ΣEΛ. 2Aπό µήνα σε µήνα(εικόνες και σχόλια επικαιρότηταςαπό τον Ματθαίο Φραντζεσκάκηκαι τον Αντώνη Περιβολάκη)

ΣEΛ. 3«Τα Περιττά»

από την Βαρβάρα ΠεράκηEδώ στο Nότοαπό τον Ματθαίο Φραντζεσκάκη

ΣEΛ. 4Οψεις - Απόψεις,από τον Μιχάλη Νικολακάκη

ΣEΛ. 5Ολυµπιακός – Παναθηναϊκός(Γ)Αβρότητα και(Γ)Αβροφροσύνη …Γράφει ο Κυριάκος Κώτσογλου

ΣEΛ. 6«Τα Ασήµαντα»από τον Γιώργο ΚοκκινάκοΑνεπαισθήτωςΓράφει η Βούλα Καντεράκη

ΣEΛ. 7Η Συνωµοσία του θορύβουαπό τον Γιώργο Μανουσέλη

ΣEΛ. 8Εκπαίδευση γιατη βιώσιµη ανάπτυξηγράφει ο Γιώργος Γώγουλος«Yνί πιρούνι». Μια ιδέα,µια προσπάθεια, ένα όραµα.

ΣEΛ. 9Αντίλογοι από την Μαρία Κρέτση

ΣEΛ. 10Άγχος και Χριστούγεννααπό τον Γιάννη Λύκο

ΣEΛ. 11Θέµα : ΟινοΚρητικάΠρόσωπο:Νεκτάριος Τζοµπανάκης

ΣEΛ. 12-13«…θεωρώ πως η παράδοσηαπό µόνη της -όπως µαρτυράκαι η λέξη- έχει εγγενές τοστοιχείο της κίνησης…»

Συνέντευξη Πάρις Περυσινάκης

ΣEΛ. 14Με τη φωνή των γονιώνΓράφει η Ρούλα Καλαϊτζάκη

ΣEΛ. 15cine – Μαθήµατα 2009-2010

ΣEΛ. 16Τροχιοδεικτικά Πυράαπό τον Κώστα Γυπαράκη«Εγώ δεν θα βάψω ποτέτα µαλλιά µου»από την Σοφία Τσουρλάκη

ΣEΛ. 17Ο «Ρεµπέτης»του ∆ήµου ΚερδέλαΓράφοντας στο Κενόαπό τον Αριστείδη Κονίδη

ΣEΛ. 18"επί γραµµής"από τον Βασίλη ΠαπαστάµοΒιβλιόραµα

ΣEΛ. 19Βιντεοπροτάσειςαπό τον Αντώνη Σπανουδάκη

ΣEΛ. 20Οικολογίες και άλλες cine-ιστορίες

ΣEΛ. 21«Στην αρχή του τραγουδιού»από τον Γιώργο Τσίµα«Μουσικές Προτάσεις»

ΣEΛ. 22“Η σύριγγα του Πάνα”από τον Πέτρο Λυµπεράκη

ΣEΛ. 23Με την πυξίδα στα ΜΜΕΤι γίνεται στην πόλη

ΣEΛ. 24“Στήλη άλατος”από τον Νίκο Χατζηιωάννου«Φασκόµηλο µε µέλι»σερβίρει η Θεοδοσία ∆ασκαλάκη

Χρόνια Πολλά!!

ΦΥΛΛΟ 8855XANIA

∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009) (

www.pyxida.gr

www.pyxida.gr

ΕΕ∆∆ΕΕ κκααιι ππααλλιι ΕΕ∆∆ΕΕ

Μερικές µέρες µετά από τις εκδηλώσεις και τις διαδη-λώσεις που έγιναν στη µνήµη του Αλέξανδρου Γρηγο-ρόπουλου κυκλοφόρησε στο Ίντερνετ ένα βίντεο

που καταµαρτυρεί και αυτό µε τη σειρά του την πολύ καλήσχέση που έχει η Αστυνοµία µε τους κουκουλοφόρους δια-ψεύδοντας µε περίτρανο τρόπο την δήθεν εχθρική διάθεση πουδιέπει τη σχέση τους. Το βίντεο είναι ερασιτεχνικό. Τραβήχτηκεκατά τη διάρκεια µιας ]διαδήλωσης στο κέντρο της πόλης των Χα-νίων για τον 1 χρόνο απ΄ τη δολοφονία του Αλέξη. ∆είχνει κου-κουλοφόρους που είναι µε τη µεριά των Αστυνοµικών, έχοντας τηναπόλυτη κάλυψη των ΜΑΤ και της Αστυνοµίας. Προκαλούν µε τηνπαρουσία τους και τη στάση τους τους διαδηλωτές ακριβώς απέ-ναντι από την αγορά των Χανίων. Επίδειξη δύναµης και ισχύοςµόνο και µόνο επειδή βρίσκονται στη θέση και στην υπηρεσία πουβρίσκονται. Και µάλιστα παρουσία ενός υψηλού βαθµοφόρου τηςΑστυνοµίας. Και βέβαια, υπάρχει ο διαβόητος νόµος περί της κου-κούλας που ποινικοποιεί τη χρήση της σε περίεργες περιπτώσεις(το «περίεργες» το κρίνει η Αστυνοµία). Αλλά όπως δήλωσε καιπέρυσι ο Καρατζαφέρης, «ο Αστυνοµικός όταν φορά κουκούλακάνει το καθήκον του) και δεν πα να λέει ο νόµος ότι ο Αστυνοµι-κός που βρίσκεται σε υπηρεσία πρέπει να φορά διακριτικά… Σύµ-φωνα και µε το νεότερο σοσιαλιστικό δόγµα οι προληπτικέςπροσαγωγές είναι όχι απλά νόµιµες και σύµφωνες µε το Σύνταγµααλλά είναι και επιβεβληµένες από τις υπάρχουσες καταστάσεις.Επί σοσιαλισµού είχαµε στην Αθήνα να πετούν νυχθηµερόν ελι-κόπτερα της Αστυνοµίας επί 4 ηµέρες, ρίχνοντας και τη νύχτα εκ-φοβιστικά τους προβολείς τους εκεί που έκριναν … Τώραδιατάχθηκε µας είπαν και Ε∆Ε για τα περιστατικά των Χανίων καιτης Θεσσαλονίκης. Μας έπεισαν για τη δηµοκρατική τους παιδείακαι για τη λειτουργία των δηµοκρατικών θεσµών… Ξέρουµε τι ση-µαίνει Ε∆Ε τις περισσότερες φορές, είναι καταγεγραµµένες όλεςοι περιπτώσεις στον Τύπο αλλά και στο … σχετικό αρχείο τηςΥπηρεσίας της Αστυνοµίας… No problem κ. Χρυσοχοΐδη. Εξάλλουη Ν.∆, δηλώνει ότι στηρίζει τις επιλογές σας.

Α.Π.

∆∆ηηµµοοκκρρααττίίαα κκααιι ααυυττοοδδιιοοίίκκηησσηη

Το τέλος του 2009 βρίσκει την τοπική αυτοδιοίκηση σε κατά-σταση αναµονής αλλά και αγωνίας καθώς η επερχόµενη αλ-λαγή τόσο στον εκλογικό νόµο όσο και στο διοικητικό χάρτη

αναµένεται να δηµιουργήσει νέες συνθήκες, νέες δυναµικές καιφυσικά νέα προβλήµατα τόσο στην πρωτοβάθµια όσο και στην δευ-τεροβάθµια αυτοδιοίκηση.Μεγαλύτεροι δήµοι. Νοµαρχίες τέλος. Εκλογή περιφερειάρχη.Αυτές είναι κωδικοποιηµένα οι αναµενόµενες αλλαγές. Τρεις αλ-λαγές που στην κωδικοποίηση σίγουρα γνωρίζουν µεγάλη απο-δοχή αλλά στην εξειδίκευση όλοι περιµένουν για να δουν. Αυτόπου υπάρχει ως κοινή αγωνία, τουλάχιστον όσων κινούνται σταόρια των µικρών δήµων αλλά και όσων ξέρουν τα αυτοδιοικητικά,είναι το κατά πόσο θα ενισχυθεί ουσιαστικά η δηµοκρατία τόσοστη λήψη των αποφάσεων όσο και στην εφαρµογή τους. Θέµαταπου αν µη τι άλλο δεν έχουν µπει στο τραπέζι του διαλόγου, δυ-στυχώς µε ευθύνη και των αυτοδιοικητικών.

Μ.Φ.

ΓΓιιαα ττηηνν ππόόλληη κκααιι ττοονν πποολλιιττιισσµµόό

Στο τέλος της χρονιάς που οι απολογισµοί δίνουν και παίρνουνένας από τους τοµείς που για τα Χανιά θα κλείσει µάλλον ελ-λειµµατικά είναι αυτός του πολιτισµού. Το έλλειµµα σίγουρα

δεν εντοπίζεται στο πόσα πράγµατα γίνονται σ΄αυτή την πόλη.Τοµέας που είναι ιδιαίτερα πλούσιος. Το έλλειµµα εντοπίζεται στοτοµέα µιας κεντρικής διοργάνωσης και κυρίως στην διαχείρισητων χώρων πολιτισµού. Στο πρώτο κοµµάτι το έλλειµµα είναιυπαρκτό αφού ως πόλη, ως νοµός, ως τόπος δεν έχουµε καταφέ-ρει να στηρίξουµε και να αναδείξουµε µια διοργάνωση που θααποτελέσει την σηµαία µας. Είναι γεγονός ότι τα Χανιά είναι απότις λίγες περιοχές στην περιφέρεια που γίνονται τόσα πολλά καιαξιόλογα πράγµατα στο χώρο του πολιτισµού και σε καθηµερινήβάση. Όµως γεγονός αποτελεί και η έλλειψη εκείνης της δράσηςή του θέµατος που θα λειτουργούσε προωθητικά για τον πολιτισµόκαι τον τόπο.Όσον αφορά το δεύτερο έλλειµµα αυτό της διαχείρισης των πραγ-µατικά πολλών χώρων πολιτισµού που διαθέτει η πόλη . Στοντοµέα αυτό η απουσία πολιτικής βούλησης σε σχέση µε το πώς

διαχειριζόµαστε έναν πολιτιστικό χώρο έχει αντικατασταθει απότην κάθε λογής λογιστική επιχειρηµατολογία. Έτσι εκεί που θαέπρεπε οι τοπικοί άρχοντες να ανοίξουν µε κάθε τρόπο κάθε κλει-στό χώρο δίνοντας τη δυνατότητα έκφρασης και δηµιουργίας φτά-σαµε να κυριαρχούν οι κάθε λογής ενοικιάσεις…Σαφώς και τα δυο παραπάνω σηµεία δεν έρχονται να µηδενίσουνκαµιά προσπάθεια, είτε ιδιωτική είτε δηµόσια. Έρχονται να κατα-δείξουν την ανάγκη ενός σχεδίου πολιτιστικής παρέµβασης µεστοιχεία αναπτυξιακά. Ενός σχεδίου που θα επενδύσει στον πο-λιτισµό θεωρώντας ότι µπορεί και πρέπει να αποτελέσει ένα απότα πεδία ανάπτυξης του τόπου.

Μ.Φ.

ΜΜεεττααννάάσσττεεςς κκααιι εεµµεείίςς

Είναι γεγονός ότι για πολλά χρόνια η συνύπαρξη Χανιωτών καιµεταναστών είναι και κατά κανόνα παραµένει αρµονική.Έχοντας πλέον ως κατοίκους αυτός ο τόπος και την δεύτερη

γενιά µεταναστών ζει στα πλαίσια της συνάντησης ανθρώπων καιπολιτισµών. ∆εν υπάρχουν προβλήµατα; Σίγουρα υπάρχουν. Αλλάδεν είναι ο κανόνας που κυριαρχεί στην καθηµερινότητα της συ-νύπαρξης. Κατά κανόνα Χανιώτες και Μετανάστες συνυπάρχουναρµονικά. Συλογικοτητες, κινήσεις, θεσµοί και µεµονωµένοι πο-λίτες εδώ και χρόνια εργάζονται µοχθηρά γι΄αυτή την αρµονικό-τητα. ∆υστυχώς το τελευταίο διάστηµα αυτή την συνύπαρξηκάποιοι προσπαθούν µεθοδικά να διαταράξουν. ∆ολοφονικές επι-θέσεις κατά µεταναστών, επίθεση κατά του Στεκιού Μεταναστών,συνθήµατα ξενοφοβικά – ρατσιστικά – φασιστικά, επίθεση σε σπίτιΧανιώτη ακτιβιστή κ.α. συνθέτουν ένα τοπίο που φαίνεται να στή-νεται ως τοπίο τρόµου τόσο για τους µετανάστες όσο και γιαόσους αποφασίζουν να στηρίζουν τόσο τους µετανάστες όσο καιτην οµαλή ένταξη τους στην τοπική κοινωνία. Είναι δεδοµένο ότιοι παραπάνω συµπεριφορές δεν χαρακτηρίζουν ούτε τους Χανιώ-τες ούτε την κοινωνία µας. Είναι επίσης δεδοµένο ότι επιβάλλε-ται τάχιστα ως κοινωνία να πολεµήσουµε και να αποβάλουµε κάθεστοιχείο που δρα µε φασιστικά πρότυπα γιατί και η ανοχή είναιένα είδος συνενοχής. Και κυρίως γιατί το «αυγό του φιδιού» ότανδεν σπας, επωάζεται και µετά είναι αργά.

Μ.Φ.

ΤΤοο ΤΤΕΕΕΕ//ΤΤ∆∆ΚΚ γγιιαα τταα φφααιιννόόµµεενναα ββίίααςς κκααιι ρρααττσσιισσττιικκώώνν εεππιιθθέέσσεεωωνν

Το τελευταίο διάστηµα βιώνουµε στην κοινωνία των Χανίωνφαινόµενα βίας που δεν τιµούν την κοινωνία και τηνιστορική διαδροµή της περιοχής µας. Μόνο τον τελευταίο

µήνα, έχουν αναφερθεί 6 αντίστοιχα φαινόµενα, επιθέσεις µε εµ-πρηστικούς µηχανισµούς, ακόµα και πυρπόληση µε βενζίνη αστέ-γων µεταναστών την ώρα που κοιµούνταν σε παγκάκι. Από καθαρήτύχη οι επιθέσεις αυτές δεν είχαν τραγική κατάληξη. Πολύ πρό-σφατα είδαµε τη δολοφονική επίθεση στην Πλατεία 1866 και χθεςτο βράδυ την εµπρηστική επίθεση στο στέκι µεταναστών.Πισώπλατες επιθέσεις και εµπρησµοί µπορούν να αντιµετω-πιστούν και να αποµονωθούν µόνο µέσα από κοινωνικές πρω-τοβουλίες και επαγρύπνηση συλλογική αλλά και του καθενός απόεµάς. Είναι η δηµοκρατική κοινωνία της ανοχής και της αξιοπρέ-πειας, αλλά και του κάθε απλού πολίτη που πρέπει να σταθεί απέ-ναντί τους, διότι αυτή η ίδια είναι ο στόχος, εντέλει αυτών τωνεπιθέσεων. Και βέβαια είναι θέµα ΠΑΙ∆ΕΙΑΣ και ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ πουπροϋποθέτει τη συµµετοχή και ευαισθητοποίηση όλων µας, µιαςκαι οτιδήποτε συµβαίνει στη γειτονιά µας και στην κοινωνία µαςείναι θέµα που µας αφορά όλους.Καταδικάζουµε απερίφραστα αυτές τις ενέργειες και θεω-ρούµε ότι είναι υπόθεση τιµής για την κοινωνία µας, αλλάκαι καθήκον του καθενός από εµάς ξεχωριστά να τις απο-µονώσουµε και να τις εξαλείψουµε. Καλούµε τους συναδέλφουςµηχανικούς να εκφράσουν έµπρακτα την αντίθεσή τους στα φαι-νόµενα αυτά και να σταθούν αλληλέγγυοι στους οικονοµικούς µε-τανάστες που ζουν και εργάζονται στην περιοχή µας.

ΓΓιιαα ττοο ΤΤΕΕΕΕ//ΤΤµµήήµµαα ∆∆υυττιικκήήςς ΚΚρρήήττηηςςΟΟ ΠΠρρόόεεδδρροοςς

ΑΑννττώώννηηςς ΠΠιιττααρριιδδάάκκηηςς

22ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα:

...κυκλoφoρoύµε

τη 3η βδoµάδα κάθε µήνα,

σε 3000 αντίτυπα και µπoρείτε να µας βρείτε στα

παρακάτω σηµεία:

Βιβλιoπωλεία:

ΕΠΙΛOΓΕΣ,

ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕ∆ΡO,

ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO,

ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866,

Χαρτoπωλεία:

∆ΙΑΓΡΑΜΜΑ,

ΚΥΒOΣ,

ΡOΜΒOΣ,

ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ,

Καταστήµατα ∆ίσκων:

STUDIO 2000

LA. SI. DO.,STUDIO A, Virgin

Σινεµά:

Palace, ΚΗΠΟΣ

Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ

E∆EM, ΑΝΕΚ∆OΤO, ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ,

ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ∆ΥO ΛOΥΞ,

ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ, ΜΑΧΑΛΑΣ,

ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB:

DV PLANET, PLAY, MOVIE FORUM, VIPS (∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

VIDEO BEST, VIDEO BLUE

ΤOΡ VIDEO, (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗ∆ΩΝ)

Άλλα σηµεία:

∆ΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ,

ΕΙΣO∆OΣ ΝOΜΑΡΧΙΑΣ,

ΕΙΣO∆OΣ ∆ΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ,

ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ,

ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(∆ΙΚΑΣΤΗΡΙΑ)

ΑΝΕΚ LINES

Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο)

ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO),

ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), Ω∆ΕΙO,

ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ

∆PAKAKHΣ, SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ), BREAK (ΓΟΓΟΝΗ)

OLA STORES

NEW STAND, ΟΝΕΙΡΟ

Στο Hράκλειο:

BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH

BIBΛIOΠΩΛEIO ANAΛOΓIO

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΦΩΤΟ∆ΕΝΤΡΟ

ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

Στην Aθήνα:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EK∆. ΣABBAΛA (ZΩO∆. ΠHΓHΣ 18)

Στη Θεσσαλονίκη:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EK∆. ΣABBAΛA (BAΣ. HPAKΛEIOY 47)

BIBΛIOΠΩΛEIA IANOΣ (APIΣTOTEΛOYΣ 7, METAMOPΦΩΣEΩΣ

24 - KAΛAMAPIA, ΦIΛIΠΠOYΠOΛEΩΣ 57 - AMΠEΛOKHΠOI,

25ης MAPTIOY 45

ΠΥΞΙ∆ΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ ΤOΥΣ

ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO

Ι∆ΙOΚΤΗΣΙΑ:ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡ∆OΣΚOΠΙΚΗ

«ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ»ΚΩ∆ΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483

ISSN 1790-6075

ΕΚ∆OΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚ∆OΣΗΣΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ «ΠΥΞΙ∆Α» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122

FAX: 2821036364e-mail: info@pyxida.gr

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣΜ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣKΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣΣΙΣΣΥ ∆ΑΣΚΑΛΑΚΗ

ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗ∆ΗΜOΣ ΚΕΡ∆ΕΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙ∆ΑΚΗΣ

ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ

KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΙ∆ΗΣ ΚΟΝΙ∆ΗΣMYPTΩ KONTOMΙTAKHΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣNIKOΣ MANOYΣEΛHΣΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ

BAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡO∆ΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥ∆ΑΚΗΣ

Α. ΣΤΕΓOΣΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗEPH XATZH∆AKH

ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥ

ΣKITΣA - ΣΧΕ∆ΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ. 6974430507

ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙ∆ΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙ∆Η

Η πυξίδα πρoσφέρεται µε αντίτιµo τη διάδoση και τη συµµετoχή

Η ΕΚ∆ΟΣΗ ΜΑΣΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 200933

ΓΓρράάµµµµαα σσττοονν ΑΑϊϊ ΒΒαασσίίλληη ΑΑγγααππηηττέέ ΑΑϊϊ ββαασσίίλληη……φφέέττοοςς ήήµµοουυνν κκααλλόό ππααιιδδίί....µµάάλλιισστταα µµπποορρώώ νναα ππώώ όόττιι ήήµµοουυνν πποολλύύ κκααλλόό ππααιιδδίί....άάρραα δδιικκααιιοούύµµααιι νναα ζζηηττήήσσωω µµίίαα χχάάρρηη……ζζηηττάάωω λλοοιιππόόνν µµεερροοκκάάµµααττοο....ζζηηττάάωω νναα ααλλλλάάξξεειιςς εεττοούύττοο ττοονν κκόόσσµµοο....νναα ττοονν γγκκρρεεµµίίσσεειιςς εεκκ ββάάθθρρωωνν κκααιι νναα ττοονν ξξααννααφφττιιάά--ξξεειιςς ααννθθρρώώππιιννοο....έέχχοουυµµεε γγίίννεειι ααππάάννθθρρωωπποοιι....ππεεθθααίίννεειι οο δδιιππλλααννόόςς κκααιι δδέένν ττοουυ δδίίννοουυµµεε έένναα ππιιάάττοοφφααγγηηττόό....άάλλλλοοςς ππάάλλιι έέχχεειι πποολλλλάά ππιιάάτταα φφααγγηηττόό κκααιι ππρροοσσπποοιι--εείίττααιι ππωωςς δδέένν έέχχεειι νναα φφάάεειι....µµεε έέχχοουυνν µµππεερρδδέέψψεειι πποολλύύ οοιι άάννθθρρωωπποοιι....αα,, µµηηνν ξξεεχχάάσσωω....κκααλλύύττεερραα όότταανν γγκκρρεεµµίίσσεειιςς ττοούύττοο ττοονν κκόόσσµµοο πποουυζζοούύµµεε,, νναα φφττιιάάξξεειιςς κκααιι άάλλλλοουυςς ααννθθρρώώπποουυςς……ννααεείίννααιι γγννήήσσιιοοιι κκααιι όόχχιι ιιµµιιτταασσιιόόνν....οοιι ""ττίίττλλοοιι"" ττοουυ κκααθθεεννόόςς νναα εεννννοοοούύννττααιι κκααιι νναα µµηηννεείίννααιι δδήήθθεενν....όότταανν λλέέµµεε πποολλιιττιικκόόςς,, νναα εεννννοοοούύµµεε άάννθθρρωωπποο πποουυννοοιιάάζζεεττααιι γγιιαα ττηηνν εευυηηµµεερρίίαα ττωωνν πποολλιιττώώνν....όότταανν λλέέµµεε ππννεευυµµααττιικκόόςς,, νναα εεννννοοοούύµµεε άάννθθρρωωπποοςς µµεεββααθθιιάά σσυυννεείίδδηησσηη κκααιι σσκκέέψψηη µµεε ππάάθθοοςς ττηηνν ββοοήήθθεειιαασσεε όόλλοουυςς....όότταανν λλέέµµεε δδάάσσκκααλλοοςς,, νναα εεννννοοοούύµµεε άάννθθρρωωπποοςς µµεεδδίίψψαα νναα δδιιδδάάξξεειι κκααιι νναα δδιιααµµοορρφφώώσσεειι ττηηνν κκααλλλλιιέέρρ--γγεειιαα σσττοουυςς µµααθθηηττέέςς ττοουυ....όότταανν λλέέµµεε έέµµπποορροοςς,, νναα εεννννοοοούύµµεε άάννθθρρωωπποο πποουυέέχχεειι δδιιάάθθεεσσηη νναα φφέέρρννεειι ααγγααθθάά σσεε όόλλοουυςς µµεε ββλλέέψψηηττοο κκέέρρδδοοςς µµεε µµέέττρροο κκααιι όόχχιι ττοο µµοοννοοππώώλλιιοο κκααιι ττηηννααιισσχχρροοκκέέρρδδεειιαα....όότταανν λλέέµµεε εερργγααζζόόµµεεννοοςς,, νναα εεννννοοοούύµµεε άάννθθρρωωπποο µµεεδδιιάάθθεεσσηη γγιιαα εερργγαασσίίαα κκααιι όόχχιι δδοούύλλοοςς οούύττεε όόµµωωςς κκάά--πποοιιοονν πποουυ ττοο µµόόννοο ττοουυ έέρργγοο εείίννααιι ττοο ξξύύσσιιµµοο....όότταανν λλέέµµεε δδηηµµόόσσιιοοςς υυππάάλλλληηλλοοςς,, νναα εεννννοοοούύµµεε άάνν--θθρρωωπποοςς πποουυ σσέέββεεττααιι ττοο ψψωωµµίί πποουυ ττρρώώεειι κκααιι νναα κκαα--ττααννοοεείί οοττιι ηη θθέέσσηη ττοουυ,, εείίννααιι νναα εεξξυυππηηρρεεττεείί ττοοννπποολλίίττηη....όότταανν λλέέµµεε δδιικκαασσττήήςς,, νναα εεννννοούύµµεε άάννθθρρωωπποο µµεε κκρρίίσσηη

κκααιι ααδδέέκκαασσττοο....όότταανν λλέέµµεε ιιααττρρόόςς--θθεερρααππεευυττήήςς,, νναα εεννννοοοούύµµεε άάνν--θθρρωωπποο πποουυ ττιιµµάά ττοονν όόρρκκοο ττοουυ ΙΙπππποοκκρράάττηη....όόππωωςς σσωωσσττάά σσυυµµππλλήήρρωωσσεε οο φφίίλλοοςς µµοουυ ΝΝίίκκοοςς,,αακκόόµµηη ζζηηττώώ νναα ββοοηηθθήήσσεειιςς τταα ππααιιδδιιάά όόλλοουυ ττοουυ κκόό--σσµµοουυ....ΝΝαα τταα ββοοηηθθήήσσεειιςς νναα έέχχοουυνν έέσσττωω κκααιι λλίίγγοο φφααγγηηττόό ννααφφάάννεε,, γγιιααττίί πποολλλλάά ∆∆ΕΕΝΝ ΕΕΧΧΟΟΥΥΝΝ,, λλίίγγοο ννεερρόό νναα ππιιοούύννγγιιααττίί πποολλλλάά ∆∆ΕΕΝΝ ΕΕΧΧΟΟΥΥΝΝ,, νναα ττοουυςς χχααρρίίσσεειιςς έένναα ααππλλόόχχααµµόόγγεελλοο γγιιααττίί πποολλλλάά ∆∆ΕΕΝΝ ΕΕΧΧΟΟΥΥΝΝ,, έένναα ππααιιχχννιιδδάάκκιιααππλλόό έέσσττωω γγιιααττίί πποολλλλάά ππααιιδδιιάά ∆∆ΕΕΝΝ ΕΕΧΧΟΟΥΥΝΝ κκααιι ααννµµπποορρεείί νναα σσττααµµααττήήσσεειιςς ττοουυςς πποολλέέµµοουυςς γγιιααττίί πποολλλλάάππααιιδδιιάά σσττοονν ττόόπποο ττοουυςς ΕΕΧΧΟΟΥΥΝΝ!!!!!!!!!!!!ΕΕππίίσσηηςς αανν µµπποορρεειιςς νναα σσττααµµααττήήσσεειιςς ττοο κκαακκόό ττηηςς ππααιι--δδιικκήήςς εεκκµµεεττάάλλεευυσσηηςς γγιιααττίί τταα ""ααθθώώαα"" ππααιιδδιικκάά µµααττάά--κκιιαα ττοουυςς θθαα εείίννααιι ππάάνντταα ΥΥΓΓΡΡΑΑ............ΓΓιιααττίί εεµµεείίςς οοιι ""µµεεγγάάλλοοιι"" κκοοιιττάάζζοουυµµεε άάλλλλαα ππρράάγγ--µµαατταα..........αακκόόµµηη νναα µµηηνν ξξεεχχάάσσωω νναα ζζηηττήήσσωω νναα εεππααννααφφέέρροουυµµεεκκάάπποοιιεεςς έέννννοοιιεεςς σσωωσσττάά....όότταανν λλέέµµεε ΘΘεεόόςς,, νναα εεννννοοοούύµµεε οοννττόόττηητταα µµεε ΑΑγγάάππηηΜΜΟΟΝΝΟΟ....όότταανν λλέέµµεε θθρρηησσκκεείίαα,, νναα εεννννοοοούύµµεε εελλεευυθθεερρίίαα κκααιι όόχχιιµµααννττρρίί....όότταανν λλέέµµεε υυγγεείίαα,, νναα εεννννοοοούύµµεε ττοο δδιικκααίίωωµµαα κκααιι όόχχιι ττοολλάάδδωωµµαα....αακκόόµµηη,, νναα µµήήνν ξξεεχχάάσσωω νναα ζζηηττήήσσωω έένναανν κκόόσσµµοο,, όόπποουυόόλλοοιι εείίννααιι ίίσσοοιι....ααννεεξξααρρττήήττωωςς χχρρώώµµααττοοςς,, κκααττααγγωωγγήήςς,, ιιδδεεώώνν,, θθρρηη--σσκκεείίααςς ήή οοττιιδδήήπποοττεε άάλλλλοο....αακκόόµµηη µµίίαα ττεελλεευυττααίίαα χχάάρρηη....αανναακκααττααννοοµµήή ππλλοούύττοουυ,, ήή κκοοιιννοοκκττηηµµοοσσύύννηη....((δδιιααλλέέγγεειιςς εεσσύύ))....

υυγγ:: εελλππίίζζωω νναα λλάάββωω ττοο δδώώρροο µµοουυ όόσσοο ββρρίίσσκκοοµµααιι εεννζζωωήή....

ΠΠηηγγήή :: ΟΟ ττρρεελλόόςς ττοουυ χχωωρριιοούύ..

Γράφειo Mατθαίoς

Φραντζεσκάκης

Παραµονές Χριστουγέννων…

Κανονικά, λέω, κανονικά η προσµονήµιας νέας γέννησης µιας νέας ελπί-δας, ενός νέου µωρού, ενός νέου

καλέσµατος γιαν΄αγαπηθούµεκαι ν΄αγαπή-σουµε από τηναρχή θάπρεπενα δίνει πιθανό-

τητες, µικρές ευκαιρίες στην ελ-πίδα. Αν µας αφήσουν βέβαια…

Ένας φόβος, εξηγηµένος κι ανεξή-γητος, ένας ιός που απειλεί ή δεναπειλεί, µια οικονοµική κρίση που θαµας καταστρέψει ή δε θα µας κατα-στρέψει, ένας ορίζοντας που φαίνε-ται ή κρύβεται, στοιχεία πουκλείνουν ή δεν κλείνουν, άνθρωποιµε ανοιχτή ή κλειστή ψυχή…

Αµφισβήτηση, αµφιβολία, αµφίρρο-πες καταστάσεις, αµφιθυµία, αµφι-λεγόµενες πληροφορίες, αµφιλογία,αµφιταλάντωση… Ένα «αµφί» µπρο-στά από κάθε σκέψη, κίνηση, διά-θεση, συναίσθηµα. Τι χρώµα έχει τοαµφί; Νοµίζω γκρίζο, εκεί στη µέσητου άσπρου και του µαύρου, φόβοςαισιοδοξίας, φόβος απαισιοδοξίας.

Οι Ιανοί της ζωής µας πληθαίνουν,πολλαπλασιάζονται περίεργα και τι-νάζουν στον αέρα τις βεβαιότητες,τις ανόητες κι όµως, τόσο χρήσιµες,όσο τα χριστουγεννιάτικα παραµύθια

µας, αυτά τα πασπαλισµένα µε άχνηζάχαρη.

Ποια είναι αλήθεια και ποια το ψέµα;Ποιος έχει δίκιο και ποιος δεν έχει;Το εµβόλιο είναι καλό ή κακό;Νίκησε η υποκειµενικότητα την αν-τικειµενικότητα ή συνέβη το ανά-ποδο;Να πειθαρχώ ή να τα σπάω;Μόνος ή µε άλλους;Να γελάσω ή να κλάψω;Να ελπίζω ή να απελπιστώ;Γιατί πάω ολοταχώς προς τον Εγγο-νόπουλο που στο ‘Γλωσσάρι των Αν-θεων» µέσα από τις διαδοχικέςδιληµµατικές ερωτήσεις δηλώνει τηναπόλυτη σιγουριά της κατάφασηςστο ουσιαστικό;

«Το άλφα ή το ωµέγα;Το άλφαΤην εκκίνηση ή την άφιξη;Την εκκίνησηΤην χαρά ή την ανίαν;Την λύπηΤον άνθρωπο ή τον πόθο;Τον πόθοΤον πόλεµο ή την ειρήνη;Την ειρήνηΝ΄αγαπιέσαι ή ν΄αγαπάς;Ν΄αγαπώ»

Για µας εδώ κάτω στην πραγµατικό-τητα, η µόνη σιγουριά – τι παράξενηβεβαιότητα- η γέννηση του Χριστού,για µια ακόµη φορά. Είναι κι αυτό µιατρυφερή ελπίδα!!!

ΤΑ ΠΕΡΙΤΤΑ

«ΑΜΦΙ…»

Γράφειη Βαρβάρα

Περάκη

Η έγκυρη, ακηδεµόνευτη φωνή του πολίτη, η δική σου φωνή,

κάθε µέρα στον Sky και στους 91,8.συνεντεύξεις – καταγγελίες – αθλητικά

τοπική, πανελλαδική και διεθνής επικαιρότητα

Ο Ανδρέας Γερακάκης, ο Παντελής Γιαΐτσης, η Ελπίδα Κατσαράκηο Βασίλης Φουντουλάκης, ο Ματθαίος Φρατζεσκάκης,

ο Παντελής Χουλάκης και ο Μανώλης Μπουζάκης,

δεν µασούν τα λόγια τους, λένε τα πράγµατα µε τ’ όνοµά τουςκαι είναι µαζί σας στις αλήθειες και στα δύσκολα!

44ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

Από το Μάη ως το ∆εκέµβρη

Οι περισσότερες ιστορικές αναλύσεις που προ-σπαθούν σήµερα να προσεγγίσουν το Μάη του’68 και το νεολαιίστικο κίνηµα που ξεσπούσεεκείνη την εποχή και από τις δύο µεριές του σι-

δηρούν παραπετάσµατος, εκκινούν από την περιγραφήτης πρώτης µεταπολεµικής γενιάς ως µίας ξεχωριστήςκοινωνικής κατηγορίας µε µοναδικά χαρακτηριστικά. Έναςδεκαοχτάρης το ΄68 είχε γεννηθεί το 1950, όταν ποια ταερείπια από τα βοµβαρδισµένα κτίρια του β’ παγκοσµίουπολέµου είχαν εξαλειφθεί, η ενδηµική ανεργία και ο καλ-πάζων πληθωρισµός του µεσοπολέµου ήταν φαινόµεναάγνωστα, και ο φασισµός (στα χαρτιά τουλάχιστον) ένα

ρεύµα ιδεολογικά νεκρό. Με τουςγονείς τους αφοσιωµένους στοπρόσταγµα της ευταξίας µετά απόµία δεκαετία πολέµου και πολιτι-κών αναταραχών, οι νέοι, της ∆.Γερµανίας, της Γαλλίας ή της Ιτα-

λίας κ.ο.κ., είχαν λίγα κοινά. Τα πανεπιστηµιακά ιδρύµαταάρχιζαν για πρώτη φορά στην ιστορία να µαζικοποιούνται,οι ανεργία άγγιζε επίπεδα τριβής και µία ιδιόµορφη ισορ-ροπία τρόµου µεταξύ συνδικάτων και εργοδοτών εξασφά-λιζε ότι η µεταπολεµική οικονοµική ανάπτυξη διαχέοντανισοµερώς (σε σχέση µε ότι επρόκειτο να επακολουθήσει)στο σύνολο της κοινωνίας. Η δε αυτή σχετική διάχυση τουκοινωνικού πλούτου, δηµιούργησε για πρώτη φορά µία µα-ζική αγορά καταναλωτικών προϊόντων πέρα από τα απο-λύτως απαραίτητα, µε επιφανέστερη σχετική αγορά αυτήτων πολιτισµικών προϊόντων. Μπορεί το Χόλυγουντ και οιΜπήτλς να µην είχαν και την καλύτερη σχέση µε τα κινή-µατα, η διάδοση τους όµως ως προϊόντα προς µαζική κα-τανάλωση και η δηµιουργία ενός καταναλωτικού κοινούγια αυτά, ήταν αποτέλεσµα και της ταξικής πάλης.

Οι περισσότεροι κριτικοί του Μάη, τότε και σήµερα,επέµεναν να υποδεικνύουν τα κοντά ποδάρια των νέωνκοινωνικών κινηµάτων και των πρακτικών που υιοθετού-σαν, πάνω από όλα όµως (και µε αυτό θα ασχοληθούµεεδώ) σχολίαζαν αρνητικά τα κοινωνικά χαρακτηριστικά τωνσυµµετεχόντων σε αυτά. Η ιδέα ότι η πιο ευηµερούσα νε-ολαία στην ιστορία της ανθρωπότητας, θα αποτελούσε τηνπρωτοπορία του κινηµατικού ριζοσπαστισµού, όχι µόνοπροσέκρουε στη κοµµουνιστική ορθοδοξία της εποχής,που απέδιδε στους παραδοσιακούς εργαζοµένους αυτότο ρόλο, αλλά αποτελούσε και λογικό παράδοξο. Αν µόνο

η υλική καταπίεση ήταν σε θέση να κινητοποιήσει τιςµάζες, πως µπορούσε και κινητοποιούνταν µία γενιά πουπερνούσε καλύτερα από όλες τις προηγούµενες; Όπωςτο είχε εκφράσει ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι: «Σήµερα όλοι οιδηµοσιογράφοι του κόσµου σας γλείφουν τον κώλο …αλλά όχι εγώ καλά µου. Έχετε τα πρόσωπα κακοµαθηµέ-νων κωλόπαιδων, και σας µισώ όπως µισούσα και τουςπατεράδες σας… Όταν χθες στη Βίλλα Τζούλια δείρατετην αστυνοµία, εγώ συµπονούσα τους αστυνοµικούς γιατίείναι οι γιοί των φτωχών…». Όλες όµως αυτές οι κριτικέςαγνοούσαν, ηθεληµένα ή άθελα τους, το βασικό ερώτηµα,του γιατί ένα τµήµα του πληθυσµού, µην µπορώντας ναεκφραστεί µέσα από τις δοµές του υπάρχοντος πολιτικούσυστήµατος, στρέφεται εναντίον του. Αντί να κριτικάρουνέτσι τις αγκυλώσεις του πολιτικού και κοινωνικού τουςσυστήµατος, κριτίκαραν τις αγκυλώσεις τις οποίες αυτόείχε κληρονοµήσει τα παιδιά του. Η επανάσταση ήτανµόδα (σε µία εποχή όπου οι µόδες και ο καταναλωτισµόςεξαπλώνονταν σαν την πανούκλα), οι νέοι δεν είχαν τί-ποτα να χάσουν µέσα από τις συγκρούσεις τους (την ώραπου η µεταπολεµική ισορροπία του τρόµου είχε καταστή-σει την πολιτική για πρώτη φορά ζήτηµα βέλτιστης δια-χείρισης) και η βία τους ήταν εκφυλιστική για τηµαζικότητα του κινήµατος (το οποίο βέβαια εξαρχής αντι-µετωπίζονταν µε εντελώς παράλογη βία). Εν ολίγοις οιαντίδραση έφερε πάνω της το στίγµα της εποχής.

Σκέφτοµαι όλα τα παραπάνω, την ώρα που ακούωόλους τους δεξιούς και αριστερούς επικριτές του σηµε-ρινού νεολαιίστικου κινήµατος στη χώρα µας (που εδώ καιτέσσερα χρόνια εκ των πραγµάτων διαρκώς επανέρχεταιστο επίκεντρο των πολιτικών αντιπαραθέσεων) να λοιδο-ρούν όλες τις νεανικές κινητοποιήσεις. Το σηµερινό νε-ανικό κίνηµα, στις πλέον δραστήριες του εκφάνσεις, λένε,αρνείται να δηµιουργήσει σταθερές και αντιπροσωπευτι-κές δοµές, απαξιώνει κάθε έννοια δηµοκρατικότητας, επι-καλείται και καταφεύγει στη βία απερίσκεπτα και αδυνατεί,ή αποφεύγει, να θέσει συγκεκριµένους πολιτικούς στό-χους την ώρα που τα προβλήµατα περισσεύουν. Και ξανάλοιπόν το ερώτηµα αντιστρέφεται. Αντί να σκεφτούµε ποιακοινωνία θέλουν να αλλάξουν οι διαδηλωτές που συγ-κρούονται, σκεφτόµαστε πως θα αλλάξουµε τους διαδη-λωτές.

Η Ελλάδα σήµερα έχει από τα υψηλότερα ποσοστάανά κεφαλή κατόχων πανεπιστηµιακών πτυχίων και ταυ-

τόχρονα ελάχιστες ευκαιρίες για απασχόληση. Η φράση«εύρεση εργασίας» είναι κάτι σαν σχήµα οξύµωρο, στοβαθµό που οι δουλειές όχι µόνο σπανίζουν αλλά και στηνπραγµατικότητα δεν τις βρίσκεις αλλά τις ανταλλάζεις µεκοµµατικές εκδουλεύσεις. Η χώρα είναι πλέον στην κο-ρυφή των χωρών της Ευρώπης σε ύψος τιµών και στονπάτο σε ηµεροµίσθια. Έχει το ποιο απάνθρωπο εξετα-στικό σύστηµα στην Ευρώπη την ίδια στιγµή που το ίδιο τοσχολείο αδυνατεί να εµφυσήσει την οποιαδήποτε συλλο-γική αξία στους µαθητές της. Έχει το ποιο χυδαία εµπο-ρευµατοποιηµένο πολιτισµικό κύκλωµα που αποκόπτειπλήρως κάθε ζωντανό πόρο επικοινωνίας ανάµεσα στηνπολιτική και τις ανησυχίες των νέων. Και βέβαια έχει κα-τοχυρώσει την αστυνοµία ως το κατεξοχήν όργανο τηςεκτελεστικής εξουσίας, παραπέµποντας κάθε κοινωνικήαντίδραση, από την εποχή Σηµίτη και δόθε, στη θαλπωρήτων κλοµπ και των δακρυγόνων. Ποιο περιµένατε λοιπόννα βρείτε στους δρόµους, τον ιππότη µε το άσπρο άλογο;Μπορεί να µη µε εκφράζει πολιτικά, αλλά ο συγγραφέαςενός γκράφιτι σε µία από τις πορείες ήταν αρκετά ειλι-κρινής: «Μας ρηµάξατε τη ζωή, θα ρηµάξουµε ταπάντα…». Όπως και στο Μάη του ’68, έτσι και σήµερα, ηκοινωνία έχει αφήσει ανεξίτηλα στο σώµα των διαδηλωτώντα δικά της κουσούρια.

Μόνο που αυτή τη φορά οι προοπτικές όσων συµµε-τέχουν στις συγκρούσεις έχουν αντιστραφεί. Αν ο Μάηςτου ’68 ήταν η δυναµική εµφάνιση στο πολιτικό προσκήνιοµίας νέας γενιάς µορφωµένων µεσοαστικών στρωµάτων,οι σηµερινές συγκρούσεις εύκολα φαντάζουν ως σάλπι-σµα για την εξαφάνιση τους. Και µέσα από αυτή την προ-οπτική η εξέγερση του περσινού Ελληνικού ∆εκέµβρηπροκάλεσε ρίγη σε όλες τις κυβερνήσεις ανά την Ευρώπη.Αλλά ναι, ξέχασα, ο ∆εκέµβρης είπαµε δεν ήτανε εξέ-γερση…

Γράφειo Mιχάλης

Nικoλακάκης

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 200955

ΚΚααλλωωσσοορρίίζζοοννττααςς ττοο ΧΧεειιµµώώνναα –– σσεεδδιιααφφοορρεεττιικκάά εεππίίππεεδδαα –– σσκκέέφφττοοµµααιι,,

µµεε µµιιαανν εελλααφφρράά ααίίσσθθηησσηη σσααρρκκαα--σσµµοούύ,, όόττιι υυππάάρρχχοουυνν κκάάπποοιιεεςς µµέέρρεεςς

µµέέσσαα σσττοο χχρρόόννοο πποουυ ππρρααγγµµααττιικκάάχχααίίρρεεσσααιι νναα σσυυννααννττάάςς ττοουυςς –– ααθθλληη--ττιικκοούύςς –– ααννττιιππάάλλοουυςς σσοουυ.. ΕΕ λλοοιιππόόνν,,µµιιαα ααππόό ααυυττέέςς εείίννααιι κκααιι ηη σσηηµµεερριιννήή..

ΩΩςς ΟΟλλυυµµππιιαακκόόςς,, µµπποορρεείί νναα ππρροοσσδδιιοο--ρριισσττεείί µµεε ββεεββααιιόόττηητταα,, όόττιι έέννααςς εείίννααιικκιι οο ααννττίίππααλλοοςς.. ΚΚααιι όόππωωςς µµπποορρεείίττεενναα ααννττιιλληηφφθθεείίττεε µµιιλλάάωω γγιιαα ττηηνν 2299ηη

ΝΝοοεεµµββρρίίοουυ,, όόπποουυ ηη δδιιππλλήή ήήτττταα ττωωννππρραασσίίννωωνν σσεε πποοδδόόσσφφααιιρροο κκααιι µµππάά--

σσκκεεττ,, δδεενν θθαα µµπποορροούύσσεε ππααρράά ννααππρροοκκααλλέέσσεειι ««ααππααννωωττοούύςς οορργγαα--

σσµµοούύςς»»,, σσττοο κκόόκκκκιιννοο σσττρρααττόόππεεδδοο..

Αυτοαξιολογούµενος σαφέστατα ωςοπαδός, θα έλεγα ότι η µια πλευράµου, η αδιαπραγµάτευτη, είναι εκείνηπου δεν θα µε άφηνε ποτέ και για κα-

νένα, µα κανένα λόγο, να εµπλακώ στιςόποιες «τροµοκρατικές-ανεγκέφαλες» δρα-στηριότητες των οπαδών των οµάδων, πουκατά την ταπεινή µου άποψη, αποτελούν έναναπό τους βασικούς λόγους για τους οποίουςο Ελληνικός αθλητισµός δεν έχει καταφέρεινα βρίσκεται ακόµα πιο ψηλά. Η άλλη πλευράµου, είναι εκείνη του πάθους, αυτή που µεκάνει να ‘χω µια βασική έννοια κάθε Σαββα-τοκύριακο, µια σκέψη που µε ακολουθεί συ-νεχώς και τελικά θα «χρωµατίσει» µεχαρούµενα ή θλιµµένα χρώµατα τη διάθεσήµου για όλη τη βδοµάδα. Τι θα κάνει ο Ολυµ-πιακός, στο ποδόσφαιρο, το µπάσκετ, τοβόλεϊ, το πόλο, την πρέφα… Με λίγα λόγια,το αίµα µου νοµίζω ότι δεν είναι κόκκινο αλλάερυθρόλευκο µε λευκές, κάθετες ρίγες.

Όµως το σηµερινό άρθρο δεν έχει να κάνειµε την υποκειµενική αλλά την αντικειµενικήµου πλευρά ως φίλαθλος και όχι ως οπαδόςτου Ολυµπιακού. Ξεκαθαρίζοντας και µε τοπαραπάνω τις απόψεις µου, νοµίζω ότι δε-

σµεύοµαι λίγο παραπάνω στην αντικειµενικό-τητα, ειδικά όταν τα γραφόµενα «εκτίθενται»σε µια εφηµερίδα του πολιτισµού. Το αντικεί-µενο δεν είναι άλλο από τη µεταµόρφωση πουµπορεί να έχει µια οµάδα όταν θεωρείται χα-µένη, σχεδόν δεδικασµένα, κάτι σαν το χρο-νικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Έτσιέµοιαζε και η Κυριακή αυτή για τον Ολυµ-πιακό. Ο Παναθηναϊκός, αυτή την περίοδοτουλάχιστον, βρίσκεται ένα επίπεδο πάνω σεδύο βασικούς τοµείς. Στην πληρότητα του ρό-στερ, αλλά και το απουσιολόγιο. Παρόλααυτά, προσωπικά δεν έχω δει ευκολότεροντέρµπι τα τελευταία χρόνια. Οι απουσίες, οιτραυµατισµοί και η φυσική κατάσταση δεν εµ-φανίστηκαν στο γήπεδο, όπου µάλλον µπήκανµόνον οι φανέλες και σε αυτή τη σύγκριση κα-νείς δεν αντέχει στο ΓΓεεώώρργγιιοοςς ΚΚααρρααϊϊσσκκάάκκηηςς.Πραγµατικά, ο αγώνας δε χρειάζεται άλλασχόλια.

Εκείνο στο οποίο πρέπει να σταθεί κανείςείναι η οµοιότητα του ΟΟλλυυµµππιιαακκοούύ µε το έθνοςµας γενικότερα. Όταν όλοι είναι απόλυτα σί-γουροι για την επιτυχία, την επικράτηση, τοθρίαµβο, ο «ΓΓααύύρροοςς»» δεν έχει κανένα πρό-βληµα να απογοητεύσει τους πάντες. Η ΡΡόό--ζζεεννµµπποορργγκκ, η ΚΚααββάάλλαα και ο ΗΗρραακκλλήήςςπροσφάτως µπορούν να το βεβαιώσουν, εν-τούτοις, υπάρχει διαθέσιµη µια µεγάλη δια-χρονική λίστα γι αυτό. Αντίθετα, όταν όλοιθεωρούν το τέρας τελειωµένο, εκείνο πιθα-νότατα θα βρυχηθεί µε όλο του τον τσαµ-πουκά, ανατρέποντας τα προγνωστικά,κυρίως στην ΕΕλλλλάάδδαα. ∆εν είναι εντούτοιςµόνο τα αποτελέσµατα, είναι ολόκληρη η φι-λοσοφία που µετατρέπει τα «παλτά» – βλ.ΚΚωωννσσττααννττίίννοουυ– του Ευρωπαίου αντιπάλου σεφανατίλες, όταν κατηφορίσουν στο PPoorrttooLLeeoonnee.

Ο Παναθηναϊκός αντίθετα θα συνεχίσει τηνΕυρωπαϊκού περιεχοµένου κλάψα, περί επα-νάληψης της Ριζούπολης, πισωγυρίσµατοςτου ποδοσφαίρου, ανεπίτρεπτης κατάστασηςκ.λ.π. Η αλήθεια είναι ότι ακόµα και τα χρόνιατης παντοκρατορίας του, τη δεκαετία του ’70,αυτή στηρίχθηκε σε παίκτες οι οποίοι είχανκάτι από Ολυµπιακό. Θα φανταζόσασταν ποτέπ.χ. τον ΚΚωωννσσττααννττίίννοουυ να παραπονιέται για

παρενοχλήσεις πίσω από το τέρµα του ή το∆∆οοµµάάζζοο γιατί τον αντιµετώπισαν σκληρά; ΟΠαναθηναϊκός είναι εγκλωβισµένος, στοιχει-ωµένος σε αυτή την Ευρωπαϊκή λογική, πουέχει σε µεγάλο βαθµό βάση όταν αντιµετωπί-ζει από την Μπαρτσελόνα µέχρι και τη ∆υ-ναµό Βουκουρεστίου αλλά όταν θα έχει νααντιµετωπίσει ένα λυσσασµένο – ποδοσφαι-ρικά – σκύλο θα φοράει τη στολή του ΒΒάάζζεε--λλοουυ. Μπορεί έτσι κανείς να καταλάβει γιατί οΒΒαασσίίλληηςς ΧΧααττζζηηππααννααγγήήςς, 2-3 φορές κατά τηδιάρκεια της µετάδοσης έκανε το λάθος ναµιλήσει σε πρώτο πληθυντικό – παίζουµε, κιν-δυνεύουµε κ.λ.π. – µιλώντας για τον Ολυµ-πιακό. Όλοι θέλουν να ταυτίζονται µε αυτήτην παράφορη αβρότητα.

Στο µπάσκετ τα πράγµατα είναι τελείως δια-φορετικά. Ο Ολυµπιακός είναι πλέον η ακρι-βότερη οµάδα στην Ευρώπη, αποτέλεσµα τηςτρέλας δυο αδελφών που αποφάσισαν – ωςπότε αναρωτιέµαι κι εγώ – να δηµιουργήσουνέναν «αντιπρόσωπο» του NBA στην Ελλάδα.Όµως η τρέλα δεν είναι πάντα πρωτεξάδελφοµε το αποτέλεσµα. Ο Παναθηναϊκός είναιεκείνος που έχει την αυτοκρατορία, τη µέ-θοδο, τη λογική, τη συνέπεια, τους τίτλουςκαι στον πάγκο του τον καλύτερο προπονητήτου πλανήτη. ∆εν αστειεύοµαι καθόλου. Οτύπος, εάν µπορούσαν τα Αµερικανάκια ναξεπεράσουν – πραγµατικά – το σωβινισµότους και του εµπιστευόταν µια µεγάλη οµάδαστην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, θα είχανκαι εκεί µια επανάληψη µόνιµης κυριαρχίας.Εάν στον Ολυµπιακό δεν το καταλάβουν αυτόσύντοµα θα πρέπει να «δηµιουργήσουν- αγο-ράσουν» µια οµάδα, τη Μικτή Ευρώπης, πουθα µπορεί να παίρνει τα πρωταθλήµατα χωρίςκανένα προπονητή κι αυτό πραγµατικά δενξέρω αν θα ‘ναι κάτι που θα ευχαριστεί τουςΓαύρους, αφού δε θα ’χει καµία δηµιουργικήέννοια.

Εκεί που θα σταθώ κατ αναλογία µε το πο-δόσφαιρο είναι το Αµερικανάκι του Ολυµπια-κού, ο ΤΤσσίίλλννττρρεεςς. Προερχόµενος από µιασχολή όπου οι παίκτες προστατεύονται σχε-δόν υπέρµετρα, είναι βέβαιο ότι θα µπορούσενα επικαλεστεί την ασθένεια και τον επικεί-µενο θάνατο πατέρα του και να λείπει από τον

µατς του Φαλήρου. Ποιος άραγε από εµάς τουΕλληνάρες δεν θα το έκανε; Ποιος θα το συ-ζητούσε καν; Παρόλα αυτά το Αµερικανάκιµας έδειξε τι θα πει ψυχή, µια µε την απόδοσηκαι τους πανηγυρισµούς του µέσα στο γήπεδοκαι χίλιες µε το δάκρυ που διακριτικά σκού-πισε λέγοντας ότι ο πατέρας του θα χαµο-γελά τώρα ψηλά, κάπουπάνω από το ΣΕΦ. Λίγοπιο πέρα βρισκότανένας άλλος µεγάλο παί-κτης – ο Νίκολας – οοποίος είχε εκδιωχθείαπό την προηγούµενη οµάδα του γιατί δενπήγε να παίξει στην Σερβία η οποία είχε χα-ρακτηρισθεί ως επικίνδυνη χώρα για τουςπαίκτες των Η.Π.Α. Μέσα στο πνεύµα αυτό,ήταν πραγµατικά απίστευτη η απόφαση τουΤσίλντρες να µπει και να παίξει και εγώ προ-σωπικά θα το δεχθώ αυτό το µάθηµα ζωής,ως µια από τις µεγαλύτερες αθλητικά θυσίεςπου έχω ζήσει, έστω κι αν προέρχεται απόένα Αµερικανάκι. Σ’ ευχαριστούµε ΤΤζζοοςς, ηεκτίµηση µετατράπηκε σε σεβασµό και θαυ-µασµό, όποια κι αν θα είναι η συνέχεια σουστο θρύλο.

Ο χρόνος τρέχει πολύ γρήγορα σ’ αυτά ταπράγµατα κι ο Ολυµπιακός είναι η καταλλη-λότερη οµάδα για να εξασφαλίσει τον πλήρηόλεθρο ως διάδοχο κατάσταση ενός ανεπα-νάληπτου θριάµβου. Έτσι, την ώρα που δηµο-σιεύεται το άρθρο, οι βαθµολογικέςκαταστάσεις µπορεί να έχουν άρδην τροπο-ποιηθεί και µοιραία οι εντυπώσεις – της τε-λευταίας στιγµής - να έχουν ήδη αλλοιωθεί.Όµως, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει τοδιαχρονικό που συµβαίνει την ώρα που γρά-φονται αυτές οι γραµµές. Ο «ΓΓααύύρροοςς»» και τοόποιο ««ΤΤηηγγάάννιι»» του, διαµορφώνουν καταστά-σεις, ελλείψεις και κρίσεις, αθλητές, παίκτεςκαι «παλτά» σε σηµαιοφόρους µιας ιδεολο-γίας που καµιά φορά ξεπερνάει τα ευγενήόρια όπως - ενδεχοµένως - ορίσθηκαν απότους αρχαίου µας προγόνους, αλλά σίγουρααπελευθερώνει ένα µεγάλο ποσοστό τηςαδρεναλίνης που κρύβεται σε αθλητές, φιλά-θλους ή οπαδούς.

ΜΜηηχχααννιικκόόςς ΠΠααρρααγγωωγγήήςς && ∆∆ιιοοίίκκηησσηηςς MMsscc

Ολυµπιακός – Παναθηναϊκός (Γ)Αβρότητα και (Γ)Αβροφροσύνη …

Γράφει οΚυριάκος Γ.Κώτσογλου*

66ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

ΑΣΗΜΑΝΤΑ

Εκλογών συνέχεια2 µήνες προεκλογικός αγώνας για την

ανάδειξη νέου αρχηγού στη Ν.∆. Εκείνο όµωςπου ανέδειξε αυτή η περίοδος είναι η πτωχείαιδεών, ο αφυδατωµένος ιδεολογικός λόγος τοτετριµµένο των πολιτικών στοχεύσεων και τωνστρατηγικών της συντηρητικής παράταξης.Παρά τις προθέσεις ιδεολογικοπολιτικών αντι-παραθέσεων στο τέλος η κουβέντα κατέληγεστις προσωπικές διαµάχες, στις προσωπικέςστρατηγικές.

Παρά τις διαφαινόµε-νες αντιθέσεις µεταξύτων 2 κύριων διεκδικητώντης αρχηγίας, το πολιτικόαπόσταγµα αυτής τηςδιεργασίας είναι: Η Ν.∆.

µη έχοντας στο «είναι της» την έννοια του δια-λόγου, αλλά την «ηθική της δύναµης» (και αυτόεξηγείται ιστορικά, πολιτικά, και κοινωνιολογικάαλλά ξεφεύγει του παρόντος) πόλωσε την κου-βέντα µεταξύ του εθνικιστικού και πατριδολά-γνου λόγου του Σαµαρά και του κοµµατικούπατριωτισµού της Ντόρας. Κέρδισε ο Σαµαράςκαι δεν ήταν σε καµιά περίπτωση δυνατό νακερδίσει η Ντόρα Μπακογιάννη. Κέρδισε ο Σα-µαράς γιατί το «γονίδιο» της ∆εξιάς παραµέ-

νει ακόµα η «εθνικοφροσύνη». Του τα συγχώ-ρεσαν όλα, διότι εκφράζει τον αληθινό τουςχαρακτήρα.

Η Μπακογιάννη χρεώθηκε την 6ετία Καρα-µανλή, τους κουµπάρους τα Βατοπέδια, τουςνόµιµους άρα και «ηθικούς». Και έχασε πανη-γυρικά. ∆ιότι η διαδικασία εκλογής αρχηγού στηΝ.∆. ήταν συνέχεια των βουλευτικών εκλογών.Και έπρεπε να ‘’τιµωρηθούν ‘’οι υπαίτιοι,Ωραίαλοιπόν.Τώρα έχοµε δυό λαοπρόβλητους ηγέ-τες

Και θα πρέπει βέβαια να σκεφθούµε µεποιο θεσµικό , νοµιµοποιηµένο τρόπο θα αµφι-σβητηθούν ή θα αντικατασταθούν όταν χρει-αστεί.

Τους αρχηγούς των δύο κοµµάτων που µαςκυβερνούν εναλλάξ. Παρά το ότι ο ένας αιτιά-ται τον έτερο για το χάλι της Ελλάδας, όλοι οιΈλληνες γνωρίζουν ότι «βλάπτουν και οι δυοτην Συρία το ίδιο», που λέει και ο ποιητής.

Όµως συνεχίζουν και τους ψηφίζουν. Γιατίόλοι µας θέλουµε παντί τρόπο να «αποφύ-γουµε το ταµείο». Έτσι λοιπόν περιµένουµεµήπως στην παράσταση βγάλουν από το κα-πέλο τους περιστέρια ως θαυµατοποιοί, ωςµάγοι……

Γράφει οΓιώργος

Κοκκινάκος

Α Ν

Ε Π

Α Ι

Σ Θ

Η Τ

Ω Σ CCaannttaabbiillee

ΈΈνναα φφύύλλλλοο χχααρρττίί κκααλλλλιιγγρρααφφίίααςς ππόόσσεεςς εεπποοχχέέςς ττοο γγρράάψψααννεε κκιιύύσσττεερραα ττοο ττσσαακκίίσσααννεε,, κκααιι ττοο ξξααννααττσσαακκίίσσααννεε νναα ξξεεχχαασσττεείί σσττηηννττσσέέππηη;; ΊΊσσωωςς ααυυττήή ττηηςς εεππιιθθυυµµίίααςς.. ΚΚααιι ττηηςς ααλλήήθθεειιααςς εεππίίσσηηςς.. ΤΤηηνν ππρρωω--ττοοκκααθθεεδδρρίίαα θθαα ‘‘χχεειι ηη ππααννττόόςς κκααιιρροούύ εεπποοχχήή ττηηςς ααννααζζήήττηησσηηςς..ΤΤώώρραα θθαα ‘‘ππρρεεππεε ξξεεκκάάθθααρραα νναα δδιιαακκρρίίννεεττααιι κκααιι ττοουυ ννόόσσττοουυ ηηεεπποοχχήή µµαα µµεε ττιιςς κκλλιιµµααττιικκέέςς ααλλλλααγγέέςς εείίννααιι ππιιαα δδυυσσδδιιάάκκρριιτταα ττααχχννάάρριιαα ττηηςς.. ΗΗ εεπποοχχήή ττωωνν δδαακκρρύύωωνν ππάάλλιι,, θθαα εεξξοορρίίζζεεττααιι µµάάλλλλοοννεεννττόόςς.. --ΌΌλλαα κκααλλάά;; --ΝΝααιι,, ννααιι,, ββεεββααίίωωςςΕΕππααρρκκήήςς ηη ππρρααγγµµααττιικκόόττηηττααΥΥπποολλεειιππόόµµεεννηη ηη ααγγάάππηη

aa tteemmppoo

ΤΤοο ππέέλλααγγοοςς πποουυ ααννοοίίχχττηηκκεε µµεεςς σσττοο χχααµµόόγγεελλόό σσοουυΈΈνναα κκεελλάάηηδδιισσµµαα σσττοο ββάάθθοοςς ττωωνν µµααττιιώώνν σσοουυΈΈνναα φφττεερροούύγγιισσµµαα σσττοο χχρρώώµµαα ττωωνν µµααλλλλιιώώνν σσοουυΚΚιιννοούύνν ττοο πποοίίηηµµααΠΠόόσσοουυςς ααννέέµµοουυςς γγήήττεεψψααΠΠόόσσαα φφεεγγγγάάρριιαα γγέέµµιισσααΩΩςς νναα σσεε σσυυννααννττήήσσωω

ΒΒοούύλλαα ΚΚααννττεερράάκκηη

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 200977

Υπάρχει πάντα κάτι το συναρπαστικό στις συναυλίες ανοιχτών χώρων που πα-ρακολουθούνται από δεκάδες χιλιάδες κόσµου. ∆ηµιουργούν την ίδια αίσθηση µα-ζικής παράκρουσης που προκαλεί ένα γεµάτο γήπεδο ή µια µεγάλη διαδήλωση. Ηδύναµη της µάζας, η ευφορία που προκαλεί η ιδέα ότι βρίσκεσαι ανάµεσα σε τό-σους ανθρώπους µε τους οποίους σε συνδέει η κοινή αγάπη για κάτι – στο µυαλόσου – θεµελιακό ή δεν ξέρω κι εγώ ποιος άλλος παράγοντας συντελεί ώστε να γοη-τεύεσαι και να αφήνεσαι να τραγουδήσεις και να χαθείς µέσα στο πλήθος των λι-κνιζόµενων σωµάτων που σε περιβάλουν. Στην Ελλάδα δεν γίνονται συχνά τέτοιεςσυναυλίες, αφού για τα περισσότερα µουσικά είδη δεν υπάρχει αρκετό κοινό για ναστηριχθεί συναυλία στο ΟΑΚΑ για παράδειγµα. Σε µια περίοδο 25 χρόνων έχουνέρθει οι Pink Floyd, Madonna, Rolling Stones, Peter Gabriel και Bruce SpringsteenAC/DC, Metallica, Black Sabbath, Santana, Shakira και κάποιοι λίγοι ακόµα, που µε-ρικές φορές µάλιστα δεν συγκέντρωσαν τον απαραίτητο κόσµο, µε αποτέλεσµα ναφαλιρίσουν ολόκληρες εταιρείες διοργάνωσης.

Έβλεπα προχθές τις ουρές που σχηµατίστηκαν για τη δεύτερη εµφάνιση των U2επί ελληνικού εδάφους και αυτόµατα σκέφτηκα «θα πάω». Έψαξα τα DVD µου καιβρήκα το κλασικό Rattle and hum. Το ξαναείδα µε την ίδια όρεξη που το είχα δει καιτην πρώτη φορά πριν καµιά εικοσαετία και εντυπωσιάστηκα ξανά από τη ροή τηςµουσικής, των πλούτο των ιδεών, τη δοµή ενός από τα καλύτερα µουσικά ντοκιµαν-τέρ που γυρίστηκαν ποτέ. Έπιασα τα βινύλια και θυµήθηκα ξανά τα διαµάντια πουπρόσφεραν στη µουσική οι Ιρλανδοί. War, October, Boy, Unforgettable fire, Joshuatree, µια σειρά από τραγούδια που συνδέουν τη δεκαετία του ’80 µε όλες τις επό-µενες και τη ροκ αισθητική µε την αµφισβήτηση και τα κινήµατα. Και τότε συνειδη-τοποίησα ότι αυτό που έκανα ήταν στην ουσία ένα µουσικό µνηµόσυνο. Οι γλυκέςαναµνήσεις και η ιστορική και καλλιτεχνική σηµασία των άλµπουµ που έχουν γραφτείπερισσότερο από δεκαπέντε χρόνια πίσω δεν µπορούν να κρύψουν το γεγονός ότιοι U2 δεν έχουν πια λόγο ύπαρξης. Όπως και τόσοι άλλοι εξάλλου.

Ας µην παρεξηγηθώ, πρόκειται για ένα σηµαντικότατο σύνολο µε εντυπωσιακήδιαδροµή και τεράστια συµβολή στη σηµερινή µουσική. Ξεκαθαρίζω επίσης ότι δενείµαι από εκείνους που θεωρούν ότι όποιος γεµίζει στάδια έχει ξεπουληθεί στις δι-σκογραφικές και άλλα τέτοια γραφικά. ∆ε νοµίζω για παράδειγµα ότι όταν ο Θεο-δωράκης γέµιζε όλα τα στάδια της χώρας είχε ξεπουληθεί ή ότι ο Σαββόπουλοςπούλησε την ψυχή του για να τιγκάρει το ΟΑΚΑ. Καµιά φορά η ποιότητα αναγνωρί-

ζεται από τους πολλούς κι αυτές είναι περιπτώσεις για να χαίρεσαι κι όχι για ναγκρινιάζεις. Το πρόβληµα όµως, είναι ότι οι ίδιοι οι µουσικοί θέτουν τα στάνταρ γιαόσους τους παρακολουθούν, τόσο µε τις δουλειές τους, όσο και µε τις ιδέες πουεκφράζουν και τη στάση τους απέναντι στον κόσµο. Και οι U2 είναι γκρουπ που έχειθέσει πολύ ψηλά τον πήχη, από το ξεκίνηµά του, µέχρι και κάποια χρόνια πριν. Μου-σικά έχει δώσει τραγούδια – σταθµούς στη σύγχρονη µουσική, στιχουργικά έχειπροκαλέσει ανατριχίλες µε την αµεσότητα και το λυρισµό του και στην πράξη έχειδηµιουργήσει µια ολόκληρη γενιά ακτιβιστών στο αντιπολεµικό, οικολογικό και νε-ολαιίστικο κίνηµα. Αυτά όµως, ανήκουν στο παρελθόν. Το No line on the horizon, τοοποίο υποστηρίζουν µε την παρούσα περιοδεία δεν έχει καµία σχέση µε τις µεγά-λες µέρες τους. Το Silver and gold, το Bullet the blue sky, το Pride, το Sunday bloodySunday, κοµµάτια µεστά από νοήµατα που σηµάδεψαν την εποχή τους, δεν επανα-λαµβάνονται από µια εµφανώς κορεσµένη οµάδα µουσικών,που απλά δηµιουργεί συµπαθητικούς δίσκους. Κάποτε οΜπόνο σκαρφάλωνε στους τοίχους κι έγραφε µε σπρέι “Rockn’ roll stops the traffic”. Τώρα δίνει χιλιάδες δολάρια για ναταξιδέψει το καπέλο του (!;) πρώτη θέση. Οι U2 δεν ανήκουνπια στη µουσική πρωτοπορία. ∆εν αποτελούν τη συνείδησητου κοινού τους. Αρκούνται στη φιλανθρωπία και ξέγραψαν τον ακτιβισµό. Είναιγκρουπ του οποίου η παρακολούθηση έχει µουσειακή αξία, όπως είχε η συναυλίατων Rolling Stones του Mick Jagger, ο οποίος απαγορεύει στα συγκροτήµατα πουτους συνοδεύουν στις περιοδείες να χοροπηδούν πάνω στη σκηνή από ξύλο Αµα-ζονίου που έχει κατασκευάσει για τον εαυτό του. Εύχοµαι ολόψυχα σε όσους πάνεστη συναυλία να περάσουν υπέροχα. Όσο για τη µουσική, υπάρχει αρκετή και εξαι-ρετική, ακόµη και χωρίς τους Ιρλανδούς σούπερ σταρ.

