Η ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΗΣ … › pdf › cardoc › plmt_50ans_el.pdfΗ ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΚΑΧ

ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΕΝΙΑΙΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ Η ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΚΑΧ ΣΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ

1957-2007Π Ε Ν Τ Η Κ Ο Σ Τ Η Ε Π Ε Τ Ε Ι Ο Σ Τ Ω Ν Σ Υ Ν Θ Η Κ Ω Ν Τ Η Σ Ρ Ω Μ Η Σ

EL

Συντάκτης της μελέτης και υπεύθυνος τεκμηρίωσης: Franco PIODI

Υπεύθυνη εικονογραφικής έρευνας: Margret SCHELLING

Συντονιστής του έργου: Donato ANTONA

Στην φωτογραφία του εξωφύλλου η πρώτη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης που δημιουργήθηκε βάσει των Συνθηκών της Ρώμης από τα αρχεία της εφημερίδος Dernières Nouvelles d’Alsace του Στρασβούργου ·οι φωτογραφίες στο κείμενο, εκτός εάν αναφέρεται άλλο τι, από τα αρχεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.© 2007 ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ «ΠΡΟΕΔΡΙΑ»ΚΕΝΤΡΟ ΑΡΧΕΙΟΘΕΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΣ (CARDOC)[email protected]

1957-2007

�

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

ΠΡΟλΟγΟσ τΟυ ΠΡΟΕδΡΟυ...................................................................................................................5

ΠΡΟλΟγΟσ τΟυ γΕΝΙΚΟυ γΡΑΜΜΑτΕΑ .........................................................................................7

σΗΜΕΙΩΜΑ ΠΡΟσ τΟυσ ΑΝΑγΝΩστΕσ .............................................................................................9

ΜΕΡΟσ Α - ΠΡΟσ ΕΝΑ ΕΝΙΑΙΟ ΚΟΙΝΟΒΟυλΙΟ – Η ΕΠΙΡΡΟΗ τΗσ ΚΟΙΝΗσ συΝΕλΕυσΗσ τΗσ ΕΚΑΧ στΙσ συΝΘΗΚΕσ τΗσ ΡΩΜΗσ

I Η ΚΟΙΝΗ συΝΕλΕυσΗ ΚΑΙ Η ΕΠΕΚτΑσΗ τΗσ ΚΟΙΝΟτΗτΑσ .......................................131. Η Ευρώπη κατά τη δεκαετία του 1950 – ο δρόμος προς την κοινή αγορά ....................................... 13

α) Η κατάσταση στην Ευρώπη τη δεκαετία του 1950 και οι πρώτοι ευρωπαϊκοί οργανισμοί ............................................................................................................................................13

β) Η Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα (ΕΑΚ) – το πρώτο εμπόδιο ...............................................14

γ) Η Κοινή Συνέλευση και η αποτυχία της ΕΑΚ ..............................................................................15

2. Το ψήφισμα Teitgen .................................................................................................................................... 16

3. Η συγκρότηση της ομάδας εργασίας ...................................................................................................... 19

4. Η ομάδα εργασίας ...................................................................................................................................... 20

II Η ΚΟΙΝΗ συΝΕλΕυσΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΕτΟΙΜΑσΙΕσ γΙΑ τΙσ συΝΘΗΚΕσ τΗσ ΡΩΜΗσ .........................................................................................................................................211. Η Συνέλευση και η διάσκεψη της Μεσσίνας ......................................................................................... 21

2. Η επιτροπή των εμπειρογνωμόνων και η Κοινή Συνέλευση ............................................................ 23

3. Η θέση της Συνέλευσης σχετικά με την κοινή αγορά τον Μάρτιο του 1956 .................................. 24

4. Η θέση της Συνέλευσης σχετικά με την Ευρατόμ τον Μάρτιο του 1956 ......................................... 25

5. Η πορεία προς τη διάσκεψη της Βενετίας .............................................................................................. 27

6. Θεσμικές πτυχές .......................................................................................................................................... 29

7. Κοινωνικές πτυχές ..................................................................................................................................... 31

III Η ΚΟΙΝΗ συΝΕλΕυσΗ ΚΑΙ Η δΙΑΚυΒΕΡΝΗτΙΚΗ δΙΑσΚΕΨΗ .......................................331. Το τελικό στάδιο των διαπραγματεύσεων ............................................................................................ 33

2. Το μνημόνιο της ομάδας εργασίας .......................................................................................................... 35

3. Η συζήτηση στην Ολομέλεια για την πρόοδο των διαπραγματεύσεων ......................................... 36

4. Οι ενέργειες των «ευρωπαϊκών συνελεύσεων» .................................................................................... 38

5. Η σύμβαση περί ορισμένων κοινών οργάνων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων .............................. 40

6. Μετά την υπογραφή των Συνθηκών της Ρώμης: οι Συνθήκες κατά τον πρόεδρο της Κοινής Συνέλευσης ................................................................................................................................................... 41

συΜΠΕΡΑσΜΑτΑ: Ο ΡΟλΟσ τΗσ ΚΟΙΝΗσ συΝΕλΕυσΗσ στΗΝ ΠΡΟΕτΟΙΜΑσΙΑ τΩΝ συΝΘΗΚΩΝ τΗσ ΡΩΜΗσ .............................................................................................................43

ΜΕλΗ τΗσ ΚΟΙΝΗσ συΝΕλΕυσΗσ ΠΟυ ΑΝΑΦΕΡΟΝτΑΙ στΟ ΚΕΙΜΕΝΟ .........................45

�

Π Ρ Ο Σ Ε Ν Α Ε Ν Ι Α Ι Ο Κ Ο Ι Ν Ο Β Ο Υ Λ Ι Ο

ΚΑτΑλΟγΟσ τΩΝ ΕγγΡΑΦΩΝ ΠΟυ ΑΝΑΦΕΡΟΝτΑΙ στΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ..................................55Α. ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΗΜΜΕΝΩΝ ΕΓΓΡΑΦΩΝ ............................................................................ 57Β. ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΟ

ΚΕΙΜΕΝΟ ...................................................................................................................................................... 58Γ. ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΤΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΟΥ

ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ............................................................................................................ 59Δ. ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΛΟΙΠΩΝ ΕΓΓΡΑΦΩΝ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ................... 60

ΜΕΡΟσ Β 63ΕγγΡΑΦΑ (ΚΑτάλΟγΟσ Α) – ΠΡΩτΟτυΠΟ στΑ γΑλλΙΚΑ 63

A1 ASSEMBLEE COMMUNE – Résolution adoptée le 2 décembre 1954 et relative aux Pouvoirs de l’Assemblée Commune et à leur exercice ......................................................................................................... 65

A2 ASSEMBLEE COMMUNE – Proposition de résolution à l’adresse des Gouvernements des états membres de la CECA ................................................................................................................................... 69

A3 ASSEMBLEE COMMUNE – Groupe de Travail – Compte rendu de la réunion du samedi 8 décembre 1956 ............................................................................................................................................... 75

A4 ASSEMBLEE COMMUNE – Groupe de Travail – Sous-Commission des questions institutionnelles Notes sur l’élaboration des clauses institutionelles des traités de l’Euratom et du Marché – 10.12.1956 (Gozard) ....................................................................................................................................................... 105

A5 ASSEMBLEE COMMUNE – Groupe de Travail – Lettre de M. Motz à Spaak du 10.12.1956 ......... 111A6 ASSEMBLEE COMMUNE – Groupe de Travail – Memorandum sur la Relance européenne ........... 115A7 ASSEMBLEE COMMUNE – BUREAU – Procès-Verbal de la réunion du samedi 2 février 1957 ... 123A8 Procès-verbal de la réunion commune des Bureaux de l’Assemblée commune CECA, de l’Assemblée

consultative du Conseil de l’Europe et de l’Assemblée de l’Union de l’Europe Occidente du 2 février 1957 .......................................................................................................................................... 133

A9 Procès-verbal de l’audience accordée à la délégation des Bureaux des trois Assemblées européennes par le six Ministres réunis en Conférence le 4 février 1957 au Val Duchesse à Bruxelles ............................................ 143

A10 Procès-verbal de la réunion de la Délégation des Bureaux des trois Assemblées européenes (Bruxelles, le 4 février 1957) ................................................................................................................................................... 153

ΕγγΡΑΦΑ (ΚΑτάλΟγΟσ Α) – ΑΝΕΠΙσΗΜΗ ΜΕτΑΦΡΑσΗ στΑ ΑγγλΙΚΑA 1 COMMON ASSEMBLY – Resolution adopted on 2 December 1954 concerning the Powers of

scrutiny of the Common Assembly and their use ......................................................................................... 163A 2 COMMON ASSEMBLY – Motion for a resolution addressed to the Governments of the Member

States of the ECSC ....................................................................................................................................... 167A 3 COMMON ASSEMBLY - Working Party – Minutes of the meeting of Saturday, 8 December 1956 ..... 171A 4 JOINT ASSEMBLY - Working Party – Sub-Committee on institutional questions – Notes on the

drafting of the institutional clauses of the Euratom and Common Market Treaties – 10.12.1956 (Gozard) ....................................................................................................................................................... 189

A 5 COMMON ASSEMBLY – Working Party – Letter by Mr Motz to Mr Spaak of 10 December 1956 ................................................................................................................................... 193

A 6 COMMON ASSEMBLY – Working Party – Memorandum on the European Relaunch ...................... 197A 7 COMMON ASSEMBLY – BUREAU – Minutes of the meeting of Saturday, 2 February 1957 ......... 203A 8 Minutes of the joint meeting of the Bureaux of the ECSC Common Assembly, the Council of

Europe Consultative Assembly and the Western European Union Assembly of 2 February 1957 211A 9 Minutes of the hearing accorded to the delegation from the Bureaux of the three European

Assemblies by the six Ministers meeting in Conference at Val Duchesse on 4 February 1957 ...... 219A 10 Minutes of the meeting of the Delegation from the Bureauxof the three European Assemblies

(Brussels, 4 February 1957) ........................................................................................................................ 227

1957-2007

�

Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ

Π Ρ Ο λ Ο γ Ο σ τ Ο υ Π Ρ Ο Ε δ Ρ Ο υ

Η έγκριση των συνθηκών της Ρώμης αποτελεί καμπή και στιγμή ανάκαμψης στη διαδικασία κοινωνικοοικονομικής ανασυγκρότησης και ηθικής και θεσμικής ολοκλήρωσης μιας Ευρώπης που προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Η παρούσα συλλογή εγγράφων της Κοινής Συνέλευσης της ΕΚΑΧ (συχνά ανέκδοτων) και η μελέτη που τη συνοδεύει απεικονίζουν με ποιον τρόπο ακριβώς η Συνέλευση αυτή συνέβαλε στις προπαρασκευαστικές εργασίες των συνθηκών της Ρώμης. Η εξεταζόμενη περίοδος καλύπτει τρία έτη, από τον Αύγουστο του 1954 (αποτυχία του σχεδίου της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άμυνας) έως το Μάρτιο του 1957.

Η ανάλυση των τριών αυτών ετών δραστηριότητας της Κοινής Συνέλευσης εικονογραφεί το ρόλο μιας Συνέλευσης, εκλεγόμενης πάντα από τα εθνικά κοινοβούλια, η οποία διερμηνεύει τα πλέον φιλοευρωπαϊκά αισθήματα της τότε κοινής γνώμης. Μιας Συνέλευσης που εξάλλου προλαμβάνει, με το ψήφισμα “Teitgen” της 2ας Δεκεμβρίου 1954, τη Διάσκεψη της Μεσσήνης, διεκδικώντας “συντακτική εξουσία” και θέτοντας το πρόβλημα της επέκτασης των αρμοδιοτήτων της ΕΚΑΧ, σε μια ιστορική στιγμή κατά την οποία η αποτυχία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άμυνας έμοιαζε να σηματοδοτεί το τέλος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Από την ανάγνωση των κοινοβουλευτικών πρακτικών γίνεται φανερή η παρουσία πολλών και αντιφατικών αισθημάτων: η απογοήτευση λόγω της αποτυχίας ενός σχεδίου (της ΕΚΑ) στη διαμόρφωση του οποίου η Κοινή Συνέλευση είχε τεράστια συμβολή, η πεποίθηση ότι, παρόλα αυτά, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ήταν μια αναγκαιότητα απέναντι στις προκλήσεις ενός κόσμου για τον οποίο αρχίζαμε ήδη να αντιλαμβανόμαστε με πόση ένταση άλλαζε, καθώς και η κοινή βούληση αναζήτησης νέων δρόμων προς την ολοκλήρωση, πέρα από εθνικά και ιδεολογικά σύνορα.

Η λειτουργία ώθησης που επιτέλεσε την εποχή αυτή η Κοινή Συνέλευση προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης αποτέλεσε εν συνεχεία μια σταθερά στη δράση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία, πέρα από τις συνέπειες που είχε στην υιοθέτηση διαφόρων θέσεων, είναι η ψυχή της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Η λειτουργία αυτή ώθησης, από το 1954 έως το 1957, έγινε δυνατή χάρη στο συγκεκριμένο χαρακτήρα των προτάσεων και το ρεαλισμό τους, στοιχεία που προκύπτουν από τις πράξεις που εγκρίθηκαν και τις περισσότερες των παρεμβάσεων στο ημικύκλιο και στην ομάδα εργασίας. Οι συμμετέχοντες είχαν επίγνωση των προκλήσεων και των προβλημάτων, τα οποία η Ευρώπη θα μπορούσε να αντιμετωπίσει μόνο αν ήταν ενωμένη, προπαντός στον ενεργειακό τομέα (ένα επίκαιρο πάντα θέμα). Κατά την περίοδο αυτή η Συνέλευση είχε τη δυνατότητα να πειραματιστεί καλύτερα και να προσδιορίσει το ρόλο που θα μπορούσε να διαδραματίσει στο θεσμικό πλαίσιο και στις σχέσεις μεταξύ των κρατών.

Η συνετή αυτή ισορροπία ανάμεσα στη βούληση και τις δυνατότητες επέτρεψε στην Κοινή Συνέλευση να πάρει τη θέση του σοβαρού συνομιλητή των Υπουργείων Εξωτερικών των Έξι. Μια ιδιότητα που παραμένει ως το ισχυρό χαρτί του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και η οποία επιτρέπει στο θεσμικό μας όργανο, σήμερα όπως και στο παρελθόν, να βρίσκεται στο κέντρο των θεσμικών αλλαγών που εξασφαλίζουν την πρόοδο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Hans-Gert PÖTTERING

1957-2007

�

Π Ρ Ο λ Ο γ Ο σ τ Ο υ γ Ε Ν Ι Κ Ο υ γ Ρ Α Μ Μ Α τ Ε Α

Με ιδιαίτερο ενθουσιασμό ενθάρρυνα και παρακολούθησα την υλοποίηση αυτής της έκδοσης που επιτρέπει να αντιληφθούμε καλύτερα τη γένεση των Συνθηκών της Ρώμης και την καινοτόμο επίδρασή τους στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Μεταξύ των διαφόρων πρωτοβουλιών που ανέλαβε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να εορτάσει την πεντηκοστή επέτειο της υπογραφής των Συνθηκών της Ρώμης, η δημοσίευση των πράξεων (κατά μεγάλο μέρος ανέκδοτων), που εγκρίθηκαν από την κοινή Συνέλευση της ΕΚΑΧ στο πλαίσιο της συμμετοχής της στον προβληματισμό και στην επεξεργασία των Συνθηκών, ενέχει ιδιαίτερη σημασία για να κατανοήσουμε το ρόλο του Κοινοβουλίου. Η κοινή Συνέλευση της ΕΚΑΧ, αρχικός πυρήνας της κοινοβουλευτικής Συνέλευσης που δημιουργήθηκε από τις Συνθήκες του 1957, συνέβαλε σημαντικά, με τις ιδέες και της προτάσεις της, σε αυτή την καθοριστική φάση της οικονομικής και θεσμικής εξέλιξης της Ευρώπης.

Ως Γενικός Γραμματέας του Κοινοβουλίου προτίθεμαι να δώσω το σήμα εκκίνησης για τη διάθεση ανέκδοτων, και ήδη ιστορικών εγγράφων στους ερευνητές και στην κοινή γνώμη. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προωθεί έτσι την αξιοποίηση των δικών του ιστορικών αρχείων που καλύπτουν την περίοδο από το 1953, έτος ίδρυσης της κοινής Συνέλευσης, έως τις ημέρες μας. Πρόκειται για μια σημαντική τεκμηρίωση που κληρονομήσαμε την οποία το Κοινοβούλιο ταξινομεί, ψηφιοποιεί και θέτει στη διάθεση των χρηστών οι οποίοι, για το σκοπό αυτό, έχουν επίσης πρόσβαση σε ειδικευμένη τράπεζα δεδομένων.

Με τον τρόπο αυτό, το Κοινοβούλιο εκπληροί τις νομικές υποχρεώσεις του όσον αφορά τη διαφύλαξη τεκμηρίων και τη διαφάνεια έναντι των πολιτών. Ας υπενθυμίσουμε, στο πλαίσιο αυτό, ότι το άρθρο 225 της Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας ορίζει ότι “κάθε πολίτης της ́ Ενωσης και κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο το οποίο κατοικεί ή έχει την καταστατική έδρα του σε ένα κράτος μέλος έχει δικαίωμα πρόσβασης σε έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής”.

Εξίσου, όμως, πρέπει να ικανοποιήσουμε την πολιτική περιέργεια της κοινής γνώμης (απλοί πολίτες, φοιτητές ή ερευνητές) η οποία προσπαθεί να αντιληφθεί καλύτερα τις πράξεις και τις θέσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σε ένα ιστορικό πλαίσιο του οποίου η εξέλιξη φέρει τη σφραγίδα του θεσμικού μας οργάνου.

Μιά ευρύτερη γνώση του Κοινοβουλίου και των πράξεών του θα μας επιτρέψει να αναλώσουμε και να καταγράψουμε κατά πληρέστερο τρόπο την ιστορία των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων και θα ευνοήσει έτσι, μακροπρόθεσμα, την καλύτερη κατανόηση των δημοκρατικών θεμελίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Υπό αυτό το πρίσμα, ως Γενικός Γραμματέας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σκοπεύω επίσης να εκδώσω μία σειρά εγγράφων που άπτονται της ιστορίας του θεσμικού οργάνου, σειρά που η παρούσα έκθεση, πέρα του επετειακού χαρακτήρα της, εγκαινιάζει συνεισφέροντας μιά πρώτη συμβολή στην διάδοση γνώσεων για την ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Harald RØMER

Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ

1957-2007

�

Σ Η Μ Ε Ι Ω Μ Α Π Ρ Ο Σ Τ Ο Υ Σ Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Ε Σ

σ Η Μ Ε Ι Ω Μ Α Π Ρ Ο σ τ Ο υ σ Α Ν Α γ Ν Ω σ τ Ε σ

Στην παρούσα έκδοση παρουσιάζονται συγκεντρωμένα έγγραφα της Κοινής Συνέλευσης της ΕΚΑΧ που αφορούν την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και της Ευρατόμ στις 25 Μαρτίου 1957 στη Ρώμη. Ορισμένα από τα έγγραφα αυτά δεν έχουν δημοσιευτεί ποτέ στο παρελθόν· σήμερα, επισυνάπτονται στο παρόν πόνημα μαζί με δύο ακόμη κείμενα, που κρίθηκε σκόπιμο να περιληφθούν, παρότι έχουν ήδη δημοσιευτεί στο παρελθόν.

Για τη διευκόλυνση των αναγνωστών, τα έγγραφα που επισυνάπτονται ή απλώς αναφέρονται στο κείμενο έχουν ομαδοποιηθεί σε τέσσερις καταλόγους, οι οποίοι χρησιμοποιούνται στις αναφορές που περιλαμβάνονται στις υποσημειώσεις:

Α. Κατάλογος εγγράφων (που επισυνάπτονται στα παραρτήματα)

Β. Κατάλογος των πρακτικών των συνεδριάσεων της Κοινής Συνέλευσης (δεν επισυνάπτονται)

γ. Κατάλογος των πρακτικών των συνεδριάσεων της ομάδας εργασίας (ad hoc οργάνου της Κοινής Συνέλευσης) (δεν επισυνάπτονται)

δ. Κατάλογος των εγγράφων που δεν περιλαμβάνονται στους ανωτέρω καταλόγους.

Επομένως, στις υποσημειώσεις οι αναφορές στα έγγραφα γίνονται με ένα από τα γράμματα Α, Β, Γ, Δ, που αντιστοιχούν στους τέσσερις καταλόγους, και έναν αριθμό, που παραπέμπει στον αριθμό του εγγράφου στον αντίστοιχο κατάλογο. Οι αναγραφόμενοι αριθμοί σελίδων αφορούν τη γαλλική έκδοση των εγγράφων.

Πληροφορίες για τα μέλη της Κοινής Συνέλευσης που αναφέρονται στην παρούσα έκδοση παρέχονται σε χωριστό κατάλογο στο τέλος του εγγράφου.

ΜΕΡΟσ Α

Π Ρ Ο σ Ε Ν Α Ε Ν Ι Α Ι Ο Κ Ο Ι Ν Ο Β Ο υ λ Ι Ο – Η Ε Π Ι Ρ Ρ Ο Η τ Η σ Κ Ο Ι Ν Η σ σ υ Ν Ε λ Ε υ σ Η σ

τ Η σ Ε Κ Α Χ σ τ Ι σ σ υ Ν Θ Η Κ Ε σ τ Η σ Ρ Ω Μ Η σ

1957-2007

1�

I Η Κ Ο Ι Ν Η Σ Υ Ν Ε Λ Ε Υ Σ Η Κ Α Ι Η Ε Π Ε Κ Τ Α Σ Η Τ Η Σ Κ Ο Ι Ν Ο Τ Η Τ Α Σ

I

Η Κ Ο Ι Ν Η σ υ Ν Ε λ Ε υ σ Η Κ Α Ι Η Ε Π Ε Κ τ Α σ Η τ Η σ Κ Ο Ι Ν Ο τ Η τ Α σ

1. Η Ευρώπη κατά τη δεκαετία του 1950 – ο δρόμος προς την κοινή αγορά1

α) Η κατάσταση στην Ευρώπη τη δεκαετία του 1950 και οι πρώτοι ευρωπαϊκοί οργανισμοί

Το πολιτικό κλίμα κατά την περίοδο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε ιδρύθηκαν οι Ευρωπαϊκές Κοινότητες, ήταν ριζικά διαφορετικό από εκείνο που επικρατούσε προπολεμικά. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν καταστεί η κυρίαρχη οικονομική δύναμη και το γεγονός αυτό επηρέαζε την ισορροπία ισχύος στην Ευρώπη, η οποία πλέον ήταν διαιρεμένη σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας στα μεταπολεμικά χρόνια –ο οποίος, μάλιστα, επρόκειτο να επηρεάσει τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης– ήταν το ζήτημα της Γερμανίας. Από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έως το 1949, η Γερμανία δεν υφίστατο ως κράτος, αλλά τελούσε υπό τη διοίκηση μιας Συμμαχικής Επιτροπής. Ωστόσο, οι χώρες της δυτικής Ευρώπης θεωρούσαν ότι έπρεπε απαραιτήτως να ενσωματώσουν το δυτικό τμήμα της Γερμανίας στο ευρωπαϊκό σύστημα, προκειμένου να αποτραπεί μια σύγκρουση μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, να εμπεδωθεί η δημοκρατία στην Ομοσπονδιακή Γερμανία, να ασφαλιστεί η περιοχή για τη δυτική συμμαχία σε περίπτωση σύγκρουσης με το ανατολικό μπλοκ και, τέλος, να στηριχθεί η οικονομική ανοικοδόμηση της χώρας και να ενσωματωθεί η οικονομία της σε εκείνη της δυτικής Ευρώπης. Στις διεθνείς σχέσεις, η διαίρεση της Ευρώπης σε δύο στρατόπεδα σήμαινε σαφή διάκριση μεταξύ φίλιων και εχθρικών κρατών, γεγονός που περιόριζε το περιθώριο της διπλωματικής ελευθερίας του κάθε επιμέρους κράτους.

Στο πλαίσιο αυτό, οι χώρες της δυτικής Ευρώπης συνειδητοποίησαν την ανάγκη στενότερης διεθνούς συνεργασίας για την αντιμετώπιση των κοινών προβλημάτων τους. Το σχέδιο αυτό βρήκε στήριξη σε ορισμένες μερίδες της κοινής γνώμης και, έτσι, ιδρύθηκαν σε διάφορες χώρες κινήματα υπέρ της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Έως τα τέλη της δεκαετίας του 1940, είχε συσταθεί μια πλειάδα ευρωπαϊκών διεθνών οργανισμών2, αν και η Γερμανία παρέμενε αποκλεισμένη από αυτούς.

1 Εκτός από τα πρακτικά της Κοινής Συνέλευσης που αναφέρονται, η παρούσα εισαγωγή έχει βασιστεί στα ακόλουθα έργα: R. ALBRECHT CARRIÉ, A diplomatic history of the Europe since the Congress of Vienna, 1973, New York· F. VISINE, 40 ans d’Europe, 1985, Luxembourg· H. A. WINKLER, Der lange Weg nach Westen, 2000, München· E. DI NOLFO, Storia delle relazioni internazionali 1918-1999, 2000, Bari.

2 Οι οργανισμοί αυτοί ήταν, σε οικονομικό επίπεδο, η Τελωνειακή Σύμβαση Μπενελούξ μεταξύ του Βελγίου, του Λουξεμβούργου και των Κάτω Χωρών (που υπεγράφη το 1944) και ο ΟΟΣΑ (1948), που συγκροτήθηκε για τον συντονισμό του Σχεδίου Μάρσαλ. Σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, το 1947 υπεγράφη η Συνθήκη των Βρυξελλών, μια συνθήκη συμμαχίας που θα οδηγούσε στην ίδρυση της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης και του Οργανισμού της Συνθήκης των Βρυξελλών, ο οποίος το 1949 θα εξελισσόταν στο ΝΑΤΟ. Την ίδια χρονιά, ιδρύθηκε και το Συμβούλιο της Ευρώπης, ο ρόλος του οποίου ήταν η ανάπτυξη και η διασφάλιση ενός κοινού πολιτικού ήθους.

1�


Τον τρόπο για την επιστροφή της Γερμανίας στην ευρωπαϊκή οικογένεια εξηύρε ο Schuman, τότε υπουργός εξωτερικών, ο οποίος προετοίμασε ταυτοχρόνως το έδαφος για τα περαιτέρω βήματα προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Στην ιστορική ομιλία του της 9ης Μαΐου 1950, πρότεινε την υπαγωγή της γαλλικής και γερμανικής παραγωγής άνθρακα και χάλυβα σε μια ενιαία ανώτατη αρχή, στο πλαίσιο ενός οργανισμού που θα ήταν ανοικτός και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Οι έξι ιδρυτικές χώρες της ΕΚΑΧ� συμφώνησαν επί της πρότασης αυτής στις 3 Ιουνίου 1950 και η σχετική συνθήκη υπεγράφη στο Παρίσι στις 18 Απριλίου 1951, τέθηκε δε σε ισχύ μετά την κύρωσή της, στις 23 Ιουλίου 1952.

β) Η Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα (ΕΑΚ) – το πρώτο εμπόδιο

Μετά την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την ίδρυση της ΕΚΑΧ, αναπτύχθηκε ένα ακόμη σχέδιο ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης στον ιδιαίτερα ευαίσθητο τομέα της αμυντικής πολιτικής, έπειτα από μια σειρά ραγδαίων γεγονότων στη διεθνή σκηνή�.

Στο επίπεδο των στρατιωτικών συμμαχιών στη δυτική Ευρώπη, το ΝΑΤΟ δεν περιελάμβανε στους κόλπους του την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, η οποία δημιουργήθηκε έναν μήνα μετά τη συγκρότηση της Ατλαντικής Συμμαχίας, παρότι υπήρχε η άποψη, ιδίως στις ΗΠΑ, ότι η χώρα θα έπρεπε να εξοπλιστεί εκ νέου, προκειμένου να ενταχθεί στο δυτικοευρωπαϊκό αμυντικό σύστημα. Όλα τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ συμμερίζονταν αυτήν τη φιλοδοξία, διαφωνούσαν όμως ως προς τον τρόπο υλοποίησής της.

Κατόπιν πιέσεων από την Αμερική, όπου επικρατούσε η άποψη ότι θα έπρεπε να προτιμηθεί ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας έναντι της ενίσχυσης της στρατιωτικής εμπλοκής των Ηνωμένων Πολιτειών, ο γάλλος πρωθυπουργός René Pleven, στις 24 Οκτωβρίου 1950, παρουσίασε μια εναλλακτική πρόταση βασισμένη στο μοντέλο που είχε προτείνει νωρίτερα ο υπουργός εξωτερικών του για την ΕΚΑΧ, δηλαδή την ίδρυση μιας ευρωπαϊκής αμυντικής κοινότητας, που θα επέτρεπε την ενσωμάτωση μελλοντικών γερμανικών στρατιωτικών μονάδων, αποκλειστικά σε επίπεδο τάγματος, υπό την αιγίδα ενός ευρωπαϊκού υπουργείου άμυνας. Η έναρξη των διαπραγματεύσεων έγινε στις 15 Φεβρουαρίου 1951 και τα αποτελέσματά τους υπερέβησαν τις προτάσεις Pleven. Η συνθήκη που υπεγράφη στο Παρίσι στις 27 Μαΐου 1952 από τα κράτη μέλη της ΕΚΑΧ προέβλεπε έναν ευρωπαϊκό στρατό με 40 μεραρχίες, κοινή στολή, διοίκηση υπό τη μορφή εννεαμελούς επιτροπής κατά το πρότυπο της Ανώτατης Αρχής της ΕΚΑΧ, αν και με πιο περιορισμένες εξουσίες, και δομή όμοια με εκείνη της ΕΚΑΧ, αλλά με την ισορροπία ισχύος να κλίνει περισσότερο προς το Συμβούλιο. Επιπλέον, η ΕΑΚ θα μοιραζόταν το ίδιο Δικαστήριο και την ίδια Συνέλευση με την ΕΚΑΧ.

Στη Γαλλία, ωστόσο, το εγχείρημα προσέκρουσε στην έντονη αντίθεση τόσο της κοινής γνώμης όσο και της Εθνοσυνέλευσης, η οποία στις 30 Αυγούστου 1954 καταψήφισε τον νόμο για την κύρωση της Συνθήκης.

Αντί όμως να σημάνει το τέλος των προσπαθειών για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, η απόφαση του γαλλικού Κοινοβουλίου έδωσε πνοή και δύναμη σε όσους τάσσονταν υπέρ μιας πιο λειτουργικής προσέγγισης και πρότειναν την υλοποίηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μέσω της σταδιακής επέκτασης της συνεργασίας στον οικονομικό τομέα. Στις αρχές του 1955, η ίδρυση μιας Κοινότητας για την Ατομική Ενέργεια αποτελούσε πλέον μια από τις προτεραιότητες της πολιτικής ατζέντας, λόγω της πεποίθησης που επικρατούσε ότι η συγκεκριμένη πηγή ενέργειας επρόκειτο να διαδραματίσει εξέχοντα ρόλο στην οικονομία της ηπείρου. Το σχέδιο για την ίδρυση

3 Βέλγιο, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Λουξεμβούργο και Κάτω Χώρες.

4 Στις 25 Ιουνίου 1950 –ένα έτος μετά τη διευθέτηση της κρίσης του Βερολίνου και σε μια χρονική στιγμή όπου σημαντικό μέρος του γαλλικού στρατού ήταν ανεπτυγμένο στην Ινδοκίνα– ξέσπασε ο πόλεμος της Κορέας, φέρνοντας σε κρίσιμο σημείο τις σχέσεις Ανατολής-Δύσης στην Ευρώπη.

1957-2007

1�


μιας ειδικής κοινότητας, που σύντομα θα γινόταν γνωστή ως Ευρατόμ, πρότεινε ο Monnet. Η πρότασή του βρήκε στήριγμα στην πρόταση του Ludwig Erhard�, ο οποίος εισηγήθηκε την ίδρυση μιας τελωνειακής ένωσης. Οι δύο αυτές προτάσεις, μαζί με κάποιες άλλες, συμπεριελήφθησαν στο μνημόνιο της Μπενελούξ, το οποίο επρόκειτο να αποτελέσει τη βάση για τις συζητήσεις στη διάσκεψη της Μεσσίνας�.

γ) Η Κοινή συνέλευση και η αποτυχία της ΕΑΚ

Το γεγονός ότι δεν κατέστη δυνατό να εξασφαλιστεί η κύρωση της ΕΑΚ προκάλεσε αίσθηση στους κόλπους της Κοινής Συνέλευσης. Η ψηφοφορία στη γαλλική Εθνοσυνέλευση πραγματοποιήθηκε στις 30 Αυγούστου. Στην επόμενη κιόλας συνεδρίαση της Κοινής Συνέλευσης�, το θέμα όχι μόνο τέθηκε αλλά συζητήθηκε χωρίς αντεγκλήσεις, με έναν τρόπο που αποτύπωνε τη θετική προσήλωση της Συνέλευσης στο εγχείρημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Ο νέος πρόεδρος της Συνέλευσης, Luigi Pella, αφιέρωσε τη χαιρετιστήρια ομιλία του� στα γεγονότα εκείνου του Αυγούστου, τονίζοντας ότι η απαισιοδοξία που ενδεχομένως θα προκαλούσε η αποτυχία της ΕΑΚ δεν θα μπορούσε να ανακόψει τις προσπάθειες για την επίτευξη των απαραίτητων στόχων. Τη συζήτηση επί της ουσίας του προβλήματος άνοιξε, ωστόσο, ο Jean Monnet, εξηγώντας στη Συνέλευση την απόφασή του να μην ζητήσει την παράταση της θητείας του ως προέδρου της Ανώτατης Αρχής, η οποία εξέπνεε στις 10 Φεβρουαρίου του επόμενου έτους:

....προκειμένου να εργαστώ για την επίτευξη της ευρωπαϊκής ενότητας, η οποία πρέπει να είναι απτή και πραγματική, με πλήρη ελευθερία λόγου και δράσης. Θέλω να συμμετάσχω στις προσπάθειες όλων εκείνων που αγωνίζονται για να συνεχιστεί η πορεία που έχει αρχίσει. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης δεν αποτελούν μόνο μεγάλη ελπίδα αλλά και επείγουσα ανάγκη της εποχής μας, διότι από αυτές εξαρτάται τόσο η ευημερία των λαών μας όσο και η εμπέδωση της ειρήνης�.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης που ακολούθησε σχετικά με την οικονομική πολιτική της ΕΚΑΧ, έγιναν αναρίθμητες –και όχι αυστηρά συναφείς με το υπό συζήτηση θέμα– αναφορές στη μη κύρωση της ΕΑΚ, στο γεγονός ότι δεν είχαν εκχωρηθεί στην Κοινή Συνέλευση εξουσίες κοινοβουλευτικού ελέγχου επί της νεοσυσταθείσας Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης και, γενικότερα, στην ανάγκη ενίσχυσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης10.

Στη συζήτηση που ακολούθησε σχετικά με τη γενική πολιτική της ΕΚΑΧ δόθηκε η ευκαιρία να εξεταστεί η κατάσταση σε μεγαλύτερο βάθος. Τη βάση της συζήτησης αποτέλεσε μια έκθεση της επιτροπής πολιτικών υποθέσεων11, η οποία ασχολείτο μόνον εν μέρει με τα γεγονότα του καλοκαιριού. Τα γεγονότα αυτά, όμως, κυριάρχησαν στη συζήτηση, από την οποία προέκυψε μια ευρεία συμφωνία σχετικά με την ανάγκη υιοθέτησης μιας προσέγγισης υπέρ της ολοκλήρωσης, αν και εξακολουθούσαν να υπάρχουν κάποιες διαφορές επί μιας σειράς ζητημάτων.

5 Γερμανός υπουργός οικονομικών.

6 1-3 Ιουνίου 1955, υπό την προεδρία του λουξεμβουργιανού Josef Bech και με τη συμμετοχή των Paul-Henry Spaak (Βέλγιο), Walter Hallstein (Γερμανία), Antoine Pinay (Γαλλία), Gaetano Martino (Ιταλία) και Jan Willem Beyen (Κάτω Χώρες).

7 29 Νοεμβρίου - 2 Δεκεμβρίου 1954.

8 Έγγραφο B 1, σελ. 10-13.

9 Έγγραφο B 2, σελ. 21-22. Το χωρίο που παρατίθεται στο κείμενο προέρχεται αυτούσιο από το ψήφισμα σχετικά με την παραίτηση του Monnet, που εγκρίθηκε την ίδια ημέρα (αυτόθι, σελ. 113). Για το κείμενο της πρότασης (Sassen, Mollet και Delbos), που εγκρίθηκε χωρίς τροπολογία, βλ. αυτόθι, σελ. 87-88.

10 Αυτόθι, σελ. 22-61.

11 Έγγραφο Δ 1. Η έκθεση δεν περιελάμβανε πρόταση ψηφίσματος, η οποία αναβλήθηκε για αργότερα.

16


Στην ομιλία της12, η εισηγήτρια Margeretha Klompé επικεντρώθηκε στην εσωτερική λειτουργία της Κοινότητας και ιδίως στον ρόλο της Συνέλευσης και στη διεύρυνση των αρμοδιοτήτων της ΕΚΑΧ. Κατά την ανάλυση του πρώτου επιχειρήματος, πρέπει να εξεταστούν δύο παράγοντες: η κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στο πλαίσιο της ισχύουσας νομοθεσίας, οι δυνατότητες της οποίας δεν είχαν αξιοποιηθεί πλήρως, σύμφωνα με την εισηγήτρια, και οι απαραίτητες τροποποιήσεις της Συνθήκης. Εν προκειμένω, η κ. Klompé ζήτησε να εκχωρηθούν στη Συνέλευση μεγαλύτερες δημοσιονομικές εξουσίες για την έγκριση προτάσεων μομφής κατά των εκτελεστικών οργάνων. Τάχθηκε υπέρ της αύξησης των αρμοδιοτήτων της ΕΚΑΧ, αναφέροντας διάφορους τομείς που σχετίζονταν με εκείνους που είχαν ήδη τεθεί υπό την αρμοδιότητά της και επισημαίνοντας τη δυσκολία διαμόρφωσης μιας πολιτικής για τον άνθρακα ανεξάρτητης από τη συνολική ενεργειακή πολιτική, η οποία τότε παρέμενε υπό την αποκλειστική αρμοδιότητα των εθνικών κρατών.

