ΦΥΛΛΟ 99XANIA

ΜΑΡΤΙΟΣ 2011) (

www.pyxida.gr ΣEΛ. 2Aπό μήνα σε μήνα (εικόνες και σχόλια επικαιρότητας από τον Ματθαίο Φραντζεσκάκη και τον Αντώνη Περιβολάκη)

ΣEΛ. 3Υπάρχουν καλά νέαΓράφει ο Αντώνης ΠεριβολάκηςEδώ στο Nότο από τον Ματθαίο Φραντζεσκάκη

ΣEΛ. 4Οψεις - Απόψεις, από τον Μιχάλη Νικολακάκη

ΣEΛ. 5Ένας Συμπαραστάτης για τον Δημότηβρε παιδιά, κι άλλος ένας για τον Δημοτικό Υπάλληλο όμως… Γράφει ο Κυριάκος Κώτσογλου

ΣEΛ. 6«Τα Ασήμαντα»από τον Γιώργο Κοκκινάκο

ΣEΛ. 7Μουσείο τυπογραφίας. Μια ιστορια παθους και επικοινωνιας.

ΣEΛ. 8 Σοβαρά Βιντεοπαιχνίδια (serious games)…γράφει ο Γιώργος Γώγουλος

ΣEΛ. 9Η Συνωμοσία του θορύβουαπό τον Γιώργο Μανουσέλη

ΣEΛ. 10ΑνεπαισθήτωςΒούλα Καντεράκη

ΣEΛ. 11Πρόσωπο : Μαρία ΡοδουσάκηΘέμα: Ο Σύνδεσμος για την Διάδοσητων Καλών Τεχνών στην Κρήτη

ΣEΛ. 12-13«…Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρχουν περισσότερα πράγματααπό τον ήλιο και τη θάλασσα που συνδέουν τον τόπο μας στη φαντασία, τη μνήμη και γενικά στη συνείδηση του τουρίστα…»

Κωνσταντίνος Πρώιμος, πρόεδρος συλλόγου καταστηματαρχών και επαγγελματιών Πλατανιά «ΙΑΡΔΑΝΟΣ»

ΣΕΛ. 14Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη:μονιμότητατου θεσμού και όχι εθελοντική δράσηΓράφει η Μαρία Κρέτση

ΣEΛ. 15«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσμο…»Γράφει ο Μιχάλης Δαρμαράκης

ΣEΛ. 16Με τη φωνή των γονιών Γράφει η Ρούλα Καλαϊτζάκη Ο «Ρεμπέτης» του Δήμου Κερδέλα

ΣEΛ. 17Η ημέρα της γυναίκας!Γράφει η Σοφία Τσουρλάκη

ΣEΛ. 18"επί γραμμής"από τον Βασίλη ΠαπαστάμοΒιβλιόραμα

ΣEΛ. 19Βιντεοπροτάσεις από τον Αντώνη Σπανουδάκη

ΣEΛ. 20Τι δούμε και τι θα ακούσουμε στα ΧανιάΓράφει o Γιώργος Βαβουλές

ΣEΛ. 21«Στην αρχή του τραγουδιού»από τον Γιώργο Τσίμα

«Μουσικές Προτάσεις»

ΣEΛ. 22“Η σύριγγα του Πάνα” από τον Πέτρο Λυμπεράκη

ΣEΛ. 23Με την πυξίδα στα ΜΜΕΤι γίνεται στην πόλη

ΣEΛ. 24“Στήλη άλατος” από τον Νίκο Χατζηιωάννου«Φασκόμηλο με μέλι» σερβίρει η Θεοδοσία Δασκαλάκη

www.pyxida.grΒουτάμε βαθιά

Το εφετείο …

Για τον γράφοντα το θέμα της ίδρυσης εφετείου στην ΑνατολικήΚρήτη αποτέλεσε από την αρχή θέμα που τραβήχτηκε στα άκρασε βαθμό που χάθηκε η ουσία του δικαίου που διεκδικούσαν όσοι

υποστήριζαν την άποψη της μη ίδρυσης του. Σε κάθε περίπτωση ομάδαπολιτών αλλά και πολιτικών του νομού Χανίων το ανήγαγε σε μέγιστοθέμα αντιπαράθεσης φτάνοντας στο σημείο υπογραφής (;) «πρωτο-κόλλου τιμής». Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει υπο-γραφεί η απόφαση ίδρυσης από τους συναρμόδιους υπουργούς αλλάκαι τον πρόεδρο της δημοκρατίας. Την ώρα αυτή οι πολιτικοί της ανα-τολικής Κρήτης βγάζουν συνεχώς ανακοινώσεις θριάμβου και νίκης.Την ίδια ώρα οι Χανιώτες κυβερνητικοί πολιτικοί άρχοντες κρύβονταικαι αρνούνται κάθε δήλωση. Αρκούμενοι σε μια συνάντηση που θαγίνει με την κυβέρνηση. Συνάντηση η οποία είχε προγραμματιστεί καιθα γινόταν πριν «παρθεί» απόφαση Η μέγιστη υποκρισία και κοροϊδίαδηλαδή. Δυστυχώς η πραγματικότητα λέει ότι η κυβέρνηση ΠΟΥΛΗΣΕτους βουλευτές, τους πολιτευτές και τα στελέχη της στην δυτικήΚρήτη και καλό είναι αν θέλουν να διατηρήσουν κατ΄ ελάχιστο τηναξιοπρέπεια τους να βγουν δημόσια και να το καταγγείλουν. Γιατί δια-φορετικά έχουν δίκιο κάποιοι να μιλούν για συνδιαλλαγές και γραμ-μάτια που εξαργυρώθηκαν ή θα εξαργυρωθούν…

Υ.γ. Όσον αφορά το «πρωτόκολλο τιμής» απλά να πούμε ότι ανεξάρ-τητα με την όποια άποψη με το θέμα αυτό που λέμε «αξιοπιστία» στηνπολιτική και εδώ κρίνεται. Απλά αν υπάρχει αντιστοιχία , έστω και λίγο,λόγων και έργων!!! Αλλιώς «τζάμπα μάγκες»!!!

Ματθαίος Φραντζεσκάκης Πυξίδα Της Πόλης

Ο Νανόπουλος για τις νέες εξελίξεις

Το όνομα του Δημήτρη Νανόπουλου δεν είναι άγνωστο στο ευρύκοινό. Παρά το ότι πρόκειται για έναν δάσκαλο και ερευνητή τηςΦυσικής, εν τούτοι ς ουκ ολίγες φορές έχει παρουσιαστεί δημο-

σίως προκειμένου να κοινοποιήσει στον κόσμο τα συμπεράσματα τηςμέχρι τώρα έρευνας που διεξάγεται στο πεδίο των Φυσικών Επιστη-μών. Ο Δημήτρης Νανόπουλος είναι ένας από τους Έλληνες που συμ-μετέχουν με πρωτοποριακό τρόπο στο δημοφιλές πλέον πείραμα τουCERN στη Γενεύη. Σε πρόσφατη εκδήλωση που έγινε στην Αθήνα πα-ρουσίασε εν συντομία τα μέχρι στιγμής συμπεράσματα αυτής της διε-θνούς έρευνας. Το εντυπωσιακό είναι ότι μπορούμε να μιλάμε μεβεβαιότητα πλέον για πολλές διαστάσεις του σύμπαντος στο οποίοζούμε. Όταν πριν από 20 χρόνια διατυπωνόταν η εικασία για τηνύπαρξη 10 – 11 διαστάσεων στον κόσμο μας, αυτό φάνταζε σενάριοτου σουρεαλισμού. Όμως σήμερα είναι πια δεδομένο. Βέβαια, ενώυπάρχει μια δυσκολία στο να αντιληφθούμε την έννοια της «διάστα-σης», μιας και αρκετές από αυτές βρίσκονται, κατά κάποιο τρόποκρυμμένες ή διπλωμένες μέσα σε άλλες, εν τούτοις υπάρχουν καιείναι επιπλέον παράμετροι στα γεγονότα που πραγματοποιούνται. ΟΔημήτρης Νανόπουλος υποστήριξε ότι ο ανθρώπινος νους φαίνεται νααντιλαμβάνεται με τις αισθήσεις του μόνο το 4% περίπου της υπάρ-χουσας ύλης ενώ το υπόλοιπο 96% φαίνεται να κατανέμεται σε «σκο-τεινή ύλη» και σε «σκοτεινή ενέργεια» . Το άλλο ενδιαφέρον σημείοείναι η διαπίστωση της ύπαρξης πολλών συμπάντων. Μάλιστα μίλησεγια νούμερα ασύλληπτα της τάξης του 10 στην 50στή. Ισχυρίστηκε ότικάποια από αυτά ίσως να είναι και «δημιουργίες – κατασκευές» ενόςχάκερ κάποιου άλλου σύμπαντος ενώ δεν απέκλεισε το γεγονός ένασύμπαν να υπάρξει ή να υπήρξε ακριβώς το ίδιο κάπου αλλού μέσα στοχωρόχρονο. Το εντυπωσιακό είναι μέσα σε όλα αυτά ότι ενώ ο άν-θρωπος δυσκολεύεται να κατανοήσει σε βάθος αυτές τις νέες έν-νοιες, εντούτοις τα Μαθηματικά εργαλεία δουλεύουν πολύ καλά καιδίδουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα ανεξάρτητα από το αν αυτά γί-νονται πάντα σε βάθος κατανοητά.

Α.Π.

Δήμος και έξοδα δημοσίων σχέσεων – δεξιώσεων

Σε πρόσφατη συζήτηση με τον δήμαρχο Χανίων κ. Σκουλάκη έγινεαναφορά στο κόστος για τα στεφάνια και τις δεξιώσεις που πα-ραθέτει παραδοσιακά ο δήμος στα πλαίσια των εκδηλώσεων σε

ετήσια βάση. Είναι αλήθεια ότι τα νούμερα που μας ανέφερε ο δή-μαρχος είναι τουλάχιστον τρομακτικά. Ελπίζουμε να κάνει πράξη όσαμας είπε για την απόφαση του, στο εξής, ο δήμος Χανίων να καταθέ-τει στεφάνια τα όποια θα φτιάχνει η υπηρεσία κήπων ενώ όσων αφοράτις δεξιώσεις να είναι λιτές και οικονομικές.

Μ.Φ.

Διαχείριση χώρων πολιτισμού

Ηδιαχείριση των χώρων πολιτισμού αποτελεί μείζον θέμα γιαόσους δραστηριοποιούνται πολιτιστικά στα Χανιά. Με το μονα-δικό φαινόμενο να υπάρχουν αρκετοί χώροι οι οποίοι μπορούν

να φιλοξενήσουν εκδηλώσεις και δραστηριότητες αλλά είτε μένουνκλειστοί είτε κυριαρχεί μια πλειοδοσία ενοικίων. Με δεδομένο ότι οιπερισσότεροι από τους χώρους, ακόμα και αυτοί που ανήκουν σε διά-φορα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, έχουν αποπερατωθεί με τηνκαθοριστική συμβολή χρημάτων του δημοσίου γεννιέται ένα θέμα γιατο εάν και σε ποιο βαθμό είναι ηθικό να φτιάχνει το δημόσιο του κα-θενός το χώρο και μετά αυτός να τον ακριβό-νοικιάζει ή να τον κρα-τάει κλειστό;Τέλος με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένουμε την σχετική απόφαση τηςνέας δημοτικής αρχής Χανίων. Πως θα διαχειριστεί τους χώρους (Αρσενάλι, Θέατρο Βλησίδης, Παλιό Τελωνείο, κτλ). Θα στηρίξει τηνπολυσχιδή δραστηριότητα των φορέων που δραστηριοποιούνται σταΧανιά; Θα ακολουθήσει τακτική ενοικίασης; Αν ναι με τι όρους; Απα-γορευτικούς για κάθε ερασιτεχνική προσπάθεια, όπως συμβαίνειτώρα; Να σημειώσουμε ότι σχετικό ερώτημα έχουμε γραπτά υποβάλλει στοναρμόδιο αντιδήμαρχο αλλά απάντηση δεν έχουμε πάρει ακόμα… Επί-σης να σημειώσουμε ότι με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ξαναδιαβάσαμε τοσχετικό σημείο του προγράμματος του συνδυασμού «Χανιά, ο τόποςμας Αλλάζει».

Μ.Φ.

Και το πνευματικό Κέντρο Χανίων

Μια κλασική περίπτωση μη αξιοποίησης χώρου στο βαθμό και μετον τρόπο που του αρμόζει είναι το Πνευματικό Κέντρο Χα-νίων. Χώρος στον οποίο υπό την νέα διοικητική δομή μάλλον

θα έχει «το πλεονέκτημα των κινήσεων» η αντιπεριφέρεια.Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ξέρουμε ότι είναι υπό δια-μόρφωση το νέο συμβούλιο άρα και οι συνθήκες λειτουργίας τουφορέα. Ελπίζουμε ότι σ΄αυτην την αρνητική οικονομική συγκυρία κά-ποιοι θα επενδύσουν στο Πνευματικό Κέντρο ως ένα μελίσσι πολιτι-σμού. Ενός πραγματικά πνευματικού κέντρου το οποίο δεν θαεξαντλείτε στο να λειτουργεί ως μια αίθουσα εκδηλώσεων αλλά ωςφορέας παραγωγής πολιτισμού.Σε μια τέτοια κατεύθυνση η αντιπεριφέρεια έχει την δυνατότητα ναλειτουργήσει αξιοποιώντας το πρώην τμήμα πολιτισμού της πρώηνΝομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χανίων που και εμπειρία, και δυνατότη-τες αλλά κυρίως θέληση έχει για μια τέτοια λειτουργία.

Μ.Φ.

Το Καρναβάλι στη Σούδα και οι Μπαγκλαντεσιανοί που τόλμησαν να πνιγούν …

Με ανατριχίλα διαβάσαμε τις προηγούμενες μέρες τουλάχιστον2 επιστολές φορέων της Σούδας οι οποίοι, ούτε λίγο ούτεπολύ, ζητούσαν συγνώμη που δεν έγινε το Καρναβάλι την ώρα

που η θάλλασα ξέφραζε άψυχα κορμιά. Μονό ως στοιχείο προβλημα-τισμού για το βαθμό που έχουμε ως κοινωνία βυθιστεί στον μικρόκο-σμο μας θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τις επιστολές, γιατί ανπραγματικά τις δούμε σοβαρά ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΖΟΥΜΕ!!! Ως συνέχεια τωνπαραπάνω καταθέτουμε και το σχόλιο που ακολουθεί

Μ.Φ.Το Καρναβάλι στη Σούδα

Κύριε διευθυντά,ενώ η θάλασσα στον κόλπο της Σούδας εξακολουθεί να ξεβράζει πτώ-ματα Μπαγκλαντεσιανών, διάβασα σε φύλλο της εφημερίδας σας μίαανακοίνωση της 'Ενωσης Επιχειρηματιών Σούδας, η οποία μαζί με άλ-λους φορείς είχε αναλάβει τη συνδιοργάνωση του τοπικού Καρναβα-λιού και το οποίο ματαιώθηκε μετά το τραγικό γεγονός του πνιγμούτόσων ανθρώπων.Ο συντάκτης ή οι συντάκτες της ανακοίνωσης:Αφήνουν την οργή τους να ξεχειλίσει που χάλασε το γλέντι.Αφήνουν αιχμές για τον δήμαρχο ότι μπορεί και να τους παραπληρο-φόρησε ότι η απόφαση της ματαίωσης «εύρισκε σύμφωνους όλουςτους αρχηγούς των αντιπολιτευτικών κομμάτων». Δίνουν ραντεβούτου χρόνου «χωρίς άλλη ανοχή σε περίπτωση αναβολής του Καρνα-βαλιού».Διερωτώμαι κύριε διευθυντά τι τζίρο έχει ένα Καρναβάλι που η ματαί-ωσή του να μεταμορφώνει τους ανθρώπους σε αγριανθρώπους, πουγια λίγα χιλιάρικα πετούν στα σκουπίδια τρεις χιλιάδες χρόνια ελληνι-κού πολιτισμού, που για ένα γλέντι ξεχνούν όσα τους έμαθε η μάνα καιο πατέρας τους και η κοινωνία μέσα στην οποία ζουν.Ντροπή τους. Και συγχαρητήρια στον δήμαρχο και σε όσους πήραντην απόφαση για τη ματαίωση του Καρναβαλιού.

ΕυχαριστώΑντώνης Βουκάλης, γιατρός

2ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 2011

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα:

...κυκλoφoρoύμε

τη 3η βδoμάδα κάθε μήνα,

σε 3000 αντίτυπα και μπoρείτε να μας βρείτε στα

παρακάτω σημεία:

Βιβλιoπωλεία:

ΕΠΙΛOΓΕΣ,

ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕΔΡO,

ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO,

ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866,

Χαρτoπωλεία:

ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ,

ΚΥΒOΣ,

ΡOΜΒOΣ,

ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ,

Καταστήματα Δίσκων:

STUDIO 2000

LA. SI. DO.,STUDIO A, Virgin

Σινεμά:

Palace, ΚΗΠΟΣ

Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ

EΔEM, ΑΝΕΚΔOΤO, ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ,

ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ΔΥO ΛOΥΞ,

ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ, ΜΑΧΑΛΑΣ,

ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB:

DV PLANET, PLAY, MOVIE FORUM, VIPS (ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

VIDEO BEST, VIDEO BLUE

ΤOΡ VIDEO, (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗΔΩΝ)

Άλλα σημεία:

ΔΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ,

ΕΙΣOΔOΣ ΝOΜΑΡΧΙΑΣ,

ΕΙΣOΔOΣ ΔΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ,

ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ,

ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ)

ΑΝΕΚ LINES

Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο)

ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO),

ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), ΩΔΕΙO,

ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ

ΔPAKAKHΣ, SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ), BREAK (ΓΟΓΟΝΗ)

OLA STORES

NEW STAND, ΟΝΕΙΡΟ

Στο Hράκλειο:

BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH

BIBΛIOΠΩΛEIO ANAΛOΓIO

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ

ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

Στην Aθήνα:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EKΔ. ΣABBAΛA (ZΩOΔ. ΠHΓHΣ 18)

Στη Θεσσαλονίκη:

BIBΛIOΠΩΛEIO BIBΛIOPYΘMOΣ

EKΔ. ΣABBAΛA (BAΣ. HPAKΛEIOY 47)

BIBΛIOΠΩΛEIA IANOΣ (APIΣTOTEΛOYΣ 7, METAMOPΦΩΣEΩΣ

24 - KAΛAMAPIA, ΦIΛIΠΠOYΠOΛEΩΣ 57 - AMΠEΛOKHΠOI,

25ης MAPTIOY 45

ΠΥΞΙΔΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ ΤOΥΣ

ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO

ΙΔΙOΚΤΗΣΙΑ:

ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔOΣΚOΠΙΚΗ

«ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ»

ΚΩΔΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483

ISSN 1790-6075

ΕΚΔOΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚΔOΣΗΣ

ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ

«ΠΥΞΙΔΑ» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣ

ΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122

FAX: 2821036364

e-mail: info@pyxida.gr

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ

Μ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣ

KΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣ

ΜΙΧΑΗΛ ΔΑΡΜΑΡΑΚΗΣ

ΣΙΣΣΥ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ

ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗ

ΔΗΜOΣ ΚΕΡΔΕΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥ

ΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΚΗΣ

ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ

KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΟΝΙΔΗΣ

MYPTΩ KONTOMΙTAKH

ΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣ

NIKOΣ MANOYΣEΛHΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣ

ΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ

BAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣ

ΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡOΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥΔΑΚΗΣ

ΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣ

ΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗ

ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙΔΩΝΗΣ

ΣKITΣA - ΣΧΕΔΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥ

ΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ. 6974430507

ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ

ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ

ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙΔΗ

Η πυξίδα πρoσφέρεται με αντίτιμo

τη διάδoση και τη συμμετoχή

Η ΕΚΔΟΣΗ ΜΑΣ

ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 20113

Ένας Πόλεμος… Μετά από ένα παρτυ πολλώνχρόνων η δύση, «οι σύμμαχοι» δηλαδή, ανα-κάλυψαν τον αυταρχισμό του Καντάφι. Έτσι μετην ιδία ευκολία που μέχρι χθες αντλούσανπετρέλαιο και δολάρια, ταΐζοντας το αχόρταγοεγώ τους, με την ίδια ευκολία ξεκίνησαν έναπόλεμο για να υπερασπιστούν «την αξία τηςανθρώπινης ζωής στην Λιβύη». Είναι πολύ τοπετρέλαιο φίλε…

Ένας Σεισμός… Η φύση που φαίνεται να μην ακο-λουθεί την λογική της γραμμικής εξέλιξης τωνκοινωνιών μας. Η φύση η οποία γουστάρειστην εντροπία της. Η φύση που «αντιστέκεται».

Οι πυρηνικοί αντιδραστήρες… Το μεγαλείο της αυταρέσκειας αλλά και της υπε-ροψίας (κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής αλλά και τεχνολογικής) ενόςλαού που έχοντας βιώσει τις συνέπειες της πυρηνικής ενέργειας επιμένειότι μπορεί να την δαμάσει.

Ένα Εφετείο… Ταλανίζει εδώ και χρόνια την Κρήτη. Ή μήπως κάποιους οι οποίοιέχουν λόγο να ταλανίζονται και να μας ταλανίζουν σχετικά; Αφήνοντας απότην μια πίσω από την διεκδικητική φαρέτρα τα μεγάλα θέματα του τόπουκαι από την άλλη κινούμενοι με το θράσος ενός ιδιότυπου πολιτικού βερμ-παλισμού φτάσαμε εδώ.

Ανεργία… Αβεβαιότητα, αγωνία, προσωπικά αδιέξοδα. Ένας κόσμος που πλά-θεται γύρω μας με το αύριο του, μετά από πολλά χρόνια, να αναμένεται χει-ρότερο από το χθες…

Ένας Θάνατος… Ο Μανώλης Ρασούλης, ήταν μεγάλος γιατί ήταν απλά ο εαυ-τός του. Τον αγαπούσες ή δεν τον γούσταρες γιατί ήταν αυτό που έβλεπες.Ο Μανώλης Ρασούλης το είπε και με το καταπληκτικό «Αχ Ελλάδασ΄αγαπώ». Όπως ένιωθε για την Ελλάδα ο ίδιος αλλά και όπως πιθανάήθελα να νιώθει η Ελλάδα γι΄αυτόν. Καλό ταξίδι…

Ο κίνδυνος … Μια μεθοδική συμπόρευση διαφόρων μορφών εξουσιών οι οποίεςσε περίοδο κρίσης βρίσκουν πεδία έκφρασης επενδύοντας στην αμηχανίααλλά και την άμυνα της κοινωνίας.

Και η Ελπίδα … Η δική μας αντίσταση. Στα μικρά και στα μεγάλα. Σ΄ αυτούς«που χτίζουν» χωρίς να μας λογαριάζουν. Σ΄ αυτούς που υπεροπτικά ή(και) με διαπλοκές προχωρούν. Ευτυχώς , η κοινωνία όπως και η φύση, γου-στάρει στην εντροπία της.

Υ.γ Στο στερνό καταβόδιο της Άλντας γράφονται αυτές οι γραμμές. Καλό ταξίδισε σένα, καλό κουράγιο στους γύρω σου. Σ΄ ευχαριστούμε για ό,τι απλόχεραμας χάρισες!

Γράφειo Mατθαίoς

Φραντζεσκάκης

Ξεφυλλίζοντας τους φυλλομετρητές (browsers) του Δια-δικτύου για να δεις τα νέα από διάφορα σημεία του πλα-νήτη διαπιστώνεις αναμφίβολα πως η πλειοψηφία των ει-

δήσεων έχει αρνητικό πρόσημο. Και, κατά τα φαινόμενα, δεν θαμπορούσε να είναι διαφορετικά. Από την οικονομική κρίση τουΠαγκόσμιου Καπιταλισμού, περνάς στην Οικολογική Κρίση καιύστερα περνάς στην επέλαση των Φυσικών Καταστροφών. Δεν είμαι Ιάπωνας, δεν μπορώ να αξιολογήσω παρά μόνο με τη

φαντασία μου, το συναίσθημα πουδιακατέχει ένα λαό που χτυπιέταιαπό το τρίπτυχο Σεισμός – Τσουνάμι– Ραδιενέργεια. Οι επόμενες γενιέςτων Ιαπώνων θα στιγματιστούν όχιμόνο από τις μνήμες των γεγονό-των αυτών αλλά, πολύ πιθανό, και

από τερατογεννέσεις. Και το συναίσθημα είναι ζοφερό. Ο,τι πιοζοφερό μπορεί να χωρέσει το μυαλό μου. Οι εποχές προσφέ-ρονται για Αρμαγεδόνες, για σκηνές Αποκάλυψης, για το2012, για ένα συνονθύλευμα θρησκευτικών, μεταφυσικών αν-τιλήψεων τρομολαγνείας με ένα απώτερο στόχο: να μας στή-σουν στον τοίχο και να μας πουν: καθίστε καλά, μην κουνιέστε,έρχεται το Τέλος. Είναι όμως έτσι;Φυσικές καταστροφές συνέβαιναν και θα συμβαίνουν πάντα στονπλανήτη. Και νεροποντές, και πλημμύρες και χιονοθύελλες καιτυφώνες και τσουνάμι και σεισμοί και εκρήξεις ηφαιστείων καιεξαφανίσεις τόπων, πόλεων και πολιτισμών. Δεν είμαι πρωτό-γνωρα όλα αυτά. Με βάση τα στοιχεία που διαθέτουμε φαίνε-ται πως δεν υπάρχει αιώνας στην ιστορία της Γης κατά του διάρ-κεια του οποίου να μην έχει συμβεί τουλάχιστον μια μεγάλης κλί-μακας φυσική καταστροφή και μάλιστα η ανθρωπότητα δεν διέ-θετε ούτε καν τα τεχνικά μέσα για να την καταγράψει.. Είναι σχε-δόν βέβαιο πως με ένα τέτοιο τρόπο εξαφανίστηκε ένας Μινωικόςπολιτισμός, μια Ατλαντίδα ή ένας πολιτισμός των Μάγια ή ίσωςκαι άλλοι πολιτισμοί και τόποι, αναφέρω τα πιο χαρακτηριστικά.Διόλου δεν απουσιάζουν οι αρρώστιες που έχουν σαν αποτέ-λεσμα μαζικές εκκαθαρίσεις πληθυσμών, όπως π.χ οι συμβο-λικές 10 πληγές του Φαραώ, ο λιμός στην Αρχαία Αθήνα, η πα-νούκλα της Ευρώπης με τα δεκάδες εκατομμύρια θύματα… Ητραγικότητα αυτών των γεγονότων καθόλου μικρότερη δεν ήταναπό αυτή των σύγχρονων καταστροφών. Σήμερα, όμως, έχον-τας περίπου 7,5 δισεκατομμύρια ανθρώπους πάνω σε κάθε σχε-δόν γωνιά του πλανήτη, όποιο γεγονός και αν συμβεί, είτε πρό-κειται για φυσική καταστροφή, είτε για κάτι άλλο, θα επηρεά-σει κάποιους πληθυσμούς. Πριν από 100 χρόνια, ένας ενδε-χόμενος μεγάλος σεισμός σε απομακρυσμένα νησιά του Ατ-λαντικού ή του Ειρηνικού μάλλον δεν δημιουργούσε στην παγ-κόσμια κοινότητα ούτε ιδιαίτερη αίσθηση ούτε είχε τεράστιεςεπιπτώσεις. Το πιθανότερο μάλιστα είναι ότι το νέο αυτό θα το

πληροφορούνταν ένα μικρό μέρος των ανθρώπων του πλανή-τη και οι πλειοψηφία αυτών καθώς και οι αδαείς θα συνέχιζαννα ζουν στους δικούς τους ρυθμούς. Το Τσερνομπιλ, η 11η Σεπτεμβρίου, οι πυρκαγιές στη Ρωσία, οιπλημμύρες στην Ευρώπη, οι σεισμοί και τα Τσουνάμι στην Ια-πωνίακαι και όπου αλλού αλλά και ένα πλήθος άλλων μικρότε-ρων ή μεγαλύτερων γεγονότων συμβαίνουν στην εποχή τη τηςεικόνας και δημιουργούν σκηνικό τόσο εντυπωσιακό που θα τοζήλευαν οι σπεσιαλίστες των ειδικών εφέ του Χόλυγουντ. Η ει-κόνα παγώνει αλλά ταυτόχρονα εθίζει τον θεατή. Τον κάνει ναεξοικειώνεται με την ιδέα της ολικής καταστροφής, εξάλλου έχουνφροντίσει γι΄ αυτό οι σχετικές Χολιγουντιανές ταινίες από πιοπριν. Κανένας δεν αμφιβάλλει πως οι ακραία συμπεριφορά τουκαιρού παρουσια΄ζει μεγάλες διακυμάνσεςι και μα΄λιστα με συ-χνότητα τέτοια που δεν έχει ξανακαταγραφεί στο παρελθόν, γιαυτό και την αποδίδουμε στην ανθρώπινη παρέμβαση. Αλλά όλαέχουν τα όριά τους. Και εδώ είναι το επικίνδυνο σημείο. Ο Ια-πωνικός λαός έχει αναλάβει για δεύτερη φορά στην ιστορία τορόλο του θύματος. Οι ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγ-κασάκι ήταν η αρχή: ανθρωπότητα εθίστηκε στην ιδέα της ενέρ-γειας από πηγές που είναι μεν οικονομικές, παρουσιάζουν όμωςεσαεί συνέπειες καταστροφικές για την ανθρωπότητα. Σχεδόν7 δεκαετίες αργότερα ο Ιαπωνικός λαός γίνεται θύτης και θύμαμαζί. Χρησιμοποιεί φθηνή πυρηνική ενέργεια και παράγει πλού-το με τα χιλιάδες εργοστάσιά του για τον εαυτό του και για όλοτον πλανήτη. Και κάνει χαρακίρι… Μαζί του κι εμείς;…Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι βρισκόμαστε ιστορικά σε μια φάσηόπως αυτή που βρέθηκε ο Ηρακλής στο σταυροδρόμι με την Αρε-τή και την κακία. Όσο κι αν διαφωνούν αρκετοί, ισχυρίζομαι ότιθεωρητικά μοντέλα που ερμηνεύουν την ιστορία και την κοινωνίαφαντάζουν άχρηστα αυτή τη στιγμή. «Όλα είναι μια ιδέα» πουτραγουδούσε και ο πρόσφατα χαμένος Μανώλης Ρασούλης. Όσοκι αν είμαι κατά των γενικεύσεων, εν τούτοις θα υποστηρίξω ότιείναι στα χέρια της ανθρωπότητας να πάρει τον εάν ή τον άλλοδρόμο. Οι θεωρίες και τα μοντέλα βοηθούν ως ένα βαθμό καιείναι απόλυτα χρήσιμες καθώς ο άνθρωπος προσπαθεί να βρεινόμους που διέπουν τον ίδιο και την ιστορία του. Όμως η τρα-γικότητα των εξελίξεων είναι αθέμιτο να μας υπερβαίνει. Γνω-ρίζουμε την ανθρώπινη τραγωδία και από το παρελθόν. Ακρι-βώς επειδή είμαστε γνώστες του παρελθόντος μας είναι ευ-καιρία να υπερβούμε τους εαυτούς μας. Ας το κάνουμε τώρα.Ας προστατεύσουμε εμάς τους ίδιους, τα παιδιά μας, και τα παι-διά που θα έρθουν και θα πάρουν σκυτάλη. Είναι πιο εύκολο απ΄όσο νομίζουμε. Σε αυτή τη χώρα το ξέρουμε πια πολύ καλά: εύ-κολο χρήμα σημαίνει χαρακίρι για εμάς και τα παιδιά μας… ΗΓη είναι ακόμα ζωντανή. Ανασαίνει με εμάς. Μας αγαπά και μαςμαλώνει. Ας την ακούσουμε…