Οφείλω να διορθώσω µια αδικία στο κείµενο του προηγούµενου µήνα: ξέχασατο βιβλίο του ∆ηµήτρη Μίγγα «Στα ψέµατα παίζαµε», εκδόσεις Μεταίχµιο. Εξαιρε-τικό και γλυκύτατο.

Θανάτων σηµαντικών ανθρώπων συνέχεια. Έφυγε ο Κρις Χάρµαν. ∆εν υπάρ-χουν λόγια. Η θεωρία, οι ανθρωπιστικές επιστήµες, οι ανήσυχοι τύποι απανταχούέχασαν ένα δικό τους.

Η Σ

υνωµ

οσία

του θ

ορύβ

ου

Γράφει οΓιώργος

Μανουσέλης

88ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

Το πρώτο δεκαήµερο του ∆ε-κεµβρίου πραγµατοποιήθηκεη παγκόσµια διάσκεψη για τοκλίµα στην Κοπεγχάγη. Πα-ρουσιάζεται ως η σηµαντικό-

τερη παγκόσµια διάσκεψη για τοπεριβάλλον µετά από αυτή του Κιότο το1997. Μαζί όµως µε το κλίµα και το πε-ριβάλλον στην 25χρονη πορεία τηςκλιµατικής αλλαγής αναπτύσσετε και ηέννοια της βιώσιµης ανάπτυξης. Ωςβιώσιµη ανάπτυξη θεωρούµε, την ανά-πτυξη που ανταποκρίνεται στις ανάγ-κες του παρόντος, χωρίς να

υποθηκεύει τηνικανότητα τωνµελλοντικών γε-νεών να ικανο-ποιήσουν τιςδικές τους ανάγ-

κες (UNESCO, ESD:2003d). Θα λέγαµεότι είναι ένα «όραµα ανάπτυξης», καιαφορά ζητήµατα οικονοµικής ανάπτυ-ξης, κοινωνικής εξέλιξης και περιβαλ-λοντικής προστασίας, στηρίζεταιδηλαδή, και συνδέει τρεις µεγάλουςπυλώνες, το περιβάλλον, την οικονο-µία και την κοινωνία. Βασικός σκοπόςνα αντιµετωπίσει αποτελεσµατικά ζη-τήµατα όπως, ο αγώνας εναντίον τηςφτώχειας, η ισότητα των φύλων, τα αν-θρώπινα δικαιώµατα, η εκπαίδευση γιαόλους, ο διαπολιτισµικός διάλογος.Πρόκειται δηλαδή για µια ολιστική προ-σέγγιση φυσικών και κοινωνικών παρα-µέτρων. Από το 1985 η UNΕSCO καθιέρωσε τηθέσπιση των ∆εκαετιών για επικέν-τρωση της προσοχής σε µείζονος ση-µασίας και παγκόσµιας εµβέλειας

ζητήµατα.Η ανάδειξη και η εξέλιξη της έννοιαςτης αειφόρου ή βιώσιµης ανάπτυξηςσκιαγραφείται µέσα από το παρακάτωχρονικό πλαίσιο:1987: Η Γενική Συνέλευση των Ηνωµέ-νων Εθνών και συγκεκριµένα η Παγκό-σµια Επιτροπή για το Περιβάλλον καιτην Ανάπτυξη παρουσίασε την έκθεση: «Το κοινό µας µέλλον», στην οποίαγια πρώτη φορά εισάγεται δυναµικά ηέννοια της «βιώσιµης ανάπτυξης» ήτης «αειφόρου διηνεκούς ανάπτυξης»,έννοια προερχόµενη από την επίσηµηµετάφραση του αγγλικού όρου «sustai-nable development».1991: Οι οργανισµοί U.I.C.N, U.N.E.Pκαι W.W.F συντάσσουν µια δεύτερη έκ-θεση για τη στρατηγική της ∆ιατήρη-σης, µε τίτλο «Φροντίζοντας τη γη: Μιαστρατηγική για τη βιώσιµη ανάπτυξη».1992: Η Παγκόσµια Συνδιάσκεψη τωνΗνωµένων Εθνών για το Περιβάλλονστο Ρίο δηµιουργεί ένα παγκόσµιο Σχέ-διο ∆ράσης, το γνωστό ως Ατζέντα 21(UNESCO, Agenta 21), στο κεφάλαιο 36του οποίου, παρέχεται µια σειρά αρχώνκαι εννοιών για τη διευθέτηση των πε-ριβαλλοντικών προκλήσεων, υπό τοπρίσµα της αειφόρου ή βιώσιµης ανά-πτυξης.1994: Το Εθνικό Συµβούλιο για την«Εκπαίδευση για το Περιβάλλον» τηςΑµερικής στον ορισµό που έδωσε γιατη βιώσιµη ανάπτυξη αναφέρει αντ’αυτής την έννοια «Βιώσιµη µεγέ-θυνση» αντί για βιώσιµη ανάπτυξη,λόγω της υπερίσχυσης της ανθρωπο-κεντρικής αντίληψης και της έµφασηςστην «οικονοµική ευηµερία»

Ιούνιος 2002: Η ΠροπαρασκευαστικήΣυνάντηση για την αειφόρο ή βιώσιµηανάπτυξη στο Μπαλί της Ινδονησίαςπροτείνει την καθιέρωση της ∆εκαε-τίας της Εκπαίδευσης για τη βιώσιµηανάπτυξη.Σεπτέµβριος 2002: Η Παγκόσµια Συν-διάσκεψη Κορυφής για την αειφόρο ήβιώσιµη ανάπτυξη (WSSD) στο Γιοχά-νεσµπουργκ επιβεβαιώνει τη σηµασίατης υιοθέτησης της ∆εκαετίας της Εκ-παίδευσης για τη βιώσιµη ανάπτυξη,αρχής γενοµένης από την 1η Ιανουα-ρίου του 2005.∆εκέµβρης 2002: Η Γενική Συνέλευσητων Ηνωµένων Εθνών µε συναινετικέςδιαδικασίες λαµβάνει την απόφαση γιατην υιοθέτηση της ∆εκαετίας της Εκ-παίδευσης για τη βιώσιµη ανάπτυξη(2005-2014) και ορίζει την UNESCO ωςτον επικεφαλής φορέα για την προ-ώθηση της ∆εκαετίας.Ωστόσο αν και η έννοια της «βιώσιµηςανάπτυξης» έγινε «διάσηµη» διεθνώςκαι χρησιµοποιήθηκε ευρέως, έχει δε-χτεί και εξακολουθεί να δέχεται έντονηκριτική.∆ιανύοντας τη διεθνής δεκαετία τηςεκπαίδευσης για τη βιώσιµη ανάπτυξη2005-2014 (UNESCO, ESD:2003b), δενπρέπει να ξεχνάµε ότι εκπαιδεύουµετον κόσµο του «αύριο», παρέχονταςστα άτοµα και στις κοινωνίες, δεξιότη-τες, απόψεις, γνώσεις και αξίες για ναζήσουν και να εργάζονται µε ένα βιώ-σιµο τρόπο. Τίποτα δεν µπορεί να κερ-δηθεί µακροπρόθεσµα χωρίς µιαδιαρκή προσπάθεια διαπαιδαγώγησηςστην ανεκτικότητα και την αποδοχή τουδιαφορετικού, στην κατανόηση µεταξύτων πολιτισµών, στην ειρήνη µεταξύτων εθνών, στην µείωση της φτώχιαςκαι στην αναδιανοµή του πλούτου. Γιαόλα αυτά η εκπαίδευση έχει να δια-δραµατίσει ένα σηµαντικό και µετασχη-µατιστικό ρόλο. Πρέπει να εφοδιάσειτους µαθητές µε την απαιτούµενηγνώση και ικανότητα, µε σκοπό την κα-τανόηση, την αντιµετώπιση και την επί-λυση αυτών των προβληµάτων καιπαράλληλα να προκαλέσει το ενδιαφέ-ρον και τη βούληση που θα τους οδη-γήσουν σε δράση. Να γίνουν ενεργοί πολίτες του κόσµουγια ένα βιώσιµο µέλλον.

Γράφει οΓιώργος

Γώγουλος

Εκπαίδευση για τη βιώσιµη ανάπτυξη ««υυννίί ππιιρροούύννιι»»Φίλε καταναλωτή, Είµαστε Οµάδα Βιοκαλλιεργητών του Νοµού Χανίων και

σε καλούµε να συµµετέχεις σε αυτό το κίνηµα αλληλέγγυαςκαι δίκαιης συναλλαγή µεταξύ µας, για την αντιµετώπιση τηςαλόγιστης κερδοσκοπίας στο εµπόριο τροφίµων η οποία έχειφέρει σε αδιέξοδο την αϊφόρο παραγωγή αλλά και εσένα τονκαταναλωτή.

Προσφέρουµε τυποποιηµένα προϊόντα πιστοποιηµένηςβιολογικής παραγωγής

από τον αγρό στο πιάτο µε το σήµα «υνί πιρούνι». Τα προ-ϊόντα µας έχουν τυπωµένη την ανώτατη τιµή λιανικής πώλη-σης και τα στοιχεία παραγωγού επί της συσκευασίας ώστενα προστατεύεται ο καταναλωτής από τις όποιες ενδιάµεσεςκερδοσκοπικές βλέψεις και ο παραγωγός από ανέλεγκτη εκ-µετάλλευση. Η τιµή αυτή αφ'ενός προβλέπει µια δίκαιη τιµήπαραγωγού η οποία καλύπτει το κόστος µιας παραγωγής κοι-νωνικά δίκαιης και περιβαλλοντικά σωστής και αφ εταίρουεξασφαλίζει υψηλής ποιότητας τυποποιηµένα βιολογικά προ-ϊόντα σε προσιτή τιµή για τον κάθε καταναλωτή.

Τα προϊόντα µας είναι διαθέσιµα απ'ευθείας από εµάςτους παραγωγούς και από σηµεία λιανικής πώλησης που υπο-στηρίζουν το κίνηµα µας.

Οι λιανοπωλητές που συµµετέχουν στο κίνηµα «υνί- πι-ρούνι» προβάλλονται επωνύµως µέσα από όλα τα διαθέσιµασε µας µέσα µαζικής ενηµέρωσης. Επίσης διαφοροποιούνταικαι αναγνωρίζονται µε ειδικό αυτοκόλλητο σήµα του κινήµα-τος «υνί πιρούνι» στην πρόσοψη του καταστήµατος τους.

Τα προϊόντα µε το σήµα «υνί-πιρούνι» είναι πιστοποι-ηµένα βιολογικά προϊόντα που παράγονται σε αγροκτήµατατου Νοµού Χανίων από παραγωγούς, µέλη της οµάδας και συ-σκευάζονται σε πιστοποιηµένο τυποποιητήριο για βιολογικάπροϊόντα και µε επιπλέον πιστοποίηση ως προς την:

∆ιαχείριση Ασφάλειας Τροφίµων ISO 22000: 2005 (HACCP )

∆ιασφάλιση ποιότητας ISO 9001: 2000 ∆ιασφάλιση Περιβάλλοντος : ISO 14001:2004 Global Standard Food BRC International Food Standards IFS Version 5 (Higher Level). Στην προσπάθεια µας να προβάλλουµε την ιδέα της αλ-

ληλέγγυας συναλλαγής µεταξύ παραγωγού και καταναλωτή,αναζητούµε υποστήριξη και συµπόρευση µε τον κάθε ευαι-σθητοποιηµένο καταναλωτή και λιανοπωλητή που αναγνωρί-ζει την κοινωνική αυτή ανάγκη.

Η συµµετοχή σου προσφέρει τα µέγιστα στην ανάδειξη,προβολή αλλά και προστασία του κινήµατος µας, για το οποίοείµαστε βέβαιοι ότι θα αποτελέσει µοντέλο για ένα κοινωνικάευρύτερο κίνηµα στον τόπο µας.

Ενηµερωθείτε για εµάς στο inipirouni.gr ή στο6951000100 και στηρίξτε την ιδέα µας που συµφέρει όλους!

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 200999

Ηµέρα των Ατόµων µε ειδικές Ανάγκες∆εν θα περάσουν πολλές µέρεςκαι θα ξαναγίνει αναφοράγια τους ανθρώπους που πάσχουν από κάποια µορφή αναπηρίας. Αυτή η αναφορά θα γίνει γύρω στις 3-12, εθνική ηµέρα των Ατόµων µε ειδικές Ανάγκες.

Εργάζοµαι σε Σχολείο ειδικό.Το Σχολείο έχει την τύχη να έχει ιδιόκτητο κτίριο,δεν έχει, όµως, παιδική χαρά. ∆εν έχει πάγκους, σκάµµα, τσουλήθρα, τραµπάλα, δοκούς ισορροπίας, σπιτάκι επικοινωνίας, µονόζυγο…Κανονικά, δεν είναι στην δικαιοδοσία µου να προβάλλω το έλλειµµα. επειδή, όµως, γνωρίζω ότι το παιχνίδι, η ελεύθερη δραστηριότητα και η δοκιµασία κατά την διάρκεια αυτών, οξύνουν τον νου και οργανώνουν την σκέψη, παρακαλώ τους κ.κ. αρµόδιους Άρχοντες, να σκύψουν µε συµπάθεια πάνω από το οξύµωρο αυτό φαινόµενο, και να εξεύρουν λύση.

ΣΣααςς εευυχχααρριισσττώώ γγιιαα ττηηνν φφιιλλοοξξεεννίίαα,,ΕΕλλέέννηη ΜΜααρρααθθάάκκηη –– ΑΑνναασστταασσάάκκηη,, ΝΝοοέέµµββρριιοοςς 22000099

Οφετινός ∆εκέµβρης ήταν λιγό-τερο βίαιος αλλά περισσότεροαστυνοµοκρατούµενος. Περισ-σότερο απολογητικός και λιγό-τερο καταδικαστικός. Η περσινή

οργή έγινε περισυλ-λογή. Η συλλογικήµνήµη θόλωσε απότα δακρυγόνα, αλλάθρήνησε και απώ-λειες από το πέρα-

σµα του χρόνου που αµβλύνει την έντασηγεγονότων και καταστάσεων που δε βρί-σκονται πρώτα στη λίστα των κοινωνικώνδιεκδικήσεων, αφού η κατοχύρωσή τους δεσυνοδεύεται από απτά αποτελέσµατα,όπως είναι για παράδειγµα οι µισθολογικέςαυξήσεις ή κάποιο επίδοµα «αλληλεγγύης».Θα µπορούσε άραγε ποτέ να διοργανωθείένα εθνικό συλλαλητήριο κατά της βίας πουδιαπράττεται στον άνθρωπο και τη φύση;Φέτος, µε πιο ψύχραιµη και νηφάλια σκέψη,µπόρεσα να εκφράσω τους προσωπικούςµου αντίλογους για τον οργισµένο ∆εκέµ-βρη.Έτσι, από τις εκατέρωθεν µεµονωµένεςύβρεις και απειλές κράτησα το σύνθηµααπό πανό της µαθητικής νεολαίας τηςπόλης µου: ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ, ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΖΩΗ. Κράτησα τα λουλούδια που πρόσφε-ραν µαθητές στις δυνάµεις καταστολής.Αλήθεια, ποιος και πώς µπορεί να κατα-στείλει τη νεανική ορµή, το πάθος, το δι-καίωµα στο όνειρο, τη δίψα για ζωή, τηναπαίτηση για ελευθερία; Κράτησα τις συζη-τήσεις που έγιναν στην πόλη µου για τα γε-γονότα του ∆εκέµβρη από διάφορεςΝεολαίες. Η πρόληψη ξέρετε γίνεται καιµέσω του διαλόγου, ο θυµός εκτονώνεταιµέσω της επικοινωνίας.Στις οχυρωµένες πόλεις του κ. Υπουργούείχα να αντιτάξω τις ανοχύρωτες γενιές τηςανεργίας, των ελαστικών σχέσεων εργα-

σίας, των ενοικιαζόµενων εργαζοµένων,των γενεών που διαµελίζονται από τις ερ-γασιακές σχέσεις πολλών ταχυτήτων τιςοποίες νοµιµοποιούν οι κυβερνητικές πολι-τικές του «διαίρει και βασίλευε».Στις εκατοντάδες προσαγωγές και συλλή-ψεις που έγιναν, για τις οποίες οι µιντιακοίκαι κυβερνητικοί «δειπνοσοφιστές» προ-σπάθησαν να µας πείσουν ότι πραγµατο-ποιήθηκαν για χάρη της προστασίας τουπολίτη, είχα να διατρανώσω ότι εκατοντά-δες φορές προσήχθη η δηµοκρατία, οι ατο-µικές ελευθερίες, η αλήθεια.Στις ακροδεξιές στρεψοδικίες που ακού-στηκαν από το βήµα της βουλής είχα να αν-τιπροτάξω ότι τσίπα δεν έχουν ούτε αυτοίπου διαχειρίζονται τη βία για να ανεβάσουντα ποσοστά τους και να προσελκύσουν πε-ριδεείς ψηφοφόρους.Την κουκούλα του αντιεξουσιαστή δεν τηνφοβήθηκα ούτε µ’ εξόργισε η κουκούλα τουαστυνοµικού. Πιο πολύ σκιάχτηκα από τηδική µου µάσκα. Η δική µου «προθήκη», ηδική µου «βιτρίνα» φοβήθηκα µη σπάσει απόκάποια πέτρα ή λοστό. Και αποκαλυφθεί ηκοινωνική µου απραξία, η µικροαστική ευ-δαιµονία µου, ο ενεργοβόρος ωχαδελφι-σµός µου,ο ανερυθρίαστος ατοµικισµόςµου, οι πλαστογραφηµένες µου υποσχέσειςκαι ελπίδες που δίνω συχνά ως µεγαλύτερησε ανυποψίαστους µελλοντικούς ενήλικες.Μήπως τα οδοφράγµατα και τα συντεταγ-µένα πλήθη των νεανικών και ευθυτενώνκορµιών στήθηκαν για να εµποδίσουν τα µι-κρόψυχα σχέδια όλων εµάς που είµαστεκοντά στους νέους από απόσταση;Την ευθύνη για όσα γίνονται και θα γίνουνερήµην των νέων, τους οποίους προσπα-θούµε να µετατρέψουµε σε κοµπάρσουςτης ζωής, τη φέρουµε όλοι. Υποκινητές τηςδυσαρέσκειας και της αγανάκτησής τους εί-µαστε όλοι µας. Ας το παραδεχτούµε.

Αντίλογοι

Γράφει η ΜαρίαΚρέτση

Τα Χριστούγεννα, για τους περισσότερους από εµάς, είναι συνυφα-σµένα µε τη γιορτινή ατµόσφαιρα, µε ένα διάλειµµα από την εργασία,µε οικογενειακές συγκεντρώσεις και την ανταλλαγή δώρων. Έτσι γιατην πλειοψηφία των ανθρώπων, η γιορτινή αυτή περίοδος φέρνει στον

νου ευχάριστες εικόνες. Ταυτόχρονα όµως η εορταστική περίοδος φέρνει µιααλλαγή από την καθηµερινή ρουτίνα και κάθε αλλαγή, ευχάριστη ή δυσάρε-στη, απαιτεί ένα σύνολο προσαρµογών από µας, προσαρµογές οι οποίες ση-µαίνουν ένα πράγµα: άγχος. Σε γενικές γραµµές οι συνηθισµένες πηγέςάγχους αυτή την περίοδο συµπεριλαµβάνουν την οικονοµική επιβάρυνση των

δώρων, τις οικογενειακές συγκεντρώσεις, την«υποχρεωτική» διασκέδαση/την «πίεση» πουασκούµε στον εαυτό µας για να διασκεδάσουµε, τοιδιαίτερα γεµάτο µε κοινωνικές επαφές πρόγραµµαή από την άλλη µεριά την πιθανή αποµόνωση, τηνυπερκατανάλωση αλκοόλ και φαγητού, την έλλειψηύπνου ή και απλώς την αλλαγή της ρουτίνας του

ύπνου µας, την έλλειψη άσκησης κλπ. Τη γιορτινή αυτή περίοδο όντως αυξάνεται το άγχος µας – τα Χριστούγενναφαίνεται να κάνουν τον κόσµο µας πιο «έντονο». Η εντατικοποίηση αυτή τηςεµπειρίας, σε ανθρώπους οι οποίοι έχουν προβλήµατα ψυχικής υγείας ή είναιπιεσµένοι από ήδη υπάρχουσες δυσµενείς συνθήκες, πιθανόν να δηµιουρ-γήσει και άλλα προβλήµατα ή να χειροτερέψει τα ήδη υπάρχοντα. Για παρά-δειγµα, άνθρωποι οι οποίοι έχουν διαγνωσθεί µε διαταραχές της διάθεσης(πχ κατάθλιψη) ή µε αγχώδεις διαταραχές ίσως την περίοδο αυτή να βιώ-σουν µια όξυνση των συµπτωµάτων λόγω του άγχους της εορταστικής πε-ριόδου. Από την άλλη µεριά, άνθρωποι µε σχετικά άθικτες τις άµυνές τους,οι οποίοι είναι καλά προσαρµοσµένοι και λειτουργικοί στην καθηµερινότητάτους, ενώ ίσως βιώσουν πιέσεις εξαιτίας της εορταστικής περιόδου, τοάγχος που θα αναδυθεί θα είναι κατά πάσα πιθανότητα διαχειρίσιµο. Εάν πριν ή κατά την εορταστική περίοδο διαπιστώσετε ότι γίνεστε ευερέθι-στοι, έχετε αϋπνίες, χάνετε την όρεξή σας, νιώθετε ένταση (νιώθετε «σφιγ-µένοι», έχετε πονοκεφάλους), ή νιώθετε ότι «πνίγεστε», τότε ίσως το άγχοςσας να έχει ξεπεράσει τα επίπεδα στα οποία αισθάνεστε ότι µπορείτε να τοαντιµετωπίσετε µε ευκολία. Τι να κάνετεΗ εµπειρία δείχνει ότι ο καλύτερος τρόπος για να αντιµετωπίσουµε το άγχοςείναι να προετοιµαστούµε για τις δυσκολίες που έρχονται. Η οικονοµικήπίεση που προκαλεί η συγκεκριµένη περίοδος, για παράδειγµα, είναι ευκο-λότερα διαχειρίσιµη αν έχουµε προετοιµαστεί για αυτή από νωρίς µέσα στηχρονιά. Κάντε µια λίστα µε τα δώρα που θέλετε να αγοράσετε και αφού υπο-λογίσετε τις οικονοµικές σας δυνατότητες κατανείµετε το διαθέσιµο ποσό.Ακόµη, διαχειριστείτε τα οικονοµικά σας µέσα στη χρονιά λαµβάνονταςυπόψη τις οικονοµικές ανάγκες της Χριστουγεννιάτικης περιόδου (πχ απο-ταµιεύοντας κάποια χρήµατα κάθε βδοµάδα κατά τη διάρκεια του χρόνου γιατα έξοδα των Χριστουγέννων που θα έρθουν). Ψωνίστε νωρίτερα, εκτός εορ-ταστικής περιόδου, και γλυτώστε και το άγχος που ίσως να προκληθεί απότον συνωστισµό κι από το ότι δεν βρίσκετε αυτό που ψάχνετε.Όσοι περνούν Χριστούγεννα µακριά από την οικογένειά τους καλό είναι ναφροντίσουν να µην µείνουν µόνοι αυτές τις ηµέρες. Αναζητήστε την παρέαάλλων που βρίσκονται σε παρόµοια θέση κι αδράξετε αυτή την ευκαιρία γιανα συνδεθείτε καλύτερα µε ανθρώπους που έχετε γνωρίσει εδώ, καλώνταςτους να περάσετε µαζί κάποιες από τις γιορτές. Αποδεχτείτε επίσης προ-

σκλήσεις άλλων που ίσως από ευγένεια θα απορρίπτατε. Το άγχος που µπορεί να προξενήσει η αποµόνωση από τους συγγενείς είναικάτι εύκολα κατανοητό. Ωστόσο, το άγχος που µπορεί να προκαλέσουν οιοικογενειακές συγκεντρώσεις είναι δυνητικά εξίσου έντονο και κάτι για τοοποίο δεν είµαστε συνήθως ενήµεροι ή προετοιµασµένοι. Η αναζωπύρωσηπαλιών ανταγωνισµών ανάµεσα σε αδέρφια, η «πρόσκληση» για επιστροφήσε παλιότερους ρόλους και τρόπους συσχέτισης µε άλλα µέλη της οικογέ-νειας, η προσπάθεια που ίσως να καταβάλουµε για να αποδεχθεί η οικογέ-νειά µας τη νεοαποκτηθείσα ταυτότητά µας, όλα αυτά µπορούν ναµετατρέψουν το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι σε πεδίο µάχης. Ο κανόνας είναιγενικά απλός: εάν η οικογένεια είχε την τάση να τσακώνεται σε προηγούµεναΧριστούγεννα αποδεχθείτε το και µην περιµένετε ότι κάτι θα αλλάξει αυτάτα Χριστούγεννα – αντίθετα, προετοιµαστείτε για να καταφέρετε να µείνετεήρεµοι. Προετοιµασία σε αυτή την περίπτωση σηµαίνει πρόβλεψη και δηµι-ουργία εναλλακτικών λύσεων. Αν για παράδειγµα περιµένετε ο πατέρας σαςνα ξαναφέρει στην επιφάνεια το συνηθισµένο θέµα των εργασιακών σας επι-λογών, αποφασίστε αυτή τη φορά να τον ενηµερώσετε από πριν ότι επιθυ-µείτε να απολαύσετε την παρέα του χωρίς να συζητήσετε τα επαγγελµατικάσας. Κατόπιν, κάθε φορά που δοκιµάζει να ανακινήσει το συγκεκριµένο θέµαθυµίστε του ότι προτιµάτε να µην κουβεντιάσετε τα της δουλειάς αυτές τιςµέρες. Αν επιµείνει, απλά να είστε προετοιµασµένοι να αλλάξετε θέµα, ναζητήσετε συγγνώµη για πάτε στην τουαλέτα, να βγείτε για µια σύντοµη βόλτα- κι όλα αυτά πριν τα πνεύµατα οξυνθούν. Θυµίστε στον εαυτό σας ότι η οι-κογενειακή συγκέντρωση δεν θα κρατήσει πολύ, πάρτε µερικές βαθιές ανά-σες και αρνηθείτε να χειροτερέψετε τα πράγµατα – παραµείνετε ήρεµοι. Περνάµε αρκετό χρόνο τα Χριστούγεννα σκεφτόµενοι αυτούς που αγαπάµε,προσπαθώντας να ικανοποιήσουµε τις επιθυµίες τους και να τους φροντί-σουµε, ξεχνώντας µερικές φορές έτσι ότι αν εµείς οι ίδιοι δεν αισθανόµα-στε καλά δεν θα είµαστε σε θέση να φροντίσουµε τους άλλους. Για αυτόντο λόγο, προγραµµατίστε χρόνο µέσα στις διακοπές για να φροντίσετε τονεαυτό σας: για ένα σύντοµο διάλειµµα από τις κοινωνικές υποχρεώσεις, γιαχαλάρωση, για άσκηση, για να απολαύσετε ένα µπάνιο, την παρέα ενός αγα-πηµένου σας φίλου ακόµη και για γυµναστική. Περνάµε καλύτερα όταν θυµίζουµε στον εαυτό µας ότι η πραγµατικότητά µαςδιαφέρει, καθώς ίσως οφείλει, από αυτήν της τηλεόρασης. Καλές γιορτές!

**ΨΨυυχχοολλόόγγοοςς

1100ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

Άγχος και Χριστούγεννα

Γράφει ο Γιάννης Λύκος*

Τα ΟινοΚρητικά είναιαπό τις δραστηριότητες

που έχουν κάνει την εµφάνιση τους

τα τελευταία χρόνιαστα Χανιά και διεκδικούν µε

ιδιαίτερη δυναµικήτην καθιέρωση τους ωςθεσµό για το Κρασί και

την Κρήτη. Για την ιδέα,

την πορεία και τις προοπτικές µιλάµε

µε τον οινόφιλο και εµπνευστή της

προσπάθειας Νεκτάριο

Τζοµπανάκη.

Μ.Φ.

ΟινοΚρητικά. Μια σύντοµη αναδροµή …

To 2006 είχα την ιδέα , επηρε-ασµένος από ένα άρθρο για τηνπεριοχή του Barolo της Ιταλίας , ναµαζευτούν όλοι οι Κρήτες παρα-γωγοί σε ένα χώρο επί ίσους όρουςδηλαδή χωρίς περιττούς στολι-σµούς αλλά ένα τραπέζι απλό µε ταπροϊόντα τους.

Για να έφτανα στον στόχο µουέπρεπε να έφερνα σε επαφή τηνανατολική µε την δυτική Κρήτη(τους οινοποιούς). Γνώριζα ότι οιπαραγωγοί του Ηρακλείου είχανοργανωθεί δηµιουργώντας ένα ∆ί-κτυο που το ονόµαζαν∆Ο.Ν.Η.(∆ίκτυο ΟινοπαραγωγώνΝοµού Ηρακλείου) και είχαν εκλέ-ξει πρόεδρο τον Νίκο τον Μηλια-ράκη , έναν άνθρωπο µε ανοιχτόµυαλό και ενωτικό χαρακτήρα.Του ζήτησα να έρθει στα Χανιάκαι να καταθέσει την εµπειρία τουως ∆ίκτυο στους Χανιώτες καιΡεθεµιώτες παραγωγούς. Η συ-νάντηση έγινε στην Ο.Ν. στα ταµ-πακαριά µε συµµετοχή δύοοινοποιών από το Ρέθυµνο καιοκτώ από τα Χανιά. Έτσι έγινε τοπρώτο βήµα. Τον Μάρτιο του 2007κατέθεσα την ιδέα-πρόταση µουστον Νοµάρχη Χανίων και του ζή-τησα να φιλοξενήσει κάποιους δη-µοσιογράφους γεύσης και νααναλάβει το ενοίκιο στο Κ.Α.Μ.και όλη την οργάνωση θα την ανα-λάµβανα εγώ.

Η πρόταση µου ήταν αυτό πουανέφερα και προηγουµένως.Όπως το Barolo µια φορά τονχρόνο ανοίγει τις πόρτες του γιατους δηµοσιογράφους και τους κα-ταναλωτές έτσι και εδώ στα Χανιά

να παρουσιάζεται ο Κρητικός αµπε-λώνας προς τα έξω , χωρίς να ντρέ-πεται το κρασί που παράγει. ∆ηλαδήαντί για να πάει ο Μωάµεθ στο βουνόπάει το βουνό στον Μωάµεθ. Τον Νο-έµβριο του ίδιου έτους τα Οινοκρη-τικά έγιναν πραγµατικότητα µεσυµµετοχή 15 δηµοσιογράφων από ταµεγαλύτερα έντυπα γεύσης της χώραςµας όπως Gourmet Ελευθεροτυπίας ,Cook Book έθνος , Αθηνόραµα , Αµ-πελοτόπι , Βήµα Gourmet κ.α. Στουςδηµοσιογράφους είχα φτιάξει έναπρόγραµµα εστίασης των εστιατο-ρίων της πόλης µας.

Εδώ θα πρέπει να ευχαριστήσωόλα τα εστιατόρια που τώρα και τρίαχρόνια στηρίζουν αυτή την προσπά-θεια µε χορηγία του τα γεύµατα τονκαλεσµένων µας. Αναφέρω τα ονό-µατα τους γιατί αξίζουν συγχαρητή-ρια : Χρυσόστοµος , Ταµάµ ,Μανουάλι , Φάκα ,Οινοποιείο , Με-σογειακό , Όναρ , Cozmos , Καρυά-τις , Baahar , Μπουράκια , Σαφράν ,Μπακαλιαράκια , Εφ Γωνία , Πηγάδιτου Τούρκου , Vineria 36 ελπίζω ναµην ξέχασα κάποιον.

Πως θα προσδιορίζατε το στόχοτης δραστηριότητας;

Ο στόχος της εκδήλωσης δεν είναιεµπορικός µε την έννοια ότι θα έρθειο χονδρέµπορος και θα αγοράσει τοστοκ του παραγωγού ή θα πουλήσουνκρασιά µέσα στον χώρο της παρου-σίασης κατά τα άλλα οι στόχοι της εκ-δήλωσης είναι πολυδιάστατοι .α)Τηνπαρουσίαση των Κρητικών κρασιώνενωµένοι σαν µία γροθιά οι οινοποιοί, µε ίσους όρους. β) Την προβολή τουκάθε οινοποιού µε σχεδόν µηδενικόκόστος (κρασιά-διαµονή) σε κατανα-λωτές και δηµοσιογράφους (κάποιοιαπό αυτούς τους δηµοσιογράφους θαείναι οι δοκιµαστές στα βραβεία τηςΘες/νίκης)

γ) Την διαφήµιση του τόπου µαςαπό τα µεγαλύτερα έντυπα της χώραςµας και όχι µόνο (φέτος είχαµε συµ-µετοχή και από Πολωνία) δ) Κάποιααπό τα εστιατόρια που επισκέφτηκανοι δηµοσιογράφοι προτάθηκαν ήπήραν κάποιο βραβείο ή διάκριση σεδιάφορους διαγωνισµούς. ε ) Την κα-θιέρωση των Οινοκρητικών Πανελ-λαδικά. Τι εννοώ : κάθε Σεπτέµβριοσυζητιέται σε όλη την Ελλάδα , απότους ανθρώπους της γεύσης ,οι ηµε-ροµηνίες των Οινοκρητικών

Η ανταπόκριση επαγγελµατιών καικόσµου;

Το 2007 είχαµε περίπου 400 επι-σκέπτες , το 2008 περίπου 800 και το2009 πρέπει να ξεπέρασαν του 1000.