Το ζήτημα αυτό, το οποίο εξεταζόταν στην έκθεση της κ. Klompé1�, απασχολούσε ιδιαίτερα πολλά μέλη της Συνέλευσης, τα οποία θεωρούσαν ότι η προτεινόμενη λύση για τη διεύρυνση των ευρωπαϊκών αρμοδιοτήτων συνιστούσε εγκατάλειψη της υπερεθνικής ιδέας.

Στη συνέχεια, οι ομιλητές που έλαβαν διαδοχικά τον λόγο1�, με μοναδική εξαίρεση τον Michel Debré1�, εμφανίστηκαν να διαπνέονται στο σύνολό τους από ένα κοινό φιλοευρωπαϊκό αίσθημα, όσον αφορά τόσο τη βελτίωση των εσωτερικών διαδικασιών όσο και τη διεύρυνση των αρμοδιοτήτων της ΕΚΑΧ (βασικά στην ενέργεια αλλά και στις μεταφορές), προβάλλοντας κατά βάση επιχειρήματα παρόμοια με εκείνα της κ. Klompé.

2. το ψήφισμα Teitgen Στις 2 Δεκεμβρίου 1954, η Κοινή Συνέλευση της ΕΚΑΧ συζήτησε την έκθεση σχετικά με τις ελεγκτικές εξουσίες της Κοινής Συνέλευσης και την άσκησή τους1� του κ. Pierre-Henri Teitgen, η οποία αποτέλεσε τη βάση για ένα ψήφισμα αποτελούμενο από τρία μέρη: στο πρώτο μέρος εξετάζονταν διοργανικά προβλήματα τα οποία θα μπορούσαν να επιλυθούν δυνάμει της ισχύουσας Συνθήκης, στο δεύτερο διατυπωνόταν το αίτημα για εκχώρηση «συντακτικής εξουσίας» στη Συνέλευση βάσει της ισχύουσας Συνθήκης, και στο τρίτο προτεινόταν η συγκρότηση μιας ομάδας εργασίας με αντικείμενο την ανάδειξη της Συνέλευσης με καθολική ψηφοφορία, τις εξουσίες της ΕΚΑΧ και τη διεύρυνση των αρμοδιοτήτων της1�.

Η έκθεση ξεκινούσε έχοντας ως σημείο αφετηρίας την υφιστάμενη τότε θεσμική κατάσταση. Η Συνέλευση στερείτο ορισμένων βασικών κοινοβουλευτικών εξουσιών, όπως η νομοθετική και η δημοσιονομική εξουσία, αλλά διέθετε την άλλη βασική εξουσία, αυτήν της άσκησης ελέγχου στα όργανα της εκτελεστικής εξουσίας, αν και χωρίς το δικαίωμα να εκφράζει την έλλειψη εμπιστοσύνης της προς αυτά. Ο εν λόγω έλεγχος δεν ήταν απλώς τεχνικός, αλλά είχε αναμφίλεκτη πολιτική αξία. Η Συνέλευση είχε επίσης το δικαίωμα να συμμετέχει στην τροποποίηση της Συνθήκης. Τέλος, και σε γενικότερο επίπεδο, η ΕΚΑΧ είχε σχεδιαστεί ως η

12 Έγγραφο B 3, σελ. 77-84

13 Έγγραφο Δ 1, σελ. 7.

14 Οι ομιλητές που έλαβαν τον λόγο μετά την εισηγήτρια, με τη σειρά που μίλησαν, ήταν οι εξής: Gérard Jaquet, Pierre Wigny, Michel Debré, Jonkheer Marinus van der Goes van Naters, Willy Birkelbach, Giuseppe Togni, Gerrit Vixseboxse, Nicolas Margue, Hermann Kopf και Fernand Dehousse.

15 Ο Debré εξέφρασε την αντίθεσή του στην επέκταση των καθηκόντων της ΕΚΑΧ και τη δυσαρέσκειά του για το γεγονός ότι μια συνέλευση, που καθήκον της ήταν ο έλεγχος των οικονομικών δραστηριοτήτων της Ανώτατης Αρχής, ασχολείτο τόσο διεξοδικά με θέματα πολιτικής.

16 Έγγραφο Δ 2.

17 Έγγραφο Α 1. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ο κ. Michel Debré διερωτήθηκε μήπως τελικά αυτό το δεύτερο μέρος, παρότι σύντομο, θα έπρεπε να αποτελέσει τη βάση για ολόκληρο το ψήφισμα. Έγγραφο Β 4, σελ. 142.

1957-2007

1�


πρώτη ενσάρκωση μιας αναδυόμενης κοινότητας, οι μελλοντικές προοπτικές της οποίας υπερέβαιναν κατά πολύ τις υφιστάμενες αρμοδιότητές της, γεγονός που αναγνωριζόταν ευρέως, τόσο στους επαγγελματικούς κύκλους όσο και από την πλευρά των εθνικών κυβερνήσεων. Εν προκειμένω,

Οι κυβερνήσεις μας έχουν αναλάβει την αυστηρή δέσμευση να εφαρμόζουν πιστά το γράμμα και το πνεύμα της Συνθήκης. Θωρακισμένη χάρη στη δέσμευση αυτή, η Συνέλευση δικαιούται, κατόπιν συζήτησης και έγκρισης κατάλληλων ψηφισμάτων, να εφιστά την προσοχή των κρατών μελών σε κάθε πολιτική που, με τις άμεσες ή μελλοντικές επιπτώσεις της, θέτει σε κίνδυνο την ύπαρξη και την αποτελεσματικότητα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα και διαψεύδει τις ελπίδες που αυτή εκφράζει1�.

Αυτός ο ρόλος της κοινοβουλευτικής κινητήριας δύναμης, τον οποίο αξίωνε η Συνέλευση, αποτέλεσε και το έναυσμα για την πρόταση της ανάδειξής της με καθολική ψηφοφορία, γεγονός που θα της προσέδιδε μεγαλύτερο ηθικό και πολιτικό κύρος. Για τον σκοπό αυτόν, προτάθηκε η συγκρότηση μιας ομάδας εργασίας, ανάμεσα στις ευθύνες της οποίας θα ήταν και η «εξέταση του βαθμού στον οποίο μπορεί από την κτηθείσα εμπειρία να συναχθεί το συμπέρασμα ότι χρειάζεται να οριστούν καλύτερα ορισμένες εξουσίες και ενδεχομένως να διευρυνθούν οι εξουσίες της Κοινότητας»19.

Παρουσιάζοντας την έκθεσή του, ο κ. Teitgen20 εξέθεσε εν συντομία τα επιχειρήματα υπέρ της ανάδειξης της ΕΚΑΧ με καθολική ψηφοφορία και υπέρ της διεύρυνσης των εξουσιών της, αναφέροντας χαρακτηριστικά παραδείγματα και, κυρίως, επισημαίνοντας τους τρόπους με τους οποίους συνδέονταν οι δύο στόχοι. Ευθυγραμμιζόμενος με τις απόψεις που κυριαρχούσαν την περίοδο εκείνη στους φιλοευρωπαϊκούς κύκλους, ο εισηγητής ξεχώρισε την ενέργεια ως τον τομέα όπου θα έπρεπε να εκχωρηθούν νέες αρμοδιότητες στην ΕΚΑΧ, υποστηρίζοντας ότι, πέρα από τη συμπληρωματική φύση των εξουσιών αυτών, υπήρχαν και άλλοι λόγοι που συνέτειναν προς την κατεύθυνση αυτή και τους οποίους θα παρουσίαζε με ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Ο κ. Teitgen επεσήμανε ότι οι εθνικές κυβερνήσεις δεν είχαν εκμεταλλευτεί σχεδόν καθόλου τη δυνατότητα χρήσης ενισχύσεων της ΕΚΑΧ για τις επιχειρήσεις, προκειμένου να επιλύσουν προβλήματα που σχετίζονταν με απολύσεις· κατά τη γνώμη του, αυτό οφειλόταν στον φόβο των κυβερνήσεων να μην προκαλέσουν κοινωνικές στρεβλώσεις μεταξύ των διαφόρων τομέων στα αντίστοιχα κράτη τους, π.χ. μεταξύ των βιομηχανιών άνθρακα και χάλυβα αφενός, οι οποίες μπορούσαν να λαμβάνουν ενισχύσεις από την ΕΚΑΧ, και των λοιπών βιομηχανιών αφετέρου, οι οποίες δεν είχαν τη δυνατότητα αυτή. Για τον λόγο αυτόν, ο εισηγητής υποστήριξε ότι οι εξουσίες της Κοινότητας θα έπρεπε να διευρυνθούν, ώστε να συμπεριλάβουν ένα ευρύ φάσμα οικονομικών και κοινωνικών μέτρων.

Η διεύρυνση των εξουσιών της Κοινότητας δικαιολογούσε και την πρόταση για την ανάδειξη της Συνέλευσης με καθολική ψηφοφορία, καθώς η κοινή γνώμη στις διάφορες χώρες δεν θα μπορούσε να αντιληφθεί τους λόγους για την εκχώρηση τέτοιας νομιμότητας σε μια Συνέλευση που το μόνο που καλείτο να συζητά ήταν θέματα που σχετίζονταν με τον άνθρακα και τον χάλυβα. Επιπλέον, υπέρ της διεύρυνσης των εξουσιών συνηγορούσε και το γεγονός ότι:

Βλέπουμε πολύ απλά ότι υπάρχουν προβλήματα η λύση των οποίων μπορεί να εξευρεθεί μόνο σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η λύση είναι ευρωπαϊκή γιατί το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό και η εξουσία της λήψης αποφάσεων για την επίλυση αυτών των προβλημάτων πρέπει να βρίσκεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε αυτή τη βάση στηρίζεται το επιχείρημά μας, όταν κάνουμε λόγο για ανάγκη δημιουργίας ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων21.


19 Αυτόθι, σελ. 18.

20 Η ομιλία περιέχεται στο έγγραφο B 4, σελ. 124-132. Τα σημεία που αναφέρονται εδώ βρίσκονται στις σελίδες 131-132.


18


Στη συζήτηση που ακολούθησε έλαβαν τον λόγο πολλά μέλη22. Οι συζητήσεις, οι οποίες ήταν υψηλού επιπέδου και από πολιτιστική άποψη, επικεντρώθηκαν κυρίως σε θεμελιώδεις αξίες και ιδίως στην υπερεθνικότητα, για την οποία ακούστηκαν διάφορα επιχειρήματα, υπέρ και κατά. Αυτή ήταν η αρχή που σε γενικές γραμμές υπαγόρευσε την προσέγγιση που ακολουθήθηκε όσον αφορά τη διεύρυνση των εξουσιών της ΕΚΑΧ, ενώ το ζήτημα των εκλογών φάνηκε πως συγκέντρωσε λιγότερο το ενδιαφέρον των ομιλητών, αφού του αφιέρωσαν λιγότερο χρόνο στις ομιλίες τους.

Η «πολιτικοποίηση της ΕΚΑΧ» ήταν το βασικό θέμα της ομιλίας του κ. Carcaterra2�, ο οποίος στήριξε πλήρως την πρόταση ψηφίσματος. Στην πράξη, «πολιτικοποίηση» της ΕΚΑΧ σήμαινε συμμετοχή των υπουργών των κρατών μελών, ώστε να μπορεί η Συνέλευση να ασκεί άμεση επιρροή στις εθνικές πολιτικές. Για τον λόγο αυτόν, ήταν επίσης σημαντικό τα ψηφίσματα της Συνέλευσης να έχουν αντίκτυπο πέρα από τα στενά όρια του ίδιου του οργάνου και να οδηγούν σε συγκεκριμένα αποτελέσματα2�. Οι στόχοι αυτοί μπορούσαν να επιτευχθούν χωρίς τροποποίηση της Συνθήκης, επιλογή την οποία δεν απέκλεισε ο ομιλητής, παρότι θεωρούσε ότι η τροποποίηση αποτελούσε ένα μέσο που θα έπρεπε να χρησιμοποιείται όταν οι άλλες μέθοδοι δεν επαρκούσαν για την υλοποίηση της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Κάποια μέλη, όπως ο κ. Maroger2�, τάχθηκαν υπέρ μιας προσεκτικής βαθμιαίας προσέγγισης, προβάλλοντας ως παράδειγμα την ιστορική εξέλιξη της γερμανικής ενοποίησης, η οποία είχε συντελεστεί μετά από μια μακρά περίοδο τελωνειακής ένωσης και εξετάζοντας ποια έννοια της «κοινότητας» θα έπρεπε να υιοθετηθεί. Ήταν απαραίτητο να αποσαφηνιστεί το περιεχόμενο της έννοιας της «κοινότητας», προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο αντικειμενικός βραχυπρόθεσμος και μεσοπρόθεσμος κίνδυνος να ζημιωθούν οι καταναλωτές και να αποξενωθούν οι πολίτες από την Κοινότητα εάν διευρύνονταν απότομα οι εξουσίες.

Ο κ. Debré2�, γκωλιστής και πολέμιος της υπερεθνικότητας, αλλά υπέρμαχος μιας «πολιτικής οργάνωσης των ευρωπαϊκών εθνών», τόνισε ότι η εν εξελίξει τότε πορεία της οικοδόμησης της Ευρώπης ήταν μη αναστρέψιμη, λόγω της ύπαρξης υπερεθνικών οργάνων.

Ο κ. Motz2� τάχθηκε υπέρ της πρότασης ψηφίσματος και, βασιζόμενος στην εμπειρία των χωρών της Μπενελούξ, ασχολήθηκε με τα ζητήματα της τελωνειακής ένωσης και των ζωνών ελεύθερων συναλλαγών, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η ΕΚΑΧ θα έπρεπε να αποτελέσει την αφετηρία για τη δημιουργία μιας ευρύτερης οικονομικής κοινότητας.

Ο κ. Bruins Slot2� εξέφρασε μια πιο απαισιόδοξη άποψη και, μετά από μια σειρά συγκεκριμένων παρατηρήσεων επί της έκθεσης Teitgen, δήλωσε ότι η πορεία προς την ολοκλήρωση είχε περιέλθει σε τέλμα και ότι ήταν μάταιο υπό τις υφιστάμενες συνθήκες να προτείνεται η ανάδειξη της Συνέλευσης με άμεση ψηφοφορία, καθώς τα εμπόδια στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση

22 Antonio Carcaterra, Reynaud Maroger, Michel Debré, Roger Motz, Bruins Slot, Fernand Dehousse, Hermann Kopf, Henri Fayat, Pierre Wigny, Paul J Kapteijn, Gerard M Nederhorst.

23 Έγγραφο B 4, σελ. 133-136.

24 Ο ομιλητής υποστήριξε τις ιδέες του αναφερόμενος στην έννοια της κοινότητας (Gemeinschaft), η οποία είχε οριστεί επιστημονικά από τον Tonnies και γενικότερα από τη γερμανική κοινωνιολογία του ύστερου 19ου αιώνα. Η εν λόγω έννοια αναφέρεται σε μια κοινότητα συμφερόντων, όπου οι συμμετέχοντες είναι ενωμένοι και έκαστος έχει ισότιμο δικαίωμα στις αναλήψεις και στην ανακατανομή των πόρων σύμφωνα με τις ανάγκες του. Η ΕΚΑΧ εμπίπτει στον ορισμό αυτόν, όπως αποδεικνύει ο ομιλητής με καίριες αναφορές σε διατάξεις της Συνθήκης και ιδίως σε τμήματα του προοιμίου της, όπου υιοθετείται η έννοια όπως ορίστηκε από τον Tonnies.

25 Έγγραφο B 4, σελ. 136-140.

26 Αυτόθι, σελ. 141-145.

27 Αυτόθι, σελ. 145-147.

28 Αυτόθι, σελ. 147-151.

1957-2007

1�


προέρχονταν από τις εθνικές κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια και, ως εκ τούτου, η επανεκκίνηση του εγχειρήματος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης θα έπρεπε να αρχίσει από το εθνικό και όχι το υπερεθνικό επίπεδο.

Τελικά, η πρόταση ψηφίσματος εγκρίθηκε χωρίς ουσιαστικές τροπολογίες29. Για τους σκοπούς του παρόντος, επισημαίνονται δύο βασικά ενδιαφέροντα σημεία στο κείμενο που εγκρίθηκε: η παράγραφος όπου η Συνέλευση αναγνωρίζει στον εαυτό της την αρμοδιότητα να συζητά ψηφίσματα για τροποποιήσεις της Συνθήκης�0 και η παράγραφος όπου προτείνεται η συγκρότηση μιας ομάδας εργασίας σχετικά με τη

διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί για την εξέταση των προσφορότερων και καταλληλότερων τρόπων: ...

2. για την επέκταση των αρμοδιοτήτων της Κοινότητας και γενικά για τη διεύρυνση της κοινής αγοράς,

3. για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που σχετίζονται με την ανάδειξη των μελών της Συνέλευσης μέσω καθολικής ψηφοφορίας�1.

3. Η συγκρότηση της ομάδας εργασίαςΤο προεδρείο της Συνέλευσης εξέτασε το ζήτημα και συνέταξε μια πρόταση ψηφίσματος για την εφαρμογή της παραγράφου V του ψηφίσματος της 2ας Δεκεμβρίου 1954 σχετικά με τη συγκρότηση μιας ομάδας εργασίας. Εισηγητής ορίστηκε ο πρόεδρος της Συνέλευσης, Luigi Pella.

Στην έκθεση�2 εξεταζόταν η φύση της ομάδας εργασίας –θα ήταν παρόμοια με τις επιτροπές της Συνέλευσης και μελλοντικά θα μπορούσε να μετατραπεί σε τέτοια επιτροπή– και κατά συνέπεια οι σχέσεις της με τα άλλα όργανα της Συνέλευσης. Σε ό,τι αφορά τη σύνθεσή της, το προεδρείο πρότεινε να έχει 26 μέλη που θα εκπροσωπούσαν τις ομάδες και τα κράτη μέλη, ενώ θα επιλέγονταν κατά βάση μέλη που είχαν ευθύνες στο πλαίσιο των διαφόρων γενικών επιτροπών της Συνέλευσης. Η ομάδα εργασίας θα περιελάμβανε έξι μέλη από καθεμιά από τις τρεις μεγαλύτερες χώρες (Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία), τρεις από το Βέλγιο και την Ολλανδία και δύο από το Λουξεμβούργο. Τα μέλη αυτά θα διορίζονταν από τη Συνέλευση κατόπιν πρότασης του προεδρείου σε συνεργασία με τις επιτροπές και τις ομάδες. Η πρόταση ψηφίσματος περιελάμβανε λιγότερες λεπτομέρειες από ό,τι αναμενόταν στο ψήφισμα.

Η συζήτηση πραγματοποιήθηκε στις 6 και στις 9 Μαΐου 1955�� και, παρά την άκρως τεχνική φύση της πρότασης, ο διάλογος ήταν ζωηρός, αλλά χωρίς ιδιαίτερη σημασία για τους σκοπούς του παρόντος. Το ψήφισμα εγκρίθηκε στις 9 Μαΐου��.

29 Έγγραφο A 1.

30 Αυτόθι. Σημείο IV του ψηφίσματος.

31 Αυτόθι. Σημείο V του ψηφίσματος.


33 Έγγραφο Β 5, σελ. 212-223, και έγγραφο B 6, σελ. 223-246.


20


4. Η ομάδα εργασίας

Στις 13 Μαΐου 1955 η Συνέλευση διόρισε την ομάδα εργασίας, η οποία απαρτιζόταν από 28 μέλη��. Την επομένη, η ομάδα εργασίας συνήλθε για πρώτη φορά και εξέλεξε πρόεδρο τον κ. Roger Motz και αντιπροέδρους τον κ. Wolfgang Pohle και τον κ. Gerard Jacquet��.

Από τη συγκρότησή της έως τον Φεβρουάριο του 1957, στην ομάδα εργασίας συμμετείχαν τα ακόλουθα μελη: Martin Blank, Heinz Braun��, Henri-Guy Caillavet��, Enrico Carboni, Antonio Carcaterra�9, Giuseppe Caron, Alfred Chupin, Napoléon Cochart�0, Fernand Dehousse, Jean Fohrmann, Jonkheer Marinus van der Goes van Naters, Gilles Gozard�1, Cornelis P. Hazenbosch, Gerard Jaquet�2, Margaretha Klompé��, Hermann Kopf, Gerhard Kreyssig, Ugo La Malfa��, Nicolas Margue, François de Menthon, Roger Motz, Erwin Müller, Joseph Oesterle, Attilio Piccioni��, Alain Poher, Wolfgang Pohle, Roger de Saivre��, Vincenzo Selvaggi��, Alberto Simonini��, Herbert Wehner, Pierre Wigny.

Στα αρχεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τηρούνται τα πρακτικά των 18 συνεδριάσεων�9 από την εναρκτήρια συνεδρίαση έως τη συνεδρίαση της 26ης Φεβρουαρίου 1958, η οποία δεν φαίνεται πως ήταν η τελευταία. Μετά την υπογραφή των Συνθηκών της Ρώμης, η ομάδα εργασίας εξέτασε το ζήτημα των απαιτούμενων τροποποιήσεων της Συνθήκης ΕΚΑΧ.

Σύμφωνα με τους στόχους που ορίζονταν στο ψήφισμα με το οποίο συγκροτήθηκε, η ομάδα εργασίας επικεντρώθηκε σε δύο τομείς: αφενός μεν στη βελτίωση της άσκησης και στη διεύρυνση των εξουσιών της ΕΚΑΧ, αφετέρου δε στη δημιουργία μιας ενιαίας αγοράς πέρα από τους τομείς του άνθρακα και του χάλυβα.

35 Έγγραφο Β 7, σελ. 435-436.

36 Έγγραφο Γ 1.

37 Έως τον Νοέμβριο του 1955.

38 Από τον Φεβρουάριο του 1956.

39 Έως τον Νοέμβριο του 1955.

40 Έως τον Ιούλιο του 1955.

41 Από τον Φεβρουάριο του 1956.

42 Έως τον Φεβρουάριο του 1956.

43 Έως τον Οκτώβριο του 1956.

44 Έως τον Μάιο του 1956.

45 Από τον Μάιο του 1956.

46 Έως τον Φεβρουάριο του 1956.



49 Δεν βρέθηκαν στο αρχείο τα πρακτικά της συνάντησης της 7ης Ιανουαρίου 1957.

1957-2007

21

I I Η Κ Ο Ι Ν Η Σ Υ Ν Ε Λ Ε Υ Σ Η Κ Α Ι Ο Ι Π Ρ Ο Ε Τ Ο Ι Μ Α Σ Ι Ε Σ Γ Ι Α Τ Ι Σ Σ Υ Ν Θ Η Κ Ε Σ Τ Η Σ Ρ Ω Μ Η Σ

II

Η Κ Ο Ι Ν Η σ υ Ν Ε λ Ε υ σ Η Κ Α Ι Ο Ι Π Ρ Ο Ε τ Ο Ι Μ Α σ Ι Ε σ γ Ι Α τ Ι σ σ υ Ν Θ Η Κ Ε σ τ Η σ Ρ Ω Μ Η σ

1. Η συνέλευση και η διάσκεψη της ΜεσσίναςΗ Συνέλευση παρακολουθούσε στενά τις συζητήσεις και τις πρωτοβουλίες σχετικά με την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, ιδίως εκείνες που διοργανώνονταν από τις εθνικές κυβερνήσεις. Μια από αυτές ήταν και η διάσκεψη της Μεσσίνας, η οποία είχε ως αντικείμενο την εξέταση της γερμανικής πρότασης για την τελωνειακή ένωση και της πρότασης του Jean Monnet για την Ευρατόμ.

Η διάσκεψη πραγματοποιήθηκε στις αρχές Ιουνίου του 1955· στα μέσα Μαΐου, η Συνέλευση ενέκρινε ψήφισμα με το οποίο καθόριζε τη στάση της πριν από τη διάσκεψη�0. Στο ψήφισμά της, η Συνέλευση καλούσε τους υπουργούς εξωτερικών να ζητήσουν από τα θεσμικά όργανα της Κοινότητας να καταρτίσουν προτάσεις για την επέκταση της ΕΚΑΧ και να διοργανώσουν μία ή περισσότερες διακυβερνητικές διασκέψεις, όπου θα συντάσσονταν τα σχέδια των συνθηκών που απαιτούνταν για τα επόμενα στάδια της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Ο διάλογος που προηγήθηκε της έγκρισης του ψηφίσματος παρέχει σαφείς ενδείξεις για τον σκοπό του και για τις προσδοκίες των μελών. Συγκεκριμένα, το αίτημα για μία ή περισσότερες διακυβερνητικές διασκέψεις είχε ως στόχο τη συμμετοχή των κυβερνήσεων στη σύνταξη των σχεδίων των συνθηκών και άρα την εξασφάλιση της στήριξης των επιμέρους κρατών�1. Ωστόσο, όπως εμμέσως παραδέχεται και ένα σημαίνον μέλος της Συνέλευσης, είναι δύσκολο να αντληθούν ασφαλή συμπεράσματα για τις προθέσεις των μελών από τη συζήτηση της 14ης Μαΐου�2.

Στη Μεσσίνα, οι υπουργοί εξωτερικών συγκρότησαν μια επιτροπή εμπειρογνωμόνων για να συντάξει μια έκθεση με προτάσεις για την ενιαία αγορά και την Ευρατόμ, προκειμένου να υποβληθεί στην επικείμενη διάσκεψη των υπουργών εξωτερικών (στη Βενετία στις 29 Μαΐου 1956). Στη διάσκεψη αυτή θα αποφασιζόταν η δράση που θα έπρεπε να αναληφθεί βάσει της έκθεσης και θα συγκαλείτο διακυβερνητική διάσκεψη. Ο Paul-Henri Spaak διορίστηκε πρόεδρος της επιτροπής των εμπειρογνωμόνων.

Ο διάλογος που πραγματοποιήθηκε μετά τη διάσκεψη της Μεσσίνας βάσει μιας πρότασης ψηφίσματος που υποβλήθηκε από την επιτροπή πολιτικών υποθέσεων προχώρησε σε περισσότερες λεπτομέρειες��. Η Συνέλευση�� επεσήμανε πως, παρότι δεν παρείχε σαφείς

50 Έγγραφο B 8, σελ. 485-501. Την προηγούμενη ημέρα, η Συνέλευση είχε συγκροτήσει μια ομάδα εργασίας για να ερευνήσει το ζήτημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

51 Ομιλία της κ. Klompé, αυτόθι, σελ. 488.

52 Ομιλία του κ. Dehousse, αυτόθι, σελ. 489. Το μέλος από τη Σοσιαλιστική Ομάδα παραδέχτηκε ότι η ομάδα εργασίας δεν είχε προλάβει να συνεδριάσει πριν από τη διάσκεψη της Μεσσίνας.



22


απαντήσεις, το ψήφισμα της Μεσσίνας ελάμβανε υπόψη τις ανησυχίες της. Χαιρέτισε το γεγονός ότι ως πρόεδρος της επιτροπής των εμπειρογνωμόνων είχε διοριστεί μια πολιτική προσωπικότητα και έδωσε εντολή στην ομάδα εργασίας της να αξιολογήσει το αποτέλεσμα της διάσκεψης. Η Συνέλευση δεν ήταν πλήρως ικανοποιημένη με τον, κατά την άποψή της, περιορισμένο ρόλο που η διάσκεψη θεωρούσε ότι θα έπρεπε να διαδραματίσει στο έργο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και με το γεγονός ότι η διάσκεψη δεν είχε κατανοήσει πλήρως την ιδιαίτερη θέση της ΕΚΑΧ στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών οργανισμών��.

Η κ. Klompé, εισηγήτρια της επιτροπής πολιτικών υποθέσεων, αναφέρθηκε στις δύο δυνητικές κατευθύνσεις της πορείας προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση που είχαν προταθεί στη Μεσσίνα, δηλαδή μια τομεακή προσέγγιση και μια διατομεακή προσέγγιση, η οποία συνίστατο στη δημιουργία μιας κοινής αγοράς. Η εισηγήτρια τάχθηκε υπέρ της δεύτερης προσέγγισης, τόσο λόγω της διασύνδεσης των διαφόρων τομέων της σύγχρονης οικονομίας όσο και για το γεγονός ότι:

Αυτό που επιδιώκουμε είναι μια κοινότητα συμφερόντων όπου όλοι οι πολίτες της Κοινότητας, ανεξαρτήτως της χώρας όπου διαβιούν, θα έχουν το αίσθημα ότι τα μέτρα που λαμβάνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο τους αφορούν –και τους ωφελούν– άμεσα.

Εάν εγκρίναμε μια τομεακή προσέγγιση, ενδεχομένως ορισμένες χώρες θα αντλούσαν τα οφέλη της ολοκλήρωσης ενώ κάποιες άλλες θα υφίσταντο τις αρνητικές επιπτώσεις της56.

Παρότι τήρησε μια θετική στάση σε γενικές γραμμές, ο κ. Kopf εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για το γεγονός ότι οι υπουργοί εξωτερικών δεν έκαναν καμία αναφορά στη συμμετοχή της Συνέλευσης στο έργο της διάσκεψης και ότι η διάσκεψη της Μεσσίνας αγνόησε τις προτάσεις της Γερμανίας και της Μπενελούξ ιδίως σε ό,τι αφορά τον κοινοβουλευτικό έλεγχο – ένα ζήτημα κάθε άλλο παρά δευτερεύον για την οικοδόμηση ενός στέρεου θεσμικού πλαισίου:

Ο κοινοβουλευτικός έλεγχος, βεβαίως, προϋποθέτει την ύπαρξη εκτελεστικής εξουσίας. Το Κοινοβούλιο αποτελεί το φυσικό αντίβαρο της εκτελεστικής εξουσίας, της κυβέρνησης. Πρέπει να ληφθούν θεσμικά μέτρα για να διασφαλιστεί η ύπαρξη ενός κοινοβουλίου ως αντίβαρου της εκτελεστικής εξουσίας57.

Ο κ. Vendroux τήρησε μια πιο επικριτική, μάλλον αταίριαστη στο όλο πλαίσιο, στάση, εκφράζοντας την αμφιβολία του για το εάν η Συνέλευση θα έπρεπε να εξετάζει τα ζητήματα της διεύρυνσης του πεδίου των αρμοδιοτήτων της και του τρόπου οργάνωσης της Ευρώπης, δεδομένου ότι δεν υπήρχε άρθρο στη Συνθήκη που να της αναθέτει σχετική εξουσία. Επέστησε την προσοχή στη διάσταση απόψεων μεταξύ της Συνέλευσης και της Ανώτατης Αρχής, η οποία θεωρούσε ως συμβολή στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση την πρόοδο της ΕΚΑΧ στο δικό της πεδίο αρμοδιοτήτων και φρονούσε ότι η προαγωγή της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ήταν ευθύνη των εθνικών κυβερνήσεων και κοινοβουλίων��.

Σε έναν από τους πιο επικριτικούς λόγους που εκφωνήθηκαν, ο κ. Wehner δήλωσε ότι η Μεσσίνα δεν είχε δώσει επαρκή έμφαση στη σημασία της οικονομικής πολιτικής της ΕΚΑΧ για την περαιτέρω οικονομική συνεργασία στην Ευρώπη και προέβη σε μια λεπτομερή επισκόπηση των εργαλείων με τα οποία θα μπορούσε να σφυρηλατηθεί η συνεργασία αυτή�9.

55 Στις εν λόγω αρνητικές πτυχές αναφέρθηκαν με ποικίλους βαθμούς έμφασης διάφοροι ομιλητές, περιλαμβανομένου του κ. Wehner, λεπτομέρειες της ομιλίας του οποίου παρατίθενται στη συνέχεια. Στο ψήφισμα που εγκρίθηκε μετά τον διάλογο δεν γίνεται αναφορά σε αυτές τις αρνητικές πτυχές.

56 Έγγραφο B 9, σελ. 600.


58 Αυτόθι, σελ. 606-609.

59 Αυτόθι, σελ. 609-612

1957-2007

2�


Ο κ. Wigny εξέφρασε μια ιδιαίτερα αισιόδοξη άποψη, δηλώνοντας ότι ήταν υπερήφανος που ήταν μέλος μιας Συνέλευσης που μπορούσε να κατανοήσει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο τους μηχανισμούς της κοινής αγοράς. Δήλωσε, επίσης, ότι δεν μπορούσε να κατανοήσει τις προτάσεις για την ανάδειξη της Συνέλευσης με καθολική ψηφοφορία, καθώς αυτός ο τρόπος νομιμοποίησης της Συνέλευσης όχι μόνο δεν θα κατάφερνε να εμπνεύσει στους ψηφοφόρους ένα κοινό αίσθημα του ανήκειν αλλά ταυτοχρόνως θα διαρρήγνυε τους πολύτιμους δεσμούς μεταξύ της Συνέλευσης και των εθνικών κοινοβουλίων�0.

Ο κ. Maroger ήταν ακόμα πιο αισιόδοξος, παρουσιάζοντας την άποψή του για τη μορφή που θα έπρεπε να έχει μια κοινή αγορά. Η ανάγνωση της ομιλίας του παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον 50 χρόνια μετά την εκφώνησή της, υπό το πρίσμα όσων έχουν μεσολαβήσει έκτοτε. Ο κ. Maroger δήλωσε ότι η ενιαία αγορά δεν σήμαινε ότι όλοι θα είχαν τους ίδιους μισθούς, τους ίδιους φόρους ή το ίδιο νόμισμα, αλλά ότι θα είχαν όλοι τους ίδιους φορολογικούς μηχανισμούς κατανεμημένους με τον ίδιο τρόπο μεταξύ των διαφόρων πηγών εισοδήματος, με τις ίδιες κοινωνικές επιβαρύνσεις και μετατρέψιμα νομίσματα�1.

Ο κ. von Merkatz τόνισε τη σημασία των θεσμικών ζητημάτων στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και δήλωσε ότι η επιτυχία της διάσκεψης της Μεσσίνας συνίστατο προπαντός στο γεγονός ότι δεν παρέβλεψε την ανάγκη αποτελεσματικής οργάνωσης των θεσμικών οργάνων και ότι προσδιόρισε σαφώς τα προβλήματα σε κάθε τομέα της διαδικασίας της οικονομικής ολοκλήρωσης�2.

2. Η επιτροπή των εμπειρογνωμόνων και η Κοινή συνέλευσηΗ σχέση μεταξύ της επιτροπής των εμπειρογνωμόνων και της Συνέλευσης αποτελεί το πρώτο παράδειγμα συνεργασίας ενός διακυβερνητικού οργάνου με ένα αντιπροσωπευτικό όργανο για την αναθεώρηση ή την ενοποίηση των κειμένων στα οποία στηρίζεται η διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Ο κ. Spaak, ο οποίος αποτέλεσε την πολιτική κινητήρια δύναμη στα δύο διακυβερνητικά όργανα που συγκροτήθηκαν διαδοχικά την περίοδο 1955-1957 και είχε ήδη διατελέσει πρόεδρος της Κοινής Συνέλευσης, τηρούσε προσωπικά ενήμερη τη Συνέλευση και την ομάδα εργασίας της. Παρευρέθη σε δύο συνεδριάσεις της ομάδας εργασίας, στις 19 Δεκεμβρίου 1955�� και στις 8 Δεκεμβρίου 1956��, και ενημέρωσε ο ίδιος τη Συνέλευση στις 13 Μαρτίου 1956��. Οι τρεις αυτές συνεδριάσεις πραγματοποιήθηκαν σε διαφορετικά στάδια της διαπραγματευτικής διαδικασίας. Τον Δεκέμβριο του 1955, η επιτροπή των εμπειρογνωμόνων μετρούσε μόλις λίγους μήνες ζωής· έως τις 13 Μαρτίου 1956 είχε ολοκληρώσει το έργο της και οι επικεφαλής των αντιπροσωπειών είχαν αρχίσει να συντάσσουν την έκθεσή τους προς τη διάσκεψη της Βενετίας· έως τον Δεκέμβριο του 1956, η επιτροπή των εμπειρογνωμόνων είχε δώσει τη θέση της στη διακυβερνητική διάσκεψη, η οποία, τότε, απαρτιζόταν από τους υπουργούς εξωτερικών και τελούσε υπό την προεδρία του κ. Spaak, ο οποίος διασφάλιζε έτσι τη συνέχεια των διαπραγματεύσεων��.

60 Αυτόθι, σελ. 612-615

61 Αυτόθι, σελ. 617-619

62 Αυτόθι, σελ. 619-622.

63 Έγγραφο Γ 3.

64 Έγγραφο Α 3.

65 Έγγραφο B 10, σελ. 200-217.

66 Ο χώρος δεν επιτρέπει να εξετάσουμε εδώ τις δηλώσεις που έκανε ο κ. Spaak τον Δεκέμβριο του 1955 και τον Μάρτιο του 1956. Ωστόσο, οι δηλώσεις στις οποίες προέβη τον Δεκέμβριο του 1956 παρουσιάζονται στο επόμενο κεφάλαιο.

2�


3. Η θέση της συνέλευσης σχετικά με την κοινή αγορά τον Μάρτιο του 1956

Μετά τη δήλωση του κ. Spaak τον Μάρτιο δεν ακολούθησε συζήτηση, αλλά στην ίδια συνεδρίαση πραγματοποιήθηκε συζήτηση σχετικά με την ανάπτυξη της κοινής αγοράς, η οποία μπορεί να θεωρηθεί ως η πρώτη απάντηση της Κοινής Συνέλευσης στην επιτροπή των εμπειρογνωμόνων. Η συζήτηση επικεντρώθηκε σε ένα έγγραφο της ομάδας εργασίας��, το οποίο ασχολείτο σε μεγάλο βαθμό με την αντίκρουση των αντιρρήσεων στην έννοια της αγοράς αλλά περιελάμβανε και μια λεπτομερή πρόταση σχετικά με τους τρόπους υλοποίησης μιας κοινής αγοράς.

