τις θέσεις του Έλληναπρωθυπουργού, όπως διατυπώνοντανστο περίφημο άρθρο του στην εφημε-ρίδα Le Monde.

Πράγματι, ο Αλέξης Τσίπρας, η ελλη-νική κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ, απέδειξανέμπρακτα και σε πείσμα του νεοφιλε-λεύθερου ευρωζωνικού σύμπαντος πωςμπορεί κανείς να αντισταθεί σ’ αυτόακριβώς το νεοφιλελεύθερο σύμπαν,και πράγματι, έδωσαν «ένα ωραίο μά-θημα στρατηγικής» σε όλες τις ευρω-παϊκές κυβερνήσεις: ένα μάθημα αντί-στασης σε όλους τους λαούς, ιδιαίτεραστους λαούς του ευρωπαϊκού «τρίτουκόσμου», στα κόμματα και στους λαούςτων χωρών του ευρωπαϊκού Νότου.

Τώρα είναι η ελληνική κυβέρνηση, οΑλέξης Τσίπρας αυτός που έχει τονπρώτο λόγο, «αυτός που βάζει τους κα-νόνες του παιγνιδιού», παραδέχονται οιπλέον σοβαροί Ευρωπαίοι αναλυτές.

«Τώρα, ο χρόνος λειτουρ-γεί κατά των πιστωτών πουυποχρεούνται να επιλέξουνκαι που έτσι κι αλλιώςέχουν χάσει»: «μια υποχώ-ρηση μπρος στην Αθήνα θαείναι μια πολιτική ήττα –μια ώθηση προς ένα Grexitθα είναι καταστροφή»…

Ακριβώς: «Ρεαλισμός ήδιαίρεση τηςΕυρώπης» είναι το τελικόδίλημμα που έθεσε ο Έλ-ληνας πρωθυπουργόςστους δανειστές. ∆ηλαδή,«take it or leave it», αλα Ελ-ληνικά. Σε πλήρη… μετά-φραση, «ή συμφωνία μετους όρους του ΣΥΡΙΖΑ, ήάντε γειά!..»

•

ΑπολύεταιΗμαφία εκμετάλλευσης στον

τομέα της καθαριότηταςαπολύεται. Ξεκινά η εφαρμογήτου «νόμου Κατρούγγαλου», ήαλλιώς του ν. 4325/2015, με τουπουργείο Εργασίας να υπογρά-φει συμβάσεις εργασίας απευ-θείας με το υφιστάμενο προσω-πικό καθαριότητας. Οι εργαζό-μενες πλέον δεν θα πέφτουν θύ-ματα εκμετάλλευσης του εργο-λάβου, αλλά και το υπουργείομειώνει τις δαπάνες του κατά17.085,37 ευρώ για τους επόμε-νους εφτά μήνες.

Μηδένισε;Οκ. Κικίλιας έβαλε τα νέα

όρια της αξιωματικής αντι-πολίτευσης. «Το κοντέρ μηδέ-νισε στις 25 Ιανουαρίου», δή-λωσε στην εκπομπή On Line,εξηγώντας πως η Νέα ∆ημο-κρατία είναι πια αντιπολίτευσηκαι άρα δεν νοείται να συζητεί-ται τι έκανε τα προηγούμεναχρόνια. Άλλωστε, το αποτέλε-σμα των εκλογών ήταν σαφές,τα έκανε λάθος. Και αυτό τοαποτέλεσμα, κατά τον κ. Κικί-λια, δεν επιτρέπει σε κανένανπια να τους ρωτά γιατί υποστή-ριξαν τη μνημονιακή πολιτική,πλέον εκείνοι δεν απαντούν,αλλά μόνο ρωτούν, γιατί αυτότο ρόλο τους δίνει η θέση τηςαντιπολίτευσης. Ένα μπράβοστον κ. Κικίλια, που σκέφτηκεαυτό το ατράνταχτο επιχείρημαγια να μην αναγκάζεται νααπαντά για τα εγκλήματα πουέκανε η κυβέρνηση της Ν∆.

Στην Κωαδερφές μου,στην ΚωΕντονη ήταν η αντίδραση του

εγχώριου Τύπου για δημοσί-

ευμα της Daily Mail με τον τίτλο«Πόσους περισσότερους μετα-νάστες αντέχει η Κως;». Κατη-γόρησαν την εφημερίδα για κι-τρινισμό και ρατσιστικό παρα-λήρημα, που βλάπτει τον τουρι-σμό. Και ενώ τα έλεγαν αυτάέσπευσαν να στείλουν ανταπο-κριτές στην Κω, για να δείξουνστην Daily Mail γιατί το αντιμε-ταναστευτικό μένος είναι μονο-πώλιο των ελληνικών κυρίαρ-χων ΜΜΕ. Και για να μην απο-κλειστεί από το κάδρο το κόμμαπου επέβαλλε να χρησιμοποιεί-ται η λέξη «λαθρομετανά-στευση» και καμαρώνει γι’αυτό, η Νέα ∆ημοκρατίαέστειλε κλιμάκιο στην Κω, απο-τελούμενο από τους Μ. Κον-σόλα (υπεύθυνο τομέα Τουρι-σμού), Γ. Κουμουτσάκο (υπεύ-θυνο τομέα Εξωτερικών) και ∆.Κυριαζίδη (υπεύθυνο τομέα ∆η-μόσιας Τάξης). Κατόπιν εξέδω-σαν ανακοίνωση: «Στο νησί ηκατάσταση έχει φτάσει σεοριακό σημείο, με πάνω από1.500 παράνομους μετανάστεςκαι πρόσφυγες (Σ.Σ.: Μπράβοπρόοδος στο λεξιλόγιο!) να πα-ραμένουν εγκλωβισμένοι καιάρα ανεξέλεγκτα περιφερόμε-νοι (…)», καταλήγοντας πως γι’αυτή την κατάσταση φταίει ηκυβέρνηση, αφού «το μήνυμαπου εκπέμπει σε δουλέμπορουςκαι μετανάστες είναι «ανοίξαμεκαι σας περιμένουμε»».

∆ημοκρα-τικότατοςΚαι μιας και μιλάμε για τη

Νέα ∆ημοκρατία, δεν μπο-ρούμε να μην σημειώσουμε πωςη δεύτερη λέξη του τίτλου της,«δημοκρατία», μπήκε κατ’ ευ-φημισμόν, εκτός αν η πρώτηλέξη, «νέα», δείχνει τι σημαίνειδημοκρατία για το συγκεκρι-μένο κόμμα. Η κυβέρνηση τουΣαμαρά, καθ’ όλη τη θητεία τηςέδειξε πως στη Ν∆ δεν συναπο-φασίζουν, αλλά όλα γίνονταν με«εντολή Σαμαρά». Ως και το

Κοπ

τορα

πτικ

ή

44 Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Take it or… άντε γεια!»:η τακτική που κερδίζειΗ συστημική “στρατηγική της θηλιάς” και η σύγκρουσή τηςμε την ελληνική “στρατηγική της ισοτιμίας”

Του

∆Η

ΜΗ

ΤΡΗ

ΠΕΤ

ΣΕΤΙ

∆Η

Στα χαρτιά θα μείνει η πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου, ύστερα απόαπόφαση του ΣτΕ. Εάν εφαρμοζόταν αυτό το σχέδιο τότε η ιστορίατης πόλης θα καταστρεφόταν, ενώ το κυκλοφοριακό έργο θα είχεαρνητικές επιπτώσεις σε όμορους δρόμους κα στην υπόλοιπη πόλη.Το πολυέξοδο αυτό πλάνο, γυρνούσε την πλάτη στις πραγματικέςκαι επείγουσες ανάγκες της πόλης, με στόχο την κερδοφορία μέσααπό τους χώρους διασκέδασης και προβολής που θααντικαταστούσαν τα σπίτια και τα γραφεία, που υπάρχουν σήμεραστην Πανεπιστημίου. Ευτυχώς, όμως, ο δρόμος εσώθη!

Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015 55ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ανυποχώρητοιστη συμβιβαστική θέσηΌταν η τόλμη έρχεται να συνδράμει το ρεαλισμό

Είναι πιθανό οι αδιανόητες προτά-σεις που γνωστοποίησε ο κ. Γιούν-κερ στον έλληνα πρωθυπουργό, να

αποτελούν κατάθεση της πιο ακραίαςθέσης από την πλευρά των θεσμών, τηστιγμή που οι διαπραγματεύσεις περνούνστην καταληκτική φάση. Αυτή η τακτικήσυνηθίζεται σε παρόμοιες περιστάσεις,ώστε η τελική συμφωνία να συναφθεί εν-δεχομένως ακόμα πιο κοντά στις θέσειςτου πιο ακραίου, του πιο σκληρού.

Αυτό, όμως, δεν έχει και τόσο μεγάλησημασία τη συγκεκριμένη στιγμή. Γιατίαυτή η στιγμή δεν είναι στιγμή λεπτεπί-λεπτων τακτικών ελιγμών, παρότι κανείςδεν μπορεί να υποτιμά την πλευρά αυτήκάθε διαπραγματευτικής διαδικασίας. Ησυγκεκριμένη στιγμή είναι η στιγμή τηςαποφασιστικής αντιπαράθεση. Και σε τέ-τοιες στιγμές ο «αντισυμβαλλόμενος»δεν πρέπει να έχει καμία αμφιβολία γιατις διαθέσεις σου, τις θέσεις σου, τιςαμυντικές γραμμές σου και την αποφασι-στικότητά σου.

∆ιάθεση συμβιβασμού

Η ελληνική κυβέρνηση έπραξε σε γενι-κές γραμμές ορθά ακολουθώντας αυτήτην επίπονη και μακρόσυρτη διαπραγμα-τευτική διαδικασία απορρίπτοντας τις«συμβουλές» για υπογραφή της όποιαςσυμφωνία «τώρα» ή, ακόμα χειρότερα,«χθες». Και έπραξε ακόμα ορθότερα,όταν έφτασε στην καταληκτική φάση,καταθέτοντας μια πρόταση, ένα σχέδιοσυμφωνίας, το οποίο δεν είναι η μονό-τονη επανάληψη των αμετάθετων αρχι-κών θέσεων, αλλά το αποτέλεσμα τηςμέχρι τώρα διαπραγμάτευσης. ∆ηλαδή οσυμβιβασμός όπως εκείνη τον αντιλαμ-βάνεται, αλλά και όπως προκύπτει απότις μέχρι τώρα συζητήσεις και αντιπαρα-θέσεις, αλλά και από την αφετηρία τους:την κοινά αποδεκτή, στα λόγια τουλάχι-στον, απαίτηση να γίνει σεβαστή η λαϊκήθέληση και η εντολή που έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑστις 25 Ιανουαρίου, χωρίς να υπάρξειαδιαφορία για τους ευρωπαϊκούς κανό-νες δημοκρατικής λειτουργίας της ΕΕ.

Με τον τρόπο αυτό η ελληνική κυβέρ-νηση δείχνει, με όλη τη σοβαρότητα πουοι περιστάσεις απαιτούν, ότι δεν χαρτο-παίζει, όπως φαντάζονται ορισμένοι επι-φανειακοί «αναλυτές». Καταγράφει στηνπρότασή της τις υποχωρήσεις και τουςσυμβιβασμούς που είναι διατεθειμένη νακάνει, προκειμένου να υπάρξει μια βιώ-σιμη συμφωνία με αναπτυξιακή διέξοδοκαι υπό τις προϋποθέσεις που αναφέ-ραμε λίγο πιο πάνω.

Αμετακίνητος ρεαλισμός

Για να διατηρήσει την αξία της και ναπαράξει θετικό για όλους αποτέλεσμααυτή η πρόταση, χρειάζεται να εκληφθεί,

και να είναι πράγματι, ως τελική πρό-ταση. Όχι της μίας πλευράς, αλλά τουαποδεκτού συμβιβασμού των δύο πλευ-ρών. Όποιος, λοιπόν, θέλει πράγματι μιαβιώσιμη συμφωνία, δεν μπορεί να απο-στεί από την πρόταση αυτή, που αποτε-λεί απόσταγμα των διαπραγματευτικώνδιαδικασιών. Γιατί είναι το σημείο συ-νάντησης και όχι η αφετηρία μιας ατέρ-μονης σύγκρουσης.

Αν η ελληνική κυβέρνηση, και δενέχουμε λόγο να αμφιβάλουμε γι’ αυτό, πι-στεύει ότι μπορεί και είναι ανάγκη ναυπάρξει συμφωνία, οφείλει να μην αφή-σει αμφιβολίες για το σημείο μέχρι τοοποίο μπορεί να φτάσει, προκειμένου ναυπογραφεί. Κι αυτό το σημείο δεν μπορείνα είναι άλλο από την ελληνική πρόταση,η οποία έχει γίνει πια στις λεπτομέρειέςτης γνωστή δημόσια και γι’ αυτό ακριβώςμπορεί να υπερασπιστεί ο καθένας τονσυμβιβαστικό και ρεαλιστικό χαρακτήρατης.

Η σταθερότητα σε μια τέτοια θέση απο-τελεί απαραίτητο όρο για μια προωθη-τική για την ευρωπαϊκή υπόθεση λύση.Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ανεδαφικέςαντιπροτάσεις Γιούνκερ έτυχαν της υπο-δοχής που τους άξιζε όχι μόνο από τηνπλευρά της ελληνικής κυβέρνησης, αλλάκαι από την πλευρά όχι και τόσο φιλικάπρος αυτή διακείμενων δυνάμεων. Αξίζεινα σημειώσουμε την τοποθέτηση του επι-κεφαλής του Ποταμιού, που, από το εξω-τερικό όπου βρισκόταν για να συναντή-σει τον κ. Σαπέν στο Παρίσι, δήλωσε ότιοι προτάσεις αυτές δεν μπορούν να γί-νουν αποδεκτές από κανέναν.

Σύμπλεγμα Σαμαρά

Μόνο ο κ. Σαμαράς βρήκε την ευκαιρίαπάλι να επιδείξει τη συμπλεγματικήστάση του. Απέφυγε να τοποθετηθείέναντι των απαράδεκτων προτάσεων καιανέλαβε τον άχαρο ρόλο να σύρει την ελ-ληνική κυβέρνηση όσο γίνεται πιο κοντάστην παράδοση στις απαιτήσεις τουσκληρού πυρήνα των δανειστών. Και τοέπραξε, μάλιστα, επιρρίπτοντας υποκρι-τικά την ευθύνη για τη χειροτέρευση τηςστάσης τους στην τακτική της ελληνικήςκυβέρνησης.

Από την ακριβώς αντίθετη, την αντι-διαμετρικά αντίθετη θέση οφείλει ναβρεθεί η ελληνική κυβέρνηση. Αντί να«προσέλθει», όπως την καλεί ο κ. Σαμα-

ράς, σε μια προδιαγεγραμμένη απαίτησητων δανειστών, είναι ορθό από κάθεάποψη να επιμείνει στον προωθητικό ρε-αλισμό τής συμβιβαστικής πρότασής της.Έκανε πολύ περισσότερα κι απ’ όσα μπο-ρούσε, για να μπορεί να διατυπωθεί ένατέτοιο δυνάμει κοινό σχέδιο. Αυτό δενσημαίνει ότι δεν χωρούν δευτερεύουσεςαλλαγές ή τροποποιήσεις. Σημαίνει,όμως, σαφέστατα ότι δεν μπορεί να αλ-λάξει χαρακτήρα, δεν μπορεί να υποστείαλλοιώσεις που θα το κάνουν αγνώριστο.Το «ως εδώ» πρέπει να είναι ο τίτλος τουκαι το υστερόγραφό του.

«Τρόμαξε την καταστροφή»

∆εν ξέρω πόσοι από τους σημερινούςαναγνώστες αυτών των στηλών έχουνδιαβάσει προσεκτικά το κείμενο τωνΚαλφά και Κιουκέ στην «Εποχή» της24ης Μαΐου. Όποιος, όμως, κάνει τονκόπο να ανατρέξει σ’ αυτό, μπορεί να δειότι υπάρχει τρόπος η ρεαλιστική προ-σέγγιση της πραγματικότητας να εκφρα-στεί με μια σθεναρή και σταθερή στάσηκαι η έγνοια για την υπεράσπιση της ενω-μένης Ευρώπης να συνδυαστεί με μιααποφασιστική στάση απέναντι σ’ αυτούςπου την εκθέτουν επίμονα σε διακινδύ-νευση τυφλωμένοι από τα μεροληπτικάταξικά τους βραχυπρόθεσμα συμφέ-ροντα.

Πριν από ενάμιση αιώνα, ο ΒικτόρΟυγκό έλεγε: «Η κραυγή “τόλμα!” είναισαν το “γεννηθήτω φως” (…) Αντιστά-σου, μείνε πιστός στον εαυτό σου, πά-λεψε με τη μοίρα σώμα με σώμα, με τηναφοβία σου τρόμαξε την καταστροφή,καταφρόνησε την άδικη δύναμη. Αυτόείναι το φως που ηλεκτρίζει»*. Και ηφωνή του ακούγεται μέχρι σήμερα.

Μπορεί οι συνθήκες να μην είναι τοίδιο επαναστατικές όπως στα μέσα του19ου αιώνα, είναι όμως εξίσου ιστορικέςγια το μέλλον και την τύχη της ηπείρουμας, της ηπείρου των μεγάλων ανατρο-πών και των εφικτών ουτοπιών. Μας πε-ριμένουν κι άλλοι στο δρόμο που ανοί-γουμε. Περισσότεροι απ’ ό,τι μπορούμενα υποθέσουμε ετούτη τη στιγμή.

Χ. Γεωργούλας

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: «Οι άθλιοι», τόμος Γ΄.

WIFI θα ερχόταν στην Ελλάδα,μ’ εντολή Σαμαρά. Τώρα που οΑντώνης δεν έχει μεγάλο εύροςεντολοδόχων, ξεσπά στο κόμματου. Έτσι, η «Ν∆ προχωρά στηνανασύνταξη της οργανωτικήςτης δομής» δίνοντας «έμφασηστο άνοιγμα της Ν∆ σε ολό-κληρη την κοινωνία, τους πα-ραγωγικούς φορείς, τις τοπικέςκοινωνίες και τους εργαζόμε-νους». Με «απόφαση κ. Σα-μαρά» ξηλώθηκαν οι προηγού-μενοι υπεύθυνοι και τοποθετή-θηκαν νέοι, πιο αρεστοί, πουδεν θα τον αμφισβητούν καιπολύ. Άμα είναι ηγέτης κά-ποιος και δεν έχει μια χώρα ναοδηγήσει στα βράχια, το κάνειστο κόμμα του.

Μνημονια-κότερος τωνμνημονιακώνΑγχεται ο Μπάμπης Παπα-

δημητρίου (για τους φί-λους Μπάμπης) να μην χάσει τομεροκάματο, αλλά και να μηναφήσει πίσω του τις νεοφιλε-λεύθερες απόψεις, που λα-τρεύει. Αναφερόμενος στη σύγ-κρουση της ελληνικής κυβέρ-νησης με τους εταίρους στα ζη-τήματα των εργασιακών, ο κ.Παπαδημητρίου είπε «Εκείυπάρχει και η μεγάλη σύγ-κρουση με το ∆ΝΤ και, μεταξύμας, για το καλό όλων, ελπίζωτο Ταμείο να κρατήσει αρκετάγερά. Να μην υποχωρήσει σεαυτό το θέμα». Μπάμπη κάτσεκάτω από την μπάρα και θαβγεις νικητής. Θα ανακηρυχ-θείς μνημονιακότερος των μνη-μονιακών.

Πήρε πόδιΟδιοικητής του Ψυχιατρικού

Νοσοκομείου Αττικής ξη-λώθηκε με απόφαση τουυπουργείου Υγείας, που θεώ-ρησε απαραίτητη αυτή την κί-νηση για «την αποκατάστασητης εργασιακής ειρήνης και τηςεύρυθμης λειτουργίας τουΨΝΑ». Ο κ. Θεοδωράκης πρω-τοστάτησε τα προηγούμεναχρόνια στη διάλυση των δομώντου ΨΝΑ, ωστόσο αφορμή γιατην αντικατάστασή του στά-θηκε η δολοφονία ασθενούςαπό άλλον ασθενή. Καθόλουεντύπωση δεν μας προκαλεί τογεγονός ότι η Νέα ∆ημοκρατίακαι το Ποτάμι ένιωσαν τηνανάγκη να καταγγείλουν τηναπομάκρυνση του κ. Θεοδω-ράκη.

Μαρσέλ & Μισέλ

Αν η ελληνική κυβέρνηση, και δεν έχουμε λόγονα αμφιβάλουμε γι’ αυτό, πιστεύει ότι μπορεί καιείναι ανάγκη να υπάρξει συμφωνία, οφείλει ναμην αφήσει αμφιβολίες για το σημείο μέχρι τοοποίο μπορεί να φτάσει, προκειμένου ναυπογραφεί.

“

Του

Μαρ

αγκο

ύ

66 Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Τη συνέντευξη πήρεο Παύλος Κλαυδιανός

Να δούμε τις τελευταίες, πολύ πυκνέςεξελίξεις;

Είναι απαραίτητο, πρώτα, να βάλουμετις εξελίξεις αυτές στο διεθνές και περι-φερειακό τους πλαίσιο. Η διαπραγμά-τευση της Ελλάδας με τους τρεις θε-σμούς και τους εταίρους της στην Ευρω-ζώνη δεν είναι ξεκομμένη διαπραγμά-τευση μιας χώρας που ζητά εξαίρεση σεμία Ένωση όπου επικρατεί κανονικό-τητα και σταθερότητα. Έρχεται, όμως, ηολοκλήρωσή της με την Αθήνα σε μιακρίσιμη στιγμή για την ευρωζώνη, δια-πραγματευτική και πολιτική. Πολιτική,γιατί τα μηνύματα από την Ισπανία καιτην Ιταλία έρχονται και λένε το εξής: ανκάποιος είχε στο μυαλό του την απλοϊκήιδέα ότι δυσχεραίνοντας τη διαπραγμά-τευση, παρατείνοντάς τη, δίνοντας μιαεικόνα ασφυξίας ρευστότητας και τιμω-ρίας θα φόβιζε τους Ισπανούς ή τουςψηφοφόρους άλλων χωρών ήταν η με-γαλύτερη αφέλεια. Αντίθετα, όλες αυτέςοι τιμωρητικού τύπου πολιτικές γυρνούνμπούμερανγκ και βλάπτουν όσους τιςυιοθετούν. Το τι θα ψηφίσουν οι Ισπανοίή οι Ιταλοί εξαρτάται από την κοινωνικήπραγματικότητα, τη συμπίεση του βιοτι-κού τους επιπέδου. ∆εν λέω κάτι πρωτό-τυπο.

Έντονος ευρωσκεπτικισμός

Ως και ο υπερδεξιός Ραχόι άρχισεκάπως να αλλάζει. Ανακάλυψε τηνανάγκη ως και των ευρωομολόγων.

Μα βέβαια. Πέρα, όμως, από τη ριζο-σπαστική αριστερά και φαινόμενα κοι-νωνικής χειραφέτησης, όπως η νίκη στοδημοψήφισμα της Ιρλανδίας, παρά τονισχυρό καθολικισμό, για την ελευθερίαστη σεξουαλικότητα, καταγράφεται καιέντονος ευρωσκεπτικισμός στη λαϊκι-στική ακροδεξιά και τη σκέτη ακροδεξιάόπως Αυστρία, Πολωνία. Αυτή είναι ηπολιτική κατάσταση. Έχουμε, όμως, καιδυο διαπραγματευτικά φόρα αυτή τηνπερίοδο. Το ένα είναι η γαλλογερμανική

πρόταση για ένωση του ευρώ, για εμβά-θυνση δηλαδή της ευρωζώνης. Αναφέρ-θηκε και ο πρωθυπουργός σ’ αυτό, στοάρθρο του στη Monde, όταν μίλησε γιατο υπέρ-υπουργείο Οικονομικών της Ευ-ρώπης και στην περίπτωση που όλοιαυτοί οι θεσμοί υπηρετήσουν άκαμπτεςσκληρές δημοσιονομικές πολιτικές.Αυτό θέλει η Γερμανία να το περάσειχωρίς τροποποίηση των Συνθηκών.

Μπορεί να το δεχτεί η Γαλλία εύκολα;Θέλει όντως ομοφωνία για να το κάνει

αυτό η Γερμανία. Η Γαλλία το έχει δε-χτεί, την έχει αναστήσει από την υπο-βάθμισή της, την έχει ξανακάνει, εικο-νικό, ισότιμο εταίρο του γαλλογερμανι-κού άξονα. Πρόκειται για μια τελευταίαπροσπάθεια να ελεγχθεί η απειλή τηςακροδεξιάς –θυμίζουμε, ότι η Λεπέν έχειδεσμευτεί για δημοψήφισμα σε έξι μήνεςαπό την εκλογή της στην προεδρία της∆ημοκρατίας– και η δυσαρέσκεια ναπάει στο άλλο συστημικό κόμμα, τησκληρή δεξιά του Σαρκοζί. Άλλωστε,παρόμοια φαινόμενα έχουμε στην Ιτα-λία. Βλέπουμε, δηλαδή, φαινόμενα ριζο-σπαστικοποίησης προς την άκρα δεξιά,όπου στρώνουν το χαλί για επιστροφήτου Μπερλουσκόνι και άνοδο του της ξε-νόφοβης ακροδεξιάς Λίγκα του Βορράτου Σαλβίνι που έγινε, πλέον, παν-ιτα-λικό κόμμα. Πρόκειται για βρικολάκια-σμα, στην κυριολεξία, της δεξιάς πουαποδοκιμάστηκε. Η δεύτερη και σημαν-τικότερη διαπραγμάτευση, η οποία τρέ-χει παράλληλα και μάλιστα θέλουν οιΑμερικανοί να κλείσει ως το τέλος τουχρόνου, είναι η ∆ιατλαντική ΕταιρικήΣχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIPTrans-atlantic Trade and InvestmentPartnership).

Τι θέλουν οι ΗΠΑ στην Ευρώπη;

Σύρεται εδώ η Γερμανία ή συμφωνεί;Η Γερμανία παλεύει να επιβάλλει τους

όρους της, τη θέλει. Είναι μια κοινήαγορά Βόρειας Αμερικής – δηλαδή ηNAFTA των ΗΠΑ, Καναδά, Μεξικού –μαζί με την ΕΕ. Για εξαγωγικές χώρες

Tου Κώ στα Με λά

Πα ρά τα ση παίρ νει το θρί λερ της συμ φω νίας της Ελλά δας με τους δα νει -στές. Οι συ γκε κρι μέ νες προ τά σεις των «θε σμών», ό πως αυ τές διέρ ρευ -σαν στον Τύ πο, μπο ρούν α νε πι φύ λα κτα να θεω ρη θούν «α κραίες» σε ε πί -

πε δο πο λι τι κής με τα ξύ «ε ταί ρων» και, ε πι πλέ ον, α τε λέ σφο ρες σε οι κο νο μι κό ε -πί πε δο.

Εί ναι δια πι στω μέ νη ι στο ρι κά, ι διαί τε ρα σε πε ριό δους δια πραγ μα τεύ σεων προ -κει μέ νου να ε πι λυ θούν ση μα ντι κά οι κο νο μι κά πρω τί στως προ βλή μα τα, μια α -πα ρά δε κτη ε πι μο νή α πό τη με ριά των ι σχυ ρών χω ρών σε α διέ ξο δες «λύ σεις» πουδεν μπο ρούν να ε ξη γη θούν, πα ρά μό νο μέ σω της τυ φλής κυ ριαρ χίας, της βρα -χυ πρό θε σμης ι διο τέ λειας και της έλ λει ψης μα κρο χρό νιας προο πτι κής.

Η ση με ρι νή κα τά στα ση θυ μί ζει, πα ρά τις υ πάρ χου σες ση μα ντι κές δια φο ρές,την Αργε ντι νή το 2001, ό ταν το ∆ΝΤ ε πέ βα λε συ νε χή δη μο σιο νο μι κά μέ τρα στηνκυ βέρ νη ση του Ντε λα Ρούα, προ κει μέ νου να μη δε νι σθεί το γε νι κό δη μο σιο νο -μι κό έλ λειμ μα. Η α δυ να μία ε πί τευ ξης αυ τού του στό χου ο δή γη σε το ∆ΝΤ να αρ -νη θεί την τε λευ ταία δό ση του δα νείου, «σπρώ χνο ντας» τη χώ ρα στην πτώ χευ σηκαι στην α δυ να μία πλη ρω μών.

Χά σμα με τα ξύ Ελλά δας και δα νει στών

Πα ρό τι εί ναι α ναμ φι σβή τη τες οι ση μα ντι κό τα τες υ πο χω ρή σεις που έ χει πραγ -μα το ποιή σει η ελ λη νι κή πλευ ρά, γε γο νός που έ χει φέ ρει πλη σιέ στε ρα τις δύο α -πό ψεις, το χά σμα με τα ξύ της χώ ρας μας και των δα νει στών, ό πως α πο τυ πώ νε -ται στις α ντί στοι χες προ τά σεις που έ βα λε στο τρα πέ ζι η κά θε πλευ ρά πα ρα μέ -νει ση μα ντι κό. Η πίε ση του χρό νου δεν εί ναι πίε ση μό νο προς την ελ λη νι κήπλευ ρά. Εί ναι πίε ση προς ό λες τις πλευ ρές, ει δι κά με τά την α πό φα ση της ελ λη -νι κής κυ βέρ νη σης να α πορ ρί ψει την ε ξω φρε νι κή πρό τα ση των δα νει στών, α φή -νο ντας ό μως να εν νο η θεί ό τι θα συ νε χί σει τις δια πραγ μα τεύ σεις. Μά λι στα, σύμ -φω να με τις υ πάρ χου σες πλη ρο φο ρίες, οι δύο πλευ ρές ή δη ε πε ξερ γά ζο νται τιςα ντι προ τά σεις τους.

Όμως, με δε δο μέ νο ό τι μέ χρι το τέ λος του μή να φαί νε ται να μην ε παρ κεί οχρό νος για την σύ γκλι ση των α πό ψεων και την ε πί τευ ξη συμ φω νίας, η πα ρά τα -ση του υ φι στά με νου προ γράμ μα τος φαί νε ται να κερ δί ζει έ δα φος.

Σο λο μώ ντεια λύ ση

Η πα ρά τα ση θα α πο τε λέ σει μια «σο λο μώ ντεια λύ ση», προ κει μέ νου να ε κτα -μιευ θούν χρή μα τα προς την Ελλά δα α πό το πο σό των 10,9 δισ. ευ ρώ, που προο -ρί ζο νταν για την α να κε φα λαιο ποίη ση των ελ λη νι κών τρα πε ζών, ώ στε να μπο ρέ -σει η Ελλά δα να συ νε χί σει την α πο πλη ρω μή των υ πο χρεώ σεών της και να μην ο -δη γη θεί σε χρεω κο πία με α γνώ στου με γέ θους συ νέ πειες για την ευ ρω ζώ νη καιτην πα γκό σμια οι κο νο μία. Αυ τή τη φο ρά, πά ντως, η ελ λη νι κή κυ βέρ νη ση γνω -ρί ζει κα λύ τε ρα και πε ρισ σό τε ρα ως προς το πε ρι βάλ λον που εί ναι υ πο χρεω μέ -νη να κι νη θεί και δια φαί νε ται η πρό θε ση α ξιο ποίη σης της πα ρά τα σης, προ κει -μέ νου να ε πι διω χθεί η ε πα νεκ κί νη ση της δια πραγ μά τευ σης α πό «μη δε νι κή βά -ση», συ μπε ρι λαμ βα νο μέ νου και του ζη τή μα τος του χρέ ους. Μά λι στα, η ελ λη νι -κή πλευ ρά έ χει δια τυ πώ σει και συ γκε κρι μέ νη πρό τα ση για την α να διάρ θρω ση

του ελ λη νι κού δη μο σίου χρέ ους. Ηπρό τα ση εί ναι φι λό δο ξη αλ λά στομε γα λύ τε ρο μέ ρος της, ό μως, εί ναιπο λι τι κά μη α πο δε κτό για τους η -γέ τες της ευ ρω ζώ νης. Εκτός α πότην ε πέ κτα ση των λή ξεων για ταδια κρα τι κά δά νεια του πρώ τουμνη μο νίου, οι ευ ρω παϊκές κυ βερ -νή σεις έ δει ξαν ό τι εί ναι α πρό θυ μεςνα υ πο στη ρί ξουν ο ποια δή πο τε α να -κού φι ση χρέ ους, πα ρά το γε γο νόςό τι το ∆ΝΤ έ χει πολ λές φο ρές υ πο -στη ρί ξει ό τι το χρέ ος εί ναι μη βιώ -σι μο χω ρίς αυ τή.

Τε λι κά φαί νε ται πως πά με για«θερ μό φθι νό πω ρο» σε ό, τι α φο ράτην τύ χη του προ γράμ μα τος τηςΕλλά δας, κα θώς ω ρι μά ζει η ι δέαμιας α κό μη πα ρά τα σης του τρέ χο -ντος προ γράμ μα τος δα νει σμούπρος την Ελλά δα.

Τι θέλουν οι ΗΠΑ στην Ευρώπη; Πρώτον, εναρμό-νιση στην πολιτική διαχείριση της κρίσης, εναρμό-νιση στο κοινωνικό μοντέλο. Αλλά κυρίως αυτό πουεπιθυμούν, βραχυπρόθεσμα, είναι ότι δεν θέλουνατυχήματα, προβλήματα, φασαρίες, δεν θέλουν οτι-δήποτε μπορεί να καθυστερήσει αυτή τη διαπραγ-μάτευση.

“Η πορεία των διαπραγματεύ-σεων μεταξύ Ελλάδας και δανει-στών, για να κατανοηθεί καλύ-τερα, θα πρέπει να ιδωθεί σεδιεθνές και περιφερειακό επί-πεδο. Αυτή την περίοδο λαμβά-νουν δύο μείζονες διαπραγμα-τεύσεις. Η μία είναι διευρω-παϊκή και αφορά τη συμφωνίαΓαλλίας-Γερμανίας να επιβάλ-λουν νέα οικονομική συνθήκηστην ευρωζώνη. Η άλλη είναιδιατλαντική (ΤΤΙΡ) με στόχο έναπολιτικοοικονομικό ΝΑΤΟ, μίασυσπείρωση ∆ύσης και Ιαπωνίαςαπέναντι στην Κίνα, στη Ρωσίακαι στις άλλες χώρες BRICS. Γιαόλα τα παραπάνω συζητάμε μετον συνάδελφο Γιώργο Καπό-πουλο, αναλυτή διεθνών υποθέ-σεων.

Οι διαπραγματεύσειςθα συνεχισθούν

Με δεδομένο ότι μέχριτο τέλος του μήνα φαίνε-ται να μην επαρκεί ο χρό-νος για τη σύγκλιση τωναπόψεων και την επί-τευξη συμφωνίας, η πα-ράταση του υφιστάμενουπρογράμματος φαίνεταινα κερδίζει έδαφος.

“

Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015 77ΠΟΛΙΤΙΚΗ

όπως η Γερμανία και, δευτερευόντως, ηΓαλλία είναι ένα βήμα κατοχύρωσης τηςπροοπτικής σταθερής ανάπτυξης, γιατίτης ανοίγει μια τεράστια αγορά χωρίςδασμούς, η οποία είναι κλειστή και προ-στατευόμενη σε μεγάλο βαθμό μέχρι σή-μερα. Όμως, οι Αμερικανοί για να ανοί-ξουν την αγορά τους θέλουν αυτή ηΈνωση να γίνει με τους όρους τους. ∆η-λαδή να έχει τους κανόνες χορήγησηςδανείων και ρευστότητας που έχουν οιΗΠΑ. Θέλουν να συμφωνηθεί, τέλοςπάντων, αυτό. Θέλουν, επίσης, απορ-ρύθμιση του εργασιακού πλαισίου ώστενα μην υπάρχει πιο ανταγωνιστικό ή λι-γότερο ανταγωνιστικό περιβάλλον. Μεδυο λόγια ζητούν εδώ και τώρα την επι-βολή του αμερικανικού κοινωνικού καιοικονομικού μοντέλου στην Ευρώπη.

Με αποτέλεσμα να βλέπουμε αυτή τηδιφυή στάση των ΗΠΑ;

Ναι, να έχουμε μια σχιζοφρένεια. Απότη μια μεριά, δηλαδή, χτυπάνε τη γερμα-νική λιτότητα. Βγαίνει το ∆ΝΤ που επη-ρεάζεται κυρίως από τις ΗΠΑ και λέειστην Ευρώπη ότι μ’ αυτά τα ποσοστά πουέχει βάλει (Σύμφωνο Σταθερότητας) γιατο έλλειμμα και το χρέος (3% του ΑΕΠέλλειμμα και 60% του ΑΕΠ για το χρέος)δεν θα γυρίσει ποτέ στην ανάκαμψη.«Τυπώστε χρήμα, ξοδέψετε, χαλαρώστε,αλλιώς δεν έχει επιστροφή στην ανά-πτυξη», τους λένε. Ταυτοχρόνως, θέλουνμία κοινωνική αποδιάρθρωση παρόμοιαμ’ αυτή που η Γερμανία επέβαλε στην Ελ-λάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία,αλλά δεν θέλει, ή και να ήθελε δεν μπο-ρεί, να επιβάλλει στην ίδια της τη χώρακαι στις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώ-πης. Μια ματιά και μόνο στο παρελθόνστο πολιτικό κόστος που είχε ο Σραίντερόταν έκανε κάποιες δειλές μεταρρυθμί-σεις προς αυτή την κατεύθυνση τους κά-νουν να τρομάζουν. Επίσης είχαμε πρό-σφατα απεργίες πχ στον σιδηρόδρομο.

Το ελληνικό πρόβλημα, λοιπόν, είναιπαγιδευμένο μέσα σ’ αυτά τα συνολικό-τερα προβλήματα.

Γι’ αυτό και η αντιφατική στάση του∆ΝΤ απέναντι στην Ελλάδα. Από τη μια,είναι ο πιο θερμός συνήγορος της άπο-ψης του κουρέματος του χρέους διότιδεν είναι βιώσιμο. Όσο για το εργα-σιακό, η ζέση και ο ζήλος του είναι πρώ-τον ένα ωραίο άλλοθι για τη Γερμανίακαι τους σκληρούς της Κομισιόν και τουEurogroup να αφήνουν το ∆ΝΤ να απαι-τεί και να κάνει τη βρώμικη δουλειά. Ηκύρια πλευρά του, όμως, είναι να προ-ϊδεάζει τους Ευρωπαίους ότι στη δια-πραγμάτευση για τη ∆ιατλαντική Συν-θήκη είναι το σημείο όπου η πλευρά τουΑτλαντικού και οι ∆ιεθνείς θεσμοί δύ-

σκολα θα κάνουν πίσω.

Μέσα στο αντιφατικό περιβάλλον μιαπλευρά της στάσης των ΗΠΑ ευνοεί τηνΕλλάδα.

Να δούμε λίγο τον βραχυπρόθεσμο καιμακροπρόθεσμο σχεδιασμό των ΗΠΑ γιανα το ερμηνεύσουμε. Οι ΗΠΑ τι θέλουναυτή τη στιγμή και τι είναι η ΤΤΙΡ; Θέ-λουν ένα πολιτικοοικονομικό ΝΑΤΟ, μίασυσπείρωση ∆ύσης και Ιαπωνίας απέ-ναντι στην Κίνα, στη Ρωσία και στιςάλλες χώρες BRICS. Αυτό επιθυμούν.Έκαναν την πρώτη κίνηση, άναψαν τηφωτιά στην Ουκρανία βάζοντας μιασφήνα στην ευρασιατική σύγκλιση, ανά-μεσα στη Γερμανία και τη Ρωσία, προκά-λεσαν όμως, δυστυχώς για τους ίδιουςτους Αμερικανούς, μια σοβαρότερη καιπιο επικίνδυνη γι’ αυτούς σύγκλιση τηςΚίνας με τη Ρωσία. Άρα, τι θέλουν οιΗΠΑ στην Ευρώπη; Πρώτον, εναρμόνισηστην πολιτική διαχείριση της κρίσης,εναρμόνιση στο κοινωνικό μοντέλο.Αλλά κυρίως αυτό που επιθυμούν, βρα-χυπρόθεσμα, είναι ότι δεν θέλουν ατυχή-

ματα, προβλήματα, φασαρίες, δεν θέ-λουν οτιδήποτε μπορεί να καθυστερήσειαυτή τη διαπραγμάτευση.

Κίνηση καλής θέλησης

∆εν φοβούνται όμως το ενδεχόμενοενός βέτο ή έστω αντιδράσεων απόχώρες όπως η Ελλάδα ή αργότερα ηΙσπανία ή και άλλες χώρες;

Αυτό είναι σίγουρα ένα ζήτημα. Θαπρέπει οι ΗΠΑ να κάνουν λόμπι για νατο περάσουν στην Ευρώπη. Θα προτι-μούσαν, μάλλον, να το κάνουν ως υπερ-γολαβία. ∆ηλαδή να συμφωνήσουν κά-ποια σημεία με τον γαλλογερμανικόάξονα και να αναλάβει, μετά, αυτός ναπείσει τους υπόλοιπους. Είναι ένα θέμα,πάντως, που θα βρίσκεται στα πρωτοσέ-λιδα του Τύπου και των κινητοποιήσεωντων κοινωνιών πια. ∆ιότι, αν η πολιτικήδημοσιονομικής λιτότητας που εφαρμό-στηκε μετά το 2010 σ΄ όλη την Ευρώπησυνέθλιψε κοινωνίες και αποδόμησε τηνπολιτική σταθερότητα, αν εφαρμοστεί τοκοινωνικό εργασιακό σκέλος αυτής τηςΣυνθήκης κατεδαφίζονται κεκτημέναόχι δεκαετιών αλλά αιώνων του εργατι-κού και λαϊκού κινήματος.

Η πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τρά-πεζας των ΗΠΑ, η κ. Κέλε, ανακοίνωσεξαφνικά ότι δεν θα αυξήσει τα επιτόκια,όπως είχε αποφασιστεί, ως το 2016.Πού εντάσσεται αυτό;

Είναι σημαντική εξέλιξη. Είναι κίνησηκαλής θέλησης των ΗΠΑ προς την ΕΕενόψει αυτής της κρίσιμης διαπραγμά-τευσης. Τι θα συνέβαινε αν αυξάνονταντα επιτόκια; Μια στιγμή που ο Ντράγκιτυπώνει 60 δισ. τον μήνα και τα οποίαδεν απορροφώνται από την πραγματικήοικονομία και αναζητούν καταφύγιοακόμη και σε ομόλογα θα τα μάζευανόλα θα πήγαιναν όλα στις ΗΠΑ. Θαήταν, ευθέως, μια εχθρική ενέργεια. Αρ-

χικά, είπαν ‘εμείς κάναμε την ποσοτικήχαλάρωση τώρα η σειρά σας’. Αλλά ότανέχεις έναν τέτοιο στρατηγικό στόχο, ηδημιουργία μιας ευρύτερης κοινότηταςεμπειρικής, οικονομικής, πολιτικής καιστρατηγικής των χωρών της ∆ύσης απέ-ναντι στα άλλα κέντρα ισχύος κάνεις τα-κτικούς χειρισμούς και υποχωρήσεις.

Ειπώθηκε ότι η κίνηση έγινε και διότιξανά η προοπτική ανάπτυξης διεθνώςείναι αβέβαιη.

Βεβαίως, διότι η ανάκαμψη που παρα-τηρείται στις ΗΠΑ είναι ασταθής. Γι’αυτό για τους Αμερικανούς όχι Grexit ήGrexident, αλλά παράταση του ελληνι-κού ψυχοδράματος δεν το θέλουν, είναιαρνητικό. Είναι αυτό που λέμε για το πέ-ταγμα της πεταλούδας …

Κρίσιμη η σύνοδος των G7

∆εν σου κάνει εντύπωση που αν καιενημερώθηκε ο ίδιος ο Ομπάμα για τιςδιαπραγματεύσεις με την Ελλάδα δενέκαναν δηλώσεις αμερικανοί – ως αυτήτη στιγμή – αξιωματούχοι;

Νομίζω ότι ο λόγος είναι η επικείμενησύνοδος κορυφής των G7 στην Ελμάουτης Βαυαρίας που τελειώνει αύριο ∆ευ-τέρα. Είναι η κατάληξη της συνόδου της∆ρέσδης. Εκεί θα συζητηθούν όλα τακρίσιμα διατλαντικά θέματα, εκεί ηπίεση της Ιαπωνίας, του Καναδά και τωνΗΠΑ προς τη Γερμανία αναμένεται ναείναι ασφυκτική για χαλάρωση της λιτό-τητας. Και εκεί, από ό,τι ανέφερε το Ρόι-τερ σε τηλεγράφημά του, συζητώνταςγια τη συνάντηση Μέρκελ – Ομπάμα πριναρχίσει η σύνοδος κορυφής, ένα από τακύρια θέματά της θα είναι η Ελλάδα.Προφανώς, περίμεναν και εξελίξεις Πα-ρασκευή – Σάββατο γιατί στις Βρυξέλλεςως αργά το απόγευμα της Πέμπτης πιθα-νολογούσαν ως και μετάβαση του ΑλέξηΤσίπρα στις Βρυξέλλες.

•

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟ

Οι διατλαντικές και ενδοευρωπαϊκέςδιαβουλεύσεις δεν χωρούν ελληνικό ατύχημα

Η προ ημερησίας συζήτηση στη Βουλή αν και είχε πέσει στηνπιάτσα η πρόσκληση, ήταν, μάλλον, μια απάντηση αποφασι-στικότητας. Πιο σοβαρή όμως ήταν η κίνηση να μην πληρωθείη δόση στο ∆ΝΤ. Ποια η γνώμη σου για τη βαρύτητά της;

Καταρχάς, σε καμιά περίπτωση, η μη πληρωμή μιας δόσηςείναι πιστωτικό γεγονός. Θα είναι, όμως, ένα καμπανάκι προ-ειδοποίησης προς την παγκόσμια οικονομία. Το πολιτικό γεγο-νός όμως, ότι η Ευρωζώνη είναι τόσο ασταθής και αφερέγγυαπου δεν μπορεί να επιλύσει το πρόβλημα μιας μικρής χώρας,με το 2% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης, είναι σοβαρό.

Είδες τις προτάσεις. Είμαστε σε αδιέξοδο ή είναι μια δια-πραγματευτική, πολύ σκληρή, κίνηση των θεσμών πριν τοτέλος της διαπραγμάτευσης;

Είναι, νομίζω, δυο πράγματα. Οι λεπτές ισορροπίες ανάμεσαστο ∆ΝΤ και την ΕΚΤ και την Κομισιόν που, στις πλάτες Ελλά-δας, αναζήτησαν έναν κοινό παρονομαστή για να ικανοποιήσουντο ∆ΝΤ και για να του αναθέσουν, όπως είπαμε προηγουμένως,τη βρώμικη δουλειά που οι ίδιοι δεν θέλουν να κάνουν ευθέως.Ο Γιούνκερ κινείται πολιτικά – είναι και ο μόνος με λαϊκή ψήφοθεσμός η Κομισιόν όπως είπε ο πρωθυπουργός στη Monde –και υπάρχει και ένα άκαμπτο Ταμείο. Αφετέρου, πέρα από κοι-νός παρονομαστής, όταν μια διαπραγμάτευση φθάνει στοτέλος, η πλευρά που καταλαβαίνει ότι πρέπει να κάνει αποκλί-

σεις και σοβαρές υπαναχωρήσεις, χρησιμοποιεί δυο τακτικούςελιγμούς. Ο ένας είναι ότι προς το τέλος της διαπραγμάτευσηςτα ξαναφέρνει όλα στο τραπέζι ώστε η μείξη, η σύνθεση που θαβρεθεί να είναι όσο το δυνατό με λιγότερο κόστος γι’ αυτή. Καιδεύτερον, ότι κάνει ό,τι μπορεί για να δείξει ότι δεν υποχώ-ρησε όσο υποχώρησε. Πιστεύω ότι βρισκόμαστε σ’ αυτό το ση-μείο.

Έναντι των αγορών ή έναντι των λαών της θέλει να αποδεί-ξει αυτό;

Έναντι των αγορών, αλλά και έναντι, επίσης, να μην θεωρη-θεί ότι στην Ελλάδα έγινε κάτι που αποτελεί νέο μοντέλο δια-πραγμάτευσης για τις χώρες που έχουν πρόβλημα.

Άρα παραμένεις να είσαι, πιο επιφυλακτικά ίσως, αισιόδο-ξος ότι μπορεί να υπάρξει συμφωνία.

Πιστεύω ότι σε μια τέτοια στιγμή, στρατηγικής σημασίαςδιατλαντικών και ενδοευρωπαϊκών διαβουλεύσεων, όχι μόνοη Ελλάδα δεν χωράει να πάθει ατύχημα, δεν χωράει ούτε και ηπαράταση του ψυχοδράματος της Μ. Βρετανίας του Κάμερον.

Σε μια τέτοια στιγμή, στρατηγικήςσημασίας διατλαντικών και ενδοευ-ρωπαϊκών διαβουλεύσεων, όχι μόνοη Ελλάδα δεν χωράει να πάθει ατύ-χημα, δεν χωράει ούτε και η παρά-ταση του ψυχοδράματος της Μ.Βρετανίας του Κάμερον.

“

Καμπανάκιπροειδοποίησηςπρος την παγκόσμιαοικονομία

88 Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Τη συνέντευξη πήρε η Ιωάννα ∆ρόσου

Ο τρόπος και η ένταση με τα οποία γί-νεται η διαπραγμάτευση, ιδιαίτερα τηντελευταία βδομάδα, είναι ενδεικτικά τηςέκτασης που έχει λάβει η κρίση του πο-λιτικού συστήματος;

Το πολιτικό σύστημα, αλλά και τοκομματικό σύστημα, βρισκόταν και βρί-σκεται σε βαθιά πολιτική κρίση. Μετάτις εκλογές δεν υπήρξε μια λυτρωτικήαλλαγή στο υπάρχον πολιτικό σύστημακαι γι’ αυτό βιώνουμε τις παρενέργειεςτου φθίνοντος πολιτικού συστήματοςμέχρι και σήμερα. Είδαμε πώς προσπά-θησαν να επιβιώσουν χρησιμοποιώνταςτην ιδέα της «διάσωσης» της Ελλάδας ήτο φαιδρό σενάριο του success story.Ακόμα και στις εκλογές, έδειξαν πωςαποδέχονται το ενδεχόμενο να υπάρξειπολιτική αλλαγή, αρκεί η νέα κυβέρ-νηση να είναι μπλοκαρισμένη, ώστε ναμην μπορέσει να αμφισβητήσει το υπάρ-χον πολιτικό σύστημα και τα αποτελέ-σματα τα βλέπουμε σήμερα. Βέβαια, ηαλήθεια είναι πως παρά τις όποιες δη-λούμενες επιτυχίες των προγραμμάτωντων μνημονίων, εδώ και ένα χρόνο δενέχει καταβληθεί ούτε ένα ευρώ. Ή μπή-καμε στα μνημόνια επειδή ήμασταν σεμια απελπιστική κατάσταση ή το πολι-τικό σύστημα έπαιξε κάποια παιχνίδιαστην πλάτη του ελληνικού λαού. Ένααπό τα δύο μπορεί να ισχύει.

Και τα πολιτικά παιχνίδια, μ’ έναντρόπο, συνεχίζονται…

Αυτό είναι ξεκάθαρο πλέον. Θυμίζωτο «βάστα ∆ΝΤ», από τηλεοπτικό σχο-λιαστή ή το «Γερούν γερά», από τη ∆ΑΠ-Ν∆ΦΚ. Ο στόχος τους είναι πασιφανής:θέλουν να παγιδεύσουν τον κακό δαί-μονα, δηλαδή αυτούς, οι οποίοι «κατάλάθος» κέρδισαν τις εκλογές ή αν δεν τακαταφέρουν, να τους διώξουν από τοπαιχνίδι και να επανέλθουν τα προ-ηγούμενα πολιτικά τζάκια και κόμματαπου κυβερνούσαν. ∆εν εκφέρεται πολι-τικός λόγος. Και αυτό, όπως φαίνεται,θα συνεχιστεί.

Το σενάριο νέων εκλογών

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η σκέψητων εταίρων σήμερα είναι πώς θα διορ-θωθεί αυτό το «λάθος», οδηγώντας μετις κινήσεις τους τη χώρα σε εκλογές;

∆εν πιστεύω να ποντάρουν σε νέεςεκλογές. Γνωρίζουν πολύ καλά, πως τέ-τοιες εκλογές θα είναι εις βάρος τους.Στόχος τους είναι να εμφανίσουν τη νέακυβέρνηση ανακόλουθη με τις εξαγγε-λίες της, ώστε να αποδειχθεί πως «όλοιίδιοι είναι» και ότι δεν υπάρχει άλληλύση. Ποτέ δεν σκέφτηκαν, και δεν

Του ∆ημήτρη Σμυρναίου

Προφανώς το μεσημέρι της Τετάρτης, όταν και επιβι-βαζόταν στο αεροπλάνο με προορισμό τις Βρυξέλλες,ο Αλέξης Τσίπρας δεν φανταζόταν ότι θα γυρίσει την

επόμενη μέρα όχι απλά με άδεια τα χέρια, αλλά και με πρό-σθετα βάρη στην πλάτη του. Το κείμενο, που του επέδωσε οΖαν Κλοντ Γιούνκερ έμοιαζε να έχει γραφτεί από τον Βόλφγ-κανγκ Σόιμπλε και μάλιστα σε κάποια στιγμή, που ο γερμανόςΥΠΟΙΚ πρέπει να είχε τα νεύρα του. Φαίνεται ότι τελικά τοχέρι του σκληρού συντηρητικού πολιτικού είναι πολύ μακρύ-τερο από ότι φαντάζονταν ακόμα και οι εχθροί του. Και οισύμμαχοί του εντός και εκτός Ευρώπης παραμένουν ολοκλη-ρωτικά ευθυγραμμισμένοι μαζί του.

Το ερώτημα που προκύπτει και είναι πολύ δύσκολο νααπαντηθεί με σιγουριά στην παρούσα στιγμή είναι απλό:Έχουμε να κάνουμε με την απόλυτη μπλόφα λίγο πριν τοτέλος της διαπραγμάτευσης ή με την τέλεια παγίδα; Γιατί ηπρόσκληση προς τον πρωθυπουργό να μεταβεί στις Βρυξέλ-λες και η όλη «θετική και εποικοδομητική» ως τώρα στάσητου Ζαν Κλοντ Γιούνκερ είχαν δημιουργήσει ένα κλίμα αισιο-δοξίας στην ελληνική πλευρά, που θεωρούσε ότι ως έναβαθμό είχαν αρχίσει να αποδίδουν καρπούς οι προσπάθειεςτης για «πολιτικοποίηση» του ελληνικού ζητήματος.

Για να βγει το καλοκαίρι

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι την επόμενη μέρα, και ενώστην Αθήνα προσπαθούσαν να καταλάβουν «πού το πάνε οιθεσμοί με τα παράλογα αιτήματά τους» για ακόμα περισσό-τερη λιτότητα, από τη Γερμανία άρχισαν να εκπέμπονται «αι-σιόδοξα» μηνύματα. Οι γερμανικές εφημερίδες επαναλάμβα-ναν τη «διαρροή» ότι η Ανγκέλα Μέρκελ θα ήθελε να κλείσειθετικά αυτή την εκκρεμότητα, πριν από τη σημερινή σύνοδοκορυφής του G7 στη Βαυαρία και η ίδια η γερμανίδα καγκε-λάριος μιλούσε στο BBC υποσχόμενη για μια ακόμα φορά ότιθα κάνει ό,τι μπορεί για να αποφευχθεί ένα Grexit. Μάλιστα,η «ντι Βελτ» έφτανε να αποκαλύψει σχέδιο για να επιστρα-φούν στην Ελλάδα τα 11 περίπου δισεκατομμύρια από τοΤΧΣ, στα οποία τόσο πολύ υπολόγιζε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ,λέγοντας ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος, έτσι ώστε η χώραμας να μπορέσει να «βγάλει» και το καλοκαίρι μέσω μιας νέας«παράτασης».

Η ίδια η εφημερίδα ανέλυε ολόκληρα σενάρια για το πώςθα μπορέσει να περάσει μια παράταση του ελληνικού προ-γράμματος από τη γερμανική Βουλή, αλλά και ένα ενδεχό-μενο νέο πρόγραμμα το ερχόμενο φθινόπωρο. Μια άλλη συν-τηρητική εφημερίδα η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» έδινειδιαίτερο βάρος στην ομαδοποίηση και μετάθεση της πληρω-μής των δόσεων προς το ∆ΝΤ, χαρακτηρίζοντας τη ως μια έν-δειξη καλής θέλησης όλων των πλευρών προς την Αθήνα καιαναφερόταν επίσης στο ενδεχόμενο «επιστροφής» των 10,9δισ. του ΤΧΣ. Πρόσθετε, επίσης, τις δηλώσεις Ντράγκι υπέρπαραμονής της Ελλάδας στο ευρώ αλλά και την «ελαστικό-τητα» της Κριστίν Λαγκάρντ απέναντι στη χώρα μας. Ξαφνικάόλοι παρουσιάζονταν καλοί, συγκαταβατικοί και πρόθυμοι να

βοηθήσουν. Το μόνο, που σχεδόν πέρασε ασχολίαστο από τογερμανικό τύπο ήταν ότι τα προτεινόμενα από τους «θε-σμούς» μέτρα είναι σκληρότερα και από εκείνα, που θα είχαντο θράσος να απαιτήσουν από μια «δική τους», υπάκουη κυ-βέρνηση.