Θα µπορούσε να ήταν περισσότε-ροι αλλά πιστεύω χρόνο µε τον χρόνοαυτό θα γιγαντώνεται.

Αν κάποιος ήθελε να περιγράψει τοκρασί της Κρήτης πως θα το έκανε;

Θα σας απαντήσω κάνονταςσύγκριση το παρών µε το παρελθόν.Τώρα έχοµε επαγγελµατίες Οινοποι-ούς , παλιά είχαµε κατά ανάγκηαγρότες. Τώρα έχοµε επιδοτήσεις σεεξοπλισµούς , παλιά δεν είχαµε αυτήτην δυνατότητα. Τώρα έχοµε ιδιωτι-κές πρωτοβουλίες (άγχος, επενδύσεις, φιλοδοξίες για καλύτερη ποιότητα ), παλιά είχαµε τους Συνεταιρισµούς-Ενώσεις (ψηφαλάκια , δηµόσιοιυπάλληλοι , εξυπηρέτηση κουµπάρωνµε κάκιστη Α ύλη). Τώρα έχοµε νέαγενιά παραγωγών µε σπουδές, µεανοιχτά µάτια νέες ιδέες , παλιά εί-χαµε παραγωγούς που οι γνώσειςτους ήταν περιορισµένες. Τώρα επι-τρέψαµε στον εαυτό µας να δοκιµά-σουµε και άλλες ποικιλίες κρασιώνπου µπορούν να καλλιεργηθούν στοντόπο µας , τότε υπήρχαν παρωπίδεςκαι το ξόρκιζαν σαν µία αίρεση στονοινικό δογµατισµό τους

Με τι ρυθµούς αναπτύσσουµε οι-νοποιητική κουλτούρα;

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000οι ρυθµοί ήταν αρκετά ικανοποιητι-κοί , τώρα περίπου δύο χρόνια υπάρ-χει µία επιβράδυνση που την θεωρώφυσιολογική.

Οι ειδικοί έχουν αποφανθεί ότιπέρα όλων των άλλων ισχυρό τουρι-στικό εργαλείο αποτελούν οι εµπει-ρίες που αποκοµίζει ο ταξιδιώτης σεέναν τόπο. Το κρασί µπορεί να είναιµία από τις πιο δυνατές εµπειρίες;

Μπορεί µόνο όταν συνδυαστείκαι µε άλλες γαστρονοµικές εµπει-ρίες.

Όταν θα συνοδεύσει ο επισκέ-πτης το Κρητικό κρασί µε έναγεύµα ντόπιο (πρώτη ύλη - συνταγή) , σε ένα χωριό του νησιού , αµέσωςτακτοποιείται η χαλαρότητα τωνδιακοπών , η γαστρονοµία του τόπουσε ένα γεωγραφικό σηµείο ιδανικόγια τον τουρίστα. Τι θέλω να πω: αν οίδιος επισκέπτης µετά από ένα µήναστην χώρα του δοκιµάσει να δηµι-ουργήσει το ίδιο πιάτο µε το ίδιοκρασί , πιστέψτε µε ότι το πιάτο θατου είναι αδιάφορο λόγω πρώτηςύλης , αλλά το κρασί µε το που θακλείσει τα µάτια του να απόλαυση τηνπρώτη γουλιά θα του φέρει µπροστάτου την φωτογραφία της Κρήτης.Αυτό είναι γευστική εµπειρία.

Πόσο κοντά είµαστε στην ιδέα τηςανάπτυξης του οινοτουρισµού;

Νοµίζω πως είµαστε κάπου στοµέσο. ∆εν πρέπει να γίνουν βιαστικέςκινήσεις. Η ∆ρόµοι του Κρασιού στηνΚρήτη έχουν ξεκινήσει από Ανατο-

λικά (Ηράκλειο) εδώ τα οινοποιίαπροετοιµάζονται και συζητούν µε-ταξύ τους , την ανάπτυξη του οινο-τουρισµού. Πιστεύω ότι το καλοκαίριτου 2011 θα είµαστε σε θέση να έχοµεµια ολοκληρωµένη παρουσίαση .

Υπάρχει κάποιο στοιχείο σεσχέση µε τον οινοτουρισµό, το οποίονα σας εξέπληξε ευχάριστα, όταν τοανακαλύψατε σε άλλες ευρωπαϊκέςχώρες;

Πρότυπό παράδειγµα είναι οι∆ρόµοι του Κρασιού στην Μακεδο-νία. Αυτό που µου έκανε µεγάλη εν-τύπωση είναι ότι µε τον οινοτουρισµόδηµιουργήθηκαν δράσεις παράλλη-λες µε τα επισκέψιµα οινοποιία πουγνώριζες την γαστρονοµική κουλ-τούρα της κάθε περιοχής (µικράεστιατόρια , φάρµες µε αγροτικάπροϊόντα κ.α.)

Ποια είναι η βασική δυσκολία γιατην ανάπτυξη του οινοτουρισµού ;

Η επισκεψιµότητα των οινοποι-είων. Από τα 10 περίπου οινοποιίατου Νοµού µας τα 3 ή 4 είναι επισκέ-

ψιµα. Οι οδικές προσβάσεις είναι σταπερισσότερα απαράδεκτες . Οι πα-ράλληλες δράσεις κάπου είναι ανύ-παρκτες , κάπου άλλούδηµιουργούνται τώρα και κάπουυπάρχουν αλλά πρέπει να συνεργα-στούν και να συντονιστούν .

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 20091111

Θέµα: ΟινοΚρητικάΠρόσωπο: Νεκτάριος Τζοµπανάκης

1122ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

ΠΠοοιιέέςς εείίννααιι οοιι µµοουυσσιικκέέςς ααννααφφοορρέέςς σσοουυ;;Γεννήθηκα το 1974 στην Αθήνα. Τα πρώτα µου ακού-

σµατα ήταν οι επιτυχίες εκείνης της περιόδου: Νταλάρας,Πάριος, Καζαντζίδης, Ξυλούρης και άλλα λαϊκά. Μετά κατέ-βηκα στην Κρήτη όπου άκουσα από κοντά τους µεγάλουςτης κρητικής µουσικής: τον Κώστα Μουντάκη, το ΘανάσηΣκορδαλό, το Φουσταλιέρη… Είχα την τύχη πολλούς από αυ-τούς να τους προλάβω και να τους γνωρίσω προσωπικά.Σκόρπια πράγµατα από jazz και λίγο rock στην εποχή τηςεφηβείας. Έχω ασχοληθεί µε το ρεµπέτικο τραγούδι και τοπαλιό λαϊκό, καθώς και µε το Μικρασιατικό παίζοντας τρί-χορδο µπουζούκι και ταµπουρά.

ΑΑυυττήή ηη ππααλλιιάά ιισσττοορρίίαα µµεε ττηηνν κκόόννττρραα λλύύρρααςς κκααιι ββιιοολλιιοούύ ττιιέέχχεειι ααφφήήσσεειι;;

Η κόντρα αυτή ξεκίνησε στα µέσα περίπου του προ-ηγούµενου αιώνα, πιο συγκεκριµένα την δεκαετία του ’50,µε πρωτεργάτη το Σίµωνα Καρρά ο οποίος κατείχε τότε µιαηγετική θέση στην ελληνική ραδιοφωνία και αποφάσισε πωςτο κατεξοχήν όργανο της κρητικής µουσικής θα είναι η λύρα.Κι έτσι στα ραδιόφωνα, όποτε παίζανε κρητική µουσική,έπρεπε να έχει λύρα και όχι βιολί. Άρχισε, λοιπόν, να δηµι-ουργείται µεγάλο πρόβληµα µε τους βιολάτορες στην Κρήτηοι οποίοι, σε απάντηση στη γνώµη του Καρρά, έλεγαν ότι τοβιολί προϋπάρχει της λύρας, ότι η λύρα είναι τούρκικο όρ-γανο κτλ. Όπως είναι φυσικό, µετά από 50 χρόνια, τα πράγ-µατα έχουν ξεκαθαρίσει και τόσο οι βιολάτορες όσο και οιλυράρηδες παίζουν και γλεντούν τον κόσµο. Πέραν, όµως,από την ιστορική αναφορά που πρέπει να κάνουµε στην κόν-τρα βιολιού-λύρας, οφείλουµε να πούµε πως όποιο όργανοκι αν παίχτηκε κατά καιρούς στην Κρήτη-και αναφέρω εν-δεικτικά το λαούτο, το θιαµπόλι, την ασκοµαντούρα, το µαν-τολίνο-έχει την ταυτότητά της. Με τα χρόνια τόσο η λύρα

όσο και το βιολί πήραν τη θέση που έπρεπε να πάρουν. Οκρητικός λαός έχει αγαπήσει και τα δύο όργανα, έχει γράψεικαι γράφει µουσικές µε αυτά, τα ακούει και τα χρησιµοποιείστα γλέντια του. Κανένα όργανο, σε καµία περιοχή της Κρή-της, δεν έχει χάσει τη µουσική του ταυτότητα.

ΠΠώώςς ββλλέέππεειιςς ττηηνν εεξξέέλλιιξξηη ττηηςς ΚΚρρηηττιικκήήςς µµοουυσσιικκήήςς;;Η κρητική µουσική, µέχρι και την δεκαετία του ’80, ήταν

απόλυτα συνδεδεµένη µε το χορό. ∆εν µπορούσες να παςνα ακούσεις κρητική µουσική σε µαγαζί που δεν διέθετεπίστα, όπως πηγαίνουµε σήµερα στις µουσικές σκηνές ή σεσυναυλίες. Ο Νίκος Ξυλούρης ήταν ο πρώτος που έβαλε τακρητικά σε µαγαζιά που έπαιζαν άλλου είδους ρεπερτόριο.∆εν έκανε, όµως, καθαρά κρητικό πρόγραµµα, απλώς κοντάστα δικά του τραγουδούσε και κοµµάτια της κρητικής παρά-δοσης.

Την δεκαετία του ’80 η κρητική µουσική άρχισε να απο-κτά µια πιο ακουστική ταυτότητα µε τον Ψαραντώνη, τονRoss Daly, το Λουδοβίκο των Ανωγείων, µέσα από προ-γράµµατα που συµπεριλάµβαναν και κρητικά τραγούδια.. Ξε-κίνησε, λοιπόν, µια κίνηση να αποκτήσει η κρητική µουσικήέναν πιο συναυλιακό χαρακτήρα, πιο απλωµένο, ώστε ναµπορεί να την ακούσει και ένα ακροατήριο που δεν είναι µυη-µένο στο κρητικό ρεπερτόριο, µε στίχους πιο φιλοσοφηµέ-νους και προσεγµένους. Και έκτοτε έχουν εµφανιστεί πολλάµουσικά σχήµατα όπως οι Χαΐνηδες, τα Παλαιϊνά Σεφέρια, τααδέρφια Φραγκιαδάκη και πολλοί άλλοι συνθέτες και στι-χουργοί που καταγίνονται µε µουσικές φόρµες που δεν ανή-κουν στην κρητική παράδοση, όπως π.χ. η µπαλάντα. Αυτή ηεξέλιξη είναι σαφώς θετική µιας και η κρητική µουσική είναιπλέον πιο ανοιχτή και αφορά πολύ περισσότερο κόσµο. Ταυ-τόχρονα δεν έπαψε να υπάρχει και η διασκέδαση µε χορόπου είναι πράγµα απαραίτητο και δεµένο µε την κρητική κοι-νωνία.

ΒΒρρίίσσκκεειιςς όόττιι υυππάάρρχχεειι µµοουυσσιικκήή σσυυγγγγέέννεειιαα µµεε άάλλλλαα εείίδδηηµµοουυσσιικκήήςς;; ΠΠ..χχ.. αασσττιικκόό ττρρααγγοούύδδιι,, ρρεεµµππέέττιικκοο κκττλλ..

Φυσικά. Σε όλες τις εποχές οι µουσικές συνυπάρχουνεκαι η µία επηρεάζει την άλλη. Όπως παλαιότερα ο Φουστα-λιέρης και ο Κουτσουρέλης επηρεάζονταν από το ρεµπέ-τικο, το σµυρναίικο ή το αντίστοιχο λαϊκό εκείνης της εποχής,έτσι και σήµερα επηρεαζόµαστε θετικά ή αρνητικά από όλα

αυτά που φτάνουνε στα αυτιά µας, άλλοτε καλά και άλλοτε όχι. Η κρητική µουσική έχει δανειστεί στοιχεία από πολλά και

ποικίλα µουσικά είδη: από τη Βυζαντινή, τα µικρασιάτικα, τα νη-σιώτικα, τα δηµοτικά, την ανατολίτικη µουσική. Όλα αυτά τα στοι-χεία έχουν σταδιακά αφοµοιωθεί και προσαρµοστεί στονσυγκεκριµένο µουσικό τρόπο δηµιουργώντας ένα αυτόνοµο καιενιαίο µουσικό είδος, αυτό της κρητικής µουσικής.

ΠΠόόσσοο εεύύκκοολλοο εείίννααιι νναα ππρροοσσππααθθεείίςς νναα ααννααδδεειικκννύύεειιςς σσττιιγγµµέέςςττοουυ ππααρρεελλθθόόννττοοςς ττηηςς ΚΚρρήήττηηςς κκααιι ττααυυττόόχχρροονναα νναα εείίσσααιι εεππίίκκααιιρροοςς;;

Σε κάθε µου εµφάνιση, πέρα από τα κοµµάτια της δικής µουδισκογραφίας, παρουσιάζω και κοµµάτια κλασικά, του Μουντάκη,του Σκορδαλού, του Ναύτη, του Κλάδου, του Ξυλούρη κ.α. Το ζη-τούµενό µου είναι στην προσπάθεια αυτή να είµαι συνεπής απέ-ναντι στον εαυτό µου, τις µουσικές µου εµπειρίες και ταακούσµατά µου. Το αν είµαι επίκαιρος ή όχι, είναι κάτι που θα τοκρίνουν οι άλλοι και όχι εγώ.

ΣΣεε πποοιιόό ββααθθµµόό εεππιικκοοιιννωωννοούύνν οοιι µµοουυσσιικκέέςς ττηηςς ΚΚρρήήττηηςς µµεεααυυττέέςς άάλλλλωωνν χχωωρρώώνν ττηηςς ΜΜεεσσοογγεείίοουυ;; ΥΥππάάρρχχεειι έέδδααφφοοςς εευυρρύύττεε--ρρωωνν µµοουυσσιικκώώνν σσυυννααννττήήσσεεωωνν κκααιι µµεε πποοιιάά ππρροοοοππττιικκήή;;

Νοµίζω ότι σε αυτή την ερώτηση απάντησα πιο πάνω, µι-λώντας για την συνύπαρξη πολλών διαφορετικών ειδών µουσικήςσε κάθε εποχή και το πώς αλληλοεπηρεάζονται. Απλώς να προ-σθέσω πως η κρητική µουσική έχει επηρεαστεί πολύ από τηναναγεννησιακή καθώς το νησί ήταν για µακρά περίοδο υπό ενε-τική κατοχή.

ΤΤαα ττεελλεευυττααίίαα χχρρόόννιιαα υυππάάρρχχεειι µµιιαα έένντταασσηη γγύύρρωω ααππόό ττηηνν ππρροο--ββοολλήή ττηηςς ΚΚρρηηττιικκήήςς µµοουυσσιικκήήςς ((σσχχοολλέέςς,, µµοουυσσιικκέέςς σσκκηηννέέςς κκττλλ)).. ΣΣεεπποοιιόό ββααθθµµόό ππιισσττεεύύεεττεε όόττιι γγίίννεεττααιι δδοουυλλεειιάά σσεε ββάάθθοοςς ώώσσττεε ννααδδιιααττηηρρηηθθοούύνν κκααιι ααννααδδεειιχχθθοούύνν τταα ππρρααγγµµααττιικκάά σσττοοιιχχεείίαα ααππόό ττοοννΚΚρρηηττιικκόό πποολλιιττιισσµµόό;;

Τα τελευταία 5-6 χρόνια η Κρήτη έχει γίνει µόδα. Σχεδόνπαντού υπάρχουν σχολές και σύλλογοι που διδάσκουν παραδο-σιακούς χορούς και µουσική. Η ποιότητα της δουλειάς καθώς καιτο τελικό αποτέλεσµα εξαρτάται αποκλειστικά από τον εκάστοτεδάσκαλο. Αυτό που εγώ λέω σε όλους µου τους µαθητές είναι τοεξής: εφόσον διδαχθούν την τεχνική του οργάνου που θα επιλέ-

«…θεωρώ πως η παράδοση από µόνη της-όπως µαρτυρά και η λέξη- έχει εγγενές

το στοιχείο της κίνησης…»

Πάρις ΠερυσινάκηςΑπό τους καλλιτέχνες της νεότερης γενιάς της Κρήτης που έχουν καταφέρει να

σωρεύσουν µεγάλη εµπειρία Κρήτης. Με διακριτές µουσικές φόρµες και παράλλη-λες δηµιουργικές «συναντήσεις» µε τους µεγάλους της Κρητικής µουσικής χαράζειτην µουσική του διαδροµή. Τελευταίο του δηµιούργηµα η Εµινέ. Ένα ποίηµα τηςΚρήτης, για την Κρήτη και τον έρωτα.

Μ.Φ.

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 20091133

ξουν, οφείλουν να ταξιδέψουν στην Κρήτη, να πιούν το νερό της, ναδοκιµάσουν τα φαγητά, να αναπνεύσουν τον αέρα του νησιού, µελίγα λόγια να βιώσουν την κρητική κουλτούρα και να εντάξουν τοπαίξιµό τους στο φυσικό περιβάλλον που γέννησε το όργανο, είτεείναι η λύρα είτε το λαούτο ή το µαντολίνο. Εάν κάθε µαθητής νιώ-σει πως είναι κρίκος αυτής της αλυσίδας και φορέας του κρητικούπολιτισµού, τότε τα αυθεντικά και ποιοτικά στοιχεία αυτού του πολι-τισµού θα διατηρηθούν και θα αναδειχθούν όπως τούς αρµόζει.

««ΝΝαα κκρρααττήήσσοουυµµεε ττηηνν ΚΚρρηηττιικκήή ππααρράάδδοοσσηη»» λλέέννεε πποολλλλοοίί.. ΤΤίί αακκρριι--ββώώςς κκααττααλλααββααίίννεειιςς µµεε ααυυττόό;;

Καθένας το λέει µε διαφορετική λογική. Άλλος εννοεί να κρα-τηθεί το ρεπερτόριο, άλλος η ζυγιά (η σύνθεση των οργάνων της ορ-χήστρας), άλλος τα ίδια τα όργανα (λυράκι, ασκοµαντούρα, µαντόλακλπ). Εγώ θεωρώ πως η παράδοση από µόνη της -όπως µαρτυράκαι η λέξη- έχει εγγενές το στοιχείο της κίνησης. Μού έχει παρα-δοθεί κάτι κι εγώ µε τη σειρά µου το παραδίδω στους επόµενους.Προσπαθώ πάντοτε η συµβολή µου αυτή να γίνεται µε ειλικρίνειααπέναντι στην ίδια την παράδοση αλλά και συνέπεια, όπως είπα πιοπάνω, στον εαυτό µου σαν µουσικό, να έχει αναφορές στην εποχήστην οποία ζω και δηµιουργώ, και να προκύπτει µέσα από την προ-σωπική µου µουσική και στιχουργική αισθητική.

ΣΣεε πποοιιοο ββααθθµµόό ππιισσττεεύύεειιςς όόττιι γγννωωρρίίζζοουυµµεε ττηηνν ΚΚρρήήττηη εεµµεείίςς οοιι ΚΚρρηη--ττιικκοοίί γγιιαα νναα ττηη ««µµααθθααίίννοουυµµεε»» κκααιι ππααρρααππέέρραα σσττοουυςς εεππιισσκκέέππττεεςς ττηηςς;;

Κανένας τόπος δεν διδάσκεται συνολικά, πόσο µάλλον έναςτόπος µε τόσες ιδιαιτερότητες και αντιφάσεις όπως η Κρήτη. ΚάθεΚρητικός µπορεί ίσως να µιλήσει για το χωριό ή την πόλη του, όχιόµως για ολόκληρο το νησί. Μα και το πώς θα µιλήσει έχει να κάνειµε τα βιώµατά του, τις γνώσεις του σχετικά µε την ιστορία του τόπου,το πώς και το πόσο ο ίδιος προσωπικά έχει σκαλίσει το παρελθόν.Επίσης ας µην ξεχνάµε πως έχει διαµορφωθεί µια σε µεγάλο βαθµόδιαστρεβλωµένη εικόνα της Κρήτης στην υπόλοιπη Ελλάδα: το νησίτης βαρβαρότητας, της βεντέτας, της ζωοκλοπής κλπ. Αυτή είναι ηµια της όψη. Η άλλη είναι η υγιής, αυτή των µερακλήδων, των ακέ-ραιων και καλών ανθρώπων που αγαπούν το γλέντι, την καλή µου-σική, την καλή παρέα και το καλό χιούµορ.

ΤΤεελλιικκάά ηη ππααρράάδδοοσσηη µµπποορρεείί νναα σσυυννυυππάάρρξξεειι µµεε ττηηνν ττεεχχννοολλοογγίίαα κκααιιττηηνν εεξξέέλλιιξξηη ;;

Σαφώς και η παράδοση µπορεί να συνυπάρξει µε την τεχνολο-γία ειδικά εφόσον, όπως είπα και νωρίτερα, φέρει εξ ορισµού τοστοιχείο της κίνησης και της εξέλιξης. Άλλωστε χάριν των τεχνολο-γικών εξελίξεων έχουµε πλέον την δυνατότητα να διασώσουµε καινα µεταλαµπαδεύσουµε γνώση που σε άλλη περίπτωση θα χανότανοριστικά. Προσωπικά χρησιµοποιώ την τεχνολογία και χειρίζοµαι

σσυυννέέχχεειιαα σσττηηνν 1144ηη σσεελλίίδδαα

Κρητικά Παράδοξα

Πώς είναι δυνατόν ο ιδιοκτήτης µοντέρναςκαφετέριας µε φώτα νέον και ασηµί καρέ-κλες να διδάσκει παραδοσιακούς χορούς

διεκδικώντας απροβληµάτιστα ότι είναι «παρα-δοσιακός» και πώς γίνεται ο ιδιοκτήτης τσιµεντέ-νιας βίλας στο µπαζωµένο ρέµα να φοράκεφαλοµάντηλο σε βαφτίσια και να µιλά για τηµοναδική παράδοση του τόπου του; Γιατί κάποιοςπου δηλώνει ότι αγαπά τον τόπο και είναι περή-φανος για την παράδοσή του, τσακίζει υλικά τααποµεινάρια του παλιού κόσµου; Τέτοιου είδουςερωτήµατα προκύπτουν παρατηρώντας την Κρήτηµε µία εξωτερική µατιά και τα οποία ακούει κα-νείς µιλώντας κυρίως µε παρατηρητές της Κρήτης,συχνά αστικής καταγωγής που θα επιθυµούσανίσως οι Κρήτες και ιδίως οι Κρήτες της υπαίθρου,να βρίσκονται σε κατάσταση διαρκούς και συνε-χούς εξαίρεσης από το µοντέρνο πλαίσιο. Η δια-πίστωση ότι υπάρχει κάτι αντιφατικό από τησυνύπαρξη και επιδίωξη πρακτικών που ταυτί-ζονται µε τις σφαίρες της παράδοσης και του µον-τέρνου, είναι αυτή που σπρώχνει και πολλούςΑθηναίους επισκέπτες, που έρχονται για πρώτηφορά σε περιοχές της Κρήτης που είναι κατεξο-χήν µυθοποιηµένες για την παράδοσή τους, ναρωτούν απογοητευµένοι ξανά και ξανά, αν όντωςείναι αυτή η περιοχή ελπίζοντας σχεδόν ότι έκα-ναν λάθος και ότι η περιοχή για την οποία άκου-γαν βρίσκεται στην ιδεατή της µορφή κάπουαλλού.

Κρητικό Πανόραµα τ34

1144ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

σσυυννέέχχεειιαα ααππόό ττηηνν 1133ηη σσεελλίίδδαα

πολύ καλά τα µουσικά προγράµµατα, πράγµα που µου δίνει µεγάλη ευχέ-ρεια στο να επεξεργαστώ και να βελτιώσω ένα ηχογράφηµα. Η τεχνολογία επο-µένως είναι ένα χρήσιµο εργαλείο αρκεί να ξέρει κανείς πώς και πόσο να τηνχρησιµοποιήσει.

ΚΚααττάάγγεεσσααιι ααππόό ττηηνν ΑΑννααττοολλιικκήή ΚΚρρήήττηη ττίί εεππιιρρρροοέέςς έέχχεειι ααυυττόό σστταα µµοουυσσιικκάάσσοουυ αακκοούύσσµµαατταα;;

Απ’ τα παιδικά µου χρόνια έχω πολύ ζωντανές µνήµες των µεγάλων βιολι-στών της περιοχής µου, του Μάρκου Ζαχαράκη (Μεσελέροι), του Μηνά Κανάκη(Καβούσι), του Παντελή Μπαριταντωνάκη (Ανατολή), του Νίκου Γεννιατάκη (Κα-λαµαύκα). Έχω ακούσει πολύ ∆ερµιτζογιάννη και Πεδουλαύτη. Από όλους αυ-τούς έχω επηρεαστεί ως προς τον belcanto τρόπο παιξίµατος. Ένα ακόµαχαρακτηριστικό της περιοχής µου το οποίο κουβαλάω έντονα σαν άκουσµα είναιη καντάδα που είναι άµεσα συνυφασµένη µε την µαντινάδα στην ΑνατολικήΚρήτη.

ΗΗ ∆∆υυττιικκήή ΚΚρρήήττηη κκααιι κκυυρρίίωωςς ηη εεππααρρχχίίαα ΚΚιισσσσάάµµοουυ λλέέννεε όόττιι σσυυγγγγεεννεεύύεειι µµοουυ--σσιικκάά µµεε ττηηνν ΑΑννααττοολλιικκήή µµεερριιάά ττοουυ ννηησσιιοούύ,, εείίννααιι έέττσσιι;;

Θεωρώ ότι σαν ρεπερτόριο όχι απλώς δεν συγγενεύουν αλλά αντίθετα βρί-σκονται στα δύο άκρα. Κι αυτό ακριβώς είναι που κάνει την Κρήτη τόσο γοη-τευτική µουσικά, το ότι δηλαδή υπάρχουν µεγάλες διαφοροποιήσεις καιαποχρώσεις από περιοχή σε περιοχή.

ΥΥππάάρρχχοουυνν δδεείίγγµµαατταα εεξξέέλλιιξξηηςς κκααιι ππααρρααγγωωγγήήςς ννέέωωνν ππρρααγγµµάάττωωνν σσττηηνν ΚΚρρηη--ττιικκήή µµοουυσσιικκήή,, πποουυ νναα φφααίίννεεττααιι όόττιι ππααττοούύνν σστταα µµεεγγέέθθηη ττοουυ ππααρρεελλθθόόννττοοςς;;

Σίγουρα γράφονται και σήµερα τραγούδια που µε το πέρασµα του χρόνουθα αποκτήσουν τον δικό τους µύθο αφού πρώτα γίνουν κτήµα και βίωµα τουκρητικού λαού, αφού πρώτα τα τραγουδήσουν, τα χορέψουν και τα γλεντήσουν.Αλλά είναι πολύ νωρίς ακόµα για να τα ξεχωρίσουµε και να τα αποτιµήσουµε.Το ίδιο ισχύει και για τους µουσικούς ασφαλώς. Ο χρόνος δικαιώνει ή απορρί-πτει.

ΗΗ ττεελλεευυττααίίαα σσοουυ δδιισσκκοογγρρααφφιικκήή δδοουυλλεειιάά ««ΕΕµµιιννέέ»» έέχχεειι µµιιαα ιιδδιιααίίττεερρηη δδοοµµήήµµιιααςς κκααιι µµιιλλάάµµεε γγιιαα έένναα οολλοοκκλληηρρωωµµέέννοο πποοίίηηµµαα πποουυ µµεελλοοπποοιιήήθθηηκκεε.. ΘΘαα µµααςς ππεειιςςγγιιαα ττηηνν ιιδδέέαα ααλλλλάά κκααιι γγιιαα ττηηνν εεµµππεειιρρίίαα;;

Την «Εµινέ» την πρωτοδιάβασα στα γυµνασιακά µου χρόνια. Την ήξερα επί-σης από το οµώνυµο τραγούδι του καλού φίλου και συνεργάτη Βασίλη Σκουλά.Οι εικόνες και οι λέξεις που χρησιµοποιεί ο Γιώργης Καράτζης σου δηµιουρ-γούν µια ατµόσφαιρα µοναδική, σε βάζουν µέσα στο όνειρο, στο παραµύθι καισε ταξιδεύουν γλυκά. ∆εν είναι δύσκολο να ερωτευτείς την Εµινέ και, για να τοπω σωστά, δε γίνεται να µην την ερωτευτείς. Έτσι το καλοκαίρι του 2006 πήραµολύβι και πεντάγραµµο και ξεκίνησα. Μετά από 11 ολοκληρωµένες µουσικέςεκδοχές και 130 ώρες ηχογράφησης φτάσαµε στο τελικό, επιθυµητό αποτέλε-σµα: σε ένα µουσικό έργο αυτόνοµο, αυτόφωτο και ενιαίο στο οποίο συνυπάρ-χουν αρµονικά η αφήγηση, τα χορικά και τραγουδιστικά µέρη, τα µουσικά χαλιά,οι σιωπές. Και αυτό ακριβώς ήταν το µεγάλο στοίχηµα που πιστεύω ότι κερδί-σαµε: να δηµιουργήσουµε ένα µουσικο-ποιητικό έργο το οποίο στέκει µόνο τουπαρότι αποτελεί συρραφή αποσπασµάτων ενός µεγάλου κειµένου.

Μουσικά η «Εµινέ» είναι ένας φόρος τιµής στην αναγέννηση. Στο επανα-στατικό και δυναµικό πνεύµα του ποιητικού λόγου του Γιώργη Καράτζη δεν θαταίριαζε το µακρόσυρτο κλάµα και ο αµανές της ανατολίτικης µουσικής. Για τονλόγο αυτό επέλεξα αυτό το µουσικό κράµα οργάνων στο οποίο κυρίαρχο ρόλοέχουν η λύρα και η κλασική κιθάρα µε όργανα σαν το κανονάκι, το θιαµπόλι, τοµαντολίνο, την ασκοµαντούρα και την πολίτικη λύρα να µπαίνουν περιστασιακάγια να τονίσουν το χρώµα συγκεκριµένων εικόνων.

Θα ήθελα να αναφέρω ένα περιστατικό που µου αφηγήθηκε πρόσφατα οΓιώργης Καράτζης: Στο χωριό του µια γυναίκα µεγάλης ηλικίας όταν συναντή-θηκαν τυχαία στον δρόµο του είπε «ε, και ίντα την ήθελαν εδά κεινιά τη βόλτα;»Αυτό σηµαίνει ότι η ιστορία την άγγιξε, την αφορά, ότι τελικά η Εµινέ είναι δικόςτης άνθρωπος, αγαπηµένος. Και αυτό ελπίζω να συµβεί και µε άλλους ακροα-τές που θα επιλέξουν να της χαρίσουν λίγο από τον πολύτιµο χρόνο τους.

ΤΤαα σσχχέέδδιιάά σσοουυ γγιιαα ττοο µµέέλλλλοονν;;Στις 26 Ιανουαρίου θα γίνει η παρουσίαση της «Εµινέ» στον Ιανό, στην

Αθήνα. Είµαστε επίσης στην προετοιµασία της παράστασης της «Εµινέ» η οποίαέχει πολύ δρόµο µπροστά της καθώς θα είναι µια ολοκληρωµένη δουλειά πουθα συµπεριλαµβάνει και άλλες µορφές τέχνης πλην της µουσικής (θέατρο, χορό,δραµατοποίηση, video art).

Να πω ότι απ’ τον Οκτώβριο έχω ξεκινήσει µια σειρά εµφανίσεων σε µου-σικές σκηνές της Αθήνας µαζί µε την Μαρίνα ∆ακανάλη, το Νικόλα Καράτζη καιτέσσερις κορυφαίους µουσικούς µ’ ένα πρόγραµµα κρητικής µουσικής που πε-ριλαµβάνει τραγούδια από την προσωπική µου δισκογραφία καθώς και πολλάπαλιά και αγαπηµένα. Ελπίζω να έχουµε την ευκαιρία να συνεχίσουµε µε επι-τυχία και την καινούργια χρονιά. Επίσης συµµετέχω παίζοντας λύρα στην πα-ράσταση “Imitations” του χοροθεάτρου ∆ΑΓΙΠΟΛΗ. Πρόκειται για µια ιδιαίτερηδουλειά καθώς τρεις από τους χορευτές της οµάδας είναι άτοµα µε κινητικάπροβλήµατα. Η µουσική της παράστασης είναι πρωτότυπη και έχει γραφτεί απόκοινού µε τον πιανίστα και µουσικοσυνθέτη Κώστα Λειβαδά, και σύντοµα θα κυ-κλοφορήσει από την δισκογραφική µου εταιρεία Voukino Music Productions &Publications.

Με τη φωνή των γονιών

Κάθε χρόνο, όταν έρχεται η 3η ∆εκεµ-βρίου, που στην παγκοσµιοποιηµένηπλέον ελληνική συνείδηση έχει καθιερω-θεί ως ηµέρα των ατόµων µε αναπηρία,

το πρώτο πράγµα που µου έρχεται στο µυαλόείναι η ευαισθητοποίηση. Λες και περιµένουµεεκείνη την ηµέρα για να ευαισθητοποιηθούµε…

Και µετά ο διακόπτης γυρνάει αυτόµατα ξανάστην αναισθησία…

Κι η ευαισθητοποίηση, που περιµένει πάντατις εορταστικές ηµέρες για να φωτιστεί, να µένειπάντα µία έννοια παρεξηγηµένη, γαλουχηµένηαπό το πρώτο λεπτό της γέννησης της µε τον οίκτο,και άρρηκτα συνδεδεµένη µε µία εικόνα κακο-µοιριάς και απαξίωσης που στον πρωταγωνιστικόρόλο είναι τα παιδιά µας.

Η ευαισθητοποίηση, πάνω από όλα είναι αξίαζωής και δεν κάνει να την απαξιώνουµε. Η άλλητης διάσταση, παίρνει µία διαφορετική όψη, καικουβαλάει ένα πνευµατικό µεγαλείο.