Η κεντρική ιδέα της πρότασης ήταν η σύναψη μιας πολυμερούς συνθήκης όπου θα ορίζονταν με μεγάλη λεπτομέρεια τα διάφορα στάδια μιας μεταβατικής διαδικασίας που προβλεπόταν να διαρκέσει από δέκα έως δεκαπέντε έτη, με πιθανότερη διάρκεια τα δώδεκα έτη. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι τελωνειακοί δασμοί θα μειώνονταν σταδιακά βάσει συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος, ώστε να μην επιτραπεί στα υπογράφοντα κράτη να καθυστερήσουν την εφαρμογή. Δεν υπήρχε, ωστόσο, πρόθεση να καταστεί το σύστημα αυτόματο, καθότι για την επιτυχή σταδιακή μείωση απαιτούνταν δύο στοιχεία: α) μια διοικητική δομή που θα διασφάλιζε την απαραίτητη ευελιξία στο χρονοδιάγραμμα και θα θέσπιζε μέτρα προστασίας σε περίπτωση οικονομικής κρίσης, και β) δύο ταμεία –ένα Ταμείο Αναπροσαρμογής και ένα Ταμείο Επενδύσεων– για την εξομάλυνση της πορείας προς την ενιαία αγορά· το πρώτο ταμείο θα βοηθούσε στον εκσυγχρονισμό των βιομηχανικών και γεωργικών συστημάτων και το δεύτερο στην αύξηση της παραγωγικότητας.

Όσον αφορά τις στρεβλώσεις της αγοράς λόγω των διαφορών στις εθνικές κοινωνικές και φορολογικές νομοθεσίες, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν δείξει ότι θα μπορούσε να υπάρξει κοινή αγορά ακόμα και εν μέσω σημαντικών διαφορών. Ο φόρος κύκλου εργασιών θα έπρεπε, ωστόσο, να εναρμονιστεί.

Η έκθεση έθιγε επίσης το λεπτό ζήτημα της γεωργίας και του εκσυγχρονισμού της, ο οποίος έως τότε προσέκρουε στο μικρό μέγεθος των εκμεταλλεύσεων σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Τα νομικά εμπόδια στην κυκλοφορία των εμπορευμάτων –κυρίως των τροφίμων– και οι κρατικές ενισχύσεις ήταν τα άλλα βασικά προβλήματα που έπρεπε να επιλυθούν, αλλά με προσεκτικό τρόπο, ώστε να διασφαλιστεί ότι

η (απολύτως δικαιολογημένη) αντικατάσταση της αρχής της ανεξαρτησίας από την αρχή της αλληλεξάρτησης δεν αποτελεί ράπισμα για όσους έχουν ζήσει και έχουν εργαστεί καλή τη πίστει με το προηγούμενο σύστημα. Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να αποφευχθεί τυχόν υποβάθμιση του επιπέδου διαβίωσης των σκληρά εργαζόμενων πολιτών, το μόνο λάθος των οποίων ήταν ότι θεώρησαν, όπως όλοι άλλωστε, ως απολύτως φυσιολογικό ένα σύστημα που στην πραγματικότητα συνιστά σπατάλη πόρων68.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης που έλαβε χώρα στην Ολομέλεια στις 14 Μαρτίου, ο εισηγητής παρουσίασε την έκθεσή του και προέβη σε ορισμένες ενδιαφέρουσες γεωπολιτικές παρατηρήσεις, με τις οποίες επιθυμούσε να απαντήσει στην ερώτηση που είχε υποβάλει, σε εθνικό επίπεδο, ο κ. Debré προς τη γαλλική κυβέρνηση σχετικά με τις δράσεις που θα έπρεπε

67 Έγγραφο Δ 9, σελ. 43. Η έκθεση αυτή, την οποία εκπόνησε η υποεπιτροπή αρμοδιοτήτων και εξουσιών, συζητήθηκε κατά τη συνεδρίαση της ομάδας εργασίας στις 2 Μαρτίου 1956 (έγγραφο Γ 4, σελ. 28). Το πρώτο έγγραφο εργασίας σχετικά με την έκθεση, που τηρείται στα αρχεία του Κοινοβουλίου, χρονολογείται από τον Ιούλιο του 1955 και φέρει τη σήμανση «έκδοση 2»· δεν φαίνεται να υπάρχουν ίχνη της «έκδοσης 1» ούτε και υπάρχει αναφορά σε αυτήν στα πρακτικά της ομάδας εργασίας πριν από τις 3 Νοεμβρίου 1955, οπότε πραγματοποιήθηκε η συνεδρίαση κατά τη διάρκεια της οποίας ο πρόεδρος της υποεπιτροπής δήλωσε ότι η ανωτέρω έκθεση είχε συζητηθεί στις 16 και 17 Σεπτεμβρίου (και άρα βάσει της έκδοσης 2 – έγγραφο Γ 2, σελ. 3). Η έκθεση που εκπόνησε η υποεπιτροπή της ομάδας εργασίας για τις αρμοδιότητες και τις εξουσίες δεν υιοθετήθηκε επισήμως από την ομάδα εργασίας, η οποία αποφάσισε να τη διαβιβάσει στη Συνέλευση στις 2 Μαρτίου 1956.


1957-2007

2�


να αναληφθούν, ώστε η Γαλλία να μην είναι αναγκασμένη να εφαρμόζει πολιτικές που διαμορφώνονταν στο σύνολό τους εκτός των συνόρων της. Ο κ. van der Goes εξέτασε το ζήτημα της περαιτέρω ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης από τη σκοπιά του ανταγωνισμού μεταξύ των δύο πολιτικών μπλοκ που υπήρχαν τότε στην Ευρώπη.

Παρότι κάποιοι από τους ομιλητές που ακολούθησαν έθιξαν ορισμένα αμφιλεγόμενα σημεία, δεν εκφράστηκε κάποια αντίθεση. Δόθηκε, ωστόσο, ιδιαίτερη έμφαση σε διάφορα ζητήματα που περιλαμβάνονταν στην κοινή πρόταση ψηφίσματος με την οποία ολοκληρώθηκε η συζήτηση�9.Το ψήφισμα, το οποίο εγκρίθηκε χωρίς να εκφραστούν αντιρρήσεις, με μία αποχή, καλούσε τα κράτη μέλη να συνάψουν μια συνθήκη, η οποία, μεταξύ άλλων:

• θα δημιουργούσε μια ενιαία αγορά απαλλαγμένη από κάθε ίχνος απομονωτισμού·

• θα προέβλεπε την ελεύθερη κυκλοφορία όχι μόνο των εμπορευμάτων, των υπηρεσιών και του κεφαλαίου, αλλά και των εργαζομένων·

• θα συγκροτούσε ένα Ταμείο Επενδύσεων·

• θα προέβαινε στις απαραίτητες οικονομικές προσαρμογές, λαμβάνοντας δεόντως υπόψη την ιδιαίτερη κατάσταση του γεωργικού τομέα·

• θα εναρμόνιζε τις κοινωνικές επιβαρύνσεις στο πλαίσιο μιας ενεργού και προοδευτικής πολιτικής για τη σταθερή αναβάθμιση του επιπέδου διαβίωσης·

• θα συγκροτούσε θεσμικά όργανα με επαρκείς εξουσίες για την εφαρμογή των ανωτέρω αρχών στο πλαίσιο κατάλληλου δημοκρατικού ελέγχου.

4. Η θέση της συνέλευσης σχετικά με την Ευρατόμ τον Μάρτιο του 1956Παράλληλα με το ζήτημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, εξεταζόταν και το ζήτημα της ενέργειας, δεδομένου ότι, όσον αφορά τον διεθνή ανταγωνισμό, η Ευρώπη προσέκρουε στα εμπόδια του υψηλού κόστους της ενέργειας και της υστέρησής της έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας. Δεδομένης της κατάστασης αυτής, η Κοινή Συνέλευση συζήτησε μια προκαταρκτική έκθεση με θέμα το ενεργειακό πρόβλημα της Ευρώπης�0 σε έκτακτη συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 1956. Η έκθεση παρουσίαζε τις δύο υφιστάμενες τότε επιλογές, αλλά δεν αποτύπωνε τις βαθιές πεποιθήσεις του εισηγητή, όπως δήλωσε ο ίδιος ο κ. Wigny στην ομάδα εργασίας�1. Η έκθεση περιελάμβανε μια πολύ λεπτομερή ανάλυση της ενεργειακής κατάστασης, δίνοντας έμφαση στη διαδικασία παραγωγής πυρηνικής ενέργειας και προβαίνοντας σε μια επισκόπηση των μεταπολεμικών ευρωπαϊκών προγραμμάτων για την ολοκλήρωση αφενός της έρευνας στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας, αφετέρου της παραγωγής πυρηνικής ενέργειας. Ο εισηγητής συνόψισε την έκθεσή του στην ομάδα εργασίας δηλώνοντας τα ακόλουθα:

Δεν χωρά αμφιβολία για την ανάγκη θέσπισης της Ευρατόμ. [..] Το ζήτημα είναι εάν η Ευρατόμ πρέπει να περιλαμβάνει 18 ή έξι χώρες και εάν θα πρέπει να λάβει τη μορφή που προτείνει ο ΟΕΟΣ ή εκείνη που προτείνει η επιτροπή εμπειρογνωμόνων των Βρυξελλών, η επιτροπή Monnet ή η υπό εξέταση έκθεση. Το σχέδιο του ΟΕΟΣ απλώς απαριθμεί τα απαιτούμενα μέτρα, τα οποία εξαρτώνται από την καλή θέληση των κρατών μελών και θα έπρεπε να



71 Έγγραφο Γ 4, σελ. 16.

26


εφαρμοστούν μέσω μιας σειράς πολυμερών συμφωνιών. Τα προτεινόμενα θεσμικά όργανα δεν θα είχαν συντονιστικές εξουσίες. Το σχέδιο του ΟΕΟΣ και το σχέδιο των Έξι δεν βρίσκονται σε σύγκρουση και θα μπορούσαν να συνυπάρξουν χωρίς πρόβλημα72.

Η έκθεση τάσσεται υπέρ μιας κοινής αγοράς η οποία, στην πυρηνική βιομηχανία, θα συνδύαζε τα πλεονεκτήματα του καταμερισμού της εργασίας και του ελεύθερου ανταγωνισμού και, ταυτοχρόνως, θα ρύθμιζε τους ορυκτούς πόρους και τα καύσιμα, τις εγκαταστάσεις και τον εξοπλισμό, την επιστημονική έρευνα και τους ανθρώπινους και χρηματοδοτικούς πόρους. Η κοινή αγορά της πυρηνικής ενέργειας θα έπρεπε να τελεί υπό την εποπτεία των διεθνών αρχών, προκειμένου να διασφαλίζεται η ισότιμη πρόσβαση στους χρήστες, η ισορροπία μεταξύ ζήτησης και προσφοράς, καθώς και η στρατιωτική ασφάλεια και η προστασία της υγείας. Ορισμένες ερευνητικές και επιχειρησιακές δραστηριότητες θα έπρεπε να πραγματοποιούνται από κοινούς φορείς, με πιο σημαντικό το Κοινό Κέντρο Έρευνας, το οποίο θα συγκροτείτο από τα εθνικά ερευνητικά κέντρα. Τα θεσμικά όργανα της Ευρατόμ θα βασίζονταν στο δοκιμασμένο μοντέλο που περιελάμβανε μια διεθνή Επιτροπή, ένα Συμβούλιο Υπουργών, μια Συνέλευση, το Δικαστήριο και ένα συμβουλευτικό κοινωνικό συμβούλιο, που θα εκπροσωπούσε τον κλάδο��. Αυτή ήταν η ίδια σύνθεση που πρότεινε, εν πολλοίς, και η επιτροπή των εμπειρογνωμόνων, υπό την προεδρία του κ. Spaak, η οποία επρόκειτο να περιληφθεί στη Συνθήκη το επόμενο έτος. Η έκθεση περιελάμβανε, ωστόσο, και μια τοποθέτηση επί του ζητήματος της κυριότητας των πυρηνικών υλικών, το οποίο αποτέλεσε αντικείμενο συζήτησης στην Ολομέλεια. Στον αγγλόφωνο κόσμο, ιδιαίτερα, επικρατούσε η άποψη ότι η κυριότητα των πυρηνικών υλικών ήταν απαραίτητη για τη διασφάλιση των απαραίτητων ελέγχων για τη στρατιωτική ασφάλεια, την προστασία της υγείας και την ασφάλεια του εφοδιασμού. Ο κ. Wigny εξέφρασε την αντίθετη άποψη, υποστηρίζοντας ότι το σημαντικό δεν ήταν η κυριότητα αλλά η κατοχή, η μεταφορά και η χρήση των πυρηνικών υλικών και ότι τυχόν προβλήματα εφοδιασμού –τα οποία εξάλλου ήταν απίθανο να προκύψουν– θα μπορούσαν να επιλυθούν μέσω κατάλληλων εξουσιών παρέμβασης και όχι μέσω της κυριότητας. Επιπλέον, η κυριότητα των πυρηνικών υλικών από την Ευρατόμ θα δημιουργούσε μονοπώλιο, το οποίο θα ήταν αντίθετο προς την αρχή της ελεύθερης αγοράς, και θα αποθάρρυνε ενδεχομένως ορισμένα κράτη να συμμετάσχουν στην Ευρατόμ��.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην Ολομέλεια, η έκθεση έτυχε ευρείας στήριξης σε ό,τι αφορά τόσο το βασικό περιεχόμενό της όσο και τους θεσμικούς μηχανισμούς που πρότεινε, αλλά ακολούθησαν έντονες συζητήσεις για το ζήτημα της κυριότητας.

Ο κ. Furled ήταν ο πρώτος που έθιξε το θέμα, υποστηρίζοντας ότι δεν είναι απαραίτητη η δημόσια κυριότητα, σε μια λεπτομερή ομιλία του, όπου ανέλυσε τις διάφορες θέσεις για το ζήτημα αυτό και εξέφρασε την άποψη ότι ειρηνική χρήση σήμαινε απαγόρευση της κατασκευής αποκλειστικά και μόνο πυρηνικών όπλων, όχι στρατιωτικών οχημάτων, σκαφών και αεροσκαφών που κινούνται με πυρηνική ενέργεια��.

Μια αντίθετη άποψη εκφράστηκε σε δήλωση της Σοσιαλιστικής Ομάδας που διαβάστηκε στην Ολομέλεια από τον κ. Delouse και έθιγε δύο ζητήματα: την ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας και τη δημόσια κυριότητα των πυρηνικών καυσίμων. Σε ό,τι αφορά το πρώτο ζήτημα, η Σοσιαλιστική Ομάδα υποστήριξε ότι η Συνθήκη της Ευρατόμ θα έπρεπε να προβλέπει ένα αποτελεσματικό σύστημα ελέγχων, που θα περιελάμβανε τόσο ελέγχους εγγράφων όσο και επιτόπιες επιθεωρήσεις, και να διασφαλίζει την τήρηση ενός σωστού καταλόγου σχάσιμων


73 Έγγραφο Δ 7, σελ. 22-27.


75 Έγγραφο B 11, σελ. 302-305.

1957-2007

2�


υλικών. Σε ό,τι αφορά το δεύτερο ζήτημα, η Ομάδα επανέλαβε την πάγια θέση της ότι η Ευρατόμ θα έπρεπε να έχει την αποκλειστική κυριότητα των πυρηνικών καυσίμων, υπό τον απαραίτητο κοινοβουλευτικό έλεγχο��.

Οι Χριστιανοδημοκράτες προέβησαν σε μια δήλωση υπέρ της ειρηνικής χρήσης της πυρηνικής ενέργειας, αλλά χωρίς να θίξουν το ζήτημα της κυριότητας των πυρηνικών υλικών. Στη δήλωσή τους, την οποία ανέγνωσε στην Ολομέλεια ο κ. Sassen, υποστηριζόταν ότι η κοινή αγορά της πυρηνικής ενέργειας θα έπρεπε να επιτρέπει στις ιδιωτικές επιχειρήσεις να συμβάλλουν εποικοδομητικά και ότι η κατασκευή πυρηνικών όπλων –η οποία θα απαγορευόταν αρχικώς– θα μπορούσε να πραγματοποιείται μόνον εντός ενός κοινοτικού πλαισίου, κατόπιν ομόφωνης απόφασης των κρατών μελών��. Η Ομάδα των Φιλελευθέρων συμφώνησε με τη θέση αυτή��. Η συζήτηση επικεντρώθηκε κυρίως στα ανωτέρω θέματα, με κάθε ομιλητή να εξηγεί τις απόψεις της ομάδας του. Δεν εγκρίθηκε ψήφισμα.

5. Η πορεία προς τη διάσκεψη της ΒενετίαςΜετά τη δημοσίευση της έκθεσης των επικεφαλής των αντιπροσωπειών�9 η ομάδα εργασίας επεδίωξε να διασφαλίσει την έγκριση μιας θέσης από τη Συνέλευση πριν από τη διάσκεψη της Βενετίας. Το ζήτημα αυτό εξετάστηκε στις συνεδριάσεις της 30ής Απριλίου και της 7ης, 8ης και 9ης Μαΐου 1956.�0 Μια πρόταση ψηφίσματος που συντάχθηκε βάσει των συζητήσεων αυτών�1 συζητήθηκε και εγκρίθηκε χωρίς τροπολογίες την 11η Μαΐου 1956�2.

Στην πρόταση αυτή, η Συνέλευση ενέκρινε την έκθεση των επικεφαλής των αντιπροσωπειών και επαναλάμβανε τις ευχές και τις συστάσεις που είχαν διατυπωθεί στα έγγραφα της ομάδας εργασίας τον Μάρτιο του 1956 και στις σχετικές συζητήσεις.

Εξάλλου, στην πρόταση εκφραζόταν η άποψη ότι τα θεσμικά όργανα θα έπρεπε να έχουν πραγματικές εξουσίες, ότι η Συνέλευση θα έπρεπε να ασκεί πραγματικό δημοκρατικό έλεγχο ότι θα έπρεπε να υπάρχει μια δίκαιη ισορροπία μεταξύ Επιτροπής και Συμβουλίου, ότι θα έπρεπε να γίνει χρήση των υφιστάμενων θεσμικών οργάνων της ΕΚΑΧ και ότι οι συνδικαλιστικές οργανώσεις θα έπρεπε να ενταχθούν στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Τελικά εγκρίθηκε το κείμενο της ομάδας εργασίας, το οποίο περιείχε λιγότερες λεπτομέρειες από το σχέδιο της πρότασης ψηφίσματος που είχε συντάξει ο κ. van der Goes��.

Η ομάδα εργασίας εκπόνησε μια λεπτομερή ανάλυση της έκθεσης της Διακυβερνητικής Διάσκεψης βάσει μιας ανταλλαγής ερωτήσεων και απαντήσεων με τον κ. Uri��. Τα βασικά ζητήματα που εξετάστηκαν ήταν η σταδιακή μείωση των τελωνειακών δασμών, το ενιαίο νόμισμα, η αρχή της ομοφωνίας και η νομοθεσία στον τομέα των κοινωνικών υποθέσεων, παρότι για τα δύο τελευταία ζητήματα η ομάδα εργασίας απλώς ζήτησε διευκρινίσεις, χωρίς να εκφράσει απόψεις αποκλίνουσες από εκείνες που διατυπώνονταν στην έκθεση των επικεφαλής των αντιπροσωπειών.

76 Έγγραφο B 12, σελ. 322-323.

77 Αυτόθι, σελ. 325

78 Ομιλία του κ. Blank, αυτόθι.


80 Έγγραφο Γ 5, Γ 6, Γ 7, Γ 8.


82 Έγγραφο Γ 13, σελ. 451-528.

83 Παράρτημα III του εγγράφου Γ 7.

84 Διευθυντής του οικονομικού τμήματος της Ανώτατης Αρχής, ο οποίος πιθανότατα συνεργαζόταν με την επιτροπή των εμπειρογνωμόνων.

28


Η έκθεση των επικεφαλής των αντιπροσωπειών προέβλεπε μια 12ετή μεταβατική περίοδο��, με μείωση των δασμών κατά 30% σε καθεμιά από τις δύο πρώτες τετραετίες, υπολογιζόμενη βάσει του επιπέδου που θα είχε επιτευχθεί κατά την προηγούμενη περίοδο. Στην έκθεση της ομάδας εργασίας του Μαρτίου του 1956 προτεινόταν μια 10ετής μεταβατική περίοδος, με μείωση κατά 60% εντός της πρώτης πενταετίας. Το ζήτημα αυτό εξεταζόταν στις παραγράφους 10 και 11 της πρότασης ψηφίσματος. Στην παράγραφο 10 οι υπουργοί καλούνταν να λάβουν θέση σχετικά με την πρόταση της ομάδας εργασίας για τη 10ετή μεταβατική περίοδο, ενώ στην παράγραφο 11 διατυπώνονταν επικρίσεις για τη ρύθμιση που πρότειναν οι επικεφαλής των αντιπροσωπειών, καθώς θα είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση των δασμών στο ήμισυ στην πρώτη οκταετία, αφήνοντας μόνο τέσσερα έτη για το υπόλοιπο ήμισυ. Κατόπιν κάποιων διευκρινιστικών παρατηρήσεων του κ. Uri και έπειτα από μια σύντομη συζήτηση για την ακαταλληλότητα ενός λεπτομερούς ψηφίσματος και για το ζήτημα της μείωσης των τελωνειακών δασμών, αφαιρέθηκαν από την πρόταση ψηφίσματος�� οι δύο παράγραφοι και τέθηκε το ζήτημα του ενιαίου νομίσματος.

Παρότι τότε το ζήτημα ήταν επουσιώδες, έχει ενδιαφέρον να ξεφυλλίσει κανείς σήμερα τα έγγραφα του 1956, μετά την κυκλοφορία του ευρώ. Ο κ. Caillavet επεσήμανε ότι η κατάργηση των τελωνειακών δασμών θα επηρέαζε τις τιμές στις χώρες που, ως επί το πλείστον, δεν είχαν ελεύθερες οικονομίες και έθεσε το ερώτημα μήπως «για να επιτύχουμε την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και να οικοδομήσουμε μια κοινή αγορά, θα έπρεπε να ξεκινήσουμε από τη χάραξη μιας κοινής νομισματικής πολιτικής»��. Ο κ. Uri, ο οποίος στις συνεδριάσεις του Μαΐου του 1956 φάνηκε πως ενεργούσε περισσότερο ως εκπρόσωπος της επιτροπής των εμπειρογνωμόνων και λιγότερο ως εμπειρογνώμων εργαζόμενος για λογαριασμό της Ανώτατης Αρχής, δήλωσε ότι υπό τις παρούσες συνθήκες η θέσπιση ενιαίου νομίσματος ήταν ανέφικτη και ότι η λύση που είχε επιλεγεί ήταν η σταδιακή σύγκλιση των εθνικών οικονομιών· δεν αποκλείστηκαν, ωστόσο, οι συζητήσεις μεταξύ των κρατών μελών για νομισματικά θέματα δυνάμενα να επηρεάσουν την κοινή αγορά. Ο κ. Gozard υποστήριξε ότι ο οι απαντήσεις του κ. Uri ήταν άστοχες, δεδομένου ότι η μη πρόβλεψη της θέσπισης ενιαίου νομίσματος δεν απέκλειε τη σύσταση ενός οργάνου αρμόδιου για τη χάραξη νομισματικής πολιτικής��. Το ζήτημα εγκαταλείφθηκε.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην Ολομέλεια, συνέχισε να ανακύπτει το ζήτημα της υπερεθνικής φύσης της νέας Κοινότητας σε σχέση με άλλα πιο βασικά ζητήματα. Ορισμένα μέλη υποστήριξαν ότι το θέμα δεν είχε καλυφθεί στην έκθεση των επικεφαλής των αντιπροσωπειών, όπως θεωρούσαν ότι θα έπρεπε να έχει συμβεί, ενώ κάποιοι άλλοι έκριναν ότι το θέμα είχε μεν καλυφθεί αλλά μόνο με συγκεκαλυμμένο τρόπο�9.

Κάποιοι από τους ομιλητές που ασχολήθηκαν με το ζήτημα αυτό ήταν ο κ. Gozard90, ο κ. Kopf91 και ο κ. Kreyssig92, οι οποίοι προσδιόρισαν τις βασικές συνιστώσες του. Ο κ. Gozard έδωσε μια πρόγευση της έκθεσης για τα θεσμικά ζητήματα που επρόκειτο να καταθέσει τον Ιούνιο του 1956.

Ο κ. Kopf εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για το γεγονός ότι το σύστημα που προτεινόταν στην έκθεση των επικεφαλής των αντιπροσωπειών δεν έθετε σαφή όρια μεταξύ της γενικής οικονομικής πολιτικής, η οποία παρέμεινε ευθύνη των επιμέρους κρατών, και των μέτρων

85 Κατά τη διάρκεια της οποίας οι τελωνειακοί δασμοί θα καταργούνταν σταδιακώς.

86 Έγγραφο Γ 7, σελ. 4-6.



89 Στους μεν περιλαμβανόταν ο κ. Kopf, στους δε ο κ. Debré.

90 Έγγραφο B 13, σελ. 459-468.

91 Αυτόθι, σελ. 478-482.

92 Αυτόθι, σελ. 516-519.

1957-2007

2�


που σχετίζονταν με την κοινή αγορά, η οποία ενέπιπτε στην αρμοδιότητα των κοινοτικών οργάνων· παραδείγματος χάρη, οι τελωνειακοί δασμοί θα ορίζονταν σε κοινοτικό επίπεδο αλλά θα επηρέαζαν τους εθνικούς προϋπολογισμούς. Ο τρόπος ένταξης του αγροτικού τομέα στην κοινή αγορά, με τα εξόχως ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, παρέμενε εξαιρετικά δύσκολο ζήτημα. Συγκεκριμένα, υπήρχε αντίφαση μεταξύ της γενικής απαγόρευσης των κρατικών ενισχύσεων και των δημόσιων επιδοτήσεων που ελάμβαναν οι αγρότες σε πολλά κράτη και οι οποίες ήταν απαραίτητες για να παραμείνει κερδοφόρα η γεωργική δραστηριότητα.

Ο κ. Kopf διέκρινε δύο πιθανές κατευθύνσεις στον κοινωνικό τομέα, συγκεκριμένα τη συγκρότηση μιας συμβουλευτικής επιτροπής, όπως εκείνη που υπήρχε ήδη στο πλαίσιο της ΕΚΑΧ, και την εναρμόνιση της νομοθεσίας στον τομέα των κοινωνικών υποθέσεων, όπως προτεινόταν στην έκθεση των επικεφαλής των αντιπροσωπειών για διάφορους τομείς, όπως η ίση αμοιβή ανδρών και γυναικών, η εργάσιμη εβδομάδα και οι αργίες. Ο κ. Kopf δήλωσε ότι η μελλοντική Συνέλευση θα συμμετείχε σε προσπάθειες εναρμόνισης, αλλά επεσήμανε ότι η έλλειψη υπερεθνικού χαρακτήρα των προτεινόμενων θεσμικών οργάνων θα αποτελούσε πρόβλημα.

Μιλώντας για το ζήτημα της κοινωνικής πολιτικής, ο κ. Kreyssig παρατήρησε ότι ενώ η έλλειψη αρμοδιότητας στον τομέα αυτόν ήταν ανεκτή εντός της ΕΚΑΧ, δεν θα ίσχυε το ίδιο σε μια κοινότητα που θα κάλυπτε όλες τις αγορές. Παρομοίως, θα έπρεπε να θεσπιστεί μια πολιτική για την πλήρη απασχόληση, ενώ η μη εναρμόνιση της δημοσιονομικής, οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής θα συνιστούσε εμπόδιο στην επιτυχία της νέας Κοινότητας.

Ο κ. Kreyssig παρουσίασε με δυναμικό τρόπο τη θέση των Σοσιαλιστών για το μονοπώλιο της Ευρατόμ όσον αφορά την κυριότητα των σχάσιμων υλικών.

6. Θεσμικές πτυχέςΟι θεσμικές πτυχές εξετάστηκαν σε ειδική έκθεση9� που συζητήθηκε στην Ολομέλεια στις 21 Ιουνίου 1956. Η έκθεση, η οποία καταρτίστηκε από την υποεπιτροπή θεσμικών υποθέσεων, προβλημάτισε τα μέλη της ομάδας εργασίας, η οποία, έπειτα από ζωηρή συζήτηση, αποφάσισε να μην την εγκρίνει, αλλά να επιτρέψει την υποβολή της στην Ολομέλεια ως ενδιάμεσης έκθεσης9�.

Η έκθεση περιελάμβανε μια ανά θεσμικό όργανο ανάλυση των προτάσεων των επικεφαλής των αντιπροσωπειών, συνοδευόμενη από σχόλια και περαιτέρω προτάσεις. Οι βασικές προτάσεις που διατυπώνονταν στην έκθεση ήταν οι εξής:

- να εκχωρηθούν στα υφιστάμενα θεσμικά όργανα οι εξουσίες που θα προβλέπονταν στις νέες Συνθήκες και να τροποποιηθεί η Συνθήκη ΕΚΑΧ, ακόμα και εάν τα μόνα κοινά θεσμικά όργανα ήταν η Συνέλευση και το Δικαστήριο, όπως πρότειναν οι επικεφαλής των αντιπροσωπειών·

- να εκχωρηθούν στην Επιτροπή εξουσίες πρωτοβουλίας σε θέματα γενικής πολιτικής·

- να θεσπιστεί σταδιακά η υποχρέωση των υπουργών να λογοδοτούν στη Συνέλευση·

- να αντικατασταθεί σταδιακά η ομοφωνία με την ειδική πλειοψηφία στις ψηφοφορίες για θέματα γενικής πολιτικής στο πλαίσιο του Συμβουλίου Υπουργών·

- να σταθμιστούν οι εθνικές ψήφοι εντός του Συμβουλίου Υπουργών βάσει του όγκου της παραγωγής·


94 Γ 9, σελ. 3-14.

�0


- να εκχωρηθεί στη Συνέλευση η εξουσία να συζητεί τον προϋπολογισμό ανά κεφάλαιο και να τον τροποποιεί9�·

- να εκχωρηθεί στη Συνέλευση η εξουσία να επιβεβαιώνει τους διορισμούς των μελών της Επιτροπής από τις εθνικές κυβερνήσεις και να θεσπιστεί η απόλυτη και όχι η απλή πλειοψηφία για την έγκριση προτάσεων μομφής κατά της Επιτροπής·

- να διευρυνθεί η εξουσία της Συνέλευσης ώστε να δύναται να συζητεί προτάσεις της Επιτροπής και σε σχέση με θέματα γενικής οικονομικής πολιτικής·

- να αυξηθεί ο αριθμός των μελών της Συνέλευσης, όχι μόνο στις «συνθέσεις» της για την κοινή αγορά και την Ευρατόμ, αλλά και συνολικά, περιλαμβανομένης και της «σύνθεσής» της για την ΕΚΑΧ·

- να συσταθούν τρία τμήματα εντός του Δικαστηρίου –που θα κάλυπταν την ΕΚΑΧ, την κοινή αγορά και την Ευρατόμ– για να αποφευχθεί έτσι ο διορισμός εξωτερικών συνεργαζόμενων δικαστών με ειδίκευση σε οικονομικά ζητήματα (όπως προβλεπόταν στη έκθεση των επικεφαλής των αντιπροσωπειών)· στα τμήματα αυτά θα έπρεπε να έχουν δικαίωμα να προσφεύγουν και τα κράτη μέλη, οι εταιρείες και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις· να δημιουργηθεί μια εισαγγελία που θα μπορούσε να ενεργεί ιδία πρωτοβουλία·

- να συγκροτηθεί ένας συμβουλευτικός φορέας που θα εκπροσωπούσε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις·

- να συσταθεί ένα συμβούλιο διοικητών των κεντρικών τραπεζών για την προετοιμασία της νομισματικής ένωσης.

Στη συνεδρίαση της 21ης Ιουνίου 19569�, ο κ. Gozard παρουσίασε αδρομερώς το περιεχόμενο της έκθεσής του και επί ορισμένων ζητημάτων προχώρησε πέρα από όσα περιλαμβάνονταν σε αυτή, ζητώντας, επί παραδείγματι, να εκχωρηθεί στη Συνέλευση η αρμοδιότητα να καταρτίζει φορολογική νομοθεσία για όλα τα κράτη μέλη. Στη συζήτηση που ακολούθησε, ο κ. Kopf9� επέστησε την προσοχή στον πραγματικό σκοπό της συζήτησης, ο οποίος ήταν ο καθορισμός της θέσης της Συνέλευσης σχετικά με το υπό εξέταση ζήτημα, ενόψει της νέας σειράς συνεδριάσεων κατά τη διάρκεια των οποίων η επιτροπή των εμπειρογνωμόνων, με επικεφαλής τον κ. Spaak, θα συνέτασσε τα σχέδια των Συνθηκών. Ο κ. Kopf εξήγησε την πρόταση των επικεφαλής των αντιπροσωπειών για συγκρότηση δύο Επιτροπών, ανεξάρτητων από την Ανώτατη Αρχή της ΕΚΑΧ, για τις δύο νέες Κοινότητες. Τα δύο νέα εκτελεστικά όργανα θα διαδραμάτιζαν λιγότερο κεντρικό ρόλο από ό,τι η Ανώτατη Αρχή της ΕΚΑΧ, ενώ το Συμβούλιο Υπουργών θα είχε ηγετικό ρόλο και θα αποφάσιζε με ομοφωνία μόνο σε έναν περιορισμένο αριθμό περιπτώσεων. Ήταν το μόνο σημείο στο οποίο ο κ. Kopf εξέφρασε ρητώς τη γνώμη του, δηλώνοντας ότι τασσόταν υπέρ της ιδέας να περιοριστεί η ομοφωνία σε έναν μικρό αριθμό εξαιρετικά σημαντικών ζητημάτων.

Κατόπιν της εξήγησης αυτής, ο κ. Kopf αναφέρθηκε στον ρόλο του Κοινοβουλίου9�, δηλώνοντας ότι θα έπρεπε να υπάρξει μια ενιαία Συνέλευση για τις τρεις Κοινότητες. Επιλέγοντας να μην ασχοληθεί με ήσσονος σημασίας ή πρόωρα ζητήματα, όπως ο αριθμός των μελών και η ανάδειξή τους με καθολική ψηφοφορία, ο κ. Kopf επικεντρώθηκε στο καίριο ζήτημα του ρόλου του Κοινοβουλίου, ο οποίος, σύμφωνα με τις προτάσεις των επικεφαλής των αντιπροσωπειών, θα ήταν ελάσσων, δεδομένου μάλιστα ότι δεν θα είχε την εξουσία να συζητεί θέματα γενικής

95 Σύμφωνα με όσα προβλέπονταν στην έκθεση των επικεφαλής των αντιπροσωπειών, η Συνέλευση θα είχε μόνο το δικαίωμα να εγκρίνει ή να απορρίπτει το σχέδιο του προϋπολογισμού στο σύνολό του.

96 Έγγραφο B 14, σελ. 750-760.

97 Αυτόθι, σελ. 755-757.

98 Ο κ. Kopf ήταν το πρώτο μέλος που χρησιμοποιούσε με συνέπεια τον όρο «Κοινοβούλιο» όταν αναφερόταν στο συμβουλευτικό όργανο που επρόκειτο να συσταθεί από τις συνθήκες της Ρώμης, χρησιμοποιώντας τον όρο «Συνέλευση» μόνο για να δηλώσει το αντίστοιχο όργανο της ΕΚΑΧ.

1957-2007

�1


πολιτικής. Ο κ. Kopf υποστήριξε ότι ο μελλοντικός ρόλος του Συμβουλίου όσον αφορά τον συντονισμό της οικονομικής πολιτικής των κρατών μελών θα έπρεπε να συνοδεύεται από το δικαίωμα του Κοινοβουλίου να έχει λόγο επί ζητημάτων οικονομικής πολιτικής και να ασκεί δημοσιονομικές εξουσίες παρόμοιες με αυτές των εθνικών κοινοβουλίων99. Ήταν μια θεμελιώδης προϋπόθεση για την ενότητα των κρατών μελών.

7. Κοινωνικές πτυχές Οι κοινωνικές πτυχές της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, οι οποίες είχαν τεθεί αρκετές φορές στο τραπέζι των κοινοβουλευτικών συζητήσεων, εξετάστηκαν επισήμως σε μια έκθεση100 που συζητήθηκε στην Ολομέλεια τον Νοέμβριο του 1956. Σε ό,τι αφορά τις προτάσεις των επικεφαλής των αντιπροσωπειών, η έκθεση περιελάμβανε επικριτικές παρατηρήσεις για το γεγονός ότι η Επιτροπή θα μπορούσε να παραπέμπει ζητήματα μόνο στο Συμβούλιο Υπουργών και ότι δεν υπήρχε πρόβλεψη για συμμετοχή της Συνέλευσης σε δράσεις για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας και για την εναρμόνιση των κοινωνικών επιβαρύνσεων101. Στην έκθεση διατυπωνόταν, εξάλλου, αίτημα για τη συγκρότηση ενός κεντρικού γραφείου συντονισμού της αγοράς εργασίας, καθώς και για τη θεσμοθέτηση των διαβουλεύσεων με τους εργαζόμενους102.

Η έκθεση του κ. Birkelbach περιελάμβανε, εξάλλου, αίτημα για τη χάραξη μιας κοινής πολιτικής για την απασχόληση, οι στόχοι της οποίας θα λαμβάνονταν υπόψη για τη χρήση του Ταμείου Επενδύσεων. Συγκεκριμένα, η έκθεση ανέφερε ότι υπήρχε επείγουσα ανάγκη θέσπισης ενός προγράμματος μέτρων για τη μείωση της διαρθρωτικής ανεργίας. Επιπλέον, τα κράτη μέλη θα έπρεπε να προσπαθήσουν να μειώσουν τις ώρες εργασίας, να παράσχουν βοήθεια στους ανέργους και να διασφαλίσουν την ίση αμοιβή ανδρών και γυναικών. Θα έπρεπε επίσης να θεσπιστεί ένας μηχανισμός που θα διασφάλιζε την αναγνώριση των απαραίτητων δικαιωμάτων των διακινούμενων εργαζομένων στο πλαίσιο των διαφόρων συστημάτων πρόνοιας10�.

Κατόπιν σύντομης συζήτησης, κατά την οποία οι ομιλητές εξέφρασαν τη στήριξή τους στην έκθεση, η Συνέλευση ενέκρινε ψήφισμα με το οποίο την υιοθετούσε10�.

99 Παρόμοια άποψη εξέφρασε και ο κ. Kreyssig (έγγραφο B 14, σελ. 757-758).




103 Αυτόθι, σελ. 25-26.

104 Έγγραφο B 15, σελ. 104-117· έγγραφο B 16, σελ. 143-144 (κείμενο του ψηφίσματος και σχετική ψηφοφορία).

