1

Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο ΣΟ απόστολος Παύλος είναι το σκεύος της εκλογής του Χριστού. Αυτός πήρε από τον Χριστό περισσότερες αποκαλύψεις από τους άλλου αποστόλους. Σ’ αυτόν ο Ιησού Χριστός απεκάλυψε πολλά μυστικά τα οποία ήταν κρυμμένα από τις περασμένες γενεές και από τους προφήτες. O Παύλος είναι ο δάσκαλος και ο Απόστολος των Εθνών καθώς ο ίδιος μας το λέει » Α’ Τιμόθεον β : 7 ). Έτσι τον ακούμε να λέει στον Τιμόθεο και σε μας… «εντρεφόμενος τοίς λόγοις της πίστεως και της καλής διδασκαλίας ή παρακολού- θηκας » Α΄ Τιμόθεον δ : 6 ).—ως και «υποτύπωσιν έχε υγιαινόντων λόγων ών παρ’ εμού ήκουσας έν πίστει και αγάπη τη έν Χριστώ Ιησού » Β΄ Τιμόθεον α : 13 ). Και κάτι ακόμη , «…και ά ήκουσας παρ’ εμού διά πολλών μαρτύρων , ταύτα παράθου πιστοίς ανθρώποις , οίτινες ικανοί έσονται και ετέρους διδάξαι » Β΄ Τιμόθεον β : 1—2 ). Με την χάρη του Θεού φροντίζω να προσέχω ακριβώς στους υγιαίνοντες λόγους και να ορθοτομώ αυτού » Β΄ Τιμόθεον β : 15 ). Αυτά λοιπόν τα τρία θέματα , Πεπληρωμένοι έν Χριστώ , πλήν εργα- ζόμενοι εν Κυρίω , Η σφραγίδα του Πνεύματος και Βραδείς την καρδία στο να πιστεύετε τα πάντα », είναι βασισμένα στους υγιαίνοντες λόγους , της καλής διδασκαλίας και ορθοτομημένα πάνω σ’ αυτούς. Εύχομαι δε στον Θεό και Πατέρα της έν Χριστώ αναλλοίωτης αγάπης όπως εκείνοι που θα τα μελετήσουν χωρίς προκατάληψη και δογματικό φανατισμό , να πάρουν το Πνεύμα του Θεού τις άφθονες πνευματικές ωφέλειες » Φιλιππησίους δ : 19 ).

ΠΕΠΛΗΡΩΜΕΝΟΙ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΠΛΗΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΕΝ ΚΥΡΙΩ

Β΄ Τιμόθεον α : 7—14 , Α΄ Τιμόθεον α : 11—15 , Κολος. β : 1—4).

ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Για να γίνουμε ικανοί να καταλάβουμε αυτή την τόσο μεγάλη ( την υπερβάλλουσα ) αλήθεια πολύ σωστά , είναι ανάγκη να δούμε το μαύρο παρελθόν.

Εμείς οι ανθρώπινες υπάρξεις , όπως μας δημιούργησε ο Θεός , μαθαίνουμε μονάχα με αντιθέσεις.

2

Το πρώτο ζευγάρι ανθρώπων μέσα στην Εδέμ δεν μπορούσε να εκτιμήσει το καλό το οποίο τους περιτριγύριζε. Επομένως αυτοί δεν ήταν ευγνώμονες και δεν μπορούσαν να ευχαριστήσουν τον Δημιουργό τους. Χρειαζόντουσαν την πείρα του κακού. Αυτή η συγγένεια του καλού προς το κακό βγαίνει μπροστά ( μας παρουσιάζεται) μέσα στο ένα δένδρο , το οποίο ήταν για να τους διδάξει δύο σπουδαίες αλήθειες την Ε υ λ ο γ ί α τ ο υ κ α λ ο ύ κ α ι τ η ν κ α τ ά ρ α τ ο υ κ α κ ο ύ. Έτσι ο Θεός ο ίδιος ήτανε Εκείνος που έμπασε το κακό και συνέκλεισε τους πάντες στην απείθεια ίνα (σκοπός) τους πάντες ελεήσει » Ρωμαίους ια : 32). Αυτός βάζει ακριβώς αντίθετα στην α μ α ρ τ ί α τ η χ ά ρ η στην κ α τ ά ρ α την Ε υ λ ο γ ί α , στην α π ε ί θ ε ι α την υ π α κ ο ή , στο σ κ ο τ ά δ ι το φ ώ ς στο θ ά ν α τ ο τη Ζ ω ή ,στην έ χ θ ρ α την α γ ά π η. Εκείνος που τα μάτια του ανοίχτηκαν σ’ αυτήν την ένδοξη αλή-θεια οπωσδήποτε θα ενωθεί με τον απόστολο Παύλο σ’ εκείνο το υπέροχο χωρίον στην προς Ρωμαίους ια : 33—36 ). Ώ ! βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού πόσον ανεξε-ρεύνητοι είναι αί κρίσεις αυτού , και ανεξιχνίαστοι οι οδοί Αυτού » Ρωμαίους ια : 33 ). Τις γάρ έγνω νούν Κυρίου ή τις σύμβουλος Αυτού εγένετο , ή τις προέδωκεν αυτώ και ανταποδοθήσεται Αυτώ ; Ότι έξ Αυτού και εις Αυτόν τα πάντα. Αυτώ η δόξα εις τους αιώνας. Αμήν. Ο Παύλος ο ελαχιστότατος των Αποστόλων ο οποίος καθώς ο ίδιος ομολογεί , δεν είχε τις ιδιότητες να ονομασθεί Απόστολος » Α΄ Κορινθίους ιε : 9 ) βλέπει, παρατηρεί το παρελθόν του σαν το αναγκαίο , το απαραίτητο κομμάτι της ζωής του , για το ρόλο που θα έπαιζε σαν τ α χ υ δ ρ ό μ ο ς τ η ς χ ά ρ η ς τ ο υ Θ ε ο ύ. Όταν γράφει ότι ο Θεός ηυδόκησε ακόμα εκ κοιλίας μητρός να τον προσδιορίσει για το υπούργημα του Αποστόλου , διά της χάριτος αυτού τον εκάλεσε και αφού του απεκάλυψε τον Υιόν Αυτού μέσα του , τον απέστειλε για να κηρύττει τον Χριστό μεταξύ των Εθνών » Γαλάτας α : 15—16 ). Αυτός αναγνωρίζει ότι η ζωή του η περασμένη της αμαρτίας που που είχε ζήσει , τον έκανε το υπόδειγμα για την έκθεση της υπερβάλλουσας χάρης του θεού την οποίαν Αυτός έπρεπε να

3

κηρύξει ανάμεσα στα Έθνη » Α΄ Τιμόθεον α : 12—16 ). Και χάριν έχω τω ενδυναμώσαντι με Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών , ότι πιστόν με ηγήσατο , θέμενος είς διακονίαν , τον πρότερον όντα βλάσφημον και διώκτην και υβριστήν ΄ αλλ’ ηλεήθην ότι αγνοών εποίησα έν απιστία , υπερπλεόνασε δε η χάρις του Κυρίου ημών μετά πίστεως και αγάπης της έν Χριστώ Ιησού. Πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος ότι Χριστός Ιησούς τηνπάσαν μακροθυμίαν προς υποτύπωσιν των μελλόντων πιστεύειν επ’ αυτώ εις ζωήν αιώνιον » Α΄Τιμόθεον α : 12—16 ). Και εκείνους τους οποίους εκάλεσεν ο Θεός , σε πολλά σημεία μοιάζουν με τον Απόστολό τους , και επομένως έλαβαν την ίδια χάρη. Μπορούμε να το δούμε αυτό μέσα στους εαυτούς μας. Όχι μονάχα είμαστε σκλάβοι της αμαρτίας , ζώντες στις κακές επιθυμίες της σάρκας , αλλά είμαστε επίσης έξω από τις ευλογίες του Ισραήλ και ονομαζόμαστε κύνες (σκυλιά) 2 τα οποία ο Θεός είχε αφήσει να τραβούν το δρόμο τους » Ματθαίος ιε : 26 , Πράξεις ιδ : 16). Και μεταξύ πάλιν αυτών ο Θεός δεν καλεί τους δυνατούς , ευγε- νείς , ή σοφούς , αλλά μάλλον τους αδυνάτους αγενείς και τους περιφρονημένους » Α΄ Κορινθίους α : 26—29 ). Αυτοί είναι εκείνοι που λαμβάνουν τις πολυτιμότατες αυτές αλήθειες και τις μεγαλύτερες ευλογίες. Πράγματι αυτό συμφωνεί απόλυτα με τον χαρακτήρα της υπερβάλλουσας χάρης του Θεού.

Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ

Το δεύτερο σημείο το οποίο πρέπει να συλλάβουμε για να καταλάβουμε το θέμα στην πληρότητα του , ότι είναι η μεταφορά στην υπηρεσία του Παύλου από την κατάσταση της α ν ω ρ ι μ ό- τ η τ α ς στην ω ρ ι μ ό τ η τ α. Αυτό γινόταν σιγά , σιγά καθώς ο Ισραήλ τοποθετήθηκε παραπλεύρως (απορρίφθηκε δηλαδή) και μπήκε η οικονομία του Μυστηρίου » Ρωμαίους ια : 25). « Διότι δεν θέλω να αγνοήτε αδελφοί , το μυστή-ριο (μυστικό) τούτο , (δια να μην υψηλοφρονείται) , ότι τύφλωσις κατά μέρος έγινε εις τον Ισραήλ , εωσού εισέλθη το πλήρωμα των Εθνών » Μετάφραση).

4

Αν συγκρίνουμε τη θέση του Παύλου στις Πράξεις όταν ακόμη ήταν συνδεδεμένος με το μήνυμα της βασιλείας για τον Ισραήλ με την διδασκαλία των επιστολών του θα δούμε μια αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ αυτών. Στην πρώτη περίπτωση η πόρτα για την Βασιλεία δεν είχε ακόμα κλείσει και ο Παύλος ενεργούσε ανάλογα. Αλλά στη δεύτερη περίπτωση αυτός έγραψε τα γράμματα του στους Θεσσαλονικείς , στους Ρωμαίους, στους Κορινθίους και στους Γαλάτες στα οποία προετοίμαζε τους πιστούς για τις βαθύτερες αποκαλύψεις, με τα γράμματα που μέσα στη φυλακή έγραψε, στους Εφεσίους, Φιλιππησίους και Κολοσσαείς, τα οποία γράμματα θα ακολουθούσαν αργότερα. Αυτό πρέπει να μας δείξει ότι υπήρξε μια περίοδος μεταφοράς. Μπορούμε να δούμε τούτο καθαρά όταν συγκρίνουμε μεταξύ των θεμελιωδών αληθειών τις οποίες ο Παύλος έκανε γνωστές στην προς Ρωμαίους επιστολή (Δικαίωση, συμφιλίωση και απολύτου εξουσίας του Θεού) και των υπερβάλλουσων πραγμάτων δόξας τα οποία δεν μπορούσε να αποκαλύψει μέχρι τελευταία. Και είναι αξιοσημείωτο το γεγονός το ότι όταν ήρθε στη Ρώμη όπου υπήρχε μια εκκλησία η οποία είχε διδαχθεί πολλές βαθιές αλήθειες από το γράμμα του, κήρυξε ακόμα το Χριστό στους Εβραίους της Ρώμης, σαν Μεσσία. Κατ’ αυτόν τον τρόπον η απόρριψη του Ισραήλ και η διαδοχική φανέρωση των πλέον ευγενών, των πλέον υψηλών αποκα-λύψεων οι οποίες είχανε μείνει κρυμμένες προηγούμενα, έγιναν κατά τέτοιο τρόπο σαν ν’ ακολουθούσαν ενωμένες η μία αποκάλυψη την άλλη..

ΩΡΙΜΟΤΗΣ

Στην προς Κορινθίους Α΄ κεφ. Ιγ΄ 8-13, ο Απόστολος Παύλος μιλάει γι’ αυτή τη μεταφορική περίοδο. <<΄Η αγάπη ουδέποτε πίπτει είτε δε προφητείαι καταργηθήσονατι είτε γλώσσαι, παύσονται είτε γνώσις καταργηθήσονται. Εκ μέρους γαρ γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν όταν δε έλθει το τέλειον, (που είναι η πνευματική ωριμότητα) το εκ μέρους καταργηθήσεται. Ότε ημήν νήπιος ελάλουν ως νήπιος, εφρόνουν ως νήπιος ελογιζόμην ως νήπιος ότε γέγονα ανήρ κατήργησα τα του νηπίου, βλέπομε γαρ άρτι δι’ εσό-πτρου (καθρέφτη) εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώ-σθην. Νυνί (τώρα) δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα

5

μείζων (μεγαλύτερα) δε τούτων η αγάπη>>. (τόσον <<το βλέπομεν γαρ άρτι, όσον και το <<νυνί δε μένει>>, η μετάφραση τα μετα-φράζει, «Διότι τώρα βλέπομεν, και το νυνί, « τώρα δε μένει » κλπ.).Ο Παύλος μεταχειρίζεται χρονικά επιρρήματα όταν λέει, τώρα και τότε. Το τότε αναφέρεται στον χρόνο που ο Παύλος βρισκόταν σε νηπιακή πνευματική ηλικία και το τώρα (άρτι, νυνί,) αναφέρεται όταν ο Παύλος είχε φτάσει στην πνευματική ωριμότητα , στη ανδρική πνευματική ηλικία. « Ότε όμως έγινα ανήρ » (εδαφ.11).Εκείνο το οποίο είναι κατά μέρος θα καταργηθεί όταν θα έχει έρθει η ωριμότητα. Ο Παύλος μεταχειρίζεται την εικόνα της ανωριμότητας της νηπιακής ηλικίας εν αντιθέσει με την ωριμότητα ενός ανεπτυγμένου άνδρα. Αυτό δεν είναι προσωπική εκπλήρωση γιατί δεν μπορεί να φθάσει κανένας με καλή διαγωγή, αλλά φανερώνει την ώρα κατά την οποία ένας άνδρας έχει έρθει στη ηλικία που πρέπει. Τότε αυτός είναι κύριος των ιδικών του πραγμάτων και έχει διαφορετική νομική θέση από ένα ανήλικο » ( Γαλάτας δ : 1—3 ).

« Λέγω δε εφ’ όσον χρόνον ο κληρονόμος νήπιος έστιν , ουδέν διαφέρει δούλου κύριος πάντων ών , αλλά υπό επιτρόπους εστίν και οικονόμους άχρι της προθεσμίας του πατρός , ούτως και ημείς ότε ήμεν νήπιοι , υπό τα στοιχεία του κόσμου ήμεθα δεδουλωμένοι » Είναι η περίοδος της ζωής η οποία αρχίζει μετά , όταν τα χρόνια της ανωριμότητας έχουν περάσει. Ο Παύλος συμπεριλαβαίνει τον εαυτό του μεταξύ των πρώτων των νηπίων, αλλά λέει ότι όταν έγινε άνδρας τα κατήργησε όλα εκείνα που είχε στη νηπιακή του κατάσταση. Δεν γνωρίζει πλέον κατά μέρος , αλλά είναι ικανός να γνωρίσει ανάλογα κ α θ ώ ς και γ ν ω ρ ί σ τ η κ ε. Αυτές οι λέξεις δείχνουν μπροστά στις αποκαλύψεις μέσα στη φυλακή ή στις επιστολές της τελειότητας μέσα στις οποίες οι πιστοί μεταφέρονται στο φ ώ ς τ η ς υ π ε ρ β ά λ λ ο υ σ α ς Χάρης ( Β΄ Κορινθίους θ : 14 ) καθώς έχουν εκλεγεί μέσα σ’ Αυτόν τον Χριστόν προκαταβολής κόσμου » Εφεσίους α : 4 ). Μάλιστα εκλήθησαν σύμφωνα με τον σκοπό που είχε ο Θεός πρό των αιώνων , και είχανε τώρα γνωρίσει ότι ήταν « το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσιν πληρουμένου » Εφεσίους α : 23 , Β΄ Τιμόθεον α : 9—10 ).