Επικοινωνιακή πολιτική;

Με βάση τα παραπάνω μόνο υποψίες μπορεί να προκαλείτελικά η τόση σιγουριά ότι η Ελλάδα θα συμφωνήσει, από τηστιγμή μάλιστα που ο έλληνας πρωθυπουργός είχε δημόσιαδηλώσει ότι η υπάρχουσα πρόταση των δανειστών δεν μπορείνα γίνει αποδεκτή. Το ερώτημα λοιπόν είναι θεμιτό: Μήπωςόλα αυτά γίνονται για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους, γιανα μπορέσει η κυρία Μέρκελ να απεκδυθεί των ευθυνών τηςσε περίπτωση οριστικού ναυαγίου των συνομιλιών. ∆εν είναιυπερβολικό να υποψιαστεί κανείς ότι το όλο σχέδιο αποσκο-πούσε τελικά να στηθεί αυτή η τέλεια παγίδα στην ελληνικήκυβέρνηση. Πώς το έλεγε από την πρώτη στιγμή ο Βόλφγ-κανγκ Σόιμπλε; «Είναι στο χέρι των Ελλήνων να σωθούν αν τοθέλουν». Είναι άραγε τόσο σατανικό το σχέδιο της «δικαίω-σης» του;

Πριν αρχίσουμε να ακροβατούμε γύρω από θεωρίες συνω-μοσίας ας αναφερθούμε σε ένα δημοσίευμα μιας άλλης γερ-μανικής εφημερίδας, της «ντι Τσάιτ», η οποία ισχυρίζεται στοτελευταίο της τεύχος ότι έχει στα χέρια της ένα εμπιστευτικόγαλλογερμανικό κείμενο εργασίας, το οποίο μιλά για ακόμαμεγαλύτερη ενίσχυση των θεσμών της ευρωζώνης και στενό-τερη οικονομική και πολιτική συνεργασία. Το σχέδιο αυτό πε-ρικλείει πολλά από τα στοιχεία του περιβόητου κειμένου«Σόιμπλε-Λάμερς» από το 1994, στο οποίο έχουμε αναφερθείαρκετές φορές από τις σελίδες της «Εποχής», για μια «Ευ-ρώπη-πυρήνα», στην οποία θα παίρνουν μέρος οι ακμαίοι καιπρόθυμοι. Κάτι που είχε ξαναβάλει στο τραπέζι προ ολίγωνμηνών και πάλι ο γερμανός ΥΠΟΙΚ μιλώντας για την ανάγκηοικονομικής διακυβέρνησης στην ευρωζώνη. Μια ασθενής,χρεοκοπημένη Ελλάδα προφανώς και δεν χωράει σε τέτοιαπλάνα. Ειδικά αν έχει χάσει το τρένο «με δική της ευθύνη»,όπως θα έχουν πειστεί οι πολίτες της υπόλοιπης Ευρώπηςμετά από τόσα χρόνια συστηματικής προπαγάνδας.

Ποιο είναι το σχέδιο;

Το πρόβλημα είναι ότι ακόμα και την πιο δουλική και υπο-τακτική κυβέρνηση να είχαμε που θα ικανοποιούσε τη φαν-τασίωση Σόιμπλε-Ντάισελμπλουμ για μισθούς 300 ευρώ καισυντάξεις των 160 ευρώ και πάλι αυτή δεν θα μπορούσε ναθεωρηθεί ισχυρή και δυναμική οικονομία, που θα ανήκεστους «σκληρούς» της ευρωζώνης.

Υπό αυτή την έννοια, είναι ίσως χρήσιμο να καταλάβουμεαν τελικά το σχέδιο είναι να μας πετάξουν με τρόπο εκτός ευ-ρωζώνης, χωρίς να αναλάβουν την ευθύνη ή αν η ιδεοληψίατους απλά συνεχίζει να τους κάνει επικίνδυνα ηλίθιους καιπιστεύουν πραγματικά ότι θα μπορέσουν να εξευτελίσουν τηνπρώτη αριστερή κυβέρνηση στην Ευρώπη.

•

Μόνο υποψίες μπορεί να προκα-λεί τελικά η τόση σιγουριά ότι ηΕλλάδα θα συμφωνήσει, από τηστιγμή μάλιστα που ο έλληναςπρωθυπουργός είχε δημόσιαδηλώσει ότι η υπάρχουσα πρό-ταση των δανειστών δεν μπορείνα γίνει αποδεκτή. Μήπως όλαγίνονται για να απεκδυθεί η κα.Μέρκελ των ευθυνών της σεπερίπτωση οριστικού ναυαγίουτων συνομιλιών;

“Το κείμενο που επέδωσε ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στον Αλ. Τσίπρα έμοι-αζε να έχει γραφτεί από τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και μάλιστα σε κά-ποια στιγμή, που ο γερμανός ΥΠΟΙΚ πρέπει να είχε τα νεύρα του.

Απόλυτη μπλόφαή τέλεια παγίδα;Φώναξαν τον Τσίπρα στις Βρυξέλλες για να του δώσουν πρόταση λύσηςή κοινοποίηση έξωσης με της σφραγίδα της “καλόβολης” κυρίας Μέρκελ

Οι εταίροι έχουν παρα-πλανηθεί κάποιεςφορές, από την πληρο-φόρηση και τις επιθυ-μίες που έρχονται απόσυγκεκριμένους κύ-κλους της Ελλάδας.Γιατί όχι, λοιπόν, να μηνπαραπλανηθούν και ωςπρος το σενάριο επόμε-νων εκλογών, που γιακάποιους μπορεί να θε-ωρείται ως η ευκαιρίατου πολιτικού συστήμα-τος να επανακάμψει.

“

Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015 99ΠΟΛΙΤΙΚΗ

περνά από το μυαλό τους, ότι μπορεί οκόσμος να αντέξει ή ότι μπορεί αυτή η«εν θερμώ» εκλεγμένη κυβέρνηση ναδώσει τη μάχη. Είναι χαρακτηριστική ηδιαπίστωση των πολιτών ότι «τουλάχι-στον αυτοί το παλεύουν».

Το ενδεχόμενο νέας προσφυγής στιςκάλπες ακούγεται και από κυβερνητικάχείλη. Αν πάρουμε το καλύτερο δυνατόσενάριο ενίσχυσης του ΣΥΡΙΖΑ, τότε τοδιαπραγματευτικό όπλο της λαϊκής βού-λησης θα γινόταν πιο ισχυρό;

Η λαϊκή βούληση αποτελεί πάντα έναισχυρό όπλο, όμως δεν πρέπει να παρα-βλέπουμε το ενδεχόμενο να γυρίσειμπούμερανγκ. Κανείς δεν πρέπει να θε-ωρεί αυτονόητο ότι οι επόμενες εκλογέςθα έδιναν αυτοδυναμία στον ΣΥΡΙΖΑ,ούτε όμως θα πρέπει να υποτιμούν ένατέτοιο εκλογικό αποτέλεσμα, αντιμετω-πίζοντάς το ως «όνειρο θερινής νυκτός».Η προσφυγή στις κάλπες θα έδινε μεγα-λύτερη ισχύ στη διαπραγματευτικήομάδα της κυβέρνησης. Ωστόσο, καμιάφορά η διενέργεια μιας δεύτερης εκλο-γικής αναμέτρησης, σε τόσο σύντομοχρονικό διάστημα, μπορεί να έχει παρε-νέργειες. ∆εν νομίζω, λοιπόν, ότι θαήταν η καλύτερη λύση.

Η περίπτωση να γίνουν εκλογές αργάτον Ιούλιο ή ακόμα και τον Αύγουστομπορεί να είναι ένα στρατηγικό σχέδιοτων εταίρων;

Η αποχή δεν θα ευνοήσει το μνημο-νιακό μπλοκ, αλλά τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίοςθα κέρδιζε με πρωτοφανή ποσοστά. Οιψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είναι συσπειρω-μένοι και θα πήγαιναν ως την κάλπη,ακόμα και μέσα στο κατακαλόκαιρο. Θα

μπορούσε παρ΄ όλα αυτά να ήταν ένα σε-νάριο των εταίρων. Θεωρώ όμως πωςαυτοί αποβλέπουν, κυρίως, στο να σφί-ξουν τη θηλιά όσο γίνεται. Πάντως, έχωτην αίσθηση ότι δεν τραβάνε το σκοινίμόνο οι Βρυξέλλες ή το Βερολίνο, αλλάκαι κάποιοι από την Ελλάδα, οι οποίοιβαυκαλίζονται με τέτοια σενάρια. Είναιπολύ χαρακτηριστική η γελοία ιστορίαμε το τσίπουρο, η οποία παραδόξως πέ-ρασε στα ψιλά. Στο Brussels Group τηςπερασμένης βδομάδας ενώ η ελληνικήπλευρά παρουσίασε τις θέσεις για τηνπάταξη της φοροδιαφυγής, εκπρόσωποςτων δανειστών ξανάφερε το ζήτημα τηςφοροδιαφυγής στο τσίπουρο, τον έλεγχοπαραγωγής του και τον περιορισμό τηςχύμα διακίνησής του, ένα θέμα που είχετεθεί και παλαιότερα. Την ώρα δηλαδή,που συζητούσαν δημοσιονομικού χαρα-κτήρα μέτρα ή απολύσεις, κάποιος θεώ-ρησε απαραίτητο να ξαναπαρουσιάσειτην πρόταση για τη διακίνηση του τσί-πουρου. Προφανώς δεν το σκαρφίστηκεκάποιος ευρωπαίος, αλλά το «σκονάκι»ήρθε από την Ελλάδα. Νομίζω πωςακόμα και οι εταίροι έχουν παραπλανη-θεί κάποιες φορές, από την πληροφό-ρηση και τις επιθυμίες που έρχονται απόσυγκεκριμένους κύκλους της Ελλάδας.Γιατί όχι, λοιπόν, να μην παραπλανη-θούν και ως προς το σενάριο επόμενωνεκλογών, που για κάποιους μπορεί ναθεωρείται ως η ευκαιρία του πολιτικούσυστήματος να επανακάμψει.

Η αντιπολίτευση έχει εγκλωβιστεί

Πώς κρίνετε τη στάση της αντιπολί-τευσης, και ιδιαίτερα της Νέας ∆ημο-κρατίας;

Η αντιπολίτευση δεν έχει αυτή τηστιγμή τη δυνατότητα να κάνει κάποιαορθολογική αξιολόγηση και εκτίμησητης κατάστασης. Νομίζω πως έχει εγ-κλωβιστεί στους εξωτερικούς μηχανι-σμούς που τη συμβουλεύουν. ∆ιαφορε-τικά δεν μπορώ να ερμηνεύσω γιατί τοκόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσηςκάνει τόσες γκάφες. Είναι εντελώς αντι-φατική η συμπεριφορά της και ενδει-κτική είναι η συζήτηση που γίνεται στοεσωτερικό της Ν∆ για το αν θα στηρίξειή όχι την όποια συμφωνία, καθώς και οιπροφητείες, στις παραμονές σαββατο-κύριακων.

Εάν υπήρχε ένα κίνημα κοινωνικής αν-τίστασης, ίσως αυτό θα μπορούσε ναανακόψει τα σχέδια λιτότητας;

Τα κινήματα δεν παραγγέλνονται,είναι πάντα αποτέλεσμα κάποιων διερ-γασιών, οι οποίες ήδη συντελούνται. Κά-ποια στιγμή θα πέσει η σταγόνα που θαξεχειλίσει το ποτήρι. Είμαι σίγουρος ότικανείς δεν είναι αδιάφορος, ώστε να πε-ριμένει απλώς την ώρα να κάνει τις δια-κοπές του. Άλλωστε, ακόμα και αυτέςέχουν χάσει πια το νόημα που είχαν ότανο Παπανδρέου είχε μιλήσει για «τα μπά-νια του λαού». Νομίζω πάντως ότι σύν-τομα θα δούμε ένα πιο μαχητικό κίνημααπό τις Πλατείες, που θα πρέπει όμωςνα έχει εκείνες τις δομές ώστε να μπορείνα υποδέχεται και να εντάσσει τον κόσμοπου δεν θα βρεθεί από την πρώτη στιγμήστους δρόμους.

Ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ

Ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του ΣΥ-ΡΙΖΑ, ως κόμμα, σήμερα;

Μέχρι στιγμής ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις δυ-σκολίες που συναντά, καταφέρνει νασταθεί. Νομίζω ότι πρέπει να επικεν-τρωθεί στην παραγωγή πολιτικής, παράνα αναζητά καινούριους ρόλους στα πα-ράθυρα των δελτίων ειδήσεων.

Και ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβερνη-τικού εταίρου;

Η κυβέρνηση οφείλει να παράξει κυ-βερνητικό έργο. ∆υστυχώς, ο ΣΥΡΙΖΑ δενήταν προετοιμασμένος να ξεκινήσειάμεσα το κυβερνητικό έργο, γι’ αυτό καιμέσα στον ενθουσιασμό, υπήρξαν ασυ-νεννοησίες, παραλείψεις ή και γκάφες.Όμως, τώρα πρέπει να «μάθει τη δου-λειά», να συντονίσει τις δράσεις και νακυβερνήσει.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ, ∆ΗΜΟΣΘΕΝΗ ∆Ω∆Ο

Οι ευρωπαίοι θέλουννα παγιδεύσουν τον κακό δαίμονα

Η εβδομάδα που πέρασε και οι επόμενεςπου θα ακολουθήσουν είναι κρίσιμες γιατο ελληνικό πολιτικό σύστημα, αλλά καιγια την πολιτική ελίτ της Ευρώπης. Συζη-τάμε με τον πανεπιστημιακό ∆ημοσθένη∆ώδο, με γνωστικό αντικείμενο την πολι-τική ανάλυση των κομμάτων και τηςεκλογικής συμπεριφοράς, τις πολιτικέςεξελίξεις. «Οι ευρωπαίοι θέλουν να πε-τύχουν την εξόντωση του ελληνικού πα-ραδείγματος πριν τις εθνικές εκλογές τηςΙσπανίας. Είναι απροκάλυπτα εχθρικοί γιανα προλάβουν τα χειρότερα που έρχον-ται», τονίζει, μεταξύ άλλων, ο ∆. ∆ώδος.

Το φάντασματου ΣΥΡΙΖΑδιατρέχειτην ΕυρώπηΟι εκλογές σε άλλες ευρωπαϊκέςχώρες χτυπάνε συνεχώς καμπανάκιαγια τον παλιό δικομματισμό… Είναι ένα ερώτημα το πώς θααντιμετωπίσουν οι κυρίαρχεςδυνάμεις της Ευρώπης τις δικές τουςαντιπαλότητες. Πιστεύω πως τασοσιαλδημοκρατικά κόμματα τηςΕυρώπης είναι τα πρώτα που «θαπληρώσουν τη νύφη». Βλέπετε, ησοσιαλδημοκρατία -δυστυχώς- έχειπετάξει λευκή πετσέτα. Συντάσσεταιαπροκάλυπτα με τη νεοφιλελεύθερηδεξιά άποψη που επικρατεί στηνκεντροευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Θαείναι, λοιπόν, οι πρώτοι που θανιώσουν τα αποτελέσματα τηςπολιτικής που ακολούθησαν.

Ηχηρό χαστούκι είναι και τοαποτέλεσμα των δημοτικών εκλογώνστην Ισπανία. Είναι ίσως ένας λόγοςπου σκληραίνει και η στάση τωνευρωπαίων απέναντι στην Ελλάδα;Αυτό είναι δεδομένο. Όλοι βλέπουνμπροστά τους το φάντασμα τουΣΥΡΙΖΑ να διατρέχει την Ευρώπη. Καιγι’ αυτό ορισμένα κόμματα αλλάζουνρότα και προβάλλουν τονκεντροαριστερό τους χαρακτήρα,όπως είδαμε να γίνεται στην Ιταλία. Οιευρωπαίοι θέλουν να πετύχουν τηνεξόντωση του ελληνικούπαραδείγματος πριν τις εθνικέςεκλογές της Ισπανίας. Είναιαπροκάλυπτα εχθρικοί για ναπρολάβουν τα χειρότερα πουέρχονται.

Θεωρείτε πως ο ευρωσκεπτικισμόςκερδίζει έδαφος; Αυτό που με απασχολεί είναι πως ηνέα γενιά, στην οποία το πολιτικόσύστημα γύρισε την πλάτη,διακατέχεται από αντιευρωπαϊκόπνεύμα. Ακόμα και όσοι βλέπουν ωςπροσωπική διέξοδο τη μετανάστευσησε κάποια χώρα της ΕυρωπαϊκήςΈνωσης, διακατέχονται απόαντιευρωπαϊσμό. Για πρώτη φοράσυναντάμε την παγίωση τόσοεμφανώς μιας αντιευρωπαϊκήςστάσης και αυτή έχει προκληθεί μεαποκλειστική ευθύνη του πολιτικούσυστήματος. ∆ημιουργούν μια γενιά ηοποία όχι μόνο δεν νοιάζεται για τηνυπόθεση της ευρωπαϊκήςολοκλήρωσης, της αλληλεγγύης, τηςένωσης. ∆ημιουργείται σήμερα ησυνείδηση στους νέους ανθρώπους,ότι η Ευρώπη είναι ο εχθρικός,καταστροφικός δρόμος.

1100 Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Του Ηλία Ιωακείμογλου

Hσυνολική εικόνα της ελληνικήςοικονομίας κατά το πρώτο τρί-μηνο του 2015, όπως αυτή προ-

κύπτει από τα στοιχεία των Εθνικών Λο-γαριασμών, δεν είναι η εικόνα μιας οικο-νομίας που βυθίζεται στην ύφεση, όπωςσυνήθως ακούγεται. Με δεδομένο ότι ηκαταγραφόμενη μείωση του ΑΕΠ κατά0,16% έναντι του τελευταίου τριμήνου1

είναι τόσο μικρή ώστε βρίσκεται σταόρια του στατιστικού λάθους, ότι η προ-στιθέμενη αξία σε σταθερές τιμές αυξή-θηκε, και ότι οι περισσότεροι κλάδοι πα-ραγωγής στον επιχειρηματικό τομέα αύ-ξησαν κατά τι τον όγκο της παραγωγήςτους, η συνολική εικόνα της ελληνικήςοικονομίας κατά το πρώτο τρίμηνο του2015, όπως προκύπτει από τα στοιχείατων Εθνικών Λογαριασμών, δεν είναι ηεικόνα μιας οικονομίας που βυθίζεταιστην ύφεση, αλλά μιας οικονομίας σεβραχυπρόθεσμη στασιμότητα και ανα-μονή.

Σε αυτό θα πρέπει να προσθέσουμε ότιμόλις ξεφύγουμε από τον ασφυκτικάβραχυπρόθεσμο ορίζοντα του τριμήνου,τα στοιχεία των Εθνικών Λογαριασμώνμας δείχνουν ότι είχε εκκινήσει το καλο-καίρι του 2014 και συνεχιζόταν κατά τοπρώτο τρίμηνο του 2015, μια ασθενικήπλην όμως υπαρκτή τάση ανάκαμψηςτης ελληνικής οικονομίας με κινητήρατις αυξήσεις του συνόλου των μισθών2.Στην παρούσα συγκυρία αργίας μεγάλουμέρους του παραγωγικού συστήματοςκαι του εργατικού δυναμικού, η μεγέ-θυνση της ελληνικής οικονομίας ωθείταιαπό τις αυξήσεις των μισθών.

Το πρώτο τρίμηνο του 2015, φαίνεταιλοιπόν, ότι συγκροτεί, μαζί με το τρίτοκαι το τέταρτο τρίμηνα του 2014, πε-ρίοδο προετοιμασίας μιας οικονομικήςανάκαμψης ωθούμενης από τις αυξήσειςτου συνόλου των αποδοχών των μισθω-τών (και εν τέλει από τις αυξήσεις τουμέσου μισθού και του αριθμού των μι-σθωτών).

Επιδιώκοντας βαθμούςελευθερίας

Με δεδομένες αυτές τις εξελίξεις, η ελ-ληνική πλευρά θα ήταν καλό να επιδιώ-κει, στην διαπραγμάτευση με τους «εταί-ρους», να αποκτήσει βαθμούς ελευθε-

ρίας ως προς τη δύνατότητά της να αυ-ξήσει τον κατώτατο μισθό (που αποτελείθεμελιώδη παράγοντα στην διαμόρφωσητου ύψους του μέσου μισθού) και να πε-ριορίσει την αυθαιρεσία των εργοδοτώνπου ρίχνει στη ζυγαριά του ταξικού συ-σχετισμού δυνάμεων το βάρος των απει-λών και της τρομοκρατίας. Η σταδιακήαύξηση του κατώτατου μισθού, που προ-βλέπεται στις προτάσεις της ελληνικήςκυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις, θαέχει υποπολλαπλάσια αποτελέσματα σεσύγκριση με την εφάπαξ αύξηση στα 751ευρώ, διότι θα δοθεί στις επιχειρήσεις ηάνεση να προσαρμοστούν κάνονταςχρήση των ευελιξιών και άλλων απορ-ρυθμίσεων της αγοράς εργασίας. Όσογια τις τελευταίες, η διατήρησή τουςαπειλεί να ακυρώνει κάθε άλλο μέτροβελτίωσης της κατάστασης των εργαζό-μενων τάξεων.

Θα ήταν επίσης καλό, ό,τι συμφωνηθείστη διαπραγμάτευση να μην στηρίζεταιστην άποψη ότι η ελληνική οικονομίαέγινε ξαφνικά εξωστρεφής και ότι οιεξαγωγές μπορούν να τη σύρουν σε ανά-καμψη. ∆εν ισχύει καθόλου ο ισχυρισμόςότι «η στροφή προς ένα αναπτυξιακόυπόδειγμα με εξωστρεφή προσανατολι-

σμό φαίνεται να επιτυγχάνεται το 2013και το 2014»3. Στη διάρκεια της εφαρμο-γής του προγράμματος προσαρμογής,όχι μόνο οι εξαγωγές αγαθών και υπηρε-σιών δεν κατέστησαν κινητήρας της ανά-πτυξης, αλλά παρουσίασαν και επιδεί-νωση ως προς την συμβολή τους στη με-γέθυνση του ΑΕΠ. Το εμπορικό έλλειμμααγαθών και υπηρεσιών μειώθηκε θεαμα-τικά, όχι όμως επειδή αυξήθηκαν σημαν-τικά οι εξαγωγές αλλά επειδή το εισό-δημά μας συρρικνώθηκε και μαζί μεαυτό και οι εισαγωγές.

Αλλά και η ιδέα ότι οι επενδύσεις μπο-ρούν να αποτελέσουν τώρα τον κινητήρατης ανάκαμψης της οικονομίας είναιλανθασμένη: οι επιχειρήσεις διαθέτουντόσο αχρησιμοποίητο παραγωγικό δυνα-μικό, ώστε θα ήταν μάλλον απίθανο ναπροχωρήσουν σε επενδύσεις έως ότουνιώσουν ότι οι παραγγελίες τους σύν-τομα θα είναι τόσες ώστε δεν θα μπο-ρούν να τις ικανοποιήσουν με το εγκατε-στημένο παραγωγικό δυναμικό -και αυτήη στιγμή θα αργήσει ακόμη αρκετά.Εξάλλου στο εξής, και για πολύ χρόνο,κάθε επενδυτικό σχέδιο θα πρέπει ναθέτει μεταξύ άλλων και την ερώτηση σεποιο βαθμό η επένδυση θα επιδεινώσει

το εμπορικό ισοζύγιο αγαθών και υπηρε-σιών που θα βρίσκεται για πολύ καιρόακόμη υπό την αυστηρή επιτήρηση τωνχρηματιστικών αγορών.

Οι απαιτούμενες αλλαγές

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, στην πα-ρούσα συγκυρία μόνον οι αυξήσεις τωνμισθών είναι ικανές να αποτελέσουν τονκινητήρα της ελληνικής οικονομίας,χωρίς να οδηγήσουν σε νέες μεγάλες μα-κροοικονομικές ισορροπίες. Όπως επι-βεβαιώνει και η ανάλυση των στοιχείωντων τριμηνιαίων Εθνικών Λογαριασμών,η ανάκαμψη της οικονομίας έχει εμφα-νιστεί ως δυσδιάκριτη μεν, υπαρκτήόμως τάση ωθούμενη από το εισόδηματης μισθωτής εργασίας. Η τάση αυτήπρέπει να ενισχυθεί μέσω διαύλων πουμας είναι γνωστοί: εφάπαξ αύξηση τουκατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, απο-κατάσταση των θεσμών ρύθμισης τωναγορών εργασίας, επαναφορά των συλ-λογικών διαπραγματεύσεων, περιορι-σμός της αδήλωτης εργασίας και ανα-συγκρότηση της Επιθεώρησης Εργασίαςώστε να αποκτήσει τα μέσα δραστικούπεριορισμού της μαζικής παρανομίας σεβάρος του κόσμου της εργασίας. Οι αλ-λαγές αυτές θα πυροδοτήσουν μια διαδι-κασία ενάρετων μακροοικονομικών αλ-ληλεπιδράσεων, που θα οδηγήσουν στηνοικονομική ανάκαμψη και θα αποκατα-στήσουν σε σημαντικό βαθμό τα πλήγ-ματα, την απαξίωση, την τρομοκρατίακαι τους εξευτελισμούς στους οποίουςυποβλήθηκαν οι κυριαρχούμενες κοινω-νικές τάξεις στη διάρκεια της τελευταίαςπενταετίας.

Σημειώσεις:1. Με στοιχεία διορθωμένα για τις εποχικές

διακυμάνσεις της παραγωγής.2. Ο μέσος μισθός αυξήθηκε επειδή υποχώ-

ρησε το ποσοστό ανεργίας. Αυτό δε, μειώθηκεεπί τρία συναπτά τρίμηνα επειδή υπήρξε επι-βράδυνση της καταστροφής παραγωγικού δυ-ναμικού, επειδή η απασχόληση παρέμεινε σεολόκληρη τη διάρκεια του 2014 και κατά τοπρώτο τρίμηνο του 2015 σε επίπεδα υψηλό-τερα από τα αντίστοιχα του 2013, και επειδήυποχώρησε το εργατικό δυναμικό (μετανά-στευση, σταθεροποίηση του εισοδήματος τωννοικοκυριών από μισθωτή εργασία, ενδεχομέ-νως αποθάρρυνση για αναζήτηση εργασία εξαι-τίας της μακροχρόνιας παραμονής στην ανερ-γία κ.α.).

3. Υπουργείο Οικονομικών: Εθνικό Πρό-γραμμα Μεταρρυθμίσεων 2015.

Η διαπραγμάτευση,οι μισθοί και η ανάκαμψη

Του Κωστή Γιούργου

Καθώς η κρίση στην ΕΕ παρατείνεται επίμονα, ξα-ναδιαβάζεται με ενδιαφέρον ένα κείμενο προ-βληματισμών και προτάσεων για τις προκλήσεις

που αντιμετωπίζει η ευρωπαϊκή ενοποίηση το οποίοσυνέταξαν αρκετά πρόσφατα έντεκα Γερμανοί οικονο-μολόγοι, πολιτικοί επιστήμονες και νομικοί. Οι Glienic-ker Group, όπως αποκαλούνται, απευθύνονται, κατάκύριο λόγο, στο εσωτερικό τους ακροατήριο – κι απότην άποψη αυτή τα λεγόμενά τους ενδιαφέρουν ιδιαί-τερα το δικό μας εσωτερικό ακροατήριο, εν όψει τηςαντιμετώπισης που επιφυλάσσει στην Ελλάδα το Βε-ρολίνο.

Μια αναλυτική προσέγγιση του κειμένου αυτού ίσωςέχει την ευκαιρία της στις σελίδες της «Εποχής» στοάμεσο μέλλον. Εδώ θα αρκεστούμε σε κάποια σημεία

που εκκινούν από την ανησυχία των συντακτών του γιατο ότι ένα μεγάλο μέρος της γερμανικής κοινωνίας –και της πολιτικής τάξης της χώρας, υποθέτουμε– επα-ναπαύεται στην ιδέα ότι η κρίση είναι υπόθεση άλλωνκαι ότι το ευρώ, που, προφανώς, το αντιλαμβάνονταιως την επιτομή της γερμανικής κατίσχυσης, δεν απει-λείται από αυτήν. Η αντίληψη αυτή, λένε, δεν είναιαπλώς αβάσιμη, αλλά επικίνδυνη, υπενθυμίζοντας ότικανένα από τα δομικά προβλήματα της ευρω-κρίσηςδεν έχει λυθεί – ούτε η κρίση του τραπεζικού συστή-ματος, ούτε η κρίση χρέους, ούτε η κρίση ανταγωνι-στικότητας. Αντιθέτως, «τα προβλήματα του χρέουςκλιμακώνονται», «στις χώρες που δοκιμάζονται απότην κρίση μια ολόκληρη γενιά έχει αποστερηθεί κάθεευκαιρία επιλογής, ακόμη και επιβίωσης», τα άκρα τουπολιτικού φάσματος ριζοσπαστικοποιούνται αυξητικά,και «η προθυμία για από κοινού λύσεις εξασθενεί ανη-συχητικά γρήγορα». ∆ιαπιστώσεις που έχουν καταστείκοινός τόπος , αλλά που μάλλον δεν απασχολούν το ιε-ρατείο.

Γεγονός που, λέμε εμείς, θέτει ένα ζήτημα υπονό-μευσης της εμπιστοσύνης και της αλληλοεκτίμησηςπου απαιτούνται για την ευόδωση του εγχειρήματος.Σε μια ένωση, υπογραμμίζουν οι Glienicker Group, «όλοιπρέπει να βασίζονται στη βεβαιότητα ότι οι κυβερνή-σεις τους είναι νόμιμα εκλεγμένες, οι νόμοι σύννομα

θεσμοθετημένοι, και οι πολίτες τους ελεύθεροι καιίσιοι ενώπιον του νόμου». ∆υστυχώς, «η ΕΕ δεν διαθέ-τει τα αποτελεσματικά και αξιόπιστα εργαλεία εφαρ-μογής αυτής τη υποχρέωσης», πράγμα που «μπορεί νααποδειχθεί ιδιαιτέρως προβληματικό όταν ένα κρά-τος-μέλος ταλανίζεται από σοβαρή οικονομική κρίση».∆υστυχώς, θα προσθέταμε, φαίνεται να μη διαθέτει καιτο στοιχειώδη σεβασμό στη δημοκρατικά και ελεύ-θερα εκφρασμένη ετυμηγορία των πολιτών στις κάλ-πες. ∆ιαφορετικά, κάποιος από την ιθύνουσα πολιτικήτάξη της ΕΕ θα βρισκόταν να εκφράσει τη δυσαρέσκειάτου για τον απαξιωτικό τρόπο με τον οποίο ο κ. Σόιμ-πλε αντιμετωπίζει τον ελληνικό λαό και την κυβέρ-νησή του – τρόπο απαξιωτικό για το ίδιο το ευρωπαϊκόεγχείρημα στο κάτω κάτω.

Η Ευρώπη ενώπιοντου εαυτού της...Ένα σχόλιο με αφορμή κείμενοέντεκα γερμανών οικονομολόγων

Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015 1111ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η∆ημοκρατική Αριστερά βρίσκεται μπροστά στοπιο κρίσιμο για το μέλλον της συνέδριό, τοοποίο ολοκληρώνεται σήμερα στο Σινέ – Κερα-

μεικός. Ο έως τώρα αναμφισβήτητος ηγέτης τουχώρου, Φώτης Κουβέλης αποσύρθηκε ύστερα από τηνπίεση των εξελίξεων, και βέβαια, λόγω του χαμηλούποσοστού που έλαβε στις εκλογές. Στην ομιλία του οαπερχόμενος πρόεδρος στάθηκε με αρκετή δόση αυ-τοκριτικής για τα οργανωτικά πεπραγμένα της∆ΗΜΑΡ, στην προσπάθεια να συγκεραστούν οι δύο δια-φορετικές αντιλήψεις στο εσωτερικό του χώρου.Ούτε ίχνος ουσιαστικής πολιτικής κριτικής κατά τηδιάρκεια της συγκυβέρνησης, ούτε για τη μετέπειτα

πορεία της εξόδου από την τρικομματική. «Άξιζε ηκατάθεση προτάσεων που υπερέβαιναν το συντηρη-τικό μονόδρομο και τα στερεότυπα του λαϊκισμού,συγκροτώντας μια διαφορετική πολιτική εξόδου απότην κρίση με ρεαλιστικές και προοδευτικές προτά-σεις» τόνισε. Με άλλα λόγια, όλα καλώς καμωμένα.

Την προεδρία διεκδικούν η πρώην βουλεύτρια,Μαρία Γιαννακάκη και ο παραιτηθείς γενικός γραμμα-τέας, Θανάσης Θεοχαρόπουλος. Παρότι οι υποψήφιοιπεριορίζονται σε δύο, δεν αποκλείεται, όπως μας επι-σήμαναν κύκλοι της Αγίου Κωνσταντίνου, ο αριθμόςτους να αυξηθεί.

Σχολιαστής που γνωρίζει το εσωκομματικό τοπίοαναφέρει ότι οι δύο προτάσεις για την ηγεσία, παρά τιςδιαφορετικές λεκτικού χαρακτήρα προτάσεις και δια-τυπώσεις, κινούνται στην ίδια πολιτική κατεύθυνση,χωρίς να συγκροτούν κάποια τομή στην έως τώρα πο-ρεία. «Το σχέδιο κεντροαριστερά δεν με ενδιαφέρει»δήλωσε σε συνέντευξή της με κατηγορηματικό τρόποη πρώην βουλεύτρια, δίνοντας ένα πιο αριστερό τόνοσε σχέση με τον συνυποψήφιό της. Τα πρόσωπα,ωστόσο, σηματοδοτούν και πολιτικές που δεν ξεχω-

ρίζουν με ευκολία. Το κοινό σημείο αναφοράς είναι ομεταρρυθμιστικός λόγος, που σύμφωνα και με τουςδύο, απαιτείται ειδικά σε αυτές τις κρίσιμες για τηχώρα εξελίξεις. Η έννοια, όμως, της μεταρρύθμισηςόταν δεν αποκτά περιεχόμενο, μένει κενό γράμμα.

Και όλα αυτά σε μια χρονική συγκυρία που η ∆ΗΜΑΡπολιτικά έχει εξαϋλωθεί, αφού πολλοί από τους ψη-φοφόρους της κινήθηκαν σε άλλες πολιτείες, καιιδίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ. ∆εν είναι, όμως, μόνο το μικρόμέγεθος που προήλθε από τις εκλογές του Ιανουαρίουπου περιορίζει την προσπάθεια οποιοδήποτε εγχειρή-ματος, αλλά η πολιτική κατεύθυνση του κόμματος πουπαραμένει ζητούμενο. Και οι δύο διεκδικητές μιλούνγια μια προσπάθεια αυτόνομης παρουσίας που θα θέτειτα ζητήματα που προϋποθέτουν την ύπαρξή της. Ναγίνει, δηλαδή, η ∆ΗΜΑΡ χρήσιμη για τους πολίτες καιτους πολλούς. Αυτό, όμως, για να επιτευχθεί, προϋπο-θέτει μια βαθιά διαδικασία αυτοκριτικής για τις έωςτώρα πολιτικές επιλογές και έναν σαφή προσδιορισμόσε σχέση με τις διεθνείς εξελίξεις.

•

4ο ΣΥΝΕ∆ΡΙΟ

Τοπίο στην ομίχλη για τη ∆ΗΜΑΡ

Η Εποχή δημοσιεύει σήμεραεκτεταμένα αποσπάσματα απότην πρωτολογία τουπρωθυπουργού στην προημερησίας διάταζης συζήτησηστην Βουλή, που συνεκλήθη μεπρωτοβουλία του ΑλέξηΤσίπρα, προς ενημέρωση τουκοινοβουλίου για την πορείατης διαπραγμάτευσης

Ζήτησα την σημερινή έκτακτη διαδι-κασία συζήτησης, διότι βρισκόμα-στε πλέον στην τελική ευθεία της

διαπραγμάτευσης και ταυτόχρονα στηνπιο κρίσιμη καμπή της(...). Από τηνπρώτη στιγμή η νέα ελληνική κυβέρνησηδιακήρυξε σε όλους τους τόνους ότι επι-διώκει μια ευρωπαϊκή λύση στο ελλη-νικό ζήτημα(...) αυτή τη διάθεση καιαφοσίωση μας στην ευρωπαϊκή ιδέα,αποδείξαμε έμπρακτα με την κατάθεσητης συνολικής και ολοκληρωμένης πρό-τασης συμφωνίας προς τους θεσμούςκαι την ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία τηνπροηγούμενη εβδομάδα.

Συμβιβασμόςμόνο με συνολική συμφωνία

Η πρόταση αυτή αποτέλεσε την έμ-πρακτη και ειλικρινή διάθεσή μας για

έναν συμβιβασμό, καθώς δεν αποτύπωσεαυτές καθεαυτές τις θέσεις της ελληνι-κής κυβέρνησης, αλλά τα αποτελέσματατων διαπραγματεύσεων στο BrusselsGroup(...). Η πρόταση, όμως, αυτή απο-τελεί βάση συζήτησης μόνο ως ενιαίο σύ-νολο. Και αυτό σημαίνει ότι κάποιες δύ-σκολες παρεμβάσεις, που περιγράφον-ται σε αυτή την πρόταση, δεσμεύουν τηνελληνική κυβέρνηση και θα υλοποι-ηθούν υπό μια και μόνη προϋπόθεση:Ότι θα υπάρξει συνολική συμφωνία -λύση για την Ελλάδα (...). Το σύνολο τηςμεταρρυθμιστικής προσπάθειας της ελ-ληνικής κυβέρνησης για να τελεσφορή-σει, προϋποθέτει και μια ουσιαστικήλύση στο πρόβλημα του χρέους(...).

Καθαρή τοποθέτησηαπό την αντιπολίτευση

Θεωρώ μολαταύτα καθήκον μου, προ-τού πάρω τις οριστικές αποφάσεις γιατις επίσημες απαντήσεις προς τους θε-σμούς, να ακούσω με προσοχή τη γνώμητων κομμάτων, σε αυτή τη κρίσιμηστιγμή για τη χώρα.

Η βασική ευθύνη προφανώς αναλογείστη κυβέρνηση, αλλά σήμερα θα ήθελανα ακούσω και τη γνώμη της αντιπολί-τευσης με αίσθημα πατριωτικής ευθύνηςκαι με το χέρι στην καρδιά, αν μας καλείνα αποδεχθούμε τη πρόταση που κατέ-θεσαν οι τρεις θεσμοί ή αν συντάσσεταιεναντίον τους.

Γιατί όλο το προηγούμενο διάστημαασκήσατε δριμεία κριτική -και βεβαίωςκαλοδεχούμενη η κριτική γιατί είναι ηπεμπτουσία της δημοκρατίας- γιατί δενυπογράφουμε τη συμφωνία.

Τώρα που γνωρίζετε με ακρίβεια τιμας ζητάνε να υπογράψουμε, σας καλώμε την ίδια ακρίβεια να ξεκαθαρίσετε αναποδέχεστε ή απορρίπτετε τη προτεινό-μενη συμφωνία (...).

Κοντά σε συμφωνίαπαρά τις δυσκολίες

Θα με ρωτήσετε, ίσως δικαιολογη-μένα: Με όλα αυτά τελικά, είμαστε κοντάστο να επιτευχθεί μια βιώσιμη συμφω-νία; Θα απαντήσω με το χέρι στη καρδιά:Παρά το μεγάλο πισωγύρισμα της προχ-θεσινής ημέρας, πεποίθησή μου είναι ότιτώρα είμαστε περισσότερο κοντά παράποτέ, και θα εξηγήσω γιατί.

Πρώτον γιατί είναι πλέον σαφές στηνευρωπαϊκή και παγκόσμια κοινή γνώμηότι η ελληνική πλευρά έχει προτείνει έναρεαλιστικό πλαίσιο λύσης και δεν στέ-κεται με αδιαλλαξία και αδιαφορία στιςανάγκες και των υπολοίπων εταίρων, μεαδιαφορία στους κανόνες που διέπουντην νομισματική ένωση, με αδιαφορία σεόσα και η κοινή γνώμη άλλων μελώνζητά στις χώρες τους.

∆εύτερον –και ίσως και σημαντικό-τερο- γιατί παρά τις αντίθετες προβλέ-ψεις και τις αντίξοες συνθήκες των τε-

λευταίων μηνών, αντέξαμε.Επιμείναμεκαι αντέξαμε να διαπραγματευόμαστεόρθιοι και με ασφάλεια για τον ελληνικόλαό. Και πλέον, μετά τη χθεσινή από-φαση του Ταμείου για μεταφορά τωνπληρωμών στο τέλος του μήνα, είναιπλέον σαφές σε όλους, πράγμα το οποίοόλοι κατανοούν και πρώτα από όλουςκατανοούν και προεξοφλούν οι ίδιες οιαγορές, ότι κανείς δεν επιθυμεί τη ρήξη.Και ο χρόνος πια δε λιγοστεύει μόνο γιαμας. Λιγοστεύει για όλους(....). Η ρεαλι-στική προσέγγιση της ελληνικής πλευ-ράς είναι η μόνη σοβαρή διαπραγματευ-τική γραμμή προκειμένου να πάμε σεβιώσιμη συμφωνία (...).

Έξι άξονες της συμφωνίας

Κυρίες και κύριοι βουλευτές θα ήθελα,κλείνοντας, να συνοψίσω τη στρατηγικήεπιδίωξη της ελληνικής κυβέρνησης στιςεν εξελίξει διαπραγματεύσεις :

Χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματαΑπομείωση - αναδιάρθρωση του χρέ-

ους.Προστασία των συντάξεων και του

πραγματικού μισθού.Αναδιανομή εισοδημάτων προς όφε-

λος της κοινωνικής πλειοψηφίας.Επαναφορά των συλλογικών διαπραγ-

ματεύσεων και αντιστροφή της πορείαςαπορύθμισης των εργασιακών σχέσεων

Ισχυρό επενδυτικό πρόγραμμα, που θαδημιουργήσει θετικό σοκ στην ελληνικήοικονομία, κινητοποιώντας και το λι-μνάζον δυναμικό της.

Αυτοί οι έξι βασικοί άξονες είναι γιαεμάς άξονες που μπορούν να διέπουν, νασυνοψίζουν την προοπτική μιας συμφω-νίας οικονομικά βιώσιμης και κοινωνικάδίκαιης.

Θέλω, τέλος, να διαβεβαιώσω τον ελ-ληνικό λαό, πως πέρα από περήφανοςγια αυτή την προσπάθεια, πρέπει ναείναι και ήσυχος. Να είναι υπερήφανοςγιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκει-ται να λυγίσει σε παράλογες απαιτήσεις.Αλλά να είναι και ήσυχος γιατί η υπο-μονή και επιμονή μας στη διαπραγμά-τευση, η αντοχή μας αυτή, σύντομα θαφέρει καρπούς. Θα υπερασπιστούμε μετον καλύτερο τρόπο το δικαίωμα ενόςολόκληρου λαού να ζήσει σε συνθήκεςαξιοπρέπειας και ελπίδας, αισιοδοξίας.

•

Θα υπερασπιστούμεμε τον καλύτεροτρόπο το δικαίωμαενός ολόκληρου λαούνα ζήσειμε αξιοπρέπεια.

“

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ

Συνολική συμφωνίαμε ουσιαστική λύση για το χρέος

1122 Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το 10ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, πουολοκληρώνεται σήμερα, θα μπο-ρούσε να περιγραφεί ως συνέδριο

διαχείρισης της κατάρρευσης του ενλόγω πολιτικού φορέα. Για πολλούςείναι το σημείο που οριοθετεί τηνέκλειψη του ιστορικού ΠΑΣΟΚ και τηνανανοηματοδότηση του κερματισμένουκεντροαριστερού χώρου. ∆εδομένου ότιστον ΣΥΡΙΖΑ επιβάλλεται, εν τέλει, η λο-γική ενός οιονεί μνημονίου, είναι σαφέςότι ο πολιτικός και κοινωνικός χώροςπου φιλοδοξεί να διεκδικήσει το ΠΑΣΟΚσυρρικνώνεται επικίνδυνα.

Η ρητορεία της εθνικής ευθύνης πουέχει επιλέξει ο Ευάγγελος Βενιζέλοςμπορεί να έχει βρει υψηλή αποδοχή σεσχολιαστές και διαμορφωτές κοινήςγνώμης, ωστόσο οι ρητορικές αποστρο-φές ενός εύστροφου, αναμφίβολα, δη-μόσιου άνδρα, δεν συνιστούν ιδεολογικόπλαίσιο, πολιτικό πρόγραμμα ή κοινωνι-κές εγκλήσεις. Το ΠΑΣΟΚ του 4,8% μοι-άζει να διεκδικεί ένα μεγαλύτερο ρόλοαπό την εκλογική του επιρροή. ∆ίχως,όμως, να έχει εξηγήσει επαρκώς, στονεαυτό του πρώτα απ’ όλα, τους λόγουςγια τους οποίους έχει βρεθεί σε αυτή τηθέση. Προς το παρόν το μόνο επιχείρημαπου αρθρώνεται αφορά στη συλλογικήενοχοποίηση της παλαιάς κοινωνικήςβάσης του ΠΑΣΟΚ. Ό,τι, δηλαδή, εγκα-τέλειψε το κόμμα για τους λάθος λό-γους, ενώ ενίοτε ακούγονται αφορισμοίτου τύπου «πληγώσαμε τον κόσμο τουΠΑΣΟΚ» οι οποίοι απολήγουν σε «ψυχο-λογισμούς» ελλιπούς ερμηνευτικής ση-μασίας.

Φάντασμα του παρελθόντος

Οι προσυνεδριακές διαδικασίες απο-κάλυψαν μία αδήριτη πραγματικότητα.Οργανωτικά το κόμμα θυμίζει ένα φάν-τασμα μόνο του παλαιού, ηγεμονικούκόμματος των εκατοντάδων χιλιάδωνμελών και φίλων. Στις εκλογές για τηνανάδειξη συνέδρων συμμετείχαν 30.000-35.000 άτομα, όταν το αντίστοιχο νού-μερο για το συνέδριο του 2013 ήταν110.000 άτομα. Είναι ενδεικτικό ότι τομέτρο για την ανάδειξη συνέδρων ανάοργάνωση προέκυψε με βάση τους ψη-φίσαντες ανά δήμο στις εκλογές του2015. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει κά-ποιο συγκεκριμένο μητρώο εγγεγραμμέ-νων μελών για να βγει το μέτρο, αλλά καιότι το ίδιο το οργανωμένο κόμμα δενέχει τη δυνατότητα να επικαιροποιήσει

το μητρώο του. Βέβαια, ο συγκεκριμένοςαριθμός εξακολουθεί να είναι μεγάλος,αν θυμηθεί κανείς τη συμμετοχή στις αν-τίστοιχες διαδικασίες του Συνασπισμούπριν το 2012. Παρά ταύτα φαίνεται ότιπλέον έχει αποδυναμωθεί η δυνατότητακινητοποίησης της κομματικής μηχανήςτου ΠΑΣΟΚ, κάτι που αναμφίβολα συν-δέεται με τη μη συμμετοχή του στη δια-χείριση της εξουσίας, σε σχέση παρα-δείγματος χάριν με το 2013.

Καθ’ όλη την προσυνεδριακή περίοδοήλθαν σε αντιπαράθεση δύο εσωκομμα-τικοί μηχανισμοί, που αποτελούν μετε-ξελίξεις των μηχανισμών της νεολαίαςΠΑΣΟΚ. Ο πρώτος, είναι ο μηχανισμόςτου γραμματέα του κόμματος Νίκου Αν-δρουλάκη, ο οποίος από ό,τι φαίνεταιέχει ελέγξει το μεγαλύτερο αριθμό τωνσυνέδρων. Ο δεύτερος μηχανισμός τωνΤόνια Αντωνίου, Παντελή Καμά και Παύ-λου Χρηστίδη, όλοι πρώην γραμματείςτης νεολαίας ΠΑΣΟΚ, οργανώνεται αντι-παραθετικά προς αυτόν του Ανδρουλάκηκαι κινείται προς την υποστήριξη τηςυποψηφιότητας της Φώφης Γεννηματά.Από εκεί και πέρα, υπάρχουν οι προσω-πικοί μηχανισμοί του Ανδρέα Λοβέρδουκαι του Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου, οιοποίοι θα διαπραγματευθούν την υπο-στήριξη του Ανδρουλάκη στο συνέδριοεν όψει της εκλογής αρχηγού, εάν καιεφόσον ο τελευταίος δεν κατέλθει ωςυποψήφιος αρχηγός. Το γεγονός ότι οι

δύο βασικοί μηχανισμοί προέρχονταιαπό τη νεολαία ΠΑΣΟΚ δείχνει ως έναβαθμό και την αποξένωση του οργανω-μένου κόμματος από τις παραδοσιακέςδυνάμεις.

Προσπάθεια ανανοηματοδότησηςτου ΠΑΣΟΚ

Το πολιτικό επίδικο του συνεδρίουείναι προφανώς το πλαίσιο διεξαγωγήςτης εκλογής αρχηγού. Η διευθέτησηστην οποία κατέληξαν οι αντιμαχόμενεςμερίδες στην οργανωτική επιτροπή συ-νεδρίου ήταν να συγκροτηθούν δύο δια-φορετικά εκλεκτορικά σώματα. Ένα πιοστενό για την ανάδειξη συνέδρων και έναάλλο για την άμεση εκλογή προέδρου,πιο ευρύ. Οι όροι συγκρότησης του δεύ-τερου θα καθοριστούν στο συνέδριο μεπιθανή καταστατική αλλαγή και βάσεισυσχετισμών πάντοτε. Εξυπακούεται,επομένως, ότι όποιος ελέγχει το συνέ-δριο, ελέγχει και τη διαδικασία εκλογήςαρχηγού. Όσον αφορά στο καθαρά ιδεο-λογικό μέρος, η συζήτηση πιθανόν να κι-νηθεί πέριξ του άξονα υπέρβαση ή ανα-νοηματοδότηση του ιστορικο -πολιτικούυποκειμένου «ΠΑΣΟΚ». Εκ των πραγμά-των, στο βαθμό που το συνέδριο δεν ανα-δείξει αρχηγό, η διαμόρφωση του τελι-κού πολιτικού πλαισίου θα είναι υπό-θεση του νέου αρχηγού.

Όλα αυτά, βέβαια, φαντάζουν ως πο-λυτελείς ζυμώσεις, τη στιγμή που το πο-λιτικό υποκείμενο «ΠΑΣΟΚ», το οποίοείναι και το σημείο αναφοράς των αντι-παραθέσεων, πνέει τα λοίσθια. ΤοΠΑΣΟΚ αποτελεί πλέον υποσύνολο ενόςετερογενούς κεντρώου - μεταρρυθμιστι-κού χώρου ο οποίος εκτείνεται από τιςπαρυφές του ΣΥΡΙΖΑ ως τις παρυφές τηςΝ∆, αντιστοιχεί σε ένα 10-12% του εκλο-γικού σώματος και διεκδικείται από δύο,τουλάχιστον, κόμματα.

Η ενοποίηση του εν λόγω χώρου ση-μαίνει αφενός την επίτευξη ενός κοινούιδεολογικού και προγραμματικού τόπουαπό τις διάφορες εκφάνσεις του καιαφετέρου την ανάδειξη κάποιας πολιτι-κής προσωπικότητας που θα είναι κοινάαποδεκτή από όλες τις πλευρές. ΤοΠΑΣΟΚ, εκ των πραγμάτων, είναι αρνη-τικά φορτισμένο στην συλλογική συνεί-δηση της κοινωνίας και ως εκ τούτου δύ-σκολα θα αποτελέσει το σημείο αναφο-ράς. Υπ’ αυτήν την έννοια, δεν υπάρχουνπολύ μεγάλες αναμονές από αυτό το συ-νέδριο. Ενδεχομένως το συνέδριο του2013 να ήταν πιο κρίσιμο στο επίπεδοτης αυτοκριτικής αποτίμησης των πε-πραγμένων του κόμματος. Τελικά, συμ-περάσματα θα μπορούν να εξαχθούνμόνο και μετά την ανάδειξη νέου προ-έδρου.

Κώστας Ελευθερίου

10ο ΣΥΝΕ∆ΡΙΟ ΠΑΣΟΚ

∆ιαχείριση της κατάρρευσηςή άλμα προς τα μπροστά;

Το συνέδριοφαντάζειως πολυτελείςζυμώσεις, τη στιγμήπου το πολιτικόυποκείμενο“ΠΑΣΟΚ”πνέει τα λοίσθια.

“

Ο ι εσωκομματικοί παίκτες είναι συγκεκριμένοι. Ο ΝίκοςΑνδρουλάκης προαλείφεται ως ένα νέο πρόσωπο πουμπορεί να εκφράσει τη νέα γενιά στελεχών του ΠΑΣΟΚ.

Παρότι έχει εκσυγχρονιστική πολιτική καταγωγή, έχει επιλέ-ξει προσεκτικά να ακολουθήσει μία κεντρώα πολιτική γραμμή,κρατώντας ίσες αποστάσεις από όλες τις πλευρές και ακόμαδεν έχει εκφράσει κάποια ηγετική φιλοδοξία – ως την Παρα-σκευή, τουλάχιστον, που γράφονται αυτές οι γραμμές.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος ακολουθεί μία πιο επιθετική γραμμή, σεαντι-ΣΥΡΙΖΑ κατεύθυνση. Από ό,τι φαίνεται, όμως, δεν διαθέτειεκείνες τις οργανωμένες δυνάμεις για να διεκδικήσει με θετι-κές προοπτικές την ηγεσία, εκτός και αν δεν κατέλθει τελικάως υποψήφιος πρόεδρος ο Ανδρουλάκης. Αμφότεροι, με έμ-μεσο τρόπο, έχουν εκφράσει την άποψη να υπερβεί το ΠΑΣΟΚ

το συμβολικό βάρος του ονόματός του, ευρισκόμενοι έτσι πιοκοντά στη λογική του Ευάγγελου Βενιζέλου.

Η Φώφη Γεννηματά, από την άλλη πλευρά, και λόγω ονόμα-τος, επενδύει σε μία συσπείρωση υποστηρικτών δίνοντας έμ-φαση στην παραδοσιακή ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ και κυρίωςστην επαγγελία της επιστροφής των παπανδρεϊκών στο Κί-νημα. Προτιμά μία περισσότερο ανοιχτή διαδικασία εκλογήςαρχηγού που θα επιτρέψει και την κινητοποίηση παπανδρεϊκώνμηχανισμών για την υποστήριξή της, οι οποίοι δεν μπορούσαννα κινητοποιηθούν στις εκλογές για την ανάδειξη συνέδρων.

Ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, παρότι διαθέτει προσω-πικό μηχανισμό, μάλλον θα λειτουργήσει ως ρυθμιστής – πα-λαιοτέρα ανήκε στο μηχανισμό Ανδρουλάκη -, ενώ η υποψη-φιότητα του Θανάση Χειμωνά δύσκολα θα συγκεντρώσει τιςαπαραίτητες υπογραφές στο συνέδριο, το 10%, δηλαδή, των συ-νέδρων. Ο παράγοντας Βενιζέλος φαίνεται να μην λαμβάνεταιυπόψιν στις διαθέσιμες πολιτικές εξισώσεις, αφού η διακη-ρυγμένη αποχώρησή του από την ηγεσία συνοδεύεται και απόμία απομάκρυνση από την εσωκομματική πολιτική του ΠΑΣΟΚ.Το σίγουρο είναι ότι θα αντιτεθεί σφοδρά απέναντι σε οποι-αδήποτε προοπτική επιστροφής του Παπανδρέου και των πα-πανδρεϊκών στο κόμμα.