1957-2007

��

I I I Η Κ Ο Ι Ν Η Σ Υ Ν Ε Λ Ε Υ Σ Η Κ Α Ι Η Δ Ι Α Κ Υ Β Ε Ρ Ν Η Τ Ι Κ Η Δ Ι Α Σ Κ Ε Ψ Η

III

Η Κ Ο Ι Ν Η σ υ Ν Ε λ Ε υ σ Η Κ Α Ι Η δ Ι Α Κ υ Β Ε Ρ Ν Η τ Ι Κ Η δ Ι Α σ Κ Ε Ψ Η

1. το τελικό στάδιο των διαπραγματεύσεων Με τις εκθέσεις για την κοινή αγορά, την Ευρατόμ και τις θεσμικές πτυχές που υπέβαλε η ομάδα εργασίας το 1956 και με την έκθεση για τις κοινωνικές πτυχές που υπέβαλε η αρμόδια επιτροπή της Συνέλευσης τον Νοέμβριο του ιδίου έτους ολοκληρώθηκαν οι διαβουλεύσεις της Κοινής Συνέλευσης επί της ουσίας των υπό διαπραγμάτευση Συνθηκών. Ξεκίνησε, έτσι, το τελικό στάδιο, κατά το οποίο η Συνέλευση θα ασκούσε πίεση στους διαπραγματευτές στο διάστημα των μηνών που θα μεσολαβούσαν έως την υπογραφή των Συνθηκών.

Η πρώτη εξέλιξη ήρθε με τις δηλώσεις του κ. Spaak προς την ομάδα εργασίας σχετικά με την πρόοδο των διαπραγματεύσεων, κατά τη συνεδρίαση της 8ης Δεκεμβρίου 195610�. Η εικόνα που σχηματιζόταν πλέον δεν ήταν τόσο ιδανική, καθώς η αισιοδοξία της διάσκεψης της Βενετίας, η οποία είχε χαιρετίσει την έκθεση των επικεφαλής των αντιπροσωπειών, έδωσε τη θέση της στη συνειδητοποίηση ότι υπήρχαν άλλα προβλήματα: πέρα από την επιβράδυνση των συζητήσεων λόγω της αντικατάστασης πολλών εμπειρογνωμόνων, οι αντιπροσωπείες είχαν διατυπώσει επιφυλάξεις και νέες προτάσεις. Η Γαλλία, συγκεκριμένα, είχε δηλώσει ότι δεν θα μπορούσε να ενταχθεί στην κοινή αγορά, εάν δεν της εκχωρούνταν ορισμένες ρήτρες διασφάλισης, ώστε να ληφθεί υπόψη η οικονομική της κατάσταση. Όμως, τα γαλλικά αιτήματα δεν περιορίζονταν σε ρήτρες διασφάλισης αλλά άπτονταν γενικότερων ζητημάτων, όπως η ένταξη των υπερπόντιων εδαφών της Γαλλίας στην κοινή αγορά, διάφορες διαδικασίες για τη μετάβαση από το πρώτο στο δεύτερο στάδιο της κοινής αγοράς, η εναρμόνιση των κοινωνικών επιβαρύνσεων, η διατήρηση των εξαγωγικών επιδοτήσεων και ορισμένων εισαγωγικών δασμών, η θέσπιση ρητρών διασφάλισης σε περίπτωση ανισορροπίας στο ισοζύγιο πληρωμών και μια σειρά αντιρρήσεων σχετικά με την εφαρμογή των νέων Συνθηκών.

Η Γερμανία, από την πλευρά της, υπέβαλε νέες προτάσεις, εναλλακτικές εκείνων που περιλαμβάνονταν στην έκθεση των επικεφαλής των αντιπροσωπειών σχετικά με την προμήθεια σχάσιμων υλικών στο πλαίσιο της Ευρατόμ. Τάχθηκε κατά του δικαιώματος προτιμήσεως της Ευρατόμ όσον αφορά το ουράνιο και υπέρ της ελεύθερης αγοράς.

Οι άλλες αντιπροσωπείες δεν ήταν έτοιμες να στηρίξουν τις γερμανικές προτάσεις. Αντιθέτως, ήταν έτοιμες να στηρίξουν τις γαλλικές προτάσεις, ιδίως όσον αφορά την εναρμόνιση των κοινωνικών επιβαρύνσεων. Ώθηση στις προσπάθειες για την εξεύρεση μιας λύσης στις δυσκολίες που είχαν ανακύψει έδωσε μια διμερής συνάντηση μεταξύ του Konrad Adenauer και του Guy Mollet στις 6 Νοεμβρίου. Η συνάντηση αυτή ήταν πολύ πιο σημαντική από ό,τι ενδεχομένως φαίνεται από τις δηλώσεις του κ. Spaak, ο οποίος αναφέρθηκε σε αυτήν αρκετές φορές και σε σχέση με διάφορα ζητήματα. Από πολιτική σκοπιά, η συνάντηση αυτή σηματοδότησε την έναρξη μιας ιδιαίτερης σχέσης μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας και, από διαπραγματευτική σκοπιά, επέλυσε μια σειρά σημαντικών προβλημάτων: έδωσε λύση στο ζήτημα της Ευρατόμ

105 Έγγραφο A 3, σελ. 12-36

��


με την έγκριση των προτάσεων της Βενετίας (κυρίως χάρη στην εγκατάλειψη από τη Γερμανία των δικών της προτάσεων) και οδήγησε σε συμβιβασμό σχετικά με τις δικλίδες ασφαλείας σε σχέση με τις ανισορροπίες στο ισοζύγιο πληρωμών.

Παρότι σημειώθηκε πρόοδος σε πολλούς τομείς, παρέμεινε άλυτο το ζήτημα των υπερπόντιων εδαφών· μάλιστα ένα γαλλοβελγικό μνημόνιο σχετικά με το θέμα αυτό είχε δημιουργήσει ανησυχία στις άλλες αντιπροσωπείες.

Ένα από τα ζητήματα που έθιξε ο κ. Spaak ήταν η προσχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου. Το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν πρόθυμο να ενταχθεί σε μια ζώνη ελεύθερων συναλλαγών, όχι όμως και σε μια κοινή αγορά, καθώς στην περίπτωση αυτή θα έπρεπε να εγκαταλείψει τις τελωνειακές του συμφωνίες με τις χώρες της Κοινοπολιτείας. Παρότι θετικός σε μια τέτοια λύση, ο κ. Spaak δήλωσε ότι είχε επίγνωση των δυσκολιών που συνεπαγόταν η δημιουργία μιας ζώνης ελεύθερων συναλλαγών.

Σε ό,τι αφορά την ουσία των Συνθηκών, η σύνταξη της Συνθήκης για την Ευρατόμ αποδείχθηκε ιδιαίτερα δύσκολη, παρά τη γαλλογερμανική συμφωνία, λόγω του εξειδικευμένου και άγνωστου αντικειμένου της. Η Συνθήκη περιορίστηκε, έτσι, στον καθορισμό των βασικών αρχών της νομοθεσίας που θα θεσπιζόταν αργότερα.

Από θεσμική σκοπιά, ο κ. Spaak επιβεβαίωσε την άποψη της διακυβερνητικής επιτροπής ότι θα έπρεπε να ιδρυθεί μια ενιαία Συνέλευση για τις τρεις Κοινότητες, αλλά επέστησε την προσοχή στο γεγονός ότι το γαλλικό Κοινοβούλιο, σε πρόσφατο ψήφισμά του, ζητούσε τη συγκρότηση χωριστής Συνέλευσης από εκείνη της ΕΚΑΧ. Παρότι δεν συμμεριζόταν την άποψη αυτή, ο κ. Spaak θεωρούσε ότι δεν άξιζε να τεθούν σε κίνδυνο οι Συνθήκες για το συγκεκριμένο ζήτημα. Όσον αφορά την ισορροπία μεταξύ των θεσμικών οργάνων, ο κ. Spaak δεν πρόκρινε καμία από τις δύο επιλογές, δηλαδή την εκχώρηση περισσότερων εξουσιών στο Συμβούλιο ή τη μετατόπιση της ισορροπίας προς την Επιτροπή.

Η ψηφοφορία στη Συμβούλιο ήταν ένα άκρως ευαίσθητο ζήτημα. Η επικρατούσα άποψη ήταν ότι σε πρώτο στάδιο θα έπρεπε να απαιτείται ομοφωνία, σε δεύτερο στάδιο ειδική πλειοψηφία και πιθανόν στη συνέχεια απλή πλειοψηφία. Ωστόσο, η ισότιμη μεταχείριση όλων των κρατών μελών ήταν μάλλον ιδεαλιστικός στόχος και, για τον λόγο αυτόν, θα έπρεπε να θεσπιστεί ένα σύστημα στάθμισης των ψήφων, για να αρθούν οι περιορισμοί που επέβαλλε ο κανόνας της ομοφωνίας. Όλες οι αντιπροσωπείες συμφώνησαν, τουλάχιστον καταρχήν, επί ενός προσεκτικά σχεδιασμένου συστήματος στάθμισης και, όπως είχαν τα πράγματα, οι συζητήσεις επικεντρώθηκαν σε ένα σύστημα που εκχωρούσε τέσσερις ψήφους σε καθένα από τα τρία μεγαλύτερα κράτη, δύο στο Βέλγιο και τις Κάτω Χώρες και μία στο Λουξεμβούργο.

Σε ό,τι αφορά την εκπροσώπηση των εργαζομένων, ο κ. Spaak ανακοίνωσε ότι επρόκειτο να ιδρυθεί μια Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή. Ο πρόεδρος της διακυβερνητικής επιτροπής τήρησε μια εξαιρετικά προσεκτική στάση όσον αφορά την κοινωνική πολιτική:

Η κοινή αγορά είναι ουσιαστικά ένα οικονομικό και τεχνικό ζήτημα και [...] θα ήταν λάθος να δώσουμε την εντύπωση ότι, μέσα από τις διατάξεις της, επιδιώκουμε να θέσουμε εκ νέου προτάσεις για υπερεθνικά και πολιτικά θεσμικά όργανα, οι οποίες ναυάγησαν όταν απορρίφθηκαν τα σχετικά σχέδια που είχε καταρτίσει η ad hoc Συνέλευση10� .

Θεωρήθηκε, ωστόσο, ότι η εναρμόνιση των κοινωνικών επιβαρύνσεων και των συνθηκών εργασίας θα έπρεπε να αποτελέσει στόχο της κοινής αγοράς και ότι η Επιτροπή θα έπρεπε να έχει τη δυνατότητα να υποβάλλει σχετικές προτάσεις.


1957-2007

��


Ο κ. Spaak, ωστόσο, τάχθηκε κατά της συγκρότησης οργάνων με νομισματικές εξουσίες, δεδομένης της ευαίσθητης φύσης του ζητήματος, με το οποίο σχετίζονταν κάποιες από τις δικλίδες ασφαλείας που ζητούσε η Γαλλία. Η δημιουργία τέτοιων οργάνων θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη σύναψη των Συνθηκών.

2. το μνημόνιο της ομάδας εργασίαςΗ ομάδα εργασίας έκρινε πως ήταν απαραίτητο να ενημερώσει τη διακυβερνητική διάσκεψη για τις απόψεις της και, για τον σκοπό αυτόν, συγκάλεσε μια συνεδρίαση στις 7 Ιανουαρίου 1957 για την ακρόαση των προφορικών εκθέσεων του κ. Van der Goes, του κ. Gozard και του κ. Wigny σχετικά με την ανάπτυξη των προτάσεων της ομάδας εργασίας προς τη Διακυβερνητική Διάσκεψη10�. Τα πρακτικά της συνεδρίασης της 7ης Ιανουαρίου δεν τηρούνται στα αρχεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου10�, υπάρχει όμως το μνημόνιο που συντάχθηκε τότε109. Ήδη από τις 10 Δεκεμβρίου 1956, ο πρόεδρος της ομάδας εργασίας, κ. Motz, επί τη ευκαιρία ευχαριστήριας επιστολής του προς τον κ. Spaak για την εισήγησή του της 8ης Δεκεμβρίου110, του είχε υπενθυμίσει ορισμένα σημεία που θεωρούνταν καίριας σημασίας:

- οι εξουσίες και οι αρμοδιότητες που θα εκχωρούνταν από τις Συνθήκες στην Επιτροπή θα έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν πιο ευρείες και πραγματικές·

- η Συνέλευση θα έπρεπε να έχει, πέρα από τις ελεγκτικές εξουσίες, κάποιο δικαίωμα πρωτοβουλίας και πραγματικές κοινοβουλευτικές εξουσίες·

- η Συνέλευση θα έπρεπε να είναι η υφιστάμενη Κοινή Συνέλευση της ΕΚΑΧ·

- οι νέες Συνθήκες θα έπρεπε να περιλαμβάνουν αποτελεσματικές φόρμουλες που θα επέτρεπαν τη στενή συμμετοχή των υπερπόντιων εδαφών στις νέες Ευρωπαϊκές Κοινότητες111.

Στο μνημόνιο, το οποίο στη συνέχεια έλαβε τη μορφή ψηφίσματος της Κοινής Συνέλευσης112, αναπτύσσονταν με περισσότερες λεπτομέρειες τα σημεία που θίγονταν στην επιστολή του κ. Motz. Εκφραζόταν ο προβληματισμός για το γεγονός ότι τα θεσμικά όργανα που προβλέπονταν στις υπό κατάρτιση Συνθήκες, ιδιαίτερα τα εκτελεστικά όργανα, θα είχαν λιγότερες εξουσίες από εκείνα της ΕΚΑΧ: «Η προώθηση των συμφερόντων της Κοινότητας εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την ύπαρξη ανεξάρτητης εκτελεστικής εξουσίας, η οποία, επιπλέον θα ελέγχεται για την πολιτική που ακολουθεί από μια ευρωπαϊκή συνέλευση»11�.

Ένα άλλο ανησυχητικό ζήτημα ήταν η απουσία κοινοβουλευτικού ελέγχου. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που είχε στη διάθεσή της η ομάδα εργασίας, οι ελεγκτικές εξουσίες δεν κάλυπταν τις αποφάσεις σημαντικών οργάνων, όπως του Κοινού Κέντρου Έρευνας, του Οργανισμού Εφοδιασμού Ευρατόμ και της Νομισματικής Υπηρεσίας και του Ταμείου Επενδύσεων για την Κοινή Αγορά. Το βασικό προνόμιο των κοινοβουλίων ήταν η ψήφιση του προϋπολογισμού11�.


108 Από το γεγονός ότι η έγκριση των πρακτικών αυτών δεν εμφανίζεται στην ημερήσια διάταξη μεταγενέστερων συνεδριάσεων μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι δεν κρατήθηκαν πρακτικά. Από τις εξελίξεις που ακολούθησαν φαίνεται επίσης πως η συνεδρίαση της 7ης Ιανουαρίου ήταν στην πραγματικότητα μια άτυπη συνάντηση μεταξύ ορισμένων ηγετικών μελών της ομάδας για την κατάρτιση του μνημονίου.



111 Αυτό ήταν, ουσιαστικά, το περιεχόμενο υπομνήματος του κ. Gozard που φέρει την ίδια ημερομηνία. Έγγραφο A. 4.


113 Έγγραφο Α 16, σημείο II.

114 Έγγραφο Α 16, σημείο III.

�6


Πέρα από την επισήμανση ότι οι τρεις Κοινότητες που θα προέκυπταν από τις νέες Συνθήκες θα έπρεπε να έχουν μια κοινή Συνέλευση και ένα κοινό Δικαστήριο, το μνημόνιο περιελάμβανε και μια πρόταση για τη θέσπιση συντονιστικών μηχανισμών, όπως η Διάσκεψη των Προέδρων11�.

3. Η συζήτηση στην Ολομέλεια για την πρόοδο των διαπραγματεύσεωνΟι τρεις εισηγητές της ομάδας εργασίας παρουσίασαν προφορικές εκθέσεις στην Κοινή Συνέλευση, κατά τη συνεδρίασή της στις 12 Φεβρουαρίου 1957, η οποία δεν περιελάμβανε συζήτηση. Σκοπός των εκθέσεων αυτών, που συντάχθηκαν κατόπιν άτυπων επαφών με τη Διακυβερνητική Διάσκεψη, ήταν να ενημερωθεί η Ολομέλεια για την πρόοδο των διαπραγματεύσεων όσον αφορά τόσο την ουσία των υπό κατάρτιση Συνθηκών όσο και τις εναπομείνασες πολιτικές δυσκολίες. Γενικά, οι τρεις εισηγητές εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για το γεγονός ότι τα κείμενα δεν είχαν ακόμη ολοκληρωθεί, γεγονός που σήμαινε ότι δεν μπορούσαν να μιλήσουν πολύ συγκεκριμένα.

Ο κ. van der Goes11� δήλωσε ότι η ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων, η οποία είχε προγραμματιστεί αρχικά για τις 25 Ιανουαρίου και στη συνέχεια για τις 10 Φεβρουαρίου, είχε εκ νέου αναβληθεί και ότι τα προβληματικά ζητήματα ήταν ακόμη υπό συζήτηση σε ένα κλίμα που, μετά από ορισμένες παρεξηγήσεις, βελτιωνόταν σταθερά, αλλά θα μπορούσε να υπονομευθεί εάν η Συνέλευση προωθούσε αμφιλεγόμενες θέσεις. Ο εισηγητής, ωστόσο, εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για το γεγονός ότι η Ανώτατη Αρχή, παρότι είχε συμμετάσχει στην επιτροπή των εμπειρογνωμόνων, ήταν πλέον αποκλεισμένη από τις εργασίες της Διακυβερνητικής Διάσκεψης, και ότι τα προβλήματα που αρχικά φαίνονταν πως εγείρονταν μόνον από τη Γαλλία πλέον προέρχονταν από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Αναφέρθηκε, συγκεκριμένα, στις διαφορετικές θέσεις των Έξι σχετικά με το ζήτημα των υπερπόντιων εδαφών.

Τα θετικά νέα ήταν ότι οι Έξι βρίσκονταν κοντά στην επίτευξη συμβιβασμού για τη γεωργία, αλλά δεν είχαν ακόμη επιλυθεί τα ζητήματα που αφορούσαν τις μεταφορές (τομέας για τον οποίο δεν είχαν ακόμη καθοριστεί οι βασικοί κανόνες) και το πρόβλημα των εξωτερικών δασμών (δηλαδή η ταξινόμηση των προϊόντων). Η βασική ανησυχία του κ. van der Goes, ωστόσο, αφορούσε τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Η ισορροπία ισχύος μεταξύ της Επιτροπής και του Συμβουλίου (ή μάλλον του αριθμού των διαδικασιών λήψης αποφάσεων που θα εκχωρείτο σε καθένα από τα δύο όργανα) έκλινε προς το Συμβούλιο, υπονομεύοντας έτσι τις ελεγκτικές εξουσίες της Συνέλευσης, η οποία δεν είχε εξουσία να ελέγχει τους υπουργούς. Το ζήτημα δεν ήταν απλώς ποσοτικό αλλά και διαδικαστικό, δηλαδή εάν η ψηφοφορία στη Συνέλευση θα διενεργείτο πριν ή μετά από την ψηφοφορία στο Συμβούλιο. Ο εισηγητής τάχθηκε υπέρ της δεύτερης λύσης. Το ίδιο πρόβλημα ανέκυπτε και όσον αφορά το λεπτό ζήτημα των ψηφοφοριών επί του προϋπολογισμού.

Ο κ. Wigny11� τόνισε εκ νέου ότι η πυρηνική ενέργεια είχε καίρια σημασία για τη μελλοντική ανάπτυξη της Ευρώπης, και μόνο στο δεύτερο ήμισυ της ομιλίας του αναφέρθηκε στην έκθεσή του σχετικά με την πρόοδο των διαπραγματεύσεων για την Ευρατόμ. Οι αποφάσεις για τις κοινές επιχειρήσεις θα λαμβάνονταν από το Συμβούλιο Υπουργών, κατόπιν πρότασης της Επιτροπής, και θα αφορούσαν εμπορικά και βιομηχανικά θέματα. Στις επιχειρήσεις αυτές θα μπορούσαν να συμμετέχουν ιδιωτικοί φορείς και τρίτες χώρες, οι οποίες θα λειτουργούσαν ως σύνδεσμοι μεταξύ της Μικρής και της Μεγάλης Ευρώπης. Παράλληλα με τις κοινές επιχειρήσεις, θα υπήρχαν και ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες θα υπόκειντο σε ειδικές μορφές συντονισμού και παρακολούθησης.

115 Έγγραφο Α 16, σημείο IV.

116 Έγγραφο Β 17, σελ. 187-190.

117 Αυτόθι, σελ. 191-195.

1957-2007

��


Το πιο λεπτό ζήτημα ήταν αυτό των στρατιωτικών και υγειονομικών ελέγχων. Οι στρατιωτικοί έλεγχοι, που περιελάμβαναν επιτήρηση για την αποφυγή της χρήσης ραδιενεργών υλικών και αποβλήτων ως πυρηνικών όπλων, θα πραγματοποιούνταν μέσω της επίβλεψης και της παρακολούθησης της πορείας των υλικών σε όλα τα στάδια της επεξεργασίας και της μεταφοράς τους βάσει αναφορών και επιθεωρήσεων που θα εκτελούσε ένα διεθνές όργανο. Οι υγειονομικοί έλεγχοι, αντιθέτως, θα αποτελούσαν ουσιαστικά ευθύνη των κρατών μελών, βάσει ευρωπαϊκών οδηγιών.

Ο κ. Wigny φρονούσε ότι οι διατάξεις για την Ευρατόμ που προέκυπταν από τις διαπραγματεύσεις ήταν αποδεκτές, αν και δεν ανταποκρίνονταν στις προσδοκίες.

Ο κ. Gozard ασχολήθηκε με τα θεσμικά ζητήματα11�. Η Επιτροπή είχε λιγότερες εξουσίες από την Ανώτατη Αρχή της ΕΚΑΧ. Ωστόσο, οι εξουσίες αυτές, στην παρούσα φάση των διαπραγματεύσεων, ήταν περισσότερες από εκείνες που προτείνονταν στην έκθεση των επικεφαλής των αντιπροσωπειών. Επιπλέον, ο ρόλος της Επιτροπής ενισχυόταν από το σύστημα ψηφοφορίας στο Συμβούλιο, το οποίο μπορούσε να εγκρίνει ή να απορρίπτει με πλειοψηφία τις προτάσεις των εκτελεστικών οργάνων στο σύνολό τους, αλλά για την τροποποίησή τους θα έπρεπε να αποφασίζει με ομοφωνία. Επιπλέον, το Συμβούλιο θα μπορούσε, μετά από μια μεταβατική περίοδο, να αποφασίζει με ειδική πλειοψηφία, στο πλαίσιο ενός μηχανισμού και ενός συστήματος στάθμισης των ψήφων, το οποίο ο κ. Gozard εξήγησε λεπτομερώς.

Ο κ. Gozard προέβη επίσης σε μια λεπτομερή παρουσίαση της προόδου των διαπραγματεύσεων για το Δικαστήριο, το οποίο θα αποτελούσε ένα ενιαίο θεσμικό όργανο για τις τρεις Κοινότητες. Η μόνη σημαντική άποψη που εξέφρασε εν προκειμένω ο εισηγητής ήταν η αντίθεσή του στην ένταξη εμπειρογνωμόνων στο Δικαστήριο. Παρότι η ακρόαση εμπειρογνωμόνων αποτελούσε στοιχείο της διαδικασίας που θα έπρεπε να ενθαρρυνθεί, η ενσωμάτωσή τους στο Δικαστήριο θα μετέτρεπε το όργανο αυτό σε ένα υβρίδιο, αποτελούμενο από δικαστικούς και μη δικαστικούς, με επικίνδυνες συνέπειες, τις οποίες όμως δεν διευκρίνισε στην ομιλία του.

Σε ό,τι αφορά τη Συνέλευση, χαιρέτισε την επιλογή της ενιαίας Συνέλευσης για τις τρεις Κοινότητες, η οποία, ωστόσο, δεν θα ήταν το υφιστάμενο θεσμικό όργανο αλλά μια νέα Συνέλευση, η οποία θα απορροφούσε εκείνη της ΕΚΑΧ. Από την άλλη πλευρά, εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για το γεγονός ότι οι εξουσίες της Συνέλευσης δεν είχαν διευρυνθεί, όπως είχε προταθεί στα κοινοβουλευτικά έγγραφα που είχαν υποβληθεί για τις διαπραγματεύσεις. Επεσήμανε τις ελεγκτικές εξουσίες επί των Επιτροπών της κοινής αγοράς και της Ευρατόμ, χαιρετίζοντας την απόφαση να επιτρέπονται οι προτάσεις μομφής όχι μόνο κατά τη συζήτηση της ετήσιας έκθεσης, όπως σχεδιαζόταν αρχικά, αλλά οποτεδήποτε έκρινε απαραίτητο η Συνέλευση.

Εξάλλου, ο κ. Gozard εξέφρασε την ανησυχία του σχετικά με τη χρηματοδότηση της Κοινότητας. Δεν ήταν ικανοποιημένος με την πρόταση που προέβλεπε εθνικές εισφορές και θα προτιμούσε ένα είδος κοινοτικού φόρου, το οποίο θα μπορούσε να εγγυηθεί με πιο αποτελεσματικό τρόπο την ανεξαρτησία της Κοινότητας από τις εθνικές κυβερνήσεις.

Η μόνη άλλη ομιλία κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης αυτής ήταν του κ. Motz119, προέδρου της ομάδας εργασίας, ο οποίος παρουσίασε συνοπτικά τις επαφές που είχαν πραγματοποιηθεί με τη Διακυβερνητική Διάσκεψη, ιδίως κατά τους τελευταίους τρεις μήνες. Κάποιες από τις πληροφορίες που παρουσίασε ο κ. Motz αναφέρθηκαν ήδη στην προηγούμενη παράγραφο, ενώ οι υπόλοιπες περιλαμβάνονται στην επόμενη παράγραφο. Στο τέλος της συζήτησης για την

118 Αυτόθι, σελ. 195-199.

119 Αυτόθι, σελ. 199-202.

�8


επανεκκίνηση του εγχειρήματος της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, η Συνέλευση ενέκρινε σχετικό ψήφισμα που βασιζόταν στο μνημόνιο της ομάδας εργασίας και το οποίο έχει ήδη αναφερθεί στο πλαίσιο αυτό.

4. Οι ενέργειες των «ευρωπαϊκών συνελεύσεων»Τον Φεβρουάριο του 1957, ενώ η ομάδα εργασίας παρουσίαζε τις απόψεις της σχετικά με την ουσία των υπό κατάρτιση Συνθηκών, τα προεδρεία της Κοινής Συνέλευσης, της Συμβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Συνέλευσης της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης προέβαιναν σε ενέργειες για να αποτρέψουν τη συγκρότηση μιας τέταρτης συνέλευσης για τις δύο νέες Κοινότητες120, όπως είχε κάποια στιγμή αποφασιστεί από τη Διακυβερνητική Διάσκεψη.

Στα πρακτικά της συνεδρίασης του προεδρείου της Κοινής Συνέλευσης της 2ας Φεβρουαρίου 1957121, και ιδίως στην εισαγωγή του προέδρου Furler, παρουσιάζεται μια σύνοψη των γεγονότων που οδήγησαν στα διαβήματα που έγιναν προς τη Διάσκεψη εντός των αμέσως επόμενων ημερών. Η Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης και η Συνέλευση της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης είχαν ήδη ταχθεί κατά μιας τέταρτης Συνέλευσης122 και ο πρόεδρος της Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, κ. Dehousse12�, πρότεινε την πραγματοποίηση μιας κοινής συνεδρίασης των τριών προεδρείων για τη σύνταξη μιας κοινής πρότασης για το ζήτημα αυτό.

Κατά την άποψη του κ. Furler, η καλύτερη λύση θα ήταν η επέκταση των καθηκόντων της Κοινής Συνέλευσης ώστε να καλύπτει και τις νέες Κοινότητες. Ωστόσο, μετά την απόφαση του γαλλικού Κοινοβουλίου υπέρ μιας νέας Ευρωπαϊκής Συνέλευσης, η λύση αυτή δεν φάνταζε πλέον ρεαλιστική, ενώ το ίδιο ουσιαστικά αποτέλεσμα θα μπορούσε να επιτευχθεί με την ίδρυση μιας νέας Συνέλευσης που θα κάλυπτε τα καθήκοντα της Κοινής Συνέλευσης, η οποία θα έπαυε να υφίσταται. Η νέα Συνέλευση θα ασκούσε τις εξουσίες που θα της εκχωρούνταν από τις νέες Συνθήκες καθώς και εκείνες που εκχωρούσε στην Κοινή Συνέλευση η Συνθήκη ΕΚΑΧ. Η λύση αυτή συνεπαγόταν διάφορα προβλήματα, και συγκεκριμένα την ανάγκη τροποποίησης της Συνθήκης ΕΚΑΧ και επαναδιαπραγμάτευσης της σύνθεσης της Συνέλευσης, τροποποιώντας το υφιστάμενο μέγεθος των διαφόρων εθνικών ομάδων από τις οποίες απαρτιζόταν. Ο κ. Furler υπέβαλε πρόταση σύμφωνα με την οποία αυξανόταν ελαφρώς ο αριθμός των μελών από τις μεσαίου μεγέθους χώρες και το Λουξεμβούργο, διασφαλίζοντας έτσι ότι δεν θα μπορούσαν δύο μεγάλες χώρες να σχηματίσουν από κοινού απόλυτη πλειοψηφία στη Συνέλευση12�.

Βεβαίως, η προσέγγιση αυτή διέφερε από το αίτημα του κ. Dehousse για μια ενιαία Ευρωπαϊκή Συνέλευση, η οποία θα περιελάμβανε και εκείνες του Συμβουλίου της Ευρώπης και της ΔΕΕ, ένα αίτημα που προσέκρουε στο πρόσθετο πρόβλημα της διαφορετικής σύνθεσης των αντίστοιχων οργανισμών, αφού το Συμβούλιο της Ευρώπης είχε 15 κράτη μέλη και οι Κοινότητες έξι.

120 Πριν από τις Συνθήκες της Ρώμης, οι τρεις προαναφερθείσες Συνελεύσεις θεωρούσαν ότι αποτελούσαν μέρος ενός ενιαίου σχεδίου ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, παρά το γεγονός ότι οι αντίστοιχοι οργανισμοί στους οποίους ανήκαν είχαν διαφορετικές δομές. Εξού και η αναφορά σε μια «τέταρτη συνέλευση».


122 Ο κ. Furler αναφέρθηκε στη σύσταση 117 της Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με τον εξορθολογισμό των ευρωπαϊκών κοινοβουλευτικών δραστηριοτήτων και σε μια παρόμοια σύσταση της επιτροπής γενικών υποθέσεων της Συνέλευσης της ΔΕΕ (έκθεση Struye).

123 Επίσης μέλος της Κοινής Συνέλευσης, όπως έχει ήδη προαναφερθεί.

124 Σύμφωνα με την κατανομή εδρών που αποφάσισε η Διάσκεψη, τα τρία μεγαλύτερα κράτη είχαν 60 μέλη έκαστο, τα δύο μεσαίου μεγέθους κράτη 20 και το Λουξεμβούργο 5, ήτοι η Συνέλευση θα αριθμούσε συνολικά 225 μέλη. Ο κ. Furler πρότεινε 27 μέλη για καθένα από τα δύο μεσαίου μεγέθους κράτη και 6 για το Λουξεμβούργο, διατηρώντας τα 60 μέλη για τις μεγαλύτερες χώρες· με την κατανομή αυτή, ο συνολικός αριθμός των μελών ανερχόταν σε 240.

1957-2007

��

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α Τ Α

Η πρόταση του κ. Dehousse δεν έτυχε στήριξης κατά τη συζήτηση και εκφράστηκαν ανησυχίες σχετικά με την ίδρυση μίας κοινής Συνέλευσης για τις Κοινότητες, δεδομένων των διαφορετικών εξουσιών που ασκούσε η υφιστάμενη Κοινή Συνέλευση και εκείνων της Συνέλευσης των νέων Κοινοτήτων που προβλέπονταν από τις υπό κατάρτιση Συνθήκες.

Τα τρία προεδρεία πραγματοποίησαν κοινή συνεδρίαση την ίδια ημέρα12�. Κατά τη διάρκεια των συζητήσεων, ο κ. Furler παρουσίασε μια βασική πρόταση, την οποία είχε περιγράψει στην προηγούμενη συνάντηση του προεδρείου της Κοινής Συνέλευσης. Ο κ. Pleven, πρόεδρος της Συνέλευσης της ΔΕΕ, υποστήριξε θερμά τη λύση της ενιαίας Συνέλευσης, βάσει του σχεδίου που στην προηγούμενη συνεδρίαση είχε αποδοθεί στον κ. Dehousse, ο οποίος, ωστόσο, δεν εξέφρασε τη θέση του επί της ουσίας του ζητήματος, όντας περισσότερο απασχολημένος με την εξασφάλιση της συμφωνίας των τριών προεδρείων να συγκροτήσουν μια κοινή αντιπροσωπεία που θα συμμετείχε σε μια συνάντηση με τους υπουργούς εξωτερικών των Έξι. Μάλιστα, κατόπιν πρότασης του κ. Dehousse αποφασίστηκε ότι «οι προτάσεις που θα γίνονταν δεν θα υπεισέρχονταν σε υπερβολικές λεπτομέρειες, το δε ζήτημα της στάθμισης δεν θα εξεταζόταν εις βάθος»12�. Στο τέλος της συνεδρίασης, εγκρίθηκε μια σύσταση βασιζόμενη σε μεγάλο βαθμό στην ιδέα του κ. Furler για μια Συνέλευση που θα ήταν κοινή για τις τρεις Κοινότητες, με την υπενθύμιση ότι ο γενικός στόχος που θα έπρεπε να επιδιωχθεί ήταν η δημιουργία μιας ενιαίας Ευρωπαϊκής Συνέλευσης12�.

Η αντιπροσωπεία των τριών προεδρείων έγινε δεκτή στις 4 Φεβρουαρίου από τους έξι υπουργούς εξωτερικών υπό την προεδρία του κ. Spaak με την ιδιότητά του ως προέδρου της διάσκεψης των υπουργών12�. Ο κ. Furler παρουσίασε εκτενώς την πρότασή του129, η οποία είχε καταστεί πλέον πρόταση των τριών προεδρείων: έχοντας τη στήριξη των αρχηγών των κοινοβουλευτικών ομάδων, η πρόταση προέβλεπε ότι η νέα Συνέλευση θα έπρεπε να διατηρεί τις διαδικασίες της εντός των αυστηρών ορίων των συγκεκριμένων αρμοδιοτήτων που ορίζονται στις νέες Συνθήκες»1�0.

Ο κ. Spaak απάντησε ότι οι υπουργοί είχαν ήδη εκφράσει τη σύμφωνη γνώμη τους επί της αρχής που ήγειραν τα προεδρεία και ότι το ζήτημα θα ετίθετο σε συζήτηση κατά τη διάρκεια της ημέρας. Οι περισσότεροι από τους υπουργούς που έλαβαν τον λόγο δήλωσαν πως συμφωνούσαν με την εν λόγω άποψη. Ο γάλλος υπουργός, κ. Faure, υπεισήλθε σε περισσότερες λεπτομέρειες, ανταποκρινόμενος στην ήπια παρότρυνση του κ. Dehousse για στήριξη της πρότασης που προέβλεπε την ίδρυση μιας ενιαίας Συνέλευσης, τουλάχιστον ως μελλοντική προοπτική, επισημαίνοντας ότι υπήρχαν δύο προτάσεις στο τραπέζι: η πρόταση για μια ενιαία Συνέλευση, την οποία περιέγραψε λεπτομερέστερα από ό,τι στην προηγούμενη συζήτηση, και η πρόταση Furler. Δήλωσε ότι δεν είχε ιδιαίτερη προτίμηση για κάποια από αυτές τις δύο λύσεις και ότι θα στήριζε οποιαδήποτε από τις δύο ιδέες ενέκρινε η πλειοψηφία της Διάσκεψης, αλλά διευκρίνισε ότι δεν ήταν σε θέση προεξοφλήσει τη θέση που θα ελάμβανε το κοινοβούλιό του επί του συγκεκριμένου ζητήματος.

Η αντιπροσωπεία των προεδρείων συνήλθε την ίδια ημέρα για να συντάξει ένα μνημόνιο σχετικά με τις προτάσεις της Συνέλευσης1�1, όπως είχε υποσχεθεί να πράξει κατά τη διάρκεια της ακρόασης.





129 Η πρόταση έχει ήδη παρουσιαστεί ανωτέρω, στην ενότητα για τη συνεδρίαση του προεδρείου της Κοινής Συνέλευσης της 2ας Φεβρουαρίου.

130 Έγγραφο A 9, σελ. 4.


�0


Η τελευταία παράγραφος του οριστικού κειμένου του μνημονίου1�2 ανέφερε ότι θα έπρεπε να υπάρξει πρόβλεψη για τη μεταγενέστερη ενσωμάτωση της νέας Συνέλευσης σε μια ενιαία Ευρωπαϊκή Συνέλευση1��. Στο μνημόνιο προτεινόταν η λύση μιας κοινής Συνέλευσης για την ΕΚΑΧ, την κοινή αγορά και την Ευρατόμ, η οποία θα ασκούσε, στο πλαίσιο κάθε Κοινότητας, τις εξουσίες που θα της εκχωρούσε η αντίστοιχη Συνθήκη· τα κράτη θα εκπροσωπούνταν στη νέα Συνέλευση σε αναλογική βάση, παρόμοια με εκείνη που ίσχυε τότε στην Κοινή Συνέλευση, ενώ θα γινόταν μια προσπάθεια να μειωθεί και όχι να αυξηθεί ο συνολικός αριθμός των μελών που πρότεινε η διάσκεψη (225)· τα υφιστάμενα μέλη της Κοινής Συνέλευσης θα γίνονταν αυτόματα μέλη της νέας Συνέλευσης για το πρώτο έτος και τα κράτη θα δεσμεύονταν να διορίσουν στη νέα Συνέλευση έναν αριθμό μελών της Συμβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η Κοινή Συνέλευση θα έπαυε να υφίσταται μόλις συγκροτείτο η νέα Συνέλευση.

Το μνημόνιο ήταν η τελευταία θέση που υιοθέτησε η Κοινή Συνέλευση πριν από τη σύναψη των Συνθηκών περί ιδρύσεως της ΕΟΚ και της Ευρατόμ στις 25 Μαρτίου 1957.