6

Ναι ήταν η Εκκλησία του Χριστού , ο οποίος Χριστός όχι μονάχα θα πληρώνει τη νοητή δημιουργία αλλά και θα πληρώνεται υπ’ αυτής. Ναι ήταν η Εκκλησία του Χριστού , ο οποίος Χριστός όχι μονάχα θα πληρώνει τη νοητή δημιουργία αλλά και θα πληρώνεται υπ’ αυτής. Ναι ο Χριστός είναι Εκείνος που θα πληρώσει τα πάντα. «Του Χριστού τα πάντα εν πάσιν πληρουμένου » Εφεσίους α : 23). Έτσι μια φορά ο Χριστός στο πολύ μακρυνό παρελθόν ήταν ένας , στο τέλοςόταν τα πάντα θα υποταχθούν σ’ Αυτόν, θα γίνουν οι πάντες ένας , ( Χριστός). Αυτό το λέει η Γραφή της αλήθειας του Θεού » Ρωμαίους η : 29—30) « Ότι ούς προέγνω και προώρισεν συμόρφους της εικόνος του Υιού Αυτού , εις το είναι Αυτόν πρωτότοκον έν πολλοίς αδελφοίς ΄ ούς εκάλεσεν τούτους και ε δ ι κ α ί ω σ ε ΄ ούς δε εδικαίωσεν τούτους και ε δ ό ξ α σ ε ν ». Αυτών το πολίτευμα είναι μέσα στους ουρανούς » Φιλιππησίους γ : 20 ). Αλλά αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι όταν τα γράμματα μέσα από τη φυλακή , τα γράμματα αυτά της τελειότητας , Φιλιππησίους , Εφεσίους και Κολοσσαείς , γράφτηκαν , σε προηγούμενες αποκαλύψεις του από- στολου Παύλου είχανε χάσει την αξία τους. Μάλλον δε αυτές είναι εκεί τελειοποιούμενες , ανυψούμενες σ’ ένα υψηλότερο πεδίο , όπου δεν υπάρχει μεγαλύτερο δωμάτιο για τέτοια φανερά δώρα και ευλογίες όπως γλώσσες , χαρίσματα ,θεραπείες και αποκαλύψεις, αλλά εκεί τα μέλη του σώματος του Χριστού της Εκκλησίας Αυτού , είναι ευλογημένοι με κάθε πνευματική ευλογία ανάμεσα στα επουράνια , και έχουν τ ο π ο θ ε τ η θ ε ί ε κ ε ί μέσα σ’ Αυτόν τον Χριστόν » Εφεσίους α : 3 ). « Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού , ο Ευλογήσας ημάς ε ν π ά σ η ε υ λ ο γ ί α πνευματική εν τοίς επουρανίοις εν Χριστώ » Εφεσίους α : 3 ).

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΠΛΗΡΩΘΗ

Αυτά τα πλούτη έρχονται σε μας από τη γεμάτη από αγάπη καρδιά του Θεού του ουράνιου Πατέρα μας , και ήταν κρυμμένα εκεί μέσα στην καρδιά του από τους αιώνες μέχρις ότου ο απόστολος Παύλος

7

αφέθη να μας τα αποκαλύψει » Εφεσίους α: 5—12 , Α΄ Κοριν. β: 7 ). Έτσι ο λόγος του Θεού επληρώθη. Κολοσσαείς α : 25 « ής (της οποίας εκκλησίας ) εγενόμην εγώ διάκονος κατά την οικονομίας του Θεού την δοθείσαν μοι εις υμάς , π λ η ρ ώ σ α ι (να γεμίσω) τ ο ν λ ό γ ο ν τα ο υ Θ ε ο ύ , το μυστήριον (μυστικό) το αποκεκρυμ- μένον από των αιώνων και από τών γενεών , νυνί (τώρα) δε εφανε- ρώθη τοίς αγίοις Αυτού , οίς ηθέλησεν ο Θεός γνωρίσας τις ο πλούτος της δόξης του μυστηρίου τούτου εν τοίς έθνεσιν ός εστί Χριστός έν υμίν , η ελπίς της δόξης » Κολοσσαείς α : 25—27 ). Η Ελληνική λέξη πληρόω πληρώ , σημαίνει γεμίζω ή προσθέτω κάτι κάπου για να κάνω κάτι τέλειο το οποίον προηγούμενα ήταν ατε-λές. Στην ανάπτυξη αυτή από τα πρώτα θεμέλια στα πλέον ευγε-νικά ύψη του πλούτου του λόγου του Θεού , δεν πρέπει να δίνουμε προσοχή παρά πάνω από τι πρέπει. Οι άνθρωποι , χριστιανοί των διαφόρων δογμάτων, μας λένε επανει-λημμένα «Εμείς νομίζουμε , ότι είπε ο Χριστός, είναι το σπουδαιό-τατο. Η εξουσία του Χριστού , είναι μεγαλύτερη από την του Παύλου ». Αναγνωρίζουμε ότι εκείνοι που μιλάνε κατά τέτοιο τρόπο θέλουν να δώσουν στον Χριστό , την υψηλότατη και τιμιότατη θέση , αλλά και εμείς επιθυμούμε να κάνουμε το ίδιο πράγμα , και επομένως απαντούμε. Σας θυμίζω , δεν έχετε ποτέ διαβάσει τι είπε ο Ιησούς Χριστός στους μαθητές του όταν τους αποχαιρετούσε ; « Έχω πολλά ακόμη να σας πώ , αλλά προς το παρόν δεν είσαστε ικανοί να καταλάβετε » Ιωάννης 16 : 12 ). Δεν γνωρίζεται ότι ο υψωθείς Ιησούς Χριστός και δοξασθείς ένας Φιλιππησίους β : 6—11 , Πράξεις β : 33 , Εφεσίους δ : 8—12 απέκο- ψε τον απόστολο Παύλο ( Πράξεις ιγ : 1—11) από τους ανθρώπους του και τους έν Χριστώ αδελφούς επανειλημμένα παρουσιάστηκε σ’ αυτόν ο Χριστός , για να τον οδηγήσει για τα πράγματα τα οποία δεν είχανε φανερωθεί προηγούμενα » Γαλάτας α : 15, 16 , Πράξεις ιγ : 2 , Ρωμαίους α : 1 ). Δεν είναι γραμμένο ότι το Ευαγγέλιο που κήρυττε ο Παύλος δεν το παρέλαβε από άνθρωπον αλλά διά μέσου μιας αποκάλυψις του Ιησού Χριστού ; Πράξεις ιγ : 2 , Γαλάτας α : 1 ,11 ,12 , Β΄ Κορινθίους ιγ : 3 ).

8

Δεν έχετε ποτέ παρατηρήσει πως προσδιορίζει ο Θεός καιρούς και εποχές για τη διδασκαλία διαφόρων αληθειών Του και για να μιλήσει με διαφορετικούς τρόπους σ’ εκείνους που έχει καλέσει ανθρώπους , τους οποίους οδηγεί από το γάλα στη στερεά τροφή , από τα βασικά σε βαθύτερα μαθήματα ; Από τον Νόμο στη Χάρη , από τα γήϊνα στα επουράνια πράγματα » Γαλάτας δ : 4 , Ρωμαίους γ : 21 , Εφεσίους β : 13—22 , Β΄ Κορινθίους ε : 16—17 ) κτλ. Δεν έχετε διαβάσει τι ο Χριστός είπε στο Νικόδημο τη νύχτα εκείνη που τον επισκέφθηκε ; « Εάν τα επίγεια σίς είπον , (διδασκα- λία περί της βασιλείας) και δεν πιστεύετε , πώς εάν σας είπω τα επουράνια , (διδασκαλία της αμιγούς Χάρης του Θεού) που λέγεται « οικονομία του μυστηρίου ( Εφεσίους γ : 9 ) θέλετε πιστεύσει ; Ιωάννης γ : 12 ). Δεν έχετε ποτέ διαβάσει την προς Εφεσίους γ : 8 , εκεί που ο Παύλος μιλάει για τον ανεξιχνίαστο πλούτο του Χριστού , δηλαδή για την ένδοξη ανύψωσή Του πάνω από όλους , σύμφωνα με την αιώνια πρόθεση την οποίαν έκαμε ο Θεός έν Χριστώ Ιησού ; Εφεσίους γ : 11). Δεν περιέχει αυτή η πρόθεση μια προοδευτική ανάπτυξη στις δια- πραγματεύσεις του Θεού και τα σχέδιά Του ότι Αυτός μπορεί να φτάσει στο επιδιωκόμενο σημείο το οποίον Αυτός ο ίδιος έχει προσδιορίσει ; Δεν έχετε ποτέ ακούσει για την Μ υ σ τ ι κ ή ο ι κ ο ν ο μ ί α τ η ς χ ά ρ η ς τ ο ύ Θ ε ο ύ , η οποία αποκαλύφθηκε στον Παύλο για μας και η οποία είχε κρυφτεί από τους αιώνες μέσα στο Θεό , (προέθετο έν εαυτώ) και επομένως δεν μπορούσε να ανευρεθεί που- θενά πρίν από την κατάλληλη ώρα ; Εφεσίους γ : 1—9 ). Ο Θεός μας , είναι Θεός τάξεως Α΄ Κορινθίους ιδ : 33). Ο Λόγος Του είναι καθαρός και κοφτερός περισσότερο από ό,τι οιαδήποτε δίστομη μάχαιρα Εβραίους δ : 12—13 ). Παραγγελλόμαστε να ορθοτομούμε τον λόγον της αληθείας για να είμαστε εργάτες χωρίς καμία ντροπή Β΄ Τιμόθεον β : 15). Αυτό είναι αδύνατο και δεν μάθαμε να αφήνουμε την κάθε αλήθεια εκεί που ο Θεός την έχει τοποθετήσει στα δύο , και στον καιρό και στο πρόσωπο στο οποίον η αλήθεια αυτή εμπιστεύθηκε. Επομένως άς προσευχόμαστε όπως ο Θεός ανοίξει τις καρδιές μας (την διάνοιά μας) στο ειδικό Ευαγγέλιο του απόστολου Παύλου , το