Ευαισθητοποίηση, είναι µία εσωτερική διαδι-κασία αποδοχής και κατανόησης της διαφορετι-κότητας. Ο σεβασµός και η ΑΓΑΠΗ είναι ταµονοπάτια που µέσα από το έδαφος της ευαισθη-τοποίησης, οδηγούν τον άνθρωπο σε µία άλλη αν-τίληψη της πραγµατικότητας ποιο θετική, ποιοαισιόδοξη, τον αναβαθµίζουν και αναβαθµίζουντη ζωή των άλλων.

Όσο για µας τους γονείς δεν θα µας έλεγα«ήρωες», όπως καλοπροαίρετα κάποιοι µας απο-καλούν µάλλον θα µας χαρακτήριζα ΑΝΘΡΩ-ΠΟΥΣ που µπορούν να ξεπερνούν τον εαυτότους, και µπορούν να βλέπουν µε τα µάτια τωνπαιδιών τους

Εν αρχή ην η ευαισθητοποίηση του κράτους,των φορέων της κοινωνίας!

Με τον νόµο της ειδικής αγωγής να µην έχειστο ελάχιστο αλλάξει υποτιµώντας έτσι όλων τηνοηµοσύνη κυρίως των παιδιών µας!

Με την αναβαθµισµένη πια ειδική εκπαί-δευση να επαφίεται αποκλειστικά και µόνο στηνκαλή θέληση των εκπαιδευτικών που επιθυµούννα προσφέρουν ουσιαστική εκπαίδευση και όχιφύλαξη. Άλλωστε τα παράθυρα σε τέτοιους χώ-ρους είναι διάπλατα ανοιχτά στην κάθε είδους εκ-µετάλλευση !

Με το κράτος να µην δίνει τα απαιτούµενακονδύλια για τη σωστή επάνδρωση των σχολικών

µονάδων ειδικής αγωγής µεαποτέλεσµα την υπολειτουρ-γία τους και την αδυναµίαυλοποίησης των εκπαιδευτι-κών προγραµµάτων που δί-νουν µία µεγάλη ανάσα στηνεκπαίδευση των παιδιών µενοητικές αναπηρίες.

Με τους γονείς να ξοδεύουν περιουσίες ολό-κληρες σε ειδικούς θεραπευτές για να µπορούν ταπαιδιά τους να κρατούν ακέραιη την αξιοπρέπειατους αφού το κράτος για άλλη µία φορά είναι οµεγάλος απών.

Με την κοινωνία να βρίσκεται στο βρεφικόστάδιο εξοικείωσης της µε τα παιδιά µε νοητικέςαναπηρίες και να µην θέλει µε τίποτε να µεγαλώ-σει!

Με την προστατευόµενη εργασία να παραµέ-νει ακόµη ένα απατηλό όνειρο στο νοµό µαςχωρίς καν να υπάρχει η βούληση, ο σχεδιασµός, ηοργάνωση, ο συντονισµός. Σε µία κοινωνία πουθέλει να λέγεται «πολιτισµένη» κανενός η προ-σφορά δεν πρέπει να υποτιµάται ή να απορρίπτε-ται, κυρίως των παιδιών µε νοητική αναπηρία, καινα κλείνει µάτια και αυτιά σε ένα πλαίσιο όπως ηπροστατευόµενη εργασία που θα φέρει τα παιδιάµας µέσα στην κοινωνία και την κοινωνία κοντάστα παιδιά µας.

Αυτή είναι δυστυχώς η πραγµατικότητα η οι-κτρή παραµόρφωση της ευαισθητοποίησης πουµπορεί να ραγίζει βουνά, αλλά δεν ραγίζει κά-ποιες συνειδήσεις που εξακολουθούν παρόλααυτά να κοιµούνται τον ύπνο του δικαίου αφού ηνοητική αναπηρία δεν άγγιξε το κατώφλι της πόρ-τας τους.

3η ∆εκεµβρίου, ηµέρα που η αναπηρία καιστο µικρόκοσµο της πόλης µας βάζει τα γιορτινάτης και σηµαιοστολίζεται µε κάθε είδους στολίδιαεκδηλώσεις, και συνθήµατα όπως άλλωστε αρµό-ζει σε κάθε γιορτή.

Και ανάµεσα στις τόσες µεγάλες ευχές και ηδική µου η µικρή…

Να µην µένουµε άλλο στα ευχολόγια….Χρόνια µας πολλά!

*Γραµµατέας Συλλόγου Γονέων Κηδεµό-νων 1ου Ειδικού Σχολείου Χανίων.

Γράφει ηΡούλα

Καλαϊτζάκη*

2 εργαστήρια

για τα οπτικοακουστικά

στην εκπαίδευση

1o Εργαστήρι (2ου κύκλου)

cine - Μαθήµατα

Σάββατο 12

και Κυριακή 13/12/2009

Το εργαστήρι : «Βασικές αρχές της κινουµένης εικό-

νας. Από την θεωρία στην πράξη»Στόχος του εργαστηρίου είναι να

δώσει τη δυνατότητα σε ερασιτέχνες νακαταλάβουν πώς µπορεί να καταγραφείµια δράση µε την κινούµενη εικόνα.

Θα ξαναµιλήσουµε για τις βασικέςαρχές της κινηµατογραφικής γλώσσαςµέσα από παραδείγµατα ταινιών µικρούµήκους. Ποια είναι η ουσία αυτού πουσυµβαίνει µπροστά µας; Ποια είναι ταχαρακτηριστικά του στοιχεία; Πως συµ-πυκνώνεται ο χώρος και ο χρόνος µέσααπό ένα οπτικοακουστικό έργο;

Η εκπαιδεύτρια Μαρία Λεωνίδα, Σκηνοθέτης –Εκ-

παιδευτής στα οπτικοακουστικά µέσα

2o Εργαστήρι (2ου κύκλου)

cine - Μαθήµατα

Σάββατο 19

και Κυριακή 20/12/2009

Το εργαστήρι :«Το animation

στην εκπαιδευτική πράξη»Με τον όρο animation ορίζεται

κάθε ακολουθία κίνησης που έχει δηµι-ουργηθεί εικόνα-εικόνα. Η διαδικασίαδηµιουργίας animation είναι µια συνερ-γατική διαδικασία όπου ποικίλες ειδι-κότητες, (συγγραφείς, σχεδιαστές,µουσικοί, µοντέλα, τεχνικοί, φωτιστέςκ.λπ.) συνεργάζονται.

Η µεταφορά της στην εκπαιδευτικήδιαδικασία µπορεί να συνεισφέρει στηνανάπτυξη οµαδικοσυνεργατικών τεχνι-κών διδασκαλίας αξιοποιώντας τα εν-διαφέροντα και τις ιδιαίτερεςικανότητες του κάθε µαθητή. Επιπλέον

µπορεί να βοηθήσει τον µαθητή να εµ-πλακεί σε µια δηµιουργική διαδικασίαµάθησης και στην επίλυση προβληµά-των ενεργοποιώντας ποικίλες πλευρέςτης νοηµοσύνης του.

Ο εκπαιδευτής Σπύρος Σιάκας , Εκπαιδευτικός –Σκηνοθέτης animationhttp://www.siakasanimation.com/

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 20091155

Cine – µαθήµατα 2009-2010 Η ταυτότητα Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης

πριν από ένα ακριβώς χρόνο καιµετά από 8 χρόνια παρέµβασης στοχώρο του παιδαγωγικού κινηµατο-γράφου στην Κρήτη έκανε ένα βήµαακόµα µέσα από την δράση cine-µα-θήµατα.

Ξεκινώντας από την αρχή τηςσχολικής χρονιάς (2008-2009) και µετην αγαστή συνεργασία εκπαιδευτι-κών και κινηµατογραφικών φορέωνπραγµατοποιήθηκαν στο διάστηµατης προηγούµενης σχολικής χρονιάςένα πλήθος από ενέργειες για τον κι-νηµατογράφο αλλά και γενικότερατη χρήση των οπτικοακουστικώνµέσων στο χώρο της εκπαίδευσης.

Από τον πρώτο αυτό χρόνο τηςολοκληρωµένης αυτής µορφής τηςδράσης καταγράφησαν ,κατά κοινήοµολογία, µια σειρά από απόλυτα επι-τυχηµένες παρεµβάσεις αλλά και απόσυνεργασίες τόσο µε τοπικούς όσο καιµε υπερτοπικούς φορείς..

Είναι αλήθεια ότι µε κόπο και µε-γάλη προσπάθεια η δράση αγκαλιά-στηκε από την εκπαιδευτική κοινότητααλλά και την τοπική κοινωνία ως µιαπροσπάθεια ενδυνάµωσης της παρέµ-βασης στο χώρο της οπτικοακουστικήςπαιδείας.

Η µεγάλη συµµετοχή στο σύνολοτων δράσεων αλλά και οι προσδοκίεςπου αναπτύχθηκαν πέραν από το αί-σθηµα ικανοποίησης γέννησαν και αί-σθηµα ευθύνης για την συνέχεια καιεπέκταση της δράσης cine-Μαθήµατα.

Οι αποδέκτες της δράσης είναι οιµαθητές αλλά και οι εκπαιδευτι-κοί οι οποίοι αναζητούν τρό-

πους να ακούσουν και να δουνπροτάσεις σε δυο βασικά επίπεδα.

Α. Ταινίες µε χαρακτηριστικά παι-δαγωγικά. Ταινίες µε θέµατα όπως ηλειτουργία της κοινωνίας, η ιστορία, οιτέχνες, η οικολογία, ο πολιτισµός. Ται-νίες που µπορούν να ευαισθητοποι-ήσουν τους θεατές σ΄ αυτά ταζητήµατα και να τους εκπαιδεύσουνέτσι ώστε να είναι καχύποπτοι και δύ-σπιστοι θεατές και, τελικά, υποψιασµέ-νοι πολίτες.

Β. Βασικές γνώσεις για να µπορέ-σουν να εντάξουν τα σύγχρονα µέσα(ψηφιακή φωτογραφία, βιντεοκάµερα,H/Y κτλ) σε ένα δηµιουργικό παιγνίδιµε την καθηµερινή εκπαιδευτική διαδι-κασία.

Ο σχεδιασµός της δράσης για το2009-2010 προβλέπει :

α) ∆ιοργάνωση προβολών ταινιώνπαιδαγωγικού κινηµατογράφου γιατους µαθητές όλων των βαθµίδων σεσυνεργασία µε το Φεστιβάλ Ολυµπίαςκαι το Νεανικό Πλάνο.

β) ∆ιοργάνωση ηµερίδας µε θέµα«Η οπτικοακουστική αγωγή στην εκ-παίδευση» (Φεβρουάριος 2010 συνερ-γασία µε ΙΟΜ και safari internet)

γ) ∆ιοργάνωση προβολών και εκ-δήλωσης σε συνεργασία µε το emotionpictures (Φεστιβάλ ταινιών ατόµων µεειδικές ανάγκες)

δ) ∆ιοργάνωση εργαστηρίων µε ει-δικούς του κινηµατογράφου οι οποίοιθα βοηθήσουν δασκάλους – καθηγητές– µαθητές ώστε να µπορούν να εκφρα-στούν µε οπτικοαουστικά µέσα.

ε) Υποστήριξη οµάδων εκπαιδευτι-κών – µαθητών για την παραγωγή οπτι-κοακουστικού προϊόντος στα πλαίσιατων εργαστηρίων αλλά και της εκπαι-δευτικής διαδικασίας.

ζ) Οργάνωση δράσης µε την συµ-µετοχή µαθητών και εκπαιδευτικώνστην παραγωγή ταινίας είτε photo –show πάνω σε συγκεκριµένη θεµατική.

η) Κινηµατογραφικά Αφιερώµαταµε σπάνιες ταινίες.

θ) Αφιέρωµα στον Χανς ΚρίστιανΆντερσεν

ι) Έκθεση Κινηµατογραφικής Αφί-σας και πολλές παράλληλες εκδηλώ-σεις.

κ) Επισκέψεις σε σχολεία της περι-φέρειας µε την υποστήριξη σκηνοθέτηο οποίος θα δίδει βασικά µαθήµαταγύρω από την κινηµατογραφική παρα-γωγή.

-Ιδέα - Σχεδιασµός – Υλοποίηση :Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης-Ευθύνη οργάνωσης και υλοποίησης Ματθαίος Φραντζεσκάκης-Συνδιοργάνωση : Νοµαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χανίων-Με την Συνεργασία των:Υπεύθυνη Πολιτιστικών Θεµάτων ∆ιεύ-θυνσης Πρωτοβάθµιας ΕκπαίδευσηςΝ.Χανίων-Υπεύθυνη Πολιτιστικών Θεµάτων ∆ιεύ-θυνσης ∆ευτεροβάθµιας ΕκπαίδευσηςΝ.Χανίων-Την υποστήριξη των: Γενική Γραµµατεία Νέας ΓενιάςΙνστιτούτο Οπτικοαουστικών Μέσων

∆ιεθνές Φεστιβάλ Κινηµατογράφου ΓιαΠαιδιά Και Νέους Ολυµπίας∆Ε∆ΙΣΑΝεανικό ΠλάνοΜουσείο Κινηµατογράφου Θεσσαλονί-κηςEmosion PicturesΦεστιβάλ Κινηµατογράφου Θεσσαλονι-ίηςsafari internet∆ιεθνές Κινηµατογραφικό Φεστιβάλ τηςΠάτρας

∆ηµοτική Πολιτιστική Επιχείρηση Χανίωνhttp://www.pyxida.grΜε την χορηγία των : PORTO VENEZIANO HOTEL

Η τα

υτότ

ητα…

infoΗ πορεία της δράσης καταγράφεται στο blog : http://cine-mathimata.blogspot.com/ mail: info@pe-kritis.gr - τηλέφωνο στο 6974739122

Την έλεγαν Γωγώ, προτι-µούσα το Τζώρτζια…µουέφερνε στο πιο αντρικό

ένεκα που ήταν θαρραλέο καιγεµάτο τσαµπουκά κορίτσι…Στα41 αποφάσισε ότι τα επιπλέονκιλά της ισοδυναµούσαν µε θα-νατική ποινή άνευ αναστολής ήχάριτος…Μπήκε για µια απλήεπέµβαση γαστρικού δακτυλίουσ’ ένα ευγενικής καταγωγής θε-ραπευτήριο…Βγήκε νεκρή…«επέλεξε» να χειρουργηθεί απόέναν γιατρουδάκο του σωρούπου έχοντας κλέψει στις εξετά-σεις του πτυχίου άλλων γνώσειςπλούτισε αδοκίµως διοριζόµενοςδόκιµος µε τα λεφτά του µαλα-κοµπαµπά στο θεραπευτήριο τουδηµοσίου ξεπεσµού…Μαλάκα γιατρέ όπου και να κρυ-φτείς θα σε βρούν οι Ερινύες…Ηλίθια κοινωνία όσο ταµπουρώ-νεσαι στην αγραµµατοσύνη καιστα κόµπλεξ τόσο θα λούζεσαιµε το αίµα αθώων κι άνευ πιτυ-ρίδας εριφίων…Η Γωγώ…Την γνώρισα διαφωνώντας µαζίτης για µια συναγρίδα…Τσακωθήκαµε πολλάκις για τηντιµή του χαλκού, της πίστης, τωνονείρων, των ψεµάτων, τουέρωτα, µιας µπεσαµέλ…Με στόλιζε µονίµως καθρεπτά-κια οργής…Ήθελε να βλέπω για λογαριασµότης τα αδιέξοδα της ζωής…Ξέρεις κάτι Κωνσταντίνε µου; Εί-µαστε ηλίθια όντα! Εµείς σκαρώ-νουµε στατιστικές (και ξέρουµεπως τις σκαρώνουµε και πότεπέφτουµε έξω, για να χειραγω-γήσουµε άραγε ποιόν; ) και λένελοιπόν αυτές ότι εν Ελλάδι 1στους 3 γάµους πάει καλιά του.Εµείς ποτέ δεν είµαστε ο 1!!!!! Κιεπίσης λένε οι στατιστικές ότι 1στους 4 Έλληνες θα έχει σο-βαρό τροχαίο στη ζωή του καιµπορεί από αυτό να καταλήξει,

αν όχι εκείνη τη στιγµή, αργό-τερα. ∆ηλαδή; 1 σε κάθε ελλη-νική οικογένεια!!!! Εµάς όµωςδεν θα µας συµβεί! Ούτε σεεµένα ούτε στον µπαµπά µουούτε και στη µαµά µου, οπότε

θα ξεκληριστεί η οικογένειατου γείτονα για να βγούνε τακουκιά!Και το χειρότερο; Λένε οτι οι Έλ-ληνες πηδάνε 110 µέρες τονχρόνο και είναι δεύτεροι ευρω-ΠΕΟΙ..... Γαµώτο!!! Φαίνεται ότι ογείτονας (πάλι!!!) έχει γυναίκα,γκόµενα, γραµµατέα και κουµ-πάρα (ΚΑΙ αντοχές πολλές, χα-χαχαχαχα) και πάλι µου τρώει τοκοµµάτι µου στην πίτα! Εκτός κιαν κάποιος, ποιός; Λέει ψέ-µατα....Dreamshow… Nick name καιταυτόχρονα παραδοχή… η χώρατου Ποτέ-Ποτέ υπάρχει όσουπάρχουν οι κάτοικοί της…Στ’ άστρα έψαχνε σηµάδια απότο µέλλον έχοντας µπουχτίσειαπό ουλές του παρελθόντος…Τετράγωνα αστέρων, όψεις πλα-νητών, οίκοι µε δροσοσταλίδεςσυνδυασµών…Πουθενά…Πουθενά δεν εύρισκε γιατρειά…Μ’ ένα χάρτη για πυξίδα αναζη-τούσε συντροφιά…Ωραία τα έλεγες µεγαλειοτάτηµου...Θυµάσαι; «Πρώτον, να ξεκαθαρίσουµε ότιο "µέσος όρος" δεν είναι έναςάνθρωπος και δεν υπάρχει!∆εύτερον, "η τύχη σου δεν αλ-λάζει" ακόµα κι αν θέλεις/µπο-ρείς να την "ελέγξεις". Αν η αυτογνωσία είναι έναςκαλός ναυτικός χαρτης για ναπλέεις και να ταξιδεύεις.... τότεη αστρολογία είναι ενα άλλο ζευ-γάρι γυαλιά για να δεις κάποιαπραγµατα (πως λέµε: πάρτο αλ-λιώς, θα βρείς!) σαν να λέµε ότιείναι ένα µάθηµα και παρηγοριάµαζί για το ότι ότι η ζωή µας κύ-κλους κάνει και ότι "είµαστεπολλοί αλλά είµαστε σκόρ-πιοι"...».Πράγµατι ωραία τα έλεγες...εκείπου είσαι τώρα λοιπόν ελπίζω ναθυµάσαι τι σου έλεγα κι εγώ...Τι είναι η αστρολογία; Τεχνική ανάλυση σηµείων ταοποία στοιβάζονται αιώνες στηναποθήκη µε τα άχρηστα του αν-θρώπινου πολιτισµού...και γιαόσους δεν έχουν σχέση µε οικο-νοµικά να πω ότι οι "αστρολόγοι"του χρηµατιστηρίου, οι και tra-ders λεγόµενοι, έχουν µια µέ-θοδο να εξετάζουν το παρελθόνµιας µετοχής ώστε να µπορούννα "προβλέπουν" το µέλλον...και ω του θαύµατος! Μέσω της τεχνικής ανάλυσηςπάντα! αλλά πάντα λέµε! κατα-λαβαίνεις γιατί ένα συµβάν στησυµπεριφορά µιας µετοχής συ-νέβη...ΑΦΟΥ ΟΜΩΣ ΣΥΜΒΕΙ....θυµίζει κάτι ωρε Dream αυτό;και ρωτάω ο αφελής...αφού όλοι οι traders δηλώνουντόσο σίγουροι πως γίνεται καιπαραµένουν φτωχοµπινέδες

υπάλληλοι ως τα βαθιά τους γε-ράµατα; υπάρχουν εξαιρέσειςσαφώς αλλά ελάχιστες...ο πλουσιότερος άνθρωπος στονκόσµο, Ουώρεν Μπάφετ µε τοόνοµα, δεν ασχολείται µε µαλα-κίες τύπου τεχνική ανά-λυση...έχει βγάλει ένα σκασµόλεφτά όµως παίζοντας µε µετο-χές...οι αντίστοιχοι traders της αστρο-λογίας πουλάκι µου dream πουγυροφέρνουν; γιατί εγώ όσοιξέρω να έχουν κονοµήσει τρελάαπό την αστρολογία δεν είναιΠΑΡΑ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥΠΟΙΝΙΚΟΥ ∆ΙΚΑΙΟΥ οι οποίοι εκ-µεταλλεύονται στυγνά την αφέ-λεια του µέσου ανθρώπου...οι σοβαροί άνθρωποι, γιατίυπάρχουν και τέτοιοι, κρατάνεµια πισινή...γιατί γνωρίζουν ότι το απόλυτοαπλώς δεν υπάρχει...η µάλλον, το απόλυτο υπάρχειόσο δεν αναρωτιέσαι αν υπάρ-χει...α κι η ελεύθερη βούληση µεγα-λειοτάτη µου είναι το προπατο-ρικό αµάρτηµα...την είχαµε αλλάτην απωλέσαµε για µιαΕλένη...την είχαµε όµως...οκ, δεν θα διαφωνήσω συνολικάαλλά επί µέρους...ηλίθια όντα; όχι...στερούµενοιαυτογνωσίας ναι...η ηλιθιότητα είναι ένα επίπεδοαυτογνωσίας...καταλαβαίνεις, ήτο ένα ή το άλλο...δέχοµαι οτιδήποτε διατίθεταιπρος επιµόρφωσή µου, κι ηαστρολογία είναι ένα εργαλείο κιως τέτοιο είναι µια χαρά! αλλάεπειδή δεν είµαι φανατικός τουPractiker κι ούτε όνειρό µου ήτανποτέ η γαµάτη βαλίτσα της MA-KITA διατηρώ τις επιφυλάξειςµου...είναι κι η ρηµάδα η θητείαστη Νοµική βλέπεις... υπογράφωαλλά επιφυλάσσοµαι για κάθενόµιµο δικαίωµά µου...πάντως επειδή τον Λακάν τονσυµπαθάω περισσότερο απότους ανωµαλιάρηδες Φρόυντ καιΓιουνγκ, να σου θυµίσω τιέλεγε..."ο άνθρωπος είναι ένα ζώο έρ-µαιο της γλώσσας"...εποµένωςστην πορεία µας από το να έναµήλο προς το τι σου κάνω µάναµου περνάµε διαδοχικά τα απο-λίτιστα στάδια των ενστίκτωνµας σε µια προσπάθεια να γί-νουµε οι ίδιοι πολιτισµός έξωαπό τη γλώσσα µας...ωραίο θέµα ωρε dream έπιασες! αν ήταν άλλοι οι καιροί θα µπο-ρούσαµε να διοργανώσουµεανοιχτή συζήτηση µε ελεύθερηείσοδο στην αίθουσα ΓΚΙΝΗ τουΠολυτεχνείου...µετά θα ακολου-θούσαν τα γνωστά...γιαουρτώ-µατα, βρισίδια, καρεκλιές, καιµετά διασπορά στα ουζάδικα γιασυµφιλίωση µε τα κελεύσµατατων ερωτικών µας παρορµή-σεων...για συνέχα το το θέµα από κείθεπάνω ....

ΚΚωωννσσττααννττίίννοοςς ΕΕ.. ΓΓυυππααρράάκκηηςς

TPOXIO∆EIKTIKA ΠYPA

Ένα κορίτσι που µετρούσε τ’ άστρα...

Παιδιόθεν είχε την τάση να ειρωνεύεται τις ανασφάλειες των µεγαλυτέρων σε ηλικία! Ηπρώτη φορά που έγινε αυτό ήταν όταν , στην ηλικία των δεκαπέντε, παραδίδοντας τοδώρο γενεθλίων στη θεία της , της είπε «Ε! φαντάζοµαι αυτά είναι και τα τελευταία γε-

νέθλια που γιορτάζεις. Τα πάρτυ είναι για τους νέους και οι τριαντάρηδες είναι γνωστό πωςείναι γέροι!» Τότε, φαντάζονταν τον τέλειο κόσµο. Ο οποίος λέει δεν θα είχε καθόλου γονείςκαι ανθρώπους ηλικίας πάνω άνω των τριάντα ετών. Όποιος , λέει, γιόρταζε τα τριακοστά γε-νέθλιά του, θα µεταφέρονταν σε άλλον πλανήτη !! Αν αυτός ο κόσµος υπήρχε, σήµερα η ίδια

θα έβγαζε το εισιτήριο για τον άλλον πλανήτη. Με τον καιρό βέβαια αυτές οι, σκληρές οµολογουµένως, απόψειςγια τους ανθρώπους πέρα από την ηλικία των είκοσι εννέα είχαναλλάξει. Πλέον δεν τους θεωρούσε τόσο απόµαχους. Σχολίαζεόµως καυστικά τις ανασφάλειές τους. Ειδικά στις οµόφυλές της.«Εγώ δεν θα βάψω ποτέ τα µαλλιά µου» έλεγε «το να προσπαθείςνα καλύψεις τα λευκά µαλλιά είναι τουλάχιστον φαιδρό!» «Πρέπεινα αποδέχεσαι την ηλικία σου, και οι ρυτίδες είναι οι σφραγίδες

της σοφίας» και άλλα τέτοια. Και απόψε καθισµένη στο σκαµπό της τουαλέτας της, κοιτά-ζοντας ερευνητικά το δέρµα, τα µαλλιά, το σώµα της, συνειδητοποίησε πως η µοίρα τα φέρ-νει έτσι ώστε πάντα µα πάντα να δικαιώνεται το ρητό που λέει πως «ότι κοροϊδεύεις τολούζεσαι». Περασµένα µεσάνυχτα, µε τον λατρεµένο της σύζυγο να κοιµάται γαλήνια στο πλάι της καιτα παιδιά της ασφαλή στην κρεβατοκάµαρά τους, µε νωπές τις εικόνες από τα δώρα και τιευχές όσων την περιέβαλαν µε αγάπη για ευτυχισµένα γενέθλια, θα έπρεπε να είναι πιοήρεµη και από µωρό µέσα στη µήτρα της µάνας του. Και όµως δεν ένιωθε έτσι. Ο ύπνος ούτεκαν που πλησίαζε τα βλέφαρά της και σχεδόν µηχανικά, υπακούοντας σε µία ανώτερη θαρ-ρείς δύναµη, ήρθε και άρχισε να παρατηρεί το είδωλό της. Είχε όλα όσα θα χρειάζονταν γιανα νιώθει υπερήφανη για την ηλικία της και ικανοποιηµένη από την εικόνα της. Και όµως…..κάτι… Κάτι αδιόρατο την απειλούσε. Κοίταξε το περίγραµµα του προσώπου της που είχε αρ-χίσει να χαλαρώνει και ένιωσε ένα σφίξιµο στο στήθος. Τελικά µήπως ήταν λάθος της πουτόσα χρόνια απέρριπτε επιδεικτικά την χρήση προϊόντων οµορφιάς; Μήπως το πρόσωπό τηςθα έδειχνε πιο νεανικό αν είχε τη βοήθεια µιας κρέµας ηµέρας; Βέβαια, και µια κρέµα νύχταςκακό δεν θα έκανε… Και τα µαλλιά της τώρα που τα παρατηρούσε, µια θαµπάδα την εί-χανε… που είναι οι απαλές και όµορφες µπούκλες που είχε κάποτε; Μέσα από το παγωµένο γυαλί, κοίταξε τον νεαρό άνδρα που κοιµόταν στο κρεβάτι τους. Καιεδώ η µοίρα της είχε παίξει ύπουλο παιχνίδι. ∆ύο πράγµατα µόνο θεωρούσε απαγορευµέναστις σχέσεις. Το ένα ήταν η σχέση µε µικρότερο άνδρα. Και ήρθε η στιγµή που αυτή, η υπε-ράνω και τυπική, έφτασε να λατρεύει, να υπακούει και να παραδίδει πλήρως τον εαυτό τηςστα χέρια ενός νεώτερου άνδρα. Παράπονο δεν είχε βέβαια. Είχε σταθεί τυχερή. Ο άνδραςτης την λάτρευε και η συµπεριφορά του απέναντί της ήταν τέτοια σαν σε βασίλισσα. Παρόληόµως τη λατρεία, παρόλο που ποτέ δεν της είχε δώσει το δικαίωµα να νιώσει απειλή από άλληγυναίκα, η ανασφάλειά της όλο και µεγάλωνε µέρα µε την ηµέρα. Το δέρµα της δεν ήτανπλέον σφριγηλό, το σώµα της βάραινε µήνα µε τον µήνα. Και εκείνος, τόσο όµορφος και τόσονέος…. Τι θα συνέβαινε αν κάποια στιγµή κάποια πιο νέα, πιο όµορφη… Το βλέµµα της χα-µήλωσε και ήρθε και στάθηκε ακριβώς απέναντί της. Στα µάτια της. Εκεί µέσα είδε το κορίτσι των δεκαπέντε ετών να της βγάζει περιφρονητικά τη γλώσσα. «Ποιαείσαι εσύ;» τη ρώτησε η αυθάδης νεαρά «πως κατάντησες έτσι; Έτσι σε φανταζόµουνα εγώ;Πού είναι η υπερηφάνεια σου; Που είναι η αξιοπρέπεια; Εγώ σου έλεγα πως σηµασία έχει οµέσα κόσµος σου. Ονειρευόµουν για εσένα να σε θαυµάζουν και να σε σέβονται για τις γνώ-σεις σου και για τον χαρακτήρα σου. Και τα πήγαινες µια χαρά, µέχρι τώρα. Γιατί τώρα πέ-φτεις στην παγίδα; Γιατί δίνεις τόση σηµασία στο φθαρτό κοµµάτι του εαυτού σου; Πως µεκατάντησες έτσι…»Ξαφνικά ένιωσε τα χέρια του αγαπηµένου της να αγ-καλιάζουν τους ώµους της. Γύρισε και τον κοίταξεσαστισµένη. «Πόσες φορές σου έχω πει ότι δενµπορώ να κοιµηθώ αν δεν είσαι στην αγκαλιά µου;» τηρώτησε και εκείνη χαµήλωσε το βλέµµα σαν σκαντα-λιάρικο κουτάβι που µόλις λέρωσε το χαλί. Εκείνοςανασήκωσε απαλά το κεφάλι της και την φίλησε στοµέτωπο. «∆ε σε αδικώ που προτιµάς να κοιτάς εσένααπό ότι ένα κοιµισµένο µαντράχαλο! Είµαι τόσο τυ-χερός, γιατί έχω την πιο όµορφη γυναίκα του κόσµου»είπε και κοιτάχτηκαν µέσα από τον καθρέπτη. Εκείνηχαµογέλασε θλιµµένα και του είπε «Μα τι λες… κοί-ταξέ µας… κοίταξέ µε… Είναι αυτή που κοιτάς ηµορφή της πιο όµορφης στον κόσµο;» Εκείνος γύρισε το σκαµπό και γονάτισε µπροστά της.«Ναι, είναι αυτή που κοιτάω η πιο όµορφη του κό-σµου…. εδώ..» είπε αγγίζοντας το πρόσωπό της «και εδώ» δείχνοντας το µυαλό της « και φυσικά εδώ»είπε ακουµπώντας το χέρι του στο σηµείο της καρ-διάς της. Εκείνη χαµογέλασε γλυκά και πριν προλά-βει να πει κάτι, ένιωσε τα χέρια του να την αρπάζουννα την πετάνε στο κρεβάτι και µε την τρέλα της νιό-της του να την γαργαλάει µέχρι δακρύων. Λίγο αργότερα, κρατώντας την σφιχτά στην αγκαλιάτου της ψιθύριζε ένα µισοκοιµισµένο «Σ’αγαπώ» καιεκείνη, λίγο πριν αποκοιµηθεί, σαν να είδε την δεκα-πεντάχρονη να της κλείνει το µάτι χαµογελώνταςυπερήφανα!

1166ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

Γράφει ηΣοφία

Τσουρλάκη

«Εγώ δεν θα βάψω ποτέ τα µαλλιά µου»

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 20091177

…..∆υστυχώς τα οικονοµικά της οικογένειας δενπηγαίνουν καλά λόγω της µακροχρόνιας ασθένειαςτου πατέρα του Κώστα .( Είχε προσβληθεί από Πάρ-κισον µε αποτέλεσµα να παραµείνει καθηλωµένοςστο κρεβάτι επί 14 χρόνια µέχρι το τέλος του ) . Έτσιο Απόστολος Καλδάρας τελειώνει το γυµνάσιο Τρι-κάλων το Νοέµβρη του 1941 « σαν άπορος µε καλήεπίδοση και συµπεριφορά » έχοντας ήδη απαλλα-γεί από την καταβολή των εκπαιδευτικών τελών απότη Γ τάξη. Να προσθέσω εδώ ότι το ίδιο γυµνάσιοτελείωσαν , ο Βασίλης Τσιγάνης σαν άπορος καιαυτός φυσικά πριν τον Α.Κ, ο στιχουργός ΓιώργοςΣαµολαδάς συµµαθητής του και αργότερα ο στι-χουργός Κώστας Βίρβος . Η Ναζιστική κατοχή βρί-σκει τον Α.Κ πρωτοετή φοιτητή στη Γεωπονική ΣχολήΘεσσαλονίκης αφού η προσπάθεια εγγραφής τουστην Ιατρική σχολή απέτυχε λόγω οικονοµικών δυ-σκολιών ( έλλειψη χρηµάτων για την αγορά των απαι-τούµενων συγγραµµάτων ) . Χρόνια δύσκολακατοχικά και ο Α.Κ για να ζήσει δουλεύει σαν εργά-της στις γεωτρήσεις και σε διάφορες άλλες δου-λείες . Ώσπου µε το φίλο του Στελάκη που έπαιζεκιθάρα πιάνουν δουλεία σαν µουσικό ντουέτο στην«Αύρα» ένα ταβερνάκι των Τρικάλων για να γεµίζουντο στοµάχι . Έτσι πέρασε ο Α.Κ τους µήνες και ταχρόνια της κατοχής, δουλεύοντας σαν µουσικός σεταβέρνες και κέντρα των Τρικάλων , του Βόλου , τηςΛάρισας και κυρίως της Θεσσαλονίκης για τα προςτο ζην φυσικά . Συνεργάτες του Γιώργος Ταµβακάς, Φανάρας , Παπαγεωργίου , Τσατσάγιας , ΜπακάληςΜπάµπης , Γκουβέρης Αλέκος κ.α . Στη διάρκειατης κατοχής ο Α.Κ συνεχίζει της σπουδές του στηΓεωπονική , εξελίσσεται σε σπουδαίο µπουζουξή καικιθαρίστα , συνθέτει τα πρώτα του τραγούδια : Μάγκας βγήκε για σεργιάνι , Με γέρασε η ξενιτιά ,Παλιοκόριτσο , Εβίβα ρεµπέτες που γράφτηκαν καιπρωτοπαίχτηκαν στα Τρίκαλα και αργότερα µαζί µεάλλα τραγούδια του , στα διάφορα κέντρα που δού-λευε κυρίως της Θεσσαλονίκης . Γίνονται επιτυχίεςαµέσως και από στόµα σε στόµα τα τραγουδά ηΘεσσαλονίκη και όλη η Θεσσαλία . Στη Θεσσαλονίκησµίγει µε το συµπατριώτη του Βασίλη Τσιτσάνη πουήταν ήδη πολύ γνωστός σαν συνθέτης και µπουζου-ξής και είχε µπεί στη δισκογραφία από το 1937 . Ο

Τσιτσάνης τον βοηθά στα πρώτα του βήµατα , παί-ζουν µαζί σε διάφορα κέντρα της Θεσσαλονίκης καισυµβάλει στη δισκογράφηση του πρώτου τραγουδιούτου .