•

Οι διεκδικητέςτης προεδρίας καιτα πρόσωπα κλειδιά

Η ΕΠΟΧΗ 7 Ioυνίου 2015 1133∆ΙΕΘΝΗ

Ξενοφοβικό «δημοψήφισμα»στην ΟυγγαρίαΑνάγεται ο ρατσισμός σε εθνικό δόγμα και δια-κηρυγμένο κεντρικό πολιτικό στόχο της κυβέρ-νησης; σελ. 16ΚΟΣΜΟΥ

Ο γύρος τού

Τα αποτελέσματα των περιφερει-ακών εκλογών που έλαβαν χώραστην Αυστρία την περασμένη Κυ-

ριακή έφεραν μηνύματα με πολλα-πλούς αποδέκτες. Πολίτες των δύοομόσπονδων κρατιδίων της χώρας,Στυρία και Μπούργκενλαντ, κλήθηκανγια να ψηφίσουν τους τοπικούς τουςάρχοντες. Υπενθυμίζεται ότι η Αυστρίααποτελείται από εννιά ομόσπονδα κρα-τίδια. Το ένα από αυτά είναι η πρω-τεύουσα Βιέννη. Τα υπόλοιπα χωρίζον-ται και σε 84 περιφέρειες. Το κάθεκρατίδιο έχει δικό του νομοθετικόσώμα, κοινοβούλιο και κυβέρνηση,άρα μερική πολιτική και οικονομικήαυτονομία.

Άνοδος της ακροδεξιάς

Χαρακτηριστικό και των δύο εκλο-γικών αναμετρήσεων ήταν οι σοβαρέςαπώλειες για το ΣοσιαλδημοκρατικόΚόμμα Αυστρίας (SP) και τους Χρι-στιανοδημοκράτες (VP) με ταυτό-χρονη σημαντική άνοδο του ακροδε-ξιού εθνικιστικού Κόμματος των Ελευ-θέρων (FP). Στην Στυρία μάλιστα καιτα δύο- μέχρι πρότινος - μεγάλα κόμ-ματα κατέγραψαν τα χειρότερα αποτε-λέσματα στην ιστορία τους, ενώ στοΜπούργκενλαντ, η μοναδική εκλογικήαναμέτρηση με χειρότερα αποτελέ-σματα για τους Σοσιαλοδημοκράτες,ήταν το 1940.

Ο μεγάλος νικητής των εκλογών, τοακροδεξιό “Κόμμα της Ελευθερίας”,επικέντρωσε την προεκλογική τουκαμπάνια στο μεταναστευτικό. Με ξε-νοφοβικά και ρατσιστικά συνθήματαόπως „Deutsch- statt „nix verstehen““(«Γερμανικά- αντί «ντεν καταλαβαί-νει»»!) και αφίσες, κατάφερε να συγ-

κεντρώσει πολύ μεγάλο αριθμό ψήφωνκαι να κατακτήσει την τρίτη θέση στηνΣτυρία, με τον δήμο του κορυφαίουυποψηφίου των Σοσιαλοδημοκρατώννα βάφεται μπλε. Το SP έχασε εκεί 7%και τα ποσοστά του FP παρουσίασαναύξηση 16,84%. Στην κοινότητα Σπι-τάλ αμ Σέμερινγκ, όπου πρόσφατα εγ-καινιάστηκε ένα νέο κέντρο υποδοχήςαιτούντων άσυλο, παρά την αντίθεσητης τοπικής κυβέρνησης, το ποσοστότου SP μειώθηκε κατά 10,45% , τωνΧριστιανοδημοκρατών κατά 8,9%, ενώτο FP απορρόφησε όλη την διαφοράκαι κατέγραψε άνοδο 15,8%.

Επικείμενη συνεργασία

Ενώ τα δύο παραδοσιακά μεγάλα

κόμματα προσπαθούσαν να συνέλθουναπό τις απώλειες ένας καινούργιος με-τεκλογικός σεισμός ήρθε να συγκλονί-σει την Αυστρία.

Και οι δύο περιφερειακές οργανώ-σεις των Σοσιαλοδημοκρατών, αποφά-σισαν να ξεκινήσουν συζητήσεις γιακυβερνητική συνεργασία με την άκραδεξιά. Οι φημολογίες των τελευταίωνημερών, οι οποίες προκάλεσαν σφο-δρές αντιδράσεις και στο εσωτερικότου SP, έγιναν πραγματικότητα τηνΤετάρτη 3 Ιουνίου, στην κοινή συνέν-τευξη τύπου που έδωσαν SP και FP,με την οποία γνωστοποίησαν ότι βρί-σκονται ήδη εν μέσω συνομιλιών γιατην επικείμενη τους συνεργασία.

Ο Καγκελάριος της Αυστρίας, Βέρ-νερ Φαϊμαν και αρχηγός του SP, δή-λωσε ότι ναι μεν το κεντρικό κόμμαδεν θα συνεργαστεί ποτέ ομοσπον-διακά με τους ακροδεξιούς ( αν καιυπάρχει ιστορικό και κεντρικής συνερ-γασίας των δύο κομμάτων την δεκαε-τία του 70 όπου ο Κράισκυ ήταν επικε-φαλής κυβερνητικού συνασπισμού μετου “Ελέυθερους”..), αλλά οι τοπικέςοργανώσεις έχουν την ανεξαρτησίατους και δεν μπορεί να επέμβει. Αντι-δράσεις ήρθαν και από την Σοσιαλι-στική Νεολαία, (SJ – η νεολαία τουSP), η οποία παραδοσιακά συμμετέχειστο αυστριακό αντιφασιστικό κίνημα.Η τοπική νεολαία του Μπουργκενλαντ,φέρεται να μην αντέδρασε στην ενδε-χόμενη συνεργασία. Πολλοί ακτιβιστέςτης SJ απειλούν με αποχώρηση ή ζη-τούν τον αποκλεισμό της ομάδας από

το Μπουργκενλαντ.

Ενισχύεται η ξενοφοβία

Το βασικό πολιτικό συμπέρασμα τωντοπικών εκλογών στην Αυστρία είναισχεδόν προφανές. Αιτία του οι μακρο-χρόνιες νεοφιλελεύθερες πολιτικές λι-τότητας που εφαρμόζονται και στιςσχετικά ευημερούσες εντός της ΕΕχώρες. Ανεργία, φτώχεια, αποκλει-σμός από το ολοένα μειούμενο κοινω-νικό κράτος, ανασφάλεια για το μέλ-λον, μετανάστευση και περιβαλλον-τική υποβάθμιση είναι τα βασικά απο-τελέσματα αυτών των πολιτικών. Ταλαϊκίστικα και ακροδεξιά κόμματαπροβάλλουν όμως – με την βοήθειαπάντοτε των συστημικών ΜΜΕ – ωςβασική αιτία της μακροχρόνιας κρίσης,τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.Ενισχύουν έτσι τα ξενοφοβικά αλλάταυτόχρονα και τα αντιευρωπαϊκά ανα-κλαστικά μεγάλων τμημάτων της κοι-νωνίας, θέτοντας επί της ουσίας σεκίνδυνο το ίδιο το μέλλον της Ευρώπηςκαι της ΕΕ.

Υπό αυτή την έννοια η πρόταση πουπροβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ για μια πανευρω-παϊκή συζήτηση στην κοινωνία, τα κι-νήματα, τα κόμματα και τα συνδικάτα,για μια Ευρώπη με ∆ημοκρατία, Κοι-νωνική ∆ικαιοσύνη και Αλληλεγγύη,με Σοσιαλισμό, ανοιχτά σύνορα και πε-ριβαλλοντική προστασία, δεν έχειμόνο επείγοντα χαρακτήρα, συνιστάκαι τη βασική προϋπόθεση διάσωσηςτου Ευρωπαϊκού οράματος. Με άλλαλόγια, η ευρωπαϊκή διάσταση της αρι-στερής κυβέρνησης στην Ελλάδα καιμόνης αριστερής μετά από πολλές δε-καετίες στην Ευρώπη, αποκτά δεσπό-ζουσα σημασία όχι μόνο για το μέλλοντης ίδιας της Αριστεράς αλλά για τομέλλον της ίδιας της Ευρώπης. Τα γε-γονότα των τελευταίων ημερών στοπλαίσιο των διαπραγματεύσεων μεβάση την πρόταση της ελληνικής κυ-βέρνησης για βιώσιμη έξοδο της χώρααπό την κρίση, επιβεβαιώνουν με τονκαλύτερο τρόπο τον παραπάνω ισχυρι-σμό.

Κατερίνα ΑναστασίουΓιώργος Χονδρός

* Η Κατερίνα Αναστασίου και ο Γιώρ-γος Χονδρός ήταν υποψήφιοι με το “Eu-ropa Anders” στις ευρωεκλογές στηνΑυστρία και σήμερα δραστήριοι στηνπανευρωπαϊκή καμπάνια “Αλλαγή στηνΕλλάδα, αλλαγή για την Ευρώπη”. (Βλέπεhttp://www.change4all.eu)

ΚΟΣΜΟΥΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΥΣΤΡΙΑΣ

Χάνει ο δικομματισμός,αυξάνεται η ξενοφοβία “Η οικονομική κρίση και

όλα όσα επέφερε στηνκοινωνική ζωή τωνχωρών, καθιστούν τιςσημερινές δημοτικέςκαι περιφερειακέςεκλογές στην Ισπανία,πανευρωπαϊκούενδιαφέροντος.

Να προκαλέσουμε ρωγμέςστον πυρήνα της ευρωζώνηςΣυνέντευξη με τον Εόιν Ο’ Μπρόιν από το Σιν Φέιν σελ. 17

«Γερμανικά- αντί «ντεν καταλαβαίνει»» ήταν το κεντρικό προεκλογικό σύνθηματου ακροδεξιού «Κόμματος της Ελευθερίας», το οποίο κατέκτησε την τρίτηθέση στην Στυρία.

Συγκεντρωτικάαποτελέσματα

Τα συγκεντρωτικά αποτελέ-σματα για την Στύρια είναι SP29,29 (-8,97%), VP 28,45% (-8,74%) , FP 26,76 % (+16,10%),Πράσινοι 6,68% (+1,13%), Κομου-νιστικό Κόμμα της Στυρίας 4,22%(-0,19%). Στο Μπούργκενλανταναλυτικά,το SP συγκέντρωσε41,9% (-6,4%), το VP 29,1%(-5,5%), το FP 15,0% (+6,0%) και οιΠράσινοι 6,4% (+2,2%).

1144 Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015∆ΙΕΘΝΗ

Του Γιάννη-Ορέστη Παπαδημητρίου

«Ηνίκη του ΣΥΡΙΖΑ μας λέειότι οι άνθρωποι σ’ όλοντον κόσμο δεν δέχονται

πια τη λιτότητα για τις εργαζόμενες οι-κογένειες, την ίδια στιγμή που οι πλού-σιοι γίνονται πλουσιότεροι». Αυτή τηφράση έγραψε στο τουίτερ του την 26ηΙανουαρίου ο ∆ημοκρατικός γερουσια-στής του Βερμόντ, Μπέρνι Σάντερς,ενώ δύο μόλις εβδομάδες αργότερα, ηυποστήριξή του στη νέα ελληνική κυ-βέρνηση, την οποία αντιλαμβανότανμέσα απ’ την υπερατλαντική απόστασηως ρήξη με τις νεοφιλελεύθερες πολι-τικές, θα γινόταν έμπρακτη. Με επι-στολή του στην επικεφαλής του Ομο-σπονδιακού Αποθέματος στις 10 Φε-βρουαρίου, ζητούσε να χρησιμοποιήσειτη θέση της ως μοχλό πίεσης στην ΕΚΤγια τη διάσωση της Ελλάδας, ενώ αντί-στοιχες θέσεις υπέρ της «αντιμνημο-νιακής» στροφής ανέπτυξε και σε αρ-θρογραφία του στον Guardian και τηHuffington Post.

∆εν ήταν όμως η τοποθέτησή τουαυτή το γεγονός που κατέστησε τον 72-χρονο γερουσιαστή πρώτη είδηση σταπαγκόσμια ΜΜΕ. Η διασημότητα τουΣάντερς ήρθε τον Απρίλη, όταν ανα-κοινώθηκε ότι θα ανταγωνιζόταν τηνυποψηφιότητα της Χίλαρυ Κλίντον γιατο χρίσμα των ∆ημοκρατικών στιςεπερχόμενες προεδρικές εκλογές του2016.

Υπέρμαχος του αμερικάνικουπαρεμβατισμού

Η Χίλαρυ Κλίντον έγινε γνωστή στοευρύ κοινό με τον γνωστό υποτιμητικότρόπο που επιφυλάσσεται στις γυναί-κες: ως σύζυγος ενός διάσημου άντρα.Εν έτει 2015, ωστόσο, ο σύζυγός τηςείναι λίγο πολύ εξαφανισμένος από τοπροσκήνιο, ενώ η ίδια κατείχε μέχριπρότινος ένα απ’ τα πιο κρίσιμα πόστατου αμερικάνικου πολιτικού συστήμα-τος, αυτό της υπουργού Εξωτερικών.Το διάστημα 2009-2013, απ’ τα χέριατης πέρασαν όλες οι κινήσεις του αμε-ρικάνικου παρεμβατισμού, τον οποίοάλλωστε υποστηρίζει ένθερμα σε κάθεδημόσια εμφάνισή της. Ανάμεσά τους,βρίσκεται και η απόφαση χρηματοδό-τησης τμήματος των εξεγερμένων τηςΣυρίας για την ανατροπή του Άσαντ,

που θα έπαιζε καθοριστικό ρόλο αργό-τερα στην ανάπτυξη του ΙσλαμικούΚράτους, θέση την οποία η Χίλαρυπροωθούσε συστηματικά, κόντρα στηναντίθετη άποψη του Ομπάμα.

Ακόμα κι εκτός του κορυφαίουυπουργείου, όμως, η σταδιοδρομία τηςΧίλαρυ σημειώνει αρκετές μελανέςστιγμές και από το 2001, όταν έμπαινεγια πρώτη φορά στη Γερουσία, μέχρισήμερα που διεκδικεί την Προεδρίατων ΗΠΑ, έχει δώσει σαφές στίγμα έν-ταξης στις δεξιότερες πτέρυγες των∆ημοκρατικών. Πολυσχολιασμένηείναι η υποστηρικτική της στάση –ηοποία αίρεται μόνο όταν θέλει να φάνεισυγκρουσιακή εν όψει κάποιας εκλογι-κής αναμέτρησης– απέναντι στις διά-φορες «εμπορικές συμφωνίες», τα νο-μοσχέδια-βιτρίνες με τα οποία από και-ρού εις καιρόν, ενισχύονται τα συμφέ-ροντα των μεγάλων εταιριών εις βάροςτης δημοκρατικής λειτουργίας. Χαρα-κτηριστικά, για την περιβόητη ΤΤΙΡπου θα αλλάξει ριζικά το πολιτικό-οι-κονομικό περιβάλλον σε όλον τον δυ-τικό κόσμο, η Χίλαρυ δήλωνε ότι απο-τελεί «πρότυπο» (“gold standard”, συγ-κεκριμένα), μέχρι να τη φωτίσει μια

όψιμη αριστεροσύνη, αναγκαία στοναγώνα της για το χρίσμα.

Στο πλευρότων οικονομικών λόμπι

Μ’ αυτό το υπόβαθρο, δεν προκαλείκαμία έκπληξη η συχνή εμπλοκή τουονόματός της σε αμφιβόλου νομιμότη-τας υποθέσεις. Ελάχιστος καιρός έχειπεράσει άλλωστε απ’ όταν έγινε σάλοςμε την αποκάλυψη ότι στη θητεία τηςστο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, χρησιμοποι-ούσε ιδιωτικό σέρβερ για την επικοι-νωνία στα ζητήματα του υπουργείου.Ακόμα κι αυτό, όμως, ωχριά μπροστάστην ιστορία του Φιλανθρωπικού Ιδρύ-ματος των Κλίντον, η δράση τουοποίου εκτείνεται από τη «βοήθεια»στα θύματα της Αϊτής με την κατα-σκευή καταλυμάτων στα οποία γρή-γορα αποκαλύφθηκε η απουσία οποι-ασδήποτε έγνοιας για ζητήματα υγείας(άνοδος θερμοκρασίας, μούχλα, καρκι-νογόνα υλικά στην κατασκευή), μέχριτη συμμετοχή 19 ξένων κυβερνήσεωνστη χρηματοδότησή του, η φιλανθρω-πική διάθεση των οποίων εξηγείται εύ-κολα αν αναλογιστεί κανείς ότι σ’ αυτά

συγκαταλέγονται μεταξύ άλλων η Σα-ουδική Αραβία, το Κουβέιτ και τοΚατάρ, την εποχή που η Χίλαρυ κατείχετο Υπουργείο Εξωτερικών.

Συνυπολογίζοντας και τις συμμετο-χές πολλών «ολιγαρχών» της αμερικά-νικης οικονομίας στις διαδικασίες χρη-ματοδότησής του, μεγάλο μέρος τουαμερικάνικου τύπου οδηγήθηκε στοσυμπέρασμα πως το Ίδρυμα δεν απο-τελεί παρά την πρόσοψη ενός λόμπι,μιας λέσχης συνάντησης πολιτικών μετο μεγάλο κεφάλαιο – συχνό φαινό-μενο στα ανώτερα στελέχη των Ρε-πουμπλικάνων (όπως ο Νιούτ Γκίνγ-κριτς και ο Τζον Μακέιν που έχουν εμ-πλακεί σε παρόμοιες υποθέσεις), τοοποίο μέσω του ζεύγους Κλίντον,έφτασε και στους ∆ημοκρατικούς.

Στον αντίποδα ο Σάντερς

Αυτές οι «επικίνδυνες σχέσεις» τουζεύγους Κλίντον αποτυπώνονται στιςλίστες των δωρητών στις προεκλογι-κές καμπάνιες των δύο υποψηφίων.Εκεί που ο Σάντερς εισπράττει μικράποσά υποστήριξης από σωματεία καισυνδικάτα μηχανοδηγών, φορτηγατζή-δων, εκπαιδευτικών και άλλων, ηπρώην υπουργός δέχεται εξαψήφιεςδωρέες από τα μεγάλα ονόματα τουχρηματοπιστωτικού τομέα (GoldmanSachs, JP Morgan, Merrill Lynch, Citi-group) και της βιομηχανίας (21st Cen-tury Fox, Time Warner).

Παρότι η Χίλαρυ προβλέπεται νακερδίσει το χρίσμα με μεγάλη διαφορά,ο ανταγωνισμός που δέχεται από τονΣάντερς έχει προσελκύσει το ενδιαφέ-ρον των προοδευτικότερων φωνών τωνΗΠΑ, καθώς έχει φέρει στο προσκήνιοένα αριστερό κομμάτι που μέχρι τώρακρυβόταν στους ∆ημοκρατικούς.Όντας δηλωμένος σοσιαλιστής, φέ-ροντας δηλαδή περήφανα – έστω καιστη μετριοπαθή της εκδοχή – τη «βρι-σιά» που αντιμετώπιζε αμυντικά ο Ομ-πάμα, έχει ακολουθήσει μια καμπάνιαστην οποία υπερτερεί ο προπαγανδι-στικός και όχι ο προεκλογικός χαρα-κτήρας. Στις περιοδείες του, επικεν-τρώνεται στην αναγκαιότητα της σύγ-κρουσης με τους κολοσσούς της WallStreet, στην οικονομική ανισότητα, στηφορολογική ασυλία των πλουσίων,στην κατάργηση των διδάκτρων σταπανεπιστήμια που θα τερμάτιζε τη σπέ-κουλα των φοιτητικών δανείων – μι-λάει ακόμα και για «ταξικό πόλεμο». Ηδουλειά του Σάντερς έχει κατά γενικήομολογία ωθήσει τη Χίλαρυ στο ναασπαστεί μια αριστερότερη ρητορική,η οποία ακόμα κι αν ακυρωθεί μετε-κλογικά (όπως μάλλον θα γίνει), δενθα έχει αφήσει το πολιτικό πεδίο ανε-πηρέαστο. Και η όποια ασυνέπειά τηςπιθανής μέλλουσας Προέδρου, ίσως νατης γυρίσει μπούμερανγκ με ανεπιθύ-μητη μορφή.

Υ.Γ.: Η Χίλαρυ στηρίζεται από πρόσωπαόπως η Λένα Ντάναμ, ο Μόμπυ και ηΈιμι Πόλερ, που έχτισαν το δημόσιοπροφίλ τους δήθεν καταφερόμενοιενάντια στις κοινωνικές αδικίες. Τοαντιφατικό τους δέος μπροστά στην ει-κόνα της «πρώτης γυναίκας Προ-έδρου», λέει πολλά περισσότερα απ’ τιςδηλωμένες πολιτικές τους προτιμή-σεις.

Εκεί που ο Σάντερς εισπράττει μικρά ποσά υποστήριξης από σωματεία καισυνδικάτα μηχανοδηγών, φορτηγατζήδων, εκπαιδευτικών και άλλων, η πρώηνυπουργός δέχεται εξαψήφιες δωρέες από τα μεγάλα ονόματα τουχρηματοπιστωτικού τομέα και της βιομηχανίας.

Ο μύθος της Χίλαρυκαι ο τελευταίος σοσιαλιστής

Η ΕΠΟΧΗ 7 Ioυνίου 2015 1155∆ΙΕΘΝΗ

Μια εβδομάδα μετά τις περιφερειακές εκλογέςστην Ιταλία, 44 συλλήψεις στο δήμο Ρώμηςήρθαν να επιβεβαιώσουν την εικόνα διαπλο-

κής, διαφθοράς, πελατειακού συστήματος και συνερ-γασίας με τη Μαφία που κυριαρχεί περισσότερο απόποτέ στο πολιτικό σκηνικό της Ιταλίας. Πρόκειται γιατη δεύτερη πράξη της υπόθεσης συνεργασίας μαφίας,φασιστών και δημόσιων λειτουργών που κατέληξεπριν από μερικούς μήνες στη σύλληψη άλλων ατό-μων, μεταξύ αυτών και του γνωστού φασίστα, ηγετι-κού στελέχους του εγκληματικού αυτού δικτύου, Μά-σιμο Καρμινάτι.

Κεντρικό φαινόμενο στον κρατικό βίο

Τα άτομα που συνελήφθησαν πρόσφατα ανήκουντόσο στο ∆ημοκρατικό Κόμμα, όσο και στην Κεντρο-δεξιά, και είναι άτομα που ήταν επικεφαλής συνεται-ρισμών και κοινωνικών υπηρεσιών του ∆ήμου, δημο-τικοί σύμβουλοι και πάρεδροι. Ο Στέφανο Ροντοτά,σε μια συνέντευξή του στο «Μανιφέστο», ισχυρίζεταιότι δεν πρόκειται για «ένα περιθωριακό φαινόμενο,αλλά κεντρικό στον κρατικό βίο». Εκφράζει τηνάποψη ότι «υπάρχει ένα παράλληλο σύστημα, πουπλαισιώνει το θεσμικό σύστημα και στη συνέχεια τοκαταβροχθίζει λίγο-λίγο».

Συνελήφθησαν και τέσσερις μάνατζερ ενός συνε-ταιρισμού που βρίσκεται κοντά στην καθολική εκ-κλησία και ονομάζεται “La Cascina”, διότι σε συνερ-γασία με τον συνεταιρισμό του Μπούτσι «νόθευσανέναν διαγωνισμό για κέντρα υποδοχής μεταναστών».

Το ∆ημοκρατικό Κόμμα βρίσκεται σε δύσκοληθέση, διότι σε άλλη συνομιλία του ο Μπούτσι ισχυρί-ζεται ότι «αν ο Μαρίνο (σημερινός δήμαρχος τηςΡώμης, που υποστηρίχτηκε από το ∆.Κ) μείνει άλλατριάμισι χρόνια δήμαρχος, εγώ κι ο φίλος μου θαφάμε τη Ρώμη».

Ο Μπούτσι δίνει επίσης τηλεφωνικά μαθήματα δια-φθοράς σε δημοτικούς συμβούλους του ∆.Κ.: «Η αγε-λάδα πρέπει να φάει και μετά να την αρμέξουμε».

Μεγάλος νικητής η Λέγκα

Οι πρόσφατες περιφερειακές εκλογές σε επτά πε-ριφέρειες της Ιταλίας ανέδειξαν παλιούς και νέουςπεριφερειακούς άρχοντες, που θα πρέπει να αποδεί-ξουν αν εκλέχτηκαν για να αρμέξουν την κρατική«αγελάδα», ή αν θα κάνουν το καθήκον τους απέναντιστους πολίτες που τους εξέλεξαν.

Ο μεγάλος νικητής σ’ αυτές τις εκλογές ήταν ηΛέγκα του Ματέο Σαλβίνι. Μια νέα Λέγκα, που εγκα-ταλείπει το τοπικιστικό πνεύμα και προορίζεται ναγίνει το νέο Εθνικό Μέτωπο της Ιταλίας. Ο ΜατέοΣαλβίνι αντιλήφθηκε ότι για να καταστήσει τη Λέγκαμια δύναμη ικανή να διεκδικήσει τη διακυβέρνησητης χώρας θα έπρεπε να συνδυάσει το ξενοφοβικό

της προφίλ με μια εθνική αντι- ευρωπαϊκή ρητορική.Πρόκειται, λοιπόν, για μια δεξιά «λεπενοποιημένη»,για το μόνο κόμμα που διπλασίασε τις ψήφους τουαπό το 2013, και τις αύξησε κατά 50% σε σχέση με τιςευρωεκλογές του 2014, φθάνοντας το 15% στις επτάπεριφέρειες όπου διεξάχθηκαν οι εκλογές.

Το Κίνημα 5 Αστέρων έχασε πάνω από το ήμισυ τωνψήφων του, αλλά παρά ταύτα έρχεται στη δεύτερηθέση, με 24,8% στη Λιγουρία, 17,86% στην Καμπανία,18,17 % στην Απουλία, και κατορθώνει να μπει στασυμβούλια επτά περιφερειών όπου μέχρι σήμεραήταν ανύπαρκτο.

Η παρακμή του κόμματος του Μπερλουσκόνι αντι-σταθμίζεται από τη «νέα» Λέγκα και επιβραδύνεταικατά κάποιον τρόπο από τη νίκη του Τζοβάνι Τότιστη Λιγουρία, όπου όμως οι ψήφοι της “Forza Ιtalia”έφθασαν μόνο το 13%, ενώ η Λέγκα έφθασε το 20%.

Στην Κεντρική και Βόρεια Ιταλία η Λέγκα ξεπέρασετην FI σχεδόν παντού. Στο Βένετο, ο Λούκα Τζάια,υποψήφιος όλης της κεντροδεξιάς, προερχόμενοςόμως από τη Λέγκα, έφθασε το 50%, ενώ η υποψή-φια του ∆.Κ. και προσωπική επιλογή του Ρέντσι, Αλε-σάντρα Μορέτι, συγκέντρωσε μόλις το 23%.

Αποδυναμωμένο το ∆ημοκρατικό Κόμμα

Τώρα ο Σαλβίνι εμφανίζεται ως η «εναλλακτική κυ-βέρνηση» και ο μόνος αντίπαλός του είναι ο Ρέντσι.Παράλληλα, το ∆ημοκρατικό Κόμμα εμφανίζεταιαποδυναμωμένο, με ένα εκατομμύριο ψήφους λιγό-τερες από τις βουλευτικές του 2013 (-33,8%). Σε όλητην Ιταλία η πτώση που κατέγραψε το ∆Κ είναι ση-μαντική, ιδιαίτερα στο Βένετο (-65,8%) και στη Λι-γουρία, όπου ο Τζοβάνι Τότι, αχυράνθρωπος τουΜπερλουσκόνι, έγινε περιφερειάρχης με το 35%, ενώη υποψήφια του ∆.Κ. Ραφαέλα Πάιτα, έφθασε μόλιςτο 28%.

Υπήρξε μια γενική τάση αποχής, ενώ η προσέλευσηδεν έφθασε σε καμία περιφέρεια το 60%.

Στη Λιγουρία, ο Λούκα Παστορίνο, υποψήφιος πε-ριφερειάρχης της αριστεράς και βουλευτής πουανήκε στο ∆ημοκρατικό Κόμμα και ο οποίος ανεξαρ-τητοποιήθηκε μαζί με τον Τσιβάτι, συγκέντρωσε το9% και το ∆ημοκρατικό Κόμμα τον κατηγορεί για τηνήττα της Ραφαέλα Πάιτα. Αυτό ήταν το πιο πικρό πο-τήρι που αναγκάστηκε να πιει ο Ρέντσι και το ∆.Κ.,γιατί η Λιγουρία ήταν ο κυριότερος στόχος του και τοσύμβολο της μάχης του ενάντια στην αριστερά τουκόμματος και ενάντια στην προσπάθεια δημιουργίαςοποιουδήποτε πολιτικού υποκειμένου στα αριστεράτου ∆.Κ., και αυτή τη μάχη την έχασε.

Το ∆ημοκρατικό Κόμμα πλήρωσε για τους αντερ-γατικούς νόμους, που έκαναν τους πλούσιους πλου-σιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους, για το γε-γονός ότι συντάχθηκε με τη διαφθορά και την αυθαι-ρεσία, με την εκμηδένιση των κοινωνικών αγαθών,

δημιουργώντας το «κόμμα του έθνους», εντός τουοποίου δεν υπάρχει άλλη ιδεολογία πέραν της νεοφι-λελεύθερης και προάγοντας εξουσίες μειοψηφιώνχωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση.

Αυτό το 9% της Λιγουρίας ίσως να είναι ο προάγ-γελος μιας ενοποίησης όλου εκείνου του «λαού τηςαριστεράς» που είναι διασκορπισμένος στο ∆.Κ., στοΚίνημα 5 Αστέρων, στην «Άλλη Ευρώπη», στα συνδι-κάτα (που δεν έχουν πλέον ένα συγκεκριμένο καιισχυρό υποκείμενο πολιτικής αναφοράς) και, το κυ-ριότερο, στην αποχή.

Η «Άλλη Ευρώπη»

Οι υποψήφιοι της «Άλλης Ευρώπης», συγκέντρω-σαν γενικά πολύ μικρά ποσοστά, πλην της Τοσκάνης,όπου ο υποψήφιος Τομάζο Φατόρι συγκέντρωσε το6,27% και της Λιγουρίας, όπου η στήριξη της αριστε-ράς ήταν καθοριστική για το καλό αποτέλεσμα τουΛούκα Παστορίνο.

Στην Τοσκάνη επανεκλέγεται ο περιφερειάρχης Εν-ρίκο Ρόσι (∆.Κ.), με 48%, στις Μάρκε ο κεντροαρι-στερός υποψήφιος Λούκα Τσερισόλι, με 41%, στηνΑπουλία ο Μικέλε Εμιλιάνο (∆.Κ.) με 47%.

Ο Ρέντσι, παρότι το ∆ημοκρατικό Κόμμα κερδίζειτις πέντε από τις επτά περιφέρειες, έχει χάσει μέσασε ένα χρόνο το ήμισυ της συναίνεσης των ευρωε-κλογών (από 40,8 έφθασε στο 25%).

Το πολιτικό τοπίο αλλάζει

Μ’ αυτό το 25%, ο Ρέντσι –χωρίς εκλεγμένη κυβέρ-νηση- έχει την αλαζονεία να αλλάζει το δημοκρατι-κότερο σύνταγμα της Ευρώπης, το Καταστατικό τωνεργαζομένων, την παιδεία, χάνοντας τμήματα της κοι-νωνικής του συμμαχίας.

Σε μεγάλο πονοκέφαλο για το ∆.Κ. έχει εξελιχθεί ονεοεκλεγείς με 41% των ψήφων περιφερειάρχηςΚαμπανίας και πρώην δήμαρχος του Σαλέρνο, Βιν-τσέντσο Ντε Λούκα, που συμπεριέλαβε κάθε είδουςφασίστες, καμορίστες και διαπλεκόμενους στις λί-στες του. Σύμφωνα με το νόμο Σεβερίνο, ο περιφε-ρειάρχης θα εκπέσει αμέσως μετά την εκλογή του,διότι έχει καταδικαστεί σε ένα χρόνο φυλάκιση μεαναστολή για κατάχρηση εξουσίας.

Το πολιτικό τοπίο στην Ιταλία αλλάζει ταχύτατα.Πνέει δυνατός ο άνεμος μιας νέας, επιθετικής δεξιάς,που έχει ενσωματώσει τμήμα της παλιάς ακροδεξιάς,ενώ τα σημάδια της παρακμής και της αποσύνθεσηςγίνονται όλο και εντονότερα. Όμως και η μικρή αρι-στερά στη Λιγουρία απέδειξε ότι έχει ακόμη τη δύ-ναμη να ενώνεται και να πετυχαίνει νίκες, χωρίς ναχάσει το ταξικό της πρόσημο και το ηθικό της πλεο-νέκτημα.

Τόνια τσίτσοβιτς

Μια εβδομάδαμετά τις περιφε-ρειακές εκλογές

στην Ιταλία, 44συλλήψεις στο

δήμο Ρώμης ήρθαννα επιβεβαιώσουν

την εικόνα διαπλο-κής, διαφθοράς,

πελατειακού συ-στήματος και συ-

νεργασίας με τηΜαφία που κυριαρ-

χεί στο πολιτικόσκηνικό της Ιτα-

λίας.

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Ο Ρέντσι αντιμέτωποςμε τις επιλογές τουΗ άνοδος της “νέας” δεξιάς, το ανοιχτό μέτωπο με την αριστερά και τα σκάνδαλα διαφθοράςκαι διαπλοκής ροκανίζουν τον μύθο του “αήττητου” Ρέντσι.

Το πολιτικό τοπίο στην Ιτα-λία αλλάζει ταχύτατα. Πνέειδυνατός ο άνεμος μιας νέας,επιθετικής δεξιάς, που έχειενσωματώσει τμήμα της πα-λιάς ακροδεξιάς, ενώ τα ση-μάδια της παρακμής και τηςαποσύνθεσης γίνονται όλοκαι εντονότερα.

“

1166 Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015∆ΙΕΘΝΗ

www.naotaposolhos.com

Στοπ στηνιδιωτικοποίηση

∆εκτή έκανε την Τρίτητο ανώτατο διοικητικό

δικαστήριο την αίτηση τηςπρωτοβουλίας «MovimentoNao TAP», για την ακύρωσητης ιδιωτικοποίησης τουεθνικού αερομεταφορέα τηςΠορτογαλίας. Η απόφασηήρθε δύο μέρες πριν οιυποψήφιοι αγοραστέςυποβάλλουν τις τελικέςπροτάσεις τους στηνκυβέρνηση, και αποτελεί μιαμεγάλη νίκη του κινήματοςπου εδώ και μήνες έχει κάνειπολλές κινητοποιήσειςενάντια στην ιδιωτικοποίησητης TAP, και τώρα έχει στόχοτις 75.000 υπογραφές για ναζητήσει την διεξαγωγήδημοψηφίσματος.

www.facebook.com/pages/Ni-una-menos

Ενώνουμετην οργή μας

Σε μια προσπάθεια νασπάσει η σιωπή,

χιλιάδες γυναίκεςδιαδήλωσαν την Τετάρτηστους δρόμους των πόλεωντης Αργεντινής στην εθνικήμέρα δράσης ενάντια στην βίακατά των γυναικών. Ηπρωτοβουλία οργανώθηκεαπό δεκάδες φεμινιστικέςοργανώσεις που ένωσαν τιςφωνές και την οργή τουςαπέναντι στην ατιμωρησία,την κρατική υποκρισία, καιτην κουλτούρα τηςπατριαρχίας, σε μια χώρα πουπέρυσι 372 γυναίκες έχασαντην ζωή τους ενώπερισσότερες από 600 έπεσανθύματα απαγωγής απόκυκλώματα εμπορίας.

www.15jdiacontraloscie.wordpress.com

Ενάντια στακέντρα κράτησης

Ξεκίνησαν οιπροετοιμασίες

οργανώσεων, δικτύων καιακτιβιστών στην Ισπανία γιατην εβδομάδα δράσεων πουθα γίνουν 15 - 21 Ιουνίου, μεστόχο το κλείσιμο τωνκέντρων κράτησης σε όλη τηνΕυρώπη. Παράλληλα, οιδιοργανωτές απευθύνουνδιεθνές κάλεσμα σεσυλλογικότητες τουαντιρατσιστικού κινήματοςγια να δημιουργηθεί μια κοινήατζέντα ενάντια στην φρίκητων συνόρων και την σκληρήπολιτική της ευρωπαϊκήςένωσης, που στο όνομα τηςασφάλειας ποινικοποιεί τουςμετανάστες και τουςπρόσφυγες.

∆ημήτρης Γκιβίσηςgivisisdim@yahoo.gr

στα

δίκτ

υα τ

ου κ

όσµο

υ

Του Απόστολου Στραγαλινού

«Εθνική διαβούλευση για τηντρομοκρατία και τη μετανά-στευση» αναγράφεται στο

φάκελο που παραλαμβάνει αυτές τιςμέρες στο σπίτι του κάθε ούγγρος πο-λίτης ηλικίας άνω των δεκαοκτώ ετών.Από τον τίτλο και μόνο γεννιούνται αρ-νητικοί συνειρμοί κατά των μετανα-στών, καθώς ταυτίζονται με την τρομο-κρατία και την εγκληματικότητα, μιαπαλιά πρακτική της ξενοφοβικής ακρο-δεξιάς με στόχο την ενεργοποίηση εθνι-κιστικών αντανακλαστικών.

Το περιεχόμενο της επιστολής – ερω-τηματολογίου που απέστειλε σε οκτώεκατομμύρια ούγγρους η συντηρητικήκυβέρνηση του πρωθυπουργού ΒίκτορΌρμπαν κινείται στην ίδια ξενοφοβικήκατεύθυνση: Ενδεικτικά, με την ερώ-τηση υπ. αριθ. τρία, οι πολίτες τηςχώρας καλούνται να απαντήσουν ανσυμφωνούν με την άποψη πως η λαν-θασμένη μεταναστευτική πολιτική τωνΒρυξελλών συνδέεται με την αύξησητης τρομοκρατίας. Οι επιλογές απάν-τησης στα συνολικά δώδεκα παρεμ-φερή ερωτήματα περιορίζονται στα«συμφωνώ απολύτως», «μάλλον συμ-φωνώ», «δεν συμφωνώ». Οι επιλογές«διαφωνώ» ή «μάλλον διαφωνώ» σκο-πίμως δεν έχουν προβλεφθεί. Η ενορ-χηστρωμένη καμπάνια κατά των μετα-ναστών επισφραγίζεται από τη ξενοφο-βική διατύπωση της δωδέκατης και τε-λευταίας ερώτησης: «Συμφωνείτε με τηθέση της κυβέρνησης να στηρίξει τιςουγγρικές οικογένειες και τον οικογε-νειακό προγραμματισμό αντί της κατα-νομής κονδυλίων για τη μετανά-στευση»;

Σύνδεση μεταναστώνμε την τρομοκρατία

Το ερωτηματολόγιο – «δημοψήφι-σμα» είναι καταφανώς παράνομο καιδεν έχει καμιά νομική ισχύ. ∆εν προ-βλέπεται καν η παρουσία εκπροσώπωντης αντιπολίτευσης κατά την καταμέ-τρηση των απαντήσεων στο τέλος τουμήνα, ημερομηνία λήξης της προθε-σμίας, καθώς και ο έλεγχος της διαδι-κασίας,.

Τι συμβαίνει λοιπόν στην Ουγγαρία;Ανάγεται ο ρατσισμός σε εθνικό δόγμακαι διακηρυγμένο κεντρικό πολιτικόστόχο της κυβέρνησης; Ο συστηματι-κός στιγματισμός των μεταναστών καιη σύνδεσή τους με την εγκληματικό-τητα και την τρομοκρατία ανέκαθεναποτελούσαν τον πυρήνα της ακροδε-ξιάς προπαγάνδας. Στην περίπτωσητης Ουγγαρίας, η ξενοφοβία ξεκινάειαπροκάλυπτα από την ίδια την κυβέρ-νηση. Ο πρωθυπουργός Όρμπαν συνο-δεύει την επιστολή του μ’ ένα «αιτιολο-γικό σημείωμα» των κινήτρων του, στοοποίο γράφει πως «αφής στιγμής οιΒρυξέλλες απέτυχαν να αντιμετωπί-σουν κατάλληλα τη μετανάστευση, ηΟυγγαρία πρέπει να ακολουθήσει τοδικό της δρόμο. ∆εν θα επιτρέψουμεστους οικονομικούς μετανάστες να θέ-σουν σε κίνδυνο τις δουλειές και το

βιοπορισμό των Ούγγρων». Στον εισα-γωγικό χαιρετισμό του υποδηλώνει επί-σης ότι η μετανάστευση συνιστά «μιανέα απειλή» για την Ουγγαρία και ότι ηχώρα του πρέπει να αποφασίσει πώς«θα αμυνθεί απέναντι στους παράνο-μους μετανάστες. Στη σύνδεση της με-τανάστευσης και των τρομοκρατικώνεπιθέσεων δεν παραλείπει να συμπερι-λάβει και την επίθεση που έγινε στιςαρχές του έτους στο Παρίσι.

Οι διεθνείς αναλύσεις συγκλίνουνστο συμπέρασμα ότι ο Όρμπαν θα«αξιοποιήσει» το αποτέλεσμα της«εθνικής διαβούλευσης», προκειμένουνα λάβει σκληρά μέτρα κατά των μετα-ναστών το φθινόπωρο και να περάσειπιο αυστηρές διατάξεις στο μετανα-στευτικό νόμο της χώρας του. Με τοεθνικιστικό-ναζιστικό κόμμα Γιόμπικ(Jobbik) να του ασκεί ασφυκτική πίεσηο Όρμπαν δημαγωγεί εδώ και μήνεςκατά των ξένων. Υπό αυτό το πρίσμα, ηκατηγορηματική του αντίθεση στο νέοσύστημα κατανομής μεταναστών με πο-σόστωση στις χώρες της ΕυρωπαϊκήςΈνωσης, που προτάθηκε λίγες εβδομά-δες νωρίτερα από την Κομισιόν (καιαπορρίφθηκε και από άλλα κράτη-μέλητης ΕΕ), ουδεμία έκπληξη προκάλεσε,παρά το γεγονός ότι η Ουγγαρία θαυποδεχόταν μόλις 1134 μετανάστες.

Εύκρατο έδαφοςγια ξενοφοβική προπαγάνδα

Για να κατανοηθούν οι παράμετροιτων ανοιχτά ξενοφοβικών πρωτοβου-λιών της ουγγρικής κυβέρνησης, είναιαναγκαίο να υπογραμμιστεί πως στονευρωπαϊκό χάρτη δεν υπάρχει κόμμα μεμεγαλύτερες ομοιότητες προς τη ναζι-στική Χρυσή Αυγή από το ισχυρότατοΓιόμπικ στην Ουγγαρία, ένα κόμμα μεδιασυνδέσεις σε παραστρατιωτικέςδράσεις και εξτρεμιστική ρητορική. Οιομοιότητες της χώρας με τη ρατσιστικήέξαρση που βιώνει τα τελευταία χρόνιαη Ελλάδα, δεν μπορούν να χαρακτηρι-στούν συμπτωματικές, διότι απορρέουναπό τη ίδια “ιδεολογική” μήτρα της μι-σαλλοδοξίας και της φανατικής βίας.Και απ’ ότι φαίνεται μεγάλα τμήματατης ουγγρικής κοινωνίας τείνουν ευή-κοον ους στις Κασσάνδρες της ξενοφο-βίας, φαινόμενο που αντανακλάται και

στην απονομή δικαιοσύνης, την αντιμε-τώπιση και τις πρωτοβουλίες των αρ-μόδιων υπηρεσιών και στην πολιτικήσκηνή, που μονίμως γέρνει προς ταδεξιά-ακροδεξιά. Γι’ αυτόν ακριβώς τονλόγο, ο Οργανισμός Θεμελιωδών ∆ι-καιωμάτων της EE στην ετήσια έκθεσητου 2013 για θέματα ρατσισμού, δια-κρίσεων και μισαλλοδοξίας εστίασεστην Ελλάδα και στην Ουγγαρία τονί-ζοντας ότι στις δύο χώρες υπάρχει ση-μαντική διαφορά «στο επίπεδο της επί-σημης νομικής προστασίας κατά τωνδιακρίσεων και των εγκλημάτων μί-σους ή στις προσπάθειες που γίνονταιγια ένταξη των μεταναστών και τωνμειονοτήτων στην κοινωνία» σε σχέσημε τα άλλα κράτη της Ευρώπης.

Αντιδράσεις διεθνών οργανισμών

Το ξενοφοβικό ερωτηματολόγιο τηςουγγρικής κυβέρνησης έχει προκαλέσειτις αντιδράσεις διεθνών οργανισμώνόπως η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ καιτο Ευρωκοινοβούλιο. Η Ύπατη Αρμο-στεία «υπενθυμίζει στις ουγγρικέςαρχές ότι έχουν καθήκον, με βάση τοδιεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο, να κατα-πολεμούν την ξενοφοβία και τις δια-κρίσεις. Οι πολιτικές που ακολουθούν-ται για τη μετανάστευση θα πρέπει ναβασίζονται στην αρχή ότι «όλοι οι με-τανάστες, όποιο και αν είναι το νομικόκαθεστώς τους, ο τρόπος με τον οποίοέφτασαν στα σύνορα ή ο τόπος προ-έλευσής τους, έχουν το δικαίωμα νααπολαμβάνουν τα ανθρώπινα δικαιώ-ματά τους με βάση το διεθνές δίκαιο».

Ο πραγματικός αριθμός των μετανα-στών στην Ουγγαρία, είναι ελαφρώςαυξημένος τους τελευταίους μήνεςεξαιτίας του πολέμου στη Συρία, αλλάδιαχρονικά παραμένει σε χαμηλά επί-πεδα. Οι ούγγροι δεν πρέπει να ξεχνούνότι το 1956, τουλάχιστον 250.000 πολί-τες της χώρας αναγκάστηκαν να πά-ρουν το δρόμο της μετανάστευσης περ-νώντας τα αυστριακά σύνορα για ναγλυτώσουν από τις σοβιετικές δυνάμειςπου εισήλθαν στη χώρα για να επιβά-λουν την τάξη μετά από την εξέγερσητου Οκτωβρίου – Νοεμβρίου, χωρίς ηαυστριακή κυβέρνηση, τότε, να προχω-ρήσει σε αντίστοιχο επιστολικό, ξενο-φοβικό δημοψήφισμα.

∆ιαδήλωση στη Βουδαπέστηενάντια στην ξενοφοβία

ΟΥΓΓΑΡΙΑ

Ξενοφοβικό «δημοψήφισμα»μέσω ερωτηματολογίουΑνάγεται ο ρατσισμός σε εθνικό δόγμα και διακηρυγμένοκεντρικό πολιτικό στόχο της κυβέρνησης;

Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015 1177∆ΙΕΘΝΗ

Τη συνέντευξη πήρεο ∆ημήτρης Γκιβίσης

Το Σιν Φέιν διατηρεί την δυναμικήτου. Πού το αποδίδεις αυτό;

Υπάρχουν τρεις βασικοί λόγοι γιααυτό. Ο πρώτος είναι η έντονη αντί-θεσή μας στη λιτότητα είτε προέρχεταιαπό τις Βρυξέλλες, είτε από το Λον-δίνο και το ∆ουβλίνο. Ο δεύτερος είναιη θετική εναλλακτική λύση του κοινω-νικού και οικονομικού προγράμματόςμας, που πηγαίνει πέρα από την απλήαντίθεση στη λιτότητα και δείχνειστους ανθρώπους ότι υπάρχει καλύτε-ρος και δικαιότερος τρόπος. Ο τρίτοςείναι η πολύ ισχυρή εκπροσώπηση τωνκοινοτήτων μας στη βάση. Έχουμε δι-πλασιάσει την υποστήριξή του κόσμουαπό το 10% το 2011 σε 20% σήμερα καιενώ δεν έχουμε ακόμα την ημερομηνίατων επόμενων κοινοβουλευτικώνεκλογών, υπάρχει η δυνατότητα γιαπρώτη φορά στην ιστορία της νότιαςΙρλανδίας, να εκλεγεί μια αριστερή κυ-βέρνηση στο ∆ουβλίνο.

Τι γίνεται με το χρέος της Ιρλανδίας;Ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ της

νότιας Ιρλανδίας δε μειώνεται. Έχειφτάσει σχεδόν στο 120% και παραμέ-νει εκεί. Το κόστος εξυπηρέτησης τουχρέους μας είναι περίπου 8 δισεκατομ-μύρια ευρώ, που είναι το ένα τέταρτοτων ετήσιων φορολογικών εσόδων.Υπάρχουν δύο πολύ σημαντικά τμή-ματα του δημόσιου χρέους, που έχουντις ρίζες τους στην κοινωνικοποίησητου τραπεζικού χρέους από την τρέ-χουσα και από την προηγούμενη κυ-βέρνηση. Αυτό το χρέος δεν είναι δη-μόσιο, έχει αντιδημοκρατικά φορτωθείστο κράτος. Το Σιν Φέιν θέλει να ανοί-ξει εκ νέου το θέμα των γραμματίων,για να βρούμε έναν τρόπο να πάρουμεαυτό το βάρος από το κράτος. Θέλουμε

επίσης να απευθυνθούμε στον Ευρω-παϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας γιατην αναδρομική ανακεφαλαιοποίησητων άλλων τραπεζών. Αυτές οι κινή-σεις έχουν οικονομικό νόημα, καθώςθα μειώσουν το χρέος μας ως ποσοστότου ΑΕΠ και θα ενισχύσουν τη μείωσητου κόστους εξυπηρέτησης του χρέ-ους. Έχουν επίσης ηθικό νόημα,καθώς αυτά τα χρέη δε δημιουργήθη-καν από το λαό και συνεπώς δε θα πρέ-πει να πληρώνονται απ’ αυτόν. ∆υστυ-χώς, η σημερινή κυβέρνηση στο ∆ου-βλίνο απορρίπτει τις δύο αυτές προτά-σεις και παραμένει προσηλωμένη στηθέση της, που είναι ότι όλα τα χρέη θαπρέπει να καταβληθούν από τη σημε-ρινή και από τις μελλοντικές γενιές.

Το Σιν Φέιν, ο ΣΥΡΙΖΑκαι το νέο τοπίο

Οι εκλογές στην Ελλάδα, η δυναμικήτου Ποδέμος και η δημοσκοπική άνο-δος του Σιν Φέιν μπορούν να προκα-λέσουν ρωγμές στο νεοφιλελεύθεροπυρήνα της ευρωζώνης;

Απολύτως! Θα ήταν πολύ μοιρολα-τρικό να δεχθούμε ότι δεν υπάρχειεναλλακτική λύση εντός της Ευρωπαϊ-κής Ένωσης! Πρέπει, όμως, να είμαστεπροσεκτικοί, καθώς αυτή θα είναι μιαμακρά και σκληρή μάχη. Θα περιλαμ-βάνει κάποιους δυσάρεστους συμβιβα-σμούς και υποχωρήσεις τακτικής,αλλά με δυναμικές λαϊκές κινητοποι-ήσεις και εκλογικές νίκες μπορούμε νααρχίσουμε να αντιστρέφουμε τις τε-λευταίες δεκαετίες του νεοφιλελευθε-ρισμού, αρχίζοντας τη διαδικασία οι-κοδόμησης μιας κοινωνικά δίκαιης καιοικονομικά βιώσιμης Ευρώπης.

Πώς αντιμετωπίζετε σήμερα το πρό-γραμμα της ευρωζώνης και τι περιθώ-

ρια θεωρείς ότι έχει μια περιφερειακήχώρα, όπως η Ιρλανδία, ν’ αντισταθείστις απαιτήσεις των Βρυξελών και τουΒερολίνου;

Το Σιν Φέιν, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ,ήταν αντίθετο με την ένταξη στο ευρώ,αλλά κατανοούμε επίσης ότι η έξοδοςαπό το ευρώ τώρα θα περιλαμβάνειπάρα πολλούς κινδύνους και ακόμημεγαλύτερα δεινά για τους πολίτες. Γιατο λόγο αυτό πιστεύουμε ότι η σωστήεπιλογή είναι να παραμείνουμε στηνΕυρωζώνη, αλλά με μια διαφορετικήκοινωνική, οικονομική και νομισμα-τική πολιτική. Φυσικά, μία χώρα μόνητης δεν μπορεί να το καταφέρει αυτόδεδομένης της σφοδρότητας των δυ-νάμεων εναντίον μας. Γι’ αυτό πρέπεινα εκλεγούν σε όλη την ΕυρωπαϊκήΈνωση, και εντός της ευρωζώνης,προοδευτικές κυβερνήσεις. Αυτό δενθα είναι εύκολο και θα πάρει χρόνο,αλλά το Σιν Φέιν πιστεύει ότι είναι ηκαλύτερη οδός για την έξοδο από τησημερινή κρίση. Είναι ένας δρόμος,που θα περιλαμβάνει όχι μόνο τις νέεςσυμφωνίες για την αντιμετώπιση τηςκρίσης χρέους, αλλά και αλλαγέςστους παράλογους δημοσιονομικούς

κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης,όπως επίσης και νέες πολιτικές για τηδημιουργία μιας κοινωνικά και οικο-λογικά βιώσιμης ανάπτυξης, που θαπαρέχει καλά αμειβόμενες και ασφα-λείς θέσεις εργασίας και υψηλής ποι-ότητας δημόσιες υπηρεσίες για όλους.

Πώς κρίνεις τις διαπραγματεύσειςτης ελληνικής κυβέρνησης;

Είναι πολύ δύσκολο να γνωρίζουμεακριβώς τι συμβαίνει από τέτοια από-σταση. Η στάση που έχει ο ΣΥΡΙΖΑκατά της λιτότητας, δεν είναι απλώςένα ζήτημα που αφορά τους Έλληνες,αλλά μας επηρεάζει όλους. Ο Τσίπρας,ο Βαρουφάκης και οι συνάδελφοί τουςστην κυβέρνηση έχουν την υποστήριξήμας στις προσπάθειές τους. Είναι επί-σης σαφές ότι οι «θεσμοί» και οι κυ-βερνήσεις της λιτότητας σκόπιμα προ-σπαθούν να θολώσουν τις διαπραγμα-τεύσεις με αρνητικές διαρροές και πα-ραπληροφόρηση. Παρακολουθούμε μεμεγάλο ενδιαφέρον τις εξελίξεις, καιυποστηρίζουμε δημόσια τον ελληνικόλαό και τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυ-βέρνησή του στα ιρλανδικά μέσα ενη-μέρωσης.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΟΪΝ Ο΄ΜΠΡΟΪΝ, ΑΠΟ ΤΟ ΣΙΝ ΦΕΪΝ

Να προκαλέσουμε ρωγμέςστον πυρήνα της ευρωζώνης

Με δυναμικές λαϊκέςκινητοποιήσεις και εκλογικέςνίκες μπορούμε να αρχίσουμε νααντιστρέφουμε τις τελευταίεςδεκαετίες τουνεοφιλελευθερισμού

“

Άδικη οικονομική ανάκαμψηΠοια είναι η κατάσταση στην Ιρλανδία; Στον νότο της Ιρλανδίας βιώνουμε μια βαθιά άδικη και δύο βαθμίδων οικονο-

μική ανάκαμψη. Από την μία πλευρά, οι μακροοικονομικοί δείκτες εμφανίζονταιθετικοί, η ανεργία μειώνεται, η απασχόληση αυξάνεται, η ανάπτυξη επέστρεψεστην οικονομία και σύμφωνα με την κυβέρνηση η εποχή της λιτότητας έχει τε-λειώσει. Αλλά για την πλειοψηφία του πληθυσμού η λιτότητα εξακολουθεί ναείναι μια καθημερινή πραγματικότητα. Ναι, δημιουργούνται θέσεις εργασίας αλλάη πλειοψηφία τους είναι χαμηλόμισθες και επισφαλούς εργασίας. Οι μισθοί πέ-φτουν ενώ το κόστος ζωής αυξάνεται. Η κρίση στον τομέα της στέγασης, τηςυγείας, της εκπαίδευσης, της φροντίδας των παιδιών και των κοινωνικών υπη-ρεσιών συνεχίζεται, καθώς λιγότερο προσωπικό και μικρότεροι προϋπολογισμοίπροσπαθούν να ικανοποιήσουν περισσότερους ανθρώπους και αυξανόμενες ανάγ-κες. Η φτώχεια και η παιδική φτώχεια αυξάνονται, όπως επίσης η έλλειψη στέ-γης και οι κατασχέσεις των σπιτιών. Έτσι, ενώ για το 30% του πληθυσμού ταπράγματα αρχίζουν να βελτιώνονται, αν και πολύ αργά, για τη συντριπτική πλει-οψηφία η κατάσταση παρουσιάζει στασιμότητα ή σε ορισμένες περιπτώσεις επι-δεινώνεται. Στο βόρειο τμήμα, η επιβαλλόμενη από τη βρετανική κυβέρνηση λι-τότητα, έχει δημιουργήσει μια πολιτική κρίση με πολύ ρεαλιστική πιθανότητα,να καταρρεύσει η κυβέρνηση που καθιερώθηκε ως μέρος της ειρηνευτικής συμ-φωνίας του 1998. Εν τω μεταξύ, στους δρόμους, τόσο στο Νότο όσο και στονΒορρά, οι κινητοποιήσεις ενάντια στη λιτότητα αυξάνονται, και οι δημοσκοπή-σεις δείχνουν ότι οι επερχόμενες γενικές εκλογές στο ∆ουβλίνο θα είναι οι πιοενδιαφέρουσες των τελευταίων δεκαετιών, με δυνατότητα μιας πραγματικήςαλλαγής στην εκλογική αναμέτρηση.