9

συμπλήρωμα του λόγου του Θεού , ο οποίος Χριστός α π ο κ α λ ύ - π τ ε τ α ι μονάχα στον απόστολο Παύλο και όπως θα δούμε από-καλύφθηκε και του έδωσε την συμπλήρωση του έργου της αγάπης του Θεού. Άς του δώσουμε λοιπόν του Χριστού την υψηλότατη και τιμιότατη θέση που του ανήκει. Αυτό είναι το μήνυμα του Χριστού , του ανυ- ψωθέντος και δοξασμένου Ενός ο οποίος πρέπει να είναι μέσα μας »Εφεσίους γ :17 ). « Κατοικήσαι τον Χριστόν διά πίστεως εν ταίς καρδίαις υμών ». Σ’ αυτό και μονάχα το μ ή ν υ μ α υπάρχει η δύναμη του Θεού για σωτηρία σήμερα » Ρωμαίους α : 16). Το να παραδέχεται κάποιος τούτο , σημαίνει ότι θα είναι νικητής στον συνεχιζόμενο αγώνα της πίστης » Α΄ Κορινθίους ιε : 1—2 ). « Γνωρίζω δε υμίν αδελφοί το Ευαγγέλιον ό ευαγγελισάμην υμίν , ό και παρελάβετε έν ώ και εστήκατε , δι’ ού και σώζεσθε , τίνι λόγω ευαγγελισάμην υμίν ΄ εί κατέχετε , εκτός εί μη εική επιστεύσατε » (κείμενον). Και τώρα ο απόστολος Παύλος λέει : « Τον καλόν αγώνα ηγώνισμαι , τον δρόμον τετέλεκα , την πίστιν τετήρηκα » Ο Χριστός είπε. « Γνωρίζω τον Πατέρα και τον λόγον Αυτού φυλάττω » Ιωάννην η: 55). Μπορούμε να έχουμε την ίδια πείρα αν φυλάμε τον λόγον ο οποίος έχει παραγγελθεί σ’ εμάς. Όλη η Αγία Γραφή είναι επίσης θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλία , προς έλεγχον προς επανόρθωσιν προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης διά να είναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού ητοιμασμένος είς πάν έργον αγαθόν » Β΄ Τιμόθεον γ : 16—17). Αλλά δεν πρέπει να εφαρμόζεται κατ’ ευθείαν σ’ εκείνους προς τους οποίους δεν έχει αυτή παραγγελθεί. Π ρ ώ τ α η τ α π ε ί ν ω σ η κ α ι μ ε τ ά η α ν ύ ψ ω σ η κ α ι η δ ό ξ α » Ιάκωβος δ : 10). Για να έρθουμε πιο κοντά στο κύριο θέμα αυτού του άρθρου άς παρατηρήσουμε την ένδοξη ανύψωση του Χριστού , και την ανακε-φαλαίωση των πάντων έν Αυτώ (μέσα σ’ Αυτόν) την οποίαν αλη-θινά μπορούμε μονάχα να καταλάβουμε στο φώς της αυταπάρνη-σής Του ,των πάντων, και της αυτοταπείνωσής Του, μας περιγράφει τούτο με τις πλέον εντυπωσιακές λέξεις » Φιλιππησίους β : 5—9).

10

« Τούτο φρονείτε έν υμίν ό και έν τώ Χριστώ Ιησού , ός εν μορφή Θεού υπάρχων ούχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ , αλλά εαυτόν εκένωσεν μορφήν δούλου λαβών , ένομοιώματι ανθρώπων γενόμενος΄ και σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου , θανάτου δε σταυρού ». Είναι μία κατάβαση του Θεού είς τα απύθμενα βάθη γήϊνης ντρο-πής , τον θάνατο πάνω στον σταυρό , το καταραμένο ξύλο » Γαλάτας γ : 13). Άδειασε τον εαυτόν Του από όλα εκείνα που είχε όταν Αυτός εκπροσωπούσε τη μεγαλειότητα του Θεού στην πιο ευγενική δόξα που θα μπορούσε να υπάρξει , για να αποκαλύψει τα βάθη της αγάπης του Θεού με το να υποφέρει για την αμαρτία. Έγινε άνθρωπος με την ίδια σάρκα και αίμα όπως και τα δικά μας εκτός αμαρτίας. Εκείνο που το διέκρινε από εμάς ήταν το Π ν ε ύ μ α Τ ο υ. Συνελήφθη έκ Πνεύματος Αγίου. Εγεννήθη εκ γυναικός , υπετάγη στο Νόμο του Θεού για να μας εξαγοράσει από την κατάρα του Νόμου » Γαλάτας γ : 13) « Χριστός ημάς εξηγόρασεν εκ της κατάρας του νόμου , γενόμενος υπέρ ημών κατάρα ΄ γέγραπται γάρ επικατάρατος πάς ο κρεμάμενος επί ξύλου ΄ ίνα εις τα Έθνη η ευλογία του Αβραάμ γένηται εν Χριστώ Ιησού , ίνα την επαγγελίαν του Πνεύματος λάβωμεν διά της πίστεως »Γαλάτας γ : 13—14 ). Για να γίνει σάρξ ανεγνωρισμένος υιός του Θεού με δύναμη , σύμφωνα με το Πνεύμα της Αγιότητας , ο τελευταίος Αδάμ , ένα Πνεύμα ζωοποιόν » Α΄ Κορινθίους ιε : 45). Και σαν ένας τέτοιος άνθρωπος κατέβηκε ακόμα περισσότερο και εταπείνωσε τον εαυτόν Του μέσα δια του σταυρού ατιμωτικού θανάτου. Ο Δωρητής της ζωής πήγε με τέλειαν υπακοή κατά το θέλημα του Ουράνιου Πατέρα Του , μέσα σ’ αυτά τα σαγόνια Του καταβροχθίζοντας τα πάντα (Θανάτου) βασιλέα του τρόμου. Και κατέβηκε ακόμη χαμηλότερα παρ’ ότι κατεβαίνει ο μέσος άνθρωπος κατά , κατέβηκε στο σταυρό το σύμβολο της πιο μεγάλης κατάρας και ατίμωσης. Αυτός που δεν γνώρισε αμαρτία , έγινε αμαρτία » Β΄ Κορινθίους ε : 21). « Τον μη γνόντα αμαρτίαν υπέρ ημών αμαρτίαν εποίησεν , ίνα ημείς γενώμεθα δικαιοσύνη Θεού εν Αυτώ ». Και προς Ρωμαίους η : 3 « Το γάρ αδύνατον του Νόμου , εν ώ ησθένει διά της σαρκός ,