Chaniad@yahoo.gr

ΜΑΓΚΑΣ ΒΓΗΚΕ ΓΙΑΣΕΡΓΙΑΝΙ –ζεϊµπέκικο1946Στίχοι - Μουσική Από-στος Καλδάρας Εκτέλ 1) Μάρκος Βαµ-βακάρης – Βασίλης Τσιτσάνης

2) Στράτος Παγιουµτζής – Στελάκης Περπι-νιάδης Μάγκας βγήκε για σεργιάνι , για να βρει καν’(έν)αν’τεκέ ,Είχ’(ε) ο δόλιος να φουµάρει , µέρες αργιλέ ,Μάγκας βγήκε για σεργιάνι , για καν’(έν)α ν’τεκέ.Μόνος κάθεται και λέει , καµµιά τζούρα που θα βρειΝα γεµίσει το κεφάλι , να µαστουρωθεί ,Μόνος κάθεται και λέει , τζούρα που θα βρει.∆ε(ν) τα θέλει τα παλάτια , όλα τα περιφρονεί ,Μια µελαχρινή τον φτάνει , φίνος να γενεί ,Κι άλλη µια ξανθούλα θέλει , να την παντρευτεί Είχ’(ε) ο δόλιος να φουµάρει , µέρες αργιλέ ,Μάγκας βγήκε για σεργιάνι , για καν’(έν)α ν’τεκέ .

Το πρώτο τραγούδι που ηχογραφεί ο Α.Κ σε µουσικήκαι στίχους δικούς του . Ηχογραφείται µε πρωτοβουλία του Τσιτσάνη µε αν-τάλλαγµα υπό την πίεση και του λεκέ , βρωµερούκαι µέγιστου κουµουνιστοφάγου διοικητή της Αστυ-νοµικής ∆/νσης Θες/κης και κουµπάρου του Τσι-τσάνη , Μουσχουντή , να φαίνεται ο Τσιτσάνης σανσυνδηµιουργός µε ποσοστό 50 % επί των δικαιωµά-των σύνθεσης – στίχου . Ο Α.Κ συµβιβάστηκε αλλάµετά από πέντε χρόνια το επαναφέρει στο όνοµα του, ενέργεια που δεν του συγχωρεί ο Τσιτσάνης . Αρ-χίζει έτσι µια διαµάχη µεταξύ τους που κράτησεµέχρι το θάνατο του Τσιτσάνη . Όφελος τα αρι-στουργήµατα που γράψανε για να κοντράρει ο έναςτον άλλον .

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΛ∆ΑΡΑΣΤΡΙΚΑΛΑ 7-4-1922 ΑΘΗΝΑ 8-4-1990

Συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής,οργανοπαίκτης.

Γράφειo ∆ήµoς

Kερδέλας

Έχουν περάσει χρόνια από τότε. Από τότε που ερ-γαζόµουν σ’ ένα χωριό της Αιτωλοακαρνανίας, απότότε που ήµουν νέος.

Μου άρεσαν κάθε Σαββατοκύριακο οι µακρινοί πε-ρίπατοι στην εξοχή έχοντας ένα κυνηγετικό όπλοστων ώµο πρόσχηµα και αιτιολογία της βόλταςκαθώς σχεδόν ποτέ δεν το χρησιµοποιούσα. Τοσακίδιο γέµιζε από αγριόχορτα που αποτελούσαντο λιτό βραδινό δείπνο.Σε µια λοιπόν από τις εξορµήσεις µου αυτές τονσυνάντησα. Γεράκος, κοντούλης, αδύνατος, µάτιασπινθηροβόλα γιοµάτα ζωντάνια, κοντό µουστάκιένα τσιµπούκι στο στόµα και ένα καπελάκι στο κε-φάλι. ∆εν ξέρω πώς µου ήρθε και τον ονόµασα

έτσι ξαφνικά «η συνεί-δηση του Πινόκιο» καιόντως ήταν σαν ναέβγαινε από το οµώνυµοπαραµύθι.Μου µίλησε πρώτος. Γρή-γορη οµιλία µε τη χαρα-

κτηριστική ντόπια προφορά, πλησίασε και κοίταξετο σακίδιο είδε τα χόρτα και µε ένα µικρό γελάκιείπε «έλα στο σπίτι να καθίσουµε και όταν είναι ηώρα θα σου πω που θα βρείς το λαγό».Τον ακολούθησα, κάτι µε τράβαγε κοντά του ενέ-πνεε µια γαλήνη, έτσι ένιωθα, αλλά και η περιέρ-γειά µου γι το τι θα ακούσω τα θα δω, ο λαγός πουπερίµενε. Το σπιτάκι ήταν µικρό, δυο δωµάτια όλακαι όλα αλλά καθαρά, περιποιηµένα στο κέντρο τουµεγαλύτερου από τα δύο µια παλιά ξύλινη κουνι-στή πολυθρόνα απέναντι από µια ξυλόσοµπα και ογλόµπος στο ντιβάνι µαζί µε ένα παλιό ραδιόφωνοσυµπλήρωναν το διάκοσµο του δωµατίου.«Κάτσε, θα φτιάξω καφέ» µου είπε βάζοντας τοµπρίκι πάνω στην ξυλόσοµπα «Κάτω στο χωριό µέ-νεις»; µε ρώτησε και εξήγησα από πού είναι, τιδουλειά κάνω, µε άκουγε προσεκτικά. «Εσύ»; τονρώτησα, «µόνος ή έχεις οικογένεια» «την κυράµου την έχασα, η κόρη µου έφυγε και ο γιος στηνεπιστήµη»Απέφυγα να τον ρωτήσω από τι διάβηκε η κυρά τουκαι περισσότερο για τα παιδιά του, πάντα απο-φεύγω τέτοιες ερωτήσεις προσωπικού χαρακτήρατουλάχιστον είχε τα παιδιά του. Η ώρα πέρασε καιορµήνεψε φεύγοντας που θα περιµένω το λαγό.Λες και είχαµε ραντεβού. Παρόλο που ήξερα κα-ταλάβαινα, πήγα για να ξεπαγιάσω περιµένοντας

µέχρι αργά το βράδυ.«τον παλιοµπαγάσα» µονολογούσα κατηφορίζον-τας το βουνό, µε κορόϊδεψε αλλά µέσα µου ένιωθαµια συµπάθεια γ’ αυτόν λες και χρόνια τον ήξερα.Όλη την εβδοµάδα ανυποµονούσα, περίµενα ναέρθει το σαββατοκύριακο να τον ξαναδώ. Πίναµετον καφέ κουβεντιάζοντας λέγοντάς του τα προ-βλήµατά µου αλλά και τα νέα της εβδοµάδας κάτισαν εξοµολόγηση που στο τέλος έκλεινε µε τολαγό που ποτέ δεν περνούσε και ποτέ δεν έβλεπααλλά εγώ πήγαινα άκουγα στ’ αυτιά µου το κοφτόγελάκι του την ώρα που έσπαζα στα κατσάβραχατα πόδια µου εξαγνίζοντας τις πράξεις της ζωήςµου και τα λάθη της εβδοµάδας µου, Είχα δεθείµαζί του, τον ένιωσα σαν συγγενή µου και στη µο-ναξιά µου είχε µια τελείως διαφορετική άποψη γιατη ζωή, τόσο απλή, λιτή αλλά γιοµάτη που µε εξέ-πληξε, λόγια σοφά βγαλµένα από το στόµα του µαζίµε πολύ καπνό από το αναµµένο πάντα τσιµπούκι.Είχαν έρθει και τα Χριστούγεννα , θέλαµε τρειςµέρες από τη µεγάλη των χριστουγέννων γιορτήόταν πήγα στο σταθµό των λεωφορείων για να υπο-δεχτώ τον παιδικό µου φίλο. Είχε έρθει να περά-σουµε τα Χριστούγεννα παρέα ,ε το που κατέβηκεκαι ύστερα από τα σχετικά άρχισα να του λέω γιατο νέο µου φίλο. Γεµάτος περιέργεια και αυτόςµου πρότεινε να πάµε. Η εποµένη ήταν αργία κιέτσι ξεκινήσαµε πρωί πρωί την ανάβασή µας.Μαζί µου είχα ένα µπουκάλι κονιάκ και µερικά σα-κούλια καπνό, θα ’ταν το χριστουγεννιάτικο δώροµου σκόπευα να τον καλέσω να φάει µαζί τη µέρατων Χριστουγένων. Φτάσαµε στο σπιτάκι η πόρταήταν κλειστή, και από την καµινάδα δεν έβγαινε κα-πνός, την έσπρωξα και µπήκαµε, δεν ήταν υπέ-θεσα ότι θα είχε κατέβει για προµήθειες στοχωριό· άφησα τα πράγµατα στο τραπέζι και πήραµετο δρόµο της επιστροφής Μπαίνοντας στο χωριόβρήκαµε τον παπά και τον ρώτησα _ ο παπάς και οχωροφύλακας ήταν τα ενηµερωµένα πρόσωπα. Ηείδηση για το θάνατο του φίλου µου ήταν σαν ναέπεσε το βουνό στο κεφάλι µου τον έχε βρεί στηνκουνιστή πολυθρόνα νεκρό το πρωί ένας βοσκός.Τότε έµαθα και την αλήθεια για τα παιδιά του, ηκόρη του είχε αυτοκτονήσει, ερωτικό δράµα είχανπει τότε, ο γιος του νοσηλευόταν χρόνια σε ψυχια-τρικό ίδρυµα _ αυτό εννοούσε λέγοντας ότι ο γιόςτου είναι στην επιστήµη κι εγώ ….Είδα το φίλο µου να δακρύζει παρόλο που δεν τονείχε γνωρίσει και εµένα ν’ αναρωτιέµαι τώρα πουο Πινόκιο έχασε τη συνείδησή του θα µπορέσειτουλάχιστον να τραβήξει την προσοχή του πατέρατου του Τζεπέτο που τόσο τον είχε κουράσει;Καλά Χριστούγεννα σε όλουςΚαι καλή χρονιά

Γράφει οΑριστείδηςΚονίδης

ΗΗ σσυυννεείίδδηησσηηττοουυ ΠΠιιννόόκκιιοο

Γράφοντας στο κενό

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και η Πυξίδα Της Πόλης παρουσιάζουν :

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑ∆ΟΣΗ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥΣτέλιος Γιακουµάκης

«…Στο φιλότιµο του Κισαµίτη, που τρέχει πάντακοντά στον ξένο, στον αδελφό, στη χαρά και στηλύπη. Η µουσική παράδοση της επαρχίας µας είναιτρανή και περήφανη. Οι Κισαµίτες λάτρεψαν καιλατρεύουν τους παλιούς µουσικούς της επαρχίας,τους Πρωτοµάστορες όπως τους ονόµασαν, µορφέςγλυκές και άγιες, λεβέντες που παρελαύνουν στονκατάλογο που µας άφησε ο Ναύτης. Κραταιά δο-ξάρια βιολιστών ήχησαν στην Κίσαµο πρώτα, απότον Κιόρο ως τον Κουνέλη το Μαύρο και το Ναύτη,

και γλυκύτατα λαγούτα από τους Κουτσουρέληδες, το Μανώλη τον Καρτσώνη και άλλους.Όλοι αυτοί, µε την τέχνη και το µεράκι τους, κράτησαν δροσερή τη ζωή µας, γύρεψαν να για-τρέψουν τις πληγές του κόσµου, µας χάρισαν σκάλες για να αποδράσοµε από τη βαρβαρό-τητα της προσωρινότητάς µας. Αλήθεια, τι διάβολο θέλει να πει αυτή η τελευταία φράση; Τιαποµένει τώρα; Αποµένει να σεβαστούµε την παράδοσή µας, αποµένει να δουλέψοµε για ναφωτιστούν και άλλα στοιχεία, σκοτεινά ή άγνωστα. Η ζωή συνεχίζεται…»

Αναζητήστε το στα βιβλιοπωλεία - Πληροφορίες : Πυξίδα της Πόλης

Τον προηγούµενο µήνα µου έκανε εντύπωση µια είδηση: Σε συνέντευξη τύπου του ΤεχνικούΕπιµελητηρίου Ελλάδας ο εκπρόσωπος του Παρατηρητηρίου Οδικής Ασφάλειας του ΤΕΕ κ. Αν-τώνης Καστής τίναξε στον αέρα τα όρια ταχύτητας όλων των Εθνικών οδικών δικτύων (πληντων Αθηνών – Πατρών και Τρίπολης) µε τη δήλωσή του ότι : «Τα όρια ταχύτητας στο οδικόδίκτυο ετίθεντο πρόχειρα και εµπειρικά, χωρίς να έχει προηγηθεί µελέτη. Την παράλειψηαυτή επιχείρησε να αλλάξει ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας του 2007, προβλέποντας ότι γιατο πρωτεύον εθνικό δίκτυο θα πρέπει να γίνει ειδική µελέτη για τα όρια ταχύτητας και στησυνέχεια αυτή να εγκρίνεται µε υπουργική απόφαση. Τέτοιες εγκεκριµένες αποφάσεις έχειµόνο η εθνική οδός Κορίνθου - Πατρών και η Κόρινθος - Τρίπολη», αποκάλυψε ο κ. ΑντώνηςΚαστής.Θυµήθηκα τον Άρη Σταθάκη (πρώην τηλεπαρουσιαστής θεµάτων αυτοκινήτου και πρώην βου-λευτής µε την πρώην κυβέρνηση για πέντε χρόνια) που παραιτήθηκε από την προεδρία τηςΕθνικής Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας (21/2/2008). Στην παραίτησή του τόνιζε ότι «πως πρέ-πει να µπει µια τάξη, για να µην έχουµε κάθε ηµέρα έξι νεκρούς και δεκάδες τραυµατίες καιανάπηρους».

Ο Κος Σταθάκης είχε κάνει µεγάλο αγώνα (εντός και εκτός βουλής) γιατην οδική ασφάλεια και τον εξορθολογισµό των ορίων ταχύτητας, µε τοσκεπτικό ότι όταν συναντάς αστεία όρια ταχύτητας στην εθνική οδό,παύεις να εµπιστεύεσαι όχι µόνο τα υπόλοιπα όρια αλλά και τη σηµα-τοδότηση της τροχαίας στο σύνολό της.Στο κείµενο της παραίτησής του αναφέρει : «Και επειδή οι προτάσειςκαι οι προσπάθειές µου δεν έχουν το αποτέλεσµα που θέλω, (µε απο-

τέλεσµα να µην µπορώ να ικανοποιήσω τις προσδοκίες αυτών που µε εµπιστεύτηκαν και µεέστειλαν στη Βουλή)…»Εδώ λοιπόν αποκαλύπτεται το αστείο (δυστυχώς πολλές φορές µε τραγικά αποτελέσµατα)κράτος. Ένας Κυβερνητικός Βουλευτής, Πρόεδρος της επιτροπής οδικής ασφάλειας, µε ανα-γνώριση του έργου και των γνώσεων του από το σύνολο του εκλογικού σώµατος, µε προ-σβάσεις στα ΜΜΕ που λίγοι από τους 300 είχαν, δηλώνει έξι µήνες µετά την εκλογή τηςκυβέρνησης ότι δεν µπορεί να κάνει τίποτε για να αλλάξει κάτι που τελικά αποδεικνύεται ότιδεν είναι και νόµιµο….Και απορώ… Αυτό το αστείο κράτος δεν δηµιουργήθηκε από µόνο του… οι προηγούµενοιευαγγελίστηκαν την επανίδρυση του κράτους… τα περιέγραψα τα χάλια τους. Οι σηµερινοί– πέραν του ότι ίδρυσαν το κράτος που θελαν να επανιδρύσουν οι προηγούµενοι – δεν λένενα αλλάξουν ούτε τους χειρότερους εκφραστές του κράτους της προηγούµενης κυβέρνησης. (Αλήθεια δε βρέθηκε ακόµα καλύτερος περιφερειάρχης εκπαίδευσης στην Κρήτη από τονπροηγούµενο – που έχει καταδικαστεί για υπόθεση ναρκωτικών - και έχουµε ακόµα αναπλη-ρώτρια περιφερειάρχη;)Και οι απορίες συνεχίζονται... ποιες θα είναι οι δοµικές αλλαγές στο κράτος που θα εξα-σφαλίσουν ότι κάποιος που θα έχει θεσµική θέση, γνώσεις και αποδοχή από το λαό θα µπο-ρέσει να αλλάξει τουλάχιστο ένα από τα κακώς κείµενα της χώρας που ζούµε; Πως θα εµπιστευτείς αλλαγές σε κρίσιµα θέµατα – όπως αυτό της παιδείας για παράδειγµα– όταν, πέρα από την προηγούµενη κατάσταση, συναντάς σε κρίσιµους φορείς ανθρώπουςάσχετους µε το αντικείµενο; Τι κι αν ο πρόεδρος του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας (ΚΕΕ)είναι ένας εξαίρετος επιστήµονας της Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας; Για την εκπαίδευση- και πιο ειδικά για την έρευνα στην εκπαίδευση - τι έχει να προσάψει;Μ’ αυτά, κι άλλα πολλά στο κεφάλι µου και την ψυχή µου, σας εύχοµαι καλή χρονιά και για ναµην ξεχνιόµαστε, καλή δεκαετία!

ΥΓ. Για όσους δε θυµούνται ή δε γνωρίζουν, το ΚΕΕ είχε παίξει πρωτεύων ρόλο σε όλες τιςπροηγούµενες µεγάλες µεταρρυθµίσεις.

Επί της Γραµµής

ΕΕΡΡΓΓΑΑΣΣΙΙΑΑΚΚΕΕΣΣ ΣΣΧΧΕΕΣΣΕΕΙΙΣΣΜΜΙΙΑΑ ΕΕΠΠΙΙΣΣΤΤΗΗΜΜΟΟΝΝΙΙΚΚΗΗ ΠΠΡΡΟΟΣΣΕΕΓΓΓΓΙΙΣΣΗΗ

MMIIKKEE LLEEAATT,, ΙΙΩΩΑΑΝΝΝΝΗΗΣΣ ΚΚΟΟΥΥΖΖΗΗΣΣ,, ΘΘΕΕΟΟ∆∆ΩΩΡΡΟΟΣΣ ΚΚΟΟΥΥΤΤΡΡΟΟΥΥΚΚΗΗΣΣ

ΕΕκκδδ.. ΚΚρριιττιικκήή

Οι τελευταίες εξελίξεις στον τοµέα των εργα-σιακών σχέσεωνΟι εργασιακές σχέσεις βρίσκονται σήµερα αντι-µέτωπες µε νέες προκλήσεις που υποχρεώνουντους ερευνητές να στραφούν στις ανακατατά-ξεις οι οποίες συντελούνται στον κόσµο της ερ-γασίας. Οι συγγραφείς προσεγγίζουν όλα τακαίρια θέµατα, όπως η διαµόρφωση των εργα-σιακών σχέσεων στο παγκοσµιοποιηµένο περι-βάλλον, ο αυξηµένης σηµασίας ρόλος τωνγυναικών στην παραγωγική διαδικασία, ο ανα-προσανατολισµός της απασχόλησης από τη µε-ταποίηση προς τις υπηρεσίες, αλλά και τονοµοθετικό πλαίσιο στην ΕΕ. Την ύλη συµπλη-ρώνουν δύο κεφάλαια προσαρµοσµένα στην ελ-ληνική πραγµατικότητα για το ρόλο τουκράτους, τα συνδικάτα και τη συλλογική εκπρο-σώπηση των εργαζοµένων.

ΖΖΩΩΓΓΡΡΑΑΦΦΙΙΖΖΟΟΝΝΤΤΑΑΣΣ ΣΣΤΤΟΟ ΑΑΓΓΙΙΟΟΝΝ ΟΟΡΡΟΟΣΣΜΜΑΑΡΡΚΚΟΟΣΣ ΚΚΑΑΜΜΠΠΑΑΝΝΗΗΣΣ

ΕΕκκδδ.. ΙΙννδδιικκττοοςς

Ζωγραφίζοντας στο Άγιον Όρος ο Μάρκος Καµ-πάνης αποφεύγει τον σκόπελο της προγονολα-τρείας και καταφέρνει να αναδείξει µε µοναδικότρόπο την αρµονία ανάµεσα στο θείο και το αν-θρώπινο, το συµβολικό και το πραγµατικό, το αν-τικειµενικό και το βιωµατικό.Στα έργα του Αγίου Όρους, µεταπλάθει το µο-ναδικό τοπίο αυτής της κιβωτού της βυζαντινήςκαι νεοελληνικής ορθόδοξης παράδοσης σε πί-νακες ατµοσφαιρικούς, σε έργα πλασµένα ανά-µεσα στο όνειρο και την πραγµατικότητα. Καλλιτέχνης µε έργο πολύµορφο, µε σίγουρηπαρουσία σε όλες τις θεµατογραφικές περιοχέςόπως η αγιογραφία, η χαρακτική, οι ποιοτικές εκ-δόσεις και οι εικαστικές παρουσιάσεις, κατόρ-θωσε να προσφέρει υψηλή ποιότητα καιολοκληρωµένες αισθητικά διατυπώσεις σε ό,τιαγαπά, σε ό,τι τον συγκινεί και τον ελκύει.Το λεύκωµα περιλαµβάνει το σύνολο των έργωντου Μάρκου Καµπάνη που φιλοτεχνήθηκαν κατάτην τελευταία εικοσαετία και είχαν ως θέµα τοΆγιον Όρος.

ΕΕΝΝΑΑΣΣ ΧΧΩΩΡΡΙΙΚΚΟΟΣΣ ΣΣΤΤΗΗ ΝΝΕΕΑΑ ΥΥΟΟΡΡΚΚΗΗΓΓΙΙΑΑΝΝΝΝΗΗΣΣ ΚΚΙΙΟΟΥΥΡΡΤΤΣΣΑΑΚΚΗΗΣΣ

ΕΕκκδδ.. ΙΙννδδιικκττοοςς

Ξεκινώντας από το ηµερολόγιο του παρθενικούτου ταξιδιού στη Νέα Υόρκη, ο Γιάννης Κιουρ-τσάκης περιγράφει το κράµα θάµβους και απο-ρίας που κυριεύει έναν άνθρωπο ριζωµένο στηνπρονεωτερική παράδοση του τόπου του µπρο-στά σε τούτη την κοσµόπολη-«θριαµβικό κατόρ-θωµα» της νεωτερικότητας, αλλά και σύµβολοτης περιπλάνησης στον ρευστό µετανεωτερικόµας κόσµο. Ο προσωπικός διάλογος µε τις µύ-ριες φωνές της πολυπλόκαµης µητρόπολης οδη-γεί τη σκέψη του προς τα πίσω: στουςθαλασσοπόρους, τους µετανάστες, την άγρια∆ύση. Ψηλαφεί στα κτίρια και στις χειρονοµίεςτων ανθρώπων τις ανθρωπολογικές ρίζες τουαµερικανικού τρόπου ζωής. Συναισθάνεται ότιαυτό το πρότυπο έχει εξαπλωθεί σε όλη την οι-κουµένη, φυτεύοντας µιαν Αµερική µες στηνψυχή του καθενός µας, τόσο βαθιά ώστε νακάνει µάταιη την αντίθεση µεταξύ φιλοαµερικα-νισµού και αντιαµερικανισµού. Όµως, την ίδιαστιγµή, διαπιστώνει πόσο µακριά βρίσκεται ηΑµερική της Αµερικής από την Αµερική του κό-σµου.Έτσι, το οδοιπορικό γίνεται λίγο-λίγο ένααφηγηµατικό δοκίµιο που, ξετυλίγοντας το νήµατης πλοκής του από τα χρόνια του Κολόµβου ωςτην πρόσφατη οικονοµική κρίση και την εκλογήτου Οµπάµα, στοχάζεται τη σηµερινή κατάστασητης πόλης, της πολιτικής, της οικονοµίας και τηςτέχνης – την κατάσταση του ανθρώπου. Και ανα-ρωτιέται πώς θα µπορούσαµε να χτίσουµε πάνωστα ερείπια των ρηµαγµένων αλλοτινών χωριώνµας και στα αδιέξοδα της σύγχρονης παγκο-σµιοποιηµένης επαρχίας µας, το µελλοντικό οι-κουµενικό χωριό µας.

AAtthheennss RReevviieeww ooff BBooookkss

Το Athens Review of Books είναι ένα καινούργιοµηνιαίο περιοδικό ποικίλης ύλης για το βιβλίο,τις νέες εκδόσεις, τις ιδέες, τα πρόσωπα, τιςιστορίες µε τις οποίες ασχολείται η βιβλιοπαρα-γωγή – αλλά και η κοινωνία. Περιέχει µεγάλα,εξονυχιστικά ακριβή κείµενα, γραµµένα από ση-µαντικούς εκπροσώπους της πανεπιστηµιακήςεκπαίδευσης, της λογοτεχνίας και της δηµοσιο-γραφίας.

Γράφειo Bασίλης

Παπαστάµος

1188ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

ΛΛΕΕΩΩΦΦΟΟΡΡΟΟΣΣ ΚΚΑΑΖΖΑΑΝΝΤΤΖΖΑΑΚΚΗΗ 8800ΒΒΑΑΜΜΒΒΑΑΚΚΟΟΠΠΟΟΥΥΛΛΟΟ

ΤΤΗΗΛΛ.. 2288221100 8888665588

EΣTIATOPIO - TZAZ KAΦEKAΛAMAKI - THΛ.: 2821032545

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 20091199

∆∆ιιααφφθθοορράά σσττηη ΝΝέέαα ΟΟρρλλεεάάννηη ((PPoorrtt ooff CCaallll NNeeww OOrrlleeaannss))

ΣΣκκηηνν..:: BBέέρρννεερρ ΧΧέέρρττζζοογγκκ,, µµεε ττοουυςς :: ΝΝίίκκοολλααςςΚΚέέιιττζζ,, ΕΕύύαα ΜΜέέννττεεςς,, ΒΒααλλ ΚΚίίλλµµεερρ,, ΜΜππρρααννττ

ΝΝττοούύρριιφφ

Ο Τέρενς ΜακΝτόνα, αστυνοµικός στο τµήµαΑνθρωποκτονιών της Νέας Ορλεάνης, προ-άγεται σε υποδιοικητή, έχοντας σώσει ένανκρατούµενο απόπνιγµό, ο οποίος θασυγκαταλεγόταν ανά-µεσα στα θύµατα τουτυφώνα Κατρίνα.Κατά τη διάρκεια τηςηρωικής αυτής πρά-ξης όµως, ο Μα-κΝτόνα τραυµάτισεσοβαρά την πλάτητου και, ως αποτέλεσµα, ξεκίνησε µια φαρ-µακευτική αγωγή. Ένα χρόνο µετά, παλεύειµε τον εθισµό του στο σεξ, τα Vicodin και τηνκοκαΐνη, όταν ξαφνικά βρίσκεται µπλεγµένοςσε µια µάχη εναντίον του εµπόρου ναρκωτι-κών Big Fate, ο οποίος είναι ύποπτος για τησφαγή µιας ολόκληρης οικογένειας Αφρικα-νών µεταναστών.Τη φράση “σουρεαλιστικό σκηνικό” τη γνω-ρίζετε σίγουρα. Ως φαίνεται τη γνωρίζει και οαειθαλής Γερµανός σκηνοθέτης ΒέρνερΧέρτζογκ, ο πρωτεργάτης του γερµανικούΝέου Κύµατος της δεκαετίας του '70, οοποίος επιµένει να γυρίζει πολύ ιδιαίτερεςταινίες ακόµη και στην Αµερική. Εν προκειµένω, αρπάζει την πρωτότυπη“∆ιαφθορά” του Έιµπελ Φεράρα µε πρωτα-γωνιστή τον Χάρβεϊ Καϊτέλ, πίσω στα 1992,την παραποιεί, την αναµοχλεύει µε στοιχείασύγχρονου κοινωνικού ρεαλισµού και δόσειςευφάνταστου σουρεαλισµού (συνδυάστε τα,αν µπορείτε!), και εν τέλει φτιάχνει ένα βρα-δυφλεγές µείγµα σκέτης παράνοιας και τρέ-λας. Η ερµηνεία του Νίκολας Κέιτζ µαςθύµισε κάτι από τον ρόλο του Τζόνι Ντεπ στο“Φόβος και παράνοια στο Λας Βέγκας” τουΤέρι Γκίλιαµ. Επίσης, και από τη δική του ερµηνεία στο“Αφήνοντας το Λας Βέγκας”, όπου ο ερωτύ-λος αλκοολικός µπορεί να συναγωνιστείεπάξια τον ναρκοµανή, διεφθαρµένο, αλκοο-λικό και σεξοµανή αστυνοµικό της Νέας Ορ-λεάνης. Η ταινία του Χέρτζογκ ταξίδεψε στηνπρόσφατη Μόστρα της Βενετίας, όπου καιεντυπωσίασε, χωρίς όµως να κερδίσει κά-ποιο βραβείο. Σίγουρα πάντως είναι µια πρωτότυπη δηµι-ουργία αν και... ριµέικ, που αξίζει τα “λεφτά”της εβδοµάδας.

ΤΤρρααγγοούύδδιιαα ααππόό ττοονν ∆∆εεύύττεερροο ΟΟρροοφφοο ((SSaannggeerrffrraann aannddrraa vvaanniinnggeenn))

ΣΣκκηηνν.. RRooyy AAnnddeerrssoonn,, µµεε ττοουυςς:: ΛΛααρρςςΝΝοορρννττθθ,, ΣΣττέέφφαανν ΛΛάάρρσσοονν,, ΤΤόόµµιι ΓΓιιόόχχααννσσοονν

Ο Σουηδός Roy An-derson σκηνοθέτης/ σεναριογράφος /µοντέρ κάνει τηντρίτη του µεγάλουµήκους ταινία 25χρόνια µετά τη δεύ-τερη, τοποθετών-τας 900.000δολάρια από τηντσέπη του (ποσό συγκεντρωµένο από ταπάνω απο 300 διαφηµιστικά που έχει στοβιογραφικό του), ενώ πολλοί τον αναγνωρί-ζουν ως µια "ιδιοφυία του σουηδικού κινηµα-τογράφου" και θεωρούν πως "ξαναγράφειτους κανόνες του σινεµά"... Απεικονίζει τις ζωές πάνω από 50 ανθρώ-πων, χρησιµοποιώντας αποκλειστικά ερασι-τέχνες ηθοποιούς και κινηµατογραφώνταςτην ταινία εξ ολοκλήρου στο στούντιό τουστη Στοκχόλµη. Η ταινία αποτελεί µια γεµάτησυµβολισµούς φιλοσοφική προσέγγιση τηςκρίσης του δυτικού πολιτισµού και των αξιώντου. Τα πλάνα στατικά, ακίνητα µε χωροτα-ξική προοπτική, απεικονίζουν µια κοινωνίαστάσιµη, αδρανή, µε προοπτική το αδιέξοδο.Η µόνη κίνηση: επανάληψη του ίδιου. Στατικήκαι κυνική, κάθε σκηνή ένα θαυµαστικό, µίαεπισήµανση στη σκέψη της ανθρώπινης πο-ρείας.

ΗΗ ππρρώώττηη µµέέρραα ττηηςς υυππόόλλοοιιππηηςς ζζωωήήςς σσοουυ((LLee pprreemmiieerr jjoouurr dduu rreessttee ddee ttaa vviiee))

ΣΣκκηηνν.. ΡΡεεµµίί ΜΜππεεζζααννκκόόνν,, µµεε ττοουυςς :: ΖΖαακκ ΓΓκκααµµ--ππέένν,, ΖΖααµµπποούύ ΜΜππρράάιιττµµαανν,, ΝΝττέέµµπποορραα ΦΦρραανν--σσοουυάά,, ΜΜααρρκκ ΑΑννττρρέέ ΓΓκκρροοννττίίνν,, ΠΠίίοο ΜΜάάρρµµααϊϊ,,ΡΡόόττζζεερρ ΝΝττοούύµµααςς,, ΣΣέέσσίίλλ ΚΚαασσέέλλ,, ΣΣττάάννλλεεϊϊ

ΓΓοουυέέµµππεερρ

Η Μαρί Ζαν και ο Ροµπέρ έχουν τρία παιδιά:τον Αλµπέρ, τον Ραφαέλ και την Φλερ. Μέσασε ένα διάστηµα δώ-δεκα ετών ζουν πέντεµέρες κλειδιά, µια γιατον καθένα τους.Πρόκειται για πέντεκρίσιµες ηµέρες,πολύ σηµαντικότερεςκαι πολύ πιο αποφα-σιστικές από οποιεσ-δήποτε άλλες, πέντεµέρες που αλλάζουν τους ίδιους και τις σχέ-σεις τους. Πέντε ηµέρες που δεν θα αφή-σουν πίσω τους τίποτα όµοιο πια.

Έτσι Πήραµε το Γούντστοκ (Taking Wood-stock)Σκην. του Ανγκ Λι, µε τους Ντιµίτρι Μάρτιν,Νταν Φόγκλερ, Έµιλ Χιρς, Λεβ Σράιµπερ,Τζέφρι Ντιν Μόργκαν, Χένρι Γκούντµαν, Τζό-ναθαν Γκροφ, Γιουτζίν Λέβι Το καλοκαίρι του 1969, ο Έλιοτ Τίµπερ ζεισε µια µικρή επαρχιακή πόλη και εργάζεταιστο µοτέλ των γονιών του, το οποίο είναι έναερείπιο στα όρια της κατάσχεσης. Προσπα-θώντας να προσελκύσει κόσµο στο µοτέλ,κινεί άθελά του τις διαδικασίες για τη δηµι-ουργία του "Woodstock", της συναυλίας πουτου άλλαξε τη ζωή, καθόρισε µια ολόκληρηγενιά και αποδείχθηκε ορόσηµο για την αµε-ρικάνικη κουλτούρα. Η ταινία βασίζεται στηναυτοβιογραφία του Τίµπερ. Ο βραβευµένος µε Όσκαρ σκηνοθέτης ΑνγκΛι ("Brokeback Mountain", "Προσοχή,Πόθος") επιστρέφει µε µια νοσταλγική ροκκωµωδία, η οποία βασίζεται σε µια συγκλονι-στική αληθινή ιστορία. To "Taking Wood-stock" συµµετείχε στο διαγωνιστικόπρόγραµµα του 62ου Φεστιβάλ Κανών.