Ο Εοϊν Ο’ Μπρόιν ηγετικό στέλεχος του Σιν Φέιν,συγγραφέας και καθηγητής πολιτικής θεωρίαςπου ειδικεύεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τηνοικονομική πολιτική, μιλάει στην Εποχή για τιςεπιπτώσεις των πολιτικών λιτότητας στηνΙρλανδία, την αντίσταση του ιρλανδικού λαού, τιςθέσεις και την επιρροή του Σιν Φέιν,περιγράφοντας τα περιθώρια και τους τρόπουςαμφισβήτησης του νεοφιλελεύθερουυποδείγματος στην Ευρώπη.

1188 Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015∆ΙΕΘΝΗ

«Αυτά που συμβαίνουν στηνΕλλάδα, οι πιέσεις που υφί-σταται η χώρα, αφορούν

τον καθένα μας και όλους», γράφει οευρωβουλευτής Πατρίκ Λιερίκ στην«Ουμανιτέ Ντιμάνς» και συνεχίζει:«Αυτό που διακυβεύεται είναι το δι-καίωμα μιας χώρας στους κόλπους τηςΕΕ να επιλέγει μια άλλη μια άλλη πολι-τική από αυτή της λιτότητας, της ανερ-γίας και της κοινωνικής καταπίεσης,που επιβάλλουν από κοινού οι ευρω-παϊκοί και οι διεθνείς θεσμοί. Οι τρα-πεζίτες με τα κόμματα της δεξιάς καιτους σοσιαλιστές, που έχουν μεταλ-λαχθεί και υποστηρίζουν με ζήλο τηνολιγαρχία». Τα γεγονότα της τελευ-ταίας εβδομάδας αποτελούν μια αδιά-ψευστη επιβεβαίωση για όσα υποστη-ρίζει ο αρθρογράφος.

Το «κονκλάβιο»

Το «σκοτεινό κονκλάβιο» που συ-νήλθε βιαστικά το βράδυ της περασμέ-νης ∆ευτέρας να συζητήσει για την eco-nomie numerique με πρωτοβουλία τηςΆνγκελα Μέρκελ και προσκεκλημέ-νους της τους Φρανσουά Ολάντ, ΜάριοΝτράγκι, Κριστίν Λαγκάρντ και ΖανΚλοντ Γιούνκερ, στην πραγματικότητασυζήτησαν το πώς θα συνεχίσουν ναεπιβάλλουν την πιο αυστηρή πολιτικήλιτότητας στη χώρα και πώς θα σφί-ξουν τη θηλιά στο λαιμό του ελληνικούλαού, γι’ αυτό δεν κάλεσαν και τονπρωθυπουργό της χώρας να παρευρε-θεί. Όμως το πρόγραμμά τους – πραγ-ματική προβοκάτσια, σύμφωνα την«Λα Τριμπιούν» – μετέφερε ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ στον πρωθυπουργότης Ελλάδας Αλ. Τσίπρα εν είδει τελε-

σίγραφου. Το κείμενο που παρουσιά-στηκε στον πρωθυπουργό της Ελλάδαςαπορρίφθηκε αμέσως. Έτσι, η προ-σπάθεια των δανειστών να εκμεταλ-λευθούν μια τελευταία ευκαιρία προ-σφέροντας μια πρόταση στην Αθήνα,απέτυχε. Αυτή η μορφή τελεσίγραφουδεν υφίσταται επίσημα, όμως πιέζει οχρόνος για να υπάρξει κάποια λύση.

Πολιτική λύση

Το άρθρο του Αλ. Τσίπρα που δημο-σιεύτηκε την περασμένη Κυριακή στη«Μοντ», ακριβώς την προηγούμενηημέρα, προκάλεσε πολλές αντιδράσειςγιατί απέδειξε με πειστικά επιχειρή-ματα ποιος ευθύνεται για τη μη ολο-κλήρωση των διαπραγματεύσεων τωνλεγόμενων δανειστών με την ελληνικήκυβέρνηση. Το άρθρο αυτό τους ενό-χλησε, γι’ αυτό εγκατέλειψαν πολύγρήγορα την προσπάθεια να το απα-ξιώσουν μέσω των μίντια. Επέλεξαν

την τακτική να το ξεχάσουν. Ο Αλ. Τσί-πρας τόνισε πως το διακύβευμα είναιπολιτικό και συνεπώς θα πρέπει ναδοθεί πολιτική λύση.

Απέτυχε η πολιτικήμε τη «θηλιά στο λαιμό»

Η κ. Αν. Μέρκελ, αντί μιας δημοκρα-τικής πολιτικής αντιμετώπισης, προτί-μησε τη σύσκεψη στην οποία σίγουραέβγαλαν το συμπέρασμα ότι «κατ’αρχήν η στρατηγική με τη θηλιά στολαιμό, με την οποία περίμεναν η κυ-βέρνηση Τσίπρα να εγκαταλείψει τηνπολιτική της λόγω οικονομικής ασφυ-ξίας, απέτυχε», αναφέρει η «Λα Τριμ-πιούν» και προσθέτει: «Η φήμη, πουκυκλοφόρησε ότι οι δανειστές θα ήθε-λαν να στείλουν ένα τελεσίγραφο την1η Ιουνίου στην Αθήνα με τη μορφήμιας προσφοράς –την παίρνεται ή τηναφήνετε– αποδείχθηκε φρούδα».

Ένα άλλο συμπέρασμα που βγαίνει

απ’ όλη αυτή την τετράμηνη διαδικα-σία, είναι ότι «η αντίσταση της Ελλάδαστην πολιτική με τη θηλιά στο λαιμό,προκάλεσε διαφωνίες στο στρατόπεδοτων δανειστών». Την περασμένη ∆ευ-τέρα 1η Ιουνίου αποδείχθηκε ότι ητρόικα είναι ένα νεκρό σώμα, γιατί τομπλοκάρισμα των διαπραγματεύσεωνπροέρχονταν από το ∆ΝΤ, το οποίο δενθα πρέπει να ξεχνάμε ότι είχε ζητήσειτην αναδιάρθρωση του χρέους, που οιΕυρωπαίοι αρνούνται για πολιτικούςλόγους.

Η Αθήνα κρατάει

Τέλος, και αυτό είναι σημαντικό, ηΕλλάδα κρατάει καλά και αντιμετωπί-ζει τις προκλήσεις στις δύσκολες δια-δικασίες των διαπραγματεύσεων, καιστη στάση της αυτή τη βοηθάει το γε-γονός ότι έχει πολιτικά επιχειρήματα:τη δημοκρατική νομιμότητα (ότι εκ-φράζει τη θέληση της τεράστιας πλει-οψηφία του λαού), τη συνοχή στην ευ-ρωζώνη, τα δίκαια αιτήματα της ελλη-νικής κοινωνίας, που έχει φθάσει σταόριά της μετά από 5 και πάνω χρόνιαλιτότητας… Σε αυτή την κρίσιμη φάσηπου μπήκαν οι διαπραγματεύσεις, «θαπρέπει να είμαστε κοντά στον ελληνικόλαό, να τον στηρίξουμε, να μην τοναφήσουμε μόνο του αντιμέτωπο με τιςτράπεζες και τους ολιγάρχες», τονί-στηκε στις συζητήσεις στο Παρίσι τοδιήμερο του Ευρωπαϊκού Φόρουμ γιαεναλλακτικές πολιτικές. Οι διεθνείςεκδηλώσεις συμπαράστασης θα συνε-χισθούν στο Παρίσι, στις Βρυξέλλεςκαι στις άλλες πόλεις της Ευρώπης.

Μ. Κ.

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ∆ΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΞΕΝΟΥ ΤΥΠΟΥ

Η Ελλάδα μάς αφορά όλους

Πέντε Παλαιστίνιοι ψαράδες τραυματίστηκαν απόαληθινά πυρά, άλλοι πέντε και ένα παιδί συνε-λήφθησαν τις τελευταίες δυο βδομάδες, ενώ 35

περιστατικά επιθέσεων από το ισραηλινό ναυτικόέχουν καταγραφεί από το Παλαιστινιακό Παρατηρητή-ριο Ανθρωπίνων ∆ικαιωμάτων, μόνο μέσα στον Μάρ-τιο. Στην τελευταία επίθεση, που έλαβε χώρα τηνΤρίτη 2 Ιουνίου, οι ισραηλινές ναυτικές δυνάμεις άνοι-ξαν πυρ εναντίον παλαιστινιακού ψαροκάικου, πουέπλεε 4 μίλια από τις ακτές της Γάζας, και τραυμάτισεδυο ψαράδες, πυροβολώντας τους στα πόδια.

Από την έναρξη της δεύτερης Ιντιφάντα( 2002), τοΙσραήλ έχει εφαρμόσει σταδιακά περιορισμούς στηνπρόσβαση των Παλαιστινίων και στη θάλασσα. Τα 20ναυτικά μίλια επιτρεπόμενης ζώνης αλιείας, που συμ-φωνήθηκε στο πλαίσιο της συμφωνίας Γάζας- Ιερι-χούς του 1994 μεταξύ του Ισραήλ και της Οργάνωσηςγια την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, μειώθηκαναρχικά σε 12 και το 2006 σε 6 μόλις μίλια. Μετά την ισ-ραηλινή επίθεση στη Λωρίδα της Γάζας με την «Επι-χείρηση Συμπαγές Μολύβι» το 2008 , το Ισραήλ απαγό-ρευσε στους Παλαιστίνιους ψαράδες να πλέουν σεαπόσταση μεγαλύτερη των 3 ν.μ., εμποδίζοντάς τουςνα έχουν πρόσβαση στο 85% των θαλάσσιων περιοχώνπου δικαιούνταν βάσει της συμφωνίας.

Οι σχεδόν καθημερινές επιθέσεις στους ψαράδες, ανκαι καλά καταγεγραμμένες από παλαιστινιακές και διε-θνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και απόπαρατηρητές, δεν καλύπτονται σχεδόν καθόλου από ταΜΜΕ. Τα ισραηλινά πολεμικά στα ύδατα της Γάζας πυ-

ροβολούν, βομβαρδίζουν και εκτοξεύουν νερό κατάτους συστηματικά. Ενώ στη συνέχεια τους συλλαμβά-νουν και τους κατάσχουν τον εξοπλισμό και τα σκάφη.

Σε τραγικό σημείο η επιβίωση στη Γάζα

Οι περιορισμοί στις ζώνες αλιείας στα ανοικτά τωνακτών της Λωρίδας της Γάζας, που έχουν επιβληθείαπό τις ισραηλινές δυνάμεις ως μέρος του αποκλει-σμού της Γάζας, αποτελούν συλλογική τιμωρία τουλαού της Γάζας και απαγορεύουν στους ψαράδες τηςΓάζας να εργαστούν κερδίζοντας τα προς το ζην αξιο-πρεπώς και χωρίς να κινδυνεύουν να χάσουν την ζωήτους, να τραυματιστούν ή να συλληφθούν.

Αυτή τη στιγμή στη Γάζα, μετά και την τελευταία ισ-ραηλινή επίθεση τον Αύγουστο του 2014 που άφησεπάνω από 2.100 νεκρούς και πάνω από 11.000 τραυμα-τίες, η ανθρωπιστική κρίση είναι χειρότερη από ποτέ.Χιλιάδες άνθρωποι ζουν στα ερείπια των βομβαρδι-σμένων σπιτιών τους, η ανεργία και η φτώχεια βρί-σκονται στο μεγαλύτερο ποσοστό στον κόσμο και η εκ-παίδευση, οι παροχές υγείας, οι κοινωνικέςυπηρεσίες, όλα υπολειτουργούν. Το αποτέλε-σμα είναι ότι πολλοί νέοι άνθρωποι ή ακόμακαι οικογένειες, προσπαθούν να ξεφύγουνπληρώνοντας απατεώνες διακινητές πουυπόσχονται να τους μεταφέρουν στην Ευ-ρώπη, με κίνδυνο να πνιγούν στη Μεσόγειο.Οι περισσότεροι, όμως, παραμένουν, καιόπως ξέρουν πολύ καλά να κάνουν, αντιστέ-κονται με όλα τα μέσα στην ισραηλινή κα-τοχή και στον αποκλεισμό που τους έχει επι-βάλει.

Παρά την ασφυκτική πολιορκία, ο απο-κλεισμένος λαός της Γάζας καταφέρνει ναεπιβιώνει χάρη στην εφευρετικότητα καιτην επιμονή του. Προκειμένου, όμως, νασυνεχίσει να επιβιώνει, έχει άμεσα ανάγκηαπό την επαφή και την επικοινωνία με τον

υπόλοιπο κόσμο, όπως δικαιούται κάθε λαός. Με κλει-στά όλα τα χερσαία σύνορα , τα γειτονικά κράτη καιτον ΟΗΕ απρόθυμους να κάνουν κάτι για να αναγκά-σουν το Ισραήλ να εκπληρώσει την υποχρέωσή τουπρος έναν κατεχόμενο λαό, η νέα αποστολή της ∆ιε-θνούς Συμμαχίας του Στόλου της Ελευθερίας, τηνοποία στηρίζει η Πρωτοβουλία «Ένα Καράβι για τηΓάζα», είναι ένας ισχυρός τρόπος για να βγουν στηνεπιφάνεια τα εγκλήματα της πολιορκίας και ο απο-κλεισμός της Γάζας.

Έτσι, ένας μικρός στολίσκος από ψαροκάικα θα σαλ-πάρει στο τέλος του μήνα για να συναντήσει τα ψαρο-κάικα της Γάζας που πλέουν στην ίδια θάλασσα. Στηνίδια αυτή θάλασσα που κανένα κράτος δεν έχει δι-καίωμα να βάζει αποκλεισμούς.

Περισσότερες πληροφορίες για την αποστολή καιτους τρόπους στήριξης του εγχειρήματος: Ένα ΚαράβιΓια Τη Γάζα | ShipToGaza.gr

Άντζελα Ζ. ΙωαννίδουΜέλος του συντονιστικού της Πρωτοβουλίας

«΄Ενα Καράβι για τη Γάζα»

Γάζα: Εκείπου το ψάρεμαείναι αντίσταση

Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015 1199

Την περασμένη Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη, 2,3 και 4 Ιουνίουπραγματοποιήθηκαν ημερίδες μελέτης στο ξενοδοχείοΙντερκοντινένταλ της Αθήνας. Θέμα τους, το άκρως επίκαιροζήτημα του χρέους των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειαςκαι η αντιμετώπισή του σε μια προοπτική εναλλακτική τηςκυρίαρχης νεοφιλελεύθερης αντίληψης.

Στις επτά θεματικές συζητήσεις της διήμερης συνάντησηςπήραν μέρος 33 ευρωβουλευτές της Ευρωομάδας τηςΑριστεράς από όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης. Μαζί τουςκαι κυβερνητικά στελέχη της Αθήνας. Έπιλέξαμε, αναγκαστικά,ορισμένα μόνο χαρακτηριστικά αποσπάσματα τοποθετήσεων,που δίνουν μια εικόνα της γόνιμης και χρήσιμης συζήτησης.

Το πρώτο που πρέπει να εξασφαλί-ζει η συμφωνία, είναι να λήξειαυτή η περίοδος «μαρτυρίου». Να

ομαλοποιηθούν οι συνθήκες και να προ-χωρήσουμε μπροστά.

Το δεύτερο, είναι ότι στόχος δικός μαςείναι να έχουμε μια συμφωνία όχι βρα-χύβια, που απλώς θα εξασφαλίζει τηνεκταμίευση της επόμενης δόσης. Επι-δίωξή μας είναι μια συμφωνία μακράςπνοής. Έπειτα από πέντε χρόνια ύφε-σης, λιτότητας, απολύσεων και αβεβαι-ότητας, εκείνο που έχει ανάγκη ο ελλη-νικός λαός, ανεξάρτητα από την κομμα-τική του ένταξη, είναι μια συμφωνία μα-κράς πνοής, που θα επιτρέπει στους ερ-γαζόμενους, στους νέους, στους σπου-δαστές, στους επιχειρηματίες, στουςεπενδυτές, σε όλη την κοινωνία, να σχε-διάζει το μέλλον, να βλέπει μπροστά.Μια συμφωνία που δεν θα δίνει ορατό-τητα στο μέλλον, δεν θα μπορέσει ναεξαλείψει την αβεβαιότητα, που σήμερααποτελεί βασικό ανασταλτικό παρά-γοντα καταναλωτικών και επενδυτικώναποφάσεων. Συμφωνία, λοιπόν, που θαεξασφαλίζει ρευστότητα και ορατότητατου μέλλοντος είναι το βασικό αίτημακαι επιδίωξη.

Τρίτον, μετά από όλα όσα έχουμε υπο-στεί, η ελληνική κοινωνία δεν αντέχειάλλη λιτότητα, άλλη ανεργία, ούτε αντέ-χει άλλες περικοπές μισθών και συντά-ξεων. Η επιδιωκόμενη, επομένως, συμ-φωνία δεν πρέπει να περιλαμβάνει υφε-σιακά μέτρα, δεν πρέπει να περιέχειμέτρα, που οδηγούν σε περαιτέρω μει-ώσεις μισθών, συντάξεων ή περικοπέςκοινωνικών δαπανών. Πρέπει να είναι

μια συμφωνία, που θα λειτουργήσει ωςγέφυρα για τη μετάβαση από την εποχήτης λιτότητας και των μνημονίων στηνεποχή της ανασυγκρότησης της οικονο-μίας, του μετασχηματισμού του κράτουςκαι των δομών του, έχοντας ως στόχοτην εξυπηρέτηση της κοινωνίας και τωνπολιτών, τη διαμόρφωση ενός νέου, σύγ-χρονου και δίκαιου παραγωγικού υπο-δείγματος για τη χώρα.

Χρέος, εργασία, επενδύσειςαπαραίτητες προϋποθέσεις

Τέταρτον, για να μπορεί να έχει αυτόντο χαρακτήρα η επιδιωκόμενη συμφω-νία, δεν μπορεί να αγνοεί το συσσωρευ-μένο χρέος και τις αναγκαίες επενδύσειςπου πρέπει να γίνουν. ∆εν μπορεί νααγνοεί, αλλά, αντίθετα, να διασφαλίζειτην αναπτυξιακή προοπτική. ∆εν θαείναι σωστό για μια ακόμη φορά, όπωςέγινε στο Eurogroup του 2012, τα θέματατου χρέους και της ανάπτυξης να παρα-πέμπονται στο αόριστο μέλλον. Η συμ-φωνία, που η παρούσα κυβέρνηση επι-διώκει, θεωρεί θεμελιώδες ζήτημα, τηνύπαρξη ενός οδικού χάρτη, δεσμευτικούγια την αντιμετώπιση του χρέους, ώστεαυτό να γίνει μακροχρόνια βιώσιμο καιεξυπηρετήσιμο. Αυτό προϋποθέτει, καιαυτό είναι το πέμπτο χαρακτηριστικόπου θα ήθελα να αναφέρω, ότι η συμφω-νία και η περαιτέρω πορεία της χώρας,πρέπει να στηρίζεται σε χαμηλά πλεονά-σματα. Το πρόγραμμα και οι συμφωνίεςπου ίσχυαν ως τώρα, δέσμευαν τη χώραστην επίτευξη πρωτογενών πλεονασμά-των, τα οποία ακόμα και από ορισμένουςεκ των εισηγητών τους θεωρούνταιπλέον εξωπραγματικά και επί της ου-σίας, συνιστούσαν τη θεσμοθέτηση καιτην αναπαραγωγή ενός μηχανισμούσκληρής λιτότητας. Γι’ αυτό και στην Ελ-λάδα δεν υπήρξε ποτέ αυτό, που κάποιοιοικονομολόγοι ονομάζουν «δημιουργικήκαταστροφή». Εδώ, είχαμε «διαλυτικήκαταστροφή». Η νέα συμφωνία λοιπόν,που επιδιώκουμε, πρέπει να εξασφαλίζειχαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, ενδει-κτικά αναφέρω, κάτω από 1% του ΑΕΠγια το 2015 και κάτω από το 1,5% για το2016. Στη συνέχεια τα πρωτογενή πλεο-νάσματα θα μπορούσαν να επαναπροσ-διοριστούν ανάλογα με τους ρυθμούςανάπτυξης που θα έχουμε εξασφαλίσει.

Τέλος, η συμφωνία που επιδιώκουμε,πρέπει να συνοδεύεται από ένα ισχυρόπρόγραμμα επενδύσεων και απασχόλη-σης. Τα χρόνια των μνημονίων χαρακτη-

ρίστηκαν από μια πρωτοφανή σε καιρόειρήνης αύξηση της ανεργίας και αποε-πένδυσης. Για να μειώσουμε δραστικάτην ανεργία, υπολογίζουμε ότι θα πρέπειτα αμέσως επόμενα χρόνια όχι απλώς ναέχουμε κάποια αύξηση επενδύσεων,αλλά να διπλασιάσουμε τις επενδύσεις,ως ποσοστό του ΑΕΠ. Τούτο σημαίνειένα επενδυτικό πρόγραμμα ιδιωτικώνκαι δημόσιων, εγχώριων και ξένων,επενδύσεων, που, σε ορίζοντα πενταε-τίας, πρέπει να υπερβαίνει τα 100 δισε-κατομμύρια ευρώ. Ταυτόχρονα, το πρό-γραμμα αυτό πρέπει να είναι σχεδια-σμένο με τρόπο που να μετασχηματίζειτο υφιστάμενο παραγωγικό σύστημα μεόρους οικολογικής, κοινωνικής και οι-κονομικής βιωσιμότητας.

Η πρότασή μας δεν έχει κόστος για τονΓερμανό ούτε για άλλους ευρωπαίους

φορολογούμενους. Επαναλαμβάνω, δενζητούμε νέα δάνεια. Ζητούμε αναδιάρ-θρωση των υφιστάμενων δανείων, μεστόχο ο ESM, ο Ευρωπαϊκός ΜηχανισμόςΣταθερότητας, να γίνει προοπτικά ομόνος δανειστής μας. Λόγω του χαμηλό-τερου επιτοκίου αλλά κυρίως λόγω τηςσυνεπακόλουθης συμμετοχής μας στοπρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, τοχρηματοδοτικό κενό θα μειωνόταν δρα-στικά, αν, παραδείγματος χάρη, τα ελλη-νικά ομόλογα, τα οποία βρίσκονται σή-μερα στην κατοχή της Ευρωπαϊκής Κεν-τρικής Τράπεζας, περνούσαν στον ESM.Εάν δε, αυτό γινόταν προοπτικά και μετο χρέος προς το ∆ΝΤ, τότε η Ελλάδα θαμπορούσε να προχωρήσει χωρίς τηνανάγκη νέου δανεισμού, δεδομένου ότιέτσι πολύ σύντομα θα έβγαινε στις αγο-ρές.

Ευρωομάδα της Αριστεράς:Ημερίδες μελέτης

ΓΚΑΜΠΙ ΤΣΙΜΕΡ,ΠΡΟΕ∆ΡΟΣ ΕΥΡΩΟΜΑ∆ΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Τέλος στη λιτότητασε Ελλάδα και Ευρώπη

«Ηρθε η ώ ρα να τε θείέ να τέ λος στη λι τό -τη τα και να αλ λά ξει

το κοι νω νι κό το πίο στην Ελλά -δα», δή λω σε η πρό ε δρος τηςGUE / NGL Γκά μπι Τσί μερ μι λώ -ντας στις Ημε ρί δες Με λέ της τηςΟμά δας.

Η πρό ε δρος της Ευ ρωο μά δαςτης Αρι στε ράς τό νι σε ό τι:«Ήρθε η ώ ρα να βρε θεί μια α -μοι βαία α πο δε κτή μα κρο χρό νιασυμ φω νία, η ο ποία θα ε πι τρέ πειστον ελ λη νι κό λαό να κοι τά ξειπρος το μέλ λον και η ο ποία θατερ μα τί ζει την κα τά στα σή α σφυ -ξίας. Η ελ λη νι κή κοι νω νία δενμπο ρεί να α ντέ ξει πε ρισ σό τε ρηλι τό τη τα και α νερ γία. Πρέ πει ναδια σφα λι στεί η προο πτι κή γιατην α νά πτυ ξη και αυ τό δεν μπο -ρεί να ε πι τευ χθεί στη βά ση τωνυ ψη λών πρω το γε νών πλε ο να -σμά των, των αυ ξή σεων τουΦΠΑ και της πε ραι τέ ρω μείω -σης μι σθών και των συ ντά ξεωντων Ελλή νων πο λι τών.

«Πρέ πει να κα τα λή ξου με σύ -ντο μα σε μια συμ φω νία, που να ε πι τρέ πει στην ελ λη νι κή κοι νω νία να λει τουρ γή -σει δί χως τις α νι σό τη τες και χω ρίς οι κο νο μι κό στραγ γα λι σμό. Χρεια ζό μα στε ά με -σα μια δί καιη τε λι κή συμ φω νία για την Ελλά δα, που να μην δη μιουρ γεί Ευ ρω ζώ -νη δύο τα χυ τή των, δια χω ρί ζο ντας τους Ευ ρω παίους πο λί τες σε πρώ της και δεύ -τε ρης κα τη γο ρίας. Μια πι θα νή α πο τυ χία των δια πραγ μα τεύ σεων θα μπο ρού σενα α πο βεί μοι ραία ό χι μό νο για τους Έλλη νες, αλ λά για το μέλ λον της Ευ ρώ πης.»

Η Γκά μπι Τσί μερ ο λο κλή ρω σε ση μειώ νο ντας: «Η ελ λη νι κή κυ βέρ νη ση έ χει πα -ρου σιά σει μια ρε α λι στι κή πρό τα ση, την ο ποία οι θε σμοί πρέ πει να α πο δε χθούν.Εί ναι μια βιώ σι μη λύ ση που προω θεί τη δη μο κρα τία, την αλ λη λεγ γύη και την α -νά πτυ ξη με δι καιο σύ νη”.

Γ. ∆ΡΑΓΑΣΑΚΗΣ,ΑΝΤΙΠΡΟΕ∆ΡΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣΗ συμφωνία που επιδιώκειη ελληνική κυβέρνηση

2200 Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015

Ε. ΤΟΥΣΕΝ, ΕΠΙΤΡΟΠΗΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Ο έλεγχοςτου χρέουςεπιβάλλεταιαπό τηνευρωπαϊκήνομοθεσία

Το χρέος που καλείται η Ελλάδα ναπληρώσει, είναι τεράστιο και αποτελείμέσο εκβιασμού. Η αμφισβήτηση της

νομιμότητάς του είναι ένα σημαντικό βήμα. Μέχριτώρα, καμία ευρωπαϊκή βουλή δεν έχει αναλάβειμια τέτοια πρωτοβουλία. Οι χώρες πουυπόκεινται σε διαδικασίες προσαρμογής καισυνεπώς σε περιορισμούς σε ο,τι αφορά τηνεθνική κυριαρχία, μπορούν να κάνουν λογιστικόέλεγχο, καταδεικνύοντας γιατί το χρέος κατέληξεμη βιώσιμο και να δουν εάν υπάρχουν τυχόνατασθαλίες. Όμως, σε καμία ευρωπαϊκή χώρα ηΕπιτροπή δεν ζήτησε να εφαρμοστεί αυτή η

νομοθεσία.Υπήρξε αυτός ονόμος ταμπούσε ό,τι αφοράτην πληρωμήτων χρεών

Το θεμιτό ήαθέμιτο τηςδημιουργίας τουχρέους είναιπολύσημαντικό.Είναι αθέμιτοένα χρέος, πουείναι εις βάροςτου κοινούοφέλους, που

εξυπηρετεί μια μειοψηφία, που παραβιάζει τιςδιεθνείς συνθήκες. Ένα χρέος μη βιώσιμο δενείναι απλά αυτό που δεν μπορεί να πληρωθεί.Ένα χρέος είναι μη βιώσιμο, αν η αποπληρωμήτου εμποδίζει μια χώρα να ασκήσει θεμελιώδηδικαιώματα. Είναι απόφαση του ευρωπαϊκούκοινοβουλίου.

Ελπίζουμε όταν έρθει η ώρα ναδημοσιοποιήσουμε την έκθεση, στις 18/6, να μαςβοηθήσετε να ακουστεί η φωνή μας σε όλες τιςχώρες. Το τελευταίο τμήμα του κειμένου θασυγκεντρώνει τα επιχειρήματα από το διεθνέςδίκαιο, τα οποία οι ελληνικές αρχές μπορούν ναχρησιμοποιήσουν. Υπάρχει βασική αρχή στοδίκαιο ότι εάν ένα χρέος είναι απεχθές και μηεξυπηρετήσιμο, τότε μπορεί να γίνει μονομερήςπαύση πληρωμών. Τελικά, βεβαίως, εναπόκειταιστις ελληνικές αρχές το τι θα κάνουν την έκθεσημας. Ας την αξιοποιήσουν, όπως νομίζουν. Είναισαφές, όμως, πώς όλοι είμαστε έτοιμοι νασυμμετέχουμε ενεργά και με μεγάλη σοβαρότηταστο έργο του έλεγχου, γιατί είμαστε πεπεισμένοιότι υπάρχουν σημαντικές δυνάμεις, που θέλουν η

Ηακύρωση του χρέους δεν είναι αυτο-σκοπός, είναι ένα μέσο για να απε-λευθερωθούν πόροι, που μεταβιβά-

ζονται σήμερα στους πιστωτές, στην ελλη-νική οικονομία,ώστε να αξιοποιηθούν για ένακαλύτερο μέλλον των νέων και των άνεργων.

Υπενθυμίζω πως η έννοια του χρέους είναιτόσο παλιά, όσο και η ανθρωπότητα. Ακόμακαι πριν το χρήμα υπήρχε χρέος και πάνταυπήρχε ένα μέσο, για να υποταχθούν οι άν-θρωποι και να υπάρξει εκμετάλλευση της ερ-γασίας τους.

Κάποιοι οικονομολόγοι θα έλεγαν πως τοχρέος από μόνο του δεν είναι πρόβλημα, γιατίαν κανείς έχει μια κεντρική τράπεζα, τυπώ-νει χρήμα. Το πρόβλημα για την Ελλάδα είναιότι δεν έχει τη δική της κεντρική τράπεζα,γιατί η ΕΚΤ δεν παρέχει τη ρευστότητα πουχρειάζεται η Ελλάδα. Είναι αντιφατικό ναλέμε ότι η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει τοχρέος της και ταυτόχρονα να κάνουμε ο,τιμπορούμε, ώστε να μη μπορεί να το αποπλη-ρώσει. Τρεις επιλογές υπάρχουν για την απο-μείωσή του: α) ανάπτυξη β) πληθωρισμός γ) ηδιαγραφή/αναδιάρθρωση. Στην ελληνική πε-ρίπτωση οι δύο πρώτες επιλογές δεν μπο-ρούν να βοηθήσουν. ∆εν υπάρχει εναλλα-κτική γιατί δεν υπάρχει ανάπτυξη. ∆εν υπάρ-χει η επιλογή του πληθωρισμού γιατί δεν επι-τρέπεται. Η ΕΚΤ δεν θα στηρίξει διαγραφήτου ελληνικού χρέους, γιατί θεωρεί ότι θα χά-ριζαν λεφτά στην Ελλάδα και αυτό απαγο-

ρεύεται. Οι περισσότεροι οικονομολόγοι θα συμφω-

νήσουν πως η ΕΚΤ δεν έχει θεωρητικά τέτοι-ους περιορισμούς. Γεγονός είναι πως υπάρ-χει όρος για την απαγόρευση. Άλλα η ΕΚΤ θε-ωρητικά μπορεί να κάνει ο,τι θέλει στα πλαί-σια του ισολογισμού της. Μπορεί να φτιάξειχρήμα από το τίποτα. Είναι ελεύθερη λοιπόννα ασκήσει τη δική της πολιτική όσον αφοράτον ισολογισμό, μπορεί να έχει ακόμα και αρ-νητικό κεφάλαιο. Νομίζω πως θα ήταν εφι-κτό και θα πρέπει να είναι στο πρόγραμματων αριστερών κομμάτων, η κεντρική τρά-πεζα να μπορεί να δώσει άμεση πίστωση στακράτη στα πλαίσια μιας αναδιάρθρωσης χρέ-ους. Όταν δίνουν δισεκατομμύρια δολάριαστις τράπεζες, δεν είναι πληθωρισμός. Αυτόπου χρειάζεται είναι να χρηματοδοτήσουμετις δημόσιες επενδύσεις. Ορισμένοι προτεί-νουν την ακύρωση του χρέους, άλλοι, όπως οΒαρουφάκης, να συνδεθεί ο βαθμός αποπλη-ρωμής με το ρυθμό μεγέθυνσης της ελληνι-κής οικονομίας.

Η απομείωση του χρέους θα πραγματοποι-ηθεί. Όσο περισσότερο καθυστερεί, τόσο δυ-σκολότερο θα είναι για τους φορολογούμε-νους, που ο γερμανός υπουργός Οικονομικώννομίζει ότι προστατεύει.. Η τρόικα, η κεν-τρική τράπεζα μπορούν να χρησιμοποιήσουνόποια εργαλεία θέλουν, αλλά υπάρχει μιαπραγματικότητα: αυτά τα χρέη δεν μπορούννα πληρωθούν και δεν θα πληρωθούν.

ΓΓΙΙΑΑ ΜΜΙΙΑΑ ΕΕΥΥΡΡΩΩΠΠΑΑΪΪΚΚΗΗ ΛΛΥΥΣΣΗΗ ΓΓΙΙΑΑ ΤΤΟΟ ΠΠΕΕΡΡΙΙΦΦΕΕΡΡΕΕΙΙΑΑΚΚΟΟ ΧΧΡΡΕΕΟΟΣΣ

Ένα χρέος είναι μηβιώσιμο, αν η αποπληρωμήτου εμποδίζει μια χώρα ναασκήσει θεμελιώδηδικαιώματα.

“

Υπάρχει μιαπραγματικότητα: αυτά ταχρέη δεν μπορούν ναπληρωθούν και δεν θαπληρωθούν.

“ΦΑΜΠΙΟ ΝΤΕ ΜΑΖΙ, ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΝΤΙ ΛΙΝΚΕΑναπόφευκτηη απομείωση του χρέους

Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015 2211

ΟΟΤΤΑΑΝΝ ΗΗ ΑΑΝΝΤΤΑΑΓΓΩΩΝΝΙΙΣΣΤΤΙΙΚΚΟΟΤΤΗΗΤΤΑΑ ΥΥΠΠΟΟΣΣΚΚΕΕΛΛΙΙΖΖΕΕΙΙ ΤΤΗΗ ΣΣΥΥΝΝΟΟΧΧΗΗ

ΚΚΑΑΤΤΑΑΠΠΟΟΛΛΕΕΜΜΩΩΝΝΤΤΑΑΣΣ ΛΛΙΙΤΤΟΟΤΤΗΗΤΤΑΑ ΚΚΑΑΙΙ ΚΚΟΟΙΙΝΝΩΩΝΝΙΙΚΚΕΕΣΣ ΑΑΝΝΙΙΣΣΟΟΤΤΗΗΤΤΕΕΣΣ

Το 2008, όταν ξεκίνησε η κρίση,οι κυβερνήσεις εφάρμοσαν αντι-κυκλικές πολιτικές, με αύξηση

των δημοσίων δαπανών, για να στηριχ-θούν προγράμματα, σχηματίζοντας έναδίχτυ ασφαλείας. Τα πρώτα δυο χρό-νια, 2007-2009, είδαμε να ακολου-θούνται αντικυκλικές πολιτικές απότις ΗΠΑ. Υπήρχε η συναίνεση ότι, ενμέσω ύφεσης και ενώπιον μιας κρίσης,οι κυβερνήσεις πρέπει να απαντήσουν.Έχουμε την ακραία περίπτωση τηςΚίνας, που επένδυσε το 12 % του ΑΕΠσε δημόσιες δαπάνες.

Το 2010 υπάρχει αλλαγή αντιμετώπι-σης στην Ευρώπη. Ανεξάρτητα από τιςαιτίες της κρίσης, η θεραπεία που προ-κρίθηκε, για να αναζωογονηθεί η οικο-νομία, ήταν η λιτότητα, η μείωση τωνμισθολογικών αποδοχών και η εξά-λειψη των ελλειμμάτων των προϋπο-λογισμών ως προϋπόθεση ανάπτυξης.Αποτέλεσμα αυτής της πολίτικης ήτανη αύξηση της ανεργίας. Βλέπουμε ότι

ακόμα και ο όρος για έλλειμμα στο 3%του προϋπολογισμού, που επιβάλλει τοΜάαστριχ, δεν τίθεται πια σε συζή-τηση. Για χώρες όπως η Ελλάδα, ηλύση που επιβάλλεται είναι το πρωτο-γενές πλεόνασμα!

Η όλη θεωρία της μείωσης των απο-δοχών στηρίζεται στο ότι αυτό θα αυ-ξήσει την ανταγωνιστικότητα. Ακόμακι αν λειτουργούσε αυτή η πολίτικη γιατην Ελλάδα, αυτό σημαίνει ότι θαυπάρχει άμεση αντιπαράθεση ανάμεσαστα κράτη μέλη της ΕΕ για το χαμηλό-τερο μισθολογικό κόστος. Η κάθεχώρα θα γίνει πιο ανταγωνιστική.Υπάρχει και η άλλη αντιμετώπιση, πουβασίζεται σε μελέτες, που έχουν γίνειαπό τον ∆ιεθνή Οργανισμό Εργασίαςκαι λένε: αν είχαμε συντονισμένες πο-λίτικες για μια βαθμιαία αύξηση τωνμισθών στις χώρες της ΕΕ, μέσα σε έναχρόνο θα προέκυπτε αύξηση κατά 1%του ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Η μείωση τουκόστους δεν αυξάνει την ανταγωνιστι-

κότητα όταν γίνεται σε όλη την ΕΕ καιη ώθηση που θα δώσει η αύξηση τωνμισθών θα είναι κάτι θετικό. Ότανέχουμε συντονισμένη αύξηση σε μι-σθούς, έχουμε μεγαλύτερη ανάπτυξη,περισσότερα φορολογικά έσοδα.

Αντί να αντιμετωπίζουμε τα πράγ-ματα όπως τώρα, θα πρέπει να κατα-λάβουμε ότι δεν γίνεται να αντιμετωπί-σουμε μια ανεργία 25%. Η εμμονή πουλέει ότι δεν πρέπει να αυξηθούν οι δα-πάνες του κράτους, πρέπει να σταμα-τήσει.

Το έλλειμμα 3%, ως κάτι το αποδε-χτό για τις χώρες της ΕΕ, πρέπει ναεπανέλθει στη συζήτηση. ∆εν είναι δυ-νατό όλες οι χώρες, να έχουν ισοσκε-λισμένο προϋπολογισμό. Οι μελέτεςμας δείχνουν, πως εάν υπάρξει συντο-νισμένη πολίτικη στο ύψος των μι-σθών, θα μπορούσε η Ευρώπη να ανα-βιώσει μόνο μέσα από αυτό το μέτρο.

•

Εχουμε μια διαπιστωμένηαποτυχία. Τι μας είπαν οινεοφιλελεύθεροι; Ότι

συμπιέζοντας μισθούς και συντάξειςθα έχουμε μεγαλύτερα κέρδη,ανάπτυξη και επενδύσεις. Οιεπενδύσεις σήμερα είναι 15%χαμηλότερα απ’ ο,τι ήταν το 2009 καιη ευρωζώνη έχει ασθενέστερουςρυθμούς ανάπτυξης απ’ ο,τι οι ΗΠΑ,που χρησιμοποίησαν περισσότεροκεϋνσιανισμό. Επίσης, είπαν ότι αρκούν οι ιδιωτικέςεπενδύσεις, αν συμπιέσουμε το κόστοςτης εργασίας και τα δικαιώματα τωνεργαζόμενων. Και αυτό ήταν λάθος.Άρα πρέπει να ξαναθυμηθούμε ότι σεμια περίοδο κρίσης η αύξηση τωνμισθών μπορεί να είναι μοχλός για νααυξηθούν και οι ιδιωτικές επενδύσεις.Επίσης, η Κομισιόν ποντάρει σε μιαμόχλευση 1 προς 15 σε συνθήκεςστασιμότητας της οικονομίας. Αυτό

είναι αδύνατο. Χρειάζεται φρέσκουςπόρους και εγκατάλειψη τηςμονομερούς λιτότητας, που παράγεικαι άλλες ανισορροπίες. Εδώ ζούμεανθρωπιστική κρίση ενώ στη Γερμανίαοι κυβερνήσεις έχουν επιβάλειπάγωμα μισθών και κοινωνικώνδικαιωμάτων για 15 χρόνια. Εκείπρέπει να ζητήσουμε να αυξηθεί ηζήτηση.Εκτός από την αποτυχία της λιτότηταςφάνηκαν και οι ανισότητες του ευρώ.Έχει οικοδομηθεί με κανόνεςκατάλληλους για τις ήσυχες θάλασσες.Μόλις ξέσπασε η κρίση, αυτή ηαρχιτεκτονική φάνηκε ελλειμματική.Η ομάδα της αριστεράς, ανεξάρτητααπ τις διαφορετικές απόψεις γιασυμμετοχή η όχι των χώρων μας στοευρώ, πρέπει να ενωθούμε ώστε ναμην υπάρχει αλά καρτνεοφιλελευθερισμός.

•

Η εμμονή που λέειότι δεν πρέπει νααυξηθούν οιδαπάνες τουκράτους, πρέπει νασταματήσει.

“ Ρ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

∆ημόσιες δαπάνες κατά της ανεργίας

∆. ΠΑΠΑ∆ΗΜΟΥΛΗΣ, ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΥΡΙΖΑ

Ευρώ και λιτότητα, διπλή αποτυχία

Χρειάζεται φρέσκους πόρους και εγκατάλειψη τηςμονομερούς λιτότητας, που παράγει και άλλεςανισορροπίες.“

2222 Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015

Εκ μέρους του «transform! europe», έχωμια σύντομη έκθεση για τις προσπά-θειες, που γίνονται για τη στήριξη προς

τον ελληνικό λαό και την ελληνική κυβέρ-νηση, μπροστά στον εκβιασμό που δέχεταιαπό τις διεθνείς αγορές και τη γερμανική κυ-βέρνηση. Ως ίδρυμα, έχουμε αποστολή ναδημιουργήσουμε έναν πολιτικό χώρο, εντόςτου οποίου επιστήμονες, άτομα που ανήκουνσε κοινωνικά κινήματα και πολιτικοί δρών-τες μπορούν να αναπτύξουν κοινή στρατη-γική. Μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑέπρεπε να θέσουμε το ερώτημα τι σημαίνεινέα πολιτική κατάσταση για αυτους τουςδρώντες.

Ήδη πριν τις εκλογές, είχαμε πολλές κι-νήσεις αλληλεγγύης προς την Ελλάδα για ναοδηγηθούμε σε αυτή τη νίκη. Συνδικάτα, κι-νήματα αγκάλιασαν αυτή την υπόθεση. Καιστο πλαίσιο αυτό υπήρχε και μια σειρά ση-μαντικών τοποθετήσεων, όπως της Γερμανι-κής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων: η νίκη τουΣΥΡΙΖΑ δεν είναι απειλή άλλα ευκαιρία γιατην Ευρώπη. Βασισμένοι σε όλες αυτές τιςδηλώσεις αλληλεγγύης, μπορέσαμε να ανα-λάβουμε την οργάνωση ενός σεμιναρίου, στοοποίο ήρθαν διάφοροι πολιτικοί και κοινω-νικοί φορείς, για να δούμε πώς θα μπορέ-σουμε να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στηνΕλλάδα. Πραγματικά, μας προξένησε έκ-πληξη ότι αποδέχτηκαν την πρόσκληση άν-θρωποι από τόσο ευρύ φάσμα. Είναι έναπρώτο βήμα για μια κοινή στρατηγική, πουέγινε, γνωρίζοντας πως μπορούμε να ενω-θούμε αλλά αυτό δεν θα ανταποκρίνεται στηνένταση και τη δραματικότητα της κατάστα-σης.

Ταυτόχρονα, οι συζητήσεις αυτές εξέφρα-σαν μια νέα πολιτική ώθηση. Το πρόβλημαήταν πως για τα συνδικάτα και τα κοινωνικάκινήματα ήταν δύσκολο, παραδοσιακά, ναέχουν σχέση με κόμματα. Κι η απογοήτευσηγια την οπισθοχώρηση του Κοινωνικού Φό-ρουμ οδήγησε σε μια χαλάρωση. Είχαμε ξανάτην πολιτικοποίηση της συζήτησης και σεάλλες χώρες, όπως η Ισπανία. Οι δυσκολίεςμεταξύ κομμάτων και κινημάτων είναι υπαρ-κτές. Είναι δύσκολο να δεχτούν πως τα συν-δικάτα δεν έχουν αποκλειστική σχέση με έναπολιτικό κόμμα. Είναι δουλειά των αριστε-

ρών να φροντίσουν να διευρυνθεί η διαδικα-σία.

Είναι σημαντικό πως συμφωνήσαμε ότιμέχρι τον Ιούνιο, πρέπει να βάλουν τα κοι-νωνικά κινήματα την ατζέντα. Είχαμε τηνιδέα μεταξύ 20-24 Ιουνίου να κάνουμε μία ευ-ρωπαϊκή μέρα δράσης. Στις 27 Ιουνίου θαέχουμε μία μεγάλη συγκέντρωση στηνΑθήνα. Αντιλαμβανόμαστε πως αυτός ο αγώ-νας για τη στήριξη του ελληνικού λαού καιτης κυβέρνησης είναι αγώνας προς το συμ-φέρον όλων των ευρωπαϊκών χωρών καιλαών. Αυτό σημαίνει πως έχουμε πόλεμο χα-ρακωμάτων, που θα κρατήσει πολύ. Θα πρέ-πει να εστιάσουμε σε ένα ευρωπαϊκό μέτωποαλληλεγγύης κατά της λιτότητας, στο πλαί-σιο του οποίου κινήματα, συνδικάτα και κόμ-ματα θα βρουν τη θέση τους.

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ ΟΟΙΙΚΚΟΟΝΝΟΟΜΜΙΙΑΑ ΤΤΗΗΣΣ ΣΣΥΥΣΣΣΣΩΩΡΡΕΕΥΥΣΣΗΗΣΣ ΠΠΕΕΡΡΙΙΦΦΕΕΡΡΕΕΙΙΑΑΚΚΟΟΥΥ ΧΧΡΡΕΕΟΟΥΥΣΣ

ΣΣΤΤΗΗ

ΡΡΙΙΖΖΟΟ

ΝΝΤΤΑΑ

ΣΣ ΤΤΟΟ

ΝΝ ΕΕ

ΛΛΛΛΗΗ

ΝΝΙΙΚΚ

ΟΟ ΛΛ

ΑΑΟΟ

ΓΓΙΙΑΑ

ΜΜΙΙΑΑ

ΕΕΥΥΡΡ

ΩΩΠΠ

ΑΑΪΪΚΚ

ΗΗ ΕΕ

ΝΝΑΑΛΛΛΛ

ΑΑΚΚΤΤΙΙ

ΚΚΗΗ

Σ. ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ,ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΥΡΙΖΑΦαύλος κύκλοςχωρίς λογική

Ηδιεθνής συνάντησή μας ασχολήθηκε με το πρόβλημα τουχρέους στην περιφέρεια της Ευρώπης και την ελληνικήπερίπτωση, χωρίς φυσικά να δώσει οριστικές

απαντήσεις. Και πώς θα μπορούσε να το κάνει, από την στιγμήπου έχουμε να κάνουμε με στυγνούς, διαιρεμένους μεταξύ τους,αλλά και αλλοπρόσαλλους δανειστές.

Όταν με ρωτούν στο εξωτερικό για τις περιβόητεςμεταρρυθμίσεις, που υποτίθεται, δεν θέλει να κάνει η σημερινήελληνική κυβέρνηση, τους δίνω ένα τρανταχτό παράδειγμα, πουαποδεικνύει ότι πρόκειται στην πραγματικότητα γιααπορυθμίσεις: την κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας. Απότην αρχή της εφαρμογής των μνημονίων η τρόικα ζητούσε τακεφάλια δημοσίων υπαλλήλων. Κάποια στιγμή, καθώς δενέβρισκαν κεφάλια να πάρουν, αποφάσισαν να καταργήσουν τηδημοτική αστυνομία. Όμως η δημοτική αστυνομία εκτός του ότιήταν απαραίτητη για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας, ήταν και μιαυπηρεσία που απέφερε κέρδος με τα πρόστιμα για τα παράνομαπαρκαρισμένα αυτοκίνητα. Αυτοί όμως επέμεναν στη διάλυσητης κι έτσι και λιγότερα κέρδη υπάρχουν και μεγαλύτερο χάοςστο παρκάρισμα.

Τώρα, ζητούν από τη σημερινή κυβέρνηση να εφαρμόσει έναπρόγραμμα, που, επίσης, δεν οδηγεί πουθενά και συνεχίζει τοφαύλο κύκλο ύφεση-λιτότητα κι ας λένε όλοι οι νομπελίστεςοικονομολόγοι ότι πρόκειται για καταστροφικό λάθος. Αυτόήταν το πρόβλημα της διεθνούς συνάντησης: πώς μπορεί ναχαράξει κανείς πολιτική απέναντι στην παράλογη τρόικα.

Ο αγώνας για τη στήριξητου ελληνικού λαού και τηςκυβέρνησης είναι αγώναςπρος το συμφέρον όλωντων ευρωπαϊκών χωρώνκαι λαών.

“Ζητούν ναεφαρμοστείένα πρό-γραμμα, πουδεν οδηγείπουθενά καισυνεχίζει τοφαύλο κύκλούφεση-λιτό-τητα.

“

Β. ΜΠΑΓΙΕΡ, ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ∆ΙΚΤΥΟΥ«TRANSFORM! EUROPE»

Κόμματα και κινήματαστο πλευρό της Ελλάδας

Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015 2233ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Οι «εργαζόμενοι των 600 ευρώ», όπως προκύ-πτει μέσα από την ανάλυση των τελευταίων στα-τιστικών στοιχείων του ΙΚΑ, είναι μια από τις κο-ρυφαίες -μελανές- «επιτυχίες» που πιστώνεται,έναντι των εταίρων - δανειστών, στο «successstory» της συγκυβέρνησης Ν∆ – ΠΑΣΟΚ. Μετά τοπρώτο «κούρεμα» της περιόδου 2010 – 2012(6,5% κατά μέσο όρο), τη διετία Σαμαρά – Βενιζέ-λου το «μάρμαρο» του μνημονίου «πλήρωσαν» ωςεπί το πλείστον οι απασχολούμενοι στις μικρο-μεσαίες επιχειρήσεις, οι αμοιβές των οποίωνμειώθηκαν επιπλέον κατά 17,2%.

Οπως προκύπτει από τα δεδομένα που δόθηκανστη δημοσιότητα από το ΙΚΑ μέσα στην εβδο-μάδα για το Νοέμβριο του 2014, οι μισθοί για

την πλειονότητα των εργαζομένων σε επιχειρήσεις μεπροσωπικό έως 10 άτομα μετατράπηκαν τα τελευταίαχρόνια σε «ρεγάλο» που αγγίζει τα όρια της φτώχειας.Συγκεκριμένα, οι μηνιαίες αμοιβές των απασχολουμέ-νων στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜμΕ) τον αντί-στοιχο μήνα του 2009, δηλαδή πριν το πέρασμα της

χώρας στην «εποχή των μνημονίων» με απόφαση τηςκυβέρνησης ΓΑΠ, κατά μέσο όρο ανέρχονται στα933,22 ευρώ το μήνα, μικτά. Μέσα στα πρώτα δύο χρό-νια της μνημονιακής περιόδου μειώθηκαν κατά 6,5%,κατά μέσο όρο. Ετσι, το Νοέμβριο του 2012 έφτασανστα 872,4 ευρώ το μήνα, μικτά.

Την περίοδο της διακυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέ-λου, με τους μνημονιακούς νόμους να καθιερώνουν μιανέα, τραγική πραγματικότητα για την ελληνική αγοράεργασίας, οι μισθοί των εργαζομένων στις ΜμΕ «κου-ρεύτηκαν» επιπλέον κατά 17,2%, κατά μέσο όρο. Απότα στοιχεία του ΙΚΑ προκύπτει ξεκάθαρα ότι το Νοέμ-βριο του 2014 η μέση μηνιαία αμοιβή στις επιχειρή-σεις με προσωπικό έως 10 άτομα έφτασε στα 722,5ευρώ το μήνα, μικτά, κατά μέσο όρο. Αυτό σημαίνει ότι,ο μέσος, καθαρός μισθός, λίγο πριν Ν∆ και ΠΑΣΟΚ απο-χωρήσουν από την εξουσία, για τους εργαζομένους

στις ΜμΕ είχε φτάσει περίπου στα 610 με 615 ευρώ τομήνα.

Συνολικά, από το Νοέμβριο του 2009 μέχρι και τοναντίστοιχο μήνα του 2014, ο μέσος μισθός σε επιχει-ρήσεις με προσωπικό έως 10 άτομα «κουρεύτηκε»κατά 210 ευρώ! Ποσοστιαία, η μείωση «άγγιξε» το22,6%. Σημειώνεται ότι οι ΜμΕ που έχουν έως 10άτομα προσωπικό αποτελούν το 89,57% του συνόλουτων επιχειρήσεων, δηλαδή απασχολούν τη συντρι-πτική πλειονότητα των εργαζομένων. Σε απόλυτουςαριθμούς οι επιχειρήσεις με λιγότερους από 10 εργα-ζομένους, μέχρι τα τέλη του 2014, ήταν περίπου192.054 και οι επιχειρήσεις με μεγαλύτερο αριθμόπροσωπικού ήταν μόλις 22.355.

Νάσος Χατζητσάκος

«Γουλί»κουρεύτηκανοι εργαζόμενοιστις ΜμΕΟ μέσος καθαρός μισθός τουςέφτασε στα 600 ευρώ την πε-ρίοδο Σαμαρά - Βενιζέλου

Επιχειρώντας τη διερεύνηση του θέ-ματος που ήρθε στην επικαιρότηταμε την είδηση που διακινήθηκε απότα ΜΜΕ ως «πιτ μπουλ επιτέθηκεκαι τραυμάτισε 9 ανθρώπους», η«Εποχή» απευθύνθηκε στον εκπαι-δευτή ή σωστότερα κυναγωγό, ΝίκοΤσιάμη. Η πρώτη κουβέντα τουέδωσε κατευθείαν στα γεγονότα μιαάλλη διάσταση: «To περιστατικό στοοποίο θέλεις να αναφερθούμε αφοράτην επιθετικότητα των ανθρώπων,όχι των σκύλων».

«Συνολικά, φαίνεται ότι υπάρχειανάγκη τα ΜΜΕ να παρουσιά-σουν κάποια ζητήματα τροφο-

δοτώντας το φόβο των ανθρώπων. Με-ταξύ άλλων, έτσι διαχειρίστηκαν καιαυτό το θέμα», επισημαίνει ο Ν. Τσιά-μης.

«Είναι χαρακτηριστικό ότι τα σκυλιάστα οποία με μια λέξη αναφερόμαστε ωςπιτ μπουλ και τα οποία αυτές τις μέρεςχρησιμοποίηθηκαν ως φόβητρο, είναιαπό τα πιο φιλικά σκυλιά. Ενδεχομένωςείναι από τις καλύτερες φυλές για κοι-νωνικοποίηση με παιδιά. Ωστόσο, πολύσυχνά πέφτουν στα πλέον ακατάλληλαχέρια, σε ανθρώπους που δεν τα σέβον-ται και τα ωθούν να εκδηλώσουν επιθε-τική συμπεριφορά», υπογραμμίζει ο κυ-ναγωγός.

«Το πρόβλημα ξεκινά από τους επαγ-γελματίες του χώρου, στους οποίους οιπολίτες συνήθως απευθύνονται για ναμάθουν πώς να συμβιώνουν με τους σκύ-λους ή για να αποκτήσουν ένα σκύλο.Συχνά υπάρχει είτε περιορισμένο είτεαναχρονιστικό γνωστικό πεδίο. ∆υστυ-χώς, ακόμα και κτηνίατροι δίνουν συμ-βουλές, σε όσους απευθύνονται σε αυ-τούς, που αντιμετωπίζουν το σκύλο σαντο ζητούμενο να είναι να τραμπουκίσουνή να σπάσουν τον τσαμπουκά στο ζώο.Οι εκτροφείς, που έχουν το σκύλο στο

πρώτο καίριο διάστημα της ζωής του,είναι πολύ συχνά εξαιρετικά ανεπαρ-κείς», διαπιστώνει ο Ν. Τσιάμης.