11

ο Θεός τον εαυτού Υιόν πέμψας έν ομοιώματι σαρκός αμαρτίας και περί αμαρτίας κατέκρινε την αμαρτίαν εν τη σαρκί ». Έτσι ο Χριστός πάνω στο σταυρό αποκόπηκε από την προηγού-μενη συνεχή επαφή που είχε με τον Πατέρα Του. Εγκαταλείφθηκε απ’ Αυτόν και έλαβε την πείρα του θανάτου , (εγεύθη θάνατον) Ματθαίος κζ : 46 , Εβραίους β : 9, Ψαλμός κβ : 1). Αυτό το μονοπάτι στον Σταυρικό θάνατο το πήρε πάνω θελημα-τικά (Εβραίους ι : 5—9) έτσι ώστε το σχέδιο της αγάπης του ουράνιου Πατέρα Του για ολόκληρη τη δημιουργία να μπορεί να έρθει στη συμπλήρωσή του. Επομένως όπως ο Θεός εξυψώνει και δοξάζει Αυτόν έν χαρίσματι με το όνομα το οποίον είναι πάνω από κάθε άλλο όνομα » Φιλιππησίους β : 9). Έξω από τα απύθμενα βάθη , γιατί μία μεγαλύτερη ταπείνωση ποτέ δεν έγινε στο Σύμπαν. Ο Θεός αρχίζει την εξύψωση του Χριστού με πολύ μεγάλη έκθεση της δύναμής Του ως Θεότητας και πού είχαν σαν αποτέλεσμα να γεμίσει εμάς με δόξα υπερεκχειλίζουσας καθώς καθώς και ολόκληρη τη δημιουργία. Άς προσπαθήσουμε να συλλάβουμε εν Πνεύματι βήμα , προς βήμα την ανύψωση τούτη του Χριστού για να δούμε το θαυμαστό γεγο-νός ότι εμείς είμαστε μέσα σ’ Αυτόν ,( έν Αυτώ ) σε όλην την απα-στράπτουσα δόξα Του , και λαμπρότητά Του. Όταν τέθηκε σε ενέ-ργεια η υπερέχουσα μεγαλειότατης της δύναμής του Θεού κατά την ενέργεια του κράτους της ισχύος Αυτού , την οποίαν ενέργησε έν τώ Χριστώ , αναστήσας Αυτόν εκ νεκρών και ζωοποιήσας Αυτόν » Εφεσίους α : 20 , Κολοσσαείς α : 18). Η ανύψωσή Του άρχισε. Και εδώ η φύση της ανύψωσής Του όπως και της δόξας Του , αποκαλύπτεται σε μας και είναι γεγονός πολύ σπουδαίο να παρατηρήσουμε αυτό το ριζικό σημάδι , το οποίον άρχισε για ολόκληρο το Σύμπαν με την ανάσταση του Χριστού από τους νεκρούς. Ε ί ν α ι ο δ ρ ό μ ο ς α π ό τ ο ν θ ά ν α τ ο σ τ η ζ ω ή α π ό το σ κ ο τ ά δ ι σ τ ο φ ώ ς , από τ η ν α π ο σ ύ ν δ ε σ η σ τ η δ ό ξ α , α π ό τ η ν α δ υ ν α μ ί α σ τ η δ ύ ν α μ η. Είναι η αυγή μιάς νέας δημιουργίας , ( νέας κτίσης) η οποία εγεί-ρεται από τον θάνατο στο φώς και στη ζωή της δόξας του Θεού. Σ’ Αυτόν μέσα ( έν Αυτώ ) στον πρωτότοκο έκ των νεκρών κατοικεί ολόκληρο το πλήρωμα του Θεού , ( εκείνο το οποίο γεμίζει

12

ή συμπληρώνει ) για να συνδιαλλάξει , ( συμφιλιώσει ) τ α π ά ν τ α τα οποία είχανε δημιουργηθεί έν Αυτώ ( μέσα σ’ Αυτόν ) και διά-μέσου Αυτού » Κολοσσαείς α : 15—20 ). Τί θα γινόμαστε ; Τί θα γινότανε η εργασία του Θεού χωρίς την ανύψωση του Χριστού η νικήτρια δύναμη της ζωής π ά ν ω από τη δύναμη του θανάτου γίνεται ορατή και ανοίγει σε μας θαυμαστό δρόμο οδηγώντας στον σκοπό το οποίον ο Θεός έχει τάξει στον Εαυτόν Του. Δηλαδή να καταργήσει τον θάνατον σαν τον τελευταίο εχθρό και να ζωοποιήσει έν τώ Χριστώ όλους που έχουν πεθάνει εν τώ Αδάμ » Α΄ Κορινθίους ιε : 22—23 ). « Ώσπερ γάρ εν τώ Αδάμ πάντες αποθνήσκουσιν ούτως και έν τω Χριστώ πάντες ζωοποιηθήσονται , έκαστος δε έντώ ιδίω τάγματι ». Αυτός είναι ο φυσικός δρόμος της ανύψωσης του Χριστού την οποίαν βλέπουμε σαν μία έκθεση της ισχυρής δύναμης του Θεού. Ο άλλος δρόμος έξ ίσου πολύτιμος είναι το αντικείμενο της ανύ- ψωσής Του. Ο Θεός οδηγώντας τον διά μέσου και πάνω από τους ουρανούς μέσα στην καρδιά των επουρανίων , τον καθίζεις στα δεξιά Του υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας και δύναμης και κυριότητας και παντός ονόματος ονομαζόμενου όχι μονάχα στον αιώνα τούτον αλλά και στον μέλλοντα » Εφεσίους α : 21 , Φιλιππησίους β : 9—11 , Εβραίους δ : 14 ). Εκεί ανέβασε ο Θεός το θρόνο της νοητής οικουμένης για να κυβερνά πάνω σε όλους.

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΎ

Η ανύψωση αυτή του Χιστού σαν Κεφαλή πάνω από όλα είναι σύμφωνα με τη μυστική βουλή του Θεού ,σύμφωνα με την ευδοκία Αυτού την οποία προέθετο εν Εαυτώ ,σε οικονομία του πληρώματος των καιρών να ανακεφαλαιώσει τα πάντα έν τώ Χριστώ τα δύο μέρη ,τα έν τοίς ουρανοίς και τα επί της γής »Εφεσίους α : 9—10). Αυτό το μυστήριο (μυστικό) του Χριστού το αποκαλυφθέν τώρα καθ’ ολοκληρίαν ξεπερνάει κατά πολύ οτιδήποτε το οποίον είχε γραφτεί προηγούμενα στις Γραφές γι’ Αυτόν. Κατά την διάρκεια των αιώνων ο Θεός έριχνε τις ακτίνες από φώς τη μία μετά την άλλη για να λαμπρύνει την δόξα εκείνου τον

13

οποίον είχε χρίσει για να είναι ο Σωτήρας πάντων των λογικών πλασμάτων του Θεού » Πράξεις ι : 38 ). Αρχίζοντας στην Εδέμ και εξακολουθητικά με τον Μωϋσή , τον Δαυϊδ στους Ψαλμούς του και έν γένει με όλους του προφήτες εφανέρωνε τον Υιόν της αγάπης Του » Ματθαίος ιζ : 5 ). Η μορφή , η εικόνα του Μεσσία γινόταν καθαρότερη στο ότι αφορούσε την περιεκτικότητά Του σαν βασιλέας του Ισραήλ ο οποίος ήταν για να κυβερνήσει τη γή. Μετά την ανύψωσή Του στο δεξί χέρι του Θεού η δόξα Του φαινόταν ακόμα πιο λαμπερή. Μπορούμε να παρατηρήσουμε μια συνεχή αυξάνουσα λαμπρότητα η οποία οδηγούσε πάνω σ’ Αυτόν , το μυστήριο (μυστικό) της υπερβο- λικής μεγαλειότητας που τα ξεπερνά όλα γενικά σαν Κ ύ ρ ι ο πάνω σ’ ολόκληρη τη δημιουργία την οποία ο απόστολος Παύλος ο ελά- χιστος όλων των αποστόλων μας φ έ ρ ν ε ι στη σ τ ε φ α ν ω μ έ ν η συμπλήρωση. Αυτό το μυστήριο (μυστικό) της ανακεφαλαίωσης των πάντων (έν) μέσα στον Χριστό δεν είχε αποκρυφτεί εντελώς από τους άλλους απόστολους. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε , « ο οποίος Χριστός είναι στο δεξί χέρι του Θεού , πορευθείς στον ουρανό , και στον οποίον υποτά-χτηκαν , άγγελοι και εξουσίες και δυνάμεις » Α΄ Πέτρου γ : 22 ). Ο Χριστός είναι στα δεξιά του Θεού του ζώντος. Αυτή είναι η πάρα πολύ υψηλή θέση την οποία ο Θεός πατέρας έδωσε στον Υιό της αγάπης Του τον Χριστόν Ιησούν , έπειτα από τη θεληματική ταπείνωσή Του. Ο απόστολος Παύλος το σκεύος αυτό της εκλογής του Χριστού , Πράξεις θ : 15 , είχε αποσταλεί να φέρει το καθαρότατο και γεμάτο φώς σ’ αυτό το πάρα πολύ μεγάλο και ενδοξότατο θέμα , και αυτό στα Έθνη. Για να καταλάβουμε καλύτερα θα έπρεπε να προσθέσουμε εδώ το Μυστήριο του Χριστού το οποίον φανερώνεται στην επιστολή Εφεσίους α : 9—10 και γ : 4—5 ). Ότι κατά αποκάλυψη εγνώρισέ μοι το μυστήριο (μυστικό) καθώς προέγραψα έν ολίγω , προς ό δύνασθε αναγιγνώσκοντες νοήσαι την σύνεσίν μου έν τώ μυστηρίω του Χριστού , ό ετέραις γενεαίς ούκ