ΜΜεε λλεεννεε ΣΣττεελλλλαα ((SSTTEELLLLAA)) ΣΣκκηηνν.. ΣΣιιλλββίί ΒΒεερρχχέέιιννττεε,, µµεε ττοουυςς ΛΛεεόόρραα

ΜΜππάάρρµµππααρραα ,, ΓΓκκιιγγιιόόµµ ΝΝττεεππααρρννττιιέέ

Ένας χρόνος απ’ τη ζωή µιας νεαρής µαθή-τριας γυµνασίου στο Παρίσι του 1977. Η εν-τεκάχρονη Στέλλα ζει σε µια εργατικήσυνοικία έξω απ’ το Παρίσι. Οι γονείς τηςέχουν ένα µπαρ και εκείνη πάει σ’ ένα καλόπαρισινό σχολείο όπου γνωρίζει την Γκλάν-τις, κόρη εξόριστωνδ ι α ν ο ο ύ µ ε ν ω νΕβραίων από την Αρ-γεντινή. Μέσα απ’ τατραγούδια της επο-χής και τα βιβλία πουανακαλύπτει στοσπίτι της φίλης της, ηΣτέλλα σταδιακά ανα-καλύπτει µια άλληδιάσταση ζωής.

ΜΜιικκρρέέςς ΕΕλλεευυθθεερρίίεεςςΣΣκκηηνν..ΚΚώώσσττααςς ΖΖάάππααςς

ΜΜεε ττοουυςς :: ΑΑννττώώννηη ΠΠααππααδδόόπποουυλλοο,, ΜΜααρρλλέέννΣΣααϊϊττηη,, ΑΑλλέέξξααννδδρροο ΤΤοούύνντταα,, ΓΓιιώώρργγοο ΤΤζζααββάάρραα

,, ΜΜααρρίίαα ΚΚοουυλλοούύρρηη,, ΓΓιιώώρργγοο ΓΓόόννηη

Ένας αυταρχικός άντρας στα ορεινά της ελ-ληνικής επαρχίας εµπορεύεται µετανάστεςκαι νεαρές πόρνες από τις Βαλκανικέςχώρες. ∆εν διστάζει να εκπορνεύσει τηνανήλικη κόρη του, Φανή που, εξαρτηµένη πιααπό τα ναρκωτικά και ψυχικά ανάπηρη, δεναντιστέκεται στη βία του πατέρα της και δου-

λεύει ως πόρνη γιααυτόν. Ο πατέραςεπιθυµεί να εκπορ-νεύσει και τον µικρότου γιο, τον Χρήστο. ΟΧρήστος, άγουροςακόµα και εγκλωβι-σµένος σε αυτήν τηνοικογένεια, φέρεταιαυτοκτονικά. Ανάµεσαστα δύο αδέλφια, τη Φανή και τον Χρήστο,γεννιέται αναπόφευκτα ερωτισµός. Το µόνοπου έχουν είναι ο ένας τον άλλον. Κανείςτους όµως δεν το παραδέχεται. Η Φανή µέραµε την µέρα καταρρέει. Ο µικρός του γιοςόµως, αντιστέκεται. Μετά την εφηβεία, έρ-χεται η ώρα της διαδοχής για έναν άντραΑλλά στο βασίλειο του πατέρα, ο τελευταίοςλόγος ανήκει στον βασιλιά...

ΗΗ ΣΣκκόόννηη ΤΤοουυ ΧΧρρόόννοουυ ((DDuusstt OOff TTiimmee)) ΣΣκκηηνν.. ΘΘόόδδωωρροοςς ΑΑγγγγεελλόόπποουυλλοοςς,, µµεε ττοουυςςΓΓοουυίίλλεεµµ ΝΝττααφφόόεε,, ΜΜππρροούύννοο ΓΓκκααννζζ,, ΜΜιισσέέλλ

ΠΠιικκοολλίί,, ΙΙρρέένν ΖΖαακκόόµµππ

Ο Γουίλεµ Νταφόε υποδύεται έναν Αµερι-κανό σκηνοθέτη Ελληνικής καταγωγής. Γυ-ρίζει µια ταινία πάνωστην ιστορία του καιτην ιστορία των γο-νιών του. Μια ιστορίαπου εξελίσσεται στηνΙταλία, την Γερµανία,την Ρωσία, το Καζακ-στάν, τον Καναδά καιτις Η.Π.Α. Κεντρικόπρόσωπο, η Ελένη,που διεκδικείται και διεκδικεί το απόλυτο τηςαγάπης. Ταυτόχρονα, ένα µακρύ ταξίδι, στην µε-γάλη Ιστορία και στα γεγονότα των τελευταίωνπενήντα χρόνων που σηµάδεψαν τον 20ο αιώνα.Τα πρόσωπα της ταινίας κινούνται σαν σεόνειρο, η σκόνη του χρόνου µπερδεύει τις µνή-µες. Ο Α τις αναζητά και τις ζει στο παρόν.

Πρoτείνει oAντώνης

Σπανoυδάκης

Τ ι δούµε κα ι τ ι θα ακούσουµε στα Χαν ιάΤ ι δούµε κα ι τ ι θα ακούσουµε στα Χαν ιά

ΜΜέέσσαα σσεε µµιιαα δδύύσσκκοολληη σσττιιγγµµήή γγιιαα τταα οοιικκοοννοοµµιικκάά δδεεδδοοµµέένναα ττηηςς χχώώρρααςς,, ττηηνν ίίδδιιαα ώώρραα πποουυ ηη δδιιεεθθννήήςς κκρρίίσσηη δδεείί--χχννεειι νναα αανναακκάάππττεειι κκααιι µµέέσσαα σσττηηνν ππααννδδηηµµίίαα ττηηςς κκααιιννοούύρριιααςς γγρρίίππππηηςς,, δδεενν µµπποορροούύµµεε νναα πποούύµµεε όόττιι ττεελλεειιώώννεειι µµεεττιιςς κκααλλύύττεερρεεςς ππρροοϋϋπποοθθέέσσεειιςς ηη χχρροοννιιάά κκααιι ηη δδεεκκααεεττίίαα …… ΒΒέέββααιιαα αανν σσκκεεφφττεείί κκααννεειιςς όόττιι σσττηηνν ττεελλιικκήή,, τταα λλεεφφττάάπποουυ χχρρωωσσττάάµµεε σσαανν χχώώρραα,, τταα ««φφάάγγααµµεε»»,, ττόόττεε θθαα ππεείί ππωωςς ττοουυλλάάχχιισσττοονν ττοο φφχχααρριισσττηηθθήήκκααµµεε ……

Ας ευχηθούµε οι καινούριοι κουµανταδό-ροι να τα βγάλουνε πέρα, αφού έτσιυποσχεθήκανε άλλωστε στο λαο καιείναι υποχρεωµένοι να το κάνουνε …

ενώ υπερχρεωµένοι είναι ήδη !!Από τη φετεινή χρονιά έχουµε να θυµηθούµε

πολλά και απο τη δεκαετία ακόµα περισσότερα.Απολογισµούς θα κάνουµε όλοι µας και ας προ-

σπαθήσουµε να είµα-στε αισιόδοξοι καιδηµιουργικοί, ναέχουµε αγάπη για τηζωη και τους γύρωµας αλλα και για τον

εαυτό µας, γιατί καµµιά φορα τον ξεχνάµε, τονκουράζουµε και τον ταλαιπωρούµε …Πάµε στα λαϊβ που έγιναν το µήνα που πέρασε.

Στην Αθήνα η συναυλία της BBeeyyoonnccee (Μπιόνσε)στις 8 Νοέµβρη πήγε µια χαρά, έγινε χαµός,λάνσαρε και τα ρούχα της µαµάς της, πήγε καιβολτίτσα στη Σαντορίνη, ενώ δεν την άφησαν ναµπει στην Ακρόπολη, γιατί έκλεινε … δε βαριέ-σαι, την άλλη φορά !!

Μέσα στο µήνα αυτό ήρθαν ακόµα στηνΑθήνα, ο σαξοφωνίστας BBrraannffoorrdd MMaarrssaalliiss στις3 και ο CChhiicckk CCoorreeaa µε τους SSttaannlleeyy CCllaarrkkee καιLLeennnnyy WWhhiittee στις 9 Νοέµβρη, στο «Παλλάς» επιτης Βουκουρεστίου.

Πάµε και στα δικα µας εδώ, το ξαναείπα και θαγίνω κουραστικός ίσως, ότι παρ’όλη την οικο-νοµική κρίση που µαστίζει τη χώρα και την πόλη,παρ’όλο ότι τα αγροτικά εισοδήµατα έχουν χτυ-πήσει χαµηλό εικοσαετίας και βάλε, καινούριαµαγαζιά ανοίγονται, µουσικά σχήµατα δηµιουρ-γούνται, βραδυές µε ζωντανή µουσική διοργα-νώνονται καθηµερινά, καλλιτέχνες απο τοκέντρο κατεβαίνουν για live σε µικρες ή µεγά-λες αίθουσες και γενικά υπάρχει µια κινητοποί-ηση αν όχι πρωτοφανής, πάντως αξιοσηµείωτη!!Πολλες οι µουσικές βραδυές λοιπον µέσα στο

Νοέµβρη !! Σχεδον κάθε µέρα, διαφορετικά σχή-µατα και χώροι φιλοξενούνται και φιλοξενούν,live όλων των ρεπερτορίων !! Ο µπουζουξής ΜΜααννώώλληηςς ΠΠάάπππποοςς ήταν στη «Με-λωδία» στις 24 του µήνα ενώ την επόµενη µέραστον ίδιο χώρο ήταν ο ΒΒαασσίίλληηςς ΣΣκκοουυλλάάςς.Στο «Λιακωτό» στο Βάµο στις 21 Νοέµβρη έπαι-ξαν ρεµπέτικα ο ΓΓιιάάννννηηςς ΠΠααξξιιµµααδδάάκκηηςς µπου-ζούκι, τραγούδι, ο ΒΒααγγγγέέλληηςς ΣΣυυλλιιγγάάρρδδοοςςµπουζούκι, τραγούδι, ο Νίκος Κουκουλιτάκης κι-θάρα και η Ειρήνη Λυρώνη ακκορντεόν. Ένα νέο µουσικό σχήµα και µάλιστα πολυεθνικό,έκανε την εµφάνιση του στα µουσικά πράγµατατης πόλης, µε το όνοµα ΚΚύύκκλλοοςς. Κινούνται στοχώρο του έθνικ και µέλη του είναι οι ΓιάννηςΜελαµπιανάκης, ∆ήµητρα Λιγοψυχάκη (Αρε-τούσα), Αντώνης Μυλωνάκης, Αλλαντίν, ∆ηµή-τρης Λιουδάκης, Χαφίζ Ανκούρ, Αλέκος Αλιόσακαι Ναταλία Καραβία. Ηδη έκαναν δύο εµφανί-σεις στο «Notos Club» µε επιτυχία ! Στο DDeessiirree (πρώην Φαίδρα) παίζουν κάθε Τε-τάρτη jazz οι JJaazzzz SSeessssiioonnss -Σταµατίου, Κοττά-κης, Σιάσιος-, κάθε Πέµπτη ο Lopez Lumpu απότους African Brothers, κάθε Παρασκευή µπαλ-λάντες ο κιθαρίστας Σταύρος Λαµπρόπουλος,κάθε Σάββατο έντεχνα και ροκ ο Σπύρος Νικο-λουδάκης τραγούδι, κιθάρα και ο Ανδρέας Σαλ-µανής πιάνο, τραγούδι και κάθε Κυριακή ηΒιργινία Ντοκάκη και ο Ανδρέας Σαλµανής σεέντεχνα και όχι µονο.Στις «44 εεπποοχχέέςς» παίζουν συχνα οι PPaaiinntt iitt BBlluueeένα νέο ροκ σχήµα και ένα ακόµα ροκ σχήµα οιSShhoooottiinngg SSttaarr.Στο «ΝΝόόττοοςς CClluubb» στα Νεώρια κάθε Παρασκευήκαι Σάββατο παίζουν ροκ οι JJiiggssaaww -Μαριάννα,Χριστιάνα, Κώστας Κωστουράκης, Μανώλης,Γιώργος Λιµάκης και Αλεξέϊ Κιριλένκο- κάθεΠέµπτη jazz βραδυές, και κάθε Τετάρτη έντε-χνα µε εναλλασόµενα σχήµατα.Εχουµε επίσης νέα, όσον αφορά τις µουσικέςσκηνές σε Χανιά και Ρέθυµνο.

Στο Ρέθυµνο το παλιό «ΟΟιιννωωδδεείίοο» απέκτησεκαινούριο συνεταίρο, άλλαξε όνοµα και έγινεµουσική σκηνη «ΚΚύύττττααρροο» µε έντεχνο, ροκ καιλαϊκό ! Ηδη στις 30 Νοέµβρη φιλοξένησε τονΜΜιιλλττιιάάδδηη ΠΠαασσχχααλλίίδδηη και µέσα στο ∆εκέµβρη ξε-κινάει ένα εντεχνο-λαϊκό σχήµα µε τους ΧρύσαΒιτετζάκη, Στάθη Πάνου, Κώστα και Ελένη τρα-γούδι, Νίκο Μαργαρίτη µπουζούκι, ∆ηµήτρη Αν-τωνιουδάκη πλήκτρα, Γρηγόρη Φίλο µπάσσο καιΝίκο Χότζα ντράµς, κάθε Πέµπτη, Παρασκευήκαι Σάββατο.Η κρητική µουσική σκηνή «ΣΣττηηνν υυγγεειιάά µµααςς», στοπαλιό «Da Luz» στην Ακρωτηρίου, έγινε «ΚΚρρηη--ττιικκόό ΚΚοοννάάκκιι». Ηδη στις 12 ∆εκέµβρη παίζει εκειο Γιώργος Μαθιουδάκης µε το συγκρότηµα του.Τις περισσότερες ταβέρνες, µεζεδάδικα καιεστιατόρια µε ζωντανή µουσική τα έχουµε ανα-φέρει, υπάρχουν όµως και άλλα που ξεκίνησανµέσα στο Νοέµβρη.Στο γκουρµέ ρέστωραν «ΟΟννααρρ» στην Ελ.Βενιζέ-λου, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και αργίες είναιο Στέλιος Τωµαδάκης τραγούδι και ο ΓιάννηςΜπλαζουδάκης αρµόνιο, τραγούδι. Στο µπαρ ρέστωραν «MMiisstt» κάθε Κυριακή τρα-γουδούν ο Κυριάκος Ηλιάδης και η ∆ήµητρα Γα-λάνη µε καραόκε, σε ελληνικό πρόγραµµα.Στα Χωραφάκια, στο γκουρµέ ρέστωραν«BBaahhaarr» ο Βαγγέλης Μαυροδηµητράκης παίζειπιάνο, σύνθι και τραγουδάει.Στη «ΒΒίίγγλλαα» στο Καλάµι, κάθε Σάββατο βράδυκαι Κυριακή µεσηµέρι, είναι ο Βαγγέλης Βαϊγ-κούσης κιθάρα, τραγούδι, η Κατερίνα Μανου-σάκη τραγούδι και ο Σίµος Παραγιός µπουζούκι.Στα «∆∆ρραακκιιααννάά» στον Πλατανιά, κάθε Σάββατοκαι αργίες παίζουν, ο Μιχάλης Γαλανάκης µπου-ζούκι, τραγούδι, ο Παύλος Ιωνάς κιθάρα, τρα-γούδι, η Αλεξία Φαντάκη τραγούδι και οΕυριπίδης Σταµατίου πλήκτρα.Στον «ΠΠλλάάττααννοο» στους Αρµένους κάθε Σάββατοκαι αργίες είναι ο Λάκης Μωραϊτάκης τραγούδι,ο Ηρακλής Μαυράκης µπουζούκι, ο Φώτης Γιαν-νόπουλος κιθάρα, τραγούδι και ο Βάλτερ αρµό-νιο.Στο «PPoorrttoo AAlllleeggrree» στα Νοπήγεια, κάθε Σάβ-βατο και αργίες είναι ο Κυριάκος Χορευτάκηςαρµόνιο, τραγούδι, η Ειρήνη Χορευτάκη τρα-γούδι και ο Γιάννης Φαραντάκης µπουζούκι, τρα-γούδι.Στο «ΠΠάάλλααιι ΠΠοοττέέ» ένα καινούριο µεζεδάδικο στοΚαστέλλι, γίνονται κάθε Παρασκευή βραδυές µερεµπέτικα και λαϊκά µε τους Γιώργο Χαχλάκητραγούδι, Χρήστο Ζάχο µπουζούκι, Γιάννη Χο-ρευτάκη µπουζούκι, τραγούδι και Γιάννη Χαρ-τζουλάκη κιθάρα.Στις γιορτές µάθαµε ότι θα εµφανιστούν, οΓΓιιώώρργγοοςς ΜΜααρργγααρρίίττηηςς στο «Αλκυών» και η ΕΕλλλληηΚΚοοκκκκίίννοουυ στο «Ευτυχία Palace».Το δισκάδικο VViirrggiinn της γνωστής αλυσίδας, σταΧανιά όπως και σε όλη τη χώρα, κλείνει και ξε-πουλάει το υλικό του, σε πολύ προσιτές τιµές.Οσοι τυχεροί προλάβαµε … και αν ακόµα έχειµείνει κάτι, τρέξτε !!

ΠΠ ΡΡ ΟΟ ΤΤ ΑΑ ΣΣ ΕΕ ΙΙ ΣΣΒΒΙΙΒΒΛΛΙΙΑΑΝΝΕΕΑΑΡΡΧΧΟΟΣΣ ΓΓΕΕΩΩΡΡΓΓΙΙΑΑ∆∆ΗΗΣΣ--ΤΤΑΑΝΝΙΙΑΑ ΡΡΑΑΧΧΜΜΑΑΤΤΟΟΥΥΛΛΙΙΝΝΑΑ: ΡΡέένναα ΣΣττάάµµοουυ--ΜΜιιαα εεγγκκυυκκλλοοππααίίδδεειιαα ττοουυ ρρεεµµππέέ--ττιικκοουυΟ Κύπριος µελετητής του ρεµπέτικου Ν.Γεωρ-γιάδης, ασχολείται µε τα αντικείµενο από το1963 και έχει γράψει πολλα βιβλία έως τώρα. Η

ρεµπέτισα Ρένα Στάµου (∆ασκαλάκη-Σεβνταλή)που έχει Μικρασιάτικη καταγωγή από τη µητέρατης, γεννήθηκε στα Χανιά και µεγάλωσε στοΗράκλειο, έχει ζήσει µια ζωη σαν µυθιστόρηµα,µε πολλες δύσκολες στιγµές µέχρι να γνωρίσειτην επιτυχία. Στο πολύ περιγραφικό αυτό βιβλίο,µέσα από τη ζωη της Στάµου, εξιστορείται πα-ράλληλα, ανάγλυφα η ιστορία του ρεµπέτικου.ΠΠΕΕΤΤΡΡΟΟΣΣ ΠΠΙΙΚΚΡΡΟΟΣΣ :: ΧΧααµµέένναα κκοορρµµιιάάΜια σειρά από διηγήµατα γραµµένα το 1922, σεεπανέκδοση, που αναφέρονται στον υπόκοσµοτου τότε, της Αθήνας και του Πειραιά.Αν και δυτικοσπουδαγµένος, ο Πικρός (Γεναρό-πουλος) ασχολήθηκε σε αυτό το βιβλίο πουαποτελεί το πρώτο µιάς τριλογίας (Σαν θα γί-νουµε άνθρωποι, Τουµπεκί) µε τους µάγκες, τακουτσαβάκια και τους ανθρώπους της παρανο-µίας και του υποκόσµου, περιγράφοντας µε ρε-αλισµό, τις συνήθειες, τις ιδιαιτερότητες, τηναργκό και τη λαογραφία τους.

∆∆ΙΙΣΣΚΚΟΟΙΙSSUUNNDDAAYY MMAANN :: OOuutteerrllaannddSundayman είναι ο Κυριάκος (εξ ου και το Sun-day) Μουστάκας, ο οποίος το παλεύει από το1999 µε τις ιδιαίτερες ατµοσφαιρικές δηµιουρ-γίες του, χρησιµοποιώντας διάφορα ονόµατακαι γράφοντας σε αρκετές εταιρείες. Εδώ στοπρόσφατο Outerland, φαίνεται πια να τα έχεικαταφέρει ! ∆ώδεκα εξαιρετικές συνθέσεις µεdowntempo grooves και chill out ατµόσφαιραγια χαλαρή και χορευτική διάθεση µε τη συµ-µετοχή τριών διαφορετικών ερµηνευτών σταφωνητικά.ΑΑΡΡΕΕΤΤΗΗ ΚΚΕΕΤΤΙΙΜΜΕΕ :: ΜΜεε ττηη φφωωννηη ττηηςς ΑΑρρεεττήήςςΗ πρώτη ολοκληρωµένη δουλειά της χαρισµα-τικής Αρετούλας, που πρέπει να πηγαίνει τώραστο Λύκειο ! Η φωνη της είναι αρκετά µεστω-µένη και βλέπουµε να έχει αποκτήσει παράλ-ληλα άποψη ενώ η γκάµα των τραγουδιών τηςµαρτυρά εκτος από την εµµονή της στα παρα-δοσιακά, µια συµπάθεια σε ακραιφνώς λαϊκάακούσµατα που ξενίζουν λίγο, αλλά και κά-ποιες πιο ευρωπαϊζουσες διαθέσεις, που κιαυτες φαίνονται να µην «κολλάνε» µε την κυ-µατιστή, βαθειά ελληνικιά της φωνη ! Παρ’ολααυτά ο δίσκος κινείται σε ένα ψηλο επίπεδοαπό όλες τις απόψεις και ειδικα σε αυτο τηςερµηνείας ενώ το σαντούρι έχει περάσειπλέον σε δεύτερη µοίρα ... Συµµετέχουν οιDilek Koc, Γιάννης Βασιλόπουλος (κλαρίνο),Ορφέας Περίδης, ∆ηµήτρης Ζερβουδάκης κ.α.LLEEOONNAA LLEEWWIISS :: EEcchhooΑν και βγήκε µέσα απο το X Factor, ξεπέρασετην παράδοση που θέλει να κάνουν µικρη κα-ριέρα οι απόφοιτοι των reality και αυτή τηστιγµη είναι από τις µεγαλύτερες Αγγλίδεςσταρ, µε τη βελούδινη αλλα κυρίως σόουλφωνη της, εδώ σε 13 πανέµορφα τραγούδια,χωρις πολλες φιοριτούρες, σε άψογες ενορ-χηστρώσεις !AALLIICCIIAA KKEEYYSS :: TThhee eelleemmeenntt ooff ffrreeeeddoommΑπό την άλλη πλευρά του Aτλαντικού, η Aliciaείναι ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η σηµερινήσόουλ, ξεχωρίζει δε αφου η ίδια γράφει τα τρα-γούδια της ! Πριν ακόµα κυκλοφορήσει –θα βγειστις 15.12- προτείνουµε αυτό το δίσκο αφουέχουµε πάρει ήδη µία γεύση, που ήταν αρκετή !!

Με µουσικούς χαιρετισµούς και ευχές για µιαπολύ καλή χρονιά !!

Γράφει oΓιώργος

Βαβουλές

2200ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

H ποιότητα στην θέρµανση και στον κλιµατισµό

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 20092211

ΣΣττίίχχοοιι:: FFeeddeerriiccoo GGaarrcciiaa LLoorrccaaΕΕρρµµηηννεείίαα:: ΜΜααννώώλληηςς ΜΜηηττσσιιάάςς,,

ΤΤάάννιιαα ΤΤσσαανναακκλλίίδδοουυΕΕΜΜΙΙ:: 11997744

Πρόκειται για έναν από τους πιο γνωστούςκαι οπωσδήποτε διαχρονικούς δίσκους στηµουσική ιστορία της χώρας µας. Ο ΧρήστοςΛεοντής έγραψε τη µουσική βασισµένοςστην ποίηση του ισπανού ποιητή ΦεντερίκοΓκαρθία Λόρκα (σε ελληνική απόδοση τουΛευτέρη Παπαδόπουλου). Ήταν η δεύτερηπροσπάθεια του Λ. Παπαδόπουλου να µετα-φράσει και να εκδώσει δισκογραφικά ποι-ήµατα του Λόρκα. Είχε προηγηθεί το 1969 οδίσκος «12 τραγούδια του F.C. Lorca» σεµουσική Γιάννη Γλέζου κι ερµηνευτές τουςΓιάννη Πουλόπουλο και Έλενα Κυρανά.

Ο δίσκος κυκλοφόρησε το Σεπτέµβριοτου 1974, τους πρώτους µήνες δηλαδή τηςµεταπολίτευσης. Προτού λοιπόν ξεκινήσει τοµεγάλο ρεύµα αυτού που ονοµάστηκε «πο-λιτικό τραγούδι», εκδίδεται ένας δίσκος µεκαθαρά ερωτικό περιεχόµενο. Πάντως, µέσαστο κλίµα της εποχής, η µελοποιηµένη ποί-ηση ξαναβρίσκει τη θέση που είχε πριν τη δι-κτατορία και µε αρχή το συγκεκριµένο δίσκοθα µελοποιηθούν στη συνέχεια πολλοί Έλ-ληνες και ξένοι ποιητές.

Για να δούµε πώς περιγράφει ο συν-θέτης του δίσκου Χρήστος Λεοντής τις συν-θήκες κάτω από τις οποίες γράφτηκε οδίσκος «Αχ έρωτα»: «Στις αρχές του 1974,έρχεται ο Πέτρος Φυσσούν και µου προτεί-νει να ανεβάσουµε το έργο του ΦεντερίκοΓκαρθία Λόρκα «Οι Φασουλήδες του Κατσι-πόρα» στη Θεσσαλονίκη. Το πρώτο πράγµαπου σκεφτόµασταν ήταν η µετάφραση.Εµένα, δεν µ' ενδιέφερε τόσο πολύ ο πεζόςλόγος, όσο οι στίχοι που υπήρχαν µέσα στοέργο. Ο µόνος κατάλληλος που θα µπορούσενα είναι το ίδιο τρυφερός και διάφανος όπωςο Λόρκα ήταν ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. Ηδικτατορία ήταν στα τελευταία της. Οι πρό-βες γίνονταν στο Θέατρο Κήπου απέναντιαπό το κτίριο της ΧΑΝΘ. Εκεί, στον ξενώνα,µαζεύονταν παρακρατικοί, πετούσαν πέτρεςκαι µας έβριζαν». 1

Ερµηνευτές του δίσκου είναι ο Μα-νώλης Μητσιάς και η Τάνια Τσανακλίδου. Αρ-χική σκέψη και επιλογή του ΛευτέρηΠαπαδόπουλου ήταν ο Γιώργος Νταλάρας,όµως η εταιρεία του, η Minos, δεν συµφώ-

νησε. Έτσι η ηχογράφηση θα γίνει στην EMI– Columbia. Πάντως, όπως σηµειώνει ο συν-θέτης, «οι πρώτοιακροατές του δίσκουήταν ο Αχιλλέας Θεο-φίλου, ο Μίκης Θεο-δωράκης, ο ΜάνοςΛοΐζος, ο ΓιώργοςΝταλάρας κι ο Γιώρ-γος Μεράντζας. Με παρακάλεσαν ν' ακού-σουν το δείγµα. Στο τέλος ενθουσιάστηκανκαθώς φάνηκε…»1

Για να θυµηθούµε τα 12 δώδεκα τρα-γούδια του δίσκου:

1. Παραµύθι (Μ. Μητσιάς)2. Μέρα γεµάτη θλίψη (Μ. Μητσιάς-Τ. Τσα-νακλίδου)3. Αβάσταχτο να σ’ αγαπώ (Μ. Μητσιάς)4. Ο παράδεισός µου (Μ. Μητσιάς)5. Στου βελονιού την άκρη (Μ. Μητσιάς)6. Το τραγούδι των κοντραµπατζήδων (Μ.Μητσιάς)7. Λούζεται η αγάπη µου (Μ. Μητσιάς)8. Ο χάρος στην ταβέρνα (Μ. Μητσιάς)9. Το φεγγάρι (Μ. Μητσιάς-Τ. Τσανακλίδου)10. Νανούρισµα (Τ. Τσανακλίδου)11. Τέσσερις λεβέντες (Μ. Μητσιάς)12. Αχ έρωτα (Μ. Μητσιάς-Τ. Τσανακλίδου)

Το «Λούζεται η αγάπη µου» και το οµώ-νυµο τραγούδι ήταν αυτά που ακούστηκανπερισσότερο. Πάντως σαφώς καλύτερα καιµε µεγαλύτερη αντοχή στο χρόνο είναι το«Αβάσταχτο να σ’ αγαπώ», «Ο Παράδεισόςµου» και το «Φεγγάρι». Το πιο διαχρονικότραγούδι είναι σίγουρα το «Νανούρισµα» µεµια εξαιρετική ερµηνεία της Τ. Τσανακλίδου.

Γράφει σχετικά ο Τ. Κριτσιώλης πα-ρουσιάζοντας το δίσκο: «Γενικότερα, πρό-κειται για µιαν εξαιρετική δουλειά µευποδειγµατική ενορχήστρωση και δύο πολύσπουδαίους τραγουδιστές. Είναι το ένα κοµ-µάτι από τη δισκογραφική «τριλογία» τουΧρήστου Λεοντή που συµπληρώνουν η «Κα-ταχνιά» και το «Καπνισµένο τσουκάλι», ηοποία άφησε εποχή στο ελληνικό τρα-γούδι».2

Η παραγωγή ήταν του Γιώργου Μα-κράκη, η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της"Columbia" µε ηχολήπτη τον Τάκη Φιλιππίδη.Το εξώφυλλο επιµελήθηκε ο ΙορδάνηςΣουρµελής. Στο εσώφυλλο του δίσκου υπάρ-χουν φωτογραφίες των συντελεστών και οιστίχοι των ποιηµάτων του Λόρκα.

11.. ΧΧρρήήσσττοοςς ΛΛεεοοννττήήςς,, 110000 ∆∆ίίσσκκοοιι κκααιι ηη ιισσττοο--ρρίίαα ττοουυςς -- εειιδδιικκήή έέκκδδοοσσηη ΚΚααθθηηµµεερριιννήή..22.. ΤΤάάσσοοςς ΚΚρριιττσσιιώώλληηςς ,, ΈΈννααςς δδίίσσκκοοςς ήήρρθθεεααππ'' τταα ππααλλιιάά,,hhttttpp::////wwwwww..mmuussiiccccoorrnneerr..ggrr//eexxttrraass//rreeccoorrdd//003300..hhttmmll κκααιι άάρρωωµµαα ββιιννυυλλίίοουυ :: hhttttpp::////vviinnyyllmmaanniiaacc..mmaadd--bblloogg..ggrr

Γράφειo Γιώργoς

Tσίµας

ΣTHN APXH TOY TPAΓOY∆IOY

ΧΧρρήήσσττοοςς ΛΛεεοοννττήήςςΑΑΧΧ ΕΕΡΡΩΩΤΤΑΑ

ΥΥππόόγγεειιαα ΡΡεεύύµµαατταα""ΝΝέέαα ΜΜέέρραα""

IIMMPPAACCTT MMUUSSIICC

Μετά από δισκογραφική απουσία έξι χρόνων,τα Υπόγεια Ρεύµατα επιστρέφουν µε το δίσκο"Νέα Μέρα", έναν τίτλο που σηµατοδοτεί και τηνέα εποχή του σχήµατος καθώς εδώ και τρίαπερίπου χρόνια η σύνθεση του έχει παγιωθείστα πρόσωπα των Γρηγόρη Κλιούµη (κιθάρα-τραγούδι), Κώστα Παρίση (κιθάρα -τραγούδι),Απόστολου Καλτσά (ηλεκτρικό µπάσο), ΤάσουΠέππα (τύµπανα). Ο Γρηγόρης Κλιούµης και οΚώστας Παρίσης αποτελούν ιδρυτικά µέλη τουγκρουπ, µε αξιόλογη παράλληλη πορεία ως αυ-τόνοµοι τραγουδοποιοί αφού κοµµάτια τουςέχουν τραγουδήσει µεταξύ άλλων η ΜελίναΚανά, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, ο Γιάννης Χα-ρούλης, το Τρίφωνο κ.ά..Ο Απόστολος Καλτσάς και ο Τάσος Πέππαςείναι το νέο αίµα του συγκροτήµατος, µουσικοίυψηλής τεχνικής κατάρτισης, φορείς σύγχρο-νων µουσικών ρευµάτων αλλά και τραγουδο-ποιοί ιδιαίτερου στυλ και οι ίδιοι.Όλα αυτά τα χρόνια η έντονη συναυλιακήδράση του σχήµατος, κυρίως στην επαρχία,βοήθησε στη ζύµωση των µελών του και είχεσαν αποτέλεσµα την αποκρυστάλλωση τουήχου τους σε ένα µείγµα ακραιφνώς ροκ δια-θέσεων µε λυρικές και εσωστρεφείς εκλάµ-ψεις. Όχηµα όπως πάντα η ποιητικήστιχουργική τους, στην οποία ανέκαθεν ταΥπόγεια Ρεύµατα έδιναν ιδιαίτερη βαρύτηταΟ νέος δίσκος ίσως αποτελέσει έκπληξη γιααρκετούς παλαιότερους φίλους του γκρουπαφού συγκεντρώνει πολλά φαινοµενικά ετερό-κλητα στοιχεία. Οι δυνατές καθαριστικές στιγ-µές είναι παραδοσιακά εδώ αλλάπλαισιώνονται κι από τραγούδια που πρε-σβεύουν ένα πιο ακουστικό ήχο και µια πιο ανά-λαφρη, πιο φαιδρή οπτική των πραγµάτων. Τοχιούµορ και η λεπτή ειρωνεία υποφώσκουν σεπολλά κοµµάτια του δίσκου, παικτική αρτιότητασυνυπάρχει µε την ακατέργαστη, αυθόρµητηδιάθεση. Με τραγούδια όπως το οµότιτλο "ΝέαΜέρα", τα "Αστέρια", "Το Τρένο", την "Σταγόνα"αλλά και τη διασκευή στο τραγούδι "ΠαράξενηΚοπέλα" του Μανώλη Χιώτη, τα Υπόγεια Ρεύ-µατα θεωρούν πως η "Νέα Μέρα" είναι ο πιοπολυσυλλεκτικός δίσκος στη µέχρι τώρα πο-ρεία τους.