Υπακοή με κάθε μέσο

«Ο σκύλος είναι το μόνο ζώο που έχεισυμμαχήσει με το ανθρώπινο είδος. Γιααυτό το λόγο την τελευταία 15ετία παγ-κοσμίως εξετάζεται τόσο επισταμένα ηλειτουργία του σκύλου, ώστε να απαντη-θούν ζητήματα που αφορούν την ψυχο-λογία του ίδιου του ανθρώπου. Η βιβλιο-γραφία είναι ιδιαίτερα εκτεταμένη.Ωστόσο, οι άνθρωποι που εκπαιδεύουνσκύλους σπάνια έχουν διαβάσει. Συνή-θως αυτό που απαιτείται από το σκύλοείναι η με κάθε μέσο υπακοή. Όταν,όμως πιέζεις, τραμπουκίζεις ή τιμωρείςένα σκύλο, το αποτέλεσμα θα είναι ένανευρικό ζώο. Ίσως σε κάποιους σκύλουςπου έχουν ιδιαίτερο θάρρος ή αντοχή ναέχεις ως αποτέλεσμα την υπακοή, όμωςθα έχεις παράλληλα μάθει στο ζώο μεποιο τρόπο λειτουργεί ο κόσμος. Μέσωτου φόβου ο σκύλος θα συναινέσει, αλλάμε την πρώτη ευκαιρία θα χρησιμοποι-ήσει τον ίδιο τρόπο στο περιβάλλοντου».

Όση ώρα μιλάει ο κυναγωγός, δενμπορώ να αποφύγω τον πειρασμό ναβάλω στη θέση του «επιθετικού» σκύλου,τον άνθρωπο που εμφανίζει «παρεκκλί-νουσα» συμπεριφορά. Πόσο διαφορε-τικά θα αντιμετώπιζε αυτή η κοινωνίαένα τέτοιο άνθρωπο; Μήπως πολύ συχνάστην παιδεία ή στο σωφρονισμό δεν προ-τάσσεται η τιμωρία; Στη χειραγώγησηκαι στην προπαγάνδα δεν χρησιμοποιεί-ται ο φόβος; Μοιράζομαι αυτή τη σκέψημε τον Νίκο Τσιάμη: «Η φράση που λέειότι η συμπεριφορά των ανθρώπων απέ-ναντι στα ζώα είναι βασικός δείκτης πο-λιτισμού δεν είναι κενή νοήματος».

Ζήτημα διαχείρισης εξουσίας

Η τιμωρία είναι τόσο συχνά επιλογήσυμπεριφοράς του ανθρώπου απέναντιστο σκύλο, γιατί αποτελεί «ζήτημα δια-χείρισης της εξουσίας και φέρνει στηνεπιφάνεια το πρόβλημα που αφορά σεδιαφορετικά επίπεδα την ανθρώπινηκοινωνία, δηλαδή την επιθετικότητα.Στα σπίτια που μπαίνω, παρατηρώ ότι οιάνθρωποι που χειρίζονται το σκύλο τουςμε επιθετικότητα, χειρίζονται με τον ίδιοτρόπο και τα παιδιά τους και τους συν-

τρόφους τους» επισημαίνει ο Ν. Τσιά-μης.

«Οι άνθρωποι έχουμε στο μυαλό μαςνα «διορθώσουμε» το σκύλο. Προτάσ-σουμε αυτό που δεν θέλουμε να κάνει οσκύλος. Είναι ο ίδιος προβληματικόςτρόπος που λειτουργούμε και με τουςανθρώπους. Όταν δεν «διορθώνεται»,εγκαταλείπεται. Με την ίδια ευκολία πουεγκαταλείπονται και οι άνθρωποι, οι αν-θρώπινες σχέσεις. Αυτό ο σκύλος, οοποίος είναι η αφορμή για τη συζήτησήμας, ήταν ένας εγκαταλελειμμένος σκύ-λος. Συνήθως οι σκύλοι εγκαταλείπονταιστην ηλικία που εγκαταλήφθηκε καιαυτός, γύρω στους 7-8 μήνες της ηλικίαςτους. Γιατί τότε απαιτεί δέσμευση χρό-νου και ενέργειας, απαιτεί υπευθυνό-τητα, απαιτεί αφοσίωση.»

Οι επόμενες γενιές είναι η ελπίδα

Πώς, λοιπόν, μπορούμε να αλλάξουμετη ροή αυτής της πορείας; «Η κατάστασημπορεί να αλλάξει από τους ανθρώπουςπου ασχολούνται με τους σκύλους, όχιμόνο απο τους επαγγελματίες, αλλά απότον καθένα που έχει ένα σκύλο. Η πολι-τεία, από την πλευρά της, χρειάζεται ναενημερώσει με εκστρατείες στα ΜΜΕ,αλλά κυρίως στα σχολεία. Οι επόμενεςγενιές είναι η ελπίδα. Επίσης, η νομοθε-σία χρειάζεται βελτιώσεις.»

Φαίνεται, τελικά, ότι τα ΜΜΕ στη συν-τριπτική τους πλειοψηφία αντιμετώπι-σαν εμάς τους πολίτες – θεατές όπωςεμείς αντιμετωπίζουμε τους σκύλους συ-νήθως: τροφοδοτώντας το φόβο για ναπετύχουν την υπακοή. Είναι ο ίδιοςφόβος που επιχειρείται να τροφοδοτηθείτόσο συχνά πια σε μεγάλη ποικιλία πε-δίων και είναι εξίσου υποχρέωσή μας νατον σπάσουμε, πρώτα από όλα μέσα μας.

Ζωή Γεωργούλα

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΣΚΥΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΗ ΒΙΑ

Με μέσο το φόβο και στόχο την υπακοή

2222 Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015

Εκ μέρους του «transform! europe», έχωμια σύντομη έκθεση για τις προσπά-θειες, που γίνονται για τη στήριξη προς

τον ελληνικό λαό και την ελληνική κυβέρ-νηση, μπροστά στον εκβιασμό που δέχεταιαπό τις διεθνείς αγορές και τη γερμανική κυ-βέρνηση. Ως ίδρυμα, έχουμε αποστολή ναδημιουργήσουμε έναν πολιτικό χώρο, εντόςτου οποίου επιστήμονες, άτομα που ανήκουνσε κοινωνικά κινήματα και πολιτικοί δρών-τες μπορούν να αναπτύξουν κοινή στρατη-γική. Μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑέπρεπε να θέσουμε το ερώτημα τι σημαίνεινέα πολιτική κατάσταση για αυτους τουςδρώντες.

Ήδη πριν τις εκλογές, είχαμε πολλές κι-νήσεις αλληλεγγύης προς την Ελλάδα για ναοδηγηθούμε σε αυτή τη νίκη. Συνδικάτα, κι-νήματα αγκάλιασαν αυτή την υπόθεση. Καιστο πλαίσιο αυτό υπήρχε και μια σειρά ση-μαντικών τοποθετήσεων, όπως της Γερμανι-κής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων: η νίκη τουΣΥΡΙΖΑ δεν είναι απειλή άλλα ευκαιρία γιατην Ευρώπη. Βασισμένοι σε όλες αυτές τιςδηλώσεις αλληλεγγύης, μπορέσαμε να ανα-λάβουμε την οργάνωση ενός σεμιναρίου, στοοποίο ήρθαν διάφοροι πολιτικοί και κοινω-νικοί φορείς, για να δούμε πώς θα μπορέ-σουμε να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στηνΕλλάδα. Πραγματικά, μας προξένησε έκ-πληξη ότι αποδέχτηκαν την πρόσκληση άν-θρωποι από τόσο ευρύ φάσμα. Είναι έναπρώτο βήμα για μια κοινή στρατηγική, πουέγινε, γνωρίζοντας πως μπορούμε να ενω-θούμε αλλά αυτό δεν θα ανταποκρίνεται στηνένταση και τη δραματικότητα της κατάστα-σης.

Ταυτόχρονα, οι συζητήσεις αυτές εξέφρα-σαν μια νέα πολιτική ώθηση. Το πρόβλημαήταν πως για τα συνδικάτα και τα κοινωνικάκινήματα ήταν δύσκολο, παραδοσιακά, ναέχουν σχέση με κόμματα. Κι η απογοήτευσηγια την οπισθοχώρηση του Κοινωνικού Φό-ρουμ οδήγησε σε μια χαλάρωση. Είχαμε ξανάτην πολιτικοποίηση της συζήτησης και σεάλλες χώρες, όπως η Ισπανία. Οι δυσκολίεςμεταξύ κομμάτων και κινημάτων είναι υπαρ-κτές. Είναι δύσκολο να δεχτούν πως τα συν-δικάτα δεν έχουν αποκλειστική σχέση με έναπολιτικό κόμμα. Είναι δουλειά των αριστε-

ρών να φροντίσουν να διευρυνθεί η διαδικα-σία.

Είναι σημαντικό πως συμφωνήσαμε ότιμέχρι τον Ιούνιο, πρέπει να βάλουν τα κοι-νωνικά κινήματα την ατζέντα. Είχαμε τηνιδέα μεταξύ 20-24 Ιουνίου να κάνουμε μία ευ-ρωπαϊκή μέρα δράσης. Στις 27 Ιουνίου θαέχουμε μία μεγάλη συγκέντρωση στηνΑθήνα. Αντιλαμβανόμαστε πως αυτός ο αγώ-νας για τη στήριξη του ελληνικού λαού καιτης κυβέρνησης είναι αγώνας προς το συμ-φέρον όλων των ευρωπαϊκών χωρών καιλαών. Αυτό σημαίνει πως έχουμε πόλεμο χα-ρακωμάτων, που θα κρατήσει πολύ. Θα πρέ-πει να εστιάσουμε σε ένα ευρωπαϊκό μέτωποαλληλεγγύης κατά της λιτότητας, στο πλαί-σιο του οποίου κινήματα, συνδικάτα και κόμ-ματα θα βρουν τη θέση τους.

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ ΟΟΙΙΚΚΟΟΝΝΟΟΜΜΙΙΑΑ ΤΤΗΗΣΣ ΣΣΥΥΣΣΣΣΩΩΡΡΕΕΥΥΣΣΗΗΣΣ ΠΠΕΕΡΡΙΙΦΦΕΕΡΡΕΕΙΙΑΑΚΚΟΟΥΥ ΧΧΡΡΕΕΟΟΥΥΣΣ

ΣΣΤΤΗΗ

ΡΡΙΙΖΖΟΟ

ΝΝΤΤΑΑ

ΣΣ ΤΤΟΟ

ΝΝ ΕΕ

ΛΛΛΛΗΗ

ΝΝΙΙΚΚ

ΟΟ ΛΛ

ΑΑΟΟ

ΓΓΙΙΑΑ

ΜΜΙΙΑΑ

ΕΕΥΥΡΡ

ΩΩΠΠ

ΑΑΪΪΚΚ

ΗΗ ΕΕ

ΝΝΑΑΛΛΛΛ

ΑΑΚΚΤΤΙΙ

ΚΚΗΗ

Σ. ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ,ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΥΡΙΖΑΦαύλος κύκλοςχωρίς λογική

Ηδιεθνής συνάντησή μας ασχολήθηκε με το πρόβλημα τουχρέους στην περιφέρεια της Ευρώπης και την ελληνικήπερίπτωση, χωρίς φυσικά να δώσει οριστικές

απαντήσεις. Και πώς θα μπορούσε να το κάνει, από την στιγμήπου έχουμε να κάνουμε με στυγνούς, διαιρεμένους μεταξύ τους,αλλά και αλλοπρόσαλλους δανειστές.

Όταν με ρωτούν στο εξωτερικό για τις περιβόητεςμεταρρυθμίσεις, που υποτίθεται, δεν θέλει να κάνει η σημερινήελληνική κυβέρνηση, τους δίνω ένα τρανταχτό παράδειγμα, πουαποδεικνύει ότι πρόκειται στην πραγματικότητα γιααπορυθμίσεις: την κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας. Απότην αρχή της εφαρμογής των μνημονίων η τρόικα ζητούσε τακεφάλια δημοσίων υπαλλήλων. Κάποια στιγμή, καθώς δενέβρισκαν κεφάλια να πάρουν, αποφάσισαν να καταργήσουν τηδημοτική αστυνομία. Όμως η δημοτική αστυνομία εκτός του ότιήταν απαραίτητη για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας, ήταν και μιαυπηρεσία που απέφερε κέρδος με τα πρόστιμα για τα παράνομαπαρκαρισμένα αυτοκίνητα. Αυτοί όμως επέμεναν στη διάλυσητης κι έτσι και λιγότερα κέρδη υπάρχουν και μεγαλύτερο χάοςστο παρκάρισμα.

Τώρα, ζητούν από τη σημερινή κυβέρνηση να εφαρμόσει έναπρόγραμμα, που, επίσης, δεν οδηγεί πουθενά και συνεχίζει τοφαύλο κύκλο ύφεση-λιτότητα κι ας λένε όλοι οι νομπελίστεςοικονομολόγοι ότι πρόκειται για καταστροφικό λάθος. Αυτόήταν το πρόβλημα της διεθνούς συνάντησης: πώς μπορεί ναχαράξει κανείς πολιτική απέναντι στην παράλογη τρόικα.

Ο αγώνας για τη στήριξητου ελληνικού λαού και τηςκυβέρνησης είναι αγώναςπρος το συμφέρον όλωντων ευρωπαϊκών χωρώνκαι λαών.

“Ζητούν ναεφαρμοστείένα πρό-γραμμα, πουδεν οδηγείπουθενά καισυνεχίζει τοφαύλο κύκλούφεση-λιτό-τητα.

“

Β. ΜΠΑΓΙΕΡ, ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ∆ΙΚΤΥΟΥ«TRANSFORM! EUROPE»

Κόμματα και κινήματαστο πλευρό της Ελλάδας

Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015 2255ΕΡΓΑΣΙΑ

Όταν τα κέρδη μετριούνταισε ανθρώπινες ζωέςΡεπορτάζ για τις συνθήκες εργασίας στα Ελληνικά Πετρέλαια

Τέσσερις νεκρούς εργαζόμενους και δύοτραυματίες άφησε πίσω της τελικά η τρα-γωδία που εξελίχτηκε στις 8 Μαΐου στα Ελ-

ληνικά Πετρέλαια, μετά από πυρκαγιά στο διυ-λιστήριο στον Ασπρόπυργο κατά τη διάρκειασυντήρησης της μονάδας. Η νέα διοίκηση τηςεταιρείας μετά από έρευνα για τα αίτια του δυ-στυχήματος και εξέταση των 9 αρμόδιων στελε-χών και υπαλλήλων κατέληξε πως το δυστύχημαοφείλεται σε ανθρώπινο λάθος. Παρόλα αυτά οιεργαζόμενοι των διυλιστηρίων θεωρούν πως τααίτια είναι βαθύτερα και σχετίζονται με την ορ-γάνωση και τις συνθήκες εργασίας που επικρα-τούν.

Η τραγωδία αυτή δεν οφείλεται σε έλλειψητων μέσων και διαδικασιών ασφάλειας, σύμ-φωνα με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, μηχα-νικό των ΕΛΠΕ, καθώς ακόμα και όταν τηρούν-ται αυτά, ο ρόλος τους μπορεί να υποβαθμιστείαπό άλλους παράγοντες. «∆εν υπάρχει βιομηχα-νία που να μην προσπαθεί να γλιτώσει λεφτά απότον τομέα της ασφάλειας. Τα Ελληνικά Πετρέ-λαια μπορώ να πω ότι τηρούν τις διαδικασίεςπου πρέπει και επιβάλλει ο νόμος. Κατά τηγνώμη του σωματείου οι παράγοντες που προκά-λεσαν την τραγωδία δεν σχετίζονται με λάθος αν-θρώπους, αλλά ευθύνες έχει η διοίκηση με τη συ-νεχόμενη πίεση και εντατικοποίηση της εργασίαςπου επιβάλλει χρόνια τώρα στο προσωπικό».Ενώ επισημαίνει και τον κίνδυνο της ανθρωπο-φαγίας σε τέτοιου είδους περιστατικά, αναδει-κνύοντας ένα αποδιοπομπαίο τράγο, προκειμέ-νου να καλυφθούν τα βαθύτερα αίτια.

Στο βωμό του κέρδους

«Κάθε 4 χρόνια πρέπει να γίνεται μια συντή-ρηση στο διυλιστήριο. Αυτή τη φορά πέρασαν 6χρόνια και δεν είχε γίνει. Το 40% του έμπειρουπροσωπικού, οι χειριστές των μονάδων του διυ-λιστηρίου έχουν φύγει με εθελούσια έξοδο και οινέοι συνάδελφοι που τους αντικατέστησαν δενέχουν την ίδια εμπειρία και εκπαίδευση για νακάνουν αυτή τη συντήρηση. Η εταιρεία για ναεξοικονομήσει χρήμα προώθησε αυτή την πολι-τική γιατί οι νέοι παίρνουν το 1/3 του μισθού τωνπροηγούμενων. Το εργολαβικό προσωπικό επί-σης που ήρθε για τη συντήρηση δεν ήταν εξειδι-κευμένο. Η παλιά διοίκηση φέρει βαριές ευθύνεςγιατί έφερε ανθρώπους για αυτή τη δουλειά πουδεν ήταν ειδικοί. Ταυτόχρονα είχε τους εργαζό-μενούς της να δουλεύουν 14 και 16 ώρες συνε-χόμενα, χωρίς καμία αργία. Καταλαβαίνετε ότι τομυαλό και το σώμα τους γίνεται κομμάτια. Κάτωαπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορούμε να μιλάμε

για μέτρα ασφαλείας» περιγράφει και ο ΓιάννηςΒλάχος, εργαζόμενος στα ΕΛΠΕ στον Ασπρό-πυργο και μέλος του Συνδικάτου Μετάλλου.

Στο βωμό του κέρδους οι εργαζόμενοι απομυ-ζούνται, καθώς ο χρόνος για την ολοκλήρωσημιας εργασίας συμπιέζεται όσο γίνεται περισσό-τερο. Η συγκεκριμένη συντήρηση έπρεπε να είχεδιάρκεια 45 ημερών, αλλά γινόταν προσπάθειανα επιτευχθεί μέσα σε 15, χωρίς βέβαια τηνύπαρξη περισσότερου ή πιο εξειδικευμένου προ-σωπικού, ενώ όπως τονίζουν οι εργαζόμενοι τοζήτημα της εμπειρίας και της γνώσης είναι κα-θοριστικό σε αυτού του είδους δουλειά. «Εκπαί-δευση γίνεται, αλλά δεν γίνεται αυτή που πρέπει.Η εκπαίδευση πρέπει να ενταχθεί σε όλα τα συγ-κροτήματα μέσα στην καθημερινή δουλειά καιόχι να γίνεται σαν πάρεργο, υπερωριακά και ανά-μεσα σε άλλες δουλειές ώστε να μην δίνεται ησημασία που αρμόζει. Πρέπει να γίνεται προ-γραμματισμένη εκπαίδευση και συστηματική. Ναμην είναι μόνο για τα χαρτιά» σύμφωνα με τον Γ.Παπακωνσταντίνου.

Ούτε τυχαίο, ούτε μεμονωμένοπεριστατικό

«Το κέρδος σε αυτού του είδους τις βιομηχα-νίες πρέπει να έρχεται από επενδύσεις, τον εκ-συγχρονισμό και τις νέες τεχνολογίες, όχι απόσυμπίεση των θέσεων εργασίας και από χαμηλό-τερο κόστος των ανειδίκευτων νέων εργατών.Όταν συμβαίνει αυτό πρόκειται για προαναγγελ-θείσα δολοφονία» σύμφωνα με τον Θωμά Κώ-τσια, βουλευτή Ευρυτανίας του ΣΥΡΙΖΑ καιπρώην εργαζόμενου στα ΕΛΠΕ για 35 χρόνια.Αυτή η λογική οφείλεται στο management τουΛάτση που κυριάρχησε και στα Ελληνικά Πετρέ-λαια μετά την ιδιωτικοποίησή τους, σύμφωνα μετον ίδιο. Μια λογική που έχει προκαλέσει καιάλλες τέτοιες τραγωδίες στο παρελθόν, όπωςυπενθυμίζει και θα συνεχίζει να προκαλεί αν δεναλλάξει.

«Αυτό το management ήταν που προκάλεσετους 15 νεκρούς στην Petrola το 1992, όταν ο Λά-τσης την απογύμνωσε από τα έμπειρα στελέχητης. Και πρόκειται για ένα δυστύχημα που δενέφθασε ποτέ στα δικαστήρια και δεν αποδόθη-καν ποτέ ευθύνες. Βλέπω πολλά κοινά στοιχείαανάμεσα στις δύο ιστορίες στο πώς εξελίσσονταικαι αυτό δεν πρέπει να ξαναγίνει, η κυβέρνησηθα πρέπει να είναι αμείλικτη και να πιέσει νααποδοθούν ευθύνες».

Πέραν, όμως, από τα τραγικά δυστυχήματαόπως αυτά, συμβαίνουν και καθημερινά απλά ερ-γατικά ατυχήματα, που επίσης αποσιωπούνται.

«Την ημέρα της τραγωδίας η ηλεκτρονική πινα-κίδα έγραφε πως είχε 250.000 ώρες εργασίαςχωρίς ατύχημα. Αυτό βέβαια είναι ψευδές γιατίστα μικροατυχήματα που συμβαίνουν, σπασί-ματα, μικροτραυματισμοί κτλ τους μεταφέρουνμε αυτοκίνητο σε κάποιο ιδιωτικό ιατρείο καιέτσι δεν καταγράφεται τίποτα στα βιβλία συμ-βάντων που έχουμε» τονίζει ο Γ. Βλάχος

Απαραίτητες οι αλλαγέςστις συνθήκες εργασίας

Το υπουργείο Εργασίας στην τελευταία συλλυ-πητήρια ανακοίνωσή του, επισημαίνει μεταξύάλλων: «Για άλλη μια φορά το υπουργείο Εργα-σίας υπογραμμίζει την επιδίωξή του οι αιτίες τουδυστυχήματος να εντοπιστούν με ακρίβεια και οιτυχόν ευθύνες να αποδοθούν χωρίς αμφιταλαν-τεύσεις. Είναι αυτονόητη υποχρέωση, αλλά καικαθήκον προς τους νεκρούς».

Επιδίωξη που δύσκολα, όμως, θα επιτευχθεί,σύμφωνα με τον Γ. Βλάχο καθώς «μετά την τρα-γωδία δόθηκαν πολλές υποσχέσεις ότι θα αλλά-ξουν οι συνθήκες εργασίας. Η αλήθεια είναι ότισε μεγάλο βαθμό μειώθηκε η εντατικοποίηση τηςεργασίας και δίνεται κατά κύριο λόγο μια μέραανάπαυσης τη βδομάδα, αλλά τα 12ωρα έμεινανανέπαφα. Παρά τη θέληση του υπουργείου Ερ-γασίας, κανείς δεν υπακούει εκεί μέσα και ακόμαθέλουν να βγει η δουλειά πιο γρήγορα απ’ ότιπρέπει».

Αυτό που θα άλλαζε και θα βοηθούσε πραγμα-τικά την κατάσταση, σύμφωνα με τον ίδιο, είναιη κυβέρνηση να περάσει το νόμο για τις συλλο-γικές συμβάσεις, ώστε οι εργαζόμενοι να μηνείναι μόνοι τους απέναντι στον εργοδότη και ναεξασφαλίζεται στο οχτάωρο ένα αξιοπρεπές με-ροκάματο. Κατά αυτόν τον τρόπο οι εργαζόμενοιδεν θα χρειαζόταν να υποκύψουν σε τέτοιες πιε-στικές εντατικοποιήσεις, προκειμένου να ζή-σουν, όπως συμβαίνει ειδικά σε ένα κλάδο πουμαστίζεται από ανεργία και είναι αρκετά σύνηθεςνα έχουν δουλέψει κάποιες δεκάδες μόνο μερο-κάματα μέσα σε διάστημα τεσσάρων και χρόνων.

«Κάθε φορά ευχόμαστε να είναι τελευταίοι νε-κροί που θρηνούμε, αλλά δεν φθάνουν τα ευχε-τήρια. Πρέπει η ελληνική πολιτεία να σκύψειεπιτέλους πάνω από τα εργασιακά θέματα. Ζη-τάμε να μπορούμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς μεένα οχτάωρο μεροκάματο, να γυρνάμε γεροί σπί-τια μας και να μπορούμε να παίξουμε με τα παι-διά μας. Θέλουμε να δουλεύουμε, όχι να είμαστεδούλοι».

Τζέλα Αλιπράντη

Κάθε φορά ευχόμαστενα είναι τελευταίοι νε-κροί που θρηνούμε, αλλάδεν φθάνουν τα ευχετή-ρια. Πρέπει η ελληνικήπολιτεία να σκύψει επι-τέλους πάνω από τα ερ-γασιακά θέματα. Ζητάμενα μπορούμε να ζήσουμεαξιοπρεπώς με έναοχτάωρο μεροκάματοκαι να γυρνάμε γεροίσπίτια μας.

“

2266 Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Νέο Εθνικό Σχέδιο ∆ιαχείρισης Απο-βλήτων (ΕΣ∆Α) ετέθη την εβδομάδαπου μας πέρασε, από την κυβέρνηση,σε δημόσια διαβούλευση. Το νέοσχέδιο δίνει έμφαση στη διαλογήστην πηγή και αναγνωρίζει ως δημό-σια υπόθεση τη διαχείριση των απο-βλήτων. Αναστέλλει έτσι όλες τιςδιεργασίες που βρίσκονται σε εξέ-λιξη για έργα μέσω Σ∆ΙΤ, όπως επί-σης και όσα είναι εκτός πλαισίου τουνέου ΕΣ∆Α και θα επανασχεδιαστούννέα βάσει του νέου σχεδίου.

Ηκυβέρνηση που κληρονόμησεένα διαχρονικό πρόβλημα λόγωκακής διαχείρισης των οικιακών

απορριμμάτων, των επικίνδυνων απο-βλήτων, αλλά και των αστικών λυμάτωνδίνει μάχη με το χρόνο για:

* Να προχωρήσει ένα νέο σχέδιο δια-χείρισης βάσει των σύγχρονων προσεγ-γίσεων και να εναρμονιστούν με την πο-λιτική της ΕΕ, όπου γίνεται προσπάθειανα ξεπεραστεί το στάδιο των αποβλήτωνκαι να αντιμετωπιστεί ολόκληρος ο κύ-κλος ζωής των προϊόντων. Έχει δρομο-λογηθεί, όπως δήλωσε ο επίτροπος πε-ριβάλλοντος της ΕΕ, «δημόσια διαβού-λευση για την κυκλική οικονομία καιπεριλαμβάνει πολιτικές για τα από-βλητα, την ανακύκλωση, την έξυπνηχρήση των πρώτων υλών, την ενίσχυσητων αγορών για τις δευτερογενείς πρώ-τες ύλες, τον ευφυή σχεδιασμό των προ-ϊόντων, την επαναχρησιμοποίηση καιτην επισκευή προϊόντων», «Εφημερίδατων Συντακτών» (2.6.2015).

* Να αντιμετωπίσει το πρόβλημα τωνπροστίμων που έχει καταδικαστεί ηχώρα μας με απόφαση του Ευρωδικα-στηρίου. Επίσης, όπως δήλωσε ο υπουρ-γός Περιβάλλοντος κ. Γ. Τσιρώνης,είναι «αποφασισμένος να συγκρουστείμε ισχυρά συμφέροντα» που κρύβονταιπίσω από το παλιό μοντέλο διαχείρισης.

Τι προτείνει ο νέος ΕΣ∆Α

- Η ευθύνη για τη διαχείριση των απο-βλήτων είναι δημόσια υπόθεση και η αρ-μοδιότητα ανήκει στην πρωτοβάθμιααυτοδιοίκηση κατά μόνας ή μέσω συ-νεργασίας με άλλους δήμους.

- Στόχος η μείωση της παραγωγήςαπορριμμάτων μέσω της ανακύκλωσηςστην πηγή. Επίσης, δίνεται η ευελιξίαστους ∆ήμους για τις ροές της ανακύ-κλωσης, την ανταποδοτικότητα καιάλλες λεπτομέρειες.

- Χωριστή συλλογή στην πηγή τουλά-χιστον του γυαλιού, του χαρτιού, των με-τάλλων και των πλαστικών με στόχο το65% από προδιαλογή.

- Χωριστή συλλογή βιοαποβλήτωνστόχος το 40% του συνολικού βάρους.

- Επανασχεδιασμό έργων και υποδο-μών και αναθεώρηση στόχων μέχρι το

Συνολικά η χώρα μαςείναι σε πρωτόγονη κα-τάσταση στη διαχείρισηαπορριμμάτων. Εξαί-ρεση αποτελεί η περι-φέρεια ∆υτικής Μακε-δονίας στην οποία λει-τουργεί οργανωμένο σύ-στημα διαχείρισης απορ-ριμμάτων από τη δεκαε-τία του ’90 με χώρουγειονομικής ταφήςυπολειμμάτων (ΧΥΤΥ).

“Του Euclides André Mance

Ας δούμε τρεις από τις πιο συναφείς πλευρές σχετικάμε την οργάνωση του κινήματος αλληλέγγυας οικονο-μίας. Καταρχάς, η αλληλέγγυα οικονομία δεν είναι

κοινωνικό κίνημα, αλλά κοινωνικο-οικονομικό. Το χαρακτη-ριστικό της αλληλέγγυας οικονομίας είναι η οικονομική καιαλληλέγγυα φύση της και όχι το γεγονός ότι είναι μια κοινω-νική ομάδα που απαιτεί ή προτείνει κάτι. Οι πρωτοβουλίεςαλληλέγγυας οικονομίας δημιουργούν μια αποτελεσματικήοικονομική πραγματικότητα. Χαρακτηριστικό της αλληλέγ-γυας οικονομίας είναι η παραγωγή, η κυκλοφορία και η κα-τανάλωση οικονομικών μέσων με τρόπο βιώσιμο και αλλη-λέγγυο. Η αλληλέγγυα οικονομία δημιουργεί οικονομικάμέσα, οικονομική αξία και αναπαραστάσεις οικονομικήςαξίας.

Όταν η αλληλέγγυα οικονομία οργανώνεται ως κοινωνικο-οικονομικό κίνημα, θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η δια-δικασία οργάνωσης, κινητοποίησης και εκπαίδευσης δεν πε-ριορίζεται στις απαιτήσεις ή στις προτάσεις προς το κράτος–όπως γίνεται με τα περισσότερα κοινωνικά κινήματα. Αντί-θετα, επιβάλλεται να συμβάλει ουσιαστικά στην ενίσχυση τωνοικονομικών ροών της ίδιας της αλληλέγγυας οικονομίας καιστην τόνωση των οικονομικών αποτελεσμάτων των πρωτο-βουλιών και των δικτύων που συμμετέχουν σε αυτήν. Κι αυτόμπορεί να συμβεί με την αύξηση της τελικής και ενδιάμεσης

κατανάλωσης, με την ανασύνθεση των προμηθευτικών αλυ-σίδων μέσα στα συνεργατικά δίκτυα, με τη μείωση του κό-στους παραγωγής, αλλά και με διάφορους άλλους μηχανι-σμούς.

Κύριος συνομιλητής, η κοινωνία

Κύριος συνομιλητής της αλληλέγγυας οικονομίας όσοναφορά στον προορισμό των οικονομικών ροών πρέπει ναείναι η κοινωνία, ο πληθυσμός των τοπικών κοινοτήτων απότους οποίους ζητείται να επαναπροσδιορίσουν τις πρακτικέςκατανάλωσης με συνειδητό και αλληλέγγυο τρόπο. Στόχοςτης αλληλέγγυας οικονομίας είναι να δημιουργεί και να δια-νέμει οικονομικά μέσα προκειμένου να εξασφαλίζεται η«καλή ζωή» (buen vivir) των ατόμων, των οικογενειών, τωνκοινοτήτων, των εθνών και των χωρών. Η αλληλέγγυα οικο-νομία ως κοινωνικο-οικονομικό κίνημα επιβάλλεται να προ-σεγγίσει τα άτομα, τις οικογένειες, τις κοινότητες, τα έθνηκαι τις χώρες γιατί μπορεί να αποτελέσει άξονα πάλης. Μιακαι ουσιαστικό χαρακτηριστικό κάθε κινήματος είναι η στό-χευση στις άμεσες απαιτήσεις μεγάλων κοινωνικών στρωμά-των, όπως ταυτόχρονα και η εξάλειψη των δομών καταπίε-σης και αποκλεισμού. Οι αγορές των παραγωγών είναι μόνοένα μέσο για την τελική κατανάλωση των αγαθών και τωνυπηρεσιών από τον πληθυσμό.

Είναι αδιαμφισβήτητη ανάγκη να προωθήσουμε το διάλογομεταξύ της αλληλέγγυας οικονομίας και της πολιτείας, με δε-δομένη την ανάγκη να δημιουργηθούν νομικό πλαίσιο, κρα-τικές πολιτικές και δημόσιοι πόροι γι’ αυτήν. ∆εν μπορούμε,όμως, να είμαστε και τόσο αφελείς ώστε να πιστέψουμε ότιη αλληλέγγυα οικονομία είναι δυνατόν να στηριχθεί στουςδημόσιους πόρους για τη διεύρυνση και την εδραίωσή της,όπως και για την προώθηση μετακαπιταλιστικών τρόπων πα-ραγωγής. Η αλληλέγγυα οικονομία μπορεί να δημιουργήσειπιστώσεις οικονομικής αξίας όταν προσφέρει τα αγαθά καιτις υπηρεσίες της στους καταναλωτές –πιστώσεις με αντάλ-λαγμα αγαθά και υπηρεσίες που ανταποκρίνονται στις ανάγ-κες του δικτύου. Μπορεί, επίσης, να παράξει και πλεόνασμαοικονομικής αξίας μέσα από τις ανταλλαγές που δίνουν τηδυνατότητα για ανάπτυξη αλλά και την αυτοσυντήρησή της.Ωστόσο, αυτό συνεπάγεται τη δημιουργία συνεργατικών δι-κτύων αλληλέγγυας οικονομίας και τη δημιουργία χρηματο-δοτικών εργαλείων.

Συλλογικό σημείο αναφοράς

∆εύτερο ζήτημα είναι ότι οι προτάσεις που κατατίθενταιστα φόρα και στα δίκτυα αλληλέγγυας οικονομίας, που ορ-γανώνονται από τοπικό ως παγκόσμιο επίπεδο, πρέπει νααποτελούν προέκταση δημοκρατικής αυτοδιαχείρισης καισυγχρόνως οικονομικής συνοχής. Είναι απαραίτητο να εφεύ-ρουμε και να ανανεώσουμε τους τρόπους άσκησης της δημο-κρατίας, ώστε ο έλεγχος να ασκείται συμμετοχικά. Παράλ-ληλα, πρέπει σε καθημερινή βάση να επεκτείνουμε το ποσο-στό κατανάλωσης αγαθών και υπηρεσιών αλληλέγγυας οικο-νομίας. Σήμερα, οι επιχειρήσεις αλληλέγγυας οικονομίας στηΒραζιλία αποφέρουν περί τα 4.4 δισ. δολάρια κέρδος τοχρόνο. Παρόλ’ αυτά πολλοί είναι οι φορείς και οι οργανωμέ-νες ομάδες που παρόλο που υπερασπίζονται την αλληλέγγυαοικονομία δυστυχώς οι ίδιοι καταναλώνουν πολύ λίγα από τααγαθά και τις υπηρεσίες της.

Το τρίτο ζήτημα είναι ότι, αν, από τη μία, τα μέλη των δι-κτύων και τα φόρα πρέπει να επεξεργαστούν συλλογικά καινα προσδιορίσουν με σαφήνεια την αλληλέγγυα οικονομίαπροκειμένου να αποτελέσει σημείο αναφοράς για την κινη-τοποίηση, την οργάνωση και τη λαϊκή εκπαίδευση, από τηνάλλη, αυτός ο ορισμός δεν μπορεί να μετατραπεί σε δόγμα.Αντίθετα, πρέπει να παραμείνει συλλογικό σημείο αναφοράςκαι συγχρόνως ένα δημιουργικό θέμα που θα εμπλουτιστείμε ιστορικές εμπειρίες οικονομικής αλληλεγγύης μεταξύ δια-φορετικών εθνών και πολιτισμών, στο πλαίσιο της εξάπλω-σης της ηθικής εφαρμογής των δημόσιων και ιδιωτικών ελευ-θεριών.

Μετάφραση: Αλληλεγγύη για όλους

Όλο το πρωτότυπο κείμενο εδώ:solidarius.com.br/mance/biblioteca/solidarity_economy.pdf

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

Για την οικοδόμηση ενός κινήματοςαλληλέγγυας οικονομίαςΟ Euclides André Mance είναι βραζιλιάνος φιλόσοφος, από τους βασικούς θεωρητικούς της αλληλέγγυαςοικονομίας και της Φιλοσοφίας της Απελευθέρωσης στη Λατινική Αμερική. Εργάστηκε ως λαϊκός εκπαιδευτήςαπό τη δεκαετία του ’90 και είναι συγγραφέας πολλών κειμένων και βιβλίων, όπως «Η Επανάσταση των∆ικτύων» όπου εξετάζει πώς τα αλληλέγγυα και συνεργατικά δίκτυα μπορούν να συγκροτήσουν τους δεσμούςεκείνους που θα ανατροφοδοτήσουν την οικονομία, την πολιτική και τον πολιτισμό για να σχηματίσει την υλικήβάση για νέες, μετα-καπιταλιστικές κοινωνίες.

Εκδήλωση μετον βραζιλιάνο φιλόσοφοEuclides André Mance

Σύμφωνα με το Fe-deral University ofPelotas, στη Βρα-

ζιλία μέχρι το 2014, 1,5εκατομμύριο εργαζόμε-νοι/ες απασχολούνται,πλήρως ή μερικά, στηναλληλέγγυα οικονομίασε 19.708 συνεταιρι-σμούς. Η μεγάλη ανά-πτυξη των εγχειρημά-των της αλληλέγγυαςοικονομίας και των κοι-νωνικών κινημάτων τη

δεκαετία του 1990, συμπίπτει με τις τεράστιες οικονομικέςκαι κοινωνικές συνέπειες που βίωνε η χώρα από την κρίσηχρέους. Το 2002 η κυβέρνηση του Λούλα ενίσχυσε σημαν-τικά την απασχόληση και επένδυσε σε κοινωνικές πολιτι-κές. Από το 2010 και ενώ οι κοινωνικές ανισότητες συνεχί-ζουν, το κοινωνικο-οικονομικό αυτό κίνημα ανασυγκροτεί-ται, οργανώνεται καλύτερα και διεκδικεί όχι μόνο αλλαγήπολιτικής αλλά το ριζικό σχεδιασμό ενός νέου οικονομικούμοντέλου.

Για την εμπειρία της Βραζιλίας και των υπόλοιπων χωρώντης Λατινική Αμερικής, την αναγκαιότητα ανάπτυξης συνερ-γατικών δικτύων, για την οικονομία της απελευθέρωσης θαμιλήσουμε με τον Euclides André Mance, την Παρασκευή 12Ιουνίου, στις 7μ.μ., στον κήπο του Συλλόγου Ελλήνων Αρ-χαιολόγων. Μετά την εκδήλωση θα ακολουθήσει μουσική μεσυνοδεία βραζιλιάνικων κοκτέιλ.

Στο τελευταίο του βιβλίο, «Constellation Solidarius»(12.2008), ο Mance ασχολείται με τις συστημικές ρωγμέςτου καπιταλισμού και περιγράφει πώς να τις εκμεταλλευό-μαστε υπό τη λογική της οικονομίας της αλληλεγγύης.

Από το 1999 στηρίζει τη δημιουργία συνεργατικών δι-κτύων και είναι μέλος του Λαϊκού ∆ικτύου Αλληλέγγυας Οι-κονομίας της Βραζιλίας [base.d-p-h.info/pt/fiches/dph/fiche-dph-6724.html] και του SolidariusΒραζιλίας [www.solidarius.com.br].

Σας προσκαλούν οι: Αλληλεγγύη για όλους, Εφημερίδα τωνΣυντακτών, Πρωτοβουλία για ένα χώρο διαλόγου Κ.ΑΛ.Ο,συνεταιριστικό παντοπωλείο Σέσουλα, Συν Άλλοις, ΣΥΝε-ταιριστές ΖΩγράφου, P2P foundation, κοοπερατίβα sociality,portokali.gr

Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015 2277ΚΟΙΝΩΝΙΑ

2020 όλων των υπό αναθεώρηση περι-φερειακών σχεδιασμών στην κατεύ-θυνση του νέου ΕΣ∆Α.

- Υποχρεωτική ενσωμάτωση τοπικώνσχεδίων διαχείρισης από τους ∆ήμους.

- Πάταξη της παράνομης διακίνησηςαποβλήτων εντός της χώρας με στόχοτην ορθή περιβαλλοντική επιχειρηματι-κότητα στον τομέα διαχείρισης αποβλή-των.

- Αποκατάσταση των παλαιών χωματε-ρών και διευθέτηση του προβλήματος

των αποθηκευμένων βιομηχανικών απο-βλήτων.

- Εκπόνηση από τους ∆ήμους, τοπικώνσχεδίων εντός πενταμήνου και σε συμ-φωνία με τον νέο ΕΣ∆Α.

- Ανατροπή τελικά του σημερινού αδιέ-ξοδου μοντέλου ταφής των σύμμεικτων,πίσω από τα οποία κρύβονται οικονο-μικά συμφέροντα και επιστροφή στουςπολίτες της αξίας που πηγαίνει στις τσέ-πες άλλων .

Πρωτοπόρα η ∆υτική Μακεδονία

Συνολικά η χώρα μας είναι σε πρωτό-γονη κατάσταση στη διαχείριση απορ-ριμμάτων. Εξαίρεση αποτελεί η περιφέ-ρεια ∆υτικής Μακεδονίας στην οποίαλειτουργεί οργανωμένο σύστημα διαχεί-ρισης απορριμμάτων από τη δεκαετίατου ’90 με χώρο υγειονομικής ταφήςυπολειμμάτων (ΧΥΤΥ).

Στον αντίποδα της ∆. Μακεδονίαςείναι η περιφέρεια Πελοποννήσου μετους περισσότερους ΧΑ∆Α ενεργούς καιανενεργούς. Εξαίρεση αποτελεί το πιλο-τικό έργο της Σπάρτης, που μπορεί ναλειτουργήσει ως παράδειγμα για τηνυπόλοιπη Ελλάδα, όπως τόνισε ο Επί-τροπος Περιβάλλοντος της ΕΕ.

Για τους παραπάνω λόγους, η χώραμας καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό∆ικαστήριο με 10 εκατομμύρια ευρώεφάπαξ πρόστιμο και για κάθε εξάμηνο80.000 ευρώ για κάθε ενεργό ΧΑ∆Α ήτοι160.000 το χρόνο και 40 χιλιάδες ευρώγια κάθε ανενεργό ΧΑ∆Α ήτοι 80.000 τοχρόνο μέχρι τελικής αποκατάστασης.

Συσκέψεις ανά περιφέρεια με όλουςτους ∆ήμους της χώρας έχει ξεκινήσει τουπουργείο Εσωτερικών με στόχο, όπωςδήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών κ. Ν.Βούτσης, μέχρι το τέλος του 2015 ναέχουν αποκατασταθεί τουλάχιστον οιανενεργοί ΧΑ∆Α . Τα πρόστιμα που θαμετακυληθούν στους ∆ημότες ανέρχον-

ται στα 14,5 εκατομμύρια εκ των οποίωντα 4,5 στην Περιφέρεια Πελοποννήσου.

Χρηματοδότηση νέου ΕΣ∆Α

Όπως δήλωσε ο αναπληρωτής υπουρ-γός Περιβάλλοντος Γ. Τσιρώνης, οιπόροι για την εφαρμογή του νέου σχε-δίου έως το 2020 θα προέρχονται:

* Από το επιχειρησιακό πρόγραμμαΥποδομής Μεταφορών, Περιβάλλοντοςκαι Αειφόρου Ανάπτυξης της νέας προ-γραμματικής περιόδου 1 δισ. ευρώ.

* Ενώ 200 εκατομμύρια ευρώ θα προ-έλθουν από την πώληση των ανακυκλώ-σιμων υλικών.

* Επίσης 80 εκατ. ευρώ από τα αποθε-ματικά των συστημάτων εναλλακτικήςδιαχείρισης.

* Τέλος από τις δραστηριότητες τηςανακύκλωσης αναμένεται να δημιουργη-θούν 16.000 νέες θέσεις εργασίας.

Επίσης, η Corina Gretu επίτροπος τηςΕΕ ανακοίνωσε τη σύσταση κοινής ομά-δας εργασίας με στόχο να αξιοποιήσει ταδιαθέσιμα κονδύλια των ευρωπαϊκώνδιαρθρωτικών και επενδυτικών ταμείων.

Τέλος, η κυβέρνηση διεκδικεί τα πρό-στιμα που έχουν επιβληθεί να αξιοποι-ηθούν στην κατεύθυνση αποκατάστασηςχώρων και διαχείρισης απορριμμάτων.

Πέτρος Ζούνης

Η αδράνεια είναι ο βασικότερος παράγοντας συν-τήρησης του status quo. Ενίοτε μάλιστα ενδύεταικαι το μανδύα της… επαναστατικότητας, με τουςφέροντες εντέχνως το μανδύα αυτόν συχνά ναεγκαλούν εκείνους που αλλάζουν τα δεδομένα,για τα μύρια όσα (οι χαρακτηρισμοί προσαρμό-ζονται ανάλογα με τις βλέψεις, πολιτικές καιάλλες, των εκάστοτε εγκαλούντων). Κάτι τέτοιο φαίνεται να συμβαίνει και στην περί-πτωση της πρόσφατης απόφασης της Εκτελεστι-κής Επιτροπής του ειδικού διαβαθμιδικού συνδέ-σμου νομού Αττικής (Ε∆ΣΝΑ) σχετικά με την εκ-μίσθωση του Αποτεφρωτήρα Επικίνδυνων Απο-βλήτων Υγειονομικών Μονάδων του Συνδέσμου,κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου ενό-ψει της οριστικής απομάκρυνσής του από τοναστικό ιστό.

Πρόκειται για μια απόφαση που σηματοδοτεί αλ-λαγή ρότας σε σχέση με ό,τι ίσχυε μέχρι τώρα.Και, είτε αυτό αρέσει σε κάποιους, είτε όχι, είτε

θέλουν να το παραδεχθούν είτε όχι, πρόκειται για μιααπλή απόφαση που συνεπάγεται πολλαπλά οφέλη γιατους πολίτες, ενώ παράλληλα διασφαλίζει το δημόσιοσυμφέρον.

Συγκεκριμένα, η απόφαση που έλαβε την Τρίτη 2 Ιου-νίου, η Εκτελεστική Επιτροπή του Ε∆ΣΝΑ υπό την προ-εδρία της Περιφερειάρχη Αττικής και Προέδρου τουΣυνδέσμου, Ρένας ∆ούρου, είναι προς όφελος όλων:και των πολιτών και του Ε∆ΣΝΑ, δηλαδή του ∆ημοσίουκαι των υγειονομικών μονάδων. Εξηγούμαι: οι πολίτεςωφελούνται διότι στη συγκεκριμένη δύσκολη οικονο-μική συγκυρία, στη βάση μιας ορθολογικής διαχείρι-σης, εξοικονομούν περίπου 15 εκατομμύρια ευρώ! ∆η-λαδή, δεν θα χρεώνονται τα 11,5 εκατομμύρια παθη-τικό του Ε∆ΣΝΑ που πληρώνονταν στον ανάδοχο καιεπιπλέον αναμένεται η είσπραξη περίπου 4 εκατομμυ-ρίων στη διάρκεια των τριών ετών. ∆εύτερον, ο Σύν-δεσμος δεν θα βαρύνεται πλέον από τις ανείσπρακτες

οφειλές των νοσοκομείων και τρίτον, οι υγειονομικέςμονάδες θα δουν να μειώνεται το κόστος που πληρώ-νουν κατά περίπου 5% επί της υφιστάμενης τιμής.

Με διαφάνεια

Και όλα τούτα επιτυγχάνονται, άμεσα, με διαφάνεια,μέσα από την πιο ανοικτή μορφή εκδήλωσης ενδιαφέ-ροντος, την πλειοδοτική δημοπρασία, στο νομοθετικόπλαίσιο του Π∆ 270/1970 και του νόμου 3463/06, σύμ-φωνα και με την ευρωπαϊκή οδηγία 2014/23/ΕΕ τουΕυρωπαϊκού Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινο-βουλίου σχετικά με την ανάθεση συμβάσεων παραχώ-ρησης. Χωρίς φωτογραφικές διατάξεις, χωρίς απευ-θείας αναθέσεις, χωρίς χαριστικές συμφωνίες, χωρίςπολύμηνες χρονοτριβές, υπηρετώντας το δημόσιοσυμφέρον, προς όφελος των πολιτών, με απόλυτη τή-ρηση της νομιμότητας. Στόχος η επικερδής και ασφα-λής λειτουργία του μοναδικού στη χώρα μας αποτε-φρωτήρα ενόψει της απομάκρυνσής του από τοναστικό ιστό, για την οποία έχουμε αποφασίσει τη σύ-σταση Επιτροπής, προκειμένου να διερευνήσει τουςόρους ασφαλούς μεταφοράς του.

Οικολογικά δίκαιη και βιώσιμη

Η απόφαση για την εκμίσθωση του αποτεφρωτήρα,είναι η τελευταία σειράς ενεργειών της ∆ιοίκησης τουΕ∆ΣΝΑ στο πλαίσιο της νέας, οικονομικά και οικολο-γικά δίκαιης και βιώσιμης, με δημόσιο χαρακτήρα, δια-χείρισης των απορριμμάτων. Έχουν προηγηθεί, το ∆ε-κέμβριο του 2014 η ακύρωση των διαγωνισμών για τιςθηριώδεις μονάδες επεξεργασίας σύμμεικτων απορ-ριμμάτων με Σ∆ΙΤ, η αποστολή του Οδηγού ΣύνταξηςΤοπικών Σχεδίων Αποκεντρωμένης ∆ιαχείρισης Απο-βλήτων προς όλους τους δήμους της Αττικής, η δια-δικασία αποκατάστασης των ΧΑ∆Α της Περιφέρειας(περίπτωση της μελέτης για την Ύδρα), η διοργάνωση∆ιεθνούς Συνεδρίου. Έπονται και άλλα βήματα, όπως η

μείωση και ο εξορθολογισμός των αντισταθμιστικώνοφειλών που θα είναι επ’ ωφελεία των δήμων της Ατ-τικής και η εκπόνηση επιδημιολογικής μελέτης σχε-τικά με τις συνέπειες στην υγεία των κατοίκων τηςΦυλής από την πολύχρονη λειτουργία του ΧΥΤΑ, γιατην υλοποίηση της οποίας είμαστε ήδη σε επαφή μετην Ιατρική Σχολή Αθηνών.

Η διαχείριση των απορριμμάτων αλλάζει στην Ατ-τική αλλά και στη χώρα. Η συνδρομή της περιφέρειαςΑττικής σε αυτήν την αλλαγή είναι καθοριστική καιαυτό αποδεικνύεται από το γεγονός πως στον αναθε-ωρημένο ΕΣ∆Α, τα τοπικά σχέδια διαχείρισης πουπρώτη θεσμοθέτησε η περιφέρεια Αττικής , γίνονταιπλέον υποχρεωτικά. Και αυτό ας το αντιληφθούν οιπάντες.

Γιάννης ∆ρίβαςγενικός γραμματέας του Ε∆ΣΝΑ

Η διαχείρισητων απορριμμάτων αλλάζειΑπόφαση - τομή για τον αποτεφρωτήρα νοσοκομειακώναποβλήτων

Οι πολίτες ωφελούνται διότιεξοικονομούν περίπου 15 εκα-τομμύρια ευρώ. Ο Ε∆ΣΝΑ δενθα βαρύνεται πλέον από τιςανείσπρακτες οφειλές των νο-σοκομείων και οι υγειονομικέςμονάδες θα δουν να μειώνεταιτο κόστος που πληρώνουνκατά περίπου 5%.

“

ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΗ ∆ΙΑΛΟΓΗ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ∆ΗΜΟΣΙΑ ∆ΙΑΧΕΙΡΙΣΗ

Σε δημόσια διαβούλευση το νέο ΕΣ∆Α

2288 Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

WWF

Σκληρή κριτική στην περιβαλλοντικήπολιτική της κυβέρνησης

Σκληρή κριτική στην περιβαλλον-τική πολιτική της κυβέρνησηςτις πρώτες 100 μέρες της θη-

τείας της ασκείται από το WWF Ελλά-δας, σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στις25/5 στην ηλεκτρονική σελίδα της ορ-γάνωσης. Στον υπουργό ΠαραγωγικήςΑνασυγκρότησης, Περιβάλλοντος καιΕνέργειας, Παναγιώτη Λαφαζάνη, κα-ταλογίζεται έλλειψη περιβαλλοντικήςευαισθησίας και σχεδόν μονομερήςενασχόληση με τα ενεργειακά ζητή-ματα. Συγκεκριμένα αναφέρεται στοάρθρο : «Ο νέος υπερ-υπουργός Πα-ναγιώτης Λαφαζάνης δεν έδειξε κά-ποια περιβαλλοντική ευαισθησία.Ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά μετο μέτωπο της ενέργειας, σηματοδο-τώντας με τις ενέργειες του ένα πρω-τοφανές πισωγύρισμα σε εποχέςακόμα πιο «βρώμικης», για το περι-βάλλον και τις τσέπες μας, ενεργει-ακής πολιτικής. Από το μέτωπο τηςπροστασίας της φύσης ο νέος υπουρ-γός απουσιάζει επί της ουσίας εντε-λώς. Ούτε μια ανακοίνωση δεν είχετην ευαισθησία να βγάλει για πολιτικήστήριξη προς τις υπηρεσίες τουυπουργείου του που για πρώτη, ίσως,φορά συντονίστηκαν για να αντιμετω-πίσουν το τραγικό φαινόμενο τηςεκτεταμένης λαθροθηρίας, με αποτέ-λεσμα δημόσιοι λειτουργοί να δεχθούνεπιθέσεις στη Ζάκυνθο».

Το WWF Ελλάδας εκφράζει τη δια-φωνία του στη συγχώνευση τουυπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέρ-γειας και Κλιματικής Αλλαγής με τουπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης καιΤροφίμων: «Το υπουργείο περιβάλ-λοντος, ενέργειας και κλιματικής αλ-λαγής, που παρά την προφανή έλ-λειψη περιβαλλοντικής πολιτικήςβούλησης μόλις είχε αρχίσει να συγ-κροτείται σε έναν ενιαίο διοικητικόοργανισμό, διαλύθηκε και συγχωνεύ-θηκε με τα πολιτικά και οικολογικά«βαριά» αντικείμενα της βιομηχανίαςκαι της αγροτικής παραγωγής. Η αλ-λαγή αυτή φαίνεται πως δεν μένειμόνο στους τίτλους αλλά και στο ανα-κάτεμα των συγχωνευμένων υπουρ-γείων, καθώς το περιβάλλον πολιτικάεξατμίστηκε και παραμένει, όπως καιτα προηγούμενα χρόνια στα αζήτητα».

Λάθη του παρελθόντοςπου δεν επιλύθηκαν

Η οργάνωση ασκεί, επίσης, κριτικήστην κυβέρνηση, γιατί σύμφωνα μετην ίδια, δεν προχώρησε στη θεωρη-τικά εύκολη κατάργηση «φωτογραφι-κών» και περιβαλλοντικών καταστρο-φικών νόμων. Συγκεκριμένα, εκφρά-ζει την απορία του για τη μη κατάρ-γηση του δασοκτόνου και πελατει-ακού, όπως τον χαρακτηρίζει, νόμου4315/2014. «Καμία από τις επονείδι-στες διατάξεις δεν αγγίχτηκαν μέσα

στις 100 πρώτες μέρες της νέας κυ-βέρνησης. Αποτέλεσμα; Τώρα δημι-ουργούνται τετελεσμένα και έννομασυμφέροντα από νομοθετικές ρυθμί-σεις μικρο-τακτοποιήσεων που, όμως,έχουν περιπλέξει απίστευτα τη νομο-θεσία. Εντείνουν την ανασφάλεια δι-καίου για πολίτες και επενδυτές καιβέβαια διαιωνίζουν την πολιτική κο-ροϊδία εις βάρος όσων σέβονται τουςνόμους ως κοινούς κανόνες για τησωστή λειτουργία ενός σύγχρονου καιδίκαιου κράτους», επισημαίνει το δί-κτυο.