14

εγνωρίσθη τοίς υιοίς των ανθρώπων ως νύν απεκαλύφθη τοίς αγίοις αποστόλοις Αυτού και προφήτες έν Πνεύματι ». Δεν πρέπει να το συγχέουμε με το ειδικό μήνυμα στην προς Εφεσίους επιστολής « της οικονομίας του Μυστηρίου ( μυστικής οικονομίας ) της χάριτος του Θεού. Η τελευταία είχε εμπιστευθεί μ ο ν ά χ α στον απόστολο Παύλο και σε κανέναν από τους άλλους αποστόλους γιατί και αυτοί έπρεπε να μάθουν για την έν λόγω οικονομία από τον απόστολο Παύλο » Εφεσίους γ : 2 ). Το μυστήριο του Χριστού , η ανακεφαλαίωση των πάντων έν Αυτώ , (μέσα σ’ Αυτόν) αφορά μονάχα Αυτόν τον ίδιο και όχι εκείνους που είναι δικοί Του. Αλλά τούτο είναι σύμφωνα με την μυστική οικονομία της χάριτος του Θεού η οποία αποκαλύπτει τις ευλογίες των μελών της ,και αυτές έχουν γίνει δυνατές (εφαρμόσιμες δηλαδή σ’ εμάς) δ ι ά μ έ σ ο υ τ η ς ε ξ ύ ψ ω σ η ς τ ο υ Χ ρ ι σ τ ο ύ τ ο υ Κ υ ρ ί ο υ μ α ς. Άς συνδέσουμε μία φορά ακόμη τα γεγονότα της ανύψωσης του Χριστού. Σηκώθηκε έξω από τη δύναμη του θανάτου και του σκοταδιού του τάφου , από την πανίσχυρη δύναμη του Θεού » Εφεσίους α : 19—23 ). Ζωοποιήθηκε και διά μέσου των ουρανών οδηγήθηκε στις επου-ράνιες σφαίρες και κάθισε στο δεξί χέρι του Θεού , ( έκφραση ανθρωπομορφική) και χαριτώθηκε με ένα όνομα πάνω από κάθε άλλο όνομα , και τοποθετήθηκε πάνω από κάθε εξουσία και εξου- σία και δύναμη και κυριότητα ανάμεσα στα επουράνια σαν Κεφα-λή αυτών , των επουρανίων αρχόντων » Φιλιππησίους β : 9—11 ). Και τώρα εμείς βλέπουμε έν Πνεύματι , εκεί σύμφωνα με τον σκοπό των αιώνων σαν παραλήπτη και εκτελεστή του θαυμαστού , έν Αγάπη , Σοφία , Δικαιοσύνη και Δύναμη θαυμαστού σχεδίου του Θεού και ο οποίος κλήθηκε και δυναμώθηκε για να φέρει σε αίσιον και ένδοξο τέλος αυτό το σχέδιο που συμπεριλαμβάνει ολόκληρο το Σύμπαν για ελευθερία και σωτηρία » Ρωμαίους η : 16—21 , Κολοσσαείς β : 4 ). Και για να φέρει ο Χριστός αυτό το θαυμαστό αποτέλεσμα , κατοι-κεί έν Αυτώ μέσα σ’ Αυτόν πάν , όλο το πλήρωμα της θεότητας σωματικώς , γιατί ο Χριστός θα φέρει τα σύμπαντα σε μία

15

ικανοποιητική συμπλήρωση. Τι πλούσιος Θεό !! Τι αστραφτερή κορώνα που φοράει που φοράει ο Χριστός !! Πρέπει να προσευχόμαστε στον Θεό και Πατέρα της Αγάπης να διευρύνει τόσο τις διάνοιές μας ( καρδιές ) ώστε να πάρουμε μέσα μας αυτά τα πλούτη δόξας για να αισθανθούμε πεπληρωμένοι εν Χριστώ (μέσα στον Χριστό) με την πραγματικότητα αυτήν. Είμαστε λοιπόν πάρα πολύ γεμάτοι μέσα στον Χριστό και αυτό τ ο έ κ α ν ε η ά π ε ι ρ η Α γ ά π η τ ο υ Θ ε ο ύ.

Δ Ι Κ Α Ι Ω Σ Η

Έν Αυτώ (μέσα στον Χριστό) που η αγάπη και η Χάρη του Θεού και Πατέρα μας , μας έχει τοποθετήσει , δεν υπάρχει ουδεμία κατάκριση κατά των εκλεκτών του Θεού. « Ουδέν άρα νύν (τώρα) κατάκριμα τοίς έν Χριστώ Ιησού μη κατά σάρκα περιπατούσιν » Ρωμαίους η : 1). Ο απόστολος Παύλος για τους κατά πρόθεσιν κλητούς του Θεού , Β΄ Τιμόθεον α : 9—10 λέει : « Τι ούν ερούμεν προς ταύτα ; ) (τι έχουμε λοιπόν να πούμε προς όλα αυτά ;) εί ο Θεός υπέρ ημών, τις καθ’ ημών ; ός γέ του ιδίου Υιού ούκ εφείσατο , αλλ΄ υπέρ ημών , πάντων παρέδωκεν αυτό , πώς ουχί και σύν αυτώ (μαζί με αυτόν) τα πάντα ημίν χαρίσεται ; Τις εγκαλέσει κατά εκλεκτών Θεού ; Θεός ο δικαιώ ΄ τις ο κατακρίνων ; Χριστός ο αποθανών , μάλλον δε και εγερθείς , (αναστάς) ός και εστίν εν δεξιά του Θεού , ός και εντυ-γχάνει (προσεύχεται μεσιτεύει) υπέρ ημών » Ρωμαίους η : 31—34).

Α Γ Ι Ο Τ Η ΣΈν Αυτώ , ο Άγιος ένας , για να είμαστε κι εμείς άγιοι και τέλειοι και άμωμοι (χωρίς μώμον κανένα ψεγάδι) κατενώπιον Αυτού » Εφεσίους α : 4—6 ). Έν Αγάπη προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν διά Ιησού Χριστού εις Αυτόν , κατά την ευδοκίαν του θελήματος αυτού , εις έπαινον δόξης της χάριτος αυτού, έν ή εχαρίτωσεν ημάς έν τώ ηγαπημένω (Χριστό) Φιλιππησίους α : 1 , Κολοσσαείς α : 22). « Νύνι δε αποκατήλλαξε έν τώ σώματι της σαρκός αυτού διά του θανάτου , παραστήσαι υμάς αγίους και αμώμους και ανεκλήτους