5. Η σύμβαση περί ορισμένων κοινών οργάνων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αφότου συμφωνήθηκε ότι θα υπήρχε μία Συνέλευση και ένα Δικαστήριο για τις τρεις Κοινότητες, η αρχή αυτή έπρεπε να κατοχυρωθεί και νομικά. Για τον λόγο αυτόν, και προκειμένου να θεσπιστεί μια ενιαία δέσμη κανόνων για τη νεοσυσταθείσα Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή1��, καταρτίστηκε και υπεγράφη μαζί με τις Συνθήκες της Ρώμης στις 25 Μαρτίου 1957 μια σύμβαση περί ορισμένων κοινών οργάνων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Το ζήτημα εξετάστηκε από το προεδρείο της Κοινής Συνέλευσης κατά τη συνεδρίασή του της 26ης Φεβρουαρίου 1957. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης αυτής, η οποία δεν είναι καταχωρισμένη στα πρακτικά, έγινε ανταλλαγή απόψεων και στη συνέχεια ο πρόεδρος της επιτροπής νομικών υποθέσεων της Συνέλευσης, κ. Fayat, κλήθηκε να συντάξει ένα υπόμνημα σχετικά με τις διατάξεις που θα απαιτούνταν για τη συγχώνευση της Συνέλευσης της ΕΚΑΧ με τη Συνέλευση που προέβλεπαν τα σχέδια των νέων Συνθηκών. Το εν λόγω υπόμνημα εξετάστηκε από τους προέδρους των κοινοβουλευτικών ομάδων και από τον κ. Fohrmann, τον κ. Battista και τον κ. Blank, προτού υποβληθεί στον κ. Spaak από μια αντιπροσωπεία αποτελούμενη από τον κ. Fayat και το κ. Battista1��.

Το εν λόγω υπόμνημα ήταν εξαιρετικά σύντομο και περιελάμβανε δύο σημεία. Το πρώτο σημείο, το οποίο στη συνέχεια θα ελάμβανε επίσημη μορφή ως άρθρο 1 της Σύμβασης, όριζε ότι η νέα Συνέλευση θα ασκούσε τις εξουσίες της Συνέλευσης της ΕΚΑΧ κατά τους όρους που ορίζονταν στη σχετική Συνθήκη. Στο δεύτερο σημείο παρουσιάζονταν οι επιπλοκές, δηλαδή η ανάγκη τροποποίησης του άρθρου 21 της Συνθήκης ΕΚΑΧ, η σύνθεση της Συνέλευσης και η χρηματοδότηση της νέας Συνέλευσης, το ένα τρίτο της οποίας θα έπρεπε να χρεωθεί στον προϋπολογισμό της ΕΚΑΧ, βάσει ενός μηχανισμού σύμφωνα με τον οποίο τα κράτη μέλη θα επέστρεφαν τα δύο τρίτα των δαπανών της Συνέλευσης στην Ανώτατη Αρχή της ΕΚΑΧ1��.

132 Αυτόθι, σελ. 6 (συνημμένο).

133 Παράγραφος 7 του μνημονίου, αυτόθι.

134 Κοινό όργανο της ΕΟΚ και της Ευρατόμ.

135 Δ 15, σελ. 12-13.

136 Δ 16.

1957-2007

�1


Από τα πρακτικά της συνεδρίασης του προεδρείου της 20ής Μαρτίου 19571�� προκύπτει ότι, στις 28 Φεβρουαρίου 19571��, μια αντιπροσωπεία, αποτελούμενη από τον κ. Fayat, πρόεδρο, και τον κ. Battista, τον κ. Blank, τον κ. Motz και τον κ. Sassen, παρουσίασε το υπόμνημα στον κ. Spaak. Η Διακυβερνητική Διάσκεψη υιοθέτησε τη θέση της Συνέλευσης στο κείμενο της Σύμβασης, αν και μόνον εν μέρει όσον αφορά τη χρηματοδότηση της Συνέλευσης. Παρότι η αρχή του ίσου καταμερισμού των δαπανών στους προϋπολογισμούς των τριών Κοινοτήτων έγινε πράγματι δεκτή, δεν καθορίστηκαν οι λεπτομέρειες για τον τρόπο χρέωσης των ποσών σε καθέναν από τους επιμέρους προϋπολογισμούς. Η Σύμβαση δεν όριζε κανόνες για το συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά απλώς ενέκρινε την αρχή του ίσου καταμερισμού μεταξύ των εμπλεκομένων Κοινοτήτων1�9.

6. Μετά την υπογραφή των συνθηκών της Ρώμης: οι συνθήκες κατά τον πρόεδρο της Κοινής συνέλευσης

Η Κοινή Συνέλευση δεν πραγματοποίησε καμία συζήτηση για τις Συνθήκες της Ρώμης, προκειμένου να μην εμπλακεί στις διαδικασίες κύρωσης από τα κράτη μέλη1�0. Ωστόσο, κατά την πρώτη συνεδρίαση της Κοινής Συνέλευσης μετά την υπογραφή των Συνθηκών1�1, ο πρόεδρος Furler προέβη σε δήλωση εστιάζοντας στον ρόλο που θα καλείτο να διαδραματίσει η νέα Συνέλευση σε μια Ευρώπη με τρεις Κοινότητες.

Το πρώτο επίτευγμα της Συνέλευσης, σύμφωνα με τον κ. Furler, ήταν ότι είχε δώσει νέα ώθηση στο ευρωπαϊκό ιδεώδες, το οποίο η Δύση φαινόταν τότε να είχε εγκαταλείψει. Το δεύτερο επίτευγμά της ήταν ότι είχε επιδείξει αυτοθυσία, όταν συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν δυνατόν να καταστεί το επίκεντρο των κοινοβουλευτικών εξουσιών των νέων Κοινοτήτων, και είχε αποδεχτεί την ίδια τη διάλυσή της, για να δημιουργηθεί μια νέα Συνέλευση για τις τρεις Κοινότητες1�2. Αυτό ήταν το τίμημα που έπρεπε να καταβληθεί προκειμένου να εξασφαλιστεί για το «ευρωπαϊκό σύστημα» μια απλή κοινοβουλευτική δομή και ένα αποτελεσματικό σύστημα κοινοβουλευτικού ελέγχου, χωρίς να τροποποιηθούν οι εξουσίες και οι αρμοδιότητες της υφιστάμενης Συνέλευσης, όπως προβλέπονταν από τη Συνθήκη ΕΚΑΧ.

Εν προκειμένω, ήταν σημαντικό να εξασφαλιστεί ότι η νέα Συνέλευση θα αντλούσε τα οφέλη από το «κεκτημένο» της Κοινής Συνέλευσης στο επίπεδο των δικαιωμάτων και των εξουσιών που είχε κερδίσει στα πέντε χρόνια της ύπαρξής της, προκειμένου να διασφαλιστεί και η κοινοβουλευτική παράδοση που είχε εν τω μεταξύ οικοδομηθεί1��.

Ένα από τα βασικά σημεία που επεσήμανε ο πρόεδρος ήταν η στενή σχέση μεταξύ των ευρωπαϊκών κοινοβουλευτικών θεσμικών οργάνων1��, η οποία θα έπρεπε να ιδωθεί και στο ευρύτερο πλαίσιο του σχεδίου για την ένταξη σε ένα ενιαίο κοινοβουλευτικό πλαίσιο όχι μόνο

137 Δ 17, σελ. 5-6.

138 Η ημερομηνία συνάγεται από το θέμα του υπομνήματος.

139 Άρθρο 6 της Σύμβασης.

140 Έτσι αιτιολόγησε στην ομάδα εργασίας ο κ. Motz την απόφαση της επιτροπής των προέδρων της Κοινής Συνέλευσης. Γ 10, σελ. 2.

141 Β 18.

142 Εν προκειμένω, ο κ. Furler υπενθύμισε στα μέλη τα διαβήματα στα οποία είχαν προβεί τα προεδρεία των ευρωπαϊκών κοινοβουλευτικών συνελεύσεων προς τη Διακυβερνητική Διάσκεψη και τα προβλήματα, μεταξύ άλλων και τα προβλήματα διοικητικής φύσεως, που είχαν ανακύψει από την ενσωμάτωση στη νέα Συνέλευση (βλ. προηγούμενες παραγράφους της παρούσας ενότητας).

143 Είναι ίσως η πρώτη φορά που σε ομιλία του ο πρόεδρος της Συνέλευσης χρησιμοποιούσε τον όρο «Κοινοβούλιο», ο οποίος θα επισημοποιείτο το 1962.

144 Η Συνέλευση των τριών Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης και η Συνέλευση της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης.

�2


των οργανισμών που περιελάμβαναν κοινοβουλευτικές συνελεύσεις1��, αλλά και του ΟΟΣΑ και του Ατλαντικού Συμβουλίου. Ο κ. Furler δεν φάνηκε να στηρίζει το σχέδιο αυτό, λόγω των δυσκολιών που θα προέκυπταν από τα διαφορετικά καθήκοντα των εν λόγω οργάνων, καθώς και λόγω των κινδύνων που θα δημιουργούσε η συγχώνευσή τους όσον αφορά την αποτελεσματικότητα της κοινοβουλευτικής δράσης και τη σταδιακή, βαθμιαία πρόοδο της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Εντούτοις, διευκρίνισε ότι δεν θα ήθελε να απορρίψει το σχέδιο αβασάνιστα, αλλά θα προτιμούσε να το εξετάσει ως μακροπρόθεσμη προοπτική1��. Επέμεινε στις υφιστάμενες μορφές συνεργασίας μεταξύ των τριών κοινοβουλευτικών συνελεύσεων και στην εμπέδωση των σχέσεων αυτών1��.

Η βασική του ανησυχία ήταν η εδραίωση των νέων Κοινοτήτων μετά την κύρωση των Συνθηκών και η διασφάλιση του ανοικτού χαρακτήρα τους προς τα ευρωπαϊκά κράτη που δεν ήταν μέλη τους:

Στηρίζουμε ομόφωνα τη βασική ιδέα μιας ζώνης ελευθέρων συναλλαγών, η οποία, σε συνδυασμό με μια κοινή αγορά, θα περιελάμβανε τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ευρωπαϊκών κρατών1��.

Αυτή η ιδέα της ανοικτής Κοινότητας αποτέλεσε κεντρικό θέμα της ομιλίας του κ. Furler:

Εξυπακούεται ότι, ακόμα και στην αναπτυγμένη μορφή που πρόκειται να λάβει, η Κοινότητα των έξι χωρών πρέπει να παραμείνει ανοικτή. Απορρίπτουμε ομόφωνα την ιδέα της δημιουργίας ενός μπλοκ εντός της Ευρώπης1�9.

145 Βλ. προηγούμενη σημείωση.

146 Η συζήτηση στην οποία αναφέρθηκε ο κ. Furler δεν παρουσιάζει πλέον κάποιο ενδιαφέρον· αναφέρεται εδώ εν είδει μαρτυρίας ορισμένων ιδεών που έχουν πλέον απορριφθεί αλλά αποτελούσαν σημαντικά ζητήματα για το ευρωπαϊκό κίνημα τη δεκαετία του 1950.

147 Ο πρόεδρος τόνισε ιδιαίτερα τη σημασία της κοινής ετήσιας συνεδρίασης των τριών συνελεύσεων. Β 18, σελ. 421.



1957-2007

��


συΜΠΕΡΑσΜΑτΑ

Ο Ρ Ο λ Ο σ τ Η σ Κ Ο Ι Ν Η σ σ υ Ν Ε λ Ε υ σ Η σ σ τ Η Ν Π Ρ Ο Ε τ Ο Ι Μ Α σ Ι Α τ Ω Ν σ υ Ν Θ Η Κ Ω Ν τ Η σ Ρ Ω Μ Η σ

Όποιος διαβάσει σήμερα, πενήντα χρόνια μετά την εποχή τους, τα έγγραφα που παρουσιάζονται συνοπτικά ανωτέρω θα πρέπει να λάβει δεόντως υπόψη τις ιστορικές συνθήκες στις οποίες αναπτύχθηκε η Συνέλευση και τις σχέσεις μεταξύ των θεσμικών οργάνων της ΕΚΑΧ και των κυβερνήσεων κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας των Συνθηκών της Ρώμης.

Η δημοκρατική νομιμότητα της Κοινής Συνέλευσης ήταν απλώς έμμεση, το πεδίο των αρμοδιοτήτων της –ο τομέας του άνθρακα και του χάλυβα– ήταν εξαιρετικά εξειδικευμένος, και η ίδια ως θεσμός μετρούσε λίγα χρόνια ύπαρξης. Επιπλέον, η σύνταξη των Συνθηκών θεωρείτο, σύμφωνα με τη γενικώς αποδεκτή άποψη του διεθνούς δικαίου την εποχή εκείνη, αποκλειστική αρμοδιότητα των κρατών και των κυβερνήσεών τους.

Υπό τις συνθήκες αυτές, η Κοινή Συνέλευση θα είχε καταδικαστεί ουσιαστικά σε απραξία εάν, από τη στιγμή της ίδρυσής της, δεν είχε αυτοπροβληθεί ως εκπρόσωπος της μερίδας εκείνης της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης που υποστήριζε την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ως θεμελιώδη απαίτηση, πέρα από τα ιδιαίτερα συμφέροντα των διαφόρων οικονομικών τομέων. Τα ψηφίσματα της κ. Klompé1�0 και του κ. Teitgen1�1 αποτελούν παραδείγματα του ρόλου που διαδραμάτισε η Συνέλευση στον οραματισμό και στη στήριξη της διαδικασίας επανεκκίνησης του εγχειρήματος των Κοινοτήτων μετά την αποτυχία της ΕΑΚ.

Βάσει των ανωτέρω και δεδομένων των αποτελεσμάτων που επιτεύχθηκαν, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι, κατά την προετοιμασία των Συνθηκών της Ρώμης, η Συνέλευση κατάφερε να αντιπροσωπεύσει τις απόψεις αυτές και να τις συνδυάσει με τα πρακτικά συμφέροντα των οικονομικών κύκλων και των ίδιων των κρατών.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της επιτυχίας της Συνέλευσης ξεπροβάλλει από τα έγγραφα και στις συζητήσεις για την Ευρατόμ. Η Κοινή Συνέλευση κατάφερε να συνδυάσει αφενός την ανάγκη της Ευρώπης για μια ενεργειακή πηγή που τότε θεωρείτο θεμελιώδους σημασίας για την οικονομική ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη, αφετέρου την ασφάλεια και την απαγόρευση της χρήσης της ενέργειας αυτής για στρατιωτικούς σκοπούς. Η προσέγγιση της Συνέλευσης, σύμφωνη με εκείνη που είχε οδηγήσει στην ίδρυση του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας το 1957, αποτυπώνεται σε μεγάλο βαθμό, αν και όχι εξολοκλήρου, στη Συνθήκη της Ευρατόμ: η εν λόγω Συνθήκη δεν περιλαμβάνει, επί παραδείγματι, ρητή απαγόρευση της κατασκευής πυρηνικών όπλων, αλλά προβλέπει ότι θα ελέγχεται μέσω επιθεωρήσεων εάν τα σχάσιμα υλικά χρησιμοποιούνται για τους δεδηλωμένους σκοπούς.

Η αποτίμηση της συμβολής της Συνέλευσης στη Συνθήκη για την ΕΟΚ μπορεί να είναι ελαφρώς διαφορετική. Λόγω της γενικότερης κλίμακας της εν λόγω εξέλιξης, η οποία επηρέαζε την οικονομία συνολικά, εκτός από τις βιομηχανίες του άνθρακα και του χάλυβα, που καλύπτονταν ήδη από τη Συνθήκη της ΕΚΑΧ, και τον τομέα της πυρηνικής ενέργειας, τα προβλήματα πολλαπλασιάστηκαν. Η βασική προσέγγιση –οικονομία της αγοράς και διευκόλυνση των

150 Βλ. ενότητα Ι, παράγραφος 1 γ.

151 Βλ. ενότητα Ι, παράγραφος 2.

��


εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των κρατών μελών– συγκέντρωνε ευρεία συναίνεση, την οποία η Συνέλευση υπερασπίστηκε έναντι των απειλών που έθεταν τα ίδια συμφέροντα, κυρίως τα εθνικά συμφέροντα και εκείνα που σχετίζονταν με συγκεκριμένους τομείς ή συγκεκριμένες πτυχές τους που έρχονταν σε σύγκρουση στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων. Η Συνέλευση δεν διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στις εν λόγω συγκρούσεις συμφερόντων, είτε από δική της επιλογή είτε επειδή ήταν αποκλεισμένη από αυτές, και περιορίστηκε στην προώθηση της συμμετοχής της στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και στην ανάδειξη της εμπειρίας της ΕΚΑΧ, αν και βραχύχρονης, επί παραδείγματι στον τομέα των μεταφορών.

Οι πιο αποφασιστικές ενέργειες της Συνέλευσης αφορούσαν το θεσμικό επίπεδο. Αναμφίβολα, πρέπει να αναγνωριστεί ο ρόλος της στην ίδρυση της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής, η οποία θα εκπροσωπούσε τα συμφέροντα των επιχειρήσεων και των εργαζόμενων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η Κοινή Συνέλευση διαδραμάτισε επίσης ρόλο στη διασφάλιση της εκχώρησης μεγαλύτερων εξουσιών στα εκτελεστικά όργανα των νέων Κοινοτήτων από εκείνες που προβλέπονταν στο αρχικό σχέδιο της διάσκεψης της Μεσσίνας.

Ένα σημαντικό επίτευγμα, που οφείλεται στην άσκηση πίεσης από τη Συνέλευση της ΕΚΑΧ, είναι αναμφίβολα η ίδρυση μιας ενιαίας Συνέλευσης για τις τρεις Κοινότητες, από την οποία απορροφήθηκε η Κοινή Συνέλευση της ΕΚΑΧ, κατόπιν του σχετικού αιτήματος που διατυπωνόταν στο μνημόνιο της αντιπροσωπείας των προεδρείων. Η σύμβαση περί ορισμένων κοινών θεσμικών οργάνων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προέβλεπε την άμεση αντικατάσταση της Κοινής Συνέλευσης από μια ενιαία Συνέλευση, η οποία θα ασκούσε τις εξουσίες και τις αρμοδιότητες που εκχωρούσε η Συνθήκη ΕΚΑΧ1�2.

Τέλος, οι Συνθήκες της Ρώμης εκχώρησαν εξουσίες στη Συνέλευση οι οποίες, αν και λιγότερες από τις επιδιωκόμενες, ήταν περισσότερες από εκείνες που είχαν προταθεί κατά την έναρξη των διαπραγματεύσεων: το δικαίωμα υποβολής πρότασης μομφής κατά των Επιτροπών ήταν σημαντική καινοτομία σε σχέση με τη διάσκεψη της Μεσσίνας, όχι τόσο από την άποψη της πραγματικής άσκησης της εξουσίας αυτής όσο επειδή με τον τρόπο αυτόν αναγνωριζόταν στην Κοινή Συνέλευση καθεστώς ανάλογο με αυτό των εθνικών κοινοβουλίων.

152 Ο συνολικός αριθμός (142) των μελών ήταν μικρότερος από τον αρχικά προταθέντα από τους υπουργούς (225), ενώ η μείωση του αριθμού που εκχωρήθηκε στις μεγαλύτερες χώρες (Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία) ήταν αναλογικά μεγαλύτερη από τη μείωση του συνολικού αριθμού (από 60 σε 36 βουλευτές) προς όφελος των μικρότερων χωρών (ο αριθμός των μελών του Βελγίου και των Κάτω Χωρών μειώθηκε από 20 σε 14 και του Λουξεμβούργου αυξήθηκε από 5 σε 6).

1957-2007

��


Μ Ε λ Η τ Η σ Κ Ο Ι Ν Η σ σ υ Ν Ε λ Ε υ σ Η σ Π Ο υ Α Ν Α Φ Ε Ρ Ο Ν τ Α Ι σ τ Ο Κ Ε Ι Μ Ε Ν Ο

Μέλος της Συνέλευσης Ιθαγένεια Πολιτική Ομάδα

Battista, Emilio Ιταλική Χριστιανοδημοκράτες

Blank, Martin Γερμανική Φιλελεύθεροι

Braun, Heinz Γερμανική Σοσιαλιστές

Birkelbach, Willy Γερμανική Σοσιαλιστές

Caillavet, Henri-Guy Γαλλική Φιλελεύθεροι

Carboni, Enrico Ιταλική Χριστιανοδημοκράτες

Carcaterra, Antonio Ιταλική Χριστιανοδημοκράτες

Caron, Giuseppe Ιταλική Χριστιανοδημοκράτες

Chupin, Alfred Γαλλική Φιλελεύθεροι

Cochart, Napoléon Γαλλική Φιλελεύθεροι

Debré, Michel Γαλλική Μη Εγγεγραμμένοι

Dehousse, Fernand Βελγική Σοσιαλιστές

Fayat, Henri Βελγική Σοσιαλιστές

Fohrmann, Jean Λουξεμβουργιανή Σοσιαλιστές

van der Goes van Naters, Marinus Jonkheer Ολλανδική Σοσιαλιστές

Gozard, Gilles Γαλλική Σοσιαλιστές

Hazenbosch, Cornelis P. Ολλανδική Χριστιανοδημοκράτες

Jaquet, Gerard Γαλλική Σοσιαλιστές

Kapteijn, Paul Ολλανδική Σοσιαλιστές

Klompé, Margaretha Ολλανδική Χριστιανοδημοκράτες

Kopf, Hermann Γερμανική Χριστιανοδημοκράτες

Kreyssig, Herman Γερμανική Σοσιαλιστές

La Malfa, U Ιταλική Σοσιαλιστές

Margue, Nicolas Λουξεμβουργιανή Χριστιανοδημοκράτες

Maroger, Reynaud Γαλλική Φιλελεύθεροι

Menthon, François de Γαλλική Χριστιανοδημοκράτες

Merkatz, Hans Joachim von Γερμανική Φιλελεύθεροι

�6


Motz, Roger Βελγική Φιλελεύθεροι

Müller, Erwin Γαλλική Χριστιανοδημοκράτες

Mutter, André Γαλλική Φιλελεύθεροι

Nederhorst, Gerard M Ολλανδική Σοσιαλιστές

Oesterle, Joseph Γερμανική Χριστιανοδημοκράτες

Poher, Alain Γαλλική Χριστιανοδημοκράτες

Pohle, Wolfgang Γερμανική Χριστιανοδημοκράτες

Saivre, Roger de Γαλλική Φιλελεύθεροι

Selvaggi, Vincenzo Ιταλική Φιλελεύθεροι

Simonini, Alberto Ιταλική Σοσιαλιστές

Slot, Bruins Ολλανδική Χριστιανοδημοκράτες

Teitgen, Pierre Henri Γαλλική Χριστιανοδημοκράτες

Togni, Giuseppe Ιταλική Χριστιανοδημοκράτες

Vendroux, Jacques Γαλλική Φιλελεύθεροι

Vixsenboxse, Gerrit Ολλανδική Χριστιανοδημοκράτες

Wehner, Herbert Γερμανική Σοσιαλιστές

Wigny, Pierre Βελγική Σοσιαλιστές

1957-2007

© Photothèque de la Ville de Luxembourg

��

Φ Ω Τ Ο Γ Ρ Α Φ ί Ε Σ

Μέλη της κοινής Συνέλευσης ενώ συζητούν. Εξ αριστερών προς τα δεξιά: Gozard, Wigny, von Merkatz (παρακάτω η παραίτησή του προκειμένου να αναλάβει καθήκοντα Υπουργού Δικαιοσύνης της ΟΔΓ), Fohrmann, Cavalli και Pleven

(πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας).

�8


Blank, Martin

Γερμανική

Φιλελεύθεροι

Carcaterra, Antonio

Ιταλική

Χριστιανοδημοκράτες

van der Goes van Naters, Marinus Jonkheer

Ολλανδική

Σοσιαλιστές

1957-2007

��


Klompé, Margaretha

Ολλανδική


Gozard, Gilles

Γαλλική


La Malfa, Ugo

Ιταλική


�0


Margue, Nicolas

Λουξεμβουργιανή


Maroger, Reynaud

Γαλλική


Motz, Roger

Βελγική


1957-2007

�1


Wehner, Herbert

Γερμανική


Teitgen, Pierre Henri

Γαλλική


Wigny, Pierre

Βελγική


�2


Οι υπογραφές των Έξη στο κάτω μέρος της Συνθήκης.

1957-2007

��


25 Μαρτίου 1957: η τελετή της υπογραφής των συνθηκών στην αίθουσα των Ορατίων και των Κουριατίων του Καπιτωλίου της Ρώμης.

1957-2007

��

Κ Α Τ Α Λ Ο Γ Ο Σ Τ Ω Ν Ε Γ Γ Ρ Α Φ Ω Ν Π Ο Υ Α Ν Α Φ Ε Ρ Ο Ν Τ Α Ι Σ Τ Ο Κ Ε Ι Μ Ε Ν Ο

Κ Α τ Α λ Ο γ Ο σ τ Ω Ν Ε γ γ Ρ Α Φ Ω Ν Π Ο υ Α Ν Α Φ Ε Ρ Ο Ν τ Α Ι σ τ Ο Κ Ε Ι Μ Ε Ν Ο

Α. Κατάλογος των συνημμένων εγγράφων

Β. Κατάλογος των εκθέσεων της Κοινής συνέλευσης που αναφέρονται στο κείμενο

γ. Κατάλογος των εκθέσεων των συνεδριάσεων της ομάδας εργασίας που αναφέρονται στο κείμενο

δ. Κατάλογος των λοιπών εγγράφων που αναφέρονται στο κείμενο

1957-2007

��


Α. ΚΑτΑλΟγΟσ τΩΝ συΝΗΜΜΕΝΩΝ ΕγγΡΑΦΩΝ Τα κείμενα που περιλαμβάνονται στον παρόντα κατάλογο επισυνάπτονται στην πρωτότυπη γαλλική έκδοση, συνοδευόμενη από μια αγγλική μετάφραση, που εκπονήθηκε για τις ανάγκες της παρούσας έκδοσης. Οι άλλες διαθέσιμες γλωσσικές εκδόσεις διατίθενται από το CARDOC (τηλ.: 00 352-4300 24104 – [email protected])

Αριθμός Τίτλος Γλώσσες

Α 1ΚΟΙΝΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ – Ψήφισμα που εγκρίθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1954 σχετικά με τις ελεγκτικές εξουσίες της Κοινής Συνέλευσης και την άσκησή τους (Teitgen)

D, F, I, N

Α 2 ΚΟΙΝΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ – Πρόταση ψηφίσματος προς τις κυβερνήσεις των κρατών μελών της ΕΚΑΧ D, F, I, N

Α 3 ΚΟΙΝΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ / Ομάδα εργασίας – Πρακτικά της συνεδρίασης του Σαββάτου, 8 Δεκεμβρίου 1956 F

Α 4

ΚΟΙΝΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ / Ομάδα εργασίας / Υποεπιτροπή θεσμικών υποθέσεων – Παρατηρήσεις για τη σύνταξη των θεσμικών ρητρών των Συνθηκών για την Ευρατόμ και για την κοινή αγορά, 10.12.1956 (Gozard)

D, F, I

Α 5 Επιστολή της 10ης Δεκεμβρίου 1956 του κ. Motz προς τον κ. Spaak D, F, I

Α 6 ΚΟΙΝΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ / Ομάδα εργασίας – Μνημόνιο σχετικά με την επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης D, F, I

Α 7 ΚΟΙΝΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ / ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ – Πρακτικά της συνεδρίασης του Σαββάτου, 2 Φεβρουαρίου 1957 F

Α 8

Πρακτικά της κοινής συνεδρίασης των προεδρείων της Κοινής Συνέλευσης της ΕΚΑΧ, της Συμβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Συνέλευσης της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης της 2ας Φεβρουαρίου 1957

F

Α 9

Πρακτικά της ακρόασης της αντιπροσωπείας των προεδρείων των τριών ευρωπαϊκών συνελεύσεων από τους υπουργούς των Έξι κατά τη σύνοδό τους στο πλαίσιο της διάσκεψης του Val Duchesse, στις Βρυξέλλες, στις 4 Φεβρουαρίου 1957

F

Α 10 Πρακτικά της συνεδρίασης της αντιπροσωπείας των προεδρείων των τριών ευρωπαϊκών συνελεύσεων (Βρυξέλλες, 4 Φεβρουαρίου 1957) F

�8


Β. ΚΑτΑλΟγΟσ τΩΝ ΠΡΑΚτΙΚΩΝ τΗσ ΚΟΙΝΗσ συΝΕλΕυσΗσ ΠΟυ ΑΝΑΦΕΡΟΝτΑΙ στΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Τα πρακτικά της Κοινής Συνέλευσης διατίθεται στις αναγραφόμενες γλώσσες από το CARDOC (τηλ.: 00 352-4300 24104 - [email protected])

Έγγραφο Ημερομηνία συνεδρίασης Διαθέσιμες γλωσσικές εκδόσεις από το CARDOC

Β 1 Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 1954 D, F, I, NL

Β 2 Τρίτη 30 Νοεμβρίου 1954 D, F, I, NL

Β 3 Τετάρτη 1η Δεκεμβρίου 1954 D, F, I, NL

Β 4 Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 1954 D, F, I, NL

Β 5 Παρασκευή 6 Μαΐου 1955 D, F, I, NL

Β 6 Δευτέρα 9 Μαΐου 1955 D, F, I, NL

Β 7 Παρασκευή 13 Μαΐου 1955 F

Β 8 Σάββατο 14 Μαΐου 1955 F

Β 9 Παρασκευή 24 Ιουνίου 1955 F

Β 10 Τρίτη 13 Μαρτίου 1956 D, F, I, NL

Β 11 Πέμπτη 15 Μαρτίου 1956 D, F, I, NL

Β 12 Παρασκευή 16 Μαρτίου 1956 D, F, I, NL

Β 13 Παρασκευή 11 Μαΐου 1956 F

Β 14 Πέμπτη 21 Ιουνίου 1956 F

Β 15 Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 1956 D, F, I, NL

Β 16 Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 1956 D, F, I, NL

Β 17 Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 1957 F

Β 18 Τρίτη 14 Μαΐου 1957 F

1957-2007

��


γ. ΚΑτΑλΟγΟσ τΩΝ ΠΡΑΚτΙΚΩΝ τΩΝ συΝΕδΡΙΑσΕΩΝ τΗσ ΟΜΑδΑσ ΕΡγΑσΙΑσ ΠΟυ ΑΝΑΦΕΡΟΝτΑΙ στΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Τα πρακτικά των συνεδριάσεων της ομάδας εργασίας διατίθενται στη γαλλική γλώσσα από το CARDOC (τηλ.: 00 352-4300 24104 - [email protected])

Αριθμός Ημερομηνία συνεδρίασης Ταξινόμηση CARDOC

γ 1 14 Μαΐου 1955 (εναρκτήρια συνεδρίαση) GT/CRA 55-1

γ 2 3 Νοεμβρίου 1955 (δεν υπάρχει διαθέσιμο το γερμανικό πρωτότυπο) GT/CRA 55-3

γ 3 19 Δεκεμβρίου 1955 GT/CRA 55-5

γ 4 2 Μαρτίου 1956 GT/CRA 56-1

γ 5 30 Απριλίου 1956 GT/CRA 56-3

γ 6 7 Μαΐου 1956GT/CRA 56-4

γ 7 8 Μαΐου 1956

γ 8 9 Μαΐου 1956 GT/CRA 56-5

γ 9 19 Ιουνίου 1956 GT/CRA 56-6

γ 10 14 Απριλίου 1957 GT/CRA 57-3

Α 3 8 Δεκεμβρίου 1956 (τμήμα συνημμένου εγγράφου) GT/CRA 56-8

60

Π Ρ Ο Σ Ε Ν Α Ε Ν Ι Α Ι Ο Κ Ο Ι Ν Ο Β Ο Υ Λ Ι Οδ

. Κ

Ατ

Αλ

ΟγΟ

σ τ

ΩΝ

λΟ

ΙΠΩ

Ν Ε

γγΡΑ

ΦΩ

Ν Π

Ου

ΑΝ

ΑΦ

ΕΡΟ

Ντ

ΑΙ

στ

Ο Κ

ΕΙΜ

ΕΝΟ

Αρι

θμός

Τίτλ

οςΓλ

ώσσ

εςΠ

ηγές

Δ 1

ΚΟ

ΙΝΗ

ΣΥ

ΝΕΛ

ΕΥΣ

Η –

Έκθ

εση

εκ μ

έρου

ς τη

ς επ

ιτρο

πής

πολ

ιτικ

ών

υποθ

έσεω

ν σχ

ετικ

ά με

τις

εξω

τερι

κές

σχέσ

εις

της

Κοιν

ότητ

ας κ

αι τ

ην π

ροβλ

επόμ

ενη

ανάπ

τυξή

του

ς υπ

ό το

πρί

σμα

των

τρεχ

ουσώ

ν πο

λιτι

κών

εξελ

ίξεω

νD

, F, I

, NC

ARD

OC

Έγγ

ραφ

ο 04

54/

55

Δ 2

ΚΟ

ΙΝΗ

ΣΥ

ΝΕΛ

ΕΥΣ

Η –

Έκθ

εση

εκ μ

έρου

ς τη

ς επ

ιτρο

πής

πολ

ιτικ

ών

υποθ

έσεω

ν σχ

ετικ

ά με

τις

ελε

γκτι

κές

εξου

σίες

της

Κοι

νής

Συνέ

λευσ

ης κ

αι τ

ην ά

σκησ

ή το

υςD

, I, N

CA

RDO

C Έ

γγρα

φο

5 54

/55

Δ 3

ΚΟ

ΙΝΗ

ΣΥ

ΝΕΛ

ΕΥΣ

Η –

Έκθ

εση

εκ μ

έρου

ς το

υ π

ροεδ

ρείο

υ σχ

ετικ

ά με

την

εφ

αρμο

γή τ

ων

διατ

άξεω

ν το

υ ψ

ηφίσ

ματο

ς τη

ς 2α

ς Δ

εκεμ

βρίο

υ 19

54 γ

ια τ

ην [

...]

υποβ

ολή

πρότ

ασης

από

το π

ροεδ

ρείο

προ

ς τη

Συνέ

λευσ

η σχ

ετικ

ά με

τη

συγκ

ρότη

ση

ομάδ

ας ε

ργασ

ίας,

Μάρ

τιος

195

5

D, F

, I, N

CA

RDO

C Έ

γγρα

φο

12 5

4/55

Δ 4

ΚΟ

ΙΝΗ

ΣΥ

ΝΕΛ

ΕΥΣ

Η –

Ψήφ

ισμα

σχε

τικά

με

τη σ

υγκρ

ότησ

η ομ

άδας

εργ

ασία

ς βά

σει τ

ου ψ

ηφίσ

ματο

ς τη

ς 2α

ς Δ

εκεμ

βρίο

υ 19

54

D, F

, I, N

Επίσ

ημη

Εφημ

ερίδ

α ΕΚ

ΑΧ

- Σ

υνεδ

ρίασ

η τη

ς Κ

οινή

ς Σ

υνέλ

ευση

ς τη

ς 10

.6.1

955,

σελ

. 769

.

Δ 5

ΚΟ

ΙΝΗ

ΣΥ

ΝΕΛ

ΕΥΣ

Η –

Έκθ

εση

εκ μ

έρου

ς τη

ς επ

ιτρο

πής

πολ

ιτικ

ών

υποθ

έσεω

ν σχ

ετικ

ά με

το

ψήφ

ισμα

που

ενέ

κριν

αν ο

ι υπο

υργο

ί εξω

τερι

κών

[...]

που

συνή

λθαν

στ

η Μ

εσσί

να

D, F

, I, N

Car

doc

Έγγ

ραφ

ο 43

(AC

AP

RELA

19

53 A

C-0

043/

55-m

ai 0

010

Δ 6

ΚΟ

ΙΝΗ

ΣΥ

ΝΕΛ

ΕΥΣ

Η –

Ψήφ

ισμα

της 2

4ης Ι

ουνί

ου 19

55 π

ρος τ

ο Ει

δικό

Συμ

βούλ

ιο

Υπ

ουργ

ών

και

την

Ανώ

τατη

Αρχ

ή σχ

ετικ

ά με

το

ψήφ

ισμα

που

ενέ

κριν

αν ο

ι υπ

ουργ

οί ε

ξωτε

ρικώ

ν τω

ν κρ

ατώ

ν με

λών

της

ΕΚΑ

Χ π

ου σ

υνήλ

θαν

στη

Μεσ

σίνα

στ

ις 1

και

2 Ιο

υνίο

υ 19

55

D, F

, I, N

Επίσ

ημη

Εφημ

ερίδ

α ΕΚ

ΑΧ

- Σ

υνεδ

ρίασ

η τη

ς Κ

οινή

ς Σ

υνέλ

ευση

ς τη

ς 27

.5.1

955,

σελ

. 845

.

Δ 7

ΚΟ

ΙΝΗ

ΣΥ

ΝΕΛ

ΕΥΣ

Η /

Ομά

δα ε

ργασ

ίας

– Π

ροκα

ταρκ

τική

έκθ

εση

σχετ

ικά

με τ

ο εν

εργε

ιακό

πρό

βλημ

α τη

ς Ευ

ρώπη

ς, ε

ισηγ

ητής

P. W

igny

D, F

, I, N

CA

RDO

C A

C A

P RP

/GRT

R 19

55 A

C-

006/

56-m

ars

0010

Δ 8

ΚΟ

ΙΝΗ

ΣΥ

ΝΕΛ

ΕΥΣ

Η –

Ψήφ

ισμα

προ

ς τι

ς κυ

βερν

ήσει

ς τω

ν κρ

ατώ

ν με

λών

της

ΕΚΑ

Χ D

, F, I

, NΕπ

ίσημ

η Εφ

ημερ

ίδα

ΕΚΑ

Χ -

Συν

εδρί

αση

της

Κοι

νής

Συν

έλευ

σης

της

29.3

.195

6, σ

ελ. 1

15-1

16.