Στον αναπληρωτή υπουργό ΠΑΠΕΝ,Γιάννη Τσιρώνη η οργάνωση καταλο-γίζει «επιείκεια» απέναντι σε νόμουςτου προκατόχου του, η οποία θεωρείότι αυτοί δεν έχουν θετικά στοιχείακαι εξυπηρετούν μόνο πελατειακάσυμφέροντα, εις βάρος της εθνικής οι-κονομίας και του περιβάλλοντος. Κα-τακρίνει τον αναπληρωτή υπουργό για

δήλωσή του, όπου υποστήριξε ότι οισυγκεκριμένοι νόμοι δεν πρέπει νακαταργηθούν συλλήβδην. Όσοναφορά στην νομιμοποίηση των αυθαί-ρετων τονίζεται η έντονη αντίθεση τουΣΥΡΙΖΑ σε αυτήν προεκλογικά.Ωστόσο, επισημαίνεται ότι προωθείταιρύθμιση για το ζήτημα με νέα κόκκινηγραμμή, κατόπιν διαλόγου, από τονοποίο, όμως, αποκλείονται οι περι-βαλλοντικές οργανώσεις.

Ως απογοητευτική κρίνει και τηνπολιτική του ΥΠΑΠΕΝ στη ∆ΕΗ. Συγ-κεκριμένα τονίζει: «Μια από τις ρυπο-γόνες επιχειρήσεις ηλεκτροπαραγω-γής στην Ευρώπη αρνείται πεισματικά,με πολιτικές πλάτες στην ηγεσία τουνέου υπερ- υπουργείου ΠαραγωγικήςΑνασυγκρότησης, Περιβάλλοντος καιΕνέργειας να καθαρίσει το παραγω-γικό της μοντέλο. Η φρενίτιδα για δια-σφάλιση, σε καιρούς οικονομικής στε-νότητας, των 400 εκατομμυρίων ευρώπου απαιτούνται για την έναρξη κατα-σκευής μιας ακόμη ρυπογόνου λιγνιτι-κής μονάδας της «Πτολεμαϊδα V»,αφήνει άφωνους όσους ξέρουν καλάπώς οι καθαρές εναλλακτικές λύσειςσυμφέρουν τόσο τη ∆ΕΗ όσο καιόλους μας». Στις 23 Απριλίου η οργά-νωση είχε στείλει επιστολή στα μέλητου κοινοβουλίου προειδοποιώνταςγια τους κινδύνους κατασκευής τηςσυγκεκριμένης μονάδας. Έμφαση δι-νόταν στην επιστολή, στο μεγάλο κό-στος του έργου (1,4 δισεκ. ευρώ) καιστο γεγονός ότι η μονάδα αυτή θααποτελέσει μια από τις πλέον ρυπαί-νουσες στην ΕΕ.

Για το WWF Ελλάδας η διέξοδος τηςΕλλάδας από την κρίση δεν μπορεί ναεπιτευχθεί αν δεν είναι οικολογικάβιώσιμη. Ζητά από την κυβέρνηση νακατανοήσει ότι το περιβάλλον είναι«όλα τα λεφτά».

Αλέξανδρος Μαυρογένης

Για το WWF Ελλάδας ηδιέξοδος της Ελλάδαςαπό την κρίση δεν μπο-ρεί να επιτευχθεί ανδεν είναι οικολογικάβιώσιμη. Ζητά από τηνκυβέρνηση να κατα-νοήσει ότι το περιβάλ-λον είναι “όλα ταλεφτά”.

“

5 ΙΟΥΝΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Ο πλανήτηςκαίγεται«Ηκοινή γνώμη πρέπει να

πληροφορηθεί ότι στηνπραγματικότητα η παγκόσμια

θερμοκρασία σήμερα συνεχίζει νααυξάνεται. (…) Η δήλωση της∆ιακυβερνητικής Επιτροπής για τηνΚλιματική Αλλαγή (IPCC) προ διετίας, ότιη παγκόσμια επιφανειακή θερμοκρασίαεμφανίζει πολύ μικρότερη αύξηση κατάτην τελευταία 15ετία έναντι τωντελευταίων 30 ή 60 ετών, δεν ισχύειπλέον», δήλωσε ο δρ. Τόμας Καρλ,διευθυντής του Εθνικού ΚέντρουΚλιματικών ∆εδομένων της ΕθνικήςΥπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας(ΝΟΑΑ) των ΗΠΑ. Αμφισβητώντας τις εκτιμήσεις της∆ιακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ γιατην Κλιματική Αλλαγή (IPCC ) του 2013,οι αμερικανοί ερευνητές ανακοίνωσανπως δεν υπήρξε καμία επιβράδυνση στοζήτημα της κλιματικής αλλαγής.Αντιθέτως αυτή η εντύπωση πουεπικράτησε για την πρώτη 15ετία του21ου αιώνα δεν είναι τίποτα άλλο, παράμια στατιστική και επιστημονική πλάνη,που οφείλεται σε ανακριβή δεδομένα καιεσφαλμένη ερμηνεία τους. Η κλιματική αλλαγή και η γενικότερηκαταστροφή του περιβάλλοντοςοφείλονται κατά μεγάλο μέρος σελανθασμένες πολιτικές πουακολουθήθηκαν από το παρελθόν μέχρισήμερα, βασισμένες στη λογική τηςάκρατης εκμετάλλευσης οποιουδήποτεπόρου για την αύξηση του κέρδους.«Η οικολογική κρίση και η κλιματικήαλλαγή είναι συνθήκες που αλλάζουνβίαια τις ζωές των ανθρώπων και τηνκατάσταση του περιβάλλοντος μέσα στοοποίο ζούμε. Πέρα από κάθε αμφιβολία,οι φτωχοί άνθρωποι σε όλο τον πλανήτηαλλά και στην χώρα μας είναι αυτοί πουπλήττονται περισσότερο από τηνεπιδείνωση των συνθηκών και αυτοί πουαντιμετωπίζουν ακόμα μεγαλύτερηυποβάθμιση στις ζωές τους. Το κυρίαρχομέχρι σήμερα πρότυπο παραγωγής καικατανάλωσης, σε συνθήκες ακραίουνεοφιλελευθερισμού, δεν μπόρεσεφυσικά να καλύψει βασικές ανάγκες τηςμεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας καιαυτός είναι ένας ακόμα λόγος που στηχώρα μας συνέβη μια ιστορική αλλαγήστις εκλογές της 25ης Γενάρη. Ηδιέξοδος από αυτή τη σύνθετηοικονομική, κοινωνική και οικολογικήκρίση μπορεί να προέλθει μόνο μέσα απόένα συνειδητό και συνολικόκοινωνικοπολιτικό αναπροσανατολισμόκαι σ’ αυτή την ρότα πρέπει ναπροχωρήσουμε χωρίς ενδοιασμούς. Στηνχώρα μας, μετά τα μνημονιακά χρόνιαπου προηγήθηκαν, περιβαλλοντικά καιοικολογικά υπήρξε τρομακτικήεπιδείνωση από την εγκατάλειψη, από τοξήλωμα κάθε προστατευτικής για τοπεριβάλλον νομοθεσίας, από τηνεξυπηρέτηση άπληστων διεκδικήσεωνεπιχειρηματιών, από τις πρόχειρες καιάνευ σχεδίου υποτιθέμενες επενδύσειςσε πολλούς τομείς, όπως η ενέργεια κ.α.Αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών ήτανόχι μόνο ανάπτυξη να μην υπάρχει, αλλάνα αποστερηθεί η κοινωνία βασικώνπόρων για την ανάπτυξή της και τηνευημερία της. Ως κυβέρνηση τηςΑριστεράς έχουμε το καθήκον καιπροσπαθούμε να αλλάξουμε αυτή τηνπορεία και σε αυτούς τους τομείς. Γιαμας, το περιβάλλον αποτελείαναπαλλοτρίωτο, συλλογικό πόρο τηςκοινωνίας» δήλωσε η Ηρώ ∆ιώτη,πρόεδρος της Ειδικής Μόνιμης

Σύσκεψη για την εξόρυξηΧρυσή και τις ΣκουριέςΤην Τρίτη 9 Ιουνίου στις 2 μ.μ. στην αίθουσα 168 (1ος όροφος) του κτιρίου της

Βουλής θα πραγματοποιηθεί, με πρωτοβουλία της Π.Γ., των ΕΠΕΚΕ και τηςΚ.Ο., ευρεία κομματική σύσκεψη με συμμετοχή των αρμόδιων και σχετικών με τοθέμα ΕΠΕΚΕ και Τμημάτων της Κ.Ε., καθώς και της Ν.Ε. Χαλκιδικής.

Σκοπός της σύσκεψης είναι να ενημερωθούμε ποια ακριβώς είναι η κατάστασητων πραγμάτων και ποια είναι ή πώς μπορεί να διαμορφωθεί η εναλλακτική μαςπρόταση. Ζητούμενο αποτελεί και η συγκρότηση ευρείας ομάδας εργασίας που θαεπεξεργαστεί συνολικά το θέμα, με στόχο την παραγωγή αναλυτικού και ολο-κληρωμένου σχεδίου δράσης που θα εκκινεί από τις άμεσες ενέργειες και θακλιμακώνεται έως την αλλαγή του παραγωγικού υποδείγματος της περιοχής.

Στη σύσκεψη καλούνται να συμμετάσχουν οι επικεφαλής βουλευτές και οισυντονιστές συνεργάτες των εμπλεκόμενων Επιτροπών Προώθησης και Ελέγ-χου του Κυβερνητικού Έργου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και οι συντονιστέςτων αντίστοιχων τμημάτων του κόμματος, ενώ θα εκπροσωπηθούν και τα αρ-μόδια υπουργεία.

Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015 2299ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

FIFA

Συνεχίζονταιοι αποκαλύψειςγια το σκάνδαλοδιαφθοράς

Συ νε χί ζο νται α μείω τες οι ε ξε -λί ξεις στο σκάν δα λο δια φθο -ράς της FIFA. Τέσ σε ρις μό λις

η μέ ρες με τά την ε πα νε κλο γή τουστο α ξίω μα του προέ δρου της Ομο -σπον δίας, ο Σεπ Μπλά τερ α να κοί -νω σε την α πό φα ση του να πα ραι τη -θεί. Όπως με τέ δι δαν τα διε θνή μέ -σα ε νη μέ ρω σης, ο Μπλά τερ φέ ρε -ται να βρί σκε ται και ε κεί νος στοστό χα στρο των α με ρι κα νι κών αρ -χών για δια φθο ρά στους κύ κλουςτης FIFA. «Οι ε κλο γές τε λείω σαν, οιμά χες που έ χου με μπρο στά μας ό χι.Η FIFA έ χει α νά γκη α πό μια ση μα ντι -κή α να διάρ θρω ση, κι αυ τός εί ναι ολό γος που συ γκά λε σα έ κτα κτο συ -νέ δριο, έ τσι ώ στε να ε κλε γεί ο νέ οςπρό ε δρος» α νέ φε ρε ο Μπλά τερ.

Όπως α νέ φε ραν οι «New YorkTimes» αλ λά και το α με ρι κα νι κό δί -κτυο ABC, η έ ρευ να φέ ρε ται να α -φο ρά α πευ θείας τον Μπλά τε ρ, ε νώοι αρ χές «ελ πί ζουν ό τι θα ε ξα σφα -λί σουν τη συ νερ γα σία ο ρι σμέ νων α -πό τους ε μπλε κό με νους α ξιω μα -τού χους της FIFA που κα τη γο ρού -νται για δια φθο ρά».

∆ύο η μέ ρες πριν, οι «New YorkTimes» α πο κά λυ πταν ό τι το δε ξί χέ -ρι του Μπλά τερ και γε νι κός γραμ -μα τέ ας της FIFA Ζε ρόμ Βάλ κε εί χεμε τα βι βά σει 10 ε κα τομ μύ ρια δο λά -ρια σε λο γα ρια σμό που δια χει ρι ζό -ταν ο πρώην α ντι πρό ε δρος τηςΟμο σπον δίας Τζακ Γουόρ νε ρ, o ο -ποίος κα τη γο ρεί ται α πό τη ∆ι καιο -σύ νη των Η ΠΑ ό τι έ λα βε αυ τό τοπο σό ως χρη μα τι σμό α πό τη Νό τιαΑφρι κή, προ κει μέ νου η τε λευ ταίανα χρι στεί διορ γα νώ τρια του Πα -γκο σμίου Κυ πέλ λου το 2010.

Την ί δια στιγ μή, ο πρώην α ξιω μα -τού χος της FIFA Τσακ Μπλέι ζερ -οάν θρω πος που εμ φα νί ζε ται ως το«βα θύ λα ρύγ γι» που βοή θη σε τις α -με ρι κα νι κές αρ χές να α πο κα λύ ψουντο σκάν δα λο- πα ρα δέ χθη κε ό τι μα -ζί με άλ λους α πό την ε κτε λε στι κήε πι τρο πή της Oμο σπον δίας συμ φώ -νη σαν να α πο δε χθούν δω ρο δο κίεςγια την ε πι λο γή της Νό τιας Αφρι κήςως διορ γα νω τή του Πα γκο σμίουΚυ πέλ λου το 2010. Όπως εί πε ο ί -διος, διευ κό λυ νε χρη μα τι σμούς καιγια την α ντί στοι χη διορ γά νω ση του1998, που πραγ μα το ποιή θη κε στηΓαλ λία.

Ο Μπλέι ζερ ερ γα ζό ταν για τηFIFA με τα ξύ του 1996 και του 2013.Υπήρ ξε γε νι κός γραμ μα τέ ας τηςπο δο σφαι ρι κής ο μο σπον δίας Βο -ρείου Αμε ρι κής, Κε ντρι κής Αμε ρι -κής και Κα ραϊβι κής (CONCACAF), ηο ποία βρί σκε ται στο ε πί κε ντρο τηςα με ρι κα νι κής έ ρευ νας. Ο Μπλέι ζερδέ χθη κε να συ νερ γα στεί με τις α με -ρι κα νι κές αρ χές, με τά α πό την α πο -κά λυ ψη στοι χείων φο ρο δια φυ γήςσε βά ρος του.

Υπεν θυ μί ζε ται ό τι στις 27 Μαΐουη γε νι κή ει σαγ γε λέ ας των Η ΠΑ Λο -ρέ τα Λι ντς α να κοί νω σε ό τι οι Ηνω -μέ νες Πο λι τείες α πήγ γει λαν κα τη -γο ρίες σε 9 α ξιω μα τού χους τηςFIFA και 5 στε λέ χη για κύ κλω μαδια φθο ράς α πό το ο ποίο εί χαν πε -ρά σει πά νω α πό 150 ε κα τομ μύ ριαδο λά ρια.

Κ.Τ.

Του Πολ Μέισον*

Πριν εισέλθει σε κρίση, η FIFA ήτανένα σπάνιο φαινόμενο: ένα παγκό-σμιο αθλητικό σώμα χωρίς αποστά-τες. Χάρη στη γενναιοδωρία της δι-οίκησής της -που ανακύκλωνε χρή-ματα στις μικρές εθνικές ομοσπον-δίες ποδοσφαίρου που έμεναν αφο-σιωμένες στο κέντρο- μετατράπηκεστο απόλυτο παγκόσμιο μονοπώλιο.Μέχρι την περασμένη Τετάρτη, ηFIFA ήταν φαινομενικά πάνω απόκάθε εθνική δικαιοδοσία. Παρά τογεγονός ότι τα κεντρικά γραφεία τηςήταν στη Γενεύη, έμοιαζε να κατοι-κεί σε μια καμπίνα πρώτης θέσης,32.000 πόδια πάνω από τη γη, όπωςάλλωστε και η παγκοσμιοποίηση.

Αν μια οποιαδήποτε κυβέρνησηισχυριζόταν ότι η FIFA ήταν διε-φθαρμένη ή κατείχε υπερεξου-

σίες, οι εκπρόσωποί της μπορούσαν νααπειληθούν με αποκλεισμό. Όπως απο-δεικνύεται όμως εν τέλει, η FIFA υπό-κειται σε εθνικούς νόμους και μπορεί -όποιο και να είναι το αποτέλεσμα τωνατομικών κατηγοριών διαφθοράς- απότη στιγμή που εφαρμοστούν αυτοί οινόμοι να οδηγήσουν στη διάλυσή της. Ανκαταρρεύσει, τούτο θα γίνει στη βάσητων ίδιων τεκτονικών ρηγμάτων που κα-ταστρέφουν την παγκόσμια τάξη.

Η άμεση καταδίκη από τη Ρωσία τηςεπιχείρησης του FBI στη FIFA έδωσε τοντόνο. Την Παρασκευή, η ψηφοφορία γιατην ηγεσία του Σεπ Μπλάτερ έλαβε ανοι-χτά τη μορφή μιας γεωπολιτικής μεταξύΑνατολής και ∆ύσης, με τον αναπτυσσό-μενο κόσμο να συντάσσεται ανάμεσα σεδιαφορετικές πλευρές, όπως και στονΨυχρό Πόλεμο.

Όταν η αλήθειαμοιάζει με προπαγάνδα

Αλλά η FIFA είναι ίσως το τελευταίοεπεισόδιο σε έναν αυξανόμενο άνισο αν-ταγωνισμό μεταξύ της παγκοσμιοποί-ησης ως ιδεολογίας και της γεωπολιτι-κής διάσπασης ως γεγονός. Όσοναφορά το διαδίκτυο, διασπάται όλο καιπερισσότερο σε ανταγωνιστικά κομμά-τια. Το ένα πέμπτο της ανθρωπότητας –η Κίνα- δεν επιτρέπεται να ψάχνει όρουςπου συμπίπτουν με τόσο ευαίσθητα πο-λιτικά γεγονότα όπως το συνέδριο τουκυβερνώντος κόμματος. Η Τουρκία,κατά τη διάρκεια των πολιτικών ανατα-ραχών των τελευταίων δύο ετών, συχνάέχει κλείσει τμήματα ενός παγκόσμιουσυστήματος που ανήκει και ελέγχεταιαπό αμερικανικές και βρετανικές πο-λυεθνικές. Η Βραζιλία, στην επιθυμίατης να αποφύγει την παρακολούθησηαπό το σύστημα αντικατασκοπείας των

ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου, το-ποθετεί ιδιωτικά καλώδια οπτικών ινώνστην Πορτογαλία και την Ανγκόλα.

Και μετά υπάρχει και ίδια η αλήθεια.Όπως διοχετεύεται από τα αγγλικά ενη-μερωτικά κανάλια που εναρμονίζονταιμε διάφορες περιφερειακές εξουσίες,κατακερματίζεται και αυτή. Με το πουάρχισε να απολύει δημοσιογράφους τοAl Jazeera στην Ντόχα, το αγγλικό κα-νάλι που δημιουργήθηκε με εντολή τουτούρκου προέδρου Ερντογάν τους πήρε.Για να πετύχουν το στόχο τους να κά-νουν κάθε αλήθεια να μοιάζει με προπα-γάνδα, τα τηλεοπτικά κανάλια που ευ-θυγραμμίζονται με διάφορους δεσπότεςδεν χρειάζεται να είναι αξιόπιστα. Αρκείαπλώς να καταστήσουν κάθε γεγονόςαμφισβητήσιμο στα μέσα κοινωνικής δι-κτύωσης.

Η παγκόσμια αγοράδεν έχει κατακερματιστεί

Όσοι από εμάς παρακολουθήσουμετην εκθαμβωτική άνοδο της παγκοσμιο-ποίησης τη δεκαετία του 1990 πάνταυποθέταμε ότι επειδή ήταν ένα οικονο-μικό σύστημα, αν διαλυόταν ποτέ θαέπαιρνε μαζί της πρώτα την οικονομία,μετά την πολιτική και τέλος, πολύ μετά,την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης.Αυτό αποδείχθηκε εντελώς λάθος. Ηδιάταξη του εμπορίου έχει βεβαίως με-τατοπιστεί μετά το τραυματικό αποκο-ρύφωμα της παγκόσμιας εποχής, τηνκρίση μετά την πτώση της Lehman Bro-thers. Αλλά η ίδια η παγκόσμια αγοράδεν έχει κατακερματιστεί ακόμη. Αντι-θέτως, είναι στο επίπεδο του αθλητι-σμού, της μουσικής, της ενημέρωσης,της λογοκρισίας και της παρακολούθη-σης που το παγκόσμιο σύστημα διαλύε-ται.

Η FIFA, παρά τα προβλήματά της,είναι ένα καλό παράδειγμα γιατί αξίζεικανείς να ακολουθεί παγκόσμια συστή-ματα στα οικονομικά. Τυποποιούν τον

ανταγωνισμό, θέτουν ρητούς κανόνες,τιθασεύουν τη σύγκρουση μετατρέπον-τας την απουσία της σε παιχνίδι θετικούαθροίσματος. Αλλά το πρόβλημα είναιότι, με το πέρασμα του χρόνου, η αρχικήτους δομή βρίσκεται σε αναντιστοιχία μετην υποκείμενη γεωπολιτική, που μετα-τοπίζεται.

Μεγαλύτερη πολιορκίαδυτικών ιδεωδών

Στις αρχές της παγκόσμιας εποχήςπολλοί πίστευαν ότι, με την πάροδο τουχρόνου, περισσότερες χώρες θα γίνον-ταν λιγότερο διεφθαρμένες και περισ-σότερο δημοκρατικές, διότι η αγοράμπορεί να λειτουργήσει μόνο σε ένακράτος δικαίου. Οι παγκόσμιες κατανα-λωτικές μάρκες που αναδύθηκαν βασί-ζονταν πάντοτε στην υπόθεση ότι ακόμηκαι αν έκαναν δουλειές με απατεώνες, οιίδιες ήταν μια εκπολιτιστική δύναμηαπέναντι στην απατεωνιά. Η κατάρ-ρευση ωστόσο της FIFA απλώς δραμα-τοποιεί ένα γενικό πλέον πρόβλημα γιατο παγκόσμιο κεφάλαιο. Η ελίτ του κό-σμου είναι αρκετά ευτυχής με τη δια-φθορά και έτοιμη να τη δει να αυξάνεται–δίπλα στην αύξηση της λογοκρισίας,των προπαγανδιστικών τηλεοπτικώνσταθμών και της στρατιωτικοποιημένηςαστυνόμευσης των εξεγέρσεων.

Οι διαφημιστικές πινακίδες του ποδο-σφαίρου, που κάποτε διαφήμιζαν μο-νάχα δυτικές καταναλωτικές μάρκες,πωλούνται πλέον σε εταιρείες όπως ηGazprom οι οποίες ανοιχτά ευθυγραμμί-ζονται με δικτάτορες που υφίσταται κυ-ρώσεις από τις ΗΠΑ. Η παγκοσμιοποί-ηση δεν οδήγησε στο να γίνουν περισσό-τερα μέρη του κόσμου όπως η ∆ύση.Οδήγησε σε μια μεγαλύτερη πολιορκίαδυτικών ιδεωδών όπως η δημοκρατία, ηδιαφάνεια και το κράτος δικαίου.

Είναι πολύ πιθανό τώρα δύο ή τρεις γι-γάντιες εταιρείες που βασίζονται στοπαγκόσμιο ποδόσφαιρο να επιχειρήσουνσε κάποια φάση να μεταρρυθμίσουν τηFIFA ως ιδιωτική οντότητα, όπως έγινεόταν η αγγλική Premier League αποχώ-ρησε από την FA. Αν συμβεί κάτι τέτοιο,αυτό που θα αναδυθεί θα είναι καθαρό-τερο, περισσότερο προσανατολισμένοστις εταιρικές αξίες των ΗΠΑ από εκεί-νες του Αζερμπαϊτζάν και πιθανότατα μεμεγαλύτερα κέρδη. Είναι ωστόσο απί-θανο να είναι πραγματικά παγκόσμιο.Και υπό αυτήν την έννοια, η FIFA είναιμια παραβολή για το μέλλον του παγκό-σμιου καπιταλισμού.

* Ο Πολ Μέισον είναι δημοσιογράφος,οικονομικός συντάκτης του Channel4. Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην ιστο-σελίδα του» Guardian» στις31.5.2015.

Η FIFA είναι ίσως το τε-λευταίο επεισόδιο σεέναν αυξανόμενο άνισοανταγωνισμό μεταξύτης παγκοσμιοποίησηςως ιδεολογίας και τηςγεωπολιτικής διάσπα-σης ως γεγονός.

“

Μια παραβολή για το μέλλοντου παγκόσμιου καπιταλισμού

3300 Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Κυριακή 7 Ιουνίου

** Σεμινάριο του Συλλόγου Μεταφρα-στών Επιμελητών ∆ιορθωτών με θέμα«Από το έκφυλο στο έμφυλο: Σημει-ώσεις για τη μετάφραση κειμένων για τοφύλο», στις 7 μ.μ., στα γραφεία του Συλ-λόγου (Μαυρικίου 8, Νεάπολη Εξαρ-χείων). Μιλούν οι Γ. Καράμπελας και Μ.Λαλιώτης.

** Ιστορικός περίπατος στην πρώηνβιομηχανική ζώνη της ∆ραπετσώναςδιοργανώνουν ο δήμος Κερατσινίου-∆ραπετσώνας, τα ΑΣΚΙ και η εκπομπή ΗΙστορία στο Κόκκινο 105.5, στις 11 π.μ.Ο περίπατος ξεκινά από τον υδατόπυργοτης εταιρείας λιπασμάτων (Γρ. Λαμ-πράκη και Εθνικής Αντιστάσεως).

∆ευτέρα 8 Ιουνίου

** ∆ιάλεξη της Σάσκια Σάσεν με θέμα«Η ελληνική κρίση: κανόνας ή εξαίρεσηστην Ευρώπη;» διοργανώνουν το ίδρυμαΡόζα Λούξεμπουργκ και η πρωτοβουλία«Για την υπεράσπιση της κοινωνίας καιτης δημοκρατίας», στο πλαίσιο των δια-λέξεων Rethinking Europe, στις 7 μ.μ.,στο Gazarte (Βουτάδων 34, Γκάζι).Ακόμα μιλούν οι Johanna Bussemer,Ιωάννα Μεϊτάνη, Πολυμέρης Βόγλης,Αντώνης Λιάκος.

** Εγκαίνια της έκθεσης τέχνης Πα-πούα, στο Αετοπούλειο Πολιτιστικό Κέν-τρο δήμου Χαλανδρίου (Φιλικής Εται-ρείας και Τομπάζη 18), στις 8 μ.μ.. Η έκ-θεση θα διαρκέσει από 8-15 Ιουνίου.Μιλά ο Λούις Νούσι, πολιτικός πρόσφυ-γας από τη ∆υτική Παπούα, για τη ∆υ-τική Παπούα σήμερα-ταξιδιωτικές εμ-πειρίες. Ακολουθεί προβολή του ντοκι-μαντέρ «Τα ξεχασμένα πουλιά του παρα-δείσου» και προβολή φωτογραφιών.

Τρίτη 9 Ιουνίου

** Το περιοδικό Χρόνος και το Φό-ρουμ Κοινωνικής Ιστορίας ξεκινούν κύ-κλους συζητήσεων για την ιστορία στοPolis Art Cafe (Πεσμαζόγλου 5), στις 8μ.μ.. Η πρώτη συζήτηση αφορά το βιβλίοτου ∆. Κουσουρή «∆ίκες των δοσιλόγων1944-1949: ∆ικαιοσύνη, συνέχεια τουκράτους και εθνική μνήμη». Μιλούν οι

Μ. Κοσμόπουλος, Ε. Κούκη, Τ. Κωστό-πουλος, Γ. Μπαμπασάκης, Γ. Σκαλιδά-κης και ο συγγραφέας.

Τετάρτη 10 Ιουνίου

** Συζήτηση για τη «∆ιαχείριση απορ-ριμμάτων και κοινωνική συμμετοχή»διοργανώνουν ο ΣΥΡΙΖΑ Καλλιθέας καιοι Οικολόγοι Πράσινοι, στις 7.30 μ.μ.,στη δημοτική πινακοθήκη Καλλιθέας«Σοφία Λασκαρίδη» (Λασκαρίδου 120 &Φιλαρέτου). Μιλούν οι Χρ. Καπάταης,Μπ. Μπιλίνης και ∆. Πολιτόπουλος

Πέμπτη 11 Ιουνίου

** Καλοκαιρινή γιορτή για την ενί-σχυση του Κοινωνικού Ιατρείου Φαρμα-κείου Αθήνας, στις 8.30 μ.μ., στον κήποτου Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγωνστο Θησείο.

** Συζήτηση με τίτλο «Ένα αριστερόπολιτικό σχέδιο για την Ευρώπη» διορ-γανώνουν το ινστιτούτο Νίκος Πουλαν-τζάς και το δίκτυο transform!europe,στις 7 μ.μ., στο κτίριο Αβέρωφ του ΕΜΠ(Πατησίων 42 και Στουρνάρη). Μιλούν οι

Λουτσιάνα Καστελίνα και ο Τάσος Κο-ρωνάκης.

Παρασκευή 12 Ιουνίου

** Το ∆ίκτυο για τα Πολιτικά και Κοι-νωνικά ∆ικαιώματα διοργανώνει εκδή-λωση για τη στάση του κινήματος καιτης Αριστεράς με τίτλο «Είναι ο γιαλόςστραβός, μήπως κι εμείς στραβά αρμενί-ζουμε;», στις 8 μ.μ., στο Κηπάκι (Τσα-μαδού 10, Εξάρχεια). Μιλούν οι Α. Ντα-βανέλλος, Α. ∆ραγανίγος, Η. Χρονόπου-λος και Ν. Γιαννόπουλος.

** Τριήμερο αλληλεγγύης, δημιουρ-γίας και βιωσιμότητας (Από τη θεωρίαστην πράξη) διοργανώνει η ομάδα διορ-γάνωσης του Φεστιβάλ αλληλέγγυας καισυνεργατικής οικονομίας, από τις 12έως τις 13 Ιουνίου, στο Ανοιχτό Εγχεί-ρημα Σπιθάρι στον Μαραθώνα. Περισσό-τερες πληροφορίες στοhttps://trello.com/festival4sce.

** Ο Λεωνίδας Μαριδάκης παρουσιά-ζει το Κόκκοι Καφέ Project με έθνικφολκ ήχο και διαφορετικά όργανα να

εναλλάσσονται με φαντασία από τρα-γούδι σε τραγούδι. Μαζί του ο ΜενέλαοςΜωραΐτης. Η μουσική ξεκινά στο Άλικο(Αγ. ∆ημητρίου 16, Ψυρρή), στις 10.30μ.μ.. Είσοδος 3 ευρώ.

Σάββατο 13 Ιουνίου

** Ημερίδα με θέμα «Στέφανος Ροζά-νης: Στους δρόμους της φιλοσοφίας, τουρομαντισμού, της λογοτεχνίας» διοργα-νώνουν η πινακοθήκη Γρηγοριάδη και οΆλλος τόπος επικοινωνίας και πολιτι-σμού, στις 11 π.μ., στο δημοτικό πολύ-κεντρο «Ηλέκτρα Αποστόλου» (Κουν-τουριώτου και Νεότητος, Ν. Ηράκλειο).Στην πρώτη συνεδρία (11-1) μιλούν οι Β.Αλεξίου, Ν. Κατσιαούνης, Γ. Μερτίκας,Σ. Μιχαήλ, Τ. Πορφύρης και Γ. Γρηγο-ριάδης. Στη δεύτερη συνεδρία (2-4) μι-λούν οι Π. Παπαδόπουλος, Γ. Καχριμά-νης, Χρ. Σγουρομύτη, Ο. Τάτσης και Κ.Βούλγαρης. Αντιφώνηση: Στ. Ροζάνης.

** Ανταλλακτικό Παζάρι Ρούχων διορ-γανώνει το ∆ίκτυο Πολιτών Χολαργού-Παπάγου (Τερψιχόρης 11 και Κουντου-ριώτου) από τις 10 π.μ. έως τις 8 μ.μ.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ εκδηλώσεων“ ΦεστιβάλΑναιρέσειςΤην Παρασκευή 12 ξεκινά και

ολοκληρώνεται την Κυριακή 14Ιουνίου, το φεστιβάλ Αναιρέ-

σεις με τίτλο «Να φέρουμε τον κόσμοανάποδα, με το ρεαλισμό της ανατρο-πής», στη Γεωπονική Σχολή. Η κεν-τρική συζήτηση της Παρασκευής έχειθέμα «Για μια νέα διεθνή των αγώνωνκαι της αλληλεγγύης, η πάλη τωνλαών ενάντια στο φασισμό, τον καπι-ταλισμό και τον πόλεμο», του Σαββά-του «Ρήξη ή υποταγή; για την πολι-τική αντεπίθεση του κινήματος καιτης αντικαπιταλιστικής αριστεράς»και της Κυριακής «Βάρκιζα τέλος! Τομήνυμα του Άρη τότε και τώρα». ΤηνΠαρασκευή τραγουδούν οι ΓιώταΝέγκα και Θέμης Καραμουρατίδης,Χαΐνηδες, Infinik & Renegade instru-ments, Φράξια, Βέβηλος και Στιχοιμα. Το Σάββατο στο αφιέρωμα στον Ν. Καββαδία συμ-μετέχουν οι Θάνος Μικρούτσικος, Αφροδίτη Μάνου, Άννα Λινάρδου και Κώστας Θωα-μαΐδης. Ακόμα τραγουδούν οι Γ. Ανδρεάτος, Bazooka, Ντίνος Σαδίκης και The last drive.Την Κυριακή παίζουν οι Xatzifrageta, Φοίβος ∆εληβοριάς, Nightknight, The last interna-tionale, Magic de Spell και Γ. Παλαμίδας. Οι συναυλίες ξεκινούν στις 9.30 μ.μ., είσοδος5 ευρώ.

Έναν αιώνα ζωής συμπληρώνειφέτος ένα από τα τελευταία επι-ζώντα στελέχη της Εθνικής Αντί-στασης, ο τιμημένος καπετάνιος τουΕΛΑΣ και αργότερα υποστράτηγοςτου ∆ΣΕ, Βασίλης Γκανάτσιος (Χεί-μαρος). Και προς τιμή του, η Εταιρεία∆ιάσωσης Ιστορικών Αρχείων Κεν-τρικής-∆υτικής Μακεδονίας οργα-νώνει εκδήλωση τη ∆ευτέρα 8 Ιου-νίου, στις 8 μ.μ. στο Κέντρο ΙστορίαςΘεσσαλονίκης (πλατεία Ιπποδρο-μίου).

Ομιλητές στην εκδήλωση, πουέχει ως τίτλο «100 χρόνια Ζωής καιΑγώνα», θα είναι η Ι. Παπαθανασίου,διευθύντρια ερευνών ΕΚΚΕ, ο ανα-πληρωτής καθηγητής Ιστορίας στοΑΠΘ Θ. Σφήκας και η διδάκτοραςιστορίας Παν. Μακεδονίας, Ε. Πασχα-λούδη.

Ο Βασίλης Γκανάτσιος γεννήθηκεκαι μεγάλωσε στα ορεινά χωριά τωνΓρεβενών. Εκεί που τον διαμόρφωσετο ορεινό ανάγλυφο της Πίνδου, μετην ανέχεια, με τους θρύλους και τιςλαϊκές παραδόσεις, με το ανυπότα-κτο και εξεγερτικό πνεύμα απέναντισε κάθε κατακτητή και κοινωνικήαδικία.

Αυτές οι αξίες οριοθέτησαν τη συ-νεύρεση και τη σύμπλευση αυτήςτης γενιάς με τα μεγάλα κοινωνικάπολιτικά ρεύματα της εποχής της,που ο Βασίλης Γκανάτσιος γνώρισεμε την επίδραση των μεγάλων παι-δαγωγών της εποχής, του Γληνού,του Παπαμαύρου, της Ιμβριώτη κ.ά.Η δημιουργία του επόμενου έπουςτης εθνικής αντίστασης ήταν το φυ-σικό επακόλουθο της πορείας αυτήςτης γενιάς.

Μα η συνεύρεση της με το κομ-μουνιστικό κίνημα, στην συνέχεια,όπως αποδείχτηκε, στην περίοδοτου ∆ΣΕ, ήταν επώδυνη και τις πε-ρισσότερες φορές ιδιότυπα συγ-κρουσιακή, αφού ήταν αναγκασμένηνα βρίσκεται σε μια μορφή διαρκούςδιαμεσολάβησης, ανάμεσα σε δύοτελείως διαφορετικούς κόσμους.

Από τη μια το λαϊκό ανυπότακτοπνεύμα που εκπροσωπούσε και απότην άλλη ο σκοτεινός κόσμος τουκομματικού μηχανισμού, με τις ακα-τανόητες γραφειοκρατικές τελε-τουργίες και τις κάθε είδους σκοπι-μότητες, που υπηρετούσε. Πολλοίεκπρόσωποι αυτής γενιάς, όπως οΓιαννούλης, ο Γεωργιάδης κ.ά., τοπλήρωσαν τελικά με τη ζωή τους.Όσοι γλίτωσαν χωρίς να προσκυνή-σουν, βρέθηκαν αντιμέτωποι μεκάθε είδους διώξεις, χυδαιολογίεςκαι συκοφαντίες.

Ο Βασίλης Γκανάτσιος, είναι απόαυτούς που δεν επέλεξαν ποτέ στηζωή τους, «της βολής τη σιγή». Καιστον «τόπο που έζησε τη φυγή», ότανακόμα δεν φυσούσε κόντρα, «έριχνεαλάτι στη βαθιά πληγή, για να γεννη-θούν οι ωραίοι στίχοι από τα ψέματαπου πεθαίνουν».

•

ΕΚ∆ΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣΒασίλης ΓκανάτσιοςΧείμαρος “Ο τελευταίοςκαπετάνιος”

Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015 3311ΘΕΜΑΤΑ

Αν κάνουμε μια αναδρομή στο πα-ρελθόν, για μας, που καταγόμα-στε πολιτικά από το ΚΚΕ εσωτε-

ρικού, η έννοια της Ευρώπης αποτε-λούσε πάντα ένα φετίχ. Αρχικά, το ιδεο-λογικό ρεύμα του ευρωκομουνισμού,που υπήρξε ένα όχημα χειραφέτησηςαπό τη σοβιετική κυριαρχία, έθετε τηνΕυρώπη στον πυρήνα κάθε πολιτικήςεπεξεργασίας. Αργότερα, ακόμα και σεεποχές έντονου ριζοσπαστισμού, όπως ημεταπολιτευτική περίοδος, όταν αστικάσοσιαλδημοκρατικά κόμματα, όπως τοΠΑΣΟΚ, εμπεριείχαν στην συνθηματο-λογία τους την έξοδο από την Ευρω-παϊκή Οικονομική Κοινότητα (Ε.Ο.Κ.),το ΚΚΕ εσωτερικού δεν έθεσε ποτέ τοθέμα της συνολικής ρήξης και χρησιμο-ποιούσε ενδιάμεσα συνθήματα, όπως τογνωστό «ΟΧΙ στην Ε.Ο.Κ. των μονοπω-λίων – ΝΑΙ στην Ε.Ο.Κ. των εργαζομέ-νων». Αυτή ήταν η ιδεολογική προίκα,που καθόρισε την πολιτική της Ανανεω-τικής Αριστεράς σε όλες τις εκφάνσειςτης μέχρι σήμερα, ξεκινώντας από ευρω-λάγνες απόψεις και φθάνοντας στις πα-ρυφές του ευρωσκεπτικισμού, χωρίςποτέ να αμφισβητείται ο ευρωπαϊκόςμας προσανατολισμός.

Η Ευρώπη, πριν την επέλαση και τηνολοκληρωτική κυριαρχία του νεοφιλε-λευθερισμού, είχε αρκετά θετικά χαρα-κτηριστικά. Ισχυρό κράτος πρόνοιας,πολιτικές συνοχής και σύγκλισης μεταξύτου ισχυρού βορρά και του φτωχούνότου, ζωντανά κινήματα με αποτελε-σματική δράση κ.λ.π. Σήμερα, η λαίλαπατου νεοφιλελευθερισμού κι ο επιθετικόςμονεταρισμός της ευρωζώνης έχουν σα-

ρώσει τα πάντα. Με αυτό το δεδομένοκαι λαμβάνοντας υπόψη και την ιστο-ρική αποτυχία του ρεύματος του ευρω-κομουνισμού, θα περιμέναμε από τηνΑνανεωτική-Ριζοσπαστική Αριστερά,που αποτελεί ισχυρό ιδεολογικό ρεύμαστο ΣΥΡΙΖΑ, να είχε χειραφετηθεί του-λάχιστον από το φετίχ της ευρωζώνης.Αυτό, δυστυχώς, δεν έχει γίνει, με απο-τέλεσμα να καταχωρείται ο ΣΥΡΙΖΑ στιςαριστερές πλην όμως συστημικές δυνά-μεις.

∆εν είναι τυχαίο πως όλοι οι εξουσια-στικοί ιδεολογικοί μηχανισμοί, αστικάκόμματα, ΜΜΕ, εταιρίες δημοσκοπή-σεων κ.λ.π., περιγράφουν την ευρωζώνηως τον απόλυτο μονόδρομο. Έχουν κα-ταφέρει να ξεθωριάσουν τη μεγάλη μεί-ωση της αγοραστικής δύναμης του ελλη-νικού λαού μετά την καθιέρωση τουευρώ, τα σκανδαλώδη κερδοσκοπικάπαιχνίδια που παίχτηκαν στην πλάτη τουκαι την πλήρη οικονομική και πολιτικήεξάρτηση που επιβλήθηκε στη χώρα στοπλαίσιο της ευρωζώνης. Σ’ αυτή την πα-γίδα, επικοινωνιακή και πολιτική, έχειπεριπέσει κι ο ΣΥΡΙΖΑ κι αυτό ίσως απο-τελέσει οδυνηρή αυτοϋπονόμευση τηςιστορικής ευκαιρίας που του έχει δοθείνα κυβερνήσει και να καθορίσει τις τύχεςτης ελληνικής κοινωνίας.

Η ίδια η φιλοσοφία του ευρώ, ως έναςσκληρός νομισματικός πόλος στον παγ-κόσμιο οικονομικό καταμερισμό, και ηακραία νεοφιλελεύθερη δομή της ευρω-ζώνης δεν αφήνουν κανένα περιθώριοαλλαγών, πόσο μάλλον ανατροπώναυτής της φυσιογνωμίας. Αυτή η ξεκά-θαρη παραδοχή θα πρέπει να αποτελέσει

τον πυρήνα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ,αντικαθιστώντας τον μονόδρομο του ευ-ρωπαϊσμού. Αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα οδη-γείται, νομοτελειακά, σε διαρκείς εκ-πτώσεις των πολιτικών του στόχων. Ηαριστερά στην οποία αναφέρεται ο ΣΥ-ΡΙΖΑ, οφείλει να έχει ως προοπτική τηνανατροπή του καπιταλιστικού συστήμα-τος κι αυτό περνά αναγκαστικά μέσααπό την αμφισβήτηση, τη σύγκρουση καιτη ρήξη με το νεοφιλελεύθερο μοντέλοτης ευρωζώνης.

Είναι σημαντικό το γεγονός ότι εντόςτου ΣΥΡΙΖΑ έχουν δυναμώσει οι φωνέςπου βρίσκονται σ’ αυτή την κατεύθυνση.Η ΚΟΕ, μια δύναμη που ήταν για πολύκαιρό δίπλα στην ηγετική ομάδα έκανεστροφή 180ο . Το Κόκκινο ∆ίκτυο συ-σπείρωσε το τροτσκιστικό τόξο του ΣΥ-ΡΙΖΑ κι αποτελεί υπολογίσιμο αριστερόπόλο, μαζί με κάποια επώνυμα στελέχητου κόμματος, που έχουν επαναπροσδιο-ρίσει την στάση τους. Αρκεί, βέβαια, ταπάρε-δώσε μεταξύ των τάσεων, οι πα-γιωμένοι συσχετισμοί, η παλαιοκομμα-τική νοοτροπία του Αριστερού Ρεύματοςκι οι κυβερνητικές εξαρτήσεις των στε-λεχών του, να επιτρέψουν σ’ αυτές τιςφωνές να έχουν πολιτικό αποτέλεσμα.Επίσης είναι ελπιδοφόρο το ότι τάσειςόπως «οι 53+», αλήθεια πότε θα αλλάξειαυτή η ατυχέστατη επωνυμία, ασκούνισχυρή κριτική στα φάλτσα της μέχριτώρα κυβερνητικής θητείας. Η τάσηαυτή θα αποτελέσει κρίσιμο εσωκομμα-τικό παράγοντα, αν απογαλακτιστεί πλή-ρως από την πλειοψηφία του κόμματος,την οποία, αν και διαφωνούσε αρκετέςφορές. την στήριζε δια της ανοχής ή τηςαποχής από κρίσιμες ψηφοφορίες.

Το τελευταίο διάστημα, παρακολου-θούμε τους δανειστές να παίζουν με τηνΕλλάδα, όπως η γάτα με το ποντίκι,αφαιρώντας μας και την ελάχιστη ενα-πομείνασα πολιτική αξιοπρέπεια. Ενώφαίνεται ότι στον κόσμο έχει ωριμάσει ηιδέα της σύγκρουσης με τους δανειστές,επικοινωνιακά καλλιεργείται η ανα-γκαιότητα της έντιμης αλλά επώδυνης

συμφωνίας. Όλες οι συστημικές δυνά-μεις επιχειρούν να μετατοπίσουν το ΣΥ-ΡΙΖΑ προς τα δεξιά, καθιστώντας τονανώδυνο άλλοθι του συστήματος. Στηνίδια κατεύθυνση φαίνεται να λειτουρ-γούν και δυνάμεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Τοαν θα τα καταφέρουν, θα εξαρτηθεί σεμεγάλο βαθμό από το πόσο ισχυρό κιαποτελεσματικό θα είναι το αριστερό αν-τίβαρο μέσα στο κόμμα. Μέχρι στιγμής,βλέπουμε να κυριαρχούν συμπεριφορές«συνταγματάρχη», όπως ο υπουργός Επι-κρατείας Νίκος Παππάς, που αφού διό-ρισε τον δικό του Ταγματάρχη στην ΕΡΤεπιχειρεί να ευνουχίσει την κοινοβου-λευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, απαιτώνταςτο κατάπτυστο μέτρο της κομματικήςπειθαρχίας στην ψηφοφορία έγκρισηςτης συμφωνίας με τους δανειστές. Στοεπόμενο χρονικό διάστημα θα κριθείκατά πόσο το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ θα παί-ξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξειςκαι δεν θα αφεθεί στον άχαρο ρόλο τουκομπάρσου, παίζοντας έναν περιθω-ριακό ρόλο, που δεν θα επηρεάζει τα πο-λιτικά δρώμενα, τουναντίον, θα προσπα-θεί να καταπιεί και να δικαιολογήσει τιςόποιες επώδυνες κυβερνητικές αποφά-σεις, είτε αυτές αφορούν την αναμενό-μενη συμφωνία με τους δανειστές είτεαφορούν άλλες πτυχές της κυβερνητι-κής πολιτικής.

Και μια τελευταία παρατήρηση: αν έχεικάτι σημαντικό να προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑστην Ελλάδα και την Ευρώπη, δεν είναιμια «καλή» συμφωνία την οποία θα μπο-ρούσε να πετύχει και κάποιο άλλο σο-βαρό αστικό κόμμα, αλλά ένα παρά-δειγμα αντίστασης κι αμφισβήτησηςστην αποικιοκρατία του χρέους που επι-βάλλεται πλέον στην ευρωζώνη. Αυτόπερνά, αναγκαστικά, μέσα από ρήξη γιατην οποία απαιτείται πειστικό κι αποτε-λεσματικό σχέδιο και κυρίως ενημέρωσητου κόσμου που θα στηρίξει την επιτυχίατου.

Ο δικηγόρος του διαβόλου

∆ΑΙΜΟΝΙΚΑ

Ρήξη με το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της ευρωζώνης

Ο σύντροφος Σωτήρης Μακρίδης, ο«Σωτηράκης», δεν είναι πια μαζί μας…Πάντα όταν πρέπει να γραφτούνκάποια λόγια για την «αναχώρηση»κάποιου απ’ αυτή τη δρακογενιά,υπάρχει μια δυσκολία. Μια δυσκολίαγια να χωρέσεις σε λίγες γραμμές τηζωή τέτοιων ανθρώπων, που γιαάλλους θα χρειάζονταν κάμποσεςζωές για να τα ζήσουν, να τακατορθώσουν.Το μικρό αετόπουλο, με το όπλο πιοψηλά απ’ το μπόι του, φύλακας στοορφανοτροφείο, που κουβάλαγε ταπυρομαχικά στα πυροβολεία για τουςμαχητές του ΕΛΑΣ, εκεί στοΚερατσίνι.Ο γιος του «μπάρμπα-Μήτσου», τουαμετανόητου Πόντιου κομμουνιστή…Η μεγάλη ανηφόρα ξεκινάει.Φαντάρος στα χέρια του φασίσταΝτερτιλή.«Κλέφτης, βιαστής, απατεώνας,δολοφόνος, ναι… κομμουνιστής ναμην είναι!»Τα λόγια του φασίστα που «κένταγε»πληγές πάνω στα κορμιά τωναγωνιστών.Νέο παιδί, Μακρόνησος.

Σπαραχτικά τα λόγια της νέας γενιάς,που θυσιάζει τα νιάτα της για «τοδίκιο και τη λευτεριά». Όπως έλεγε οίδιος, «Όταν έρχονταν εφημερίδεςαπό πέρα, η καθοδήγηση έψαχνε ναβρει πίσω από τις λέξεις κρυμμένανοήματα. Εγώ πήγαινα στις σελίδες μετις διαφημίσεις των νέων ταινιών. Πωπω καουμπόικα που χάνουμε!!!»Λόγια ειρωνικά και σπαραχτικά γιαζωές που δεν ζήσαμε.Επιστροφή και απόλυτα φυσιολογικήη ενεργή συμμετοχή στους αγώνες τουλαού μας. Ν.Ε∆Α, Λαμπράκηδες,πορείες, κυνηγητά, φυλακές.Οι φασίστες και πάλι μπροστά,χούντα. Εξορίες καινούριες, Παρθένικαι ταυτόχρονα οι περιπέτειες τουκόμματος…Μεταπολίτευση… Ένταξη στο ΚΚΕΕσωτ., ο «Σωτηράκης» των γραφείων,στις πορείες, στους αγώνες…Και ταυτόχρονα, ο άνθρωπος πουοργάνωσε την επιτροπή για τουςΚούρδους πρόσφυγες. Τοταλαιπωρημένο Volkswagen, που κάθεΚυριακή πήγαινε τις ανάσες ζωής,μαζί με άλλους, στους καταυλισμούςτων κυνηγημένων.

Γιατί αυτό σημαίνει κομμουνιστής,αριστερός.Πάντα στο πλάι του αδύναμου, τουκυνηγημένου, του πεινασμένου.Ποτέ στη μπάντα, ποτέ στην άκρη…Πάντα εκεί, πάντα μαζί μας. Μέχρι τοτέλος, στο κιόσκι το προεκλογικό μεδάκρυα χαράς στα μάτια γι’ αυτό πουφαινόταν ότι έρχεται.Ο αγαπημένος μας «Σωτηράκης», πουπρόλαβε να δει την Αριστερά στηνκυβέρνηση.Στις 29 του Απρίλη ο σύντροφός μας«αναχώρησε» μετά από ταλαιπωρίεςανείπωτες.«Αναχώρησε», έχοντας κάνει στοέπακρο το χρέος του απέναντι στονΆνθρωπο, «στο δίκιο και τη λευτεριά».ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΑΚΡΙ∆ΗΣ… ΠΑΡΩΝ!!!Θανάσης ΛαζαρίδηςΥ.Γ.1 Πόσα λείπουν, πόσα ξεχνάμε,πόσα αφήνουμε –σημαντικά- στο πλάι.Υ.Γ.2 Πόσο αμήχανα θα ένιωθε αν ταάκουγε όλ’ αυτά, όπως όλοι από τηδρακογενιά.Η αδελφή του, Ελένη, δίνει στη μνήμητου Σωτήρη Μακρίδη 100€ στην Αυγή,100€ στην Εποχή και 100€ στηνΑλληλεγγύη Κερατσινίου.

ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΑ ΑΠΩΝ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ

Σαράντα μέρες μετά…

3322 Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Στη Γιορτή Προφορικής Ιστορίαςσυμμετέχουν συνολικά δέκα Ομά-δες Προφορικής Ιστορίας (ΟΠΙ).

Οι ΟΠΙ σχηματίστηκαν «από τα κάτω»,αφού κανένας θεσμοθετημένος ή μη φο-ρέας δεν συνέβαλε στη δημιουργία τους.Την κατέστησαν εφικτή, από τη μια, τουψηλό επίπεδο εκπαίδευσης μεγάληςμερίδας του πληθυσμού και, από τηνάλλη, η ψηφιακή τεχνολογία που διευ-κολύνει την καταγραφή, διάδοση καιδιατήρηση της μνήμης.

Τα μέλη των ΟΠΙ -μετά από ένα σεμι-νάριο- ξεκινούν να συλλέγουν προφορι-κές μαρτυρίες. Είναι ερασιτέχνες ιστορι-κοί, με την έννοια του ανθρώπου πουαγαπάει (από το εράω-ώ=αγαπώ) αυτόπου κάνει και όχι με την έννοια της προ-χειρότητας. Εξάλλου, όλη η διαδικασίατης συνέντευξης γίνεται με βάση τις διε-θνείς προδιαγραφές, ώστε να μπορούν οιμαρτυρίες να ενταχθούν σε ένα οργανω-μένο αρχείο, όταν και όποτε δημιουργη-θεί στη Ελλάδα. Ηλικιακά συνυπάρχουνσυνταξιούχοι και νεαροί/ες: από τη δε-καετία των είκοσι έως και των εξήντα.Στην πλειοψηφία τους γυναίκες -γεγο-νός ιστορικά εξηγήσιμο.

Γιατί σήμερα, μέσα στην κρίση;

Οι ΟΠΙ είναι γέννημα της παρούσαςσυγκυρίας, της κρίσης, που οδήγησε στοβίαιο μετασχηματισμό της κοινωνίας. Τα«μέτρα λιτότητας» έπληξαν την καθημε-ρινότητα μεγάλων κοινωνικών ομάδων,που είδαν τα πλαίσια μέσα στα οποία κι-νούνταν μέχρι τότε να κλονίζονται ή καινα καταρρέουν και με τη σειρά τους οδή-γησαν σε αλλαγή ταυτοτήτων, εύκολαμετρήσιμη στο πολιτικό πεδίο. Το απο-τέλεσμα ήταν να επινοηθούν νέοι τρόποικάλυψης των κοινωνικών αναγκών, νέεςμορφές οργάνωσης, όχι μόνο στην οικο-νομία αλλά και στην Ιστορία.

Πυξίδα για το μέλλον

Η προφορική ιστορία πρόσφερε αφει-δώς τα εργαλεία και σε μη επαγγελμα-τίες ιστορικούς να συλλέξουν μαρτυρίεςαπό «απλούς» ανθρώπους και να φέρουνστο προσκήνιο τις βιωμένες εμπειρίεςτους. Να αντιληφθούν και οι ίδιοι πουβρίσκονται και που πηγαίνουν. Να προ-τάξουν την προσωπική μνήμη -ως αντα-νάκλαση της συλλογικής- απέναντι στιςαπρόσωπες αγορές. Να μπορέσουν νααρχίσουν να σχηματίζουν ένα νέο αφή-γημα για το παρελθόν ώστε να αντιμετω-πίσουν τις προκλήσεις του μέλλοντος(από το δελτίο Τύπου της Γιορτής ΠΙ)

Το πρόγραμμα

Παρασκευή 12 Ιουνίου4.30 – 5μ.μ.: Εναρκτήρια ομιλία: Τα-

σούλα Βερβενιώτη, ιστορικός 5 – 6.30μ.μ.: «Ιστορίες της πόλης ή

ιστορίες για την πόλη»Συντονίστρια: Μαρία Θανοπούλου,

ΕΚΚΕΟμάδα Ιστορικής Χαρτογράφησης

∆ουργουτίου, Ιστορία επί χάρτου: Καρ-φιτσώνοντας μαρτυρίες και γεγονόταστο ανάγλυφο μιας γειτονιάς

ΟΠΙ∆ΟΥ, «Μια πόλη μαγική»6.30 – 7μ.μ., διάλειμμα7 – 9.30μ.μ.: «Μετακινήσεις και Μετα-

ναστεύσεις: συνέχειες και ασυνέχειεςστον αστικό χώρο»

Συντονίστρια: Ρωξάνη Καυταντζόγλου,ΕΚΚΕ

ΟΠΙΑ, «…και γεννιέται η Αθήνα τωνπέντε εκατομμυρίων. Η χωροταξία τωνανθρώπων και ο κόσμος της εργασίας

ΟΠΙ∆ΟΥ, Από την παράγκα στην πο-λυκατοικία. Προσφυγιά και μετανά-στευση

ΟΠΙ ΚΕΜΙΠΟ, Καισαριανή 1922-1945ΟΠΙΚ, Είμαστε όλοι μετανάστες: δια-

δρομές προς, από και πέρα από την Κυ-ψέλη

Σάββατο 13 Ιουνίου10 – 11.30π.μ.: «Κρίση: αφηγήσεις και

μεταλλαγές»Συντονιστής: Γιώργος Θεοδωρίδης,

ΕΚΠΑΟΠΙΚ, Το αφήγημα της κρίσης και οι

αφηγήσεις του στην ΚυψέληΟΠΙΚΟ, Η εποχή της κρίσης στο Κο-

λωνάκι. Ανθρώπινες ιστορίες και αστι-κές μεταμορφώσεις

11.30π.μ. –12μ., διάλειμμα12μ. – 2.30μ.μ.: «Πολιτικές μνήμες και

χαράξεις στην Αθήνα»Συντονίστρια: Βασιλική Λάζου, ιστορι-

κόςΟΠΙΑ, Αφηγήσεις για τα «πολιτικά»:

1936-1974ΟΠΙΚΟ, Και θυμάμαι μια μέρα ...»