Υπάρχουν καλά νέα

Γράφει ο Αντώνης

Περιβολάκης

Οδημόσιος λόγος στην Ελλάδα της κρίσης και του μνημονίου κατακλύστηκε ήδηαπό το 2008 με πληθώρα μυθευμάτων και ιδεολογημάτων που προσπαθούσαν ναεξηγήσουν ή να αιτιολογήσουν την οικονομική δυσπραγία της χώρας, και όπως

αποδεικνύεται εκ των υστέρων, να προετοιμάσουν την «κοινή γνώμη» για τα ακραίαμέτρα που ακολούθησαν. Η γκάμα των μύθων είναι μεγάλη, από τους ξένους πους μαςεκμεταλλεύονται μέχρι τις υπερβολικές συνδικαλιστικές ελευθερίες στη χώρα, από τηνκρίση αξιών της ελληνικής κοινωνίας μέχρι τον «αφελληνισμό» της, και από την δια-φθορά του πολιτικού συστήματος μέχρι την αναποτελεσματικότητα του κρατικού μηχα-νισμού. Τα σχετικά ιδεολογήματα είναι πολλά και το κάθε ένα εξυπηρετούσε καιεξυπηρετεί διαφορετική διάσταση του νέου σχεδιαζόμενου κοινωνικού, οικονομικού καιπολιτικού τοπίου της χώρας.Από όλα αυτά τα μυθεύματα αυτό που μου προκαλεί περισσότερο ενδιαφέρον είναι ομύθος περί της ελληνικής τεμπελιάς. Η σχετική συζήτηση αν και είχε ως πρώτη ύλη έναπυρήνα συλλογικής αυτοκατανόησης των κατοίκων της χώρας, πως είναι δήθεν ποιο«καπάτσοι» από τους άλλους λαούς, σαφέστατα πυροδοτήθηκε από τα Γερμανικά καιδιεθνή μέσα ενημερώσεως όταν, στην προσπάθεια τους να πιέσουν για την άρνηση οι-κονομικής βοήθειας προς την Ελλάδα από την ευρωπαϊκή ένωση, κατασκεύασαν το

μύθο του Έλληνα που παράγει λιγότερο από όσο καταναλώνει. Τοστερεότυπο αυτό αντανακλά τις επιθυμίες των Γερμανικών οικο-νομικών ελίτ και την εμπειρία σχετικά με το τι είναι η Ελλάδα γιατα εκατομμυρίων των Γερμανών τουριστών που την κατακλύζουνκάθε χρόνο. Εξυπηρετεί ταυτόχρονα και όσους εντός της χώραςευνοούνται από τα νέα μέτρα και ως εκ τούτου το στερεότυπο

αυτό βρήκε στα ελληνικά ΜΜΕ τον ποιο ένθερμο προπαγανδιστή του. Λιγότερο κατα-νοητή όμως είναι η ευκολία με την οποία διαδίδεται, ακόμα και από πολίτες που αντι-τίθενται στις «μνημονιακές» μεταρρυθμίσεις και τις βλέπουν ως κοινωνικά άδικες.Για να κατανοήσουμε τις διαστάσεις του μύθου πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι οι Έλλη-νες πολίτες είναι οι ποιο σκληρά εργαζόμενοι από όλους τους πολίτες των χωρών τουσκληρού πυρήνα της Ε.Ε. Ο μύθος περί τεμπελιάς πηγάζει από το γεγονός του ότι στηνΕλλάδα η παραγωγικότητα της εργασίας είναι χαμηλή, δηλαδή η απόδοση εν σχέση μετις ώρες εργασίας. Και αυτό το δεδομένο συνδέεται, όχι βέβαια με το ότι οι εργαζόμενοιστην Ελλάδα λύνουν σταυρόλεξα στο γραφείο τους, αλλά με την ανικανότητα των Ελ-ληνικών επιχειρήσεων να εκσυγχρονίσουν τη παραγωγή τους και του κράτους να ασκή-σει πολιτικές που θα ενεργοποιούσαν ένα τέτοιο παραγωγικό εκσυγχρονισμό.Παρόλα αυτά οι πολίτες της χώρας μας είναι έτοιμοι να δεχτούν ότι οι ίδιοι είναι τεμ-πέληδες ακόμα και αν αυτό έρχεται σε σύγκρουση με την προσωπική τους βιογραφία.Πως εξηγείτε αυτή η αντίφαση; Ποια μαζοχιστική τάση μας κάνει να δεχόμαστε τόσο εύ-κολα μία τόσο βαριά κατηγορία;

Τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια στην Ελλάδα ήταν αυτά της ραγδαίας αστικοποίησηςκαι της στροφής προς δυτικά καταναλωτικά πρότυπα. Η υιοθέτηση όμως αυτών τωνπροτύπων δεν ήρθε εύκολα ούτε αβίαστα. Οι γενιές αυτές ήταν φορείς ενός ακραίουπρότυπου εργασίας, είτε εξαιτίας των περιορισμένων δημοκρατικών ελευθεριών πουέκαναν τον συνδικαλισμό επίφοβο, είτε ακόμα συχνότερα εξαιτίας της ευρείας διάδο-σης της μικρής ιδιοκτησίας και των μικρών επιχειρήσεων στη χώρα, που καθιστούσαντην οικογενειακή εργασία το βασικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα κάθε μικρομάγαζουτης χώρας. Οι γενιές αυτές είχαν το κίνητρο να εργάζονται τόσο σκληρά, άλλοτε σε δύοκαι τρείς δουλειές, άλλοτε ως μετανάστες που έστελναν εμβάσματα πίσω στην χώρακαταγωγής τους, ακριβώς στο βαθμό που μπορούσαν να ελπίζουν στην άνοδο του δικούτους βιοτικού επιπέδου και σε ένα «καλύτερο» μέλλον για τα παιδιά τους. Ο κατανα-λωτισμός λοιπόν δεν ήταν το αντίπαλο δέος της παραγωγικότητας και της ικανότηταςγια επανεπένδυσης, όπως οι φιλελεύθεροι σχολιαστές προσπαθούν να μας πείσουνσήμερα. Αντιθέτως ο καταναλωτισμός και η προσδοκία της ανοδικής κοινωνικής κινη-τικότητας ήταν το καρότο για την εργασιακή και πολιτική πειθάρχηση του πληθυσμού.Η μεταπολίτευση λίγο άλλαξε αυτά τα δεδομένα παρά μόνο από τις αρχές της δεκαε-τίας του ’90 και μετά. Από εκείνη την περίοδο και ύστερα, η χώρα καθώς επηρεάζεταιαπό την ηγεμόνευση των ιδεών γύρω από την ασύδοτη ελευθερία των αγορών και ταπροϊόντα της ανταγωνίζονται χωρίς δασμούς εντός της ευρωπαϊκής ένωσης, εμπεδώ-νεται η αποβιομηχανοποίηση της χώρας η οποία σταδιακά εξαρτάται όλο και περισσό-τερο από οικονομικούς τομείς που στηρίζονται στα φτηνά μεροκάματα. Ταυτόχρονα καισταδιακά, οι ευκαιρίες ανοδικής κοινωνικής κινητικότητας για τους νεότερους στα-διακά εκλείπουν. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και οι σπουδές, βασικό διαβατήριο για την κα-τάληψη μίας «ανώτερης» κοινωνικής θέσης για τα μεσαία και κατώτερα στρώματα,σταδιακά εκλείπουν. Από το 2000 και μετά, για πρώτη φορά είναι στη χώρα εμφανή μίακουλτούρα υποαπασχόλησης των νέων, αποτέλεσμα όμως όχι της απροθυμίας τους ναεργαστούν, αλλά μάλλον και της ανικανότητας τους να βρουν θέσεις εργασίας.Μία ένταση αναπτύσσεται λοιπόν εντός της Ελληνικής κοινωνίας. Μία ένταση δίπλακαι παράλληλα με την ένταση ανάμεσα σε άρχοντες και αρχόμενους, σε ανώτερα καικατώτερα στρώματα. Μία ένταση που σχετίζεται με τον ριζικά διαφορετικό τρόπο πρόσ-ληψης του μέλλοντος των νεώτερων επισφαλών γενεών από τις γενεές των γονέωντους. Οι μεν, οι μεγαλύτεροι, μην μπορώντας να κατανοήσουν την έλλειψη κινήτρων εκμέρους των νεότερων, είναι επιρρεπείς στο να δεχτούν ότι αυτό οφείλεται στην τεμ-πελιά τους. Η δε, οι νεότεροι, μην μπορώντας να εμπεδώσουν την κατάρρευση τωνπροσδοκιών τους σε επίπεδο κατανάλωσης και κοινωνικού στάτους, εύκολα δέχονταιότι για αυτό οφείλεται η τεμπελιά και ο τρόπος ζωής των γονέων τους.Και έτσι μαζί με τις Γερμανικές εφημερίδες και την Άγκελα Μέρκελ, το Θεόδωρο Πάγ-καλο και τον Πρετεντέρη, σηκώνουμε και εμείς το δάκτυλο στους εαυτούς μας. Κι αςέχει καταργηθεί επί της ουσίας το 8ωρο στη χώρα εδώ και χρόνια. Κι ας ήταν το Ελλη-νικό δημόσιο για χρόνια στηριζόμενο σε εργαζόμενους σε καθεστώς εργασιακής επι-σφάλειας ούτος η άλλως. Κι ας έχουν οι περισσότερες οικογένειες καταρρεύσει απότα αφόρητα ωράρια εργασίας των γονέων. Αποκλείεται να φταίνε οι ασκούμενες πολι-τικές, θα φταίει που ήμαστε τεμπέληδες!

4ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 2011

επιμέλειακειμένου

o MιχάληςNικoλακάκης

Μύθος πρώτος: Περί τεμπελιάς

ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 20115

Την επιλογή αυτή την έχω επιβεβαιώσειαπό όλους, όσους έχω απευθύνει τοσυγκεκριμένο ερώτημα και την απευ-

θύνω τώρα και σε σας που διαβάζετε τούτεςτις γραμμές. Παρ΄ όλη την επιμονή τουΡουσσώ στην αρχή: «οι άνθρωποι είμαστεαπό τη φύση μας καλοί», αποδεικνύεται στηνπράξη ότι το κακό μας γοητεύει, μας συναρ-πάζει, και μας έλκει περισσότερο από τοκαλό. Και αυτή η έλξη περιλαμβάνει από τηνκακεντρέχεια μέχρι την απόλυτη κακία. Άλ-λωστε τούτο εξηγεί και το φαινόμενο «τακακά μαντάτα ταξιδεύουν γρήγορα».

Υπό το φως των παραπάνω διαπιστώσεων -και μόνο- εξυπηρετώντας μάλλον τη διαβάθ-μιση «κακεντρέχεια», μπορώ ναδικαιολογήσω το χρόνο που χάθηκε και το με-λάνι που ξοδεύτηκε σε ρεπορτάζ του ηλε-κτρονικού και έντυπου τύπου, τις τελευταίεςημέρες, σχετικά με το Συμπαραστάτη του Δη-μότη και της Επιχείρησης, του Δήμου Χανίων.Δημοτικά Συμβούλια τακτικά και έκτακτα,προτάσεις και αντιπροτάσεις, υποψηφιότητεςένθεν και ένθεν, διαδοχικές, αποτυχημένεςψηφοφορίες, εγκλήσεις και αντεγκλήσεις καιεν τέλει, αποτυχία του σώματος να εκλέξει,με την απαιτούμενη πλειοψηφία των 2/3, τον«εγνωσμένου κύρους και εμπειρίας» - όπωςο Νόμος ρητά αναφέρει - συμπολίτη μας, οοποίος θα έλυνε, μάλλον με μαγικό τρόπο, ταπροβλήματα κακοδιοίκησης των υπηρεσιώντου Δήμου.

Σωστά, κατά την άποψή μου, ο Νόμος προ-έβλεψε την εκλογή του Συμπαραστάτη με αυ-ξημένη πλειοψηφία χωρίς υποσημειώσεις καιψιλά γράμματα, έτσι ώστε ο άνθρωπος αυτόςνα έχει τη μέγιστη συναίνεση του σώματος.Λάθος, και πάλι κατά την άποψή μου, το γε-γονός ότι ο Νόμος δεν προέβλεψε την πιθανήανωριμότητα του εκάστοτε Δημοτικού Συμ-βουλίου στην προσπάθεια εξασφάλισης τηςπαραπάνω πλειοψηφίας, ενώ είναι προφανήςη λογική τιμωρίας των ανίκανων, ως προςαυτό, Δήμων, τιμωρία που όμως στην πραγ-ματικότητα στρέφεται κατά του Δημότη τουίδιου, που χάνει τον πιθανό συμπαραστάτητου. Η υιοθέτηση τέτοιων ιερών θεσμών δενπρέπει να γίνεται με μια αίσθηση κακοπιστίαςκαι έλλειψης εμπιστοσύνης προς το ΔημοτικόΣυμβούλιο, έστω κι αν αυτό αποτυγχάνει στηνεξασφάλιση της απαιτούμενης συναίνεσης.Ολοκληρώνοντας, η άποψή μου συνίσταταιστο ότι ο Νόμος θα πρέπει να τροποποιηθείάμεσα και να προβλέψει ρητά ότι, «σε περί-πτωση αδυναμίας εκλογής Συμπαραστάτη μετην πλειοψηφία των 2/3 των μελών του Σώ-ματος, το Δημοτικό Συμβούλιο θα έχει τη δυ-νατότητα να λάβει την απόφαση εκλογής μετην απλή πλειοψηφία των μελών του». Έτσι,και η πρόθεση του Νομοθέτη για μέγιστη συ-ναίνεση θα προηγείται, και η βασική Δημο-κρατική Αρχή της πλειοψηφίας δεν θακαταργηθεί, αλλά και ο Δημότης δε θα απω-λέσει το συμπαραστάτη του.

Αν η λέξη ανωριμότητα δεν αρκεί για να τεκ-μηριώσει την αποτυχία του Δημοτικού Συμ-βουλίου, τότε «τις πταίει;». Ο Δήμαρχοςκάνοντας μια ακόμα αναφορά στην αυτοδιοι-κητική του «ανεξαρτησία», δήλωσε ότι η αν-τιπολίτευση αναλαμβάνει ακέραια την ευθύνηγια την μη εκλογή. Αυτή η αλαζονική στάση –οικειοποιούμαι τις δάφνες για όλες τις επι-τυχίες αλλά δεν αναλαμβάνω καμία ευθύνηγια τις αποτυχίες - δεν γνωρίζω πού μπορείνα οδηγήσει. Η αντιπολίτευση από την άλληπλευρά, καταδίκασε τις προτάσεις των διοι-κούντων, προτείνοντας υποψήφιους οι οποίοιπροέρχονταν από τους κύκλους της. Μοι-ραία, εφόσον ο Νόμος είναι Νόμος και πα-ράλληλα δεν φταίει κανείς από αυτούς πουβρίσκονται στην συμπολίτευση ή την αντιπο-λίτευση – αντιλαμβάνεσθε την, πιστεύω,λεπτή ειρωνεία – μάλλον φταίνε οι επιλογέςτων προσώπων. Η αλήθεια είναι ότι, για το«εγνωσμένο κύρος και την εμπειρία» κά-ποιων από αυτούς, θα μπορούσαν να ειπω-θούν αρκετά ανέκδοτα, όμως αυτό δε μειώνειτην ικανότητα άλλων υποψηφίων οι οποίοι καιήθελαν και μπορούσαν να ανταποκριθούν στοεπίπεδο αυτό. Όπως συμβαίνει συνήθως όλοιφταίνε, θεσμοί, διοικούντες, πρόσωπα, δια-δικασίες και το μόνο που θα μπορούσε νααναλυθεί είναι το ποσοστό συμμετοχής κα-θενός στην αποτυχία της εκλογής ενός θε-σμικού οργάνου διευθέτησης τωνφαινομένων κακοδιοίκησης, δηλαδή των δια-φορών μεταξύ του Δημότη και των υπηρεσιώντου Δήμου, ήτοι, των υπαλλήλων του.

Στη συνείδησή μας πάντως, η έννοια του Δη-μότη είναι ταυτισμένη, μάλλον με έναν άν-θρωπο συμπαθή, ο οποίος ταλαιπωρείται απότην γραφειοκρατία ενώ με τη λέξη Δημοτικό- στην προκειμένη περίπτωση - ή εν γένειΔημόσιο Υπάλληλο σκεφτόμαστε αυθόρμητακάποιον «άλλο» άνθρωπο, μάλλον αντιπαθή,στην καλύτερη περίπτωση απαιτητικό, οοποίος εξαντλεί όλη την «εξουσία» της γρα-

φειοκρατικής του ιδιότητας, χωρίς κάποιοπροφανή λόγο, στον πρώτο. Ακόμα κι αν ηπροσέγγιση αυτή έχει κάποια βάση, η αλήθειασίγουρα απέχει πολύ. Τόσο η έννοια του Δη-μότη όσο και του Δημοσίου Υπαλλήλου μπο-ρεί να έχουν διπλή ανάγνωση με τον ίδιοτρόπο που έχει η έννοια του καταγγέλλοντος.Παρότι στο μυαλό μας «ο καταγγέλλων» κα-ταγράφεται σχεδόν πάντα με αρνητικά συναι-σθήματα, μπορεί να είναι - με τις ίδιεςπιθανότητες – τόσο ένα «κάθαρμα», όσο κιένας αδικημένος συμπολίτης.

Ο Δημότης, πολύ συχνά, είναι ο καλοπροαί-ρετος συνάνθρωπος ο οποίος «πελάζει»(πλησιάζει) τις κρατικές υπηρεσίες, μεσκοπό να λύσει τα διοικητικά του θέματα, καιέτσι, γίνεται πελάτης. Παρόλα αυτά, δεν είναικαθόλου ασυνήθιστο να πρόκειται και γιαέναν κακόβουλο συνεργάτη, ο οποίος ενδια-φέρεται να υφαρπάξει μια παράνομη διοικη-τική πράξη – γνωμάτευση, έγκριση,αδειοδότηση - που πολύ συχνά μπορεί ναστρέφεται κατά άλλων συμπολιτών ή συνδη-μοτών του. Όταν έχει τέτοιες προθέσεις, ηστρέβλωση της αλήθειας σχετικά με την υπό-θεσή του ή η διαφθορά είναι οι πρώτες τουσκέψεις και κατά συνέπεια αναζητά «πεδίοδράσης». Όταν δε αποτύχει να το βρει, θαδιαδηλώσει ψευδώς κατά της αναλγησίας τωνΔημοσίων Υπαλλήλων, χωρίς όμως –δυστυ-χώς- να ξεχωρίζει από τους καλοπροαίρε-τους πολίτες που πιθανόν να διαμαρτύρονταιδικαίως. Αυτοί οι κακόβουλοι Δημότες δενείναι πάντα ευδιάκριτοι, ούτε καν ορατοί,αλλά, ευρισκόμενοι ανάμεσά μας, ευθύνον-ται τόσο για την αυστηρότητα του Νόμου, πουπροσπαθεί να τους αποκρούσει, όσο και γιατο συνεπαγόμενο γραφειοκρατικό σύστημα.Θα θέλατε άραγε να αγοράσετε ένα οικόπεδογια το οποίο η Βεβαίωση Οικοδομησιμότηταςθα κριθεί στο μέλλον άκυρη λόγω προσκόμι-σης από τον πωλητή παραποιημένων δικαιο-λογητικών, που δεν διέγνωσε η Υπηρεσία;

Η ίδια λογική διέπει και τον Δημόσιο Υπάλ-ληλο έστω και από την ανάποδη. Παρότι θαδεχθώ – μόνο για τηνοικονομία της συζήτη-σης – ότι αυτός είναιπρώτιστα ένοχος καιμετέπειτα αθώος, σί-γουρα δεν είναι ένας«ασφαλής εγκληματίας». Το Δημόσιο έχειπολύ σημαντικό ποσοστό υπαλλήλων οιοποίοι είναι απίστευτα καλοί λειτουργοί. Είναιβέβαιο επίσης ότι διαθέτει και εκείνους τωνοποίων βασική έκφραση είναι «περάστε έξωμέχρι να σας φωνάξω», ανθρώπους οι οποίοιαδυνατούν να κατανοήσουν ότι έχουν προσ-ληφθεί για την Εξυπηρέτηση του Πολίτη καιπληρώνονται από τον Πολίτη, για την εφαρ-μογή του Νόμου. Στην Ελλάδα ο Υπάλληλοςπου Διοικεί είναι ακόμα καθεστώς, τη στιγμήπου όλη η Ευρώπη έχει περάσει στο μοντέλοτης Εξυπηρέτησης του Πολίτη. Προσφάτως,τους υπαλλήλους της… «παλαιάς» αντίλη-ψης, θα τους δείτε μετατασσόμενους σεάλλες υπηρεσίες του Δημοσίου, με άλλοθιτην εξυπηρέτηση των αναγκών του χώρου καιαπώτερο στόχο τον πλουτισμό τους. Δίπλαόμως σε αυτούς τους καρεκλοκένταυρους,υπάρχουν και οι άλλοι που γίνονται ορατοί –λευκοί, γαλάζιοι ποντικοί - χάρη στα αναμ-μένα φώτα του Νομαρχιακού Μεγάρου ή καιάλλων Δημοσίων Κτιρίων, φώτα που μπορείτενα τα δείτε, ή ακόμα κι αν δεν τα βλέπετε, νασβήνουν πολύ αργά τη νύκτα προς χάριν τουπολίτη και των υποθέσεών του. Να είστε βέ-βαιοι ότι υπάρχουν τέτοιοι, εντούτοις δενέχουν τη δυνατότητα να κάνουν τόσο «θό-ρυβο» όπως οι άλλοι οι «αρνητικοί» συνά-δελφοί τους. Για να ακριβολογήσω, μεταξύτης σύγκρισης του Δημόσιου και του Ιδιωτι-κού Τομέα, θα πω ότι το Δημόσιο διαθέτειτους χειρότερους αλλά και τους καλύτερους,σε κάθε αντικείμενο.

Το παραπάνω «σύμπλεγμα» δημιουργεί μιασαφώς ασαφή, μακροσκοπική εικόνα σεσχέση με το ποιός έχει δίκιο σε μια πιθανήδιένεξη μεταξύ Δημότη και Υπηρεσίας. Ο Πο-λίτης, ο οποίος δικαίως θα δηλώνει ότι οΥπάλληλος καταχράται την εξουσία που τουέχει δοθεί, ζητώντας αυθαίρετα κάτι επι-πλέον ή ο Υπάλληλος, ο οποίος δικαίως ζη-τάει τα εκ του νόμου απαραίτηταδικαιολογητικά από έναν Πολίτη, ο οποίοςαπαιτεί «εκπτώσεις» για λόγους που εκφεύ-γουν της νομιμότητας. Η παραπάνω φράσημπορεί κάλλιστα να αναστραφεί περιλαμβά-νοντας καλοπροαίρετο και κακοπροαίρετοτόσο Πολίτη όσο και Υπάλληλο. Έτσι, ηανάγκη του Συμπαραστάτη του Δημότη καιτης Επιχείρησης φαντάζει μεγαλύτερη απόόσο φαίνεται, με σκοπό να επιλύσει το πρό-βλημα που δημιουργεί η πολυνομοθεσία καιτο θεσμικό πλαίσιο, δεδομένα που ξεκινούναπ’ τη στρεβλή παιδεία μας.

Συνέχεια στην 15η σελίδα

Ένας Συμπαραστάτης για τον Δημότη βρε παιδιά,

κι άλλος ένας για τον Δημοτικό Υπάλληλο όμως…

Γράφει οΚυριάκος Γ.Κώτσογλου*

Πολλές φορές με προβληματίζει η συμπεριφορά που υιοθετούμε ως άνθρωποι και ως τηλεθεατές καθώς, αν μας τεθεί το δίλημμα– κατά τη διάρκεια ενός «τηλεοπτικού μας περιπάτου» – να επιλέξουμε μεταξύ ενός ρεπορτάζ για τη βράβευση του αξιόλογουέργου ενός πολιτιστικού συλλόγου και ενός ρεπορτάζ για ένα τριπλό ερωτικό φονικό, θα επιλέξουμε ασυζητητί το δεύτερο.

Το Μουσείο ίσως είναι μια έννοια πουστη συνείδηση των περισσοτέρων είναικάπως βαρετή. Για ποιο λόγο θεωρείτεότι συμβαίνει αυτό;Η έννοια του μουσείου από μόνη της συ-νεπάγεται την πληροφορία, τη μάθηση.Και δυσυχώς στην Ελλάδα, με τον τρόποπου λειτουργεί το σύστημα παιδείας ημάθηση είναι μόνο θεωρητική και κατάσυνέπεια βαρετή. Αν λοιπόν ακόμα κιεμείς, οι μεγαλύτεροι έχουμε αυτήν τηναντίληψη για για τα μουσεία ως φορείςπληροφόρησης, φανταστείτε τι γίνεταιμε τα παιδιά…Ομως η πραγματικότητα είναι διαφορε-τική και ελπίζω ότι οι εκπαιδευτικές επι-σκέψεις στα μουσεία που έχουν πλέονεντάξει στο πρόγραμμά τους όλα τασχολεία, να ανατρέψουν αυτήν τηνάποψη.Τα μουσεία δεν είναι στατικά εκθετήρια.Είναι ζωντανοί οργανισμοί οι οποίοι μέσααπό εκθέματα και δραστηριότητες"μυούν" τον επισκέπτη στη θεματολογίατους. Αυτό τουλάχιστον προσπαθούμενα κάνουμε στο "Μουσείο Τυπογραφίαςτων Χανιώτικων Νέων" και από την αν-ταπόκριση των επισκεπτών, φαίνεται ότιείμαστε σε καλό δρόμο.

Τι είναι αυτό που πιστεύετε ότι αρέσειπερισσότερο σε κάποιον όταν έρχεταιστο χώρο σας ;Κατά πρώτον τα μοναδικά εκθέματα,διότι είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύ-νατο, να βρεις στην Ελλάδα συγκεντρω-μένα μηχανήματα που δείχνουν τηνεξέλιξη της τυπογραφίας από το ξεκί-νημά της το 1455 μέχρι σήμερα. Ενδει-κτικά να αναφέρω το ακριβές αντίγραφοτου πιεστηρίου του Γουτεμβέργιου, τομαντεμένιο πιεστήριο του 1835, στοοποίο κάνουμε τις επιδείξεις, ένα πο-δοκίνητο του 1889 και τέλος την Χαϊ-δελβέργη των αρχών του 20ου αιώνα.Και φυσικά κάσες με τυπογραφικά στοι-χεία, μία λινοτυπική, πλάκες λιθογρα-φίας, μαχαίρια χαρτιού και πολλά άλλαστοιχεία, ώστε η αίσθηση που θα έχει οεπισκέπτης για την τυπογραφία, φεύ-γοντας από το μουσείο, να είναι όσο τοδυνατόν πιο ολοκληρωμένη.Κατά δεύτερον, ο ίδιος ο χώρος τουμουσείου, τοποθετημένος σε μία βιομη-χανική περιοχή, συνδυάζει τη σκληράδατου μαντεμιού των παλιών μηχανημάτωνμε τη ζεστασιά του ξύλου και τη βρωμιάαπό το μελάνι και το γράσο με το λευκό

6ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 2011

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

"Μουσείο Τυπογραφίας

των Χανιώτικων Νέων"Σε μια εποχή που τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ βρίσκονται στο επίκεντρο των συζητή-σεων ένα μουσείο τυπογραφίας έχει κατακτήσει τα τελευταία χρόνια τις καρ-διές των φίλων του χαρτιού και της μελάνης. Στηριζόμενο στο μοναδικό υλικότου αλλά και στην αγάπη για την διαδικασία της τυπογραφίας, ως λειτουργικόμέρος τόσο της ενημέρωσης όσο και της εκτύπωσης ευρύτερα, το "Μουσείο

Τυπογραφίας των Χανιώτικων Νέων" πρωταγωνιστεί.Για το “Μουσείου Τυπογραφίας των Χανιώτικων Νέων” μιλάμε με την Υπεύ-

θυνη Επικοινωνίας, την Έλια Κουμή. Ματθαίος Φραντζεσκάκης

Πλάτανο τον είχα γράψει σε προηγούμενο σχόλιο και μου παραπονέθηκε. Κάθε μέρα βλέπειςπερνώ από μπροστά του, από την εκκλησία του Αϊ-Γιάννη. Τι κι αν έχει μείνει μόνον η ρίζα του.Βλέπει, ακούει, μιλάει.

«Ε, όχι και πλάτανος γιατρέ. Δρυς ήμουν. Δρυς. Όχι πως έχω τίποτα με τους πλα-τάνους, αλλά εγώ ήμουν δρυς. Δρυς όμως με την κακιά συνήθεια να θέλω να φυ-τρώνω μέσα στην πόλη. Γι αυτό με έκοψαν. Στο δάσος βέβαια είναι η θέση μουκαι όχι στην πόλη. Στο προαύλιο της εκκλησίας από ανασφάλεια φύτρωσα, καλήσχέση είχα με τα πουλιά, με τους γειτόνους, με τον Άγιο, με τους πιστούς, μαδεν υπολόγισα τον παπά. Αλλά σε παρακαλώ μην με ξαναπείς πλάτανο».

Όντως δρυς ήταν από τους λίγους στηνπόλη, τουλάχιστον 200 ετών, μνημείο τηςφύσης, προστατευόμενο είδος, αλλά φευόχι στην πόλη μας. Και του ζητώ συγνώμηγια την αλλαγή του ονόματος...Είναι και τα ντοκιμαντέρ για το 1821 πουβλέπουμε πρόσφατα και μας διαλύονταιοι εθνικές μας αυταπάτες, τα στερεό-τυπα, οι ιδεοληψίες μας. Κλονίζονται ταζωτικά μας ψεύδη και επέρχεται μια δι-αύγαση στην εθνική μας ταυτότητα, στηνδιαδρομή μας, στην νοοτροπία μας.Εκείθεν και αυτή η εχθρότητα για ό, τι δη-μόσιο. Το δημόσιο είναι του εχθρού, του κατακτητή. Είναι απέναντί μας, είναι ξένο. Το δημόσιο δεν είναιολωνών αλλά είναι κανενός. Δεν μας αφορά. Τι μας νοιάζει εμάς για τους δρυμώνες που κατοικούσανοι νύμφες Δρυάδες; Και τι σχέση μπορεί να έχουμε εμείς με το μαντείο της Δωδώνης και με το θρόι-σμα των φύλλων του πελώριου δρυός, που ο Δίας φανέρωνε τις βουλές του στους ιερείς, και αυτοίέφτιαχναν τους χρησμούς; Από αυτό το δέντρο οι Αργοναύτες έβαλαν φυλαχτό στην πρώρα της Αργούς.Από δρύες αποτελούνταν τα ιερά άλση και πολλές περιπτώσεις αυστηρής τιμωρίας ανθρώπων ανα-φέρονται που υλοτόμησαν ή βεβήλωσαν την ιερότητα των δρυών που τα αποτελούσαν. Καλά όλα αυτά αναφέρονται στους πολίτες, στην ηθική τους συνείδηση, στην οικολογική τους ευαι-σθησία και στην κοινωνική τους συμπεριφορά. Αλλά η πολιτεία με τις υπηρεσίες της και τα θεσμισμένα όργανά της δεν ακούει;Ε, τότε τι απομένει; Καλά μου το είπε ένας φίλος. Να κάνουμε πρόταση, η ιστορία του άδοξου τέλουςτου δρυός να διδάσκεται στο κατηχητικό ως πράξη καλοσύνης!! Τι να πει κανείς…..