Δ 9

ΚΟ

ΙΝΗ

ΣΥ

ΝΕΛ

ΕΥΣ

Η –

Προ

κατα

ρκτι

κή έ

κθεσ

η σχ

ετικ

ά με

την

εξέ

λιξη

της

ευ

ρωπα

ϊκής

οικ

ονομ

ικής

ολο

κλήρ

ωση

ς –

τα ε

μπόδ

ια κ

αι η

άρσ

η το

υς, ε

ισηγ

ητής

va

n de

r Goe

s va

n N

ater

sD

, F, I

, NC

ARD

OC

Έγγ

ραφ

ο 7

55/5

6

1957-2007

61


Δ 1

0Έ

κθεσ

η τω

ν επ

ικεφ

αλής

τω

ν αν

τιπ

ροσω

πει

ών

σχετ

ικά

με τ

η γε

νική

κοι

νή α

γορά

–

σύνο

ψη

από

το τ

μήμα

έρε

υνας

και

τεκ

μηρί

ωση

ς τη

ς Κ

οινή

ς Σ

υνέλ

ευση

ς (A

C

2192

)D

, F, I

CA

RDO

C A

C 2

192

Δ 1

1Κ

ΟΙΝ

Η Σ

ΥΝ

ΕΛΕΥ

ΣΗ

– Έ

κθεσ

η εκ

μέρ

ους

της

ομάδ

ας ε

ργασ

ίας

σχετ

ικά

με τ

ην

κοιν

ή αγ

ορά

και τ

ην Ε

υρατ

όμ, ε

ισηγ

ητές

van

der

Goe

s και

Wig

ny, Έ

γγρα

φο

14 (A

C

2226

)F

CA

RDO

C A

C A

P RP

/GRT

R 19

55 A

C-

014/

56-m

ai 0

010

Δ 1

2Κ

ΟΙΝ

Η Σ

ΥΝ

ΕΛΕΥ

ΣΗ

– Ε

νδιά

μεση

έκθ

εση

εκ μ

έρου

ς τη

ς ομ

άδας

εργ

ασία

ς σχ

ετικ

ά με

ορισ

μένε

ς θεσ

μικέ

ς πτυ

χές τ

ης εξ

έλιξ

ης τη

ς ευρ

ωπα

ϊκής

ολοκ

λήρω

σης,

ει

σηγη

τής

Goz

ard,

Έγγ

ραφ

ο 28

55/

56,

D, F

, I, N

CA

RDO

C Έ

γγρα

φο

28 5

5/56

Δ 1

3

ΚΟ

ΙΝΗ

ΣΥ

ΝΕΛ

ΕΥΣ

Η /

Επιτ

ροπ

ή κο

ινω

νικώ

ν υπ

οθέσ

εων

– Σ

χέδι

ο ψ

ηφίσ

ματο

ς σχ

ετικ

ά με

τις κ

οινω

νικέ

ς πτυ

χές τ

ης έκ

θεση

ς τω

ν επι

κεφα

λής τ

ων α

ντιπ

ροσω

πειώ

ν τη

ς δι

ακυβ

ερνη

τική

ς επ

ιτρο

πής

που

συστ

άθηκ

ε απ

ό τη

διά

σκεψ

η τη

ς Μ

εσσί

νας,

πρ

ος τ

ους

υπου

ργού

ς εξ

ωτε

ρικώ

ν

D, I

, NC

ARD

OC

Έγγ

ραφ

ο 2

56/5

7

A 4

Υπ

όμνη

μα τ

ης 1

0ης

Δεκ

εμβρ

ίου

1956

του

κ. G

ozar

d σχ

ετικ

ά με

τη

σύντ

αξη

των

θεσμ

ικώ

ν ρη

τρώ

ν τω

ν Συ

νθηκ

ών

για

την

Ευρα

τόμ

και γ

ια τ

ην κ

οινή

αγο

ρά (

AC

27

34)

D, F

, IC

ARD

OC

AC

AP

RP/G

RTR

1955

AC

-00

14/5

6-m

ai 0

011

A 5

Επισ

τολή

της

10η

ς Δ

εκεμ

βρίο

υ 19

56 τ

ου κ

. Mot

z π

ρος

τον

κ. S

paak

(AC

273

5)D

, F, I

CA

RDO

C A

C A

P RP

/GRT

R 19

55 A

C-

0014

/56-

mai

010

0

Δ 1

4Κ

ΟΙΝ

Η Σ

ΥΝ

ΕΛΕΥ

ΣΗ

– Ψ

ήφισ

μα τ

ης 1

3ης

Φεβ

ρουα

ρίου

195

7 σχ

ετικ

ά με

την

επ

ανεκ

κίνη

ση τ

ης ε

υρω

παϊκ

ής ο

λοκλ

ήρω

σης

D, F

, IΕπ

ίσημ

η Εφ

ημερ

ίδα

ΕΚΑ

Χ -

Συν

εδρί

αση

της

Κοι

νής

Συν

έλευ

σης

της

11.3

.195

7, σ

ελ. 1

00.

Δ 1

5Κ

ΟΙΝ

Η Σ

ΥΝ

ΕΛΕΥ

ΣΗ

/ Π

ροεδ

ρείο

– Π

ρακτ

ικά

της

συνε

δρία

σης

της

26ης

Φ

εβρο

υαρί

ου 1

957

FC

ARD

OC

AC

300

9

Δ16

ΚΟ

ΙΝΗ

ΣΥ

ΝΕΛ

ΕΥΣ

Η –

Υπό

μνημ

α το

υ Π

ροεδ

ρείο

υ σχ

ετικ

ά με

την

ίδρυ

ση μ

ιας

κοιν

ής Σ

υνέλ

ευση

ς γι

α τι

ς τρ

εις

Ευρω

παϊκ

ές Κ

οινό

τητε

ς, π

ου υ

πεβλ

ήθη

στον

κ.

Paul

-Hen

ri Sp

aak

στις

28

Φεβ

ρουα

ρίου

195

7F

CA

RDO

C A

C 3

036

Δ 1

7Κ

ΟΙΝ

Η Σ

ΥΝ

ΕΛΕΥ

ΣΗ

/ Π

ροεδ

ρείο

– Π

ρακτ

ικά

της

συνε

δρία

σης

του

Προ

εδρε

ίου

της

20ής

Μαρ

τίου

195

7F

CA

RDO

C A

C 3

091

Σημ

.: τα

έγγ

ραφ

α το

υ κα

ταλό

γου

«Δ»

διατ

ίθεν

ται σ

τις

αναγ

ραφ

όμεν

ες γ

λώσσ

ες α

πό

το C

ARD

OC

(τηλ

.:00

352-

4300

241

04

Arc

h-in

fo@

euro

parl

.eur

opa.

eu)

ΜΕΡΟσ Β

Ε γ γ Ρ Α Φ Α ( Κ α τ ά λ ο γ ο ς Α )

Π Ρ Ω τ Ο τ υ Π Ο σ τ Α γ Α λ λ Ι Κ Α

1957-2007

A1

ASSEMBLEE COMMUNE

Résolution adoptée le 2 décembre 1954 et relative aux Pouvoirs de l’Assemblée Commune et à leur exercice

Source: CECA Journal Officiel – Assemblée Commune de l’11.12.1954, p.532-533

6�

Π Α Ρ ά Ρ Τ Η Μ Α

1957-2007

6�


68


1957-2007

A2

ASSEMBLEE COMMUNE

Proposition de résolution à l’adresse des Gouvernements des états membres de la CECA

Source: CECA Journal Officiel – Assemblée Commune Officiel du 29.3.1956, p115-116

6�


1957-2007

�1


�2


1957-2007

��


1957-2007

A3

ASSEMBLEE COMMUNE – Groupe de Travail

Compte rendu de la réunion du samedi 8 décembre 1956

(extrait: “Echange de vues sur l’évolution actuelle des travaux de la Conférence Intergouvernementale pour le

Marché commun et l’Euratom)

page 3 point 3

Source: GT/CRA 56-8

��


1957-2007

��


�8


1957-2007

��


80


1957-2007

81


82


1957-2007

8�


8�


1957-2007

8�


86


1957-2007

8�


88


1957-2007

8�


�0


1957-2007

�1


�2


1957-2007

��


��


1957-2007

��


�6


1957-2007

��


�8


1957-2007

��


100


1957-2007

101


102


1957-2007

10�


10�


1957-2007

A4


Sous-Commission des questions institutionnelles Notes sur l’élaboration des clauses institutionelles des traités de

l’Euratom et du Marché

10.12.1956 (Gozard)

Source: CARDOC AC 2734

10�


1957-2007

10�


108


1957-2007

10�


110


1957-2007

A5


Lettre de M. Motz à Spaak du 10.12.1956


111


1957-2007

11�


11�


1957-2007

A6


Memorandum sur la Relance européenne


11�


1957-2007

11�


118


1957-2007

11�


120


1957-2007

121


122


1957-2007

A7

ASSEMBLEE COMMUNE – BUREAU

Procès-Verbal de la réunion du samedi 2 février 1957


12�


1957-2007

12�


126


1957-2007

12�


128


1957-2007

12�


1�0


1957-2007

1�1


1957-2007

A8

Procès-verbal de la réunion commune des Bureaux de l’Assemblée commune CECA, de l’Assemblée consultative du Conseil de l’Europe

et de l’Assemblée de l’Union de l’Europe Occidente du 2 février 1957

Source: CARDOC AC OD PV/BURE BUBE-19570202-AM 0010

1��


1957-2007

1��


1�6


1957-2007

1��


1�8


1957-2007

1��


1�0


1957-2007

1�1


1957-2007

A9

Procès-verbal de l’audience accordée à la délégation des Bureaux des trois Assemblées européennes par le six Ministres réunis en

Conférence le 4 février 1957 au Val Duchesse à Bruxelles

Source: CARDOC AC OD PV/BURE BUBE-19570204 0010

1��


1957-2007

1��


1�6


1957-2007

1��


1�8


1957-2007

1��


1�0


1957-2007

1�1


1957-2007

A10

Procès-verbal de la réunion de la Délégation des Bureaux des trois Assemblées européenes (Bruxelles, le 4 février 1957)


1��


1957-2007

1��


1�6


1957-2007

1��


1�8


1957-2007

1��


160


Ε γ γ Ρ Α Φ Α ( Κ α τ ά λ ο γ ο ς Α )

Α Ν Ε Π Ι σ Η Μ Η Μ Ε τ Α Φ Ρ Α σ Η σ τ Α Α γ γ λ Ι Κ Α

* N.B. The documents in the list are attached in the original French version, with an English translation produced for this publication. The other available language versions (see table headed ‘A. List of attached documents’, at the end of Part 1 of this document) may be obtained from CARDOC (tel. 00 352-4300 24104 - [email protected] )

162


1957-2007

A 1

COMMON ASSEMBLY

Resolution adopted on 2 December 1954 concerning the

Powers of scrutiny of the Common Assembly and their use

Source: ECSC Official Journal - Common Assembly, 11 December 1954, p. 532-533.

16�


1957-2007

‘The Common Assembly

I. Remindsitscommitteesthattheyareentitled:

A. toinstruct,withtheagreementoftheAssemblyBureau,oneormoreoftheirmemberstocarryout a special fact-finding mission

– eithertotheappropriateeconomic,professionalandtradeunionorganisations,

– ortointernationalorganisationspursuingobjectivessimilartothoseoftheCommunity,

– ortothenationalGovernments,

– ortotheSpecialCouncilofMinisters;

B. toinvitetooneoftheirmeetings,forthepurposeofaddressingit,anyonewhomitmightbeusefultohear,includinginparticular:

– membersoftheSpecialCouncilofMinisters,

– representativesofanyeconomic,tradeunionorprofessionalorganisationswhoseopinionsthe committee might find instructive,

II. CallsontheHighAuthority:

A. torecognise,inagreementwiththeConsultativeCommittee,thatthecommitteesoftheAssemblymayasktheirrapporteurstoattend,asobservers,anymeetingsoftheConsultativeCommitteewhichareofparticularinterestfortheinformationoftheAssemblyoritscommittees;

B. tonegotiate,incollaborationwiththeBureauoftheAssembly,agreementswhichwouldenabletheAssemblytomaintainpermanentrelations,forinformationpurposes,withtheILO,GATT,OECD,theEECand,eventually,theWesternEuropeanUnion.

III. Calls on the members of the Special Council of Ministers to keep theAssembly regularlyinformedofCouncilpolicy,usingtheopportunityofferedbythefourthparagraphofArticle23oftheTreaty.

IV. Recognisesthatithasthepowertodebate,ontheinitiativeofoneofitscommitteesormembers,motionsforresolutionsconcerning:

(a) theapplicationofArticles95and96oftheTreaty,

(b) anyacts,decisionsorproposalswhich,onaccountoftheircontentorconsequences,couldjeopardisetheexistenceoftheCommunity,itseffectivenessoritsdevelopmentasenvisagedintheTreaty.

V. CallsonitsBureautorefertoittheproposaltosetupaworkingpartywiththetaskofreportingtotheAssemblyonthefollowingquestions:

16�


(a) thearrangementsdevisedincollaborationwiththeHighAuthoritytogiveeffecttopointIIofthisresolution;

(b) theprocedurewhichcouldbeproposedtostudythemostappropriateandeffectivemeansofenabling:

1. the Assembly’s power of scrutiny vis-à-vis the Executive to be formulated moreclearly;

2. theCommunity’smaterialjurisdiction-and,moregenerally,thecommonmarket-tobeextended;

3. the difficulties relating to the election of members of the Assembly by universal suffrage toberesolved.’

166


1957-2007

A 2

COMMON ASSEMBLY

Motion for a resolution addressed to the Governments of the Member States of the ECSC

Source: ECSC Official Journal - Common Assembly, 29 March 1956, p. 115-116.

16�


1957-2007

‘The Common Assembly,

– whereasEurope’seconomyislaggingever-furtherbehind,

– whereasonlyacommonEuropeanpolicycanenablelivingstandardstoberaisedonthebasisofeconomicexpansionandincreasedemployment,

– whereasthatpolicyrequiresacommonmarkettobeprogressivelyestablished,

– whereasthiscommonmarketmustnotonlyalloweconomiccompetitionandthedivisionoflabour, but must also fulfil the requirements of solidarity between the peoples of the Member States,

– whereas this common market must not be confined to trade liberalisation measures, as its establishment implies that the economic, social, monetary and fiscal policies of the Member States should be coordinated to allow certain sectors to be adjusted and to ensure stableemploymentandtheexpansionofindustryasawhole,

– whereas, inanyevent,acommonmarketneedsanAuthoritytoseethat it isopenedupanddeveloped, eliminate distortions and help Member States which are in difficulty,

– havingregardtoitsresolutionsof2December1954and13May1955,

– havingregardtothepreliminaryreportpresentedbytheWorkingPartytoitssessioninBrusselsinMarch1956andthedebatethereon,

– havingregardtotheneedforaTreaty:

which definitively establishes the basis for a general common market in the form of a customs andeconomicunionwhichprecludesanyformofautarky,

which envisages the free movement not only of goods, services and capital but also ofworkers,

whichestablishes,furthermore,aninvestmentfundaimedatpromotingeconomicexpansion,

which helps national economies to adapt while taking account of the special situation ofagriculture and ensuring the progressive and irreversible establishment of this economicunion,

which,tothesameend,providesforCommunityaidtobechannelledtoMemberStatesthroughareadaptationfundandstipulatessafeguardclausestocovercaseswherevitalnationalinterestsmightbeatrisk,

whichmakesprovisionforthedevelopmentofthecommonmarkettoproceedhand-in-handwiththeharmonisationofsocialsecuritycontributionsinthecontextofanactiveandprogressivepolicyaimedatensuringasteadyimprovementinstandardsofliving,

16�


which establishes institutions having sufficient powers to carry the abovementioned principles intoeffect,subjecttodemocraticoversight,

whichisbroadlyopentoalltheothermembersoftheOECD,

CallsontheGovernmentsoftheMemberStatesoftheEuropeanCoalandSteelCommunity,asamatterofurgency,toconcludeaTreatybetweenthemselvesonthebasisoftheseprinciples.’

1�0


1957-2007

A 3

COMMON ASSEMBLY - Working Party

Minutes of the meeting of Saturday, 8 December 1956 (extract: Exchange of views on the current progress of the proceedings of the Intergovernmental Conference on the Common Market and Euratom)

page 3, point 3

Source: CARDOC GT/CRA/56-8

1�1


1957-2007

EUROPEAN COAL AND STEEL COMMUNITY

COMMON ASSEMBLY

WORKINGPARTYGT/CRA/56-8

MINUTES

ofthe

meetingofSaturday8December1956,at9.30a.m.BelgianSenate

PalaisdelaNationPoliticalGroupsRoom

BRUSSELS

Present: MrMOTZ,Chairman, MrPOHLE,Vice-chairman,

Messrs.BLANK,CARBONI,vanderGOESvanNATERS,GOZARD,HAZENBOSCH, KOPF, KREYSSIG, MARGUE, DE MENTHOS,MUTTERandPOHER.

PursuanttoRule38(3)oftheRulesofProcedure,MrAMADEOwasreplacedbyMrSCHONE,MrFOHRMANNbyMrVANRULLENandMrWEHNERbyMrBIRKELBACH.

MrFURLER,PresidentoftheCommonAssembly

Apologiesreceivedfrom: Mr DEHOUSSE, Vice-Chairman, Messrs BLAISSE, CAILLAVET,CARONCOULON,OESTERLE,PELLA,SCHIAVIandWIGNY.

Alsopresentatthemeeting: MrP.-H.SPAAK,ChairmanoftheIntergovernmentalConferencefor

theCommonMarketandEuratom,and Mr CALMES, Secretary-General of the ECSC Special Council of

Ministers, MrHUPPERTS,MinisterPlenipotentiary, Mr ALBRECHTS and Mr VERNAEVE of the Intergovernmental

Conference.

The HighAuthority was represented by Mr ERNST, Deputy Director of the External RelationsDivision.SecretariatoftheCommonAssemblyrepresentedby:

MrVANDENEEDE,HeadoftheCommitteesDivision, Mr d’ARVISENT, Head of the Research and Documentation

Division,

1��


Mr KONIG, Mr PASETTI and Mr von MOHRENSCHILDT of theCommitteesDivision,

MrLAGACHEoftheResearchandDocumentationDivision.

PoliticalGroups’secretariat:

MissVALENTIN,Christian-DemocratGroup, MrDREZE,LiberalGroup, MrGEORGES,SocialistGroup.

--------

1��


1957-2007

SUMMARY

Pages

1. Adoptionofminutesof19June1956(Doc.AC/GT/cra/56-6).............................. 4

2. Exchangeofviewsontheprogrammeofwork...................................................... Part1....................................................................................................................... 4-11 Part2....................................................................................................................... 36-40

3. Exchangeofviewsonthecurrentprogressoftheproceedingsofthe IntergovernmentalConferencefortheCommonMarketandEuratom

Part1(AddressbyMrSPAAK)............................................................................. 12-22 Part2(Members’questionsandMrSPAAK’sreplies)........................................... 23-36

4. Dateofthenextmeeting......................................................................................... 40-41

AnnexI:TableofdecisionstakenbytheWorkingParty....................................... 42-43

AnnexII:Draftagendaofthemeeting................................................................... 44

-------

1��


EXTRACT:

3.‘ExchangeofviewsonthecurrentstateofprogressintheIntergovernmentalConferenceontheCommonMarketandEuratom’

page3,point3

MrPaul-HenriSPAAK,accompaniedbyhisstaff,enabledtheroom.

MrMOTZ,chairman,welcomedMrSPAAK,thankedhimforcomingandsuggestedthatthemeetingresumediscussionoftheprogrammeofworkafterhearingMrSPAAK.

MrP.-H.SPAAK began by noting that that day’s meeting was taking place at a difficult time. The conferencewascurrentlypoisedbetweentwocrucialstagesand,althoughmanypointshadalreadybeen settled, some questions were still unresolved. It was difficult, therefore, to give any definitive informationaboutthetreatieswhichwerebeingdrawnup.

Mr SPAAK considered that, however, to put the question into perspective, he should briefly summarise thehistoryoftheconceptofEuropeanintegrationsincetheMessinaConference.

InApril1956,theIntergovernmentalCommitteesetupafterMessina,hadproducedaninitialreportby the delegation heads to the Foreign Ministers which was generally regarded as a remarkableachievement.

ThereporthadbeensubmittedtothesubsequentVeniceConferenceinaclimateofoptimismand,without going into detail, it demonstrated that general technical solutions could be found for allthe various problems. The difficulty had not been to find such solutions, but to choose between the variouspossibleoptions.

MrSpaakremindedthemeetingthattheVeniceConferencehadcreatedanimpressionoftotalsuccess.TheMinisters,meetinginafavourableatmosphere,hadreachedpositiveconclusionsfairlyrapidlyandacceptedthereportasaworkingbasis.Theimpressioncreatedwas that theremainingstagescouldbeconcludedveryswiftly.

Ithadsoonbecomeapparent,however,thatthefactthatthereporthadbeenacceptedasaworkingbasisdidnotmeanthatagreementhadbeenreachedoneveryissue.Althoughcertaindelegationshadenteredreservations,theyhadnotseemedtobeofanyparticularimportance.

Ontheotherhand,theFrenchdelegationhadintroducedintothedebateanimportantnewidea,thatofincludingtheoverseasterritoriesinthecommonmarket.Thathadraisedaproblemwhichwastoreturnlaterandtowhichtheexpertsweredevotingconsiderableattentionatthetimeofspeaking.

AftertheVeniceConference,workhadresumedagainon26Juneforabriefperiod,butitwasnotuntilthebeginningofSeptember1956thattheexpertshadreturnedtothetaskinhand.

Although agreement existed on the basic ideas, no formal commitment had been made by theparticipatingstates.Moreover,therehadbeenaconsiderablechangeinthecompositionoftheteamsofexpertswhohaddrawnuptheinitialreport.Theconsequencewasthatalmosteveryquestionwasreopenedandallthediscussionswereresumed.

1�6


1957-2007

Forseveralweeks,progresswasveryslow,andthefactthatproblemswhichhadbeenregardedassettledwerebeingdiscussedonceagainputadamperonproceedings.

This atmosphere was relieved only after the intervention of Mr Maurice FAURE who, speakingvery frankly, tried to define the difficulties and conflicting opinions involved, and called on the delegationstoformulateverypreciselyanyobjectionstheywishtopresent.Inessence,thismeantFrance’sobjectionswithregardtothegeneralcommonmarketandGermany’sobjectionswithregardtoEuratom.

This marked a new phase of the proceedings. Difficulties certainly remained, but attempting to formulate them clearly had made the task of finding solutions somewhat easier.

Two major difficulties remained:

(a) FrancedeclaredthatitcouldnotagreetoenterthecommonmarketunlessFrancewasregardedasaspecialcase in relation tocertain issues.France’seconomicsituationwassuch that itdidnotbelievethatitcouldbeintegratedintoEuropeunlesscertainsafeguardclauseswereintroduced;

(b) with regard to Euratom, Germany proposed, on the question of the supply of fissile materials, solutionswhichweretotallydifferentfromthosecontainedintheinitialreportadoptedbythedelegationheads.

Mr SPAAK stressed that attitude of the other delegations to these difficulties had been both understandingandconstructive.TheyhadrecognisedthevalidityoftheobjectionsraisedandagreedtoconsiderthespecialsituationinwhichFrancefounditself.

MrSPAAKpointedoutthatthefactthatthevariousdelegationswishedtoreachanagreementwasvery encouraging, and stressed that the Italian delegation, in particular, had declared that it waspreparedinprincipletoendorsetheFrenchposition.

Oncethisissuehadbeenagreed,itwaspossibletobeginconsideringtheproblem,whichinvolvedlayingdownacceptablelimitsforthespecialtreatmentwhichFranceshouldbeaccorded.

In the memorandum tabled by France, it had proposed certain modifications to the document drawn upbythedelegationheadsinBrussels.TheFrenchproposals:

- introduced new arrangements for the transition from the first to the second stage;- raised the difficult problem of harmonising social security contributions;

- askedforthepossibilityofretainingasystemofexportrefundsandtaxesonimports;- called for safeguard clauses in the event of balance of payment difficulties;- and, finally, raised objections to the arrangements for the implementation of the Treaty.

All thesequestionshadbeendealtwithat a seriesofmeetingsofdelegationheads.Compromisesolutions had been reached without difficulty on a fairly large number of points. However, certain fairlyimportantproblemswerestillunresolved.

1��


ThemomenthadcometomovetoahigherlevelthandelegationheadandputthequestionsbeforetheMinisters.

With regard to the German proposal, the five other delegations had let it be known that they firmly intended to retain the solutions proposed in the April 1956 report on supplies of fissile material.

Twodocumentshadbeendrawnupfortheministers’meetingon20and21OctoberinParis.Onthefirst day, it had seemed that it would be easy to reach agreement; on the second day, however, it had provedimpossibletoreachclearandsatisfactorysolutions,particularlyintheareaofharmonisingsocialsecuritycontributions.

Thepointsatissuewere:

- arrangementsforpaidholidays;- bringingwomen’s andmen’s salaries into line, apointonwhich theFrench insisted that their

systembeadopted,and- workinghoursandpaymentforovertime.

Ithadsoonbecomeapparentthattheproblemofpaidholidaysdidnotraiseanyrealproblemssince,onexamination,ithademergedthatthedifferentcountriesrespectivesystemswerecomparable.Thegreaternumberofdays’paidannual leave insomecountrieswasoffsetby thegreaternumberofpublicholidaysinothers,withtheresultthatthetotalnumberofdays’paidholidayendeduproughlythesame.

Itseemedthatcompromisewouldalsobeeasytoreachasregardsidenticalsalariesforwomenandmen.

One insurmountable difficulty remained: harmonising working hours and payments for overtime. Thisproblemwasexacerbatedbythefactthattheintransigentattitudeadoptedbysomedelegationshadledotherstowithdrawtheconcessionstheyhadmadeonotherissues.

Theupshotwas that theParismeetinghadended in failure.Consequently theproblemhad tobeaddressed at the highest political level in order to achieve the necessary rapprochement betweenFranceandGermany.MrADENAUERandMrMOLLEThadthereforeheldameetingon6Novemberwhichhadbeen,onthewhole,constructive.

TheGermanChancellorandtheFrenchPrimeMinisterrevisitedtheParismemorandumandsucceededinreachingalmostcompleteagreementinprinciple.Theagreementinvolvedcertainnewproposalswhichwerecommunicatedimmediatelytotheotherdelegationsandacceptedbythem.

Once this difficulty had been successfully negotiated, the experts resumed their task and, by the beginningofDecember,thetreatyestablishingthegeneralcommonmarkethadalreadybeenpartiallydrafted,notmerelyinoutlinebutalreadyintheformofchaptersandarticles.Infactseveralofthesearticleshadalreadybeendiscussedverythoroughlyandconclusively.

MrSPAAKpaidparticulartributetoMrvonderGROEBEN,theheadoftheGermandelegation,whochairedthecommonmarketcommittee.

1�8


1957-2007

Mr SPAAK confirmed that, on 6 December, the delegation heads had been able to reach agreement onthefollowingfourchapters:

- abolishingcustomsdutiesbetweenMemberStates,- abolishingquantitativerestrictions,- aEuropeanreadaptationfund,tobereferredtoinfutureasthe‘redeploymentfund’,- competitionrules.

Inaddition,fourmorechaptershadalreadybeendraftedandwouldbeexaminedbythedelegationheadsoverthenextfewdays.Thesechapterswereheadedasfollows:- theinvestmentfund,- stateaid,- thebalanceofpayments,- monetaryquestions.

Thefollowingchapterswereexpectedtobecompletedby19to20December:

- agriculture,- commonexternaltariffs,- tradepolicy.

Finally, it is hoped that, by the first week in January, provisions would have been drafted with regard to:

-transport,-services,-thefreemovementofworkers.

Itwasalsoexpectedthattextswouldhavebeendraftedonthesubjectofdistortionsofcompetition,theharmonisationoflegislationandcapitalmovements.

MrSPAAKacknowledgedthatthiswasanambitioustimetablebutstatedthat,inhisview,therewasnothingtostopitbeingmet,whichwouldenabletheworktobeconcludedby15January.

The difficult problem of overseasterritories,stillhadtobeaddressedhowever.Amemorandumhadbeendrawnup jointlyby theFrenchand theBelgians, settingout theirproposals concerning theinclusionofoverseasterritories.However,thedocumenthadbeenreceivedwithsomereservationsbytheotherdelegations.

Briefly, the memorandum proposed integrating the overseas territories into the common market as faraspossiblebutwith theproviso that, in return,all theMemberStatesof thenewCommunityshouldcontribute to thepublic investment required toprovide these territorieswith thenecessaryamenities.

Thesumsreferredtointhememorandumwere,ofcourse,ratherlarge;theseseemedtohavealarmedcertain delegations, which possibly, took the view that the advantages were outweighed by thedisadvantages.Thathadgivenrisetodoubtsandreservations.

1��


ThespeakerdeclaredthathewasverymuchinfavouroftheideadevelopedinthememorandumandthattheFrenchdelegationalsoregardeditasveryimportant.ThememorandumcontainedaninitialblueprintforregulatingrelationsbetweenEuropeandAfricawhichcouldalsobeusedtoformulateapolicyfortheprovisionofaidtounder-developedcountries.

MrSPAAKdeclaredthathewasdubiousaboutarrangementswhichwouldhavetheeffectofprovidingaideven tocountrieswhichwerehostile toourgeneralpoliticaloutlook.Hebelieved that itwasundoubtedlypreferabletohelpthosecountrieswhosepoliticaldevelopmentwaslikelytobringthemclosertotheWesternpoliticalmodel.

Itseemedatpresentthattheproblemoftheoverseasterritorieswasthemostimportantone.However,itwasexpectedthatareportonthequestionwouldbeavailableinafewdayswhichwouldmakeitpossibletowindthematterup.

Onefurtherquestionremained:thatofrelationswiththeOECDandtheUnitedKingdom.

On the subject of theUnitedKingdom, itwas certain that therewas a current of opinion in thatcountrywhichfavouredcloserlinkswithcontinentalEurope,anideawhichhadbeendevelopedonseveraloccasionsbyMrMACMILLAN.

However, the United Kingdom had taken the view that, while it was unable to simply accede tothecommonmarket,itcouldparticipateina‘freetradearea’closelyassociatedwiththecommonmarket.

ThemaindifferencebetweenthetwoentitieswasthatthecommonmarketregulatedissueswhichwerecommontotheMemberStates,suchasexternaltariffs,whereasinthefreetradearea,externaltariffscontinuetobefreelydeterminedbymembers,whichwouldenabletheBritishtomaintaintheirsystemofpreferentialtariffsforCommonwealthcountries.

MrSPAAKsaidhewasinfavourofsuchrapprochementandintendedtosupportitintheOECD.However,hestressedthat,despiteappearances,itwouldbenoeasiertocreatethefreetradeareathanthecommonmarket itself.For,as the free tradeareawouldalso incorporatesafeguardclauses, itwouldhavetobeadministeredbymeansofcommoninstitutionstowhichtheUnitedKingdomwillhavenoalternativebuttosubscribe.

TheOECDworkingpartyhadhad toaddressall theproblemswithwhich the IntergovernmentalConference experts had been faced. There was one additional difficulty in that the United Kingdom wishedtoexcludeagriculturefromthefreetradeareawhereastheNetherlands,BelgiumandItalywouldneveragreetoitbeingexcluded.

At OECD level, where 17 countries were involved, a similar problem had arisen because of theparticularsituationofDanishagriculture.

However,MrSPAAKbelievedthatitwasimpossibletorevisittheseproblemswiththeOECDorGATT experts, as on each occasion new solutions were proposed which could jeopardise all theprogressachievedsofar.

Thecurrentpositionwasclear:theaimwastoestablishacommonmarketwhileseekingtoensurethatitwascloselyassociatedwithafreetradearea.

180


1957-2007

MrSPAAKnoted inpassing that theUnitedKingdomseemed tohavecertain reservationsaboutincluding oversees territories, while being more hostile that the five continental delegations to the safeguardclausesrequestedbyFrance.Thishadledtoaparadoxicalsituation:thoseFrenchcitizenswhohadwantednothingtodowiththecommonmarketbecausetheUnitedKingdomwasunableto join might now see the prospective free trade area collapse because of the United Kingdom’sconcerning the need to take France’s specific situation into account.

Although considerable difficulties remained to be solved, Mr SPAAK believed that the way forward was now more apparent. It was immensely important to finalise the project swiftly, before some new turnofevents-whichwasalwayspossible-distractedtheattentionoftheGovernmentsconcerned.

Thatbeingso,MrSPAAKbelievedthatplansshouldbemadefortheGovernmentstosignthetreatiesbytheendofJanuary.

MrSPAAKapologisedfornothavingdiscussedindetailthestructureofthetreatiesthemselves.Hehadlittlealternative,however,atthiscrucialstageofproceedings.

On thesubjectofEuratom,heannounced thatMrADENAUERandMrMOLLEThadagreed ingeneraltermstoretainthesolutionsproposedinthedelegationheads’reportofApril1956.

Itseemed,however,thatthetaskofdraftingthechaptersandarticlesoftheEuratomtreatywouldprove more difficult than in the case of the treaty on the common market, and we would probably have to be satisfied with what one might call a framework treaty setting out the required commitments andestablishinggeneralprinciples.

The problems raised by a nuclear energy community were still relatively unknown, and scientific developmentandthepolicypursuedinthisareabythegreatpowersweresoliabletochangethatitwasimpossibletolaydownrigidanddetailedrulestocoverthenext50years.

Inthecomingdays,decisionswouldhavetobetakenaboutthegeneralprovisionsofthetreatywhich,judgingbythereactionofthevariousgovernmentsinvolved,mighttakearatherdifferentformfromthatestablishingthegeneralcommonmarket.

Provisions would doubtless begin to be finalised in the course of the second half of December, and it wasnotimpossiblethatthedraftingofthetreatywouldbecompletedtowardstheendofJanuary.

MrSPAAKconcludedhisaccountoftheprogressofworksofaranddeclaredthathewasreadytoansweranyquestionswhichmembersoftheworkingpartywishedtoraise.Henoted,however,thatitwould be difficult for him to provide precise technical and other details, as the texts in question were still being drawn up and it would be two or three weeks before they assumed more definitive form. Bythepresentstage,thedelegationheadswouldhaveplayedtheirpartbystatingtheirviewsonthevarious points which still had to be clarified.

MrMOTZ,theChairman,thankedMrSPAAKonbehalfoftheworkingparty.MrSPAAK’saccounthad been an optimistic one, since it made clear that, despite the problems which still had to beovercome, a blueprint had been drawn up and the future was opening up before us. He gave the floor tomemberswhowishedtoraisequestions.

181


MrMARGUEhopedthattheprojectstowhichMrSPAAKhadalludedwouldbecarriedtocompletioninthewaythathehadsuggested,andsharedMrSPAAK’srelativeoptimism.

MrMARGUEconsideredthattheproblematicissueofagricultureshouldnotbeexcludedfromthetreaties.However,itwasessentialtotakeaccountofallthegenuineinterestsatstake,whichwerenotjustatechnicalmatterbutcouldaffecttheunderlyingstructureofcertainstates;alltheproposalsformulatedhadtotakecarefulaccountoftheinterestsofthesmallestcountries.

MrSPAAKcompletelyagreedwithMrMARGUE.Agriculturecouldnotbeexcluded,butitrequiredcertain specific conditions and had to be regarded as a special case. He pointed out that the ministers ofagricultureofthevariouscountriesconcernedwerecloselyinvolvedinconsideringthisissue.

MrGOZARDaskedforsomeadditionalinformationabouttheproblemoftheinstitutions.Werethesolutionscurrentlybeingconsideredveryfarremovedfromthesolutionsproposedinthedelegationheads’reportofApril1956?

-Whatprinciplesandsolutionshadbeenadoptedwithregardtomonetaryproblems?

-Whatprovisionshadbeenmadeforlabourrepresentation?

Mr SPAAK replied that, with regard to institutional arrangements, the initial principle was todeterminewhichnewassemblyorassembliesshouldbeestablishedtogetherwiththeECSCCommonAssembly.Henoted,however,thattheFrenchNationalAssemblyhadvotedinfavourofrequiringanynewassemblytobecompletelyseparatefromtheECSCAssembly.Subsequentnegotiationshadshown that the French delegation appeared to have been strongly influenced by that vote. MrSPAAKsaidthat,whilehecontinuedtosupporttheinitialprinciplesetoutinthereport,hebelieveditwasinconceivabletoallowthewholecommonmarkettreatytocollapsebecauseofadisagreementofthiskind.

Inmoregeneral terms,MrSPPAKrecognisedthat twotrendshademerged:oneinvolvedplacingthe emphasis on the Council of Ministers, while the other involved increasing the powers of theCommission.

With regards to voting procedure, the initial idea had been retained. This meant that, during the first stage, decisions would be taken unanimously, in the second stage by a qualified majority, and, in the thirdstage,byasimplemajorityifnecessary.Ingeneral,itseemedthatdelegatesacceptedthat,inalltheinstitutions,unanimityshouldnotbemandatory.

On the same theme, Mr SPAAK the speaker noted that one particularly delicate issue was thequestionofweighting,whichmeantgivingeachStateadifferentnumberofvotes.Itwascompletelyunrealistictotaketheviewthatallcountrieswereequal,andexperiencehadshownthatorganisationsbasedonthatprincipleoftenworkedverybadly.Itwasonlybyjudiciousapplicationoftheprincipleof weighted votes that it would be possible to progressively abandon the principle of unanimity.However, the concept of weighting could lead to some peculiar situations. In some cases, a qualified majoritywouldnot require amajorityofMemberStates.MrSPAAKbelieved thatoutcomewasperfectly logical and justifiable.

Atthecurrentstageofnegotiations,someStatesstillhadreservationsabouttheideaofweighting,buthadaccepteditinprinciple.Theweightingfactorcouldbeanabsolutevalue,however,andithadto

182


1957-2007

beacceptedthatitwouldalwaysworkinfavourofsmallcountriestosomeextent.Asthedrafttreatiescurrentlystood,theweightingwasasfollows:fourvotesforbigcountries,twovotesforBelgiumandtheNetherlands,oneforLuxembourg.

Mr SPAAK warned that monetary problems had to be approached with extreme caution. Somedifficulties raised by the French, which had led France to request safeguard clauses, arose from concernsrelatingtomonetarymatters.Undoubtedly, ifresolvingthemonetaryquestionwastoberegardedasanecessaryprecondition,thetreatieswouldfail.

Withregardtotherepresentationoflabour,MrSPAAKconsideredthattheoutlookwasfavourable.Itwasenvisaged thatanEconomicandSocialCouncilwouldbesetup. Ithadbeendecided thatbothsidesofindustryshouldparticipateintheredeploymentfund,anditwaspossiblethatprovisionwouldbemadeforthemtoparticipateinthemanagementoftheinvestmentfundalso.

MrvanderGOESvanNATERSwishestoknowwhetherthedrafttreatiesmadeprovisionfortheCouncilofMinisterstointerveneintheeventofurgentbalanceofpayments difficulties.