16

κατενώπιον Αυτού ». Επίσης « Χριστός εγενήθη εις ημάς σοφία από Θεού , δικαιοσύνη τε και αγιασμός και απολύτρωσις » Α΄ Κορινθίους α : 30).Ο Θεός τον Χριστό που δεν έκαμε αμαρτία τον έκαμε υπέρ ημών αμαρτίαν και κατέκρινε , και έκαμε εμάς δικαιοσύνη του Θεού δι’ Αυτού. « Δεόμεθα υπέρ Χριστού , καταλλάγητε (συμφιλιωθείτε) τώ Θεώ΄ τον μη γνότα (Χριστόν) αμαρτίαν υπέρ ημών εποίησεν ίνα ημείς γενόμεθα δικαιοσύνη του Θεού εν Αυτώ » Β΄ Κορινθίους ε : 21). « Δικαιωθέντες ούν έκ πίστεως ειρήνην έχομεν προς τον Θεόν διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού » Ρωμαίους ε : 1). Εδώ όμως πρέπει να πούμε , ότι ο αγιασμός μας αυτός είναι αντικειμενικός. Έν Χριστώ (μέσα στο Χριστό) είμαστε άγιοι Α΄Κορινθίους α : 30). Υπάρχει όμως και ο υποκειμενικός αγιασμός. Ο απόστολος Παύλος μας λέει : «Σας παρακαλώ ούν υμάς , αδε- λφοί , διά των οικτιρμών του Θεού , παραστήσαι τα σώματα υμών (με όλα τα μέλη του) θυσίαν ζώσαν , αγίαν , ευάρεστον τώ Θεώ , την λογικήν λατρείαν υμών » Ρωμαίους ιβ : 1). Αυτός επιτυγχάνεται με τον Χριστό που κατοικεί μέσα μας Εφεσίους γ : 17) και του Θεού , « όστις ενεργεί μέσα μας και το θέλειν και το ενεργείν υπέρ της ευδοκίας » Φιλιππησίους β : 13). Όλες οι προτροπές υπό του Πνεύματος του Θεού διά των από-στόλων Του είναι για μας τους πιστούς που είμαστε το σώμα του Χριστού η Εκκλησία Αυτού. Το δε Πνεύμα του Θεού το οποίον μας έχει δοθεί θανατώνει κάθε επιθυμία σαρκική ανόητον και βλαβερά. Έτσι ζούμε την ν έ α ν έν Χριστώ α γ ί α ζ ω ή »Γαλάτας ε : 22).

Ε Λ Ε Υ Θ Ε Ρ ΙΑ

Ο Χριστός όχι μονάχα με το αίμα Του μας ελευθέρωσε από την δίκαια οργή του Θεού , αλλά επίσης η ελευθερία διά μέσου δυνά- μεως η οποία επιβεβαιώνεται σ’ εμάς μέσα στο Χριστό (έν Αυτώ) «Και τι τό υπερβάλλον μέγεθος της δυνάμεως αυτού είς ημάς τους πιστεύοντας κατά την ενέργεια του κράτους της ισχύος ήν ενήργησεν έν τώ Χριστώ εγείρας αυτόν έκ νεκρών , και εκάθισεν

17

έν δεξιά αυτού έν τοίς επουρανίοις » κτλ. Εφεσίους α : 19—21 ). « Οίδαμε γάρ ότι πάσα η κτίσις στενάζει και συνοδύνει άχρι του νύν ού μόνον δε , αλλά και αυτοί την απαρχή του Πνεύματος έχοντες και ημείς αυτοί εν εαυτοίς στενάζομεν υιοθεσίαν απεκδεχό-μενοι , την απολύτρωσιν του σώματος ημών » Ρωμαίους η : 22—23 ).

Α Λ Η Θ Ι Ν Ο Κ Α Θ Α Ρ Ι Σ Μ Α

Η ολοκληρωτική η π λ ή ρ η ς σημασία και η ικανότητά μας να καταλάβουμε για την συμπερίληψή μας (έν Αυτώ) μας αποκαλύ-πτεται όταν μελετήσουμε το Κολοσσαείς β : 11—13) « Έν ώ και περιετμήθητε περιτομή της σαρκός έν τη περιτομή του Χριστού , συνταφέντες αυτώ έν τώ βαπτίσματι , έν ώ και συνηγέρθητε διά της πίστεως της ενεργείας του Θεού του εγείραντος αυτόν έκ των νεκρών , και υμάς νεκρούς όντας έν τοίς παραπτώμασι και τη ακροβυστία της σαρκός υμών , συνεζωοποίησεν υμάς σύν αυτώ (μαζί με Αυτόν) χαρισάμενος υμίν πάντα τα παραπτώματα » Κολοσσαείς β : 11—13 ).

Ε Ι Μ Α Σ Τ Ε Π Ε Ρ Ι Τ Ε Τ Μ Η Μ Ε Ν Ο Ι

Μέσα στο βάπτισμα του Χριστού (του θανάτου Αυτού). Λουκάν ιβ : 50 « Βάπτισμα δε έχω βαπτισθήναι και πώς στενο-χωρούμαι έως ού τελεσθή » εδώ ο Χριστός εννοούσε τον θάνατόν Του. Μέσα σ’ αυτό το βάπτισμα του Χριστού , του θανάτου και της ανάστασής Του είμαστε βαπτισμένοι και στην περιτομή αυτήν έχουμε πραγματική καθαρότητα και δεν χρειαζόμαστε άλλη πράξη η οποία θα γίνει στη σάρκα μας. Καθώς εκείνοι οι οποίοι έχουν πεθάνει με τον Χριστό , έτσι και εμείς έχουμε οδηγηθεί μακριά από τις σκιές στην ουσία. Ο απόστολος Παύλος εκφράζει την ίδια σκέψη στην προς Ρωμαίους « ή αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν είς τον Χριστόν Ιησούν , είς τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν ; συνετάφημεν ούν αυτώ διά του βαπτίσματος είς τον θάνατον , ίνα ώσπερ ηγέρθη Χριστός έκ νεκρών διά της δόξης του Πατρός , ούτω και εμείς έν καινότητι ζωής ( σε καινούργια ζωή) περπατήσωμεν » Ρωμαίους στ : 3—4 ).

18

Έχουμε βαπτιστεί στο Χριστόν Ιησούν δηλαδή στο θάνατόν Του.Το στοιχείο δεν είναι νερό αλλά Πνεύμα. Μονάχα το Πνεύμα μπορεί να βαφτίζει και βαπτίζει στον θάνατο του Χριστού.

Α Λ Η Θ Ι Ν Η Ζ Ω Η

Αλλά όπως ο Χριστός έμεινε στον θάνατο , και η ύπαρξή μας επίσης δεν τελείωσε παραμείνασα στον θάνατο έν Αυτώ » ( μέσα σ’ Αυτόν). Η συμπερίληψή μας μέσα σ’ Αυτόν τον ζωντανόν έναν , κάνει αναγκαία την ζωοποίησή μας με Αυτόν. Τώρα εμείς έχουμε ένα μέρος στην αληθινή Του ζωή »Κολοσσαείς β : 13). « Και υμάς νεκρούς όντας έν τοίς παραπτώμασικαι τηακροβυστία της σαρκός υμών , συνεζωοίησεν υμάς (ο Θεός) σύν αυτώ , χαρισάμενος ημίν πάντα τα παραπτώματα , εξαλείψας το καθ’ ημών χειρόγραφον τοίς δόγμασιν (τον Νόμον) ό ήν υπεναντίον ημίν , και αυτό ήρεν έκ μέσου προσηλώσας αυτό τω σταυρώ » Κολοσσαείς β : 13—14 ). Και ο απόστολος Παύλος συνεχίζει : « Εί γάρ εχθροί όντες (στον Θεό) κατηλλάγημεν τω Θεώ διά του θανάτου του Υιού αυτού , πολλώ μάλλον καταλλαγέντες σοθησώμεθα έν τη ζωή Αυτού » Ρωμαίους ε : 10 ). Για να γίνει πιο σαφής ο απόστολος Παύλος λέγει : « Ό γάρ απέ-θανε τη αμαρτία (για την αμαρτία του Αδάμ) απέθανεν εφάπαξ ( μια φορά για πάντα) ό δε ζή τώ Θεώ , ούτω και εμείς λογίζεσθε εαυτούς νεκρούς μέν είναι τη αμαρτία ζώντες δε τώ Θεώ εν Χριστώ Ιησού (μετά στον Χριστόν) τώ Κυρίω ημών » Ρωμαίους στ : 10—11 ). Αυτό λοιπόν το Θεϊκό γεγονός έν Χριστώ το οποίο κρατάμε διά της πίστεως , είναι ικανό να φωτίσει ολόκληρη την ύπαρξή μας , ενώ ακόμα βρισκόμαστε εδώ κάτω στη γή. Χωρίς αυτό θα εξακολουθούμε να βρισκόμαστε μονάχα στην παλιά μας αποσυντιθέμενη ανθρωπότητα. Αλλά αφού γνωρίζουμε ότι ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς και δεν θα πεθάνει ξανά , η δική μας ζωή (έν Αυτώ) μέσα σ’ Αυτόν είναι εγγυημένη. Ο Χριστός είναι η ζωή μας και μαζί με Αυτόν είναι κρυμμένη μέσα στο Θεό.