Γράφει οΓιώργος

Κοκκινάκος

ΑΣΗΜΑΝΤΑ

Τα βέβηλα

«Γεια και χαρά σας ωρέ πολύωρα κι ανώδυνα δάση

με δρυάδες και ξέπλεκες ομορφάδες»Ν. Καρούζος

ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 20117

μάρμαρο, για να μας θυμίζει ότι αυτά τα μη-χανήματα βρήκαν ένα φιλόξενο χώρο για ναξαποστάσουν…Τέλος, εκτός από τα μηχανήματα, στο χώροτου μουσείου υπάρχουν πολλές σπάνιεςεκδόσεις, από την Κρήτη, την υπόλοιπη Ελ-λάδα αλλά και το εξωτερικό, τόμοι εφημε-ρίδων του περασμένου αιώνα αλλά καιπολλές εκδόσεις που αφορούν την τυπο-γραφία.Υπάρχει υλικό ώστε τόσο οι επισκέπτεςπου θέλουν να αποκτήσουν μια πρώτη ει-κόνα της τυπογραφίας, όσο και οι πιο "ψαγ-μένοι", αυτοί που έχουν κάποιο ειδικόενδιαφέρον για την ιστορία της τυπογρα-φίας, φεύγουν από το μουσείο ικανοποι-ημένοι.Τη δύσκολη πρόσβαση του, όπως μαςέχουν επανειλλημένα πει, αποζημιώνει τοπεριεχόμενο του μουσείου.

Τα ελληνικά μουσεία και γενικότερα οιχώροι τέχνης δείχνουν τα τελευταία χρόνιαμια διάθεση, για να δεχτούν μικρούς επι-

σκέπτες. Υπάρχουν πολλά προγράμματαπου αφορούν παιδιά και οικογένειες. Ισχύεικάτι τέτοιο και σε σας; Φυσικά! Οχι μόνο υπάρχει διάθεση, αλλάήταν εξ αρχής ένας από τους λόγους δημι-ουργίας του Μουσείου Τυπογραφίας τωνΧανιώτικων Νέων, όπως έχει αναφέρει στοπαρελθόν ο ιδρυτής του μουσείου ΓιάννηςΓαρεδάκης.Υπάρχουν οργανωμένες εκπαιδευτικές ξε-ναγήσεις για όλες τις τάξεις του Δημοτι-κού, ενώ πιο ελεύθερα προγράμματαεφαρμόζονται για τις τάξεις του Γυμνασίουκαι του Λυκείου. Οι ξεναγήσεις οικογε-νειών, συλλόγων και άλλων φορέων προ-σαρμόζονται ανάλογα με τις ηλικιακέςκατηγορίες και τα ενδιαφέροντά τους.

Φεύγοντας από το Μουσείο Τυπογραφίας,τι είναι αυτό που μένει στο παιδί; Για τηνακρίβεια τι είναι αυτό που θα θέλατε ναμένει στο παιδί;Θέλουμε τα πρόσωπα των παιδιών να είναιχαμογελαστά, ικανοποιημένα, γιατί αυτός ο

άγνωστος και φαινομενικά βαρετός κόσμοςτης τυπογραφίας κρύβει μέσα του θησαυ-ρούς δημιουργίας. Οσο τα παιδιά ανακαλύ-πτουν μόνα τους τον κόσμο αυτό,τυπώνοντας τα ίδια, λερώνοντας τα χέριατους, παρατηρώντας μηχανήματα, μελε-

τώντας και συζητώντας μαζί μας γι' αυτόντον κόσμο που ξεδιπλώνεται μπροστά τους,τόσο πιο ικανοποιημένα είναι και τα ίδια.Και η ικανοποίηση είναι κάτι που φαίνεταιστα παιδικά μάτια.

Το Μουσείο Τυπογραφίας …

Το Μουσείο Τυπογραφίας της εφημερίδας «Χανιώτικα Νέα» λειτουργεί από τον Μάιοτου 2005. Η συλλογή του περιλαμβάνει δυσεύρετα μηχανήματα και αντικείμεναπου προσδιορίζουν την πορεία της Τυπογραφίας, από το ξεκίνημά της την εποχή

του Γουτεμβέργιου, μέχρι τις μέρες μας. Περίτεχνα και επιβλητικά μαντεμένια χειροκίνητα και ποδοκίνητα τυπογραφικά πιεστή-ρια, που χρονολογούνται από τον 19ο αιώνα, αλλά και στα πιο σύγχρονα, αυτόματα πιε-στήρια που λειτούργησαν κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, προσφέρουν στον επισκέπτημια ολοκληρωμένη εικόνα της εξέλιξης της Τυπογραφίας. Εξέχουσα θέση στο χώρο του μουσείου λαμβάνει ένα πιστό αντίγραφο του ξύλινου πιε-στηρίου του Γουτεμβέργιου, το οποίο κατασκευάστηκε εξ' ολοκλήρου στα Χανιά, μεβάση τα σχέδια του πρωτότυπου πιεστηρίου.Παράλληλα με αυτά, παρουσιάζονται τα διάφορα εργαλεία, οι πάγκοι στοιχειοθεσίας,τα τυπογραφικά στοιχεία, μία λινοτυπική, κοπτικές μηχανές, μηχανές βιβλιοδεσίας κ.α.Τα περισσότερα από αυτά έχουν αγορασθεί από το εξωτερικό, από την Ολλανδία, τηΓερμανία, την Ελβετία κ.α. ενώ η έκθεση εμπλουτίζεται συνεχώς με τις δωρεές αξιό-λογων εκθεμάτων από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Τη συλλογή του μουσείου συμπληρώνει η ανεκτίμητη βιβλιοθήκη του, που περιλαμβάνεισπάνιες εκδόσεις από τον 16ο αιώνα και μετά, πρωτότυπα φύλλα κρητικών εφημερίδων,από το 1880, χαρτονομίσματα και γραμματόσημα εποχής, τα οποία συμπληρώνουν τηνεικόνα, ως δείγματα τυπογραφικής δουλειάς. Η περιήγηση ολοκληρώνεται με το αμφιθέατρο, στο οποίο εκτίθενται έργα από Έλλη-νες σκιτσογράφους του 20ού αιώνα αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για άλλες εκθέ-σεις και ανεξάρτητες εκδηλώσεις.Ένας από τους σημαντικότερους στόχους του Μουσείου είναι να το επισκέπτονται μα-θητές, μελετητές, άνθρωποι κάθε ηλικίας, οι οποίοι θα έχουν την ευκαιρία να αποκτή-σουν ενδιαφέρον και γνώσεις για την Τυπογραφία. Σχολεία και οργανισμοί, από τηνΕλλάδα και το εξωτερικό, έχουν εντάξει στις εκπαιδευτικές τους εξορμήσεις την επί-σκεψη στο Μουσείο Τυπογραφίας.

Βιοτεχνικό Πάρκο Χανίων , Κτήριο 13-03www.typography-museum.gre-mail: info@typography-museum.grΤηλ. Επικοινωνίας: 28210 51003 (κ. Έλια Κουμή)Ομαδικές επισκέψεις και επισκέψεις σχολείων πραγματοποιούνται κατόπιν ραντεβούμε ελεύθερη είσοδο.

Info

8ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 2011

Στην εποχή μας, όπου η εικόνα ενός μα-θητή ή ενός εφήβου μπροστά στην οθόνηενός υπολογιστή παίζοντας ηλεκτρονικάπαιχνίδια να εξολοθρεύει τους «κακούς»,αποτελεί ίσως την καθημερινότητα, ερευ-νητές και ειδικοί αναφέρουν ότι τα βιντεο-παιχνίδια, μπορεί να αποτελέσουναποτελεσματικά επιμορφωτικά εργαλεία.Μια πρόσφατη μελέτη της κοινοβουλευτι-κής επιτροπής Εσωτερικής Αγοράς καιΠροστασίας των Καταναλωτών διαπιστώ-νει ότι τα βιντεοπαιχνίδια:τονώνουν την οπτική αντίληψη και τη μνήμη

των συμμετεχόντωνστο παιχνίδιδεν οδηγούν απαραί-τητα σε βίαιη συμπερι-φορά

βοηθούν ενίοτε τα παιδιά να είναι πιο δη-μιουργικά και να έχουν ομαδικό πνεύμαμπορούν να έχουν ευεργετική επίδραση σεαυτιστικά παιδιά και σε άτομα που έχουνυποστεί τραύματα στον εγκέφαλο ή ακόμηκαι εγκεφαλικό, καθώς και σε ανθρώπουςπου παρουσιάζουν μυϊκά προβλήματα.Στην κατεύθυνση αυτή τα «σοβαρά βιντεο-παιχνίδια» (serious games), όπως είναιγνωστά διεθνώς, τουλάχιστον στο εξωτε-ρικό, κερδίζουν ολοένα περισσότερο έδα-φος. Μια σημαντική μερίδα αυτών των«serious games» είναι ουσιαστικά εφαρμο-γές ψυχαγωγικού χαρακτήρα, οι οποίεςπροορίζονται για μαθητές και έχουν σχε-διαστεί για να συμπληρώνουν την εκπαι-δευτική διαδικασία. Παιχνίδια στρατηγικήςσαν το Civilization έχουν δοκιμαστεί πιλο-τικά σε μαθήματα Ιστορίας, ενώ προγράμ-ματα προσομοίωσης αγώνων ράλι για τηνεξοικείωση των μαθητών με τους νόμους

της Φυσικής», με πολύ ενθαρρυντικά απο-τελέσματα.Τα «σοβαρά βιντεοπαιχνίδια» έχουν αξιο-ποιηθεί με επιτυχία σε εκστρατείες μεστόχο την ενημέρωση των εφήβων για θέ-ματα, όπως η σημασία των κανόνων υγιει-νής ή οι διατροφικοί κίνδυνοι από το«πρόχειρο» φαγητό. Για παράδειγμα, τηνεποχή της πανδημίας του Η1Ν1, το βρετα-νικό Δίκτυο Κλινικής Ιολογίας κυκλοφό-ρησε το Killer Flu, ένα πρόγραμμα στοοποίο ο παίκτης αναλάμβανε τον ρόλο τουιού προσπαθώντας να μολύνει όσο το δυ-νατόν περισσότερους ανθρώπους. Βασι-κός στόχος η εκμάθηση των στοιχειωδώνκανόνων προφύλαξης. Σε άλλες περιπτώ-σεις, τέτοια videogames στοχεύουν ναευαισθητοποιήσουν για περιβαλλοντικές ήανθρωπιστικές κρίσεις που μαστίζουν τοναναπτυσσόμενο κόσμο και οι οποίες συχνάμένουν μακριά από τα φώτα της δημοσιό-τητας.

Σήμερα περισσότεροι από 500 εκατομμύ-ρια άνθρωποι παίζουν βιντεοπαιχνίδια συ-στηματικά. Και, ο ηλικιακός μέσος όροςτους αγγίζει πλέον τα 35 χρόνια κυρίωςλόγω της διάδοσης των λεγόμενων «περι-στασιακών παιχνιδιών» («casual games»)μέσα από τις υπηρεσίες κοινωνικής δι-κτύωσης όπως το Facebook. Στην Ελλάδα, τελευταία έχουν γίνει κά-ποιες πρώτες προσπάθειες, ώστε να αξιο-ποιηθούν οι δυνατότητες τωνβιντεοπαιχνιδιών. Μια τέτοια προσπάθειαείναι το SimSafety που αναπτύσσει το Ιν-στιτούτο Τεχνολογίας Υπολογιστών στοΠανεπιστήμιο Πατρών, το οποίο απευθύ-

νεται σε μαθητές 9-11 χρονών για να τουςευαισθητοποιήσει σχετικά με τους κινδύ-νους που μπορεί να κρύβει για τους χρή-στες μικρής ηλικίας το «σερφάρισμα» στοΙντερνετ. Επίσης, ο «Δημόκριτος» συμμε-τέχει στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα e-Vita, μεστόχο τη δημιουργία μιας σειράς από παι-χνίδια τα οποία θέλουν να προωθήσουν τηνιδέα της κοινής ευρωπαϊκής ταυτότητας,μέσα από «αποστολές» όπου ο παίκτηςκαλείται να ταξιδέψει σε κάποια άλλη χώρατης Γηραιάς Ηπείρου ή να αναζητήσει δου-λειά στο εξωτερικό. Ακόμη, τεχνολογίεςvideogames και εικονικής πραγματικότηταςδιδάσκονται στο Τμήμα Πληροφορικής τουΙονίου Πανεπιστημίου.Τα serious games προορίζονται για μαθη-τές και έχουν σχεδιαστεί για να συμπλη-ρώνουν την εκπαιδευτική διαδικασία.

….αποτελούν παιχνίδια τα οποία δενέχουν την ψυχαγωγία ως κύριο σκοπό…αλλά η ψυχαγωγία είναι κύριο συστατικότους…

Γράφει οΓιώργος

Γώγουλος

Σοβαρά Βιντεοπαιχνίδια (serious games)… Σκοτώνουμε το «χρόνο»μας, τους «κακούς»

ή αξιοποιούμε ένα επιμορφωτικό

εργαλείο;

Η Intel θα καταβάλει $1.5 δις στην NVIDIA

για εκμετάλλευση πατεντών της 

Σε εξαετή συμφωνία κατέληξαν σήμερα η NVIDIA με την Intel βάζοντας τέλοςστην μεταξύ τους δικαστική διαμάχη. Η Intel θα καταβάλλει σε 5 δόσεις τοπόσο των $1.5 δις δολαρίων στην NVIDIA για τη χρήση τεχνολογιών της τε-

λευταίας, όσον αφορά την κατασκευή chipsets. Πιο αναλυτικά, μετά τη συμφωνία καταβολής του παραπάνω ποσού αρχής γε-

νομένης από τις 18 Ιανουαρίου, η Intel έχει το δικαίωμα εκμετάλλευσης όλων τωνπατεντών της NVIDIA. Αξίζει να σημειωθεί ότι η NVIDIA κατέχει το δικαίωμαεκμετάλλευσης των πατεντών της Intel μέσω μιας παλαιότερης συμφωνίας η οποίαλήγει τον Μάρτιο του 2011 και εξαιρεί πατέντες που αφορούν επεξεργαστές, flashμνήμες και συγκεκριμένα chipset. 

Τον Δεκέμβριο του 2010, οι δύο εταιρείες ζήτησαν από κοινού την αναβολήτης δίκης που ήταν προγραμματισμένη τον ίδιο μήνα, με σκοπό την εκδίκαση τηςυπόθεσης στις αρχές του 2011. Τελικά όπως είχαν ανακοινώσει οι δύο εταιρείεςπροτίμησαν την επίλυση της υπόθεσης μέσω συζητήσεων. 

Χριστόφορος-Βασίλειος Κούτσικοςπηγή: insomnia.gr

Από τι θέλουμε να πάμε σήμερα; Ξό-φαλτσο πύραυλο ή ραδιενέργεια;Μπορεί να γίνει πολύ πλάκα γύρω

από το θέμα, αλλά πρέπει να είναι αντιλη-πτό ότι αυτό είναι το τελευταίο σκαλοπάτι.Φτάσαμε στο σημείο να διακωμωδούμε τοπιθανό τέλος μας (ως είδος εννοώ). Ναχαρώ εγώ νοημοσύνη. Δεν είναι πρόθεσήμου να επεκταθώ σε κοινωνικοπολιτικά ζη-τήματα, γιατί αυτή τη φορά αν πω αυτά πουειλικρινά σκέφτομαι, το κείμενο δε θα δη-μοσιευθεί. Αλλού θέλω να το πάω. Ο γιοςμου ανακάλυψε το βινύλιο και μαζί του τοξαναγνώρισα κι εγώ. Ζεστοί, γεμάτοι ήχοι,προσωπική επαφή με το αντικείμενο αλλάκαι την ουσία, εξώφυλλα, οπισθόφυλλα,ένθετα γεμάτα φωτογραφίες, φράσεις, ζω-γραφιές κι όλα εκείνα που διαφοροποιούντην προσωπικότητα από την ψηφιακή γενι-κούρα. Δηλώνω, λοιπόν εκ νέου λάτρηςτου και σας καλώ να βάλετε το δίσκο στοπικάπ. Θα σας ανταμείψει με ένα ξεχα-σμένο ή πρωτόγνωρο (ανάλογα την ηλικίασας) αίσθημα πληρότητας. Παρακάτω γί-νεται σύντομη αναφορά σε δίσκους. Η επι-λογή τους δεν είναι τυχαία. Έχει να κάνειμε την αξία τους, αλλά και την επικαιρό-τητα και το πόσο αντανακλούν την εποχή.Είναι όλοι σύγχρονοι, λυρικοί, οργισμένοι,είναι απάντηση στην κρίση και την κατα-στροφή, αλλά και υπόκρουσή τους. Είναι ηάμυνά μου, η εμμονή και η μονομανία μου.Κρίνετε με επιείκεια.

Ulver – Blood insideΌλη η ομορφιά του κόσμου. Αυτού του

μαύρου κόσμου των ανθρώπων, όχι κά-ποιου ιδεατού. Μουσική με IQ και αίσθησητης ματαιότητας, θλίψη αυθεντική και πη-γαία, η τέταρτη διάσταση της νόησης. ΟGarm είναι σπουδαίος κι αυτό το ξέραμεαπό πριν. Το που μπορεί να φτάσει ερευ-νάται ακόμα.

Pain of Salvation – Road salt one

Είναι τεράστιοι παίκτες. Όμως, οDaniel Gildenlow είναι πιθανότατα ο συν-θέτης – στιχουργός με το μεγαλύτεροπάθος στην έκφραση που κυκλοφορεί αυτήτη στιγμή στην πιάτσα. Το “Road salt” είναικάτι σαν κουβέρτα που σε σκεπάζει τιςκρύες νύχτες του χειμώνα: ζεστό, άνετο,ασφαλές και οικείο. Χωθείτε από κάτω καιονειρευτείτε ξύπνιοι.

Porcupine tree – The incident

Άλλος μισότρελος. Steve Wilson ονο-μάζεται κι έχει βάλει το χεράκι του σε ότιαξιόλογο κυκλοφορεί τα τελευταία χρόνια.Η ψυχεδέλειά του είναι πάντα καλοδεχού-μενη, είτε στις σκληρότερες είτε στις πιοεσωτερικές της εκφάνσεις. Βάλτε τον στοσπίτι σας και καθίστε τον στον καναπέ. Οιιστορίες του είναι συναρπαστικές.

Black Country CommunionΔυο δόσεις νοσταλγία, μια δόση τσαμ-

πουκάς, πολύ έμπνευση, τέσσερις κορυ-φαίοι μουσικοί (μεταξύ αυτών και ο γιοςτου μακαρίτη John Bonham των Led Zep-pelin Jason). Αν δεν περνάς καλά ακού-γοντάς το, δεν το ‘χεις. Το “Song ofyesterday” θα μπορούσε να είναι σε οποι-οδήποτε κλασικό δίσκο μπορώ να σκεφτώ.To παρελθόν έρχεται να μας στοιχειώσεικαι ζητάμε κι άλλο.

Cathedral – The guessing game

H τελευταία παράνοια του Lee Dorian.Το ‘βγαλαν και διαλύθηκαν. Όποιος το“πιάσει” με την πρώτη, να πάει στο ΜΙΤ.‘70s πειραματισμοί, αισθητική βγαλμένηαπό τις χειρότερες b ταινίες της ίδιας δε-καετίας, πειραγμένοι στίχοι, ύποπτες επιρ-ροές. Αδύνατον να ξεκολλήσει απ’ το

στερεοφωνικό. Απολαύστε χωρίς ενοχέςκαι τύψεις.

Sully Erna – AvalonΑνατολίτικες μελωδίες, μπόλικο συ-

ναίσθημα και μυστικισμός αιωρείται σεδίσκο απρόσμενο για τον frontman μιαςμπάντας όπως οι Godsmack. Απ’ τις καλύ-τερες κυκλοφορίες του 2010. Για στιγμέςχαλάρωσης και περίεργα περιβάλλοντα.

The Shadow Theory – Behind the black veil

Τα πάντα. Devon Graves και δεν χρει-άζονται πολλά σχόλια. Αυτό σημαίνει pro-gressive, στην περίπτωση που κάποιοςαναρωτιόταν. Ο πιο μεγάλος λαβύρινθος,ο πιο όμορφος γρίφος, η ευκαιρία να νιώ-σεις ανώτερος και να φύγεις από ότι σε

περιβάλει. Γλυκό ταξίδι σε σκοτεινούς τό-πους, καβάλα σε μυθικά τέρατα.

Coheed & Cambria – Year of the black rainbow

Μακάρι να μη σταματήσουν ποτέ.Φωνή διαμάντι σε μελωδίες που είναιφτιαγμένες να παί-ζονται σε στάδια,αλλά είναι τόσοπροσωπικές και ζό-ρικες που τελικάθα τις αγκαλιάσουνλίγοι. Μεγάλοι με κάθε έννοια.

Red Sparrows – The fear is excruciating but therein lies the

answerΤα λένε όλα στους τίτλους γιατί οι στί-

χοι τους είναι ελάχιστοι. Πιάνουν το νήμααπό ‘κει που το άφησαν οι Mogwai και με-ταφέρουν τη μουσική στον κόσμο. Απόκο-σμοι, λυρικοί, εμπνευσμένοι, υπέροχοι.

Slayer – World painted bloodΕπίκαιρο, επίκαιρο, επίκαιρο. Ο μονό-

λιθος στέκεται περήφανα. Ο σημαντικότε-ρος λόγος να νιώθει κανείς ευγνώμον γιατον επεκτατισμό της Αμερικανικής κουλ-τούρας. Φτύνουν κατάμουτρα την ευαι-σθησία μου και πατάνε τον κάλο τουκατεστημένου. Ότι σε εξυψώνει, σε κάνειάνθρωπο και σε γεμίζει δεν θα το βρειςεδώ. Όμως, το σκουληκιασμένο σύμπαντους είναι πιο αληθινό κι από γροθιά στοστομάχι. Το κράτησα για το τέλος γιατίείναι το πιο αντισυμβατικό απ’ όλα. Ακού-στε το με δική σας ευθύνη.

Επειδή τα λεφτά δεν περισσεύουν,πρώτα ακούστε ιντερνετικά και μετά αγο-ράστε. Αυτό ισχύει γενικότερα. Επίσης,ενημερώνω κάθε ενδιαφερόμενο ότι ταπάντα κυκλοφορούν και σε βινύλιο. Κάθενέος δίσκος έχει και την αναλογική του έκ-δοση, έτσι δεν πρόκειται να δυσκολευτείτενα βρείτε ότι τραβάει η ψυχή σας.

ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 20119

Η Σ

υνω

μοσί

α το

υ θο

ρύβο

υ

Γράφει οΓιώργος

Μανουσέλης

10ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 2011

Ο Σύνδεσμος για την Διάδοση των Καλών Τεχνών στηνΚρήτη δραστηριοποιείται κοντά 90 χρόνια. Έχοντας στοενεργητικό του μια συνεχή πολιτιστική παρέμβαση αλλά καιέχοντας ένα από ποιο όμορφα κτήρια στην καρδιά τηςπόλης έχει γαλουχήσει, άμεσα ή Έμεσα, πολλούς Χανιώ-τες. Για τον σύνδεσμο, την μέχρι τώρα δράση αλλά και τασχέδια μιλήσαμε με την πρόεδρο του κ. Μαρία Ροδου-σάκη.

Συνέντευξη Ματθαίος Φραντζεσκάκης

Α Ν

Ε Π

Α Ι

Σ Θ

Η Τ

Ω Σ Και τώρα πας χωρίς φωνή/εδώ στην

άκρη του καιρού/εδώ στην άκρη του καιρού/ και πίσωσου ο δρόμος (Ερ. Θαλασσινού)

Εν μέσω θυέλλης αναζητούνταιφανοί…Μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου 2009τα επιτόκια ήταν κάτω από τις 180μονάδες βάσης. Δεν θα μπορούσαννα καλυφθούν κάποιες δανειακέςανάγκες της Ελλάδας;Θ’ αντιληφθεί που πρέπει ν’ αναζη-τήσει κανείς τις ευθύνες για τηνπρομελετημένη εκχώρηση της εθνι-κής κυριαρχίας;Για πολλοστή φορά το «διαίρει καιβασίλευε» θριαμβεύει: Για τους ιδιω-τικούς υπαλλήλους φταίνε οι δημο-σιοι, για τους ασθενείς οι γιατροί,για τους ανέργους οι εργαζόμενοιγια τους Ἐλληνες οι μετανάστες. Καθόταν η μάνα μου παρέκει στο ντι-βανάκι της. Είχε και το μύλο της.Γκούγκου, γκούγκου.. άλεθε. Έκαμετον καφέ της. Δεν εμιλάγαμε. Ταμάτια μου ήσαν θολά. Μ’ ηβλεπεπου ήμουνα πια να σκάσω. «όλα για τους ανθρώπους είναι, θυ-γατέρα. Και τα ψηλά και τα χαμηλά.Θα σιάξουν τα πράματα». « Πότεμάνα, πότε; Θαρρείς ίσαμε τώρα έχωκαλά περάσει στη ζωή μου εγώ;»«άλλο δεν έχει, θυγατέρα. Εφτούναπου ζεις είναι η ζωή σου αμέ τι νό-μισςες;» « Εμόχθησα,εδούλεψα,εκουράστηκα. Πάλι στον γκρεμό θακρέμομαι; κουράστηκα». «Τράβα ναξαπλώσεις λιγάκι, θα τις εσυγυρίσω‘γω τις μπάμιες, έχει για όλους οθεός.» (Ζαννιά Κότσικα, εκδ.Τόπος)

Βούλα Καντεράκη

Ο Σύνδεσμος

Πώς και πότε ξεκίνησε ο Σύνδεσμος για την Διάδοση τωνΚαλών Τεχνών στην Κρήτη;Κύριε Φραντζεσκάκη, θέλω να σας ευχαριστήσω θερμάπου μας δίνετε την δυνατότητα με αυτή την συνέντευξη νααπευθυνθούμε στο κοινό που διαβάζει την έγκριτη εφημε-ρίδα σας «ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ». Ο Σύνδεσμος για την Διά-δοση των Καλών Τεχνών στην Κρήτη ιδρύθηκε στις9/12/1923 στα Χανιά με σκοπό την πνευματική Καλλιέρ-γεια την μόρφωση και ψυχαγωγία των μελών του σε συν-δυασμό με τη διάδοση της μουσικής, χορού, εικαστικών,θεατρικής και κινηματογραφικής τέχνης, της καλλιτεχνι-κής και πνευματικής παράδοσης της Κρήτης. Στεγάζεταιστο πολύ γνωστό σε όλους Βενιζέλειο Ωδείο Χανίων. Η ιδέα τις ίδρυσης του ανήκει στον Μανόλη Σκουλούδη,Φλωρεντίνη Καλούτση και Κ.Χρυσάκη. Το πρώτο Δ.Σ. απο-τέλεσαν οι Ε.Βαρούχας, Κ.Φούμης, Ν.Πάλλης και κ. Κοκό-τσης. Ο Σύνδεσμος σήμερα έχει 250 εγγεγραμμένα μέληκαι διοικείτε από Δ.Σ. που εκλέγεται ανά διετία τον Φε-βρουάριο μεταξύ των μελών που έχουν εγγραφεί τουλάχι-στον ένα έτος και θα θέσουν υποψηφιότητα. Το Δ.Σ. είναιάμισθο.

Ποιες είναι οι δράσεις που αναπτύσσει; Στο Βενιζέλειο Ωδείο λειτουργούν σχολές Κλασική Μου-σικής, Παραδοσιακής Μουσικής, Βυζαντινής Μουσικής,Λαϊκής Μουσικής, Μοντέρνας, Βασικής Μουσικής Παι-δείας, Ελαφρού Τραγουδιού, Μουσικής Δωματίου καθώςκαι τμήματα Χορωδίας και Χορού(μοντέρνου και κλασικού).Στις σχολές αυτές γράφονται κάθε χρόνο 500 μαθητές πε-ρίπου και διδάσκουν 35 καθηγητές. Φιλοξενείτε η ΧορωδίαΧανίων, έχει μόνιμη έδρα από το 1985 το ΔΗΠΕΘΕ Κρή-της και η Θεατρική Ομάδα του Πολυτεχνείου Κρήτης.Επίσης πραγματοποιούμε πολλές εκδηλώσεις καλλιτε-χνικές και πνευματικές δικές μας αλλά και παραχωρούμετο χώρο του θεάτρου σε διάφορους πολιτιστικούς φορείςτης πόλης.

Κάποιοι λένε ότι η δράση του Ωδείου έχει ουσιαστικάαπορροφήσει την όποια άλλη δραστηριότητά σας. Είναιέτσι; Ο Σύνδεσμος για την Διάδοση των Καλών Τεχνών είναι μηκερδοσκοπικό σωματείο, έχει το πλεονέκτημα να κατέχει

δικό του κτήριο το Βενιζέλειο Ωδείο αλλά και την υποχρέ-ωση να το λειτουργεί και να το συντηρεί. Μοναδικά έσοδατου Συνδέσμου είναι τα δίδακτρα που πληρώνουν οι γο-νείς για τις σπουδές των παιδιών τους και κάποιες χορη-γίες μικρές ή μεγάλες κατά καιρούς. Είναι λοιπόν φυσικόνα μας ενδιαφέρει η σταθερά αυξανόμενη λειτουργία τουΩδείου γιατί μέσα απ΄ αυτήν εξασφαλίζουμε την οικονο-μική μας αυτοτέλεια και μπορούμε να πραγματοποιούμεκαι τις πολιτιστικές εκδηλώσεις μας οι οποίες είναι στηνπλειονότητά τους με δωρεάν είσοδο. Εξάλλου επιδίωξηκαι χαρά μας είναι να ωθήσουμε όσο περισσότερα παιδιάμπορούμε να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους στο μαγικόκαι δύσκολο κόσμο τις μουσικής να φτάσουν στο Πτυχίοκαι στο Δίπλωμα και να γίνουν οι Καλλιτέχνες που θα φι-λοξενούμε στα ρεσιτάλ και στις συναυλίες μας.

Αν απολογιστικά σας ζητάγαμε να αξιολογήσετε 3-4 με-γάλες στιγμές του Συνδέσμου για την Διάδοση των ΚαλώνΤεχνών. Ποιες θα ήταν αυτές;

Πανελλήνιος Διαγωνισμός Πιάνου στο Βενιζέλειο Ωδείο μεκριτική επιτροπή Αλίκη Βατικιώτη, Νέλλη Σεμιτέκολο, Κώ-στας Γαϊτάνος το 1984.Ρεσιτάλ Πιάνου με την Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου το 2007.Παραστάσεις με το έργο του Μορίς Ραβέλ «το παιδί και ταμάγια» του Ευρωπαϊκού Κέντρου Όπερας το 2009. Η απονομές υποτροφιών στους αριστούχους μαθητές τουΒενιζέλειου Ωδείου κάθε χρόνο.

ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 201111

Το Ωδείο

Το Ωδείο έχει μια ιδιαίτερη δυναμική στοπέρασμα του χρόνου. Θέλετε να μας δώ-σετε κάποια στοιχεία; Είναι γεγονός ότι από το 1995 και μετά τοΩδείο έχει μια σταθερή και δυναμικά ανο-δική πορεία χρόνο με το χρόνο. Κατά τηνγνώμη μας έχει εγκατασταθεί στην συνεί-δηση του κόσμου ότι στο ΒΩΧ γίνετε σοβαρή δουλεία. Συ-νεργαζόμαστε από το 1996 με το Ελλη-νικό Ωδείο Αθηνών σε θέματα σπουδώνκαι εξετάσεων. Είμαστε το μεγαλύτεροπεριφερειακό παράρτημα του ΕλληνικούΩδείου στην Ελλάδα. Επίσης δέκα με δε-καπέντε εκδηλώσεις πραγματοποιούνταικάθε χρόνο από μας ή στην αίθουσα τουθεάτρου ή στην μικρότερη αίθουσα«Αλίκη Βατικιώτη» με παρουσία πολύ κό-σμου. Είναι ρεσιτάλ πιάνου, κιθάρας,πνευστών, jazz μουσικής, μουσικής δω-ματίου, χορωδίας, αφιερώματα σε σημαν-τικούς Έλληνες καλλιτέχνες καιλογοτέχνες. Δεν είναι υπερβολή ναπούμε ότι ήμαστε μια κοιτίδα πολιτισμούπου λειτουργεί όλο το χρόνο από το πρωίέως το βράδυ κάθε μέρα.

Ως Ωδείο ποιοι είναι οι στόχοι σας; Το Βενιζέλειο Ωδείο Χανίων έχει πολυκύ-μαντη ιστορία και η ύπαρξή του έχει πε-ράσει όπως διηγούνται οι παλαιότεροι

μέσα από συμπληγάδες. Υπήρξε εποχήπου σ΄αυτό το ιστορικό κτήριο λειτουρ-γούσε μόνο κινηματογραφική λέσχη. Τοότι εδώ και 25 χρόνια η πορεία του είναιανοδική είναι και ο κύριος στόχος μας. Οισκέψεις και οι δράσεις μας και όλη η προ-σπάθεια του Δ.Σ. στοχεύει σ΄ αυτό. Λίγοακόμα ψιλότερα και σίγουρα όχι χαμηλό-τερα.

Τα σχέδια

Έχετε πρόσφατα ανανεώσει την θητείασας στο συμβούλιο του Συνδέσμου. Θαθέλαμε τα άμεσα σχέδια σας όσον αφοράτην καλλιτεχνική δράση σας. Να ευχαριστήσω τα μέλη του Συνδέσμουπου για τρίτη συνεχόμενη διετία με εξέ-λεξαν στην προεδρία του Συνδέσμου. Ηεμπιστοσύνη τους είναι τιμή για το πρό-σωπό μου όπως και για τα υπόλοιπα μέλητου Δ.Σ. Η καλλιτεχνική δράση του ΒΩΧπροτείνεται από τον Καλ/κό Δ/ντή κ.Μεντζελόπουλο το Σεπτέμβριο στην αρχήτης σχολικής περιόδου σε συνεργασία μετην έφορο σχολών η οποία είναι μουσι-κός. Το Δ.Σ. εγκρίνει και αποφασίζει γιατην πραγματοποίηση των καλλιτεχνικώνδράσεων. Έχουμε ακόμη για φέτος ρεσι-τάλ κιθάρα με τον Μανόλη Αναστασάκη,συναυλία μουσικής δωματίου με τηνΝτόρα Μανιτάκη και Αλέξη Έντμοντ, συ-ναυλία με το Φωνητικό Σύνολο «Φωνές

Ψυχής» , συναυλία μουσικής δωματίου μετην Άννα Μαλεκάκη και Μαρία Παπου-τσάκη, Αφιέρωμα στον συνθέτη ΔημήτρηΚαψωμένο και Αφιέρωμα σε τραγούδια γιαμικρούς και μεγάλους της Τατιάνας Ζω-γράφου.

Και με το κτήριο που σας στεγάζει τι σχε-διάζετε; Το Βενιζέλειο Ωδείο κτίστηκε το 1930 σεοικόπεδο που παραχώρησε ο Δήμος Χα-νίων με δωρεά που διαχειρίστηκε ηΈλενα Βενιζέλου και η μητέρα της Βιργι-νίας Σκυλίτση οι οποίες είχαν και τηνιδέα να κτιστή Ωδείο στην πόλη μας, καιμια δωρεά 250.000 δραχμές από τονΕλευθέριο Βενιζέλο. Στην αρχή ονομά-στηκε Ωδείο Χανίων και μετά τον θάνατοτου Βενιζέλου, Βενιζέλειο Ωδείο Χανίων.Τα τελευταία χρόνια με γενναία χορηγίατου Συλλόγου «Φίλοι Αλίκης Βατικιώτη»έχουμε ανακαινίσει την αίθουσα «ΑλίκηΒατικιώτη» και όλο τον περιβάλλονταχώρο του κτηρίου. Επίσης σε σύμπραξημε το ΔΗΠΕΘΕΚ ανακαινίσαμε χώρουςπου βρίσκονται στο υπόγειο. Έχουμε με-λέτη για την ολοκληρωτική ανακαίνιση καιαποκατάσταση του κτηρίου από τους αρ-χιτέκτονες Δημήτρη και Σουζάνα Αντωνα-

κάκη. Βρισκόμαστε στην προσπάθεια εξα-σφάλισης του ποσού που χρειάζεται γιανα γίνει αυτή η εργασία.

Σε μία συνέντευξη σας πρόσφατα ανα-φερθήκατε στην ανάγκη και η πολιτεία νασυμβάλει στην επισκευή του κτηρίου στηνΝ.Φωκά. Θα συμφωνούσατε σε μία κατεύ-θυνση όπου η πολιτεία θα συνέβαλε στηναποκατάσταση και σεις θα παραχωρού-σατε την αίθουσα εκδηλώσεων σε μικρέςομάδες και πολιτιστικούς φορείς κάποιεςμέρες το χρόνο;Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι τοκτήριο μας έχει απόλυτη ανάγκη τη συνο-λική αποκατάσταση. Η μελέτη Αντωνα-κάκη προβλέπει την διαμόρφωση χώρωνγια την λειτουργία του θεάτρου (καμαρί-νια, βεστιάριο, σκηνή, γραφεία) τα οποίαέχουν μείνει ημιτελή από την προσθήκητου 1980. Όταν γίνει αυτό το ΒΩΧ θα δια-θέτει μια μοναδική αίθουσα θεάτρου χω-ρητικότητας 250 ατόμων και το υπόλοιποκτήριο που χρησιμοποιείται ως διδασκα-λείο μετά την ανακαίνιση θα είναι πιο σύγ-χρονων προδιαγραφών. Χωρίς τηνβοήθεια της πολιτείας ή κάποιων μεγά-λων χορηγών είναι αδύνατον να πραγμα-τοποιήσουμε αυτό το όνειρό μας. Όσο γιατο αν θα παραχωρούσαμε την αίθουσα εκ-δηλώσεων σε πολιτιστικούς φορείς θα τοκάνουμε με μεγάλη χαρά. Άλλωστε είναικάτι που κάνουμε και τώρα. Η θέση πουβρίσκετε το κτήριο, τα πάρκινγκ πουυπάρχουν και εντός και έξω απ΄ αυτό, ηιστορική του διαδρομή που συνδέεται μετην πορεία της πόλης των Χανίων συνη-γορούν και στο να ανακαινιστεί και ναείναι διαθέσιμο σε όποιον πολιτιστικόφορέα το ζητήσει.

Ετοιμάζοντας την Πυξίδα …

Είδαμε

Πολλά ντοκιμαντέρ από το 13ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσ-σαλονίκης

Ακούγαμε

"Ελληνοφρένεια"… σε πολλές επαναλήψεις

Διαβάζαμε

Λίγο ακόμα από το Μνημόνιο. Και από την δανειακή σύμβαση.

Ιστορίες τρόμου δηλαδή!!!

Θαυμάσαμε

Τις κωλοτούμπες του «πρωτοκόλλου τιμής»

Μαρία Ροδουσάκη

Ο Σύνδεσμος για την Διάδοση των Καλών Τεχνών στην Κρήτη

Πρόσωπο:

Θέμα:

12ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 2011

Λίγο πριν από μια ακόμα τουριστική περίοδο και τα προβλήματα

του χώρου παραμένουν πάντα στην επιφάνεια. Μια ενδιαφέ-

ρουσα πρωτοβουλία ξεκίνησε πριν από περίπου ένα μήνα με

επίκεντρο τον Πλατανιά και την ενεργοποίηση του εκεί συλλό-

γου επαγγελματιών «ΙΑΡΔΑΝΟΣ». Με στόχο την παρέμβαση

για την επίλυση μιας σειράς προβλημάτων που ταλανίζουν

χρόνια την περιοχή αλλά και την δράση σε μια κατεύθυνση

ενεργοποίησης φορέων αλλά και πολιτών για ένα τουριστικό

προϊόν καλύτερο για τους επισκέπτες αλλά και αποδοτικότερο

για τους επαγγελματίες. Για τα σχέδια αλλά και τους στόχους

αυτής της νέας περιόδου του συλλόγου μιλάμε με τον Κων-

σταντίνο Πρώιμο, πρόεδρο του «ΙΑΡΔΑΝΟΥ».

Συνέντευξη Ματθαίος Φραντζεσκάκης

«…Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρχουν περισσότεραπράγματα από τον ήλιο και τη θάλασσα που συνδέουν

τον τόπο μας στη φαντασία, τη μνήμη και γενικά στη συνείδηση του τουρίστα…»

Κωνσταντίνος Πρώιμος, πρόεδρος συλλόγου καταστηματαρχών

και επαγγελματιών Πλατανιά «ΙΑΡΔΑΝΟΣ»

Οι περισσότεροι ασχολείστε εδώ και χρόνια με επαγγελματικά μετον τουρισμό. Κατά κανόνα με αυτό που λέμε μαζικό τουρισμό.Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του χώρου σε βάθος δε-καετίας;Θεωρώ ότι δεν μπορούν να προβλεφθούν με ασφάλεια τα βασικάχαρακτηριστικά του μαζικού τουρισμού, ειδικά σε βάθος δεκαε-τίας. Ο τουρισμός γενικά είναι ένας εξαιρετικά ευαίσθητος το-μέας ο οποίος επηρεάζεται καταλυτικά από την εκάστοτεοικονομική και πολιτική συγκυρία, άρα μπορεί να αλλάξει άρδην σεπολύ μικρό χρονικό διάστημα. Επειδή ο τουρισμός είναι μια δρα-στηριότητα αναψυχής που εξαρτάται από το εισοδηματικό πλεό-νασμα των τουριστών, είναι από τα πρώτα κονδύλια πουπεριορίζονται όταν υπάρξει ανάγκη αποταμίευσης. Μπορούμεόμως να δούμε κάποιες τάσεις που υπάρχουν ήδη στον τουρι-σμό, όχι κατ’ ανάγκη στο μαζικό, οι οποίες όμως, θεωρώ, επηρε-άζουν και την ψυχολογία και τις προσδοκίες του τουρίστα πουκάνει χρήση των υπηρεσιών μαζικού τουρισμού. Αυτές οι τάσειςείναι στον εξειδικευμένο τουρισμό και ευνοούν τον γαστρονομικότουρισμό, οινογευσικό τουρισμό, καταδυτικό, αθλητικό, περιπα-τητικό, τουρισμό υγείας, πολιτιστικό και άλλους πολλούς. Νομίζωότι ο εμπλουτισμός του τουριστικού προϊόντος με τις δραστηριό-τητες αυτές θα βοηθήσει πολύ τον μαζικό τουρισμό.

Τι είναι αυτό που σας έκανε να ενεργοποιηθείτε ως σύλλογοςτώρα;Είναι μια σειρά από προβλήματα στο δήμο Πλατανιά τα οποία αφο-ρούν όλους τους οικισμούς που αναπτύσσονται εκατέρωθεν τουβόρειου οδικού άξονα Κρήτης, της παλιάς δηλαδή εθνικής, αλλάείναι ιδιαίτερα έντονα στο δημοτικό διαμέρισμα Πλατανιά που έχειτο μεγαλύτερο φόρτο θερινών επισκεπτών. Δυστυχώς από πλευ-ράς κρατικής αλλά και αυτοδιοικητικής εξουσίας μέχρι σήμεραδεν έχουμε δει ικανοποιητικές δράσεις επίλυσής τους. Στην κα-λύτερη των περιπτώσεων έχουμε δει μπαλώματα. Θέλω να ελ-πίζω ότι τα πράγματα αλλάζουν και η αλήθεια είναι ότι έχουμε δειενεργό υποστήριξη μέχρι τώρα από τη νέα δημοτική αρχή Πλα-τανιά. Τα προβλήματα αυτά επιγραμματικά είναι: η έλλειψη πολε-οδόμησης μολονότι έχουμε ΣΧΟΑΑΠ και η συνακόλουθη έλλειψηυποδομών. Τα πεζοδρόμια του δημοτικού διαμερίσματος Πλατα-νιά χαράχθηκαν και φτιάχτηκαν την εποχή της δικτατορίας καιέκτοτε είναι τα ίδια αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός που είναιέξοχα ειρωνικό ότι επενδύθηκαν με κυβόλιθο. Όταν μια μητέραδεν έχει πώς να περπατήσει στο πεζοδρόμιο με το καρότσι τουπαιδιού της, το λιγότερο που την ενδιαφέρει είναι ο κυβόλιθος!Με βάση το μοντέλο αυτών των απαρχαιωμένων πεζοδρομίωνπρόσφατα κατασκευάστηκαν κι άλλα στο Γεράνι και στο Μάλεμελες και αυτά του Πλατανιά ήταν η καλύτερη δυνατή λύση. Δυστυ-χώς ο πήχης μπαίνει πολύ χαμηλά. Η βελτίωση της προσβασιμό-τητας πεζών και ποδηλάτων είναι κάτι που έπρεπε να είχε γίνειαπό χρόνια σε μια τουριστική περιοχή αιχμής και η αμέλεια αυτήπληρώνεται στον δήμο Πλατανιά με συρρίκνωση της τουριστικήςπεριόδου. Όταν βρέχει ή είναι κακός ο καιρός και δεν μπορούν οιτουρίστες να πάνε στην παραλία δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουνκαι είναι ανασφαλές κι επικίνδυνο να κάνουν μια βόλτα στα μαγα-ζιά διότι το πεζοδρόμιο ίσα ίσα χωρά ένα άτομο να περπατήσει. Σεόλο τον κόσμο φτιάχνουν πεζοδρόμια, πεζοδρόμους, ποδηλατο-δρόμους κλπ. και εμείς στον δήμο Πλατανιά που δεχόμαστε πε-ρισσότερους από 20000 τουρίστες κάθε τουριστική περίοδο οιοποίοι δεν έρχονται με το αυτοκίνητό τους όπως στη Χαλκιδική,αλλά με λεωφορεία και πηγαίνουν παντού πεζοί, σκεφτόμαστεακόμα πρώτα πώς θα βολέψουμε τα αυτοκίνητα και τα φορτηγά καιμετά πώς θα εξασφαλίσουμε όσους περπατούν, δηλαδή τον τόπομας ως τουριστικό προορισμό και το εισόδημά μας. Η ηχορρύ-πανση από τα μηχανάκια με κομμένες εξατμίσεις και από τις κόν-τρες των αυτοκινήτων και το κυκλοφοριακό κονφούζιο είναισυναφή προβλήματα που κάνουν επίσης μεγάλο κακό. Η έλλειψηαστυνόμευσης οδηγεί σε κάθε είδους παραβατική συμπεριφοράτόσο στον δρόμο όσο και στην παραλία η οποία λυμαίνεται απότους παραεμπόρους. Μετά, επιγραμματικά θα μπορούσαν να ανα-

φερθούν κι άλλες δράσεις που επιθυμούμε να γίνουν όπως η σύν-δεση του πρωτογενούς με τον τριτογενή τομέα, της γεωργίας δη-λαδή με τον τουρισμό, η προώθηση συμφώνων ποιότητας μεταξύτων επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στο δήμο, η τουρι-στική αξιοποίηση της ενδοχώρας, η καθαριότητα και η ανακύ-κλωση και άλλα πολλά.

Πόσο εύκολο είναι να υπάρξει αλλαγή πλεύσης σε σχέση με τιςπαρεχόμενες υπηρεσίες; Κατά τη γνώμη μου εδώ πρέπει να υπάρξει μια διάκριση. Οι πα-ρεχόμενες υπηρεσίες στον ιδιωτικό τομέα, στα ξενοδοχεία, σταεστιατόρια κλπ είναι γενικά υψηλού επιπέδου και τείνουν να βελ-τιώνονται κάθε χρόνο. Ο μεγάλος απών είναι ο δημόσιος τομέας.Θα πρέπει εκεί να απαιτήσουμε ακόμα και αν χρειαστεί να κατα-φύγουμε στον ειρηνικό ακτιβισμό, να κάνουν οι υπηρεσίες τη δου-λειά τους. Με διαρκές πρόσχημα την έλλειψη προσωπικού όλοιαπεκδύονται των ευθυνών τους. Αν είναι όντως έτσι τότε μήπωςπρέπει οι υπηρεσίες να καταργηθούν ή να συγχωνευτούν; Πρέ-πει επιτέλους να υπάρξει αλλαγή πλεύσης αναφορικά με τη δη-μόσια διοίκηση, να υπάρξει λογοδοσία, ευθύνη και σύνδεση μετην κοινωνία γιατί τώρα οι επιχειρηματίες είναι μόνοι τους καιτους θυμούνται μόνο όταν είναι να πληρώσουν φόρους που χρη-ματοδοτούν την κακοδιαχείριση. Επομένως για να απαντήσω στηνερώτησή σας, μπορεί να μην είναι εύκολο να υπάρξει αλλαγήπλεύσης στις παρεχόμενες υπηρεσίες ιδίως του δημόσιου τομέααλλά αυτό δεν πρέπει να μας κάνει ηττοπαθείς διότι είναι εξαι-ρετικά επείγον και αναγκαίο.

Λέμε ότι ο τουρισμός είναι η βιομηχανία μας. Έχουμε συνδέσειόσο θα έπρεπε το φυσικό περιβάλλον μας με αυτή τη βιομηχανία; Σαφώς όχι. Δεν έχουμε συνδέσει τον τουρισμό με το φυσικό πε-ριβάλλον όσο θα έπρεπε. Δε θέλω να χρησιμοποιήσω τον όροβιομηχανία στον τουρισμό διότι δε μου αρέσει. Η βιομηχανία έτσιόπως την έχουμε όλοι στο μυαλό μας σήμερα στοχεύει στη μαζικήπαραγωγή και μολύνει το περιβάλλον. Αν ο τουρισμός μολύνει τοπεριβάλλον τότε πεθαίνει κι ο ίδιος. Οι τουρίστες έρχονται για τοκλίμα και τη θάλασσα ως επί το πλείστον αλλά προσέχουμε όσοπρέπει τη θάλασσά μας; Γιατί πολλές μέρες είναι βρώμικη, μεύποπτες φουσκάλες ενώ θα έπρεπε να είναι πεντακάθαρη τηστιγμή που λειτουργεί ο βιολογικός καθαρισμός; Λειτουργεί όπωςπρέπει ο βιολογικός καθαρισμός; Μήπως κάποιοι μολύνουν χωρίςνα έχουν συνδεθεί με τη ΔΕΥΑΒΑ ή μήπως κάποιοι άλλοι μολύ-νουν ακόμα και μετά που έχουν συνδεθεί; Γιατί υπάρχουν πετα-μένα σκουπίδια στην ύπαιθρο και στην ενδοχώρα του Πλατανιά;Έχει αξιολογηθεί και αξιοποιηθεί αυτή η όμορφη ενδοχώρα όσοθα έπρεπε; Θα ήθελα όμως επίσης να προσθέσω με μεγάλη έμ-φαση ότι ούτε το αστικό περιβάλλον έχει συνδεθεί όσο θα έπρεπεμε τον τουρισμό. Υπάρχει σχέδιο πόλης; Υπάρχουν δημόσιες διε-λεύσεις προς την παραλία; Υπάρχουν πεζοδρόμια; Γιατί έχουμετόσο μεγάλο δρόμο ταχείας κυκλοφορίας που φτάνει ακόμα και ταδώδεκα μέτρα να περνά μέσα από έναν τόσο τουριστικό δήμο;Για να κάνουν ανορθώσεις τα μηχανάκια και για να παρκάρουνέξω από τα μαγαζιά τους οι ιδιοκτήτες και οι υπάλληλοί τους καινα γίνεται το «έλα να δεις» από την κυκλοφοριακή σύγχυση ; Έτσιόμως δεν μπορούμε να έχουμε τουρισμό και είμαστε καταδικα-σμένοι να χάσουμε κι ό,τι έχουμε αποκτήσει ως τώρα.

Έχουμε ως κοινωνία και ως πολιτεία αντιληφθεί αυτόν τονπλούτο; Νομίζω ότι η κοινωνία έχει αντίληψη του φυσικού πλούτου τουτόπου και αν δεν έχει μπορεί εύκολα να την αποκτήσει. Το πρό-βλημα είναι με τη συντεταγμένη πολιτεία. Πέρα από κάποιες με-μονωμένες περιπτώσεις πολιτικών που είναι εξαίρεση, ηπολιτεία στην Ελλάδα βρίσκεται σε μόνιμη αφασία. Η συντεταγ-μένη πολιτεία είναι σαν τον σταύλο του Αυγεία αλλά ποιος Ηρα-κλής θα βρεθεί να τον καθαρίσει; Όλοι καταλαβαίνουν αυτή τηναφασία η οποία καλλιεργεί την ηττοπάθεια και τον ωχαδελφισμόστον κόσμο και αναρωτιούνται πώς θα πορευτούμε με αυτήν.

Σε ποιο βαθμό νομίζετε γνωρίζουμε την Κρήτη εμείς οι Κρητικοίκαι παραπέρα οι επισκέπτες της; Σίγουρα η Κρήτη είναι ένα μεγάλο νησί, προικισμένο με ωραίοφυσικό τοπίο που μπορεί κανείς να εξερευνήσει για καιρό. Τοπρόβλημα που εντοπίζω εγώ είναι ότι λίγοι από μας τους Κρητι-κούς γνωρίζουν αρκετά τον κόσμο ώστε να εκτιμήσουν τηνΚρήτη. Δεν πρέπει να νομίζουμε ότι είμαστε ο ομφαλός της γηςή ότι όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από μας. Πρέπει αντί-θετα να γνωρίζουμε τους ανταγωνιστές μας, μέρη που μοιάζουνμε την Κρήτη αλλά αναπτυξιακά βρίσκονται πιο μπροστά από μας,τα άλλα νησιά της Μεσογείου όπως η Μαγιόρκα και η Κορσική,η Κύπρος αλλά και ελληνικά νησιά όπως η Ρόδος και να παρα-δειγματιστούμε από όλους αυτούς που είναι καλύτεροι από μας.Πώς προσέχουν το περιβάλλον, την αρχιτεκτονική, την πολεοδο-μία, το θαλάσσιο φυσικό πλούτο τους κλπ. και πώς διαφυλάττουνγια τις επόμενες γενιές αυτό που απλόχερα τους παρείχαν ωςκληρονομιά οι πρόγονοί τους.

«Να κρατήσουμε την Κρητική παράδοση» λένε πολλοί. Τι ακρι-βώς καταλαβαίνετε εσείς με αυτό; Είναι σημαντικό να κρατήσουμε το ήθος της φιλοξενίας που είχανοι προγονοί μας και που διαπιστώνουμε ακόμα σε ορισμένα μέρητης Κρήτης. Αλλά δεν είναι δυνατό να κρατήσουμε την παράδοσηαν δεν την εκτιμήσουμε ως τέτοια και για να γίνει αυτό πρέπει ναείμαστε σε ενεργή επαφή με τον αστικό πολιτισμό. Η έννοια τηςπαράδοσης είναι μια επινόηση της μοντερνικότητας. Δεν μπορείτο να κρατήσουμε την Κρητική παράδοση να είναι ένα απλό κέ-λευσμα. Κάτι ανάλογο είναι ότι για να εκτιμήσουμε την Κρητικήδιατροφή θα πρέπει να έχουμε δοκιμάσει τη Γαλλική κουζίνα που,καλώς ή κακώς, προεξάρχει στον κόσμο. Για να εκτιμήσουμε τηνΚρητική παράδοση σήμερα πρέπει να γνωρίσουμε τον κόσμο καιτον αστικό πολιτισμό που την επινόησε. Χρειάζεται γνώση, ανοι-χτό μυαλό και καλλιέργεια.

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια στροφή προς μοντέλα εναλλα-κτικού τουρισμού. Θα μπορούσε αρμονικά να συνυπάρξουν ως αλ-ληλοϋποστηριζόμενες επιχειρηματικές δράσεις ο μαζικός και οεναλλακτικός τουρισμός; Εγώ προσωπικά το πιστεύω αυτό ακράδαντα, ότι δηλαδή προ-ϋπόθεση της επιβίωσης του μαζικού τουρισμού είναι η ενίσχυσήτου από τον εναλλακτικό. Το πιστεύω αυτό διότι το έχουμε δειστις αναπτυγμένες τουριστικά περιοχές της Μεσογείου όπως ηΙταλία, η Γαλλία και η Ισπανία που έχουν και μαζικό και εναλλακτικότουρισμό και οι τομείς αυτοί δρουν συμπληρωματικά. Πρέπει νακαταλάβουμε ότι είμαστε πλέον μια ώριμη τουριστικά αγορά μεσημάδια κορεσμού και κόπωσης και δεν μπορούμε αντικειμενικάνα ανταγωνιστούμε με χώρες όπως η Τυνησία, η Αίγυπτος ακόμακαι η Τουρκία διότι εκεί το κόστος εργασίας είναι πολλές φορέςμικρότερο από το ελληνικό. Πρέπει να εφεύρουμε το συγκριτικόμας πλεονέκτημα έναντι αυτών των χωρών που επίσης προσφέ-ρουν παραλίες και ήλιο. Ένα τέτοιο πλεονέκτημα θα μπορούσε ναείναι και ο εναλλακτικός τουρισμός. Αλλά για να υπάρξει εναλλα-κτικός τουρισμός χρειάζεται κεντρικός σχεδιασμός και υποδο-μές.

Σε ποιο βαθμό και με ποιον τρόπο θα μπορούσαν οι εναλλακτικέςμορφές τουρισμού να συμβάλουν στην ανάπτυξη της ενδοχώρας;Ο περιπατητικός τουρισμός, ο γαστρονομικός, ο οινογευσικός, οαθλητικός, ο φυσιολατρικός, ο αγροτικός κλπ. όλες αυτές οι μορ-φές τουρισμού δεν είναι απαραίτητο να αναπτυχθούν στα παρά-λια αλλά μπορούν με ευχερέστερο τρόπο να αναπτυχθούν στηνενδοχώρα για τον πρόσθετο λόγο ότι χρειάζονται χώρο που είναιπιο εύκαιρος στην ενδοχώρα από ό,τι στην παραλία. Επιπλέονόταν αναπτυχθούν τέτοιες μορφές τουρισμού στην ενδοχώρα,επιδρούν θετικά και στο μαζικό τουρισμό διότι δίνουν ευκαιρίεςψυχαγωγίας και περιήγησης στον τουρίστα της παραλίας. Εναλ-λακτικά είδη τουρισμού θα μπορούσαν, όπως γίνεται σε πολλές

ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 201113

Ευρωπαϊκές χώρες, όπως για παράδειγμα στη Γαλ-λία, να συμβάλουν στο εισόδημα του αγρότη, να μει-ώσουν την πληθυσμιακή αιμορραγία της υπαίθρου, ναενισχύσουν τις παραδοσιακές καλλιέργειες, να απορ-ροφήσουν μέρος της αγροτικής παραγωγής και ναστηρίξουν την οικονομία της υπαίθρου.

Υπάρχει μια αντίληψη που λέει «αυτά παρέχουμε στοντουρίστα γιατί αυτό θέλει.» Είναι έτσι; Δεν είναι ακριβώς έτσι και αυτό έχει σημασία γιατίστον τουρισμό οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά.Θα ήθελα να απαντήσω με ένα παράδειγμα: σε όλα ταξενοδοχεία του κόσμου ο τουρίστας θέλει να έχει τηνεπιλογή να βρει μπέηκον για το πρωινό του. Τι θα κά-νουμε; Θα του πούμε να μη φάει μπέηκον αλλά να δο-κιμάσει απάκι λέγοντάς του κατάμουτρα ότι δεν ξέρεινα τρώει; Όχι βέβαια αλλά θα φροντίσουμε μαζί με τομπέηκον να υπάρχει και η επιλογή απάκι και σύγκλινο.Μία φορά να το φάει και να του εξηγήσει κανείς και τημέθοδο παρασκευής του ή την ιστορία του, είναι κέρ-δος, διότι θα συνδέσει τη γευστική εμπειρία με τοντόπο. Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρχουν περισ-σότερα πράγματα από τον ήλιο και τη θάλασσα πουσυνδέουν τον τόπο μας στη φαντασία, τη μνήμη καιγενικά στη συνείδηση του τουρίστα. Διότι ήλιος και

θάλασσα παρέχονται και αλλού. Αλλά όσο πιοσύνθετη γίνεται η εμπειρία και η μνήμη του τα-ξιδιού τόσο πιο μοναδική η ταυτότητα τουτόπου και τόσο περισσότερο επιθυμητή καιεπαναλήψιμη. Το τι θέλει επομένως ο τουρί-στας είναι πολύ περίπλοκο θέμα και όχι τόσοαπλοϊκό όσο το παρουσιάζουν μερικοί.

Ο σημερινός τουρίστας έχει τη διάθεση τηςπεριήγησης;Αυστηρά μιλώντας το μοντέλο του περιηγητήκατάγεται στον 19ο αιώνα και περιηγητέςόπως για παράδειγμα ο λόρδος Βύρων δενυπάρχουν πλέον. Διότι ο περιηγητής είναιαυτός που ψάχνει σε μια ξένη χώρα ιδανικά καιαξίες και είναι έτοιμος γι αυτά να δώσει και τηζωή του όπως ο λόρδος Βύρων. Τότε όμωςτον 19ο αιώνα ο τουρισμός δεν ήταν μαζικόςκαι η περιήγηση ήταν προνόμιο των αριστο-κρατών ή και κάποιων τυχοδιωκτών με όχιτόσο ευγενή κίνητρα. Σήμερα οι διακοπέςείναι το αντίδοτο στη ρουτίνα και προσφέ-ρονται για να γεμίσει κανείς τις μπαταρίεςτου. Η ξεκούραση είναι το μεγάλο ζητούμενοαπό τις διακοπές για τον Δυτικοευρωπαίο.Επειδή όμως υπάρχει συνέχεια στην ιστορία,

το μοντέλο της περιήγησης δεν έχει εξολο-κλήρου εκλείψει. Μαζί με την ξεκούρασήτους πολλοί τουρίστες επιδιώκουν να δουνκαι κάτι που αξίζει τον κόπο, να επιμορφω-θούν και να μάθουν κάτι έστω για τον πολι-τισμό της χώρας που επισκέπτονται. Γι αυτόάλλωστε πηγαίνουν στην Κνωσό, περνάνε τοφαράγγι της Σαμαριάς ή ταξιδεύουν μέχρι τηΣπιναλόγκα. Και αυτή τη διάθεσή τους να μά-θουν κάτι πρέπει να την εκμεταλλευτούμεγια να προωθήσουμε καλύτερα τον τόπομας.

Τι είναι αυτό που τελικά αποζητούν οι τουρί-στες από τον τόπο μας; Με δεδομένο ότι το προφίλ του τουρίστα πουεπισκέπτεται τον Δήμο Πλατανιά είναι κυ-ρίως οικογενειακό, αυτά που οι τουρίστεςαποζητούν είναι:-ήλιος, θάλασσα και ξεκούραση-καλό φαγητό και αξιοπρεπές κατάλυμα σεκαλή σχέση ποιότητας τιμής-ηρεμία, σιγουριά και ασφάλεια στις μετακι-νήσεις τους που προϋποθέτουν υποδομές,αστυνόμευση, υγιεινή και καθαριότητα.

Ο Πλατανιάς ως χωριό έχει μια συγκεκριμένηγεωγραφική τοποθέτηση. Ο Πλατανιάς ως δι-οικητική ενότητα αποτελεί πλέον μια πιο ευ-ρεία γεωγραφική αναφορά η οποία μάλισταέχει τρομερές διαφοροποιήσεις σε σχέση μετον τουρισμό. Πιστεύετε ότι θα πρέπει ναυπάρξει προσπάθεια κοινής παρέμβασης καιδράσης; Και πώς θα βλέπατε κάτι τέτοιο ναλειτουργεί;Κι εμείς κάνουμε τη διάκριση μεταξύ του πα-λιού χωριού του Πλατανιά και του δήμουΠλατανιά. Το γεγονός ότι πολλά μέλη μαςείναι από το παλιό χωριό του Πλατανιά αντι-κατοπτρίζει απλά την έκταση και ένταση τωνπροβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι άνθρω-ποι εκεί και τα οποία δεν έχουν ακόμα ίσωςεμφανιστεί στον υπόλοιπο δήμο Πλατανιάαλλά είναι θέμα χρόνου να εμφανιστούν. Δενπρέπει όμως τώρα που έχουμε την εμπειρίατου δημοτικού διαμερίσματος του Πλατανιάνα προλάβουμε αυτά τα προβλήματα, πριν τηνεμφάνισή τους; Γιατί στην Ελλάδα θα πρέπειπάντα να αφήνουμε να χρονίζει ένα πρόβλημαπριν το αντιμετωπίσουμε και να μην ακολου-θήσουμε την παροιμία που λέει «Των φρονί-

μων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν»;Πολλοί έχουν αγκαλιάσει την προσπάθειάμας διότι έχουν βιώσει τα αδιέξοδα που προ-καλούν τα προβλήματα στα οποία αναφερθή-καμε και έχουν συνειδητοποιήσει την ανάγκησυστράτευσης όλων για την επίλυσή τους.Όμως τα προβλήματα που εμείς εντοπίζουμεκαι πιέζουμε για να λυθούν, δε γνωρίζουν γε-ωγραφικά όρια: οι υποδομές, τα πεζοδρόμια,το κυκλοφοριακό, η προσβασιμότητα, η αστυ-νόμευση, το παραεμπόριο, η αξιοποίηση τηςενδοχώρας, η σύνδεση γεωργίας και τουρι-σμού, όλα αυτά μήπως δεν αφορούν όλουςμας; Δεν υπάρχει περιθώριο ούτε πολυτέλειαγια παραγοντισμούς, προεδριλίκια, τοπικι-σμούς κλπ. διότι αυτά μας πισωγυρίζουν καιόλοι πλέον τα απεχθανόμαστε. Θέλουμε ει-λικρινά να αλλάξουν πολλά πράγματα προςτο καλύτερο και γι αυτό χρειαζόμαστε τη συ-στράτευση όλων και γι αυτό και κάποιοι απόμας δίνουμε χρόνο και προσπάθεια στοσκοπό αυτό. Κι αν όντως υπάρχουν διαφορο-ποιήσεις σε σχέση με τον τουρισμό, εμείςθέλουμε αυτές τις διαφοροποιήσεις να τιςλάβουμε υπόψη μας διότι ο στόχος μας είναιένα σύνθετο τουριστικό προϊόν που έχει δια-φοροποιήσεις. Οι διαφοροποιήσεις αυτές άλ-λωστε είναι μεταξύ βορρά και νότου τουδήμου και όχι μεταξύ δύσης και ανατολής.Δηλαδή, το μοντέλο ανάπτυξης κάτω από τοβόρειο οδικό άξονα προς την παραλία είναιενιαίο και τουριστικό και αυτό δεν το λέμεεμείς, μας το λέει το ΣΧΟΑΑΠ. Για την ενδο-χώρα το μοντέλο ανάπτυξης είναι διαφορε-τικό κι εκεί υπάρχουν περιθώρια να γίνουνσπουδαία πράγματα αρκεί να υπάρχει δημο-κρατικός διάλογος, συνεννόηση και ομαδικήσυστράτευση σε αυτούς τους εξαιρετικά δύ-σκολους καιρούς. Εμείς είμαστε ανοικτοί καιθέλουμε διακαώς να συνεργαστούμε με άλ-λους συλλόγους και νομικά πρόσωπα τουΔήμου Πλατανιά αλλά και εκτός του ΔήμουΠλατανιά όταν πρόκειται για δράσεις που θαωφελήσουν όλους από κοινού. Ιδέες και άν-θρωποι υπάρχουν δόξα τω Θεώ, πρέπει τώρανα αποδείξουμε ότι μπορούν αυτές οι ιδέες ναγίνουν πράξη και οι άνθρωποι να λειτουργή-σουν ομαδικά. Είναι ένα στοίχημα που ελπίζωνα το κερδίσουμε διότι αν το κερδίσουμεεμείς, όλοι θα βγούμε κερδισμένοι.

Για να μπορεί να

έρχεται η ΠΥΞΙΔΑ

στο σπίτι σας…

Αλλά και γενικώς για να μπορεί να κυκλοφορεί απρόσκοπτα…Συνδρομή ετήσια 10 ευρώ

Υπηρεσίες – Τράπεζες – Φορείς 50 ευρώΣυνδρομή υποστήριξης … Κατά συνείδηση

Το ποσό της συνδρομής σας μπορείτε να το καταθέσετε στους λογαριασμούς μας:

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 5758-020951-719ΙΒΑΝ GR40 0172 7580 0057 5802 0951 719ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΡΑΠΕΖΑ ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΣΥΝEΤAIΡΙΣΤΙΚΗΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΙΒΑΝ GR33 0870 0410 0000 0001 1181 348ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣή να στέλνετε επιταγή στην διεύθυνση: Πυξίδα Της Πόλης, Τθ 53 / ΤΚ 73135Χανιά Κρήτης

Μην ξεχνάτε να σημειώνετε το όνομα σας

14ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 2011

Η κατάργηση της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης είναι ένα

από τα πολλά κυβερνητικάμέτρα που πλήττουν

την Παιδεία, η οποία αποτελείκαίριο τομέα του ισχυρού

πυρήνα του κοινωνικού κράτους.

Το Υπουργείο Παιδείας (ποιουςπραγματικά υπουργεί = υπηρετείτο ξέρουν μόνο οι ιθύνοντές του)αποφάσισε να αποκλείσει χιλιάδεςμαθητές, οι οικογένειες των

οποίων ανήκουνστα μεσαία και χα-μηλά οικονομικάστρώματα, από τημαθησιακή υποστή-ριξη που παρείχε ο

θεσμός, τη χρονική στιγμή μάλιστα που εξα-πολύει επίθεση δραματικής συρρίκνωσηςτων εισοδημάτων τους.

Όπως είναι εύλογο σε περιόδους κρί-σεων τα αντανακλαστικά της κοινωνικής αλ-ληλεγγύης είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα καιενεργοποιούνται άμεσα. Η ΟΛΜΕ λοιπόναποφάσισε να δημιουργήσει δίκτυα αλληλεγ-γύης για οικονομικά ασθενείς μαθητές, πα-ρέχοντας μαθήματα πρόσθετης διδακτικήςστήριξης σ’ αυτούς, καλώντας τους εκπαι-δευτικούς να προσφέρουν εθελοντικό έργο.Κανείς δεν θα μπορούσε να αμφισβητήσει ότιο κάθε εκπαιδευτικός οφείλει ως λειτουργός

να είναι κοινωνικά ευαίσθητος και αλληλέγ-γυος. Όμως ας μην γελιόμαστε. Η εθελον-τική δράση δεν μπορεί να αποτελέσει μόνιμηκαι μακροπρόθεσμη λύση ούτε δύναται να κα-λύψει το μέγεθος των πραγματικών αναγκώνπου θα προκύψουν στο μέλλον στο εκπαι-δευτικό τοπίο της χώρας μας, το οποίο δια-μορφώνεται υπό το καθεστώς τουΜνημονίου. Η χώρα μας έχει εισέλθει σε πε-ρίοδο βαθιάς οικονομικής ύφεσης με απροσ-διόριστο το χρονικό σημείο εξόδου απ’ αυτήν.Οι περικοπές στα χαμηλά και μεσαία εισοδή-ματα, οι καταργήσεις και οι συγχωνεύσειςσχολείων, ο μαθητικός υπερπληθυσμός στιςσχολικές αίθουσες και η γιγαντοποίηση τωνσχολικών μονάδων, χωρίς να έχουν εξασφα-λιστεί οι ανάλογες υλικοτεχνικές υποδομές,που δρομολογεί το υπουργείο Παιδείας κα-θιστούν επιβεβλημένη την ανάγκη για τηνεπαναφορά και τη θεσμική υλοποίηση καιαναμόρφωση της ΠΔΣ (όπως και την ανάγκηγια την ενίσχυση της ενισχυτικής διδασκα-λίας στο Γυμνάσιο και το Δημοτικό), καθώς οκοινωνικός χαρακτήρας του προγράμματοςμπορεί να συμβάλει καθοριστικά στον περιο-ρισμό των εκπαιδευτικών ανισοτήτες.

Ας μην γελιόμαστε. Ο εθελοντισμός δενείναι πανάκεια. Το συναίσθημα δεν μπορεί νααντικαταστήσει την πολιτική. Είναι αφελές ναπιστεύουμε ότι μέσω του εθελοντικού έργουμας γινόμαστε πρότυπα αλληλεγγύης γιατους μαθητές μας, όταν δεν αντιστεκόμαστεσθεναρά στην κατεδάφιση του κοινωνικού

κράτους και των εργασιακών δικαιωμάτωνμας (και δεν εννοώ βέβαια το επίδομα προ-θέρμανσης αυτοκινήτου). Είναι αφελές να πι-στεύουμε ότι με την εθελούσια προσφοράμας εκπαιδεύουμε τους νέους μας σε αξίες,όταν επιτρέπουμε να μετατρέπεται η εργα-σία σε απαξία, όταν επιτρέπουμε να συνθλί-βεται η νέα γενιά από την ανεργία και τηναναξιοκρατία. Είναι αφελές να βαυκαλιζόμα-στε με την ιδέα ότι ο εθελοντισμός διαμορ-φώνει κοινωνία ενεργών πολιτών, ότανυιοθετούμε τη λογική της ανοχής στην υπο-λειτουργία και την αποδυνάμωση θεσμών καικοινωνικών αγαθών όπως είναι η Παιδεία. Καιποιος θα επωμιστεί άραγε την αποτυχίαάλλης μιας εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης;Την απάντηση τη γνωρίζουμε.

Ας θυμηθούμε ακόμη τον ιδεολογικό εκ-φυλισμό που υπέστη ο εθελοντισμός σταχρόνια της προετοιμασίας της Ολυμπιάδαςτου 2004. Πόσο προπαγανδίστηκε ταυτιζό-μενος με τον πατριωτισμό και την κατοχύ-ρωση προϋπηρεσίας στα βιογραφικά τωννέων ανθρώπων. Ας σκεφτούμε σήμερα τηνπαγίδα του λανθάνοντος αξιολογικού χαρα-κτηρισμού που κρύβει η απόφαση της ΟΛΜΕ:από τη μια οι αλληλέγγυοι εκπαιδευτικοί πουθα αναλάβουν εθελοντική δράση και από τηνάλλη ποιοι;

Σε καμία περίπτωση η οικειοθελής δράσηδεν μπορεί να αποκαταστήσει το κύρος καιτην αξία ενός θεσμού, ο οποίος, μολονότιαποτελεί τη ραχοκοκκαλιά του κοινωνικούκράτους, υποβαθμίζεται και σταδιακά αποδο-μείται με μια σειρά απορρυθμιστικών μέτρων,που εξοικονομούν μεν πόρους αλλά είναισπάταλα σε κοινωνική αδικία και εκπαιδευτι-κές ανισότητες. Μέτρα που θα οδηγήσουνεπιπλέον σε εσωτερική εκπαιδευτική μετα-νάστευση, περαιτέρω υποβάθμιση και μαρα-σμό της υπαίθρου, τη χρονική περίοδο κατά

την οποία οι Έλληνες αναθεωρούν, λόγω τηςοικονομικής κρίσης, τη σχέση τους με τη γη,το χωριό, την επαρχία, το ρόλο και την αξίατου δασκάλου στο εκπαιδευτικό, κοινωνικόκαι πολιτισμικό γίγνεσθαι του τόπου μας.(Τοτελευταίο ας το ακούσουν οι σημερινοί διευ-θυντές σχολείων, προϊστάμενοι Α\βάθμιαςκαι Β\βάθμιας εκπαίδευσης, οι οποίοι κάποτευπηρέτησαν ως ταπεινοί θεράποντες τωνΓραμμάτων τις απομονωμένες περιοχές τηςπατρίδας μας).

Ο θεσμός της ΠΔΣ στηρίχτηκε κυρίωςαπό αδιόριστους εκπαιδευτικούς. Και θα στη-ριζόταν και τη φετινή σχολική χρονιά με τηνίδια ευαισθησία, συνέπεια και υπευθυνότητα,αν η υπουργός έβαζε «πρώτα τον μαθητή».Οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί θα έδιναν γιαάλλη μια φορά τη δυνατότητα σε χιλιάδες μα-θητές να αντεπεξέλθουν στις ενδοσχολικέςκαι πανελλαδικές εξετάσεις τους. Για άλλημια φορά θα έδιναν τη δυνατότητα σε μαθη-τές να εισαχθούν σε σχολές της ανώτερηςκαι ανώτατης παιδείας.

Αυτήν την επιτυχία του θεσμού δεν τηνανέδειξε βέβαια καμία επίσημη έρευνα. ΤοΥπουργείο προτιμά να δαπανά κονδύλια σε«ασφαλείς» δημοσκοπήσεις. Για άλλη μιαφορά χιλιάδες οικογένειες θα ανακουφίζον-ταν από το επαχθές φορτίο των φροντιστη-ριακών διδάκτρων.

Αν θέλουμε πραγματικά να αποδείξουμετην αλληλεγγύη μας στους μαθητές μας,οφείλουμε να αγωνιστούμε για το σχολείοτων ίσων ευκαιριών, της κοινωνικής δικαιο-σύνης και της ισότητας, για το σχολείο τηςκοινωνίας των δημοκρατικών αξιών και ιδεω-δών. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο μόνιμοι καιαδιόριστοι εκπαιδευτικοί έχουμε χρέος ναδιεκδικήσουμε τη θεσμική μονιμότητα τηςΠΔΣ.

Γράφει ηΜαρία Κρέτση

Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη:μονιμότητα

του θεσμού και όχι εθελοντική δράση

ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 201115

Πώς βρέθηκε η φιγούρα της Βασίλισσας μεταξύ των σκακιστικών κομματιών;Είχε πάντοτε θέση σε αυτό το πολεμικό παιχνίδι, ή διεκδίκησε την ύπαρξήκαι εξέλιξή της; Όπως η 8η Μαρτίου συμβολίζει τους ιστορικούς αγώνες

του γυναικείου φύλου για ισότητα σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, έτσι και η είσοδος τηςΒασίλισσας στο σκάκι αναδυκνείει τη δύναμη και σημασία της στα ισχυρά κέντρα αποφάσεωνεκείνης της εποχής.Το παιχνίδι του σκακιού παιζόταν επί πεντακόσια χρόνια χωρίς Βασίλισσα, καθώς τη θέση στησκακιέρα δίπλα στο Βασιλιά καταλάμβανε ο Βεζίρης ή ο Στρατηγός. Μόλις το 997μ.Χ. κατα-γράφεται πρώτη φορά η φιγούρα της Βασίλισσας σε χειρόγραφο ποίημαενός μοναχού αφιερωμένο στο σκάκι, το οποίο ιστορικά αναφέρεται ωςΠοίημα του Άινζιντελν. Στο κείμενο αυτό όπου περιγράφονται οι κινήσεις των κομματιών, η Βα-σίλισσα δεν είναι το ισχυρό κομμάτι που όλοι γνωρίζουμε σήμερα, καθώςεπιτρεπόταν να κινείται μόνο στο διπλανό διαγώνιο τετράγωνο, κάνο-ντας την ουσιαστικά το πιο αδύναμο κομμάτι της σκακιέρας, μετά τοπιόνι. Όμως, απαγορευόταν σε κάθε παίκτη να προάγει ένα πιόνι σε Βασίλισσα αν δεν είχεφύγει από τη σκακιέρα η αρχική Βασίλισσα, αναγνωρίζοντας τη μοναδικότητα της συζύγουσύμφωνα με το χριστιανικό δόγμα.Η μεταμόρφωση της Βασίλισσας στο ισχυρότερο κομμάτι της σκακιέρας ξεκίνησε πολύ αρ-γότερα από την Ισπανία μεταξύ των ετών 1451-1504, και συνέπεσε χρονικά με τη βασιλείατης πανίσχυρης Ισαβέλλας της Καστίλης, η οποία συγκυβερνούσε με τον σύζυγό της Φερ-δινάνδο. Αυτή η μορφή μεταφέρθηκε αργότερα στην Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία, Γερμανία, Σκαν-διναβία και Ρωσία, εδραιώνοντας τη Βασίλισσα του σκακιού ως το πιο ισχυρό κομμάτι μέχρισήμερα. Μάλιστα, τα πρώτα χρόνια ονομαζόταν «το σκάκι της τρελής Βασίλισσας», καθώςυπήρχαν αντιδράσεις και δε γινόταν πάντοτε δεκτό με ενθουσιασμό το γεγονός ότι η Βασί-λισσα είχε αποκτήσει τόσο μεγάλη εξουσία στη σκακιστική μάχη.Η αλήθεια είναι ότι η καθημερινότητα της Βασίλισσας -είτε στη σκακιέρα της ζωής είτε σεμια παρτίδα σκάκι- ανάμεσα σε τόσες «πολεμοχαρείς» σκακιστικές φιγούρες μόνο εύκοληδεν είναι. Θα πρέπει ότι έχει κατακτηθεί να διεκδικείται συνεχώς, ώστε οι διεκδικήσεις ναείναι ουσιαστικές και όχι τυπικές. Μία ημέρα μόνο το χρόνο δε φτάνει…Βιβλιογραφία: Marilyn Yalom: “Η γέννηση της Βασίλισσας του σκακιού», Εκδόσεις ΑΓΡΑ.

Γράφει ο Μιχάλης

Δαρμαράκης

«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσμο…»

«Η Γιορτή της Γυναίκας σε φόντο άσπρο-μαύρο…»

Συνέχεια από την 5η σελίδαΤελικά, ο Συμπαραστάτης έρχεται να αντιμε-τωπίσει τα συμπτώματα ή τα αίτια των φαινο-μένων κακοδιοίκησης, όπου αυτάαναδεικνύονται; Η σειρά, όπως αναφέρθηκεπαραπάνω, Συμπαραστάτης, Νόμος, Παιδεία,είναι εσκεμμένα ανάποδα διατεταγμένη απότον γράφοντα, γιατί όσο γελοίο κι αν είναι,έτσι την αντιμετωπίζει και η Πολιτεία η οποίαθα έπρεπε να έχει αντιστρέψει τη λογική τωνπροτεραιοτήτων της και όχι να την υποδαυλί-σει. Ο υποψήφιος Συμπαραστάτης τον οποίοπρότεινε η Δημοτική Παράταξη που ασκεί τηνΔιοίκηση ήταν κατά την προσωπική μουάποψη, αξιοπρεπέστατος. Σε όλο το Διοικη-τικό του βίο δεν έδειξε ποτέ να συμβιβάζεταιμε την λογική των μικροσυμφερόντων ή τωνπελατειακών σχέσεων. Στο στίβο δε των προ-εκλογικών χειρισμών, δεν θέλησε να «βιάσει»την κοινωνική άποψη και στάθηκε αυστηρόςπρώτιστα με τον εαυτό του, μη διεκδικώνταςεκείνο που σε οποιονδήποτε άλλο θα φάνταζεαυτονόητο - μετά την εξέλιξη των προ-προ-ηγούμενων Δημοτικών Εκλογών - δηλαδή τοχρίσμα. Βάσει αυτών των αξιών, της εμπει-ρίας αλλά και της θητείας του, πιστεύω ότι θαμπορούσε να υπηρετήσει επαρκέστατα τοθεσμό. Παρόλα αυτά, δέχθηκε και υπέκυψεστα πυρά της κομματικής ταυτότητας, χωρίςνα μπορέσει να εισπράξει, από την παράταξήτου ή τον ίδιο το Δήμαρχο, την απαιτούμενηαρωγή.

Η Συμπαράσταση στον Δημότη, τον Πολίτη γε-νικότερα, δεν μπορεί να είναι απλά η προ-

σφορά αντιμισθίας για μια θέση η οποία προ-βλέφθηκε από τον Καλλικράτη, χωρίς αυτό ναείναι κακό. Η Συμπαράσταση στο Δημότη πρέ-πει να είναι η βασική προτεραιότητα της πο-λιτικής ενός Δημάρχου, ανεξάρτητα από τονπληθυσμό του Δήμου, ή την αδυναμία του ναεξασφαλίσει την απαιτούμενη από το Νόμοπλειοψηφία. Η Συμπαράσταση προς τον Δη-μότη και την Επιχείρηση πρέπει να υλοποιηθείμε κάθε τρόπο και όχι μόνο με τον όποιο υπο-ψήφιο αποτύγχαμε να εκλέξουμε ως ΔημοτικόΣυμβούλιο. Απαιτείται μια ολόκληρη ομάδα μεόραμα να λύνει κάθε μέρα προβλήματα τουΔημότη αλλά και να βοηθάει στη βελτίωση τηςλειτουργίας των Υπηρεσιών. Γι’ αυτό είναιαπαραίτητο να συμμετέχουν σ’ αυτήν τηνομάδα και οι κατάλληλοι υπηρεσιακοί παρά-γοντες - είναι εξάλλου γνωστό σε όλους ποιοιείναι αυτοί. Αν δεν μας έχουν «πνίξει» οι κομ-ματικές καταβολές, μια τέτοια ομάδα μεστόχο τη Συμπαράσταση στον Δημότη, τηνΕπιχείρηση αλλά και τον Δημοτικό Υπάλληλο,θα πρέπει να δημιουργηθεί σε κάθε Δήμο, μεβούληση του Δημάρχου, ο οποίος ισχυρίζεταιότι γνωρίζει από Δημόσια Διοίκηση και ανε-ξάρτητα από τις όποιες κατευθύνσεις μπορεί– ίσως και να μην – να του προσφέρει τοΥπουργείο Εσωτερικών, το οποίο θα πρέπειμε τη σειρά του, πρώτιστα να θέσει ως στόχοτην βελτίωση της Παιδείας μας αλλά και τουΝόμου, στοχεύοντας παράλληλα τόσο στααίτια όσο και τα αποτελέσματα της κακοδιοί-κησης.

*Μηχανικός Παραγωγής & Διοίκησης MSc

16ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 2011

Με τη φωνή των γονιών

Ποιο πέρα είναι ένα σπίτι που καίγεται, κι ύστερα ένα άλλο και μετά το δικό σου

Γ. Ρίτσος

Ηαλήθεια που κρύβεται πίσω από τους παραπάνω στίχους ίσως να μην υπο-

νοεί αποκλειστικά και μόνο την επανάσταση, αλλά μια πραγματικότητα που

ξετυλίγεται μυστικά υπόκωφα στην καθημερινότητά μας, και αφορά τις ζωές

όλων μας, ειδικά εκείνων που έτσι στυγνά αποστασιοποιούνται στην αλήθεια του

«τίποτε δεν είναι έξω από μας». Αφορμή γι αυτές τις γραμμές στάθηκαν δύο πε-

ριπτώσεις συμπολιτών μας, δύο νέων ανθρώπων που ενώ στον πρότερο βίο τους

έπιαναν τη ζωή τους και την έστιβαν, βρέθηκαν για διαφορε-

τικούς λόγους ο καθένας σε κατάσταση αναπηρίας αλλάζον-

τας άρδην την πραγματικότητά τους. Η μία αφορά μία νέα

κοπέλα που ενώ βάδιζε ένα βήμα πριν από την ωραιότερη

στιγμή της ζωής της, κι έχοντας κατά γράμμα προηγηθεί όλα

τα εθιμοτυπικά τελετουργικά της «μεγάλης χαράς» κι ενώ οι

ανυπόμονες ευχές μας για ανθόσπαρτο βίο δεν πρόλαβαν να ξεχυθούν στο αρ-

γοστροβίλισμα του χορού του Ησαΐα, είδε τη ζωή της από εβδομάδα σε εβδομάδα

αλλάζει από μία αδιευκρίνιστη μέχρι στιγμής σπάνια νευρολογική νόσο όπως αρ-

γότερα πληροφορήθηκα μέσα σε μία έκρηξη θυμού και πόνου για ένα γαμπριάτικο

κουστούμι που δεν φορέθηκε, και για κάτι χρυσές βέρες που παρέμειναν άθικτες

στο βελουδένιο τους κουτί. Οι οικείοι της, ο σύντροφος της, βυθίστηκαν σ΄ ένα πέ-

λαγο απόγνωσης συνειδητοποιώντας ότι η κατάσταση της δεν αντιστρέφεται. Αλ-

λεπάλληλα τείνουν επιπλέον να σηκώσουν και αυτό το κοινωνικό βάρος γιατί σε

μία μικρομέγαλη κοινωνία όπως αυτή το κόστος είναι και κοινωνικό, κι ο ένας υπο-

χρεούται να δώσει ρέστα ακόμη και στο χασάπη της γειτονιάς τoυ κι ας μη χρω-

στά τίποτα… Η άλλη ιστορία που ξεκινά με διαφορά λίγων μηνών από την

προηγούμενη, αφορά έναν άνδρα γύρω στα σαράντα πατέρα δύο ανηλίκων παι-

διών που ένα βράδυ καθώς επέστρεφε από τη δουλειά του έπεσε θύμα κάποιου

ασυνείδητου οδηγού που η εγκληματική του απερισκεψία κόντεψε να του κοστίσει

μία ζωή, που από το ένα λεπτό στο άλλο άλλαξε, και τώρα όπως τα περισσότερα

σοβαρά τροχαία, έχει πάρει το μακρύ δρόμο της αποκατάστασης γιατί η ζημιά ήταν

αρκετά σοβαρή, κι η αποκατάσταση έχει να διανύσει ακόμη χιλιάδες χιλιόμετρα

ποιος ξέρει και πόσα άλλα.. Αυτές οι αληθινές ιστορίες που με την πρώτη ανά-

γνωση, ίσως μπορεί να μοιάζουν με ένα θλιβερό παραμύθι είναι μία από τις

πολλές εκείνες της διπλανής πόρτας που προσπερνάνε την προσοχή μας και αγ-

γίζουνε την αδιαφορία μας, θα πρέπει αν μη τι άλλο να μας προβληματίσουν σο-

βαρά για το πόσο απίστευτα φθαρτοί και εύθραυστοι είμαστε γιατί η αναπηρία

είτε είναι εξ γεννήσεως είτε είναι εξ απροόπτου δεν παύει να είναι ένας συνα-

γερμός που διαρκώς χτυπάει γύρω μας, ενώ εμείς ονειροβατούμε και υπνοβα-

τούμε στην ψευδαίσθηση του « τίποτα δεν θα μου συμβεί» λες κι έχουμε κάνει

κανένα ασφαλιστικό συμβόλαιο με το θεό ή τη μοίρα ότι θα μείνουμε άφθαρτοι και

πρέπει να το τηρήσουμε. Ακροβάτες είμαστε στη ρύση του «εδώ που ήσουν ήμουν

και αμφιταλαντευόμαστε σαν εκκρεμές μεταξύ ρέμα γκρεμού γκρεμού ρέμα στο

«εδώ που είμαι θα ‘ρθεις» ενώ προηγουμένως ρεζιλεύαμε αυτά που οι άλλοι είναι.

Αν τα του οίκου μας γίνουν και δικά μας. τότε έχουμε κατακτήσει την ενσυναί-

σθηση, να μπούμε δηλαδή στο πετσί του άλλου και να νιώσουμε ότι και κείνος,

ίσως τότε να βγήκαμε στο ποιο κοντινό μονοπάτι που βγάζει στην αποδοχή της

διαφοράς μιας άλλης κατάστασης που είναι έξω από τα δεδομένα του αγγελικά

ομοιόμορφου αλλά και ανομοιόμορφου πλασμένου κόσμου μας!