Μνήμες και βιώματα κατοίκων του Κο-λωνακίου από την περίοδο του Μεταξάως τον εμφύλιο

ΟΠΙ∆ΟΥ, Λαϊκοί αγώνες. Πρότυπα.Παραβατικότητα

ΟΠΙΑ, «Μικρό παιδί σαν ήμουνα καιπήγαινα σχολείο…». Η εκπαίδευση μέσααπό τις συνεντεύξεις μας

2.30 – 3μ.μ.: ∆ρώμενο, Ομάδα «όχιπαίζουμε»/UrbanDig, Dourgouti IslandHotel, Ταξίδι στη γειτονιά

3 – 4μ.μ., διάλειμμα4 – 6.30μ.μ. «Παιχνίδια και χαρές στις

γειτονιές της Αθήνας»Συντονιστής: Βαγγέλης Καραμανωλά-

κης, ΕΚΠΑΟΠΙ∆ΟΥ, Χαρές, γλέντια και θεάματα

στις γειτονιές της μεταπολεμικής Αθή-νας: η φτώχεια θέλει καλοπέραση

ΟΠΙΑ, «Αχ, νάταν η ζωή μας Σαββατό-βραδο». Η ψυχαγωγία στην Αθήνα 1930–1970

ΟΠΙΚ, Η τελετουργία του φαγητούστην Κυψέλη: από την πρώτη ύλη στο τε-λικό προϊόν

ΟΠΙΑ, «Περάσαμε φτωχά, πλην τρι-σευτυχισμένα παιδικά χρόνια». Το παι-γνίδι στις γειτονιές της Αθήνας

6.30 – 8μ.μ.: Παιχνίδι «Ελάτε να παί-ξουμε»: ειδικευμένοι παιδαγωγοί και οιαφηγητές μας παίζουν με τα παιδιά πα-ραδοσιακά παιχνίδια

Ταχυδακτυλουργικά με τη συμμετοχήτων παιδιών από τον αφηγητή μας Μά-ξιμο Τζούνιορ.

8μ.μ., γλέντι με ζωντανή μουσική καιφαγητό

Κυριακή 14 Ιουνίου11π.μ. – 3.30μ.μ.: «Προοπτικές και συ-

νέχειες της προφορικής ιστορίας: οι εμ-πειρίες των ΟΠΙ της Αθήνας και όχιμόνο»

Συντονίστρια: Ρίκη Βαν Μπούσχοτεν,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Ανακοινώσεις νέων ΟΠΙΟΠΙ∆ΗΧ, Το όραμα της διάσωσης της

μνήμης ζωντανεύει και στο ΧαλάνδριΕΟΜ-ΟΠΙ, Μεταπολίτευση: Πολιτική

και Προφορική ΙστορίαΟΠΙΝΙ, Νέα Ιωνία: μνήμες προσφυ-

γιάς-μνήμες βιομηχανίαςΟΠΙ ΚΕΜΙΠΟ Καισαριανής, Παρου-

σίαση της Ομάδας Προφορικής ΙστορίαςΟΠΙΓΑ, Η Ομάδα Προφορικής Ιστο-

ρίας ΓαλατσίουΟΠΙΙκ, Η Ομάδα Προφορικής Ιστορία

ΙκαρίαςΑνακοινώσεις παλαιότερων ΟΠΙΟΠΙ∆ΟΥ, Γεφυρώνοντας το χθες με το

σήμερα. Η ιστορία συνεχίζεται… στο∆ουργούτι

ΟΠΙΚΟ, Η εμπειρία της ΟΠΙΚΟ: Προ-βλήματα, σκέψεις και προοπτικές γιαμία συλλογική προσπάθεια με συνέχεια

ΟΠΙΑ, ∆ύο χρόνια μαζί στα μονοπάτιατης μνήμης

ΟΠΙΚ, Προκλήσεις και προβλήματαενός συλλογικού εγχειρήματος

Συζήτηση - κλείσιμοΠαράλληλες δράσεις σε όλη τη διάρ-

κεια της εκδήλωσης: Προβολή video«Μια πόλη μαγική», κουίζ μυστηρίου:«Το χαμένο εργόχειρο», προβολή σε συ-νεχή ροή ηχογραφημένων και βιντεο-σκοπημένων αφηγήσεων, καθώς και φω-τογραφικού υλικού, έκθεση με χάρτεςκαι φωτογραφίες

Η συμμετοχή στη γιορτή είναι ελεύ-θερη. Για το παιδικό πρόγραμμα μπο-ρείτε να δηλώσετε συμμετοχή στο e-mailopiathinas2015@gmail.com.

Επιμέλεια: Σοφία Ξυγκάκη

H προσωπική μνήμη, ωςαντανάκλαση της συλλογικήςΠροφορική ιστορία: σχηματίζοντας ένα νέο αφή-γημα για το παρελθόν, αποκτώντας ένα νέο εργα-λείο απέναντι στις προκλήσεις του μέλλοντος

ΑφηγήσειςΜετανάστευση«[Στην Ελλάδα] αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου, σαν στο χωριό μου, κατάλαβες; Πί-

στεψέ με, τώρα που πάω Ρουμανία, αισθάνομαι ξένος. Μετά από τόσα χρόνια είμαιξένος […] Όταν πάω Ρουμανία, μου λείπει η Ελλάδα. Όταν έρχομαι Ελλάδα, μου λεί-πει η Ρουμανία. Ε, έτσι είναι τώρα, δεν ξέρω… Μπορώ να πω είμαι μισός-μισός, δενξέρω».

(συνέντευξη του Κ. από τη Ρουμανία στην ΟΠΙΚ, 01.07.2013)

Κρίση«Εγώ, να σας πω την αλήθεια, προσωπικά, που θάθελα νάκανα ένα παιδί, αυτή τη

στιγμή δεν μπορώ να το σκεφτώ. ∆ηλαδή δεν ξέρω αν αύριο θάχω δουλειά». (Συ-νέντευξη του Ν.Σ. στην ΟΠΙΚ, 17.03.2013)

«Ξαναβλέπουμε ανθρώπους χωρίς δόντια, που αυτό το είχαμε εε… μας είχε φύγειαπό το μυαλό. Ας πούμε δεν το σκεφτόμασταν καν….».

(συνέντευξη της Λ.Χ. στην ΟΠΙΚ, 24.4.2013)

Τα «πολιτικά» «Εκείνη την ημέρα είχα κατέβει στην Αθήνα, στο κέντρο της Αθήνας, και σε κά-

ποια στιγμή… Κοιτάχτε, κοιτάχτε δεν υπάρχει σημαία! Και ξαφνικά στη Σταδίου κα-τέβηκε, εκεί που ήταν η εφημερίδα Ελευθερία, κατέβηκε μια μεγάλη γερμανική ση-μαία… [..] Ήδη είχανε φύγει οι Γερμανοί».

(συνέντευξη της Σ.Τ. στην ΟΠΙΑ, 10.3.1988)

«[..]Στο πάρκο δεν πρόφθανες να περάσεις γιατί κι η Κυψέλη ήταν αριστερή. ΗΣχολή Ευελπίδων ήτανε δεξιοί, ενώ εμείς εδώ…, Εξάρχεια, αριστεροί. Ήμασταν σεδιασταυρούμενα πυρά».

(συνέντευξη της Μ.Α. στην ΟΠΙΑ, 19.3.2014)

«Κάθε χρόνο, λοιπόν, πηγαίναμε και δίναμε τρεισήμισι χιλιάδες στη Νομική για ναγραφτώ στη Νομική. Με πόνο ψυχής, η μάνα μου, πως τα έβγαζε για να μουδώσει τρεισήμισι χιλιάδες! Ήτανε μυθικό ποσό τότε και το πληρώναμε. Ευτυχώςμας κάνανε σε δύο δόσεις […]».

(συνέντευξη του Ν.Π. στην ΟΠΙΑ, 11.4.2014)

«Όταν έγινε η δικτατορία, πάνω από τρεις εθεωρείτο στάση. Και είχαμε κάνειεμείς πάρτι για την εισαγωγή στις ανώτατες σχολές και πηγαίναμε τώρα τους δί-σκους πέντε άτομα και μας βούτηξε η ασφάλεια και μας πήγαν μέσα για εξακρί-βωση μην τυχόν ήμασταν στάση – ήταν και φρέσκια η χούντα τότε – ήτανε το 68,εε εξήντα Σεπτέμβριος του 67 που μπήκαμε εμείς στις σχολές». (συνέντευξη τουΝ.Σ. στην ΟΠΙΑ, 20.6.2013)

•

Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015 3333ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Της ∆ήμητρας Λαμπροπούλου

Οι εμφύλιοι πόλεμοι, όπως και οιεπαναστάσεις, γράφει ο Βόγλης,δεν γίνονται, δεν ξεσπούν, αλλά

έρχονται, είναι διαδικασίες που κορυ-φώνονται αργά. Σύμφωνα με αυτή τηνπαραδοχή, αφηγείται την ιστορία του εμ-φύλιου πολέμου ξεκινώντας από το υπό-βαθρο της Κατοχής, για να περάσει, στησυνέχεια, στη μεταδεκεμβριανή και τημεταβαρκιζιανή πόλωση και από εκείστην κλιμάκωση και την κορύφωση τηςσύγκρουσης. Μέσα από τη βία και τιςδιώξεις της διετίας 1945-1946, η πολι-τική πόλωση μετατρέπεται σταδιακά σεστρατιωτική σύγκρουση. [...]

Στο πλαίσιο που δημιουργεί η κλιμά-κωση της σύγκρουσης, οι αντίπαλοι δενμένουν ίδιοι· η λογική και οι πρακτικέςτου πολέμου μετασχηματίζουν τα αντι-μαχόμενα στρατόπεδα, ωθώντας το Κομ-μουνιστικό Κόμμα να διακηρύξει τοστόχο της επανάστασης και το κράτος ναδιεξαγάγει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο.Πρόκειται για μια αφήγηση που παρακο-λουθεί την ιστορία εν τω γίγνεσθαι, πουβλέπει τα υποκείμενα, τις αντιλήψειςκαι τη δράση τους να μην ανατέλλουνξαφνικά όπως ο ήλιος, όπως έγραφε ο Ε.Π. Τόμπσον, αλλά να είναι παρόντα στηδημιουργία τους. Το υποκείμενο στοοποίο, κυρίως, εστιάζει ο Βόγλης είναι ο∆ημοκρατικός Στρατός Ελλάδας, τονοποίο παρακολουθεί να δημιουργείταικαι να μετασχηματίζεται στο πεδίο όπουαλληλεπιδρούν η δράση του κράτους, ητακτική του Κ.Κ.Ε., οι διαθέσιμες απότην κατοχική περίοδο πρακτικές και αν-τιλήψεις για την εμπόλεμη δράση, ο βαθ-μός εμπλοκής στη σύγκρουση και η κοι-νωνική διάρθρωση των πόλεων και τηςυπαίθρου.

Νέοι τρόποι για να προσεγγίσουμεερωτήματα

Η αδύνατη επανάσταση προτείνει γω-νίες από τις οποίες μπορούμε να κοιτά-ξουμε προσεκτικά όψεις του Εμφυλίουπου λίγο μας έχουν αποκαλυφθεί. Χαρα-κτηριστικό παράδειγμα, η κατάστασηπολιορκίας που προσδιόρισε τι σήμαινεεμφύλιος πόλεμος για τις πόλεις καιοδήγησε στην εμπέδωση του καθεστώ-τος εκτάκτου ανάγκης μέσα από διεργα-σίες που περιλάμβαναν τις διώξεις, τηνκαταστολή όλων των γνωστών μορφώναστεακής μαζικής κινητοποίησης –δια-δήλωση, διαμαρτυρία, απεργία κτλ.– καιτην τελική απώλεια της συμμαχίας ανά-μεσα στο Κ.Κ.Ε. και τα μεσαία κοινωνικάστρώματα, τα οποία είχαν αποτελέσει τηραχοκοκαλιά του στην Αθήνα και τιςάλλες μεγάλες πόλεις την περίοδο τηςΚατοχής (σ. 177-210). Προτείνει, ακόμα,νέους τρόπους για να προσεγγίσουμεερωτήματα που έρχονται από παλαιότε-ρες, συνήθως θερμές συζητήσεις, όπως,για παράδειγμα, ποιος ήταν ο ρόλος τωνεκλογών της 31ης Μαρτίου 1946 στηνεξέλιξη της εμφύλιας σύγκρουσης. Αντί-θετα απ’ ό,τι πιστεύεται, λέει ο Βόγλης, ηαποχή –την οποία επέλεξαν λόγω τωνσυνθηκών βίας στη διεξαγωγή των εκλο-γών όχι μόνο το Κ.Κ.Ε. αλλά το σύνολοτης Αριστεράς και ένα τμήμα του Κέν-τρου– δεν απομόνωσε το ΚομμουνιστικόΚόμμα, αλλά αποτέλεσε τη βάση για μιαευρεία πολιτική συμμαχία, αντίστοιχη μεεκείνη του Ε.Α.Μ. Ωστόσο, η συμμαχίααποδείχτηκε βραχύβια, λόγω της από-φασης του Κ.Κ.Ε. να ακολουθήσει το

δρόμο της στρατιωτικής σύγκρουσης (σ.150-153). [...]

Εδαφικότητα και κυβερνητικότητα

Από όλα τα σημαντικά σημεία της αδύ-νατης επανάστασης, θα ήθελα να επι-μείνω σε δύο τα οποία θεωρώ κεντρικάόχι μόνο για το ίδιο το επιχείρημα του βι-βλίου αλλά και γενικότερα για ό,τι θαονομάζαμε κοινωνική ιστορία του ελλη-νικού εμφύλιου πολέμου. Το ένα είναι ηπραγμάτευση της εξουσίας με όρους κυ-βερνητικότητας και εδαφικότητας, καιτο δεύτερο η παραγωγή νέων μορ-φών κοινωνικότητας και συλλογικώνυποκειμένων. Κανένα από τα δύο αυτάσημεία δεν μπορεί να νοηθεί δίχως τηδράση του άλλου. Η εδαφικότητα αφοράτις πολιτικές τεχνολογίες ελέγχου μέσααπό τις οποίες ο χώρος μετατρέπεται σεέδαφος, δηλαδή σε πεδίο κυριαρχίας,στο οποίο οι άνθρωποι αποκλείονται, με-ταφέρονται, εγκαθίστανται, περιορίζον-ται, αστυνομεύονται. Η δράση του ∆ημο-κρατικού Στρατού και του Εθνικού Στρα-τού, η διαφοροποίηση πεδινών και ορει-νών περιοχών, πόλεων και υπαίθρου, ηαναγκαστική μετακίνηση πληθυσμών, οδιαρκής αστυνομικός έλεγχος της κίνη-σης προσώπων, ζώων και αντικειμένωναπό τη χωροφυλακή και το στρατό, ηυποχρεωτική στρατολόγηση αλλά και ηεμπλοκή του πληθυσμού στις οικονομι-κές, κοινωνικές και διοικητικές δραστη-

ριότητες του ∆.Σ.Ε., φωτίζονται από τονσυγγραφέα ως πολιτικές ελέγχου καιδιαχείρισης του χώρου. Στην ίδια προ-οπτική, η κυβερνητικότητα, θεώρησηπου αντλεί πρωταρχικά από το έργο τουΜισέλ Φουκώ, αφορά τη διακυβέρνησηπου έχει στο επίκεντρό της τη διαχείρισητου πληθυσμού και συνδέεται με τεχνι-κές πειθάρχησης και μηχανισμούς ασφά-λειας (σ. 36-37). Σε συνθήκες εμφύλιουπολέμου, με τη σχεδόν απεριόριστη επέ-κταση του πεδίου παρέμβασης του κρά-τους, η τέχνη της διακυβέρνησης μετα-σχηματίζεται σε καθεστώς εκτάκτουανάγκης, όπου η βία και το δίκαιο δενδιακρίνονται αλλά συναιρούνται.

Στο καθεστώς εκτάκτου ανάγκης πουδημιουργήθηκε στη δυναμική του ελλη-νικού εμφύλιου πολέμου, το κρατικόσυμφέρον αναγορεύτηκε σε ύψιστηαρχή, η λογική της στρατιωτικοποίησηςδιαπέρασε την πρακτική της διακυβέρ-νησης και το κρατικό συμφέρον επανα-προσδιορίστηκε με βάση τις ανάγκες καιτις προτεραιότητες του στρατού (σ. 179).

Νέες συλλογικές ταυτότητες

Πόλεμος χωρίς μέτωπο και στρατιωτι-κοποίηση της πολιτικής και, σε μεγάλοβαθμό, των κοινωνικών σχέσεων ταυτί-στηκαν με τις νέες δυνατότητες τουστρατού να διεισδύει στους θεσμούς καιστην καθημερινή ζωή. Επρόκειτο δη-λαδή, και εδώ, για μια δυναμική στην

εξέλιξη της οποίας δεν στρατιωτικοποι-ήθηκαν μόνο οι θεσμοί αλλά δημιουργή-θηκαν και νέου τύπου κοινωνικότητες μεάξονα το στρατό και τον πόλεμο –οργα-νώσεις, για παράδειγμα, όπως οι «Φίλοιτου Στρατού», ο «Έρανος της ΠρόνοιαςΒορείων Επαρχιών Ελλάδος», η «Φα-νέλλα του Στρατιώτου» (σ. 196). Το νααναδεικνύονται αυτές, όπως και άλλεςπαρόμοιες συσσωματώσεις σε περισσό-τερο ή λιγότερο άμεση διασύνδεση με τοκράτος, στο επίκεντρο μορφών κοινωνι-κότητας που δημιουργήθηκαν στη διάρ-κεια του Εμφυλίου ως μέρος μιας γενι-κότερης τάσης στρατιωτικοποίησης τηςζωής είναι σημαντικό και για νέες κα-τευθύνσεις της έρευνας προς ενδιαφέ-ροντα που αφορούν το περιεχόμενο πουαυτές οι οργανώσεις έδιναν στις κοινω-νικές σχέσεις, τις έννοιες του πολίτη καιτης πολιτικής δράσης που επεξεργάστη-καν και τους τρόπους με τους οποίουςεπηρέασαν τη μεταγενέστερη ιστορία τηςχώρας.

Κατ’ ανάλογο τρόπο, οι πολιτικές του∆.Σ.Ε. διαμόρφωναν νέες συλλογικέςταυτότητες, καθώς οι αγρότες και οιαγρότισσες μετατρέπονταν σε μαχητέςκαι μαχήτριες (σ. 246). Ο ∆.Σ.Ε. παρή-γαγε μια νέα υποκειμενικότητα, αυτή τουπειθαρχημένου στρατιώτη της επανά-στασης, που ήταν διατεθειμένος να θυ-σιάσει τη ζωή του για τον σκοπό. Αυτόδεν σημαίνει ότι δεν υπήρχε εξαναγκα-σμός στις τάξεις του. Ο τρόπος με τονοποίο οι μαχητές μιλούσαν δημόσια γιατην εμπειρία τους στον ∆.Σ.Ε, όπως αν-τίστοιχα οι εργάτες μιλούσαν «μπολσε-βίκικα» την περίοδο του σταλινισμούστη Σοβιετική Ένωση, φανέρωνε ότι εξί-σου σημαντική με τον εξαναγκασμό ήτανη ικανότητα ενός μηχανισμού να ορίζειανθρώπους, να κατασκευάζει ταυτότη-τες, μέσα από τις οποίες αντιλαμβάνον-ταν τον εαυτό τους όσοι συμμετείχανστις γραμμές του.

Η επανασύνδεση «κοινωνίας»και «πολιτικής»

Στην ιστορία της σύγχρονης ιστοριο-γραφίας, καθώς έχουμε διαρρήξει ή προ-σπαθούμε να διαρρήξουμε τις παλαιότε-ρες περιχαρακώσεις του «πολιτικού»από το «κοινωνικό» και επιχειρούμε ναερμηνεύσουμε ξανά τις σχέσεις μεταξύτους, η επανασύνδεση της «κοινωνίας»και της «πολιτικής» έχει αποδειχτεί μιααρκετή περίπλοκη υπόθεση. Ο Πολυμέ-ρης Βόγλης πετυχαίνει αυτή την επανα-σύνδεση πάνω σε ένα πεδίο που έχει, νο-μίζω, υποφέρει από τέτοιες περιχαρα-κώσεις και από τη λογική των «επικαθο-ρισμών» του κοινωνικού από το πολι-τικό, με την πλέον στενή έννοια του τε-λευταίου. Μας προσφέρει στην αδύνατηεπανάσταση τρόπους για να ξαναδούμεπαλιές θεματικές και να ανοίξουμε νέαπεδία έρευνας. Αλλά προτείνει και γω-νίες από τις οποίες μπορούμε να αντι-κρίσουμε και να καταλάβουμε τα βλέμ-ματα που μας κοιτάνε μέσα από αυτέςτις παλιές φωτογραφίες χωρίς να γυρί-σουμε αλλού το κεφάλι από πίκρα, λύπηή, έστω αμηχανία.

Αναδημοσίευση από το ηλεκτρονικόπεριοδικό «Χρόνος» (τ. 26, 06.2015),όπου έχει αναρτηθεί ολόκληρο τοκείμενο. Εδώ δημοσιεύεται μέροςτου.

«Οι εμφύλιοι πόλεμοιδεν ξεσπούν αλλά έρχονται»Με αφορμή το βιβλίο του Πολυμέρη Βόγλη «Η αδύνατη επανάσταση.Η κοινωνική δυναμική του εμφυλίου πολέμου» (Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2015)

Ο Π. Βόγλης μας προσφέρει τρόπους για να ανοί-ξουμε νέα πεδία έρευνας. Προτείνει γωνίες από τιςοποίες μπορούμε να αντικρίσουμε και να καταλά-βουμε τα βλέμματα που μας κοιτάνε μέσα από τιςπαλιές φωτογραφίες χωρίς να γυρίσουμε αλλού τοκεφάλι από πίκρα, λύπη ή, έστω αμηχανία.

“

3344 Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

«Antigone reloaded»

Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης συ-νεχίζει για τέταρτη χρονιά το πρό-

γραμμά του με τίτλο «Αρχαίο δράμα:Επιρροές και σύγχρονες προσεγγίσεις»,σε συνεργασία με ξένα Πανεπιστήμια,που έχει ως στόχο την προώθηση τηςέρευνας και της μελέτης του αρχαίουδράματος και την ανάπτυξη της επικοι-νωνίας και του διαλόγου ανάμεσα σε δη-μιουργούς, καλλιτέχνες και θεωρητικούςτων Γραμμάτων και της Τέχνης με δια-φορετικές προσεγγίσεις.

Φέτος, υποδέχεται στην Αθήνα δύοΠανεπιστήμια της Φιλανδίας, το Πανε-πιστήμιο Τεχνών της Φινλανδίας / Ακα-δημία Θεάτρου και το ΠανεπιστήμιοAalto / Σχολή Τεχνών, Σχεδίου και Αρχι-τεκτονικής, τα οποία σε συνεργασία θαπαρουσιάσουν την παράσταση «Antigonereloaded» εμπνευσμένη από την «Αντι-γόνη» του Σοφοκλή με χρήση πολυμέ-σων, σε σκηνοθεσία-δραματουργική επε-ξεργασία του Γιάνε Πέλινεν, στα αγγλικάμε ελληνικούς υπέρτιτλους. Η παρά-σταση θέτει μία σειρά προβληματισμούςπου αφορούν στο ζήτημα της προσαρμο-γής μιας αρχαίας τραγωδίας στο σύγ-χρονο μετα-δραματικό πλαίσιο: ποιαείναι η συνάφεια και το νόημα της μελέ-της και του ανεβάσματος της Αντιγόνηςσήμερα;

Παραστάσεις: Πέμπτη 11, Παρασκευή12 & Σάββατο 13 Ιουνίου, στις 9μ.μ.,στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πει-ραιώς 206, Ταύρος, τηλ.: 210 3418550). Η είσοδος είναι ελεύθερη. Κρά-τηση θέσεων: ∆ευτέρα – Παρασκευή,11π.μ. – 2μ.μ., τηλ.: 210 34 18 579.

Φεστιβάλ νέωνθεατρικών ομάδων

Το φεστιβάλ νέων θεατρικών ομάδωνπραγματοποιείται για έβδομη χρονιά

στο Επί Κολωνώ, από την Τρίτη 26Μαΐου έως τη ∆ευτέρα 29 Ιουνίου. Σταέξι προηγούμενα φεστιβάλ η συμμετοχήυπήρξε μεγάλη, ενώ πολλές από τις συμ-μετέχουσες παραστάσεις, προσελκύον-τας το ενδιαφέρον και την αποδοχή, συ-νεχίστηκαν με επιτυχία μέσα στην επό-μενη θεατρική περίοδο, είτε στο Επί Κο-λωνώ είτε σε άλλον χώρο. Οι ομάδες πουσυμμετέχουν έχουν την ευκαιρία να πει-ραματιστούν ελεύθερα σε έναν καλλιτε-χνικό «τόπο» - στην περίμετρο της αθη-ναϊκής θεατρικής σκηνής - με μόνοστόχο να ανθίσει η δημιουργική έκ-φραση. Οι διαφορετικές αντιλήψεις τωνομάδων για το θέατρο και την τέχνη γε-νικότερα, όπως και η συνάντησή τους μετο θεατρόφιλο κοινό, δημιουργούν ένακλίμα δημιουργικής αλληλεπίδρασης,άμιλλας και επικοινωνίας που συχνά με-ταφέρεται «after hours» και στην αυλήτου θεάτρου με τους συντελεστές τωνπαραστάσεων να έρχονται σε άμεσηεπαφή με το κοινό, τις άλλες ομάδες καιμε επαγγελματίες του θεατρικού χώρου.Ένα πραγματικό open showcase.

Σήμερα, Κυριακή, στις 10μ.μ., η Θεα-τρική Ομάδα nebula παρουσιάζει το έργο«Είναι στους κανόνες» σε κείμενο καισκηνοθεσία Αλέξανδρου Μαυρόγιαννη,

σκηνικά και κοστούμια του ΝικόλαΜαρμαρά. Παίζουν: Ναταλία ∆ήμου,Αλέξανδρος Μαυρόγιαννης, Νίκη Μαυ-ροειδή. Θα προηγηθούν τα μέλη της ομά-δας «ΡαΚούν», στις 8.45μ.μ., με το έργο«Περυσινές Βροχές» σε κείμενο και σκη-νοθεσία του Χρήστου Καρασαββίδη. Παί-ζουν: η ∆ώρα Παρδάλη και Perfor-mance:η Εύα Τσαγκαράκη. Η παράστασηθα επαναληφθεί τη ∆ευτέρα στις 10μ.μ.Στο Επί Κολωνώ (Ναυπλίου 12 και Λέ-νορμαν 94, τηλ. 210 5138 2670).

«Ενώ το πλοίο ταξιδεύει»της Γαλάτειας Καζαντζάκη

Ενα πλοίο ταξιδεύει, ανάμεσα στουςδύο μεγάλους πολέμους: από τη γέ-

φυρα του καπετάνιου μέχρι το μηχανο-στάσιο και την κάμαρα των θερμαστών,άνθρωποι από κάθε κοινωνική τάξη προ-σπαθούν να δραπετεύσουν από τους φό-βους τους και να γαντζωθούν από τις ελ-πίδες τους. Η ιστορία αυτή εκτυλίσσεταισε ένα πλοίο με προορισμό ένα νησί, τηνΤήνο, την Ρόδο, την Κύπρο ή την Λαμ-πεντούζα. Επιβάτες όλοι εμείς τότε καιτώρα. Κοινό σημείο σε όλους η μάχη μετην μοίρα μας, σε αυτό το ταξίδι.

Η Ομάδα7 παρουσιάζει – για πρώτηφορά μετά τη θρυλική παράσταση τουΕθνικού, το 1932 – το πρωτοποριακό θε-ατρικό έργο της Γαλάτειας Καζαντζάκη,με στόχο να αναδείξει τη διαχρονικότητατης γραφής της αλλά και το επίκαιρο τουέργου της. Σε αναζήτηση μίας σύγχρονηςθεατρικής αισθητικής, η Ομάδα7 συνεχί-ζει την ερευνητική της διαδρομή ενσω-ματώνοντας video art, ηχητικά κολάζ, ει-καστικές εγκαταστάσεις και θεατρολο-γική έρευνα. Βασικός συντελεστής τουθεάματος, όπως πάντα, το ανθρώπινοσώμα των επτά ηθοποιών που επιστρα-τεύουν όλα τα θεατρικά μέσα για να αν-ταποκριθούν στην πρόκληση των τριαν-ταπέντε ρόλων του έργου.

Ιδέα – σκηνοθεσία: Βίκυ Μαστρο-γιάννη, δραματουργική επεξεργασία:Άννα Τσίχλη, φωτισμοί, φωτογραφία,Video Art: Γιώργος Ζαφειρίου, σκηνικόςχώρος – κοστούμια: Ελένη Νανοπούλου,πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Καλογε-ροπουλος, βοηθός σκηνοθέτη - βοηθόςδραματολόγου - δραματολογική έρευνα:

Ευδοκία ∆εληπέτρου, επιμέλεια μακι-γιάζ: Μαρία Φελλά. Παίζουν: ΑνδρονίκηΑβδελιώτη, Γιώργος Ανδράκης, ΆλκηςΖούπας, Μαίρη Λούσυ, Βίκυ Μαστρο-γιάννη, Μάνος Παπαδάς, ΒασιλικήΣκευοφύλαξ, Νίκος Χρηστίδης.

Ακούγεται η φωνή του Μάριου Σουγι-

ουτζόγλου.∆είτε: youtu.be/a1c5UcxJEdIΠαραστάσεις: 2-14 Ιουνίου, εκτός

∆ευτέρας, στις 9μ.μ., στο Ίδρυμα «Μι-χάλης Κακογιάννης» (Πειραιώς 206,Ταύρος, τηλ.: 210 3418 550).

•

ΘΘΕΕΑΑΤΤΡΡΙΙΚΚΑΑ ΝΝΕΕΑΑ

“Αυτό που εγώ ονομάζω λήθη”,του Laurent Mauvignier

Το κείμενο το πολυβραβευμένου γάλλου συγγραφέα Laurent Mauvignier «Αυτόπου εγώ ονομάζω λήθη» παρουσιάζεται σε μετάφραση Σπύρου Γιανναρά. Ησκηνοθεσία είναι της Άσπας Τομπούλη και ο Νίκος Νίκας θα είναι ο αφηγη-

τής. Πρόκειται για μια πυκνή αφήγηση που αδιάκοπα μετατοπίζεται –εν είδει εσω-τερικού μονολόγου – από τη συνείδηση του θύματος σε εκείνη των θυτών, τωνγονιών του θύματος, τυχαίων ανθρώπων. Το έργο και ο συγγραφέας παρουσιά-ζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Η υπόθεση ξεκινά από ένα πραγματικό γεγονός. 30 ∆εκεμβρίου του 2009. Έναςνεαρός περιθωριακός, γάλλος υπήκοος με καταγωγή από την Μαρτινίκα, μπαίνει σεένα σούπερ μάρκετ Carrefour στη Λυών, παίρνει ένα κουτάκι μπύρα και το πίνει.Τέσσερις σεκιουριτάδες τον πλησιάζουν, τον οδηγούν στα υπόγεια του καταστή-ματος και τον ξυλοκοπούν άγρια. Ο νεαρός πεθαίνει από μηχανική ασφυξία. Οι κά-μερες ασφαλείας του σούπερ μάρκετ έχουν καταγράψει τα πάντα και ο εισαγγε-λέας, σοκαρισμένος από την ηθελημένη και απροκάλυπτη βία που αποτυπώνεταιστα βίντεο, δηλώνει ότι «είναι απαράδεκτο να πεθαίνει κανείς για μερικά κουτά-κια μπύρας». Οι δράστες παραπέμπονται. Η είδηση απασχόλησε για λίγες μόνομέρες τις αστυνομικές στήλες των γαλλικών εφημερίδων και μετά ξεχάστηκε.

Ο Μauvignier εμπνέεται από αυτό το πραγματικό συμβάν, ωστόσο δεν γράφειντοκουμέντο και δεν κάνει ρεπορτάζ. Τον ενδιαφέρει η λήθη και η σιωπή που σκε-πάζει έναν τέτοιο θάνατο, η άλογη δολοφονία ενός αφανούς, ενός κοινωνικούπαρία, ενός πολίτη που η φωνή του δεν ακούγεται ποτέ. Έτσι το κείμενο αποκτά μιαδυνατή πολιτική διάσταση, καθώς επιχειρεί να διατυπώσει σε λόγο την απουσίακαι τον πόνο, την απροκάλυπτη βία μιας καθημερινότητας που γλιστράει δίπλα μας,συχνά απαρατήρητη.

Τη νέα σεζόν στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων (Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α11361 Κυψέλη).

Το ξεκίνηματης “Ώρας”των Εικαστικών

Ηανεξάρτητη ομάδακαλλιτεχνών «Ώρα»Εικαστικών πραγματοποίησε

την περασμένη Τρίτη 2 Ιουνίου, σταγραφεία της δημοτικής κίνησηςΑνοιχτή πόλη, επί της οδούΞενοφώντος 7, την πρώτη τηςεκδήλωση με τον τίτλο«Παγκοσμιοποίηση – Κρίση - Τέχνη»,σε συνεργασία με το ΕργαστήριοΚαλλιτεχνικής και ΠολιτισμικήςΠαιδείας του Πανεπιστημίου Αιγαίου.Στο στρογγυλό τραπέζι συμμετείχανμε σύντομες εισηγήσεις οι ∆ημήτρηςΑρβανίτης, γραφίστας, μέλος τηςAlliance Graphique Internationale, ηΆντζελα ∆ημητρακοπούλου,ιστορικός τέχνης από τοΠανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, οΒασίλης Θιοραβάντες, καθηγητήςφιλοσοφίας της τέχνης και τουπολιτισμού στο ΠανεπιστήμιοΑιγαίου, η Λήδα Καζαντζάκη,ιστορικός τέχνης και συνεργάτης τηςεφημερίδας «Η Αυγή», η ΈρσηΧατζηαργυρού, ζωγράφος -γλύπτρια. Την εκδήλωση συντόνισε οΓιάννης Στεφανάκης, ζωγράφος -χαράκτης. Ακολούθησε συζήτηση μεμεγάλη συμμετοχή, στην οποίαμετείχαν άνθρωποι του πολιτισμούκαι της τέχνης, μεταξύ των οποίωνκαι μέλη του ΕΕΤΕ. Η, κατά γενικήομολογία των παρευρισκομένων,επιτυχία αυτής της εκδήλωσης ωθείτην «Ώρα» Εικαστικών ναπρογραμματίσει σειρά εκδηλώσεωνμε το ίδιο θέμα.

Ρώμος Φιλύρας«ΠοιήματαΆπαντα τα ευρεθέντα»Τόμοι Α΄- Β΄Φιλολογική επιμέλειαΧ. Λ. Καράογλου-Α. ΞυνογαλάΕκδ. University Studio Press

Μάρτιο 2013, όταν ξεκινούσε μετάφανών και λαμπάδων το ΈτοςΚαβάφη, κυκλοφόρησαν τα δί-

τομα Άπαντα Ρώμου Φιλύρα. Το εισαγω-γικό σημείωμα των επιμελητών φέρει η-μερομηνία Μάιος 2012. Αν η έκδοση δενκαθυστερούσε στο Τυπογραφείο, θα συ-νέπιπτε με την επέτειο των 70 χρόνων α-πό το θάνατο του Φιλύρα, στις 9 Σεπ.1942. Αλλά ακόμη κι αν δεν καθυστερού-σε, ποιος από εκείνους που παίρνουν τιςαποφάσεις για τους επετειακούς πανη-γυρισμούς, θα διανοείτο Έτος Φιλύρα;Το 2012, είχε κηρυχτεί Έτος ΝικηφόρουΒρεττάκου. Σεπτέμβριο 2014, ενώ τα με-θεόρτια του Έτους Καβάφη συνεχίζο-νταν, με δράσεις προς αναζωπύρωση τηςδημοφιλίας του Αλεξανδρινού, εκδόθη-κε ο πρώτος τόμος των Απάντων ΤέλλουΆγρα. Εβδομήντα χρόνια από τον θάνατοτου Άγρα, ουδείς θα σκεφτόταν ΈτοςΆγρα, κι ας ήταν ορφανό επετείου επι-φανούς, όπως τον αντιλαμβανόμαστεσήμερα, το 2014. Αλλά για Άγρα και Φι-λύρα θα συζητούμε, όταν δεν υπήρξεΈτος Καρυωτάκη; Και καλά το 1998,που συμπληρώνονταν 70 χρόνια από τηναυτοκτονία του, να δοθεί στον Σολωμό.Το 2008, όμως, γιατί να έχει το προβάδι-σμα ο Καραγάτσης; Η απάντηση είναιπροφανής. Η γενιά του ’30, ακόμη περισ-σότερο ο Καβάφης, ενδιαφέρει. Ενώ γιατη γενιά του ’20 υπάρχει μόνο, όσο υπάρ-χει, γραμματολογικό ενδιαφέρον.

Τη γενιά του ’20 την αποκαλούν και“γενιά του Καρυωτάκη”, αιτιολογώνταςεν μέρει τον παραμερισμό της με τα βιο-γραφικά στοιχεία των ποιητών που τηναποτελούν, όπου συμβάλλουν και όσαγράφουν γι’ αυτούς οι ιστορικοί της νεο-ελληνικής γραμματολογίας. Αν, όμως, τοζητούμενο είναι η επανεκτίμηση ορισμέ-νων ποιητών αυτής της γενιάς, δεν αρκείτο “νοικοκύρεμα” του έργου τους. Απαι-τείται εκ νέου θεώρηση των δεδομένωνπρος απαλλαγή από την παγιωμένη εικό-να που τους ακολουθεί μέχρι σήμερα. Ηόποια επανεξέταση προϋποθέτει την α-ποφυγή για τη γενιά παρόμοιων απλο-ποιητικών ονομασιών. Αυτή η πρώτη ο-μάδα ποιητών του Μεσοπολέμου δεν συ-νοψίζεται ως γενιά του ενός ποιητή, ό-πως, άλλωστε, δεν συνοψίζεται η γενιάτου 1880 ή η γενιά του ’30. Ανεξάρτητααν ο Καρυωτάκης, μετά την αυτοκτονίατου και ως ένα βαθμό χάρις σε αυτήν, έ-χει αποτιμηθεί ως “ο σημαντικότερος κιαντιπροσωπευτικότερος”. Όσο για τιςπαρατηρήσεις των Ιστορικών, ότι πρό-κειται για “μια γενιά που έχει συνείδησητης ανεπάρκειάς της μπροστά στα μεγά-λα προβλήματα της ζωής” ή που υιοθέ-τησε στάση παραίτησης, αυτές, ως γενι-κευμένες διατυπώσεις, δείχνουν μάλλονάστοχες. Ως προς τι, όμως, διαφέρουν οιεν λόγω “ποιητές της Αθήνας” και κατ’επέκταση το έργο τους από τον Καβάφη,ώστε, σήμερα, να μην συγκινούν, ενώ οΑλεξανδρινός βρίσκεται στο επίκεντροτου ενδιαφέροντος; Την απάντηση τηνδίνει ο ίδιος ο Καβάφης, όταν αποφαίνε-ται για τους ομότεχνούς του της Αθήνας:“Είναι ρομαντικοί! Ρομαντικοί! Ρομαντι-κοί!”

Από μιας αρχής, ο ρομαντισμός, απότα Παρίσια, μεταλαμπαδεύτηκε στηνΑθήνα και εδώ ρίζωσε. Η Πρώτη Αθη-ναϊκή Σχολή είναι αυτή των ρομαντικώνποιητών. Την διαδέχεται η Νέα Αθη-ναϊκή Σχολή, που αντιστοιχεί στη γενιάτου 1880 και η οποία αντιμάχεται τις υ-περβολές του ρομαντισμού. Αυτή απο-βαίνει μία δυναμική γενιά που σβήνει την

προηγούμενη. Οι κατά Καβάφη ρομαντι-κοί αποτέλεσαν “την αθηναϊκή σχολήτου νεορομαντισμού και νεοσυμβολι-σμού”. Το πρόθεμα “νέο” επιστρατεύεταικάθε φορά που ένας παλαιότερος χαρα-κτηρισμός εξυπηρετεί μεν, αλλά απαλ-λαγμένος από τις τυχόν αρνητικές φορ-τίσεις. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μία∆εύτερη Αθηναϊκή Σχολή. Αντίστοιχα,αυτήν τη γενιά των νεορομαντικών τηνδιαδέχεται μία ∆εύτερη Νέα ΑθηναϊκήΣχολή, που είναι η γενιά το ’30. Και πά-λι, μία δυναμική γενιά που σβήνει τηνπροηγούμενη. Νομοτελειακά θα αναμε-νόταν η επόμενη να είναι γενιά παραιτη-μένων και όχι η πρώτη μεταπολεμική γε-νιά. Αλλά φαίνεται πως στην περίπτωσήτης στάθηκε καθοριστικός ο ρόλος τηςαριστερής ιδεολογίας, που αποτρέπει α-παισιόδοξες ροπές, επιτάσσοντας σθέ-νος και μαχητικότητα. Στην έλξη, ωστό-σο, που ασκεί σε κάποιους αυτής της γε-νιάς η ποίηση των νεορομαντικών, δια-φαίνεται η ρομαντική τους διάθεση. Στοεισαγωγικό σημείωμα, ο Χ. Λ. Καράο-γλου εξομολογείται ότι τον πρώτο σπό-ρο για τα Άπαντα Ρώμου Φιλύρα τονέβαλε ο Γ. Π. Σαββίδης. Εκείνοςείχε επισημάνει την ανάγκημιας έκδοσης των ποιημά-των του Φιλύρα, κι αυτό,καθόλου τυχαία, λίγομετά την κυκλοφορίατης ανθολογίας «Χα-μηλή φωνή» του Μα-νόλη Αναγνωστάκη,στην οποία ο Φιλύ-ρας, όπως και ο Με-λαχρινός, ανθολο-γείται με 10 ποιήμα-τα, ενώ ο Άγρας με17 και ο Καρυωτά-κης με 15.

Αναμφιβόλως, οιπρώτοι ρομαντικοί καιοι μετέπειτα, οι αποκα-λούμενοι νεορομαντικοί,απέχουν. Γιατί, όμως, ορομαντισμός των δεύτερωννα χαρακτηρίζεται “άρρω-στος”; Είθισται να τους περιγρά-φουν ως “αυτόχειρες, εραστές της η-δονής και των τεχνητών παραδείσων”.Αυτή η φράση αποδίδει μία συνολική ει-κόνα ή μήπως είναι ένα στερεότυπο, πουκαλλιεργήθηκε από τον βίο και την πολι-τεία των γνωστότερων, αδικώντας κά-ποιους από τους καλύτερους της ομά-δας; Συμβαίνει συχνά οι αποφάνσεις γιαένα σύνολο προσώπων να στηρίζονται σεένα δυο, διασημότερες, περιπτώσεις.Όλους και όλους δυο αυτόχειρες μετρά-ει η γενιά. Αλλά και σε αυτούς δεν αντι-στοιχεί η αίγλη του ρομαντικού αυτόχει-ρα, που τους αποδόθηκε. Εθελούσια έξο-δος από την πενία της Κατοχής, όπως τοπρόσφατο κύμα αυτοκτονιών, ήταν εκεί-νη του Λαπαθιώτη. Κατά μία ερμηνεία,το ίδιο ισχύει για την αυτοκτονία του Κα-ρυωτάκη. Έβλεπε “την άβυσσο που ερ-χόταν”, ήδη από το 1923, που δημοσιεύειτο «Τραγούδι της παραφροσύνης». Ιδίοιςόμμασι το διαπιστώνει το 1926, που επι-σκέπτεται στο ∆ρομοκαΐτειο τον φίλοτου Ρώμο Φιλύρα. Εικάζεται, πως συ-μπτωματικά, την ίδια εποχή, αρχές τηςδεκαετίας του ’20, “αγορασμένες φίλες”τους έδιναν μαζί με “τα φευγαλέα χείλη”την «Ώχρα σπειροχαίτη». Η συμπόρευσηΦιλύρα-Καρυωτάκη ξεκινάει από το1912 και το περιοδικό «Εικονογραφημέ-νος Παρνασσός», όπου ο Φιλύρας,24χρονος, είναι αρχισυντάκτης και ο Κα-ρυωτάκης, 16χρονος, αναγνώστης αρχι-κά και μετά συνεργάτης, με ποιήματαπου “συνομιλούν” με εκείνα της πρώτηςσυλλογής του Φιλύρα, «Ρόδα στον α-φρό». Ο Κώστας Στεργιόπουλος σχολιά-ζει αναλυτικά την έκταση της “συνομι-λίας” τους.

Εκτός από τους δυο αυτόχειρες, με-

τρημένοι είναι και οι “εραστές των τε-χνητών παραδείσων” της γενιάς, μόλιςδυο, Λαπαθιώτης και Μήτσος Παπανικο-λάου. Πιθανώς, για κάποιο διάστημα, ναείχε εξοκείλει και ο Καίσαρ Εμμανουήλ.Ας μην γενικεύουμε, με βάση το πρότυ-πο, που αποτέλεσαν οι κορυφαίες περι-πτώσεις των Γάλλων ποιητών. Ούτε αυ-τόχειρες, ούτε “εραστές της ηδονής”, οιΆγρας και Φιλύρας. Κατά τα άλλα, μόνοεποχές άκρως λογοκρατούμενες διαχω-ρίζουν τον ρομαντισμό σε υγιή και νοση-ρό. Αλλά και πάλι, γιατί ο ρομαντισμόςτης τριάδας Καρυωτάκη-Άγρα-Φιλύρα ή-ταν “άρρωστος”; Γνήσια ρομαντικοί στά-θηκαν, όπως δείχνουν περίλαμπρα ταψευδώνυμα των δυο, που, με αυτά, αμ-φότεροι καταγράφτηκαν στις δέλτουςτης Λογοτεχνίας. Απόρροια πατριωτικούενθουσιασμού του πρώτου, γερμανικούρομαντισμού του δεύτερου.

Το αρχικό ψευδώνυμο του Ιωάννη Οι-κονομόπουλου ήταν “Κορινθιακόν κύ-μα”, εγκεκριμένο από τον Ξενόπουλο,που κωδικά σήμαινε συμμετοχή στη«∆ιάπλαση των παίδων». Αυτά το 1901,

όταν, 13χρονος, βρισκόταν ακόμηστη γενέτειρά του, το Κιάτο Κο-

ρινθίας. Σε αντίθεση με τονΆγρα, εγκατέλειψε γρήγο-

ρα ψευδώνυμο και περιο-δικό. Την επόμενη χρο-νιά, με την οικογενεια-κή μετοικεσία στονΠειραιά, γνώρισε τονΧιώτη ∆ημήτρη Σύ-ψωμο, που, το 1884,είχε έρθει στον Πει-ραιά από τη Σύρο.Το 1902, ήταν ήδηγνωστός ποιητής, μετο ψευδώνυμο Λά-μπρος Πορφύρας. ∆ι-κή του επινόηση το

ψευδώνυμο Ρώμος Φι-λύρας, με το οποίο

πρωτοεμφανίστηκε οΟικονομόπουλος, μόλις

14χρονος, με το ποίημα«Ροδόφυλλα», στο «Νουμά».

Ενώ, το Λάμπρος Πορφύραςείναι μονοσήμαντα σολωμικό, το Φι-

λύρας παραπέμπει εις τριπλούν στονγερμανικό ρομαντισμό. Στο μεσαιωνικόποίημα «Υπό τας φιλύρας», ερωτικό τρα-γούδι του λυρικού Βάλτερ φον ντερ Φό-γκελβαϊντε, στο στοχαστικό διάλογο τουΣίλλερ, «Ο περίπατος υπό τας φιλύρας»,και στο ρομαντικό ρομάντσο του Αλφόν-σου Καρρ, «Υπό τας φιλύρας». Αυτό τοτελευταίο, έκδοση του 1832, μεταφρά-στηκε στα ελληνικά το 1884, και πάλι το1916, αυτήν τη φορά, από τον Πολέμη.Όσο για το Ρώμος, από το Ρέμος και Ρω-μύλος, φαίνεται να προσγειώνει το επί-θετο στα καθ’ ημάς.

Το μεσαιωνικό τραγούδι αφηγείται τονέρωτα ενός ζευγαριού “unter der linde /an der heide”, με μοναδική παρουσία ένααηδόνι. Το πρώτο ποίημα, που δημο-σιεύει ο Φιλύρας, με το όνομά του,11χρονος, στο παιδικό περιοδικό «Η Χα-ρά» του Κωνσταντίνου Γαλάνη, στο χω-ριό Ψάρι του ∆ήμου Στυμφαλίας, έχεισυμπτωματικά τον τίτλο «Αηδόνι». Στοναστερισμό εκείνου του τραγουδιού, με ο-ρίζουσες τη φύση και τον ιδεόπλαστο έ-ρωτα, κινείται το πρώτο “ποιητικό βι-βλίο”, που εξέδωσε το 1911. Αυτό, μαζίμε τα άλλα πέντε “ποιητικά βιβλία”, πουεξέδωσε μέχρι το 1923, και το πεζό, «Οθεατρίνος της ζωής», που τυπώνει το1916, αποτελούν τον πρώτο τόμο τωνΑπάντων του, που κυκλοφόρησε από τιςεκδόσεις Γκοβόστη, το 1939, με εκτενήεισαγωγή και επιμέλεια του ΑιμίλιουΧουρμούζιου. Στη συνέχεια, ο Χουρμού-ζιος συγκέντρωσε αδημοσίευτα ποιήμα-τα του Φιλύρα με την προοπτική επόμε-νων, ενός ή και δυο, τόμων. Αυτή η συνέ-χεια δεν πραγματοποιήθηκε, ούτε τα χει-

ρόγραφα, που συνέλεξε, διασώθηκαν.Ο Καράογλου αναφέρει, πως, στις 29

και 31 Αυγ. 1938, δημοσιεύεται προαγγε-λία ανθολογίας Φιλύρα με πρόλογο Μιλ-τιάδη Μαλακάση, που ποτέ δεν εκδόθη-κε. Ενώ, στις 14 Μαρ. 1939, αναγγέλλε-ται η έκδοση των Απάντων. Τότε, υπήρ-ξε διάσταση απόψεων μεταξύ Μαλακάσηκαι Χουρμούζιου. Ο πρώτος υποστήριζεότι χρειαζόταν “ξεκαθάρισμα” της ποιη-τικής παραγωγής του Φιλύρα, ενώ ο δεύ-τερος “περιμάζεμα”. Ούτε τότε, πόσωμάλλον σήμερα, στέκει η άποψη του Μα-λακάση. Καταρχήν συγκεντρώνεται έναποιητικό σώμα, κατά το δυνατό πληρέ-στερο, και στη συνέχεια, συγκροτούνταιανθολογίες. ∆εδομένου ότι το μεν πρώ-το είναι σταθερό, ενώ η όποια ανθολόγη-ση εκφράζει την κρατούσα αισθητική ε-κάστης εποχής. Η κατάρτιση Απάντωνκαι Βιβλιογραφιών είναι οι δυο πρωταρ-χικές και απαραίτητες φιλολογικές ερ-γασίες, στις οποίες η νεοελληνική γραμ-ματολογία υστερεί. Απόδειξη το πόσοάργησαν τα Άπαντα Φιλύρα. Και πάλι,σύμφωνα με τον τίτλο, πρόκειται για“Άπαντα τα ευρεθέντα”. Οι επιμελητές,παρά τις επίμοχθες προσπάθειες, για τιςοποίες ιδεάζουν εισαγωγικά, έχουν τηβεβαιότητα πως λανθάνουν δημοσιευμέ-να ποιήματα, αλλά και αδημοσίευτα αυ-τόγραφα. Στον πρώτο τόμο, συγκεντρώ-νονται, σε ένα πρώτο μέρος, τα έξι “ποι-ητικά βιβλία” του Φιλύρα και σε ένα δεύ-τερο, τα «Παραλειπόμενα», δηλαδή όσαδημοσίευσε αυτήν την πρώτη περίοδοαλλά δεν τα συμπεριέλαβε στα “ποιητι-κά βιβλία” του. Στον δεύτερο τόμο, συ-γκεντρώνονται τα δημοσιευμένα από το1923 μέχρι τον θάνατό του και τα ευρεθέ-ντα αδημοσίευτα. Προβλέπονται ευρετή-ρια τίτλων και πρώτων στίχων, καθώςκαι γλωσσάρι. Πιστεύουμε ότι θα βοη-θούσε και ένα ευρετήριο περιοδικών.

Μένει η απορία τι απόγινε εκείνη η αν-θολογία, αλλά και πώς συνέβη, ο ίδιοςεκδοτικός οίκος να προαναγγέλλει ανθο-λογία Μαλακάση και έξι μήνες μετά, ναεκδίδει Άπαντα Χουρμούζιου. Πιστεύου-με πως μερική απάντηση προσφέρουν οιπεριπέτειες που έχει ο εκδότης ΚώσταςΓκοβόστης με την Ασφάλεια του μεταξι-κού καθεστώτος. Καταστροφή του στοκτων βιβλίων, όπου πιθανώς συμπεριλαμ-βάνεται η ανθολογία, και δική του φυλά-κιση. Με την επανεκκίνηση του εκδοτι-κού οίκου, μπορεί να είχε την έμπνευσηνα περισυλλέξει το διάσπαρτο έργο τουΦιλύρα, ξεκινώντας από την επανέκδο-ση των βιβλίων του, γι’ αυτό απευθύνε-ται στον Χουρμούζιο, συνεργάτη του α-πό την εποχή του περιοδικού «Πρωτοπό-ροι».

Πολύτιμες αποβαίνουν οι σημειώσεις,που συνοδεύουν τα ποιήματα. Εκτός απότο σχολιασμό των λεκτικών και φραστι-κών παραλλαγών στις διαδοχικές δημο-σιεύσεις, αποκαθίσταται η χρονολογικήσειρά δημοσίευσης των ποιημάτων, πουο Φιλύρας δεν κρατάει στις ποιητικέςσυλλογές. Για παράδειγμα, τα ποιήματα«Το κοιμήτηρι» και «Στρατός», δημο-σιευμένα αντιστοίχως, το 1904 και το1907, αντανακλούν τα δεινά της εποχής.Όσο αφορά τις χρονολογίες έκδοσηςτων ποιητικών συλλογών του Φιλύρα, οιπραγματικές μπορεί να αποκλίνουν λίγοτων αναγραφόμενων. Για παράδειγμα, ηδεύτερη, «Γυρισμοί», με χρονολογία1919, θα πρέπει να εκδόθηκε φθινόπωρο1918, αφού ο Π. Ταγκόπουλος την σχο-λιάζει Νοέ. 1918.

Ας κλείσουμε εδώ, γιατί η περίπτωσηΦιλύρα, με αφορμή τη δίτομη έκδοση, ε-πιδέχεται αρκετό ακόμη σχολιασμό.Εξάλλου, δεν φιλοδοξούμε να κάνουμεκάποιο είδος αναδιάταξης στα φιλολογι-κά πράγματα.

Μ. Θεοδοσοπούλου

1095 Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015 3355ΒΙΒΛΙΟ

Η περίπτωση Ρώμου Φιλύρα

3366 Η ΕΠΟΧΗ 7 Iουνίου 2015ΜΟΥΣΙΚΗ

Επιµέλεια: ΛΛιιάάνναα ΜΜααλλααννδδρρεεννιιώώττηη

lianam@otenet.gr

ΜΟ

ΥΣΙΚ

ΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

ΗHellenic DanceCompany δη-μιουργήθηκε

το 2000 στο πλαίσιοτης Κρατικής ΣχολήςΟρχηστικής Τέχνηςαπό την Παυλίνα Βε-ρέμη και έχει ωςστόχο να συνδέει τοελληνικό χορευτικόδυναμικό με την παγκόσμια χορευτική σκηνή. Στην παράσταση Ανοιχτά Σύνοραπαρουσιάζει έργα των Μάρθας Γκράχαμ, Πασκάλ Ριού, Τόνι Λάκι και Άκραμ Καν,τεσσάρων καλλιτεχνών που ενώ ανήκουν σε διαφορετικές σχολές και εποχέςέχουν κοινό παρονομαστή την καταγγελία για τα δεινά της ανθρωπότητας καισυγχρόνως τον προβληματισμό σχετικά με τις κοινωνικές συνθήκες. Στην προ-κειμένη περίπτωση οι επιλεγμένοι χορευτές της Hellenic Dance Company (τηςομάδας της ΚΣΟΤ), καλούνται με την ερμηνεία τους να αφυπνίσουν το κοινό απότο εφησυχασμό για όσα συμβαίνουν γύρω μας.