19

Όταν λοιπόν ο Χριστός η ζωή μας , φανερωθεί , τότε και εμείς μαζί με Αυτόν θα φανερωθούμε μέσα στη δόξα » Κολοσσαείς γ : 3—4). « Εί ούν συνηγέρθητε τώ Χριστώ , τα άνω ζητείτε , ού (όπου) ο Χριστός έστιν εν δεξιά του Θεού καθήμενος, τα άνω φρονείτε , μή τα επί της γής , απεθάνατε γάρ , και η ζωή υμών κέκρυπται σύν τώ Χριστώ έν τώ Θεώ΄ όταν ο Χριστός φανερωθεί , η ζωή ημών , τότε και υμείς σύν αυτώφανερωθήσεσθε έ δόξη » Κολοσσαείς γ : 1—4 ). Αλήθεια έν Χριστώ μία εντελώς καινούργια (κτίση) Δημιουργία έχει οδηγηθεί στην ύπαρξη. Η προηγούμενη έχει οδηγηθεί στην ύπαρξη. Η προηγούμενη έχει περάσει. « Εί τις έν Χριστώ καινή κτίσις ΄ τα αρχαία παρήλθον , ιδού γέγοναι καινά τα πάντα ». Αλλά η μεγάλη υποβολή της ύπαρξής μας έν Χριστώ είναι ότι έν Αυτώ (μέσα σ’ Αυτόν) δεν λαβαίνουμε μονάχα τις ευλογίες της τέλειας εργασίας Του της απολύτρωσης , δεν έχουμε περικλειστεί στο θάνατο και στη ζωή του Κυρίου μας , αλλά επίσης είμαστε ευλογημένοι και με κείνα που Αυτός στην εξοχή Του αξιοπρέπεια και στην ένδοξή Του τελειότητα αντιπροσωπεύει τώρα.

Κ Α Θ Ι Σ Μ Ε Ν Η Α Ν Α Μ Ε Σ Α Σ Τ Α Ε Π Ο Υ Ρ Α Ν Ι Α

Είμαστε τώρα καθισμένοι ανάμεσα στα επουράνια εν Αυτώ (μέσα σ’ Αυτόν) ο οποίος είναι στο δεξί χέρι του Θεού , και ο οποίος είναι η Κεφαλή μονάχα του σώματός Του , της Εκκλησίας , αλλά ολοκλήρου του σύμπαντος πάνω από κάθε κυριαρχία και εξουσία και δύναμη και κυριότητα στις επουράνιες σφαίρες » Εφεσίους α : 3 , 19—21 , Εφεσίους β : 4—6 , Φιλιππησίους β : 8—11 , Φιλιππησίους β : 8—11 , Φιλιππησίους γ : 20—22 , Κολοσσαείς α : 12—22). Και αυτόν τον χαρακτήρα ως Κεφαλή πάνω από όλα ο Χριστός , έχει δοθεί στην Εκκλησία σαν η Κεφαλή αυτής Εφεσίους α : 21-23 και κάθισε αυτήν στα δεξιά Του μέσα στα επουράνια πάνω από κάθε αρχή και εξουσία και δύναμη και κυριότητα και παντός ονόματος ονομαζόμενου όχι μονάχα στον αιώνα τούτον αλλά και στον μέλλοντα . « Και πάντα υπέταξε υπό τους πόδας αυτού (του Χριστού) και αυτόν έδωκε κεφαλήν υπέρ πάντα τη Εκκλησία ήτις εστί το σώμα αυτού , το πλήρωμα του τα πάντα έν πάσι πληρουμένου »

20

Εφεσίους α : 22—23). Με αυτόν τον εξυψωμένον και δοξασμένο Χριστόν και με την εργασία του της συμπλήρωσης ολοκλήρου του Σύμπαντος είμαστε τώρα κι εμείς ενωμένοι με αδιάρρηκτα δεσμά διά μέσου της τοποθέτησής μας έν Αυτώ στις επουράνιες σφαίρες για να μπορέ-σουμε στους επερχόμενους αιώνες να εκθέσουμε, ( μπροστά στα επουράνια λογικά όντα) τα υπερβάλλοντα πλούτη της Χάρης του Θεού έν τή προς ημάς αγαθότητας έν Χριστώ Ιησού τώ Κυρίω ημών » Εφεσίους β : 7). « Ίνα ενδείξηται έν τοίς αιώσι τοίς επερχομένοις τον υπερβάλλοντα πλούτον της χάριτος Αυτού έν χρηστότητι εφ’ ημάς εν Χριστώ Ιησού » Εφεσίους β : 7 ). Πρίν όμως αποκαλυφθούν τα ανεξιχνίαστα πλούτη του Χριστού στα επουράνια όπου Αυτός είναι η Κεφαλή Αυτή , η υπερβάλλουσα χάρις δεν ήταν δυνατόν να γίνει γνωστή. Και αυτή η χάρη είναι η οποία κάνει την ένδοξή Του ανύψωση τόσο πολύ πολύτιμο σ’ εμάς. Η τέλεια εργασία Θεϊκής Χάρης ; Οι λέξεις οι δικές μας δεν είναι ικανές να περιγράψουν αρκετά τις πράξεις του Θεού εν τώ Υιώ της αγάπης Του. Είθε συνεχώς χωρίς διακοπή να προσβλέπουμε στον Κεχρισμένον Έ ν α ν , Πράξεις β : 36 για να καταλάβουμε τι ο Θεός μας έ χ ε ι δ ώ σ ε ι έ ν Α υ τ ώ. Τι δόξα έχει ρίξει ο Θεός πάνω σ’ εμάς. Εδώ δεν είναι ανηλικιό- τητα αλλά ωριμότητα πλήρης εν Χριστώ. Όχι ένα μικρό κομμάτι εργασίας αλλά τελειότητα. Όχι σκιές αλλά ουσία Εφεσίους α : 3—8 , Εβραίους η : 5). Όχι ανάγκη αλλά υπερπληθωρισμός και όλα αυτά είναι δικά μας ένεκα της συμπλήρωσής μας εν Χριστώ. « Ός γέ του ιδίου υιού ούκ εφείσατο , αλλ’ υπέρ ημών πάντων παρέδωκεν αυτόν , πώς ουχί και σύν αυτώ τα πάντα ημίν χαρί- σεται ; » Ρωμαίους η : 32). Αλλά , είναι ,ο Θεός που τα κάνει όλα αυτά. Εμείς δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε τίποτα για να τον βοηθή- σου με σ’ αυτά. Η ενότητά μας (έν Αυτώ) με την Κεφαλή τον Χριστό , η ύπαρξή μας μέσα σ’ Αυτόν περιλαμβάνει και μας μέσα στην τελειότητά

21

Του. Ο έπαινος σ’ Αυτόν του οποίου είμαστε ποίημα, δημιούργημα, και ο οποίος μας έχει καλέσει σύμφωνα με την ευδοκία του θελήματός Του για έπαινο της δόξης της Χάρης Αυτού και μας προόρισε πρό καταβολής κόσμου για γιούς Του στον Εαυτό Του. « Έν αγάπη προορίσας ημάς είς υιοθεσίαν διά Ιησού Χριστού είς εαυτόν κατά την ευδοκίαν του θελήματος αυτού , εις έπαινον δόξης της χάριτος αυτού , έν ή εχαρίτωσεν ημάς εν τω ηγαπημένω » Εφεσίους α : 5). Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί έπειτα από όλα αυτά τα οποία το Πνεύμα το Άγιον του Θεού μας φανέρωσε από τον λόγο του Θεού , ποιοι πρέπει να είμαστε απέναντι στον Θ ε ό κ α ι Π α τ έ ρ α τ η ς Α γ ά π η ς ! Άς είμαστε λοιπόν διαρκώς ευγνώμονες προς Αυτόν με μία διαρκή έ μ π ρ α κ τ η α γ ά π η τ η ς κ α ρ δ ι ά ς μ α ς.

Γ έ ν ο ι τ ο