ΓΓιιάάννννηηςς ΑΑγγγγεελλάάκκααςς""ΨΨυυχχήή ββααθθιιάά

Κυκλοφόρησε το soundtrack της πολυσυζητη-µένης ταινίας του Παντελή Βούλγαρη "Ψυχήβαθιά" η οποία αναφέρεται στον ελληνικό εµ-φύλιο πόλεµο και προβάλλεται στις αίθουσεςγια δεύτερη εβδοµάδα.Ήδη από τον Αύγουστο, όταν µάθαµε τις πρώ-τες λεπτοµέρειες για την ταινία, πολλοί ήταναυτοί που περίµεναν µε αγωνία τόσο την ίδιατην ταινία όσο και τη δουλιά του Γιάννη Αγγε-λάκα στη µουσική της επένδυση. Οι πρώτεςκριτικές για την ταινία αναφέρονται µάλιστα µεθετικά λόγια στη συµβολή του Αγγελάκα.Ο δίσκος ονοµάζεται "Ψυχή βαθιά", όπως είναιλογικό, και περιλαµβάνει 18 ορχηστρικά θέ-µατα του Γιάννη Αγγελάκα µε αφορµή ή για τιςανάγκες της ταινίας. Περιέχονται επίσης δύοτραγούδια, το "Εµβατήριο του ∆ηµοκρατικούΣτρατού" σε µουσική Γιάννη Αγγελάκα και στί-χους αγνώστου στιχουργού από την εποχή τουΕµφυλίου και του Γ. Αγγελάκα και το "Ψυχήβαθιά" σε µουσική και στίχους του ίδιου τουτραγουδοποιού.Όπως σηµειώνει ο Παντελής Βούλγαρης: "Ηµουσική του Γιάννη Αγγελάκα περπατάει τουςτόπους της ιστορίας και µας τους φέρνει στοσήµερα αφήνοντας στο αυτί και στη σκέψη µας,απαλά και λιτά, το θρήνο, το σεβασµό, τονκαηµό".Στην ηχογράφηση του soundtrack συµµετείχαντο πολυφωνικό σχήµα ∆ΙΩΝΗ και η παραδο-σιακή ορχήστρα ΛΟΖΙΟΣ ΚΙ ΑΝΑΚΑΤΩΣΙΑ.Η ενορχήστρωση υπογράφεται από τον ΓιάννηΑγγελάκα και τον Νίκο Βελιώτη.

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

2222ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

ΣΣεεξξ –– ((χχωωρρίίςς ψψέέµµαατταα κκααιι ββιιννττεεοοττααιιννίίεεςς))

Γιατί πρέπει να µιλήσει κάποιος για το σεξ; Μάλλον είναι δυο διαφο-ρετικές ερωτήσεις. Γιατί να µιλήσει κάποιος για το σεξ; Πρέπει να µι-λήσει κάποιος για το σεξ; Μάλλον η πρώτη ερώτηση είναι πιο εύκολη.Αν δούµε την κοινωνία µας από απόσταση, θα δούµε ότι τριγυρίζοµεγύρω από το θέµα σαν τη ψυχάρα γύρω από τη λάµπα. Όχι, η µετα-

φορά είναι λάθος. Το πέταγµα της ψυχάρας είναι πολύ προφανές. Η ενασχό-ληση της κοινωνίας µε το σεξ όχι. Μοιάζει (αν και πάλι η µεταφορά είναιφτωχή) µε το νερό. Έχουµε συνέχεια την ανάγκη να πιούµε, βρεχόµαστε απότη βροχή, πλενόµαστε, µας πιάνει η υγρασία.

Ας ξεκινήσοµε από τα βασικά. Το σεξ, µε την έννοια της ανα-παραγωγής είναι ο σκοπός της ζωής, αν πρέπει να ορίσοµεότι η ζωή έχει κάποιο σκοπό. Σύµφωνα µε τις παλιές θρη-σκείες, το σεξ ήταν και η απαρχή της ζωής. Κάθε κοσµογο-

νική θεωρία πριν από τις µεγάλες µονοθεϊστικές θρησκείες (αν και δεν είµαιειδικός στο θέµα και διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις) περιέγραφε την αρχή τουκόσµου µε µια σεξουαλική πράξη. Κάθε θρησκεία, ακόµη και οι µονοθεϊστικές(µάλλον, ειδικά αυτές) είχαν ισχυρές απόψεις πάνω στο θέµα.Τόσο ισχυρές µάλιστα είναι οι απόψεις των µονοθεϊστικών θρησκειών και γιατόσο καιρό κυρίαρχες ώστε το σεξ να είναι ένα από τα πιο απόρθητα ταµπού. Σκορπίζω σκέψεις. Το σεξ είναι δηµοκρατικό. ∆εν λογαριάζει χρώµα, χρήµα,ηλικία, αριθµό, φύλο, ώρα, τόπο, κατάσταση. Άναρχο και αντεξουσιαστικό (ανκαι εξουσία το ίδιο - για να µη χρησιµοποιήσω άλλο παράδειγµα σκεφτείτε ποιαείναι η πρώτη βρισιά που σας έρχεται στο µυαλό). ∆εν είναι περίεργο συνεπώςότι όλοι οι ελευθεριακοί διανοητές υπερτόνιζαν την αξία της σεξουαλικότητας. Η ανάγκη της εξουσίας να περιορίσει αυτή την, ασεβή προς τις ιεραρχίες, ελευ-θεριότητα, βρήκε ιδανικό εκφραστή στη θρησκεία. Το µεγαλύτερο µέρος του«ηθικού» οικοδοµήµατος της κοινωνίας µας στηρίζεται στην ενοχοποίηση τουσεξ. Είναι αµαρτωλό, βρώµικο, πρόστυχο, σιχαµένο και επικίνδυνο. Επιτρέπε-ται µόνο στο γαµήλιο κρεβάτι και µε µόνο σκοπό την τεκνοποίηση.

Εν τω µεταξύ κανείς δεν βλέπει το εµπόριο που στηρίζεται πάνω σε αυτή τηναπαγόρευση. Όχι αναγνώστη µου δεν µιλώ για το πορνό (αν και σίγουρα κα-τέχει µεγάλο µερίδιο). Μιλώ για το κάθε προϊόν που χρησιµοποιεί το σεξ γιατην προώθησή του. Περιοδικά, αυτοκίνητα, τράπεζες, τσιγάρα, τηλεοπτικές εκ-ποµπές, παπούτσια, κινητά, ποτά, ρούχα, µουσική... Να το πω αλλιώς: τι ποσο-στό διαφηµίσεων δεν έχει ένα γυµνό (ή περίπου) άνθρωπο ή δεν υπαινίσσεταικάποιας µορφή σεξουαλική σχέση;Κόκκινο Χ στις εκποµπές που ένα ζευγάρι κάνει έρωτα. Ταινίες µε βίαιους φό-νους, εκποµπές µε ξέκωλα που αγωνίζονται να δείξουν ότι µπορούν, για ναµας πείσουν για το lifestyle ως καθολική αξία, το εµπόριο της αξιοπρέπειας,χαλβαδέλλες και ξεκατινιάσµατα, αυτά ασφαλώς επιτρέπονται (για να µην πωεπιβάλλονται) σε όλες τις ηλικίες. Εκκλησία και κοινωνία ψέλνουν µαζί «τηςυποκρισίας το ανάγνωσµα, πρόσχωµεν...»Το βάρος του φορτίου ψεµάτων και ενοχής που κουβαλάµε από µωρά, µαςοδηγεί σε µια ισορροπία του τρόµου σε ότι έχει να κάνει µε το σεξ. Εδώ βέβαιαµπαίνω στα χωράφια του µπάρµπα Φρόυντ µε σοβαρή πιθανότητα να σταβο-πατάω οπότε ζητώ προκαταβολικά συγγνώµη. Στα µάτια µου όµως είναι φανερήαυτή η ισορροπία µεταξύ χρήσης και απόλαυσης. Από τη µια µεριά η χρήση έχεινα κάνει µε την ικανοποίηση του εγώ µε όλες της τις προεκτάσεις, ως και τηδιαµόρφωση σχέσεων εξουσίας. Από την άλλη είναι η απόλαυση της ανώτατηςµορφής επικοινωνίας όπως εύστοχα διατύπωσε ο φίλος µου ο Στιµ. Αν όντως θεωρήσοµε το σεξ ως ανώτατη µορφή επικοινωνίας, πόσο ξεδιάν-τροπες φαντάζουν οι διαφηµίσεις κινητών που κλίνουν την «επικοινωνία» σεόλες τις πτώσεις και µε όλα τα επίθετα; Πόσο γελοίοι οι επικοινωνιολόγοι; Πρέπει συνεπώς να µιλήσουµε για το σεξ είναι η καταφατική απάντηση στηδεύτερη ερώτηση. Για να αλλάξει η ισορροπία που περιέγραψα προς όφελοςτης απόλαυσης σε βάρος της χρήσης. Για να αποτινάξοµε το βάρος των ψεµά-των και της υποκρισίας του οποίου θεληµένα ή αθέλητα γινόµαστε φορείς ανα-παραγωγής. ∆ύσκολα πράγµατα. Αλλά και το πιο µακρύ ταξίδι ξεκινά µε έναβήµα.

Γράφειo Πέτρoς

Λυµπεράκης

ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 20092233

87,6 ΡΑ∆ΙΟ ΑΜΟΡΕ88 LOVE RADIO 88,3 VILLAGE Χανιά 282105304188,8 ΓΑΥ∆ΟΣ FM 88,9 ΚΡΗΤΕΣ89,6 SUPER FM 282105201090,1 ERA SPOR90,5 SPOR FM 282105680091 VENUS 282107470491,5 ∆ΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 282104397991,8 SKAI NEWS 282105300092,1 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ92,5 ΡΑ∆ΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 282202254592,9 ΕΡΑ1 2106009604 /693,2 ΛΑΜΨΗ FM93,5 ΡΑ∆ΙO ΕΝΤΑΣΗ93,8 ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 282104002594,4 ORIGINAL 282109911194,9 ΕΡΑ2 210606682295 ΝOΤOΣ FM 282104002595,295,5 ΡΑ∆ΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 282104024096,2 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 282107069097 ΑΝΤΕΝΝΑ ∆YΤ.ΚΡΗΤΗΣ 282105550597,4 ΡΥΘΜΟΣ 282102846697,7 STAR FM 282105070198,2 MAGIC FM 282105399498,5 SEVENTH SKY 282102013098,8 ΓΝΩΜΗ 98,9 ΧΑΝΙΑ FM 28210 3410699 LOVE RADIO99,2 ΡΑ∆ΙO ΚΡΗΤΗ 281026196299,6 SUPER RADIO 2821088370100,2 MAX FM-Sky 2821055008/9101 MRB 2821020400101,5 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734102,4 ΡΑ∆ΙO ΗΡΑΚΛΕΙO 102,7 STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243103 PLUS 103 2821053989103,5 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑ∆OΣ 2107226868104 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570104,5 SUGAR FM105 ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700105,4 PETPO FM 2821033460106 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ106,5 MUSIC BOX 2821081210 & 40690107 RADIO MELODY 2821093271107,3 Ω∆ΥΣΣΕΑΣ FM107,4 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO 107,9

ΕΕΛΛΛΛΗΗΝΝΙΙΣΣ,, τηλ. 2821051850ΑΑΤΤΤΤΙΙΚΚΟΟΝΝ,, τηλ. 2821040208ΚΚΗΗΠΠΟΟΣΣ,, τηλ. 2821056450PPAALLAACCEE,, τηλ. 2821057757

Στα

σιν

εµ

ά

τη

ς π

όλη

ς

Για το Κρητικό Πανόραµα έχουµε πει και γράψειπολλές φορές. Ένα κόσµηµα για την Κρήτη.Αναζητήστε λοιπόν το τεύχος 34 και οπωσδή-ποτε διαβάστε τα «Κρητικά Παράδοξα» µε-ταξύ των άλλων..!

Όταν ένα ΜΜΕ έχει γενέθλια σ΄αυτές τις δύ-σκολες εποχές δεν µπορεί παρά να είναι ευ-χάριστη είδηση.

Χρόνια πολλά λοιπόν στους Νέους Ορίζοντες καιπολλές ευχές στον Αντώνη Μουντάκη καιστους συνεργάτες του για κάθε καλή συνέ-χεια.

Στο τέλος του 2009 και στις αρχές του 2010 ηύπαρξη των µικροµεσαίων περιφερειακώνΜΜΕ είναι το ζητούµενο και το ξέρουν όλοι

όσοι κινούνται στο χώρο. Κυρίως αυτών τηςπεριφέρειας και κυρίως όλων όσων δεν έχουνθειο στην Κορώνη. Των περισσοτέρων δη-λαδή!!!

Είναι ζητούµενο το τι σκέφτεται η αρµόδια γραµ-µατεία και η κυβέρνηση γενικότερα και κυρίωςαν και κατά πόσο υπάρχει πρόθεση για άµεσαµέτρα αναπτυξιακού χαρακτήρα για τα περι-φερειακά ΜΜΕ.

Είναι µια από τις στιγµές που λόγω της κρισιµό-τητας της δίνει βαρύνουσα σηµασία στο κατάπόσο ουσιαστικά η πολιτεία σκέφτεται νακάνει πράξη τις κατά καιρούς διακηρύξεις τηςγια την αναγκαιότητα του τοπικού τύπου.

Πάντως την ίδια στιγµή όσοι βλέπουµε την ανά-

πτυξη του διαδυκτίου εύκολα συνειδητοποι-ούµε ότι και εκεί κάτι αλλάζει και µάλιστα µεγρήγορους ρυθµούς σε σχέση µε τα ΜΜΕ.

Όλοι, µικροί και µεγάλοι, ψάχνουν και ψάχνονται.Έρχεται… Ο Αι Βασίλης και ελπίζουµε να κρατάει και τα

δώρα!!!

Υ.γ. Η στήλη αποτελεί προϊόν συλλογικότητας.Ως εκ τούτου περιµένουµε τη συµβολή σας.

ΕΕννηηµµεερρώώσσττεε µµααςς,, γγιιαα νναα εεννηηµµεερρώώσσοουυµµεε !!««ΠΠΥΥΞΞΙΙ∆∆ΑΑ ττηηςς ΠΠόόλληηςς»»

ΤΤΗΗ 5533 ΤΤΚΚ 7733113311 ΧΧΑΑΝΝΙΙΑΑ ΚΚΡΡΗΗΤΤΗΗΣΣΤΤΗΗΛΛ :: 22882211007744110044 // 66997744773399112222

ΦΦΑΑΞΞ :: 22882211003366336644ee--mmaaiill:: iinnffoo@@ppyyxxiiddaa..ggrr

Μέσα Μαζικής Ενηµέρωσης

Το θέµα των αλλαγών θα φέρει στην ελλη-νική ραδιοτηλεοπτική αγορά η επικείµενηαναθεώρηση της ελληνικής νοµοθεσίας,προκειµένου να προσαρµοστεί σε όσα ορί-ζει η αναθεωρηµένη Ευρωπαϊκή Οδηγία γιατα ΜΜΕ (Οδηγία για τις υπηρεσίες των Οπτι-κοακουστικών Μέσων, πρώην ΤηλεόρασηΧωρίς Σύνορα).Ειδικότερα χθες η Ολοµέλεια, είχε πολύωρησυνεργασία µε τους ειδικούς επιστήµονες(νοµικούς), ενώ η συνεδρίαση αναµένεται νασυνεχιστεί και σήµερα. Επί τάπητος ειδικό-τερα τίθενται τα θέµατα που αφορούν στηδιαφήµιση των προϊόντων, αφού η νέα Οδη-γία -η οποία υπενθυµίζεται ότι πρέπει να εν-σωµατωθεί µέχρι τις 19.12.2009- φέρνεικοσµογονικές αλλαγές.

Συγκεκριµένα εισάγεται ο νέος όρος «οπτι-κοακουστική εµπορική ανακοίνωση», µια ευ-ρεία έννοια, που περιλαµβάνει τηντηλεοπτική διαφήµιση, χορηγία, τηλεπώ-ληση, αλλά και την τοποθέτηση προϊόντωνκαι η οποία αποτελεί τη βασικότερη καινοτο-µία.Η εισαγωγή της στην ελληνική νοµοθεσία θαδηµιουργήσει νέα δεδοµένα και θα τονώσεισηµαντικά την αγορά σε µια δύσκολη πε-ρίοδο, αφού θα προσδώσει ευλιξία στα ΜΜΕ,στις διαφηµιστικές και στους διαφηµιζόµε-νους, ανοίγοντας «νέους ορίζοντες».Επίσης και όσον αφορά τη ραδιοτηλεοπτικήδιαφήµιση, η νέα Οδηγία τροποποιεί και κα-θιστά περισσότερο ευέλικτους τους κανόνεςπαρεµβολής διαφηµίσεων, µε στόχο την προ-

στασία του πολίτη, ενώ ειδική πρόβλεψη γί-νεται για την παρεµβολή διαφηµίσεων σε κι-νηµατογραφικές ταινίες, παιδικές εκποµπές,προγράµµατα επικαιρότητας και ενηµερω-τικά προγράµµατα. Στο πλαίσιο αυτό καταργείται το ηµερήσιοκαι διατηρείται το ωριαίο όριο µετάδοσηςδιαφηµίσεων, ενώ ως προς την τοποθέτησηπροϊόντων, που αναφέρεται στην εµφανήχρησιµοποίηση ενός προϊόντος συγκεκριµέ-νης µάρκας κατά τη διάρκεια προγράµµατοςέναντι πληρωµής ή αναλόγου ανταλλάγµα-τος, η νέα Οδηγία θεσπίζει σαφές νοµικόπλαίσιο, θέτοντας τις προϋποθέσεις, υπό τιςοποίες θα µπορούσε να επιτραπεί η τοπο-θέτηση προϊόντων.

ΠΠηηγγήή :: ΝΝααυυττεεµµπποορριικκήήΕΕππιιµµέέλλεειιαα :: ΜΜ..ΑΑννεευυλλααββήήςς

Αλλαγές στη νοµοθεσία για τη διαφήµιση

Το βασικό σε τέτοιες περιπτώσειςείναι να µη χάνεις την ψυχραιµία σου.Συµβουλή υπ’ αριθµόν έξι στο εγχειρί-διο αυτοβοήθειας. Κοιτάω έξω από τοπαράθυρο. Έχει αρχίσει πάλι να χιονί-ζει. Αυτό δεν ξέρω κατά πόσο βοηθάει,ιδίως όταν είσαι µόνος. Τα φώτα στο µε-γάλο χριστουγεννιάτικο δέντρο πουέστησαν πριν τρεις µέρες, για να δώ-σουν ένα γιορτινό τόνο σ’ αυτήν τηνπόλη που δε σώζεται µε τίποτα, αναβο-σβήνουν µε λύσσα, θαρρείς και το δέν-τρο έχει επιληψία ή ετοιµάζεται νααπογειωθεί και να χαθεί µέσα στο σκο-τεινό της νύχτας αναζητώντας στιςάκρες του σύµπαντος νοήµονες µορφές

ζωής ή έστω κάτιάλλο που να βγά-ζει νόηµα. Παίρνωβαθιές ανάσες.Έξω οι νιφάδεςτου χιονιού στρο-

βιλίζονται στον αέρα σαν ∆ερβίσηδες.Είχα δεν είχα πάλι στη Θεολογία τό‘ριξα. Το τελευταίο καταφύγιο του κάθεαπελπισµένου. Η φωνή που σου επι-βάλλει την απάντηση, πριν καν προλά-βεις να θέσεις την ερώτηση. Τοδοκίµασα και αυτό και δεν κάνει τίποτα.Όχι σε µένα τουλάχιστον. Μου ‘µεινεβέβαια η αγάπη για τα κεριά, το µελαγ-χολικό ηµίφως, και για κείνη την εικόναµε τον Άγιο που σκοτώνει ένα δράκο.Πολύ τον λυπάµαι αυτόν το δράκο. Ελ-πίζω σε µια άλλη ζωή να πάρει την εκ-δίκησή του ή τουλάχιστον ο Άγιος νανιώσει τελικά µια απρόσµενη όσο καιοδυνηρή έκπληξη, όταν ανακαλύψει ότιο παράδεισος είναι ένα µέρος που προ-ορίζεται αποκλειστικά και µόνο για δρά-κους και ως εκ τούτου ο ίδιος είναικαταδικασµένος στο πυρ το εξώτερογια µια αιωνιότητα και µια µέρα.

Όταν είµαι έτσι, µπορώ να γίνωπολύ κακός. Θα µπορούσα βέβαια ναπάρω τηλέφωνο στη γραµµή αυτοβοή-θειας, αλλά δεν ξέρω αν θέλω. Άσεµας, ρε φίλε, Χριστουγεννιάτικα µε τηζωή και το θάνατο και τ’ άλλα υψηλάνοήµατα, θα σκεφτεί σίγουρα από µέσατης η ψυχολόγος βάρδιας που θα προ-τιµούσε να βρίσκεται στο πλευρό τουέρωτα της ζωής της που την σηµάδεψεαπό την εφηβική της ηλικία και να ανοί-γει τον ένα µετά τον άλλο αφρώδεις οί-νους υπό τη συνοδεία εορταστικήςµουσικής, παρά να ακούει τις εξοµολο-γήσεις ενός serial looser µε φωνή αδερ-φίστικη και αξεδιάλυτα παιδικάαπωθηµένα.

Η ευγενής φάρα των ψυχο-λόγων. Μερικές φορές είµαι σίγουρος

πως ούτε καν µε ακούν. Τρεις ώρες τηςµιλούσα ένα βράδυ, ξανά και ξανά οιίδιες αρλούµπες, να είµαι ο εαυτός µου,να µη φοβάµαι τα λάθη, να έχω πίστηστους ανθρώπους, ώσπου στο τέλοςτρόµαξα για τα καλά, καθώς νόµισα ότιτην απήγαγε η µαφία και στη θέση τηςάφησε ένα ηχογραφηµένο µήνυµα. Ξε-κίνησα να επινοώ ιστορίες, να αυτοσχε-διάζω αδιάντροπα, να σπιλώνω τη µνήµητων συγχωρεµένων των γονιών µου,µέχρι στο έγκληµα παραλίγο να φτάσωαλλά τελευταία στιγµή µε συγκράτησε ηφυσική µου απέχθεια προς οτιδήποτεβίαιο, εκείνη όµως εξακολούθησε ναεφαρµόζει τη µέθοδο σκέψου έναναριθµό και θα διαλέξω την αντίστοιχησυµβουλή απ’ το συµβουλολόγιό µου.

Έχω ένα σκασµό φάρµακα στοντουλαπάκι του καθρέφτη µου ικανά νασκορπίσουν τη χαρά σ’ ένα σύνταγµαΙταλών Αλπινιστών ( αυτή η σχολικήγνώση, για λόγους ανεξήγητους, έχειαποτυπωθεί ανεξίτηλα σε µια σκοτεινήγωνιά του εγκεφάλου µου, δίπλα στονιππόκαµπο) ή αλλιώς να στείλουν τηναφεντιά µου στους άλλους κόσµους.Γιατί το ‘χω πάρει απόφαση κάθε µέροςτου σώµατός µου να πάει σε διαφορε-τικό άλλο κόσµο, όπου διαλέξει το κα-θένα. Για παράδειγµα το δεξί µου χέρι-και ίσως και το αριστερό- θα πάει στονπαράδεισο των µπιλιάρδων ενώ τουλά-χιστον το ένα πνευµόνι µου και µέροςτου εγκεφάλου µου στο παράδεισο τωνκαπνιστών. ∆εν ξέρω όµως αν µου ται-ριάζει ένα τέτοιο τέλος, µέσα στη σκο-τεινιά του δωµατίου µου κάτω από ταφωτάκια του χριστουγεννιάτικου δέν-τρου να γίνοµαι όλο και πιο γκρίζος.

Έξω χιονίζει τόσο όµορφα. Λέωπως ίσως τη λύση θα µπορούσε να τηδώσει κάποιος άλλος. Ένας τυχαίοςέξω στο δρόµο. Κάπως θα µοιάζω µε

κείνον το σεξπηρικό ήρωα, µόνο που θααναρωτιέµαι σε χριστουγεννιάτικο καιχιονισµένο φόντο αν αξίζει κανείς να ζειή όχι. Κι είναι καλό που δε θα χρειάζε-ται να δώσω εγώ την απάντηση, απελ-θέτω απ’ εµού το ποτήριον τούτον. Θ’αφήσω ανάλαφρα τη ζωή µου στα χέριατου κάποιου και ας αποφασίσει εκείνοςό,τι θέλει. Θα ‘ναι ο αποφασιστής µου,έτσι λέω να τον πω και µ’ αυτό το όνοµαθα βγω να τον ψάξω κι ό,τι µου πει θακάνω. Πρέπει όµως να ντυθώ καλά,γιατί έξω κάνει κρύο, κι αν τυχόν πρέπεινα µε βρουν νεκρό, πεσµένο πάνω στοκατακόκκινο χιόνι, να µην πουν ότι δενπρόσεχα τον εαυτό µου. Έτσι όπως τοχιόνι τρίζει κάτω από τα βήµατά µου,νιώθω σαν τον πρώτο άνθρωπο που πά-τησε στη σελήνη. Προχωράω κόντραστον άνεµο, για να βρω ψυχή ζώσα ναµου δώσει την πιο µεγάλη απάντηση, µ’ένα φανάρι αναζητώ τον άνθρωπο. Τονβλέπω που πλησιάζει. Είναι ο Αποφασι-στής µου, ο Αυτός που θα λύσει το αί-νιγµα.

Συγγνώµη, δε µιλώ ελληνικός;Είναι απάντηση αυτή, όταν σε ρωτάνε αναξίζει κανείς να ζει; Στο διάολο Χρι-στουγγενιάτικα που πήγα κι έπεσαπάνω στον µετανάστη. Νιώθω τώρα σανήρωας προδοµένος δίχως σηµαντικάερωτήµατα και δίχως νεκροκεφαλή στηνπαλάµη, µόνος µπροστά στο µπαρ νακατεβάζω θάλασσες ποτά και να ακούωλαϊκούς αοιδούς να σφαγιάζουν χρι-στουγεννιάτικα τραγούδια. Γέµισε κου-φάρια η πίστα. Οι γιορτές µεµελαγχολούν πάντα.

Γράφειo Nίκoς

Xατζηιωάννoυ

Ετοιµάζοντας την Πυξίδα …

ΕίδαµεΤο ντοκυµαντέρ «Άκουσε µε» σε σκηνοθεσία Μαριάννας Οικονόµου

Παλεύοντας για τα δικαιώµατα σου µε αξιοπρέπεια!!!Ζήσαµε

Στιγµές µνήµης και συγκίνησης στο βράδυ για τον Στέφανο.Ακούσαµε (µεταξύ άλλων…)

ΟικολογήµαταΤραγούδια για το περιβάλλον και την οικολογία

∆ιαβάσαµε Από την παράδοση στην παράβαση

Του Γιώργου Παπακωνσταντή( Εγκληµατικότητα και αντεγκληµατικές πολιτικές στη σύγχρονη Κρήτη)

2244ΦΦΥΥΛΛΛΛΟΟ 85 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009

ΕΕίίννααιι οο ∆∆εεκκέέµµββρρηηςς πποουυ ππάάνντταα θθαα έέχχεειι εενν--δδιιααφφέέρροονν ..∆∆εενν εείίννααιι τταα ΧΧρριισσττοούύγγεενννναα ππιιαα..ΈΈττσσιι κκιι ααλλλλιιώώςς ξξέέππεεσσαανν σσεε γγιιοορρττήή ααννττααλλ--λλααγγήήςς δδώώρρωωνν κκααιι ττααυυττίίσσττηηκκαανν µµεε κκαατταανναα--λλωωττιικκήή σσππααττάάλληη γγιιαα ττοο ρρεεββεεγγιιόόνν ττηηςςµµοοννααξξιιάάςς ……ΈΈνναα ππααιιδδίί πποουυ ττόόσσοο ααππρροοσσδδόό--κκηητταα χχάάθθηηκκεε ααππόό ττοο χχέέρριι πποουυ όόππλλιισσεε ττοο ττίί--πποοτταα πποουυ κκυυκκλλοοφφοορρεείί ππααννττοούύ ααδδέέσσπποοττοο..ΚΚάάθθεε ∆∆εεκκέέµµββρρηη θθααθθυυµµόόµµαασσττεε ττοο ββλλέέµµµµααεεννόόςς ππααιιδδιιοούύ πποουυ δδεεφφααννττάάζζεεττααιι ,,δδεε δδύύνναα--ττααιι πποοττέέ νναα φφαανντταασσττεείίττοο µµέέγγεεθθοοςς ττηηςς ααππαα--ξξίίωωσσηηςς πποουυ ττοο ππεερριιµµέέννεειι ..ΑΑυυττόό ττοο ππααιιδδίί δδέέ--χχττηηκκεε ααυυττήή ττηη σσφφααίίρραα ττηηςς κκοοιιννωωννίίααςς,, πποουυξξααφφννιιάάσσττηηκκεε ττάάχχααµµοουυ.. ΑΑυυττέέςς ττιιςς σσφφααίίρρεεςςγγάάζζωωσσαανν κκααιι ττηη ννεεααρρήή αασσττυυννοοµµιικκόό πποουυαακκόόµµαα δδεενν εείίχχεε ππάάρρεειι ττοονν ππρρώώττοο ττηηςς µµιισσθθόό..ΕΕκκεείίννοοιι πποουυ ππυυρροοββόόλληησσαανν όόµµωωςς ήήτταανν ττρροο--µµοοκκρράάττεεςς ,,γγιιααττίί ίίσσωωςς ττοο χχέέρριι ττοουυςς δδεενν ττοοόόππλλιισσεε ττοο κκρράάττοοςς ……ΗΗ ννεεααρρήή κκοοππέέλλαα ββρρίί--σσκκεεττααιι αακκόόµµαα σσττοο ννοοσσοοκκοοµµεείίοο µµεε ττοουυςς ππόό--ννοουυςς κκααιι ττοουυςς εεφφιιάάλλττεεςς ττηηςς ..ΟΟ µµααθθηηττήήςςόόµµωωςς ΑΑλλέέξξααννδδρροοςς ΓΓρρηηγγοορρόόπποουυλλοοςς δδεεννυυππάάρρχχεειι ππιιαα γγιιαα νναα ππααλλέέψψεειι µµεε τταα γγεεγγοοννόότταα……εείίννααιι όόµµωωςς ττόόσσοο ππααρρώώνν πποουυ φφοοββοούύννττααιι οοιιΑΑρρχχέέςς ττααρρααχχέέςς σσττηηνν ππόόλληη ..ΦΦοοββοούύννττααιι νναα δδιι--κκάάσσοουυνν ττοουυςς εεννόόχχοουυςς σσττηηνν ΑΑθθήήνναα ..ΦΦοοββοούύνν--ττααιι µµηηνν οοιι ννέέοοιι ξξααννααοορρµµήήξξοουυνν σσττιιςςλλεεωωφφόόρροουυςς κκααιι ααπποοσσυυννττοοννίίσσοουυνν ττηη ννααρρκκοο--θθεεττηηµµέέννηη κκοοιιννωωννίίαα ……ΦΦοοββοούύννττααιι ττηη σσκκιιάάεεννόόςς ππααιιδδιιοούύ πποουυ θθαα φφωωττίίζζεειι τταα ββήήµµαατταα ττωωννννέέωωνν κκάάθθεε ∆∆εεκκέέµµββρρηη.. ΠΠοοιιοοςς αακκοούύεειι ιισσττοορρίίεεςςγγιιαα ββιιττρρίίννεεςς ππιιαα ..ΚΚοουυρραασσττήήκκααµµεε ..ΌΌλλοοιι ννιιώώ--θθοουυµµεε ππωωςς εεκκεείίννεεςς οοιι ννεεααρρέέςς κκααρρδδιιέέςς εείίχχααννχχττύύπποουυςς ααλληηθθιιννοούύςς κκααιι έέρρχχοοννττααιι ώώρρεεςς ώώρρεεςςπποουυ θθέέλλοουυµµεε νναα ττοουυςς ππααρρααββγγοούύµµεε ..ΜΜαα εείίννααιιπποουυ µµεεγγααλλώώσσααµµεε ……κκααιι οοιι κκααρρδδιιέέςς µµααςς δδεεννχχττυυπποούύνν ττόόσσοο δδυυννααττάά ..ΤΤοο µµυυααλλόό µµααςς όόµµωωςςεείίννααιι δδυυννααττόό κκααιι πποοδδηηγγεεττεείί ττιιςς ννεεααννιικκέέςς κκααρρ--δδοούύλλεεςς ..ΈΈννιιωωθθαα άάββοολλαα όότταανν σσκκεεφφττόόµµοουυννππωωςς δδεε χχωωρροούύσσαα σσττιιςς σσττρρααττιιέέςς ττωωνν ννέέωωννπποουυ ααυυθθόόρρµµηητταα εεγγκκααττααλλεείίπποουυνν ττηη ρροουυττίίννααττηηςς εεκκµµηηδδέέννιισσηηςς ττηηςς ππρροοσσωωππιικκόόττηηττααςς……ΝΝιιώώθθωω σσηηµµααννττιικκήή όόµµωωςς όότταανν ββλλέέππωω ττααµµααττάάκκιιαα ττωωνν εεφφήήββωωνν νναα κκααρρφφώώννοοννττααιι σσττααχχεείίλληη µµοουυ όότταανν δδιιδδάάσσκκωω ττηηνν ππααρρωωδδίίαα ττηηςςδδίίκκηηςς ττοουυ ΘΘηηρρααµµέέννηη ,,όότταανν εεξξηηγγώώ ττηηνν ττρροο--µµοοκκρρααττίίαα ττωωνν ΤΤρριιάάκκοονντταα,, όότταανν ννιιώώθθωω ππωωςςχχωωρράάωω ααννάάµµεεσσάά ττοουυςς

Γράφειη Θεoδoσία∆ασκαλάκη

ΑΑππόό ττηη σσυυλλλλοογγήή ΧΧρριισσττοουυγγγγεεννιιάάττιικκωωνν δδιιηηγγηηµµάάττωωνν