Herecalled that theDutchdelegationbelieved that theCommission that shouldhave the right tointervene;hewonderedwhetheritmightnotbeimpossibleinpracticefortheCouncilofMinisters,whichmetonlyrelativelyinfrequently,tomakegeneralCommunitypolicydecisions.Inthatcase,would the task be entrusted to junior ministers or to officials? If so, Mr van der GOES van NATERS believedthatparliamentaryoversightcouldnolongerbeassured.

WouldtheCommissionbeabletomakemandatoryrecommendationsregardinggeneralpolicyaffectingthecommonmarket,andindeedwithregardtothesocialpoliciesrequiredbythedevelopmentofthecommonmarket?

Mr van der GOES van NATERS noted that Mr Luns, the Dutch Foreign Minister, had recentlystatedthatsomedelegationshadintroducedamendmentswhichdepartedveryconsiderablyfromthesolutions proposed in the delegation heads’ report. He requested clarification on this point.

Finally, with regard to the overseas territories, Mr van der GOES van NATERS agreed withMrSPAAK’ssuggestionsconcerningEurope’spolicyonrelationswithAfrica.However,hewishedtoknowwhethertherewasapossibilitythatSurinamandCuraçao,theDutchWestIndies,wouldalsobeassociatedwiththecommonmarket.

MrSPAAK said that the subject of Mr van der GOES van NATERS’ first question came under the provisionsonurgentcriseswhichhadbeenincludedinthedrafttreatyasaresultofaFranco-Germancompromise,andreadasfollows:

‘Whereasuddencrisisinthebalanceofpaymentsoccurs,ifcircumstancesprecludetheapplicationofthenormalprioragreementprocedure,theMemberStatesmay,ontheirownauthorityandasaprecaution,takethenecessaryprotectivemeasuresprovidedthey are notified to the Community institutions for subsequent decisions at the time whensuchcircumstancesarise.TheCommissionshallbeinformedofsuchprotectivemeasuresnotlaterthanwhentheyenterintoforce.TheCommissionmayrecommendtotheCouncilthegrantingofmutualassistanceunderparagraph1,above’.

This provision has not yet been finalised, however.

18�


MrSpaakconsideredthattheproblemofsocialpolicyshouldbeapproachedwithcaution.Theproblemaddressedbythecommonmarketwasbasicallyeconomicandtechnical,andthetreatyprovisionsshouldnotgivetheimpressionthattheaimwastoreintroducecertainproposalsforsupranationalpoliticalinstitutionswhichhadbeendroppedwhentheproposalsdrawnupbytheadhocAssemblyhadbeenrejected.

Finally,withregardtothedifferencestowhichMrLUNShadperhapsbeenreferring,MrSPAAKnoted that someproblems, forexample thatof theoverseas territories,hadnotbeen raised in thedelegationheads’report;anypointsrelatingtothatsubject,therefore,departedfromtheinitialtext.Inthatsense,theFranco-BelgianproposalstowhichMrSpaakhadreferredearliercouldberegardedasanimportantchangetothatinitialtextincomparison.Undoubtedly,therewereothers.Atpresent,forexample,certainchangeshadbeenproposedwithregardtothereductionofcustomsdutieswhichseemed to be based on different reference figures and average rates. These differences were not fundamental,however,astheywereintendedtoachievethesameresults.Onbalance,itwaseasytoseethat,forpoliticalreasons,compromisessometimeshadtobeadoptedwhich,inpurelytechnicalterms,mightberegardedasunsatisfactory.

WithregardtoMrVANDERGOESVANNATERS’lastquestion,MrSPAAKrepliedthattheFranco-BelgianproposalswouldalsoapplytotheDutchoverseasterritories.

MrMUTTERreferredtoMrSPAAK’scommentsconcerningtheinstitutionsand,inparticular,theparliamentaryAssembly.

HebelievedthatthevoteintheFrenchNationalAssemblywasnotsomomentousthatoneshouldregarditasimpossiblefortheECSCtohavethesameAssemblyandCourtastheCommonMarketandEuratom.Theprovisiontoensuretheywereseparatehadbeenintroducedpurelytosecurethevotesofasmallnucleusof15or20peoplewithin thegovernmentmajority. Itwasbynomeanscertain that members would vote the same way when it came to treaty ratification.

MrMUTTERaskedMrSPAAKwhetheranyofthesixcountrieshadinsistedthattheparticipationoftheUKinthecommonmarket,intheformofafree-tradearea,shouldberegardedasaprerequisitefor treaty ratification by its parliament.

MrSPAAKrepliedthatnoconditionofthatkindhadbeenlaiddownandthat,todate,therehadbeennoquestionofanysuchconditionbeingformulated.

MrMUTTERsaidthathewasinfavourofcloseassociationbetweentheoverseasterritoriesandthecommonmarket;hewishedtoknowwhethertheFranco-Belgianproposalmadeanyprovisionforajointmanagementcommittee,asitwouldbeinconceivabletoaskothercountriestoinvestcapitalwithouttheirbeingabletoparticipateinthejointmanagementoftheprojectsconcerned.

He regarded the possibility of prolonging the first stage by two consecutive years as important and essential;itwasanecessaryconcessionifweweretosecuretheagreementofallparliamentstotheirreversibilityclauseincludedinthedrafttreaties.

MrMutterconsideredthattheEuratomprojectoughttobecompletedveryswiftly;inthelastfewmonths,therehadbeenanincreasingnumberofprivateinitiativesandanumberofotherorganisationshadbeensetup,whichcouldcreatenewobstaclestotheconclusionoftheEuratomtreaty.

18�


1957-2007

Finally, Mr MUTTER asked Mr SPAAK whether recent political developments did not call intoquestiontheprinciplethatnuclearenergyshouldbeusedsolelyforpeacefulpurposes.

MrSPAAKreplied,onthesubjectoftheoverseasterritories,thattheFranco-Belgianmemorandumenvisagedthedeploymentofverylargesumsofmoney.Therewoulddoubtlessbesomeformofjointmanagement,butthequestionhadnotyetbeenresolved.

Mr SPAAK confirmed that it was envisaged that the initial four-year stage could be extended for a limited period. The procedure would involve a unanimous vote at the end of the first stage to establish thattheobjectivessethadbeenattained.Intheabsenceofunanimity,thestagewouldbeextendedbyone year. At the end of that additional year, a qualified majority would be sufficient to establish that theobjectiveshadbeenattained.

If the vote was not carried, a second and final extension of one year would be possible.

WithregardtoEuratom,MrSPAAKagreedwithMrMUTTERthatprogressshouldbeasfastaspossible,butitseemedatpresentthatitwasprovingeasiertodraftthetreatyestablishingthecommonmarketthantheEuratomTreaty.

Itwaspossiblethatwewouldhavetomakedowitha‘frameworktreaty’.Obviously,thetechnologywaschangingveryrapidlyinthisarea,aswasthepoliticalstanceofthemajorpowerswithaparticularinterestinthequestion.

Onthematteroftheuseofnuclearenergyforexclusivelypeacefulpurposes,theFrenchandGermandelegationshadformulatedacompromisesolutionwhichseemedtohavewongeneralacceptance.MrSPAAKhimselfhadalwaysbeenmoreorlessopposedtooutrightrejectionofthepossibilityofusingnuclearenergyformilitarypurposes.Theeventsofthelastfewdaysalsoarguedin favour of a more flexible approach to this question.

MrdeMENTHONwonderedwhether,fromthepoliticalorthelegalpointofview,therewasanylink between the two treaties as regards their signature and ratification.

MrSPAAKrepliedthattherehadbeennoprioragreementonthissubject.Thetwotreatieswouldprobablybereadyatthesametime,butthelegalpositionwasthatthetextsexistedindependentlyofeachother.

MrPOHLEnotedthattherewouldbenolegallinkbetween(ontheonehand),theestablishmentofafreetradeareaorassociationwiththeUKandthesettingupofthegeneralcommonmarketontheother.Itwouldbepossible,therefore,fortheparliamentsofthesixcountriestoratifythetreatieswithoutanydecisionhavingbeentakenastotheUnitedKingdom’sinvolvement.HeaskedMrSPAAK whether he could confirm that interpretation.

MrPOHLEraisedasecondquestionconcerningthefreetradearea:undertheBritisheconomicsystem,thereexistedexportsubsidies,exchangecontrolregulations,differentialtariffsandothergovernmentmeasures.Howcouldsuchmeasuresbereconciledwiththefreetradearea?

OnequestionheregardedasessentialwhenitcametoestablishingafreetradeareawastheattitudeofCommonwealthgovernments.AlthoughtheBritishGovernment’spositionwithregardtotheEuropean project had definitely changed, it appeared that the Governments of some Commonwealth

18�


countrieswereopposedtoanysuchproposals.HecitedanarticleintheFinancialTimesof4December1956whichindicatedthatthereasonforthereservationsofsomeCommonwealthmemberswastheirfearthattherewouldbeareductionofCommonwealthexportstotheBritishmarket. These reservations could not fail to influence the position eventually adopted by the British Government.

MrSPAAK, replying to Mr POHLE, confirmed that no government had set as a preconditionforacceptingthecommonmarkettheestablishmentofafreetradeareainvolvingtheUnitedKingdom.

InreplytoMrPOHLE’ssecondquestion,MrSPAAKrepliedthatalltheproblemsraisedbyMrPOHLEappliedtothefreetradeareaaswellastothecommonmarket.ItwaspossiblethattheUnitedKingdomhadnotfullygraspedthisaspectofthequestion.Inpointoffacttherewasonlyonesolution,whichwasforthefreetradeareatoacceptthesamerulesandthesamesystemwhichwouldapplytothecommonmarket.

WithregardtotheCommonwealthcountries’reactions,opinionsdifferedbecausetherehadbeennosystematiceffort,asyet,torecordtheirviews.TheUnitedKingdomhadbeenunabletodosofor the simple reason that at present it was still difficult to state exactly what was meant by the free tradearea,ortoprovideanexactindicationoftheeffectsitwouldhave.

MrSCHOENEnotedthatthedelegationheads’reportfortheForeignMinistersenvisagedacommoninvestmentfundwhichtheauthorsofthatreportintendedshouldgivethecommonmarketanadditionalboostbycreatingmonetaryfacilitieswhile,atthesametime,helpingtoevenoutimbalances and thus avoid the difficulties arising from maintaining the Member States’ separate monetarysystems.Hadthisnotionofaninvestmentfundbeenabandonedinthecourseofthemostrecentnegotiations,andwastheintentionnowthatitshouldbemaintainedsolelyifcertainMemberStates’overseasterritorieswereincludedinthecommonmarket?

Henoted,furthermore,thatthereadaptationfundseemedtohavebeenrenamedthe‘redeploymentfund’.Hewonderedwhethertheverynatureofthefundhadbeenchangedinlinewithitsnewname?

HealsowishedtoknowwhethertheCommissionwouldhaveoversightpowersoverthetwofunds,orwhethertheywouldbeautonomousorganisations?

Onthematterofinstitutionalproblems,itseemedthattherewasdisagreementconcerningthepowerstobegrantedeithertotheCommission,ortotheCouncilofMinisters.ThosewhoarguedmoststronglyinfavouroftheCommissionseemedtoplacetheirfaithin‘dirigiste’interventionintheworkingsofthecommonmarket,whereasotherspreferredtheCouncilofMinistersbecauseitmoreeffectivelyrepresentednational-or,indeed,nationalist-interests.MrSCHOENEconsideredthattherewasasuremeansofavoidinganysuchdisagreement:establishingagenuineEuropeanParliamentwouldhavetheeffectofmitigatingtheCommission’s‘dirigiste’ambitionsandtheCouncilofMinisters’tendencytothinktoomuchinnationalterms.

MrSCHOENEhadtheimpressionthat,judgingbythedelegationheads’reportandthepresentationMrSPAAKhadjustmade,theextentofpowerswouldvarywiththedomaininwhichtheywereexercised; for example, the Commission’s powers varied in importance in the fields of energy, transportandagriculturerespectively.HeaskedthePresidentoftheConferencewhetherallthesuchpowerswouldbecentralisedinasinglebodyorwhetheritwasenvisagedthatsomeshouldbeconferredonexistinginstitutionsoronotherinstitutionswhichhadnotyetbeencreated.

186


1957-2007

MrSPAAKrepliedtoMrSCHOENEthattheinvestmentfundinitiallyenvisagedintheApril1956reportwasofcoursestillinplay,andwouldbeindependentofanyinvestmentfundthatmightbeusedtoresolvetheproblemsoftheoverseasterritories.

Withregardtotheredeploymentfund,theprinciplehadnotbeenchanged,butitsstructureandpurposehadbeenalteredcomparedtotheproposalscontainedintheApril1956report.Twodelegationshadproposedsolutionswhichdifferedquiteconsiderablyfromthoseinitiallyproposed,butanacceptablecompromisehadbeenreached.Undertheformersystem,thereadaptationfundhadbeenbasedonthenotionofcompensatingtheindustriesandworkersaffectedbytheconsequencesofthecommonmarket.Ithadbeenenvisagedthattransitionalorredeploymentallowanceswouldbepaid.Underthenewformulanowbeingproposed,theaimwastoseekwaysofestablishingnewindustriesinacontextofeconomicexpansionand,hence,creatingemploymentforthosecurrentlyunemployed.

MrSPAAKrecognisedthat,inallthediscussionsandnegotiations,therewasalwaysacertainrivalrybetweenthosewhofavouredasupranationalapproachandthosewhoplacedgreateremphasis on national interests and national powers. The final outcome would probably be a compromisebetweenthetwopositions.

InanswertoMrSCHOENE’slastquestion,MrSPAAKrepliedthattherewouldbenoquestionofdevolvingtaskstoinstitutionswhichwereoffshootsoftheCommission.AllthepowersinquestionwouldbeexercisedbytheCommissionitself.Hestressed,however,thatpowersinrespectofnuclearenergymightbedifferentinnaturefromthoserelatingtothecommonmarket.

MrBIRKELBACHraisedcertainquestionsconcerningthesocialpolicyenvisaged.

Althoughitwasunderstandablethat,intheeventofonlypartialintegration,prioritywouldnotbegiventothesocialaspects,sinceitmightbethoughtthatthesocialconsequencescouldbecontrolled,inthecase of a general Common Market the problem would be very difficult in scale and importance. The freemovementofgoodswouldautomaticallyinvolvefreemovementofworkers,andconsequentlyitwould be necessary to lay down very definite provisions in the social field.

Meanwhile, differences in the structure and methods of affiliation to trade unions in the various Member States would make it more difficult to ensure that trade union action was uniformly effective atEuropeanlevel.Itwasnecessary,therefore,toprovideworkerswithcertainguaranteesintheareaofsocialsecurity.Theaimmustbetoensurethatfullusewasmadeoftheavailablelabourforce,whichrequiredacoordinatedpolicygearedtowardsfullemployment.

ItwasimportanttopreventdifferencesintheeconomicdevelopmentofdifferentregionsorcountriesfromproducingadangerouspolicywithregardtoinvestmentwhichwouldhavetheeffectoffurtherexacerbatingexistingdifferencesinCommunitycountries’respectiveeconomicstructures.

Finally, itwas important to remember that theproblemsencounteredby thevariousdraft treatiesdrawnupbytheadhocAssemblyweredue,atleastinpart,tothefactthattheeconomicandsocialstructurestheyenvisageddidnotactuallyaddresstheconcernsofthegeneralpublicintheMemberStates.So,ifwewishedthenewdrafttreatiestosucceed,wehadtotrytoensuretheycorrespondedtothelegitimateaspirationsofallsectionsofthepopulation.

18�


MrSPAAK,inreplytoMrBIRKELBACH,notedthatthesolutionsfoundorbeingsoughtinresponsetotheFrenchproposals,particularlyasregardsworkinghours,chimedinwithMrBIRKELBACH’sconcerns.Headded thatharmonising social securitycontributionsandworkingconditionshad tobeoneoftheprimeobjectivesofthecommonmarket.TheCommissionwoulddoubtlessbeabletosubmit proposals for the harmonisation of the social aspects. But there was no specific chapter on socialpolicy.

MrPOHER stressed that ratification should be completed as soon as possible. He drew the attention of Mr SPAAK and the working party to the difficulties which might arise in France if those opposed to Europe were given sufficient time to organise a campaign against the two draft treaties. That was why it would be desirable to secure ratification in the first quarter of 1957. He believed that if ratification waslefttoalaterdate,suchasthesummer,itwouldencountermuchstrongeropposition.

Mr.KOPFnotedthatMrSPAAKhadsaid,inhisspeech,thattheworkoftheconferencehadbeenmade much more difficult by the fact that the German delegation had submitted new proposals concerning the supply of fissile material. He wished to know what the difference was between the newGermanproposalandthesolutionenvisagedinthedelegationheads’report,andifithadbeenpossible to overcome this difficulty.

MrSPAAKrepliedtoMrKOPFthattheApril1956reportlaiddowntheprinciplethatEuratomwouldbeaccordedtherightofpreemptioninrespectofalluraniumintheCommunity.ThenewGermanproposalrejectedthismonopolysystemandadvocatedafreemarketapproach.Acompromisewasbeingsoughtandshouldbeachievedwithinthenextfewdays.

MrMOTZthankedMrSPAAKforreplyingsocarefullytoallthemanyquestionsthatthemembersoftheworkingpartyhadraised.

Summaryofitem2:Exchangeofviewontheprogrammeofwork.

THECHAIRMANbelievedthattheWorkingPartyshoulddecideatthisjuncturewhetherandhowtheworkbegunthatdaycouldbereportedtotheplenaryassemblyatthebeginningofFebruary,andlaydownaprogrammeofworkinaccordancewiththatdecision.

188


1957-2007

A 4

JOINT ASSEMBLY - Working Party

Sub-Committee on institutional questions

Notes on the drafting of the institutional clauses of the Euratom and Common Market Treaties

10.12.1956 (Gozard)


18�


1957-2007


JOINT ASSEMBLY

WORKINGPARTY

SUB-COMMITTEEONINSTITUTIONALQUESTIONS

NoteonthedraftingoftheinstitutionalclausesoftheEuratomandCommonMarketTreaties

1. ThedraftingofthetextoftheEuratomandCommonMarketTreatiesbytheIntergovernmentalConferenceontheCommonMarketandEuratom,presidedbyMrPaulHenriSpaak,seemstohaveenteredacriticalphase.MrSPAAKannouncedat theWorkingParty’smeetingof8DecemberinBrusselsthathefullyhopedthatthedraftingofthetreatieswouldbecompletedinJanuaryandthattheycouldbesignedlaterthatmonth.

2. However,theTreatyarticlesconcerningtheinstitutionsofthenewEuropeanCommunitieshave not yet been drafted.There are two reasons for this. Firstly, the experts and the delegationheadstooktheviewthatitwasmoremethodicaltobeginbyagreeingonthesubstanceofthenewCommunitiesandonlythentodecideontheinstitutions,inthelightoftheobjectivesandpurposesestablished,rather thantheotherwayround.Secondly, theoptionswhichareavailableasregardsinstitutionshavenotyetbeenaddressed.

3. Itseemsappropriate,therefore,fortheSubcommitteeonInstitutionalQuestionsoftheWorkingPartyoftheECSCCommonAssemblytospecifythepointswhichitbelievesshouldbeborninmindwhen drafting the treaties, with a view both to ensuring the treaties are sufficiently flexible to be adopted by the largest possible majority when they are ratified by the national parliaments, and to being ascompleteaspossibletomeettherequirementsofafully-functioningEuropeanorganisation.

4. EmphasisshouldbeplacedontheneedtopreventthenewTreatiesfromcreatinginstitutionswhicharecompletelyindependentandseparatefromthosealreadyestablishedfortheEuropeanCoalandSteelCommunity.ThedifferentCommunitieswillhavetofaceidenticalproblems.Eveniftheyapproacheachproblemfromaparticularviewpoint,itwouldbeverydangerousiftwoinstitutionsweretotakedecisionsindependentlyofeachotherandinisolation.Althoughseparateinstitutionsmightbeperfectlyreasonable,andprobablyevennecessary,inthecaseoftheexecutiveauthority,whetheritbetheHighAuthorityortheCommission,itwouldbeextremelydangerousfortheotherinstitutions.

5 ThatiswhywestresstheneedforasingleCourtofJusticeandasingleAssembly,whiletheCouncilofMinisterscanassembledifferentministersdependingontheproblemsaddressed.

1�1


6. With regard to the Court of Justice, the best solution, and one which would present theadditionaladvantageofavoidingtheemergenceofcontradictorycaselaw,wouldbeasinglecourtdividedintoasmanysectionsasthereareseparateEuropeanCommunities(CoalandSteel,Euratom,CommonMarket),whichcouldholdjointsessionsofallthesectionstoensureuniformcaselaw.

7. TheCommonAssemblyshouldalsobeasingleAssembly.ToavoidcreatingtheimpressionthatthisAssemblyisanoffshootoftheexistingESCSJointAssembly,thetreatiescouldestablishanew,singleAssemblywhichwouldabsorbtheexistingESCSCommonAssembly.Inpractice,theresultwouldbeidentical,butpsychologically,thecompleteindependenceofthenewAssemblyfromtheCommonAssemblywouldcommandrespect.

8. Wemustalsostresstheneedforvotestobeweighted,particularlyintheCouncilofMinisters.Weneedboth tomakeprovision for theweightingofvotesand tomove inadeterminedfashiontowardsmajoritydecisionmaking.

9. Anotheressentialfeatureofthenewtreatiesmustbethesettingupoforganisationstoensuretheinvolvementoflabour,whetherviaanEconomicandSocialCouncilorsomeotherinstitution.

10. We also believe that we should reaffirm the need for the European Commission (or Commissions) to be equipped with sufficient powers to ensure that they are not reduced to the role of merelyenforcingtheCouncilofMinisters’decisionsandpolicies.

11. Theforegoingcomments,whichdonotpretend toexhaustall thevariouspointscurrentlyraisedbythedraftingoftheTreatyprovisionsrelatingtothenewinstitutionsofthenewEuropeanCommunities,shouldprovideusefulguidancefortheworkoftheIntergovernmentalConferenceandthe delegation heads in connection with the final drafting of the Treaties, and will be forwarded to them.

GillesGOZARDParis,10December1956.

1�2


1957-2007

A 5

COMMON ASSEMBLY – Working Party

Letter by Mr Motz to Mr Spaak of 10 December 1956


1��


1957-2007


COMMON ASSEMBLY

WORKING PARTY

LetterfromMrRogerMotz,onbehalfoftheWorkingParty,toMrPaul-HenriSpaak,ChairmanoftheIntergovernmentalConferencefortheCommonMarketandEuratom,followingtheWorkingPartymeetingof8December1956_______________________________________________________________________

Brussels,10December1956 BelgianSenate

DearMrSpaak,

Ishouldliketothankyou,onbehalfofmycolleaguesandmyself,fortheremarkablestatementthatyoumadetotheWorkingPartyonSaturday.

Theexchangeofviewsthatfollowedyourdeparturemadeitclearthatthememberswerestronglyimpressedbythefactthatyouhadintimatedthattheworkofdraftingthenewtreatieswouldprobablybecompletedbymid-Januaryandthattheycouldbesignedbythegovernmentsconcernedbytheendofthatmonth.

GiventhisveryshortnoticetheWorkingPartydecidedtomeetagainon7Januarytosetdownsomefurther suggestions,on thebasisoforal reportsbyMessrsWigny,VanderGoes,VanNatersandGozard,thatthemembersoftheAssemblywouldstillliketoputtoyoubeforetheexpertsadoptthedefinitive texts.

By theendof lastSaturday’smeeting theWorkingPartyhadalready instructedme todrawyourattentiontosomegeneralconsiderationsthatitregardsofprimordialimportance.

Thememberswouldliketorenewtheirwish,thattheyhaveexpressedbefore,thatthepowersandcompetencesforthefutureEuropeanCommissionshouldbeaswideandrealaspossible,andshouldinvestitwithrealauthorityandeffectiveanddirectresourcesfortakingaction.

TheWorking Party also believes that an assembly that had, in addition to its power of scrutiny,somerightofinitiativeandrealparliamentarypowerswouldundoubtedlybeabletomakeastrongcontributiontoassistingpoliticallywiththegradualmergeroftheMemberStates’concernsandthecoordinationofnationalinterests.

TheWorkingPartyhopesthatnoeffortwillbesparedtoensurethatthetasksofthatAssemblymaybe entrusted to the ECSC Common Assembly, as it seems difficult to persuade public opinion that a newparliamentaryassemblyshouldbeaddedtothosealreadyinexistence.

Finally, the Working Party hopes it will be possible to find effective formulae in the new treaties to allowforthecloseinvolvementoftheoverseasterritoriesinthenewEuropeancommunities.

1��


TheWorkingPartynotedwithparticularsatisfaction that ithadbeenpossible,despite thespecialsituationthatFrancehighlighted,tomaintaintheprincipleofirreversibilityinthedrafttreaty,whileallowing for the possibility of limited extension of the first stage.

Itrustthatyouwillbegoodenoughtogivetheseideasalltheattentiontheydeserve.

(Closingformulaandsignature)

1�6


1957-2007

A 6

COMMON ASSEMBLY – Working Party

Memorandum on the European Relaunch


1��


1957-2007


COMMON ASSEMBLY

WORKING PARTY

Notice to members

FollowingthemeetingofMonday7January1957,theWorkingPartyinstructedaDraftingCommitteeto draw up a Memorandum in which the Working Party succinctly defined its position with regard to thegeneralorientationofthenewdrafttreaties,insofarastheWorkingPartyhadbeenabletoobtaininformationonthissubject.

TheMemorandumwasaddressedtotheForeignMinistersofthesixMemberStates,asanenclosuretoalettersentthembyMrMotzonbehalfoftheWorkingParty.

ThetextoftheletterandtheMemorandumareenclosed.

CommitteeDivision

Luxembourg,14January1957

AC2814

1��


Letter fromMrRogerMotz,Chairmanof theWorkingParty, to theForeignMinistersof the sixMemberStatesoftheCommunity__________________________________________________________________________

Strasbourg,8January1957 Maisondel’Europe

DearSir,

On Monday 7 January 1957, theWorking Party of the CommonAssembly met in Strasbourg toconsideranumberofproblemstouchingupontheEuropeanRelaunchandthedraftingofthenewtreatiesestablishingEuratomandthegeneralcommonmarket.

The Working Party particularly appreciated the attention that the Intergovernmental Conferencedevoted to the report that the CommonAssembly had sent it on the social aspects of Europeanintegration,inparticularbyenablingadelegationfromtheCommitteeonSocialAffairstoputitscasetothedelegatesofthesixgovernments,meetinginBrusselswithMrvonderGroebeninthechair.

In the memorandum enclosed with this letter the Working Party succinctly defines its position withregardtothegeneralorientationofthenewdrafttreaties.IthopesthattheIntergovernmentalConferenceortheConferenceofMinisterswillgivethistextfavourableconsiderationandcomeupwith solutions that as far as possible fulfil the wishes that it sets out.

This letterand thememorandumhavealsobeensent to theForeignMinistersof theotherStatestakingpartintheConference.

(Closingformulaandsignature)

200


1957-2007

MEMORANDUM

by the Common Assembly Working Party

on

the European Relaunch

Strasbourg,7January1957

I

TheWorkingPartysetuptomonitortheprogressoftheEuropeanRelaunchandprovidethecooperationandpoliticalsupportoftheCommonAssemblyhasrecentlybeenadvised,throughitsrapporteurs,ofcertainproblemsraisedbytheplansforEuratomandtheCommonMarket.

NotbeinginpossessionofthetextsthemselvestheWorkingPartycannotembarkonconstructivecriticism of these plans. Its comments would risk being inaccurate as a result of the gaps in itsinformationandtheshortdeadlinesthatitfaces.

TheWorkingPartybelievesitpreferabletomakesomegeneralpointsbasedonthecurrentstateoftheplans,butmainlyinformedbytheexperienceoftheECSC.InthisCommunityanunprecedentedanduniqueeffortofEuropeancollaborationhasbeenpursuedforsomefewyears.Thefactsarejustasstrongas the texts,practiceas instructiveas theoreticalproposals,andthat iswhat invests thistestimonywithitstruevalue.

Theremarks that followclarify those raised in the letterof10DecemberbyMrMotz,Chairmanof theWorkingParty, toMrSpaak,Chairmanof the IntergovernmentalConference; it is to theseespecially that the Working Party wants to draw the Ministers’ attention before the final decisions are takenatgovernmentlevel.

II

First, theWorkingParty isconvinced that thedualityofpowers, in theorganisationof theECSCbetween the High Authority and the Council of Ministers, has enabled the Community to affirm the realityofEuropewithoutbeingoppressiveordamaging to theMemberStates.Disheartening thefutureHighAuthorityor itsequivalent is likely todeprive the future institutionsof thenecessarydynamism without usefully increasing the protection of the Member States. It is difficult to design aneffectivepoliticalorganisationunlessyouendowitwithabodyexpresslyresponsiblefortakinginitiatives.FortocarryoutanyEuropeanintegrationitwillnotbeenoughtoissueadecreelaiddownbytreaty,noreventosetupaCouncilofMinisters.Thelatterisnodoubtresponsibleforcoordinatingandstandardisingpolicy,butitisalsoconcernedtosafeguardthevitalnationalintereststhattheTreatyentruststoitsvigilance.PromotingCommunityinterestsdependsprimarilyonhavinganindependentExecutive–which,moreover,isanswerableforitspolicytoaEuropeanassembly.

201


III

Indeed,Europecannotbeorganisedbydenyingitspoliticaltraditionsandsettingupatechnocracythat is wholly or partly irresponsible. Even in the ECSC such scrutiny is insufficiently provided as importantdecisionsaretakenwithoutinfactbeingsupervisedeitherbytheCommonAssemblyorthenationalParliaments.ItseemsthatintheplansforEuratomandtheCommonMarketspecialisedorganisationsarebeingprovidedthatwillenjoyalargelydecentralisedstatus.SuchforinstanceisthecaseoftheJointResearchCentre,theEuratomSupplyAgency,theInvestmentFundandtheMonetaryOffice for the Common Market. Such decentralisation is no doubt technically and politically desirable butitmustnotresultinatechnocracy.Withoutinterferinginindividualdecisions–whichshouldbedepoliticised–theEuropeanExecutivemustbeabletolaydownthegeneralpolicyforsuchbodiesandanswerforthemtotheAssembly.

The Working Party also points out in this connection that the first prerogative of democratic assemblies istovoteonthebudget.

IV

Third, a plethora of European Communities is likely to set up conflicts of competence, opposing policies and even rivalries between sovereign organisations, when it was precisely the aim ofintegration to removesuch rivalriesbetween theStates.TheWorkingPartyhasalreadyproposedsomeorganisationaleconomy,forinstanceasingleAssemblyandasingleCourtofJusticetoprovidepoliticalandjuridicalcontroloverthedifferentExecutives.Moreover,itappearstotheWorkingPartytobe indispensable tomakeprovision in theTreaties fororganisationalcoordination, for instancea Committee of Presidents, Combined Bureaux or other forms of institution to require periodicconfrontationsandconcertedsolutions.Howotherwisewouldwemanagetoharmonise,forinstance,thegeneralcommonmarket,themarketforcoalandsteel,themarketfornuclearrawmaterialsandequipment,orindeedthecoalandnuclearenergypolicy?

V

TheWorkingPartyrepeatstheviewthatithasalreadyexpressedontheissueoftheterritorieswhichhaveconstitutionalorspeciallinkswiththeMemberStates.Ithopesthatformulaewillbefoundtoprovide them with the benefit of the new communities by involving them in them closely.

VI

BasedonitsexperiencewiththeECSC,theWorkingPartypointsoutthatacommonmarketmeansnotonlyfreeinguptrade,butalsoapositivesolidaritythatobligestheCommunitytohelpeachMemberState,inparticularthroughthemanagementofaninvestmentfund,tomoderniseitseconomyandadjusttothenewconditionsofcompetition.

It adds that economic progress and social progress must go hand in hand and affect each other.The Community bodies must therefore have sufficient powers in the social as well as the economic domain.

AC2814

202


1957-2007

A 7

COMMON ASSEMBLY – BUREAU

Minutes of the meeting of Saturday, 2 February 1957


20�


1957-2007


COMMON ASSEMBLY

AC/BUR/PV57-11

BUREAU OF THE COMMON ASSEMBLY

MINUTES

of the meeting of 2 February 1957

PalaisdelaNation

BRUSSELS

Themeetingopenedat09.00withMrFurler,PresidentoftheCommonAssembly,presiding.

Present: PresidentFurler

Vice-PresidentsFohrmann,Motz,VixseboxseandVanrullen

–o–

MessrsdeNereetotBabberich,Secretary-General,Hummelsheim,Deputy Secretary-General,andVandenEede,HeadoftheCommitteeDivision

Also present:

MrSassen,ChairmanoftheChristian-DemocraticGroup MrFayat,ChairmanoftheSocialistGroup MrPleven,ChairmanoftheLiberalsandAlliesGroup

MrRuestactedassecretarytothemeeting.

1. Amendment of the agenda for the February session

MrFurlertoldBureaumembersthatasPresidentSpaakwasunabletoattendtheCommonAssembly’sFebruarysessioninStrasbourg,heproposedtochangetheorderofbusinessasfollows:

• Monday11February Reservedforpoliticalgroupmeetings• Tuesday12February 09.30:CommitteeofPresidents 10.30: Opening of public sitting. Tuesday would be devoted to the

statementbyMrWignyonhisreportandtheintroductorystatements

20�


byMessrsWigny,VanderGoesVanNatersandGozardonthepoliticalandinstitutionalaspectsofthenewTreaties.

• Wednesday13February Generaldebate• Thursday14February ReportbyMrdeMenthonandreportbyMrCarboni• Friday15February ReportbyMrMutter

The Bureau decided

to notify Members of the draft agenda as amended, pointing out that the reason for the changes was Mr Spaak’s inability to attend the Strasbourg session.

2. Creation of a fourth European Assembly under the Treaty establishing the General Common Market and Euratom

MrFurlersaidthedecisiontakenattheIntergovernmentalConferenceofForeignMinisterstosetupafourthEuropeanAssemblyundertheTreatyestablishingtheGeneralCommonMarketandEuratomhadgivenrisetounanimousoppositioninparliamentarycirclesandpublicopinion.

FurthertoRecommendation117ontherationalisationofEuropeanparliamentaryactivities,adoptedby the Council of Europe Consultative Assembly at its eighth ordinary session, and the draftrecommendationfortheWEUAssemblyadoptedbytheGeneralAffairsCommitteefurthertotheReportbyMrStruye,arecommendationrejectinganyproposaltosetupafourthEuropeanAssembly,PresidentDehousseexpressedthewishtoconvenetheBureauxofthethreeEuropeanAssembliestodrawupmoredetailedproposalsbearingtheauthorityofthethreeEuropeanAssembliestoputtotheMinisters.

TheBureauMembersandPoliticalGroupChairmenoftheCommonAssemblywereinvitedtothispreliminarymeetingtoadopttheCommonAssemblyBureau’spositionbeforethejointmeetingoftheBureauxofthethreeexistingEuropeanAssemblies.

MrFurlerthoughtthatthebestsolutionwouldbetoextendthecompetenceoftheCommonAssemblytocoverparliamentaryscrutinyoftheCommonMarketandEuratom.However,hefearedthattherecommendedformulawouldrunintoinsurmountableobjectionsbytheMinisters,promptedbytheattitudetakenbyoneparliamentarypartyintheFrenchnationalAssembly,anditwouldbewisetopropose a more flexible solution.

To safeguard the unity of the European institutions, it was therefore desirable to set up a newParliamentaryAssembly for thesixcountries,whichwouldatoneand thesame timeexercise itscompetencesandpowerswithregard to theGeneralCommonMarket,Euratomand theCoalandSteelCommunity.ThecreationofthisnewAssemblyshouldgohandinhandwithanamendmentoftheTreatyestablishingtheECSC,theCommonAssemblyretiringinfavourofthenewAssembly,whichwouldthenbeinvestedwithallthecompetenceslaiddownintheECSCTreaty.Therewerecertainly still some difficulties, particularly on the membership of the new Assembly which under the Ministers’proposalswouldneedtocomprise225Representatives,allocatedasfollows:

• Germany 60• France 60• Italy 60• Netherlands 20

206


1957-2007

• Belgium 20• Luxembourg 5.

ThismembershipschemedidnotmatchtheallocationofnationalrepresentativesfortheCommonAssembly.

AchangeintheallocationofseatswasboundtorunintotheoppositionoftheECSC’ssmallmembercountriesastheirrepresentationintheCommonAssemblywasmuchmorefavourable,sincethethreeBeneluxcountrieshad:

• Netherlands 10seats• Belgium 10seats• Luxembourg 4seats.

InthenewAssembly,representationofthelargecountrieswasappreciablystrongerinrelationtothesmallcountries.ThusthesumoftheRepresentativesofthetwolargecountriesinthenewAssemblywouldobtainamajorityof120outof225,whereasintheCommonAssemblythesamecalculationwould produce figures of 36 out of 78.

MrFurlerrecommendedacompromisesolutionthatwasmorefavourabletothesmallcountries,byproviding243seatsforthenewAssembly,allocatedbetweentheBeneluxcountriesasfollows:

• Netherlands 27seats• Belgium 27seats• Luxembourg 9seats.

But recommendingamembershipof243seatswouldmeanmodifying thebalancesoughtby theMinisters. That balance could be restored by reducing the number of seats to 240, allocated asfollows:

• Germany 60• France 60• Italy 60• Belgium 27• Netherlands 27• Luxembourg 6.

Having considered these constructive solutions, Mr Furler underlined the difficulties arising from the factthatthePresidentoftheCouncilofEuropeConsultativeAssemblywouldbemakingproposalstocreatea‘singleEuropeanAssembly’inwhichtheotherAssembliescurrentlyinexistencewouldform ‘commissions’. However, this proposal stood little chance of being adopted since it wouldinvolveamendingtheCouncilofEurope’sStatute,andthatamendmentwouldrequiretheagreementof the governments of the 15 member countries of the Council of Europe, plus ratification by the 15 Parliaments.

MrPleven askedPresidentFurler for further details of thepowers of thenewAssembly and theopportunitiesavailableforothercountriestojointheECSCwithoutjoiningtheCommonMarketandEuratom.

MrFurlerrepliedthatthenewAssemblywouldhavepowersconferredonitbytheTreatiesineachof the fields of its activity.

20�


Mr Sassen rejoined that Mr Pleven’s question already pointed up major difficulties within the ECSC Treaty and thought that Mr Furler’s argument was unlikely to create insurmountable difficulties, as the solution as defined could be found in the formula of the association agreement suggested by Mr Pleven.