Γράφει ηΡούλα

Καλαϊτζάκη*

Το μηδενικό (Το άγραφο χαρτί) / Στιχ. . Πυ-θαγόρας / Τραγ. Γ. Καλαντζής Λ. Διαμάντη 1971Ο θάνατος του ποιητή / Στιχ. Πυθαγόρας / Τραγ.Γ. Νταλάρας 1971Πληγωμένο μου σπουργίτι / Στιχ. Πυθαγόρας /Τραγ. Γ. Νταλάρας 1971Θα πιώ και το γιαλό / Στιχ. Πυθαγόρας / Τραγ. Γ.Πάριος 1971Και το παιδί όταν με δεί / Στιχ. Πυθαγόρας /Τραγ. Λ. Διαμάντη 1971Την εγκατέλειψα / Στιχ. . Πυθαγόρας / Τραγ. Τ.Βοσκόπουλος 1971Πάρτε , με χελιδονάκια / Στιχ.Πυθαγόρας /Τραγ. Τ.Βοσκόπουλος 1971Είμαστε το φτωχολόι / Στιχ. Λ.Παπαδόπουλος /Τραγ. Γ.Νταλάρας 1973Αχ , ο μπαγλαμάς / Στιχ. Λ.Παπαδόπουλος /Τραγ. . Γ.Νταλάρας 1973Όση γλύκα έχουν τα χείλη σου / Στιχ. Α.Καλδά-ρας / Τραγ. Στ. Καζαντζίδης , Μαρινέλλα 1963 Σ’άγαπησα και πόνεσα / Στιχ. Α.Καλδάρας /Τραγ. Στ. Καζαντζίδης , Μαρινέλλα 1963 Ας πάν’ στην ευχή τα παλιά / Στιχ. Α.Καλδάρας/ Τραγ. . Στ. Καζαντζίδης, Α.Καλδάρας 1969Αλλοτινές μου εποχές / Στιχ. Ρ.Μανέλη ( Ε.Πα-παγιαννοπούλου ) / Τραγ. Στ.Καζαντζίδης ,Α.Καλδάρας 1969Είναι ώρα γι’αγκαλιά / Στιχ. Α.Καλδάρας / Τραγ.Π.Γαβαλάς , Ρ.Κούρτη , Α.Καλδάρας 1963Εσύ είσαι ένας άγγελος / Στιχ. Γ.Σαμολαδάς /Τραγ. Π. Γαβαλάς , Ρ.Κούρτη 1963Λίγο λίγο θα με συνηθίσεις / Στιχ. Ε.Παπαγιαν-νοπούλου / Τραγ. Μ.Μενιδιάτης , Σ.Κολλητήρη1963Τι τραβάω , τι τραβάω / Στιχ. Α.Καλδάρας / Τραγ.Γ.Μπιθικώτσης , Α.Καλδάρας 1963Όσο αξίζεις εσύ / Στιχ. Α.Καλδάρας / Τραγ.Μ.Αγγελόπουλος 1963Όταν πέσεις σ’άλλα χέρια / Στιχ. Α.Καλδάρας /Τραγ.Γ.Λύδια , Α.Καλδάρας 1963Πόσο θα βαστάξεις .. πόσο / Στιχ. Ε.Παπαγιαν-νοπούλου / Τραγ. Γ.Λύδια , Α.Καλδάρας 1964Κι οι φίλοι γίναν εχθροί μου / Στιχ. Ε.Παπαγιαν-νοπούλου / Τραγ.Σ.Δημητρίου , Φ.Δημητρίου1964Η καρότσα / Στιχ. Α.Καλδάρας / Τραγ. Γ.Μπι-θικώτσης , Α.Καλδάρας 1964Αν μου λείψεις εσύ / Στιχ. Γ.Σαμολαδάς /Τραγ.Σ.Δημητρίου , Φ.Δημητρίου 1964Δεν είσαι η αγάπη π’ονειρεύτηκα / Στιχ. Α.Καλ-

δάρας / Τραγ. Φ.Δημητρίου , Α.Καλδάρας 1964Θέλω να σε λησμονήσω / Στιχ. Γ.Σαμολαδάς /Τραγ. Μ.Μενιδιάτης , Φ.Δημητρίου 1964Δε με νοιάζει αν δεν είναι ωραίος / Στιχ. Γ.Σα-μολαδάς / Τραγ. Μ.Λίντα 1964Όσο φτηνό κρασί κι αν πιω / Στιχ. Γ.Σαμολαδάς/ Τραγ. Γ.Μπιθικώτσης , Α.Καλδάρας / 1964 Μαύρη η ώρα που σ’αντά-μωσα / Στιχ. Κ.Βίρβος /Τραγ. Β.Μοσχολιού ,Α.Καλδάρας 1964Άλλαξε ο κόσμος / Στιχ.Α.Καλδάρας / Τραγ. Β.Μοσχολιού , Α.Καλδάρας1964Λες και τους τρώμε το ψώμι / Στιχ. Α.Καλδάρας/ Τραγ. Γ.Κατσιμίχας , Φ.Δημητρίου , Α.Ρεπάνης1964Μόνο εσύ με κράτησες / Στιχ. Α.Καλδάρας /Τραγ. Γ.Κατσιμίχας , Φ.Δημητρίου , Α.Ρεπάνης1964Στέφανε θέλω στεφάνι / Στιχ. Α.Καλδάρας /Τραγ.Γ.Λύδια , Α.Καλδάρας 1964Πόσο πονώ και καίγομαι / Στιχ. Α.Καλδάρας /Τραγ. Σ.Δημητρίου , Φ.Δημητρίου 1964Είσαι η μοίρα μου εσύ / Στιχ. Ε.Παπαγιαννοπού-λου / Τραγ. Β.Μοσχολιού , Α.Καλδάρας 1964Δεν ξέρεις να με κάνεις θύμα / Στιχ. Α.Καλδά-ρας / Τραγ. Θ.Σιναιδης , Φ.Δημητρίου 1964Είδα πολλές που κλάψανε / Στιχ. Ε.Παπαγιαν-νοπούλου / Τραγ. Φ.Δημητρίου , Β.Μοσχολιού ,Α.Καλδάρας 1964Φευγάτες ομορφιές / Στιχ. Α.Καλδάρας / Τραγ.Σ.Δημητρίου , Φ.Δημητρίου 1965Όσα μου ‘πες με τα χείλια / Στιχ. Α.Καλδάρας /Τραγ. Φ.Δημητρίου , Α.Καλδάρας 1965

Συνεχίζεται

Η στήλη ακούγεται κάθε Δευτέρα βράδυ 9-11 από το ραδιοφωνικό σταθμό της πόλης μας

ΔΙΚΤΥΟ 91.5 FM με τον τίτλο « Λαϊκών δημι-ουργών άσματα».

Επιμέλεια παρουσίαση Δήμος Κερδέλας, ήχος: Μάνος Περάκης.

Η στήλη συνιστά τα μουσικά περιοδικά , Μετρονόμο και Λαικό τραγούδι και για την βρα-δινή σας μουσική διασκέδαση το μουσικό στέκι

«ΑΔΕΣΠΟΤΟ» στα μαχαιράδικα.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΛΔΑΡΑΣ

14η Συνέχεια

Τρίκαλα 7-4-1922 Αθήνα 8-4-1990

Συνθέτης , στιχουργός , τραγουδιστής ,

οργανοπαίκτης

Γράφειo Δήμoς

Kερδέλας*

ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 201117

Άρχισε να σαπουνίζει τα πιάτα με ταχύτηταφωτός. Ε, εντάξει! Θα έβγαινε βέβαια,αλλά δεν μπορούσε να αφήσει το νερο-

χύτη βρώμικο. Άνοιξε την βρύση και με το ζεστόνερό ξέπλυνε τις σαπουνάδες από τα σκεύη καιμαζί θαρρείς ξέπλενε και τις ενοχές της. Σανσύζυγος, σαν μητέρα και σαν νοικοκυρά. Κοί-ταξε κλεφτά τον άνδρα της που, ξαπλωμένοςστον καναπέ, έβλεπε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα.«Που θα τον αφήσω βραδιάτικα μωρε....» συλ-λογίστηκε. Οι ενοχές της την έπνιξαν και πάλι.«Αύριο θα του ετοιμάσω σουτζουκάκια που τουαρέσουνε. Έτσι για να τον αποζημιώσω» απο-φάσισε και χαμογέλασε θλιμμένα. Εντάξει, αυτήτην ενοχή την κάλυψε. Ο νεροχύτης έλαμψε και πάλι! Με ένα πατσα-βούρι σκούπισε και ότι νερά είχαν απομείνειεπάνω στο εμαγιέ. «Αν μείνει το νερό αφήνεικάτι απαίσιους λεκέδες που δεν φεύγουν με τί-ποτε» σκέφτηκε και ένιωσε δικαιωμένη πουπροτιμούσε να καθυστερήσει από το να την νι-κήσουν μερικοί λεκέδες. Αμέσως άρχισε νατσεκάρει νοερά, για πολλοστή φορά, αν ήτανόλα εντάξει πριν φύγει. Ναι, είχε ζεστάνει τονερό για το μπάνιο του γιού της και του είχεαφήσει επάνω στο πλυντήριο την καθαρή τουαλλαξιά. Ο μικρός, κόντευε τα δεκαεπτά πια, θαπήγαινε σε κάτι φίλους να δουν ταινία απόψε.

Είχε περάει από το μυαλό της η σκέψη πως,ίσως ο μικρός να ήθελε να συναντήσει κανένακορίτσι και να μην τους το έλεγε. Για αυτό τουείχε καλοσιδερώσει το πουκάμισο και είχε βάλειμερικά χαρτονομίσματα στην τσέπη του τζιν του.«Αν ήμουν καλή μάνα θα έμενα στο σπίτι μουκαι ο γιός μου δεν θα είχε μυστικά από την μα-νούλα του» δάγκωσε τα χείλη της στην σκέψη,αλλά στην θύμιση των ευρώ που είχε «καταθέ-σει» στο παντελόνι του μικρού, αναστέναξεανακουφισμένη. Πάει και αυτή η ενοχή!Έβγαλε γρήγορα την ποδιά της και την έχωσεστο ντουλάπι. Επιθεώρησε το βασίλειο της μεμιά γρήγορη ματιά και έμεινε ικανοποιημένη.Σταμάτησε πίσω από τον άνδρα της «Αγάπημου, πάω να ντυθώ.» του είπε «μήπως θες νασου ετοιμάσω κάτι να τσιμπήσεις;» ρώτησε αγ-χωμένη. «Όχι, μια χαρά είμαι» απάντησε εκεί-νος απορροφημένος. «Ε, καλά! Πάω εγώ...»είπε εκείνη και αφού περίμενε λίγο χωρίς ναπάρει απόκριση, κατευθύνθηκε στην κρεβατο-κάμαρά της. Άνοιξε την ντουλάπα της να δει τιθα φορέσει, με αυτά και με τ’άλλα, είχε ξεχάσεινα ετοιμάσει τι θα βάλει. Το βλέμμα της έπεσεεπάνω σε ένα τζιν φόρεμα που όταν το είχε δειστην βιτρίνα, τέσσερις μήνες πριν, το είχε ερω-τευτεί. Σαν υπνωτισμένη είχε μπει στο κατά-στημα και το είχε κάνει δικό της, χωρίς καν να

το δοκιμάσει. Όταν είχε επιστρέψει στο σπίτι,το είχε τοποθετήσει με σχεδόν τελετουργικέςκινήσεις στην ντουλάπα και από τότε δεν τοείχε αγγίξει ξανά. «Λες να είναι τώρα κατάλληλη περίσταση να τοφορέσω;» αναρωτήθηκε. Συλλογίστηκε το ποσόπου είχε πληρώσει, σχεδόν το ένα τέταρτο τουμισθού της και αναστέναξε. «Μπα. Στο μπαρ θαβρωμίσει κάπνα και στο σινεμά μπορεί κάποιοςνα μου ρίξει ποπ κορν και να μου το λαδώσει.Όχι, αυτό το φόρεμα είναι για ειδική περί-πτωση» αποφάσισε και το βλέμμα της προχώ-ρησε στις επόμενες κρεμάστρες. Τελικάαποφάσισε να φορέσει ένα λευκο πουκάμισο καιένα τζιν. Μάζί με τις μπότες της ήταν ότι πρέ-πει για βραδιά με τα κορίτσια. Έβγαλε απόεπάνω της την ξεχειλωμένη φόρμα που την είχεαπό όταν ήταν έγκυος και μαζί με μια πιτζάμαήταν τα μόνιμα ρούχα που φόραγε μέσα στοσπίτι. Δεν ήθελε να χαλάει τα καλά της ρούχα.Αυτά τα είχε για το γραφείο. Μέσα στο σπίτι φό-ραγε ότι πιο παλιό και άχρηστο είχε. Έτσιέπρεπε να κάνει, για να μην ξοδεύει άδικαλεφτά σε ρούχα που θα τριφτούν και θα ξεθω-ριάσουν από τις χλωρίνες που χρησιμοποιούσε.Αυτό ήταν το σωστό να κάνει σαν καλή νοικο-κυρά. Αυτό βέβαια είχε επιπτώσεις στον γάμοτης, επιπτώσεις που ούτε η ίδια ήξερε. Ντυμένη, στάθηκε μπροστά στον καθρέπτη καιάρχισε να μακιγιάρετε γρήγορα! Το πρόσωπότης ήταν πρησμένο από την κούραση. Η αλήθειαείναι ότι αυτή τη στγμή θα ήθελε όσο τίποτε νακάνει ένα καυτό μπάνιο και να κοιμηθεί, αλλά.....είπαμε! Η μέρα της γυναίκας έπρεπε να τιμηθείμε κάθε θυσία! Ακουμπισμένοι επάνω στηντουαλέτα της, υπήρχαν κάποιοι φάκελοι πουείχε φέρει από το γραφείο. Κάποια τιμολόγια γιααρχειοθέτηση ήταν που κανονικά δεν επιτρέ-πονταν καν να τα παίρνει από την εταιρεία, αλλάδεν προλάβαινε να τα κάνει όλα στην βάρδια τηςκαι ο εργοδότης δεν πλήρωνε υπερωρίες.Αναγκαστικά λοιπόν έπαιρνε δουλειά στο σπίτισχεδόν κάθε μέρα, και η «μέρα της γυναίκας»δεν αποτελούσε εξαίρεση. Τα σημερινά αρχείατα είχε τελειώσει λίγο πριν πάει να πλύνει ταπιάτα, καλές οι βόλτες αλλά και η δουλειά, δου-λειά! Άλλωστε η δουλειά της ήταν η περηφάνιατης, με αυτήν ένιωθε μοντέρνα και φεμινίστρια.Η μάνα της από μωρό της έλεγε «να έχεις τηνδική σου δουλειά, να έχεις τα δικά σου λεφτά,να είσαι ανεξάρτητη». Και αυτό έκανε! Βρήκεμια δουλειά για να νιώθει ανεξάρτητη. Βέβαια,κάποιες στιγμές ένιωθε να πνίγεται. Ο εργοδό-της της ήταν στριμένο άντερο και πολλές φορέςήθελε να τον πλακώσει στα χαστούκια, αλλά....δεν μπορούσε. Το οκτάωρο ήταν μόνο στα χαρ-τιά της σύμβασης αληθινό αφού στην πραγματι-κότητα δούλευε πολύ περισσότερο χωρίς ναπληρώνεται για αυτό. Πολλές φορές λαχτα-ρούσε να περάσει ένα πρωινό σε μια καφετέριαή να περπατήσει στα μαγαζιά, μα δεν είχεχρόνο.... έπρεπε να δουλευει σκυμένη πάνωαπό ένα σωρό με χαρτιά, μέσα σε ένα μονίμωςμισοσκότεινο γραφειάκι. Τέλος, τα «δικά τηςλεφτά» πήγαιναν στο super market και στο χαρ-τζιλίκι του μικρού, αλλά χαλάλι! Χαλάλι όλα στομβωμό της ανεξαρτησίας!Το κινητό της χτύπησε και ήταν η κολλητή της.Πάτησε το πλήκτρο και πριν αφήσει την γυναίκαστην άλλη άκρη της γραμμής να πει τίποτε φώ-ναξε ένα «Έρχομαι, έρχομαι! Μπαίνω στο αυ-τοκίνητο αυτή τη στιγμή» και το έκλεισε.Φόρεσε γρήγορα τις μπότες της και το βλέμματης έπεσε επάνω στα χέρια της. Δεν είχε προ-

λάβει να φιάξει τα νύχια της και ντράπηκε γιαμια στιγμή. Παρατήρησε το δέρμα της. Ταλαι-πωρημένο και αφρόντιστο, έμοιαζε για δέρμαγυναίκας τουλάχιστον είκοσι χρόνια μεγαλύτε-ρης. Άνοιξε το βαζακι με την ενυδατική καιάπλωσε γρήγορα την κρέμα που υπόσχοντανμαγικά αποτελέσματα στα χέρια της. «Εντάξειείναι» σκέφτηκε και αγχωμένη, έτρεξε στο δω-μάτιο του μικρού που ακόμη έπαιζε στον υπο-λογιστή. «Παιδάκι μου, θα κρυώσει το νερό καιθα πρέπει να το ξαναζεστάνεις....κοιτά μη βγειςβρώμικος απόψε» του είπε. «Ακόμη εδώ είσαιεσύ ρε μάνα;» ρώτησε ο μικρός χαμογελώντας«Δεν ξεκίνησε ακόμη ηβραδιά του ευτυχισμέ-νου φερετζε;» την πεί-ραξε. «Η μάνα σουνεαρέ είναι μια δυνα-μική ανεξάρτητη γυ-ναίκα, και δεν είναι καικαθόλου καταπιεσμένη. Ο πατέρας σου δεν μεπίεσε ποτέ και για τίποτα» του είπε ψευτοθιγ-μένη και του έστειλε ένα φιλί.Πήγε να χαιρετήσει και τον άνδρα της, στάθηκεανάμεσα σε αυτόν και την τηλεόραση και περί-μενε ένα σχόλιό του. Εκέινος την κοίταξε καιχαμογέλασε. «Πώ πω ένας κορίτσαρος που θαξεσαλώσει απόψε!!» της είπε και εκείνη γέλε-ασε κολακευμένη. «Μήπως δεν θες να πάω μετα κορίτσια;» τον ρώτησε ανήσυχη. «Μπορώ νατο ακυρώσω αν θες, αν... ζηλεύεις!» είπε. «Όχι,μη στενοχωριέσαι! Μια χαρά θα είμαι. Μπορείνα πάρω και εγώ τηλέφωνο τον Τάσο να πάμεγια κανένα ουζάκι, μην ανησυχείς για’μένα!Κοίτα εσύ αν περάσεις καλά!» της είπε καιεκείνη ευχαρίστησε την καλή της τύχη που είχεπαντρευτεί έναν τόσο καλό άνδρα, με τόσο με-γάλη κατανόηση, αν και κατα βάθος στενοχω-ρήθηκε λίγο που εκείνος δεν της ζήτησε ναμείνει μαζί του απόψε. Τα τελευταία χρόνια είχεγίνει κάπως απόμακρος ο άνδρας της και εκείνηδεν καταλάβαινε το γιατί. Εκείνη τον αγαπούσεκαι τον φρόντιζε το ίδιο, όπως την πρώτη μέρατου γάμου τους. Αυτό που αγνοούσε ήταν πωςτους τελευταίους μήνες ο άνδρας της είχε βρειξανά τον έρωτα και την χαρά της ζωής σε μιαάλλη αγκαλιά. Δεν ήταν πιο νέα ή πιο όμορφηαπό την γυναίκα του η ερωμένη του, αλλά να,εκείνης τα χέρια δεν μύριζαν χλωρίνη κάθεφορά που τον αγκάλιαζε. Εκείνη ακόμη και μέσαστο σπίτι, τις μέρες που έλεγε στην γυναίκα τουότι θα ταξίδευε για επαγγελματικούς λόγους καιτις πέρναγε μαζί της, κυκλοφορούσε καλοντυ-μένη και σέξι. Βέβαια το σπίτι του δεν ήθελε νατο χαλάσει, την γυναίκα του την αγαπούσε. Μαδίπλα της ένιωθε πια σαν γιός της και όχι σανάνδρας της. Καμία επιθυμία, κανένας ερωτι-σμός.Στιγμές σαν αυτή, που την έβλεπε φροντισμένηαναρωτιόνταν γιατί να μην το κάνει αυτό και γιαεκείνον. Γιατί να μην ντύνεται και να στολίζεταιγια τα δικά του μάτια μόνο; Γιατί να θέλει ναείναι όμορφη για τον κόσμο και όχι για τον άν-θρωπό της; Αν το έκανε αυτό, τα πράγματαίσως να ήταν διαφορετικά... Εκείνη έσκυψε καιτον φίλησε στο μέτωπο και εκείνος χαμογέλασεαπογοητευμένος, μα εκείνη δεν το πρόσεξε.«Πρέπει να φύγω! Θα με κατσαδιάσουν τα κορί-τσια!» είπε και απομακρύνθηκε από κοντά του.Άρπαξε τα κλειδιά από την πιατέλα του χωλ καιβιαστηκά άνοιξε την πόρτα. «Να θυμηθώ άυριονα πάρω κιμά και κύμινο για τα σουτζουκάκια....»μονολόγησε ασυναίσθητα και βγήκε στην παγω-μένη νύχτα.

Γράφει ηΣοφία

Τσουρλάκη

Η ημέρα της γυναίκας!Κοίταξε με αγωνία το ρολόι του τοίχου. Οι δείκτες σήμαιναν ήδηεννέα και μισή και τα κορίτσια την περίμεναν στις δέκα. Θα πή-γαιναν σινεμά και μετά για ένα ποτάκι! Αυτή την έξοδο την κανό-νιζαν εδώ και εβδομάδες, άλλωστε δεν είναι κάθε μέρα η «μέρατης γυναίκας». Απόψε θα ξέσκαγαν!!

Άλλη μια χρονιά που είμαστε σε αναμονή για το νέο σχέδιο πάνω στο οποίο θα λει-τουργούν τα σχολεία. Ένα σχέδιο που οι διαρροές λένε πως θα αλλάξει την σχολικήεκπαίδευση δίνοντας το βάρος της στις ομαδοσυνεργατικές δραστηριότητες και τηνκαινοτομία. Ένα σχέδιο που και πάλι κατά τις διαρροές θα απαλλάξει τους γονείςαπό το βραχνά του φροντιστηρίου. Για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.Το υπουργείο λέει πως θα δώσει έμφαση στην ομαδοσυνεργατική μάθηση στην και-νοτομία και σε άλλα τέτοια ωραία. Μάλιστα. Θυμήθηκα κάτι που είχα γράψει στην Πυ-ξίδα το Δεκέμβριο του 2005. Μαθητές της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσηςείχαν βραβευθεί για την κατασκευή - από μηδενικής βάσης - εξαρτημάτων υπολο-γιστή (υδρόψυξη) σε τιμή ανταγωνιστική με αντίστοιχα προϊόντα που κυκλοφορούνστην αγορά. Κανείς ποτέ δεν τους τηλεφώνησε, για να τους δώσει δουλειά αξιο-ποιώντας αυτή τους τη δεξιότητα. Κανείς ποτέ δεν τους ενίσχυσε, ώστε να κάνουν

μια δική τους δουλειά. Αντίστοιχα παραδείγματα και με πολύμεγαλύτερα επιτεύγματα υπάρχουν άπειρα στην τεχνική εκ-παίδευση, στο Γενικό Λύκειο, στα ΑΕΙ στα ΑΤΕΙ και στα ερευ-νητικά ινστιτούτα της χώρας. Δε μας λείπουν από τοεκπαιδευτικό μας σύστημα οι ομαδικές εργασίες και η καινο-

τομία στις ιδέες. Με το υπάρχον οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης, τίποτε σ’ αυτόντον τόπο, δεν προάγει και δεν ενισχύει την καινοτομία και την ιδιωτική πρωτοβου-λία. Πέρα απ’ το παραπάνω, σε όλα τα χρόνια – αρχής γενομένης από το τέλος του πο-λέμου – το εκπαιδευτικό σύστημα ήταν η οδός μέσα από την οποία θα είχε κάποιοςτην πιθανότητα να περιδιαβεί την κοινωνική διαστρωμάτωση του τόπου μας. Το πιοδυνατό στερεότυπο της Ελλάδας είναι ότι «Αν θες να ξεφύγεις από τη φτώχεια καιτην κοινωνική απαξία, πρέπει να μορφωθείς». Έπρεπε λοιπόν να πάρεις πτυχίο. Μεοποιοδήποτε τρόπο και οποιοδήποτε κόστος. Πλημμύρα οι Έλληνες φοιτητές στοΛονδίνο, γεμάτα τα πάσης φύσεως κολέγια στην Ελλάδα και ας αμφισβητούντανπολλές φορές η ποιότητα τους, Όλη η προσπάθεια των Ελλήνων γονιών εδώ καιδεκαετίες ήταν το παιδί να μορφωθεί, να πάρει πτυχίο τριτοβάθμιας. Μόνο στην πε-ρίπτωση που το ίδιο το παιδί αρνούνταν δια της στάσης του ή της επίδοσής του, τοόνειρο αυτό έπαιρνε (και παίρνει) τέλος πριν την Τρίτη Λυκείου.Η πατρίδα μας όμως δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει τη βαριά βιομηχανία και εκεί-νες τις οικονομικές υποδομές που θα εξασφάλιζαν σε κάποιον πτυχιούχο που θαιδιωτεύσει, τις ευκαιρίες για επαγγελματική επιτυχία μέσα από τις προχωρημένεςδεξιότητες και γνώση ή την καινοτομία της δουλειάς του. Μοιραία τις τελευταίες δε-καετίες έχει παρατηρηθεί μια μανιώδης τάση των γονιών, να στρέφουν τους επαγ-γελματικούς ορίζοντες των παιδιών σε υπαλληλικές δουλειές (και δη του δημοσίου).Η καλή υπαλληλική δουλειά όμως προϋποθέτει πτυχίο τριτοβάθμιας.Το πτυχίο της τριτοβάθμιας λοιπόν φαντάζει μονόδρομος, και εφόσον η είσοδος στοΠανεπιστήμιο εξασφαλίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό και την απόκτηση του πτυχίου, οπροηγούμενος μονόδρομος μετασχηματίζεται σε : «καλή επίδοση στις πανελλή-νιες». Από τη στιγμή που ο μαθητής θα πατήσει το πόδι του στο Λύκειο, όλη η στό-χευση και η προσήλωση εστιάζει στις πέντε ή έξι μέρες των πανελλήνιωνεξετάσεων. Για τρία χρόνια, όλα τα υπόλοιπα, (εκπαιδευτικό σύστημα, σχολείο εκ-παιδευτικός, δραστηριότητες) είναι απλά τυπικές λεπτομέρειες, που θα του εξα-σφαλίσουν τη συμμετοχή στις εξετάσεις αυτές. Ούτε ο μαθητής, ούτε οι γονείς,ούτε η κοινωνία ασχολούνται.. Στο βωμό των πανελληνίων εξετάσεων, όλα οδη-γούνται στη συγκεκαλυμμένη απαξίωση.Ότι κι αν αλλάξει η νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας στη λειτουργία του σχο-λείου είναι αναγκασμένη να θεσπίσει ένα σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια.Ένα σύστημα που δύσκολα δεν θα περιλαμβάνει εξετάσεις. Και αφού θα περιλαμ-βάνει εξετάσεις, σε πολύ λίγο καιρό θα πούμε : «Τι έχεις Γιάννη; Τι είχα πάντα!»

Επί της Γραμμής

Γράφειo Bασίλης

Παπαστάμος

18ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 2011

ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΕΤΕΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΟ Εκδοτικός Οίκος : ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Στα 18 κείμενα του τόμου (Νίκος Κ. Αλιβιζά-τος, Adrian Blackledge, Κώστας Δουζίνας, Θά-λεια Δραγώνα, Mary Kalantzis, ΧρήστοςΡοζάκης, Άννα Φραγκουδάκη κ.ά.) αποτυπώ-νεται ένας διεπιστημονικός διάλογος με αντι-κείμενο τις αντιφάσεις και τα διλήμματα πουθέτει ο συσχετισμός των εννοιών πολιτισμικήετερότητα και ανθρώπινα δικαιώματα στο κοι-νωνικό πεδίο. Η θεωρητική διερεύνηση τωνορίων ανάμεσα στον οικουμενικό χαρακτήρατων δικαιωμάτων και στις κοινοτιστικές προ-σεγγίσεις της ετερότητας συνοδεύεται απόαναλύσεις εστιασμένες στην εκπαίδευση, στηδιαχείριση της αλλογλωσσίας και των ταυτο-τήτων στο σχολείο. Με βάση ερευνητικά δε-δομένα από την ελληνική και τη διεθνήπραγματικότητα αναδεικνύεται ο πολιτικός χα-ρακτήρας της παιδαγωγικής παρέμβασης καιπροτείνεται μια κριτική θεώρηση της πολιτι-σμικής ετερότητας στην εκπαίδευση. Το βι-βλίο αντλεί κατά βάση από την ελληνικήπραγματικότητα, καθώς αναφέρεται εκτενώςστην εκπαίδευση της μειονότητας στη Θράκη.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕ ΙΣΤΟΡΙΕΣ συγγραφέας ΛΙΟΣΑ ΜΑΡΙΟ ΒΑΡΓΚΑΣ Εκδοτικός Οίκος : ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ

Ένας Περουβιανός επισκέπτεται μια έκθεσηφωτογραφιών του Αμαζονίου σε μια κάπως μυ-στήρια γκαλερί της Φλωρεντίας. Η φωτογρα-φία ενός ιστορητή από τη φυλή Ματσιγκένγκαθα του τραβήξει την προσοχή και θα του θυμί-σει έναν παλιό φίλο από τη Λίμα ο οποίος εξα-φανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνη πίσω του. Οιμνήμες γίνονται όλο και πιο δυνατές, και ταδύο πρόσωπα αφηγούνται, ο καθένας με τοντρόπο του και τη δική του προσωπική γλώσσα,την ίδια ιστορία, ξεδιπλώνοντας κάθε φορά τιςφανερές και κρυφές πλευρές της. Οι δύο αφη-γήσεις εναλλάσσονται μεταξύ τους αποκαλύ-πτοντας το μυστήριο που πάντα δένει τουςαρχέγονους μύθους με την κοινωνία και τουςμηχανισμούς της, και την επίδρασή τους στηζωή του σύγχρονου ανθρώπου. Ο άνθρωποςπου έλεγε ιστορίες, ένα από τα πιο σημαντικάκαι πρωτότυπα έργα του σπουδαίου νομπελί-στα συγγραφέα, μεταφράζεται για πρώτη φοράστα ελληνικά.

ΛΑΙΚΗ ΤΕΧΝΗ συγγραφέας ΚΥΝΗΓΟΥ ΦΛΑΜΠΟΥΡΑ ΜΑΡΙΑ Εκδοτικός Οίκος : ΔΙΑΠΛΑΣΗεπιμελητής : ΠΑΝΟΥΣΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Μη νομίζετε ότι πρέπει να είναι κανείς μεγά-λος και σοφός για να πάει σε κάποιο μουσείο.Υπάρχουν τόσα πράγματα μέσα στα μουσείαπου μπορεί να τα δει, να τα καταλάβει και νατα χαρεί κι ένα παιδί, όπως εσύ! Αυτό γίνεταιμ' αυτό το βιβλίο. Η φιλενάδα μας η Βγενιώ θασας δείξει αυτό που αγαπάει μέσα στο Μου-σείο Μπενάκη. Τη λαϊκή τέχνη. Τα πράγματαδηλαδή που φτιάχνουν οι απλοί άνθρωποι σταχωριά, στα νησιά και στις πολιτείες. Τα πήλινακανάτια, τις ρόκες για να γίνεται νήμα το μαλλίτου πρόβατου, τα όμορφα κουστούμια που φο-ράνε, τα πλεχτά και τα κεντητά μαξιλάρια καιπολλά άλλα. Τα έδειξε στον Στρατή, που ταχάρηκε κι αυτός και θέλησε με τη σειρά τουνα τα γνωρίσει και σε άλλα παιδιά. Πάρτε λοι-πόν αυτό το βιβλίο αγκαλιά, παρέα με τη μη-τέρα ή τον πατέρα σας, ίσως και με κάποιουςφίλους, και μέσ' από τις εικόνες του ανακα-λύψτε τον συναρπαστικό κόσμο της λαϊκής τέ-χνης.

Ο ΤΡΙΓΩΝΟΨΑΡΟΥΛΗΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ συγγραφέας ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ Εκδοτικός Οίκος : ΠΑΤΑΚΗΣ

Ο Τριγωνοψαρούλης επιστρέφει... για νασώσει το βυθό και να ματαιώσει τα σχέδια τουΆρη, ο οποίος τον καταστρέφει για να δημι-ουργήσει υποβρύχιο τσίρκο. Ο Τριγωνοψα-ρούλης επιστρέφει... για να δείξει σε όλουςπως η αληθινή ζωή δεν είναι αυτή που δεί-χνουν οι οθόνες, αλλά αυτή που ζούμε. Ο Τρι-γωνοψαρούλης επιστρέφει... για ναελευθερώσει τα ψάρια από τη σκλαβιά του θε-ματικού πάρκου που φτιάχνεται στο όνομά του,χωρίς την έγκρισή του. Ο Τριγωνοψαρούληςεπιστρέφει... για να γίνει για λίγο, με τη βοή-θεια της οικολόγου Μπέτυ και του μαγικούμαργαριταριού της, ά ν θ ρ ω π ο ς, ώστε νααντιμετωπίσει τον Άρη. Ο Τριγωνοψαρούληςεπιστρέφει για να πει σε όλους: Δεν είμαιήρωας, είμαι αντιήρωας. Δεν είμαι εγώ ο σταρτων καναλιών, είμαι μονάχα ένα ψαράκι πουκολυμπάει στα βιβλία των παιδιών....

Επιμέλεια : Μ.Φ.

ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 201119

Οι επόμενες τρεις μέρες (the next three days)

Σκην. Πολ Χάγκις , με τους Λίαμ Νίσον, Ολίβια Χάιντ,Ράσελ Κρόου, Ελίζαμπεθ Μπανκς, Μπράιαν Ντένεχι, Τζό-

ναθαν Τάκερ, RZAΗ ζωή μοιάζει τέλεια για τον ΤζονΜπρέναν (Ράσελ Κρόου), μέχριπου η σύζυγος του, Λάρα (Ελί-ζαμπεθ Μπανκς), συλλαμβάνεταιγια ένα φόνο που ισχυρίζεταιπως δεν έχει διαπράξει. Τρίαχρόνια μετά την καταδίκη της, οΤζον παλεύει να κρατήσει ενω-μένη την οικογένεια του και ναμεγαλώσει το γιο τους, Λιουκ(Τάι Σίμπκινς). Παράλληλα συνε-χίζει να διδάσκει στο κοινοτικό κολέγιο και κυνηγάει κάθεδυνατό μέσο που μπορεί να αποδείξει την αθωότητα τηςσυζύγου του. Όταν το δικαστήριο απορρίπτει την τελευταίατους προσπάθεια για έφεση, η Λάρα αρχίζει να έχει τάσειςαυτοκτονίας και ο Τζον αποφασίζει πως υπάρχει μια μόνοπιθανή και ανεκτή λύση: να ελευθερώσει τη σύζυγο του απότην φυλακή. Χωρίς να αποθαρρύνεται από τις μηδενικές πι-θανότητες επιτυχίας και την δική του απειρία, καταστρώνειένα περίπλοκο σχέδιο απόδρασης και βυθίζεται σε ένανεπικίνδυνο και άγνωστο κόσμο, θέτοντας σε κίνδυνο ταπάντα για την γυναίκα που αγαπά.

Another Year - Μια χρονιά ακόμαΣκην. Μάικ Λι , Με τους : Τζιμ Μπρόαντμπεντ, Λέσλι Μάνβιλ,

Ιμέλντα Στάντον, Ρουθ Σιν, Όλιβερ Μόλτμαν, Πίτερ ΓουάιτΗ νέα ταινία του διακεκριμένουσκηνοθέτη Μάικ Λι ("Happy-Go-Lucky"), με πρωταγωνιστές τονβραβευμένο με Όσκαρ ΤζιμΜπρόαντμπεντ ("Moulin Rouge")και τις Λέσλι Μάνβιλ ("VeraDrake") και Ιμέλντα Στάντον("Taking Woodstock"), καταχει-ροκροτήθηκε στο 63ο Κινηματο-γραφικό Φεστιβάλ Κανών καισυγκίνησε όσους την είδαν.Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο,χειμώνας. Οικογένεια και φιλία. Αγάπη και ζεστασιά. Χαράκαι λύπη. Ελπίδα και απόγνωση. Συντροφικότητα. Μοναξιά.Μια γέννηση, ένας θάνατος. Η κάμερα του Μάικ Λι κατα-γράφει ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, τον ανύπαντρο γιο τους καιμερικούς φίλους τους, τα προβλήματα και την καθημερινό-τητά τους, καθώς ο χρόνος περνά.

Μαχαιροβγαλτης (knifer)Σκην: Γιάννης Οικονομίδης, Με τους : Βαγγέλη Μουρίκη,

Στάθη Σταμουλακάτο, Μαρία Καλλιμάνη, Γιάννη Βουλγαράκη Η πολυαναμενόμενη τρίτη ταινίαμεγάλου μήκους του Γιάννη Οικο-νομίδη είναι μια καυστική κατα-γραφή της σύγχρονης ελληνικήςπραγματικότητας, μια ταινία γιαέναν αντί-ήρωα και την «κατά-βασή» του από την Πτολεμαϊδαστην Αθήνα. Ο Νίκος περνάειανιαρά τις μέρες του στην επαρ-χία χωρίς παρόν και χωρίς μέλ-

λον. Μετά το θάνατο του πατέρατου, ο θείος του, τον παροτρύνεινα εγκαταλείψει την Πτολεμαΐδακαι να έρθει στην Αθήνα. Του προ-σφέρει στέγη, διατροφή και μιαεύκολη δουλειά. Ο Νίκος δέχεταιτελικά, για να βρεθεί ξαφνικά μπλεγμένος σε μια παράξενηκατ’ οίκον εργασία, απομονωμένος σ’ ένα «γκρίζο» προ-άστιο της πόλης με μόνη παρέα το θείο και τη θεία του. Πα-ράλληλα, οι ισορροπίες ανάμεσα στους τρεις αρχίζουν ν’αλλάζουν...

Αστυνομία Ταυτότητα – Police, AdjectiveΣκην. : Corneliu Porumboiu, με τους : Dragos Bucur, Vlad

Ivanov, Irina Saulescu, Serban GeorgeviciΟ Κρίστι, ένας αστυνομικός, αρνείται να συλλάβει ένανεαρό που πρόσφερε χασίς σεδύο συμμαθητές του στο Λύκειο,θεωρώντας ότι ο νόμος είναιυπερβολικά αυστηρός. Εδώ μπαί-νει πλέον το συνειδησιακό πρό-βλημα του Κρίστι. Πιστεύει ότι οΝόμος θ? αλλάξει σύντομα καιθα αποποινικοποιηθεί η χρήση.Εν πάση περιπτώσει, δεν θέλεινά ?χει βάρος στη συνείδησήτου, την καταστροφή ενός νέουανθρώπου. Γιαυτό, παρατείνει την παρακολούθηση και απο-φεύγει να ??κλείσει?? την υπόθεση. Για τον προϊστάμενότου, όμως, η λέξη ?συνείδηση? έχει άλλο νόημα...

Εγώ, ο απαισιοτατος (despicable me ) ΠΑΙΔΙΚΟ

των Πιερ Κοφέν, Κρις Ρενό, Σέρτζιο Πάμπλος

Σε μια επαρχιακή γειτονιά, υπάρ-χει ένα μαύρο σπίτι με ένα καλάκρυμμένο καταφύγιο θαμμένοαπό κάτω του, τόπο διαμονής τουπανούργου Γκρου και του απερί-γραπτα κωμικού στρατού του απόminions… Ο Γκρου, που μόνιμακαταστρώνει υποχθόνια πλάνα,έχει αυτήν την περίοδο ένα νέο,μεγαλεπήβολο σχέδιο: να κλέψειτο φεγγάρι! Έλα όμως που στοδρόμο του και προκειμένου ναυλοποιήσει τα σχέδιά του αναγκάζεται να υιοθετήσει τρίαορφανά κοριτσάκια που του δείχνουν τέτοια αγάπη καιστοργή, θεωρώντας τον μπαμπά τους, με αποτέλεσμα,ακόμα και αυτό το απόρθητο κάστρο κακίας, να κινδυνεύεινα πέσει...

Πρoτείνει oAντώνης

Σπανoυδάκης

ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ 80

ΒΑΜΒΑΚΟΠΟΥΛΟ

ΤΗΛ. 28210 88658

www.pyxida.gr

Οι Δημόσιοι χώροι Σκέψεις με αφορμή το κόψιμο του Δρυ

στον Αγ. Ιωάννη

Ηαυθαίρετη, παράνομη, ανεξήγητη και χωρίς λογικήπράξη έγινε. Ο άνω των 150 ετών Δρυς στα Χανιά,στην περιοχή του Αη γιάννη, από τους ελάχιστους

μέσα στην πόλη αν όχι ο μοναδικός, κόπηκε δεν ξέρουμεακόμα με ποιο σκεπτικό, από τονιερέα της ενορίας. Έτσι μας είπανοι κάτοικοι της περιοχής. Μας είπανακόμα ότι τον παρακάλεσαν ότι δια-φώνησαν  αλλά ο ιερέας ήταν ανέν-δοτος, τους είπε μάλιστα ότι έχειάδεια από το δασαρχείο. Το αιωνό-

βιο δέντρο δεν ήταν στην κεντρική αυλή της εκκλησίας, δενείχε προξενήσει σε κανένα οίκημα ρωγμές κι απ ότι μπορείνα διαπιστώσει κανείς από την κορμοτομή δεν ήταν άρρω-στο. Επομένως  δεν ενοχλούσε τους ιερείς και τους πι-στούς, δεν κινδύνευε κανείς απ αυτό. Τουναντίον χρησίμευεσαν καταφύγιο για τα πουλιά της περιοχής και προσέφερετην δροσιά και τον ίσκιο του στους κατοίκους της περιοχής.Η απεχθέστατη αυτή ενέργεια από έναν πνευματικό άν-θρωπο, δεν ενόχλησε μόνο τους κατοίκους της περιοχής,αλλά όλους τους πολίτες αυτής της πόλης, Από ότι φαίνε-ται όμως όχι μόνο δεν ενόχλησε, αλλά ούτε καν προξένησετο ενδιαφέρον των υπεύθυνων υπηρεσιών και των θεσμι-κών φορέων αυτής της πόλης να εξακριβώσουν τι έγινε.  Κιόμως όλοι τους ενημερώθηκαν από τις στήλες του τοπικούημερήσιου τύπου με ένα εμπνευσμένο άρθρο καταγγελίατου κ. Κοκινάκου. Έχουν περάσει αρκετές μέρες από τότεπου έγινε το κακό και κανείς υπεύθυνος καμιά υπηρεσίαδεν ενδιαφέρθηκε να ενημερώσει τους πολίτες και να επι-βάλλει κυρώσεις, αυτές που ορίζει ο νόμος. Το αυτονόητοθα πρέπει να το διεκδικήσουν πάλι οι πολίτες. Είπε ο ιε-ρέας στους διαμαρτυρόμενους κατοίκους ότι έχει άδεια απότο δασαρχείο.  Είναι αλήθεια ότι το δασαρχείο έδωσε γρα-πτή άδεια, στον ιεράρχη να εκριζώσει το δένδρο -μνημείο;  Ας απαντήσει το δασαρχείο. Βέβαια ακόμα κι αν πράγματιέχει δοθεί η άδεια από την προαναφερθείσα υπηρεσία ο ιε-ρέας δεν απαλλάσσεται των  ευθυνών του. Όπως άλλω-στε ευθύνες πρέπει να αναζητηθούν και από το συνεργείοπου με την βοήθεια γερανού εξαφάνισε  το επιβλητικό δέν-τρο. Γνώριζαν οι συμμετέχοντες ότι κάνουν κάτι κακό για τηνπόλη, ότι διαπράττουν παράνομη πράξη, γιαυτό έδρασαν τηννύχτα και όχι με το φως της ημέρας. Άλλωστε εξ όσον γνω-ρίζω δεν είναι αρμόδιο το δασαρχείο για το αστικό πράσινο.Για το αστικό πράσινο, για τους δημόσιους χώρους είναιυπεύθυνη η δημοτική αρχή και για ιδιωτικούς χώρους είναιαρμόδια η πολεοδομία. Εάν έτσι είναι γιατί δεν δραστηριο-ποιούντα οι προαναφερθείσες υπηρεσίες; Γιατί σιωπούνακόμα ; Γιατί σιωπά και δεν παίρνει θέση η Μητρόπολη, γιατίαπ ότι καταλαβαίνουμε όλοι μας αυτή η ενέργεια του ιερέατην εκθέτει Ας πράξουν οι θεσμοθετημένοι φορείς και οι υπη-ρεσίες τους αυτό που πρέπει για να προφυλάξουν τους δη-μόσιους χώρους και τα δημόσια κοινωνικά αγαθά. Γιατί θαπρέπει να καταλάβουμε ότι, τα δέντρα και το πράσινο, οιελεύθεροι χώροι, τα απελευθερωμένα πεζοδρόμια, οι ποδη-λατοδρόμοι, είναι για τον κάτοικο της πόλης ένα ανεκτίμητοκοινωνικό αγαθό. Είναι ένα είδος κοινωνικού μισθού για τονπολίτη. Το κομμένο αιωνόβιο δέντρο στον περίβολο της εκ-κλησίας είναι αυτό που ξεχείλισε το ποτήρι. Παρακολουθούμεμε αγανάκτηση αρκετό καιρό τώρα πως ξεραίνονται  ταπεύκα στην πρώην Νομαρχία και την αδιαφορία των υπεύθυ-νων υπηρεσιών. Δείτε πόσα δέντρα έχουν κοπεί από τα συ-νεργεία του Δήμου και πόσα έχουν αντικατασταθεί. Στηνπλατεία δικαστηρίων εξαφάνισαν παρκάκι με παιδική χαρά καιπάνω από 20 δέντρα, για να την πλακοστρώσουν με απώτεροσκοπό να χρησιμοποιηθεί και αυτός ο χώρος για τραπεζοκα-θίσματα. Οι φοίνικες συνεχίζουν να εγκαταλείπουν  αυτήντην αφιλόξενη για αυτούς πόλη εξ αιτίας της απραξίας καιτην έλλειψη συντονισμού μεταξύ των διαφόρων υπηρεσιών.Επιτέλους ας αναλάβουν τις ευθύνες τους οι θεσμοθετημέ-νοι φορείς και οι υπηρεσίες τους  Ας πράξουν αυτά που οφεί-λουν προς αυτήν την πόλη και τους πολίτες της.   

*γεωπόνος

Γράφειο  ΣήφηςΧιωτάκης*

Τ ι δούμε κα ι τ ι θα ακούσουμε στα Χαν ιάΤ ι δούμε κα ι τ ι θα ακούσουμε στα Χαν ιά

Με κρύα, χιόνια και θερμοκρασίες κοντά στο μηδέν πέρασε ο Φλεβάρης. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση προσπαθεί να διαπραγμα-τευτεί για επιμήκυνση του δανείου, ένα δάνειο που πήραμε για να ανταποκριθούμε στις τρέχουσες ανάγκες ενω το παλιό χρέοςτρέχει μαζί με τους τόκους... Την ίδια ώρα κάνουν περικοπές παντού, πράγμα που έχει οδηγήσει τη χώρα σε κατοχικές συνθήκεςαφού οι έχοντες δεν ξοδεύουν και οι μη έχοντες δεν έχουν !

Έτσι μέσα στο Φλεβάρη έγινε μία πολύ με-γάλη πορεία διαμαρτυρίας στην Αθήνα, λένεπως ήταν η μεγαλύτερη των τελευταίων 15χρόνων, που όμως αποσιωπήθηκε από ταΜ.Μ.Ε. και το μόνο που έμεινε τελικά ήτανένας τοξοβόλος που σημάδευε το κτίριο τηςΒουλής, πράγμα για το οποίο μπουζουριά-

στηκε αμέσως…

Μέσα στο Φλεβάρηπολλά ήταν τα liveστην πόλη, πολλέςεπίσης οι εκδηλώ-

σεις συλλόγων για την κοπή πρωτοχρονιάτι-κης πίτας ενώ για τις Απόκριες που φέτοςήταν αργά, παρ’ όλη την κρίση, έγιναν πολλάπάρτυ και άλλα χάππενινκγς.

Τα «Σιγανά Ποτάμια» παίζουν σχεδόν κάθεΔευτέρα στο My Café με επιτυχία, οι PrimaVista έκαναν αφιέρωμα στον ποιητή και στι-χουργό Νίκο Γκάτσο, στο Μαχαλά και στο Θέ-ατρο Μάνος Κατράκης και το σχήμαπαραδοσιακής μουσικής των Γ.Παπατζάνη,Δ.Σιδερή και Γ.Ζαχαριουδάκη έκανε εμφανί-σεις στα Χάλκινα. Δύο Χανιώτικα ντουέταέχουν δημιουργηθεί πρόσφατα στην πόλη. ΟΑνδρέας Σαλμανής (πιάνο, τραγούδι) και ηΒιργινία Ντοκάκη (τραγούδι) είναι οι «Ενάσμα» και τους βλέπουμε τακτικά στο Zero,στο κέντρο της πόλης και ο Σταμάτης Παπα-δάκης (κιθάρα, τραγούδι) με την Σοφία Σα-κελλαρίου (τραγούδι) έπαιξαν στο Del Mar. Ο Κωστής Αβησυνός ήρθε για μία εμφάνισηστο Πολυ-τεχνείο, ο Ψαρογιώργης για δύοβραδυές στο Αδέσποτο και ο Βασίλης Σταυ-ρακάκης ήταν επίσης για δύο βραδυές σταΧάλκινα.Εν τω μεταξύ συνεχίζουν δυναμικά στο Γαλα-τιανό Πέρασμα «να εκτελούν τα άσματα τουςπαρουσία του πελάτη» ο Χρήστος, η Αννούλακαι o capt. Φώτης.Στις 2 Φλεβάρη έγινε η παρουσίαση του πε-ριοδικού «Κεδρισός» στην αίθουσα της βι-βλιοθήκης Χανίων, ένα περιοδικό πουεκδίδουν οι ομώνυμες εκδόσεις και ο Κώ-στας Νταντινάκης, σκηνοθέτης. Πολλά τα θέ-ματα του περιοδικού και όσον αφορά τημουσική συνεισέφερε ο γράφων με έναάρθρο για «Το μπουλγαρί και το μπουζούκιστην κρητική μουσική παράδοση». Παρουσία-σαν ποιήματα και πεζά οι Δημήτρης Κακαβε-λάκης, Μαριλένα Βλαχάκη, Νίκος Χουρδάκης,Ελένη Μπολιουδάκη, Γιάννης Μαρκάκης, Ευ-δοκία Σκορδαλά-Κακατσάκη και η ΑγγελικήΚαραθανάση-Μανουσάκη μίλησε για το αφιέ-ρωμα στον ποιητή και συγγραφέα Γιώργη Μα-νουσάκη. Στο τέλος τραγούδια παραδοσιακάκαι ταμπαχανιώτικα έπαιξαν η Αγγελική Βα-σιλάκη – μπουλγαρί, τραγούδι και ο Γιώργος

Βαβουλές - κιθάρα.

Ενας μεγάλος μουσικός του λαϊκού μας τρα-γουδιού, έφυγε από τη ζωη στις 17 Γενάρη. Ομπουζουξής Γιάννης Σταματίου γνωστός καισαν «Σπόρος», σε ηλικία 77 χρόνων. Γεννη-μένος στην Αθήνα, μπήκε από μικρός στημουσική αφου έφηβος ακόμα πήγε στο στέκιτου Μάριου για να τον ακούσει ο Χιώτης, πουτου έδωσε το παρατσούκλι «Σπόρος». Γρή-γορα ανέβηκε στο πάλκο, έπαιξε με όλουςτους μεγάλους ενω πολύ νέος επίσης ξεκί-νησε να ηχογραφεί σε δίσκους γραμμοφώ-νου. Το μπουζούκι του ακούγεται σε 100δεςτραγούδια μεταξύ των οποίων το «Ασπροπουκάμισο» του Τσιτσάνη, που τραγουδάει οΣτ.Καζαντζίδης, όπου η εισαγωγή είναι δικήτου, Το 1957 έφυγε στην Αμερική όπου διέγραψελαμπρή πορεία, παίζοντας στις μεγαλύτερεςαίθουσες στο Σικάγο, Χόλλυγουντ, Σαν Φραν-σίσκο και αλλού. Γνώρισε μεγάλες δόξες, ενώ είχε διάσημουςθαυμαστές όπως ο Φρανκ Σινάτρα, ο ΈλβιςΠρίσλεϊ, ο Σάμι Ντέιβις Τζούνιορ και ο ΝτινΜάρτιν. Ήταν τόσο μεγάλη η επιτυχία τουστην Αμερική ώστε έγινε και εξώφυλλο στο«Time» το 1963. Ηχογράφησε δίσκους 33 στροφών με δικέςτου οργανικές συνθέσεις μεταξύ των οποίωνένα από τα δυσκολότερα οργανικά, το«Μπουζούκι και ουίσκυ. Στην Ελλάδα επέ-στρεψε μόνιμα το 1979 και συνεργάστηκε μεμεγάλους καλλιτέχνες όπως Γρ.Μπιθικώτση,Μαρινέλλα, Τ.Βοσκόπουλο, Πόλυ Πάνου κ.α.Μετα το 1995 επέλεξε να παίζει σε πιο μικράστέκια και τελευταία είχε αποσυρθεί λόγωυγείας. Ο Γιάννης Σταματίου υπήρξε έναςαπό τους μεγαλύτερους Ελληνες σολίστεςκαι άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη του μεγάλου τα-λέντου του, στο λαϊκό μας τραγούδι !

Όμως μέσα στο Φλεβάρη ένας ακόμα μεγά-λος μουσικός έφυγε απο τη ζωη ο κλαρινί-στας Γιάννης Βασιλόπουλος, σε ηλικία 73χρόνων. Ρουμελιώτης από το Αγρίνιο, από οι-κογένεια μουσικών μπήκε από μικρός σταμουσικά πράγματα, παίζοντας στα τοπικάγλέντια. Πήγε 18 χρονών στην Αθήνα και ξε-κίνησε να δουλεύει στα κέντρα, με καλλιτέ-χνες όπως ο Ρούκουνας, ο Παπασιδέρης, οΖάχος, η Κολλητήρη, η Τασία Βέρρα καιάλλοι. Στη δεκαετία 1960 συμμετείχε σε πολ-λές ηχογραφήσεις του Στέλιου Καζαντζίδηκαι του Τάκη Καρναβά ενώ συνεργάστηκε μετον Σταύρο Ξαρχάκο, τον Μίκη Θεοδωράκηκαι τον Χριστόδουλο Χάλαρη. Μετά το 1980συνεργάστηκε με τον Γιώργο Νταλάρα, τηνΕλένη Βιτάλη, τη Γλυκερία και πολλούς άλ-λους. Έγραψε δικά του τραγούδια και κυκλοφόρησεπολλούς προσωπικούς δίσκους ενώ έκανεπολλά ταξίδια στο εξωτερικό παίζοντας γιατους Έλληνες της διασποράς. Το κλαρίνο τουήταν παλιό 100 χρονών, ήταν γνώστης τωνβυζαντινών δρόμων και μπορούσε άνεταχωρις να ξέρει θεωρία, να συμμετέχει σε με-γάλες ορχήστρες. Ο Γιάννης Βασιλόπουλοςγέμισε με τις νότες του για δεκαετίες ταακούσματα του Ελληνα, συμπορεύτηκε με τιςχαρές και τα πάθη του, ένωσε το παλιό με τακαινούριο με ένα τρόπο μοναδικό, δείχνον-τας μας ότι η παραδοσιακή μας μουσική είναικλασσική και πολύτιμη !

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣΙΝΤΕΡΝΕΤ

Πολλά τα μουσικά site στο διαδίκτυο και

έχουμε καιρό να αναφερθούμε.

www.musiconline.grΕίναι το site του γνωστού Πέτρου Δραγουμά-

νου, που ασχολείται χρόνια με την ελλη-νική δισκογραφία, όπου μπορείτε ναδείτε τις νέες κυκλοφορίες, όπως καιόλες τις κυκλοφορίες του τελευταίουχρόνου ανα μήνα και εταιρεία, όπως επί-σης τους χρυσούς και πλατινένιους δί-σκους.

www.musiccorner.grΈνα από τα πρώτα ελληνικά μουσικά site, με

πληροφορίες για τα μουσικά δρώμενακαι τις συναυλίες, συνεντεύξεις, παρου-σιάσεις και νέες κυκλοφορίες

www.tralala.grΈνα νέο πολύχρωμο και πολυσυλλεκτικό site

που μπήκε δυναμικά στο χώρο, με πολλήκαι ενδιαφέρουσα ύλη.

http://www.musicheaven.grΞεκίνησε σαν φόρουμ και εξελίχτηκε σαν ένα

από τα πιο έγκυρα μουσικά site, παρα-μένει για χρόνια δημοφιλές και ενημε-ρωμένο

www.mousikorama.grΈνα ενδιαφέρον site με πολλους αρθογρά-

φους και καθημερινή ενημέρωση

http://mousikaproastia.blogspot.comΜπλογκ σε στυλ περιοδικού με συνεντεύ-

ξεις, άρθρα, σχόλια, παρουσιάσεις καικριτικό λόγο.

Με μουσικούς χαιρετισμούς

Γράφει oΓιώργος

Βαβουλές

20ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 2011

ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

H ποιότητα στην θέρμανση και στον κλιματισμό

ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 201121

Συνεχίζουμε και αυτό το μήνα την αναφορά μας σεσημαντικούς παιδικούς δίσκους με τον «Γαργα-ληστή», ένα μουσικό παραμύθι για παιδιά και με-γάλους. Ο Δημήτρης Μπασλάμ γράφει τόσο τοκείμενο όσο και τα τραγούδια και παράλληλα επι-μελείται την ενορχήστρωση και κάνει την παρα-γωγή του δίσκου του. Είναι η πρώτη δισκογραφικήδουλειά του, η οποία κυκλοφορεί το 2005. Μέχριτότε ο Δ. Μπασλάμ ήταν γνωστός στο χώρο τηςελληνικής μουσικής ως ένας από τους σημαντικό-τερους κοντραμπασίστες με συνεργασίες με πολ-λούς συνθέτες και τραγουδιστές.

Η ιστορία, με λίγα λόγια, αφορά ένανπαράξενο ληστή. Κανονικό ληστή με τα όλα του,«καθόλου Εγωιστή  ούτε  κι Εφοπλιστή. Παλαιστή,Τραγουδιστή μα αντιθέτως μέγα Ταξιδευτή» πουθεωρούσε το παιδικό γέλιο ένα από τα σπουδαι-ότερα πράγματα στον κόσμο. Όπως μαρτυρά καιτο όνομά του, ο Γαργα – ληστής μπαίνει το βράδυστα παιδικά δωμάτια και γαργαλάει τα παιδιά στονύπνο τους προκειμένου να τους κλέψει το γέλιοτους. Στη συνέχεια, με τη βοήθεια της θείας του,της Πελαγίας, το μετατρέπει σε άρωμα για να τοελευθερώσει και πάλι και να σκορπίσει το γέλιοσε όλα τα παιδιά. «Όταν το γέλιο τα παιδιά μοιρά-ζουν, τα πάντα στα σίγουρα αλλάζουν» γράφει στοσημείωμά που αφήνει ο Γαργαληστής μετά απόκάθε μυστική επίσκεψή του στα παιδιά. Το κείμενοδιακρίνεται από ευαισθησία, χιούμορ, φαντασία καιπρωτότυπες ιδέες και κυρίως δεν πέφτει στην πα-γίδα της αναζήτησης του διδακτικού λόγου. Υστε-ρεί κάπως στην εμμονή στον δεκαπεντασύλλαβοκαι στις ομοιοκαταληξίες οι οποίες σε αρκετά ση-μεία είναι απλοϊκές.

Φυσικά αυτό που δίνει τον τόνο και τορυθμό στον «Γαργαληστή» είναι η μουσική και τατραγούδια. Τα τραγούδια φωτίζουν διαφορετικέςοπτικές της αφήγησης και η μουσική, απλή αλλάφρέσκια και ζωντανή, γίνεται το όχημα που με

άμεσο τρόπο θα μεταφέρει την ιστορία στα παιδιά– ακροατές. Στο ρόλο του αφηγητή είναι ο ηθο-ποιός Αντώνης Καφετζόπουλος που αφηγείται μετο γνώριμο ευχάριστοστυλ του. Από κει καιπέρα ο Δ. Μπασλάμ συ-νεργάζεται με ορισμένουςαπό τους σημαντικότε-ρους τραγουδιστές. Πρώ-τος από όλους – κατά τη γνώμη μου – ο ΓιάννηςΑγγελάκας ο οποίος αναλαμβάνει το ρόλο τουίδιου του Γαργαληστή αλλά και δίνει μια εξαιρετικήερμηνεία στο «Δρόμο Παίρνω Δρόμο Αφήνω».Πολύ καλή και η ερμηνεία του Σωκράτη Μάλαμαστο «Ο Ήλιος Θέλει Διακοπές», το καλύτερο ίσωςτραγούδι του δίσκου. Συμμετέχουν επίσης ο Γιάν-νης Χαρούλης, η Μάρθα Φριτζήλα, ο Φώτης Σιώταςκαι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Παράλληλα οίδιος ο δημιουργός ακούγεται σε πολλά σημεία μεδιάφορες αστείες φωνούλες…

Στην ολοκληρωμένη του εκδοχή οΓαργαληστής αποτελείται τόσο από το cd στοοποίο αναφερθήκαμε (κυκλοφορεί από την εταιρίαSONY BMG και περιλαμβάνει 24 τραγούδια) όσοκαι από ένα βιβλίο σε κείμενο Δημήτρη Μπασλάμκαι εικονογράφηση Βίκτωρα Μοσχόπουλου, τοοποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΕπόμενοςΣταθμός». Γενικά πρόκειται για μια πολύ αξιόλογηδουλειά, γεμάτη ολοζώντανες εικόνες και ενδια-φέροντα νοήματα που σε συνδυασμό με το χιού-μορ, τη φαντασία και τις ευχάριστες μουσικές είναιβέβαιο ότι κερδίζει μικρούς και μεγάλους.

Δύο χρόνια αργότερα, το 2007, ο Δη-μήτρης Μπασλάμ κυκλοφορεί ακόμα ένα μουσικόπαραμύθι, τον «Αγησίλαο». Πρωταγωνιστής είναιένας μάγειρας που μέσα από ένα φανταστικό τα-ξίδι αναζητά το δρόμο για την υγιεινή διατροφή.

Οι συντελεστές είναι περίπου οι ίδιοιμε τον «Γαργαληστή». Και πάλι ο Α. Καφετζόπου-λος ως αφηγητής και οι ίδιοι τραγουδιστές καθώςκαι δύο ακόμα, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και ο Αργύ-ρης Μπακιρτζής. Γενικά οι ομοιότητες με τονπρώτο δίσκο είναι έντονες, όμως αυτό δεν μειώνεικαθόλου την ποιότητα του τελικού αποτελέσμα-τος. Και σε αυτό το δίσκο οι μουσικές είναι ευ-φάνταστες και ευχάριστες και οι ερμηνευτέςσυμβάλλουν στη δημιουργία του κατάλληλου κλί-ματος που ισορροπεί μεταξύ του τραγουδιού καιτης αφήγησης.

Γράφειo Γιώργoς

Tσίμας

ΣTHN APXH TOY TPAΓOYΔIOY

Ο γαργαληστήςΔημήτρη Μπασλάμ

Φοίβος Δεληβοριάς: Αόρατος Άνθρωπος | Inner Ear, 2011

Η αλήθεια είναι πως η πορεία του Φοίβου Δε-ληβοριά στη δισκογραφία,πάντα με εξέπληττε. Οιδημιουργίες του όπως ο“Αόρατος Άνθρωπος” γιατον οποίο σήμερα θα σαςγράψω, σε συνδυασμό μετις ενορχηστρωτικές ιδέεςτου αποτελούσαν πάνταμια έκπληξη για εμένα.Φέτος στο Μετρό, μετάαπο 7 χρόνια, αποφάσισανα τον παρακολουθήσω καθώς χαρί-ζει στο κόσμο του, αυτά τα καινού-ρια τραγούδια ενώ, δε διστάζει νααποδώσει τα παλιά με εντελώς νέομουσικό ύφος και στύλ. Τα τραγού-δια του Αόρατου ανθρώπου ξεχωρί-ζουν για την ενορχήστρωσή τους,για τον μεστό λόγο τους, την όμορφηαρμονία τους (ως επι τω πλείστον)και φυσικά το χαρακτηριστικό τους, οτι όταν ταακούς δε μπορείς παρα να πείς: “Ναι, είναιΦοίβος”. Δε μπορώ παρα να αναγνωρίσω οτι ο “Αόρα-τος άνθρωπος” αποτελεί φυσική εξέλελιξη τουτραγουδοποιού, Φοίβου Δεληβοριά. Ο ίδιος δεί-χνει μέσα στα τραγούδια να αναδεικνύει τηνμουσική του ταυτότητα (ναι, ξέρετε, αυτή με τιςπερίεργες μελωδικές γραμμές και αρμονίες)σε πολύ μεγάλο βαθμό, και να την εξελίσσειεπίσης. Δεν έχω βέβαια την ίδια άποψη για τοστιχουργικό κομμάτι καθώς πιστεύω πως συμ-πυκνώνει στους στίχους πάρα πολλές λέξειςμε αποτέλεσμα να μήν είναι πολλές φορές ξε-κάθαρα τα λόγια. Η θεματολογία με την οποία καταπιάνεταιόμως, με βρίσκει απόλυτα ικανοποιημένο καιχαίρομαι που υπάρχει με αυτόν τον τρόπο. Θαήθελα όμως να σταθώ στο μουσικό κομμάτιαυτού του δίσκου καθώς είναι πολύ ιδιαίτεροκαι ηχεί πάρα πολυ όμορφα στα αυτιά του ακρο-ατή. Θεωρώ πώς η προσπάθεια που έκανε οίδιος (παίζοντας κιθάρες και πιάνο) με τον Στα-μάτη Σταματάκη (όλων των ειδών τα μπάσα),τον Σπύρο Μοσχούτη (Τύμπανα) και τον ΓιώργοΚατσάνο (όλα τα υπόλοιπα όργανα) είναι αξιέ-παινη και πρωτοποριακή. Έχουν χρησιμοποι-ηθεί πολλά διαφορετικά μουσικά όργανα χάρηστον Γιώργο Κατσάνο, ωστε να έχουμε τοναπόλυτα “φυσικό” ήχο (μουσικό πριόνι, στυλό-φωνο, νερόφωνο, theatre organ, Epinette desVosges, theremin, chimes, μελλόντικα κ.α.) καιο προγραμματισμός του Γιάννη Πετρόλια ειναισε εξαιρετικό επίπεδο. Θα είμαι πέρα ως πέρα αληθινός: Η τελευταίαφορά που “έλιωσα” ένα cd του και που έμαθαόλα τα τραγούδια απ'έξω, ήταν το 1998 στο“Χάλια” που μέχρι σήμερα αποτελούσε για

εμένα το κορυφαίο δημιούργημα του. Το 2003όταν και κυκλοφόρησε ο “Καθρέφτης”, τον είχαδεί ζωντανά σε μια συναυλία και με είχε συνε-πάρει με το χιούμορ, τις αφηγήσεις του πριν τα

τραγούδια και την ανεξάντλητη ζων-τάνια του επι σκηνής. Μόνο τότε μπό-ρεσα να αντιληφθώ το βήμα πρόοδουπου έκανε μέσα του, με αυτή τη δι-σκογραφική δουλειά πράγμα που,κατά την άποψή μου, δεν ίσχυσε τέσ-σερα χρόνια αργότερα με το “Έξω”.Ποτέ δεν μπόρεσα να αντιληφθώ ανέγινε βήμα “μπροστά” με αυτόν τον

album. Στον “Αόρατο άν-θρωπο” όμως, αυτο το“βήμα παραπάνω” είναι ξε-κάθαρο, οφείλουμε να τοαποδεχτούμε και να δώ-σουμε την ευκαιρία στον“αόρατο” Φοίβο Δεληβοριά,να μπεί στον μουσικό μαςκόσμο. Είμαι σίγουρος οτιέχει την δυνατότητα να τονκερδίσει. 

Βασίλης Χαρδαλιάς / Συνεργασία : www.e-orfeas.gr

Παύλος Συνοδινός : Μικρές ελπίδες | LYRA, 2010

Ο κιθαρίστας του μουσικού δυναμικού της Να-τάσσας Μποφίλιου, του Απόστολου Ρίζου καιτου Γιάννη Χαρούλη μας συστήνει την Αθήνα καιτον έρωτα μέσα από το ντεμπούτο άλμπουμ του«Μικρές Ελπίδες».Ήχος ηλεκτρικός που ντύνει τα δυνατά αλλά καιτα πιο ήρεμα κομμάτια του δίσκου σχηματίζει τηνροκ ταυτότητα του δίσκου. Παρόλαυτα οι συν-θετικές και ενορχηστρωτικές συντεταγμένεςείναι συγκεκριμένες και περιορισμένες χωρίς νασημαίνει ότι στερούνται έμπνευσης και μελωδι-κότητας. Η καλή υποδομή υπάρχει αλλά δεναναδεικνύεται. Γι’ αυτό το λόγο ελάχιστα είναιτα κομμάτια που απογειώνονται μουσικά όπωςτο «Πες μου» και το « Πώς θα σωθώ ξανά». Ο Παύλος Συνοδινός γράφει για τον έρωτα καιτην πόλη αποφεύγοντας πολυχρησιμοποιημέναμοτίβα και εκεί ακριβώς αποκτά ενδιαφέρον καιυπογραφή ο δίσκος. Στις πολύ καλές στιγμέςτου ανήκει αναμφισβήτητα το « Όλα ψέμα» τοόποιο τραγουδάει ο Γιάννης Χαρούλης και τουταιριάζει απόλυτα. Το ίδιο πετυχημένη είναι καιη επιλογή της Νατάσσας Μποφίλιου στο όμορφαμελαγχολικό «Απαγορευτικό» και το ομώνυμοτραγούδι του δίσκου «Μικρές Ελπίδες».Συνολικά είναι μια αξιοπρεπής δουλειά και μιακαλή προσπάθεια η οποία έχει ενδιαφέρον γιατον τρόπο που καταγράφεται το σήμερα μέσααπό την ματιά του νέου αυτού καλλιτέχνη.

Εύη Αργυρίου / Συνεργασία : www.e-orfeas.gr

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

22ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 2011

Πιθηκισμού επίρρωση

Δεν είχα προλάβει να στείλω το προηγούμενο άρθρο για τον πιθηκισμό και ήρθε ένααπίστευτο παράδειγμα προς επιβεβαίωση. Ο Υπουργός Επικρατείας Παμπούκης γνωρί-ζοντας καλά την λιγούρα μας για τα γυαλιστερά δήλωσε για την επικείμενη επένδυση τωνΑράβων στο Ελληνικό: Επιτέλους θα αποκτήσει και η Ελλάδα το δικό της Central Park.

Από όλα τα επίθετα, από όλες τις αναλογίες, από όλες τις παρομοιώσεις που θαμπορούσε να είχε χρησιμοποιήσει διάλεξε το Central Park έχοντας εμπιστοσύνη ασφα-λώς στη δύναμη της εικόνας που μας έχει κατακλύσει μέσω των δημοφιλών αμερικάνι-κων τηλεοπτικών παραγωγών. Όλοι οι χαρακτήρες με τους οποίους ταυτιζόμαστε, ζουν,

ερωτεύονται, χωρίζουν, γυμνάζονται με φόντο το πάρκο της Αμερι-κάνικης μεγαλούπολης. Η μεταφορά του Υπουργού τοποθετεί τονδέκτη απευθείας στο κάθισμα του παγκακιού του Central Park δίπλαστους οικείους του ήρωες.

Υποκλίνομαι στη δαιμόνια αντίληψη marketing του Υπουργού.Το μόνο που με στεναχωρεί είναι όταν αναλογίζομαι το πόσο ευτυ-

χείς θα είμαστε αν η δημιουργικότητα αυτή διοχετευόταν στην εξυπηρέτηση των αναγ-κών του ανθρώπου αντί αυτών της αγοράς.

Βιοποικιλότητας το ανάγνωσμα

Να το πω βίτσιο; Να το πω επαγγελματική διαστροφή; Πάντως για κάποιον τέτοιολόγο έκατσα αρκετή ώρα και παρακολούθησα στο κανάλι της Βουλής πολλές ομιλίεςβουλευτών για τον πρόσφατο νόμο για τη βιοποικιλότητα. Με ευφράδεια και άνεση όλοιαγόρευσαν υπέρ της βιοποικιλότητας. Το μοτίβο ήταν κοινό σε πολλές: «Τι καταπληκτικήκαι υπέροχη βιοποικιλότητα που διαθέτουμε! Ασφαλώς θα πρέπει να κάνουμε τα πάντανα την προστατέψουμε. Ε όχι όμως και να σταματήσουμε την εκτός σχεδίου δόμηση...»

Έγραφα σε παλιότερο φύλο: « Όταν μιλάμε για την προστασία του περιβάλλοντοςδεν υπάρχει κανείς που να σταθεί απέναντι και να πει όχι. Όλοι είμαστε καλοί. Ότανστην ίδια συζήτηση ανακατευθούν οικονομικά συμφέροντα, κέρδη, business, ανάπτυξη,ιδιωτική πρωτοβουλία ή όπως αλλιώς βαφτίζουμε την οικονομία της αγοράς, τότε θο-λώνει το τοπίο και δεν ξέρουμε ποιος κάθεται απέναντι σε ποιόν».

Έτσι οι βουλευτές, πλην της Αριστεράς που (παραδόξως σύσσωμη) είπε ΟΧΙ στηνεκτός σχεδίου δόμηση, συμφώνησαν στο παλιό καλό «ανάπτυξη με σεβασμό στο περι-βάλλον». Τσιμέντο να γίνει λοιπόν.

Η μαχητικότητα και το θάρρος τους απέναντι στο νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ ήταν απα-ράμιλλη. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν οι ίδιοι βουλευτές που ψήφιζαν αδιαμαρ-τύρητα τα μνημόνια, τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, και το σύνολο του πακέτου

της σκληρής λιτότητας (για τους φτωχούς). Το παρατήρησε και η Ηρώ Διώτη, βουλευ-τίνα του Σύριζα:

«Συγχαρητήρια, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι! Είδατε τη δύναμη μπορούννα έχουν οι Βουλευτές που εκπροσωπούν τον ελληνικό λαό για να αλλάξουν αποφάσειςτης Κυβέρνησης;

Ας μην είστε, λοιπόν, αδιάλλακτοι, αγαπητοί συνάδελφοι της Κυβέρνησης, μόνοόταν εφαρμόζονται μέτρα κατά των εργαζομένων ή σέρνετε στα δικαστήρια ανθρώπουςπου διαμαρτύρονται για τα διόδια και τα ακριβά εισιτήρια. Ας μην είστε σκληροί μόνοόταν πρόκειται για μετανάστες που ζητούν το δίκιο τους. Ας είστε και μια φορά σκλη-ροί και υπέρ του περιβάλλοντος, σκληροί και αδιάλλακτοι.»

Αυτοί όμως αγρόν ηγόραζαν (ή μάλλον έχτιζαν...)

Μήπως σας λείπει κανένα δαχτυλάκι;

Στα πρώτα ένδοξα χρόνια της Αυριανής, πολλοί είχαν διαμαρτυρηθεί, αντιδράσει,φωνάξει, προειδοποιήσει για το τέρας που μπορεί να ξεφύγει και να επιτεθεί στο μάγοπου το δημιούργησε. Οι διαμαρτυρόμενοι απαξιώθηκαν τότε, ακόμη και από τα πιο επί-σημα χείλη, που είχαν χαρακτηρίσει την εφημερίδα ως υπόδειγμα δημοσιογραφίας. Πολύγρήγορα δικαιώθηκαν όμως όπως μπορούν να βεβαιώσουν οι μαθητευόμενοι μάγοι πουδέχτηκαν τις δαγκωνιές

Αντίστοιχο παιχνίδι παίζεται σήμερα με πρωταγωνιστές το ΛΑΟΣ και τα κυρίαρχαΜΜΕ. Σπάνια παρακολουθεί κανείς εκπομπή «λόγου» όπου δεν ωρύεται κάποιος απότους βουλευτές του.

Η δουλειά τους είναι πολύ απλή (και αποτελεσματική όπως φαίνεται): Δείχνουν τοφταίχτη. Λίγη σημασία έχει αν αυτός που δείχνουν είναι όντως υπεύθυνος για το πρό-βλημα που συζητείται. Το βασικό είναι να δείχνεις, ιδίως μάλιστα σε μια εποχή που ο κό-σμος δυσκολεύεται (ή δεν θέλει) να δει τις αιτίες των βασάνων του. Είναι εύκολο ναδείχνεις: φταίει πάντα ο Άλλος, ο Ξένος, ο Διαφορετικός. Τις ιδιότητες αυτές έχουν όλατα μη μέλη του ΛΑΟΣ με σειρά προτίμησης τους μετανάστες, τους αριστερούς, και αυ-τούς που τολμούν να αμφισβητούν τις απόλυτες αλήθειες που εκφέρει ο επιφοιτησθήςαπό το Άγιο Πνεύμα προεδράρας.

Χαρούλες, παίνια και γλυψίματα παίρνουν και δίνουν μεταξύ των αστεριών του ΛΑΟΣκαι των αντίστοιχων τηλεοπτικών ουρανίων σωμάτων στα πολύ οικεία τους στούντιο. Ημαγιονέζα άρχισε να κόβει λίγο στο ΣΚΑΙ που τόλμησε, όχι να εκφέρει κάποια ακραίαάποψη σχετικά με το ’21 αλλά, να θέσει ερωτήματα που επιδέχονταν και άλλες ερμη-νείες πέρα από την επίσημη εθνική μας μυθοπλασία. Ευτυχώς που δεν ζει πια ο Σκα-ρίμπας...

Δεν ξέρω αν ο ΣΚΑΙ απλώς βάλει λίγο ιώδιο για να απολυμάνει τις δαγκωνιές καισυνεχίσει στο ίδιο μοτίβο. Δεν ξέρω αν τα υπόλοιπα κανάλια ένοιωσαν να σηκώνονταιλίγο οι τρίχες στο σβέρκο τους. Ξέρω όμως τη συνέχεια του έργου γιατί έχει παιχτεί μετον ίδιο τρόπο πολλές φορές στη διάρκεια της ιστορίας. Η ερώτηση δεν είναι αν, αλλάπότε, φουσκωμένο από τη ντόπα των ΜΜΕ με τα οποία έχει συνδεθεί ενδοφλεβίως, θαξαναδαγκώσει.

Γράφειo Πέτρoς

Λυμπεράκης

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και

η Πυξίδα Της Πόλης παρουσιάζουν :

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ

Στέλιος Γιακουμάκης

«…Στο φιλότιμο του Κισαμίτη, που τρέχει πάντα

κοντά στον ξένο, στον αδελφό, στη χαρά και στη

λύπη. Η μουσική παράδοση της επαρχίας μας

είναι τρανή και περήφανη. Οι Κισαμίτες λάτρεψαν

και λατρεύουν τους παλιούς μουσικούς της επαρχίας, τους Πρωτομάστορες όπως τους

ονόμασαν, μορφές γλυκές και άγιες, λεβέντες που παρελαύνουν στον κατάλογο που μας

άφησε ο Ναύτης. Κραταιά δοξάρια βιολιστών ήχησαν στην Κίσαμο πρώτα, από τον

Κιόρο ως τον Κουνέλη το Μαύρο και το Ναύτη, και γλυκύτατα λαγούτα από τους Κου-

τσουρέληδες, το Μανώλη τον Καρτσώνη και άλλους. Όλοι αυτοί, με την τέχνη και το με-

ράκι τους, κράτησαν δροσερή τη ζωή μας, γύρεψαν να γιατρέψουν τις πληγές του

κόσμου, μας χάρισαν σκάλες για να αποδράσομε από τη βαρβαρότητα της προσωρινότη-

τάς μας. Αλήθεια, τι διάβολο θέλει να πει αυτή η τελευταία φράση; Τι απομένει τώρα;

Απομένει να σεβαστούμε την παράδοσή μας, απομένει να δουλέψομε για να φωτιστούν

και άλλα στοιχεία, σκοτεινά ή άγνωστα. Η ζωή συνεχίζεται…»

Κεντρική διάθεση βιβλιοπωλείο “Το Βιβλίο”,

Πλ. Κολοκοτρώνη 29, τηλ. 28210 28507

Πληροφορίες : Πυξίδα της Πόλης

• Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η ημερίδα με θέμα«Πολιτεία και Περιφερειακά Μέσα Μαζικής Ενη-μέρωσης (ΜΜΕ)», που πραγματοποιήθηκε στο Ιν-στιτούτο Επαρχιακού Τύπου, στους ΑγίουςΠάντες Αποκορώνου.

• Το κράτος, η εκάστοτε κυβέρνηση για πολλάχρόνια έκανε «την δουλειά της» μέσα από ΜΜΕπου έστηναν ημέτεροι και τα οποία συντηρούσανοι ευεργετηθέντες. Από την άλλη πλευρά ημέτε-ροι έστηναν «μαγαζιά» τα οποία πέραν από κάθεκανόνα και λογική «ανέπτυσσαν» αφού είχαν τιςπλάτες κυβερνήσεων, φορέων κτλ. Αλήθεια είναιότι πολλοί εξ αυτών (και από τις δυο πλευρές)είναι και αυτοί που φωνασκούν τώρα για τον ορ-θολογισμό στον χώρο των ΜΜΕ.

• Κάτι σαν το «μαζί τα φάγαμε»… Έτσι για να λέμεόλη την αλήθεια…

• Η ημερίδα έβαλε μια σειρά από προβληματισμούςιδιαίτερου ενδιαφέροντος.

• Καταρχήν πρέπει να αναγνωρίσουμε την ουσια-στική παρέμβαση – εισήγηση του ΓΓ κ. Πετρου-λάκη ο οποίος κατέθεσε μια σειρά από

συγκεκριμένες θέσεις – σκέψεις πάνω στο μέλ-λον των ΜΜΕ της περιφέρειας.

• Διαφάνεια χρειάζεται και στήριξη. Όλων!!! Μι-κρών, μεσαίων και μεγάλων στο χώρο του τύπου.Στον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητες και τιςυποχρεώσεις του. Γιατί τελικά σαφώς και δεναποτελεί μοντέλο ανάπτυξης της δημοκρατίας οσυγκεντρωτισμός στον χώρο των ΜΜΕ.

• Μπορεί λογιστικά να ακούγεται σωστή η λογικήτης συνένωσης για «μεγάλα μαγαζιά» αυτό πουόμως κάποιοι φαίνεται να ξεχνούν είναι ότι μιλάμεγια «μαγαζιά» που θεωρητικά στηρίζονται στηνγνώμη, την άποψη, τον δημόσιο λόγο. Άρα σεαυτά που πρέπει κάποιος να υπολογίσει στονόποιο νόμο είναι και η διασφάλιση της ύπαρξηςκαι των μικρών μαζί με τους μεγάλους. Ναι, μεκανόνες και όρους. Με διαφάνεια αλλά και μεπείσμα και πίστη στην ουσία της δημοσιογραφίας.Τον πλουραλισμό. Συνεργασίες μπορούν και ΠΙ-ΘΑΝΑ πρέπει να υπάρξουν αλλά με βάση τα πα-ραπάνω.

• Και δυο παρατηρησεις…

• Άραγε τι ακριβώς είχε να προσθέσει στην συζή-τηση ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ; Καμιά σχέση τόσομε τα περιφερειακά ΜΜΕ όσο και με τα προβλή-ματα τους;

• Άραγε γιατί κλήθηκε να καταθέσει την άποψη τουγια την ΕΤ3 (ΕΡΤ στην βόρειο Ελλάδα) ο κ.Μπλιάτκας γενικός διευθυντής της ΕΤ3 και δενέγινε ούτε μια αναφορά – παρέμβαση για τα 2 ρα-διόφωνα που έχει η ΕΡΤ στην Κρήτη; Σημαίνει κάτιαυτό;

• Το Ινστιτούτο μπορεί και πρέπει να γίνει κέντροπροβληματισμού για τα ΜΜΕ του αύριο.

Υ.Γ. Έχουμε πλακά κατά βάθος… Λίγους μήνες μετάτις τελευταίες εκλογές όπου οργίασε η «ανε-ξάρτητη δημοσιογραφία» έχει ενδιαφέρον ναακούς βαρύγδουπες αναλύσεις από «αθώους»πολιτικούς. Αλλά και «αθώους» εκδότες και δη-μοσιογράφους. Καλή-νύχτα και καλή τύχη!!!

Υ.γ. Η στήλη αποτελεί προϊόν συλλογικότητας . Ωςεκ τούτου περιμένουμε τη συμβολή σας.  Ενη-μερώστε μας, για να ενημερώσουμε !

«ΠΥΞΙΔΑ της Πόλης»ΤΗ  53   ΤΚ  73131ΧΑΝΙΑ  ΚΡΗΤΗΣ ΤΗΛ : / 6974739122

ΦΑΞ : 2821036364e-mail:  info@pyxida.gr

«Η σχέση Πολιτείας και περιφερειακών Μέσων Ενημέρωσης ήτανπάντα λίγο περίεργη. Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω άλλη λέξη. Απότη μία πλευρά ήταν η Πολιτεία, η οποία με τους κατά καιρούς εκ-προσώπους της -όχι όλους- επιχειρούσε να χειραγωγήσει τα Μέσακαι από την άλλη είμαστε εμείς, οι εκδότες - οι ιδιοκτήτες τωνΜέσων Ενημέρωσης, οι οποίοι επιλέγαμε πολλές φορές να ακο-λουθούμε πίσω από το άρμα κάποιων πολιτικών, διότι έτσι νομί-ζαμε ότι θα ενισχύσουμε τα περιφερειακά Μέσα Ενημέρωσης. Αυτήήταν μια λάθος τακτική και από τη μία πλευρά και από την άλλη.

Αγωνιστήκαμε εδώ και χρόνια να ψηφιστούν κάποιοι νόμοι για ναυπάρξει μια ισορροπία κι ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Νόμοι ψηφί-στηκαν, δυστυχώς δεν εφαρμόστηκαν. Βρισκόμαστε σε μία νέα πε-ρίοδο, ο κ. Πεταλωτής κάνει μία προσπάθεια να υπάρξει ένας νέοςνόμος. Εύχομαι αυτός ο νόμος να εξυπηρετήσει τα Μέσα Ενημέ-ρωσης της περιφέρειας και κυρίως να καταστεί δυνατή η εφαρ-μογή του. Διότι δυστυχώς μέχρι σήμερα κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει».

Γιάννης Γαρεδάκης, εκδότης Χανιώτικων ΝέωνΕπιμέλεια : Μ. Ανευλαβής

ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 201123

87,6 ΡΑΔΙΟ ΑΜΟΡΕ88 LOVE RADIO 88,388,8 ΓΑΥΔΟΣ FM 88,9 ΚΡΗΤΕΣ89,6 SUPER FM 282105201090,1 ERA SPOR90,5 SPOR FM 282105680091 VENUS 282107470491,5 ΔΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 282104397991,8 SKAI NEWS 282105300092,1 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ92,5 ΡΑΔΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 282202254592,9 ΕΡΑ1 2106009604 /693,2 ΛΑΜΨΗ FM93,5 ΡΑΔΙO ΕΝΤΑΣΗ93,8 ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 282104002594,4 ORIGINAL 282109911194,9 ΕΡΑ2 210606682295 ΝOΤOΣ FM 282104002595,295,5 ΡΑΔΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 282104024096,2 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 282107069097 ΑΝΤΕΝΝΑ ΔYΤ.ΚΡΗΤΗΣ 282105550597,4 ΡΥΘΜΟΣ 282102846697,7 STAR FM 282105070198,2 MAGIC FM 282105399498,5 SEVENTH SKY 282102013098,8 ΓΝΩΜΗ 98,9 ΧΑΝΙΑ FM 28210 3410699 LOVE RADIO99,2 ΡΑΔΙO ΚΡΗΤΗ 281026196299,6 RADIO 996 www.996radio.com100,2 MAX FM-Sky 2821055008/9101 MRB 2821020400101,5 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734102,4 ΡΑΔΙO ΗΡΑΚΛΕΙO 102,7 STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243103 PLUS 103 2821053989103,5 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔOΣ 2107226868104 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570104,5 SUGAR FM105 ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700105,4 PETPO FM 2821033460106 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ106,5 MUSIC BOX 2821081210 & 40690107 RADIO MELODY 2821093271107,3 ΩΔΥΣΣΕΑΣ FM107,4 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO 107,9

ΕΛΛΗΝΙΣ, τηλ. 2821051850

ΑΤΤΙΚΟΝ, τηλ. 2821040208

ΚΗΠΟΣ, τηλ. 2821056450

PALACE, τηλ. 2821057757

Στα

σιν

εμ

ά

τη

ς π

όλη

ς

Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης

«Πολιτεία και Περιφερειακά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ)»(Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου, Άγιοι Πάντες Αποκορώνου 18032011)

Καθημερινή

Αν αφήσεις να σε παρασύρειη ηδύτητα της μέραςχάθηκες.Είναι τόσα πολλά αυτά που πρέπει να γίνουνματαιώσεις, αθετημένες υποσχέσεις, μακρά αναμονή στο τέλος μιας  ατελείωτης ουράς, ο μάταιος κόπος να μεταφράσεις σε απλά ελληνικά-που να μπορείς να καταλάβεις-κάτι παράξενα ακρωνύμιαΙΚΑ, ΤΕΒΕ και προπάντων ΟΑΕΔσαν κρυπτογραφημένες οδηγίεςγια την ολοσχερή καταστροφή σου.

Όπως και να’ ναιτο βράδυ επελαύνει.Όταν η φύσις ησυχάσει-που λέγαν κι οι παλιοί-θα ρημάξουμε ένα φαρμακείονα πνίξουμε τον πόνο στα αναλγητικά του,στα παυσίλυπα, στα νηπενθή,ώσπου σαν πελώριο κύμα το πρωινόνα μας ξεβράσει τυμπανιασμένουςδίπλα στον σκουπιδότοπο

μιας γκρίζας πόλης .

Θα ξανασηκωθούμεμόλις το ξυπνητήρι χτυπήσει η ώρα εφτά.Θα φτιαξουμε όπως-όπωςτο πρόσωπό μας στον καθρέφτη,τα μελανά σημάδια της απόγνωσης.Θα ξαναρχίσουμε από την αρχή.-Προπάντων μην παρασυρθούμε-Είναι τόσα πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν.Κι η καθημερινότητα είναι σκληρή,δε σηκώνει αναβολές.

Συνέντευξη

Ασφαλώς και είμαι υπέρόλων ανεξαιρέτως των μεταναστών.Αποτελούν κατά τη γνώμη μουτο πιο ενδιαφέρον θέμα για το σενάριο μιας ταινίαςπου θα σαρώσει τα Όσκαρκαι άλλα διεθνή βραβεία.Στον κόσμο πάντα αρέσει να υποφέρει και να βασανίζεται.Στα multiplex κυρίωςΜε coka cola και ποπ κορν,

έπειτα απο τις απαραίτητες διαφημίσεις(ο κόσμος πάντα κατα βάθος προσδοκάσ’ ένα καλύτερο αυτοκίνητο)Χορηγοί της ταινίας θα μπορούσαν να είναιόλες οι μεγάλες βιομηχανίες που παράγουναπορροφητικά χαρτομάντηλα.Είμαι όμως ανοιχτός και σε άλλες προτάσεις.Τους ρόλους θα τους παίξουν βέβαιαγνωστοί ηθοποιοί.Ταυτίζεται πιο εύκολα ο θεατήςκαι συγκινείται.Αν και δεν θα’ θελα να πολιτικοποιήσω το θέμα, την πρεμιέρα της ταινίας θα μπορούσε να προλογίσεικάποιος αρμόδιος υπουργός.Λίγες καλές κουβέντες δεν βλάπτουν.Η ταινία φυσικά θα είναι μελόδραμα.Αν κι εγώ κατά βάθος προτιμώ την κωμωδία.Είμαι βλέπετε εκ φύσεωςχαρούμενος τύπος.

Άλλη ερώτηση;

24ΦΥΛΛΟ 99 ΜΑΡΤΙΟΣ 2011

Γράφειo Nίκoς

Xατζηιωάννoυ

Είναι ο φράκτης στον Έβρο.Είναι και εκείνη η πινακίδα,κάτω από ένα δέντρο,εκείκοντά  χιλιοτρυπημένη ,όπως και η αξιοπρέπειαεκείνων που πέρασαν ,πουγράφει «Νεκροταφείο λαθρομεταναστών». Είναι καρφωμένηστο χώμα ,κανένα άλλο σημείο αναφοράς . Παραπέμπει στοάκλαυτο και άταφο σώμα του Πολυνείκη που η Αντιγόνηπροτίμησε να ταφεί ζωντανή παρά να το αφήσει εκτεθει-μένο, βορρά στα όρνια .Έτσι κι αλλιώς τα σώματα αυτώντων ανθρώπων το ‘νιωσαν αυτό όσο ακόμα ήταν εν ζωή.Είναι και αυτή η παρέα Πακιστανών –καμιά τριανταριά -πουκαθημερινά βρέξει- χιονίσει μαζεύεταιστην αυλή του Γυμνασίου για να παίξειέναν αγώνα βόλεϊ. Το θέαμα αυτομά-τως  προκαλεί τον οποιοδήποτε περνάνα γυρίσει , να κοιτάξει και να κοντοστα-θεί .Ποιος ξέρει γιατί . Επειδή αυτόματαγεννά σκέψεις ,επειδή  αυτόματα γεννά φόβο ,ίσως σε κά-ποιους θυμό και οργή και σε κάποιους άλλους ενοχές καιαισθήματα τρυφερότητας .Είναι εκείνα τα λευκά καιμπεζ  ιδιαίτερα ρούχα τους ,που δεν τα αποχωρίζονται ποτέ,οι λαστιχένιες παντόφλες  ή τα γυμνά τους πόδια ,μπορείκαι το σκούρο χρώμα τους που δίνουν στην εικόνα άρωμαανατολής .Και παρά τις αντιφάσεις της, η εικόνα μοιάζει μετην ενσάρκωση της ελπίδας που φωλιάζει παντού, ασχέτωςαν εμείς μπορούμε να τη διακρίνουμε ή όχι .Καμιά φοράσκέφτομαι πως το θέαμα θα προκαλούσε ρίγος αν μιαομάδα Ελλήνων -εξίσου αυθόρμητη –ζύγωνε για να παίξειμαζί τους .Ο αγώνας θα γινόταν ντέρμπυ ζωής και θα πετύ-χαινε όσα η οργανωμένη πολιτεία και η πολιτική δεν κατά-φερε μέχρι σήμερα .Ο διαιτητής δεν είναι απαραίτητος γιατίο αγώνας έχει κριθεί  με την έναρξή του .Έχει νικητές τουςανθρώπους και ηττημένους τους φόβους και τη μοναξιά .Η«αυτοοργάνωση» και «αυτοδιοίκηση» των ανθρώπων θααποδείκνυε  πως καμιά άνωθεν διαιτησία και διοίκηση δενμπορεί να την υποκαταστήσει αντιθέτως μπορεί να την αλ-λοιώσει ,να την παραποιήσει ,να την μεταμορφώσει σε μού-μια ,σε κάτι νεκρό που μοιάζει ζωντανό .Να μετατρέψει τουςθύτες σε θύματα και τα θύματα σε φταίχτες …

Γράφειη ΘεoδoσίαΔασκαλάκη