Κυριακή 7 και ∆ευτέρα 8 Ιουνίου, στις 9μ.μ., στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθη-νών στην Πειραιώς 260, στον Ταύρο. Τιμές εισητηρίων:15 ευρώ, 10 και 5 (φοι-τητικό, ανέργων και ΑΜΕΑ ).

∆ιεθνές ΜουσικόΦεστιβάλ Αίγινας

Το ∆ιεθνές Μουσικό Φεστιβάλ Αί-γινας διοργανώθηκε με μεγάληεπιτυχία για πρώτη φορά το

2005 στο όμορφο νησί του Αργοσαρω-νικού. Η μεγάλη του επιτυχία οδήγησεστη δημιουργία ενός ξεχωριστού μου-σικού θεσμού με την καλλιτεχνική τουδιευθύντρια Ντόρα Μπακοπούλου ναεπιλέγει να είναι προσανατολισμένο,κατά κύριο λόγο, στη μουσική δωμα-τίου, τη μουσική της συνεργασίας,όπου μικρά σύνολα από καταξιωμέ-νους Έλληνες και ξένους σολίστες

ενώνουν τις δυνάμεις τους στην ερμηνεία των ωραιότερων έργων μουσικής δωματίου. Τα τελευταία χρόνια, εκτός από τις κύριες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ στην Αίγινα,

έχουν καθιερωθεί και προφεστιβαλικές διοργανώσεις στην Αθήνα, με την καθορι-στική υποστήριξη του δραστήριου Συλλόγου των Φίλων του, και στόχο τόσο τηνπροσφορά καλλιτεχνικού έργου όσο και την οικονομική υποστήριξη του κυρίωςΦεστιβάλ στην Αίγινα. Ειδικότερα, η φετινή συναυλία στοχεύει στην απόκτησηενός πιάνου concert grand, το οποίο είναι απαραίτητο για τη διεξαγωγή των συ-ναυλιών του Φεστιβάλ, ενώ μέρος των εσόδων θα διατεθεί και για την ενίσχυση τουΣυλλόγου Φίλων του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου. Η Κρατική ΟρχήστραΑθηνών με σολίστ την Ντόρα Μπακοπούλου θα ερμηνεύσουν έργα των Τζοακίνο Ρο-σίνι (Εισαγωγή από τον «Κουρέα της Σεβίλης»), Ζορζ Μπιζέ (Αποσπάσματα από την«Κάρμεν»), καθώς και το Κοντσέρτο για πιάνο σε Λα ελάσσονα του Ρόμπερτ Σούμαν.Θα διευθύνει ο γάλλος αρχιμουσικός Νικολά Κράουζε.

Την Πέμπτη 11 Ιουνίου, στις 9μ.μ., στον κήπο του Βυζαντινού & Χριστιανικού Μου-σείου (Βασ. Σοφίας 22, Αθήνα). Τιμές εισιτηρίων: 30 και 25 ευρώ.

Γιάννης Χαρούλης,«Χίλια καλώς εσμίξαμε»

Με το λαούτο του και όλα όσα προκαλεί η ιδιαίτερη φωνήκαι η παρουσία του πάνω στη σκηνή υπόσχεται στους φί-λους του δύο μαγικές βραδιές γεμάτες παλμό, συναίσθημα,

ένταση και ενέργεια. Ανήσυχος και πρωτοπόρος από την μια, πα-ραδοσιακός από την άλλη, ροκάρει με το λαούτο του σε μουσικάμονοπάτια όπου ο ηλεκτρισμός συναντά αρχέγονους ήχους τηςΚρήτης. Σε ένα οδοιπορικό στο χθες που ξυπνάει τις μουσικές μνή-μες και στο σήμερα που χτίζει το μουσικό μας μέλλον.

Η δημοτική παράδοση, το λαϊκό και σύγχρονο τραγούδι , οι ποι-ητές μας, οι στιχουργοί μας, τραγούδια που αγαπήσαμε, στίχοι πουτραγουδήσαμε, θα γίνουν ένα με τη φωνή του Γιάννη Χαρούλη, θαγίνουν ένα με τις φωνές των χιλιάδων που θα παρευρεθούν σεαυτήν την μουσική εμπειρία. Μαζί του οι μουσικοί: Λευτέρης Αν-δριώτης λύρα, Μιχάλης Καλκάνης κοντραμπάσο, Κωνσταντής Πι-στιόλης πνευστά, Θανάσης Τζίνγκοβιτς κιθάρα, Πάνος Τόλιος τύμ-πανα.

∆ευτέρα 8 και Τρίτη 9 Ιουνίου, στις 9μ.μ., στο Θέατρο Βράχων«Μελίνα Μερκούρη». Τιμές εισιτηρίων: 10 (φοιτητικό / ανέργων)και 12 ευρώ γενική είσοδος.

Μόνικα,“Take me with you”

Ητραγουδοποιός που άλλαξε το σκηνικό της αγγλόφωνηςποπ στην Ελλάδα, ανατρέχοντας στη μέχρι τώρα πορεία της,έτσι όπως έχει διαγραφεί μέσα από τα τρία προσωπικά της

άλμπουμ, θα χαρίσει στο κοινό τραγούδια που θα συντρο-φεύσουν ιδανικά μια νύχτα στο κέντρο της πόλης. Από τις

αναμνήσεις που ξυπνά το «Over the Hill» και τη συγκίνηση του«Yes I Do» μέχρι την πρόσφατη στροφή της σε πιο ποπ μονοπάτιαστο τελευταίο της άλμπουμ «Secret In The Dark», που ηχογραφή-θηκε στην Νέα Υόρκη με εξαιρετικούς συντελεστές, η Μόνικα θααφηγηθεί καινούργιες αλλά και γνώριμες ιστορίες κάτω από τοναττικό ουρανό. Κλασικές επιτυχίες, αγαπημένα τραγούδια και ανα-

πάντεχες διασκευές απαρτίζουν το πρόγραμμα της βραδιάς. Μαζίτης οι μουσικοί: Κώστας Βαβούσης μπάσο, Στέλιος Προβής κιθάρα, Σε-ραφείμ Γιαννακόπουλος τύμπανα, Αποστόλης Μπουρνιάς κρουστά, Βαγ-γέλης Κατσαρέλης τρομπέτα, Βασίλης Παναγιωτόπουλος τρομπόνι,∆ημήτρης Καραγιάννης σαξόφωνο, Μιχάλης Πορφύρης βιολοντσέλο,Σταματέλλα Σπίνουλα βιολί.

Την Παρασκευή 12 Ιουνίου, στις 9μ.μ., στον Κήπο του ΜεγάρουΜουσικής Αθηνών. Προπώληση εισιτηρίων: 10 ευρώ, πώληση ει-σιτηρίων την ημέρα της συναυλίας: 12 ευρώ.

Πρόκειται για τη μεγαλειώδη παραγωγήτης Εθνικής Λυρικής Σκηνής που πρω-τοπαρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 2012

καταφέρνοντας να γεμίσει το Ηρώδειο και στιςτέσσερις παραστάσεις που δόθηκαν, ενώ θεωρή-θηκε από κοινό και κριτική ένα ιδιαιτέρως κα-λαίσθητο και μεγαλοπρεπές, παραδοσιακό ανέ-βασμα με θεαματικές προβολές και αξιοζήλευτηθεατρικότητα. Η δημοφιλέστερη όπερα όλωντων εποχών, η Τόσκα του Τζάκομο Πουτσίνι,όπερα σε τρεις πράξεις σε ποιητικό κείμενοΤζουζέπε Τζακόζα και Λουίτζι Ίλικα , βασισμένοστο ομότιτλο θεατρικόέργο του Βικτοριέν Σαρν-τού, θα παρουσιασθεί καιφέτος στο πλαίσιο του Φε-στιβάλ Αθηνών, σε μου-σική διεύθυνση Λουκά Κα-ρυτινού, με εντυπωσιακάσκηνικά και κοστούμια, ταοποία υπογράφει, μαζί μετη σκηνοθεσία, ο διακεκρι-μένος αργεντινός σκηνοθέ-της Ούγκο ντε Άνα.

Ένας από τους λόγουςγια τους οποίους η Τόσκα παραμένει μέχρι σή-μερα μία από τις δημοφιλέστερες όπερες, είναιτα χαρακτηριστικά της κεντρικής ηρωίδας. ΗΤόσκα αποτελεί το πρότυπο της οπερικής ντί-βας, τόσο με το τραγούδι όσο και με τη συμπερι-φορά της. Όλοι της οι χειρισμοί και τα συναι-σθήματα στοιχειοθετούν το κατεξοχήν οπερικόστερεότυπο της ματαιόδοξης λυρικής τραγουδί-στριας, παραδομένης στα δυνατά της ένστικτα.Πρωταγωνιστεί, είτε βρίσκεται πάνω στη σκηνήείτε πίσω από αυτή. Στην Ελλάδα παρουσιά-στηκε για πρώτη φορά το 1942 από την ΕΛΣ, μετην 19χρονη Μαρία Κάλλας στον ομώνυμο ρόλο,και από τότε παρουσιάζεται πολύ συχνά μετάαπό ισχυρή απαίτηση του κοινού. Ο σκηνοθέτης

Ούγκο ντε Άνα παρουσιάζει μια παράσταση συ-ναρπαστική, δραματική και απολύτως συνεπήστο πνεύμα του συνθέτη και το ιστορικό πλαίσιοστο οποίο αναφέρεται το λιμπρέττο. Την ανα-βίωση της σκηνοθεσίας υπογράφει η ΚατερίναΠετσατώδη.

Στο αρχετυπικό πρότυπο της Μαρίας Κάλλας,η οποία υπήρξε η ιδανική Τόσκα, το ρόλο τουτίτλου, θα ερμηνεύσει στο Ηρώδειο η σπουδαίαΕλληνίδα σοπράνο ∆ήμητρα Θεοδοσίου. Στη δεύ-τερη διανομή το ρόλο θα ενσαρκώσει και η αγα-πημένη του ελληνικού κοινού, διεθνώς αναγνω-

ρισμένη υψίφωνος ΤσέλιαΚοστέα, η οποία το 2012στον ίδιο ρόλο χειροκροτή-θηκε θερμά και έλαβε θετι-κότατες κριτικές. Στο ρόλοτου Μάριο Καβαραντόσι, οιταλός τενόρος ΡομπέρτοΑρόνικα, στην δεύτερη δια-νομή ο εξαιρετικός κορεά-της τενόρος Ρούντι Πάρκ,τον οποίο το ελληνικόκοινό έχει απολαύσει πολ-λές φορές τα τελευταία

χρόνια, σε παραγωγές της ΕΛΣ. Τον βαρόνοΣκάρπια θα ερμηνεύσει ο κορυφαίος έλληναςβαρύτονος ∆ημήτρης Πλατανιάς, στη δεύτερηδιανομή ο Φραντσέσκο Λαντόλφι, με σημαντικέςσυνεργασίες σε κορυφαίες όπερες. Μαζί τους νε-ότεροι και καταξιωμένοι έλληνες μονωδοί, η Χο-ρωδία και η Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ στο πλαί-σιο της εκπαιδευτικής της αποστολής. ∆ιεύ-θυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος. ∆ι-εύθυνση παιδικής χορωδίας: Μάτα Κατσούλη.

Στις 14, 16, 17, 18 Ιουνίου, στις 9μ.μ., στοπλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, στο Ωδείο Ηρώ-δου Αττικού. Τιμές εισιτηρίων: 25, 45, 55, 60,85, 100 ευρώ και 15 (φοιτητικό / παιδικό).

•

Τζάκομο Πουτσίνι, «Τόσκα»

Ανοιχτά σύνορα

Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015 3377KINHMATOΓΡΑΦΟΣ

Του Στράτου Κερσανίδη

Σας έχει τύχει ποτέ να θέλετε να ξα-ποστάσετε στο σαλόνι του σπιτιούσας για να απολαύσετε την αγαπη-

μένη σας μουσική αλλά εξώπορτες, τη-λέφωνα, εχθροί και φίλοι να εφορμούνκατά κύματα με μοναδικό σκοπό να μησας αφήσουν να χαρείτε μια ώρα ησυ-χίας; Αν έχετε τέτοιες εμπειρίες -πουφαντάζομαι έχετε- τότε στο πρόσωποτου Μισέλ θα αναγνωρίσετε τον εαυτόσας, τουλάχιστον κατά ένα μέρος, επειδήσε εκείνον συμβαίνουν τα ανείπωτα!

Ο Μισέλ είναι ο κεντρικός χαρακτήρας

στην ταινία «Μην ενοχλείτε, παρακαλώ»(Une heure de tranquillit) του Πατρίς

Λεκόντ. Ο γάλλος σκηνοθέτης, που πριναπό δύο εβδομάδες μας έκανε να δακρύ-σουμε με τη συγκινητική ταινία «Μιαυπόσχεση», τώρα μας προσφέρειάφθονο γέλιο με αυτήν την πανέξυπνηκωμωδία η οποία είναι βασισμένη στοθεατρικό έργο του Φλοριάν Ζελέρ, «Μιαώρα ησυχίας». Στον πρωταγωνιστικόρόλο είναι ο απολαυστικός ΚριστιάνΚλαβιέρ, ο οποίος έχει συνεργαστεί καιστο παρελθόν με το Λεκόντ αλλά πρώτηφορά σε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ο εν λόγω Μισέλ, λοιπόν, μόλις έχει

ανακαλύψει ένα δυσεύρετο άλμπουμτζαζ μουσικής το οποίο αναζητούσε καιτο μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να πάειστο σπίτι του, να το τοποθετήσει στοπικάπ και να το απολαύσει. Αλλά μόλιςοι πρώτες νότες τού χαϊδεύουν γλυκά τααυτιά αρχίζει το πανηγύρι! Πρώτα απ’όλα η γυναίκα του, η οποία φορτωμένηαπό τύψεις θέλει να του ομολογήσει πωςτον απάτησε με τον καλύτερό του φίλο, οοποίος φίλος τον αναζητά επειδή θέλεινα του ζητήσει μια συμβουλή. Ο γιος τουφέρνει στο σπίτι μερικούς μετανάστεςγια να τους φιλοξενήσει για λίγες μέρες,η ερωμένη του θέλει να του μιλήσει επει-γόντως, ένας γείτονας του γίνεται στενόςκορσές, η καθαρίστρια προσπαθεί να κα-θαρίσει το σαλόνι, πολωνοί υδραυλικοί -με τους οποίους δεν μπορεί να συνεν-νοηθεί- κάνουν επισκευές με καταστρο-φικά αποτελέσματα, οι γείτονες θέλουννα κάνουν ένα πάρτι και το άλμπουμ πα-ραμένει στο πικάπ και όλοι αναρωτιόμα-στε εάν και πότε θα παίξει! Όσο για τοΜισέλ προσπαθεί να βρει διεξόδους, λέειψέματα, οργίζεται, κρύβεται και σε γενι-κές γραμμές προσπαθεί να αποφύγει τοεγκεφαλικό!

Ο Πατρίς Λεκόντ, όταν ρωτήθηκε γιατίεπέλεξε το εν λόγω θεατρικό έργο για νατο μεταφέρει στον κινηματογράφο,απάντησε: «Είδα τον εαυτό μου σε αυτό.Είμαι υπερκινητικός. Εδώ και χρόνια,κάθε μέρα είναι μια τρέλα, χωρίς έναδιάλειμμα, έστω και για μία ώρα. Χωρίςνα έχω χρόνο να σκεφτώ, να καπνίσωένα τσιγάρο ή απλά να παρακολουθήσω

τα σύννεφα που περνούν (...) Αυτός οτύπος αντικατοπτρίζει όλες μας τις ατέ-λειες (…)».

Η αλήθεια είναι πως ο χαρακτήρας τουΜισέλ είναι εγωιστής και πονηρός. Ο Λε-κόντ δεν επιλέγει έναν άνθρωπο καλό-βολο, ο οποίος πέφτει θύμα των συγκυ-ριών. Αλλά έναν τύπο που θεωρεί πωςείναι το κέντρο του κόσμου, πως αυτόςδικαιούται να ζει όπως θέλει, αλλά δενισχύει το ίδιο και για τους ανθρώπουςγύρω του. Ένας τέτοιος χαρακτήρας,λοιπόν, όταν βρίσκεται στο επίκεντροδιαβολικών συμβάντων δημιουργεί έναεκρηκτικό μείγμα που προκαλεί άφθονογέλιο. Με μαεστρία, ο Λεκόντ κινεί τηνκάμερά του μέσα στον κλειστό χώρο τουδιαμερίσματος, στο ασανσέρ, τις σκάλες,ανάμεσα σε πλήθος ανθρώπων που δη-μιουργούν ατμόσφαιρα συνωστισμού,φωνάζουν και ζητούν κάτι από το Μισέλ,ο οποίος το μόνο που θέλει είναι ναακούσει το δίσκο του! Κι όλα αυτά με έναρυθμό που η ταχύτητά του σε κάνει ναλαχανιάζεις!

Ταινία διασκεδαστική με την εξασκη-μένη ματιά του Πατρίς Λεκόντ να πέφτειεπάνω στους χαρακτήρες, να αποδομείσχέσεις, να δημιουργεί καταστάσεις, ναμην αφήνει το θεατή να ξεχαστεί βάζον-τάς τον διαρκώς στο παιχνίδι. Ανάλα-φρος, απολαυστικός, δηκτικός, ειρωνι-κός και πάντα τρυφερός, ο Λεκόντ σκη-νοθετεί την κωμωδία της χρονιάς!

strakersan@gmail.comkersanidis.wordpress.com

«ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ»

Μια καταστροφική μέρα!

ΟΟΙΙ ΝΝΕΕΕΕΣΣ ΤΤΑΑΙΙΝΝΙΙΕΕΣΣ

«Μαντάμ Μποβαρί» (Madame Bovary)της Σόφι Μπαρτ: Η νεαρή Έμμα θέ-λοντας να ξεφύγει από την ασφυ-κτική ζωή που ζει στη φάρμα του πα-τέρα της, δέχεται την πρόταση γάμουπου της κάνει ο γιατρός, Σαρλ Μπο-βαρί. Όμως, η νέα της ζωή δεν αντα-ποκρίνεται στις προσδοκίες της καιαναζητά ξανά τρόπους για να ξεφύ-γει. Τη γοητεύει η υψηλή κοινωνίακαι έτσι η Έμμα θα αρχίσει να αναζητάτην κοινωνική της καταξίωση μέσααπό εραστές οι οποίοι ανήκουν στηνανώτερη τάξη. Όμως τα αποτελέ-σματα θα είναι τραγικά καθώς η Μαν-τάμ Μποβαρί θα βρεθεί αντιμέτωπημε τεράστια χρέη και η συμπεριφοράτης θα αρχίσει να γίνεται αλλοπρό-σαλλη. Κινηματογραφική μεταφοράτου πασίγνωστου και πολυδιαβασμέ-νου βιβλίου του Γκουστάβ Φλομπέρ.

«San Andreas: Επικίνδυνο ρήγμα» (SanAndreas) του Μπραντ Πέιτον: Ταινίαέντονης δράσης η οποία μας μεταφέ-ρει στο Σαν Φρανσίσκο, στην Καλι-φόρνια όπου υπάρχει το γνωστό, γιατους σεισμούς που προκαλεί, ρήγματου Αγίου Ανδρέα. Ένας τέτοιος σει-

σμός έντασης 9 Ρίχτερ θα πλήξει τηνπεριοχή. Ο Μπλέικ, ένας διασώστηςπιλότος σε ελικόπτερο, θα συνταξι-δέψει μαζί με την εν διαστάσει σύ-ζυγό του από το Λος Άντζελες, για ναβρουν και να σώσουν την κόρη τους.Το ταξίδι είναι επικίνδυνο αλλά τε-λικά κρύβει περισσότερους κινδύ-νους από όσους φανταζόταν.

«Παράξενη μαγεία» (Strange magic)του Γκάρι Ράιντστρομ: Εμπνευσμένηαπό το «Όνειρο καλοκαιρινής νύ-χτας», του Σέξπιρ, η εντυπωσιακήαυτή ταινία κινουμένων σχεδίωνείναι μιούζικαλ στο οποίο ακούμετραγούδια του Έλβις Πρίσλεϊ αλλάκαι των Μπιγιονσέ και Λέιντι Γκάγκα.Ένα μαγικό φίλτρο διεκδικούν οιήρωες του υπέροχου αυτού παραμυ-θιού. Μια πριγκίπισσα η οποία έχειαπαρνηθεί την αγάπη, ένας κακόςαλλά ευαίσθητος, η νεράιδα Ζαχαρέ-νια, ένα ξωτικό, ένα πονηρό ιμπ καιένας ιππότης «μα τι ιππότης!», απο-τελούν την παρέα της νέας αυτής πα-ραγωγής της εταιρείας Λούκασφιλμ.

Σινεφίλ

Μια ταινία που ο μετρ του σασπένς, Άλφρεντ Χίτσκοκ, γύρισε το 1937 στηνΑγγλία και η οποία είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα της Τζόζεφιν Τέι, «Ένασελίνι για κεριά».

Στη «Νέα και αθώα» (Young and innocent), ο Χίτσκοκ αφηγείται τον αγώναενός άνδρα, ο οποίος κατηγορείται για το φόνο μιας γυναίκας, να αποδείξει τηναθωότητα του. Ο Ρόμπερτ θεωρείται ένοχος επειδή η γυναίκα στραγγαλίστηκεμε τη ζώνη του αδιάβροχού του, αλλά εκείνος ισχυρίζεται πως την ίδια μέρακάποιος του το είχε κλέψει. Καταφέρνει να το σκάσει και με τη βοήθεια τηςΈρικα, κόρης του αρχηγού της αστυνομίας, αναζητά τον κλέφτη του αδιάβρο-χού του, κάτι που θα τον απαλλάξει από τις κατηγορίες. Με την αστυνομία νατους ακολουθεί οι δύο εραστές θα βρουν ένα ζητιάνο ο οποίος έχει το αδιά-βροχο και θα τους βοηθήσει να βρουν τον άνδρα ο οποίος -όπως ισχυρίζεται-του το χάρισε!

∆εν υπάρχει τίποτε περισσότερο να γράψω για μια ταινία του μεγάλου Άλ-φρεντ Χίτσκοκ, από όσα έχουν γραφτεί μέχρι σήμερα για το ταλέντο του, τοπλούσιο έργο του, την ευφυή σκηνοθεσία του. Σασπένς διανθισμένο με χιούμορκαι εμπνευσμένα πλάνα σεκάνς, όπως εκείνο στο φινάλε με την κάμερα νακάνει γενικό πλάνο στην αίθουσα, να κινείται προς την ορχήστρα και τέλος νακαταλήγει επάνω σε έναν μουσικό, αποκαλύπτοντας τον ένοχο.

Αυτήν είναι η 25η ταινία του Χίτσκοκ, ο οποίος γύρισε συνολικά 59 ταινίες μεπρώτη τον «Αριθμό 13», το 1922.

Προτάθηκε έξι φορές για το βραβείο Όσκαρ Σκηνοθεσίας, αλλά δεν το κέρ-δισε ποτέ!

Στρά. Κερ.

«ΝΕΑ ΚΑΙ ΑΘΩΑ»

Ο αιώνιος Χίτσκοκ

«ΜαντάμΜποβαρί»

3388 Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015ΘΕΩΡΙΑ

Συνέντευξη στον Μικαέλ Μελινάρ*

Το μυθιστόρημά σας εκτυλίσσεται το1992, τη χρονιά κατά την οποία ξεκί-νησε στην Ιταλία η επιχείρηση «Καθαράχέρια»...

Από τη μια πλευρά, θέλοντας να μι-λήσω για το παρελθόν της Ιταλίας μεαφετηρία το 1945, έπρεπε να αυτοπε-ριοριστώ, ώστε να μην επεκταθώ σ’ έναδυσανάλογα μεγάλο χρονικό διάστημα.Από την άλλη, το 1992 υπήρξε μια χρο-νιά-ορόσημο για την ιταλική κοινωνία.Ο κόσμος πίστευε ότι όλα θα άλλαζαν,αφού διεξαγόταν μια μεγάλη εκστρα-τεία εναντίον της διαφθοράς. ∆ύο χρό-νια αργότερα, η εξουσία περιήλθε σταχέρια του Μπερλουσκόνι. Άρα τίποταδεν άλλαξε, μάλιστα τα πράγματα χει-ροτέρεψαν. Αυτή η χρονιά παρουσιάζειενδιαφέρον. Το γεγονός ότι τοποθετώτο έργο μου στο 1992 επιτρέπει στουςαναγνώστες να κάνουν μόνοι τους τηνερμηνεία όλων όσων διαδραματίστηκανστη συνέχεια.

Ποιοι λόγοι σας ώθησαν να γράψετεσήμερα ένα μυθιστόρημα πιο προσιτόστο κοινό;

Γερνώντας, γίνεται κανείς πιο σοφός.∆εν νιώθει την ανάγκη να δείξει ότι ταξέρει όλα. Το βιβλίο αυτό είναι το λιγό-τερο «λόγιο» απ’ όσα προηγήθηκαν. Ταπροηγούμενα μυθιστορήματά μου έμοι-αζαν με συμφωνίες του Μάλερ. Αυτόεδώ είναι πιο πολύ τζαζ. Σαν τη μουσικήτου Τσάρλι Πάρκερ ή του Μπένι Γκούν-τμαν. Στα μυθιστορήματά μου, η φόρμαακολουθεί πάντοτε το θέμα. Η φόρματου Ονόματος του ρόδου ήταν το ύφοςγραφής ενός χρονικογράφου του Με-σαίωνα. Στο Νησί της προηγούμενηςμέρας ήταν μπαρόκ. Στο «Φύλλο μηδέν»το ύφος είναι δημοσιογραφικό, πολύστεγνό. Εφ’ όσον αναφέρομαι στη σύγ-χρονη εποχή, το βιβλίο δεν κουβαλά τοβάρος ιστορικών ντοκουμέντων, ανεξαιρέσει κανείς τις ιστορίες που συν-δέονται με τον Μουσολίνι, οι οποίεςαποτελούν τρόπον τινα μέρος της σύγ-χρονης καταγραφής.

Το «φάντασμα» του Μουσολίνι είναιπανταχού παρόν στο μυθιστόρημά σας.Τι αντιπροσωπεύει στην Ιταλία του σή-μερα;

Ο Μουσολίνι μνημονεύεται διαρκώς,διότι δεν πρέπει να λησμονούμε το φα-σισμό. Γι’ αυτό, κάθε βράδυ, το κανάλιRAI – Storia μεταδίδει ιστορικά ντοκι-μαντέρ. Το φάντασμα του Μουσολίνιείναι ακόμη παρόν. Ωστόσο, αυτό δεναφορά τόσο την κοινή γνώμη, όσο τιςφασιστικές ομάδες. Το 1992, οι φασί-στες ήταν ακόμη περιθωριοποιημένοι.Στη συνέχεια, ο Μπερλουσκόνι τούςάνοιξε την πόρτα για να μπουν στην κυ-βέρνηση. Εκείνοι έβαλαν λίγο νερό στοκρασί τους, την ώρα που από τα δεξιάτους ξεπρόβαλλαν άλλες ομάδες, πιοριζοσπαστικές, όπως είναι σήμερα ηCasa- Pound** που, από ορισμένες από-ψεις, απαρτίζεται από ναζί. Άρα ο Μου-σολίνι δεν υπάρχει στο μυθιστόρημάμου επειδή αντιπροσωπεύει, ενδεχομέ-νως, μια εμμονή του μέσου Ιταλού. Κα-νείς ποτέ δεν επέμεινε στην εκδοχή ότιίσως και να μην σκοτώθηκε, όσο έναςαπό τους ήρωές μου, ο Μπραγκαντότσο.Μου προξενούσε πάντοτε ευχαρίστηση

να αποδεικνύω πώς, συνδέοντας διαφο-ρετικά μεταξύ τους πράγματα, κατα-φέρνει κανείς πάντοτε να κατασκευάσειμια θεωρία συνωμοσίας. Άλλωστε, χάρησ’ ένα αλλόκοτο στοιχείο της βιογρα-φίας μου, είμαι συνδεδεμένος με το θά-νατο του Μουσολίνι για δύο λόγους:Μετά τον πόλεμο, έγινα φίλος με τονΠέντρο, τον παρτιζάνο που τον συνέ-λαβε. Και όταν αποκαλύφθηκε ότι πίσωαπό το ψευδώνυμο του «συνταγματάρχηΒαλέριο» που σκότωσε τον Μουσολίνι,κρυβόταν ο Βάλτερ Αουντίσιο, ο πατέ-ρας μου ανακάλυψε πως είχε γεννηθείστην πόλη μου (Σ.τ.Σ την Αλεξάνδρειατου Πιεμόντε) και ότι το σπίτι τουαπείχε δυό-τρία τετράγωνα από το δικόμας. Οι άνθρωποι που συνέλαβαν καισκότωσαν τον Μουσολίνι συνδέθηκανστη μνήμη μου μ’ αυτά τα δύο επεισό-δια. Ωστόσο, ήθελα να συνθέσω μια θε-ωρία συνωμοσίας βασισμένη σε μιαιστορία τόσο απίθανη που, ακόμη και οπιο ηλίθιος αναγνώστης, να μην μπορείνα την πιστέψει –παρ’ όλο που υπάρχειπάντα η πιθανότητα να ανακαλύψειςκάποιον τόσο ηλίθιο ώστε να πιστεύειστις θεωρίες συνωμοσίας.

Η μετριότητατων δημοσιογράφων

Γιατί δώσατε στην εφημερίδα πουαναφέρεται στο «Φύλλο μηδέν» τοντίτλο «Domani» (=αύριο);

Ο εκδότης Άντζελο Ριτσόλι είχε μιαεβδομαδιαία εφημερίδα με τον τίτλο«Oggi» (=σήμερα). Θέλησε να εκδώσειένα ημερήσιο έντυπο με ομώνυμο τίτλο.Επί τέσσερα-πέντε χρόνια, σχεδίαζε τοφύλλο μηδέν (Σ.τ.Σ πιλοτικό φύλλο πουετοιμάζεται υπό συνθήκες κανονικήςέκδοσης πριν από την κυκλοφορία τηςεφημερίδας). Σ’ έναν πελώριο ουρανο-ξύστη, υπήρχε η επιγραφή: «“Oggi”, ilquotidiano di domani» (=«Oggi», η ημε-ρήσια εφημερίδα του αύριο). ∆εν κυ-κλοφόρησε ποτέ. Κι επειδή στο μυθι-στόρημα ο Σιμέι, ο διευθυντής, ισχυρί-ζεται πως η εφημερίδα του δεν πρέπεινα μιλάει για τα γεγονότα της προηγού-μενης μέρας, θέλησα να της δώσω τονειρωνικό τίτλο «Domani».

Ποια είναι η άποψή σας για τον ιτα-λικό Τύπο;

Ήδη από τη δεκαετία του ’60, έχωγράψει δοκίμια και άρθρα κάθε είδουςγια τα κακώς κείμενα του ιταλικούΤύπου. Ωστόσο, ακόμα και οι «NewYork Times» βάζουν σε εισαγωγικάοποιαδήποτε δήλωση κάνει κάποιοςστο δρόμο, μεταμορφώνοντάς την έτσισε «γεγονός», υπό το πρόσχημα ότι έτσιδιαχωρίζουν το «γεγονός» από το σχο-λιασμό. Όλες οι εφημερίδες αυτό κά-νουν. Είναι κάτι για το οποίο έχω γρά-ψει επανειλημμένα ασκώντας πολε-μική. Απλούστατα, όταν γράφω ένα δο-κίμιο, ο κόσμος αδιαφορεί. Μ’ ένα μυ-θιστόρημα, όμως, ο κόσμος δίνει σταπροβλήματα τη δέουσα προσοχή. Θέ-λησα να αναπαραστήσω με τον πιογκροτέσκο τρόπο τη μετριότητα των δη-μοσιογράφων, ωστόσο πολλά απ’ αυτάτα κακώς κείμενα υπάρχουν και στιςποιοτικές εφημερίδες. Γνωστοί διευ-θυντές ημερήσιων εφημερίδων έχουν

τοποθετηθεί επί του θέματος στην Ιτα-λία. Κάποιος πρότεινε, μάλιστα, να χρη-σιμοποιήσουν το βιβλίο μου ως σύγ-γραμμα στις σχολές δημοσιογραφίας,για να εξηγούν στους σπουδαστές τι δενπρέπει να κάνουν. Γιατί όμως η δημο-σιογραφία πέφτει ολοένα και συχνό-τερα σ’ αυτή την παγίδα; Εξαιτίας τηςκρίσης που αντιμετωπίζει, η οποία χρο-νολογείται από την εμφάνιση της τηλε-όρασης. Εκεί ακούς αποβραδίς όσα ηεφημερίδα γράφει το επόμενο πρωί. Ηεφημερίδα έπρεπε να έχει εξαφανιστείολοσχερώς, αλλά αντ’ αυτού μετατρά-πηκε σε «εβδομαδιαία». Την εποχή πουπρωτοεμφανίστηκε η τηλεόραση, οιεφημερίδες κυκλοφορούσαν με 8 ή 12σελίδες. Τώρα, έχουν 60. Τη στιγμή πουδεν είχαν πια τίποτα να πουν, αύξησαντην ύλη τους εντάσσοντας σ’ αυτήν σχό-λια, αναλύσεις ή, απλούστατα, κου-τσομπολιά. Η κρίση της δημοσιογρα-φίας ήταν παγκόσμια. Εξ ου και η κυ-κλοφορία παραρτημάτων με άρθρα εμ-βάθυνσης και έρευνες, τα οποία μπο-ρούν να προετοιμαστούν επτά μέρεςπριν την κυκλοφορία τους. Ήταν οιπροσπάθειες των ημερήσιων εφημερί-δων για να ξεφύγουν απ’ αυτόν το θα-νάσιμο εναγκαλισμό.

Η αριστοκρατία είναι πάντοτεη ίδια

Το διαδίκτυο δεν έχει εντείνει αυτό τοφαινόμενο;

Η νέα γενιά δεν διαβάζει πια εφημε-ρίδες, αναζητεί την πληροφόρηση στοδιαδίκτυο. Αλλά στο διαδίκτυο δενυπάρχει κανενός είδους προστατευτικόφίλτρο. Όταν διαβάζω την «Humanit»,γνωρίζω την πολιτική τοποθέτηση τηςεφημερίδας. Ξέρω πως είναι κάπως δια-φορετική από κείνη του «Figaro»... Στοδιαδίκτυο, δεν ξέρω ποτέ ποιος μιλάει.Είμαι δυνητικό θύμα κάθε πιθανής ήαπίθανης παραποίησης ή πλεκτάνης.Ένας νέος άνθρωπος δύσκολα διακρί-νει ανάμεσα σ’ έναν ιστότοπο αντισημι-τικό και σ’ έναν κανονικό δημοκρατικόιστότοπο.

Με τη διαφορά ότι οι νέοι άνθρωποιγεννήθηκαν με το διαδίκτυο. ∆εν είναιεπόμενο να καταλαβαίνουν, εν τέλει,ποιος μιλάει;

∆εν νομίζω ότι το καταφέρνουν όλοι.Μόνον εκείνοι που έχουν τη δυνατότητανα διακρίνουν τον έναν ιστότοπο απότον άλλο, να προσεγγίζουν τα πράγματαμε κριτική ματιά, το κατορθώνουν.Είναι αυτοί που πήγαν στα καλύτερασχολεία. Η αριστοκρατία είναι πάντοτεη ίδια.

Η Μάγια Φρέζια, η μόνη γυναίκα δη-μοσιογράφος της συντακτικής ομάδας,είναι εκτεθειμένη στις σεξιστικές αντι-δράσεις των συναδέλφων της. Τι απο-καλύπτει η ηρωίδα σας όσον αφορά τηθέση των γυναικών στην ιταλική κοινω-νία;

Στα μυθιστορήματά μου, οι γυναίκεςαποτελούν συχνά το όχημα του ορθολο-γισμού. Στο Εκκρεμές του Φουκώ, η γυ-ναίκα του Καζομπόν είναι εκείνη πουξεδιαλύνει όλες τις πλεκτάνες. Το ίδιοσυμβαίνει και σ’ αυτό το βιβλίο. ΗΜάγια κουβαλάει το φορτίο της λογικής

Ιδεολογία πλέον δενυπάρχει. Χωρίς δομή πουπροκύπτει από συλλογι-κές διαδικασίες, είναιαδύνατον να αποκτή-σουμε ταυτότητα. Καθέ-νας επιζητεί, πάνω απ’όλα, την προβολή.

“

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΟΥΜΠΕΡΤΟ ΕΚΟ

Ο Τύπος μεταμορφ ώνει την παραμικρή δήλωσησε ακλόνητη βεβαι ότητα

Ο δημιουργός του «Ονόματοςτου Ρόδου» (1980) και του

«Εκκρεμούς του Φουκώ»(1988) έχει εκδηλώσει εδώ και

πάρα πολύ καιρό τοενδιαφέρον του για τα Μέσα

Μαζικής Ενημέρωσης. Έχειδημοσιεύσει πάμπολλα δοκίμια

για τη γλωσσολογία, τηναισθητική, την κουλτούρα τωνμαζών και τη σημειολογία. Στοβιβλίο του «Φύλλο μηδέν», με

όχημα τη μυθοπλασία,κριτικάρει με τη δική του,

σαρκαστική, ματιά τη σφαίρατων ΜΜΕ στην Ιταλία του 1992,

όπου εκτυλίσσεται ηεπιχείρηση «Καθαρά χέρια».

Επικαλούμενος το φάντασματου Μουσολίνι, αλλά και το

τόσο προσφιλές σ’ αυτόν θέματης συνωμοσιολογίας, ο Έκο

εξιστορεί μιαν Ιταλία, όπου ηάνοδος στην εξουσία κάποιου

σαν τον Μπερλουσκόνιφάνταζε πέρα ως πέρα

αδιανόητη.

Η ΕΠΟΧΗ 7 Ιουνίου 2015 3399ΘΕΩΡΙΑ

και του χιούμορ. Είναι ο δικός μου τρό-πος να εκφράζω τις φεμινιστικές μουθέσεις. Αν αντικατοπτρίζει μια πραγμα-τική κατάσταση; ∆εν το νομίζω. Στο βι-βλίο μου, υπάρχει μόνο μια γυναίκα,ενώ στις αίθουσες σύνταξης ο αριθμόςτους αυξάνεται ολοένα. Σίγουρα υπάρ-χουν πάντοτε σεξιστικές αντιδράσεις,ωστόσο οι δικοί μου δημοσιογράφοιείναι μάλλον για κλάματα.

Κάτι άλλαξε

Πώς βιώσατε εσείς εκείνη τη χρονιά,το 1992;

Ήμουν κατενθουσιασμένος, παρακο-λουθούσα τα πάντα από την τηλεόραση.Βλέπαμε τους ισχυρούς της εποχής νατρέμουν ολόκληροι. Ήταν ένα θέαμαολκής, πολύ συναρπαστικό. Την ίδιαεποχή, είχαμε μόλις αρχίσει να αντι-λαμβανόμαστε πως οι σοσιαλιστές τουPSI του Μπετίνο Κράξι το είχαν παρα-κάνει με τη λαχτάρα τους για εξουσία.Ήμασταν μάλλον ικανοποιημένοι. Πι-στεύαμε πως θα τελειώναμε μια γιαπάντα με τη διαφθορά, με όλα αυτά.Ωστόσο, τα πράγματα έγιναν χειρότερα.Τα χρόνια εκείνα, γινόσουν κλέφτης γιανα προσφέρεις χρήματα στο κόμμα σου,

σήμερα γίνεσαι κλέφτης και κρατάς ταχρήματα για την πάρτη σου. Ανταπο-κρίνεται στην ανάλυση του ΖίγκμουντΜπάουμαν για την «κοινωνία της ρευ-στής νεωτερικότητας». Ιδεολογία πλέονδεν υπάρχει, ούτε κοινές οργανωτικέςδομές που προήλθαν από συλλογικέςδιαδικασίες. Είναι αδύνατον πια να αυ-τοπροσδιοριστούμε. Καθένας επιδιώ-κει, πάνω απ’ όλα, την προβολή του.

Στο διάστημα από το 1992 μέχρι σή-μερα, ο Μπερλουσκόνι άφησε το απο-τύπωμά του στην πολιτική ζωή της Ιτα-λίας. Τι νομίζετε πως άλλαξε;

Κάτι άλλαξε, κι αυτό έχει να κάνει μετην παρακμή του Μπερλουσκόνι, πουδεν έχει πάρει ακόμη την οριστική τηςμορφή. Το κόμμα του έχει γίνει χίλιακομμάτια. Ωστόσο, είναι σαν γάτος μεεφτά ζωές. Εξακολουθεί να βρίσκειτρόπους για να επανέρχεται στο προ-σκήνιο, παρ’ όλο που πιστεύω πως,από ηλικιακής πλευράς, έχει πια φτά-σει στη δύση του. Ο ερχομός του Ρέντσισήμανε μια αλλαγή στα πράγματα.Μπορεί κάποιος να συμφωνεί ή να μηνσυμφωνεί με τις απόψεις του, ωστόσοεπέβαλλε έναν άλλο ρυθμό στον πολι-τικό βίο της Ιταλίας. Εισήγαγε γιαπρώτη φορά τη δράση. Η ιταλική πολι-τική ήταν ως τώρα ένας ακύμαντοςβαλτότοπος. Κινούμασταν με ρυθμούςχελώνας. Με τον Ρέντσι, ο ρυθμόςέγινε, θα έλεγα, ξέφρενος. Με τέτοιεςταχύτητες, γίνονται ένα σωρό λάθη.Άλλαξε, όμως, κάτι. Ανανέωσε ως έναβαθμό την ιθύνουσα τάξη. Τον κατηγο-ρούν ότι έβαλε στην κυβέρνησή του30άρηδες που στερούνται πείρας. Αλλάόταν βλέπει κανείς τις ανοησίες που

διέπραξαν κάποιοι γέροντες…Τι θα θέλατε ν’ αποτελέσει κάποτε

κομμάτι της υστεροφημίας σας;Το πιθανότερο είναι να με κατατά-

ξουν στους μυθιστοριογράφους.Ωστόσο, για την ώρα, η «Library of Li-ving Philosophers» (=Βιβλιοθήκη των ενζωή Φιλοσόφων), μια συλλογή βιβλίων1.000 σελίδων που δημιουργήθηκε στιςΗΠΑ το 1939, αποφάσισε να μου αφιε-ρώσει ένα από τα έργα της. Μεταξύάλλων, έχουν γίνει μελέτες για τονΜπέρτραντ Ράσελ, τον Αϊνστάιν, τονΓκάνταμερ και τον Ρικέρ. Είχαν στερέ-ψει από πρόσωπα. Αποφάσισαν, λοι-

πόν, να μου αφιερώσουν ένα βιβλίο. Θαπάρει χρόνο, γιατί πρέπει να γραφτείμια φιλοσοφική αυτοβιογραφία πε-νήντα σελίδων. Κατόπιν, μια πλειάδααναγνωρισμένων διανοουμένων γρά-φουν κριτικά δοκίμια με θέμα τον αυ-τοβιογραφούμενο, κι εσύ πρέπει νααπαντήσεις σε καθέναν απ’ αυτούς. Τοπιθανότερο είναι να έχω πεθάνει πρινσυμβούν όλα αυτά. Κι αυτό μάλλον θααποτελέσει πρόβλημα, αφού μιλάμε γιατη «library of living philosophers» καιόχι των «dead philosophers» (=νεκρώνφιλοσόφων)! Αυτή η ιστορία είναι με-γάλη τιμή για μένα. Τη θεωρώ ανώτερηκι από ένα βραβείο Νόμπελ φιλοσο-φίας, εφ’ όσον κανείς από τους δημι-ουργούς που αποτέλεσαν θέμα αυτήςτης σειράς δεν πέρασε στη λήθη.

Μετάφραση: Βίκη ∆έμου

* ∆ημοσιεύθηκε στις 22 Μαΐου 2015,στην «Humanité Dimanche».** Νεοφασιστικής έμπνευσης κομμα-τίδιο, που ενεργοποιείται σε πολιτι-σμικό και κοινωνικό επίπεδο. Μεόχημα τη στεγαστική κρίση, επιχεί-ρησε να περιβάλλει τις θέσεις τουμ’ ένα επίχρισμα ανθρωπισμού

Ο ερχομός του Ρέντσισήμανε μια αλλαγή σταπράγματα. Μπορεί κά-ποιος να συμφωνεί ή ναμην συμφωνεί με τιςαπόψεις του, ωστόσοεπέβαλλε έναν άλλορυθμό στον πολιτικό βίοτης Ιταλίας. Εισήγαγε τηδράση. Με τέτοιες τα-χύτητες, γίνονται ένασωρό λάθη. Άλλαξε,όμως, κάτι.

“

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΟΥΜΠΕΡΤΟ ΕΚΟ

Ο Τύπος μεταμορφ ώνει την παραμικρή δήλωσησε ακλόνητη βεβαι ότητα

Το βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο «Numéro zéro» κυκλοφόρησε στην Ελλάδα τον πε-ρασμένο Απρίλιο από τις εκδόσεις Ψυχογιός με τον τίτλο «Φύλλο μηδέν».

Μιλάνο, 1992. Αποτυχημένος πανεπιστημιακός, δημοσιογράφος της κακιάς ώρας,επιμελητής σε εκδοτικούς οίκους, αόρατος συγγραφέας ενός δημιουργού αστυνο-μικών βιβλίων, ο Κολόνα ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας. Ωστόσο, θα πρέπει ναπεριμένει πολύ για να δει το όνομά του τυπωμένο σ’ ένα εξώφυλλο βιβλίου. Απο-δέχεται, λοιπόν, τη δελεαστική πρόταση του Σιμέι, αρχισυντάκτη της «Domani», μιαςημερήσιας εφημερίδας στο στάδιο της προετοιμασίας. Με την υπογραφή του αφεν-τικού του, θα συντάξει το χρονικό για τη γέννηση ενός νέου εντύπου. Ωστόσο, οίδιος και ο προϊστάμενός του είναι οι μόνοι που γνωρίζουν ότι η εφημερίδα αυτή δενθα δει ποτέ το φως. Από την πλεονεκτική του θέση, παρατηρεί και καταγράφει τοδιπλό παιχνίδι του Σιμέι, επικεφαλής ενός σκάφους που μπάζει ολοένα και περισ-σότερα νερά. Εικονογραφεί τη σύγχυση των δημοσιογράφων που είναι καθηλωμέ-νοι στην προετοιμασία του φύλλου μηδέν γνωρίζοντας εκ των προτέρων το ρόλοτου ως μέσου χειραγώγησης, ως τη στιγμή που ένας απ’ αυτούς θα ξεσπάσει σ’ έναντελίριο συνωμοσιολογίας, πεπεισμένος πως ο Μουσολίνι δεν τουφεκίστηκε το1945. Στο μυθιστόρημά του αυτό, ο Ουμπέρτο Έκο ρίχνει μια σαρκαστική ματιά στοπολιτικο-δημοσιογραφικό στερέωμα της προ Μπερλουσκόνι εποχής.

Η μάχη για το ευρώοδηγεί στη αναβίωσημιας δεξιάς γλώσσαςπερί εθνικήςκαθαρότητας, ρατσισμούκαι ανεξαρτησίας.

“

«Ποιο είναι το ηθικό όραμαπου προτείνουν οι πιστώ-τριες χώρες; Η λιτότητα δεν

είναι πολιτική. Και αν ο χρηματοοικονο-μικός κλάδος οφείλει να υπηρετεί τηνΕυρώπη, αντί να την κυβερνά, τότε πρέ-πει να αποκατασταθεί η ιδέα του κοινούκαλού. Η εναλλακτική είναι μια επικίν-δυνα διαιρεμένη ήπειρος. Αυτό που δια-κινδυνεύει η Ευρώπη, αν δεν αλλάξει πο-ρεία, είναι μια επιπλέον διάβρωση τουπολιτικού κέντρου και μια άνοδο τουακροδεξιού εξτρεμισμού. Και, ίσως, τηνίδια την διάλυση της ένωσης».

Με αυτά τα λόγια περιέγραφε ο πολυ-βραβευμένος βρετανός ιστορικός ΜαρκΜαζάουερ την κατάσταση και τους κιν-δύνους που αντιμετώπιζε η Ευρώπη τονΙανουάριο του 2015, λίγο μετά τις ελλη-νικές εκλογές, σε ένα άρθρο-παρέμβασητου στους «Financial Times», με τίτλο «Ηευρωπαϊκή δημοκρατία εισέρχεται σεεπικίνδυνους καιρούς».

«Παρότι διατηρούν μια κριτική στάσηαναφορικά με την κατεύθυνση που έχειπάρει η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο ΣΥΡΙΖΑστην Ελλάδα και το Podemos στην Ισπα-νία παραμένουν αφοσιωμένοι ευρωπαϊ-στές», συμπλήρωνε. «∆εν συμβαίνει τοίδιο με τις δυνάμεις της δεξιάς. Η ΧρυσήΑυγή, ένα ναζιστικό κόμμα, διατήρησετις δυνάμεις της σταθερές, καταλαμβά-νοντας την τρίτη θέση, παρά το γεγονόςότι η ηγεσία της βρισκόταν στη φυλακή.Πολιτικά στη Χρυσή Αυγή είναι ευρω-σκεπτιστές. Οικονομικά, το όραμά τουςείναι εκείνο του φασισμού σε μια χώρα»,σημείωνε ο Μαζάουερ, υπογραμμίζονταςότι μετατόπιση προς τα δεξιά παρατη-ρείται και σε άλλες χώρες: «Στη Γαλλία,

η αποδιοργάνωση του κεντροδεξιούUMP ωφέλησε το Εθνικό Μέτωπο τηςΜαρίν Λεπέν, το οποίο κέρδισε στις ευ-ρωεκλογές. Το DPP στη ∆ανία πέτυχεμια παρόμοια νίκη. Η εικόνα είναι ακόμηπιο δυσοίωνη, διότι οι έρευνες γνώμηςδεν δείχνουν πώς η απειλή από τις πα-ρυφές επηρεάζει τα ίδια τα κόμματα τηςκεντροδεξιάς. Εν συντομία, η μάχη γιατην υπεράσπιση του κοινού νομίσματοςτης ηπείρου οδηγεί στη αναβίωση μιαςδεξιάς γλώσσας περί εθνικής καθαρότη-τας, ρατσισμού και ανεξαρτησίας».

Ένα ισχυρό νόμισμαδεν αποτελεί πολιτικό ιδεώδες

Περίπου τέσσερις μήνες μετά -την πε-ρασμένη Κυριακή-, ο Μαζάουερ επανέρ-χεται στο ζήτημα της Ευρώπης και τωνπροκλήσεων που θα αντιμετωπίσει στοάμεσο μέλλον, ελλείψει ενός ισχυρούηθικού οράματος. «Υπάρχει μια ευρέωςδιαδεδομένη αίσθηση στην Ευρώπη ότι ηΕυρωπαϊκή Ένωση έχει χάσει το δρόμοτης, ότι πρέπει να ανακαλύψουμε ξανάτην αρχή της διασυνοριακής αλληλεγ-γύης, χωρίς την οποία η Ένωση δεν μπο-ρεί να ευημερήσει», αναφέρει σε συνέν-τευξή του στην «Καθημερινή». Το εγχεί-ρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης ήτανένας σταθμός σε μια μακρόχρονη αναζή-τηση για ειρήνη στην ευρωπαϊκή ήπειρο,όπως σημείωσε στην ίδια συνέντευξη.Ωστόσο, «το πρόβλημα είναι ότι βασικάπέτυχε τον σκοπό αυτό, αλλά δεν έχειβρει μια εξίσου υψηλή αποστολή να υπη-ρετήσει μετά από αυτό. ∆εν μπορεί ολόγος ύπαρξής της να είναι απλά η δια-

φύλαξη ενός ισχυρού νομίσματος».Γεννημένος στο Λονδίνο το 1958, ο

Μαρκ Μαζάουερ σπούδασε Κλασική Φι-λολογία και Φιλοσοφία στο Πανεπιστή-μιο της Οξφόρδης και ∆ιεθνείς Σχέσειςστο Κέντρο του Πανεπιστημίου JohnsHopkins στην Μπολόνια, ενώ έλαβε τοδιδακτορικό του δίπλωμα στη ΣύγχρονηΙστορία από το Πανεπιστήμιο της Οξ-φόρδης, με τη διατριβή «Η Ελλάδα και ηοικονομική κρίση του Μεσοπολέμου».Καθηγητής στην έδρα Ιστορίας «Ira D.Wallach» στο Πανεπιστήμιο Columbiaτης Νέας Υόρκης και συγγραφέας πλη-θώρας βιβλίων για την ευρωπαϊκή καιπαγκόσμια ιστορία του 20ου αιώνα, τηνελληνική νεότερη ιστορία και την ιστο-ρία των Βαλκανίων («Στην Ελλάδα τουΧίτλερ. Η εμπειρία της κατοχής», «Σκο-τεινή ήπειρος. Ο ευρωπαϊκός 20ος αι-ώνας», «Θεσσαλονίκη. Πόλη των φαντα-σμάτων», «Η Αυτοκρατορία του Χίτλερ.Ναζιστική εξουσία στην κατοχική Ευ-ρώπη»). Ο Μαζάουερ έχει διδάξει στοπαρελθόν σε βρετανικά και αμερικανικάπανεπιστήμια, ενώ αρθρογραφεί συστη-ματικά στον βρετανικό και τον αμερικα-νικό τύπο (Financial Times, Guardian,κ.α.).

Οι ιστορικές ρίζες της κρίσης

Την περασμένη Τετάρτη, βρέθηκε στηνΑθήνα για την ειδική τελετή ανακήρυξήςτου σε επίτιμο διδάκτορα του ΤμήματοςΟικονομικών Επιστημών της Σχολής Οι-κονομικών και Πολιτικών Επιστημώντου Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά τηδιάρκεια της ομιλίας του, μετά την ανα-γόρευσή του στη μεγάλη αίθουσα τελε-

τών του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο βρε-τανός ιστορικός αναφέρθηκε στη ιδιαί-τερη σχέση του με την Ελλάδα, μια σχέσηπου ανατρέχει στη δεκαετία του 1980.

Στάθηκε, επίσης, και στις ρίζες της ελ-ληνικής κρίσης, τις οποίες τοποθετείστην ίδια περίοδο. Στην ομιλία του, οΜαζάουερ προσέφερε μια πιο νηφάλιαπροσέγγιση της μεταπολιτευτικής πε-ριόδου, στον αντίποδα των εύκολων κρι-τικών που έχει υποστεί αυτή τα τελευ-ταία χρόνια. Μετά το 1974, υπήρξε μιαεμπέδωση της κοινοβουλευτικής δημο-κρατίας, καθώς και μια βαθιά συζήτησηγια θέματα που άπτονταν των κοινωνι-κών και πολιτικών δικαιωμάτων, σύμ-φωνα με τον βρετανό ιστορικό. Την ίδιαστιγμή, ωστόσο, έλαβε χώρα μια διόγ-κωση του δημόσιου τομέα, όταν οι άλλεςευρωπαϊκές χώρες ακολουθούσαν μιαπολιτική συρρίκνωσής του. Ταυτόχρονατη δεκαετία του 1990, άρχισε να εμφανί-ζεται μια κουλτούρα υπερκατανάλωσης.

«Η λειτουργία του ιστορικού είναι ναρίξει φως σε αυτή την ιστορική κατά-σταση και παραδόξως, ίσως, να δώσειμια οπτική ενός νέου μέλλοντος, μέσααπό κάποιες βαθύτερα υπογραμμισμένεςδυνάμεις που παραμένουν κρυμμένεςκάτω από την επιφάνεια των πραγμάτωνκαι πίσω από τα πρωτοσέλιδα. Ο ιστορι-κός, σε αντίθεση με τον αρχαιολόγο,είναι ο διαμεσολαβητής σε μια συζήτησητης κοινωνίας με το ίδιο της το παρελ-θόν. Αυτή ήταν πάντα η αντίληψή μουγια την ιστορική ανησυχία και το πάθοςμου», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Μαζά-ουερ.

∆ανάη Ψωμοπούλου

Η Ευρώπη σε αναζήτησηενός ηθικού οράµατος

Ο ιστορικός ΜαρκΜαζάουεραναγορεύτηκεεπίτιμος διδάκτοραςτου ΤμήματοςΟικονομικώνΕπιστημών της ΣχολήςΟικονομικών καιΠολιτικών Επιστημώντου ΠανεπιστημίουΑθηνών.

ΜΜΑΑΡΡΚΚ ΜΜΑΑΖΖΑΑΟΟΥΥΕΕΡΡ