MrFayatthoughtthatifthesolutionrecommendedbyMrFurlerweretoprevail,namelytocreateanewAssemblywithcompetencesderivingfromtheTreatiesestablishingtheECSC,theGeneralCommon Market and Euratom, there would be no partial and intrinsic difficulties with that Assembly, but difficulties would still remain within those special authorities.

Mr Vixseboxse was not very optimistic about fulfilment of the plan as the current powers of the CommonAssemblyweremoreextensivethanthoseconferredonthenewAssembly.Hewonderedifitmightnotbepossibletosetupasingleadministrationforthethreeassemblies(theCommonAssembly,GeneralCommonMarketAssemblyandEuratomAssembly),onthebasisthattheCommonAssembly’ssecretariatwouldhavetobeenlargedtoallowforthenewtasks.

Mr Furler thought it essential to create a single secretariat, and that the officials of the Common AssemblyshouldbemergedwiththenewAssembly’ssecretariat.

MrSassenpartlysupportedtheargumentadvancedbyMrVixseboxse.Hethoughtthereweretworeasons for avoiding setting up a fourth parliamentary assembly: first, it would be absolutely pointless, andsecond,settingupanewSecretariatwouldbedisagreeableasitwouldinvolvethedepartureofthebest staff currentlyworking inLuxembourg to join theheadquartersof theneworganisation.WhileonthispointheentirelyagreedwithMrVixseboxse,hedidnotsharethelatter’sconcernsastothepossibilityofsettingupasingleParliamentaryAssembly,assuchaplandidnotraisefundamentaldifficulties. Besides, the objections raised by one parliamentary party in the French Assembly would be nullified, as the powers laid down by the Treaty establishing the Common Market and Euratom wouldnotbeexercisedby theCommonAssemblybutbyanewAssembly thatwouldabsorb theCommonAssembly.

Mr Sassen certainly preferred extending the Common Assembly, both as regarded the numberof representatives and its powers, but in view of the difficulty that this scheme was facing it was preferabletosetupanewAssemblyresponsibleforparliamentaryscrutiny,withregardbothtotheGeneralCommonMarket,theECSCandEuratom.OnthispointhefavouredtheformulaproposedbyPresidentFurler,inwhichtheseatsinthisnewAssemblywouldbeallocatedintheratioof60–60–60–27–27–6,totalling240.ButitwouldbewisetotakeaccountoftheproposalsputforwardbythePresidentoftheConsultativeAssembly,MrDehousse,andpointoutatthemeetingofthethreeBureauxthatgreateruniformitywasdesirableandremainedtheaimsetforthefuture.However,inthepresentcircumstancestherewasaneedtoberealisticandcomeupwithapracticalprogramme,whilenotlosingsightofthefactthatamendmentoftheCouncilofEurope’sStatutewouldneedtheagreementof15governmentsand15Parliaments.

SpeakingasamemberofbothAssemblies,MrMotzdrewattentiontothepsychologicalaspectoftheproblem.AttheCouncilofEuropeConsultativeAssembly,debateshadanacademiccharacterthatwasbothmoreconfusedandmoreelevatedthanintheCommonAssembly,wheredebatewasconciseandclearinviewoftherealpowersconferredontheCommonAssembly.ThenewAssemblywouldhave different powers over certain aspects and there was a need to be sure to define the powers of the newAssemblyveryclearly.

208


1957-2007

MrVanrullenpointedoutthattheinstrumentamendingtheECSCTreatywouldhavetobedrawnupand ratified at the same time as the Treaty establishing the General Common Market and Euratom and layingdowntheStatuteforthenewAssembly.

Mr Furler raised the question of the chairmanship of the joint meeting to be held at 10.00, andproposedthatMrDehousseshouldpresideasitwastakingplaceontheinitiativeofthePresidentoftheConsultativeAssembly,andthatitwouldbeeasiertospeakinthedebatesifhewasnotinthechair.

3. Outcome of President Furler’s journey to Rome

Mr Furler informed Bureau members that the Senate of the Italian Republic had appointed ninesenatorsandthattheChamberofDeputieshadintimatedthatthenineDeputieswouldbeelectedby22February. Furthermore, as the technical difficulties with holding a session in Rome had been overcome, PresidentFurlerwouldatthemeetingoftheCommitteeofPresidentsandwiththeagreementoftheBureaumembersproposeholdingthesessioninRomefrom5to9November1957.

Themeetingclosedat10.00.

Luxembourg,6February1957

AC2902

20�


1957-2007

A 8

Minutes of the joint meeting of the Bureaux of the ECSC Common

Assembly, the Council of Europe Consultative Assembly and the Western European Union Assembly

of 2 February 1957


211


1957-2007

Strasbourg,6February1957 C o n f i d e n t i a l AS/3B(57)1

MINUTES

ofthejointmeetingoftheBureauxof1.theECSCCommonAssembly,

2.theCouncilofEuropeConsultativeAssembly3.theWesternEuropeanUnionAssembly

BRUSSELS2February1957

_______

Present

FortheCouncilofEuropeConsultativeAssembly

MrDehousse,PresidentLordLayton,Vice-PresidentMrCrosbie,Vice-PresidentMrMommer,RapporteuroftheGeneralAffairsCommittee

FortheCommonAssembly

MrFurler,PresidentMrFohrmann,Vice-PresidentMrMotz,Vice-PresidentMrVanrullen,Vice-PresidentMrVixseboxse,Vice-President

FortheWesternEuropeanUnionAssembly

MrPezet,PresidentMrBohy,Vice-PresidentMrFens,Vice-PresidentMrSchaus,Vice-PresidentMrStruye,RapporteuroftheGeneralAffairsCommittee

A32.203

21�


Forthepoliticalgroups:

MrSassen, ChairmanoftheChristian-DemocraticGroup(CommonAssembly)MrHeyman, ChairmanoftheChristian-DemocraticGroup(ConsultativeAssemblyandWEU)MrFayat, ChairmanoftheSocialistGroupMrPleven, ChairmanoftheLiberalsandAlliesGroup

The meeting opened at 10.00 with Mr Dehousse, President of the Consultative Assembly, in the chair.

MrDehoussethankedhiscolleaguesMessrsFurlerandPezetforaskinghimtochairthemeeting.HewelcomedtheestablishmentofcontactbetweenthethreeBureauxwhichhehopedwouldinaugurateanewtradition.Heproposedthatthechairmanshipshouldbeheldinrotationatfuturemeetings.

This was agreed.

MrDehousseproposed,afterreadingouttelegramsofapologyfromMessrsBenvenuti,Kiesingerand Teitgen, that each President should first set out his Assembly’s point of view. On behalf of his own, he said he had convened the ConsultativeAssembly’s Standing Committee to consider thequestionofsettingupafourthAssembly.HethenreadoutatelegramtoMrBech,PresidentoftheCommitteeofMinisters,onthesubject.HeaskedhiscolleaguestoconsidertheexpediencyofmakingrepresentationstothesixministersnegotiatingthetreatiesforthecommonmarketandEuratomatVal Duchesse, for proposing the creation of a Joint Committee comprising representatives of theMinistersandthethreeBureaux.

MrFurlersetouttheviewpointoftheCommonAssembly.Hebeganbynotingthattheparliamentarymembers of the EuropeanAssemblies were unanimous in their opposition to setting up a fourthAssembly.

He proposed first of all that the three Bureaux should indicate that in their opinion parliamentary scrutinyofEuratomandthecommonmarketshouldbeentrustedtotheECSCCommonAssemblyenlargedforthepurpose.However,toavoidendangeringthetreatiesbythisrequirementtheBureauxenvisagedatransactionalproposal.Theywishedtheretobeonlyoneparliamentaryinstitutionforthethreecommunities,whichcouldbebroughtaboutbymergingthecompetentAssemblies–withdifferentarrangements–forthegeneralcommonmarket,EuratomandtheECSC.

Astomembership,PresidentFurlernotedthatinthecurrentschemeofweightingproposedforthenewAssemblyof225members,two‘majorStates’wouldhaveanabsolutemajorityontheirown.Heproposedadifferentweighting,withFrance,GermanyandItalyhaving60each,27forBelgiumandtheNetherlandsand6forLuxembourg,givingatotalof240members.

Finally,hethoughtitwastimeforarationalisationoftheEuropeanparliamentaryinstitutions.

MrPezetthensetouttheviewpointoftheWesternEuropeanUnionAssembly.WhiletheAssemblyhad not yet stated its position on the question of creating a fourthAssembly, its GeneralAffairsCommittee had followed the conclusions of its Rapporteur, Mr Struye, whom he would leave toexplainitspointofviewingreaterdetail.

21�


1957-2007

He thought themergerof theparliamentary institutionswouldbe requiredbycommonsenseandnecessity,andinhisvieweverythingpossibleshouldbedonetoleavethedooropenforthecreationofasingleAssembly.

MovingontoBritishparticipationinEuratomandthecommonmarket, itseemedtohimthat theWEU Assembly was qualified to bring about an association of that kind.

MrStruye,RapporteurfortheWEUAssembly’sGeneralAffairsCommitteeonthequestionofcreatingafourthAssembly,thoughtthattherewasnolongeranyneedtostressthemajordisadvantagesofproliferatingAssemblies,ofwhicheveryonewasaware.TheproposaltosetupafourthAssemblywas a response to a political difficulty. Mr Struye did not in fact think that the difficulty reflected a consistentreality,butratherasentimentalattitude.

Toavoidbeingfacedwithafait accompliandafourthAssembly,MrStruyerecommendedthatthereshouldbeconcomitancebetweenthebirthofthenewAssemblyandtheextinctionoftheAssemblyoftheECSC.

Secondly,theremustbeeffortstoproceedwithageneralregroupingoftheAssemblies.TheultimateaimmustbeunityandtheBureauxmustseethingsnotfromthenegotiators’standpointbutfromthatoftheparliamentarians.

MrDehoussesaidthattheEuropeanAssemblieshadnotbeenconsultedinthenegotiationsatanystage.

Mr Mommer, Rapporteur for the Consultative Assembly’s General Affairs Committee on thequestionofcreatingafourthAssembly,mentionedtheinterestingprecedentofrelationsbetweentheConsultativeAssemblyandtheOEEC,whichreportedtotheStrasbourgAssembly.HethoughtthattheConsultativeAssemblycouldbecomeanOEECAssembly.

Hewonderedif theappointmentofsubstitutes totheECSCAssemblymightnotmakeitpossibletoenlarge themembershipof thatAssembly.Henoted that if theCommonAssemblywere tobeincorporatedinthenewassemblyitwouldbenecessarytoamendtheTreatyestablishingtheECSCand get the amendment ratified. Guarantees must also be required before agreeing to the creation of anewAssembly.

Finally,itwouldbepossibletoreachthebalancesoughtbyMrFurlerintheweightingoftheAssemblybyreducingtherepresentationoftheBigThree.

MrDehousseinterruptedthegeneraldebateatthispointtoaskthethreeBureauxfortheiragreementontheprincipleandmembershipofadelegationthatwouldvisitthesixministers.

It was decided

• thattheBureauxwouldberepresentedbytheirthreeChairmen,assistedbythetwoRapporteurs,MessrsStruyeandMommer,andbyMrMotz,ChairmanoftheECSCWorkingParty;

• on a proposal by Mr Dehousse, that the suggestions made would not be too detailed and inparticularthequestionofweightingwouldnotbeconsideredindepth;

21�


• thatcreationofaJointCommitteeoftheMinistersandtherepresentativesoftheBureauxofthethreeEuropeanAssemblieswouldberecommended.

MrDehoussestressedtheneedforacommonfrontforthethreeAssemblies.

MrPlevenstressedtheneedforasingleAssemblywithabroadmembershipthatwouldbeamirrorandstartingpointforpoliticalEurope.ForthisreasonhewasopposedtotheideaofcallingthesingleEuropeanAssemblytheEuropeanEconomicAssembly.Hethereforewishedtheadjective‘economic’tobedeleted.HefullyagreedwithMrMommerandsuggestedthatacodicil totheECSCTreatyabolishing the Common Assembly should be signed and ratified at the same time as the treaties for thecommonmarketandEuratom.

MrPezetfullyagreedwithMrPleven.

MrFayatalsosupportedthesingleAssembly.ButherecommendedprudenceanddidnotwishthisAssemblytoexceedthemandateconferredonitbythetreaties.

Mr Furler said it must be specified that wherever the Common Assembly was competent this would infuturebethenewAssembly.

MrSassenpointedoutthatthecommonmarketandEuratomwerenomorethanstagesontheroadtoEurope.ThethreeBureauxmustexpresstheirdeterminationtoreachabroaderformofunity.

Lord Layton was totally opposed to the creation of a fourthAssembly.This was in his view themomenttocallforasingleEuropeanAssembly.

Mr Mommer proposed that it should be specified that a number of representatives and substitutes fromtheCommonAssemblyequaltotherepresentationatthatAssemblyshouldbemembersofthenewAssembly.

MrFurlerthoughtthatthereshouldnotbeacommitmenttotheunparliamentaryconceptofsubstitutesandthatthenegotiationsshouldnotbecomplicatedbyinsistingonthedetails.Itmustbepossibleto avoid a fourth Assembly either by enlarging the Common Assembly or by merging the twoAssemblies.

MrDehousserecognisedthattheconceptofsubstituteswasnotaparliamentaryone,buttheydidexistandhadaroletoplayintheEuropeanAssemblies.TheinstitutionofsubstitutesonpragmaticgroundsshouldbeacceptedinthenewAssemblyonaprovisionalbasis.

Mr Fens pointed out that there was a risk of duplication in the area of monitoring of fissile materials betweentheWEUAssemblyandtheAssemblyresponsibleforthescrutinyofEuratom.

MrVixseboxsecalledforthedelegationofPresidentsandRapporteurstokeeptheBureauxinformedinwritingoftheoutcomeoftheirrepresentations.

MrCrosbiesaidthathefullyagreedwiththeproposalsmadebyLordLayton.

MrDehoussedeclaredthedebateclosed.

216


1957-2007

Further procedure:onthebasisofthedraftsputforwardbyMessrsStruyeandMommeraproposalforarecommendationwasdrawnuptoputtotheMinistersofthesixMemberStates.

The Bureaux deliberated.

ThetextoftheproposalforarecommendationthatwouldbesubmittedonMonday,4FebruarytotheMinistersmeetingatValDuchessewas adopted (seeappendix).

MrDehoussesaidthatthedelegationofthethreeBureauxwouldbereceivedbytheMinistersatValDuchesseonMonday,4Februaryat15.00.

The meeting closed at 12.50.

21�


APPENDIX

TEXT

oftheRecommendationadoptedon2February1957bytheBureauxoftheEuropeanAssemblies

andpresentedbyadelegationfromtheBureaux

totheMinisterstakingpartintheproceedingsoftheIntergovernmentalConferenceatValDuchesse

____________

The Bureaux of the three EuropeanAssemblies, meeting in Brussels on 2 February 1957 in thepresenceoftheChairmenandVice-ChairmenoftheAssemblies’Politicalgroups;

SupportingtheessentialconsiderationsopposingthecreationofafourthEuropeanAssembly,whichareexpressedintheresolutionsbytheEuropeanAssembliesandsomeNationalAssemblies;

Endorsing in particular for their part the following conclusions set out in Recommendation 117of the ConsultativeAssembly and the Recommendation of theWEUAssembly’s GeneralAffairsCommittee,callingfor:

• anyproposaltosetupafourthEuropeanAssemblytoberejected;

• parliamentaryscrutinyofEuratomandtheCommonMarkettobeentrustedtotheECSCCommonAssemblyandmembershipofthatAssemblytobeenlarged…;

Delivertheopinionthat,ifinsurmountableobjectionsweretoopposetheadoptionofthisformula,thecreationofanAssemblyprovidingfortheparliamentaryscrutinyofEuratomandtheCommonMarket should be accompanied by provisions establishing as of now the arrangements by whichtheECSCCommonAssemblywouldbecalleduponimmediatelytomergewiththenewAssembly,withoutaffectingtherelationsexistingatpresentbetweentheinstitutionsoftheECSCorthepowersrespectivelyconferreduponthem;

PointoutthatthegeneralaimtobepursuedisthecreationofasingleEuropeanAssembly,

Decide to that end to look into the modifications and regrouping to be carried out on the existing Assemblies

Andinvite theHighContractingParties togiveanundertakingto includein thenewAssemblyanumberofMembersoftheCouncilofEuropeConsultativeAssembly.

218


1957-2007

A 9

Minutes of the hearing accorded to the delegation from the Bureaux of the three European Assemblies by the six Ministers

meeting in Conference

at Val Duchesse on 4 February 1957

Source: CARDOC AC OD PV/BURE BUBE-19570204 0010

21�


1957-2007

Strasbourg,11February1957 C o n f i d e n t i a l AS/3B(57)3

MINUTES

ofthehearingaccordedtothedelegationfromtheBureauxofthethreeEuropeanAssemblies

by

thesixMinistersmeetinginConferenceatValDuchesse,Brusselson4February1957

_______

Themeetingopenedat15.00withMrPaul-HenriSpaak,PresidentoftheConferenceofMinisters,inthechair.

Present

The delegation from the three Bureaux,consistingof:

Messrs DehousseFurlerBohy(deputisingforMrPezet)StruyeMommerMotzaccompaniedbytheregistrarsofthethreeAssemblies;

and,fortheFederal Republic of Germany:

MrvonBrentanoaccompaniedbyMessrsCarstensandOphuls;

forItaly:

MrMartino accompaniedbyMessrsVenturiandBadiniConfalonieri;

*A32.223

221


forLuxembourg:

MrBechaccompaniedbyMrSchaus;

fortheNetherlands: MrLuns, accompaniedbyMessrsVanderBeugelandLinthorstHoman;

forFrance: MrMauriceFaure accompaniedbyMrMarjolin;

forBelgium:

BaronSnoyetd’Oppuers accompaniedbyMrdeScheyven.

____________

MrDehousseintroducedthedelegationthattheBureauxofthethreeAssemblieshadsetupattheirjointmeetingof2February1957.ThedelegationcomprisedthePresidentsofthethreeAssembliesandleadingpoliticianswhohadpresentedreportstotheConsultativeAssembly,theWEUAssemblyandtheCommonAssemblydealingwiththeproblemscurrentlyunderdiscussion.

The position that the delegation would defend in the hearing had been the subject of an explicitmandategivenby the threeBureaux in thepresenceof theheadsof thepoliticalgroupsof thoseAssemblies.

The purpose of the hearing was not to add further difficulties to the Ministers’ numerous concerns. Theserepresentationswerebeingundertakeninaspiritofcooperationandgoodwill,andshouldmakeitpossibletoreachpositivesolutionswithregardtotheconstitutionofthenewAssemblyresponsibleformonitoringtheCommonMarketandEuratom.Indeed,themembersofthethreeBureauxand,inconsequence,thedelegationmemberswereallinprinciplefavourabletotheaimpursuedbythenewtreaties.

Mr Dehousse then justified the request for a hearing of the delegation by the fact that it was natural thattheEuropeanAssembliesshouldbeconsultedontheconstitutionofthenewAssembly.Firstly,the very nature of the Assemblies justified that consultation and secondly, the nature of the problem underdiscussionmeantthatitwasboundtohaveanimpactonthestructureandeventheexistenceoftheAssembliescurrentlyinplace.Theaimtobeachievedmustbeadesignthatwasasrationalaspossible and would enable progress towards unification of parliamentary action at a time when the ‘relaunch’wasbecomingareality.InthelongertermtherewasaneedforacommitmenttolayingthefoundationsofwhatcouldonedaybeasingleEuropeanAssembly.

222


1957-2007

Thespeakeremphasisedthattherepresentationswereinnowaypromptedbyawishtoacquirenewcompetencesordefendestablishedpositions.

MrDehousseproposedthatMrFurlershouldpresentthepassageoftherecommendationconcerningtheECSCAssembly.

He concluded by stating that the delegation remained at the Ministers’ disposal for any furtherclarifications they might wish to have and suggested the creation of a joint committee combining the delegatesofthegovernmentsandthemembersoftheparliamentarydelegation.

MrFurlerpointedoutthattheresponseoftheEuropeanAssemblieshadalwaysbeenthatitwouldbenormal for thenewAssembly tobeconstitutedon thebasisof theCommonAssemblywhich,throughout its four years of activity, had had the opportunity to acquire experience in the fields of energy andtheeconomy.However,giventhatthissolutionhadraisedobjectionsofanirreduciblenatureintheparliamentarycirclesofcertaincountries,theCommonAssembly’sBureauhadputforwardthesuggestionthatthesolutionmightthenbesoughtinaformulathatabolishedtheCommonAssemblyattheverymomentwhenthenewAssemblywasconstituted,withthelatterfullyincorporatingthecompetencesatpresentexercisedbytheCommonAssembly.Tothosecompetenceswouldbeaddedthecompetencesthatwouldbeconferreduponitbythenewtreaties.

Forthepresent,theCommonAssemblyBureau,supportedinitspositionbytheleadersofthepoliticalgroups,consideredthatthenewAssemblyshouldmaintainitsproceedingswithinthestrictlimitsoftheprecisecompetenceslaiddownbythenewtreaties.

Inconsideringtheimplicationsofthemerger,attentionhadbeendrawntoaproblemthatthespeakerwishedtolaybeforetheMinisters.

The relationship between the national representations, as shown by the proposals for the newAssembly, and those laiddownby theECSCTreaty for theCommonAssemblywasappreciablydifferent,sinceattheCommonAssemblyrepresentationofthesmallnationswashigherthaninthefigures proposed for the new Assembly. If it was envisaged to merge the two Assemblies, it would no doubt be necessary to revise the proposed figures for the delegations so as to slightly increase the representationofBelgium, theNetherlandsandLuxembourg. Insteadofmaking theallocationonthebasisof60,20and5,provisioncouldbemadefor60forthelargecountries,27forBelgiumandthe Netherlands and 6 for Luxembourg. These figures were not a restoration of the ratios currently existingwithintheCommonAssemblybutacompromisebetweentheallocationfortheCommonAssembly and that proposed for the new Assembly. The purpose of this modification would be to set asidethe–albeitrathernotional–possibilitythatablocformedbytwolargecountriesmighthaverecoursetoanabsolutemajorityintheAssembly,whileatthesametimepreventingitfrombeingplacedinaminority(theprincipleofvotingparity).

He thought that such a modification was possible. It would seem to be sufficient to inscribe, in a protocolattachedtothenewtreaty,thatwhereintheECSCTreatythewords‘CommonAssembly’appearedthenameofthenewAssemblyshouldreplacethem.ThereremainedtheneedtoprovideanewtextforthearticledeterminingthemembershipoftheCommonAssembly.

WithregardtothecompetencesinparliamentarytermsrelatingtothelinkagebetweentheGeneralCommonMarketandthirdcountriesinafreetradearea,hetooktheviewthatthesewereratheramatterfortheCouncilofEuropeConsultativeAssemblyandtheWEUAssembly.Indeed,theproblems

22�


ofthefreetradeareaweremorecloselyassociatedwiththeactivityoftheOEECwhichwasalreadyregularlysubmittingitsreportstotheCouncilofEurope’sbodies.Inthissolution,parliamentaryactiononeconomicandsocialmattersregulatedbothintheGeneralCommonMarket-EuratomTreatyandtheCoalandSteelTreatywouldbeconcentratedinasinglebody,whilethelinkswiththirdcountrieswouldberatheramatterfortheCouncilofEuropeAssembly.

MrBohy,speakingonbehalfofthePresidentoftheWEUAssembly,saidthattheWEUBureau’sintervention in these representations was dictated by concern for the European interest. He affirmed thattherewasnodirectambitionontheWEU’sparttointervenedirectlyandtoprovideitselfwithnewcompetences.

He thought that thesolutionsrecommendedby thedelegationwereentirelyacceptable,making itpossibletounifyEuropeanparliamentaryactivityandavoidaplethoraofadministrations.TheWEUBureauwasgivingthesesolutionsitsfullestsupport.

MrSpaakrepliedthattheMinistersmeetingattheconferencehadalreadymarkedtheiragreementontheprincipleraisedbythedelegation’sspeakers.ThereseemedtobeageneraldesiretoavoidsettingupanentirelynewassemblythatwouldexistalongsidetheAssembliesalreadyinplace.MrSpaaksaidthattheproblemwoulddiscussedfurtherthatveryday.

Mr Struye said, by way of clarification, that while there was an intention to end up with a single Assembly,hefearedthatthemergerofthenewAssemblywiththeCommonAssemblywouldnotbe completed until a later date and that, in this domain, the Ministers might confine themselves to a decisioninprinciple.ItwashisopinionthatthemergershouldtakeplaceattheverymomentwhenthenewAssemblywasconstituted.UnlesstherewassimultaneitytheCommonAssemblywouldcontinueitsexistenceandthenewAssemblywouldinpracticebetemptedtocreateitsownadministrationandservices.Thisshouldatallcostsbeavoided.

WithregardtotheproportionsofthenationaldelegationsinthenewAssembly,itwasimportanttoseekaclearagreementonthismatter.Thedifferencebetweenthenewproportionsandthoseexistingin the Common Assembly could create difficulties of principle, which might give rise to controversy. He confirmed that those were the reasons why the Bureaux of the Assemblies had thought it advisable to offer the Ministers their cooperation, so as to help them find the most practicable solutions.

MrvonBrentanosaid thathepersonallycouldsupport thepoints thathadbeenmade.ThemajorissuedidindeedseemtobewhichAssemblywouldabsorbtheother.HehopedthatthenewtreatiescouldgiveeffecttotheideaofabsorbingtheCommonAssemblyinthenewAssembly.Hethankedthedelegationforhavinggiventhissolutionsuchclearsupport.

Mr Luns said that the solutions as proposed entirely reflected the views of the Netherlands Government, whichwasalsoreadytosupporttheirimplementation.

MrBechsaidthattheLuxembourgParliamenthadadoptedamotionafewdaysbeforetothesameendandthatthegovernmenthadsupportedit.

Henotedthatontheessentialprincipleseveryoneseemedtobeinagreement.Therewouldbeaneedtoconsiderwhethertherecommendedsolutioncouldbecarriedoutimmediatelyandwhethertherewere not major difficulties that might be raised on that occasion.

22�


1957-2007

MrDehousseinvitedtheMinistersnottolosesightoftheinstitutionalprospectsofunifyingalloftheEuropeanparliamentaryinstitutions.

Mr Spaak asked whether Mr Dehousse was alluding to a unification that would also include the CouncilofEuropeConsultativeAssemblyandtheWEUAssembly.

Mr Dehousse confirmed that this was indeed his idea but he admitted that the unification that included boththeEuropeof15andtheEuropeof7couldonlytakeplaceatalaterstage.

Finally,herenewedhisofferhehadmadeearlierofcooperatingwiththeMinisters.

Winding up the discussion, Mr Spaak noted that on the full range of solutions proposed by thedelegationtheredidnotseemtobeadivergenceofviewsbetweentheMinisters.

Thepointsthathadbeenmadeinthecourseofthehearingwouldbegivencloseattention.

Withregardtotheproposalforthedelegation’scooperation,hewouldasktheMinisterstheirviewsinduecourse.Meanwhileitwouldperhapsbeusefulif,forthemomentandinviewofthediscussiontobeheldthatday,thedelegationcouldputforwardmoredetailedproposalsforgivingeffecttothemergerasrecommended.

MrDehoussepointedoutthatthedelegationwasnotfamiliarwiththetextsthathadalreadybeenadoptedbutitwouldmakehastetodraftamemorandumsettingoutsomegeneralprinciples.

MrMauriceFaurethoughtthatthecurrentdiscussionhadenabledtheessentialnatureoftheproposalsto be brought out. To bring about unification, it seemed to him that two notions were being put forward. The first recommended a single European Assembly within which the different powers wouldbeexercisedby‘commissions’ofaspecialisednature,enjoyingameasureofautonomy(the‘chestofdrawers’Assemblysolution).ThesecondsuggestedcreatinganewAssemblythatwouldalsoexerciseallthepowersoftheECSCAssembly,thelatterbeingabolished.

Forhisownpartthespeakerhadnoparticularpreferenceandinthecourseofthedeliberationsthatwouldfollowhewouldsupportwhicheverofthetwonotionsthemajorityofhiscolleaguesapproved.He concluded that it might be difficult to tell what would be the response of his Parliament on this subject.

MrDehoussethankedMrSpaakandthegovernmentrepresentativesforthereceptiontheyhadgivento the delegation from the three Bureaux. He confirmed that the delegation would get to work straight awaytodraftashortmemorandumsettingoutthetermsoftheproposedsolutions.

Mr Spaak closed the meeting at 15.40.

22�


1957-2007

A 10

Minutes of the meeting of the Delegation from the Bureaux of the three European Assemblies (Brussels, 4 February 1957)


22�


1957-2007

Strasbourg,11February1957 Confidential AS/3B(57)4 BOX14/84 2 2-2-57

MINUTES

ofthemeetingofthedelegationfromtheBureauxofthethreeEuropeanAssemblies

(fortheCOMMONMARKETandEURATOM)heldinBrusselson4February1957at17.00

__________

Present

Messrs Dehousse,ChairmanFurlerBohy,deputisingforMrPezetMommerMotzStruye

MrDehousseopenedthemeeting.

He thought that the Memorandum should be drawn up and sent to the ministers as soon as waspossible.

HeregrettedthattheDelegationhadnotbeeninformedoftheconclusionswhichtheministersseemedtohavereachedalready.

Itwashis impressionthat theformulaofasingle‘chestofdrawers’AssemblywouldbelikelytoobtaingeneralsupportandparticularlythesupportoftheFrenchParliament.

HesuggestedthatthisprincipleberetainedonthesamebasisasthecreationofaSingleAssembly,commontoEuratom,theCommonMarketandtheECSCandasthesimultaneityofitscreationandthedissolutionoftheECSCAssembly.

MrFurleralsothoughtthattheideaofaCommonEconomicAssembly,fortheSix,andatalaterstage,aSingleAssemblywerelikelytomeettheagreementoftheministers.ThesenotionsshouldbesetoutinafewshortandpreciseparagraphsthatcouldbeincludedintheTreaty.

MrBohyreportedonMrSpaak’sfearsthatconsultationoftheassembliescouldholdupthedraftingand signing of the Treaties. He also reported that Mr Faure had been satisfied with the representations by the Bureaux, which would strengthen the French Government’s position with the FrenchParliament.

22�


MrMotzinsistedthattheCommonAssemblyshouldpreserveinfullthepowersconferreduponitbytheECSCTreaty.

MrStruyelistedanumberofprinciplesthathethoughtshouldappearinthememorandum:

• The new Assembly would exercise in the field of coal and steel all the powers at present conferredupontheCommonAssembly.

• The allocation by nationality of members of the newAssembly would be established bymovingclosertotheallocationlaiddownfortheCommonAssembly,ifpossiblebyreducingratherthanincreasingthetotalnumberatpresentenvisaged.

• ThepresentmembersoftheCommonAssemblywoulddejureformpartofthenewAssembly,but only for the first year of its existence.

• TheStatesortheHighContractingPartieswouldundertaketoarrangefortheappointmentasmembersofthenewAssemblyofanumberofmembersoftheCommonAssemblyandinconsequenceoftheWEUAssembly.

• TheECSCCommonAssemblywouldceasetoexistonthedaywhenthenewAssemblywasconstituted.

• TheoptionwouldbereservedbylateragreementofthegovernmentstoincorporatethenewEconomicAssemblywithintheframeworkoftheAssemblyoftheCouncilofEurope.

MrFurler thought that theywere facing the followingalternatives:either thecompetencesof theCommonAssemblywereextendedtoscrutinyofEuratomandtheCommonMarket,oranentirelynewAssemblywascreatedwhosecompetenceswouldbelaiddownbytheTreatiesestablishingtheECSC,theCommonMarketandEuratom.

ThenumberofmembersofthenewCommonAssemblywouldpreferablybesetat240,allocatedasfollows:60forthethreelargecountries,27forBelgiumandtheNetherlands,and6forLuxembourg.

ThenecessaryamendmentswouldbemadeinthateventtotheECSCTreaty.

MrDehoussethoughtthattheycouldperfectlywellcombinethesuggestionsbyMrStruyeandMrFurler,thosebyMrStruyeprovidingthegeneralbackground.

Thememorandumwasthendrawnup.

Thefollowingparagraphswereadopted.

‘TheDelegationsetupon2February1957by theBureauxof the threeEuropeanAssemblies(CouncilofEurope,ECSCandWEU)metattheSenate,immediatelyafterthehearingithadbeengrantedonMonday4FebruarybytheConferenceofMinisters.

TheDelegationpointsoutthat,inviewoftheshortnoticeitreceived,itisnotabletodomorethansetoutsomegeneralprinciplestosubmitfortheattentionoftheConference.

2�0


1957-2007

InthisspirittheDelegationunanimouslycommendstotheConferencethefollowingprinciples,on theunderstanding that theseprinciplesareapplicableonly in theevent that insurmountableobjectionsshouldopposeconferringcompetenceupontheECSCCommonAssembly.

1. The new Assembly required for scrutiny of the Common Market and Euratom will, in the field of coal and steel, exercise all the competences andpowers at present granted to theCommonAssembly.

ThiswillnotaffecttherelationsexistingatpresentbetweentheinstitutionsoftheECSC,northepowersrespectivelyconferreduponthem.’

AdebateensuedonthequestionofthenumberofmembersofthenewAssembly.

Mr Furler thought that there was a need to set a fairly high figure for the number of members of the newAssembly.Thisprecautionwasnecessarybearinginmindthatinafewyears’timethemembersoftheAssemblycouldbeelectedbydirectuniversalsuffrage.ItwasalsoagoodideatoinvolvethemaximumpossiblenumberofparliamentariansintheactivitiesoftheEuropeaninstitutions.

MrBohyfearedthatdelegationbytheParliamentsoftoogreatanumberoftheirmemberstotheEuropean Assemblies would affect the efficiency of those Parliaments.

MrFurlersaidthatthemembersoftheEuropeanAssembliesweregenerallyappointedineachnationalparliamentbytwochambers,whichappreciablyreducedtheinconveniencetowhichMrBohyhaddrawnattention.Theyshouldnot forget that thisnewassemblywouldbeexpected to representapopulationof160millioninhabitantsandthatitscompetencewouldcovertheentireeconomyofthesixmembercountries.

MrDehoussesaidthattherewerenoplansfortheelectionofmembersoftheAssemblyintheimmediatefutureand that,moreover, itwouldalwaysbepossible to revise theAssembly’scomposition inasupplementaryprotocol.

OnthispointtheDelegationadoptedthefollowingthreeparagraphs:

‘2.TheproportionofmembersofthenewAssemblywillbeestablishedbymovingclosertotheproportionatpresentlaiddownfortheECSCAssembly.

Theaimwillinpreferencebetoreduceratherthanincreasethetotalnumberofmembersenvisagedbytheministers.

Intheeventthat,induecourse,itshouldbedecidedtoproceedwithdirectelections,thenumberofmemberscouldbereconsideredinasupplementaryprotocol.’

The last five points were adopted after discussion with the following wording:

‘3. The present members of the ECSC CommonAssembly will de jure form part of the newAssembly for the first year of its existence. This measure is necessary at the beginning of the new institutionstoensurethecontinuityoftheirwork.

2�1


4.TheStatesundertake toarrange for theappointmentasmembersof thenewAssemblyofanumberofmembersoftheConsultativeAssembly.

ThispropositionmustbethesubjectofanexplicitstipulationintheTreaties.

5. The Common Assembly will cease to exist on the day on which the new Assembly isconstituted.

6.TheTreatiesmustreserveopportunitiesforcooperationwithStatesthatdonotformpartoftheCommunitiesoftheSix.

7.Atalaterstage,therewillbeaneedtomakeprovisionforincorporatingthenewAssemblyinaSingleEuropeanAssembly’.

OnaproposalbytheChairman,itwasdecidedthatasimpleforwardinglettersignedbyMrDehoussewouldaccompanytheMemorandum.ThiswouldbehandedtoMrSpaakbytheHeadofthePrivateOffice of Mr Dehousse.

The meeting closed at 18.00.

2�2


1957-2007

ANNEX

MEMORANDUM

tenderedbythedelegationfromtheBureauxofthe3EuropeanAssembliestotheBrusselsIntergovernmentalConference

on4February1957______________

TheDelegationsetupon2February1957bytheBureauxofthethreeEuropeanAssemblies(CouncilofEurope,ECSCandWEU)metattheBelgianSenate,immediatelyafterthehearingithadbeengrantedonMonday4FebruarybytheConferenceofMinisters.

TheDelegationpointsoutthat,inviewoftheshortnoticeitreceived,itisnotabletodomorethansetoutsomegeneralprinciplestosubmitfortheattentionoftheConference.

InthisspirittheDelegationunanimouslycommendstotheConferencethefollowingprinciples,ontheunderstandingthattheseprinciplesareapplicableonlyintheeventthatinsurmountableobjectionsshouldopposeconferringcompetenceupontheECSCCommonAssembly.

1. The new Assembly required for scrutiny of the Common Market and Euratom will, in the field of coal andsteel,exerciseallthecompetencesandpowersatpresentgrantedtotheCommonAssembly.

Thiswillnotaffect therelationsexistingatpresentbetweenthe institutionsof theECSC,nor thepowersrespectivelyconferreduponthem.

2.The proportion of members of the newAssembly will be established by moving closer to theproportionatpresentlaiddownfortheECSCAssembly.

Theaimwillinpreferencebetoreduceratherthanincreasethetotalnumberofmembersenvisagedbytheministers.

Intheeventthat,induecourse,itshouldbedecidedtoproceedwithdirectelections,thenumberofmemberscouldbereconsideredinasupplementaryprotocol.

3.ThepresentmembersoftheECSCCommonAssemblywilldejureformpartofthenewAssemblyfor the first year of its existence. This measure is necessary at the beginning of the new institutions to ensurethecontinuityoftheirwork.

4.TheStatesundertaketoarrangefortheappointmentasmembersofthenewAssemblyofanumberofmembersoftheConsultativeAssembly.

ThispropositionmustbethesubjectofanexplicitstipulationintheTreaties.

5.TheCommonAssemblywillceasetoexistonthedayonwhichthenewAssemblyisconstituted.

6.TheTreatiesmustreserveopportunitiesforcooperationwithStatesthatdonotformpartoftheCommunitiesoftheSix.

7.Atalaterstage,therewillbeaneedtomakeprovisionforincorporatingthenewAssemblyinaSingleEuropeanAssembly.

2��


Documents

Η ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΗΣ … › pdf › cardoc › plmt_50ans_el.pdfΗ ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΚΑΧ